KEN JIJ ONZE STEKJESPLEKJES AL?
Op dit moment staan er verspreid over de provincie West-Vlaanderen een 15-tal kastjes. De kastjes staan in voortuinen en op openbare pleintjes, maar ook in de Steinerschool in Ieper, de woon- en dagopvang voor volwassenen met een verstandelijke beperking OC Cirkant in Aartrijke of in café ’t Verschil in Oostende. We verbinden dus niet alleen de buurt, maar via de plantjes verbinden we ook verschillende doelgroepen.
Een plantenruilkastje, een plantenbieb of een stekjesplekje? Welke naam je ook kiest, het is een fijn initiatief om de buurt samen te brengen en plantenstekjes te delen. We vertellen je het verhaal van hoe onze plantenstekjes zijn ontstaan en hoe jij er eentje kan plaatsen. We herinneren ons allemaal nog hoe we in maart 2020 kennismaakten met een andere wereld. Een wereld waarin wandelen een topactiviteit werd, zolders nog nooit zo netjes waren geweest en waarin iedereen op zoek ging naar zijn innerlijk Wim Lybaert. Voor velen hét moment om eens iets anders te ontdekken. Ook wij bij Rebelle staken de handen uit de mouwen en bedachten hoe we de buurt en mensen op een veilige manier konden samenbrengen. Zo ontstond het idee van de ‘stekjesplekjes’: handige plantenruilkastjes op openbare plaatsen waarin iedereen stekjes van planten kwijt kan. Op die manier delen we het enthousiasme voor planten met elkaar en zorgen we er samen voor dat er geen planten verloren gaan. In ruil kan iedereen die een stekje achterlaat een ander naar keuze meenemen en toevoegen aan zijn of haar eigen plantencollectie. Zo creëren we onze eigen urban jungle! 26
Liesbet is vrijwilliger voor het stekjesplekje aan de oude spoorwegbedding in Sint-Pieter (Brugge): “Ik ga dagelijks eens lang bij het kastje en zorg ervoor dat alles netjes blijft. Vooral bij mooi weer moeten de plantjes wat extra water krijgen. Toen ik onlangs een bezoekje bracht, sprak iemand me aan om mij te bedanken. Ze had een stekje uit ons stekjesplekje gehaald en geplant bij het graf van haar man. Het plantje bloeide er zo mooi, vertelde ze me met een grote glimlach. Ik was zo trots! Gek, hoe zo iets simpel zo’n mooie verhalen kan opleveren.”
