DECIBELLE
SEKSUEELGEWELD Recent onderzoek van prof dr. Ines Keygnaert* bewijst dat seksueel geweld nog steeds een wijdverspreid en diepgeworteld probleem is in onze maatschappij. Maar liefst 81% van de vrouwen en 48% van de mannen maakt een vorm van seksueel geweld mee in hun leven. Hierbij komt dat 80% van personen die zich als LGBTQI+ identificeert een vorm van seksueel geweld heeft ervaren. Slechts 7% van de slachtoffers zoekt formele hulp en 4% doet aangifte bij de politie. Iedere dag worden er gemiddeld 10 verkrachtingen gemeld, op 5 jaar tijd zijn dat maar liefst 18 250 verkrachtingen.
Uit het onderzoek van Keygnaert blijkt dat slachtoffers zich vaak schamen, maar daarnaast ook te maken krijgen met victim blaming. Dit heeft als gevolg dat te weinig slachtoffers de juiste hulp krijgen. Daarbij komt de vaststelling dat het medisch en juridisch personeel, waarmee slachtoffers in aanraking komen, vaak niet juist opgeleid zijn om de adequate zorg te verlenen. Als het seksueel geweld dan toch wordt aangegeven, worden de meeste klachten geseponeerd door een gebrek aan bewijs. Dat resulteert in een sfeer van straffeloosheid. Een verkrachting kan worden bestraft met een gevangenisstraf van 5 tot 10 jaar en met verzwarende omstandigheden soms nog langer. Toch leidt amper 10% van alle aangiften tot een effectieve veroordeling. Dit is een enorm laag percentage, zeker als we in rekening nemen dat de werkelijke incidentie veel hoger ligt dan het aantal gerapporteerde gevallen. Al jaren is de strijd tegen gendergerelateerd geweld een van onze speerpunten. Naar aanleiding van vele voorvallen in de actualiteit en de verschuivingen in het middenveld en politiek, willen wij heel duidelijk enkele prioriteiten stellen over wat wij vinden dat er nog moet gebeuren in de strijd tegen seksueel geweld. Dit zijn enkele actiepunten vanuit onze visie als vrouwenvereniging.
4
1. Toegankelijke zorg voor slachtoffers Sinds november 2021 zijn er over heel België slechts 5 gespecialiseerde zorgcentra om slachtoffers op te vangen na seksueel geweld (ZSG), dit betekent niet eens 1 per provincie. Er moet een verdere uitrol komen van deze zorgcentra in het hele land. Een bereikbare en toegankelijke locatie van zo’n zorgcentrum zorgt ervoor dat de drempel om hulp te zoeken wordt verlaagd. Naast de afstand wijst onderzoek uit dat ook de bekendheid van deze centra bij het brede publiek en bij politiezones nog zeer laag ligt. De forensisch verpleegkundigen geven zelf aan dat er nood is aan een ruimere bekendmaking, zoals bijvoorbeeld in scholen en ziekenhuizen. Zo dienen er gerichte sensibiliseringscampagnes te komen rond seksueel geweld met een duidelijke verwijzing naar deze zorgcentra. De meeste slachtoffers vinden een centrum via internet, maar ook daar werden hiaten ontdekt. Typ maar eens de zoekterm ‘verkracht’ of ‘aangerand’ in in Google en je vindt eerst enkele sensatiegerichte artikels en amper een verwijzing naar de Belgische zorgcentra na seksueel geweld. Doe je hetzelfde voor ‘zelfmoord’, dan krijg je onmiddellijk een pop-upverwijzing naar het nummer van de hulplijn. Internet is een cruciale schakel in het zoeken naar hulp, het is dus van groot belang om het hulpaanbod goed te laten scoren in zoekmachines.
