Vizine Juli 2021 by Solidaris

STRIJD MEE TEGEN MENSTRUATIE-ARMOEDE OPGROEIEN IN ARMOEDE

Soﬁe Lemaire: “Het is me pas echt duidelijk geworden dat er andere verwachtingen zijn van vrouwen dan van mannen toen ik moeder werd.” juli  augustus  september verschijnt 4x per jaar

Graag een dokter voor de armoedepandemie In Vlaanderen leeft nog steeds 1 kind op de 10 in armoede. Ondanks alle ronkende verklaringen en dure beloften. En er lijkt niet snel beterschap in zicht: corona heeft immers de bestaande ongelijkheid op scherp gesteld. Het regent voor iedereen, maar sommigen hebben een grote paraplu en anderen slechts een versleten regenjas. Als we niet opletten wordt de ongelijkheidskloof straks een Grand Canyon. Nog meer onthutsende cijfers: 12% van de meisjes tussen 12 en 25 heeft soms te weinig geld om menstruatieproducten te kopen. 5% bleef om die reden zelfs van school. In Schotland bieden secundaire scholen daarom gratis maandverband aan. Terecht: wat in Glasgow of Edinburgh kan moet ook bij ons mogelijk zijn. Armoede is - net als COVID - een ware pandemie. Maar helaas valt die niet op te lossen met een simpele prik (of 2). Toch verdient ook armoede de aandacht en inspanning van ons allen. En ook helpt het om net als bij COVID samen de handen uit de mouwen te steken. Een ploeg van 11 miljoen tegen armoede. Doe je mee? Tot slot een woord van dank aan Lilith, die jarenlang VIVA-SVV in goede banen leidde. Ik heb haar nuchterheid en rationele bestuursstijl altijd heel erg gesmaakt. Het wordt voor Karla een hele opdracht om in haar schoenen te treden. Al heb ik er alle vertrouwen in en ben ik blij dat we weer op een zeer ervaren nationaal verantwoordelijke kunnen rekenen. Veel succes dames!

Karin Jiroﬂée voorzitter VIVA-SVV

facebook.com/vivasvv.be

www.viva-svv.be

viva.svv

juli  augustus  september

In dit nummer 02 Edito: Graag een dokter voor de armoedepandemie 04 Karla Celis, onze nieuwe nationaal verantwoordelijke 06 Soﬁe Lemaire 08 Kwaad zijn is ok 10 Opgroeien in armoede 12 Te dik, te dun ... gaan we het gevecht ooit winnen? 14 Jouw lijf is goed genoeg 15 Boekentips 16 De strijd tegen menstruatie-armoede 18 Schrijven met gevangenen 20 De leukste uitstapjes in België 23 Vrijwilligers

Vizine: Magazine van VIVA-SVV vzw Nummer 78: Jaargang 20 Contact: Sint-Jansstraat 32-38, 1000 Brussel, 02 515 04 10 e-mail: info@viva-svv.be V.U.: Karla Celis Redactie: Lien Willaert, Ann Dewalque, Karla Celis, Chaima Rabhi, Karin Jiroflée, Sara Van den Broeck, Sarah Brancart Coördinatie en eindredactie: Sarah Brancart Vormgeving en illustraties: Kevin Hensels Druk: Bredero Graphics RPR: Brussel Ondernemingsnummer: 0412 830 713

Vizine

INTERVIEW

Sinds maart hebben wij een nieuwe nationaal verantwoordelijke: Karla Celis. Karla is geboren in Antwerpen, woonde jarenlang in Mechelen maar verhuisde vorig jaar naar Brussel. In Mechelen was ze heel actief binnen de sp.a (nu Vooruit, n.v.d.r) en Curieus. Na corona wil ze bekijken hoe ze dat engagement in Brussel kan verderzetten. In haar vrije tijd danst ze graag tango. Daarnaast hecht ze veel belang aan het contact met haar kinderen en vrienden. Wij polsten naar haar verwachtingen en toekomstplannen. Hoe kwam je bij VIVA-SVV terecht en wat sprak je aan in onze organisatie? “Meer dan 2 jaar geleden zocht VIVA-SVV een nieuwe beleids- en kwaliteitsmedewerker. Een job die heel goed aansloot bij mijn competenties en interesses. Een nieuw beleidsplan uitwerken voor de komende jaren leek me een fijne uitdaging.”

Karla

Celis

“VIVA-SVV was toen al een vzw in verandering. Het toekomstplan zou die verandering verankeren. Mee je stempel kunnen drukken op de werking van een vrouwenvereniging, was een aanbod dat ik niet kon weerstaan. Als vrouw weet ik maar al te goed dat de strijd naar gelijkwaardigheid tussen alle genders nog niet gestreden is.”

elijk al verantwoord a n o ti a n e w u ie Onze n

In maart werd je verantwoordelijke. Wat verandert dat voor jou? “Toen ik de vraag kreeg mij kandidaat te stellen voor die functie, twijfelde ik even. Inhoudelijk vond ik mijn job nog steeds boeiend en de verhouding met mijn collega’s was heel fijn. Ik had schrik dat de nieuwe job niet aan mijn verwachtingen zou voldoen of dat mijn collega’s mij anders zouden gaan bekijken omwille van mijn nieuwe functie.” “Na een aantal gesprekken bleek mijn angst totaal ongegrond en nam de goesting om het beleidsplan waar ik zo hard aan werkte zelf uit te rollen de overhand. Er veranderde veel natuurlijk. Niet alleen de jobinhoud is nieuw, het is ook een uitdaging om de eindverantwoordelijkheid te hebben over een grote organisatie zoals de onze.”

juli  augustus  september

Wat deed je voor je begon bij VIVA-SVV? “Ik werkte als parlementair medewerker in het Vlaams Parlement voor de sp.a-fractie. Mijn laatste wapenfeit was de campagne voor de gemeenteraadverkiezingen in Mechelen in goede banen leiden. Kort na de verkiezingen ben ik bij VIVA-SVV gestart.” Wat vind je het leukste aan je job? “Ik ben iemand die graag heeft dat anderen het naar hun zin hebben. Het praten met en ondersteunen van de medewerkers vind ik heel belangrijk. Het individuele welbevinden van de medewerkers én de teamspirit hoog houden, staat bovenaan mijn to-dolijstje. Uiteraard maken heel wat technische en financiële aspecten een belangrijk deel uit van mijn dagelijkse bezigheden, maar als het team niet goed zit, kan je geen nieuwe, boeiende en relevante werking uitbouwen.”

“Een wereld waar elke vrouw onbeschaamd zichzelf durft en kan zijn, dat is waar we naartoe willen.” Wat is volgens jou de belangrijkste opdracht van VIVA-SVV? “Eerst en vooral is het verbinden van vrouwen zowel binnen hun eigen gemeenschap als over de verschillende gemeenschappen heen, heel belangrijk. We gaan daarmee in tegen de individualisering en de eenzaamheid. Daarnaast beschouw ik onze inzet voor een toegankelijke, betaalbare gezondheidszorg voor iedereen in onze samenleving een wezenlijk onderdeel van onze opdracht. We willen vrouwen duidelijk maken dat goed genoeg helemaal perfect is. Dat blijft in deze samenleving een grote opdracht.” Wat wil je in de toekomst bereiken? “Uiteraard zijn er, gelukkig maar, verschillen tussen mannen en vrouwen maar ook tussen vrouwen onderling. Maar in de ideale VIVA-SVV-wereld, is iedereen gelijkwaardig. In die mooie wereld vindt

elkeen de weg naar een gepaste en betaalbare gezondheidszorg, kan iedereen zichzelf ontplooien en is het wij-zij-gevoel vervangen door een wij-gevoel. Een wereld waar elke vrouw onbeschaamd zichzelf durft en kan zijn, dat is waar we naartoe willen.” Hoe denk je daaraan te kunnen bijdragen? “De doelstelling die ik formuleerde, is niet min. We zullen stapje voor stapje timmeren aan die weg. Daar waar nodig zullen we met onze vuisten op tafel slaan, maar we zullen vooral inzetten op dialoog zodat onze visie op een inclusief feminisme gedragen wordt door iedereen, mannen en vrouwen, rijk en arm, met en zonder diploma.”

Waarvoor mogen ze je om 5 uur ’s ochtendsuit je bed halen? Om een tango te dansen of op reis te vertrekken. Waarvoor zeker niet? Om terug naar huis te keren na een vakantie. Achter elke sterke vrouw staat: ze zelf. Ik geloof in de kracht van elke vrouw. Soms is het gewoon een kwestie van die kracht te ontdekken. Wie is voor jou inspirerend? Ik zou hier allerlei beroemdheden kunnen aanhalen maar ik hou het dicht bij huis. Lilith Roggemans, mijn voorganger bij VIVA-SVV, is al jaren een grote inspiratiebron. Ze staat altijd klaar voor iedereen, luistert maar (ver)oordeelt niet. Haar rustige manier om gestaag door te gaan en zo de dingen die ze voor ogen heeft te realiseren, vind ik buitengewoon. Wat zij de laatste jaren gepresteerd heeft en hoe ze erin geslaagd is om onze vereniging opnieuw op de sporen te krijgen en een moeilijk traject van vernieuwing te starten, dat verdient niet alleen een bloemetje, maar een heel mooi boeket.

Vizine

INTERVIEW

Sofie

Lemaire “Het is me pas echt duidelijk geworden dat er andere verwachtingen zijn van vrouwen dan van mannen toen ik moeder werd.”

juli  augustus  september

Vorig jaar hulde ze vergeten vrouwen in het tv-programma ‘Meer vrouw op straat’. Intussen gaat ze in haar radio-programma ‘De wereld van Sofie’ op zoek naar antwoorden op grote en minder grote levensvragen. Een gesprek met presentatrice Sofie Lemaire over rollenpatronen, haar programma’s en Beyoncé.

“Ik herinner mij dat ik mijn moeder vroeger altijd bezig hoorde over de positie van de vrouw in de Katholieke Kerk. Zo vaak dat ik er op den duur wat mee lachte of zelfs dacht ‘begint ze daar nu weer over’. Ik had daar toen echt geen boodschap aan. Ze kon er heel hevige discussies over voeren en ik denk wel dat ik op die manier heb opgepikt dat het belangrijk is om te ijveren voor gelijke rechten tussen mannen en vrouwen.” “Toch ben ik pas beginnen merken dat er andere verwachtingen zijn ten opzichte van vrouwen dan van mannen toen ik begon te werken. Op dat moment begon ik bepaalde dynamieken op te merken waar ik me echt vragen bij stelde. Ik merkte bijvoorbeeld soms dat er meer naar de ideeën van mannen werd geluisterd dan naar die van mij. Dat heeft niet specifiek met het medialandschap te maken, integendeel. Ik denk dat er andere sectoren zijn waar het moeilijker is om als vrouw een gelijkwaardige plek te krijgen. Het ligt dus eerder aan individuen die je tegenkomt en die net ‘iets minder modern zijn’.” “Ken je het gevoel dat je in een meeting terechtkomt tussen allemaal mannen die ervan uitgaan dat jij wel de notities neemt? Als je begint na te denken over waarom jij dat per se moet doen, kan je vaak niks anders concluderen dan dat het is omdat je de enige vrouw in de ruimte bent. Het valt op dat wanneer je daar begint over te praten met andere vrouwen dat die verhalen vaak naar boven komen. In het begin kon ik dat moeilijk duiden. Dat proces is gaandeweg gegroeid en het is me helemaal duidelijk geworden dat er andere verwachtingen zijn van vrouwen dan van mannen toen ik moeder werd.”

Wenend in de zetel “Mijn lief en ik kregen samen een baby en toch merkte ik hoe die belevenis helemaal anders was voor hem dan voor mij. In mijn ogen stonden wij samen voor dezelfde opdracht, maar ik merkte al van in het begin dat er in onze maatschappij meteen voor alles naar de mama wordt gekeken. Ik vond dat heel vreemd.” “Ik ga nooit de dag vergeten dat hij terug moest gaan werken en ik, na nog geen 2 weken, alleen achterbleef met mijn kind. Hij is thuisgekomen en heeft me wenend teruggevonden met het kind naast mij. Het is echt belangrijk dat de man de mogelijkheid heeft om daar langer bij te zijn en dat je als vrouw niet het gevoel hebt dat je het allemaal alleen moet doen. Ik voelde mij echt niet thuis in de rol die mij werd toegewezen. Daardoor is mijn strijdvaardigheid alleen maar meer gegroeid.” Meer vrouw op straat Enkele jaren geleden vroegen ze me bij één om na te denken over mogelijke scenario’s voor een programma. Ik wou in dat programma aan de slag gaan met een thema dat me nauw aan het hart ligt, zonder het beladen en negatief te maken. Iets wat wel al eens gebeurt wanneer het over feminisme gaat. Ik vond het ook belangrijk dat het iets concreet werd, want een van de grootste redenen waarom mensen vaak een afkeer hebben van het thema is omdat het te abstract blijft.” “Tijdens een brainstorm kwam ik bij het idee van die vrouwelijke straatnamen uit omdat ik besefte dat ik zelf eigenlijk altijd in straten had gewoon die vernoemd waren naar mannen. Het gaat natuurlijk niet alleen over die straatnamen op zich maar op die manier konden we wel aantonen dat de verhalen van vrouwen vaak niet verteld worden. Zo kom je snel tot de essentie.” “Met dat idee trok ik naar de bazen en ze vonden het meteen oké. Samen met productiehuis de Chinezen werkte ik het verder uit. We maakten kaartjes van verschillende grote steden en duidden daar zowel de mannen- als vrouwennamen aan, en overal viel het op dat er grote verschillen waren. Meer dan 90% van alle straatnamen is vernoemd naar een man.”

“Alle steden waar we naartoe trokken reageerden enthousiast. Sommige waren er eigenlijk al mee bezig, maar door het programma werd het ineens concreter. Ook de mensen op straat, die konden langskomen in een van onze praatboxen, reageerden enthousiast. Iedereen kent wel een vrouw om naar op te kijken: dat kan gaan van iemand bekend tot een moeder, vriendin, een zus … Uiteraard kwamen er ook negatieve reacties, maar die waren eerder uitzonderlijk in dit geval. Ik besef heel goed dat we hiermee de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen niet zullen oplossen, maar het is wel een goede manier om mensen wakker te schudden.” Intussen gaat ze op de radio op zoek naar wat er nog te ontdekken valt in de wereld. Zo ging het in een van de uitzendingen over de orgasmekloof. “De nadruk ligt heel vaak op het mannelijk orgasme. Over de clitoris is heel weinig bekend, terwijl meer focussen op de clitoris mee kan zorgen dat de orgasmekloof kleiner wordt. Veel mensen, waaronder ik tot 2 jaar geleden, weten niet eens hoe die er uitziet. Er is dus nog veel werk aan de winkel op dat vlak.” Beyoncé en Siska Schoeters Als we haar vragen welke vrouwen ze inspirerend vindt, is ze duidelijk. “Ik hou van vrouwen die echt durven zijn wie ze zijn, en zich niks aantrekken van eventuele negatieve reacties van de buitenwereld. Denk maar aan Patti Smith. Of korter bij ons Siska Schoeters. ‘Te nemen of te laten’, dat idee … Dat is iets wat ik zelf minder in mij heb, omdat ik ergens toch altijd schrik heb van wat mensen zullen zeggen of vinden.” “Ook Béyonce vind ik fantastisch. Enerzijds omdat ze gewoon heel toffe nummers heeft. Dat was al zo ten tijde van Destiny’s Child. Anderzijds omdat ze, met de megafoon die ze heeft, ervoor kiest om jonge meisjes zelfwaarde te geven en aan te zetten om op te komen voor zichzelf. Er zijn veel popprinsessen die gewoon schattig willen zijn. Beyoncé zorgt ervoor dat een belangrijke boodschap tot bij een groot publiek geraakt.” Sarah Brancart Vizine

GEZONDHEID

Kwaad zijn is oké Kwaadheid is een normale, gezonde en noodzakelijke emotie. Het helpt om te reageren op bedreigende situaties. Het kan je helpen om voor jezelf op te komen of om vooruit te geraken in het leven. Kwaadheid is met andere woorden een signaalgever die je iets wil zeggen. Door kwaadheid te (h)erkennen en op gezonde manieren te kanaliseren, kan deze emotie je vooruitbrengen. Op die manier kunnen agressie en geweld vermeden worden. Met onze campagne ‘Kwaad zijn is oké’ willen we je helpen om je kwaadheid om te zetten in een kracht. Iedereen is anders, dus niet elke methode werkt voor iedereen evengoed. Hieronder geven we enkele ideeën om je op weg te helpen, probeer er eens enkele uit om te zien wat voor jou werkt. Praat erover Een goed gesprek kan je helpen relativeren en brengt je op andere gedachten. Geef tijdens het gesprek aandacht aan het probleem, maar ook aan de zaken die wel goed gaan en welk resultaat je graag wil zien. • Zoek iemand die je vertrouwt om mee te praten. • Probeer jezelf geruststellend toe te spreken. • Lukt praten niet? Schrijf een brief over je kwaadheid. Je moet die niet per se versturen. De brief dient als uitlaatklep. Als je alles van je hebt afgeschreven, ga je je vaak vanzelf minder kwaad voelen. Beweeg Als je beweegt, leef je je uit. Je brengt je kwaadheid naar buiten en dat is goed! Fysieke handelingen zorgen er namelijk voor dat spanning vrijkomt en dat je lichaam nadien terug tot rust kan komen. Bovendien wordt je hoofd/geest naar het hier en nu verplaatst, en ga je minder focussen op gedachten die spanning opleveren. Daarnaast komt er ook endorfine vrij bij fysieke inspanningen. Endorfine, beter bekend als het gelukshormoon, helpt om gevoelens van pijn te blokkeren en brengt een gevoel van euforie teweeg. • Voel je dat je kwaad wordt? Ga dan eens wandelen, lopen, fietsen, dansen … • Je kan je kwaadheid ook afreageren door bijvoorbeeld op een kussen of een boksbal te slaan. 8

juli  augustus  september

Beeld uit ons campagnefilmpje

Verstilling Verstilling staat voor rust zoeken, naar binnen keren en observeren met aandacht voor positieve dingen. De hevigheid van kwaadheid kan je dus beantwoorden met het grootste contrast, namelijk: rust en stilte. • Tel tot 20 voor je reageert. Je gaat je al snel minder kwaad voelen. • Noem 5 dingen die je hoort, 5 dingen die je ziet en 5 dingen die je ruikt. Noem dan 4 dingen die je hoort, 4 dingen die je ziet en 4 dingen die je ruikt. Ga zo verder tot je bij één bent. • Ook ademhalingsoefeningen kunnen helpen. Weet je niet hoe je hieraan moet beginnen? Er bestaan verschillende apps of filmpjes op YouTube die je hierbij kunnen helpen. • Zoek activiteiten die je rustig maken en ontspannen. Luister naar muziek, neem een bad, werk in de tuin, maak een puzzel … Creativiteit Ga je graag creatief aan de slag? Je kan je kwaadheid op verschillende manieren uiten. • Probeer je gevoelens te tekenen, schilderen … Zoek een creatieve uitlaatklep die bij jou past. • Ook humor kan je helpen om met je kwaadheid om te gaan.

Maak je kwaadheid positief Om je kwaadheid in iets positiefs om te zetten, is het nodig om te achterhalen wat je kwaadheid je wil vertellen. Waarom ben je kwaad? Wat wil je bereiken? Probeer het signaal dat je kwaadheid je geeft te vertalen naar een wens. Het is ook nuttig om na te gaan wat de rol van kwaadheid in je leven is geweest, en vanaf nu kan zijn. De kwaadheid kan zich op diverse manieren geuit hebben: positief of negatief, actief of passief … Tot slot kijk je naar de toekomst: welke rol of betekenis wil je je kwaadheid vanaf nu geven? We vroegen aan enkele mensen of kwaadheid hen ooit al geholpen heeft om iets positief te bereiken: Levi: “Ik werd er boos van hoe er in de maatschappij zomaar geoordeeld werd over vluchtelingen, zonder de moeite te doen om hun situatie te begrijpen. Ik wou zelf dus iets positief doen voor die mensen, en deels ook zodat ik zelf hun situatie beter zou snappen. Daarom ben ik gestart met vrijwilligerswerk in een opvangcentrum.” Ann: “Eigenlijk heb ik mijn studies en mijn job aan mijn kwaadheid te danken. Ik kon me heel hard opjagen in seksistische en racistische praat. Ik voelde aan elke vezel in mijn lijf dat dat niet juist zat, maar ik wist vaak niet hoe ik daar op een samenhangende manier op kon reageren of hoe ik kon ‘bewijzen’ dat dat fout was. Om dat uit te zoeken ben ik gender en diversiteit gaan studeren, en nadien bij VIVA-SVV beginnen werken. Die kwaadheid is er nu nog steeds, maar ik kan die nu beter kanaliseren door er via mijn werk iets positief mee te doen.” Britt: “Als ik kwaad word, wil ik soms echt actie ondernemen en de situatie veranderen. Toen ik het boek Body Positive Power las, las ik vaak herkenbare situaties over de invloed van de dieetindustrie, de drang van vrouwen om het ‘perfecte’ lichaam na te streven ... Ik kreeg toen regelmatig de neiging om foto’s te maken van passages uit het boek, en die dan te delen op Instagram. Op die manier hoopte ik dat toch op zijn minst een paar vrouwen het lazen en er iets positief van opstaken.” “Of toen vorig jaar het probleem rond racisme tijdelijk wat meer in de kijker kwam, was ik gefrustreerd dat veel andere witte mensen het probleem niet zagen. Dat onbegrip riep kwaadheid op. Ook toen kreeg ik de neiging om de bewustwording hierrond in mijn rechtstreekse omgeving te vergroten.” “Kwaadheid zorgt er daarnaast ook voor dat ik assertiever reageer. Dat ik meer op mijn strepen sta en minder toelaat. Zonder kwaadheid doe ik dat minder.”

Test jouw kwaadheid en leer meer over hoe je die positief kan inzetten op www.horenzienenpraten.be. B

lmpje

agnefi

s camp

uit on eelden

Ann Dewalque en Kaat Poels Vizine

MAATSCHAPPIJ

Opgroeien in armoede In Vlaanderen wordt 1 kind op de 10 geboren in kansarmoede. Wanneer er geen ondersteuning is, krijgen zij al van in de wieg minder kansen. Gelukkig zijn er organisaties die zich richten op die kinderen en hun ouders. We spraken met Nathalie Luyckx. Zij werkt bij het binnen het Leuvense buurtwerk ’t Lampeke. Zij is verantwoordelijke van dagopvang de Wurpskes en medewerkster binnen de gezinswerking. De dagopvang en gezinswerking richten zich specifiek op baby’s, peuters en ouders uit kwetsbare gezinnen. Buurtwerk ’t Lampeke heeft een aanbod ‘van prenataal tot de koﬃetafel’ met meerdere deelwerkingen. Hoe zou je armoede definiëren? “Je hebt het praktische en materiële aspect. Mensen kunnen de huur niet betalen, moeten besparen op eten of kunnen geen koelkast kopen. Dat is het beeld dat de meeste mensen ervan hebben, denk ik. Maar het gaat verder dan dat. Het betekent dat je als ouder en kind constant onder stress staat. Je kind heeft bepaalde materiële en emotionele noden, maar je kan daar als ouder niet altijd aan tegemoet komen. Ouders zijn hierdoor vaak beperkt in de kansen die ze aan hun kinderen kunnen bieden.” 10

juli  augustus  september

“Die problemen bestaan al heel lang, maar de coronapandemie maakte alles nog erger. Mensen verloren hun baan en moesten ervoor zorgen dat hun uitkering in orde raakte. De sluiting van de scholen zorgde in veel gezinnen voor extra moeilijkheden. Iedereen moest een laptop en internet hebben en ouders moesten ineens hun kinderen hele dagen helpen met schoolwerk. Dat was en is niet evident als je voortdurend financiële zorgen hebt.” “Daarom is het goed dat de gezinnen die wij begeleiden bijna allemaal in de buurt wonen, zo waren we letterlijk en figuurlijk nabij en bleven we in contact. Toch is het belangrijk om te benadrukken dat dit geen uitzichtloze situatie hoeft te zijn. We gaan samen op pad en kleine vormen van ondersteuning kunnen een wereld van verschil maken.” Wat zijn mogelijke gevolgen voor wie opgroeit in zo’n situatie? “Ik kan me vooral vinden in de visie van kinderpsychiater Peter Adriaenssens. Hij zegt dat kinderen die in armoede opgroeien veel meer stress ervaren en ouders minder in interactie gaan door alle problemen die ze ondervinden. Dit kan ervoor zorgen dat de hersenen minder goed ontwikkelen waardoor de kinderen vaker risico lopen op een vertraagde ontwikkeling. Bovendien maakt chronische

stress het moeilijk voor ouders om opmerkzaam te zijn voor de noden van hun kinderen. Dit kan ervoor zorgen dat kinderen zich minder veilig hechten.”

leving vaak gerelativeerd en geaccepteerd. Bij kwetsbare gezinnen wordt hier vaak nog extra met de vinger gewezen of vol medelijden naar gekeken.”

"We gaan samen op pad en kleine vormen van ondersteuning kunnen een wereld van verschil maken."

Komen de ouders zelf met opvoedingsvragen? “Ja, dat gebeurt regelmatig. Ze vragen ook vaak hoe hun kind reageert op bepaalde situaties in de dagopvang. We hebben een partnerschap met de ouders en gaan samen op zoek naar wat een goede methode kan zijn om het kind te benaderen.”

“In de Wurpskes vangen wij 10 kinderen op. Dat is niet zoveel, maar het is belangrijk dat we elk kind de mogelijkheid geven zich op een veilige manier te ontplooien. We kunnen op die manier echt veel 1 op 1 werken en dat is nodig. Na het weekend zien we vaak kinderen met huidhonger of kinderen die net heel hevig zijn en alles eruit gooien.” “Kinderen die thuis erg weinig taalaanbod krijgen, proberen we zoveel mogelijk te stimuleren. We zetten in de dagopvang volop in op jonge kinderen tot 3 jaar. Alles wat je nu, kleinschalig en intensief, met en voor hen doet, betaalt zich later terug want ze staan sterker aan het begin van hun schoolcarrière en de uitbouw van hun verdere leven.”

“Normaal kunnen ouders ’s ochtends in de dagopvang een koﬃe drinken of meekomen naar mijn bureau voor een gesprek. Door corona kan dat voorlopig niet. Maar we proberen manieren te vinden om het contact te onderhouden. We spreken bijvoorbeeld buiten af of in het lokaal van de gezinswerking. Zo bouw je een band op en durven ouders zonder gêne hun vragen te stellen.”

Surf naar www.viva-svv.be voor persoonlijke getuigenissen over opgroeien in armoede.

Wat zijn volgens jou de grootste vooroordelen over opgroeien in armoede? “Er zijn er veel en ik vraag mij af of het nodig is om ze nog te herhalen. Ik wil vertrekken vanuit de noodzaak om mensen elkaar te laten leren kennen. We maken hier als samenleving te weinig tijd voor. Mensen zijn soms hard voor elkaar, terwijl je nooit weet wat iemand heeft meegemaakt.” “Iedere ouder is wel eens onzeker en moddert wat aan, maar elke ouder wil het beste voor zijn of haar kind. De rugzak van de ouders in onze werking is zwaarder en de context is anders waardoor het moeilijker wordt. Een mama die een loodzware dag heeft gehad en wiens kind de ene na de andere driftbui krijgt, kan ’s avonds huilend in de zetel ploffen. Bij een modaal gezin wordt dit door de samen-

Sara Van Den Broeck Vizine

SKINNY SHAMING

Te dik, te dun ...

Gaan we het gevecht ooit winnen? Van volle ‘curves’ naar een slank lichaam naar een lichaam met ‘curves’ én een smalle taille … Het ‘ideaalbeeld’ van de vrouw is al vaak veranderd. Je moet het maar bijhouden. In tijden van sociale media kom je als vrouw nog meer in contact met dat ‘ideaal lichaamsbeeld’. De vergelijking is snel gemaakt. De mentale gevolgen vaak niet te overzien. Niet enkel op sociale media, maar ook in het echte leven krijgen vrouwen vaak opmerkingen over hun lichaam. Dat noemen we body shaming, oftewel het bespotten van iemands uiterlijke kenmerken. Enerzijds heb je fat shaming. Daarbij worden mensen met een volle taille bekritiseert op hun lichaamsgewicht. Anderzijds is er skinny shaming waarbij mensen met een slanke taille kritiek krijgen. In dit artikel gaan we dieper in op het stigma rond skinny shaming. Asma Belhadj (leerkracht lager onderwijs), Nathalie Van Malderen (studente) en Mariem Chiairi (diëtiste) vertellen elk hun eigen kijk op skinny shaming en de gevolgen hiervan.

Asma

in mijn pubertijd dat het niet oké was. Ik werd me ook meer bewust van mijn lichaamsbeeld. Sommige kledij paste me niet en ik merkte dat ik liever rokjes en kleedjes droeg omdat mijn benen dan minder zichtbaar waren. Ik kleedde me dus echt naar de opmerkingen van anderen.” Kon je bij iemand terecht? “Mijn tante en oma stelden me gerust dat ik wel zou bijkomen. Ik zocht geen professionele hulp omdat ik me gezond voelde. Ik gaf wel over bij stress maar dat was nooit gerelateerd aan de opmerkingen rond mijn gewicht. Al gaf dat mensen wel een foute indruk.”

Wanneer kreeg je opmerkingen over je lichaam en gewicht? “Mijn eerste 2 herinneringen dateren van het 2de leerjaar. Ik kreeg de deur niet open, dus de juffrouw zei dat ik meer spek moest eten. Een andere leerkracht gaf tijdens het turnen de opmerking dat het touwklimmen voor mij zeker geen probleem kon zijn omdat ik zo’n lichtgewicht was.” “Al werd ik niet enkel binnen de schoolmuren geconfronteerd met zulke uitspraken, het gebeurde ook in mijn familie. Mijn grootouders vroegen bijvoorbeeld regelmatig of ik wel genoeg at. Als kind was ik me er niet van bewust dat zulke opmerkingen gevolgen hebben. Ik lachte ze vaak weg. Ik besefte pas 12

juli  augustus  september

Wat doen zulke opmerkingen nu met jou? “Ik erger me er heel hard aan. Intussen heb ik geleerd om af en toe weerwoord te bieden, bijvoorbeeld bij collega’s. Al kan ik dat niet bij iedereen. Vaak lach ik het nog weg terwijl die opmerkingen diep vanbinnen echt pijn doen. Ik denk dat sommige mensen niet beseffen dat hun ‘onschuldige’ opmerkingen hard aankomen. Ik merk ook dat ik me nog altijd schik naar naar de opmerkingen. Een tijdje terug had ik me voorgenomen om te fitnessen. Toen ik er voor het eerst kwam, vroeg iemand mij wat ik daar kwam doen omdat “ik toch niets had dat weggewerkt moest worden”. Ik ben er nooit meer langs geweest. Ook dokters gaven al vaker aan dat ik naar een diëtist zou moeten.” Wat is een advies dat je andere zou geven die ook slachtoﬀer zijn van skinny shaming? “Zolang je gezond bent en je zo ook voelt, hoef je je niets aantrekken van wat anderen zeggen. Ik vind niet dat je oplossingen

moet zoeken als er geen problemen zijn. Het is niet makkelijk om onmiddellijk weerwoord te geven aan mensen die zulke opmerkingen maken, maar het loont om het wel te doen.”

Mariem

Ook Nathalie krijgt regelmatig opmerkingen over haar gewicht. Tijdens haar buitenlandse stage in Peru werd ze geconfronteerd met de culturele gewoontes.

Nathalie

"Door het steeds vaker te horen, werd ik mij meer bewust van mijn gewicht." “2 jaar geleden, tijdens mijn stage in Peru, werd ik de eerste keer echt geconfronteerd met opmerkingen over mijn lichaam en gewicht. Ze noemden mij flaca of flaquita, wat dun betekent. In Peru is het normaal om anderen een bijnaam te geven op basis van uiterlijke kenmerken maar ik nam die bijnaam heel persoonlijk. Door het steeds vaker te horen, werd ik mij meer bewust van mijn gewicht en begon ik echt te denken dat ik geen ‘normaal’ lichaam heb. Na een tijdje vond ik het echt niet meer leuk om zo genoemd te worden. Soms beantwoordde ik de opmerkingen met humor en soms ging ik erop in. Maar dan was ik eigenlijk meer mezelf aan het verantwoorden door te zeggen dat ik wel genoeg at. Gelukkig kon ik altijd bij mijn familie terecht, zeker bij mijn broer.” “Zulke opmerkingen doen me echt denken dat ik minder aantrekkelijk ben en dat ik ‘anders’ ben. Ik krijg krijg er een minderwaardigheidsgevoel van. Opmerkingen over mijn uiterlijke kenmerken maken me boos want ik ben gewoon zo. Je moet me maar nemen zoals ik ben.” “Ik merk dat ik me vaak laat beïnvloeden door wat anderen denken en zeggen over mij, maar beetje bij beetje verbetert dat wel. Aan mensen die hier ook worden mee geconfronteerd, zou ik willen zeggen dat het echt belangrijk is om de knop te proberen omdraaien en jezelf graag te zien. Dat is niet altijd makkelijk, maar uiteindelijk ben jij de persoon met wie je de rest van je leven verder moet. Dus kan je maar beter vrede nemen met wie je bent.”

“Ik werk sinds een jaar als diëtiste en merk dat mensen regelmatig de vraag stellen hoe ze kunnen bijkomen. Opmerkingen van anderen komen hard aan maar ook sociale media hebben hun aandeel. Tegenwoordig moet je grote borsten en een dik gat hebben maar wel een smalle taille. Dit beeld wordt door heel wat mensen nu gezien als het ideaalbeeld maar is allesbehalve normaal. Als je elke dag geconfronteerd wordt met zulke beelden dan geraak je er automatisch door beïnvloed. Ik krijg depressieve berichten van 13-jarige meisjes die graag willen bijkomen omdat ze geen vrouwelijke vormen hebben. Daar maak ik me echt zorgen over. Die meisjes zitten nog maar aan het begin van hun puberteit maar kampen al met onzekerheden over hun lichaamsvormen. Als diëtiste vertel ik hen dan dat een consultatie niet nodig is en probeer ik hen gerust te stellen.” Ben je als diëtiste ook een soort van therapeut? “Als diëtiste focus ik inderdaad niet enkel op voeding maar evengoed op de gedachtegang van de patiënt en zijn of haar beweegpatroon. Voeding staat centraal maar staat wel in verbinding met beweging en de manier van denken. Ik probeer dat laatste ook te trainen door te werken aan hoe de patiënten zijn/haar zinnen formuleert. Het is belangrijk om hen te laten reflecteren en hen te doen nadenken over wat ze anders kunnen doen en hoe ze dat kunnen omzetten in actie. Ik probeer hen wat aan te moedigen maar als ik merk dat het probleem hen te diep mentaal heeft gekwetst is een psycholoog zeker nodig.” Hoe herken je een slachtoﬀer van skinny shaming? “Bij het begin van een consultatie vraag ik altijd wat de reden is om langs te komen. Is het voor jezelf of voor iemand anders? Word je ongelukkig door de opmerkingen of door hoe je over jezelf denkt? Slachtoffers van skinny shaming geven meestal snel aan wat voor opmerkingen ze naar het hoofd gekregen krijgen. Skelet, tandenstoker … Heel wat mensen beseffen niet welke impact zulke opmerkingen kunnen hebben. Het bespotten van iemands uiterlijk kan nooit door de beugel. Ik hoop dat mensen dit beseffen.” VIVA-SVV zet volop in op Body Positivity. Lees meer op www.viva-svv.be.

Chaima Rabhi Vizine

BODY POSITIVITY

Jouw lijf is goed genoeg In maart lanceerden we ons Goed GenoegLijfboek. Daarmee willen we ingaan tegen onrealistische vrouwelijke schoonheidsidealen en de hoge verwachtingen die er aan ons lichaam worden gesteld. De vele reacties tonen aan hoe belangrijk het is dat we ons blijven inzetten voor body positivity en tegen dieetcultuur. Hoor jij ook steeds een negatieve stem als je in de spiegel kijkt? We kunnen het je meer dan ooit verzekeren: je bent niet alleen. Er zijn veel moedige vrouwen die hun verhaal met ons gedeeld hebben. We delen hier een greep uit de reacties*: “Ik haat het beeld dat ik zie in de spiegel en stort me daarom op allerlei diëten.” – Amina “Een groot deel van mijn leven vocht ik tegen de kilo’s. Ik ben ondertussen 70 jaar en heb voor mezelf eindelijk uitgemaakt dat ik genoeg strijd geleverd heb. Daarom wil ik nu alleen nog energie steken in het aanvaarden van mijn lijf.” – Elisa “Mijn lichaam is al jarenlang een dagelijkse struggle in mijn leven. De ene dag ben ik er wel oké mee, een andere dag zie ik vanalles op sociale media en is het moeilijker. Je moet een fitgirl zijn, je moet intermittent fasten … Je moet zoveel.” – Celien “Ik vecht al jaren tegen mezelf. Ik wil me goed genoeg voelen. Een goed genoeg mama zijn, een goed genoeg-mama, goed genoeg-werknemer zijn, goed genoeg-vrouw in het algemeen en zeer zeker een goed genoeg lijf hebben. Maar de maatschappij legt ons hele hoge verwachtingen op. Te hoog voor mij om me goed genoeg te voelen.” – Cindy “Ik let al mijn hele leven op mijn voeding om zo slank mogelijk te blijven. Ondertussen ben ik 65 jaar en kan ik gewoon de moed niet meer opbrengen om alles wat ik in mijn mond steek eerst te gaan afwegen. Ik probeer gezond te eten, maar afvallen lukt niet. Je voelt je zo’n oen als je zegt dat dat moeilijk is.” – Sabine “2 jaar geleden zijn mijn beide borsten geamputeerd. Ik heb beslist om geen implantaten te laten aanbrengen. Aangekleed, kan ik mij nog wel verzoenen met mezelf. Naakt, is een ander verhaal.” – Amy “Al jaren slinger ik heen en weer tussen mijn 2 ikken. Enerzijds is daar mijn feministische, zelfbewuste, mezelf accepterende kant. Anderzijds vecht ik regelmatig tegen de beelden die me door mijn omgeving worden opgedrongen en probeer ik daar met een zoveelste dieet aan tegemoet te komen.”– Noëlle “Het leven als puber viel me heel zwaar. Tot vandaag vergelijk ik me steeds met knappe, slanke dames in modebladen en naaktbladen en lijkt het net – door toedoen van de oordelende stemmetjes van vroeger en mijn vertekend beeld nu – dat er iets mis is met me. Wat er ook voor positiefs gezegd wordt, ik heb er geen oren naar of geloof het niet. Wél ben ik me hiervan bewust, en dat sinds een klein jaar. Ik wil ermee aan de slag, ik wil niet met de pakken blijven zitten! Ik wil me normaal voelen en weer lekker in mijn vel!” – Ine Zelf ook benieuwd geworden naar het boek? Je kan het bestellen via www.viva-svv.be. 14

juli  augustus  september

BOEKENTIPS

3 boeken

zomer lezen

om deze te

Of je nu op reis gaat naar zonnige oorden of toch nog kiest voor een staycation, een boek lezen in de zon is altijd een goed idee. Leesplezier verzekerd met deze 3 toppers: Tip van Kaat: Een klein leven Hanya Yanagihara

“Het is een aangrijpend boek over 4 studenten die hun weg zoeken in New York. Je volgt hen enkele decennialang. Ik heb een klein leven op vakantie in een paar dagen uitgelezen en daarna moest ik echt even bekomen, het boek is tegelijk vreselijk pijnlijk, maar oh zo mooi!”

Tip van Sara: We moeten het even over Kevin hebben Lionel Shriver

“Ik geef het toe, niet meteen de meest catchy titel, maar laat je daardoor niet tegenhouden. Dit boek vertelt het verhaal van Eva, een moeder wiens 15-jarige zoon een gruwelijke misdaad heeft gepleegd. Je kruipt in haar hoofd bij het lezen van de brieven aan haar man en tijdens de gevangenisbezoeken aan haar zoon.” “Je moet er wel wat voor over hebben. Het is geen dun boek en de tekst vraagt de nodige aandacht. Maar het zet je ook aan het denken. Is Eva haar zoon het slechte pad op gegaan omdat zij niet genoeg van hem hield? Of voelde zij al sinds zijn kindertijd dat er iets niet klopte bij de jongen en kon ze zich daarom niet volledig openstellen voor hem? Het eeuwige nature-nurture-debat vertaald naar een beklijvende roman. Bereid je voor om verward, geschokt en ontroerd achter te blijven.”

Tip van Ann: Meisje, vrouw, anders Bernardine Evaristo

“Dit boek volgt het verhaal van 12 vrouwen die op de een of andere manier met elkaar verbonden zijn. Je volgt hen tijdens hun leven en krijgt verhalen van verschillende generaties te lezen. Ik moest even wennen aan de schrijfstijl, want het boek gebruikt geen gewone interpunctie. Het verhaal is opgedeeld in hoofdstukken en alinea’s, maar daarin staan er geen aparte zinnen. Dat zorgt voor een heel stromend verhaal, dat je echt meesleept tot het volgende deel. Ik zou dus aanraden om er zeker wat tijd voor te maken, want eenmaal je in een hoofdstuk zit, is het moeilijk om te stoppen met lezen. Het verhaal zit heel mooi in elkaar, ik heb er echt van genoten. Ik sprak er onlangs met enkele mensen over, en het werd beschreven als ‘een sprookje dat over het echte leven gaat’. Als je iets van deze tip onthoudt, laat het dan die quote zijn. Die vat het naar mijn gevoel perfect samen.” Vizine

BODY POSITIVITY

De strijd tegen menstruatie-armoede

Uit het laatste rapport van Caritas Vlaanderen blijkt dat 12% van de jonge vrouwen zich geen menstruatieproducten kunnen veroorloven. Organisatie BruZelle bindt de strijd aan tegen menstruatie-armoede door maandverband in te zamelen en deze gratis en discreet te bezorgen aan menstruerende personen. Wij spraken met Tessa Rasmussen, coördinator van de Vlaamse werking. 16

juli  augustus  september

“5 jaar geleden kwam Veronica, een van de oprichtsters van BruZelle, een dakloze vrouw tegen op straat. Ze polste of ze kledij of voedsel nodig had, maar het enige waar de dakloze vrouw naar vroeg was maandverband. Die gebeurtenis bleef hangen bij Veronica, ze was verbaasd dat dit niet voorzien werd in de opvangcentra of door het OCMW. Via vrienden en familie begon Veronica zelf maandverband in te zamelen en in 2017 richtte ze de vzw op.”

“Mensen praten sowieso niet snel over het onderwerp. Het is nog altijd taboe. Laat staan dat je iemand moet vertellen dat je geen geld hebt om menstruatieproducten te kopen.” “Ondertussen is BruZelle niet enkel actief in Brussel, maar ook in de rest van het land. Zo is er in Vlaanderen een werking in Antwerpen en Leuven. We hebben ook onze doelgroep uitgebreid. Menstruatie-armoede bleek niet uitsluitend een probleem te zijn van dakloze vrouwen. Het is iets dat iedereen kan overkomen. Ook studenten of mensen die moeilijk rondkomen worden ermee geconfronteerd.” “Mensen praten sowieso niet snel over het onderwerp. Het is nog altijd taboe. Laat staan dat je iemand moet vertellen dat je geen geld hebt om menstruatieproducten te kopen. Daar schamen velen zich voor.” Zichtbaar maandverband “Wij houden ons voornamelijk bezig met het inzamelen en opnieuw verdelen van maandverband. We gaan een aantal keer per jaar zelf de straat op. Op die manier bereiken we mensen voor wie de drempel van een opvangcentrum nog te hoog is. Daarnaast proberen we ook te zorgen dat er op beleidsniveau zaken veranderen. Het probleem van menstruatie-armoede moet structureel aangepakt worden. Eigenlijk hopen we onszelf op een dag overbodig te maken.”

Wist je dat … … 12% van de meisjes tussen 12 en 25 jaar in Vlaanderen aangeeft soms te weinig geld te hebben om menstruatieproducten te kopen?* … 5% van de meisjes uit dezelfde bevraging ooit school miste omdat ze ongesteld was en geen menstruatieproducten had?* … in Schotland in alle secundaire scholen gratis maandverband wordt aangeboden? … tot 2018 het btw-tarief op maandverband en tampons 21% bedroeg in België? Daardoor behoorden ze tot de categorie van luxeproducten. … BruZelle in 2020 maar liefst 340 000 maandverbanden inzamelde en uitdeelde aan wie het nodig had? * Onderzoek uitgevoerd door Caritas Vlaanderen in 2019 bij 2608 Vlaamse meisjes en jonge vrouwen.

In samenwerking met de Nederlandstalige Vrouwenraad zetten wij ons in voor de strijd tegen menstruatie-armoede en steunen we BruZelle. Onder andere in Tienen en Diepenbeek zamelen we menstruatiemateriaal in. Daarnaast gaan we op zoek naar duurzame alternatieven zoals herbruikbaar maandverband. Surf naar www.viva-svv.be voor meer info.

“We bekijken het stap per stap. Eerst en vooral willen we menstruatieproducten beschikbaar stellen op school. Dat zou een evidentie moeten zijn. Naast toiletpapier zou je op elke school maandverband en tampons moeten kunnen vinden. Bovendien is maandverband op die manier ook zichtbaar in de openbare ruimte. Zo beschouw je het sneller als iets normaals en wordt er makkelijker over gepraat.” Solidariteit “BruZelle speelt in op het solidariteitsgevoel onder mensen. Iedereen die wil kan een inzameldoos voor maandverband plaatsen. Je levert al een bijdrage door 1 maandverband te doneren. Het is heel toegankelijk. Ik zou iedereen aanraden eens na te denken over situaties waarin je je geschaamd hebt om menstruatie of hoe je een veilige context kan creëren om erover te praten. Je kan maandverband en tampons op een zichtbare plek in je toilet leggen of altijd op zak hebben om iemand anders uit de nood te helpen. Zulke kleine acties kunnen al een verschil maken.”

Sara Van den Broeck Vizine

MAATSCHAPPIJ

Schrijven met

gevangenen

Mensen verbinden, binnen én buiten de muren, dat is wat Bond zonder Naam met Traliepost wil doen door gevangenen en mensen in vrijheid brieven naar elkaar te laten sturen. Wij praatten met Ilse van Bond Zonder Naam. 18

juli  augustus  september

Hoe is het project ontstaan? “Het project is 10 jaar geleden ontstaan omdat de medewerkers van Bond Zonder Naam (BZN) heel veel brieven kregen uit de Vlaamse en Brusselse gevangenissen. Omdat de nood in de gevangenis zo hoog was, en schrijven met een gedetineerde anderen een unieke inkijk in het leven in de gevangenis kan geven, maakte BZN er een vrijwilligersproject van. Intussen worden er meer dan 2000 brieven per jaar gestuurd door meer dan 400 mensen.” “Alle gedetineerden kunnen deelnemen, al gaat de voorkeur uit naar mensen die effectief veroordeeld zijn omdat we de focus willen leggen op een langdurige correspondentie (minimum 6 maanden). Een vriendschappelijke band opbouwen vraagt uiteraard tijd.” Hoe worden de briefschrijvers gematcht? “Iedereen die wil schrijven, kan een registratieformulier indienen met zijn of haar gegevens en interesses. We polsen naar wat mensen verwachten van de correspondentie. Op basis van die info maken wij matches. We geven vooraf enkele regels mee. We verwachten bijvoorbeeld dat er respect is voor mekaar, dat er geen financiële of materiële vragen worden gesteld enzovoort.” “We merken dat de meeste gedetineerden in het begin eerder gesloten zijn en niet zoveel over zichzelf vertellen. Ze geven hoogstens wat basisinformatie over zichzelf in hun aanvraag. Bij vrijwilligers merken we vaak het tegenovergestelde, dus het is natuurlijk altijd spannend afwachten hoe de correspondentie zal lopen. Toch zijn we telkens weer verrast hoe vlot het meestal gaat. Met openheid en nieuwsgierigheid kom je vaak ver. Vrijwilligers krijgen enkel een voornaam of een schuilnaam. Ze weten niet hoe hun correspondent eruit ziet, waar die woont, voor welke feiten die persoon in de gevangenis verblijft …” “Doordat hun privacy bewaard wordt, is het ook veiliger voor de gedetineerden om zich kwetsbaar op te stellen. Op een bepaalde manier creëert dat meer ruimte om te delen. Je bepaalt als schrijver zelf wat je wel en niet wil delen en dit binnen het ondersteunende kader van BZN. We lezen die brieven eerst na, zodat ze zeker voldoen aan de uitgestippelde spelregels. En zowel gedetineerden als vrijwilligers kunnen altijd bij ons terecht als ze tips of feedback willen.” Hoe vaak schrijven ze met elkaar? “De bedoeling is dat ze regelmatig schrijven en dat een antwoord op een brief niet te lang op zich laat wachten. Een brief is natuurlijk eventjes onderweg en moet verschillende posten passeren voor hij bij de juiste persoon terechtkomt, dus het duurt gemiddeld 3 weken.” “We merkten dat penners die al langer meegaan met meer regelmaat schrijven. Sommigen verkiezen om met langere tussenpauzes te schrijven. Schrijvers kunnen dat, met respect voor elkaars wensen en mogelijkheden, onderling beslissen. In het begin is regelmatig contact wel aan te raden. Dat helpt om sneller een band op te bouwen.”

Doen er veel vrouwen mee met het project? “De meeste aanvragen komen van mannen. Aan de ene kant is dat logisch aangezien 95% van de gevangenen mannen zijn. We merken dat het sowieso moeilijker is om vrouwen in de gevangenis te bereiken. We merkten al dat het beter is om ons daarin te laten begeleiden door dienst- en hulpverleners binnen de muren zelf zoals Aalmoezenier, Moreel Consulent of JWW CAW.” Klopt het dat vrouwen in de gevangenis een vergeten doelgroep zijn? “Buiten de gevangenis is er weinig aandacht voor de noden van gedetineerden in het algemeen. Binnen een gevangenis is er vaak wel een onderwijsaanbod en worden er culturele activiteiten en sportactiviteiten georganiseerd, maar dat is niet altijd evident. Gelukkig proberen verschillende organisaties, samen met het personeel, zaken te realiseren ondanks de moeilijke context. Omdat vrouwen statistisch gezien in de minderheid zijn in de gevangenis, is er nog minder aandacht voor hen van buitenaf.” Wat zijn de belangrijkste resultaten van het briefwisselingsproject? • verbinding • helpt tegen gevoelens van eenzaamheid: dit lezen we vaak in de brieven. Gedetineerden voelen zich gesteund door iemand. • Communicatie in interactie met anderen: Gedetineerden zijn vaak gefrustreerd en boos over hoe alles loopt in de gevangenis. Ze vragen soms ook advies hoe ze hier best mee zouden kunnen omgaan, hun kwaadheid kunnen delen en daar begrip voor kunnen krijgen kan ook helpen om het constructiever en rustiger aan te pakken in de gevangenis. • Sommige correspondenten houden ook contact met elkaar na detentie. Dat is niet ons voornaamste doel, maar het is wel mooi om te zien dat er soms een echte vriendschap uit groeit. • We merken dat gedetineerden soms wat minder de Nederlandse taal beheersen. Door een andere moedertaal, maar eveneens door een laag scholingsniveau.De correspondentie verloopg hoofdzakelijk in het Nederlands, om te kunnen deelnemen verwachten we dat je het Nederlands redelijk begrijpt en kan schrijven of hulp kan krijgen bij het schrijven. Onze focus is op zich niet om een taal te leren, maar het helpt zeker om deze een verder te verbeteren. Zo kregen we recent een aanvraag binnen van een hulpverlener die taallessen geeft aan vrouwelijke gedetineerden en die graag via ons wilde schrijven om haar Nederlands te oefenen. Ideaal als dit zo kan gebeuren. Wil je meer informatie over Traliepost? Surf naar traliepost@bzn.be. Jutah Clarys Vizine

XXX

De leukste

uitstapjes in Belgie¨

20 juli  augustus  september

Het afgelopen jaar hebben we met z’n allen België (her)ontdekt. Wandelen, fietsen, een portie cultuur opsnuiven of lekker eten … Ons land heeft voor elk wat wils! Ben je nog op zoek naar leuke uitstapjes voor deze zomer? We verzamelden enkele tips van collega’s. Lilith: “Wat ik wel een ontdekking vond, zijn de wandelingen van Natuurpunt. Je kan op hun website zoeken naar mooie natuurgebieden, zo ontdek je vaak pareltjes in je eigen buurt. Onze dochter van 5 kan vlot mee, maar niet alle parcours zijn geschikt voor buggy’s.” “Ook de wandelingen van NMBS zijn leuk. Zij hebben wandelingen voorzien die vertrekken en eindigen in een treinstation. Ideaal voor als je wat verder wil gaan en geen auto hebt of wil gebruiken.” Meer info vind je op: www.natuurpunt.be

Karla: “Ik raad de Verbeke Foundation aan. De collectie hedendaagse kunst staat in een gigantisch natuurgebied en vaak kan je over de werken klimmen, erin zitten … Het is super om met kinderen te doen.” Verbeke Foundation is een openluchtmuseum waar natuur, kunst en ecologie samenkomen. Je kan er ook genieten van een hapje en een drankje in het museumcafé. Adres: Verbeke Foundation Westakker 1 9190 Kemzeke (provincie Oost-Vlaanderen)

Ann: “De Abdij Van Villers is meer dan een abdij alleen, het is eigenlijk een klein dorpje vol met Middeleeuwse ruïnes. Het is heel indrukwekkend om daar rond te lopen, je waant je in het decor van een film. De abdij ligt in het dorpje Villers-la-ville, in Waals-Brabant. Er zijn nog veel andere toffe wandelingen in de buurt, dus zeker een daguitstap waard!” *De Abdij Van Villers is niet zo geschikt voor buggy’s of rolstoelen. Adres: De Abdij Van Villers Rue de l’Abbaye 55 1495 Villers-la-Ville

Nathalie: “Ik ontleende met een vriend fietsen om Brussel al fietsend te ontdekken. Wij gingen langs het Poelaertplein met prachtig uitzicht op de stad, langs het park van Vorst, het Dudenpark en dan naar Ter Kamerenbos. Dit laatste park is heel groot, heeft een groot meer waar je met bootjes op kan varen en heel uitgestrekte groene vlakten: ideaal voor een picknick, om te kubben, frisbeeën, je hond uit te laten of wat dan ook. Zeker en vast een plek waar je met je hele familie een zonnige namiddag kan doorbrengen. Er staat trouwens ook vaak een ijsjes- en wafelkraam.” Gebruik je eigen fiets of huur er eentje via Blue Bike. Deze fietsen vind je in vele grote stations in heel België.

Sarah: “Ik ben deze zomer 2 keer gaan zwemmen in de Lesse in Houyet. Dat was eigenlijk een tip van collega Lien en echt heel leuk! Heel rustig en midden in de natuur én een groot pluspunt: de trein vanuit Brussel rijdt rechtstreeks naar Houyet. Vlakbij het station zijn ook enkele kleine cafés, om na het zwemmen de dorst te lessen. Eventjes weg van het drukke Brussel!”

Nood aan nog inspiratie? Meer tips voor leuke uitstapjes vind je op: unlockbelgium.be.

Kaat Poels Vizine

VRIJWILLIGERS

Ode aan inspirerende vrouwen uit het heden en het verleden Veel enthousiasme, gecombineerd met een vleugje prachtige natuur, een lekkere tas koﬃe of thee en pim’s-koekjes, meer heb je niet nodig om van de powervrouwenwandeling een echt succes te maken. Dat bewees VIVA-SVV Destelbergen/Heusden, een van onze groepen die een coronaproof wandeling organiseerde in kader van de Internationale Vrouwendag op 8 maart. De powervrouwenwandeling toont het verhaal achter inspirerende en krachtige vrouwen uit het verleden en het heden. Op een zonnige ochtend sprak ik met Nadine Malyster, een lieve en enthousiaste dame die al jaar en dag deel uitmaakt van VIVA-SVV Destelbergen/Heusden. Toen de groep de vraag kreeg om een vrouwvriendelijke wandeling te organiseren, waren ze onmiddellijk enthousiast. “Hier in Heusden wonen we in het groen en hebben we heel veel kleine landelijke wegen die voor velen ongekend zijn. Met de hulp van mijn man, een fervente wandelaar, stippelde ik een leuke wandeling uit. Zelfs tot op het laatste moment hebben we de wandeling zitten inkorten om aan 5 kilometer te komen.” “De wandeling start in mijn tuin. Iedereen kan hier uit de doos een wegbeschrijving nemen, samen met de foto’s van de locaties waar de powervrouwen ophangen. Die werden genomen door medebestuurster Monique en hebben er ook voor gezorgd dat iedereen eenvoudig de weg vond. Je wandelt dan van poster naar poster waarop steeds de foto, de naam van de powervrouw en een QR-code met informatie over die persoon staat. We zorgden er ook voor dat de informatie ook bij de poster ophing, omdat niet iedereen zo’n QR-code heeft op zijn telefoon.” “We kozen ervoor om een meer gekendere powervrouw af te wisselen met een minder gekende. En op sommige plaatsen was het ineens ook een knipoogje naar een bewoner die in de buurt woont of naar een gebouw (bijvoorbeeld een café) dat hier vroeger stond. Op het einde van de wandeling kom je terug uit in mijn tuin waar je coronavrij een koﬃe of thee met een koekje kan krijgen op de zitbank of op het terras, dat staat ook zo op de wegbeschrijving.” 22 juli  augustus  september

De wandeling bleek een groot succes. “We kregen heel wat positieve reacties, zowel van jonge als iets oudere mensen, van mensen uit de streek maar ook van ver daarbuiten. Sommige mensen deden zelfs meerdere keren de wandeling en namen telkens anderen mee. We hebben hiermee echt veel mensen kunnen bereiken, ook mensen die niet rechtstreeks iets met VIVA-SVV te maken hebben en die op die manier ook de organisatie hebben leren kennen. Dat is echt heel fijn.” Dankjewel aan alle groepen die een wandeling hebben georganiseerd! Wil je zelf een wandeling organiseren of ben je benieuwd naar informatie over de geselecteerde vrouwen? Surf dan naar www.viva-svv.be. Liesbeth Van Pelt

viva - svv WORDT 100!

In april 2022 blazen wij 100 kaarsjes uit. Uiteraard gaan we dat groots vieren! Maar omdat je een 100-jarig bestaan niet viert zonder ook terug te blikken, hebben we jouw hulp nodig! Heb jij nog herinneringen, materiaal, of leuke anekdotes rond 1 van de volgende 4 thema’s: • • • •

Kindervakanties, consultatiebureaus, ‘de weeg’ van (VIVA-)SVV Campagnes tegen geweld op vrouwen Opkomen voor stemrecht voor vrouwen, of later voor meer vrouwen in de politiek Activiteiten of info rond bewust moederschap en/of baas in eigen buik

Dan horen we dat heel graag! We gebruiken die info om een tentoonstelling over onze geschiedenis op te zetten. Wil je rond deze 4 thema’s iets delen, mail dan naar: ann.dewalque@viva-svv.be of bel naar 02 515 17 16.

DOMEIN WESTHOEK *** Kwaliteit in toerisme Westhoekspecial - 29 6 p.p.* • 4 nachten met ontbi jtbuﬀet • Halfpension

Blijf fit-promo 2021 vanaf € 186 p.p.* • 2 nachten met uitgebreid ontbijtbuffet • Volpension: lunch - dagschotel • Diner - koud en warm buffet • Gratis gebruik minigolf *standaardkamer = geen supplement single

Domein Westhoek vzw

Domein Westhoek nodigt je uit voor een heerlijk verblijf aan zee met het gezin of onder vrienden.

Centrum voor sociaal toerisme Noordzeedreef 6-8, 8670 Oostduinkerke Tel 058 22 41 00 Fax 058 22 41 99 info@domein-westhoek.be www.domein-westhoek.be Vizine 23

Coponcho zet de mantelzorger in de spotlight Word gratis lid!

Mantelzorgers van alle leeftijden kunnen bij Coponcho terecht voor ontspannende activiteiten, interessante infosessies, gezellige praatgroepen en nuttige informatie.

Contacteer ons met al je vragen over mantelzorg info@coponcho.be | 02 515 02 63