Vizine - juli - augustus - september 2018

IK BEN 2 EN IK ZEG ‘NEE’ Peuters met woede-aanvallen

UIT ETEN MET EEN SCHULDGEVOEL Wie betaalt de rekening?

TOPDOKTER IN EEN MANNENWERELD

Liesbeth Lewi

juli • augustus • september 2018 Verschijnt 4x per jaar

Sterke vrouwen passen niet altijd in een zandloper Geen dwingender verhaal dan het schoonheidsideaal. Althans, voor veel vrouwen. Artikels en reclame in damesbladen leiden ons van de ene fitnessrage naar het andere dieet. We dromen van het figuurtje van een zestienjarige, zelfs wanneer we vlot de 50 gepasseerd zijn. Maar waarom eigenlijk? Een bekende Nederlander zong het al: de meeste dromen zijn bedrog.

Aan sterke vrouwen geen gebrek in deze Vizine.

Eva en Steffie beantwoorden niet aan het traditioneel plaatje. En daardoor krijgen ze soms commentaar. Onterecht natuurlijk, want sterke vrouwen passen niet altijd in een zandloper. Wie dames verplicht tot een wespentaille is vooral smal van geest.

Aan sterke vrouwen trouwens geen gebrek in deze Vizine.

Stefanie opende een koffiebar voor jongeren met kanker en Emily maakt cultuur toegankelijk voor personen met een handicap. Liesbeth is een Topdokter in het gelijknamige programma op VIER, terwijl Ecuadoraanse feministen vechten voor een land waarin vrouwen écht gelijk zijn. En de vrijwilligers van VIVA-SVV zetten alles in het werk voor de perfecte combinatie van creativiteit en ontspanning.

Over ontspanning gesproken. Met kloppend hart en blozende kaken trok onze reporter naar een vrouwvriendelijke seksshop.

Al heet dat blijkbaar ondertussen een prikkelshop.

Weer iets bijgeleerd …

Karin Jirofleé voorzitter VIVA-SVV

f facebook.com/vivasvv.be d www.viva-svv.be

2 | juli • augustus • september 2018

INHOUD

Popeyes en Jerommekes hoeven niet per se een penis Spierballen schrijven we automatisch toe aan mannen.

Ook de 2 beroemde fictieve spierbundels, Popeye en Jerommeke, hebben een bobbel in hun broek.

Toch zijn er ook vrouwelijke spierbundels. Wij spraken met Eva en Steffie.

10 8

14

16

20

In dit nummer 02 Edito: Sterke vrouwen passen niet altijd in een zandloper 04 Topdokter(es) Liesbeth Lewi 07 Uit eten met een schuldgevoel 08 Ik ben 2 en ik zeg ‘nee’ 10 Popeyes en Jerommekes hoeven niet per se een penis 13 Zo eenvoudig kan speelgoed kiezen zijn 14 Inspireer andere vrouwen met jouw verhaal of initiatief 16 Hapjes voor op de barbecue 18 3 gedreven vrijwilligers, 2 afdelingen, 1 fantastisch creaweekend 20 VIVA-SVV test uit: vrouwvriendelijke seksshops 22 Op bezoek bij Ecuadoraanse feministen

Colofon

Redactie: Sara Van den Broeck, Sofie De Neve, Katrien Sergeant, Ann Dewalque, Liesbeth Van Pelt, Dries Merre, Lilith Roggemans, Tante Tinder, Karin Jiroflée — Coördinatie: Sarah Brancart — Concept en creatie: artoosgroup Vizine | 3

©UZ Leuven

“Hoe hoger je klimt in de academische wereld hoe meer mannen je tegenkomt.”

OP DE COVER

Topdokter(e)s!

Liesbeth Lewi

over haar job in een mannenwereld

Haar vader was wetenschapper, haar moeder ontfermde zich als onthaalmoeder over baby’s. Zelf combineert ze beide werelden. Liesbeth Lewi is professor gynaecologie in het UZ Leuven, wereldtop binnen het onderzoek naar meerlingenzwangerschappen en een van de Topdokters uit het gelijknamige programma. Wij spraken met haar over haar job in een wereld die nog altijd door mannen gedomineerd wordt.

Je werd in Vlaanderen bekend door het programma Topdokters. Waarom heb je meegewerkt aan het programma?

“Ik heb lang getwijfeld, want ik sta niet zo graag in de belangstelling. Op tv komen hoeft eigenlijk niet voor mij. Anderzijds vond ik wel dat er wat aandacht mocht komen voor de problemen die kunnen voorkomen bij zwangerschappen. Er zijn momenteel weinig middelen beschikbaar voor onderzoek naar verloskunde. Dat is jammer, want er zijn een aantal problemen die zich kunnen voordoen bij de geboorte die leiden tot extra zorg of blijvende letsels, zoals bijvoorbeeld vroeggeboorte bij meerlingen.”

Krijg je er veel reacties op?

“Ja, het leeft echt bij de mensen. Het is zeer emotioneel voor gezinnen die ermee geconfronteerd worden of werden.

Problemen bij de bevalling, een vroeggeboorte of een miskraam … Dat zijn situaties die een jong gezin echt tekenen.

Er wordt nog te weinig over gepraat en er is te weinig over geweten, daar kan ik via het programma iets aan doen.”

Welk beeld had je als kind van wetenschappers?

“Mijn vader is wetenschapper, hij werkte bij Janssen Pharmaceutica. Zelf heb ik er ook altijd vakantiewerk gedaan. Ik vond

dat een heel fijne wereld. Dus ik heb van jongs af aan al een heel duidelijk beeld van de wetenschap.”

Koos je daarom voor de artsenopleiding?

“Dat had er zeker mee te maken. Ook mijn moeder had interesse in de gezondheidszorg, zij is van opleiding verpleegkundige.

Ze werkte wel als onthaalmoeder. Mijn moeder was meer de emotie en mijn vader meer de ratio en het wetenschappelijke.”

Heb je ooit barrières ondervonden om die studiekeuze te maken?

“Eigenlijk niet. De opleiding geneeskunde is zeer sterk vervrouwelijkt, dus dat was geen rare keuze voor een meisje.”

Mannenwereld Heb je soms het gevoel dat je een vrouw bent in een mannenwereld?

“Ja, maar eigenlijk stoort me dat niet echt.

Ik probeer er wel extra aandacht voor te hebben. Vrouwelijke collega’s hebben doorgaans andere gevoeligheden. Ze zijn minder rationeel en houden meer rekening met de patiënte en haar noden.

Mannen zijn gemiddeld iets rationeler.

Maar ik vind het vooral belangrijk om een goede mix te hebben in een team.”

Vizine | 5

©UZ Leuven

Had je vrouwelijke rolmodellen als jonge arts?

“Eigenlijk niet. Het is en blijft een mannenwereld. Hoe hoger je klimt in de academische wereld hoe meer mannen je tegenkomt. De mensen waar ik veel van geleerd heb zijn dus voornamelijk mannen.”

“Ik denk dat deze job aartsmoeilijk is als je ook nog jonge kinderen hebt waarvoor je moet zorgen.”

“Zelf probeer ik meer aandacht te schenken aan vrouwelijke assistentes. Tijdens mijn opleiding kreeg ik de meeste weerstand van vrouwelijke supervisoren. Zij hebben heel hard moeten vechten om er te geraken en verwachten dat ook van vrouwelijke studenten.

Meer nog dan van de mannelijke studenten.”

Hoe combineer je werk en privé?

“Dat blijft moeilijk. In het ziekenhuis combineer ik 3 taken: ik doe onderzoek, ik geef les en dan is er nog mijn eigenlijke werk in het ziekenhuis. Dat is veel meer dan een voltijdse baan. Ik heb het voordeel dat ik geen kinderen heb. Dat maakt het makkelijker. Ik denk dat het aartsmoeilijk is als je ook nog jonge kinderen hebt waarvoor je moet zorgen.”

Caroline Pauwels, rector van de VUB, wil quota invoeren voor vrouwelijke hoogleraren. 1 hoogleraar op de 3 zou vrouw moeten zijn. Wat denk je daarvan?

“Ik zie dat bij collega’s met kinderen. Zij moeten veel puzzelen. Gelukkig hebben ze goede mannen (lacht). Dat is nodig, zodat de taken binnen het gezin verdeeld kunnen worden. Als je er, met kinderen, als vrouw alleen voorstaat of als je een partner hebt die vaak naar het buitenland moet, dan is het niet haalbaar.”

“Er zijn argumenten voor en tegen. Zelf zou ik liever gekozen worden op basis

Lilith Roggemans

Quota

6 | juli • augustus • september 2018

van mijn kwaliteiten en niet om aan een quota te voldoen. Stel dat ik word gekozen voor een belangrijke functie omdat er quota zijn, dan zullen er altijd mensen zijn die zeggen dat de man die de plaats niet kreeg, beter was. Anderzijds is het zo dat als je maatschappelijke verandering wil teweeg brengen dat het invoeren van quota noodzakelijk is.”

Seksualiteit

Uit eten met een schuldgevoel Wie betaalt de rekening?

Of je nu naar televisie kijkt, op het internet surft of naar muziek luistert … Seks is alomtegenwoordig in onze huidige samenleving.

De media schotelen ons vaak onrealistische beelden voor.

Wij willen daar tegenin gaan en gingen op zoek naar bloggers.

Lees het verhaal van Tante Tinder.

Ik ben een kind van de jaren ’90 en dus per definitie grootgebracht met computers en sociale media. MySpace, Noxa, Netlog, MSN … Ik had overal een profiel. Tussen het spelen van De Sims door bedacht ik diepzinnige MSN-statussen (FrIeNdS 4 eVeRrRr bijvoorbeeld) en postte ik hippe foto’s van mijn paard.

over verre reizen en eindeloze ontdekkingen in verschillende culturen zorgden er voor dat het een fijne avond werd. Tot de rekening kwam …

Ik kreeg er mijn 1ste oneerbare voorstellen en zag er mijn 1ste (ongevraagde) piemels via de webcam (ik zweer dat we hadden afgesproken om elkaar eens te zien. Ik had duidelijk andere verwachtingen).

“Ik sputterde tegen, zei dat we de rekening wel zouden splitten. Dat ik niet verwachtte dat hij mijn eten zou betalen omdat hij toevallig het piemeldragende deel van dit duo was.”

Ondertussen blijven sociale media onder mijn vel kruipen. Facebook, Twitter, Instagram, Snapchat, LinkdIn … Ik gebruik het allemaal. Het ene al wat actiever dan het andere.

Jij staat op mijn lijstje Af en toe heb ik dan ook eens een Twitter- of Instagramdate. Zo reageerde iemand ooit op mijn kerstboomselfie met: “Jij staat op mijn lijstje.” Na de volle 10 minuten vooronderzoek (valt binnen mijn leeftijdscategorie, geen kinderen, niet onknap, interessante content, we liken al jaren dingen van elkaar maar zagen elkaar nog nooit in het echt …) trok ik mijn stoute schoenen aan. Zullen we eens kijken of we elkaar in het echt ook zo liken?, stuurde ik hem op Messenger. Dinsdag 20 uur? Score.

Strong independent woman Zo sprong ik, op een dinsdagavond, met een glimlach van oor tot oor de auto van een wildvreemde man in. Tegen beter weten - en al het advies van mijn moeder over vreemde mannen - in. We gingen naar mijn favoriete restaurant. Babbels

Anno 2018 hield mijn date – die intussen zou moeten weten dat ik een strong independent woman ben – zich niet in

rollenpatroon dat ik al van mijn tienerjaren probeer te doorbreken of het besef dat ik het eigenlijk wel fijn vond.

Ik wiebelde wat onzeker op mijn stoel. We dronken nog een pint of 2 en ik gaf hem braaf een nachtzoen op de kaak wanneer hij me galant thuis afzette en de autodeur voor me openhield.

Misschien was hij gewoon een gentleman en sta ik niet graag in schuld. Misschien had het ermee te maken dat ik hem niet snel terug dacht te zien. Of misschien had het te maken met mijn eergevoel, mijn waardigheid als onafhankelijke, vrije vrouw die zelf haar wegen kiest. Omdat ik gewend ben om te zorgen en te geven, niet om verzorgd te worden en te krijgen.

Tante Tinder

Lees meer blogberichten op www.viva-svv.be.

om meteen de rekening naar zich toe te trekken. Ik sputterde tegen, zei dat we de rekening wel zouden delen. Dat ik niet verwachtte dat hij mijn eten zou betalen omdat hij toevallig het piemeldragende deel van dit duo was. Glimlachend legde hij de briefjes op tafel: “laat me maar, doe jij de 2de ronde …” Ik wist dat hij de drankjes bedoelde die ongetwijfeld zouden volgen, maar heel even leek het alsof ik misschien wel voor het dessert diende te zorgen.

Gentleman of macho?

Ik weet niet wat ik erger vond: toestaan dat hij me meetrok in een

Vizine | 7

‘Nee’

Ik ben 2 en ik zeg:

Veel jonge ouders zullen het beamen: 2-jarige peuters kunnen soms het bloed vanonder je nagels halen. Ze zijn vaak boos, zijn niet vatbaar voor rede en hebben veel gevoel voor dramatiek.

Peuters die zich schreeuwend op de grond gooien omdat ze een gele in plaats van blauwe beker kregen ... In sommige gezinnen is het dagelijkse kost. Wij spraken met Evy. Zij is getrouwd met Joke en samen hebben ze 2 zoontjes, Leo (3) en Guus (1).

8 | juli • augustus • september 2018

VERHAAL

“De eerste 4 maanden na de geboorte van ons 2de zoontje (Guus) waren een rollercoaster. Leo was nog heel jong en hij begreep het allemaal niet. Hij werd heel boos. Hij zette zich niet af tegen zijn broer, maar wel tegen ons.”

heeft als voordeel dat je de verbinding met je kind niet verliest. We bleven er voor hem, zodat hij zich niet alleen voelde.”

Hoe hielden jullie jezelf onder controle tijdens zo’n driftbui?

“Hij zei constant ‘nee’ en wilde niets meer doen. Als we er tegen ingingen resulteerde dat in stevige driftbuien. Schoppen, slaan, schreeuwen … Hij was vaak buiten zichzelf van woede. En dat meestal meerdere keren per dag.”

“Door heel diep in- en uit te ademen en door voor onszelf te blijven herhalen dat elk kind van 2 zo’n fase heeft waar hij of zij doormoet.

In het begin werd ik vaak boos uit onzekerheid en vermoeidheid. Je kan je niet inbeelden hoe zwaar het is als je kind 40 minuten lang tiert. Zeker wanneer je een hele dag hebt gewerkt.”

Hoe gingen jullie daarmee om?

Wat gebeurde er als zijn driftbui voorbij was?

“Eerst en vooral probeerden we met hem te praten. Maar dat lukte niet. Dus probeerden we de time-out methode waarbij we hem in de gang zetten tijdens een driftbui. Maar ook dat werkte niet, niet voor hem en niet voor ons. Hij werd niet rustig en wij voelden te veel afstand. Soms probeerden we het omgekeerde en hielden we hem net heel stevig vast. Maar ook daar werd hij niet rustig van.

Het enige dat we konden doen was hem voldoende tijd en ruimte geven om over de driftbui te geraken.”

“Meestal kwam hij meteen na zo’n driftbui liefde zoeken. Dan voelden we dat hij spijt had. Al kon dat een half uur later al terug omslaan. Ik denk dat het op zich heel typisch is voor de leeftijd, maar dat sommige kinderen er meer last van hebben dan anderen.”

“We lazen veel over geweldloze communicatie. Dat is een methodiek die tegemoet wil komen aan de behoefte van je kind.

Sommige peuters hebben het moeilijk. Ze willen tegelijkertijd zelfstandig zijn en geborgenheid voelen. En die strijd maakt dat peuters zich soms afzetten tegen de persoon van wie ze willen loskomen. Dat gebeurde ook bij ons. We kozen er op een bepaald moment voor om met Leo in dezelfde ruimte te blijven tijdens een driftbui en hem duidelijk te maken dat hij er mocht komen over praten wanneer hij niet meer boos was. Dat hielp. Deze methode

“Je kan je niet inbeelden hoe zwaar het is als je kind 40 minuten lang tiert. Zeker wanneer je een hele dag hebt gewerkt.”

Hoe gingen jullie er als koppel mee om?

“We hebben er veel over gepraat, zowel met elkaar en met vrienden. We kregen veel tips en mensen stelden ons gerust. Dat is ook mijn gouden tip voor ouders die hetzelfde meemaken: praat erover. Door dat te doen, had ik niet het gevoel dat ik een slechte moeder was.”

“Hoewel het niet altijd makkelijk was, hebben we er Leo wel beter door leren kennen. We hebben hem ook geleerd zijn emoties te benoemen, iets wat hij nu hij 3 jaar oud is al heel goed kan.”

Lilith Roggemans

Tips vanuit de geweldloze communicatie: 1. Blijf met je kind in dezelfde ruimte.

2. Benoem de emotie van je kind en stel hem of haar gerust.

3. Laat je kind toenadering zoeken.

4. Bespreek samen met je kind wat er is gebeurd op het moment dat hij of zij terug rustig is.

Vizine | 9

©Mieke De Schepper

Popeyes en Jerommekes hoeven niet per se een penis Spierballen schrijven we automatisch toe aan mannen.

Ook de 2 beroemde fictieve spierbundels, Popeye en Jerommeke, hebben een bobbel in hun broek. Toch zijn er ook vrouwelijke spierbundels. Zij krijgen vaak de reactie dat gespierde vrouwen lelijk zijn. Wat vinden ze zelf van dat schoonheidsideaal? Wij spraken met Eva Follon en Steffie Van Den Bogaerde.

10 | juli • augustus • september 2018

REPORTAGE

Eva Follon

Vind je Eva Follon (32) niet thuis of op haar werk, dan waarschijnlijk wel in de fitness. Daar spendeert ze 8 tot 10 uur per week.

Jarenlange krachttraining gaf haar zelfvertrouwen een boost en leverde haar zilver op tijdens een internationale wedstrijd.

“Ik was vroeger heel verlegen en onzeker over mijn lijf. Ik was mager, woog maar 43 kilo. Op mijn 16de nam mijn broer me mee naar de krachttraining en dat deed mijn zelfvertrouwen goed. Intussen zijn we 16 jaar later en mijn broer heeft afgehaakt, maar ik ben nooit gestopt.”

“Aan wedstrijden deelnemen is goed voor mijn zelfvertrouwen. Ik sta niet graag in de belangstelling en zo’n wedstrijd is echt een vleeskeuring. De jury kijkt naar je spiermassa, hoe symmetrisch je bent en bij vrouwen extra naar de billen en de buik. Zo’n wedstrijd is voor mij dan ook altijd een overwinning.”

Hoe reageert je omgeving?

“Ik krijg wisselende reacties. Ofwel vinden ze mijn lichaam heel mooi ofwel helemaal niet. Mensen zeggen mij vaak dat te gespierde vrouwen niet mooi zijn. Ik vind dat ongepast. Ik maak toch ook geen opmerkingen over iemands vetrollen?”

Hoe gespierd ben je?

“Ik train in de power bikini klasse. In die categorie vind je vrouwen die zeer gespierd zijn, maar niet zo extreem gespierd als bodybuildsters. Wanneer ik sportkleren aan heb, vallen mijn spieren op maar wanneer ik een kleedje draag, heb ik gewoon een gemodelleerd lichaam.”

Hoe moeilijk is het om zo’n lichaam te krijgen als het jouwe?

“Je moet er echt voor afzien. Sommige vrouwen hebben schrik om aan krachttraining te doen. Ze denken dat ze op een ochtend wakker zullen worden, in de spiegel kijken en een gespierd lijf zullen zien. Maar zo’n vaart loopt het niet! Als je ziet hoeveel moeite ik heb moeten doen om te staan waar ik nu sta …”

Won je al prijzen?

“In 2016 nam ik voor de laatste keer deel aan een wedstrijd in de power bikini klasse.”

“Ik werd 2de van de Benelux. In oktober doe ik opnieuw mee. Deze keer ga ik voor de 1ste plaats.”

Wat vind je zelf van echte bodybuildsters?

“Door hun massa spieren lijken ze een beetje op mannen. Zover zou ik niet willen gaan. Toch denk ik dat je je grens makkelijk verlegt. Ik vind mezelf goed zoals ik nu ben, maar ik kan niet uitsluiten dat ik ooit nog gespierder wordt.”

“Ik hoor vaak dat te gespierde vrouwen niet mooi zijn. Ik vind dat ongepast. Ik maak toch ook geen opmerkingen over iemands vetrollen?”

Ga je heel je leven blijven trainen?

“Als ik ooit stop, zou ik niet alleen de sport missen, maar ook het sociale aspect. Ik heb in de fitnesswereld veel nieuwe vrienden gemaakt.”

“Vroeger trainde ik 5 tot 6 dagen per week, telkens 2 uur lang. Nu ik mijn doel stilaan heb bereikt, bouw ik af naar 4 dagen per week. Maar ik zal altijd minstens 3 keer per week blijven trainen.

Als ik het niet onderhoud, heeft het allemaal geen zin gehad.”

Vizine | 11

Steffie Vandenbogaerde

Al van kleins af aan kijkt Steffie Vandenbogaerde (28) op naar vrouwen met een strak lichaam.

Sinds 4 jaar doet ze aan krachttraining in de categorie ‘power bikini’.

“Ik heb altijd al een ideaalbeeld gehad van hoe ik er wil uitzien. 5 jaar geleden, vlak voor ik mijn vriend leerde kennen, was ik 10 kilo bijgekomen. Ik wou vermageren en ben beginnen te sporten. Maar dat bleek niet genoeg. Dus heb ik een coach gezocht die met mij voedings- en trainingsschema’s opstelt.”

“Je moet karakter hebben om dit vol te houden.”

Hoe hard moet je op je eten letten?

“Om spiermassa op te bouwen moet je veel eiwitten opnemen, om de 3 uur eten en de porties afwegen. 3 jaar lang heb ik mijn eten afgewogen en at ik bijna uitsluitend kip, rijst en broccoli. Maar nu gebruik ik het superfoodsysteem Isagenix, dat bestaat uit maaltijdvervangers,

12 | juli • augustus • september 2018

voedingssupplementen en vitamines, waardoor ik veel gevarieerder mag eten.”

“Je moet wel karakter hebben om dit vol te houden en ook ik heb ups en downs. Maar ik weet waarom ik het doe, ik streef een doel na. Al van kinds af aan kijk ik op naar zangeressen en danseressen in videoclips.”

Die vrouwen zijn meestal slank, maar toch niet zo gespierd?

“Nee, dat klopt, maar het schoonheids­ ideaal is sinds enkele jaren aan het veranderen door sociale media. Meer gespierde modellen zijn in opmars.”

“Echte bodybuildsters vind ik niet zo vrouwelijk en daarom ook niet zo mooi.

Maar wel chapeau voor wat deze vrouwen bereiken!”

Sofie De Neve

Van strak tot extreem gespierd Niet alle vrouwen die aan krachttraining doen streven hetzelfde schoonheidsideaal na. In de categorie bikini willen de vrouwen vooral strak staan.

Gaan ze een trapje hoger, naar power bikini of bodyfitness, dan mogen er al wat meer spierballen rollen.

Wie aan bodyform doet, moet behalve gespierd ook acrobatisch zijn. En uiteindelijk heb je de kleine maar indrukwekkende groep bodybuildsters, tegenwoordig eerder women’s physique genoemd.

COLUMN

Zo eenvoudig kan speelgoed kiezen zijn Meer en meer jonge ouders storen zich aan de klassieke manier van speelgoed indelen en laten hun stem horen. Ook grote ketens als Amazon, Hema en Zeeman beseffen stilaan dat ze een grote verantwoordelijkheid dragen en zetten stappen in de goede richting door hun speelgoed en kledij op een meer ­neutrale manier voor te stellen.

Zulke beslissingen doen het maatschappelijk debat altijd meteen oplaaien: de tweets en comments vlogen in het rond toen Hema aankondigde dat ze hun kledij voortaan zonder genderlabel zouden verkopen. Sommige ouders reageerden blij en opgelucht dat er verder wordt gedacht dan de clichés, anderen werden boos en nog anderen haalden hun schouders op en vonden het allemaal ok zolang ‘de rookworst maar bleef’.

Lego voor meisjes is makkelijker De ergernis die aan de basis ligt van het protest tegen genderlabeling is niet zozeer dat jongens met blauw speelgoed spelen en meisjes met roze, of dat meisjes gouden rokjes dragen en jongens stoere broeken. Het probleem is dat speelgoedfabrikanten verschillende boodschappen meegeven aan jongens en aan meisjes. De Legoreeks die speciaal werd gemaakt voor meisjes is makkelijker dan de jongensreeksen (!) en eenzelfde truitje draagt bij jongens de boodschap ‘Little man, big ideas’, bij meisjes ‘Little girl, big smiles’. Of wat dacht je van een meisjesschoen met de tekst ‘Dolly Babe’, terwijl op het jongensexemplaar de tekst ‘Leader’ pronkt.

Onschuldig kan je deze boodschappen niet noemen. Ze geven weer hoe er nog vaak wordt gedacht over jongens en meisjes en houden de ongelijkheid hardnekkig in stand. Jongens zijn stoer, wild en goed in wetenschappen. Meisjes zijn lief, mooi en zorgend. Deze genderstereotypes zitten er bij ons goed ingebakken, en het is hoog tijd dat daar verandering in komt.

Speelgoed met een ‘hot potato effect’ De wetenschap is duidelijk: genderlabeling is niet zonder gevolgen. Onderzoekers spreken zelfs van een ‘hot potato effect’. Jongens zijn minder geneigd te spelen met een stuk speelgoed als ze de boodschap krijgen dat het eigenlijk voor meisjes is bedoeld en omgekeerd. De naam van dat effect kwam er na een experiment waarbij ze een jongetje met een racewagen lieten spelen. Toen het dak er plots afkwam, zag de jongen een meisjespop achter het stuur waarop hij de auto meteen liet vallen als was het een hete aardappel.

We leren gelukkig elke dag bij. Winkelketen Zeeman lanceerde onlangs een fantastisch filmpje om hun nieuwe kledinglijn te promoten met een jongetje dat zwaardvecht in een tutu of speelt met een pop, en een meisje dat zich uitleeft op een drumstel. Met de slogan ‘Zo eenvoudig kan het zijn’, maken zij hun boodschap heel duidelijk. En inderdaad, zo eenvoudig kan het zijn!

Lilith Roggemans

Vizine | 13

Inspireer andere vrouwen met jouw verhaal of initiatief Emily wil kunst toegankelijker maken voor mensen met een handicap. Stefanie opende een koffiebar voor kankerpatiënten nadat ze zelf genezen was van kanker. Ken jij ook iemand die een sprong heeft gewaagd of een idee heeft? Laat het ons weten, want we starten een nieuwe blogreeks over inspirerende vrouwen.

Stefanie opende een koffiebar voor jongeren met kanker Toen Stefanie Veraghtert 5 jaar geleden te horen kreeg dat ze kanker had, stond haar wereld op zijn kop. Ondertussen is ze genezen en heeft ze haar eigen koffiemerk en koffiebar, The Big C. “5 jaar geleden leek ik alles mooi voor elkaar te hebben. Ik was 26, had een droomjob en was klaar voor de toekomst.

Maar dan kreeg ik baarmoederhalskanker.

Ik had 4 uitzaaiingen en mijn overlevingskans was amper 5 tot 10 %. Ineens stond mijn wereld op zijn kop.”

“Gelukkig was de behandeling heel succesvol. Na een halfjaar werd ik kankervrij verklaard. Ik wilde mijn leven terug oppikken maar toen ik terug ging werken werd snel duidelijk wat de kanker van mij had afgenomen. Ik was er fysiek slecht aan toe, kon niet meer goed aarden op het werk, voelde me sociaal geïsoleerd en had psychosociale hulp nodig.”

“Ik nam mezelf voor dat geen enkele jongere nog mag meemaken wat ik heb meegemaakt. Zo groeide het idee om een

plek te creëren waar lotgenoten elkaar kunnen ontmoeten en ondersteunen.”

Groot risico “Daarom opende ik een koffiebar waar ontmoeting en steun centraal staan. Al mijn vrije tijd en energie gingen naar het uitdenken van mijn onderneming: ik volgde een starterslabo, schreef een businessplan …”

Opgeven

“Tegen 2030 wil ik 5 koffiebars waar jongeren komen voor een tas koffie, inspiratie en hoop.”

“Ik was heel gemotiveerd tot ik te horen kreeg dat ik als ex-kankerpatiënte een groot risico nam om zelfstandige te worden. Geen enkele verzekering zou mij een inkomensgarantieverzekering geven. Dat was een grote klap. Ik startte terug in loonverband en bouwde The Big C uit als een vzw.”

Niet pamperen “Met The Big C wil ik een statement maken.

Tegenwoordig zit al wat met kanker te maken heeft in een goede doelen-constructie. Ik hou niet van een pamperende aanpak. Dan liever een koffiebar binnenstappen waar je in de 1ste plaats gewoon jezelf kan zijn. Waar je een koffie kan drinken en mensen kan ontmoeten.”

“Vorig jaar kregen we subsidies om 13 jongeren met kanker te coachen in hun zoektocht naar werk. Die jongeren staan nu sterker in hun schoenen. Dat doet me ongelofelijk veel deugd.”

14 | juli • augustus • september 2018

“Momenteel heeft The Big C een pop-up koffiebar in Geel. Achter de bar staan jongeren die geraakt zijn door kanker. Het blijft financieel moeilijk. Ik heb weleens aan opgeven gedacht. Maar de reacties van de jongeren waren zo warm dat ik besliste om door te zetten.”

Ambitieus “Tegen 2030 wil ik 5 grote koffiebars hebben in heel Vlaanderen, liefst dicht bij een ziekenhuis zodat jongeren meteen na de behandeling naar ons kunnen komen voor een tas koffie, inspiratie en hoop. Ik wil ook een coachingtraject op Vlaams niveau. En ik wil dat mijn koffiebonen een verschil maken.”

“Ik zou heel blij zijn als ik een echt bedrijf zou hebben. Ik droom van een team van 5 mensen, zodat ik mij kan toespitsen op het ambassadeurschap en het inspireren van bedrijven, politici en lotgenoten.”

“Elke avond ga ik met een grote glimlach slapen. Want ik weet dat ik mijn best doe.

Ik heb niet gekozen voor kanker, maar ik kan er wel iets waardevols mee doen.”

Wil je meer info?

Surf naar www.thebigc.be.

INSPIRERENDE VERHALEN

Emily wil cultuur toegankelijk maken voor personen met een handicap Emily Borret is 21 en gepassioneerd door kunst. Jammer genoeg weet ze uit ervaring dat kunst niet toegankelijk is voor mensen met een handicap. Ze is vastbesloten om dat te veranderen.

“Al van kinds af aan ben ik geïnteresseerd in kunst. Ik heb scoliose, wat betekent dat mijn rug ‘krom’ staat. Als kind liep ik met 2 bulten op mijn rug en mankte ik een beetje. Daarom voelde ik me soms uitgesloten. Ik herinner me dat we in het lager onderwijs naar een tentoonstelling gingen van Roger Raveel. Dat maakte veel emoties bij me los. Vanaf toen werd ik meer en meer geraakt door kunst. Ik denk dat ook andere mensen kracht kunnen putten uit kunst.”

“Jammer genoeg is kunst vaak niet toegankelijk voor personen met een handicap. In musea stoor ik er mij iedere keer opnieuw aan dat er zo weinig bankjes zijn. Als we vroeger met school een lange rondleiding volgden, was er vaak discussie over wie op de bank mocht zitten. Hoewel ik veel rugpijn had, kreeg ik er niet altijd een. Ik kon het ook niet maken om op de grond te gaan zitten.”

“Toen ik er meer op ging letten, viel me op dat je daar met een rolstoel al helemaal niet kan manoeuvreren zonder een beeldhouwwerk om te stoten. Het probleem beperkt zich niet tot musea en mensen in een rolstoel; blinde mensen kunnen bijvoorbeeld ook niet zomaar op een festivalweide stappen. Zo wordt cultuur ontoegankelijk en dat is jammer.

Iedereen zou ervan moeten kunnen genieten. Ik zou graag een organisatie oprichten die bemiddelt tussen de kunstwereld en personen met een handicap. Met tools wil ik kunst beter

bereikbaar maken. Een gids zou een kunstwerk in een museum bijvoorbeeld kunnen beschrijven voor blinde mensen.

Ik wil mensen met een handicap echt vragen hoe zij erover denken en van daaruit vertrekken.”

“Als iedereen de kans krijgt om kunst te beleven, zouden we de wereld misschien een stukje mooier kunnen maken.”

“Het zal natuurlijk niet zo eenvoudig zijn.

De tools zullen niet goedkoop zijn, ik heb

connecties nodig in de kunstwereld en ik moet de mindset van personen met een handicap veranderen. Vooral dat laatste lijkt me moeilijk, omdat kunst al die jaren bijna totaal onbereikbaar was voor hen. Maar ik wil er echt voor gaan.

Iedereen moet de kans krijgen om de wereld op zijn of haar manier te kunnen ontdekken, een foutje van de natuur mag je daar niet van uitsluiten. Voor mij is cultuur vooral iets dat je beleeft, je moet het kunnen voelen. Je denkt erover na en het doet je kritisch kijken naar de wereld en de maatschappij. Als iedereen de kans krijgt om kunst te beleven, zouden we de wereld misschien een stukje mooier kunnen maken.”

Sofie De Neve en Ann Dewalque

Gezocht!

Ken jij iemand die van haar buurt een betere plek wil maken? Die een ongewone weg is ingeslagen in haar leven of een moeilijke periode heeft doorgemaakt maar daar sterker is uitgekomen?

Of ben jij zelf zo iemand? Dan zijn wij op zoek naar jouw verhaal voor een nieuwe blogreeks op www.viva-svv.be.

Interesse? Stuur je verhaal of initiatief voor 1 augustus 2018 door naar sofie.deneve@viva-svv.be.

Wil je meer info? Bel naar bel 02 515 04 10.

Vizine | 15

Hapjes voor de

barbecue

De zomer is in het land. Tijd dus om de barbecue aan te steken.

Wij testten alvast deze eenvoudige maar heerlijke hapjes voor je uit!

Courgette met mozzarella Ingrediënten • • • • • • •

1 courgette 2 takjes oregano (vers) 1 takje rozemarijn (vers) 250 g mozzarella van buffelmelk zwarte peper van de molen zout honing

Werkwijze • Snij de ongeschilde courgette met een dunschiller in dunne brede slierten. Afhankelijk van de hoeveelheid slierten, verdeel je de mozzarella in stukjes. Per 2 courgetteslierten heb je een stukje mozzarella nodig.

• Kruid de courgetteslierten aan beide zijden met peper en zout.

Tip!

Het is handig om eerst de courgetteslierten te maken, zo heb je een goed zicht op het aantal.

Leg de hapjes op een bakplaat voor je ze op de rooster van de barbecue plaatst. Anders branden ze snel aan en druipt er kookvocht op de kolen.

• Hak de oregano en rozemarijn fijn en bestrooi er de stukjes mozzarella mee.

• Neem een courgettesliert en leg er onderaan een stukje mozzarella op. Druppel er wat honing over.

• Rol de courgettesliert op. Leg het rolletje dwars op een 2de courgettesliert en rol opnieuw op. Zo is de mozzarella volledig ingepakt.

• Bak op de barbecue tot de courgette mooi gegrild en de kaas gesmolten is.

Het gerecht miste voor ons wat kruiding. Vergeet dus zeker niet om eerst de courgetteslierten te kruiden. Om een extra smaak te creëren voegden we honing toe aan het recept.

Bron: www.colruyt.be

16 | juli • augustus • september 2018

SMAKELIJK

Yakatori van eend Ingrediënten • • • • •

1 eendenborstfilet 1 teentje look 2 el tomatenketchup 2 el sojasaus 1 el kandijsiroop

Werkwijze • Haal het vet van de eendenborst en snij het vlees in plakjes.

• Pel de knoflook en hak hem fijn. Vermeng de look met tomatenketchup, sojasaus en kandijsiroop.

• Rijg de repen eend aan spiesjes en smeer ze in met het mengsel.

• Rooster de spiesjes ongeveer 3 minuten boven de kolen (200 °C).

Bloemkoolroosjes met gedroogde ham Ingrediënten • • • •

4 sneden Serranoham 8 roosjes bloemkool 50 g kruidenkaas zout

Werkwijze • Kook de bloemkoolroosjes 10 minuten halfgaar in licht gezouten water en giet af.

• Snij de Serranoham in de lengte in 2 en smeer er kruidenkaas over.

• Leg een bloemkoolroosje op de ham en rol op. Prik het geheel op een cocktailprikker.

• Bak 2 à 3 minuten op de barbecue.

Dit is een eenvoudig receptje maar zeer lekker van smaak.

Je kan dit maken met eender welke ham of met andere gedroogde charcuterie.

Bron: www.colruyt.be

Makkelijk recept dat bij ons nog vaak op het menu zal staan, heel lekker. In het originele recept werd melasse gebruikt.

Omdat we dat niet meteen vonden in de plaatselijke super­­ markt, hebben we vervangen door kandijsiroop. Uit een eendenborstfilet van 500 g maakten we 9 spiesjes.

Bron: www.ghentlemensbbq.com Katrien Sergeant Vizine | 17

3 gedreven vrijwilligers, 2 afdelingen, 1 fantastisch creaweekend Begin april trokken 23 creatievelingen, gaande van tieners tot 70-plussers, naar Nieuwpoort voor een creaweekend. Dat werd georganiseerd door Christel Birchen, Diane Crauwels en Ria Cools.

Christel en Diane van VIVA-SVV Kontich verzorgden het creatieve luik. Ria van VIVA-SVV Wijnegem zorgde voor de algemene begeleiding van de deelnemers. Wij praatten met Christel en Diane.

Ria wilde graag de algemene begeleiding tijdens het weekend op zich nemen. “Ik ben graag creatief bezig. Mijn zoon zegt altijd ‘als ma geen hobby heeft, dan is ze ziek’”, aldus Diane.

Daarvoor ging Diane ook altijd mee op weekend als deelnemer en hielp ze waar kon.

“Ik zat nog op de reservebank”, gniffelt Diane.

“En nu vullen wij elkaar heel goed aan”, gaat Christel verder.

Christel en Diane Al meer dan 25 jaar organiseert VIVA-SVV Antwerpen in samenwerking met afdeling Kontich en afdeling Wijnegem een creaweekend in Nieuwpoort. Christel zorgt er, samen met haar moeder, al 24 jaar voor de creatieve begeleiding van de deelnemers.

“Het 1ste jaar werd er voor elke creatieve activiteit een professional ingehuurd. Dat was eigenlijk te duur. Wij vonden dat wij dat ook zelf konden. En zo is het begonnen.”

Stoppen of doorgaan Tot 2 jaar geleden nam een educatieve medewerker van de provincie Antwerpen alles op zich. Zij regelde de inschrijvingen, kamerreservaties en loste alle problemen of klachten op tijdens het weekend. Daarna namen de vrijwilligers het over, zodat het weekend zeker kon blijven doorgaan.”

18 | juli • augustus • september 2018

“Het geeft een enorm goed gevoel om alle deelnemers tevreden naar huis te zien vertrekken.”

In de loop van de jaren is het concept wel wat gewijzigd. “Die 1ste jaren zat het weekend echt overvol. We zaten de hele dag binnen te knutselen. Dan besefte je soms pas als je thuiskwam dat je geen tijd had om te genieten van de zeelucht en het strand,” vertelt Christel. “Nu heeft iedereen wat vrije momenten. En dat wordt duidelijk gesmaakt.“

weekend en brainstormen we voor het volgende weekend,” leggen Diane en Christel uit.

“We halen inspiratie uit hobbytijdschriften, volgen cursussen en gaan naar hobbybeurzen. We stelen met onze ogen en proberen alles zorgvuldig uit. We proberen ieder jaar nieuwe technieken uit, zo maken we altijd iets anders, rekening houdend met de suggesties van de deelnemers”, vertelt Diane.

“Zodra we ideeën hebben, bekijken we of die haalbaar zijn voor de groep. We houden rekening met het budget van het materiaal en met de moeilijkheidsgraad, want je hebt heel creatieve deelnemers maar ook minder creatieve deelnemers”, gaat ze verder.

Goed begonnen is half gewonnen Zodra het weekend achter de rug is, beginnen de dames onmiddellijk met de voorbereiding van het volgende weekend.

“Op de terugweg naar huis, evalueren we het

De organisatoren zorgen zelf voor het nodige materiaal, dat ze grotendeels op voorhand snijden. Zo besparen ze heel wat tijd tijdens het weekend zelf.

VRIJWILLIGERSWERK IN ACTIE

Stap per stap De deelnemers maakten 3 verschillende creaties: een kurken handtas, een papieren zak die werd bekleed met gips en een kaarsenhouder gemaakt op basis van Powertex, een milieuvriendelijke textielverharder op waterbasis. Christel en Diane streven ernaar om elke deelnemer met mooie afgewerkte creaties naar huis te laten gaan. “Sommige deelnemers willen soms wat te rap zijn en dan moet je hen wat afremmen: stap per stap”, legt Diane uit.

“Eerst leren stappen, dan pas leren lopen.”

Christel en Diane genoten van het weekend.

“Het is fantastisch om te zien dat maanden voorbereiding loont. Het geeft een enorm goed gevoel om alle deelnemers tevreden naar huis te zien vertrekken, hen creatief te verrijken en hen een plezant weekend te bezorgen. Op naar volgend jaar!”

Dat de organisatoren in hun opzet geslaagd zijn, blijkt uit de reacties van enkele deelnemers: • “Ik ga al sinds het begin mee. Ik amuseer me enorm. Het is een fantastische groep. Ik heb hier andere mensen leren kennen en kijk er naar uit om hen jaarlijks terug te zien.”

• “De locatie was goed. De lesgevers zijn goed. Kort en bondig, alles was goed.”

• “Ik ben eigenlijk geen knutselaar. Zij hebben er de handjes voor. Zij hebben dat echte creatieve fingerspitzengefühl.”

• “Het is niet altijd even gemakkelijk, maar je probeert het zo goed mogelijk te doen.

Christel en Diane komen je helpen waar nodig.”

Liesbeth Van Pelt Vizine | 19

20 | juli • augustus • september 2018

GETEST

VIVA-SVV test uit:

de vrouwvriendelijke

seksshop

Tijdens een brunch met 3 vriendinnen stelde ik de vraag of iemand zin had om met mij mee naar een vrouw­vriendelijke seksshop te gaan. “Het is voor het werk”, voegde ik er snel aan toe toen ik hun verbaasde blikken zag. Kelly en Katrien waren meteen enthousiast. Eentje twijfelde. Ze beslist om niet mee te gaan. Een week later trokken Kelly, Katrien en ik naar de seksshop Tutti Passi in Leuven.

We weten niet goed waar te beginnen want overal trekt wel iets onze aandacht. Gelukkig maakt Karen, de verkoopster, ons meteen wegwijs. Ze straalt rust uit en schept meteen vertrouwen.

Inspelen op de zintuigen We zijn opgelucht dat er geen gigantische dildo’s, dvd’s met expliciete foto’s of opblaaspoppen te bespeuren zijn. In een hoek vinden we attributen voor lichte bondage. Daarmee hebben we meteen het meest extreme gezien.

Alles in de winkel richt zich op het sensuele en speelt in op de zintuigen. Er liggen heel wat veertjes en er is een ruim aanbod aan crèmes en oliën. Verder is er ook een uitgebreid lingerieaanbod.

Als we Karen vragen wat ze zo fijn vindt aan haar job is ze duidelijk. “Samen met een vrouw lingerie uitzoeken vind ik het leukste. Ik ben enorm blij als vrouwen hier buitenwandelen met iets waar ze zich op en top vrouw in voelen.”

“Door alle drukte zijn we het fantaseren wat verleerd. We hebben geen tijd, geen zin, we zijn moe. Wij proberen met kleine hulpmiddelen de spanning terug te brengen.”

Terwijl wij er waren, was het vrij rustig in de winkel. Daardoor voelden we ons niet opgejaagd of bekeken. Ook de verkoopster geeft aan dat ze dit leuk vindt. Op die manier heeft ze voldoende tijd voor de klanten. Na een tijdje komt er een zelfzekere jonge vrouw binnen. Samen met Karen gaat ze gericht op zoek. Nadien volgt een jong koppel, bedeesd en wat onwennig. We horen het meisje stilletjes aan haar vriend vragen wat hij leuk zou vinden.

Een gevarieerd publiek dus!

Rolls Royce Het aanbod is een pak ruimer dan verwacht. Het verrast ons

hoeveel mogelijkheden er zijn. Je hebt budgetvriendelijke vibrators maar evengoed heb je een exemplaar van 200 euro, de Rolls Royce onder de vibrators. Gelukkig ligt de gemiddelde prijs van de speeltjes lager. Al blijft alles wel duur. Zeker als je geen kenner bent en voor het eerst je geld uitgeeft aan dergelijke speeltjes.

We komen terug Kelly en Katrien beslissen om iets te kopen. Kelly ging voor balletjes om de bekkenbodemspieren te trainen. Om zeker te zijn dat ze ze juist zou gebruiken, legt Karen nog eens uit hoe het werkt. “Eigenlijk is het net zoals start to run. Je moet de gewichten rustig aan opbouwen en zeker rustdagen inlassen voor je spieren.” Katrien en ik bewonderen de keuze van Kelly. Zelf kiest Katrien voor een luchtiger artikel, het vibrerende konijn.

Meer dan een uur later staan we terug buiten. Dit lijkt in niets op het stereotype beeld* dat we hadden van een seksshop. Wij willen zeker terug!

Sara Van den Broeck

oegen *Wij vr aar zij nw andere n wanneer e k n aan de et woord h e z

op sekssh. horen

“Een plek waar mannen stiekem naar de vieze boekjes gaan kijken.

Of de plaats waar je als tiener naartoe ging met vrienden om eens rond te kijken en te lachen. Maar evengoed een plek waar je met je partner naartoe gaat om je te laten inspireren door de markt.”

“Een plek waar ik niet snel zou binnenwandelen, waar ik me ongemakkelijk zou voelen.”

“Een winkel vol overdreven spullen.”

“Ik denk aan heel veel piemels, in alle kleuren en maten.

En stiekem gedoe.”

“Als ik seksshop hoor dan denk in aan de vele winkels in Nederland waar je seksspeeltjes kon kopen in de jaren ‘70.”

Wil je meer weten over het ontstaan van Tutti Passi?

Surf dan naar www.viva-svv.be voor meer info.

Vizine | 21

Op bezoek bij Ecuadoraanse feministen Met een twintigtal zijn ze, de feministen die we ontmoeten in Ecuador. Sommigen uitgedost met een typische kleurrijke poncho die je zo vaak in het Andesgebergte ziet, anderen met sportieve trainingsjassen of stijlvolle kantoorjurken. Goedlachs, maar duidelijk wat vermoeid. Ze komen dan ook van ver. Al vinden ze het zelf ‘een kleine moeite om te bouwen aan een Ecuador waar vrouwen écht gelijk zijn’.

Na de discussies is het tijd om te eten.

Terwijl we wachten op het hoofdgerecht, kip met rijst en bakbananen, komt de jonge Rubi terug bij ons staan. “Ik ben gek op samenkomsten als deze”, zegt ze met een brede glimlach. “Het toont dat je kan verder bouwen op het werk van andere generaties.” Gelijk heeft ze. Meer dan 6000 vrouwen van alle leeftijden en achtergronden spreken in Ecuador, net als hier, op regelmatige basis af. Zo maken ze de weg vrij voor de volgende generaties sterke vrouwen.

Tekst en foto’s: FOS

Rubi

Mercedes Iedere week worden er in Ecuador 3 vrouwen vermoord. Ook seksueel geweld is schering en inslag. 4 op de 10 vrouwen komen ermee in aanraking. “Het is tijd om dat geweld samen een halt toe te roepen”, zegt Rubi Farinango, een van de vrouwen.

“Ik praat dikwijls met leeftijdsgenoten over gendergeweld. Hoe we er het best mee omgaan en wat we eraan kunnen doen”, gaat ze verder. “Veel jongeren nemen geen deel aan het debat, dus hebben we ervoor gezorgd dat we op lokaal niveau in een veilige omgeving over alles kunnen praten.”

22 | juli • augustus • september 2018

Hoewel er een aantal zaken veranderd zijn, overheerst toch nog altijd het gevoel dat er onvoldoende naar vrouwen wordt geluisterd. “Het is al iets beter dan vroeger, maar we komen van ver”, zegt Mercedes Andrago. Haar uitspraak wordt knikkend onthaald. “Vroeger mochten we als vrouw zelfs niet studeren. Ze zeiden dat we toch alleen maar pen en papier zouden gebruiken om liefdesbrieven te schrijven.

Maar zonder opleiding geraak je niet aan een degelijke job.”

Sterk Tijdens het gesprek komen ook taboeonderwerpen als seksueel genot aan bod.

Soms eindigt een discussie in een grappige anekdote en gelach. Bij complexe onderwerpen is sereniteit dan weer het sleutelwoord. Zo hebben ze het onder andere over hoe de gezondheidszorg geen rekening houdt met de problemen van de inheemse vrouwen.

De Ecuadoraanse vrouwen worden gedwongen om weerwerk te bieden tegen de voortdurende druk op hun engagement. Mercedes Andrago getuigt.

“De strijd voor mensenrechten is een continue strijd. Onze eigen burgemeester sprak me ooit aan met de vraag wat ik eigenlijk aan het doen was. Hij zei dat ik beter thuis kon blijven om meer te wassen, koken en kuisen en maakte de bedenking dat ik wel tijd te veel moet hebben als ik me hiermee bezig kan houden. Maar we strijden niet om gewoon iets om handen te hebben. We willen geen verandering omdat we gek zijn, we willen verandering om als gelijken beschouwd te worden.”

f Bekijk het filmpje van Rubi en Mercedes op onze Facebookpagina.

Kustpromotie 2018

vanaf 160 euro p.p.* • 2 nachten halfpension met ontbijtbuffet • halfpension • gratis gebruik van het zwembad • Minigolf inbegrepen.

Nieuw

Wij bieden je 91 moderne kamers en 36 appartementen die uitgerust zijn met alle modern comfort.

f

minigol Nieuw

*standaardkamer

Domein Westhoek nodigt je uit voor een heerlijk verblijf aan zee met het gezin of onder vrienden.

• 4 nachten in halfpension • Geen supplement single

Westhoekspecial 282 euro p.p.*

Domein Westhoek vzw Centrum voor sociaal toerisme Noordzeedreef 6-8, 8670 Oostduinkerke Tel 058 22 41 00, Fax 058 22 41 99 info@domein-westhoek.be www.domein-westhoek.be

Ziek of een ongeval in het buitenland?

Met de reisbijstand van Bond Moyson en De voorzorg ben je wereldwijd verzekerd!

Jouw Mutas-voordelen: • Reis zonder zorgen binnen en (ver) buiten Europa • Geniet van wereldwijde medische bijstand en repatriëring naar België • Krijg onmiddellijk hulp en advies in het buitenland met 1 telefoontje naar de alarmcentrale.

En dat allemaal zonder extra verzekeringspremie!

Want als lid van De Voorzorg of Bond Moyson is de bijstand inbegrepen in je ziekenfonds­ bijdrage. Vergeet die dus niet te betalen.

Goed verzekerd naar het buitenland, waar ook ter wereld.

Mutas komt tussen bij: • een dringende en niet geplande ziekenhuisopname • een dringende raadpleging bij een zorgverstrekker • de aankoop van geneesmiddelen, voorgeschreven door een buitenlandse arts • vervoer met een ambulance • een repatriëring (georganiseerd door Mutas) • een repatriëring bij een overlijden of een begrafenis ter plaatse (met akkoord van Mutas).

Vertrek je op vakantie? Neem dan altijd het nummer van de alarmcentrale van Mutas mee (T 0032 2 272 08 80). Afhankelijk van het land waar je naartoe reist, heb je extra documenten nodig.

In bepaalde situaties komt Mutas niet tussen in de kosten. Bijvoorbeeld als je reist naar landen met een negatief reisadvies, als je zonder toestemming in een 1-persoonskamer verblijft. Alle voorwaarden en het overzicht van gedekte en niet-gedekte kosten vind je op www.devoorzorg.be./mutas of www.bondmoyson.be/mutas.

Opgelet! Ben je lid van de Socialistische Mutualiteit van Brabant?

Lees dan alle voorwaarden op www.fsmb.be.

Vizine | 23

Leer spelenderwijs alles over gezonde voeding!

Download nu de game! www.yumrunner.be