YURTDIŞI ÖZEL SAYI: 3
MART 1987
TÜRK ORDUSU GÜNEY KÜRDİSTAN'A SALDIRDI Sömürgeci Türkiye ordusu bir kez daha sınırı aşarak Güney Kürdistan (Irak Kürdistan’ı) topraklarına girdi. Türk ordusunun bahanesi gene “teröristleri kovalamak”. Elimize geçen ilk bilgilere göre 30’a yakın savaş uçağının da katıldığı operasyonda bombalanan Kürt köylerinde 100’lerce Kürt ölmüştür. Ne var ki bu defa girişilen askeri operasyon oldukça değişik bir biçimde planlanmış durumda. Her şeyden önce sınırı aşan askeri kuvvetlerin sayısı oldukça büyük. Aynı şekilde Türk ordusu sınıra yeni kuvvetler, zırhlı birlikler göndermektedir, ikinci olarak ise operasyon başlamasından çok sonrasına kadar gizlenmeye çalışıldı. Sosyalist İşçi’nin daha önce belirttiği gibi Türk ordusunun Kuzey Kürdistan’da yapmakta olduğu yığınağın bir nedeni PKK’nın bir süredir bölgede sürdürdüğü faaliyet olsa da esas olarak emperyalizmin jandarmalığıdır. Bugün bölgede bu jandarmalık görevinin en önde gelen görevi İran-lrak savaşının bölgedeki dengeyi bozacak bir biçimde sona ermesini ve hatta gelişmesini engellemektir. İran’ın geçtiğimiz ay “güney cephesi”nde, Irak’ın Basra kentine karşı giriştiği saldırı ve onunla birlikte Irak Kürdistan’ında sağladığı KDP-KYB
tahlilde ise İran’ın zaferi Türkiye’deki dinci akımı —ister İran destekli olsun, ister olması— ileri itecek, cesaretlendirecektir. Türkiye oligarşisi böylesi bir gelişmeden rahatsızdır.
Sömürgeci Türk ordusu Güney Kürdistan topraklarına bir kez daha saldırdı. Yüzlerce Kürt katledildi. Kahrolsun sömürgecilik. ittifakı savaşın ileriki gelişme aşamaları için oldukça ciddi sinyaller vermekte.
birisi olarak Türk ordusuna da savaşa müdahale etme görevi düşebilir.
İran son saldırısı ile Irak güçlerini ciddi ölçüde geriletmeyi başarmış durumda. Daha da önemlisi, yeni bir taarruzda — üstelik bu kez taarruz iki cepheden birden olabilir— Irak’a adeta nihai darbeyi vurabilir. Irak için Basra hayati bir öneme sahip. Kent adeta Irak’ın dünya ile açık kalan son kapısı. Bu kentin düşmesi askeri ve ekonomik açıdan Irak için ölümcül bir darbe haline gelebilir, en önemlisi ise Irak’ın İran’a karşı dayanma gücünü oluşturan askeri malzeme akışı durabilir.
Türkiye için savaşa müdahalenin emperyalizme jandarmalık etmekten daha ileri iki maddi temeli daha var. Birinci olarak Güney Kürdistan’daki muhtemel gelişmeler, ikinci olarak ise “irtica”.
Bütün bu muhtemel gelişmeler —ki ilkbahar da gerçekleşmesi mümkündür— bölgedeki tüm dengeyi yerinden sarsıp, alt üst edebilir, işte böyle bir anda bölgedeki çok çeşitli faktörlerden
Güney Kürdistan ulusal kurtuluş hareketi İran zaferi ile zafere ulaşamaz. Bu açık bir gerçek. Ancak Güney Kürdistan İran’ın zaferi ile ciddi ölçüde çalkalanacaktır. Olası başka gelişmelerle birlikte Güney Kürdistan’da beklenmeyen gelişmeler başlayabilir. Öte yandan İran’ın zaferi bu ülkeyi bölgede oldukça üstün bir duruma getirecektir. Bunun yanı zira bir süredir Türkiye’de büyük gürültüsü kopan “irtica”nın İran destekli olduğu kesin olamasa da Türkiye’nin iddiasıdır. Son
Bütün bu söylediklerimiz Türkiye’nin son giriştiği askeri hareketin arkasında yatan nedenlerdir. Türk ordusu eğer bu kez kalıcı bir biçimde Güney Kürdistan’a girmediyse bu operasyonu ile daha sonraki bir saldırısını meşrulaştırma yolunda ileri bir adım daha attı. Türk ordusunun İran-lrak arasındaki haksız savaşa herhangi bir biçimde katılışı ülke içinde yeni bir gericilik dalgasının da başlangıcı olacaktır. Bu “gerici” dalga üzerinde çok sözü edilen “irtica”dan farklı olacaktır. Gericilik açık ki gene ilk önce işçi sınıfı hareketine ve sola vuracaktır. Gerici dalga en çirkin biçimi ile “gericiliğe” karşı (!) Atatürkçülük paravanasının arkasında harekete geçecektir. Milliyetçilik, Kürt ulusuna karşı şovenizm had safhaya çıkacaktır. Bütün bu gelişmeler karşısında sosyalistlere düşen ilk görev milliyetçiliğe karşı ciddi bir ajitasyon ve propoganda faaliyetidir. Türk ordusunun şoven yüzünün teşhiridir. Kahrolsun Türk milliyetçiliği. Kahrolsun Şovenizm.