Sosyalist İşçi 638

DEVRİMCİ ANTİKAPİTALİST HAFTALIK GAZETE

638

8 Mayıs 2019 3 TL. sosyalistisci.org

DEMOKRASİNİN GASPINA -

DUR DEMEK İCİN

OYUMUZ İMAMOĞLU'NA! Bu yarışta unutulmaması gereken temel nokta şudur: 31 Mart’ta AKP’ye oy vermeyen seçmenlerin, AKP’ye yine oy vermemesini garanti altına almak! Hatta, başarılabilirse, bu seçmenin İmamoğlu’na oy vermesini sağlamak. Bu, İmamoğlu bir çözüm olduğu, sorunlar İmamoğlu’yla çözülecek diye değil; so-

runlar sadece ve sadece aşağıdan, işçilerin kendi mücadelesiyle çözülebilir. Bizler İmamoğlu belediye başkanı olduğunda yeni bir dönem başlayacağı için değil, İmamoğlu’nun demokratik hakkı göz göre göre gasp edildiği için bu adımın atılması gerektiğini savunuyoruz.

Biz, sağa karşı sağın içinde olduğu

ittifaklarla, ırkçılığı meşrulaştıran, göçmen düşmanlığı yapan bir bloğun içinde olamayacağımız için, 31 Mart’ta sadece HDP’ye oy çağrısı yapıp, HDP’nin olmadığı yerlerde oy kullanmamıştık. Göçmen düşmanlığına, Kürt düşmanlığına, “azınlıklara” düşmanlığa taviz vermeyen, krizin faturasını sorumlu-

ALEX CALLINICOS:

SUDAN VE CEZAYİR’DE DEVRİMLER SÜRÜYOR

-

İKLİM İSYANI GEMİSİNİ KACIRMA sayfa 4 sayfa 4

sayfa sayfa10 5

larının ödemesini dile getiren tüm eleştirilerimizi saklı tutarak, bir İmamoğlu cephesi içinde yer almadan, “Hakkını yediler, hakkını verelim, oy verelim” diyerek bağımsız bir kampanya yapacağız.

sayfa 2-6-7

2

SEÇİM İPTALİ: EVDEKİ HESAP ÇARŞIYA UYMAYABİLİR YSK’nın seçim iptal kararı siyasal denge-

lerdeki değişim açısından çok şey ifade ediyor. 31 Mart seçim süreci, başlı başına görülmemiş bir sağcı iklim içinde cereyan etti. İçinden geçtiğimiz seçim döneminin bu kadar sağcı ve kutuplaştırıcı olmasının ilk sorumlusu, başta AKP-MHP liderliği olmak üzere bu partilerin her düzeyde yöneticileridir. Hükümet ve Erdoğan, sürekli bir korku atmosferi yaratmaya çalışıyor.

Korku büyüdükçe, korkuya karşı tedbirler ve gerçek sorunların ertelenmesine sessizce onay verme eğilimi güçlenir. Önce korkutup, sonra bir beka sorunu anlatısı geliştirip, en sonunda beka sorunuyla baş etmenin yolunun AKP iktidarını güçlendirmek olduğunu anlatmanın yolu, koyu sağcı bir seçim kampanyası türetmekti.

Ama istedikleri olmadı. Seçim sonuçları Erdoğan’ın hiç istemediği bir şekilde sonuçlandı. Diyarbakır, İzmir, Ankara, Antalya ve Adana gibi şehirlerin yanı sıra İstanbul’da da AKP kaybetti. Bu kayıp “birileri” açısından tahammül edilemez olarak görüldü.

Hukuk sağa savrulurken Böylece AKP’nin bütün kuralları bozarak mızıkçılık yaptığı bir iptal başvurusu serisine yakalandık.

Seçimden sonrasını kavramak açısından seçimden öncesine de yakından bakmakta fayda var: AKP liderliğinin Gezi direnişinden sonra gizlenemez bir şekilde açığa çıkan otoriter eğilimleri, OHAL koşullarında içinde şekillenip kendisini en net şekilde açığa vuracağı kanalları bulmuş oldu.

Hukuk alanında yaşanan erozyon, diğer alanlarda yaşanan yıkımın hem göstergesi hem de hızlandırıcısı oldu. Garip iddianameler, iddianamelere yine garip bir şekilde sanıklardan önce ulaşan medya, çok sayıda gazete tarafından atılan benzer manşetlerle dava süreçlerinin yönlendirilmesi, tahminlerin, ideolojik görüşlerin ve

31 Mart İstanbul seçimleri 36 gün sonra iptal edildi

siyasal aidiyetlerin delil yerine kullanılıp suçlama makinesine dönüşmesi, kanıtlanmamış suçların kanıtlanmış gibi ele alınması, gizli tanıklıklar, bir buçuk yıl boyunca neyle suçlandığını bilmeden hapis yatan insan hakları aktivistleri, insanların önce tutuklanıp, tutuklanırken en ağır hakaretlerle gazete manşetlerinden suçlanıp cezaevine atılmalarının ardından işledikleri suçların kanıtlanmaya çalışılması gibi sayısız gelişmeye tanık olduk. İhbarcılık, birbirini suçlama, gıcık olduğun insanları terörist diye polise şikâyet etme, bir insanın aynı anda FETÖ-PKK-DHKP-C üyeliğinden yargılanması ve “kokteyl terör” kavramının ortaya çıkması, bazı gazetecilerin göz altına alınması gereken isim listeleri yayınlamaya başlaması, bazı gazetecilerin başka gazetelerin, kanalların kapatılmasını, yasaklanmasını talep etmesi, benzersiz bir lümpenleşmenin siyasal ve toplumsal dokuyu sarıp sarmalamasıyla sonuçlandı.

Demokrasiye veda Bu dönem MHP’nin devreye tüm ağırlığıyla girmeye başladığı bir süreç aynı zamanda. Bu süreç, MHP’nin AKP için bir dizi taktik önermeye başlaması, etle tırnak gibi bir görünüm arz etmeleri, AKP ve Erdoğan’ın otoriterleşme adımlarına ivme kazandırmakla kalmadı, otoriter eğilimlerden daha baskıcı, totaliter bir yönetime doğru hareketlenmesinde, en azından bu yöne doğru adımlar atıp durmasında ve bunu çok kısa süreler içerisinde tekrar tekrar yapmasında da belirleyici oldu.

YENİ SAYI ÇIKTI!

Son YSK kararı AKP liderliği ve Erdoğan’ın demokrasiyi genel olarak küçümserken, sandıktan çıkan sonucu siyasal manevraların ve siyasal konumunun asli meşruiyet kaynağı olarak görme halinden kaynakla-

nan çelişkiyi kalın bir baskı rejiminin inşa edilmesi lehine çözdüğüne işaret ediyor.

Bu yeni evrenin ilk işareti, seçimlerle meşruluk elde etmekten seçimleri gayri meşru görme süreci.

Fakat, YSK kararının AKP liderliğinin beklediğinin tam tersi sonuçlar yaratması mümkün. Mümkün zira 31 Mart seçimleri yaşandı. İnsanlar gerçeği biliyorlar, insanlar cesaretlendi, demokratik yollardan AKP-MHP koalisyonunun geriletilmesinin mümkün olduğu ortaya çıktı. OHAL döneminin travmaları hâlâ sürse de, örneğin Füsun Üstel barış imzacısı olduğu için cezaevine girse de 31 Mart değişim, kazanma, AKP’yi geriletme gibi alanlarda muazzam bir moral vererek OHAL’in psikolojik koşullarının bütünüyle dışında bir durum yarattı.

Onlarca sanatçının, üstelik geçtiğimiz aylarda Erdoğan’la el sıkıştığı için aşağılanan sanatçıların da içinde olduğu bir kalabalığın, 31 Mart’taki tutumlarından bağımsız olarak İmamoğlu’nu açık açık destekleyen mesajlar yayınlamaları rüzgarın yönünün değiştiğini gösteriyor.

Bu satırlar yazılırken CHP’nin ve diğer “muhalefet” partilerinin tutumu belli değildi. Büyük ihtimalle 23 Haziran’da 10 milyon 560 bin 963 seçmenin oy kullanacağı seçimde ve Ekrem İmamoğlu’yla Binali Yıldırım yarışacak.

Bu yarışta unutulmaması gereken temel nokta şudur: 31 Mart’ta AKP’ye oy vermeyen seçmenlerin, AKP’ye yine oy vermemesini garanti altına almak! Hatta, başarılabilirse, bu seçmenin İmamoğlu’na oy vermesini sağlamak. Bu, İmamoğlu bir çözüm olduğu, İmamoğlu belediye başkanı olduğunda yeni bir dönem başlayacağı için değil, İmamoğlu’nun demokratik hak-

kı göz göre göre gasp edildiği için savunulması gereken bir siyaset. Biz, sağa karşı sağın içinde olduğu ittifaklarla, ırkçılığı meşrulaştıran, göçmen düşmanlığı yapan bir bloğun içinde olamayacağımız için, 31 Mart’ta sadece HDP’ye oy çağrısı yapıp, HDP’nin olmadığı yerlerde oy kullanmamıştık. Sorunlar İmamoğlu’yla çözülecek diye değil, çözülemez. Sorunlar sadece ve sadece aşağıdan, işçilerin kendi mücadelesiyle çözülebilir. Fakat, şimdi demokratik bir hak gasp ediliyor. (Bölgede HDP’li belediye başkanlarına OHAL döneminde arka arkaya yapılanları saymıyoruz tabii hep birlikte!) Demokrasinin kendisi tarumar ediliyor. Bu yüzden İmamoğlu’nun yanındayız! İmamoğlu’na yapılan haksızlığa karşı tüm mücadelelerin içinde yer alacağız!

Göçmen düşmanlığına, Kürt düşmanlığına, “azınlıklara” düşmanlığa taviz vermeyen, krizin faturasını sorumlularının ödemesini dile getirerek, CHP’nin geleneksel ve kabul edilemez çizgisine tüm eleştirilerimizi saklı tutarak, bir İmamoğlu cephesi içinde yer almadan, “Hakkını yediler, hakkını verelim, oy verelim” diyerek bağımsız bir kampanya yapacağız.

AKP liderliğinin MHP’yle kurduğu ittifakın politikalarının adalete, eşitliğe, özgürlüğe, demokrasiye aykırı olduğunu kavrayarak 31 Mart’ta AKP’ye oy vermeyen işçi, emekçi, yoksul AKP’lileri bu politikaya kazanmak 23 Haziran seçim kampanyamızın esasını oluşturacak.

Artık İstanbul seçimi, sadece bir İstanbul seçimi değildir. AKP liderliğine evdeki hesabının çarşıya uymadığını göstermenin demokratik platformudur!

GÜNDEM

TÜRKİYE KAPİTALİZMİ TARİHİ BİR KRİZ İÇERİSİNDE

3

BARIŞTAN YANA Yıldız Önen

KÜRTLERİN GÜVENİLMEZLİĞİ KANISI 6 Mayıs günü iki önemli gelişme oldu. İki gelişmeye de gösterilen tepkiler politikayla alakalı bazı insanlarda utanma diye bir duygunun kalmadığını kanıtlıyor..

Birinci önemli olay avukatlarının yıllar sonra Abdullah Öcalan’la görüşmesiydi. İmralı görüşmesinden dört gün sonra bir mektup yayınladı. Mektup, esas olarak açlık grevindeki binlerce tutsağın ölmemesini öneriyor ve İmralı’daki tecritle ilgili dayanışma gösteren herkese teşekkür ediyordu. Ama mektubun en önemli yanı, İmralı’daki tutsakların 2013 yılında Newroz’da okunan çizgiyi derinleştirerek savunduğunu söylemesiydi. Bu bildiride halkların kardeşliğine vurgu yapılmıştı ve çözüm süreci bundan sonra ivme kazanmıştı. Şiddetsiz çözüm için tüm toplumda heyecan yaratan adımlar atılmaya başlanmıştı.

Mektup yayınlanır yayınlanmaz YSK kararı açıklanmadan bile ulusalcı komplocu kafalar teoriler üretmeye başladılar. YSK’nın karar alacağı bir gün, bunun iktidar tarafından Kürtleri satın almak için üretilen bir tezgah olduğu fikri sosyal medyada sıkı sıkıya işlenmeye başladı. Kafası komploya bu kadar yatkın olan insanların temel sorunu, olayları gerçekte olduğu gibi açıklama yeteneğinden yoksun olmaları değil sadece. Bir de Kürtleri hızla kandırılabilecek saf insanlar olarak kodlayan egemen ulus kibrinden mustaripler.

YSK kararı sonrası TL hızla değer kaybetti, borsa düştü

Enflasyon rakamları açıklandı, fiyat-

lar Nisan ayında bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde 19.5 arttı. Bir önceki ayda (Mart 2019) fiyatlar yüzde 19,7 artmıştı. Bazı gazeteler ve hükümet düşen bu rakamı ekonomide iyileşmenin belirtisi olarak göstermeye çalışıyorlar. Enflasyon kalemleri tek tek incelendiğinde düşen bu rakamın, Anadolu’da pek çok kentteki talep yetersizliğinden kaynaklandığını gösteriyor. Yani insanlar hayat pahalılığından etkilendikleri için satın alma faaliyetlerini azalttılar ve fiyatların artması için gerekli ortam oluşmadı, tüketim azaldı. Büyük kentlerde; Ankara, İstanbul, İzmir, Antalya ve diğerlerinde ise fiyatlardaki artış yüzde 20’nin üzerinde. Bu kentlerde fiyatlar bir önceki aya göre yüzde 1,7 arttı, enflasyonun artma eğilimi de bu kentlerde devam ediyor.

Anadolu’da görülen talepteki düşme, halkın ihtiyaçlarını almaktan vaz geçmesi, ekonomi açısından büyük bir tehlike. Bu eğilim yaygınlaştığında bütün olarak üretim ve ticaretin çökmesi söz konusu olabilir. İşsizlik yükselmeye devam ediyor İşsizlik açısından 1994 ve 2001 krizlerini adeta mumla arıyoruz. Dar tanımlı işsizlik oranı yüzde 14,7 işsiz sayısı 4,7 milyon oldu. Geniş tanımlı işsiz sayısı 7,5 milyonu aştı. Henüz krizin başında olduğumuzdan, yüksek işsizliğin yapısal sorunları ile yüzleşmedik. Ama çok süremizde kalmadı. Yakında çok farklı sosyolojik sorunlar yaşayaca-

ğız. Krizin yükselmeye başladığı son 5 ayda istihdam kaybı, yani kapanan işyerlerinin çalıştırdığı işçi sayısı 2,2 milyonu buldu. İş arayan gençlerin yüzde 27’si işsiz, 2 milyona yakın genç iş bile aramıyor, evinde oturuyor.

Faizler yükseliyor, TL’nin değeri düşüyor, geçim sıkıntısı artıyor Nisan ayında kredi ve mevduat faizlerinde önemli bir yükseliş yaşandı, böylece yeni kredilerin geri ödeme koşulları daha da zorlaştı. TL yılbaşından bu yana dünyadaki diğer paralar karşısında yüzde 10 eridi. Bu erime fiyatlara zam olarak yansıdı.

Türk-İş’in açıkladığı dört kişilik aile açlık sınırı Nisan ayında 2107 TL’ye dayandı. 2050 TL’lik asgari ücret ve hatta bu ücretin altında ücret alanlar göz önüne alındığında 10 milyonu aşkın emekçinin (emekçilerin üçte biri) açlık sınırı altında ücret aldığını söyleyebiliriz. Diğer emekçilerin de ücret ortalaması 3000 TL’ye ulaşmıyor. Gıdada açıklanan resmi enflasyon yüzde 40’lara dayanmış iken bu ücretlerle sadece beslenmenin bile imkansız hale geldiği ortada.

Kredi borçları halkı eziyor Hükümet emekçilerin kredi borçları için kılını kıpırdatmıyor, ama şirketlerin, hem de büyük şirketlerin milyarlarca TL’lik borçlarını yapılandırıyor, erteliyor, gerekirse yeni krediler veriyor.

Bankalara olan tüketici kredileri ve

kredi kartı borçları toplamı 500 milyar TL’yi aştı. Yüksek faiz altında kredi kullanımı giderek azalıyor, ama mevcut borçları ödeyebilmek bile başlı başına bir sorun. Emekçiler kredi borçların ödeyebilmek için sürekli yeni kredi almaya ihtiyaç duyuyor. Kredi borçlarının yüksekliği geçim sıkıntısını daha da ağırlaştırıyor. Kredi borçları, işçilerin, emekçilerin işsizlikten sonra en büyük sorunu olmaya devam ediyor.

2018 yılında şirketlerin 20 milyar dolarlık (120 milyar TL’lik) borç yapılandırması gerçekleştirildi, üzerine 8 milyar dolarlık borcun da yapılandırılması için görüşmeler devam ediyor.

Enerji sektörünün dış piyasalara 51 milyar dolar borcu var ve bu borcun yapılandırılması da hükümetin gündeminde.

Peki, emekçilerin borcunun silinmesi ya da yapılandırılması? Böyle bir çalışma yok. Ocak ayında bir seçim yatırımı olarak başlayan kredi kartı borçlarının yapılandırmasına son verildi. Büyük propaganda ile başlayan kampanya, seçim yenilgisinin ardından hükümet tarafından nisan ayında sessizce bitirildi.

Öcalan ile görüşmenin açlık grevlerinde insanlar ölmesin diye gerçekleştiğini görmeden, tekrarlanacak seçimlerde Kürtleri satın alma operasyonu olarak suçlamak, HDP’nin AKP’yle anlaştığı yalanına sarılarak diyalog kapılarının kapanmasını talep etmektir.

Kürtlerin gün yüzü görmesini, insanların ölmeme ihtimalini, açlık grevlerinin sonlanmasını istememektir. Çözüm sürecinde de , bugün de aynı şeyi yapıyorlar. Öcalan’ın mektubu yayınlandı, o vakit HDP AKP ile anlaşmıştır! Halbuki HDP 31 Mart seçimlerinde size, bizim bütün itirazlarımıza rağmen, “anayasaya aykırı ama evet” diyerek Demirtaş’ın hapse atılmasına onay vermenize rağmen destek verdi!

Kürtlerin size nasıl bir diyet borcu var! Sınır ötesi operasyonlara destek verdiniz. Belediyelere kayyum atanmasına itiraz etmediniz. Irkçı ve faşistlerle göğsünüzü gere gere seçim ittifakınızı ilan ederken HDP’yi flu gören bu odakların da iteklemesiyle HDP’nin desteğini görmezden geldiniz.

Buna rağmen her fırsatta komplocu bir yaklaşımla Kürtler üzerinde vesayetçi bir kibirle politika yapanların hastalığının inceltilmiş bir sosyal şovenizm olduğu çok açık!

İklim değişikliğine karşı nasıl bir mücadele?

15 Mayıs Çarşamba, saat 19:00 Aktivistler buluşması

Krizin faturasını patronlar ödemeli İşsizliğe, pahalılığa, geçim sıkıntısına karşı sendikalar, işçi örgütleri ayağa kalkmak zorunda. Ücretlerin erimesine, işsizliğe, kredi borçlarının halkı ezmeye devam etmesine göz yummamalıyız. Aksi takdirde krizin faturasını biz emekçiler ödemiş oluruz.

Adres: Nakiye Elgün Sokak No: 32/3 İkbal Apartmanı, Osmanbey İletişim: 0 (555) 863 16 36

4

DÜNYA

SUDAN VE CEZAYİR’DE DEVRİMLER SÜRÜYOR

VENEZUELA: DARBE BAŞARISIZ OLDU, TEHLİKE SÜRÜYOR

ÖZDEŞ ÖZBAY

Cezayir’de milyonlarca insanın günlerce süren eylemleri ve işçi sınıfının örgütlediği genel grevler sonucu Cezayir Başkanı Abdülaziz Buteflika 2 Nisan’da istifa etmek zorunda kalmıştı. Buteflia istifa etmiş olmasına rağmen Buteflika dönemi Meclis Başkanı Abdülkadir Bin Salih Geçici Başkan oldu. Anayasaya göre ülkeyi 90 gün içerisinde seçimlere Sudan’daki gösterilerin simgesi götürmesi gerekiyor. Ancak haline gelen 22 yaşındaki kadın eylemci Alaa Salah bunu garantisinin olmadığının ve rejimi korumak için patronların ve bürokrasinin her şeyi yapabileceğinin farkında olan işçiler ve gençler mücadeleye devam ediyor.

Cezayir halkı kitle eylemleri ile Bin Salih, Başbakan Nureddin Bedoui ile Anayasa Konseyi Başkanı Tayeb Belaiz’in de istifası için eylemlerini sürdürüyor. Geçtiğimiz haftalar protestolar sonucu Bin Salih istifa etmek zorunda kaldı ancak diğer ikisi görevlerinin başındalar.

Cezayir eylemlerinde grevlerin rolü çok önemli. Nisan ayı sonunda Enerji Bakanı ve eski Sonelgaz CEO’su Muhammed Arkab’ın devlete ait Sonelgaz enerji şirketini ziyareti sırasında işçiler kapılara barikat kurarak Akrab’ın girişini engelleyip istifasını istedi.

3 Mayıs Cuma günü cuma namazının ardından yüz binlerce kişi “Hepiniz gidin” sloganlarıyla ülkenin birçok kentinde sokağa çıktı.

Petrol fiyatlarındaki düşüşe bağlı olarak yaşanan ekonomik sıkıntılar ve gençler arasında %30’u bulan işsizlik nedeniyle başlayan eylemlerde yüzbinlerce kişi “halk rejimin devrilmesini istiyor” sloganını atmaya devam ediyor.

Sudan’da sürekli isyan Cezayir’in hemen ardından Sudan’da da 11 Nisan’da diktatör El Beşir kitle protestoları sonucu askerin müdahalesiyle görevinden alınmıştı. O günden beri iktidara el koyan Askeri Geçici Konsey’e karşı başkentteki askeri üs önünde kitle eylemleri devam ediyor.

Protestocuların temsilcisi olan Özgürlük ve Değişim Güçleri (ÖDG) ile Askeri Geçici Konsey arasında bir süredir müzakereler sürüyordu. Ancak Mayıs başında ordu, üçü sivil yedisi asker 10 kişiden oluşan bir konsey oluşturulması konusunda ısrar ederken protestocular ise yedisi asker sekizi sivil olmak üzere 15 kişilik bir oluşum istediklerini dile getirmişti.

Askeri Geçici Konseyi daha önce iki yıllık bir geçiş sürecinin ardından seçimlere gidileceği ve yeni bir anayasasının hazırlanacağını açıklamıştı. Cezayir halkı ise rejim kalıntılarının tamamının temizlenmesini ve Geçici Konsey’in çoğunluğunun sivillerden oluşmasını istiyor. ÖDG, yönetimin sivillere devredilmesi talebiyle en az bir milyon kişinin katılacağı bir gösteri yapılması çağrısında bulundu.

Ordu ile darbe yanlısı muhalifler karşı karşıya

Venezuela 30 Nisan’da Başkan Maduro’ya yönelik bir darbe girişimine şahit oldu. Bu, ülkede dört ay içinde gerçekleşen ikinci darbe girişimi.

Meclis Başkanı ve muhalif politikacı Juan Guaido başkent Caracas'taki La Carlota Hava Üssü'nde çektiği bir videoyu paylaştı. Guaido, yanındaki askerlerle birlikte Devlet Başkanı Maduro'nun devrilmesi için halka ve silahlı kuvvetlere sokağa çıkma çağrısı yaptı.

Guaido destekçisi birkaç bin kişi askeri üssün önünde toplanmaya çalıştı ancak Maduro yanlısı askerler tarafından engellendiler. Ev hapsinde tutulan bir diğer muhalif lider Leopoldo Lopez de askeri üsde ortaya çıktı ve kendisini Guaido’nun serbest bıraktı-

ğını söyledi.

Askeri kalkışma ordudan ciddi bir destek bulmadı. Halk sokaklara çağrılsa da darbe girişimine kitlesel bir destek gelmedi. Ancak Maduro’yu savunmak için de önceki yıllarda Chavez’e yönelik darbe girişiminde olduğu gibi yüzbinlerce insan sokaklara inmedi.

Darbe girişimini gerçekleştiren az sayıdaki asker yakalandı. Lopez İspanya Büyükelçiliği’ne sığındı. Guaido ise serbest.

Dört ay önceki darbe girişiminde kendisini devlet başkanı ilan eden Guaido’yu ABD ve AB ülkeleri resmi olarak tanımıştı. Guaido’nun tutuklanması bir askeri müdahale riski taşıdığı için

Maduro yönetimi Guaido’yu tutuklamıyor.

ABD Başkanı Trump ise bir kez daha Venezuela’ya askeri müdahalede bulunabileceğini söyledi. Darbe girişiminde beklendiği gibi yüz binler sokakları doldurmuş olsa ve asker kalabalığa ateş açmış olsaydı ABD’nin eline Suriye ve Libya’da olduğu gibi bir askeri operasyon bahanesi geçecekti.

Darbe girişimi şimdilik durduruldu ancak ABD tehdidi sona ermiş değil.

Maduro yönetimi Çin ve Rusya gibi diğer emperyalist ülkelerin desteğini arkasına almış durumda. Petrol zengini ülke emperyalistler arası rekabetin kıskacında bulunuyor.

İNGİLTERE: ANTİ-FAŞİSTLER NAZİ ROBİNSON’A GEÇİT VERMİYOR İngiltere’de uzun süredir hapiste olan Tommy Robinson serbest kaldıktan sonra 23 Mayıs’ta gerçekleşecek AB Parlamento seçimleri için milletvekili adayı oldu. Ülkenin en tanınan faşisti olan Robinson geçtiğimiz hafta seçim kampanyasına başladı. Ancak Robinson ve faşistler karşılarında anti-faşistleri buluyor.

Anti-faşistler Robinson’un gittiği her yerde protesto gösterileri düzenliyor. Robinson ve diğer faşistler birkaç kez kendilerini protesto edenlere üzerlerine içecek attıkları gerekçesiyle saldırdı.

Londra’da antifaşist yürüyüş

İngiltere’deki en geniş ırkçılık karşıtı gruplar olan Irkçılığa Karşı Ayağa Kalk ve Faşizme Karşı Birleş platformları da Robin-

son’un kampanyasına karşı gösteriler örgütlüyor.

derliğinden istifa eden Ni-

Irkçılık karşıtları Brexit krizi sonrası ırkçı UKIP li-

ırkçı parti Brexit Partisi’ne

gel Farage’in kurduğu yeni karşı da mücadele ediyor.

GELENEK

5

DÜNYAYI BİRLİKTE DEĞİŞTİRELİM Aşağıda, Sosyalist İşçi gazetesini yayınlayan DSİP üyelerinin savunduğu temel fikirler yer alıyor.

Aşağıdan sosyalizm n Kapitalist toplumda tüm zenginliklerin yaratıcısı işçi sınıfıdır. Yeni bir toplum, işçi sınıfının üretim araçlarına kolektif olarak el koyup üretimi ve dağıtımı kontrol etmesiyle mümkündür.

Reform değil devrim n İçinde yaşadığımız sistem reformlarla köklü bir şekilde değiştirilemez, düzeltilemez. n Bu düzenin kurumları işçi sınıfı tarafından ele geçirilip kullanılamaz. Kapitalist devletin tüm kurumları işçi sınıfına karşı sermaye sahiplerini, egemen sınıfı korumak için oluşturulmuştur. n İşçi sınıfına, işçi konseylerinin ve işçi milislerinin üzerinde yükselen tamamen farklı bir devlet gereklidir.

diği ölçüde sosyalizme doğru ilerleyebilir.

Irkçılığa dur de! n Sosyalistler ırkçılığa ve milliyetçiliğe karşıdırlar. Irkçılık tazviz verilebilecek bir fikir değildir. İşçiler ırkçı ve milliyetçi fikirlerden kopabildikleri ölçüde egemen sınıflara karşı bağımsız sınıf çıkarları etrafında daha güçlü mücadele edebilirler.

LGBTİ+ bireylerin özgürlüğü n Sosyalistler insanların cinsel yönelimlerinden dolayı aşağılanmalarına ve baskı altına alınmalarına karşı çıkarlar. LGBTİ+ bireylerin özgürlük mücadelesi tüm ezilenlerin özgürlük mücadelesinden bağımsız düşünülemez.

Savaşa hayır!

n Sosyalistler kadınların tam bir sosyal, ekonomik ve politik eşitliğini savunur.

Toplumsal cinsiyetçiliğe taviz veren, kadınların özgür olmadığı bir sosyalizm olamaz, kadınların bugünkü mücadelesi ve sosyalizm olmadan da kadınlar nihai özgürlüğü kazanamaz.

n Sosyalistler emperyalizme, dev küresel askeri-sanayi devletlerin dünya işçi sınıfı, ezilen halklar ve tüm ezilen gruplar üzerinde estirdiği militarist tahakküme ve savaşlara karşıdır. Hegemonya savaşlarına, küresel, bölgesel, yerel tüm savaşlara karşı dünya işçi sınıfının ve ezilen halklarının birliğinden yanadır. Kendi egemen sınıfını savunan, aynı zamanda antikapitalist olmayan bir antiemperyalizm milliyetçiliği savunmak anlamına gelir ve milliyetçiler gerçekten savaş karşıtı olamazlar.

Enternasyonalizm

Halkların eşit koşullarda kardeşliği

n Sosyalistler, bir ülkenin işçilerinin diğer ülkelerin işçileri ile karşı karşıya gelmesine neden olan her şeye karşı çıkarlar. Sosyalizm için mücadele dünya çapında bir mücadelenin parçasıdır. Sosyalistler başka ülkelerin işçileri ile daima dayanışma içindedir. Tek bir ülkede sosyalizm olamaz, tek bir ülkede sosyalist devrim ancak bu devrim bir dünya devrimiyle desteklen-

n Sosyalistler bütün ulusların kendi kaderlerini tayin hakkını savunurlar, bütün haklı ulusal kurtuluş hareketlerini desteklerler. Başka bir ulusu ezen bir ulus özgür olamaz, ezilen halkın kendi kaderini tayin hakkını savunmayan ezen ulusun işçi sınıfı da özgür olamaz. Ezilen halkların güvenini kazanmanın ve çeşitli halklardan işçilerin biribirine güvenmesini ve birlikte

n Bu sistemi sadece işçi sınıfının yığınsal eylemi devirebilir.

Kadınların özgürlüğü

mücadele etmesini sağlamanın tek yolu budur. İklim krizi kapitalizmin ürünüdür n Geçtiğimiz yüzyılın başında sosyalistler ‘ya sosyalizm ya barbarlık’ diyorlardı. Bu slogan bugün çok daha gerçekçi. Kapitalizmin dizginlenemez kar ve rekabet güdüsü tüm canlı yaşamını göz göre göre yok ediyor. İklim değişimi tüm doğa olaylarının şiddetini artıyor ve en çok yoksulları vuruyor. İklim krizi gıda krizine, kuraklığa, pahalılığa, yoksulluğa, yıkıma, göçlere neden oluyor. Sosyalistler iklim değişimini durdurmak için mücadeleyi anti kapitalist mücadelenin en önemli konularından birisi olarak görür. n İklim değişiminin yanı sıra gezegeni ve doğayı tahrip eden enerji politikaları yerine sosyalistler yenilenebilir enerjinin kullanılması gerektiğini savunur. Petrol, doğalgaz ve kömür gibi fosil yakıtlar toprakta bırakılmalı. Güneş, rüzgar bize yeter! n Hem iklim değişimini durdurmak hem de nükleer santrallar ve kömürlü termil santrallar gibi tehlikeli ve kirli enerji kaynaklarının kullanılmasını engellemek işçi sınıfının sosyalizm mücadelesinin temel bir öğesidir.

Stalinizm sol değildir n Rusya deneyi göstermiştir ki, sosyalizm tek bir ülkede izole olarak yaşayamaz.

Rusya, Çin, Doğu Avrupa ve Küba sosyalist değil, devlet kapitalistidir. Doğu Bloku ve Rusya’da 1989-1991 yıllarında yıkılan rejimler, işçi sınıfının sömürüldüğü, iktidardan uzaklaştırıldığı, kadınların baskı altında tutulduğu, kapitalizmin devlet brokrasisi eliyle işletildiği kapitalist rejimlerdi. Bu rejimlerin yıkılmasının sosyaliz-

min yenilgisi olarak görülmesinin nedeni, stalinizmin tek parti diktatörlüğüne dayanan baskı rejiminin reel bir sosyalist rejim olarak görülmesidir. İşçilerin ücretli emek sömürüsüne maruz kaldığı, aşağıdan yukarıya doğru işleyen özyönetim organlarının lavedildiği ya da olmadığı, dolayısıyla işçi sınıfının siyasal iktidarı kolektif bir şekilde ellerinde toparlayamadığı rejimler sosyalist rejimler olamaz.

Devrimci parti n Sosyalizmin gerçekleşebilmesi için, işçi sınıfının en militan, en mücadeleci kesimi devrimci sosyalist bir partide örgütlenmelidir. Böylesi bir parti işçi sınıfının yığınsal örgütleri ve hareketi içindeki çalışma ile inşa edilebilir. n Sosyalistler pratik içinde diğer işçilere reformizmin işçi sınıfının çıkarlarına aykırı olduğunu kanıtlamalıdır. n Egemen sınıfın fikirlerine karşı en çok tartışan, en ileri yanıtları veren, en dirençli kadın ve erkek işçilerin politik birliği sınıfın geri kalanını hareket içinde kazanmak için sürekli inşa edilmesi gereken bir olgudur. Sosyalistler, ancak teorilerinin ve eylemin merkezine işçi sınıfının kendi hareketini koydukları ölçüde sekter olmayan, işçi sınıfının bütününden etkilenen ve sınıfın bütününü etkileyebilen kitlesel bir devrimci sosyalist işçi partisi kurmak için adım atmış olabilirler. n İşçi sınıfının kurtarıcılara ihtiyacı yoktur. Sosyalizm, işçi sınıfının kendi eylemi, kendi mücadelesinin ürünüdür.

Siz de bu fikirleri savunuyorsanız, üzerinden Devrimci Sosyalist İşçi Partisi'ne üye olarak antikapitalist bir odağın inşasına katkı verebilirsiniz!

6 SEÇİMLER

AKP-MHP İSTEDİ: YS

31 Mart seçimlerinin ardından AKP ve MHP’nin İstanbul büyükşehir belediye başkanlığı seçimlerini iptal ettirme girişimi 35 günlük bir bekleyişin ardından hedefine ulaştı.

Gerçekten de AKP ve MHP istedi, YSK, zaman zaman direniyormuş görüntüsü vererek seçimleri iptal etti.

Erdoğan ve Bahçeli yüklendi

Her şeyden önce, AKP-MHP’nin yaptığının için hukuki bir mücadele olduğu iddialarına karnımız tok olmalı. Ortada hukuki bir mücadele yoktu. Sorun hukuki mücadele olsa, İstanbul gibi bir şehirde az bir oy farkıyla seçim kazanma ya da kaybetme gibi önemli bir konunun üzerine yasal çerçevede gidiliyor olsa kimsenin böyle bir hamleye itirazı olamaz.

AKP sözcüsü Ömer Çelik, hukuken ortaya koydukları ve sundukları delillerin YSK tarafından dikkate alındığını söyleyip, "Suç duyurusunda bulunacak kadar ciddiye alınmıştır, doğru görülmüştür ve yerinde görülmüştür." ifadesini kullandı.

AKP ve MHP’liler bu türden sayısız açıklama yaptılar.

Hukuksal bir mücadele veriyormuş görüntüsü çizmeye çalıştılar. Ama verilen mücadelenin hukuksal hiçbir yanı yoktu. Söz konusu olan bazı prosedürlerin arkasına gizlenmiş olarak harekete geçen sandığa yönelik otoriter bir müdahaleydi.

Bunu, hem Erdoğan hem de Bahçeli’nin YSK hakkındaki sözlerinde görebiliyoruz.

YSK’nin anti-demokratik kararını, AKP temsilcisi duyurdu

YSK’nın kararını açıklamasından üç gün önce MÜSİAD toplantısında konuşan Erdoğan şunları söylemişti: “Buradan bir kez daha ilan ediyorum. Biz hiçbir zaman milletin iradesinin üzerinde bir irade tanımadık, tanımayacağız. Milletin iradesine sahip çıkmak için seçim sonuçlarını yakından takip ediyoruz. Usulsüzlüklerle, yolsuzluklarla hukuksuzluklarla 31 Mart'ı kurban etmek istemiyoruz. İstanbul'da oyun var, yolsuzluklar var. (…)

Bakın biz Ankara'da itiraz yapmadık. İstanbul'da hileler ve yolsuzluklar var. Bugüne kadar hiç konuşmadım ama artık yetti. Burada bir yolsuzluk var. Ortada bir şaibe var, bunu kaldırmak hem YSK'yı aklayacaktır hem milletimizin gönlünü ferahlatacaktır.”

ki, FETÖ’cüler tespit edildi. Buna rağmen YSK seçim yenileme kararı almazsa 15 Temmuz’da şehit düşen 251 vatan evladının yüzüne mahkemeyi kübrada nasıl bakılacaktır?

2 bin 193 gazinin hakkını hukukunu kim koruyacaktır?

Hatta 15 Temmuz Şehitler Köprüsü’nün isim değişikliği gündeme getirilecek midir? YSK’nın 7 asil, 4 yedek üyesi zillete göz yumamaz. İstanbul’da seçim tekrarı beka meselesidir. Ne İstanbul ne de Türkiye sokakta bulunmuştur.

Nice bedeller ödeyerek devletimizi kurduk. Nice badirelerden geçerek vatanımızı kurtardık. Nitekim Türkiye düşmanlarına çalınmış oylarla hiçbir vatan köşesini veremeyiz, vermemeliyiz."

gerekçelendirdi. Bu durumda neden sadece büyükşehir belediye başkanlığının iptal edilip ilçe belediye başkanlıklarının iptal edilmediği ve daha önceki seçimlerde bu uygulamaya gidilmediği sorusu yanıtsız kaldı. Oy zarfından çıkan ilçe muhtarlık oyları geçerli ama büyükşehir oyları geçersiz!

Bu tehditlerden sonra, YSK’nın kararına saygılıyız demek, kamuoyuyla da YSK’yla da dalga geçmektir. Bahçeli, 15 Temmuz’da öldürülenlerin ahını, FETÖ’yü, beka meselesini öne sürüp “İstanbul’u sokakta bulmadık” diyerek YSK’nın AKP’nin İstanbul seçimlerine dönük itirazını kabul etmemesi durumunda beka sorunun temel nedeni olacağını ve İstanbul’u sokağa atacağını söylemiş oldu.

Ardından savcılar ve polis Büyükçekmece’de taşıma seçmen avına çıktılar. Buradan bir sonuç çıkmayınca KHK ile ihraç edilenlerin oy kullanamayacağı gibi utanma sınırını allak bullak eden bir talepte bulundular. YSK bu talebi de reddetti. Sandık kurulu üyeleri ve sandıklarda görev alanların FETÖ’yle bağlantısı olduğu iddiası gibi iddialar en son günlerde piyasaya sürüldü. Görüldüğü gibi burada hukuki bir mücadele yok, “ya tutarsa” mantığıyla sürümden kazanmaya çalışma yöntemi var.

Erdoğan, YSK aklanmak istiyorsa, bizim dediğimizi yapalı demiş oluyor üstü örtülü bir şekilde. Her konuşmanın “tabii ki YSK’nın kararına saygılıyız” cümlesiyle bitmesinin ise hiçbir önemi yok.

Bahçeli ise daha da sert bir imada bulundu YSK üyelerine: “Bu nedenle YSK İstanbul’daki sandık yolsuzluklarına bigane kalamaz, vebale ortak olamaz, Türkiye’nin kaderiyle oynayamaz. Olağanüstü itiraza konu olan üç valiz dolusu belgeyle tevsik edilmiş iddiaların tam ve eksiksiz incelenip adalet ve hakkaniyete uygun şekilde sonuçlandırılması YSK’nın tarihi görevidir. Bizim merakımız YSK’nın bu kadar ağır bir yükün altından nasıl kalkacağıdır. YSK herhangi bir şekilde meşru ve hukuki bir destek alacak mıdır? İçişleri ve Adalet Bakanlıklarıyla birlikte MİT ve emniyet birimleri lazım gelen bilgileri paylaşıp olağanüstü itiraz sürecinin sağlıklı ve vicdanen isabetli bir netice vermesine katkı sunacaklar mıdır? Varsayalım

Bu türden açıklamaların ardından hem Erdoğan hem de Bahçeli CHP’yi hukuk tanımamazlıkla suçladılar!

Siyasal tarihin en saçma kararlarından birisi YSK 7’ye karşı 4 oyla Erdoğan ve Bahçeli’nin istediğini yaptı. Ama talep o kadar zorlamaydı ki YSK bu zorlamayla beraber, minareyi çalan kılıfını hazırlar diye bile düşünmeden, hiçbir temeli, hiçbir ikna ediciliği olmayan bir gerekçe buldu.

YSK iptali, sandık kurulu başkan ve üyelerinin kanunun açık hükmüne rağmen kamu görevlisi olmamasıyla

1 Nisan’dan itibaren AKP-MHP YSK’ya sırasıyla şu taleplerle iptal başvurusunda bulundu: Önce AA seçimi İmamoğlu’nun kazandığı kesinleşince veri girişini durdurdu ve ertesi gün YSK başkanı açıklayana kadar İstanbul seçiminin kazananı Binali Yıldırım olarak gözüktü.

Sandık iradesi yok sayıldı AKP liderliği tüm otoriter hareketlerin liderliği gibi anti demokratik uygulamalarına kitlelerden oy alarak bir meşruluk kazanmayı çok önemli görüyor. OHAL döneminden beri bu konuda geri adım ata ata duvara yaslanan AKP, YSK üzerinde yarattığı basıncın sonucunda seçimi iptal ettirerek meşruluğunu sandıktan kazanıyormuş gibi yapmaya bir son verdi. Kuşkusuz bu ilk icraat değil bu konuda. OHAL döneminde kayyum atanan belediyeler sandı-

SEÇİMLER 7

SK İPTAL ETTİ DSİP AÇIKLAMASI YSK’nın seçim iptal kararının hemen ardından DSİP bir basın açıklaması yaparak kararı protesto etti: İstanbul Büyükşehir Belediyesi seçimlerini iptal etti.

İstanbul seçimleri, bölgede yaşandığında net bir şekilde görülmeyen bu otoriter eğilimin bir başka göstergesi oldu.

Bölgede “teröre karşı mücadele” bağlamında yapılan, burada “ne pahasına olursa olsun iptal edilmeli” diyerek yapıldı. Bölgede yapıldığında daha az dikkat çeken, İstanbul’da yapılınca herkes dehşete kapıldı, sinirlendi, gördü, anladı ve harekete geçmek istedi.

Sudan’da geçen ay halkın ayaklanıp 30 yıllık diktatör Ömer el-Beşir’i devirdiğini düşünüyor olabilirsiniz. Ben öyle düşünüyordum. Meğerse yanılıyormuşuz.

Türkiye gazetesi, 12 Nisan’da gerçek durumu şöyle açıkladı: “Sudan’da ekonomik krizi bahane ederek halkı sokağa döken ‘küresel güç’ amacına ulaştı. Dört aydır süren gösterilerin ardından ordu darbe yaptı. Cumhurbaşkanı Ömer el-Beşir tutuklandı.” İstanbul’da masasının başında oturan, hayatında o

Halkın karar mekanizmalarına dahil olduğu 5 dakikalık sandık demokrasisi de elimizden alındı.

olan birisi, bilgisayarında haber ajanslarını tararken

güne kadar Sudan hakkında hiçbir şey duymamış el-Beşir’in devrildiğini görüyor. Haber yazması gerek.

İktidar blokunun seçimlerin iptal edilmesini gerektirecek hiçbir anlamlı kanıt öne sürmemesine rağmen alınan bu karar hukuki değil siyasidir.

Nasıl yazacak? Oturup biraz çalışması gerek; o da

YSK, iktidarın KHK'sı ile ihraç edilmiş HDP'li belediye başkanlarının mazbatasını alıp, AKP'ye vermişti.

iyi; bütün dünya Türkiye’ye karşı; demek ki sürekli

uzun iş.

Düşünüyor: AKP hükümetinin Sudan diktatörüyle arası Türkiye’ye çelme takmaya çalışan ama çok güçlü ol-

Cumhurbaşkanlığı hükümet sisteminde, seçimlere yapılan bu müdahale, rejimin keyfiliğini, kaybettiği seçimleri iptal ettirecek ölçüde demokrasiden uzaklaştığını ortaya koyuyor.

duğumuz için bize bir şey yapamayan karanlık dış

İktidar bloku, kaybettiği 7 Haziran 2015 seçimlerini tekrarlatıp 1 Kasım'da kazanmıştı. HDP'li belediyelere kayyum atayarak devam etmişti.

evet, evet... Karanlık dış güçler demişken, İsrail’i de

Anti-demokratik müdahalelere hayır!

Bütün eleştirilerimiz saklı kalmak kaydıyla demokratik hakkı gasp edilen İmamoğlu’nun yanındayız.

güçler el-Beşir’i devirerek dolaylı olarak bizi zayıflatmaya çalışmış.

Evet, güzel, bu haberi böyle yazmak gerek. Hatta... hikâyeye dahil etmeli...

Ve başlıyor yazmaya: “ABD’de Donald Trump’ın başkan seçilmesinin ardından Orta Doğu ve Afrika yeniden şekillenmeye devam ediyor. Bölgede İsrail’in menfaatleri için adımlar atılırken, son hamle Türkiye ile arası iyi olan Sudan’da darbe yapmak oldu. Bir süredir yaşanan ekonomik krizi bahane ederek halkı sokağa döken ‘küresel güç’

Demokrasiden yana olan herkes YSK kararının ardındaki zihniyete karşı çıkmalıdır.

Sudan’da istediğine kavuştu. Dört ay önce başlatılan

DSİP GYK 06.05.2019

Bu IQ’su çok da yüksek olmayan gazeteci ve çalış-

gösteriler darbe ile sonuçlandı.” tığı gazetenin dünya görüşünde sıradan insanlar hiç yoktur, sadece dünyayla istedikleri gibi oyun oynayan

AKP-MHP’nin YSK’yı kullanarak attıkları bu takla, istikrarsızlığı derinleştirecek, ekonomik göstergeleri daha da kötüleştirecek toplumsal kutuplaştırmayı tırmandıracak, seçimlere, oy vermeye, demokrasiye inançsızlığı derinleştirecek ve böylelikle umutsuzluğu derinleştirecek bir adım olabilir. Ama tersi de olabilir. Bu kızgınlık, işaretleri kararın iptalinden beri çok yerde gözlenen “yeter artık!” duygusunu da güçlendirebilir.

“küresel güçler,” “dış mihraklar” vardır. Bir de bütün bunlara karşı kahramanca tek başına duran Türkiye vardır. Hiçbir gelişmeyi anlamak için fazla kafa yormak gerekmez, zaten her şey çok açıktır. Öte yandan Sudan’da yoksul, emekçi kitleler dört ay boyunca ikinci bir Tahrir Meydanı yarattı. Önce el-Beşir’i devirdiler. Sonra onun yerine gelen generali kabul

Bizler, bu duyguyla bütünleşmeye, bu duyguyu harekete geçirmeye çalışacağız ve AKP-MHP’nin toplumsal kutuplaşmayı derinleştiren müdahalelerine karşılık işçi sınıfının, 23 Haziran seçimlerinde birleşik bir tutum alması için mücadele edeceğiz.

Tüm itirazlarımıza, eleştirilerimize rağmen şunu çok iyi biliyoruz: İmamoğlu mazbatayı bileğinin hakkıyla kazandı. Ne İmamoğlu’nun belediye başkanı olması, ne de her hangi bir seçim kökleşmiş sorunların çözümü olmasa da milyonlarca insanın değişim umudunu korumanın tek yolu bileğinin hakkıyla kazandığı mazbatanın, demokratik hakkının İmamoğlu’na iade edilmesidir!

SUDAN’DA NE OLDU?

Atanmış hakimler, seçme-seçilme hakkını hiçe sayarak anti-demokratik bir müdahalede bulundu.

Seçme-seçilme hakkını ortadan kaldıran bu müdahalelerin engel bulmaması üzerine İstanbul'da iptal kararı geldi. ğa, oya ve demokrasiye karşı merkezden memur atamanın rahatlığını yaşatmıştı AKP’ye.

GÖRÜŞ Roni Margulies

etmeyip onu da devirdiler. Sonra on kişilik askerî konseyin üç üyesini kabul etmeyip istifa etmeye zorladılar. Şimdi, ülkeyi seçimlere kadar yönetecek olan konseyin sekiz sivil ve sadece iki askerden oluşması için dayatıyorlar. Ve tüm bu süreçte gösteri meydanını hiç boşaltmadılar.

Herhalde Türkiye gazetesi okumadıkları için olsa gerek, bu kitleler el-Beşir’in arasının Türkiye ile iyi olmasını, bölgede İsrail’in menfaatleri için adımlar atılmasıKadıköy’de YSK protestosu

nı, küresel güçleri filan hiç takmadılar.

8 TARTIŞMA

KAPİTALİZMİN SONU VOLKAN AKYILDIRIM

21. yüzyılda eşitsizlik o kadar büyük ki kapitalistler kapitalizmin geleceğinden endişe duyuyor.

2019, IMF yöneticilerinin küresel ekonomideki yavaşlamayı ve ABD-Çin arasındaki ticaret savaşını işaret ederek, kapitalizmin küresel bir krize doğru gittiği uyarılarıyla başlamıştı.

28 Nisan-1 Mayıs tarihlerinde Los Angeles'te toplanan Milken Enstitüsü'nün yıllık küresel konferasında konuşan kapitalistler, sistemin geleceği hakkında korkularını dile getirdi.

sa, neredeyse kaçınılmaz bir şekilde çatışma vardır” kabulü kolayca dile getiriliyor.

Sınıf savaşı Kapitalistler korkuyor çünkü servet eşitsizliği, ABD siyasetini zorluyor.

En zengin yüzde 1'in çıkarlarını vahşice savunan Trump'ın karşısında, en güçlü aday Demokrat Parti'nin sol kanadının lideri Bernie Sanders.

Gelirin yeniden bölüştürüleceğini, yoksulluluğu azaltacak sosyal programları, parasız eğitim ve sağlığı savunan Demokratik Sosyalistler giderek güçleniyor.

Süper zenginlerin yatırımlarını yöneten dünyanın en büyük şirketlerinden Bridgewater Associates'ın kurucusu milyarder Ray Dalio, Wall Street'in gazetesinde kapitalizmin sonunu tartıştı.

Jeremy Corbyn liderliğindeki İşçi Partisi'nin olası bir hükümeti de İngiltere'de aynı gündemi yaratabilir.

ABD'nin dört büyük bankasından biri olan JP Morgan'ın başkanı Jamie Dimon, kapitalizmin reform edilmesi gerektiğini söylüyor.

İşçiler ve yoksulların sola kayışı kapitalistlere, işçi devrimleriyle geçen 1920'leri hatırlatıyor. Trump yönetiminin orta sınıflardan oy alan aşırı sağcılığıyla dünyadaki ırkçı-milliyetçi hareketlere güç verişi eklenerek 1930'lar benzetmesi yapılıyor.

Milyonlarca insanın yoksulluktan kurtarılmasına dair hayırsever bir düşünceye sahip değiller. Sosyalizmden de nefret ediyorlar.

Kapitalizmin ayakta kalması için sistemin reforme edilmesi görüşündeler.

Eşitsizlik Yapılan son araştırmalara göre ABD'deki en zengin yüzde 1'in serveti, nüfusun yüzde 40'ının serveti kadar.

Kapitalizmin geleceğini tartışan kapitalistler bu oranın, 1920'lerdeki oran olduğunu söylüyor.

1900'lerin başında ortaya çıkan tekeller, devasa bir serveti ellerinde toplamıştı.

1920'lı yıllar boyunca ekonomik göstergeler normali işaret ederken, Florida'daki emlak balonu patladı.

24 Ekim 1929 günü, yatırımcılar hisselerini satıp çıktığı için, ABD borsası çöktü. Bankalar battı. Milyonlarca insanın serveti bir günde buharlaştı. Milyonlarca kişi işini ve evini kaybetti. ABD'de kıtlık ve açlık baş gösterdi.

1929 bunalımı, kapitalizmin tarihindeki en büyük krizdir. Dünyaya yayıldı ve 1930'lar denilen dönemin kapısı açıldı.

1930'lar boyunca da yüzde 1'in serveti yüzde 35-40'ınkine eşit oldu. Fakat bu durumu korumak adına dünyada olağanüstü şeyler yaşandı: 1933'te Hitler'in Almanya'da iktidara gelişi, 1941'de İkinci Dünya Savaşı'nın başlaması...

21. yüzyılda ABD kapitalizmi ve küresel sistemin gidişatını 1930'lara benzeten süper zenginler “Servetteki eşitsizlik çok aşırı, bu popülizmi besliyor” tespitini yapıyor. “Büyük bir servet açığının olduğu bir nüfusa sahipseniz ve ekonomik bir sıkıntınız var-

Her iki gelişmenin de arkasında sınıf mücadelesi ve öfkeli kalabalıklar var.

Guggenheim Partners adlı dev finans şirketinin yatırımcılarından Alan Schwartz'a göre "Gelen gerçekten sınıf savaşı."

Solda işçi sınıfının sosyal mücadelelerde belirleyici gücünü kaybettiğini, önemini yitirdiğini ya da yitireceğini iddia eden "teoriler" alıcı bulurken, patronlar, işçi sınıfını urulu düzen için bir tehdit olarak görüyor.

Reformlar Kapitalizmin reforme edilmesini savunan kapitalistler özellikle finans sektöründe yoğunlaşan bir azınlık. Önerdikleri ise ne sosyal bir içeriğe sahip ne de gerçek bir iyileştirmeye benziyor.

Geçen yılki kazancı ile dünyanın en büyük Hedge Fonu'nun yöneticisi Ray Dalio'nun önerisi faizleri sıfırlamak ve yüksek borçlanmaya dayalı olarak harcamaların artırılması.

Demokratlardan gelen bir diğer reform önerisi de "yurttaşlık maaşı." Yani devletin herkese bir miktar harcayacak para vermesi. İki yaklaşımın da merkezinde zor koşullarda yaşayan milyonlarca kişinin zenginlikten pay alması, biriken muazzam servetin eşit bir şekilde paylaşılması yok. Onların derdi arz-talep ilişkisinin bozulmaması.

Servet eşitsizliğinin boyutlarından şikayetçi olan süper zenginler, herkesten kazancına göre vergi alınması ya da zengin yüzde 1'in toplumsal ihtiyaçlar için özellikle vergilendirimesine sıcak bakmıyor.

Kasalarındaki parayı bölüşmek istemeyen azınlık, devletin giderek azalan tüketimi

artırması ve ticari yavaşlamayı önlemesini istiyorlar.

Reformdan bahseden süper zenginler yüzde 1 içinde bir azınlık. Geri kalan kapitalistler, her türden reform fikrine karşı. Mevcut düzenin olduğu gibi gitmesinden yanalar.

Kapitalizmin yapısı Eşitsizlik, kapitalizmin yapısından kaynaklanıyor. Üretim araçlarının özel mülkiyeti ve miras yoluyla aktarımı sonucu çoğunluğun geliri ,kendilerini çalıştıran kapitalistin belirlediği ücretle sınırlanır.

Temel güdüsü birikim için birikim olan kapitalizm, kapitalistler arasındaki rekabete dayanır. Rekabet sonucu bazıları batar, bazıları gittikçe büyür.

1900'lerin başında ortaya çıkan tekellerden 21. yüzyılın devasa küresel şirketlerine: Servetin giderek daha az kişinin elinde toplanması, tekelci kapitalizmde sermayenin merkezileşmesi ve yoğunlaşması eğiliminin de bir sonucudur.

Kapitalizme yön veren akılcılık değil, piyasanın girdapları. Diğeriyle rekabet eden her kapitalist sermayenin bir uzantısıdır.

En tepedekilerin geri kalanları kurtarması beklenemez. Kapitalizm kendi kendini ıslah edemez.

Küresel iklim felaketine rağmen, kapitalistlerin karbon emisyonlarını artırmaları bunun bir örneği.

Burjuva demokrasisinde kapitalist sınıfın çıkarlarının garanti altına alınmış olması, bir azınlığın çoğunluk üzerindeki tahakkümü anlamına gelir ki otoriter yönetimler, aşırı sağ ve faşizm de servet eşitsizliği gibi kapitalizmin bağrında üretilir.

Kapitalizmin reformlarla düzeltilemez.

Toplumsal zenginliğin eşitçe paylaşımı, üretim araçlarının toplumsallaştırılması, üretimde ve bölüşümde işçilerin kontrolü, tam bir demokrasiyle sağlanabilir ki bu sosyalizmdir.

Aşağıdan mücadele Kapitalizmin tarihi boyunca gelir eşitsizliğinin azaltılması, merkezinde işçilerin olduğu büyük sosyal mücadelelerle gündeme geldi.

1990'ların sonu ve 2000'lerin başında Venezuela'da, Bolivya'da, Brezilya'da işbaşına gelen solcu hükümetler, kapitalizmi ortadan kaldırmadan, yukarıdan reformlarla geliri yeniden bölüştürdü. Latin Amerika'da neoliberalizme karşı büyüyen isyan ve aşağıdan gelişen sosyal mücadelelerin taleplerini hayata geçirerek muazzam işler yaptılar. Buna rağmen çarptıkları duvar tabi oldukları piyasanın girdapları ile üzerine gitmedikleri kapitalistlerin saldırılarıydı.

Reformist sol, işçi sınıfının yaşam koşul-

ABD’de kriz sonrası işsizlerin yürüyüşü, 1933

larını iyileştirmek için mücadele etse de bunu parlamenter alanda, kapitalistlerle uzlaşarak yapar.

Sanders ve Corbyn, eğer yönetime gelirlerse ilk karşılacakları şey kapitalistlerin saldırıları, sabotajları ve engelleme girişimleri olacak. Yüzde 1 servetini ve ayrıcalıklarını kolayca vermeye yanaşmayacak.

Zenginlerin kazançlarına göre vergilendirilmesi, yoksulluğa karşı sosyal reform programlarının hayata geçmesi, işçilerin ve emekçilerin aşağıdan mücadeleleriyle mümkün.

Onlar bir avuç, biz milyarlarız!

Merkezileşmiş devlet aygıtına sırtını dayayan yüzde 1 karşısında işçiler ve emekçiler, güçlerini üretimde tuttukları yerden ve ezici bir çoğunluk olmalarından alır. İnsanlar bu güçlerinin farkına mücadele içinde varır. Patronların korkulu rüyası olan sınıf savaşı, büyük çoğunluğun berbat yaşam koşullarından kurtulabileceğini görmesini sağlar. Kapitalistleri sistemin sonu hakkında konuşturan, sınıf mücadelesinin geri dönüşüdür.

Kapitalist sistemin tepeden reformlarla düzeltilemeyeceğini savunan marksistler, emekçi sınıfların yaşam koşullarının bugünden iyileştirilmesi için verilen mücadelelerin en kararlı savunucularıdır.

Her biri gerekli ve karşılanabilir olduğu halde kapitalist azınlığın çıkarlarına aykırı olduğu için hükümetler tarafından uygulanmayan talepler için verilen mücadele, yeni bir dünyaya açılan kapıdır.

Emekçi sınıflar bu mücadele içinde devrimin gerekliliği fikrine varır ki süper zenginleri korkutan bu ihtimal.

Servet eşitsizliği ve gelirin yeniden paylaşımı üzerine kaçınılmaz olan kavganın zaferi, antikapitalist taleplerle yürütülecek aşağıdan mücadeleleri, reformları kazanmak için devrimci mücadelelerin zaferine bağlı.

Bernie Sanders ya da Jeremy Corbyn'in solunda, aşağıdan örgütlenen devrimci partilerin varlığı, mücadelenin kitleselleşmesi, devamlılığı ve başarısının sigortasıdır.

MÜCADELE

9

KİTLESEL 1 MAYIS: SENDİKAL BÖLÜNMÜŞLÜK DEVAM ETTİ Ankara, Bursa, Bolu, Düzce, Zonguldak, Sakarya gibi şehirlerden de üyesi oldukları sendikalarla alanı dolduran emekçilerin ana gündemi kıdem tazminatıydı.

Emek ve dayanışma günü olan 1 Mayıs’ta

alanlara çıkmak önemliydi, en büyük miting Bakırköy’de yapıldı. 1 Mayıs etkinlikleri Bakırköy meydanı ile sınırlı değildi, pek çok ilde 1 Mayıs mitingleri gerçekleştirildi. İstanbul’da 1 Mayıs’ı kutlamak için yüz bin işçi ve emekçi Bakırköy’de bir araya geldi.

DİSK, KESK, TMMOB ve TTB’nin çağrısıyla yapılan mitinge Birleşik Kamu-İş, EYT Derneği, Hak-İş’e bağlı Liman-İş, Türk-İş’e bağlı TGS’nin yanı sıra çok sayıda siyasi parti ve kitle örgütü katıldı. İşçilerin öne çıkan talebi kıdem tazminatının fona devrinden vazgeçilmesi oldu. “Kıdem tazminatı eylem, direniş, grev kararıdır” dendi.

Bunun yanı sıra işçiler grev yasaklarına, iş cinayetlerine, EYT sorununun çözülmemesine, kadro aldatmacasına tepki gösterdi. İstanbul 1 Mayıs’ı son yıllardaki en kalabalık kutlamalardan biri oldu, EYT’lilerin ve kendiliğinden gelen işçilerin katılımının yoğun olmasıyla dikkat çekti. DSİP üyeleri 1 Mayıs mitingine katılım sağladı, Sosyalist İşçi gazetesi sattı, Marksizm 2019 broşürleri dağıttı.

Bazı illerde 1 Mayıs kutlamaları Eskişehir: Önceki yıllarda iki farklı etkinliğin organize edildiği Eskişehir'de bu yıl tek 1 Mayıs programı Türk-iş ve DİSK tarafından birlikte düzenlendi. Tek Gıda İş Sendikası Eskişehir Şubesi yürüyüş boyunca “Sözleşme hakkımız söke söke alırız” sloganları atarken, Kristal İş Eskişehir Şubesi üyesi işçiler ise “Kıdem Tazminatının Fona Devredilmesine ve Zorunlu Bireysel Emeklilik Sistemine Hayır” yazılı pankart taşıdı.

DİSK Birleşik Metal İş üyesi metal işçileri de “İş Cinayetlerine Sessiz Kalmıyoruz. İş kazası değil, cinayet. Kader değil katliam” dedi. Kadın örgütlerinin de yer aldığı 1 Mayıs Kutlamalarında kadına yönelik şiddet ve çocuk istismarına dikkat çekildi.

Ankara: Krizin faturasını kabul etmeyen emekçilerin 1 Mayıs'taki en önemli talebi “Kıdem tazminatıma dokunma!” oldu.

KESK'e bağlı sendikaların kortejlerinde

24 NİSAN’DA KAYBEDİLENLERİ ANDIK İstanbul’da Şişhane’de düzenlenen etkinlikle 1915’in kurbanları anıldı.

Yüzlerce kişinin katıldığı anmada, 24 Nisan Anma Platformu adına Meltem Oral tarafından okunan basın açıklamasında şunlar söylendi:

Bursa: 1 Mayıs mitinginde "Kıdem tazminatına dokunma, yanarsın" uyarısı yapıldı.

Bir yıl önce Tek Gıda-İş’te örgütlendikleri için işten atılan Cargill işçileri de 1 Mayıs’ta sendika ve işe geri dönme talepleriyle yürüdü. Ayrıca "Ekonomik krizin faturasını işçiler, emekçiler, dar gelirli milyonlar değil, krizin sorumluları kârından vazgeçmek istemeyen patronlar ödesin" denildi. DSİP üyeleri 1 Mayıs mitingine katılım sağladı.

Türk-İş Kocaeli mitingi

OHAL uygulamalarına ve güvencesiz çalışma koşullarına tepki vardı. Emeklilikte yaşa takılan (EYT) emekçiler kendi talepleriyle Tandoğan'daydı. Hükümetten emeklilik haklarının önündeki engeli kaldırması için yasa çıkarma çağrısında bulunan emekçiler “Emeklilik hakkımız söke söke alırız” sloganları attı. Türk-İş’e bağlı sendikalar kıdem tazminatına dokunulmaması uyarısı yaptı. DSİP üyeleri 1 Mayıs mitingine katılım sağladı. İzmir: 1 Mayıs kutlamaları sabah erken saatlerde ilçelerde başladı. Aliağa, Menemen, Çiğli, Karşıyaka, Bornova, Buca, Narlıdere, Dikili ve Torbalı’da kutlamalar yapıldı. İzmirli emekçiler daha sonra Gündoğdu Meydanı’na geldi. İzmir’de yapılan 1 Mayıs mitinginde öncelikli talep, kıdem tazminatının fona devredilmesine karşı “Kıdem tazminatıma dokunma” oldu. Kamu emekçileri ek gösterge haklarını istedi. Artan iş cinayetlerine dikkat çekildi. DSİP üyeleri 1 Mayıs mitingine katılım sağladı, “Irkçılığa geçit yok”, “Krizin faturasını patronlar ödesin” pankartları ile yürüdü.

- “24 Nisan’la yüzleşme mücadelesi, halkların kardeşliğin içi ses çıkartmaya ara vermeyenlerin mücadelesi, bu gibi gerçeklerin teker teker açığa çıkmasına ve 1915’te yaşananın ne kadar sistematik bir toplu linç girişimi olduğunu anlamaya yardımcı oluyor.

Yüzleşme mücadelesi devam etmek zorunda.

- “Demokrasinin, çatışma kültürü yerine

Mersin: Son yılların en kitlesel 1 Mayıs kutlaması gerçekleştirildi. Mitinge başta Türkiş, KESK ve DİSK üyesi işçiler ve emekçiler olmak üzere 10 binin üzerinde kişi katıldı.

Kıdem tazminatının fona devredilmesine tepki gösteren Mersinli işçi ve emekçiler, sık sık “Kıdem haktır gasbedilemez” sloganları attı. Kadın örgütlerinin de yer aldığı 1 Mayıs kutlamasında kadına yönelik şiddet ve çocuk istismarına dikkat çekildi.

Samsun: 1 Mayıs, KESK, DİSK, Türk-İş, TMMOB ve TTB'nin çağrısıyla ortak kutlandı.

Yürüyüş boyunca taşınan dövizlerde ve atılan sloganlarda zamlara, yoksulluğa, işsizliğe ve kıdem tazminatına yönelik saldırılara tepki gösterildi. EYT'lilerin talepleri ile 3600 ek gösterge ve adalet talepleri dile getildi. Mitinge yaklaşık 5 bin kişi katıldı.

Genç işçilerin yoğun ilgisi dikkat çekti.

Kocaeli: Türk-İş, merkezi 1 Mayıs kutlamasını "Kıdemime Dokunma" ana sloganıyla Kocaeli’de gerçekleştirdi. 100 bine yakın işçinin Perşembe Pazarı’nı doldurduğu kutlamalarda, Türk-İş Genel Başkanı Ergün Atalay konuştu. Kocaeli’nin yanı sıra İstanbul, barış içinde bir arada yaşama dinamiklerinin güçlenmesi, ırkçılığın ve nefret söyleminin geriletilmesi, içindeki her bir bireye, gruba, çevreye, kimliğe güven veren bir sosyal dokunun inşa edilmesi, bunların hepsinin başarılması için, 104 sene önce başlayan ve birkaç sene içinde tamamlanan bu yıkımla yüzleşmek bir zorunluluk.

Bu yüzleşme olmadan Hrant Dink’i, Sevag Balıkçı’yı, Marisa Küçük’ü öldürerek

Adana: Geçtiğimiz yıllara göre oldukça kitlesel geçen Adana 1 Mayıs'ında, ekonomik krize, zamlara ve her gün artan işsizliğe tepkiler vardı. Zorunlu bireysel emeklilik sigortası (BES) uygulaması EYT’lilerin gündemindeydi. Kadınlar, çocuk ve kadınlara yönelik şiddete karşı yürüdü. Şanlıurfa: 1 Mayıs Emek ve Dayanışma Gününde, Hak-İş ve Memur-Sen sendikaları tarafından Şanlıurfa’da ortak program düzenlendi. Program, Kahramanmaraş'ın Elbistan ilçesinden 1 Mayıs programına katılmak için Şanlıurfa'ya gelen bir işçi grubunun trafik kazası geçirmesi nedeniyle yarıda kesildi.

Sendikal bölünmüşlüğü aşmak gerek 1 Mayıs’ta Bakırköy’de de diğer şehirlerdeki mitinglerde de öne çıkan talepler, yoksulluğa, işsizliğe, kıdem tazminatının gaspına karşı çıkan temel sloganlardı. 1 Mayıslar her yerde coşkuluydu ama, temel sorunun, sendikal bölünmüşlük sorununun aşıldığı bir 1 Mayıs kutlanamadı. Bazı illerde sendikalar ortak 1 Mayıs kutlamaları gerçekleştirdi, ancak konfederasyon merkezleri farklı illerde 1 Mayıs’ı kutlamayı tercih etti.

Krizin faturasını ödemek istemiyorsak, etkili olacak bir işçi mücadelesi yürütmek istiyorsak sendikal bölünmüşlük sorununu çözmemiz gerekir.

1915’in o korkunç geleneğini sürdüren ve bebeklerden katil yaratan karanlığın üzerimizdeki ağırlığından kurtulmamız mümkün olmayacak.

Bu yüzleşmenin gerçekleşmesi için çabalamak, Hrant Dink’e olan borcumuzdur, Sevag Balıkçı’ya olan borcumuzdur, Marisa Küçük’e olan borcumuzdur, dünyanın dört bir yanına dağılan, topraklarından uzakta yaşamak zorunda kalan kardeşlerimize olan borcumuzdur.”

10

GÜNDEM

İKLİM İSYANI GEMİSİNİ KAÇIRMA haklı olabileceğinden korkuyor. Birçok insanı Yokoluş İsyanı pankartlarının altına çeken ve öğrencilerin greve gitmesini sağlayan da bu korku. Bu durum sol için bir mücadele alanı oluşturuyor.

ALEX CALLINICOS

Eminim ki Londra’da Paskalya boyunca Yokoluş İsyanı (Extinction Rebellion-XR) protestolarının bir dönüm noktası olduğunu hisseden çok fazla insan olmuştur. İlk olarak ölçeği sebebiyle. Daha önce de önemli doğrudan eylem hareketleri oldu. Muhtemelen en büyüğü nükleer silahlanmaya karşı 1961-62 yıllarında yapılan 100’ler Komitesi kampanyasıydı. Ama Yokoluş İsyanı kadar kalıcı olan başka bir hareket aklıma gelmiyor – Londra’nın merkezinde bir hafta boyunca binlerce insan, işleri büyük oranda aksatan protestolar için bir araya geldi. Şüphesiz zayıf, bölünmüş ve dengesiz bir hükümet tarafından yönetilen İngiliz devleti zaten savunma hâlindeydi. Ancak Yokoluş İsyanı’nın kazanımları olağanüstü oldu. İkinci olarak konusu sebebiyle. Hemen herkes iklimin değiştiğini ve bunun nedeninin insanların yaptıkları olduğunu biliyor. Bu insanların hemen hepsi de sistemin kurumlarının, tüm dünyadaki felaket ısı artışını durdurmak için gerekenleri yapmaya başlamadığının farkında.

Bununla beraber, giderek artan sayıda insan, çok az zamanımız kaldığına ya da hiç kalmadığına inanıyor. Cumbria Üniversitesi’nden Jem Bendell’in yazdığı ve çok okunan bir makalede, bilimsel verilerin “global bir çevre felaketini engellemek için çok geç olduğunu” gösterdiği ileri sürülmekte. İklim değişikliği birbirlerini karşılıklı olarak pekiştirmenin sınırında olan çok çeşitli süreçleri içerir. Örneğin, kutuplardaki buzullar hızla eriyorlar. Bu, şu anda donmuş toprakta tutulmakta olan ve karbondioksitten çok daha güçlü bir sera gazı olan metanın atmosfere salınmasına neden olabilir. Bendell “böyle bir salınımdan sonra sadece birkaç yıl içinde atmosferik ısınmanın 5 deceden fazla olacağı” konusudan uyarıda bulunan bir çalışmadan alıntı yapmış. Vardığı sonuç ümitsiz.

Londra’da Yokoluş İsyanı

“Yıkıcı ve kontrol edilemez seviyede bir iklim değişikliği ile karşı karşıya” olduğumuzu yazıyor: “Kendi hayatınızda demek istiyorum, yakında musluklarınızdan su akmayacak. Yiyecek ve ısı için komşularınıza muhtaç olacaksınız. Yetersiz beslenmeden muzdarip olacaksınız. Kalmalı mı gitmeli mi bilemeyeceksiniz. Açlıktan ölmeden önce vahşi bir şekilde öldürülmekten korkacaksınız.” İklim değişikliği doğrusal ilerlemeyen süreçler içerir; oldukça küçük değişimler aniden tüm sistemde niteliksel bir değişimi tetikleyebilir.

Bu nedenle Bendell’in “medeniyetin çöküşününün” yakın bir gelecekte kaçınılmaz olduğu konusunda haklı olup olmadığını söylemek zor. Ama gittikçe daha fazla sayıda insan

İklim değişikliği ve çevre yıkımının, sermaye birikimi güdüsünün bir sonucu olduğunu gösteren birçok müthiş Marksist çalışma var.

Ian Angus’un İklim ve Kapitalizm isimli mükemmel blog sayfası sürekli bu mesajın altını çiziyor. Ama bu gibi teorik kavrayışların hâlen politik pratiğe çevrilmesi gerekiyor. Büyük partiler gibi sosyalistler de Brexit krizine takıntılı hâle geldiler ve bölündüler. Bu sırada örgütlü sol, Yokoluş İsyanı protestolarına büyük oranda katılmadı. Yokoluş İsyanı’nın stratejisinde boşluklar bulmak kolay. Diğer yandan, The Ecologist dergisi “Yokoluş İsyanı’nın kapitalizme, yeni sömürgeciliğe ve doğal maden endüstrilerine karşı uluslararası bir dayanışma oluşturduğunu” yazdı. Diğer yandan Financial Times, Yokoluş İsyanı’nın iki kurucusundan biri olan Gail Bradbrook’u “Londra’dan bir serbest yatırım fonu sahibi ile bağış toplama tartışmaları ve Yokoluş İsyanı gösterisi gönüllüleri ile toplantılar arasında koşan” biri olarak tanımladı. Serbest yatırım fonu sahibi?

2016 yılında yayınlanan bir Talep Üzerine Savaş raporunda, Londra Borsası’nda listelenen firmaların yalnızca Afrika’da 166 milyar sterlin değerinde kömürü kontrol ettiği ve 27 Afrika ülkesinde petrol için sondaj yapmakta olduğu yayınlandı. Bu yeni iklim hareketlerinde yer almamanın gerekçesi olarak böyle çelişkileri öne sürmek tam olarak suçtur. Her yeni mücadele, bazen birbiriyle çelişen karmaşık fikirleri olan insanları kendine çeker. Şimdiye kadar problem, iklim felaketi tehdidinin katıksız kötülüğünün, edilgenlik ve umutsuzluk oluşturmaya eğilimli olmasıydı. Şimdi bu değişiyor. Bu çok güzel ve biz bunun bir parçası olmalıyız.

Z Yayınları'ndan üç yeni kitap! n Doğu'da Fırtına Koptu: Doğu Avrupa'da Stalinizmin Çöküşü, Chris Harman, Çev. Betül Dilan Genç Chris Harman, ilk kitabı Doğu Avrupa'da Bürokrasi ve Devrim ile Cliff'in stalinizm analizini bir adım öteye taşıdı. Stalinist rejimleri inceleyerek, onların aşağıdan mücadele ile devrileceğini öngörmüştü. Yaklaşık 30 yıl önce bu öngörüsü gerçekleşti. Polonya: Devlet Kapitalizminin Krizi ile sözde sosyalist ülkelerin küresel kapitalizme entegrasyonunu tespit etti. Bu devletlerin çöküşünü Doğu'da Fırtına Koptu ile yakaladı. Bu kitap, Berlin Duvarı'nın yıkılışı ve Gorbaçov'a bir cevap. O zaman solda yer alan neredeyse herkesin aksine (Gorbaçov'la ilgili illüzyonlar çok büyüktü) bu kitap olup bitenler tarafından doğrulanmıştı ve bütün uluslararası akımın komünizmin yıkılma sürecinde moralsizliğe düşmeden yönlendirilmesinde kritik

bir yol oynadı.

kolay anlaşılır ve renkli bir giriş sunuyor.

n Aktivistler için Rehber: Gramsci, Chris Bambery, Çev.

Roni Margulies

n Aktivistler için Rehber: Eleanor Marx, Siobhan Brown, Çev. Foti Benlisoy

Antonio Gramsci yirminci yüzyılın en dikkate değer marksistlerinden biriydi. Birinci Dünya Savaşı'nda ve sonrasında Torino işçilerinin büyük mücadelelerini yaşamış ve şekillenmesine katkıda bulunmuş, erken dönem İtalyan komünizminin entelektüel motor gücü olmuştu.

Eleanor Marx, bir ajitatör, örgütçü ve yazardı.

Olağanüstü altüst oluşlar çağında dünyayı değiştiren hareketlerin kalbinde yer aldı. İşsizliğe karşı, İrlanda'nın bağımsızlığı ve ifade özgürlüğü için sokak hareketlerine katıldı. Paris Komünü'nün ezilmesinden sonra Fransa'dan gelen göçmenler için destek kampanyaları örgütledi ve Yeni Sendikacılık hareketine hayat verdi.

Faşist diktatör Mussolini tarafından cezaevine atılan ve sağlığı çok kötü olan Gramsci, ünlü Hapishane Defterleri'ni üretmek için çok zor koşullarda çabalamıştı. Bu defterlerde faşist sansürün gözleri altında devrimci strateji ve örgütlenme üzerine kafa yormuştu. Gramsci'nin fikirleri bugün hâlâ önemini koruyor. Chris Bambery Gramsci'ye, dünyasına ve fikirlerine

Tutkulu bir yazar ve çevirmen olarak cinsel eşitlik ve sosyalizm konusunda yeni ve önemli fikirler geliştirdi. Eleanor Marx, Karl Marx'ın kızı olmanın çok daha ötesindeydi. Dikkate şayan ve devrimci bir kadındı.

TOPLANTI DUYURULARI Şişli 17 Mayıs Cuma (19:00) Otoriter dünya düzenine karşı mücadele?

Konuşmacılar: Melek Ulagay Taylan Ozan Tekin Adres: Nakiye Elgün Sok. No: 32/3, İkbal Apt. – Osmanbey 18 Mayıs Cumartesi (14:00) Faşizme karşı nasıl bir mücadele?

Konuşmacı: Şenol Karakaş Adres: Nakiye Elgün Sok. No: 32/3, İkbal Apt. – Osmanbey 24 Mayıs Cuma (19:00) Milli Mücadele’de Yunan ordusunda komünist propaganda, grev ve isyan Konuşmacı: Foti Benlisoy Adres: Nostalji Kitap Kafe Teyyareci Fehmi Sk., Osmanbey İletişim: 05556372450 Kadıköy 16 Mayıs Perşembe (19:00) Kamusal mekan ve özgürlükler Konuşmacılar: Esra Akbalık Korhan Gümüş Adres: Serasker Cad. Nergiz Apt. No:88-90 Kat 3 Kadıköy 26 Mayıs Pazar (16:00) Göbeklitepe’den Çatalhöyük’e ilkel komünizm Konuşmacılar: Roni Margulies Tolga Yıldız Adres: Moda sahili İletişim: 05334479709 Ankara 16 Mayıs Perşembe (18:30) Pontus Rumlarına ne oldu?

Konuşmacı: Atilla Dirim Adres: Konur Sokak, No: 14/13, Kızılay İletişim: 05358842122 İzmir 17 Mayıs Cuma (19:00) Depo belgesel film gösterimi ve “Kapalı mekanlara giriş” söyleşisi Konuşmacı: Zafer Kıraç 23 Mayıs Perşembe (19:00) Mülteci hakları Konuşmacı: Taner Kılıç Adres: Karakedi Kültür Merkezi 1462. Sokak No:20/1 Alsancak İletişim: 05075550272

YENİ SAYI ÇIKTI!

AKTİVİZM

GÜNÜMÜZ IRKÇILIĞI: GÖÇMEN DÜŞMANLIĞI

11

ÖNE ÇIKAN Meltem Oral

TÜRKİYE’NİN ÖLÜMCÜL ENERJİ POLİTİKALARI NURAN YÜCE

“Hepimiz göçmeniz, ırkçılığa hayır” kampanyası 2018 Eylül ayında başladı. Kampanya, yaptığı toplantılarda, düzenlediği etkinliklerde, başta Suriyeliler olmak üzere göçmenlere yönelik ırkçılığa karşı ses çıkarmanın önemini vurguluyor. Hem Türkiye’de hem dünyada yükselen sağ dalgaya, ırkçılığa karşı bir hareket inşa etmeye çalışıyor. Avrupa’da ve Amerika’da ırkçılık karşıtı hareketler sık sık sokağa çıkıyor. Türkiye’de de bunu inşa etmek mümkün. "Hepimiz Göçmeniz- Irkçılığa Hayır" kampanyasının www.gocmeniz. org sitesinde göçmenlerle ilgili haberler yayınlıyoruz. Bu konuda daha çok yazı, röportaj, haber yayınlanması için çaba gösteriyoruz.

ni, antisemitizmin ve islamofobinin artmasını, başta Suriyeliler olmak üzere göçmenlerin sorunlarını, ırkçılığın kapitalizmle ilişkisini konuştuk.

Kampanya olarak ilk dışa açık toplantımızı 1 Aralık’ta “Hepimiz göçmeniz, ırkçılığa hayır” başlığı ile düzenledik. “Aşırı sağın yükselişi-

Ankara'da “Tüm göçmenlere özgürlük” başlığıyla panel düzenlendi. İzmir’de yapılan "Irkçılığa Hayır, Hepimiz Göçmeniz" başlıklı pa-

16 Mart Uluslararası Irkçılığa Karşı Eylem Günü için hazırlık kapsamında toplantılar, konferanslar, paneller, basın açıklamaları yaptık.

10 Şubat’ta İpsala sınır kapısında Yunanistan'dan gelen ırkçılık karşıtı platform ile ortak basın açıklaması yaptık. Sınırdan geçiş yapan göçmenlere yapılan haksızlıkları protesto ettik.

16 Mart günü İstanbul’da geniş katılımlı bir panel ve ardından basın açıklaması düzenledik.

nelde konuşmacılar ve salondan yapılan katkılarda, ırkçılığın kapitalizmin bir ürünü olduğu, egemenlerin özellikle kriz zamanlarında ırkçılığa başvurarak işçi sınıfını bölmeye çalıştığı vurgulandı. Tekirdağ’da “Irkçılığa Karşı Mücadelede İnsan Kalma Sorumluluğu” başlığı forum yapıldı. 16 Mart Uluslararası Irkçılığa Karşı Eylem Günü kapsamında İstanbul'da kitlesel basın açıklaması düzenledik. Eylemde, Yeni Zelanda'da gerçekleşen katliamın korkunçluğunun, bunun tüm dünyadaki göçmenlere yönelik bir girişim olduğunun altını çizdik.

Türkiye’de kamusal alanda ırkçılık söylemi egemen gözükse de mültecilerle dayanışma için çalışan birçok STK ve platform var. Biz ise göçmenleri politik olarak savunan, ırkçılıkla mücadele eden bir kampanya yapmak için çalışıyoruz.

TEKİRDAĞ’DA ADALET ZEMİNİ TOPLANTISI

YENİŞEHİR’DE ANTİKAPİTALİST BULUŞMA

4 Mayıs Cumartesi günü Tekirdağ’da “Türkiye’de siyasal kutuplaşma ve yükselen ırkçılık” toplantısı yapıldı. İlk olarak konuşan Yasin Altıntaş, kapitalizmle birlikte gelişen ırkçılığı anlattıktan sonra, bugün mültecilerin nefret objesi hâline getirildiğini, ekonomik krizin sorumluluğunun göçmenlere yıkılmak istenmesi tuzağına izin vermemek gerektiğini söyledi. Hasan Uyar ise içimizdeki ötekileri anlatırken, ötekilere karşı düşmanlığın, ırkçılığın ilk adımı olduğunu söyledi. Uyar, her toplumda ötekiler yaratıldığını, kapitalist sistemin toplumları bölüp, parçalayıp yönetmek için ötekileştirmeyi körüklediğini aktardı. İsmail Karaavcı, İslam’ın ortaya çıkışından itibaren asabiyet (kavmiyetçilik, eski zaman milliyetçiliği) ile ilgili karşılaştığı sorunları anlattı. Kuran ayetlerinde ve hadislerde açıkça asabiyetin eleştirildiğini, asıl olanın adaletli davranmak olduğunu söyledi. Son konuşmacı olan Hasan Fehmi Özer ise 20yüzyıl başlarından itibaren Anadolu topraklarında gelişen İslamcı hareketin, İslamcı düşüncenin milliyetçilik ile olan serüvenini anlattı. Devletin “beka” tehlikesi içinde olduğu dönemlerde İslamcı çizginin kolaylıkla milliyetçi söylemlere sahip çıkabildiğini, asıl olarak bu “beka” söylemi ile tartışmak gerektiğini, asıl “beka” sorununun kapitalist sistem olduğunu İslamcı çizgiye anlatmak gerektiğini ifade etti.

Marx'ın doğum gününde, 5 Mayıs’ta Bursa Yenişehir Eğitim Sen binasında Antikapitalistler platformu tarafından düzenlenen toplantıda Prof. Dr. Sinan Özbek'in sunumuyla Marx'ın dine bakışı tartışıldı. Feuerbach’ın insanın dini yaratan bir canlı olduğu için diğer canlılardan ayrıldığını söylediğini belirten Sinan Özbek, Marx’la bu noktada ayrıştıklarını aktardı. Feuerbach, insanın zihninin işleyişinin bir sonucu olarak tanrının ortaya çıktığını düşündüğünü, Marx’ın ise bunun insanın özsel bir özelliği olmadığını, verili tarihsel koşullarda bu noktaya gelindiğini söylediğini ifade etti.

Türkiye’deki tartışmalara değinen Özbek, şu ifadeleri kullandı:“Türkiye’de cumhuriyetle birlikte yeni bir tartışma başlar. Ulus devlet bir din, dine yeni bir form vermeyi gerektirir. Garpçılar var, onların fikirlerini Mustafa Kemal alacak sonra. Yeni bir devlet kuruyoruz, Türklük ile ulus kimliği üzerinde şekillenecek diyorlar. Bu devletin dini, onun devamını sağlayacak formda olmalı. Arap unsurundan ayrılacağız diye bir temel unsur belirliyorlar. Bunları yapanlar sosyalist değil, Türk milliyetçileri. Peki ne oldu da Türk solu sanki onun tarihi mirasçısıymış gibi sahip çıktı? Müslümanlar da böyle zannediyor.

Tarihte bunları söyleyenler ise Marksist değil.”

Enerji ve toprağın nasıl kullanıldığı iklim değişikliği ile çok bağlantılı. Enerji kaynaklarının fosil yakıtlara dayanması, arazi yapısında radikal değişiklikler, ormanlık alanların ve sulak alanların hızla yok edilmesi iklim değişikliğine katkıda bulunan en önemli nedenlerin başında geliyor. İklim değişikliğine, yani sıcaklık artışına neden olan bu bilimsel veri yeni keşfedilmiş değil, on yıllardır biliniyor. Her bir ülkenin karbon emisyonları, küresel karbon emisyonlarını belirliyor ve fosil yakıtlara dayanan enerji üretiminden, sanayiden kaynaklanan küresel karbon emisyonları maalesef 2017’deki artışın ardından 2018’de de yüzde 2 civarında artarak yeni bir rekor düzeye çıktı.

Türkiye’nin borçlanmaya dayalı büyüme ekonomisinin temelinin enerji ve inşaat sektörü olarak belirlenmesi, kapitalizmin küresel ekonomik krizi ile birlikte hem ekonomik krizin derinleşmesine hem de “dünya yansa umurumda değil” modundaki enerji politikalarıyla iklim değişikliğine katkısını artırdı. Avrupa Komisyonu Ortak Araştırma Merkezi (JCR)’nin, 2017 yılında tüm dünya ülkelerinde gerçekleşen sera gazı emisyonları raporuna göre: “2017’de Türkiye’nin emisyonları 42,66 Gt artış ile 429,56 Gt olarak gerçekleşti.” Türkiye 2016’ya göre %11 oranında gerçekleşen bu artış ile 2017’de emisyonları oransal olarak en fazla yükselen ülkeler arasında yer aldı. Şimdi ve gelecek Hazine ve Maliye Bakanı Berat Albayrak’ın sermaye örgütlerine danışarak hazırladık dediği “yapısal reform” paketinde bütçe açığını işçilerin kıdem tazminatına el koyarak, BES’i zorunlu kılarak oluşturulacak fonlardan kapatacaklarını açıkladı. Bankaları ve şirketleri koruyan bu paketten de anlaşılacağı gibi hükümet ne bugün artan gıda fiyatlarıyla patates, soğan alamayanları ne de iklim değişikliği ile düşecek tarımsal üretimle oluşacak gıda krizini umursuyor.

Hükümetin tek gözettiği şey belirlediği enerji politikasında olduğu gibi şirketlerin çıkarları. Türkiye’nin enerji alanındaki hedeflerini genel olarak iki başlık altında özetleyebiliriz. Bunlardan ilki yerli enerji üretimi ile ilgili hedefler, ikincisi ise küresel enerji ticaretinde merkez ülke olma. Yerli enerji ile ilgili hedefleri öncelikle ve ağırlıklı olarak kömüre dayanıyor. Hâlihazırda yaklaşık 50 milyar kWh olan yerli kömürle elektrik üretim miktarının 2019 yılsonunda 60 milyar kWh seviyesine çıkartılması hedeflenmekte. İşte belirlenen bu hedefin bugünkü anlamı en verimli tarım alanlarına, su kıtlığı yaşanan bölgelere ya da ormanlık alanlara, zeytin bölgelerine yeni kömür maden sahalarının açılması, kömürlü termik santrallerin inşa edilmesi demek. Bugün havayı, suyu kirleterek tüm canlıların sağlığını tehdit eden; tarımsal ve ormanlık alanların yok edilmesiyle binlerce insanı geçim kaynaklarından yoksun bırakan bu enerji politikaları. Ama aynı zamanda karbon salım oranlarını artırarak tüm gezegendeki canlı da yaşamı yok oluşa sürüklüyor. Yine elektrik üretiminde olumsuz etkilerini saymakla bitiremeyeceğimiz nükleer enerji santrallerinin payının 2023 yılında en az yüzde 10 olması ve küresel enerji ticaretinde merkez olma hedefi ile doğalgaz, petrol boru hatlarının yapılması için doğal varlıkların tarumar edilmesi. Hükümetin tüm enerji politikalarından şimdi ve gelecekte şirketlerin fayda sağladığı çok açık. Bizim ise hem bugünümüz hem de geleceğimiz için bu enerji politikalarını durdurmamız gerekiyor.

DEVRİMCİ ANTİKAPİTALİST HAFTALIK GAZETE

Z Yayıncılık ve Tanıtım Hizmetleri Ltd. Şti. • Sorumlu Yazıişleri Müdürü: Meltem Oral • Adres: Serasker caddesi, Nergis Apt, No:88, Kat: 3, Kadıköy, İstanbul • Baskı: Akademi Matbaacılık: Davutpaşa Cad. Güven Sanayi Sitesi, C Blok, No: 230, Topkapı/Istanbul - Tel: 0212 493 24 67-68-69 Yerel süreli yayın, haftada bir yayınlanır • www.sosyalistisci.org

NAFAKA HAKTIR GASP EDiLEMEZ! ÇAĞLA OFLAS

AKP, MHP iktidarının kadınların kazanımlarına yönelik saldırıları da hız kesmiyor. Nafaka hakkının kadınların aleyhine düzenlenmesi teklifi mecliste gündeme getirilecek. Teklifte sunulan yeni düzenlemeye göre nafaka hakkı beş yılla sınırlandırılırken, evlilik süresi ve boşanma nedenine göre belirlenecek.

Nafaka hakkının itibarsızlaştırılmasına ilişkin asılsız iddialarla dolu bir karalama kampanyası bir süredir adeta “gizli bir el” tarafından sürdürülmekteydi.

Medya mensupları, mağdur babalar, boşanmış insanlar tarafından kurulan dernekler eliyle, “1 gün evli kalıyorlar ömür boyu nafaka alıyorlar”, “nafaka alıp çalışmıyorlar”, “nafaka yüzünden erkekler hapisten çıkmıyor”, “nafaka alabilmek için kadınlar boşanıyor” gibi manipülatif söylemler dillendirildi. Bu sözde mağdur erkekler dernekleri ile Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı ortak çalıştaylar düzenledi. Cumhurbaşkanı’nın 100 günlük eylem planında “daha adil bir nafaka” için yer alan bir düzenlemeden bahsediliyordu. Tüm bu gelişmeler zaten sınırlı kullanılabilen nafaka hakkının iyice kullanılamaz hale gelmesine ilişkin kapsamlı bir adım hazırlığı içinde olunduğunun sinyallerini vermekteydi. Nitekim yerel

MARKSİST SÖZLÜK TROÇKİZM Pek çok sol akım açısından Troçkizm bir öcü olarak görüle gelmiştir. Özellikle Stalinizm ve Kemalizm’in etkisinin yoğun bir şekilde hissedildiği Türkiye’de kısa bir süre öncesine kadar Troçkist olmak, karşı-devrimci görülmek anlamına geliyordu.

Günümüzde artık Troçkizm eskisi gibi bir küfür olarak kullanılmasa da, politik dönemeçlerde alınan tutumlarda suçlanmanızın birincil sebebi olabilmekte.

Troçkist, Ekim Devrimi’nin önderlerinden

seçimler öncesinde MHP konuyla ilgili teklifi gündeme getirdi.

Nafaka, istismar, kadın düşmanlığı

Nafaka hakkı üzerine yapılan tartışmalardaki asılsız iddialar bir yana bu mesele, üretim süreciyle, yeniden üretim sürecini birbirinden ayıran kapitalist sistemin yol açtığı toplumsal cinsiyet eşitsizliği, cinsiyete bağlı iş bölümü dışında ele alınmamalı. O nedenle kadınların eğitim haklarından yoksun bırakılmaları, tarımda aile içi işçi olarak kadınların çalıştırılması, istihdamda kadınların yer alma oranlarının erkeklere oranla çok daha gerilerde oluşu, eşit iş, eşit ücret ilkesinin çiğnendiği, esnek, güvencesiz ve eşitsiz çalışma koşulları, kreş hakkının olmadığı, ev işleri, çocuk ve yaşlıların bakımının kadınların sırtına yüklendiği görmezden gelinmemeli. Öte yandan kadına yönelik şiddetin tavan yaptığı koşullarda, kadınların kendi yaşamlarını sürdürmesini sağlayacak köklü düzenlemeler ve yapısal değişimler olmadan; yani kadınları nafaka almak zorunda bırakan koşulları konuşmadan, Avrupa ülkeleri örnek gösterilerek kadınlara bağlanan yoksulluk nafakasının kaldırılmasını savunmanın kadın düşmanı olmak dışında bir gerekçesi de olamaz.

Leon Troçki’nin işçi sınıfını savunan düşüncelerini izleyenlere, karşıtları tarafından takılan isimdir. Troçki, Lenin ile beraber Rusya’daki devrimde en kilit konumlardan birinde bulunmuş, sonrasında devrimin savunulması amacıyla Kızıl Ordu’yu örgütlemiş ve iç savaşın kazanılmasını sağlamıştır.

Ancak iç savaşın, devrime ödettiği bedel yıkıcıdır. Devrimi yapan işçi sınıfı iç savaşta devrimi korumaya çalışırken fiziksel olarak imha olmuş, iç savaş koşullarının getirdiği merkezileşme, yeni ekonomik politikalar ve elbette Kızıl Ordu içindeki hiyerarşi sonucu bürokrasi gelişmeye başlamıştır. Devrimin tek ülkeye sıkışmış olması da bürokrasinin gelişmesine uygun zemini yaratmıştır.

Lenin ve Troçki, Stalin öncülüğünde gelişmekte olan bu bürokrasinin yaratacağı tehlikeleri görmüş ve buna karşı mücadeleye

Kaldı ki, tüm manipülatif söylemlerin aksine mevcut düzenleme , “boşanma yüzünden yoksulluğa düşecek taraf, kusuru daha ağır olmamak koşuluyla, geçimi için diğer taraftan mali gücü oranında süresiz olarak nafaka isteyebilir. Yine irat biçiminde aylık olarak ödenmesine karar verilen maddî tazminat veya nafaka, alacaklı tarafın yeniden evlenmesi ya da taraflardan birinin ölümü hâlinde kendiliğinden kalkar; alacaklı tarafın evlenme olmaksızın fiilen evliymiş gibi yaşaması, yoksulluğunun ortadan kalkması ya da haysiyetsiz hayat sürmesi hâlinde mahkeme kararıyla kaldırılır. Tarafların malî durumlarının değişmesi veya hakkaniyetin gerektirdiği hâllerde iradın artırılması veya azaltılmasına karar verilebilir.” şeklinde. Yoksulluk nafakası Medeni Kanunu’nun 175. maddesi uyarınca nafaka yükümlüsünün -ki aynı maddeye uyarınca bu erkek de olabilir- mali gücü oranında belirleniyor. Mor Çatı’nın yayımladığı rapora göre bu rakam 300 TL civarında.

Kadınların hayatı değerlidir Nafaka hakkının gaspı, kadınların kazanımlarının ortadan kaldırılmasına yönelik saldırıların bir parçası. Üstelik kamusal hizmetlerin kısıtlanması, yoksulluğun artması, işsizlik koşullarında kadınların güçsüzleştirilerek eve gönderilmesi, ha-

yati önem taşıyor. Nafaka hakkına saldırının arkasında yoksulluk ve kadınları boşanmaktan vazgeçirme çabası var. Kadını şiddet, yoksulluk, baskı cenderesinde yaşamak zorunda bırakan koşullarla ilgili itiraf geçen hafta Cumhurbaşkanı Erdoğan’dan geldi. Cumhurbaşkanı, boşanmaların artmasından, nikahsız yaşamanın norm haline gelmesinden, ailenin çözülmesinden şikayet ederek, “devleti korumak da ancak aileyi korumakla, kollamakla mümkündür." dedi.

Yoksulların kürtaj hakkının gasp edilmesi, doğum kontrol araçlarına erişimine yönelik engeller, boşanmanın zorlaştırılması, 6284 sayılı yasa, kadınlara yönelik sistematik saldırıların ardında aile kurumunu kurtarma çabası ve aile kurumu üzerinden varlığını sürdüren sermaye birikim sürecinin devamını sağlama güdüsü yatıyor. Cumhurbaşkanının sözlerinin aksine, kadınların hayatları önemli.

Devlet, aile, sermaye değil, kadınlar korunmalı. Toplumsal cinsiyet eşitsizliğini gidermenin tek yolu kadını güçlendirecek düzenlemelerden geçmekte. Nafaka hakkı da bu düzenlemelerin başında yer almakta. Kadınlar tüm kazanımlarından olduğu gibi nafaka hakkından da vazgeçmeyecekler, mücadeleye devam edecekler.

başlamışlardır. 1924 yılında Lenin öldükten sonra, bürokrasiye karşı işçi sınıfını savunmak Leon Troçki öncülüğündeki Sol Muhalefet’e düşmüştür.

şı, işçi sınıfının öz örgütlenme aracı olan sovyetler (işçi konseyleri) aracılığıyla kurulabilecek olan gerçek sosyalizmin savunulabilmesinin yolu olmuştur.

Troçki, tek ülkede sosyalizm fikrine karşı enternasyonalizmi savunmuş, kısa süre sonra da sürgüne gönderilmiştir. Sürgündeki yaşamı da işçi sınıfı mücadelesine adanmıştır. 4. Enternasyonal’i kuran Troçki pek çok devrimde Stalinizm’in karşı devrimci karakterini teşhir etmiş, dünyanın pek çok yerindeki devrimci partilere devrimci strateji ve taktikler önermiştir. Hareketten büyük oranda yalıtılan Troçki’nin fikirleri çok geniş kitlelere ulaşmasa da, Marksizm’in devrimci geleneğini savunmaya devam etmeyi mümkün kılmıştır. Troçkizm, İkinci Dünya Savaşı’nda sonra Stalinizm ve sosyal demokrasinin elitist politikalarına kar-

Troçki’den sonra Troçkizm farklı kanatlara bölünmüştür. Kimileri Troçki’nin Rusya’yı yanlış biçimde “dejenere işçi devleti” olarak tanımlamasına sahip çıkıp, işçi sınıfının rolü konusunda çelişkili konumlara düşerken, DSİP’in de içinde yer aldığı Uluslararası Sosyalist Akım, Rusya ve Doğu Avrupa’daki rejimlerin bürokratik devlet kapitalisti niteliğini ortaya koymuştur.

Sürekli devrim teorisi ile Marksizm’e büyük bir katkı yapan Troçki’nin fikirleri, günümüzde hâlen işçi sınıfını ve enternasyonalizmi savunmanın yegane yoludur.

Can Irmak Özinanır