VO O R R A N G S R E G E L S E N E T I Q U E T T E O P H E T WAT E R FRISSE WIND I N T E R V I E W M E T M A R I O R O D WA L D OPGELICHT E R VA R E N KO O PJ E S J A G E R W O R DT S L A C H T O F F E R VA N P R O F E S S I O N E L E I N T E R N E T C R I M I N E E L PRODUCT GUIDE DEEL 2 ONE4ALL KITES EN FREESTYLE/FREERIDE BOARDS
WWW.SOULONLINE.NL / #02.15 / € 7,95
06
IN HO UD
RIJDER: REIDER DECKER FOTOGRAAF: YDWER VAN DER HEIDE / YDWER.COM LOCATIE: SCARBOROUGH / ZUID AFRIKA
Soul Media is the proud publisher of 6 surf magazine Access kiteboard magazine Motion windsurf magazine Taste snowboard magazine Up/Down mountainbike magazine Wielrenblad White freeski magazine Hoofdredactie Lisette Blankestijn / lisette@soulonline.nl
EDITORIAL INSPIRE MEER DAN EEN KITESURFPARADIJS FRESH ACCESSORIZE INTERVIEW MARIO RODWALD UNWRAPPED HOW-TO: SCARECROW DE OPKOMST VAN DE HP FREERIDE KITE VOORRANGSREGELS OVERWINTEREN IN HET WILDE WESTEN VAN AUSTRALIË OVERLOPER HOW-TO: 180 POP SHOVE-IT OPGELICHT MEET ROBERT HOOGENDIJK LANG LEVE DE KITE COLUMN BAS KOOLE PRODUCT GUIDE DEEL 2 ONE4ALL KITES EN FREERIDE/FREESTYLE BOARDS
8 10 18 26 30 32 38 44 46 48 52 62 68 70 74 76 82 86
Uitgevers Arno Weel / arno@soulonline.nl Mikel Mac Mootry / mikel@soulonline.nl Eindredactie Marcelino Lopez / marcelino@psychologisch.nu Vormgeving en realisatie Ydwer van der Heide / info@ydwer.com Medewerkers/redactie Frans Orsi, Mario Rodwald, Ruben Versluis, Jop Heemskerk, Patrick Ascher, Reo Stevens, Colleen Caroll, Eddy Lansink, Stefan van der Kamp, Craig Cunningham, Mart Kuperij, Ruud Vos, Renske Herder, Robert Hoogendijk, Dominique Kwaks, Bas Koole, Joris Roos Fotografie Andy Troy, Ydwer van der Heide, Brandan Bank, Jason Wolcott, Christin Schwarzer, Frans Orsi, Andy Laufer, Ludovic Franco, Jens Hogenkamp, Toby Bromwich, Joris Helming*, Thorsten Indra *Fotografievergoeding is aan Giro555 voor Nepal gedoneerd. Bladmanagement Sven Berg / sven@soulonline.nl T. 0031 (0)251 674911 Verspreiding Nederland Betapress, Gilze
Abonnementenservice België Partner Press Klein Eilandstraat 1 1070 Brussel T. 0032-(0)2-5564140 F. 0032-(0)2-5251835 E. partnerpress@ampnet.be Abonnementen Nederland Om abonnee te worden surf je naar www.soulonline.nl of check de abonnee-acties verderop in het magazine. Access kiteboard magazine komt in 2015 vijf keer uit. Een jaarabonnement kost € 39,75. Verhuizingen kunnen schriftelijk naar onderstaand adres worden opgestuurd of per email naar abonnementen@soulonline.nl Abonnee-service Stetweg 43 C 1901 JD Castricum T. 0031 (0)251 252350 E. abonnementen@soulonline.nl Opzeggingen dienen uitsluitend schriftelijk te gebeuren, dit kan per post of per mail naar abonnementen@soulonline.nl en dient zes weken voor het einde van de abonnementsperiode door ons ontvangen te zijn. Access kiteboard magazine is een uitgave van Soul Media Stetweg 43 C 1901 JD Castricum T. 0031 (0)251 674911 F. 0031 (0)251 674378 E. info@soulonline.nl © 2015 Artikelen uit Access kiteboard magazine mogen alleen met schriftelijke toestemming van de hoofdredactie worden overgenomen. Het ongevraagd opsturen van dia’s en/of foto’s (ook digitaal) geschiedt op eigen risico.
Verspreiding België AMP, Brussel
07
Editorial
GEEN VOORWOORD: ER IS HELAAS IETS TUSSENGEKOMEN Eén dag voor de deadline: een app-gesprek tussen hoofdredacteur Lisette (L) en mijzelf (M), uw eindredacteur. L: ‘Linooooo, stress hier! Morgen deadline. Voorwoord moet nog, maar er is iets tussengekomen waardoor ik bijna geen tijd heb. Jij nog een briljant idee?’ M: ‘Eh…. ik voel dus helemaal niks opkomen. En het waait, wil eigenlijk zo het water op.’ L: ‘Jaaa, ik ben jaloers. Maar kunnen we even kort brainstormen? Zullen we anders een korte samenvatting van het blad als voorwoord doen?’ M: ‘Mmm, waar hebben we de inhoudsopgave dan voor? ’ L: ‘Oh, ja. Dat is ook weer zo. Iets over de zomer dan? Dat het lekker is om in je shorts het water op te gaan, enzo?’ M: ‘Ga jij nu het water op in je shorts?’ L: ‘Pfff, noem jij maar wat dan?’ M: ‘Kitetrips? Trucs leren als het water warm is? Kitende vrouwen? Iets over dat kitesurfen goed voor je rug is?’ L: ‘Goed voor je rug?’ M: ‘Ja joh, ik had weken last van mijn rug, maar na vier keer kiten is mijn rug weer goed. Ik denk dat het komt doordat je je buik- en rugspieren traint.’ L: ‘Oh super voor je, maar nee, dat wordt hem ook niet hè? Iets over de Megaloop Challenge? Dat die gasten tegenwoordig … eh …’ M: … megaloops maken? Net als vijf jaar geleden?’ L: ‘Fok, kansloos, dit. Hoe meer ik nadenk, hoe suffer alles klinkt. Mijn
brein is uitgefikt.
Twintig oninteressante apps verder. L: ‘Ik ga even koffie zetten denk ik.’ M: ‘Ja doe dat. Ik ga mijn spullen pakken. Wat moet je eigenlijk doen dan dat zo belangrijk is?’ L: ‘Ik moet naar de dansuitvoering van mijn schoonmoeder. Rock en roll, superverplicht.’ M: ‘Hoezo?’ L: ‘Ik heb per ongeluk gezegd dat ik heel nieuwsgierig ben naar Purple Rain... hele familie is daar. Valse interesse getoond. Kan het niet maken niet te komen.’ M: ‘Ja, sjezus, soms komt er gewoon iets tussen, toch? Volgens mij moet jij er gewoon even helemaal uit. Ga gewoon mee naar het water?’
10 minuten later nog geen antwoord. M: ‘Hallo?’ L: ‘Ik denk nog na. Nu met een bak koffie erbij, maar het helpt niet echt.’ M: ‘Stop er maar mee, ok? Ik ga nu rijden en zie je over 20 minuten bij Wijk? Het waait 22 knopen, ook voor jou! ’
Korte zuchtpauze later. L: ‘Okeeeeeeee.’
Afspraken. Deadlines. Schoonmoeders. Voorwoorden. Soms komt daar gewoon iets tussen. Meestal is dat de wind. Marcelino Lopez, eindredacteur
08
rijder_Noortje van der Haagen beeld_Jan Wachtmeester / We share Bonaire
09
10
RIJDER: JOP HEEMSKERK FOTOGRAAF: BRENDAN BANK LOCATIE: THE SPOT, ZANDVOORT
“Op 5 mei was het druk op het water. Veel mensen hadden een vrije dag en het stormde goed. Maar toen fotograaf Brendan om half tien ’s avonds klaar stond om aan de slag te gaan - hij in neopreen, zijn camera en flitser gehuld in plastic - was iedereen al moe. Met mooie vlakwaterstukken tussen golven, constante wind en slechts een andere kiter stonden we tot elf uur op en in het water. De dagen van lange late avondsessies zijn eindelijk weer aangebroken.”
11
tekst / beeld_Franz Orsi vertaling_Tim Bleeker
MEER DAN EEN KITESURFPARADIJS Op zoek naar het oude, ‘echte’ Brazilië
Brazilië is momenteel waarschijnlijk de meest populaire kitesurfbestemming ter wereld. De belofte van zonovergoten stranden, vlakwater-lagunes en altijd aanwezige wind lokt zowel toeristen als beroepskiters naar dit Zuid-Amerikaanse land. Hele dorpen zijn ingesteld op reizigers met een ‘eat sleep kite repeat’-ritme, waardoor je je als kiter onmiddellijk in een westers paradijs waant. En dat is precies de reden dat Franz Orsi niet naar Brazilië wil reizen.
Wanneer Franz zich door zijn vriendin Julia toch laat overtuigen om naar Fortaleza te vliegen heeft hij een belangrijke voorwaarde: zoveel mogelijk van de kust te zien, primitief leven, in contact komen met de lokale bevolking en zoeken naar die plekken waar toeristen normaal gesproken niet komen.
“De reis verplaatst ons niet alleen naar een ander oord, maar ook in een andere klasse. Een hogere of een lagere. En de manier waarop we vreemde landen of steden ervaren, zal steeds onlosmakelijk verbonden zijn met onze sociale achtergrond. Onze sociale klasse bepaalt onbewust welke indruk een nieuwe omgeving op ons maakt.” Claude Lévi-Strauss, 1995
19
Ik kan het me nog duidelijk voor de geest halen. Die avond zag ik tijdens het eten vanaf ons kleine houten terras aan zee iets wat ik later zou kwalificeren als het meest verbluffende beeld van mijn hele verblijf in Brazilië. We waren net uitgegeten en nipten nog wat van onze caipirinha voor we ons weer naar onze eenzame pousada zouden begeven. Ik zag ver op zee een paar microscopisch kleine gekleurde stipjes. Het was al laat - zelfs naar onze Braziliaanse maatstaven – we deden die avond behoorlijk lang over het eten. We hadden lang op ons eten moeten wachten. Het feit dat we verse vis hadden besteld leek het probleem te zijn. We waren de enige gasten in het kleine restaurant. De eigenaar – waarschijnlijk tevens kok – liep de keuken in en uit maar telkens zonder eten op tafel te zetten. Toen we vroegen waarom het zolang duurde, kon hij geen duidelijk antwoord geven en hij bleef een uur lang herhalen dat het ‘nog maar vijf minuten’ zou duren. Ik had honger, we hadden de hele dag op het water doorgebracht en ik begon het effect van de caipirinhas te merken. Ik was waarschijnlijk al een beetje dronken toen het eten eindelijk kwam. In een paar minuten at ik mijn hele bord leeg. Het smaakte goed, maar heel anders dan ik had verwacht. Ik had gegrilde vis besteld, maar de kok serveerde een soort visfilet in currysaus. Hoe dan ook, het smaakte goed en ik had honger. Maar verse vis zoals ik had verwacht, dat was het zeker niet. Terwijl ik nog aan mijn caipirinha zat op dat smalle terras nabij Taiba, zag ik een gloed van kleine gekleurde stippen contrasteren tegen de zwarte horizon. Van het ene op het andere moment kregen deze mysterieuze stippen vorm. Toen realiseerde ik me dat het kleine zeilbootjes op open zee waren die in de volstrekte duisternis van de tropische nacht de kust naderden. Ogenschijnlijk spontaan kwam er vanuit de straatjes van het kleine dorp een mensenstroom richting het strand op gang. Zoals mieren onderling informatie uitwisselen, zo hadden zij het nieuws van de binnenkomende bootjes waarschijnlijk ook doorgekregen. 20
Naarmate de bootjes de kust dichter naderden, begon ik hun vorm en omvang te herkennen. Het waren allemaal kleine houten jangadas op open zee zonder licht. Waar kwamen ze vandaan? Hoe lang waren ze op zee geweest? Hun verhaal fascineerde me. In de voorgaande dagen had ik die jangadas overal zien liggen. Een jangada is een met de hand gemaakte traditionele houten boot die gebruikt wordt voor de visserij, en die zoals ik aanvankelijk dacht, tegenwoordig gebruikt worden om Braziliaanse toeristen een kijkje te geven in de lang vervlogen tijden van het traditionele leven in Ceará. Op de een of andere manier dacht ik dat ze slechts een overblijfsel uit het verleden waren, in leven gehouden voor het vermaak van toeristen en buitenlanders. Wat ik die nacht zag, heeft mijn ideeën met betrekking tot de jangadas radicaal veranderd. De moedige vissers uit Ceará Stel je een kleine vloot bootjes voor, lijkend op iets wat wij niet meer dan een vlot van drijfhout zouden noemen, drie à vier meter lang, met een katoenen zeil opgetuigd aan een mast van een paar aan elkaar geknoopte bamboestokken, die vanuit de duisternis van de open zee opdoemen zonder enige vorm van licht en de kust naderen als een soort spookboten. Gebiologeerd door dit beeld besloot ik me aan te sluiten bij de groep mannen die op het strand op de boten stond te wachten en zodra de eerst jangada aan land kwam, hielp ik ze de boot het droge zand op te krijgen. Het was een heel eenvoudige boot. De vissers die er vanaf kwamen waren op zijn zachtst gezegd volledig uitgeput. Er was geen fatsoenlijke plek om te zitten op het kleine vaartuig en ik stelde me zo voor dat ze tamelijk lang hadden moeten reizen om weer terug bij de kust te komen.
Toen alle bootjes op het droge lagen, begonnen de vissers hun vangst te verdelen onder de mensen en er ontstond er een soort geïmproviseerde vismarkt. In de menigte zag ik ook de eigenaar van het restaurant wat vis inslaan voor de keuken. Op dat moment begreep ik dat de hele vertraging met ons eten was ontstaan doordat hij zonder verse vis was komen te zitten en dat hij wachtte op de terugkeer van de vissersbootjes met hun vangst. Toen alle vis verkocht was maakte ik nog even een praatje met een paar van de vissers. Ze vroegen zich af wat een jongen als ik – een gringo, zoals ze me in het begin noemden – hier te zoeken had. Ik sprak ze aan in het Portugees en verontschuldigde me voor mijn accent. Mijn Portugees moest hen wel voorkomen een vreemde versie van hun eigen Braziliaanse Portugees, maar ik legde uit dat ik uit Europa kwam, hier was om te windsurfen, kiten en te suppen en dat ik mijn Portugees had geleerd in Lissabon, waar ik nu woon. Ze legden me uit hoe de organisatie van het vissen in elkaar zat. Ze vertelden dat ze minstens twee dagen op zee doorbrachten, bijna een hele dag om richting de horizon te varen, dan een paar uur vissen en vervolgens weer een dag om terug bij de kust te komen. Zonder licht, navigatieapparatuur of een plek om te schuilen voor de zon of de regen, trotseerden ze eenvoudigweg de elementen op de Braziliaanse zee. Zonder enige vorm van modern comfort. Dit was de reden waarom ik hier was, meer nog dan het surfen, de wind en de golven. Eindelijk voelde ik me thuis tussen die moedige vissers uit Ceará.
WORD ABONNEE VAN ACCESS
EN KIES JOUW WELKOMSTGESCHENK! 5X AC MANERACKESS + EYBOX (t.w.v. € 46 ,95)
SAMEN VOOR
MAAR
€ 39,75
5X ACCES WETSUITBS + AG (t.w.v. € 46 ,95)
SAMEN VOOR
MAAR
€ 34,75
SURF NAAR ACCESS.SOULONLINE.NL OF MAIL NAAR ABONNEMENTEN@SOULONLINE.NL EN SLUIT JE ABONNEMENT AF! BEN JE AL ABONNEE? SURF DAN NAAR WWW.SOULWEBSHOP.NL KLIK OP ABONNEE-ACTIES EN BEKIJK DE AANBIEDINGEN DIE WE VOOR JOU ALS TROUWE ABONNEE HEBBEN.
97