Taste #2 2013 Preview by Soul Media

Courmayeur: poederen in Stufe 5 Grabs voor gevorderden door gevorderden Freeride World Tour starring Irian van Helfteren Vijf funparken met een bijzonder karakter Onze atleten bereiden zich voor op Sochi

TASTE NR. 2 JAARGANG 15 â&#x201A;Ź 7,95 WWW.SOULONLINE.NL

RIDESNOWBOARDS.COM

PHOTO BY CRISPIN CAN NON

T R A SN WO R L DSN O W B O ADRIN G

A U STI N H I R O N A K A A G R E E S.

MACHETE GT AUSTIN HIRONAK A PE RFORMANCE HYBRI D LOWRIZE | RI DE SNOWBOARDS

inhoud / colofon

taste

10 12 14 22 28 36 38 42 46 48 52 58 66 72 74 80 82 86 92 98

voorwoord reFresH! poederen in stuFe 5 Freeriden is Hip trickypedia deel 2: grab it! oHlala: martine van der Hoorn liFt it up! road to socHi letâ&#x20AC;&#x2122;s go Hunting! kas vs. racHida day & nigHt particular parks bas & joey tasty making tHe cover de Helgasons de scHerpe kantjes van innsbruck column: dennis dusseldorp gallery joris ouwerkerk over... 22

snowboard magazine

soul media is the proud publisher of 6|surf magazine access kiteboard magazine motion windsurf magazine taste snowboard magazine up/down mountainbike magazine white freeski magazine wielrenblad Hoofdredactie mirte van dijk mirte@soulonline.nl www.soonwriting.nl uitgevers arno weel arno@soulonline.nl mikel mac mootry mikel@soulonline.nl eindredactie marcelino lopez vormgeving 21bis | frank dresmé www.21bis.nl from the hill www.from-the-hill.nl woord mirte van dijk dennis dusseldorp irian van helfteren joris ouwerkerk lenn verjans beeld remy brokke mirte van dijk bas elhorst elias gmünder irian van helfteren peter-paul de meijer markus rohrbacher michiel rotgans mirko schadegg-picstars.net tom ten seldam taco spriensma-magenta films lenn verjans ananda van welij rens de wild bladmanagement michiel funke michiel@soulonline.nl tel: 0031-(0)251-674911 sales jorik van mechelen jorik@soulonline.nl tel: 0031-(0)251-674911 Financiële administratie administratie@soulonline.nl tel: 0031-(0)251-674911

verspreiding nederland betapress, gilze verspreiding belgië amp, brussel abonnementen abonnementen kunnen worden aangevraagd door te surfen naar www.soulonline.nl. taste snowboard magazine komt in 2014 drie keer uit en kost € 7,95 per nummer. een abonnement kost € 23,85 per jaar. abonnementenservice nederland soul media abonnementen tel: 0172-476085 mail: abonnementen@soulonline.nl abonnementenservice belgië partner press lenniksebaan 451 1070 brussel tel: 0032-(0)2-5564140 fax: 0032-(0)2-5251835 mail: partnerpress@ampnet.be je abonnement loopt automatisch door totdat je opzegt. opzeggingen dienen uitsluitend schriftelijk te gebeuren en 6 weken voor het einde van de abonnementsperiode door ons ontvangen te zijn. verhuizingen kunnen schriftelijk naar onderstaand adres worden opgestuurd of per email naar abonnementen@soulonline.nl taste snowboard magazine is een uitgave van soul media stetweg 43c 1901 jd castricum tel: 0031-(0)251-252350 fax: 0031-(0)251-674378 mail: info@soulonline.nl

© artikelen uit taste snowboard magazine mogen alleen met schriftelijke toestemming van de uitgeverij worden overgenomen. het ongevraagd opsturen van dia’s en/of foto’s (ook digitaal) geschiedt op eigen risico. coverfoto foto: markus rohrbacher rijder: anthony smits locatie: flachau-winkl, oostenrijk

voorwoord

taste

Als ik ergens naar kijk, dan wil dat niet per definitie zeggen dat ik het ook echt gezĂen heb. Neem nou de vijf tabbladen die ik op mijn laptop open heb staan. Allemaal het gevolg van scrollen en klikken op dingen waar ik uiteindelijk weinig of niets meer mee doe.

snowboard magazine

In deze slimme tijd hoef je eigenlijk nooit meer iets te missen. Is er een nieuw board op de markt, dan typ je dat elk willekeurig moment van de dag even in op Google en kun je er na 0,35 seconden net zoveel over lezen totdat je hersenen verzadigd zijn. Of wil je de wintercollectie van je favoriete merk eens goed doorspitten, dan doe je dat via de flashy online catalogus (mét indrukwekkende bewegende beelden). En lees je op Facebook dat het zo ongelofelijk vet was in dat ene skigebied, dan is de boeking van je vakantie er slechts een druk op de knop van verwijderd. Werkelijk alles is online te vinden. Met als gevolg dat je dus verdomd gedisciplineerd te werk moet kunnen gaan, wil je niet uren ronddwalen in de hectische wereld van Meneer Internet en Mevrouw Www. Tijdens het klikken en scrollen kom je namelijk zoveel informatie tegen dat je jezelf als een junk vol overgave in een nieuwe tekst stort, terwijl de bottom line van de vorige pagina nog niet eens tot je doorgedrongen is. Er is niks mis met dat moderne dataverkeer hoor. Ik kan chatten, appen, Facebooken en mailen met de uitgever, bladmanager, eindredacteur en vormgever tegelijk als het moet. Daar maak ik dan ook dankbaar gebruik van. Vooral tijdens het in

voorwoord

elkaar zetten van dit ouderwetse medium: een papieren blad. Het is niet alleen de verse papiergeur van het blad als je er doorheen bladert waar ik zo fan van ben. Nee, het is de positieve traagheid die me zo bevalt. Je kunt op je gemak een artikel lezen, zonder te worden afgeleid door hyperlinks, bewegende advertenties en aanvullende filmpjes. Daar waar je op internet dankzij de refresh-knop vijf nieuwe artikelen op één pagina voorbij ziet flitsen, vind je in een magazine vijf pagina’s gevuld met één artikel. Bovendien vind ik het minder erg - en nog leuker ook - om oude bladen door te lezen op zoek naar dat ene interview of reisartikel, dan op internet door te klikken naar pagina 36 in de zoekresultaten. Want zeg nou zelf, dat doet toch niemand? Nu dit tweede nummer af is, ga ik er nog eens op mijn gemak doorheen bladeren. Dan kom ik waarschijnlijk wat typfoutjes en kromme zinnen tegen, maar dat geeft me in ieder geval het ouderwetse gevoel dat ik me echt ergens in verdiept heb. En hoewel er online uiteindelijk veel te bekijken is, is er in dit nummer toch echt meer te zien. Mirte van Dijk Hoofdredacteur

REFRESH!

TASTE

KLIK EN GO REFRESH! IS WAT VOORHEEN ONZE ‘NEWS’-PAGINA WAS. WE ZIJN IN DE LOOP VAN DEZE SNELLE TIJD NAMELIJK EEN BEETJE GAAN TWIJFELEN OVER DE ÉCHTE NIEUWSWAARDE VAN ALLE ITEMS. MR. WORLD WIDE WEB IS ONS TEN SLOTTE ALTIJD VOOR. DAAROM ZIJN WE MET ELKAAR GAAN SAMEN WERKEN! WIJ FRISSEN JE GEHEUGEN EVEN OP, ZODAT JIJ JE ONLINE NAAR WENS KAN INLEZEN EN VERDIEPEN.

TIMING Mannen hebben al centuries een affaire met hun horloge. Waar style en functionaliteit samenvallen, weet Electric daar een classic, maar moderne, twist aan te geven met hun nieuwe horlogelijn. Een tijdloos ontwerp dat bij iedereen past. Wacht...niet letterlijk tijdloos natuurlijk. www.electricvisual.com

Voor iedereen die met z’n Iphone de sneeuw ingaat heeft Optrix een wel heel handig item ontworpen. Het waterdichte beschermhoesje klink je in een paar seconden op je telefoon en verbetert ook nog eens de HD-camera. Dankzij een van glas gemaakte breedhoeklens leg je zonder problemen al je vette actieshots vast. Mocht er per ongeluk iemand met z’n boots bovenop gaan staan, wees dan gerust want de case is ijzersterk. www.optrix.nl

SKATEN MET LIB TECH NOSEJOB Gloednieuw voor dit seizoen is de Lobster Nosejob, een ideale kruising tussen jib- en parkboard. De TBT-constructie is geschikt voor rails, terwijl het ontwerp van de kern voor een snappy, poppy jib-effect zorgt. Maar de Nosejob heet met een reden zo. Nose en tail worden namelijk kaarsrecht aangeleverd. Gebruik simpelweg een van de meegeleverde templates en je zaagt er bijvoorbeeld een ‘boob’ nose of ‘ass’ tail in. Het maakt niet uit welke vorm je kiest, met de Lobster Nosejob press, slide en jib je like a boss. En it looks the shiiit! www.lobstersnowboards.com

Verdomd handig om een plank te hebben waar je wat aan hebt als er geen sneeuw ligt. Lib Tech maakt al een tijdje skateboards. En aangezien hun snowboards erg hard gaan, kunnen we ook meer decks, cruisers en longboards verwachten voor op het droge. Wie durft het aan? www.lib-tech.com/skateboards

HET IS EEN NICHE!

DESIRE

GENIE IN A BOTTLE Het voelt altijd beter een kleine bijdrage aan de milieuvriendelijkheid te leveren dan helemaal niks. Mizu is bedacht door prorider Jussi Oksanen en ondersteunt de anti-wegwerpwet. Protect the place where we play en drink duurzaam. www.mizulife.com

COOL Howl handschoenen zijn warm en stylish. En eindelijk in Nederland te verkrijgen! Cool! www.howlsupply.com

We leven in een wereld met telefoons die net zo slim zijn als wij zelf. Gelukkig maar, want je hebt met de HTC Desire 601 alles binnen handbereik om vette snowboardfootage te schieten. Je maakt in een handomdraai een HD videoclip met een muziekje erachter. Zelfs met de langzame wifi van het bergrestaurant kun je deze direct uploaden en delen dankzij een Qualcomm Snapdragon 400, dual-core 1, 4GHz-processor en LTE-connectiviteit. Juist. Lang leve internet waar we dit nog even kunnen nalezen. www.htc.com/nl

Niche is een jong rider-owned snowboardmerk uit Salt Lake City. Ze produceren milieuvriendelijkere snowboards door middel van het gebruik van hennep, basalt en gerecyclede materialen. Daardoor is elk board lichter, duurzamer en ecologisch verantwoord. Zoals de Story 2.0 bijvoorbeeld. De bamboo topsheet ziet er niet alleen vet uit, maar is dankzij de camber en de magnetraction combinatie een echt allmountian board. www.nichesnowboards.com

CAPiTA SNOWBOARDS BIJ ROLLIN Skate- en snowboardshop Rollin in Alkmaar verkoopt deze winter wederom de boards van CAPiTA. En dat is natuurlijk niet voor niets! Mooie graphics, aparte shapes en een heleboel techniek in de boards zorgen voor een dikke line-up. www.rollin.nl/brands/capita

snowboard magazine

------------------------------------------------------------------------------

protest & Female cancer Foundation Als ambassadrice van de Female Cancer Foundation ondersteunt Jennifer Hoffman een initiatief van Protest. Protest Boardwear ontwierp het Mabel FCF boardjacket en stuurt de opbrengst ervan naar het See and Treat-programma tegen baarmoederhalskanker voor vrouwen in ontwikkelingslanden. Voor elk Mabel FCF boardjacket dat wordt verkocht, kunnen vijf levens worden gered! www.protest.eu

de bataleon cameltoe kwam met stip binnen als een van de favorieten van onze taste redactie dit jaar en kreeg tijdens de test het goud hout label als beloning. met de cameltoe wil je nl. maar ÉÉn ding, namelijk poeder rijden! de eXtreem tapered neus laat je letterlijk door de sneeuw zweven. het voordeel is de snelle, lichte kantenwissel van de triple base technologie en het draaivermogen vanuit de achterkant van het board. en op de pistes staat de cameltoe ook nog zijn mannetje, kortom een vet board dus. ------------------------------------------------------------------------------

and action! De Garmin VIRB Elite is een 1080p HD-actiecamera die geavanceerde opnamemogelijkheden in HD combineert met Wi-Fi-functies en GPS. Het ingestelde sneeuwprofiel neemt bijvoorbeeld automatisch beelden op tijdens het snowboarden, maar pauzeert de opname wanneer je stilstaat. Je kunt de filmpjes terugkijken en de menu-instellingen wijzigen zonder dat je de camera uit de steun hoeft te halen. Met meer dan drie uur opnametijd maak je dus elke dag je eigen snowboardfilm!

nk Freeride tignes Op 27-31 januari vindt het eerste NK freeride ski & snowboard plaats in Tignes, Frankrijk. Er is niet alleen plaats voor de pro’s onder ons, maar ook voor beginnende freeriders worden er allerlei workshops georganiseerd. Er is een een tevens test center aanwezig! Om de wedstrijd toegankelijk te houden vindt er een kwalificatieronde plaats, waar iedereen met een beetje off-piste ervaring aan mee kan doen. Wie er uiteindelijk door gaat naar de finale zal een spannende wedstrijd rijden! www.nkfreeride.com

------------------------------------------------------------------------------

jij kunt Hem winnen! surF naar www.tastesnowboardmagazine.nl/nieuws -----------------------------------------------------------------------------en klik op het “win een bataleon cameltoe” topic. vul in de facebook comments in waarom jij een cameltoe nodig hebt? en ja, creatieve verhalen worden gewaardeerd. de leukste inzending zal deze winter door de poeder knallen op zijn kersverse cameltoe! ------------------------------------------------------------------------------

courmayeur

taste

snowboard magazine

courmayeur

Lawinestufe vijf. Volgens de theorie betekent dit dat een wakker wordende berggeit een lawine zo groot als het meer van Geneve kan lostrappen en daarmee van het hele dorp in een klap een nieuw freeridegebied kan maken. En precies in zo’n situatie gingen wij een paar dagen de off piste-mogelijkheden opzoeken. Met Lawinestufe vijf dus.

tekst mirte van dijk beeld ananda van welij

Eigenlijk hadden we helemaal niet durven dromen van zoveel sneeuw. Vlak voordat we in Chamonix de Mont Blanc-tunnel inreden, lachten we iedereen met optimistische touruitrusting vriendelijk toe. Een soort van ‘ik hoop dat je daarboven je sneeuwschoenen wél nodig hebt’-glimlach. Toen het licht aan het einde van de tunnel eerder op een TL-lamp leek dan het zonnige gloeilampeffect van voorheen, werd ons duidelijk dat we op een muur van sneeuw inreden. Niks kon de gedachten aan die arme tourboarders, die aan de kant van Chamonix zaten te wachten op verse sneeuw, onderdrukken: niet daar, maar híer is het dus te doen. In Courmayeur, de andere zijde van Europa’s hoogste berg.

courmayeur

taste

wat valt er boven veilig te snowboarden, als je beneden de daken als skipiste kunt gebruiken?

Het Aostadal, waarin Courmayeur gelegen is, zorgt goed voor zijn toeristen. Het is slechts een kwestie van jezelf overgeven aan een van de veelzijdige afdalingen die speciaal voor jou gereserveerd lijken zijn. Of aan een van de fantastische vergezichten die vanaf elk willekeurig uitzichtpunt te vinden zijn, de variatie aan freeridemogelijkheden zonder Stufe vijf en de heerlijke wijnen uit eigen streek om de avonden mee te eindigen. De toeristen lijken zich verborgen te houden in warme pensionnetjes of op makkelijke skipistes, want we zien uitsluitend lokale gezichten onderaan een van de oudste gondels van Italië, de Funivie Monte Bianco in La Palud. Terwijl we wachten op het antwoord op de vraag of de ingesneeuwde liftpaal vandaag nog bevrijd gaat worden, zie ik op het vastgeplakte informatiebord een indrukwekkende tekening. Deze lift is al sinds 1948 voor publiek geopend en via Punta Helbronner (3462m) aan Italiaanse zijde en Aguille du Midi (3842m) op de Franse flanken helemaal met Chamonix verbonden. Het kleine kabelbaantje lijkt me iets te fragiel voor deze indrukwekkende afstand, maar er wordt zo te zien al gewerkt aan

een grote vernieuwing. Helaas zullen we de veelbelovende en licht angstaanjagende afdaling ‘Vallée Blanche’ van maar liefst 24 kilometer lang niet kunnen doen vanwege het lawinegevaar, maar we komen nog wel terug om de liftrit naar Refugio Torino te maken. De gids Alberto heeft ons overigens niet voor niets meegesleept naar deze gesloten attractie. Hier is namelijk heel goede koffie te krijgen; de belangrijkste Italiaanse warming-up. Steeds meer locals komen het kleine houten koffiehuisje binnen en ik luister aandachtig naar de gebruinde tourskiërs die elkaar in het dialect toezingen. Het hele gebied blijkt aan deze kant afgesloten. En er wordt meer sneeuw verwacht. Er is geen reden om te twijfelen aan de kennis en ervaring van deze mannen, het zijn afstammelingen van wereldberoemde alpinisten en ze treden al generaties lang in hun voetsporen. Hierdoor zijn zij een van de weinigen die hier met hun ogen dicht nog de beste secret spots weten te vinden. Er blijven op dit moment echter een hoop vraagtekens boven ons hoofd hangen, want wat valt er boven veilig te snowboarden als je beneden de daken als pistes kunt gebruiken?

snowboard magazine

courmayeur

De skitalianen - vreemd genoeg zien we nauwelijks snowboarders onder deze legendes - zijn er in ieder geval van overtuigd dat het skigebied van Courmayeur aan de overzijde van de Witte Berg vanmiddag gedeeltelijk open zal zijn. Een alternatieve urban run is deze ochtend dus onderdeel van het programma. We hiken achter authentieke huisjes omhoog door sneeuw zo diep dat je bij elke stap tot aan je middel wegzakt. De tweede warming-up van vandaag. Aangekomen bij een ruïne van stenen - we hebben werkelijk waar geen idee wat voor gebouw hier gestaan zou kunnen hebben - verdwijnt onze gids in een wit veld naast een paar bomen. We kijken over het randje. Hij staat stil. ‘No, go more left, because there is much snow here’ roept hij ons in gebrekkig Engels met dat typische Italiaanse accent toe. De afdaling waar hij ons instuurt is een korte run door een soort stadspark. En hoewel iedereen na de afdaling door het Mikado-bos takjes in zijn haren heeft, minimaal drie keer gevallen is en tot op het bot doorweekt is, was dit een verrassende eerste kennismaking met deze regio.

courmayeur

taste

verbazingwekkend Hoe groot de verscHillen op zo’n kleine aFstand kunnen zijn...

liFten open u Als de zwaarste sneeuwvlokken zijn neergedaald en we de Stufe vijf weg gedobberd hebben tijdens enkele aangename uren in de heetwaterbronnen van de Pre-Saint-Didier spa, reizen we af naar twee verschillende skigebieden: Courmayeur en La Thuile-Rosiére. Verbazingwekkend hoe groot de verschillen kunnen zijn op zo’n kleine afstand. In Courmayeur kun je met zijn 100 kilometer aan pistes goed overzicht houden op de offpiste stukken, je glijdt namelijk negen van de tien keer aan het einde van je run de piste op. Het gebied bestaat uit vele glooiingen, waarvan ongeveer de helft bezaaid is met bomen en/of rotsen, die op een perfecte skiafstand van elkaar staan, en enkele open velden die met een korte traverse of klim bereikbaar zijn. Het voordeel hiervan is dat je er, in tegenstelling tot La Palud, ook met iets minder offpiste-ervaring terecht kan. Toch kunnen de afdalingen hier verrassend uit de hoek komen, omdat hoger gelegen delen een snel stijgende hellingshoek hebben. En dat heeft La Thuile niet, waardoor het over het algemeen veiliger terrein kent dan Courmayeur. La Thuile is een veel uitgestrekter en meer afgevlakt gebied, mede dankzij de verbinding met het Franse

La Rosiére, dat beschikt over talloze speeltuintjes. De kleine couloirs, ideale cliffdrops en creatieve pillowlijnen lopen qua niveau meer uiteen en zijn daardoor ook voor de beginnende freerider toegankelijk. Wel of geen beginner, wanneer we met de leraar van de skischool, gesponsord door typisch Italiaanse haut couture, in een hutje aan een glas wijn zitten, realiseren we ons hoeveel er eigenlijk nog te doen is in Courmayeur. Hij vertelt ons niet alleen over heliboarden, kilometers lange treeruns en tourtochten, maar ook over de hoeveelheid specialiteiten van het dorp, zoals vlees, kaas en wijn, waarmee je elke dag met een voldaan gevoel af kunt sluiten. Niet alleen dat voldane gevoel, maar ook de sfeer die in dit dal blijft hangen is er een om zelf te ervaren. Avontuurlijke afdalingen, hartelijke Italianen en indrukwekkende natuurverschijnselen zijn de attracties van het Aostadal. En ook al kunnen we als Nederlanders behoorlijk kritisch zijn, ik weet zeker dat je deze keer geen minpuntje te binnen zal schieten.

taste it!

now select binding Bij de Select binding vormen de voorgevormde straps zich perfect rondom je schoenen. En dat maakt de no-back optie wel heel aantrekkelijk. Straat, park of piste rij je Now zorgeloos.

salomon district binding Alles is gezegd zodra je weet dat Louif Paradis met deze bindingen de gouden medaille tijdens de X-Games Real Snow gewonnen heeft. For streetlines and straight lines dus.

giro surFace Helm Niks gaat je te ver als je deze Surface draagt. Piste, treeruns of park, je kunt vertrouwen op de sterke buitenkant met anti flare-rand en comfortabele binnenzijde.

€319,99 | www.now-snowboarding.com

€239,95 | www.salomonsnowboard.com

€99,95 | www.giro.com

Flow canvas snowboard Speciaal voor de snelle dame: een speels plankje met optimale stabiliteit en maximale demping dankzij de siliconen tussen de base en kern. Om lekker te cruisen of een dagje in het park te hangen.

vans HigH standard boots Dit vette ontwerp komt rechtstreeks uit de skate range rollen. Het classic vetersysteem blijft onverwoestbaar en vormt samen met de flex fit de ideale schoen voor freestyle en allmountian doeleinden.

ride donna boots Donna hield ook niet van ingewikkeld doen en daarom zijn deze vrouwvriendelijke Ride Donna boots gewoon voorzien van veters, heat moldable foam en een comfortabele, stijlvolle fit.

€499.95 | www.flow.com

€210,- | www.vans.nl

€139,95 | www.ridesnowboards.com

taste

MIIKKA HAST WWW.PROTEST.EU

ALWAYS THERE

freeriden is hip

in gesprek met irian van HelFteren over de Freeride world tour Tien jaar geleden deden we dat gewoon, freeriden. Het enige specifieke wat je toen bij je had was een portie lef. Tegenwoordig zijn we op pad met een speciale off piste-uitrusting en een berg kennis. We zoeken gebieden op ver buiten het skigebied, vinden afdalingen waar nog nooit iemand is geweest en kunnen deelnemen aan wedstrijden zoals de Freeride World Tour. tekst mirte van dijk beeld michiel rotgans & irian van helfteren

taste

snowboard magazine

freeriden is hip

De Freeride World Tour (FWT) is hip. Ook in Nederland. Sinds de Nederlander Irian van Helfteren vorig jaar heeft weten door te dringen tot deze wedstrijd lezen we er langzaam maar zeker steeds meer over. Het is eigenlijk de enige wedstrijd in zijn soort op freeridegebied, want er zijn geen Worldcups of Wereldkampioenschappen. Laat staan dat het binnenkort op het programma van de Winterspelen verschijnt.

freeriden is hip

taste

Het wedstrijdsysteem De FWT bestaat dit seizoen uit zes wedstrijden die verspreid over de hele wereld plaatsvinden. Om hieraan te kunnen deelnemen, dien je eerst een aantal punten te behalen tijdens de Freeride World Qualifiers (FWQ). Deze qualifiers zijn erkende wedstrijden van verschillende niveaus, ook wel events genoemd, die over heel de wereld gehouden worden. Het niveau is aangegeven met minimaal één en maximaal vier sterren. Hoe meer sterren het event heeft, des te moeilijker de ‘face’ (wedstrijdhelling). Bij een event van vier sterren kun je dan ook meer punten scoren dan bij een wedstrijd van twee sterren. Hoe kom je tijdens de FWQ aan punten? Het uitgangspunt is heel eenvoudig. Je ontvangt aan de start van een wedstrijd 100 punten, het hoogst haalbare. Die heb je dus alvast binnen. Zodra je jouw run start, staat de jury klaar om punten van jouw score af te trekken. Ze beoordelen op de lijn die je kiest en of je die lijn zonder vallen, onzekere momenten en snelheidsverlies kunt uitrijden. Voeg je nog cliffdrops, pillowlijnen of jumps aan je rit toe, dan is de kans dat je hoger scoort aanzienlijk. Stel je eindigt met 92 punten op de eerste plaats tijdens een tweesterren-event, dan krijg je voor dat resultaat 600 punten op de uiteindelijke ranglijst. Die punten heb je nodig om aan een driesterren-event of uiteindelijk de FWT mee te mogen doen.

inside inFormation

Vaak duurt een wedstrijd maar een dag, mits de weersomstandigheden erg tegen zitten. De dag van de wedstrijd wordt gekozen uit een van de twee of drie dagen dat je aanwezig dient te zijn. In sommige gevallen hebben ook de qualifiers een kwalificatieronde, die dan een dag voor de finale plaats vindt. Het wedstrijdseizoen loopt voor zowel de FWT als de FWQ van één mei tot en met dertig april, vanwege het feit dat een winterseizoen wereldwijd in verschillende maanden valt. Als je het tijdens de qualifiers tot de top drie schopt, zoals de Nederlander Irian van Helfteren in 2012 deed, mag je het jaar daarop in de FWT meedoen.

Deelnemen aan zo’n wedstrijd vergt nogal wat voorbereiding. Allereerst zorg je ervoor dat je uitrusting compleet is, anders mag je niet eens starten. Rugzak, lawinepieper, schep en sonde gaan altijd mee de berg op. Je bekijkt de wedstrijd-face aandachtig en probeert een lijn die je zou willen rijden te zoeken. Als je niet goed in je hoofd hebt wat je wil doen, dan kom je er tijdens de wedstrijd vaak bekaaid vanaf. De jury prikt namelijk zo door je onzekerheid en twijfel heen. En dat kost punten. De allerbeste training voor een wedstrijd is ervaring. Ervaring om de situatie in te schatten, vertrouwen in jezelf te krijgen en de berg te kunnen ‘lezen’. We spraken met Irian van

Helfteren, die nog redelijk onervaren was toen hij afgelopen seizoen aan de FWT begon. ‘Voordat ik de tour in kwam had ik pas aan vijf of zes wedstrijden meegedaan. Ik had toen weliswaar goed gescoord, maar andere deelnemers hadden misschien wel vijftien wedstrijden gereden en ik merkte absoluut dat zij meer ervaring hadden dan ik. Toch voelde ik me er goed bij en ik wist dat ik het niveau aankon. Over het algemeen scoorde ik net iets boven het gemiddelde, maar helaas niet genoeg voor een podiumplek. Ik heb me dan ook net niet gekwalificeerd voor komend seizoen.’

snowboard magazine

freeriden is hip

-------------------------------------------------irian van HelFteren 08-11-1982 geleen -------------------------------------------------dicipline freeride results winnaar fwQ hochfügen oostenrijk 2012, winnaar nature ride brand oostenrijk 2011, winnaar fwQ ride in chopol slowakije 2011 sponsoren nitro, bca, volcom, poc, mons royale, cmh, mountain hardwear, mk skiservice --------------------------------------------------

Baal je? ‘Ja en nee. Ja, omdat alles me redelijk gemakkelijk afgaat en ik eenvoudigweg niet gewend ben om zulke teleurstellingen te verwerken. Aan de andere kant heb ik er nu wel vrede mee. Ik heb nu meer tijd over om te werken als gids, want meedoen aan die wedstrijden kost ontzettend veel geld. Je reist de hele wereld over en je moet er hard voor trainen. Ik probeerde het vaak zo te plannen dat ik de dagen voor en na een wedstrijd ook wat kon gidsen. Ik denk dat ik me er veel beter op voor had kunnen bereiden als ik meer of grotere sponsordeals had gehad. Maar gezien de beperkte ervaring die ik heb, ben ik best tevreden met alle resultaten. Ik heb gevoel gekregen voor extreme dingen doen, mezelf goed leren kennen waardoor ik zelfverzekerd op mijn board stap. Ik doe nog steeds graag dingen die niemand anders doet. Zo heb ik tijdens een wedstrijd in de no fall zone een sprong gemaakt die nog nooit iemand daar had gedaan. Bovendien lag er een risico dat een lawine uit zou breken op de loer. Maar ik had me zo goed voorbereid, dat ik wist dat het haalbaar was. Die risico’s maken de sport interessant en leuk.’ Merkte je veel verschil in de sfeer tussen de FWT en de FWQ? ‘De FWQ is wat relaxter. Dat heeft denk ik ook te maken met het feit dat het daarin niet echt om geld en sponsoren draait. Bovendien trainen sommigen er wel voor, anderen niet. Daardoor is het competitiegevoel wat minder sterk. Als je samen naar de face staat te kijken dan praat je er met elkaar over en als de wedstrijd begint dan is iedereen enthousiast. Tijdens de FWT wordt het allemaal wat serieuzer, daar zien de riders elkaar iets meer als concurrent. Sommigen bereiden zich dan ook heel extreem voor. Ze gaan maan-

den van tevoren naar het gebied toe om foto’s te maken van de wedstrijdhelling. Daar leer ik heel veel van. Je merkt ook wie er al langer in de tour mee rijdt, mensen kennen elkaar dan beter, zijn echte maatjes van elkaar. Ik viel er aanvankelijk een klein beetje buiten als Nederlander, maar heb er dankzij mijn Frans, Duits en Engels toch een paar vrienden aan over gehouden.’ Voel jij je eigenlijk nog wel een echte Nederlander? Je woont immers in de Alpen of bent de hele tijd onderweg. ‘Ik kom inderdaad niet zo vaak meer in Nederland. Maar af en toe ben ik er nog wel te vinden hoor! Maar los daarvan voel ik me echt nog wel Nederlander en daar ben ik best trots op. Met Nederlanders om me heen voel ik me het meeste thuis, ook in het buitenland.’ En wat staat er deze winter nog op de planning? ‘Wedstrijden in de FWT rijden is niet meer mijn doel, mits er een goede sponsordeal op mijn pad komt. De FWQ wil ik wel nog rijden, maar eigenlijk alleen als het uitkomt. Ik doe het voor mijn plezier naast mijn werkzaamheden als gids. Daarnaast hebben we met de Gnarlberg Steinbocks een filmopdracht gekregen, waarbij we op verschillende momenten in het seizoen een episode online zetten. En dar wil ik graag tijd in investeren. We zijn deze winter ook druk bezig met een opvolger van de film ‘By fair means’, waarbij we het iets gestructureerder aan gaan pakken. ‘By fair means’ was dankzij de filmer de moeite waard om naar te kijken, maar wij deden maar wat! Nu zijn we doelgerichter onderweg, hebben we betere camera’s en lenzen en proberen er echt een verhaal aan te verbinden. Het wordt een drukke winter.’

freeriden is hip

taste

de eerste keer

Heliboarden als warming-up voor de Fwt

De FWT was een superervaring. Maar om helemaal naar Revelstoke, Canada, af te reizen voor slechts één wedstrijdrun is niet mijn stijl. Zonde van de tijd en energie. Daarom greep ik de kans om met Canadian Mountain Holiday (CMH) te gaan heliboarden met beiden handen aan. Ik was tenslotte toch in de buurt.

tekst & beeld irian van helfteren

De Gothics ligt in Britisch Columbia, dé plaats waar je wil zijn als je van poeder houdt. Ons verblijf was een lodge ver van de bewoonde wereld. Een prima plek, want naast de slaapkamer was er ook een fitness, klimhal, wellness met sauna en een restaurant met een overheerlijke keuken. Hoewel het de eerste vliegdag bewolkt was, vlogen we toch om stipt 9:00 uur weg en vonden we recht boven ons een gat in de wolken van waaruit we een uitzicht over een watachtige wolkenzee hebben. Tientallen maagdelijk witte toppen priemden er doorheen en nergens een spoor van het menselijk bestaan te bekennen. We reden tien, twaalf of misschien wel meer afdalingen in onverspoorde poeder. De ene run was nauwelijks beëindigd of we hoorden het geronk van de heli al, die ons oppikte voor de volgende uitdaging. Ondanks de afgelopen twee sneeuwloze weken hebben we niks anders als zachte poeder gereden. De temperaturen waren ons gunstig gezind, want hierdoor behield de poeder zijn droomachtige kwaliteit. Het terrein was bijzonder afwisselend dankzij de gletsjers, open steile velden, hier en daar een mooie rots om te springen en treeruns met enorme bomen. Deze bomen zijn hoog en smal: perfect terrein voor een bewolkte dag want je merkt niks van de mist in het bos. Het was de perfecte warming-up voor de wedstrijd in Revelstoke.

Ik reed in Revelstoke de eerste wedstrijd van de Freeride World Tour. Dit gebied heeft enorm lange pistes en kent daarnaast vele freeridemogelijkheden. Je kunt er echter niet ver van de begaande paden af, want als je in een verkeerd dal terecht komt ben je dagen aan het lopen voordat je weer in de bewoonde wereld terugkomt. De dag van aankomst konden we door de dikke mist de face (wedstrijdhelling) niet zien. Pas na vier dagen slecht weer klaarde het op en kregen we een indruk van wat ons te wachten stond. Ik staarde uren door de verrekijker en maakte tientallen foto’s van de face om een route te kunnen bepalen. Dat is niet gemakkelijk, want je krijgt niet echt een ruimtelijk beeld van de situatie. Een dag later moest iedere rijder zijn lijn uit zijn hoofd kennen. Het is nog donker als we om 6.00h ‘s morgens met de gondel de berg op gaan. Na de twee uur hiken vanaf het eindpunt van de hoogste lift komen we aan bij de start. Ik sta letterlijk aan de start van mijn eerste wedstrijd in de FWT. Ik heb geluk, want ik vertrek als derde. Het terrein is dus bijna onverspoord, op een ouwe lawine aan de start na. Mijn lijn ligt in het steile gedeelte van de face met twee cliff jumps vlak na elkaar en een derde in het laatste, vlakkere deel van de run. Het voelt goed! Vlak voor de finish maak ik nog full speed een paar backside butters, maar maak per ongeluk een backslap (red. een hand in de sneeuw). De jury bestraft me er voor en ik lever een hoop punten in. Resultaat: een negende plek. Voorbij de finish staat een heli te wachten om ons terug te vliegen naar het skigebied vanwaar we de andere rijders kunnen zien. Mijn eerste wedstrijd zit erop.

trickypedia

taste

trickypedia

deel 2 for the advanced

tekst mirte van dijk beeld michiel rotgans

De variaties en mogelijkheden in Grabland zijn bijna oneindig. Daar komt nog bij dat de ruim 900.000 resultaten op Google je een overdosis aan informatie geven, zodat je door de bomen het bos niet mee ziet. Of door de kickers het park niet meer. In deel twee van deze trickypedia een overzicht van de meest bekende en stijlvolle grabs voor gevorderden.

Na de uitgebreide techniekanalyse in deel 1 the basics uit het vorige nummer, gaan we een stapje verder met grabs die wat meer oefening vereisen. Maar eerst de belangrijkste aandachtspunten nog een keer op een rij:

1. Laat het board naar je toe komen, in plaats van jezelf in een onmogelijke positie te wringen om in de buurt van je plank een beetje rond te graaien. Je benen intrekken of uitduwen en je zwaartepunt verplaatsen, zorgt ervoor dat het board makkelijker te grijpen is.

snowboard magazine

trickypedia

de grabs op dit snowboard zijn aFgebeeld vanuit regular stands

2. Als je te vroeg grabt, kun je uit balans raken. Pak je het board net voor het hoogste punt van de vluchtfase, dan creĂŤer je juist meer stabiliteit. Doe dat wel met je hele hand anders lijkt het nergens op.

3. Vergeet ook niet de landing in de gaten te houden, daardoor blijft je bovenlichaam automatisch mooi rechtop en vlieg je niet voorover. Kijk je naar je hand, dan gaat het mis. Hoe langer je de grab vasthoudt, hoe meer punten je scoort en credits je krijgt. Vergeet alleen niet dat je op een gegeven moment toch echt je board weer los moet laten. Is je geheugen weer een beetje opgefrist?

Het overzicHt Het vervolg: 1. Japan 2. Seatbelt 3. Crail 4. Rocket air 5. Cross rocket 6. Truck driver 7. Supermindy 8. Taipan 9. Canadian bacon 10. Roastbeef Zoals we in het eerste deel van deze trickypedia al aangaven, gaat het er om dat je de grabs op de juiste manier uitvoert. Anders tellen ze niet en sla je de plank een beetje mis. Hoewel het oďŹ&#x192;cieel niet toegestaan is om buiten je bindingen te grabben of naast de nose en tail, zijn er bij de

advanced grabs wat meer grijze gebieden ontstaan. Bepaalde grabs zijn tot een soort stijlicoon uitgegroeid. Net zoals de Method is de Japan er ook zo een. Op de afbeeldingen zie je de meest populaire grabs in hun eenvoudigste vorm. Dat betekent dat ze tijdens een doodgewone straight air zijn uitgevoerd. Natuurlijk kun je vele grabs ook toepassen tijdens rotaties, in de halfpipe en sommige zelfs tijdens railsessies. De opbouw van de advanced grabs is niet volgens moeilijkheidsgraad, maar per handbeweging geordend. Zo beginnen we met de grabs die je met de voorste hand uitvoert, dan die met de achterste hand en daarna grabs die met twee handen tegelijk gedaan worden. Als laatste noemen we de grabs waarbij je de voorste of achterste hand door de benen steekt, deze vergen technisch gezien wat meer inspanning en concentratie.

trickypedia

taste

steve krijbolder (goofy)

the grabs 1 japan ----------------------------------------------------------------------De Japan wordt naast de Method gezien als een van de meest stijlvolle grabs. Net als bij de mute grap, wordt het board net achter de voorste voet aan de toe edge gepakt. De moeilijkheid (lees: extra stijlpunten) is dat de voorste arm zich buiten de voorste knie om buigt, waardoor deze naar binnen geduwd wordt. Door te trekken aan de voorste hand wordt het board vervolgens volledig achter het lichaam geplaatst. Voor een perfecte uitvoering zorg je voor een compleet horizontaal bovenlichaam. De op de schoen gepakte variant valt binnen het grijze gebied. Een eenvoudigere Japan, met grab tussen nose en voorste voet, wordt ook wel een China genoemd.

joris ouwerkerk (goofy)

steve krijbolder (goofy)

2 seatbelt ----------------------------------------------------------------------De beweging lijkt op het vastmaken van een autogordel: je voorste hand reikt en grijpt richting de tail van je board. Deze kruisbeweging brengt je ver buiten je comfortzone, omdat je bovenlichaam ten opzichte van je onderlichaam een tegengestelde draaibeweging maakt. Het is erg belangrijk dat je het achterste been intrekt en het voorste been boned, zodat het snowboard naar je toe komt en je beter in balans blijft.

3 crail ----------------------------------------------------------------------Voor de Crail geldt precies hetzelfde als de Seatbelt, alleen spiegel je de beweging. Je achterste hand grijpt naar de nose van je board.

trickypedia

reinier van gils (regular)

taste

dolf van der wal (regular)

5 cross rocket 4 rocket air

-----------------------------------------------------------------------

Met deze oldskool grab scoor je extra stijlpunten. Het uitgangspunt is de Rocket Air, maar je armen zijn nu gekruist. Het gevolg is dat de nose van je board nog dichterbij je moet zijn. Qua coĂśrdinatie is deze grab niet de makkelijkste. Blijf daarom geconcentreerd en let op de beweging van je bovenlijf: zak niet af naar de nose, maar laat de nose naar je toekomen.

Bij de afzet denk je al aan je positie. Je lichaam blijft rechtop om te voorkomen dat je achterover kiepert. Trek je voorste been in, bone de achterste en trek de nose van je board naar je toe. De Rocket Air is identiek aan de Nosegrab, alleen gebruik je nu beide handen.

reinier van gils (regular)

steve krijbolder (goofy)

7 supermindy 6 truck driver

-----------------------------------------------------------------------

Er is een aantal grabs die bijna onmogelijk uit te voeren zijn. Hun roots liggen bij de korte skateboards en zijn tijdens de overstap naar het snowboarden niet optimaal geĂŤvolueerd. Je ziet deze grabs dan ook nauwelijks in de praktijk. Andere voorbeelden zijn de Canonball, waarbij je tegelijk de nose en tail grabt, en de Squirrel, het tegenovergestelde van de Supermindy.

Als je de Indy en Melon goed onder de knie hebt, dan is de Truck Driver easy. De plaatsing van je handen voelt alsof je een autostuur vastgrijpt. Het is een natuurlijke beweging, omdat je bij het intrekken van je benen je handen zich al bijna automatisch op de juiste plek van het snowboard bevinden.

info@stairss.nl facebook.com/stairss

trickypedia

joris ouwerkerk (goofy)

taste

joris ouwerkerk (goofy)

9 canadian bacon 8 taipan

-----------------------------------------------------------------------

De Canadian Bacon lijkt erg op de Taipan. Het verschil is echter dat je nu met je achterste hand de toe edge op de plek van de indy vastpakt. Je kunt met deze beweging, ondanks dat je beter kunt zien waar je hand naar toe reikt, wat sneller uit balans raken. Het zal je namelijk iets meer moeite kosten op de juiste plek te grabben.

Hoewel het uitganspunt een Mute is, is de Taipan geen makkelijke grab. Je voorste hand plaats je namelijk tussen je benen door op de toe edge van het board. De enige manier waarop dat mogelijk is, is door je benen goed te buigen en je gewicht niet teveel te verplaatsen in de vluchtfase.

dolf van der wal (regular)

10 roastbeeF Het moeilijkste aan de Roastbeef is dat je niet kunt zien waar je met je achterste hand naar toe grabt. Je plaatst heb bijna blindelings op de heel edge van je board. Tip: zorg ervoor de je de Stalefish als uitgangspunt gebruikt en deze goed onder controle hebt. Je balans behouden is cruciaal, want de door de verplaatsing van het zwaartepunt heb je de neiging om voorover te vallen.

crab grab! _

deel 1 & 2 _

Hulp nodig? Plak Crab Grab op je board voor extra grip en tweak till those bindings squeak!

Deel een en twee vormen samen het uitgangspunt van een stijlvolle mogelijkheid de straight air weer leven in te blazen. Dus grab je kans deze winter en have fun!

store.crabgrab.com

xicero.com

Dichtbij. Bijzonder. Betaalbaar. Op zo’n 1.000 km van Utrecht ligt de Aosta-vallei. Deze regio in het noordwesten van Italië is dankzij de bergachtige omgeving bij uitstek geschikt voor een onvergetelijke wintersportvakantie. Naast off-piste skiën en snowboarden kunt je er bijvoorbeeld ook ijsklim-

www.lovevda.nl

men en heliskiën. Wat te denken van skigebied Breuil-Cervinia aan de zuidkant van de Matterhorn? Een sneeuwzekere skivakantie is bovendien verrassend betaalbaar. Wie er geweest is keert zeker terug naar deze parel van Italië. Geniet van het leven. Love Valle d’Aosta.

oh la la – martine van der hoorn

taste

nederlands eerste vrouwelijke snowboardFÜHrer ist da!

‘Jihoe! Staatliche Snowboardführer in the pocket! Happy!’ was de statusupdate van Martine van der Hoorn toen ze net te horen had gekregen dat ze de laatste examens van de Oostenrijkse opleiding tot Snowboardführer had gehaald. Nog nooit eerder heeft een Nederlandse vrouw het hoogste niveau binnen de lerarenopleiding weten te behalen.

tekst mirte van dijk

Snowboardleraar word je met een ‘Anwärter’-opleiding, zodat je bevoegd bent om aan beginners les te geven. Wil je ook aan gevorderden les kunnen geven, dan is de tweede stap de opleiding tot ‘Landeslehrer’. Het Landesdiploma krijg je echter pas als je ook de bijbehorende ‘Alpinkurs’ gevolgd hebt, een extra cursus waarbij je leert verantwoord buiten de piste te snowboarden. Met dat diploma op zak mag je groepen meenemen voor first tracks in de verse poeder, zolang je geen hikes zet en zowel het begin- als eindpunt van de afdaling op de piste ligt. Letterlijk een stapje hoger in de opleiding, is de ‘Staatlich geprüfte Snowboardlehrer’, afgekort met ‘Staatlich’. Er zijn maar weinig Nederlanders op dat niveau. Het is een van de hoogste opleidingen, waarvoor je eerst een toelating moet doen. Deze opleiding wordt eens in de twee jaar gestart en neemt meerdere weken per seizoen in beslag. Wil je echter tot het uiterste gaan, dan kun je na de Staatlich nog doorgaan voor ‘Snowboardführer’, een gidsenopleiding waarmee je bevoegd bent groepen mee te nemen in het hooggebergte, met hikes, door couloirs en over gletsjers. En dát is precies wat Martine van der Hoorn, docente van het hoofdkeuzevak Sneeuwsport op het CIOS in Haarlem, gedaan heeft. Martine vertelt: ‘Eigenlijk was de Snowboardführer niet het hoofddoel. Dat was de Staatlich. Maar er gingen geruchten dat dit de laatste keer was dat de opleiding gegeven werd, dus toen ik de Staatlich had

gehaald vond ik het zonde om niet ook te proberen de Snowboardführer binnen te halen. We begonnen met dertig man aan de Führeropleiding, waarvan maar enkele Nederlanders. De eerste week zijn er al vijf naar huis gestuurd, de tweede week maar liefst tien. Het leek haast een soort tvshow: als je niet goed genoeg was, dan lag je eruit. Op zich is dat ook wel terecht, want veiligheid staat voorop. Als je een verkeerde inschatting maakt, dan kunnen er ongelukken gebeuren. In het begin twijfelde ik heel erg aan mezelf. Al die Oostenrijkers die meedoen zijn opgegroeid in de bergen en lijken veel meer te weten dan wij Hollanders. Maar ik heb van dat nadeel een voordeel gemaakt en gezorgd dat ik me in elk gebied waar we heen gingen van te voren al verdiept had. Het gevoel dat ik niet goed genoeg zou zijn verdween langzamerhand. Mijn achtergrondervaring vanuit de outdoorsport, kwam goed van pas. Toch heb ik er veel aan gedaan om deze opleiding te halen, ik gaf mezelf echt huiswerk. Je doet het tenslotte niet alleen voor jezelf. Je bent uiteindelijk bevoegd om groepen buiten de piste mee te nemen, hen het avontuur van hun leven te bezorgen. De verantwoordelijkheid voor hun veiligheid is daarbij uiteindelijk het allerbelangrijkst. Het was dan ook terecht dat ik een examen moest herkansen, omdat ik het ‘slachtoffer’ van een lawine niet snel genoeg uitgegraven had. Het is op zich prima te doen binnen de tijd die er voor staat, maar dan moet je wel goed getraind zijn.

snowboard magazine

----------------------------------------------martine van der Hoorn 26-9-1985 zandvoort ----------------------------------------------discipline docent cios haarlem, freeriden results staatlich snowboardlehrer, snowboardführer sponsored by k2, arc’teryX -----------------------------------------------

Je leert zo ontzettend veel tijdens die opleidingen, je ontwikkelt je op allerlei verschillende vlakken. En dit was de perfecte aanvulling op mijn werk als docent, het was een soort bijscholing en het CIOS heeft me daarin ook altijd erg goed ondersteund. Sommigen zeggen wel eens dat ik het vak ‘sneeuwpret’ geef. Ja, dat is zo. En daar ben ik blij om! Ik kan mijn eigen passie op die manier overbrengen aan anderen. En ik heb een goed excuus om mezelf te blijven ontwikkelen. Zo is het plan om deze winter een paar Freeride World Qualifiers mee te rijden, mee te doen met het NK Freeriden en de Poederbaas Freeridewedstrijd in Goldeck.’

For more information go to WWW.SLASHSNOW.COM or find your nearest dealer on WWW.NEWSPORTS.NL

lift it up!

taste

hoewel deze run plaats maakt voor de nieuwe liftverbinding, komen er genoeg nieuwe mogelijkheden bij.

twee timide bergdorpen in de greep van ÉÉn liFt

Het bijna geheime Arosa en half verborgen gelegen Lenzerheide hebben maar weinig overeenkomsten. Twee Zwitserse sneeuwdorpen met een heel verschillende identiteit zijn sinds kort met elkaar verbonden. Ik had nooit eerder gedacht dat de bouw van een nieuwe skilift zoveel invloed kon hebben op het karakter van deze timide bergdorpen.

tekst mirte van dijk beeld mirko schadegg - picstars.net, elias gmünder

snowboard magazine

Mensen uit Arosa ontmoeten bijna nooit mensen uit Lenzerheide. En andersom. Er ligt namelijk een enorme, fotogenieke berg tussen. De Rhätischen Bahn stuurt me slingerend door en langs rotspartijen richting Arosa dat aan het einde van dit doodlopende dal ligt. Vele naaldbomen lijken vanuit het raam net mensen, zodat het dal iets wegheeft van een voorstad. Als ik uitstap word ik door de eerste zonnestralen van de dag begroet zie dat het het dorp langzaam ontwaakt. Zonlicht wurmt zich met enige moeite over de scherpe rotswanden en stroomt over de vallei waar het skigebied is gelegen. ‘Links van die graad komt nooit iemand,’ fluistert opeens iemand naast me. Ik hoor tevens gezoem van de opstartende gondel wat klinkt als muziek op de achtergrond. ‘First tracks are all yours.’ Ik kijk op van de scherpe kammen en uitdagende couloirs waarnaar ik aan het staren was en zie een ouderwetse ‘snowboarddude’ van begin veertig. ‘Hi Mirko,’ zeg ik tegen het vriendelijke gezicht.

Hier zit een grote Freeride en Freestyle scene verborgen

lift it up!

Mirko is een van de vele traditionele snowboarders uit de verborgen scene van Arosa. Hij is misschien al wel twintig jaar betrokken bij de opbouw en ontwikkeling van het funpark en kent alle, echt álle, freeridespots tot aan Chur. Het dorp is niet bepaald gemakkelijk bereikbaar. Vanaf Chur rijden de Zwitsers in ongeveer veertig minuten over de 30 km lange weg die ruim 360 bochten kent. Wij onervaren flatlanders doen er daarom iets langer over. Je kunt ook met de idyllische rode Rhätischen Bahn, zoals ik heb gedaan, die een uur lang door het Schanfigg-dal heen slingert. Omdat Arosa aan het einde van dit dal ligt, kent het geen doorgaand verkeer. De meeste toeristen blijven hier dan ook minimaal een week, kunnen alles te voet doen en voelen zich net een van de inwoners. Het dorp ligt uitgesmeerd over de berg en loopt deels dwars door het skigebied. De eerste indruk van dit gebied houdt je een beetje voor de gek, want dat wat je ziet is maar de helft van wat er echt is. Tussen de pensions met verse bloemen aan het balkon, de lachende skileraren en rustige skitoeristen zit een grote, timide, freeride en freestyle snowboardscene verborgen. En dat is de grote charme van Arosa. De charme waarvan de oude generatie Aroserianen bang is die te verliezen wanneer de eerste toeristen vanuit Lenzerheide de fotogenieke berg over stromen en ‘hun’ gebied ontdekken. Er is al jarenlang een strijd tussen de skigebieden Arosa en Lenzerheide. De ene prijkt met een groot funpark, flitsende wedstrijden en mooie hotels, de ander heeft goede restaurants en snelle liften. Ze claimen beiden de beste te zijn. Maar nu de geb-

ieden deze winter met elkaar verbonden worden, dankzij een enorm bouwproject met een bijna futuristische lift als resultaat, worden ze gedwongen met elkaar samen te werken. ‘Eindelijk,’ zegt Mirko ‘gaan er dingen veranderen.’ Niet iedereen is dus bang voor wat er komen gaat.

vanuit arosa’s oogpunt De bergkam waar ik met Mirko naar aan het staren ben vormt de muur van Arosa. Bovenop de kam wordt er gebouwd aan de nieuwe veel besproken liftverbinding, die er na bijna tien jaar lang discussiëren eindelijk komt. ‘Het grootste voordeel van deze lift is dat er deze winter voor het eerst een funpark ligt dat er toe doet,’ vertelt Mirko trots. ‘Met de nieuwe kickerline en halfpipe is het een van de volledigste parken die we ooit gehad hebben. Daar komt nog eens bij dat het park deze winter niet meteen massaal bezocht zal worden, want zoiets zal in bekendheid moeten groeien. Er komen hier dus vrijwel alleen maar Zwitsers. Het is een klein dorp waar iedereen elkaar kent. De snowboardscene is heel intiem en we komen elkaar altijd op dezelfde plekken tegen: overdag in het funpark, tijdens de lunch in de Sit Hütte die aan het park vastligt en ‘s avonds in de lokale bar Provisorium 13. De rest van het dorp is gevuld met pistegangers. Bij een laag verse poeder kun je maar liefst twee dagen lang lijnen rijden waar nog niemand je is voor geweest. En dat zijn echt niet de meest moeilijk toegankelijke stukken. Omdat de freeridemogelijkheden aan de kant van Lenzerheide wat uitgebreider zijn, kunnen we haast niet wachten totdat de nieuwe lift geopend is. Lenzerheide zelf is ook veel makkelijker bereikbaar en in het geval van een feestje komt dat erg goed uit. Je neemt gewoon je tandenborstel mee in je tas, bouwt een feestje in het Kurhaus (red. uitgaansmogelijkheid in Lenzerheide) en stapt de volgende ochtend weer op je snowboard richting Arosa.’

lift it up!

taste

er is al jarenlang een strijd tussen de skigebieden arosa en lenzerHeide

wat vindt lenzerHeide? Lenzerheide is een bekender gebied, althans onder de skiërs. Er worden daar al jarenlang Worldcups en andere wedstrijden gehouden, iets wat veel makkelijker kan omdat het gebied aan een doorgaande weg geborduurd zit. Je hoeft je niet in ingewikkelde bochten te wringen om vanuit Chur in Lenzerheide komen, wat een absoluut voordeel is voor het gebied. De meeste toeristen blijven hier echter maar een weekend of slechts een dag. Het dorp mag dan wel meer winkels, eettentjes en hotels hebben, maar de sfeer is absoluut minder traditioneel en juist moderner. Vanuit Chur stap ik in de drukke bus naar Lenzerheide. Ik zit vlakbij een paar kinderen die hun skijacks behangen hebben met een schooltas. Als de bus echt zo punctueel rijdt als alle Zwitsers je doen geloven, dan hebben die kinderen nog de tijd om met de laatste gondel de berg op te gaan. De halte waar ik uitstap ligt recht voor het sjieke Hotel Schweizerhof. Deze keer zie ik niet direct verborgen couloirs of lijnen, maar juist een heleboel Zwitsers die zich met modieuze kleding warm houden. Het

enige type op sneakers moet Michi zijn, snowboardleraar en seizoensbewoner van Lenzerheide. ‘De volgende keer kun je met de nieuwe lift deze kant op komen,’ zegt hij. ‘Dan ben je in er drie minuten en hoef je alleen nog maar naar beneden te snowboarden. Wist je trouwens dat er dankzij die nieuwe lift veel meer freeridemogelijkheden zijn? Kortere hikes, langere afdalingen.’ We stappen het Kurhaus binnen. Aha, dit is waar de feestjes dus plaatsvinden. ‘Ja, zoiets heeft Arosa niet hè?’ grapt hij en ik merk voor het eerst iets van de rivaliteit tussen de twee dorpen. ‘Ach,’ vervolgt Michi ‘het valt best wel mee met die strijd. De oudere generatie heeft het er wel moeilijker mee, maar wij snowboarders zijn alleen maar blij mee met de lift. Het is ten gunste van een aantal freeridemogelijkheden, ook al valt er nu eentje af die precies onder de plek waar de lift komt lag. Maar voor het funpark is het erg gunstig. Het park in Lenzerheide wordt gemaakt door Q-parks en legt de focus nu op jibfeatures, boxen en rails. Voor de kickers en halfpipe staan we in een mum van tijd in Arosa.

Het aanbod is, nu de twee parken echt op elkaar aan sluiten, veel groter. Klinkt als een paradijs, toch? Waarom het ze zoveel tijd gekost heeft die liftverbinding goed te keuren snap ik niet.’ Hij heeft gelijk. Het klinkt inderdaad als een paradijs. Lost and found paradise. Ik merk dat de muziek in het Kurhaus harder gaat en het belooft een mooie avond te worden. Wacht...heb ik mijn tandenborstel wel ingepakt?

----------------------------------------------wil je meer weten over snowpark arosa? lees dan het artikel particular parks verderop in deze taste! ----------------------------------------------kijk voor meer info op nl.graubuenden.cH www.swiss.com www.swisstravelsystem.com -----------------------------------------------

RESOLUTIE

1080p SNELHEID

km u

HOOGTE

545m

Life. Camera. Action.

VIRB Elite is ontworpen voor het echte leven. Niet alleen neemt hij op in high-definition, maar is hij ook duurzaam, waterdicht* en heeft een groot batterijvermogen. Gebruik hem overal waar het leven je brengt. Voor meer informatie bezoek Garmin.com/virb

* Het toestel is bestand tegen incidentele blootstelling aan water tot 1 meter diepte voor 30 minuten. Optionele duikbehuizing verbetert waterdichtheid tot 50 meter.

VIRB 1080p HD Action Camera met GPS â&#x201E;˘

the road to sochi

taste

--------------------------------------------dimi de jong cHarlotte van gils ‘charlotte, geloof in jezelf. ik heb gezien wat jij kan en heb er vertrouwen in dat jij de volgende bent die zich kwalificeert! zet ‘m op!’ ---------------------------------------------

--------------------------------------------dolF van der wal joris ouwerkerk ‘hou het plezier erin en als jij je ding doet (waar je het laatste jaar mee bezig bent geweest) haal je, in mijn ogen, zeker de spelen. JIJ-KAN-DIT! ok!?’ --------------------------------------------dimi de jong aan het trainen in laaX

snowboard magazine

the road to sochi

tHe road to

Het decor

Het wordt spannend tijdens de Winterspelen. Niet alleen vanwege het slopestyle-debuut, maar ook omdat Nederland op snowboardgebied sterker dan ooit vertegenwoordigd is. Tel de discussies, provocaties en het politiek drama er bij op en je zou rondom The road to Sochi een kijkcijfer-etende tv-show kunnen maken. Wij kijken nu vooral achter de schermen bij de Nederlandse rijders.

Op 7 februari 2014 start de 22e editie van de Olympische Winterspelen. Dit prestigieuze project zal plaatsvinden in de Russische badplaats – ja, je leest het goed - Sochi, gelegen in de meest onrustige regio van het land. Sinds Georgië tijdens de oorlog in 2008 zijn invloed in Zuid-Ossetië verloren heeft, Rusland een anti-homopropagandawet heeft aangenomen en alle bouwprojecten in strijd zijn met milieuwetten, worden boycotten tijdens de Spelen niet uitgesloten. En dat is een van de redenen waarom Rusland besloten heeft de veiligheidsmaatregelen aan te scherpen. De overheid heeft daarom nieuwe technologieën geïnstalleerd die de Russische veiligheidsdienst FSB toegang verschaffen tot alle mogelijke dataverkeer, zoals telefonie, sms en sociale media. En dat is een van de redenen waarom het evenement tot nu toe al 50 miljard gekost heeft. Ter vergelijk: Vancouver hoefde in 2010 maar 2,5 miljard te investeren. Wat moeten wij snowboarders met deze informatie? Niks. Het creëert alleen een beeld van de sfeer rondom de Winterspelen in Sochi. Een sfeer waar we onze sport niet door willen laten beïnvloeden.

de HooFdrolspelers

tekst mirte van dijk beeld press operations sochi 2014, dom daher - red bull contentpool

Het snowboarden is de afgelopen jaren in populariteit en qua niveau sterk gegroeid. Voor het gros van snowboardend Nederland komt dat door Nicolien Sauerbreij, die in Vancouver een gouden plak binnen heeft weten te halen. Zij haalde daar trouwens de honderdste Nederlandse gouden medaille binnen. Onder de insiders van de sport is de populariteit

te danken aan het aantal atleten in de Nationale Selectie, want nog nooit eerder kenden we zoveel goede snowboarders met als ambitie een ticket naar de Winterspelen. De hoofdrolspelers in The road to Sochi zijn op de eerste plaats de atleten die al zeker zijn van een plekje aan de start. 1. Bell Berghuis - snowboardcross Bell was de eerste die zich kwalificeerde voor de Winterspelen en wel voor het onderdeel snowboardcross. Het is voor haar de eerste keer dat ze deelneemt aan de Spelen. Sinds 2008 ligt haar focus op een Olympische medaille of een Worldcup overwinning. En gezien haar resultaten van afgelopen seizoen, hebben wij er alle vertrouwen in dat Bell in Sochi een podiumplek weet te behalen. 2. Nicolien Sauerbreij - slalom De snelste dame van Nederland wist zich al vrij vroeg te kwalificeren voor de parallelreuzenslalom en parallelslalom. Nicolien zal een grote kans maken om haar gouden titel te verdedigen op de parallelreuzenslalom en strijden voor een finaleplek op het onderdeel parellelslalom, een onderdeel dat dit jaar voor het eerst op het Olympische programma staat. 3. Dimi de Jong - halfpipe De jongste atleet en tot nu toe de enige man. De negentienjarige heeft zich weten te plaatsen voor het onderdeel halfpipe, maar gaat zich nog bewijzen op het onderdeel slopestyle. Met een beetje geluk zien we hem dus terug op beide disciplines.

the road to sochi

4. Cheryl Maas - slopestyle Wonder boven wonder lukte het Cheryl Maas om na een zware knieblessure een sterke comeback te maken. Met haar eerste deelname aan de Worldcup in Cardrona sinds de blessure, wist ze een podiumplek te behalen en zich daarmee direct voor de Spelen te kwalificeren. Maakt Maas kans op een medaille? Jazeker!

--------------------------------------------bibian mentel cHeryl maas ‘ik vind je een hele stylische en krachtige rijder en wil je al het beste wensen! niet alleen dit seizoen, maar alle seizoenen die nog volgen!’ --------------------------------------------

--------------------------------------------cHarlotte van gils bibian mentel ‘bibian,veel succes! geniet er ook van. je hebt zo hard gewerkt en zoveel gedaan voor de sport. aangepast snowboardcross hoort in het programma van de paralympische spelen thuis en jij verdient het om op dat podium te staan!’ ---------------------------------------------

5. Bibian Mentel - snowboardcross Nu snowboardcross voor het eerst een officieel onderdeel is van de Paralympische Spelen, mag daarbij de aanwezigheid van Bibian Mentel natuurlijk niet ontbreken. Zeker als je beseft dat Biban al heel wat titels op haar naam heeft staan en nog altijd tot de top van de wereld behoort. Haar droom een Olympische medaille binnen te slepen is nu, na zeven jaar gevochten te hebben om deze discipline op de Spelen te krijgen, dichterbij dan ooit. Vijf Nederlandse atleten zijn dus al zeker van een startbewijs, maar ook Charlotte van Gils, Joris Ouwerkerk en Dolf van der Wal maken nog kans op een kwalificatie. Hen zien we zowel in december als in januari aan de start van de laatste Worldcups.

trainingen, nominaties en medailles Aan de zijde van het Nederlandse team staat onder andere Milan Verhoop, trainer snowboard halfpipe. Hij zorgt er bijvoorbeeld voor dat alle

taste

faciliteiten kloppen en de trainingen gepland worden. Tijdens krachttrainingen bieden krachttrainers en een medisch team vanuit het NOC’NSF extra ondersteuning. We interviewden Milan over de laatste voorbereidingen. Wat is precies jouw taak als trainer in dit stadium, zo vlak voor de Spelen? ‘Mijn taak als trainer verandert niet zoveel in dit stadium. Kern blijft om te zorgen dat we op de sneeuw zoveel mogelijk werken aan goede tricks die we nodig hebben in Sochi. We weten nu hoe het er tijdens de Spelen uit zal gaan zien en daarom trainen we bepaalde scenario’s. Hoe meer de Spelen naderen, des te specifieker worden deze scenario’s getraind.’ Waar let een trainer precies op? ‘Alles hangt met elkaar samen. De uitdaging is om op het juiste moment te zeggen, en de focus te leggen op, wat nodig is. Je zegt best veel tegen een rijder. Bij het aanleren van iets kijk je naar groffe aspecten van een beweging of trick, tijdens het finetunen probeer je de beweging echt af te maken.’ Hoe schat je de kansen van Nederland in? ‘Door samen een goed plan voor de Spelen te maken, nemen we een hoop onrust weg. Als je weet wat je kan en daar niet over na hoeft te denken, heb je rust. Je kan niet meer doen dan je beste tricks uitvoeren, dus proberen we die zo goed en concurrerend mogelijk te maken als het kan.’

snowboard magazine

the road to sochi

--------------------------------------------cHeryl maas dolF van der wal ‘als je maar lol hebt :-)!’ ---------------------------------------------

-------------------------------------------joris ouwerkerk bell bergHuis ‘props voor je inzet! ik zie je vaak trainen en zie dat je er keihard voor werkt! veel succes in sochi!’ --------------------------------------------

En om er toch achter te komen of het te optimistisch is te hopen op een berg medailles, vroegen we ook de atleten zelf elkaars kansen in te schatten.

In Canada zijn we allebei eerste geworden op het onderdeel slopestyle. Ik weet wat voor tricks Charlotte kan en dat ze super gemotiveerd is.’

Charlotte van Gils: ‘De kans op een medaille voor Bibian acht ik erg groot. Ze is een ontzettende doorzetter, weet wat haar doel is en ze werkt hard om haar doel te bereiken. Ze heeft afgelopen jaar bewezen één van de grootste kanshebbers op goud te zijn, door alle Worldcups te winnen. Ik train met Bibian in Papendal waar we ons voorbereiden op aankomend seizoen. Ze oogt sterker dan ooit. Wat ik heel knap vind, is dat ze zichzelf blijft verbeteren.’

Followers

Bibian Mentel: ‘Ik schat de kansen voor Cheryl heel positief in en denk dat er voor haar zeker een podiumplek in zit! Het is superknap hoe Cheryl terug is gekomen na haar knieblessure van vorig jaar.’ Dolf van der Wal: ‘Joris heeft het zeker in zich om bij de start van de slopestyle te staan. Hij heeft wat last gehad van blessures, maar is de laatste tijd hard aan het trainen om terug te komen. Daarnaast moeten we niet vergeten dat Joris drie dubbele corks maakt, die (als hij deze in de wedstrijden landt) hem helpen te kwalificeren. ‘ Dimi de Jong: ‘Charlotte van Gils heeft een goede kans om zich te nomineren en nog hoog te eindigen ook.

Volgen de atleten elkaar ook allemaal tijdens de Spelen? Want is het waar dat parallelslalommers en parallelreuzeslalommers een beetje de buitenbeentjes van het snowboarden zijn? En in hoeverre valt snowboardcross onder freestyle? Charlotte van Gils: ‘Halfpipe, slopestyle en snowboardcross volg ik uit interesse voor de sport, want ik ken veel atleten die eraan deelnemen. Met een aantal van hen breng ik ook veel tijd door tijdens de trainingen, waardoor het echt vrienden zijn geworden. Ik denk dat de freestylers, dus halfpipe en slopestyle, veel interesse in elkaars discipline hebben. Ze zitten vaak samen in hetzelfde team en hebben beide disciplines beoefend of doen dit nog steeds. Voor wat betreft het racen, dat is lastig te zeggen. Ik weet dat de freestylers zich vaak interesseren in snowboardcross, omdat het een superspannende race is. En het heeft raakvlakken met slopestyle, omdat er jumps in de course zitten. Slalom staat hier iets verder weg van.’ Joris Ouwerkerk: ‘Ik volg eigenlijk alleen de freestyle-gerichte disciplines, dus halfpipe en slopestyle. Waarschijnlijk ook nog freeski slopestyle. In de laatste jaren is

de interesse voor andere disciplines wel groter geworden, maar de race-onderdelen vind ik nog steeds niet echt interessant. Snowboardcross vind ik wel steeds leuker om te volgen, ook omdat we vaak tegelijk krachttraining hebben.’ Dolf van der Wal: ‘Eigenlijk kijk ik alle disciplines. Slopestyle doe ik zelf ook vaak, dus dat vind ik ook het leukst om te kijken. Daarna komt snowboardcross en dan de race-onderdelen. Uiteindelijk vind ik het wel leuk om iedereen te volgen. Ik denk dat snowboardcross wat meer interesse wekt dan de races. Wedstrijden zijn ook vaak op verschillende plekken, daar komt het denk ik ook deels door. Maar het racen heeft niks met de ‘freestyle’ takken van de sport. Ze willen zelfs niet met ons geassocieerd worden, althans het Nederlandse raceteam niet. Dat vind ik eerlijk gezegd vrij kinderachtig.’ Het mag duidelijk zijn: het script over The road to Sochi kan veelbelovend zijn. En wie weet is daar straks nog geld voor over in Rusland. Dan kijken we eind 2014 naar een 12-delige serie die voortgekomen is uit al het dataverkeer die de Russische veiligheidsdienst onderschept heeft.

wij wensen alle atleten in ieder geval Heel erg veel succes toe in tHe road to socHi!

letâ&#x20AC;&#x2122;s go hunting

op zoek naar diep verborgen poederlijnen tekst mirte van dijk beeld remy brokke, rens de wild

Wat is dat toch met die freeriders? Ze hoeven maar een fractie van een seconde naar de berg te kijken en zien meteen twee couloirs, vijf poedervelden en drie pillowlijnen. Alsof hun getrainde oog de pistes ĂĄ la Photoshop helemaal wegfiltert. Als je met een van die powderhunters op pad bent, dan voelt aan het einde van de afdaling een ritje met de gondel als beloning. Al helemaal als de sneeuwcondities niet zo mee zitten.

taste

snowboard magazine

let’s go hunting

dat de zware sneeuw door je boots Heen sijpelt, voor immens zware benen zorgt en Het zweet van je voorHooFd aF laat lopen kan niemand wat scHelen

Als je terugkomt van wintersport dan wil je aan vrienden de jaloersmakende foto’s laten zien en familieleden met een samenvattend verhaal van alle avonturen de stuipen op het lijf jagen. Maar wat vertel je als er in die ene week dat je op pad bent geweest helemaal geen verse sneeuw gevallen is? Wij gingen op pad met Stephan Verheij, een van de weinige Snowboardführers die Nederland kent, en leerden tijdens de Taste ‘Powderride’ (georganiseerd door Ripstar) dat je ook in minder ideale omstandigheden wel degelijk met een acceptabel verhaal thuis kunt komen. De eerste wijze les die we meekrijgen van Stephan, is dat er áltijd ergens mogelijkheden zijn om te freeriden. Je moet ze alleen zien te vinden. Voor jullie beeldvorming zal ik even de situatie van de weersomstandigheden schetsen, waardoor je meteen begrijpt dat de meesten uit de groep nogal sceptisch waren na deze wijze les. De laatste sneeuwval was ruim een week geleden. Omdat er toen serieus poeder gereden kon worden, waren alle afdalingen al verspoord. De temperatuur was wat gestegen, het had kort geregend en er werd mist voorspeld. De sneeuwgoden hadden blijkbaar nergens zin in. Maar we lieten ons niet zomaar uit het veld slaan en begonnen vol goede moed aan de jacht op diepverborgen poederlijnen.

de stoorFactor: Het weerbericHt Het checken van het weerbericht stel je in som-

mige gevallen het liefste zo lang mogelijk uit. Stel je voor dat het tegenvalt, dan ben je per definitie de rest van de week chagarijnig. Maar omdat het nou eenmaal een van de belangrijkste voorbereidingen is, probeer je dat onder het genot van een biertje, zodat de sfeer in ieder geval goed is mochten de vooruitzichten tegenvallen, tot op de bodem uit te zoeken. Als Indianen rondom een kampvuur zaten we gespannen om onze gids Stephan heen. Ik zag rimpels in zijn voorhoofd, een peinzende blik en hoorde iets wat op een opluchting leek. ‘Beste mensen, het ziet er niet fantastisch uit, maar het wordt over twee dagen wat kouder en wellicht valt er nog een centimeter of drie bij.’ Stilte. Moeten we nu juichen? Stephan vervolgt: ‘Dit betekent dat we de eerste dagen op de Kitzsteinhorn techniektraining gaan doen, zodat we daar een couloir in kunnen duiken en eventueel een stukje kunnen hiken. Het tweede deel van de week, als de temperatuur gedaald is, is het mogelijk om in een lager gelegen gebied treeruns te rijden.’ Er verschijnt hier en daar een glimlach. Zo plan je dat dus.

lokaliseer de sneeuw Vanuit Kaprun kun je ontelbaar veel kanten op. Tijdens warmere dagen ga je de gletsjer op, bij heftige sneeuwval duik je het terrein in bij Zell am See. Voor meer variatie rij je ongeveer een half uur tot uur richting Maria Alm, Weissee of Saalbach-Hinterglemm. Waar je rekening mee moet houden is

de ligging van het gebied. Niet alleen de hoogte is van belang, ook de expositie van de hellingen. Zo vind je op noordhellingen sneeuw die langer goed blijft vanwege lagere temperaturen, maar waardoor wel meer lawinegevaar op de loer ligt. Zuidhellingen worden wat sneller slush. Met name met hogere temperaturen vind je daar regelmatig een onschuldig stuk gras. Gelukkig weet Stephan ook precies te vertellen waar de wind de afgelopen dagen vandaan kwam. We profiteren van Triebschnee in deze tijd van het jaar: door wind verplaatste sneeuw die redelijk vers is, maar relatief gevaarlijk als je Moeder Natuur niet goed in de gaten houdt. We vinden onverspoorde veldjes, sticken hier en daar een lekkere jump en zigzaggen door de bomen alsof ons leven er vanaf hangt. Dat de zware sneeuw door je boots heen sijpelt, voor immens zware benen zorgt en het zweet van je voorhoofd af laat lopen kan niemand wat schelen. De wijze les van Stephan is de rest van de week een overtuigend motto, een mission statement. We zagen de positieve kant in van het verspoorde terrein aan het begin van de week, dat leverde namelijk meer power in onze benen op en zorgde voor een verbeterde techniek. Uiteindelijk hebben we, tegen onze verwachtingen in, alle soorten sneeuw en alle soorten afdalingen gezien en gereden. Er ís altijd iets te freeriden. Zolang je maar goed genoeg zoekt.

kas vs. rachida

taste

Het Helpt me bij Het snowboarden dat…

ÉÉn zin, twee antwoorden beeld lenn verjans

Kas Lemmens en Rachida Aoulad El Haj Amar railen de sterren van de hemel. We zien ze meestal trainen in een van de koelkasten of tijdens railbattles de vetste tricks doen. Deze winter zijn ze terug te zien in de laatste Postland Theory-film Periscoping. Het is indrukwekkend om te zien wat ze doen, maar we willen ook even horen wat ze denken.

rachida

‘...ik eigenlijk heel behulpzaam, sociaal en spontaan ben! Het komt misschien niet altijd zo over, omdat ik nou eenmaal niet 24/7 een smile op mijn gezicht heb. Deze eigenschappen maken het snowboarden en vooral de trips een stuk makkelijker, want ik kan goed op mijn eigen benen staan of kom altijd wel weer op mijn pootjes terecht. Ik ontmoet veel mensen, maak overal nieuwe vrienden en kan daardoor altijd wel ergens terecht.’

‘...heb ik geleerd dat heel veel mogelijk is, zolang je het maar wil! Onze crew had geen duizenden euro’s uit te geven, maar dankzij de liefde voor het snowboarden en elkaar is er een heel mooi resultaat uitgekomen. De sfeer tijdens de trips was erg gezellig. Af en toe was er wat wrijving, maar gelukkig duurde dat nooit lang. Ik was voor de eerste keer mee om op straat te fi lmen en twijfelde ineens over de makkelijkste tricks. Je kunt namelijk veel harder vallen. Gelukkig heb ik veel steun gekregen van de crew en kon ik altijd bij ze terecht.’

kas ‘...ik vroeger erg veel tekende en erg creatief ben. Tijdens het snowboarden op straat komt dat goed van pas. Ik zie bepaalde mogelijkheden op spots en bedenk nieuwe tricks. Op die manier kan ik me goed onderscheiden van de rest.’

----------------------------------------------racHida alouad el Haj amar 27-08-1993 zoetermeer ----------------------------------------------discipline rail results 1st rock a rail 2011, 1st rock a rail 2012, top 10 frontline railjam 2012 sponsored by dcshoes, switchback bindings, sabre, frends headphones, t.o.t.w apparel -----------------------------------------------

tijdens een trip met de postland tHeory-crew…

fs noseblunt, rokkeveen, nl

kas ‘...is het vaak erg gezellig, maar tegelijkertijd ook hard werken. Toen ik voor het eerst mee ging naar Helsinki had ik niet verwacht dat er zoveel bij komt kijken. Tegenwoordig weet ik dat het ook een stuk makkelijker kan: gewoon een vliegtuig boeken, ter plekke een auto huren en je bent al een heel eind! Echter als je serieuzere en grotere spots wil gaan doen komt er al gauw een hele organisatie om de hoek kijken. Ik probeer mezelf tijdens elke shoot weer te overtreffen, maar als ik dan m’n videopart terug zie heb ik meteen het gevoel dat het beter had gekund. Dat motiveert me voor de volgende keer.’

snowboard magazine

kas vs. rachida

----------------------------------------------kas lemmens 05-04-1994 ----------------------------------------------discipline rail results best trick, best rider en winnaar game op o.u.t. aleX tank jib factory 2013, best trick en best overall rider frontline railjam 2013, best trick rock a rail 2013 sponsored by switchback bindings, thirtytwo boots & outerwear, signal snowboards, howl supply, ashbury eyewear -----------------------------------------------

mijn voorbeeld is… rachida ik wil… rachida ‘...nog wat beter switch leren rijden, zodat alles wat ik nu kan ook switch lukt. En aankomend seizoen wil ik weer de straat op om te fi lmen en aan een aantal wedstrijden meedoen. Ik zal altijd snowboarden, maar je geld er mee verdienen is lastig. Als dat zou kunnen dan zou ik dat wel het liefste doen!’

kas ‘...mezelf voorlopig blijven overtreffen en steeds betere videoparts maken. Ik wil me vooral gaan concentreren op het laten zien van tricks en spots die nog niet vaak gedaan zijn. Het belangrijkste vind ik om me persoonlijk te verbeteren, dus zolang ik het gevoel heb dat het beter kan, zal ik altijd de motivatie hebben om door te gaan.’

‘...misschien wel Dimi de Jong, want hij is een van de weinige flatlanders die van het snowboarden kan leven. Op internationaal gebied is Desiree Melancon mijn favoriet! Ze snowboard super hard en stylish! Ik heb haar dit jaar bij The Reels Festival ontmoet. En hoewel ik niet snel verlegen ben, was het toch wel even eng haar de probs te geven!’

kas ‘...Gerben Verweij. Een paar jaar geleden, toen ik Gerben nog niet kende, keek ik echt tegen hem op en vond ik het Nederlands sickste snowboarder. Nu kijk ik nog steeds tegen hem op, omdat hij de rest van de wereld toch wel heeft laten zien dat we hier in Nederland ook goed kunnen snowboarden. En dat je als Nederlander ook best iets kunt bereiken. Maar ik ben fan van meerdere rijders, puur en alleen vanwege hoe goed ze snowboarden. Bijvoorbeeld Joe Sexton, Jed Anderson en Ford Bailey.’

Het is moeilijk uit te leggen dat… rachida ‘... ik met mooi weer naar een indoorhal ga of in de winter een beetje op straat rondhang. Sommige vrienden snapten daar in het begin niks van. Totdat ik ze wat fi lmpjes liet zien. Mijn familie weet precies wat ik doe en staat er gelukkig voor 100% achter. Het is uiteindelijk niet zo moeilijk om uit te leggen waarom ik graag snowboard. Het is een gevoel van vrijheid. Als ik snowboard hoef ik nergens anders aan te denken.’

kas ‘... dat je niks anders wil doen dan snowboarden. Maar dat geldt denk ik voor elke fanatieke snowboarder. Gelukkig beginnen ze er bij mij thuis al wat makkelijker mee om te gaan sinds ik een aantal goede contest-resultaten heb behaald. ‘

taste it!

Flow Fuse at binding Ook de nieuwste allmountain binding van Flow is voorzien van N.A.S.T.Y-technologie, wat betekent dat de strap automatisch omhoog en omlaag beweegt als je de highback open of dicht klapt. De hele nieuwe base is tevens in een H-vorm gemaakt, wat het gevoel met je board optimaliseert.

ride capo binding Drie features, een doel. Dankzij flexibele straps blijft de binding comfortabel om je boots zitten, zorgt het Wedgie voetbed voor de perfecte stand van je voeten en is het gevoel met je board optimaal vanwege het Infinity Chassis. Een allmountian binding voor de dagelijkse shredder.

€249,95 | www.flow.com

€249,95 | www.ridesnowboards.com

k2 tHrive Helm Deze hardshell Trive helm van K2 biedt 100% bescherming in een low-profile jasje. De fit is optimaal, de padding comfortabel en de details zijn mooi afgewerkt.

bonFire morris jacket Met de classic Amerikaanse worker look en stijlvolle fit draag je het Morris jacket het liefst het hele jaar door. De dikke stof is duurzaam, extra gevoerd en waterafstotend.

island tribe IslandTribe spray met SPF 30 is niet alleen transpiratie-, maar ook waterbestendig. De spray wordt snel in de huid opgenomen, geeft een intensieve verzorging en beschermt tegen UVB- en UVA-stralen.

€79,95 | www.k2snowboards.com

€209,95 | www.bonfiresnowboarding.com

€17,95 | www.islandtribe.nl

taste

roxy ollie pop snowboard De naam zegt het al: de Ollie Pop hoort in het park thuis. De rockervorm met magnetraction is een optimale combinatie voor dames die graag een sprongetje wagen en op de piste iedereen bij willen houden. €449,95 | www.roXy-netherlands.nl

snowboard magazine

XXXXXXXXXX abonnee

& kies uit een van onderstaande welkomstcadeau’s! 1.

dragon dx goggle

dakine beanie

korting

Ook dit jaar kun je weer een vette goggle van Dragon bij je abonnement krijgen. De DX is al jaren een van de populairste modellen van Dragon. Stylish, comfortabel en een lens voor alle omstandigheden. En het allermooiste, met een hele dikke korting verkrijgbaar als je nu lid wordt.

Ben je nog op zoek naar een nieuwe beanie, dan ben je bij Taste aan het juiste adres. Als je lid wordt van Taste heb je keuze uit twee Dakine beanies, nl. model Wendell (bruin) of Flipflop. Laatstgenoemde is een reversible en kan dus aan twee kanten gedragen worden. Handig als je met verschillende outfits wilt matchen of gewoon niet altijd dezelfde muts op wilt hebben!

Wil je geen welkomstgeschenk? Dan hebben we ook wat leuks voor je, nl. een abonnement met een dikke korting van 30%.

voor maar € 43,85 krijg je 3X taste snowboard magazine plus een dragon dX goggle (winkelwaarde: € 89,95) thuisgestuurd.

67% korting

voor € 17,85 krijg je 3X taste snowboard magazine thuisgestuurd.

voor maar € 19,85 krijg je 3X taste snowboard magazine plus een stylishe dakine beanie (winkelwaarde: € 24,85) thuisgestuurd.

gratis

30% korting

surF naar www.tastesnowboardmagazine.nl oF bel met 0251 252350 en sluit je abonnement aF! * de verzendkosten voor de dragon goggle bedragen € 6,-, voor de dakine beanie bedragen deze €1,25. ** ben je al abonnee, kun je deze producten ook met korting bestellen. stuur een mail naar info@soulonline.nl en ontvang direct een aanbieding!

day & night

taste

day / neff bando beanie €24,95 / Quiksilver darcy jacket €259 / nikita penrose pants €179,95 / o’neill cristal gloves €59,95 / vans women hi standard snowboard boots €210 night / vans conceal beanie €20 / nikita denial shirt €69,95 / vans mc golrick park crew sweater €70 / o’neill fav 5-pocket pants €79,95 / vans classic slip-on shoes €651 beeld tom ten seldam, visagie hilda de jong, styling sanne de jong, mirte van dijk

model marleen stoop

snowboard magazine

day & night

day / airblaster grumpy jacket €249 / airblaster sissy pant €209 / o'neill avie gloves €69,95 o'neill plagne beanie €17,95 / electric egb2 goggle €129,95 / flow the ansr Quickfit boots €199,95 night / reell slim chino €64,95 / reell hunter shirt €59,95 / neff fold beanie €21,95 vans ludlow shoes €95 / electric dw01 pu watch €349,95

model jurriaan morsink

day & night

taste

day / dragon d2 goggle €99,95 / o’neill sparkle fz fleece €99,95 / nikita katla jacket €399,95 armada women’s wildling gore-teX mitten €89,95 / roXy woodrun pant €159 / nowboard boots, salomon €259,95. night / vans stormy pullover €55 / vans monument walk shirt €60 nikita crush jeans €99,95 / roXy jin li lace up boots €145

model kirstie hubner

snowboard magazine

day & night

day / o’neill button up jacket €249,95 / protest mental boardpant €139,99 / vans black label skateboards flannel €70 ashbury kaleidoscope lnp pro model goggle €99 / howl vintage mitt €75 / o’neill cortina beanie €19,95 / nitro anthem tls boots €229,95 night / bataleon hector hoody €189,99 / protest chopstick sweatshirt €59,99 /reell radar pant €49,95 neff daily sucker watch €39,95 / vans 106 mid shoes €80 / vans attendance trucker hat €20

model ruben visser ‘t hooft

day & night

taste

day / salomon X-tend 10 small goggle €129,95 / o’neill truro beanie €25,95 / roXy wildlife jacket €279 salomon big up ii womens glove €44,95 / brunotti leshouw womens snowpant €129,99 / alomon ivy boots €229,95 night / brunotti headband €19,99 / o’neill script s/slv tee €25,95 /nikita falcon knit €99,95 vans skinny denim €75 / vans sk8 hi wedge shoes €90

model bo dirkmaat

snowboard magazine

day & night

day / protest asian boardjacket €189,99 / o’neill eXalt pants €139,95 / nitro ultra tls boots €289,95 / o’neill pizol beanie €25,95 / pow royal glove €84,95 / electric egb2 €129,95 / sweet protection grimnir mips helmet €349,95 night / vans lynch sweater €70 / o’neill alpha bravo hyperfleece €169,95 / vans otw v56 shadoff pants €90 protest hypnotic snowboot €69,99 / electric trenton cap €32,95

model job middelhoek

particular parks

taste

---------------------------------------------

--------------------------------------------parkmanagers lijken steeds meer op echte designers. zij proberen hun funpark tegenwoordig een geheel eigen karakter te geven. wij zochten vijf eigenzinnige funparken in de alpen voor je uit en spraken met de ontwerpers. --------------------------------------------tekst mirte van dijk

--------------------------------------------waar avoriaz, haute savoie, frankrijk kenmerk all mountain freestyle terrein met natuurlijke obstakels in bebost gebied open 21 december t/m 27 april aFmetingen 1,3 kilometer lang 470 hoogtemeters afdaling niveau licht gevorderde ---------------------------------------------

In 2008 kreeg Europa haar eerste funpark dat volledig gebaseerd was op wat de natuur ons te bieden heeft: The Stash. Dit uit Amerika overgewaaide ontwerp is een idee van Jake Burton himself en vind je op slechts zes plekken in de wereld. Een daarvan ligt in Avoriaz.

de basis The Stash is de enige in zijn soort. Het park ligt niet gewoon op de piste, maar er juist net buiten tussen de bomen en rotsen. De features zijn gebouwd naar het verloop van de berg en vormen een enorme speeltuin met vele obstakels. Tijdens elke run in het park vindt de creatieve boarder wel weer een nieuwe hit. Het park is gebouwd voor de gevorderde tot vergevorderde snowboarders die hun freestyleskills graag toepassen in allmountain terrein. Te ontdekken obstakels zijn wall rides, log jibs, cliff drops, tree rides, road gaps en pillow lines die gedurende het seizoen van vorm veranderen afhankelijk van de sneeuwcondities.

inside inFormation beeld pierre van everbroeck, oreli berthollier

Taste sprak met Jean-Noël, de Franse parkmanager van The Stash: ‘Voor de winter van 2006-2007 hadden we een houten jibpark

ontworpen: The Biotop. Na dat seizoen benaderde Burton ons voor het gezamenlijk project wat The Stash heette. Alles werd in diezelfde zomer al uitgewerkt en uitgedacht. Sinds het seizoen van 2007-2008 staat de ontwikkeling van het park geen moment stil. Zo wordt er ongeveer een maand voordat het winterseizoen begint alles weer nagelopen en gerepareerd, maar komen er ook altijd een paar nieuwe obstakels bij. In principe staat alles vast aan de bomen of de grond, dus het is niet vanzelfsprekend dat we tijdens het seizoen nog vele veranderingen aanbrengen. Voor al onze parken hebben we dezelfde crew, bestaande uit zes man en vier pistebully-rijders. Er is niemand die zich uitsluitend bezighoudt met The Stash.’ Wat er voor dit seizoen precies op de planning staat qua features houdt Jean-Noël geheim, maar dát ze iets nieuws bedacht hebben kan hij in ieder geval niet verbergen.

snowboard magazine

particular parks

--------------------------------------------waar kaprun, salzburg, oostenrijk kenmerk grootste halfpipe van europa open superpipe: december t/m mei park: oktober t/m mei aFmetingen 160 meter lang 6,6 meter hoog niveau gevorderd onze eigen steve krijbolder

Het funpark van Kaprun is een van de weinige parken waar je al vanaf oktober kunt shredden. Het is dan ook de trots van de Kitzsteinhorn vanwege haar lange winterseizoen. Naast het Easy Park, wat geschikt is voor beginners, en het Central Park, voor gevorderden, ligt er vanaf half december een perfect geshapete halfpipe: de grootste van Europa.

de basis

beeld kaprun-zell am see tourismus, roland haschka

Alli Zehetner nodigde me uit voor een rondje

De Kitzsteinhorn staat bekend om zijn uitgebreide, veelzijdige funpark waar de Nederlandse selectie en vele internationale teams regelmatig te vinden zijn voor een trainingssessie. Het meest opvallende item is de Superpipe, die met haar afmetingen gelijk staat aan de halfpipe zoals ontwikkeld voor de Winterspelen. Hoofdshaper van de Superpipe en bouwer van de halfpipe in Sochi is de Oostenrijker Alli Zehetner, die zich sinds 2000 gespecialiseerd heeft in het bouwen van halfpipes. Dankzij de toewijding van het twaalfkoppige team ligt het funpark, inclusief de Superpipe, waar maar liefst 25.000 m3 sneeuw voor nodig is, er het hele seizoen piekfijn bij.

inside inFormation

---------------------------------------------

in de pistebully: â&#x20AC;&#x2DC;Het is een tijdrovend karwei, die Superpipe. We graven, shapen, bouwen, zagen et cetera totdat de pipe, gebouwd volgens Amerikaanse maatstaven, tot op de centimeter de juiste vorm en afmeting heeft. Daar zijn we ongeveer drie weken fulltime mee bezig. Omdat dit toch wel de trots van ons park is en er vele teams langskomen om te trainen, is het belangrijk om de pipe het hele seizoen optimaal in conditie te houden. En die mogelijkheid is sterk afhankelijk is van de hoeveelheid sneeuwval. Soms moeten we, en dat geldt ook voor de andere obstakels in het park, iets dichtgooien. We shapen liever een paar dingen optimaal, dan alles maar half. De Superpipe is na een paar weken zo sterk, dat het niet vaak voorkomt dat we hem wegens slechte omstandigheden moeten sluiten.â&#x20AC;&#x2122;

particular parks

taste

--------------------------------------------waar silvretta-montafon, vorarlberg, oostenrijk kenmerk heeft de meeste obstakels van europa open eind december t/m begin april niveau alle ---------------------------------------------

Montafon is een uitgestrekt skigebied in Vorarlberg, wat in de eerste instantie op een familiegebied lijkt, maar uiteindelijk een paradijs is voor freestylers. Het Nike Snowpark is dankzij events zoals ‘Nike Stairset Battle’, ‘Chill and Destroy’ en ‘Snake & Hammers’ een van de grootste parken van Europa geworden en telt inmiddels meer dan veertig obstakels. beeld cyril müller, dominik hadwiger

de basis

inside inFormation

Sinds het funpark in Montafon verplaatst is naar Hochjoch en een eigen parklift - de Freda stoeltjeslift - tot haar beschikking heeft, kent het funpark geen grenzen meer. Het park ligt daardoor in een hoger gelegen deel van het gebied, waardoor de sneeuw langer goed blijft. En dat is maar goed ook, want als een van de weinigen in Oostenrijk gebruikt het Nike Snowpark uitsluitend natuurlijke sneeuw om haar features te bouwen. De setup van het park wordt gedurende het seizoen hier en daar omgebouwd, zodat de locals en pro’s zoals Halldor Helgason, Ethan Morgan en Jamie Nicholls kunnen trainen. Een voordeel voor de toerist: vele obstacles blijven staan en geven je een indruk van wat er op wereldniveau gereden wordt. En omdat dát niveau vaak te hoog gegrepen is, liggen er nog tientallen andere features voor je klaar die bij elk niveau aansluiten.

Aan het woord is Denny Bräuniger, verantwoordelijke voor het park: ‘We zijn druk bezig met de setup voor komend seizoen, die moeten we in december rond hebben. De grote lijnen van het park liggen al wel klaar, maar de details moeten nog bevestigd worden. Komend seizoen zal er onder andere een dubbele pro kickerline liggen, diverse medium kickers, en ontzettend veel rails, boxen en jib features. En, verrassing, we krijgen ergens in het seizoen een nieuwe pipe dragon! Ofwel, er komt dit seizoen opnieuw een halfpipe. Samen met het ervaren team van zes tot acht shapers, zullen we elke dag de obstakels nalopen, shapen en verfijnen. Alles bij elkaar is het een van de meest uitgebreide, kwalitatieve, parken van Europa. En hoewel het nog niet officieel is, zijn we achter de schermen bezig met een tweede editie van ‘Snake & Hammers’ en komt er sowieso weer een editie van ‘Chill and Destroy’.’

particular parks

taste

--------------------------------------------waar arosa, graubunden, zwitserland kenmerk nauwelijks ontdekt funpark van serieus formaat open half december t/m begin april aFmetingen 500 hoogtemeters afdaling niveau alle ---------------------------------------------

Arosa is een onbekend skigebied in Graubunden, Zwitserland. Ze lijken van de wereld afgesloten dankzij de meer dan 360 bochten tellende bergweg die je af moet rijden om bij het einde van het dal te komen waar het dorp ligt. Het is de ontdekkingstocht waard, want je vindt hier een van de rustigste, serieuze funparken die je ooit gezien hebt. beeld mirko schadegg - picstars.net

de basis

inside inFormation

Hoewel we Arosa niet zo goed kennen is haar buurman Lenzerheide een stuk beroemder. Daar worden wedstrijden gehouden, zijn meer toeristen te vinden en stond het grootste gedeelte van het funpark. Sinds Lenzerheide met Arosa verbonden is, dankzij een supersonische en snelle lift die vanaf deze winter open is, is het minipark in Arosa uitgegroeid. En omdat Arosa/Lenzerheide nog niet echt ontdekt is door freestylend Europa, kun je jezelf hier in alle rust storten op nieuwe features. Het park is het hele seizoen in perfecte shape, dankzij het grondwerk dat is verricht voor de pro kickerline en halfpipe.

Mirko Schadegg, die al jarenlang bij de ontwikkeling van het park betrokken is, zegt: â&#x20AC;&#x2DC;Elk jaar probeerden we de gemeente er van te overtuigen dat we een halfpipe en een fatsoenlijke kickerline nodig hebben. Dit park is opgezet zonder sponsor, dus elke uitbreiding of verandering moeten we verantwoorden en overleggen. Nu het park (Q-Parks) in Lenzerheide zich meer richt op rails, boxen en jibfeatures, zijn wij het nieuwe visitekaartje qua kickerlines. Je vindt hier weinig toeristen uit andere landen, iedereen die in het park hangt is een local of komt uit een ander deel van Zwitserland. De sfeer is heel relaxt en druk is het nooit.â&#x20AC;&#x2122;

Kernweg 1, 1627 LC Hoorn 0229 219913

particular parks

taste

--------------------------------------------waar tryvann, oslo, noorwegen kenmerk stadspark open begin november t/m begin april aFmetingen features: ±30 halfpipe: 4,2 meter hoog en 100 meter lang superpipe in wyller: 7,2 meter hoog en 160 meter lang niveau een specifiek deel voor beginners en licht gevorderden en een deel voor vergevorderden ---------------------------------------------

Er zijn maar weinig grote steden in Europa waar je binnen een kleine dertig minuten in een skigebied staat. In Oslo ligt het Vinterpark Tryvann, een kleine berg met een indrukwekkend park waar verschillende grote wedstrijden gehouden worden en als trainingsbasis dient voor vele Noorse proriders.

de basis Het park bestaat uit twee delen. Een deel voor beginners en licht gevorderden, dat bijna op de top van het gebied ligt, en een slopstyle-georiënteerd stuk voor gevorderden in het deel genaamd ‘Wyller’. Daarnaast bouwen de Noren twee halfpipes. Ook hiervoor geldt de verdeling tussen beginners en gevorderden. De halfpipe in Wyller is volgens de maatstaven van de Olympische Winterspelen gebouwd en is dan ook drukbezocht door nationale teams. Omdat Vinterpark zo dichtbij de stad ligt, wil de ontwerper van het funpark het stadse gevoel op bepaalde plekken in het park terug laten komen.

inside inFormation beeld oslo vinterpark tryvann

Wij vuurden wat vragen af op Anders Haglöf, de ontwerper en verantwoordelijke van het park: ‘Ons team bestaat uit twee shapers die elke dag

ongeveer acht uur lang bezig zijn met shapen. ‘s Nachts werken er nog twee die met pistebully’s aan de slag gaan. Het team is erg klein, maar we zorgen ervoor dat de ontwikkeling van het park niet stil ligt. Ik start met de planning en ontwerpen in september. Het grootste gedeelte van het park bestaat niet uit grondwerk en dat maakt het iets makkelijker om het park gedurende het seizoen wat op te frissen met nieuwe elementen, lijnen en grotere obstakels. Zo groeit het park ook enigszins mee met de rijders die het hele seizoen trainen. We hebben namelijk nauwelijks internationale toeristen, op de proriders die trainen voor de Winterspelen in Sochi na. Bijna iedereen komt uit Oslo of omgeving. Helaas hebben we dit jaar geen grote events in het Vinterpark, we kunnen ons nu concentreren op de corerijders en het park verder ontwikkelen. The Arctic Challenge hosten we wel weer dit jaar.’

interview – joey & bas

taste

beeld mirte van dijk

Snowboardführer Bas Elhorst (33) lijkt op de Grote Vriendelijke Reus als hij opkomend talent Joey van de Noort (12) de hand schudt. Ze zitten beiden in het team van Flow Benelux, de een als oudste en de ander als jongste teamrijder van Nederlandse bodem. Ondanks hun overduidelijke verschillen delen ze één grote ambitie: nog beter leren snowboarden. tekst mirte van dijk

In de Nederlandse freeride-scène is Bas Elhorst onlosmakelijk verbonden met poederchasen, couloirs af blazen en nieuw terrein ontdekken. Joey van de Noort zoekt liever het funpark op om te trainen voor wedstrijden en kan steeds meer overwinningen aan zijn portfolio toevoegen. Sinds Joeys laatste training van Bas, hebben de twee elkaar nauwelijks gesproken of gezien. Beiden hebben nu tijd vrijgemaakt voor een wederzijds interview voor Taste.

snowboard magazine

een gesprek tussen twee generaties snowboarders

interview – joey & bas

Joey: ‘Had jij ook een trainer?’ Bas: ‘In het begin probeerde ik het gewoon zelf, met vallen en opstaan. Maar op een gegeven moment werd het tijd voor een ochtendje les. Dat was in Mallnitz, Oostenrijk. Ik zie het nog voor me, zo’n typische Oostenrijkse skileraar, die veel beter kon skiën dan snowboarden. Niet veel later ging ik mee met een camp van Ripstar, samen met een van mijn beste vrienden. Daar heb ik voor het eerst treeruns gedaan en zelfs een 540 geleerd. Uiteindelijk heb ik nooit een trainer gehad of nog meer les genomen. Ik heb wel de

Joey vouwt een papiertje uit elkaar en weet niet zo goed hoe hij moet beginnen. Zoveel vragen staan erop die hij graag aan de Grote Vriendelijke Reus wil stellen. Ze hebben elkaar nooit écht gesproken, er werd altijd volop getraind. Een onwennig lachje ontglipt hem als de eerste vraag over tafel rolt: ‘Hoe lang snowboard je eigenlijk al?’ ‘Oef!’ zucht Bas ‘Al langer dan dat jij op de aardbol staat! Hoe oud ben je?’ Joey: ‘Twaalf.’ Bas: ‘Ja, dat dacht ik al... ik snowboard nu ongeveer achttien jaar.’ Er verschijnen een paar grote ogen op Joeys gezicht. ‘Wat zou je allemaal nog graag willen doen?’ Bas:’Qua snowboarden kan ik wel duizend dingen opnoemen! Ik wil in ieder geval terug naar Alaska, maar zou graag naar Zuid-Amerika, Japan, de Kaukasus en Zuid-Korea gaan. Zoveel gebieden, zo weinig tijd. Het lijkt me fantastisch om verder van de bewoonde wereld te gaan tourboarden en grotere en gevaarlijkere stukken te rijden. Het liefste met meer beklimmingen erin. Ook wil ik mezelf ontwikkelen op gletsjergebied, een beetje a la Jeremy Jones: maanden onderweg zijn om bij een bepaalde top of afdaling te komen. Voor komende winter zou ik graag een langere winter hebben, zodat ik in het voorjaar wat spectaculairdere backcoutrylijnen kan rijden. Verder zal ik gewoon weer werken als gids in Arlberg en diverse trips maken of voor fotoshoots onderweg zijn.’ Joey: ‘Waarom ben je eigenlijk gaan snowboarden?’ Bas: ‘Toen ik jong was zag ik als achtjarige van die stoere snowboarders op de piste en dacht meteen, dat wil ik ook! Het zag er zo veel mooier uit dan skiën. Het had een ongelofelijke aantrekkingskracht op mij. Ik vond het zoveel radicaler en cooler. Uiteindelijk had ik jouw leeftijd toen ik voor het eerst op een snowboard stond. In die tijd was dat nog met skischoenen op een hele lange plank, eentje van 164! Nee, voor mij geen ski’s meer.’

beeld erwin van de noort

opleiding tot snowboardleraar gedaan. Eerst Anwärter, toen Landes, Alpinkurs en later Staatlich en Snowboardführer. Je leert er zelf veel beter door snowboarden, maar de focus ligt natuurlijk op het lesgeven en gidsen. Joey: ‘Als freerider maak je vast veel spannende dingen mee...’ Bas:’Ja, dat klopt. In Alaska ben ik echt een keer geschrokken. Daar heb je hele grote gletsjerspleten, waar je zo in een groot gapend gat kijkt. Je moet altijd goed opletten. Onze helikopter was precies op het puntje van de berg geland.

interview – joey & bas

taste

----------------------------------------------bas elHorst 10-03-1981 badHoevedorp ----------------------------------------------discipline freeride results staatliche snowboardlehrer en snowboardführer sponsored by flow, rhythm, mons royale, smith en bca -----------------------------------------------

Ik ging er als tweede uit, maar zakte meteen door de windlip heen. Hartstikke gevaarlijk met al die gletsjerspleten op de loer. De gids die erbij was moest me helpen. Ik zat muurvast.’ Joey laat een ‘wow’ ontglippen. Bas moet hard lachen: ‘Dat is een heel andere kant van het snowboarden hè?’ Joey: ‘Ja, maar wel heel erg gaaf! Toch blijf ik zelf veel liever park rijden, daar wordt ten minste alles voor je gebouwd. Je hoeft er niet over na te denken en het ligt er vaak goed bij. Bovendien is het park ook vaak anders, dus er is genoeg te doen.’ ‘Wat nou als er geen park lag?’ vraagt Bas om een beetje te ontdekken of Joey ooit zal gaan poederrijden.

beeld michiel rotgans

Joey: ‘Ja, dan natuurlijk poeder!’ Bas: ‘Kijk wij hadden vroeger geen park en móesten wel zelf alternatieven verzinnen. Ik had nooit zin om zelf te scheppen, dan hielp ik liever een groepje snowboarders mee die al bezig waren, dan dat ik zelf helemaal opnieuw moest beginnen. Meestal deden we dat buiten de piste, als er verse sneeuw gevallen was. Heb jij eigenlijk wel eens een poederkicker gereden?’ Joey: ‘Ik heb wel eens meegeholpen met het scheppen van een poederkicker, maar ik heb hem nooit gesprongen. Hij was ook niet zo groot. De cliff die ik een keer buiten de piste gesprongen heb wel! Daar dacht ik verder ook helemaal niet over na, ik ging gewoon. En dat ging goed.’ Bas: ‘Dat klinkt niet als een wedstrijd of training, maar meer als gezellig snowboarden met je vrienden. Wat vind je belangrijker?’ Joey: ‘Eigenlijk vind ik het allebei even belangrijk. Ik zou graag zo goed willen zijn dat ik mee mag doen met de Olympische Spelen. En dan niet alleen maar meedoen, maar ook echt een gouden plak binnenslepen. Dan ben ik de beste van de wereld op het onderdeel slopestyle. Op mijn zestiende mag ik meedoen en dan kan ik op mijn twintigste winnen.’ Ik zie een glimlach van oor tot oor.

snowboard magazine

----------------------------------------------joey van de noort 13-11-2001 numansdorp ----------------------------------------------discipline slopstyle, halfpipe, big air results eerste nk laaX bigair 2013, eerste nk laaX slopestyle 2013, winnaar audi snowboard series in crans montana 2013 sponsored by flow, o’neill, snowworld, de lange optiek (oakley), amplifi, pow gloves, freestyle sport roosendaal, super feet, sneeuwattractiepark skidôme en nXtz -----------------------------------------------

beeld o’neill

interview – joey & bas

Bas: ‘In de tijd dat ik jou training gaf wilde je het liefste de halfpipe in.’ Joey: ‘Dat vind ik ook wel leuk hoor, maar ik spring liever kickers.’ Bas: ‘Denk je dat eigenlijk dat er straks nog verder gesprongen gaat worden, met nog meer rotaties? Het lijkt nu allemaal al op z’n max te zijn, vind je niet?’ Joey kijkt bedenkelijk. ‘Hm, ja, misschien wel. Maar er zijn altijd wel nieuwe tricks te verzinnen.’ Bas: ‘Of de wedstrijdvorm gaat misschien veranderen. Als jij alles voor het zeggen had, wat voor wedstrijd zou je dat het liefste zien? Welke onderdelen en in wat voor vorm?’ De bedenkelijke blik van Joey blijft nog even op z’n gezicht staan en hij valt even stil. Hij lijkt erop dat er nieuwe varianten ter plekke bedacht worden. ‘Het is wel erg moeilijk om iets te bedenken’ zucht Joey, ‘maar ik zou willen dat er nooit iemand valt en er alleen maar hele vette tricks gedaan worden. De lijn moet uit drie of vier kickers bestaan, met daarachter een paar rails, een dubbel kink bijvoorbeeld. En ook nog kleine kickers.’

Bas: ‘Wat vind je het minst leuk aan wedstrijden?’ ‘Dat je kan verliezen. Of dat je valt en je run niet af kunt maken. Het is best lastig om de concurrentie te verslaan, straks in het Rookie-team wordt het allemaal wat moeilijker. Op zich vind ik het niet spannender, maar ik zal er harder voor moeten werken. Daar heb ik best veel zin in.’ Bas: ‘Wat moet een trainer eigenlijk in huis hebben om jou te trainen?’ (De moeder van Joey, die zich tot nu toe heel stil op de achtergrond bevond, moet lachen.)

interview – joey & bas

taste

beeld michiel rotgans

‘Wacht,’ zegt Bas ‘ik kan daar denk ik zelf al antwoord op geven. Jij bent een beetje rebels kan ik me herinneren. Als iedereen naar links gaat, ga jij naar rechts. Volgens mij heb jij een hele strenge trainer nodig!’ ‘Jij was best streng!’ lacht Joey. ‘Ja, dat klopt’ vervolgt Bas ‘maar dat was ook wel nodig om ongelukken te voorkomen. Er liggen veel gevaren op de loer in de bergen. Andere gevaren dan bij kickers springen of railrijden. Zeg Joey, is straatrijden niks voor jou? Meegaan op trip om te shooten voor een film?’ Joey: ‘Misschien wel. Ik heb bij ons in de buurt, in Barendrecht, trouwens een geheime spot ontdekt. Als er genoeg sneeuw ligt dan ga ik daarheen met mijn snowboard! Oh, en in Rotterdam heb ik ook wel eens een kleine kink gezien. Die geeft volgens mij zoveel power dat je over het laatste stuk heen vliegt!’ Bas: ‘Die wil ik volgend seizoen dan wel terug zien op video!’ Joey: ‘Dat is goed! En dan wil ik ook meteen achter een auto aanhangen. Dat lijkt me gaaf. Ben jij nog wel eens op straat te vinden Bas?’ Bas: ‘Oe, vroeger wel. Dan bouwden we in de berm

een kickertje of zetten we ergens een rail neer en lieten we ons inderdaad door middel van een auto vooruit trekken. Maar nu niet meer, daar ben ik misschien toch te oud voor. Ik heb nu andere ambities.’ Joey, lachend: ‘Ik heb Bas nog nooit een rails zien rijden!’ Bas: ‘Jij reed vroeger alleen maar indoor of niet Joey?’ Joey: ‘Ja, wel veel. En ik vond het toen ook lastig me aan te passen als ik dan de bergen in ging. Maar nu is dat al makkelijker. Op de berg is alles groter en wordt er meer gebouwd. Je kunt dan ook met meer snelheid je tricks doen.’ Bas: ‘Wat is je favoriete trick?’ Joey: ‘De back 360! Ik wil nog graag switch back 360 kunnen, maar de switch back 180 gaat ook nog niet zo lekker. Nog even oefenen dus.’ Bas: ‘Hé, maar die hebben we wel samen geoefend!’ Joey: ‘Ja, ik denk dat ik nog meer van je kan leren hoor. Dat lijkt me wel wat. Zeker nu ik jou ook eens op een andere manier heb leren kennen. Dit moeten we vaker doen, haha.’ Bas, lachend: ‘Zeker, maar dat betekent echt niet dat ik minder streng word als trainer!’

powderride camp 22 februari t/m 1 maart Kaprun / Salzburgerland

Trip info: Datum: 22 februari t/m 1 maart 2014 Verblijf in ruim appartement (7 overnachtingen) - 6-daagse liftpas - 5 dagen rijden met gids - Gratis abonnement op de Taste - Leesvoer tijdens het camp - Salomon testboards - Mammut lawine airbag - Mammut snowsafety set - Theorie clinics - Prijs: € 750,Unlimited powder! Powered by:

Wil je ook een week alleen maar poeder pakken op de mooiste lange afdalingen? Ga dan mee met het Taste PowderRide camp by Ripstar in Kaprun! Tijdens deze week gaat het alleen maar om poeder rijden. Overdag willen we weinig tijd verliezen met lange uiteenzettingen over snowsafety of techniek. Na een korte training in het gebruik van pieper, schep en sonde, duik je dan ook al snel de poeder in. Ripstar werkt met gediplomeerde gidsen die de omgeving kennen als hun broekzak. Ze begeleiden je naar de mooiste spots, door dikke poedervelden en uitdagende steeps. Uiteraard leggen de Ripstar gidsen je uit waarom sommige hellingen wel en anderen weer niet gevaarlijk zijn en geven je tips om nog beter door dat poederveld te knallen. ’s Avonds kan er met het verzamelde beeldmateriaal nog gelachen en genoten worden van de avonturen die je hebt meegemaakt die dag. Extra’s van de week: Alle deelnemers krijgen een gratis abonnement op de Taste en uiteraard regelen we het nodige snowboard leesvoer voor je tijdens de reis. En van de reis komt een verslag te staan in de Taste van volgend jaar. Kortom wil je een te gekke week poeder rijden, dan ben je aan het juiste adres!

VOOR MEER INFO: WWW.RIPSTAR.NL - 020-6886090

tasty

taste

snowboard magazine

tasty

----------------------------------------------geluk voor gevorderden ----------------------------------------------stap 1 denk nooit dat een perfecte poederafdaling tijdens ongunstige weersomstandigheden een ver-van-je-bed-show is. stap 2 hoop, voordat je gaat slapen, op een wissel van de wacht onder de weergoden en geloof erin dat de volgende ochtend genoeg vers is gevallen voor een powdershred. stap 3 wees â&#x20AC;&#x2122;s ochtends niet verbaasd dat je wens in vervulling is gegaan, begroet de zon en verse sneeuw met een lach en shred de benen uit je lijf in de fijnste poeder van het seizoen! -----------------------------------------------

beeld taco spriensma magenta films rijder steffen van der land waar? sĂ&#x2013;lden, oostenrijk

making the cover

taste

snowboard magazine

making the cover

voorbereiden, plannen en sHooten maar

tekst mirte van dijk beeld markus rohrbacher, mirte van dijk

‘Markus, I really need a cover for the second issue. Please shoot it.’ Hij lachte me uit. Toen hij daar mee klaar was zei hij: ‘Ok, sure, please stop by next week. Then I’ll shoot your cover.’ Hoorde ik daar een sarcastische ondertoon? Er was maar een manier om daar achter te komen: op naar Flachau-Winkl dus.

making the cover

taste

Het is natuurlijk helemaal niet de bedoeling om op commando een coverfoto te schieten. Een cover heeft een ziel, een verhaal. Zoiets overkomt je, als je met vrienden of pro’s onderweg bent, maar meestal niet onder druk. Stel je het meest indrukwekkende verhaal dat achter een coverfoto kan schuilen voor: je hebt een paar dagen lang in weer en wind geprobeerd foto’s te schieten en bijna iedereen werd uit de offpiste geveegd. De moed is in je softboots gezakt, want nu kan dat ene couloir, die zo mooi op de cover zou kunnen prijken, nog steeds niet gereden worden. Een dag later lijkt het weer opgeklaard als je gewekt wordt door de zonnestralen die via het half dicht gesneeuwde raam op je hoofd schijnen. Tijd voor een nieuwe poging om dat covershot binnen te halen. Op zo’n dag klopt alles: de sneeuwcondities, het licht en de sfeer. Dát is het moment waarop ongemerkt een coverfoto geschoten wordt. Pas als je ’s avonds onder het genot van een pintje de beelden terugkijkt en iedereen ineens een ‘wooow’ laat ontglippen, weet je het zeker: het covershot is binnen. Tja, bij ons covershot verliep het allemaal een beetje anders.

markus! wHere are you?

de juiste spot zoeken en vinden doe je aan de hand van de kaart en het weerbericht.

Op het moment dat ik m’n auto op de parkeerplaats van Flachau zet realiseer ik me dat ik verkeerd zit. Ik heb me duidelijk niet goed voorbereid, want ik ben te laat, sta aan de verkeerde kant van de berg en heb ook nog geen skipas. ‘Markus! Where are you?’ typ ik in een smsje. Volgens zijn reply is de secret spot die hij uitgezocht heeft bij een zijpad naast het middenstation van een stoeltjeslift, die achter de gondel vanaf de voorkant van de berg naar het westen loopt. Ehm, tja, toch maar even een pistekaart meenemen. Het is niet zo dat het takenpakket van een fotograaf uitsluitend bestaat uit een foto schieten, deze bewerken en proberen door te verkopen. In dit geval is Markus al dagen geleden begonnen met een spot zoeken en een rijder vinden. Omdat ik hem bijna gesmeekt heb om een coverfoto, was de verborgen gedachte erachter dat we een Nederlandse rijder op de foto zouden zetten. Het werd Anthony Smits. Dat is dan wel geen Nederlander, maar hij verstaat ze wel, rijdt ongelooflijk goed en bezit een berg gekleurde kleding. Vooral dat laatste is wel prettig, want zo’n gekleurd stipje in een witgrijze massa doet het altijd goed op een foto.

Na een klein half uur meen ik het zijpad gevonden te hebben. ‘Ma-a-arkus?!’ roep ik tegen het donkere bos voor me. ‘Over here!’ is het antwoord dat van een hoger gelegen stuk lijkt te komen. Ik vind twee poppetjes die met een schep en een sneeuwschuiver in de weer zijn. ‘Markus, this is a great spot!,’ zeg ik terwijl ik me realiseer me dat hij dit thuis via Google Maps uitgevogeld heeft. Hoewel hij het gebied goed kent, is hij een paar dagen geleden op onderzoek uitgegaan om uit te vinden op welke hellingen de sneeuw goed is en goed blijft. Stel je voor dat alles wat je op dag een gegraven en geshaped hebt, op dag twee alweer tot moes gesmolten is. Daarnaast moet er plek zijn voor een inrun, een kicker en zou het tof zijn een bepaald object te hebben. Voor een coverfoto is een sprong op zichzelf niet per definitie de moeite waard. Er moet vaak net iets meer te zien zijn. Zoals over een houten hutje heen springen, een sneeuwkanon jibben of, in dit geval, een sprong over een omgeknakte boom. Ik volg de voetstappen naar boven en begroet de hardwerkende fotograaf en rijder.

snowboard magazine

ik hoor dat ze twee dagen geleden al zijn begonnen met het shapen van de inrun en de kicker.

making the cover

drie, twee, een...

e-e-easy

markus haalt allerlei ondefinieerbare spullen tevoorschijn en verandert het bos in een mini studio.

Een schuldgevoel bekruipt me als ik hoor dat Markus twee dagen geleden al is begonnen met het shapen van de inrun en de kicker. Dat de sneeuw zich moet ‘zetten’ begrijp ik wel, maar ik had best kunnen helpen met sneeuwscheppen. Dat had in ieder geval vanochtend gekund als ik niet zo verdomd laat hier aan kwam waaien. ‘Easy’ zegt Markus rustgevend, om aan te geven dat het allemaal niks uitmaakt. Ik besluit wat foto’s te maken van het hele proces en loop voorzichtig om het ‘ding’ heen, rekening houdend met waar ik voetstappen achterlaat. O wee als die straks in de landing staan. Het is een vreemde gewaarwording: foto’s maken van een fotograaf in actie. Markus helpt me op weg door nog wat uit te leggen over de instellingen van mijn camera en positie waar ik straks het beste kan gaan staan. Conclusie: ‘easy’. Het statement van de dag geloof ik en ik schiet in de lach.

vol verwachting klopt ons hart.

making the cover

taste

tHere it is! Na een uur of anderhalf is het tijd voor de eerste proefrun. Nu moet uitgevogeld worden wat de beste instellingen op de camera zijn, van waaruit en óf er ingeflitst moet worden en met welke trick de rijder het beste voor de dag kan komen. Invalshoek, lichtval en timing zijn slechts een paar belangrijke aspecten waar de fotograaf en de rijder mee te maken krijgen tijdens een shoot. Markus installeert zijn spullen onderaan de spot. Hij haalt allerlei ondefinieerbare spullen uit de Marry Poppins-rugzak, zoals lenzen, lenskappen, accu’s, snoertjes en een uitvouwbaar flitsding. Binnen een kwartier staat alles zoals het hoort en is het stukje bos veranderd in een mini studio. We doen een laatste check om te voorkomen dat Anthony de camera invliegt, in een snoer blijft hangen of überhaupt de landing mist. ‘Anthony, are you ready?’ Yes. Anthony is on fire. Markus heeft maar een paar shots nodig om alles in te stellen en niks of niemand zit ons in de weg. Onvoorstelbaar hoe soepel dit allemaal gaat en als ik Markus vraag of het vaker zo makkelijk verloopt krijg ik zonder aarzeling te horen dat dit absoluut een uitzonderlijke dag is. We zijn stoked! Na elke klik verzamelen we

ons als kinderen rondom een snoepkraam bij de camera. Vol verwachting klopt ons hart. ‘There it is...’ Markus zet een stap opzij, zodat wij beter op het schermpje kunnen kijken. Het covershot is binnen. We juichen, lachen en highfiven. ‘Thanks Markus, I knew you could do it!’ Hij lacht: ‘Easy.’

de helgasons

taste

Vervelen jullie je wel eens?

taste

How’s life? halldor halldor

Life is good, dus ik heb niks te klagen. Ik ben veel aan het snowboarden en was net onderweg met Ethan Morgan en Jed Anderson.

eiki

I’m good! Ik ben aan het uitzoeken waar ik wil gaan filmen.

Haha! No man! Ik verveel me nooit! Dit is wat ik altijd heb willen doen en dat ik daar nu van kan leven is eigenlijk best wel bizar. Dus als ik zou klagen, dan moet ik wel echt heel stom zijn. Het is ook zo easy om het snowboarden interssant te houden. Gewoon nieuwe dingen blijven proberen, nieuwe spots zoeken en jezelf op een gezonde manier pushen.

eiki

Er is nog zoveel te doen! Zolang ik nieuwe dingen kan bedenken en leren, zal ik me geen seconde vervelen. Ik vermoed dat ik nog heel, heel erg lang zal snowboarden.

taste

En wat gebeurd er deze winter?

taste

Waarom zijn jullie nog steeds interessant? halldor

Hier en daar wordt er wat gefilmd, rij ik een paar wedstrijden en reizen we vooral de hele wereld rond! Classic seizoen dus. We kunnen helemaal zelf bepalen waar we heen gaan en wat we willen doen. Meestal denk ik er niet zo over na. Ik focus op een ding en dat is geen stress! Ik doe mijn best en heb plezier.

eiki

Omdat we veel nieuwe dingen doen! Ik wil er voor proberen te zorgen dat meer mensen gaan snowboarden. Daarom is het denk ik belangrijk dat het interessant voor jezelf blijft, want anderen zien dat enthousiasme. Zo worden ze zelf ook stoked. Toch Halldor?

halldor eiki

Ik zie alles wat ik doe als een groot avontuur en geniet daar volop van. Het verloopt zo smooth. Ik zie wel wat de winter brengt, ook al kan dat soms best spannend zijn.

Nee. Niet echt. Ik zorg er gewoon voor dat ìk het interessant vind, wat iemand anders vindt kan me niet zoveel schelen.

eiki

Oh...

innsbruck

taste

Het brakke begin

De meeste wintersportende Nederlanders zullen het Oostenrijkse Innsbruck wel kennen. Gebieden zoals Axamer Lizum, Seefeld, Serfaus, Fiss en Ladis liggen allemaal in de buurt van de stad die in ‘64 en ‘76 de Winterspelen te gast had. Wij kwamen ook voor spelen in de winter, maar dan op een andere manier. Met een lading indoortalent maakten we de straten onveilig en gingen we op zoek naar geschikte locaties om te filmen voor Periscoping, de nieuwe film van Postland Theory. tekst & beeld lenn verjans

Cees Wille is precies op de afgesproken tijd in Den Haag met de volgende mededeling: “Ik ben Kas zijn board vergeten, we moeten nog even terug naar Monster.” Na deze korte vertraging rijden we twee uur later, vanuit huize Lemmens in Bergeijk, in een stuk door naar hartje Innsbruck waar we midden in de nacht aankomen. Gelukkig is de lokale snowboardheldin, Mary Luggen nog wakker en mogen we op haar bank in slaap vallen. Het begint lekker. De eerste dag wordt Cees ziek, ik voelde me al beroerd en Kas eet de hele dag door snoep. Als onze bus ook nog eens motorproblemen krijgt en we elke dag de klim naar de omliggende gebieden met 15 kilometer per uur omhoog rijden, wordt ons doorzettingsvermogen behoorlijk op de proef gesteld. Terwijl Cees boven een kop gemberthee en Stroh hangt, vinden Kas en ik een mooie elbowkink in Axams. Ik zet de filmcamera op statief, druk op record, ren naar mijn fotospot en leg Kas z’n acties vast. We herhalen dit scenario net zo lang, totdat hij tevreden is met z’n shot. Na een aantal dagen slecht geslapen te hebben, op de bank van Mary, kunnen we onze intrek nemen in een van de riante kamers van Villa Blanka, een voormalig internaat met een mooi uitzicht over de stad. Mastermind Tim Schiphorst voegt zich bij ons. We zetten vandaag koers richting Seefeld waar we een hoog gebouw langs de weg vinden. Cees –inmiddels uitgeziekt – beproeft daar zijn geluk. Maar het zit hem niet mee deze trip als we hem niet veel later zien weglopen met een pijnlijke knie. Kas gaat net iets te lang

snowboard magazine

innsbruck

de jeugdige reÜnie

max wil meer: Hij wil een mctwist proberen

door op een flatrail met kleine gaps ertussen en valt zo’n zeven meter lager de diepte in. Niks aan het handje gelukkig. In het laatste licht van de dag landt hij gelukkig z’n trick, nog net voordat de politie ons van het terrein haalt. Omdat het de volgende morgen zonnig is, besluiten we een dagje te snowboarden op de Nordkette. We cruisen wat langs het park en vinden een lading side-hits. Cees heeft teveel last van z’n knie en neemt de lift naar beneden. Wij dalen helemaal naar Innsbruck af zonder lift, ook al zijn de sneeuwcondities magertjes. Met een geweldig uitzicht over de stad en de ondergaande zon vinden we wonderwel ook nog wat poeder. Ik kom helaas nogal abrupt tot stilstand wanneer ik keihard door een boomstronk onder de sneeuw getackeld wordt. Ik schreeuw het uit van de pijn. Ook ik hou er een zere knie aan over. We moeten nog een flink stuk, en het laatste gedeelte over de paden is niets minder dan hels. We halen het tot de stad, waar Cees ons gelukkig komt ophalen en we al het leed weg kunnen drinken.

luc buthker tijdens een switch back nose to regular bij het kasteel in seefeld.

Onze kamer in Villa Blanka lijkt ondertussen meer op de werkplaats van GV Constructions. De matrassen die we ‘geleend’ hadden om in de bus te kunnen slapen verruilen we voor de generator, bouwlampen en dropin ramp. De afgelopen dagen waren best pittig dus we besluiten vroeg in ons bedje te kruipen en te dromen over alle vrienden die ons tegemoet rijden. Als Rachida Aoulad, Luc Büthker, Max de Vries, Wessel van Lierop en opperhoofd Gerben Verweij de volgende dag aangekomen zijn, zoeken we een plek voor de warming-up. We komen terecht bij de bekendste streetspot in Seefeld; een close-out rail achter een verlaten kasteel. Dit is een flatrail die aan het einde negentig graden naar links afbuigt en de muur in gaat. De nieuwe garde warmt de beentjes op terwijl Kas speels een paar tricks landt. Luc probeert urenlang een switch backnose 270 sameway (dezelfde kant op doordraaien) maar moet uiteindelijk opgeven, omdat zijn benen niet meer kunnen en hij nog een aantal dagen op straat in het vooruitzicht heeft.

innsbruck

taste

Het geluk lacHt ons tocH nog toe

we worden op de proeF gesteld

Met urban snowboarden is het vaak zo dat je meer dan de helft van de tijd uit het autoraam aan het loeren bent. Scopen wordt dit genoemd. Zeker als je in de Alpen ergens naar een gebied omhoog rijdt hoop je bij aankomst dat je de rit niet voor niks hebt gemaakt. In Axamer Lizum wordt onze hoop beloond als we bij een driehoekige kerk aankomen. Dan maar een beetje heiligschennis plegen om onze wens in vervulling te laten gaan. We bouwen een transition door voorzichtig twee middenbalken van een hekje weg halen en gaan aan de slag. Kas wil een handplant leren en Max lijkt het wel leuk om een salto te proberen. Hoewel geen van beide deze tricks kunnen, blijven ze het gretig proberen. Op een gegeven moment wordt Kas bijna genadeloos gestraft voor het vernielen van dit hekwerk. Hij mist met z’n gezicht op een haar na een aantal roestige schroeven. Dan nog maar een stuk hek weghalen. Ze landen de tricks vervolgens allebei met stijl, maar Max wil meer: hij wil een McTwist proberen. In het blauwe uurtje loopt het 14-jarige wonderkind met z’n schep en twee clips in z’n zak terug naar de auto.

De middelbare school waar we in Fiss langskomen is gesloten. Van die situatie kunnen we dus mooi gebruik maken om de rail die ernaast ligt onder handen te nemen. Kas vind ook nog een flatrail. Hij wordt tijdens zijn run op de voet gevolgd door ‘followcam’ Wessel. Rachida is vastbesloten een frontside 180 switch 5-0 te doen. Het moge duidelijk zijn dat deze chick met haar skills niet onder doet voor de boys. Onze vriendin Mary Luggen werkt in de Peep Shop in Serfaus en nu we toch in de buurt zijn besluiten we haar een bezoekje te brengen in deze stijlvolle snowboardwinkel. We worden uitgenodigd om in het hotel van haar ouders te komen dineren. Hier zeggen we natuurlijk geen nee tegen en even later zitten we met z’n allen rond een tafel van heerlijke soep en worsten te genieten. Dit kunnen we wel gebruiken na een aantal dagen goedkoop rommelvoedsel. De laatste sessie vieren we in Seefeld met een party op de parkeerplaats. Ook Max danst gezellig mee met de fles kinderchampagne die we voor hem gehaald hebben. Het is een feestelijk einde van een moeizame trip.

VERSE SPOREN IN DE SNEEUW De wintersportstreek Engelberg-Titlis in het hart van Centraal Zwitserland is hĂ¨t paradijs voor freeriders. De speciale ligging van het skigebied zorgt voor uniek poedersneeuwplezier. Ook â&#x20AC;&#x2DC;s avonds zit de stemming er goed in â&#x20AC;&#x201C; in Engelberg gaat gezelligheid in een ontspannen sfeer boven alles.

N N VA I E O E IZ M E S KI S ER TOT OB I N OKT ALLIJ KE

K EL IA T R EK I N G EN V A AN CH B I ED ER G B A AN L E EN G WWW

STRAATSBURG RAA RAATSBURG AMSTERDAM HAMBURG BASEL

LONDEN

BRUSSEL PARIJS

BERN

STUTTGART MĂ&#x153;NCHEN

ZĂ&#x153;RICH

WENEN

LUZERN ENGELBERG

GENĂ&#x2C6;VE MARSEILLES BARCELONA

LUGANO MILAAN ROME

TITLIS GLETSJERSKIGEBIED Als grootste skigebied in Centraal Zwitserland biedt Engelberg-Titlis veel afwisseling op meer dan 80 pistekilometers. Vrijwel alle hellingen zijn sneeuwzeker. Poederliefhebbers krijgen buiten de piste Ă¨cht waar voor hun geld. Voor nog meer afwisseling is heel goed gezorgd. Of het nu gaat om skiĂŤn, snowboarden, rodelen, sneeuwschoentrekking of langlaufen â&#x20AC;&#x201C; in Engelberg-Titlis gaan vele wensen van uw wintervakantie in vervulling. Een bijzonder hoogtepunt is de TITLIS Cliff Walk, de hoogst gelegen hangtouwbrug van Europa.

ENGELBERG Het overnachtingsaanbod reikt van wellnesshotel tot en met rustieke vakantiewoning. Talrijke restaurants, cafĂŠs en bars zorgen bij het aprĂ¨s-ski voor afwisseling.

WWW ENGELBERG CH

INFORMATIE EN BOEKING ENGELBERG-TITLIS TOURSIMUS AG | TELEFOON | WELCOME@ENGELBERG CH

in plaats van dit pak...

column

...dragen we dit.

sloop-style op de olympiscHe spelen tekst dennis dusseldorp

Nog een aantal maanden en dan is het zover. Dan gaat in Rusland de eerste snowboarder ondersteboven op de nieuwste Olympische discipline: Snowboard Slopestyle. Moeten we daar blij om zijn? Snowboarden op de Olympische spelen zorgt al jaren voor tumult in het snowboard-wereldje. Aan de ene kant hebben we de FIS (Federation International Ski) en het IOC, dictator style gerund door skiërs die instemmen met Olympisch snowboarding en zwaar gesponsord worden door de skiboardmerken. Je kent ze wel: de merken die eigenlijk ski’s maken, maar ook denken geld te kunnen kloppen uit ons snowboarders. En aan de andere kant staan de core rijders die er niets van moeten weten. In het begin was dat onder leiding van niemand minder dan Terje Haakonsen, die toen al inzag dat snowboarding er niets wijzer van zou worden wanneer snowboarders naar de pijpen van skiërs moeten dansen. Had hij toen meegedaan dan had hij zeker goud gewonnen met alle positieve (financiële) gevolgen van dien. Zijn passie en liefde voor snowboarding gaat dus erg diep en benadrukt maar weer eens wat een legend deze man is. Maar goed, zelfs door echte snowboarders laten de skiërs van de FIS zich natuurlijk niet beïnvloeden en zodoende werd snowboarden in 1998 tijdens de Nagano Spelen geïntroduceerd. Vier Spelen later vragen we onszelf nog steeds hetzelfde af: willen we het onderdeel slopestyle op de Olympics of niet? Iedereen mag natuurlijk een mening hebben (behalve als je in Saoedi-Arabië of Noord-Korea woont) en ik zal je mijn mening maar meteen geven: Snowboarding hoort niet op de

zelfs hij moet daar een beetje om lachen.

taste

dit is dan onze mascotte,

Olympische Spelen en slopestyle AL HELEMAAL NIET! Kijk, blijft het nu bij die disciplines die eigenlijk al niet meer bestaan dan vind ik het eigenlijk wel best. Laat die skiërs van de FIS dan maar lekker denken dat ze hip bezig zijn met ‘atleten’ die in een schaatspak op een brede ski tussen palen naar beneden roetsjen. Ook de discipline halfpipe bestaat eigenlijk al helemaal niet meer voor ‘ons’ snowboarders toch? Want wanneer was de laatste keer dat jij een pipe gereden hebt? Maar nu gaan ze aan het slopestyle zitten en dat komt me echt een beetje te dichtbij. Het grootste probleem is dat skiërs de regels blijven bepalen. Deze slopestyle wordt gewoon een wedstrijdje rondjes draaien en had net zo goed in een gymzaal tijdens de Zomerspelen gehouden kunnen worden. Het Olympische slopestyle parcours ligt op dit moment al klaar in Stubai en er kan dag in dag uit getraind worden, zodat we zeker weten dat iedereen straks hetzelfde kan laten zien. Het gaat niet meer om de style of de flow of de creativiteit die de rijder overbrengt, maar het gaat om rondjes draaien zodat skiërs deze kunnen tellen en punten kunnen geven. Beter nog was er ook een start en finish met tijdwaarneming, dat vinden ze namelijk echt het mooiste wat er is. Snowboarding was naar mijn mening op zijn best toen het nog rebels was. De tijden dat je ouders niet snapte waarom je perse zulke wijde broeken aan moest en toen je in een Zwitserse liftlijn nog vuil aangekeken werd. Je weet wel toen je jezelf nog echt snowboarder voelde en niet een ‘wintersporter’ op een snowboard, inclusief muts met konijnen oren erop. Toch? Snowboarding wordt zo alleen maar minder cool en slopestyle op de Olympics gaat dat naar mijns inziens alleen maar versnellen. ‘We bereiken nu een veel breder publiek en dat is goed voor het snowboarden,’ is wat ik vaak hoor zeggen. Dat eerste klopt ook wel en dit bredere publiek gaat het ook zeker zeer entertainend vinden wanneer die snowboardjongens en -meisjes hun ingestudeerde runs met twee double corks en twee triple corks (ik weet namelijk nu al dat je dat moet landen om een kans te maken) uitoefenen. Maar gaat dit bredere publiek

en de lelijkste method ever ons symbool.

je ziet het, daar maak je niemand blij mee.

ook snowboarden en iets toevoegen aan het snowboarden? Ik denk het niet. Geloof me, snowboarding kende veel beter tijden voordat je oom ging snowboarden en je muziekleraar een proeflesje nam. De toprijders die naar de Olympics gaan zouden het verschil kunnen maken door collectief te zeggen: ‘We doen wel mee maar dan op onze manier: de snowboard-manier,’ zoals Terje in ‘97. Dit zou eigenlijk aangevoerd moeten worden door iemand als Shaun White. Deze gast is zo belachelijk getalenteerd dat ie ook Olympisch goud had kunnen winnen met turnen of skiën. Helaas heeft hij hele andere prioriteiten, zoals stepjes met zijn naam erop verkopen in de Amerikaanse versie van de C&A en het is jammer dat ‘ie optredens bij David Letterman en bijrollen in Hollywood-films belangrijker vindt dan dat snowboarding van de snowboarders blijft. Wat nog iets zou goed maken voor snowboarding is als er nog een paar rebellen door de mazen van de FIS-maffia glippen die er vervolgens een grote bende van weten te maken. Ik heb het dan over Olympische snowboarders die gezien worden met prostituees, openlijk dronkenschap, gesloopte hotelkamers, uitzetting uit Rusland of beter nog; arrestaties en politieke spanningen. Het moet zo uit de hand lopen dat alle FIS-opperhoofden met een rood hoofd door de grond zakken van ellende. Wij snowboarders zitten dan te smullen en denken allemaal weer: fuck wat is het toch cool om snowboarder te zijn. Ik ga zeker kijken!

------------------------------------------dennis dusseldorp ------------------------------------------Functie director low pressure studio brand bataleon snowboards lobster snowboards switchback bindings whitegold snowboards -------------------------------------------

KIDS KIDS

OUTPOST

van 238,95

219

voor

CHOPPER STAR WARS

KIDS

STILETTO

van 419,90

299

voor

T S U J WE A N N A W

MINI ELLE

♀

KAVA

LOTUS

van 379,90

289 00

voor

♀

STILETTO EST

E V A H

PROGRESSION YOUTH

Zwart van 119,00 00 voor

BARRIOR/VITA

Zwart en wit van 179,95 00 voor

FUN

voor

Zwart van 194,95 00

159

voor

SOCIAL voor

Zwart van 219,95 00

169

♂

Zwart van 199,95 00

169

♂

SCORE

♀

CROWN TLS

509 00

voor

♀

BOOTIQUE

RAIDER

van 544,90

♀

♂ ANTHEM TLS

voor

199

DEALER

♂

STAXX

voor

319 00

TILT

♂

OUTPOST

van 599,90

voor

359

FIFTY

BULLIT WIDE

van 594,90

399

voor

♂

Zwart van 279,95 00

219

PROCESS FLYING V

469 00

MISSION-R

♂

In het bijzonder ook voor snowboarders een succesvolle uitkomst tegen pijnlijke voeten. De basis voor de perfect passende schoen.

♂ voor

voor

BOOT ULTRA TLS

MAGNUM

CUSTOM EST

van 754,90 van 569,90

179

429 00

voor van 428,95

voor

♂ voor

van 449,00

♂

MISSION-R

PANTERA

579 00 + WIDE

TEAM GULLWING

00 + WIDE

facebook.com/ kater.funsport

ADV326

van 359,90

Zwart van 199,95 95

taste

taste it!

nitro lynx binding Dankzij deze veelzijdige Lynx is geen afdaling je te gek. De comfy straps en het voorgevormde voetbed houden je schoenen de hele dag in hun grip. Speciaal voor alle allmountain dames ontworpen.

o’neill sketcH jacket Dankzij het waterdichte Sketch dames jacket ken je niet alleen geen off days meer, je voelt je er zelfs echt beter door! Trotseer alle weerstomstandigheden gewoon in stijl.

salomon ivy boots Wie slim is, zal ook wel snel zijn. Je vetert deze damesschoenen in een paar seconden dicht met de Quik Lock en het STR8JKT lacing van Salomon. We nemen daarbij definitief afscheid van de heel lift en loszittende boots.

€179,95 | www.nitrousa.com

€249,95 | www.oneill.com

nikita penrose pant Mix en match want deze Penrose pant is in diverse kleuren verkrijgbaar. Met de slimfit heb je, ongeacht hoe mooi of slecht het weer is, een goede en comfortabele outfit te pakken.

k2 limelite snowboard De Limelite is niet ontworpen voor heren en angsthazen. Dus wil jij vliegen over kickers, vlammen in de halfpipe en creatief zijn op freestylegebied, dan heb je jouw nieuwe solide soulmate gevonden.

protest sterna beanie De gebreide en met fleece gevoerde Sterna is de perfecte cover voor een bad hairday en zet je het liefste pas af als je onder de douche stapt.

€189,95 | www.nikitaclothing.com

€399,95 | www.k2snowboarding.com

€22,99 | www.protest.eu

€219,95 | www.salomonsnwoboard.com

Numm

er 1

— Jaa

rga

ng 1

— Ma

art 20

13 —

Nummer

1 — Jaarg

ang 1 —

Maart 2013

— € 9,95

P9 Toertoch t Géants des Arde P27 Bezo nnes — P18 ek aan de Fast and fabriek — P70 Toer furious op P56 Fiets tocht Géa de A5 en in de nts des Arde polder nnes — P73 Overwint eren in Giro na BP

ng 1

art

— Ma

2013

—€

9,95

us op

de A5

furio and na er Fast Giro pold Numm P18 n in in de es — tere win tsen denn Over s Ar 6 Fie P73 ts de — P5 BP es — Géan fabriek cht denn erto n de s Ar To aa de ts P9 ek Bezo cht Géan P27 to Toer P70 Nummer

1 — Jaarga

ng 1 — Maart

5 eA pd so a ou on furi Gir nd er st a pold ren in Fa e inte P18 in d s — tsen Overw e n 1— en 6 Fie P73 mer — Ard P5 um s s N de ek — nne e ri nts éa e fab s Ard e tG d ts d och an an ert ek a To Gé P9 Bezo ocht 7 ert P2 0 To P7 13

rt 20

1—

—

1—

Maart

2013

9,95

3 art 201

— € 9,9

— Ma A5 ng 1 op de Jaarga ious er 1 — d fur st an r ona P18 Fa polde in Gir es — in de eren denn tsen erwint des Ar 6 Fie ants P73 Ov k — P5 ht Gé fabrie dennes — ertoc n de Ar s aa P9 To ek ts de Bezo Géan P27 ocht Toert P70

Numm

art

1—

A5 de op a us on rio Gir d fu r an olde n in st re Fa e p inte P18 in d erw Nummer 1 — Jaargang 1 — Maart 2013 — € 9,95 v BP ang en s— arg ne Fiets 73 O n Ja P e 1— 56 rd — er m s A — P nes de ek Num en ts ri an fab s Ard e de A5 Gé furious P9 Toertocht Géants des Ardennes — P18 Fast tand de dop h an ants oc P27 Bezoek aan de fabriek — P56 Fietsen é k apolder ertin de To zoe ht G P70 Toertocht Géants des ArdennesP9 — P73 in Girona oc Be Overwinteren rt 7 e P2 To 0 P7

2013 — € 9,95

P9 Toertocht Géants des Ardennes P27 Bezoek — P18 Fast aan de fabrie and furiou k — P56 Fietse P70 Toertocht s op de A5 n in de polde Géants des Ardennes r — P73 Over winteren in Girona

—

€ 9,

Maa

rga

Jaa

—€

A5 op de rious arg d fu — Ja na st an lder er 1 Giro 8 Fa Numm — P1 de po teren in n in nnes win Fietse 3 Over Arde s 6 P5 P7 ts de k— es — Géan fabrie cht denn erto n de s Ar P9 To zoek aa ants de Gé Be t P27 toch Toer P70 ang

— er 1

€ 9,9

P9 To erto cht Gé P27 Bezo ek aa ants de P70 s Ar Toer n de denn toch fabr es — t Gé iek — ants P18 P5 Fast des and Arde 6 Fietse n in furio nnes de us op — P7 3 Ov polder de A5 erw inter en in Giro na

€ 9,9

op 13 — 20 rious art d fu irona st an lder in G po 8 Fa ren — P1 n in de inte nes se verw rden 6 Fiet P73 O sA P5 s— s de iek — nt ne éa fabr Arden tG toch n de s des er aa To ek éant P9 Bezo cht G to P27 Toer P70 ng

er 1

arga

1—

— Ja

" Wie zich verzet tegen weerstand komt vooruit. Diep in de beugels met tegenwind of met de handen op het stuur omringt door vrienden in de zon. Als het moet fiets je door weer en wind. Afzien, pijn lijden en genieten." Word abonnee op www.wielrenblad.nl

SHOPGUIDE

ยง

HIGH PERFORMANCE SKISCHOENEN OP MAAT

Daleboot maakt sinds 1969 high performance skischoenen op maat. Zowel de binnenschoen als de buitenschoen kunnen volledig naar uw individuele specificaties worden gevormd. Het resultaat: uw schoen zit niet alleen een beter, u skiet ook beter.

Exclusieve Daleboot-dealers in Nederland:

www.buitensport-fourseasons.nl

www.kompasoutdoor.nl

www.outdoorxl.nl

gallery

taste

snowboard magazine

gallery

rijder dio hornman fotograaf peter paul de meijer trick breaking the rules plaats hakuba, japan

(shred â&#x20AC;&#x2122;n butter) fotograaf taco spriensma, magenta films trick double can tap plaats sĂ&#x2013;lden, oostenrijk

rijder bob van unnik fotograaf lenn verjans trick one foot chiller plaats szczyrk, polen

gallery

taste

snowboard magazine

gallery

rijder cees wille fotograaf lenn verjans trick gap to frontlip plaats vilnius, litouwen

gallery

taste

snowboard magazine

gallery

rijder sanne koeman fotograaf bas elhorst (thanks to nikon) trick powderturn plaats sankt anton, oostenrijk

rijder irian van helfteren fotograaf michiel rotgans trick powderturn plaats vorarlberg, oostenrijk

aftertaste

aFtertaste

taste

--------------------------------------------------joris ouwerkerk 20-7-1992 amsterdam --------------------------------------------------dicipline slopestyle results 2e slopestyle europacup landgraaf nederland 2013, 13e slopestyle worldcup copper mountain canada 2013, 3e big air worldcup london engeland 2011 sponsored by volcom, ride, bigairbag, revert ---------------------------------------------------

wedstrijden rijden

breckenridge

‘De eerste jaren van mijn snowboardcarrière werd er in het snowboardwereldje negatief over het Nationale Team gepraat. Dit heeft mij lang tegengehouden om met de Nederlandse Ski Vereniging samen te werken, maar uiteindelijk ben ik dit toch gaan doen ook al zien velen mij misschien niet als typische wedstrijdrijder. De NSKIV kon mij een heel goed seizoen bieden vol met reizen naar de beste skigebieden.’

‘Dit is een van mijn favoriete plekken. Vooral in de VS worden de funparken extreem goed bijgehouden. In Europa rijden werknemers niet vier keer per dag door het park om alles te shapen. Ik vind het heerlijk om hier te zijn, maar ik vind Laax in Zwitserland ook heel fijn. Ik voel me daar meer thuis.’

wedstrijdrituelen nadenken tekst joris ouwerkerk

‘Ik denk te veel na.’

verandering ‘Sinds snowboarden Olympisch is wordt er een stuk meer geld in geïnvesteerd, waardoor de trainingsmogelijkheden groeien. Snowboarden is daardoor professioneler geworden. Het gros van de snowboarders weet denk ik zelf nog niet eens of ze blij zijn met deze veranderingen.’

pro zijn ‘Je hebt meer nodig dan alleen talent. Het is hard werken en de meeste wedstrijdsnowboarders staan tegenwoordig dagelijks in de sportschool. Ze hebben trainers, coaches, krachtrainers en een ski/snowboard federatie die van alles van de atleet verwacht en eist. Sommigen vragen zich waarschijnlijk af of wedstrijdboarders nog wel plezier hebben in het snowboarden.’

‘Op een wedstrijddag doe ik precies hetzelfde als wat ik zou doen op een normale dag snowboarden. Proberen hetzelfde ritueel te houden zorgt ervoor dat ik niet teveel denk aan de wedstrijd.’

zenuwen ‘De avond voor de wedstrijd ben ik wel een beetje nerveus. Ik kan dit redelijk goed uitschakelen, maar het blijft in mijn achterhoofd meespelen. Vooral vlak voor de wedstrijd ben ik echt zenuwachtig. Tijdens mijn run ben ik helemaal gefocust en is mijn aandacht gericht op de tricks. Als mijn teamgenoten een belangrijke wedstrijd rijden ben ik ook best nerveus, omdat ik weet hoe ze zich voelen. ‘

skiËrs ‘Vorig seizoen was ik een weekje in Mayrhofen samen met skiër Lukas Feitsma en dat was heel leuk! We konden elkaar goed pushen ondanks dat hij skiet en ik snowboard.’

gekke Figuren Het lijkt erop dat de typische snowboarddude langzaam begint te verdwijnen. Maar snowboarders moeten de gekke figuren blijven! Het gros van de mensen denkt daarbij aan après-skiën en dronken over de grootste schansen springen, maar dit is natuurlijk overdreven. Er werd vroeger wel na elke wedstrijd een goede afterparty georganiseerd en elke deelnemer was daar aanwezig. Nu gebeurt dit een stuk minder, omdat ze denken aan het nadelige effect dat alcohol heeft op hun lichaam.

vrije tijd ‘Zolang ik op mijn snowboard sta in goede condities vind ik alles leuk om te rijden! Maar de laatste jaren heb ik weinig poeder gereden, dus ik hoop dat ik dit meer kan gaan doen. Een tijdje terug heb ik de nieuwe Postland-film gezien, die trouwens niet normaal sick is, en nu lijkt een trip met railsrijden me ook een goede nieuwe uitdaging.’

FLYER 153 156 158W 159

NORTH 156 158 161 164

SHAKA 154 160

Shop online: www.whitegoldsnowboards.com

WHITEGOLD founder Kevin Sansalone with a classic crail in the Whistler backcountry. Photo Dave Craig

WHO NEEDS A M O U N TA I N

oneill.com/ridemore

@SEBtoots

@MAXparrot

photoFRODEsandbech