Up/Down mountainbike magazine #1 2012 by Soul Media

Nummer 1 / Jaargang 3 / 2012 / â&#x201A;Ź 4,95

Dream on

Meteen je eerste enduro winnen?

Droombestemmingen

Whistler, Lenzerheide en Destination X

Droombikes of nachtmerries? www.soulonline.nl

Wakker liggen van vier 29'ers

gazi a M e k i b ountain

RIDE ALL MOUNTAINS

AMS 110 SL â&#x201A;Ź 2.499 For everything CUBE visit our LIFE dealers: Kroone Liefting - Limmen www.krooneliefting.nl

Hans Lemmens Tweewielers - Cuijk www.hanslemmenstweewielers.nl

Voor meer informatie en alle dealeradressen:

Bike2Build - Vlaardingen www.bike2build.nl

Egbert Egberts - Borger www.egbertegberts.nl

info@cube-bikes.nl | www.cube.eu

Fietsland - Eersel www.fietsland.com

Roger Wijnen - Geleen www.sportieffietsen.nl

2012 za

maart

Borger

Egbert Egberts

april

Vlaardingen

Bike2Build

april

Utrecht

BikeFestival Nedereindse Berg

april

Malmedy Be

Happy Bike days

mei

Cuijk

Hans Lemmens tweewielers

mei

Eersel

Fietsland

juni

Avantis

juni

â&#x20AC;&#x2DC;s-Heerenberg

Wielerfestival Montferland 2012

juni

Limmen

Kroone Liefting

juni

Mayrhofen At

CUBE Bike Days

do 21 t/m zo

(businesspark)

Limburgs Mooiste Fietsevenement

Voor inschrijvingen en deelname kunt u terecht bij de bovenstaande dealers. Of blijf op de hoogte via:

www.facebook.com/cubebikesnl

www.twitter.com/cubebikesnl

InhoUd

CoLoFon

tr Travel / tt Tips + Tricks / g Gear / sk Skills

VOOrWOOrD

UP/Dates

8 12

DestINatION X Tr De arChetyPes VaN traIlbUIlDINg

UP/graDes

Colofon / Inhoud

VIer bIkes, VIer rOUtes IN VIer DageN

26 Tr

29-er test G

PhOtO gallery

MarktOVerzICht: grOePeN G 46 beyOND WhIstler Tr

VOOrVOrk serVICe TT

WOrDt DIt De zOMer VaN je eerste eNDUrO — raCe?

bIkeskIlls: sWItChbaCks Sk

traIlgelUk IN leNzerheIDe Tr

DOWN/tIMe

soul Media is the proud publisher of: — 6|SURF magazine — Access kiteboard magazine — Motion windsurf magazine — Taste snowboard magazine — UP/DOWN mountainbike magazine — White freeski magazine hoofdredactie Bas Rotgans bas@firsttracks.nl Uitgevers Arno Weel arno@soulonline.nl Mikel Mac Mootry mikel@soulonline.nl Fotoredactie Michiel Rotgans michiel@firsttracks.nl technische-redactie Irmo Keizer irmo@soulonline.nl Vormgeving OK200 www.ok200.nl Frank Dresmé | 21BIS Woord Bas Rotgans Irmo Keizer Mark Torsius Michel Romen Michiel Rotgans Tanja de Bie Tjeerd Govaert beeld Bas Rotgans Irmo Keizer Jarno Schurgers Jasper Leenarts Michiel Rotgans Photomargot bladmanagement Jorik van Mechelen jorik@soulonline.nl Tel: 0031-(0)251-674911 sales Michiel Funke michiel@soulonline.nl Tel: 0031-(0)251-674911 Dennis Bruin Dennis@soulonline.nl Tel: 0031-(0)251-674911

UP/DOWN Mountainbike Magazine

Financiële administratie administratie@soulonline.nl Tel: 0031-(0)251-674911 Verspreiding Nederland Betapress, Gilze Verspreiding belgië AMP, Brussel UP/DOWN mountainbike magazine komt in 2012 4x uit. Een abonnement kost €15,80,- of maak gebruik van de abonnee acties in het blad. abonnementenservice Nederland Soul Media Abonnementen Stetweg 43c 1901 JD Castricum Tel: 0031 –(0)251-252350 Mail: abonnementen@soulonline.nl abonnementenservice belgië Partner Press Lenniksebaan 451 1070 Brussel Tel: 0032-(0)2-5564140 Fax: 0032-(0)2-5251835 Mail: partnerpress@ampnet.be Je abonnement loopt automatisch door totdat je opzegt. Opzeggingen dienen uitsluitend schriftelijk te gebeuren en 6 weken voor het einde van de abonnementsperiode door ons ontvangen te zijn. Verhuizingen kunnen schriftelijk naar onderstaand adres worden opgestuurd of per email naar abonnementen@soulonline.nl UP/DOWN mountainbike magazine is een uitgave van Soul Media Stetweg 43C 1901 JD Castricum Tel: 0031-(0)251-252350 Fax: 0031-(0)251-674378 Mail: info@soulonline.nl © Artikelen uit UP/DOWN mountainbike magazine mogen alleen met schriftelijke toestemming van de uitgeverij worden overgenomen. Het ongevraagd opsturen van dia’s en/ of foto’s (ook digitaal) geschiedt op eigen risico.

Katy Curd, winnares British Downhill Series 2010

“Wat een goede downhiller moet kunnen? Hij moet bij hoge snelheden rustig en gecontroleerd reageren en de banden moeten contact houden met de ondergrond voor optimale grip. Daarom heeft de framestijfheid de eerste prioriteit bij de constructie van de Beef Cake DH. Dat levert namelijk precisie en een perfect werkende suspension op.“ Andi Heimerdinger, hoofdontwikkelaar MTB www.rose.nl/bikeprofs

Foto: Irmo Keizer / Adrenaline media

“De algemene stijfheid van het frame is heel belangrijk voor mij. In een scherpe bocht of tijdens een downhill vol obstakels moet ik weten dat de bike precies doet wat ik wil! Dat geeft me vertrouwen tijdens het rijden.“

VOOr WOOrD

Voorwoord / racisme

UP/DOWN Mountainbike Magazine

racisme Is racisme nou werkelijk het begrip waarmee we een nummer moeten beginnen? Onze 'Dream On'-nummer nog wel? Met de mooiste droombestemmingen waar we het afgelopen half jaar hebben gereden. Maar ik moet bekennen dat ik erachter ben gekomen dat ik een racist ben. Een 29'er-racist. Ik had een hekel aan het concept zonder dat ik echt wist waarom, maar vooral omdat ik ze er raar vond uit zien met die gekke grote hoepels van wielen. Een vooroordeel heet dat, geloof ik.

Kortom, ik had een diepgeworteld cynisme én wantrouwen over het blinde enthousiasme waarmee de fietsbranche 29'ers promootte. Een moeilijk standpunt om als hoofdredacteur te hebben in deze tijd, want adverterende fietsmerken zien graag dat een magazine klakkeloos de informatie herkauwt die zij voorschotelen. Toch begon mijn rotsvaste verzet

UP/DOWN Mountainbike Magazine

En nu? Nu moet ik toegeven dat ik - deels - verkeerd zat met mijn vooroordelen over 29'ers en met het schaamrood op mijn kaken toegeven dat ik 29'ers eigenlijk best lekker vindt rijden. Betekent dat dan dat wij nu zonder de nodige scepsis de 29'er-pil gaan slikken? Nee, dat dan ook weer niet, want wij zijn óók van mening dat er heel weinig mis is met 26'ers en dat die nog wel degelijk hun plek verdienen in het mountainbiken. Het betekent vooral dat ik weer eens even mijn eigen opvattingen en meningen losgerammeld heb zien worden. En dat is alleen maar goed voor je, dat voorkomt dat je vastroest. Om te zorgen dat jullie zin krijgen om je wielen, of die nou 26 of 29 inch zijn, weer in beweging te zetten, hebben we deze uitgave volgezet met verhalen van unieke bestemmingen. Droomplekken eigenlijk. Het perfect georganiseerde Lenzerheide, bikepark-mekka Whistler (maar redacteur Michiel had het vooral over de singletrail daar) en het mysterieuze maar belachelijk mooie Destination X. Veel leesplezier! En zullen we afspreken dat we mountainbiken nooit meer laten vervuilen door racistische gevoelens over een bandenmaat? Tenzij iemand die 650b maat er doorheen gaat drukken... ;-)

bas rotgans — hoofdredacteur

Voorwoord / racisme

Ik dacht altijd dat ik me ver hield van lelijke karakter-eigenschappen als racisme. Zeker als het betrekking had op iets dat zo simpel is als mountainbiken. Ik ben van mening dat in de meeste gevallen racisme wordt veroorzaakt door onwetendheid. Weliswaar was mijn onwetendheid over 29'ers gestoeld op een klein beetje praktijkervaring en dus niet 100% onwetendheid. Maar ik moet wel eerlijk bekennen dat dat niet heel erg veel om het lijf had - een enkel ritje op een trailbike in een identieke 26 én 29'er uitvoering anderhalf jaar geleden bij fietsbeurs Eurobike op een uitdagend maar kort testparcours. Mijn conclusie was simpel: ik was niet onder de indruk. De drie dagen lang werd ik daarna op diezelfde beurs de oren van mijn hoofd gekletst door vertengewoordigers van mountainbikemerken die wel eens even aan het uitleggen waren waarom hún manier om een 29'er te bouwen de enige juiste manier was. En dan komt er een persoonlijk karaktertrekje van mij om de hoek kijken: als iedereen heel hard en heel veel zegt dat het Enige Ware Geluk in optie B ligt, ga ik me afvragen wat er eigenlijk mis is met optie A? En hoe meer mensen roepen dat je het in optie B moet zoeken, des te sterker ik ga vermoeden dat we bij optie A iets laten liggen. En ik krijg, heel ongefundeerd en onredelijk, een beetje een hekel aan optie B. Racisme dus.

een maand of negen geleden een beetje te wankelen. Ik mocht afgelopen zomer een Kona Honzo lenen voor een rondje op een ruige XC trail in Frankrijk die ik al heel lang kende. En dat reed érg lekker. Ik reed op een carbon Cube 29'er mijn PR op Schoorl aan diggelen. Toegegeven, ik had de weken ervoor erg hard getraind en was zo fit als een hoentje. Maar toch: ik reed er viereneenhalve minuut van af! Hier was meer aan de hand... En toen besloten we vier 29'ers aan de tand te voelen. Vier verschillende fietsen, met allemaal een eigen 29'er-insteek op routes in Nederland. Routes die ik supergoed ken. En ik moest toegeven dat het allemaal wel erg goed werkte en erg lekker reed.

UP/ DATES

Cube Demo Days 2012 De nieuwe Cubes van 2012 zijn deze zomer te testen op verschillende dagen in het land. Houdt de social media van Cube in gaten via www.facebook. nl/cubebikesnl en www.twitter.com/cubebikesnl. za 14 april Vlaardingen Bike2Build za 21 / zo 22 april Utrecht BikeFestival Nedereindse Berg za 28 / zo 29 april Malmedy, België Happy Bike days za 12 mei Cuijk Hans Lemmens tweewielers zo 20 mei Eersel Fietsland

Up/Dates

Shimano Onze Japanse vrienden lijken hun ontwikkelsnelheid aardig te hebben opgevoerd. De populaire SLX groep, die uitblinkt in prijs-kwaliteit verhouding, is nu alweer grondig onder handen genomen en zal de beste verbeteringen van de XTR groep overnemen. Kortom, de lekkere remgreepjes, betere remmen (eventueel met de gekoelde remblokken) stijve cranks én de Shadow Plus derailleur. Uiteraard nu ook met 29" vertandingen te krijgen. Bring it on! Ook leuk voor de verstookte 9 speed rijders onder ons, Shimano heeft al een tijdje een 12-36 cassette (met dat fijne grote 36 tands blad dus!) in de schappen.

vr 1 / za 2 juni Avantis (businesspark) Limburgs Mooiste Fietsevenement za 09 / zo 10 juni 's-Heerenberg Wielerfestival Montferland za 23 juni Limmen Kroone Liefting do 21 t/m zo 24 juni Mayrhofen, Oostenrijk CUBE Bike Days

Junior editors gezocht! Up/down breidt de redactie uit. Naast de huidige redactie komt er een nieuw team die samen met ons meewerkt aan het schrijven van (online) stukken en artikelen. Behalve dat je knettergek moet zijn van mountainbiken, zoeken we mensen die goede, pakkende en mooie verhalen kunnen vertellen. Of je dat doet door middel van tekst, foto's, video of een combinatie van die drie maakt niet zoveel uit. Wél belangrijk vinden we het dat je een originele insteek hebt voor je verhalen en niet denkt in wielerclichés. Het helpt als je een originele en brede kijk hebt op mountainbikes, biken en het wereldje eromheen en niet gaat voor de platgetreden paden. Vanwege een chronisch gebrek aan dames in deze sport, zullen wij er op z'n minst ééntje voorrang geven. Kan jij je hierin vinden en zou je graag voor Up/Down willen schrijven, doe dan mee aan de junior editors pitch. Schrijf een travelreport van jouw favoriete parcours (max 1000 woorden) of schrijf een upgrade van de fiets waarmee je altijd fietst (max 500 woorden) en maak het verhaal compleet met foto's en/of video. Uiteraard mag er in teams gewerkt worden. Uit alle inzendingen zullen we een team van maximaal vier personen samenstellen. Stuur je artikel naar info@soulonline.nl. Meer info en inspiratie kan je vinden op www.updown.soulonline.nl/nieuws/ junior-editors-pitch/

UP/DOWN Mountainbike Magazine

Muc-Off Er is schoonmaken en schoonmaken. En Muc-Off heeft met hun Silicon Shine, rechtstreeks afkomstig uit hun geheime ontwikkelings lab, een spray in handen die je bike lekker doet glanzen, ruiken én ook nog eens soepel doet veren. Met dit spulletje wordt je fiets weer als nieuw en zou weer direct terug de showroom in kunnen. Ideaal om je bike Marktplaats klaar te maken... Maar wel oppassen, het spul is niet bedoeld voor je remmen. Silicon shine is verkrijgbaar in een 500ml grote spuitbus. € 11,99. www.muc-off.com

TREVOR PORTER / KONA TEST PILOT / PHOTO: BLAKE JORGENSON

house of the big wheel 2.4 Tire Clearance. Kona Cromoly Frameset. 44 ID Headtube. Sliding Dropouts. 31.6 Seatpost. 16.3" Chainstay. 68ยบ Headtube. ISCG05 Tabs.

www.konaworld.com/honzo

the all new kona

Up/Dates

UP/ Dates

Crankbrothers Kronolog Als er één leverancier al lang in het 'dropper zadelpennen circuit' zit, dan is het Crank Brothers. De hydraulische Joplin serie bestaat al bijna vijf jaar. In al die jaren heeft het merk een hoop geleerd op dit gebied en dat is te zien aan de nieuwe Kronolog. De grootste vernieuwing? Eenvoud. Doordat het nieuwe ontwerp minder onderdelen bevat en volledig mechanisch is, kan er minder kapot en zou dus een stuk robuuster dan hydraulische pennen moeten zijn. Crankbrothers claimt dat ondanks de mechaniek de pen een 'hydraulische feel' geeft mede doordat je zadel weer omhoog komt door een lucht cartridge. Deze is in te stellen met je shockpomp dus je hebt geen extra gereedschap nodig! Bovendien zit de kabel onderaan de pen bevestigd waardoor deze in elke positie op dezelfde lengte blijft. Verkrijgbaar in zwart en rood in 30,9 millimeter en 31,6 millimeter zadelpendiameter. Hij is op korte termijn te verkrijgen. € 299,www.crankbrothers.com

Kona presents: House of the big wheel demodays 2012 Ben je ook zo iemand die eerst alles uit wil proberen voordat je iets koopt, geen probleem. Kona komt dit jaar weer met een aantal testdagen.

SKS Spaero Bij SKS in Duitsland waren ze zat om te moeten werken met de losse slangetjes die je altijd op minipompjes moet schroeven. Hun ontwerpers hebben daar iets op gevonden. Met het nieuwe model de Spearo heb je je pomp in een mum van tijd vanuit je rugzak in de aanslag om je band weer op te pompen. Met één duimbeweging klik je het klepje weg dat de pneumatiek beschermd van zand en vuil. De pomp is vervaardigd vanuit hoogstaand aluminium en plastic in een mooi strak, compact ontwerp. Kunststof versie € 29,99 Alu versie € 34,99

27 – 29 april Happy Bike Days, Malmedy,BE 10 mei Cass bike Halle Zoersel, BE 12 mei Vaalserberg Challenge, Vaals, NL 1 – 2 juni Limburgs Mooiste, Avantis ,Heerlen, NL 7 juni Bikeaholic, Stabroek, BE Er komen nog meer data aan. Houdt de COG op www.konaworld.com in de gaten. Meer nieuws via tom@konaworld.com

www.sks-germany.com

Red Bull TV Red Bull zend wereldbeker Mountainbike uit Nadat de UCI besloot om de rechten dit jaar flink duurder te maken, zag Freecaster zich gedwongen om de handdoek in de ring te gooien. Inmiddels is het officieel en zal Red Bull dit jaar de online broadcasting van zowel de downhill als de crosscountry discipline op zich nemen. De briljante commentator Rob Warner verhuist mee. Altijd live te volgen op www.redbull.tv

Lezersreis — MTB Verbier Weet je nog die te gekke roadtrip naar Verbier die we vorig jaar in UP/DOWN nummer 3 publiceerden? Van 16 tot 23 juni gaat onze lezersreis richting Verbier. Het enige dat je die week zelf hoeft te doen, is fietsen en genieten van de trails. Erik van MTB Verbier zorgt voor de rest. Een comfortabel chalet, heerlijk eten, shuttles naar de meest fantastische trails in de omgeving, Verbier is een waar bikers paradijs. Voor meer informatie en om te boeken kan je een mailtje sturen naar info@mtbverbier.com www.mtbverbier.com

rose-Vaujany gravity Team Joost Wichman, meervoudig Europees kampioen fourcross en derde op het WK, heeft met behulp van Rose bikes en het Franse dorp Vaujany en nieuw team opgericht dat zich specialiseert in de Gravity disciplines. Naast Joost die zich op enduro en fourcross gaat richten zijn Nico Vink (BE), Katy Curd (UK), Leo Combee (NL) en Daniël Prijkel (NL) ook van de partij. Nico Vink staat alom bekend om zijn stylishe manier van rijden en heeft daarnaast al bewezen top twintig te kunnen rijden in de downhill wereldbekers. Katy Curd is één van de meest getalenteerde dames en stond al vijf keer op het podium bij een wereldbekerwedstrijd in de downhill en fourcross discipline. De teamleden van Rose Vaujany rijden op 'team editions' van de Rose Beef Cake DH Bike, de Uncle Jimbo Enduro Bike en de custom made Rose 4X Bike. www.rosevaujany.com

700 km 7 dagen 4 landen

1 doel 9 T/M 15 SEPT 2012

BELEEF DE ULTIEME MTBCHALLENGE, VOOR KINDEREN MET DUCHENNE

SCHRIJF JE NU IN VOOR EDITIE

2012

WWW.DUCHENNEHEROES.NL

De geavanceerde en innovatieve formule van de Muc Off C3 keramische kettingolie zorgt ervoor dat de ketting geruisloos draait en langer zijn smerende werking behoudt dan traditionele producten. Geschikt voor race en MTB.

muc-off.com Exclusief verdeler voor Nederland w w w. a g u . c o m

tekst en foto's: Michiel Rotgans

DeSTinaTion X

travel / Destination X

een datum, een tijdstip en een locatie het is eind augustus. We rijden door de Franse alpen over de N90 in een busje waarvan het laadruim vol zit met mountainbikes. Val thorens, la Plagne, les arcs, tignes, Val d’Isère… Om de zoveel meter staat er een bordje van een afslag naar wéér een bekend skigebied. alleen op de hoogste toppen is er soms een toefje oude sneeuw te zien. We zijn hierheen gelokt. De persoon in kwestie heeft ons ervan heeft overtuigd dat die dikke laag sneeuw in de winter een knap netwerk aan trails verbergt, een netwerk dat zo goed is dat je niet snel iets beters zal vinden. Via de mail wordt erg geheimzinnig gedaan over details van deze driedaagse tocht. We krijgen alleen een datum, een tijd en instructies om op een parkeerplaats af te spreken. Om het geheel nog spannender te maken wordt er in de titel van de berichten alleen gerefereerd naar 'Destination X'.

UP/DOWN Mountainbike Magazine

Irmo Keizer

Zodoende ging de gehele redactie van UP/ DOWN op weg naar die onbekende locatie in Frankrijk.

UP/DOWN Mountainbike Magazine

travel / Destination X

De geheimzinnige persoon in kwestie is Ash Smith. Een bevriende Engelse mountainbikegids die verantwoordelijk is geweest voor eerdere reisverhalen in voorgaande nummers. Herinner je je de verhalen nog over de Trans-Provence en de Vogezen? Mede mogelijk gemaakt door de trailkennis van meneer Smith. Ash heeft er een neusje voor en er zijn beroep van gemaakt om die te delen met mede-mountainbikers. Deels doet hij dit in de zomer met zijn reisorganisatie 'TrailAddiction' die hij runt vanuit het wintersportdorp Les Arcs. En deels met de TransProvence, een zeven daags endurofestijn dat na drie edities al wereldwijde populariteit geniet. Ash rijdt al meer dan twintig jaar mountainbikes en heeft een vrij groot referentiekader op het gebied van trails. Als Ash zegt dat een bepaalde trail écht de moeite waard is dan geloven we hem.

We ontmoeten Ash en Jon, een collegajournalist van het Engelse Singletrack magazine, op een parkeerplaats in de 'middle of nowhere'. Als eerste worden we geïnstrueerd om onze reistassen om te pakken zodat we alleen het hoognodige meenemen. We zullen de auto's pas vier dagen later weer zien. De Trail-Addiction shuttle, een busje met een aanhanger waarop plek is voor onze bikes, komt voorrijden. Rich, één van de gidsen bij Trail-Addiction, stapt uit en stelt zich voor. Later deze week zal blijken dat Rich in combinatie met zijn shuttle de onmisbare verbindende factor is tijdens de trip. We hangen de fietsen op de aanhanger, doen de tassen achterin de wagen en rijden de bergen in. Het is al tegen de avond als we aankomen in het bergdorp Val d'Isère. In dit uitgestorven skidorp gaan we op zoek naar een kroeg om bij te praten over mountainbiken, mountainbikes en de rest van het leven. Op een sneaky manier proberen we meer info los te troggelen bij Ash over Destination X. Ash begint te vertellen dat hij door alle zomers in Les Arcs het gebied erg goed heeft leren kennen en ook dat van de omringende dorpen. Nu heeft hij een jaar geleden net buiten dat gebied een nieuwe trail ontdekt die zó mooi is dat hij hem nog niet gelijk aan de wereld wil verklappen. De eerste dagen zullen we routes rijden die hij al enkele jaren rijdt met zijn Trail-Addiction gasten. Halverwege de derde dag gaat onze tocht richting Destination X, "you will not be

disappointed" is uiteindelijk het enige dat we wijzer worden voordat we gaan slapen. Je zou verwachten dat als je op ruim 1700 meter hoogte wakker wordt de dag kan beginnen met een downhill. Maar alsof dat nog niet genoeg is worden we eerst nog naar op de Col d'Iseran geshuttlet op bijna 2770 meter hoogte. Onderweg wordt me verteld dat dit de hoogste geasfalteerde bergpas van Europa is en in 2007 nog een bergetappe was van de Tour de France. Terwijl we - in het shuttle busje - een paar racefietsers inhalen die stuk gaan op de hoge klim, voel ik me enigszins lui maar ik weet dat mijn portie afzien deze week ook nog wel komt. De fietsen worden van de wagen geladen en als echt fetisjisten worden elkaars bikes geïnspecteerd. Irmo (volledige naam?) ziet er een beetje underpowered uit op zijn Trek Fuel EX met 120 millimeter veerweg. Bas (volledige naam?) en ik vormen de middenmoot met onze Cube's zo rondt de 150 millimeter. Onze Engels vrienden zouden hun land verraden als ze niet met een behoorlijke 'big-bikes' komen aanzetten. Ash en Jon rijden beide op endurobikes met meer dan 160 millimeter veerweg. Alleen op basis hiervan kunnen we al een lichte inschatting maken over wie er als eerste boven of beneden zal zijn. De eerste trail is een echte hoogalpine trail ruim boven de boomgrens en gaat zo'n duizend hoogtemeters door tot aan Val d'Isère. Nog met de Nederlandse parcoursen in de beentjes moeten we gelijk aan de bak. Een slingerende singletrack wordt af en toe onderbroken door afwateringsgootjes die gemaakt zijn door vlakke platte stenen verticaal in te graven.

V.l.n.r. Jon, Irmo en Ash, de smiles zeggen genoeg.

Na dit opwarmertje in de ochtend is het tijd voor iets groots, een lange traverse door het dal van de Isère rivier. De trail die we gaan doen staat onder de Engelsen bekend als 'High Exposure Isère Descent Itinerary' oftewel HEIDI. Een zestig kilometer lange afdaling afgewisseld met een kleine duizend hoogtemeters klimmen. Het begint met een technisch pad waarbij de afgrond aan de linkerkant continu vanuit je ooghoek opgemerkt blijft. In de afgrond lonkt het helder blauwe stuwmeer dat de hele setting van deze trail 'picture perfect' maakt. Uit ervaring weet ik dat

"HIGH EXPOSURE ISèRE DESCENT ITINERARy BETER BEKEND ALS HEIDI"

Ash nose wheelie switchback.

Ash waarschuwt ons dat hij met groepen een honderd procent score heeft wat betreft snakebites op deze trail en drukt ons op het hart om in te houden. In dit geval is 'speed' dus helemaal niet 'your friend' maar zal behoudendheid je redden. Met maar één lekke band van Jon komen we in het onderste gedeelte van de trail en gaat het pad slingerend door de bomen verder. Bas is na drie maanden revalidatie van een gebroken sleutelbeen zo blij als een kind om weer op zijn fiets te zitten, maar glijdt net een paar meter voor ons met zijn voorwiel van de trail af. Hij gaat 'over the bars' en komt op zijn zachts gezegd erg lullig terecht. Meteen weet hij dat het mis is, diezelfde sleutelbeen maakt klik-klak geluiden en hangt er een beetje bij. De teleurstelling overheerst de pijn en langzaam rijdt hij verder, onder aangekomen in Val d'Isère verteld Bas dat hij op het laatste stuk voor een kuil zijn voorwiel probeerde op te trekken maar dat zijn arm en dus zijn stuur niet mee kwam omhoog. Zijn zoektocht naar Destination X eindigt voordat ie begonnen is.

Deze foto is het bewijs dat er ook geklommen werd.

travel / Destination X

UP/DOWN Mountainbike Magazine

'je rijdt waar je kijkt' dus probeer ik de afgrond te negeren, wat maar deels lukt. Voorbij het meer is het afgelopen met de afgronden en fietsen we een dennenbos in. Ik heb iets met mountainbiken door dennenbossen. De grond is altijd zo grippy. Je durft je fiets net even wat meer op zijn kant te forceren om sneller de bochten door te knallen. We rijden in een treintje. Ash voorop op de hielen gevolgd door Jon, daarna Irmo en ik als laatst. Om ons heen is het geluid van slippende banden te horen. Iedereen is lekker aan het knallen en ik moet net iets meer gas geven dan in mijn comfortzone ligt om iedereen bij te houden. Dit leidt tot een aantal situaties waarin ik nét niet uit de bocht vlieg, nét aan op mijn fiets blijf zitten en nét niet de afgrond inrijdt. Met een bonkend hart kom ik beneden aan waar de andere staan te wachten. Wat een afdaling, ik heb mijn persoonlijke bikeskills wel weer overtroffen. Bij een waterbak doen we een korte

travel / Destination X

pauze, zetten de zadels omhoog, doen de kniebeschermers af en gaan in UP-modus. Het is vlak na ĂŠĂŠn uur en de zon staat flink te branden terwijl we het karrenspoor op buffelen. Ineens hebben we zo goed als de omgedraaide volgorde van het treintje. Irmo voorop gevolgd door mij en een stukje achter ons Jon en Ash. Tja het kost wat meer energie om die fietsen van hun omhoog te trappen, niet alleen door het gewicht maar vooral ook door de geometrie. Na een uur klimmen zit het er op en pauzeren we bij een pittoreske Frans schuurtje. We bestellen een cola'tje en een vleesplankje. Dikke stukken worst - waar je minsten twintig keer op moet kauwen om te voorkomen dat ze niet dwars gaan zitten in je slokdarm - worden op tafel gezet. Nu weet ik het zeker, we zijn echt in Frankrijk! De afdaling die volgde viel me zwaar. Misschien omdat hij redelijk technisch was, misschien omdat mijn conditie na een paar dagen Lowlands popfestival niet meer was wat het geweest had

moeten zijn, of omdat ik weer moest wennen aan al dit Alpengeweld. Losliggende stenen, dikke drops, krappe switchbacks, om maar een paar van de situaties te noemen die we tegenkwamen op de trail. Moe maar zeker ook voldaan kwamen we beneden aan in het dal. Ash liet op een kaart de afstand zien die we hemelsbreed overbrugt hadden, geen wonder dat ik er doorheen zat. Het enige wat nog volgde was een paar kilometer over het asfalt naar beneden cruisen en het treintje de berg op nemen richting Les Arcs voor onze slaapplek van die avond. De volgende dag beginnen we met een paar lift-assisted trails in Les Arcs. Ash kent dit gebied op zijn duimpje en dat is te merken aan de kwaliteit van de trails die we rijden. Na een kleine afdaling door het skigebied zijn we opgewarmd en klaar voor een bijzondere trail door het La Varda Nationaal Park. De trail begint ondanks een aantal grove stenen toch redelijk rustig. We remmen wat bij om een bejaard

UP/DOWN Mountainbike Magazine

stelletje niet te veel te laten schrikken wanneer we hun inhalen. De man en vrouw beginnen te steigeren en Ash probeert ze een beetje te kalmeren. Hij legt uit dat we toestemming hebben van de opzichter om hier naar beneden te fietsen maar de oude lui willen er niets van weten. Meer dan ons begripvol opstellen kunnen we ook niet en na een tijdje geven we het op en rijden verder. Naarmate de trail vordert wordt hij ook steeds iets steiler en technischer. Slalommend tussen de stenen moet je steeds weer je lijn voor de volgende paar meter bepalen. Deze trail gaat niet zozeer om snelheid of flow, zo min mogelijk je trappers uitklikken is hier het uitgangspunt. Irmo is vervend voorstander van een tubeless wielenset maar na twee keer een 'airburp' gehad te hebben keek hij tijdens het oppompen toch wat minder gelukkig. Net nadat we dachten op het einde van de trail aan te komen zien we Ash door de lucht vliegen. We schrikken ons rot, rennen naar hem toe en zien hem

travel / Destination X

gelukkig opstaan. Volgens mij heeft zijn engeltje goed werk gedaan want op een haar na heeft hij een steen gemist. "Ik werd van mijn fiets gekatapulteerd!" is het enige wat hij uitbrengt. Bij nadere inspectie van zijn fiets zien we dat zijn voorste schijf is verbogen en dat dat de reden is geweest waarom de fiets zo plots werd geblokkeerd. Waarschijnlijk eerder ergens een bochtje te krap genomen... In het Trail Addiction honk is er nog een reserve schijf, gelukkig maar want we hebben nog genoeg op de planning voor de rest van de dag. De Paradiski-lift is een gigantische gondel over een ravijn die de skigebieden van Les Arcs en La Plagne aan elkaar koppelt. Bovenop de berg in La Plagne rijden we rustig over een karrenspoor naar beneden en klimmen wat naar onze volgende trail Spiderpig. Voordat ik begin uit te leggen hoe perfect deze trail is mag je weten dat deze in mijn top vijf aller tijden is gekomen. Dat een kronkelend pad als deze garant zou staan voor zoveel plezier op je fiets dat zou een wandelaar op dit zelfde pad nooit kunnen bevatten. Ontelbare switchbacks met zo'n perfecte ronding dat je er keer op keer uit geschoten wordt. Continu maakte er wel één van mijn wielen geen contact met de ondergrond wat zorgde voor dat fijne onderbuikgevoel. Natuurlijke jumps die er zo perfect bijliggen dat ze bijna wel aangelegd moeten zijn. Een trail die niet draait om snelheid of de perfecte techniek maar waar het draait om de ultieme flow. Aan al het goede komt helaas een eind, zo ook aan dit pad. Wat ons nu nog te wachten staat, zo op het eind van de dag, is een klim

De katapult.

De HEIDI-trail.

van bijna duizend hoogtemeters naar een berghut waar we die nacht zullen slapen. Het speelde de hele dag al in ons achterhoofd, dit toetje zo aan het eind, maar nu is het dan ook zo ver. We beginnen met trappen, ieder op zijn eigen tempo, we zien elkaar boven wel weer. In mijn hoofd verwerk ik alle trails die we gereden hebben de afgelopen twee dagen. Dit is ook het ideale moment om de opbouw van mijn fiets te herevalueren: wat wil ik anders, efficiënter, lichter of sterker, noem maar op. Grappig genoeg heb je tijdens een klim alle tijd om je druk te maken over elke gram op je fiets, terwijl je tijdens een afdaling alleen maar denkt aan sterkere remmen, meer veerweg en onderdelen die nooit kapot gaan. Na ruim drie kwartier doorgetrapt te hebben draait de weg met een bocht mee en zie ik in de verte een man naast een pickup staan. Wanneer ik nog een keer kijk valt me op dat Ash, Jon en Irmo daar ook staan. Ik nader de auto

UP/DOWN Mountainbike Magazine

en de rest van de mannen staan te smilen. "We hebben een uplift!" De eigenaar van de berghut is met een auto die hij van een herder heeft geleend naar beneden gereden om ons op te pikken. Tot zover het lijden! We laden de fietsen naast elkaar in de achterbak en laten de voorwielen er uit hangen. "Echt die Canada-stylo!" hoor je Jon zeggen. Ash verteld dat we toch wel tweederde van de klim gefietst hebben, des te meer kunnen we genieten van dit stukje met de auto. We komen boven aan bij de hut en Jon realiseert zich dat zijn kneepad die hij gebruikte om zijn frame tegen de auto te beschermen er tussenuit is gevallen. Jon moet naar beneden rijden om zijn bescherming te zoeken. Oeps, misschien had hij toch niet zo vroeg moeten juichen.... We ontbijten in de ochtendzon op het terras van de berghut. Een aantal meter bij ons vandaan is het begin van een twintig kilometer lange trail. We realiseren ons maar al te goed dat deze

Twintig kilometer trail 'for breakfast'.

Jon op de bobsleebaan.

"NATUURLIJKE JUMPS DIE ER ZO PERFECT BIJLIGGEN DAT ZE BIJNA WEL AANGELEGD MOETEN ZIJN."

UP/DOWN Mountainbike Magazine

is zo ver, eindelijk gaan we het meemaken, locatie X. De shuttle neemt een groot deel van de klim voor zijn rekening, we krijgen deze trail echter niet kado en moeten nog een potje zweten en kermen. De laatste twee uur gaan we al trappend, lopend en met de fiets in onze nek naar boven. Het laatste stuk lijkt eindeloos te duren maar eindelijk zijn we op die mythische plaats en kijken uit over....

travel / Destination X

situatie redelijk episch is en we bevoorrecht zijn om zo aan een dag te beginnen. Boven heeft de trail een vrij mellow karakter en zodra deze in de bossen verdwijnt is hij wederom goed te rippen! Voor en achter me hoor ik het geluid van slippende banden. Waarschijnlijk laten mountainbikers toch een iets grotere 'footprint' achter dan de wandelaars. Het laatste stuk van de trail loopt als een achtbaan langs een rivierbedding. Genoeg natuurlijkers rollers waarop je wat airtime kan halen. In het dal aangekomen is het tijd voor lunch en wachten we op Rich (wie is dit?) die ons naar die mysterieuze locatie gaat brengen. Na twee en een halve dag

travel / Destination X

....DeSTinaTion X Hier zijn we dan, hier was het allemaal om te doen. Een prachtige bergrug loopt kilometers voor ons uit glooiend het dal in. Links van de bergrug zien we cliffs met in het dal verschillende nederzettingen. Rechts zien we een parel blauw stuwmeer. De bergrug rijkt tot in de oneindigheid en bovenop loopt een lichtbruin lijntje, de trail. Om het geheel nog even wat perfecter te maken komt de zon ineens achter de wolken te voorschijn en zien we bij het stuwmeer een regenboog. We blijven even genieten van het uitzicht maar kunnen ook niet wachten om de trail te rijden. Het pad danst over de bergrug omhoog en omlaag. Sommige stukken zijn iets te stijl om per fiets te klimmen en sommige stukken zijn zo stijl dat je er al klauterend naar beneden moet om af te dalen. Net na de bergrug komt een sectie door het bos en het gas wordt opengezet. Als een stel jonge honden racen we achter elkaar aan, net even sneller dan comfortabel aanvoelt. Uitgeput komen we beneden aan bij ons hotel en bestellen een pul bier. Die hebben we verdient! De laatste dag is maar voor de helft op de fiets. We rijden het dal in en we hebben haast want we moeten een bus halen. Meerdere mountainbikers staan bij de bushalte te wachten, allemaal hebben ze redelijk serieuze fietsen. De bus komt eraan en de chauffeur kijkt niet op van de bikes. Onderin uit het laadruim schuift hij een soort fietsenstalling zijwaarts de bus uit. Vol van verbazing zetten we onze fietsen in het rek en net zo gemakkelijk schuift het boeltje weer naar binnen. Bikers shuttelen is kennelijk een dagelijkse gewoonte voor de lokale busdienst. Na een keer overstappen naar een bus met dito fietsenrek, staan we bovenop de laatste berg van onze trip. Na drie volle dagen zit ik inmiddels zo lekker op mijn fiets dat ik de hele downhill de snelheid er goed in weet te houden. Het lijkt wel of alles dat ik de afgelopen drie dagen geleerd heb in deze afdaling samenkomt.

"ALS ASH ZEGT DAT IETS ECHT DE MOEITE WAARD IS NAAR ZIJN MAATSTAVEN KUN JE BETER NIET DOORVRAGEN MAAR AFREIZEN." Ik durf zekerder door de bochten en verlies de Britten geen moment uit het vizier. Met een smile op mijn gezicht kom in beneden aan in Albertville. Deels blij om de kwaliteit van de singletracks die ik op deze minitrip heb gefietst, deels beteuterd want ik wil niet geloven dat het over is. Of Destination X alle verwachtingen heeft waargemaakt? Beslis zelf op basis van bovenstaande foto.

UP/DOWN Mountainbike Magazine

"Om het geheel nog even wat perfecter te maken komt er een regenboog."

travel / Destination X

Destination wat? We moeten toegeven, inmiddels is Destination X niet zo geheimzinnig meer als het klinkt. Na jaren geopereerd te hebben vanuit Les Arcs zijn de mannen van Trail Addiction op zoek gegaan naar een tweede locatie om reizen naartoe aan te bieden. De beschreven trail bevindt zich in het gebergte bij Arèches-Beaufort, beter bekend als het Beaufortain Massif. Trail Addiction organiseert mountainbike vakanties van een

week en biedt nu de optie aan om dit uit te breiden met drie dagen Destination X. Twijfel je over je niveau omdat het misschien een beetje moeilijk klinkt in het bovenstaande verhaal? Zowel Les Arcs als Arèches-Beaufort bieden je trails variërend van technisch hoogalpine tot aan zachtaardige vloeiende singletracks.

Meer informatie op: www.trailaddiction.com/destination_x.php

UP/DOWN Mountainbike Magazine

Als mountainbiker rondzwerven en nieuwe trails verkennen of verplicht op een mountainbikeroute fietsen? De mogelijkheden om te biken zijn niet overal hetzelfde. We kennen hier geen ‘allemansrecht’ zoals in een aantal Scandinavische landen waar je vrij gebruik mag maken van de natuur. Soms mag je in Nederland overal mountainbiken, soms alleen op aangegeven routes en soms ook helemaal niet. Maar wie bepaalt dat? Wie legt 'onze' routes aan en wat wil de mountainbiker zelf? Om daar achter te komen voelen we vier verschillende belanghebbenden aan de tand die in elk geval één ding met elkaar gemeen hebben: een passie voor mountainbiken. tekst: Mark Torsius foto’s: Michiel Rotgans

De natuurbeschermer: arne heineman Regiodirecteur Natuurmonumenten

beschermen, beheren, bouwen en biken

dE aRChetyPES van tRaILbUILdIng

De archetypes van trailbuilding

UP/DOWN Mountainbike Magazine

Another day at the office is geen enkel probleem als dat kantoor gevestigd is in het bezoekerscentrum van Nationaal Park Veluwezoom, pal naast een van de mooiste mountainbikeroutes van het land. Zeker wanneer je regiodirecteur bent van de grootste Nederlandse particuliere natuurbeschermingsorganisatie ook nog eens fanatiek mountainbiker met een ambitie om ooit de Grand Raid Cristalp te rijden. Arne Heineman beschermt en beheert met zijn medewerkers zo’n zestig natuurgebieden en zeshonderd historische gebouwen in Gelderland. Landelijk telt de organisatie 725.000 leden waarvan een deel zich recentelijk afvroeg of mountainbikers wel in de natuur thuishoren. Dat klinkt nogal paradoxaal aangezien een paar van de beste mtb routes uitgerekend in gebieden van Natuurmonumenten liggen. Dat lijkt ons een lastige klus, om je leden én bezoekers tevreden te houden. Toch zit er een ontspannen man voor me met een heldere visie over natuurbescherming én mountainbiken. En met één belangrijke boodschap: we moeten allemaal wat meer commitment tonen voor de natuur.

De archetypes van trailbuilding

Wat is de aanleiding geweest voor Natuurmonumenten om mountainbikeroutes aan te leggen? Daar is gewoon vraag naar. En natuurlijk ook een stuk regulering van de bezoekers. De Veluwezoom telt jaarlijks 2 miljoen bezoekers die komen om te recreëren of van de natuur te genieten. Dat zijn er zoveel en het zijn zoveel verschillende soorten bezoekers dat je dat wel een beetje moet zoneren. Dat is de reden geweest om een mooie mtb route aan te leggen. We moeten zorgen dat niet iedereen op dezelfde route zit. lukt dat? Ik ben enthousiast mountainbiker en met mij vele anderen maar het is een beetje hetzelfde als met de voetballerij, je hebt veel enthousiaste voetbalfans en een paar hooligans. En die hooligans verpesten het voor de grote groep die wel weet hoe het hoort. Er zijn soms jongens die niet op de

route blijven en spuitend van de modder met vijfendertig kilometer per uur een pad afdenderen waar mensen aan het wandelen zijn. Met een beetje pech steken ze ook nog hun middelvinger op. Je hebt dus relatief veel last van een kleine groep die zich asociaal gedraagt. hoe zit het met het beheer en onderhoud van de routes? Ik zou het leuk vinden als de mountainbikers rond de Veluwezoom de boswachter zouden bellen en zouden zeggen; ‘Ik hoor wel nergens bij maar wil wel een zaterdag werken. Wanneer kan ik komen?’ Er is een lange periode geweest van individualisme en consumentisme. Er moet ook weer zoiets zijn van: ik doe eens wat terug. Een gezamenlijke natuurwerkdag voor mountainbikers, compleet met koffie en koek. Samen routes nalopen en opknappen. Hoe klinkt dat ?!

UP/DOWN Mountainbike Magazine

horen mountainbikers thuis in de natuur? Mijn persoonlijke mening is dat ze thuishoren in natuurgebieden op daarvoor geschikte plekken. Zodat men fris in het lijf en fris in het hoofd blijft. De enige manier om de natuur in Nederland op de kaart te houden is om mensen te verwonderen en te laten denken: wat is het hier mooi, blij dat ik hier kan zijn. En dat daar iets van respect uit volgt en de vraag, kan ik nog wat doen? Of dat men lid wordt van Natuurmonumenten. hoe ziet de toekomst van het mountainbiken eruit bij Natuurmonumenten? We zorgen dat er goede routes liggen en wellicht kunnen we hier en daar nog uitbreiden. Ik hoop vooral dat mountainbikers een soort community van ‘dedicated users’ vormen die ongelooflijk veel plezier in hun sport hebben en die het een normale zaak vinden om een deel van de route te onderhouden.

22 Om onderlinge hinder te voorkomen houden we die tijdzonering aan, naast een ruimtezonering die we voor alle recreanten hanteren. In het open duingebied willen we de recreatiedruk bijvoorbeeld laag houden omdat daar de natuurwaarden het hoogst zijn.

De beheerder: Natasja Nachbar Boswachter PWN Waterleidingbedrijf Noord-Holland

De archetypes van trailbuilding

hoe kijk je zelf tegen deze regeling aan? Voor mezelf als mountainbikester is het niet de ideale regeling, maar omdat ik goed begrijp wat de reden hier achter is, heb ik er nooit moeite mee gehad. Ook niet in de periode voor ik bij PWN kwam werken. Ik ga gewoon ’s ochtends vroeg op pad en als ik lang wil fietsen zorg ik dat ik om half elf het Noordhollands Duinreservaat uit ben en ga ik naar de route van Schoorl. De regeling wordt ook wel geaccepteerd bij bikers die in dit gebied komen.

Op een aangepaste dienstmountainbike met Rohloffnaaf, bagagerek en fietstassen. Op die manier surveilleert Natasja Nachbar door de bossen en duinen van het Noordhollands Duinreservaat (NHD). Ben je in overtreding en Natasja is in zicht? Ze is verreweg de fastest forrester on a bike dus je moet van goede huize komen wil je aan haar ontsnappen. Na elf jaar wedstrijdbikster geweest te zijn en één keer zelfs Nederlands kampioen downhill, verruilde ze drie jaar geleden haar baan als hovenier voor die van boswachter bij PWN. Sindsdien houdt ze toezicht en geeft ze excursies in het gebied dat van groot belang is voor de waterwinning in Noord-Holland en daarnaast over veel natuurwaarden beschikt. Mountainbikers zijn welkom in het NHD maar de toegang is wel aan regels gebonden. Een dag- of jaarkaart is verplicht en er geldt een tijdzonering. je mag in het NhD tot 10.30 uur vrij mountainbiken op de onverharde paden en daarna niet meer. Wat is de reden daarvan? Je moet je realiseren dat in het Noord Hollands Duinreservaat bijna 5 miljoen bezoeken op jaarbasis plaatsvinden. Dat geeft aan hoe druk het is in een weliswaar lang maar wel heel smal gebied.

UP/DOWN Mountainbike Magazine

Wel eens een mountainbiker moeten beboeten? Ja, toch wel. Dat was de eerste keer heel raar om te doen. Het is niet m’n hobby en dat moet het ook zeker niet worden, maar het hoort nu eenmaal bij mijn werk. Het gebeurt ook niet zo vaak. Het is vaak een kleine groep die het verziekt voor een ander. Niet alleen bij de mountainbikers, net zo goed bij wandelaars, hardlopers of nordic walkers. ben je anders gaan kijken naar het mountainbiken toen je gestopt was met wedstrijden en boswachter werd? Ik train niet meer, ik fiets nu. Vroeger was ik aan het trainen en lette ik niet bijzonder veel op de omgeving en nu kan ik genieten van alle het moois wat ik tegenkom. Ik zie en hoor nu veel meer tijdens het mountainbiken. hoe zie je toekomst van het mountainbiken er in dit gebied uit? Ik vermoed dat het blijft zoals het is. Er komt denk ik geen verruiming in tijd of zonering omdat de onderlinge hinder niet is afgenomen. Het is niet anders, we willen ook andere gebruikers bedienen die behoefte aan rust en ruimte hebben. Ik heb er in mijn vrije tijd ook mee te maken. Alleen als ik in functie ben mag ik 24 uur per dag mountainbiken. En vergeet niet, er ligt 160 kilometer aan hele leuke paden waar je wel mag mountainbiken. Out slope, grade reversals, rolling grade dips, half rule en technical trail features.

De routebouwer: Patrick jansen Eigenaar Tracks&Trails / Directeur Probos

23 Een goede Nederlandse vertaling is nog niet gevonden en dus bestaat het vakjargon van een routebouwer vooral uit Amerikaanse termen. Daar in Amerika ligt ook de grote inspiratie voor Patrick Jansen. Bij de International Mountain Bicycling Association, de organisatie die een enorme expertise heeft opgebouwd op het gebied van trailbuilding. Sinds een jaar of vijf past Patrick deze technieken ook toe in Nederland met als laatste wapenfeit een trainingsparcours op Papendal met verschillende rock gardens. Want routebouwen 2.0, daâ&#x20AC;&#x2122;s even wat meer dan alleen een paar palen de grond in slaan. Zeker voor iemand die zelf wel van een technische uitdaging houdt en afgelopen jaar nog de BC Bike Race bij de masters won.

UP/DOWN Mountainbike Magazine

Waarom is het belangrijk om routebouwtechnieken toe te passen? Routebouwtechnieken zijn bedoeld om het water van de route te houden en de mountainbiker erop. Water is de grote vijand van een goede trail. Vooral in erosie-gevoelige gebieden met hellingen, zoals op de Veluwezoom of oude vuilstorten als Bergschenhoek. De meeste routes in Nederland zijn vlak, dan heb je niet zoâ&#x20AC;&#x2122;n last van water-erosie maar wel van modderig rijden met uitdijende paden als gevolg. Verder heb je te maken met singletracks en een goede flow om de route leuker, uitdagender te maken. Dat zit er op oude routes vaak nog niet in. Wat ik tegenwoordig veel doe is standaard singletracks inbouwen. Dat heeft voor beide partijen voordelen. >

De archetypes van trailbuilding

Wanneer ben je begonnen met het bouwen van routes? Het is gestart met het doen van onderzoek naar de vraag of mountainbikers schade en overlast veroorzaken. Ik stoorde me aan het feit dat er vaak onzin over mountainbikers werd verteld of geschreven. Een van de uitkomsten van dat onderzoek was dat je door mountainbikeroutes te bouwen

schade en overlast kunt voorkomen. Naast natuurlijk gedragsregel en voorlichting. De eerste keer dat ik singletracks heb aangelegd was in Brabant. Ik ben toen met een beheerder van het Brabants Landschap het terrein in geweest en kreeg toestemming om in twee bospercelen singletracks te bouwen.

24 > Uitdagende trails waar mountainbikers op blijven waardoor deze groep voor de beheerder beter te sturen is in het terrein. Vrij rijden of op routes rijden? Vrij rijden is natuurlijk fantastisch maar ik merk dat als er een goede route ligt, ik niet zo snel geneigd ben om daar van af te wijken. Als ik weet dat een route totaal niet interessant is ga ik ‘m niet eens rijden. Ik ben ook echt benieuwd hoeveel mountainbikers nog zullen afwijken van een hele goede route als de rest van het gebied ook vrij toegankelijk is.

De biker: huub hakvoort Voorzitter Stichting Freeride Achterhoek

De archetypes van trailbuilding

hoe ziet de toekomst eruit? Er is nu een trend ingezet met technical trail features zoals rock gardens, vlonders, kuipbochten en balansbalken waar een steeds bredere groep interesse in heeft. Wat we steeds meer zullen zien is dat je

deze niet op de doorgaande route maar op parallelle paden bouwt of in skill parks. We zijn voornamelijk een cross country land dus ik verwacht geen enorme downhill en freeride achtige TTF’s zoals in Canada. Dat soort dingen liever ook niet illegaal want dat is funest voor het imago van de biker. heb je als routebouwer nog speciale ambities? Een wereldbekerparcours bouwen in Nederland, daar gaan m’n handen wel van jeuken. Daarnaast wil ik bereiken dat beheerders die mountainbiken willen reguleren dat doen tot het niveau waarop het probleem is opgelost en niet verder. Geen extra beperkende maatregelen voor mountainbikers als dat niet nodig is. En mtb-routes van Amsterdam naar Enschede en Groningen naar Maastricht.

Hij is letterlijk met de mountainbikesport meegegroeid. Begonnen op een cross country fietsje, al snel op zoek naar wat meer uitdaging als freerider en toen het bikepark van Stichting Freeride Achterhoek (SFA) gerealiseerd was, kon ook de dirtbike niet achterblijven. Huub Hakvoort, voorzitter van SFA, beoefent nog steeds alle drie de mountainbikedisciplines hoewel de meeste passie bij het freeriden ligt. Maar dat blijkt toch wat lastig in Nederland. Weinig hoogteverschil en daar waar het wel zou kunnen ontbreekt het aan medewerking van de terreinbeheerders om wat mooie lijnen aan te leggen. De frustratie die dat opleverde heeft zijn passie voor de mountainbike gelukkig niet doen afnemen. hoe is het mountainbiken bij jou begonnen? Ik heb ooit een mountainbike gekregen van vrienden die al fietsten. Vooral in Montferland en ik moest maar een keer mee. Ik had het gevoel of ik daar op wintersport was, door die heuvels daar en de gave, technische route. Het begon met cross country maar al snel zochten we de randjes op. Even je fiets tegen een walletje gooien, beetje springen over wortels. Toen we iemand op een freeride fiets zagen waren we verkocht.

UP/DOWN Mountainbike Magazine

Waar gingen jullie in die beginperiode rijden? We bouwden af en toe wat op de route van Montferland maar dat was illegaal en werd ons niet in dank afgenomen door Natuurmonumenten. Van freeriden wilden de beheerders niets weten. Ik begrijp dat de ruimte beperkt is maar kreeg het idee dat men überhaupt niet wilde luisteren. Daarom gingen we naar Willingen want het bikepark in Winterberg bestond toen nog niet. We gingen pas wat meer bouwen toen we met een grotere groep waren. We bouwden veel north shore op een gebied dat van Staatsbosbeheer bleek te zijn. Je voelt ‘m al aan, dat was geen lang leven beschoren. We moesten alles afbreken maar we hadden wel een opening

De archetypes van trailbuilding

bij de gemeente en Staatsbosbeheer. Ze wisten vanaf dat moment dat we toch wel serieuze lui waren. Was dat de periode dat ook het bikepark ter sprake kwam? Toen is dat balletje wel gaan rollen en hebben we besloten georganiseerd verder te gaan om niet weer weggestuurd te worden. Anders hadden we nooit voor elkaar gekregen wat we nu hebben. De gemeente Doetinchem kwam met tien mogelijke locaties aanzetten. Nadat de vergunningen en sponsoren binnen waren heeft Red Bull ons met het Backyard Digger project enorm op weg geholpen.

Enige nadeel is dat het vlak terrein is en we meer een dirt jump park zijn dan we vooraf hadden gedacht. We hebben ook wel north shore gebouwd maar het is geen freeriden zoals in het buitenland. hoe ziet de toekomst van sFa eruit? Mogelijk komt er in Doetinchem een oude vuilnisberg vrij. Dan willen we eventueel daar naar toe maar voorlopig blijven we op dezelfde plek. Ik denk overigens wel dat er in Nederland plekken zijn waar je een freeride baan zou kunnen maken. Laatst waren we in Mook waar we in gesprek geraakt zijn met de boswachter van Staatsbosbeheer. Die gaf aan dat als

UP/DOWN Mountainbike Magazine

het georganiseerd is en er een vast parcours ligt zodat iedereen weet wat daar gebeurt, ze daar wel open voor stonden. hoe zou jij de mountainbike cultuur in Nederland omschrijven? Mountainbiken in Nederland is voorwiel kijken. Maar je moet om je heen kijken, ga eens genieten! Ze willen vooral hard fietsen, snel klimmen maar als er een paar technische bochten komen zijn ze nergens. Wielrenners op een mountainbike. Terwijl wij juist van die technische dingen houden. Lekker rijden met wat vrienden met een rugzakje op, dat is toch het mooiste wat er is? <

UP/gRaDes

Up / grades

Dakine Drafter Er zijn genoeg hydrationpacks op de markt maar die van Dakine zijn altijd net even wat verfijnder en ogen ook vooral net even wat beter dan die van de concurrentie én van tassen die de redacties van de andere bladen gebruiken bij snowboarden, surfen en skiën weten we dat zo onverwoestbaar zijn. De Drafter is een lekker klein compacte dagrugzakje met een zee aan bikespecifieke features. Naast standaardzaken zoals een vak voor je camelbak en de nodige straps om het geheel stevig op je rug te bevestigen heeft de Drafter nog wat extra's. Een klein vakje voorzien van een fleece voering zorgt ervoor dat je je fietsbril kan opbergen zonder dat er krassen op je lenzen komen. We gebruikten de tas onder andere in Chamonix waar het op dat moment hoog zomer was. Tijdens de klim was het gewoonweg te warm om de helm op je hoofd te houden. Gelukkig was die

DMR Vault

helm op de rustige stukken prima op te bergen in het compartiment achterop. Opvallend is ook hoeveel opbergvakjes de tas heeft om al je spullen in op te bergen en dat voor een backpak met maar 12 liter. Onderaan de tas zijn een paar straps mooi weggewerkt, deze zijn ideaal om je kniebeschermers bij een lange klim aan vast te maken. De uitvoering die wij meekregen had een nogal schreeuwend patroontje. Wij konden het wel waarderen maar er hij is ook in wat meer neutrale kleuren te koop. Je merkt het, wij zijn ronduit enthousiast over deze tas. Ben je op zoek naar een nieuwe fietstas, check de reusachtige collectie van Dakine want ze hebben voor iedereen wel een geschikte pack. € 104,www.dakine.com

Afgelopen najaar waren we op zoek naar een paar flatpedals die we konden inzetten voor allmountain gebruik. De meeste platte pedalen op de markt zijn ontworpen met downhill of dirtjump eigenschappen in het achterhoofd. Het probleem bij deze pedalen is vaak dat ze te zwaar en te groot zijn om op je allmountain-fiets te schroeven. Tijdens onze zoektocht op de fietsbeurs Eurobike kwamen we een aantal bizar mooie modellen tegen die wel aan onze criteria voldeden. Het probleem: driekwart was het prototype-stadium nog niet ontstegen en van adviesverkoopsprijzen tegen de tweehonderd euro trokken we ook een beetje witjes weg. Toen kwamen we ineens de Vault tegen van het Engelse DMR. Een erg sexy platform pedaaltje van honderddertig euro. Al het overtollige materiaal hebben de ontwerpers er uit gefreesd, toch oogt het geheel erg robuust.

UP/DOWN Mountainbike Magazine

Elf lange pinnen leveren de nodige grip. We vonden ze er een beetje angstaanjagend uitzien maar na een week testen hebben we er geen één in onze schenen mogen ontvangen. De pinnen zijn ook los te bestellen en makkelijk met een inbussleutel te vervangen. Door de platte kooi heb je bijna nooit het probleem dat je vastloopt op de ondergrond. Het setje weegt bijna 400 gram en dat is net acceptabel. Door middel van extra te bestellen titanium assen kan je daar nog eens 35 gram extra vanaf snoepen. De standaard assen hadden na een week intensief gebruik geen millimeter speling. De Vault's zijn in acht kleuren te bestellen, er is er altijd wel eentje die past in het kleurenpalet van je fiets! € 129,www.cosmicsports.nl www.dmrbikes.com

UP/gRaDEs

Up / grades

easywasher Waarschijnlijk heb je als biker de hoop opgegeven dat je auto er ooit nog netjes uit gaat zien. Maar, beste biker, er is een uitweg uit al deze ellende! De Easywasher is een compact afspuitsysteem, portable genoeg om achterin je wagen te gooien en werkt naast netstroom ook de twaalf volt aansluiting in je auto, beter bekend als de sigaretten-aansteker. We testen het setje tegelijk met de Muc-Off. De Easywasher is eigenlijk een jerrycan met een stekker voor de ingebouwde elektrische pomp en een tuinslang met waterpistool. Eenmaal volgetankt met 15 liter water is het geheel loodzwaar. Tja, logisch met vijftien kilo water erin, maar het apparaat zelf weegt ook nog eens zes kilo. In eerste instantie verwachten we bijna de straal van een hogedrukspuit, maar die komt niet. De straal is een beetje van het formaat tuinslang en dus prima om je fiets mee schoon maken. Het goede nieuws is wel dat je daardoor niet het vet uit je lagers spuit. Breng wel een

Fox Striker

borsteltje mee en eventueel een schoonmaakmiddel want het is niet zo dat je het vuil er door de kracht afspuit, je zal het een beetje moeten helpen. Op de 12 volt aansluiting werkt het apparaat net zo goed als op netstroom. De slang die aan het kastje zit is zes meter en lang genoeg om bij het apparaat uit de buurt te lopen zodat de elektra niet in een plas ligt. Als je achterin je auto een sigaretten aansteker hebt dan laat je hem gewoon in de achterbak staan. Bijkomend voordeel: je bent wel verplicht een pannenkoek te gaan eten, want je fiets moet nog eerst droog druppen. De Easywasher is misschien een beetje overkill voor mensen die een hogedrukspuit in de tuin hebben staan en weten hoe ze daar mee hun lagers niet verpesten, maar toch een uitkomst voor de biker die niet de beschikking over een tuinslang heeft of op drie hoog in Amsterdam woont.

€ 129,95 www.easywasher.nl

Wij zijn fan van veel van de zogenaamde trailhelmets. Die lijken op een 'gewone' XC-helm, maar achter op je hoofd lopen ze wat verder door waardoor je simpelweg meer bescherming hebt bij onbedoelde afstapjes. Ook zijn we fan van de styling van veel Fox Head producten. Net genoeg motorcross om er vet uit te zien, zonder dat je er meteen bij loopt als een circusclown. Een nadeeltje: de 'oude' trailhem van Fox, de Flux, zat mij nooit zo lekker. In het midden, precies bovenop zat een uitloper van een ventilatiegat dat niet 'oplijnde' met mijn schedel. Dus toen we de Striker kregen opgestuurd, was ik sceptisch. Natuurlijk: hij zag er weer lekker vet uit, vooral de subtiele groene accentjes maken 'm erg mooi. Maar hoe zat het nou met die pasvorm? Eén ritje in de buitenlucht en ik was verkocht. Hij zit heerlijk, nergens bobbels, en hij ventileert beter dan alle trailhelmen die ik tot nu toe heb versleten. Zoveel zelfs dat ie in de frisse voorjaarswind af en toe zorgt voor onbedoelde

UP/DOWN Mountainbike Magazine

ice-cream headaches. Kan niet wachten tot het zomer wordt...

€109,www.foxeurope.com

MORE CONTROL, LESS FATIGUE

THUDBUSTER

Join us on Facebook

Thudbuster is the most effective and versatile suspension seatpost on the market. Its patented parallel-linkage technology delivers a clear advantage in traction, comfort and control. With performance like that, this seatpost is the perfect add-on for all kinds of bikes and riders.

Boomer Frog Strobe

WWW.CANECREEK.COM

www.knog.com.au 100% Lights NEW Frog Strobe NEW Boomer 5 x Brighter Waterproof Flexible www.cosmicsports.com

NL_mix_230x300.indd 1

24.10.11 15:32

Up / grades

UP/gRaDEs

Boek: Bike Skills — Mountainbike rijtechnieken Uitgeleerd ben je nooit, skills kunnen altijd beter. Tijd voor wat leesvoer in de laatste koude maandjes van het jaar. Michel Romen weet maar liefst 111 pagina's voor te schotelen, waar vrijwel alles op mountainbike gebied de revue passeert. Je bike, bandenspanning, maar vooral heel veel rijtechnieken. Foto's en teksten begeleiden je bij dit zelfstudie project. Wij gingen zelf met Michel op pad voor het switchbacks artikel verderop in het blad. Geloof ons maar: het zit dik in orde met de bikeskills van Michel, je kan het allemaal gerust van hem aannemen. Het boek is te

koop voor € 25,90 via de website www.bikeskills.nl of als abonnee-actie bij Up/Down mountainbike magazine www. mountainbikemagazine.nl

Muc-off nano Tech Bike Cleaner In de luchtvaart, in de automotive, iedereen heeft het constant maar over nano-technologie. Muc-Off begint nu ook al met de 'Nano Tech Bike Cleaner'. Wanneer het woordje 'nano' ergens aan toegevoegd wordt wil dat zeggen dat er een chemisch effect plaats vind op het niveau van moleculen. Muc-Off zegt met dit schoonmaakmiddel de ultieme formule gecreëerd te hebben voor het schoonmaken van je fiets. We hebben het uitgeprobeerd op een smerige mountainbike die goed onder de klei zat van een drassig rondje over de afvalhoop van Spaarnwoude. We maken

UP/DOWN Mountainbike Magazine

de fiets nat, spuiten hem in, wachten even en spuiten hem weer af. Het resultaat is verbluffend. De klei gaat er met gemak af. Geen idee of er iets op nano-niveau plaatsvond maar we nemen het klakkeloos aan. Het spulletje geeft je fiets ook die glimmende showroom-shine. Fijn is ook dat het schoonmaakmiddel biologisch afbreekbaar is, toch beter voor je karma als je het zo de achtertuin in spoelt. € 8,50 www.muc-off.com

Trabec Race MIPS The Trabec Race MIPS in-mold helmet combines functionality and performance for single track and enduro riders who are in need of the highest degree of protection. The construction is similar to how a skeleton is build for both resistance and durability. The inner Aramid filament reinforced EPS core is tough and resilient while the outer PC shell is constructed with the seems located in the ar-

eas of least exposure. The helmet is equipped with the patented MIPS system to reduce the rotational forces to the brain in the event of an oblique impact. An aerodynamic channel system and 16 vent slots provides great ventilation while the fit is designed to be around the head versus on top, which promises superior protection.

is a Swedish company with a strong mission to do the best we can to possibly save lives and to reduce the consequenses of accidents for gravity sports athletes. www.pocsports.com

4×4×4 travel / 4x4x4

roadtrip Nl op vier 29 — ers

tekst: Mark Torsius foto’s Jasper Leenarts

UP/DOWN Mountainbike Magazine

Dag 1: zeddam Op weg richting Duitse grens vraag ik me af of het wel zo’n goed idee was om vandaag op pad te gaan. Regenbuien en windvlagen worden dan wel afgewisseld door een bleek zonnetje, de kans lijkt groot dat we het vandaag niet gaan redden zonder regenjack. Voordat alle (schone!) testbikes uitgeladen worden, starten we eerst met koffie bij Uitspanning ’t Peeske in Beek. Met Bas, Tjeerd en Jasper bespreken we de plannen voor komende dagen en na de koffie is het de hoogste tijd voor een eerste kennismaking met onze testbikes. Het gaat ons niet om een vergelijking tussen vier min of meer gelijkwaardige fietsen, we willen gewoon een indruk krijgen van vier totaal verschillende 29-ers. De Trek Superfly Elite, de Giant X Anthem 29-er 2, de Cube Reaction 29 GTC Pro en last but not least, een Van Nicholas Zion 29-er. Het is lekker inkomen want vanaf ons vertrekpunt gaat de route eerst over een paar zandwegen langs wat akkertjes en weilanden voordat we het bos ingaan. Daar begint het meteen met een mooie singletrack beklimming , goed om een eerste indruk van de bikes te krijgen. We rijden hier nog hoog en droog maar daar blijft het niet bij. Volgens de informatie op mtbroutes.nl ligt deze route er zelfs in de winter relatief droog bij maar nu komen we toch echt bedrogen uit. Na een paar klimmetjes en mooie afdalingen komen we op het modderige deel van de route. Na een stuurfoutje aan het einde van de afdaling staat mijn voorwiel tot aan de naaf geparkeerd in de modder. So far voor de droge voeten. Gelukkig presteerden de 29-ers verder prima in de up en down en rollen ze ook met gemak door deze drek. We verbazen ons bovendien over de mooie omgeving. De Zeddam of Montferland route voelt een beetje aan als een stukje buitenland in Nederland.

"VAN BEBOSTE HEUVELS TOT UITGESTREKTE AKKERS EN WEILANDEN DIE VOOR MOOIE VERGEZICHTEN ZORGEN." UP/DOWN Mountainbike Magazine

× Trek Superfly Elite × Giant X Anthem 29-er 2 × Cube Reaction 29 GTC Pro × Van Nicholas Zion 29-er

Het landschap is hier echt prachtig. Van beboste heuvels tot uitgestrekte akkers en weilanden die voor mooie vergezichten zorgen. Daarnaast heeft de route alles in zich wat mountainbiken leuk maakt. Redelijk wat hoogteverschil met verschillende soorten klimmetjes, technische en snelle afdalingen en leuke, flowy, singletracks. Daar hebben we een vergunningsticker van Natuurmonumenten á 5 euro wel voor over. Bij terugkomst zijn we zelfs in onze modderige outfits welkom bij ’t Peeske voor een pannenkoek. Koffie bij de start en pannenkoeken na afloop. Wat mij betreft mogen ze daar een extra criteria van maken om mountainbikeroutes op waarde te schatten.

travel / 4x4x4

regen, wind en bagger trotseren om in vier dagen op vier routes in Nederland vier verschillende 29-ers aan de tand te voelen. Nou zijn we niet vies van een beetje plassen en modder maar dit sloeg alles. Na al die regen in december en begin januari leek het wel of we door verdronken land moesten peddelen. Desondanks hebben we ons prima vermaakt op Neerlands mountainbikeroutes en zijn we tot de conclusie gekomen dat je niet altijd naar het buitenland hoeft voor het rijden van vette trails met de juiste flow in een mooi landschap. Met als grootste verrassing een paar supertechnische rondjes over het trainingsparcours van de nationale mountainbike selectie op Papendal.

travel / 4x4x4

Dag 3: amerongen & leersum

Dag 2: Papendal

beroemde replica’s

Omdat we tussen het mountainbiken door ook nog wel eens echt moeten werken, trekken we er de tweede dag alleen ’s middags op uit. Op naar het nieuwe trainingsparcours van de nationale selectie in Papendal. Let wel, het parcours is niet vrij toegankelijk! Wil je hier legaal biken? Zorg er dan voor dat je goed genoeg bent voor de nationale selectie, dan mag je hier elke dag trainen. Het parcours is weliswaar kort maar we zijn erg onder de indruk. Hier is serieus werk van gemaakt. Op het eerste verkenningsrondje komen we gelijk wat northshore elementen (jumps, skinny’s) en kuipbochten tegen maar het meest in het oog springen toch wel de verschillende rockgardens. Geen miezerige kiezelstenen maar echte rotsen. Groot genoeg om je voorblad op stuk te rijden.

Na het eerste rondje bekijken we vanaf de startheuvel van de oude BMX baan de grootste rockgarden onder ons. Hier liggen een paar bekende replica’s van WB parcoursen. Als we de rechterlijn rijden komen we de London drop-off tegen. Meer aan de linkerkant ligt de lastige Pietermaritzburg lijn (naar het gelijknamige WB parcours in Zuid Afrika). Naast deze twee ‘replicalijnen’ zijn er minsten nog twee andere, makkelijkere lijnen te rijden. Ook hier een pluspunt voor de 29-ers die de rotsen over het algemeen toch makkelijke meepakken. Voor het grovere werk voelt de fully van Giant zich hier het beste thuis. De bouwers hebben de andere rockgardens ook namen meegegeven. Halverwege de ronde ligt de Nova Mestre, een combinatie van rotsen met een houten bruggetje en later komen we nog de Rooster tegen, een wat makkelijkere, flauw aflopende rockgarden met kleine ingebouwde drops. Om erosie tegen te gaan zijn zelfs in een steile klim rotsen gebouwd. Zo’n testparcours wil iedereen wel in z’n tuin hebben liggen! Helaas is Papendal niet vrij toegankelijk maar dit goede voorbeeld gaat routebouwers op andere plaatsen in het land ongetwijfeld inspireren!

UP/DOWN Mountainbike Magazine

Hmmm, zo te zien zit een lekker zonnetje er vandaag op weg naar Amerongen weer niet echt in maar aan de andere kant beginnen we langzaam gewend te raken aan deze natte en veel te warme winter. Zelfs het schurende geluid van modderige schuifremmen irriteert niet eens meer. Op naar een van de drukkere routes van het land. Op de Amerongse berg worden zo’n 150.000 mountainbikeritjes per jaar geteld. En dat is wel te zien ook. De paden zijn behoorlijk uitgesleten en modderig. Gelukkig snijden onze big wheels makkelijk door de modderige bovenlaag en hebben ze genoeg grip op de harde onderlaag van leem en grind om snelheid te houden. De hoogteverschillen en snelle afdalingen maken de route van Amerongen wat ons betreft het leukst. Na de langste beklimming die parallel aan de Bergweg loopt moet Bas nog even zijn oude vijand onder ogen zien. De afdaling vanaf de parkeerplaats van de Bergweg waar door de jaren heen zoveel paden tussen de bomen zijn ontstaan dat je een veelvoud aan lijnen kunt rijden. En waar Bas afgelopen zomer z’n sleutelbeen brak. Locals noemen dit ook wel de marmottenbak, je kiest een willekeurig spoor en ziet wel waar je uitkomt. Vervolgens maken we de doorsteek naar de route van Leersum in het Zuylensteinsebos. Ook in dit rondje van zo’n 7 km zitten verrassend pittig klimmetjes en een gave snelle afdaling die na een slalom tussen twee hekken eindigt in een hobbelige singletrack die je op volle snelheid nemen kan. Geen probleem voor de fully maar op de titanium Van Nicholas met starre voorvork moet je wel even flink aan de bak. Goed voor de rijtechniek zullen we maar zeggen en het geeft je wel een heel gaaf en puur rijgevoel. De Zion is overigens fabuleus in de klim door diezelfde starre vork en grote wielen. Na de korte ronde van Leersum maken we het resterend deel van de Amerongen route af en zetten we nog een keer aan voor de lange afdalingen met watergeulen richting parkeerplaats én ’t Berghuis. Old habits never die, de warme pannenkoek lonkt...

Crêpe en route

Uitbreiding in 2012?

Home sweet home. Schoorl voelt een beetje als thuiskomen voor de UP/DOWN redacteuren. Uitgever Soul Media zit om de hoek in Castricum dus veel testbikes worden als eerste hier 'even' uitgeprobeerd. Vandaag sluiten we de roadtrip af maar komen we eigenlijk wat te laat aan in de middag waardoor we er in het schemerlicht nog snel even een rondje uitpersen. Het blijft een genot om hier te rijden door de superflow van de paden in het bos, het korte klim en daalwerk , de wortelpaden en met als uitsmijter de Schoorlse Nok. Echt een parcours dat je uitdaagt om elke keer wat sneller te gaan, om je fiets nog wat platter door die bocht te gooien. Ook niet onbelangrijk, in de winter is de route nog sneller dan in de zomer wanneer sommige paden in dit duingebied onherroepelijk tot zandbak getransformeerd worden. We komen wel een klein minpuntje tegen van de 29-ers. Het begint donker te worden en dan ligt een stuurfoutje soms op de loer. Met een 26-er kun je daar toch net even iets sneller op anticiperen dan met onze grote wielen. Maar goed, echt naam mag dit niet hebben, volgende keer gewoon een helmlamp opzetten.

Het mooie van deze route is dat het onderhoud door een grote groep vrijwilligers wordt geregeld en al snel zien we op een poster een oproep om je aan te melden voor een dagje werken aan de paden. MTB Noordwest heeft het onderhoud door bezuinigingen bij Staatsbosbeheer overgenomen en het goede nieuws is dat de route naar alle waarschijnlijkheid uitgebreid gaat worden. De routecrew is al bezig met het spotten van nieuwe paden en denkbeeldige lijnen waar een strakke trail gebouwd kan worden. dus mocht je in de buurt wonen en mee willen helpen aan je eigen route, meld je dan even aan als vrijwilliger, dan ligt er in de loop van het jaar misschien wel een nog veel mooier parcours dan nu. Duinvermaak is de bekendste opstartplaats en in het restaurant zul je dan ook veel andere bikers tegenkomen. Voor ons bovendien de beste plek om deze kleine roadtrip af te sluiten omdat ook hier onze favoriete aprés-bikegerecht op de kaart staat..

route amerongen Bosrestaurant ’t Berghuis, pannenkoek met spek 6,50 euro route schoorl Duinvermaak, pannenkoek met spek € 5,15 (stroop not included!)

"NA EEN SLALOM TUSSEN TWEE HEKKEN EINDIGT IN EEN HOBBELIGE SINGLETRACK DIE JE OP VOLLE SNELHEID NEMEN KAN"

UP/DOWN Mountainbike Magazine

travel / 4x4x4

Dag 4: schoorl

route zeddam Uitspanning ’t Peeske, pannenkoek met spek € 7,–

4x29 gear / 4 x 29

een bloemlezing uit de nieuwe wielmaat

tekst: Tjeerd Govaert, Bas Rotgans, foto's: Michiel Rotgans

Al deze discussies ten spijt: 29'ers zijn in opkomst. Of we daar als bikers nou blij mee moeten zijn of niet lijkt niet zo belangrijk. De fietsindustrie is erop uit om ons iets nieuws te verkopen, en na een terughoudende periode van detailhandel, pro racers en consumenten, lijkt iedereen er nu groots op te duiken. 29'ers kennen op dit moment nog wel wat beperkingen die voor de meeste Nederlandse mountainbikers niet relevant zijn. Het is namelijk moeilijk om fietsontwerpen te maken met meer dan 130-140mm veerweg. De grote wielen nemen vele ruimte 'in' in een fietsontwerp en om ze dan ook nog eens over zo'n grote veerweg te moeten laten bewegen, zorgt voor ruimtegebrek in een fietsontwerp. Ook voor gebruik op ruigere afdalingen zijn er nog wat uitdagingen om de grotere velgen heel te houden. De grotere wielbasis maakt de fietsontwerpen minder wendbaar op heel technisch terrein (hele nauwe haarspeldbochten, zeer technische afdalingstrails). Maar dit zijn meer argumenten voor 29'ers die zouden moeten concurreren met 26 trail- of

het is eigenlijk verbazingwekkend dat de doorbraak van de 29'er wielmaat zo'n golf van zowel enthousiaste als negatieve reacties heeft losgemaakt. enerzijds is het een wonder dat bikers, in de zoektocht naar sneller, verder en efficiĂŤnter bereid zijn honderden (soms zelf duizenden) euro's uit te geven aan de ingewikkeldste oplossingen en niet in staat zijn iets ter discussie te stellen dat zo simpel en zo fundamenteel is als de keuze van de wielmaat. tegelijkertijd is het een wonder dat er zo hysterisch gedaan moet worden over fietsen met grotere wielen. Want zeg nou zelf, heb jij ooit vijf jaar geleden op je fiets gezeten en gedacht: mijn fiets zou een stuk lekkerder rijden als dat wiel 63mm* groter zou zijn?

endurobikes. Zoals gezegd, niet zo relevant voor Nederlandse mountainbikers dus. typisch 29'er Waarschijnlijk de meest opvallende eigenschap als je voor het eerst een rondje rijdt op een 29'er is dat het net lijkt of er wat extra veerweg in de fiets ziet. Door de grotere wielen vallen je wielen minder in, en botsen ze minder op de oneffenheden op het parcours en daardoor voelt je fiets gedempter. In de praktijk betekent dat dat je veel minder behoefte hebt aan achtervering. Al helemaal als je voornamelijk of alleen in Nederland rijdt. De opkomst van de 29'ers zou - op Nederlandse parcours in ieder geval - wel weer eens een revival van de hardtail kunnen veroorzaken. Door diezelfde grotere wielen zou je ook eigenlijk met een andere overbrenging moet rijden: de langere hefboom van het grotere wiel zorgt ervoor dat je een lichtere versnelling nodig hebt om dezelfde snelheid te rijden. Dus idealiter

UP/DOWN Mountainbike Magazine

wordt een 29'er voorzien van een crank met een aangepaste kettingbladen, in de praktijk een tandje of twee lichter dan een 'gewone' crank. Door datzelfde effect zullen je remmen met een vergelijkbare diameter remschijf minder goed werken. Ook hier weer: minstens zou de fabrikant van een 29'er een 180 millimeter remschijf op het voorwiel moeten monteren. appels met peren De vier bikes die we mee hebben zijn een Cube Reaction GTC Pro, Trek Superfly Elite en een Giant Anthem X en een Van Nicholas Zion 29er. Vier compleet verschillende fietsen. In een notendop: de Cube is een carbon hardtail die door een wat slimmer geprijsde componenten voor 'maar' 1500 euro kan worden aangeboden. De Trek is een perfect uitgeruste, maar pittig geprijsde, carbon racer. De Giant een full-suspension 29'er. En de Van Nicholas vertegenwoordigt een stukje Nederlands tros en is een bloedmooi scheurijzer van titanium.

Cube reaction gtC Pro € 1.499,Al na de eerste trappen merk je dat je op een carbon fiets zit. De stijfheid rond de bracket voelt lekker direct, er gaat hier geen kracht verloren. Eenmaal op de route nodigt de fiets uit om lekker te spelen. Elke kleine verhoging wordt gedropt en ook geschikte boomstronkjes dienen als schans, niet echt wat je zou verwachten als je op een 29'er stapt. Van logheid, een karaktereigenschap die je wel verwacht van die grote wielen, is hier geen sprake, integendeel de fiets voelt heerlijk aan en zit heerlijk en comfortabel. Eerder iets naar een prettige toerhouding dan naar race. Wellicht dat dit het speelse karakter en de comfortabele zit verklaart.

Misschien is het ook wel te karakteriseren als een typische 'Cube'-gevoel. Comfortabel zonder suf te worden. Deze Cube draait overal lekker doorheen. Het voorwiel volgt het spoor dat je uitzoekt en je kan de wielen overal gecontroleerd laten uitbreken als je dat wilt. De fiets stuurt niet zo scherp als een racer, maar dat geeft juist een gevoel van controle in de bochten. Het frame is prachtig afgewerkt, voelt stijf en direct aan en lijkt dus de voordelen van carbon als bouwstof prima toe te passen. Voor de afmontage zijn onderdelen gebruikt die je niet zou verwachten op een carbon fiets, een Deore crank

UP/DOWN Mountainbike Magazine

bijvoorbeeld, maar dat is wel de reden dat Cube een carbon 29'er voor een relatief schappelijk prijs kan aanbieden. En met de belangrijkste en duurste onderdelen zit het wel snor. Frame, vork en wielen zijn dik in orde. Wil je in de toekomst een stapje lichter of sneller, dan is deze fiets makkelijk te ugraden. De meeste winst valt te halen in het upgraden van de shifters. Het brede stuur is trouwens een genot, het geeft veel stabiliteit in de afdaling, toch zou menig biker - al is het alleen maar als overgang - voor een maatje kleiner kiezen. trek superfly elite € 3.499,Bij het uit de auto tillen van de Superfly merk je meteen dat de bike zijn naam eer aan doet: het is een lichtgewicht. Toch voelt de bike als één geheel aan en daardoor heel solide. Veel meer dan de Cube is dit een echte racer, iedere trap is raak en de fiets vliegt naar voren. Je zit wat dieper en minder comfortabel en hoge snelheden vergen meer techniek. Zoals het een race-bak betaamt, knalt de Trek door de bochten. Ieder tikje tegen het stuur heeft een direct en razendsnel gevolg. Dit vergt enige concentratie want fouten worden je niet vergeven, maar hard gaat het wel. Het is dan ook vrij duidelijk voor wie deze fiets is: racers of mensen die de ambitie hebben om dat te zijn. Deze fiets wil vooruit! Dankzij een combinatie van een stijf frame en de Fox vork blijft de fiets in de bochten een geheel en weer voelen we dat solide uit-een-stuk-gehouwen gevoel. Passend bij zijn race-gevoel is de lockout op de vork om net dat laatste beetje snelheid uit de fiets te persen als je geen demping nodig hebt. Omhoog blijft het voorwiel netjes aan de grond en met de vork op lockout ben je als iedere keer het snelst boven. Naar beneden heeft de Trek snelheid nodig om in z'n groove te komen, dan rolt hij perfect. De ruige rockgarden op Papendal is in ieder geval geen probleem. De fiets is naar ons idee bijna perfect afgemonteerd. De complete XT-groep vormt deze bike tot een prachtig en solide geheel. Alleen de Bontrager banden kunnen ons niet overtuigen. Maar de mountainbikers waar deze fiets voor is bedoeld, racers, zullen zelf hun voorkeuren hebben wat voor rubber ze er op willen leggen.

gear / 4 x 29

trek superfly elit

Cube reaction gtC Pro

Van Nicholas zion 29er

gear / 4 x 29

Van Nicholas zion 29er € 3.394,– Als de Van Nicholas uit de bus komt, is meteen duidelijk dat dit een compromisloze fiets is. Geen halfslachtige beslissingen, maar hier zijn keuzes gemaakt om tot resultaten te komen. Ten eerste natuurlijk het prachtige titanium frame, met als kersje op de taart een titanium zadelpen. Geen geveerde voorvork, maar een starre van carbon. Dit soort compromisloze keuzes kunnen alleen uit de keuken van een relatief klein merk als Van Nicholas komen. Ook de Van Nicholas heeft een volledige XT groep en het solide gevoel dat dit geeft. Qua comfort valt de zit ergens midden tussen de Trek en de Cube en heeft daarmee misschien wel het beste van twee werelden voor sportieve fietsers. Het lijkt alsof de fabrikanten inmiddels ook beginnen in te zien dat crosscountry fietsers ook profijt hebben van een breder stuur, alle fietsen zijn voorzien van minstens 68 centimeter brede sturen. Top, wat ons betreft. Vorig jaar reden we op een 26 versie van

UP/DOWN Mountainbike Magazine

de Zion met een Rohloff naaf. Die beviel erg goed, maar we hadden het idee dat de kwaliteit van de fiets om je heel erg snel over het terrein te verplaatsen nog beter tot zijn recht zou komen met een traditionele drivetrain. En dat is zo! In het terrein valt nog eens meer op hoe compromisloos de 29'er Zion is. Hij gaat superhard en efficiënt. Met een minimum aan kracht vlieg je over het parcours. Wat een scheurijzer is dit! Toch geeft de flex in de titanium buizen een heel elegant gevoel aan al die ontketende snelheid. We hebben er geen stopwatch tegenaan gelegd, maar qua snelheid zal de Zion niet veel onderdoen voor de Trek. Het voelt alleen wel een stuk 'mooier'. De fiets is verrassend goed te controleren en ondanks de klappen die je krijgt van de trail valt het ongemak erg mee. Maar als we de fiets zelf zouden kopen, mag er wel een geveerde vork in. Misschien dat je de starre vork erbij kan open, zodat je dure vork in de winter niet slijt of om in te zetten bij een strandrace.

We maken onze producten beter, omdat we luisteren. Bose IE2 audio hoofdtelefoon. Onze beste in-ear hoofdtelefoon ooit. ®

De feedback die we van klanten ontvangen, inspireert ons om betere producten te maken. Het laatste bewijs hiervan is onze nieuwe Bose IE2 audio hoofdtelefoon. Binnen in de ®

hoofdtelefoon zorgt een verbeterd akoestisch ontwerp voor een gelijkmatige en natuurlijke weergave van muziek. Aan de buitenkant zorgen de nieuwe, flexibele Bose StayHear ®

oordopjes ervoor dat de hoofdtelefoon prettig aanvoelt en stabiel blijft zitten, zelfs tijdens het sporten. Ook onze nieuwe Bose MIE2 en MIE2i Mobile hoofdtelefoons voor muziek en ®

gesprekken zijn uitgerust met de StayHear -oordopjes en daarnaast biedt de MIE2i hoofd®

telefoon geavanceerde bediening van geselecteerde Apple-producten*. Van de oordopjes tot de kabels zijn onze nieuwe in-ear hoofdtelefoon en Mobile hoofdtelefoons onderworpen aan strenge duurzaamheidstesten die een lange levensduur garanderen. Probeer deze hoofdtelefoon uit en ontdek zelf hoe luisteren echt het verschil kan maken.

Ervaar het verschil dat Bose-technologie maakt. Bel 0299-390290, bezoek www.bose.nl, of bezoek uw geautoriseerde Bose -dealer. ®

* Compatibel met de iPhone 4, iPhone 3GS, iPod touch (2e generatie), iPod nano (4e en 5e generatie), iPod shuffle (3e generatie), 120 GB en 160 GB iPod Classic, MacBook (unibody), MacBook Pro en iPad . Patentrechten zijn aangevraagd en/of verleend. Apple, iPod, iPod classic, iPod nano, iPod shuffle, iPod touch, iPhone en MacBook zijn geregistreerde handelsmerken van Apple Inc. in de Verenigde Staten en andere landen. iPad is een handelsmerk van Apple Inc. ®

™

gear / 4 x 29

giant anthem X

zijn een stuk sportiever. De Trek Superfly Elite is een superstijve racer die geheel in balans is, ieder trap op deze fiets is raak. De Van Nicholas is een hele snelle bike met erg veel ziel. De Giant is niet direct met de andere drie bikes te vergelijken. Door zijn achtervering, maar ook doordat zijn potentieel om ruig terrein te rijden nog een heel stuk hoger ligt. De Anthem X kan je overwegen als je met dezelfde fiets in de Alpen ook lange toers wil doen. En daar mogen dan zonder problemen hele technische stukken in de afdalingen zitten.

giant anthem X â&#x201A;Ź 1.999,De Anthem X is een betaalbare uitvoering van een erg succesvolle fully waar onder andere teamrijder Adam Craig erg succesvol op is. Het eerste dat opvalt als je opstapt, is de lange zit van de fiets. Bij het aanzetten van een sprintje, krijgen we een indruk van de reden dat Craig zo dol is op deze fiets. Er veert niets in aan de achterkant. Het Maestro-veersysteem blijft bewonderenswaardig rustig onder invloed van pedaal-input. Dat we iets doen merken we aan de voorvork, die staat wel lekker te stuiteren. Het stuurgedrag van de Giant is nog iets relaxter dan de Cube. Dat geeft 'm veel controle in de afdalingen. De vering zakt niet weg bij extra druk in de bochten maar pakt wel de klappen van onderaf. Deze fiets doet waarvoor hij gemaakt is. De balans tussen zijn gedrag bij het stijgen en dalen is trouwens erg indrukwekkend. Je wordt er gewoon blij van als je de Anthem X bij je hebt. Voor een XC-allmountain-enduro race zou ik deze direct uit de stal halen. Craig gebruikt deze fiets dan ook voor een wedstrijd als de Downieville classic. Als we een korte 70 millimeter voorbouw op de fiets monteren om te lange zit te compenseren, wordt de Anthem X zowaar een soort mini-enduro

bike! Naar beneden vliegt de fiets over de stenen en kan veel meer klappen aan ten opzichte van een hardtail. Maar waar je de hardtails lek rijdt op een ruig stuk, rol je met de Giant zonder problemen verder. De stenen op de trail lijken er niet te liggen. Naar boven lukt het me bijna om de stenige klim van Papendal te halen terwijl dit met de hardtail meer dan kansloos bleek. Qua afmontage heb je hier niet te maken met het hoogste segment, maar dat mag je ook eigenlijk niet verwachten voor deze prijs. De remmen moeten beter, de wielen zijn looiig en de voorvork kan de kwaliteit van de achterdemping niet bijbenen. De draaiende onderdelen en schakelsysteem doen hun werk goed. Ook op deze fiets zit een mooi breed stuur dat voor stabiliteit zorgt. Conclusie De Cube Reaction GTC Pro is een comfortabele mountainbike waar je, zeker gemeten aan de prijs, veel plezier aan kunt beleven. Dat klinkt misschien alsof hij suf is, maar dat is ie zeker niet. Hij zit gewoon comfortabel. Vooral als je van plan bent hem in de toekomst te upgraden zouden we de carbon versie kopen, anders zijn wij sterk geneigd om misschien nog iets minder uit te geven aan de aluminium 29'er Cube LTD. De Trek en Van Nicholas

UP/DOWN Mountainbike Magazine

En nu? Moet je je wat van deze hype aantrekken? Ja en nee. Heb je een goede fiets waar je helemaal gelukkig mee bent, dan zal de winst van een overstap op een 29'er erg beperkt zijn. Ben je in de markt voor een nieuwe fiets, langer dan 1,75-1,80 dan zou een van deze 29'ers heel goed alternatief kunnen zijn.

* De naam 29'er naam suggereert dat het wiel 3 x 25,4mm (een inch) = 76,2mm groter is dan een 26 inch wiel. Maar een 26 inch wiel is ook niet precies 26 inch. De naam sloeg op een omtrekmaat van de banden. Op z'n zachtste gezegd onnauwkeurig, omdat de maat van de band veel invloed heeft op de uiteindelijke omtrek ervan in opgeblazen toestand. Veel nauwkeuriger is de ETRTOmaatvoering. Hierbij is de feitelijke diameter van de velgrand van een 29'er 622mm en van een 26'er 559, vandaar de 63mm verschil. 650B, ook wel de 27,5'er genoemd is 584mm.

SPAERO ALLROAD

ROAD

MOUNTAIN

FLEXWERKER SPAERO

Sclaverand Presta

Auto Schrader

Dunlop

MADE IN GERMANY SINCE 1932

SKS-GERMANY.COM

G E R M A N Y

Rijder: Ren茅 Wildhaber en Philippe Meier Locatie: Langs de Rh么ne, Zwitserland Foto: Christophe Margot - Red Bull Content Pool

gallery

UP/DOWN Mountainbike Magazine

Rijders: J茅r么me Clementz, Marc Beaumont, Mark Weir Locatie: Trans Provence 2011, Frankrijk Fotograaf: Michiel Rotgans

UP/DOWN Mountainbike Magazine

Rijder: Joost Wichman, Nico Vink, Rick Koekoek Martijn Jaspers Locatie: Red Bull Crashed Ice - Valkenburg Fotograaf: Jarno Schurgers - Red Bull Content Pool

Y gallery

UP/DOWN Mountainbike Magazine Rijder: Marc Beaumont Locatie: Trans Provence 2011, Frankrijk Fotograaf: Michiel Rotgans

gear / groepen

tekst: Michiel Rotgans

Met het testen van de 29'ers uit dit nummer vielen de gemonteerde componenten op de Trek heel erg op. Niet omdat alles een extreem hoog niveau en dito prijskaartje had, maar de gemonteerde groep was compleet Shimano XT. Crank, shifters, derailleurs, ketting, cassette en remmen, alles XT. De keuze voor één eenduidige groep zorgde ervoor dat de gehele bediening van de fiets compleet homogeen en eenduidig en daardoor heel erg prettig aanvoelde. Tijd voor een marktoverzicht met daarin de meest gangbare groepen.

$$$ $$ $

SHIMANO

SRAM

ACROS

XTR XT SLX

XO / XX X9 X7

A – GE

GRoePen SHIMANO XTR

SRAM XO

UP/DOWN Mountainbike Magazine

Eigenlijk is het pas sinds een paar jaar dat je echt kunt spreken van twee aanbieders op de markt van complete groepen. Shimano was natuurlijk altijd al aanwezig sinds zij zo’n vijfentwintig jaar geleden de eerste XT groep introduceerden, maar hun Amerikaanse tegenhanger SRAM kan pas sinds de overname van remmenproducent Avid en crankboer Truvativ oprecht zeggen dat ze ook complete groepen leveren. Daarna kostte het nog enkele jaren re-badging en doorontwikkeling van die verschillende onderdelen, maar sinds vorig jaar biedt SRAM ook complete groepen aan onder eigen naam. In oplopende volgorde van prestaties, licht gewicht en prijskaartjes heten de voor fanatieke mountainbikers relevante groepen bij Shimano SLX, XT en XTR. Waarbij sinds de introductie van de nieuwste generatie van de XTR groep voor bepaalde onderdelen, zoals de remmen, pedalen en bepaalde schakelcomponenten een onderscheid wordt gemaakt tussen XTR Race en XTR Trail. SRAM kent eenzelfde opbouw van groepen X7, X9 en X0. X0 wordt niet specifiek opgedeeld in een race- of trailgeoriënteerde groep, maar SRAM kent nog wel de aparte XX groep die écht is bedoeld

ACROS A-GE

SRAM XX

voor compromisloze wedstrijdinzet. Beide fabrikanten bieden nog lager geprijsde groepen aan, Shimano Deore en naamloze groepen en SRAM heeft nog X5 en X3, maar die laten we met het oog op overzichtelijkheid even buiten beschouwing. Op het gevaar af dat Shimano en SRAM boos op ons worden, kun je qua prijs en gewicht de genoemde groepen - min of meer - met elkaar vergelijken. SLX zit op het niveau van X7, XT op het niveau van X9 en XTR heeft iets van zowel X0 als XX. Voor welk van beide merken je zou moeten kiezen, is eenzelfde debat als tussen PC en Apple liefhebbers. Er zijn bloedfanatieke voor- en tegenstanders in beide kampen. Wij hebben door de jaren heen ook verschillen gemerkt, maar onder de streep komt het vooral aan op een stukje gevoel. Het schakelen voelt simpelweg anders. De beste manier om dat zelf te ondervinden zou zijn om eens naar testdagen van verschillende fietsmerken te gaan en fietsen te testen die voorzien zijn van verschillende groepen. Dan kun je het verschil voelen, het is bijna niet in woorden samen te vatten. Of het zin heeft om bepaalde delen van de op je fiets gemonteerde groep te

SHIMANO XT

UP/DOWN Mountainbike Magazine

Gear / Groepen

upgraden, hangt soms een beetje af van de cyclus waarin nieuwe generaties van de groepen op de markt komen. XTR, SLX en XT worden haast nooit tegelijkertijd vernieuwd. Bij Shimano is de nieuwe XTR ongeveer anderhalf jaar geleden geïntroduceerd en dat betekent dat enkele succesnummers uit die topgroep nu doorsijpelen naar de goedkopere groepen van de Japanse reus. Te denken valt aan (ein-de-lijk!) de mogelijkheid om je remmen en shifters gezamenlijk op je stuur te monteren en daarmee je cockpit op te ruimen, maar ook de uitstekende trailremmen met koelvinnen op de Ice-Tech remschijven die dit jaar voor XT en SLX uitkomen. Of de XTR trailpedalen die we eerder hebben besproken. Die zijn er uiteraard in een superdure XTR variant, maar voor veel minder geld en iets meer gewicht kun je ze ook krijgen in een SLX en een nóg goedkopere Deore uitvoering. Maar soms zijn het hele kleine vernieuwingen die je aan de buitenkant niet ziet, maar tijdens het rijden heel erg lekker blijken te zijn, zoals de mogelijkheid om in een druk op de shifter twee versnellingen zwaarder te schakelen. De vernieuwingen van de komende tijd zullen meer betrekking hebben op het aanbieden van meer overbrengingscombinaties, vooral door cranks met 2 bladen die zijn toegespitst op specifieke inzet (tour, trail, 29’ers). Het mooiste nieuws vinden wij het doorsijpelen van de uitmuntende ‘gouden knop’, die op Shadow Plus XTR achterderailleurs te krijgen is. De technologie die ervoor zorgt dat je derailleur minder klappert op ruige stukken en waarmee je je fiets een stuk stiller kunt maken. Die komt binnen afzienbare tijd op betaalbaardere XT en SLX derailleurs, ook mensen met een kleiner budget hebben een hekel aan geklapper.

gear / groepen

48 De vernieuwingen bij SRAM verlopen meestal over de hele collectie en per jaargang, al komt er af en toe een tussendoortje doorheen. De belangrijkste stap die ze in de groepen hebben gemaakt is de grootscheepse push naar 2x10 aandrijflijnen. Een idee dat werd gestart vanuit de op XC wedstrijdsport gerichte XX groep. Veel rijders kwamen erachter dat twee kettingbladen op je crank eigenlijk heel erg lekker overzichtelijk, en licht, was. Net als bij Shimano sijpelt een dergelijke vernieuwing dan van de duurdere naar de goedkopere groepen door. Op het gebied van remmen maakt SRAM-dochter Avid al jaren prima producten die wat onopvallender verbeterd en vernieuwd worden, maar inmiddels hoogstaand technologisch niveau zijn. Vind je 2x10 maar niets? Dan kan je uiteraard nog steeds ‘gewone’ 3-blads cranks krijgen voor SRAM groepen. Net voor het uitkomen van dit nummer heeft SRAM zijn variant van de clutchderailleurs aangekondigd, de Type 2. Vanaf het eind van de zomer verkrijgbaar op X9 en X0 achterderailleurs. In de introductie hebben we het over het solide gevoel dat je krijgt als je je

SHIMANO SLX

SRAM X7

SRAM X9

hele fiets opbouwt met één en dezelfde groep, maar hoe compatibel zijn al deze onderdelen onderling? Als je het binnen Shimano of binnen SRAM houdt is redelijk probleemloos compatibel. Een XT shifter kan zonder problemen een XTR achterderailleur aansturen en een X0 shifter kan probleemloos worden gematchmaket met een X9 remhendel. Tussen de twee merken onderling? Not so much. Uiteraard kun je een setje SRAM remmen op je stuur schroeven en daarnaast Shimano shifters, maar die zijn nauwelijks te matchen (er zijn wat kleine merkjes die matchmakers aanbieden voor dit soort obscure mixen). En op het moment dat je shifters en derailleurs gaat mixen, gaat het echt mis. Het enige dat nog wil werken is een Shimano voorderailleur op SRAM shifters of omgekeerd. SRAM en Shimano kettingen en cassettes kunnen

UP/DOWN Mountainbike Magazine

wel onderling gewisseld worden. Is dat het dan, is er werkelijk geen andere aanbieder van complete groepen? Als je een groep definieert als een compleet geheel van remmen, schakelen en aandrijflijn, dan niet. Maar een interessante seminieuwkomer is de schakelgroep van Acros, A-GE. Een bestaand systeem dat door een Duitse Willie Wortel is verzonnen en na een paar jaar door Acros overgenomen. De ‘communicatie’ tussen shifters en derailleurs verloopt niet met staalkabeltjes, maar met hydraulische leidingen net als bij schijfremmen. Het systeem is extreem licht (lichter dan vergelijkbare XTR onderdelen), maar er hangt ook een onvoorstelbaar prijskaartje aan. Het wordt interessant of daar de komende jaren een betaalbaardere versie van doorsijpelt.

NIEUW:

LAAT JE VERRASSEN DOOR EEN TOTAAL NIEUWE SUBARU ! Check its All Wheel Drive and all other gear @ subaru.nl .

VANAF

Subaru XV AWD vanaf 27.495 euro incl.BTW/BPM, excl. kosten rijklaarmaken en verwijderingsbijdrage. Wijzigingen voorbehouden. Gem. verbruik resp. CO2-uitstoot afh. van type/uitvoering: 5,6 - 6,9 l/100km, 17,9 - 14,5 km/l; 146 - 160 gr/km.

travel / beyond Whistler

tekst en foto's: Michiel Rotgans

BEyOND Joden hebben Jeruzalem, Moslims Mecca en Christenen gaan naar Santiago de Compostella. Allemaal bedevaartoorden die gelovigen aandoen vanuit een fanatieke overtuiging. Als je net als wij een fietsende pelgrim bent en bezeten van reizen en mountainbiken dan staat waarschijnlijk Whistler bovenaan je 'try before you die' lijstje. UP/DOWN ging op zoek naar verlichting en volgde de pelgrimsroute naar het Canadese British Columbia.

In de internationale bike-media wordt er waarschijnlijk over niet één locatie zoveel geschreven en foto's van gepubliceerd, als over het klein Whistler. Het dorpje ligt in het westen van Canada in de staat British Columbia, BC voor de locals, en is misschien wel de bekendste 'outdoor-capitol' van de wereld. In de winter vormen de omliggende bergen een strijdtoneel voor de wintersportscene en in de zomer ademt het dorp mountainbiken. Het is ook geen wonder dat veel professionele atleten, fotografen en filmmakers zich vestigen in het dorpje. "This is where the magic happens!" Na 's avonds laat gearriveerd te zijn loop ik 's ochtends buzzed van de jetlag door het dorp. Links, rechts, of eigenlijk op elke hoek van de straat bevindt zich een sportwinkel met daarvoor een fietsenrek waar minimaal twintig mountainbikes in staan. Geen hardtails of 29-ers die we bij de Nederlandse specialisten tegenkomen, maar bijna alleen zwaar geveerde downhillbakken. Hier en daar zie je een iets mildere full-suspension waarmee je

in Nederland ook nog uit de voeten kan, maar die zijn zwaar in de minderheid. Whistler bevindt zich middenin een gigantische mooie uitgestrekte omgeving, maar het gros van de mountainbikers komt hier voor het bikepark. In een bikepark wordt je door middel van een stoeltjeslift omhoog gebracht en fiets je de hele dag alleen maar naar beneden. Het park in Whistler bestaat al sinds 1998 en bezit ongeveer vijftig aangelegde trails om op af te dalen. Zelf ben ik totaal onbekend met downhillen en trap normaal gesproken altijd mijn eigen fiets de berg op. Maar als ik hier tóch ben wil ik deze manier van biken ook zeker meemaken. Maar dat is voor later in de week. Ik loop verder en kom op een plein onderaan de stoeltjeslift van het bikepark. Ik krijg spontaan een cultuurschok van deze bikecultuur. De downhillers vliegen je aan alle kanten om de oren. Honderdduizenden euro's aan fiets rijden voorbij. Mannen, vrouwen, hele gezinnen staan in de rij bij de lift. Mountainbiken hier is totaal andere koek dan in Europa!

UP/DOWN Mountainbike Magazine

travel / beyond Whistler

WhiSTLer

Verder kijken dan het bikepark lang is

UP/DOWN Mountainbike Magazine

travel / beyond Whistler

Dit is de Canadese versie van crosscountry.

CaNaDese CrOss COUNtry Mike Watton, 2de plaats winnaar van de Trans-Provence 2010 staat me op te wachten. Hij is een local en mountainbiket al meer dan twintig jaar in deze omgeving. Een betere gids om me rond te leiden over de lokale trails bestaat waarschijnlijk niet. Bij een van de fietsverhuren krijg ik een Rocky Mountain Altitude mee. Een full-suspension met 140 millimeter veerweg die een thuiswedstrijd doet. Ondanks dat de merknaam iets anders doet vermoeden, is de bike ontworpen in Vancouver en zou het bij uitstek goed moeten doen op deze trails. Mike stelt voor om te beginnen met 'Kill me, thrill

me'. Een lokale klassieker die je gedaan moet hebben. Nog nauwelijks gewend aan mijn fiets moet ik gelijk aan de bak. Stijl klimmen, technisch afdalen, als een malle schakelen. Alle facetten van het fietsen komen aanbod. In de Alpen ben ik gewend lang en rustig omhoog te fietsen en lange afdalingen te maken. Deze trail is heftig van begin tot eind en heeft de amplitude van een achtbaan. Halverwege staan we even bij te komen voordat we af moeten dalen over een enorme steile rots. We worden ingehaald door een gezin met drie kinderen en alsof het de normaalste zaak van de wereld is rijden ze allemaal probleemloos die 'rock slab' af. Op het parcours in Noordwijk zie ik hordes mensen al afstappen voor de laatste zanderige afdaling. Hier zou dat als 'wel grappig' ervaart worden. Elke keer als ik begin over 'all-mountain' rijden, wordt ik verward aangekeken. "Oh, crosscountry you mean?" Crosscountry zoals we dat in Nederland doen wordt hier gezien als veldrijden. Canadese crosscountry zouden

UP/DOWN Mountainbike Magazine

we in Europa all-mountain noemen. We steken de weg over en vullen onze Camelbak's in een rivier, dat kan hier gewoon. Het plan is om via een aantal trails aan de overkant van de vallei terug te rijden naar Whistler. Ook deze heeft weer een mooie naam: Comfortably Numb. We beginnen met een lange klim over singletrack. Switchbacks die je normaal alleen omlaag rijdt doen we nu in slowmotion omhoog. Mike verteld me dat hij altijd singletrack klimt en nooit over brede paden. Zo maak je het omhoog fietsen tenminste een beetje leuk. Het is tof om te zien hoe goed het hem afgaat. Sommige technische stukken springt hij als een trial biker omhoog. Na bijna een uur klimmen hebben we een gigantisch mooi uitzicht over de vallei. We bevinden ons in van die prachtige Canadese bossen die je gelijk herkent uit mountainbike films. Grote dennenbomen, grippy bosgrond, houten bruggen over rivieren, de omgeving is te gek. Vanaf hier gaat het

Dit bezoek krijg je als je je lunch laat slingeren.

CROSSCOUNTRy ZOALS WE DAT IN NEDERLAND DOEN WORDT HIER GEZIEN ALS VELDRIJDEN UP/DOWN Mountainbike Magazine

De trails liggen er piekfijn bij.

Canadeser dan dit wordt het niet.

Met wat nacho's zitten we na te genieten van een paar uur fietsen. Ik vertel dat ik de dagen erna in het bikepark ga fietsen. Mike vertelt op zijn beurt dat hij er vroeger wel regelmatig reed maar nu hooguit drie dagen per seizoen. Natuurlijke trails hebben sterk zijn voorkeur. Aangelegde trails zijn leuk voor een tijdje maar hebben een houdbaarheidsdatum. Tevens is het superdruk in het park en is het net een groot circus. "We gaan het meemaken!"

travel / beyond Whistler

Vandaag gaat het avontuur richting de zuidkant van de vallei, ik spreek met Mike af in Function Junction waar hij een garagebedrijf heeft. Ik kom aanrijden terwijl hij net de laatste auto van die dag de garage uit rijdt. Achter zijn garage rijden we de eerste trail op, de 'Flank Trail'. Een singletrack die we klimmen om vervolgens af te dalen op 'Industrial Disease'. Ook hier bevinden we ons in zo'n dik Canadees bos wat we kennen uit de filmpjes of The X-Files. Houten bruggetjes over waterstroompjes. De omgeving is te episch voor woorden. De tweede helft van onze rit gaat over de bodem van de vallei langs een aantal meren. Doordat er veel minder hellingshoek is, begint de stijl van fietsen meer op die van Nederland te lijken, alleen dan technischer en leuker. Het

pad gaat door een moeras heen, stoppen behoort niet tot de opties want dan worden we lek gestoken door muggen. We rijden korte stukjes van een aantal bekende trails zoals: Danimal, Lower Sproat, A la Mode en Beaver Lake. Elk parcours heeft weer zijn eigen karakter en de daarbij behorende stijl van rijden. Ik stel Mike de vraag hoe het toch kan dat die routes er zo goed bijliggen. Zijn antwoord is simpel: de lokale mountainbike vereniging heeft iets van vijftienhonderd leden en die doen vrijwillig onderhoud. We komen in de buurt van Whistler en ook aan deze kant van de vallei neemt het aantal gebouwde obstakels in de parcours toe. North shore, kuipbochten, kleine sprongetjes in de route, rijden in Whistler is net of je in Disneyland aan het fietsen bent, je wordt continu geĂŤntertaind.

In de Alpen heb je een fontein, in Whistler een rivier.

pad weer net zo op en neer als de vorige. Steile technische klimmetjes afgewisseld met heftige, flowy afdalingen. Via 'Jeff's Trail' en de 'Green River Loop' komen we meer in de buurt van Whistler. Hoe dichterbij Whistler des te meer de trails kunstmatig zijn onderhouden. Houten bruggetjes, beter bekend als 'north shores' komen regelmatig voor. De rijstijl hier is net een beetje anders dan Europa, maar ik vind het te gek. Ik begin de smaak van Canadese crosscountry goed te pakken te krijgen.

Honderdduizenden euro's aan fiets in de liftrij.

Stenen zijn prima kuipbochten.

travel / beyond Whistler

hEt bIkEPark Ik lever mijn Altitude in en krijg in ruil daarvoor een Flatline Pro, ook van Rocky Mountain. Vergeleken met alle andere fietsen waar ik ooit op gezeten heb is dit net een crossmotor. Ingepakt met een integraalhelm, kniebeschermers en een rugbeschermer voel ik me half bionisch. Ik ga op weg naar de Fitzsimmons stoeltjeslift en sluit aan in de rij. Vanuit het stoeltje zijn diverse delen van de trails te zien. Jumps, north shores, drops, kuipbochten. Wederom één grote speeltuin. Boven aangekomen staat er een bord met de plattegrond van het bikepark er op. Alle trails staan aangegeven met een kleurtje, net als in een skigebied. Groen is voor beginners, blauw voor gevorderden, zwart is voor experts en dubbel zwart is voor idioten. Ik begin maar met een groene. Ik voel me best een kluns als ik de eerste bocht induik. Ik moet wennen aan de zware fiets en weet nog helemaal niet waar mijn grenzen liggen. Op het moment dat ik word ingehaald door een stel kinderen neem ik me voor om maar wat harder te gaan. Aan het eind van de afdaling gaat het al stukken beter en kom ik beneden aan op het centrale plein bij de Fitzsimmons lift. "Oke, dat kan wel wat extremer, ik ga een blauwe doen", bedenk ik me. Mijn stoeltjesliftgenoot raadt me B-line aan. De trail is net een crossparcours, sprongetjes van maximaal een halve tot anderhalve meter worden afgewisseld met houten wallrides, kuipbochten, kamelenbulten en andere obstakels. De eerste keren ga ik te zacht en land alle sprongen op de knuckle, gelukkig vangt de vering van de fiets de klappen supergoed op, maar ik moet duidelijk harder gaan. De volgende afdaling neem ik volledig tegen mijn gevoel in meer snelheid en land ik alle sprongen in de landing. Dat

UP/DOWN Mountainbike Magazine

is toch een iets fijner gevoel! De rest van de dag staat in het teken van het rijden van alle blauwe trails in het bikepark. Elke afdaling ga ik harder en voel ik me meer thuis op deze fiets. Het Whistler Mountain Bike Park is de bekendste van de wereld en heeft per zomer bijna honderdduizend bezoekers. Het park maakt gebruik van twee stoeltjesliften, de Fitzsimmons en de Garbanzo, die zich in één lijn bevinden. Waar je de ene uitstapt begint de volgende. Je kan vanuit het dorp ook gelijk de gondel pakken tot aan de top van de Garbanzo op twaalfhonderd meter hoogte. De vijftig trails zijn samen goed voor tweehonderd vijftig kilometer. Dat is nogal wat. Deze variëren van makkelijke paden voor gezinnen tot hardcore drops vanaf rotsen voor de pro's. Voor ieder wat wils. Elk jaar is er in juli een groot bikefestival genaamd Crankworx. De hele week worden er wedstrijden verreden in verschillende disciplines. Whistler ligt twee en een half uur ten noorden van de stad Vancouver. De luchthaven van Vancouver is de internationale hub om er te komen, vanaf daar gaan ook rechtstreeks vluchten naar Amsterdam. AirTransat vliegt een paar keer per week voor erg weinig geld deze route en het is ons gelukt om een last-minute te boeken voor vijfhonderd euro. Er rijden genoeg shuttles vanaf de luchthaven naar het dorp, iets goedkoper is het om de Greyhound bus te pakken vanuit het centrum van Vancouver. Met nog een paar pijnlijke handen van de dag ervoor zit ik weer vol goede moed in de lift. Zo'n dagje remmen gaat je niet in de koude kleren zitten. Ik ontmoet Brad in de lift, een Canadese jongen, hij zit hier

Als er geen bocht in de trail zit dan wordt die gewoon gemaakt.

travel / beyond Whistler

DUBBEL ZWART IS VOOR IDIOTEN UP/DOWN Mountainbike Magazine

Cliffdrop op een dubbel zwarte trail.

WHISTLER IS NET DISNEyLAND, JE WORDT CONTINU GEĂŤNTERTAIND

travel / beyond Whistler

Een filmpje uit het bikepark die we gemaakt hebben met een GoPro is te zien op onze website. www.updown.soulonline.nl/nieuws whistler-bike-park

Nog een aantal dagen verblijf ik in Whistler voordat ik weer richting Nederland vlieg. Het bikepark, de natuurlijke trails, iedereen zal zijn mening hebben over dit mountainbike circus. Ik vond het te gek en mijn geloofsovertuiging is nog eens verder verdiept en bevestigd. Nog een aantal dagen verblijf ik in Whistler voordat ik weer richting Nederland vlieg. Het bikepark, de natuurlijke trails, iedereen zal zijn mening hebben over dit mountainbike circus. Ik vond het te gek en mijn geloofsovertuiging is nog eens verder verdiept en bevestigd.

UP/DOWN Mountainbike Magazine

onder: De Rocky Mountain Flatline Pro (200 millimeter)

twee maanden om uitsluitend het bikepark te rijden. Hij neemt me op sleeptouw en laat me de trails zien die hij het leukst vindt. Voor het eerst neem ik de Garbanzo naar het topje van de berg. Na een te gekke afdaling realiseer ik me dat ik mijn eerst zwarte heb gedaan, en dat viel best mee. Het is heel relaxt om achter een goede downhiller aan te rijden die de weg kent omdat die precies weet met hoeveel snelheid je bepaalde jumps moet nemen. Als je je eigen instinct volgt ben je altijd weer geneigd om toch een keer extra te remmen. Te kort komen op een schans is op zijn zachts gezegd, niet zo fijn. Het onderste gedeelte van het park rijden we over de beroemde trail A-line. Deze is een beetje hetzelfde als B-line maar dan is alles twee keer zo groot. Had ik gister nog moeite met sprongetjes van anderhalve meter, vandaag vlieg ik drie tot vijf meter ver door de lucht. Nog steeds achtervolg ik Brad, ik denk bij mezelf: gewoon achter hem aanrijden dan kan er niets gebeuren. Halverwege een grote sprong heb ik het gevoel dat het mis gaat, gelukkig land ik de fiets op twee wielen en rij weer weg. Het voordeel van tweehonderd millimeter veerweg is niet alleen dat oneffenheden uit het terrein goed worden opgeslokt, het absorbeert ook alle fouten in je techniek en daarvan heb ik er nog wel een aantal. Echt springen op je fiets is iets wat ik hiervoor nooit gedaan had maar in dit bikepark op zo'n downhill machine is het met een beetje lef prima te doen. 's Avonds lever ik de fiets in bij de verhuurshop. Mijn handen blijven maar krom staan alsof ze nog steeds een remhendel vasthouden. Die moeten even een paar dagen bijkomen...

boven: De Rocky Mountain Altitude (140 millimeter)

UP/doWn MoUntaInBIKe MagaZInE nU ooK tE LeZEn oP JE IPad

DoWnLoaD TiJDSCHRiFT.nL GRaTiS in De aPP SToRe

Download de tijdschrift.nl app gratis in de app store en lees daar ook onze andere magazines UP/DOWN Mountainbike Magazine

VOOrVOrk serVICe

tips + tricks / Voorvork service

je dempertje in topconditie brengen

je voorvork is één van die onderdelen die een enorm verschil kunnen maken in je rijplezier. een soepele en goed aansprekende voorvork laat je zorgeloos over ieder terrein knallen. Nu laten velen het servicen van de voorvork over aan de fietsenmaker, maar toch is het basisonderhoud niet eens zo heel erg moeilijk om zelf te doen. en, met wat kleine tweaks is die voorvork ook nog eens goedkoop te 'upgraden'. Wij gingen aan de slag met de Fox van één van onze redacteurs. We kozen voor een Fox aangezien dit tegenwoordig een van de meest voorkomende voorvork is, maar onderstaande procedure is vrijwel gelijk voor iedere voorvork. Wil je je eigen voorvork servicen, dan heb je in ieder geval het volgende nodig; gereedschap 1 Steeksleutel 13 2 Dopsleutel 10mm 3 Rubberen hamer 4 Borsteltje of tandenborstel Onderdelen & meer 1 Vorkolie (zie links hieronder) 2 Setje seals 3 Ontvetter 4 Schone, zachte doek 1 Zet je mountainbike op de kop. Mocht je een werkstandaard hebben, dan kan je deze uiteraard gebruiken. 2 Verwijder je voorwiel en verwijder de remklauw van de voorvork. Schroef de doppen van het ventiel (of ventielen, afhankelijk van je voorvork) en laat alle lucht ontsnappen.

3 /4 Verwijder de rebound dop van je voorvork. Deze kun je zo uit de poot trekken. Gebruik een dopsleutel om de moeren van je vorkpoten los te draaien. Schroef de moertjes niet helemaal los, draai ze eerst een beetje los en gebruik ze dan om de stanchions los te 'tikken' van de vorkpoten. Gebruik hiervoor een rubberen hamer om de moer niet te beschadigen. Tik voorzichtig op de moer, met hierop de dopsleutel, totdat je merkt dat de vorkpoot los is. Schroef nu de moer er verder af. 5 Het gevolg van stof en water in de voorvork; de olie is aan vervanging toe en de seals doen hun werk niet meer goed. Gebruik een zachte doek om stof en vuilresten te verwijderen. 6/7 Draai je fiets om en laat de olie uit de vorkpoten in een opvangbak lopen. Maak de poten helemaal schoon (en droog) met een schone, zachte doek. 8/9 Gebruik een steeksleutel (13) om de seals uit je voorvork te verwijderen. Plaats de steeksleutel voorzichtig 'om' de seal heen en plaats je duim op de bovenkant. Druk nu de steeksleutel naar beneden, de seal komt nu los. Haal hem er nu voorzichtig helemaal uit.

12 / 14 De schuim afdichtingen doop je in de nieuwe vorkolie, om ze goed te doordrenken met olie. De ringen moeten helemaal verzadigd zijn met olie. Breng met je vinger ook wat olie aan op de harde afdichting, zodat deze makkelijker te plaatsen is en straks je vorkpoten weer eenvoudig te plaatsen zijn. Plaats nu de seals in je vorkpoten. Let erop dat je de hard rubberen afdichting goed terug plaatst en deze volledig op zijn plaats zit. Breng na plaatsing nogmaals een beetje olie aan op de binnenkant. 15 / 16 Plaats de vorkpoten voorzichtig terug. Druk ze nog niet helemaal omlaag - eerst moet je de vorkpoten nog van olie voorzien. Kijk in de handleiding van je voorvork hoeveel olie er in welke poot moet en van welke dikte deze olie moet zijn. Meet de olie af en giet hem in de poot. Let op! Zorg ervoor dat je de goede manual te pakken hebt. Vorken met een open olie bad hebben beduidend meer olie nodig om goed te functioneren, terwijl de vorken met een cartridge minder olie nodig hebben.

10 De oude seals, naast de nieuwe. Zwart en vol vuil. Ze hebben hun werk gedaan, maar zijn aan vervanging toe. We raden aan om je schuim seals iedere keer bij het vervangen van de olie te vervangen. De scraper (de hardrubberen seal) is langer te gebruiken.

laatste stap druk de vorkpoten helemaal naar beneden, plaats de tussenringen over de schroeven heen en plaats de moeren weer terug. Schroef deze goed, maar niet te strak vast. Zodra je vork weer in elkaar zit, ontvet je de vork van buiten en plaats je je remklauw terug. Zet je voorwiel erin en draai de fiets weer om. Breng je voorvork weer op de gewenste spanning met je luchtpomp en duw vervolgens je vering enkele malen in, zodat de olie zich goed verspreid.

11 / 13 Na het verwijderen van de oude seals is het tijd om je vorkpoten goed te reinigen met een ontvetter. Controleer de bushings (glijlagers) direct op krassen en slijtage. Mochten deze vervangen moeten worden, raden we je aan om dit bij een dealer te laten doen. Na het ontvetten droog je je vorkpoten weer goed af met een droge doek.

We hebben de olie die zich bovenop de luchtkamer in een Fox bevind niet verschoond. Wil je deze ook vervangen, dan heb je een 26mm (bij een 32 Fox) of 32mm (bij een 36 of 40 Fox) dopsleutel nodig. Hiermee verwijder je de complete ventieldop, waarna je hier de olie kunt verversen die 'op' de luchtkamer ligt. Deze olie hoeft echter niet zo vaak verwisseld te worden als de olie in de vorkpoten.

tekst en foto's: Irmo Keizer Tech: Mojo UK

UP/DOWN Mountainbike Magazine

59 1

Tips

— Seals en oliekitjes voor je voorvork kan je bij je lokale fietsendealer bestellen.

— Wil je je vering tunen? Gebruik olie die dikker of dunner is om de veereigenschappen aan te passen. Even googlen en je weet meer…

— Werkt je rebound niet goed meer? Haal de knop eruit en maak hem goed schoon. Goede kans dat je nu weer verder kunt draaien. — Service je voorvork minimaal twee keer per jaar om problemen te voorkomen. — Na ieder ritje je vorkpoten schoonmaken voorkomt veel prestatieverlies. — Ook je achterdemper heeft onderhoud nodig. Check de site van je fabrikant. Wel kan je hier uit de voeten met 1 x per jaar een beurt. — Meer rijden = meer onderhouden…

Manuals Fox: www.foxracingshox.com/ helpphp?m=bike&t=manuals

RockShox: www.sram.com/service Magura: www.magura.com/ en/service.html (klik op downloads)

UP/DOWN Mountainbike Magazine

Marzocchi: www.marzocchi.com/ template/listManuals. asp?t=&tp=113&idMY=5 5897&Azione=Search& IDFolder=126&LN=UK& idC=1561

Tips + Tricks / Voorvork Service

— Heb je een Fox voorvork van voor 2011? Dan is je vork eenvoudig te 'upgraden' met de nieuwe seals. Fox maakte namelijk voorheen de seals zelf, en deze zijn nogal stug. De nieuwe seals zijn door SKF gemaakt en werken een stuk soepeler. Hierdoor is je vering direct een stuk actiever na het vervangen van deze seals.

— Ook het regelmatig controleren van de druk in je voorvork is belangrijk.

i KnoW WhaT aT You'LL a Be DoinG THiS SuMMER

I know what you'll be doing this summer

Wordt dit de zomer van je eerste endurorace?

enduro is 'hot'. De internationale fietsbond, UCI, begint zich er tegenaan te bemoeien en heeft ambitie om een wereldbeker klassement te gaan vormen. De startlijnen bij de reeds bestaande events staan ramvol. en fabrikanten doen hun uiterste best om de ultieme fiets te bouwen die downhill eigenschappen combineert met fietsbaarheid. Wat is er nou zo leuk aan enduro en wรกรกr begin je als je aan zo'n race wil meedoen?

UP/DOWN Mountainbike Magazine

foto: Irmo Keizer

Dat, in combinatie met je beste vrienden is, wat biken voor mij betekent. Kan nu al niet wachten op alle avonturen die ons dit jaar te wachten staan. Nieuwe gebieden, nieuwe trails, nieuwe mensen leren kennen.'

tekst: Tanja de Bie en Bas Rotgans

Om bij de motivatie te beginnen, laten we het de mensen vragen die er al aan meedoen. bart van de biggelaar (4x Megavalanche, dit jaar 5de keer en The Blast): 'Het is een verslaving. Het sfeertje eromheen, mensen hebben allemaal dezelfde mindset. Jezelf uitdagen, de voorbereiding, je training, je fiets samenstellen. Je weet dat je niet gaat winnen, maar het is leuk om het hele jaar mee bezig te zijn en naar toe te werken.'

Werner sijmons (trailjunkie en Megavalanche veteraan en deelnemer van ontelbare andere evenementen, o.a. dit jaar The Blast): 'Voor mij is het endurobiken de zuiverste vorm van biken. Having fun out in the woods... Samen naar boven rijden en daarna zo hard mogelijk naar beneden rijden. Vooral nieuwe trails ontdekken, nieuwe gebieden, nieuwe omgevingen daar ligt mijn passie. Een trail die je voor de eerste keer rijdt, proberen zo snel mogelijk te rijden. Niet weten wat er komt, een bocht, een drop of wat dan ook op volle snelheid en bliksemsnel reageren.

UP/DOWN Mountainbike Magazine

Misschien wel het leukste aspect aan enduro's is dat het concept niet precies vast ligt en dat er dus qua materiaal, training, risico's en niveau ruimte is om te spelen en deel te nemen aan wedstrijden die bij je niveau, ervaring en ambitie liggen. Zo kun je aan een wat eenvoudigere variant meedoen met een fiets met 140-150mm veerweg en bijvoorbeeld langzaam maar zeker opbouwen naar de zwaardere races. De Megavalanche, liefkozend de Mega genoemd door deelnemers, is een loodzware race in ruig en extreem rotsig hoog-alpine terrein en meer downhill georiĂŤnteerd. Naar boven wordt je vervoerd met liften, dus je kunt daar kiezen voor een stevige fiets met 160-170 millimeter veerweg, downhillbanden en een 1x10 aandrijflijn met kettinggeleider. Full-face helm en bodysuit zijn geen overbodige luxe. De Trans-Provence, waar we het al vaak over hebben gehad, is weer een heel ander soort race. Zeven dagen lang, waarbij driekwart van de getimede afdalingen ook zelf omhoog moet fietsen.

I know what you'll be doing this summer

jeroen bloemers (trailjunkie en Megavalanche veteraan en Easyphone Enduro deelnemer, dit jaar The Blast): 'In ieder van ons zit stiekem toch wel een stukje competitiedrang. Is het niet in wedstrijdvorm, dan wel onder elkaar. Zo hard mogelijk knallen, proberen degene die voor je rijdt door de binnenbocht af te snijden, of juist degene die achter je rijdt eraf rijden, alleen voor de fun. Dat is eigenlijk leuker dan wedstrijden rijden. Toch kom je door wedstrijden brengt op andere plaatsen, leer je nieuwe mensen kennen en rijd je onbekende trails. Ik ben erg benieuwd naar het nieuwe Alpshred initiatief. Je kunt dan gewoon met vrienden om het hardst trails gaan rijden, en achteraf zie je of je het goed hebt gedaan of niet. Eens kijken hoe dat bevalt. Het zou zomaar mijn favoriete vorm van wedstrijd rijden kunnen zijn.'

I know what you'll be doing this summer

Foto: www. photomargot.com/ redbullcontentpool

foto: Irmo Keizer

Dus je komt hier eigenlijk niet onder een 2x10 drivetrain met passende schakelbare kettinggeleider uit. Gewicht valt de eerste dagen te sparen op banden, maar de laatste paar dagen moet je die weer upgraden voor het steeds rotsigere terrein. Protectie beperk je tot een redelijk minimum, kniebeschermers en eventueel elleboogbeschermers en een 'gewone' all-mountainhelm. Grappig genoeg is het terrein, met name op de laatste twee tot drie dagen, zo ruig dat je fiets hier niet heel veel minder veerweg kan hebben. 150-160 millimeter lijkt de ideale maat. Een event met een lagere instapdrempel is de eerste editie van The Blast. Het is wat dichter bij huis, in de Ardennen, en lijkt vooralsnog wat minder intimiderend dan de grote bekende events. Organisator Jarno Hoogland: 'The Blast is niet per se een beginners-event, maar door de keuze voor een duur van 2,5 dag, meer voor de lol en een beperkter startveld van maximaal dertig man is het allemaal wat minder serieus en imponerend en ligt de fun-factor wat hoger. Daarom kan ik me voorstellen dat het event wat toegankelijker is voor mensen met relatief weinig enduro-ervaring of die gewoon voor de lol een keer willen meedoen.' De eerste editie van The Blast is inmiddels al uitverkocht, er staan nog 3 edities op de planning die waarschijnlijk in achtereenvolgens de Vogezen, Zwitserland en Ardennen zullen plaatsvinden. Het belangrijkste aspect van een enduro blijft het meedoen. Je kunt het zo hard of rustig aan doen als je zelf wilt en je tegelijkertijd meten met enkele van de beste rijders van de wereld. Wat houd je nog tegen?

UP/DOWN Mountainbike Magazine

eNDUrO MaterIaal bij enduro's geldt het oude Formule 1-motto 'finish first, you first have to finish'. Oftewel, je kunt je spullen zo licht tunen dat het allemaal erg hard rijdt, maar als het onderweg kapot gaat, heb je niets aan je lichtgewicht onderdelen. Daarom is het verstandig om jezelf een rallye-achtige instelling aan te meten. betrouwbare onderdelen die tegen een stootje kunnen. Want de vraag is niet of er onderweg iets kapot gaat, maar wanneer. en wat.

1x 9/10 of toch 2x 9/10 De keuze voor 1 of twee bladen voor hangt vooral af van de hoeveelheid klimwerk die je moet doen. Afhankelijk van je kracht is bijvoorbeeld een enkel 36 tands kettingblad een hele goede oplossing voor enduro's met relatief weinig klimwerk (Bike Attack, Megavalanche), de ketting ligt veiliger met een volledige chainguide en 36 tands is licht en zwaar genoeg. Bij enduro's waar je zelf naar de start moet fietsen, zul je sneller voor twee bladen voor kiezen, bijvoorbeeld de 26-38 verhouding van Shimano of de 26-39 van SRAM. Is de enduro op rotsig terrein dan kun je op de plek van het derde kettingblad een bashguard plaatsen. Zo voorkom je dat een krom kettingblad een vroegtijdig einde maakt aan je ambities.

Naast een fatsoenlijke fiets en kettinggeleider misschien wel het belangrijkste stuk enduro-gereedschap op je fiets. Tijdens afdalingen zul je vaak kleine stukjes moeten klimmen en de enige manier om dat hard en effectief te doen is met je zadel omhoog, maar bij de afdalingen wil je 'm juist weer naar beneden. Kortom, je hebt een dropper-zadelpen nodig. Het meest gewilde model is op het ogenblik de Rockshox Reverb, ondanks wat kinderziektes op het gebied van duurzaamheid in zijn eerste jaar. Als je toch geld aan zo'n pen uitgeeft, kies dan meteen het model met afstandsbediening op het stuur. Niemand wil tijdens de race zijn handen van het stuur hoeven nemen. De nieuwe innovaties voor de nabije toekomst zitten op het gebied van kabelaansluiting (op het vaste deel van de zadelpen, om hele moeilijke kabelroutings te voorkomen) en duurzaamheid (het blijft een kwetsbaar stuk techniek). Wij kijken reikhalzend uit naar de nieuwe aanwinsten die eraan komen: de Crankbrothers Kronolog en Fox DOSS (Drop On Steep Stuff). En er wordt gefluisterd dat zelfs zadelpennen-specialist Thomson bezig is met een dropperpen.

UP/DOWN Mountainbike Magazine

Kettinggeleider Om afgesprongen kettingen te voorkomen op al te ruige stukken, ontkom je er niet aan om een vorm van kettinggeleiding aan te brengen op je fiets. De keuze voor het model kettinggeleider hangt vooral af van het gekozen aantal kettingbladen voor. Bij ĂŠĂŠn kettingblad kies je voor de zekerheid van een volledige kettinggeleider, heb je twee kettingbladen dan moet je met een schakelbare geleider gaan werken, zoals die er zijn van E*13 of MRP. Wil je laagdrempelig instappen, dan kun je met drie bladen rijden en het supersimpele kettinggeleidertje van Bionicon gebruiken om de ketting enigszins onder controle te houden. Een erg goede, maar dure, oplossing om nog meer rust te creĂŤren achterin je drivetrain zijn de Shadow Plus derailleurs van Shimano. Door extra wrijving in de kooi wordt voorkomen dat die onnodig doorslaat op hobbelige stukken parcours. Helaas op het ogenblik alleen nog te verkrijgen in de dure XTR uitvoering, maar binnenkort ook te krijgen in goedkopere groepen.

I know what you'll be doing this summer

Drivetrain

Dropper zadelpen

banden

I know what you'll be doing this summer

eNDUrO MaterIaal

helm

Full-face versus half-lid. De keuze voor een full-face of half-lid helm kun je laten afhangen van het terrein en het karakter van de race en je eigen level of comfort. De Megavalanche, en andere massa-start enduro's met een downhill karakter, is het beste te doen met een full-face helm. De Bike Attack vereist een iets uitgekiendere strategie, het tweede gedeelte is namelijk meer gericht op klimmen. Daarom kiezen veel renners (die deze kans hebben) ervoor een post te installeren halverwege de koers waar de full-face voor half-lid gewisseld kan worden. Wanneer je geen mannetje hebt om zo'n verzorgpost te bemannen, kun je altijd ervoor kiezen beide helmen mee te nemen en te wisselen. De tijd die het kost om te wisselen, maar je makkelijk goed door harder te kunnen downhillen en efficiĂŤnter en sneller te klimmen. Rij altijd met oogbescherming, goggles beschermen het beste maar zijn erg warm en zeker in een full-face helm heb je minder gelegenheid om vrijuit te ademen.

De balans tussen grip en rolvermogen Ook de keuze voor banden zal sterk afhangen van de ondergrond en het terrein waar de race plaatsvindt. De meeste gespotte opties zijn een stevige, bijna downhill-achtige band voor. Voor controle, grip en remvermogen. En, afhankelijk van het terrein, of achter dezelfde band of een band met minder profiel die sneller afrolt. Wat de binnenband betreft kun je overwegen om met latex gevulde binnenbanden te gebruiken om de kans op lekrijden nog kleiner te maken of maar meteen helemaal een tubeless set-up te maken met Stan's Notubes of Schwalbe's Doc Blue bijvoorbeeld. Maxxis: High Roller, Ardent, eventueel Crossmark achter. schwalbe: Big Betty, Hans Dampf, eventueel Nobby Nic achter. Continental: Mountain King II, X-trail. De baron voor heftigere DH georiĂŤnteerde tracks. Onza: Ibex, eventueel Canis achter. specialized: Butcher SX.

reserve materiaal

en andere ehbO bij fiets-ellende Het winnen van een race als de Megavalanche is helaas aan de meeste van ons niet besteed, het uitrijden is al voldoende uitdaging. Pak enkele binnenbanden mee en een pomp of CO2 patronen. Een minitool en als je fiets een steekas heeft zonder quick release, de juiste steeksleutels om je band te kunnen verwisselen. Als het een korte, explosieve race is, kun je overwegen zonder drinkzak te rijden en het materiaal aan je frame te bevestigen.

UP/DOWN Mountainbike Magazine

kniebeschermers, elleboog, bodysuits Veel renners maken de keuze voor knie-beschermers zonder scheenbescherming, omdat deze meer bewegingsvrijheid bieden. De keuze hangt soms ook samen met de keuze voor clipless- of platformpedalen. Bewegingsvrijheid speelt ook een rol bij de keuze voor een bodysuit of niet. Als een parkoers meer downhill gericht is, zoals de Megavalanche, kun je ervoor kiezen met een bodysuit te rijden. Daarin heb je legio's aan keuze, maar de 'gladiator' suits die we kennen uit het downhill circuit verliest drastisch aan terrein. De zogenaamde padded skinsuits worden vaker gekozen, een belangrijke reden hiervoor is de compatibiliteit met neckbraces. Een neckbrace is geen vanzelfsprekende keuze, bij de amateurs zie je ze veel bij de massastart races. Het is een afweging van veiligheid, comfort en uiteraard of je met full-face wilt rijden of niet (nekbraces werken alleen met een full-face helm). De padded skinsuits bieden weinig bescherming aan je buik en nieren, sommige renners kiezen ervoor met een niergordel te rijden, die in sommige gevallen ook bescherming aan de onderrug biedt.

65 training Het trainen voor een enduro is heerlijk veelzijdig. Je moet het enerzijds aanpakken als een duurwedstrijd, een marathon, maar anderzijds je downhill skills niet vergeten.

foto: Michiel Rotgans

een paar highlights

easyphone: de Easyphone enduro's worden georganiseerd door Patric Maes. Deze enduro's zijn uniek omdat ze, naast het reguliere programma, een speciale kids-uitvoering van elke wedstrijd hebben neergezet. Dus kinderen kunnen gewoon mee! Tijdens de Easyphone enduro rij je een toer van ongeveer dertig kilometer en tussentijds leg je een stuk of zeven 'proeven' af. Dit zijn getimede downhill stages die samen een totaalscore opleveren en uiteindelijk de winnaar aanwijzen. De tijd tussen de stages telt niet mee voor de uitslag, maar er is wel een minimale marge waarbinnen je de afstanden moet overbruggen, dus je moet wel blijven doorfietsen! Meer info: www.vtt-patricmaes.be the blast: alles wat een enduro intimiderend kan maken is bij The Blast wat laagdrempeliger. Een beperkter startveld van 30 deelnemers, de duur van het event is beperkt op 2,5 dag en de eerste - en waarschijnlijk ook laatste locatie - zijn in de Ardennen en dus bij voorbaat op iets vriendelijkere trails. Gedurende het weekend fiets je een toer waarin getimede downhill stages zitten, ook met klimmetjes. De gecombineerde downhill-tijd leidt tot een einduitslag. Meer info: www.ridewiththelocals/theblast/

UP/DOWN Mountainbike Magazine

I know what you'll be doing this summer

buitenland Veel Nederlandse enduro-riders grijpen elk excuus aan om in het buitenland te rijden (trainen), het begint al bij het drielandenpunt bij Vaals/Aken. De Ardennen, waar dan ook, de wortels van Malmedy of de stenen bij Remouchamps, ook Chaudfontaine heeft naast een mooie DH-track super mooie trails om te rijden. Maar ook in het Reichswald, bij Nijmegen net over de grens, zijn mooie trails te ontdekken, en zoals je eerder in UP/DOWN hebt kunnen lezen, de Vogezen zijn makkelijk te bereizen en ideaal om te ontdekken per enduro-bike.

foto: Irmo Keizer

Nederland De serieuze enduro-rider pakt naast zijn duurtraining ook hoogtemeters om te trainen. Niet vaak wordt een race bepaald door de klimmen, maar wie de meeste adem over heeft, ondanks het vele klimmen, komt het verst. De XC route van Zeddam, in Gulpen of Heerlen en op de Posbank kunnen je helpen aan flink wat hoogtemeters, voor Nederlandse begrippen.

Jérôme Clementz, de meest succesvolle enduro rijder van afgelopen seizoen foto: Michiel Rotgans

Ben Cruz & Mark Weir, de manimals foto: Michiel Rotgans

Joost rijdt op een custom opgebouwde Rose Uncle Jimbo met 160mm veerweg. Verder is de fiets opgebouwd met een Fox 36 Talas, een SRAM X0 drivetrain, Mavic Crossmax SX wielen met Continental banden, Rockshox Reverb zadelpen en Carbocage kettinggeleider. Op zijn crank monteert Joost een 32 kettingblad óf 36-24 double, afhankelijk van het parcours.

I know what you'll be doing this summer

Fietsshop Uitgeest Reguliere Trek Slash 9 met Fox 36 voorvork en Reverb stealth dropper-pen. Verder persoonlijke tweaks van teamsponsors: custom Fizik zadel, verschillende Conti banden: X-king, smalle Barons, Rubber Queens afhankelijk van het terrein, Crankbrothers pedalen, nog wat getunede boutjes, Raceface stuur en een Chris King balhoofd.

trailtrophy: wordt al enkele jaren georganiseerd in een van de zonnigste bergdalen in Italië, Vinschgau, en kent sinds vorige zomer nog een tweede editie. Die vindt plaats op de prachtige trails van Lenzerheide (zie het reisverhaal elders in dit nummer). De sfeer lijkt nog iets relaxter te zijn bij de Trailtrophy door de algehele 'meedoen is belangrijker dan winnen' mentaliteit. Het bijzondere is dat je in de loop van een weekend op meerdere trails getimed wordt, die allemaal een eigen karakter hebben, de zogenaamde sessions. De ene session is alleen maar naar beneden, de andere kent wat meer klimstukken en een van de sessions is zelfs 's nachts en wordt met verlichting gereden. Meer info: www.trailtrophy.eu

in het dorp Lenzerheide. De race op zondag gaat nog een kleine 11 kilometer verder door naar Churwalden, juist in dat laatste stuk zitten 150 hoogtemeters klimmen en daar vallen de meeste 'slachtoffers' en is de winst van de race te behalen. Wil je goed starten in de race? Dan is meedoen met de kwalificatie en een goed startplaats verdienen een must. Meer info: www.bike-attack.ch

bike attack: de charme van de Bike Attack zit het met name in de beperking van het aantal deelnemers, circa zevenhonderd renners starten op zondag op de top van de Rothorn. Hierdoor blijft het startveld nog min of meer overzichtelijk. Daarmee is het event ook nét een tandje minder heftig dan de Megavalanche. Op 2865 meter ligt zowel de start van de niet-verplichte kwalificatierace als op zondag de massa-start van de Bike Attack. Beide races vinden plaats op hetzelfde parkoers, de kwalificatie is korter. Na 9 km is de finish op 1500 meter hoogte

UP/DOWN Mountainbike Magazine

alpshred: een van de nieuwste en meest unieke ideeën op het gebied van endurorijden komt uit de koker van TransProvence organisator Ash Smith. Op een deel van de route van Destination X (zie ook elders in dit nummer), wordt gedurende enkele maanden tijdmeting geplaatst. Voor de eenmalige startfee van 25 euro krijg je een chip en mag je het parcours drie keer getimed rijden. Uplifts naar de start van het parcours kosten 10 euro per keer. Die drie pogingen mogen zo dicht bij elkaar, of zo ver uit elkaar liggen als je zelf wil, zolang ze maar in de wedstrijdperiode vallen. Het parcours kost ongeveer 5-6 uur om te rijden, maar de uitdaging duurt de hele zomer. De mogelijkheden hoe je deze course zou kunnen verkennen, trainen, de perfecte dag om 'm te rijden, zijn zo nieuw en groot dat wij 'm op zeker gaan rijden. Meer info: www.facebook.com/alpshred/

Enduro Kalender

67 29 Apr 17 & 18 Mei 27 Mei 14–17 Jun 22–24 Jun 26–27 Jun 30 Jun 30 Jun & 1 Jul 16–22 Jul 28 & 29 Jul 4 & 5 Aug 10–12 Aug 1 Sept 9 Sept 14–16 Sept 15 & 16 Sept 23 Sept 23 Sept 22–30 Sept 13 & 14 Okt

Meer info:

Easyphone, Sart Tilman, Be Specialized Enduro Series #1, Winterberg, De Easyphone, Ovifat, Be The Blast 2, Vogezen, Fr Trailtrophy, Latsch/Sudtirol, It Enduro Of Nations, Val D'allos, Fr Schnitzeljagd, Solden, At Specialized Enduro Series #2, Samerberg, De Megavalanche, Alpe D'huez, Fr E-Mtn, Sauze D'oulx, Fr E-Mtn, Valloire, Fr Bike Attack, Lenzerheide, Ch Easyphone, Burnontige, Be Bluegrass Enduro Tour 2012, Dabo, Fr Trailtrophy, Lenzerheide, Ch Specialized Enduro Series #3, Navis, De Bluegrass Enduro Tour 2012, Mont Vaudois, Fr Easyphone, Neupré, Be Trans-Provence, Fr Specialized Enduro Series #4, Treuchtlingen, De

Specialized Enduro Series www.enduroseries.net Bluegrass Enduro Tourwww.bluegrassendurotour.com Italiaanse Super Enduro Serie www.superenduromtb.com UK Gravity Enduro www.ukgravityenduro.com

OeFeNeN VOOr De alPeN haarspeldbochten ontleed De overgang van Nederlandse en belgische trails naar het betere alpen werk kan nogal eens tegenvallen. Vooral haarspeldbochten leveren nog wel eens problemen op. tijd voor een gedegen voorbereiding zodat je die switchbacks straks lekker soepeltjes door komt. Naar boven- en naar beneden! als je de smaak helemaal te pakken hebt, krijg je als extraatje de nose-wheelieturn er van ons nog even bij.

skills / switchbacks

tekst: Michel Romen & Irmo Keizer foto's: Irmo Keizer rijder: Michel Romen ( bikeskills.nl ) De lijn die je kiest is essentieel bij het rijden van een switchback. De precieze lijn is afhankelijk van het terrein waar je rijdt, maar in het algemeen ga je van buiten naar binnen in een switchback. De lijn, juiste positie, gebruik van je remmen en het verplaatsen van je gewicht zorgen uiteindelijk voor een vloeiende switchback. De switchback ontleed — downhill 1 Bekijk het terrein en bepaal je lijn. Kijk waar je uit moet komen en kies alvast een lichtere versnelling. 2 Dit is het allerbelangrijkste: KIJKEN! Kijk de bocht goed door en verplaats je bovenlichaam naar het midden van de bocht.

De switchback - omhoog We heten natuurlijk niet voor niets Up/ Down‚ aangezien je na die afdaling toch weer omhoog moet. De switchback omhoog is vrijwel hetzelfde als omlaag. Ook hier kijk je goed door je lijn heen . Rijdt de bocht zo ruim mogelijk. Schakel voor de bocht in de juiste versnelling. Stuur de bocht in en je zult merken dat het wat steiler wordt. Verplaats je gewicht voorzichtig naar voren (breng je bovenlichaam naar je stuur en vouw je ellebogen naar binnen) en trap gedoseerd, maar krachtig. Probeer altijd in beweging te blijven zodat je niet stil valt. Eventuele evenwichtscorrecties kun je heel eenvoudig opvangen door het verplaatsen van je ellebogen of knieën. advanced — nose wheelie turn Zodra je de 'basic' switchback lekker onder de knie hebt, is het tijd voor de volgende stap - de nose wheelie turn. Je zult merken dat deze techniek in uiterst technisch terrein een vereiste is. Krappe, technische switchbacks zijn niet te doen zonder. 1 Kies je lijn voordat je de bocht in stuurt. Rem af tot de gewenste snelheid en kijk door de bocht. In dit geval kun je met je voorwiel de ideale lijn rijden (buiten, binnen, buiten).

3 Volg met je voorwiel de buitenste lijn van de bocht. Pas je snelheid aan voordat je instuurt.

2 Breng je gewicht verder naar voren zodra je instuurt. Draai je schouders mee met het stuur en draai ze hierna nog net ietsjes verder in. Blijf je blik richten op het eindpunt van de bocht.

4 Let erop dat je je gewicht niet teveel naar achteren verplaatst, ook niet als het steil wordt. Grip op je voorwiel is erg belangrijk. Breng je bovenlijf omlaag en hou je armen licht gebogen zodat je altijd extra druk kunt zetten.

3 Als het voorwiel op circa een kwart van de bocht is, gebruik je je voorrem krachtig. Dit in combinatie met de eerdere gewichtsverplaatsing zorgt ervoor dat je achterwiel los komt van de grond.

5 De snelheid in een switchback is laag. Let erop dat je je rem in de bocht zo min mogelijk gebruikt en halverwege de bocht trap je krachtig bij om niet stil te vallen. Stuur de switchback in van buiten naar binnen.

4 Houd deze positie vast en rol met een slepende voorrem op het voorwiel door de bocht. Met je benen en heupen 'gooi' je je achterkant voorzichtig door de bocht.

UP/DOWN Mountainbike Magazine

Je zult merken dat het insturen vanuit je schouders er al voor zorgt dat je achterkant de juiste kant op gaat. Als je merkt dat je te ver draait, of te ver voorover gaat, laat je je voorrem los. 5 Aan het eind van de bocht laat je je voorrem los, net voordat je helemaal gekeerd bent. Zo behoud je nog snelheid en kun je direct weer verder.

– Goede remmen zijn een must voor lekker en vertrouwd technisch rijden. Controleer je remmen, ontlucht ze indien nodig en check je remblokken. Je rem moet goed te doseren zijn én tegelijkertijd makkelijk te blokkeren zijn met alleen je wijsvinger. – Oefen eens het maken van een zo klein mogelijke cirkel, op een zo laag mogelijke snelheid op een vlak stuk. Gebruik je remmen actief voor de controle. Je zult merken dat deze techniek erg van pas komt in allerhande situaties. – Probeer voor de nose wheelie eerst op een recht stuk op je voorwiel te rijden. – Verwissel je click pedalen voor flats. Zo kun je makkelijk correcties maken. – Geen goede switchbacks in de buurt? Maak er zelf één. Nederland en België liggen niet bepaald bezaaid met switchbacks. Toch zul je ze hier en daar vinden. Het enige wat je nodig hebt is wat hoogteverschil en wat takken of bomen. Hiermee leg je voor jezelf een traject aan, waarbij je zorgt voor hoogteverval in de bocht en niet al te ruime lijnen. Et voilá je hebt een vergeeflijk gezinde switchback.

UP/DOWN Mountainbike Magazine

Laat die voorrem op tijd los! Zo win je direct weer aan snelheid.

Het correct verplaatsen van je gewicht, samen met een lichte sturing vanuit je benen zorgt ervoor dat je achterwiel zich gecontroleerd de bocht door laat gaan.

Probeer de ideale lijn aan te houden. Stuur dus in van hoog naar laag.

advanced â&#x20AC;&#x201D; nose wheelie turn De gewichtsverplaatsing is erg belangrijk. Draai je schouders ver in, voorbij de lijn van je stuur en kijk die bocht helemaal door.

Vingers aan de remmen, maar het remmen doe je zoveel mogelijk voor de bocht.

skills / switchbacks

Door middel van het verplaatsen van je gewicht en constant slepend remmen, komt je achterwiel los. Zo kun je een kleinere draaicirkel bewerkstelligen.

Bij het uitrijden van de bocht, alle remmen los en trap krachtig bij zodat je niet stilvalt.

Rij naar het binnenste van de bocht. Blijf de bocht goed doorkijken en leun met je schouder en binnenste knie naar binnen.

Snij de bocht hoog aan en kijk de bocht in.

De switchback ontleed â&#x20AC;&#x201D; downhill

WORD ABONNEE VAN UP/DOWN MOUNTAINBIKE MAGAZINE Als je nu abonnee wordt van Up/Down ontvang je niet alleen het magazine 4x per jaar, maar ook nog eens een van deze vette welkomstcadeaus.

Kies een welkomscadeau met hoge korting. Prijzen inclusief verzendkosten!

4 X UP/DOWN + CRANKBROTHERS

47% korting

Gratis

Word Abonnee

Multi 17—tool voor € 19,95 winkelwaarde € 27,90

voor €29,95 winkelwaarde €25,50

55% korting

85% korting

4 X UP/DOWN + VAUDE AQUARIUS 5L incl. drinkzak voor € 49,95 winkelwaarde € 65,–

4 X UP/DOWN + BIKESKILLS VOOR

4 X UP/DOWN + X-SOCKS model mountainbike waterrepellent voor € 14,95 winkelwaarde € 18,95

WIN DEZE KONA HONZO 29 er T.W.V. 1699,Als je nu een abonnementneemt maak je automatisch kans op deze vette Kona Honzo ter waarde van €1699,-

Om abonnee te worden surf je naar www.mountainbike magazine.nl, scan de QR-Code met je telefoon of bel met 0251-252350 Prijzen zijn inclusief verzend en administratiekosten. Een abonnement kost €15,80 per jaar. Voor deze actie zijn de algemene voorwaarden van Soul media actief.

Ben je al abonnee? Surf dan naar www.soulonline.nl/abonnees en bekijk de aanbiedingen die we voor jou als trouwe abonnee hebben.

UP/DOWN Mountainbike Magazine

UP/DOWN SHOPGUIDE

A bike behind the ‘dijk’.

Gewoon voor heel snel spul! GIANT, BULLS, FOCUS, BBB 500m2 fietsplezier en wellicht wel de mooiste fietsenwinkel van Amsterdam!

BEEKHOVEN BIKES

Draaierweg 16, Amsterdam-Noord 020-6317120 www.beekhovenbikes.nl

Fietsmerken: Cannondale Specialized Ghost Sensa

Een fietsspeciaalzaak met een uitgebreide kledingcollectie voor dames en heren. Ir. v/d Banstraat 14 Petten T: 0226.381367 E: info@beukersbikecentre.nl

www.beukersbikecentre.nl

BIKE ACTION

Zilverstraat 6, Alkmaar 072-515 2684 www.bikeaction.nl

Kledingmerken: Ultima Craft Bio-Racer

Speciaalzaak race en mountainbike. Titel Tweewielerwinkel van het Jaar. Service, kwaliteit en deskundigheid.

BIKES 4 YOU

Weerdingerstraat 48 - Emmen 0591-514691 www.bikes4you.nl

bikeshop.nl

UP/DOWN SHOPGUIDE

PIJNEN RACE

Molenstraat 4, Ossendrecht 0164-672763 www.pijnenrace.nl

De fietsspecialist van het hoge noorden!

SNEL TWEEWIELERS

EGBERT EGBERTS

Amsterdamsestraatweg 414, Utrecht 030-244 1971 www.sneltweewielers.nl

louis van Dijk FIETSPLUS LOUIS VAN DIJK Tuinzigtlaan 22, Breda 076-521 71 48 www.louisvandijkfietsplus.nl

VERDOES FIETSEN

Drs. Bijlweg 242, Den Helder 0223-614 797 www.verdoesfietsen.nl

Dealer van o.a. Specialized en Ridley KIVADA WIELERSPORT

Julianastraat 30, Middelrode 073-503 2500 www.kivada.com

Hoofdstraat 63a, Borger 0599-234 224 www.egbertegberts.nl

UP/DOWNSHOPGUIDE

DÁÁR STA JE DAN!

CLIMB ANY MOUNTAIN NOW!

Hoe uitgerust ben je, als je online je onderdelen, accessoires, voeding en onderhoudsmiddelen bestelt? MTBGIGANT hanteert scherpe prijzen, lage tot geen verzendkosten, snelle levering, 14 dagen afkoelperiode, goede service én garantie. Kortom, alles wat je nodig hebt om te komen waar je wilt!

www.mtbgigant.nl

mtbgig_02bikers_210x74.indd 1

16-06-2010 22:14:15

UP/DOWNTRAVELGUIDE

ides est R t a e r G Alps in the

Mountainbike & Fietsvakanties ARDÈCHE (FR) WWW.MAISONSPORTIVE.COM

PUUR VAKANTIE!

WWW.MTBVERBIER.COM

TRaiLgeLuK in LenzeRheiDe

travel / trailgeluk in lenzerheide

een skigebied dat z'n zaakjes prima op orde heeft.

tekst en fotoâ&#x20AC;&#x2122;s: Bas Rotgans

Er zijn natuurlijk meerdere skigebieden die in de zomer faciliteiten aanbieden voor mountainbikers. De een slaagt daar wat beter in dan de andere. De beste gebieden zijn wat ons betreft degene die een allround pakket hebben ontwikkeld: geschikte accommodaties, goede trails uiteraard, leuke events en een ingericht liftsysteem. Het Zwitserse Lenzerheide behoort inmiddels bij de Europese top op dat gebied, maar zij zijn dan ook al een jaar of tien bezig om mountainbikers naar 'hun berg' te krijgen. UP/DOWN Mountainbike Magazine

Dit was het tweede rondje. Of de derde. Of misschien de vierde.

We komen 's avonds aan bij Hotel Alpina, onderdeel van de bij Mountain Bike Holidays aangesloten hotels en de fietsen gaan in de afgesloten kelder. We hebben

Wat ook opvalt: ondanks het feit dat alles erg goed staat aangegeven, ontkomen we er soms niet aan dat we een afslag of een bordje missen of niet zien. Het einde van de route fietsen we dan ook niet meer over de route, maar over een paar paden

UP/DOWN Mountainbike Magazine

die we zelf uitkiezen. Het allertofste komt als we een onbekend pad ergens induiken, net iets breder dan een singletrack, maar heerlijk uitdagend. Rotsen, wortels, modder en bochten verdwijnen in een uitdagende mix onder onze wielen door. Modder? Oh ja, dat hadden we nog niet verteld. Het miezert, al de hele dag. Vanaf het moment dat we uit het hotel stapten. Het pad stopt uiteindelijk aan de oever van het meertje dat middenin het dal ligt.

De locals zijn niet de meest meegaande types.

En dat gaat op z'n Zwitsers. Dus niet met halve maatregelen ĂŠn allemaal extreem goed en compleet georganiseerd. Het begon met wat duidelijk uitgezette trails en een grote gondellift waar je je fiets in mocht meenemen. Een paar jaar later kwam daar het, - inmiddels legendarische Bike Attack event bij. Een downhill marathon die, onterecht, nooit zo beroemd is geworden als broertje MĂŠgavalanche in Les Deux Alpes, terwijl het een prachtig event is. De laatste paar jaar is er een gestage uitbreiding van het trailnetwerk geweest, opening van meer liften voor mountainbikers, de bouw van een mountainbikepark en speelterrein bij het dalstation van de Rothorn 1 lift. Zo langzamerhand is Lenzerheide daarmee een van de beste op mountainbiken ingerichte skigebieden van de Alpen geworden.

vaker in hotels gezeten die bij MBH horen en het zijn maar een paar kleine extra faciliteiten die ze bieden, maar het maakt je verblijf als mountainbiker enorm veel aangenamer. We willen de volgende dag vroeg op, want we horen de trails al roepen. Na het ontbijt duiken we meteen een rondje op dat toevallig (of niet?) pal langs het hotel loopt. Het skigebied, en dus ook het mountainbikegebied, van Lenzerheide is verdeeld over twee tegenover elkaar liggende hellingen, de oostzijde en de westzijde. Wij beginnen met een van de Biketicket to Ride tours, die al slingerend over beide zijden van het dal loopt. Hierbij kun je op kritische plekken gebruik maken van liften om de ergste pijn uit sommige klimstukken te halen. Van de circa 2500 hoogtemeters die we zullen afdalen blijft er nog maar zeshonderd meter over om te klimmen. Da's best lekker inkomen de eerste dag. De ronde is prachtig, we komen over ongerepte stukken singletrail, maar ook af en toe over zielloze stukken grindweg. Het lijkt erop of het de ontwerper van de route erom ging zoveel mogelijk van het dal te laten zien en daarbij af en toe noodgedwongen over minder interessante stukken heen moest.

travel / trailgeluk in lenzerheide

Op de top van de Rothorn legt Beni uit welke trails we allemaal vandaag niet meer aan toekomen.

"DE LIFTIE KIJKT ONS VRAGEND AAN: HIJ HEEFT ONS TOCH PAS EEN PAAR MINUTEN GELEDEN MET ONZE FIETSEN OOK AL OMHOOG ZIEN GAAN."

"WE WORDEN NIET TELEURGESTELD, DE VOLGENDE OCHTEND LIGT ALLES HELEMAAL SCHOON,FRIS EN DROOG IN DE FIETSKELDER."

Beni vindt een trailtje 'ergens' tussen Arosa en Tschiertschen.

travel / trailgeluk in lenzerheide

we het gewassen terug kunnen krijgen! Wij zijn benieuwd, ten eerste is alles écht modderig en het is inmiddels al het einde van de dag en we gaan morgen vroeg weer rijden.

We moeten even oriënteren waar 'we ook alweer zijn' en rollen dan rustig naar ons hotel. Voor een eerste dagje was dit heerlijk. Een beetje nat en modderig, maar met de juiste kleding maakt dat allemaal niet uit. Bij het hotel spuiten we onze fietsen af met de aangeboden tuinslang. Maar dan komt de grootste verrassing, in het fietsenhok staat een wasmand met daarin een briefje. Of we onze smerige kleding in de mand willen gooien, zodat

UP/DOWN Mountainbike Magazine

We worden niet teleurgesteld, de volgende ochtend ligt alles helemaal schoon, fris en droog in dezelfde mand in de fietskelder. Vanaf nu ben ik officieel om, die Mountain Bike Holidays hotels zijn geweldig! Natuurlijk kan je op de camping goedkoper overnachten. Maar als je een package-deal boekt, maakt de organisatie vaak ook nog een combinatiedeal voor een paar overnachtingen met liftpassen, waardoor het allemaal niet eens zo heel erg veel duurder hoeft te zijn. Wij zijn fit en gaan vandaag met gids Beni Ott op pad. Hij vraagt nog voorzichtig hoe fit we ons vandaag voelen, want hij heeft een mooi plan voor een groot rondje. Als allereerste gaan we met de grote gondel van de Rothornbaan helemaal naar boven. Daar aangekomen heb je bijna een rondom panorama van de omgeving. Beni raakt niet uitgewezen: "Daar heb je een mooie trail. En daar! En die moet ik ook niet vergeten!" Kortom, het is ons wel duidelijk. Dit krijgen we in de komende dagen niet weggefietst. Vanaf het kopstation van de gondel rijden we door een soort maanlandschap naar beneden. Niets dan keiharde rotsen, zover het oog reikt. De vering krijgt het voor zijn kiezen. Maar na een kwartiertje afdalen, stapt Beni af en verdwijnt met z'n fiets onder z’n arm opeens over een randje. Pardon?! Moeten we hier ook naar beneden? Ik zie naar rechts een groot en wijds zijdal lopen met een heel dun lintje erin. Een lintje waar ik normaal overheen had gekeken. Beni verschijnt van achter de rots en verzekerd ons dat het heel erg goed te doen is, alleen het eerste stukje is even steil klimmen.

De trip verloopt precies zoals Beni zegt en we hebben het gevoel écht 'op reis' te zijn in de bergen. We trekken door dalen heen, over weilanden en door stukken bos. Beni bewijst zijn waarde als gids en brengt ons dan ook naar de mooiste paden. Soms heb ik het gevoel dat ie ons skill-niveau te hoog in schat. Een onrijdbaar steil trappetje van houten balken dat in de zijkant van de berg getimmerd zit, dendert hij zo naar beneden en is uit het zicht. Ik besluit bij de derde trede én na mijn lesje van vanochtend het even voor gezien te houden. Ik wandel dit stukje wel even! Net voor Chur volgt er nog een heerlijk stukje trail en ik herken een deel van de oude route van de Bike-Attack, die héél vroeger nog in Chur finishte, weliswaar via een hele andere route dan wij vandaag

UP/DOWN Mountainbike Magazine

hebben gereden. Eenmaal in Chur pakken we de Brambrüesch Bahn omhoog en cruisen terug in de richting van het hotel. Op de terugweg duikt Beni, tóch nog even een onzichtbaar klein paadje in en vindt nog wat trailgeluk. Wat een dag, wat een heerlijk trails. Bij Hotel Alpina drinken we een welverdiend biertje in het ondergaande zomerzonnetje. Dit zou ik elke dag van de rest van mijn leven kunnen doen, wat een genot! De volgende ochtend besluiten we, geïnspireerd door Beni’s goede routekeuzes van de vorige dag, er een missie van te maken om de mooiste trail te vinden. We steken het bos door naar Lenzerheide, vermaken ons een poosje in het waterige ochtendzonnetje op de pumptrack bij het dalstation van de Rothornbahn en rijden daarna het dal verder uit. We vinden namelijk ook dat we onze hoogtemetersvandaag wat meer zelf moeten verdienen.

'Op reis' in de bergen. Op naar het volgende dal.

En hij heeft niets teveel gezegd! De trail kent moeilijk en technische stukken waar je het tempo laag houdt, maar ook vloeiende stukken waar het gas wat verder open kan. Het moeilijkste is de flow vast te houden op de technischere gedeeltes. Langzaam maar zeker krijg ik er wat meer vertrouwen in, totdat op een heel erg technisch stukje met grote traptreden van die ik heel voorzichtig wil afdalen mijn voorwiel in een kuil blijft hangen en ik over mijn stuur heen wip. Beni kijkt bezorgd, maar ik ben gelukkig met de schrik vrijgekomen. Mijn hart klopt wél in mijn keel, dus voorzichtigheidshalve besluit ik om de volgende vijftig meter toch maar te lopen. Daarna komen we weer op vloeiende stukken singletrail en knallen we verder richting dal. We steken net boven Arosa, dat een dal verder ligt langs en beginnen aan een lekker klimmetje. Niet te steil en niet te lang. Beni maakt ons lekker met de belofte dat er bovenaan de klim geluncht gaat worden. Bij de lunch pakt Beni de kaart erbij en laat ons zien welke route we nou eigenlijk aan het rijden zijn. Vanuit Lenzerheide zijn we doorgestoken naar Arosa en maken een soort omtrekkende beweging om de berg heen. We komen straks door het kleine skigebiedje Tschiertschen, klimmen dan nog een stuk en zullen uiteindelijk onderin het stadje Chur eindigen. Chur ligt maar liefst 2300 meterlager dan de top van de Rothorn en met de klimmetjes die we tussendoor hebben gedaan, komen we al gauw op 3000 hoogtemeters tot aan Chur. Niet slecht voor een dagtoertje!

travel / trailgeluk in lenzerheide

Bij het dalstation van de Rothornbahn is inmiddels een compleet bikeparkje uit de grond gerezen.

Travel / Trailgeluk in Lenzerheide

Het maanlandschap bovenin het gebied vergt het uiterste van je banden en vering.

"BENI BEWIJST zIJN WAArDE AlS GIDS EN BrENGT ONS DAN OOk NAAr DE MOOISTE PADEN."

Dus we hebben een paar mooie stukken trail gevonden en de stijgende routes om daar te komen. In het bos is het in het begin nog lekker fris, maar al gauw worden de grindwegen die we beklimmen steiler en de lucht droger. Wat er op de kaart uit zag als 'een lekker klimmetje', is opeens een slagveld geworden. Na bijna twee uur afzien ploffen we op de bank van een berghut. We hebben dit ritje duidelijk verkeerd ingeschat. Te weinig water, te weinig eten. Typische foutjes, die je in een slecht geval snel in de problemen kunnen brengen. Gelukkig heeft de waard grote glazen limonade, gerookte spek, goede kaas en een waanzinnig uitzicht in de aanbieding. Moe-gestreden laten we het ons goed smaken. Als we wegrijden bij de berghut vallen er opeens twee puzzelstukjes in elkaar. Twee dagen eerder in de stromende regen, had ik hoger op de top van de Piz Scalottas

UP/DOWN Mountainbike Magazine

het begin van een veelbelovend trailtje gezien. Maar ik had geen idee waar die uit zou komen. En het paadje dat ik hier zie lopen lijkt het uiteinde van het pad dat ik boven zie. Alsof ons geluk niet op kan, rijden we twee minuten later langs de Scalottas-stoeltjeslift die naar het begin van de gespotte trail leidt. Waarschijnlijk hebben we goed karma verdiend met onze klimactie van vanochtend! We laden onze fietsen in, stappen boven uit en bij de Juneh端tte duiken we voorzichtig naar rechts het paadje in. Het begint eerst nog met wat krappe en moeilijk haarspeldbochten, maar dan wordt de helling iets vlakker en ondanks de ruigheid van de trail voel je dat je lekker kan rippen. Onze fietsen stuiteren door het landschap, een rotsje wordt een afzetje om op de achterkant van de volgende te landen. WOEHOE! Dit is trailrijden hoe het bedoeld is. Beneden schieten we de trail weer uit en een grindweg op.

BERGlandschap MEERgenieten BIKEbelevenis

Mountainbikers geven in Salzkammergut echt gas, niet alleen in snelle downhills, maar vooral ook in uitdagende toertochten. Tenslotte omvat het bike-netwerk zeventig routes met in totaal 1.500 kilometer wegen en paden! Meer dan zeventig heldere meren en ontelbare gezellige berghutten zorgen voor unieke uitzichten en de benodigte energieaanvulling.

De website salzkammergut-biken.at biedt een overzicht op het omvangrijke aanbod – van gespecialiseerde hotels tot mountainbikeroutes inclusief gratis downloaden hoogteproﬁelen, kaarten en gps-data ...

Salzkammergut is natuur en actie in één.

www.salzkammergut-biken.at

R O O V BEALTIS Magazin

ls e t o H 62 6 Regio's

www.bike-holidays.com OOSTENRIJK ITALI Ë ZWITSERLAND

en+423 (0)6542 / d8a0y4s8.0c-o2m8 Tel.

holi

w.bike of ww

Foto: Erwin Haiden, nyx.at

De vier regio’s Ausseerland, Dachstein-Salzkammergut, Bad Ischl en Traunsee vormen samen het mountainbike-Eldorado Salzkammergut: 1.500 kilometers gemarkeerde mountainbikeroutes leggen de omgeving voor op avontuur beluste bikers helemaal open.

80 Een grindweg die rechtstreeks terug naar de lift leidt. De beslissing is héél snel gemaakt: nog een rondje! We scheuren de berg af naar de lift en herhalen ons succesrecept van net. De trail nemen we nét iets harder, nét iets scherper en opeens ook nét te hard en af en toe moeten keihard de remmen erin. Oef! We moeten het enthousiasme even een beetje temperen, anders ligt er straks iemand náást de

mooie trail in plaats van erop te rippen. We hebben het gevoel dat we de trail nu pas een beetje beginnen te snappen en rijden daarom nóg maar een keer naar de lift. De liftie kijkt ons vragend aan: hij heeft ons toch pas een paar minuten geleden met onze fietsen ook al omhoog zien gaan. Met sterretjes in onze ogen proberen we uit te leggen wat voor trailwonder, hier, boven op zijn berg ligt, maar

hij lijkt niet zo heel erg geïnteresseerd. Die toeristen met hun 'vélos'. Dit derde rondje valt alles volledig op zijn plek. We rijden hard, maar niet té. We weten waar het gas erop kan en ook waar enige voorzichtigheid is geboden, we zitten compleet in de flow van de trail. En kunnen maar een ding bedenken: Lenzerheide is een droombestemming!

Lenzerheide ligt in het kanton (provincie) Graubünden. Daar zijn volop goede bestemmingen om te fietsen, maar Lenzerheide spant wat ons betreft wel de kroon door de kwaliteit van de trails en faciliteiten. Het stadje Chur, op een half uur rijden, is gezellig met terrasjes en winkels.

travel / trailgeluk in lenzerheide

reistijd: de meeste liften die het mountainbiek gebied bedienen zijn open van eind juni t/m eind oktober. rijden: vanaf Utrecht 900 kilometer. Via Frankfurt, Basel, Zürich en Chur.

De droomtrail. Precies de goede balans tussen uitdaging en flow.

accommodatie: er zijn meerdere mogelijkheden om te slapen. Wij sliepen in hotels van Mountain Bike Holidays, Hotel Alpina (in buurdorp Parpan) www.hotelcollina.ch en Hotel Collina (in Lenzerheide zelf) www.hotelcollina.ch. Via Mountain Bike Holidays bieden zij goedgeprijsde packagedeals aan van een paar nachten inclusief liftpas en verzorging. www.bike-holidays.com. Er zijn verder ook tal van pensions, chalets en Lenzerheide heeft een goede camping. bike: je kunt hier terecht met elke soort mountainbike. De trails die je rijdt, kan je afstemmen op jezelf en je fiets. Wij reden op 140-150mm allmountain bikes, een ideale keuze voor dit terrein. Een paar stevigere banden voor de rotsige ondergrond hoger in het gebied is aan te raden. Een rugzak met water, eten, tools en een binnenband ook. bikeshops: in Lenzerheide zijn meerdere bikeshops met allemaal een goede werkplaats met een redelijk aanbod in reserve-onderdelen. De bikeshops bieden ook heel goede hoogwaardige fietsen te huur aan. bikeguides: Beni Ott www.lenzerheide.com/bikeschule

UP/DOWN Mountainbike Magazine

WIN DEZE KONA HONZO 29 er Als je nu abonnee van Up/Down wordt maak je automatisch kans op deze vette 29er. Daarnaast mag je ook nog kiezen uit een van de onderstaande welkomstcadeaus. t.w.v. €1699,-

Win deze Kona Honzo 29 – er

4 x Up/Down + Vaude Aquarius 5L incl. drinkzak voor € 49,95 47% KORTING

winkelwaarde € 65,–

4 x Up/Down + Crankbrothers Multi 17—tool voor € 19,95

4 x Up/Down + X-Socks model mountainbike waterrepellent voor € 14,95

85% KORTING

winkelwaarde € 27,90

GRATIS

winkelwaarde € 18,95

4 x Up/Down + Bikeskills voor €29,95

55% KORTING

winkelwaarde €25,50

Ben je al abonnee? Surf dan naar www.soulonline.nl/ abonnees en bekijk de aanbiedingen die we voor jou als trouwe abonnee hebben.

UP/DOWN Mountainbike Magazine

DoWn TiMe Jasper Leenarts-Fiat foto: Jasper Leenarts

Down time

Bestelauto's, stationwagens, busjes op grijs kenteken. Op parkeerplaatsen bij de parcoursen in Nederland zie je dat auto's met veel laadruimte en mountainbiken heel goed samengaan. Waarom is dat eigenlijk? Elke fietser weet dat het heel makkelijk is om de wielen van zijn bike te demonteren tot er nog maar een klein pakketje overblijft. Jasper Leenarts, ĂŠĂŠn van

onze vaste fotografen, weet dat ook kleine auto's veel laadruimte kunnen hebben. In plaats van dikke bus heeft hij een Fiat 500 als mountainbikemobiel. Het is een beetje passen en meten maar zelfs zonder je achterwiel te demonteren past alles er prima in. Eigenlijk heeft Jasper helemaal gelijk! Je zult alleen wel altijd in je eentje moeten gaan fietsen...

UP/DOWN Mountainbike Magazine

RenneR:

ThoMas liTcheR weRelDkaMPioen cRoss coUnTRY U23

1 4 M e i - 2 0 11

UlTieMe klik X T R - P D M 9 8 0 | U lT i M aT e k R a c h T o v e R b R e n g i n g gekoPPelD a an legenDaRische be TRoU w ba aRheiD • • • •

Lagers verder uiteen geplaatst voor grotere stijfheid Ovale asbody-behuizing voor betere afvoer van modder en steentjes Slankere as-eenheid zorgt voor meer open ruimte tussen de bindingen Gewicht: 310 gram

www.shimano.com

biJ shiMano w e T e n w e D aT i e D e R e P R e s TaT i e Uniek is