WIELRENBLAD #1 2013

Nummer 1 — Jaargang 1 — April 2013 — € 4,95

Fysio: Uit je winterslaap — D’r op & D’r over: Canyon, Cube, Trek Klokken met Strava — Beeldverhaal: Alpe d’HuZes — Koffie en fietsen Routes: King of the dykes, Het elfstedengevoel op wielen, De drie landen route

CUBE LIFE dealers:

Hans Lemmens Tweewielers - Cuijk hanslemmenstweewielers.nl

Kroone Liefting - Limmen krooneliefting.nl

Allizi bikes - Bussum allizi.nl

Egbert Egberts - Borger egbertegberts.nl

Roger Wijnen - Geleen sportieffietsen.nl

Fietsland - Eersel fietsland.com

Bike2Build - Vlaardingen bike2build.nl

Scan Download

Scan deze pagina met de gratis layar app en ervaar de wereld van CUBE!

Agree GTC Pro â‚Ź1.699 Voor meer informatie en alle dealeradressen: www.cube.eu | info@cube-bikes.nl Blijf op de hoogte van al het nieuws over CUBE via:

www.facebook.com/cubebikesnl

www.twitter.com/cubebikesnl

Wielrenblad #1 — 2013

Foto: Wouter Roosenboom

voorwoord

Genieten, dat is het idee Ik kijk er graag naar. Sterker nog: ik ken de hele wielerkalender van de profs uit mijn hoofd. Van ‘Down under’ tot ‘il Lombardia’ zit ik aan de buis gekluisterd.

Mijn dochter van vier kijkt trouw mee en lijkt geïnteresseerd te luisteren als ik doceer over waaierrijden, knechten en linkeballen. Ze weet inmiddels wat een musette is en ze kan haar vriendjes op school uitleggen wat een chasse patat inhoudt. Het moge duidelijk zijn, in huize Brauwers gaat het vaak over fietsen in de ruimste zin des woords.

Sinds een paar maanden lijkt het enkel nog over het onderwerp doping te gaan.

Na de tweede uitzending van Oprah en Lance werd mij zelfs gevraagd of ik ook doping gebruikte. De persoon in kwestie, die ik nog nóóit over sport had horen praten, laat staan wielrennen, had plotseling een mening gevormd over ‘mijn’ sport. Voor het gemak werd de problematiek in het profpeloton over een kam geschaard met onze hobby. Het vermoeden kon namelijk onmogelijk gebaseerd zijn op mijn prestaties. Ik reed best een goede Eyserbosweg en kwam zelden uit het zadel op de Fromberg. Maar na een

4

rondje van 125 kilometer zullen alle wandelaars die ik halverwege de Kruisberg tegemoet zwalkte het bevestigen. Die jongen aan de doping? No way!

Zelden ben ik zo vaak naar mijn mening over doping gevraagd als de laatste maanden. En zelden heb ik zoveel verbaasde blikken gezien als ik antwoordde dat het me niks kon schelen. Na #lancegate en #boogerd geniet ik nog steeds van de beelden op de Alpe d’Huez en La Plagne. Maar mijn dochter uitleggen dat deze bovenmenselijke prestaties werden ondersteund door het gebruik van cortisonen, steroïde en epo. Dat gaat me te ver.

De persoon in kwestie bleek niet de enige die professionele wielersport verwarde met onze hobby. Toegegeven, we zitten net als de profs op een fiets met dunne bandjes en we dragen dezelfde strakke wielerpakjes. Ook zijn er legio hobbyfietsers die hun benen scheren en zich kleden in een oranje tenue van een bepaalde bank. Maar het grote verschil is dat we fietsen voor ons plezier. We gaan graag samen met vrienden op pad en we vinden het leuk om elkaar uit te dagen.

In regen of met tegenwind, maar het liefst met mooi weer genietend van het landschap. We onderbreken onze tochten graag voor cappuccino met gebak en we kunnen uren praten over elkaars materiaal. We rijden graag ons favoriete rondje of een toertocht. We nemen zelfs onze fiets mee op vakantie om eens een échte berg te beklimmen. En dat is nou precies waar dit nieuwe Wielrenblad over gaat: onze hobby.

Verwacht van ons geen diepgravende analyses over de Tour, kritische interviews met dopingdokters of onderzoek naar misstanden in de fietsindustrie.

We willen vooral dat jij, wanneer je dit wielrenblad gelezen hebt, zin krijgt om je fiets te pakken. Alleen of samen met je vrienden. In een retro outfit of in het tenue van die bank. Genieten, dat is het idee!

Rick Brauwers Hoofdredacteur Wielrenblad Reacties: rick@soulonline.nl

Bauke Mollema / Blanco Pro Cycling Team & Jamie Verhagen / NWVG

Believe

Share your belief at facebook.com/shimanoroad

Wielrenblad #1 — 2013

COLOFOn Soul Media is the proud publisher of: — 6|sURF magazine — access kiteboard magazine — Motion windsurf magazine — taste snowboard magazine — UP/dOWn mountainbike magazine — Wielrenblad — White freeski magazine

Hoofdredactie Rick Brauwers rick@soulonline.nl Uitgevers arno Weel arno@soulonline.nl Mikel Mac Mootry mikel@soulonline.nl Ontwerp OK200 www.ok200.nl Medewerkers George deswijzen Jeanine Laudy Joost–Jan Kool Kees de Jong Marcelino Lopez Michiel Goertzen Petra Uitenboogaard Richard van ameijden Rick Brauwers Rozanne slik tom Rustebiel trijntje draaier Fotografie eppo Karsijns irmo Keizer Luc Lodder Martijn Zijerveld Wouter Roosenboom Bladmanagement Jorik van Mechelen jorik@soulonline.nl tel: 0031–(0)251–674911 Sales Michiel Funke michiel@soulonline.nl tel: 0031–(0)251–674911

inhOUd route

Verspreiding Nederland Betapress, Gilze Verspreiding België aMP, Brussel Wielrenblad komt in 2013 3x uit. een abonnement kost €14,85 of maak gebruik van de abonnee acties in het blad.

Abonnementenservice Nederland soul Media abonnementen stetweg 43c 1901 Jd Castricum tel: 0031 –(0)251–252350 Mail: abonnementen @soulonline.nl Abonnementenservice België Partner Press Lenniksebaan 451 1070 Brussel tel: 0032–(0)2–5564140 Fax: 0032–(0)2–5251835 Mail: partnerpress @ampnet.be

16

Friesland: Het Elfstedengevoel op wielen

d’r op & d’r over

na het eerste jaar kan het abonnement elk moment opgezegd worden. Voor vragen of wijzigen van uw abonnement verzoeken wij u om wielrenblad.nl/ abonnee-service te bekijken.

24

Canyon Aeroad CF 7.0 Di2 Snelheidsduivel

Wielrenblad is een uitgave van Soul Media stetweg 43C 1901 Jd Castricum tel: 0031–(0)251–252350 Fax: 0031–(0)251–674378 Mail: info@soulonline.nl © artikelen uit Wielrenblad mogen alleen met schriftelijke toestemming van de uitgeverij worden overgenomen. het ongevraagd opsturen van dia’s en/of foto’s (ook digitaal) geschiedt op eigen risico.

26

Vallende Sterren

Coverfoto Wouter Roosenboom

Financiële administratie administratie@soulonline.nl tel: 0031–(0)251–674911

46

Lola Bikes & Coffee 6

Inhoud / Colofon

d’r op & d’r over

14, 36, 68, 95

Etalage

Als de weg oploopt, begint het te kriebelen

route

60

Trek CrossRip Stoere stadsfiets

Uit je winterslaap

32

De Doodeman leeft

38

Zen en de kunst van het zadelen

52

route

Eerste Hulp Bij Ratelende Ketting

72

De winter voorbij

98

Noord–Holland: King of the Dykes

columns

50

Cycliste Frontière Petra Uitenboogaard

62

Het wiel uitvinden, elke dag opnieuw Marcelino Lopez

82

Cube Agree GTC Allemansvriend 7

84

Ullrichwinter Tom Rustebiel

70

Klokken met Strava

74

d’r op & d’r over

42 64

Verdwaald

Limburg: De Drie landen route

28

87

Beeldverhaal: Alpe d’HuZES

Wielrenblad #1 — 2013

Fast & Furious over de A5 foto: Martijn Zijerveld

8

Als kind fietsen op het afgesloten schoolplein. Als puber midden in de nacht, nadat de campingdisco was afgelopen en je ouders al sliepen, in je blote kont het zwembad induiken. Leuk! Waarom? Omdat het niet mocht. En als volwassene, is er dan nog ruimte voor kwajongensstreken, voor een beetje rebellie? Weet je wat! We gaan over het afgesloten stuk snelweg fietsen! Niet omdat dat het zo lekker rijdt, ZOAB is gemaakt voor auto’s, maar omdat het eigenlijk niet mag. En daarom is het zo leuk!

Fast & Furious over de A5

9

Wielrenblad #1 — 2013

ARtikEl titEl

Ieder zijn hobby

foto: Wouter Roosenboom

10

OkĂŠ, de heg scheren wanneer de koers passeert, gaat misschien wat ver. Aan de andere kant, deze man oefent zijn hobby uit en trekt zich niets aan van het peloton dat achter zijn rug door de straat heen dendert. En zo is het ook met ons: we oefenen onze hobby uit. En wat er ook door het peloton heen dendert en hoe zwaar de sport op haar grondvesten trilt, we blijven onze hobby uitoefenen. We blijven fietsen. Gewoon, omdat het de mooiste sport is die er bestaat.

Ieder zijn Hobby

ARtikEl titEl

11

Wielrenblad #1 — 2013

12

Eensgezind

Eensgezind

foto: Wouter Roosenboom

13

We ontbijten vroeg, drinken veel koffie en hebben goede voornemens. Vijf nerveuse blikken kijken naar de bewolking boven de cols van de buitencategorie. Na de vele trainingskilometers in het vlakke kikkerlandje beklimmen we vandaag voor het eerst een ‘echte’ berg.

Triple, compact, carbon en aluminium. We kunnen gerust stellen dat ons materiaal divers is. Maar ons doel is eensgezind. Eigenlijk hebben we ons doel al behaald. We hebben lol met elkaar. En wie als eerste de top bereikt, ach…

Wielrenblad #1 — 2013

ETALAgE

PassO deLLO steLViO Deze oude ansichtkaart van de Stelviopas dateert uit begin jaren dertig. Sinds die tijd is er weinig veranderd. Het was, is en blijft een te gekke beleving om deze alpenreus te beklimmen. De weg die werd aangelegd in de 19e eeuw is small en stijl. Het asfalt is verrassend goed voor Italiaanse begrippen. De meest spectaculaire beklimming van de Stelvio is die vanuit Prato. Met een hoogte van 2758m, 48 haarspeldbochten, 24 kilometer klimmen met een gemiddeld stijgingspercentage van 7,4% mag je de Stelvio tot de grootste (alpen)cols rekenen.

stiJLVOLLe FRed PeRRy ‘WiGGO’ COLLeCtie Het trendy Britse merk Fred Perry brengt ook voor het derde opeenvolgende jaar weer een unieke wielercollectie op de markt. Niemand minder dan Tour de France-winnaar en Olympisch kampioen Bradley Wiggins is het uithangbord. De excentrieke renner van Sky ontwierp samen met de designers van Fred Perry deze collectie. De collectie die geïnspireerd is op wielerkleding uit de jaren ‘50 en ’60 met alle oog voor details en afwerking. De Wiggo-collectie bestaat niet alleen uit geweldige retro polo’s maar o.a. ook uit korte broeken, jasjes, schoenen en tassen. Echte collectorsitems als je het ons vraagt. www.fredperry.com

14

RetRO LOOK Van daVanti BiKeWeaR Het jonge Nederlandse merk Davanti Bikewear ontwerpt wielerkleding voor mannen en vrouwen geïnspireerd op het verleden. Dit levert herkenbaar verrassende designs op die echt opvallen in het toerpeloton. Met deze shirts waan je je terug in de tijd van het BIC team met Jan Janssen of het beroemde Peugeot met kopman Hennie Kuiper. Deze tijdloze designs zijn gemaakt op basis van moderne technieken. Voor het verhogen van de veiligheid in het donker zijn reflectiedetails aan de achterzijde aangebracht. www.davantibikewear.com

Les GÉants des aRdennes Een voor veel toertochtrijders onbekende cyclo, maar wel een reus van een tocht, les Géants des Ardennes. De route voert over bekende en minder bekende beklimmingen in het hart van de Belgische Ardennen. De start en finish ligt in Angleur net onder de rook van Luik. Fietsen in de Ardennen is altijd een beleving. Het landelijke, de bossen en de lange beklimmingen dagen je uit om het beste uit jezelf te halen. De vooraf opgegeven hoogtemeters bedriegen een beetje. Maar na een dag afzien op de Côte de Chevron en Côte de la Roche aux Faucons smaakt een lekker ‘Chouffje’ uit Houffalize dan ook extra lekker. De Géants des Ardennes wordt dit jaar verreden op zaterdag 17 augustus. De afstanden zijn 90 km (1650 hoogtemeters) en 147 km (2850 hoogtemeters). www.sport.be.msn.com/cyclingtour/lesgeantsdesardennes

Etalage

MiO CyCLO 500: naViGatie Met WiFi Heet van de naald, de nieuwe Mio Cyclo 500-serie komt deze maand in de winkels te liggen. Een verbluffend staaltje techniek samengebald in een handzaam en licht ontwerp (slechts 129gr). Het basismodel van de Cyclo 500 heeft naast het navigatiegemak, voor geïnstalleerde fietskaarten en de leuke ‘Surprise Me’-functie ook wifi. Lekker makkelijk om onderweg je tracks bij te houden en aan te passen. De scherp geprijsde Cyclo 500 gaat de concurrentie aan met de Garmin Edge 810. eu.mio.com

isaaC Beleving, keuze, advies, vertrouwen en service worden steeds belangrijker in de fietsbranche. Het high-end fietsmerk Isaac speelt hierop in en laat klanten kennis maken met de unieke Isaac beleving in de zogenaamde challenge stores. Deze stores zijn recent geopend in Nederland (Heerlen en Amsterdam).

Via het ‘shop in shop’ principe presenteert Isaac zijn hele gamma. Hierbij blijft het echter niet. Klanten kunnen bij de challenge stores terecht voor advies door Isaac specialisten, proefritten maken op elk Isaac model en een fiets geheel volgens het Isaac ‘a la carte’ programma laten samen stellen. www.isaac-cycle.com

ara ncell .9 n Ca e6 Fabia Doman ion dit iss E w S acus Spart

MY CUSTOM TREK IS...

A STRIKING WEAPON What will your bike say about you?

Customize your Trek at trekbikes.com/projectone

208x139_TREK_Fabian.indd 1

15

14-03-13 09:33

Wielrenblad #1 — 2013

tekst: Tom Rustebiel / beeld: Eppo Karsijns

IT SIL HEVE het eLFstedenGeVOeL OP WieLen

16

Routes — Het Elfstedengevoel op Wielen

Bolsward

→

Sneek

iJlst

Workum

→

START FINISH

Hindeloopen

Sloten Stavoren

→ Het Rode Klif aan het iJsselmeer

17

Wielrenblad #1 — 2013

Zodra de ijskristallen hun strijd tegen het water beginnen, komt de Tocht der Tochten weer in beeld. Wij trotseerden de kou en togen naar Fryslân, op zoek naar hét Elfsteden-gevoel. Een aanrader. Kruip op de fiets en verken het land van Beerenburg, Bartlehiem, Grutte Pier en de Tocht der Tochten.

Verbaasd kijkt de bakker op, wanneer hij twee dik ingepakte wielrenners zich ongemakkelijk door zijn winkel ziet manoeuvreren. Ze struinen langs stroopwafels, Fryske dúmkes en sûkerbôle op zoek naar calorierijk brandstof. “We gaan de Elfstedentocht fietsen,” werp ik hem toe in een poging om zijn nieuwsgierigheid te beantwoorden. En terwijl zijn ogen groter worden, nuanceer ik snel “Of eigenlijk Zevenstedentocht.

We beginnen hier in IJlst, om via Sloten, Stavoren, Hindeloopen, Workum, Bolsward en Sneek terug te keren.”

Het respect van de man is er niet minder om. “Veel succes,” horen we hem nog net roepen, terwijl we onze bolides de ijskoude januari-ochtend insturen. De keuze om de zuidwesthoek aan te snijden was snel gemaakt. De 240 kilometer lange tocht op een korte en ijskoude winterdag rijden was sowieso geen optie. En in deze 90 kilometer maak je alles mee: zeven stadjes, uitgestrekte meren en de grootste variatie in landschappen.

Discolicht We trappen lustig door de dauw, tussen het Sneekermeer en De Kûfurd richting Sloten.

18

Bij Spannenbrug accentueert het dampende Prinses Margrietkanaal fraai het temperatuurverschil tussen water- en luchttemperatuur. Onze gedachten gaan onvermijdelijk uit naar de schaatsers, die hier al dertig kilometer achter de rug hebben.

Het is een fascinerend idee, dat ze zich in het pikkedonker een weg moeten banen over grote meren en smalle slootjes.

Wij fietsen dan wel bij daglicht, maar de strijd tussen mist en zon is nog geen uitgemaakte zaak. Al lijkt het er toch op, dat de laatste deze zal gaan winnen. Als een discolicht door een rookmachine licht de zon de kerktoren van Sloten op, priemend door een steeds dunner wordende dauw. Het voormalige vestingstadje verkeert nog in diepe winterslaap, terwijl wij over een bruggetje in het centrum rollen. Het enige geluid dat we horen is afkomstig van de eenden, die in de gracht onder ons een wak hebben gevonden. Zou het verantwoordelijke rayonhoofd dit nog lang toestaan?

Na Sloten volgt Balk en daar kiezen we het spoor van de Luts, het pietluttige riviertje dat er vorig jaar in zijn ééntje

Routes — Het Elfstedengevoel op Wielen

links: Doorkomst Bartlehiem, wereldberoemd in schaatsland rechts: op de dijk

voor zorgde dat de Elfstedentocht geen doorgang kon vinden. Het rayonhoofd van Balk zakte er destijds door, terwijl de rest van de 200 kilometer lange route er uitstekend bij lag.

De Luts heeft nu betere kaarten. Mocht de vorst doorzetten, dan is met de kwaliteit van de ijsvloer alvast niks mis. Het is pikzwart, kraakhelder en wakvrij. En terwijl de Luts onveranderd zijn spoor kiest, ondergaat het landschap langzaam een transformatie. De open vlaktes zijn voorbij. Eerst zijn het slechts wat houtwallen in een coulissenlandschap, maar bij Oudemirdum zijn de bossen donker en dicht. Vers gekapt hout prikkelt de zintuigen, terwijl lange lanen het bos induiken.

Roode klif Toegegeven, het Gaasterland voldoet niet aan het beeld dat velen van Friesland hebben. Maar misschien bevestigt het wel juist daardoor de veelzijdigheid van de provincie.

Iets verderop pakt de weg zelfs uit met een glooiing, waardoor we even uit het zadel moeten. Het blijkt de laatste oprisping van het op een keileemrug gelegen

19

gebied. Nauwelijks van de verrassing bekomen staan we een kilometer verder te staren over de immens uitgestrektheid van het IJsselmeer.

Denkend aan de schaatsers, stel ik me zo voor dat deze passage langs het meer een hel kan zijn. Wind, sneeuwjacht, scheuren en afgevroren lichaamsdelen. De historische beelden van de Elfstedentocht van ’63 staan me scherp op het netvlies.

Maar vandaag is van dat alles geen sprake. De laagstaande winterzon zorgt voor een fraaie glinstering in het IJsselmeer, terwijl de weg achter de dijk zich via een groenwit decor een weg naar het westen zoekt.

Wanneer er, opnieuw volkomen onverwacht, een helling opdoemt wordt onze competitiegeest aangewakkerd. Er wordt geschakeld, het stuur wordt van onderen gepakt en vol sprinten we naar boven, want we willen beiden als eerste de top van deze Friese Cima Coppi aantikken. En terwijl we de carbon velgen agressief horen zoeven, torenen we zomaar tien meter boven het lager gelegen IJsselmeer uit.

Een informatiebord leert ons dat deze ophoging gevormd zou zijn in de ijstijd.

Veel later bleek het klif het middelpunt van enkele Fries-Hollandse oorlogen, waarbij onze bloedeloze strijd om als eerste de top te bereiken toch een beetje in het niet valt.

We turen naar de einder en beseffen ons, dat dit één van de weinige punten is waar de fietsroute fors afwijkt van het schaatsparkoers. Want dat loopt een stuk noordelijker, via de Luts en de meren van Morra, Holken en De Geeuw naar Stavoren. Veel deert dat niet.

Integendeel, we krijgen er een adembenemende passage voor terug.

Na Stavoren, het oudste stadje van Friesland, zoeken de fietsroute en de schaatsroute elkaar weer op, om samen via de zeedijk koers te zetten richting Hindeloopen, dat je afhankelijk van je taal ook Hylpen of Hynljippen blijkt te mogen noemen.

Dolen We verheugen ons op dat Hynljippen.

Niet alleen hebben we trek, ook onze bidons zijn stijf bevroren. Het is één van die ongemakken die je tijdens het

Wielrenblad #1 — 2013

fietsen op een wonderschone winterdag graag voor lief neemt, maar die je op een gegeven moment tóch zult moeten verhelpen. Het is een mooie route, ook weer direct langs de dijk. Achter de rietkragen signaleren we de eerste schaatsers. Het zijn durfals of kenners, want zoveel nachten vorst hebben we nog niet achter de rug. In de strakblauwe lucht vliegt een groep vogels gedisciplineerd in meerdere waaiers richting warmere oorden. Zouden wielrenners de kunst van het waaierrijden van deze vogels af hebben gekeken? Het inspireert ons in elk geval voldoende om er zelf eentje op te zetten, en zo fietsen we kop-over-kop verder. De weg is uitstekend en met een mooi tempo racen we naar Hindeloopen, waarvan de kerktoren uitnodigend boven de dijk uitsteekt.

Ook in dit Anton Pieckerige stadje is het water al dichtgevroren. Dit maakt het niet moeilijk voor te stellen, hoe het decor er straks uitziet mocht de Tocht doorgang vinden.

Dat alles is echter van later zorg, wij moeten een kroeg vinden om onze bidons te ontdooien. En die Fryske dúmkes van bakkerij De Boer in IJlst

20

zijn eigenlijk ook al lang verteerd. Weinig hoopgevend verloopt de zoektocht naar een café helaas niet. Na wat ronddolen treffen we, diep weggestoken achter zijn kraag, toch een levende ziel op straat.

Een kroeg blijkt er niet open, maar behulpzaam wijst hij ons de weg richting het schaatsmuseum, waar we ons wel op zouden kunnen opwarmen. Het blijkt een gouden tip, die ons kruip-door-sluipdoor via smalle steegjes, bruggetjes en straatjes richting het oude etablissement voert.

Wie de deur van het schaatsmuseum opent, wordt meteen overrompeld door een walm van melancholie. Lambrisering, tot halverwege de muur. Daarboven oud-Friesche tegeltjes, waartegen oude, schaatsgerelateerde, reclameposters hangen. Schemerlampjes en meubilair, waar je oma al lang afscheid van genomen zou hebben. Routebordjes en relikwieën, allemaal passend bij de Tocht der Tochten. Dat alles maakt dit, samen met de geur van verse koffie en het geroezemoes van de bezoekers, dé plek om de schoenen uit de pedalen te klikken.

We nemen plaats achter een tafel en wat meteen opvalt, is dat er anders dan

op de TV en in de dagbladen met geen woord over de alvestêden gesproken wordt. Hier weten ze wel beter. De eenden van Luppo Wolthuis kwaken nog niet, het ijs op de Zijlroede heeft een verkeerde kleur en de wind op het IJsselmeer staat verkeerd. Die tocht komt er voorlopig niet, weten de kenners. Om zelf ook zo nuchter te kunnen blijven, wijzen we de Beerenburg die trots staat te pronken op de toog maar af. Onze poolexpeditie-op-de-fiets dwingt dusdanig veel respect af, dat we de waard er ook niet over horen mopperen. We nemen een royaal gevulde pannenkoek, waar het café in gespecialiseerd blijkt te zijn. En eigenlijk voelen we ons wel een beetje pannenkoeken, wanneer we de legendarische foto’s van die heldhaftige schaatsers om ons heen zien.

Vooruitgang Nadeel van zo’n riante lunchpauze is dat je een ferme tik in je gezicht krijgt, wanneer je weer voet buiten de deur zet. Gelukkig is de wind vandaag afwezig en rollen we alweer snel de beschutting van het volgende stadje binnen.

Toch laten we Workum, gelegen aan de Diepe Dolte en bekend van het

Routes — Het Elfstedengevoel op Wielen

links: Hindeloopen ontwaakt rechts: genieten van wijdse panorama’s

Jopie Huismanmuseum, links liggen.

Het gaat monotoon rechtdoor langs de Warkummer Trekvaart, waarbij we dorpjes passeren met illustere namen als Parrega en Tjerkwerd. Anders dan in Holland, zijn de kleinere plaatsen en stadjes hier niet omgeven door afzichtelijke industrieterreinen met betongeblokte kantoorgebouwen. Ik vind dat de Friezen blij mogen zijn, dat ze deze prijs der ‘vooruitgang’ niet hebben hoeven betalen. Het zou het weidse en authentieke karakter van de provincie geen goed doen.

Inmiddels lonkt Bolsward al een flinke tijd aan de horizon, maar schijn bedriegt in het open landschap. Het blijkt nog een flink stuk trappen, vooraleer we de buitenwijken van deze stad bereiken. De schaatsers zijn in Bolsward precies halverwege, net als de fietsers die de complete Elfstedentocht rijden. Wij steken kort door naar Sneek, terwijl de eigenlijke route zich via Harlingen, Franeker en Dokkum een weg naar de hoofdstad zoekt.

Inmiddels hebben we zo’n 75 kilometer gereden, zijn de bidons opnieuw bevroren en begint de koude en de

21

vermoeidheid toch wel wat op de spieren te slaan. Ondanks deze malaise werkt het bordje Snits op onze zintuigen als de finishvlag op de Bonkevaart voor de schaatsers, waardoor we nog één keer vol aanzetten. Dat we hierdoor de kuiten nog één keer aan moeten spannen deert ons niet. Want we weten maar al te goed, dat onze rit in het niet valt bij de helse tocht die de schaatsers hier in ’63 mee hebben moeten maken.

We verheugen ons op dat Hynljippen.

Niet alleen hebben we trek, ook onze bidons zijn stijf bevroren.

Wielrenblad #1 — 2013

Vandaag geen terrasweer in Sloten

Cafétips Wie het Elfsteden-gevoel écht wil ervaren, moet sowieso in Hindeloopen het schaatsmuseum met aanpalend café binnenstappen. Andere authentieke locaties verspreid over de route zijn bijvoorbeeld Restaurant Taveerne ’t Bolwerk in Sloten, Hotel Restaurant de Stadsherberg in Franeker en De Posthoorn in Dokkum.

Zie: www.schaatsmuseum.nl www.restauranthetbolwerk.nl www.stadsherbergfraneker.nl www.hotel-deposthoorn.nl Drie keer de Elfsteden De 200 kilometer lange Elfstedentocht is het beroemdste schaatsevenement ter wereld, maar ook de fietsversie van de Elfstedentocht wint nog jaarlijks aan populariteit. Het evenement heeft plaats met Pinksteren en telt 240 kilometer, simpelweg omdat er niet direct langs de schaatsroute overal een fietspad ligt.

Toch is de route voor 80 tot 90% identiek waardoor je het Elfstedengevoel toch echt wel benadert. Jammer is echter, dat de fietstocht niet in Leeuwarden

22

maar in Bolsward start. Het zal door de centrale ligging komen, want Bolsward ligt precies halverwege de schaatsroute. Fietsers die de Elfstedenroute buiten het massale evenement rijden starten bijna altijd in Leeuwarden en kunnen het parkoers via GPS of knooppunten eenvoudig vinden. Wij maken het geïnteresseerden gemakkelijk met twee bestanden: eentje van de beschreven zuidwesthoek en eentje van de complete route vanaf Leeuwarden. het schaatsmuseum In april 1983 opende Elfstedenwinnaar Leen van den Berg het schaatsmuseum in Hindeloopen. Het is particulier bezit en het grootste museum op schaatsgebied. De oude werkplaats, smederijen en lakkerijen doen vervlogen tijden herleven, maar er is evengoed aandacht voor moderne fratsen zoals de klapschaats. Wat echter het meest beklijft, is de complete Elfstedentochtgeschiedenis. Voor slechts drie euro vind je er oude stempelkaarten, prachtig beeldmateriaal en zelfs een afgevroren teen van een voormalig deelnemer. Wie wil dat nou niet zien? Kijk op www.schaatsmuseum.nl

Download Wil je zelf deze Elfstedentocht fietsen?

Download de route op: www.wielrenblad.nl/routes Start & finish: Stadslaan, IJlst

START FINISH

Gemakkelijke en gebruiksvriendelijke navigatie Surprise Me™-functie

grote bedieningsknoppen op het scherm en eenvoudige menustructuur

Selecteer uw tijd, afstand of bestemming en Mio Cyclo™ laat u 3 verrassingsroutes zien waaruit u kunt kiezen

WIFI ingeschakeld Bespaar tijd en moeite.

Geen verbinding nodig met een computer, synchroniseer gewoon uw afgelegde route via WIFI

Geïntegreerde ANT+-sensor Compatibel met vermogenmeter, draadloze hartslagmeter en wielen cadanssensor

Official GPS and bicycle computer Sponsor of the Alberto Contador Foundation Team

Wielrenblad #1 — 2013

CanyOn aeROad CF 7.0 di2 sneLheidsdUiVeL tekst: van onze testredacteur beeld: irmo Keizer

aFMOntaGe: Di2 ULTEgRA GeWiCht: 7,30 KiLo WieLset: MAViC: KSyRiUM PRiJs: 3299 EURo

Je trapt, schiet vooruit, glimlacht, trapt nog een keer, gaat nog harder vooruit en trapt. Wat een feest om op deze Duitse snelheidsduivel te fietsen. Breed glimlachend schieten de kilometers onder je door. Boterzacht schakelen, hard rijden en genieten. Het is meteen duidelijk, de Canyon Aeroad CF is gebouwd op snelheid en snelheid alleen.

Dit is geen compromis op wielen, deze machine wil maar één ding: naar voren.

Zo snel mogelijk.

Maar dan moet je de Aeroad CF 9.0 aanschaffen, voor 5.999 euro (plus 39,05 euro verzendkosten). Dan krijg je een compleet Dura Ace (elektronisch) afgemonteerd kanon, compleet met Mavic Cosmic Carbone SLR-wielen met hoge velg, een speciale editie van een Sella Italia-zadel en een Ritchey-stuur, uiteraard ook uit koolstofvezel opgebouwd.

Zonder pedalen weegt het topmodel uit de aerodynamische lijn 6,95 kilo. Dat u het maar weet.

Zelfs als de zwarte Duitser stilstaat, zie je waarvoor deze fiets gebouwd is.

Het aerodynamische frame. De platte en geovaliseerde buizen. Dat enorme bracket en die ranke bovenbuis. De zadelpen met een soort van vin onder het zadel voor een nog betere luchtweerstand. Dit alles ademt snelheid.

De geteste versie (ter waarde van 3299 euro, ook verkrijgbaar met rode details is 350 gram zwaarder. Dat komt vooral door de Ultegra-groep (elektronisch) en de goedkopere wielen van Mavic (Ksyrium). De meest betaalbare variant is de ‘normale’ CF 7.0 met een mechanische Ultegra-groep die 2599 euro moet kosten en door die andere groep tien gram lichter is. Een los frame gaat voor 1999 euro op de post.

Het is de fiets waarop Philippe Gilbert in 2011 zijn negentien (!) overwinningen bij elkaar fietste, waaronder de recordzeges in de Brabantse Pijl, Amstel Gold Race, Waalse Pijl en LuikBastenaken-Luik in het voorjaar. Het is ook de fiets waarmee de Belg nationaal kampioen werd en zijn allereerste gele trui pakte. Tegenwoordig rijden de mannen van Katuscha op de Aeroad CF. En de reden is duidelijk: dit is een pure ontsnappingsmachine. Zoals de prmachine van Canyon het noemt.

De testfiets van vandaag is trouwens geen replica van de fiets waar de profs hun wedstrijden op rijden. Die is wel te bestellen bij de fabriek in Koblenz.

24

Is de testfiets de 700 euro extra waard ten opzichte van een gewone CF 7.0?

Ja, als het budget het toelaat is de elektronisch groep uit Japan absoluut een verbetering. Je hebt nooit meer last van een ratelende ketting en schakelt nooit meer verkeerd. De techniek zorgt voor probleemloos en zoals gezegd boterzacht schakelplezier. Eén tik op de knop en de versnelling springt lichter of een tandje zwaarder. En verander je voor van het grote blad naar het kleine, dan gaat dat gepaard met een heerlijk hightech zoem. Om van te smullen.

Ondanks de snelle natuur van de

Canyon is het geen karretje waar je bij de eerste de beste kasseienstrook afstuitert. Het is de Duitse ingenieurs gelukt om de CF bloedsnel, maar desondanks redelijk comfortabel te maken. Bergop is het een lekkere gewaarwording om te accelereren als je staand je meters maakt. Het is gewoon een machine die helemaal klopt. Iedere trap op de pedalen levert extra snelheid op en daar doet iedere wielrenner het voor. Of je nou op zondagochtend in de Nederlandse polder je kilometers wegtrapt of Denis Menchov heet en bij Katuscha je geld verdient.

Valt er dan helemaal niks te klagen over de CF 7.0 Di2? Jawel, maar dan vooral in de categorie muggenzifterij. De knoppen van de elektronisch groep zijn bijvoorbeeld dusdanig klein dat ze lastig te bedienen zijn met winterhandschoenen aan. En op een aerodynamische fiets als deze verwacht je wielen met hoge velgen. Om het plaatje compleet te maken.

Natuurlijk is 3299 euro voor veel liefhebbers een stevig bedrag, maar Canyon biedt wel waar voor dat geld.

De consument wordt alleen geacht te bepalen welke maat hij nodig heeft via een programma op internet. Wie daar geen moeite mee heeft, koopt met de CF 7.0 Di2 een heerlijke fiets die niet snel zal vervelen.

D’r op & D’r over — Canyon Aeroad

25

Wielrenblad #1 — 2013

VA l lEn D E St E R RE n “GROOtsheid is niet nOOit VaLLen, MaaR iedeRe KeeR WeeR OPstaan aLs het WeL GeBeURt.” Wielrennen is een sport van verhalen over barre beklimmingen, vroege vluchten en dramatische valpartijen. Falling Stars is een serie posters gebaseerd op valpartijen in professionele wielerwedstrijden. En hoewel Confucius nooit op een fiets is gesignaleerd is zijn bekende uitspraak motto voor deze serie van Grafisch ontwerper Menno Anker: “Grootsheid is niet nooit vallen, maar iedere keer weer opstaan als het wel gebeurt.”

Tijdens de tourversie van de Giro in Utrecht kwam Menno zwaar ten val en brak hierbij zijn heup. Naar aanleiding van deze valpartij kwam hij op het idee om diverse falling stars te illustreren in een serie posters.

26

Vallende Sterren

Falling Star Gino Bartali In 1937 viel Gino Bartali van een Houten brug in een Snelstromende rivier. Na de val had Bartali last van zijn ademhaling.

Hij verloor die dag 10 minuten in zijn klassement en daarmee de gele trui.

Het ijskoude water bezorgde hem een longontsteking.

27

Wielrenblad #1 — 2013

Als de weg oploopt, begint het te kriebelen sChRiJVend FietsCOaCh RiChaRd Van aMeiJden OVeR een heeL GROte Passie Richard van Ameijden combineert al jarenlang verschillende passies. Schrijven, coachen en fietsen in de bergen. In het recent verschenen Handboek voor de bergfietser, brengt hij zijn favoriete bezigheden behendig samen.

tekst: Rick Brauwers beeld: Wouter Roosenboom

28

Interview — Richard van Ameijden

Bergop fietsen, wat is er nou zo leuk aan?

“Daar heb ik de afgelopen 30 jaar veel verschillende antwoorden op gehoord met als rode draad: de prestatie om de top te halen, het berglandschap, het avontuur. Ik ga voor een mix van deze elementen. Als de weg oploopt, begint het van binnen te kriebelen.” het verschilt natuurlijk voor een prof of fanatieke fietstoerist “Zeker. Kun je als beroepsrenner goed klimmen en weet je bergetappes te winnen, dan ben je succesvol in jouw werk.

Bij fietstoeristen hoor ik ook veel voldoening als ze hun gestelde doel in de bergen behalen: een aantal keer bergop voor Alpe d’Huzes, een zware cyclo als de Marmotte of de meerdaagse Haute Route. Welk doel je ook hebt, bergop fietsen blijft een bijzondere ervaring.

Vraag het maar eens: iedere renner herinnert zich nog de eerste col.”

Wat maakt een goede klimmer?

“Met een laag gewicht en een hoog vermogen fiets je het meest efficiënt bergop. Daarnaast is de belastbaarheid en het herstelvermogen van het lichaam een belangrijke eigenschap. Het is allemaal met moderne meetapparatuur te monitoren. Ik zie de mentale gesteldheid als kers op de taart. In de praktijk heb ik goed getrainde fietsers minder zien presteren door onder andere spanning, gebrek aan nachtrust of doorzettingsvermogen, vooraf juist te veel doen, faalangst of onachtzaamheid.

Zelfkennis, focus en ervaring zijn bouwstenen voor mentale balans.” kun je een voorbeeld geven?

“In het voorwoord van mijn nieuwe boek vertelt Bauke Mollema hoe hij op

29

jonge leeftijd naar bergetappes keek.

Ergens wist hij al dat hij dat ook zou kunnen, dat is toch bijzonder. Die mentale houding maakt dingen mogelijk.

Het gaat hem nu prima af, ondanks dat hij veel bergop moet trainen voor een goed klassement.”

“Ander voorbeeld. Ik begeleidde een fietser die gemiddeld maar zes uur per week de tijd had om te trainen, en toch als goede middenmoter eindigde in de Haute Route 2012: daar schuilt wilskracht in. Nog een voorbeeld: met een trainingsweek ging er voor Alpe d’HuZes een bodybuilder mee. Fysiek het tegenovergestelde van een fietser: veel spiermassa op de verkeerde plaats, weinig duurvermogen. Een rasklimmer zal het niet worden, maar vier keer de Alpe?

Dan ben je mentaal sterk en presteer je goed binnen jouw mogelijkheden.” hoe bereid iemand zich het beste voor op een beklimming in het hooggebergte?

“Veel dingen vragen aandacht. In het boek ga ik in op training, kleding, materiaal, voeding en weersgesteldheid.

Hoeveel tijd je moet trainen hangt af van jouw doel. Wil je een maximale fietsprestatie neerzetten of kies je een tempo waarmee je zeker bovenop komt? Dat maakt nogal wat uit, net als het volgende onderscheid: één beklimming, meerdere cols op een dag of een meerdaagse bergtocht? Het vraagt om een andere voorbereiding.”

“Voor een keer l’Alpe d’Huez zou je indoor met drie tot vier gerichte trainingen per week een eind komen. Dat lukt niet meer in een bergachtige cyclo als de Maratona of een meerdaagse tocht als Tour for Life. Daarvoor heb je naast

Wielrenblad #1 — 2013

een goede basisconditie én kracht én veel duurvermogen nodig. Wil je ook een goede tijd realiseren, dan moet je intervaltraining doen voor extra snelheid. Heb je hiermee weinig ervaring, dan kan een trainer je met raad en daad bijstaan. In Gelderland, Limburg en de Ardennen zijn genoeg hellingen voor een goede basis. Klimmers met kracht zijn daar wel in het voordeel. Ga je zomers naar het hooggebergte, dan is enige voorbereiding in zo’n gebied nuttig. triple of compact?

“Met het materiaal van de laatste jaren is er weinig verschil meer. Het is een kwestie van smaak, gewichtsbesparing en prijs. Als je naar trapfrequentie kijkt, wordt er lichter gefietst dan 15 jaar geleden. Misschien helpt een rekenvoorbeeldje met 80 rpm op de Ventoux. Iban Mayo beklom de 21,4 km als snelste ooit.

In 55 minuten en 51 seconden. Dat is dus 23,13 kilometer per uur gemiddeld.

Dat is 385,5 meters per minuut en 4,818 meter per rpm. Zoek dit getal in een tabel met verzetten, dan kom je bij een compact op 34 x 15. Fiets je gemiddeld 12 kilometer per uur bergop, dan heb je met 80 rpm een bergverzet 34 x 29, 32 x 27 of 30 x 26 nodig. Het is een indicatie, maar let op: het blijven gemiddelden.

Voor 80 rpm op lange of steile beklimmingen heb je een lichter verzet nodig.

Op de Ventoux zal Mayo dus de 19 of 21 achter gebruikt hebben.

Onderzocht is dat afwisselend zittend en staand klimmen het beste is. Staand lever je wel meer inspanning, dus je kunt de meeste tijd het best zittend bergop. Maar als er versneld moet worden of de helling erg steil is, wordt er staand geklommen.”

hoe denk je over de stelling: klimmen kan je leren, goed dalen is aangeboren?

“Ik denk dat je voor beide specifieke aanleg moet hebben. Klimmen heeft onder andere met een licht gewicht, zuurstofopname, spierstelsel en herstelvermogen te maken. Bij goed afdalen wordt vaak over durf gesproken, maar een goede coördinatie, bochtentechniek en anticiperend vermogen zijn minstens zo belangrijk.”

Wat is de mooiste beklimming op je palmares?

“De meeste indruk maakte de Stelvio begin juli 1984: het panorama op het imposante Ortlermassief, de 48 genummerde haarspeldbochten op de spectaculaire weg, het fantastische uitzicht naar de hooggelegen besneeuwde col.

Maar elk jaar rijgen nieuwe pareltjes zich aan de ketting zoals in 2012: Lago di Naret, Grosse Scheidegg, Glacier de Moiry, de onverharde Passo del Pasubio.

Richard in een notendop Behalve beroepsmatig fietsfanaat is Richard manager, coach, consultant en trainer. hij fietst al dertig jaar in de bergen en beklom ruim 3000 toppen in europa. daarover schrijft hij in magazine Fiets: de rubriek Onbekende Col, de jaarlijkse Berggidsen en de door hem gestarte serie standplaatsen. een selectie daarvan kwam in zijn boek 25

30

Vertel eens iets over je nieuwe boek.

“Het vorige boek 25 mooie fietsgebieden in Europa, was bijna uitverkocht. En tijdens lezingen kreeg ik enthousiaste reacties op beeldmateriaal van beklimmingen. Daarom wilde ik meer foto’s opnemen en die visie werd gedeeld door de uitgever. Voor de sportieve fietser is het hopelijk een boeiende gids of naslagwerk: ik beschrijf veertien gebieden met tientallen fietsroutes in de bergen. Een veelvoud aan cols met mooie foto’s passeert de revue. De routes, ook in gps, worden vooraf gegaan door tips over het fietsen in de bergen. Wat ik erg leuk vind, is dat bijna uitsluitend serieuze fietsers aan dit boek hebben meegewerkt. Hun beleving en professionaliteit zitten in het eindresultaat: een boek door en voor fietsers.”

mooie fietsgebieden in europa (2008). Onlangs verscheen zijn nieuwe boek Fiets handboek voor de bergfietser.

Richard verzorgt daarnaast lezingen op maat voor wielerverenigingen, fietszaken of groepen die in de bergen gaan fietsen. hij was een van de 66 deelnemers van de eerste alpe d’huZes en (eind)redacteur van het boek over 2006.

Voor Webtrainer – het bedrijf van wielertrainer adrie van diemen – is hij sinds 2007 trainer/coach, begeleider van het programma BergOp en organisator van buitenlandse sportvakanties www.webtrainer.com www.richardvanameijden.nl

Afbeelding: ISAAC MESON Di2

Mijn Meson en ik zijn één Absolute synergie tussen Isaac’s geavanceerde technologie en menselijke prestatie. Optimaal gebruik van natuurlijke krachten volgens de wetten van Sir Isaac Newton. Samen presteren. Zonder compromis.

Durf jij een nieuwe uitdaging aan?

ISAAC CHALLENGE STORES

Gravenzande Van Scheijndel Tweewielers

Nuenen Cycle Trend

Amsterdam Cor Mantel 2wielers Heerlen Bike-Fun Peter Hogenhout

Groningen Cycle Trend

Nijmegen Kersten Wielersport

Haarlem Bikeplanet

Oud-Vossemeer Fase Fietsen

Haelen Ger Beurskens Fietsspeciaalzaak

Rotterdam Pro Fietsen

Heenvliet Leensvaart

Schijndel Mutsaars Bikes

Hilversum No Limit Cycling

Tilburg Blade Bikes

Lichtenvoorde Theissen Tweewielers

Utrecht Cycles Dupree

Maastricht Aon de Stasie Fietsspecialist

Volendam Ton Koning Tweewielers

Meppel Renell Bikes

Waddinxveen Versluis Tweewielers

Milsbeek Fietswereld

Zeist No Limit Cycling

Musselkanaal Bjorn Vonk

Zieuwent Paul Knippenborg Tweewielers

ISAAC DEALERS

Alkmaar Sportshop Slikker Arnhem Roelofs Den Bosch Meulenreek Cycling Drachten Cycle Trend Eersel Cycle Trend Elsloo (L) Sjefke Janssen Geffen Wielerhuis de Meulenreek

Kijk voor het meest actuele dealeroverzicht op onze website isaac-cycle.com

Wielrenblad #1 — 2013

Uit Je WinteRsLaaP FysiOtheRaPeUt CyRiLLe LUx adViseeRt Nu het echte fietsseizoen langzaam weer op gang komt, is het belangrijk je lichaam weer klaar te stomen voor de eerste ritten.

Sportfysiotherapeut Cyrille Lux van het paramedisch centrum Movero Vita helpt jou fit en sterk de winter uit. tekst: george Deswijzen / illustraties: gees Voorhees

Rustig opbouwen, en naar een concreet doel toe werken is het belangrijkste devies van Cyrille. “Je fysieke gesteldheid dient sterk genoeg te zijn voor hetgeen je wilt bereiken. Ook is het nuttig een concreet startpunt te hebben, van waaruit je je vooruitgang afmeet: een zogenaamde inspanningstest.”

Deze test die afgenomen wordt door een sportarts of sportfysio geeft informatie over je prestatievermogen.

Naast de test is de bijbehorende intake - waarin je je doel formuleert en je fietservaring (aantal km’s per jaar) toelicht – belangrijk. Op basis van deze informatie wordt een op maat gemaakt trainingsprogramma opgesteld waarin je naar je doel toewerkt.

Wat is jouw omslagpunt?

Het zogenaamde omslagpunt bij een inspanningstest is een belangrijke indicator van je gesteldheid. Wat is dit nu precies? Eenvoudig uitgelegd is het omslagpunt de maximale hartslag die je gedurende langere tijd kan volhouden zonder te verzuren. Bij verzuring krijgt het lichaam onvoldoende zuurstof en maakt het melkzuur (lactaat) aan. De aanmaak van lactaat vertaalt zich in verzuurde benen. Je gaat nauwelijks meer vooruit en je lichaam roept om rust. Om dit moment zo lang als mogelijk uit te

32

stellen moet je weten waar je omslagpunt ligt. Je wilt weten bij welke inspanning je zo goed mogelijk presteert en dit zo lang mogelijk vast kan houden.

Op basis van je omslagpunt, fietsverleden en doel (periodisering) maakt de fysiotherapeut een schema met drie verschillende soorten trainingen die elkaar afwisselen: duur-, interval- en krachttraining.

Deze trainingen worden aangeduid in trainingszones. Een trainingszone wordt bepaald als percentage hartslagen van je omslagpunt (maximale hartslag) waarbij het omslagpunt altijd 100% is. De volgende traingingszones zijn van belang: H, D1, D2, D3 en W. (Voor uitleg, zie trainingen op blz 35) Met H bevorder je het herstel na een lange of zware fietstocht en fiets je op 65-75% van je omslagpunt. Met D1 leg je de immer belangrijke basisconditie en fiets je op 75-85% van je omslagpunt.

Met D2 verhoog je de intensiteit van je training en fiets je op 85-95% van je omslagpunt. Met D3 train je de zogenaamde lactaattoleranties op 95-100% van je omslagpunt. Met W train je de pijntolerantie en dat is op 100% en meer van je omslagpunt. Al deze trainingen kunnen alleen worden uitgevoerd met

behulp van een hartslagmeter. Hierop is je hartslag en het percentage t.o.v. je omslagpunt gemakkelijk af te lezen en kun je optimaal trainen.

Op basis van dit persoonlijke trainingsschema merk je al snel dat je conditie verbetert en leer hoe je kunt pieken op de gekozen momenten (doelen). krachtraining en het belang van rompstabiliteit Naast de inspanningstest en daaruit voortkomende training adviseert onze fysio ook krachttraining. Het belang van deze training is jarenlang onderbelicht geweest in de wielersport. Met name tijdens de wintermaanden - waarin je je lichaam goed dient te onderhouden maar ook in het seizoen zelf biedt deze training voordelen.

Sterke buik- en rugspieren, de zogenaamde rompstabiliteit, bevordert een betere been-efficiëntie. Hoe stabieler de romp hoe meer kracht door de benen kunnen worden omgezet op de pedalen. Een ander voordeel van krachttraining is het voorkomen van pijn aan nek, schouders en rug door statische langdurige belasting. Na de eerste kilometers van het seizoen voelt je lichaam nog wat onwennig. Het lichaam moet weer wennen aan de fiets. Na een paar keer fietsen zijn de nek, schouders en rug weer gewend aan de activiteit. Hoe sterker de spieren hoe minder last je hebt. Deze veel voorkomende pijntjes kunnen worden vermeden door te investeren in effectieve krachttraining.

Samen met onze sportfysio zullen we vier verschillende krachtoefeningen uitleggen die met name belangrijk zijn om de eerder genoemde rompstabiliteit te verbeteren. Daarnaast versterk je met deze oefeningen je nek-, rug-, en beenspieren. We hebben gekozen voor oefeningen die zowel thuis als onder begeleiding van een deskundige gedaan kunnen worden.

Fysio — Uit je Winterslaap

1

2

Vier rompversterkers 1

We beginnen met de squat (zie illustratie). Deze oefening wordt gedaan met behulp van gewichten.

Het is belangrijk dat je tijdens de oefening je hoofd omhoog houd en het bovenlichaam stil. Trek je onderrug hol. Buig vervolgens door je knieën en dan door de heupen.

Het ligt aan de flexibiliteit van je heupen en knieën hoe diep je kunt buigen. Dan strek je je knieën en heupen weer omhoog. Je moet ervoor zorgen dat de knieën niet voor je tenen uitsteken.

Het vergt even wat oefening om de squat zelf goed en effectief te kunnen uitvoeren. Als je de juiste lichaamshouding bij de oefening eenmaal doorhebt dan is dit een zeer effectieve manier om je bovenbeenspieren, bilspieren, rompspieren en rugspieren te trainen.

33

2

De tweede oefening betreft de zogenaamde dead lift (zie illustratie).

Ook deze oefening wordt gedaan met behulp van gewichten.

Het is belangrijk dat je met je scheenbenen tegen de stang van de gewichten staat. Je plaatst je voeten op schouderbreedte en pakt de stang met alternerende greep (1 pols naar buiten en 1 pols naar binnen) vast. De handen aan de stang moeten ter hoogte van de buitenzijde van de knieën geplaatst worden.

Vervolgens buig je door je knieën en heupen en trek je je rug hol en je hoofd omhoog. Dan strek je je lichaam omhoog en houd je je armen gestrekt. Als de stang voorbij de heupen komt dan duw je deze naar voren, de schouders gaan naar achteren en de borst vooruit. Tenslotte ga je rustig weer naar beneden naar de uitgangspositie. De belangrijkste spieren die je hierbij traint zijn je rompspieren, achterzijde van je bovenbenen en je rugspieren

Wielrenblad #1 — 2013

3

4

Gewichten Het gewicht dat gekozen wordt, is 40-50 % van de zogenoemde 1RM (repetitie maximum). Dat wil zeggen dat je eerst moet testen hoeveel kg je maximaal 1 keer kunt verplaatsen in een specifieke oefening. Voorbeeld: Bij de deadlift oefening kun je 1 keer 60 kg optillen.

Van dat gewicht neem je 40%, dat is 24 kg. Dat is dan het gewicht waarmee je gaat trainen. De sportschoolhouder of fysiotherapeut kunnen je hierbij het beste adviseren.

Beide oefeningen voer je 1 tot 2 maal per week, 15 tot 20 keer achter elkaar uit. Deze herhaling noemt men een serie. In een sessie voer je 3 tot 5 series uit. Tussen elke serie neem je 30 tot 60 seconden rust. Het tempo waarin je de oefening uitvoert is 1-0-1 dat wil zeggen dat je in 1 seconde naar beneden gaat en dan zonder pauze weer omhoog komt. Bij de deadlift is dit natuurlijk andersom.

Deze krachttrainingsmethode noemt men ook wel intensief uithoudingsvermogen. Als je een serie hebt uitgevoerd voel je precies waarom deze methode juist deze naam heeft meegekregen.

34

3

De derde oefening die onze fysio adviseert is de plank (zie illustratie) Deze oefening is ook zeer gemakkelijk thuis uit te voeren.

Het is belangrijk dat je je rug recht houdt en steunt op je ellenbogen en tenen. Je houdt je ellenbogen onder je schouders en plaatst je voeten iets uit elkaar. Je gezicht houd je op de vloer gericht. Deze houding probeer je zo lang mogelijk vast te houden. Je kunt beginnen met 30 seconden en als dit gemakkelijk gaat bouw je het uit naar 45 seconden. Je zult merken dat je na enige tijd steeds langer kunt ‘planken’. Je kan deze oefening elke dag uitvoeren op elk moment van de dag. De belangrijkste spieren die je hierbij traint zijn je buikspieren en rugspieren.

4

De vierde en laatste oefening die de rompstabiliteit verbetert is de zijwaartse plank (zie illustratie). Ook deze oefening kan eenvoudig thuis worden uitgevoerd. Bij de zijwaartse plank is het belangrijk dat als je op je rechterzijde ligt je op je rechter onderarm steunt. Je linkerhand zet je op je linkerheup. De voeten laat je op elkaar rusten. Vervolgens duw je je romp en heup zijwaarts omhoog. Je lichaam moet je proberen recht te houden en zorgen dat je heupen niet naar beneden zakken. Begin deze oefening ook met 30 seconden en voer de duur weer langzaam op. De belangrijkste spieren die je traint zijn je (schuine) buikspieren en rugspieren.

Tenslotte is het is belangrijk op te merken dat effectieve krachttraining idealiter plaatsvindt in de sportschool of onder begeleiding bij de fysiotherapeut. Zeker als je met deze oefeningen nog niet zo bekend bent is dit raadzaam.

Naast deze tips is ook je fietshouding en daarmee samenhangend een juiste afstelling van je fiets van groot belang. Laat aan het begin van je fietsseizoen de fiets goed afstellen door de fietsspecialist. Dit voorkomt pijntjes, verhoogt de efficiëntie van je pedaalslagen en vergroot het fietsplezier voor een heel jaar.

Fysio — Uit je Winterslaap

tRaininGen H Hartslag:

Hersteltraining 60% tot 75% van je omslagpunt Duur: 60 tot 90 minuten Doel: Herstel bevorderen gebruik: Afsluiting van een trainingsperiode of toertocht Frequentie: Soms

D2 Hartslag: Duur: Doel:

gebruik: Frequentie:

Uitleg:

Door deze training herstel je sneller na een zware inspanning omdat je de doorbloeding van je spieren stimuleert en de afvalstoffen beter kunnen worden afgevoerd.

D1 Hartslag: Duur: Doel: gebruik: Frequentie: Hersteltijd:

Rustige duurtraining 75% tot 85% van je omslagpunt 90 tot 300 minuten Opbouwen van basisconditie Trainen van basisconditie Vaak 24 tot 48 uur

Hersteltijd: Uitleg:

Nadat je basisconditie weer op peil is kun je deze training in je programma inbouwen.

Je kunt in korte tijd je duurvermogen trainen.

Het tempo waarin je fietst wordt is ook het tempo dat je als prettig ervaart.

D3

Lactaattolerantietraining 95% tot 100% van je omslagpunt 90 tot 120 minuten Lactaattolerantie Uitsluitend in een intervaltraining Enkele keren per maand 48 tot 72 uur

Hartslag: Duur: Doel: gebruik: Frequentie: Hersteltijd:

Uitleg:

Met deze training bouw je je basisconditie op. Dit is in het voorjaar de belangrijkste training omdat je hierdoor je aerobe (verbranding met zuurstof) vermogen traint. Hierdoor kan het lichaam gaan wennen aan de intensievere trainingen.

35

Intensieve duurtraining 85% tot 95% van je omslagpunt 90 tot 120 minuten Verhoging intensiteit om belasting langer vol te houden Intervaltraining of als basistraining Enkele keren per maand 48 tot 72 uur

Uitleg:

Deze training is belangrijk omdat je leert fietsen met een hoge hartslag die rond je omslagpunt ligt. Je leert om te gaan met het lactaat dat in de spieren wordt gevormd. Dit bouwt zich op als je een berg beklimt of als er tempo wordt gefietst.

W Hartslag: Duur: Doel: gebruik: Frequentie: Hersteltijd: Uitleg:

Weerstandstraining > 100% van je omslagpunt 90 tot 120 minuten Trainen van je pijntolerantie Uitsluitend in korte intervaltraining Paar keer per jaar Maximaal 48 uur Door deze training wordt er veel lactaat gevormd. Je leert omgaan met het pijnlijke en zware gevoel in je benen. Dit is de zwaarste training.

Wielrenblad #1 — 2013

ETALAgE

heLLinGen

RaCeFietsen ZUid-LiMBURG

Deze bijzondere klimgids is geschreven door Simon Warren, die eerder in zijn boek ‘100 Greatest Cycling Climbs’ de spectaculairste fietsbeklimmingen van GrootBrittannië bijeenbracht. In ‘Hellingen’ beschrijft Warren de vijftig mooiste en meest uitdagende beklimmingen van België, waarvan vele deel uitmaken van 's werelds grootste eendagskoersen. Van de ruwe kasseien van de Ronde van Vlaanderen tot de spitse toppen van Luik-Bastenaken-Luik, de in dit boek beschreven hellingen laten u echt voelen wat deze wedstrijden inhouden. En mocht u nog denken dat België vlak is... vergeet het maar.

Beleef de beroemde en vaak beruchte routes door het Zuid-Limburgse Heuvelland. Dit boek beschrijft het karakter van de routes en zoomt in op 38 beklimmingen waaronder de Keutenberg, Cauberg en Eyserbosweg.

Ook minder bekende hellingen komen uitgebreidt aan bod met hoogteprofielen en leuke weetjes. Download de routes en ontdek zelf tochten als Limburgs Mooiste en de Smockelaerstocht. Elke route is vooorzien van leuke plekken om te pauzeren en/of te slapen.

Hoogwaardige smering en corrosiebescherming naast de ketting ook voor o.a.

- kabels - pedalen - vering - frame (ook de binnenzijde) - lagers en voor auto, boot, gereedschap en vliegtuigonderdelen...

Ontwikkeld door Boeing Aviation Laboratories Boeshield T-9 is ontwikkeld voor de luchtvaartindustrie ter bescherming van metalen vliegtuigonderdelen.

Het dringt door tot in metaalporiën om vocht van metaal te scheiden en laat een bijna onzichtbaar, flinterdun waterafstotend waxlaagje achter dat niet van de ketting afspoelt. T-9 plakt niet en smeert tot wel 300km.

´´Als het goed genoeg is voor een Boeing 747 dan is het zonder twijfel het beste voor mijn fiets´´ Exclusief verkrijgbaar bij de betere tweewielerwinkel.

Meer testimonials, filmpjes, informatie en dealerinfo via www.boeshield.nl Scan de QR code en bezoek onze Facebook pagina voor een gratis sample!

Etalage

Official Supplier to Team:

MOUntain hiGh In ‘mountain high’ beschrijft Daniel Friebe de 50 beroemdste wielerbergen. Hij laat in zijn beschouwingen praktische informatie samen komen met historie en natuur waardoor de heroïek van deze decors voor de lezer écht tot leven komt.

Dit heeft tot gevolg dat je in een hoofdstuk over bijvoorbeeld de Col du Galibier niet alleen leest over stijgingspercentages en beklimmingen tijdens de Tour.

Friebe neemt je ook mee naar de unieke flora en fauna, de vergezichten én de belevenissen van Hannibal en zijn olifanten op de flanken van deze gigantische Alp.

WELCOME TO THE FUTURE THE WORLDS FIRST CERAMIC LUBE WITH UV TRACER DYE

Maar wat het boek echt naar een hoog niveau tilt, is de fotografie van Pete Godin. Géén stockfoto’s, want Godin trok er speciaal op uit om deze vijftig bergen op adembenemende wijze vast te leggen. Deze bundeling van sacrale wielermonumenten heeft slechts één nadeel: wielerliefhebbers kennen ze eigenlijk al van TV. Wij houden ons dan ook warm aanbevolen voor een volgende editie met echte geheimtips.

WWW.MUC-OFF.COM/C3DRY Exclusive distributor for Benelux

37

Wielrenblad #1 — 2013

De Doodeman leeft LOOdReCht Uit het daL Van de GeUL “We can’t find the dead man!” Ik kan een glimlach niet onderdrukken. De twee Engelse wielertoeristen staan met een kaart in hun hand in het centrum van Wijlre. Ik ken dit gebied als mijn broekzak en bied ze aan om samen de helling met de meest indrukwekkende naam ooit te beklimmen. “Dead man cycling,” grap ik clichématig met een knipoog naar de filmklassieker uit de jaren ‘90.

tekst: Rick Brauwers beeld: irmo Keizer

Alle verhalen over de Doodeman hebben hun nieuwsgierigheid gewekt. De beklimming, wiens naam refereert aan een noodlottig ongeval van een boer met paard en kar, staat nog niet op hun palmares. Ook doet een verhaal de ronde dat ter dood veroordeelden deze helling omhoog moesten lopen om bij de galg te komen. De lokale benaming ’t Gerich, bovenop het plateau, herinnert nog steeds aan die tijd.

Na enkele minuten naderen we de voet van de beklimming. Het gehucht Stokhem geeft niets prijs van de martelgang die ons staat te wachten. Aan weerskanten van de weg belemmeren boerderijen elk zicht op de voet van de helling. Ik heb ze goed geobserveerd, mijn Engelse lotgenoten die deze kwelling geheel vrijwillig lijken op te zoeken.

Geschoren benen. Pinarello-fietsen van een paar jaar oud. Koerspetten onder hun helm. Ik schat ze beiden net onder

38

de 50 jaar. Ze zijn niet veel klimwerk gewend in het Oosten van Engeland.

“As flat as a pancake!” Vandaar dat ze elk jaar een andere heuvelachtige regio uitzoeken om te verkennen. Gisteren hebben ze de Finale Amstel Gold Race gefietst. Keutenberg, Eyserbosweg, Cauberg… ‘The Keutenberg knocked me out,’ onderbreekt zijn fietsvriend hem.

De Engelsen luisteren allang niet meer naar mijn anekdotes over Limburgse hellingen. Serieuze blikken aanschouwen een muur die hoog boven het gehucht uit rijst. Al na 200 meter loopt de beklimming van 10% naar 14%. Gestaag stijgt het asfalt naar dezelfde hoogte als de top van de Keutenberg. We zijn bijna halverwege. Het tempo zakt drastisch als de piek van 18% onder de wielen door rolt. Met 8 km/h naderen we een bankje rechts naast het asfalt. Twee senioren staren ons meelevend aan.

Diverse Engelse krachttermen doen hun voorhoofden fronsen.

Een korte blik over mijn schouder trakteert me op een prachtig uitzicht over het Limburgse Heuvelland. Stokhem verdwijnt steeds dieper in het dal van de Geul.

Met z’n drieën staan we naast elkaar op de pedalen. Wiel aan wiel bedwingen we de laatste loodjes van deze helse kuitenbijter. Een flauwe bocht naar rechts gevolgd door een flauwe bocht naar links. De top van de Doodeman geeft zich niet meteen prijs.

Bovenop het plateau vraag ik de Engelsen naar hun bevindingen. “The Keutenberg knocked me out yesterday, but this Deadman killed me.” Hangend over het stuur lijken ze het met elkaar eens te zijn. Het bevestigt mijn vermoeden. Toeristen kiezen massaal voor de Keutenberg. Logisch, de trekpleister van de Amstel Gold Race wordt vaak betiteld als de steilste helling van Nederland.

Vraag kenners uit de regio naar hun voorkeur en je zult zien dat de Doodeman springlevend is.

“ The Keutenberg knocked me out yesterday, but this Deadman killed me.”

Stats lengte: 900 meter stijgingspercentage: gemiddeld: 9,1% maximaal: 18% snelste strava-tijd: Pim Ligthart 2,21 min.

(19,8 km/h) Lokatie: Dodemanweg, Stokhem (nabij Wijlre)

hoogte in meters

De Doodeman Leeft

182 2% 7% 11%

162 10% 11%

142 14% 122

14% 10%

102 3% 82 0

100

200

300

400

500

600

700

800

900

afstand in meters

39

Extreem snel! Extreem betrouwbaar!

ultremo.com

Verlies door wrijving tussen de band en de binnenband is verleden tijd. De rolweer rolweerstand is radicaal gereduceerd. Plotseling luchtverlies is vrijwel uit-gesloten. Uiter Uitermate lekbestendig in combinatie met de vloeibare lekbescherming Doc Blue.

Wielrenblad #1 — 2013

Zen en de KUnst Van het ZadeLen een GOed aFGesteLd ZadeL VOORKOMt BLessURes tekst: Jeanine Laudy beeld: Wouter Roosenboom

Fietsen is een relatief blessurevrije sport. Sterker nog, veel mensen wordt geadviseerd veel te fietsen tijdens het revalideren.

Toch kun je ook op de fiets flink last krijgen van lichamelijk ongemak. Het belangrijkste recept: een goed zadel, op de juiste manier afgesteld. Samen met Rob Barthels, KNWU-erkend wielrenarts namen we enkele kwaaltjes onder de loep.

Waar zit de pijn?

Pijn in een fietsend lichaam heeft grofweg twee oorzaken. Ofwel de pijn zit in je lichaam zelf - vanwege bepaalde blokkades - ofwel de fiets staat verkeerd afgesteld. Vaak is het een combinatie van beide. Het is echter belangrijk beide oorzaken goed te onderscheiden. Wanneer je denkt je fiets te moeten aanpassen omdat je pijn hebt en die zit in je lichaam zelf, dan ben je alleen nog maar verder van huis. Vraag daarom eerst professioneel advies. Bijvoorbeeld aan een fysiotherapeut of orthomanueel arts. Voordat je aan je fiets gaat knutselen moet je eerst uitsluiten dat je klachten een lichamelijke oorzaak hebben. Heb je wel lichamelijke klachten? Dan moet je die eerst aanpakken voordat je je fiets onder handen neemt.

Een goed zadel is hard en breed Hoewel er vaak op de juiste breedte van het stuur wordt gehamerd is het een misverstand te denken dat je schouderblessures kunt krijgen van een te smal of breed stuur. Idealiter is het stuur even breed als je schouders.

Maar de enige consequentie bij een verkeerde maat is overbodige luchtweerstand (te breed) of een ‘nerveus’ stuur (te smal). Een verkeerd zadel daarentegen kan wel voor serieuze schade zorgen, aan het zitvlak zelf of in de rug en nek vanwege een verkeerde houding.

42

Een absolute basisvoorwaarde voor een goed zadel is dat die zo breed moet zijn dat je zitknobbels er ruim oppassen. Dat kun je heel gemakkelijk – maar niet per se elegant – meten door op je rug te gaan liggen met je benen omhoog. Voel dan waar je zitknobbels zitten en laat iemand de afstand van het midden van de ene naar het midden van de andere zitknobbel afmeten.

Dat is de minimale breedte die je zadel moet hebben. Heb je een smaller zadel, dan wordt dat een soort wig die het bekken uit elkaar drijft. Iets wat erg pijnlijk kan zijn.

Wanneer je lang aan één stuk rijdt is het aan te raden om voor een harder zadel te gaan. Ondanks dat zo’n gelzadel misschien fijner aanvoelt als je deze kortdurend test, is een hard zadel comfortabeler op de lange duur.

Profrenners, die soms wel tot zeven uur achter elkaar op de fiets zitten, hebben een keihard zadel en dat is niet voor niets. Daardoor zit je namelijk echt op je zitknobbels. Wanneer je dieper wegzakt in het zadel zit je ook op al het vlees eromheen en daarmee knel je de bloedtoevoer ernaar toe af. Met een kort ritje is dat nog niet zo erg. Dan kun je eventueel voor het onmiddellijke comfort gaan, voor de langere rit is het een no go.

Knieproblemen komen veel minder vaak voor dan rug- of nekklachten,

Zen en de Kunst van het Zadelen

Voordat je aan je fiets gaat knutselen moet je eerst uitsluiten dat je klachten een lichamelijke oorzaak hebben

43

Wielrenblad #1 — 2013

maar ook deze worden vaak veroorzaakt door een verkeerde zadelafstelling. Het zal de meeste fietsers niet verbazen: een te laag zadel is niet fijn voor de knieën. Door middel van een goede bike fitting is de juiste zadelhoogte snel en nauwkeurig te vinden.

Cranks zijn er van 165 tot 175 mm. Als je niet zo lang bent, dan mag de crank ook niet te lang zijn. Anders moet je een te grote cirkel maken met je benen.

Het lijkt een onbelangrijk detail, maar kan voor veel last zorgen als je het negeert.

Rob Barthels, KNWU-erkend wielrenarts kan het belang van een goed zadel niet genoeg benadrukken: “Het is heel belangrijk, zeker als je fanatiek en vaak fietst een kwalitatief sterk zadel te kopen. Bijvoorbeeld van Specialized of een Selle SMP. Dat is wel even wat duurder, maar je hebt er echt profijt van.”

Een iets ander zadel voor vrouwen Voor vrouwen is er nog een ander belangrijk aspect bij het uitzoeken van

44

een zadel. Deze moet namelijk bij de zeem in de wielerbroek passen. Van vrouwenzemen, die wel degelijk afwijken van een mannenzeem doordat ze een breder zitvlak hebben, zijn er twee types. Onder het kruis zit ofwel één groot stuk padding of er zitten twee repen padding met wat ruimte ertussen.

Bij een zadel met uitsparing in het midden moet je een zeem met één groot stuk hebben, anders gaan die twee reepjes vervelend zitten. Heb je juist een zadel zonder ‘ballenbak’ dan zijn die twee randen in de zeem weer veel fijner.

Barthels krijgt veel fietsende vrouwen over de vloer met last aan hun zitvlak.

“Veel vrouwen weten niet dat het zo werkt en fietsen na mijn advies een stuk comfortabeler.”

Tot slot nog een extra tip van de wielrendokter, voor mannen en vrouwen: “Geen wasverzachter gebruiken als je je fietsbroek wast. Het wordt vochtig en broeierig als je fietst, waardoor het directe contact met huid en slijmvliezen toeneemt. Je hebt dan eerder kans op irritatie. En je moet als vrouw natuurlijk

ook geen slip aantrekken of inlegkruisjes in je wielerbroek doen.”te laag zadel is niet fijn voor de knieën. Door middel van een goede bike fitting is de juiste zadelhoogte snel en nauwkeurig te vinden.

205x131mmRBH-Wielrenblad copy.pdf

1

26.02.2013

13:01:27

OOSTENRIJK I T A L I Ë S PA N J E KROATIË DUITSLAND

37 HOTELS 20 REGIO’S 5 LANDEN

www.roadbike-holidays.com De beste bikehotels en tips van experts voor de perfecte fietsvakantie!

Florian Mörtl, Triathlon Team X3 Austria

Direct naar de site

Wielrenblad #1 — 2013

Lola Bikes & Coffee

tekst: Jeanine Laudy beeld: Lola Bikes & Coffee

FIETSEN MET EEN KOFFIESMAAKJE Lola Bikes & Coffee is een zaak met karakter. een fietsenwinkel met espressobar en eigen mening, wars van hippe uitspraken en krachtermen die de fietser niet helpen. “Mensen laten zich bij het kopen van een fiets vaak te veel beïnvloeden door hypes.

Je moet een fiets kopen omdat hij voor jou goed voelt. niet omdat het toevallig het nieuwste model is of een of andere hightech techniek toepast. Misschien is dat voor jou namelijk niet de beste fiets.”

46

Lola Bikes & Coffee

47

Wielrenblad #1 — 2013

LoLA BiKES & CoFFEE noordeinde 91 2514 Gd den haag

Wij laten ons hier leiden door wat goed voelt

Openingstijden: dagelijks van 8.00u – 18.00u info@lolabikesandcoffee.nl tel. 06 14 715 854 LoLA BiKE REPAiR Openingstijden: ma - vr van 11.00u – 16.00u workshop @lolabikesandcoffee.nl tel. 06 14 715 854

Samen met enkele barista’s en de jonge mechanieker Daniel staat Arthur Wieffering aan het roer van Lola Bikes & Coffee in Den Haag. Van een typische eigenaar, directeur of manager is geen sprake. Bij Lola Bikes & Coffee doen ze het anders.

“Wij laten ons hier leiden door wat goed voelt. Dat we op de grootste koffiestraat van Den Haag recht tegenover de Douwe Egberts zitten is overigens toeval. Wij gaan ook niet mee in hun zakelijke denkwijze. Mensen komen hier omdat ze van fietsen houden, in de breedste zin van het woord. Dus niet alleen het product ‘fiets’, maar de hele ervaring er omheen.” Naast fietsen zijn er in de winkel boeken, shirts, chocola en koffie verkrijgbaar. Van alles wat er te koop is weet Arthur precies door wie het gemaakt is of waar het vandaan komt. “Ik weet welke koffieboer uit Bocca de bonen levert en wat voor cacaobonen er in onze chocola zit.”

Lola beperkt zich niet tot een bepaald segment in de fietsmarkt. Je kunt er voor heel veel soorten fietsen terecht; racefietsen, mountainbikes en stadsfietsen. Bij elke klant, of ‘gast’ zoals ze het liever noemen, wordt gekeken welke fiets het beste bij zijn of haar fietsactiviteiten past. Ook de 48

Haagse nachtburgemeester René Bom heeft zijn unieke houten fiets bij Lola vandaan. Hij nam het enige exemplaar uit de winkel mee. Binnenkort is de houten Bough Bike weer voor iedereen te koop.

Het moge duidelijk zijn: Arthur houdt niet alleen van fietsen. Dezelfde diversiteit als bij de fietsen is terug te vinden in de koffiekeuze. “Er staan hier een paar maalmachines. Elke barista kan de koffieboon kiezen die hij op dat moment wil proberen. Een prima manier om verschillende koffies te testen. Hou je niet van koffie?

De thee en chocomelk zijn ook van prima kwaliteit.

Lola Bikes & Coffee is niet het eerste fietsgerelateerde bedrijf van Arthur.

Jaren geleden begeleidde hij MTB-clinics in de Ardennen. Het fietsen met een groep wil hij ook naar Den Haag brengen.

Elke zondagochtend om halfnegen ‘s ochtends vertrekt een groepje fietsers vanaf het Noordeinde voor een gezamenlijk fietstochtje. “Die tocht is gericht op de fat bikes, waarmee twee uur door de duinen wordt gereden. Maar fietsliefhebbers die liever een ander type berijden, mogen natuurlijk ook mee.”

Plezier staat voorop. Hoe snel gereden wordt, of hoeveel kilometer gemaakt wordt is niet belangrijk. “Wat dat betreft kunnen mannen wel wat van vrouwen leren. Die genieten namelijk gewoon van het fietsen an sich. Mannen zoeken vaak naar extra uitdagingen: de afgelegde afstand, hoe hard je gaat, sprintje trekken bij plaatsnaambordjes. Vrouwen gaan op de fiets zitten en zijn dan al in hun element.

De toekomst? Voor aankomende zomer ziet Arthur voor zich dat fietsers in de tuin hun fiets afspuiten en eraan sleutelen met het gereedschap van de winkel. Een stevige kop koffie moet de fietsers vervolgens weer opladen voor ze hun weg vervolgen.

Deze Haagse Koffiebar en Fietsenwinkel is volgens het tijdschrift Esquire de beste nieuwe koffiebar. Jaarlijks roept Esquire de beste koffiebar van Nederland uit en dit keer mag Lola met de eer strijken.

Lola Bikes & Coffee

Coffee Guide

Espresso

Espresso

Het is geen geheim dat fietsen en koffie hand in hand gaan. De gemiddelde wielrenner drinkt een stevige espresso voor een training en het merendeel van de hobbyfietsers stopt graag voor een cappuccino.

Onderzoek toont aan dat cafeïne de herse-

2x Espresso

nen stimuleert tot een verhoogde aanmaak van adrenaline waardoor de bloedstroom naar het hart en de spieren verbetert.

Wil je de alom bekende espresso en cappuccino wel eens afwisselen? Kijk dan in de graphic voor nog meer energy shots.

0,75 x Espresso

3x Espresso

Espresso Doppio

Ristretto

Lungo

Crèmelaag

Warme Melk

Opgeschuimde Melk

2x Espresso

2x Espresso

2x Espresso

2x Espresso

Caffè Macchiato

Café Crème

Café Noisette

Café Cortado

Warm Water

2x Espresso

Melkschuim

Opgeschuimde Melk Opgeschuimde Melk Warme Melk IJsklontjes

Espresso

Espresso

Espresso

Cappuccino

Dry Cappuccino

Caffè Americano

Café Con Hielo

Warme Melk

Espresso

Warme Melk / Melkschuim

Warme Melk / Melkschuim Chocolade

Chocolade Vanille IJs

Espresso

Espresso

Espresso

Breve

Mocha Breve

Mocha

Caffè Affogato

Slagroom

Warme Melk

Filter Koffie

Espresso

Espresso

Espresso

Espresso

Viennois

Con Panna

Flat White

Black Eye

Slagroom Warme Melk

Melkschuim Warme Melk

Hete melk (80º)

Filter Koffie

Filter Koffie

Café Au Lait

Café Con Leche

Warme Melk

Espresso

Caffé Latte

49

Wielrenblad #1 — 2013

Petra Uitenboogaard

COLUMn

Petra Uittenboogaard alias @drsPe is mama, schrijft stukjes, eet bolus bij de koffie en kan heel hard fietsen.

50

Cycliste Frontière Ik woon aan de grens. In het dal van de Jeker en de Maas, ofwel La Meuse, zoals de rivier direct ten zuiden van de grens genoemd wordt. In mijn stad heerst een landklimaat. De winters zijn hier kouder met meer sneeuw, de lentes en zomers zijn er warm en zwoel. Het tempo ligt er merkbaar trager, een Bourgondisch werkklimaat, joie de vivre. Ik hou van mijn stad en de heuvels die de stad omarmen: ten Oosten het Plateau van Margraten, ten Westen de Haspengouw, ten Zuiden de Ardennen. Een gedroomde uitvalsbasis voor een hobbycoureur.

Al twintig jaar weer draai ik hier mijn rondjes. Mijn wieg stond in het Brabantse land, maar inmiddels denk ik Heuvellands en ben ik het. Er zijn ook dagen dat ik het Heuvelland mijd. Dat zijn de dagen waarop u van boven de rivieren mijn Heuvelland onveilig maakt. Op uw blinkende racers met te groot verzet. De Volta Limburg Classic, Amstel Gold Race, Limburgs Mooiste, Mergelheuvelland tweedaagse; het lijstje van toertochten wordt steeds langer. Ik geef u geen ongelijk. Als ik in Hardegarijp, Heerhugowaard of Heenvliet zou wonen had ik al lang een pied-à-terre aan de Camerig gekocht.

Ik maak graag plaats voor gelijkgestemden. Op drukke dagen trap ik gewoon zuidwaarts. Want tussen Heuvelland en Ardennen ligt een verborgen vallei vol heerlijkheden. Bij Mesch glip ik tussen twee betonnen grenspalen de Voerstreek in. Daar rijd ik soms door

’s-Gravenvoeren, soms door Fouron-leCompte richting het Land van Herve.

Hoewel de taalstrijd al lang geluwd is, is er soms nog een grapjas met spuitbus aan de gang geweest. Ook na twintig jaar ontdek ik nog nieuwe paden en mooie vergezichten. Maar bovenal zijn het de plaatsnamen die me keer op keer het gevoel geven op vakantie te zijn. Want zeg nou zelf, mooier dan een klim naar Saint-Jean-Sart of door het Bois de Mauhin kun je op een gewone doordeweekse avond toch niet krijgen?

De wegen in de Voerstreek zijn de laatste jaren flink opgelapt. De automobilisten rijden je er op drukke zomerse dagen niet van de weg. Een stop bij patissier Jean Pierre in Aubel is een feest op zich. Dus als ik fietsgasten uit het “Noorden” krijg, gids ik ze quasi nonchalant de grens over.

Succes gegarandeerd. Er is slechts één nadeel, het is er zo mooi dat ze altijd terug zullen gaan.

Word Abonnee

ARtikEl titEl WORd aBOnnee Van WieLRenBLad en OntVanG ÉÉn Van de OndeRstaande aCties eRBiJ 3X WiELREnBLAD + SAn MARCo ASS-SAVER

3 x Wielrenblad San Marco Ass-Saver

€ 14,85 € 7,95

totaal

€ 22,80

nu voor

€ 9,95

VooR € 9,95

OF 3x WieLRenBLad + CRANKBROTHERS MULTI-17 TOOL

KNOG STROBES

PEDRO’S PRO BRUSH KIT

KNOG MILKMAN SLOT

winkelwaarde € 27,90

winkelwaarde € 19,90

winkelwaarde € 19,90

winkelwaarde € 21,90

MUC-OFF DUO CLEANING PACK

DUURSPORT ENERGY PACK

BBB OVALINTEGRATE POMP

ALPE D’HUZES ACTIE

winkelwaarde € 20,95

winkelwaarde € 12,97

winkelwaarde € 27,95

€ 19,95

€ 14,95

€ 19,95

€ 7,50 gaat naar een team of persoon naar keuze.

€ 19,95

€ 16,95

€ 22,95

Om abonnee te worden surf je naar www.wielrenblad.nl, vul de antwoordkaart elders in het blad in of bel met 0251-252350.

Prijzen zijn inclusief verzendkosten. Voor deze actie zijn de algemene voorwaarden van Soul Media actief.

51

€ 19,95

€ 15,00

Wielrenblad #1 — 2013

tekst: Rick Brauwers / beeld: irmo Keizer

de dRie Landen ROUte Fietsen dOOR een WinteRs heUVeLLandsChaP in ZUid-LiMBURG

Voerendaal

START FINISH

Valkenburg

→

→

→ → Aubel

orsbach Aken

noorbeek

Sinnich

52

Simpelveld

→

Wijlre

Grens nederland Beldië

Grens nederland duitsland

Routes — De Drielandenroute

over de Vrouweheide waait een ijzige wind

53

Wielrenblad #1 — 2013

Sprint à deux op de Camerig

De drielandenroute is een fietstocht over de Nederlandse grenzen in de Belgische voerstreek en het land van Herve.

Een aaneenrijging van hoogte- en dieptepunten. Honderd kilometer lang.

54

Valkenburg, de gastheer van deze drielandenroute, heeft meer wielergeschiedenis dan welk dorp ook in Nederland. De Amstel Gold Race, het WK wielrennen, zelfs de Vuelta en de Tour de France maakten gebruik van de gastvrijheid van dit mergelstadje. Het café Amstel Gold Race Xperience fungeert vandaag als startpunt van deze tocht over de landsgrenzen. De behaaglijke warmte van de gashaard en een warme cappuccino zorgen voor enige vertraging tijdens de start van deze drielandenroute.

Enkel nog gehijg Via Oud-Valkenburg zetten we koers richting Schin op Geul. Bij het lezen van het plaatsnaambord gaat er bij elke wielerliefhebber een belletje rinkelen.

Het kerkdorp wordt vaak in één adem genoemd met de Keutenberg. Vandaag kiezen we echter voor een andere helling om bovenop het plateau te geraken.

Vlak voor het binnenfietsen van Wijlre slaan we rechtsaf en fietsen we tussen

weilanden over een singletrack van asfalt, in de richting van Stokhem. Deze sluiproute brengt ons naar de voet van een helling genaamd Doodeman. Er doen de sterkste verhalen de ronde over de oorsprong van de naam van deze angstaanjagend steile helling. “Wie verzint zo’n naam?” Vraagt mijn fietsmaat zich hardop af. Hijgend probeer ik mijn verklaring zo kort mogelijk te houden.

Tussen snelle ademhalingen door vertel ik over een boer en een fatale afdaling met paard en kar. Bij de piek van 18% klinkt enkel nog gehijg. De omringende weilanden zijn wit van sneeuw en ijs. De steile hellingspercentages van deze kuitenbijter zorgen echter voor voldoende warmte in mijn lichaam.

Ingber, Reijmerstok en Hoogcruts begeleiden ons in de richting van de Belgische grens. In het grensoverschrijdende gehucht Ulvend dalen we af naar de Belgische Voerstreek. In volle vaart naderen we Sint-Martens-Voeren. Dit typische Voerdorp maakt deel uit van

Routes — De Drielandenroute

zes dorpen die samen de gemeente Voeren vormen. Over deze Voerstreek is de afgelopen 40 jaar veel te doen geweest vanwege een Nederlands-Franse taalclash. De streek die oorspronkelijk tot de provincie Luik behoorde werd in 1963 overgeheveld naar de provincie Limburg. Het vaststellen van de nieuwe taalgrens resulteerde in politieke rellen die in 1987 tot de val van de federale regering leidde.

Behalve deze Nederlands-Franse taalstrijd is er in deze regio ook een online strijd gaande onder duizenden fietsers.

Het gebied lijkt een grote verzameling van zogenaamde segmenten waar fietsers via hun smartphone of fietscomputer een snelste tijd kunnen neerzetten.

De voor- en nadelen van het online wedstrijdgebeuren houdt ons al vanaf de start bezig.

Vanuit Sint-Pieters-Voeren naderen we de tweede serieuze beklimming van vandaag. Het zicht op dit steile

55

stuk asfalt boezemt enige angst in. We schudden de benen los en onze discussie over Strava verstilt. Bij het naderen van de voet van de beklimming RullenBrabant klinkt enkel het geluid van schakelende derailleurs. lijdensweg Ongemerkt wordt het asfalt smaller en neemt het hellingspercentage toe.

Naarmate de lijdensweg tussen de weilanden vordert, lopen mijn benen vol.

Vechtend tegen verzuring laat ik mijn tanden zien aan een boer die me vriendelijk, maar onverstaanbaar moed lijkt in te spreken. Ik schat zijn leeftijd boven de zestig jaar. Het zou me verbazen als hij zou weten dat er een Strava-segment naast zijn weiland ligt. Hij lacht zijn vergeelde tanden bloot en roept me na. Met tien kilometer per uur onderga ik een martelgang naar de top van de helling.

Bovenop de top maken we de balans op. Ondanks dat het nog vroeg in het

seizoen is en we niet helemaal fit zijn, zitten we er nog redelijk fris bij. We fietsen in de richting van Neufchâteau en dalen zwierig af naar het land van Herve.

De rivier Berwinne heeft hier een prachtig landschap gecreëerd. Het uitzicht over het besneeuwde dal leidt dan ook af van het asfalt dat met hoge snelheid onder mijn wielen door raast. We fietsen naast de rivier in de richting van de Abdij van Val-Dieu waar sinds de 13e eeuw bier wordt gebrouwen. Aangezien we nog niet op de helft van de route zijn, is het nog te vroeg voor een abdijbier. Ook in het gezellige centrum van Aubel weten we de verleiding van het Bourgondische leven te weerstaan.

We naderen de ‘hel’ van La Clouse, maar die laten we links liggen vandaag. In plaats van deze verschrikkelijke beklimming (19%) kiezen we voor de langere helling Birven. ‘Er ligt hier een segment van 900 meter’, klinkt het droog naast me. ‘Het record staat op 2 minuten en 17 seconden, gekkenwerk!’ Het is duidelijk

Wielrenblad #1 — 2013

Zuid-Limburg op z’n mooist in het Vijlenerbos

dat er een kenner naast me fietst. Het hellingspercentage loopt geleidelijk op en terwijl het asfalt naar links buigt openbaart zich een weids uitzicht over het besneeuwde dal van de rivier de Berwinne. limburgse historie langs de weg Op de Rue du Mémorial Américain slaan we linksaf langs de Amerikaanse militaire begraafplaats waar bijna 8000 militairen worden herdacht die gesneuveld zijn tijdens het Ardennenoffensief. De kou is draaglijk en de vaart zit er goed in als we wiel aan wiel een rotonde naderen. Even later dalen we af in de richting van Remersdael waar we ons opmaken voor een beklimming over een afgesloten stuk weg door het Beusdalbos.

Behendig manoeuvreren we langs het hekwerk dat deze weg afsluit voor overig verkeer. Aangekoekte bladeren, sneeuw en ijs zetten de toon als de beklimming door het Beusdalbos ons trakteert op de eerste hoogtemeters.

Haarspeldbochten geven deze helling

56

de uitstraling van een heuse Alpenweg.

In de afdaling die volgt, passeren we Kasteel Beusdael dat tijdens bijzondere gelegenheden gedeeltelijk nog steeds voor publiek wordt opengesteld.

In het gehucht Klein-Kuttingen heet grenspaal 11 ons welkom op Nederlands grondgebied. Via de gehuchten Terziet en Terpoorten naderen we het gehucht Camerig waar we worden geconfronteerd met het steilste gedeelte van de gelijknamige helling. De beklimming is een van de mooiste in het Limburgse Heuvelland. Op het eerste steile stuk na, loopt het asfalt niet al te steil door het Vijlenerbos. Het 650 hectare grote bos grenst over een lengte van vijf kilometer aan België en over een lengte van een kilometer aan Duitsland. Deze Camerig zit steevast in het parcours van de Amstel Gold Race. De profs beginnen al vroeg in de wedstrijd aan dit pareltje waardoor dit gedeelte van het parcours nooit in beeld wordt gebracht.

De helling geniet veel bekendheid

en dat zie je terug in de hoeveelheid Strava-segmenten. Bijna 750 fietsers strijden hier om de snelste tijd. Vanaf de start in Valkenburg heb ik de benen proberen te sparen om hier een snelle tijd neer te zetten. Vanaf de ijsboer, bij de voet van de helling, begin ik het spel te spelen. Hijgend probeer ik mijn fietsmaat op te jutten. Ik schakel zwaarder en plaats een schijndemarrage. Hij hapt.

Tot hotel Buitenlust probeer ik zijn wiel te houden. Na het vlakke stuk bij het hotel Buitenlust sprint hij het tweede gedeelte van de helling omhoog. Tot mijn verbazing kan ik volgen. De route door het bos lijkt te veranderen in een wedstrijdparcours. De Camerig draait gracieus naar de top van het Vijlenerbos.

Mijn hartslag bereikt zijn maximale capaciteit. Deze segmentenstrijd heeft me volledig in zijn greep. Vlak voordat we linksaf slaan naderen we met luid piepende hartslagmeters de virtuele finish.

Verzuring en kramp hebben mijn benen overgenomen. Is dit waar ze bij Strava voor waarschuwen? ‘Have fun, but keep

Routes — De Drielandenroute

De route door het bos lijkt te veranderen in een wedstrijdparcours. De Camerig draait gracieus naar de top van het Vijlenerbos.

57

it save’. Het is niet voor niks dat de segmenten die bergaf liggen van de site worden gehaald.

Vlak voor Kasteel Vaalsbroek verlaten we de Epenerbaan in de richting van het gehucht Wolfhaag. Na het passeren van grenspaal nummer 3 dalen we af naar Gemmenich. Voordat we het dorp binnenfietsen draaien we links een B-weg op. Na het passeren van een spoorwegtunnel openbaart zich een prachtige beklimming naast de spoorlijn die Antwerpen met Aken verbindt. Recht onder het Drielandenpunt verdwijnt het spoor in de Gemmenichertunnel.

Het uitzicht leidt af van het asfalt dat zich als een slang naar boven kronkelt. Naarmate we de top naderen wordt het drukker om ons heen. Het Drielandenpunt-monument is nog steeds erg populair bij de toeristen.

Drie grenspalen symboliseren het samenkomen van de drie landsgrenzen Nederland, Duitsland en België.

Tot 1919 was het drielandenpunt een

vierlandenpunt met Neutraal Moresnet als vierde land. koffie, limburgse vlaai en bier Opnieuw staat er een sluiproute op het programma. Na het passeren van een slagboom fietsen we een stukje onverhard door het bos. Het pad is slecht begaanbaar en spekglad door de aangevroren sneeuw. Vanaf 322,5 meter boven NAP dalen we voorzichtig af over Duits grondgebied naar het centrum van Vaals. Al snel verlaten we het drukke verkeer op de Maastrichterlaan om via de Schneeberg richting het Duitse Orsbach te fietsen. Een karakteristieke hoeve in het dorp Bocholtz vormt na 83 kilometer de perfecte pleisterplaats.

Koffie en Limburgse vlaai hebben de snelheid uit de tocht gehaald. Op ons gemak fietsen we door het kerkdorp Simpelveld. Na de beklimming van de Klingeleberg naderen we via Eyserheide een relatief onbekende helling van deze route. Na een snelle afdaling

Wielrenblad #1 — 2013

Kiezen we na de pauze het snowboard of de fiets?

door een holle weg kiezen de meeste wielerliefhebbers voor de beklimming van de Fromberg. Beneden aan de Vrakelbergerweg gaan we echter rechtsaf en praten elkaar moed in voor de steilere Kruishoeveweg. Het asfalt slingert omhoog tussen omringende weilanden. Even moeten we uit het zadel om de steilte van de helling te overwinnen.

Tijdens de afdaling naar Ransdaal bevestigt een blik op mijn fietscomputer het vermoeden. We naderen de thuishaven van deze Drielandenroute. Termaar, Klimmen, Heek. Kleine gehuchten wisselen elkaar af onder de rook van het levendige Valkenburg waar we opnieuw plaatsnemen bij de gashaard van dit wielercafé. De benen zijn stram en de geest is voldaan. Het online wedstrijdgebeuren verhuist al snel naar de achtergrond.

Tijd voor een welverdiend pilsje.

58

1 lodge 7 Op de rand van het Vijlenerbos vind je na 65 km Lodge 7. De brasserie is modern ingericht en voorzien van een openhaard. De naam ‘lodge’ doet een blokhut vermoeden en daar heeft deze locatie ook wel iets van weg. Het terras biedt een weids uitzicht over het omringende Heuvelland. Op de lunchkaart vele salades, enkele pasta’s en andere gerechten. Na een lunch, brunch of een stukje vlaai mag de rest van de tocht geen probleem meer zijn.

2 hoeve Scholtissenhof Na 83 km, vlak voor het centrum van Bocholtz vind je deze hoeve die in de loop der jaren is uitgegroeid tot een van de gezelligste horecagelegenheden van het Heuvelland. Naast de uitgebreide ijskaart kan men in deze karakteristieke hoeve ook genieten van een stevige lunch.

Start & finish: De Amstel Gold Race Xperience Plenkertstraat 50 6301 GM Valkenburg a/d Geul Parkeren: Parking Polfermolen Afstand: 100 km Hoogtemeters: 1600 hm Download Wil je zelf deze Drielandentocht fietsen? Download de route op www.wielrenblad.nl/routes

2

1

Wielrenblad #1 — 2013

tReK CROssRiP stOeRe stadsFiets

tekst: van onze testredacteur beeld: irmo Keizer

aFMOntaGe: SoRA FRaMe: ALUMiniUM VOORVORK: CARBon PRiJs: 1199 EURo

De CrossRip van Trek ziet er ruig uit. Hij is afgeleid van de veldcrosser Cronus en is dus niet bang is voor wat modder: deze fiets durft van de gebaande paden af te wijken en verslindt net zo makkelijk karrensporen als asfaltweggetjes. Hij kan tegen een stootje met zijn dikke banden en schijfremmen.

Dat was precies het idee dat de Amerikaanse fietsenbouwer voor ogen heeft met de gloednieuwe CrossRip. Een alleskunner. Woon- werkverkeer?

Check! Toertochten? Check! Crossfiets?

Check! Althans, dat belooft de website van Trek.

De firma uit Waterloo is niet de eerste grote Amerikaanse fietsenbouwer die met een crossover-half racefiets, half mountainbike-op de proppen komt.

Specialized had met de Tricross al een racefiets met diep stuur, dikke banden en schijfremmen in het assortiment.

Maar opvallend genoeg is dat model sinds dit jaar uit de Nederlandse catalogus verdwenen omdat het hier niet goed zou verkopen. In Amerika zelf is de fiets wel gewoon te krijgen. Niet meer dan logisch dat Trek het ook probeert met een crossover. Het merk verkoopt zo’n beetje alle denkbare fietsen, waarom niet nog eentje erbij?

Tot zover de theorie, dan de praktijk.

Want zo cool als de fiets er op het eerste oog uitziet, voelt hij toch wat log aan als je er eenmaal op zit. Volgens een eigen weging is de testfiets (matje 60) goed voor ruim 11 kilo. Dat is te wijten aan de wielset en brede banden, het aluminium frame en de schijfremmen. De fiets versnelt minder snel dan je misschien zou verwachten en stuurt niet scherp. Natuurlijk kun je dit soort modellen niet vergelijken met een

60

racefiets op dunne banden. Maar zelfs als je daarmee rekening houdt en je verwachtingen aanpast, valt er nog een hoop te verbeteren.

Op een fiets van net geen 1200 euro verwacht je geen Sora-groep maar Tiagra of hoger. Het prijskaartje wordt verklaard door het hoogwaardige frame. Ook de schijfremmen rechtvaardigen enigszins dat de koper dieper in zijn buidel moet tasten. Akkoord, de Sora-groep wordt net als alle andere groepen beter door de jaren heen. De CrossRip is uitgerust met schijfremmen. Groot voordeel ten opzichte van velgremmen is de ruimte die je wint: omdat er geen remmen in de weg zitten kun je op een fiets met schijfremmen veel bredere banden monteren.

Ander voordeel is dat schijfremmen over het algemeen beter vertragen dan velgremmen. Naar ons idee was het setje Hayes CX5 op deze testfiets nog niet ingeremd aangezien de fiets nog niet de remkracht had die we ervan verwachten. De kabels worden keurig binnendoor naar achteren gevoerd zoals dat op een moderne fiets hoort.

De voorvork is van carbon.

Het moge duidelijk zijn. De CrossRip koop je niet om records te breken, je koopt hem om relaxt en hip aan het dagelijkse woon- en werkverkeer deel te nemen. Wedden dat deze blikvanger hoofden draait?

D’r op & D’r over — Trek CrossRip

61

Wielrenblad #1 — 2013

Marcelino Lopez

COLUMn

Marcelino Lopez is schrijvend psycholoog met liefde voor snelheid, flow en mooie bochten.

62

Het wiel uitvinden, elke dag opnieuw Ongeveer 5.500 jaar geleden werd het wiel uitgevonden. Je zou dat (enigszins willekeurig) het begin van de moderne beschaving kunnen noemen. Zeker, de eerste steenbijl werd zo’n tweeënhalf miljoen jaar geleden al gemaakt, maar daarmee kon je vooral noten en schedels kraken. Dat kan de gemiddelde chimpansee ook. En ja, de domesticatie van dieren en planten was ook al langer gaande. Net als fikkie stoken, visjes bakken enzo. Leuk voor de gemiddelde survivalfreak, maar een heuse maatschappij bouw je daar nog niet mee.

Het wiel bracht de menselijke beschaving echt in een versnelling. Transport over land, weefgetouw, pottenbakken, uurwerken, boekdrukkunst, windmolens, straalvliegtuigen. The sky was the limit, begrijp je wel?

Het wiel uitvinden was een mijlpaal voor de mens. Het valt gemakkelijk te begrijpen hoe het gooien van een steen evolueert tot het werpen van een speer. En het samenvoegen van een paar drijvende boomstammen tot het maken van een fraai vlot. Eén plus één is twee. Voor het wiel was meer nodig: een potje serieus out-of-the-boxdenken. Het wiel komt namelijk niet als zodanig in de natuur voor. Het was een slimme mensaap die voor het eerst een draaischijf om zijn eigen as wist te wentelen. Een anonieme held die ons met zijn uitvinding veel nieuwe mogelijkheden en bewegingsvrijheid verschafte.

Je zou misschien verwachten dat de lastige stap naar het eerste wiel al snel gevolgd zou worden door de stap naar een fiets. Maar nee. Pas na duizenden jaren experimenteren (met verschillende toepassingen van het wiel), knutselde de Fransman Pierre Michaux in 1868 de velocipede in elkaar.

De fiets zoals wij die kennen, een tweewieler met kettingaandrijving en pedalen, bestaat pas anderhalve eeuw. Ter vergelijk: de stoomtrein en de camera bestonden toen al meer dan een halve eeuw.

Het is niet zo verbazingwekkend dat de stap van wiel naar fiets zo lang duurde.

Een fiets heeft weinig (evolutionaire) noodzaak. Aan een hooikar of ploeg hebben we meer. De fiets is een hobbyprojectje, geen nuttig instrument dat de overleving van onze soort garandeert. En een hobby hebben – zoals fietsen – is een luxeding. Iets van verwaande, moderne mensen zoals jij en ik.

Maar vergis je niet. Het is tegenwoordig heel nuttig je hobby serieus te nemen.

Misschien niet zo serieus dat je je lichaam volspuit met Armstrongetjes enzo, maar wel zo serieus dat je er voldoende plezier, mentale rust en gezondheid voor terug krijgt. In de opgefokte mensenjungle van nu is een fijne hobby bijzonder nuttig om de waan van de dag aan te kunnen.

Of eraan te kunnen ontsnappen. Heb je een klotebaas? Vervelende partner?

Stress van de deadline? Teveel gegeten?

Internetverslaafd? Depressief door de AEX? Last van piekeren? Eenzijdig verliefd op de buurvrouw? Actualiteitenmoe?

Twee wielen verbonden door een frame, een ketting en twee pedalen. En keihard trappen maar. Elke dag weer, op de allerbeste uitvinding ooit.

SEE, BUY, RIDE @ M E R I D A W E B S H O P. N L

Wielrenblad #1 — 2013

VE R D W A “OVeR een UUR OF dRie ZOU het dOnKeR ZiJn”

A l

tekst: Joost-Jan Kool beeld: Wouter Roosenboom

Voor het eerst in dagen was het droog. En terwijl de laatste slierten mist wegtrokken over de groene heuvels waren we op de fiets gestapt. Het was een gewoonte geworden in het voorjaar een week naar de Ardennen te gaan. Overdag fietsen en ’s avonds eten en drinken. Een jaarlijkse bevestiging van onze vriendschap en gedeelde liefde voor de fiets.

64

Dit jaar was toch anders. Bart reed sterker dan ik en hoewel ik wist dat het zielig was, kon ik er niet mee omgaan. Het ging ten koste van de ongedwongen gezelligheid die zo kenmerkend was voor onze fietsvakanties. Tot overmaat van ramp was het de hele week verschrikkelijk slecht weer geweest. Nu het eindelijk beter was en de zon voorzichtig doorbrak, wilden we daar optimaal van profiteren.

te dikke jongen in een wijd trainingspak We waren al vroeg vertrokken om een groot deel van de wielerklassieker LuikBastenaken-Luik te fietsen. Omdat het zo makkelijk ging, hadden we het punt waarop we de route zouden verlaten steeds voor ons uitgeschoven. Nu echter

D was het moment gekomen om een keuze te maken.

We waren het niet eens met elkaar. Bart waarschuwde dat het over drie uur donker zou zijn, maar ik vond dat we deze buitenkans moesten grijpen en berekende dat we over een uur in Remouchamps konden zijn. Vanaf de top van La Redoute zouden we nog twee uur nodig hebben om naar ons pension in La Roche-enArdenne te fietsen. Als alles meezat, kon het net. ‘Maar misschien durf je niet’ had ik er uitdagend aan toegevoegd. Even later fietsten we richting La Redoute.

Na het viaduct boog de weg naar rechts en mijn overmoed verdween per stijgende meter. Met veel moeite harkte ik omhoog. Het asfalt was vol gekalkt met

Wielerverhaal — Verdwaald

wielernamen; Philip Gilbert was overduidelijk de favoriet. Ik had het zwaar. De woorden die onder mijn fiets doorgleden, verloren geleidelijk hun individuele betekenis en vloeiden samen in een witte waas. Er was geschiedenis geschreven op deze helling en ik herinnerde mij hoe Frank Vandenbroucke en Michele Bartoli hier in 1999 zij aan zij omhoog sprintten.

Twee haantjes op het grote mes. Ik kon me er helemaal niks bij voorstellen. In mijn hoofd hoorde ik het denkbeeldige gebrul van het volk langs de weg. Met gebalde vuisten joegen ze de renners voort. Bart reed twee tanden lichter dan ik en fietste op zijn gemak naar boven. Ik snapte het niet, wat had hij gedaan afgelopen winter? Ik was toch de betere renner van de twee? Door mij was hij gaan fietsen; een te dikke jongen in een wijd trainingspak op een oude fiets. Een groot contrast met de wielrenner die langzaam bij me vandaan sloop. Ik stond nu bijna stil en zag hem in de verte verdwijnen.

hijgend naast elkaar Toen ik eindelijk boven was, zat Bart relaxed op de bovenbuis van zijn fiets, op me te wachten. ‘Lekker klimmetje he?’ zei hij en nam een slok uit zijn bidon. Daarna vroeg hij mij om de kaart en verdiepte zich in de route. Niets over de vernederende slag die hij me zojuist het toegebracht. Geen euforie, leedvermaak, helemaal niets. Alsof hij zich op geen enkele manier bewust was van zijn prestatie. Het was juist die nonchalance die me irriteerde. De hele week was hij sterker geweest, maar telkens had hij me gespaard. Het waren kleine signalen; een tandje lichter rijden, handjes op het stuur als ik in de beugel hing, maar genoeg om duidelijk te maken hoe de verhoudingen lagen. Al dagenlang voelde ik mij als een muis die nog even gespaard werd door de kat. Maar nu was ik zonder genade opgevreten. Hij gaf de kaart terug.

Een paar minuten lang stonden we zwijgend naast elkaar. In de verte zag ik de snelweg waar we net onderdoor waren gefietst. Het weidse landschap baadde in het zachte voorjaarslicht. Ik hield van de Ardennen, vooral vanwege het fascinerende idee dat relatief dichtbij de wereld zo veel anders was. Ik wilde wraak nemen.

Die kans kwam sneller dan verwacht. Voor ons doemde een onbekende, korte klim op. Halverwege verdween het asfalt in een gesloten bos. Ideaal voor een verassingsaanval. Zodra de weg begon te

65

stijgen, zette ik aan. Ik gaf alles, mijn spieren ontploften en ik proefde de smaak van bloed in mijn mond. Mijn wraakactie had effect, Bart loste en onbedreigd bereikte ik de top. Zonder om me heen te kijken, reed ik rechtdoor het dal in. Mijn missie was geslaagd. Ik hield mijn benen stil, zodat Bart me in kon lopen.

Waar is Bart?

Ik maakte me zorgen; er was al meer dan een half uur voorbij en van Bart nog steeds geen spoor. Even daarvoor was ik teruggefietst naar de top van de heuvel waar ik nu pas ontdekte dat ik ook links of rechtsaf had kunnen slaan. Ik had geen enkel idee welke kant Bart opgereden was en stopte met zoeken. Ondertussen kon ik mezelf wel voor mijn kop slaan, omdat ik geen telefoon mee had genomen. Ik had het niet nodig gevonden, Bart had er al een bij zich.

Het begon te schemeren. Op de open stukken land viel het nog mee, maar tussen de bomen was het al bijna donker.

Voortdurend zocht ik op de kaart naar aanknopingspunten. Tevergeefs. Even later was er een T-splitsing. In de berm lagen boomstammen opgetast in grote stapels te wachten op de volgende stap in hun verwerkingsproces. Linksaf leek het bos minder dicht te worden. In de verte hoorde ik geruis. Misschien van het verkeer op een grotere weg, maar het kon evengoed een rivier zijn. Ik had geen idee en onzeker fietste ik verder. Nu de zon verdwenen was, werd het donker en koud. Van het bos waren alleen de naaldbomen op de eerste rij te onderscheiden.

Daarna werden ze opgeslokt door de duisternis. Op het ondefinieerbare geruis na was het volkomen stil. De vochtige geur van het bos was indringender dan overdag.

Ik dacht aan thuis, aan mijn kinderen die nu net uit bad kwamen en aan mijn vrouw. Ik miste ze en realiseerde me dat ik was verdwaald. Dat gebeurde wel vaker, maar dan overdag en dan had ik voldoende tijd om de juiste weg weer terug te vinden. Opnieuw speurde ik de kaart af.

Het landschap veranderde. Het bos verdween en maakte plaats voor weilanden en akkers. De volle maan wierp een zilverachtig schijnsel over het verlaten land. Ik keek om me heen in de hoop een dorp of een woning te ontdekken, maar het enige wat ik zag, waren de vage contouren van een nieuwe bosrand. De mist, eerder die dag verjaagd door de zon, keerde terug

“Ik dacht aan thuis, aan mijn kinderen die nu net uit bad kwamen en aan mijn vrouw. Ik miste ze en realiseerde me dat ik was verdwaald.”

“Alsof ik een buitenaards wezen was, zo keken de drie aan de bar me aan.

Ik bestelde een cola en vroeg of er nog wat te eten was.”

Wielrenblad #1 — 2013

“Nadat ik had gegeten en de zaak wilde verlaten, greep een van hen mijn arm.

Hij moest voor een groot deel dezelfde kant op en bood me een lift aan.”

66

Wielerverhaal — Verdwaald

en hing in spookachtige flarden boven het land. Het was hier schitterend. De spanning en de stress van het verdwalen en de afwezigheid van Bart ebden weg en maakten plaats voor een vreemdsoortige opwinding.

Een oude herinnering Ik was hier vaak geweest. Als kind met mijn ouders, als puber op survivalkamp met de voetbalclub en de laatste jaren op de fiets. En altijd had ik het gevoeld, die bijzondere sfeer van dit oeroude laaggebergte. De grauwe dorpen, de uitgestrekte bossen, de akkers en weilanden. Maar nu beleefde ik het nog intenser, was ik me meer dan ooit bewust van de schoonheid van dit land. Alle redenen waarom ik ooit was gaan fietsen, de sensatie van de wind langs je hoofd en het ultieme gevoel van vrijheid, kwamen hier samen.

Even later dook ik het bos weer in. De duisternis was intens en turend naar de belijning op de weg fietste ik verder. Al mijn zintuigen stonden op scherp en het bijzondere gevoel verdween weer. In mijn hoofd bonkte onophoudelijk het woord ‘verdwaald!’ en ik herinnerde me hoe ik als klein jongetje op vakantie was bij opa en oma en met mijn fiets de polder introk.

Al snel was ik de weg kwijt. Nu, ruim 30 jaar later, voelde ik me net zo verloren als toen. Opeens dacht ik weer aan Bart.

Ik schaamde me voor mijn jaloerse, kinderachtige gedrag. Waarom kon ik niet gewoon blij voor hem zijn. Ik had onze vakantie verpest en hoopte maar dat hij mijn excuses bij terugkeer zou accepteren. Tenminste, als ik hem nog terug zou zien. In gedachten zag ik hem al liggen.

Zwaargewond in de berm, gevallen of aangereden door een auto. Ik voelde me verantwoordelijk voor deze situatie en begon me steeds meer zorgen te maken.

Opeens trok het bos open en niet veel later reed ik een dorpje in. Het was er donker en als er al leven was, speelde zich dat af achter hermetisch gesloten rolluiken.

Eindelijk had ik een aanknopingspunt om vast te stellen waar ik was. Midden in het dorp was een café.

Eind goed, al goed?

Alsof ik een buitenaards wezen was, zo keken de drie aan de bar me aan. Ik bestelde een cola en vroeg of er nog wat te eten was. De man achter de bar wees zwijgend naar een verkleurde foto van een croque monsieur. Terwijl ik wachtte op mijn bestelling, vroeg ik aan de mannen hoe ver het nog rijden was naar La

67

Roche-en-Ardenne. Ze leken me in eerste instantie niet te begrijpen, maar vertelden dan dat het nog zo’n 40 kilometer fietsen was. Nadat ik had gegeten en de zaak wilde verlaten, greep een van hen mijn arm. Hij moest voor een groot deel dezelfde kant op en bood me een lift aan.

Ik twijfelde; hij stonk verschrikkelijk naar de drank. Aan de andere kant was het wel een aantrekkelijk aanbod. Voordat ik met de man meeging, mocht ik nog even gebruik maken van de telefoon en snel belde ik met Bart. Hij was veilig thuisgekomen en op cynische toon complimenteerde hij mij met mijn demarrage op de Col de la weet ik veel. Ik schaamde me en vertelde hem dat ik over een uur thuis zou zijn. Hij hoefde me niet op te halen. Ik vond dat ik daar gezien de omstandigheden zelf verantwoordelijk voor was.

De man reed hard. Eerst over een grotere weg en daarna minstens een half uur lang slingerend door de bossen. Ondertussen deed hij zijn best mij te imponeren met zijn fietscarrière. Die was niet misselijk geweest, zo beweerde hij. Ooit had hij de neef van Claude Criquielion verslagen in een sprint a deux. Van een echte carrière was het nooit gekomen, maar dat had niet aan hem gelegen. Hij rookte onophoudelijk en de lucht in de auto was zwaar van zweet, alcohol en tabak. Ik werd misselijk en verlangde hevig naar frisse lucht. Daar kwam nog eens bij dat ik twijfelde aan zijn richtingsgevoel. Na een minuut of 10 reden we een dorpje in. Hij vertelde dat ik niet verder mee kon rijden en parkeerde zijn auto langs de kant van de weg. Daarna laadde hij mijn fiets uit en verdween in het duister. Nadat ik de naam van het gehucht gevonden had, probeerde ik op de kaart vast te stellen hoe ver ik nu nog moest fietsen. Gek genoeg kon ik het niet vinden. Ik zocht een groter gebied af en toen zakte de grond weg onder mijn voeten.

Nadat ik van de eerste schrik bekomen was, stapte ik weer op de fiets. Ik onderging mijn lot opvallend gelaten. Alsof het zo had moeten zijn, alsof ik voelde dat ik het had verdiend.

Ik schatte de afstand tot La Roche-enArdenne op ongeveer 70 kilometer.

Wielrenblad #1 — 2013

ETALAgE CanyOn’s ZadeLPenReVOLUtie

OVaLen tandWieLen Van ROtOR

Getest in het profpeloton, standaard op steeds meer Canyon bikes en nu ook als accessoires te koop: de VCLS post 2.0 zadelpen. Canyon beweert een revolutie onder de zadelpennen teweeggebracht te hebben. De technologie achter deze zadelpen is dan ook echt state of the art. De VCLS Post 2.0 zadelpen is gemaakt van basaltvezels. Volgens Canyon veren deze vezels sterker en dempen ze beter dan carbonvezels. De basaltvezels dragen bij aan een hoger comfort die de spieren meer ontlasten. Daarbij buigen twee parallelle bladveren als een eenheid bij iedere schok. Dit zorgt voor een optimale demping. De 220g lichte zadelpen is in 27,2mm diameter beschikbaar in zwart-wit en zwart-grijs.

Steeds meer profs zweren bij ovalen tandwielen. Deze technologie daalt nu ook langzamerhand neer in de toerfietsgemeenschap. Het Spaanse bedrijf Rotor Bike components combineert ruimte en luchtvaarttechnologie met wielrennen. Dat deze samenwerking geen windeieren oplevert bevestigen de Q-rings. De ovale vorm van de Q-rings levert een renner meer kracht op gedurende een groter deel van de omwenteling. Daarnaast zorgt deze vorm voor een natuurlijkere, minder belastende en effectievere pedaaltred. Het vergt wel enige vorm van gewenning. De producent is zich hiervan bewust en heeft een niet tevreden geld terug actie in het leven geroepen. www.rotorbike.com/tryq/nederlands

www.canyon.com

tUBeLess RaCeBanden Van sChWaLBe

sPeCiaLiZed RaCesChOen: LiCht en stiJF

Als eerste bandenmerk brengt Schwalbe een hoge druk tubeless-band voor de weg op de markt. Bij de mountainbike zijn de voordelen van de tubeless-techniek al jaren onbetwist: bij pech komt het niet tot het gevreesde plotselinge luchtverlies maar ontsnapt de lucht langzaam.

Omdat er geen binnenband gebruikt wordt rolt de band lichter. Waarom dan niet dit systeem op de raceband overdragen, zo hebben de ingenieurs van Schwalbe gedacht.

Het resultaat: de Ultremo ZX Tubeless, de snelste en meest betrouwbare band die Schwalbe ooit gefabriceerd heeft.

Adviesprijs: 65 eurootjes per band.

De lichtste en stijfste raceschoen op aarde, de nieuwe S-Works topschoen van Specialized. De techneuten van Specialized hebben het weer geflikt. Een nog lichtere en stijvere schoen die voor nog meer comfort zorgt. De zool en de binnenzolen ontzien drukpunten en zorgen voor een betere knie-voet uitlijning. Specialized heeft veel zorg gedragen aan het design en de afwerking. Hierbij is gekozen voor drie kleurstellingen (wit-rood/ wit-zwart en matzwart). Onze persoonlijke voorkeur gaat uit naar de ‘stealthy’ matzwarte variant, echt apart.

www.schwalbe.com

www.specialized.com

68

Wielrenblad #1 — 2013

tekst: Michiel goertzen beeld: irmo Keizer

eeRste hULP BiJ RateLende KettinG BLiJF Van de sChROeFJes aF! Daar rij je dan op zondagochtend. Een voorzichtig voorjaarszonnetje schijnt op het asfalt, strak in het pak, fiets glimmend gepoetst. Je bent de hoek nog niet om of er klinkt een zachte tik vanuit de aandrijflijn. Je schakelt eens op en af, maar de tik verdwijnt niet. Het wordt een ratel. Een irritant geluid dat, zonder kennis van zaken, je zondagochtend verpest.

Hallo ergernis numero uno. Weinig zo irritant als een ratelende ketting op een racefiets.

“Daar kun je in veel gevallen zelf direct iets aan doen,” zegt Lars Toma van Toma Cycles in Kerkrade, de enige Limburgse Specialized Concept Store. Een ratelende ketting kun je het zwijgen opleggen. Ook als je onderweg bent en geen gereedschap bij de hand hebt.

En nee, je hoeft geen techneut te zijn om je fiets weer boterzacht te laten schakelen. Al helpt dat laatste natuurlijk wel. “Als je technisch bent onderlegd, snap je sneller hoe het werkt. Maar in principe kan iedereen leren om een derailleur af te stellen.”

De gouden regel? Blijf van de twee kleine stelschroefjes op de derailleur af. “Die zijn alleen bedoeld om de derailleur te begrenzen.

Om ervoor te zorgen dat ie boven en onder aan de cassette er niet afloopt. Een fiets die normaal wordt onderhouden bij een fietsenmaker is wat dat betreft goed afgesteld. Daar hoef je niet aan te gaan draaien, tenzij je een keer gevallen bent en de derailleur een klap gekregen heeft.”

Oke? Die kleine schroefjes laten we voor wat ze zijn. Waar mag je dan wel aanzitten om een eind te maken aan het geratel en het slechte schakelen? Aan de kabels, doceert Lars. “Zet de ketting achter op het kleinste blad en schakel op. Als dat niet geruisloos gebeurt en de ketting hapert, draai je de kabel van de achterderailleur iets strakker.

Door rechtsom te draaien. Begin eens met een halve slag en dan probeer je opnieuw te schakelen. Zo ga je door totdat het soepel werkt. Omdat je binnen de begrenzing zit,

70

kan er niks misgaan.” De techniek werkt bij de voorderailleur precies hetzelfde. Maar normaal gesproken heb je daar als fietser minder last van. “Achter luistert het veel nauwer omdat het om veel kleine stapjes gaat.”

Als de ketting blijft ratelen en het schakelen ook na een noodreparatie met horten en stoten gaat, is het volgens Lars de hoogste tijd om de kabels te vervangen. Want die zijn essentieel voor een goed schakelende groep.

“Ik adviseer altijd om zowel de binnen- als de buitenkabels te vervangen. Gewoon samen, dan weet je dat het goed is. Dat werkt het allerbeste.”

Volgens Toma is experimenteren het toverwoord. “Zolang de begrenzer goed is afgesteld, kan er niks gebeuren. Ja, de ratel kan erger worden. Maar dat krijgt een fietsenmaker er uiteindelijk altijd uit, mocht je zelf vast komen te zitten. Door goed te kijken en te luisteren en door veel te proberen, kom je er snel achter hoe het precies zit. Ik doe het al jaren en ga veel af op het geluid. Als het moet, doe ik het blind.”

Toch waarschuwt de specialist om niet aan alle groepen zelf te sleutelen. De elektronische versnellingen van Campagnolo en Shimano zijn zo geavanceerd, dat je daar als amateur beter van af kunt blijven. En ook de nieuwe Shimano Dura Ace en SRAM Red zijn wat Lars betreft een brug te ver voor ‘zondagochtendrenners’. “Die allernieuwste groepen zijn zo verschrikkelijk gevoelig. Daar zou ik niet zelf aan gaan klooien als je niet precies weet hoe het zit. Dan gaat het geheid mis.”

Sleutelen — Eerste Hulp Bij Ratelende Ketting

Winterbeurt nog een tip, die een beetje fietser bekend in de oren moet klinken: zorg voor een winterbeurt. denk niet na honderden of duizenden probleemloze kilometers dat je fiets het volgend voorjaar wel weer vanzelf doet. Geef ‘m eerst een beurt en hang ‘m dan pas op in de schuur. “Je merkt vaak dat er mensen zijn die na lange tijd weer fietsen en er dan achter komen dat het allemaal niet meer zo soepel werkt. door achterstallig onderhoud of door laksheid.

Je moet de boel wel onderhouden. smeren, vervangen, zorgen dat het allemaal draait.”

Achter luistert het veel nauwer omdat het om veel kleine stapjes gaat

71

Wielrenblad #1 — 2013

Klokken met Strava tekst: Kees de Jong beeld: irmo Keizer

72

LEADERBoARD my current place: 136 / 467 my best time: 2:07

BEST RiDER Sjaak Souren date: Apr 17, 2011 speed: 22,1 km/h power: 155 W time: 1:45

Interview — Chris Donahue

VeeL RenneRs WiLLen hUn VRienden teasen en UitdaGen Voor de serieuze toerfietser is Strava een onmisbare applicatie voor je smartphone of gps. Door ritten te loggen en vervolgens te uploaden naar de website van Strava kun je direct hartslag, snelheid, hoogteprofiel en kracht uitlezen.

We verdiepten ons in de populaire app en spraken met Chris Donahue, fietser en hoofdprogrammeur bij Strava.

Alleen en toch samen Strava is een aantal jaar geleden opgericht door Michael Horvath en Mark Gainey. Twee mannen die tijdens hun studietijd fanatiek aan roeien deden.

Omdat in een team trainen extra motiverend is wilden ze iets maken waarmee je workouts kunt delen met vrienden.

Donahue: “De eerste versie van Strava was een prototype waarbij een handjevol mensen gebruik konden maken van de website. Toen ik in 2009 bij Strava kwam, was het mijn taak om het prototype om te zetten naar een website die voor de hele wereld toegankelijk was. Nu verschijnen de ritten in de Facebook-tijdlijn van je vrienden, die op hun beurt commentaar of een like kunnen geven. Als betaalde gebruiker kun je bovendien trainingsdoelen voor jezelf stellen, zoals het minimale aantal kilometers dat je in een week wilt rijden. Via je profielpagina kun je in één oogopslag je vooruitgang checken.”

De voordelen van de website zijn niet onopgemerkt gebleven. Donahue: “In 2012 beleefde de website een hoogtepunt. Het aantal bezoekers nam enorm toe en is sindsdien voor veel renners een onmisbare website. Het aantal gebruikers buiten de Verenigde Staten bestaat inmiddels uit 60% van het totaal. Ook in de Lage Landen is Strava inmiddels razend populair. En steeds meer profrenners hebben hun weg naar de website gevonden. Het interessante daarvan is natuurlijk dat je jezelf met deze snelle rakkers kunt meten.” meer dan een app Een andere feature: gebruikers kunnen ook segmenten aanmaken. Dit zijn afgetekende routes (bijvoorbeeld een mountainbikeparcours of een recht stuk weg waar je lekker kunt racen) waar bij elke gebruiker die eroverheen fietst de tijd wordt gemeten. Deze tijden worden vervolgens in een ranglijst gestopt. De snelste renner is King Of the Mountain, kort gezegd KOM. Donahue: “Het lastigste was om de segmenten 100% te laten functioneren. Omdat de kwaliteit van de gps-data per gebruiker verschilt was dit een ware puzzeltocht. Er staan tientallen servers te draaien die continu segmenten staan te ‘matchen’. Momenteel zijn we toe aan de derde versie van het segment-logaritme, waarna we weer doorbouwen naar een volgende.”

73

Stel dat een renner een bepaald segment te gevaarlijk vindt, bijvoorbeeld omdat het door een woonwijk loopt?

Dan kun je dit melden. Het segment wordt dan bekeken en desgewenst verwijderd. Er zijn ook mensen die per auto of motor een snelste tijd neerzetten.

We proberen deze data te onderscheppen zodat we dit kunnen verwijderen.

Strava wil meer zijn dan een app.

Tegenwoordig organiseert de website in samenwerking met bekende merken een aantal evenementen om in de gaten te houden. Donahue: “Tijdens het Oktoberfest wordt in drie weken 60 uur gefietst; tussen Kerst en en oud en nieuw worden 500 kilometer gemaakt tijdens The Festive 500, en in de maand januari worden zoveel mogelijk kilometers - of liever gezegd, mijlen - gefietst tijdens The Base Mile. Iedereen kan deelnemen aan deze online challenge. Vaak worden er ook prijzen weggegeven door de organiserende instantie.”

Deze zogenaamde challenges doe je in je eigen tijd en wanneer het jou uitkomt. Online kun je zien op welke plaats je staat met je trainingen.

Kunnen we nog nieuwe features verwachten in de nabije toekomst?

Donahue: “We werken momenteel aan een mix van meer features voor social media en het weergeven van de trainingen. Momenteel kun je je trainingen al delen op Twitter en Facebook, maar we willen het uitbreiden. Een vraag die we veel krijgen is of er een trophy case bij de profielpagina kan. Een plek waar je al je prestaties bij elkaar kunt zien. Veel renners willen blijkbaar wat graag hun vrienden teasen en uitdagen. Die trophy case komt er wel.”

Wielrenblad op Strava Voor meer informatie en het aanmaken van een account ga je naar www.strava.com. Wielrenblad heeft een eigen account waar we al onze tochten delen. Volg ons en maak deel uit van de online Wielrenblad-community. app.strava.com/clubs/wielrenblad

Wielrenblad #1 — 2013

tekst: Kees de Jong / beeld: Martijn Zijerveld

KinG OF the dyKes 75 KiLOMeteR dOOR een iJsKOUde POLdeR

74

Routes — King of the Dykes

Avenhorn

→

→

START FINISH

→ Wormerveer

Purmerend Volendam

Monnickendam

75

Wielrenblad #1 — 2013

Het is net boven nul als ik opsta deze zaterdagochtend.

Het zijn dit soort dagen dat ik meer dan anders verlang naar wat beschutting of minder wind in de omgeving. Het leed dat bij het wonen in de polder hoort.

Toch maar warm inpakken, ketting nog even voorzien van olie en de kou in. We treffen het deze winter niet met de temperaturen. De ijspegels staan regelmatig in mijn baard.

Schakelen lukt amper met half bevroren vingers.

76

Waar veel mensen kunnen profiteren van de beschutting van de bossen of duinen ben je in de polder altijd afhankelijk van de weergoden. Het is ook niet vreemd dat veel toerfietsers en profs er een hekel aan hebben hier te fietsen. Door de lange, eindeloze rechte wegen lijkt het weinig spannend. Zeker als je een paar keer met regen en wind tegen de laatste kilometers naar huis kunt trappen. Je wordt er wel sterker van en toch valt er veel te zien, als je maar weet welke kant je op moet fietsen.

De mooiste polderplekken Een vriend van me vroeg of ik hem vandaag de mooiste plekken van mijn vaste trainingsrondjes wilde laten zien. Geen probleem, al vraag ik rillend af of we niet beter een andere dag uit hadden kunnen kiezen. Gelukkig voel ik me sterk en uitgeslapen en ziet het weidse landschap er in elk seizoen mooi uit. In de winter is het wel een stuk minder levendig zonder bollenvelden en beesten in de wei. De benen laat ik rustig rondpeddelen om warm te worden op weg naar Restaurant Spijkerman in Purmerend waar we hebben afgesproken. Waarom Purmerend

als startplaats? Purmerend is een klein gehucht tussen de meren Purmer, de Beemster en de Wijde Wormer. De mensen leefden er vroeger van de handel en visserij. De meren werden met hulp van rijke investeerders drooggelegd, waar tegenwoordig veel boerderijen staan.

Sommigen al vele honderden jaren oud.

Eenmaal aangekomen bij het afspreekpunt hoef ik gelukkig niet lang te wachten op mijn maatje. We kunnen gelijk aan de slag. We rijden via Purmerend naar Spijkerboor, West-Knollendam, Zuidschermer, Ursem, Schardam, Edam, Monnickendam en Ilpendam om vervolgens weer op het startpunt uit te komen. We klikken de schoenen in de pedalen en ik wijs de weg naar het Noordhollandsch Kanaal, dat in de 19e eeuw in opdracht van koning Willem I gegraven werd en Amsterdam met Den Helder moest verbinden. Terwijl ik me probeer in te beelden hoe het er in die tijd uit heeft moeten uitzien met alle scheepvaart in de omgeving merk ik dat mijn maatje het tempo langzaam opschroeft. “Ik heb het koud”, volgt er.

Alsof hij mijn gedachten kan lezen. Kop over kop rijden we met een straf tempo

Routes — King of the Dykes

door om warm te worden en in no-time rijden we Spijkerboor in.

Aan de overkant van het Noordhollandsch Kanaal zijn onderweg een aantal forten gelegen. Bij ’t Heerenhuis in Spijkerboor stoppen we even. “Rechts aan de overkant kun je met wat fantasie het Fort zien waar in de Eerste Wereldoorlog soldaten gelegerd waren. In de Tweede Wereldoorlog werden NSB’ers er gevangen gehouden.

Inmiddels is het al heel wat jaren werelderfgoed, net als de Beemster, het grondgebied waar het fort staat.” Mijn maatje: “Werelderfgoed op werelderfgoed dus?” “Juist, bij beter weer kun je met het pontje naar de overkant om er even rond te kijken”, antwoord ik. We lopen even naar binnen bij ’t Heerenhuis voor een kop koffie en we praten nog wat over de omgeving. De verhoogde hartslag door het temporijden zorgt ervoor dat ik warm ben, maar de keerzijde is dat de energie ook sneller opraakt, zeker met die kou. Voldoende eten en drinken is een must. Wanneer de koffie op is, vervolgen we de weg langs de Starnmeerdijk.

77

tintelende handen, rammelende magen Op deze dijk die naar West-Knollendam leidt krijgen we de wind vol op de kop en de kou begint hierdoor snijdend aan te voelen. De wangen worden stijf en zelfs onder de bril door doet het bijna pijn aan de ogen. Aan het einde van de slingerweg steken we de provinciale weg over en volgen het fietspad naar rechts. Ik leid ons langs het Alkmaardermeer naar de Zuidschermer en achter me hoor ik een zucht van verlichting, we hebben nu namelijk de wind in de rug. Het tempo gaat nu weer gemakkelijk omhoog en stilzwijgend nemen we de kop over tot we bij de stoplichten aan het eind van het meer uitkomen. Aan de overkant slaan we rechtsaf om vervolgens de eerst weg links op te rijden, de Oostdijk. Terwijl we genietend om ons heen kijken, vertel ik dat de molens in de Schermer in de 17e eeuw werden gebruikt om de polder droog te leggen. Inmiddels worden er gemalen gebruikt om het gebied droog te houden.

De Oostdijk slingert mooi langs de Schermerringvaart, waar aan het einde

drie molens opduiken. Veel tijd om te kijken hebben we niet. Het stoplicht springt op groen en we steken over. Na een paar kilometer gaan we rechtsaf de brug over om langs de Ursemmervaart onze weg te vervolgen. Hier kun je goed zien hoe bizar de polder eigenlijk in elkaar zit en uit hoeveel lagen hij bestaat. Om dit duidelijk te maken steken we een bruggetje over. “Kijk, dat is de Walingsdijk waar we net op reden. Een meter lager ligt de Ursemmervaart, een meter daaronder de weg waar we nu op staan en weer een meter lager de weilanden van de Mijzenpolder. Een soort trappetje dus. Meer polder dan dit krijg je het niet.” We nemen wat foto’s, drinken wat en rijden verder. Gelukkig niet meer zo verkleumd als bij het vertrek.

De volgende etappe leidt naar het Schardam. Om daar te komen moeten we eerst door Oudendijk doorsteken.

Hoewel, doorsteken? Elke wielrenner in de omgeving heeft wel eens gehoord van eetcafé Les Deux Ponts. De magen rommelen en we zoeken een plekje bij de kachel om warm te blijven. Een kop koffie en een appelpunt zorgen ervoor dat we vol energie weer verder kunnen.

Wielrenblad #1 — 2013

We zullen het nodig hebben want langs de IJsselmeerdijk krijgen we de wind weer vol op de kop.

Een wieltjeszuiger Niets blijkt minder waar. Zodra we in Schardam het spoor over rijden en na een kleine helling rechtsaf slaan snijdt de gure wind van iets schuin voor ons door ons heen. De vele dijken langs het water in deze regio zijn bij uitstek dé plekken om waaierrijden te oefenen en in de praktijk te brengen. ‘Gelukkig’ krijgen we een wieltjeszuiger achter ons aan die na enige tijd besluit mee te werken zodat we dit in de praktijk kunnen brengen.

Voor wie niet weet wat waaierrijden is, of hoe het werkt: je gaat in het wiel van je voorganger rijden op de positie waar je precies uit de wind zit. Degene achter jou doet hetzelfde en vervolgens rouleer je telkens. Dit gebeurt doordat de persoon op kop zich achterlangs af laat zakken om zo weer in het laatste wiel te kruipen. Op deze manier kun je met weinig moeite toch lekker door blijven rijden. Bijkomend voordeel is dat je het er nog warm van krijgt ook.

Het waaierrijden houden we een tijdje

78

vol tot ik een trap zie die tot boven aan de dijk leidt. “Dit uitzicht moet je echt even zien,” roep ik. We nemen afscheid van onze helper en stoppen. Met de fiets op de schouder lopen we naar boven. Op slag vergeten we even de kou en zwijgen. Het opkruiende ijs is tegen de basaltblokken van de dijk geslagen en het water van het Markermeer is compleet verlaten. Aan de andere kant kijken we de polder in, waar her en der nog wat koeien in de wei staan. “Die moeten het ook koud hebben,” bedenk ik me. Zeker bij een aanhoudende vorstperiode is het de moeite waard om hier even rond te kijken en te zien hoe een bevroren Markermeer eruitziet. Ik kan het je alvast verklappen: adembenemend. Nadeel is wel dat de wind bovenop de dijk nog krachtiger is dan beneden en aangezien het nog wel even duurt voor we Edam bereiken gooien we de fietsen weer over de schouder. “Mooi hier,” zegt mijn metgezel terwijl we weer naar beneden lopen om vervolgens verder te fietsen.

Na ongeveer 6 kilometer komt Edam in zicht en draaien we de klinkers van dorpsweggetje Oorgat op. Met

tintelende handen is het schudden en stoten geen pretje en het voelt dan ook als een verademing als we onze wielen weer over het asfalt horen zoeven. We steken door naar de provinciale weg waar we linksaf slaan en plaatsen de fietsen bij het eerste café dat we tegenkomen. Tijd voor iets warms! Daar weten ze bij Thomas Café wel raad mee. Onder het genot van een kop koffie leunen we met onze stoel tegen de kachel aan om lekker warm te worden. Ondertussen zorgen de versierde muren voor voldoende afleiding. Na een kwartiertje zetten we de helmen weer op, terwijl de mannen aan de bar druk verder discussiëren over de maatschappij. king of the Dykes We zetten koers naar Monnickendam langs de Jaagweg, waar we de Purmer Ee aan onze rechterhand zien liggen. Dit is het water waarmee de Purmer vroeger rechtstreeks in verbinding met de Zuiderzee (Markermeer) stond. Over de brug slaan we rechtsaf, tot we bij een andere brug uitkomen waar we linksaf slaan. De laatste kilometers tegen de wind in. Verpieterd fietsen we Ilpendam

Routes — King of the Dykes

1

’t heerenhuis

starnmeerdijk 21 1458 PM spijkerboor ’t heerenhuis was eens het veerhuis van de bijbehorende pont. deze werd in de 18e eeuw opnieuw gebouwd. het gebouw diende in de tweede Wereldoorlog als doorvoerpunt voor voedselzoekers en onderduikers. na de oorlog werd het een pleisterplaats voor recreanten in de omgeving.

2

les Deux Ponts

slimdijk 2 1631 dB Oudendijk Les deux Ponts ligt in een gebied waar van alles te beleven valt. Vlakbij de beruchte Westfriese Omringdijk (130 km, echte toerfietsers hebben die al eens rondgereden), het dieselgemaal Beetskoog en natuurlijk de Beemster. Ook voor wandelaars is er in de omgeving genoeg te doen. de eigenaren van Les deux Ponts vertellen je er graag over.

3

thomas Café

Groot Westerbuiten 2 1135 GK edam

binnen, waar we linksaf de Jaagweg richting Purmerend opdraaien. De wind is ons eindelijk weer gunstig gezind en we trappen met speels gemak langs het Noordhollandsch Kanaal tot we onder de Mandelabrug doorrijden. Hier gaan we gelijk na het viaduct rechtsaf omhoog overheen, om zo aan de andere kant van het kanaal uit te komen. Hiervandaan is het nog een paar kilometer rechtdoor om na een krappe, koude 75 kilometer bij het startpunt aankomen.

In tijden heb ik niet zo verlangd naar het geluid van uitklikkende schoenen.

Met grauwe gezichten gaan de helmen en brillen af. “Help even, ik krijg m’n handschoenen niet uit.” Onze handen zijn zo verstijfd dat van enige beweging in de vingers geen sprake meer is. We gaan snel naar binnen bij Spijkerman om te genieten van een uitsmijter van het huis, een welverdiende maaltijd na een lange dag die we met tintelende vingers opeten. De route die we fietsten laat de bekendste polders van Noord-Holland in een notendop zien en biedt genoeg mogelijkheden voor variatie. Zo kun je vanaf Avenhorn naar Hoorn of vanaf

79

Monnickendam naar Broek in Waterland.

Schroom niet om een van de vele dorpskroegen die je passeert, binnen te stappen om even bij te komen. Purmerend is ook een mooi startpunt om een keer een rondje Markermeer (140 km) te rijden.

Voor Strava-liefhebbers komt de route langs een hoop segmenten, waar je wel van goeden huize moet komen om de snelste tijd neer te zetten. Hoewel Strava bij een snelste tijd over ‘King Of the Mountain (KOM)’ spreekt kunnen we in de polder beter van ‘King Of the Dykes’ spreken. Alleen met wind in de rug is het de moeite waard om een poging te wagen.

Start/Finish Restaurant spijkerman neckerstraat 3 1441 Kt Purmerend tel: 0299-413787

Download Wil je zelf deze Poldertocht fietsen? download de route op www.wielrenblad.nl/routes

2

1

thomas Café is vernoemd naar kastelein thomas Groot, die naast zijn baan als huisschilder achter de tap stond. inmiddels is het een bruincafé waar je naast lekker eten en drinken ook een biljarttafel vindt of naar de koers kunt kijken. Beroemd in de omgeving en wie eenmaal is binnengeweest komt geheid vaker terug.

START FINISH 3

Wielrenblad #1 — 2013

OK 2 www.ok200.nl

80

Word Abonnee

ARtikEl titEl WORd aBOnnee Van WieLRenBLad en OntVanG ÉÉn Van de OndeRstaande aCties eRBiJ 3X WiELREnBLAD + Knog MiLKMAn SLoT

3 x Wielrenblad Knog milkman slot

€ 14,85 € 21,90

totaal

€ 36,75

nu voor

€ 19,95

VooR € 19,95

OF 3x WieLRenBLad + CRANKBROTHERS MULTI-17 TOOL

KNOG STROBES

PEDRO’S PRO BRUSH KIT

SAN MARCO ASS-SAVER

winkelwaarde € 27,90

winkelwaarde € 19,90

winkelwaarde € 19,90

winkelwaarde € 7,95

MUC-OFF DUO CLEANING PACK

DUURSPORT ENERGY PACK

BBB OVALINTEGRATE POMP

ALPE D’HUZES ACTIE

winkelwaarde € 20,95

winkelwaarde € 12,97

winkelwaarde € 27,95

€ 19,95

€ 14,95

€ 19,95

€ 7,50 gaat naar een team of persoon naar keuze.

€ 19,95

€ 16,95

€ 22,95

Om abonnee te worden surf je naar www.wielrenblad.nl, vul de antwoordkaart elders in het blad in of bel met 0251-252350.

Prijzen zijn inclusief verzendkosten. Voor deze actie zijn de algemene voorwaarden van Soul Media actief.

81

€ 9,95

€ 15,00

Wielrenblad #1 — 2013

CUBe aGRee GtC aLLeMansVRiend

tekst: van onze testredacteur beeld: irmo Keizer

aFMOntaGe: TiAgRA GeWiCht: 8,7 KiLo WieLset: SHiMAno WH-R501 PRiJs: 1449 EURo

Zet drie fietsen op een rij, plak de merknaam af en je haalt de Cube er zo tussenuit. Met dank aan het uitgesproken design en opvallende kleuren. Het merk dat pas relatief kort bestaat heeft duidelijk met succes gewerkt aan de herkenbaarheid. Het is een uitgesproken karretje met - even afgezien van de afmontage - oog voor detail. Kijk eens naar de kleuren. Zwart-wit-blauw tot in de puntjes. Niet alleen het frame.

Cube gaat veel verder. Het blauw komt door de hele fiets subtiel terug. In de stuurpen bijvoorbeeld, of de achterpad, het zadel en de zadelklem. Zelfs de wielstickers van Shimano kleuren blauw. Over smaak valt niet te twisten, maar als je het gebruik ervan zo consequent doorvoert, verdient dat wel een compliment.

Cube viert dit jaar het twintigjarig bestaansfeest. Al is het Duitse merk pas sinds 2002 in Nederland te koop.

Marcus Pürner richtte Cube in 1993 op in Waldershof, een klein dorpje tegen de grens met Tsjechië aan. Het bedrijf, met inmiddels 230 mensen op de loonlijst, is daar nog steeds gevestigd. Cube levert meer dan 180 verschillende modellen in meer dan 40 landen, van racetot triatlonfietsen en van dames- tot kinderfietsen.

In het assortiment zitten zes verschillende Agree-modellen. De door ons geteste GTC is met 1449 euro de goedkoopste carbonracer op de prijslijst.

Via de GTC Pro, GTC Race, GTC SL en GTC SLT kom je uiteindelijk uit bij de GTC Di2 SLT, het topmodel uit de Agree-lijn met een elektronische Ultegra-groep van Shimano. Die laatste is met een prijskaartje van 3299 euro ruim twee keer zo duur als de gereden GTC. Een wereld van verschil, maar de basis van

82

de Agree-lijn is dezelfde: een monocoque carbon frame.

De Agree GTC is afgemonteerd met een complete Tiagra-groep, compact crank, Shimano WH-R501-wielen en Eastononderdelen. Schwalbe-bandjes met witte loopvlakken complementeren het plaatje. De derailleurkabels lopen buitenom het frame via de onderbuis naar achteren. De kabel van de achterrem loopt door de bovenbuis. Dit is een fiets waar niks mis mee is, maar echt warm worden we er niet van als we de fiets voor het eerst zien. We snappen dat je ergens op moet bezuinigen als je een carbon racer voor minder dan 1500 euro wil aanbieden, maar een duurdere groep had zeker niet misstaan op deze fiets. Het vloekt een beetje, het mooie frame met de goedkope groep.

Tot zover, onze theoretische beschouwing. Nu maar eens de weg op.

Eenmaal op de fiets valt meteen op dat de Agree geen racemonster pur sang is. Dit is geen knalharde racebak die zo hard mogelijk de hoek om wil. De RFR-geometrie zorgt voor een relaxte en comfortabele zitpositie. Niet al te diep gebogen, maar redelijk rechtop.

Je trapt de meters makkelijk weg, of het nou bergop gaat of niet. Dit is een tourmachine voor de relaxte rijder. Een allemansvriend die niet vliegt, maar wel stabiel rijdt.

D’r op & D’r over — Cube Agree

83

Wielrenblad #1 — 2013

tom Rustebiel

COLUMn

Tom Rustebiel is freelance auteur en productmanager bij een business school.

Was ooit Gronings kampioen, beperkt zich nu tot plaatsnaambordjessprinten.

Heimelijke ambitie: ooit de Bronneger Bult bedwingen.

84

Ullrichwinter Ronde van Lombardije. Ontmoetingsplek van melancholie, vergankelijkheid en schoonheid. Nog één keer trekt het peloton langs blauwe boorden en door roodbruine bossen. Deze koers is een ode aan het leven en afscheid van al wat geweest is.

De klokken op de Madonna del Ghisallo luiden niet alleen voor het peloton, maar ook voor mij de winter in. Daarna lonkt de leegte, de kroniek van de aangekondigde rondjes 31-blank en de strijd tussen drie dorpsgenoten in een sport die zichzelf veldrijden noemt.

De internationale wielerkalender bepaalt het ritme van mijn fietsseizoen. Na de Giro di Lombardia grijp ik nog regelmatig racer en crosser, genietende van een bijzonder fraaie nazomer. Het laagstaande strijklicht, het rood-bruin-groene decor en de zinnenprikkelende geur van de vallende bladeren maakten het tot een bijzonder aangenaam fietsseizoen. Met goesting fiets ik rond. Maar zo rond de Koppenbergcross, op Allerheiligen, kantelen de omstandigheden. Terwijl de regen tegen het raam gutst trekken besmeurde Vlamingen zich de bult bij Melden omhoog. Ik tel af, én weet dat de Omloop het Nieuwsblad nog tweeënhalve maand op zich laat wachten. Met frisse tegenzin waag ik me nu en dan nog buiten, voor korte ritjes op de weg of in het veld. Op nieuwjaarsdag is ‘meer fietsen’ steevast mijn belangrijkste goede voornemen.

De winter valt en ik geniet, wanneer ik ga mountainbiken in de sneeuw. Leuk voor de afwisseling, want zo vaak dalen die witte vlokken niet neer. Maar langzaam gaat het fout, loopt de verhouding tussen Moeder Natuur en de fietskalender spaak.

Het WK veldrijden komt en gaat, net als de Elfstedentochtdiscussie. Het weer blijft halsstarrig stabiel: -1, zwaarbewolkt met nu en dan wat sneeuw.

Het duurt twee weken, drie weken, een maand. De Omloop, de beloofde verlossing, wordt verreden bij vriestemperaturen.

Ik panikeer, sluit mezelf op en raak de fiets inmiddels al een maand niet aan.

Ook de daaropvolgende koersen worden afgelast vanwege sneeuw. Op Facebook tekent zich een schisma af. De ene helft van mijn ‘vrienden’ is op wintersport, de andere helft fietst in korte broek op Spaanse eilanden. Deed ik de jongste jaren ook, trouwens. Maar telkens was het weer in Nederland zo zacht, dat ik besloot een wintertje Groningen te doen. En dat loopt helemaal fout, blijkt nu.

Ik kijk naar buiten. Het is inmiddels half maart. Twee centimeter sneeuw. Lichte regen. -1. Zwaarbewolkt. De tijd staat al maanden stil. Zelfs La Primavera, de koers van de eerste knoppen in de bomen, een espresso op een terrastafel en dames met grote zonnebrillen, wordt ingekort vanwege sneeuw. Mijn traditionele houvast blijkt geen knip voor de neus meer waard.

Wanneer begin april de verlossing daar is en ik puffend en steunend weer op de Wilier klauter, weet ik dat ik er ondanks de beste voornemens wéér ben ingerold: de onvermijdelijkheid van de Ullrichwinter.

2 2 : 0 0 BESTELD M O R G E N I N H U I S W W W . D U U R S P O R T . N L

E

R

K

A

N

E

R

M

A

A

R

1

GRATIS BEZORGING

V O O R

V A N A F

1

D

E

S

N

E

L

L 5 0 . -

S

T

E

Z

I

J

N

& R E S S E L T S R DO N I K N A R D T R O P S AMACX

Isotonic Sportdrink 600 gr

Deze isotone drank helpt je om tijdens je training razendsnel het verbruikte vocht, energie en electrolyten aan te vullen. Wanneer je extra behoefte hebt aan vocht, bijvoorbeeld met warm weer, kies je voor een dorstlesser. Een sportdrank is meer geschikt voor trainingen en wedstrijden waarbij je voornamelijk behoefte hebt aan meer energie.

Makkelijk te doseren naar persoonlijke behoefte Bevat essentiĂŤle elektrolyten Heldere drank zonder kleurstoffen Zeer goed oplosbaar!

12,5 l Dorstlesser of 7,5 l Sportdrink

1x = 9,95 2x = 8,95 p/st

7.

95

3x =

BOOOM Pure Energy Bar De Pure Energy Bars onderscheiden zich van andere repen doordat zij niet smelten, zeer makkelijk weghappen, 100%natuurlijk en licht verteerbaar zijn. Daarnaast bevatten ze diverse essentiĂŤle voedingsstoffen die elke sporter nodig heeft tijdens een intensieve inspanning.

GRATIS KADO BIJ ELKE BESTELLING! W

W

W

.

SiS Go Gel

2+1

De Go Gel is een unieke kant-en-klare energy gel die zorgt voor meer energie en betere vochtopname.

Door de isotone formule levert de gel energie zonder de behoefte aan extra water.

GRATIS

1.

49

p/st

p/st

5+1

GRATIS

1.95

p/st

} D

U

U

R

S

P

O

R

T

.

N

L

Wielrenblad #1 — 2013

86

Beeldverhaal — Alpe D’HuZes

BEELDVERHAAL AlPE D’hUZES Acht Nederlandse overwinningen in de Tour de France zorgden er ooit voor dat de Alpe d’Huez werd omgedoopt tot Nederlandse berg. Toen sinds 1989 de Hollandse zeges uitbleven kleurde het oranje een beetje flets. Totdat Stichting Alpe d’HuZES er haar jaarlijkse evenement begon te houden.

Hoofdredacteur Rick Brauwers is op dit moment in training voor zijn deelname op 6 juni. In #2 lees je alles over zijn voorbereiding en ervaringen tijdens Alpe d’HuZES.

87

Wil jij ook de strijd tegen kanker steunen en een donatie doen aan Alpe d’HuZES? Wij maken het je gemakkelijk. Door nu een abonnement op Wielrenblad te nemen word je automatisch donateur. Wielrenblad doneert 50% van jouw abonnementsgeld aan Stichting Alpe d’HuZES op conto van jouw gekozen deelnemer. Wordt daarom nu lid en vul elders in dit blad de antwoordkaart in.

Kijk mee door de lens van Luc Lodder naar de vele duizenden mannen, vrouwen en kinderen die vorig jaar streden tegen de ziekte kanker.

Wielrenblad #1 — 2013

88

Beeldverhaal — Alpe D’HuZes

89

Wielrenblad #1 — 2013

90

Beeldverhaal — Alpe D’HuZes

91

Wielrenblad #1 — 2013

92

Beeldverhaal — Alpe D’HuZes

93

Wielrenblad #1 — 2013

WORd aBOnnee Van WieLRenBLad en OndeRsteUn een teaM OF PeRsOOn die GeLd inZaMeLt VOOR aLPe d’hUZes 3X WiELREnBLAD + ALPE D’HUZES ACTiE

3 x Wielrenblad Alpe d’HuZes actie

€ 14,85 € 7,50

totaal

€ 22,35

nu voor

€ 15,00

VooR € 15,00 € 7,50 gaat naar een team of persoon naar keuze.

OF 3x WieLRenBLad + CRANKBROTHERS MULTI-17 TOOL

KNOG STROBES

PEDRO’S PRO BRUSH KIT

KNOG MILKMAN SLOT

winkelwaarde € 27,90

winkelwaarde € 19,90

winkelwaarde € 19,90

winkelwaarde € 21,90

MUC-OFF DUO CLEANING PACK

DUURSPORT ENERGY PACK

BBB OVALINTEGRATE POMP

ALPE D’HUZES ACTIE

winkelwaarde € 20,95

winkelwaarde € 12,97

winkelwaarde € 27,95

winkelwaarde € 7,95

€ 19,95

€ 14,95

€ 19,95

€ 9,95

€ 19,95

€ 16,95

€ 22,95

Om abonnee te worden surf je naar www.wielrenblad.nl, vul de antwoordkaart elders in het blad in of bel met 0251-252350.

Prijzen zijn inclusief verzendkosten. Voor deze actie zijn de algemene voorwaarden van Soul Media actief.

94

€ 19,95

Etalage

ETALAgE

stiJLVOLLe WieLeRsieRaden

WieLeRKUnst Met een GROte K

De collectie sieraden van Michelle Repkes is gebaseerd op race-binnenbanden. Wie goed kijkt kan zelfs de bandenmaat achterhalen van deze stijlvolle sieraad met een dikke knipoog naar de koers. De ring is verkrijgbaar in staal (17,50) en zilver (89,50).

Kunstenaar Wil van der Laan is al lang geen onbekende meer in de wielerwereld. Als huisschilder van de UCI maakt hij fascinerende doeken en sculpturen. Van der Laan is een groot bewonderaar van de sport. Hij uit dit door zijn twee grote passies te combineren; de wielerkunst zijn verliefdheid op de koers. Zijn creaties sleuren je mee in het heetst van de strijd. Je ervaart de spanning bij de volgers en de hardheid van de wedstrijd. De geur van de renners die langsracen op de Noord-Franse kasseien is haast door het doek heen te ruiken.

www.chelledesign.nl

www.vanderlaan-art.com

Zo ziet wereldklasse eruit!

Kimera Road UD Team

www.koga.com

13031215-3_KOGA_Adv_Kim_Road_UDT_208x139.indd 1

95

15-03-13 14:55

SHOPGUIDE

Look

Giant

Koga

Bulls

Focus

500m2 fietsplezier en wellicht wel de mooiste fietsenwinkel van Amsterdam!

VERDOES FIETSEN

BEEKHOVEN BIKES

Drs. Bijlweg 242, Den Helder 0223-614 797 www.verdoesfietsen.nl

ZILVERSTRAAT 6

•

TELEFOON 072 515 26 84

•

Draaierweg 16, Amsterdam-Noord 020-6317120 www.beekhovenbikes.nl

WWW.BIKEACTION.NL

PIJNEN RACE

Molenstraat 4, Ossendrecht 0164-672763 www.pijnenrace.nl

tie

carbonrepara

Dealer van o.a. Specialized en Ridley

Speciaalzaak race en mountainbike.

Titel Tweewielerwinkel van het Jaar.

Service, kwaliteit en deskundigheid.

KIVADA WIELERSPORT

BIKES 4 YOU

Julianastraat 30, Middelrode 073-503 2500 www.kivada.com

OOK IN UW WINKEL 0251-674911 INFO@soulonline.nl

Weerdingerstraat 48 - Emmen 0591-514691 www.bikes4you.nl

BIKESHOP.NL

BIKESHOP.NL

BIKESHOP.NL

SHOPGUIDE

SHOPGUIDE

Cube|Cannondale|SNEL|29ers|Maatwerk|70 jaar|Kwaliteit|Vakmanschap |Service|Opmeting|Ook 2m.+

SNEL TWEEWIELERS

Amsterdamsestraatweg 414 abc, Utrecht, 030-244 1971 www.sneltweewielers.nl

We ride what we sell and sell what we ride...

Overtoom 488-490, Amsterdam www.kapteintweewielers.nl tel: 020 612 64 93

HAARLEM

WWW.BAKKERRACINGPRODUCTS.NL Notubes Custom wielsets 26”+29” vanaf 429,-!

GOED SPUL A bike behind the ‘dijk’.

RACEFIETSEN MOUNTAINBIKES PARTS

Gewoon voor heel snel spul!

De fietsspecialist van het noorden!

EGBERT EGBERTS

Hoofdstraat 63a, Borger 0599-234 224 www.egbertegberts.nl

HIGH END BIKE PARTS FOR HIGH END PEOPLE

Kerkplein 45a - 4421 AC Kapelle 0113 344445 - winkel@beebikes.com

Ir. v/d Banstraat 14 Petten T: 0226.381367 E: info@beukersbikecentre.nl

www.beukersbikecentre.nl

Wielrenblad #1 — 2013

de WinteR VOORBiJ Herinneringen aan pijnlijke voeten onder de douche vervagen. Het douchewater kleurde bruin, terwijl de tint van mijn benen tevoorschijn kwam. Op de kalender breekt inmiddels de lente aan. Nog even en het kleurverschil tekent zich weer af op mijn bovenbenen. Precies op de zelfde plek als vorig jaar. Het besef komt eindelijk binnen. De winter is voorbij.

CANYON ERGOSPEED. DE ULTIMATE MODELLEN MET VCLS POST 2.0

De Ultimate fietsen van het type Ultimate CF SLX 8.0 ES, Ultimate CF 9.0 ES en Ultimate AL 9.0 ES met Ergospeed uitrusting leveren n贸g meer rijcomfort.

De VCLS Post 2.0 (Vertical Comfort Lateral Stiffness), 25mm brede banden en het Canyon double wrap stuurlint worden standaard gemonteerd. Hiermee bespaar je energie, zelfs op de ruwste asfaltstroken.

Canyon Nederland & Belgie | netherlands@canyon.com of belgium@canyon.com | Servicecenter +31(0)30 888 1415 of +32(0)16980125 | www.canyon.com

canyon.com/ergospeed

theo bos | Propel advanced sl