ΑΣΤΡΑΙΑ
ΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ
ΑΣΤΡΑΙΑ
ΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ
Ομηρική Πολιτεία Εκδόσεις Ανατολικός 2014
Τα έσοδα θα διατεθούν για τη στήριξη της Ιδέας της Ομηρικής Πολιτείας 0|2. Οι Σταθμοί του Οδυσσέα. Δεύτερο βιβλίο της σειράς: Ομηρική Πολιτεία: Ομηρικά Έπη, Ελληνική Μυθολογία Σε σύγχρονη ερμηνεία Copyright: Αστραία, Ομηρική Πολιτεία, 2014 astrea.astrea.a@gmail.com Επιμέλεια: Πέτρος Τσαπίλης Τυπογραφική επιμέλεια/Εξώφυλλο: Εκδόσεις Ανατολικός Πίνακας εξωφύλλου-Το Τόξο των Ομηρικών Επών και Προσωπογραφία Αστραίας: Οδυσσέας Άννινος Τα πνευματικά δικαιώματα του συνολικού έργου που ξεκίνησε στο διαδίκτυο από τις αρχές Φεβρουαρίου του 2008 με σκοπό την παρουσίαση των Ομηρικών Επών με πρωτότυπο, βιωματικό τρόπο σε μία παράσταση ομηρική που θα συνέδεε το χθες, το σήμερα και το αύριο στη διαχρονική ερμηνεία τους, μεγίστης σπουδαιότητος και σημασίας τους, είναι creative commons. Δεν επιτρέπεται η εμπορική χρήση, διασκευή, αλλοίωση του νοήματος του περιεχομένου, επιτρέπεται όμως η αναδημοσίευση μέρους του με την αναφορά στην πηγή: http://homerworld.blogspot.gr/p/blog-page_86.html Ομηρική Πολιτεία http://homerlands.wordpress.com/ parea2010@gmail.com Θεσσαλονίκη 28ης Οκτωβρίου 32 Τ.: 2310.832969 / 6972479516 Εκδόσεις Ανατολικός Λέκκα 23-25, Αθήνα Τ.: 210. 3827910 / 210. 6776303 www.anatolikos.gr ISBΝ: 978-618-5136-01-7
Αφιερώνεται στον πατέρα μου τον Λεωνίδα, τον Δον Λεόν, τον Λέανδρο Λαμπρινό και το ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΟΜΗΡΙΚΟ. Σε κατάθεση ανακεφαλαιωτική με τρόπο οδυσσειακό Ήταν αρχές του 2008 όταν ξεκίνησε στο διαδίκτυο η παρουσίαση των Ομηρικών Επών με τρόπο βιωματικό από τους Πολεμιστές της Λάϊον στον Καιρό του Τόξου σε σύγχρονη ερμηνεία και σύνδεση με το προσωπικό και το συλλογικό επίπεδο. Η συμβουλή του Δον Λεόν ήταν η εξής: Ακολούθησε, μου είπε την ερμηνευτική ελικοειδή του ομηρικού μονοπατιού γραμμή. Ο Οδυσσέας στο νησί των Φαιάκων ανακεφαλαιώνει τη ζωή του και τα αξιοσημείωτα γεγονότα της ζωής τους μπροστά σε ένα αλκίνοο κοινό με περιγραφή καταγραφή και έντιμη αυτοκριτική πριν στο νησί της Ιθάκης μεταβεί. Ακολούθησα τη συμβουλή του και την… ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΑ. Οι αλκίνοες σκέψεις των ενάρετων ανθρώπων μαζί με τα διαδικτυακά γρήγορα πλοία των Φαιάκων, αυτά που δεν χρειάζονται τιμόνι για να βλέπουν στο σκοτάδι, με εξετάσανε, με ακούσανε προσεκτικά και με στείλανε στην Ιθάκη με ΔΩΡΑ πολλά. Έτσι έφθασα στο νησί που αγαπώ τόσο πολύ και σε μια Πολιτεία Μυθική, την Ομηρική. Αυτή είναι η ιστορία μου…
ΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ Αμητήρες, Θεριστές Θέρους ΤΟ ΤΟΞΟ Ο δρόμος του Ήλιου και ο τρόπος του Οδυσσέα Στο νησί των Κικόνων Ο δρόμος προς την Ιθάκη περνάει από τους Κίκονες Αξιοσημείωτα γεγονότα και Σταθμοί Η Πάλη των Πάλεων Στο νησί των Λωτοφάγων Στο νησί του Αιόλου Στην σπηλιά του Κύκλωπα Το νησί του Ήλιου Οι Λαιστρυγόνες Η Σκύλλα και η Χάρυβδη Η Κίρκη και ο Άδης Οι Σειρήνες Η Καλυψώ Διάλογος με την Καλυψώ για την εξουσία Το νησί της Καλυψούς και η κυριαρχία του κόσμου Για το Όνειρο με την Καλυψώ Στο νησί των Φαιάκων Ιθάκη, το ιθύ νησί του πολεμιστή Γράμμα στον Τηλέμαχο... Στο καλύβι του Εύμαιου Ιθάκη, ένα όνειρο καρδιάς Ανακεφαλαίωση: Μια Πράξη αναμόρφωσης Οδυσσέας και Ηρακλής
9
Πρόλογος
Αμητήρες, Θεριστές Θέρους Συνέντευξη με τον νικητή του διαγωνισμού: Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΟΥ ΤΟΞΟΥ Βρήκαμε τον Λέανδρο Λαμπρινό ταξιδεύοντας με τα φτερά της επιθυμίας ανάμεσα από παράλληλα σύμπαντα και τις γραμμές του χρόνου και του χώρου σε ένα ομηρικό παγκάκι, απλό και λιτό. Νοτόθεν του γυρισμού στην άκρη ενός αιγιαλού μιας Μυθιστορηματικής Αιγηίδος να ατενίζει το Όνειρο μέσα από τις απόρροιες του Αετού. Πλησιάσαμε προσεχτικά απαλά, ιχνηλάτες του απείρου, ακολουθώντας τα αντίστροφα ίχνη του στις μύτες των ποδιών μας προσέχοντας μη τυχόν και ποδοπατήσουμε αδέξια τα Όνειρα του. Θάλεγε κανείς πως μας περίμενε γιατί μας υποδέχθηκε ζεστά και φιλικά. -Καλώς ήλθατε, μας είπε στις εύφορες πεδιάδες των πεδίων της Ύλης από τις απρόσιτες κορυφές της Ενέργειας μιας μοναχικής συνείδησης. Τι μπορώ να κάνω για σας; Στις προσταγές σας... Ο Λουί Μάικλ Λεόν, το μικρό λιονταράκι της παρέας μας έτρεξε και χώθηκε στην αγκαλιά του τρισευτυχισμένο και ο Δον Λεόν το χάιδεψε στοργικά και το κράτησε κοντά του. Εγώ κάθισα δίπλα του και έριξα μια τελευταία ματιά στις ερωτήσεις και στις σημειώσεις μου με μια κρυφή αγωνία για τις απαντήσεις του.
10
Να ρωτάς όταν είσαι… απελπισμένος μου είχε πει κάποιος αξιοσημείωτος άνθρωπος που είχα συναντήσει παλιά. Να ρωτάς όταν οι απαντήσεις είναι για σένα ζήτημα ζωής ή θανάτου. Μη ρωτάς για να φλυαρείς, μη ρωτάς για να σκοτώνεις τον χρόνο σου, μη ρωτάς αν δεν μπορείς να καταλάβεις τι ρωτάς και αν δεν είσαι έτοιμος τις απαντήσεις να κατανοήσεις. Τότε όχι μόνο τις δικαιούσαι αλλά θα αναβλύσουν από μέσα σου σαν το καθαρό γάργαρο νερό μιας κρυστάλλινης πηγής, όλες τους. Συνεπής με αυτό το πνεύμα των στοχευμένων αναζητήσεων συνέχισα τις ερωτήσεις. -Φαίνεται πως συμπαθείτε τα παγκάκια πολύ, άραγε γιατί; -Όχι μόνο εγώ, με ελαφρό μειδίαμα, μου απαντά, πάρα πολύς κόσμος, ποιητές, φωτογράφοι, φιλόσοφοι, μάγοι, ηθοποιοί, επαναστάτες της συνείδησης, καλλιτέχνες, τους έχουν μια προτίμηση περισσή. Ίσως γιατί συγκεντρώνουν την ελεύθερη ροή των ενεργειακών πεδίων στο παράθυρο της όρασης και σταθεροποιούν το σημείο της αντίληψης σε νέες θέσεις αντιληπτικότητας. Εξ άλλου έχουν πάντα μια ρομαντική χροιά για αθεράπευτα ρομαντικούς ονειροπόλους… εξερευνητές της γνώσης από τα χρόνια τα παλιά. -Σε σχέση όμως με τα Ομηρικά Έπη και το θέμα που διαπραγματεύεσαι, εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς που βρίσκονται παγκάκια στα Ομηρικά Έπη; Έχουμε νησιά πλοία δένδρα πολλά, ανάκλιντρα, θρόνους αλλά παγκάκια δεν έχουμε. Που κάθονται οι ομηρικοί ήρωες όταν διαλογίζονται ατενίζοντας την ενεργό πλευρά του απείρου; -Οι ομηρικοί ήρωες δεν κάθονται μόνο, πολεμούν, ταξιδεύουν, τραγουδούν, μιλούν, σκέπτονται, χειρωνακτούν, περπατούν, βαδίζουν δρόμους, μονοπάτια δύσβατα, κολυμπούν, κωπηλατούν. Όταν κάθονται, κάθονται σε μια ελιά μαζί με την
11
Αθηνά, το δε παγκάκι το φτιάχνουν μόνοι τους, από γη, χώμα, ξύλο, μέταλλο και βάζουν μια πινελιά από σύννεφο χρυσό. Έχουν πάντα ένα σοβαρό λόγο να πεθάνουν ή να μείνουν ζωντανοί καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού σε μια ομηρική διαδρομή. Και, εκτός από τα παγκάκια, φτιάχνουν και γέφυρες σμιλεύοντας το χρόνο, το χώρο, τον ήχο, το γνωστό, το άγνωστο και τη σιωπή -Για τον Όμηρο λέγονται πολλά και το Ομηρικό ζήτημα ανοίγει μέτωπα και παράθυρα πολλά. Ο Όμηρος είναι τελικά ο ίδιος ο Οδυσσέας; -Ο Όμηρος είναι ο Ερμής, αφού είναι ο Λόγος που τον εκφωνεί, ο Εύμαιος που τον εκμαιεύει, η Αθηνά που τον φιλτράρει σοφά, ο Τηλέμαχος που τον τοξεύει από μακριά, ο Λαέρτης που τον σηκώνει για τον λαό ψηλά, η Πηνελόπη που τον ξετυλίγει συνδετικά, η Ελένη που τον φωτίζει λαμπάδα πολιορκητικά, ο Οδυσσέας που τον χειρίζεται αποτελεσματικά, ο Ζευς που τον ενώνει και τον διαιρεί, τον συνθέτει και τον αναλύει πολυμήτις σε ορέων κορυφές του νου ηγετικά. Η αρνητική του εξίσωση, η σκιά, είναι ο Πάρις που τον κλέβει, ο Έκτωρ που τον κλέφτη προστατεύει, ο Πρίαμος που εξαγοράζεται και τον χρησιμοποιεί για να κλειστεί σε μια άνομη πόλη πλουτοκρατική, ο Αγαμέμνων σε ηγεμονική υπερβολή, οι μνηστήρες οι δούλοι υπερφίαλοι και καταχρηστικοί, ο Ίρος ο Θερσίτης γυρολόγοι ανόητοι και φθηνοί, ο Μελάνθιος, η Μελανθώ σε γραμμή προδοτική. Ο Οδυσσέας είναι ένας άνθρωπος της γνώσης και η ανθρώπινη ζωή συνεχής πορεία μιας Ιλιάδος και μιας Οδύσσειας μαζί. -Το θέατρο αντιγράφει τη ζωή ή η ζωή το θέατρο; Ένα θεατρικό ερώτημα που το ευρύ κοινό απασχολεί. -Η κλασική τυπική απάντηση θα ήταν το ότι το θέατρο αντιγράφει τη ζωή, όμως οι πολεμιστές αποφεύγουν τα
12
στερεότυπα σχήματα και τις φράσεις κλισέ. Άλλωστε ο σύγχρονος σκηνοθέτης του Ανώνυμου Σαίξπηρ το τοποθετεί σε μία νέα εκδοχή. Ο Σαίξπηρ έγραφε θεατρικά έργα και η ζωή τα αντέγραφε αμέσως. Το ερώτημα είναι παλιό και ο Πλάτων απαντά με τρόπο υπερβατικό. Οι άνθρωποι και η ζωή αντιγράφουν αρχέτυπα από τον κόσμο των Ιδεών στο πεδίο της Ύλης. Ο Όμηρος περιέγραψε, κατέγραψε αυτές τις αρχετυπικές Μονάδες στο Ομηρικό Θέατρο των μεγάλων παραστάσεων και η ανθρωπότητα τις αντιγράφει με σπουδή στου χρόνου την αντιστροφή. -Τι σημαίνει αντιστροφή του χρόνου; -Σημαίνει ταξίδι στον χρόνο με όχημα τη συνείδηση. Είναι εφικτό εφ’ όσον το σκάφος του νου, δενδρίτες και νευρίτες, είναι γερό. -Η ανθρώπινη ζωή είναι μια Ιλιάδα και μια Οδύσσεια; Όμως οι ανθρώπινες ζωές δεν μοιάζουν απελπιστικά, σχεδόν όλες ίδιες είναι; -Μοιάζουν εκείνο όμως που διαφέρει, είναι τα αξιοσημείωτα γεγονότα και είναι ακριβώς αυτά που καθορίζουν τους σταθμούς σε μια βιογραφία και αυτοβιογραφία και κάνουν τη διαφορά. Για να είναι "σταθμοί" και αξιοσημείωτα τα γεγονότα θα πρέπει με το Πνεύμα να έχουν συνδεθεί και με μια αψογοσύνης αληθινή επιλογή, διαφορετικά είναι αυτάρεσκες ιστορίες ενός μικρού βεληνεκούς «εγώ και εγώ» σε πόζες ασυμμάζευτης αυταρέσκειας. -Το βιογραφικό που αναφέρεις στους σταθμούς σου είναι αληθινό ή απλώς ένα μυθιστόρημα ρομαντικό; -Είναι αληθινό, με κάποιο τόνο ποιητικό από τις δύο πλευρές, στο αρσενικό και το θηλυκό. Όλα τα πρόσωπα και οι καταστάσεις δεν είναι συμπτωματικές αλλά πραγματικές. Τα ψέματα είναι για όσους νομίζουν πως είναι αθάνατοι, για τους
13
θνητούς ανθρώπους η ΑΛΗΘΕΙΑ μόνο κάνει τη ζωή του ζωντανή και πραγματική και γνέφει με το βλέμμα την πρόθεση του πολεμιστή. -Λατρεύεις όμως τον σουρεαλισμό, είναι ολοφάνερο αυτό σε όλο το έργο; -Ναι, όταν ορίζεται ρητώς, "ως έτσι", και όχι όταν χρησιμοποιείται σαν άλλοθι και δικαιολογίες να καλύψει πράξεις με τρόπο ιταμό. Ο σουρεαλισμός δικαιολογείται σε μια θεατρική σκηνή, είναι αλληγορία μεταφορά και παρομοίωση όχι όμως και εκτός σκηνής στην πραγματική ζωή. -Ποιος είσαι τελικά, τι είσαι; -Αυτή είναι μια Δομιτιανή ερώτηση; με ερωτά αινιγματικά -Όχι, γιατί δεν θέλω να δώσεις μια Κελσιανή απάντηση. Απαντώ θαρρετά. - Θα δώσω τότε μια Ομηρική ΘΕΣΗ απάντηση ΦΙ. ΕΙΜΑΙ το Όνειρο της Αστραίας, το ΤΟΞΟ και το ΒΕΛΟΣ της, απαντά ορμητικά. Με ονειρεύτηκε ένα βράδυ απελπισμένη και με κράτησε σε μια θέση αντίληψης σταθεροποιημένη. Είδε τους άντρες γύρω της χωρίς καρδιά, να ξεμένουν, να χάνονται χωρίς σκοπό και προορισμό, τις γυναίκες χωρίς μυαλό, τα παιδιά χωρίς τους γονείς τους, το παλάτι του νου ρημαγμένο, τη χώρα έρημη, τη γη λεηλατημένη, τα ποτάμια, τις θάλασσες, τα δάση να ρυπαίνονται χωρίς σεβασμό στην Φύση και με έπλασε από γη νερό φωτιά και αέρα σε πρότυπο ηρωικό. ΕΙΜΑΙ η ΔΥΝΑΜΗ, η ΔΙΑΥΓΕΙΑ, Η ΑΦΟΒΙΑ, η ΑΕΙΘΑΛΗΣ ΝΕΟΤΗΤΑ, η ΣΑΙΤΙΑ. Έβαλε ατρόμητη ενδρομίς στα πόδια, υποδήματα κυνηγετικά, με κυνήγησε, με έπιασε, χωρίς να με πληγώσει, με χάιδεψε απαλά και μετά με άφησε ελεύθερο να τρέχω σαν ένα όμορφο ελάφι σε λιβάδια ομηρικά θαυμαστά.
14
Ο Μάικλ είχε αποκοιμηθεί στην αγκαλιά του σαν μωρό και οι τρεις μας κοιτάξαμε το ΝΟΤΟ ατενίζοντας ένα ροδοδάκτυλο ξημέρωμα καλοκαιρινό. Το δέντρο δίπλα μας, της ΑΘΗΝΑΣ, μας κοίταξε και αυτό σκεφτικό σιγοτραγουδώντας ένα νέο σύγχρονο τραγουδάκι από παλιό αρχέγονο σκοπό…. Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη Βάλε στην τσέπη σου ένα διφραγκάκι μικρό Να σ’ ακολουθώ Βάλε και μια φλόγα στην καρδιά σου Να σε φωτίζει άστρο λαμπερό Τα βράδια της μοναξιάς σου Σε ταξίδι μακρινό Πάρε και ένα κούτσουρο από την Παγγαία γη Και ένα κοχύλι από τη θάλασσα την Τηθύ Όπου και πας με το πλοίο ΑΓΩΝΙΑ πάντα κάτι θα σε πληγώνει σε μια αβάσταχτη νοσταλγία Κλείσε στην ψυχή σου μια πατρίδα Και Ονειρέψου μια Επιστροφή με πραγματική ΦΑΙΑ ΟΥΣΙΑ
ΝΟΤΟΘΕΝ του γυρισμού…
15
ΤΟ ΤΟΞΟ Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη όλους τους χαρακτήρες να εύχεσαι να συναντήσεις για να ολοκληρώσεις μια περιγραφή, κατάθεση, καταγραφή, σε προσωπική συλλογική και ιστορική συνδετική διαδρομή. ΕΛΖΙΝ
Ο μεγάλος πρωταγωνιστής των Ομηρικών Επών είναι ο ΛΟΓΟΣ. Δυναμικός, μαχητικός, λογικός, εύστροφος, συναισθηματικός, καθαρός, τακτοποιημένος, βαθύς, μυστικός, ρομαντικός, πολεμικός, ηγετικός, διακριτικά ενωτικός. Κυρίως ΕΝΟΠΛΟΣ με οπλισμό τονισμό αρμονία και ρυθμό μουσικό. Πανταχού παρών και τα πάντα ερμηνευτικά εξηγών, μαχόμενος από κοντά Αγχέμαχος και από μακριά Τηλέμαχος. Τα πάντα να συμβαίνουν, να λαμβάνουν χώρα και χώρο εξ αιτίας του στον αέναο χορό των λέξεων του κοσμικού ήχου της συμπαντικής δημιουργίας. Τι κάνει ο Οδυσσέας όταν φθάνει στην Ιθάκη; Όταν ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη, η μεγίστη επιθυμία του δεν είναι παρά να πάρει πίσω τον κόσμο που του έκλεψαν και ό,τι του ανήκει και ξεκινά από τις ΛΕΞΕΙΣ του, την έννοια και τη σημασία τους. Λέξεις όπως ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΠΑΤΡΙΔΑ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΤΙΜΗ. Γιατί πρώτα σου κλέβουν τις λέξεις και μετά τα ΟΝΕΙΡΑ και τη ΖΩΗ. Νοτόθεν ενός γυρισμού
17
Εισαγωγή
Τα Ομηρικά Έπη είναι η κατάθεση ενός ανθρώπου της γνώσης στον Αετό που βρίσκεται παρά τους πόδας του Διός του καθαρού, της ολύμπιας κεφαλής, του ανθρώπου του ΝΟΗΜΟΝΟΣ, homo sapiens Νου, του Ομήρου ποιητή. Με σκοπό συνδέοντας αρμονικά τα συλλογικά και προσωπικά και ιστορικά αξιοσημείωτα γεγονότα της εποχής του να απελευθερώσει τον ανθρώπινο νου μυαλό και να απελευθερωθεί και ο ίδιος σε πορεία γνώσης και αυτογνωσίας. Σμιλεύοντας τον εαυτό του και μια άμορφη μάζα ποδηγετούμενη με 12 πελέκεις, τσεκούρια, 12 ενεργειακά κέντρα σε μορφή ύλης ΟΜΟΡΦΗ ενδελεχή. Με ένα εκρηκτικό ηφαιστειακό σφυρί την ευφυΐα να κάνει σοφία, σοφή να εξέλθει από ένα κεφάλι πολύ βαρύ. Ως άνθρωπος της γνώσης, ο Όμηρος υιοθέτησε προφορική διδασκαλία, τότε που οι ΛΕΞΕΙΣ διατηρούσαν ακέραιη τη δύναμή τους και ο ΛΟΓΟΣ δημιουργούσε. Γράφηκαν αργότερα, όταν οι Λέξεις άρχισαν να κλέπτονται και να αλλοιώνεται το νόημα και η σημασία τους. Και ο Λόγος σε μαλαματένια λόγια να αποδεικνύεται μεγάλος δυνάστης καταχραστής και κλέφτης, ΤΡΩΑΣ και ΑΝΤΙΝΟΟΣ, έχοντας πάντα μια ΑΝΤΙΘΕΣΗ και σπανίως ορθή θέση του ΝΟΥ. Θέμα Τα τρία επίπεδα της Γνώσης, το Γνωστό, το Άγνωστο και αυτό που δεν μπορεί να γίνει γνωστό με την ανθρώπινη μορφή, καθιστούν το πεδίο της δυσπρόσιτο για όποιον θελήσει να την
18
εξερευνήσει και οι εχθροί της γνώσης είναι 4 και μεγάλοι πολύ. Ο φόβος, η διαύγεια, η δύναμη και τα γηρατειά. Ο φόβος θα εμποδίσει κάποιον να εισέλθει στο Λαβύρινθο της Γνώσης του Γνωστού και θα μείνει απ’ έξω, τα σπουδάγματα και τα γράμματα, τα μαθηματικά, την επιστήμη, τη φιλοσοφία τη λογοτεχνία, με απόγνωση να κοιτά. Αυτοί που θα εισέλθουν δύσκολα θα εξέλθουν αν τους διαδρόμους και τα θέματα με ένα ΜΙΤΟ δεν συνδέσουν και ο Μινώταυρος θα καραδοκεί να τους αφανίσει στη στιγμή. Ο Οδυσσέας, οδυσσάμενος νους του ανθρώπου, παίρνοντας την Τροία και εξερχόμενος από το Λαβύρινθο αρχίζει μια επιστροφή με φίλους και συντρόφους αρκετούς σε 12 νησιά, της συνείδησης που προσπαθεί να βρει και να κατανοήσει. 12 ΣΤΑΘΜΟΥΣ στεριάς στερεούς που αναδύονται από τα ποσειδώνεια νερά του ασυνείδητου συλλογικού της κάθε εποχής. Σε κάθε σταθμό χάνει συντρόφους και φίλους μαζί με τα λάθη του και τα ελαττώματα τους σε μια δύσκολη πορεία γνώσης και αυτογνωσίας. Στο τέλος, θα απομείνει μόνος και με μια αυτοσχεδία από την Καλυψώ θα φθάσει στην Σχερία των ΑΛΚΙΝΟΩΝ ανθρώπων, τον προτελευταίο σταθμό. Καθ’ όλη τη διάρκεια της επιστροφής έχει ανελέητο διώκτη τον Ποσειδώνα, κυρίαρχο των υδάτων, το θυμικό, και ένα συναίσθημα θολό. Στο τέλος, εισερχόμενος σε ένα παλάτι, με τα ΝΙΠΤΡΑ το φιλτράρει σε ομηρική διήθηση σε διαυγές και καθαρό. Ο ΕΡΜΗΣ, η ερμηνεία, τον βοηθούν και η ΑΘΗΝΑ, η έμφυτος σοφία, τον καθοδηγούν. Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ ξετυλίγοντας μια ανέμη ενός ΠΗΝΙΟΥ, λειτουργεί σαν φάρος για να μη, στα κύματα ενός αγρίου θυμικού, χαθεί. Φθάνει στην Ιθάκη έχοντας νικήσει το φόβο, τη διαύγεια, τη δύναμη αλλά όχι τα γηρατειά.
19
Έχει συνδέσει όμως το Γνωστό και το Άγνωστο σε 12 γέφυρες με οριζόντια και κάθετη ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ σε αξιοσημείωτους σταθμούς, γεγονότα ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ. Μεταμφιεσμένος σε ανώνυμος ζητιάνος παρατηρεί όλους τους μικρούς και μεγάλους τυράννους της κάθε ανούσιας εξουσίας, παλαιούς «φίλους και συντρόφους του», θρονιασμένους στην πατρίδα του, στη χώρα του, στο παλάτι του, στο σπίτι του, να τρώνε και να πίνουμε και να τον χλευάζουν, να τον λοιδορούν υπερφίαλα και αλαζονικά. Ο Όμηρος, όπως κάθε αυθεντικός, αληθινός άνθρωπος της γνώσης, δεν μπορεί να γίνει μαστροπός της και ίσως για αυτό το λόγο παραμένει αξιοπρεπής αλλά όχι πλούσιος σε ευρώ και χρήματα πολλά. Όπως όμως ο κάθε άνθρωπος της γνώσης θαρθεί σε σύγκρουση όχι μόνο με όλο το θρησκευτικό και πολιτικό σύστημα της κάθε εποχής, τον ΑΝΤΙΝΟΟ και τον ΕΥΡΥΜΑΧΟ, αλλά και με την παγιωμένη διαμόρφωση της κοινωνικής σκουριασμένης αντίληψης, τους υπόλοιπους ΜΝΗΣΤΗΡΕΣ και ΔΟΥΛΟΥΣ, που τους υπηρετούν. Στο τέλος όμως, ο Όμηρος Οδυσσέας τεντώνοντας το καμπύλο ΤΟΞΟ και περνώντας το ΕΥΘΥ ΒΕΛΟΣ σε μια άλλη οκτάβα θα ανεβεί και ως ΗΡΑΚΛΗΣ την ΗΒΗ νικώντας, τα γηρατειά, τον 4ον εχθρό της γνώσης θα νυμφευτεί. Επίλογος Η ακροτελεύτια διάταξη της ω ραψωδίας της Οδύσσειας είναι η υπογραφή της ειρήνης με επέμβαση-παρέμβαση της Αθηνάς, της σοφίας ενός καθαρού Ζήνοος ΝΟΥ, η οποία είναι παρούσα μαζί με τον Ερμή, την Ερμηνεία, καθ’ όλη τη διάρκεια της οδυσσειακής επιστροφής στο κτήμα, ομηρικό απόκτημα του Λαέρτη. Τρεις ηλικίες και γενεές συναντιούνται για να
20
πολεμήσουν μαζί και είναι η πιο συγκινητική στην Οδύσσεια στιγμή. Πατέρας, παππούς και εγγονός, και είναι η στιγμή που ενώνεται και ξεσηκώνεται ο ΛΑΟΣ γιατί ΛΑΕΡΤΗΣ είναι αυτός που τον εγείρει. Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ οδυσσάμενος δεν απευθύνθηκε σε αυτόν το λαό που είχε καλέσει σε συνέλευση ο ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ, που μάχεται από μακριά παρά μόνο μετά τη μνηστηροφονία. Όχι γιατί δεν ήταν δημοκράτης και οπωσδήποτε δεν υπήρξε και δεν μπορεί να γίνει ποτέ λαϊκιστής αλλά γιατί γνωρίζει τις αδυναμίες και τα προβλήματα της ανθρώπινης φύσης σαν νέος Θουκυδίδης σε ιστορική της μνήμης καταγραφή. Ο Όμηρος τους σκοτώνει ως Οδυσσέας στο πνευματικό επίπεδο όχι στο φυσικό. Στο φυσικό σκοτώνονται από μόνοι τους με την άδεια ζωή τους, άδεια κελύφη, ‘περιπατώντες νεκροί’. Μεγάλος πολεμιστής του πνεύματος και του φωτός, τους εγκαλεί με τα ΟΝΟΜΑΤΑ τους, τους σκοτώνει περιγράφοντας το χαρακτήρα τους και τα ελαττώματα τους και μετά καλεί το Λαό σαν Λαέρτης στο ΚΤΗΜΑ του, «κτήμα εσαεί» για την ανθρωπότητα και ΔΩΡΟ να υπογράψουν την ΕΙΡΗΝΗ. Ο Όμηρος ως μεγάλος πολεμιστής του Πνεύματος επιθυμεί την ΕΙΡΗΝΗ, δεν είναι πολεμόχαρος, αλλά, όπως και ο κάθε μεγάλος πολεμιστής μπορεί να την υπερασπίζεται και ξέρει να ΠΟΛΕΜΑ. Για την αξιοπρέπεια και την ανθρωπιά. Ο Οδυσσέας Όμηρος, είναι ο αγαπημένος της ΑΘΗΝΑΣ, της θεάς που αντιπροσωπεύει τη νόηση, υπέρτατη αρχή του ανθρώπου, τη σοφία που αποκτά από τις εμπειρίες της ζωής και τη ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ της τέχνης του πολέμου. Της θεάς που μελετά τον εχθρό και τον πολεμά με τα ίδια του τα όπλα γιατί η
21
σοφία είναι πάντα ένοπλη και η δικαιοσύνη κρατά σπαθί, διαφορετικά θα ήταν απλώς με τη ζυγαριά μπακαλική. «Η ανθρωπιά άοπλη συντρίβεται και ένοπλη αυτοαναιρείται». Ο ΛΟΓΟΣ του είναι ΕΝΟΠΛΟΣ και ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ. Εύστοχος και αποτελεσματικός με ΟΠΛΙΣΜΟ όπως και η μουσική. Άλλωστε ο Απόλλων όταν δεν κρατά τον ΤΟΞΟ έχει το δοξάρι του λυράρη και το σύμπαν με τις νότες-ακτίνες του δονεί. Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ στην Οδύσσεια του αρχίζει με τις επισκέψεις εξερευνήσεις σε βάρβαρους ΚΙΚΟΝΕΣ λαούς και τελειώνει στην Ιθάκη του, εκεί που τον στέλνουν οι αλκίνοες σκέψεις των Φαιάκων με τα λευκά συνταγματικά χαρτιά της Λευκοθέης και τα ταχύτατα τηλεπικοινωνιακά πλοία τους. Αρχίζει και τελειώνει με τις Ομηρικές Ραψωδίες ενός πλούσιου ΛΟΓΟΥ δυνατού πολύ για να ξαναρχίσει, με ένα ελεύθερο ποιητή που παίρνει πίσω ό,τι του ανήκει, ΝΕΟΣ πάντα, λαμπερός, φωτεινός, εύστοχος, σαν άρχων του Λόγου Ερμής, θεός και κύριος του ΤΟΞΟΥ, Απόλλων Δήλιος της συνείδησης μιας ακτίνας ΦΩΤΟΣ, ΕΜΜΟΥΣΟΣ, αρμονικά ευθυγραμμιστικός. «Τη χελώνα την έκανε λύρα ο Ερμής, ο κύριος του Λόγου και τη χάρισε στον Απόλλωνα, τον κύριο του Τόξου, έτσι ο λόγος όταν δεν είναι ράβδος και σπαθί γίνεται αρμονία σφαιρών, Μνήμη ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ και μελωδική Μουσική». Λέανδρος Λαμπρινός, 21 Μαρτίου 2014, για την Ομηρική Πολιτεία. Περίληψη του άρθρου για το διαγωνισμό του τόξου
22
Ο δρόμος του Ήλιου και ο τρόπος του Οδυσσέα Γνώση: Στοχεύοντας στο κέντρο του κύκλου! Το σύμβολο του Ήλιου, είναι ένας κύκλος, με το σημειακό του κέντρο. Όλα τα σημεία της περιφέρειας απέχουν το ίδιο από αυτό το κέντρο. Μεγαλώνοντας η ακτίνα, αυξάνει η συμπεριεκτικότητα της συνείδησης. Όλη η πορεία του Οδυσσέα, του Ηλιακού Ανθρώπου, είναι να δει, να στοχεύσει, να βρεθεί εκεί, να γίνει ένα με αυτό. Να γίνει ο Ήλιος μιας φωτισμένης και λαμπερής Συνείδησης. Γι’ αυτό το λόγο χρησιμοποιεί στη τελική φάση, το Τόξο του Απόλλωνα, που παρ’ όλο που ο ίδιος ο Απόλλων δεν πρωταγωνιστεί ακριβώς καθ’ όλη τη διάρκεια της Οδύσσειας, στο τέλος έχει τον τελευταίο λόγο. Ο διαγωνισμός του Τόξου γίνεται τη Νουμηνία, στη διάρκεια της Ν. Σελήνης και κοντά στην πιο μεγάλη νύχτα του χρόνου, στη γιορτή του. Στη γιορτή της γέννησης του Θεού Ήλιου Απόλλωνα! Όλη η πορεία του Οδυσσέα, είναι μια διαδρομή στη Γνώση και στα μονοπάτια της. Όμως τι είναι Γνώση; Πώς προσεγγίζεται; Πώς μπορεί να Γνωρίσει κάποιος; Τι είναι Αλήθεια ; Πώς να ξεχωρίσει κανείς το ‘είναι’ και το ‘φαίνεσθαι’ των πραγμάτων; Η Γνώση, όταν την πρωτοκοιτάξει κανείς, είναι ένας τεράστιος Λαβύρινθος, με τον τρομερό Μινώταυρο να καραδοκεί. Ελάχιστοι πλησιάζουν και ακόμη πιο ελάχιστοι βγαίνουν σώοι από εκεί. Η πρώτη προσέγγιση του ανθρώπου Οδυσσέα, θα γίνει με τη μορφή του Θησέα, που θα τον
23
εξερευνήσει με τη βοήθεια μιας γυναίκας και ενός Μίτου. Από εκεί και μετά θα υψωθεί και θα τον βλέπει πάντα πανοραμικά και από ψηλά, με τα Φτερά του Δαίδαλου. Στη συνέχεια θα οργανώσει τη δράση του σε 12 σημεία και σταθμούς και με τη βοήθεια μιας θεάς θα φθάσει το στόχο του. Ενώ μια άλλη γυναίκα, η Πηνελόπη θα ξετυλίγει το κουβάρι… του Πηνίου. Στόχος είναι να περάσει το βέλος της συνείδησης από τις 12 οπές των τσεκουριών, ευθυγραμμίζοντας και ενοποιώντας όλα τα ενεργειακά γνωστικά κέντρα της. Ποια είναι αυτά τα κέντρα-σταθμοί, σε μία πρώτη ανάλυση; Κίκονες: Το πρώτο βήμα, η αρχή της απόφασης, το κουράγιο, το θάρρος, το περιθώριο, να μη τα παρατήσεις όταν κάποιοι σου πετούν πέτρες, η βαρβαρότητα που θα συναντήσεις πουλώντας εφημερίδες στο δρόμο… Μια μικρή Τροία! Λωτοφάγοι: Καλοπέραση, ευδαιμονισμός, δουλειά, σπίτι και αυτοκίνητο, καναπές και εξοχικό, μικροαστισμός, μεσοαστισμός, νεοπλουτισμός, επικουρισμός… αρκεί να μη το παρακάνεις και ξεχαστείς… Αίολος: Ο λόγος και ο λόγος, η ομιλία, φλυαρία, η περιέργεια. Υπερπληροφόρηση, παραπληροφόρηση, μηδαμινή κατανόηση. Τα παράθυρα των δημοσιογράφων…
24
Κύκλωπας: Εγκαταλείποντας την οικογενειακή εστία, είσαι πια ο “Κανένας”. ‘Απογαλακτισμός’, η αυτοπεποίθηση του αυτοδημιούργητου, είσαι ‘κάποιος’ σπουδαίος. Η έξοδος από την ‘σπηλιά’ της μήτρας και του MATRIX… ο Νίο. Νικώντας τον ‘μικρό’ ή ‘μεγάλο’ Τύραννο… Στο νησί του Ήλιου: …και η αβάσταχτη ελαφρότητα της μπουρζουαζίας. Ακριβά μοντέλα, φιλανθρωπικά γκαλά συμπόνιας για το συνάνθρωπο, λάμψη, τόλμη και γοητεία, επισκέψεις στο Μέγαρο για ενημέρωση περί ‘τέχνης’, το τένις ‘ιν’ σπορ. Τα βόδια του Ήλιου καταβροχθίζονται άπληστα… Ο χρόνος και ο έρωτας χωρίς αξίες που θυσιάζεται για το στυγνό συμφέρον. Λαιστρυγόνες: Η αγριότητα της υπερανάλυσης και της επικριτικής κριτικής. Διυλίζοντας τον κώνωπα, η άγρια σκληρότητα των ‘ελίτ’… ανθρώπων. Κίρκη: Η αρχέγονη δύναμη του σεξ, οι ηδονές, το βασικό ένστικτο και η οδύνη του θανάτου. Επικίνδυνες, κάθετες ‘μετακινήσεις’ του σημείου της αντίληψης. Η μαγεία του σεξ απήλ και τα ‘γουρούνια’ των θαυμαστών-συντρόφων. Τα είδωλα και οι βεντέτες… οι γόησσες και τα τερτίπια τους. Πεθαίνοντας σαν ‘άνθρωπος’. Κάθοδος στο Άγνωστο. Η αρχή της μεταμόρφωσης…
25
Σκύλα και Χάρυβδη: Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα και στη μέση αναμμένα κάρβουνα. Το κρίσιμο σταυροδρόμι και η ώρα των μεγάλων αποφάσεων. Με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις… Συμπληγάδες! Σειρήνες: Η αλαζονεία της επιστήμης καταλήγει στη θεοκρατία της. Ο δογματισμός της θρησκείας καταλήγει στη μοναξιά… των Συμπληγάδων. Η υπεροψία της φιλοσοφίας στην αυταρέσκεια. Τραγουδούν τόσο γλυκά όλες τους… Καλυψώ: Αυτή που ‘κρύβει’ τα πράγματα, στον Οδυσσέα, τα αποκαλύπτει …όλα. Η αρχή της μετουσίωσης. Η γοητεία της μεταφυσικής, από τον απλοϊκό τσαρλατανισμό μέχρι την εξελιγμένη μαγεία των ‘μαύρων μάγων’ της Ατλαντίδος. Το μεγάλο τάξιμο. Πώς να πεις ‘όχι’ σε μια θεά όταν σου προσφέρει τη θέση του κυρίαρχου του κόσμου; Ναυσικά: Η ξεκούραση, η παρέα, η φιλία, η ομάδα, οι νέοι άνθρωποι που θα σε λατρέψουν σαν θεό και καθοδηγητή, φωτισμένο και γκουρού τους. Η έλξη της πολιτικής, ο ναρκισσισμός των χειροκροτημάτων και η γοητεία της εξουσίας. Γλυκιά αίσθηση τρυφερή, ύστερα από τόση κούραση, πώς να φύγεις και να πας που; Ξανά στο άγνωστο; Μόνος ξανά; Τα χρόνια βαραίνουν στην πλάτη… εγκαταλείποντας τους φιλικούς Φαίακες που σου έδωσαν τόσα…
26
Μνηστηροφονία: Η ζητιανιά, ο χλευασμός, ο προπηλακισμός. Τελική αναμέτρηση με τον Ποσειδώνα και τα ανόργανα του. Κάθετες μετακινήσεις του σημείου της Αντίληψης. Μετουσίωση. Το χάσιμο της ανθρώπινης μορφής, συνομιλίες στην Πηγή… με τον Αρχιτέκτονα. Η επιστροφή, η κάμπια που γίνεται μια πολύχρωμη, φαντασμαγορική και υπεράνθρωπη πεταλούδα, σπάζοντας το Κέλυφος… Η αλληγορία ενός λεπιδόπτερου στο δρόμο τον περισσότερο ταλαιπωρημένο Κάθε φορά που ένας άνθρωπος επιχειρεί να μάθει, πρέπει να δουλέψει σκληρά και τα όρια της μάθησης του καθορίζονται από την ίδια του τη φύση. Ο φόβος της γνώσης είναι μια φυσική κατάσταση που όλη βιώνουμε και η διαδικασία είναι κουραστική πολύ. Όμως όσο τρομερή είναι η διαδικασία της μάθησης ακόμα πιο τρομερό είναι να αναλογιστεί κανείς την ύπαρξη ενός ανθρώπου χωρίς γνώση και το κυριότερο χωρίς αυτογνωσία... ξένος με τον εαυτό του. Πόσοι άνθρωποι "ζουν ως άδεια κελύφη" πεθαίνουν και παραμένουν ξένοι με τον εαυτό τους άνοες αντίνοες ευρυμαχώντας... "περιπατώντες νεκροί"
27