Cultuur Moeder en zoon²

Latifa, de moeder van Mohamed Toukabri, maakt haar podiumdebuut op haar 65ste .

Moeder & zoon2

Twee moeders, twee zonen, vier werelden, vier dromen. Of toch een nachtmerrie? Op 18januari deelt de Tunesisch-Belgische danser Mohamed Toukabri het podium van CC De Werf met zijn moeder, de dag erna staat acteur Neal Leemput er met zijn mama op de planken. Een dubbelgesprek over elkaar terugvinden, generatiekloven en de BeeGees.

Mohamed en Neal, jullie verdienden de afgelopen tien jaar al jullie strepen als gediplomeerd danser en theatermaker. Jullie moeders volgden nooit een kunstenopleiding. Mohamed: “Allesbehalve. Mama maakt haar podiumdebuut op haar 65ste en laat haar kinderdroom zo eindelijk in vervulling gaan. Mijn moeder groeide op en woont nog steeds in Tunis, en was wel haar hele leven gefascineerd door dans. Als jongvolwassene was ze gek op discomuziek van de Bee Gees en ze ging ook nog graag uit toen ze zwanger was van mij. We zeggen vaak dat daar het zaadje geplant werd. Maar een professionele carrière als danseres in de jaren 70 in Tunesië? Zeker als vrouw? Dat kreeg ze thuis niet uitgelegd. Toen ik op m’n 12de op hoog niveau begon te breakdancen, kreeg ik van haar wel de volle steun. Ik mocht haar droom beleven. ”

Neal: “Als ik mijn moeder bezig zie, krijg ook ik het gevoel dat ze dat stiekem haar hele leven wou. En ik moet toegeven: het gaat haar heel goed af. Ze is best getalenteerd, al zal ze dat zelf nooit toegeven. Voor elke voorstelling klaagt ze nog steen en been of is ze zogezegd haar tekst vergeten. Dat laatste is nochtans moeilijk, want ze speelt met de tekst in haar hand. Eén keer ging het bijna mis. Op het festival Short Wood speelden we buiten en kwam er een grote wind opzetten, iets waar mijn moeder al over gedroomd had. De droom werd toen bijna haar nachtmerrie. Gelukkig was er tape om alles nog last minute vast te maken.”

Hoe zouden jullie je voorstelling omschrijven? Mohamed: “Als een confrontatie tussen twee lichamen en twee generaties. Aan de hand van muziek, dans en tekst vertalen we die tegenstelling naar de maatschappij van vandaag. Hoe bepaalden die generaties de huidige geopolitieke situatie? Ik vond het belangrijk om de derde generatie te betrekken in de voorstelling. Hun positie en zichtbaarheid in de maatschappij komen verschillende keren aan bod.”

Neal: “Onze voorstelling heet dan wel ‘Dansen met mijn moeder’, maar eigenlijk dansen we helemaal niet zoveel. Het is eerder een gesprek waarin we elkaars tekst zeggen om elkaars standpunt te begrijpen. Die gesprekken hebben ook echt plaatsgevonden tussen ons, maar nu draaien we de rollen om. En op de momenten dat het te ongemakkelijk wordt, beginnen we te dansen. Allez, dansen is een groot woord voor de bewegingen die we maken.”

Is het moeilijker om met je moeder op scène te staan? Mohamed: “Uitdagend, dat zeker. In 2007 verliet ik Tunesië om te gaan dansen in Frankrijk en daarna Brussel. De afgelopen jaren zagen we elkaar hoogstens 20 dagen per jaar. Nu waren we ineens drie maanden bij elkaar en moesten we niet alleen samenwonen, maar ook nog eens samenwerken. Onze band werd weer sterker en ik leerde naar mijn moeder kijken op een andere manier: plots was ze een collega. Ik merkte dat ik veel te vaak technische termen gebruik die mijn mama niet begrijpt. Zij liet me weer nadenken over dans en me terugkeren naar de essentie: hoe maak ik dans universeel, voor iederéén toegankelijk?”

Neal: “Onze relatie is volledig veranderd door de voorstelling, veel beter geworden. Ik liet op m’n 15de mijn rustige geboortedorp achter mij om op internaat te gaan. In de

Het is nu of nooit: Neal Leemput en zijn 53-jarige moeder spelen in Aalst hun laatste voorstelling.

17jaren nadien ben ik eigenlijk nooit voor lange tijd teruggekeerd. Nu komt mijn moeder te pas en te onpas in Antwerpen logeren en naar voorstellingen van mij kijken. Maar in tegenstelling tot Mohamed zijn wij op het podium – en zeker in de coulissen – wél moeder en zoon. Soms denk ik nog steeds: ‘Tgoh, nu loopt mijn moeder hier en ik moet straks spelen.’ En dat na drie jaar touren. Aalst wordt trouwens onze laatste voorstelling, al is m’n moeder op de achterkant van het script al begonnen aan ‘Dansen met mijn moeder: deel 2’. Ze vindt deze versie niet meer actueel, zegt ze dan. Aanvankelijk was het plan om hierna ‘Dansen met mijn lief’ en ‘Dansen met mijn broer’ uit te werken. Maar daar steekt ze waarschijnlijk een stokje voor. Zij mag dat, ze blijft mijn moeder. (lacht)”

‘The Power (of) The Fragile’ woensdag 18 januari ‘Dansen met mijn moeder’ donderdag 19 januari Tickets en info via ccdewerf.be