Repo Pleegzorg

Liesbeth Bennekens en Patricia Van de Keere slaan de handen in mekaar om pleegzorg ook in Aalst nog meer te promoten.

Elk kind verdient een gezin: Aalst is ‘Pleegzorggemeente’

Vlaanderen telt vandaag meer dan 7 000 pleeggezinnen. Dat lijkt een hoog cijfer, maar toch is dat niet voldoende. Alleen al in Aalst wacht een 15-tal kinderen op een tijdelijke nieuwe thuis. Vanuit Huis van het Kind engageerde de stad zich om ondersteuning te bieden in de zoektocht naar kandidaat-pleegouders. Stad Aalst mag als achtste Oost-Vlaamse gemeente het label ‘Pleegzorggemeente’ opspelden.

Pleegouder worden is een nobel doel. Je biedt een nieuwe kans en een veilige thuis aan kwetsbare kinderen en jongeren, of aan volwassenen met een beperking of met psychische problemen.

“Zonder pleegzorg zou het anders gelopen zijn”

Kenneth Claessens, een zelfverzekerde kerel van 26 jaar, werd tussen zijn vij ien en twintig jaar opgevangen in een pleeggezin. “Ik vertel er met trots over. Zonder pleegzorg had ik wellicht een ander pad bewandeld”, zegt hij. “Mijn ouders waren gescheiden en hadden elk hun problemen. De relatie met mijn vader werd zo problematisch dat ik thuis weg liep. Bij mijn moeder was ik niet meer welkom. Op school zei ik al eens mijn gedacht en daar werd ik dan gewoon weggezet als een ‘moeilijk kind’. Gelukkig bood het pleeggezin van mijn oudste zus ook mij een vangnet. Het alternatief was dat ik naar een instelling moest. Het voelde als een verlossing. Mijn pleegouders namen me erbij met al mijn plus- en minpunten. Ik kreeg er regels, duidelijkheid en structuur en leerde er normen en waarden appreciëren. Dankzij hen kon ik mijn middelbaar afmaken.”

“Vandaag heb ik nauwelijks nog contact met mijn vader en mijn moeder is er niet meer. Maar ik heb een vaste job en sta op eigen benen. Mocht ik in een instelling beland zijn, dan was ik er gegarandeerd anders uitgekomen. Na mijn oudste zus en mezelf, is ook mijn jongere zus bij diezelfde pleegouders opgenomen. Ik hou nog geregeld contact met hen. Ik zou het zelf zeker overwegen om ook pleegouder te worden.”

Patricia

Signalen oppikken

Patricia Van de Keere van Pleegzorg Oost-Vlaanderen en Liesbeth Bennekens, diensthoofd Gezin aan de stad, zijn blij met dit succesverhaal, maar ze weten ook dat er nog veel werk aan de winkel is. “Het werkelijke aantal kinderen of jongeren in nood ligt wellicht nog veel hoger dan de 15 die in onze regio op de wachtlijst staan, zegt Patricia. “Dikwijls gebeurt de aanmelding via de jeugdrechtbank. Die kinderen hebben al een traject achter de rug. Maar er is nog veel verborgen leed. Daarom is het belangrijk dat iedereen die met kinderen en jongeren in contact komt signalen leert herkennen en ze bespreekbaar maakt: scholen, sportclubs, jeugdverenigingen, professionals... Nog te vaak worden die kinderen, zoals in het geval van Kenneth, weggezet als ‘moeilijk’. Terwijl de oorzaak ook aan de thuissituatie kan liggen.”

“In Aalst zijn er nu 110 pleeggezinnen actief.”

| Liesbeth

Liesbeth

Bekend gezicht

“Vanuit kinderopvang gaat de stad nu nog meer ondersteuning bieden”, vult Liesbeth aan. “We gaan nog meer preventief werken en willen een doorstroom naar pleegzorg creëren vanuit onze kinderopvang. Recent kregen we in een stadscrèche te maken met een acuut noodgeval. Het was vrijdagavond en de thuissituatie van het kind was ‘ontplo ’. Gelukkig bood een begeleidster bij haar thuis opvang aan. Voor zo’n kind is een bekend gezicht van belang, dat merk je ook in het verhaal van Kenneth. Ook mijn grootvader was pleegouder, ik wist dus al snel dat je als kind niet kiest waar je geboren wordt. Of andersom, dat je als ouder soms echt wel extra hulp nodig hebt.”

Grondige screening

“Toch loopt de zoektocht naar een geschikt pleeggezin niet altijd van een leien dakje”, gaat Patricia verder. “Er gaat een grondige screening aan vooraf en met de kandidaat–pleegouders gaan we in gesprek rond onder andere hun voorkeur van lee ijdscategorie. Wij zoeken de juiste match. Eens het kind een thuis hee gevonden, komen begeleiders van pleegzorg regelmatig langs. We zorgen er ook voor dat het contact met de ouders behouden blij . Momenteel is de vraag naar pleeggezinnen het grootst in de lee ijdscategorie van pasgeborenen tot 6 jaar. In Aalst zijn er nu 110 pleeggezinnen actief.”

“Een droom waargemaakt”

Pleegzorg bestaat in verschillende vormen: kortdurende (enkele weken tot maanden), langdurige (langer dan een jaar), crisispleegzorg (acute opvang voor een korte termijn) of ondersteunende pleegzorg (deeltijdse ondersteuning van een kwetsbare ouder). Hilda Van Lishout is sinds vorig najaar ondersteunende pleegmoeder.

“Ik ben zelf sinds 9 jaar een alleenstaande moeder van twee dochters”, vertelt Hilda. “Mijn oudste dochter is 25 en woont samen en de jongste is 21 en studeert in Gent. Plots had ik tijd en ruimte om pleegmoeder te worden. Die droom koesterde ik al lang. Ik volgde een aantal lessen en vormingsavonden en doorliep een screening. Dat was toch wel zwaarder dan ik dacht, confronterend ook, want er wordt echt wel doorgevraagd. Pleegzorg moet natuurlijk kunnen inschatten of je geschikt bent. Uiteindelijk werd ik in september gekoppeld aan een meisje dat nu 22 maanden oud is.”

“Als ondersteunende pleegouder vang ik het kind telkens een halve week op, soms is dat

“Ik prentte mezelf in om me niet te hechten aan dat kindje, maar je doet dat toch”

| Hilda

wat langer als de mama dat wenst. Zo beleefde ik samen met mijn pleegkind oudjaar. Wij met ons tweetjes, dat was onvergetelijk. Ik prentte mezelf in om me niet te hechten aan dat kindje, maar je doet dat toch. Tegelijk besef je ook dat het je eigen kind niet is, dus ben je voorzichtiger en sneller ongerust. Ik noem mezelf soms een ‘pleegoma’, want daarmee kun je het best vergelijken: het kind komt en gaat. De band met de mama is heel goed en zelf ben ik nog altijd super enthousiast.”

Meer info?

www.pleegzorg.be of op Facebook: pleegzorg.oostvlaanderen.

Graag een infosessie bijwonen?

Schrijf je in via de website www.pleegzorgvlaanderen.be/kalender.

Hilda en Kenneth zijn zeer positief over hun ervaringen met pleegzorg.