DIALOOG Terwijl we allemaal in ons kot blijven, durven we al eens een ziekenhuisserie te bingewatchen. Maar voor urgentieartsen Ignace Demeyer van het Onze-Lieve-Vrouwziekenhuis (OLV) en Lieven Vergote van het Algemeen Stedelijk Ziekenhuis (A.S.Z.) is het helaas geen fictie. Al wekenlang strijden ze samen met een leger zorgverleners in de vuurlinie tegen de onzichtbare vijand: COVID-19.
Wij riskeren letterlijk ons leven C HIPKA kon Lieven en Ignace strikken voor een interview na de veiligheidscel, waar ze de burgemeester en de andere disciplines telkens een update geven over de stand van zaken in de Aalsterse ziekenhuizen.
Hoe snel hebben jullie het OLV en het A.S.Z. in ‘coronamodus’ gekregen? Lieven: “Ieder ziekenhuis heeft een noodplan. Dat hebben het A.S.Z. en het OLV gelijktijdig in voege laten gaan. ‘Dankzij’ de dreiging van de Mexicaanse griep enkele jaren geleden hebben onze beide ziekenhuizen een draaiboek liggen. Dat konden we van onder het stof halen en actualiseren.” Ignace: “Zo’n noodplan heeft een gigantische organisatorische én economische impact op ons ziekenhuis. Alle geplande consultaties en niet-dringende operaties werden manu militari verboden. Sommige artsen ervaarden dit als broodroof. Die operaties zijn nu eenmaal de grootste bron van inkomsten om het ziekenhuis draaiende te houden. Dokters en verplegers die nu tijdelijk werkloos zijn, worden ingezet op speciale COVID-19-afdelingen.”
18
Lieven: “Naar gelang de nood bouwen we extra afdelingen bij voor COVID-19patiënten. Door het afgelasten van consultaties en operaties is het ziekenhuis quasi leeg. De leegte op de meestal overvolle parking van het A.S.Z. is een frappant beeld in deze tijd. Infrastructureel is er geen probleem. De grootste uitdaging is die speciale afdelingen bemannen.” Een tijdelijke carrièreswitch voor het zorgpersoneel? Lieven: “Voor velen toch. Ze komen uit hun vertrouwde omgeving terecht in bijzonder moeilijke werkomstandigheden. Wij zijn het als urgentieartsen wel gewend om in ongewone omstandigheden te werken, we krijgen daar ook speciale opleidingen voor. We hebben onze collega’s dan ook zo goed mogelijk proberen te introduceren in de spoedgeneeskunde.” Ignace: “Gelukkig is de bereidwilligheid bij onze collega’s heel groot. En dan heb ik het niet alleen over dokters en verplegers. Ik heb het grootste respect voor ons onderhoudspersoneel. Die hebben een blind vertrouwen in ons en ontsmetten zonder vrees alle kamers.”
