Hazel de Goede is weer terug onder de kerktoren

Mijn zus. Het liefste meisje van Godsheide, of toch zeker van familie de Goede. De opofferingsgezinde stekelstaarteekhoorn. Nu ja, ze is nog niet helemaal terug. Momenteel zit ze naast me te slapen in de auto die ons van Kitzbühel weer naar Godsheide zal brengen. Met haar hoofd achterover en haar mond een beetje open, zoals alleen Hazel dat kan. De afgelopen drie dagen

‘sjeezde’ ze door de Oostenrijkse Alpen, hielp ze iedereen overeind die omviel (deed dat zelf ook regelmatig) en zei ze vaker ‘gracias’ dan ‘bitte’.

Ze haalt haar bergen door elkaar. De vier maanden hiervoor bereisde, beklom en bewoonde ze het Andesgebergte in Peru. Ze sportte er met de ‘speciaaltjes’ (oordeel zelf over de benaming) van onderwijsproject Oye Lena, werd bevriend met straathonden en viel flauw toen ze de regenboogbergen beklom. Een ezeltje moest haar weer naar beneden brengen.

Wel was ze heel stoer toen ze vier dagen lang langs oude berghutjes naar de Inca-site Choquequirao (dat spreekt ze uit zonder stotteren) trok, of toen ze een paar dagen in een hut op het Titikakameer sliep.

Een tijd geleden zag ik een film, De Acht Bergen (gebaseerd op het gelijknamige boek van Paolo Cognetti). De hoofdpersoon zegt dat de wereld bestaat uit twee soorten mensen. Zij die voor eeuwig zwerven over de acht bergen die over de hele wereld verspreid zijn, en zij die zonder omkijken richting de top van de hoogste berg in het midden lopen. Ik ben het eerste soort. Een eeuwige dwaler. Hazel is het tweede soort. Zij hoeft niet veel om zich heen te kijken om te weten wat ze wil. Met focus en discipline zal ze van hieraf aan alleen nog maar omhooglopen.

Je zou het niet zeggen als je ze op een TD biertjes achterover ziet kappen, maar Hazel is iemand die het leven serieus neemt. Ze begint volgende week aan haar eerste job als zelfstandige kinesist. Nu al heeft ze een boekhouder aan de haak geslagen en persoonlijk contact met Lisa van de verzekering. Mij kostte het acht jaar als zelfstandige om dat voor elkaar te krijgen. Dat betekent niet dat ze grote ambities heeft om de wereld te veranderen. Hazel is niet gemaakt voor grootse daden. Haar grootsheid zit ‘m in het kleine, in de standvastigheid, in de warmte.

Dat haar berg, het midden van haar wereld, zich voorlopig nog in Godsheide bevindt – daarvoor mogen wij Onze Lieve Heer op onze blote knieën danken. De pastoor vertelde me dat de kerk nogal leeg is op zondag. Dus waar wacht je nog op?