Mama, illustrator en buitenbeentje

Charlotte Froyen zorgt in dit nummer voor de prachtige illustratie op de cover. Naast illustrator is zij ook een heel gedreven leerkracht op de kunstacademie. En ze is de mama van Colette en Maurice. Maar hoe combineert deze bescheiden maar toch ambitieuze 35-jarige alles in haar drukke leven?

Charlotte komt nog maar enkele jaren naar buiten met haar illustraties. “Illustreren zat altijd wel in mij”, herinnert ze zich. Dus ging ze naar de tekenacademie. Na vier collegejaren in Hasselt stapte ze voor de laatste twee jaren van haar middelbaar onderwijs over naar de kunstschool in Genk, omdat haar mama daar les gaf. “Die twee jaar op de kunstschool waren gewoonweg fantastisch!”, vertelt Charlotte. “Op het college was ik de stille, de eenzaat van de klas en misschien ook de rare, ik weet het niet (lacht). Maar op de kunstschool was het zo plezant. Ik zag het als een nieuwe start.”

Toen kwam de volgende, moeilijke studiekeuze: studeren om les te geven of een kunstopleiding volgen? “Ik ging naar de opendeurdag bij PXL. Maar daar vond ik eigenlijk alles leuk. Ik ben blij dat ik uiteindelijk naar mijn mama geluisterd heb en koos voor de breedst mogelijke kunstopleiding, ‘grafisch/illustratie’. Grafische vormgeving bevat het digitale en is hipper. Er zit meer toekomst in. Mama toonde mij ook doorlopend op welke manieren ik grafische technieken kon toepassen. Zolang het maar in combinatie was met leerkracht zijn, want daarvan was ik al heel vroeg zeker dat ik dat wilde worden.” Charlotte combineerde tijdens die studies zowel grafische als illustratieve vormgeving, als buitenbeentje van haar jaar en behaalde voor beide haar masterdiploma.

Inspiratie uit de klas

Vandaag geeft ze les aan verschillende doelgroepen, zowel aan kinderen als aan volwassenen. In de Tuinwijkschool doet ze dat binnen het project Kunstkuur. Met deze school heeft ze eigenlijk een speciale band want haar kinderen Colette en Maurice volgen er het lager onderwijs en zelf sleet ze er haar kinderjaren. Op de academie geeft ze daarnaast beeldende vorming aan volwassenen, een soort ‘instap’ om later een atelier te kiezen. Verder krijgen ook leerlingen van het eerste leerjaar en het zesde middelbaar les van haar.

“Ik vind het in elk geval heel inspirerend om te zien wat er in die klassen gemaakt wordt. Het is een wisselwerking. Ik merk vaak dat de opdrachten die ik met mijn volwassenen doe een afspiegeling zijn van waar ik zelf mee bezig ben. Maar ook andersom.”

Zelf zit ze ook nog wel eens als ‘leerlinge’ op de schoolbanken. Recent volgde ze bij Villa Verbeelding de Winter School van de Poolse Illustrator Joanna Concejo, één van haar voorbeelden. “En ik heb daar vorige zomer ook de Summer School bij Gerda Dendooven gevolgd. Dat was fantastisch!” Haar ogen blinken daarbij van enthousiasme.

Eigen lijnen naar de

Toekomst

Intussen timmert ze ook langzaam aan haar eigen carrière. Wie Charlottes werk ziet, herkent misschien de stijl van @charlottefroyen de bekende illustrator Ingrid Godon. Van die opmerking wordt ze wel even stil. “Dat vind ik een heel groot compliment! Het is echter niet dat ik haar werken specifiek of vaak opzoek. Misschien een aantal jaren geleden wel. De laatste jaren is Ingrid Godon bezig met illustraties op stof en op klei, dat is ook echt wat ik graag doe. Zo heb ik nu een sjaal gemaakt en ik zou ook keramiek willen gaan volgen als de kinderen allebei naar school gaan.”

Charlotte verzamelt wel veel van wat andere illustratoren maken. Ze noemt dat “haar eigen wereld rondom haar”, en die brengt altijd inspiratie. Kaartjes zijn bijvoorbeeld ook een manier om als illustrator naar buiten te treden. “Ik probeer elk jaar toch wel een reeks te maken”, bevestigt Charlotte. “Ook omdat ik tijdens ‘Zin in Zomer’ een workshop geef en daar is dan ook een illustratorenmarktje. Maar ik doe niet graag twee jaar na elkaar hetzelfde. Ik wil de volgende keer een reeks maken waarvoor ik een concept bedenk en dat in een ‘lijn’ toepas. Bijvoorbeeld een reeks van zes kaartjes met bloemen of een reeks vogels.”

Charlotte illustreert tegelijk digitaal én manueel. “Een aantal lessen animatiefilm die ik gaf op de academie, verplichtten mij om het digitale zelf uit te zoeken. Want dat hadden we op school amper gehad. Toen was het digitale nog niet zo fel aanwezig. Daarna heb ik nog een specifieke cursus gevolgd bij mijn collega-illustrator Hilde Groven, die eveneens in Hasselt woont.”

Zo probeert Charlotte vandaag haar plek te veroveren tussen de groeiende groep van illustratoren in België. “Er is inderdaad veel concurrentie in ons land. Sinds Instagram is dat gewoon een ontploffing van illustraties. Ik ‘volg’ daar eigenlijk ook alleen maar illustratoren. Ik zit veel op Instagram voor technieken, lesideeën of combinaties van technieken. Ik vind dat heel inspirerend.” Ze hoopt ook op enkele doorbraakmomenten, zoals de publicatie in een magazine. “Dat is nog niet gelukt, maar dat zou ik toch wel chique vinden! Het is een droom om illustraties voor ‘objecten’, zoals kaften of boterhammendozen voor bijvoorbeeld een winkelketen te maken. Dus met een soort van ‘lijn’ of een thema, zoals met mijn kaartjes. Ik vind het zo leuk om eerst een vorm te hebben en dan een tekening te maken voor die vorm. Ik heb voor mijn kinderen zelf hun boterhammendozen geïllustreerd. Dat vind ik plezant om met die beperkingen van dat product iets te gaan doen. Misschien is dat die grafische vormgeving die daar nog in zit.”

Charlotte kan nauwelijks wachten om als zelfstandige in bijberoep het volgende luik van haar ambities in te vullen. Alleen telt een dag maar 24 uren, en die moet ze nu al spreiden over les geven en haar kinderen. De resterende tijd wil ze daarom doodgraag aan haar ontwerptafel spenderen. “Als ik ergens tijd vind, wil ik tekenen en niet moeten gaan uitzoeken hoe je een factuur opstelt of boekhouding doen…”

Ik ben Anna Mekhova, 46 jaar en ik kom uit Dnipro, een grote stad ten zuiden van Kiev in Oekraïne. Mijn moedertaal is Russisch.

In Oekraïne behaalde ik het diploma van leerkracht L.O., was ik professioneel zevenkamper in atletiek, werkte ik in verschillende juwelenwinkels en baatte ik een kledingwinkel uit. In 2010 verhuisde ik met mijn dertienjarige dochter naar Hasselt. Ik was enorm nieuwsgierig naar mijn nieuwe omgeving en wilde meteen heel België en West-Europa ontdekken. Ik startte onmiddellijk met een inburgeringscursus en taallessen en volgde nadien een opleiding tot keukenhulp bij de VDAB. Ik werkte daarna in verschillende Hasseltse restaurants. Inmiddels was ik ook aan de kunstacademie gestart met de opleiding ‘beeldende kunst’ en ‘florist’ bij Syntra en werkte nog enkele jaren als plantenverzorger–florist in twee tuincentra. Tegenwoordig ben ik huisvrouw.