sector, maar de kratten zijn perfect stapelbaar, en je kan er eenvoudig isolerende rotswol tussen plaatsen. En de grote polycarbonaatplaten die nu een deel van de buitenwand vormen, worden in een latere fase hergebruikt als luifel of grote serre op het binnenplein.
Flexibel en constant in verandering
Die originele materialen maken het ontwerp uiterst flexibel. Zo vorm je bijvoorbeeld snel een atelier in een co-werkplek om. Heel interessant, zeker in een kortetermijnproject als dit, waar de noden en behoeftes constant veranderen.
MAURO POPONCINI
© Stijn Bollaert
Maar de flexibiliteit gaat verder. Je kan de verschillende deelplekken perfect weer opbouwen in een ander (erfgoed)gebouw. Wanneer het tijdelijke gebruik van de benedenverdieping van de Silo’s stopt – mogelijk al eind dit jaar – kunnen we de constructies zonder veel moeite verplaatsen naar andere delen van de Molens, of zelfs naar een totaal ander gebouw. Ook nutsvoorzieningen als elektriciteits- of waterleidingen zijn zo opgebouwd dat je ze makkelijk kan demonteren en elders opnieuw installeren.
© Serge Bierset
Een tijdelijke invulling zoals deze helpt de stad om de mogelijkheden van gebouwen af te tasten: het geeft ons een scherper beeld van welke toekomst mogelijk is voor deze erfgoedgebouwen. En bovendien voorkomen we dat ze leegstaan. Een invulling als maakleerplek past bijzonder goed in dergelijk industrieel erfgoed.
22
Maakleerplek zelf blijft nog tot eind dit jaar in de huidige vorm bestaan. Tegen dan heeft de ontwikkelaar de plannen voor de definitieve herbestemming van de Silo’s rond. Maakleerplek zal zich daaraan aanpassen, maar een deel van de werking blijft sowieso in de Molens van Orshoven.
© Jules August
‘Een van onze boeiendste opdrachten’ Maakleerplek is ontwikkeld door de stad en een grote groep Leuvense organisaties en bedrijven, maar vooral de ontwerpers spelen een essentiële rol. Mauro Poponcini van POLO architects, de ontwerpers van het team dat de wedstrijd voor de herinrichting won*, verduidelijkt. ‘Dit was allesbehalve een klassieke architectuuropdracht. We moesten geen definitieve ruimtes ontwerpen, maar een constructie die herbruikbaar is in verschillende gebouwen. Flexibele ruimtes bedenken die je snel en makkelijk in andere grote ruimtes kan inpassen: dat is iets helemaal anders dan een klassiek gebouw ontwerpen dat tientallen jaren moet meegaan. Wat het nog uitdagender maakte, is dat we ook rekening moesten houden met de wensen van de - soms tijdelijke - gebruikers.’ ‘We waren eigenlijk meer regisseur dan pure ontwerper - samen met de coördinator van maakleerplek. We dachten mee na over het programma, de snelheid van uitvoering, de kansen die zich aanboden ... Uiteindelijk is maakleerplek een van onze boeiendste opdrachten geworden.
Er heerste een aanstekelijk soort opbod: iedereen wilde steeds verder zoeken naar goede oplossingen, ondanks - of dankzij - het beperkte budget en de soms zeer strikte wettelijke context voor bouwprojecten.‘ ‘We zitten met dit project op de lijn van de bekende Nederlandse architect Rem Koolhaas: architecten moeten niet zozeer gebouwen neerzetten, maar wel plekken creëren waar dingen kunnen ontstaan. Koolhaas heeft niet toevallig ook een opleiding als scenarioschrijver gehad.’ ‘We zijn blij dat we met ons bureau deel konden uitmaken van dit unieke experiment. Niet alleen omdat we mee konden onderzoeken hoe je het best circulair bouwt, maar ook omdat we beseffen dat de rol van architecten volop aan het veranderen is.’
* Het bouwteam dat de wedstrijd won: POLO-Vanhout-Infrabo. Ontwerper, aannemer en studiebureau technieken vormden samen één team.
23
