Plakat şyje i ma się dobrze. Jego funkcja jest stale redefiniowana, zaś wokół formatu B1 (70 x 100cm) oraz skrótowego myślenia wytworzyło się na świecie silne, pręşnie działające środowisko. Trudno znaleźć porównywalny do tego ewenement – nie funkcjonują wydarzenia skupione wokół weduty bez sztafaşu w formacie A4, ani biennale pejzaşu w technice suchej igły. Mimo şe plakat coraz rzadziej pełni swoją pierwotną funkcję – nie jest juş osobnym bytem, czy dziedziną komunikacji wizualnej, to stał się rodzajem papierka lakmusowego, za pomocą którego z łatwością moşna zbadać tendencje projektowe danego środowiska. Często pisane są nekrologi plakatu, określanego mianem formy nieuşytkowej, która ma być „sztuką dla sztuki� – tylko czy na pewno jest to zarzut? Czy nie pokazuje się w ten sposób, jak bardzo plakat jest potrzebny? Oczywiście, şyje teraz przytłoczony reklamą wizualną, ale stał się obiektem poşądania. Wystarczy przejść się na pierwsze lepsze targi związane z projektowaniem, by zobaczyć jak duşą popularnością cieszy się wciąş ta dziedzina sztuki.
â˜? đ&#x;–• ✌
m at e u s z m ac h a l s k i mmxviii