TOERTOCHT ROND ASSEN

De Drentse hei is fameus, zeker onder motorrijders. Het is immers waar het TT circuit zich bevindt, de kathedraal van de motorsport. Maar ook voor motorrijders die minder plat door de bocht willen is er rondom Assen genoeg te beleven. Motorjournalist Peter Aansorgh neemt je mee op een toertocht rond de Drentse hoofdstad Assen.

Natuurlijk kan ik het niet laten om op de heenweg vlak voor Assen even af te slaan naar het beroemde TT circuit. Het ligt er nu verlaten bij, maar de paddock, de tribunes en de baan triggeren bij mij direct de herinnering aan de talloze Grand Prix en WK Superbike-wedstrijden die ik hier heb bijgewoond en natuurlijk ook aan de diverse keren dat ik hier zelf heb mogen rijden, tijdens diverse CRTrijvaardigheidscursussen. Dat zou naar mijn mening iedereen moeten doen, daar leer je veel van. Ook voor op de weg. Maar het is bovenal magisch om hier te rijden. Daar dacht motorracer Mick Doohan in zijn tijd anders over. Hij was minder enthousiast omdat het toentertijd meer op een stratencircuit leek.

Wijds

We tuffen via het kanaal door het centrum van Assen richting het industrieterrein. Best een mooi centrum met veel cafés en leuke restaurantjes. Op het industrieterrein stoppen we bij MotoPort Assen, waar onze GPX-route begint. Er is bij elke MotoPort shop een route die je van de MotoPort website kunt downloaden. Uiteraard nemen we eerst een bakje koffie in de koffiehoek en kijken even rond in de showroom, voor we de TomTom opstarten en de stad oostwaarts uitrijden. We komen al snel in een prachtig boerenlandschap terecht. Weidse velden met bossen in de verte, lange lanen omzoomd door loofbomen, waarvan de kruinen inmiddels prachtig roodbruin oplichten in het winterse zonnetje.

Grolloo

Via Amen komen we in Grolloo, een klein dorp dat beroemd is bij motorrijders en Blues-fans. Bij motorrijders omdat de meest succesvolle motorcoureur aller tijden hier vandaan komt: zijspanrijder Egbert Streuer werd driemaal wereldkampioen in de jaren 80, samen met bakkenist Bernard Schnieders. Ook de TT van Assen wist hij tweemaal te winnen. Zijn zoon Bennie is inmiddels ook wereldkampioen zijspan. Rockliefhebbers hebben een heel andere reden om hier op bedevaart te gaan: het was de bakermat van Cuby and the Blizzards, een succesvolle bluesband uit de jaren zestig, waar ook Herman Brood nog deel van uitmaakte. Ze waren tot 2011 actief, toen oprichter en leadzanger Harry Muskee overleed. Er is in Grolloo zelfs een museum aan de band gewijd. Zoek ze eens op YouTube, zou ik zeggen.

Triest

Van Schoonloo gaat de route richting zuid West over de N374. Het Oranjekanaal ligt er prachtig te glinsteren in de schaduw van de bomenrijen als we het kanaal bij Zuidveld oversteken, op weg naar Westerbork. Het is best fris, maar met de thermo-voering in mijn Dane toerpak heb ik daar totaal geen last van. Ik heb de handvatverwarming op mijn trouwe Honda Deauville niet eens aan als ik tegen het middaguur Westerbork binnenrijd. Westerbork is een klein dorp dat er zo vredig bij ligt, dat je bijna zou vergeten dat het een trieste geschiedenis heeft.

ROAD / TOERTOCHT

Vanuit Kamp Westerbork werden in de tweede wereldoorlog 102.000 Nederlandse Joden naar vernietigingskampen gedeporteerd. Het kamp zelf lag trouwens twaalf kilometer Noordelijker, dichter bij Hooghalen. Als ik even later bij Wijster het spoor oversteek herinner ik me nog een zwarte bladzijde uit de Drentse geschiedenis: de treinkaping van 1975. Gelukkig is het tegenwoordig een stuk vrediger in Drenthe!

Heide

Als we bij Spier de A28 kruisen zien we het landschap veranderen. We rijden de bossen in van het Dwingelderveld. Meteen achter de snelweg is het bezoekerscentrum Spier, vanwaar een aantal wandelroutes vertrekken. Vooral het plankenpad, dat over de natte veengronden loopt, moet zeer de moeite waard zijn. Moet je wel je wandelschoenen bij je hebben. Op mijn motorlaarzen is dat een minder goed idee. De foto’s die ik later op Google Maps zie verleiden me echter om hier nog eens terug te komen. Dat geldt ook voor Dwingeloo, een pittoresk dorp dat al in de 12e eeuw bestond. Diever, even verderop, is nog ouder, daar woonden 6000 jaar geleden al mensen. Het OERmuseum West-Drenthe is er gevestigd. Leuk om ooit eens te gaan kijken.

Ik houd wel even pauze bij de ophaalbrug over het kanaal van Diever, maar dan rijden we toch OERend hard door. Van Diever tuffen we door waarbij ik enorm geniet van de heerlijke roffel van de 650cc V-Twin in mijn gerestaureerde Deauville. Het aparte karakter van zo’n twin brengt je tot rust. Nu levert-ie met 56 pk natuurlijk ook geen bloedstollende prestaties, maar die heb je in dit landschap ook niet nodig. Het is belangrijker dat je prettig en lekker uit de wind zit, dan kun je het landschap van de Drentse en Friese hei optimaal in je opnemen. Ook Fries, ja, want bij Wateren draaien we de Appelschaseweg op en rijden Friesland in, langs het Aekingerzand. Het is een grote, goudbruine vlakte, omdat het zand, de grassen, de hei en de bladeren aan de bomen allemaal beige van tint zijn in deze tijd van het jaar.

Hunebed

Van Appelscha rijden we langs de vaart naar Oosterwolde via Bakkeveen weer richting het westen van Drenthe in, langs uitgestrekte landerijen met hier en daar een bosje en een klein dorp. Het zijn wel veel rechte wegen, van mij zouden er wat meer bochten in mogen zitten, dat geeft je als motorrijder toch een kick. Gezien de temperaturen en de lage zon, die me af en toe recht in de ogen schijnt, is het misschien maar beter zo.

Bij Tynaarlo steken we de A28 weer over, via de N386. Vanuit daar gaan we via Gasteren terug naar Assen. Maar eerst slaan we nog even af de Heirweg in naar de Dorpsweg van Loon, om een kijkje te nemen bij Hunebed D15. Je kunt immers niet in Drenthe zijn geweest zonder een Hunebed te bekijken! Er zijn er 54 in Nederland, waarvan 52 in Drenthe. Het is verbazingwekkend als je bedenkt dat deze steenformaties, die als grafheuvel dienstdeden, ruim 3000 jaar voor Christus werden gebouwd. Zonder bulldozers en hijskranen. De gigantische zwerfstenen, die in de ijstijden vanuit Scandinavië via de Gletsjers hierheen zijn gevoerd, zijn door pure spierkracht van mens en dier op elkaar gestapeld!

Belevenis

Via de Asserweg rijden we Assen weer in en sluiten onze tocht af met een verse kop koffie bij MotoPort Assen, om even op te warmen voor de tocht naar huis. 142 km lijkt niet veel, maar met al die kleine wegen en dorpjes ligt de snelheid laag en als je dan onderweg nog een keer stopt voor een uitsmijter of een fotomomentje, dan heb je er toch al gauw vier of vijf uur voor nodig. En dat is precies goed, want ik heb nog een stukje te gaan. Over de snelweg naar het zuiden, waar de viaducten in het laatste weekend van juni vol staan met mensen die naar de motorrijders zwaaien, die vanuit de TT naar huis rijden. Dat is al een belevenis op zich.

Info Rondje Motoport

Deze of een andere leuke GPX-toerrit maken? Vanuit elke MotoPort vestiging is er een leuke tocht uitgezet en staat de koffie altijd voor je klaar. Kijk op MOTOPORT.NL/RONDJE-MOTOPORT of scan de QR-code: