ROAD / ALASKA

Motorcamping

Na de Cassiar kunnen we toch nog een stukje over de Alaska Highway rijden naar Whitehorse. Helaas is dit een saai gedeelte en beleven we er niet veel lol aan. In Whitehorse vinden we een camping alleen voor motorrijders, uiteraard checken we hier in en ontmoeten we een aantal andere motorrijders waaronder Toon op zijn BMW. Geweldig om even wat verhalen te delen en we besluiten hier ook een paar dagen te blijven. Elke dag ontmoeten we nieuwe motorrijders en delen we verhalen naast het kampvuur met een heerlijk biertje erbij.

Als we vertrekken uit Whitehorse rijden we over de Klondike Highway richting ons doel: de Dempster. Hier gaat het avontuur beginnen, de eerste uitdaging is het volgende tankstation halen! Het eerste tankstation is na 366 kilometer, een aardige trip met de 16 liter tank op de gravelweg. Gelukkig ondervinden we geen problemen, de weg is in goede conditie naar onze mening. Onze snelheid ligt zo rond de 80 km per uur waardoor het verbruik van de motor ook erg gunstig, waar we erg blij mee zijn aangezien de benzineprijzen ook hier de pan uit rijzen.

Horrorweg

We genieten op en top tijdens de rit en komen weer langs prachtige landschappen. Op dag twee passeren we de Artic Circle, onze eerste mijlpaal is bereikt. We ontmoeten hier twee motorrijders, een stel uit het oosten van Canada. We wisselen wat informatie uit over de weg. Helaas hebben hier ze niet veel goeds over te vertellen en staat ons nog heel wat te wachten. Met name de eerste 100 kilometer vanaf dit punt. Vol goede moed stappen we weer op de motor en rijden alles tegemoet. We passeren een kort gedeelte met vers diep gravel, niet plezierig om te rijden, maar ook niet zoveel bijzonders.

Vervolgens zouden we bijna van de motor geblazen worden door de wind, maar dit viel ons ook alles me. Tot zover de horror verhalen waar ze ons voor gewaarschuwd hadden. Laten we het er maar op houden dat we iets meer kilometers gemaakt hebben. We zijn inmiddels in de Northwest territories beland en moeten nu twee rivieren oversteken, gelukkig zijn er gratis veerboten die af en aan oversteken. We rijden lange dagen en nemen veel pauzes onderweg om alles in ons op te nemen. We zijn er ondertussen aan gewend dat het niet meer donker wordt ’s nachts, wat betekent dat we zelf onze dagen in kunnen delen en we er alleen rekening mee moeten houden dat de veerboten niet varen en de weinige tankstations niet 24 uur per dag open zijn.