Is Nederland eerlijk?

Magazine

Viervijfde ‘verloren’ usb-sticks verdwijnt!

“Ik stuur uw usb-stick terug, want als iemand de mijne vindt zou ik ook willen dat hij dat doet”, zegt een eerlijke vinder. Hij vond één van de veertig sticks die we ‘verloren’ hebben in Nederland. Ons doel? Nagaan hoe eerlijk Nederland is. Ofwel, wat doet u als u in de kroeg, op het station of in de kerk een geheugenstick ziet liggen? Houdt u ‘m of stuurt u ‘m netjes terug?

Is Nederland e

N

ederlanders hebben gemiddeld vier usb-sticks.

Dat blijkt uit onderzoek van opslagfabrikant Imation onder ruim 1600 Nederlanders. Die stickjes nemen we overal mee naartoe en helaas zijn we er niet al te voorzichtig mee. We raken gemiddeld namelijk een op de vier sticks kwijt. Een deel daarvan is ongetwijfeld onzichtbaar, ze glijden bijvoorbeeld tussen de zitting en de rugleuning van een stoel. Maar wat gebeurt er met al die andere? Die worden door anderen gevonden, dat moet haast wel. Bezorgen al die eerlijke vinders de stick netjes terug bij de rechtmatige eigenaar? Volgens een enquête die Computer Idee online deed zou ruim de helft (56 % van de 1781 stemmen) van de vinders contact opnemen met de eigenaar om te horen wat hij wil. Van de respondenten stuurt 28 % de stick meteen terug, 3 % geeft ‘m af bij de afdeling Gevonden Voorwerpen (als die er is), 6 % laat de afweging afhangen van de opslagcapaciteit en 5 % houdt ‘m gewoon, zelfs als de stick slechts een capaciteit heeft van 128 MB. Al met al stemt dit ons hoopvol. De overgrote meerderheid geeft immers een positief antwoord. Maar strookt dit met de werkelijkheid? Wij ‘verloren’ een flink aantal usb-sticks om te zien wat er in het echt gebeurt …

10 14 Hoe eerlijk is NL.indd 1

40 Stickjes Van Imation krijgen we veertig geheugenstickjes. Daar zetten we allerlei persoonlijke data op van ene Sophie van Grieken, een denkbeeldige landgenote die we speciaal voor dit artikel in het leven hebben geroepen. Zo staan er een nepsollicitatie-

brief en een tekstdocument met contactgegevens van Sophie op de stick, alsook foto’s van haar vakantie in Madrid (enkel bezienswaardigheden uiteraard), het muziekalbum van Jason Mraz en een filmpje van haar spelende ‘neefjes’ (in werkelijkheid de zoons van één van de redacteuren). Sophie heeft een Gmail-account en een geleend 06-nummer

www.computeridee.nl n 14 l 2009

08-06-2009 11:54:34

d eerlijk? van onze uitgeverij. Om het meisje wat extra leven te blazen laten we uit haar naam een paar reacties achter op diverse fora en is ze te vinden op de sociale netwerksite Hyves.

Vervolgens verspreiden we de veertig memorysticks in tien Nederlandse steden (vier per stad), Amsterdam, Nijmegen, Groningen, Tilburg, Roosendaal, Amersfoort, Almere, Rotterdam, Utrecht en Deventer. Om de staafjes te kunnen traceren, ver-

liezen we ze in elke stad op vier vooraf bepaalde plekken: het station, een horecagelegenheid, een kerk en in een bibliotheek. Allemaal plekken die openbaar zijn, wat de kans op terugvinden moet vergroten. Aan elke bestemming verbinden we een kleurcode en per stad hebben de staafjes ook nog een cijfercode. Deze zit ‘verstopt’ in een bestandsnaam.

Als de veertig stuks ‘verloren’ zijn, is het wachten op de eer-

Beveilig uw stick Volgens het onderzoek van Imation verliezen we, net zoals sleutels, ook wel eens een geheugenstick. Erg vervelend, want u bent het kwijt inclusief alle bestanden die er op staan. Om de schade te beperken geven we u enkele tips: - Plaats, net zoals Sophie, een naw-bestand op het stickje met contactgegevens: uw e-mailadres, telefoonnummer en eventueel uw woonadres. U voegt desgewenst een regel ‘als u deze stick vindt, neem dan alstublieft contact op met…’. Zo maakt u het de vinder makkelijk om u te contacteren. Zelf gegevens achterhalen, daar begint namelijk niemand aan. Voor de vinder is het nog makkelijker als u de stick uw telefoonnummer als naam geeft. Dan hoeft hij

niet eens te spitten in allerlei bestanden op het medium.

- Beveilig uw bestanden met de meegeleverde software. In het geval van Imation, is dat de Imation Lock software waarmee u

alle bestanden of slechts een paar beveiligt met een wachtwoord. Zo laat u bijvoorbeeld enkel het naw-bestand open.

Het is eveneens slim om bestanden die u niet meer

ste telefoontjes en mailtjes met het bericht: “Beste Sophie, we hebben je usb-stick gevonden”.

Resultaat Tussen het verliezen en het moment van schrijven zitten drie weken.

In die tijd krijgen we vier mailtjes en drie telefoontjes van eerlijke vinders. Zeven van de veertig dus; teleurstellend weinig.

De sticks zijn gevonden op de stagebruikt te verwijderen. Wat er niet op staat, kunnen derden niet lezen en u niet verliezen.

- Een andere software-mogelijkheid is het gratis programma Penload van Eskiso. Dit is een automatisch adreslabel dat verschijnt wanneer u de stick aansluit op een pc. Het pop-up venster geeft ook informatie over het geheugenstickje; bijvoorbeeld hoeveel gigabyte er nog vrij is. Eventueel hangt u een vindersloon aan het bericht.

- Aangezien enkele opslagmedia niet groter zijn dan een paperclip, is het verstandig om ze in uw portemonnee of brillenkoker te bewaren. Een key-cord (sleutelhanger voor om uw nek) is ook een goede oplossing. Of geef ‘m aan iemand die z’n spullen niet kwijtraakt.

www.computeridee.nl n 14 l 2009

14 Hoe eerlijk is NL.indd 2

11 08-06-2009 11:54:42

Magazine Van de overige 33 usb-sticks vernemen we daarentegen niets. Het is gissen of ze überhaupt gevonden zijn. Voor meer informatie bellen of mailen we een paar dagen na het verlies naar elke locatie, maar niemand heeft goed nieuws. Sommige noteren onze naam en telefoonnummer om ons later te kunnen terugbellen als ze toch nog op iets zouden stuiten. Helaas blijft ons mobieltje erg stil. Wel zijn alle medewerkers erg vriendelijk, ze vinden het zelf ook erg vervelend, maar daar krijgen we onze belangrijke documenten jammerlijk niet mee terug.

Eerlijke vinder in Roosendaal Bas Booister (24) vond onze usb-stick op de Oude Markt in Roosendaal toen hij toevallig op die plek zijn sleutels liet vallen. Hij mailde ons, maar stuurde de stick niet meteen terug. We moeten eerst aangeven in hoeverre de stick en wat er op staat belangrijk is voor ons. Ook vraagt hij of we toevallig binnenkort nog eens in de buurt zijn: “Ja, ik ben namelijk van mening dat er wel een beetje moeite voor gedaan mag worden en dan doe ik dat ook. Als het gewenst is, zou ik het uiteindelijk wel altijd opsturen hoor. Ongeveer vier maanden geleden verloor ik ook een stick met belangrijke studiegegevens en ik weet hoe vervelend het is. Helaas heb ik deze nooit teruggevonden. Dus, vinders, stuur het ding gewoon terug of neem in ieder geval contact op. Dit zou je namelijk ook willen als je belangrijke bestanden verliest.”

tions van Tilburg, Amsterdam en Nijmegen, in de kroeg in Groningen en Utrecht, in de kerk van Groningen en op de Oude Markt in Roosendaal.

Dankzij onze kleurcode weten we dat laatstgenoemde uit het café komt, maar hoe-ie op het plein terecht is gekomen weten we niet en onze reddende engel evenmin. Afgezien van de vinder uit Nijmegen van wie we niets meer horen na zijn eerste mail, valt er van alle anderen een pakketje met de verloren inhoud op de deurmat. De kerkganger uit Groningen doet dit meteen zonder eerst te bellen of mailen. Van de kroegbaas

uit Utrecht krijgen we zelfs een begeleidende brief en ook de Tilburgse ontdekkers zijn heel enthousiast.

Twee vriendinnen treffen de stick op de balie van het treinloket waarna ze ons allebei een paar keer bellen, omdat we niet meteen opnemen. Wanneer we terugbellen zegt één van hen: “In je sollicitatiebrief staat je telefoonnummer, vandaar. We hebben maar even snel gekeken hoor en geen andere documenten geopend; dat zou asociaal zijn. Als wij hem vinden heb je geluk, want wij brengen hem gelijk terug.” Nou, daar zijn we blij mee.

Conclusie

 Het Centraal Bureau Gevonden Voorwerpen van de NS bewaart spullen maximaal drie maanden.

Daarna wordt de boel verkocht.

Als u uw usb-stick verliest is het een kwestie van mazzel of u ‘m terugkrijgt. Uw stick moet maar net in handen vallen van een van die zeldzame Nederlanders die gevonden voorwerpen graag terugbezorgen bij de rechtmatige eigenaar. Als u niets hoort, mag u ervan uitgaan dat u de stick simpelweg niet terugkrijgt.

De kans op dit laatste scenario is helaas vele malen groter; zo’n 80 procent volgens ons onderzoekje.

Nogal een verschil dus met de uitkomst van onze online enquête waarin de meerderheid aangaf contact te zullen opnemen met de eigenaar of een stick meteen terug te sturen. n

Elders ook weinig kans op terugvinden Ook als u uw stickje ergens anders verliest, dus niet in een station, café, bibliotheek of kerk, maar bijvoorbeeld in de taxi is de kans dat u ‘m terugvindt bijzonder klein.

Even bellen naar de taxicentrales in Nederland en het wordt al snel duidelijk dat zij nooit geheugenstaafjes vinden. “Af en toe een handtas of een paraplu, daar houdt het bij op”, zegt een Groningse chauffeur. Dit verbaast ons enigszins, omdat die sticks eenvoudig uit een broekzak glijden en op de zitbank terechtkomen zonder dat de bezitter daar erg heeft.

Ook bij de politie komen weinig meldingen binnen. “Mensen komen vaak naar een bureau als hun paspoort of andere waardepapieren worden vermist omdat ze dan een aangifte nodig hebben. Bij een usb-stick is dit niet nodig”, aldus een woordvoerder.

12

www.computeridee.nl n 14 l 2009

14 Hoe eerlijk is NL.indd 3

08-06-2009 11:54:48