Velodromers

profiel | een tandje bij |

“De schrik overwinnen”

> interview

Woonplaats: Horebeke, Oost-Vlaanderen Leeftijd: 62 Wat is jouw taak als baancommissaris? “Ik sta hier

Velodromers Alleen maar rondjes rijden. En dan nog binnen ook. Pff! Een velodroom lijkt in eerste instantie niet aantrekkelijk maar niets is minder waar. In het Vlaams Wielercentrum Eddy Merckx spotte Grinta! een rist trouwe velodromers, fietsers die verknocht zijn aan de piste... › TEKST Sylvie van Nieuwerburgh › FOTOGRAFIE Ruth Wytinck

e Wolf Ariël D saris) mmis (baanco

Fonny Martens

als een soort politieagent toe te zien of iedereen zich wel aan de regels houdt. Daarnaast geef ik initiatie aan de beginners. De basisregels uitleggen, ze leren hoe te stoppen en hoe tegendruk te geven. In het begin moeten ze vooral dat knopje in hun hoofd omdraaien. Deze fietsen hebben geen remmen en je moet blijven trappen. Anders ga je onderuit.

Dit vraagt om gewenning maar na tien minuten rijden gaat het eigenlijk al wel. De eerste keer rij je trouwens zonder klikpedalen zodat je er makkelijker uit kunt stappen. Als EHBO’er verleen ik hier eveneens de eerste hulp bij ongevallen. Ik moet dus continu alert zijn op de deelnemers. Dat zijn er maximaal honderd.”

Hoe zit dat met de lijnen? “Zodra je genoeg snelheid hebt, mag je hoger rijden. De eerste paar rondjes leg je af op het vlakke deel, ik noem dat de pechstrook. Daarna mag je op de blauwe band, de ‘côte d’azur’, en zo steeds een stapje verder. Aan de toenemende snelheid, is ook uit het zadel gaan en de beugel onderaan vasthouden gekoppeld.

Boven de blauwe lijn rijden ze tot zeventig kilometer per uur. De minimumsnelheid is zo’n 38 kilometer per uur, anders val je naar beneden.”

Heb je hier al veel ambulances meegemaakt? “Uiteraard valt er wel eens iemand maar dat valt allemaal erg mee. Het is simpelweg een kwestie van de schrik te overwinnen. Daarom mag je voor aanvang zeker niet boven de piste gaan kijken. Het zien van die steile hellingsgraad van 38 graden helpt je daar immers niet bij. Daarnaast moet je je fiets gewoon worden en als je snel genoeg gaat blijf je automatisch in de bocht hangen.”

Ruben Bordon

“Judo is veel saaier” “Rij snel genoeg” Woonplaats: Koewacht, Zeeland (Nederland) Leeftijd: 52 Wat is zo leuk aan rondjes maken? “Ten

eerste, het is binnen. Voor iemand zoals ik die slecht tegen de kou kan, is dat ideaal. Daarnaast is het goed voor je concentratievermogen. Je moet immers altijd alert blijven. En ten derde, ook je lichaam heeft er baat bij. Wanneer je op de piste rijdt, is je hartslag namelijk hoger dan op de weg. Dat is goed om de ‘pompfunctie’ ervan in conditie te houden. En je traint je algemene uithoudingsvermogen. Dit merk ik vooral in het voorjaar wanneer ik dan minder moeite hebt om bij te blijven. Dit alles maakt het erg leuk. Bovendien is het een aangename afwisseling op de 12.000 kilometer die ik tijdens de zomermaanden op de weg afleg.”

Zijn er nadelen aan op de piste fietsen? “De beginnelingen maken het wel eens gevaarlijk,

omdat ze de regels slecht kennen of er zich niet aan houden. Ze weten niet wat de functie van de lijnen is. Zo komen ze bijvoorbeeld onder de blauwe lijn fietsen zon-

der een teken te geven. Iets doen wat niet mag, veroorzaakt ongevallen. Ook ik ben om die reden een keer van boven naar beneden meegenomen in een val. De schade viel gelukkig mee maar ik was wel erg geschrokken. Ik zag het namelijk helemaal niet aankomen. Dus debutanten: leer de regels en hou je eraan. En rij snel genoeg.

Anders zak je onderuit en neem je andere rijders mee.”

Hoe voelt rijden op de piste aan? “Het kost niet zoveel moeite om je pedalen rond te krijgen.

Je kan niet remmen en er is geen luchtweerstand. Het is heel anders dan op de weg. Je moet het gewoon een keer proberen.”

Hoe lang fiets je al op de baan? “Met vijf vrienden doen we dit al ruim tien jaar. Sinds de opening van deze piste komen we hier minstens één keer per week een uur rijden. Ja, steeds naar België. Want in Nederland is de dichtstbijzijnde tweehonderd kilometer verderop in Amsterdam. Dan is de keuze snel gemaakt natuurlijk. We komen overigens alleen in de winter. In de zomer fietsen we lekker op de weg.”

Woonplaats: Ronse, Oost-Vlaanderen Leeftijd: 9 Waarom ben je hiermee begonnen? “Ik zag het op televisie en het leek

me wel wat. Fietsen wou ik ook een keer proberen. Bovendien vond ik judo, wat ik tot een jaar geleden beoefende, maar saai. Dit is veel leuker. De weg, het veld of de piste: met de fiets kan je overal terecht. En... ik krijg bekers wanneer ik iets win! Al in vijf van de achttien wedstrijden die ik reed was het bingo!”

Wat is je belangrijkste doel hier? “Training. Ik leer hier op snelheid

fietsen, in iemands wiel rijden en achter elkaar spurten. Hiervoor kom ik elke week met een vriendenclubje.”

Is het gevaarlijk? “Nee. De eerste vijf minuten durfde ik de witte lijn niet overschrijden. Maar daarna voelde ik me zeker.”

> 56 | Grinta!

Grinta! | 57

n An Zama

Loren Taghon

“Energieboost”

“Altijd mooi weer”

Woonplaats: Gent, Oost-Vlaanderen Leeftijd: 48 Wat is het grootste verschil met de weg?

Woonplaats: Wetteren, Oost-Vlaanderen Leeftijd: 15 Waarom kom je hier rijden? “De piste is

goed om mijn uithoudingsvermogen te trainen en om in een peloton te leren rijden. Ik merk dat ik al beter mee kan dan in het begin van het seizoen, vier weken geleden. Hier fietsen is een goede training. Daarom is het niet saai, ook niet na twee uur zo’n zestig kilometer rondjes te fietsen. Bovendien is het hier altijd mooi weer!”

Kom je hier alleen naartoe? “Nee, meestal met een groep van zestig leeftijdsgenoten, zowel mannen als vrouwen. Dat doe ik twee keer per week en daarnaast soms op vrijdagavond met een vriend. Wanneer we met de groep komen hebben we de baan helemaal voor ons alleen. Tussen die zestig deelnemers rijden er vijftien begeleiders mee van Wielerbond Vlaanderen. Zij geven aanwijzingen over hoe je bijvoorbeeld best in iemand zijn wiel rijdt. De begeleiders helpen je ook om over je schrik heen te komen.

In het begin lijken die bochten namelijk best gevaarlijk maar gelukkig ebt die angst weg.”

k

sbroec A n a V David

“Ik moet meer lef tonen” Woonplaats: Ninove, Oost-Vlaanderen Leeftijd: 32 Hoe was de eerste keer op de piste?

“Schrikken! Het is echt niet zo simpel, ook al ziet het er makkelijk uit. Als fervente motorcrosser weet ik dat je het stuur niet krampachtig mag vasthouden. Je moet losjes rijden. Dat heeft wel geholpen maar ik moest echt een knop omdraaien. Hier is het heel anders dan op de weg. De eerste keer heb ik alleen tussen de blauwe en de rode lijn gereden. Tussen de witte en de rode streep voelde ik me niet op mijn gemak. Dat laat ik voorlopig aan de spurters over. Beneden is het voor mijn gevoel veiliger, ook al is de hellingsgraag overal hetzelfde. Wat ook helpt, is in de verte blijven kijken. Blijf niet naar je wiel staren.”

Hoe voelt de fiets aan? “Wel, het feit dat je geen remmen hebt, is even wennen. Diegene voor je heeft dat ook niet en dat gegeven vraagt eveneens om gewenning.

Je denkt ‘Wat als hij ineens stopt? Dan knal ik er frontaal op!’, terwijl dat helemaal niet kan.”

Ga je ermee verder? “Ja, het is goed voor mijn conditie maar ik moet nog veel leren zoals niet verkrampen op de fiets en lef hebben. Mijn doel is simpelweg mee kunnen fietsen en trainen voor de motorcross in de zomer.

Ik voel de training heel erg in mijn benen. Na de eerste keer had ik flanellen exemplaren! Gelukkig had ik al wel een flinke dosis uithoudingsvermogen opgebouwd. Ook de techniek, rekening houden met anderen en met de regels, maken het zwaar. En toch is het heel plezant.”

“De piste is een heel andere ervaring. Het is veel intensiever, je moet blijven trappen. Even stoppen wanneer het je uitkomt zoals je dat op de weg doet, is hier onmogelijk. Dit neemt niet weg dat ik per sessie een pauze neem tussen mijn twee ritten die telkens drie kwartier duren. Hoe langer ik rij, hoe meer adrenaline er door mijn lijf raast. In de velodroom vergeet ik even alles, er is namelijk geen tijd om te piekeren en het geeft me meer energie dat dan wat ik er aan kwijt ben.”

Hoe snel ga je? “Geen idee. Ik weet ook niet welke afstand ik afleg. Dat maakt me niet uit. Het gaat me om het trappen, bezig zijn en mee kunnen. Voor het competitiegevoel volg ik wel eens een groepje zo lang mogelijk, maar uiteindelijk gaat het me puur om het amusement. Ik fiets al heel mijn leven.”

Was je meteen verkocht aan de piste? “Ja, die snelheid gaf me meteen een kick. Plots voelde ik me als een echte coureur in een peloton en kon ik even wegdromen.

In mijn enthousiasme heb ik die huurfiets dan ook laatst ingeruild voor mijn eigen pistefiets. Het is overigens dankzij mijn man dat ik hieraan begonnen ben. Hij deed het al langer en moedigde me aan om het ook eens te proberen. En voilà, verkocht. Er zouden trouwens meer mannen hun vrouw eens moeten meenemen, want het is jammer dat er hier zo weinig dames rijden.”

an

merm Rik Tem

“Souplesse in de benen” Woonplaats: Lochristi, Oost-Vlaanderen Leeftijd: 30 Kom je hier vaak rijden? “Sedert twee jaar en dit twee keer per week. Hoofdzakelijk in de winter. Ik kom hier altijd alleen. Het gaat me puur om de training: op tempo rijden, basisconditie onderhouden, intervaltraining en de souplesse in de benen houden, zodat ik fit ben voor de mountainbikewedstrijden in de zomer. Ik rij telkens twee uur waarin ik zo’n zeventig kilometer afleg. Daarnaast doe ik ook aan fitness en ik neem deel aan toertochtjes buiten.”

Wat zijn de voordelen van de piste?

“Er is geen wind, het is altijd droog en een pistefiets is veel goedkoper dan een wegfiets. Een pistefiets komt ongeveer op 800 euro. Het is ook prettig dat het voor groepen mogelijk is om de baan af te huren. Zo leer je nieuwe mensen kennen.”

Ben je al eens gevallen? “Nee, ik heb steeds geluk gehad. Maar ik heb al meerdere valpartijen zien gebeuren. Het kan soms gevaarlijk zijn. Daarom is het belangrijk de tips van de baancommissaris goed op te volgen.”

Grinta! | 59