Sortzaileen gunea urtekaria // Anuario Espacio de creadores

Page 1



urtekaria anuario yearbook 2018 SORTZAILEEN GUNEA ESPACIO DE CREADORES ARTIST’S SPACE


Espacio de Creadores Este Espacio de Tabakalera apoya la profesionalizaciรณn de artistas, pone a disposiciรณn recursos para

Sortzaileen Gunea Tabakalerako gune honek artisten profesionalizazioa bultzatzen du, sorkuntza artistikorako baliabideak eskaintzen ditu eta praktika garaikideen ikusgarritasuna sustatzeko programa garatzen du.


Artist’s Space Tabakalera’s Artist’s Space seeks to professionalize artists, provides resources for the development of artistic projects and develops a programme for supporting contemporary practices and enhancing their visibility.

la creación artística y desarrolla un programa de apoyo y visibilización de las prácticas contemporáneas.

projects they have developed, a total of 23.

in 2017, as well as the description of the

the services of Tabakalera’s Artist’s Space

information about the artists that have used

This book you are reading includes

en

realizado, un total de 23.

la descripción de los proyectos que han

de Tabakalera en el año 2017, así como

han pasado por el Espacio de Creadores

la información sobre las y los artistas que

Este libro que tienes entre manos recoge

es

23— deskribapenak ere.

baita garatu dituzten proiektuen —guztira

artistei buruzko informazioa jasotzen du,

Tabakalerako Sortzaileen gunera etorri diren

Eskuartean duzun liburu honek 2017 urtean

eu

urtekaria anuario yearbook 2018


EDITORIALA EDITORIAL

Tabakalerako Sortzaileen Gunea proiektuak eta prozesu sortzaileak garatzeko lekua da, eta baita sormen garaikideari lotutako programa bat ere. Gune bizia da, gaur egungo arte ekoizpeneko diziplina guztiekin konprometituta dagoena. Esku artean duzun liburukian, memoria gisa, 2018ko proiektu guztien deskribapen labur bat duzu.

El Espacio de Creadores de Tabakalera se erige como un lugar para el desarrollo de proyectos y procesos creativos y como un programa vinculado a la creación contemporánea. Es un espacio vivo y comprometido con las diferentes disciplinas que abordan la producción artística actual. En este volumen que tienes entre manos, ofrecemos a modo de memoria, una breve descripción de todos los proyectos que han formado parte de él durante el 2018.

Tabakalera Artist´s Space was created as a place for the development of creative projects and processes and as a programme linked to contemporary creation. It is a living space dedicated to all the different disciplines involved in current artistic production. In this volume you have in your hands, we provide, as a report, a brief description of all the projects that have been part of the space during 2018.

eu

es

en

Sortzaileen Guneak duen zeregina

El entendimiento de la creación como un

The understanding of creation as a

ulertzeko funtsezkoa da sormena

eje principal, no solo de Tabakalera, sino

central axis, not just of Tabakalera,

ardatz nagusi bat bezala ulertzea, ez

de la sociedad de la que formamos parte,

but also of the society we are part of,

bakarrik Tabakalerarentzat, baizik eta

es crucial para entender el papel que

is crucial to comprehending the role

parte garen gizartearentzat. Bertan,

cumple el Espacio de Creadores. Tienen

played by the Artist´s Space. There is

esperimentazioak eta batzuetan itxiak

cabida, tanto la experimentación como

room both for experimentation and for

eta norberarenak izan behar duten

aquellos procesos que a veces necesitan

those processes that sometimes need

prozesuek badute lekua, eta modu

ser cerrados o íntimos y al mismo tiempo,

to be closed off or intimate and, at

pertsonal eta profesionalean hazteko

es un terreno desde el que crecer tanto

the same time, it is fertile ground for

gunea da.

personal como profesionalmente.

personal and professional growth.

Horrela, egonaldi-programak

Para todo esto, el programa de

To achieve all this, the residency

residencias abre además un contexto

programme also opens a context for

para la internacionalización como un

internationalisation as an enrichment

proceso de enriquecimiento en el que

process in which both the local network

tanto el tejido local como los agentes

and the agents selected benefit from

que son seleccionados se benefician de

having a common place for their

poder contar con un lugar común para el

meeting. Connections, relationships and

encuentro. Las conexiones, relaciones y

networks are also built up through the

redes se trabajan también desde la propia

management of the residency, with a

gestión de la residencia, realizando un

follow-up of the project and support for

seguimiento del proyecto y apoyo en las

all the project’s phases.

nazioartekotzerako testuinguru bat zabaltzen du, aberasteko prozesu gisa, bai tokiko testuinguruarentzat, baita hautatzen diren eragileentzat ere, guztiek jasotzen baitute onura gisa elkar topatzeko gune bat. Loturak, harremanak eta sareak egoitzaren kudeaketatik ere lantzen dira, proiektuaren jarraipena eginez, eta haren edozein fasetan sor daitezkeen beharrei erantzunez.

necesidades que cualquiera de las fases de este pueda necesitar.


eu

es

en

Sortzaileen Guneak duen konpromisoa ez

El compromiso del Espacio de Creadores,

The Artist´s Space is not just committed

da mugatzen egonaldi-programara. Gune

no se reduce únicamente al programa de

to the residency programme. All the

eta baliabide guztiak gure lurraldeko

residencias. Todos los espacios y recursos

spaces and resources are available to

artisten eta sortzaileen eskura daude, eta

están a disposición de artistas y creadores/

artists and creators from our region who

horiek aukera daukate beren praktika

as de nuestro territorio, quienes encuentran

are given the chance to develop their

garatzeko gunean elkarbizitzen dauden

una posibilidad para desarrollar su propia

own practice in connection with the

eragile guztiekin batera.

práctica en relación con el resto de agentes

other agents they live with in the space.

Aurreko guztiaz gain, elkarbizitza horretatik gertatzen den guztiaren bistaratze publikoko estrategiak sortzen dira. ”Lantegi irekiak” ate irekien jardunaldiak dira, non guztiz egituratuta ez dauden prozesuak, entseguak, bideak eta proiektuak herritarrekin partekatzen diren. Hauskortasuna erakusteak ekimen hori publikoari eskaintzen zaion eskuzabaltasun ekintza bat bihurtzen du eta arte garaikidean egiten den lanaren balioa aitortzen laguntzen du. Gure egonaldi-modalitateak honako hauek dira: Proiektu artistikoak, Ikus-entzunezko proiektuak, Ikerketa artistikoa eta Proiektu artistikoak elkarlanean. Gainera, beste erakunde batzuekin dugun harremana Ikusmira Berriak (Donostia Zinemaldiarekin eta Elías Querejeta Zine Eskolarekin batera koordinatzen den egonaldia) eta “Egonaldia lurrean” (Cristina Enea Fundazioarekin dugun lankidetza-lerroari erantzuten diona) bezalako proiektuetan islatzen da. Azkenik, aipatu behar dira 2018an Irango Kooshk-Teheranekin izandako harremanetik jaio ziren truke-egonaldiak eta École de Danse Contemporaine de Quebecekin, Conseil des Arts et des Letres-ekin, Dantzagunearekin, Dantzaz elkartearekin eta Etxepare Euskal Institutuarekin batera sortu den dantzaegonaldia.

con los que conviven en el espacio. Además de todo lo anterior, de esta convivencia surgen estrategias de visibilización pública de todo aquello que sucede. Los “estudios abiertos” son jornadas de apertura de puertas en las que se comparten con la ciudadanía, procesos, ensayos, caminos y proyectos en pleno proceso de estructuración. Mostrar la fragilidad lo convierte en un acto de generosidad que se ofrece al público visitante y es una puesta en valor para el trabajo del arte contemporáneo. Nuestras modalidades de residencia se dividen en Proyectos Artísticos, Proyectos Audiovisuales, Investigación Artística y Proyectos artísticos en colaboración. Además, nuestra relación con otras instituciones se traduce en proyectos como Ikusmira Berriak, una residencia coordinada junto al Festival de San Sebastián y la Escuela de Cine Elías Querejeta y “Residencia en la tierra” que responde a nuestra línea de colaboración

In addition to this, strategies for increasing the public visibility of everything that happens in the space arise from this coexistence. “Open studios” are open days when processes, rehearsals, paths and projects still in the middle of the structuring process are shared with the public. Showing fragility makes it an act of generosity offered to the visiting public and highlights the value of contemporary artwork. Our residencies are divided into: Artistic Projects, Audiovisual Projects, Artistic Research and Collaborative Artistic Projects. In addition, our relationship with other institutions leads to projects such as Ikusmira Berriak, a residency coordinated in partnership with the San Sebastian Film Festival, and Elías Querejeta Film School, and “Residency on Earth”, fruit of our collaboration with the Cristina Enea Foundation.

con la Fundación Cristina Enea.

Finally, we should mention the

Por último, cabe destacar las residencias

exchange residencies that were created

de intercambio que en el 2018 se materializaron mediante la relación con Kooshk-Teherán en Irán y la residencia de danza desarrollada junto con la École de Danse Contemporaine de Quebec, el Conseil des Arts et des Letres, Dantzagune, la compañía Dantzaz y el Instituto Vasco

in 2018 as a result of our relationship with Kooshk-Tehran in Iran and the dance residency developed together with the École de Danse Contemporaine de Quebec, the Conseil des Arts et des Letres, Dantzagune, the Dantzaz dance company and the Etxepare Basque

Etxepare.

Institute.

En definitiva, una apuesta por la

In short, a commitment to creation as

Laburbilduz, sormenaren aldeko apustua,

creación como un lugar en el que nos

a place where we position ourselves as

non ekoizpen-zentro gisa posizionatzen

posicionamos como centro de producción.

the centre of production. A commitment

garen. Arte garaikidearekin eta horrek

Un compromiso con el arte contemporáneo

to contemporary art and to all the

sor ditzakeen prozesu eta harreman

y con todos los procesos y relaciones que

processes and relationships it brings

guztiekin konpromisoa dugu. Kulturaren

este pueda suscitar. Una posición en la

with it. A position in which we can take

bidez eraikitzen, hazten eta garatzen den

que asumir una responsabilidad para la

responsibility for the construction of a

gizartea eratzeko ardura gure esku dago.

construcción de una sociedad que se forja,

society shaped, matured and connected

madura y relaciona a través de la cultura.

by culture.


AURKIBIDEA SORTZAILEEN GUNEA ÍNDICE ESPACIO DE CREADORES INDEX ARTIST’S SPACE

01. Proiektu artistikoak Proyectos artísticos Artistic projects

02. Elkarlaneko proiektu artistikoak Proyectos artísticos en colaboración Artistic projects in collaboration

04. Ikerketa artistikoa Investigación artística Artistic research

12

20

28

GABRIEL GARCILAZO

ANGELA MILLANO & JULIAN PACOMIO

ROJO 40

Asleep Images 14

IZARO IEREGI Furniture With Flat Top 15

CRISTINA MEJÍAS Counting histories, the host and the ghost

03. Ikus-entzunezko proiektuak Proyectos audiovisuales Audiovisual projects

16

24

N ATA L I A S UÁ R E Z & G Ó M E Z S E LVA

MARIANNA CHRISTOFIDES

Coche de plástico en un palet

OLYMP’S SHEDS

M AT T H E W C . W I L S O N Spectral Exchangue


05.

07.

Ikusmira berriak

06. Egonaldia lurrean Residencia en la tierra Residency on earth

“Artist In Residence” Kooshk-Teherán 2018

09. Espazioen lagapena Cesión de espacios Working studios

32

40

44

54

MANUEL ABRAMOVICH

ALBERTO LÓPEZ /

ILA FIROUZABADI

MANUEL PRADOS

Fountain

El oasis

Lorategi inbaditzailea / El Jardín Invasor / The invasive garden

46

33

N E L E WO H L AT Z Dormen os peixes de olhos abertos 34

ELENA LÓPEZ RIERA

ANA RAKEL RUIZ DE SABANDO Sheltered Memories

08. QUEBEC

El agua 50 35

JOHN HENRY GERENA FORERO

ARANTZA SANTESTEBAN PÉREZ

El extraño

918 gau

52

IKER ARRUE 36

GRIGORY KOLOMYTSEV Chupacabra

TOC [2018]


01


Proiektu artistikoak Proyectos artísticos Artistic projects

Gómez Selva.

Ieregi, Cristina Mejías, Natalia Suárez and

in the Artist’s Space:Gabriel Garcilazo, Izaro

projects. In 2018, five artists have worked

includes the greater number of artists and

discipline or format might be. This modality

to develop artistic projects, whichever their

This call for applications aims at residencies

en

Gómez Selva.

Izaro Ieregi, Cristina Mejías, Natalia Suárez y

ha acogido a cinco artistas: Gabriel Garcilazo,

concreto, en 2018 el Espacio de Creadores

número de artistas y proyectos abarca. En

modalidad de convocatoria que mayor

cualquier disciplina o formato. Esta es la

para desarrollar proyectos artísticos de

En esta convocatoria se ofrecen residencias

es

Mejías, Natalia Suárez eta Gómez Selva.

Gabriel Garcilazo, Izaro Ieregi, Cristina

bost artista egon dira Sortzaileen Gunean:

biltzen dituen deialdi-modalitatea. 2018an

dela ere. Hau da artista eta proiektu gehien

proiektuaren diziplina edo formatua edozein

ekoizteko egonaldiak eskaintzen dira,

Deialdi honetan proiektu artistikoak

eu


ROJO 40 eu

Kimika da, hain zuzen, janari prozesatua industrializatzeko baliabide nagusia. Hasieran, baina, alkimiarako erabiltzen zenean, beste interes batzuk zituen kimikak: mundu esoterikoa, magia, filosofia eta barneaberastea, besteak beste. Egun ordea, zein interesen arabera erabiltzen dira kimikaren balioak? Rojo 40 proiektuan, alde batetik, Erdi Aroko alkimiari buruzko agiriak eta, bestetik, egungo elikagai industrializatuetako kimika aztertzen dira. Hala, alkimiaren bilaketa esoteriko-filosofikoaren balioen eta gaur egungo kimikaren helburu ekonomiko-industrialen balioen arteko aldea abiapuntu hartuta, egunero kontsumitu ohi dugun janariaren artifizialtasunean jartzen du arreta, ezagutzaren irudi edo sinbolo bidezko transmisioaren ideia alkimikoa erabiliz. es

La química es el instrumento principal para la industrialización de la comida procesada, sin embargo en sus orígenes como alquimia, tenía intereses ligados a lo esotérico, lo mágico, lo filosófico o el enriquecimiento interior. ¿Bajo qué intereses se mueven actualmente los valores de la química? El proyecto Rojo 40 es un cruce de información entre archivos de alquimia medieval y la química actual de los alimentos en la comida industrializada. Partiendo de la diferencia de valores entre la búsqueda esotérica-filosófica de la alquimia y los fines económico-industriales de la química actual, centra su atención en la artificialidad en la comida que consumimos cotidianamente, utilizando la idea alquímica de la transmisión imagen-simbólica del conocimiento. en

Chemistry is the main instrument for the industrialisation of processed food. However, in its origins as alchemy it had esoteric, magical and philosophical applications, and was also connected to inner enrichment. What interests control the values of chemistry nowadays? Rojo 40 project is an information cross-over between medieval alchemy archives and the modern chemistry surrounding industrialised food products. Starting out from the value differences between the esoteric/ philosophical search of alchemy and the economic and industrial ends of current chemistry, the project focuses on the artificial nature of the food we consume on a daily basis, drawing on the alchemical concept of visually and symbolically transmitting knowledge.

12


Gabriel Garcilazo eu

es

en

Gabriel Garcilazo artista bisuala da. Hedabide masiboetatik eta kultura bisualetik ateratako agiriak eta informazioa ikertzen eta bereganatzen aritzen da eguneroko arazo edo fenomeno sozialak jorratzeko asmoz. Arteetako Maisutza ikasi zuen UNAMen (Mexiko, 2015), eta Arte Bisualetako Lizentzia (Arte Garaikidearen eta Kritikaren Espezialitatea) Arteen Moreloseko Zentroan (Mexiko, 2008). Hainbat erakusketa egin ditu: Distopías, Chopoko Unibertsitate Museoan (2017); Divina comedia, Mexikoko Jardines Galerian (2016); Códice Vaquero, Jardín Borda Kultur Zentroan (2015); Ciudades Invisibles, Miamiko (Florida) Mexikoko Kultur Institutuaren Galerian (2014); Collective Show México City, Mauad Etxean (Mexiko Hiria, 2014); eta Scope Art Fair, New Yorken (AEB) eta Basilean (Suitza, 2013).

Gabriel Garcilazo es artista visual. Su trabajo se enfoca en procesos de investigación y apropiación de documentos e información extraída de medios masivos y de la cultura visual, para abordar problemáticas o fenómenos sociales cotidianos. Estudió la Maestría en Artes en la UNAM (México, 2015) y la Licenciatura en Artes Visuales con Especialidad en Arte Contemporáneo y Crítica en el Centro Morelense de las Artes (México, 2008). Entre sus exposiciones se encuentran Distopías, en el Museo Universitario del Chopo (2017), Divina comedia, en la Galería Jardines de México (2016), Códice Vaquero, en el Centro Cultural Jardín Borda (2015), Ciudades Invisibles, en la Galería del Instituto Cultural de México en Miami, Florida (2014), Collective Show México City en Casa Mauad (2014) México, D.F. Scope Art Fair en N.Y., EUA y Basel, Suiza (2013).

Gabriel Garcilazo is a visual artist. His work centres on the research and appropriation of documents and information extracted from mass media and visual culture, in order to address daily social issues and phenomena. He studied the Master in Art at the National Autonomous University of Mexico (2015) and gained a degree in Visual Arts majoring in Contemporary Art and Critique at the Centro Morelense de las Artes (Mexico, 2008). His exhibitions include Distopías, in the Museo Universitario del Chopo (2017), Divina comedia, in the Galería Jardines de México (2016), Códice Vaquero, in the Centro Cultural Jardín Borda (2015), Ciudades Invisibles, in the Gallery of the Mexican Culture Institute in Miami, Florida (2014), a Collective Show in Casa Mauad, Mexico City (2014), and the Scope Art Fair in NY, USA and Basel, Switzerland (2013).

Egun, FONCA Sortzaileen Sistema Nazionaleko kide da, eta Pueblako Iberoren X. Bienaleko irabazle eta UNAMeko Arte eta Diseinuetako Nazioarteko I. Bienaleko irabazle izan zen (2014). Horrez gain, FONCAren gazte sortzaileen beka nazionala lortu du bitan (2007an eta 2010ean), eta argitalpenak kaleratu ditu Tierra Adentro aldizkarian (172. zk., 2011) eta mART Artista Emergenteen Katalogoan (2009-10eko edizioa). Bilduma askotan aurki daitezke haren lanak: Carrillo Gil Arte Museoan, Siqueiros Arte Publikoko Aretoan, Robert Littman bilduman, Noval Fundazioan, UNAMen eta Ibero Unibertsitatean, besteak beste.

Actualmente es miembro del Sistema Nacional de Creadores (FONCA) y fue ganador de la X Bienal de la Ibero, en Puebla y de la I Bienal Internacional de Artes y Diseño de la UNAM (2014) y beneficiario de la Beca Nacional de Jóvenes Creadores del FONCA (en 2007 y 2010), fue publicado en la revista Tierra Adentro (núm.172, 2011) y en el Catálogo de Artistas Emergentes mART (edición 2009-10). Su obra se encuentra en colecciones como el Museo de Arte Carrillo Gil, la Sala de Arte Público Siqueiros, colección de Robert Littman, la Fundación Noval, la UNAM y la Universidad Ibero, entre otras.

He is currently a member of the National Fund for Culture and Arts (FONCA) and was the winner of the Tenth Ibero Biennial in Puebla and of the First International Arts and Design Biennial of the National Autonomous University of Mexico (2014). He was also the recipient of the FONCA National Grant for Young Artists (2007 and 2010) and was published in the magazine Tierra Adentro (no.172, 2011), and in the mART Catalogue of Emerging Artists (2009-10 edition). His work can be found in the Museo de Arte Carrillo Gil, the Sala de Arte Público Siqueiros, Robert Littman’s collection, the Fundación Noval, the National Autonomous University of Mexico and the Ibero-American University, among others.

13


Izaro Ieregi

Furniture With Flat Top

eu

eu

Izaro Ieregi (Algorta,1987). UPV/EHUko Arte Ederretako fakultatean lizentziaduna (2010). Bakarkako erakusketak izan ditu honako lekuetan: Arizko Dorretxea, Basauri (2017), C.C. San Martin, Buenos Aires (2017) eta Chinese European Art Centre, Xiamen (2017). Honako lekuetan ere erakutsi du bere lana: Guggenheim Museoa, Bilbo (2017), NY Space, Manchester (2016), Getxoarte, Getxo (2016), Bilbaoarte Fundazioa (2016) eta Universidad Complutense de Madrid (2015). Bilbon egoitza duen OKELA espazioaren kide fundatzailea da.

Indarkeriazko esparru bat zeharkatzen duen lan-metodo bat hartzen du abiapuntutzat, ekintza performatibo bat erregistratu eta esparru hori itxuraldatzeko asmoz. Artxiboetan inskribatutako ekintzak erabiltzen ditu, baita partitura bat eta gorputza bihurritzeko eta ahotsa distortsionatzeko bide ematen duten aparatu batzuk ere. Gertaera berri baten erregistroa. Forma-ariketa bat. Errepikapen performatikoa. Display espezifiko bat planteatzen du artxibo jakin baterako, artxibo hori eskuratzeko moduak

es

Izaro Ieregi (Algorta, 1987). Licenciada por la Facultad de Bellas Artes de la UPV/EHU (2010), ha realizado exposiciones individuales en la Casa Torre de Ariz, Basauri (2017), C.C. San Martin, Buenos Aires (2017), Chinese European Art Centre, Xiamen (2017). Ha presentado su obra también en estos espacios: Museo Guggenheim, Bilbao (2017), NY Space, Manchester (2016), Getxoarte, Getxo (2016), Fundación Bilbaoarte (2016) y en la Universidad Complutense de Madrid (2015). Es socia fundadora del espacio OKELA con sede en Bilbao. en

Izaro Ieregi (Algorta, 1987). Graduated from the Faculty of Fine Arts of the UPV/EHU (2010), she has carried out individual exhibitions at the Tower House of Ariz, Basauri (2017), C.C. San Martin, Buenos Aires (2017) and the Chinese European Art Centre, Xiamen (2017). She has also presented her work in the following spaces: Guggenheim Bilbao Museum (2017), NY Space, Manchester (2016), Getxoarte, Getxo (2016), Fundación Bilbaoarte (2016) and at the Complutense University of Madrid (2015). She is a founding partner of the OKELA space with headquarters in Bilbao.

14

beste pentsaera bat sorraraz dezan. es

Parte de un método de trabajo que atraviesa un marco de violencia con la idea de transmutarlo a través del registro de una acción performática. Empleando acciones inscritas en archivos y haciendo uso de una partitura y unos dispositivos que permiten contorsionar el cuerpo y distorsionar la voz. El registro de un nuevo acontecimiento. Un ejercicio de forma. Repetición performática. Planteando un display específico para un archivo en concreto, donde la experiencia de acceder ese archivo configure de otro modo de pensar. en

She starts with a work method that goes through a framework of violence with the idea of transfiguring it by recording a performance activity. By using activities registered in archives and making use of a score and devices that enable us to contort our body and distort our voice. Recording a new event. An exercise of form. Performative repetition. Proposing a specific display for a concrete archive, where the experience of accessing this archive creates a new way of thinking.


Counting histories, the host and the ghost eu

Irudi lauaren eta objektu betearen arteko loturak ezartzea elektrikoa da, eskua ispiluan sartzearen antzeko zerbait. Ohituta gaude akademiaren mundua ezagutzaren gordailu zilegitzat jotzera, baina hemen ez digu balio hosto bat herbario batean gordetzeak; landare biziari aireak hozka egiten dio, eta garrantzitsua da hori gertatzea. Mejíasek Arkeologian sartzeko duen moduak, Efthimis Theourekin batera, formulazio ugariren atarikotzat erakusten dio indusketa; gertakaria lurrarekin nahasten da, eta fikzioak agertzen dira, museoko beira-arasa baten antzean zaharkituta gelditu den geroko kontakizun baterako aukera gisa. es

Establecer conexiones entre la imagen plana y el objeto lleno es eléctrico, algo así como meter la mano en un espejo. Estamos acostumbrados a preconcebir el mundo académico como legítimo contenedor de conocimiento. Pero aquí no nos vale con guardar una hoja en un herbario; a la planta viva le muerde el aire, y es importante que eso pase. La inmersión que hace Mejías en la Arqueología, junto a Efthimis Theou, le muestra la excavación como preludio de multitud de formulaciones; el hito se mezcla con la tierra y aparecen ficciones como opciones para un posterior relato anquilosado tras una vitrina de museo. en

Making connections between a flat image and a three-dimensional object is electric—a bit like putting your hand through a mirror. We have a preconceived idea of the academic world as being a legitimate fount of knowledge. Here, we’re not satisfied merely keeping a leaf in a herbarium. A living plant is ravaged by the air and it’s important this takes place. Mejías’s immersion in archaeology, together with Efthimis Theou, presents excavation as the prelude to a multitude of formulations. The landmark becomes blended with the earth and the fictions that arise provide options for a subsequent antiquated story in a museum showcase.

Cristina Mejías eu

Cristina Mejías (1986, Jerez de la Frontera). Diziplina anitzeko artista bisuala da Mejías; Arte Ederretan lizentziatu zen UEMen eta Dublingo NCADen, eta UCMko ikerketa-masterra du. 2010ean Berlinera joan zen, Europako beka bati esker, eta han bizi izan zen lau urtez. 2014an Madrilera itzuli zen, TheGymProgramme-n hautatu zutelako, Rampa gunean. Bere proiekturik berrienak denboraren, narrazioaren eta hizkuntzaren ingurukoak dira, bideo-instalazio moduan. Berriki, bere lana leku hauetan egon da ikusgai, besteak beste: MACZUL (Maracaibo), Ranchito Matadero Madrid/Galerias Municipais (Lisboa), Artothèque (Pessac, Bordele),TEA (Tenerife) Laboral (Gijón), Fundación Mendoza (Caracas), CAAC (Sevilla) eta CentroCentro (Madril), besteak beste. es

Cristina Mejías (1986, Jerez de la Frontera). Artista visual multidisciplinar, Cristina es licenciada en BBAA por la UEM, NCAD de Dublín y Máster en Investigación de la UCM. En 2010 se traslada a Berlín, gracias a una beca europea, donde reside cuatro años. En 2014 regresa a Madrid tras ser seleccionada en TheGymProgramme en espacio Rampa. Sus proyectos más recientes giran en torno al tiempo, la narración y el lenguaje en forma de videoinstalaciones. Recientemente su trabajo ha sido expuesto en el MACZUL (Maracaibo), Ranchito Matadero Madrid/Galerías Municipais (Lisboa), Artothèque (Pessac, Burdeos),TEA (Tenerife) Laboral (Gijón), Fundación Mendoza (Caracas), CAAC (Sevilla) o CentroCentro (Madrid), entre otros. en

Cristina Mejías (1986, Jerez de la Frontera, Spain). A multidisciplinary visual artist, Cristina holds a Fine Arts degree from the European University of Madrid and the National College of Art and Design in Dublin, and also gained a Master of Research from the Complutense University of Madrid. With the help of European grant funding she moved to Berlin in 2010 and spent four years in the city. In 2014 she returned to Madrid after being selected in TheGymProgramme (Rampa Project). Her most recent works use video installations to look at time, narration and language. Her work has recently been exhibited in MACZUL (Maracaibo), Ranchito Matadero Madrid/Galerias Municipais (Lisbon), Artothèque (Pessac, Bordeaux), TEA (Tenerife) Laboral (Gijón), Fundación Mendoza (Caracas), CAAC (Seville) and CentroCentro (Madrid), among others.

15


Coche de plástico en un palet eu

Coche de plástico en un palet Natalia Suárez eta Gómez Selva artisten eskutik jaio da, aurkitutakoarekin lan egiteko sentitzen duten beharretik sortua. Bien lan-lerroak uztartuz, eurena ez dena eraldatu eta beste esanahi bat eman nahi izan diote. Hala, beste batzuek baztertutakoak erabili dituzte material gordin gisa. Lehendik existitzen diren irudiak erabiliz eta eraldatuz, eta beren diskurtso formal eta plastikoen bidez, egiteko modu kolektibo bat osatu nahi dute jada dagoenaren iruditeria komun “birziklatua” sortu, non irudiak gainezarriz pieza berriak sortuko diren. es

Coche de plástico en un palet nace a partir de la necesidad de las artistas Natalia Suárez y Gómez Selva por trabajar con lo encontrado. Mediante la conexión de sus líneas de trabajo pretenden transformar y re-significar lo ajeno; utilizando lo desechado por otros como material bruto. A partir del uso y la transformación de imágenes existentes buscan dirigir sus discursos formales y plásticos hacia un hacer colectivo, dando lugar a un imaginario común “reciclado” de lo existente, en el que la superposición de las propias imágenes permite la creación de nuevas piezas. en

Coche de plástico en un palet (Plastic car on a pallet) arose from the need of the artists Natalia Suárez and Gómez Selva to work with things that they had found. Through the connection of their lines of work they aim to transform and bring new meaning to things regarded as foreign objects, using what is discarded by others as their raw material. Through the use and transformation of existing images they seek to direct their formal and artistic narratives towards a collective way of working, leading to a “recycled” common perception of the existing in which the superposition of the images allows the creation of new pieces.

16


N ata l i a S uá r e z

Gómez Selva

eu

eu

Natalia Suárez (Vitoria-Gasteiz, 1994) Bilbon bizi da. UPV/EHUko Arteko Gradua amaitu ondoren, UPV/EHUko Pintura Masterrean matrikulatu zen. Hortik aurrera, pintura-munduan erabat murgilduz.

Gómez Selva (Murtzia, 1994) artista bisuala Bilbon bizi da eta bertan lan egiten du. Ikasketak UPV/EHUan eta Murtziako Unibertsitateko Arte Ederren fakultatean gauzatu ditu. Gaur egun, Autore-argazkilaritza Masterra egiten ari da Bilboko Argazkilaritza Garaikidearen Zentroan, Ricky Dávila dokumentalistarekin.

Honako erakusketak egin ditu, besteak beste: GetxoArten (artista hautatua Irantzu Yaldebererekin batera, 2017), OKELA Sormen Lantegian (2018) eta Euskaldun Berria aretoan, Arrigorriagan (2018). Horrez gain, Lur_Zoru performancean ere parte hartu du, VitoriaGasteizko Montehermoso Zentroan (2017), eta egonaldi bat jaso zuen Vitoria-Gasteizko Baratza Aretoan (2017), Tripak Kolektiboaren barnean.

2014an eta 2015ean, bikaintasun akademikoaren sariak irabazi zituen unibertsitateko bere lorpenengatik, bai eta gradu-amaierako lanagatik ere (2016). Honakoak dira erakusketa nabarmenenak: GetxoArte (2016), 27 Atmósferas Sareanen (Bilbo) eta Questioning Pleasure LAB 448n (Madril).

es

es

Natalia Suárez (Vitoria-Gasteiz, 1994) vive en Bilbao. Tras finalizar el Grado en Arte de la UPV/ EHU se matricula en el Máster en Pintura de la UPV/EHU. A partir de aquí deja en un segundo plano sus anteriores intereses para profundizar en lo pictórico.

Gómez Selva (Murcia, 1994) es un artista visual que vive y trabaja en Bilbao. Ha realizado estudios en la Universidad del País Vasco y en la facultad de Bellas Artes de la Universidad de Murcia. Actualmente cursa un Máster en Fotografía de Autor en el Centro de Fotografía Contemporánea de Bilbao con el documentalista Ricky Dávila.

Entre sus exposiciones destacan su participación en GetxoArte (como artista seleccionada junto con Irantzu Yaldebere, 2017), OKELA Sormen Lantegia (2018) y sala Euskaldun Berria en Arrigorriaga (2018). Ha formado parte de la performance Lur_Zoru en el Centro Montehermoso de VitoriaGasteiz (2017), además de recibir una residencia en la Sala Baratza de Vitoria-Gasteiz (2017) dentro de Tripak Kolektiboa. en

Natalia Suárez (Vitoria-Gasteiz, 1994) lives in Bilbao. After completing the Art degree course at the University of the Basque Country (UPV/ EHU), she enrolled in the master’s degree course in Painting, also at the UPV/EHU. From this point onwards she began to give secondary importance to her previous interests in order to focus on the pictorial. Outstanding exhibitions include her participation in GetxoArte ( as selected artist along with Irantzu Yaldebere, 2017), OKELA Sormen Lantegia (2018) and the Euskaldun Berria showroom in Arrigorriaga (2018). She has been part of the Lur_ Zoru performance at the Montehermoso Cultural Centre in Vitoria-Gasteiz (2017), as well as being awarded a residency at the Sala Baratza in VitoriaGasteiz (2017) within Tripak Kolektiboa.

En los años 2014 y 2015 ganó los premios a la excelencia académica por sus logros universitarios, así como el Proyecto de Fin de Carrera (2016). Destacan sus exposiciones en GetxoArte (2016), 27 Atmósferas en Sarean (Bilbao), y Questioning Pleasure en LAB 448 (Madrid). en

Gómez Selva (Murcia, 1994) is a visual artist who lives and works in Bilbao. He has studied at the University of the Basque Country and in the Faculty of Fine Arts of the University of Murcia. He is currently studying for a master’s degree in Fine Art Photography at the Centre for Contemporary Photography in Bilbao with the documentary maker Ricky Dávila. In both 2014 and 2015 he won the awards for academic excellence for his university achievements, as well as for the final project of his degree course (2016). His outstanding exhibitions include GetxoArte (2016), 27 Atmósferas in Sarean (Bilbao), and Questioning Pleasure in LAB 448 (Madrid).

17


02


Elkarlaneko proiektu artistikoak Proyectos artísticos en colaboración Artistic projects in collaboration

artist Julian Pacomio.

Angela Millano has worked together with the

artistic project together. In 2018, local artist

elsewhere so that both of them develop an

the opportunity to invite another artist from

This call for applications offers a local artist

en

Pacomio.

trabajado conjuntamente con el artista Julian

artístico en común. En 2018, Angela Millano ha

lugar para que ambos generen un proyecto

artista local de invitar a un(a) artista de otro

Esta convocatoria ofrece la oportunidad a un(a)

es

artistak Julian Pacomio artistarekin egin du lan.

bat garatzeko. 2018an, Angela Millano tokiko

eskaintzea da, elkarrekin proiektu artistiko

kanpoko beste sortzaile bat gonbidatzeko aukera

Deialdi honen xedea bertako artista bati

eu


Asleep Images eu

Proiektu honek honako galdera du ardatz: pertsona batek eduki zinematografikoak biltegiratu/izan/irudikatu/erreproduzitu al ditzake bere barnean? Esaterako, liburu bat ikastea, beregain dituen zailtasun guztiekin, nolabaiteko berridazketa batean ondorioztatu daiteke. Testu erraz eta motzak ikasterakoan, aldaketak bere irudikatzeko eta interpretatzeko moduan azaltzen dira, lokuzioan edo intonazioan testuok erreproduzitzen diren bakoitzean. Alabaina, zer gertatzen da testuak ez diren gauzak buruz ikastean? Nola kontatu eta erakutsi daitezke konplexutasun jakin bat duten irudi-sekuentziak? Asleep Images proiektuak aztergai du norbanakoen memoriak irudiak biltegiratu eta erreproduzitzeko gailu gisa duen balioa. Bere buruari galdetzen diote ea nola buruz ikasi eta kontatu daitezkeen askotariko edukiak (argazkiak, ikus-entzunezkoak, zinematografikoak…), eta enuntziatu horrek irekitzen dituen bide guztiak aztertu. es

La pregunta que impulsa este proyecto es: ¿Puede una persona en sí almacenar/ser/representar/reproducir contenidos cinematográficos? El aprendizaje de libros, por ejemplo, con todas las dificultades que eso conlleva, deriva en una forma de reescritura. Al aprender textos sencillos y cortos, las alteraciones vienen dadas en su representación, los modos de interpretación, locución o entonación cada vez que son reproducidos. Pero, ¿qué hay sobre memorizar cosas que no sean solo textos? ¿Cómo se puede narrar y mostrar una secuencia de imágenes en su complejidad? Asleep Images es un proyecto cuyo interés reside en la memoria de los individuos como dispositivos para almacenar y reproducir imágenes. El proyecto cuestiona cómo podemos memorizar y narrar diversos contenidos (fotográficos, audiovisuales, cinematográficos…), así como explorar los diferentes caminos que este enunciado posibilita. en

The question that drives this project is: Can an individual person store/ be/represent/reproduce cinematic content? Learning from books, for example, with all the difficulties that this entails, develops into a form of rewriting. When we learn short and simple texts, the variations come in the form of their representation, and the modes of interpretation, locution and intonation every time they are reproduced. But what about memorising things that aren’t just texts? How can a sequence of images be narrated and shown in all their complexity? Asleep Images is a project whose interest lies in the memory of individuals as devices for storing and reproducing images. It asks how we can memorise and narrate different content (photographic, audiovisual, cinematographic, etc.) and explore the different paths that this statement opens up.

20


Angela Millano

Julian Pacomio

eu

eu

(Vitoria-Gasteiz, 1987) Filosofian lizentziatu zen Madrilgo Konplutentse Unibertsitatean. Dantza garaikideko prestakuntza profesionala jaso zuen RPCD Mariemma kontserbatorioan, eta Praktika Eszenikoko eta Kultura Bisualeko Masterra egin zuen Alcaláko Unibertsitatean eta Reina Sofía Museoan, La Casa Encendida eta Matadero Madrid zentroen lankidetzarekin. Bere azken bi lanak dira Hogar (2017-2018) eta Nunca llevo falda porque no sé cruzar las piernas (2015-2016). Eusko Jaurlaritzak sorkuntza koreografikorako 2016an eta 2015ean emandako laguntzari esker gauzatu dira lanok, baita hauek emandako babesari esker ere, besteak beste: Instituto Cervantes (Berlin), La Casa Encendida, Sala Pradillo, Dock 11 Berlin, Leal Lav, Histeria Kolektiboa eta Baratza Aretoa.

(Merida, 1986) Arte Ederretan lizentziatua (USAL) eta Filosofian graduatua (UNED) da. Praktika Eszenikoko eta Kultura Bisualeko Masterra egin zuen Alcalako Unibertsitatean eta Artean, Reina Sofía Museoaren eta La Casa Encendida eta Matadero Madrid zentroen lankidetzarekin. 2015etik 2017ra bitartean, Arteak antolatutako Reina Sofía Museoko Praktika Kritikoetako Ikasketa Aurreratuen programan parte hartu zuen, “Teatralidades Expandidas” proiektuaren barnean. Berriki ondorengo proiektuak garatu ditu: El mundo bajo el mundo (2017); Espacio Hacedor, La Casa Encendida, Festival Frinje Madrid eta Leal_Lavekin batera (2016); Psicosis Expandida (2015) eta My Turin Horse (2012) kopiaren, bertsioen, itzulpenen eta gureak ez diren materialak geureganatzearen ideia aztergai duten arte eszenikoetako lanak.

es

(Vitoria-Gasteiz, 1987) Licenciada en Filosofía por la Universidad Complutense de Madrid, con formación profesional en danza contemporánea por el RPCD Mariemma, y Máster en Práctica Escénica y Cultura Visual (MPECV) por la Universidad de Alcalá y Museo Reina Sofía, en colaboración con La Casa Encendida y Matadero Madrid. Sus dos últimos trabajos Hogar (2017-2018) y Nunca llevo falda porque no sé cruzar las piernas (2015- 2016) han sido desarrollados con la ayuda a creación coreográfica del Gobierno Vasco 2016 y 2015 respectivamente, y el apoyo del Instituto Cervantes (Berlín), La Casa Encendida, Sala Pradillo, Dock 11 Berlín, Leal Lav, Histeria Kolektiboa y Sala Baratza, entre otros. en

(Vitoria-Gasteiz, 1987) A graduate in Philosophy from Complutense University of Madrid, with professional training in contemporary dance at RPCD Mariemma, and Master’s Degree in Arts Practice and Visual Culture from the University of Alcalá and Museo Reina Sofía, in collaboration with La Casa Encendida and Matadero Madrid. Her last two works Hogar (2017-2018) and Nunca llevo falda porque no sé cruzar las piernas (2015- 2016) were developed with the help of the Basque Government’s 2015 and 2016 choreographic creation funding, and the support of the Instituto Cervantes (Berlin), La Casa Encendida, Sala Pradillo, Dock 11 Berlín, Leal Lav, Histeria Kolektiboa and Sala Baratza, among others.

es

(Merida, 1986) Licenciado en Bellas Artes (USAL) y Grado en Filosofía (UNED). Máster en Práctica Escénica y Cultura Visual (MPECV) por la Universidad de Alcalá y Artea en colaboración con el Museo Reina Sofía, La Casa Encendida y Matadero Madrid. Entre 2015 y 2017 participa en el programa de Estudios Avanzados en Prácticas Críticas del Museo Reina Sofía organizado por Artea, dentro del proyecto “Teatralidades Expandidas”. Algunos proyectos recientes son El mundo bajo el mundo (2017) Espacio Hacedor con La Casa Encendida, Festival Frinje Madrid y Leal_Lav (2016), Psicosis Expandida (2015) y My Turin Horse (2012) trabajos en artes escénicas que indagan la idea de copia, remake, traducción y apropiación de materiales ajenos. en

(Merida, 1986) A graduate in Fine Arts (USAL) and Philosophy (UNED). He holds a Master’s Degree in Arts Practice and Visual Culture from the University of Alcalá and Artea in collaboration with the Reina Sofía Museum, La Casa Encendida and Matadero Madrid. Between 2015 and 2017 he participated in the Reina Sofía Museum’s Advanced Studies in Critical Practices programme organised by Artea as part of the “Teatralidades Expandidas” project. Some recent projects include El mundo bajo el mundo (2017) Espacio Hacedor with La Casa Encendida, Festival Frinje Madrid and Leal_Lav (2016), Psicosis Expandida (2015) and My Turin Horse (2012), performance arts works that explore the idea of copying, remaking, translation and appropriation of foreign materials.

21


03


Ikus-entzunezko proiektuak Proyectos audiovisuales Audiovisual projects

experimental creation or video.

cinematic elements come into contact with

projects in the broadest sense, in which

This category covers audiovisual artistic

en

vídeo.

se toca con la creación experimental o el

amplio espectro en el que lo cinematográfico

entendiendo la disciplina desde su más

artísticos de naturaleza audiovisual,

En esta modalidad se seleccionan proyectos

es

bideoarekin.

baitu sorkuntza esperimentalarekin edo

izan ere, lan zinematografikoak erlazioa

hori bere espektro zabalenetik ulertuz,

arte-proiektuak aukeratzen dira, diziplina

Modalitate honetan ikus-entzunezko

eu


Olymp’s Sheds eu

Askotan eztabaidagarriak diren lekuetako berezitasun eta narrazio latenteak lurpetik atera eta atzera bisitatzea behin eta berriz, lekuetako istorio konplikatu eta zatikatuetara hurbildu ahal izateko. Hor sustraitzen da eta hortik aldentzen da Tabakalerako egonaldi osoan ladutako Olymp’s sheds proiektua. Luzera begirako proiektu baten zati bat da, izuaren etxekotzearen eta ziurgabetasunaren diskurtsoaren barruko korapiloei eta azpiratzeei buruzko ikerketa bat. Átticako eremu metropolitarrean porrot egindako lau eraikuntza-proiektu handitan oinarrituz, ikus-entzunezko Olymp’s sheds proiektuak leku itzalien oraingo mesfidantza agerrarazten du. Taktika mikrourbanoen bitartez frogatu da hondatuta dagoen eremu batek errealismoa berreskura dezakeela. Erortzeko zorian dauden eraikinetan bizi diren pertsonek biziberritzen dituzte eraikin horiek, nork bere modura, aldi baterako, zain dauden bitartean. es

Desenterrando singularidades y narraciones latentes de lugares a menudo controvertidos, las vuelve a visitar una y otra vez como medio para acercarse a las historias complicadas y fragmentadas de los lugares. Es aquí donde el proyecto Olymp’s sheds en el que trabajó durante toda la residencia en Tabakalera asienta sus raíces y se aleja. Parte de un proyecto a largo plazo, es una investigación sobre los enredos y subyugaciones dentro del discurso de la incertidumbre y la domesticación del terror. Sobre la base de cuatro grandes proyectos de construcción fallidos en la zona metropolitana de Áttica, el proyecto audiovisual Olymp’s sheds revela la reticencia actual de los sitios languidecidos. Las tácticas micro-urbanas demuestran cómo un entorno de ruinas puede recuperar el realismo. Los edificios en ruinas son reanimados por personas que viven, cada uno a su manera, en un estado de temporalidad, en espera. en

Unearthing singularities and latent narratives of often contested places, he is revisiting them over and again as a means to approach the complicated and fragmented histories of places. It is here where the project Olymp’s sheds that he worked on throughout the residency at Tabakalera is rooted and departs from. Part of a long-term project it is an investigation into the entanglements and subjugations within the discourse of uncertainty and the domestication of dread. On the basis of four big failed building projects in the greater area of Attica, the audiovisual project Olymp’s sheds reveals the languished sites’ current reluctant turnaround. Micro-urban tactics demonstrate how a setting of ruins can reclaim realism. The decayed buildings are re-animated by people who live, everyone in his/her way, in a state of temporariness, on hold.

24


Marianna Christofides eu

Zipren jaio zen, 1980an. Egun Berlinen bizi da, eta han lan egiten du. Bere ikerketa-lan artistikoa eraikitzeko, askotariko egileak dituzten lekuetako geruzak osatzen dituzten eta elkar gurutzatzen diren istorioak hartu ditu ardatz. Hutsune eta hausturetan biziz, esanahi finkoak desagertzen diren historiako sasoi hautemanezinetan, fenomeno disonanteen bitartez osatutako narrazio-espazioak arakatzen ditu. es

Nacida en Chipre en 1980 vive y trabaja en Berlín. Su práctica de investigación artística se enarbola alrededor de historias entrelazadas que constituyen las diferentes capas de lugares de autoría múltiple. Habitando en lagunas y rupturas, en momentos imperceptibles de la historia en los que se disipan significados fijos, indaga en espacios narrativos formados por fenómenos disonantes. en

Born in Cyprus in 1980 and living and working in Berlin, her artistic research practice deals with entangled stories that constitute the different layers of multi-authored places. Dwelling on lacunae and ruptures, on imperceptible moments in history where fixed meanings dissipate, she investigates narrative spaces shaped by dissonant phenomena.

25


04


Ikerketa artistikoa Investigación artística Artistic research

the chosen proposal in this modality.

Spectral Exchange by Matthew C. Wilson was

of a programme of activities in Tabakalera.

three-month residency and the development

projects that will be formalised with a

support the development of artistic research

The aim of this international call is to

en

la propuesta seleccionada en esta modalidad.

Spectral Exchange de Matthew C. Wilson fue

de programa de actividades en Tabakalera.

una residencia de tres meses y el desarrollo

investigación artística que se formaliza con

es apoyar el desarrollo de proyectos de

El objeto de esta convocatoria internacional

es

modalitate honetan.

Spectral Exchange proiektua aukeratu zen

programaren bidez. Matthew C. Wilsonen

eta Tabakaleran egingo den jarduera-

da; hiru hileko egonaldi baten bidez

artistikoko proiektuen garapena sustatzea

Nazioarteko deialdi honen xedea ikerketa

eu


Spectral Exchange eu

es

Spectral Exchange proiektuaren oinarria eta egitura espektro elektromagnetiko ikusezina da (uhin infragorriak, irrati-uhinak eta mikrouhinak, batetik, eta izpi ultramoreak, x izpiak eta gamma izpiak, bestetik). Modernitatearen eta bizitza garaikidearen funtsezko osagaietako bat da espektro ikusezinaren ikerketa, erabilera eta gehiegikeria. Uhin-luzera askotariko energia ikusezinak masen komunikabideen, gizatiarrak ez diren sistema sentsorialen (animalienak nahiz makinenak), fenomeno klimatiko eta kosmikoen, iraganeko eta etorkizuneko eboluzio- eta iraungipen-gertakarien, fenomeno paranormalen eta espekulazio metafisikoen mekanismoen parte dira. Spectral Exchange diziplina arteko esperimentu metodologikoaren helburua da espektro elektromagnetikoa erabiltzea ezagutza- eta praktika-domeinu desberdinak konektatzeko esparru estruktural eta tematiko gisa. Spectral Exchange proiektua mintegi bihurtu zen 2018ko azaroaren 16an eta 17an, eta bertan bildu ziren hainbat artista, komisario, kultura-teorialari eta zientzialari.

El proyecto Spectral Exchange, basa su contenido y estructura en el espectro electromagnético invisible (ondas infrarrojas, de radio y microondas, por un lado, y rayos ultravioleta, x y gamma, por otro). Uno de los componentes esenciales de la modernidad y la vida contemporánea es la investigación, el uso y el abuso del espectro invisible. Las energías invisibles de varias longitudes de onda son parte de los mecanismos de los medios de comunicación de masas, los sistemas sensoriales no humanos –tanto de los animales como de las máquinas–, los fenómenos climáticos y cósmicos, los sucesos de evolución y extinción pasados y potenciales, los fenómenos paranormales y las especulaciones metafísicas. El experimento metodológico interdisciplinario Spectral Exchange pretende utilizar el espectro electromagnético como marco estructural y temático para conectar dominios de conocimiento y práctica dispares.

• Parte-hartzaileak: Lars Bang Larsen, Esther Leslie (Susanne Kriemann-en Library for Radioactive Afterlife proiektuaren materialarekin), Margarida Mendes (Nuno Da Luz-en grabaketekin), Pádraic E. Moore (Liz Wendelbo-ren optika eta elektronikarekin), Eduardo Navarro, Jaume Navarro, Licia Verde eta Matthew C. Wilson. • Proiekzioen komisariotza programa: Rachael Rakes. • Laguntza zientifikoa: Raúl Jiménez, Gabriel Molina Terriza y Licia Verde. • Parte-hartzeak (urrutitik egindako aurkezpenak): Ana Teixeira Pinto + Christoph Keller, Ashkan Sepahvand. • Bideoa: Marjolijn Dijkman. • Uranioaren erauzketa ekipamenduaren mailegutza: Susanne Kriemann. • Ekintzailetza eta antolakuntza: Matthew C. Wilson.

Spectral Exchange tomó forma de seminario los días 16 y 17 de noviembre del 2018 y reunió a artistas, comisarios, teóricos culturales y científicos. • Participantes: Lars Bang Larsen, Esther Leslie (con material de Library for Radioactive Afterlife de Susanne Kriemann), Margarida Mendes (con grabaciones de Nuno Da Luz), Pádraic E. Moore (con ópticas y electrónicas de Liz Wendelbo), Eduardo Navarro, Jaume Navarro, Licia Verde y Matthew C. Wilson. • Comisariado del programa de proyecciones: Rachael Rakes. • Asistencia científica: Raúl Jiménez, Gabriel Molina Terriza y Licia Verde. • Intervenciones etéricas (presentaciones a distancia): Ana Teixeira Pinto + Christoph Keller, Ashkan Sepahvand. • Vídeo de: Marjolijn Dijkman. • Préstamo del equipo para la extracción de uranio: Susanne Kriemann. • Emprendizaje y organización: Matthew C. Wilson.

28


en

Spectral Exchange is an on-going project that takes its content and structure from the non-visible electromagnetic spectrum (infrared, microwaves, and radio to one side of the visible; and ultraviolet, x-rays, and gamma rays to the other). The investigation, use, and abuse of the non-visible spectrum is an essential component of modernity and contemporary life. Invisible energies of various wavelengths are involved in the mechanisms of mass media and mass communication, non-human sensory systems both animal and machines, climatic and cosmic phenomena, past and potential unfoldings of evolution and extinction, paranormal phenomenon and metaphysical speculations. An interdisciplinary methodological experiment, Spectral Exchange seeks to use the electromagnetic spectrum as both a structural and thematic framework to draw out connections between disparate domains of knowledge and practice. The Spectral Exchange seminar took place on November 16th and 17th 2018 and brought together artists, curators, cultural theorists and scientists. • Participants: Lars Bang Larsen, Esther Leslie (with material from Susanne Kriemann’s Library for Radioactive Afterlife), Margarida Mendes (with recordings by Nuno Da Luz), Pádraic E. Moore (with optics and electronics by Liz Wendelbo), Eduardo Navarro, Jaume Navarro, Licia Verde, Matthew C. Wilson. • A screening program curated by: Rachael Rakes. • Scientific support by: Raúl Jiménez, Gabriel Molina Terriza, Licia Verde.

M at t h e w C . Wi l s o n eu

Matthew C. Wilsonek (AEB, 1982) Arte Bisualetako maisutza atera zuen Columbiako Unibertsitatean. Whitney Independent Study Program-en parte hartu du, baita egonaldi askotan ere, tartean Jan van Eyck Academie, Fondazione Antonio Ratti/ CSAV eta Skowhegan. Wilsonek askotariko baliabideak erabiltzen ditu, hala nola instalazioa, eskultura, bideoa eta “site-specific” ekintza. Hain zuzen ere, prozesu naturalen, historikoen, kulturalen eta ekonomikoen arteko harremanak lantzen ditu. es

Matthew C. Wilson (EUA, 1982) tiene una maestría en Artes Visuales de la Universidad de Columbia. Ha participado en el Whitney Independent Study Program así como en numerosas residencias incluyendo Jan van Eyck Academie, Fondazione Antonio Ratti/ CSAV, y Skowhegan. Wilson trabaja en una variedad de medios que incluyen la instalación, la escultura, el vídeo y acción “sitespecific”. Su trabajo se diluye en las relaciones entre los procesos naturales, históricos, culturales y económicos. en

Matthew C. Wilson (USA, 1982) holds an MFA in Visual Arts from Columbia University. He has been a participant in the Whitney Independent Study Program and numerous residencies including Jan van Eyck Academie, Fondazione Antonio Ratti/CSAV, and Skowhegan. Wilson works in a variety of media including installation, sculpture, video, and site specific action. His work draws out entanglements between natural, historical, cultural, and economic processes.

• Etheric interventions (remote presentations) by: Ana Teixeira Pinto + Christoph Keller, Ashkan Sepahvand. • Video by: Marjolijn Dijkman. • Equipment loan for uranium mining by: Susanne Kriemann. • Initiated and organized by: Matthew C. Wilson. 29


05


Ikusmira berriak

European Capital of Culture legacy.

Library. It is part of the San Sebastian 2016,

REC Grabaketa Estudioa and the Basque Film

San Sebastian Festival in collaboration with

programme has been jointly organised with

of innovative audiovisual work. The

and an award scheme for the production

programme for the development of projects

This initiative runs an annual residency

to innovation and experimentation.

support to audiovisual projects committed

Ikusmira berriak is a programme of

en

la Cultura.

de San Sebastián 2016, Capital Europea de

la Filmoteca Vasca. Forma parte del legado

la colaboración de REC Grabaketa Estudioa y

con el Festival de San Sebastián y cuenta con

programa se ha organizado conjuntamente

trabajos audiovisuales innovadores. Este

y un plan de ayudas a la producción de

residencias para el desarrollo de proyectos

iniciativa contempla un programa anual de

por la innovación y la experimentación. La

a proyectos audiovisuales que apuestan

Ikusmira berriak es un programa de apoyo

es

parte da.

Europako Kultur Hiriburuaren legatuaren

Filmategiaren laguntzarekin. Donostia 2016

eta REC Grabaketa Estudioaren eta Euskadiko

Donostiako Zinemaldiarekin antolatzen da,

entzunezkoak ekoizteko laguntza-plana ere.

baita berrikuntzan oinarritzen diren ikus-

egonaldi-programa hartzen du bere gain,

da. Proiektuak garatzea helburu duen

entzunezko lanei laguntza emateko ekimena

esperimentazioan diharduten ikus-

Ikusmira berriak berrikuntzan eta

eu


Manuel Abramovich eu

Manuel Abramovich (Buenos Aires, 1987) zuzendaria, argazki-zuzendaria eta ekoizlea da. Bere lanak errealaren eta fikzioaren arteko mugei desafio egiten die, eta “zinema dokumentala” delakoan autorearen kontzeptuaren inguruan hausnartzen du. La Reina (2013), Las Luces (2014), Solar (2016), Soldado (2017) eta Años Luz (2017) filmak zuzendu ditu. Bere lanek hainbat sari eskuratu dituzte, eta jaialdietan eta erakunde artistikoetan eman dira: Berlinale, Venezia, MoMA, Cinéma du Réel, IDFA, Tribeca, Tabakalera, Film Society of Lincoln Center, BAFICI eta Documenta Madrid, besteak beste. Hainbat beka eta egonaldietarako aukeratu zuten, hala nola Fondo Nacional de las Artes (Buenos Aires), Tres Puertos (Mexiko eta Txile), EMARE (Alemania). Egun, sexu-lana eta pornografia ardatz duen trilogia bat egiten dihardu, hiru hiritan: Berlin, Mexiko Hiria eta Buenos Aires. es

Manuel Abramovich (Buenos Aires, 1987) es director, director de fotografía y productor. Su trabajo desafía los límites entre lo real y la ficción y reflexiona sobre el concepto de autor en el llamado “cine documental”. Dirigió los films La Reina (2013), Las Luces (2014), Solar (2016), Soldado (2017) y Años Luz (2017). Sus trabajos recibieron numerosos premios y fueron proyectados en festivales e instituciones artísticas como Berlinale, Venecia, MoMA, Cinéma du Réel, IDFA, Tribeca, Tabakalera, Film Society of Lincoln Center, BAFICI, Documenta Madrid. Fue seleccionado en diversas becas y residencias Fondo Nacional de las Artes (Buenos Aires), Tres Puertos (México y Chile), EMARE (Alemania), entre otras. Actualmente desarrolla una trilogía centrada en el trabajo sexual y la pornografía en tres ciudades: Berlín, Ciudad de México y Buenos Aires. en

Manuel Abramovich (Buenos Aires, 1987) is a director, producer, and director of photography. His work challenges the limits between reality and fiction, and reflects on the concept of an author in so-called ‘documentary filmmaking’. He has directed La Reina (2013), Las Luces (2014), Solar (2016), Soldado (2017), and Años Luz(2017). His works have received numerous awards, and have been shown at festivals and artistic institutions such as the Berlinale, Venice, MoMA, Cinéma du Réel, IDFA, Tribeca, Tabakalera, Film Society of Lincoln Center, BAFICI, and Documenta Madrid. He was selected for various grants and residencies, including the Fondo Nacional de las Artes (Buenos Aires), Tres Puertos (Mexico and Chile), EMARE (Germany), and others. Currently, he is developing a trilogy focused on sex work and pornography in three cities: Berlin, Mexico City, and Buenos Aires.

32

El oasis eu

“El oasis show gisa intimitatea eraikitzeari buruzko filma da. Horrez gain, egiten ari naizen trilogia baten bigarren atala da. Gorputz maskulinoa negozio gisa erabiltzeari buruzkoa da, eta hiru hiritako pornografian eta sexu-lanean ardazten da (Berlin, Mexiko Hiria eta Buenos Aires). Pornoaren industria sexuari buruz hitz egiteko testuinguru gisa interesatzen zait, non “ni”-a besteentzako eraikitzen baiten, non existitzeko konektatuta eta ikusgarria izan behar zaren. Nola bihurtu norberaren gorputza ikuskizun? Nola antzezten da plazera?”. es

“El oasis es una película sobre la construcción de la intimidad como un show. Esta es, además, la segunda pieza de una trilogía que estoy desarrollando sobre el cuerpo masculino utilizado como negocio, enfocada en la pornografía y el trabajo sexual en tres ciudades (Berlín, Ciudad de México y Buenos Aires). Me interesa la industria del porno como contexto para hablar del sexo en un mundo donde el yo está construido para los otros, donde para existir hay que estar conectado y ser visible. ¿Cómo convertir el propio cuerpo en un espectáculo? ¿cómo se actúa el placer?”. en

“El oasis is a film on the construction of intimacy as a show. This is also the second piece of a trilogy that I am producing on the male body used as a business, focused on pornography and sex work in three cities (Berlin, Mexico City, and Buenos Aires). I am interested in the porn industry as a context to talk about sex in a world where the self is constructed by others, where we must be connected to exist and be seen. How does the body itself become a performance? How does pleasure act?”.


Dormen os peixes de olhos abertos eu

Hiru atzerritar hiri tropikal batean, edozein lekutan egon litezkeen tokiak zeharkatzen. Gela zuriak eta hutsak dituen jabekidetzen dorre bat, made in China purtzilerien dendak, marrazoen erasoak jasaten dituen hondartza bat, itsasoa. Lixue, Ah eta Bo batzuetan fikzioa dirudien errealitatean daude; akaso, munduko hirien etorkizunari buruzko iragarpen batean. Amaitu gabeko abesti baten hiru estrofa; baina, nork hitz egiten du noren bidez? Hiruren deserrotzeak, horren ezberdinak, horren berdinak. es

Tres forasteros en una ciudad tropical, transitando lugares que podrían estar en cualquier parte. Una torre de condominios con habitaciones blancas y vacías, tiendas de baratijas made in China, una playa con ataques de tiburones, el mar. Lixue, Ah y Bo habitan una realidad que a ratos parece ficción y, quizás, una predicción del futuro de las ciudades del mundo. Tres estrofas de una canción incompleta, pero ¿quién habla a través de quién? Los desarraigos de los tres, tan distintos, tan lo mismo. en

Three outsiders in a tropical city, passing through places that could be anywhere. A condominium tower with white, empty rooms, made in China bric-a-brac stores, a shark-infested beach, the sea. Lixue, Ah, and Bo live in a reality that sometimes seems like fiction and, perhaps, a prediction of the future for the world’s cities. Three verses in an incomplete song, but who is speaking through whom? The alienation of the three, who are so different, yet so similar.

N e l e Wo h l at z eu

Nele Wohlatz (Hannover, 1982) artean eta zinean prestatu zen Karlsruhen eta Buenos Airesen. La mochila perfecta eta Tres oraciones sobre la Argentina film laburrak egin zituen, eta Ricardo Bär-en zuzendari kide izan zen. El futuro perfecto izan zen bakarrik egin zuen lehen film luzea, eta nazioarteko 60 jaialdi baino gehiagotan eman zuten, baita hainbat sari irabazi ere, hala nola Locarnoko opera prima hoberenaren saria. es

Nele Wohlatz (Hannover, 1982) se formó en artes y cine en Karlsruhe y Buenos Aires. Realizó los cortometrajes La mochila perfecta y Tres oraciones sobre la Argentina y codirigió Ricardo Bär. Su primer largometraje dirigido en solitario, El futuro perfecto, fue exhibido en más de 60 festivales internacionales y ganó numerosos premios como el de la mejor ópera prima en Locarno. en

Nele Wohlatz (Hannover, 1982) studied art and film in Karlsruhe and Buenos Aires. She created the short films La mochila perfecta and Tres oraciones sobre la Argentina, and co-directed Ricardo Bär. The first full-length film she directed on her own was El futuro perfecto, which was shown at more than 60 international festivals and won numerous awards, including the Best First Feature award at Locarno.

33


Elena López Riera eu

Elena López doktorea da Ikus-entzunezko Komunikazioan, eta zinemagilea. Pueblo zuzendu zuen (2015, Cannesko errealizadoreen hamabostaldian estreinatua), baita Las vísceras ere (2016, Locarnoko jaialdian estreinatua). lacasinegra kolektiboko kide da, eta Pas à Genève ere zuzendu du, beste zuzendari batzuekin batera. Sevilla, Belfort eta Visions du Réeleko jaialdietarako lan egin du, programatzaile modura. es

Elena López es doctora en Comunicación Audiovisual y cineasta. Ha dirigido Pueblo (2015, estrenado en la Quincena de los realizadores Cannes), y Las vísceras (2016, estrenado en el festival de Locarno). Es miembro del colectivo lacasinegra con quien también ha codirigido Pas à Genève. También ha trabajado como programadora para los festivales de Sevilla, Belfort y Visions du Réel.

El agua eu

Uda da, eta ekaitz handi bat Espainiako Levanteko herritxo batera hurbiltzen ari da. Anak 17 urte ditu eta amaren itzalean hazi da; ama azken uholdeetan desagertu zen, eta bere istorioa mamuen elezahar bilakatu da, herriko emakumeentzako pertsonaia bihurtu da, zeinek esaten duten ura beti etortzen dela heriotzarekin nahastuta. Ekaitzaren aurreko giro elektriko horretan, Anak Jose ezagutu du, eta lehen aldiz maitemindu da. es

Es verano y la amenaza de un fuerte temporal se cierne sobre un pueblo del Levante español. Ana tiene 17 años y ha crecido bajo la sombra de su madre, que desapareció en la última inundación y que se ha convertido en una leyenda fantasmagórica, en un personaje para las mujeres del pueblo, que repiten que allí el agua está siempre mezclada con la muerte. En esta atmósfera eléctrica previa a la tormenta, Ana conoce a Jose, su primer amor.

en

en

Elena López holds a Phd in Audiovisual Communication and is a filmmaker. She has directed Pueblo (2015), which debuted at the Director’s Fortnight in Cannes, and Las vísceras (2016), which premièred at the Locarno Festival. She is a member of the lacasinegra collective, with which she has also co-directed Pas à Genève. She has also worked as a producer for the Seville, Belfort, and Visions du Réel festivals.

It is summertime, and the threat of a powerful storm hangs over a town in the Spanish Levant. Ana is 17 years old and has grown up in the shadows of her mother who disappeared in the last flood, becoming

34

phantasmagorical legend, a character for the townswomen who say that the water there is always mixed with death. In this electric atmosphere before the storm, Ana meets Jose, her first love.


918 gau

Arantza

eu

eu

“Polizia-furgoi baten gelaxka txikian, kartzelan urte luzeak zeramatzan emakume batek hau esan zidan: kartzela zer den kontatzeko, beharrezkoa da bertan lo egin izana. Duela ia hamarkada bat, 918 gau egin nituen kartzelan. Film honetan, mundu isolatu eta irudirik gabeko batean bizitzea zer den azaltzen

Santesteban Pérez

Historian lizentziaduna Euskal Herriko Unibertsitatean. Centre de Dones Francesca Bonemaison-en Dokumental Sortzaileko diplomaduna (2012, Bartzelona). Era berean, Zinema Dokumentaleko Gidoiaren gaineko prestakuntza egin du, Carmen Ávalosekin (2013, Bartzelona). Prestakuntza espezifikoak egin ditu Víctor Ericerekin (2015, Donostia) eta Patricio Guzmánekin (2016, Madril).

imágenes”.

2012an, hainbat dokumental zuzentzen hasi zen, eta, haien artean, nabarmentzekoa da Passatgeres izeneko lehen lana. 2015ean, beste zenbait pertsonarekin batera, Gorputz_grafiak erakusketako komisario izan zen, Koldo Mitxelena Kulturunean (Donostia). Lan horretan, Euskal Herriko mugimendu feministaren ikerketa-lana eta genealogia jasotzen da. 2017an, Euritan filma zuzendu zuen Irati Gorostidirekin batera, eta 2017ko Kimuak katalogorako hautatu zuten. Besteak beste, Punto de Vista, Miradas Doc eta Malagako Zinema Jaialdian ibili da. 2017an, Huarte Arte Garaikideko Zentroak komisarioikerketako egonaldi bat egiteko hautatu zuen. Haren barruan, 2018ko ekainean Gatazka irudien inguruko hausnarketak nazioarteko mintegiaren komisario izan zen.

en

es

“In the minuscule cell of a police van, a woman that has spent many years in prison told me: to be able to explain what prison is like, you need to have slept in one. Nearly a decade ago, I spent 918 nights in prison. This film is about what it means to live in an isolated world without images”.

Licenciada en Historia por la Universidad del País Vasco. Diplomada en Documental Creativo en el Centre de Dones Francesca Bonemaison (2012, Barcelona). Asimismo, ha desarrollado formación en Guión de Cine Documental con Carmen Ávalos (2013, Barcelona). Ha hecho formaciones específicas con Víctor Erice (2015, Donostia / San Sebastián) y Patricio Guzmán (2016, Madrid).

dut”. es

“En la minúscula celda de un furgón policial, una mujer que llevaba muchos años en la cárcel me dijo: para contar qué es la cárcel, es necesario haber dormido en ella. Hace casi una década, dormí durante 918 noches en la cárcel. Esta película trata de lo que supone vivir en un mundo aislado y carente de

En 2012 comenzó a desarrollar su actividad como directora de varios documentales, destacando entre ellos su primer trabajo Passatgeres. En 2015 comisarió junto a otras personas, la exposición Gorputz_grafiak en Koldo Mitxelena Kulturgunea (Donostia / San Sebastián). En este trabajo se recoge el trabajo de investigación y la genealogía del

movimiento feminista en el País Vasco. Junto con Irati Gorostidi ha dirigido en 2017 la película Euritan, resultando seleccionada en el Catálogo de Kimuak de 2017. Ha recorrido festivales como Punto de Vista, Miradas Doc o el Festival de Cine de Málaga. En 2017 resultó seleccionada por el Centro Huarte de Arte Contemporáneo para desarrollar una residencia investigación curatorial. En el marco de esta, comisarió en junio de 2018 el seminario internacional Imágenes a través: reflexiones sobre imágenes en conflictos. en

A History graduate of the University of the Basque Country. She holds a degree in Creative Documentary from the Centre de Dones Francesca Bonemaison (2012, Barcelona). She has also trained in Documentary Film Writing with Carmen Ávalos (2013, Barcelona). She has had specific training with Víctor Erice (2015, San Sebastian) and Patricio Guzmán (2016, Madrid). In 2012, she began to work as a director in various documentaries, including the noteworthy Passatgeres, her first work. Together with others, she curated the Gorputz_grafiak exhibition at the Koldo Mitxelena Cultural Centre (San Sebastian) in 2015. This work brings together genealogy and research work from the Basque Country’s feminist movement. Together with Irati Gorostidi, she directed the film Euritan in 2017, which was selected in the 2017 Kimuak catalogue. She has made the rounds at festivals such as Punto de Vista, Miradas Doc and the Malaga Film Festival. In 2017 she was selected by the Huarte Centre for Contemporary Art to develop a curatorial research residency. Within the framework of this residency, in 2018 she curated the international seminar Imágenes a través: reflexiones sobre imágenes en conflictos.

35


Chupacabra eu

Bederatzi urte zituenean, Andrey herri txiki bateko kanpoaldean bizi zen, Itsaso Zuriaren ondoan. Andreyren amak, urduri, pobre izateaz nazkatuta eta senarrik gabe, etengabeko tentsioan zuen haurra, eta jo egiten zuen. Bikain portatzen ez zen bakoitzean, amak umezurztegira bidaliko zuela egiten zion mehatxu. Behin, Andreyk hildako txakur bat aurkitu zuen itsasertzean, ekaitz batean. Chupacabra ahuntz-banpiro mitikoa zela erabaki zuen, eta hark ama sufrimendu orotik askatu eta biei elkartzen lagunduko ziela sinetsi zuen. Andreyk telebistan entzun zuen Chupacabrak ilargi beteko gau batean norbaiti hozka eginez gero, pertsona hori bera Chupacabra bihurtuko zela. Andreyk hildako txakurraren hortzarekin atzamarka egin zuen eskuan. es

Andrey, un niño de nueve años, vive en las afueras de un pequeño pueblo cerca del Mar Blanco. Su madre, nerviosa y cansada de la pobreza, abandonada por el padre, mantiene a Andrey en una constante tensión y lo golpea. Ante la más leve conducta inapropiada del niño, amenaza con internarlo en un orfanato. Una vez Andrey encuentra un perro muerto a la orilla del mar durante un día de tormenta y sentencia que se trata de la bestia mística Chupacabra, un vampiro cabra, que salvará a su madre de los problemas de salud e intervendrá para que la familia se reúna. Andrey una vez escuchó en la televisión que una mordedura de Chupacabra en noche de luna llena convertiría a su víctima en la mismísima Chupacabra. Con el colmillo del perro muerto se rasca la manos. en

Nine years old Andrey lives on the outskirt of a small village near the White Sea. Nervous, tired of poverty and fatherlessness mother keeps Andrey in constant tension and beats him. She threatens to send son to the orphanage at the slightest misconduct from the his side. Once Andrey finds a dead dog on the seashore in a storm - he decides that it is a mystical beast Chupacabra, a goat vampire, which will save his mother from ills and help them to reunite. Andrey heard on TV that whom Chupacabra bites at the full moon will become Chupacabra himself. Andrey scratches his hand with the dead fang.

36


Grigory Kolomytsev eu

Grigory Kolomytsev (Errusia, 1990) Errusiako Zinematografiaren Estatu Unibertsitatean (VGIK) graduatu zen, 2017an (Kott anaien tailerra). Bere lehen film laburra, Three Sisters (2015) Student Academy Awards sariaren 43. edizioko finalerdira iritsi zen. Bere hurrengo lan laburrak, Mary izenekoak, 60 zinemajaialdi baino gehiagotan hartu zuen parte, besteak beste Zinemaldia, Cairo, Camerimage eta ZINEBIn. 2017an, gradu bukaerako filma, I’m Staying, grabatu zuen Itsaso Beltzean; han bizi izan zen umetan. Donostia, Premiers Plans - Festival D’Angers, Winterthur eta beste zinema-jaialdi batzuetan egon zen ikusgai. Chupacabra bere lehen film luzea izango da. es

Grigory Kolomytsev (Rusia, 1990) se licenció en la Universidad Panrusa Guerásimov de Cinematografía (VGIK) en 2017 (taller de los hermanos Kott). Su ópera prima con el cortometraje Three Sisters (2015) resultó semifinalista en la 43 edición de los Premios de la Academia de Estudiantes. Su siguiente cortometraje, Mary, se presentó en más de 60 festivales, de entre ellos el Festival de Cine de San Sebastián, el Festival de Cine de El Cairo, el Festival Camerimage, ZINEBI, etc. En 2017, filmó la película I’m Staying para obtener su título en la costa del Mar Negro, donde pasó toda su infancia. Se proyectó en el Festival de San Sebastián, el Festival de Premiers Plans D’Angers, en Winterthur, etc. Chupacabra será su primer largometraje. en

Grigory Kolomytsev (Russia, 1990) graduated from the Russian State University of Cinematography (VGIK) in 2017 (workshop of the Kott brothers). His debut short film Three Sisters (2015) was semifinalist of the 43rd Student Academy Awards. His next short work Mary was shown at more than 60 festivals including San Sebastian, Cairo, Camerimage, ZINEBI, etc. In 2017 he shooted his diploma film I’m Staying on the Black Sea shore where he spent his childhood. It was shown at San Sebastian, Premiers Plans - Festival D’Angers, Winterthur etc. Chupacabra will be his debut feature film.

37


06


Egonaldia Lurrean Residencia en la Tierra Residency on Earth

institutions.

work between the two aforementioned

which contributes to the common lines of

projects and provide a space for research

projects. This call aims to support artistic

agents can take forward their artistic

generate a framework within which different

Centre for Contemporary Culture seek to

Foundation and Tabakalera International

Through this residency, the Cristina Enea

en

instituciones.

de trabajo que confluyen entre ambas

investigación que contribuyan a las líneas

proyectos artísticos y acoger procesos de

tiene por objeto apoyar el desarrollo de

de Residencia en la Tierra. Esta convocatoria

de una residencia artística bajo el nombre

inician una colaboración para la convocatoria

Internacional de Cultura Contemporánea,

Fundación Cristina Enea y Tabakalera Centro

es

erakundeen lan-lerroi ekarpenak eginez.

eta ikerketa prozesuak babestea da, bi

honen xedea proiektu artistikoen garapena

dute Egonaldia Lurrean izenpean. Deialdi

elkarlanean egonaldi artistiko bat sortu

Kultura Garaikidearen Nazioarteko Zentroak

Cristina Enea Fundazioak eta Tabakalera

eu


Lorategi inbaditzailea El jardín invasor The Invasive Garden eu

Lorategi inbaditzailea (Psidium hortus) proiektuak inbaditzaileak diren landare-espeziez osatutako lorategi botanikoa eraikitzea proposatzen du. Horretarako, lehendabizi Euskal Herrian modu naturalean jaiotzen diren talde honetako espezieak identifikatu eta aztertuko dituzte, kolonialismoarekin duten harreman historikoari men eginez. Euskal lurraldean sustraituta dauden espezie aloktonoen aukeraketa batetik abiatuko dira, kasu gehienetan, paisaiaren propioak direnak eta Europako inperio handien kolonizazioaren eraginaren ondoriozkoak. Proiektua lorategi basati baten printzipio erromantikoen arabera sortu da, gizakiak floragan duen kontrolaren askatze modura, landarediaren hazkuntza naturalaren alde. Lorategi hezigabea izango da, edozein eustemoduren aurrean errebelatuko dena. es

El jardín invasor (Psidium hortus) propone la construcción de un jardín botánico conformado por especies vegetales invasoras, a partir del reconocimiento y estudio de especies de este tipo naturalizadas en el País Vasco, atendiendo a su historia y origen en relación al colonialismo. Se parte de una selección de especies alóctonas arraigadas en el territorio vasco consideradas, en la mayoría de los casos, como propias de su paisaje, y que proceden originalmente de territorios fuertemente afectados por la colonización de los grandes imperios europeos. El proyecto atiende a los principios románticos del jardín salvaje, una liberación del control humano sobre la flora en pro de una regulación natural de la vegetación. Se trata de un jardín indómito, que se rebela ante cualquier forma de contención. en

The Invasive Garden (Psidium hortus) proposes the construction of a botanical garden consisting of invasive plant species, based on the identification and study of species of this type naturalised in the Basque Country, with reference to their history and origin in relation to colonialism. It begins with a selection of non-native species which have now taken root in the Basque territory and which are, in most cases, considered typical of its landscape, but which originally come from parts of the world where the colonisation by the great European empires has been a powerful influence. The project is true to the romantic principles of the wild garden, a liberation from human control over the flora in favour of a natural regulation of the vegetation. It is an indomitable garden, which rebels against any form of containment.

40


Alberto López eu

Alberto López (Sevilla, 1979) diseinatzailea, komisarioa eta artista bisuala da eta bere lanean identitatea, politika eta ingurugiroa bezalako gaiak jorratzen ditu. Hainbat erakusketatan parte hartu du, eta finalista izan da zenbait jaialditan, hala nola: Metropolis Art Prizen (New York, 2009) eta One Minute Festivalen (Amsterdam, 2010). Hainbat lantegitan ere parte hartu du, tartean Isidoro Valcárcel-Medinaren Dictaduras de la democracia. El concepto como ejemplo (Arteleku, Donostia, 2010) eta Lothar Baumgarten lantegian (Fundación Botín, Santander, 2012). 2015etik Surfari-ren zuzendaria da, Conil de la Fronterako Andaluziako surf dokumentalaren zine-jaialdiarena, alegia, eta Guerra, ocupación y emergencia. Surf en las barricadas. erakusketaren komisarioa ere izan da. Egun, Andalucía Transversal proiektuan ari da lanean, hots, Andaluzian sortu berri diren espazio publikoen erregistro eta komunikaziorako plataforma digital bat sortzeko ikerketalaborategian.

Alberto López (Seville, 1979) is a designer, curator and visual artist who addresses issues such as identity, politics and the environment through his work. López has taken part in various shows and has been a finalist in festivals such as Metropolis Art Prize (New York, 2009) and One Minute Festival (Amsterdam, 2010). He has participated in workshops, including Dictaduras de la democracia. El concepto como ejemplo (Dictatorships of Democracy. Concept as Example) by Isidoro ValcárcelMedina (Arteleku, San Sebastián, 2010), and a workshop by Lothar Baumgarten (Fundación Botín, Santander, 2012). Since 2015 he has directed Surfari, a surf documentary film festival in Andalusia (in Conil de la Frontera) and curated the exhibition Guerra, ocupación y emergencia. Surf en las barricadas. (War, occupation and emergency. Surf in the barricades.) He is currently working on the project Andalucía Transversal, a research laboratory for the creation of a digital platform which aims to document and make information available about emerging public spaces in Andalusia.

es

Alberto López (Sevilla, 1979) es un diseñador, comisario y artista visual que se acerca con su trabajo a temas como la identidad, la política y el medio ambiente. Ha participado en diferentes exposiciones y ha sido seleccionado finalista en festivales como Metropolis Art Prize (New York, 2009) y One Minute Festival (Amsterdam, 2010). Ha participado en workshops entre los que destacan Dictaduras de la democracia. El concepto como ejemplo de Isidoro Valcárcel-Medina (Arteleku, San Sebastián, 2010) y Lothar Baumgarten workshop (Fundación Botín, Santander, 2012). Desde 2015 dirige Surfari, festival de cine documental de surf de Andalucía en Conil de la Frontera, y ha comisariado la exposición Guerra, ocupación y emergencia. Surf en las barricadas. Actualmente trabaja en el proyecto Andalucía Transversal, laboratorio de investigación para la creación de una plataforma digital de registro y comunicación de espacios públicos emergentes en Andalucía. en

Manuel Prados eu

Manuel Prados (Sevilla, 1981) artista eta kultur ekoizlea da. Bere obran arkeologia, historia, kultura bisuala eta musika bezalako gaiak jorratzen ditu ikerketa, ikus-entzunezko lan, esku-hartze eta eszenaratzeen bidez. Besteak beste, Antoni Muntadas, Ibon Aranberri, Cesare Pietroiusti, Valentín Roma eta Pedro G. Romero artista eta komisarioen proiektu eta tailerretan parte hartu du. 2005etik 2012ra BNV Produccionesen kide izan zen, eta bertan kultura garaikidearekin lotutako proiektuak koordinatu ditu, esaterako, Andaluziako Nazioarteko Unibertsitatearen UNIA ‘arteypensamiento’. 2017an Iniciarte programaren baitan aukeratu zuten El espejo desenterrado proiektua aurkez zezan. Proiektu horrek, hain zuzen ere, Erdialdeko Amerikako obsidianaren meatzaritza prehispanikoaren historia deskribatzen du, eta historia horrek XVI. mendetik eta XX.era arteko artearen historiarekin duen lotura ere azaltzen du. Susana Velasco artistak MUSAC museoan egindako A partir de fragmentos dispersos erakusketaren katalogoa diseinatu zuen, besteak beste.

es

Manuel Prados (Sevilla, 1981) es artista y productor cultural. En su obra aborda ámbitos como la arqueología, la historia, la cultura visual o la música mediante investigaciones, trabajos audiovisuales, intervenciones o puestas en escena. Ha participado en proyectos y talleres a cargo de artistas y comisarios como Antoni Muntadas, Ibon Aranberri, Cesare Pietroiusti, Valentín Roma o Pedro G. Romero. De 2005 a 2012 formó parte de BNV Producciones, coordinando proyectos de cultura contemporánea entre los que destaca el programa UNIA ‘arteypensamiento’ de la Universidad Internacional de Andalucía. En 2017 fue seleccionado por el programa Iniciarte para la presentación de su proyecto El espejo desenterrado, que traza la historia de la minería prehispánica de obsidiana en Mesoamérica y su relación con la historia del arte desde el s. XVI al XX. Ha diseñado el catálogo de la exposición A partir de fragmentos dispersos de la artista Susana Velasco en el MUSAC. en

Manuel Prados (Seville, 1981) is an artist and cultural producer. In his work he addresses fields such as archaeology, history, visual culture and music through research, audiovisual works, interventions and staged events. Manuel Prados has participated in projects and workshops run by artists and curators such as Antoni Muntadas, Ibon Aranberri, Cesare Pietroiusti, Valentín Roma and Pedro G. Romero. From 2005 to 2012 he was part of BNV Producciones, coordinating contemporary culture projects, among which the UNIA ‘arteypensamiento’ (‘artandthinking’) programme of the International University of Andalusia stands out. In 2017 he was selected by the Iniciarte programme for his project El espejo desenterrado (The Unearthed Mirror), which charts the history of the pre-Hispanic obsidian mining industry in Meso-America and its relationship with the history of art from the 16th to 20th centuries. He designed the catalogue for the exhibition A partir de fragmentos dispersos (From Dispersed Fragments) by the artist Susana Velasco in MUSAC.

41


07


“Artist In Residence” Kooshk-Teherán 2018

Centre for Contemporary Culture.

Kooshk Residency and the Tabakalera International

countries participating in the EUNIC – Iran, the

diplomatic and cultural institutions of the European

for International Development Cooperation), the

Spanish Embassy in Iran, AECID (Spanish Agency

with Iran. The promoters of the initiative are the

the creation of networks and cultural exchange

Institutes for Culture) in Iran and aims to promote

by the EUNIC (European Union of National

Teherán 2018” is one of the initiatives promoted

The programme “Artist in Residence Kooshk-

en

Contemporánea Tabakalera.

Kooshk y Centro Internacional de Cultura

que participan en el EUNIC – Irán, la Residencia

diplomáticas y culturales de los países europeos

embajada española en Irán, AECID, las instituciones

con Irán. Los promotores de la iniciativa son la

de la creación de redes e intercambio cultural

de Cultura) en Irán, y se orienta hacia el fomento

EUNIC (Unión Europea de Institutos Nacionales

en el marco de las iniciativas promovidas por el

in Residence Kooshk-Teherán 2018”, se inscribe

La convocatoria para optar al programa “Artist

es

Garaikidearen Nazioarteko Zentroa bera.

Kooshk egonaldi zentroa eta Tabakalera Kultura

europarretako erakunde diplomatiko eta kulturalak,

enbaxada, AECID, EUNIC-en parte diren herrialde

honen sustatzailea dira Iranen dagoen Espainiako

trukaketa indartzeko asmoz egin da. Egitasmo

barnean, Iranen sorkuntza sarea eta kultur-

Nazionala) Iranen martxan jarritako ekimenen

EUNIC-ek (Europar Batasuneko Kultur Institutu

“Artist in Residence Kooshk-Teherán 2018” deialdia

eu


Fountain eu

“Noan herrietako iturrien historia ikertuko dut, datu horietan oinarrituz iturri/eskultura instalazio bat diseinatu eta eraikitzeko. Emaitza hori baliagarria izango da hiri bakoitzaren historia sozio-politikoari buruz hausnartzeko. Europako hiri askotan iturri eder eta arranditsuak daude, iraganeko garai oparoen sinboloak dira. Hiri horietan, baina, gaur egun mundu osoan zehar sortu diren gatazka politikoen ondorioak pairatzen dira, hala nola Ekialde Ertaineko herrialdeetako gerrak, immigrazioa eta errefuxiatuen krisia. Hala, hiri batzuetan, iturriek inguruko errefuxiatu esparruekin partekatzen dute espazioa. Hori dela eta, nire proiektuak lotura estua du kokapenekin, eta tokian tokiko arazoak eta gertakariak ditu ardatz. Duela gutxi, Bruselan arte egonaldi bat egin dut Servais familiaren bilduman; han hasi nintzen serieko lehen instalazioan lanean. Ikertzen eta datuak jasotzen ahalegin handiak egin ondoren, proiektuaren diseinua bukatu nuen; egun, iturriaren egituraren piezak fabrikazio-prozesuan daude. Tabakalerako egonaldia aukera bikaina da hiriari, historiari eta bertako biztanleei buruzko ezagutzak zabaltzeko. Ikerketa-prozesu hori eta egonaldian zehar egin nituen zirriborro eta irudiak oinarri hartuta, beste iturri bat eraikitzen hasiko naiz”. es

“Voy a investigar la historia de las fuentes de las ciudades a las que vaya, para diseñar y construir una instalación de fuente/escultura basada en esos datos. El resultado reflexionará sobre la historia sociopolítica de cada ciudad. Muchas ciudades europeas, adornadas con fuentes hermosas y fastuosas símbolo de la prosperidad de épocas pasadas, se enfrentan hoy en día a las consecuencias de los conflictos políticos surgidos a lo largo y ancho del mundo como las guerras en los países de Oriente Medio, la inmigración y las crisis de refugiados. Así, en algunas ciudades, las fuentes comparten el espacio con los campos de refugiados asentados junto a ellas. Por tanto, mi proyecto estará muy ligado a cada ubicación y se centrará en los problemas y sucesos de cada lugar. Recientemente he realizado una residencia artística en Bruselas en la Colección de la Familia Servais, donde

44

comencé a trabajar en la primera instalación de la serie. Después de un proceso intensivo de investigación y recolección de datos, finalicé el diseño del proyecto y, actualmente, las piezas de la estructura de la fuente están en proceso de fabricación. La residencia en Tabakalera me ofrece la oportunidad de ampliar mi conocimiento sobre esta ciudad, su historia y sus gentes. Basándome en ese proceso de investigación y en los bocetos y dibujos que realizaré durante la residencia, comenzaré la construcción de otra fuente”. en

“I will be researching the history of the local fountains in any city I go to in order to design and build a fountain/ sculpture installation based on the acquired data. Depending on each city my project will reflect on their sociopolitical history. Many European cities adorned with beautiful and lavish water fountains that once stood as symbols of prosperity, are now faced with political issues around the world, namely war in the Middle Eastern countries, immigration and refugees’ crisis. Such fountains now coexist with refugee camps being set near them in some parts of the cities. Hence my project will be very site specific concerning such issues and events. I have recently done a residency in Brussels at (Servais Family residency and collection) where I began my first installation. After a period of intensive research and collecting data, the design of my project was finalized and I am currently in the process of creating the different pieces pertaining to the fountain structure. In this residency (Tabakalera) I will have the chance to expand my knowledge about the city, its history and its residents. I will also start building a new fountain, which will be the manifestation of the results of my abovementioned research, based on sketches and drawings which will be completed in this residency”.


Ila Firouzabadi eu

es

en

Ila Firouzabadi Teheranen jaio zen 1980an, eta Montrealen bizi da 2012tik. Diziplina anitzeko artista da, eta bere lanetan forma anbiguo eta sentikorrak dira nagusi. Hala, marrazkien eta eskultura eta instalazioen konbinazio baten bidez, mundu mehatxatzaileak eta, batzuetan, mehatxatuak irudikatzen ditu, gure gizarteko arazoen eta gatazken isla gisa.

Ila Firouzabadi, nacida en Teherán en 1980 y residente en Montreal desde 2012, es una artista interdisciplinar en cuyas obras destacan las formas ambiguas y susceptibles. Así, mediante dibujos y una combinación de escultura e instalación, representa mundos amenazantes y, a veces, amenazados, como reflejo de los problemas y los conflictos de nuestra sociedad.

Born in 1980 in Tehran and based in Montreal since 2012, Ila Firouzabadi is an interdisciplinary artist who focuses on ambiguous and sensitive forms, aiming to depict threatening, or at times threatened, worlds that refer to the tensions and conflicts inherent in present society through drawings and a combination sculpture and installation.

Bere eskulturak maiz egoten dira kontaktuan beste objektu batzuekin, hala nola mahai batekin, bainuontzi batekin edo akuario batekin, eta ez dira modu tradizionalean aurkezten; hori dela eta, itxura gordin eta sofistikatuaren arteko elkarrizketa bat sortzen dute. Gorputz desegituratuen, aurpegi deformatuen edo animalia-elementuen (esaterako, mokoak) errepresentazioak etengabe egiten du salto giza-figuraren eta deshumanizazioaren artean. Ila Firouzabadik istorio eta gertakari ikusezinak hartzen ditu inspirazio-iturri, intimitatea eta indarkeria nahasteko eta, hala, suntsipen-indarrekin eta bizi-iraupenarekin kontaktuak gizakien dibergentzia unibertsalei protagonismoa ematen die; hori dena, esan liteke, sufrimenduaren errepresentazio sentsazionalista huts batean. Era horretan, trantsizio posible baten erdian oreka prekarioan dauden lan hibridoak sortzen ditu. Hori dela-eta, bere lanetan, poesia mingarri, baina intrantsigentea jaioarazten duten emozio indartsuak aurki ditzakegu. Firouzabadik diseinu grafikoko lizentzia eskuratu zuen Teheraneko Azad Unibertsitateko Arte eta Arkitektura Fakultatean, 2005ean, eta Strasbourgeko Dekorazio Arteen Goi Eskolan graduatu zen 2009an. Bere lana munduko hainbat tokitan egon da ikusgai; hauetan, esaterako: Keramikmuseum eta Künstlerkreis-Ortenau galeria (Alemania, 2009), Espace Apollonia (Frantzia, 2010) eta Theodore Deck museoa (Frantzia, 2010), OBORO (Quebec, 2013), MAI (Quebec, 2015) eta Etemad galeria (Iran, 2016). 2018an, arte-egonaldia egin du Bruselan (Servais familiaren bilduma).

Sus esculturas, a menudo en contacto con un objeto como una mesa, una bañera o un acuario, no suelen presentarse de la manera tradicional, por lo que crean un diálogo entre la apariencia cruda y sofisticada. La representación de cuerpos desestructurados, caras deformes o elementos animales, por ejemplo, picos, oscilan incesantemente entre la figura de lo humano y la deshumanización. Tomando historias y hechos invisibles como fuente de inspiración, Ila Firouzabadi mezcla intimidad y violencia para dar protagonismo a las divergencias universales del hombre en contacto con las fuerzas de destrucción y la supervivencia, todo ello sin caer en una mera representación sensacionalista del sufrimiento, y crea obras híbridas concebidas como equilibrios precarios en medio de una posible transición. Por tanto, las obras portan emociones vigorosas de las que emerge una poesía dolorosa pero intransigente. Firouzabadi se licenció en diseño gráfico en la Facultad de Arte y Arquitectura de la Universidad Azad de Teherán en 2005 y se graduó en la Escuela Superior de Artes Decorativas de Estrasburgo en 2009. Su obra se ha expuesto en diversas partes del mundo, como el Keramikmuseum y la galería Künstlerkreis-Ortenau (Alemania, 2009), el Espace Apollonia (Francia, 2010) y el museo Theodore Deck (Francia, 2010), en OBORO (Quebec, 2013), en MAI (Quebec, 2015) y la galería Etemad (Irán, 2016). En 2018, ha realizado una residencia artística en Bruselas (Colección de la familia Servais).

Her sculptures often meet an object, such as a table, a bathtub or an aquarium, that foils the traditional presentation of works and creates a dialogue between the raw and sophisticated appearance. The representation of unstructured bodies, deformed faces or animal elements, such as a beak, causes an endless oscillation between the figure of the human and its dehumanization. Mixing violence and intimacy, inspired by facts and stories that remain invisible, Ila Firouzabadi brings into play the universal divisions of man in touch with the forces of destruction and survival, without submitting to a mere sensationalist staging of suffering, and creates hybrid works conceived as precarious balances in the throes of a possible changeover. These works, therefore, carry with them vigorous emotions from which emerges a painful but uncompromising poetry. Firouzabadi received a BA in graphic design in 2005 from Azad University of Art and Architecture in Tehran and graduated from Ecole Nationale des arts decoratifs of Strasbourg in 2009. She has exhibited her work around the world, notably at Keramikmuseum and the Artforum Kunstlerkreis Ortenau Gallery (Germany,2009), the Espace Apollonia (France, 2010), at the Theodore Deck museum (France, 2010), at OBORO (Quebec,2013), at MAI (Quebec,2015) and at Etemad gallery (Iran,2016), She also did a residency in Brussels ( Servais family collection) in 2018.

45


Sheltered Memories eu

Teherango kaleetan bila ibiliz, eta Kooshk espazioa abiapuntutzat hartuta, objektu abandonatuak bildu proiektu honen oinarri gisa eta hango jendearen memoria kolektiboarekin eta indibidualarekin lotura ezartzeko hari gisa erabiltzeko. Babesleku txikien modura, objektuok oroitzapenak gordetzen dituzte eta iraganeko garaiak ekartzen dizkigute gogora. Iraganean errotutako sustraiak bezalakoak dira, zeintzuek geure esentziarekin lotuta mantentzen baikaituzte. Parez pare jartzen ditu babeslekuaren gaineko bi ideiak: babesa eta segurtasuna ematen duen espazioa, alde batetik, eta askatasunaz gabetzen duen aterpe edo kaiola, bestetik. es

Mediante un proceso de búsqueda por las calles de Teherán, y tomando como punto de partida el espacio Kooshk, recolectando objetos abandonados que sirven como base para este proyecto y como hilo de unión con la memoria colectiva e individual de sus gentes. A modo de pequeños refugios, estos objetos albergan recuerdos y nos evocan épocas pasadas. Son como las raíces que, ancladas en el pasado, nos mantienen unidos con nuestra propia esencia. Parte de la contraposición entre la idea de refugio como espacio de protección y seguridad y el refugio-jaula que termina por despojar de libertad. en

Through a process of searching the streets of Tehran, and taking the Kooshk space as a starting point, she is going to collect abandoned objects that will act as a basis for this project and as a uniting thread for the collective and individual memories of the city’s people. Like small shelters, these objects house memories and evoke in us past moments. They are like the roots that, anchored in the past, keep us connected with our own essence. She bases her thoughts on the assumption of a certain contrast between the idea of “shelter” as a space for protection and safety, and the idea of a “shelter-cage” that ends up stripping us of freedom.

46


Ana Rakel Ruiz de Sabando eu

Ana Rakel Ruiz de Sabando (Vitoria-Gasteiz, 1983) Arte Ederretan lizentziatu zen Euskal Herriko Unibertsitatean, eta Ekoizpen Artistikoko Masterra burutu zuen Valentziako Unibertsitate Politeknikoan. Duela urte batzuetatik Suitzan bizi da, eta zenbait erakusketa eta proiektutan parte hartu du han, tartean Künstlerhaus Solothurn-en egindakoa (2017), Das Fabrikutop (Brunnen, 2016), Die unerträgliche Ewigkeit (Solothurn, 2015) eta Hold the line, please (Schlieren, 2015). es

Ana Rakel Ruiz de Sabando (Vitoria-Gasteiz, 1983) es licenciada en Bellas Artes por la Universidad del País Vasco, y también ha cursado un Máster en Producción Artística en la Universidad Politécnica de Valencia. Desde hace varios años reside en Suiza donde ha participado en diversas exposiciones y proyectos, entre las cuales cabe destacar la realizada en el Künstlerhaus Solothurn (2017), Das Fabrikutop (Brunnen, 2016), Die unerträgliche Ewigkeit (Solothurn, 2015) y Hold the line, please (Schlieren, 2015). en

Ana Rakel Ruiz de Sabando (Vitoria-Gasteiz, 1983) holds a degree in Fine Arts from the University of the Basque Country, and has also done a Master’s Degree in Artistic Production at the Polytechnic University of Valencia. She has lived in Switzerland for several years, where she has participated in various exhibitions and projects, amongst which the following are noteworthy: Künstlerhaus Solothurn (2017), Das Fabrikutop (Brunnen, 2016), Die unerträgliche Ewigkeit (Solothurn, 2015) and Hold the line, please (Schlieren, 2015).

47


08


QUEBEC

company and the Etxepare Basque Institute.

Provincial Council of Gipuzkoa), the Dantzaz

Dantzagune (the dance service of the

Centre for Contemporary Culture-,

also from Quebec, Tabakalera -International

the Conseil des Arts et des Lettres (CALQ),

Danse Contemporaine (EDCM) from Quebec,

participating institutions are the École de

behind this exchange residency. The

the choreographers is the main reason

disseminating the artistic perspective of

Developing creative abilities and

en

Etxepare.

la compañía Dantzaz y el Instituto Vasco

danza de la Diputación Foral de Gipuzkoa),

Contemporánea-, Dantzagune (servicio de

Tabakalera -Centro Internacional de Cultura

el Conseil des Arts et des Letres (CALQ),

Danse Contemporaine (EDCM) de Quebec,

instituciones participantes son la École de

de esta residencia de intercambio. Las

es el motivo principal para la realización

perspectiva artística de los y las coreógrafas

El desarrollo de la creación y difundir la

es

Euskal Institutua.

zerbitzua), Dantzaz konpainia eta Etxepare

(Gipuzkoako Foru Aldundiaren dantza-

Nazioarteko Zentroa-, Dantzagunea

(CALQ), Tabakalera -Kultura Garaikidearen

(EDCM), Conseil des Arts et des Letres

eko École de Danse Contemporaine

erakundeek hartu dute parte: Quebec-

trukaketa honen funts nagusia. Honako

ikuspegi artsitikoa zabaltzea dira egonaldi-

Sorkuntza bera garatzea eta koreofrafoen

eu


El extraño eu

Zer esan nahi du etorkin izateak? Zer esan nahi du zeurea ez den lurralde batean atzerritar izateak? El extraño (Arrotza) dantza garaikideko pieza bat da, eta migratzaileek, beren jatorria eta migratzeko arrazoiak edozein direla ere, sentitzen dituzten sentsazio eta emozioak transmititzea du helburu. Ez da migraziokrisiaren ikuspegi kritiko bat, baizik eta etorkinaren barne-begirada bat: haren bakartasuna, nostalgia, antsietatea eta itxaropena, lekualdaketa eta birkokapena. Gorputzak, espazioak eta harremanak, galera edo saria, hutsunea, asaldura eta desorientazioa, desoreka, zalantzak. es

¿Qué significa ser inmigrante? ¿Qué significa ser extranjero en una tierra ajena? El extraño es una pieza de danza contemporánea que pretende recoger el cúmulo de sensaciones y emociones a las que se enfrentan los inmigrantes, independientemente de los orígenes o las razones de la migración. No es una mirada crítica de la crisis migratoria, sino una mirada al interior del individuo; su soledad, su nostalgia, ansiedad y expectativa, el desplazamiento y la reubicación. Cuerpos, espacios y relaciones, pérdida o recompensa, vacío, agitación y desorientación, desequilibrio, cuestionamiento y despojo. en

What does it mean to be an immigrant? What does it mean to be a stranger in a far-off land? El extraño (The Foreigner) is a contemporary dance piece that seeks to collect the wealth of sensations and emotions faced by immigrants, regardless of their origin or their reasons for migrating. It is not a critical look at the immigration crisis; instead, it is a look at the interior of the individual – loneliness, homesickness, anxiety and expectations, displacement and resettlement. Bodies, spaces and relationships, losses and rewards, emptiness, unrest and disorientation, imbalance, questioning and dispossession.

50


John Henry Gerena Forero eu

es

en

Kanadan errotutako koreografo eta dramagile kolonbiarra da, eta hogeita bost urtetik gorako esperientzia artistikoa du. Hezkuntza artistikoan eta publizitatean graduatu zen, eta, horrez gain, arteetako maisutza-ikasketak egin zituen York University of Toronton. 1997an, dantzari gisa aritu zen The Bridge proiektu kolonbiar-frantsesean. 1998tik 2014ra bitartean, L’explose konpainiako kide gisa hainbat lanetan parte hartu zuen, eta mundu osoko jaialdi eta antzerki ezagunetan aritu zen. 2005ean, koreografoentzako “UNESCO Ashberg” beka lortu zuen, JeanPierre Perreault konpainiak aukeratuta, eta horri esker, bere lan koreografikoa gauzatu zuen Montrealen (Kanada). Kanadan, hainbat konpainiatan lan egiteko aukera izan du dantzari gonbidatu gisa, besteak beste, honako hauetan: ParBleux, Newton Moraes Dance Theatre, Kaha: wi Dance Theatre, Alejandro Ronceria eta Olga Barrios Contemporary Dance. Horrez gain, McMaster University-ko dantza saileko irakasle gonbidatu gisa ere parte hartu izan du.

Coreógrafo y dramaturgo colombiano radicado en Canadá, con más de veinticinco años de experiencia artística. Graduado en educación artística y publicidad, además cursó estudios de Maestría en artes en York University of Toronto. En 1997, participó como bailarín en el proyecto colombiano-francés, The Bridge. Desde 1998 y hasta 2014 se desempeñó como miembro de la Compañía L’explose en numerosos trabajos; actuando en reconocidos festivales y teatros alrededor del mundo. En 2005 fue galardonado con la beca “UNESCO Ashberg” para coreógrafos, seleccionado por la compañía Jean-Pierre Perreault, lo que lo llevó a desarrollar su trabajo coreográfico en Montreal - Canadá. En Canadá, ha tenido la oportunidad de trabajar como bailarín invitado en compañías como ParBleux, Newton Moraes Dance Theatre, Kaha: wi Dance Theatre, Alejandro Ronceria y Olga Barrios Contemporary Dance; además como profesor invitado del departamento de danza de McMaster University.

Colombian choreographer and playwright based in Canada with over twenty-five years’ artistic experience. He holds degrees in Art Education and Advertising, in addition to having done a Master of Arts at York University of Toronto. In 1997, he participated as a dancer in the Colombian-French project entitled The Bridge. From 1998 to 2014, he was a member of the Company L’explose, taking on a number of roles and performing at renowned festivals and theatres around the world. In 2005, he was awarded a “UNESCO Ashberg” Bursary for Choreographers, having been selected by the Jean-Pierre Perreault Company – and this is what brought him to undertake choreographic work in Montreal, Canada. In Canada, he had the opportunity to work as a guest dancer with companies such as ParBleux, Newton Moraes Dance Theatre, Kaha: wi Dance Theatre, Alejandro Ronceria and Olga Barrios Contemporary Dance; as well as working as a visiting professor in the Dance Department at McMaster University.

Como coreógrafo ha producido múltiples piezas y ha sido invitado en colaboraciones y comisiones en Canadá, Brasil, Colombia y España entre otros. Sus trabajos se caracterizan por su investigación en la calidad del movimiento y su estética particular; que él mismo define como “Instalaciones de Danza”. Actualmente desempeña como coreógrafo independiente y su interés se centra principalmente en la creación de piezas con foco en el diseño y la composición visual en un diálogo muy cercano con otras disciplinas artísticas y con la idea de encontrar nuevas formas de concebir la danza.

As a choreographer, he has produced multiple pieces and has been invited into collaborations and commissions in Canada, Brazil, Colombia and Spain – among others. His work is characterised by his research into the quality of movement and its unique aesthetics; something that he himself defines as “Dance Installations”. He is currently working as an independent choreographer and his interest focuses primarily on the creation of pieces with emphasis on the visual design and composition being in very close dialogue with other arts disciplines and with the idea of finding new way to conceive dance.

Koreografo moduan, askotariko piezak ekoitzi ditu, eta hainbat kolaborazio eta batzordetara gonbidatu izan dute Kanadan, Brasilen, Kolonbian eta Espainian, besteak beste. Haren lanen bereizgarri dira mugimenduaren kalitatean egiten duen ikerketa eta haren estetika partikularra, berak “Instalaciones de Danza” (dantza-instalazioak) gisa definitzen dituenak. Gaur egun, koreografo independente gisa dabil lanean, eta diseinua eta konposizio bisuala ardatz dituzten piezak sortzea da bere interes nagusia, beste diziplina artistiko batzuekin oso gertu dagoen elkarrizketa batean, eta dantza ulertzeko modu berriak bilatzeko asmoarekin.

51


TOC [2018] eu

Pieza honek portaera errepikakorrak, oro har “apetatsuak”, obsesio bihurtzen diren momentua aztertzen du; hala, pixkanaka-pixkanaka, nahasmendu obsesibo-konpultsiboa (TOC) duten pertsonak gero eta isolatuago geratzen dira, erritual horiek egiten igarotzen duten denboragatik (antolatzea, zenbatzea, saihestea, garbitzea…), eta ez dira beren hitzorduetara iristen, nekatuta egoten dira, larritasuna eta depresioa sentitzen dute, etab. Alabaina, piezak elkartzen gaituzten gauzei buruz ere hitz egiten du, musikaren ahalmenari buruz. Zerbait sentitzea ez da txarra, ez eta sentitzen duzun hori adieraztea ere; Guztiz kontrakoa, ona da. es

La pieza explora el momento en el que las conductas repetitivas, generalmente “caprichosas”, pasan a ser obsesiones y cómo poco a poco, las personas con TOC van quedando más y más aisladas por el tiempo que dedican a realizar estos rituales (ordenar, contar, evitar, limpiar…); no llegan a sus citas, están agotados, sienten angustia, depresión… Pero la pieza también habla sobre las cosas que nos unen, sobre el poder de la música. Que no hay nada malo en sentir, ni en mostrar lo que uno siente… sino todo lo contrario.

52

en

The piece explores the moment in which repetitive, generally ‘capricious’ behaviours turn into obsessions and how, little by little, people with OCD become more and more isolated because of the time they spend on performing these rituals (ordering, counting, avoiding, cleaning, etc.). They miss appointments, they are overwhelmed, they are anxious, depressed... The work also touches on the things that bring us together, and about the power of music. There is nothing bad in feeling, nor in showing what one feels. Quite the contrary.


IKER ARRUE eu

en

Donostian jaioa, arkitektura ikasi zuen Iker Arruek dantza munduan murgildu aurretik. Dantzari modura Espainia, Holanda eta Danimarkako koreografo ezberdinekin aritutakoa da. Antzerki zuzendari, ikusizko artista eta eskultore ezberdinekin lankidetzak egin ditu Mexiko, Txina eta Suitzan. Danza y Performatividad izeneko proiektuan ere hartu du parte: dantza garaikide, filosofia eta estetika inguruan azterketa analitiko bat proposatzen duen hitzaldi sorta. 2009tik Eusko Jaurlaritzaren laguntzari esker, Ai Do Project ekimenaren zuzendaria da, koreografia hizkuntza berri bat garatzeko dantza garaikidea eta Aikido elkartzen dituena.

Born in San Sebastian, Basque Country Spain, Iker Arrue first studied architecture before immersing himself in the world of dance. As a dancer, he has worked with several choreographers in Spain, Holland and Denmark. As a creator, he has collaborated in projects with media artists, musicians, sculptors and theatre playwrights in places like Mexico, China and Switzerland. He has also been member of Dance and Performativity, a series of lectures proposing an analytical gaze on contemporary dance while trying to answer some questions in the field of philosophy and aesthetics. Since 2009 he is the director of Ai Do Project, an initiative supported by the Basque Country Government for the development of projects where contemporary dance and Aikido merge in order to develop a new choreographic language.

Ekoizpen lanez eta emanaldiez gain, Ai Do Project konpainiak klase teknikoak, ikastaroak eta errepertorio propioa irakasten ditu Espainian zein atzerriko hainbat herrialdetan: Anton Bruckner Privatuniversität (Linz, Austria), Institut del Teatre (Bartzelona, ​​ Espainia), CSDMA Conservatorio Superior Maria de Avila (Madril, Espainia), SEEDS (Girona, Espainia), Lacantera (Mexiko DF), Academia de la Danza Mexicana (Mexiko DF), Codarts (Rotterdam, Herbehereak) eta Folkwang (Essen, Alemania). es

Nacido en San Sebastián, Iker Arrue estudió arquitectura antes de integrarse en el mundo de la danza. Como bailarín ha trabajado con numerosos coreógrafos en España, Holanda y Dinamarca.

Ai Do Project integrates the production of new contemporary dance works whilst teaching technical classes, workshops and repertoire to students and professional dancers in several countries, such as: Anton Bruckner Privatuniversität (Linz, Austria), Institut del Teatre (Barcelona, Spain), CSDMA Dance Conservatoire (Madrid, Spain), SEEDS (Girona, Spain), LaCantera (México DF), Academia de la Danza Mexicana (Mexico DF), Codarts (Rotterdam, Netherlands) and Folkwang (Essen, Germany).

Ha desarrollado colaboraciones con directores de teatro, artistas visuales y escultores en México, China y Suiza. Ha sido también miembro del proyecto Danza y Performatividad, una serie de conferencias que propone una mirada analítica sobre la danza contemporánea, la filosofía y la estética. Desde el 2009 y con la ayuda del Gobierno Vasco, es director de la compañía Ai Do Project, una iniciativa en la que confluyen danza contemporánea y Aikido para el desarrollo de un nuevo lenguaje coreográfico. Paralelamente al trabajo de producción y representaciones, Ai Do Project imparte también clases técnicas, workshops y repertorio propio tanto en España como en diversos países extranjeros: Anton Bruckner Privatuniversität (Linz, Austria), Institut del Teatre (Barcelona, España), CSDMA Conservatorio Superior María de Ávila (Madrid, España), SEEDS (Girona, España), LaCantera (México DF), Academia de la Danza Mexicana (México DF), Codarts (Rotterdam, Holanda) and Folkwang (Essen, Alemania).

53


09


MANU URANGA

Sin título

MAREN GONZÁLEZ

ALICIA MARTÍN LÓPEZ

Locutorio

Dark Matter

I R AT I G O RO ST I D I

I O N M U N D UAT E

Yours Ttruly

Las variaciones Goldberg

TA M A R A G A RC Í A & CAROLINA CRUZ

FRANCISCO BOUZAS

El cuerpo de la mujer sin sombra EBI SORIA

BIOLENCIA IMANOL SALABERRIA

Sin título

Desaparecer GALDER IZAGIRRE

Herrenak Denak M A RTA RO M E RO

Elekua

ANE ARZELUZ

JOSÉ MARÍA AVILÉS

Logofilia

Sin título

JONE SAN MARTÍN, MIKEL R. NIETO &

Sin título

PAT X I BU R I L LO

EMANUELE SOAVI

Any body sounds CARLA FERNÁNDEZ

Germinal 1

I R AT I C A N O A I S I A R

Mujeres líderes C U E STA A I Z KO R B E

Eho Sandra

AINIZE SARASOLA

Sin título

PILI AGUADO

No marchitan vuestras flores

MAITE ALONSO & UNAI RUIZ

MANUEL CASELLAS

Filmación creativa

Galumphing

MAIDER FERNÁNDEZ

ELBA MARTÍNEZ

Las letras de Jordi

Donostia me protege

GABRIELA KRAVIETZ

Sin título

their projects.

community a space to work in and develop

Space puts at the disposal of the local artistic

residency programme, Tabakalera’s Artist’s

Besides having a wide international

en

proyectos.

trabajo para que estos desarrollen sus

comunidad local de artistas lugares de

de Creadores pone a disposición de la

internacional de residencias, el Espacio

Además de acoger un amplio programa

es

proiektuak landu ditzaten.

tokiak jartzen ditu bertako artisten eskura,

izateaz gain, Sortzaileen Guneak lanerako

Egonaldien nazioarteko programa zabal bat

eu

Espazioen lagapena Cesión de espacios Working studios

BIANCA STICH

Sin título



Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.