Humanism : Portrait

เดียวดาย ขณะที่เราอาจน้อยเนื้อตํ่าใจในอาชีพตน ในอีกฝั่งฟากของแผ่นดินคนบางกลุ่มมีสิทธิเพียงหายใจเท่านั้น พวกเราไม่มีอะไรเลยในความเป็นคน

ปรับทุกข์ การปรับทุกข์ขณะทํางาน เป็นหนึ่งในหนทางระบายทุกข์อย่างง่ายที่ชายทั้งคู่ต่างเยียวยาซึ่งกันและกัน

เรื่องเล่าจากชายชรา ผมได้ยินว่า”ชาวมอแกนขี้อาย” เรื่องเล่าในบ้านเก่าบอกผมถึงสิ่งที่ชาวไทยกระทําต่อชาวมอแกน ผมทราบว่าชาวมอแกนไม่ได้ขี้อายแต่เขาหวาดกลัวเราต่าง หาก การปฏิบัติต่อเพื่อนมนุษย์ในความไม่เท่าเทียม การกดขี่ข่มเหงทางกฏหมาย เพียงเพราะคนเหล่านี้ไม่มีบัตรประชาชนสัญชาติไทยทําให้เขาไม่มีอํานาจต่อ รองปกป้องตัวเองอย่างใดเลย

นับเราด้วยคน “หนูอยากเป็นไกด์” ความฝันไฝ่ของเด็กสาวชาวมอแกลนในยุคสมัยใหม่ เธอภูมิใจในความเป็นชาวมอแกลนของเธอเอง

ชีวิตใหม่ผลิตผลแรงงานข้ามชาติ เมื่อชีวิตต่างสวยงามตามวิถีทาง เราก็ไม่ควรแบ่งแยกว่าชาติใดในเมื่อเรามีความเป็นมนุษย์เท่ากัน

หญิงชาวมอแกน หญิงสาวชาวมอแกนมองนักท่องเที่ยวในชุด Bikini อย่างสงสัย

นํ้าตาแม่ คนไทยพลัดถิ่น “เขาล้อว่าลูกเราเป็นพม่า” เราเป็นคนไทยโดยกําเนิดแต่เราไม่ได้รับสัญชาติ ลูกกําลังจะจบป.6 ลูะมะ(แม่)เขาจะไม่ได้เรียนต่อเพราะเขาไม่มีสัญชาติไทย ลูกมา ถามว่าพม่าคืออะไร ทําไมเราเป็นพม่า” เธอร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดที่ต่อสู้เรื่องสัญชาติแต่ไม่ได้รับการตอบสนอง ใดๆ “ถ้าไม่มีลูกเราก็ไม่รู้จะสู้ไปเพื่ออะไร แล้ว เราอยากให้ลูกได้ดีกว่าเรา เราไม่เคยทําผิดกฏหมายทําไมเราไม่เคยได้รับความยุติธรรมเลย ทั้งๆที่เราเป็นคนไทย”

นํ้าตา คนไทยพลัดถิ่น หญิงชาวมุสลิมปาดนํ้าตาของความเจ็บปวดที่ไม่ได้รับสิทธิใดๆในการดําเนินการโดยภาครัฐ เธอกําลังถูกทําให้เป็นบุคคลไร้ตัวตนด้วยกระบวนการของรัฐ

หญิงชาวมอแกนและต่างหู หญิงสาวชาวมอแกนและต่างหู Coco Chanel เป็นสัญญะสะท้อนถึงการรับอิทธิพลจากวัฒนธรรมภายนอกอย่างเห็นได้ชัด

เด็กชายในชุดพื้นบ้าน เด็กชายในชุดพื้นบ้านของชาวมอแกน เป็นภาพที่แปลกตาสําหรับนักท่องเที่ยวที่มาเยือนหมู่บ้านด้วยชุด Bikini

ผมเป็นเจ้าหน้าที่อุทยาน ด้วยภาระและหน้าที่ที่ต่างไป ทําให้บทบาทของเราต่างกัน

คิดถึง บ้านแบบดั้งเดิมของมอแกลนหลังสุดท้ายทรุดโทรมไปตามเวลา คุณยายเล่าถึงการมาตั้งบ้านใหม่เพราะถูกไล่ที่หลังจากสินามิเข้าเพียงไม่กี่สัปดาห์

ภาพชายชราและหอเตือนภัย หลังประสบภัย “สึนามิ” ชาวนํ้าเค็มต่างมีบาดแผลทางจิตใจและเรียนรู้ที่จะจัดการกับภัยพิบัติอย่างเป็นระบบด้วยบาดแผลที่เขามี