radio drama script KONBARNDEOKAN

ยอเรื่อง คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ครอบครัวของแมพิม มีลูกสาวสองคน คือ บัว (บงกช) และ บุญ (บุญญานี) พิม แยกทางกับนายเบิ้ม ซึ่งภายหลังไดเปลี่ยนชื่อเปน นายกรุง ตามคําสั่งของหญิงรวี ภรรยาคนใหม หญิงรวีมีลูกติดมากจากสามีเกาชื่อศรุต เมือ่ มาอยูกับกรุง ไดมีลูกอีกสองคนคือ สรา และ ศศิ กรุง ทอดทิ้งพิมและลูกไปอยูก รุงเทพ หญิงรวีมอี าชีพออกเงินใหกู และรับจางติดตามทวงหนี้ สวนพิม พาลูกสาวสองคนซึ่งยังเล็กอยู ยายมาอยูที่บางปลามา สุพรรณบุรี และ ไดไปอยูใ นชุมชมไผรวมกอ โดยมีนายรวมเปนหัวหนาชุมชน พิมเคยถูกกรุงประณามวา ไมมี ปญญาเลี้ยงลูกใหดไี ด สิ่งนี้เลยทําใหพิมตัดสินใจกูหนีย้ มื สินเถาแกฮง และคุณหญิงรวี เพื่อสงบัว ไปเรียนนอก สวนบุญเรียนไดไมสูง เพราะปวยเปนโรคหัวใจ ฮั้วลูกชายของเถาแกฮงไมถูกชะตา กับบุญ เปนไมเบื่อไมเมากันมาตลอด สวนบัวเมื่อเรียนจบ กลับมาบาน และไดรูวาแมมีหนี้สินมาก จึงขอไปทํางานอยู ในบริษัทของแคท ซึ่งเปนเพื่อนสนิท สรารักแคทอยู สวนปนลูกนายรวมหลงรักบัว และบุญก็หลงรักปนเชนกัน ปน พยายามสรางตัวเพื่อหวังจะเปดรานซอมเครื่องยนตที่สุพรรณ สวนบุญเมื่อเห็นพี่สาวไดดมี ีหนาตา เปนสาวชาวกรุง ก็เลยขอมาทํางานที่กรุงเทพ พิมจําใจตองอนุญาต แตบุญกลับไมชอบทํางานใด ๆ ทั้งสิ้น เอาแตเสริมสวยแตตัวแบบทันสมัย เที่ยวผับเที่บาร โดยมีสราเปนผูพาไป ทําใหแคทที่ชอบพออยูกับสราเกิดผิดใจกัน บัวสงสัยวาชุมชนที่เธอเติบโตมา มีคนเปนหนี้หญิงรวีอยูเทาไร เธอจึงคิดที่จะ ชวยเหลือ จึงเปลี่ยนบุคลิคตัวเองใหม ซอยผมสั้น แตงตัวเหมือนทอม แลวเขาไปสมัครงานกับ บริษัทหญิงรวี ศรุตไดรับใหทํางานไว แตก็สงสัยในพฤติการณของบัว จึงจับตามองอยูเสมอ ที่ชุมชนจะมีของพระราชทานจากในหลวงสงมาชวยเหลือเสมอ และทุกครั้งที่ ประชาชนเดือดรอน บางครั้งก็มีหนวยแพทยพระราชทาน มารักษาผูทเี่ จ็บปวยอยูเปนประจํา

2

นายรวมจึงปาวประกาศใหทกุ คนในชุมชนรูรัก สามัคคี เปนหนึ่งเดียวกัน เหมือนไผที่รวมกอ เพื่อ ตอบแทนพระมหากรุณาธิคณ ุ แกพระองคทาน บัว หรือ ระริน ไดเขาไปพบหญิงรวี เพื่อใหผอนปรนเรือ่ งหนี้สิน แตกลับโดน หญิงรวีไลตะเพิดออกจากบาน อารามโกรธ บัวลืมกระเปาเงินทิ้งไวบนโตะในหองรับแขก กรุงมา พบเขาจึงเปด ปรากฏวาพบรูปบัวและบุญ ถายรวมกับแมพิม เมื่อครั้งยังเด็ก ซึ่งรูปนี้เปนรูปเดียวกับ ที่กรุงมีอยู กรุงตกใจมาก แตก็ไมกลาแสดงวาบัวกับบุญเปนลูก และกรุงยังตองคอยขัดขวางไมใหสราสนิทสนมกับบุญ เพราะรูความจริงวาทั้ง สองเปนลูกพอเดียวกัน แตเรื่องนี้ทําใหหญิงรวีเขาใจผิด คิดวากรุงตองการจะเคลมบุญ ซึ่งกรุงก็ไม กลาบอกความจริง ศรุตใหศศิคอยดูแลบัว ศรุตไดรูวาแมของบัวไปบวชชี และตาเปนตอกระจก แคทกับศรุตจึงไปรับแมชีมาทําการผาตัดที่กรุงเทพ บัวแอบมาเยี่ยม ศรุตจับไดวา ระรินคือบัว แตก็ ไมแสดงอะไรใหรู สวนบุญลืมตัวหนักเขาไปทุกที อวดเกงกับฮั้วทากินเหลาเมายากัน จึงถูกฮั้วพาเขา โรงแรม บัวตามไปจะเอาเรื่องถึงที่ราน แตปรากฏวาฮั้วโดนยิงตายอยูห นาราน ศศิเขาไปดูแลแมชี ทําใหรกั ใครกับปน หญิงรวีรูเขาจึงอาละวาดอยางหนัก แต แลวดวยบาปกรรมที่ทําไว ทําใหพลัดตกบันไดกลายเปนอัมพาตไป ศรุตใหบวั เขาไปคอยดูแลหญิง รวี บัวใหการดูแลดวยความจริงใจ ทําใหหญิงรวีเริ่มเห็นความดีของบัว และรับปากวาจะคืนเงินคา ดอกที่เกินมาของลูกหนี้ใหทงั้ หมด บุญทองกับฮั้ว เลยตองมาขอรองกับแคท ขอใหสราแตงงานกับตนเอง เพื่อกูหนา แคทจําใจมาพูดกับสราเพื่อใหทําตามที่บุญขอ แตกรุงไดยินเขาจึงไมยนิ ยอม ประกาศใหรูวาสรา และบุญเปนพีน่ องกัน ผลที่สุดศรุตตองรับเปนเจาบาวใหบุญทั้งที่ ศรุตรักบัว สวนสราตามแคทที่ คอยขอไปเรียนตอปริญญาโทที่เมืองนอก ศศิกับปนเมื่อไดแตงงานกัน ก็ไปเปดอูซอมเครื่องยนตที่ สุพรรณตามที่ปนตั้งใจไว

3

เมื่อถึงกําหนดคลอดลูก บุญคลอดลูกเปนผูชาย แตบุญก็ตองเสียชีวิตตอนคลอด เพราะบุญเปนโรคหัวใจอยู บัวจึงตองทําหนาที่แมโดยศรุตเปนพอดวยความเต็มใจ สวนกรุง นําหนาโฉนดไปคืนลูกหนี้ และขายทีด่ ินที่มีอยูห ลายแหง โดยนําเงินทั้งหมดทูลเกลาถวายให ในหลวง สวนรวมก็สอนใหลูกบานวาอยากอหนีก้ อสินอีก ใหใชชีวิตอยางพอเพียงเพื่อที่ตอไป ชุมชนไผรวมกอจะเปนชุมชนปลอดหนี้ สวนศรุตก็ขายบริษัทและรวมหุนกับแคททํางานสงออกโดยรับซื้อสินคาจากชาวบานตาม ชุมชนตาง ๆ และแตงงานแบบพื้นบานคนสุพรรณกับบัวอยางมีความสุข

จบเรื่อง

นําเรื่อง

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ

ชาย (เสียงดังหนักแนน ไมเหนอ) ดวยพระมหากรุณาธิคุณที่ปกเกลาปกกระหมอม พวกเราชาวไทยทั้งปวง เหลาขาพระพุทธเจา ชุมชนไผรวมกอ ขอปวารณาตนเองวา ขาพระพุทธเจาทั้งหลาย จะจงรักภักดีตอใตฝาพระบาท ตราบเทาที่ชีวิตจะหาไม และจะรูรักสามัคคี ปรองดอง คลองใจเปนหนึ่งเดียว ใหสมกับคําวา เรา เปนคนไทย ไมใชอื่นไกล (เสียงกอง) คนบานเดียวกัน ผูแสดง ชาย ศรุต ศรายุ กรุง รวม ปน แดดดี้ ฮั้ว

(พระเอก) เรียบรอย ขรึม (นองพระเอก) ราเริง (พอพระเอก) ใจดี กลัวเมีย (หัวหนาชุมชน) เฉียบขาดแตนุมนวล (แทนได) ลูกของรวม นักเลง จริงจัง (แทนได) (พอของแคท) (แทนได) นักเลง อันธพาล

บัว บุญ แคท หญิงรวี ศศิ พิม มี้

(นางเอก) เรียบรอย แตตอนหลัง หาว กากั่น (นองนางเอก) หยิ่ง ลืมตัว (เพื่อนนางเอก) ราเริง (แมพระเอก) หยิ่ง ถือถือตัว พูดจาหวน (นองพระเอก) ราเริง ถือตัวนิดหนอย (แทนได) (แมนางเอก) เศรา (แทนได) (แมของแคท)

หญิง

ผูแสดงโปรดทราบ บุญ, บัว, พิม, รวม, ปน เวลาอยูที่สุพรรณใหพูดสําเนียงสุพรรณ เวลาอยูกรุงเทพพื้นสําเนียงกรุง

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 1 ผูแสดง - ปน รวม พิม บุญ ศศิ สรายุ หญิงรวี +ชาย 1. ผูแสดง ปน รวม (เสียงเดินเขามา) ปน (เสียงดังตื่นเตน) พอ พอ รวม อะไรของเอ็งวะ ไอปน... ปน มีขาวดีมาบอก ขาวดีที่สุดเลย รวม เออ ขาวดีอะไรของเอ็งวะ เอา....แลวเอ็งจะยืนค้ําหัวคุยกับขาอยางนี้หรือไง ไอนี่สอนไม รูจักจํา ปน (เสียงออย) จํานะจําไดหรอก แตมันลืม...... รวม เออ....ทีหลังเอ็งกอหัดจําเอาไวบางกอแลวกัน ขานะสอนเอ็งมาตั้งแตเอ็งเกิดทีเดียวนะ ปน (หัวเราะ) พอจาพอ ไอตอนที่ฉันแบเบาะนะ ฉันยังฟงพอพูดไมรูเรื่องเลยนะ รวม แนะ ไอนี่ยอนยอกตอกทอย ประเดี๋ยวพอด...... ปน (รองดัง) โอย เจ็บ..... รวม ยัง.....เฮย....นี่เมื่อไหรเอ็งจะบอกขาวดีขาเสียทีวะ ขาวอะไรของเอ็ง ปน (รองเพลงผูใหญลี) ทางการเขาสั่งมาวา... รวม (รีบรองตอ) ใหชาวนาเลี้ยงเปดและสุกร.... ปน (หัวเราะพรอมกัน) เออ พอกอเปนเหมือนกันนี่หวา.... รวม นี่....เมื่อไหรเอ็งจะบอกขาวดีซะทีวะ ไอปน... ปน กําลังจะบอกอยูนี่แหละ....คือที่เขตเขาบอกมาวาอาทิตยที่จะถึงนี่แหละ ใหพวกชาวบาน รวมทั้งชาวชุมชนไผรวมกอไปรวมตัวกันที่อําเภอเพื่อรับสิ่งของพระราชทานจากพอหลวง รวม (ดีใจ) จริงหรือวะ ไอปน ปน อาว เรื่องยิ่งใหญขนาดนี้ฉันจะมาพูดเลนกะพอไดยังไงละ แลวกัน พออยากรู รายละเอียด พอกอไปสอบถามที่อําเภอเอากอแลวกัน รวม อาทิตยนี้แนนอนใชไหม ปน เอะ พอเมาหรือเปลาเนี่ย.....

2

รวม ปน

(ฉุน) อุวะ...ไอนี่มันดูถูกหัวหนาชุมชนหรือไงวะ...ขาสั่งสอนลูกบานไมใหกินเหลาเมายา แลวตัวขาจะทําเลว ๆ ยังงี้ไดไง ไอลูกระยํา เอา....โดนจนได ไปดีกวา (เสียงเดินออกไป) เพลงคั่น

2. ผูแสดง ปน รวม พิม บุญ +ชาย (มีเสียงผูคนพูดกันมากมาย บรรยากาศหนาอําเภอ) ชาย (เสียงดังกอง) ทานพีนองชาวสุพรรณบุรีทั้งหลาย องคพระบาทสมเด็จพระเจาอยูหัว และ สมเด็จพระบรมราชินีนาถ มีความหวงใยที่พวกเราตองประสบอุทกภัย มีความเดือดรอน นานัปการ ความไดทรงทราบถึงทั้งสองพระองคทาน จึงไดใหผูแทนพระองคนําถุงยังชีพ มาใหความชวยเหลือพวกทานทั้งหลาย พระองคทานมีความหวงใยประชาชนของพระองค ดุจพอแมบังเกิดเกลา พระเมตตาคุณของพระองคทานยิ่งใหญไพศาลดุจแผนฟาที่ปกคลุม ชนชาวไทยทั้งแผนดิน ขอใหพวกเราพรอมกันถวายพระพรชัยใหทั้งสองพระองค ทรง เจริญยิ่งยืนนาน (ดังมาก) ทรงพระเจริญ (เสียงผูคนกลาวตาม) ทรงพระเจริญ ทรงพระเจริญ ทรงพระเจริญ (ยังมีเสียงผูคนชุมนุมกันอยูหาง ๆ) ปน พอ ๆ นั่นไง นาพิม กับ บุญ เดินอยูนั่น ฉันไปหานาพิมกอนนะ รวม เออ ๆ ขาไปดวย ปน (เสียงดัง) นาพิม ๆ ฉันอยูตรงนี้ นาพิมรอฉันกอน พิม (เสียงดีใจ) พี่รวม พอปน คนมาเยอะจังเลย ทุกคนตางซาบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณ ฉัน เขาไปรับถุงยังชีพของพระองคทาน ฉันน้ําตาไหลเลย คิดอยูแตวา ขอใหพระองคทานทั้ง สองอยูเปนรมโพธิ์รมไทร ของปวงชนชาวไทยไปใหนานแสนนานเถิด เจาประคุณเอย จะ หาพระมหากษัตริยที่มีคุณงามความดีและรักใครประชาชน เชนพระองคทานทั้งสองไมมี อีกแลว ฉันไมรูวาจะตอบแทนพระคุณของพระองคทานอยางไรดี รวม (หัวเราะ) เราก็ตองบําเพ็ญตนเปนคนดี รักใครสามัคคีกลมเกลียวกัน อยาแตแยกความ สามัคคี อยางชุมชนไผรวมกอของเรา และตั้งหนาตั้งตาทํามาหากินดวยความสุจริตและ รูจักคําวาพอเพียง เทานี้ก็เพียงพอแลว

3

ปน บุญ รวม พิม ปน พิม รวม พิม บุญ ปน บุญ รวม พิม ปน รวม ปน บุญ ปน บุญ รวม พิม

บุญ... ถุงหนักไม พี่จะชวยถือให (หัวเราะ) ขอบใจจะพี่ปน แตไมตองหรอก ฉันพอถือได แลวนี่แมพิมจะกลับบานเลยหรือ จา.. คิดวาจะกลับเลยละ นาพิม ไดขาวบัวบางไม พอปน พี่รวมดวย ฉันลืมบอกไป มะรืนนี้บัวมันจะกลับแลวนะ มันจดหมายแจงมาแลว แลวจะตองไปรับมันที่ไหนละ ฉันวาจะไปรับที่สนามบิน เอ..สนามบินอะไรหวา บุญ เอ็งจําชื่อสนามบินไดไม ออ... สนามบินสุวรรณภูมิจา กรุงเทพเลยเหรอ จา.. กอตองไปรับที่นั่น แมพิมจะไปกับใครละ ฉันก็ตองไปกับบุญที่แหละ ฉันไปคนเดียวไมถูกหรอก ไมรูวา อยูที่ไหน อยางนั้นใหฉันไปดวยไดไมนาพิม ฉันพอจะรูจักทาง เอารถกะบะฉันไปก็แลวกัน เออ ดี..ดี ขาเห็นดวย ถาแมพิมไปสองคนกับบุญ ก็คงตองไปเหมารถไปนั่นหละ ให ปนมันขับรถไปแลวกัน สะดวกหนอย ฉันดีใจจริง ๆ ที่บัวมันจะกลับมา คิดถึงมันเหลือเกิน คงจะสวยขึ้นเปนกองนะ (กระแอม) พี่ปนยังคิดถึงพี่บัวอยูเหรอ ยังเหมือนเดิมหรือเปลา (เสียงเกอ) เออ ขาก็ยังเหมือนเดิมนั่นแหละ กอรักมันเหมือนนองสาว แหม.. กอคนบานเดียวกันนี่หวา เออ.. จะกลับหรือยัง เกาะรถพี่กลับกอได พี่เอามอเตอรไซดมา อาว... แลวแมจะกลับอยางไรละ กอใหแมเอ็งเกาะรถขาไปซี ขากอเอามอเตอรมาเหมือนกัน ไป ไป เดี๋ยวขาไปสงถึงบาน เลย โนน.. รถขาจอดอยูหลังอําเภอ มา.. ขาชวยถือถุงให ขอบใจจะพี่รวม (มีเสียงเดินไป) เพลงคั่น

3. ผูแสดง ปน บุญ (มีเสียงมอเตอรไซดวิ่ง) บุญ ถามจริง ๆ เถอะพี่ปน รักพี่บัวจริง ๆ เหรอ

4

ปน บุญ ปน

บุญ ปน บุญ

เอะ กอตะกี้ขาบอกเอ็งแลวไง มีอะไรของใจเหรอ (เสียงออย) เปลาหรอก ฉันดูวา เวลาที่พี่ปนพูดถึงพี่บัว พีปนหนาตาแดง ไมกลาสบตาแม เลย เปลาหรอก ไมมีอะไรหรอก เอ็งอยาคิดมากไปเลย เพียงแตขาคิดถึงมันทุกวันเทานั้นละ กอคนบานเดียวกันนี่หวา เคยเปนเพื่อนเลนกันมาแตเล็กแตนอย มันกอตองคิดถึงกันเปน ของธรรมดา จริงไม (เสียงตื่นเตน) พี่ปน ๆ มีมอเตอรไซดตามมา เหมือนคุน ๆ หนานะ พี่ปนมองทางกระจกซิ ใครนะ สงสัยจะเปนไอฮั้ว ลูกเถาแกฮง แลว เมื่อสมัยเปนนักเรียน มันเคยตามจีบบุญไมใชเหรอ โอย ฉันไมสนมันหรอก มันถือตัววาพอมันร่ํารวย ชอบวางกลามใสใครตอใครเขาทั่วไป หมด (เสียงตกใจ) โอย..โอย พี่ปนหลบกอน หลบกอน ไอฮั้วมันเฉี่ยวเขามาแลว (เสียง โครมครามแบบรถลม) (รองกรี๊ด เสียงตกใจ) พีป่ น เพลงตื่นเตน

4. ผูแสดง ปน รวม พิม บุญ (มีเสียงมอเตอรไซดวิ่งหางออกไป) บุญ (รองไหตกใจมาก) พี่ปน ชวยดวย พีป่ น ชวยดวย มอเตอรไซดทับขาฉัน ปน (เสียงสั่น) บุญ บุญเปนไงบาง เดี๋ยวพี่ยกกอน บุญเจ็บตรงไหนบาง บุญ เจ็บหัวเขา ขอศอก แลวกอที่ขา ปวดแสบ ปวดรอนมากเลย ปน อดทนหนอย เดี๋ยวพี่จะพอไปหาหมอ บุญ ไมตอง ฉันไมเปนไรมากหรอก (มีเสียงมอเตอรไซดอกี คันแลนเขามาจอด) พิม บุญเปนอยางไรบางลูก เจ็บมากไม รวม นี่มันเกิดอะไรขึ้น ขาเลี้ยวหัวโคง กอเห็นรถเอ็งคว่ํากลิ้งไปแลว ปน ไอฮั้ว พอ ไอฮั้วมันเฉี่ยวรถฉัน มันเจตนาชัด ๆ เลย แบบนี้มันแกลงกันนี่หวา รวม เฮย มันอาจไมเจตนาก็ได เปนทางหัวโคงพอดี บุญเจ็บมากหรือเปลาลูก บุญ กอมากเหมือนกันจะ หัวเขาเลือดออกเลยละ แลวเจ็บแสบที่ขา สงสัยคงโดน ทอไอเสียนาบนะ ฉันวาไอฮั้วมันแกลงแน ๆ ปน (เสียงแคน) แม...ง โครตเกเรเลย มันถือวาพอมันรวย มันคงหวงไอบุญมั้ง

5

พอเชื่อเถอะ เรื่องนี้ไมใชอุบัติเหตุแนนอน มันตองแกลง มันตองแกลง แบบนี้เอาเรื่องมันดี ไม ใหตํารวจลากคอมันเขาตารางไปเลย รวม เฮย ใจเย็น ๆ นา ไอบุญมันกอบาดเจ็บไมเทาไหร ขาวา ปญหาเล็ก ๆ นอย ๆ แคนี้ ไวเจอะหนามันแลวคอยตักเตือนมันทีหลัง มันกอไมใชอื่นไกล ปน กับ บุญ (พูดพรอมกัน) มันกอคนบานเดียวกัน ตามสไตลของพอตามเคย พิม แลวบุญจะไปหาหมอไม บุญ ไมตองหรอกแม เดี๋ยวทําแผลใสยาเองกอแลวกัน ปน ไป.. งั้นเดี๋ยวพี่ทําแผลให รวม เออ เออ.... งั้นกอดี ขี่รถไหวหรือเปลาละเอ็งนะ เจ็บตรงไหนบาง ปน กอเจ็บเหมือนกันแหละ (เนน) แตมันเจ็บที่ใจ (คิดในใจ) ฝากไวกอนเหอะมึง ไอฮั้ว กู เจอหนามึงเมื่อไหร มึงตองเจ็บกวา ไอบุญเปนสิบ ๆ เทา มึงเอย เพลงคั่น แลว เปลี่ยนเพลง 5. ผูแสดง ปน รวม (เสียงเดิน) รวม เอ็งกลับมาแลวเหรอไอปน เอ... ขาวา เอ็งกอเจ็บเหมือนกันนี่หวา ดูเดินกะเผลกมาเชียว เจ็บตรงไหนบางวะ ปน โฮย ชางมันเถอะพอ ไกลหัวใจ แคนี้ไมถึงตายหรอก รวม แลวไอบุญมันเปนไงบาง ปน มันกอปวด ฉันใหมันกินยาแกปวดไปแลว ทําแผลใหมันเรียบรอย รวม อาว งั้นมากินขาวกับพอ (มีเสียงชอนกระทบจาน) ปน แกงอะไรละพอ รวม ตมสมปลามา ปน เฮอ...... อยูบางปลามา นั่งกินแตปลามา จนหนาจะเปนปลามาอยูแลว รวม แลวเอ็งจะกินหรือเปลา ปน อาว... มันกอตองกินอยูแลวละ รวม แลวเอ็งบนหาพระแสงอะไรวะ ปน พอ... ฉันไปบานนาพิมแลว ชื่นใจอยูอยาง ที่บานนาพิมเขามีรูปพอหลวงติดไวเต็มไป หมด มีอยูสองรูปที่ฉันประทับใจมาก ๆ เลย

6

รวม ปน รวม ปน รวม ปน

รวม

ปน รวม ปน รวม

ปน รวม ปน รวม ปน รวม

รูปไหนวะ นั่นไง บานเรากอมี สองรูปนั่นไง ออ รูปที่พอหลวงกมหนาลงไปจนชิดหญิงชราที่ถอื ดอกบัวเหี่ยว ๆ มานั่งคอยเฝา แลวอีก รูปนึง คือรูปที่พอหลวงลุยลงไปในน้ําเพียงลําพังพระองคเดียว นานแหละ.... เปนภาพที่ประทับใจฉันมากเลย เออ... ตกลงวานี่บุญมันจะไปรับพี่สาวมันกลับจากเมืองนอกไดไม ฉันกอยังไมรูเหมือนกันละพอ เพราะดูวามันกอบาดเจ็บไมนอยเหมือนกัน แลวเวลาที่บัวมันจะกลับกอไมกี่วันแลว กอไมเปนไร ถาบุญมันไปไมได ฉันกอไปอยูแลว เออ.. พูดถึงนาพิม ฉันของใจไมหายเลย พอรูจักพอของบัวกับบุญไมวา เปนใคร อยูที่ไหน ทําไมฉันไมเคยเห็นพอของบัวเลย เออ.... ขาก็ไมเคยเห็นเหมือนกัน ขาเห็นแตแมพิมเขานั่งขายผลไมอยูที่หนาโรงพยาบาล มีลูกเล็ก ๆ อยูสองคน เขาคุยใหขาฟงวา พอของเด็กตายไปแลว ขาก็ไมเคยสอบถามวาเปนคนที่ไหน ชื่อเรียงเสียงไร คนแถวนั้นเขาบอกแตวา มาเชาบานอยูแถวใกล ๆ โรงพยาบาลนั่นแหละ โทษทีพอ ขอขันน้ําหนอย อาว... เอ็งอิ่มแลวเหรอ จะ แลวยังไงเขาถึงไดมาอยูที่ชุมชนไผรวมกอนี่ละ ฉันจําไดวา เคยเห็นสองคน พี่นองนี้ ตั้งแตสมัยยังเด็ก ๆ ก็ขาเปนคนชวนใหเขามาอยูเองแหละ เวทนา เห็นวามีกันอยูสามคนแมลูก แลวกอเปนผูหญิงทั้งหมด เอ... ทําไมเอ็งถึงสนใจครอบครัวนี้นักวะ ถามจริง ๆ เหอะ เอ็งรักไอบัวมันใชไม ก็ยังไมรูซิ มันตอบไมถูกหรอกพอ อะไรวะ ขนาดหัวใจตัวเอง ยังไมรูอีกเหรอ โฮย.... พออยาถามเวลานี้เลย แลวนั่นเอ็งจะไปไหน จะเอารถไปใหเขาซอม ฉันอาจกลับค่ําหนอยนะพอ เออ.. เอ็งจะไปไหนก็ไปเหอะ เพลงคั่น

7

6. ผูแสดง ปน พิม บุญ (มีเสียงเดินเขามา) ปน นาพิม นาพิมแตงตัวเรียบรอยหรือยัง บุญละ ไปไมไหวใชไม บุญ พี่ปนก็ไมนาถามเลย ขาฉันยังเหยียบพื้นไมสนิทเลย เดินเขยก ๆ อยางเนี้ย จะใหไปเดินโชวโฉมที่สนามบินหรือไง อายเขาตาย พิม เออ... ไปไมไหวก็พักผอนอยูกับบานนี่แหละ เดี๋ยวพี่เขาก็จะกลับมาแลว บุญ พี่ปน แวะซื้อดอกไมสวย ๆ ที่ตลาดในเมือง เอาไปใหพี่บัวดวยนะ บอกดวยวาฉันฝากไปให ฉันจะรอรับพี่บัวอยูดวยความดีใจที่สุดเลย พิม อีกไมกี่ชั่วโมง เอ็งก็จะไดเจอกันแลว ปน.. เอ็งรอขาสักครูนะ ขาขึ้นไปเอากระเปากอน (เสียงเดินไป) บุญ เมื่อคืนพี่ปนนอนหลับหรือเปลา ปน ถามทําไมวะ บุญ (หัวเราะ) อาว.. ถามหนอยไมไดหรือไง ก็อยากรูวาพี่ปนหลับหรือเปลา ปน ก็.... หลับ บุญ (ทําเสียงลอ) แอะ ๆ ตอบจริงหรือเปลา ฉันรูนะ วาเมื่อคืนพี่ปนนอนไมหลับ ตื่นเตนที่จะไดเจอพี่บัวใชไมละ ปน เอะ.... นี่เอ็งจะลอขาทําไมวะ ขาบอกหลายหนแลว วาขารักบัวอยางนอง เอ็งก็ไมเชี่อ แบบนี้รักซะเลยดีไม บุญ (เสียงงอน) ก็สุดแตใจของพี่ปนซิ เรื่องอยางงี้ ใครจะไปหามใจพี่ปนได พี่ปนจะรักพี่บัว ก็เปนเรื่องของพี่ปน ไมเกี่ยวกับฉันหรอก ปน (หัวเราะ) แลวทําไมตองมาทําหนาเงาใสพี่ดวยละ อาว ๆ แลวจะลุกไปไหน บุญ (เครือ) เรื่องของฉัน ปลอยแขนฉันเดี๋ยวนี้นะ ปน อาว.... อะไรกันวะเนี่ย (มีเสียงเดินเขามา) พิม อะไรกัน มีปญหาอะไรกัน บุญ เปลา ๆ ไมมอี ะไรหรอกแม แมไปเถอะ ฉันไปหองน้ํา เดินทางโดยปลอดภัยนะแม ปน อาว... อวยพรแตนาพิมคนเดียวเหรอ แลวพี่ละ บุญ ไปหาคําอวยพรเอาขางหนาเถอะ ที่นี่ไมมีจะใหคนอยางพี่ปนหรอก ปน เอะ... เห็นพีเ่ ปนไงหวา

8

พิม ปน บุญ

(หัวเราะ) จะทะเลาะกันอีกนานไม ไปกันไดหรือยัง ไปกอนนะบุญ อีกไมกชี่ วั่ โมงจะกลับมาทะเลาะกันใหม บาย บาย (เสียงดัง) คนบา (เสียงปนหัวเราะลั่น) (เสียงเดินไป) เพลงคั่น เปลี่ยนเพลง

7. ผูแสดง ปน พิม (บรรยากาศในสนามบิน) พิม (เสียงเบา) อีกนานไมกวาบัวจะออกมา ปน (เสียงดัง) คงกําลังรับกระเปาอยูมั้งนาพิม พิม เครื่องลงนานแลวไมใชหรือ นาจะออกมาไดแลวนะ ปน แหม.. นาพิมก็ใจรอนไปได อีกแปบเดียวก็ไดเจอหนาลูกสาวสุดที่รักแลวละ พิม (เสียงเบา) เอ็งพูดเสียงดังไปไดนะ อายคนเคา ปน อาว.. ทําไมนาพิมตองอายดวยละ เสียงแบบนี้นะมันเสียงประจําจังหวัด ของพวกเราเลยนะ ฉันไมเห็นจะตองอายเลย แนะ.. คนเดินออกมาเยอะแยะเลย พิม แลวบัวมันอยูตรงไหนละ ขามองหาจนตาลายไปหมดแลวนะเนี่ย โอย.. คนที่นี่เขาแตงตัวกันหะหรูหะหราทั้งนั้นเลย (เสียงเบาลงไปอีก) ปน.. เอ็งดูซิ ผูหญิงผูชายกลุมนั้น เขามองเราเหยียด ๆ ยังไงก็ไมรู ปน อยาไปสนใจใครเลยนาพิม พิม นาวา หลบไปทางโนนกอนดีกวา ปน มันก็จะหางจากทางออกไปมากนะนาพิม เดี๋ยวบัวออกมาเราก็จะมองไมเห็น คนเยอะมากอยูดวย พิม เออนา... เราถอยใหหางจากพวกผูดีกลุมนั้นกอนดีกวา มา ๆ หลบมาทางนี้เถอะ ปน อะไรของนาพิมนะ ไมเขาใจเลย เขาก็คน เราก็คน ทําไมจะตองหลีกหนีเขาดวย พิม ปนไมเห็นเหรอ วาสายตาเขามองดูเรามันแบบไหน นานะดูคนออกนะ ปน อะ ๆ ตามใจนาพิม ไปทางดานโนนก็แลวกัน พิม บัวมันมัวแตทําอะไรอยูหนอ ทําไมไมออกมาเสียที แมหัวใจเตนโครมครามไปหมดแลว ปน ฉันก็มีความรูสึกไมตางจากนาไมเทาไหรหรอก (หัวเราะพรอมกัน)

9

เพลงคั่น 8. ผูแสดง ศศิ สรายุ หญิงรวี (ยังเปนบรรยากาศในสนามบินอยู) ศศิ นี่เมื่อไหรพี่ศรุตเคาจะออกมาเสียที ศศิยืนจนขาแข็งแลวนะแมหญิง สรายุ แลวใครเขาใชใหใสรองเทาสนสูงมาละ ศศิ แน... ศิก็เคยใสของศิแบบนี้มาตลอด มาคอนกันทําไม สรา อยางนั้นก็ไมตองบน หญิงรวี พี่นองสองคนนี่มันยังไงกันนะ ไปไหนดวยกันที่ไร ตองทะเลาะกันทุกที ศศิ เออ.. ศิวาจะถามแมหญิงวาทําไมแมหญิงไมชวนนายพอมาดวยคะ หญิงรวี ไดยินสองคนที่เดินไปเมื่อกี้นี้ไมละ นั่นละ (เสียงเยาะ) เผาพันธุเดียวกับนายพอของเราละ สรา แตผมไมเห็นวานายพอพูดสําเนียงแบบนี้เลย นายพอก็พูดแบบเดียวกับพวกเรา หญิงรวี (หัวเราะเยาะ) ออ... ก็ดีวา แมหญิงปรามเอาไวนะซิ แตขนาดปราม ๆ ไวนะ บางครั้งบางคราวก็ยังหลุดสําเนียงแตออนแตออก ออกมาจนได แมหญิงถึงไมอยากจะไป ไหนดวยไง ใหเปนปูโสมเฝาทรัพยอยูกับบานนั่นละ ดีที่สุดแลว สรา (เสียงดีใจ) โอะ ๆ นั่น ๆ พี่ศรุต ออกมาแลว โอโห.... มาดเทมาเชียว ศศิ มีสาวควงมาดวยหรือเปลา หญิงรวี (เสียงเครียด) อยาทีเดียวนะ ถามีมาจริง ๆ ละกอ แมอาละวาดบานพังแน สรา อาว.. เห็นมีสาวเดินตามมาจริง ๆ ดวย ศศิ สวยนิ๊งเลย หรือจะเปนแฟนพี่ศรุตจริง ๆ โอว.. สวยมาก ๆ เลยนะ ทาเนี๊ยบ เฉียบไปเลย สรา (หัวเราะ) เออ... ถาเปนแฟนจริง ๆ ก็จัดวาพี่ชายเรานี่ตาถึงพอใชเชียวละ หญิงรวี เอะ... แตแมหญิงวา ไมนาจะใชนะ ดูซิ ดู ๆ เขาโบกมือโบกไมกับสองคน ที่เพิ่งเดินไปเมื่อกี้นะ แสดงวา ตองรูจักกันละซิ นัน่ ไงทางโนนโบกมือรับ ใหญเลย พิม (เสียงกอง) อีหมา....แมอยูทางนี้ อีหมา... แมอยูน ี่ หญิง,สรา,ศศิ (หัวเราะลั่นพรอมกัน) เพลงคั่น จบตอนที่ 1

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 2 ผูแสดง - ปน รวม พิม บุญ บัว ศศิ ศรุต สรายุ หญิงรวี ฮั้ว ผูหญิง ผูชาย 1. ผูแสดง พิม ปน พิม บัว ปน พิม บัว พิม บัว ปน บัว พิม บัว ปน บัว พิม บัว

ปน พิม บัว (บรรยากาศในสนามบิน) อีหมา แมอยูทางนี้ (เสียงเบา) นาพิม เรียกชือ่ บัวซิ ไปเรียกอีหมาไดไง คนเขามองเราใหญแลว เสียงนาพิมลั่นไปหมดเลย เอา.. ก็คนมันดีใจนี่หวา (มีเสียงเดินเขามา) แม...สวัสดีคะ พี่ปน.. มากับแมดวย ขอบคุณมากนะคะ (เสียงดีใจ) บัวสวยขึ้นมากเลยนะนี่ พี่จําบัวเกือบไมได ขาวขึ้นเปนกองนะลูก แมดีใจจริง ๆ ที่ไดพบเอ็งวันนี้ คิดถึง คิดถึงจริง ๆ (หัวเราะ) อาว แลวทําไมตองน้ําตาไหลดวยละ (เครือ) แมดใี จมากเลย นี่ถาบุญมันมาดวย มันก็ตองดีใจเหมือนแมนี่ละ แลวทําไมบุญไมมาดวยละคะ บัวคิดถึงทุกคนเลย มีของฝากมาฝากทุกคนดวย ทั้งลุงรวม แลวก็พี่ปนดวย ขอบใจมากจะบัว แมยังไมไดบอกเลยวาทําไมบุญไมมาดวย บัวคิดถึงนอง เมื่อคืนนอนไมหลับเลย บัวมันประสบอุบัติเหตุ รถมอเตอรไซดคว่ํา (ตกใจ) แมซื้อมอเตอรไซดใหบุญมันขี่หรือ บัวบอกแมแลวไงวาอยาใชมอเตอร ไซดเลย มันอันตราย มอเตอรไซดพี่เองแหละ แลวบุญมันเจ็บมากหรือเปลา ถึงกับมารับบัวไมไดเนี่ย มันก็ตองสาหัสเอาการ มันเจ็บที่หัวเขากับนอง ก็ไมมากเทาไหรหรอก แตมันยังเดินไมสะดวก แมก็เลยบอก ใหบุญมันอยูบานดีกวา แลวนี่แมมารถอะไร เชารถเขามาใชไม

2

ปน บัว

พิม ปน บัว ปน บัว

ออ.. เอารถที่บานพี่มาเองแหละ ลุงรวมสบายดีหรือ บัวคิดถึงนะ แตบัวก็สบายใจไมรูสึกหวงอะไรแมมาก เพราะรูวาแมอยูในชุมชนที่มีลุงรวมเปนหัวหนา ลุงรวมเปนคนดีมาก มีน้ําใจกับ ลูกบานทุกคน อยางนั้นเราไปขึ้นรถกันเถอะ จะไดรีบกลับไปที่บา น ทุกคนรออยู มานี่ พี่ชวยถือกระเปาให (หัวเราะ) จะ ๆ ขอบคุณพี่ปนมากจะ อาว.. แมไปทางไหนแลวละ โนน ๆ ไปโนนแลว แม... รอบัวกอน บัวจะแวะซื้อของตรงนี้หนอย เดี๋ยว..... (มีเสียงชน) (เสียงลม) โอย .....คุณ เพลงตื่นเตนคั่น

2. ผูแสดง ศรุต หญิง ปน บัว ศรุต บัว

ศรุต ปน หญิง บัว ขอโทษครับ ขอโทษครับ ผมไมนึกวาคุณจะหยุด เลยโดนเขาเต็มที่ เจ็บตรงไหนบางหรือเปลาครับ โอย.... เรื่องนิดหนอยแคนี้ ไป ไป ศรุต ไปเถอะ บัว..เจ็บตรงไหนบางหรือเปลา ไมเปนไรคะ นิดหนอยเทานั้นเอง ผมขอโทษนะครับ ไมเปนไรคะ (เสียงเดินไป) เพลงคั่น

3. ผูแสดง ศศิ ศรุต หญิง สรา

ศศิ ศรุต หญิง สรา พี่ศรุต พี่ศรุต มานี่เถอะ มัวแตยืนมองอะไร พี่ไมนาซุมซามแบบนี้เลย เขาตองเจ็บแน ๆ เลย โอย อยาไปสนใจอะไรเลย (กระแทกเสียง) บานนอก บานนอก แมหญิงไปวาเขาไดยังไง แลวแมหญิงนะเสียงดังนะ คนเขามองเราใหญแลว

3

หญิง ศรุต สรา ศรุต หญิง ศรุต หญิง ศศิ หญิง ศศิ, สรา ศรุต หญิง

ไปเถอะ ไปเถอะ โอย แคนี้ทําเปนอาย ทีเมื่อกี้เขาเรียกกันอีหมา ลั่นสนามบิน ทําไมไมรูจักอายละ ไป ไปครับแมหญิง พอเถอะ มาเปนโจกใหคนเขามองกันอยูได มา.. ผมถือกระเปาให นายพอไมไดมาดวยหรือครับ ถามาก็เห็นละซิ เอะ ดูเหมือนแมหญิงจะอารมณไมคอยดีนะ นาน ๆ จะไดเจอหนาลูกเสียที แมหญิงไมดีใจหรือครับ เออ ๆ ไปเหอะ แมหิวแลว เดี๋ยวไปแวะหาอาหารกินกันดีกวา ไมโทรเรียกนายพอมาทานดวยหรือคะ โอะ... ไมตอง ไมตอง ไมตอง แมไมอยากขายหนา เอา... ทําไม.. (รีบตัดหมด) หยุดพูดไดแลว ไปขึ้นรถ (เสียงเดินไป) เพลงคั่น

4. ผูแสดง

พิม รวม

ผูหญิง ผูชาย

พิม รวม บุญ ปน บัว ผูห ญิง ผูชาย (เปลี่ยนเพลง ถามีเพลงพื้นบานของจังหวัดสุพรรณ ใหใสประกอบดวย) (บรรยากาศในงานเลี้ยงแบบชนบท) เชิญจะ เชิญ เชิญขางในเลย กันเองนะจะ งานบานเราคนกันเองทั้งนั้นแหละ เชิญนั่งตามสบายเลย แตงานนี้ไมมีสุราเลี้ยงตอนรับนะ มีแตอาหารการกิน กินกันไดเต็มที่เลย ก็เปนอาหารพื้นบานของพวกเรานี่ละ เชิญจะ ผูใหญมี ออ.. หมูประสงคก็มา เอา เชิญครับ เชิญครับ นั่งบนเสื่อนี่เลย กันเองนะครับ งานนี้ไมมีโตะจีนหรอก มีแต ปูเสื่อกินกันแบบไทย ๆ นี่ละ โอย แคนี้ก็ดถี มเถไปแลว ไมใชคนอื่นคนไกลกันหรอก คนกันเองทั้งนั้น ไหนละ หนูบัว อยากเห็นหนาจัง ขาววาสวยเชงเชียวละ อยากเห็นหนา

4

พิม ปน บัว พิม รวม หลายเสียง รวม ปน รวม ปน รวม ปน

บัว บัว มาทางนี้หนอย ยกอาหารมาที่วงนี้ดวย มานี่ มานี่ พี่ยกเองบัว บัวเอาเหยือกน้ํานั่นไปก็แลวกัน ขอบคุณจะพี่ปน เชิญทานอาหารกันใหเต็มที่นะจะ อาหารวันนี้ ฝมือฉันเองทีเดียวนะ เนนหนักไปทางปลาเลย เพราะบานเรามันอยู ใกลแมน้ําสุพรรณ จัดงานอยางพอเพียง แตรับรองวาอรอยทุกอยาง เชื่อมือ ๆ พอรวมเกงอยูแลว (หัวเราะ) สนุกกันไดเต็มที่นะ คนที่คอเหลา ก็จะหมดสนุกไปหนอย แตความอรอย มีแนนอน (มีเสียงรถแลนมาจอด) ใครมานะ เฮย... รถเถาแกฮงนี่หวา.. ใครบอกเถาแกฮงเหรอ (เสียงเครียด) คงไมใชเถาแกฮงหรอกพอ ไอฮั้วซะมากกวา เดี๋ยวฉันไปดูเอง เฮย ๆ ไมได ไมได อยาไป เอ็งอยูนี่ แลวอยาใหมีปญหาใด ๆ เกิดขึ้น ที่นี่กําลัง มีงานสนุกสนาน อยาใหมีเรื่อง เดี๋ยวขาออกไปดูเอง เอ็งเขาไปขางในเลย (บนในคอ) ไอเวร... มันเสือกมาทําไมวะ (เสียงเดินกระแทกเทาออกไป) เพลงคั่นตื่นเตน

5. ผูแสดง บุญ บัว บุญ บัว บุญ บัว บุญ

บุญ บัว นั่นไอฮั้วมาหรือนั่น ไอนี่วอนหาเรื่องอีกแลว มันมีปญหาอะไรหรือ ก็ไอนี่ละ ทีท่ ําใหฉันตองเจ็บตัวอยูนี่ไง ใครไปเชื้อไปเชิญมันเนี่ย พี่ปน อาว พี่ปนหายไปไหนแลวละ ตะกี้ยังอยูหนาประตูนี่นา บุญไมถูกกับเขาก็ไมตองออกไปขางนอกหรอก เดี๋ยวพี่ออกไปตอนรับเอง พี่บัวไมตองไปพูดดีกับมันนะ มันกรางไมเบาเชียวละ อาว.. พูดอะไรอยางนั้น พี่ก็เทากับเปนเจาของงาน แมแกจัดงานนี้เพื่อตอนรับ การกลับมาบานของพี่ เรื่องอะไรที่มันไมดี เราก็ตองเก็บไวในใจ แหม...พี่บัวเนี่ย.. นาไปเกิดเปนลูกลุงรวมนะ พูดจาเหมือนกันเดี๊ยะเลย

5

บัว

เอาเถอะ ๆ บุญใจเย็น ๆ ก็แลวกัน นัง่ อยูในนี่ละ เรายังเจ็บอยู พวกคนในหมูบานเขาก็มาชวยกันอยูแลว คงไมมีปญหาอะไรหรอก พี่ออกไปรับแขกกอนนะ (เสียงเดินไป) เพลงคั่น

6. ผูแสดง พิม ฮั้ว พิม บัว

ฮั้ว พิม ฮั้ว พิม ฮั้ว

พิม รวม ปน บัว ฮัว้ เชิญจะ พอฮั้ว เชิญนั่งตรงนี้เลย ที่นี่จัดงานแบบกันเองนะจะ ตองขออภัยดวย ที่ไมมีโตะจีนใหนั่ง โอย.. นาพิม ฉันเต็มใจมาซะอยาง นั่งตรงไหนฉันก็นั่งไดทั้งแหละ แบบนี้ก็สบายดีอยูแลว อาว แลวบัวไปไหนละ ไมไดเจอกันตั้งนานแลว โนนไง กําลังเดินมาโนนแลว บัว ๆ มาทางนี้หนอย พี่แฟง ๆ ขออาหารทางนี้ ถาดนึงดวยจา บัวมานี้เร็ว นี่พอฮั้วลูกชายเถาแกฮง บัวจําไดหรือเปลา สวัสดีจะ เฮีย สมัยกอนตอนเด็ก ฉันก็เคยไปซื้อของที่รานเถาแกฮงบอย ๆ เคยเห็นเฮียอยูสองสามครั้ง แตถาถามวาจําไดไม ก็ตอบตรง ๆ วาจําไมไดหรอก เจอที่ไหนก็ทักทายกันบางแลวกัน นี่บัวจริง ๆ เหรอ เออ.. ทําไมสวยกวาบุญตั้งแยะละ เมื่อกอนฉันก็วาบุญสวย อยูแลวนะ .. เออ แลวนีบ่ ุญหายไปไหน บุญมันยังเดินไมคอยคลอง ก็เลยใหพักอยูในบาน ฉันก็อยากจะมาเยี่ยมบุญอยูเหมือนกัน แตพอดีมันไมวาง เตี่ยใชไปโนนมานี่ อยูตลอด คนมันเปนลูกชายคนเดียว ก็ตองชวยเหลือพอแมอยางนี้ละ (หัวเราะ) พอฮั้วเปนคนดีจริง ๆ นะ รูจักชวยเหลือพอแมอยางนี้ จัดวาเปนลูกที่ดี เถาแกฮงนี่มีบุญนะ ที่ไดลูกชายแสนดีอยางนี้ (หัวเราะ) นาพิมก็มีบุญเหมือนกัน คนเขาพูดกันวานาพิมยากจนยังกะอะไรดี ตอนที่ขายผลไมอยูที่หนาโรงพยาบาลในเมืองนะ นาพิมตองเชาหองแถวซอมซอ อยูอยางลําบาก แตไมรูวานาพิมไปจับพลัดจับผลูโชคดีอะไรมา มีปญญาสงลูกไป เรียนถึงเมืองนอก ถามจริง ๆ เหอะ นาพิมไปทําอะไรพิเศษมาหรือเปลา มันตอง......

6

ปน รวม

(เสียงโกรธ) ไอปากหมา (ตกใจ) ไอปน เพลงคั่นตื่นเตน

7. ผูแสดง ปน ฮั้ว

รวม ฮั้ว ปน พิม

ฮั้ว ปน ฮั้ว ปน รวม ปน รวม

พิม รวม ปน บัว ฮัว้ (เสียงคนแตกตื่นตกใจ) (เสียงดัง) มึงพูดอยางนี้ไดยังไงไอฮั้ว มึงเลี้ยงหมาไวในปากหรือไง อาว ๆ ... ไหงตองดากันแบบนี้ดวยละ นี่ฉันสงสัย ฉันก็ถามดูดี ๆ ไมรูไง วาฉันสนใจครอบครัวของนาพิม แลวฉันก็อยากจะชวยเหลือครอบครัวของนาพิม แตทําไมแกมาพูดกับฉันอยางนี้ละ ลุงรวม ฟงลูกของลุงนะ มันกัดฉันกอน จริง ๆ แลว พอฮั้วก็ไมนาจะยกเอาเรื่องสวนตัวของครอบครัวแมพิมเขามาพูด แบบนี้เลยนะ แตฉันหวังดีกับครอบครัวนาพิม แตลูกนารวมกลับฟงไปอีกอยาง คนที่ชุมชนไผรวมกอนี่ เขาไมใชคนโงหรอกนะไอฮั้ว เขาจะไดไดฟงคําพูดของเอ็ง ไมออก เรื่องมันไมสมควรพูด เอ็งก็เอามาพูด พอเถอะ ๆ พอปน นาขอรองละ อยาใหมีเรื่องมีราวอะไรกันเลย นาไมถือสาอะไร กับคําพูดของพอฮั้วเขาหรอก บางทีเถาแกฮงอาจจะไมไดบอกเลาใหพอฮั้วฟงก็ไดวา ที่นามีเงินสงเสียลูกไปเลาเรียนถึงเมืองนอก ก็เพราะนาไปกูเงินของเถาแกฮงมา นา ไมไดไดเงินจํานวนนี้มาจากการทุจริต หรือทําสิ่งไมดีไมงามใด ๆ ทั้งสิ้น อาว.. ก็ฉันไมรูนี่ เออ.. อยากรูวาแลวตอนนี้นาพิมไดใชหนี้เตี่ยหมดหรือยังละ (โกรธจัด) ไอฮั้ว.. นี่มึงจะมางานเลี้ยง หรือ มึงจะมาทวงเงิน ก็แลวแตมึงจะคิด แบบนี้มึงกับกูเจอดีกันแน ขอที ๆ อยาใหมีเรื่องอะไรกันเลย คนบานเดียวกันแท ๆ สามัคคีกันไวดีกวา จะมาผิดพองหมองใจกันดวยเรื่องแคนี้ทําไม พอถอยไป ฉันจะเอาเลือดปากไอฮั้วออกใหได ถอยไป (เสียงโกรธ) นี่ปากมึงมีกลิ่นเหลา มึงไปกินเหลามาใชมั๊ย ไอปน

7

ฮั้ว ปน ฮั้ว ปน ฮั้ว

(หัวเราะเยาะ) ขาวเขาวา ลุงรวมสั่งสอนลูกบานนักหนาไมใชเหรอ ใหหางจากสุรายาบา แลวทําไมลุงรวมไมรูจักสั่งสอนลูกของลุงรวมดวยละ (เสียงดัง) ไอฮั้ว ... (เสียงตอย) (เสียงคนเอะอะวุนวาย) (เสียงลนลาน) บัว ๆ ชวยฉันดวย ชวยฉันดวย มึงปลอยบัวเดี๋ยวนี้นะ ไมงั้นมึงตายแน (มีเสียงปนดัง สอง สาม นัด) (เสียงคนแตกตื่นวุนวาย) เฮย.. พวกเรา กลับ เพลงคั่นตื่นเตน แลวเปลีย่ นเพลง

8. ผูแสดง รวม

ปน รวม

ปน รวม ปน รวม

รวม ปน (เสียงโกรธ) ไอปน กูสั่งมึงแลวใชไม วาไมใหมึงกินเหลาเมายา แลวมึงไปกินเหลามาทําไม พอเหลาเขาปาก มึงก็พูดอะไรไมรูเรื่อง ทําใหคนอื่นเขามาดูถูกกู มึงลุกขึ้นเดี๋ยวนี้ ฉันเหลืออดจริง ๆ นะพอ ไอฮั้วมันดูถูกนาพิมจนเกินไป เหมือนกับเอาเรื่องนาพิม มาประจานกันเลย แลวใครจะทนได พอคิดวาพอรับฟงไดไม ทุกคนเขาก็รูวานิสัยของไอฮั้วเปนยังไง ถามันคิดที่จะมาในงานอยางเปนมิตร มันจะ เอาลูกนองมาดวยทําไม แถมยังพกปนมาดวย คนในหมูบานเรา ไมเคยมีปญหาแบบ นี้นะ ถามันแหย แลวมึงอยูนิ่ง ๆ ก็เทากับวา มันเกาไมถูกที่คัน แตนี่เอ็งกลับไป สนองตอบเรื่องที่มันกอ มันถึงไดมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น แลวเอ็งรูหรือเปลาวาเรื่องนี้ มันจะตองรูไปถึงหูของนายอําเภอ ขาก็จะตองถูกเรียกตัวไปสอบสวนวาทําไมขาไม ดูแลลูก เอ็งก็รูใชไมวาไอเถาแกฮงคนนี้มันมีอิทธิพลมากแคไหน (ไมพอใจ) พอพูดแบบนี้ ก็แสดงวาพอตองการใหพวกมันมาขมเหงรังแกเราอยู เรื่อยไปไดอยางนั้นเหรอพอ แบบนี้มันเปนนักเลงอันธพาลแลวนะพอ ถาเอ็งรูวามันอันธพาล แลวเอ็งไปตอปากตอคํา เอ็งก็อันธพาลกวามันนะซิ เอ็งยอมรับดีกวาวาเอ็งมีสวนแคนที่มันทําใหบุญเจ็บตัว เอ็งรักบุญใชไม โอย พอ ... เลิกพูดเรื่องนี้ไปไดแลว ที่ขาพูดอยูเนี่ย เพราะขาตองการใหทุก ๆ คน มีความรักใครสามัคคีกลมเกลียวกัน

8

ปน รวม

ปน รวม ปน รวม ปน รวม

อยาใหผิดพองหมองใจกัน เอ็งไมเห็นเหรอ วาขาใหชาวบานปลูกไผไวเปนกอ เพื่อที่จะเปนสิ่งเตือนสติวาเราเปนคนบานเดียวกัน อยูรวมกัน สามัคคีกัน เพื่อไมให สิ่งที่ไมดีมาทําลายพวกเราไดโดยงาย ไอปน... นีเ่ อ็งหายเมาหรือยัง ถาฉันเมา ฉันก็คงไมรูเรื่องหรอกวาพอพูดวาอะไรบาง แลวเอ็งยังจะกินเหลาเมายาอีกไม เอ็งจะตองสัญญากับขาวา ตอใหเอ็งมีเรื่อง โกรธแคนขุนเคืองใคร หรือมีเรื่องเสียใจหนักหนาเพียงใด เอ็งก็จะไมกินเหลาอีกโดย เด็ดขาด ไมเชนนั้น เอ็งจะตองออกไปจากชุมชนไผรวมกอ ในทันที โดยไมมีขอแม ใด ๆ ทั้งสิ้น เอ็งจะรับปากขาไดไม (เสียงออย) พอจะไลลูกของพอทีเดียวเหรอ แลวฉันจะไปอยูที่ไหนละ เอ็งเปนลูกของขา ถาขาพูดอะไรแลวเอ็งทําตามไมได เอ็งก็ตองไปจากขา แลวเอ็งก็ จะไมมีขาเปนพออีกตอไป (ลากเสียงยาว) สา..ธุ (ตวาด) ไอปน ไปใหพนเดี๋ยวนี้นะ ไมตองมาตลกใสขา ประเดี๋ยวพอ..ด จา ๆ ๆ ไปเดี๋ยวนี้ละจา (เสียงวิ่งหางออกไป) (ถอนใจดัง) เฮอ..ลูกหนอลูก ทําไมมันมาทําตัวเหมือนพอเมื่อหนุม ๆ วะ เวรแท ๆ เพลงคั่น เปลี่ยนเพลงคลอเศรา

9. ผูแสดง บัว พิม บัว พิม บัว พิม

บัว พิม (เสียงเดินเขามาเบา ๆ) แมทําอะไรอยูจะ ปอกแหวอยูลูก ทําไมไมตองปอกแหวมากมายกายกองขนาดนี้ดวยละ ก็แมรับจางเปนงานอดิเรก แมไมอยากอยูวาง ๆ ตอนกลางคืนอยางนี้ แมนาจะพักผอนมากกวา บัวคิดวาแมนอนกับบุญเรียบรอยแลว ดวยซ้ํา บัวชวยแมนะจะ (หัวเราะ) บัวคงไมถนัดกับงานแบบนี้หรอก ประเดี๋ยวมีจะบาดมือเอานะ อยาทํา เลย นั่งคุยกับแมดีกวา

9

บัว พิม บัว

พิม บัว

พิม บัว พิม บัว

พิม บัว พิม

แมทํางานแบบนี้มานานแลวหรือ ก็นานโขอยูลูก คนที่นี่เขาก็รับจางปอกแหวเกือบทุกบานนั่นละ ดีกวาอยูวาง ๆ ตรงชานเรือนนี้เย็นสบายดีนะแม ตอนอยูที่เมืองนอก บัวไมเคยเห็นพระจันทรสวย เทาคืนนี้เลย แลวยิ่งไดมานั่งอยูริมแมน้ําบานเราอยางนี้ บัวสบายใจจริง ๆ แม แตบัว อยากจะถามแมตรง ๆ วา เรื่องที่แมพูดเมื่อวานกอนกับนายฮั้ว มันเปนเรื่องจริงหรือ เปลา แมไดกูเงินเถาแกฮงมาสงใหบัวเรียนใชไมจะ (เสียงเครือ) แลวบัวจะโกรธแมไม (เสียงเครือ) แมจา บัวรับรูเรื่องราวของเรามาตลอดตั้งแตบัวเริ่มจําความได บัวไมเคยเห็นหนาพอเลย บัวเติบโตมาดวยน้ํามือแมเพียงคนเดียว บัวเองก็ไมเขาใจ เมื่อตอนที่แมมาบอกวา แมมีเงินพอที่จะสงเสียใหบัวไปเรียนเมืองนอกพรอมกับ แคท บัวถามแมก็ไมเคยบอก มันเปนเรื่องที่กังวลใจบัวตลอดมา ตอนนี้บัวก็เรียนจบ แลว บัวอยากรูวาแมกูเงินมาเทาไหรจากใครบาง บัวจะไดทํางานมาชดใชหนี้สิน เรา จะไดสบายใจกันทั้งสองคน แมทําใหบัวตองมาลําบากเพราะแมอีกแลว แมทําเพื่ออนาคตของบัวนะ บัวก็ควรจะมีที่จะไดรับผิดชอบในเรื่องนี้บาง แมบอกบัวมาเถอะจะวาเรามีหนี้สินทั้งหมดเทาไร สําหรับเถาแกฮง แมกูเขามาสามแสน แตแมเอาโฉนดที่ยายใหไวที่อยุธยาไปจํานอง ไว เงินแคสามแสนไมพอสงบัวเรียนจนจบหรอก บัวรู แมตองหมุนหาจากทางอื่นมา ชวยอีกแนนอน แมบอกบัวมาตรง ๆ เถิดจะ เราเปนแมลูกกันนะ ไมควรมีความลับ ใด ๆ ตอกันทั้งสิ้น อีกคนหนึ่งคือเศรษฐีนีคนหนึ่งซึ่งแมก็เอาโฉนดไปจํานองไว ก็ไดเงินมาประมาณหา แสน สวนเหลือแมตัดใจขายไปทีละแปลงใหกับเศรษฐีนีคนนี้ละ แลวแมไมไดใหบุญเรียนอะไรเลยหรือจะ แบบนี้บุญก็นอยใจแยเลย บุญสมองไมคอยดี จะเปนเด็กที่ไดหนาลืมหลังตลอด แมเคยไปปรึกษาหมอมาแลว เขาควรจะทํางานเบา ๆ อยูกับบานมากกวา เพราะสุขภาพบุญไมแข็งแรง บัวไมตองหวงวาแมจะรักลูกไมเทากัน แมรกั ลูกเทากันเสมอ แมกําลังจะบอกวา ถา สิ้นบุญแม ใหบัวดูแลนองตอไป พี่นองอยาทอดทิ้งกัน เพราะเรามีกันอยูเทานี้

10

บัว พิม

(เครือ) เรื่องนี้แมไมตองหวง บัวรักนองของบัวเสมอ แมสบายใจไดเลย และบัวก็จะ บอกแมวา บัวกําลังจะไปหางานทําที่กรุงเทพแลว (ตกใจ) บัวมาอยูกับแมไมทันไร จะทิ้งแมไปอีกแลวหรือนี่ เพลงคั่น (จบตอนที่ 2)

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 3 ผูแสดง - ปน รวม พิม บุญ บัว ศศิ สรายุ แคท 1. ผูแสดง - พิม บุญ (เสียงเดินเขามา) บุญ แม พี่บัวหายไปไหนหละ ฉันจะเรียกไปกินขาว พิม บัวมันไมอยู ไปบานลุงรวม บุญ (เสียงไมคอยพอใจ) ไปทําไม หรือวาไปหาพี่ปน คิดถึงเคามากหรือไง พิม ทําไมบุญวาพี่เคาแบบนี้หละ บุญคิดวาพี่เคามีอะไรกับเจาปนเหรอ บุญ อาว ก็เคาสนิทกันตั้งแตสมัยเปนนักเรียนไมใชเหรอ สมัยกอนฉันยังซอนทาย จักรยานมากับพี่บัวอยูบอย ๆ เลย พิม เคาก็แคเพื่อนกันเทานั้นแหละ แมคิดวา บัวไมไดคิดอะไรกับปนหรอก คนเคยคุน กันมา บุญ แตฉันดูทาของพี่ปนออกนะ คนไมมีอะไรจะเปนหวงและดูหวงแหนจนออกนอก หนาขนาดนี้เหรอ พิม บุญคิดวา ปนมันหวงใครเหรอ บุญ อาว ก็ไอฮั้วยังไงหละ เพิ่งมีเรื่องมีราวกันไปหยก ๆ แมลืมเหรอไง พิม โฮย นั่นปนมันโกรธที่ไอฮั้วมาดูถูกพวกเรามากกวา มันไมไดหึงหวงอะไรพี่บัวเคา หรอก เรื่องที่เกิดขึ้นวันนั้น แมยังคิดวา ปนมันทํานอยไปดวยซ้ํา แตแมจะ สนับสนุนก็ไมได เพราะไปขัดกับความประสงคของพอรวมเคา เคายึดมั่นอยูแตวา ในชุมชนไผรวมกอ ของเราจะตองไมมีเรื่องทะเลาะเบาะแวงกัน จะตองรักใครกลม เกลียวสามัคคีกัน แลวอีกอยางหนึ่ง คืนนั้น ปนมันก็เมาเหลามาดวย เรื่องมันก็เลยไป กันใหญ บุญ ไมรูหละ ฉันเชื่อตาฉันมากกวา และฉันก็เชื่อวา พี่ปน รักพี่บวั แน ๆ พิม เอ็งพูดเหมือน เอ็งหวงพี่ปนเคาอยางนั้นแหละ

2

บุญ พิม

เปลา... ฉันจะไปหวงพี่ปนเคาทําไม ผูชายอยางพี่ปนนะเหรอไมอยูในสเปคของฉัน หรอก (เสียงเดินออกไป) (คิดในใจ) แมก็เชื่อตาแมเหมือนกันหละวา...เอ็งวาดูไมผิด แมก็วา แมดูไมผิด เหมือนกันหละวะ (หัวเราะ) (เพลงคั่น)

2. ผูแสดง - บัว ปน (เสียงไกรองหลายตัว) บัว พี่ปนกําลังใหขาวไกอยูเหรอ เห็นลุงรวมบอกวา พี่ปนอยูหลังบาน ฉันก็เลยตามลงมา ปน เออ... บัวไปไหนมาหละ หรือวามาหาพอแก บัว ก็มาหาลุงรวมนั่นแหละจะ ปน มาหาลุงรวมแคคนเดียวเหรอ แลวคนที่ยืนอยูตรงนี้ละ ไมคิดจะมาหาหรือไง บัว (หัวเราะ) อาว... ถาไมคิดจะมาหาแลวบัวจะเดินมานี้เหรอ ปน (หัวเราะอยางดีใจ) เออ... ฟงบัวพูดอยางนี้แลว พี่คอยชื่นใจหายเหนื่อยหนอย บัว พี่ปนเลี้ยงไกไวเยอะแยะไปหมดเลยนะ เลี้ยงไวขายหรือวาเลี้ยงไวดูเลน ปน พอแกไมขายหรอก บัว (เสียงออย) เชือดกินเหรอ ปน (หัวเราะ) แลวบัวคิดวา พอพี่จะเชือดไกกินไหมหละ บัว ไมรูซิ สมัยกอนบัวเคยเห็นพวกในหมูบานเรานี้แหละ เคาเคยเชือดไกกินกัน บัวก็เลยนึกวา ... ปน (รีบขัด) นั่นไมใชพอรวม หัวหนาชุมชนบานเราแลว ไมวาไก หรือไมวาปลา ถาพอ แกเลี้ยงไว ถามันตายไป พอแกจะไมยอมกินเนื้อมันเปนอันขาด บัว อาว... ทําไมหละพี่ปน ก็มันตายเองไมใชเหรอ ปน นานแหละ... พอแกบอกวา แกกินเนื้อสัตวที่แกเลี้ยงมากับมือไมลงหรอก พอแกคิดวามันเหมือนลูกหลานของพอเหมือนกัน บัว โอ... แบบเนี้ยเหมือนในหลวงทานเลยนะ บัวเคยอานหนังสือ เคยเจอวา ในหลวง ทานไมยอมเสวยปลานิลที่ทานทรงเลี้ยงไว เมื่อมีคนไปทูลถามทานก็รับสั่งตอบวา

3

ปน บัว ปน

ทานเลี้ยงมาดูแลมาเปนอยางดีแลวจะใหทานเสวยมันไดอยางไร ฉันอานแลวฉันยัง ซาบซึ้งในน้ําพระทัยที่เปยมลนไปดวยความเมตตากรุณาของพระองคทานจนน้ําตา ไหลเลย ขอใหพระองคทานทรงพระเจริญยิ่งยืนนานเถอะ เออ วาแตบัวมาวันนี้ มีธุระอะไร หรือเปลา ทําไมนาพิมไมมาดวยหละ เออ... ฉัน... ฉันจะมาบอกพี่ปนวา ฉันจะไปหางานทําที่กรุงเทพ (ตกใจ) ฮา... นี่บัวจะไปกรุงเทพอีกแลวหรือ... บัวจะทิ้งชุมชนของเราไปอีกแลว เหรอ (เพลงคั่น ตื่นเตน แลวเปลี่ยนเพลงคลอเศรา)

3. ผูแสดง - รวม ปน (เสียงเดินเขามา มีเสียงโทรทัศนดังประกอบเบา ๆ) รวม นั่นเอ็งดูโทรทัศนประสาอะไรวะ เอาแตนั่งกอดเขากมหนา หา...นัน่ เอ็งรองไหเหรอ ปน (เครือ) เปลา เปลารองนี่ รวม (หัวเราะ) เอ็งไมตองมาโกหกขา ก็ขาเห็นเอ็งตาแดง ๆ นี่หวา ปน ผงเขาตานิดหนอยเทานั้นแหละ มันเคืองตาฉันก็เลยไปขยี้เขา ก็เทานั้นแหละ รวม เออ... เทานั้นก็เทานั้น พอเอ็งมันหัวเทากําปนไมคอยรูเรื่องอะไรของเอ็งหรอก (เสียงเดินไปปดโทรทัศน) ปน พอ บัวมันมาบอกพอวา มันจะไปกรุงเทพใชไม รวม มันบอกเอ็งแลวใชไมหละ ปน อือม... รวม มินาละ... เอ็งถึงไดน้ําไหลออกตา ปน ฉันไมเขาใจเลย วาทําไม มันจะตองไปถึงกรุงเทพ งานที่สุพรรณก็มีใหทําออก เยอะแยะ บริษัทใหญ ๆ แมกระทั่งธนาคารก็มีอยูมากมายหลายแหง มันจบมาจาก เมืองนอก เอกทางการเงิน มันก็จะหางานทําไดงาย แลวทําไมมันถึงจะตองไปหา งานทําถึงที่โนน ใจคอมันจะทิ้งนาพิมไปเลยเหรอ รวม มันบอกกับพอวา มันมีเพื่อนอยูที่กรุงเทพ

4

ปน รวม ปน รวม ปน รวม ปน รวม

ปน รวม ปน

(ขุน) ผูชายหละสิ ฮื้อ... มันจะเปนผูชายหรือผูหญิง มันก็เรื่องของไอบัวมันไมใชเหรอ อาว แลวถามันเปนเพื่อนผูชาย แลวไอบัวมันจะไปอยูกับเคาไดอยางไง มันไมนา เกลียดไปกันใหญหรือพอ นาพิมแกปลอยบัวไปไดยังไง แตขาถามมันแลว มันบอกวา เพื่อนมันเปนผูหญิง กลับมาเมืองไทยกอนมันแลวเคา ชวนไววา ถาบัวมันเรียนสําเร็จ ใหมันไปเปนเลขาที่บริษัทของเคา แลวเพื่อนมันมีบริษัท ชือ่ บริษัทอะไร อุวะ แลวขาจะรูไมนี่ แลว... พอ... พอ เอ็งไมตองมาถามขาอีกแลว อยากรูไปถามกับมันเอง (หัวเราะเยาะ) นี่ ขนาดวา เอ็งไมไดมีอะไรกับมันนะ เอ็งยังซักขาถี่ยิบขนาดนี้ ถามีจะถี่ยิบขนาดไหน วะนี่ เฮอ... อยากรูก็ไปถามมันเองก็แลวกัน แต (เสียงเขม) หามไปคืนนี้นะโวย เพราะนี่มันดึกแลว บานเคามีแตผูหญิง ชาวบานเห็นเขามันจะไมงาม เอ็งมันเปน ผูชายพายเรือ โอย... ฉันไมพายเรือไปหรอกพอ บานเราไมมีเรือสักลํา ฟงมันวา ฟงมันวา ไอพูดแบบนี้นี่แหละประเดี๋ยวก็โดนถีบกระเด็นหรอก (เสียงเดินออกไป) (ถอนใจยาว) แลวนี่คืนนีก้ ูจะนอนหลับไมเนี่ย ไอปนนะไอปน (เสียงทุบอกตัวเอง) ทําไมมันตองเจอเรื่องแบบนี้ดวยวะ หยั่งเงี้ยแสดงวาไอบัวมันไมไดรักกูเลยนี่หวา ฮื่ม สักวันเถอะกูจะตองตามไปถึงกรุงเทพใหได (เพลงคั่น เปลี่ยนเพลงใหม)

4. ผูแสดง - ปน บุญ (เสียงมอเตอรไซดจอด เสียงเดินเร็วเขามา) ปน บุญ บัวอยูหรือเปลา บุญ นึกแลววาพี่ปนตองมา ปน นาพิมหละ

5

บุญ ปน บุญ ปน บุญ ปน บุญ ปน บุญ ปน

ตกลงวา จะใหฉันตอบวายังไงหละ ตอบเรื่องบัวกอนก็แลวกัน มันตื่นหรือยัง (หัวเราะ) พี่ปน มาเนี่ยดูนาฬิกามั่งหรือเปลา นี่มนั จะเที่ยงอยูแลวนะ (ตกใจ) หา จะเที่ยงแลวหรือเนี่ย ก็ดูเอาเองสิ โนน นาฬิกาอยูขางฝาโนน คนอะไรวะนอนตื่นสายตะวันโดง ก็เมื่อคืนพี่คิดอะไรวุนวายไปหมด นอนไมหลับเลย กวาจะหลับไดรวมตี 5 โนนแนะ แลวนี่นาพิมไปไหนหละ แมไปสงแหวที่บานกํานัน แลวบัวหละ (เสียงออย) พี่บัวไปตั้งแต 7 โมงเชาแลวหละ (ตกใจมาก) หา... บัวมันไปแลวเหรอ (เพลงตื่นเตนดังแลวหยุด)

5. ผูแสดง - ปน บุญ พิม บุญ เฮย พี่ปนจะไปไหน นี่มันจะเที่ยงแลวนะ ปานเนี้ย พี่บัวเคาถึงกรุงเทพแลวหละ ปน แลวมันไปกับใคร บุญ เคานัดเพื่อนใหมารับที่หนาอําเภอ แมกับฉันยังไปสงมาเลย ปน (เสียงพรา) แลวทําไมเมื่อวานมันไมบอกพี่ มันบอกแควา มันจะไปทํางานที่กรุงเทพ (เครือมาก) แบบนี้หมายความวา บัวมันไมเห็นพี่อยูในสายตาเลยใชไม บุญ โถ โถ นาสงสารจังเลยนะ เพิ่งรูหรือนี่ พี่บัวนะเคามีเพื่อนอยูเมืองนอกตั้งมากมาย กายกอง อาจจะไมใชแคเพื่อนก็ได ไมอยางงั้นเคาจะรีบรอนไปกรุงเทพทําไมหละ ปน แลว นาพิมไมไดวาอะไรเลยหรือ บุญ แมเคาจะวาเรื่องอะไรหละ พี่บัวเคาไปทํางานหาเงินมาใชหนี้ที่ตัวเคากอไว ปน ฮา... บัวมันไปกอหนี้อะไรไว บุญ อาว ก็หนี้ที่เคาอยากไปเรียนนักหนานั่นยังไงหละ แมก็เลยตองไปกูหนี้ยืมสินขายที่ นาไมรูวาเทาไหร แลวอยางงี้จะใหแมตองรับผิดชอบอยางนั้นหรือ พี่ปนก็ไปคิดดู

6

ปน บุญ

ปน บุญ ปน บุญ

พิม ปน, บุญ

เองก็แลวกัน ฉันก็ยังนึกนอยใจอยูเหมือนกันวาทําไมแมไมสงฉันไปเรียนเมืองนอก บาง อาว ก็บุญสมองไมคอยดีไมใชหรือ นาพิมก็เลยใหบุญเรียนแค ม. 6 (เสียงไมพอใจ) แมพูดอยางงี้หรือ แมพูดกับใคร พูดกับลุงรวมใชไม เวลาที่ฉันพูด กับแมทําไมแมบอกแตวา แมไมมีใครอยูเปนเพื่อน รอใหพี่บัวกลับมากอน แลวจะ สงฉันไปเรียนบาง (เสียงเครือ) แมไมเคยบอกเลยวา ฉันสมองไมดี แลวเนี่ยความ จริงมันคืออะไรกันแน (เสียงสั่น) บุญ บุญ พี่ผิดเอง พี่ไดยินพอพูดมาแบบนี้ พี่ก็ไมรูเหมือนกันวาความจริง มันคืออะไร แตพี่คิดวานาพิมเคาตองมีเหตุผลเพียงพอ (รองไห) แบบนี้ก็แสดงวา แมรักลูกไมเทากันใชไม ปน ไปกันใหญแลวบุญ เอ็งอยาคิดมากสิ พี่คิดวา นาพิมเคาตองมีเหตุผลอะไรซักอยางที่ เคาไมอยากใหเองรูก็ได (สะอื้น) แลวทําไมแมจะตองปดฉันดวย การที่แมสงเสียใหพี่บัวไปเรียนนอก ทั้ง ๆ ที่แมไมมีเงิน ตองไปกูหนี้ยืมสินเถาแกฮง หมดเงินไปไมรูเทาไหร ไมใชเพราะ แมตองการใหพี่บัว เคามีหนามีตามีอนาคตที่ดี ๆ หรือ แลวแมคิดถึงฉันบางหรือเปลา ฉันก็ยังเปนฉันที่ตองนั่งรับจางปอกแหวกับสานตระกราสงใหโอทอปไปวัน ๆ จน มือดานดําไปหมดแลว แบบนี้ พี่ปนคิดวา แมรักฉันหรือเปลา (รองไห) รักซิ แมรกั เทากันทั้งสองคนนั้นแหละ (ตกใจ พูดพรอมกัน) แม นาพิม (เพลงดังแลวหยุด)

6. ผูแสดง - ปน บุญ พิม พิม บุญ ฟงแมนะลูก ที่แมไมไดสงใหบุญไปเรียนเมืองนอกเหมือนพี่เคา ก็เพราะ บุญ สมองและสุขภาพรางกายไมคอยดีเหมือนพี่เคา ปน ใช ใช บัวเคาเรียนเกง เคาทอปเกือบทุกวิชา เคาเกงกวาพี่ดวยซ้ําไป พี่ยังตองสอบ ซอมอยูบอย ๆ แตบัวผานตลอด

7

พิม

บุญ ปน พิม ปน บุญ ปน บุญ

บุญมีโรคประจําตัวอยู นั่นคือโรคหัวใจ แมไมอยากจะพูดถึงเรื่องเกา ๆ เลย เมื่อตอน ที่แมแยก... เอย ไมใชๆ เมื่อตอนที่พอตาย แลวพอดี บุญไมสบายมาก แมก็ไมคอยมี เงิน แมก็ใหบุญกินแตยาแอสไพริน กินติดตอเขาไปหลายเม็ด ดวยความที่อยากให ลูกหายจากอาการไข ยาก็เลยเขาไปบีบหัวใจทําให บุญเหมือนตุกตาลมลุกนั่งไมติด ที่ เอนตัวลมอยูตลอด แมตองแบกบุญใสบาพาไปหาหมอ หมอบอกวาอยาเพิ่งสง บุญไปเรียนหนังสือ จนกวา บุญ จะอายุ 8 ขวบ แลวคอยสงไปเรียน ไมเชนนั้น บุญ จะมีอาการทางสมอง คือ เรียนไมเกง ไดหนาลืมหลังอยูตลอด ถาแมฝนสงใหเลา เรียนไปเด็กคนนี้ คือ ตัวบุญนี่แหละจะมีอาการทางโรคหัวใจดวย (สะอื้น) แตแมกลัว ลูกจะเรียนไมทันเพื่อน เพราะ ถาอายุ 8 ขวบ เพื่อนที่อยูในวัยเดียวกัน เคาก็เรียนไป ไกลโขอยู แมก็เลยใหบญ ุ เขาเรียนไปเรื่อย ๆ แลวบุญก็เรียนไมไดสูงอยางที่แมตั้งใจ แมก็เลยตองใหบุญเรียนเพียงแคนี้ ทั้ง ๆ ที่แมเคยคิดวา แมจะสงใหบัวเรียนจบมา และมีงานทํา และใหบัวสงเสียบุญใหไปเรียนเมืองนอกเหมือนกัน แต ณ ขณะนี้ บุญ ก็มีอาการเหนื่อยงาย ปวดหัวบอย ทํางานหนักไมคอยได หมดบอกวา นี่คืออาการ ของโรคหัวใจออน ๆ บุญจะตองพักผอนมาก ๆ ที่แมพูดมาเนี่ย แมไมอยากบอกให บุญรูหรอก แมไมอยากใหบุญคิดมาก แตบุญก็คิดไปไกลจนแมคาดไมถึง แมถึงตอง บอกใหบุญรูท ั้งหมด บุญจะไดเลิกมองแมในทางที่ไมดีสักที แมรักลูกเทากันนะ ตั้งแตพอตาย แมก็เลี้ยงดูลกู มาอยางดี รักลูกเทากันทั้งคู (รองไหโฮ) แม แมจา บุญเขาใจแลว บุญเขาใจแมแลว บุญ บุญ อยารองไห ฟงจากปากนาพิมอยางงี้แลว พี่คิดวา บุญ ก็ควรจะอยูเปนเพื่อน แมอยางนี้ตลอดไป พี่บัวเคาคงจะไมทอดทิ้งแมกับบุญหรอก นารูนิสัยบัวดี บัวไมทิ้งแมกับนองหรอก พอปนก็อยาคิดมากนะ อีกไมนานบัวมันก็ คงจะสงขาวมาใหแมรูวามันไปอยูที่ไหน ปนทําใจใหสบายก็แลวกัน (ถอนใจยาว) ฉันก็คงยังจะคิดหนักอยูเหมือนเดิมนั่นแหละ เพราะเราอยูทางนี้ เราก็ไมรูวา บัวมันไปทุกข สุข เพียงไร พี่ปนปลอยฉันเถอะ ไมตองมากอดฉันไวอยางนี้หรอก พี่ไมอยากเห็นบุญเสียใจ ฉันจะเสียใจยังไง เรื่องอะไร มันก็เรื่องของฉัน พี่ปนไมตองมาเกี่ยว (เสียงเดินไป)

8

พิม ปน

ใจเย็น ๆ ไวเถอะพอปน บุญมันก็เจาอารมณอยางงี้แหละ สวนบัว ถานาไดขาววามัน ไปทํางานที่ไหน ทุกข สุข อยางไง แลวนาจะสงขาวใหพอปนรูนะ ขอบใจนาพิมมากจะ ขอใหนาพิมรูไวก็แลวกันวา หัวใจของฉัน มันตามบัวไปถึง กรุงเทพแลวหละ (เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลงใหม)

7. ผูแสดง - บัว แคท (เสียงรถแลนแลวจอด) บัว ถึงบานเธอแลวเหรอ แคท แคท (หัวเราะ) ใครบอกหละบัว นี่มันรานอาหาร บัว เธอหิวแลวหรือเนี่ย แคท นี่มันเที่ยงกวาแลวนะ เราไปเดินที่เอ็มโพเรี่ยมมาตั้งนาน มาเนี่ยจะพาเธอมากิน สเต็กเจาอรอย บัว แสดงวาเธอคงจะมาบอยหละสิ แคท ก็ใชนะสิ เปนขาประจําเลยแหละ แถมสนิทกับเจาของรานดวยนะ บัว เอ... บอยหรือเกิลหละ แคท บอยอยูแลว มาๆ ลงมาเลย โนน เจาของรานเดินมาโนนแลว จะบอกใหวาแคเห็น รถเคาก็จําไดแลววาเรามา พูดแลวจะวาคุย แคทซะอยาง ลูกคาหญาย... (หัวเราะพรอมกัน) (เพลงคั่น) 8. ผูแสดง - บัว แคท สรา ศศิ สรา เชิญครับ เชิญขางในเลย คุณแคท พอคุณโทรมาบอก ผมก็ใหพนักงานจัดโตะเตรียม ไวใหเลย แคท ขอบคุณคะ ออ ลืมแนะนําไป นี่ บงกช เพื่อนของแคทเอง บัว ยินดีที่ไดรูจักคะ สรา (หัวเราะ) เชนกันครับ เชิญขางในไดเลยครับ (เสียงเดินพรอมกัน) (มีเสียงเพลงเบา ๆ คลอ)

9

บัว แคท บัว แคท บัว แคท ศศิ แคท ศศิ แคท ศศิ แคท ศศิ แคท ศศิ บัว ศศิ แคท บัว แคท บัว แคท บัว

โอโฮ นี่เคาจัดหองใหเราโดยเฉพาะเลยหรือ เรามาทีไรก็มาทานกันหองนี้แหละ ไฮโซเลยนะนี่ เพิ่งรูหรือ วาเราก็ไฮโซกับเคาเหมือนกัน อยูเมืองไทยนี่เราเปนเจาของบริษัทเลยนะ ก็เพิ่งรูนี่แหละ ตอนที่อยูเมืองนอกเรากินขนมปงขางถนนกันอยูบอย ๆ นี่หวา (หัวเราะพรอมกัน แลวมีเสียงเคาะประตูเบา) เชิญเขามาคะ (เสียงเปดประตู เสียงเดิน) สเตกไดแลวคะ (เสียงตื่นเตน) อาว คุณศศิ มาเสริฟเองทีเดียวเลยหรือคะ นายใหญใหมาบริการพี่แคทดวยตนเองคะ โอโฮ บริการระดับประทับใจจริง ๆ แบบนี้ ถึงตองมาอุดหนุนอยูบอย ๆ ยังไงหละ เอะ แลววันนี้ศศิไมไดไปโรงเรียนเหรอ วันนี้หยุดดูหนังสือสอบคะ ออ... เลยมาดูหนังสือที่โฮมสเตกของพี่ชายนี่เอง หารายไดพิเศษดวยคะ พี่เคาใจดีเปยไมอั้นอยูแลว พี่แคทตองการอะไรเพิ่มเติมกด กริ่งเรียกไดเลยนะคะ เดี๋ยวๆ นองศศิอยาเพิ่งไป รูจักลูกคารายใหมเอาไวกอน นี่พี่บงกช เพื่อนพี่แคทเอง สวัสดีคะ พี่บงกช เอ... เหมือนจะเคยเห็นหนาที่ไหนมากอนนะ พี่ก็รูสึกอยางนั้นเหมือนกัน แตก็ยังนึกไมออกวาเคยเห็นนองที่ไหน (หัวเราะ) ศศิ ขอตัวกอนนะคะ ขางนอกมีแขกอีกเยอะเลย ใหคนอื่นเขามาเสริฟแทนนองก็ไดคะ ตามสบายเลย ขอบคุณนะคะ (เสียงเดินไป) อาว แลวบัวนั่งคิดอะไรอยูหละ ทําไมไมลงมือทาน นึกไมออกจริง ๆ นะ วาเคยเห็นสองคนพี่นองนี่ที่ไหน ก็ไมตองเสียเวลานึก ลงมือทานไดเลยจะ (มีเสียงสอนซอมกระทบจาน) อือม... อรอยจริง ๆ ดวย เนื้อนิ่ม นุมลิน้ จังเลย น้ําสเต็กเคาก็เปรี้ยวหวานกําลังดีนะ บอกแลวไงวา ที่นี่เคาเปนหนึ่งในเรื่องสเตก ถาติดใจวันหลังจะพามาใหม คิดถึงแมกับบุญ จังเลย ยิง่ มาทานอะไรอรอย ๆ อยางนี้ยิ่งคิดถึงสุด ๆ ไปเลย ไมรูวา แมกับบุญเคยทานอยางนี้หรือเปลา

10

แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท

เถอะนา อยาคิดมาก อีกสักสองอาทิตยเราจะพาบัวกลับไปหาแมที่บางปลามา เออ แลวทางโนนมีอะไรกินบางหละ ก็มีปลามานั่นแหละที่ขึ้นชื่อ แลวของกินเลนก็มีแหว (หัวเราะ) เธอนี่ลาสมัยจังเลยวะ เดี๋ยวนี้เคาไมไดเรียกแหวกันแลวนะ อาว เคาเรียกวายังไงหละ สมหวังจะ เคาเรียกแหววา สมหวัง แตถาเราหวังอะไรแลวไมไดดังหวัง เคาก็จะ เรียกวา แหว (หัวเราะ) จริงเหรอ เออเพิ่งรูนะเนี่ย ไมรูวาที่บานเคาเรียกกันวายังไง เออ แคท แลวที่บานแคทอยูกันกี่คนเนี่ย ตอนนี้ แดดดี้ กับ มามี้ ไปดูแลรีสอทรอยูที่เมืองกาญจนบุรี รับรองเราตองพาบัวไป เที่ยวแนนอน แลวตกลงวาที่บานมีใครอยูบางหละ ก็มีเราสองคนนะแหละ สวนลูกบานก็มีตามิ่ง กับยายยวง เปนแผนกแมบาน เทานี้แหละ แตบานแคทหลังเบอเริ่มเลยนะ ดูจากรูปแลวยังกับวังเลย ก็นี่ไง เราถึงตองชวนบัวมาอยูเปนเพื่อน อยูคนเดียวเหงาสิ้นดีเลยวะ (หัวเราะ) ปานนี้ยังไมมีหนุมมาตามจีบอีกเหรอ โฮย... มีแตเราตามจีบหนุมแหละไมวา นี่ไง เจาของรานนี้คุณสรายุ นี่แหละที่เรา กําลังตามจีบตามจับอยูหละ (หัวเราะพรอมกัน) เพลงคั่น จบตอนที่ 3

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 4

ศศิ สรา ศศิ สรา ศศิ สรา ศศิ สรา ศศิ สรา ศศิ เด็กหญิง สรา เด็กหญิง หญิงแก ศศิ สรา ศศิ

(มีเสียงรถแลน) นี่ศศิกําลังนึกอยูนะนี่ วาเพื่อนของพี่แคทคนนี้ ศศิเคยเห็นที่ไหนนอ แตก็นึก ไมออก พี่สราวาเพื่อนพี่แคทสวยไม ก็สวยพอๆ กับศินี่แหละ พูดแบบนี้กลัววานองจะนอยใจใชไมละ (หัวเราะ) (หัวเราะ) ศิไมรูเหรอวาพี่เปนคนเจาชู รูไวซะดวยวาคนเจาชูนะ เคามองวาผูหญิง สวยเหมือนกันหมดทุกคนนั่นแหละ แตศิวาผูหญิงคนนั้นเคาสวยกวาพี่แคทนะ พี่แคทมองจืดไปหนอย จืดมากหรือเปลา นิดหนอย งั้นก็เติมน้ําปลาไปนิดเดียว (หัวเราะ) บา คนนะไมใชน้ํากวยเตี๋ยว (เสียงดัง) โอะๆ ไฟแดงแลวๆ (เสียงจอดรถ) ศิดูเด็กที่ขายพวงมาลัยคนนั้นสิ ค่ําปานนี้แลวยังมาเดินขายพวงมาลัยอยูอีก คนจนก็อยางนี้แหละพี่สรา คงจะหารายไดพิเศษชวยพอแมนั่นแหละ ดูหนาตาสิ มอมแมมเชียว นาสงสารจังเลยนะ (เสียงเคาะกระจก) ซื้อพวงมาลัยไมคะ ชวยอุดหนุนหนูหนอยนะคะ เหลือสองพวงคะ เอามาเลย ๆ ทอนสิบบาทคะ ขอบคุณคะ (ชาวสุพรรณ) อีหมาขายหมดหรือยัง (ทวนเสียงสุพรรณ) อีหมา (เสียงดัง) พี่สรา ๆ ศินึกออกแลวคะ (เสียงรถแลนออกไป) นึกออกเรื่องอะไร ก็เรื่องผูหญิงคนนั้นไง เพื่อนพี่แคทนะ ศินึกออกแลวละวาเคยเจอเคาที่ไหน

2

สรา ศศิ

สรา

ที่ไหนละ ก็ที่สนามบินสุวรรณภูมินั่นไง วันที่เราไปรับพี่ศรุตนั่นละ พี่สราจําไมไดเหรอ ผูหญิงคนที่เดินออกมากอนหนาพี่ศรุตนะ มีผูหญิงคนนึงเรียกเคาวา (เสียงสุพรรณ) อีหมาไง เออ ใชจริงๆ ดวย พี่นึกออกแลว ทําไมเคาชื่อแบบนี้ละ ชื่ออะไรไมชื่อ ชือ่ อีหมา (หัวเราะพรอมกัน) (เพลงคั่น)

บัว แคท บัว แคท บัว

แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท

(มีเสียงรถแลนคลอ) (เสียงตื่นเตน) เฮย ๆ แคทเรานึกออกแลว ออ นี่กําลังนั่งนึกอะไรอยูเหรอ ก็กําลังนึกวา คุณสองคนที่เปนเจาของรานสเตกบานหญิงรวี เราเคยเห็นหนาเคา ที่ไหนมากอน นึกอยูตั้งนาน เราเคยเห็นเคาที่ไหนละ ก็ที่สนามบินสุวรรณภูมิไงละ เราจําไดแลวละ วันนั้นแมกับพี่ปนไปรับเรา พอเราเดินออกมา ความที่แมแกดีใจแกก็เลยออกสําเนียงสุพรรณ เรียกเราดังลั่น สนามบินไปเลย แมเรียกเธอวาไง (เสียงสุพรรณ) อีหมา (หัวเราะ) นี่บัวชื่อเลนวาอีหมาเหรอ (ลากเสียง) มายชาย.... ทางบานเรานะ เคามักจะเรียกลูกเด็กเล็กแดงวา อีหมาหรือ ไอหมา กันทั้งนั้นแหละ งั้นเหรอ เราก็ไมเคยไปสุพรรณนะ เพิ่งไปเมื่อตอนรับเธอนี่แหละ แลวมันเกี่ยว อะไรกับสองคนพี่นองนี้ดวยละ เคาทํากริยาเสียมารยาทมากเลย ยังไง

3

บัว

แคท บัว

แคท บัว

แคท

บัว แคท บัว แคท บัว

เคาหัวเราะดังลั่นไปหมดเลย คนที่อยูบ ริเวณนั้นหันมามองเราสามคนเปนตาเดียวกัน เราบอกตรงๆ นะ วาเราอายแทบแทรกแผนดินเลย ความที่เราจะรีบไปใหพนจาก ผูคนตรงนั้น เราเดินแขงขาสั่นไปหมด เลยไปชนเอาผูชายคนนึง เคาถลาไป แต เราลมลงไปนั่งเลย เจ็บก็เจ็บแตอายมากกวา ผูชายคนที่วาเนี่ยรูปรางสูง ขาว หนาคม จมูก โดง มีเคราเขียวครึ้มใชไม นาจะใชนะ เรามองหนาเคาแวบเดียว เคาเอื้อมมาฉุดแขนเรา เคาขอโทษขอโพยเรา ใหญเลย แตคนที่มาดวยแสดงทาทีเหยียดหยามเรายังไงชอบกล แตตอนนั้นเราไม สนใจอะไรทั้งหมดแลว ไปใหพนลูกเดียวเลย คิดวาจําไมผิดนะ ไมผิดแนนอน เคาทําใหเราเจ็บเราก็ตองจํานั่นแหละ เพียงแตตองทบทวน ความจํากันหนอยเทานั้นแหละ ตอนนี้เราจําไดแมนยําแลว แคท เราวาเราคงจะมา ทานสเตกรานนี้เพียงครั้งเดียวเทานั้นแหละ จะไมมีครั้งตอไปอีกแลว อะไร... รายแรงขนาดนั้นเลยเหรอ เรากําลังจะบอกวาเรารูจักผูชายคนที่เคาเดินชน เธอ หรือเธอชนเคาก็ไมรูละ (หัวเราะ) ผูชายคนนั้นเคาเพิ่งกลับมาจากเมืองนอก เหมือนกัน คุณศรุต เปนพี่ชายคนโตของคุณสรายุ และคุณศศิ พวกเคาเปนสกุล ไฮโซทีเดียวนะ (เสียงเบา) แตมารยาทโลโซจังเลย เฮย คงไมทุกคนหรอก แคทรูจัดคนพวกนี้ดีเหรอ (หัวเราะ) คิดวาดีพอสมควรนะ (เสียงรถจอด) ถึงแลวจา... วิมานของเราสองคน เฮย... เนี้ยะเหรอบานเธอ (เพลงคั่น)

แคท บัว

(เสียงเดินสองคน) ที่นี่คือบริษัทของเรา เขาไจ (หัวเราะ) เราสองคนจะตองกินนอนอยูที่นี่ มีหองพัก สวนตัวอยูบนชั้นสี่ รับรองแสนสุขแสนสบายเหมือนวิมานเทวา (หัวเราะ) ขนาดนั้นเชียว

4

แคท บัว แคท

บัว แคท บัว แคท บัว แคท

บัว

แคท บัว

เดี๋ยวก็ไดเห็น ถาไมเมื่อยเราจะพาเดินชมสํานักงานกอนดีไม แตเผอิญเราเมื่อยแลวละพาเราไปพักผอนดีกวา งั้นมาทางนี้กอน เราจะใหเธอไดเห็นหองทํางานของเราสองคน เดินไมไกลหรอก ซายมือนี่เอง (เสียงเปดประตู) นี่ไง เขาไปดูสิ นั่นโตะทํางานของเรา แลวถัดมาตรง นี้ก็เปนโตะทํางานของเธอ โอโฮ... ทําไมหรูหราขนาดนี้ละ อะ... ไมรูหรือไง วานี่คือหองทํางานของเจาของบริษัท คัทลียาเอ็กซพอรต แลวฉัน... เลขานุการิณีจะ (หัวเราะ) (หัวเราะ) โอย... ยิ่งใหญขนาดนี้เลยเหรอ เออ... แลวบานแคทอยูที่ไหนละ เราเคยเห็นในรูป ไมใชที่นี่นี่ บริษัทนี้เพิ่งสรางไดปกวาเอง คุณพอยกใหเราดูแลกิจการทั้งหมด สวนบาน ที่เราเคยอยู ตอนนี้ปดตายไป โดยมีตามิ่งกับยายยวงเปนคนดูแลรักษา สวนคุณพอคุณแม ไปดูแลรีสอรท (ถอนใจ) ตอนนี้เราคงไมเหงาแลวนะ เพราะเรามีบัวมาอยูเปนเพื่อน แตกอนที่จะพาไปที่หองนอน เดี๋ยวเราจะพาเธอไป กราบพระ และพระบรมรูปของในหลวงและพระราชินีกอนนะ ไดยินแคทพูดอยางนี้แลว เรานึกถึงบานที่บางปลามาจังเลย ทีช่ ุมชนไผรวมกอ ลุง รวม ซึ่งเปนหัวหนาชุมชน จะใหลูกบานทั้งหมดติดพระบรมรูปทั้งสองพระองค เพื่อเปนมิ่งขวัญและกําลังใจของพวกเรา และทางเขาหมูบานก็จะมี แผนปายเขียนไววา คนบานเดียวกัน ตองรักสามัคคีกัน นับวาเปนตัวอยางที่ดีมากๆ เลยนะ รอไวสักระยะนึงกอน แลวเราจะไปเที่ยวที่บาน บางปลามาของเธอ แตพรุงนี้... ลงมือทํางาน พรอมไม... พรอมเจาคะเจานาย (หัวเราะพรอมกัน) (เพลงคั่น เปลี่ยนเพลงใหม)

หญิง ศรุต

นั่นศรุตใชไมลูก ครับ แมหญิง

5

หญิง ศรุต หญิง ศรุต หญิง ศรุต หญิง ศรุต หญิง

ศรุต หญิง

ศรุต หญิง ศรุต

ดึกปานนี้แลวทําไมยังไมนอน แมหญิงไปไหนมาครับกลับเอาจนดึก โอย... ชีวิตแมก็มีแตงานทั้งนั้นแหละ ศรุตก็รูไมใชเหรอวาอาชีพของแมคือ การไปแยกเขี้ยวยิงฟนใสหนาลูกหนี้ วันๆ เมื่อยหนาจะตายอยูแลว แมหญิงมีลูกหนี้เยอะเหรอครับ เกือบพันละมั้ง นากลัว กลัวอะไร กลัวความไมปลอดภัยที่จะเกิดกับแมหญิงนะซีครับ (หัวเราะ) โอย... กับพวกรากหญานะแมไมลดตัวลงไปตอกรดวยหรอก แตถา ตนใหญใบครึ้ม แมก็ตองลงมือไปเอง เมื่อกี้แมก็ไปบานทานผูหญิงผกามา กวาจะได... หนืดเต็มที หืดขึ้นคอหอยทีเดียวแหละ เออ... นี่ศรุตเตรียมตัว เตรียมใจไวหรือยัง เตรียมเรื่องไรครับ แมวาจะใหศรุตไปดูแลบริษัทที่แมดูแลอยู แมเปนประธานมาหลายปแลวเหนื่อยเต็ม ทน อยากจะใหศรุตชวยเหลืองานชิ้นนี้ใหแมดวย ที่แมสงศรุตไปเรียนเกี่ยวกับ การเงินมาจากเมืองนอกก็เพราะงานชิ้นนี้แหละ งานอะไรครับ เปนบริษัทของแมเอง บริษัทหญิงรวี รับทวงหนี้สินทั่วประเทศ (ตกใจ) หา... งานทวงหนี้ (เพลงดังและเบา)

หญิง

(หัวเราะ) อะไร... แคนี้กต็ องตกใจดวย ลูกมีหนาที่คอยบัญชาการใหลูกนองออกไป ทวงหนี้ตามที่ตางๆ และคอยดูแลกวดขันเรื่องบัญชีอยาใหหายหกตกลน ถาลูกหนี้ คนใดไมมีเงินชําระดอกหรือตน เราก็จะจัดสงคนที่เขมแข็งและนากลัวออกไป จัดการ

6

ศรุต หญิง

แมหญิงครับ ผมวา งานแบบนี้มันไมถนัดกับผมนักหรอกครับ แคผมฟงแมหญิงพูด มา ผมก็ไมกลาทําซะแลว (เสียงเด็ดขาด) แคออกคําสั่งอยางเดียวเทานั้น มันไมนักหนาอะไรนักหรอก ศรุตจะตองทําใหได ไมเชนนั้นแมจะคิดวาเสียแรงที่แมสงศรุตไปเรียน ถึงเมืองนอก เมื่อกลับมาแลวแมใหทําสิ่งใดลูกตองทําตาม จะขัดคําสั่งไมไดทั้งสิ้น (เสียงเดินไป ศรุตถอนใจยาว) (เพลงคั่น)

กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง

ศรุต กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง

(เสียงชอนสอมกระทบจาน) อาว... ศรุตอิ่มแลวเหรอลูก ขาวตมไมอรอยหรือไง ผมไมคอยหิวครับนายพอ ลูกไมไดไปทํางานพรอมกับแมหญิงเหรอ เดี๋ยวผมตามไปทีหลังก็ไดครับ สรากับศศิคงยังไมตื่น สองคนนี่เคาดูแลรานอยูจนดึก แลวรานก็เปดสายดวย เคาก็เลยมีเวลานอนเต็มที แลวนายพอออกไปชวยงานแมหญิงหรือเปลาครับ โอย... แมหญิงของแกเคาไมใหพอไปไหนกับเคาหรอก เปนอยางงี้มาตั้งนานแลว จะไปดวยกันก็ตอเมื่อเคาขาดตกบกพรองเรื่องลูกคา เคาถึงจะเรียกใหพอไปดวย งานของพอก็เลยไมมีอะไร นั่งกินนอนกินสบายไปอยาง (หัวเราะแคน ๆ) (ถอนใจ) เมือ่ คืนแมหญิงมามอบหมายงานใหผมทํา ผมบอกนายพอตรงๆ วา ผมไมอยากทําดวยเลย ผมอยากใหแมหญิงเปลี่ยนไปทํางานอื่นมากกวา มันเหมือนเราทํานาบนหลังคน ผมวามันบาป มันไมดีเลย แตแมของแกเคากลับบอกวาเคาทําบุญทํากุศล เคาร่ํารวยสรางหลักสรางฐานได เพราะงานชิ้นนี้ งานออกเงินใหเคากูนี่นะเหรอครับ ลูกหนี้บางรายเราไมตองวิ่งไปหา เคาก็วิ่งมากราบมือกราบเทาเราเอง แมเคาสงสาร เคาก็ใหกูยืมไป

7

ศรุต กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง

ดวยการคิดดอก มันก็ตองอยางนั้นแหละ ที่ไหนๆ เคาก็ทํากันอยางนี้ทั้งนั้น ทําไมนายพอ ไมไปเปนประธานบริษัทเองละครับ แมแกเคาอาย อาย... อายอะไรกันครับ (ถอนใจยาว) พอ ๆ อยาใหพอพูดอะไรมากเลย อิ่มแลวไมใชเหรอลูกรีบตามแมเคา ไปเถอะ ปานนี้เคารอสั่งงานอยูแลวละ ไป... เดี๋ยวพอเดินไปสง (เพลงคั่น)

ศรุต กรุง ศรุต กรุง

ศรุต กรุง ศรุต กรุง

ศรุต กรุง ศรุต กรุง ศรุต

นายพอครับ บานหลังใหญขางๆ เรานี่ ดูเหมือนบานรางนะครับ แตผมมองแลว คงไมใชบานราง เพราะดูจากตนไมใบหญายังเขียวชอุมอยูเลย ใช... บานนี้มีลูกจางสองคนผัวเมียดูแลอยู นาน ๆ เจาของบานจะมาพักผอนสักที ชื่อบานก็เพราะก็ดีดวย บานคัทลียา เปนบานของพลเอกพัลลภ นายทหารนอกราชการกับคุณคําแกว ชื่อบานหลังนี้เปนชื่อลูกสาวคนเดียวของทาน ครอบครัวเคาเปนอันหนึ่งอันเดียวกับ ครอบครัวเราดีอยู เพิ่งมาปลูกอยูไมนาน แลวตอนนี้ทานไมไดอยูเหรอครับ ใช... สองคนผัวเมียเคาไปทํารีสอรทที่กาญจนบุรี อาว... แลวลูกสาว ไปอยูที่บริษัทของเคา นานๆ ก็กลับมาเยี่ยมบานสักที เปนเด็กที่นิสัยใจคอดีมาก นา คบหาสมาคม (หัวเราะ) ก็เพราะความร่ํารวยของเคานี่แหละ แมหญิงของแกถึง กําลังคิดเกี้ยวเคามาเปนลูกสะใภ ใครครับ ไมใชศรุตหรอก ถางั้นก็สรายุ ทํานองนั้นแหละ เรื่องสะใภจน ๆ แมหญิงของแกเคาไมชายตามองหรอก แสดงวาแมหญิงยังไมรูจักคําวาพอเพียง

8

กรุง

โอย... ยังไมรูจักไปอีก (ลากเสียง) นาน... (หัวเราะพรอมกัน) (เพลงคั่น)

ปน รวม ปน รวม ปน รวม ปน รวม

ปน รวม ปน รวม

ปน รวม ปน

(เปลี่ยนเพลง มีเสียงไกขันหลายตัว) (เสียงดัง) เฮย... ไอไกพวกนี้สายตะวันโดงแลวยังโกงคอขันกันอยูได หนวกหูชิบเลย เอ็งเปนอะไรวะไอปน พาลกระทั่งไกเลย ถาขาเปนไกนะจะขี้ใสปากมันซะ ใหเข็ดเลย ซอมรถไมเสร็จหรือไง เสร็จมันก็วิ่งไปไดแลวสิพอ จะไปไหนก็ไปไมได ไมรูอะไรมันเสีย บาๆ ขึ้นมา เดี๋ยวพอรื้อมันใหหมดเลย แลวเอ็งมีปญญาประกอบมันใหเหมือนเดิมไดไมละ ก็ซื้อใหมสิพอ เอ็งมีเงิน ก็เงินพอไง ขาไมใชมหาเศรษฐีนี่หวา นี.่ .. ขาจะบอกใหการซอมรถซอมเรือ หรือไมวาจะ ซอมบานซอมชองอะไร มันก็ตองอาศัยความใจเย็นถาอารมณเสียอยางเอ็งนี่ มันทําอะไรไมสําเร็จหรอก ขานั่งมองอยูนานแลว เอ็งทําไปเหมอไป ขารูนะวาเอ็งคิดถึงใครอยู โฮย... คิดไปก็แคนั้นแหละ อาว... แลวเอ็งคิดทําไมละ ฉันวาปานนี้ไอบัวมันมีแฟนไปแลวละ มันคงไมนึกถึงฉันหรอก ก็เอ็งไมไดเปนแฟนกับมันไมใชเหรอ ถามันจะไปมีคนอื่นมันก็เปนสิทธิ์ของ ไอบัวมัน แลวไอบัวมันก็สวยซะดวย ความรูก็ดี มีรึผชู ายคนอื่นจะไมสนใจมัน เอ็งอยูทางนี้มันตองเผื่อจิตเผื่อใจเอาไวบางนะโวย ขาเตือนนี่ก็เพราะความหวังดี (เสียงเตะรถดังโครม) โธโวย... เมื่อไหรมันจะติดวะ อุบะ... ไอนมี่ ันเตะรถลดหัวพอนี่หวา นี่ๆ ไปแตงตัวเลย เดี๋ยวเอ็งออกไปกับขา ฉันไมไดเตะลดหัวพอนะ วาแตพอจะใหฉันแตงตัวไปไหน หรือวาจะพาไปซื้อ

9

รวม ปน รวม ปน รวม ปน รวม ปน รวม ปน

รถใหม ขาบอกแลวไงไมมีเงินจะซื้อใหเอ็ง ทีใหแตงตัวใหมนี่ เพราะเห็นวาไอชุดที่เอ็งแตง อยูนี่ มันไมเหมาะ เลอะเทอะไปดวยน้ํามันรถ ไปอาบน้ําอาบทาซะดวย พอบอกมากอนดีกวาวาจะพาฉันไปไหน (เสียงดีใจมาก) หรือวาจะพาฉันไปหา ไอบัว ยิ่งใหญกวาไอบัวหลายพันเทา ใคร หนวยแพทยพระราชทานของพอหลวง ฉันไมไดปวยเปนอะไรนี่ แลวพอจะพาฉันไปหาหมอเรื่องอะไร ก็เอ็งกําลังปวยอยูนี่หวา... ปวยอะไร พอวาฉันปวยเปนโรคอะไร ถึงจะใหหนวยพระราชทานมารักษานะ ก็เอ็งมันปวยเปนโรคจิตยังไงละ (ดัง) พอ... โฮ... พอหนอพอ วากันได (เพลงคั่น)

รวม พิม รวม พิม รวม

(เปลี่ยนเพลงใหม บรรยากาศผูคนมากมาย) อาว... แมพิมมาใหคุณหมอทานตรวจเหมือนกันเหรอ แมพิมปวยเปนอะไรละ มันปวดหัวบอยๆ จะ พี่รวม แลวพบคุณหมอหรือยัง พบแลวจะ คุณหมอบอกวาฉันเครียดมากไปหนอย หลวงทานก็เลยจายยาให บุญมันก็มาเหมือนกัน กําลังถอนฟนอยูทางโนนแนะ ฉันใหคนเดินไปสงขาวใหแมพิมรูวา พอหลวงจะสงหนวยพระราชทานมารักษาพวก เรา ดูส.ิ .. พวกเรามากันเยอะแยะไปหมดเลย เห็นแลวก็ปลื้มนะคนแกคนเฒามาไม ไหวก็ใหลูกหลานจูงมา แตละคนตางสํานึกในพระมหากรุณาธิคุณของพระองคทาน จะหาพระเจาแผนดินที่รักใครและหวงใยประชาชนมากมายเหมือนพอหลวงของเรา ไมมีในโลกนี้อีกแลว

10

พิม

ฉันก็คิดเหมือนอยางพี่รวมพูดนี่แหละ เจาประคูน... ขอใหทรงมีพระพลานามัย สมบูรณแข็งแรง ปราศจากโรคภัยไขเจ็บ อยูเปนรมโพธิ์รมไทรของปวงชนชาวไทย ไปใหนานแสนนานเถอะ... รวม แมพิมไดขาวบัวมันบางไมละ ไอปนมันคิดถึงจนจะเปนบาอยูแลว นี่ฉันชวนมันมา มันก็ไมยอมมา พิม (หัวเราะ) คุณหมอทานคงไมมียารักษาโรคคิดถึงใหมันหรอก ฉันก็ยังเปนหวงบัว มันอยูเหมือนกัน มันไปอยูกรุงเทพฯ จดหมายมาบอกฉันวา มันมีงานทําแลวไมตอง หวง งานตอนนี้กําลังยุงมาก รวม งานอะไร ทํางานหนักหรือเปลา พิม ฉันอุตสาหสงเสียใหมันไปเรียนถึงเมืองนอก เพื่อที่วามันจะไดทํางานสบายๆ จะไดลบคําดูถูกดูหมิ่นของคนบางคนได รวม ใครดูถูกแมพิมเหรอ พิม โอย... อยาไปพูดถึงมันเลยพี่รวม ปานนี้มันคงตายไปแลวละ (ฝนหัวเราะ) แหม... ฉันไมนาหลุดปากออกมาเลย รวม นี่แสดงวาแมพิมก็ยังมีอะไรที่ปดบังฉันอยูเหมือนกันนะ แตไมเปนไรเมื่อแมพิมไม อยากเปดเผยฉันก็คงไมบังอาจสอบถามอะไรแมพิมมากไปกวานี้หรอก แตอยากจะ เตือนแมพิมวาอะไรที่มันเจ็บปวดก็อยาไปเก็บไวในหัวใจเรานะ มันจะ ทํารายหัวใจ เราเปลาๆ ลูกก็เปนโรคหัวใจมาคนนึงแลว แมจะมาเปนอีกคนมันจะทําให ครอบครัวโชครายไปเปลาๆ บัว (สุพรรณ) แหม... ลุงรวมพูดไดสะใจจริงๆ อยางงี้สมควรแลวที่จะไดรับตําแหนงหัวหนา ชุมชน รวม, พิม (ตกใจ พูดพรอมกัน) บัว... บัวหรือนี่... บัวจริงๆ ดวย (เพลงคั่นตื่นเตน) จบตอนที่ 4

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 5

พิม แคท บัว แคท บัว แคท รวม แคท รวม พิม บัว พิม บัว พิม รวม บัว พิม บุญ

(ยอนความเดิมนิดหนอย) (เสียงดีใจ) อีหมา..... อีหมาของแมกลับมาแลว โอย.. แมดีใจจริง ๆ (เสียงเบา) เฮย.. บัว เธอชื่อเลนวาอีหมาเหรอ (กรุง) (หัวเราะ) ไมใชหรอก คนสุพรรณเขาเรียกลูกหลานกันวาอีหมา ไอหมา กันทั้งนั้นแหละ (หัวเราะ) อยางนั้นเหรอ เออ.. สําเนียงที่บัวพูดนี่ ก็ฟงดูดีนะ นี่..แคท.. คนนี้คือลุงรวม หัวหนาชุมชนที่เราอยู สวัสดีคะ ไดยินบัวพูดถึงลุงอยูเสมอเลย (กรุง) บัวเอาลุงไปนินทาวายังไงละ ไมไดนินทาหรอกคะ แตชมเชยวาลุงรวมเปนคนดีมาก ๆ เลย เปนหัวหนาชุมชนที่มี คนรักใคร และใหความเคารพนับถืออยางจริงใจ ขอบใจจะ (สุพรรณ) นีแ่ มพิมรูจักกับหนูคนนี้มากอนหรือ (สุพรรณ) ก็เพิ่งรูจักหนเดียวละ เมื่อวันที่หนูแคทมารับบัวมันไปกรุงเทพนั่นละจะ (สุพรรณ) นีแ่ มมาหาหมอเหมือนกันหรือจะ พี่รวมเขาไปบอกวาพอหลวงสงหนวยแพทยพระราชทานมา แมก็เลยมาเลาอาการ ใหคุณหมอฟง มันปวดหัวบอย ๆ แลวแมปวยเปนโรคอะไรหรือเปลา ก็โรคเครียดนั่นละ แมเคาเปนโรคคิดถึงเอ็งมากกวา แลวบุญละ ไมไดมาดวยหรือจะ โนนแนะ เดินมาโนนแลว มันไปถอนฟนมา ปวดอยูหลายวันเชียว (เสียงดัง) บุญ บุญ แมอยูทางนี้ (เสียงดังอยางดีใจ) (บุญมีเสียงพูดแบบมีสําลีอยูในปาก) พี่บัว พี่บัวมาแลว (เสียงวิ่งเขามา)

2

เพลงคั่น

บัว รวม บัว รวม บัว บุญ บัว รวม บุญ บัว แคท

(เสียงรถแลน) ลุงรวมจะไปธุระที่ไหนหรือเปลาจะ ก็กลับบานนัน่ แหละ พี่ปนไมไดมาดวยหรือ มันกําลังเปนหมาบาอยู ขาไมอยากไปตอแยกับมัน (หัวเราะ) อาว พี่ปนเขารมณเสียเรื่องอะไรละ (กระแทกเสียง) คิดถึงพี่บัวมากไปหนอยมั้ง ไฮ ... อะไรจะขนาดนั้น (หัวเราะ) มันยิ่งกวาขนาดนั้นเสียอีก เอ็งอยูกรุงเทพนะไมสําลักบางหรือไง พี่ปนเขาบนถึงพี่บัววันละรอยหนไดมั้ง (เสียงดัง) โอะ ๆ แคท เลยแลว ๆ ถอยหลังกลับหนอย ทางเขาหมูบานมี ตนราชพฤกษอยูริมทางดานขวานั่นละ โอเค ๆ เพลงคั่น

ปน รวม ปน บัว ปน บัว ปน บัว ปน แคท บัว

(เสียงฉุน) ฮื้อ.. พออยาเลนนา คนยิง่ กําลังงวงอยู (หัวเราะ) ก็เอ็งลืมตาดูหนาพอซักหนอยซิวะ เอ็งจะไดชื่นใจยังไงละ โฮย.. เห็นหนาพอนะเหรอ ชื่นใจเต็มประดาละ แลวถาเปนคนนี้ละ (เสียงดีใจ) เฮย.. บัว.. บัวจริง ๆ หรือเนี่ย พี่ไมไดฝนไปหรือ มาเมื่อไหรวะ ก็มาเมื่อเห็นไง พี่ดีใจจริง ๆ นะนี่ อะ ๆ ถอยไปนะ หามดีใจเกินขนาด นี่.. รูจักเพื่อนบัวไว แคท เพื่อนบัวเอง (กรุง) ยินดีที่ไดรูจักครับ (หัวเราะ) เชนกันคะ (เสียงเบา) บัว มีแฟนก็ไมยักกะบอก (รีบปฏิเสธ) เอย ไมใชนะ ไมใช นี่พี่ปนเพื่อนเรา เปนเพื่อนกันมาตั้งแตเด็ก

3

บุญ พิม รวม พิม บัว รวม บุญ รวม บุญ พิม บุญ พิม บัว บุญ รวม พิม ปน บุญ รวม ปน แคท บัว

เรียนหนังสือมาดวยกันเลย เพื่อนซี้เลยละ (หัวเราะเยาะ) สะใจมั้ยละ (จุปาก) จุ ๆ บุญ พูดอะไรอยางนั้น เอา มานั่งตรงนี้ ไอปนเอ็งไปเอาเสื่อมาปูใหแขกนั่งหนอย โอย พี่รวมก็ แขกเหรื่ออะไรที่ไหนเลา คนกันเองทั้งนั้นละ (ทําเสียงลอ) คนบานเดียวกันทั้งนั้นแหละ (หัวเราะพรอมกัน) เอ็งยกแหวออกมาใหนาพิมเขากินดวย แหวอีกแลวเหรอ ไดยินแตชื่อ ก็ขึ้นถึงลิ้นปแลว ขาไมไดใหเอ็งกินแหวเปนเม็ด ๆ นะโวย วันนี้ขาทําขาวเหนียวเปยกใสแหว โรยกะทิขน ๆ หวานกลมกลอมนากินเชียวละ ไป ไอปน รีบ ๆ ไปยกมา (พูดเบา) เห็นแลวหมั่นไส หนาบานเปนจานกระดงฝดขาวเชียว (เสียงเดินไป) พี่รวม เดี๋ยวเย็นนี้เชิญกินขาวที่บานฉันก็แลวกันนะ จะตมยําปลามา กับฉูฉี่ ปลาหมอนา เลี้ยงตอนรับบัวกับหนูแคทมันซักหนอย ชวนปนมันไปดวยนะ โอย ขานั้นนะ ไมตองชวนหรอก รับรอง เสนอหนาไปอยูแลวละ ไอบุญนี่ มันยังไงของมันวะ นี่ขนาดไดถอนฟนมานะนี่ ยังพูดจอย ๆ ไมหยุด บุญ เจ็บไม ขอบใจ ที่ยังอุตสาหถาม เอะ พี่นองคูนี้นี่ยังไงกัน ขนาดไมไดเจอกันตั้งนาน ยังกระแนะกระแหนกันอยูได ก็แบบนี้ละพี่รวม มันเหมือนลิ้นกระทบฟนนั่นละ กระทบกันแรงไปหนอย เจาของ ปากมันก็เจ็บนั่นแหละ (เสียงเดินเขามา) มาแลวจา ขาวเหนียวเปยกแหว ของพอรวม รสชาดกลมกลอม หอมหวาน กินหมดมีแถมดวยนะ กลับบานกอนดีกวา ขืนอยูตรงนี้ ยังไมทันกินอวกจะแตก (เสียงเดินไป) ลูกเอ็งมันเปนอะไรวะแมพิม มันไปกินรังแตนที่ไหนมาวะ ฉันวา มันโดนตอตอยเสียมากกวา แปว.. งานกรอย โอะ ๆ ขอโทษคะ ขอโทษ แคทก็พูดไปตามความเคยชิน อยางนี้ละ ขอโทษนะคะ แหม.. ขาวเหนียวเปยกของคุณลุงอรอยจังเลย ยัง.. ยังไมไดกินเลย รูไดไงวาอรอย

4

รวม, พิม รวม บัว

(หัวเราะพรอมกัน) เออ แมหนูคนนี้พูดจาตลกดีนะ ใครอยูใกลยายแคทแลว ก็ไดหัวเราะแบบนี้กันทุกคนนั่นละ (หัวเราะ) เพลงคั่น

พิม รวม ปน บุญ ปน รวม พิม บุญ พิม แคท บัว แคท รวม แคท รวม แคท รวม

(เสียงดื่มน้ํา เสียงวานขัน) ทําไมพี่รวมอิ่มเร็วจัง กับขาวไมอรอยหรือไงจะ อรอยซิ อรอยมาก ๆ เลยละ พอเคาคงจะอิ่มอกอิ่มใจ ที่ไดเจอหนาหลานสาวคนโปรด กลับมาเยี่ยมสุพรรณนั่น ละ เลยพาลกินขาวไมลงเอา สงสัยไมใชลงุ รวมหรอก ไอลูกลุงรวมเสียมากกวา เอะ ไอบุญนี่ สงสัยพิษตอยังไมหมดซะละมั้ง พอ ๆ ไอสองคนนี่ เจอหนากันทีไร เปนขมิ้นกับปูน ใสกันทุกที นารําคาญวะ หนูแคทอยาถือสาบุญมันเลยนะ (เสียงขุน) นี่ฉันผิดหรือเนี่ย เออ วาแตหนูแคทมาวันนี้ คางบานนาหรือเปลา เอ.. เราจะคางดีหรือไมละบัว พูดอยางนี้ เดี๋ยวแมแกใจเสียแยเลย วันนี้วันศุกร กวาจะกลับก็คงเปนเชาวันจันทร นั่นละจะ บัววา จะอยูบานเราสองสามวันเลย นาน ๆ มาที คิดถึงหมดทุกคนเลย สงสัย แคทเองก็คงตองมาบางปลามาบอย ๆ ซะแลว ติดใจบรรยากาศชนบทแบบนี้ โดยเฉพาะ ชอบฟงทุก ๆ คนพูดเสียงเหนอ ๆ แบบนี้จริง ๆ เลย หนูรูคําขวัญประจําจังหวัดสุพรรณหรือเปลาละ วาไงคะ เมืองยุทธหัตถี วรรณคดีขึ้นชื่อ เลื่องลือพระเครื่อง รุงเรืองเกษตรกรรม สูงล้ําประวัติศาสตร แหลงปราชญศลิ ปน ภาษาถิ่นชวนฟง ออ ๆ ทราบแลวคะ หนูรูจากไหนละ

5

แคท ปน แคท บัว ปน บุญ พิม บุญ แคท พิม รวม พิม บัว พิม บัว ปน แคท

อาว ก็รูจากที่คุณลุงบอกนะซิคะ (หัวเราะพรอมกัน) คุณแคทมาอยูหลายวันแบบนี้ ผมขออาสาพาเที่ยวจะไดไมครับ โอย ไดอยูแลวคะ เรื่องเที่ยวเนี่ย ชอบมั่ก ๆ พี่ปนจะพาเราไปเที่ยวที่ไหนละ ไปบึงฉวาก เฉลิมพระเกียรติ ไปดูปลากัน สวย ๆ ทั้งนั้นเลย ไปดวย บุญ แมวาบุญอยูบานดีกวา ไปถอนฟนมา แกมโยออกอยางนั้น จะพาแกมปองไป อวดชาวบานเขาเหรอไง (ไมพอใจ) แม นึกแลววาตองเปนอยางนี้ (เสียงเดินแรงออกไป) อาว.... งานกรอยอีกแลวซี อยาไปถือไปสามันเลยหนูแคท บุญมันเปนคนเอาแตใจอยางนี้ละ พวกเรานะชินกับ นิสัยของมันเสียแลวละ ก็ทําไมแมพิมไมใหมันไปดวยละ มันก็อยากไปเที่ยวเหมือนกัน พอดีวา พรุงนี้เปนวันพระ แมจะเอาของไปทําบุญที่วัดลาดหอย อาว แลวแมจะใหบุญมันไปดวยเหรอ เปลาหรอก แมจะใหมันชวยปอกแหวใหหมด เพราะพรุงนี้เถาแกเขาจะมารับ แหวแลว วา... นาสงสารบุญจังเลยนะ บัวก็อยากใหนองไปดวย โฮย บัว ไมตองไปสงสารมันหรอก ไอบุญนะ มันเคยไปไมรูวากี่หนแลว เพื่อน มันมารับไปอยูบอย ๆ บัวไปกับพี่นะดีแลว (เสียงกระแอม แลวมีเสียงหัวเราะพรอมกัน) เพลงคั่น

ปน แคท

(มีเสียงคนพูดจอแจ บรรยากาศในบึงฉวาก) เมื่อยหรือยังครับ ถาเมื่อยก็ไปนั่งกินน้ํากันกอนที่รานทางโนนก็ได ดีเหมือนกันนะ ชักคอแหงอยูเหมือนกัน ปลาที่นี่สวย ๆ ทั้งนั้นเลย ที่สพุ รรณนี่คง จะมีที่เที่ยวหลายแหง สงสัยบัวจะเที่ยวจนเบื่อแลวละมั้ง

6

บัว ปน แคท ปน บัว ปน แคท บัว

แคท

บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท

(หัวเราะ) ถาเราเบื่อสุพรรณ ก็เทากับเราเบื่อตัวเองเทานั้นแหละ พี่ปนไปสั่งน้ํามา ดีกวา บัววาเรานั่งพักตรงใตตนไมนี่แลวกัน รมรื่นดีดวย ได ๆ แลวคุณแคทจะดื่มน้ําอะไรดีครับ แคทขอชาเขียวเย็นซักขวดแลวกันคะ คุณปนดื่มดวยไม ดื่มชาเขียวแลวดีนะ ผมไมคอยชอบครับ ผมชอบกาแฟมากกวา บัวละ น้ําแดงใชไม พี่ยังจําไดเลย แหม.. ขนาดบัวไปอยูเมืองนอกตั้งนาน พี่ปนยังจําไดอีกเหรอ นาชื่นใจจัง (หัวเราะ) สิ่งใดที่บัวชอบหรือเกลียด พี่จําไดทุกอยางนั่นละ (เสียงเดินไป) บัว.. เราถามจริงๆ เถอะ แลวเธอตองตอบเราจริง ๆ นะ แบบนี้ รูเลยวาจะถามอะไร ตอบเลยดีกวา เราไมไดมีอะไรกับพี่ปนนะ อยางที่เคย บอกนั่นละ เปนเพื่อนสนิทมาก ๆ คนหนึ่งของที่นี่ เขาเปนคนซื่อ แลวก็เปนคนดี ดวย เออ.. เราก็ไดยินขาวอยูเหมือนกัน วาคนสุพรรณเปนคนซื่อ นาคบหาสมาคม แลว คุณปนคนนี้ เขาก็หนาตาดีดวยนะ หุนสมารทใชไดทีเดียวละ เสียแตผิวคล้ําไป หนอย แตเราก็คิดกับเขาแคเพื่อนเทานั้นเอง แตเราก็เอาหัวเปนประกันไดเลยวา คุณปนคนนี้ เลิฟ เลิฟ เธอแนนอน ชัวร (หัวเราะ) ไมรูซิ ก็ดูวาชอบกล ๆ อยูน ะ แลวนองเธอก็มีอาการวา เลิฟ เลิฟ เขาอยูเหมือนกัน งั้นมั้ง แคท (หัวเราะ) ไมงั้นมั้งหรอก เราวา ชัวรปาดเลยละ (หัวเราะพรอมกัน แลวบัวหยุดหัวเราะทันที) (เสียงตื่นเตน) แคท ๆ ดูนั่นซิ เราวาเราจําไมผิดนะ คุณ คุณ แคท แคท (เสียงดังแบบดีใจ) คุณสรายุ เฮ คุณสรายุ แคท เรียกเขาทําไมละ เราไมอยากพบเขา ทําไม มันอะไร โอย คุณศรุตก็มาดวย (เสียงดัง) คุณศรุต ทางนี้คะ เพลงตื่นเตน แลวหยุด

7

ศรุต แคท สรา บัว แคท บัว ศรุต สรา ศรุต สรา แคท สรา ศรุต สรา ปน แคท สรา ศรุต แคท

(เสียงเดินเขามา) สวัสดีครับคุณแคท คะ ๆ สวัสดีคะ โลกกลมจังเลยนะ ไมนึกวาจะไดเจอคุณทั้งสองที่นี่ ผมชวนพี่ศรุตเขามาพักผอนสมองบาง ไปเผชิญกับเรื่องเครียด ๆ มาเยอะ เลยอยาก มาดูปลาแกเซ็ง สวัสดีครับคุณ.... หมูนี้ไมเห็นคุณไปทานสเตกที่รานเลย (เสียงพรา) ขอตัวกอนนะคะ อาว.. บัวจะไปไหนละ เขาหองน้ําคะ ขอโทษ (เสียงเดินไปเร็ว) เอ.. ผมวาดูเหมือนผมจะเคยพบเพื่อนคุณแคทคนนี้ที่ไหนนะ ก็ที่สนามบินไงละพี่ศรุต เออ ใช ๆ นึกออกแลว วันนั้นไมรูวาใครชนใครเหมือนกัน แตคุณคนนี้ลมลง คง จะเจ็บเหมือนกัน ออ ผมนึกไดแลวละ ถางั้นคุณคนนี้.... เธอชื่อเลนวาบัว สวนชื่อจริงตามบัตรประชาชน เธอชื่อ บงกช คะ จะเรียกเธอวาคุณ บงกชก็ไดนะคะ (หัวเราะ) เธอชื่อเลนวาบัวหรือครับ ไมใช.... อะไร.. เปลา ๆ ครับ เปลาครับ ไมมีอะไรหรอก (เสียงเดินเขามา) น้ํามาแลวครับ อาว เอะบัวหายไปไหนละครับคุณแคท บัวไปหองน้ําคะ ออ.. คุณแคทมากันหลายหรือครับ ถางั้นผมขอตัวกอน จะธุระใหแมหญิงอีกหลาย แหง พี่ศรุตเขาเครียดก็เลยพาเขามาพักสมองประเดี๋ยวนึง ไปกอนนะครับ เที่ยวใหสนุกนะครับคุณแคท ขอบคุณคะ (เสียงเดินไป) เพลงคั่น

8

แคท บัว แคท บัว ปน แคท ปน แคท ปน บัว แคท ปน บัว ปน บัว

(เสียงรถแลนคลอ) บัว เธอเปนอะไรหรือเปลา ทําไมหนาไมคอยดีเลย ทาทางเหมือนคนหมดสนุก อืมม ก็หมดสนุกจริง ๆ แหละ เพราะเจอคุณสราใชไม งั้นมั้ง เราก็บอกเธอแลวนี่ วาเราไมอยากเจอเขาอีก ผูชายสองคนนั่นเหรอ เขาเปนเพื่อนบัวหรือ หุนไฮโซดวยกันทั้งคู ไมใชเพื่อนบัวหรอก เพื่อนแคทเองแหละ แลวรูจักบัวดวยเหรอ ก็เพียงแตเคยเห็นหนากัน ยังไมแคยพูดคุยกันเลย อีกหนอยก็คงจะไดรูจักกันหรอก เพราะบานเรากับเขาอยูติดกันเลย แลวบัวเปนอะไรไป ทําไมตองอารมณเสียดวย อยารูเลย ใช เรื่องมันแลวไปแลว และมันก็คงไมเกิดขึ้นอีก นี่พูดอะไรกัน ผมยิ่งไมเขาใจใหญเลย แลวพี่ปนจะเขาใจไปทําไมกัน มันไมใชเรื่องของพี่ปนซักหนอย (ขุน) ออ งัน้ ก็แสดงวามันเปนเรื่องของบัว กับผูชายสองคนนั่น เทานั้น แคนี้ก็ตองอารมณเสียดวย (มีเสียงแบบเรงเครื่องรถดังแรง) เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

ศรุต สรา ศรุต สรา ศรุต

(เสียงรถแลนคลอ) สรายุ เมื่อตะกี้พี่ไมเขาใจเรื่องที่นายคุยกับคุณแคทเลย ดูนายพูดเหมือนมีอะไรยังงั้น ละ (หัวเราะ) นึกแลววาพี่ศรุตตองสงสัย เห็นหนานิ่วคิ้วขมวดเชียว แลวมันคืออะไรกัน พี่ศรุตจําไมไดหรือ ผูหญิงที่เปนเพื่อนกับคุณแคทนะ เราเคยเจอเธอที่ไหน ก็กําลังนึกอยูเหมือนกัน

9

สรา ศรุต สรา

ศรุต สรา ศรุต

สรา

ศรุต สรา ศรุต สรา ศรุต สรา ศรุต สรา ศรุต

สนามบินไง วันที่พวกเราไปรับพี่ศรุตกลับนั่นละ มีเสียงผูหญิงคนนึงลอยตามลมมา เรียกเธอวา อีหมา (หัวเราะ) ออ.... นึกออกแลว นึกออกแลว เออ ใช ใชจริง ๆ ดวย แตวนั นั้นพวกเราเสีย มารยาทไปหนอยนะที่พากันหัวเราะลั่นไปหมด แลวเธอก็เลยเดินมาชนพี่ ผมไดเจอเธออีกตอนที่เธอมาทานสเตกกับคุณแคท แตก็นึกไมออกเหมือนกันวาเคย เจอกันที่ไหน ตอนขับรถกลับบานพอดีมีเด็กมาขายพวงมาลัย แมของเด็กตะโกน เรียกวาอีหมาเหมือนกัน ยายศศิก็เลยนึกออก มินา นายถึงไมกลาพูดคํานี้ใหคุณแคทฟง ผมก็ไมแนใจเหมือนกันวาเราจําเขาได แตเขาจะจําเราไดหรือเปลา แตพี่วา เขาตองจําเราไดเหมือนกันนะ ไมอยางนั้น เขาจะหนาเปลี่ยนสีไปหรือ แลว เขาก็ลุกหนีเราไปดื้อ ๆ ดวย ไอการที่เขาบอกวาจะไปเขาหองน้ํานะ เปนขออางที่ เขาจะไปใหพนหนาเรามากกวา ผมวา ผูหญิงคนนี้ตองเปนคนสุพรรณแนนอน เพราะคําวาอีหมา ผมเคยไดยินนาย พอหลุดคํานี้ออกมาบอย ๆ แลวพอหลุดออกมาทีไร แมหญิงก็จะแวดเปนนกหวีด แสบแกวหูใหพวกเราไดยินทุกที อืมม พี่ก็ไมรูเหมือนกัน ชางเถอะ อยาไปใสใจกับเรื่องนี้เลย แตเธอก็สวยไมเบานะพี่ศรุต เอะ นองเราก็เจาชูเปนเหมือนกันนะนี่ ผูชายนะคราบ ผมเปนผูชายนะคราบ (หัวเราะพรอมกัน) แลวพูดแบบนี้ แสดงวาคุณคัทลียาไมไดอยูในสายตาของนายแลวละซี โอย นั่นนะเขาไปนั่งอยูกลางใจผมมานานแลวละ พี่ศรุตรูอยางนี้แลวกรุณาชิดซาย เปดทางใหผมดวยนะครับ โอเค ผูหญิงที่สวย ๆ ในบานเมืองเราก็ยังมีอีกถมเถไปนะ รับรองพี่ไมจั่วไพใบ เดียวกับนายหรอก กรุณาจดจําคําพูดของทานพี่ไวนะขอรับกระผม รับรอง บันทึกไวในสมองทุกถอยคําเลย (หัวเราะพรอมกัน) เพลงคั่น

(จบตอนที่ 5)

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 6 หญิง สรา หญิง ศรุต หญิง ศรุต หญิง ศรุต หญิง ศรุต หญิง ศรุต หญิง

ศรุต หญิง

กลับมาแลวหรือลูก ศรุต ไปถึงไหนมาบางละ ไดเงินมาครบตามจํานวนที่แมบอก ไมลูก ผมขอตัวกอนนะครับ แมหญิง (เสียงเดินไป) อาว ศรุต แมถามนี่ยังไมไดตอบแมเลย จะเดินไปไหน นั่งกอนซิ (ถอนใจ) แมหญิงจะใหผมตอบขอไหนกอนละครับ เอาขอหลังเลย ขอนี้สําคัญสําหรับแมหญิงมากที่สุด ครับ ผมทราบ (เสียงดัง) แมอุน แมอุน ขออะไรเย็นใหคุณศรุตแกวหนึ่ง ดวนดวย ถาทางคุณศรุต จะรอนเอามาก ๆ เหงื่อซึมหนาผากเลย ก็คอนขางจะรอนอยูซักหนอยละครับแมหญิง เพราะงานที่แมหญิงใหผมไปทํานี่มัน ไมไดเยือกเย็นอะไรสําหรับผมเลยแมแตนิดเดียว บอกมาวาไดเงินมาตามที่แมจดไปใหครบไม ไมครบครับ (ไมพอใจ) ไมครบ หมายความวาไง ไปไมเจอพวกมัน หรือวามันมีจะจาย ก็มีเจอบาง ไมเจอบาง แลวก็มีจายบาง ไมมีจายบางนั่นละครับแมหญิง เอะ แลวเจาไมตรีมันไปทํางานของมันแบบไหน มันไมจายก็พากันกลับมาหมด อยางนั้นเหรอ ไอแบบนี้มันตองใชวิธีบีบบังคับ มันถึงจะได เพราะไอเจาลูกหนี้ พวกนี้นะ มันถนัดเรื่องผัดผอนกันมากกวา เวลาที่มันมาขอความชวยเหลือจากเรา เราก็ใหมันไปงาย ๆ แตเวลาที่จะตองชําระดอกดวง มันก็มักจะผลัดโนนผลัดนี่กัน อยูเรื่อย เปนบริษัททวงหนี้มันตองใจแข็ง ปากราย แตใจดีกับคนพวกนี้ไมได แมหญิงเคยไปทวงหนี้ดวยตัวเองหรือเปลาครับ (เสียงสูง) เคย... ทําไมแมจะไมเคย แตคนอยางแมเนี่ย ไมลดตัวลงไปทวงกับไอ พวกรากหญาหรอก แมจะไปเฉพาะไอพวกที่ตนใหญใบหนา

2

ศรุต

หญิง ศรุต หญิง ศรุต หญิง ศรุต หญิง ศรุต

หญิง

ศรุต หญิง ศรุต หญิง

แตวันนี้ที่ผมไปมา มันก็เปนพวกรากหญาอยางที่แมหญิงวานั่นละ พวกหาเชากินค่ํา ดูพฤติการณแลวผมวานาสงสารมากกวา เพราะบางคน พอเห็นเราไปจอดรถ ก็หนา ซีดเผือดเสียแลว บางคนถึงกับมือไมสั่น น้ําตาคลอเลยทีเดียว ยิ่งพรรค พวกของแมหญิงพากันกรูลงจากรถเขาไปหา เขาก็ตัวสั่นเปนเจาเขาเอาทีเดียว ผมเห็นแลวเวทนาจริง ๆ นี่ไอเจาพวกนั้น มันใหลกู ลงไปดวยหรือ คงไมมีใครบังอาจมาสั่งเจาของบริษัทไดหรอกครับแมหญิง เพียงแตวาผมอยากรูวา ไอวิธีการไปทวงหนี้นะ เขาทวงกันอยางไร แลวในสราลงไปชวยลูกดวยหรือเปลา นั่งหลับอยูบนรถครับ เอะ ไอลูกคนนี้นี่ แมใชใหไปเปนเพื่อนพี่ มันก็นา จะชวยดูแลกันบาง แมเขาใจวา ศรุตยังไมเคยผานงานตรงนี้มากอน แตสรานะเคยไปมาแลว แลวไดผลไมละครับ เชอะ... มันก็อีหรอบเดียวแบบเรานั่นละ กลับมาถึงบานก็อางวา ผมมันเจาของรานส เตกนะครับ ไมใชเจาของบริษัททวงหนี้ ผมเขาใจคําพูดของนองดี แตก็ของใจอยากจะเรียนถามแมหญิงวา ธรรมดาแลว บริษัทรับทวงหนี้ เขาจะใหวิธีการสงจดหมาย และโทรติดตามเพื่อใหลูกหนี้ชําระหนี้ ตามกําหนดนี่ครับ ถาไมจริง ๆ ถึงจะสงพนักงานออกไปหาลูกหนี้ ไมใชหรือ ก็ใช แตศรุตไมเขาใจหรอกวา บริษัทของแมเนี่ย รับจางทวงหนี้ ทั้งในและนอก ระบบ ไอในระบบนี่เรารับจางติดตามหนี้โดยทั่วไปทําอยางถูกตองตามกฎหมาย แตนอกระบบมันก็ตองมีวิธีการทวงที่แตกตางออกไป หมายความวาที่แมหญิงทําอยูนี่มันเปนเรื่องผิดกฎหมาย ก็ใช แตคนที่เปนลูกหนี้ เขาก็ยินยอมตามขอตกลงกอนที่จะทําสัญญายืมเงินนะ แม ก็ไมเคยมีปญหาอะไรเดือดรอนนี่ ผมอยากใหแมหญิงรับจางทวงหนี้ในระบบอยางเดียวไมไดหรือครับ แมหญิงจะได ไมมีบาปกรรมติดตัว (เสียงดัง ไมพอใจ) นี่แกวาแมทําบาปหรือ ศรุต รูไ วซะดวยนะ วาที่แมทําแบบนี้นะ ก็เพราะแมทําบุญชวยผูคนที่เขาตกทุกขไดยาก

3

ศรุต หญิง

ศรุต

ถาแมหญิงใหเขากูไป โดยคิดดอกเบี้ยอัตราเดียวกับธนาคารจะไมมีกวาหรือครับ โอย.. ถาชั้นเหมือนอยางที่แกพูดเนี่ย แลวชั้นจะรวยอยางนี้เรอะ ชั้นคงไมมีบานชอง ใหญโตมโหฬารอยางนี้ แลวชั้นก็คงไมมีปญญาสงพวกแกใหไปเรียกนอก ไอพวกที่ไปกับแกเนี่ย มันก็ไมมีหัวคิด แบบนี้ฉันตองไปอบรมสั่งสอนมันดวย ตัวเองแลว ถาขืนใจออนเปนขี้ผึ้งโดนไฟลนแบบนี้ ก็อยามาทํางานที่บริษัทนี้เลย (เสียงเดินแรง ๆ ออกไป) (ถอนใจยาว) เพลงคั่น

กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง

ศรุต กรุง ศรุต กรุง

เปนไงลูก ศรุต ถูกหวยมาหรือไง รางวัลที่หนึ่งเลยละครับ นายพอ ไมไดเงินกลับมาตามที่แมหญิงเขาสั่งละซี ผมเบื่อแลว ผมไมอยากทํางานบริษัทแมหญิงแลว อะไร เพิ่งไปทําไดสองอาทิตย เบื่อซะแลวหรือ งานของแมหญิงนะงานสบายจะ ตาย แลวทําไมนายพอไมทําดูบางละครับ ทํา... ศรุตคิดวาพอไมไดทําหรือ แมหญิงเขาคงไมใหพอนั่งกินนอนกินอยูกับบาน เฉย ๆ หรอก หนาที่ของพอนะ เขาชี้นิ้วบงการมาวาใหออกไปหาลูกคาใหเขา เราก็ ตองไป ที่ศรุตเห็นวาพออยูเฉย ๆ ในระยะนี้นะ ก็เพราะลูกคาของแมหญิงเขามีเต็ม โควตาอยูนะซี ขาดเมื่อไหร เขาก็กระดิกนิ้วเรียกพอนั่นละ แลวนายพอไปติดตอคนแถวไหนครับ อะ ๆ พอมันคน ต.จ.ว พอก็ตองไปหากับพวกรากหญานั่นละ ความจริงเรานาจะทําบริษัทที่ทําธุรกิจแบบอื่นมากกวา อยางเจาของบานคัทลียาหลัง นี้ไง นายพอเคยบอกผมวาเขาทําบริษัทสงออกไมใชหรือครับ ใช พอก็ยังชืน่ ชมเขาอยูเหมือนกัน ยิง่ ทานนายพลไปเปดธุรกิจทํารีสอรทที่เมือง กาญจน พอยิ่งชื่นชมเขาเขาไปใหญ เพราะงานที่เขาทําเปนงานที่ระบบการเงิน หมุนเวียนอยูตลอดเวลา ดีกวางานที่แมหญิงเขาทําดวยซ้ําไป

4

ศรุต กรุง ศรุต กรุง

นายพอเคยแนะนําแมหญิงอยางที่พูดนี่บางหรือเปลาครับ (หัวเราะ) ขืนพูด ก็คงจะฟาผาโดยไมมีเคาฝนนั่นละ ไป ไป ไปนอนเถอะลูก กลับมาเหนื่อย ๆ ถามันไมไหวยัง ทีหลังก็นั่งมันอยูในบริษัทอยางเดียว ผมกําลังคิดวา ผมอาจจะยื่นใบลาออกดวยซ้ํา (หัวเราะแคน ๆ แลวเสียงเดินไป) (เสียงถอนใจยาว) (คิด) พอมันคิดผิดไปเองลูกเอย มาถึงขนาดนี้ มันก็ดิ้นไมหลุด เสียแลว ก็สูเวร สูกรรมกันไปก็แลวกัน เฮอ... เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

ปน บัว ปน แคท ปน บัว แคท ปน แคท ปน แคท บัว แคท ปน แคท

บัวจา บัวจะกลับกรุงเทพเมื่อไหร วันจันทรนี่แหละจะ พี่อยากไปกรุงเทพกับบัวจังเลย อยากไปดูวาบัวจะมีใครมาจีบหรือเปลานะซี ใชไมละ (หัวเราะเขิน ๆ) เปลาหรอกครับ ผมเพียงกําลังคิดวา ผมอยากจะไปเรียนวิชาชีพที่ กรุงเทพบาง (หัวเราะ) นึกยังไงเนี่ย ถึงจะอยากไปเรียนวิชาชีพขึ้นมา คุณปนคิดวาจะไปเรียนที่ไหน แลวเรียนวิชาเกี่ยวกับอะไรคะ เกี่ยวกับการซอมเครื่องยนตนี่แหละครับ ผมชอบมากเลย ไอมอของผมมันตาย ผม ก็ไมมีปญญาแก (รีบขัด) อาว มันเปนอะไรตายละคุณปน อยู ๆ มันก็ตายนะคับ ผมแกเทาไหร ๆ มันก็ไมฟนซักที ทําไมไมตามสัตวแพทยมาดูละ (รีบขัด) เดี๋ยว ๆ แคท นี่เธอคิดวาไอมอมันคืออะไรเหรอ อาว ก็วัวไง ไมวัวก็ควายละ (หัวเราะดังลั่น) ไมใชครับ ไอมอเนี่ย ผมหมายถึงมอเตอรไซดครับ ผมเรียกมันวา ไอมอ เพลง.... หนาแตกเลยฉัน แลวบัวก็ไมบอกนั่งยิ้มแฉงอยูได

5

บัว ปน แคท บัว แคท บัว แคท ปน

แคท บัว แคท บัว แคท ปน

บุญ ทุกคน

อาว เราก็ยังไมรูเลยวาเธอคิดวาเปนอะไร แลวยังไงละพี่ปน ที่อยากจะไปเรียนซอม เครื่องยนตนะ เพื่อจะเอาไวชวยไอมอของพี่ใชไมละ เฮอ... พี่มันคิดไปหลายกิโลเลยละบัวเอย จากนี่ไปถึงเชียงรายไม (หัวเราะ) แคทนี่ก็พูดเลนอยูเรื่อยเลย นี่เขากําลังคุยเปนการเปนงานอยูนะ งั้นก็เชิญประชุมกันตามสบายเลย สงแหวมาเร็ว จะชวยปอกเหรอ อือ ใช ปอกเขาปากไง (หัวเราะ) คุณแคทนี่คุยสนุกดีนะ ผมฟงคุณคุยทีไร อารมณดีทกุ ทีเลย แบบนี้บัวคง ไดหัวเราะทั้งวัน ที่ผมอยากจะเขาไปเรียนซอมเครื่องยนตเนี่ย ผมคิดวาถาเรียนจบ ผมอาจจะขอกูเงินมาทํารานรับซอมรถยนตและมอเตอรไซดที่หนาชุมชนของเรานี่ ละ เออ คิดดีนี่ หนับหนุน หนับหนุน แตเราไมเห็นดวยหรอก เพราะอะไร ก็ตองไปกูเงินเขามา เราไมอยากใหบานพี่ปนเขาตองมีปญหาเหมือนกับบานเรา หรอกนะ ฮื้อ.. เรื่องจิ๊บจอย ถาคุณปนคิดอยากจะกาวหนาแบบนี้ เราสนับสนุนเต็มที่เลยเอางี้ เดี๋ยวกลับไปกรุงเทพแลว เราจะลองสอบถามดูวามีที่ไหนเขาสอนบาง ขอบคุณครับคุณแคท ผมอยากทราบขาวเร็ว ๆ คิดวาเรื่องนี้พอนาจะเห็นดวย ถาได เรื่องยังไงแลว คุณแคทชวยสงขาวใหผมทราบดวยนะครับ ผมจะไดเดินทางไป กรุงเทพทันที (หวน) ทําไม.. ริอานจะไปกรุงเทพ บานเราไมมีที่เรียนหรือไง (พรอมกัน) บุญ ..... เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง (เสียงเดินเขามา)

6

พิม บุญ รวม บุญ รวม บุญ พิม บุญ รวม พิม บุญ รวม

บุญ พิม บุญ พิม บุญ

พิม

อาว บุญไมไดปอกแหวใหแมหรือ ที่ลงนอนนี่ ไมสบายหรือเปลาลูก ปวดหัวนิดหนอย กินยาหรือยังละบุญเอย โอย เปนเองก็หายเองแหละลุงรวม นีล่ ุงรวมก็ไปสงพี่บัวดวยเหมือนกันใชไม ก็สงแคหนาอําเภอนี่แหละ ทําไมเอ็งไมสบายหรือไง ถึงไดไมไปสงพี่เคา เขาก็มีรถมา แลวทําไมจะตองไปสงดวยละ แมกไ็ ปอยูคนนึงแลว แมก็ไปซื้อผลไมใหพี่เขาเอาไปกินที่กรุงเทพนั่นละ พี่ปนก็ไปดวยใชไมละ ไมตองตอบนะ ฉันรูคําตอบอยูแลว เอะ ไอบุญนี่มันอารมณเสียบอยจริงโวย พี่รวมไมชินหรือไง ถามจริง ๆ เถอะลุงรวม ลุงจะปลอยใหพี่ปนเขาเรียนที่กรุงเทพจริง ๆ หรือ ลุงนะไมมีเงินหรอก ก็ทาํ อะไรกอกแกก กอกแกก อยูในชุมชนเรานี่ละ แตถา ไอปนเขาขอหยิบขอยืมเงินจากเพื่อนฝูงได เขาอยาก ไปลุงก็ไมวา เพราะฟงมันพูด แลว มันก็ทําเพื่ออนาคตของตัวมันเอง โตปานนี้แลว ถาไมทํางานใหเปนหลักเปน แหลง ตอไปภายหนาจะมีเงินเลี้ยงลูกเลี้ยงเมียเรอะ ทุกวันนี้มันก็อาศัยรับจางเขาสง ผลิตภัณฑของชาวชุมชนใหลุงไปวัน ๆ มันก็อยูไ ดแบบพอเพียงนั่นละ ถางั้น แมจะวายังไง ถาฉันคิดจะไปหางานทําที่กรุงเทพบาง เอ็งจะไปทํางานที่หนาย...... พี่ฉันทํางานที่ไหน ฉันก็จะไปที่นั่นแหละ แตความรูของเอ็ง..... (โกรธ) ฉันก็ไมมีปญญาเพราะเรื่องนี้แหละ แตขอใหรูเถอะ วาฉันทํางานไดทุก อยางนั่นละ ยกเวนไองานปอกแหวที่ฉันตองจําใจทําอยูทุกวันนี้ (กระแทกเสียง) มันเบื่อ เบื๊อ เบื่อ (เสียงเหวี่ยงกะละมังดังโครม) (ตกใจ) ไอบุญ อะไรของเอ็งวะนี่ ผีเขาหรือไงฮา.. เพลงดังแลวเบา

รวม

ไอบุญ แบบนี้มันไมงามแลวนะโวย

7

พิม รวม บุญ พิม

รวม

พิม

รวม

พิม รวม

พิม รวม

(เครือ) เอ็งมาแสดงกิริยาอะไรแบบนี้ตอหนาลุงรวมไดยังไง ขอโทษลุงเดี๋ยวนี้นะ ไมใช ๆ เอ็งนะตองขอโทษแมของเอ็ง ไมใชขา เอ็งเปนลูก ไมสมควรที่จะแสดง กิริยาแบบนี้กับพอแม เอ็งกราบขอโทษแมเอ็งเสีย ลุงรวมไปตั้งธรรมาศเทศนที่วัดเถอะ ฉันไมอยากฟงอะไรทั้งหมด (เสียงเดินไป) (รองไห) พี่รวมดูนะ ดูฤทธิ์ไอบุญมันมั่ง มันคอยจะคิดอยูแตวาฉันไมยุติธรรมกับ มัน เรื่องสงเสียไอบัวใหไปเรียนนอก ก็เพราะฉันมีเรื่องเจ็บใจที่มันฝงลึกอยูขางใน ฉันไมอยากจะพูดใหใครฟง แมพิมอยาคิดมากเลย บุญมันยังเด็ก มันก็พูดอะไรโพลงพลางแบบนี้แหละ เวลาไอ ปนมันโมโห มันก็ไมตางกันเทาไหร เดี๋ยวมันอารมณดีมันก็คงมาขอโทษแมพิมเอง แหละ ฉันวาถาไอบุญมันอยากไปหางานทํา แมพิมก็ลองปลอยใหมันไป ถาไปเจองานหนักละ มันเปนโรคหัวใจอยูนะ มันจะไมเปนอันตรายตอตัวมันหรือ ฉันถึงอยากใหมันทํางานบานเบา ๆ มากกวา ฉันไมแนใจเลยวาบุญมันจะทํางาน อยางอื่นได เฮอ... เปนพอแมเขา มันก็อยางนี้ละแมพิม ลูกมันจะเห็นหรือเปลา วาเรารักมัน หวงมันแคไหน ฉันจะแนะใหวา ถาไอบัวมันมาคราวหนา แมพิมก็ลองปรึกษากับ บัวมันดู ฉันคงไมตองรอใหมันมาหรอก มันใหไอนี่ฉันไว (เสียงดีใจ) มือถือหรือนั่น โอ วิเศษ วิเศษ มาก นี่หละ เปนเครื่องมือสื่อสารที่ วิเศษที่สุดในขณะนี้ แมพิมจะหายเหงาก็คราวนี้ละ ลองคุยกันดูนะ แมลูกปรึกษา กันไวก็แลวกัน ไดเรื่องยังไงก็บอกฉันบาง ชวยกันไดก็จะไดชวยกันไป ฉันขอบใจพี่รวมเหลือเกิน พี่รวมเปนหัวหนาชุมชนที่ดีที่สุดสําหรับลูกบาน แบบนี้แหละ ลูกบานถึงไดรักพี่รวมเปนแถว ๆ เออ... ก็นี่ละ มันถึงทําใหฉันมีพลังแรงใจที่จะทํางานตอไปยังไงละ เราไมทิ้งกันอยู แลว ยังไง ๆ เรากอคนบานเดียวกัน (หัวเราะ) เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

8

ปน พิม ปน พิม ปน พิม ปน พิม ปน พิม ปน พิม ปน

พิม ปน พิม ปน พิม ปน

(มีเสียงวิ่งเขามา) (กระหืดกระหอบ) นาพิม นาพิม นาพิมอยูไหน กําลังทําปลาอยูขางหลังบานนี่ ตั้งใจวาเย็นนี้จะแกงสมหนอไมดองซักหมอนึง เอ็งมาก็ดีแลว รอหนอยนะ ขาจะฝากไปใหพี่รวมเขาดวย แหม... ลาภปากละซีเนี่ย ของโปรดเลยนะนา (เสียงเบา) แลวนี่นางรายมันหายไป ไหนละนาพิม โนนแนะ เห็นเดินไปบานทิดเชื่อมเขาโนนแนะ คงไปคุยกับไอชิดเพื่อนมันละมั้ง มีอะไรหรือพอปน อยากเจอมันก็ตามไปซิ เปลาหรอก มันไมอยูก็ดีแลวละ ฉันไมแนใจวาเรื่องที่ฉันจะบอกนาพิมเนี่ย มันจะ เปนขาวดีหรือขาวรายกันแน นาพิมฟงแลวก็เหยียบๆ ไวกอนก็แลวกัน เออ ๆ ขาจะเหยียบไว ขาวอะไรละ ฉันไดรับจดหมายจากคุณแคทแลวละ (เสียงดีใจ) เหรอ เขาวายังไงละ เรื่องที่เรียนใชไม ใชจะ นี่ไงเขาสงรายละเอียดมาใหฉัน พอแกอานดูแลวแกยังพอใจเลย ฉันคิดวาฉัน จะไปเรียนที่นี่ละ โรงเรียนอะไรละ โรงเรียนพระดาบส หา.... โรงเรียนวัดเหรอ (หัวเราะ) ไมใชหรอกนาพิม โรงเรียนนี้ เปนโครงการตามกระแสพระราชดําริของ สมเด็จพระเจาอยูหัว ฉันอานดูแลวฉันพอใจมากเลย และคิดวาจะไปหาคุณแคท เพราะเขาจะพาฉันไปสมัครเรียนเอง แลวเอ็งจะเรียนไดยังไง จะไปพักอยูที่ไหน เขามีที่พักใหเราอยูจะ เออ... ก็ดีนะซี โอย.. สาธุ พอหลวงของเราทานชางมีน้ําพระทัยประเสริฐแท ๆ ชวยเหลือประชาชนชาวไทยอยูตลอดเวลา ขอใหพระองคมีพระชนมมายุยิ่งยืนนานเถิด นาดีใจดวยจริง ๆ นะปน เอ็งจะไปเรียนกี่ปละ ในรายละเอียดนี่เขาบอกวา เรียนแคปเดียว แตมีเงื่อนไขวาเราตองปรนนิบัติ

9

พิม ปน

ครูอาจารยแลวก็ตองเปนคนดี ตั้งใจเรียน ชวยเหลือโรงเรียนเปนการตอบแทน เทากับสอนใหเรามีความกตัญูรูคุณตอครูผูสอนนั่นละ บุญของเอ็งแลวปนเอย นาขออวยพรใหปนประสบความสําเร็จดังใจหวังทุกประการ นะลูก ขอบคุณมากจะนาพิม บัวมันก็คงจะดีใจนะ ที่ฉันจะไดมีอาชีพมั่นคง สรางฐานะ ใหกับตัวเองไดเสียที ความหวังของฉันที่จะมีอูซอมรถเปนของตัวเอง กําลังจะเปน ความจริงแลว ฉันดีใจ ฉันดีใจเหลือเกิน (หัวเราะ) เพลงคั่น

บุญ พิม บุญ พิม บุญ พิม บุญ พิม บุญ พิม

บุญ พิม บุญ

(เครือ) แลวนี่พี่ปนเขาจะไปหาพี่แคทเมื่อไหรละแม แมก็ไมรูเหมือนกัน แมคิดวาพี่ปนเขาจะไปเรียนจริง ๆ หรือ อาว... แลวเอ็งคิดวาเขาจะไปไหนละ ไอปนนะ มันเปนคนที่มุงมั่นนะ มันจะทํา อะไรมันก็จะทําใหได และตองสําเร็จดวย แมรูจักนิสัยปนมันดี แมรักพี่ปนมากใชไม แมก็รักทุกคนที่เขาดีกับเรานั่นละ แตกอไมไดรักมากไปกวาลูกหรอก แตฉันดูวาแมออกจะรักพี่ปนเปนกรณีพิเศษอยูนะ จับจองไวเปนลูกเขยเลยซิ เอะ เอ็งนี่มันพูดจาพาล ๆ ยังไงชอบกล อยูดี ๆ ก็มาขวางลําเอาดื้อ ๆ อยางนี้ จะไปรูเรอะ เห็นแมชมนักชมหนานี่ ของไวใหพี่บัวก็แลวกัน เอ็งนี่พูดยังไงวะ นี่เราเปนผูหญิงนะ จะมีหนาไปจับจองผูชายคนไหนไดละ อะไรอะไรมันก็ตองเก็บไวในใจทั้งนั้นแหละ อยาแสดงออกนอกหนาเกินไปนัก มันจะไมงาม คนเขาจะเอาไปนินทาวารายเราได เอาละ เริ่มแวะมาทางฉันละ ขาก็วาโดยรวมไปอยางนั้นละ ไมไดเจาะจงวาใครหรอก โอย เบื่อ อีกหนอยเพื่อนฉันในหมูบานก็คงจะติดปกบินไปอยูกรุงเทพกันหมด เมื่อไหรจะถึงคราวฉันบางก็ไมรู เจาประคูณ ขอใหคุณพระคุณเจา ชวยใหฉันได เปนสาวชาวกรุง นุงกระโปรงสั้น ๆ โชวสะดือกับเขาบางเหอะ

10

พิม บุญ พิม

พิม บุญ พิม

(เสียงดุ) นั่นเอ็งพูดอะไรของเอ็งวะไอบุญ อาว ก็แมไมเห็นหรือวาสาวกรุงเทพเขาแตงตัวกันยังไง เขา เอ็งจําเอาไวก็แลวกัน วาเอ็งนะ เปนสาวสุพรรณ ยังไง ๆ ก็อยาลืมบานเกิดของเอ็งก็ แลวกัน (เสียงรถแลนมาจอด) เอ็งดูซิวาใครมา ไดยินเสียงรถมาจอดหนาบานนะ (ตกใจ เสียงสั่น) แม ไอฮั้วมา ไอฮั้วมา แม หา.. ไอฮั้วมาหรือ เพลงตื่นเตนดัง จบตอนที่ 6

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 7

ฮั้ว บุญ ฮั้ว บุญ ฮั้ว พิม ฮั้ว พิม ฮั้ว

พิม ฮั้ว พิม บุญ ฮั้ว

บุญ ฮั้ว

(ยอนความเดิมนิดหนอย) (หัวเราะกวน ๆ) เปนอะไรไปนาพิม เห็นหนาฉันเขา ยังกะโดนผีหลอกที่เดียวนะ ยิ่งกวาผีอีก นึกวาเปรตมาจากนรก (หัวเราะ) แหม.. ลูกนาพิมนี่ปากเปราะจริง ๆ นะ แบบนี้เปนผูชายหนอยไมได ทําไม.. เอ็งจะทําอะไรขา ก็ตอยเอ็งติดขางฝา แลวก็ดึงออกมากระทืบ ๆ ซ้ํา นะซี พอ พอ พอ บุญเอ็งเขาไปขางในเลย เฮย.. จะฟงอยูก็ไดนะ ไมรังเกียจหรอก มีสาว ๆ นั่งฟงอยู จะไดมีอารมณอัน สุนทรี พูดจาตาอั้วกันหนอย พอฮั้วมาทวงคาดอกใชไม อะ นาพิมก็รูนี่ ไมนาถามเลย แลวก็ไมนาที่จะใหฉันตองมาแบบนี้ดวย รูไม มันเปลืองคาน้ํามันรถ น้ํามันยิ่งแพง ๆ อยู แบบนี้มันตองบอกใหเตี่ย เพิ่มคาดอกซะละมั้ง เพิ่งเลยมาแควันเดียวเอง ของพรรณนี้มันก็ตองตรงเวลากันหนอย เวลาที่นาพิมไปเอา เตี่ยไมเคยผลัดเลยวา พรุงนี้ใหมาเอา นาพิมไมรักษาคําพูดเองนี่ เดี๋ยวใหฉันไปเก็บเงินคาปอกแหวกอน แลวฉันจะเลยไปใหที่ราน เก็บไปรูวาเทาไหร ๆ กลายเปนดอกไปหมด แลวแบบนี้เมื่อไรมันจะหมดเงินตน เสียทีละ อาว... บุญไมรูเหรอ วาตนหนี้เนี่ย มันเปนตนไมที่งดงามไปดวยดอกที่สวยงามเสมอ ฉันจะบอกใหนาพิมรูไวเสียกอนนะ ถาวันนี้นาพิมไมเอาคาดอกไปสง เปนเรื่องแน รับรองงานเขาแนนอน สันดานนักเลงแบบนี้ ไมอยากใหมาเหยียบบานนักหรอก แลวเอ็งคิดวาคนอยางขา อยากจะมาเหยียบบานเอ็งนักเหรอ

2

พิม ฮั้ว พิม ฮั้ว ปน ฮั้ว พิม

เออ เออ อยามาตอลอตอเถียงกันเลยวะ ฉันกําลังพยายามจะหาเงินตนไปสงคืนให หมด ๆ เสียทีเหมือนกัน อยานึกวาฉันไมเบื่อ แสดงวานาพิมอยากจะหมดหนี้เร็ว ๆ ใชไม ก็มีใครบางละที่ไมอยากจะหมดหนี้นะ งั้นฉันแนะใหนิดนึงเอาไม ถานาพิมอยากจะหมดหนี้ไว ๆ ก็ยกไอบุญใหมาเปนเมีย ฉันซี แตไมใชเมียแตงนะ แคเมียหักหนี้เทานั้นเอง ตกลงไม (หัวเราะลั่น) (เสียงตอย) (เสียงโกรธดัง) นี่แนะไอฮั้ว นี่ละ คําตอบของขา และนาพิม (เสียงรอง) โอย.... ไอปน มึงตอยกู (ตกใจ) ขอที ขอที พี่ปน พอแลว ๆ อยามีเรื่องมีราวกันเลย เพลงตื่นเตนดัง แลวหยุด

ฮั้ว ปน ฮั้ว ปน ฮั้ว ปน ฮั้ว

ไอปน มึงทํากูปากแตก กูจะใหตํารวจมาจับมึง กูก็จะใหตํารวจจับมึงเหมือนกัน ขอหาอะไรวะ ก็มึงดูถูกดูหมิ่นนาพิมกับไอบุญนี่ไง แลวเตี่ยมึงก็เปนเจาหนี้นอกระบบ ถาตํารวจรูเขา เตี่ยมึงก็โดนดวย มึงอยากจะเสี่ยงดูไมละ มึงยังรูจักกูนอยไปแลวไอปน คนอยางไอฮั้ว ลองอยากไดอะไรมันก็ตองไดเสมอ ฝากไวกอนเถอะมึง มึงจะมาเอาคืนเมื่อไหร ก็บอกกูแลวกัน กูเอาคืนแนไอปน (เสียงเดินไปอยางแรง) (เสียงรถแลนไป) เพลงคั่น

พิม ปน บุญ

(เสียงรอนใจ) ปนไมนาอารมณรอนแบบนี้เลย มีเรื่องกับใครไมมี ไปมีกับไอฮั้ว รู ๆ กันอยู มันอันธพาลทั้งพอทั้งลูก เรื่องเล็กก็จะกลายเปนเรื่องใหญไปหรอก โอย ฉันไมกลัวหรอกนาพิม เอาไงเอากันอยูแลว ถามันอยากจะมีเรื่องกับฉัน ก็ใหมันตามไปที่กรุงเทพแลวกัน ปลอยใหมันมาดูถูกกันอยูได นี่พี่ปน จะไปกรุงเทพแลวเหรอ พี่แคทเขามารับที่ไหนละ

3

ปน พิม ปน บุญ ปน พิม ปน บุญ ปน พิม ปน พิม บุญ ปน บุญ

ขานัดเจอเขาที่ขนสงที่กรุงเทพนั่นละ พี่รวมไปสงเอ็งหรือเปลา นาพิมเห็นฉันเด็กขนาดนั้นเลยเหรอ ฉันเคยเขากรุงเทพอยูบอย ๆ นะ นี่คงจะตื่นเตนจนใจเตนโครมครามละซิ เดี๋ยวก็ไดเห็นหนาพี่บัวแลวนี่ มันไปเกี่ยวอะไรกับบัววะ บัวก็ทํางานของมันไป คุณแคทเขาก็มารับขาคนเดียว เขาจะพาขาไปที่โรงเรียนเลย ตั้งหนาตั้งตาเรียนก็แลวกันนะปน เอ็งจะไดกลับมาเปนเจาของรานซอมรถที่ชุมชน ของเรา ฉันก็ไดแตฝนไวเทานั้นแหละ ยังไมรคู วามฝนจะเปนจริงหรือเปลา แตขอใหไดมี ความรูติดตัวไวกอนก็พอใจแลว (กระแทกเสียง) ฮี.. เผลอ ๆ ก็ไดทั้งความรู ทั้งเมีย ติดตัวกลับมานั่นแหละ งั้นมั้ง (หัวเราะ) นาพิม ฉันไปกอนนะ เออ เดินทางโดยปลอดภัยนะ โชคดีนะลูก ขอใหเอ็งสมปรารถนาทุกประการ คุณพระคุมครองนะ สมพรปากจะ นาพิม .... บุญ พี่ไปละนะ ฝากดูแลพอดวยนะ พอแกก็อยูคนเดียว เหมือนกัน เรื่องนั้นเอ็งไมตองหวง ชุมชนเรามีน้ําใจกันอยูแลว ไมมีใครทอดทิ้งพี่รวมหรอก (เครือ) มีเวลาก็กลับมาเยี่ยมบานบางก็แลวกัน เอานา มีเวลาเมื่อไหรพี่จะกลับมาทันที ไปแลวนะบุญ (เสียงเดินไป) (รองไห) พี่ปน... โชคดีนะ เพลงคั่น แลวคลอเศรา

พิม

บุญ

นี่บุญจะรองไหรองหมไปถึงไหนวะ ปนมันไมจากไปไกลซักหนอย เห็นแบบนี้ แลวแมก็พลอยไมสบายใจไปดวย เอ็งนี่รักไอปนมันเอามาก ๆ เลยนะ รูตวั บางหรือ เปลา ฉันก็แคใจหายนิดหนอยเทานั้นแหละ พี่บัวไปไมเทาไหร พี่ปนก็มาจากไปอีก

4

พิม บุญ พิม

บุญ พิม

บุญ

ฉันก็อยากจะไปหางานทําที่กรุงเทพอยูเหมือนกัน อยูทางนี้รายไดจากการสาน กระบุงสานตระกราสงใหโอทอป มันก็ไมเทาไหร แมก็ยังมีหนี้สินอยูมากมาย ถาฉันจะหางานทําอีกซักแรง ที่มันไดเงินมากกวา ก็คงจะดีกวานี้ แตเอ็งมันสุขภาพไมแข็งแรง แมก็เปนหวงอยู ฉันบอกตรง ๆ นะแม ฉันฟงไอฮั้วมันขูเมื่อตะกี้ ฉันก็ใจไมดีเหมือนกัน มันตองกลับมาอีกแน คนอยางไอฮั้วมันเอาจริงอยูแลว เออ แมก็คิดอยูเหมือนกัน เอ็งกินขาวกินปลาเสียกอนเถิด แมจะลองไปปรึกษา พี่รวมเขาดูกอน วาจะทํายังไงกับเรื่องนี้ดี อยาคิดอะไรมากนะลูก ถาพี่รวมเขาลง ความเห็นวา ควรใหเอ็งไป แมก็จะโทรคุยกับพี่บัวเขา พี่บัวเขาชวยฉันไดอยูแลวละแม พี่แคทเขาเปนเจาของบริษัทใหญโตอยูแลว ถาเขาคิดจะชวย เขาก็ยอมจะชวยได เออ ๆ เรื่องนี้แมรูดี สําคัญแตวา วันนี้เอ็งกินขาวเสียกอน แกงปลาดุกกับขนมจีน ของโปรดของเอ็งทีเดียวนะ เอ็งยังไมไดกินขาวเลยนี่ อยาทําใหแมกลุมไปมากกวา นี้เลยวะ จะ ๆ งั้นกินขาวกันเถอะ พอแมอิ่มแลว แมไปคุยกับลุงรวมเลยนะ เพลงคั่นแลวเปลี่ยนเพลง

แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว

บัว.. คุยกับใครนะ สายไหมแลว พี่ปน ละซิ ไมใชหรอก เราคุยกับแมนะแคท มีปญหาอะไรเหรอ แมโทรมาเลาวา เจาฮั้วมันมาทวงเงินคาดอก แลวพูดจาดูถูกมาถึงบุญ พี่ปนเขาก็เลยโดดเขาตอยจนปากแตก เออ ๆ รูเรื่องแลว ตะกี้ปนเขาเลาใหฟงแลว ตอนนี้เรามีเพื่อนใหมแลวนะ เราตกลงกับปนวา เราจะเปนซี้กันแลว เออ ดี เห็นดวย พี่ปนเปนคนดีมากเลย ซื่อ และไวใจได แลวนอกจากเรื่องนี้ บัวคุยอะไรกับแมละ แมบอกวา บุญมันกลัวคําขูของเจาฮั้ว ไอคน ๆ นีม้ ันถือวามันมีอิทธิพล

5

แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท

บัว แคท บัว แคท

พอมันร่ํารวยละซิ ก็ทํานองนั้นละ ลูกมันก็เลยพลอยกรางไปดวย แลวแมคิดยังไง แมอยากจะใหบุญเขามาทํางานที่กรุงเทพระยะหนึ่ง ก็ดีนี่ ใหมาทํางานที่บริษัทเราก็ได เราเกรงใจแคทจริง ๆ เราก็มารบกวนแคทอีกคนหนึ่งแลว ยังจะมีนองมาเพิ่มอีก เฮย นี่เราเพื่อนกันหรือเปลาวะ ถาบัวพูดแบบนี้อีกนะ เราโกรธจริง ๆ ดวย (หัวเราะ) ขอโทษจะ ขอโทษ เราขอบคุณมาก ๆ เลยนะ แตบญ ุ มันไมมีความรูซัก เทาไหร แลวจะทํางานในหนาที่อะไรละ เราก็ยัง งง ๆ อยูนะ บุญก็หนาตาดีเหมือนกัน ถาจับมาแตงตัวดี ๆ เขาก็พนักงานของเราไดคนหนึ่ง (เสียงดีใจ) เออ เรานึกออกแลวละ วาจะใหบุญทํางานหนาทีไหน หนาที่อะไรละ ก็เปนพนักงานเดินเอกสารภายในบริษัทไงละ ไมเหนื่อยมากดวย ไมตองใชความรู อะไรมากมาย หนาตาดี แตงตัวดี อานออกเขียนได ก็เปนอันวาใชได (เสียงดีใจ) ขอบคุณ ขอบคุณแคทจริง ๆ เราจะไมลืมบุญคุณของแคทเลย การชวยเหลือเพื่อนมนุษย เราไมถือวามีบุญคุณตอกันหรอก เพราะเราก็ไดบุญเต็ม หัวใจแลว วาแตจะไปรับบุญมาเมื่อไหรละ เราวาเร็วหนอยก็ดีนะ เดี๋ยวเจาฮั้วจะมา ขมเหงรังแกบุญมันเสียกอน มันจะสายเกินแก เออ.. ถางั้นพรุงนี้เราจะลางานแคทวันหนึ่งนะ จะไปรับเองหรือ เราเกรงใจแคท ทําไมจะตองเกรงใจดวย จากกรุงเทพไปสุพรรณแคนี้เอง บอกแมเลยพรุงนี้เย็น เราจะไปกินตมสมปลามา ใหแมชวยทําดวยแลวกัน เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

หญิง

(เสียงเดินเขามา) ออ.. อยูบานหรอกหรือนี่ นึกวาไมมีใครอยู บานชองเงียบเชียบ ไปหมด ไง.. สบายดีหรือ

6

พิม หญิง พิม หญิง พิม หญิง พิม หญิง พิม หญิง

พิม หญิง พิม หญิง

ก็เรื่อย ๆ กี่ป กี่ชาติ เธอก็ดูไมเปลี่ยนแปลงนะ แมพิม พูดจากับฉัน เปนมะนาวหนาแลง อยูเหมือนเดิม มาทําไม ยังไมไดรับธนาณัติเหรอ อาว... ถาไดรับฉันก็คงไมมาถึงนี่หรอก เห็นวามันเกินมาเปนอาทิตยแลว นึกวาฉัน อยากมานักเหรอ รูอยางนี้ก็กลับไปไดแลว ปานนี้คงจะถึงแลวละ ครบตามจํานวนไม ฉันคงไมอยากฟงเสียงดาทอของคุณหญิงนักหรอก รูอยางนี้ก็ดีแลว แลวเนี่ย ลูกเตาหายไปไหนหมดละ ไมจําเปนตองรูหรอก แลวไมคิดจะกูเงินเพิ่มเหรอ จะไดสงลูกไปเรียนนอกซะอีกคนไง อยากใหลกู ไดมีหนามีตาทัดเทียมชาวบานเขาไมใชเหรอ นายเบิ้มเขาเคยดาเธอไววา หนาอยาง เธอ ไมมีวันที่จะเลี้ยงลูกไดดี ไมใชเหรอ (เสียงสั่นแบบโกรธ) ไมตองเอาชื่อคน ๆ นี้มาเอยใหฉันไดยิน แลวคุณหญิงออกไป จากบานฉันเดียวนี้ (หัวเราะเยาะ) นี่แสดงวาแมพิมก็ยังอาลัยไยดีกับพอเบิ้มอยูซีนะ ถึงไมอยากไดยิน แมแตชื่อเสียงเรียงนามของเขา ฉันถือวาคน ๆ นี้ตายไปจากชีวิตของฉันนานแลว ฉันไมรูจักคนชื่อนี้ คุณหญิงไป ไดแลว ก็ได.. ฉันก็ไมอยากจะอยูตรงนี้นักหรอก เหม็นสาบ บรรยากาศแบบนี้มัน บานนอก..บานนอก (หัวเราะแลวเสียงเดินออกไป) เพลงคั่น

รวม พิม

(เสียงตกใจ) แมพิม แมพิม นี่แมพิมเปนอะไรหรือเปลา ทําไมเนื้อตัวเย็นเฉียบอยาง นี้ละ (เสียงสั่น) ฉันเปนลมไปนิดหนอยแหละพี่รวม

7

รวม พิม รวม พิม รวม พิม รวม พิม รวม พิม รวม พิม รวม พิม รวม

พิม รวม

เหรอ เหรอ งั้นเดี๋ยวฉันละลายยาหอมใหนะ แมพิมเก็บยาหอมไวที่ไหนละ บนหิ้งโนนนะจะ รอแปบเดียวนะ มีน้ําอุนไม น้ําเย็นก็ไดจะ ขอยาดมใหฉันดวย ฉันเวียนหัวบานหมุนไปหมดแลว วา... แบบนีม้ ันก็ไมดีเหมือนกันนะ เวลาแมพิมอยูคนเดียวแลวเปนอะไรไป ใครจะชวยเหลือละ (รองไห) ก็ใหมันตาย ๆ ไปเถอะพี่รวม ฉันก็ชกั จะเบื่อ ๆ ชีวิตอยูเหมือนกัน (เสียงชอนชนกระทบแกว) ลุกไหวไม เอา.. กินยาเสียหนอย ตัวเย็นเฉียบเลย ขอบใจจะพี่รวม อะ.. ยาดมอยูนี่ สูดแรง ๆ เลย เปนไง รูสึกดีขนึ้ บางไม นี่มีเรื่องอะไรหรือเปลา ไมมีอะไรหรอกจะ ไรสาระ แบบนี้มันตองมีเรื่องแน ๆ แมพิมเลาใหฉันฟงเถอะ มีกี้ฉันเดินผานบานทิดสมมา เมียทิดสมเขาบอกวา มีผูหญิงมาหาแมพิม ทาทางผูดี๊ ผูดี ใครเหรอแมพิม เจาหนี้รายใหญเชียวละ อีกแลวเหรอ ฉันมันโงไปเองแหละพี่รวม ไมอยากคิดอีกตอไปแลว แตมันก็อดแวบเขามาใน สมองไมได มันเจ็บหัวใจจี๊ด ๆ เชียวละ (ถอนใจยาว) เฮอ... ฉันก็ไมรูจะชวยแมพิมไดอยางไร ถาแมพิมไมสบายใจนัก ก็ไปฟงเทศนฟงธรรมที่วัดบางก็แลวกัน ลูกเตาก็ไมอยูกันหมดแลว ยึดพระไวเปนที่ พึ่งก็จะดีเหมือนกัน ไมแนนะพี่รวม บั้นปลายของชีวิตฉัน อาจจะตายในผาขาวก็ได หา.. แมพิมจะบวชชีหรือ เพลงดัง แลวเปลียนเพลงคลอ

บัว บุญ

บุญ นั่งคิดอะไรอยูนะ คิดถึงแมหรือ ก็พี่บัวบอกวา แมแกไปบวชชีแลวไมใชหรือ

8

บัว บุญ บัว บุญ บัว บุญ บัว

บุญ บัว บุญ บัว บุญ บัว บุญ บัว บุญ บัว

อืมม แมอยากเขาวัด ฟงเทศน ฟงธรรม ตามประสาคนมีอายุ แมอาจจะเหงา ที่พวกเราทิ้งแมมากันหมดก็ได แลวพี่บัวจะไปเยี่ยมแมเมื่อไหร รอใหงานที่พี่ทําอยูเสร็จเบาบางลงกวานี้ซักหนอย แลวเราจะไปเยี่ยมแมกัน ชวนพี่ปนไปดวยมั้ย ปนเขาก็ไมคอยวาง กําลังตั้งหนาตั้งตาเรียนอยู เขาจะจบเมื่อไหรละ เขาโทรมาหาพี่บัวหรือ ไมเห็นโทรหาฉันบางเลย เขาคงไมคอยวางละมั้ง เขาก็โทรหาพี่แคไมกี่ครั้ง แลวก็ไมไดคุยกันนานดวย เพียงแตเขาบอกวาปหนาเขาก็เรียนจบแลว แตจะตองอยูที่โรงเรียนตอไปอีกซักระยะ หนึ่ง เพื่อทําหนาที่ตามระเบียบที่โรงเรียนกําหนดไว วาแต งานที่บุญทําอยู หนัก หนาอะไรมากหรือเปลา ทําไมแอบมานั่นเงียบ ๆ บนดาดฟาละ คิดถึงพี่ปนใชไม ก็มีบาง แตฉันคิดถึงตัวเองมากกวา มีเรื่องอะไรอีกละ ตอนนี้บุญก็มีการมีงานทําแลว เงินเดือนก็ไมนอยแลวนะ อยา ใชจายสุรุยสุรายนะบุญ เหลือเก็บไวสงไปใหแมบาง แลวบานที่เราอยูตอนนี้ใครอยูละ ปดบานไวเฉย ๆ พี่กเ็ ลยแนะนําวาใหเขาเชาไปเถอะ ลุงรวมแกบอกวา ถาเราวางวัน ไหน ใหไปเก็บขาวของที่จําเปนมาไวที่เรา ที่ไมจําเปนก็ไปฝากไวที่บานลุงรวมกอน แลวพี่บัวจะไปบานเมื่อไหร อาทิตยนี้แหละ บุญจะไปดวยไม ไมไปดีกวา ไมอยากเห็นหนาไอฮั้ว เออ.. พี่บัว.. ฉันมีเรื่องจะปรึกษาดวย วามาเลย มีเรื่องอะไร ฉันไมอยากทํางานแบบนี้แลว (ดัง) อะไรนะบุญ บุญวาไงนะ เพลงดังแลวเบา

แคท

อะไรนะบัว นองเธอมาทํางานไมเทาไหร เบื่องานแลวเหรอ

9

บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท

บัว บุญ บัว, แคท

(เสียงออย) เขาบอกกับเราวา เขาเปนถึงนองของเลขา แลวตองมาเดินสงเอกสาร ตามหองโนนหองนี้ เขาอายคนงานในบริษัท อาว..... แลวตกลงวาจะทํายังไง นี่เราก็ไมไดใหบุญไปทําหนาที่แมบานซักหนอย งานที่เราใหทําก็เปนงานเบาที่สุดแลวนะ ทําไมจะตองอายคนอื่นเขาดวย เราก็ไมรูจัดพูดยังไงเหมือนกัน เขาบอกวาเขาอยากจะพัฒนาตัวเอง อยางนี้ยังไมเรียกวาพัฒนาอีกหรือ อยูชุมชนไผรวมกอ ก็เห็นแตนุงกางเกงขากวย ใสเสื้อคอกลม แลวมาอยูท ี่นี่ ไดนุงกระโปรงสวย ๆ ยังไมเรียกวาพัฒนาอีกเหรอ ก็ไมรูเหมือนกัน เขาบอกวาอยากจะพัฒนาใหมากกวานี้ แลวนี่เขาไปไหนละ ค่ําปานนี้แลว ยังไมขึ้นมาที่หองอีกหรือ เห็นบอกวาจะไปเดินเลน ที่สวนขางบริษัทแนะ แลวก็ไปคนเดียว กรุงเทพ กับ สุพรรณ มันไมเหมือนกันนะ กรุงเทพอันตรายกวา แยะเชียว ทําไมบัวไมหามนอง (ถอนใจ) ก็ไมอยากหามปรามอะไรเขานักหรอก เห็นเขาเหงา ๆ ซึม ๆ สิ่งไหนที่ทํา แลวเขาสบายใจก็ปลอยใหเขาทําไปเถิด เราก็เปนคนไมชอบขัดใจคนเสียดวยนะ แบบนี้เราวาหางานใหมใหเขาดีไม งานที่แคทใหทํานี่มันก็ดีอยูแลวนะ อยาลืมวาบุญไมไดมีความรูอะไรมากมาย ก็รูละนา รับรองไดวาเราไมใหเขาไปเปนนั่งเปนรีเซฟชั่นหรอก เราคิดวา เฮอ... ตอนนี้ยังคิดไมออก วาจะสงนองสาวบัวไปลงที่ไหนดี มาทําใหแคทลําบากใจแท ๆ เฮย.. อยาคิดอะไรมาก ยังไงเราก็ตองมีงานใหนองเธอทําอยูแลว แตก็ตองดูไมให เขาเบื่อแบบงานนี้อีก สงสัยเขาเดินบอย ๆ รองเทามันคงกัดเทาเอาแน ๆ เลย เห็นวันแรก ๆ เดินหนาบิดหนาเบี้ยวเอาทีเดียว (หัวเราะพรอมกัน) (มีเสียงเคาะประตู) สงสัยแมบานเอาน้ําสมขึ้นมาใหแลว เชิญจะ (เสียงเปดประตู) อาว... เอะ ... ใครนะ (หัวเราะ) พี่บัวจําฉันไมไดเหรอ (พรอมกันแบบตกใจ) บุญ... นั่นบุญเหรอนะ เพลงตื่นเตนคั่น

(จบตอนที่ 7)

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 8 บัว แคท บุญ บัว แคท บุญ แคท บัว บุญ บัว บุญ แคท บุญ บัว บุญ บัว บุญ

บุญเคยผมสั้นนี่ แลวทําไมยาว บุญไปตอผมมาหรือ ออ นี่เปลี่ยนลุคใหมเลยเหรอ แลวบุญสวยไมละพี่แคท วาแตพี่แคทพูดไอคําวา ลุค อะไรนะ แปลวาสวยหรือไมสวย บุญเขาไมเขาใจคําวาลุคที่แคทพูดหรอก เออ ใช เราก็ลืมไป (เสียงไมคอยดี) ก็บญ ุ ไมไดไปเรียนเมืองนอกเหมือนอยางพวกพี่นี่ ไมนะไม อยาคิดมาก พี่มันเคยปากเทานั้นแหละ เออ แตงแบบนี้ดูสวยขึ้นเปนกองเลย แถม เปลี่ยนสีผมมาใหมดวย บุญไปทําที่ไหนมานะ สวยจริง ๆ นะ พี่จําบุญไมไดเลย บุญก็อยากสวยบางนะซิ จะไดเลิกเปนบุญคนเกาเสียที แบบนีแ้ ลวมองวาบุญเปนสาวชาวกรุง ไดหรือยัง รอยเปอรเซ็นตเลยละ เอ... สาวสุพรรณผมสั้น หนาตาเปอเหรอของพี่หายไปไหนหนอ (หัวเราะ) หายไปที่รานเสริมสวยที่เขาเชาอยูชั้นลางตึกพี่แคทนี่ละ พอเขารูวาบุญเปนนองพี่ แคท เขาก็บอกวายังไมคิดเงินหรอก เดี๋ยวพี่แคทไปจายเอง (หัวเราะ) คุณโซเฟยละซิ เคาเคยเห็นพวกเราเดินลงไปทานขาวกันบอย ๆ เขาก็คงจําไดนั่น ละ แพงไมเนี่ย เดี๋ยวพี่แคทหักเงินเดือนบุญเลยนะ เจาของรานเคาชื่อ...ชื่อ....โซเซ เหรอ (หัวเราะ) คนอะไรจะชื่อโซเช เคาชื่อโซเฟย หนาเขาสวยนะ บุญอยากสวยแบบเขาบางจังเลย แตงตัวก็ดีดวย ทันสมัย เขายังชมบุญวา ถา บุญแตงหนาแตงตา บุญจะสวยกวานี้แยะเลย พอเถอะบุญ แคนี้ก็สวยพอแลว รับรองวาถากลับไปสุพรรณ แมพิมจําบุญไมไดแนนอน (หัวเราะรวน) แมคงนึกวาบุญเปนนางฟาลงมาจากสวรรคแน ๆ เลย แหม.. อยากใหพี่ปนมา เห็นจังเลย

2

บัว บุญ แคท บุญ แคท บัว บุญ บัว

(หัวเราะ) แลวไมนึกอยากใหเจาฮั้วมันมาเห็นบางหรือ พอเหอะพี่บัว อยาเอาชื่อไอคนนี้มาเอยใหเปนเสนียดหัวหนอยเลย พี่แคท บุญขอบคุณพี่แคทมากนะคะ ที่พี่จะจายคาเสริมสวยใหบุญ ไมเปนไร นิดหนอยแคนั้นเอง พี่รวยเสียอยาง แตนึกไมถึงจริง ๆ นะ วานองเราจะลอกคราบ ไดงดงามขนาดนี้ (หัวเราะ) วา.. พี่แคทวาบุญเปนงูไปเลยหรือเนี่ย ไมเอาแลว บุญไปนอนปลื้มคนเดียวในหองดีกวา พี่ สองคนยังไมนอนอีกเหรอ อือ เดี๋ยวงวงก็นอนเองนั่นละ สําคัญแตบุญเถอะ จะนอนหลับไมเนี่ย สงสัยคืนนี้นองเราคงจะตองนอนคว่ําหนาตลอดคืนละมั้ง ทําไมเหรอ ก็กลัวผมจะยับนะซิ (หัวเราะพรอมกัน) เพลงคั่น

บัว แคท

บัว แคท บัว แคท

บัว แคท บัว

(ถอนใจยาว) แคท เราเกรงใจเธอจริง ๆ นะเนี่ย พรุงนี้แคทคงจายหลายละ เฮย... บอกวาไมเปนไรก็ไมเปนไรซิ เห็นบุญเขาสบายใจอยางนี้แลว เราก็พลายสบายใจไป ดวย วาตามจริง พอบุญเขาแตงตัวแลว เขาก็สวยเหมือนกันนะ สวยไมแพบัวทีเดียวแหละ เพียงแตผิวคล้ํากวาบัวหนอยเทานั้นเอง อีกหนอยบุญก็คงจะขาวขึ้นเองนั่นละ บานนากับในกรุง มันไมเหมือนกันอยูแลว แลวบัวเปนอะไรหรือเปลา ดูสีหนาไมคอยดีเลย เราชักหวงนองแลวละแคท ดูทาวาบุญจะหลงความหรูหรามากขึ้นทุกวัน มันก็เปนของธรรมดาอยูแลวละบัว สาว ๆ ในสํานักงานของเรา เขาก็แตงตัวเริ่ดดวยกันทั้งนั้น แหละ ยิ่งแผนกรีเซฟชั่นดวยแลว เราเห็นบุญลงไปขางลางที่ไร มองจนเหลียวหลังทุกที บุญ เขายังเด็กอยูนะ ก็เพราะอยางนี้ละ เราถึงเปนหวงนองไง กลัววามันจะเริ่ดเกินอีกหนอยเราจะรั้งไมอยู แลวเรา นี่ละจะหนักใจมากขึ้น ถากลัวอยางนั้นก็ปราม ๆ กันไวบาง แตบุญเปนคนที่ทําอะไรตามใจตัวเองอยูแลวนะ ดูแตเรื่องที่เขาลงไปเสริมสวยซิ

3

แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว

เขาไมมาปรึกษาเราเลยวาจะทําดีไม นึกจะทําเขาก็ทําเลย ก็อยางที่แคทเห็นนี่ละ นิสัยแบบนี้นากลัวนะ อืมม .. เราก็คิดอยูเหมือนกัน ตั้งแตเขามาบนวาเขาไมอยากทํางานที่เรามอบหมายใหแลวละ เออ... บัว เราคิดไดแลววาจะใหบุญไปทําอะไรที่ไหน ทําอะไรละแคท เราวาจะสงเขาไปอยูที่บานคัทลียา อยูก ับตามิ่งกับยายยวง ใหอยูเฉย ๆ แบบนั้นเหรอ ที่นั่นไมมงี านอะไรทําเลยนะ ที่นี่บุญก็ไมมีงานทําเหมือนกัน เราวาใหเขาไปอยูที่บานนั้นไปกอน แลวคอยมาคิดกันอีกทีวา เราจะใหเขาเรียนตอทางดานวิชาชีพ หรือวาจะหางานทําใหใหม หางานทํานั่นละดีแลว เราอยากใหเขามีเงิน จะไดสงไปใหแมที่บางปลามาบาง เออ... พูดถึงบางปลามา เดี๋ยวพรุงนี้เราไปเดินที่สยามพารากอนกัน หาซื้อของไปฝากแมที่บาง ปลามานะ อาทิตยนี้เราพาบัวไปเยี่ยมบาน แลวจะชวนพี่ปนไปดวยไม เออ.. ไมรูวาเขาจะไปไดหรือเปลา เพิ่งเขาเรียนใหม ๆ เราวาอยาเพิ่งไปกวนเขาเลยดีกวา อืม อยางนั้นก็ตามใจ เดี๋ยวเราจะซื้อของไปฝากลุงรวมดวย บุญคงจะดีใจมากที่เราจะพา กลับไปเยี่ยมแม เดี๋ยวบัวกลับไปนอน ก็บอกนองดวยแลวกันวาพรุงนี้เราจะไปชอปปงที่หางกัน ขอบใจแคทมากจะ ขอบใจจริง ๆ โฮย.. รําคาญจริง ๆ เลยยายคนนี้ อาว รําคาญอะไรละ ก็คําวาขอบใจของเธอนะซิ เก็บใสกระเปาไปเลยเถอะ เบื่อฟงแลว (หัวเราะ) เพลงคั่นแลวเปลี่ยนเพลง

บัว

(บรรยากาศในหาง) บุญ อยาเดินเพลินไปนะเดี๋ยวหลงหรอก ที่นี่ไมใชบางปลามานะ ถาหลงละก็บุญกลับบานไม ถูกแนเลย

4

บุญ แคท บุญ บัว บุญ บัว แคท บุญ บัว บุญ บัว แคท บุญ บัว บุญ แคท

โอโห... พี่บวั นี่ดูถูกบุญจริง ๆ นะ เห็นบุญ บานนอก บานนอก หรือไง บุญรูนาวาถาหลง แลวบุญจะกลับยังไง แท็กซี่ ไมละ พี่แคทเขายังรูเลย แลวบุญรูหรือวาบริษัทของพี่แคทอยูถนนอะไร (งง) ถนน.....ถนน... เอะ ตรงนั้นเขาเรียกถนนอะไรหวา อะไร ลม ลม นีล่ ะ นึกไมออก (หัวเราะ) นั่นไง นึกแลววาตองจําไมได เขาเรียกสีลมจะ จําไวเลยวาสีลม ถาเธอกลัวนองหลงละก็ เกาะแขนนองไวเลยซิ หางใหญ ๆ อยางนี้ มีสิทธิหลงไดเหมือนกัน แหละ แลวนี่พี่บัวซื้อของไดครบหรือยังละ เห็นซื้อขนมฝากแมดวยนี่ จะ แลวบุญจะซื้ออะไรฝากแมละ พี่บัวซื้อแลวก็เหมือนกันนั่นละ แลวลุงรวมละ เออ.. เดี๋ยวเราไปดูเสื้อฝากลุงรวมซักสองสามตัวแลวกัน แกจะไดไวใสไปทําบุญที่วัด ดูขนมไปฝากแกดวยก็ได เดินอีกไกลไหมเนี่ย บุญชักเหมื่อยแลวละ รองเทาสนสูงดวย บุญยังเดินไมคอยคลองเลย ปวดขาหนึบ ๆ อยางนั้นเราแวะกินไอติมที่นี่กอนก็แลวกัน เออ.. ดีเหมือนกัน บุญหิวน้ําคอแหงแลว นั่นไงรานไอติมอยูนั่น โอโห...ไอติมเมืองกรุงนี่ผิด กับไอติมบางปลามาเยอะเลยเนาะ แบบนี้ตองกินซักสามสี่ถวยแลว ตามสบายเลยนอง อยาจุกเสียกอนก็แลวกัน (หัวเราะ) เพลงคั่น

บัว แคท บัว

(เสียงเดิน) (คิด) เอะ นัน่ มันเจาของรานสเตกกับนองสาวเขานี่นา เจอกันอีกแลว ทําไมโลก มันกลมอยางนี้เนาะ อาว บัว ๆ จะไปไหนละ เขามาในรานนี้ซิ มีโตะวางอยูพอดี ทานกันเถอะ ขอตัวกอน เราจะไปเดินซื้อของทางโนน

5

บุญ บัว แคท บัว แคท

พี่บัวไมกินไอติมเหรอ ไมเอาหรอก กลัวอวน ก็เขาไปนั่งเฉย ๆ ก็ได เดี๋ยวจะไดออกไปเดินหาซื้อของดวยกัน แคทเขาไปนั่งเปนเพื่อนนองก็แลวกัน เราไปแปบเดียวแหละ ถายังไงยิงเขาเครื่องเราก็ได โอเค ตามสบายเลย เพลงคั่น

แคท บุญ แคท บุญ แคท สรา แคท สรา ศศิ แคท สรา แคท

บุญ ศศิ แคท ศศิ บุญ

เอา บุญ นี่เมนู จะกินแบบไหนเลือกเอาเลย มีสารพัดชนิด อูหู แพงเหมือนกันนะ ถวยหนึ่งรวมรอยเลย เออนา อยากกินแบบไหนก็สั่งไปเลย เรื่องราคาไมตองกังวล แลวถาบุญสัง่ แพงที่สุดละ ยอมได (หัวเราะ) คุณแคท... สวัสดีครับ อาว คุณสรายุ ออนองศศิก็มาดวย เอะ วันนี้รานปดหรือไงคะถึงมาช็อปที่นี่ได มาเปนเพื่อนศศิเขานะครับ เขาจะไปงานแตงเพื่อน นี่ถาเราไมแวะมาทานไอติมที่นี่ ก็คงไมไดพบพี่แคทหรอกนะคะ หมูนี้ไมเห็นพี่แคทไปที่ บานคัทลียาเลย ถามยายยวง แกก็บอกวาพี่แคทงานยุง (หัวเราะ) ก็ทํานองนั้นแหละจะ เออ ทําไมวันนี้มาไมครบทีมละ พี่ศรุตไปบริษัทแตเชาเลยครับ ฝากสวัสดีไปถึงคุณศรุตดวยแลวกัน ถาแวะไปบานเมื่อไหร แลวจะเขาไปสวัสดีแมหญิงดวย เออ เกือบลืมแนะนํา นี่สองสาวแคทคะ บุญ นีค่ ุณสรา กับคุณศศิ เพื่อนพี่แคทจะ สวัสดีคะ (ทั้งสองสวัสดีตอบ) เอะ พี่แคทมีพี่สาวดวยเหรอ ออ ลูกของนาสาวนะคะ (หัวเราะ) นั่นนะซิ ศศิรแู ตวาพี่แคทเปนลูกโทนของแดดดี้กับมี้เทานั้น พี่แคทคะ บุญอยากทานแบบนี้ (เบา) ถวยละรอยแปดสิบเชียวนะ

6

แคท สรา แคท ศศิ แคท บุญ

(ดัง) นอง ๆ เอาแบบนี้มาสองถวยเลยจะ ของคุณสราทานจนหมดแลวหรือคะนะ สั่งอีกไม เดี๋ยวแคทสั่งให ขอบคุณครับ ผมอิ่มพอดี จะตองรีบไปที่รานดวย ฝากผูจัดการดูแลไว อาว แลวกัน นึกวาจะมีเพื่อนคุยซักหนอย วันหลังเจอกันอีกนะคะ อยาลืมแวะไปที่หญิงรวีสเตกเฮาสบางละ โอเค โอเค สวัสดีคะ (เสียงเดินไป) เพลงคั่น

บุญ แคท บุญ แคท บุญ แคท บุญ แคท บุญ แคท บุญ แคท บุญ แคท บัว แคท บุญ

สองคนนี้เขาเปนพี่นองกันหรือเปนแฟนกันคะ เปนพี่นองกันจะ บานอยูใกลบานพี่แคทเหรอ แครั้วกั้นเทานั้นละ หนาตาดีทั้งคูเลยนะ โดยเฉพาะพี่ชาย หลอเนี้ยบเลย (หัวเราะ) คนโตของเขาหลอกวานี้อีก เพิ่งกลับจากเมืองนอกเหมือนกัน เฮอ... เขาทําบุญมาดวยอะไรหนอ พอแมก็ร่ํารวย แถมลูกหลอสวยอีกตังหาก แลวบุญละ ไมสวยเลยหรือไง เห็นคุณสรายุมองไมวางตาเลยนี่ (เสียงอาย) พี่แคทพูดอะไรก็ไมรู อะ มัวแตมวนตวนอยูนั่นแหละ เดี๋ยวไอติมก็ละลายหมดนั่นละ เอะ นี่พี่สาวบุญเขาระเห็จ ไปถึงไหนนะ พี่แคทก็ลองโทรไปถามซิ เออ ๆ เดี๋ยวพี่จัดการเอง ไมตองโทรแลวละพี่แคท นั่นไง พี่บัวเดินมานั่นแลว (เสียงเดินเขามา) ไปถึงไหนมาจะหลอน ก็เกร ๆ อยูแถวนี้ละ นึกแลว ซื้อหวยไมยักกะถูก สองคนนี่พูดอะไรกันนะ บุญไมเห็นรูเ รื่องเลย

7

บัว บุญ บัว แคท บุญ

ก็จงไมรูตอไปเถอะ (ดัง) นอง ๆ ของช็อคโกแลตชิฟ หนึ่งถวยจะ อาว ไหนวาไมกิน กลัวอวนไงละ เออ ตอนนี้ไมกลัวแลวละ พี่เรานี่เขาเปนเอามากนะ ที่จริง บุญก็อยากจะรูเหมือนกันนะ ทีบ่ ัวเปนอยางนี้มันหมายถึงอะไร แตก็กลัววาจะไดรับ คําตอบแบบเมื่อกี้อีก เพราะฉะนั้น ก็จงไมรูตอไปเถอะ (หัวเราะ) เพลงคั่น เปลี่ยนเพลง

บัว รวม บัว รวม บัว รวม แคท รวม บัว รวม บุญ รวม

แคท รวม

(มีเสียงรถแลนแลวจอด) ลุงรวม ๆ อยูหรือเปลาจะ ถาอยูก็โผลหนาออกมาหนอย เออ.. ขาไมโผลมาแตหนาหรอก โผลมาใหเห็นทั้งตัวเลยละ มา ๆ เขามากอน แลวนั่นหอบอะไรมา พะลุงพะลังไปหมดละ ของฝากจากกรุงเทพนั่นละจะ สําหรับลุงรวมโดยเฉพาะเลย อะ ๆ เขามานั่งกอน นี่จะไปหาแมที่วัดใชไม จา แวะมาชวนลุงไปดวย ลุงจะวางหรือเปลาจะ ก็อยากจะไปอยูแลวเหมือนกัน ลุงมันเปนผูชาย จะไปหาแมชีตามลําพังมันก็ดูนาเกลียด ดวย ชาวบานเขาจะเก็บมานินทากัน เอะ นั่นพาใครมาดวยนะ ใครเอย... ลุงลองทายซิ เอ... มันเหมือน ๆ จะใช แต... เอะ หรือวาไมใช ไมนาใชนา (หัวเราะ) ลุงคิดวาใครละ อีหมาบุญหรือเปลา (เสียงดัง) อาย..ตายแลว.. ลุงอยามาเรียกฉันวาอีหมานะ อาว... นี่ไอบญ ุ จริง ๆ เหรอเนี่ย อะไรวะ จากสุพรรณไปไมถงึ เดือน นี่ลืมสําเนียงของพวก เราหมดแลวเรอะ เออ ดูเอ็งสวยขึ้นกวาเดิมแยะเลย เอะ แตกอนเอ็งผมสั้นนี่หวา แลวทําไม มันถึงยาวเร็วอยางนี้ละ ผิดตาไปเลยนะนี่ (หัวเราะ) ดวยวิวัฒนาการของคนเมืองกรุงนั่นละลุง บุญมันถึงไดสวยเชงแบบนี้ยังไงละ แหม... แบบนี้ถาไอปนมันเห็นเขา มันไมงงเปนไกตาแตกไปหรือเนี่ย

8

บัว รวม บัว รวม แคท

เดี๋ยวขากลับ ฉันก็คิดวาจะแวะไปเยี่ยมพี่ปนเขาเหมือนกัน ตั้งแตสงเขาโรงรียนไปแลว ยัง ไมไดเจอกันเลย ลุงจะแวะไปเยี่ยมพี่ปนบางไมละ ขายังไปไมไดหรอก พรุง นี้มีประชุมที่อําเภอ นี่จะลุง ฉันซื้อเสื้อมาฝากลุงสองตัว สวนในกลองเนี่ย เปนขนมปนขลิบไสปลาที่ลุงชอบ (หัวเราะ) เออ.. ขอบใจมาก ขอบใจมาก อีหมาทั้งสาม อาว... ฉันก็เลยกลายเปนอีหมาไปดวยแลวหรือนี่ เอา.. (พูดเสียงเหนอ) อีหมา ก็ อีหมา เขาทาดีเหมือนกันเนาะ (หัวเราะพรอมกัน) เพลงคั่น แลวเพลงคลอเศรา

บัว พิม บัว แคท พิม

บัว บุญ พิม บุญ พิม บุญ บัว

(เสียงเครือ) แม.. ไดมาบวชชีแบบนี้ แมสบายใจดีหรือยังจะ แมสบายมาก ๆ เลยลูก ไดทําวัดปฏิบัติธรรมอยูท ุกวัน จิตใจก็ผองใสขึ้น บัวดีใจนะแม ที่ไดเห็นแมไดนุงขาวหมขาวแบบนี้ ดูวาแมไมมีรองรอยของแมพิมคนเกา หลงเหลืออยูเลย จริงอยางที่บัววา หนาตาของแมดูผองใสขึ้นมากทีเดียว เปนบุญกุศลของแมแท ๆ แมก็คิดอยางนั้นแหละ แมจะตั้งหนาตั้งตาปฏิบัติธรรมอยางเครงครัด แมคดิ วา บั้นปลายของชีวิต แมจะฝากไวกับรสพระธรรม ลูก ๆ ไมตองหวงแมนะ แมเดินมาถูกทาง แลว แมจําบุญไดหรือเปลา บุญ ทําไมไมเขาไปกราบแมละ ก็เห็นแมมองฉันงง ๆ อยู แมจําบุญไดไมเนี่ย (หัวเราะ) ตอใหบุญอยูในสภาพเชนไร แคแมเห็นเพียงแวบเดียว แมก็จําบุญไดเสมอ แมคงไมเห็นวาบุญสวยขึ้นกวาเดิมใชไม แมอยากใหบุญสวยทั้งกายและใจนั่นแหละ แบบนี้แสดงวา จิตใจของบุญยังไมสวยพอ บุญ อยาหัดเปนคนคิดมากซี แมมาบวชแบบนี้ แมก็จะมีคําสั่งสอนที่ผิดไปจากแมคนเดิม ของเรานั่นละ แตแมก็ยังเปนแมที่รักเราอยูเหมือนเดิม แมพูดเตือนอะไรบุญอยาเถียงนะ อยาทําหนาง้ําแบบนี้ดวย เดี๋ยวบาป

9

แคท

พิม แคท พิม

บุญ บัว บุญ

พิม บุญ พิม บุญ พิม บุญ บัว บุญ

เราซื้อขนมมาฝากแมดวยคะ หลายอยางเลย ตอนแรกบัวจะซื้อเสื้อผา พอนึกไดวาแมมา บวชชีแลว ก็เลยเปลี่ยนเปนอยางอื่น มีขาวสารมาฝากแมสองสามถุงดวย แมจะไดหุงถวายพระตอนเพล ขอบใจมากจะ แมฝากลูกทั้งสองดวยนะ แมไมตองหวงจะ แคทรักบัวกับบุญเหมือนพี่นองอยูแลว แคทตัวคนเดียว เปนลูกคนเดียว ของพอแม แคทก็จะคิดวาสองคนนี้เปนนองสาวแท ๆ เลยละ ผิดถูกอะไร แคทก็วากลาวตักเตือนนองไดนะ โดยเฉพาะบุญ มันเปนเด็ก เจาอารมณอยูซักหนอย แคทชวยตักเตือนสั่งสอนดวย และถามันทําอะไรผิด แมขอโทษ แทนและแคทโปรดอภัยใหมันดวย (ไมพอใจ) โอย นี่แมคิดวาฉันจะไปทําผิดคิดรายอะไรหรือ บุญ แมเปนแมชีนะ ทําไมจะตองพูดแบบนี้ดวย แมเพียงแตตักเตือน บุญตองรับคําเตือน ของแมใสสมองไวซิ เออ ๆ ฉันขอโทษ ฉันจะจําใสสมองไวเลยแหละ วาแต ฉันมีเรื่องจะบอกแม ที่ฉันมานี่ ฉันอยากจะขอเปลี่ยนชื่อใหม ชื่อบุญ มันลาสมัยไปหนอย คนกรุงเทพเขาชื่อ สองสามคําทั้งนั้นละ ไมดวนกุดเหมือนชื่อฉันหรอก ชื่อบุญ เปนชื่อยายแกตั้งให แลวทําไม..... (รีบขัด) แลวทําไมพี่บัวถึงเปลี่ยนไดละ พี่บัวยังเปลี่ยนชื่อเปนบงกชเลย แลวฉันจะเปลี่ยน บางไมไดหรือ บงกชมันก็แปลวาดอกบัว ชื่อที่ฉันคิดมานี่ ฉันคิดเองเลยนะ ฉันก็ไมทิ้งคําวาบุญเหมือนกัน ชื่อที่ยายตั้งใหก็ยังคงมีอยู บุญตั้งเองหรือ ทําไมไมใหพระทานตั้งใหละ ชื่อพี่เขา หลวงตาอยูก็เปนคนตั้งให เอาเถอะ ๆ ไมตองไปเดือดรอนพระหรอกแม หลวงยายบุญจะตั้งเอง ชื่ออะไรละ ตอไปนี้ ฉันจะมีชื่อวา บุญญานี (หัวเราะ) เพลงคั่น จบตอนที่ 8

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 9 แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว

แคท บัว แคท บัว แคท

บัว ๆ เอย บงกชจา นี่อยามาเรียกบัวแบบนี้นะ เราพอใจชื่อเดิมมากกวา อาว.... แลวเธอเปลี่ยนชื่อทําไมละ เปนไปตามกระแสมั้ง ก็ตอนที่จะไปเรียนนอกนั่นละ ทางอําเภอเขาบอกวานาจะ เปลี่ยน ก็เลยเปลี่ยน แตเราก็ยังเปนบัวเหมือนเดิมนั่นละ แลวบัวมีอะไรไมสบายใจอยูหรือเปลา เราดูวาหนาตาเธอไมคอยแจมใสเลย เปน หวงแมใชไม เราก็หวงอยูเหมือนกัน แตไมไดมากมายอะไร เพราะลุงรวมและเพื่อน ๆ แมใน ชุมชนเขาก็ไปเยี่ยมกันอยูไมขาด แมแกก็คงไมไดเงียบเหงาอะไร แลวบัวไมสบายใจเรื่องอะไรละ ก็เรื่องบานหลังนี้ละ แมจะใหคนเชา มีขาวของอะไรที่เปนของแมบางละ เราจะไดชวยเก็บ สวนพวกของที่ไมจําเปนเรา เอาไปฝากบานลุงรวมไวกอนไดไม จะเอาไปวันนี้กลัววาจะบรรทุกไมหมด มันไมไดมีอะไรมากมายกายกองหรอกแคท ของแมก็มีแตเสื้อผาและเอกสารสําคัญ เกี่ยวเรื่องการกูเงิน แลวก็รูปพวกนี่แหละ นี่ไงแคท รูปเราเมื่อเด็ก ๆ แมบอกวา ถายที่บานยาย ที่บางบาล บางบาลอยูที่ไหน อยุธยานี่ไง ออ ตะกอนแมเปนคนอยุธยาเหรอ อืม แมบอกวายายมาสุพรรณ ตอนที่ยายตาย แลวพอก็มาตายไปอีกคน นี่ไงดูรูป เราซิ ลองทายซิคนไหนเรา คนไหนบุญ ดูแทบไมออกเลยนะเนี่ย ไวผมมา หนาเปอเหรอดวยกันทั้งคู มองไมเห็นแววสวย เลยนะ แตแมเมื่อสาว ๆ ดูสวยนะ หุน ยังไงก็ยังงั้น เอาเก็บไวซิบัว อยาใหหาย ดวย รูปเกา ๆ อยางนี้ มีคุณคาสําหรับเรามากทีเดียวนะ

2

บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว

ใช เราจะเก็บไวอยางดีเลยละ นี่ไง เอกสารการกูเงินของแม ไหน ๆ ขอดูหนอย เจาหนี้หนาเลือดของแม ชือ่ อะไรนะ มีตั้งสามสี่ฉบับเลยแนะ แสดงวาแมเอาหนาโฉนดค้ําไวทั้งนั้น (เสียงตกใจ) เฮย... เปนไปไดอยางไรวะเนี่ย บัว อะไรเหรอ นี่ไง สัญญาฉบับนี้ ผูใหกู แคทรูจักหรือ รูจักซิ รูจักอยางดีดวย ใครละ ก็คุณหญิงรวีนั่นไงละ คุณหญิงรวี... เพลงตื่นเตนแลวหยุด

บัว แคท บัว แคท บัว แคท

บัว แคท บัว แคท

เอ... ชื่อนี้คนุ ๆ นะ เคยไดยินแคทเอยถึงอยูบอย ๆ เขาอยูที่ไหน ก็บานเรือนเคียงกันอยูนั่นไง บานที่สุขุมวิทนะเหรอ เออ ใช ก็ทลี่ ูกเขาสามคน ที่บัวไมชอบหนาอยูนั่นละ โอย.... เมื่อไหรโลกจะแบนซักทีเนี่ย บัวจะไดไมตองเจอหนาคนพวกนี้ใชไมละ จริง ๆ แลว เขาก็ยังไมไดรายกาจอะไร กับเราซักหนอยนะ แคอุบัติเหตุทางจิตใจกันนิดหนอยเอง บัวไมจําไวทําไม เรื่อง เล็กนอยแท ๆ แตเราไมชอบสายตาดูหมิ่นเหยียดหยามของพวกเขาเลย ยกเวนซักสองคนไดไม คุณสรายุ นั่นคนหนึ่งละ แลวก็คุณศรุตอีกคน เพราะสองคนพี่นองนี้ ไมใชคนที่มองเห็นคน วาไมใชคนหรอกนะ เรารูจักนิสัยใจคอเขาดี แตยายศศิ นองคนเล็กนะ ไมตาง จากคุณหญิงซักเทาไหรหรอก

3

บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท

บัว แคท บัว

เขาเปนคุณหญิงเลยหรือ เปลา ๆ ไมใช สามีเขาไมมียศถาบรรดาศักดิ์อะไรหรอก แลวเทาที่รูมา ก็ไมได ร่ํารวยดึงถุงเงินถุงทองอะไรออกมาจากทองแมเหมือนอยางเราหรอก แลวทําไมถึงเรียกกันวาคุณหญิงละ ก็เขาชื่อหญิงรวียังไงละ ออ เขาใจแลว เราจะเก็บหลักฐานพวกนี้ไปใหหมด ซักวันสิ่งที่เราฝนไวมัน จะตองเปนความจริง มันไมนานเกินรอหรอกบัว แตสําหรับเราแลว มันยังอยูไกลสุดฝากฟาเลย เชื่อเถอะนาบัว มันไมนานเกินรอหรอก ซักวันฝนจะเปนจริง จําไวก็แลวกัน (หัวเราะ) เอา... แลวนี่เจาบุญเขาไปไหนนี่ ไมเห็นมาชวยเก็บขาวของอะไรเลย ปลอยเขาเถอะ เขาขอไปเดินอวดโฉมกับชาวบานในชุมชนนีล่ ะ เดี๋ยวก็คงจะหนา บานกลับมาหรอก เราก็ควรจะดีใจนะบัว ที่เราไดชวยใหนองไดถึงฝงฝนไดสําเร็จไปขอหนึ่งแลว แคท เธอนี่ดีกับเราจริง ๆ นะ บุญของเราแท ๆ ที่ไดมีเพื่อนอยางแคท เอ... แลวเราคนกันอยูตั้งนาน แลวในกลองรูปนี่ไมมีรูปพอของบัวบางเลยหรือ แมเคยบอกวา แมฉีกทิ้งไปหมดแลว (เสียงตกใจ) ฮา... ถึงกับฉีกทิ้งแบบนี้ แนใจเหรอวาพอตายจากเธอไปนะ ก็แมบอกแบบนี้นี่ แลวแมก็ไมเคยเลาอะไรใหเธอฟงเลยหรือ ไมเคย ทําไมเหรอ แคทสงสัยอะไร เปลา... เราเพียงแตคิดวา ถาพอตาย แมก็นาจะมีรูปพอเก็บไวเปนที่ระลึก ไวให ลูก ๆ ไดดูยามเติบโต แตนี่แมกลับฉีกทิ้ง มันเหมือนกับวามีเรื่องขุนของหมอใจ อะไรกันอยางนั้นแหละ เราก็ไมเคยคิดถึงเรื่องนี้นะ แบบนี้ซกั วันเราควรจะถามแมดีไม อยาดีกวา มันอาจจะเปนความหลังที่ไมงดงามและนาจดจําสําหรับแมก็ได ถาเรา ถามไปแลวแมเกิดสะเทือนใจ เราก็อาจจะไมสบายใจนักหรอก แตความลับไมมีในโลกนะ

4

แคท

นั่นละ เราก็คิดเหมือนบัว ซักวันพวกเราจะตองไดรู เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

บุญ แคท บุญ แคท บัว บุญ บัว บุญ แคท บุญ

บัว แคท

(เสียงรถแลน) (เสียงดัง) พี่แคท พี่แคท จอด ๆ ๆ (เสียงจอดรถ) ใหจอดทําไม บุญจะซื้ออะไรแถวนี้เหรอ ขนมสาลี่จะ ออ.. เอาไปฝากพี่ปนใชไม พี่ปนเขาชอบกินขนมสาลี่หรือ เปลา อาว... แลวจะจอดรถทําไมละ นี่มันขางรานเถาแกฮงเลยนะ เห็นหรือเปลา ก็นี่ละ ฉันถึงบอกใหจอดไง ตกลงวาจะลงไปซื้อขนม หรือวาจะอะไรกันแน (ทําเสียงหยิ่ง) จะลงไปโชวโฉมใหหมามันน้ําลายหกเลนอยางนั้นละ แลวก็จะมีขนมติดไมติดมือไปใหนายปนเขากินซักนิดหนอย พี่บัวรออยูบนรถนะ (เสียงเปด,ปดประตูรถ เสียงเดินไป) อะไรเขานะ นองบัวนี่เอาเรื่องไมเบานะ ไมตองหวง เราดูเขาตอไปก็แลวกัน เพลงคั่น

บุญ คนขายของ บุญ ฮั้ว ชาย

(มีเสียงรองขายขนม ขายผลไมประกอบ) (ดัง) เอาสาลี่ใหสองกลองจะ แลวก็ขนมเปยะมีไสอะไรบางจะ ไสถั่ว ไสฟก ไสทุเรียน ไสไขเค็ม มีทั้งนั้นละคะ คุณจะเอาไสอะไรละคะ ขอไสทุเรียนแลวกันจะ (ดัง) มองอะไรไอฮั้ว ไมเคยเห็นคนเหรอ (เสียงแปลกใจ) เฮย... นัน่ ไอบุญเหรอเนี่ย เฮย..ไอเส็ง.. ไอพูน เอ็งมาชวยขาดู หนอยซิวะ นั่นมันนองไอบัวใชหรือเปลา ก็พี่สาวมันนั่งรออยูในรถนั่นไง เฮียฮั้วไมเห็นหรือไง

5

ฮั้ว

ชาย ฮั้ว

บุญ ฮั้ว บุญ ฮั้ว บุญ คนขายของ บุญ ฮั้ว ชาย ฮั้ว คนขายของ ฮั้ว คนขายของ

เออ ใชจริง ๆ ดวยวะ เฮย ทําไมมันสวยผิดตาอยางนี้วะ เอะ เมื่อกอนมันผมสั้นนี่ หวา แลวทําไมตอนนี้มันผมหยิกยาวอยางนี้ละ เมื่อกอนผมดํา ตอนนี้ผมน้ําตาล ทอง มันใชไอบุญจริง ๆ เหรอเนี่ย เฮียฮั้วดูไมผิดแลวละ ไมอยางนั้นมันคงไมทักเฮียฮั้วแบบนี้หรอก ดูทามันเสียบาง เชิดใสยังกับไมใชคนบานเดียวกันแนะ แบบนี้มันตองเขาไปสีมันซักหนอยแลว มาโชวโฉมถึงถิ่นเลยนี่ (เสียงเดินเขามา) ไงจะ บุญ ไปเปนสาวชาวกรุงแปบเดียว เปลี่ยนไปเยอะเลยนะเนี่ย สงสัยจะได งานดีมีเงินหลายละซี ถึงไดงามเฉิดโฉมซะขนาดนี้ เลนเอาเฮียจําเกือบไมไดเลย ไปทํางานอะไรมาละบุญ (เสียงหยิ่ง) ฉันไมไดชื่อบุญ อาว... นี่เราทักคนผิดเหรอเนี่ย ฉันชื่อ บุญญานี จําเอาไวดวย แตสําหรับเฮียแลว เอ็งมันก็ยังเปนไอบุญ ลูกแมพมิ คนบางปลามาอยูเหมือนเดิม แลวก็ยังเปนลูกหนี้ของเตี่ยฮง อยูเหมียนเดิม ไมเปลี่ยนแปลง (หัวเราะลั่น) บอกเตี่ยนายก็แลว วาไมนานเกินรอจะเอาเงินมากองไวหนาตึก ใหคอยรับก็แลวกัน อะ... แมคา คิดเงินดวยเทาไหร รอยหาสิบจะ อะ.. เอาไปหารอยเลย ไมตองทอน (เสียงเดินไป, เสียงเปดปดประตูรถดัง เสียงรถแลนออกไป) โอโหโวย... มันมองเราตั้งแตหัวจดตีนเลย ไมเบาโวย ไมเบา แถมใหแบงคหารอยไมตองทอนอีกตางหาก นี่แสดงวามันไปไดดีแบบฟูฟาเลย นะเนี่ย ฮั้ว สงสัยมันไปทํางานคลับ งานบารเสียละมั้ง.. นั่นมันนังบุญลูกแมพิมใชไมพอฮั้ว ก็ใชนะซี ไมงั้นจะทักมันเรอะ สวยผิดตาเชียวนะเนี่ย ฉันยังไมกลาทักมันเลย กลัวจะผิดคน นี่แสดงวามันร่ํารวย ขึ้นเยอะเชียวละ ไมอยางนั้นมันจะบอกวามันจะเอาเงินมากองหนาตึกพอฮั้วเร็ว ๆ นี้ เหรอ

6

ฮั้ว ชาย

เออ... สงสัยวะ มันไปทํางานอะไรของมันที่กรุงเทพกันแนวะ เออ พวกเอ็งคอยดู ไป ไมมีอะไรในโลกนี้ทไี่ อฮั้วจะไมรูและทําไมสําเร็จ เฮียฮั้วซะอยาง ใหญค้ําฟาอยูแลว (หัวเราะลั่นพรอมกัน) เพลงคั่นแลวเปลียนเพลง

บุญ ปน บุญ ปน บุญ ปน บัว ปน แคท บุญ ปน บุญ

บัว ปน บุญ แคท บุญ

ไง... พี่ปนสบายดีหรือ นี่บุญหรือเนี่ย แลวคิดวาใชหรือเปลาละ ไอเสียงนะใชนะ รูปรางก็ไมเปลี่ยนซักเทาไหร แตหนาตานี่ซิเปลี่ยนไปมาก ๆ เลย ไมวาจะเปนผมหรือเสื้อผา อะ ก็ตอนนี้ฉันมันคนกรุงแลวนี่ ไมไดยินเหรอ สําเนียงฉันก็เปลี่ยนไปดวย เออ... จริงวะ แสดงวาเอ็งไมใชคนบางปลามาไปแลว บัว นี่ไปไหนกันมาละ กลับจากไปเยี่ยมแมที่วัดจะ ถึงกรุงเทพก็เลยมาแวะหาพี่ปนนี่ละ เปนไงเรียนไปถึง ไหนแลว แลวเขาใจวิชาที่เรียนไม เขาใจ เพราะพี่ชอบเครื่องยนตอยูแลว ไมชา ปนก็เรียนสําเร็จ แลวก็ไปเปนเจาของรานซอมเครื่องยนตอยางที่ตองการ ของพรรคนี้มันก็ตองมีเงินเปนปจจัยสําคัญดวย จริงอยางบุญพูด ถาขาดเงินมันก็คงจะไมสําเร็จอยางที่พี่คิดไว ทีหลังพี่ปนตองเรียกฉันวาบุญญานีนะ ฉันไมไดชอื่ บุญเฉย ๆ แลว จําชื่อใหมของ ฉันไวดวย บุญญานี แลวจะบอกใหวา ฉันไมใชบุญคนเกาแลวดวย (เสียงหยิ่ง) แลวฉันก็ไมไดมีพี่ปนอยูในสายตาอีกตอไป เฮย... บุญ พูดอะไรแบบนี้ละ นี่เรามาเยี่ยมพี่ปน มาใหกําลังพี่ เขาจะไดตั้งหนาตั้ง ตาเรียนนะ ทําไมบุญจะตองพูดแบบนี้กับพี่ปนดวย ไมดีเลย (หัวเราะ) ไมเปนหรอกบัว พี่รับได เห็นไมละ พี่ปนเขาไมไดคิดอะไรซักหนอย พี่บัวกลัวไปเองนั่นแหละ นี่ปน บุญเขาซื้อขนมมาฝาก เขาลงไปเลือกเองเลยนะ เปลา.. บุญไมไดตั้งใจซื้อหรอก แคอยากลงไปหาเรื่องกับไอฮั้วเทานั้นละ

7

บัว ปน แคท

เห็นมันยืนอยูหนาราน ฉันซื้อเสื้อมาใหพี่ปนสองตัวจะ ไมรูวาที่โรงเรียนเขาจะปลอยใหพี่ปนออกไปเที่ยว วันเสารอาทิตยหรือเปลา เผื่ออยากไปเที่ยวจะไดมีเสื้อใส ขอบใจมากนะบัว บัวเขาก็ซื้อไปใหลุงรวมดวยนะ ลุงรวมแกบอกวาวันหลังจะมาเยี่ยมปน วันนี้แกไม วาง มีประชุมที่อําเภอ 7

ปน บัว

ปน แคท ปน แคท บุญ บัว บุญ บัว แคท บุญ

ขอบใจนะบัว คุณแคท ... แลวพอกับนาพิมสบายดีหรือ นาพิมอยูที่วัดใชไม จะ แมกับลุงรวมสบายดี เห็นแมบอกวาจะเอาบานที่เราเคยใหเขาเชา นี่บัวก็เลยเก็บ ขาวของที่บานไปฝากไวที่บานพี่ปนแลวละ แตพวกเอกสารตาง ๆ บัวเอาติดตัวมา ดวย ไววาง ๆ กอนนะ พี่จะไปเที่ยวที่บริษัท เอา..เอาโทรศัพทนี่ไปใช ขอบใจนะ คุณแคทซื้อมาหรือ โอย.. แคทมีอยูหลายเครื่องเลย เออ.. ขนมที่บุญซื้อมานี่อยาลืมกินนะ ไปกันหรือยังละพี่บัว พี่แคท บุญหิวขาวแลว บุญอยากกินอะไรละ เดี๋ยวจะไดพาไป อยากกินอาหารจีน อยากกินเปนปกกิ่งที่วันนั้นที่พี่แคทเคยพาไปนะ อรอยจังเลย แลวก็อยากกินหูฉลามน้ําแดงดวย นี่นามบัตรของบัวนะ ถาวางก็โทรไปคุยได เดี๋ยววันหลังมีเวลาบัวจะมาใหมนะ ลุงรวมฝากบอกวา ใหพี่ตั้งใจเรียนนะ รับรองวาปนไดมีรานรับซอมเครื่องยนตเปนของตัวเองแนนอน (เสียงแบบตบมือกัน) ชัวร ดูพี่แคทมั่นใจจังเลยนะ บุญยังไมแนใจเลยวาพี่ปนจะเงินจากไหนมาเปดรานเปน ของตัวเองอยางที่เขาคิด

8

แคท

บุญ บัว ปน บัว ปน บุญ บัว บุญ แคท บัว ปน บัว

(หัวเราะ) ก็ใหพี่ปนเขาขอกับคุณพระคุณเจากอนนอนทุก ๆ คืนซิ ไมแนหรอกของ พรรคนี้ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ในโลกนี้มีจริงนะ อาจจะดลบันดาลใหปนเขาสมปรารถนาก็ ได ปาฏิหาริยมันเกิดขึ้นไดเสมอ โอย.. ไปเถอะ หิวแลว คุยอะไรกันนักหนา พี่ปน เราไปกอนนะ อีกไมนานก็เรียนจบแลว แลวจะมาใหมนะ ขอบใจนะที่มาเยี่ยมพี่ แลวบัวเอาขนมของบุญกลับไปดวย อาว ก็บุญมันซื้อมาใหพี่นี่นา มันไมบอกพี่ซักคําวามันซื้อมาให บัวเอากลับไปเถอะ (เสียงไมพอใจ) งั้นเอามานี่ ไมเอาก็แลวไป (เสียงเดิน เสียงเหวี่ยงขนมทิ้ง) บุญทําไมตองเหวี่ยงขนมทิ้งอยางนี้ดวยละ ไมดีเลย พี่รูนะวาบุญซื้อมาใหพี่ปน ก็เขาไมเอานี่ ไมไดยินเหรอวาพี่ปนเขาบอกใหกลับไป ฉันก็ไมเอากลับหรอก ทิ้งใหหมามันกินดีกวา ไป...พี่แคท กลับเถอะ ฉันหิวแลว (เสียงเดินไปแรง ๆ) ปนอยาถือสาอะไรบุญเลยนะ ปนโกรธบุญหรือเปลา (หัวเราะ) ไมโกรธหรอก ดัดนิสัยมันเลนเทานั้นแหละ บัวดูแลบุญมันใหดี ๆ หนอยก็แลวกัน ดูจากการที่มันแตงตัวแลว บอกตรง ๆ วาพี่เปนหวงมัน ขอบใจนะพี่ปน บัวไปละ (เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง)

หญิง ศศิ หญิง สรา หญิง สรา

(เสียงเดินเขามา) ศศิ แวะมาหาแมหญิงกอน วันนีก้ ลับดึกจังเลยนะ ศศิไปวันเกิดเพื่อนมาคะ สรายุไปดวยหรือ อาว ก็แมหญิงเปนคนสั่งใหผมไปเปนเพื่อนนอง ผมก็ตองไปนะซีครับ นั่งกอนสรายุ แมมีเรื่องจะคุยดวย นายพอออกไปไหนละครับ

9

หญิง ศศิ หญิง ศศิ หญิง ศศิ หญิง สรา หญิง

สรา หญิง ศศิ หญิง สรา ศรุต หญิง ศรุต หญิง ศรุต หญิง

โอย ไมตองมาถามถึงหรอก รายนั้นนะ พอค่ําลงเขาก็ขึ้นไปอยูบนหองนอนของ เขาแลวละ ดูทีวีอยางเดียว ติดหนังติดละครมากกวาติดเมียเสียอีก พี่ศรุตกลับมาหรือยังคะแมหญิง ยังไมเห็นหนาเหมือนกัน สงสัยจะนอนบริษัทเลยมั้ง เห็นพี่ศรุตโทรมาบอกวาเบื่อ ๆ งาน ก็พรรคเดียวกับเรานี่ เราเองก็บนเบื่องานอยูไมใชหรือ ที่เรียกใหนั่งคุยกับแมนี่ ก็จะสอบถามเรื่องนี้ละ ถาเบื่องานนี้แลวจะไปทํางานที่ไหน งานที่รานมันไมมีอะไรมากมายนี่คะ บางครั้งพี่สรายุก็ใหศศิไปชวยเสริฟ ศศิก็เลย คิดวาอยากไปทํางานกับพี่ศรุตมากกวา แมหญิงจะเห็นวาอยางไรคะ ก็ไดนี่ มันก็อยูในเครือเดียวกันทั้งนั้น นี่แมก็กําลังคิดอยูวาจะรับพนักงานเพิ่ม คนงานที่บริษัทของพี่ศรุตก็มากอยูแลวนะครับ แมจะรับเพิ่มคือแผนกติดตอลูกคาขางนอก พวกทีต่ องขี่มอเตอรไซด ก็เลยคิดวาจะ ใหสราเปนธุระติดตอซื้อมอเตอรไซดใหหนอย เห็นสรามีเพื่อนเปนเจาของรานขาย มอเตอรอยูไมใชหรือ ไดครับ เรื่องนี้ผมจัดการให แมหญิงตองการซักกี่คันครับ ซัก 20 คันก็นาจะพอ แลวรถเกาละ ยังมีอีกตั้งหลายคัน สราลองคุยกับเพื่อนดูวา เขาพอจะเปลี่ยนหรือรับซือ้ ไดหรือเปลา เดี๋ยวผมจะคุยกับเพื่อนดู (มีเสียงเดินเขามา) อาว.. พี่ศรุตกลับมาพอดี กําลังประชุมอะไรกันอยูครับ ผมคิดวาแมหญิงนอนแลวดวยซ้ํา งานยุงหรือเปลา ก็เหมือนทุกวันครับ ไดขาววาเบื่องานมากไมใชหรือ แมหญิงจะเปลี่ยนงานใหผมหรือเปลาละครับ ศรุตตองเขาใจนะวา แมไมเคยไวใจใครเทาศรุต แลวงานของแมก็เปนงานที่เกี่ยวกับ เรื่องเงินทอง หนังสือสัญญาที่สําคัญทั้งนั้น แมมีศรุตคนเดียวแมก็สบายใจหายหวง ตอนนี้ศรุตเพิ่งทํางานไดไมเทาไหร อาจจะมีเบื่อหนายอยู แตถา ชินงานแลวศรุตก็

10

ศรุต หญิง ศรุต หญิง ศรุต

หญิง

อาจจะดีขึ้น ระยะหลังแมก็ไมไดใหศรุตออกไปดูงานขางนอกแลว นั่งอยูแตใน บริษัท ทุกอยางมันก็นาจะดีขึ้น ผมก็ยังไมสบายใจอยูนั่นละ ผมอยากใหบริษัทของเราทํางานเกี่ยวกับหนี้ในระบบ เพียงอยางเดียว พอ ๆ ศรุตไมตองมาเกี่ยวกับงานแมในเรื่องนี้ ตอนนี้แมกําลังจะบอกใหศรุตสั่งให พนักงานพิมพใบรับสมัครพนักงานใหม พนักงานในบริษัทเรามากพอแลวนะครับ แมตองการพนักงานเพิ่มในสวนของฝายเรงรัดหนี้สินที่ใชมอเตอรไซดเปนหลัก แมหญิงตองการกี่ตําแหนงครับ ความรูระดับไหน รวมถึงอัตราเงินเดือนดวย ผมจะไดใหเลขาจัดการตามที่แมหญิงตองการ มีแคนี้ใชไมครับ ผมขอตัวกอน (เสียงเดินไป) (ไมพอใจ) ดูเขาทํา ดูเขาทํา อยางเอาเยี่ยงอยางพี่เขาเปนอันขาดนะ แบบนี้นะ แมไมชอบ เพลงคั่น จบตอนที่ 9

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 10

กรุง ศรุต กรุง ศรุต

กรุง

ศรุต กรุง

ศรุต กรุง

(เสียงเดินเขามา) เอา ศรุต ยังไมนอนอีกหรือลูก ดึกแลวนะ แลวตรงระเบียงนี่มันโดนน้ําคางดวย เดี๋ยวจะไมสบายไปนะ ขอบคุณครับนายพอ ผมรูสึกวานายพอจะหวงผมมากกวาแมหญิงเสียอีก ทัง้ ๆ ที่ จริง ๆ แลว นายพอก็ไมใชพอแท ๆ ของผม เหมือนกับนองสองคนนั่น เออนา จะคิดมากไปทําไม ยังไงพอก็เลี้ยงตั้งแตเด็ก ไมใชพอก็เหมือนพอนั่นละ ผมก็มีความรูสึกกับนายพอแบบนี้เหมือนกัน แมหญิงเคยเลาวา ตอนที่พอแท ๆ ของ ผมเสียชีวิต ผมเพิ่งอายุไดแคสองขวบ จําความอะไรไมไดเลย รูแตวาพอผมร่ํารวย เปนมหาเศรษฐี แตพอคนนี้ไมใชมหาเศรษฐีอะไรหรอกนะ จะวาไปแลว พอเปนเศรษฐีน้ําใจ มากกวา ที่แมหญิงเขายอมมาอยูกับพอก็เพราะพอร่ํารวยน้ําใจนี่ละ คือชวยเหลือ งานการเขาโดยไมเกี่ยงงอนใด ๆ ทั้งสิ้น ไมวางานชิ้นนั้นจะผิดหรือถูก พอเบิ้ม..พอ กรุงทําไดสารพัดอยาง ขนาดนี้แลวแมหญิงก็ยังไมมีทาทีวาจะรักใครอะไรพอ มากมายเลย แมหญิงเปนอยางนี้มาตั้งแตยังสาว ๆ หรือครับ ก็สไตลนี้ละ คนเคยนั่งอยูบนกองเงินกองทอง มีอํานาจเหนือผูคนที่ตองบากหนา เขามาพึ่งบารมี มันก็สไตลนี้ทั้งนั้น พอเลยไมอยากจะถือสา ไดขาววาศรุตไมอยาก ทํางานที่บริษัทใชไม ผมไมอยากทํางานในบางประเภท แตไดบอกแมหญิงไปแลว แมหญิงก็ทําตามที่ผม ขอรองไมได ผมเปนลูก ผมก็ตองทําตามที่แมหญิงสั่งเหมือนกัน แมหญิงของแกนะ มันเคยตัวเสียแลว ขนาดผัวก็ยังตองทําตามเลย เออ... คืนนี้ ทองฟาสวางจริง ๆ นะ มองเห็นดาวระยิบระยับไปหมด บานโนนมันก็ยังปดเงียบ อยูเหมือนเดิม

2

ศรุต กรุง ศรุต

กรุง

ศรุต กรุง ศรุต

กรุง

ศรุต กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง

ผมยืนมองแลวก็กําลังคิดอยูเหมือนกันวา ทําไมเขาถึงปลอยใหบานเงียบเชียบขนาด นี้ ก็คนมีเงินนั่นละลูก ถาเปนพอนะพอคงจะขายไปแลวละ ศรุตรูจักกับหนูแคทหรือ เปลาละ นาจะรูจักกันนะ ก็ไมคอยไดวิสาสะกันหรอกครับ ตอนที่แคทเขายังไมไดไปเรียนนอก เวลาที่เจอกัน ก็แคยิ้ม ๆ ใหกัน ไมเคยทักทายอะไรกัน ตอนนี้ก็ไดขาววาแคทไปอยูที่บริษัทของ เขาเลย เออ สองสามวันกอนพอเห็นมานะ แตก็มาแคประเดี๋ยวเดียว แลวก็กลับไป เขายัง แวะเอาผลไมมาใหแมหญิงเลย แคทเปนเด็กดีมีน้ําใจ ศรุตไมสนบางหรือลูก วัย ของศรุตนี้นาจะมีครอบครัวไดแลวนะ แมหญิงกับพอ นับวันก็จะแกลงทุกที อยากจะอุมหลานกอนตาย (หัวเราะ) ผมยังไมมีความคิดแบบนี้แวบเขามาในสมองเลย อยากสรางหลักฐานให ตัวเองกอน ก็แมหญิงรวยลนฟาขนาดนี้ ยังจะคิดสรางอะไรอีก บริษัทนั่นก็เปนของศรุต แม หญิงเขายกใหแลวไมใชหรือ ผมอาจจะหยิ่งเกินไปสําหรับเรื่องนี้ก็ได ผมคิดเสมอวา ผมนาจะสรางเนื้อสรางตัว ดวยลําแขงของตัวเองมากกวา แลวเงินของแมหญิงที่ไดมาบางประเภทมันก็ไมดีนัก หรอกนะครับ โอย ปวยการคิด ปวยการพูด แมหญิงเขาไมเคยฟงเสียงใครหรอก นอกจากตัวเอง เขาคิดอยางไรมันก็ตองเปนไปอยางนั้น พอนะปลงเสียแลว ตอนนี้ก็ไดแตคิดวา เราก็คงจะตองคอยดูเขาไปเรื่อย ๆ วาเสนทางของชีวิตเขาจะดําเนินไปเชนใด ผมกลัววามันจะจบอยางไมสวยนะซิครับ อืม ศรุตนี่คิดเหมือนพอไมมีผิด พอครับ ผมวาวันหยุดปลายสัปดาหนี้ ผมอยากชวนนองไปเที่ยวพักผอน นายพอ จะไปกับเราไมครับ แมเขาไปดวยหรือเปลาละ ผมวาจะไมชวนแมหญิง แตถาไมหญิงไปละ พอก็ขออยูเปนสมภารเฝาวัดไปอยางนี้แลวกัน เที่ยวกันใหสนุกเถอะ พอไมไปละ

3

ศรุตก็ไมตองคิดมากนะ ถาศรุตไมชอบงานแบบนี้ ซักวันมันก็อาจจะหลุดพนบวง กรรมบวงเวรไปก็ได พอจะเอาใจชวยแลวกัน เพลงคั่น ศศิ ศรุต ศศิ สรา ศรุต หญิง สรา หญิง

ศรุต หญิง ศศิ หญิง

สรา หญิง

ศรุต หญิง

(เสียงดีใจ) เฮ.... เราจะไดไปเที่ยวกันแลวจริง ๆ เหรอ พี่ศรุตจะพาไปไหน พี่กําลังคิดอยู เราสองคนอยากไปไหนละ ศศิอยากไปเที่ยวทะเล ภูเก็ตดีไม แตพี่อยากไปเที่ยวยุโรปโนนเลย โอย.. พี่ไมไดไปไกลถึงขนาดนั้น ในประเทศไทยนี่ยังเที่ยวไมหมดเลย แลวตกลงนี่จะไปเที่ยวไหนกันละ แมหญิงกับเราไมครับ โอย ไมไปหรอก เปลืองเงิน แลวแม กับ สรา ก็คิดเหมือนกันนั่นละ ไปเที่ยวทั้งที่ ตองไปยุโรป แตตอนนี้ก็ยังไปไมได งานยังอีรุงตุงนังกันอยู แมหญิงจะแนะนําให วาควรจะไปที่ไหนดี ที่ไหนครับ คัทลียารีสอรทไงละ วา.... แคกาญจนเองเหรอ มันไมนาสนุกเลยนะแมหญิง ทําไมจะไมสนุก มีแพใหลอง มีเรือใหพาย มีภูเขา มีน้ําตก ที่เที่ยวที่เมืองกาญจนก็ มีตั้งหลายแหง และที่สําคัญเราจะไมหมดเปลืองเงินไปกับการเที่ยวครั้งนี้มากมาย จนเกินไปนัก เพราะอะไรหรือครับ ก็นายพลพัลลภกับเรา รูจ ักกันนะซิ บานอยูชิดติดกันเสียขนาดนี้ แลวเขาจะกลา คิดเงินกับเราเต็มที่เชียวเหรอ อยางนอยอะไร ๆ มันก็จะลดลงครึ่งหนึ่ง ที่แมหญิง พูดนี่ ถูกหรือเปลาละ ตกลงวา นี่เราจะตองทําตามแมหญิงหรือเปลาครับ (หนักแนน) ตองทําตาม เพราะแมหญิง จะเปนคนออกเงินบริการคาทองเที่ยวของ ลูก ๆ ในครั้งนี้เอง

4

ทุกคน หญิง ทุกคน

(พรอมกัน) เฮอ.... ถาไมพอใจ ก็นั่งคอตกรวมหัวกันอยูแบบนี้ตอไปเถอะ แมจะไปทํางานแลว (เสียงเดินไป) (พรอมกัน) เฮอ ...... เพลงคั่น

บุญ บัว บุญ บัว บุญ บัว บุญ

บัว บุญ บัว บุญ บัว บุญ บัว บุญ บัว บุญ

นั่นพี่บงกชเก็บโตะทํางานทําไมนะ วันนี้ไมทํางานหรือ ขลังอะไรขึ้นมาถึงมาเรียกชื่อนี้ เรียกชือ่ เดิมพี่ดีกวา อาว.. แลวพี่เปลี่ยนชื่อเปนบงกชทําไม ก็เพื่อน ๆ เขาบอกวา จะไปเรียนเมืองนอกทั้งทีชื่อจริงนาจะยาวกวานี้ บงกชก็แปลวาบัวเหมือนกัน ชื่อเพราะออก ทําไมไมอยากใหใคร ๆ เรียก ไมรูซิ พี่ชอบชื่อเกามากกวา แตจะเรียกบุญละกอ ตั้งแตนี้ตอไป ตองเรียกบุญวา บุญญานี นะ เพราะบุญชอบชื่อใหมมากกวา ฟงแลวเปนไฮโซหนอย (หัวเราะ) พี่บัวยังไมได บอกบุญเลยวาจะไปไหน พี่แคทไปดวยหรือเปลา เปลา แคทใหพี่ไปหาแหลงที่เขาผลิตตุกตาชาววัง สงไปขายที่เมืองนอกเหรอ คงอยางนั้นแหละ แลวพี่บัวไปยังไงละ ก็ที่นี่เขามีพนักงานขับรถ งั้นบุญไปดวยคนซิ ไปลางานกับพี่แคทกอนซิ อยู ๆ จะออกไปเฉย ๆ มันจะนาเกลียดนะ โอย พี่แคทเขาไมวาอะไรหรอก ก็เขาบอกวา บุญไมตองทํางานตรงนี้แลวนี่ ถึงอยางนั้นก็ตองบอก เขาเปนเจาของบริษัท เราเทากับเปนลูกจาง จะไปไหนมา ไหนก็ตองบอกใหนายรูไวกอน โทรเขาไปบอกไดไม

5

บัว บุญ

นี่... ขยันหนอยซินอง หองพี่แคท เขาก็อยูติดกับหองพี่ แลวทําไมจะตองใช โทรศัพทดวยละ เดินไปบอกเองเถอะ พี่จะไปรอที่หนาลิฟท จะ ๆ งั้นพี่บัวเดินไปกอนแลวกัน (เสียงเดินไป) เพลงคั่น

สรา บัว สรา บัว สรา บัว บุญ บัว บุญ

คุณครับคุณ ขอโทษครับ อาว... คุณ.... ดูเหมือนวาคุณจะเปนเพื่อนของคุณแคทใชไมครับ ใชคะ เดี๋ยวครับ อยาเพิ่งไป ผมจะรบกวนถามวาหองทํางานคุณแคทอยูทางไหนครับ ขวามือนี่แหละคะ (เสียงเดินเร็ว) (เสียงกดลิฟท) (คิด) มาเร็ว ๆ ซิ ทําไมชาแบบนี้ นะ คนยิ่งอยากจะรีบไปอยู (เสียงวิ่ง) พี่บัว พี่บัว รอกอน รอดวย (ถอนใจดัง) เร็ว ๆ หนอย พี่จะรีบ จะ ๆ ลิฟทมาพอดี เพลงคั่น

บุญ

บัว บุญ บัว บุญ บัว

เมื่อกี้บุญเห็นพี่บัวคุยกับผูชายคนนั้นเหรอ เขารูจักกับพี่แคทดวยนะ เคยเจอกับบุญ ที่รานไอติมดวย หลอเชียวละ ดูเหมือนเขาจะชื่อคุณสรายุ เขามาหาพี่แคทใชไมเนี่ย แลวเขาพูดอะไรกับพี่บัวละ เขาถามวาหองทํางานพี่แคทไปทางไหน สงสัยเขาตองนัดกับพี่แคทไวแน ๆ เลย ไมเห็นแคทบอกอะไรพี่ไวนี่ พี่เปนเลขาเขา มีใครจะมาพบ พี่แคทจะตองบอกไว ทุกราย เพราะจะตองผานพี่กอน อะ ถึงชั้นลางแลว เดินไปที่จอดรถเลย (เสียงลังเล) เออ... พี่บัว บุญวา บุญไมไปดีกวา อาว.... ทําไมละ ไหงเกิดเปลี่ยนใจเอางาย ๆ อยางนี้ละ กําลังคิดวาบุญไปดวยก็ดี เหมือนกัน พี่จะไดมีคนชวยถือของ

6

บุญ

บัว

ใหคนขับเขาชวยถือก็แลวกันนะ บุญไมอยากไปแลวละ พีบ่ ัวตองเดินหาซื้อของ นานแน ๆ เลย บุญยิ่งเปนโรคปวดขาอยู (ทําเสียงออน) นะ นะ พี่บัวไมวาบุญนะ จะ บุญจะกลับขึ้นไปขางบนแลวละ บาย บาย (หัวเราะ) อะไรของเขานะ ไมเขาใจเลย (เสียงเดินไป) เพลงคั่น

แคท สรา แคท สรา แคท สรา แคท สรา แคท

สรา แคท สรา

(เสียงเคาะประตูเบา ๆ) เชิญคะ สวัสดีครับ คุณแคท อาว คุณสรา ลมอะไรพัดมาถึงนี่ไดคะ จะบอกวาลมคิดถึง จะนาเกลียดไมครับ สําหรับแคทไมนาเกลียดหรอกคะ เพราะคนเราถามีธุระ จะไปมาหาสูกัน ก็ตอง คิดถึงกันอยูแลว (หัวเราะ) เชิญนั่งคะ หองทํางานของคุณแคท กวางขวางไมผิดกับหองของพี่ศรุตเลย แตหองคุณแคท ประดับประดาไปดวยตุกตานานาชนิด โฆษณาไปในตัวคะ เวลามีแขกมาหาแคท ก็จะไดใหเขาสนใจของที่ตั้งโชวอยูในนี้ วาเปนสินคาสงออกของเรา เขาทานะครับ แตผมมองแลว เหมือนหองนอนของเด็กอนุบาล (หัวเราะ) แหม... คุณสราพูดซะเสียเลย แตจริง ๆ แลว แคทก็มีความรูสึกวา แคท ยังไมเปนผูใหญนักหรอกนะ แคทยังนิยมยินดีกับเจาตุกตาเหลานี้อยูมาก ๆ ถาไมมี งาน แคทก็จะเอาตัวนั้นตัวนี้มาเลน บางครั้งมันเหมือนกับมันมีชีวิตเลย เอ... วาแตคุณสรายุมีธุระอะไรใหชวยหรือเปลาคะ จะใหแคทสงของไปเมืองนอก หรือเปลา ไมมีอะไรรบกวนคุณแคทหรอกครับ แลววันนี้คุณศศิไมไดมาดวย คงอยูดูแลรานแทน แมหญิงใหนองศศิ ไปทํางานกับพี่ศรุตแลวครับ

7

แคท สรา แคท สรา แคท สรา แคท

บุญ แคท บุญ แคท สรา แคท

สรา แคท สรา แคท

ออ... ไปเปนเลขาพี่ชายคนโตนี่เอง ก็ดีนะคะ พี่นองชวยกันทํางาน แคทวางานคง จะคลองตัวขึ้นมากเลย แลวเพื่อนคุณแคททําใหคุณรูสึกดีขึ้นเปลา เพื่อนคนไหนคะ ก็คนที่เจอกันที่บึงฉวากนั่นไง ออ.. นี่คุณเจอยายบัว เอย.. ยายบงกชดวยหรือคะ ครับ ผมเจอตะกี้ที่หนาลิฟท แตทาทางเธอรอนรนยังไงชอบกล ดูเหมือนจะมี ผูหญิงคนนึงวิ่งตามเธอลงไปดวย คงเปนยายบุญญานีนั่นแหละ นองสาวบงกชเขา บงกชนี่เขาเปนนักเรียกนอก งาน เขาเกงมากเลยคะ ปริญญาตรี เอกการเงิน ก็คลองอยูแลวละ (เสียงเคาะประตู) เชิญคะ (เสียงประตูเปด) อาว บุญ.. เออ...บุญญานี ไมไดไปกับ พี่เขาหรือ (หัวเราะ) (เสียงออนหวาน) บุญเปลีย่ นใจแลวคะ อยูทํางานใหพี่แคทดีกวา ขอโทษนะคะ พี่แคทกําลังมีแขกเหรอ เดี๋ยวบุญไปเอาน้ํามาใหนะคะ ขอบใจจะ ขอเปนน้ําสมสองแกวแลวกัน ของพี่ไมตองหวานนะ ไดเลยคะ (หัวเราะ) (เสียงเดินไป) (กระแอมเบา ๆ) นองเลขาของแคทสวยไมคะคุณสรา (หัวเราะเกอ) กอ...กอ... นารักดีครับ เออ..ที่ผมมานี่จะมาบอกคุณแคทวา วันเสารนี้พี่ศรุตจะพาผมกับศศิไปพักผอนที่คัทลียารีสอรท ผมยังไมเคยไปเลย คุณสราเปดเวปดูไดนะคะ มีรูปทั้งหมดของที่พักครบเลย ถาคุณพอใจที่จะพักหอง ไหนคุณโทรมาบอกแคทก็ได แคทจะรีบโทรไปหาแดดดี้แลวจองไวใหเลย แลวคุณสราตองการกี่หองคะ สองหองก็พอครับ แมหญิงไมไดไปดวยหรือคะ เปลาครับ ผมสงสารพี่ศรุต รูสึกวาเขาจะเครียดกับเรื่องงานมากไปหนอย ก็เลย อยากใหเขาพักผอนสมองบาง ดีคะ แคทก็กําลังคิดวาจะไปที่นั่นเหมือนกัน แตยังไมไดตัดสินใจวาจะไปวันไหน

8

สรา

แคท บุญ แคท บุญ แคท บุญ

ก็ไปพรอมกันเลยซิครับ ผมวาคงจะสนุกขึ้นอีกเยอะ มีเจาของรีสอรทเปนไกดให ดี ออก นะครับ ไปพรอมกับเรานะครับ ผมจะดีใจมาก ๆ เลย แลวศศิก็ตองดีใจดวย ถาแกรูวาพี่แคทของแกจะรวมเดินทางไปดวย (หัวเราะ) ถาแคทจะไป ก็คงตองตามไปทีหลังนั่นละคะ (เสียงเปดประตู) (เสียงเดินเขามา) น้ําสมมาแลวคะ บุญทําเองเลยนะเนี่ย แกวนี้ของพี่แคทคะ ไมหวานมาก แกวนี้ของคุณ... นี่คุณสรายุจะ ยินดีมาก ๆ คะที่ไดรูจักคุณสรายุ แตเราเคยพบกันหนหนึ่งแลวนะคะ ไมนึกวาจะได พบกันอีก เออ... บุญขอตัวกอนนะคะ ตามสบายจะ (คิด) หืออื้อ.. จะชวนใหเรานั่งคุยอยูดวยก็ไมได สงสัยจะกลัวเราเปนกางขวางขอ ละซิ (เสียงเดินไป) เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท

บัว.. งวงนอนหรือยัง ยังหรอกแคท เรานอนดึกจนเคยแลว นั่งกอนซิ เออ เสื้อนอนตัวนี้สวยดี ยังไมเคย เห็นแคทใสมากอน รูไมเบอรอะไร ไมรูหรอก (หัวเราะ) เบอรหา (หัวเราะ) บาเหอ แบบนี้ แสดงวาตองรับมาจากคนสําคัญละซี แน...หนาแดงแลว ไมละ (หัวเราะ) ไมสําคัญอยางที่เธอคิดหรอกบัว แตในโอกาสขางหนามันก็ไมแน เหมือนกันนะ คนที่เขามาหาเธอเมื่อเชานี้ใชไมละ แมนแลว

9

บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท

บัว แคท บัว แคท

บัว แคท บัว แคท บัว

สวยนะ อะไร เขาคนนั้น หรือวาชุดนอน ชุดนอนจา สีครีมแบบนี้เหมาะกับผิดของแคทมากเลยนะ ขับผิวใหขาวขึ้นอีกเปน กอง รูไม วาเขามาหาเราเรื่องอะไร อาว แลวเราจะรูไดยังไงละ เขาจะไปพักที่รีสอรทของเรา แลวแคทจะไปดวยเหรอ จริง ๆ แลวนะบัว เราคิดเรื่องนี้มาสองสามวันแลวละ แตเราไมอยากจะปรึกษากับ บัวนะ เพราะเราไมแนใจวาบัวจะเห็นดีดวยหรือเปลา หมายความวายังไงนะแคท เออ.. เรา.. เราคิดไปคิดมาแลว เราวา อยากใหบุญญานีไปชวยแดดดี้กับมี้ทํางานที่รี สอรทจะดีกวา งานไมหนักหนาอะไร แลวก็คงจะเปนที่เชิดหนาชูตาบุญเขาดวย บุญเปนคนใฝสูงนะ เขาอยากจะมีชีวิตที่หรูหรา กาวหนามากทีเดียว แตนองเราไมรูจักคําวาพอเพียง ไมอยูกับแดดและมี้อยางนั้น จะทําใหทานหนักใจ หรือเปลาไมรู โอย แดดกับมี้ของเราใจดีจะตายไป สวย ๆ อยางบุญนะ เราวาเหมาะสําหรับเปน พนักงานตอนรับอยูทางรีสอรทมากกวา แลวเขาจะยอมเหรอ เรื่องนี้ก็เปนหนาที่ของบัวแลวละ ที่จะตองลองพูดกับเขาดู ถาเขาอยากไป เราก็จะ ไปวันเสารนี้เลย บัวไปดวยนะ คุณสรายุกับคุณศศิเขาจะพาพี่ชายเขาไปพักผอน สมองที่นั่น เราคงไมไปหรอก ถาแคทจะพาบุญไปก็ไปกันสองคนแลวกัน อาว... เปนอยางนั้นไป นี่มันอะไรกันนะ เราเคยไปไหนไปกันนี่นา แตงานนี้ขอผานเถอะ ถามจริงๆ เถอะบัว เธอเกลียดสามคนพี่นองนี้เอามากทีเดียวหรือ เราสังเกตดูเธอ มักจะคอยหลบหลีกอยูเสมอ มีปญหาอะไรกันหรือเปลา บอกเราบางซิ ก็ไมมีอะไรมากหรอก เรื่องที่เราเคยเลาใหฟงนั่นละ

10

แคท บัว

แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท

(หัวเราะ) โธ.. เรื่องแคนั้นเองเหรอ เขาอาจจะไมเคยไดยินคําพูดแบบนั้นก็ได ก็เลย ขบขันกันไปใหญ กับคําวา อีหมา นี่นะเหรอ นี่มันเปนภาษาสุพรรณของพวกเรานะ ทําไมจะตอง หัวเราะเยาะกันดวย ไมเห็นจะตลกตรงไหนเลย คนสุพรรณเขาก็พูดกันอยางนี้ ทั้งนั้นละ เขาอาจจะไมเคยไดยินก็ได อยาถือสาเลย คิดเสียวาเขาไมมีเจตนาก็แลวกัน แตเราดูสายตาเขาออก พวกเขาดูถูกคน เถอะนา เถอะนา ถาไดรูจักพวกเขาแลว บัวจะรูวาครอบครัวเขาเปนคนดีมีน้ําใจ ดวยกันทั้งนั้น โฆษณาชวนเชื่อหรือเปลานี่ยัยแคท โดยเฉพาะคุณหญิงรวีคนนั้น เจาหนี้หนาเลือด บัว.. นี่เธอโกรธแคนเขาขนาดนี้เลยหรือ แคทรูไวเลยนะวา เราจะไมเปนมิตรกับคนที่เปนศัตรูของครอบครัวเราหรอก บัว.... เพลงคั่น จบตอนที่ 10

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 11 (เสียงรถแลนแลวจอด) (เสียงเดิน) แคท (ดัง) แดดดี้ มี้... อยูหรือเปลา แดด (ตัวผาน) แคท.. มาแลวหรือลูก แมเขาลงไปที่ครัว ดูแลทําอาหารดวยตัวเอง แคท มี้รูวาแคทจะมาละซี แดด ก็เพื่อนลูกจะมาดวยไมใชหรือ แคท เขามาถึงแลวหรือจะ แดด มาถึงตั้งแตเชาแลว ไหนบอกแดดวาเขาจะมากันสามคนยังไงละ แคท อาว... แลวตกลงวาเขามากันกี่คนละ เห็นของไวสองหอง แดด เขาก็คงจะใชทั้งสองหองนั่นละ เพราะวาผูหญิงคนผูชายคน คงไมไดเปนแฟนกัน หรอก ไมงั้นเขาคงคืนหองแลวละ แคท (หัวเราะ) ออ.. เขาเปนพี่นองกันคะ ออ.. แคทลืมแนะนําไป บุญญานี.. นีแ่ ดดดี้ของ พี่ บุญ สวัสดีคะ (เบา) แดดดี้ แปลวาอะไรนะพี่แคท แคท (หัวเราะ) พอจะ บุญ ออ บุญลืมไปวาพี่แคทเปนนักเรียกนอก แดด นี่เพื่อนของลูกใชไม กลับมาจากเมืองนอกพรอมกันหรือเปลา แคท ไมใชคะ พีส่ าวเขาเปนเพื่อนแคท คนนี้คือคนที่แคทโทรมาคุยกับแดดไงคะ แดดปรึกษามี้หรือยัง วาจะใหนองทํางานอะไรดี แดด เดี๋ยวแคทก็คุยกับมี้เขาเองก็แลวกัน แดดยังไมไดคุยอะไรมาก (เสียงดัง) เอา โกศล มายกกระเปาพวกนี้ไปที่หองของคุณแคท แคท ไป.. บุญ มัวแตยืนเหลียวหนาเหลียวหลังมองอะไรละ บุญ คุณสรายุเขาพักอยูทางไหนหรือคะพี่แคท แคท ฮื้อ.. อยาไปสนใจเขาเลย บุญ (คิดในใจ) เชอะ... หวงก็บอกมาเถอะ นึกวาคนอยางเรารูไมทันหรือไง

2

เพลงคั่น มี้ (ตัวผาน) หนูบัวไมไดมาดวยหรือแคท แคท คะมี้ บัวเขาไมอยากมา แคทก็เลยตามใจเขา มี้ มี้ก็อยากเห็นหนาบัวเหมือนกัน ฟงเสียงพูดทางโทรศัพทแลว เสียงเพราะ พูดจา นารัก ทําเอามี้อยากเห็นหนาเลย แคท บัวเขานิสัยดีมากคะ มี้เจอมี้ก็ตองรัก ไววันหนาแคทจะพามาใหได นองเขาอยูที่นี่ ซักวันเขาก็ตองมาหานองเขา มี้ มีกันสองคนพี่นองเทานั้นเองหรือ แคท คะ แมเขาไปบวชชี มี้ อาว แกมีเรือ่ งทุกขใจอะไรหรือเปลา แคท ก็พอสําควรนั่นละคะ ไววันหลังแคทจะเลาใหมี้ฟง วาแต มี้คิดไวหรือยังวาจะให บุญญานีทํางานหนาที่อะไร มี้ เห็นหนาตาแลว แตงตัวเกงนะ ดูสวยเชียวละ แตแรกแมวาจะใหเปนผูชวยแมแชม แกอยูในครัว เห็นรูปรางหนาตาแลวคงจะไมเหมาะ แคท (หัวเราะ) มี้คิดถูกแลวคะ รับรองวาเขาไมทําหรอก ขนาดแคทใหเปนพนักงานเดิน หนังสือที่บริษัท เขายังอายพนักงานที่นั่นเลย มี้ อาว แลวเรียนสูงหรือเปลาละ ถาพูดอังกฤษได มี้จะใหเปนรีเซฟชั่น แคท ก็ไมเปนอีกนั่นละ มี้ เอ... แลวอยางนี้จะใหทําอะไรดี เสริฟเครื่องดื่มดีไม สวย ๆ อยางนี้ นาจะเปนที่ พอใจของแขกที่มาพักนะ แคท เดี๋ยวแคทจะลองพูดกับเขาดูกอน เพราะวาตามจริงงานเสริฟในสถานที่แบบนี้ คนที่ มีความรูเขาก็ทํากันทั้งนั้น มี้จําคุณศศิลูกสาวคุณหญิงรวีไดไม แคทเห็นเขายังเคย ไปเสริฟอาหารที่รานสเต็กอยูบอย ๆ เลย ทั้ง ๆ ที่เขาเปนเจาของรานเองดวยซ้ํา มี้ มี้วา มี้ดูไมผิดหรอก ทาทางเด็กคนนี้จะฉาบฉวยไมเบา ชางแตงตัวดวย

3

แคท

มี้

แคทฝากมี้ดวยนะคะ มี้คงจะตองคิดวาเปนลูกหลานคนหนึ่งแลวละ เพราะบัวเขารัก นองคนนี้มาก ออ.. แคทลืมบอกไป อยาใหเขาทํางานหนักมากนะคะ เพราะเขา เปนโรคหัวใจอยู (ตกใจ) หา.. เปนโรคหัวใจหรือ เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลงเปนเพลงสากลเบา ๆ

บุญ สรา ศศิ สรา ศศิ แคท

ศศิ บุญ แคท บุญ แคท สรา บุญ ศศิ

อาหารมาแลวคะ ทําไมคุณ ๆ ไมเขาไปนั่งทานที่หองในรีสอรทละคะ บุญเห็นพวกฝรั่งเขาเตนรํากันใหญเลย ผมชอบรมใบเงาแบบนี้มากกวา ดูสบาย ๆ เปนธรรมชาติดี แถมอยูริมน้ําอีก นี่แมน้ําอะไรคะพี่สรายุ แมน้ําแควจะ ออ เคยไดยินชื่ออยูบอย ๆ เออ เดี๋ยวพรุงนี้พี่สราพาศศิไปเที่ยวสะพานขามแมน้ํา แควหนอยซิ มันก็เปนสะพานทางรถไฟขามแมน้ําธรรมดานี่ละคะ แตเผอิญวามีประวัติศาสตร สําคัญของโลกเกิดขึ้น ก็เลยมีคนเที่ยวชมกันเยอะไปหมด ที่นนั่ มีพวกอัญมณีขาย เยอะเลย คุณศศิสนใจเลือกซื้อไดเลยนะคะ แตตองของดูเปนอยูซักหนอย ศศิคงไมซื้อหรอกคะ มีอยูเยอะแลว พี่แคทขา ใหบุญไปดวยคนไดไมคะ อาว... แลวพรุงนี้ไมทํางานหรือ พรุงนี้แขกที่รีสอรทมีเยอะเลย เพราะวันจันทรก็ เปนวันหยุดราชการดวย ที่นี่จะมีงานเขาก็เฉพาะวันหยุดนั่นละ มี้จะใหบุญมาไม มี้เปนคนเจาระเบียบ คงไมตามใจบุญเหมือนพี่หรอก นาเสียดายนะ ที่นองบุญไมไดไปดวย นองบุญญานีคะ ไมใชบญ ุ เฉย ๆ เดีย๋ วบุญกลับไปเอาน้ําสม หรือวาจะตองการ เครื่องดื่มอยางอื่นคะ ขอไวนใหศศิก็แลวกัน พี่สราดริ้งคซักหนอยดีไม พี่ศรุตไมไดมา ไมมีใครขวางคอ เราหรอก

4

แคท สรา ศศิ แคท บุญ ศศิ สรา แคท บุญ

อาว.. แลวทําไมคุณศรุตไมมาดวยละคะ เห็นแดดดี้บอกเหมือนกันวามากันแคสอง คน พี่ศรุตเกิดติดงานสําคัญ มีแขกตางประเทศมาขอพบ ก็เลยอดมา เสียดายเหมือนกัน จริง ๆ แลว ศศิอยากใหพี่ศรุตมาจริง ๆ เลย ดูวาแกคอนขางเครียด ถาอยางนั้นไวมาคราวหนาก็ไดนี่คะ คัทลียารีสอรท ยินดีตอนรับเสมอ โดยเฉพาะ ครอบครัวของคุณสรา ตกลงวาตองการเครื่องดื่มอะไรดีคะ อาว ก็ฉันสั่งแลวไง เอาไวนมาขวดนึง ผมขอวิสกี้แลวกัน คุณแคทดื่มอะไรดวยกันไม ขอไวนเหมือนกับคุณศศิก็แลวกันจะ (คิด) ไอพวกที่เขาสั่งกันนี่หนาตามันเปนยังไงหวา หนาอยางเราจะมีสิทธิ์กินกับเขา มั่งไมเนี่ย (เสียงเดินไป) เพลงคั่น

ศศิ สรา ศศิ แคท ศศิ สรา บุญ แคท บุญ สรา แคท

นั่งอยูริมแมน้ําอยางนี้ พอดึกเขาชักหนาวเหมือนกันนะ พี่แคทดูซิ ศศิตัวเย็นเฉียบ เลย อะ เอาแจกเกตพี่คลุมไวกอน ขอบคุณคะพี่สรา แตศศิวา ศศิขอตัวไปนอนกอนดีกวา อาว... ยอมแพแลวหรือ อาหารยังไมหมดเลย ไมไหว ศศิอยากนอนมากกวา ดื่มไวนมากไปหนอยละซี (เสียงเดินเขามา) (เสียงมึน ๆ) บุญเอาไวนมาเพิ่มอีกขวดหนึ่งแลวนะคะ บุญ..ทําไมเสียงเปนอยางนี้ละ ดื่มไวนเขาไปหรือเปลา (หัวเราะเกอ) ก็นิดหนอยคะ บุญอยากชิมวารสชาติมันเปนอยางไร เกิดมาไมเคยกิน เลย ก็ลองชิมดูนิดเดียว มันก็อรอยดีนะ (หัวเราะรวน) ถาจะเมาแลวละ เดินเซอยูนี่ วางลงเลย แลวไปนอนไดแลว มา.. พี่จะไปสงที่หอง

5

บุญ แคท สรา ศศิ สรา ศศิ สรา แคท สรา แคท สรา

แคท สรา แคท

สรา

ไมตองคะ ไมตอง บุญไปเองได (เสียงเดินไป) นี่คงดื่มเขาไปไมนอยเลย คนไมเคยดื่มก็จะมึนงายอยางนี้ละ แตไวนมันไมแรงเหมือนเหลาหรอกครับ แลวศศิเมาหรือเปลาเนี่ย คอชั้นไหนละ พี่สรารูจักนองนอยไปหรือเปลา ไปนอนดีกวา กูดไนทคะพี่แคท มา.. พี่ไปสงเอง เดินเปแลวนี่ อูย...แกลงเปไปอยางนั้นเองคะ พี่สราไมตองไปสงหรอก คุยกับพี่แคทเถอะ นาน ๆ จะไดคุยกันซักที กูดไนทคะพี่สรา (เสียงเดินไป) (หัวเราะ) คุณแคทเปนอยางไรบางครับ โอย แคทดื่มไปนิดเดียวเอง มาที่แลวขืนดื่มมาก ๆ แดดดี้ตีหัวแตกแน ดีแลวครับ ผมเองก็ไมสนับสนุนใหผูหญิงดื่มอะไรแบบนี้มากเทาไหร แคทรูคะ วาเราควรจะทําอะไร เวลาไหน คุณแคทเกงนะ เปนผูหญิงตัวเล็กนิดเดียว ดูแลงานที่บริษัทออกใหญโต ผิดกับผม เปนผูชายตัวโต ดูแลแครานสเตกเล็กนิดเดียว งานก็ไมไดวุนวายอะไร มากมาย รูสกึ เบื่อบางไมครับ (หัวเราะ) ไมเบื่อหรอกคะ มันเปนงานที่แคทชอบ สนุกเสียดวยซ้ํา แคทมีเลขาเปน คนเกงอยูแลว เลยเบางานไปเยอะ เสียดายนะครับที่คุณบงกชไมไดมาดวย เมื่อวันที่ผมไปที่บริษัท เธอมีทาทาง ลุกลนยังไงชอบกล ผมยังงง ๆ อยูเลย (หัวเราะ) ไมมีอะไรหรอกคะคุณสรา บัวเขาจะรีบออกไปทําธุระใหแคทขางนอก ก็ เลยดูรีบรอนไปหนอย (เสียงเพลงจากโทรศัพทดงั ) นึกแลวเชียววาตองเปนบัวโทร มา ยัยคนนี้อายุยืนจริง ๆ ขอตัวกอนนะคะ แคทขอคุยโทรศัพทกับบัวกอน เชิญตามสบายครับ เพลงคั่น

แคท บัว แคท

บัว... เรากําลังคุยถึงเธออยูพอดี (เสียงทางโทรศัพท) นินทาเราอยูกับใครละ คุณสราใชไม รูไดไง

6

บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว

แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท

ก็ใชหรือเปลาละ เออ.. ใช ๆ ก็เขาเปนแขกคนสําคัญของเรานี่ นองเราเปนไงบางนะแคท นอนไมหลับเลย พอบุญไมอยูเราก็คิดถึงเหมือนกันนะ เวลาที่เขาอยู เราก็ดูวาขวางตาไปหมด แตครั้นนองไปเราก็เหงา แตนองเธอดูไมเหงาเลยนะ หนาระรื่นตลอดเวลา เสียงออนเสียงหวาน แถมยังมึน เอาอีกตางหาก อะไรนะแคท มึน.. หมายถึงอะไร ก็นองเธอ ลอไวนเขาไปนะซี หา... ไอบุญมันดื่มไวนหรือ ตายแลว.. ทําไมมันกลาขนาดนี้ แลวแดดดี้กับมี้วาอะไร หรือเปลา ทําไมแคทปลอยใหเขาดื่มละ อาว ๆ โทษเราแลวไง เขาไปแอบดื่มที่ไหนเรายังไมรูเลย แตคงไมมากหรอก คน ที่ไมเคยดื่ม มันก็มึนงายอยางนี้ละ แคทตองระวังนะ อยาใหบุญมันดื่มเหลาเมายาอีกนะ เดี๋ยวมันจะติดไปเสียหรอก แหม..มันนาจริง ๆ นี่ถาอยูใกลกันนะ เราซัดใหซักฉาดแลวละ เขาไมไดนึกถึง คําสั่งสอนของลุงรวมเลย แกพร่ําสอนอยูนักหนา วาไมใหชาวชุมเกี่ยวของกับ เครื่องดองของเมา แบบนี้ เขาเรียกวาเขาหูซายทะลุหูขวาหมดเลย บนเปนหมีกินผี้งไปไดนะยายบัว เดี๋ยวพรุงนี้คอยวากันใหม ตอนนี้บุญอยูที่ไหน ขอเราพูดดวยหนอย ใหไปนอนแลว ปานนี้หลับไปแลวละ ถางั้นพรุงนี้เราจะโทรมาใหม (เสียงตกใจ) เฮย ๆ เดี๋ยวกอนบัวเดี๋ยวกอน นั่นมันนองสาวเธอนี่หวา อาว ไหนวาไปนอนแลวไงละ ก็เราบอกใหไปนอนนี่ แลวนี่มันยังไงกัน เอาเรือออกไปพายเลนอยูกลางแมน้ํานั่น แนะ ใชแนหรือ ใชซิ ตรงหนารีสอรทนี่ แสงไฟสวางออก ใชจริง ๆ ดวย แคนี้กอนนะ ตัวเองยิ่ง มึน ๆ อยู แลวลงไปพายเรือเลนทําไมนะ โอย เด็กคนนี้มันวุนวายจริงแฮะ (รองกรี๊ด) ตายแลว เรือลมแลวเรือลม คุณสราชวยดวย เร็วเขา บุญตกน้ํา

7

บัว แคท

(มีเสียงคนโดดน้ํา) (ตกใจ) แคท ๆ บุญเปนยังไงบาง วางสายไปกอน เดี๋ยวเราโทรกลับไป เพลงคั่นตื่นเตน

แคท สรา แคท สรา แคท สรา แคท สรา แคท บุญ สรา แคท สรา บุญ

(มีเสียงคนหลายคนเอะอะกัน) (เสียงเรือยนตประกอบ) (เสียงสั่น) คุณสรา อยาปลอยมือบุญนะ คุณเกาะขอบเรือไวกอนดวย สมชายรีบ มาชวยคุณสราเร็วเขา เอาตัวผูหญิงขึ้นมากอน คุณสราเปนไงบางหรือเปลา (เสียงหอบ) ไมเปนไรหรอกครับ ชวยเอาบุญขึ้นไปกอนแลวกัน สงสัยจะกินน้ําเขา ไปหลายอึก (เสียงดัง) บุญ ๆ เปนไงบาง สงโรงพยาบาลเถอะ คงจะหมดสติอยู เดี๋ยวผมจะผายปอดให ถาสําลักน้ําออกมาก็คงจะคอยยังชั่ว แคทจะชวยอะไรไดบางคะนี่ จับเขานอนราบกับพื้นเรือเลยครับ ผมจะไดผายปอดเลย คะ ๆ บุญไมนาเปนอยางนี้ บอกใหไปนอนก็ไมนอน ยังแอบมาพายเรืออีก นี่ถาพี่ เขาอยูดวย มีหวังเจ็บตัวแน เรานั่นละจะเดือดรอน คุณบงกชเขาตองคิดวาพวกเราไมดูแลนองเขาใหดี (มีเสียงแบบบุญสํารักน้ําออกจากปาก) บุญ เปนยังไงบาง รูสึกตัวหรือยัง (เสียงสั่น) ชวยบุญดวย ๆ บุญจะตายอยูแลว เธอตกใจนะครับ พอรูสกึ ตัวก็เลยโผมากอดผมเสียแนน เดี๋ยวผมอุมเธอขึ้นไปดีกวา พาไปที่หองนอนเลยคะ เดี๋ยวแคทจะเปลี่ยนเสื้อผาใหบุญเอง ปาแชม ไปเอาน้ําอุน มาใหฉันหนอย ฉันจะเช็ดตัวใหคุณบุญเอง ไมเปนไรแลวนะครับ ใจดี ๆ ไว คุณปลอดภัยแลว (คิดแบบเยาะเยย) โงดวยกันทั้งนั้น โดนเลหของแมบุญเขาหนอย หอบแหกไป ตาม ๆ กัน ไมรูหรือวาคนสุพรรณอยางฉันวายน้ําเกงยิ่งกวาปลาเสียอีก อยางนอย

8

เราก็ทําใหคุณสราสนใจไดนั่นละ ผูช ายอะไรแข็งแรงเปนบา มันนาลมเรือซะ บอย ๆ จริง ๆ เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง มี้ แคท มี้

แคท มี้ แคท มี้ แคท มี้ แคท

มี้ แคท มี้ แคท มี้

แคท มี้วานองของเพื่อนมี้คนนี้ มาอยูคืนเดียวก็ออกฤทธิ์ออกเดชถึงเพียงนี้แลว บุญออกฤทธิอ์ อกเดชอะไรหรือคะมี้ งานการก็ดูวาไมคอยสนใจ แถมยังแอบขโมยไวนกินอีกตางหาก คงไมเคยดื่มนั่น แหละ เลยออกอาการเมา แลวก็ลงไปทําเรือลม มีด้ ูวาจะไมคอยสนใจเรื่องงาน มากกวา แคทก็ดูวาอยางนั้นละคะ อาว แลวพอมาทําไมละ ใหเปลืองเงินเดือนเราเหรอ เรื่องเงินเดือนนี่ แคทจะสงมาใหมี้เอง ไมไดหรอก ทํางานกับมี้ มี้ก็ตองเปนคนจาย สําหรับบุญญานี ขอใหแคทเปนผูจัดการเองเถอะคะ แคทคิดวาแกอาจจะอยูไมนาน ก็ได ถางานการไมสนใจ แลวยังริอานกินเหลาเมายา ทําตัวไมเรียบรอย มีก้ ็คงจะไม เอาไวหรอกนะ มี้ตักเตือนแกกอนก็แลวกันคะ เด็กคนนี้ดูทาวาจะตองวางมาตรการใหเด็ดขาดไปเลย ถาอยูกับมี้ไมไดแคทจะมารับกลับ ตอนนี้แคทอยากจะใหหาง ๆ จากทางบริษัทที่ กรุงเทพไปกอน เพราะทางโนนมีสิ่งที่ยั่วยุใจใหหลงระเริงไปในทางที่ผิดไดมากมาย แคทไมไดสงสารบุญหรอก แตแคทสงสารพี่สาวของแกมากกวา บัวเปนเพื่อนที่แคทรักมาก พี่นองนิสัยไมเหมือนกันหรือ คนละแนวเลยคะ เปนที่ไมหวงตัวหรือเปลา มี้หมายความวา ...... ชอบผูชายนะ ถาเปนเด็กแบบนั้น มีก้ ็ไมชอบเหมือนกัน เปนหวงแดดดี้

9

แคท มี้

แคท มี้

แคท

(หัวเราะ) โอย มี้อยาหวงแดดเลยคะ มี้อยูกับแดดมาตั้งนาน ไมรูหรือวานิสัยแดด เปนอยางไร รูนะรูอยูหรอก แตก็ไมอยากจะไวใจนัก ก็แคทมาดูนี่ซิ นั่นแนะ เห็นไม เดินคลอเคลียอี๋อออยูกับพอสรา ถาทางสนิทสนมเกินขอบเขต เห็นไม เพิ่งรูจักกันแท ๆ เดินเกาะแขนเขาแจทีเดียว แตแคทวา คุณสราเขาไมมีอะไรดวยหรอกคะ มันก็ไมแนหรอกนะแคท ผูชายกับผูห ญิงลองอยูใกลกัน มันก็เหมือนน้ํามัน กับไฟนั่นละ ลุกพรึ่บพรับขึ้นมาเมื่อไรก็ไมรู มี้ก็เตือน ๆ ไวเทานั้นละนะ (เสียงเดินไป) (คิด) อืม บุญนี่ก็ทําทาไมนาไวใจเหมือนกัน แตของพรรคนี้มันก็อยูที่ผูชายดวย ถาสราไมสนใจ มันก็ไมมีอะไรเกิดขึ้น ฮึ... ก็ดีเหมือนกัน ดูตอไป เราจะไดรูเชน เห็นชาติผูชายคนนี้วาจะดีเลวซักแคไหน ของพรรคนี้ไมลองก็ไมรู (หัวเราะ) เพลงคั่น

ศศิ สรา ศศิ สรา ศศิ

สรา ศศิ สรา

พี่สรา... นั่นจะออกไปไหนนะ เพิ่งกลับจากไปเที่ยวสะพานแมน้ําแควมา ไมเหนื่อย หรือไง (หัวเราะ) พี่ไมไดไปไหนหรอก จะออกไปเดินเลนแถวรีสอรทนี่ละ ขอคุยดวยหนอยซิ อะ พูดอยางกะเราไมมีเวลาคุยกัน (เสียงไมพอใจ) ก็ใชนะซิ กับพี่แคทก็ยังไมมีเวลาไดคุยกับพี่สราซักเทาไรเลย แมโฉมงามบุญญานีคนนั้น มาฉกเอาเวลาของพี่สราไปหมด ทําอะไรนะใหมันรูจัก เกรงใจพี่แคทเขาบางนะ ศศิเห็นเขามอง ๆ อยูเหมือนกัน (หัวเราะ) ทําไมละ พี่ทําอะไรผิดตรงไหนหรือ ก็ไมวาเราจะไปเดินเที่ยวกันที่ไหน แมบุญญานีคนนั้นก็เกาะพี่สราแจอยูตลอด ถาศศิเปนพี่แคทนะ เจอดีแน นี่ศศิเห็นพี่เปนเด็กนักอยางนั้นหรือ พี่จะมองไมออกเลยหรือวาสิ่งไหนเปนเพชรแท หรือเพชรเทียม ถาพี่ตาไมถึงพี่ก็คงจะเลือกพวกอัญมณีใหศศิไมถูกหรอก

10

ศศิ สรา ศศิ สรา ศศิ

สรา ศศิ สรา

บุษราคัมที่ซื้อใหศศินะ น้ําหนึ่งเลยนะจะบอกให แลวทับทิมที่ซื้อใหแมบุญญานีละ โฮย... นองเรา ตาไมมีแววเอาเสียเลย แคสนนราคาก็นาจะรูแลววามันเกรดอะไร อยาสนใจเรื่องแบบนี้เลยนะ ไมอยูในสมองพี่หรอก ไมอะไรหรอก ศศิกลัวพีแ่ คทเขาจะคิดเทานั้นละ เรานั่นละคิดมาก พี่แคทเขาไมเห็นจะวาอะไรพี่ซักคํา แมแตสายตาของเขาก็ไมมี วี่แวววาจะโกรธขึ้งอะไรพี่ ไมเห็นหรือวาเขายิ้มกริ่มอยูตลอดเวลา คนอยางพี่สรานะ ยังไมรูจักธาตุแทของผูหญิงดีพอหรอก แตศศิเปนผูหญิง เหมือนกัน ศศิดูรูวาลึก ๆ แลว พี่แคทเขากําลังคิดอะไรอยู ระวังเถอะถาไมรูจัก เลือก จะเก็บเอากอนกรวดมาประดับไวที่วงแหวนหรอก (หัวเราะลั่น) โอว.. เพิ่งไดยินคารมคมคายของนองสาวก็วันนี้ละ ไมเบานะเรา แบบนี้ถามีแฟนละกอ คงหึงไมลืมหูลืมตาแนนอน ชัวร ๆ ก็แนนอนอยูแลวละ มา ๆ ไปเดินเลนกัน เดีย๋ วไปตามคุณแคทมาเดินเลนดวย ไมตองหวงนา คุณแคทนะ เปนหนึ่งอยูในใจของพี่มานานแลวละ สําคัญแตวา พี่จะอยูในหัวใจ ของเขาหรือเปลาเทานั้นละ แตแคเศษเสี้ยวของหัวใจพี่ก็พอใจแลวละ (หัวเราะ) เพลงคั่น จบตอนที่ 11

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 12

บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว

(เสียงเคาะประตู) เขามาจะ (เสียงดีใจ) แคท.. กลับมาแลวหรือ เปนไงบาง สนุกไม แลวบุญละเปน ยังไงบาง ขานั้นนะไมตองไปหวงหรอก ไดขาววาโทรถามอาการอยูตลอดเวลาไมใชหรือ อาว ก็เราเปนหวงนองนี่ โอย แคเรือลมธรรมดา ๆ แลวบัวจะหวงนองเรื่องอะไรละ วายน้ําเร็วยังกะงู ก็เราไดยินเสียงเรียกใหชว ยในโทรศัพท เราก็ตกใจนะซี แลวใครลงไปชวยละ ก็ตองเปนพระเอกนะซี ถามได นางเอกจะจมมิจมแหล พระเอกก็ตองรีบโผล ไปชวยนั่นละ เอะ ผิดหูนะ (หัวเราะ) ไมมีอะไรหรอก เราพูดเลนนะ อุบัติเหตุนิดหนอยเทานั้นแหละ บุญมันไมเบาอยูแลว ใคร ๆ เขาก็เห็นวามันวายน้ําเกงจะตายไป แหม ก็บานเราอยูติดแมน้ําสุพรรณ เราก็ตองวายน้ําเปนกันตั้งแตเด็กนะแหละ เออ ๆ ผานไปเถอะ อยาไปสนใจเลย แลวคนบานนั้นเขากลับมาดวยหรือเปลา เขากลับกอน เราตางกันตางไป เราก็ตองตางคนตางกลับซิ วาแตนี่บัวกําลังคนหาอะไรนี่ ทั้งหนังสือพิมพ ทั้งรูปภาพเกลื่อนเต็มเตียงไปหมด คนดูเอกสารเกี่ยวกับการกูเงินของแมชีนะ มีหลายฉบับไมบัว สี่หาฉบับ รวมทั้งของเถาแกฮงดวย เปนหกฉบับ มากอยูเหมือนกันนะนี่ เออนา ไมตองคิดมาก ใจเย็น ๆ กอนก็แลวกัน เออนี่แคท ดูขอความที่ลงในหนังสือพิมพนี่ซิ ไหน มีอะไรหรือ นี่ไง

2

แคท บัว แคท

รับสมัครพนักงานติดตามหนี้ ของบริษัทหญิงรวี ออ เขารับเฉพาะคนที่ขี่มอเตอรไซดเปน เราสนใจเลยละ (เสียงตกใจ) อะไรนะ บัววาอะไรนะ เพลงตื่นเตนคั่น แลวหยุด

แคท บัว แคท บัว แคท บัว

แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท

ไหน ๆ พูดอีกทีซิ เราหูอื้อหรือเปลา ไมอื้อหรอก เราสนใจจริง ๆ สนใจในขอไหนนะบัว เราอยากรูวาบริษัทนี้เขาทํางานกันแบบไหน แลวบัวขี่มอเตอรไซดเปนหรือ เปนซิ คนอยูตางจังหวัดสวนใหญเปนกันทั้งนั้นละ เพียงแตเรา ไมมีเงินซื้อเทานั้นเอง แตเราอยากรูจริง ๆ นะ ยัยคุณหญิงรวีคนนี้นะรายกาจมาก นอยซักเพียงไหน แลวอีกอยางเรารูวาที่ชุมชนของเรานะ มีใครเปนหนี้คุณหญิงคน นี้อยูบาง แวว ๆ วาหลายคนอยู แลวแตละคนก็ผอนกันมาเนิ่นนาน แตทําไมถึงยัง ไมหมดกันเสียที มันตองมีอะไรที่ไมถูกตองแนนอน แลวถาเปนอยางนั้นจริง บัวจะเปนชวยอะไรเขาได ตัวเองยังจะเอาไมรอด ไมรูซิ ก็ไมรเู หมือนกันวาเปนเพราะอะไร เรานึกอยากจะลองเขาไปดูงานของเขา บาง อยากจะรูวามันลอแหลมกับกฎหมายซักแคไหน เฮย บัว อยาคิดการณใหญนะ มันอันตรายนะจะบอกให ก็แคคิด ๆ ดูเทานั้นละ ถามหนอยเถอะแคท ถาเราจะลองไปดู แคทจะอนุญาตไม มันก็อยูที่ใจของบัวนั่นละ นี่เธอจะลาออกจากบริษัทเราหรือ ไมลาออกหรอก อยางดีก็ลาพักซักสองสามเดือน แลวเราจะหาเลขาที่ไหนละ ก็คุณประภาศรีไงละ เลขาเกาของแคทไง เขาก็เกงไมนอย รูง านอยูแลวดวย เฮย บัว นี่เธอจะทําจริง ๆ เหรอ เราใหตัดสินใจ ลองไปสมัครดูกอน สมัครไวเฉย ๆ นะ แลวคอยวากันอีกที เอะ นั่นรูปเธอเมื่อเล็ก ๆ นี่ สามคนแมลูกเลย

3

บัว แคท บัว

จะ จะเอามาใสไวในกระเปาเงิน คิดถึงแมเมื่อไหรจะไดหยิบมาดูไง แลวนี่ตกลงวาจะไปสมัครเมื่อไร ปานนี้เขาไมเต็มแลวหรือ เดี๋ยวพรอมเมื่อไรแลวเราจะไป (เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง)

บัว ศรุต

บัว ศรุต

บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว

(เสียงวิ่งเร็ว) เดี๋ยวฮะ ๆ รอเดี๋ยว ไปดวยคนฮะ ขอบคุณฮะ (คิด) นี่มันผูห รือผูชายกันนะ เออ แตดูทาทางแลวมันก็ผูหญิงนั่นละ สงสัยจะเปน ทอม ดูการแตงตัวแลวนาจะใช ทันสมัยดีซะดวย แถมใสแวนดําอีกตางหาก เอ... นึกไมออกวาเคยเห็นหนาตาแบบนี้ที่ไหน (เสียงฮัมเพลงคนบานเดียวกัน นิดหนอย แลวหัวเราะ) (คิด) แนะ... แมคนนี้ทาทางจะไมเบาแฮะ มีการฮัมเพลงแถมขยมตัวจนลิฟทสั่นเลย ไมยักกะอายเรานะ นี่มันใคร จะไปไหนวะเนี่ย ไมไหว แบบนี้ถาเปนนองเปนนุง ตีชักเลย แนะ.. มีการหิ้วถุงแหวเอามากินเสียดวย กินไมฮะ ไมละ (คิดตอ) แมคนนี้นี่ถาจะไมเบาจริง ๆ ดูวิธกี ินของเขาซิ เลนปาแหวเขาปาก หนาตาเฉยเลย โอย ผูหญิงแบบนี้ไมอยากมอง (เสียงประตูลิฟท) (เสียงเดินออก) คุณฮะ คุณฮะ รอดวย มีอะไรหรือ ที่นี่ชั้นไหนฮะ ชั้น 7 ขอโทษ ที่เขารับสมัครอยูชั้นไหนฮะ ลงไปชั้นลางเลย (เสียงเดินไป) วา... ตองกลับลงไปอีกเหรอนี่ ฮูย.. เสียเวลาจังเลย (เสียงเดินไป) เพลงคั่น (เสียงปดประตู เสียงเดินเขามา)

4

ศศิ ศรุต ศศิ ศรุต ศศิ ศรุต ศศิ ศรุต ศศิ ศรุต ศศิ ศรุต ศศิ ศรุต

เปนอะไรนะ พี่ศรุต เดินสายหนาเขามาเลย โมโหใครมาละ ใครก็ไมรู ทาทางกวนลูกตาสิ้นดีเลย จะวาผูหญิงก็ไมใช ผูชายก็ไมเชิง งั้นก็ทอมละซี ก็ไมรูเหมือนกัน แตลกั ษณะมันก็เหมือนจะใช ทาทางกาจริง ๆ ประเภทเวลาจะกินอะไรแลวปาเขาปากนี่ มองแลวขัดลูกตา (หัวเราะ) เขามาชั้นไหนละ ก็ขึ้นมาถึงชั้น 7 นี่ละ ถามพี่วารับสมัครงานชั้นไหน พี่ก็เลยบอกวาใหลงมาขางลาง ออ พวกมาสมัครงานเหรอ สวนมากก็มีสารพัดแบบนั่นแหละ วันนี้รับเปนวัน สุดทายแลวนี่ พี่ลงไปขางลางแวะไปดูวามีคนมามากนอยแคไหน แยะไมคะ สองแฟมใหญ ๆ นะละ ถางั้น เดี๋ยวพี่ศรุตไดดูใบรับสมัครแลว ชี้ใหศศิดูบางซิ อยากเห็นหนาวาเปนไง งานนี้รับผูหญิงดวยหรือ ศศิคิดวาแมหญิงจะรับแตผูชายนะ พี่ก็ยังไมรูเหมือนกันวามีผูหญิงมาสมัครดวยหรือเปลา แตพี่คิดวารายที่เจอเมื่อกี้ พี่ ไมรับหรอก อาว เผื่อเขาเกงงานละ มันไมแนหรอกนะ พี่หญิงหาว งานเขาก็อาจจะหาวไป ดวยก็ได งั้นเดี๋ยวเราคอยคัดเลือกเอาเองแลวกัน เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

หญิง ศศิ หญิง ศศิ

(เสียงเดิน) อาว กลับมากันแลวหรือพอศรุต ทําไมศศิกลับมาพรอมพี่เขาละ รถเสียคะ เปนอะไรละ แลวจอดรถทิ้งไวที่ไหนละ อยูที่บริษัทนั่นละคะ ให รปภ ตามชางอยู พอดีพี่ศรุตเขาจะกลับ ศศิก็เลยโดยสาร มาดวยเลย

5

ศรุต หญิง ศศิ ศรุต

หญิง ศศิ หญิง ศรุต

นี่ครับแมหญิง แฟมใบรับสมัครงานที่แมหญิงอยากจะดู แมหญิงเลือกเอาเองแลว กันครับวาพอใจคนไหน จะไดเรียกมาสัมภาษณ ไอเรื่องสัมภาษณนี่เปนหนาที่ของศรุตดีกวา แมหญิงจะคัดเอาไวใหซัก 30 คน แลว ศรุตก็คัดใหเหลือ 20 คนเขาทํางานก็แลวกัน เออ ศศินึกไดแลว คนไหนละที่พี่ศรุตเลาใหฟงนะ ไมรูซิ พี่ยังไมไดดูในแฟมเลย ใหพี่หญิงคัดกอนแลวกัน ผมขอตัวกอนนะครับแม หญิง ผมขอตัวกอนนะครับ รอนเต็มทน ขอขึ้นไปอาบน้ํากอนดีกวา แลวนี่ สรายังไมกลับหรือครับ โอย รายนั้นนะ ไมตองหวงเขาหรอก ไมเคยกลับกอนสองยาม อาว ศศิกจ็ ะขึ้น ขางบนเลยหรือ ไมนั่งดูโทรทัศนเปนเพื่อนแมกอนหรือ ศศิอยากพักผอนคะ วันนี้ปวดหัวมากเลย นายพอนอนแลวหรือคะ ไมรูซิ ไมไดสนใจ อยากรูก็ไปดูเอาเองก็แลวกัน ไป ศศิ (เสียงเดินไป) เพลงคั่น

ศศิ ศรุต ศศิ

ศรุต ศศิ ศรุต ศศิ

บานเรานี่ก็ รวย รวย นะพีศ่ รุต แมหญิงนาจะติดลิฟท แคบานสองชั้นนี่นะ จะติดลิฟท คิดวาขึ้นบันไดเปนการออกกําลังกายก็แลวกัน เวลามาเหนื่อย ๆ เจอบันไดหลายขั้นเขามันก็ลาเหมือนกันนะพี่ เออ.. ศศิคิดวา เวลา ที่เราฟงแมหญิงพูดถึงนายพอแลว เราจะลาหัวใจมากกวา ตั้งแตศิจําความได แม หญิง จะพูดจากับถึงนายพอ ดวยสีหนาและหางเสียงที่ไมดีแบบนี้เปนประจํา ปลงเสียเถอะยายศิ เพราะนายพอก็คงจะปลงเหมือนเรานี่ละ ดีนะที่นายพอไมเคยโมโหโตตอบกับ แมหญิงซักครั้ง ดูวานายพอนิ่งสนิทเหมือนใบไมที่ไมโดนลมเลยซักนิดเดียว ก็นั่นละ เปนวิธีการที่จะทําใหนายพอไดอยูใชชีวติ รวมกันแมหญิงไปอีกนานแสน นาน ศิวา เปนธรรมดาของผูหญิงร่ํารวย ที่มีสามีต่ําตอยกวาหรือปลา มองเหมือนแม หญิงขมนายพออยูตลอด

6

ศรุต กรุง ศรุต กรุง

ก็คงทํานองนั้นละ (ตกใจ) อาว นายพอ มาแอบนั่งอยูตรงนี้เอง ทําไมไมเปดไฟละ ครับ (หัวเราะ) ถาเปดไฟแลว แกสองคนก็มองเห็นพอนะซิ แลวพอจะไดยินแกนินทา พอไมละ ผมขอโทษครับนายพอ เฮย.. เรื่องเล็กนาศรุต พอไมไดถือสาอะไรหรอก ไอเรื่องที่แกสองคนคุยกันนี่นะ มันก็เปนเรื่องจริงทั้งหมดนั่นแหละ เปนนิยายน้ําเนาที่นางเอกสูงสงประดุจฟากฟา สวนพระเอกก็ต่ําตอยเหมือนพื้นดิน จะเปรียบไปพอมันก็ไมตางกับรากหญาซัก เทาไรหรอก (หัวเราะ) (เสียงเดินไป) เพลงคั่น

ศรุต ศศิ

ศรุต ศศิ ศรุต ศศิ ศรุต ศศิ

อาว ยายศิ ดึกแลวทําไมยังไมนอนละ มานั่งรอพี่อยูทําไมนี่ มันไมคอยสบายใจนิดหนอย ศิฟงนายพอพูดเมื่อกี้แลว แสดงวานายพอมีเรื่อง นอยใจแมหญิงอยูลึก ๆ เหมือนกันนะ สิสงสารนายพอจังเลย ดูวานายพอมีชีวิตอยู อยางเงียบเหงา ไมราเริงเหมือนพวกเราเลย พี่ศรุตพอจะรูไม วาความเปนอยูของ นายพอกับแมหญิง แตกตางกันมากนอยขนาดไหน ก็อยางที่นายพอพูดนั่นละ พี่จําไดวาตอนที่พี่อายุ 5 ขวบ แมหญิงพานายพอเขามา พักอยูที่บานหลังเกา บานที่ปาชมอยพักอยูกับพวกคนใชนั่นละ บานซอมซอที่อยูติดรั้วหลังบานนั่นเหรอคะ เคยเปนที่อยูของแมหญิงกับนายพอมา กอน ใช พี่ก็เกิดทีบ่ านหลังนั้นละมั้ง ศศิรูแลวไมใชเหรอวาพี่เปนลูกติดแม พอแมหญิงมี นายพอเขามาอยูดวย แค 2 ปสราก็เกิด ตอมาอีก 2 ปกวาศศิก็ตามมาอีกคน แลวแมหญิงก็ปดอู (หัวเราะ) แตเทาที่ศิเห็น นายพอก็รักพี่ศรุตมาก ๆ เหมือนกัน นะคะ มากจนพี่คิดวานายพอคือพอผูใหกําเนิดพี่ทีเดียวละ พี่คิดวาพี่มีบุญนะที่ไดพอเลี้ยงที่ แสนดีอยางนี้ แลวทําไมแมหญิงถึงดูเหมือนไมคอยรักนายพอเลย

7

ศรุต

ศศิ ศรุต ศศิ ศรุต

อาจจะเปนเพราะ พอแมหญิงกับนายพอกอรางสรางตัวมาดวยกันจนร่ํารวย มาสราง ตึกหลังใหมหลังนี้ แมหญิงก็เลยหลงใหลความมีอํานาจวาสนา จนลืมความดีของ นายพอไปละมั้ง แตก็ดีนะที่แมหญิงยังคงใชชีวิตรวมกันนายพอตลอดมา แมวา ชีวิตคูมันไมคอยจะสมบูรณเทาไรซักก็ตาม พวกแมบานเขาเคยซุบซิบกันวา นายพอเปนคนบานนอกใชไมคะ เฮย... เขาเรียกคน ต.จ.ว ศิอยาไปสนใจเลย เรื่องของผูใหญ ไปนอนไดแลวนะ พี่ งวงแลว กูดไนทคะ พี่ชายพี่นารัก รักนะ จุบ ๆ (หัวเราะ) (เสียงเดินไป) ฝนดีจะ เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

หญิง กรุง หญิง ศรุต ศศิ หญิง ศรุต, ศศิ กรุง หญิง กรุง หญิง กรุง

(เสียงชอนกระทบจาน) นี่ ๆ คุณ ดื่มน้ําเสร็จก็จะลุกไปเลยเหรอ นั่งลงกอน จา แมหญิงมีงานอะไรทําละ ออ ถาไมมีงานก็คงไมเรียกใหคุณอยูหรอก แมชมอยเก็บโตะอาหารไดแลว คุณตามฉันไปที่หองหนังสือ ผมไปทํางานกอนนะครับ พี่ศรุตรอดวย (เสียงเฉียบขาด) เราสองคนนั่นละ ตามไปที่หองหนังสือดวย (เสียงออย ๆ) ครับ, คะ ไป ๆ ไปพรอมพอเลยลูก (เสียงดุ) นี่คุณ วางองุนลงเดี๋ยวนี้นะ วาง.. อาว ก็จะเอาไปนั่งกินในหองหนังสือ เชานี้ฉันยังไมไดกินผลไมเลยนะ ฉันหามไวอยางไร อาหารก็ตองกินในหองอาหาร ไมใชหองหนังสือหรือ หองรับแขก จา ๆ ๆ ขอโทษ ลืมไปจะ ไป ๆ ศรุต ศศิ (เสียงเบา) ไมตองทําหนาแบบนี้นา เห็นไม พอยังยิ้มออกเลย (หัวเราะ)

8

ศรุต, ศศิ

(หัวเราะ) (เสียงเดินไป) เพลงคั่น

หญิง กรุง หญิง กรุง หญิง กรุง หญิง

กรุง หญิง ศศิ ศรุต หญิง ศศิ หญิง กรุง

อะ มานั่งรวมกันตรงนี้ เมื่อคืนฉันอุตสาหอยูจนดึก เพื่อคัดเลือกใบสมัครของ คนงานพวกนี้ คัดมากได 30 คน มาชวยกันเลือกหนอยวาทุกคนเห็นเปนยังไง เออ ฉันวาเปนหนาที่ของลูกกับแมหญิงมากกวานะ เอา ทีเวลาฉันจะใหเกียรติไดมีสิทธิ์เลือก ก็กลับจะเลนตัวเสียอีก มายชาย... ก็ฉันไมเคยเขาไปยุงเกี่ยวกับงานทางบริษัทของแมหญิงเลยนี่นา อาว แลวเวลาที่ฉันใหคุณไปหาลูกคามาใหฉันละ ถือวาคุณทํางานดวยหรือเปลา นั่นมันออกไปตระเวนหาลูกคานอกสถานที่ คนพวกนี้ก็ตองออกนอกสถานที่เหมือนกับคุณนั่นละ ฉันกําลังจะมอบหมายงานให อยูนี่ไงละ คนงานที่รับใหมเนี่ย จะอยูในความดูแลของคุณ แบงเบาภาระไปจากลูก บาง ฉันอยากจะพักผอนเสียที เหนื่อยมามากแลว ดูวาคุณจะสบายเกินไปหนอย แลว งั้นก็วามาเลย อะ ลองดูประวัติและรูปของคนพวกนี้ เห็นวาคนไหนไมเหมาะสมก็วากันมา (เบา) พี่ศรุต ดูหนอยซิ คนที่พี่ศรุตบอก รวมอยูในแฟมนี่หรือเปลา เดี๋ยวพี่จะดูกอน (แวด) นั่นซุบซิบอะไรกันนะ ตอหนาพอแม อยามานั่งซุบซิบกันนะ ลูกพวกนี้ เสียมารยาทจริง ๆ คะ ๆ ๆ ขอโทษคะ (มีเสียงเปดกระดาษ) นี่ คุณกรุง คุณดูแคผาน ๆ เทานั้นเองหรือ แมหญิงก็เลือกไวแลว ฉันเชื่อวาแมหญิงตองมีสายตาดี ฉันก็แคดูวาลักษณะหนาตา ของแตละคนดูจะเหมาะกับงานหรือเปลา บางคนที่หนาตาเรียบรอยออกลักษณะใจ ดี ก็จะไมเหมาะละ แตนี่ (เสียงเคาะกระดาษ) นายคนนี้ ดูจะเหมาะเอามาก ๆ หนาตาไวหนวดไวเครา

9

ศรุต กรุง หญิง ศศิ หญิง ศศิ ศรุต กรุง หญิง ศรุต ศศิ

เอ... ผมวา ลูกคาเห็นเขาจะคิดวา จะเขาไปปลนเขาหรือเปลา แลวชุดทํางานของแม หญิง ก็เปนสีดําทั้งชุดดวย หมวกก็ดํา กระเปาก็ดํา แถมใหแวนดําอีกตางหาก ก็ใหมันมืดไปทั้งบริษัทนั่นละ (หัวเราะ) (แวด) นี่มันขําอะไรนักหนา ฮะ.... งานของฉันมันงานอะไร คุณก็นาจะรู มันก็ตอง สรางภาพลักษณกันหนอยนั่นละ จะไดดูนาเกรงขาม ไมงั้นลูกหนี้จะเกรงใจเราไม สาธุ..... อะไรยายศิ ชาตินี้ ศิจะตั้งจิตอธิฐานไวเลยวาจะไมขอเปนหนี้ใครตลอดชาติ งวดนี้มีผูหญิงมาสมัครอยูสามรายนะครับ ฮา... แมหญิงรับผูหญิงดวยหรือ ฉันคิดวาผูหญิงก็นาจะทํางานแบบนี้ได แลวก็ดีเสียดวย เพราะบางครั้งความ ออนหวานก็อาจจะทําใหอะไร ๆ ดีขนึ้ โดยเฉพาะบรรดาลูกหนี้ที่ชีกอทั้งหลาย (เบา) ศศิ นีไ่ ง คนที่พี่บอก แมหญิงเลือกไวจริง ๆ ดวย (เสียงตื่นเตน) ไหนคะ ขอดูหนอย เพลงคั่น

หญิง กรุง หญิง ศศิ หญิง ศรุต หญิง ศรุต หญิง กรุง

อะไรกันนะ สองคนพี่นองนั่น สุมหัวอะไรกันอีก หื้อ.. คุณก็.. ไอที่มันสุมหัวกันนั่นก็งานทั้งนั่นละ แลวคุณจะอะไรกับลูกนักหนา (แวด) เงียบ ไมใชเรื่องอะไรของคุณ สองคนนะบอกวาเลยวามีอะไรนาสนใจ (ออย) ออ พี่ศรุตเขาเคยเลาใหศิฟงวามีผูหญิงคนนึง ทาทางหาวนาดู มาสมัครงาน อยูดวย ดูเหมือนจะเปนทอม คนไหน ขอแมดูหนอย นี่ครับ ชื่อระริน ความรูละ ปริญญาตรีครับ ออ คนนี้เองเหรอ เออ ๆ แมก็สนอยูน ะนี คุณจะใหปริญญาตรีมาขี่มอเตอรไซดทวงหนี้หรือ

10

หญิง

กรุง ศศิ หญิง ศรุต, ศริ ศรุต หญิง กรุง

นี่คุณไมรูเลยหรือไงวาเดี๋ยวนี้ ปริญญาตรีนะ เปน รปภ ถมไป สมัยนี้นะไมมีใครเขา เกี่ยงงานหรอก ขอใหเงินเดือนเปนที่พอใจ เขาก็เอากันทั้งนั้นละ ขืนเกี่ยงงานก็ กลับไปทําไรไถนาอยูแถวบานคุณก็แลวกัน อาว... วาเขานั่นเลย (ถอนใจ) ไหน ขอพอดวยหนอยซิ อืมม .. หนาตาไมขี้ริ้ว ขี้เหรอะไรนี่ แตก็ไมไดเหี้ยมเกรียมอยางที่แมหญิงตองการนะคะ อยางนี้ละ ฉันพอใจแลว คอนขางสวยก็ใชได เอาไวใชลอตะเขไงละ (พรอมกัน) อาว.. แมหญิง นี่ตกลงวาแมหญิงจะหาคนงานมาทวงหนี้ หรือวาจะเอามาลอตะเข แบบนี้ผมไป ดีกวา ไปศศิ ไปไดแลว (เสียงเดินไป) เอะ ไอลูกพวกนี้นี่ มันยังไงนะ นี่คุณกรุง ไหนคุณวามาซิ ฉันพูดอยางนี้นี่ มันผิดตรงไหน คิดเอาเองก็แลวกัน (เสียงเดินไป) เพลงคั่น จบตอนที่ 12

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 13

แคท บัว แคท บัว

แคท บัว แคท

(มีเสียงกุกกัก) (เสียงแบบกําลังอาบน้ํา) ใคร นั่นใครนะ ใคร ถามทําไมไมตอบ (รองอยางตกใจ) (ทําเสียงนากลัว) ยกมือขึ้น บอกมาเงินอยูที่ไหน บัว... เลนบา ๆ อะไรนะ โอย.. ใจคอหายหมดเลย ตายแลว... นี่ตัวเองหรือเนีย (หัวเราะ) ยังจําไดอยูเหรอ เรานึกวาไมมีใครจําเราไดแลวนะ แคทรูไม เดินเขามา ในบริษัท จนกระทั่งมาขึ้นลิฟท พวกพนักงานมองเราเลิ่กลั่กไปหมดเลย แคเรา ทําทากาใสเขาหนอยเทานั้นละ พวกที่อยูในลิฟท ตัวลีบไปตาม ๆ กันเลย เรานากลัว มากเหรอเนี่ย (หัวเราะ) เห็นตอนแรกก็ตกใจเหมือนกันแหละ นึกวาโดนดีเสียแลวซิ แตพอฟง เสียงเราก็จําไดเลย ไหน ๆ มานี่ซิ เดี๋ยวกอน ๆ เธอไปแตงตัวใหเรียบรอยกอน เดี๋ยวผาขนหนูเกิดหลุดขึ้นมา เราจะ เปนโรคตาแดงกันพอดี ยิ่งกําลังระบาดอยูดวย เออ ๆ แปบเดียวนะ เพลงคั่น

บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท

แคทกินขาวเย็นหรือยัง หิวหรือเปลาเนี่ย สั่งขึ้นมาไดเลยนะ เดี๋ยวออกไปกินขางนอกกันดีกวา ฉลองคุณบงกชคนใหม เฮย.. ตอนนีเ้ ราไมไดชื่อบงกชแลวนะ เราชื่อระริน อาว หมายความวาไงนี่ มา เราเช็ดผมให ทําไมตองสระผมเองดวย ไมลงไปสระขางลางละ นึกอยากสระก็สระ วาแตทําไมบัวเปลียนชื่ออีกแลวหรือ เหตุเฉพาะหนานะ ตอนที่แคทไมอยู บัวดูในแฟมเอกสาร เจอรูปของคุณระริน พนักงานฝายบัญชี ดูรูปหนาแลวคอนขางคลายเรามากทีเดียว ออ หัวหนาฝายบัญชีใชไม แตก็ไมเหมือนมากมายหรอกนะ เพียงแตคลาย ๆ

2

บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว

แคท บัว แคท บัว แคท

นั่นละ เราเลยขอยืมบัตรประชาชนเขาไปทําธุรกิจนิดหนอยเทานั้นละ เดี๋ยวพรุงนี้ก็ ตองใชอีกวัน เพราะจะตองใชไปสัมภาษณอีก ตกลงเขารับเธอไวหรือยัง แลวเธอไปสมัครกับใคร คุณศรุตหรือวาคุณศศิ ใครก็ไมรูพนักงานรับสมัครอยูชั้นลาง พวกเขามองเรากันใหญ สงสัยเราจะแตงตัว แปลกจากคนอื่นละมั้ง เออ... เราเจอคุณศรุตที่ในลิฟทดวย หา.. แลวคุณศรุตเขาจําบัวไมไดเลยหรือ เอา เขากับเราแคเห็นกันแคสองหน แลวก็ชั่วแวบเดียว เขาจะจําอะไรได แตเขาก็ มองเรานะ เราอานสายตาเขาออก เขามองเราเหมือนกันตัวตลกอยางนั้นละ แลวเธอไปทําทาไหนใสเขาละ ก็แคกลับความเกอเขิน ผสมความกลัวนิด ๆ ดวยการฮัมเพลง แลวก็ขยมลิฟทเปน จังหวะใหเขาดูนิดหนอย แลวก็แกลงปาแหวเขาปาก กับชวนเขากินแคนั้นเอง (หัวเราะมาก ๆ) เราวา เขาคงคิดวาเธอบาแน ๆ เลย แตก็บุญแลวนะที่เขารับไว ก็ยังไมรูเลยวาเขาจะรับหรือเปลา เจาประคูณ ขออยาใหเขารับเลย เธอจะไดกลับมาทํางานตามเดิม ไมมีบัวฉันเหงาน นะ วัน ๆ ไมรูจะคุยกับใคร ถาเกิดสอบผาน ก็อยาวาแลวกัน ขออนุญาตไปทํางานสําคัญซักสองสามเดือน แลว เราก็จะกลับมาเปนบัวคนเกา ไปเดี๋ยวลงไปหาอะไรกินกัน เราวาจะเพิ่มการ เปลี่ยนแปลงโฉมอีกซักหนอย อะไรวะ จะเพิ่มอะไรอีกละ แคนี้ยังไมสาแกใจหรือไง เถอะนา เรานึกสนุกกับงานใหมของเราแลวละ ขอสําคัญ หามบอกใครเปนอันขาด วาเราไปอยูที่ไหน ทํางานอะไร แลวถาบุญหรือปนเกิดมาหาแลวไมเจอ บอกไปเลยวา ใหเราไปดูงานตางประเทศ อยาใหรเู ปนอันขาด โอเค เพลงคั่น เปลี่ยนเพลง

3

บัว

ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต

บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต

(คิด) บัว เอย บัว ทําไมเจาจะตองมาเผชิญหนากับงานพวกนี้นะ วาจะกาใสแลว เชียวนา ทําไมพอจะถึงเวลามันสั่นแบบนี้ละ ดูซมิ ือไมเย็นเฉียบไปหมดเลย นากลัว เขาจะเปดแอรแรงไปหนอยมั้ง ไมนา เราตองไมกลัวอะไรทั้งหมด โอมเพี้ยง ขอใหหลวงพอโตวัดปาเลยไลก ชวยลูกดวยเถิด อยาใหเขาจําลูกไดเลย สาธุ สาธุ (เสียงเคาะประตู) เขามา... (เสียงเปด, ปดประตู) (เสียงเดิน) เชิญนั่ง ชื่อคุณระรินใชไม ใชฮะ ดูเหมือนเมื่อวานเราจะไดเจอกันแลวในลิฟท ฮะ ... บัว... เอย... ฉันไมทราบวาคุณคือผูจัดการที่นี่ เอ... ดูหนาคุณแลว ไมคอยจะเหมือนในบัตรประชาชนซักเทาไหรนะ เออ... ตอนนั้นฉันอวนกวานี้ วางงานไปนาน เดินหางานมากไปหนอยก็เลยผอมลง อยางเห็นนี่ละ ออ.. นอกจากอวนแลวผอมลง ก็ยังผมยาวแลวเปลี่ยนเปนสั้นอีกนะ (ตกใจ คิด) เอะ เขาจําเราไดหรือเปลาเนี่ย (พูดปนหัวเราะ) ออ ก็งานของคุณมัน ตองขี่มอเตอรไซด ฉันก็เลยไปซอยผมมา อืม..ก็ใช แลวทําไมเขามาถึงในหองผูจัดการแลวถึงยังไมถอดหมวกละ ฮะ ๆ ลืมไปฮะ ขอโทษดวย ถอดแลวฮะ (คิด) โอโห แมเจาประคุณเอย ผมสารพัดสีเลย น้าํ ตาลออน น้ําตาลแก แถมยังมีสี ขาว สีทอง แซมอีก แมคนนี้แตงตัวเกงไมเบา สงสัยจะเปนอยางที่แมหญิงตองการ เสียละมั้ง เอาไปละตะเข (หัวเราะ) (ขุน) หนาฉันขํานักหรือไง มันตลกตรงไหนหรือ (รีบหยุดหัวเราะ) เปลา ๆ กําลังจะชมวาผมเธอสวยดี แลวที่แตชุดดํามานี่ กลัวจะ ไมไดทํางานหรือ ก็ฉันเคยเห็นคนที่เขาขี่มอเตอรไซดเขาขอบใสชุดสีดําแบบนี้ละ โดยเฉพาะพวกทวง หนี้ แวนดํานี่ก็ตามสมัย ไหนถอดถุงมือออกซิ ยังไมไดขี่รถ ไมตองใสถุงมือหรอก อะ ถอดก็ถอด (ตกใจ) หา นั่นเธอสักหลังมือเปนรูปแมงปองไวเลยเหรอ

4

บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว

แฟชั่นนะ ไมไดสักแคมือนะ ตามแขนตามตัวก็สักดวย จะดูหรือเปลาละ (คิด) ผูหญิงอะไรวะเนี่ย สักเต็มไปหมด (พูดเสียงตกใจ) นั่น ๆ คุณจะทําอะไรนะ แกผาไง คุณจะไดเห็นวาฉันสักเต็มตัวหรือเปลา พอ ๆ ๆ ออกไปไดแลว อาว แลวตกลงวาจะรับฉันหรือเปลานี่ ออกไปกอน มีเบอรโทรอยูนี่แลว ถารับก็จะใหพนักงานโทรไปแจง (คิด) เออ... อีตาคุณศรุตนี่ ดู ๆ ก็นารักดีเหมือนกันนะ เวลาอายนี่ หนาแดงปาก แดงเลย เอะ แลวเราอายหรือเปลาเนี่ย เสียดายจัง ไมนาเกิดมาเปนลูกชายคุณหญิง รวีเลย.... เพลงคั่น เปลี่ยนเพลง

ศศิ สรา ศศิ สรา ศศิ สรา ศศิ สรา ศศิ สรา ศศิ บุญ

(เสียงหมาเหาไกล ๆ) พี่สรา มายืนทําอะไรอยูระเบียงคะ ศศิมาดูนี่สิ สงสัยมายืนสงใจไปหาคุณคัทลียาละมั้ง ศิเห็นวันไหนวางเมื่อไหร พี่สราตองมายืน มองบานเขาทุกทีเลย (หัวเราะ) รูใจอีกแนะ เอะ แลวนั่นหมาตัวนั้นของใครนะ วิ่งอยูตัวนะ แบบนี้แสดงวาทานนายพลมาที่ บานหลังนี้ใชไม พี่แคทมาหรือเปลา ไมรูเหมือนกัน พี่เห็นแตคุณบุญญานี วา.. อีกแลวหรือ (หัวเราะ) ทําไมละ ศศิไมชอบหนาเขาหรือ คุณบุญญานีเขาก็นารักดีเหมือนกัน เดี๋ยวเถอะ จะฟองพี่แคท ไมตองหวงหรอกนา คนอยางพี่สราใจเดียวอยูแลว แตพี่ก็ยังไมแนใจหรอกนะ วา คุณแคทเขาจะใจตรงกับพี่หรือเปลา ดูซิ พี่สรา โนนไง โบกมือเรียกแลว (เสียงไกล) คุณสรา มาหาบุญหนอยซิ บุญญานีมาแลวนะ

5

สรา ศศิ สรา ศศิ

(เสียงดัง) เดี๋ยวไปครับ (ไมพอใจ) จะไปไหนละพี่สรา ศิไมใหไป พี่แคทมาดวยหรือเปลาก็ไมรู ศิก็ไปกับพี่ซิ เผื่อพี่แคทมาจะไดคุยกันไง นึกวาไมไปเหรอ ตองไปดวยอยูแลว ไปเปน ก.ข.ค เลนอยางนั้นละ (หัวเราะ) เพลงคั่น

หญิง สรา หญิง สรา หญิง ศศิ หญิง สรา หญิง ศศิ หญิง สรา

(เสียงวิ่งสองคน) อาว.. นั่นสองคนพี่นองจะวิ่งไปไหนกันนะ ไปบานโนนหนอยครับ เออ.. เมื่อตอนบายไมไดยินเสียงรถ สงสัยทานนายพลกับคุณคําแกวจะมาแลวมั้ง เอ... ผมก็ยังไมเห็นเหมือนครับ แลวจะเขาไปหาใครละ คุณบุญญานีคะ โนนแนะ เลนกับหมาอยูที่สนามหญา พอเห็นพี่สราก็โบกมือเรียก ใหญเลย ใครนะ.. คุณบุญญานี ไมเคยไดยินชื่อนะ คงจะเปนลูกหลานทานนายพลละมั้งครับ ลูกนะไมใชแน เพราะทานนายพลมีหนูแคทอยูคนเดียว แมบญ ุ ญานีนี่มาจากไหน หลานละมั้ง เขาไปดวยกันไมคะแมหญิง โอย ทําไมแมจะตองเขาไปหาดวยละ นาน ๆ เขาจะมาซักที เขานาจะเปนฝายแวะ มาเยี่ยมเรามากกวา ถาเจอทานนายพลกับคุณคําแกว ก็บอกดวยแลวกันวาแมคิดถึง ครับ ๆ แลวผมจะบอกให เพลงคั่น

บุญ สรา

(เสียงดีใจมาก) คุณสรา บุญญานีมาแลว คิดถึงคุณสราจังเลย คุณสราคิดถึง บุญญานีหรือเปลาคะ ทานนายพลมาหรือเปลาครับ

6

บุญ สรา บุญ สรา ศศิ บุญ สรา บุญ ศศิ บุญ สรา บุญ ศศิ บุญ สรา บุญ สรา ศศิ บุญ ศศิ

(ทําเสียงงอน) แหม.. เราถามก็ไมตอบ แลวคุณแคทละครับ มาดวยหรือเปลา เอะ นี่จะมาหาใครกันแนคะนี่ (หัวเราะ) ก็มาหาทั้งหมดนั่นละครับ ตอนนี้เจอคุณบุญญานีแลว ก็ตองถามหาคนที่ ยังไมไดเจอ เปนของธรรมดาจริงไมครับ (หัวเราะ) คุณบุญนะไมรูอะไรหรอก พี่สราเขาอยากเจอพี่แคทมากกวา ฮึ.. แลวนึกวาบุญโงหรือ บุญก็พอจะรูอะไร ๆ เหมือนกันละ แตเสียใจดวยนะคะ พี่แคทไมไดมาคะ แลวแดดดี้กับมี้ ออกไปซื้อของขางนอกทั้งสองคนเลย ทําไมคุณไมไปดวยละ นาน ๆ จะเขามากรุงเทพซักที โอย เบื่อกรุงเทพนะไมวา เออ.. นาน ๆ บุญมาที เราออกไปเที่ยวขางนอกกันไม คุณอยากไปเที่ยวไหนละครับ ไปเที่ยวผับดีไมคะ คุณบุญเคยไปเที่ยวผับหรือเปลา ก็เพราะยังไมเคยนะซิคะ ถึงไดอยากจะลองไปไง จะดีหรือครับ ถาแดดกลับมาไมเจอ ทานจะตําหนิผมได โอย ทานไมสนใจหรอกคะ ถาจะไปก็สั่งแมยวงไวก็ได คุณสรา บุญอยากไปจริง ๆ นะคะ ศศิ ละ พี่สราไปไหน ศศิก็ไปนัน่ ละ นึกวาคุณศศิจะไมไปเสียอีก เราจะไดสนุกใหเต็มที่หนอย (กระแทกเสียง) ก็เพราะกลัววาจะเต็มที่นะซิคะ ถึงตองตามไปยังไงละ เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลงเปนเพลงเร็วบรรยากาศในผับ

สรา บุญ

คุณบุญนี่ก็เตนเกงเหมือนกันนะครับ เทาพี่แคทไมคะ หรือวาเหนือกวา

7

สรา บุญ สรา บุญ สรา บุญ สรา

บุญ

ผมยังไมเคยเห็นแคทออกมาเที่ยวผับเลย ก็เลยไมรูวาเขาจะเตนเกงหรือไมเกง แหม... พี่แคทนี่ เรียบรอยยังกับผาพับไวเลยนะ แลวคุณศศิละจะมานั่งเฝาโตะ หรือไงคะ พวกหนุม ๆ มองตาเปนมันเลย คุณสราไมนึกหวงนองสาวบางหรือ ทําไมจะตองหวงดวยละ ศศิเขาก็นั่งฟงเพลงอยูเฉย ๆ ไมเห็นเขาสนใจใครเลย ผิดกับบุญนะ ถารูวามาผับแลวสนุกแบบนี้ บุญมานานแลวละ ที่บญ ุ เตนเกงแบบนี้ เพราะอะไรรูไมคะ ก็เคยออกไปเตนกับแขกที่รีสอรทไงละคะ มินา ถึงไดเตนไดสนุกแบบนี้ ก็เรามาสนุกกันไมใชหรือคะ เราก็ตองหาความสนุกกันใหเต็มที่ซิ แลวอยาเมาจนเกินขอบเขตเหมือนคืนนั้นอีกนะครับ ที่นี้ไมมีนา้ํ ใหคุณตกหรอก จะบอกใหวา ถาเพื่อนฝูงคนอื่นชวนมา ก็ไมควรจะดื่มใหมากมายจนเกินไป มัน ไมดีนะครับ ไมฟงหรอก อยามาเทศนสั่งสอนกันกลางฟลอรหนอยเลย เตนใหสนุกดีกวา เพลง มันสดีจริง ๆ (หัวเราะ) เพลงคั่น ยังเปนเสียงเพลงในผับ

ศศิ บุญ

ศศิ บุญ ศศิ บุญ

เหนื่อยไม คุณบุญ เตนระเบิดเลยนะ (หัวเราะ) ไมเหนื่อยหรอก พักแปบเดียว เดี๋ยวจะออกไปเตนอีก คุณศศิจะนั่งติด โตะอยูอยางนี้เหรอ ไมออกไปขยับแขง ขยับขา บางเลยหรือคะ ดูคุณสราซิ โดยไป เตนกับพนักงานเสริฟแลว ไมเหนื่อยหรือไงก็ไมรู โอย พี่สรานะเขาเทาไฟอยูแลว เออ งั้นเดี๋ยวบุญขอตัวกอนดีกวา จะไปเขาหองน้ํา คุณศศิจะไปดวยไม เชิญตามสบาย ฝากกระเปาดวยนะคะ (เสียงเดินไป) เพลงคั่น มีเสียงเพลงคลอไกล ๆ

ปน

(เสียงเดิน แลวมีเสียงแบบคนเดินชนกัน) (ตกใจ) โอะ ๆ ขอโทษครับ

8

บุญ ปน บุญ

เมาจัดหรือไง ถึงเดินไมเห็นคนเนี่ย ก็ผมขอโทษแลวไง (เสียงดัง) เอะ นี่บุญใชไมเนีย่ บุญจริง ๆ ดวย (ตกใจ) พี่ปน เพลงตื่นเตนดัง แลวหยุด

บุญ ปน บุญ ปน บุญ ปน บุญ ปน บุญ ปน บุญ ปน บุญ ปน บุญ ปน บุญ

พี่ปนมาไดยังไงเนี่ย อาว แลวบุญนะ มาไดยังละ แลวมากับใคร บัวมาดวยหรือเปลา เจอกี่ที กี่ที ก็ถามหาแตพี่บัว พอกับขานั้นเลย เจอกี่ที กี่ที ก็ถามหาแตพี่แคท ใครวะ ชางเถอะ ๆ อยาสนใจเลย บอกมากอนวาบุญมากับใคร ไมใชพี่บัวก็แลวกัน ปลอยแขนฉันไดแลว แลวบุญนั่งอยูตรงไหน เอะ แลวจะรูไปทําไมละ จะไปไหนก็ไปซิ พี่ปนมากับเพื่อนใชไมละ เออ.. พี่เรียนสําเร็จแลว เพื่อนชวนมาเลี้ยงฉลองกันนิดหนอย กลิ่นเหลาฟุงเชียว พอหางลุงรวมเขาหนอย ก็ลืมคําสอนของพอหมด แลวเอ็งละ เปนผูหญิงยิงเรือ ริอานกินเหลา ถอยไป ๆ เถอะ ฉันจะไปแลว เดี๋ยวกอนบุญ เอะ บอกวาใหปลอย มาจับมือจับแขนฉันไวทําไมนี่ ปลอยเดี๋ยวนี้นะ (เสียงวิ่งหนี) (เสียงดัง) บุญ ๆ รอพี่กอ น (คิด) รอใหโงเหรอ เดี๋ยวคุณสรามาเจอเขาก็ซวยซิ เรายิ่งไมอยากใหใครรูก ําพืดของ เราอยู เฮอ ไมนาโชครายอยางนี้เลย ไมนามาเจอพี่ปนเขาเลย จะกลับโตะก็ไมได เดี๋ยวพี่ปนเกิดวิ่งไปหาก็ซวยเราอีกละซี ทําไงดีวะเนี่ย เพลงคั่น ยังเปนเสียงเพลงในผับ

9

สรา บุญ สรา บุญ สรา บุญ สรา บุญ สรา บุญ สรา

(เสียงโทรศัพท) ฮัลโหล นั่นใครนะ (เสียงไกล) คุณสรา นี่บุญนะ อาว คุณบุญอยูที่ไหนนะ เห็นศศิบอกวาไปเขาหองน้ํา บุญขึ้นรถมากับเพื่อนแลวคะ อาว.. ทําไมถึงกลับไปกอนละ พอดี บุญเจอเพื่อนสนิทกัน เขาดึงบุญขึ้นรถ ก็เลยไมอยากขัดศรัทธาเขา เอะ บุญทําอยางนี้ก็ไมถูกนะ ถากลับไปถึงแลวแดดเกิดรูวาไมไดกลับพรอม ทานจะวาอยางไร แหม... แดดเขาไมมาสนใจอะไรบุญหรอก คุณสราสนุกใหเต็มที่ก็แลวกัน แลวอยากลับดึกนะครับ (หัวเราะ) คุณสราหวงบุญเหมือนกันหรือคะ ผมกลัวแดดจะตําหนิผมมากกวา แคนี้นะครับ เพลงคั่น

บุญ ชาย บุญ ชาย บุญ ชาย บุญ ชาย บุญ

(เสียงรถแลนคลอ) แท็กซี่ ๆ จอดตรงนี้ละ (เสียงรถจอด) รอยยี่บาทครับ (เสียงเปดประตูรถ) รอเดี๋ยวนะ ฉันไปเอามาเงินมาให เอะ แลวถาคุณไมออกมาละ บานนี้มันบานฉัน ถาไมออกก็กดกริง่ เรียกไดเลย คุณไปไหนคุณไมไดพกเงินเลยหรือไง ฉันลืมไวในรถเพื่อน บอกใหรอแปบนึงก็รอซิ เดีย๋ วเพิ่มคารอใหเปนรอยหาสิบ ก็ยังได (เสียงเดินไป) คุณ.. กดกริ่งเรียกคนขางในหรือยัง ทําไมไมมีคนเดินออกมาเลย เอะ... ทําไมนอนกันขี้เซาแบบนี้นะ เสียงกริ่งก็ออกจะดัง กลับไมมีใครลุกออกมา

10

ชาย

บุญ ชาย บุญ ชาย บุญ ปน บุญ

เฮอ... ไมนาเจอพี่ปนเลย (ตะโกน) แมยวง ๆ เปดประตูหนอย (เสียงทุบประตูดัง โครม ๆ) เปดประตูหนอยไดยินไม นี่คุณเมาจนจําบานผิดหรือเปลาเนี่ย ผมรอนานแลวนะ คุณจะเบี้ยวคารถผมหรือ เปลาเนี่ย หนาตาดี ๆ แบบนี้ ไมนาเชื่อใจเสียแลว กลับดึก ๆ ดื่นปานนี้ อาชีพอะไร กันแน กลิ่นเหลาก็คลุงไปหมดเลย (เสียงโกรธ) เอะ นี่แกอยามาดูถูกฉันนะ ก็คนขางในเขายังไมออกมา ฉันก็เรียกจน ดังลั่นไปหมด แลวจะมาวาฉันไดยังไงละ ถายังงั้นไปตกลงกันที่โรงพักดีกวา ไป ๆ (เสียงดัง) ปลอย ๆ ปลอยฉันเดี๋ยวนี้นะ มาฉุดกระชากอะไรฉันแบบนี้ ไป ๆ ไปโรงพัก เบี้ยวนี่หวา (เสียงดัง) ชวยดวย ๆ (เสียงจอดรถ เสียงวิ่งเขามา) (ตวาด) หยุดเดี๋ยวนี้นะ ปลอยผูหญิงเดี๋ยวนี้ (เสียงดัง) พี่ปน ชวยดวย เพลงคั่นตื่นเตน จบตอนที่ 13

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 14

ปน ชาย ปน บุญ ชาย บุญ ปน

ชาย

ปน บุญ หญิงแก บุญ หญิงแก บุญ กรุง

(ยอนความเดิมนิดหนอย) (มีเสียงตอย) (เสียงกราว) มึงจะเอานองสาวกูไปไหน ผมก็จะเอาไปโรงพักนะซี ผูหญิงคนนี้เบี้ยวเงินคาโดยสารผม บุญไมมีเงินจายเขาหรือ ก็ฉันลืมกระเปาไวที่รถเพื่อน พูดกับนายคนนี้ก็ไมฟง คุณเปนพี่ชายเขาหรือ ถางั้นคุณก็จายมาก็แลวกัน คารถ 120 คุณชกผมหนึ่งที ผมคิดคุณ 500 จายมาเลย ไมอยางนั้นไปโรงพักทั้งหมดเลย พี่ปนมีจายเขาหรือเปลา ออกใหฉันไปกอน เดี๋ยวมีใชพี่ปนแนนอน มันไมแพงไปหนอยหรือพี่ชาย นายไมโดนขอหาฉุดดึงผูหญิงไปขึ้นรถก็บญ ุ นักหนา แลว ใครจะไปรูไดยังไงวานายจะพาเขาไปหาตํารวจ หรือวาจะพาไปที่อื่น อะ.. ฉันมีใหแคสามรอยเทานั้นแหละ ถาไมยอมรับ ก็ไปโรงพักดวยกัน ฉันจะไดแจงความวาฉันมาพบนายกําลังฉุดดึงนองสาวฉันพาไปอนาจาร โวย เปนเรื่องจนได ถารูวาจะมาเจอแบบนี้ กูไมรบั มาใหเสียเวลาหรอก เห็นวิ่งยังกะหนีใครมา กลิ่นเหลาเหม็นไปหมด ซวยแท ๆ เลย เอาเงินมานี่ (เสียงปดประตูรถ) (เสียงรถแลนออกไป) เธอพักอยูที่นี่หรือบุญ แลวบัวละ คุณแคทละ อยูที่นี่ดวยหรือเปลา เปลา ๆ ไมไดอยูหรอก ที่นี่เปนบานเพื่อนฉันเองละ (เสียงวิ่งมา) (เสียงเปดประตูรั้ว) คุณหนูบุญ คุณหนูบุญญานี เกิดอะไรขึ้นคะ มัวแตนอนฝนหวานอยูหรือไง ยายยวง กดกริ่งจนกริ่งจะแทบไหม ไมโผลหัว ออกมาดูบางเลย ขอโทษเถอะคะ อิฉันเพิ่งเขานอนเมื่อซักครูนี่เอง หลับเปนตายเลยจริง ๆ พี่ปนกลับไปไดแลว (เสียงเปดประตูรั้ว) นั่นเกิดอะไรขึ้นนะ เสียงเอะอะโวยวายลั่นไปหมด

2

หญิงแก หญิง หญิงแก

สวัสดีคะทาน ยังไมนอนหรือคะ ถามวาเกิดอะไรขึ้นไมเห็นมีใครตอบเลย (ตกใจ) คุณหญิงรวี เพลงดังแลวเบา

บุญ หญิง ศรุต บุญ กรุง บุญ

ไม..ไม.. ไมมีอะไรเกิดขึ้นหรอกคะ แคมีปญหากับแท็กซี่นิดหนอยเทานั้นละคะ เสียงรองยังกะโดนขโมยบีบคอ เลนเอาตกอกตกใจกันไปหมด แลวตอนนี้เรื่องราวเรียบรอยหรือยังครับ ไมมีอะไรแลวคะ พอดีคนนี้ขามาชวยไว รูจักกันหรือเปลาละ ไมคะ ไม.. ไมไดรูจักกันเลย มาจากไหนก็ไมรู เขาคงขับรถผานมาแลวมาเห็นวา หนูกําลังเมื่อเรื่องกับแท็กซี่ เขาก็เลยลงมาชวย ก็แคนั้นละคะ ขอโทษดวยนะคะที่ ทําใหพวกคุณตกอกตกใจไปตาม ๆ กัน ไปยายยวง เขาบาน (เสียงปดประตูดัง) (เสียงเดินไป) (คิด) อะไรวะ บุญมันเปนเอามากขนาดนี้ทีเดียวเหรอ เมื่อกี้ยงั คุยกะเราอยูดี ๆ พอ คนบานนี้ออกมาก็กลับบอกไมรูจักเฉยเลย ยังไมทันไดซักถามอะไรกันเลย เขาบาน ไปเสียแลว อาว.. แลวพอหนุมคนนั้นนะ จะยืนเซออยูทําไมละ ก็กลับไปไดแลวนี่ นี่สงสัยจะ ไปกินเหลาที่ไหนกันมานะซิ เหม็นเหลาหึ่งไปหมด ขอบคุณนะครับ ที่ไดใหความชวยเหลือคุณบานนี้เขา เปนญาติกับคุณหรือเปลา ผมชวยเขาไว เขาไมขอบใจผมซักคํา คนกรุงเขาเปน อยางนี้กันเหรอ นี่เราไมไดเปนญาติพี่นองอะไรกันหรอกนะ เปนแคเพื่อนบานเทานั้นละ เจาของ บานหลังนี้สนิทกับบานเราดี แตแมเด็กคนนี้ ฉันก็เพิ่งเคยเห็นหนานี่ละ ถาทางหวือ หวาไมเบาอยูนี่ ดูการแตงตัวแลวก็เหลือรับประทาน เปนลูกผูห ญิงแตงตัวออกเที่ยว กลางแบบนี้ ไมถูกแท็กซีม่ ันฉุดไปที่อื่นก็บุญแลวละ ไป ๆ พอศรุต เขาบานเรา เถอะ คุณก็ยืนงงอะไรอยูละ เขาบานไดแลว (เสียงเดิน)(เสียงปดประตูดัง)

ปน

หญิง ศรุต ปน หญิง

3

ปน

งงวะ.. คนกรุงเขาเปนอยางนี้กันหมดหรือไงวะเนี่ย ไมเหมือนคนบานเราเลย เวลา มีปญหาเดือดรอนอะไร ทุกคนก็มีน้ําใจชวยเหลือกันอยางดี แตนี่ ฮู.. พูดจาสุนัขไม รับประทานเลย ไอบุญ นะ ไอบุญ ถาเจออีกครั้ง ไอปนฉะแหลกแน เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

สรา ศศิ หญิง สรา ศรุต สรา ศศิ หญิง สรา หญิง ศศิ หญิง กรุง หญิง ศศิ ศรุต สรา หญิง

(เสียงรถแลนจอด แลวเสียงเดิน) เกิดอะไรขึ้นครับแมหญิง บานเราเปดไฟสวางไสวไปหมด แลวทําไมปานนี้ยังไมนอนกันอีกคะ ดึกโขแลวนะ มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปลา (แวด) เที่ยวภาษาอะไรกันฮะ นี่จะตีสามอยูรอมรอแลวนะ เผอิญเจอเพื่อนเกา ก็เลยสนุกกันเพลินไปหนอย แลวนั่นนายชะเงอมองไปบานโนนทําไม บานโนนก็ไฟสวางเหมือนบานเราเลย เขากลับมาหรือยังก็ไมรู เขานะใคร ออ ก็หลานสาวของแดดดี้ เอย ของทานนายพลนะครับ เด็กผูหญิงที่หนาตาสวย ๆ แตงตัวเปรี้ยวปรูดปราดนะเหรอ แมหญิงเห็นเหมือนกันเหรอคะ กอเห็นเขาวิ่งอวดโฉมอยูเมื่อตอนบาย สงสัยเด็กคนนี้ทาทางไมเบา เห็นชําเลืองแลมาทางบานเราอยูบอย ๆ คงรูวาบานเรามีหนุม ๆ อยูหลายคนนะซิ พอนอนละ เรื่องไมเปนเรื่องแท ๆ แลวนั่นกระเปาใครละแมศิ เด็กบานโนนนะคะ ออ นี่แสดงวาไปเที่ยวมาดวยกันนะ อาว แลวทําไมนายปลอยใหเขากลับมากอน เสียละ ผมก็ไมรูเหมือนกอน เห็นบอกวาจะไปตอกับเพื่อน เพื่อนอะไรกันละ มามีเรือ่ งกับแท็กซี่อยูหนาบานนี่ละ สงเสียงเอะอะโวยวายอยู หนาบานใหคนชวย ไอเรากําลังดูละครสนุก ๆ ดีวามีคนมาชวยไวนะ ไมงั้นแท็กซี่

4

ศศิ สรา ศศิ สรา

มันอาจจะพาไปทํามิดีมิรายก็ได เปนลูกผูหญิงกลาออกไปเที่ยวดึก ๆ ดื่นๆ แบบนี้ ซักวันหนึ่งไดเจอดีแน ๆ ไป ๆ ขึ้นไปนอนกันไดแลว เรื่องของชาวบานตองมา พลอยเดือดรอนไปดวย (เสียงเดินไป) พี่สราเปนอะไรหรือเปลา หนาไมคอยดีเลย แดดดี้ จะวายังไงบางหรือเปลาก็ไมรู หวงแดดดี้ จะวา หรือหวงพี่แคทจะวากันแนคะ คนหลังซะมากกวา เดือดรอนแนละไอสราเอย (หัวเราะ) เพลงคั่น

แคท บัว

แคท บัว แคท บัว แคท

บัว แคท บัว

บัว.. เธอไมกลับมาเอาเสื้อผาที่นี่เลยหรือ ที่ทํางานใหมนี่เขามีหอพักไวสําหรับใหพนักงานเชาอยู เราคิดวาวันหลังจะไปหา แคทที่บริษัท เสื้อผาซื้อเพิ่มเพียงไมกี่ชุด สวนใหญจะเปนชุดนอนเทานั้น ชุด ทํางานทางบริษัทเขาจัดให เราก็เลยไมเดือดรอนอะไรเทาไรนัก เราคงจะพักอยูที่นี่ ไมนานหรอก คิดถึงแคทจังเลย งานเขากี่โมงละ แปดโมงเชา เลิกหกโมงเย็น หรืออาจจะดึกกวานั้น แตเขาก็มีโอใหนะ รูส ึกวาเขา บริการเกี่ยวกับเรื่องเงินดีทีเดียวละ แลวเธอไดลองออกไปทํางานกับเขาแลวหรือยัง ยังเลย เขาจะตองมีหัวหนาแผนกมาอบรมวิธีการออกไปพบลูกคา ไปทวงหนี้นะเหรอ แลวหนาอยางเธอจะไปทวงหนี้ใครเปน เดี๋ยวก็จะกลายเปนไป ยกหนี้ใหเขาหมดหรอก คนทํางานหนาที่นี้ มันตองใจแข็งนะ ใจออนแบบเธอถา จะไมไดเรื่องแลวมั้ง มันก็ตองลองสูดูซักพักนั่นละ เขาสั่งใหทําอะไรเราก็คงจะตองทํา เพื่อที่เขาจะได ไววางใจเรา เปาหมายของเราก็อยางที่เคยพูดใหแคทฟงนั่นละ แลวเจอคุณศรุตบางหรือเปลาละ โอย ขานั้นเขาอยูบนวิมานชั้น 7 นั่นแนะ ถาเขาไมเรียก ก็ไมมีใครกลาขึ้นไปหาเขา หรอก

5

แคท บัว แคท

แลวเธอจะเจอหลักฐานที่เธอตองการจะเจอไดอยางไร มันก็ตองคอย ๆ คลําหาทางนั่นละ คนเราลองมุงมั่นที่จะทําอะไรซักอยาง ซักวันมัน ก็จะตองสําเร็จจนได (เสียงกริ่งโทรศัพทดัง) รอเดี๋ยวนะ บัว มีสายเขาอีกเครื่อง เพลงคั่น

แคท มี้ แคท มี้ แคท มี้ แคท มี้

แคท มี้

แคท

มี้ แคท มี้

ฮัลโหล บริษัทคัทลียาคะ แคท มี้มีเรื่องจะบอก (เสียงดีใจ) นั่นมี้เหรอคะ มี้โทรจากที่ไหนนะ ที่รีสอรทหรือเปลา ที่บานสุขุมวิทนี่ละ มี้วาแคทมารับเด็กคนนี้กลับไปดีกวา มี้ไมอยากใหเขามาพักอยู กับเราแลว ดูวาทาทางไมคอยชอบมาพากลเลย นิสัยไมคอยดีเอามาก ๆ เขาทําอะไรใหมี้เดือดเนื้อรอนใจอีกหรือคะ มี้ชวนเขากลับไปทํางานที่รีสอรท เขาก็ไมยอมไป จะขอพักอยูที่บานหลังนี้ละ แลวเขาชวยเหลืองานการอะไรทางบานหรือเปลา ก็ทํางานรดน้ําตนไมตอนเชา แลวก็พาเจาตัวเล็กสองตัววิ่ง หัวรอตอกระซิก สวน สายก็คอยสอดสองไปทางบานคุณหญิงรวีโนน ดูทาวาจะพึงพอใจพอสราเอามาก หรือจะเปนพอศรุตแมก็ไมรูเหมือนกัน เผลอ ๆ อาจจะกลายเปนคุณกรุงเลยก็ได ขนาดนั้นเลยหรือคะมี้ ก็ใชนะซิ แมเห็นมากับตา แลวตอนนี้ก็ชอบออกไปเที่ยวเตรขางนอก กลับดึก ๆ บางครั้งก็กินเหลาเมากลับมา แบบนีแ้ คทคิดเอาแลวกันวาควรใหอยูกับเราไม เกิด เสียหายอะไรไป พี่เขากับแคทจะหมองใจกันเปลา ๆ นะ แคทกับบัวไมมีทางจะหมองใจกันหรอกคะ แตแคทกลัววาเราจะหมองใจกับบาน คุณหญิงรวีมากกวา เดี๋ยวแคทจะลองปรึกษากับบัวกอนนะคะ เออ..แยจัง ตอนนี้บัว ก็ไมอยูเสียดวย อาว หนูบัวไปไหนละ แคทใหบัวเขาไปติดตอเรื่องงานที่ตางประเทศคะ อีกนานไมกวาจะกลับ

6

แคท

มี้

ก็ราว ๆ สองสามเดือนนั่นละคะ มี้ใจเย็นหนอยไดไมคะ ยังไงเราก็คงตองใหเด็กคน นี้อยูกับเราไปกอน เดี๋ยวแคทจะไปคุยกับเขาเองนะคะ พรุงนี้แดดดี้กับมี้ยังไมกลับ เมืองกาญจนใชไม แคทจะไปทานขาวที่บานดวยคะ จะ ๆ มี้จะทําหมี่กรอบของโปรดของแคทเอาไวใหนะ แลวรีบมาละ มี้คิดถึง เพลงคั่น

แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว

แคท

บัว

แคท

บัว

บัว... ยังอยูในสายหรือเปลานะ ฟงอยู ๆ แคทคุยกับมี้ใชไม เรามีเรื่องหนักใจจะบอกใหบัวฟงแลวละ เรื่องบุญญานีละซิ เออ นั่นละ แมบุญญานีคนสวยนั่นละ กอเรื่องอีกแลว กับใครละ กับลูกชายคุณหญิงรวี ก็ไมรูวาคนไหน คุณสราซะมากกวา แบบนี้เราก็ไมสบายใจเหมือนกันนะ อยางนั้นเดี๋ยวเราจะโทร ไปคุยกับบุญเอง ถามันมีปญหานักเราก็อยากจะสงกลับสุพรรณไปเลย เราก็เกรงใจ แคทอยูมากเลย มี้ก็พลอยเดือดรอนไปดวย มันก็ยังไมไดหนักหนาอะไรหรอก แตมี้ก็คิดไปตามภาษาผูใหญนั่นละ เห็นเริ่มจะ ไมเขาที มี้ก็เลยรีบบอกใหเรารูกอน อีกอยางถาสงกลับไปสุพรรณ ก็จะมีปญหากับ นายฮั้วอีก ที่นี้จะเปนเรื่องเปนราวไปกันใหญ เราหนักใจจริง ๆ เลยนะเนี่ย ตอนนี้เราก็ไมอยากใหบุญมาเกี่ยวของกับเรื่องงานของ เราเลย ถาบุญไดรับรูเรื่องราวอะไรบางอยาง เรื่องมันจะไปกันใหญ เราอยากจะ ทํางานดวยตัวของเราเองมากกวา บุญก็นิสัยเสียเอามาก ๆ เสียดวย มาอยูกรุงเทพ แลว เปนวาวเหลิงลมไปเลย ถาแคเหลิงลมมันก็ดีหรอกนะ เรายังพอดึงอยู แตถามันขาดลอยไปละก็ คงไมมี ใครชะชวยอะไรบุญไดหรอก เราจะเตือนบุญวา ทําใจไวบางก็ดีนะ คนเรานะ เลี้ยง ไดแตตัว แตหัวใจเราเลี้ยงเขาไมไดหรอก (เครือ) โอย.. เราคิดถึงแมชีจริง ๆ เลย

7

แคท บัว แคท บัว แคท

บัว

ใจเย็น ๆ อยาเอาเรื่องนี้ไปบอกแมชีนะ แมชีจะกลุม ใจเสียเปลา ๆ เออ เดี๋ยวมีรืนนี้ แคทชวยเอาเงินเดือนของเราไปใหบุญ สั่งใหเอาไปใหแมชีที่วัด แลวบอกดวยนะวาใหแวะเยี่ยมลุงรวมดวย เออ ๆ เดี๋ยวเราจัดการให อยาคิดมากนะบัว แลวแคทละ ไมไดคิดอะไรเลยหรือ เกี่ยวกับเรื่องคุณสรา (หัวเราะ) เฮย เรายังไมไดมีอะไรกับเขาซักหนอย บัวเคยเห็นวาเขามามีทาทีอะไร กับแคทหรือเปลาละ ก็แคเพื่อนธรรมดา ๆ คนหนึง่ เทานั้นละ ไมมีอะไรหรอกเชื่อ เถอะ อยาคิดมากนะ เราขอบใจแคทมากเลยนะ แคทเปนเพื่อนที่ดีของเราเสมอ เพลงคั่น แลวเปลี่ยน

ปน

ศศิ ปน ศศิ ปน ศศิ กรุง

(คิด) เอ... ตกลงวาบานบุญมันบานหลังไหนกันแนวะเนี่ย คืนนั้นเราก็มาตอนมืด เสียดวย หนําซ้ํายังมึน ๆ อีกตางหาก บานแถวนี้ก็ใหญโตมโหฬารเกือบทุกหลัง คืนนั้นก็ไมไดสังเกตวาบานบุญมีอะไรบาง จําไดแตวา มีกอตนไมอยูริมรัว้ แตบานโนนก็มี แลวไอหลังนี้มันก็มีอีกนั่นละ บานคนกรุงเทพนี่แปลกแฮะ บาน หลังใหญจริง แตมองไมเห็นซักกะคน ไมรูหลบไปอยูที่ไหนกันหมด กดกริ่งเรียก กอนดีกวา เสี่ยงเองบานหลังนี่ละ ขอใหเจอไอบุญทีเถอะ (เสียงกดกริ่ง) (มีเสียงรถแลนเขามาใกล) (เสียงตกใจ) เฮย มีแตรถแลนมา ประตูเปดไดไงวะ (เสียงรถจอด) (เสียงแตรดัง) มาหาใคร หลีกทางไปหนอยซิ ไมเห็นหรือไงวารถจะออก ขวางทางอยูได เดี๋ยวครับคุณ ขอโทษเถอะครับ ผมรบกวนถามซักนิดเถอะ บุญอยูในบานหรือ เปลาครับ บุญไหน ไมรูจัก บุญ ผูหญิงผมยาว ๆ ผิวขาว ๆ เปนคนมาจากบางปลามานะครับ โอย ไมมีหรอก บานฉันไมมีคนสุพรรณมาอยูดวยหรอก ไปขางหนาเถอะ เดี๋ยวกอนศศิ ผูช ายคนนี้สงสัยจะเปนคนสุพรรณนะ

8

ศศิ

กรุง

ปน ศศิ ปน

(คิด) ตายแลว .... เราบอกเขาไปวาบานเราไมมีคนสุพรรณ แมหญิงเคยบอกวา พอ เราก็สุพรรณนี่หวา พอจะคิดยังไงบางเนี่ย (พูดเสียงออย) นายพอรูจ ักเขาหรือคะ มองดูสีหนาทาทางแลว นาจะใชนะ มีสําเนียงแฝงอยูนิด ๆ เดีย๋ ว ๆ ขอพอคุยกับเขา กอนก็แลวกัน มันเหมือน ๆ กับพอจะเคยเห็นหนานะ (เสียงดีใจ) ออ พอนึกไดแลว ละ ผูชายคนนี้ไงละ ที่วันนั้นมาชวยหลานสาวของทานนายพลเอาไวนะ เออ.. ใช ๆ (หัวเราะ) บานโนนจะพอหนุม บานโนน มาผิดบานแลว ไมใชบานนี้ หรอก ตอนนั้นมันเปนกลางคืน ผมก็เลยจําบานไมคอยได ผมขอโทษดวยนะครับ ขอบคุณทานมากนะครับ ไปไดแลวใชไมคะนายพอ ศิจะไดปดประตูบาน คนแปลกหนาสมัยนี้มันไวใจใคร ไมคอยไดหรอก (เสียงรถแลนไป) (คิด) แนะ มีการหันมาวาใสหนาเราอีก ผูหญิงเมืองกรุงนี่ทําไมชอบหยิ่งใสเราอยู ตลอดนะ เออ สงสัยทาเรามันจะดู บานนอก บานนอก เอาจริง ๆ (หัวเราะเยาะตัวเอง) เพลงคั่น

หญิงแก บุญ หญิงแก บุญ หญิงแก บุญ หญิงแก

คุณหนูบุญญานีคะ วาไงยายยวง มีแขกมาหาคุณหนูคะ (เสียงดีใจ) คุณผูชายบานโนนหรือเปลา คุณสรานะ ไมใชหรอกคะ อิฉันไมทราบวาเปนใครเหมือน เขามาถามวาคุณบุญอยูหรือเปลา แลวยายยวงตอบไปวายังไงละ อยูคะ แตอิฉันไมไดเชิญใหเขามาในหองรับแขก ตอนนี้รออยูที่สนามหนาบาน จะใหเชิญเขามาไหมคะ

9

บุญ

หญิงแก บุญ

ไมตอง ๆ เดี๋ยวฉันออกไปเอง (เสียงเดินแลวหยุด) ยายยวงเห็นไม คนบาน โนนนะเคาชอบมองมาที่บานเราอยูบอย ๆ นั่นคุณหญิงรวีกําลังยืนมองอยูที่หนาตาง พอดี ไมรูวาเขาสนใจอะไรบานเรานักหนานะ คงเปนเพราะทานนายพลเคยฝากใหคุณหญิงรวีชวยดูแลบานหลังนี้ละมังคะ เบื่อสายตาของคนบานนี้จริง ๆ มองนารําคาญ (เสียงเดินไป) เพลงคั่นนิดเดียว

ปน บุญ ปน บุญ ปน บุญ หญิงแก บุญ ปน บุญ

ปน บุญ ปน บุญ

(เสียงดีใจ) บุญ พี่มาหาบุญ หลงไปถามที่บานโนน นึกวาบุญอยูบานโนนซะอีก (เสียงหยิ่ง) นี่นายเปนใครนะ ถอยออกไปนะ ฉันไมรูจัก (งง) อาว อะไรนะ บุญพูดแบบนี้ไดไงนะ ก็เมื่อวันกอนพี่ขับรถตามมา แลวยังตอง มาชวยบุญจากไอแท็กซี่นั่นเลย จําไมไดเหรอ พี่ยังจายคาแท็กซี่แทนบุญเลย ออ นายคนนี้นี่เอง จะมาทวงเงินคาแท็กซี่ใชไมละ เฮย ไมใชนะ พี่ไมไดตั้งใจจะมาทวงเงินหรอก พีม่ าหาบุญเพราะรูวาบุญอยูที่นี่ (เสียงดัง) เอะ แกนี่จะบาหรือไงนะ บอกวาไมรูจักก็ไมรูจักซิ ยายยวง ยายยวง ชวยหยิบกระเปาตังคบนโตะในหองนั่งเลนมาหนอย (มีเสียงวิ่งเขามา) นี่คะคุณหนู เทาไหร สามรอยใชไม อะ ฉันใหแกหารอยเลย แลวออกไปจากบานฉันดวย นี่อะไรกันนะบุญ พี่ไมเขาใจเลยนะ บุญไมไดเปนโรคความจําเสื่อมซักหนอย ทําไมถึงเปนอยางนี้ไปไดละ ก็บอกแลวยังไงละ วาฉันไมรูจัก ฉันไมรูจัก อยู ๆ ก็มาตูเอาดื้อ ๆ แบบนี้ คนที่ไหน ก็ไมรู ไมรจู ักมักจี่ซักหนอย แคบังเอิญมาชวยเหลือไวใหพนจากไอแท็กซี่บานนั่น แคนี้ ทะลี่งเขามาจนถึงบาน ออกไปเดี๋ยวนี้นะ ถาไมออก เดี๋ยวฉันจะโทรเรียก ตํารวจมาลากคอแกออกไป บุญ บุญเปนเอามากเลยนะนี่ ลืมไปแลวหรือวาเราเปนคนบานเดียวกันนะ (หัวเราะ) แกเปนคนบานไหนละ ก็คนบางปลามายังไงละ แกมันคนบางปลามา แตฉันเปนคนกรุงเทพ เกิดที่กรุงเทพ โตที่กรุงเทพ

10

ปน

บุญ ปน บุญ

แลวจะเรียกวาเปนคนบานเดียวกันไดยังไงละ ออกไปใหพนบานฉันเดี๋ยวนี้เลย (เสียงดัง) ตามิ่ง ออกมาชวยกันหนอย ลากคอไอคนนี้ออกไปใหพนประตูบาน เดี๋ยวนี้เลย ไมตองถึงขนาดนั้นหรอกไอบุญ ถาเอ็งไมตอนรับขา ขาก็จะไมมาเหยียบที่นี่อีก ในเมื่อเอ็งไมรูจักขา ขาก็ไมรูจักเอ็งเหมือนกัน นับแตนี้ ขาจะไมมีชื่อของเอ็งอยูใน สมองขาอีกตอไป เงินที่เอ็งใหนี่ ขาไมตองการของเอ็งหรอก ก็เอาไปทําบุญทําทานเสียซิ เอาไปเถอะฉันให (เสียงฉีกกระดาษ) เงินของเอ็งนะ แมแตผีมันก็ไมยอมรับหรอก เอาของเอ็งคืนไป เถอะ (รองกรี๊ด) ไอบา... ไอนี่มนั บาแลว ดูซิ เงินตั้งหารอย มันฉีกมาปาหนาฉัน ไปให พนเลยมาใหเห็นหนาอีกนะ (เสียงกระแทกเทาเดินไป) เพลงคั่น จบตอนที่ 14

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 15 บุญ

(คิด) ชวยเหลือไมไดนายปน อยากมาตอนนี้ทําไมละ ถายายคุณหญิงรวี ไมมายืน มองอยูตรงหนาตางนั่น เราก็อยากจะพูดจากปราศรัยดี ๆ ดวยหรอก นี่มายืนจอง มองเขม็งเลย เกิดรูวาเปนคนรูจักมาหาถึงบาน เราก็เสื่อมเสียชื่อเสียงหมดซิ รูถึงหู คุณสราเขามิเสียคะแนนไปเยอะเหรอ นึกแลวเสียดายเงินหารอยไมหายเลย นายปนมันบานหรือเปลาเนี่ย ฉีกซะละเอียดแลวยังมาปาใสหนาเราอีก เชอะ... ทําเปนไมอยากได เงินตั้งหารอย อีแบบนี้ไมตองมาคบคาสมาคมกันอีก ตอไปแลว คนอยางเราไมแยแสดวยหรอก คนที่เราจะแยแสดวยนะ อยูแคนี้ใกลแค นี้เอง (หัวเราะ แลวเสียงเดินไป) เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

ศรุต

บัว ปน บัว ปน

บัว

(มีเสียงพนักงาน สวัสดีคะทาน ศรุตสวัสดีตอบ เปนระยะ) (คิด) เอะ นั่นมันยัยระรินนี่นา แอบไปยืนอยูตรงกระถางตนไมนั่นทําไมนะ ออ ดูเหมือนจะโทรศัพทอยู เสียมารยาทซักหนอยเถอะเรา โทรถึงใครนะ ทาทาง เครียด ดูหนานิ่วคิ้วขมวดเชียว (เสียงสุพรรณ) พี่ปนอยูท ี่ไหนนะ (เสียงทางโทรศัพท เสียงสุพรรณ) พีอ่ ยูที่หอพักโรงเรียน พี่ปนไปหาบุญมันเมื่อไหร เมื่อวาน พอดีเปนวันอาทิตย แลวรูว าบุญมันอยูแถวนั้น ก็เลยแวะไปหา คืนกอน เจอมันที่ผับ มันมากับใครก็ไมรู เมาจนเดินเซเลย แลวก็มีเรื่องกันนิดหนอย มัน ไมมีเงินจายคาแท็กซี่ พอดีพี่ขับรถตามไป ตอนที่แท็กซี่จะฉุดมันกลับเขาไปบนรถ พี่ก็เลยโดยเขาไปตอย หวิดจะมีเรื่องใหญโตแลว พอเชาเมื่อวานพี่ก็เลยไปดูที่บาน บุญอีก ไมรวู ามันอยูบานใคร มันตอนรับพี่แบบไหนบัวรูหรือเปลา แลวฉันจะไปรูไดอยางไรละ พี่ปนก็เลามาซิ

2

ปน บัว ออ

บัว ปน บัว ปน บัว ปน บัว ปน บัว

มันวา... มันรูจ ักพี่ เปนใครมาจากไหนก็ไมรู มันไลพี่ยังกับหมูกับหมา หนําซ้ํายัง เอาเงินมาฟาดหัวอีกหารอย ทําไมบุญตองใหเงินพี่ปนดวย พี่ออกคาแท็กซี่ใหบุญเมื่อคืนกอน มันก็เลยเอาเงินมาใชให แตพี่กําลังโกรธพี่ก็เลย ฉีกเงินทิ้งแลวก็ปาหนามันไป ที่พี่โทรมานี่พี่กําลังจะบอกบัววา ตอไปนี้จะไมมีชื่อ บุญ หรือ บุญญานีอะไรของมันนั่นละ อยูในหัวใจพี่อีกตอไป มันไมรูจักพี่ พี่ก็ไม รูจักมันเหมือนกัน (เครือ) บุญมันเปลี่ยนไปมากเลยนะพี่ปน ฉันขอโทษแทนมันดวยก็แลวกัน ยังไง ๆ มันก็นอง โอย มันกับพี่ไมตองมานับญาติกันอีกแลว ตอไปนี้ ใหมันมาเจ็บหนักอยูตรงหนา สองตาไอปนก็จะไมแล บอกมันดวยก็แลวกัน พี่ปนฉันขอโทษแทนมันจริง ๆ นะ มันยังเด็กอยู นี่นะเหรอเด็ก เด็กแบบนี้มีลูกไดแลวละ เห็นมันแตงตัวแลว ระวังเถอะจะทองไมมี พอ สงสารนาพิมแก แลวฉันจะเตือนมันเอง เออ.. ฉันจะบอกพี่ปนวา พรุงนี้ฉันจะไมอยูแลวนะ พี่ปนไม ตองโทรเขามาหาฉันนะ บัวจะไปไหนละ ฉันจะไปดูงานที่ลอนดอนจะ อีกสองสามเดือนถึงจะกลับ แลวจะโทรหาพี่ปนทันที เลย แลวนาพิมรูหรือยังบัว ยังหรอกจะ แลวฉันจะบอกทีหลัง (เสียงเดินใกลเขามา) (ตกใจ) แคนี่นะพี่ปน เพลงเตนดังแลวหยูด เปลี่ยนเพลงใหม

ศรุต บัว

(เสียงเคาะประตู) เชิญ (เสียงเปดประตู เสียงเดินเขามา) คุณให.. เออ.. ระริน.. ขึ้นมาเอาเอกสารอะไรหรือคะ

3

ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต

เอกสารที่เธอจะตองเอาติดตัวไปวันนี้ อยูบนโตะนั่น ไปเลือกเอา ที่เขียนไวชื่อเธอ นั่นละ แลวเอาทั้งหมดลงไปใหหองขางลางดวย (คิด) ตายแลว.. ไมรูวาคุณศรุตไดยินที่เราพูดกับพี่ปนหรือเปลา เขาจะรูไมเนี่ย วา เราเปนคนสุพรรณ ซวยแตเชาเลย ระริน... (เงียบไปครู) (เสียงดังขึ้น) ระริน (เสียงสั่น) คุณเรียกใครฮะ อาว ไมไดยินหรือไงวาฉันเรียก ระริน หรือวาเธอไมไดชื่อระริน ชื่อฮะ ชื่อระรินฮะ เอาลงไปไดแลว แลวถากลับมาก็เอาเอกสารขึ้นมาวางไวที่โตะนี้ตามเดิม คุณจะให เออ.. ระริน ไปที่ไหนบางฮะ (หัวเราะในคอ) ดูเหมือนเธอเพิ่งจะไปเปลี่ยนชื่อมาใหมใชไม ฉันดูวาเธอไมคอย คุนกับชื่อระรินนี่เลย เปลี่ยนนานแลวฮะ ขอตัวกอนนะฮะ (เสียงเดินไป เสียงปดประตู) (คิด) ยายคนนี้นี่ทาทางชอบกล ชอบกลตั้งแตครั้งแรกที่เจอในลิฟทแลว เหมือนกับ วามีอะไรลับลมคมในนั่นละ สงสัยตองจับตามองเปนพิเศษ ไมรูจะมาไมไหน รูสกึ วาตอนที่พูดโทรศัพท เสียงเหมือนคนสุพรรณ มันตองมีอะไรแน ๆ ซักวันเรา จะตองรูใหได (เพลงคั่น)

ศศิ ปน ศศิ ปน ศศิ ปน ศศิ

(เสียงรถขับตามกัน แลวเสียงเบรก) (ตะโกนแบบอารมณไมดี) ขับรถภาษาอะไรฮะ ปาดหนากันนี่หวา ผมจงใจเลยละ (เสียงเปดประตูแลวเสียงเดินมา) เอ.. เหมือน ๆ จะเคยเห็นนะ ก็เมื่ออาทิตยที่แลว ผมไปกดกริ่งที่บานคุณยังไงละ จําไมไดแลวหรือครับ ออ... ฉันนึกไดแลว มีธรุ ะอะไรละ ผมอยากจะถามวา บานคุณอยูติดกับบานไอบุญ คุณรูจักกับไอบุญมันบางหรือเปลา บุญ บุญไหนกัน

4

ปน ศศิ ปน ศศิ ปน ศศิ

ปน

ก็ผูหญิงวัยรุน ทีช่ อบนุงกางเกงขาสั้นเอวต่ํา เสื้อเองลอย แถมมีเพชรที่สะดือ คน นั้นไงละ อยูบานติดกันคุณนาจะรูจักนะ (นิ่งคิดซักครู) ออ... เธอชือ่ บุญญานี นั่นละ ชวยบอกดวยก็แลวกันวาแมเขาถามถึง อาว... ก็เขารูจักกับคุณไมใชหรือ ฉันไดขาววาคุณเคยเขาไปหาเขาถึงในบานนี่ แลวทําไมถึงไมเขาไปบอกเขาเองละ ฉันไมใชผูสื่อขาวนะ เมื่อกอนนะรูจัก แตตอนนี้ไมรูจักกันแลว ขอบคุณครับ (เสียงเดินไป) อะไรของเขานะ (เสียงสตารทรถแลวดับ เสียงสตารทอีก แลวดับ) อาว.. เฮย.. จู ๆ ก็สตารทเอาไมติดแบบนี้เองหรือละ เอา.. ทีน่ ี้จะทํายังไงดีละ (เสียงรถแลนปนแลวไป) (เสียงดัง) คุณ ๆ กลับมากอน กลับมากอน (เสียงรถเบรก) อะไรของเขาอีกละ ออกมายืนโบกมือทําไมวะ เฮอ.. ผูหญิงนี่มากเรื่องจังเฮะ เพลงคั่น

ปน ศศิ ปน ศศิ ปน ศศิ ปน ศศิ ปน ศศิ ปน

คุณ.. คุณ นีค่ ุณชื่ออะไรเนี่ย ผมจะไดเรียกถูก ไมตองมาเรียกชื่อฉันหรอก อาว.. นี่อุตสาหชวยซอมรถให แลวยังจะไมยอมบอกชื่อเสียงเรียงนามกันอีก หรือวาเห็นคนอยางผมไมมีเกียรติเหมือนอยางไอเด็กขางบานคุณ รถฉันเปนอะไร นมหนูตัน คุณเปนชางหรือเปลา ไมเปนแลวจะซอมไดหรือ เอา.. เรียบรอยแลว ลองสตารดูแลวกัน (เสียงสตารทรถ แลวเครื่องติด) เรียบรอยแลวละ หวังวาคงไมไปตายกลางทางนะ อีกไกลดวยกวาจะถึงบาน รับรองได ตอใหแลนจากนี้ไปสุพรรณก็ไมตายกลางทางหรอก (เสียงเดินไป) เดี๋ยว ๆ อยาเพิ่งไป ฉันขอบใจนะ อะ.. นี่คาซอม เก็บไวซื้อขนมกินเถอะ

5

ศศิ ปน ศศิ

เดี๋ยวกอนซิ จะบอกวาฉันชื่อ ศศิ นะ อือ.. จะจําไว (เสียงเดิน แลวเสียงปดตูรถ เสียงสตารทรถไป) (คิด) เอ.. นายคนนี้มันเต็มรอยหรือเปลานะนี่ หนาตาก็ดูดี หุนก็สมารท แตทําไม พูดจาหางดวนจังเลย (หัวเราะ) ถามชื่อเรา แตตัวเองกลับไมบอกวาชื่ออะไร เดี๋ยว ไวถามกับบุญญานีก็แลวกัน เพลงคั่น

ศศิ สรา ศศิ บุญ ศศิ สรา ศศิ บุญ สรา ศศิ

บุญ ศศิ บุญ

อาว.. พี่สรา เขามานั่งคุยกับบุญญานีอยูที่นี่เองหรือ พี่ศรุตยังไมกลับหรือ รายนั้นไมตองพูดถึงหรอกคะ พนักงานกลับกันเกือบหมดนั่นละ เขาถึงจะกลับ ตองตรวจตราความเรียบรอยในบริษัทกอน เปนตั้งแตทานประธานยันภารโรง (หัวเราะ) ก็ดีนะคะ ไดเจานายแบบนี้ พนักงานคงพากันรักมากมายเลย โอย พีช่ ายพี่นะ เนื้อหอมเชียวละ โดยเฉพาะสาว ๆ ตอมกันเกรียว นั่งกอนซิศศิ นี่ลองชิมฝมอื เมี่ยงคําดูสิ บุญทําเองหรือ (หัวเราะเกอ) บุญทําอะไรไมซักอยาง ฝมือยายยวงนะคะ ลองทานซิคะ น้ําจิ้มเขา เขมขนทีเดียว มา.. พี่ทําให เออ. พอเห็นหนาบุญญานีแลวพี่นึกขึ้นมาได เมื่อตะกี้นี้ พี่เจอผูชายคนที่เคยมาหา บุญเมื่อเร็ว ๆ นี้ เผอิญรถพี่เสีย เขายังชวยพี่ซอมรถเลย เขาเกงนะ ซอมอยูแปบ เดียว รถพี่กส็ ตารทติด บุญไมรูจักเขาหรอกคะ คนที่พี่ศิพูดถึงนี่เปนใครก็ไมรู จู ๆ ก็มาตูวารูจักกับบุญ บุญก็ยังงงอยูเหมือนกัน อาว แลวทําไมเขาถึงฝากพี่มาวา ใหบอกบุญดวยวาแมถามถึง แบบนี้ก็ตองรูจัก กันนะซิ ก็บุญบอกพี่ศิแลวไงวาบุญไมรูจัก โอย อยาพูดถึงคนพวกนี้เลยคะ คนพวกนี้นะ ไวใจไมไดหรอก บางทีทึกทักวาเปนคนรูจักใหเราตายใจ แลวก็มาทํารายเราทีหลัง

6

สรา บุญ ศศิ

เอาก็ได บุญก็ยังกลัวอยูเหมือนกันแหละ (เสียงรถแลนแลวจอด) อาว นัน่ ใคร มานะ (เสียงดีใจ) โอว คุณแคทมา คุณแคทครับ คุณแคท (เสียงเดินไป) (เสียงหมั่นไส) แหม พอเห็นหวานใจมาเทานั้นละ รีบออกไปตอนรับจนเนื้อตัว สั่นเลย อาว บุญญานีไปวาพี่สราไดยังไง ก็เขาสนิทกอนจะรูจักเธออีกนะ ไมรูเลยเหรอวา เขาสนิทกันมากแคไหน (เสียงดัง) พี่แคทคะ เชิญทางนี้เลยคะ เพลงคั่น

แคท สรา แคท สรา แคท สรา แคท

บุญ แคท บุญ แคท สรา ศศิ แคท

(หัวเราะ) กําลังทานอะไรกันอยูนี่ เมี่ยงคําครับ แคททานเปนหรือเปลา ชอบเลยละ แตวันนี้เสียดาย คงจะทานไมไดหรอก ซักคําเถอะนา เดี๋ยวผมหอใหเอง ขอบคะ ไมจริง ๆ แคทปวดฟง เนี่ยเห็นไมแกมโยไปขางแลว อาว แลวทําไมไมไปหาหมอละ เมื่อกี้แวะไปแลวคะ แตมันกําลังปวด หมอเขาเลยไมยอมถอนให เพียงแตใหยามา ทานกอน หายปวดแลวคอยวากันใหม บุญญานีมาอยูตรงคงไมเหงาแลวนะ มีเพื่อน คุยหลายคนนี่ ไมใชเพื่อนคุยอยางเดียวนะคะพี่แคท เพื่อนเที่ยวดวย พี่แคทรูห รือเปลาวาบุญไป เที่ยวผับกับพี่สรามาตั้งหลายหนแลว (หัวเราะ) จา พี่สราเขาเลาใหพี่ฟงหมดแลวจะ (คิด) หือ.... แคนี้ก็ตองเลาดวย เออ.. มีเมี่ยงคํามาเลี้ยง ไมเห็นมีน้ําทาอะไรเลย คุณสราเอาน้ําสมหรืออะไรดีคะ ศศิละ บอกมาเลย เดี๋ยวพี่จะไปทําให ขอน้ําสมแลวกันครับ ศิก็เหมือนกันคะ เอ... เดี๋ยวศิเขาไปชวยพี่แคททําดีกวา ไมตองจะ ไมตอง นี่ไงคนชวยนั่งอยูนี่แลว

7

บุญ แคท

บุญ

คุณสรานะเหรอคะ เปลา ก็เรายังไงละ มา ๆ ลุกมาเลย ตอนรับแขกแบบนี้ พี่แคทเสียชื่อเสียงหมด น้ําซักแกวก็ไมมีมาวาง มาเลย มาชวยพี่ถือ สองคนพี่นองนี่ นั่งโซยไปกอนนะ ขอเวลาแปบเดียว (หัวเราะ แลวเสียงเดินไป) อาว บุญ เดินมาซิ ลังเลอะไรละ (เสียงแบบไมเต็มใจ) คะ ๆ เพลงคั่น

แคท บุญ แคท

บุญ

แคท บุญ แคท บุญ แคท

(เปลี่ยนเสียงพูดเปนดุ) บุญ บอกพีม่ าเดี๋ยวนี้นะ วาเราไปก็คดีไวกับปนเขา รูไมวาเขาโกรธมากทีเดียว นี่ถึงกับตัดขาดกันเลยนะ บุญก็ไมอยากจะติดตอกับเขานักหรอก ชอบเสนอหนาเขามาหาบุญ ทําตัวสนิท สนมดวย ไมดูเงาตัวเอง แลวเราละ ดูเงาตัวเองบางหรือเปลา มีแตคนพูดวา เดี๋ยวนี้บุญไมเหมือนเดินเสีย แลวนะ คนเคยรุจักกัน ซ้ําเปนคนบานเดียวกัน พอเขามาอยูกรุงเทพ ทําเปนไมรูจัก ไปทุกอยาง แบบนี้มันไมนาเกลียดมากไปหรือ ทําไมบุญจะตองกลัวความนาเกลียดดวยละ พี่แคทก็ลองดูบุญบางซิ วาเดี๋ยวนี้นะ บุญสูงสงขนาดไหน มีใครรูบางวาบุญเปนคนตางจังหวัด สําเนียงสุพรรณบุญก็ไม พูดแลว แตนายปนนั่นนะ พอเจอหนาบุญ ก็สงสําเนียงเดิมปรอออกมาเลย รูบางหรือเปลาวายัยคุณหญิงรวีบานโนนนะเขาไมชอบ เขากับเราคนละบานกัน ไมจําเปนตองไปยกเขามาเปนตัวอยาง บุญทําแบบนี้รูไว ดวยนะวาปนเขาเสียใจมาก แลวทีเวลาเขาทําใหบุญเสียใจละ ทําไมเขาไมคิดบาง เสียงใจเรื่องอะไร ปนนะหรือเคยทําใหบุญเสียใจ ไหนบอกพี่ซิวาเรื่องอะไร พูดมาเลยไมตองอึกอัก กเรื่องพี่บัวไง นั่นมันเปนเรื่องของจิตใจเขา เราจะไปกาวกายกับเรื่องสวนตัวเขาไมไดหรอก เขาจะรักใครชอบใคร มันก็เปนสิทธิสวนตัวเขา บุญจะเก็บมาคิดทําไม เสียงสมอง เปลา ๆ

8

บุญ

แคท

โอย เดี๋ยวนีบ้ ุยไมคิดแลวละ บุญก็อยากใหเขาตัดขาดบุญไปเลย ฝากบอกเขาดวย แลวกันวา ตอไปนี้ถาเจอบุญที่ไหนก็ไมตองมาทักทายกัน บุญไมรุจักคนชื่อปน แลวพี่แคทก็รับรูไวดวยก็แลวกัน วาตอนนี้บุญรูจักอยูแตคุณสราคนเดียวเทานั้น (เสียงเดินไปแรง ๆ) (เสียงดัง) บุญญานี เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว

ศรุต บัว ศรุต

(เสียงเคาะประตู) เขามา (เสียงเดินแลวหยุด) เพิ่งกลับมาหรือ ฮะ เปนไงบางละ ติดตอลูกคาไดครบตามที่ฉันใหไปหรือเปลา ครบฮะ นี่ฮะ เงินอยูในกระเปาใบนี้ โอโห มากขนาดนี้เลยหรือ ไดมาครบทุกรายเลยหรือ ฮะ อือ เกงนี่ มีใครผลัดผอนบางหรือเปลา ก็มีสองสามราย แลวเราวายังไง ก็ไมไดวาอะไร คนบอกวาไมมี เราก็ตองเขาใจวาเขาไมมีจริง ๆ ก็เลยกําหนดใหเขา ไปใหมวาจะเขาไปอีกทีเมื่อไหร มีใครพูดจาอะไรไมเรียบรอยไม ก็มีบางนิดหนอย แตเราทํางานแบบนี้ ก็ตองอาศัยใจเย็น บางคนดามาวาเราหนา เลือด เราก็ตองบอกวานี่เราเปนพนักงานเทานั้นนะ เจานายใหมาเก็บเราก็ตองทํา ตามหนาที่ เออ ดีนี่ ซัดมาเจานายโครมใหญเลย อาว ก็บัว.. เอย.. ระรินก็พูดไปตามจริงนั่นละ อืม... งั้นก็เอาเอกสารไปไวที่ชั้นโนน สวนเงินเองไวตรงนี้ แลวตกลงวาเธอจะพัก ที่หอพักของบริษัทหรือเปลา

9

บัว ศรุต

บัว ศรุต บัว

พักฮะ ไมตองกลัวนะ เพราะที่นี่ทําอะไรเปนระเบียบอยูแลว หอพักพนักงานชายก็อยูอีก สวน รับรองวาไมมีอันตรายใด ๆ ทั้งสิ้น เอา... แลวทําไมยังไมเอาแฟมเอกสารไป เก็บ ระริน ไมเห็นมีชั้นเลย โนน... เชิญหองโนน (หัวเราะ) ฮะ ๆ (เสียงเดินไป) เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

หญิง กรุง ศรุต หญิง ศรุต หญิง กรุง ศรุต หญิง ศรุต หญิง ศรุต หญิง ศรุต

(เสียงเดิน) ศรุต กลับมาแลวหรือลูก แวะคุยกับแมกอน สมจิตร ไปเอามาใหคุณ ผูชายหนอย ดูหนาเพลีย ๆ อยูนี่ เหนื่อยไมลูก ไมเหนื่อยมากหรอกครับ ชินแลว แคชินอยางเดียวไมไดนะลูก แมหญิงอยากไดยินศรุตบอกวาสนุกกับงานมากกวา แมหญิงก็รูอยูแลววาผมไมชอบงานแบบนี้เลย ถาบริษัทของเรากลายเปนธนาคาร หญิงรวี หรือกรุงรวีขึ้นมาเมื่อไหร ผมถึงจะสนุกกันงานขึ้นมามาก ๆ เลย ศรุตนี่ก็แปลกนะ งานนี้นะ แมหญิงลงรากฐานไวใหลูก แตลูกกลับไมพอใจ ถา อยากจะเปลี่ยนแปลงอะไรก็รอไวใหแมตายกอนก็แลวกัน แมหญิงก็พูดเขาไปนั่น (เสียงเดินเขามา เสียงวางแกวน้ํา) อะ ดื่มน้ําเสียกอน ขอบใจจะแมจิตร (เสียงดื่มน้ําแลววางแกว) นี่ศศิยังไมกลับหรือครับ โนนแนะ ไปคุยอยูบานโนน ผูหญิงคนนั้นไมไดกลับไปที่รีสอรทของทานนายพลหรือครับ ไมเห็นไปนี่ คงไมถนัดงานทางโนนละมั้ง ดูทาวาอยูทางนี้จะเปนที่พึงพอใจ มากกวา เปนสนิทสนมกับสราอยางกับอะไรดี สรานี่ก็แปลก แปลกตรงไหนละ ก็ผมเห็นเขาสนิทสนมกับคุณแคท ผมยังคิดวา สองคนนี้เขารักกันดวยซ้ํา

10

กรุง หญิง ศรุต กรุง ศรุต หญิง ศรุต หญิง ศรุต หญิง ศรุต

แลวมาสนิทกับเด็กคนนี้ คุณแคทเขารูเรื่องเขามันจะยังไงอยู (หัวเราะ) แบบนี้แสดงวาศรุตก็เชียรทางคุณแคทละซี ใจจริงแลว แมหญิงอยากใหศรุตสนิทกับหนูแคทมากกวา ไมมีทางหรอกครับ ผมไมทําลายจิตใจนองหรอก ออ นี่พี่นองจับมือสัญญากันแลวหรือ เรื่องอยางนี้ผูชายยอมเขาใจผูชายกันดีครับ คนอยางผมไมทําใหเรื่องแบบนี้มา ทําลายความเปนพี่นองระหวางเราหรอก แลวตอนนี้ศรุตเริ่มสนใจใครบางหรือยังละ พนักงานที่บริษัทนะ สาว ๆ สวย ๆ ทั้งนั้น ถาผมเกิดไปชอบใครเขาซักคน แลวแมหญิงจะยินยอมหรือครับ ก็ตองดูฐานะความเปนอยูกอนนั่นละ วาระดับเดียวกับเราหรือเปลา นั่นไง นึกแลว เอะ แบบนี้ แสดงวาศรุตหมายตาใครไวหรือเปลา ตองบอกใหแมรูกอนนะ (คิด) จะบาหรือไงนะเรา ทําไมพอนายแมพูดแบบนี้ หนาตาทาทางของ ยายระรินมันผานแวบเขามาในสมองเราได เจากรรมจริง ๆ เลย เพลงคั่น จบตอนที่ 15

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 16

ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต

(เสียงเดินเขามา) (ตกใจ) อาว นัน่ เธอเหรอ ระริน ทําอะไรอยูนะ แลวทําไมเขามาอยูในหองทํางาน ของฉัน ก็มารอคอยพบคุณ เพื่อรับมอบงานตั้งแตเชาแลวฮะ วันนี้คุณมาสาย อืม วันนี้รถติดมากกวาทุกวันเลย เธอมาเชาไดทุกวันเพราะอยูหลังบริษัทแคนี้เอง แลวนั่นทําอะไรอยูนะ อยูวาง ๆ ก็เลยปดกวาดฝุนละอองตามตูตามโตะใหเทานั้นละฮะ นี่เธอไมตองทํางานเกินหนาที่หรอกนะระริน ที่นแี่ มบานดูแลอยูแลว เขามานั่งรองานอยูเฉย ๆ ก็เบื่อเหมือนกันฮะ คุณตองการเครื่องดื่มอะไรหรือเปลา เดี๋ยวไปเอามาให เดี๋ยวเลขาฉันเขาก็เอามาใหเองแหละ เมื่อกี้เดินเขามาเห็นกําลังเปดดูอะไรนะ ดูอัลบั้มรูปฮะ อะ ไปหยิบแฟมมา ดูเหมือนฉันจะยังไมไดเขียนบอกเลยวา วันนี้เธอจะตองไปที่ ไหนบาง คุณยังไมไดไขกุญแจหองเก็บเอกสารเลย อะ กุญแจอยูนี่ ไปจัดการเปดเอาเอง แลวไมตองลอคนะ ฮะ เออ นี่ ระริน เธอมาพักอยูที่นี่ แลวทางบานไมไดวาอะไรหรือ ออ ระรินเปนคนตางจังหวัดฮะ นาน ๆ ถึงจะไดกลับบานเสียที มีคนใกลตัวหรือเปลา (หัวเราะ) โอย มีเยอะแยะเลยฮะ นับไมถวนเลยละ (เสียงตกใจ) ฮา ขนาดนั้นเลยหรือ เอะ ระรินพูดอะไรผิดหรือเปลาฮะ ก็เรื่องคนใกลตัวของเธอไง เธอบอกวามีเยอะแยะไปหมดจนนับไมถวน

2

บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต

ศศิ

ก็จริงนี่ฮะ มีทั้งพอแมพี่นอง เพื่อนฝูงมากหนาหลายตา เยอะแยะไปหมด คนตางจังหวัด เขารักใครปองดองกันดีอยูแลว ออ นี่เธอหมายถึงคนเหลานี้หรือ อาว แลวคุณคิดวาจะเปนคนเหลาไหนละฮะ ฉันหมายถึงคนพิเศษของเธอนะ ออ ไมมีหรอกฮะ ใครเขาจะมาสนใจคนติงตองแบบบัว เอย แบบระรินหรอกฮะ นี่เธอชื่อเลนวาบัวหรือ ฉันไดยินเธอหลุดชื่อนี้หลายหนแลวนะ ตกลงเธอชื่ออะไร แนละเนี่ย เออ... ก็... ก็..... พอ ๆ มันตอบยากนักก็ไมตองตอบ ฉันไมสนใจหรอก เธอจะชื่ออะไรมันก็เรื่อง ของเธอ เอา นั่งรอเดี๋ยว ใหฉันเขียนรายการที่เธอตองทําวันนี้กอน (เสียงเคาะประตู) เขามา.. อาว พี่ศรุตมีแขกหรือคะ เพลงคั่น

ศรุต ศศิ ศรุต บัว ศศิ บัว ศศิ ศรุต ศศิ บัว ศศิ บัว

ทําไมศิตองเอากาแฟมาใหพี่เองดวยละ คุณรุจีไปไหน ขอลาชวงเชาคะ ศิเห็นแวบ ๆ ตอนพี่ศรุตเดินเขามา ก็เลยรีบจัดการชงมาให ขอบใจจะ แลวนี่รูจักกันหรือยัง ระริน นี่คุณศศิ นองสาวฉันเอง สวัสดีคะ อือ... เอ....เหมือน ๆ จะเคยเห็นหนาที่ไหนนะ แตระรินไมเคยเห็นหนาคุณศศิเลยฮะ คนนี้ใชไม ที่เราคัดเลือกกันคืนนั้น ใช คนนี้ละ เปนไงบาง มีอะไรหนักใจเรื่องงานบานหรือเปลา ไมหนักใจฮะ ขี่มอเตอรไซดเกงหรือ ก็ไมถึงกับเกงมากหรอกฮะ แคคลองเทานั้นเอง ขี่ออกตางจังหวัดไดนะฮะ

3

ศศิ ศรุต ศศิ บัว ศรุต บัว ศรุต บัว

พี่ศรุตใหวิ่งอยูในกรุงเทพเทานั้นหรือคะ ก็มีออกตางจังหวัดบางเหมือนกัน แตวันนี้ตองออกตางจังหวัดแน ใหขี่มอเตอรไซดไปหรือคะ มันอันตรายนะ เปนผูหญิงดวย ไมเปนไรฮะ ไปไดอยูแลว วันนี้เธอไมตองไปมอเตอรไซด ฉันจะใหเธอเอารถของบริษัทไป ไปจังหวัดไหนฮะ สุพรรณ หา... สุพรรณหรือ เพลงดังแลวเบา

ศศิ ศรุต ศศิ ศรุต ศศิ ศรุต ศศิ

ศรุต ศศิ ศรุต ศศิ

พี่ศรุตคิดอะไรอยูนะ ลองนั่งเคาะปากกาแบบนี้นะ ศศิวาตองคิดอะไรมาก ๆ เลย (หัวเราะ) ก็ไมมากมายอะไร นิดหนอยเทานั้นเอง อยาสนใจเลย เปนไง พนักงาน คนใหมของพี่ ก็ดูคลองแคลวดีนี่ เหมือนทอม ใชหรือเปลาก็ไมรู ไมนาใชนะ เพราะไมเห็นมีทาทางสนใจพนักงานหญิงคนไหนเลย (หัวเราะ) แบบนี้แสดงวาพี่ศรุตชักสนใจละซี ทําไมจะตองสนใจดวยละ ไมงั้นพี่ศรุตจะรูไดไงละวาเขาไมสนใจผูหญิงคนไหน ถาไมไดคอยมองอยู เออ... แตศิกส็ งสัยนะ วาทําไมพอเขารูวา วันนี้จะตองไปสุพรรณ ดูทาเขาตกใจมาก เลยนะ ก็ไมรูเหมือนกัน แตฟงแลวเงียบเลยนะ พี่เคยไดยินเขาพูดโทรศัพทเปนสําเนียง สุพรรณดวยนะ พอเขาหันมาเห็นพี่เขาก็ตกใจเหมือนกัน ตายแลว นีถ่ าเผื่อแมหญิงรูเขา จะวายังไงนี่ กับนายพอแมหญิงยังไมใหพูดภาษา ดั้งเดิมของนายพอเลย นายพอหลุดออกมาเมื่อไหรเปนเรื่องใหญทันที พี่ไมวามันจะนาเกลียดตรงไหน ฟงดูเขาพูดกันแลว นารักดีดว ยซ้ํา (กระแอม) อยานารักจนลืมไปวา เธอคนนั้นเปนพนักงานของเราก็แลวกัน ดูทาทางแลว ไมรูวาเธอจะรักผูชายเปนหรือเปลา (หัวเราะพรอมกัน)

4

เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเปนเพลงลูกทุงประกอบเบา ๆ

แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท

บัว แคท

บัว แคท บัว แคท

(เสียงรถวิ่ง) (เสียงกริ่งโทรศัพท) สวัสดีคะ คัทลียาเอ็กซปอรตคะ แคท... นี่บัวนะ (เสียงดีใจ) บัว... เปนยังไงบาง ตอนนี้เธอไมไดอยูในบริษัทแน ๆ เลย เรานั่งอยูหลังรถตู อาว... วันนี้ไมไดขี่มอไปเหรอ คุณศรุตเขาใหเรามารถตู พูดดังไมไดนะ เดี๋ยวคนขับไดยิน แตทาทางเขาคงกําลัง เพลินกับเพลงลูกทุงอยูนะ ก็คุยเบา ๆ หนอยแลวกัน เดี๋ยวความแตก มีอะไรหรือเปลา เรากําลังไมสบายใจ เลยตองโทรหาแคทนี่ละ คุณศรุตเขาใหเราไปสุพรรณ หา... ไปทวงหนี้ที่นั่นเหรอ ใช อาว แลวทําไมจะตองไมสบายใจดวยละ ไมดีเหรอ เธอจะไดเลยไปเยี่ยมแมชี ไป หาลุงรวม แลวยังไดไปถามในชุมชนที่เธออยู วาเปนลูกหนี้คุณหญิงรวีอยูกี่ราย เขาลอคเธอเลยไมใชหรือ (เสียงออย) เขาลอคนะมันเขาลอคหรอก แตเรากลัววาแมชีหรือลุงรวม และคนใน ชุมชนเหลานั้น เขาจะจําเราไดนะซี (หัวเราะ) ไมหรอก ผมสั้นเตอ ซ้ําสารพัดสี แลวแตเนื้อแตงตัวแบบนี้ ไมมีความ เปนบัวคนเกาเหลือใหใครเห็นเลย แถมยังมีรอยสักโผลใหเห็นอีก ใครจะคิดวาเปน บัวละ เธอกลับเขาจะจําไดก็ใสกา ๆ ใหมากกวาเดิมไวก็แลวกัน เพราะที่ชุมชนไผ รวมกอนะ เขาเคยเห็นแตวาบัวเปนคนออนหวานเรียบรอย เหมือนผาขยุมไวในตระกรานะซี (หัวเราะ) ทํานองนั้นละ กลา ๆ หนอยก็แลวกัน รับรองไมมีใครจําบัวไดหรอกขอ สําคัญ อยาเผลอไปหลุดเขาเทานั้นละ อยาลืมใสหมวกใสแวนกันแดดดวยละ นี่ก็ใสอยูแลว แลวคิดวาจะไปแวะหาแมชีหรือเปลา

5

บัว แคท

อยากไปจังเลย อยากไปก็ไปซิ แลวลองไปถามดูดวยวาบุญมันสงเงินมาใหหรือเปลา ถาแมแกสงสัยวาเราเปนใคร ก็บอกไปวาทํางานอยูกับแคทก็แลวกัน กลา ๆ หนอยเพื่อน งานนี้เอาใจชวยจะ สู ๆ (หัวเราะ) เพลงคั่น

รวม ปน รวม ปน รวม ปน รวม ปน รวม ปน บัว ปน บัว รวม

(เสียงตอกไมประกอบ) เฮย ปน นั่นรถบริษัทใครวะนั่น คุณแคทกับบัวหรือเปลา โอย ไมใชหรอกพอ บริษัททวงหนี้นะ ฉันจําชื่อบริษัทไดดี รับจางทวงหนี้หญิงรวี จอดที่ไหนคนรองจากที่นั่น แตคนที่ชุมชนเราไมรองจากหรอกวะ เอ็งหันไปมองซิ หนาจอยไปตาม ๆ กันแลว ไมสนใจหรอก ไอยิ่ง ๆ สงไมแผนนั้นขึ้นมาใหขาหนอย เอะ นั่นใครวะนั่น ปน.. เอ็งมอง ๆ หนอยซิวะ ผูหญิงหรือผูชายวะนั่น ผูหญิงพอ ทาทางมันเหมือนผูชายนะโวย เฮย.. ดูเดินซิ สายอาด ๆ เลย แลวรูวาเปนผูหญิงได ยังไงวะ ขามองวามันผูชายอยูนา โอย พอก็... ผุชายอะไรอกตึงออกอยางนั้น เออ จริงวะ ขาลืมสังเกตไว เฮย ไอนี่สําคัญโวย ขนาดขึ้นไปอยูบนขื่อ สงสัยจะ มองอยูที่เดียวซะแลวเอ็งนี่ (เสียงดัง) ไง นองสาว มาหาใครละ (ทําเสียงหาว) ก็มาที่นี่ละ พี่ชายกําลังปลูกบานเหรอ เออ.. บานในหลวงทานพระราชทานเงินมาให สาธุ... ขอใหพระองคทรงพระเจริญยิ่งยืนนานเถอะ บุญของพวกเราแท ๆ นะ ที่เกิดมาภายใตพระบรมโพธิสมภาญของพระองคทานนะ รับสั่งใหสรางกี่หลังละ ก็สามหลังที่เห็นนี่ละ ทางอําเภอเขาใหเราคัดชื่อขึ้นไปวามีใครบางที่สมควรจะได

6

ปน

รวม ปน รวม บัว รวม บัว รวม บัว ปน บัว ปน บัว รวม บัว รวม บัว ปน บัว

ทานก็พระราชทานทรัพยสวนพระองคลงมาใหพวกเรานี่ละ เราก็เลยเกณฑคนมา ชวยกันสราง (คิด) เอ... ผูหญิงคนนี้มันเหมือนกับเคยเห็นนา... แต..หื้อ.. คงไมใชหรอก แขนสักไวซะขนาดนั้น จะใชมันไดยังไง ไอเรานี่สงสัยจะคิดถึงมันมากไปหนอย เพอเจอแลววะ บนอะไรวะไอปน เปลาจะพอ เอา ไอหนูแลวเอ็งมาธุระอะไรละ ฉันอยากมาพบหัวหนาชุมชน ก็ขานี่ละ ลุงชื่ออะไรละ ชื่อรวม วาแตเอ็งมาจากไหนละ ฉันมาจากบริษัทคุณหญิงรวี ฉันอยากใหลุงรวมชวยบอกกับลูกบานเฉพาะคนที่เปน หนี้สินกับคุณหญิงรวี ใหชวยมาพบฉันหนอย (รีบขัด เสียงไมพอใจ) เฮย... ที่แทก็มาทวงหนี้เองหรือวะ อาว ๆ พี่ชาย ทําไมตองพูดกันแบบนี้ดวยละ ฉันก็มาทําตามหนาที่ฉัน เขาจางฉันมา ฉันก็ตองมา ขอรองละอยามาวากันอยางนี้เลย ฟงแลวมันไมดี แลวไอที่มาทวงหนี้เขาละ มันดีหรือไง ฉันยังไมไดพูดวาฉันจะมาทวงเลย พี่ชายก็ใจรอนไปได เอ็งโดดลงมาจากขื่อนั่นกอนไอรวม แลวไปเดินถามมาเลย วาใครมีหนี้สินกับยาย คุณหญิงรวีนี่บาง ใหออกมาที่นี่เลย อะ ไอหนูนั่นกอนซิ ตรงนี้ก็ไดมันรมหนอย (คิด) เห็นบานแลวใจหายจริง ๆ กลายเปนของคนอื่นไปเสียแลว เคยกินเคยนอนอยู บนนี้ เปนอะไรวะ หนาเศราทีเดียว (รีบพูด) เปลานี่ลุง ฉันไมไดเปนอะไรหรอก แตฉันวา แกตองคิดอะไรอยูแน ๆ เลย บอกวาเปลาก็เปลาซี พี่ชายชวยรีบไปตามหนอยเถอะ เดี๋ยวฉันตองรีบไปธุระที่อื่น อีก

7

ปน รวม บัว รวม

(บน) คนยิ่งรีบจะทํางานอยู ไมธุระกงการอะไรซักหนอย (เสียงเดินไป) กินน้ํากินทานี่กอน อะ กินแหวนี่ซิ แหวเมืองสุพรรณอรอยนา เนี่ยเหรอแหว คนกรุงเทพเขาเรียกสมหวัง แตนี่มันสุพรรณ อะ กินไดเลยคนกันเอง ไมตองเกรงใจไอหนู เพลงคั่น

รวม หลายเสียง รวม หญิงจีน ปน บัว รวม บัว รวม หญิงแก บัว ปน บัว ปน รวม

(เสียงเดินมาหลายคน) เอา ๆ มาเลย พี่ชม พอพูน ยายเมา เอา พี่แหวน พี่ดม เอา นั่นใครละ เดินลาหลังอยูนั่นนะ เฮียกุย เจลั้ง มานั่นตรงนี้เลย (แยงกันถาม) มีอะไรละพอรวม ... ออ.. เขามาทวงหนี้หรือ ฉันจํารถได (เสียงดัง) เฮย... เงียบ ๆ กอน อยาแขงกันพูด ฟงแมหนูคนนี้เขาพูดกอน อาว.. แมหนูหรอกเหรอ อั๊วคิดวาเปนไอหนูเสียอีก (มีเสียงรับ) เออ ใช ๆ คิดวาเปนผูชายเสียอีก ทอมละซิ เอะ พี่ชายนี่ยังไงวะ รวนกันตลอดเลย พูดกันดี ๆ ไมเปนหรือไง เอา ๆ พอ ๆ มีเรื่องอะไรก็พดู ไปเลยแมหนู (เสียงดัง) ทางบริษัทเขาใหฉันมาตรวจสอบวาลูกหนี้ยังพักอยูที่เดิมหรือเปลา แลวมี ใครคิดวาอยากจะปดบัญชีเงินกูไม ถาปดตอนนี้เขาจะลดดอกเบี้ยให เออ.. ก็ดีนี่ วาไงละ เอาพี่ชมกอนก็แลวกัน มีเงินพอจะปดไม โอย ตอนนีย้ ังไมมีหรอก ตองถามลูกกอน แกปา นนี้แลว วัน ๆ นั่งสานแตตระกรา จะเอาเงินที่ไหนละ ตองแลวแตลูกเขาโนน แลวถาฉันมาคราวหนาพอจะใหคําตอบไดไมละ เฮย แบบนี้มันมาเรงรัดกันนี่หวา เอะ พี่ปอ.. เอย พี่ชาย.. ทําไปเปนแบบนี้วะ โอย ลองพูดแบบนี้ อาปากก็เห็นลิ้นไกแลวละ เฮย นิ่งฟงเขากอนซี ปน เอ็งปนขึ้นทํางานบนขื่อตอดีกวา แลวระวังหนอยนะโวย อยาปลอยใหคอนตกลงมาโดนหัวคนขางลางเขาละ

8

ปน บัว เสียงชาย บัว เฮีย บัว หญิง บัว หลายเสียง บัว เสียงหญิง ปน รวม บัว ปน บัว ปน

ถาหลน ก็จะหลนใสหัวไอคนทวงหนี้นี่ละ เอะ..รวนกันอีกแลว เอา... วาตอไปเลย กําลังฟงอยู มันยังไงตอไป ก็เพียงแตอยากรูเทานั้นละวามีใครคนไหนพอที่จะปดบัญชีไดหรือเปลา เงินยังเหลือ อีกมานอยซักเทาไหร เอาอยางนี้ดีกวา เราก็สงดอกไปตั้งนานแลว อยากจะขอรองใหนายใหญชว ยลดดอก ลงมาหนอย ตอนนี้คาดอกมันเกินกวาเงินตนไปแลว ไมรูวาเทาไหร เอา.. อยางนั้นบอกรายชือ่ กับจํานวนเงินตนมาเลย เดี๋ยวจะไปเช็คกับทางบริษัท แลวเดือนหนาฉันจะกลับมาที่นี่ใหม อาว... แลววันนี้ไมไดมาเก็บเงินหรือ เก็บเหมือนกันละ แตจะไปเก็บที่อื่น เอา ลุงปาทั้งหลาย เขียนชื่อใสกระดาษแผนนี้ มาก็แลวกัน เดี๋ยวฉันจะไปเช็คให เออ ดี แบบนี้ดีมาก ๆ เลย อีหนูชวยพูดกับเจานายใหหนอยก็แลวกัน ตอนนี้ที่บริษัทฉันมีเจานายใหมมาดูแลแทน ทานเปนคนใจดี อาจจะพูดกันงาย แลวเดือนหนาฉันจะมาใหม วาแตเดือนนี้มีใครจะสงดอกบางละ ฉัน ๆ ฉันสง ออกใบรับเงินมาเลย สรุป มันก็มาเก็บดอกนั่นแหละวา.... ไมตองมาทําหนาถมึงใสไอหนู ขาพูดนี่ไมผิด หรอก ถาหมดธุระแลวก็กลับไปไดเลย ไอปนนี่มันเปนคนยังไงวะ ฉันลาละลุง เดือนหนาเจอกันอีกนะลุง มางวดหนาก็เอาโฉนดมาคืนเขาดวยแลวกัน มันก็ไมแนหรอกพี่ชาย เผลอ ๆ อาจจะเปนอยางที่พี่ชายพูดก็ได ใครจะไปรูละ ใหน้ําทวมหลังเปดเสียกอนเถอะ เพลงคั่น (เสียงรถแลนแลวจอด)

9

บัว

พิม บัว พิม บัว พิม บัว พิม บัว พิม บัว

พิม บัว พิม บัว

(คิด เสียงเครือ) นาสงสารแมชีจริง ๆ กําลังกวาดวัดอยูโนนแนะ นี่เราจะเขาไปดี ไหมหนอ กลัวจะกลั้นน้ําตาไมอยูเอาละซิ เดี๋ยวแมก็จะสงสัยได ฮื้อ.. ไมเอานา มา จนถึงนี่แลว ลงไปดีกวา แตวาจะทํายังไงเราถึงจะไดกอดแมละ แมตองจําไดแนเลย ถาไปกอดละก็ เอานะ ไดแมซักนิดก็พอใจแลว (เสียงเดิน) (มีเสียงกวาดพื้นประกอบ) แมชี ๆ จา โอย ๆ ขอโทษจะ แมชีขอโทษจะ สดุดรากไมตรงนี้ นี่ถาไมมีแมชีรับไว ฉันลมแน ๆ เลย ขอโทษนะจะ ทําใหแมชี ตกใจ ไมเปนไรหรอกหนู มาหาใครละจะ มาหาแมชีที่ชื่อ พิม นะจะ เขาวาบวชอยูวัดนี้แหละ เอะ หนูนี่เสียงคุน ๆ หูนะ แตฉันมองหนาตาหนูไมถนัดเลย คนแกหูตามันก็ฟาฟาง ลงไปตามอายุ แมชีบวชมานานแลวหรือจะ สองสามปแลวละจะ วาแตหนูมาหาฉันเรื่องอะไรละ ฉันเปนเพื่อนกับคุณแคท คุณแคทเขารูวาฉันจะมาที่จังหวัดนี้ เขาเลยฝากใหมาถาม วา แมชีไดรับเงินจากคุณบุญ ลูกสาวของแมชีหรือยัง ไมเคยไดรับเลย แมชีก็เปนหวงลูกอยูเหมือนกัน หายเงียบไปทั้งสองคนเลย (เครือ) ไมรวู าจะทุกขสุขอยางไรบาง (เครือ) โถ แมชี ลูกแมชีไปทํางานที่กรุงเทพทั้งสองคนเลยหรือจะ ไปกันหมดจะ แตคนพี่นะ สงเงินมาใหอยูทุกเดือน เออ.. เกือบลืมไปแนะเขาฝากเงินไวใหกับคุณมาใหแมชีเหมือนกัน ตอนนีเ้ ขาไปดู งานอยูเมืองนอก อีกสองสามเดือนถึงจะกลับ เห็นคุณแคทบอกวาเขาก็คิดถึงแมชี อยูเหมือนกัน (รองไห) แมชีไมตองหวงเขาหรอกนะ ลูกทั้งสองคนจะไมใหแมชีหวงไดอยางไรละ (สะอื้น) ไมรูวา ไปทํางานหนักหนา อะไรหรือเปลา คิดถึงเหลือเกิน (สะอื้น) ฉันเห็นแมชีแลว ฉันคิดถึงแมฉันจริง ๆ แมหนูยังอยูหรือเปลาละ หรือวาตายแลว ยังอยูจะ แตวาบานอยูไกลโนน ฉันก็มันแตทํางานเลยยังไมไดกลับไปหาแมเลย ปานนี้แมเปนยังไงบางก็ไมรู เห็นแมชีแลว เหมือนแมฉันมากเลย ฉันคิดถึงแม

10

พิม บัว พิม บัว พิม บัว

(สะอื้น) ขอฉันกอดแมชีแทนแมหนอยนะ (สะอื้นดัง) แมชีก็คิดถึงลูกของแมชีเหมือนกัน แมชีเก็บเงินนี่ไวนะจะ คุณแคทบอกวาลูกคนโตเขาฝากมาให แลวนี่ก็ของคนเล็กก็ แลวกัน รวมเปนสองพันนะแมชี ขอบใจจะแมคุณ ขอบใจเหลือเกิน แมชีอยากเห็นหนาหนูชัด ๆ จังเลย ตาแมชีพลามัวไปหมด ตาแมชีเปนอะไรหรือเปลาจะ หมอบอกวาเปนตอกระจก (เสียงหลุด ตกใจ) แม... แมเปนตอกระจกหรือนี่ เพลงตื่นเตนดัง จบตอนที่ 16

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 17

ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว

ศรุต

บัว ศรุต บัว ศรุต

บัว

(เสียงเคาะประตู) เขามา (เสียงเปดประตู, เสียงเดิน) (ออย) นี่ฮะ เอกสาร เปนอะไรหรือเปลานะ วันนี้ดูหนาดําคร่ําเครียดเชียว (ถอนใจยาว) ไมมีอะไรฮะ ไดเงินนอย เรื่องนี้เองหรือ ก็มันนอยจริง ๆ นี่ฮะ คุณจะวาอะไรหรือเปลาละ (หัวเราะ) ทํางานแบบนี้อยาคิดวาจะเก็บเงินไดมากทุกวันนะ บางวันอาจจะไมได เลยก็ได ตองทําใจ เปนไงละ ไปที่สุพรรณรูจักใครบางไมละ ไมรูจักใครหรอกฮะ เห็นแตชาวบานเขากําลังชวยกันปลูกบานอยู สําหรับคนที่ ยากจนมาก ๆ ในหลวงทานพระราชทานเงินมาใหชาวบานชวยกันปลูกชวยกันทํา ดูวาพวกเขาก็รวมแรงกันดี ออกมาชวยกันเต็มไปหมด ก็นับวาเปนบุญของคนไทยนะ ที่ไดมีในหลวงซึ่งทรงมีน้ําพระทัยเมตตาปราณี มองเห็นความทุกขยากของประชาชนเปนสิ่งสําคัญที่สุดสําหรับพระองคทาน คนที่ไดบานพระราชทานก็คงจะดีใจยกใหญละ (เครือ) ระริน ยังพลอยดีใจไปกับพวกเขาดวยเลย แตระรินก็ไมคอยสบายใจ เหมือนกัน ไมอยากไปทวงหนี้ที่นี่เลย ก็มีอยูไมกี่คนไมใชหรือ ก็นั่นละฮะ ระรินเห็นพวกชาวบานเขาทํางานกันตัวเปนเกลียว ใชชีวิตแบบพอเพียง ตามพระราชดําริของในหลวงทาน แตเงินก็ยังไมพอใชอยูดี เราก็ไมไดเรงรัดอะไรเขามากมายนี่ มีก็ใหมา ไมมกี ็ไมไดวากัน ตั้งแตฉันเขามา ทํางานที่นี่ ฉันก็กําชับพนักงานอยูทุกคนแลววา เราตองพูดกับลูกหนี้ดี ๆ อยาใชวิธี ขมขู ถาเราจะลดคาดอกเบี้ยใหเขาลงไปบาง จะไดไมฮะ

2

ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต

ฉันก็อยากจะทําแบบนั้นเหมือนกัน แตแมหญิงคงไมยอมหรอก ระรินจะไปพูดกับคุณหญิงเองไดไมฮะ ถาไปพูดเมื่อไหร เธอก็เตรียมหางานใหมไวลวงหนาไดเลย (ถอนใจ) (เสียงศรุตเดินเขามาใกล) นั่นเธอเปนอะไรนะ ไหนหันหนามาซิ รองไหทําไม ไมมีอะไรหรอกฮะ (เสียงเดินไปอยางเร็ว) (ถอนใจยาว) เพลงคั่น

ศศิ ศรุต ศศิ ศรุต ศศิ ศรุต ศศิ ศรุต ศศิ ศรุต

ศศิ ศรุต

อาว พี่ศรุต เห็นประตูหองเปดอยู ศศินึกวากลับไปแลวดวยซ้ํา ยืนคิดอะไรอยู หรือคะ นิดหนอย แตทาทางของพี่ศรุตมันไมตรงกับคําพูดเลยนะ เหมือนคนไมสบายใจอยางแรง บอกหนอยไมไดหรือ วามีเรื่องอะไรหนักใจ ศศิอาจจะชวยไดก็ไดนะ ก็เรื่องเด็กคนนั้นแหละ ระรินนั่นหรือคะ อืม มีปญหาอะไรกันหรือพี่ศรุต ศศิเดินมานี่ เห็นเขากําลังจะลงลิฟทไปขางลาง หนาไมดีเหมือนกันนี่ โดนพี่ศรุตวาไปหรือเปลา พี่ไมเคยวาพนักงานคนไหนเลยนะ อาว แลวทําไม.. พี่อยากจะรบกวนศศิซักอยางหนึ่ง ถาศศิพอจะมีเวลานะ ลองเขาไปตีสนิทกับเด็ก คนนี้ดูหนอยซิ พี่อยากรูจริง ๆ วาเขาเปนใครมาจากไหน บางครั้ง มองเหมือนเขา เปนคนเก็บกด แตบางครั้ง ก็มองเหมือนเปนคนโฉงฉาง พูดจาไมมีเบรก แตก็ ตรงไปตรงมาดี แลวตอนนี้พี่ศรุตจะใหศศิชวยอะไรละ ตามลงไปขางลาง แลวดูซิวา เขาออกไปไหนหรือเปลา

3

ศศิ

โอเคคะ เดี๋ยวศศิจัดใหคะ (หัวเราะ) (เสียงเดินไป) เพลงคั่น

บัว แคท

บัว

แคท บัว แคท บัว

แคท

บัว แคท

(เสียงรองไห) เราไมสบายใจเลยจริง ๆ นะ (เสียงในโทรศัพท) เราก็รวู าบัวไมสบายใจมาก ๆ เรื่องของแมเปนเรื่องใหญสําหรับ ลูกเสมอละ แตบัวทําใจใหสบายใจเถอะ โรคที่แมเปนอยูนะ หมอเขาผาตัดเอาตอ ออกจากตาได มันแพงนะ เรามาอยูนี่ เราก็รบกวนเงินของตัวเองมาตั้งเยอะแลว วันนี้เราก็เอาเงิน ตัวเองไปใหแม เออ.. มีขาวไมดีจะบอกดวย แมนอ งตัวแสบของเรานะ ไมไดสง เงินไปใหแมหรอก ดีวาเราไป ไมงั้นแมคงจะไมมีเงินใชเลย ลุงรวมอยูแค ๆ ถาแมขาดเหลืออะไร แมก็คงไปหาลุงรวมกอนนั่นละ แลวบัวให ไปเรียบรอยแลวใชไม อือ นีถ่ าเราไมไป ก็คงไมรูหรอกวาแตตาเปนตอกระจก แลวนีเ่ ราจะทํายังไงตอไป ดี ไมตองหวงเดี๋ยวเราจัดการเอง โรคนี้คนที่เปนเขาผาตัดหายเกือบทุกรายแลว พอผาแลวตามองเห็นชัดแจวเหมือนเดินเลย วันนี้เรามีเรื่องไมสบายใจหลายเรื่องเลย ไปที่ชุมชนมา ทางโนนเขาก็ขอใหทางนี้ ลดหยอนคาดอกลงบาง เราคิดวาบางคนดอกอาจจะเกินเงินตนไปแลวดวยซ้ํา เรา บอกคุณศรุตไป คุณศรุตก็ไมกลาไปพูดกับแมของเขา เราก็บอกวาเราจะขอไปพูด เอง เขากลับวาใหเราเตรียมหางานใหมไวไดเลย เถอะนา บัว เรื่องอยางนี้ตองใจเย็นไวกอน คอย ๆ คลําหาหนทางไปทีละนิด ซัก วันหนึ่ง เราอาจจะทําไดสําเร็จอยางที่ใจเราปรารถนาก็ได อยาคิดมากนะบัว แลว อยูที่หอพักนะเหงาไมนะ เหงาซี่ เหงาจะตาย ไปที่วัดนะ อยากกอดแมจะตาย แลวไดกอดไม แมจําเธอไดหรือเปลา

4

บัว

แคท บัว แคท บัว

แคท บัว แคท

ถาแมตาดีเหมือนแตกอน เราก็ไมคอยแนใจเหมือนกันนะ คนอื่นจําเราไมได แตแม จะตองมีอะไรที่จําเราไดแนนอน แตตอนนี้แมตามัว ก็เลยมองหนาเราไมถนัด แต เราก็ใชอุบาย แกลงทําเปนสะดุดรากไม เซถลาเขาไปกอดแมจนไดนั่นละ เนื้อแมอุน อุน ชืน่ ใจหายเหนื่อยจริง ๆ ดวย แลวไปที่ชุมชน เจอนายปนหรือเปลา เจอซิ กําลังปลูกบานอยู ลุงรวมแกปลูกบานใหมหรือ เออ.... อยางนั้นก็แสดงวาฐานะของแกก็.... (รีบพูด) ไมใชหรอก ไมใช ไมใชบานของลุงรวม บานของคนที่ยากจนที่สุดใน ชุมชนนั่นละ ทางราชการเขาเสนอรายชื่อขึ้นไป ในหลวงทานก็เลยพระราชทาน ทรัยพสวนพระองคลงมากให (เครือ) ในหลวงทานมีน้ําพระทัยกับประชาชนของทานอยูเสมอเลยนะ ขอใหทานมี พระชนมมายุยิ่งยืนนานเถอะ เราฟงลุงรวมแกพูดแลว ก็คิดเหมือนอยางเธอนี่ละ ชาวชุมชนที่นั่นเขาตื้นตันกันมาก เลยนะ เราเห็นพากันนั่งยกมือไหวรูปของพระองคทานเปนแถว ๆ เลย อือ... การไปของบัวคราวนี้มีทั้งสิ่งที่ดีและไมดีนะ บัวก็อยาคิดอะไรมากเลย คิดถึงสิ่งที่ดี ๆ ไวแลวกัน คืนนี้จะไดนอนหลับสบาย อยาคิดมาก ไมวาปญหาอะไร มันเกิดขึ้น มันก็จะมีทางออกของมันอยูเสมอ เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

แคท ศรุต แคท ศรุต แคท ศรุต แคท

(เสียงเคาะประตู) เชิญคะ (เสียงเปดประตู) (ตกใจ) อาว คุณศรุต ลมอะไรพัดมาถึงนี่ไดคะ ผมผานมาทางนี้ ก็เลยแวะเขามาหาเทานั้นละ อะ มีขนมมาฝากดวย อะไรเอย... คุกกี้อัลมอลต เอาไวเคี้ยวแกงวง (หัวเราะ) อะไรจะรูใจขนาดนี้ แคทกําลังงวงอยูจริง ๆ ซะดวย เชิญนั่งกอนคะ นั่นคุณจะทําอะไรนะ ออ ก็เรียกใหแมบานเอามาใหคุณไง

5

ศรุต แคท ศรุต แคท ศรุต แคท ศรุต แคท ศรุต แคท

ศรุต แคท ศรุต

ผมเพิ่งทานกอนจะขึ้นมาหาคุณนี่ละ คุยกันดีกวา ทําอยางกับวาเปนคนอื่นนะ เออ.. แลวนี่เลขาของคุณชื่ออะไรนะ... ออ บงกชคะ ชื่อเลนวาบัว คุณศรุตจะเรียกวาบัวก็ไดนะ เอะ ที่ถามนี่แสดงวา ชักจะสนใจนิด ๆ ใชไม เปลา ก็เมื่อกอนเวลาที่ผมมาหาคุณ เห็นเลขาจะตองนั่งอยูโตะนั้นไมใชหรือ อืม แตตอนนี้บัวไมอยูหรอกคะ แคทใหเขาไปดูงานที่ลอนดอน ตอนนี้คุณก็เลยไมมีเลขาประจําตัวละซี ก็มีคะ แคทขาดเลขาไมไดหรอก เปนเจานายที่แสนจะขี้เกียจ อะไรนิดอะไรหนอยก็ตองเรียกเลขาไวกอนนั่นละ อยางนั้นผมเสนอใหคนหนึ่งเอาไม ใครคะ ก็นายสราของผมไง (หัวเราะ) โอย.. รายนั้นนะ ไมเอาหรอกคะ ไดขาวแวว ๆ มาวา ตอนนี้เขาผับเขา บารบอยเหลือเกิน มีสาวนอยรอยชั่งไปนั่งอยูขางบาน คุณสราทานเลยอยูบานไม คอยติดซักเทาไหร ก็คงจะเห็นวาเปนเด็กของคุณแคทละมั้ง แคทวาเราเลิกพูดเรื่องนี้กันดีกวา คุณศรุตมาก็ดีแลวคะ เดี๋ยวลงไปรานอาหาร ขางลางกัน แคทจะเลี้ยงอาหารเย็นคุณเอง ยินดีรับคําเชิญดวยความเต็มใจที่สุดครับกระผม (หัวเราะ) เพลงคั่น

ศรุต แคท ศรุต แคท

(บรรยากาศในรานอาหาร) อาหารที่นี่อรอยนะครับ เชฟที่นี่ฝมือดีอยูแลวคะ สงสัยคุณคงลงมาทานบอย ตั้งแตบัวไมอยู แคทแทบไมไดลงมาเลย โดยมากจะสั่งใหเขาขึ้นไปสงขางบนซะ มากกวา เออ.. แลวตอนนี้นองศศิเปนเลขาใหคุณศรุตใชไมคะ

6

ศรุต แคท ศรุต แคท ศรุต แคท ศรุต แคท ศรุต เสียงหญิง แคท

ก็ตามคําสั่งของแมหญิงนั่นละครับ แตตอนนี้ผมมีพนักงานใหมอยูคนนึง ทาทาง ทะลึ่งชอบกล ผูชายละซี ดูทาเขายังลังเลอยูมั้ง วาเขาเปนชายหรือหญิงกันแน (หัวเราะ) เอา คุณศรุตตลกอะไรเนี่ย นี่ผมพูดจริง ๆ นะแคท ถาคุณไดไปเห็น คุณก็คงจะงงเหมือนผมนี่ละ ทําหนาที่อะไรคะ เปนพนักงานติดตามหนี้ครับ แตแตกตางจากพนักงานคนอื่นตรงที่เขาเกง ฉลาด ซื่อสัตยดี ผมก็เลยใหเขาทํางานใกลชิดเขามาหนอย ใหเขาตามเฉพาะรายที่สําคัญ เธอชื่ออะไรคะ ระริน (พูดแทรก) ขา ๆ มาแลวคะ (ตกใจ) ระริน เพลงดังแลวเบา

เสียงหญิง แคท เสียงหญิง ศรุต แคท เสียงหญิง แคท ศรุต สรา ศรุต

ระรินไมคิดวาจะเจอคุณแคทที่นี่นะคะ เดินหาอยูตั้งนานนะคะ (กุกกัก) เออ... มี.. มีธุระอะไรกับฉันเหรอ ไวพูดวันหลังไดไม ฉันกําลังมีแขก ขอโทษเถอะคะ แตเปนเรื่องสําคัญจริง ๆ คะ ขอโทษนะคะคุณ ไมเปนไรครับ เชิญตามสบาย (คิด) ทําไมถึงซวยแบบนี้วะ จู ๆ แมระรินตัวจริงก็โผลเขามาแบบนี้ ไมรวู าคุณศรุต เขาจะสงสัยหรือเปลา.. ระรินตองรบกวนคุณแคทชวยเอาบัตรประชาชนของระรินดวยคะ ทางลูกคาตองการใหแฟกซไปใหดวน งั้นเดี๋ยวขึ้นไปบนหองกับฉัน คุณศรุตรออยูตรงนี้กอนนะคะ เดี๋ยวแคทลงมา เชิญตามสบายครับ (เสียงเดินไปสองคน) (มีเสียงเดินเขามา) พี่ศรุต อาว สรา..

7

เพลงคั่น สรา ศรุต สรา ศรุต สรา ศรุต สรา ศรุต สรา ศรุต สรา ศรุต

สรา

(เสียงไมพอใจ) นั่นทําไมแคทเขาจะตองเดินหนีผมไปดวยละ เขารีบไปธุระกับพนักงานเขา สรานั่งกอนซิ เดี๋ยวคุณแคทก็ลงมา กินอะไรมาหรือ ยัง สั่งไดเลยนะ แลวนี่พี่ศรุตมาหาแคททําไม อาว พี่จะมาหาแคทไมไดเลยหรือ คนเราก็ตองมีธุระปะปงกันบางนั่นแหละ ลงมานั่งกินขาวกันอยูแบบนี้นะเหรอ เรียกวาธุระ เอะ นี่นายอารมณเสียมาจากไหนฮะเนี่ย ก็ทันทีที่เห็นพี่ศรุตนั่งคุยอยูกับแคทนี่ละ เอะ พี่ไมไดมีอะไรกับแคทเขานะ พี่ก็เคยพูดใหนายรูเรื่องแลวไมใชหรือ แตผมไมแนใจนี่ เดินเขามาเห็นนั่งคุยกันอยางสนิทสนมทีเดียว คนเรานะ ถาลองกลืนน้ําลายตัวเองไดมันก็ผิดไปละ (หัวเราะ) คนเรามันก็ตองกลืนน้ําลายลงคอดวยกันทั้งนั้นละ แกพูดของแกยังไงวะนี่ ผมหมายถึงน้ําลายที่พี่ศรุตถมออกไปแลวนะ พี่ไมใชคนอยางนั้นหรอกสรา เขาใจซะใหมเถอะ ไมวาจะมีอะไรเกิดขึ้น พี่ก็ยัง ยืนยันอยูเหมือนเดิมวา พี่ไมคิดจะมีอะไรกับคุณแคท นอกจากยินดีรับแคทมาเปน นองสะใภในอนาคต ก็เทานั้นละ พี่ไปกอนนะ (เสียงเดินไป) (เสียงแคน) เออ.. อยาใหเห็นอีกหนก็แลวกัน พี่กพ็ ี่เถอะวะ จะชกใหปากแตกเลย เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง

เอะ วันนี้ศรุตกลับแตวันเลยหรือลูก จะสี่ทุมอยูแลวนะครับนายพอ ก็ธรรมดา ศรุตเคยกลับเอาเกือบสองยามไมใชหรือ (หัวเราะ) นั่นมันนายสราแลวครับ ไมใชผม โอย เอาเขาสรานั่นเหรอ พอรู ตีหนึง่ ตีสอง นั่นละ อาว แลวนั่นศรุตคนหาอะไร อยูละ

8

ศรุต กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง

บัตรประชาชนครับ ของศรุตเหรอ ไมใชครับ ของพนักงานที่บริษัท วันนั้นผมเอาใบสมัครงานของเธอมาดู แลวลืม เอากลับไปที่บริษัท ไมรวู าไปเก็บไวที่ไหน มา พอจะชวยคน นายพอนั่งเฉย ๆ เถอะ เดีย๋ วผมหาเอง แลวนี่นายแมนอนแลวแลวหรือครับ วันนี้ไมรูจะกลับกี่ทุมกี่ยาม ไปงานปารตี้กับเพื่อนเกาเขาแหละ ทําไมนายพอไมไปดวยละครับ (หัวเราะ) ตั้งแตศรุตโตมานี่ เคยเห็นพอไปไหนกับแมหญิงเขาหรือเปลาละ อืม ผมก็ยังงง ๆ อยู อยางงเลยลูก มันก็เปนแบบนี้มานานนักหนาแลว พอชินแลวละ อาว หาเจอแลว หรือ เห็นยืนนิ่งเลย เจอแลวครับ ไหน ๆ ขอดูหนอยซิ พนักงานคนนี้สงสัยจะสวยจนลูกพอตองเอากลับมานอนดูเลน ที่บานเลยหรือ เปลาหรอกครับ บังเอิญมันติดมากับแฟมนะครับ นี่ไงคนละครับพอ อือ เหมือน ๆ จะเคยเห็น แตผมนะเห็นแลวละ เห็นอยางจังซะดวย เห็นอะไรละ ก็เห็นเจาของรูปนี้นะซีครับ เอะ ฟงศรุตพูดแลวพอมึนเลย มันหมายความวายังไง พอฟงแลวไมเขาใจ ผมก็ไมเขาใจเหมือนกัน อาว (หัวเราะพรอมกัน) เพลงคั่น

แคท

(เสียงกริ่งโทรศัพท) (เสียงรอนรน) บัว เธอนอนหรือยังนะ

9

บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท

บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว

ยังไมหลับหรอกแคท มีอะไรหรือ ฟงเสียงแคทแลว ยังกับขโมยขึ้นบานอีก ยิ่งกวาขโมยอีกบัว สงสัยเราจะหนาแตกยับเยินกันคราวนี้ละ ทําไม มีปญหาอะไรหรือ ก็ความลับมันจะไมเปนความลับแลวนะซิ ฟงแลวงงนะ แคทพูดเรื่องอะไรเนี่ย วันนี้คุณศรุตเขามาที่บริษัท เหรอ เขาไปทําไมละ เราก็ไมรูเจตนาของเขาหรอกนะ เราชวนเขาลงไปทานอาหารที่รานขางลาง เจากรรมจริง ๆ เลย จู ๆ ยายระรินก็เดินพรวดเขามาก ตายแลว งั้นเขาก็เจอกับคุณศรุตนะซิ รายกวานั้นอีก ยายระรินมาขอบัตรประชาชนจากเรา (ตกใจ) หา เวรกรรมแลวซิแคท ตายแลว แลวเธอทําไงละ เรานะใจเตนโครมครามทีเดียว มือไมเย็นเฉียบไปหมด เราก็เลยลากยายระรินขึ้น ไปขางบนกอน แตพอกลับลงมาก็ไมรูวาคุณศรุตหายไปไหน บัวลองคิดซิวาแบบนี้ คุณศรุตเขาจะคิดยังไง ตอบไมถูกหรอกแคท เขาอาจจะจําระรินไดก็ได เพราะระรินหนาตาเหมือนในบัตร แลวนี่ถาเขามาถาม เราจะตอบเขาวายังไงละเนี่ย จะวายังไงก็ตามเถอะ แตพรุงนี้เธอตองรีบมาหาเราแตเชา เอาบัตรของยายระริน กลับมาดวย เพราะเขาตองใชดวน ตายแลว เรื่องมันจะไปกันใหญแลว เออ ๆ เดี๋ยวพรุงนี้เราจะรีบไปดูที่บริษัทแตเชา เลยนะ เราอาจจะเก็บไวที่โตะทํางาน ดวนเลยนะ ไมอยางนั้นละก็เปนเรื่องแน จะ ๆ เดี๋ยวจัดใหนะ เออ... แลวคุณศรุตเขาถามถึงเธอดวยนะบัว ถามวาไงหรือ ก็ถามวาเธอหายไป เลขาไมอยูหรือ เขาไมคอยไดไปที่บริษัทแคทบอย ๆ นี่นา

10

แคท

บัว แคท บัว แคท

บัว แคท

ก็มาเหมือนกันแหละ แตบังเอิญบัวไมอยู แตที่เขาถามถึงเนี่ย เราก็ยังคิดอยู เหมือนกันวาทําไมเขาถึงสนใจบัวขึ้น บัวไปทําอะไรที่มันเปนพิรุธใหเขาสงสัยหรือ เปลา แนใจนะวาสิ่งที่เธอทํานะมันเนียนซะจนเขาจับไมได วาย.. ตายแลวแคท ทําไมเลนพูดแบบนี้ละ เรายิ่งใจไมดีอยู แสดงวาบัวตองมีอะไรหลุดใหเขาเห็นใชไม ถาเรื่องแตกขึ้นมาละกอ จะวางหนาทาไหนดีละแคท ก็วางไวบนบาเธอตามเดิมนั่นละ ผูกขึน้ มาเอง ก็ตองแกเอาเองซิจะ แมเจาประคุณ แคเจอปญหาเมื่อตะกี้ ฉันก็ปวดสมองเต็มทนแลว โทรมาบอกเนี่ย จะไดมีเพื่อน นอนไมหลับเหมือนกันไง ชัวรเลย สงสัยพรุงไดกลับไปทํางานกับแคทเหมือนเดิมแน ๆ เลย สม.. อยากซานักนี่ (หัวเราะ) เพลงคั่น จบตอนที่ 17

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 18 ศศิ หญิง กรุง หญิง กรุง หญิง สรา หญิง สรา หญิง ศศิ สรา ศรุต สรา หญิง กรุง หญิง ศรุต หญิง สรา หญิง

(เสียงเดินเขามา) อาว ศิคิดวาศิลงมาทีหลังเพื่อนนะนี่ กลายเปนพี่สรายังไมลงมาก อีกหรือคะ นั่นซิ เราจะอิ่มกันหมดแลว สรามัวแตทําอะไรอยู เมื่อคืนไปเที่ยวไหนมาละมั้งเห็นกลับเอาจนดึก ชักจะเคยตัวใหญแลว เมื่อกอนไมเห็นออกไปเที่ยวไหนเลย พอเสร็จจากงานที่ราน สราก็จะตรงดิ่งกลับบานทุกที เดี๋ยวนีก้ ลายเปนตีหนึ่งตีสองถึงจะถึงบาน คุณหญิงก็ลองถามเขาดูซิ นั่นไงลงมานั่นแลว ทําไมลงมาชาละ ขอโทษครับ แมหวาน ตักขาวตมใหคุณสราไดเลย (เสียงไมคอยดี) เมื่อเชาวานก็ขาวตม วันนี้ขาวตมอีกแลวหรือ เมื่อวานนะมันขาวตมกับ แตวันนี้ขาวตมเครื่อง มันเหมือนกันวะที่ไหน พี่สรา อารมณไมคอยดีหรือเปลาเนี่ย เมื่อคืนงานที่รานยุงมากใชไมคะ (หวน) เปลา อะ เครื่องปรุงอยูนี่ ขอบคุณ เอะ ชักจะผิดสังเกตแลวนะ พี่นองคูนี้มีปญหาอะไรกันหรือเปลา คุณหญิงก็ ใหลูกทานขาวทานปลากอนซี ฉันไมชอบใหมีอะไรคางคาอยูในใจ มีอะไรขุนของก็พูดออกมาเลย เคลียรกันตรงนี้ มาเลย ผมไมมีอะไรหรอกครับแมหญิง สราละ ผมก็ไมมีเหมือนกัน ขอโทษครับ (เสียงเลื่อนเกาอี้ เสียงเดินไป) อาว แบบนี้แลวจะวาไมมีอะไรกันไดยังไง ยังไมทันจะกินขาวซักคําเดียว

2

ศรุต กรุง ศรุต ศศิ หญิง กรุง หญิง ศรุต ศศิ ศรุต หญิง กรุง หญิง

ลุกพรวดออกไปแลว สราอาจจะไมพอใจผมละมั้ง อาว เรื่องอะไรละ เมื่อวานผมไปหาแคท แลวพอดีสราเขาก็ไปหาเหมือนกัน เขาอาจจะไมพอใจวาผม ไปหาคุณแคทเรื่องอะไร (หัวเราะ) แบบนี้ก็หึงนะซี สรารักหนูแคทเหรอ ถารักเขาแลวมามีเรื่องบาดหมางกันระหวางพี่นองแบบนี้ ฉันวามันไมเขาทีนะ ไมเปนไร ถาอยางนั้นเดี๋ยวฉันเคลียรเอง แลวศรุตนะ มีอะไรอยูในใจบางหรือ เปลา แมหญิงดูวาเราก็หนาตาไมคอยดีเหมือนกันนะ ผมนะไมมีเรื่องผูหญิงอยูในหัวใจหรอกครับ ถาจะมีก็เรื่องงานเทานั้นละ ศศิ .. วันนี้จะไปกับพี่หรือเปลา พี่ศรุตไปกอนก็ไดคะ เดี๋ยวศศิตามไป งั้นผมขอตัวกอนนะครับ (เสียงเดินไป) เอ... ไอบรรยากาศแบบนี้ แมไมชอบเลยนะ ลูกพวกนี้ไมรูวาเปนอะไรกัน คุณหญิงก็รูไวเถอะ เวลาที่คุณหญิงอารมณไมดี ลูก ๆ มันก็ไมชอบเหมือนกันนั่น แหละ อาว นี่เลยลามมาถึงฉันเขาดวยหรือ พิกลจริง ๆ เพลงคั่น

ศศิ ศรุต ศศิ ศรุต ศศิ ศรุต ศศิ

กาแฟคะ พี่ศรุต ขอบใจจะ เออนี่.. ศศิชวยตามระรินมาหาพี่หนอย วันนี้ระรินเขาขอลาครึ่งวันคะ (หวน) ไปไหน ไมทราบเหมือนกันคะ แตเดี๋ยวตอนบายเขาก็คงจะมาละคะ ศิชวยโทรไปคุยกับสราใหพี่หนอยเถอะ เมื่อวานเขาพูดกับพี่แรงไปนะ เขาพูดวายังไงหรือคะ

3

ศรุต ศศิ ศรุต

ศศิ ศรุต ศศิ ศรุต ศศิ ศรุต

เขาวาพี่จะกลืนน้ําลายตัวเอง ทํานองวาพี่ไมรักษาคําพูดนั่นละ เกี่ยวกับพี่แคทใชไมคะ อืม จริง ๆ แลว พี่รูวาสราเขารักคุณแคท พี่ก็ไมไดมีใจอะไรกับคุณแคทอยูแลว เพราะแตกอนก็เห็นวาเขาสนิทกันดีอยู แตมาระยะหลัง ๆ นี่ รูสึกวาคุณแคทเขามีทาทีวาเฉย ๆ ไป อาจจะไมพอใจวานายสราไปเที่ยวเตรกับ เด็กผูหญิงขางบานคนนั้นหรือเปลา ยายบุญญานีนั่งเหรอ โอย เด็กคนนัน้ นะทาทางเปรี้ยวจะตาย ผูชายมันก็ไมเหมือนกันนะ บางทีเด็กคนนั้น อาจจะไปตรงสเปกของนายสราเขาให ก็ได ศิวาพี่สราคงไมสายตาสั้นขนาดนั้นหรอก ไมอยางนั้นเขาจะมาหวงพี่แคททําไมละ เออ... พี่ไมอยากสนใจกับเรื่องนี้หรอก แตศิชวยพูดกับเขาหนอยก็แลวกันเถอะวา คนอยางพี่นะ ไมแยงแฟนนองหรอก แลวก็คอยดูไปก็แลวกัน คะ เดี๋ยวศิจะเคลียรใหเอง (มีเสียงเหมือนของตกอยูหาง ๆ) เอะ มีใครอยูใ นหอง เก็บเอกสารหรือเปลาคะ ไมมีนะ ศิไปทํางานเถอะ ยังไงแลวอยาลืมเคลียรกับนายสราใหพี่ดวยก็แลวกัน เพลงคั่น

ศรุต

บัว

ศรุต บัว ศรุต

(คิด) เมื่อเชาเราเขามาในหอง ประตูหองก็เปดอยูแลว แบบนีแ้ สดงวาตองมีคนเขา มาใหหองเรา หรืออาจจะไมใช ลองเขาไปดูในหองเก็บเอกสารดีกวา (เสียงเดิน, เสียงเปดประตู) ใครมันจะอุกอาจขนาดนั้นทีเดียวหรือ (คิดเสียงสั่น) ตายโหงแลว คุณศรุตเขามาในหองแลว ไอตรงที่เราซอนอยูนี่ มันจะ ปลอดภัยหรือเปลานะ เจาประคูณ หลวงพอโตชวยดวยเถอะ ขออยาใหเขาเห็นเรา เลย ไมงั้นละกอ มีหวังไดถูกไลออกแน ๆ ละ โดนเขาไปสองเรื่องเลย โอย ทําไม ซวยอยางนี้ บัวเอยบัว หลวงพอชวยดวยเถอะคะ ตายแลว เขาเดินมาทางนี้แลว (ดัง) เอะ แฟมนี่มันตกลงมาไดยังไง (คิด) กรรมแลวไง เขาจะสงสัยอะไรไมเนี่ย (คิด) ฮึ.. แคเห็นปลายรองเทาที่ใส เราก็รูแลววาเปนใคร

4

บัว

ยายระรินคนนี้จะชื่อวาระรินจริง ๆ หรือเปลาก็ไมรู ปญหาเมื่อวานมันยังคางคาใจอยู เลย แลวนี่บังอาจเขามาในหองเก็บเอกสารโดยที่เรายังไมไดอนุญาตแบบนี้ แสดง วายายระรินคนนี้ จะตองมีแผนการอะไรบางอยางแนนอน เราตองนิ่งไวกอนจะ ดีกวา จะจับใหไดทั้งทีมันตองใหดิ้นไมหลุดเลยละ (มีเสียงเคาะประตู) (พูดดัง) เขามาได (เสียงเดินไป) (ถอนใจยาวคิด) โอย หลวงพอชวยแลว เอ แลวนี่เมื่อไหรเขาจะออกไปจากหอง เสียทีละนี่ เรามิตองติดอยูในนี้ถึงเที่ยงหรอกหรือ ปานนี้ยายแคทรอแยแลว จะโทร บอกก็ไมได ทําไงดีเนี่ยเรา (เสียงโทรศัพทดัง) เฮย... ซวยอีกแลว ลืมปดมือถือ โอย.. วันนี้มนั วันอะไรวะเนี่ย เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลงใหม

แคท บัว แคท บัว แคท บัว

แคท บัว แคท บัว

(เสียงไมพอใจ) นี่ยัยบัว ไหนบอกวาจะมาตั้งแตเชายังไงละ เราก็รออยูนี่ละ ไมรูหรือไงวาระรินเขาก็เดือนรอนเหมือนกัน ขอโทษทีเถอะ เรากําลังจะออกมาอยูแลว แตบังเอิญคุณศรุตเขาไปในหองเสียกอน อาว แลวเธอเขาไปทําอะไรในหองทํางานคุณศรุตละ เราเขาไปเอาแฟมสมัครงานของเราที่มีรูปคุณระรินอยูดวย เราขโมยมาหมดเลย บัตรประชาชนอยูนี่แลว แลวทําไมตองเอาใบสมัครงานมาดวยละ ก็มันมีสําเนาบัตรประชาชนอยูดวย เราก็กลัววาคุณศรุตเขาจะสงสัย เพราะยายระรินหนาเหมือนเราเปยบเลย โอย ใจหายใจคว่ําเลย รอดมาไดเนี่ย เพราะหลวงพอโตชวยไวแท ๆ ทําไมละ มันเกิดอะไรขึ้น ก็พอเราจะออกมาจากหองเก็บเอกสาร คุณศรุตเขาก็มาพอดี เราก็เจากรรมทํา เอกสารหลน เขาก็เลยเดินเขามาดู (ตกใจ) ตายแลว แลวเขาเห็นบัวหรือเปลา เราก็เขาไปซุกอยูในตู รอนก็รอน เขาเดินเขามาดูแลวมาเปดตูที่เราซอนอยูดวย

5

แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว

แคท บัว

แตเขาคงไมเห็นเราหรอก พอดีมีแขกมาหา เขาก็เลยเดินออกไป เราตองรออยูตั้ง นานกวาเขาจะพาแขกออกไปขางนอกได แลวออกมานี่มีใครเห็นหรือเปลาละ เราออกทางดานหลัง เราวาบัวเลิกทํางานแบบนี้ดีกวา กลับมาทํางานกับเราตามเดิมเถอะ แตงานที่เราคิดจะทํานี่ มันเพิ่งจะเริ่มตนเทานั้นเองนะ ยังไมไดเกิดผลตามที่เรา ตองการเลย มันอันตรายนะ ถาเขาจับได เขาเอาเรื่องเธอติดคุกไดนะ แลวแคทคิดวาคุณศรุตเขาจะใจดํากับเราขนาดนั้นเลยหรือ ถาเขารูเหตุผลของเราวา เราทําไปเพื่ออะไร คุณศรุตนะไมเทาไรหรอก แตแมหญิงนะซิ เขาเอาเรื่องเธอแน เอานะ เสี่ยงบุญ เสี่ยงกรรมเอาก็แลว ไหน ๆ ก็ลงทุนซะขนาดนี้แลว เราก็อยากกลับมาทํางานกับแคทเหมือนกันละ เบื่อไอลวดลายที่ปรากฏตามแขนนี้ เต็มทนแลว (หัวเราะ) เราก็ยังนึกอยูวา บัวทําของบัวไปไดยังไง เอานา.. คิดดีทําดี เพื่อ ชวยเหลือเพื่อนมนุษยดวยกัน คุณพระคุณเจาคงไมทอดทิ้งเธอหรอก สาธุ... ขอใหเปนอยางนั้นทีเถอะ เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

บุญ หญิง บุญ หญิง บุญ

(เสียงเดินเขามา) คุณสราอยูหรือเปลาคะ (หวน) เธอมีธุระอะไรกับเขาหรือ คุณสรานัดกับบุญญานีไววา เราจะออกไปงานวันเกิดเพื่อนของคุณสราคะ แมหญิงใชไมคะ บุญญาณีอยูบานคัทลียานี่ละคะ ฉันเคยเห็นเธอแลว นั่งรอสราอยูตรงนี้กอนก็แลวกัน เดี๋ยวจะใหคนไปตามมา (เสียงเดินไป) (คิด) แหม.. ทําหนาบอกบุญไมรับใสเราเลย จะรูบางไมเนี่ย คุณแมหญิงรวี

6

วาอีกหนอย บุญญานีคนนี้นะ จะมาเปนสะใภของแมหญิง ไมนานเกินรอนี่ละ (หัวเราะ) เพลงคั่นนิดเดียว

หญิง สรา หญิง สรา หญิง

สรา หญิง สรา หญิง

สรา หญิง

สรา หญิง สรา

(เสียงเดิน) นี่สรา เดี๋ยวกอนจะรีบไปไหน คุยกับแมหญิงกอน บุญญานีมารออยูแลวครับ ไมสําคัญหรอก แมสําคัญกวา บอกมาซิวาจะออกไปเที่ยวไหนกัน งานวันเกิดเพื่อนผมครับ ผมก็เลยชวนบุญญานีไปดวย นี่เดี่ยวนี้ แกไมมีหนูแคทอยูในสายตาแลวเหรอ ทําไมจะตองมาชวนเด็กคนนี้ไป ดวยฮะ แตตัวก็ดูนาเกลียด กระโปรงก็สั้นเตอ เสื้อก็กวานลึกถึงรองอก แถม สะดือก็ยังติดเพชรซะอีก แตงตัวแบบนี้มันเปนสเปกของแกหรือไง (หัวเราะ) ผมยังไมเห็นเลย วาบุญญานีแตงตัวยังไง ก็ฉันบรรยายใหแกฟงอยูนี่ไง สมัยนี้วัยรุนเขาก็แตงแบบนี้ทั้งนั้นละ แตหนูแคทเขาไมเคยแตงแบบนี้ เดี๋ยวนี้สเปกของแกเปลี่ยนไปมากเลยนะนายสรา ถาแบบนี้นะ แมบอกแกไวลวงหนาเลย วาผูคนหญิงนี้ ฉันไมรับเปนลูกสะใภ แนนอน (ออย) ผมก็ไมไดบอกแมหญิงซักหนอย วาผมจะใหบุญญานีมาเปนลูกสะใภของแม หญิงนะครับ อาว แลวแกควงกับเขาไปโนนมานี่บอย ๆ ทําไมละ ฉันเห็นอยูบอย ๆ กลางคืนก็ ออกไปเที่ยงผับเที่ยวบารกัน เมากลับมาก็บอย แบบนี้จะใหคิดยังไงละ แลวลอง เหลาเขาปากนะ อะไรมันก็เกิดขึ้นไดเสมอ รับรองครับ ผมไมปลอยใหเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นกับผมหรอก ผมแคมึนแตก็มีสติ ผมไมปลอยใหผูหญิงคนนี้มาแทนที่คุณแคทหรอกครับ แลวทําไมแกไมชวนคุณแคทไปละ เออ..ตอนนี้ ผมไมคอยแนใจวาคุณแคท เขาจะยินดีไปกับผมหรือเปลา

7

หญิง สรา หญิง สรา หญิง สรา หญิง

หมายความวาหนูแคท มีคนอื่นอยูในใจแลวใชไม ผมก็ไมรูเหมือนกัน ผูชายคนนั้นเปนใครละ ก็ ไมใกลไมไกลนี่แหละครับ ศรุตเหรอ.. ผมไปกอนละ เดี๋ยวบุญญานีจะรอนาน (เสียงเดินไป) เอะ ไอลูกคนนี้นี่ มันพูดจาชอบกล แมจะตองรูเรื่องนี้ใหได ไมมีอะไรที่แมหญิงรวีจะไมรูหรอก เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

แคท

(บรรยากาศในงานปารตี้) (คิด) นั่นมันสรายุนี่ มากับบุญดีเดียวหรือ แหม... เดี่ยวนี้ออกหนาออกตากันใหญนะ เราหลบไปทางโนนดีกวา เดี๋ยวจะเตนกันไมสนุก ดูบุญแตงตัวเขาซิ นี่ทาพี่สาวมาเห็นเขา จะถึงกับลมจับไมเนี่ย เงินทองก็ไมไดสงเสียไปใหแมชี แบบนี้จะเขามาอยูกรุงเทพ เพื่ออะไรกัน ไอครั้นเราจะใหบัวสงกลับไปสุพรรณ แมชีก็ขายบานใหคนอื่นไปเสีย แลว เราจะทําอะไรรุนแรงลงไป ก็สงสารบัว พี่กับนอง ชางตางกันลิบลับ ไมนา เกิดมาเปนพี่นองกันเลย สราก็เหมือนกัน ไมคิดหรือไง วาแมหญิง จะตองไมพอใจลูกสะใภแบบนี้ (ถอนใจดัง) นี่เราจะมาคิดเรื่องของเขาอยูทําไม ตัดใจไปดีกวา คนไมแนนอนแบบนี้ ไมควรคาแกการคิดของเราหรอก เพลงคั่น

ศรุต แคท ศรุต

(เสียงโทรศัพท) ศรุตพูดครับ นี่แคทนะคะ โทรมานี่ จะรบกวนคุณศรุตซักหนอย พรุงนีว้ างหรือเปลาคะ สําหรับแคทแลว ผมวางเสมอ เอะ พูดแบบนี้ถานายสรามาไดยินเขา ไดปากมีสีกันบางละ (หัวเราะ)

8

แคท ศรุต แคท

ศรุต แคท ศรุต แคท ศรุต แคท ศรุต แคท ศรุต แคท

ศรุต แคท ศรุต แคท ศรุต

(หัวเราะ) อะไรจะขนาดนั้นคะ ก็เรื่องวันนั้น ที่ผมแวะไปหาแคทที่บริษัท จนปานนี้ ไอเจาสรามันยังไมยอมญาติดี กลับผมเลย สงสัยจะลืมความเปนพี่นองกันไปแลวมั้ง เมื่อคืนแคทก็เห็นเขาในงานวันเกิดเพื่อน เขาไปกับบุญญานี เห็นออกไปเตนรํากัน สนุกสนานทีเดียว แตเขาไมเห็นแคทหรอกนะคะ อยาไปสนใจเลย พูดเรื่องที่แคท จะรบกวนคุณดีกวา มีอะไรวามาเลยครับ ผมฟงอยู แคทอยากจะรบกวน ชวนคุณไปบางปลามาดวยกันหนอย เผอิญวาบัว เพื่อนของ แคท ไปดูงานที่เมืองนอก แคทก็เลยอยากจะชวนคุณไปเปนเพื่อน ไมชวนเจาสราไปละครับ บอกแลวไงวาไมตองไปพูดถึงเขา คุณอยาโกรธสราเลย ทีม่ ันเปนอยางนี้ก็เพราะมันรักคุณนั่นละ อยาเขาขางนองหนอยเลยคุณศรุต ตอนนี้เชียรไมขึ้นแลวละ แต.. (รีบตัดบท) ไมตองพูดเรื่องนี้ไดแลวคะ แคทจะบอกวา ที่แคทจะไปบางปลามาเนี่ย เพราะแคทจะไปรับแมของบัวมาเขาโรงพยาบาล อาว ไมสบายเปนอะไรครับ ตาเปนตอกระจก จะใหแมชีมาพักอยูหองของบัวนะคะที่บริษัทแคทนี่แหละ ถาหมอใหผาตัดเมื่อไหร ก็จะใหผาเลย โดยไมตองรอบัว บัวเขาขอรองไว แคทก็ เลยจะจัดการใหมันเรียบรอยไป แลวที่คุณศรุตเนี่ย เพราะเห็นวาคุณศรุตมีลูกหนี้อยู ที่สุพรรณไมใชหรือคะ เผื่อคุณอยากจะแวะไปเยี่ยมเยียนลูกหนี้คุณดวย ขอตัวเถอะ มันไมใชหนาที่ของผม เมื่อเร็ว ๆ นี้ ผมก็ใหคุณระรินไปมาแลว เลขาหรือคะ ไมใชครับ เปนพนักงานติดตามหนี้ ออ อยางนั้นเดี๋ยวพรุงนี้คุณศรุตมาขึ้นรถที่บริษัทแคทนะคะ ชวนนองศศิไปดวย (หัวเราะ) ขานั้นนะไปอยูแลว เรื่องเที่ยวยายศิเขาถนัด ก็ดีเหมือนกัน เผื่อนายสรา เกิดมาเจอเขาอีก ผมจะไดไมซวยซ้ําสอง (หัวเราะพรอมกัน)

9

เพลงคั่น แคท พิม แคท พิม แคท ศศิ พิม แคท พิม แคท

พิม แคท พิม แคท

พิม ปน ศศิ ศรุต

แมชีจา... นี่เพื่อนแคทจะ คุณศรุตกับคุณศศิ (เสียงสองคนสวัสดีพิม) จําเริญเถอะ พอคุณ แมคุณ หนูแคท แลวนี่ไมไดมาดวยหรือ บัวยังไมกลับจากนอกเลยจะ อีกนานไมกวาจะกลับ เออ... อีกเดือนสองเดือนนั่นละจะ (คิด) เรานี่บาปบรมเลย โกหกกระทั่งแมชี เฮอ บัวนะบัว มาแบงบาปเอาไปบางเถอะ เราซื้อของมาฝากแมชีหลายอยางเลย พี่แคทเธอรูวาแมชีชอบอะไรบาง ขอบใจจา ขอใหคุณพระคุมครองเถอะ แมชีเตรียมเก็บขาวของใสกระเปาหรือยังละจะ พวกเรามาเนี่ย จะมารับแมชีไป กรุงเทพเลย บัวเขาฝากฝงมาวาใหชวยเปนธุระเรื่องตาของแมชีใหดวย ตองถึงกับผาทีเดียวหรือ ถาหมอลงความเห็นวาผา ก็ตองผาละจะแมชี แตอยากลัวเลย สมัยนี้แพทยเขาเกง มากเลยจะ แมชีจะไมเจ็บปวดเลย อยางดีก็นอนโรงพยาบาลแคคืนเดียว แตถาหมอ ลงความเห็นวาตองผาทั้งสองตา แมชีก็ตองพักอยูบานแคทกอน เพื่อรอการผาตัดอีก ครั้ง บางที บัวอาจจะกลับมาจากเมืองนอกกอนก็ได จะเปนการรบกวนหนูแคทมากไปหรือเปลา แคทรักแมชีเหมือนแมแท ๆ ของแคทเหมือนกัน อยาเกรงใจไปเลยจะ บัวเองเขาก็หวงแมชีมาก แลวบุญละ เออ.. บุญเขาพักอยูอีกบานนึง แตถาเขารูวาแมชีไปอยูกรุงเทพ เขาก็อาจจะไปหา บอย ๆ ไมมใี ครทอดทิ้งแมชีหรอกจะ อาว.. นั่นใครมาละ ออ (หัวเราะ) นึกวา ใคร ปนนั่นเอง.. (เสียงดีใจ) ปนเหรอ.. นาหูตาไมคอยดี เลยมองไมคอยชัด ขึ้นมากอนซีพอปน สวัสดีจะแมชี อาว.. คุณ...สวัสดีครับ อือ.. สวัสดี กาไปบอกขาวไวจังนะ พูดอะไรนะยายศิ

10

ศศิ ปน พิม ปน ศศิ พิม

แคท ปน ศรุต ปน ศรุต ศศิ

ออ คนรูจักกันคะ พอรวมใหฉันเอาอาหารมาใหแมชี วันนี้พอแกทําขนมจีนน้ําพริก ก็เลยเผื่อมาใหแม ชีดวย บัวเคยบอกวาแมชีชอบมาก ฝากขอบใจพี่รวมดวย มีอะไรก็คิดถึงกันอยูตลอดเวลา คนบานเดียวกันมันก็อยางนี้ละนาพิม ไมเหมือนคนบานอื่นหรอก พี่แคท พี่แคทคุยกับแมชีเถอะนะ ศิไปเดินเที่ยวทางโนนดีกวา หอคอยก็ไมไกลจากวัดนี่ซักเทาไหรหรอก ไปเที่ยวกันกอนก็ไดจะ มาสุพรรณแลว ไมแวะขึ้นไปเที่ยวบนหอคอย ก็เหมือนมาไมถึงสุพรรณละนะ แลวเดี๋ยวตอนเย็น คอยมารับแมชีที่นี่ก็ได แมชีจะไดไปกราบลาทานเจาอาวาสซักหนอย ปน.. เธอเปนเจาถิ่น ชวยพาพวกเราไปหนอยซิ สําหรับคุณแคทนะ ไมเปนไรหรอก แตคนอื่น เขาจะเต็มใจใหผมไปหรือเปลาละ สําหรับผมเต็มใจเสียแลว ดีเสียอีกเหมือนมีไกดสวนตัว แลวคุณละ เอะ พูดเหมือนเคยรูจักกันมากอน ก็แคเคยเจอกันครั้งสองครั้งเทานั้นละ ไมมีอะไรหรอกคะพี่ศรุต (เพลงคั่น) จบตอนที่ 18

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 19 ศศิ ปน ศศิ ปน ศศิ ปน ศศิ ปน ศศิ ปน ศศิ ปน

ปน นายเห็นพี่ศรุตกับพี่แคทไม ไมรูวาหายไปไหน อาว ก็เห็นเขาบอกวาจะลงไปซื้อของที่ระลึกไมใชหรือ ที่ไหนละ ไมชั้นลางก็ชั้นสาม ไมรูวาจะอยูชั้นไหน แลวคุณจะไปชั้นไหนละ ชั้นอยากชมวิวมากกวา งั้นก็ตองขึ้นไปชั้นสี่ พาไปหนอยซิ คุณไมเคยมาที่นี่เลยหรือ เคย แตไมเคยมาบนหอคอยนี้ แลวจะใหคนอยางผมเปนไกดพาคุณไปเที่ยวหรือเปลาละ ฮื้อ.. พูดโยกโยอยูได พาไปหนอยก็แลวกัน งั้นก็ตามมา เพลงคั่นแลวคลอ

ศศิ ปน

ศศิ ปน ศศิ ปน

โอโห.. ตรงนี้เขาเรียกวาอะไรเนี่ย กวางใหญไพศาลทีเดียวนะเนี่ย หอคอยนี้เขาเรียกหอคอยบรรหารแจมใส หอคอยนี้เหมือนเปนสัญลักษณของเมือง สุพรรณ คุณลองมองสิ สามารถมองไดไกลลิบโนนเลย โนน คุณเห็นไม แลอยูลิบ ๆ นั่นนะ เปนพระบรมราชานุสรณดอนเจดีย แลวโนนก็วัดไผโรงวัว เคยไดยินชื่อหรือเปลาละ สวยจังเลยนะ เหมือนเมื่อสมัยเด็ก ๆ แมหญิงเคยพาฉันขึ้นไปบนภูเขาทอง ที่กรุงเทพมีภูเขาทองดวยเหรอ มีสิ ฉันยังเคยขึ้นไปไหวพระเลย ขึ้นไปบนนั้นแลวจะเห็นทิวทัศนของกรุงเทพ ไกลลิบ ๆ เลย เหมือนที่นี่แหละ แตที่นี่ดูดี มองเห็นทองนาลิบลิ่วทีเดียว คุณชอบบรรยากาศชนบทแบบนี้หรือ

2

ศศิ ปน ศศิ ปน ศศิ ปน

ศศิ ปน ศศิ ปน ศศิ ปน ศศิ ปน ศศิ ปน ศศิ ศรุต

ชอบสิ ดูเงียบสงบดี และรูสึกวาผูคนก็รักใครปรองดองกันดีดวย พอผม เปนหัวหนาชุมชนอยูที่บางปลามานี่ละ แลวนายไมคิดจะไปทํามาหากินที่กรุงเทพบางหรือ ผมไปเรียนที่โรงเรียนพระดาบส สําเร็จวิชาชางเครื่องยนตมา ผมคิดวาจะนําวิชามา ใชที่ชุมชนไผรวมกอของพอผม ทําไมไมคิดไปเปดอูที่กรุงเทพบางละ ฉันวาจะดีกวาทางนี้นะ ผมเกิดที่นี่ ผมก็จะอยูตรงนี้จนกวาจะตาย ผมเคยไดยินโทรทัศนออกขาววา พอหลวงทานรับสั่งถึงความเปนอยูอยางพอเพียงเสมอ ผมคิดวาการที่เราจะสรางเนื้อ สรางตัว ไมจําเปนตองเขาไปแออัดกันอยูในเมืองหลวงหรอก เราควรกระจายความ เจริญรุงเรืองมาตามทองถิ่นที่เราเคยอยู จะดีกวา พระราชดํารัสของพระองคทาน พวกผมรับใสเกลาใสกระหมอมและพรอมที่จะปฏิบัติตามอยูเสมอ อยูตรงไหน ถา เรามีความตั้งใจจริง มันก็จะมีความเจริญรุงเรืองไดทั้งนั่นละ ไมวากรุงเทพหรือ ชนบท อืม นายก็พูดเกงเหมือนกันนะ ทําใหฉันคิดวาที่นี่ก็เปนที่นาสนใจสําหรับการจะมา ตั้งหลักฐานทํามาหากินเหมือนกัน ก็ลองตัดสินใจเอาสิ คนสุพรรณโดยเฉพาะที่บางปลามา เขายินดีตอนรับคุณทั้งนั้น แหละคุณศศิ นายจําชื่อฉันไดหรือ จําไดแตตอนที่คุณตะโกนบอกนั่นละ แลวนายละ ปนนี่เปนชื่อเลนหรือชื่อจริง ตั้งแตลืมเกิดมาผมก็ชื่อนี้มาตลอดนั่นละ ไมคิดจะเปลี่ยนบางหรือ ทําไม ชื่อผมบานนอกมากหรือไง (ออย) เปลานี่ เดี๋ยวนี้เขาไมเรียกวาบานนอกแลวละ เขาเรียกวาคน ต.จ.ว. พอจะคบกันไดหรือเปลาละ ถาคบไมได จะยืนคุยดวยอยางนี้เหรอ (เสียงไกล) ศศิ ปน.. มาทางนี้เถอะ เราจะกลับกันแลว

3

เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

ศรุต ชาย ศรุต กรุง ศรุต กรุง ศศิ หญิง ศศิ หญิง ศรุต

(เสียงรถแลน แลวจอด) นายพูน นายพูน ชวยมายกของที่ทายรถหนอย เอาขึ้นไปไวที่ไหนครับคุณผูชาย ในครัวนั่นเลย (เสียงเดิน) ซื้ออะไรมามากมายกายกองนะศรุต หลายอยางครับนายพอ คิดวาตองเปนของที่นายพอชอบแน ๆ เลย ไหนขอพอดูหนอยซิ อะไรบางละเนี่ย ในถุงนี้ ปลามาสามรส แลวนี่ปลาแดดเดียว สวนถุงนี้ กุงทอดเกลือซื้อมาฝาก แมหญิงคะ แลวก็ขนมสาลี่คะ เจานี้เขาวาอรอยที่หนึ่งเลยนะ (เสียงไมพอใจ) นี่ไปสุพรรณกันมาใชไมเนี่ย แมหญิงทราบไดยังไงคะ แคฉันเห็นของฝากพวกนี้ ฉันก็รูแลวละ วาพวกเธอเพิ่งกลับมาจากสุพรรณ ฮี.. พอลูกสงสัยหัวใจจะอยูที่เดียวกันซะละมั้ง (เสียงเดินไปแรง ๆ) อาว อะไรกันละนี่ เพลงคั่นนิดเดียว

กรุง ศรุต

ศศิ

กรุง ศศิ

ศรุตไมรูเลยหรือลูก วาแมหญิงของลูกนะ เขาไมชอบของพวกนี้หรอก ไมชอบเลย ไปถึงจังหวัดที่ลูกไปดวยนั่นละ แตมันไมเกี่ยวกับของพวกนี้นะครับ ผมรูแตวาแมหญิงไมชอบใหนายพอพูดสําเนียง สุพรรณเทานั้นเอง แตไมนึกวาแมหญิงจะเกลียดทุกอยางไปหมด มันอะไรกันผมไมเขาใจ จริงดวยคะนายพอ ศศิเคยไปมาสองหนแลว ก็เห็นวาคนสุพรรณเขามีอัธยาศัย ใจคองดงามกันทั้งนั้น ใครไปที่นั่นเขาก็ตอนรับขับสูกันอยางดี โดยเฉพาะที่ชุมชน ไผรวมกอ คนที่นั่นเขาไมแลงน้ําใจหรอก มีแตพอนี่ละที่เคยไปแลงน้ําใจกับเขา นายพอหมายความวาอยางไรคะ

4

กรุง ศรุต ศศิ กรุง ศรุต กรุง

(พรา) พอเถอะ พอไมอยากพูดถึงเรื่องนี้ เออ.. แลวที่ไปกันวันนี้ไปทวงหนี้กันมาหรือไง ออ ไมใชหรอกครับ แคทเขาชวนไปรับแมชีที่วัด เขามาผาตัดตาที่เปนตอกระจก แมชีเปนแมของเพื่อนเขานะครับ พอดีเพื่อนเขาไปนอกคะ เราก็เลยเปนธุระให แมชที าทางนาสงสาร พูดจาดูสงบเสงี่ยมเจียมตัว ขนาดแกแลวยังมีแววของความสวยใหเห็นอยูเลย อืม มาเหนื่อย ๆ ก็ไปพักผอนเถอะ สรากลับมาหรือยังครับ โอย เพิ่งสามสี่ทุม ไมใชเวลาของนายสราแลวละ ขืนกลับมาตอนนี้ สงสัยฟาฝนจะถลมทลายแน ๆ เลย (หัวเราะ) เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

แคท บุญ

แคท บุญ แคท บุญ แคท บุญ

(มีเสียงหมาเหา) บุญนี่ สงสัยจะมีบุญสมชื่อเสียแลวนะ วิ่งเลนกับหมาทั้งวันเลยหรือไง แลววัน ๆ ทําอะไรบางละนี่ ก็ชวยยายยวงปลูกตนไม รถน้ําตนไม ตอนเย็นก็วิ่งเลนกับไอเจาสองตัวนี่ บางทีบุญก็จะอาบน้ําตัดเล็บ พาไปเสริมสวยที่รานใหมันไงละคะ อยางนี้จะเรียกวาเปนงานหรือเปลาละ นึกอยากกลับสุพรรณบางไม ไมเคยคิดจะกลับเลยคะ บุญคิดอยูเสมอวาบุญมาแลวมาเลย ไมยอนกลับไปที่นั่นอีกหรอก เสียดาย ที่ตอนนี้ถาจะสงบุญกลับไป ก็ไมรูจะใหไปอยูกับใคร จะอยูกับลุงรวมรึ บุญก็คงจะไมยอมหรอก โอย คนอยางบุญ อยูบานซอมซอแบบบานลุงรวมไมไดหรอก อีกอยาง เกลียดน้ําหนาไอปนมัน เอะ ทําไมไปเรียกปนเขาแบบนี้ไดยังไง ทําไมจะไมไดละพี่แคท มันอยากมาเยอหยิ่งใสบุญกอนทําไมละ

5

บุญยังจําไมหายเลย หนอย เรามีแกใจสงเงินใหตั้งหารอย มันกลับฉีกแลวปาใสหนาเรา คนอยางบุญนะ ใครทําอะไรกับบุญยังไง บุญจําทําอยางนั่นแหละ พูดไวตรงนี้เลยวา บุญกับไอปน ไมมีวันที่จะ เดินรวมทางกันไดหรอก แลวก็ไมอยากเจอหนามันดวย แคท พูดเดียว วาไปซะตั้งยาว เสียดายจริง ๆ นะ ที่ตอนนี้นาพิม แกเขามาอยู ที่กรุงเทพแลว ไมอยางนั้นจะลองสงบุญกลับไปอยูที่สุพรรณบาง บุญ (หัวเราะเยาะ) พี่แคทไมมีทางสงบุญกลับไปไดหรอก ในเมื่อบุญไมไปเสียอยาง แคท นี่เธอไมสนใจเรื่องนาพิมเลยหรือ บุญ ก็ไมเห็นมีอะไรจะตองสนใจนี่ แมแกก็สบายดี แคท ถาแกสบายดี พี่ก็คงไมไปรับมาอยูกรุงเทพหรอก ถามซักคําซิ วาแมแกเปนอะไร เอาเถอะ เมื่อไมถาม ยังไงพี่ก็ตองบอก แมพิมมาพักอยูกับพี่ที่บริษัท พรุง นี้พี่จะ พาแกไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจดูตอกระจกที่ตาวา สมควรจะผาไดหรือยัง เธอจะ สนใจหรือไมสนใจ ก็เปนเรื่องของเธอนะ พี่มาบอกแคนี้ละ (เสียงเดินไป) เพลงคั่น สรา

หญิง สรา หญิง สรา หญิง สรา

(เสียงตื่นเตน) แคท นั่นแคทนี่ (เสียงดัง) แคท แคท (เสียงรถแลนไป) ดูซิ ดูซิแมหญิง เขาหนาบึ้งยังกับโกรธใครมาอยางนั้นแหละ ขนาดผมเรียก ออกดัง เขายังไมหันมามองเลย ขับรถพรวดออกไปเลยนะ เขาอาจจะไมเห็นสราละมั้ง สราไมเคยกลับบานเร็วนี่ ก็วันนี้ผมไมคอยสบาย มันปวดหัว ผมก็เลยอยากกลับมานอน เดี๋ยวนี้ดูทาทาง แคทเขาไมสนใจผมแลวละ คิดมากหรือเปลา แลวมันนาคิดไมละครับแมหญิง วันกอนศศิก็มาเลาใหผมฟงวา เขาไปเที่ยวกับ พี่ศรุตที่สุพรรณมา ไมไดไปกันสองตอสองนะ เรื่องนี้แมก็รู ยายศิไปดวย เขาไปธุระนะ ไมไดไปเที่ยวอะไรหรอก (ถอนใจ) แมหญิงคิดวาแคทเขามีอะไรกับพี่ศรุตหรือเปลา

6

หญิง สรา หญิง

สรา

หญิง

สรา หญิง

ไมคิดวาไมมี พี่ศรุตเขาอาจจะรักใครหนูแคทเหมือนนองก็ได แลวเขาก็เคยพูดแลวไมใชหรือ วาคนอยางเขาไมมีทางที่จะแยงแฟนใครหรอก ถาอยางนั้น แมหญิงคิดวา อายุขนาดผมนี่ ควรจะแตงงานไดหรือยัง ทําไมจะไมไดละ สรายุก็มีหลักมีฐานเพียงพออยูแลว มีรานรวงเปนของตัวเอง ถาจะมีเมียซักคน มาชวยบริหารกิจการงานราน มันก็เปนสิ่งที่ดีไมใชหรือ สําคัญแตวาสราตองเขาใจเลือกผูหญิงที่ดี ๆ ใหมาบริหารรานนะ ไมใชมาผลาญราน เขาใจที่แมพูดใชไม (หัวเราะ) แมหญิงไมตองหวงหรอกครับ ผมคงไมตาต่ําไปมองผูหญิงที่ ไมเหมาะสมกับผม อยางผูหญิงบานโนนหรอก แคฉาบฉวยละกอไปอยาง แตถาเชิดชูมันก็ตองเปนอีกแบบ แมหญิงสบายใจไดเลย (หัวเราะชอบใจ) เออ มันตองอยางนี้ซิ มันถึงจะสมกับเปนลูกของคุณหญิงรวี แลวถามีโอกาสเมื่อไหร แมจะไปเจรจากับทานนายพลใหเอง บานใกล เรือนเคียงกันแคนี้ รูเขารูเรากันอยูแลว เร็ว ๆ หนอยก็ดีนะครับ ตอนนี้ผมอยากจะหาเลขาที่รูใจไปคอยดูแลรานให ผมแลวละ เหอะนา ใจรอนไปได แมรับปากแลวก็ตองทําตามที่พูดซิ แมเองก็อยากจะเห็น หนาหลานคนแรกเหมือนกันนะ (หัวเราะพรอมกัน) เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

บัว แคท บัว แคท

บัว แคท

แคท เราปรึกษาหนอยเถอะ เราจะไปเยี่ยมแมเนี่ย เราจะไปในลักษณะไหนดี ก็ไปแบบนี้แหละ แลวแมจะจําเราไดเหรอ ก็ไมเห็นจะเปนอะไรเลย เราก็บอกแมอยูแลววาบัวยังไมกลับจากนอก ก็บอกแมไปซิ วาเราก็เปนเพื่อนบัวเหมือนกัน แตแมจะอยูโรงพยาบาลแคคืนเดียว นะบัว เดี๋ยวมะรืนนี้แมก็จะออกแลวละ แลวบุญมาเยี่ยมแมหรือยัง โอย คนนั้นนะ อยาไปหวังอะไรมากเลย เราดูวา ยิ่งนานวันชักจะใกลปาเขาไป

7

บัว แคท บัว แคท

ทุกทีแลว ดีนะวาตอนนี้แมมาอยูที่กรุงเทพ ถาอยูที่สุพรรณ เราอาจจะสงบุญกลับ สุพรรณไปแลวก็ได สงสัยเราจะตองรีบทํางานใหสําเร็จเร็วที่สุดแลว เปนหวงบุญอยูเหมือนกัน เธอแนแคไหนหรือ ถึงจะเอาเด็กคนนี้อยู เราคงไมยอมปลอยใหบญ ุ เขาปาเขาพงไปหรอก มันเรื่องที่นาเสียใจมากจริง ๆ (เครือ) มีนองกับเขาอยูคนเดียว กลับดูแลอะไรไมได บัวอยาโทษตัวเองเลย ของพรรคนี้มันก็ขึ้นอยูกับจิตใจของแตละคน เลี้ยงตัวนะพอเลี้ยงได แตเลี้ยงหัวใจนะ มันเลี้ยงกันยากนะ ทําใจไวเถอะบัวเอย เพลงคั่น

บุญ ศศิ บุญ ศศิ บุญ ศศิ บุญ ศศิ บุญ ศศิ

บุญ

(เสียงเมา) คุณศศิ คุณศศิ แวะริมรั้วนี่หนอยสิ มีอะไรหรือบุญญานี นีก่ ลางวันก็ยังเมาอีกหรือ ลดลงหนอยไมดีหรือไง เดี๋ยวจะกลายเปนพวกแอลกอฮอลริซมึ่ ซะหรอก โอย ชางบุญเถอะ เรื่องนั้นคุณศิไมตองมาสนใจหรอก บุญมีเรือ่ งจะคุยดวย วามาเลย คุณสราอยูหรือเปลา เขายังไมกลับหรอก มีอะไรหรือ บุญไดยินยายยวงแกคุยกับตามิ่งวา คุณหญิงรวีจะไปสูขอพี่แคทใหคุณสราหรือ บุญไมเชื่อหรอกนะ บุญวายายยวงแกคงฟงมาผิด อาจจะขอใหคุณศรุตก็ได (หัวเราะ) ยายยวงแกฟงไมผิดหรอก แมหญิงจะไปพูดเรื่องนี้กับทานนายพล วันอาทิตยหนานี่ละ (รองไห) หมายความวาแมหญิงบังคับใหคุณสราแตงงานกับพี่แคทอยางนั้นหรือ เอะ บุญคิดยังไงนี่ แมหญิงไมบังคับใจลูกถึงขนาดนั้นหรอก ก็พี่สรานั่นละ เปนคนขอใหแมหญิงไปเจรจาสูขอพี่แคทมาแตงงานกับเขา บุญไมรูเลยหรือ วาสองคนนี่เขาชอบพอกันอยู (เสียงกรี๊ด) ไมจริ๊ง.... ไมจริง คุณสราไมเคยพูดเรื่องนี้ใหฟงเลย

8

ศศิ

คุณสรารักบุญตางหาก บุญ... เอาไวใหบุญหายเมาแลวคอยมาคุยกันใหมดีไม ตอนนี้ฉันวา เราคุยกัน ไมรูเรื่องหรอก ฉันไปละ (เสียงเดินไป) (เสียงบุญรองกรี๊ด ๆ ลั่น) เพลงคั่น

หญิง

กรุง หญิง

กรุง ศศิ หญิง ศศิ หญิง กรุง

หญิง กรุง

หญิง

ยายศิ ยายศิมาดูนี่หนอยเรว นั่นผีเขานังเด็กบานนั้นหรือไงนะ ดูสิ เตนผาง ๆ ตีอกชกตัวอยูนั่นแหละ มันเปนอะไรของมันนะ ตาย ตายแลว คุณกรุง ออกมาดูหนอยเร็ว (เสียงวิ่งมา) อะไรกันแมหญิง คุณดูนั่นสิ ที่ริมรั้วนั่นนะ นังเด็กบานนั้นมันกระชากตนแกวมังกรของฉัน ออกจากรั้วหมดไปเปนแถบ ๆ แลว กําลังออกดอกสะพรั่งไปหมด ดูมันทําซิ ดูมันทํา นั่นมันเกิดอะไรขึ้นนะ สงสัยพายุเขาเสียละมั้ง พายุนี้ชื่อเพชหึง เนี่ยขนาดลมแรงรอยหาสิบกิโลเมตร ตอชั่วโมงทีเดียวนะ (ดุ) ยายศิ มีหนามาพูดเลนอยูได ลงไปหามมันเดี๋ยวนี้นะ ถาลักษณะแบบนี้ ศิคงไมไปตอกรดวยหรอกคะ เขายิ่งกําลังเมาอยูดวย อยางนั้นไมเปนไร เดี๋ยวฉันโทรแจงตํารวจเอง ทําขาวของของฉันพังพินาศ เสียหายแบบนี้ ฉันตองคิดเงินแลว คุณ ๆ ใจเย็น ๆ กอน บานนั้นนะ บานทานนายพลพัลลภนะ อาทิตยหนา เราจะไปขอเปนทองแผนเดียวกับเขาอยู จะใหมันมีเรื่องมีราวบาดหมาง กันทําไมละ เดี๋ยวก็เดือนรอนกันไปหมดหรอก แลวตนไมฉันเสียหายแบบนี้คุณจะวาอยางไร โทรไปบอกหนูแคทแลวกัน เดี่ยวเขาก็มาจัดการเองนั่นแหละ คุณหญิงไปสงบสติอารมณเสียกอนเถอะ ประเดีย๋ วจะกลายเปนพายุขึ้นฝง มาอีกลูกหนึ่ง มันจะยุงไปกันใหญ ศศิ ไปโทรบอกยายแคทเดี๋ยวนี้ ใหเขามาเอานังเด็กคนนี้ไปสงบสติอารมณ

9

ที่อื่นนะ ไปเดี๋ยวนี้เลย เพลงคั่น ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว แคท บัว ศรุต บัว ศรุต

วันนี้ทําไมกลับเขาบริษัทเร็วละ ระริน ไปไมเจอลูกคาฮะ ไมรูวาหลบหนาหรือเปลา ไมใชเพราะวาเธอไมคอยสบายนะ เปลาฮะ ระรินไมเปนอะไร แนใจนะ ฮะ แตฉันดูวาเธอเหมือนคนไมสบายนะ ดูหนาเซียว ๆ ยังไงชอบกล ไมไดเปนอะไรหรอกฮะ แคเหนื่อย หรือไมก็เพลียใชไม ฮะ ถามีเรื่องอะไรไมสบายใจก็บอกฉันไดนะ ชวยไดก็จะไดชวยกันไป ขอบคุณฮะ แตตอนนี้ระรินไมไดเปนอะไรจริง ๆ ถา.. (เสียงโทรศัพทเขา) ฮัลโหล บัว.... เรามีเรือ่ งจะบอก เออ.. ขอโทษนะฮะคุณศรุต ขอระรินออกไปพูดโทรศัพทกอน พูดที่นี่ก็ได ไมเปนไรฮะ เรื่องสวนตัวนิดหนอย (เสียงเดินไป) (คิด) เราไดยินเสียงผูหญิงแวว ๆ ออกมาจากโทรศัพท เสียงเหมือนคุณแคท แลวเรียกเธอคนนี้วาบัว.. เอ....ตกลงวายายคนนี้ชื่ออะไรกันแนนะ แลวทาทางก็ดูมีพิรุธลุกลนยังไงชอบกล มันตองมีลับลมคมในอะไรซักอยาง แนนอนเลย ซักวันเถอะ ฉันจะกระชากหนาการเธอออกใหได แมระริน คนสวย (หัวเราะเยาะ) เพลงคั่น จบตอนที่ 19

1

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 20

หญิง แคท หญิง

แคท ศศิ แคท หญิง

แคท หญิง

แคท หญิง

(เสียงรถแลนแลวจอด) (เสียงเดินอยางเร็ว) (เสียงดัง) หนูแคท หนูแคท แวะมาทางนี้กอนลูก นี่ ๆ มาตรงริมรั้วนี่แหละ สวัสดีคะแมหญิง นี่ไงเห็นไม ฝมือของเด็กบาคนนั้น มันอาละวาดขึ้นมาอยางไมมีเหตุไมมีผลเลย ดูซิ ตนแกวมังกรของแม แลวยังจะเล็บมือนาง กําลังเลื้อยออกดอกสะพรั่ง มันกระชากเสียขาดวิ่นเลย แบบนี้มันบาหรือเปลา มีปญหาอะไรกันหรือคะ ทางเรานะไมไดมีปญหาอะไรหรอกคะ คือ บุญญานี เขามาถามศศิวา ทางเราจะไปสูขอพี่แคทจากแดดดี้ใชไม (ตกใจ) อะไรนะคะ แคทยังไมรูเรื่องนี้เลย บอกซะตรงนี้เลยแลวกัน วาเรื่องที่เด็กคนนั้นมาไดยินมานะ มันเปนเรื่องจริง แมหญิงกําลังจะไปเจรจาเรื่องนี้กับทานนายพล แตขาวมันรั่วไปถึงหูคนใชบาน หนูแคทนั่นละ พอแมเด็กคนนี้มันรูวาเปนเรื่องจริงเทานั้นละ อาละวาดจนเปน เรื่องราวใหญโตเลย เสียดายจริง ๆ นะเนี่ย ตนไมของแมหญิงปลูกมาตั้งนานนม กวาจะไดชมดอกงามพรึ่บขนาดนี้เสียเวลาเปนเดือนเปนป แลวมาทําลายกันงาย ๆ อยางนี้ แมหญิงเกือบจะโทรไปแจงตํารวจเสียแลว ดีวาลูก ๆ หามไว ตายจริง ไมนาทําเรื่องใหญโดขนาดนี้เลย ทําไมเด็กคนนี้ถึงอารมณอยางนี้ก็ไมรู นี่เปนลูกเตาเหลาใครเนี่ย แบบนี้เขาเรียกวาพอแมไมไดสั่งสอนเชียวนะ แครวู า ผูชายเขาไมไดรักใครอะไรดวย ก็กรี๊ดเสียลั่นสามบานแปดบานไดยินกันหมด นาอับอายขายหนาจริง ๆ อยากนักรูวา ลูกใคร คงไมใชญาติของหนูแคทหรอกนะ เออ..แมหญิงใจเย็น ๆ นะคะ เรื่องที่เด็กคนนี้ทําขึ้น เดี๋ยวแคทจะจัดการหาซื้อตนไม แลวใหเขามาตกแตงริมรั้วใหแมหญิงใหม รับรองจะทําใหสวยกวาเดิมเลย ไมรูละ จะทําอยางไรก็ทําไปเถอะ แตสิ่งที่หนูแคทนาจะทํากอนเรื่องอื่นใด ก็คือ ชวยพานังเด็กคนนี้ออกไปใหไกลจากบานแมหญิงหนอยเถอะ นิสัยแบบนี้อยูใกล

2

แคท ศศิ แคท ศศิ แคท ศศิ

แคท

ศศิ แคท

ใครเขาไมไดหรอก นี่ขนาดวาตาสรายุยังไมไดไปเกี่ยวของอะไรดวยซักหนอย ยังแผลงฤทธิ์ขนาดนี้ แลวนี่ถาเปนลูกเปนเมียขึ้นมามิถลมบานพังเราะ หนูแคทเอา ออกไปทันทีเลย ถาไมอยากมีเรื่องมากกวานี้ คะ ๆ แคทขอโทษดวยนะคะ เดี๋ยวแคทจะจัดการใหเรียบรอยเลยคะ (เสียงเดินไป) พี่แคทโกรธแมหญิงหรือเปลา โอย พี่จะโกรธแมหญิงไดอยางไร เรื่องนี้คนของพี่เปนฝายผิดนะ ยายบุญญานีนี่ สงสัยจะรักพี่สราเอามาก ๆ ซะแลว แลวสราไปมีทาทีอะไรกับแกบางหรือเปลาละ ก็แคเคยออกไปเที่ยวดวยกัน แตก็มีศไิ ปเปนเพื่อนในบางครั้ง แลวก็ไปไมบอย สงสัยยายบุญญานีคงจะเพอเจอไปเองมากกวา เปนผูหญิงแลวรักคนงายแบบนี้ อันตรายแกตัวเองนะคะ เอาเถอะ ความคิดของแตละคนมันไมเหมือนกันหรอกศศิ สบายใจไดเลย เรื่องนี้เดี๋ยวพี่จะจัดการใหเรียบรอย ตองขอโทษทุก ๆ คน ที่เอาเด็กคนนี้มาไวที่นี่ แลวมากอเรื่องเดือดเนื้อรอนใจไปตาม ๆ กัน ศศิขึ้นบานเถอะจะ พี่แคทคอย ๆ พูดกับเขาก็แลวกันนะคะ ไมเปนไร พี่ใจเย็นเสมอ เพลงคั่น

แคท บุญ แคท

(เสียงเดินเขามา) ตามหาตั้งนาน แอบมานั่งอยูที่นี่เอง (โกรธ ปนรองไห) เดินหนาบานมาเลยนะพี่แคท สมใจแลวใชไมละ ผูชายเขาจะไปสูขอแลวนี่ นี่บุญ เราชักจะไปกันใหญแลวนะ พีไ่ มไดรูเรื่องอะไรกับเขาดวยหรอก แลวเขาก็ยังไมไดไปเจรจากับแดดดี้ของพี่ และที่แน ๆ พี่ก็ยังไมไดตัดสินใจอะไร ทั้งหมด แลวทําไมบุญตองมาแสดงออกแบบนี้ดวย ไปทําลายขาวของบานเขา เสียหายยอยยับไปหมด

3

บุญ แคท

บุญ แคท บุญ แคท บุญ แคท บุญ

กะไอแคตนไมบุโรทั่งพวกนั้นนะเหรอ มันมีคุณคาอะไรนักหนา บานนั้นเขาเปนบานที่รักตนไม ก็เหมือนกับบานพี่นั่นแหละ บุญไมเห็นหรือ วาตนไมบานเราออกดอกชูชองดงามไปหมด แลวตนไมที่ริมรั้วของแมหญิง เขาก็กําลังออกดอกชูชอไปหมด เขาเปนคนรักตนไม เขาก็ตองเสียดาย อยาวา แตบานแมหญิงเลย ตอใหเปนบานคนอื่น ถาบุญกาวกายไปทําลายของเขาแบบนี้ มันก็เปนเรื่องเดือดรอนเหมือนกันนั่นละ ดีนะที่เขาไมแจงตํารวจมาจับ ก็แจงไปเลยซิ บุญไมกลัวคุกกลัวตารางหรอก แตมันเจ็บใจ โดนผูชายมันหลอก คุณสราเขามาหลอกลวงอะไรเรา เขาเคยบอกวารักบุญหรือ ไมเคยหรอก แตเขาก็สนใจบุญเหมือนกันละ เอาละ ๆ พักเรื่องนี้ไวไดเลย บุญไปเก็บเสื้อผาไดแลว (ตกใจ) พี่แคทจะใหบุญไปอยูที่ไหน บุญไมไปหรอกนะ (เสียงเฉียบขาด) ถาพี่บอกใหไป บุญก็ตองไป เพราะบานหลังนี้จะปดตายไปเลย (เสียงดัง) พี่แคท เพลงตื่นเตน ดังแลวหยุด

บุญ แคท บุญ แคท บุญ แคท บุญ แคท บุญ

พี่แคท พี่แคทหมายความวายังไง บุญบอกแลวไงวาบุญจะไมกลับไปอยูที่ สุพรรณอีกแลว พี่มีที่อยูใหบุญแลวละ บุญจะอยูที่นี่ ทําไมพี่แคทจะตองปดบานดวย พี่จะใหตามิ่งกับยายยวงไปชวยมี้ทําอาหารที่รีสอรท เราจะไปไมละ ไมไป บุญจะอยูที่นี่ แตเราตองไป (เสียงดัง) ตามิ่ง ไปเรียกคนทางบานโนนมาสองสามคน มาชวยกันทางนี้หนอย พี่แคทจะทําอะไรนะ ถาพูดกันดี ๆ แลวไมฟง มันก็ตองอาศัยกําลังกันหนอยนั่นละ ยายยวงไปเปนขาวของลงกระเปาใหหมด บุญดวย (เสียงกรี๊ดลั่น) ก็บญ ุ บอกแลวไงวาไมไป ไมไป พี่แคทจะมาทํากับบุญ

4

แคท บุญ แคท

อยางนี้ไดยังไง บุญ พี่อยากรูนักวาหัวใจของบุญทําดวยอะไร แมชีมาอยูไมไดไกลจากบุญเลย แตบุญมีความคิดที่จะไปเยี่ยมแมชีบางหรือเปลา แมชีถามถึงอยูตลอด ยังไง ๆ บุญก็ยังไมไปตอนนี้ เปนไงก็เปนกัน ก็ใหมันรูกันลงไปซิ เพลงคั่นตื่นเตน

หญิง กรุง ศศิ กรุง หญิง ศศิ หญิง ศศิ กรุง ศศิ

คุณกรุง คุณกรุง มาดูอะไรนี่ซิ เร็ว เดี๋ยวจะไมไดเห็นเปนขวัญตาเสียหรอก อะไรกัน เสียงเด็กคนนั้นอาละวาดอีกแลวเหรอ กรี๊ดกราดแสบแกวหูไปหมด ดูซิคะนายพอ ฤทธิ์เดชแมคนนี้มันไมเบาเลยนะ ขนาดพี่แคทเอาคนของเรา ไปชวยอุมใสรถ มันยังดิ้นสุดตัวเลย ทั้งกัดทั้งถีบ เออ.. ไมนึกวาเด็กคนนี้จะรายขนาดนี้นะ แหม ... อยากจะรูจริง ๆ วามันลูกเตาเหลาใครกันนะ สงสัยไมไดรับการอบรม มาแนเลย ไมอยางนั้นคงไมเปนขนาดนี้หรอก (ตกใจ) อาว นั่นมันเปนอะไรไปแลวละ คอพับคอออนไปแลว หมดฤทธิ์ละมั้ง เดี๋ยวนี่ถา ไปอาละวาดกลางทางแลวหนูแคทจะเอาอยูเหรอ เออ.. ศศิไปเปนเพื่อนพี่แคทดีกวา เผื่อมีอะไรเกิดขึ้นจะไดชวยเหลือกันได ดี ๆ พอเห็นดวย ศศิรีบไปเลยลูก นั่นเจาจอมกําลังอุมขี้นรถแลว รีบไปเรียก ใหพี่แคทเขารอกอน (เสียงดัง) พี่แคท พี่แคท รอศศิดวยคะ เพลงคั่น

ศศิ แคท ศศิ แคท

(เสียงรถแลนคลอ) เด็กคนนี้เปนนองของเพื่อนพี่แคทใชไมคะ จะ ที่วาพี่เขาไปดูงานที่เมืองนอกนะหรือคะ จะ

5

ศศิ แคท ศศิ แคท

ศศิ

แคท ศศิ แคท ศศิ แคท ศศิ แคท ศศิ แคท

แลวนี่พี่แคทจะพาเขาไปอยูที่ไหน ก็คงตองพาไปที่บริษัทพี่กอนนั่นละ เพราะพี่สาวเขามีหองพักที่นั่น แลวถาเขาฟนขึ้นมา เขาจะยอมอยูหรือเปลา แลวคอยวากันใหม แตตอนนี้พี่ตองพาเขาใหออกมาจากบานหลังนั้นกอน ไมอยางนั้นจะไปสรางความเดือดรอนใหแมหญิงอีก บานใกลเรือนเคียงกัน พี่อยูมานานไมเคยมีปญหาเลย ที่บานของศศิก็รักครอบครัวพี่แคทกันทุกคนนั่นละ บุญนะคะนี่ ที่พี่สราเขา ไมไดสนใจใยดีอะไรดวย เขาเปนคนขอใหแมหญิงไปสูขอพี่แคทดวยตัวเองเลย เด็กคนนี้คงจะวาดความหวังเอาไวมากมายกายกอง แลวนี่ไปอยูกับพี่แคท จะไปทําใหพี่แคทเดือดรอนอีกขนาดไหนก็ไมรู ก็ตองทนกันไปกอนนั่นละ เออ.. พี่เพิ่งนึกได (เสียงรถจอด) พี่วาจะแวะซื้อของที่รานตรงนี้หนอย เดี๋ยวศศิลงไปชวยถือคะ อาว แลวบุญละ โอย เมาแอตั้งแตเชา คงจะลุกขึ้นไปไหนไมไดหรอก แบบนีห้ ลับยาวเลยละ อยางนั้นก็ตามใจ พี่จะไดซื้อของหลายอยางหนอย แมชีเปนอยางไรบางคะ พี่แคทไปเยี่ยมหรือเปลา วันนี้ยังไมไดไปเลย แตเดี๋ยวค่ํา ๆ จะแวะไปซักหนอย พรุงนีแ้ มชีก็กลับบาน ไดแลวละ ก็คงจะพักอยูกับพี่แคทใชไมคะ ใชจะ ชั้น 4 ของบริษัทพี่นะ เปนที่พักทั้งหมดของพี่เลย พี่นองเพื่อนฝูง ใครอยากมาพักก็พักได ไป.. ศศิ ลงไปกับพี่ (เสียงเปด,ปดประตูรถ) เพลงคั่น

บุญ

(คิด) (หัวเราะแคน ๆ) คนพวกนี้ยังรูจักแมบุญญานีนอยไปเสียแลว แกลงทําเปนนอคเขาหนอย ก็นึกวานอคเอาจริง ๆ นึกเหรอวาจะเอาคนอยางฉัน ไปเขาที่คุมขังได ไมใชคกุ ก็เหมือนคุกนั่นละ ไมกลับไปใหบรรดาพวกพนักงาน

6

มันมองฉันอยางเหยียดหยามอีกหรอก นึกวาคนอยางฉันจะไปไหนไมรอดงั้นหรือ บุญญานีซะอยาง ไมจนแตมงาย ๆ หรอก จําไวเลย นายสรานัน่ อีกคน แตงงาน เมื่อไร แมจะมาอาละวาดใหงานพังไปเลย แตตอนนี้ บาย บาย กอนก็แลวกัน เพลงคั่น ศศิ แคท ศศิ

พี่แคทเปดหลังรถหนอยคะ ศศิจะไดเอาของไว จะ ๆ (เสียงตกใจมาก) อาว.. เฮย.. ศศิ.. ตายแลว.. เกิดเรื่องใหญแลว ยายบุญหายไปไหนเนี่ย (ตกใจ) หา... บุญญานีหายไปเหรอ.. เพลงเรงเร็ว แลวหยุด

แคท ศศิ แคท ศศิ แคท

อะไรกันเนี่ย พี่งงไปหมดแลว ก็ตอนที่อุมขึ้นมา บุญเขาหมดสตินี่นา น็อคลงไปเองแท ๆ แลวทําไมเขาฟนเร็วอยางนี้ละ อุบายหรือเปลาเนี่ย สงสัยเราจะโงกวามันซะแลว ตายละ... นี่จะทําอยางไรดี คงยังไปไมไกลมั้งคะ เอารถออกตามเร็ว ๆ เถอะพีแ่ คท แถวนีค้ อนขางเปลี่ยวดวย ค่ํามืดแบบนี้ อันตรายแลวละ สรางเมาหรือยังก็ไมรู เร็ว ๆ ขึ้นรถเถอะศศิ (เสียงรถแลนไปอยางเร็ว) เพลงคั่น

แคท บัว แคท บัว แคท

(เสียงโทรศัพท) รับเร็ว ๆ ซิ บัวเอย หลับอยูหรือยังไงฮะ รับเร็ว ๆ (เสียงในโทรศัพท) บัวจา เกิดเรื่องใหญแลวบัว (ตกใจ) ฮา...มีอะไรเกิดขึ้น ก็นองสาวเรานั่นละ เมาอาละวาดที่บานแมหญิง เปนเรื่องเปนราวใหญโต

7

บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว พิม บัว

แมหญิงโกรธมาก เขาใหเราพาบุญไปอยูที่อื่น เราก็ตองพาออกมา กวาจะลาก ขึ้นรถได ตองเอาคนที่บานแมหญิงมาชวยตั้งสองสามคน พอขึ้นรถก็น็อคไปเลย พอดีเราจอดรถลงไปซื้อของ กลับมาอีกที ยายบุญหายไปไหนก็ไมรู (ตกใจ) อะไรนะ .. บุญหายเหรอ ใช เราขับรถตามหาตั้งนานก็ยังไมเห็น บัว... นัน่ บัวอยูที่ไหนนะ เฝาแมอยูที่โรงพยาบาลนะซิ แลวนี่จะทํายังไงกันดีละ ตอนนี้ศศิก็อยูกับเรา เราตองหลบมาโทรศัพทหาบัวนี่ละ แจงความดีไม เออ..ถาจะดีเหมือนกันนะ ตอนนี้สงสัยจะตองอาศัยเจาหนาที่แลวละ เราวนหาตั้งนานก็ไมเจอ ไมรูไปเหนือไปใต ยิ่งเมาอยูดวย โอย.. เรานะหนักใจกับไอนองสาวคนนี้จริง ๆ ริอานกินเหลาเมายา ทําอะไรหนาเกลียดอยางนี้ ชางไมนึกถึงหนาแมเลยหรือไง เกิดอะไรขึ้นหรือบัว เปลาหรอกจะแม แคท..ทําอยางที่เราพูดกันนั่นแหละนะ เดี๋ยวอีกซักครูเราจะโทรเขาไปใหม เพลงคั่น

ศศิ ศรุต ศศิ ศรุต ศศิ ศรุต ศศิ ศรุต ศศิ ศรุต

พี่ศรุต พี่ศรุตยังอยูที่บริษัทหรือเปลา (เสียงในโทรศัพท) กําลังเตรียมจะกลับบาน นั่นศศิโทรมาจากไหนนะ ตอนนี้ศศิอยูที่สถานีตํารวจ (ตกใจ) เกิดอะไรขึ้น ขับรถชนกันหรือเปลา ศศิเปนอะไรหรือเปลา เปลาหรอกคะ ตอนนี้ศศิอยากใหพี่ศรุตชวยแวะมารับที่โรงพักหนอย บอกพี่กอนวามีอะไรเกิดขึ้น มากอนเถอะแลวเดี๋ยวจะรูเองนั่นละ ออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ พี่วาจะแวะไปเยี่ยมแมชีที่โรงพยาบาลซักหนอย เลยไมตองไปกัน มาที่นี่กอนเถอะ เรื่องรอนกวา เร็ว ๆ นะ จะ ๆ

8

เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง ศศิ

กรุง ศศิ กรุง

ศรุต กรุง ศศิ

ศรุต กรุง ศศิ กรุง

นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย ลูก ๆ กลับมานั่งจับเจากันแบบนี้ แสดงวาตองมีเรื่อง ใหญโตแลวละซิ บุญญานีหายไปครับนายพอ อาว ก็เมื่อเย็นหนูแคทเอาขึ้นรถไปไดแลวนี่นา แลวตอนนี้บานหลังนั้นก็ไมมี ใครอยูแลวดวย นายพอทราบเรื่องหมดแลวใชไมครับ อืม แตแมบุญหายไปไดอยางไร พี่แคทเขาไปแจงความแลวคะ ถาตํารวจเขาออกตามหาแลวไดเรื่องอยางไร เขาก็จะสงขาวไปใหพี่แคททราบ เฮอ... แมคนนี้เขาฤทธิ์มากจริง ๆ นี่แมหญิงนอนแลวหรือคะ เห็นบนวาปวดหัว ก็เลยนอนแตหัวค่ํา แมหญิงตองเครียดเรื่องยายเด็กบานั่นแน ๆ เลย อือ ก็เพิ่งเงียบเสียงบนไปเมื่อตะกี้นี้แหละ ที่จริงมันก็ไมใชเรือ่ งใหญโตอะไร ตนไมที่มันเสียหาย เราก็เอามาปลูกใหมได แตแมเราเขาก็เปนคนอยางนี้ละ เรื่องเล็กกลายเปนเรื่องใหญ แตเรื่องใหญก็กลายเปนเรื่องเล็กไดเหมือนกัน แลวแตอารมณ สรากลับมาหรือยังครับ ยัง... นี่เพิ่งหาทุมเอง รานยังไมปดหรอก พี่แคทจะโทรไปบอกพี่สราหรือเปลาก็ไมรู เดี๋ยวศศิจะโทรติดตอเองดีกวา เอ.. แตพี่สราก็คงจะชวยอะไรไมไดหรอก ขนาดตํารวจก็ยังไมมีขาวอะไร ติดตอมาเลย วาไดเรื่องอะไรบาง คนที่เดือดรอนที่สุดก็คงจะเปนคุณแคทนั่นละ เพราะตอนนี้พี่สาวของเด็ก ก็ไปดูงานอยูที่เมืองนอก ปานนี้คงจะใจหายใจคว่ําแลวละ คนที่จะไมใจหายเลย ก็เห็นจะเปนแมหญิงของเรานั่นละ จริงดวย แมหญิงนะ ลองไมชอบใครแลวก็ไมชอบอยางแรงเลย ถารูเรื่องนะ มีหวังสมน้ําหนาสงเลยละ ศศิก็อยางเพิ่งไปเลาอะไรใหแมเขาฟง

9

ศศิ กรุง

เขาจะไดนอนหลับใหสบาย โอย กลุม ไมนึกวาจะมีเรื่องวุนวายถึงขนาดนี้ เปนผูหญิงแลวไปเดินทะเลอทะลา คนเดียวนี่มันอันตรายนะคะนายพอ ก็ใชนะซี พอก็คิดอยูเหมือนกันละ เอานา ใจเย็น ๆ ไปอาบน้าํ อาบทากันกอน เดี๋ยวพอจะรอรับสราเอง (เสียงเดินไป) เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

ฮั้ว

ชาย ฮั้ว ชาย ฮั้ว ชาย ฮั้ว ชาย

(เสียงรถแลน) (เสียงเมา) เฮย ๆ ไอเสง เอ็งขับรถดี ๆ หนอยซิวะ เอ็งเมามากหรือเปลาเนี่ย เมื่อกี้ขาเห็นแสงไฟขางทางสวางไสวไปหมด แตพอลืมตามาอีกที ทําไมมันมืด ตื๊ดตื๋ออยางนี้ละ ก็ผมกําลังเลี้ยวเขาซอยบานผมนะซิเฮีย ขลุขละหนอยนะเฮีย ถนนบานผม มันไมไดลาดคอนกรีต เออนา ๆ ไมวากันอยูแลว เขาไปอีกไกลไมวะเนี่ย ขาอยากถึงบานเอ็งแลว มีอะไรหรือเปลาเฮีย ถึงอยากรีบไปถึงบานผมนะ ปวดฉี่วะ (หัวเราะ) งั้นลงขางทางไดเลยเฮีย แถวดงหญานี่ละ ปลอยไดตามสบายเลย เออ ๆ งั้นก็จอดรถกอน แปบเดียววะ (เสียงเปดประตูรถ) เฮีย ไมตองเดินไปไกลหรอก ตรงนั้นก็มืดแลว เพลงคั่นนิดเดียว

บุญ

(คิด) นี่เราจะออกไปขอความชวยเหลือจากเจาของรถคันนี้ดีไมเนี่ย นั่งอยูในพงหญาตั้งนานแลว ยุงกัดเต็มไปหมดเลย เอ... แลวถามันไมใช คนดีมีน้ําใจละ เราจะเคราะหรายหนักเขาไปใหญละซี รอใหมันไปกอนดีกวา แลวคอยเดินออกไปถนนใหญ อาย.. ตายแลว นี่มนั น้ําอะไรนะ ดูซิเต็มหัว ไปหมดเลย อี๋.... นี่มันฉีน่ ี่หวา (พูดเสียงดังอยางลืมตัว) เฮย... ฉี่รดหัวคนคนไดไงวะเนี่ย

10

ฮั้ว บุญ ฮั้ว

บุญ ฮั้ว บุญ ฮั้ว

บุญ ฮั้ว บุญ

(ตกใจ) เฮย อะไรวะ คนหรือผีวะ ถาฉันเปนผี ฉันก็จะหักคอแกนั่นละ หนอย ... ที่ฉมี่ ีตั้งเยอะแยะไมฉี่ ดันมาฉี่รดหัวคน ทุเรศสิน้ ดีเลย อาว ๆ แลวใครจะเห็นละ ใครใชใหมานั่งซุมอยูในกอหญาอยางนี้ละ เปนผูหญิงเสียดวย พวกมิจฉาชีพหรือเปลาเนี่ย หรือวามานั่งซุมหาลูกคา อยูริมถนน ลงไปซุมอยูทําไม ไหน ๆ ดูหนาหนอยซิ หลีกไปใหพน เหม็นกลิน่ เหลาหึ่งเลย เดี๋ยว.. นองสาว จะเดินไปไหนนะ เรื่องของฉัน ปลอยแขนเดี๋ยวนี้ อาว... ทําไมจะตองมาสะบัดสะบิ้งดวยละ มาหาเงินไมใชหรือ ฉันมีเงินมาแยะนะ (เสียงตะโกน) เฮย ไอเสง เปดไฟหนารถหนอยโวย ขาอยากเห็นหนาแมคนนี้ซะแลว สวยแคไหนวะ มานั่งซุมหาเหยื่ออยูขางทาง ซวยฉิบเลย.... ฉี่เต็มหัวไปหมด คนอะไรเลวระยําจริง ๆ อาว ๆ เลนดากันแบบนี้เดี๋ยวก็เจอดีหรอก ไหน.. หันมานี่ซิ (ตกใจ) เฮย... นีม่ ันไอบุญนี่หวา.... (ตกใจ) ไอฮั้ว...... เพลงคั่นตื่นเตน จบตอนที่ 20

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 21

ฮั้ว

บุญ ฮั้ว บุญ ฮั้ว

บุญ ฮั้ว บุญ ฮั้ว บุญ ฮั้ว บุญ ฮั้ว

บุญ ฮั้ว

(ยอนความเดิมนิดหนอย) (หัวเราะเสียงดัง) นี่ไอบุญจริง ๆ หรือวะเนี่ย หรือวาขาเมาจนตาลาย คงไมใชหรอกนะ เพราะเสียงมันใชไอบุญนี่หวา แลวทําไมเอ็งถึงมา หมกในดงหญาแบบนี้วะ เอ็งหนีอะไรมาหรือ ขาไมจําเปนตองตอบ ซวยฉิบเลย ไอที่วาซวยนี่ เปนเพราะเจอขาหรือวะ ก็ใชนะซิ นึกวาขาอยากจะเจอหนาเอ็งนักเหรอ (เสียงตวาด) หลีกไปใหพน (หัวเราะ) ทําไมขาจะตองหลีกดวยละ ขากําลังคิดวา ขานี่โชคดีจริง ๆ ที่ไดเจอเอ็งที่นี่ ไมไดคดิ ฝนมากอนเลยนะวาจะไดมาเจอ พระเจาชวยแท ๆ บอกวาใหถอยไป สําหรับขากับเอ็ง ทางใครทางมัน เอ็งรังเกียจขาถึงขนาดนี้ทีเดียวหรือ ไมนาถาม หลีก บอกวาใหหลีกไป ถาหลีก ขาก็โงนะซีโวยไอบุญ (เสียงดัง) ปลอยขาเดี๋ยวนี้นะ นี่อยามาทําบา ๆ แบบนี้กับขานะ คนอยางขามันบาไดมากกวานี้อีก ขาก็อยากจะรูเหมือนกันวา เอ็งจะรังเกียจขาไปไดซกั แคไหน จะไปไหน (เสียงดัง) ปลอย ขาบอกใหปลอย ไอฮั้ว จะปลอยหรือไมปลอยฮะ (เสียงตบหนาดังฉาด) (เสียงตะโกน) ชวยดวย ชวยดวย (หัวเราะลั่น) ตอใหเอ็งตะโกนจนคอหอยแตก ก็ไมมีใครเขามาไดยิน เสียงเอ็งหรอก บานที่แลเห็นอยูลิบ ๆ นั่น มันก็บานไอเส็ง ลูกนองขา แลวเอ็งจะตะโกนหาสวรรควิมานอะไร เมื่อกี้เอ็งตบหนาขากอนนะ ทีนี้ถึงทีขาบางละ จะไหน.. ไอบุญ.. เอ็งดูสวยผิดตาขึ้นทุกทีนี่หวา มามะ ใหขาไดฉลองความสวยของเอ็งกอนเถอะ (หัวเราะ) หนาอยางเอ็งนะ ไมเห็นแมแตขาออนของขาหรอก ก็คอยดู วาขาจะไดเห็นอะไรของเอ็งบาง (เสียงแบบคนดิ้นตอสู)

2 บุญ ฮั้ว

ปลอย ปลอยขาเดี๋ยวนี้.. ไอฮั้ว ขาบอกวาใหปลอย... นี่แน... (รองดัง) โอย.. ไอนี่กดั ขาหรือเนี่ย เปนหมาหรือไงวะ ฤทธิ์มากนะ อีนังคนนี้ แบบนี้มันตองเจอดีอยางนี้ (เสียงตอย) (เสียงบุญรองอยาง เจ็บปวด) ที่นี้เอ็งจะไดรูจักคนอยางไอฮั้วมากขึ้นซะที นึกวาจาย คาดอกใหขาก็แลวกันนะนังบุญคนสวย (หัวเราะ) เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

ชาย ฮั้ว

ชาย ฮั้ว ชาย ฮั้ว ชาย ฮั้ว ชาย ฮั้ว

ชาย ฮั้ว

ไง เฮียฮั้ว.. เมื่อคืนเห็นสวรรครําไรละซิ (หัวเราะ) ไมเสียทีที่ขาไดมากรุงเทพ คราวนี้ไดลบคําสบประมาท ของนังคนนีไ้ ดซักที มันอยากเยอหยิ่งถือตัวดีนัก คนบานเดียวกันแท ๆ หนอยแนะ มันมองขามหัวกันไปได แลวนี่มันฟนหรือยังละ ดูหนาตาแลวเขาทาอยูนี่ เฮย ๆ ขาบอกซะกอนนะไอเสง ผูหญิงคนนี้เทากับมันเปนเมียของขา เอ็งอยาไดมาของเกี่ยวอะไรดวยนะ แลวนั่นเฮียฮั้วแตงตัวจะไปไหนละ ก็กลับบานขานะซี ปานนี้เตี่ยบนกระบุงโกยไมหมดแลว แลวแมคนนั้นมันฟนหรือยังละ ยัง อาว แลวพี่เฮียจะจัดการยังไง ก็ถามันฟนขึน้ มา เอ็งเอาเงินนี่ใหมันไปพันนึง สวนอีกพันนึงเนี่ย ขาใหเอ็ง คิดซะวาเปนคาโรงแรมก็แลวกัน แตอยาลืมเรื่องที่ขาสั่งนะ ถาเอ็งไมเชื่อคําขาละก็ เอ็งเจอดีแนไอเสง แลวเฮียไมกลัววามันจะไปแจงความหรือ เมื่อคืนนะ เทากับเฮียขมขืน เขาเลยนะ เจอขอหาหนักเลยนา จะบอกให (หัวเราะ) แจงไมกลัว กลัวไมแจงนะซีเวย เอ็งไมรูหรือไง วาแม ของนังนี่ เปนลูกหนี้ขาอยู มันไมกลัววาแมของมันจะเดือดรอนก็ใหรู ไปซีวะ แตถามันจะไปก็ปลอยใหมนั ไป ไมตอ งไปหามอะไรมัน

3 แตถามันจะอยูที่นี่ เอ็งก็โทรศัพทไปบอกขา เดี๋ยวขามาจัดการเอง แต ขาคิดวา คนอยางนังบุญ ฤทธิม์ ันมาก มันคงไมยอมอยูก ับขาหรอก มันคงอยากจะไดผัวที่ดกี วาขา ก็คอยดูกันตอไป เรื่องนี้นาติดตามวะ (หัวเราะ) (เสียงเดินไป) เพลงคั่น ชาย บุญ ชาย

บุญ

ชาย

บุญ ชาย

ไง.. แมนอ งสาว เดินโซซัดโซเซออกมาทีเดียวเรอะ ไอสัตวนรกตัวนั้นมันไปไหน (หัวเราะ) จะเอาเรื่องเขาหรือไงนองสาว ปานนี้มิเกือบถึงสุพรรณแลว รูจักบานเขาหรือเปลาละ ถาอยากจะเรียกคาเสียหาย ก็ไปเรียกที่บาน เขาเลย แตบอกซะกอนนะ วาอยาริอานไปแจงตํารวจเปนอันขาด ไมอยางนั้นแมแกลําบากแนนอน พูดแคนี้ คงจะรูใชไม วาจะลําบาก ดวยเรื่องอะไร (หัวเราะ) (คิด) ทําไมเราถึงซวยอยางนี้วะ ดวงของเรามันเปนอะไรไปแลวเนี่ย ไมนึกวาจะตองมาเผชิญเหตุการณเลวรายแบบนี้เลย เจ็บตัวแลวยังตอง เจ็บใจอีก เรื่องนี้คนอยางไอบุญไมยอมเสียเปรียบแน ๆ มันหนีกลับ สุพรรณ ขาก็จะตองตามไปใหถึงที่ คงไมยอมเสียตัวใหมันฟรี ๆ หรอก ไอฮวั้ .. มึงกะกูตองเจอกันแน อะ.. ตกลงจะเอายังไง จะอยูที่นี่ รอใหเฮียฮั้วเขามารับ หรือวาจะหนี ไปที่อื่นละ ตัดสินใจเองนะ อะ.. นี่.. เฮียเขาฝากเงินไวใหพันนึง เอย.. ไมใช ๆ หารอย เอา... เอาไป เออ.. ดี.. ขาจะไดมีคารถไปจิกหัวมันที่สุพรรณ มันไมมีทางลอยนวล อยูไดหรอก ขาตองหาทางเอามันเขาตารางใหไดแน เออ อยางนั้นจะไปไหนก็ไปเถอะ (เสียงเดินไป) (ชายหัวเราะ) (คิด) ไมนกึ ไมฝนวานังคนนี้จะนําลาภมาสู อยู ๆ ก็ไดเงินตัง้ พันหาเหนาะ ๆ เย็นนี้ไดฉลองตอละโวยเรา (หัวเราะ) เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

4 บุญ

(คิด) ดวงเรานี่ทําไมมันรอนเรพเนจรอยางนี้วะ เดี๋ยวก็รอนไปอยูที่ โนน เดี๋ยวก็รอนไปอยูทนี่ ี่ ไมนึกไมฝนวาจะรอนกลับมาที่สุพรรณ ก็ กลับไดมาอีก วาจะไมเหยียบแลวเชียวนะ แลวดูสารรูปซิ เกิดมีใครมา เห็นเขาตอนนี้ อายเขาตายเลย ซื้อเสื้อผาเปลี่ยนกอนดีกวา ประเดี๋ยว เถอะ ไอฮั้ว มันจะตองรูฤทธิ์ของเราแน อยากรูนักวา ถาเตี่ยมันรู เรื่องละกอ มันจะยังไงตอไป เรากําลังคิดวา เราจะเรียกรอง คาเสียหายจากเถาแกฮงซักเทาไหรดีนอ.... อยางนอยบุบ ๆ เบา ๆ ก็ตองเปนแสน ๆ ละวะ ไอฮั้วมันจะไดรูวาคาความสาวของไอบุญคนนี้ มันไมไดกระจอกอยางที่เอ็งคิดหรอก ถามันไมจายเปนเงิน มันก็ตอง คืนสัญญากูใหกับแมขานั่นละ ไมอยางนั้น ไอฮั้ว.. มึงติดตะรางแน เพลงคั่น

บุญ ปน รวม บุญ ปน

บุญ ปน รวม

(เสียงผูคนเอะอะ มีเสียงชายหญิงพูด) เฮย.. นั่นมันเกิดอะไรขึ้น ไปดูกันหนอยเรว.. คนเขามุงดูอะไรกันนะ ไปเร็ว.. อะไรนะ เกิดอะไรขึ้นเหรอ เฮย... นี่ไอบญ ุ นี่หวา เฮอะ... นึกวาเอ็งจะไมเหยียบสุพรรณซะแลว มาทําไมวะเนี่ย เฮย... ปน พูดอะไรอยางนั้นวะ บุญมันจะเสียใจเปลา ๆ เอ็งไปไหน มาละ แมชีไมไดอยูท ี่วัดหรอกนะ (หวน) ฉันรูแลว นั่นคนเขาดูอะไรกันนะ ขาก็ไมรูเหมือนกัน มาซื้อของกับพอ นี่ก็กําลังจะเขาไปดูเหมือนกัน ฉันวามันตองเปนเหตุรายแน ๆ เลยพอ.. นั่นไง.. ตํารวจวิ่งมาโนนแลว ไป. ไป.. บุญ.. ไปดูกันเรว (เสียงไมพอใจ) ไมตองมาจับมือขา หือ...ยังกะอยากจับนักนี่ ชะ.. ทําเปนหยิ่ง ไอสองคนนีม่ ันจะเปนอริกันจนตายหรือไงวะ ไป ไป ไปดูกนั เพลงคั่น

5 ชาย บุญ

ชาย บุญ

หลีกทางหนอยครับ หลีกทางใหเจาหนาที่ตํารวจหนอยครับ เกิดอะไรขึ้นนะ (มีเสียงคนพูดกันหลายคน).. มีคนถูกยิงตาย... มันเดินลงจากรถ แลวไมรูวาใครยิง ลมกลิ้งอยูริมถนนนี่ละ ไหน ๆ ผมขอดูหนาหนอย พวกคุณถอยออกไปกอน (ตกใจ) ไอฮั้ว.. นี่มันไอฮั้วนี่ เพลงตื่นเตนดังแรงแลวหยุด

บุญ

รวม ชาย

บุญ ปน บุญ รวม

(คิด) ไอฮั้วจริง ๆ ดวย ตายโหง นี่ทําไมเราถึงซวยอยางนี้วะ เสียตัว ไปแลวนึกวาจะไดเงินคาชดเชย อุตสาหตามมาถึงสุพรรณ แมงมาเปน ศพไปซะแลว โอย.. แลวที่นี้เราจะทํายังไงกันดีละ จะไปแจงความกับ ตํารวจเรอะ เขาจะมาจับใครละ มันดันชิงตัดหนาตายไปซะกอนแลว เนี่ยเปนเพราะเวรกรรมที่มันกอไวกบั เราแท ๆ มันถึงไดมาตายโหง แบบนี้ สมน้ําหนา คนอยางมึงนะสมควรตายอยางหมาขางถนนแบบนี้ แหละ อยูไปก็หนักแผนดินบางปลามาเปลา ๆ ไอที่แลวมา กูนึกวา หมามันคาบเอาไปแดกก็แลวกัน ถุย.. ถุย.. อาว เฮย.. ไอบุญ นี่มันเรื่องอะไรกันวะ ทําไมไปถมน้ําลายใสหนาศพ อยางนี้ละ (รองไหดัง) ไอฮั้ว.. ไอฮวั้ ลูกพอ.. ใครฆามึงวะ.. ใครฆามึง มาจนถึงหนารานแลว กลับมาตายจากขาไป คุณตํารวจตองจับผูรายมา ลงโทษใหไดนะ มันหยามน้ําหนากันชัด ๆ นี่หวา ลูกขาสารพัดจะดี มันใจคอเหี้ยมโหดผิดมนุษย แบบนี้เอาไวไมได (เสียงรองไหดังโฮ ๆ) (มีเสียงรําพันเรียกชื่อฮั้วอยูตลอดเวลา) (คิด) ไปลงนรกเสียเถอะ คนอยางมึง ไมมีทางไดขึ้นสวรรคแน ๆ ไอฮั้ว ถุย บุญ.. เฮย.. จะไปไหนวะ ยังไมไดคุยอะไรกันเลย ฉันไมมีอะไรจะคุยกับแก แลวนี่เอ็งมาสุพรรณทําไม มาคนเดียวหรือ

6 บุญ รวม บุญ รวม ปน

คนเดียว อาว.. แลวพี่เอ็งละ แลวนี่เอ็งจะไปไหน ไมแวะบานขากอนหรือ ไมแวะทั้งนัน้ แหละ ฉันจะกลับกรุงเทพ (เสียงเดินไป) อะไรของมันวะไอคนนี้ (เสียงเยาะ) วัวลืมตีน มันก็เปนอยางนี้ละพอ อยาไปใสใจกับมันให เสียเวลาเลย กลับบานเราดีกวา เพลงคั่น เปลี่ยนเพลง

ศศิ ศรุต ศศิ ศรุต

ศศิ ศรุต

ศศิ

ศรุต ศศิ ศรุต ศศิ

พี่ศรุต ถามจริง ๆ เถอะ นึกยังไงถึงไดมาเยี่ยมแมชีพิมนะ พี่รูสึกวาแมชีจะเปนคนที่มีอธั ยาศัยใจคอดีนะ พูดจาออนโยน นาเคารพนับถือทีเดียวเลย นึกวาพี่รูจักกับลูกของแมชี อืม พีก่ ็ยังไมแนใจวาจะรูจักหรือเปลา แตที่แน ๆ แมชเี ปนคนที่ คุณแคทเคารพนับถืออยูม าก แลวเราก็เปนไปรับแมชีมาจากสุพรรณ พี่ก็เลยคิดวา เราควรจะมาดูแลแมชีตามสมควร ก็ดีคะ ดูทาทางแมชีเศรา ๆ อยางไรชอบกล เหมือนคนมีอะไรอยูในใจ คนทุกคนก็มีความหลังฝงใจดวยกันทั้งนั้นละ ดูอยางนายพอของเราซิ เวลาอยูตอหนาลูก ๆ ก็ดูวานายพอราเริงแจมใสดี แตเวลาที่อยูคน เดียว นายพอก็จะเงียบขรึม บางครั้งพี่เคยเห็นทานเศราซึมอยูบอย ๆ เหมือนกัน ศศิก็เคยเห็นเหมือนกัน แตไมกลาสอบถาม เกรงวาจะไป กระทบกระเทือนใจนายพอเปลา ๆ เออ... เขาไปนี่ เราจะไดเจอ พี่แคทหรือเปลาหนอ คุณแคทคงจะทํางานอยูละมั้ง (เสียงเคาะประตู เสียงเปดประตู) เอะ มีคนอยูดวยนี่ ใคร ศศิยังไมเห็นเลยคะ เขานั่งฟุบหนาอยูขางแมชีนะ เขามาเถอะพี่ศรุต เพลงคั่น

7 ศรุต

ศศิ บัว ศรุต บัว

ศศิ ศรุต บัว ศรุต บัว

ศศิ บัว ศรุต

(คิด) มองขาง ๆ แบบนี้ มันเหมือนระริน แตระรินรูจักกับแมชีหรือ เอ.. ใชหรือเปลานะ ดูผิวพรรณรอยสัก การแตงตัวแลว ใชระรินจริงๆ เลย ระริน... ระริน ฮะ.. (ตกใจ) คุณศรุต คุณศศิ เออ... นี่เธอมาทําอะไรที่นี่นะ เธอรูจักแมชดี วยหรือ เออ... กอ..ระรินเคยไปทวงหนี้ที่สุพรรณ แลวพอดีมีคนบอกวาแมชีไป บวช ระรินก็เลยตามไปที่วัด แลวกอนที่แมชีจะมาผาตัดตาที่นี่ แมชีก็ โทรมาคุยดวย เออ... ก็..ทํานองวาขอผัดผอนหนี้ไวกอนนั่นละฮะ นี่แมหญิงเปนเจาหนี้ของแมชีดวยหรือ ทําไมแมหญิงไมละเวนไวบางละ แบบนี้จะดีหรือพี่ศรุต พี่ก็เพิ่งรูเรื่องจากระรินนี่ละ คุณศรุตรูจักแมชีไดยังไงฮะ หรือวาเคยไปทวงหนี้เหมือนกัน เปลา ๆ รูจักเพราะคุณแคท แลวทําไมเธอมานั่งหลับเฝาไขแบบนี้ละ มาที่นี่ตั้งแตเมื่อไหร ซักพักหนึ่งแลวฮะ พอดีเมื่อคืนนอนดึกไปหนอย ก็เลยรูสึกงวง เดี๋ยว ระรินก็จะไปทํางานตอแลว ตองขอโทษดวย อาศัยพักตานิดหนอย เทานั้นละฮะ ขืนขี่รถออกไปตอนยังงวง ๆ ประเดี๋ยวไดน็อคกลางทาง แน ๆ ขอโทษคุณศรุตดวยนะฮะ คุณมาก็ไดแลว ระรินขอตัวไปทํางาน ตอกอนดีกวา แนใจนะวาจะขี่รถไปไดอยางปลอดภัยนะ (หัวเราะ) ไดงีบซักแปบเดียวก็พอแลวฮะ ระรินไปกอนนะ (เสียงเดินไป) (คิด) ซักวันฉันตองไดรูแนนอน วาเธอเปนใคร มาทําอะไร เพลงคั่น

8

แคท บุญ แคท บุญ

แคท บุญ แคท

(เสียงกริ่งโทรศัพท) บริษัทคัทลียาคะ พี่แคท... นี่บุญญานีนะ (เสียงดีใจ) บุญ... นั่นบุญอยูที่ไหนนะ รูหรือเปลาวาพวกเราเปนหวง แทบแย ทําไมถึงหนีลงจากรถเอาดื้อ ๆ อยางนี้ละ (รองไห) ตอนนั้นบุญนึกวาจะหนีไปใหพน แตผลที่สุด บุญก็ไปไหน ไมรอด บุญไมมีเงิน แตแรกคิดวาจะกลับสุพรรณ แมก็มาผาตาอยูที่ กรุงเทพ บานก็ขายไปแลว บุญไมรูวาจะไปอยูกบั ใคร ถาอยางนั้นบุญบอกมาวาตอนนี้อยูไหน พี่จะไดเอารถไปรับ ตรงหนาสวนหลวงนี่ละจะ พี่แคทรีบมาเร็ว ๆ หนอยนะ บุญหิวจะแย อยูแลว จะ ๆ พี่จะรีบไปเดี๋ยวนี้ละ เพลงคั่น

แคท บัว แคท บัว

แคท บัว

(เสียงรถแลนคลอ) บัว ยัยบุญโทรมาหาเราแลวนะ ตอนนี้เรากําลังไปรับที่หนาสวนหลวง บัวอยูที่ไหนนะ (เสียงในโทรศัพท) (เสียงดีใจ) จริงเหรอ เราดีใจจริง ๆ เลย แลวนี้ แคทจะใหบุญพักที่ไหนละ ถายังไงใหพักอยูก ับเราที่หอพักหญิงรวีก็ได พักไดไงละ ตอนนี้บัวอยูในฐานะของระรินนะ เดี๋ยวความก็แตกกัน หมดนะซี บัวไมอยากใหบุญรูไมใชหรือ เออ.. จริงซีนะ เราก็ลืมไป งั้นก็ใหบุญพักอยูหอ งเราที่บริษัทแคทกอน ก็แลวกัน แตเราก็ไมแนใจวาบุญจะเต็มใจอยูหรือเปลา เดี๋ยวจะอาย พนักงานที่บริษัทอีก เออนา.. เรื่องนั้นไววากันทีหลังเถอะ ยังไงใหนองไดกลับมาเทานั้นเราก็ ดีใจแลวละ เมื่อคืนเรานอนไมหลับเลย คิดเปนหวงบุญอยูตลอดเวลา หวงวาจะเกิด เรื่องรายแรงขึ้นเทานั้นละ กลับมาไดโดยปลอดภัยเทานั้นเราก็สบายใจ

9 แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท บัว แคท

บัว

แคท บัว แคท

ก็ยังไมรูเหมือนกันวาเมื่อคืนบุญไปเตร็ดเตรอยูที่ไหน เรายังไมได สอบถามอะไรบุญมากมายเลย เออ.. แคท.. เมื่อกี้คุณศรุตกับคุณศศิมาเยี่ยมแมชีที่โรงพบาบาล (ตกใจ) หา... แลวเจอบัวหรือเปลา ก็เจอนะซี เราเลยบอกไปวาเรารูจักตอนไปทวงหนี้ที่สุพรรณ (หัวเราะ) เออ.. รอดตัวไปหนอย ใชซิ เราตื่นขึ้นมา พอเห็นหนาเขาเทานั้นแหละ หัวใจมันตกไปอยูที่ ตาตุมเลย แลวคุณศรุตเขาไมมีทาทีวาสงสัยอะไรหรือ ก็ไมรูเหมือนกัน แตรูสึกวา แววตาเขามันเหมือนจะสงสัยอะไรอยูอยาง นั้นละ เราก็ไมกลามองตาเขานาน ๆ อาว... แบบนี้เธอก็สอพิรุธใหเขาเห็นละซี โอย บัวเอย เราวาเรื่องนี้ เธอหาทางรวบรัดใหมันจบ ๆ ไปดีกวา ขืนยืดยาวไปเธอจะโดนเขาจับ ไดเอานะ อืม... เราก็คิดอยูเหมือนกันละ ยิ่งแมออกจากโรงพยาบาล ตองพัก อยูกับแคท แลวตอนนี้บุญก็มาอยูก ับแคท เราก็เปนหวงทั้งสองคน อยากจะมาอยูดูแล ก็ยังทําไมได ติดที่เรายังตองพักอยูที่หอพักของ บริษัทคุณศรุตนี่แหละ สงสัยวาพองานเลิกเราคงตองแอบมาหาแมกับ นองที่บานแคทแลวละ เออ.. ก็ดีเหมือนกัน แมจะไดมีความรูสึกอบอุนขึ้น แตบุญก็จะรูเรื่อง อีกนั่นละ วา... กลุมจริง ๆ มีอยูทางเดียวเทานั้นละบัว เธอรีบกลับมาเปนบัวตามเดิมใหเร็วที่สุด เทาที่จะเร็วไดเทานั้นละ เพลงคั่น

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 22 บัว

ศรุต

(คิด)(เสียงเปดกระดาษเอกสาร) เจอของปาชมแลว อยูแฟมนี้เอง ของพี่ แหวน ของเฮียกุย ของเจลั้ง อยูรวมกันหมดเลย เออ.. แลวของแมอยู ไหนละ นี่ไง.. มาอยูแผนสุดทายนี่เอง แมกูมาหาแสน เพิ่งหักเงินตนไป ไดแคหนึ่งแสน นอกนั้นเปนคาดอกไปทั้งหมด (เสียงเปดกระดาษ) โอย.. นี่โดนแบบเดียวกันไปหมดเลย ดอกทวมตน แบบนี้แลวเมื่อไหร เราพวกเราจะหมดหนี้หมดสินกันซักทีละ นีถ่ าลองมาคิดคํานวณดูแลว เงินตนนะเกือบหมดไปตาม ๆ กันแลว ถายายคุณหญิงรวีนั่นยอมผอน ปรนใหซักหนอย พวกชาวบานก็คงจะเหลือเงินที่จะตองชดใชหนี้อีกไม เทาไร โอย.. แบบนี้เราจะทํายังไงดีละ สงสัยจะตองลองคุยกับคุณศรุตดู อีกคนซะแลว คุณศรุตคงไมมีนิสัยเหมือนกับคุณหญิงรวีหรอกนา ถา คุณศรุตชวยไมได คุณหญิงรวีจะไลเราออก เราก็จะยอม เปนไงเปนกัน (เสียงเดิน) (เสียงเปดประตู) (หวน) ระริน... นั่นเขามาทําอะไรในหองเก็บเอกสารนะ (เพลงดังแลวเบา)

บัว ศรุต บัว ศรุต

(เสียงแข็ง) คุณศรุต ระรินมีเรื่องทําจะตองคุยกับคุณ งั้นออกมาพูดกันขางนอกนี่เลย เก็บเอกสารทั้งหมดเขาที่กอน ระรินจะเอาออกไปใหคุณดู ไมตอง ฉันบอกใหเก็บก็คือเก็บ แลวตามฉันออกมา (เสียงเดินไป) เพลงคั่น

2 บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว

ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต

บัว ศรุต บัว

คุณศรุตไดเคยสํารวจหลักฐานการกูเงินเหลานี้หรือเปลา ยอมรับวาฉันไมสนใจหรอก ทุกวันนี้ฉันมีหนาที่อยูอยางเดียวคือการ ทวงหนี้ในระบบ แลวหนี้นอกระบบละ นั่นเปนเรื่องของแมหญิงรวี แตคุณศรุตเปนเจาของบริษัทรับทวงหนี้สินเหลานี้ คุณก็สมควรที่จะได รับรูไวบาง วาบริษัทของคุณเอาเปรียบลูกหนี้เกินขอบเขตไปแลว เรื่องนี้เธอจะใหฉันชวยเธออยางไรบาง ก็อยางที่ระรินเคยพูดนั่นละ ชาวบานเหลานี้เขาเปนคนหาเชากินค่ํา ที่เขา ตองมากูหนี้ยืมสิน ก็เพราะเขาเดือดรอนเรื่องเงินทองจริง ๆ ทาทาง แมหญิงของคุณยอมลดเงินดอกเบี้ยลงกวานี้ซักหนอย แตละคนเขาก็ เกือบจะหมดหนี้สินกันแลวทั้งนั้น รวมทั้ง.... ใคร... (นิ่งไปครูหนึ่ง) ฉันถามวาใคร ก็เกือบจะทุก ๆ คนนั่นแหละฮะ เราเปนคนไทยดวยกัน เรานาจะ ปราณีปรานอมกันได ฉันก็เคยคิดเหมือนกับเธอเหมือนกัน แลวฉันก็เคยพูดกับแมหญิงรวีแลว แลวคุณหญิงรวีวาอยางไรฮะ ฉันคงไมจําเปนตองตอบคําถามของเธอหรอก เธอก็นาจะรูอยูแลว เอา.. เอกสารอยูบนโตะนี้ รายการที่เธอตองไปวันนี้มีอยูพรอมแลว ออกไปทํางานไดเลย ระรินคงไมตองเอาเอกสารไปดวยหรอก ทําไม เพราะระรินมีธุระที่จะตองไปคุยกับคุณหญิงรวีที่บานฮะ และอาจจะตอง มีเหตุการณอยางเชนที่คุณเคยพูดไวก็ได

3 ศรุต บัว ศรุต

โดนไลออก ฮะ โดนไลออก แลวระรินก็พรอมที่จะลาออกวันนี้เลย (เสียงเดินไป) ระริน เดี๋ยวกอน ... (ถอนใจยาว) เฮอ.. ทําไมแมคนนี้มันดื้อรั้นเขาใส เราแบบนี้นะ หาเรื่องเดินรอนใสตัวเองแท ๆ เตือนแลวอยากไมเชื่อ ตัว ใครตัวมันก็แลวกัน เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

หญิง บัว หญิง บัว หญิง บัว หญิง บัว หญิง บัว หญิง บัว หญิง บัว

เธอชื่ออะไรนะ ระรินฮะ เอะ ชื่อนี้เหมือนจะคุน ๆ นะ เปนพนักงานของตาศรุตใชไม ใชฮะ แลวศรุตใหมาหาฉันเรื่องอะไร คุณศรุตไมไดใหมาหรอกฮะ ระรินมาเอง คนอยางเธอมีธุระอะไรกับฉันดวยหรือ ถาไมมีระรินก็คงไมมาหรอกฮะ อะ ถาอยางนั้นก็เชิญนั่ง นั่งบนเบาะตัวเล็กนั่นก็ไดนะ ไมตองมานั่งบน อารมแชรหรอก ขอบคุณฮะ ขอบคุณ เริ่มเรื่องของเธอมาเลย รีบ ๆ พูด ฉันมีเรื่องอื่นที่สําคัญกวาจะตองทํา ก็เรื่องเกี่ยวกับหนี้สินที่คนทั่วไปเขาบากหนามากูยืมเงินของคุณหญิงนั่น ละฮะ แลวมันเกี่ยวของอะไรกับเธอดวย เธอมีหนาที่ทวงเงินอยางเดียว แลว เธอจะมาพูดเรื่องนี้ทําไมกับฉัน ระรินลองดูในเอกสารมาหลายรายแลว เห็นวาผูกูตกเปนฝายเสียเปรียบ ตอคุณหญิง ผูเปนคนใหกูเปนจํานวนมาก เผอิญวาหนึ่งในผูกูเหลานั้น เปนญาติคนหนึ่งของระริน

4 หญิง บัว หญิง

บัว หญิง

คนที่ไหน อําเภออะไร จังหวัดอะไร อําเภอบางปลามา จังหวัดสุพรรณบุรี ชุมชนไผรวมกอ คุณหญิงคงจะรูจักดีอยูแลว ฉันไมเคยรูจักคนเหลานี้หรอก คนที่เขามาติดตอ สวนใหญเขาก็ติดตอ ผานนายหนาของฉันทั้งนั้นละ พูดมาเลยดีกวาวาจุดประสงคที่เธอมาพบ ฉันวันนี้นะ เธอตองการอะไร ระรินตองการใหคุณหญิง กรุณาลดดอกเบี้ยลงกวาเดิมซักหนอย เพราะที่ ผานมามันเปนการขูดเลือดขูดเนื้อจากชาวบานมากเกินไป (เสียงโกรธ) แมระริน... เพลงดังแรง แลวเบา

กรุง หญิง

บัว กรุง

หญิง กรุง หญิง บัว หญิง

(เสียงเดินเร็วเขามา) อะไรกันคุณหญิง เกิดอะไรขึ้นนะ มาก็ดีแลว บางทีแมเด็กคนนี้เขาอาจจะอยากเห็นหนาตาของคุณบางก็ได นี่ไง นายหนาที่เปนคนออกเงินใหกูของฉัน รูจักไวซิ นี่คุณกรุง พอของ เจานายเธอนั่นละ สวัสดีคะทาน สวัสดีจะหนู (คิด) เอ.... เด็กคนนี้เคาหนาเหมือนใครคนนึงที่เราเคยรูจัก แตคงไมใชหรอก หนาตาอาจจะประพิมพประพายคลายกันไปซักหนอย แตทาทางไมใชแนนอน ผูหญิงคนนั้นไมไดมีทาทางแข็งกระดางเหมือน เด็กคนนี้ ไมใชนะ เราคงคิดมากไปแลว เอา... พินิจพิจารณาใหญเชียวนะ เคยรูจักมากอนหรือไง เปลา แตก็รสู ึกเหมือนกับจะเคยเห็น แตไมรูวาเคยเห็นที่ไหน หมดธุระของเธอแลวใชไมระริน ระรินอยากรอฟงคําตอบจากคุณหญิงฮะ (หวน กระดาง) ฉันไมมีคําตอบจะใหเธอ แลวถึงมีก็ไมจําเปนตองตอบ

5

ระริน

หญิง

แตสิ่งที่ฉันจะพูดตอไปนี้ เธอรับฟงไวดวยแลวกัน ที่ฉันจางเธอเขามา ทํางานในบริษัทของฉันเนี่ย ฉันใหเธอทําหนาที่ติดตามหนี้สิน ใหไดมาก ที่สุดเทาที่จะมากได เธอเปนคนงานของเจาหนี้ แตกลับไปเห็นใจลูกหนี้ แบบนี้ก็เทากับวา ฉันเสียเงินจางเธอไวโดยเปลาประโยชน พรุงนี้เธอไม ตองมาทํางานที่บริษัทนี้อีกตอไป (หัวเราะ) ทราบอยูแลวฮะ แลวก็เตรียมตัวพรอมแลวดวย คงไมตองมีคํา วาขอบคุณสําหรับคนที่แลงน้ําใจอยางคุณหญิงรวีคนนี้หรอกนะฮะ (เสียงเดินไปอยางเร็ว) (เสียงดังตะโกน) แลวรูเอาไวซะดวยนะแมระริน วาฉันจะไปทวงหนี้ที่ ชุมชนของเธอเร็ว ๆ นีล้ ะ ถามันผูใดไมมีจะชําระ มันตองเจอดีแน เพลงคั่น

กรุง หญิง

กรุง หญิง กรุง หญิง

(ถอนใจ) คุณหญิงจะโหดรายเกินไปหรือเปลา เรือ่ งนี้เด็กมันก็อาจจะพูด เพราะความปรารถนาดีกไ็ ด ปรารถนาดีอะไรกัน มันแสดงออกชัด ๆ วา มันเขาขางลูกหนี้ แบบนี้จะ ทํางานอยูดวยกันไดยังไง เฉดหัวออกไปใหพน ๆ เลย ขืนอยูตอไปก็จะ ทําใหการทํางานของฉันเสียระบบหมด บางทีเด็กอาจไปฟงพวกลูกหนี้ทางโนนพูดจาวากลาวอะไรคุณมาก็ได พวกทางโนนนะมันพวกไหน พวกคุณใชไมละ เอะ... วกมาทางฉันไดยังไงเนี่ย นี่ฉันชื่อกรุง ไมไดเปนเจาเบิ้มเมื่อ สมัยกอนแลวนะ (หัวเราะเยาะ) มันก็ยังมีเชื้อติดอยูละนะ ยิ่งมาพูดแบบนี้ คอยดูเถอะ แมจะตองรีบไปรีดนาทาเรน ใหมันหาเงินมาชําระหนี้กันหูตาเหลือกกัน บางละ ดีแลวไมรูจักวาดี หนอย ... มันนึกวามันแนแคไหนวะ นังเด็ก ระรินคนนี้ ยังรูจักคุณหญิงรวีนอยไปเสียแลว (หัวเราะ) (เสียงเดินไป)

กรุง

(ถอนใจ) (คิด) นาสมเพชยายหนูคนนี้จริง ๆ สงสัยจะจริงอยางที่เขาพูด เสียแลว รูจกั กันนอยเกินไปหนอย เฮอ... แมหนูกับฉันก็ไมตางกันซัก เทาไรหรอก กวาจะรูจักกันมากมาถึงขนาดนี้ มันก็สายเกินแกไปซะแลว นี่ละ.. ทีโ่ บราณเขาวา มีเมียผิดคิดจนตัวตาย (เสียงตกใจ) อาว.. เอะ.. ยายหนูระรินนั่นลืมกระเปาไวนี่ สงสัยเดินไปถึงถนนใหญแลวมั้ง เอ...มีนามบัตรติดตอไดในนี้ไมเนี่ย ลองคนดูในกระเปาหนอยเถอะ อาว ตายหละ กระเปาตังคก็อยูในนี้ แลวจะเอาเงินที่ไหนจายคารถกันหละ เอะ.. นี.่ .นี่.. รูปนี้ ... เหมือนรูปที่เรามีอยูเลย ผูหญิงคนที่นั่งกลางมัน แมพิมนี่นา แมพิมจริง ๆ ดวย งั้นเด็กสองคนที่นั่งขนาบขางแมพิมนี่ก็คือ ลูก... ลูกของเรานะซี เพลงดังแลวเบา

กรุง

(คิดเสียงเครือ) บัว... บัว กับ บุญ แน ๆ เลย เอ... มันจะเปนคนเดียวกับ หนูระรินคนนี้หรือ เคาหนามันก็คลาย ๆ อยูนะ เดี๋ยว ๆ ตองลองเอารูป ในหองเรามาเทียบดูดีกวา มันตองรูปเดียวกันแน ๆ เลย ตายละ.. คุณ พระคุณเจาชวยดวยเถอะ นี่ทานดลบันดาลใหเราไดมาพบกับลูกโดยไม คาดฝนมากกอนหรือนี่ เรื่องนี้พูดใหใครฟงก็ไมได คงตองปกปดเอาไว กอน เดี๋ยวยายแมมดหญิงรวีรูเขาละกอ บานถลมแน ๆ เออ... อยากรูจริง วาพิม ยังมีชีวิตอยูหรือเปลาหนอ เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

แคท บัว แคท

(เสียงโทรศัพท) บริษัทคัทลียาคะ แคท.. บัวเองจะ เออ.. เราไปรับแมชีออกมาจากโรงพยาบาลแลวนะ ตอนนี้แมชีพักอยูที่ หองของเธอนี่ละ แลวแมชีก็เจอกับบุญแลวดวย เธอจะปลีกเวลามาหา แมชีหนอยไดไมละ งานยุงอยูหรือเปลา

7 บัว แคท บัว แคท บัว

แคท บัว

เรื่องมันจบไปแลวแคท หา... หมายความวาอยางไรนะบัว ก็อยางที่เราเคยคุยใหแคทฟงนั่นละ ยายคุณหญิงรวีเขาไลเราออกจากงาน แลว แลวคุณศรุตวาอยางไรบาง เรายังไมเจอเขาเลย กําลังจะกลับเขาสํานักงานนี่ละ ถายังไงแคทคุยกับ แมไปกอนนะ เดี๋ยวเราตองไปลาออกกับคุณศรุตเขากอน ไมรูเขาจะวา อยางไรบาง แลวเดี๋ยวเราจะรีบกลับไปหาแคทที่บริษัท เออ เออ แลวตัวเองก็ลอกคราบซะใหดีกอน อยาทะเลอทะลามาใหแม เห็นในลักษณะเดิมอีกละ วันกอนแมแกก็ตกใจไปทีหนึ่งแลว จะ ๆ แลวเราจะรีบไป เพลงคั่น

ศรุต บัว

ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต

เปนไง แมหญิงตกลงทําตามที่เธอขอรองไมละ คุณก็รูนิสัยแมหญิงของคุณดีอยูแลวนี้ ระรินจะมาเก็บของกับบาน เออ.. ระรินลืมกระเปาของฉันไวที่บานคุณ ชวยใหใครเอามาใหที่นี่ หนอยไดไม ระรินคงจะไมไปที่นั่นอีกแลว เดี๋ยว ๆ นั่งลงกอนซิ คุณมีธุระอะไรก็พูดมาเลย ระรินมีธุระจะตองไปรีบทําเหมือนกัน ฉันกําลังจะบอกเธอวา ฉันไมอนุญาตใหเธอลาออก เอะ แบบนี้จะไมทําใหคุณกับแมหญิงของคุณบาดหมางใจกันหรือ คําสั่งของแมหญิงของคุณ เปนคําสั่งที่ไมมีใครมาลบลางไดไมใชหรือ ตั้งแตเธอมาทํางานที่นี่ เธอเคยเห็นแมหญิงมาที่นี่บางหรือเปลาละ เรื่องนี้ ยกใหเปนหนาที่ของฉันดีกวา ฉันบอกไมใหเธอออก เธอก็ไม ตองออก เธอทําสัญญาการทํางานกับฉัน ไมใชกบั แมหญิง และฉันก็ได ชื่อวาเปนเจาของบริษัทแหงนี้

8 บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต

ระรินจะทําใหคุณตองผิดพองหมองใจกับแมหญิงขนาดหนักเลยนะ นั่นเปนเรื่องของฉันกับแมหญิง ไมเกี่ยวกับเธอ เธอมีหนาที่ทํางาน ตามปกติ เธอก็ทําของเธอไป แตระรินจะลาออก ระรินไมสบายใจ ฉันอนุญาตใหลาพักได 7 วัน พนจาก 7 วันไปแลว เธอตองกลับมา ทํางานที่นี่ แลวถาระรินไมมาละ ฉันก็จะไปตามเธอถึงบานดวยตัวเอง จําไว (เสียงเดินไป) เพลงคั่น

บัว พิม บุญ แคท บุญ แคท บัว บุญ บัว แคท พิม

(เครือ) แมชีหายดีแลว ตาสวางเหมือนเดิมหรือเปลาจะ แมชมี องหนา บัวชัดเจนไม ชัดซิลูก เห็นหนาบัวใสแจวเลย นี่พี่บัวเพิ่งกลับจากนอกหรือ เออ... พี่เขาไปนอกเขตเทศบาลมานะ (หัวเราะพรอมกัน) อะไร บุญฟงแลวไมเขาใจเลย งั้นก็จงไมเขาใจตอไปเถอะ เดี๋ยววันหลังคอยเลาใหฟง แลวบุญหายไปไหนมาละ บุญก็ไปตามบานเพื่อนบานฝูงบางละ บุญมาอยูทนี่ ี่บุญก็มีเพื่อน เหมือนกันนะ แลวไปเอาผมยาวออกแลวหรือ เออ เราก็พานองเธอลงไปลอกคราบมาเหมือนกันแหละ ตอนนี้บุญก็คง กลับมาเปนบุญคนเกา เหมืนอยางตัวเธอนั่นละ สองคนนี่พูดอะไรกัน แมฟงแลวงงไปหมดเลย

9 บัว พิม

แคท พิม แคท พิม บัว แคท บัว แคท บัว บุญ บัว พิม

เดี๋ยวบัวจะเลาใหแมฟงทีหลังจะ แมพักผอนอยูที่นี่นาน ๆ นะ หมอนัด ใหไปผาตาอีกขางเมื่อไหรละ เดือนหนาจะ แต.. เออ... แมกําลังคิดวา ระยะเวลาอีก 1 เดือนนี่ แม อยากจะกลับไปจําศีลภาวนาที่วัดมากกวา อยูทางนี้ก็ไมไดทําอะไร คิดถึงวัดเต็มทนแลว อยูตรงนี้แมก็พักผอนไดนะจะ บัวกับบุญเขาจะไดสบายใจที่ไดอยูใกล แมยังไงละ แตแมอยากกลับวัดมากกวาจะ เสียดายเวลาที่จะไดปฏิบัติธรรม มันทํา ใหจิตใจของแมสงบมากทีเดียว แมชีคิดจะกลับจริง ๆ หรือจะ จะ แมวามะรืนนี้ละ จะเปนการรบกวนแคทหรือเปลาละลูก ใหบัวไปสงแมก็ได หา.. บัวนะหรือจะไปสง ขี่มอเตอรไซดไปสงแมถึงสุพรรณนะหรือ พูดผิดพูดใหมไดนะ เดี๋ยวก็พาแมไปไมถึงสุพรรณหรอก แลวแคทคิดวาบัวขับรถเปนหรือเปลาละ ฮั่นนั่นแน... มีคนสอนขับรถใหแลวซี (หัวเราะ) ยามที่บริษัทนั่นแหละ เขาเอารถบริษัทมาใหบัวหัด เวลาที่ เจานายกลับไปแลว อาว.. เอะ.. พี่บัวไปทํางานที่ไหนมา เหอะนา วันหลังแลวจะเลาใหฟง เราไมมีอะไรปดบังหรอก เออ.. แคท เรานี่สะเพราจริง ๆ เลย ดันลืมกระเปาตังคทิ้งไวที่บานคุณหญิงรวี (เสียงดังอยางตกใจ) ฮะ... บานใครนะ บัว..... เพลงตื่นเตน

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 22 บัว

ศรุต

(คิด)(เสียงเปดกระดาษเอกสาร) เจอของปาชมแลว อยูแฟมนี้เอง ของพี่ แหวน ของเฮียกุย ของเจลั้ง อยูรวมกันหมดเลย เออ.. แลวของแมอยู ไหนละ นี่ไง.. มาอยูแผนสุดทายนี่เอง แมกูมาหาแสน เพิ่งหักเงินตนไป ไดแคหนึ่งแสน นอกนั้นเปนคาดอกไปทั้งหมด (เสียงเปดกระดาษ) โอย.. นี่โดนแบบเดียวกันไปหมดเลย ดอกทวมตน แบบนี้แลวเมื่อไหร เราพวกเราจะหมดหนี้หมดสินกันซักทีละ นีถ่ าลองมาคิดคํานวณดูแลว เงินตนนะเกือบหมดไปตาม ๆ กันแลว ถายายคุณหญิงรวีนั่นยอมผอน ปรนใหซักหนอย พวกชาวบานก็คงจะเหลือเงินที่จะตองชดใชหนี้อีกไม เทาไร โอย.. แบบนี้เราจะทํายังไงดีละ สงสัยจะตองลองคุยกับคุณศรุตดู อีกคนซะแลว คุณศรุตคงไมมีนิสัยเหมือนกับคุณหญิงรวีหรอกนา ถา คุณศรุตชวยไมได คุณหญิงรวีจะไลเราออก เราก็จะยอม เปนไงเปนกัน (เสียงเดิน) (เสียงเปดประตู) (หวน) ระริน... นั่นเขามาทําอะไรในหองเก็บเอกสารนะ (เพลงดังแลวเบา)

บัว ศรุต บัว ศรุต

(เสียงแข็ง) คุณศรุต ระรินมีเรื่องทําจะตองคุยกับคุณ งั้นออกมาพูดกันขางนอกนี่เลย เก็บเอกสารทั้งหมดเขาที่กอน ระรินจะเอาออกไปใหคุณดู ไมตอง ฉันบอกใหเก็บก็คือเก็บ แลวตามฉันออกมา (เสียงเดินไป) เพลงคั่น

2 บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว

ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต

บัว ศรุต บัว

คุณศรุตไดเคยสํารวจหลักฐานการกูเงินเหลานี้หรือเปลา ยอมรับวาฉันไมสนใจหรอก ทุกวันนี้ฉันมีหนาที่อยูอยางเดียวคือการ ทวงหนี้ในระบบ แลวหนี้นอกระบบละ นั่นเปนเรื่องของแมหญิงรวี แตคุณศรุตเปนเจาของบริษัทรับทวงหนี้สินเหลานี้ คุณก็สมควรที่จะได รับรูไวบาง วาบริษัทของคุณเอาเปรียบลูกหนี้เกินขอบเขตไปแลว เรื่องนี้เธอจะใหฉันชวยเธออยางไรบาง ก็อยางที่ระรินเคยพูดนั่นละ ชาวบานเหลานี้เขาเปนคนหาเชากินค่ํา ที่เขา ตองมากูหนี้ยืมสิน ก็เพราะเขาเดือดรอนเรื่องเงินทองจริง ๆ ทาทาง แมหญิงของคุณยอมลดเงินดอกเบี้ยลงกวานี้ซักหนอย แตละคนเขาก็ เกือบจะหมดหนี้สินกันแลวทั้งนั้น รวมทั้ง.... ใคร... (นิ่งไปครูหนึ่ง) ฉันถามวาใคร ก็เกือบจะทุก ๆ คนนั่นแหละฮะ เราเปนคนไทยดวยกัน เรานาจะ ปราณีปรานอมกันได ฉันก็เคยคิดเหมือนกับเธอเหมือนกัน แลวฉันก็เคยพูดกับแมหญิงรวีแลว แลวคุณหญิงรวีวาอยางไรฮะ ฉันคงไมจําเปนตองตอบคําถามของเธอหรอก เธอก็นาจะรูอยูแลว เอา.. เอกสารอยูบนโตะนี้ รายการที่เธอตองไปวันนี้มีอยูพรอมแลว ออกไปทํางานไดเลย ระรินคงไมตองเอาเอกสารไปดวยหรอก ทําไม เพราะระรินมีธุระที่จะตองไปคุยกับคุณหญิงรวีที่บานฮะ และอาจจะตอง มีเหตุการณอยางเชนที่คุณเคยพูดไวก็ได

3 ศรุต บัว ศรุต

โดนไลออก ฮะ โดนไลออก แลวระรินก็พรอมที่จะลาออกวันนี้เลย (เสียงเดินไป) ระริน เดี๋ยวกอน ... (ถอนใจยาว) เฮอ.. ทําไมแมคนนี้มันดื้อรั้นเขาใส เราแบบนี้นะ หาเรื่องเดินรอนใสตัวเองแท ๆ เตือนแลวอยากไมเชื่อ ตัว ใครตัวมันก็แลวกัน เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

หญิง บัว หญิง บัว หญิง บัว หญิง บัว หญิง บัว หญิง บัว หญิง บัว

เธอชื่ออะไรนะ ระรินฮะ เอะ ชื่อนี้เหมือนจะคุน ๆ นะ เปนพนักงานของตาศรุตใชไม ใชฮะ แลวศรุตใหมาหาฉันเรื่องอะไร คุณศรุตไมไดใหมาหรอกฮะ ระรินมาเอง คนอยางเธอมีธุระอะไรกับฉันดวยหรือ ถาไมมีระรินก็คงไมมาหรอกฮะ อะ ถาอยางนั้นก็เชิญนั่ง นั่งบนเบาะตัวเล็กนั่นก็ไดนะ ไมตองมานั่งบน อารมแชรหรอก ขอบคุณฮะ ขอบคุณ เริ่มเรื่องของเธอมาเลย รีบ ๆ พูด ฉันมีเรื่องอื่นที่สําคัญกวาจะตองทํา ก็เรื่องเกี่ยวกับหนี้สินที่คนทั่วไปเขาบากหนามากูยืมเงินของคุณหญิงนั่น ละฮะ แลวมันเกี่ยวของอะไรกับเธอดวย เธอมีหนาที่ทวงเงินอยางเดียว แลว เธอจะมาพูดเรื่องนี้ทําไมกับฉัน ระรินลองดูในเอกสารมาหลายรายแลว เห็นวาผูกูตกเปนฝายเสียเปรียบ ตอคุณหญิง ผูเปนคนใหกูเปนจํานวนมาก เผอิญวาหนึ่งในผูกูเหลานั้น เปนญาติคนหนึ่งของระริน

4 หญิง บัว หญิง

บัว หญิง

คนที่ไหน อําเภออะไร จังหวัดอะไร อําเภอบางปลามา จังหวัดสุพรรณบุรี ชุมชนไผรวมกอ คุณหญิงคงจะรูจักดีอยูแลว ฉันไมเคยรูจักคนเหลานี้หรอก คนที่เขามาติดตอ สวนใหญเขาก็ติดตอ ผานนายหนาของฉันทั้งนั้นละ พูดมาเลยดีกวาวาจุดประสงคที่เธอมาพบ ฉันวันนี้นะ เธอตองการอะไร ระรินตองการใหคุณหญิง กรุณาลดดอกเบี้ยลงกวาเดิมซักหนอย เพราะที่ ผานมามันเปนการขูดเลือดขูดเนื้อจากชาวบานมากเกินไป (เสียงโกรธ) แมระริน... เพลงดังแรง แลวเบา

กรุง หญิง

บัว กรุง

หญิง กรุง หญิง บัว หญิง

(เสียงเดินเร็วเขามา) อะไรกันคุณหญิง เกิดอะไรขึ้นนะ มาก็ดีแลว บางทีแมเด็กคนนี้เขาอาจจะอยากเห็นหนาตาของคุณบางก็ได นี่ไง นายหนาที่เปนคนออกเงินใหกูของฉัน รูจักไวซิ นี่คุณกรุง พอของ เจานายเธอนั่นละ สวัสดีคะทาน สวัสดีจะหนู (คิด) เอ.... เด็กคนนี้เคาหนาเหมือนใครคนนึงที่เราเคยรูจัก แตคงไมใชหรอก หนาตาอาจจะประพิมพประพายคลายกันไปซักหนอย แตทาทางไมใชแนนอน ผูหญิงคนนั้นไมไดมีทาทางแข็งกระดางเหมือน เด็กคนนี้ ไมใชนะ เราคงคิดมากไปแลว เอา... พินิจพิจารณาใหญเชียวนะ เคยรูจักมากอนหรือไง เปลา แตก็รสู ึกเหมือนกับจะเคยเห็น แตไมรูวาเคยเห็นที่ไหน หมดธุระของเธอแลวใชไมระริน ระรินอยากรอฟงคําตอบจากคุณหญิงฮะ (หวน กระดาง) ฉันไมมีคําตอบจะใหเธอ แลวถึงมีก็ไมจําเปนตองตอบ

5

ระริน

หญิง

แตสิ่งที่ฉันจะพูดตอไปนี้ เธอรับฟงไวดวยแลวกัน ที่ฉันจางเธอเขามา ทํางานในบริษัทของฉันเนี่ย ฉันใหเธอทําหนาที่ติดตามหนี้สิน ใหไดมาก ที่สุดเทาที่จะมากได เธอเปนคนงานของเจาหนี้ แตกลับไปเห็นใจลูกหนี้ แบบนี้ก็เทากับวา ฉันเสียเงินจางเธอไวโดยเปลาประโยชน พรุงนี้เธอไม ตองมาทํางานที่บริษัทนี้อีกตอไป (หัวเราะ) ทราบอยูแลวฮะ แลวก็เตรียมตัวพรอมแลวดวย คงไมตองมีคํา วาขอบคุณสําหรับคนที่แลงน้ําใจอยางคุณหญิงรวีคนนี้หรอกนะฮะ (เสียงเดินไปอยางเร็ว) (เสียงดังตะโกน) แลวรูเอาไวซะดวยนะแมระริน วาฉันจะไปทวงหนี้ที่ ชุมชนของเธอเร็ว ๆ นีล้ ะ ถามันผูใดไมมีจะชําระ มันตองเจอดีแน เพลงคั่น

กรุง หญิง

กรุง หญิง กรุง หญิง

(ถอนใจ) คุณหญิงจะโหดรายเกินไปหรือเปลา เรือ่ งนี้เด็กมันก็อาจจะพูด เพราะความปรารถนาดีกไ็ ด ปรารถนาดีอะไรกัน มันแสดงออกชัด ๆ วา มันเขาขางลูกหนี้ แบบนี้จะ ทํางานอยูดวยกันไดยังไง เฉดหัวออกไปใหพน ๆ เลย ขืนอยูตอไปก็จะ ทําใหการทํางานของฉันเสียระบบหมด บางทีเด็กอาจไปฟงพวกลูกหนี้ทางโนนพูดจาวากลาวอะไรคุณมาก็ได พวกทางโนนนะมันพวกไหน พวกคุณใชไมละ เอะ... วกมาทางฉันไดยังไงเนี่ย นี่ฉันชื่อกรุง ไมไดเปนเจาเบิ้มเมื่อ สมัยกอนแลวนะ (หัวเราะเยาะ) มันก็ยังมีเชื้อติดอยูละนะ ยิ่งมาพูดแบบนี้ คอยดูเถอะ แมจะตองรีบไปรีดนาทาเรน ใหมันหาเงินมาชําระหนี้กันหูตาเหลือกกัน บางละ ดีแลวไมรูจักวาดี หนอย ... มันนึกวามันแนแคไหนวะ นังเด็ก ระรินคนนี้ ยังรูจักคุณหญิงรวีนอยไปเสียแลว (หัวเราะ) (เสียงเดินไป)

กรุง

(ถอนใจ) (คิด) นาสมเพชยายหนูคนนี้จริง ๆ สงสัยจะจริงอยางที่เขาพูด เสียแลว รูจกั กันนอยเกินไปหนอย เฮอ... แมหนูกับฉันก็ไมตางกันซัก เทาไรหรอก กวาจะรูจักกันมากมาถึงขนาดนี้ มันก็สายเกินแกไปซะแลว นี่ละ.. ทีโ่ บราณเขาวา มีเมียผิดคิดจนตัวตาย (เสียงตกใจ) อาว.. เอะ.. ยายหนูระรินนั่นลืมกระเปาไวนี่ สงสัยเดินไปถึงถนนใหญแลวมั้ง เอ...มีนามบัตรติดตอไดในนี้ไมเนี่ย ลองคนดูในกระเปาหนอยเถอะ อาว ตายหละ กระเปาตังคก็อยูในนี้ แลวจะเอาเงินที่ไหนจายคารถกันหละ เอะ.. นี.่ .นี่.. รูปนี้ ... เหมือนรูปที่เรามีอยูเลย ผูหญิงคนที่นั่งกลางมัน แมพิมนี่นา แมพิมจริง ๆ ดวย งั้นเด็กสองคนที่นั่งขนาบขางแมพิมนี่ก็คือ ลูก... ลูกของเรานะซี เพลงดังแลวเบา

กรุง

(คิดเสียงเครือ) บัว... บัว กับ บุญ แน ๆ เลย เอ... มันจะเปนคนเดียวกับ หนูระรินคนนี้หรือ เคาหนามันก็คลาย ๆ อยูนะ เดี๋ยว ๆ ตองลองเอารูป ในหองเรามาเทียบดูดีกวา มันตองรูปเดียวกันแน ๆ เลย ตายละ.. คุณ พระคุณเจาชวยดวยเถอะ นี่ทานดลบันดาลใหเราไดมาพบกับลูกโดยไม คาดฝนมากกอนหรือนี่ เรื่องนี้พูดใหใครฟงก็ไมได คงตองปกปดเอาไว กอน เดี๋ยวยายแมมดหญิงรวีรูเขาละกอ บานถลมแน ๆ เออ... อยากรูจริง วาพิม ยังมีชีวิตอยูหรือเปลาหนอ เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

แคท บัว แคท

(เสียงโทรศัพท) บริษัทคัทลียาคะ แคท.. บัวเองจะ เออ.. เราไปรับแมชีออกมาจากโรงพยาบาลแลวนะ ตอนนี้แมชีพักอยูที่ หองของเธอนี่ละ แลวแมชีก็เจอกับบุญแลวดวย เธอจะปลีกเวลามาหา แมชีหนอยไดไมละ งานยุงอยูหรือเปลา

7 บัว แคท บัว แคท บัว

แคท บัว

เรื่องมันจบไปแลวแคท หา... หมายความวาอยางไรนะบัว ก็อยางที่เราเคยคุยใหแคทฟงนั่นละ ยายคุณหญิงรวีเขาไลเราออกจากงาน แลว แลวคุณศรุตวาอยางไรบาง เรายังไมเจอเขาเลย กําลังจะกลับเขาสํานักงานนี่ละ ถายังไงแคทคุยกับ แมไปกอนนะ เดี๋ยวเราตองไปลาออกกับคุณศรุตเขากอน ไมรูเขาจะวา อยางไรบาง แลวเดี๋ยวเราจะรีบกลับไปหาแคทที่บริษัท เออ เออ แลวตัวเองก็ลอกคราบซะใหดีกอน อยาทะเลอทะลามาใหแม เห็นในลักษณะเดิมอีกละ วันกอนแมแกก็ตกใจไปทีหนึ่งแลว จะ ๆ แลวเราจะรีบไป เพลงคั่น

ศรุต บัว

ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต

เปนไง แมหญิงตกลงทําตามที่เธอขอรองไมละ คุณก็รูนิสัยแมหญิงของคุณดีอยูแลวนี้ ระรินจะมาเก็บของกับบาน เออ.. ระรินลืมกระเปาของฉันไวที่บานคุณ ชวยใหใครเอามาใหที่นี่ หนอยไดไม ระรินคงจะไมไปที่นั่นอีกแลว เดี๋ยว ๆ นั่งลงกอนซิ คุณมีธุระอะไรก็พูดมาเลย ระรินมีธุระจะตองไปรีบทําเหมือนกัน ฉันกําลังจะบอกเธอวา ฉันไมอนุญาตใหเธอลาออก เอะ แบบนี้จะไมทําใหคุณกับแมหญิงของคุณบาดหมางใจกันหรือ คําสั่งของแมหญิงของคุณ เปนคําสั่งที่ไมมีใครมาลบลางไดไมใชหรือ ตั้งแตเธอมาทํางานที่นี่ เธอเคยเห็นแมหญิงมาที่นี่บางหรือเปลาละ เรื่องนี้ ยกใหเปนหนาที่ของฉันดีกวา ฉันบอกไมใหเธอออก เธอก็ไม ตองออก เธอทําสัญญาการทํางานกับฉัน ไมใชกบั แมหญิง และฉันก็ได ชื่อวาเปนเจาของบริษัทแหงนี้

8 บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต

ระรินจะทําใหคุณตองผิดพองหมองใจกับแมหญิงขนาดหนักเลยนะ นั่นเปนเรื่องของฉันกับแมหญิง ไมเกี่ยวกับเธอ เธอมีหนาที่ทํางาน ตามปกติ เธอก็ทําของเธอไป แตระรินจะลาออก ระรินไมสบายใจ ฉันอนุญาตใหลาพักได 7 วัน พนจาก 7 วันไปแลว เธอตองกลับมา ทํางานที่นี่ แลวถาระรินไมมาละ ฉันก็จะไปตามเธอถึงบานดวยตัวเอง จําไว (เสียงเดินไป) เพลงคั่น

บัว พิม บุญ แคท บุญ แคท บัว บุญ บัว แคท พิม

(เครือ) แมชีหายดีแลว ตาสวางเหมือนเดิมหรือเปลาจะ แมชมี องหนา บัวชัดเจนไม ชัดซิลูก เห็นหนาบัวใสแจวเลย นี่พี่บัวเพิ่งกลับจากนอกหรือ เออ... พี่เขาไปนอกเขตเทศบาลมานะ (หัวเราะพรอมกัน) อะไร บุญฟงแลวไมเขาใจเลย งั้นก็จงไมเขาใจตอไปเถอะ เดี๋ยววันหลังคอยเลาใหฟง แลวบุญหายไปไหนมาละ บุญก็ไปตามบานเพื่อนบานฝูงบางละ บุญมาอยูทนี่ ี่บุญก็มีเพื่อน เหมือนกันนะ แลวไปเอาผมยาวออกแลวหรือ เออ เราก็พานองเธอลงไปลอกคราบมาเหมือนกันแหละ ตอนนี้บุญก็คง กลับมาเปนบุญคนเกา เหมืนอยางตัวเธอนั่นละ สองคนนี่พูดอะไรกัน แมฟงแลวงงไปหมดเลย

9 บัว พิม

แคท พิม แคท พิม บัว แคท บัว แคท บัว บุญ บัว พิม

เดี๋ยวบัวจะเลาใหแมฟงทีหลังจะ แมพักผอนอยูที่นี่นาน ๆ นะ หมอนัด ใหไปผาตาอีกขางเมื่อไหรละ เดือนหนาจะ แต.. เออ... แมกําลังคิดวา ระยะเวลาอีก 1 เดือนนี่ แม อยากจะกลับไปจําศีลภาวนาที่วัดมากกวา อยูทางนี้ก็ไมไดทําอะไร คิดถึงวัดเต็มทนแลว อยูตรงนี้แมก็พักผอนไดนะจะ บัวกับบุญเขาจะไดสบายใจที่ไดอยูใกล แมยังไงละ แตแมอยากกลับวัดมากกวาจะ เสียดายเวลาที่จะไดปฏิบัติธรรม มันทํา ใหจิตใจของแมสงบมากทีเดียว แมชีคิดจะกลับจริง ๆ หรือจะ จะ แมวามะรืนนี้ละ จะเปนการรบกวนแคทหรือเปลาละลูก ใหบัวไปสงแมก็ได หา.. บัวนะหรือจะไปสง ขี่มอเตอรไซดไปสงแมถึงสุพรรณนะหรือ พูดผิดพูดใหมไดนะ เดี๋ยวก็พาแมไปไมถึงสุพรรณหรอก แลวแคทคิดวาบัวขับรถเปนหรือเปลาละ ฮั่นนั่นแน... มีคนสอนขับรถใหแลวซี (หัวเราะ) ยามที่บริษัทนั่นแหละ เขาเอารถบริษัทมาใหบัวหัด เวลาที่ เจานายกลับไปแลว อาว.. เอะ.. พี่บัวไปทํางานที่ไหนมา เหอะนา วันหลังแลวจะเลาใหฟง เราไมมีอะไรปดบังหรอก เออ.. แคท เรานี่สะเพราจริง ๆ เลย ดันลืมกระเปาตังคทิ้งไวที่บานคุณหญิงรวี (เสียงดังอยางตกใจ) ฮะ... บานใครนะ บัว..... เพลงตื่นเตน

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 23

บัว พิม บุญ แคท บุญ แคท พิม บัว บุญ บัว

พิม บุญ พิม บุญ พิม

(ยอนความเดิมนิดหนอย) บานคุณหญิงรวี แมรูจักเขาดวยหรือจะ (อึกอัก) ก็เขาเปนเจาหนี้ของแมยังไงละ (เสียงไมพอใจ) ไหน นีแ่ มเปนหนี้ยัยคุณหญิงรวีคนนั้นหรือ ตายแลว แมไปเปนหนี้เขาไดยังไงเนี่ย แบบนี้บุญก็อายเขาแยละซี อะไรนะบุญ พูดอะไรอยางนั้นนะ ทําไมจะตองไปอายเขาดวยละ ก็คุณสรา ... (รีบตัดบท) พอเถอะ ไมตองไปพูดถึงคนอื่นหรอก แลวก็เลิกคิดเรื่องนี้ ซะดวย บัวไปหาเขาเรื่องอะไร เกี่ยวกับเรื่องหนี้สินของแมหรือเปลา ไมใชของแมคนเดียวหรอกจะ เพราะยายหญิงรวีคนนี้เปนเจาหนี้คนที่ ชุมชนของเราอยูตั้งหลายคน พี่บัวรูไดไง พี่รูก็แลวกัน ที่บัวไปที่บานเขา ก็เพราะจะไปพูดเรื่องหนี้สินนี่ละ อยากจะใหเขาลดเรื่องดอกเบี้ยใหหนอย เพราะแตละคนสงไปก็เปนดอก ไปเสียหมด เขาคิดดอกมหาโหดจริง ๆ คนอยางคุณหญิงรวีนะหรือ เขาไมเห็นใจใครหรอก ไมอยางนั้นเขาคง ไม ..... ไมอะไรหรือแม เปลา ๆ ไมมีเรื่องอะไรหรอก เอะ แมนี่ยังไง พูดแลวก็บอกวาเปลา ฟงแลวเหมือนกับแมมีอะไรอยูใน ใจอยางนั้นแหละ ปดพวกเราหรือเปลา ชางเถอะ อยาสนใจกับเรื่องนี้เลย บัวก็อยาไปสนใจกับเขามากมาย เรามี ปญญาสงเราก็สงไป

2 แคท บุญ แคท บัว พิม

แคท บัว

บุญ บัว พิม แคท พิม

บุญ แคท บุญ

สวนเรื่องกระเปาเงินของบัวนะ เดี๋ยวเราจะจัดการให โทรไปแปบเดียว เขาก็เอามาใหแลว พี่แคทจะโทรหาใคร ไมใชคุณสราหรอกนะ แม.. แมปวดตาบางหรือเปลาจะ บัววาแมอยาเพิ่งกลับสุพรรณไมดีหรือ รออีกซักอาทิตยนึงแลวคอยกลับ บัวอยากใหแมอยูที่นี่นาน ๆ นะ แมคงอยูไมไดหรอก แมอยากกลับจริง ๆ อยูที่วัด พอไดเวลาก็ไดสวด มนต อยูวาง ๆ แมก็ยังออกกําลังกายดวยการกวาดใบไมที่วัด อยูกับความ เงียบสงบ มันก็ทําใหใจเราสบายขึ้น แมอยูใหสบายก็แลวกันนะจะ เรื่องหนี้สินนะแมไมตองหวง ไมชาไม นานก็จะหมดแลว เราอยากใหชุมชนบานเรา หมดหนี้หมดสินเร็ว ๆ ทีส่ ุด เทาที่ฟงเขาพูด มานะ หลายคนไปหลงคารมของนายหนาที่ไปหวานลอมชักจูงใหมากู หนี้ของคุณหญิงรวีกันทั้งนั้น แลวไอนายหนาคนที่วานะมันใครละ ก็ผัวของคุณหญิงรวีนั่นยังไงละ แมขอตัวไปอาบน้ํากอนนะลูก มันรอนยังไงก็ไมรู เหงื่อเต็มตัวเลย เอะ แคทก็เปดแอรอยูนะแม เอ.. แตแมก็มีเหงื่อเต็มหนาจริง ๆ ดวย (หัวเราะ) แมเปนคนขี้รอนอยางนี้ละ หรือจะพูดอีกที เขาเรียกวาเปน คนแข็งแรง เลยมักจะมีเหงื่ออยูตลอดเวลา คุยกันเถอะนะ แมไปอาบน้ํา กอนละ (เสียงเดินไป) เอ... แมแกมีลับลมคมในอะไรหรือเปลา ดูสีหนาแม ไมคอยสบายใจเลย นี่.. ยายบุญ ไมตองไปสนใจเรื่องแมหรอก เอาเรื่องเรานี่ละ ระเห็จไป ไหนมาบาง บุญก็ไปบานเพื่อนบุญนั่นละ เออ.. มีขาวดีจะบอกดวย ไอฮั้วมันตายแลว นะพี่บัว

3 บัว

(ตกใจ) ฮา... ฮั้วตายแลวหรือ เปนอะไรตาย เพลงดังแรง แลวหยุด

บัว บุญ

บัว บุญ แคท

บุญ

แคท บัว

แคท บัว

ฮั้วมันเปนอะไรตายหรือ แลวบุญรูไดยังไง บุญไปสุพรรณมาหรือ อือ... ตอนแรก คิดวาจะไปพักที่บานลุงรวมซักคืน แตก็หมั่นไสไอเจา ปน ก็เลยไมไป พอลงจากรถเห็นคนเขามุงดูกันอยู ก็เลยเขาไปดูมั่ง ปรากฏวาไอฮั้วมันถูกยิงตาย สมน้ําหนา มันอยากซาสนักนี่ เดนมนุษย แท ๆ ฉันละแคนมันจริง ๆ นึกจะกระทืบหนามันซะแลว แตฉันก็ไดแก แคนมันละ แกแคนยังไง ฉันก็ถมน้ําลายใสหนามันนะซี อะไร.. บุญมีเรื่องอะไรแคนนายฮั้วคนนั้นนักหนาหรือ แคมีปากมีเสียง กันไมกี่ครั้งเทานั้นเอง ทําไมจะตองไปทําถึงขนาดนั้นดวย มันนาเกลียด นะ คนเขาก็ตายไปแลว ควรจะอโหสิใหเขามากกวา (เสียงโกรธจัด) โอย คนอยางฉันไมยอมอโหสิใหคนอยางมันหรอก เวรกรรมสมัยนี้มันติดจรวด ทันตาเห็นอยางนี้แหละ สะใจดี (เสียงเดินไป) อะไรของเขานะบัว นองเธอเคียดแคนนายฮั้วมากมายขนาดนี้ทีเดียวหรือ บุญก็นิสัยแบบนี้ละ แคทอยาไปสนใจเลย เฮอ... ฮั้วมันก็ไมนาอายุสั้น แตมันก็ชอบเบงบารมี ถือวาพอรวย คนที่เกลียดมันก็คงไมไดมีเฉพาะ พวกเราหรอก คงมีคนเขาหมายหัวเอาไวมากเหมือนกันละ ตายแลวก็ หมดเวรหมดกรรม นี่.. อยามัวแตนั่งปลงอยูเลยแมคุณ วาแตเรื่องคุณศรุตเถอะ ตกลงจะเอา ยังไงนี่ (จุปาก) แคท ไวคุยกันวันหลังเถอะ บัวไมอยากใหบุญไดยิน

4 แคท บัว

แตเราอยากรูวา เขาไมยอมใหเธอลาออกเพราะอะไร เราก็ไมรูเหมือนกัน ก็ยังคิดอยูวา เขาไมใหเราออก แลวเกิดแมหญิงของ เขามาเห็นเขา เขาจะทํายังไง เราวายิ่งกวาทอรนาโดลงบริษัทอีกนะ (หัวเราะพรอมกัน) เพลงคั่น

กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง ศรุต

(เสียงเดินเขามา) ศรุต กลับมาแลวหรือลูก อาว นายพอยังไมนอนหรือครับ นอนไมหลับลูก อากาศมันอบอาวยังไงชอบกล แลวทําไมนายพอไมเปดแอรละ หรือวาแมหญิงไมยอมใหเปด โอย เขาไมสนใจพอถึงขนาดนั้นหรอก เพียงแตพอคิดอะไรวุนวายไป หนอยเทานั้นละ วันนี้ตอนที่พนักงานของผมมาที่นี่ นายพออยูดวยหรือเปลาครับ เออ อยู พอไดยินเสียงแมหญิงเขาแวด ๆ พอก็เลยเดินออกมาดู เด็กคน นั้น ทาทางมันก็ไมกลัวเกรงเหมือนกันนะ ดูเปนเด็กหัวแข็งทีเดียวละ ก็ดูวาออกจะเปนทอมหนอย ๆ นั่นแหละ เขาจีบผูหญิงที่บริษัทหรือไง หรือวาจีบนองสาวเรา ไมเคยเห็นวี่แววหรอกครับ เพียงแตเขาชอบทําทากา ๆ แบบนักเลงอยาง นั้นละ แตดแู ลววาไมไดสนใจเพศเดียวกันหรอก อืม อยางนั้นก็ดี เอะ นายพอมีน้ําเสียงเหมือนกับหวงใยเด็กคนนั้นอยูนะครับ ไมใชอะไรหรอก พอศรุต พอนะ ไมสบายใจ ก็เกี่ยวกับเรื่องที่เขามาพูด กับแมเรานั่นละ มันเปนเรื่องที่เราเคยพูดกับแมหญิงมาแลว ผมจําไดวาแมหญิงไมยอมทํา ตามที่เราขอรองแมแตเรื่องเดียว

5 กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง

ศรุต

กรุง ศรุต กรุง

ศรุต

กรุง ศรุต กรุง

เออ.. แมหญิงของเรานะ เขาก็บูชาเงินเปนพระเจาอยางนี้ละ เรื่อง ศีลธรรมความมีน้ําใจ ไมตองพูดถึง แลวแมหญิงวาอยางไรเด็กคนนั้นบางละครับ ก็ตะเพิดใหออกไปนะซิ แถมไลเขาออกจากงานดวย พอก็ยังนั่งนึก เวทนาอยูนี่แหละ เขากลับไปที่บริษัทหรือเปลาละ ไปครับ เขาเขาไปเก็บขาวของ แลวศรุตไมไดทักทวงอะไรเลยหรือ ทําตามคําสั่งแมทุกอยางเลยหรือไง พอหวงเด็กคนนี้หรือครับ พอก็หวงพนักงานของลูกทุกคนนั่นละ ไมอยากใหมีการขับไลไส สงออกไปหรอก งานสมัยนี้มันหางายซะเมื่อไหร แลวดูทาวาเขาก็ตั้งใจ ทํางานดีอยูอยางนั้นไมใชหรือ ก็ดีอยูหรอกครับนายพอ แตคอนขางจะดื้ออยูซักหนอย ดูทาทางเขาไม แครหรอก จากการที่จะตองถูกออกจากงานนี่ เขาคงคิดวาคนแบบเขาก็ คงจะหางานทําไดงาย แตพอวาจะยากนะ ผูหญิงอะไร สักไวเต็มตัวทีเดียว แถมผมยังสารพัดสี อีกดวย ไปสมัครงานที่ไหน คนเขาจะรับไดงาย ๆ หรือ อาว แบบนี้นายพอก็วาผมใจงายไปรับเขาไวทําไมนะซี (หัวเราะ) เออ พอเห็นเขาถนัดถนี่ก็วนั นี้ละ ก็ยังนึกอยูวาเด็กคนนี้ ทาทางมันกาชอบกล ไมรูวาเขาเอาความกากั่นของเขามาเปนเกราะกําบัง บางสิ่งบางอยางในตัวเขาหรือเปลา นายพอกับผมคิดเหมือนกันเลย ที่ผมรับไวก็เพราะผมอยากรูวา ผูหญิง คนนี้มีอะไรเปนเบื้องหนาเบื้องหลังหรือเปลา ดู ๆ วาเขาจะซอนอะไรไว ในใจ ผมก็เลยอยากพิสูจน แลวตกลงวาพอศรุตจะใหเขาออกไมละ ถาเปนนายพอ นายพอก็คงไมใหเขาออกใชไมครับ พอก็แคสงสารเทานั้นละ

6 ศรุต กรุง ศรุต กรุง

ศรุต

กรุง ศรุต

ไมใชเพราะนายพอไมกลาขัดคําสั่งแมหญิงหรือครับ หนอย... ทําเปนรูทันแนะ ไป ๆ ไปอาบน้ําอาบทา ขึ้นนอนไดแลว เออ นายพอครับ เห็นระรินบอกกับผมวา เขาลืมกระเปาไวที่นี่ เออ ใช ๆ พอเก็บไวขางบนหองพอแนะ เดี๋ยวพรุงนี้คอยมาเอาก็แลวกัน ไปนอนเถอะ ดูหนาตาไมคอยจะสดใสเลยนี่วันนี้ คิดอะไรมากมายหรือ เปลาลูก ผมก็คิดอยูตลอดเวลานั่นละครับนายพอ งานที่ผมทําอยูนี่ มันไมใชสเปก ของผมเลย จําใจทําแท ๆ ซักวันอาจจะมีขาวใหญพาดหนาหนึ่ง หนังสือพิมพก็ได ขาวอะไรฮะ ก็เจาของบริษัทขอลาออกจากบริษัทของตัวเองไงครับพอ (หัวเราะพรอมกัน) เพลงคั่น แลวคลอ

กรุง

(คิด เศรา) เราเห็นรูปของแมพิมที่ถายพรอมกับบัวและบุญแลว พอเอา รูปที่เรามีอยูมาเทียบแบบนี้ มันใชรูปเดียวกันเลย ไมตองสงสัยอะไรอีก แลว เพียงแตเรายังไมแนใจวา เด็กระรินคนนั้น จะเปนหนึ่งในรูปนี้หรือ เปลา แตถาเปนรูปของคนอื่น ระรินจะเอามาใสไวในกระเปาของตัวเอง ทีเดียวหรือ ดูจากเคาหนาแลวมันก็นาจะใช เพียงแตเด็กสองคนนี่ยังเล็ก มาก หนาตาก็เลยเดอดา ดูไมทันสมัยเหมือนตอนนี้เทานั้นเอง แตแมพิม เมื่อสาว ๆ เคยสวยอยูยังไง ก็สวยอยูอยางนั้น ปานนี้แมพิมยังมีชีวิตอยู หรือเปลาก็ไมรู ทํายังไงเราถึงจะไดคุยกับระรินบาง จะไดลองแกลง สอบถามดูวารูปนี้มันรูปใคร ถาระรินบอกวาเปนแม มันก็ใชเลย แตมัน สําคัญที่วา เราจะกลาแสดงตัววาเราเปนพอของลูกหรือ ในเมื่อสมัยกอน เรารายใสแมพิมอยางเหลือเกิน นึกแลวก็ละอายใจจริง ๆ ไมนาหลงลืม

7 ลูกเมียตัวเอง ถึงกลับกลาทอดทิ้งมาแสวงหาความสุข เพียงเพื่อตองการ จะอยูบนกองเงินกองทองเทานั้นเอง ลูกมันก็คงจะรูความเปนไปเปนมา ของพอ แมพิมเขาคงจะไมปดบังอะไรหรอก แบบนี้แลวลูกมันจะเหลือ ความรักไวใหพอหรอกหรือ พอมันเลวเอง แมพิมและลูกยกโทษใหพอ เบิ้มคนนี้ดวยเถอะ พอสํานึกตัวไดมันก็สายเกินแกไปเสียแลว แตพอก็ยัง หวังวาซักวันหนึ่ง ถามีโอกาส พอคงจะไดทําหนาที่ของพอที่ดีบางซัก ครั้งก็ยังดี แมพิม... ฉันยังรักแมพิมอยูนะ ฉันยังมีความหวังวาซักวันเรา อาจจะไดพบกัน เพื่อที่ฉันจะไดขออภัยสิ่งที่ฉันกระทําตอแมพิมอยาง แสนสาหัส เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

ศรุต ศศิ ศรุต ศศิ

ศรุต ศศิ ศรุต กรุง ศรุต ศศิ

(เสียงเคาะประตู) เขามา (เสียงประตูเปด) อาว ศศิเหรอ.. วันนี้ทาทางอารมณดีนะ ยิ้มแฉง เขามาทีเดียว พี่ศรุตลองทายซิคะวาวันนี้ศศิมากับแขกพิเศษคนนึงดวย ใครเอย ระรินเหรอ อาว.. ไหงคิดไปทางโนนละ เอะ.. แบบนี้แสดงวาพี่ศรุตกําลังคิดถึง ยัยระรินคนนั้นละซี สํานึกบาปหรือไงพี่ชายเรา สงไกไปใหแมหญิง เชือดถึงบาน แลวผลที่สดุ ตัวเองก็มานั่งสมเพชเวทนาเขาหรือไง หื้อ.. ไมถึงขนาดนั้นหรอกนา แลวแขกที่ศศิวานะใครละ เชิญเขามาไดเลยคะ ทานคะ ทานประธานบริษัทเชิญใหเขามาไดแลวคะ (เสียงเดินเขามา) อาว นายพอ .. เอะ มาไดยังไงครับเนี่ย (หัวเราะ) ก็เดินมานะซิเวย พอก็มาพรอมกับศศินแี่ หละ ศศิไปบอกใหแมบานหาเครื่องดื่มมาใหนายพอดวย คะ ๆ นายพอนั่งตรงนี้กอนคะ (เสียงเดินไป)

8 ศรุต กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง

ศรุต กรุง ศรุต กรุง

ศรุต กรุง ศรุต ศศิ

นายพอนึกยังไงครับ ถึงไดมาถึงที่นี่ได ก็นายลืมอะไรละ ยังหนุมยังแนนอยูแท ๆ ไมนาขี้ลืมอยางนี้เลย เอะ ผมลืมอะไรครับ ก็นี่ไง กระเปาของหนูระรินยังไงละ แลวทําไมนายพอตองมาเองดวยละ แคฝากศศิมาก็ไดนี่ครับ ไมเห็นวานายพอจะตองมาดวยเลย ลําบากเปลา ๆ (ถอนใจ) พอก็เบื่อการอยูบานเฉย ๆ เหมือนกันแหละ วันนี้นกึ สนุก ขึ้นมา ก็เลยคิดวาจะมาเดินเตรดูกิจการงานของลูกบางไมไดหรือ ตั้งแต ศรุตกลับมาจากเมืองนอกนี่ พอแทบไมไดชวยงานอะไรแมหญิงเขาเลย อยูแตบานมันก็เซ็งเหมือนกัน เออ แลววันนี้หนูระรินเขาจะมาทํางาน หรือเปลาละ พอวาคงไมมาหรอก เพราะเมื่อวานนี้แมเราเขาเกรี้ยวกราด เอามาก ๆ เลยทีเดียว ผมใหเขาแคลาพัก 7 วันเทานั้นละครับ (เสียงดีใจ) เออ... อยางนั้นซิถึงจะสมกับเปนลูกพอ เอะ นายพอ ดูอินกับเรื่องนี้มาก ๆ เลยนะครับ ไมใชอะไรหรอก.... สงสารเด็กมันเทานั้นละ เพราะไอเรื่องที่เขาไปพูด มันก็เปนเรื่องของคนที่มีเมตตาธรรมประจําใจ คนดี ๆ อยางนี้ พอก็ไม อยากจะทํารายจิตใจเขาหรอก เรื่องมันไมสมควรจะถึงกับไลออก เด็ก อาจจะมีเหตุผลอะไรเปนการสวนตัวของแกก็ได ผมวาเขามีความคิดอานตรงกับเรามากกวา เพียงแตเขากลาที่จะเดินเขา ไปเผชิญหนากับแมหญิงเทานั้นแหละครับ แลวศรุตไมกลัวแมหญิงจะเลนงานหรือ นีถ่ ารูวาศรุตไมยอมใหเด็กคนนี้ ออกจากงาน มีหวังฟาผาแน ระยะนี้แมหญิงเขาไมไดมาบริษัทหรอกครับ (เสียงเดินเขามา) มาแลวคะ กาแฟ กับ คุกกี้ ของโปรดของนายพอ

9 กรุง ศศิ ศรุต ศศิ ศรุต ศศิ ศรุต ศศิ

ศรุต ศศิ กรุง ศรุต กรุง ศศิ ศรุต ศศิ ศรุต ศศิ

ขอบใจลูก เออ นาน ๆ เราจะไดมานั่งดื่มกาแฟพรอมกันสามคนพอลูก แบบนี้ มันก็เปนบรรยากาศที่ดีเหมือนกันนะ คิดถึงนายสรา ปานนี้คงยังคุดคูอยูใตผาหมนั่นละคะ (เสียงดีใจ) เออ พี่ศรุต ศศิมีขาว จะบอก เมื่อตะกี้ศศิเห็นระรินดวย เห็นที่ไหนหรือ เขาขึ้นมาขางบนนี้หรือเปลา เห็นลงลิฟทไปขางลางคะ อาว แลวทําไมไมมาพบพี่ที่หองนี่ละ ก็กระเปาของเขายังอยูนี่เลย เอ... ถางั้นเขามาทําไม เออ... หรือวาเขาจะไปเก็บขาวของที่หอพัก ทําไมจะตองเก็บ เก็บไปไหน ก็พี่ไมไดใหเขาออก พี่คิดวาเขาจะไมลาออกหรือคะ นายพอเลาวาแมหญิงไลเขายังกะอะไรดี แลวเด็กคนนั้นก็ทาทางไมเบานะ เขาจะเชื่อฟงคําสั่งของพี่ศรุตหรือ ศศิวาเขาตองเก็บของออกไปจากหอพักมากกวา ศศิเห็นเขาถือกลองใบ ใหญไปสองกลองเลยละ อะไรของเขานะ พี่ไมเขาใจเลย แลวพี่ศรุตจะตองไปงอเด็กคนนี้หรือ ศศิไมเห็นดวยหรอกนะ เออ ๆ พี่นองคุยกันกอนก็แลวกัน อาว แลวนายพอจะลุกไปไหนละครับ พอจะลงไปเดินดูของที่ชั้นลางวามีอะไรขายบาง เผื่อกลับไปจะไดติดไม ติดมือไปฝากแมหญิงเขาซะหนอย เดี๋ยวพอขึ้นมา (เสียงเดินไป) อะไรของนายพอนะพี่ศรุต ดูทาทางนายพอลุกลี้ลกุ ลนชอบกล ศศิแอบเดินตามพอลงไปดูซิ วานายพอจะไปไหนกันแน สงสัยพี่ศรุตจะคิดเรื่องเดียวกับศศิซะแลว เดี๋ยวศศิจะเปนสปายใหเอง กระเปาของยายระรินนี่ศศิเอาลงไปดวยนะ เผื่อเจอจะไดคืนใหเขาไป ไมตอง ถาเจอก็บอกเขาใหขึ้นมาเอาที่พี่ เอะ แบบนี้มันชักจะยังไงซะละมั้ง (หัวเราะ) (เสียงเดินไป) เพลงคั่น

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 24 กรุง บัว กรุง

บัว กรุง บัว กรุง

บัว กรุง

บัว กรุง

บัว กรุง

อาว เอะ นั่นหนูระรินหรือนั่น ออ หนูพักอยูที่หอหลังบริษัทนี่เอง ฉันนึกวาหนูพักอยูที่อื่นเสียอีก สวัสดีฮะ วันนี้ทานมาถึงที่นี่เลยหรือฮะ ก็เมื่อเชานี้พอศรุตเขาลืมเอากระเปาของหนูติดมือมาดวย ฉันก็เลยตอง ตามเอามาให อยูบนหองพอศรุตนั่นนะ นาน ๆ มาที ก็เลยลงมาเดินดู อะไรเรื่อยเปอย ที่นี่มีพนักงานพักอยูเต็มหมดหรือเปลา ก็เต็มคะ แบบนี้มันก็สะดวกดีนะ ใกลที่ทํางานดี เดินไมกกี่ าวก็ถึงบริษัทแลว อาว แลวนั่นหนูจะเก็บขาวของไปไหนละ ทานก็ไดยินแลวนี่ฮะ คุณหญิงรวีไลออก ระรินก็ตองไปนั่นแหละ เห็นพอศรุตเขาบอกวา เขาไมใหนี่นา เขาใหลาพักแกแค 7 วัน แลวหนู จะเก็บขาวของไปทําไมละ แลวไอที่เขาใหลาพักนี่ เขาก็คงอยากใหหนู ไดพักผอนสมองบาง ทํางานเกี่ยวกับเงิน ๆ ทอง ๆ นี่มันก็เครียดนา แตระรินก็อยากจะออกแลวเหมือนกัน เบื่องานชนิดนี้เต็มทนแลว เหอะนา ฉันขอรองละ อยูชวยศรุตทํางานตอไปกอนเถอะ เห็นเขาบอก วาหนูก็เปนหัวแรงสําคัญคนหนึ่งเหมือนกัน พวกลูกคาชมมาวาหนูเปน คนอัธยาศัยใจคอดี อะรุมอะหรวยกับลูกคาดี แตอาจจะทําใหบริษัทขาดทุนก็ไดฮะ เอาอยางนี้ก็แลวกัน ฉันขอรองหนูซักครั้งเถอะ อยูชวยงานกันไปกอน ถาไมชอบทําหนาที่ขี่รถออกไปทวงหนี้ ฉันจะใหศรุตจัดหางานตําแหนง อื่นในบริษัทใหทําแทน เออ.. ฉันชักสงสัยวาการที่หนูมาพักที่หอนี่ แสดงวาหนูไมมีพอแมพี่นองอยูในกรุงเทพเลยใชไม ฮะ แมกับนองอยูตางจังหวัด จังหวัดอะไรละ

2 บัว กรุง

สุพรรณฮะ สุพรรณอยางนั้นหรือ เพลงดังแลวเบา

บัว กรุง บัว กรุง บัว กรุง บัว กรุง บัว กรุง

บัว กรุง บัว กรุง บัว กรุง

ทําไมทานตองทําทาตกใจละฮะ ทานเคยไปเที่ยวสุพรรณบางหรือเปลา (อึกอัก) เออ.. เคยแตผาน ๆ ไมเคยแวะเขาไปหรอก แลวตอนนี้พอแม ของหนูก็ยังอยูที่สุพรรณหรือ พอไมมีหรอกฮะ แมบอกวาพอตายตั้งแตระรินยังเด็ก ๆ ถึงตายเชียวหรือ เอะ ทานถามยังไง ฟงแลวชอบกล (ฝนหัวเราะ) เปลา ๆ ไมมีอะไรหรอก ถาอยางนั้นหนูก็คงจะเหลือแตแม กับนองละซี นองผูหญิงหรือผูชายละ ผูหญิงฮะ เออ.. วันนั้นฉันตองขอโทษหนูระรินดวย ฉันจะคนหาเบอรโทรใน กระเปาหนู แตไมเจอ เลยไดเห็นรูปเกา ๆ นั่นเปนรูปแมกับหนูหรือ ฮะ ตอนนั้นระรินกับนองยังเด็กอยู (คิด) ใชเลย ถาอยางนั้นหนูระรินคนนี้ก็คือลูกของแมพิม ออ นี่แมพิม คงจะบอกลูกวาพอตายไปแลว (ถอนใจ) เฮอ ก็สมควรอยูหรอกที่พิม จะตองบอกกับลูกอยางนั้น เรามันผิดไปเอง ทานเปนอะไรหรือเปลา ทําไมตาแดง ๆ แบบนั้นละฮะ (ฝนหัวเราะ) ไมมีอะไรหรอก ฉันเปนโรคภูมิแพอยู ถาตรงไหนมีฝุนก็ จะมีอาการอยางนี้ละ แลวหนูมาอยูกรุงเทพอยางนี้ แมเขาอยูกับใครละ แมอยูวัดฮะ หา... แมไปอาศัยขาววัดกินหรือ (หัวเราะ) ก็เหมือนจะใชละฮะ แมไปบวชชีอยูที่วดั อาว แลวนองละ อยูกับใคร

3 บัว

กรุง บัว กรุง บัว กรุง

บัว กรุง บัว

เออ... คนบางปลามาเขาไมแลงน้ําใจหรอกฮะทาน นองของระรินจะอยู กับใครก็ไดทั้งนั้นละฮะ เขาเมตตาอุปการะนองอยางดีทุกครอบครัวฮะ คนจนไมแลงน้ําใจหรอกฮะ อืม.... ไมเหมือนคนรวยนะ รวยแตเงิน แตไมรวยน้ําใจเลย ทานเปนอยางนั้นดวยหรือเปลาละฮะ โอย... ไมหรอกลูก พอ เอย.. ฉันไมแลงน้ําใจหรอก เออ.. หนูนี่ผมสวย นะ ทําไมถึงยอมผมหลายสีอยางนี้ละลูก เพื่อความเทหนะฮะ สําหรับทานคงจะคิดวานาเกลียดใชไมฮะ (หัวเราะ) จะนาเกลียดอะไร สาว ๆ ชาวกรุงเขาก็ทําผมกันแบบนี้ เยอะแยะไปนะ แตฉันวาไอตามแขนของหนูที่มีรอยสักเนี่ย มันไมคอย จะเหมาะสําหรับผูหญิงซักหนอยนะ มันเหมือนนักเลงเกินไปหนอย ไมเปนไรหรอกฮะ อีกไมกี่วันมันก็ลอกคราบแลว นี่หนูพูดยังกับหนูเปนงูเลยนะ ถาระรินเปนงูก็คงจะกัดคนตายไปหลายคนแลวละฮะ (หัวเราะ) เพลงคั่นแลวเปลี่ยนเพลง

ศรุต ศศิ ศรุต ศศิ

ศรุต

นายพอไปไหนนะ ศศิ หอพักขางหลังโนนแนะพี่ศรุต แลวเจอกับระรินหรือเปลา โอย นั่งคุยกันจอเลย แตศศิไมไดยินหรอกวาคุยอะไรกันบาง ดูนายพอมี ทาทางเอ็นดูแมระรินคนนั้นมากทีเดียวละ เขาไปนั่นเสียชิดเลย หนําซ้ํา ยังลูบผมอีกตั้งหาก ไมรูซิ ศศิมองแลวขัด ๆ ตาอยางไรชอบกล นีถ่ าแม หญิงมาเห็นเขานะ ทอรนาโดมาลูกเบอเริ่มเลยแหละ (หัวเราะ) คิดมากไปหรือเปลายายศศิ

4 ศศิ

ศรุต ศศิ ศรุต ศศิ ศรุต ศศิ

มันไมไดคิดมากหรอกนะพี่ศรุต แตดูถามันเปนอยางนั้นจริง ๆ อาจจะ เปนเพราะศศิไมเคยเห็นนายพอแสดงความเอ็นดูใครตอใครในบานมา กอนก็ไดมั้ง อยาคิดมากนะ ศศิก็เลยแกลงเดินผาน แลวตะโกนบอกเขาไปวาใหแมระรินขึ้นมาเอา กระเปาที่พี่ศรุต เดี๋ยวก็คงมาหรอก แลวนายพอวาอยางไรบาง ก็มีทาวาเขิน ๆ นั่นละ คงไมนึกวาศศิจะเดินลงไปเห็นเขาละมั้ง นายพอเลยบอกวา จะกลับแลว ใหบอกพี่ศรุตดวย แลวศศิใหคนรถไปสงหรือเปลา เรียบรอยคะ ไมตองหวง (เสียงเคาะประตู) ยายระรินคงจะมาแลวละ ศศิไปกอนดีกวา (เสียงเดินไป) เพลงคั่นนิดเดียว

บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว

คุณศศิใหระรินมาเอากระเปาฮะ ก็อยูนี่ไง ไหน.. เลาใหฟง หนอยซิ คุยอะไรกับนายพอตั้งนานสองนาน คุณศศิมาบอกหรือฮะ คุยกันแปบเดียวเองฮะ นายพอวาอยางไรละ ทานก็ไถถามความเปนอยูทางบาน ทานคงจะยังมีเมตตาอยูละมั้ง เลย อยากรูวาถาระรินลาออกไปแลว จะมีหนทางทํามาหากินอะไรหรือเปลา แลวทานใหเธอลาออกหรือเปลาละ ทานก็ขอรองใหอยูชวยคุณศรุตไปกอน ทานพูดเหมือนกับวาระรินมี ความสําคัญอะไรกับที่นี่มากมายกายกองงั้นละ แลวถาเปนอยางนั้นจริง ละก็ แมหญิงของคุณ คงจะไมขับเลใสสงระรินเหมือนหมาขี้เรื้อนตัว หนึ่งหรอก

5 ศรุต บัว ศรุต บัว

ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต

บัว ศรุต

แมหญิงทานเปนคนนิสัยแบบนั้นละ ปากรายแตใจ.... (รีบขัด) รายยิ่งกวาปากอีก เธอรูไดไง ระรินดูคนไมผิดหรอกคนศรุต ยังไง ๆ ระรินก็ไมเชื่อวาแมหญิงจะเปน คนปากรายใจดีหรอก เจาหนี้ก็มีนิสัยอยางนี้เหมือนกันหมดละ ไมอยางนั้นลูกหนี้จะกลัวกันหัวหดหรือ ไมใชหดแตหัวหรอก มันหดไป ทั้งตัวเลยละ (หัวเราะ) เธอก็พูดเกินไป ซักวันเธออาจจะเขาใจแมหญิงของฉันก็ได เสียดายที่คิดวาจะไมอยูเสียแลว ไมอยางนั้นก็คงจะตองตอบวา จะคอยดู เดี๋ยวกอน เอะ ทําไมจะตองมาแยงยื้อกระเปาของระรินดวยละ เดี๋ยวใครมาเห็นเขา นาเกลียดนะคุณ ฉันกําลังจะบอกวา ฉันเปลี่ยนใจแลว ฉันจะใหเธอลาพักงานแคสามวัน เทานั้นละ เพราะฉันมีงานสําคัญที่จะตองใหเธอชวยทํา วันพฤหัสหนา เธอมาแตเชาหนอยก็แลวกัน ระรินยังไมรับปากนะฮะ ขอบคุณ สวัสดีฮะ (เสียงเดินไป) (คิด) แมระรินคนนี้ทําไมทาทางแข็งกระดางยังไงชอบกล แตมองยังไง มันก็ดูไมใชธาตุแทของเขาเลย เหมือนกับแกลงฝนทํา คลาย ๆ กับทําเพื่อ ปกปดอะไรซักอยางแน ๆ เถอะนา.. คงไมนานหรอก เราคงจะไดรูซักที วามันอะไรกันแน เอ... แลวทําไมเราจะตองมาใชสมองคิดอยูแตเรื่องแม คนนี้อยูตลอดเวลานะ เอาสมองไปคิดเรื่องงานอยางอื่นดีกวา ประสาท แท ๆ เลยเรา (ถอนใจดัง) เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

6

หญิง ศศิ หญิง

ศศิ หญิง ศศิ

(เสียงรถแลนคลอ) เออ.. แมวาจะถามแลวก็ลมื ที่มากับแมวันนี้นะ ศศิบอกพี่ศรุตเขาวา อยางไรละ ก็บอกไปตรง ๆ นั่นละคะ วาแมหญิงชวนใหมาทวงหนี้ที่สุพรรณ จริง ๆ นะ แมบอกตรง ๆ นะ วาไมคิดจะมาที่นี่หรอก ถาแมระรินคนนั้น มันไมไปกอเรื่องกอราวอะไรกับแมเสียกอน ไมใชกงการอะไรของมัน เสียหนอย แคเด็กในบริษัท ทําเกินหนาที่ไปหนอย มันทําอยางกับวา แมมันก็เปนลูกหนี้เราอยูอยางนั้นละ ปานนี้มิเดินหนาดําหางานใหมทํา งก ๆ ไปแลวหรือ สมน้ําหนา อยากปากดีนัก แมหญิงจะแวะที่ไหนกอนคะ ก็ชุมชนอะไรนั่นละ เลยแลวจะนายสม ถอยมาจอดตรงปายใหญ ๆ ตรงนั่นละ (เสียงรถจอด) เพลงคั่น

หญิง ศศิ หญิง ศศิ หญิง ศศิ หญิง ศศิ หญิง

ลงมาซิศศิ ลังเลอะไรอยูละ ตองใหศศิลงไปดวยหรือคะ แมหญิงลงคนเดียวไมไดหรือ อาว นี่แมใหศศิมาเปนเพื่อนนะ ลงมาเลย เห็นไมนะ พวกมันวิ่งหลบ กันอยางกับหมาถูกน้ํารอนลวกทีเดียว เดี๋ยวเถอะ แมจะจิกเปนรายตัวเลย ศศิวา คอย ๆ พูดกันกอนดีกวาแมหญิง อาว แลวนั่นไปหยุดอานอะไรอยูละ ประกาศอะไรหรือ แมหญิงมาดูซิคะ เขาอัญเชิญพระราชดํารัสของในหลวงมาเขียนขึ้นปาย ไวแผนใหญเลย เดี๋ยวขอศศิอานแปบนึง แมหญิงมาอานดวยซิคะ เออ ๆ เดี๋ยวแมหาแวนกอน ก็คลองอยูกับคอแมหญิงแลวไงคะ พระราชดํารัสอะไรของพระองคทานหรือ

7 ศศิ

หญิง

ศศิ หญิง ศสิ หญิง ศศิ

หญิง ศศิ หญิง ศศิ

(อาน) พระราชดํารัสของพอหลวง ลนเกลาของพวกเรา ถาคนเรามีเมตตากรุณาในใจ และเผื่อแผตอผูอื่น หมายความวา คนนั้น เปนคนออนโยน เมื่อคนเรามีความออนโยน และมีความละเอียดออน และเห็นอะไรไดชัดเจน ก็ยอมจะทํางานของตนที่กําลังทําดวย ความกาวหนา ฉะนั้นทานทั้งหลายที่มีจิตใจเมตตากรุณา ก็นับวาเปนพร อยางหนึ่งที่ทานจะไดรับในตัว แมหญิงฟงแลวมีความรูสึกอยางไรคะ ประทับใจไมกับพระราชดํารัสนี้ ศศิวาคนที่ชุมชนนี้เขามีความคิดอานที่ดีมาก ๆ เลยนะคะ มีคําขวัญที่ให สติเตือนใจกับชุมชน สอนใหคนในชุมชนรูจักมีความรักสามัคคีตอกัน อภัยใหกัน โอย ฉันจะอภัยใหก็ตอเมื่อคนเหลานั้นมันออนนอมถอมตนมาหาฉัน แลวคนพวกนี้มันนาอภัยไมละ เห็นฉันมา วิ่งหนีกันหัวหดหางหดไป ตาม ๆ กัน เออ ศศิวา เรากลับกันไมดีกวาหรือคะ นี่เธอกลัวอะไร แมศศิ กลัววา... กลัววา... (แวด) กลัวอะไร กลัวคนที่นี่เขาจะวาเราอานหนังสือบนปายแผนนั้นไมออกนะซีคะ ใน หลวงทานสอนวาเราควรจะมีความเมตตาและเผื่อแผใหแกกัน แลวที่เรา มาเนี่ย เรามีความเมตตามาเผื่อแผใหกับคนพวกนี้หรือเปลา นี่ศศิ ถาเธอกลัวคนพวกนี้นักหนานะ เธอก็ยืนอยูต รงนี้ละ ฉันจะเขาไป คนเดียวก็ได (เสียงดีใจ) โอะ ศศิเจอเพื่อนแลวละ ไหน นี่เธอมีเพื่อนเปนคนที่นี่ดวยหรือ คนพวกนี้มัน.. (รีบขัด) ศศิไปหาเพื่อนกอนนะ เพื่อนสนิทกันดวย แมหญิงเขาไปกอน แลวกัน เดี๋ยวศศิตามไป

8 หญิง

เอะ แมลูกคนนี้นี่ มันมีเลือดแมอยูซักกี่เปอรเซ็นตนะ กลัวอะไรไม เขาทาเลย.. แบบนี้ไมชวนมาดวยใหหนักรถหรอก เพลงคั่น

ปน ศศิ รวม ศศิ ปน ศศิ รวม

ศศิ ปน ศศิ ปน ศศิ ปน ศศิ ปน

(เสียงดีใจ) คุณศศิ มากับใครนะครับ สวัสดีคะลุงรวม (หัวเราะ) สวัสดีหนูศศิ วันนี้พี่ไมไดมาดวยหรือ แลวหนูแคทละ เขาทํางานกันคะ ศศิมาเปนเพื่อน.. เออ.. แมคะ. แมของศศิเอง ผูหญิงคนนั้นนะหรือเปนแมคุณศศิ ก็ใชนะซิปน ทําไมเหรอ ลุงรวม ดูปน เขาทําหนาซิ อยางกับเห็นพี่หลอก อยางนั้นละ (หัวเราะ) อยาไปถือสาอะไรมันเลย มันกําลังทํางานเหนื่อย ๆ หนูมานั่ง ตรงนี้กอนเถอะ รม ๆ หนอย ตรงนัน้ มันแดดรอน เอา.. กินน้ํากินทาซิ ไมมีแกวหรอกนะ กินในขันนี่หละ ขอบคุณคะ กลากินหรือ สกปรกนะ เอะ มาถึงก็รวนอีกแลว ฉันกินไดก็แลวกัน กําลังหิวอยูดวย (เสียดื่มน้ํา) เอะ. ทําไมน้ําที่นี่หวานแบบนี้ละ ก็น้ําฝนนี่ น้ําฝนที่รองจากฟาเลยละ ชาวบานที่นี่เขารองน้ําฝนไวเปน โอง ๆ เลยละ (เสียงเบา) แมคุณศศิเขามาทวงหนี้หรือ ปนรูไดยังไงนะ เคยเห็นแมหรือ เคยเห็นแตนั่งปนปงอยูบนรถ แตไมเห็นลงมาเหยียบดินเหมือนวันนี้นี่ (ถอนใจ) อยาไปสนใจเลย วาแตปนกําลังทําอะไรอยูนะ จะทํากรงเลี้ยง ไกหรือ โอโห.. พอ... ฟงคุณศศิเธอวาซิ แบบนี้เขาเรียกวาดูถูกกันหรือเปลานี่ นี่ผมกําลังจะทํารานซอมรถของผมนะ

9 ศศิ ปน

ศศิ ปน

ศศิ ปน รวม ปน หญิง

ปน ศศิ ปน

หา นี่นะหรือรานซอมรถของปน ทําไมใชสังกะสีมุงไปหมดละ ขางฝา นี่ก็เปนสังกะสีดวย มันกระจอกมากใชไม คนจนมันก็อยางนี้ละ ไมอยากจะไปกูหนี้ยืมสิน ใคร ใหเจาหนี้มันมายืนดาเปว ๆ อยูหนาบาน มีแคไหนก็ทํามันแคนั้น มีอะไรหรือเปลา ไมมีหรอกจา.. พอเจาประคุณเอย ทีพ่ ูดนะไมใชดูถูกหรอกนะ แตเห็น วาไหน ๆ จะทําทั้งที ทําไมไมทําใหมันแนนหนามากกวานี้ละ ก็บอกแลวไง วามีแคไหนก็ทําแคนั้น ผมรับซอมรถ จะใหรานใหญโต ซักแคไหนละ จะขยับขยายอะไร ก็ตองรอใหเรามีกํารี้กําไรขึ้นมา เสียกอน ทําอะไรมันตองรูจักคําวาพอเพียง หัวหนาชุมชมเขาอบรมสั่ง สอนอยูตลอดเวลาแหละ อือ ๆ เขาใจแลว แตฉันอยากจะบอกวา ถาปนขัดของอะไร ฉันยินดีที่ จะใหความชวยเหลือนะ คงจะไมรบกวนอะไรหรอก เอา... แลวทําไมไมขอบคุณหนูศศิ ซักหนอยละ มองตาก็คงจะรูแลวละ วาขอบคุณจริง ๆ คนอยางฉันไมใชคนชางพูด หวานกับใครก็ไมเปนดวย ไดแตทื่อ ๆ แบบนี้ละ (เสียงไกลแบบโกรธจัด) ทําไม ฉันเรียกใหออกมาพบฉัน แตไมมีใคร เสนอหนาออกมาซักคนเดียว นี่จะตองใหฉันไปจิกหัวถึงในบานหรือไง ออกมาเดี๋ยวนี้นะ ยายชม ยายเมา ยายแหวน เจากุย ยายลั้ง หลบหนา กันอยูทําไม ออกมาเดี๋ยวนี้เลย มาพูดกันใหรูเรื่องนะ ไง... แมหญิงของคุณ เลนงิ้วหลงโรงแลว ไปดูซกั หนอยซิ โอย... เบื่อจริง ๆ เลย ไมอยากมาก็เพราะอยางนี้ละ ปน.. ไปดวยกัน หนอยซิ โอย ไมขอเฉียดรัศมีหรอก คุณไปคนเดียวก็แลวกัน เพลงคั่น

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 25 รวม หญิง รวม หญิง รวม

หญิง

รวม ปน หญิง

รวม หญิง ปน

คุณหญิงตองการพบใครบางละ เดี๋ยวผมจะไปตามใหเอง บานมันไมได อยูใกลกันนักหรอก ยืนโหวกเหวกอยางนี้ เสียงมันจะแหบเสียเปลา ๆ นี่แกเปนใคร หัวหนาชุมชนที่นี่เองครับ แหม.. ใหญซะตายละ ใหญหรือไมใหญ แตคนที่นี่เขาก็เชื่อผมมากกวาคนอื่นนั่นละ หรือ คุณหญิงจะไปเดินหาเองละ ชุมชนนีก้ วางนะครับ ใสรองเทาสนสูงแบบ นี้จะเดินไหวหรือเปลาก็ไมรู ถาอยางนั้นนายก็ไปตามมาเลย มี ยายชม ตาพูน ยายเมา แมแหวน แมดม เจากุย แมลั้ง เนี่ยคนพวกนี้ ออ.. แลวก็มีแมพิมอีกคน เรียกมาเลย โดยเฉพาะรายหลังนี่ อยากจะเจอหนาเปนพิเศษ แมพิมตอนนี้ไมไดอยูที่นี่แลวละครับ เขาไปบวชอยูที่วัดโนน ถา คุณหญิงตองการพบเขา ก็ไปหาที่วัดไดเลย แตถาคิดจะไปทวงหนี้ทวงสินกับคนที่เขาถือศีลกินเพล ก็คงจะไมคอย เขาทีนักหรอก รูใชไมวามันบาป แลวคนที่ไปถือศีลกินเพลเนี่ย มันจะคิดไมละวาทําบาปกับฉันเหมือนกัน เขาขายหนีหนี้สินโดยเอาผาขาวมาบังหนา คิดจะโกงฉันหรือไง ฉันมัน คนไมกลัวบาปอยูแลวละ เอา... วาไง นายหัวหนาชุมชน ฉันไมมีเวลาที่ จะมายืนตรงนี้มากนักหรอกนะ เรียกลูกบานของนายออกมาเลย งั้นคุณหญิงก็นั่งรอตรงนี้กอนก็แลวกัน เดี๋ยวผมจะไปตามมาให ใหฉันนั่งเกาอี้โทรม ๆ อยางนี้นะหรือ ฉันไมแนใจความปลอดภัยของ ตัวเองหรอก เดี๋ยวนั่งแลวหักโครมลงไป ฉันก็เจ็บตัวฟรีเทานั้นละซี อยางนั้นก็ยืนรอตอไปแลวกัน พออยูนี่ละ เดี๋ยวฉันขี่รถไปตามเอง พอ ไมตองเดินใหเหนื่อยหรอก ไมใชเรือ่ งของพอ

2 หญิง ศศิ หญิง ปน

หญิง ปน

หญิง

รวม ศศิ

รวม

(เสียงไมพอใจ) นี่แมศิ... ไอเจาคนนี่เนี่ย มันเปนเพื่อนกับแมศิหรือ เห็น แมศิยืนคุยกับมันนานสองนาน (เนน) นี่นะหรือเพื่อน เขาไมไดเปนเพื่อนศิคนเดียวหรอกนะแมหญิง กับพี่ศรุต พี่แคท พี่สรา เราก็รูจักกันทั้งนั้นแหละคะ (เสียงเหยียด) จะคบใครไมตองดูเสียกอน วามันฟาสูงแผนดินต่ําแคไหน (หัวเราะ) ผมก็ไมเห็นวาระหวางฟากับดินนี่มันจะหางกันแคไหนเลย คุณหญิงลองมองไปที่กลางทุงนานั่นสิ เห็นผืนดินไม ผืนดินที่มีตนขาว ขึ้นเขียวขจีไปหมดนะ แลวที่ดินนะมันติดกับแผนฟาหรือเปลา แตที่นี่ เขาไมไดเรียกวาแผนฟาหรอกนะ เขาเรียกวา ตีนฟาเลยละ ฉันไมคุยกับคนอยางแกหรอก นี่ นี่ แมศิ ไอเจาคนนี้มันชื่ออะไรฮะ คุณศิไมตองบอกหรอก อยารูชื่อผมใหมันเปนเสนียดหูเลย รออยูนี่กอน ก็แลวกันนะ เดี๋ยวจะไปตามให จะไดรีบไปจากที่นี่เร็ว ๆ แคคุณหญิงมา เดี๋ยวเดียว ผมมีความรูสึกวาแผนดินมันจะทรุดไปแถบหนึ่งแลว (หัวเราะ เยาะ) (เสียงแคนมาก พูดแบบกัดฟน) หือ.. ฉันจะดาไอเจาคนนี้มันวายังไงดี นะ ไพรชัด ๆ เลย นี่ แมศิ แมขอสั่งหามนะ ใหเลิกติดตอกับไอผูชาย คนนี้โดยเด็ดขาด อยากรูนักวามันลูกเตาเหลาใครกัน ก็พอมันยืนอยูนี่ไงละคุณหญิง ถาอยากจะดาอะไรก็ดาใสหนาพอมันก็ได แม แมหญิง พอเถอะ อะไรก็ไมรู ศศิอายเขาแลวนะ มารอทางนี้เถอะ คะ คอยรมหนอย มีมาหินอยูตัวนึง แมหญิงจะไดนั่งพักผอนกอน เดี๋ยว กลับไปบานก็จะบนปวดเมื่อยหรอก ไป ไป ศศิจงู ไปเอง ลุงรวมคะ ศิ ..เออ.. เออ ๆ ไปเถอะ ลุงรู ลุงเขาใจดี ไมมีอะไรหรอก (หัวเราะ) เพลงคั่น

3 หญิง

(เสียงจัดจาน) วายังไงเจากุย เงินสงไปใหฉันนะ เปนคาดอกทั้งนั้นเลย เงินตนนะยังไมไดจายแมแตแดงเดียว หาหมื่นยังไงก็ยังหาหมื่นอยูอยาง นั้น พวกแกเนี่ยอางอยูแตวาไมมีจะสง ไมมีจะสง สงไปทีไร มันก็ไดแต คาดอกเทานั้น แลวมันก็เปนดินพอกหางหมูอยูอยางนี้ละ ตอบมาซิ วา เมื่อไหรจะชําระใหฉันหมดซะที ชายจีน ผมก็กําลังวิ่งเตนไปขอยืมจากพี่นอง จะเอามาใชหนี้ใหคุณหญิงอยูนี่ละ ครับ แตนองชายเขาผลัดวาใหเลยตรุษจีนปหนาเสียกอน แลวเขาจะสง มาให หญิง แลวยายลั้งละ วาไง มีอะไรจะแกตัว ขนาดเงินตนเหลืออยูแคหมื่นหา ก็ยังสงบางไมสงบาง หญิงจีน สองสามเดือนมานี่ ฉันไมสบายจาคุณหญิง มีเงินเทาไหรก็ตองไปเสีย คาหมอที่โรงพยาบาลหมด ถาเดือนไหนโชคดี พอหลวงทานสงหนวย แพทยพระราชทานมา ฉันก็ไมตองเสียเงินเลยสักแดงเดียว หญิง แลวแกเอาเงินที่ไมตองเสียคาหมอมาใชหนี้ฉันหรือเปลาละ ก็เปลาทั้งเพ พวกแกเนี่ย เวลาไปขอหยิบขอยืม ฉันก็ใหมางาย ๆ แตพอเวลาตองใช คืน ทําไมมันยึกยักกันนัก คราวหนาฉันจะคิดคารถทุกครั้งที่ตองมา ทวงเงินพวกแก เสียงชาวบาน โธ.คุณหญิง อยารีดเลือดกับปูเลย เจาประคุณเอย แคนี้ก็ย่ําแยไปตาม ๆ กันแลว นีย่ งั จะมาคิดคารถตอนมาเก็บเงินอีก มันก็แยละ ยาย สงสัยวาเมื่อตอนคุณหญิงเดินเขามาในชุมชนของพวกเรานี่ คุณหญิงคง ไมไดอานแผนปายที่เจาปนมันเขียนไวที่หนาหมูบานกระมังคะ หญิง ทําไมฉันจะไมอาน แตถาฉันจะดีกับพวกแก มีเมตตาปราณีกับพวกแก แกก็คงจะไมรูสึกหรอก พวกแกมันคนไมมีน้ําใจ คอยแตจะแบมือรับ อยางเดียว ถึงเวลาจายก็ไมจาย มันตองคิดบางซิ วาเงินของฉันก็หามา ดวยความยากลําบากเหมือนกัน ถายืมไปก็ตองใชมานั่นละ ไมอยางนั้น

4

ศศิ หญิง ศศิ หญิง

รวม หญิง รวม

หญิง รวม ศศิ

ฉันจะถือวาพวกแกขี้โกงเหมือนกันหมด แลวทีฉ่ ันมาเนี่ย จะบอกใหรู ไวกอนวา สิ้นปนี้ พวกแกเตรียมเงินไวไดเลย ฉันจะขอเก็บใหหมดไม วาตนหรือดอก ถาไมมี ฉันจะลากพวกแกเขาตารางละ แมหญิง เพลา ๆ ลงหนอยดีกวาคะ (ตวาดแวด) ไมใชกงการอะไรของเรานะแมศิ ไมตองพูดอะไรทั้งหมด ฟงไดหรือเปลา ฟงไมไดก็ไปยืนอยูที่อื่นเลย พอไดแลวคะ กลับกันเถอะ พูดแคนี้ พี่ปานาอาเหลานี้เขาก็เขาใจแลว กลับเถอะคะแมหญิง นี่แกมาเรียกคนเหลานี้วาพี่ปานาอาไดอยางไร แกไปนับญาติกับคนพวก นี้ตั้งแตเมื่อไหร รูไวซะดวยวาคนอยางฉันไมมีญาติเปนแบบคนพวกนี้ หรอก ไอพวกนี้นี่มันพวกไหนกันละครับคุณหญิง ก็ที่ยืนเสนอหนาไมวาหัวหงอกหัวดํานี่ไง รวมทั้งแกดวยนั่นละ ผมก็ไมเห็นวา คนพวกนี้ที่คุณหญิงวาเนี่ย เขาจะมีหนาตาเนื้อตัวผิดจาก ความเปนคนไปจากคุณหญิงซักเทาไหรเลย คนเหมือนกันนะครับ ผมก็คน คุณหญิงก็คน สวนไอที่ผิดแผกแตกตางนะ มันก็คือ คุณหญิง เปนคนร่ํารวย เปนเจาหนี้ สวนพี่นองของผมเหลานี้ ก็คือคนจน แลวก็ เปนลูกหนี้ของคุณหญิง มันก็ผิดกันอยูแคนี้ละ แตจะพูดไป คนเหลานี้ เขาก็มีบุญคุณกับคุณหญิงเหมือนกันนะ เพราะอยางนอยเงินดอกเบี้ยที่ คุณหญิงไดไป มันก็ไปทําประโยชนใหกับคุณหญิงและครอบครัว คุณหญิงไดไมไดนอยเหมือนกัน (โกรธจัด) ฮื้อ.. ไอเวรนี่.. ประเดี๋ยวแมด... (หัวเราะพรอมลูกบานหลายคน) ไอเวรนะไมใชชื่อผม ผมชื่อนายรวมครับ เรียกใหมันถูกตองหนอย แมหญิงกลับเถอะคะ เรายังจะตองไปที่อื่นอีกตั้งหลายแหง ไปเถอะ กลับไดแลว

5 หญิง

โอย... ฉันก็ไมอยากอยูที่นี่นานนักหรอก เดี๋ยวตัวเสนียดจัญไรมันจะ มาเกาะ จําไวนะพวกแกทั้งหมดนี่ละ คนไหนที่เปนหนี้ฉันอยู สิ้นปนี้ ฉันเอาคืนแน เตรียมไวก็แลวกัน (เสียงเดินไปอยางเร็ว) เพลงคั่น

ศศิ

รวม

ศศิ

ปน

(เครือ) ศศิ ตองขอโทษทุก ๆ คนดวยนะคะ ลุงรวมดวย ศศิไมอยากให แมหญิงมาที่นี่เลย แตก็หา มไวไมอยู วันนี้แมหญิงอารมณไมดีมาจากที่ บานดวย ชางเถอะหนูศศิ อยาคิดมากไปเลย คนที่นี่เขาเขาใจดีวาอะไรเปนอะไร จะไปโกรธคุณหญิงอยางเดียวก็ไมได ทางนี้ก็มีผิดอยูเหมือนกัน ที่สงให เขาไมครบตามจํานวน มันก็เปนเรื่องธรรมดาที่เขาจะตองไมพอใจ นี่ละ ฉันถึงไดเตือนพวกลูกบานอยูเสมอวาใหใชจายอยางพอเพียง ตาม พระราชดําริของพอหลวง พวกเราสมควรจะปฏิบัติตามคําของพระองค ทาน เพื่อที่เราจะไดไมมีหนี้สิน ฉันพูดอยูเสมอวา ฉันตองการใหชุมชน ไผรวมกอ เปนชุมชนทีป่ ลอดหนี้ พวกเราก็สัญญาไวแลววาจะพยายาม ทําใหได แตมันก็ยังไมสําเร็จซักที อยาวาแตพวกลูกบานจะกลุมเลย ลุง เองเปนหัวหนาชุมชน ลุงก็ไมสบายใจอยูเหมือนกัน กําลังคิดอยูวาเราจะ หาเงินจากที่ไหน มาชดใชหนี้สิน ซึง่ มันก็ไมไดมากมายอะไรจนเกินไป แตสําหรับคนที่ไมมีจริง ๆ มันก็ไดแตจนปญญาเทานั้นเอง พวกพี่ปานาอาอยาคิดมากนะคะ ศศิจะลองไปปรึกษากับพี่ชายดูกอน บางทีเราอาจจะชวยเหลือทุกคนได ใจเย็น ๆ นะคะ ขอใหศศิไดคุยกับ พี่ชายกอนแลวกัน อยาคิดมากที่แมหญิงมาพูด ก็ขอใหคิดซะวาเรานอน หลับแลวฝนรายไปก็แลวกัน มันคงจะ...... (เสียงตะโกนไกลอยางตื่นเตน) พวกเรา..ออกมาขางนอกกันหนอยเร็ว ไฟไหมรถใหญแลว เร็ว มาชวยกันดับหนอย...

6 เสียงตะโกนหลายคน ไฟไหม ไฟไหม.... ชวยกันเร็วเขา... ศศิ (เสียงตกใจมาก) เอะ นั่นรถของศศินี่ แลวแมหญิงละ.. ตายแลว ลุงรวมเร็วเขา ปน ปน ชวยดับไฟหนอย เพลงตื่นเตนดังแรง ศศิ

(เสียงรองไห ตกใจ) ปน ๆ ชวยแมหญิงดวย แมหญิงติดอยูในรถ แยแลว ไฟลุกมาจะถึงตัวแมหญิงแลว ชวยดวย ชวยดวยคะ รวม (เสียงดัง) เอาน้ํายาดับเพลิงมาเร็ว ศศิ ปนทําอยางไรดีละ แมหญิงติดอยูในรถ ปน ผมเห็นแลว กําลังจะชวยอยูนี่ไง อาว.. ซวยละซี ประตูรถลอค (เสียงทุบประตูแรง ๆ) เปดประตู เปดประตูเร็ว (ตกใจ) อาว คุณหญิง ช็อคไปเสียแลว (เสียงตะโกน) ใครเอาคอนมาใหหนอยเร็ว ชวยกันทุบ กระจกเร็วเขา ตองเอาตัวคุณหญิงออกมาใหได พวกเราชวยกัน (เสียงทุบกระจกหลายคน) รวม เร็วเขา พวกเราชวยกันคนละไมคนละมือ อยาใหคุณหญิงเปนอะไรเปน อันขาด เสียงหลายคน ชวยกันเร็วพวกเรา ไฟลุกมาถึงตรงนี้แลว ศศิ โธ แมหญิง แมหญิงอยาเปนอะไรนะ เร็วเขาเถอะ รถมันจะพังแคไหน ก็ใหมันพังไป ชวยแมหญิงออกมากอน ปน โวย.... กระจกรถนี่มันทุบไมยอมแตกงาย ๆ เลย พวกเราออกแรงกัน หนอยเร็ว รถพังชางมัน เอาชีวิตคนไวกอน ศศิ ปนชวยดวย ปนชวยแมหญิงดวย อยาใหแมหญิงเปนอะไรนะ ปน ใจดี ๆ ไวกอนเถอะ คุณหญิงคงไมเปนอะไรหรอก ศศิ ทําไมไฟมันลามเร็วแบบนี้ละ จะถึงตัวแมหญิงแลว โอย คุณพระคุณเจา ชวยดวยเถอะ อยาใหแมหญิงเปนอะไรเลย ปน นึกถึงหลวงพอโตไว ขอใหหลวงพอโตมาชวย

7 รวม ศศิ ปน

หนูศศิออกมายืนหาง ๆ รถไวกอนดีกวา เดี๋ยวเกิดรถระเบิดขึ้นมา โอย แมหญิง แมหญิง แยแน ๆ แลว (เสียงตกใจมาก) พอ... อุม คุณศศิไวกอน เปนลมไปแลว พาไปใหหาง ๆ เลย กระจกแตกแลว เดี๋ยวฉันจัดการเอง เสียงชาย,หญิง เอาคุณหญิงออกมาเร็ว เพลงคั่นตื่นเตน แลวเปลี่ยนเพลง

ปน ศศิ ปน ศศิ ปน ศศิ ปน

ศศิ ปน ศศิ

(เสียงสั่น) ศศิ คุณอยางไรบาง คุณรูสึกตัวแลวใชไม (รองไห) ปน แมหญิงเปนอยางไรบาง แมหญิงอยูไหน แมหญิงตาย หรือเปลา นี่ที่ไหนนะ ฉันอยูที่ไหน แมหญิงละ คุณอยูที่โรงพยาบาล แมหญิง อยูในหองไอซียู หมอกําลังดูแลอยู แมหญิงเปนอะไรมากหรือเปลาปน ผมก็ยังไมรูเหมือนกัน หมอเขายังไมใหเขาไปดูเลย ทําใจดี ๆ ไวเถอะ ผมคิดวาแมหญิงคงจะไมไดรับอันตรายถึงกับชีวติ หรอก (สะอื้น) มันเกิดเรื่องอยางนี้ขึ้นมาไดอยางไร เปนเวรกรรมของเราหรือ เปลา ที่มาทวงหนี้กับชาวบานแบบนี้ อยาคิดมากนะครับ มันเปนอุบัติเหตุมากกวา ตํารวจบอกวาสาเหตุเปน เพราะระบบไฟฟาของเครื่องยนตลัดวงจร มันเลยเกิดสะเก็ดไฟขึ้นมา ทําใหไฟไหมรถได เคยเกิดเหตุแบบนี้เปนขาวบอยมากแลวครับ ฉันเปนหวงแมหญิงจริง ๆ ไมรูจะเปนอะไรมากหรือเปลา อยาคิดอะไรตอนนี้เลย คุณยังตองนอนนิ่ง ๆ อยูบนเตียงนี้กอน หมอ ไมใหคุณลุกไปไหนทั้งนั้น ทําไมเราถึงเคราะหรายแบบนี้ก็ไมรู ฉันไมสบายใจจริง ๆ นะปน ฉันรูสึกวา ฉันเปนหนี้บุญคุณทุกคนที่นี่อยางมากมายเหลือเกิน (สะอื้น)

8

ปน

ศศิ

ปน ศศิ ปน

ศศิ

ทุกคนไมไดโกรธแคนชิงชังอะไรแมหญิงเลย ทั้ง ๆ ที่แมหญิงวากลาว อยางรุนแรง แตทุกคนก็ชวยเหลือแมหญิงกันอยางเต็มที่ ปนชวยบอก พวกเขาทุกคนดวยนะวา ฉันขอบคุณเหลือเกินสําหรับความมีน้ําใจ ที่ลนเหลือครั้งนี้ ฉันจะบอกกับแมหญิงใหรับรูถงึ เรื่องราวทั้งหมด และ แมหญิงก็จะตองตอบแทนบุญคุณพอแมพี่นองที่ชุมชนนี้ดวยเชนกัน แต ปนจา.. ฉันกลัว.. ฉันกลัวจริง ๆ ฉันกลัววาแมหญิงจะ... พอเถอะคุณศศิ อยาคิดอะไรลวงหนาไปกอนเลย ถามีอะไรคุณหมอเขาก็ จะมาบอกเราเองนั่นแหละ คุณพักผอนกอนดีกวา สภาพจิตคุณก็ย่ําแย เหมือนกัน ไมงั้นคุณคงไมชอคไปแบบนี้หรอก ปนละ เหนือ่ ยมากไม พวกเราคงจะเหนื่อยกันทุกซีนะ ฉันเห็นทุกคนมา ลุมลอมรถทีถ่ ูกไฟลุกทวมไปหมด แลวฉันก็ไมเห็นอะไรอีกเลย คุณ หมอวาอยางไรบาง เราพอจะมีความหวังบางหรือเปลา คุณหมอยังไมไดบอกอะไรมากมายหรอก แตตอนนี้ผมอยากใหคุณ พักผอนกอนมากกวา กระเปาฉันอยูที่ไหน ฉันตองโทรไปบอกพี่ศรุตและพี่สรา อยาเพิ่งพูดอะไรเลย ใหเปนหนาที่ของผมดีกวา เดี๋ยวผมจะจัดการให ถาคุณยังทั้งพูดทั้งคิดอะไรมากมายกายกองขนาดนี้ ผมวาใหพยาบาลมา ฉีดยาใหคุณนอนหลับไปกอนดีกวา (เสียงแผว) ฉันขอบใจมากนะ ขอบใจจริง ๆ เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

แคท ปน แคท

(เสียงโทรศัพท) บานคัทลียาคะ นั่นคุณแคทอยูที่บานหรือที่บริษัท คุณสราโทรไปบอกฉันวา ปานนี้ทําไมแมหญิงกับศศิยังไมกลับมาอีก เขาเปนหวงกันทั้งนั้น ฉันก็เลยตองมาเปดบานคอยฟงเหตุการณอยูที่นี่ละ

9

ปน แคท ปน

แคท ปน แคท ปน

แคท ปน

แคท ปน

แคท ปน

ปนมีอะไรหรือเปลานะ เสียงไมคอยดีเลย มีเรื่องเกิดขึ้นใชไม ครับ รายแรงดวย บอกฉันมาเร็ว วามันเกิดอะไรขึ้น แมหญิงไปมีเรื่องกับพวกชาวบานที่ ชุมชนของเธอใชไม มีนะมีอยูแลวละ แตมันกลายเปนเรื่องเล็กนอยไปแลว คือวารถที่ คุณหญิงนั่งไปเกิดไฟลุกทวมไปหมด คุณหญิงถูกไฟคลอกบาดเจ็บ สาหัส (ตกใจ) แลวศศิละ เปนอยางไรบาง ช็อค เพิ่งฟนเมื่อซักครูนี่เอง เอาแตรองไห แลวก็เพอเจอรําพันอะไร เยอะแยะไปหมด ผมเลยใหพยาบาลมาฉีดยาให แกจะไดพักผอน แลวแมหญิงละ หมอวายังไงบาง ผมไมกลาบอกคุณศศิ หมอบอกวา หาสิบ หาสิบ นั่นละครับ เพราะตอนที่คุณหญิงเดินไปขึ้นรถนะ เดินไปดวยความโกรธเต็มที่เลย ผมเห็นคุณหญิงหนาตาแดงไปหมด แถมบึ้งตึงเอามาก ๆ ดวย ก็คงจะมี ปากเสียงกับพวกชาวบานนั่นละ แลวแมหญิงไปที่นั่นทําไมละ ก็ทวงหนี้นั่นละ แตพอเกิดเรื่องขึ้นมา พวกชาวบานเขาก็กรูกันเขามา ชวยเต็มไปหมด คนละไมคนละมือ กระจกรถแตกไปหลายบานเลย กวาจะชวยเอาตัวคุณหญิงออกมาได ตายแลว แลวนี่ฉันจะบอกคนบานโนนวาอยางไรดีละ คุณก็โทรไปบอกคุณสรากอนซิ ปานนี้นอนกันหมดหรือยังก็ไมรู หรือ จะรอไวบอกตอนเชาก็ได มาตอนนี้ก็ชวยอะไรไมไดหรอก เพราะหมอ เขายังหามเยี่ยมอยู เออ ๆ อยางนั้นก็ได ปนดูแลคุณศศิใหดี ๆ นะ เรื่องนี้ไมตองสั่งหรอก (หัวเราะ) เพลงคั่น

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 26

สรา แคท สรา

แคท สรา แคท สรา แคท สรา แคท

สรา แคท

(เสียงกริ่งโทรศัพท) บานหญิงรวีครับ (เสียงรอนรน) สรา... คุณศรุตอยูหรือเปลา ยังไมลงมาเลยวันนี้วันอาทิตย พี่ศรุตจะตื่นสายกวาปกติ วาแตแคทได ขาวอะไรเกี่ยวกับแมหญิงบางหรือเปลา ทางเราติดตอใครไมไดเลย สอบถามไปทางสถานีตํารวจและโรงพยาบาล ก็ไมมีอุบัติเหตุอะไร เกิดขึ้น เมื่อคืนนายพอนอนไมหลับเลย ผมก็เลยพลอยนอนไมหลับไป ดวย มีเรื่องจริง ๆ ดวยสรา ปนเพิ่งโทรมาบอกเมื่อซักครูนี้เอง ตอนนี้แมหญิง อยูที่โรงพยาบาลในตัวเมืองบางปลามา (ตกใจ) ฮา... มีอะไรเกิดขึ้นหรือ เมื่อวานแมหญิงกับศศิไปทวงหนี้ที่ชุมชนไผรวมกอ (รีบพูด) แลวมีเรื่องกับพวกชาวบานใชไม เปลา ๆ ไมไดมีเรื่องกับพวกชาวบานหรอก แตตอนที่กําลังจะกลับ เกิด อุบัติเหตุ รถไฟไหมแลวแมหญิงติดอยูในนั้น ปนชวยออกมาได แลวแมหญิงเปนอยางไรบาง ศศิละ เปนอะไรหรือเปลา ศศิไมเปนอะไรหรอก แตแมหญิงอาการไมคอยดี แคทก็ไมรูเหมือนกัน วามากนอยแคไหน เพราะทางโรงพยาบาลไมใหเขาเยี่ยม นี่แคทกําลังจะ ออกไป สราจะไปพรอมแคทหรือเปลา ก็ตองไปกันหมดนี่ละ เพราะทุกคนก็เปนหวงกันอยูทั้งนั้น แคทมาหาผม ที่บานเลย เดี๋ยวจะเอารถตูไปเลย โอเค งั้นเดี๋ยวแคทจะไปที่บานสราเดี๋ยวนี้เลย (เสียงวางหู) เพลงคั่น

2

กรุง แคท ศรุต

สรา ศรุต แคท กรุง ศรุต สรา แคท กรุง แคท กรุง

แคท

(เสียงรถแลนคลอ) คนที่อยูทางบางปลามา เขาเลาใหหนูแคทฟงหรือเปลา วาแมหญิงไปมี เรื่องอะไรกับชาวบานบางหรือเปลา ปนไมไดเลาอะไรละเอียดมากมายหรอกคะ ผมนึกไมถึงเลยวาแมหญิงจะเคราะหรายขนาดนี้ พวกเรารูสึกเปนหนี้บุญ คุณนายปนและพวกชาวบานที่ชุมชนอยางมากทีเดียว แบบนีค้ งจะตอง ตอบแทนบุญคุณพวกเขาแลวละ พี่ศรุตคิดวาจะตอบแทนเขาแบบไหนละ เอาไวไปถึงโรงพยาบาลกอน แลวพี่จะสอบถามรายละเอียดอีกที แลวพี่ ถึงจะตัดสินใจวาเราจะตอบแทนเขาอยางไรดี ชีวิตของแมหญิงทั้งชีวิตทีเดียวนะคะ แคทคิดวาเราจะตองตอบแทนเขา ใหมากที่สุดนั่นละ พอคิดไวในใจแลวละหนูแคท วาเราจะตอบแทนชาวบานพวกนี้อยางไร บาง บางทีความคิดของนายพออาจจะตรงกับผมก็ได ตอนนี้ผมเปนหวงอยูแต แมหญิงเทานั้นละ ก็คงจะตองออนวอนขอกับคุณพระคุณเจาใหชวยแมหญิงดวยเทานั้นละ ครับ คนที่บางปลามาเขานับถือหลวงพออะไรอยูนะ .. หลวงพอโตคะ นั่นละ บนบานศาลกลาวเอาไวเลยวา ขอใหแมหญิงรวีไมเปนอะไร มากมายก็แลวกัน แลวยายศศิเปนอะไรมากหรือเปลาก็ไมรู เห็นปนบอกวาตกใจจนช็อคไป (เครือ) นี่ไมใชเคราะหกรรมที่เล็กนอยเลยนะ ตองเรียกวามหันตที่เดียว ถาทั้งสองคนหายเปนปกติเมื่อไหร คงจะตองขอรองใหปรับปรุง เปลี่ยนแปลงนิสัยใจคอใหดีขึ้นกวาเดิมแลวละ ศศิเปนเด็กดีอยูแลวนะคะ นายพอ

3 กรุง สรา กรุง

ก็แมหญิงนั่นละ แบบนีม้ ันนาจับไปบวชชีใหเหมือน..... เหมือนใครครับ เปลา ๆ ไมมีอะไร เอา... นายสุข เรง ๆ รถหนอย ใจฉันไปอยูที่ โรงพยาบาลแลวละ เพลงคั่น

รวม กรุง แคท กรุง รวม แคท ปน ศรุต ปน แคท ศรุต ปน

(เสียงเดินหลายคน) สวัสดีครับทาน สวัสดีจะ ลุงรวมคะนายพอ ลุงรวมเปนหัวหนาชุมชนไผรวมกอ เปนพอของปน (หัวเราะ) ออ ๆ เขาใจแลว ขอบใจนะ ฉันตองขอบใจทุก ๆ คนที่ชุมชน ที่ใหความชวยเหลือแมหญิงกับหนูศศิไว หนูศศิไมไดเปนอะไรมากหรอกครับ เพียงแตช็อคไป แตตอนนี้ก็ตอง อยูในความดูแลของหมอเหมือนกัน ศศิ เปนอะไรมากหรือเปลาปน พอเธอฟนขึ้นมา เธอก็จะมีอาการผวาอยู เรียกหาแตแมหญิงตลอดเวลา แลวตอนนี้หมอใหเขาเยี่ยมแมหญิงไดหรือยัง ยังครับ ทางนี้บอกวายังใหเยี่ยมไมไดเพราะกลัวคนไขจะติดเชื้อ หมอ บอกวารางกายถูกไฟลวกคอนขางมาก โดยเฉพาะที่ใบหนา (รองไห) แคทอยากเขาไปเยี่ยมแมหญิงจริงๆ เราจะขอกับทางคุณหมอ เขาไปดูในหองกระจกไมไดเลยหรือคะ ยืนมองหาง ๆ ก็ยังดี เดี๋ยวผมจะลองติดตอดู ทุกคนรออยูที่นี่กอน ผมวาคุณแคทเขาไปดูคุณศศิกอนดีกวา เธอคงจะตองการกําลังใจอยูไม นอยเหมือนกัน

4 กรุง รวม

ไป ๆ พอไปดวย เดี๋ยวศรุตไดเรื่องยังไงแลวก็ไปบอกที่หองนองก็แลว กัน นายรวม ชวยพาฉันไปที่หองศศิหนอย ครับ ๆ ทาน (เสียงเดินไปหลายคน) เพลงคั่น แลวคลอเศรา

ศศิ กรุง ศศิ ปน

แคท

สรา แคท

(รองไห) แมหญิง แมหญิงอยูที่ไหน แมหญิงถูกไฟไหม แมหญิงตาย หรือเปลา ชวยแมหญิงดวย (เครือ) ศศิ.. พออยูตรงนี้แลว ทําใจดี ๆ ไว แมหญิงไมไดเปนอะไร มากมายหรอก ตอนนี้พี่ศรุตกําลังไปดูอยู ศศิเห็นไฟลุกทวมตัวแมหญิงเลย แมหญิงตองตายแน ๆ แมหญิงไมตายหรอก แมหญิงแคสลบไปเทานั้นเอง ผมเปนคนอุมแม หญิงออกมาจากรถ ผมเชื่อวาทานคงไดรับบาดเจ็บเทานั้นเอง คุณศศิอยา คิดอะไรลวงหนาไปเลย ศศิ อยาคิดมากนะ เดี๋ยวพี่ศรุตจะมาบอกวาอาการของแมหญิงเปน อยางไรบาง ขอสําคัญคือศศิตองทําใจดี ๆ ไวกอน อยาคิดมาก (มีเสียง ศศิรองไหแลวเรียกหาแตแมหญิง) นายพอครับ ออกไปคุยกับผมขางนอกกอนดีกวา แคทชวยดูแลนองกอน นะครับ จะ ๆ ไมตองหวง ปนก็อยูนี่แลว อยารองไหนะศศิ แมหญิงไมไดเปน อะไรมากมายหรอก พีแ่ คทเชื่อวาหลวงพอโตทานตองชวยคุมครองแม หญิงอยางแนนอน พวกเราบนบานหลวงพอโตไวแลวละ นอกจาก หลวงพอโตแลว พวกเราก็ยังนึกถึงพระบารมีของในหลวงใหทรง คุมครองดูแลแมหญิงดวย เชื่อพี่เถอะ แมหญิงตองปลอดภัยแนนอนจะ เพลงคั่น

5 กรุง สรา

กรุง

สรา

กรุง สรา ศรุต กรุง ศรุต

กรุง ศรุต กรุง

สรามีอะไรจะปรึกษาพอหรือ ผมฟงเรื่องราวแลว ผมคิดวาอาการของแมหญิงคงจะไมนอยเลยนะครับ ถาไฟลุกทวมตัวแบบนั้น มันก็ไมนอยหรอกนะครับ ขนาดผมไมไดเห็น เหตุการณอยางยายศศิ ผมยังขนลุกไปหมด พอก็คิดแบบแกเหมือนกัน แต ณ ขณะนี้ เราก็ตองพูดใหกําลังใจนองไป กอน เพราะดูวาศศิยังตกใจอยูมากทีเดียว พอเองฟงแลวก็ไมสบายใจ เหมือนกัน ผมกําลังจะปรึกษานายพอวา เราจะยายโรงพยาบาลจะดีไม ผมอยากให ยายไปกรุงเทพเลย เพราะเราจะสะดวกที่จะดูแลแมหญิงไดเต็มที่ อันนี้ ไมใชวาเราจะไมเชื่อมือแพทยของที่นี่นะครับ แตถายายไปกรุงเทพมัน สะดวกกับเรามากที่สุดเลย นายพอคิดวายังไงครับ อืม พอก็คิดเหมือนลูกนั่นละ (เสียงเดินเขามา) นั่น ศรุตมาแลว เดี๋ยวเรา ลองปรึกษาศรุตอีกคน ผมเห็นหนาพี่ศรุตแลว เดาไดเลยวาแมหญิงอาการไมนอยแน ๆ กําลังคุยอะไรกันอยูครับ นายพอ สราเขาปรึกษาวา เรานาจะยายโรงพยาบาล ผมไดพูดเรื่องนี้กับคุณหมอที่ดูแลแมหญิงไปแลวครับ แตทางคุณหมอ เขาบอกวาใหรอซักสามสี่วันกอน เพราะบาดแผลตามผิวหนังของแม หญิงไมนอยเลย ถาโยกยายไปอาจจะทําใหคนไขไดรับความ กระทบกระเทือน อีกอยางบาดแผลที่แมหญิงเปนอยูตอนนี้มันงายตอการ ติดเชื้ออยางมาก เขาเลยยังไมใหยายในตอนนี้ครับ ถาอยางนั้น เราคงตองพักกันที่โรงแรมในเมืองนี่กอน คืนนี้ ผมคิดวาเราตองพักที่นี่แนนอนเพื่อรอดูอาการแมหญิงกอน วันตอไป พอจะพักอยูที่นี่เอง ลูกจะไดกลับไปทํางานกัน เพราะ เหตุการณกะทันหันแบบนี้ เราก็ไมไดตระเตรียมอะไรมากันเลย แนะ.. นายรวมกับปนเดินมานั่นแลว

6 รวม ศรุต สรา ศรุต กรุง ศรุต

รวม แคท

กรุง

รวม กรุง รวม กรุง

คุณหมอวาอยางไรบางครับ คุณหญิงรวีรูสึกตัวบางหรือยัง คุณศรุตได พบคุณแมบางหรือเปลา ผมมองจากหองกระจก รูสึกวาแมหญิงจะรูสึกตัวบางเล็กนอย แลวหนาตาแมหญิงเปนอยางไรบาง พันแผลไวเต็มไปหมด ไมวาหนาตาหรือเนื้อตัว พออยากรูวาอาการระดับไหน (ถอนใจยาว) เห็นคุณหมอบอกวา หาสิบ หาสิบ แตถาเลยระยะ 3-4 วัน ไป ก็จะบอกไดวาเราพอจะยายแมหญิงไปรักษาที่กรุงเทพไดหรือไม เรื่องนี้ทางคณะแพทยเขาตองปรึกษากันอีก เออ.. ลุงรวมครับ ชวย แนะนําที่พักใหพวกผมหนอยไดไมครับ คืนนี้เราจะตองคางกันที่นี่ ผมวาไมตองไปเสียเงินคาโรงแรม ถาไมรังเกียจบานของผม ก็คิดวา นาจะพักผอนกันที่บานได ผมยินดีตอ นรับทุกคนนั่นแหละครับ แคทขอเฝาศศิที่โรงพยาบาลไดไมคะ ดูวาศศิยังหวาดผวาอยูมากทีเดียว นี่แคทก็ใหปนคอยดูแลอยูที่หอง เวลาแกสะดุงผวาขึ้นมา ปนก็ตองเขา ไปกอดไวแนนทีเดียว เห็นปนบอกวาศศิตัวสั่นไปหมด (ถอนใจ) ก็คงตองพักอยูที่โรงพยาบาลทั้งแม ทั้งลูกนั่นละ อาว... แลวนั่นใครมากันมากมายละนั่น หิ้วตะกราใสผลไมมากัน เยอะแยะไปหมด เขามาเยี่ยมใครละนัน่ (หัวเราะ) คนที่ชุมชนผมเองครับ คนเหลานี้ละที่เมื่อวานเขาออกมา ชวยกันหมด เขาคงเปนหวงอาการคุณหญิงรวีนั่นละ โอ.. นีถ่ าแมหญิงอาการดีขึ้น ฉันจะตองเลาถึงความมีน้ําใจของทุกคนให แมหญิงฟงแนนอน ทานลงไปคุยกับพวกเขาหนอยดีกวาครับ อยาใหขึ้นมาบนนี้เลย เดี๋ยวจะ หนวกหูคนไขรายอื่นเขา ไปลูก เราลงไปขอบใจพวกเขาเหลานี้กันเถอะ เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลงคลอ

7 สรา กรุง สรา กรุง สรา กรุง สรา กรุง สรา กรุง

สรา

กรุง สรา

ปานนี้พี่ศรุต นาจะถึงกรุงเทพแลวนะครับ อืม พอก็วาอยางนั้นละ เห็นบอกวาพรุงนี้จะมาแตเชา เขาตองเขาไป เคลียรงานที่บริษัทกอน นายพอนอนไมหลับใชไมครับ ทําไมถึงคิดวาพอจะนอนไมหลับละ ก็ที่นี่มีแตเสื่อมาปูใหพวกเรานอนกัน สราคิดวาพอไมเคยชินกับสภาพความเปนอยูแบบนี้หรือ สราคงจะไมรู อะไรเกี่ยวกับตัวพอละมั้ง แมหญิงเขาเคยเลาอะไรใหฟงบางหรือเปลา เลาแตไมละเอียดหรอกครับ แมหญิงเคยบอกแตวานายพอก็เปนคน ตางจังหวัดเหมือนกัน อือ... พอก็เคยอยูสุพรรณมาเหมือนกันนั่นละ นายพอนะหรือครับเคยอยูสุพรรณ ผมไมเคยไดยินนายพอพูดสําเนียง สุพรรณเลยแมแตครั้งเดียว ก็แมหญิงของลูกนั่นละ เขาไมตองการใหพอพูด เขาอยากใหพอเปนคน ชาวกรุงอยางเต็มตัวไปเลย พอก็ไมรูเหมือนกันวาเขาจะแบงชั้นวรรณณะ อะไรนักหนา สราก็รูอยูแ ลวนี่วาแมหญิงเขามีนิสัยใจคออยางไร เขา คอนขางจะดูถูกคนยากจน ทั้ง ๆ ที่คนยากจนพวกนี้ก็มีสวนทําให ครอบครัวของเรามีฐานะดีขึ้น แลวยิ่งขณะนี้พอยิ่งสํานึกผิดเขาไปใหญ วาคนที่แมหญิงเขาดูถูกนั่นละ ไดเขามาชวยชีวิตของเขาไว พอรูสึกวา เราเปนหนี้บุญคุณเขาอยางมากมายทีเดียว ผมก็รูสึกอยางนี้เหมือนกัน ยิ่งเห็นตะกราผลไม ทัง้ ไขไก แมแต แหว ถั่วตม มันตม กลวย เขายังเอามาเยี่ยมเต็มไปหมด มันทําใหผมประทับใจ กับน้ําใจของคนบางปลามาจริง ๆ เออ.. แลวนี่ปนกลับมาหรือยัง ยังหรอกครับ ผมดูทาวาปนออกจะหวงใยศศิเอามากทีเดียว พี่ศรุตเคย เลาใหผมฟงวาเขาเห็นความสนิทสนมของศศิกับปนแลว เขาคิดวาสอง

8

กรุง สรา

กรุง

สรา กรุง สรา กรุง สรา

กรุง

คนนี้นาจะมีอะไรที่เกินกวาคําวาเพื่อน ผมไมทราบวานายพอจะรังเกียจ ปนหรือเปลา เก็บคําถามเหลานี้ไวไปถามแมหญิงของเราดีกวา สําหรับพอนะ พอคิด วาเรานาจะทําอะไรเพื่อตอบแทนปนเขาเปนกรณีพิเศษอยูเหมือนกัน ผมก็คิดวานาจะเปนอยางนั้นครับ เมือ่ ตอนที่เราเขามาที่บานของลุงรวม ผมเห็นหนาทางเขาชุมชนมีเพิงเล็ก ๆ มุงดวยสังกะสี ผมถามลุงรวมวานี่ เขาจะทําอะไรกัน ลุงรวมบอกวานี่ละรานของไอปนมัน เออ พอก็เห็นอยูเหมือนกัน แตพอไมไดถามพอรวมวาเขาจะทําอะไร เพราะพอมัวแตไปสนใจอานแผนปายที่เปนพระราชดํารัสของในหลวง ที่ทรงรับสั่งถึงความเมตตากรุณา ซึ่งพออานแลวมีความรูสึกวา แมหญิง เขาไดมาอานบางหรือเปลา ถาหายดีเมื่อไหร พอจะใหมาอานพระราช ดํารัสนี้ เพื่อเขาจะไดสํานึกวาสิ่งที่เขากระทําอยูมันผิดถูกมากแคไหน ผมคิดวาแมหญิงอาจจะอานแลวก็ได เพราะอุบัติเหตุมันก็เกิดขึ้นตรงขาม กับแผนปายนี้เลย ซากรถที่ถูกไฟไหมไปเกือบหมดก็ยังจอดอยูนี่ แนะ นั่นพอรวมเดินมานั่นแลว สราไปพักผอนเถอะ นอนแบบนี้ได หรือเปลาละลูก (หัวเราะ) นายพอนอนได แลวทําไมผมจะนอนไมไดละครับ ผมก็ลูก นายพอเหมือนกันนี่นา อยางนั้นก็ไปกางมุงนอนเลย พอรวมเขาจัดไวใหที่ขางบนแลว บานเขาก็ กวางขวางดีหรอกนะ มันทําใหพอนึกถึงบานเกาของพอเหมือนกัน นึกแลววานายพอตองมี ซัมติ้งลอง อยูเหมือนกัน งั้นเดี๋ยวนายพอคุยกับ ลุงรวมแลวกันนะครับ ผมชักจะงวง ๆ แลว ไมไหวจะรอคุณแคทแลว ดูทาคุณแคทเธอไมคอยอยากจะคุยกับผมซักเทาไหรเลย เอานา อยาคิดมาก ของพรรณนี้มันปรับความเขาใจกันไดเสมอนั่นละ เราเปนผูชายก็งอ ๆ เธอหนอยก็แลวกัน (หัวเราะ) เพลงคั่น

9 กรุง รวม

กรุง รวม กรุง รวม กรุง รวม กรุง รวม กรุง รวม

กรุง

รวม กรุง รวม

พอรวม หิ้วอะไรมาละนั่น ผมซื้อตมยําปลามามาฝากทานครับ เมื่อตอนเย็นดูทาวาทานจะไมเจริญ อาหารเอาเสียเลย ปานนีท้ านนาจะหิวแลวก็ได คุณสราไปไหนแลวละ ครับ เรียกมาทานดวยกันเถอะ เขาขึ้นไปนอนแลว เดี๋ยวพอรวมทานพรอมกับฉันแลวกัน เดี๋ยวผมจะไปเตรียมชามกับชอนมาใหทาน นี่ ๆ พอรวม ฉันขอรองเถอะ อยามาเรียกฉันวาทานเลย ฉันไมได ใหญโตมาจากไหนหรอก (หัวเราะ) ก็ทานเปนสามีของคุณหญิงที่เปนเจาหนี้ของชาวชุมชนตั้ง หลายราย เขาก็ตองกลัวเกรงทานเหมือนกับที่กลัวเกรงคุณหญิงนั่นละ แตสําหรับพอรวมนะ เรียกฉันวาพี่ไดไมละ โอย ผมไมบังอาจถึงขนาดนั้นหรอกครับ ก็ฉันกําลังขอรองอยูนี่ไง เราก็ไมใชอนื่ ไกลกันนะ พอรวมรูหรือเปลาวา ฉันก็เปนคนสุพรรณเหมือนกัน ฮา.... ทาน.. ไมทาน... ไมมีคํานี้ ไมมีคําวาทานอีกตอไป.. เรียกฉันวาพี่กรุง เออ... แลวถาคุณหญิงทานหายดี แลวมาไดยินเขา มันจะอยางไรตอไป ละครับ ผมมิกลายเปนคนที่ไมรูกาลเทศะ หรือไมก็เปนพวกที่ไมดูเงาหัว เองเขาไปหรือครับ นี่เปนเรื่องที่ฉันตองพูดกับคุณหญิงรวีเขาอยูเหมือนกัน แตตอนนี้ฉันก็ยัง ไมแนใจเลยวาเขาจะหายหรือเปลา เอาเปนวา พอรวมเรียกฉันวาพี่กรุงก็ แลวกัน แตจริง ๆ แลว ฉันจะอยากจะใหเรียกวา พี่เบิ้มเสียดวยซ้ํา ทาน เอย พี่กรุง ... เรียกฉันวาพี่เบิ้มเถอะ เพราะฉันก็เคยเปนพอเบิ้มคนดอนเจดียมากอน ฮา.... ทานนะหรือเปนคนดอนเจดีย เพลงคั่น

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 27

บัว แคท บัว แคท

บัว แคท

บัว แคท บัว แคท

บัว แคท

(เสียงโทรศัพท) แคทเหรอ คุณหญิงรวีเปนยังไงบาง (เสียงในสาย) เรารอฟงขาวอยูนี่ละ เรายังเขาไปดูอาการไมได เห็นยัง นอนนิ่งอยูบนเตียง ตอนนี้เราเปนหวงอาการยายศศิมากกวา (ตกใจ) อาว คุณศศิเปนอะไรดวยหรือ ทําไมถึงเคราะหรายกันอยางนี้ละ ศศิไมไดมีอุบัติเหตุทางรางกายหรอก แตจิตใจแกแยมากเลย ยังหวาด ผวาอยูไมหาย นอนก็ไมคอยหลับ หมอตองใหยานอนหลับอยูตลอด เขาตองการใหพักผอนมาก ๆ แสดงวาคุณศศิไมไดอยูในรถคันนั้นดวยนะซิ ใช ตอนที่เกิดเรื่องเขาวาศศิคุยกับพวกชาวบาน ก็เลยรอดพนจาก อันตรายไป แตภาพที่ศศิเห็นมันก็ทําใหเขาช็อคไดนะ ถาเราตองเห็นแม ตัวเองอยูสภาพแบบนั้น มีไฟลุกทวมตัว เราอาจจะหัวใจวายตายไปกอน ก็ได มันนาตกใจมาก ๆ เลยนะบัว เออ แลวนั่นบัวอยูที่ไหนละ กําลังจะไปหาบุญที่บริษัทเรานั่นละ ความที่เราตกใจ เราก็เลยไมไดสั่งงานไวกับเลขา ตอนนี้คุณศรุตเขาก็ กลับไปที่บานแลว แลวมีใครเฝาคุณหญิงอยูหรือเปลา มีเรากับปนสองคนเทานั้นละ ปนเขาก็เปนหวงศศิเอามาก ๆ นะ เราให กลับเขาก็ไมยอมกลับ แลวเราสังเกตวาเขาจะเปนกําลังใจอยางดีสําหรับ ศศิเลยหละ อยางนั้นเลยหรือ อะไรที่เราคิดไมถึง มันก็อาจจะเกิดขึ้นไดทั้งนั้นละ ดูแตเรื่องแมหญิงนี่ซิ เราก็ไมเคยคิดวามันจะเกิดอุบัติเหตุอยางนี้ มันยังเกิดขึ้นไดเลย ตอนนี้ เราใหปนดูแลศศิอยู แลวก็เลยฉวยโอกาสโทรมาถึงเธอนี่ละ

2 บัว แคท บัว แคท

บัว

แคท บัว แคท บัว แคท

ศรุต

แลวคุณกรุงกับคุณสราไปพักที่ไหน หรือวากลับมากรุงเทพกันหมด ลุงรวมชวนใหไปพักที่บาน แลวทั้งสองคนยอมไปหรือ ทําไมถึงจะไมไปละ เพราะคนที่นี่เราดูวาเขามีน้ําใจกันทั้งนั้นแหละ ฟง เรื่องราวแลวนะ ถาไมไดพวกชาวบานออกมาชวยกันทุบรถละกอ แม หญิงรวีอาจจะตายไปแลวก็ได แตขนาดนี้หมอก็ยังไมรับรองนะ เรียกวา หาสิบ หาสิบ เลยละ แลวคุณสราวายังไงบาง คงจะเศราซึมกันไปทั้งหมดเลยนะ เราฟงอยางนี้ แลวก็ยังใจคอไมดีไปดวยเลย ทั้ง ๆ เราก็เพิ่งจะโดนคุณหญิงรวีเกรี้ยว กราดมา แตเราก็ไมไดถือสาอะไรหรอกนะ เพราะคนเราอารมณมันก็ ตางกันไป ดีแลวละที่บัวคิดไดอยางนี้ เออ.. บัวไมอยากไปเยี่ยมคุณหญิงบางหรือ อยากไปซิ แตเราวารอไวเยี่ยมที่กรุงเทพดีกวา ทางคุณศรุตเขาคิดจะพา คุณแมของเขามารักษาที่กรุงเทพหรือเปลา ก็ตองรอดูอาการซักสองสามวันกอนนั่นละ ถาหมอทางนี้เขาอนุญาตก็คง จะยายไปรักษาที่กรุงเทพเลย เออ.. แลวบุญละ อยูก ับเธอหรือเปลา ก็อยูที่บริษัทเรานั่นละ เออ..บัว เราคุยแคนี้กอนนะ ไดยินเสียงศศิ โวยวายมาอีกแลว แลวคอย คุยกันใหมแลวกัน (เสียงวางหู) เพลงคั่น (คิด) อาว นีเ่ ราขับรถมาทางบานทําไมกันละเนี่ย คุณแคทฝากงานไปให ที่บริษัทของเขา สงสัยจะใจลอยไปหนอยแลว เปนหวงแมหญิงจริง ๆ ไมรูวาจะเปนยังไงบาง เห็นแตผาพันแผลเต็มตัวไปหมด เออ ไปที่ บริษัทคุณแคทนี่ จะเจอใครหรือเปลาก็ไมรู อยางดีก็ฝาก รปภ ไวแลวกัน เพลงคั่น

3 บุญ ศรุต บุญ ศรุต บุญ

ศรุต บุญ ศรุต บุญ ศรุต บุญ ศรุต

(เสียงดีใจ) คุณศรุต บุญดีใจจริง ๆ ทีไ่ ดพบคุณ พี่แคทไมอยูคะ เธอมาพักอยูที่นี่หรือบุญญานี ชั่วคราวเทานั้นละคะ บุญกําลังหางานทําอยู ไดงานเมื่อไหร บุญก็ไมอยู ที่นี่หรอก งานกระจอกแบบนี้นะ บุญไมอยากทํา บุญรูเรื่องแมหญิงหรือยัง คุณแคทเลาใหฟงหรือเปลา เลา บุญคิดวามันเปนเรื่องของเวรกรรมมากกวา คุณหญิงรวีกอกรรมทํา เข็ญเอาไวมาก ก็เลยตองประสบเคราะหกรรมแบบนี้แหละ อยาวาบุญ พูดอะไรไมเกรงใจคุณศรุตเลยนะคะ บุญมีความรูสึกวามันเปนอยางนั้น จริง ๆ เธอจะคิดอยางไรฉันไมสนใจหรอก วาแตอยูที่นี่คนเดียวหรือ ไมมีใครเขาอยากจะอยูกับบุญหรอก ตอนนี้แมชีก็กลับไปวัดแลว แลวนี่ทุกคนไปอยูที่สุพรรณกันหมดหรือ คุณสราไปดวยหรือเปลา ก็ไปกันหมดนั่นแหละ วาแตเธอเปนอะไรหรือเปลา บุญก็ไมรูเหมือนคะ รูสึกวันนี้มันเวียนหัวทั้งวันเลย ถาอยางนั้นก็ไปนอนพักผอนซะ ฉันจะกลับแลว ถาพรุงนี้คุณเลขาของ คุณแคทมาทํางาน ก็บอกวาเอกสารของคุณแคทอยูที่โตะนะ ฉันไปละ (รองดัง) คุณศรุต ชวยดวย (ตกใจ) บุญ เปนอะไรนะ เพลงดังแลวเบา

บัว ศรุต บัว

(เสียงเดินเขามา) (ตกใจ) คุณศรุต นั่นบุญเปนอะไรนะ ฉันก็ไมรูเหมือนกัน จู ๆ ก็เซไปเหมือนจะลม เห็นเขาบนวาไมคอยสบาย เวียนหัว แลวเธอมาที่นี่ทําไมระริน เออ... ไมมีอะไรหรอกคะ ระรินขอโทษ (เสียงวิ่งไป)

4 ศรุต

(ดัง) ระริน ระริน หยุดกอน เพลงดังแลวเบา

ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว

(เสียงวิ่งสองคนไลตามกัน) นี่มันอะไรกันนะระริน ทําไมจะตองหนีฉันดวยละ แลวคุณมาตามฉันทําไม ทําไมคุณไมไปดูแลคุณบุญญานี เธอรูจักเด็กคนนั้นดวยหรือ คุณแคทเธอโทรมาบอกวาใหชวยมาดูแลคุณบุญญานีที่นี่หนอย ไดขาววา กําลังมีปญหากันอยู แลวจะกลับไปที่บริษัทหรือเปลา กลับฮะ ถาอยางนั้นไปกับฉันเลย เดี๋ยวฉันจะไปสง ระรินขี่มอเตอรไซดมาฮะ จอดรถไวที่นี่แหละ เดี๋ยวฉันไปสงเอง มันมืดแลว ไป.. ลิฟทมาแลว เขาไปเลย ปลอยแขนซิฮะ ทําไมตองดึงแขนกันแบบนี้ดวยละ ก็บอกใหเขาไปในลิฟทไง เอะ เธอนี่ดื้อจริง ๆ เลย เลนจับแขนกันแรง ๆ แบบนี้ มันเจ็บนะฮะ ในดูซิเจ็บตรงไหน ไมตอง (คิด) เอะ ยัยคนนี้ยังไงกันแน ทําไมที่แขนไมมีรอยสักแมซักนิดเดียว มันอะไรกัน (เสียงเขม) ปลอยแขนฉัน ก็ฉันกําลังสงสัย วาทําไมรอยสักที่แขนเธอมันหายไปไหนหมด (เสียงเครือ) คุณรับรูไวดวยนะ ทุกสิง่ ทุกอยางในรางกายฉันกําลังจะ หายไปจากความรูสึกของคุณจนหมดสิ้น

5 ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว บุญ ศรุต บัว บุญ ศรุต บัว บุญ บัว บุญ บัว บุญ

นี่เธอพูดอะไรนะ ฉันไมเขาใจเลย บอกฉันมาดีกวาวาเธอเปนใครกัน ซักวันคุณก็จะไดรูเองนั่นแหละ หลีก..ลิฟทถึงแลว เดี๋ยว อยาเพิ่งไป บอกมาเดี๋ยวนี้วาเธอเปนใคร วันนี้ฉันไมมีอะไรจะพูดกับคุณแลว (เสียงวิ่ง) ระริน หยุดกอน (ตกใจ) อุย ปลอยนะคุณศรุต (เสียงวิ่งเขามาใกล) (ดัง) นี่มันอะไรกันนะพี่บัว มายืนกอดอะไรกันตรงนี้ ไมกลัวใครเขามา เห็นหรือไงฮะ (คิด) บัว... นี่ระรินคือบัวหรือ อาว หายดีแลวหรือบุญ ถาไมหาย แลวจะไดมาเห็นภาพแบบนี้หรือ (เสียงโกรธ) คุยกันเองก็แลวกันนะ เธอบอกฉันวามามอเตอรไซดนี่ ถาอยางนั้นฉันกลับกอนละ (เนน) คุณบัว (เสียงเดินไป) บุญ พี่กับคุณศรุตไมไดมีอะไรกัน พูดมาเนี่ย รอนตัวหรือไงพี่บัว ถาไมมีอะไรกัน ทําไมปลอยใหเขา กอดรัดซะแบบนี้ละ แลวที่ในหองเมื่อกี้นะ เธอก็ปลอยใหคุณศรุตเขากอดเหมือนกันไมใช หรือไง ฉันเปนลมหรอก อยูดี ๆ ฉันก็หนามืดขึ้นมาเฉย ๆ เขาก็เลยประคองไว ถามจริงเถอะไอที่ปลอมตัวเขาไปทํางานกับคุณศรุตแบบนี้ รักเขาหรือ ก็พี่บอกแลวไงละวาเราไมไดมีอะไรกัน ฉันไมเชื่อหรอก เห็นอยูก ับตา ยังมีหนามาปฏิเสธอีก ถาไมมีอะไรกัน แลวทําไมตองลงทุนตัดผมเสียสั้น แถมยังเปลี่ยนบุคลิกลักษณะ ทําทา เหมือนทอมแบบนี้ละ แลวพี่แคทก็มาบอกฉันวา พี่บัวไปดูงานเมือง นอก นี่เหรอเมืองนอกของพี่บัวนะ

6 บัว บุญ บัว บุญ

บุญ บัว บุญ

พี่มีเหตุผลสวนตัวของพี่ ซักวันบุญจะรูเองนั่นแหละวาพี่ทําอยางนี้เพื่อ อะไร ไมรูวาจะตอบฉันวาอยางไรมากกวาละมั้ง เห็นอยูชัด ๆ วากําลังใหทาเขา อยู แบบนี้เขาถึงไดลวนลามเอา (เสียงโกรธ) มันจะแรงไปหนอยนะบุญ นี่ฉันเปนพี่เรานะ พี่หรือนองไมสําคัญทั้งนั้นละ แตเห็นชัด ๆ วาพี่บัวกําลังออยเหยื่ออยู อยางนี้อีกหนอยก็คงทองไมมีพอหรอก (เสียงตบ) (รอง) โอย นี่พี่บัวตบหนาฉันทําไม ออ ฉันพูดแทงใจดําใชไมละ ฉันไมมีอะไรจะพูดกับเรา (เสียงเดินไปอยางเร็ว) (หัวเราะเยาะ) ที่แท ไอการที่บากบั่นเขามาทํางานถึงในกรุงเทพ ก็เพราะอยากจะมาหาผัวเศรษฐี แถมรูปหลอซะดวย ฮี.. แบบนี้อยามา นับพี่นับนองกันดีกวา ยังรูจักไอบุญนอยไปเสียแลว ใหมันรูกนั ลงไป เลยวาใครจะแนกวากัน เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

แคท ศรุต แคท ศรุต

(เสียงโทรศัพทดัง) แคทคะ (เสียงในโทรศัพท) (เสียงขุน) แคท ผมมีเรื่องตองถามคุณ ตอนนี้คุณ กําลังเฝาไขศศิอยูหรือเปลา ปนเฝาอยู แคทกําลังจะออกมาหาอะไรทาน มีอะไรหรือคะคุณศรุต ฟงเสียงแลวเหมือนคนอารมณไมดีอยางแรงเลย ไมดีแนละ ผมอยากรูเรื่องของผูหญิงที่ชื่อบัว คิดวาแคทคงตองรูดี เพราะบัวกับบุญเขาเปนพี่นองกัน แลวทําไมบัวจะตองปลอมตัวเปน ระรินดวย

7 แคท ศรุต

แคท ศรุต แคท

ศรุต แคท

ศรุต

(ถอนใจ) คุณศรุตรูก็ดีแลว แคทก็อยากจะใหเรื่องนี้มันจบ ๆ ไปซะที อึดอัดใจอยูนานแลว ผมสงสัยมานานแลวละ วาระรินเปนใคร แตก็ยอมรับวาไมทันไดคิดวา จะเปนเพื่อนคุณหรอก เพราะผมเคยเห็นเขาแคครั้งเดียว แลวก็ใชคนที่มี บุคลิกอยางนี้ นี่เขาคิดวาผมโงมากใชไม บอกความจริงมาดีกวาวา เรื่องราวมันเปนอยางไร ทําไมถึงตองปลอมตัวกันดวย รูสึกวาจะลงทุน ไปมากทีเดียวนะ ผมวาแคทตองรูเรื่องทั้งหมดแน ๆ แคทตองขอโทษคุณศรุตดวย บัวเขาอยากจะทําบางสิ่งบางอยางตาม ความตั้งใจของเขา แคทก็เคยหามปรามไปแลว แตเขาก็ไมฟง ผมอยากรูเหตุผล ก็เรื่องเกี่ยวกับหนี้สินนี่แหละคะ เผอิญวาคนที่ชุมชนที่บัวเขาอยู ไดกูยืม เงินของแมหญิงมาอยูหลายคน ในจํานวนนี้ก็มีแมชี ซึ่งเปนแมของบัว รวมอยูดวย ออ ก็เลยอยากจะใหเราลดดอกเบี้ยลง อยางที่เขาเคยพูดมาใชไม ถาแคทพูดตรง ๆ แลว คุณศรุตอยาโกรธนะคะ เพราะเทาที่แคทรู เรื่องราวมา ก็มีความรูสึกวาแมหญิงใหกูยืมมาแบบนอกระบบ แลวก็คิด ดอกคอนขางแพงเกินไป ซึ่งบัวเขารูเรื่องเขา เขาก็เลยคิดวามันไม ยุติธรรมเลย คนทางชุมชนเขาสงเงินมาให สวนใหญก็ไมเคยขาด อาจจะชาไปบาง แตสงมากี่ครั้ง ๆ ก็เปนดอกไปหมด ยังไมสามารถที่จะ ลบลางเงินตนไปไดเลย เพราะราคาดอกมันค้ําอยู แตที่บัวเขาเคยพูดกับ คุณไปนั่นนะ เขาไมไดทําเพื่อชุมชนอยางเดียว แตรวมถึงคนอื่น ๆ ทั่วไปที่ไดมากูเงินจากแมของคุณ เอาละ ผมเขาใจแลว ผมพอจะนึกออกแลว เพราะมีอยูวันหนึ่ง บัวเขาได เขาไปคนเอกสารในหองผม ผมเขาไปใหหองแลวเจอบัว แตผมก็ไมได แสดงอะไรที่ทําใหเขารูวาผมรูวาเขาอยูในนั้น แตวันนี้ก็มีเหตุการณที่ทํา ใหผมรูความจริง จริง ๆ แลวเรื่องนี้ ถึงเพื่อนของคุณจะไมลงทุนปลอมตัว

8

แคท ศรุต

แคท

ศรุต แคท ศรุต

เขามาทํางานที่บริษัท ผมก็มีความคิดเปนสวนตัวของผมอยูแลว อยาคิด วาผมจะชอบงานที่แมหญิงมอบหมายใหผม แตผมรูวาเรื่องนี้มันตอง อาศัยเวลา และผมก็ไดเริ่มทําบางอยางลงไปแลว วาแตวาในเมื่อเรื่อง มันเปนอยางนี้แลว เขาก็คงไมตองการมาทํางานที่บริษัทผม แลวคุณคิดวา คนอยางบัวจะมีคุณประโยชนกับการทํางานใหบริษัทของ คุณหรือเปลาละคะ มีนะมีหรอก เพราะเขาก็ตั้งใจทํางานเปนอยางดี แต.. ในเมื่อเรือ่ งมัน เปดเผยขึ้นมาอยางนี้แลว เขาก็คงไมกลามาทําหรอก แตถาหากวาเขายัง ตองการที่จะทํางาน ผมก็ยินดีที่จะใหทําตอไปเหมือนเดิม อีกอยาง เรื่อง ของครอบครัวผม ผมขอบคุณแคทนะ ที่ชวยดูแลศศิให เดี๋ยวพรุงนี้ผม จะไปที่โรงพยาบาลแตเชา แคทตองขอโทษแทนเพื่อนของแคทดวยนะคะ ถาแคทจะพูดอะไร ตอนนี้ มันก็เปนเรื่องที่กระทบกระเทือนถึงแมหญิง ตอนนี้เราควรให กําลังใจแมหญิงจะดีกวา ขอบคุณครับแคท ตอนนี้ผมเขาใจทุกอยางแลว คุณโกรธบัวหรือเปลา ผมคงไมโกรธใครโดยไมมีเหตุผลหรอก เดี๋ยวพรุง นี้เราเจอกันนะครับ เพลงคั่น

ศรุต

บุญ ศรุต

(เสียงรถแลนแลวจอด) (คิด) เอะ นัน่ ใครมานั่งฟุบหนาอยูขางกอเข็มนั่นนะ คงไมใชคนใน บานเราแน ๆ (เสียงดัง) คุณ คุณ เปนอะไรหรือเปลา มีอะไรจะให ชวยเหลือไม (ตกใจ) อาว บุญญานี (รองไห) คุณศรุต ชวยบุญดวยเถอะคะ มีอะไรจะใหชวยหรือ วามาเลย ผมจะรีบไป

9 บุญ

ศรุต บุญ

ศรุต บุญ ศรุต บุญ

ศรุต

เมื่อคืนนี้ บุญไมเขาใจเลยวาพี่บัวเขาโกรธบุญเรื่องอะไร แคถามวาทําไม จะตองแตงตัวแบบนี้มาหลอกลวงคุณศรุตดวย พอบุญซักอะไรมากมาย เขาหนอย เขาก็โมโหตบหนาบุญเลยคะ นี่เปนเรื่องระหวางเธอสองคนพี่นอง ฉันคงไมกาวกายเขาไปยุงเกี่ยวดวย หรอกนะ วาแตทําไมจะตองมานั่งอยูตรงนี้ดวย แลวมานั่งตั้งแตเมื่อไหร ก็พี่บัวเขาวาบุญอยูที่ไหนก็กอแตเรื่องเดือดรอน ตอนที่อยูบานคุณแคท หลังนี้ ก็มีเรือ่ งมีราวกับแมหญิง พอไปที่บริษัท พี่บัวเขาก็ไมคอยพอใจ บุญก็ไมรูเหมือนกันวาทําไม เพียงแตบุญไมอยากใหเขามาหลอกลวงคุณ ศรุตก็เทานั้นละ แคนี้ใชไม คุณศรุตจะไปไหนแตเชาคะ ฉันจะไปสุพรรณ ขอความกรุณาใหบุญไปดวยคนไดไมคะ บุญอยากไปหาแมชีที่วัด บุญ ไมรูจะไปไหนแลว อยากใหแมชีไดรูเรื่องบาง เผื่อแมชีจะชวยเหลือใหที่ อยูอาศัยกับบุญ คุณศรุตกรุณาบุญซักครั้งนะคะ (ถอนใจยาว) เพลงคั่น

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 28 บุญ ศรุต บุญ ศรุต บุญ ศรุต บุญ

สรา บุญ สรา บุญ แคท บุญ แคท บุญ

ไหนคะคุณศรุต คุณหญิงอยูหองไหน (เสียงขุน) นี่ไมตองถึงกับมาเดินเกาะแขนฉันไวแบบนี้หรอก ปลอยแขน ฉันไดแลว กลัวใครเห็นหรือคะเนี่ย ไมไดกลัวใครเห็นทั้งหมด แตรูสึกวามันจะเปนกิริยาที่ไมสมควร นั่นไง คุณแคทนั่งคุยกับสราอยูหนาหองนั้น เธอไปหาเขากอนก็แลวกัน แลวคุณจะไปไหนคะ ฉันไมจําเปนตอบเธอหรอกนะ (คิด) แหม... เกาะแขนแคนี้ก็ไมได เปนผูชายอะไร ผูหญิงสวย ๆ อยาง เราจะเดินเกาะแขนแคนี้ ทําเปนปดมือ ฮึ.. แบบนี้ตองทําใหมานั่งคุกเขา ออนวอนนั่นแหละถึงจะสาแกใจ แลวนั่นอะไรกันละ มานั่งเฝาไขหรือ วาจะมานั่งจีบกัน ดูอี๋ออกันเหลือเกินนี่ คุณสรานี่อีกคน เวลาอยูลับหลัง พอแมพี่นอง ผิดไปคนละคนทีเดียว ตอนนี้มาอยูหนาพี่แคท สงสัยคงจะ ไมกลาหืออือเลยมั้ง (หัวเราะ) (ทําเสียงออนหวาน) คุณสราคะ บุญญานีมาแลวคะ พี่แคท เปนอะไรหรือเปลา ดูหนาตาอิดโรยทีเดียว เมื่อคืนคุณแคทแทบจะไมไดนอน อาว มัวแตทําอะไรอยูละ ก็ดูแลอาการคุณศศิอยูนะซิ เอะ งานนี้คุณศศิก็พลอยติดรางแหไปดวยหรือคะ บุญไมยักรูนะเนี่ย นี่เธอมาไดยังไง ก็คุณศรุตชวนมานะซิคะ แลวคุณศศินอนอยูหองไหนละ เปนอะไรมาก หรือเปลา อยูหองนั้นไงละ อยากจะเยี่ยมก็เขาไปไดเลย คุณสราขา พาบุญไปหนอยซิคะ

2 สรา บุญ สรา บุญ แคท บุญ

เดินไปเองเถอะ หองอยูแคนี้เอง ไปคุณแคท ผมชักหิวแลวละ ลงไปทานอาหารกันที่ขางลางดีกวา บุญไปดวย บุญนั่งรถมาตั้งนานก็หิวเหมือนกันนะ ไปเฝาอาการศศิใหหนอยแลวกัน มาแลวก็ทําตัวใหเปนประโยชนดวย เมื่อคืนเขาไมไดหลับไมไดนอนกันทั้งคืน เอะ พูดยังกับวาบุญเปนญาติโกโหตุดวยอยางนั้นแหละ แตก็เอาเถอะ จะใหชวยดูแลใหก็ได แตตองมีเบี้ยเลี้ยงใหอยางจุใจดวยนะ ไปเถอะคะสรา อยาตอปากตอคํากันหนอยเลย แคทหิวแลวละ (เสียงเดินไป) ฮึ หมั่นไส ทีอยางนี้ มองเราเหมือนหัวหลักหัวตอ ตอนเวลาไปเที่ยวกับ เราที่ผับดวยกันละกอ อี๋ออไมยอมหางทีเดียว คุณสรานะคุณสรา ซักวัน หนึ่งหรอก คุณจะไดรูจักแมบุญญานีคนนี้ดียิ่งขึ้น เพลงคั่น

ศศิ ปน ศศิ ปน ศศิ ปน ศสิ ปน ศศิ

(เสียงแบบคนไมสบาย) พอแลวปน ฉันกลืนไมลงแลวละ อีกคําเดียวเทานั้นนา โจกเขาทํามานาอรอยนะ อีกคําเดียวนะ บอกวาไมก็ไมซิ ปนนี่ พูดไมรูเรื่องหรือไงนะ เดี๋ยวฉันอวกออกมาก็จะ เปรอะหมดเทานั้นละ งั้นดื่มน้ํากอน ฉันดื่มเองก็ได ไมตองปอนแลวละ ไมเปนไรนา ผมยินดีทําใหดวยความจริงใจนะ (เสียงดื่มน้ํา) พอแลว พอแลว เดี๋ยวสําลัก มา.. ผมเช็ดปากให ปนดีกับฉันมากเลยนะ ฉันจะไมลืมพระคุณเลย นอกจากชวยชีวิตของ แมหญิงไวแลว ยังมีน้ําใจมานั่งดูแลฉันอีกคน ขอบใจมากนะปน

3 บุญ ศศิ บุญ ปน บุญ ปน บุญ ปน ศศิ บุญ ศศิ บุญ ปน ศศิ ปน บุญ ปน บุญ ปน

โอโห... นี่อาการหนักถึงกับตองปอนขาวปอนน้ํากันที่เดียวเรอะ ไดคนพยาบาลแบบนี้ คุณศศิก็หายวันหายคืนละซี เธอมาเมื่อไหรเนี่ย ก็มาเมื่อเห็นนี่ละ คุณจะนอนใชไมเดี๋ยวผมประคองลงให อูย... นาอิจฉาจังเลย ดูวาอาการก็ไมไดมากมายซักเทาไหร ทําไมจะตอง ประคับประคองกันถึงขนาดนี้ดวยละ (เสียงไมพอใจ) หยุดพลามซะทีไดไมบุญ ก็หรือไมจริงละ แอบยืนมองตั้งแตปอนขาวปอนน้ํากันแลว แลวมันยังไง มันหนักอวัยวะสวนไหนของเธอหรือ พอ ๆ พอเถอะ นี่บุญมากับใครละ ก็มากับคุณศรุตนะซิคะ คุณศรุตชวนมา บุญก็มา ความจริงก็ไมไดตั้งใจ จะมาเยี่ยมหรอก ถาไมอยากมาเยี่ยมก็ออกไปนั่งรอที่หนาโรงพยาบาลก็แลวกัน ไมไดหรอก ประเดี๋ยวคุณศรุตจะวาได อุตสาหชวนมาทั้งที แนใจหรือวาคุณศรุตชวนมา ฉันวาเธอนาจะเปนฝายขอตามซะมากกวา ปน.. ชวยออกไปหาพี่ศรุตหนอยซิ ศศิอยากรูอาการของแมหญิง เปน อยางไรบางก็ไมรู รูสกึ ตัวบางหรือยัง ครับ ไป บุญ... ออกมานี่เลย คุณศศิเธอจะไดพักผอน เอะ ฉันจะคุยกับคุณศศิบางไมไดหรือไง ฉันรูวาคนอยางเธอไมมีอะไรจะคุยกับคุณศศิหรอก หมอตองการใหคุณ ศศิตองการพักผอนมาก ๆ ออกมานี่ ออกมาซะดี ๆ (รองลั่น) โอย.. นายปน อยาลากแขนกันแบบนี้ซี มันเจ็บนะ ที่นี่โรงพยาบาลนะ ขืนเอะอะโวยวายแบบนี้ เดี๋ยวฉันจะพาไปใหหมอ เย็บปากซะหรอก เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลงคลอ

4

กรุง พิม กรุง พิม กรุง พิม กรุง พิม กรุง พิม

กรุง พิม กรุง พิม กรุง

พิม

(เสียงไมกวาดกระทบพื้น) พิม.. แมชีพิม... (ตกใจ) เอะ...พี่เบิ้ม.. เอย คุณกรุง มาไดยังไงนะ ก็เพิ่งจะรูวาแมพิมมาบวชชีอยูที่นี่ พอดีฉันมาที่ดรงพยาบาล ก็เลยแวะมา เยี่ยมเยียน ไมจําเปนตองมาเยี่ยมเยียนกันหรอก ฉันอยูทางนี้สบายดีแลว เชิญคุณ กลับไปเถอะ แตฉันมีเรื่องตองพูดกับแมชีนะ คุยกับฉันกอนเถอะ มันเปนเรื่องสําคัญ สําหรับเราสองคนมากดวย ไมมีคําวาเราสองคนอีกแลว เปนเรื่องของคุณคนเดียวมากกวา ทําไมแมชี ตองมากวาดบริเวณวัดดวยตัวเองแบบนี้ละ นี่นะเหรอธุระของคุณนะ ถาอยางนั้นฉันขอตัวกอนละ พิม เดี๋ยวกอน (เสียงดุ) อยาทีเดียวนะ อยาบังอาจมาแตะเนื้อตองตัวฉันเปนอันขาด สังวรไวดวยวาขณะนี้คุณกําลังกุยกับแมชีอยู อยามาทําใหฉันตองมัว หมองเลย ฉันรู แตฉันตองการพูดกับแมชีเดี่ยวกับเรื่องของเรา ไมมีคําเราอีกตอไป คุณพูดเรื่องของคุณมาดีกวา ลูกของเราทั้งสองคน (รีบขัด) ไมใชลูกของเรา แตเปนลูกของฉันเพียงคนเดียว แมชี เราพูดกันดี ๆ ไดไม ทําไมจะตองเคืองแคนกันอยูอยางนี้ละ ฉันสํานึกผิดแลวนะ เมื่อกอนฉันเปนคนเลวมาก ที่เห็นแตความ สะดวกสบายของตัวเอง ทะเยอทะยานใฝสูง อยากจะใหตัวเองมีฐานะที่ ดีกวาเดิม โดยไมทันไดนึกถึงลูกถึงเมียที่อยูทางนี้ คุณจะมาพูดเรื่องนี้ทําไม ไมมีประโยชนหรอก ฉันลืมมันไปหมดแลว ฉันลืมแมกระทั่งหนาตาของคุณดวยซ้ํา

5 กรุง

พิม กรุง พิม กรุง

พิม กรุง

แมชีอยาวิ่งหนีความจริงซิ ถึงอยางไรเราก็คงจะตัดกันไมขาดหรอก ฉันยังคิดวาเรายังมีลูกเปนสิ่งผูกพันสําหรับเราอยู ตอนนี้ฉันมีฐานะดีขึ้น มากแลว ฉันคิดวาฉันควรจะไดทําหนาที่ของพอที่ดีบาง ไมตองมาเกี่ยวของอะไรทั้งหมด คุณก็คงจะรูวาลําพังฉันคนเดียว ฉันก็ ยังสามารถที่จะสงลูกไปเรียนเมืองนอกได บัวใชไม คุณบอกมาเลยดีกวา วาที่คุณมาที่นี่ มีธุระอะไรจะมาพูดกับฉัน ฉันอยากจะขอโทษแมชีเทานั้นละ ฉันกําลังจะบอกวา ตอไปนี้ฉันจะดูแล ลูกทั้งสองเอง ฉันไดรูจักกันแลว ขอใหฉันไดไถโทษที่เคยทําไวกับแมชี และลูกเถอะนะ ไปใหพนจากตรงนี้เดี๋ยวนี้ บัวกับบุญไมใชลกู ของคุณ (เสียงเดินไป) โธ... แมชี.. เพลงคั่น

บุญ พิม บุญ พิม บุญ พิม บุญ

แม...แมชี... กําลังทําอะไรอยูนะ บุญมาที่นี่ไดยังไงลูก พี่บัวเขามาดวยหรือเปลา พี่บัวไมไดมาหรอกจะ วาแตเมื่อตะกี้ ผูชายคนที่ขับรถออกไปนะ เขามา หาแมชีหรือ ตอนบุญเขามาเห็นเขายืนอยูกับแมชี ใช เขามาหาแมชี คุณกรุงมาหาแมชีทําไม เอะ บุญรูจักเขาเหมือนกันหรือ รูจักตั้งแตเมื่อไหร (หัวเราะ) ทําไมแมตองทําหนาตกใจอยางนั้นดวยละ บุญก็ไมไดรูจักกับ เขาอะไรมากมายหรอก เพียงแตวาบานที่บุญไปพักนะ มันติดอยูกับบาน เขาเทานั้นเอง ลําพังคุณกรุงคนนี้แกก็ไมเทาไหรหรอก แตเมียแกนะซี เปนนางรายประจําบานเลย นี่หละ เขาวากรรมมันตามทัน ถึงไดทําให ถูกไฟครอกเจียนตายเอาทีเดียว

6 พิม บุญ พิม บุญ พิม บุญ พิม

บุญ พิม

บุญ พิม บุญ พิม บุญ พิม

(ตกใจ) คุณหญิงรวี.. ทําไมถึงถูกไฟครอกฮะ เอะ แมชีรูจักครอบครัวนี้เหมือนกันหรือ เออ.. ก็.. ก็รจู ัก แตก็ไมไดสนิทอะไรนักหนาหรอก แมชียังไมไดตอบบุญเลย วาคุณกรุงเขามาหาแมชีเรื่องอะไร เออ.. ก็ เรื่อง.. เรื่องหนี้สินแตครั้งเกากอนนั่นละ ไมมีอะไรมากหรอก นี่แมเปนลูกหนี้เขาเหมือนกันหรือ เปนตั้งแตเมื่อไหร แลวเปนหนี้เขา เทาไหร พอเถอะบุญ อยามาซักไซอะไรแมชีเลย แมชีอยากทําใจใหสงบมากกวา เรื่องหนี้สินอะไรก็ไมตองพูดถึงหรอก พี่บัวเขารับผิดชอบทั้งหมดอยู แลวนี้บุญอยูก ับพี่บัวใชไม ก็อยูไปอยางนั้นแหละ ถาบุญมีงานที่ดี ๆ ทํา บุญก็จะแยกตัวออกไป เหมือนกัน พูดแบบนี้ เหมือนพี่กับนองไมลงรอยกันอยางนั้นละ อยาทําอะไรใหแม ไมสบายใจเลยนะ ยังไง ๆ พี่บัวเขาก็เปนพี่ เขาจะวากลาวตักเตือนอะไร บุญก็ควรจะฟงพี่เขา โฮย... อยูทางโนนก็โดนบน มาทางนี้ก็โดนบนอีกนั่นละ โอย.. แมช.ี .บุญหนามืด.... (ตกใจ) บุญ... เปนอะไรลูก มันเวียนหัวนะแม นั่งพักกอน แดดกําลังรอน บุญมาเหนื่อย ๆ กินน้าํ กอนซิลูก เอา.. น้ําหวานอยูในแกวนี่ กินเสีย (เสียงอาเจียน) โอย เหม็นออกแมชี (คิด) เอะ.. บุญมันเปนอะไรของมัน ทาทางแบบนี้ มันเหมือนคนแพ ทองไมมีผิดเลย... ตายแลว.. เจาประคูณ.. ขออยาใหมันเปนอยางที่เราคิด เลย คุณพระคุณเจาชวยลูกดวยเถอะ.. เพลงคั่น

8 ศรุต ศศิ ศรุต ศศิ สรา รวม ศรุต กรุง ศรุต

บุญ ปน บุญ

แคท บุญ

ปน ศศิ

นายพอครับ หมอบอกวาอาการของแมหญิงอยูในขั้นปลอดภัยแลว ถา เราจะยายโรงพยาบาล เราก็สามารถทําไดเลยครับ (เสียงดีใจ) เหรอคะพี่ศรุต แลวแมหญิงจะกลับกรุงเทพไดเมื่อไหรละ มะรืนนี้จะ เขาใหเราไปตระเตรียมเรื่องโรงพยาบาลที่กรุงเทพไวกอน แลวแมหญิงจะไปอยางไร เนื้อตัวก็ยงั เต็มไปดวยผาพันแผล ทางนี้เขาจะใหรถพยาบาลไปสงที่กรุงเทพ เรื่องนี้ศศิไมตองหวงหรอก ทางโรงพยาบาลเขาจะดูแลจนถึงกรุงเทพนั่นละ ผมดีใจดวยจริง ๆ คุณหญิงรวีเหมือนคนตายแลวเกิดใหมแท ๆ แตผมยังไมสบายใจซักเทาไหรหรอกลุงรวม มีอะไรหรือพอศรุต ก็เรื่องบาดแผลที่ใบหนาและตามเนื้อตัวของแมหญิงนะครับพอ เราไมรู วาจะมากนอยซักแคไหน หมอบอกวาตองใหหมอที่กรุงเทพวินิจฉัยวาจะ เอาผาพันแผลออกไดเมื่อไหร ถึงเวลานั้นเราจะไดเห็นวาแมหญิงมี บาดแผลเยอะแคไหน โอย ลองถูกไฟลวกแบบนี้ รับรอง ยับเยินไปทั้งตัวนั่นละ (หวน) พูดจาอะไรระวังปากหนอยโวย ไอบุญ อาว ก็ฉันมันคนตรงนี่ ทําไมไมนึกถึงภาพของคนที่ถูกไฟเผาทวมตัวละ วามันจะอาการมากนอยขนาดไหน เนื้อหนังมิหลุดหลุยแดงเวอไปหมด ทั้งตัวเหรอ เชื่อเถอะฉันวาคงจะอัปลักณษสิ้นดีเลยละ (เสียงโกรธ) หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ ชักจะมากไปหนอยแลวบุญ (หัวเราะเยาะ) บุญวามันยังนอยไปดวยซ้ํา คนที่มันใจรายขูดเลือดขูดเนื้อ มนุษยจนเลือดออกซิบ ๆ ไปตาม ๆ กัน มันนาจะถูกไฟลวกให ถลอกปอกเปกไปทั้งตัวดวยซ้ํา แบบนี้มันตอง..... (เสียงโกรธ ดัง) ออกมานี่เดี๋ยวนี้เลยไอบุญ คนอยางแกมันตองมาคุยกับ คนอยางฉันเทานั้น (เสียงสองคนเดินไปเร็ว) (เสียงพรา) โอย พี่แคท ศศิจะเปนลมอีกแลว

7 รวม กรุง

เอา ๆ ดมยานี่กอนเร็ว (คิด) เจาบุญนี่มันผาเหลาผากอไปเหมือนใครกันนะเนี่ย แมพิมก็ไมไดมี นิสัยแบบนี้ แลวนี่มันเหมือนใครหวา เฮอ... ทามันจะเหมือนเราซะ ละมั้ง เวรกรรมแท ๆ ลูกพอเอย.. เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

แคท บุญ แคท บุญ กรุง แคท สรา บุญ ปน บุญ

ศศิ บุญ รวม บุญ

บุญจะกลับกรุงเทพพรอมกับเราวันนี้เลยหรือ อาว ก็ทุกคนกลับ บุญก็ตองกลับนะซิ ไมไปอยูเปนเพื่อนแมชีซักระยะนึงเหรอ แมชีแกคงจะคิดถึงบุญ เหมือนกันนะ ไมหรอก ขี้เกียจไปอาศัยขาวพระกิน บุญเองก็ไมคอยสบายอยูดวย เอา.. อยางนั้นก็ขึ้นรถ เดี๋ยวแคทไปกับรถพยาบาลก็ไดคะ ผมไปดวย แหม.. ติดกันแจทีเดียวนะ แลวนี่มันกงการอะไรของแกฮะ ไอบุญ แกนี่รูสกึ วามันจะชางพูดไป หนอยแลวมั้ง ฉันวามันจะหนักขึ้นกวาเดิมนะ สํารวจตัวเองบางนะ แลวไอคนพูดนี่ละ สํารวจตัวเองบางหรือเปลา โนนแนะ บอน้ําใน ชุมชนของเราเนี่ยก็มีอยูบอบะเรอ ลองชะโงกดูเงาซะบาง วามันเปน อยางไร ปน มาทางนี้เถอะ นายพอมีเรื่องจะพูดดวย มีเรื่องอะไรจะพูดกันเหรอ ไอบุญ เอ็งนะขึ้นรถไปไดแลว ทําไมฉันจะตองขึ้นคันนี้ดวยละลุงรวม ฉันจะไปกับคุณสราคันโนน (เสียงเดินไป) เพลงคั่น

9 ปน

กรุง

ปน กรุง

ปน

กรุง

ทานมีอะไรจะพูดกับผมหรือครับ ถาจะขอบอกขอบใจผมอยางที่ทานพูด อยูบอย ๆ ละกอ ไมตองพูดแลวนะครับ แลวผมก็ไมไดคิดอะไรทั้งหมด ผมเต็มใจที่จะชวยอยูแลว เพื่อนมนุษยดวยกันแท ๆ คงไมมีใครปลอยให คุณหญิงรวีตองตายไปตอหนาตอตาหรอกครับ ไมวาผมหรือคนอื่น ๆ ถา เหตุการณแบบนี้เกิดขึ้นตอหนา ก็คงไมมีคน ๆ ไหนใจดํายืนมองเฉย ๆ อยูไดหรอกครับ ทานอานพระราชดํารัสที่เขียนอยูหนาชุมชนแลวใชไม ครับ โอย.. ฉันอานอยูหลายตลบทีเดียวละ อานดวยความซาบซึ้งในพระราช ดํารัสของพระองคทาน และจะจดจําใสเกลาใสกระหมอมไวเลยทีเดียว เออ... ปน ฉันจะขออะไรจากปนซักอยางหนึ่ง ปนพอจะใหฉันไดไม ทานจะขออะไรผมหรือครับ รานซอมเครื่องยนตของปนนั่นนะ ฉันจะใหคนมาทําการกอสรางให ใหม ใหดูแนนหนากวาที่เปนอยู หวังวาเธอคงไมขัดความประสงคของ ฉันหรอกนะ ขอบคุณครับทาน.. แต.. ผมพอใจในสิ่งที่ผมมีอยูแลวมากกวา ผม ตองการมีชีวิตอยูอยางพอเพียง แบบปลวกที่มันคอย ๆ สรางรวงรังของ มันใหใหญโตดวยกําลังของมันเอง ผมขอบพระคุณทานมากนะครับ (ถอนใจยาว) เธอเปนคนดีจริง ๆ นะปน ฉันรักเธอเหมือนลูกหลานของ ฉันคนหนึ่งเลยทีเดียว เพลงคั่น

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 29

บุญ กรุง บุญ กรุง บุญ กรุง บุญ

กรุง

บุญ กรุง

บุญ

(เสียงรถแลนคลอ) ใหบุญนั่งขาง ๆ คุณไดไมคะ คุณกรุง ทําไมถึงจะไมไดละ เกาอี้ตรงนี้ก็วางอยูแลวนี่ เออ หนูบุญ ฉันวาดวยวัย ของหนูบุญนี่ นาจะเรียกฉันวานายพอก็ไดนะ (เสียงดีใจ) ทานไมรังเกียจบุญหรือคะ ทานจะใหบุญเรียกวานายพอ ทีเดียวหรือ ไดซิ ฉันก็รกั หนูเหมือนลูกหลานคนหนึ่ง ดูจากหนาตาแลว รูสึกวาหนู จะอายุมากกวาศศิดวยซ้ําไปนะ หนูอายุเทาไหรละ ยี่สิบคะ หนูมีพี่สาวไมใชหรือ แลวพี่สาวหนูอายุเทาไหรละ พี่บัวแกกวาหนูสองป จริง ๆ แลวหนูก็นับถือทานเหมือนกับเปนญาติ ผูใหญของหนูเหมือนกันแหละ แตฐานะความเปนอยูของเราไมไดเทา เทียมกัน หนูกลัววาแมหญิงไดยินหนูเรียกทานวานายพอ แมหญิงจะ เกลียดหนูเอานะซีคะ เชือ่ วาทานตองไมพอใจแน ๆ เลย เดี๋ยวทานจะคิด วาหนูเผยอ ถาเปนสมัยกอนฉันก็ไมแนใจหรอก แตตอนนี้ฉันคิดวาแมหญิงรวีก็ นาจะไดสํานึกอะไรตอมิอะไรไดบางหรอก แตกไ็ มแนเหมือนกันละ เรื่องอยางนี้ตองรอใหเขาหายดีเสียกอน แลวถึงจะมาอานใจกันอีกที ทาทางนายพอเกรงใจแมหญิงรวีเอามาก ๆ ทีเดียวนะคะ ก็เปนของธรรมดา ทะเลาะกันไปแลวมีประโยชนอะไรละ เวลาเขา เกรี้ยวกราดมา เราเงียบซะก็จบ ลูกเตาก็โตกันแลว ทะเลาะกันไปก็อาย ลูกเปลา ๆ บุญคงดูไมผิดหรอก ทานเปนผูใหญที่ใจดีมากเลย อีกอยางคุณศศิ บุญดู วาคุณสนิทสนมกับนายปนเกินขอบเขตเชียวละ ทานยังไมเห็นวาจะมี

2

กรุง

บุญ กรุง บุญ

กรุง บุญ

กรุง บุญ กรุง บุญ

กรุง

ทาทีรังเกียจอะไรเลย บุญเห็นแลวยังนึกไมชอบใจเลย มันเหมือนกับวา นายปนจะบังอาจมาเด็ดดอกฟาอยางนั้นแหละ (หัวเราะ) คนเราอยาไปมองกันที่ฐานะความเปนอยูซิ เราควรจะมองที่ ความเปนคนกันดีกวา ฉันคิดวาฉันดูคนไมผิดหรอก นายปนเปนคนดีคน หนึ่ง พูดจาตรงไปตรงมาดี นิสัยใจคอก็ดูวาใชได แตเขาไมคูควรกับคุณศศิหรอกคะ บุญอยูที่นี่มากอนบุญรูดี วานายปน เปนคนอยางไร อยาใหบญ ุ พูดอะไรมากเลย นายพอก็ดูเอาเองก็แลวกัน (หัวเราะ) เออ ฉันก็คิดอยางนั้นเหมือนกัน เวลาเทานั้นละที่จะเปนเครื่อง พิสูจนวาใครดีใครราย ทานเนี่ยใจดีจริง ๆ นะคะ พูดถึงฐานะความเปนอยูของครอบครัวทานก็ ร่ํารวยมหาศาล ลูกทานก็เปนถึงเจาของบริษัทเจาของราน ดูอยางคูนั้นซิ ทานเห็นไมคะ คูไหนละ ก็พี่แคทกับคุณสรานั่นไง นั่นก็มีทาทีวาดูดี๋กันออกหนาออกตาทีเดียว นั่งไปกับรถพยาบาลนั่นนะ เบียดกันแจเลย ไมเกรงใจทานบางเลยหรือ ไงก็ไมรู คงเห็นวาทานใจดีมากละมั้ง ออ สองคนนั่นนะ เขารักใครกันอยู แลวฉันก็กําลังจะไปสูขอหนูแคท แตพอดีมาเกิดเหตุกับแมหญิงเสียกอน ก็เลยตองชะลอเรื่องการสูขอไว แหม นาอิจฉาจังเลยนะคะ จับกันเปนคู ๆ เลย (หัวเราะ) แลวหนูละ ยังไมมีคูเลยหรือไง โอย จน ๆ อยางบุญนะ ไมมีใครเขามาสนใจหรอกคะ สมัยนีค้ นเขา เลือกคูครองกันที่ฐานะมากกวา ดูซิ แคบุญมานั่งคุยกับทานหลังรถ เทานั้นแหละ ลูกทานเดีย๋ ว ๆ ก็หันมามองกันทั้งสองคนเลย สงสัยคงจะ ไมพอใจละมั้ง อยาคิดมากแบบนี้ซิ ลูกฉันไมมีนิสัยอยางที่หนูบุญพูดอยางนั้นหรอก เพลงคั่น

3

กรุง บุญ

(เสียงรถแลนแลวจอด) หนูจะนั่งรออยูในรถหรือวาจะเขาไปในโรงพยาบาลดวยกันละ ขางใน เขาก็มีที่นั่งรอสบาย ๆ นะ คะ เดี๋ยวบุญตามลงไปเอง (คิด) พอมาถึงโรงพยาบาลแลว ไมมีใครมา สนใจเราเลย คุณศรุตก็คอยประคับประคองอยูแตแมนองสาวนั่นแหละ ยิ่งแมแคทนั่นดวย คอยเกาะคุณสราแจทีเดียว เห็นแลวหมั่นไส ยาย คุณหญิงรวีคนนี้สําคัญซักแคไหนนะ เออ.. เราคิดไดแลว ถาเผื่อ คุณหญิงรวีตองอยูโรงพยาบาล ก็อาจจะตองมีคนอยูเฝา เราขอกับนาย พอดีกวา อยางนอยมันก็จะเปนหนทางใหเราไดเงินใชบาง แลวยาย คุณหญิงก็กําลังเจ็บหนัก คงไมมีปญญามาปากมากใสกับเราเหมือน สมัยกอนหรอกนะ แลวยังทําใหเราไดใกลชิดกับคุณสราเหมือนเดิม แหม.. แตความจริง คุณศรุตเขาก็หลอไมเบาเหมือนกันนะ แตทาทาง เหมือนสมภารอยูในวัดเลย ทื่อมะลือ่ แบบนี้ สงสัยไมเคยรักผูหญิงซะ ละมั้ง ดูแลวคงเลนดวยยาก ไมเหมือนคุณสรานั่นหรอก พี่แคทก็พี่แคท เถอะ จะสูแมบุญญานีไดหรือเปลาก็ยังไมรูเหมือนกัน ของพรรคนี้มัน ตองลองกันหนอย (หัวเราะ) เพลงคั่น

ศรุต บุญ

กรุง

ตกลงวาคืนนี้เราจะจางพยาบาลเฝาไขไปกอนนะครับนายพอ เพราะพวก เราแตละคนก็ดูวาเพลีย ๆ กันไปทั้งนั้น ไมตองจางหรอกคะ จะไปเสียเงินทําไมละ เดี๋ยวบุญรับอาสาเฝาไขให เอง แมหญิงอาการเพียบแบบนี้ คงจะไมมีปญญาลุกมาตะเพิดใสบุญ หรอก เฮอ.. เรื่องมันแลวไปแลวนา อยาไปคิดถึงมันเลย แมหญิงเขาโกรธงาย หายเร็วนา

4 แคท บุญ แคท

บุญ กรุง

บุญ

สรา กรุง บุญ แคท สรา กรุง บุญ

แตแคทวาใหพยาบาลเฝาดีกวา (เสียงไมพอใจ) ทําไม พี่แคทคิดวาคนอยางบุญจะเฝาไขไมเปนอยางนั้น หรือ ไอที่ไมอยากใหเฝานี่ เพราะเปนหวงอะไรอยูหรือเปลา ไมมีอะไรที่พี่จะตองหวง แลวบุญคิดวาพี่จะหวงอะไรละ ถาจะหวงพี่ก็ คงจะหวงแมหญิงนั่นละ เพราะไมแนใจวาบุญจะดูแลทานไดดีแคไหน ในเมื่อเห็น ๆ อยูวาทานอยูในสภาพแบบนี้ ทานยังชวยตัวเองไมไดนะ บุญไมโงหรอกนะพี่แคท ถาบุญทําไมไดบุญก็กดกริ่งเรียกพยาบาล เทานั้นแหละ เอา ๆ พอตัดสินเอง ตกลงพอจะใหบุญอยูเฝาแมหญิงก็แลวกัน เพราะดู ทาวาหนูบุญไมไดออนเพลียเหมือนพวกเราเลย พวกเราเฝามาหลายคืน แลว ถาพี่แคทไมไวใจบุญ ก็ใหคุณสราอยูเปนเพื่อนบุญซิ มีผูชายอยูด วยมัน จะไดอุนใจนะ หองพิเศษแบบนี้นะ เขาไมวาหรอกวาจะมีผูหญิงหรือ ผูชายเปนคนเฝา บุญอยูเฝาคนเดียวก็พอแลว ฉันดูแลว แมหญิงก็คงจะนอนแซวอยูแบบนี้ ไมมีอะไรนาหวงหรอก หมอเขาก็ตองมาดูเปนระยะอยูแลว เอา ถาอยางนั้นเราก็กลับกันไดแลว เดี๋ยวพี่แคทกลับไป ก็บอกพี่บัวดวยก็แลวกัน วาแตคืนนี้พี่แคทจะ กลับไปที่บริษัทหรือวาจะนอนที่บานนายพอละ ทําไมจะตองอยูบานนายพอละ บานพี่ก็มี แลวก็อยูไมหางกันดวย ไปเถอะแคท ผมเพลียเต็มทนแลว (เสียงเดินไป) ฝากดูแลดวยนะลูก แลวนายพอจะมีคาเหนื่อยให ขอบพระคุณคะนายพอ ไมตองหวงนะคะบุญจะดูแลอยางดีทีเดียว เพลงคั่น

5 ศรุต ศศิ ศรุต ศศิ

ศรุต ศศิ

สรา ศศิ

สรา ศรุต ศศิ สรา ศศิ ศรุต, สรา

ศศิเปนอะไรหรือเปลา ทําไมซึมไปละ เปนหวงแมหญิงใชไม ไอเรื่องหวงแมหญิงนะมันหวงอยูแลวละพี่ศรุต แตตอนนี้ศศิรูสึกวาจะ หวงนายพอเพิ่มขึ้นมาอีกคนแลวละ มีอะไรหรือ นายพอก็ดูแข็งแรงดี พี่ไมเห็นวาจะมีอะไรนาหวงเลย พี่ศรุตไมไดสังเกตเลยหรือ วาแมบุญญานีคนนี้เริ่มมาอี๋ออออลอกับ นายพอเกินขอบเขตไปหนอยแลว ศศิเห็นตั้งแตในรถแลว นั่งเบียดชิดกับ นายพออยูตลอดเวลา ดูวาไมเบาอยูหรอก (หัวเราะ) ศศิคิดวานายพอจะไมรูทันเด็กคนนี้หรือ นายพอระดับไหน แลว คงไมใชไกออนจนเกินไปหรอก มันก็ไมแนนะพี่ศรุต ไมเคยไดยินคําโบราณที่เขาวา วัวแกชอบกินหญา ออนหรือ แลวดูทาวาหญาออนกอนี้จะยอมใหเคี้ยวเอางาย ๆ ซะดวยนะ ไมวาจะเปนวัวแกหรือวัวออน นาจะเคี้ยวงายอยูแลวละ (เสียงเดินเขามา) สองคนพี่นองนี่คุยอะไรกันอยูครับ ไดยินแวว ๆ ใครจะเคี้ยวใครหรือ นี่ก็เหมือนกัน เห็นสนิทสนมกันดี ควงกันไปเที่ยวผับอยูบอย ๆ ไมรูวา จะเคยเคี้ยวเขาไปบางหรือเปลา ระวังเถอะ ขืนเคี้ยวเรื่อยเปอย จะอด เคี้ยวพี่แคทเขาซะหรอก (หัวเราะ) วาไปเปนฉากเชียวนะเรา ไปอาบน้ํานอนไดแลว ดูทาทางยัง เพลียอยูมากเลย แลวอยาลืมกินยาดวยนะ พวกผูชายไมเลื้อย ไมอยากจะไวใจหรอก เอะ ยังไมยอมจบเรื่องอีกหรือเนี่ย ถามหนอยเถอะ แลวผูชายไมเลื้อย อยางนายปนที่อยูสุพรรณละ ไวใจหรือเปลา (เสียงดัง) บา.. พี่สรานี่จะบาแลว (เสียงวิ่งไป) (หัวเราะพรอมกัน) เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

6

บัว แคท บัว แคท บัว แคท

บัว แคท

บัว แคท บัว แคท

(เสียงเคาะประตู) แคทกลับมาแลวหรือ เขามากอนซิ กินน้ําสมซักแกวเอาไม เดี๋ยวเรารินใหนะ อืม ก็ดีเหมือนกัน เหนื่อย ๆ เพลีย ๆ ยังไงบอกไมถูก (เสียงรินน้ํา) คุณหญิงรวีเปนอยางไรบางละ ปลอดภัยแลวใชไม ดีแตถาม ทําไมไมคิดจะไปเยี่ยมเขาบางละ เรายังไมกลาเขาหนาคุณศรุตเขาเลย ไมรูวาจะมองหนาเขาแบบไหน เขาก็คงไมอยากเห็นหนาเรานักหรอก คิดไปเองหรือเปลา ดูทาวาเขาไมไดโกรธขึ้งอะไรบัวหรอกนะ แลวเราก็ อธิบายเหตุผลใหเขาเขาใจไปแลว รูสกึ วาเขาก็อยากใหบัวกลับไปทํางาน กับเขาตามเดิมนั่นละ แลวบัวคิดวาจะกลับไปทําไมละ ขืนไปทํา เราก็กลายเปนพนักงานในสายตาของคนที่บริษัทไปหมดนะซิ ก็ลอกคราบจนหมดอยางนี้แลว จะกลับไปอยูในสไตลเดิม ๆ มันก็คง ไมไดหรอก ก็ดีเหมือนกันนะ เราวา จะไดทําใหคุณศรุตเขาเห็นวา สไตลแท ๆ ของเรามันก็นุมนวลนารัก ไมไดแข็งกระดางอยางแมระริน คนนั้นไง เออ.. บัว.. เรามีเรื่องไมสบายใจจะบอก เกี่ยวกับเรื่องบุญนี่ละ บุญไปกอเรื่องอะไรอีกหรือ ไมรูซิ ดูวาพูดจากระแนะกระแหนเสียดสีคนนั้นคนนี้วุนไปหมด แมกระทั่งคุณศศิก็ยังโดนไปดวย เราเองก็ยังโดนเลย อะไรกันนี่ เด็กคนนี้ไมไดมีความรูสึกวา จะสํานึกกับสิ่งที่มันเกิดขึ้นเลย หรือไงนะ เราวาเขาจะไปกันใหญเสียมากกวา ตอนนี้เห็นมีทาทีวาจะไปตีสนิทกับ นายพออยางมากทีเดียว เรียกวานั่งคุยแบบไมยอมหางเลย แลวคืนนี้เนี่ย เขาก็ขอเฝาไขแมหญิงเองเลยนะ

7 บัว

แคท

บัว แคท

บัว แคท บัว แคท บัว

แคท

บัว

ตายแลว บุญนะหรือจะเฝาไขได ขนาดแมของตัวเองยังไมเคยจะใสใจ เลย แลวกับแมหญิงที่เคยดาวาเอาอยางหนักเนี่ย คนอยางบุญจะดูแล อยางดีไดงั้นหรือ ทําไมแคทไมหามปรามละ ปลอยใหบุญอยูเฝาทําไม ก็นายพอเขาอนุญาต แลวก็เห็นดีดวย แลวจะใหแคทพูดวายังไงละ เนี่ย.. ตอนแรกเราวาจะนอนคางที่บาน แตพอคิดไดวาบานนั้นไมมีใคร อยู ก็เลยกลับมานอนนี่ดีกวา จะไดเลาเรื่องใหบัวฟงดวย บุญไปกัน ใหญเลย ระรานแมกระทั่งปน เออ.. พูดถึงปน เราวานาจะเปนขาวดีอยู เรื่องหนึ่งนะ พี่ปนทํารานเสร็จแลวใชไม เสร็จแลว แตเสร็จแบบ.... แบบ..ยังไงดีละ มันดูวาไมสมบูรณแบบ หรอก เขาใชสังกะสีทําเปนรานทั้งหมดเลย นายพอดูแลวก็คงนึกสงสาร ทานก็เลยบอกวาทานจะสรางรานใหมให แตปนเขาก็ไมยอมทาเดียวเลย (หัวเราะ) พี่ปนเขาก็เปนลูกผูชายแบบนี้ละ เอ.. แบบนี้ เขาก็สามารถที่จะคุมครองดูแลยายศศิไดนะซิ (ตกใจ) หา... แคทพูดแบบนี้หมายความวาอยางไร (ลอ) แน ๆ ๆ แบบนี้แสดงวา หวงพี่ปนหรือไง บานะแคท เราจะไปหวงพี่ปนเขาเรื่องอะไร เราไมไดมีใจอะไรกับเขา สักหนอย แครักใครกันแบบพี่นองคนบานเดียวกันเทานั้น แตเราไมคิด วาเขาจะกลาไปสนิทสนมกับคุณศศิหรอก ถาอยางนั้นบัวก็คงจะผิดคาด เหมือน ๆ กับฉันนี่หละ ตอนนี้ปนกับศศิ สนิทสนมกันมากทีเดียวละ ดูวานาจะชอบกันดวยซ้ําไป แตอยาไปหวง เรื่องคนอื่นเลย หวงเรื่องนองตัวเองดีกวา เราไมรูเลยวาบุญมันจะมาไม ไหนกันแน แบบนี้ เราก็คงจะตองคอยดูอยูทุกระยะนั่นละ ทําไมบุญเปนเด็กแบบนี้ก็ ไมรู นาหนักใจจริง ๆ เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

8

บัว

ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต

บัว ศรุต

บัว ศรุต บัว

(เสียงกริ่งโทรศัพท) (คิด) เอะ คุณศรุตโทรมาเราเรื่องอะไรเนี่ย นี่เขาจะวาอะไรเราหรือเปลา นะ เพราะวันนั้นดูทาทางเขาโกรธเรามากเลย จะรับดีหรือไมดีหนอ ฮื้อ.. ทําไมเราตองกลัวเขาดวยละ เราไมไดทําผิดคิดรายอะไรกับบริษัท เขาซักหนอยนี่นา (เสียงพูด) สวัสดีคะ บริษัทคัทลียาคะ (เสียงในโทรศัพท) บัวใชไม คุณจะเรียกบัวหรือระรินก็ไดทั้งนั้นละฮะ ฉันพอใจที่จะเรียกเธอวาบัวมากกวา จะไดเปนตัวตนที่แทจริงของเธอ หนอย คุณศรุตมีธุระอะไรหรือฮะ ครบกําหนดลาแลวไมใชหรือ แลวทําไมถึงยังไมมาทํางานละ ก็บัวบอกคุณแลวยังไงละ วาบัวขอลาออก แตฉันไมไดอนุญาตใหเธอออก ยิ่งตอนนี้ดวยแลว ฉันตองการใหเธอมา ชวยงานฉันมากที่สุด เพราะฉันจะตองปลีกเวลาไปดูแลแมหญิงที่ โรงพยาบาล เออ... แลวบัวจะไปแบบไหนดีละ ก็มาแบบที่เธอเปนอยูขณะนี้ละ แตกค็ งจะตองอาศัยการแตงตัวในแบบ ของระรินไวบางนั่นละ เพราะฉันยังตองใหเธอขี่มอเตอรไซดอยู เหมือนเดิม ออกไปทวงหนี้อีกแลวหรือฮะ ทวงหรือไมทวง ก็รีบมาที่บริษัทเดี๋ยวนี้ ฉันเตรียมงานไวใหเธอเรียบรอย แลว ฉันใหเวลาเธอยี่สิบนาทีนะ ฉันจะรอ ฮะ ๆ เพลงคั่น

9

ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว

(เสียงเคาะประตู) เขามาได อาว จะยืนอยูแคประตูนั่นหรือไง ทําไมไมเขามานั่งตรงนี้ละ อือ..แตงเนื้อแตงตัวแบบนี้ก็ดูดีนี่ ทําไมตอนนี้ไมไวผมสารพัดสีอีกละ ก็คุณเปนคนบอกวาใหฉันมาในลักษณะที่เปนตัวตนของฉันไมใชหรือ ไมตองมาใชคําวา ฉัน เธอควรจะเรียกตัวเองวาบัวจะดีกวา ไหน ขอดู แขนหนอยซิ (ตกใจ) นี่คุณจะทําอะไรนะ ฉันแคจะดูวา เธอลบลวดลายสักบนแขนของเธอหมดแลวหรือยัง บอกตรง ๆ วา ฉันไมชอบผูหญิงที่มีรอยสัก แลวคุณคิดวาฉัน.. เอย.. บัว ชอบนักหรือไง อาว.. แลวเธอสักมาทําไมละ หรือวาสักเพื่อความซา จะไดทําใหตัวเองดู กากั่นเพิ่มมากขึ้นใชไม งั้นมั้งคะ นั่งลงกอน ฉันมีเรื่องจะคุยเรื่องงานกับเธอ ถาคุณคิดจะใหบัวออกไปติดตอทวงหนี้อีกละกอ บัวขอรองเถอะใหบัว ทํางานอื่นดีกวาคะ แลวถาฉันใหเธอไปที่ชุมชนไผรวมกอ เพื่อเอาเงินแลวก็โฉนดพวกนี้ไป คืนใหกับลูกหนี้ของแมหญิงละ เธอจะไปไดหรือเปลา (ดีใจ) ฮา..คุณศรุต.. คุณจะทําอยางนี้จริง ๆ หรือคะ เพลงคั่น

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 30 กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง ศรุต

กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง

ศรุต

วันนี้ศรุตไมไดเลยไปเยี่ยมแมหญิงที่โรงพยาบาลหรือ ก็วาจะกลับมารับนายพอไปพรอมกันนี่ละครับ อยางนั้นก็ไปอาบน้ําอาบทาเปลี่ยนเสื้อผาเสียกอนซี จะไดนั่งอยูเปน เพื่อนแมหญิงที่โรงพยาบาลนาน ๆ หนอย เออ.. ผมมีเรื่องจะคุยกับนายพอดวยครับ เกี่ยวกับเรื่องหนี้สินของคนใน ชุมชนไผรวมกอ เรื่องนี้ศรุตไมตองคุยกับพอหรอก พอรูวาเราควรจะทําอะไรบาง แลวก็ จะตองรีบทําดวย เออ.. ตกลงวาบัวมาทํางานที่บริษัทอีกหรือเปลา มาครับ ผมโทรไปเรียกใหเขามา อืม มันก็ควรจะเปนอยางนั้น เพราะถาใหเขามาเอง เขาก็คงไมมาหรอก แลวเปนอยางไรละ ดูดีขนึ้ ไม เขาก็เปลี่ยนแปลงเกี่ยวกับรางกายไปนิดหนอยครับ ตอนนี้ไมมีสีผม ไม มีรอยเพนทสีตามแขนเหมือนแตกอน เขาเปนคนผิวขาวมากทีเดียวละ ครับ ดูเหมือนวาบัวจะไปเรียนนอกมานี่ ผิวพรรณก็ตองดีอยูแลวละ มินาศรุต ดูหนาตานายแจมใสขึ้นเปนกอง ผมก็บอกกับเขาวาไมตองหวงเรื่องหนี้สินของชุมชน เราจะรีบจัดการ โดยเร็วที่สุด รวมถึงหนี้ของแมเขาดวย เออ... พอก็คิดอยูเหมือนกันละ แลวก็อยากจะพบหนูบัวดวย เดี๋ยวเขาคงจะไปเยี่ยมแมหญิงที่โรงพยาบาลพรอมกับคุณแคทนั่นละครับ พอก็มีเรื่องจะปรึกษาศรุตอยูเหมือนกัน เรื่องหนี้สินของคนในชุมชน ที่เขากอไวกับคุณหญิงรวี พออยากใหแมหญิงเขานําโฉนดไปคืนดวยตัว ของเอง ภายหลังที่เขาหายเปนปกติแลว ศรุตจะมีความเห็นวาอยางไรละ แลวแมหญิงจะยอมไปหรือครับ

2 กรุง

ศรุต

กรุง ศรุต กรุง

คนเหลานั้นนะ เขามีเมตตาธรรมประจําใจอยู เขาพากันยึดถือทําตาม พระราชดํารัสของในหลวงดวยกันทั้งนั้น เขาคงจะไมมาถือโทษโกรธ เคืองอะไรแมหญิงหรอก เรื่องนี้ผมรูอยูแลว เพราะถาเขาขุนเคืองเรื่องที่แมหญิงไปดาวาเขาละก็ เขาก็คงไมกรูกันออกมาชวยใหแมหญิงรอดพนจากความตายกันแบบนี้ หรอกครับ ผมวาในขณะที่แมหญิงนอนพักรักษาตัวที่โรงพยาบาล ผม จะไปเยี่ยมเยียนคนที่ชุมชน เพื่อขอบคุณและถือโอกาสบอกขาวดีเรื่องที่ เรากําลังคิดทําอยู ใหเขาไดรูไวเปนขอแรกกอน เออ.. แลวก็มีอีกเรื่องหนึ่งที่พอคิดจะทํา นายพอคิดจะทําอะไรหรือครับ เอานา อยาเพิ่งซักเลย เดี๋ยวไวเราไปถึงสุพรรณเมื่อไหร แลวเราคอยพูด ใหเขาไดรับรูก็แลวกัน ศรุตไปอาบน้ําเถอะ พอจะไดเตรียมตัว เหมือนกัน (เสียงเดินไป) เพลงคั่น แลวคลอ

ศรุต บุญ ศรุต บุญ กรุง บุญ ศรุต

แมหญิงเปนอยางไรบางบุญ ก็นอนแบบอยูแบบนี้ละคะ ลืมตาบางไม ก็ลืมคะ แตไมไดพูดอะไร เหมือนกับยังมองเห็นอะไรไมชัดเจน แลวหมอมาดูอาการวาอยางไรบาง เห็นบอกวามีไขนิดหนอย นี่มากันสองคนแคนี้เองหรือคะ แลวคุณสรา ไมไดมาดวยหรือ ฉันยังไมเจอหนาสราเลย สงสัยจะมาพรอมคุณแคทละมั้ง พี่สาวของเธอ ก็อาจจะมาดวย (บุญถอนใจยาว) นึกเบื่อบางไม มานั่งอยูที่โรงพยาบาล คนเดียวแบบนี้ ถาเบื่อฉันจะเปลี่ยนคนใหมาอยู

3 บุญ กรุง

บุญ ศรุต

กรุง บุญ ศรุต หญิง ศรุต

หญิง ศรุต หญิง ศรุต หญิง

เบื่อนะไมเบื่อหรอกคะ แตบางครั้งมันก็เหงาเหมือนกัน ไมรจู ะคุยกับ ใครนะคะ ก็เปดโทรทัศนดูซิลูก จะนั่งเงียบอยูทําไมละ แตอยาใหดังเกินไปแลวกัน จะหนวกหูคนไข อยากกินอะไร ก็ออกไปกินได วันกอนพอ เอย นาย พอใหเงินไว ยังไมหมดไมใชหรือ ก็เกือบหมดแลวคะ สเตกที่นี่ จานละตั้งสองรอยกวา เผอิญบุญชอบซะ ดวยคะ อยากกินอะไรก็กินไปเถอะ เงินหมดก็บอก ขออยางเดียวใหดูแลแมหญิง อยางดีเทานั้นละ เออ นายพอครับ เมื่อไหรหมอเขาจะเอาผาพันแผล พวกนี้ออกจากตัวแมหญิงซะทีละ เออ ๆ เดี๋ยวพอไปคุยกับพยาบาลที่ขางนอกกอนแลวกัน (เสียงเดินไป) คุณศรุตคะ ชวยบอกคุณสราดวยซิ วาใหชวยดูชุดนอนที่จะใสที่ โรงพยาบาลใหหนอยซิคะ บุญไมมีชดุ นอนสวย ๆ ใสที่นี่เลย ที่ใสอยูนี่ก็ดีอยูแลวนะ (เสียงดีใจ) โอะ.. แมหญิงลืมตาแลว แมหญิงครับ นี่ศรุตนะครับ แมหญิงเปนอยางไรบางครับ (เสียงแบบคนพูดไมชัด) อือ... ไมเอา... (คิด) เอะ สงสัยวาแมหญิงจะตองการสื่ออะไรกับเราสักอยาง แตแม หญิงพูดไมชัด เราจับความไมไดเลย เห็นแตมองบุญแลวสายหนา เอะ หรือวาแมหญิงจําบุญไดแลวไมตองการใหเด็กคนนี้มาดูแล ไมเอา... ผูหญิงคนนี้ใชไมครับ อือ... อือ ออ... ผมเขาใจแลวครับ แมหญิงทําใจใหสบายนะครับ ทุกคนเปนหวง แมหญิงมากนะครับ ไม... ไม...

4 ศรุต บุญ ศรุต บุญ ศรุต บุญ ศรุต บุญ ศรุต บุญ ศรุต

แมหญิงอดทนหนอยนะครับ พอแผลหายดีขึ้น แมหญิงจะไดกลับบาน ที่บานจะมีคนดูแลแมหญิงหลายคนเลย นี่คุณหญิงเขาพูดอะไรกับคุณศรุตคะ หมายความวายังไง บุญดูไมออก ฉันก็ยังดูไมออกเหมือนกัน แลวทําไมคุณโตตอบกับทานไดละ บุญดูวาทานไมคอยพอใจบุญซัก เทาไหรหรอกนะ ทานอาจจะเกลียดบุญก็ได แลวเธอคิดวาจะดูแลทานไมละ ถาไมอยากดู ฉันจะไดเปลี่ยนคน คุณจะใหใครมาดูละ พีบ่ ัวเหรอ ก็ไมแน เพราะเขาทํางานอยูกับฉัน หรือไมก็เปนแคท โอย ถาเผื่อเปนพี่แคทนะเหรอ คงไดคนมาดูแลสองคนหรอก (หัวเราะ) อาว มันก็ของธรรมดาอยูแลวนี่ แคทกับสราเขากําลังจะหมั้น หมายกันเร็ว ๆ นี้แลว เขาก็ตองไปไหนมาไหนดวยกัน งั้นบุญดูแลเองดีกวา คุณศรุตอยาลืมบอกคุณสราดวยแลวกัน วาบุญ ตองการชุดนอน ทําไมตองเปนสราดวยละ (เสียงเดินเขามา) อาว.. นายพอ หมอวายังไง บางครับ เพลงคั่น

บุญ กรุง ศรุต กรุง

บุญขอตัวกอนนะคะ (เสียงวิ่งไปอยางเร็ว) อาว.... หนูบญ ุ เขาเปนอะไรไปละนั่นนะ ผมก็ไมทราบเหมือนกัน เห็นทําทาเหมือนผะอืดผะอม อาจจะเหม็นกลิ่น ยาละมั้ง คุณหมอวาอยางไรบางครับ เห็นบอกวาไมมีไขนะ รออีกซักสองสามวัน ใหแผลแหงสนิทกอน ถึง จะเอาผาพันแผลออกได ถึงเวลานั้นแมหญิงนาจะสบายขึ้น ตอนนี้ก็ตอง ทนอึดอัดหนอยนั่นละ มาทางนี้เถอะศรุต แมหญิงดูทาเหมือนกับอยาก หลับมากกวา พอมีเรื่องอยากจะบอกกับลูกซักหนอย

5 ศรุต กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง ศรุต

ครับ ๆ (เสียงเดิน) พอชักไมสบายใจเสียแลวละศรุต หมอพูดอะไรกับพอหรือครับ หมอบอกวาแมของเรานะ เขาอาจจะมีปญหาเกี่ยวกับเรื่องขา ทําไมหรือครับ คือสวนลางรางกายแมหญิง โดนไฟลวกมากกวาสวนอื่น เสนเอ็นมันถูก ทําลายไปเปนสวนใหญ หมายความวา.. (เสียงพลา) แมหญิงอาจจะเดินไมไดเลยตลอดชีวติ (ตกใจ) ฮา.. นายพอ.. รายแรงถึงขนาดนั้นเลยหรือครับ เพลงดังแรงแลวหยุด เปลี่ยนเพลง

บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว

วันนี้คุณศรุตใหบัวเอาเอกสารเหลานี้ติดไปดวยใชไมคะ ของที่ไหนบาง ตางจังหวัดหรือวาในกรุงเทพ (เสียงแบบคนไมสบายใจ) อืม.. ในกรุงเทพแลวกัน มีไมกี่รายหรอก ถางั้นเดี๋ยวชวงบาย บัวขออนุญาตไปเยี่ยมคุณหญิงรวีไดไมคะ ไปพรอมฉันก็ได เดี๋ยวตอนบายฉันก็จะเขาไปเหมือนกัน คุณเปนอะไรหรือเปลา ดูเหมือนวาคุณจะยังไมไดทานอาหารเชาเลย (ถอนใจ) ไมมีอะไรหรอก ขอบใจนะที่เปนหวง ไมไดหวงเสียหนอย เอะ นี่จะพูดใหกําลังใจซักหนอยไมเปนหรือไง ถาอยางนั้นก็แสดงวาคุณตองมีอะไรอยูในใจละซี แตไมยอมบอกใหบัวรู ใชไมคะ แลวซักวันก็คงจะรูเองนั่นละ เออ.. ฉันมีเรื่องจะบอก วันอาทิตยนี้นาย พอจะไปที่ชุมชนไผรวมกอ เธอจะไปดวยไม ฉันคิดวาควรจะไปนะ ทานจะไปธุระเรื่องอะไรหรือคะ

6 ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว

ทานก็ยังไมไดบอกฉันเหมือนกัน ถึงเวลาก็คงจะรูเองนั่นละ วาทานจะ ไปทําไม แลวตกลงวาเธอจะไปดวยกันไม ถาคุณศรุตสั่งแบบนี้ บัวก็ตองไปนะซิ นี่ฉันไมไดสั่งเธอเพราะฉันเปนเจานายนะ ฉันเห็นวาเธอเปนคนที่นั่นมา กอน ฉันก็อยากจะใหเธอไป อยางนอยเราก็จะไดไปกราบแมชีดวยไง (ดีใจ) ดีคะ บัวจะไดเตรียมซื้อของไปเยี่ยมแมดวย อยางนั้นก็เตรียมตัวไวก็แลวกัน แตเดี๋ยวตอนบาย เราไปเยี่ยมแมหญิง ดวยกันกอน คะ งั้นเดี๋ยวบัวจะรีบกลับ ขี่รถชา ๆ ก็แลวกัน เปนหวง ขอบคุณคะ เพลงคั่น เปลี่ยนเพลง

บุญ หญิง บุญ หญิง บุญ หญิง บุญ หญิง

วาไงคุณหญิง ตื่นแลวหรือ เมื่อย อาว แลวจะใหฉันทํายังไงละ ฉันก็ไมใชหมอนวดซะดวย อีกอยางหมอ เขาก็คงจะไมใหนวดหรอกนะ ทนหนอยแลวกัน อือ อือ (เสียงไมพอใจ) อะไรเนี่ย ชี้โบชี้เบ สงภาษาใบอยางนี้ฉันไมรูเรื่อง หรอก โอย รูงี้ไมรับอาสาเฝาไขหรอก หมุน หมุน (เสียงดัง) จะใหหมุนอะไรละ เตียงใหญเบอเริ่ม ฉันหมุนไมไหวหรอก จะใหหมุนไปทางไหนก็ไมรู (ทําเสียงอื้ออาดัง) (เสียงเดินมาอยางเร็ว)

7 พยาบาล บุญ พยาบาล หญิง พยาบาล บุญ พยาบาล บุญ ศรุต บุญ ศรุต บัว ศรุต

อะไรคะ คนไขตองการอะไร เสียงคุณดังไปถึงขางนอกเลย (เสียงไมพอใจ) ก็ถามเอาเองซี่ ฉันสื่อสารกันไมรูเรื่องหรอก คุณก็ตองใจเย็น ๆ หนอยนั่นละคะ คนไขทุกคนก็จะเปนอยางนี้ละ คุณปาตองการใหชวยอะไรหรือคะ หมุน ๆ ออ... จะใหปรับเตียงใชไมคะ ถาอยางนั้นไมตองหมุนหรอกคะ ใชกด ปุมปรับระดับเตียงไดเลยคะ คุณมาดูไวซิคะ จะไดทําใหคนไขได (เสียงดัง) นี่มันหนาที่ของพยาบาลนะ ไมใชหนาที่ของฉัน ถาอยางนั้นเวลาที่คุณตองการความชวยเหลืออะไร คุณก็กดทีป่ ุมนี้คะ โอย.. เบื่อ.. เบื่อแลวโวย.. ทําไมมันยุงยากแบบนี้วะ (เสียงขุน) อะไรกันนะบุญญานี เสียงดังไปถึงนอกหองโนน เธอเบื่อ อะไร ถาเบื่อที่จะดูแลแมหญิงของฉัน เธอก็ไมตองมาดูเลยนะ แลวคุณจะใหใครมาดูแทนฉันละ ฉันก็อยากจะพักผอนแลวละ ฉันก็ไม คอยสบายเหมือนกัน ฉันจะจางพยาบาลมาดูแลแมหญิงเอง ถาเธอเบื่อเธอก็กลับไปไดเลย คุณศรุตคะ ขอตัวกอนนะบัว (เสียงเดินไป) เพลงคั่น

บุญ

บัว บุญ

แหม ลองไปไหนมาไหนดวยกันแบบนี้ละก็ คงจะไมแคลวกันละ ใฝสูง เหมือนกันนะพี่บัว อยาใหมันสูงจนเกิดไปนักก็แลวกัน เดี๋ยวตกลงมาคอ หักตายจะวาไมเตือน เอะ นี่บุญเปนอะไรไปนะ อารมณเสียเรื่องอะไรหรือ ก็จะใหอารมณดีเหมือนพี่บัวไดยังไงละ วัน ๆ เอาแตเดินควงแตนาย หนุมรูปหลอ เดี๋ยวก็ไปโนน เดี๋ยวก็ไปนี่ ระวังเถอะ

8 บัว

บุญ หญิง บุญ บัว บุญ บัว บุญ บัว หญิง บัว

หญิง บัว หญิง บัว หญิง บัว หญิง บัว

(หวน) คนทีค่ วรจะระวังนะไมใชพี่หรอกนะ เรานั่นละควรจะระวัง เอาไวใหมาก ๆ คนเขาใจดีมีเมตตาดวย ก็กลับแผลงฤทธิ์ใสเขา อยากมี งานทําบางหรือเปลา ที่เขาใหมาเฝาไขนี่ เขาก็จายเงินนะ รูหรือเปลา รูซิ รูวาเค็มยังกะเกลือยังไงละ ทะเลเรียกพี่เลยละ โดยเฉพาะ ยายคุณหญิงที่นอนแบบอยูบนเตียงนี่ละ (เสียงโวยวาย) ไป ไปใหพน (หัวเราะเยาะ) แนจริง ก็ลุกมาไลฉันเลยซิ นอนแบบอยูทําไมละ (ดัง) นี่เธอจะมากเกินไปแลวนะ ทําไมจะตองพูดจาแบบนี้ดวย คุณหญิง รวีกําลังไมสบายอยู ถาอารมณไมดีก็ออกไปขางนอกเลยไป โอย แลวนี่เหม็นกลิ่นอะไรเนี่ย ก็พี่ซื้อขาวหนาเปดมาฝากบุญยังไงละ ไดกลิ่นก็จะอวกอยูแลว (ทําเสียงขยอน) (เสียงวิ่งไป) (คิด) เอะ บุญเขาเปนอะไรของเขานะ ไมเอา.. ไมเอา ไป.. คุณหญิงอยาดิ้นนะคะ นอนเฉย ๆ เถอะคะ ขยับตัวแรง ๆ แบบนี้ เดี๋ยว บาดแผลจะไมหายนะคะ ดูเหมือนคุณหญิงยังไมไดทานมื้อเที่ยงเลย พยาบาลเขาวางไวตรงนี้แลว เดี๋ยวบัวจะปอนใหนะคะ ใคร.. เปนใคร.. ออ.. บัวเองคะ เปนคนงานของคุณศรุต แลวก็เปนเพื่อนของแคทคะ อือ.. อือ คุณหญิงทานน้ํากอนนะคะ อือ... โจกคะคุณหญิง ดูทานาอรอยทีเดียวคะ ทานเสร็จแลวคอยทานรังนก คุณศรุตซื้อมาฝากคุณหญิงคะ เห็นบอกวาเปนของโปรดใชไมคะ อือ.. ใช คอย ๆ ทานนะคะ บัวตักใหคําเล็ก ๆ เปนไงคะ อรอยไม คะ

9 หญิง ศรุต

บัว

อือ อรอย ศรุตไปไหน ผมอยูนี่ครับแมหญิง มาบัว ฉันปอนขาวใหแมหญิงเอง ขอบใจมากนะ เธอออกไปดูแลนองสาวเธอกอนดีกวา เมื่อกี้ฉันเดินผานหองน้ํามา ได ยินเสียงอาเจียนอยูนะ คะ ๆ ขอบคุณคะ (เสียงเดินไป) เพลงคั่น

บัว บุญ บัว

บุญ บัว

บุญ บัว บุญ ศรุต บัว

(เสียงบุญอาเจียน) บุญ นี่เปนอะไรนะ มาพี่ลูบหลังให เห็นอยูแลววาคนกําลังอวก ถามอยูได เอะ บุญนี่ชกั จะไปกันใหญแลวนะ รูสึกวาเราชักจะเจาอารมณขึ้นทุกที พี่ถามนี่ก็เพราะเปนหวงหรอกนะ แลวทําไมถึงอาเจียนมากอยางนี้ละ เปนมานานหรือยัง มันเรื่องของฉัน พี่บัวไมตองมาหวงหรอก นี่บุญลืมไปแลวหรือ วาเราเปนพี่นองกัน ไมหวงนองแลวจะใหเปนหวง ใคร อาการแบบนี้นะ พี่วาไปหาหมอดีกวา เราก็อยูในโรงพยาบาลแท ๆ ใกลหมอออกอยางนี้ ปลอยใหเปนไดอยางไร ไป ไปหาหมอเดี๋ยวนี้เลย (เสียงดังลั่น) ไมตองมาสนใจกับฉันหรอกนา มันเรื่องของฉัน แลวนั่นจะไปไหนฮะ บอกแฟนพี่บัวดวยแลวกัน วาฉันไมเฝายายเจาหนี้หนาเลือดคนนั้นแลว ไมเฝาก็กลับไป ไมตองมาเอะอะโวยวายอะไรที่นี่ นี่มันโรงพยาบาล อยากใชเสียงก็ไปใชที่อื่น เอา รับเงินคาจางไปดวยเลย คุณศรุต เพลงคั่น

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 31 แคท

บัว

แคท

บัว แคท บัว

แคท บัว แคท

บัว บุญเขาบอกวา ศรุตไมใหเขาเฝาไขแมหญิงแลวหรือ เกิดเรือ่ งอะไร ขึ้นที่โรงพยาบาลหรือ เราวาจะไปเยี่ยม แตพอดีงานกําลังยุง แลวอีก อยางเราเห็นบัวกับคุณศรุตไปแลว บุญเขาไมคอยสบาย เราก็ยังกลุมใจอยูเหมือนกัน เห็นอาเจียนสองสาม หนแลว ไมรูวาเปนอะไร ใหไปหาหมอก็ไมยอมไปหา ตัวเองก็อยูที่ โรงพยาบาล หมอก็อยูเต็มไปหมด นาจะลงไปตรวจซักหนอย มีอะไร จะไดรีบรักษา เราดูวาเขาหบุดหงิดยังไงก็ไมรูละแคท หรือจะเปน เพราะวาไมชอบการเฝาไขก็ไมรูเหมือนกัน เห็นเขาบอกวา แมหญิงไมคอยชอบหนาเขา ขนาดพูดไมคอยชัด ก็ยังไล เขาตลอดเวลา ทําอะ ไรก็ไมคอยจะถูกใจ แคทวาเปนเพราะคนมันไมถูก กันอยูแลวละ ถึงจะบาดเจ็บสาหัสขนาดนั้น แตสมองอาจจะยังดีอยู เพราะเทาที่สังเกตดู แมหญิงจําพวกเราไดทุกคน แลวแกไมชอบหนาบุญ อยูแลว ก็เลยไมอยากใหเฝาเทานั้นละ ก็ดีเหมือนกัน เพราะถาบุญไปเฝาแลว มีลกั ษณะทาทางไมคอยดีแบบนี้ คนเจ็บก็จะคิดมากเปลา ๆ แลวคุณศรุตเขาวาอยางไรบางละ เขาก็กลัววาเราจะเขาใจผิดเหมือนกันละ แตเขาบอกวาบุญเหมือนคนไม คอยสบาย เขาอยากใหพักผอนมากกวา เรื่องอยางนี้เราก็เขาใจ เขาเลย จางพยาบาลที่นั่นใหมาเฝาแทน นั่นละ แคทวาจะเหมาะสมกวา เพราะพยาบาลยอมจะเขาใจจิตใจของ คนเจ็บดีอยู แลวเขาก็คลองแคลวกับการดูแลอยูแลวดวย แลวนี่บุญเขาอยูในหองหรือแคท อือ... เห็นรองไหรองหม ก็ไมรูเหมือนกันวาเขาดีใจหรือเสียใจ กับการ ที่คุณศรุตไมใหเขาดูแลแมหญิง แตเราวาคนที่อยากใหบุญไปดูแล

2

บัว

แคท บัว แคท

บัว

แคท

บัว แคท

แมหญิงนะจะเปนนายพอเสียมากกวา ดูทาวานายพอจะมีเมตตากับบุญ อยูมาก ๆ ทีเดียว เมื่อวันที่ไปรับแมหญิงที่สุพรรณ สรายังออกปากกับ เราเลยวา ทาทางนายพอจะเอ็นดูบุญเอามากเลยทีเดียว ก็ยังดี ที่บุญยังมีผูใหญรักใครอยู ไมอยางนั้นเราก็ไมแนใจเหมือนกันวา บุญจะอยูในกรุงเทพตอไปไดหรือไม เออ.. แคท วันอาทิตยนี้คุณศรุตเขา บอกวา คุณกรุงจะไปที่ชุมชนเรา คุณศรุตเขาใหเราไปดวย แคทจะไป กับเราหรือเปลา เผอิญเรามีนัดกับลูกคานะ มาจากญี่ปุน ถาแคทไมไป คุณสราก็คงจะไมไปนั่นละ (หัวเราะ) ไมตัวติดกันถึงขนาดนั้นหรอกนะ ถาไมมีใครอยู สราเขาก็คง จะไปเฝาแมหญิงที่โรงพยาบาลนั่นละ คุณศรุตจะไปที่ชุมชนแบบนี้ สงสัยวาศศิตองตามไปแน ๆ เลย เราวาไมชาไมนานหรอก ศศิคงจะได เปนสะใภของชาวชุมชนไผรวมกอซะละมั้ง (หัวเราะ) คุณกรุงกับคุณหญิงเขาจะไมขัดขวางเลยหรือ พี่ปนเปนชาวบานธรรมดา คนหนึ่ง แถมความเปนอยูก็ไมคอยดี กําลังอยูในระหวางการสรางเนื้อ สรางตัว ลําพังคุณกรุงนะไมเทาไหรหรอก แตคณ ุ หญิงรวีนี่ซิ หัวเด็ดตีน ขาดคงไมยอมใหคุณศศิมีแฟนเปนคนสุพรรณ แถมยากจนอีกตางหาก หรอก เราดูรูวาเขาเปนคนดูถูกคน แลวบัวไมคิดเลยหรือ วาการที่ปนเขาเสี่ยงชีวิตเขาไปชวยแมหญิงออกมา จากรถไดนั่นนะ จะทําใหแมหญิงแลเห็นความมีน้ําใจของปน มากกวา ความยากจน เราก็ภาวนาวา ใหอะไร ๆ มันเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีก็แลวกัน สงสารพี่ปน จะผิดหวังเสียหรอก นี่บัว พอกลับมาจากสุพรรณแลว เราวารีบพาบุญไปหาหมอดีกวานะ เราดูวาบุญจะเปนโรคกระเพาะเสียมากกวา

3 บัว แคท บัว แคท

อือ.. เราก็คิดอยางนั้นเหมือนกันละ ถาไมยอมไปก็คงจะตองบังคับกัน แลว ตัวเองยังไมรัก แลวจะไปรักใครที่ไหนละ ก็รักสรายังไงละ (หัวเราะ) อาย.. แคท เราไมยอมใหเกิดเรื่องเบบนี้ขึ้นมาหรอก ไดหมองใจกันตาย ละซี โอย.. เรื่องแคนี้ เราไมมีทางหมองใจกับเธอหรอก เพื่อนกับแฟน เรารัก เพื่อนมากกวา ยิ่งเพื่อนที่แสนดีอยางบัวดวยแลว หายากมาก (หัวเราะ) เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

รวม ชาวบาน ศรุต

ปน ศศิ

ปน รวม

(มีเสียงชาวบานทั้งชายหญิง รองถามอาการหญิงรวี วาเปนอยางไรบาง หายดีหรือยัง เปนหวง จะไปเยี่ยมก็ไมรูวาจะไปยังไง) (หัวเราะ) เฮย... พวกเรารุมถามคุณศรุตกันแบบนี้ แลวคุณศรุตจะตอบ คนไหนดีละ คอย ๆ ถามกันทีละคนซี ก็พวกเราเปนหวงคุณหญิงรวีนี่ เห็นคุณศรุตมาก็ดีใจนั่นละ อยากรู อาการทาน ขอบคุณทุกคนนะครับ ผมขอบคุณมาก ๆ พวกเราเปนหนี้บุญคุณชาว ชุมชนที่นี่ทกุ คนเลย ตอนนี้แมหญิงรูสึกตัวแลว แตหมอก็ยังใหพักอยูที่ โรงพยาบาลอีกนาน ตองรักษาแผลที่ถูกไฟไหมใหหายดีกอน ผมจะนํา ความปรารถนาดีของชาวชุมชนที่นี่ไปบอกใหแมหญิงทราบ แลวถาทาน หายดีเมื่อไหร ผมจะพาทานมาขอบคุณชาวชุมชนดวยตัวของผมเอง ทานจะยอมมาเรอ... คุณศรุต ปนอยาดูถูกน้ําใจแมเรานะ ในเมื่อพวกเราที่นี่แสดงน้ําใจอยางใหญหลวง ใหแมหญิงไดเห็น แมหญิงก็คงสํานึกในบุญคุณของทุกคนหรอก แมหญิงไมไดใจรายอยางที่ปนคิดหรอกนะ ถางั้น วันหลังผมจะขอไปเยี่ยมทานบาง จะไดไมละ มันก็ดีนะ ถาปนจะไปเยี่ยมเยียนทาน พอก็ยังอยากไปเลย

4 กรุง

ปน กรุง

ศศิ ปน

ศศิ ปน

กรุง ปน บัว ปน บัว

ไปซิพอรวม พาปนไปดวยเลย เชื่อเถอะวาถาแมหญิงเขาเห็น เขาก็คงจะ ดีใจนั่นละ แลวนี่รานปนเปดแลวหรือ เห็นมีมอเตอรไซดมาซอมอยู สองสามคันนั่น เปดตั้งแตอาทิตยที่แลวครับ มีลูกคาแยะ ๆ อยางนี้ อีกหนอยก็คงจะไดขยับขยายรานใหใหญโตขึ้น จริง ๆ แลว ฉันก็อยากจะใหความชวยเหลือ แตปน กลับปฏิเสธ ไม ยอมรับความชวยเหลือจากฉันเลย มันทําใหฉันเสียความรูสึกอยู เหมือนกันนะ เห็นไม นายพอนอยใจแลวละ แตผมก็คิดวาสิ่งที่ผมปฏิเสธไป มันไมใชความผิดหรอกนะ ผมถือหลัก ตามพระบรมราโชวาทของพอหลวง ทานสอนวา คนเราเมื่อมี ความสามารถที่ดีเปนทุนอยู ก็จะไมมีวันจะอับจน ยอมหาทางสรางตัว สรางฐานะใหกาวหนาไดเสมอ ขอสําคัญ จะตองถือหลัก คอยเปนคอย ไป ดวยความรอบคอบ ระมัดระวัง และความพอเหมาะพอดี ไมทําเกิน ฐานะและกําลัง หรือทําดวยความเรงรีบ โอโห.. ปนจําคําของพระองคทานไดหมดเลยหรือ ผมอานมาจากหนังสือตอนเรียนที่กรุงเทพ และไดจดจําทุกคําที่พอหลวง สอน ซึ่งผมก็ตั้งใจไวแลววาจะยึดถือและพรอมที่จะปฏิบัติตาม ผมถือวา พระราชดํารัสของพระองคเปนสิ่งที่มีคาที่เราทุกคนควรจะยึดถือ อืม.. ที่ปนพูดมันก็ถูก นีล่ ะ เขาคือลูกผูชายชื่อปนละ (หัวเราะพรอมกัน) บัว.. แลวไอบุญมันไมไดมาดวยหรือ ไมเห็นโผลมาเยี่ยมแมชีบางเลยนะ ฉันก็ชวนเขาอยูเหมือนกัน แตบุญเขาไมคอยสบาย เขาอยากพักผอน มากกวานะจะ มันไปอยูกรุงเทพตั้งนานแลว ละพยศลงบางหรือยังละ หนักขึ้นกวาเกาดวยซ้ําไป

5 ปน ศรุต ปน กรุง รวม กรุง ศรุต กรุง ศรุต ศศิ ศรุต ศศิ

รวม หลายเสียง

แลวนี่จะเลยไปหาแมชีดวยหรือเปลา ไปอยูแลวละปน บัวเขาซื้อขาวของมาถวายพระกับฝากแมชีเยอะแยะไป หมด ของลุงรวมของปน แลวก็ของชาวบานดวย เขาเตรียมมาพรอมเลย (หัวเราะ) ไมบอกใหรูลว งหนา จะไดเอารถบรรทุกไปใส (หัวเราะ) เออ... พอรวม ฉันมาวันนี้ มีเรื่องจะวานพอรวมซักหนอย คิดวาคงจะไมหนักหนาจนเกินไปหรอกนะ ยินดีรับใชเลยครับทาน พอรวมชวยติดตอหาซื้อที่แถวนี้ใหฉันซักรอยตารางวาซิ นายพอจะทําอะไรหรือครับ ศศิ เขาบอกกับพอวา เขาอยากจะมาเปดรานคาขายอะไหลรถทุกชนิด ที่นี่ละ (ตกใจ) หา... ศศินะหรือ จะมาเปดรานที่นี่ คะพี่ศรุต ศศิมาที่นี่บอย ๆ ชักจะชอบบรรยากาศ และความมีน้ําใจของ คนสุพรรณมาก ๆ เลย (กระแอม) โดยเฉพาะคนชื่อปนหรือเปลา เอะ พี่ศรุตนี่ ศศิบอกแลวไงวา คนสุพรรณ ก็หมายความถึงคนทั่ว ๆ ไป นั่นแหละ โดยเฉพาะคนที่ชุมชนเหลานี้ เขามีบุญคุณกับครอบครัวของ เรามากนะ ศศิก็เลยอยากจะมาอยูที่นี่ มีอะไร จะไดชวยเหลือกันได (หัวเราะ) ถาอยางนั้นก็ตองถือวาเปนขาวดีละครับ พวกเราทุกคน ก็คง จะดีใจ จริงไม ดี ๆ มาเถอะ พวกเรายินดีตอนรับ (หัวเราะพรอมกัน) เพลงคั่น

6 รวม ปน รวม ปน รวม ปน รวม ปน รวม ปน รวม

ปน รวม ปน รวม ปน รวม

ไอปน... ทําไมเอ็งไมไปที่วัดกับบัวมันละ ปลอยใหเขาไปเปนสวนตัวดีกวา ฉันไมอยากทําอะไรใหมันดูเปนการ กาวกายจนเกินไปหรอก แลวเอ็งทําไมไมซอมรถตอไปละ นั่งคิดอะไรอยู ไมไดคิดอะไรนี่พอ แตขาดูเอ็งออกนะ งั้นพอก็ลองพูดมาเลย วาฉันกําลังคิดอะไรอยู เอ็งกําลังนึกถึงเรื่องที่คุณหนูศศิเขาจะมาทํารานขายอะไหลรถอยูใกล ๆ บานเรา ใชไมละ เอ็งไมดีใจหรอกหรือ ดีใจนะมันดีใจหรอก แตมันก็อดคิดไมได ขาถามจริง ๆ เถอะเจาปน ตอนนี้เอ็งไมไดมีใจกับไอบัวมันแลวใชไม ก็พอจะใหฉันไปมีใจกับเขาอยูขางเดียวตลอดเวลาอยางนั้นหรือ ฉันก็ดู ออกละนะ วาบัวมันรักฉันอยางเพื่อน อยางพี่ชายมากกวา แลวกับคุณหนูศศิละ ขาดูวาเขาสนิทกับเอ็งมากทีเดียวนะ ตอนนี้คนที่ ชุมชนยังพูดลอใสหนาขาอยูบอย ๆ วา ขานะโชคดีแลว จะไดลูกสะใภ เปนมหาเศรษฐี แถมเปนสาวชาวกรุง หนาตาสะสวยอีกตะหาก แลวพอคิดวาอยางไรละ ลองเอ็งไมปฏิเสธอยางนี้ ก็แสดงวา เอ็งมีใจกับคุณหนูศศิแลวละซิ ก็เธอเปนคนดีนี่ แลวก็ไมเยอหยิ่งเหมือนอยางแมหญิงของเธอ ขอสําคัญ คุยกับฉันรูเรื่องและถูกคอกันดี มันก็นาจะรักอยูแลวไมใชหรือพอ แตเอ็งก็รูไมใชหรือ วาคุณหญิงรวีนะ เขาถือตัวแคไหน แตนายพอเขาไมไดเปนอยางนั้นนะ ดูวาเขาก็สนิทสนมกับพวกเราดี ก็คนบานเดียวกัน... มันจะทิ้งกันไปไดยังไงละ แตเอ็งก็อยาลืมวา คุณกรุงเขาคอนขางจะเกรงใจคุณหญิงรวีอยูมาก ถาคุณหญิงเขาเกิด ขัดขวางไมเห็นดวย หรือไมยอมรับเอ็งไวในตําแหนงลูกเขย แลวเอ็งจะ

7

ปน

รวม ปน รวม

ทํายังไง ขาไมอยากใหเอ็งฝนไกลเกินไปเลยละ เดีย๋ วตื่นมาจะตกจาก สวรรคแข็งขาหักเสียเปลา ๆ หรอก เรื่องอยางนี้มันก็ตองแลวแตคุณศศิเขา หนาที่ของฉันคือ เรงสรางเนื้อ สรางตัว สรางฐานะของตัวเองใหมันเปนปกแผนมากกวาที่มันเปนอยูนี้ อยางนอยก็ตองมีคนแลเห็นบางละ วาเราก็ไมไดดอยจนเกินไป ทั้งนี้ มันก็ตองแลวแตวา เราทั้งสองคนจะเปนเนื้อคูกันหรือเปลาเทานั้นละพอ เออ... เอ็งนี่ก็พูดเขาทาดีเหมือนกันนะ ฉันไมไดพูดอยางเดียวนะพอ ทําเลยแหละ (หัวเราะ) เออ.. ใหมันไดอยางนี้ซิ ถึงจะสมกับเปนลูกชายของหัวหนา ชุมชนไผรวมกอกะเขาหนอย (หัวเราะพรอมกัน) เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

พิม บัว ศรุต กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง ศรุต

กรุง ศรุต กรุง

บุญไมไดมาดวยหรอกหรือบัว เปลาจะ บุญไมคอยสบาย บัวซื้อของมาถวายพระกับแมชีดวย เดี๋ยวผมจะไปยกมาจากรถกอน ไป เดี๋ยวพอไปชวย ไมตองหรอกครับ ผมคนเดียวก็ยกหมด เถอะนา ใหพอไปชวยดวยเถอะ (เสียงเดินหางออกมา) นายพอ รูจกั กับแมชีหรือเปลาครับ ก็คนบานเดียวกัน จะไมรูจักกันไดอยางไรละ ถามทําไมหรือศรุต ผมสังเกตดูสีหนาและแววตาของแมชี รูสกึ วาเขาจะหนาไมคอยดีที่เห็น นายพอเดินเขาไปหา แลวดูวาเขาไมคอยจะสบตานายพอเลย มีอะไรกัน หรือเปลาครับ (ถอนใจ) เรือ่ งสมัยเกากอน ศรุตอยารูเลย ผมวานายพอไมนาจะมีลับลมคมในอะไรกับลูกนะครับ ถาใหผมเดา (รีบขัด) นี่อยามาทําเปนหมอเอาไปหนอยเลย รับรองวาไมมีวันถูกหรอก

8 ศรุต กรุง

(หัวเราะ) ไมถูกก็ไมเปนไร แตผมขอเดาวา สมัยเมื่อพอเปนหนุมอยู พออาจจะเคยจีบแมของบัวคนนี้ก็ได เฮย... ศรุตเอาอะไรมาพูดวะ เพลงดังแลวเบา

กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง

ศรุต กรุง

ศรุต

ลูกคนนี้ไมรพู ูดอะไร เรื่องไมเปนเรื่อง ก็ขอใหมันไมเปนเรื่องอยางที่นายพอพูดก็แลวกัน แตตอนนี้ผมวาพอ หนาซีดอยางกับคนจะเปนลม ก็แดดรอนเปรี้ยงออกอยางนี้ แลวมายกของหนัก ๆ พอก็จะเปนลมนะซี ถางั้นพอก็นั่งที่ศาลากอนแลวกันครับ ของพวกนี้เดี๋ยวผมยกเอง เดี๋ยวศรุตชวยบอกนองใหมานั่งเลนกับพอดวยก็แลวกัน ศศิคงจะอยากคุยกับแมชลี ะมั้งครับ เรียกมาเถอะนา แลวศรุตก็มาดวย อาว... ไหงอยางนั้นละครับนายพอ ก็เปดโอกาสใหแมลูกเขาคุยกันตามลําพังบางซิ บางทีเขาอาจจะมีเรื่องที่ ตองปรึกษาหารืออะไรกันก็ได ตอนนี้เรายังไมไดเปนครอบครัวเดียวกัน กับเขา รอไวโอกาสหนาแลวคอยมาประจบวาที่แมยายแลวกัน เอ... นายพอนี่พูดยังไงครับ พูดก็เพราะรูใจลูกนะซี ศรุตเห็นพอเด็กนักหรือไง หลอกคนอื่นนะพอ ไดหรอก แตอยามาหลอกพอคนนี้เลย พอนะรูสารพัด แตจะแสดง หรือไมเทานั้นเอง (หัวเราะ) งั้นเดี๋ยวผมมา นายพอไปนั่งเลนตรงนี้ไปกอนนะครับ เพลงคั่น

9 บัว

พิม ศศิ ศรุต พิม ศรุต ศศิ พิม บัว พิม บัว พิม บัว พิม บัว

พวกขาวสารอาหารแหงเหลานี้ แมชชี วยถวายหลวงพอใหบัวดวยนะจะ สวนสองถุงนี่เปนของแมชี มีทั้งของแหงและสด แลวก็องุน ที่แมชีชอบ ในถุงนี้มีนมกลองดวยนะจะ แมชีตองดื่มทุกวันนะ จะไดแข็งแรง ซื้อมาเสียมากมายกายกองทีเดียว แมจะกินหมดหรือเนี่ย แมชีอยาขัดศรัทธาของพี่บัวเลยจะ พีบัวเขาจะไดบุญเยอะ ๆ ยังไงละ บัวคุยกับแมชีกอนนะ นายพอแก นาน ๆ ออกตางจังหวัดที ดูทาวาจะสู แดดไมไหว หนาตาซีดเซียว บนจะเปนลมเสียแลว (เสียงรอนรน) งั้นคุณศรุตเอายาดมนี่ไปใหทานกอนก็แลวกัน ขอบคุณแมชีมากนะครับ อุตสาหเปนหวงนายพอ ไปศศิ ไปดูนายพอ กันหนอย ใหบัวอยูทางนี้เถอะ นาน ๆ จะไดคุยกับแมชีซะที คะ ๆ (เสียงเดินไป) บุญเปนอะไรมากหรือเปลา แลวยังพักอยูกับบัวและหนูแคทใชไม จะ ก็พักอยูดวยกันนั่นแหละ แตบัวคอนขางหนักใจนะแม เรื่องอะไรละ บุญมันคอนขางแข็งกระดาง พูดจาไมนาฟง เอาแตใจตัวเอง เลยรูสึกวา เขาจะเขากับใครไมได บัวดูวาไมคอยมีใครชอบบัวซักเทาไหรหรอก แลวตอนนี้มันไมสบายเปนอะไรไปละ วันกอนที่บุญมาหาแม แมเห็น บุญอาเจียนใหญเลย ทาทางแบบนี้ แมดูแลวไมคอยสบายใจเลย แมคิดวาบุญมันเปนอะไรหรือจะ แมวามันเหมือนคนทองนะ (ตกใจ) แม... แมคิดวาอยางนั้นหรือจะ เพลงคั่นตื่นเตน

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 32

ศศิ กรุง ศรุต

กรุง ศรุต ศศิ

ศรุต ศศิ ศรุต ศศิ

ศรุต บัว กรุง บัว

(เสียงรถแลนคลอ) นายพอคิดวาเรื่องที่ดินที่ศิจะทํารานเนี่ย มันจะหางายหรือเปลาคะ ก็ตองแลวแตพอรวมเขานั่นละ เราบอกไวแลววาเราตองการได เขาก็ ตองรีบหาใหนั่นแหละ ก็ดีเหมือนกันนะครับ ลุงรวมแกจะไดมีรายไดจากคานายหนาที่ชวยขาย ที่ให แตผมวางานนี้คงไมใชลุงรวมหรอก คงจะเปนปนซะมากกวา เพราะดูทาวาปนเขาก็กระตือรือรน อยากใหศศิมาทําอยูแลว พอนะเห็นดวยนะ เพราะคนอื่นเขาก็มีบริษัทมีรานมีรวงกันไปหมดแลว ยังขาดแตศศิคนเดียว พี่วานาจะเปดรานในกรุงเทพมากกวา ศศิอยากมาทําที่นี่มากกวาคะ อยางนอย เผื่อวาคนในชุมชนเขามีปญหา ขัดของอะไร เราก็ยังพอชวยเหลือเขาได จะไดเปนการตอบแทนที่เขามี น้ําใจกับเรา แคนั้นเองหรือ (หัวเราะ) พี่ศรุตเนี่ย ไมตองมามองศศิลอ ๆ แบบนี้หรอก รูน ะวาคิดอะไรอยู (หัวเราะ) ก็ไมไดวาอะไรนี่ รอนตัวไปเองหรือเปลา ฮื้อ.. แบบนี้ไมอยากคุยดวยแลวละ วาแต เอะ.. พีบ่ ัวเปนอะไรหรือเปลา ทําไมนั่งเงียบมาตลอดทางเลย พี่ศรุตก็เอาแตขับรถ ไมไดสังเกตคนนั่ง ขาง ๆ บางเลยหรือ ก็กําลังจะถาม บัวเปนอะไรหรือเปลา แมชีวาอะไรหรือ แมชีไมไดวาอะไรหรอกคะ แตบัวเปนหวงบุญ อาว.. บุญเปนอะไรไปอีกละ บัวคิดวากลับไปเนี่ย บัวอยากจะพอบุญไปหาหมอ บัวกลัววาเขาจะเปน โรคกระเพาะเทานั้นละคะ ไมมีอะไรหรอก

2 ศรุต บัว ศรุต กรุง ศศ กรุง ศรุต ศศิ กรุง

บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต ศศิ

เรื่องแคนี้เอง ฉันสังเกตดูวาบัวทําทาเหมือนกับจะแบกโลกไวทั้งใบเลย รักนองเอามากขนาดนี้เลยหรือ ก็นองของบัวมีคนเดียว แลวเราก็มีกันแคสองคนพี่นองเทานั้น แมก็ กังวลใจอยูเหมือนกัน ตกลงพอเราถึงกรุงเทพแลว นายพอจะแวะเยี่ยมแมหญิงเลยหรือเปลา อาว.. ก็ตองแวะซิ ของเยี่ยมขางหลังรถเต็มไปหมด ไมรูวาแมหญิงเห็นของเยี่ยมแลว จะพอใจหรือเปลาก็ไมรู แลวคิดวาแมหญิงนาจะเปนแบบไหนละ ไหนศรุตลองตอบพอหนอย อยากใหแมหญิงเขาพอใจหรือไมพอใจ ผมก็อยากใหแมหญิงพอใจนั่นละ เพราะนั่นหมายถึงแมหญิงเริ่มรูสึกดี กับคนเหลานี้ขึ้นมาแลว ขอใหมันเปนอยางนั้นเถอะ อืม พอก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน เออ.. หนูบัว ไหน ๆ ก็ตองแวะ โรงพยาบาลอยูแลว โทรเรียกหนูบุญมาที่โรงพยาบาลเลยดีไม รักษาแต เนิ่น ๆ จะไดไมตองเปนอะไรมากเกินไป เดี๋ยวบัวจะพานองมาวันหลังไดคะ ตองไปถามความสมัครใจของเขา กอนคะ พูดกับบุญนะไมใชเรื่องงาย ๆ เลย รูเหมือนกันหรือ วานองของเธอฤทธิ์เดชมากแคไหน (เครือ) คุณศรุตอยาพูดซ้ําเติมแบบนี้ซิ บัวไมชอบเลย (หัวเราะ) อาว เรื่องเล็กนอยแคนี้ พาลน้ําตาจะหยดเอาแลว นี่บัวมีเรื่องอื่นที่คิดอยูใชไมเนี่ย ไมมีอะไรหรอกคะ แลวทําไม.... (รีบขัด) พี่ศรุต ทาทางพี่บัวเขาไมคอยอยากคุยเลย เงียบไวกอนไมดี หรือคะ อยาเพิ่งไปซักไซอะไรมากเลยคะ รอไวใหพี่บัวอารมณดีกวานี้ ซักหนอยแลวคอยคุยกันนะ

3 กรุง บัว กรุง ศรุต

แลวนี่บัวจะแวะที่โรงพยาบาลกับพอ..เอย นายพอดวยหรือเปลา บัวตองขอตัวกอนคะ บัวอยากกลับไปที่บริษัทของแคทกอน อยางนั้นเดี๋ยวศรุตสงพอแลว เลยไปสงหนูบัวเลยแลวกัน ครับ ๆ แลวนายพอรอผมที่โรงพยาบาลนะครับ สงบัวเสร็จแลว ผมจะกลับมารับนายพอเอง เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

กรุง หญิง ศศิ กรุง ศศิ

หญิง กรุง หญิง กรุง หญิง กรุง

ศศิ

คุณหญิง เปนอยางไรบาง วันนี้ฉันมาเยี่ยมชาไปหนอยนะ (เสียงแบบคนเจ็บ) ไปไหนมา เราไปสุพรรณมาคะแมหญิง ศศิคิดวา (จุปาก) คุยเรื่องอื่นกอนเถอะ คะ ๆ แมหญิงเห็นของบนโตะนี่ไมคะ กระเชานี้เปนของลุงรวมกันนาย ปน กระเชาใหญนี่เปนของคนที่ชุมชน เขาลงหุนกันซื้อมาเยี่ยมแมหญิง เขาอยากมาเยี่ยมดวยตนเอง ทุกคนเปนหวงแมหญิงคะ อือ... ขอบใจ แลวไขไกกระเชานี้ มีไขเปดปนอยูดวยนะ เปนของนายกุยกับแมลั้ง เขาฝากมาเยี่ยม ทุกคนฝากบอกมาวา ขอใหคุณหญิงหายเร็ว ๆ นะ (เครือ) ไม.. ไมโกรธกันหรือ (หัวเราะ) ไมมีใครโกรธคุณหญิงหรอก ทุกคนหวังดีกับคุณหญิงดวยกัน ทั้งนั้นละ ฉัน.. ฉันคิดวา..จะ.. จะ.. ไม.. คุณยังไมพูดไมคอยถนัด อยาเพิ่งพูดอะไรเลย คิดแตสิ่งที่ดี ๆ ไวก็แลว กัน จิตใจคุณหญิงจะไดสบาย ลืมเรื่องราย ๆ ใหหมด พอหายดีเมื่อไหร เราคอยคุยกัน เออ.. เดี๋ยวถาพี่ศรุตมารับ นายพอกลับกอนก็ไดนะคะ ศศิจะอยูเปน เพื่อนแมหญิง แลวถาศศิจะกลับเมื่อไหร จะโทรไปบอกคนรถเอง

4 กรุง

อืม.. อยางนั้นพอขอปอนขาวใหแมเขากอนแลวกัน คุณหญิง ทานขาวกอนนะจะ วันนี้มีซุปฟกทองใสไกบดดวย นาทานเชียวละ ฉันปอนใหนะ เอา.. อาปากกวาง ๆ ซิ ใหเหมือนตอนที่คุณหญิงกําลัง จะดุวาลูก ๆ เลย (หัวเราะพรอมกัน) เพลงคั่น เปลี่ยนเพลง

บัว บุญ บัว บุญ บัว บุญ บัว บุญ บัว บุญ บัว บุญ บัว บุญ บัว

(เสียงเดิน เสียงเคาะประตู เสียงเปดประตู) อุย.... เกือบชนแนะ นี่บญ ุ กําลังจะไปไหนเนี่ย ลงไปใหเขาตอผมหนอย หายแลวหรือ ถึงไดคิดเรื่องเสริมสวยขึ้นมานะ บุญกําลังไมสบายอยู ไมใชหรือ ฉันไมไดเปนอะไรมากหรอก ยังไมถึงตาย ไมตองทํามาหวงใย เดี่ยวกอน อยาเพิ่งไป พี่มีเรื่องจะพูดดวย นี่ไปไหนกันมาเนี่ย หายหนาไปทั้งวันเลย ถาฉันเจ็บหนักปานนี้ก็คงตาย อยูคนเดียวแลวละ คุณศรุตเขาชวนใหพี่ไปเยี่ยมชาวชุมชนเรา ออ... คุณศรุตชวนนี่เอง มินา ถึงตองไปดวย เขาเปนเจานายพี่นะ ถาอยางนั้น เขาสั่งใหไปตาย ก็คงตองไปละมั้ง แลวนี่ไปกันสองคนหรือ นายพอก็ไปดวย คุณศศิก็ไปดวย แลวพี่แคทกับคุณสราไปดวยหรือเปลา ไมไดไปจะ ฮึ วันหยุดนี่ สงสัยจะไปชอปปงกันที่ไหนละมั้ง ตามประสาคนร่ํารวย ทําไมบุญจะตองวาพี่แคทเขาแบบนี้ดวยละ กับคุณสราก็เหมือนกัน บุญ ชอบเหน็บแนมคุณสราอยูบอย ๆ มันไมดีนะ

5 บุญ

บัว

แคท บัว

แลวไมดีตรงไหนละ คนอยางบุญนึกอยากจะวาอะไร ก็วาโพรง ๆ อยาง นี้ละ เพราะดูวามันจะเกินขอบเขตไปหนอยแลว สงสัยจะอยากแตงงาน กันจนตัวสั่นทั้งคูแลว (ดัง) บุญ.. นี่ทําไมถึงใชคํารุนแรงแบบนี้ละ ไมเอานะ อยาวาพี่แคทเขา แบบนี้นะ เขามีบุญคุณกับเราสองคนมากเลยนะ ถาเขามาไดยินเขา มันจะ ..... ฉันไดยินหมดแลวละบัว (ตกใจ) แคท.. เพลงคั่นตื่นเตน

แคท

บุญ สรา บุญ บัว บุญ สรา

กรุง

(เสียงเรียบ) ไมเปนไรบัว ไมตองตกใจ ถาการที่นอ งสาวของบัว เขา พอใจที่จะพนไฟใสฉันแบบนี้ แลวทําใหเขาสบายใจ ก็ปลอยใหเขาพน ไปเถอะ เราไมเคยสนใจอะไรคําพูดไรสาระแบบนี้ของบุญหรอก (เสียงดีใจ) โอะ คุณสราก็มาดวย (หวน) ปลอยแขนฉัน ทําไมจะตองเขามาเกาะกันแบบนี้ดวย เธอกําลัง สนุกกับการวารายปายสีคนอื่นอยูไมใชหรือ ถอยไปดีกวา แหม.. พออยูต อหนาพี่แคทละ ใสสีหนาไปอีกแบบหนึ่งเลยนะ คุณสรานี่เกงนะ ตีหนาไดหลายแบบดีจริง ๆ เอะ บุญ ทําไมไปวาคุณสราเขาแบบนี้ละ ก็หรือไมจริงละ เวลาอยูกับบุญสองตอสอง ยิ้มแยมแจมใสอยางกับอะไร ยิ่งเวลาที่ไปเที่ยวผับ ไปเตนดวยกัน ลืมโลกไปเลยละ ทุกครั้งที่ไป ฉันก็มีเพื่อนไปดวยเสมอ ฉันจําไดวาฉันไมเคยไปไหนกับ เธอสองตอสองเลยนะ คิดหรือวาพูดอยางนี้แลวคุณแคทเขาจะคิดเชื่อเธอ อยาทําตัวเปนคนแบบนี้ ฉันไมชอบ (เสียงเดินแลวหยุด) โอะ.. สรา ..พอเกือบลมแนะ

6 บุญ กรุง บุญ

(เสียงออนหวาน) ทานขา.. ทานกับเขาดวยหรือนี่ เออ ไมไดมาดวยกันหรอก ฉันโทรไปบอกศรุตใหเขากลับไปบานเลย ไดขาววาหนูบุญไมสบาย ก็เลยแวะมาดูซักหนอย แหม.. ทานมีน้ําใจกับบุญจริง ๆ นะคะ บุญกราบขอบพระคุณที่สุดเลย เพลงคั่นนิดเดียว

สรา

แคท

กรุง บัว กรุง บุญ

(คิด) แมเด็กคนนี้นี่ ชักจะออกลายมั่วมากไปหนอยแลวนะ เดีย๋ วก็ทํามา ระริกระรี้กับเรา แตพอเห็นนายพอเดินเขามา ก็กลับไประรี้ระริกกับนาย พออีก ดูซิ เขาไปกราบที่อก ทําเหมือนกับวาสนิทสนมเสียเต็มประดา จะมาไมไหนกันวะเนี่ย แมคนนี้ สงสัยจะเหลี่ยมพราวยิ่งกวาเพชรอีกมั้ง (คิด) เอะ นีแ่ มบุญเขาสนิทกันตั้งแตเมื่อไหรละเนี่ย พอเห็นนายพอก็ ถึงกับวิ่งเขาไปหา ทําเสียงประจบประแจง ซ้ํายังทําตาหวานใสเสียอีก นายพอนี่ก็ไมเบาเชียวนะ พอแมบุญเขาไปใกลเทานั่นละ จัดแจงกาง แขนโอบกอดไวเลย โอย.. แบบนีถ้ า แมหญิงมาเห็นเขา มิพังกัน ระเนระนาดไปหมดหรือเนี่ย ดูบัวซิ หนาซีดอยางกับเสื้อที่ใสอยูเลย เฮอ.. มีนองแบบนี้ก็นาหนักใจนะ เอ... หรือวานายพอจะเคยเปนสมภาร กินไกวัดเสียก็ไมรู ฮื้อ... ไมเอานะ เรานี่คิดไกลเกินไปแลว คนระดับ นายพอ คงจะไมลดตัวลงมามีอะไรกับเด็กนิสัยแบบนี้หรอก เฮอ..แมคนนี้นี่ ชางรายกาจจริง ๆ เออ หนูบัว อาว เปนอะไรละนั่น ทําไมหนาซีดเผือดอยางนั้นละ เออ แลวคุณศศิมาหรือเปลาคะ ออ ศศิเขาขอดูแลแมเขา ฉันนึกเปนหวงหนูบุญ เห็นแมชีเขาเปนหวงลูก ก็เลยมาดูอาการจะไดพาไปโรงพยาบาล (ตกใจ) หา... ไปโรงพยาบาลหรือคะ เพลงดังแลวเบา

7 สรา บัว กรุง บุญ กรุง

แคท กรุง สรา กรุง สรา กรุง

สรา

ทําไมนายพอจะตองมาพลอยลําบากกับเรื่องแคนี้ดวยละ ใหเด็ก ๆ เขา ดูแลกันเองไมดีกวาหรือครับ เดี๋ยวบัวจะพาบุญไปเองคะทาน ไมเปนไร (หัวเราะ) ฉันเอารถมาดวย ไมตองหวงเรื่องคารักษาพยาบาล เดี๋ยวฉันจะจัดการใหเรียบรอย (เสียงสั่น) บุญไมไป บุญไมเปนอะไรแลว บุญหายแลวจริง ๆ ตอนนี้หนูไมเปนอะไรหรอก แตถามันเปนขึ้นมาอีก มันจะหนักยิ่งกวา ควรจะไปตรวจรักษาเสียแตเนิ่น ๆ อาการตอนนี้ยังนอยอยู มันก็สะดวก แกการรักษา ไปเถอะ ไปพรอมกันเลยก็ได เออ แคทขอตัวนะคะนายพอ ใหบัวไปดวยแลวกัน บัวนั่นละตองไปดวยอยูแลว สราจะไปกับพอหรืออยูกับหนูแคทละ นายพอไปกันเถอะครับ ผมจะอยูคุยกับแคทที่นี่ครับ งั้นพอไปรอขางลางนะ บัว.. เดี๋ยวพานองตามไปก็แลวกัน (เสียงเดินสองคน) (เสียงเบา) ผมไมเขาใจวาทําไมนายพอจะตองมีเมตตากับเด็กคนนี้เอา มากมาย นายพอก็เคยเห็นฤทธิ์เดชเขามาแลวไมใชหรือ เออนา... ไอที่พอตองดีกับเขานี่ไมใชอะไรอื่นหรอก แมเขาก็เปนลูกหนี้ ของแมเราอยูไง พอก็เลยอยากจะทําอะไรที่มันเปนการชดใชบาปกรรมที่ แมเราเขาเคยกอเอาไว ก็แคนั่นละ (หัวเราะ) (ถอนใจ) เพลงคั่น

แคท

อาว บุญ ยังนั่งเฉยอยูทําไมละ นายพอทานลงไปรออยูขางลางแลว เปลี่ยนเสื้อผาซะหนอยซิ จะนุงกางเกงขาสั้นเตออยางนี้ไปโรงพยาบาล หรือไง

8 บุญ

บัว บุญ บัว

บุญ แคท บุญ บัว บุญ แคท

บัว บุญ บัว บุญ บัว

ทําไมบุญจะไปแบบนี้ไมไดละพี่แคท ใคร ๆ เขาก็แตงกันอยางนี้ทั้งนั้น ไมเห็นจะนาเกียจตรงไหนนี่ ไมใสเสือ้ สายเดี่ยวไปก็ดีถมไปแลว เรื่องมากจริง ๆ เลย ไมรอู ะไรกันนักหนา จู ๆ ก็จะมาตอนใหไปหาหมอ คนไมไดเปนอะไรซักกะหนอย บุญคิดวาไมไดเปนอะไรจริง ๆ หรือ ก็พูดอยูนี่ไงวา ไมไดเปน ไมไดเปน ตาแกนั่นก็เจากี้เจาการไมรูเรื่อง (เสียงดัง) เอะ ทําไมบุญถึงปากคอเราะรายอยางนี้นะ ทานเปนผูใหญ คราวพอ แลวทานก็มาเพราะความมีน้ําใจ ทําไมไมเห็นถึงความเมตตา ของทานบาง (หัวเราะเยาะ) โอย... คนแบบนี้ แคอาปากก็เห็นไปถึงลิ้นปแลว ประเภทวัวแกอยากจะกินหญาออนละไมวา (เสียงไมพอใจ) ไมใชหญาออนมันอยากจะเขาปากวัวแกหรอกหรือ มีเงินระดับนี้ มันก็อยากจะลองอยูเหมือนกัน พอเถอะบุญ ชักจะมากไปแลวนะ ไปไดแลว แลวพี่บัวมีเงินหรือ อาว...ก็เมื่อตะกี้นายพอบอกวาจะออกใหไง แบนนี้ตองใหหมอตรวจให หมดเลยนะ ตับไตใสพุงเปนยังไงบาง โดยเฉพาะสมองกับหัวใจ จะไดรู ลงไปเลยวาไอที่ปากคอเราะรายไดถึงขนาดนี้ มันเกิดจากความผิดปกติ ของอวัยวะภายในบางหรือเปลา อาว.. แลวนั่นบัวจะไปไหน จะไปหยิบเงินในตูจะ เอะ... ก็ตาแกคนนั้นเขาใจดีจะออกใหไมใชหรือ รูไวนะบุญ.. วาความเกรงใจมันเปนสมบัติของผูดี ออ.. แบบนีพ้ ี่บัวก็ดาฉันวา ฉันเปนขี้ขานะซิ แหม.. พออยูใกลเจานาย เปนไฮโซเขาหนอย ลืมความโลโซของตัวเองหรือไง ไปไดแลว ไปเดี๋ยวนี้ มานี่ มานี่เลย

9 บุญ

(เสียงดิ้น) ปลอย ไมตองมาฉุดกระฉากฉันแบบนี้หรอก ฮึ... เดี๋ยวไดก็รู วาหมูหรือจา เพลงคั่น

กรุง

บัว บุญ กรุง

บัว กรุง บุญ

(เสียงรถแลนคลอ) (หัวเราะอยางอารมณดี) สองคนพี่นองนี่ สงสัยจะไมคอยรักใคร ปรองดองกันเสียละมั้ง ขนาดเพิ่งรูจักกัน พอยังไดยินเถียงกันอยูบอย ๆ แบบนี้ถา แมชีไมยินเขา คงจะไมสบายใจมากเลยนะ บุญเขายังเด็กอยูนะคะทาน (แวด) ฉันนีน่ ะหรือเด็ก ขนาดนี้มีผัวไดแลวละ เอา... วาเขาไปนั่น (หัวเราะ) เออ.. เวลาที่คนอื่นเขาโมโหนี่ พอจะสอน ไวนะหนูบัว เราตองทําตัวเราใหมีอารมณดีเขาไว ถาอีกฝายเปนไฟ แลว เราพลอยเปนไฟไปดวย มันก็ปะทะกันแหลกราญไปเทานั้นละ นองเปน ไฟ เราเปนพี่ ก็ตองเปนน้ําเขาไว อยากวาอะไรก็ปลอยใหพูดไป พอหาย โกรธ ก็คอยตักเตือน เดี๋ยวก็จะสํานึกเองนั่นละ เหมือนกับคุณหญิงรวี ยังไงละ เวลาคุณหญิงเขาโกรธ พอก็มักจะยิ้มแยมใหเขาเห็นอยูเสมอ แตในใจทานก็คงอดโกรธอยูไมไดเหมือนกันใชไมคะ บัวตองขอโทษ ดวยนะคะ ถานองของบัวพูดอะไรที่ทําใหทานไมพอใจ ไมเปนไร ถาเราอยากจะมีชีวิตอยางเปนสุข เราก็ตองเอาชนะความโกรธ ดวยความไมโกรธนั่นละ แลวชีวิตเราจะไดพบความสุขนั่นละ (หัวเราะ) (คิด) ความสุข ฮึ.. กอนที่เราจะคิดถึงความสุขของคนอื่น เราก็ตองคิดถึง ความสุขของตัวเองกอนนั่นละ เราไดคิดแลว เราจะไมทํารายตัวเองเปน อันขาด เด็กในทองนี่ก็ตองมีพอ ตองเปนพอที่นิสัยดี รูปหลอ แลวก็ตอง ร่ํารวยดวย (หัวเราะแบบเยยหยัน) เพลงคั่น

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 33

กรุง บัว กรุง บุญ กรุง ศศิ กรุง ศศิ กรุง บัว บุญ กรุง บัว บุญ บัว กรุง

(เสียงรถแลนคลอ) หนูบัว จะพานองไปโรงพยาบาลไหนลูก หรือวาจะพาไปโรงพยาบาลที่ คุณหญิงอยู บัวไมไปที่นั่นหรอกคะ ขอเปนโรงพยาบาลใกล ๆ บานนี่ก็แลวกันนะคะ ไปโรงพยาบาลนั้นเถอะ พอรูจักหมออยูแลว มันจะสะดวกกวา บุญไมไปหรอกคะ นั่งรถนาน ๆ แลวพาลเวียนหัว พี่บัวแวะที่ โรงพยาบาลขางหนานี้เลยแลวกัน (เสียงโทรศัพทดัง) ฮัลโหล ศศิหรือลูก (เสียงในสาย) คะนายพอ นายพอชวยใหใครมารับศศิไดไมคะ ศศิจะ กลับแลวละคะ เออ.. พอขับรถอยู ใกลจะถึงโรงพยาบาลแลวละ ศศิรอแปบนึงนะ คะ ๆ (เสียงวางสาย) เออ หนูบัว เดี๋ยวถึงโรงพยาบาลขางหนานี้แลว หนูบัวพาบุญลงไปให คุณหมอตรวจเลยนะ พอดีหนูศศิเขาจะกลับบาน พอตองไปรับเขากอน ไมเปนไรคะทาน แคนี้บัวก็ขอบพระคุณมากแลวคะ (เสียงรถจอด) (เสียงเปดประตูรถ) โอย นั่งรถแคนี้ก็ปวดจะตายอยูแลว เดี๋ยวกอนหนูบัว อยาเพิ่งไปลูก อะ.. รับเงินนี่ไวดวย นายพอคิดวา หาพันนาจะพอนะ แลวตอนกลับก็เรียกแท็กซี่กลับนะลูก ไมเปนไรคะ บัวไมรบกวนหรอกคะ บัวเตรียมเงินมาเรียบรอยแลว ถาอยางนั้นก็เอามาใหบุญเถอะนายพอ (เสียงเขม) ไมเอานะบุญ อยาทําอะไรนาเกลียดอยางนี้นะ บัวรับไวเถอะนะ นายพอตั้งใจไวแลว รับไปเถอะ รับไป แลวเดี๋ยว พรุงนี้นายพอจะโทรมาถาม วาบุญไมสบายเปนอะไร

2 บัว กรุง บัว กรุง บุญ บัว บุญ บัว

แตบัววา... (รีบขัด) ไมตองปฏิเสธอะไรทั้งหมด ถาหนูปฏิเสธ นายพอจะเสียใจ มากที่สุด ขอบพระคุณคะ บัวเกรงใจทานจริง ๆ ฮื้อ ไมตองคิดมากนา เราไมใชคนอื่นไกลกันหรอก พานองเขาไปหา หมอเถอะ พอจะไปแลว (เสียงสตารทรถแลวแลนออกไป) โงหรือเปลาพี่บัวนะ ลาภมาถึงมือตั้งหาพัน ทําเปนยักทาไมยอมรับ ที่แทก็อยากไดใจสั่น เอะ บุญนี่เปนคนยังไงนะ ถาเปนบุญนะวาไมถูกนะ แตสําหรับพี่ บอก ตรง ๆ นะ พี่เกรงใจทานมาก ๆ เลย เพราะครอบครัวนี้เขาดีกับเรามาก ออ ก็แนละซี้... กําลังจะฝากเนื้อฝากตัวเปนลูกสะใภคนโตของเขานี่ (เสียงขุน) พี่ไมอยากฟงแลวบุญ เรื่องไรสาระ เหลวไหลสิ้นดีเลย ไป เขาไปหาหมอไดแลว เพลงคั่น

บัว หมอ บัว หมอ บัว หมอ บัว หมอ บัว

ผลตรวจของบุญญานี มาแลวใชไมคะคุณหมอ คะ... นองของดิฉันปวยเปนโรคอะไรหรือคะ ใชโรคกระเพาะหรือเปลา เขาทานอาหารไมคอยเปนเวลาเลยคะ ไมใชหรอกคะ เปนโรคที่ไมนาตกใจเลย นายินดีดวยซ้ําไป หมายความวาอะไรคะคุณหมอ คุณบุญญานี ตั้งครรภไดสองเดือนแลวคะ (ตกใจ) อะไรนะคะ คุณหมอพูดใหมอีกทีซิ คุณบุญญานีกําลังมีนองคะ สองเดือนแลว (ตกใจมาก) บุญ... นี่บญ ุ ทองหรือนี่ เพลงดังแลวเบา เปลี่ยนเพลง

3 บุญ บัว บุญ บัว บุญ บัว บุญ บัว บุญ บัว

บุญ บัว บุญ บัว บุญ บัว บุญ บัว บุญ

เปนไงพี่บัว ไมไดทองไสกับเขาซักหนอย แตทําทาเหมือนลมจะใส (รองไห) บุญ.. บอกพี่มาเดี๋ยวนี้นะวาบุญทองกับใคร (หัวเราะ) อาว... ฉันก็ทอ งกับผูชายนะซิ นี่ทาทางบุญไมตกใจเลยหรือ (หัวเราะเยาะ) ของพรรคมันรูอยูแกใจแลว ทําไมจะตองตกใจดวยละ (เสียงเครียด) ถาอยางนั้น บุญบอกพีม่ าเดี๋ยวนี้เลย วาใครเปนพอเด็ก แลวพี่บัวจะรูไปทําไมละ ที่พี่ตองรูใหได เพราะพี่ไมเคยเห็นวี่แววมากอนเลย วาบุญไปของ เกี่ยวกับใคร แลวถาฉันเกิดทองไมมีพอขึ้นมาละ พี่บัวจะวาอยางไร (เสียงโกรธมาก) นี่บญ ุ นี่มันไมใชเวลาที่เธอจะมานั่งพูดสําบัดสํานวน กับพี่อยางนี้นะ เธอคิดวานี่มันเรื่องเล็กอยางนั้นหรือ หากมันเปนอยางที่ เธอพูดแลว พวกเรามิอับอายขายหนาไปทั่วหรือ นึกถึงแม นึกถึงพี่บางซิ วาจะรูสึกอยางไร แหม เรื่องจิ๊บจอยแคนี้ ทําเปนเรื่องใหญซะเต็มประดา ฉันยังไมอยากจะ บอกวาใครเปนพอของเด็ก เพราะฉันไมแนใจวาถาเขารูแลวเขาจะรับไม ถาอยางนั้นบอกมาเลย วาเขาคือใคร พี่บัวไมคิดจะลองเดาบางหรือ นี่บุญอยาพูดโยกโยนะ พีย่ ิ่งกําลังไมสบายใจอยู พี่ไมนึกจริง ๆ นะ วาบุญจะทําเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได ของพรรคนี้มันก็ตองมีพลั้งเผลอกันบางนั่นละ มันเปนเรื่องที่ไมไดตั้งใจ (เนนเสียง) ฉันถามวาเปนใคร บอกมาเดี๋ยวนี้นะ พี่ปนหรือเปลา (เสียงหยิ่ง) เฮอ... คนอยางฉันไมมีวันแยแสนายปนคนนั้นหรอก ระดับฉัน มันตองมหาเศรษฐีเทานั้น มหาเศรษฐีแก ๆ ดวยหรือเปลา โอย คนอยางฉันไมสนใจคนแกอายุปานนั้นหรอก

4 บัว บุญ บัว บุญ บัว

ถาอยางนั้นบอกมาเลย ไมตองมาอมพะนําแบบนี้ แลวคิดวาพี่บัวจะทําใจไดหรือเปลาละ ถาฉันเอยชื่อของพอเด็กในทอง ขึ้นมานะ ก็พูดมาเลยสิ ก็แฟนของเพื่อนรักพี่บัวยังไงละ (ตกใจมาก) คุณสรานะเหรอ เพลงดังตื่นเตน แลวเปลี่ยนเพลงคลอเศรา

แคท

(คิด) นี่ดีนะวาเราแอบมาไดยินสองคนพี่นองเขาคุยกัน บุญทองหรือนี่ มันไมนาจะเปนไปไดเลย หนําซ้ําบุญยังวาสราเปนพอของเด็ก เราไม อยากจะเชื่อวาสราจะทําแบบนั้นได เรารูจักนิสัยใจคอของสราดี จะวา พลั้งเผลอหรือใกลชิดกันจนเกินไป มันก็ไมนาจะใช เพราะเทาที่รูมาวา เมื่อกอนสองคนนี่เคยออกไปเที่ยวผับกันบอย ๆ แตทุกครั้งก็จะมีเพื่อนฝูง หรือศศิไปดวยเสมอ แลวเทาที่เราสังเกตุดู ก็ไมเห็นวาสราจะมีทาทาง หรือแววตาที่แสดงออกวาสนใจเด็กคนนี้เลย บางครั้งเขาแสดงออกถึง ความรังเกียจใหเราเห็นอยูบอย ๆ ดวยซ้ํา เราไมแนใจวาบุญแอบอาง หรือเปลา บุญเปนเด็กที่ใฝสูง แลวมีอะไรหลายอยางที่ผิดแผกแตกตาง ไปจากบัวเปนอยางมาก จนบางครั้งเรายังคิดวา สองคนนี้ไมนาจะเกิดมา เปนพี่นองกันไดเลย มันตางกันไปหมด บางทีบุญอาจจะไปพลาดทาเสีย ทีใครมาก็เปนไปได เออ.. ระยะหลัง ๆ นี่ เรารูสึกวานายพอจะสนิท สนมกับบุญเอามาก ๆ เลยทีเดียว หลายครั้งที่เราเห็นนายพอโอบกอดบุญ แลวแววตาของนายพอก็บงบอกวา รักใครและเอ็นดู หื้อ... ก็ไมนาใชอีก นั่นละ เอ.. แลวอยางนี้เราจะทําอยางไรดีละ ถาบัวมาบอกเราวา สรา ทําบุญทอง แลวเราจะพูดวายังไงละ ...เฮอ นี่มันอะไรกันเนี่ย ทําไม อุปสรรคระหวางเรากับสรามันถึงมากมายขนาดนี้

5 ตอนกอนนายพอบอกวาจะไปขอเรากับแดดดี้ ก็พอดีมามีเหตุที่คาดไมถึง เกิดขึ้น แมหญิงประสบอุบัติเหตุเกือบเอาชีวิตไมรอด พอแมหญิงมี อาการดีขึ้น เราก็ยังตองมาเจอปญหากับเด็กคนนี้อีก เฮอ.. นี่เราจะทํา ยังไงดีหนอ.... เพลงคั่นแลวเปลี่ยนเพลง ศรุต บัว ศรุต

บัว ศรุต

บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต

บัว.. (เสียงดังขึ้น) บัว.... บัว... ฉันเรียกนี่ไดยินหรือเปลา คะ.. คุณตองการอะไรหรือคะ ถามจริง ๆ เถอะ สองสามวันมานี่ บัวเปนอะไรหรือเปลา ฉันดูวาทาทาง เธอไมสบายใจเอามาก ๆ ทีเดียว มีอะไรคิดมากหรือเปลา เกี่ยวกับเรื่อง งานใชไม ทีฉ่ ันใหเธอเปลี่ยนมาทํางานเอกสารโอนหนี้นอกระบบ เขามา เปนในระบบ ทําใหเธอหนักใจอะไรอีกหรือเปลา ไมมีอะไรหรอกคะ เพราะนี่ก็เปนสิ่งที่บัวตองการอยูแลว แลวเธอเห็นหรือยัง ที่ฉันจําหนายบัญชีของพวกชุมชนไผรวมกอออกไป จนหมดสิ้น แมกระทั่งบัญชีของแมชี ก็ไดจําหนายออกไปหมดแลว เหลืออยูแตวาเราจะเอาหนาโฉนด และเงินดอกไปคืนใหกับทุกคน เรื่อง ทั้งหมดนี้ มันก็นาจะทําใหเธอสบายใจแลวไมใชหรือ (เครือมาก) คะ บัวสบายใจแลวทุกอยาง แต.... มันมีอยูอีกเรื่องหนึ่ง บัวไมสบายใจมาก ๆ เลย และบัวก็ไมรูจะบอกใครดี ก็แคทไง.. แคทเปนที่ปรึกษาที่ดีของเธอมิใชหรือ บัวไมกลาคะ อะไรเนี่ย ถึงกลับรองไหทีเดียวหรือ อยางนี้ก็แสดงวาเปนเรื่องสําคัญ มากเลยซินะ เอา.. นี่ผาเช็ดหนาฉัน เอาไปเช็ดน้ําตาเสียกอน ไมตองหรอกคะ ขอบคุณคะ ถางั้น ฉันเช็ดใหเธอเองแลวกัน อยารองไหเปนเด็กเลย เอา.. ที่นี่จะพูด ไดหรือยัง วาเธอยังมีปญหาคาใจอะไรอยู

6 บัว ศรุต

บัวไมกลาพูดจริง ๆ มันไมรูวาจะพูดยังไงดี ถาอยางนั้น ฉันใหเวลาเธอตั้งสติใหดี ๆ ซักพัก แลวประเดี๋ยวเราคอยคุย กันนะ เดี๋ยวฉันจะใหคนเอาน้ําสมมาให แลวไมตอ งรองไหอีกนะ (เสียงเดินไป) เพลงคั่นแลวเปลี่ยนเพลง

สรา กรุง

สรา ศรุต สรา กรุง ศรุต กรุง สรา ศรุต กรุง ศรุต

สรา

พี่ศรุตไปเยี่ยมแมหญิงมาหรือครับ อาว.. แลวศศิละ คืนนี้ศศิจะเฝาแมหญิงที่โรงพยาบาล เอะ ศรุตเปนอะไรหรือเปลาลูก ทําไมหนาขึงตึงเครียดขนาดนั้นละ ทาทางเหมือนคนไมสบายใจอยาง แรงเลยนะ นั่นนะซิ ผมก็คิดเหมือนนายพอนี่ละ ทะเลาะกับเลขาคนโปรดมาละซี (เสียงเครียด) ไมไดทะเลาะอะไรกับเขาหรอก แตฉันกําลังจะกลับมา ทะเลาะกับนายนั่นละ เฮย..พูดเปนเลนนะพี่ศรุต เออ.. เดี๋ยวพอไปเอาเครื่องดื่มมาใหดีกวา นายพอไมตองไปไหนหรอก นั่งอยูกบั เรานี่ละครับ ผมมีเรื่องตองพูดดวยเหมือนกันครับ พูดกับพอนี่เหรอ เอ.. หนาตาทาทางแบบนี้ สงสัยไตฝุนจะเขาบานซะละมั้ง นายไมตองมาพูดเลน สรา.. นายพูดความจริงออกมาเดี๋ยวนี้นะ เอา ๆ นั่นอะไรนะศรุต ทําไมตองไปรวบคอเสื้อนองอยางนั้นดวยละ มีอะไรก็คอยพูดคอยจากันซิ ถาคอยพูดคอยจากันละกอ ผมวานายสรามันไมกลาพูดความจริงออกมา หรอกครับนายพอ สรา ถาแกไมอยากเจ็บตัว แลวนายคิดวานายเปน ลูกผูชายเพียงพอ นายยอมรับออกมาเดี๋ยวนี้เลย เอะ ยังไง พี่ศรุตจะใหผมรับเรื่องอะไรละเนี่ย

7 ศรุต สรา

ก็เรื่องที่แกไปทําผูหญิงทองไงละ (ตกใจมาก) หา... วาไงนะพี่ศรุต เพลงตื่นเตน แลวหยุด

กรุง

ศรุต สรา

กรุง

ศรุต กรุง, สรา

เดี๋ยว ๆ ๆ คอยพูดคอยจากันกอน ศรุตก็ไมตองไปขย้ําคอนองไวแบบนั้น เออ.. พี่นองกันแท ๆ มีอะไรก็คอยพูดกันซี นี่ดนี ะที่แมหญิงเขานอนอยู โรงพยาบาล ถาเขาอยูบานแลวมาไดยินเรื่องนี้เขาละก็ มีหวังช็อคตายอยู ตรงนี้ละ ผมก็ยังเกือบช็อคมาเลยครับนายพอ ผมนึกไมถึงจริง ๆ วาสรามันจะไป กอกรรมทําเข็ญกับผูหญิงไดถึงขนาดนี้ (เสียงโกรธ) พี่ศรุตก็บอกมาเลยซิ วาผูหญิงคนนั้นเปนใคร กับแคทหรือ ถาเปนแคทละก็ ผมกําลังจะแตงงานกับเธออยูรอมรอ แลวผมจะไป ลวงเกินเธอทําไม นิสัยผมไมใชผูชายแบบนั้นหรอก นั่งกอน ๆ สรา เลนลุกขึ้นมายืนเผชิญหนาแบบนี้ พอใจคอไมดีวะ ตางคนตางก็ใสอารมณกันแบบนี้ มันไมดีหรอก นั่งลงกอน แลวคอย ๆ พูดกันใหรูเรือ่ ง ศรุต.. บอกพอมาที วาสราไปทําผูหญิงคนไหนทอง ก็บุญญานียังไงละครับนายพอ (ตกใจ) (พูดพรอมกัน) บุญญานี เพลงดังแลวเบา

กรุง

(คิด) ตายละ ถาเรื่องนี้มันเปนความจริงอยางที่ศรุตพูด ความผิดมันจะ ตกอยูกับใครละ ถาไมใชเรา ทําไมเราไมบอกเลาเรื่องพวกนี้ใหสราฟง เสียตั้งแตแรก หรือไมอยางนั้น เราก็นาจะบอกหนูบัว กับหนูบุญไปตาม ความจริงเลยวาเราเปนพอของทั้งสองคน แลวก็มสี รากับศศิเปนนองตาง แม มีเพียงศรุตเทานั้นละ ที่เปนลูกติดแมหญิงมา แลวถาบอกแมหญิงไป

8

ศรุต

สรา กรุง สรา

ศรุต สรา ศรุต สรา

เรารูจักใจคอของหญิงรวีดี ถารูวาบัวและบุญเปนลูกที่เกิดจากแมพิม แม หญิงรวีจะตองโกรธแคนเปนฟนเปนไฟเอามากมายเลยทีเดียว แลวบุญ กับบัวก็คงไมไดมาใกลชดิ กับเรา อยางที่เราตองการ แลวทําไมเรื่องแบบ นี้มันเกิดขึ้นได หรือเพราะเด็กสองคนนี่ไมไดคิดระแวงใจมากอนหรือไง แต..เอ.. เราก็ไมเห็นวาสรากับหนูบุญจะสนิทสนมอะไรมากมาย แต เทาที่เห็น หนูบุญนั่นละ มักจะเปนฝายเขามาใกลกับสรากอน เราก็ยัง เคยจับตามองอยู แลวนี่มันจะยังไงละนี่ จับพลัดจับผลู พี่นองไปได กันเองเมื่อไหรวะ เวรกรรมแลวซิเรา ที่นี้จะแกปญหานี้ยังไงนี่ละ แกพูดมาเลยสรา วาแกไปไดเสียกับบุญญานีตั้งแตเมื่อไหร หมอเขาบอก วาบุญญานีทองไดสองเดือนแลว พี่เขาก็เสียใจจะเปนจะตายอยูแลว เขาก็ มีนองสาวเพียงคนเดียวดวย แลวแบบนี้แกจะรับผิดชอบยังไงบาง (เสียงแข็ง) ผมจะไมรับผิดชอบอะไรทั้งหมด เพราะผมไมเคยของเกี่ยว อะไรกับแมบุญญานีคนนี้เลย แมแตครั้งเดียว อาว.. ที่สราพูดมานี่ เปนความจริงหรือเปลา จริงซิครับ นายพอ พาผมไปสาบานวัดไหน ผมก็สาบานไดทั้งนั้นละ เพราะผมไมมีความคิดที่จะยุงเกี่ยวกับบุญเลย ผมมีแคทอยูในใจทั้งคน แลวผมจะไปคิดยุงเกี่ยวกับเด็กคนนั้นทําไม ผมก็มีชื่อเสียงอยูในวงการ ไฮโซเหมือนกัน แลวถาผมทําตัวต่ําชาแบบนี้ชื่อเสียงผมมิปนปหมดหรือ แตเมื่อกอน ฉันก็เห็นแกไปเที่ยวกลางคืนกับบุญบอย ๆ นี่ แลวก็เห็นบาง ทีก็เมากลับมาดวยกันทั้งคู แตผมก็ไมไดเมาจนขาดสติหรอก พีศ่ รุตพูดแบบนี้ แสดงวาพี่เชื่อเด็กคน นั้นมากกวานองใชไม หรือไมอยางนั้นก็เชื่อแมบัว เลขาคนโปรดของพี่ นี่แกอยาไปกาวกายถึงบัวนะ บัวเขาไมตองการใหเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น หรอก เขาก็ไมกลาที่จะพูดอะไรกับแคท เพราะเขาเกรงใจแคท แลวนี่แคทรูเรื่องหรือเปลา

9 ศรุต สรา กรุง

ศรุต สรา

แกอยากรู แกก็ไปถามแคทเขาเองซิ เดี๋ยวผมจะไปหาแคทเดี๋ยวนี้แหละ หยุดเดี๋ยวนี้นะ สรา นี่มันดึกดื่นแคไหนแลว ขืนแกไปที่บริษัทของหนู แคท ใครเห็นเขา มันก็จะเปนขี้ปากของคนพวกนั้น ทําอะไรก็คิดหนอย อยาทําใหผูหญิงเขาเสื่อมเสีย ถาอยากรูอะไรก็โทรไป เพราะฉันก็ไมรูวาแคทเขารูหรือยัง แตในเมื่อ บุญญานีเกิดทองขึ้นมาแบบนี้ แกก็ควรจะรับผิดชอบ (เนนเสียง) ถาผมทําผิดจริง ผมก็เปนลูกผูชายพอที่จะรับเปนพอของเด็ก ในทองเหมือนกัน แตถาบุญญานีไปทองกับคนอื่นแลวเอาชื่อผมไปอาง ผมก็ยอมไมไดเหมือนกัน จะเปนยังไงก็เปนไปเถอะ (เสียงเดินไป) เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

ศรุต กรุง ศรุต

กรุง ศรุต

(เสียงเดินกลับไปกลับมา) อาว.. นั่นนายพอนอนไมหลับเหมือนกันหรือครับ (เสียงพรา) พอไมสบายใจจริง ๆ ศรุตเอย เรื่องนายสราใชไมครับ ผมเองก็ไมสบายใจเหมือนกัน ยิ่งมาเห็น ทาทางสรามีทาทางแข็งขันแบบนี้ ผมก็ไมแนใจวานองเรามันทําผิดจริง หรือเปลา เพราะเทาที่เห็นนิสัยใจคอของเด็กนั้น มันก็ปลอยเนื้อปลอย ตัวงาย ๆ อยูไมนอย แตผมยอมรับวาผมสงสารบัว เพราะเขารักนองเขา มาก แลวถาสราไมยอมรับ บุญก็จะตองทองไมมีพอ คนที่เสียใจมาก ที่สุดก็จะตองเปนบัวและแมชีนั่นละ นี่แมชีเขาก็ยังไมรูเรื่อง (เสียงรอนรน) อยาไปบอกแมชีเปนอันขาด พอไมอยากใหเขาตองคิด มากอะไร เขาก็มีเรื่องเสียใจมามากแลว ผมรูสึกวา นายพอจะหวงใยแมของบัวกับบุญมากอยูนะครับ มีอะไรหรือ เปลา นายพอปดบังอะไรผมอยูหรือเปลาครับ เพลงคั่น

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 34 สรา ศรุต สรา

ศรุต สรา

กรุง ศรุต กรุง สรา ศรุต สรา ศรุต

พี่ศรุต ผมมีเรื่องตองพูดกับพี่ ถาทางนายเหมือนกับไมไดนอนมาทั้งคืนอยางนั้นละ ผมบอกพี่ตรง ๆ นะ ผมไมคิดวาจะตองมาเจอปญหาบาบอแบบนี้ ผมขอ ยืนยันกับพี่ศรุตดวยเกียรติของลูกผูชายเลยวา ผมไมเคยเกี่ยวของกับแม บุญญานีนั่น แมแตครั้งเดียว แตผมไมเขาใจวา ทําไมบัวจะตองมาบอก กับพี่ศรุตแบบนี้ดวย นี่เมือ่ คืนผมตอโทรศัพทถึงแคท แคทก็ปดมือถือ ผมวาผมจะไปหาแคทเชานี้ละ ยังไงผมก็ตองคุยกับแคทใหรูเรื่อง และ ในเมื่อผมไดเปนคนทํา ผมก็จะไมรับผิดชอบใด ๆ ทั้งสิ้น ผมวามันเปน การแอบอางแบบหนาดาน ๆ ของยายบุญนี่มากกวา มากินกาแฟนี่กอนเถอะ เอา ดื่มเสียกอน เผื่ออารมณนายจะดีขึ้น ผมกินไมลงหรอก ผมเพียงแตตองการจะใหพี่ไปบอกกับบัววา เรื่องนี้ ผมจะไมรับผิดชอบอะไรทั้งหมด เพราะผมไมใชพอของเด็ก ผมขอ ยืนยัน (เสียงเดินเขามา) และพอ ก็จะขอยืนยันดวยวาจะไมมีการแตงงานระหวางสรากับหนู บุญญานีเกิดขึ้นโดยเด็ดขาด ยังไง ๆ ก็จะแตงกันไมได เพราะอะไรหรือครับนายพอ ตอนนี้พอยังพูดอะไรไมได รอไวใหมโี อกาสที่ดีกวานี้ซักหนอย แลวพอ จะพูดใหเขาใจ เด็กคนนี้คงจะตองการหาพอใหกับลูกในทองมากกวา เทาที่เรารูจักกับเด็กคนนี้มา ก็ไมเห็นวาเขาจะสนิทสนมกับใครเลย ก็มี แตนายคนเดียวเทานั้นละสรา (เสียงเขม) แตผมรับรองวาผมไมใชพอของเด็กในทอง ผมขอยืนยัน เทานี้ละ เดี๋ยวผมจะไปหาแคทที่บริษัทแลว ไปที่นั่น ก็คงตองเจอกับบุญญานี

2 สรา ศรุต สรา ศรุต

กรุง

สรา

กรุง

แลวทําไมผมจะตองหลบเขาดวยละ เรื่องแบบนี้มันก็ควรจะพูดกันตรง ๆ ลงไปเลย หรือวาพอของเด็กจะเปนนายปน พี่วาไมใชหรอก เด็กคนนี้เราก็พอจะรูวาเปนคนที่ใฝสูง ถาพี่ศรุตพูดแบบนี้ ก็เทากับดูถูกวานองของตัวเองวาใฝต่ํานะซิ เพราะ พวกเราก็รูกันอยูแลววาศศิกําลังจะมีความสัมพันธที่ดีอยูกับปน อาว แลวถานายเขาใจวาเปนปน ยายศศิรูเรื่องเขา มันไมกลายเปนเรื่อง ใหญเขาไปอีกหรือ เพราะเด็กคนนี้เดียวที่ทําใหเรื่องในครอบครัวเรา วุนวายกันไปหมด คงจะเปนเพราะแบบนี้ละมั้ง แมชีพิมเธอถึงไดหนีไป บวชชี เพราะอาจจะเอือมระอากับนิสัยของลูกสาวคนเล็กก็ได เด็กที่มี ปญหาเกี่ยวกับเรื่องพอแม ก็มักจะมีปมดอยอยางนี้ละ (ออย) เฮย... ทําไมจะตองไปพูดถึงพอแมเขาดวยละ ปญหามันอาจจะ เกิดที่ตัวเด็กก็ได เพียงแตเราไมรูวาจุดเกิดเหตุที่แทจริง มันเกิดจากใคร คนไหนเทานั้นละ ผมไปกอนละครับ ขอบอกใหรูอีกครั้งหนึ่งนะครับ ผมจะไมชวย แกปญหาใหเด็กคนนี้เปนอันขาด ถาพี่ศรุตเกิดมีใจเมตตาสงสาร อยากจะ ชวยแกไขปญหาใหกับเขา ก็เชิญตามสบาย (เสียงเดินไป) (ถอนใจยาว) ลําบากใจจริง ๆ โวย.. นี่ถาเจาสรามันไมเคยสนิทสนมกับ หนูบุญละกอ เรื่องแบบนี้มันอาจจะไมเกิดขึ้นก็ได เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

สรา บัว สรา บัว

(หวน) นองเธออยูที่ไหนบัว ฉันตองการพบ ยังหลับอยูในหองเลยคะ คุณสรามีอะไรพูดกับบัวก็ได ถาอยางนั้นเขาไปในหองทํางานแคทหนอย เธอรูไ มวาแคทหายไปไหน เมื่อคืนฉันโทรติดตอไมไดเลย (เสียงสั่น) เมื่อคืนบัวก็รออยูเหมือนกัน แตแคทก็ไมเห็นกลับมา บัวก็ ติดตอไมไดเหมือนกับคุณนั่นละ บัวกลุมใจจะแยอยูแลว

3 สรา

บัว สรา

บัว สรา

บัว

ก็เพราะแมนองสาวตัวแสบของเธอนั่นละ อยูดี ๆ ก็เอาสิ่งปฏิกูลมาปาย ใหกับฉัน แบบนี้ฉันก็เหม็นไปหมดเทานั้นละ เสียหายไมมีชิ้นดีเลย เปนลูกผูชายแท ๆ ทําผูหญิงทอง แลวกลับไมยอมรับ คนเขาก็จะวาฉัน แบบนี้ แลวบัวคิดหรือเปลา วาเรื่องที่นองเธอพูดนะมันเปนเรื่องจริง บัวก็ไมไดเชื่อบุญหรอกนะคะคุณสรา เพียงแตตอนนี้บัวจะซักไซไลเรียง แกยังไง บุญก็ไมยอมพูดอะไรทั้งหมด ยืนยันอยูแ ตวาเปนคุณสรา น้ําเนาจริง ๆ เลย ฉันบอกบัวไวกอนเลยนะ ฉันมีแผนการที่จะแตงงาน กับแคทอยู ฉันไมทําอะไรเหลวไหลแบบนั้นหรอก และตลอดเวลาที่ฉัน คบกับบุญ ฉันก็รูสึกแควาบุญเปนเพื่อนอีกคนเทานั้นเอง แตฉันไมเคยคิด เกินเลยไปถึงวาฉันจะรวมชีวิตกับเขาได เพราะมันคนสไตลกัน รับรอง ไดถาฉันจะมีครอบครัว ฉันไมเอาผูหญิงอยางบุญมาเปนแมของลูกฉัน เปนอันขาด บัว ถาแคทเขากลับมาที่นี่ เธอชวยโทรบอกฉันได เอา นี่นามบัตรฉัน ฉันจะไปรอแคทอยูที่ราน คุณจะไมเขาไปพบบุญญานีซักหนอยกอนหรือคะ ถาคุณพูดหวานลอม บุญดี ๆ เขาอาจจะพูดความจริงออกมาก็ไดวาใครเปนพอของเด็ก (หัวเราะเยาะ) ฉันคงไมมีความจําเปนที่จะไปพูดกับผูหญิงขี้ตูคนนั้น หรอก ถาเขาอยากจะหาพอใหเด็ก ก็บอกเขาไปเลยวาใหไปหาเอา ขางหนาเถอะ รับรอง ไมใชฉันแนนอน คนอยางฉันถาทําอะไรผิด ฉันก็ ตองรับผิดชอบอยูแลว ทุกคนที่บานรูจักนิสัยฉันดี ฉันพูดกับบัวถึง ขนาดนี้แลว ถาบัวยังไมเชื่อ ก็รอไวใหเด็กคนนั้นมันเกิดมากอน แลวให หมอเขาตรวจดีเอ็นเอเลย ฉันยินดีไปตรวจดวยทุกเวลา (เสียงเดินไป) (ถอนใจยาว) นี่มันเวรกรรมอะไรหนอ ทําไมชีวิตเราตองมาเผชิญกับ ปญหาแบบนี้ดวย แลวเราจะชวยบุญไดอยางไรละนี่ บุญเอย ไมนากอ เรื่องแบบนี้ขึ้นมาเลย แลวนี่ถาแมชีรูเขา แมชีจะเสียใจแคไหน เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

4 กรุง หญิง ศศิ หญิง กรุง หญิง กรุง หญิง ศศิ หญิง ศศิ กรุง หญิง กรุง ศศิ หมอ

กรุง

คุณหญิง ดีใจไม วันนี้คุณหมอเขาจะผาที่พันอยูตามหนาตา ตามเนื้อตัว ของคุณหญิงออกแลวนะ นั่นแสดงวาอาการคุณหญิงดีขึ้นมาแลว อืม.. อยากกลับบาน กลับวันนี้เลย ตองรอใหคุณหมอสั่งกอนนะคะแมหญิง ไปไหนกันหมด คุณหญิงหมายถึงพอศรุตกับพอสราใชไม ใช เดี๋ยวทั้งสองคนก็คงมานั่นแหละ แลวเด็กคนนั้นละ บัวใชไมคะ ใช ไมมาหรือ เขาชวยทํางานกับพี่ศรุตอยู เดี๋ยวถาเขาวางอาจจะเลยไปเยี่ยมตอนที่ แมหญิงกลับไปอยูที่บานแลวก็ไดคะ คุณหญิงไมถามถึงหนูบุญบางเลยหรือ หนูบุญเขาก็อยากดูแลคุณหญิง เหมือนกันนะ ไมเอา ไมเอาเด็กคนนั้น อือ ๆ ไมเอาก็ไมเอา นายพอนี่ชอบแหยแมหญิงอยูเรื่อยเลย (เสียงเดินเขามา) สวัสดีครับทุกคน คุณหญิงรวีเปนอยางไรบางครับ เดี๋ยวถาเอาผาพันแผล ออกแลว บาดแผลไมมีปญหาอะไร คุณหญิงก็จะกลับบานไดเลยนะครับ ตอนนี้ผมขอความกรุณาเชิญทุกคน ออกไปรอขางนอกกอนนะครับ ครับ ๆ (เสียงเดินไป) เพลงคั่น แลวคลอ

5

ศศิ กรุง ศศิ กรุง ศศิ กรุง ศศิ กรุง ศศิ

กรุง

ศศิ

(มีเสียงเดินกลับไปกลับมา) นายพอคะ นายพอจะเดินเปนทหารตรวจแถวอีกนานไมคะเนี่ย ศศิมองตามจนปวดหัวแลวคะ มานั่งตรงนี้เถอะ (ถอนใจดัง) พอไมรูจะทํายังไง คิดเทาไร ๆ ก็คิดไมออก นายพอมีปญหาอะไรหรือคะ ศศิดูวานายพอตองมีปญหาอะไรแน ๆ คิ้วขมวดอยูตลอดเวลาเลย หรือวานายพอกลุมใจเรื่องแมหญิงคะ เมื่อกอนนะมันใช แตตอนนี้มันมีปญหาอื่นแทรกแทรงเขามา มันยิ่งใหญมาก ๆ เลย พอนึกไมออกเลยวาจะแกปมมันออกไดอยางไร ระบายใหศศิฟงก็ไดคะ เผื่อจะศศิจะชวยแกปมใหนายพอไดบาง คงแกอะไรไมไดแลวละ เกี่ยวกับใครละคะ ใครคือคนที่ผูกปมใหนายพอ ใครหรือ... อืม.. คิดไปคิดมาแลว ก็ถาจะเปนพอนี่ละ ผาไปผูกปมซะ แนนหนาเลย ถาอยางนั้น นายพอก็ตองเลาใหศศิฟงแลวละ วาเรื่องมันไปยังไงมายังไง ดีกวาคิดไวคนเดียวในใจนะคะ นายพออายุมากแลว คิดมากไป มันจะ เปนอันตรายตอนายพอมากกวา เดี๋ยวลมเจ็บมาอีกคน ครอบครัวจะยุง เหยิงไปกันใหญ แมหญิงเองก็ยังไมรูวา หลังจากหมอเอาผาพันแผลออก แลว ผลจะออกมาบวกหรือลบก็ยังไมรู ศศิอยารูอะไรเลย พอยังไมอยากจะพูดอะไรตอนนี้หรอก พอคิดวาใน เมื่อเรื่องทั้งหมด พอเปนคนกอขึ้นมาเอง พอก็ตองแกไขดวยตัวเอง ทั้งหมด (คิด) เอะ นายพอพูดแบบนี้ยิ่งทําใหเราไมแนใจเลย วานายพอไปกอ ความผิดอะไรไวหรือเปลา ชวงที่แมหญิงมานอนอยูโรงพยาบาลนี่ รูสึก วานายพอจะมีทาทีสนิทสนมกับนองของพี่บัวเอามาก ๆ เลย เราเองก็ยัง เคยจับตัวดูอยู บางครั้งก็ยังเห็นวานายพอจะโอบกอดแมบุญญานีใหเรา เห็นอยูบอย ๆ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน ถามันเปนอยางที่เราระแวงอยู

6 มันก็คงไมใชเรื่องเล็กนอยแลวละ นายพอถึงไมกลาพูดใหเรารับรูอะไร ทั้งหมด ตายแลว นีถ่ าแมหญิงกลับไปบานแลวรูเรื่องอะไรเขาละก็ มิพังราบเปนหนากลองไปหมดหรือ นากลุมใจจริง ๆ (ถอนใจยาว) เพลงคั่น

ศศิ กรุง สรา กรุง หมอ กรุง ศศิ สรา ศศิ สรา ศศิ

(เสียงเดินเขามา) นายพอคะ พี่สรามาแลวคะ โอย นี่กอ็ ีกคนหนึ่ง เปนอะไรกันเนี่ย เดินหนายับมาทีเดียว นายพอหนายับอยูคนหนึ่งแลว เออนา ๆ ไมมีอะไรหรอก ทําไมนายพอไมไปเฝาแมหญิงในหองละครับ มีเรื่องอะไรคุยกับศศิหรือ เปลา ๆ ไมมีอะไรหรอก (เสียงเดินเขามา) เรียบรอยแลวครับทาน เชิญเขาไปขางในไดเลย ครับ ๆ ขอบคุณคุณหมอมากครับ (เสียงเดินไป) เดี๋ยวพี่สรา ศศิมีเรื่องจะพูด มีอะไร เอะ พี่สราเปนอะไรหรือเปลาเนี่ย อารมณเสียแตเชาเลยหรือ แลวทําไมไมชวนพี่แคทมาดวยละ จนปานนี้แลวพี่ยังไมรูวาพี่แคทเขาหายไปไหนเลย มันนากลุมใจไมละ (ตกใจ) พี่แคทนะหรือหายไป ทําไม มันเกิดอะไรขึ้น เพลงคั่นตื่นเตน

ศศิ สรา

พี่แคททะเลาะกับพี่สราหรือ พี่ยังไมไดพบหนาแคทเลย แลวพี่กอ็ ยากจะพบหนาแคทที่สุด มีเรื่องที่ จะตองพูดกันมาก เรื่องสําคัญดวย

7 ศศิ สรา ศศิ สรา ศศิ สรา ศศิ

สรา ศศิ สรา ศศิ สรา ศศิ

สรา ศศิ

เลาใหศศิฟงเถอะ ปญหาเดียวกันกับนายพอหรือเปลา นายพอก็ดูหนาตา ไมดีเอามากอยูเหมือนกัน ถามอะไรก็ไมยอมบอก ก็คงจะเรื่องเดียวกันนั่นละ ปญหามันเกิดขึ้นตั้งแตเมื่อคืนแลว แลวใครเปนคนตนเรื่องละ ก็แมเด็กมักงายคนนั้นยังไงละ แมบุญญานีนั่นละ ศศิรูหรือเปลาวาคราว นี้นะ มันเปนเรื่องใหญโตมากทีเดียว แมบุญญานีเขาทอง (ตกใจ) บุญทองหรือ ทองกับใครนะ มันวาทองกับพี่ (ตกใจ) ตายแลว เปนไปไดยังนะพี่สรา ศศิไมเชือ่ หรอก พี่สราไมไดมี ทาทีวาจะพิสมัยอะไรแมเด็กคนนี้ซักหนอย เราก็ไมไดดูถูกวาเขาต่ําตอย อะไรหรอกนะ แตดวยนิสัยใจคอที่เราเห็น พวกเราก็ไมชอบนิสัยเขา อยางมาก ขนาดปนยังออกปากเลย เด็กคนนี้สนิทกับปนมากหรือ เทาที่ฟงปนเลานะ ขมิ้นกับปูนเลยละ ถึงขนาดประกาศวาจะไมขอญาติดี กันอีกจนตาย เอ... ถาอยางนั้นก็คงไมใชปน โอย ไมใช ๆ ไมใชแนนอน นี่พี่คิดจนหัวจะระเบิดอยูแลว วาเด็กนี้มันทองกับใคร ออ ถาอยางนั้นที่นายพอหนาตาไมดี ก็คงจะคิดเรื่องนี้อยูเหมือนกันละซิ แตศศิก็เคยเห็นนะวาเด็กนี้ เวลาอยูกบั นายพอมีทาทีวา ออเซาะนายพออยู ไมนอยเหมือนกัน โฮย.. พี่ไมอยากคิดแลวละ เดี๋ยวจะกลายเปนสรางบาปสรางกรรมใหกับ ตัวเองไปเปลา ๆ ก็คงไมใชนายพอหรอกนะคะ

8 สรา

หญิง ศศิ

ไมนาใชนะ แตพี่ศรุตมาพูดเหมือนกับวา พี่นี่แหละเปนตัวการที่จะตอง รับผิดชอบกับเรื่องนี้ พี่ไมยอมหรอก เปนตายยังไงพี่จะไมแตงงานกับ เด็กคนนี้โดยเด็ดขาด แลวถา....... (รองกรี๊ดติด ๆ กันหลายหน) (ตกใจ) เร็วเขาพี่สรา แมหญิงเปนอะไรไปก็ไมรู (เสียงวิ่งสองคน) เพลงคั่นตื่นเตน

กรุง ศศิ กรุง สรา ศสิ กรุง สรา ศศิ กรุง สรา

หมอ

(เสียงดังแบบตกใจ) สรา ๆ ตามหมอเร็ว แมเขาช็อคไปอีกแลว ทําไม ... วาย.... นั่นทําไมหนาแมหญิงเปนแบบนี้ละ ระวัง เดี๋ยวเหยียบกระจกแตก แมหญิงคงจะตกใจที่เห็นหนาตาเปนแบบนี้ละมั้งครับ (รองไห) ทําไมหนาตาแมหญิงถึงนาเกลียดนากลัวอยางนี้ละ แมหญิงอยากเห็นหนาตัวเองในกระจก พอพอหยิบเอามาใหดู แมหญิงก็รองกรี๊ดแลวสลบไปเลย ผมกดเรียกหมอแลว เดี๋ยวก็คงจะมานะครับ แมหญิงคงจะเสียใจมาก เพราะไมนึกไมฝนวาหนาตาจะกลายสภาพเปน แบบนี้ เนื้อเหี่ยวยน แถมบางแหงติดกันไปหมด (เครือ) เปลือกตาขางนี้ก็หอยลงมาเยอะเลย พอไมควรเอากระจกมาให แมหญิงดูสภาพของตัวเองเลย พอสงสารแมหญิงเหลือเกิน อยาเพิ่งคิดมากไปเลยครับ สมัยนี้หมอเขาเกงอยูแลว ตอใหหนาตายับเยิน ยิ่งกวานี้ เขาก็ทําศัลยกรรมได คนที่ถกู ไฟลวกก็จะเปนลักษณะอยางนี้ละ ผมคิดวาเดี๋ยวหมอก็คงจะแนะนําเรื่องนี้ (เสียงเดินเขามาเร็ว) ผมนึกแลววาคนไขจะตองช็อคแนนอน คุณพยาบาลชวยดูแลคนไขดวย ผมขอคุยกับญาติ ๆ เรื่องการทําศัลยกรรมและการดูแลจิตใจคนไขกอน เพลงคั่น

9 หมอ

ศศิ หมอ

กรุง หมอ

ที่จริงนะ แพทยที่อยูในเมืองไทยก็มีความสามารถที่จะทําศัลยกรรมให คนไขที่มีสภาพแบบนี้ โดยเฉพาะที่โรงพยาบาลเราก็มีแพทยทางดาน ศัลยกรรมประจําอยูแลว แตถาคนไขอยากจะไปทําที่เมืองนอกก็ไดครับ อยางนอยก็เพื่อความสบายใจของคนไขเอง เรื่องนี้ก็ตองเปนหนาที่ของ ญาติที่จะตองปรึกษากับคนไขเอง แตในระยะแรก ๆ นี้ เมื่อคนไขกลับ ถึงบาน ทุกคนก็ควรจะชวยกันฟนฟูสภาพจิตใจของคนไขใหอยูใน สภาพที่เตรียมพรอมเสียกอน แลวตัดสินใจอยางไร ถาจะใชบริการที่ โรงพยาบาลของเรา ผมก็จะบริการใหอยางเต็มที่ แตทําแลวมันก็จะไมดี พรอมถึงรอยเปอรเซ็นตหรอกนะครับ แตก็เรียกวาดีกวาที่เปนอยูใน ขณะนี้มากนั่นละครับ แลวอีกเรื่องที่ตองบอกใหทราบคือ เรื่องขาของ คนไข ตอนนี้คนไขจะยังเดินไมได ซึ่งจะตองนั่งรถเข็นไปกอน และจะ ใชเวลาในการทํากายภาพบําบัดอีกซักระยะหนึ่ง อยางนี้เราก็ตองปลอบโยนใหแมหญิงทําใจใหสบายกอน แลวเราควร จะตองทํากายภาพบําบัดกอนใชไมคะคุณหมอ นั่นเปนเรื่องแรกที่ตองทําเลยครับ แตเรื่องกําลังใจเปนสิ่งที่สําคัญมาก ทุกคนตองดูแลและเอาใจใส อยาใหคนไขมีเรื่องกระทบกระเทือนใจ ใด ๆ ทั้งสิ้นนะครับ ครับ เรื่องนี้ผมทราบอยูแลว เพราะคุณหญิงรวีก็คงจะยังไมลืมภาพที่ทํา ใหเขาตองทนทุกขทรมานไปอีกนาน เปนเรื่องที่ลืมยากแนนอน (หัวเราะ) ครับ ถูกตอง เราตองชวยกันฟนฟูทั้งรางกายและจิตใจคนไข ใหดีกอน แลวเรื่องอื่นคอยวากันทีหลัง เพลงคั่น

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 35

บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต

บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต

(เสียงเคาะประตู เสียงประตูเปด เสียงเดินเขามา) วันนี้คุณศรุตมาแตเชาเลยนะคะ แตก็ยังแพเธอ แลวนี่บัวเอาเอกสารออกมาทําอะไรนะ ก็เอาคัดเลือกดูวา รายไหนจะเปนของชาวชุมชนไผรวมกอ ตามที่คุณสั่งไวนั่นละคะ รวมทั้งของแมชีดวยนะ คะ ครบหมดแลว อยูในแฟมทั้งหมดนี้แลวคะ เออ.. เมื่อวานไดขาววา หมออนุญาตใหคุณหญิงกลับบานไดแลวใชไมคะ อืม นาสงสารแมหญิงจังเลย นายพอเลาวาเมื่อวานพอหมอแกะผาออก แมหญิงก็รองหากระจกสองดูหนาตัวเองทันที แลวหนาตาของคุณหญิงเปนอยางไรบางคะ มันไมใชหนาของแมหญิงแลวละ กลับไปเห็นแลวฉันก็ตกใจเหมือนกัน แตยังนอยกวาแมหญิง นายพอบอกวาแมหญิงรองกรี๊ดแลวก็สลบไปเลย พอฟนขึ้นมาแมหญิงก็เอาแตรองไห นาสงสารทานมาก ๆ เลย บัววาจะไปเยี่ยมทานเหมือนกัน ก็ไปซิ ศศิบอกฉันวาทานถามถึงบัวอยูเหมือนกัน แลวนี่แมนองสาวตัวดี อยูที่บานแคทหรือเปลา ขอเงินบัวไปสองพัน เห็นวาจะไปซื้อเสื้อผาใหม เพราะวาที่มีอยูเริ่มคับ แลวคะ เขาจะกลาใสชุดคลุมทองหรือ ไมอายพวกพนักงานที่บริษัทแคทหรือ (ถอนใจ) คุณศรุตลองพูดกับคุณสราหรือยังคะ พูดแลว สราเขายืนยันวาเขาไมเคยของเกี่ยวกับบุญญานีแมแตครั้ง แลวก็ เขาบอกวาถาเด็กคลอดออกมาเมื่อไหร เขายินดีที่จะไปตรวจดีเอ็นเอ ทันที สราเขารักแคทมากนะบัว

2 บัว

ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต

บัว

ศรุต บัว ศรุต ศรุต

บัวก็รูอยูเหมือนกันคะ แคทก็มีทาทีวารักคุณสรามากอยูเหมือนกัน (เครือ) บัวเองก็สงสารแคทกับคุณสราที่สุด แตไมรูวาจะพูดวาอยางไร ตอนนี้บัวยอมรับวาบัวทําอะไรไมถูกเลย ในสมองบัวมีแตเรื่องของ บุญญานีเต็มไปหมด นองสาวเธอทําอยางนี้ เขาประสงคจะทํารายความรักของสรากับแคท มากกวา ทําไมไมนึกถึงบุญคุณของแคทบางเลยหรือไง เรื่องนี้บัวก็คิดเหมือนกันคะ แลวคุณไดขาวแคทบางไม อาว.. เธออยูกับเขาไมใชหรือ (รองไห) แคทโทรมาบอกแตวาไมตองหวง ฝากใหบัวดูแลงานแทนดวย ทางสราเขาก็ไมไดสงขาวไป ตอนนี้สราก็กําลังหัวหมุนอยูเหมือนกัน ออกตามหาแคทวุนไปหมด หนาดําคร่ําเครียด ฉันเห็นหนานองแลวก็ นึกเวทนาอยูเหมือนกัน สราเขาไมเคยรักใครมากอนนะ แคทเปนผูหญิง คนแรกที่เขารัก ถาบุญไมไดมีอะไรกับคุณสราจริง ๆ แลวมาพูดแบบนี้ทําไม เปนการทํา บาปอยางมากทีเดียว บุญไมกลัวเวรกรรมจะตามทันหรือยังไงไมรู บัว ไมเขาใจนองคนนี้จริง ๆ เอานะ อยาคิดมาก ถึงเวลาทํางานก็ทํางานไปเถอะ เดี๋ยวบัวออกไปชงกาแฟมาใหนะคะ อยาลืมชงของเธอมาดวยนะ มานั่งกินดวยกันที่นี่ (เสียงเดินออกไป) (ถอนใจยาว) เพลงคั่น

3

ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต

บัว ศรุต บัว ศรุต

บัว ศรุต

(เสียงวางแกว) ทําไมกินนอยนักละบัว คุกกี้ยังเหลืออีกเยอะเลย บัวทานไมลงหรอกคะ คอมันแหงเปนผงไปหมด บัวบอกคุณศรุตตรง ๆ นะคะ วาตอนนี้บัวคิดไมออกจริง ๆ วาจะชวยคุณสราอยางไร เอานะ อยาเก็บเอาเรื่องของเขามาคิดเปนกังวลเลย เคยคิดบางไมวาถา เรื่องนี้มันเกิดขึ้นกับเราสองคนบาง แลวบัวจะทําอยางไร บัวไมกลาคิดหรอกคะ ถางั้นก็หยุดความคิดไวตรงนี้ละ แลวมาชวยฉันดูบัญชีรายนี้ดกี วา ฉัน กําลังคิดวาจะโอนรายที่เขาเปนหนี้นอกระบบกับแมหญิง ใหเขามาอยูใน บัญชีหนี้ในระบบ ซึ่งเราจะชวยลดดอกใหพวกเขาลงมาไมนอยเลย แลวเราก็คงไมตองออกไปติดตามทวงหนี้ นอกจากวาใชสงจดหมายเอา แลวบัวจะไปทํางานที่ไหนละคะ (หัวเราะ) ก็ทําในหองฉันไง รูเอาไวดวยนะวาเธอตองทํางานใชหนี้ฉัน บัวเปนหนี้คุณศรุตตั้งแตเมื่อไหรคะ ก็ตั้งแตตอนที่เธอปลอมตัวเปนคุณระรินเขามานั่นแหละ นึกวาจะตบตา ฉันสําเร็จหรือ เธออยากทําเกงดีนัก ฉันก็เลยแกลงทําโงซะอยางนั้นละ แตฉันพูดจริง ๆ นะ ตอนที่เธออยูในสภาพของระรินนั่นนะ เธอก็กากั่น ไมเบาเลย ไมรูวาทําไปไดยังไง คุณศรุตก็พูดอยูได ตอนนี้บัวลอกคราบแลวนี่คะ ออ.. นี่เปนแมงูตัวใหญแลวใชไม อือ.. แตก็นารักดีนะ (หัวเราะ) เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

บัว บุญ บัว

บุญ พี่อยูนี่ อาว แลวเรื่องอะไรลงมาเกรอยูหนาบริษัทนี่ละ จะไปไหนหรือ บุญไปไหนมานะ กลับเอาจนค่ําเลย

4 บุญ

บัว บุญ บัว บุญ บัว

บุญ บัว บุญ บัว บุญ บัว บุญ บัว

บุญก็ไปเดินเตร็ดเตรอยูตามหางนะซิ คนกําลังไมสบายใจ มันก็ตองหา อะไรที่มันทําใหเกิดความเพลิดเพลินกันบาง ที่หางเขามีดนตรีมาแสดง มีเด็ก ๆ มาเลน บุญเลยฝนหวานไปวา ลูกเราออกมาจะนารักแบบนั้น หรือเปลา นีพ่ ี่บัวเพิ่งกลับหรือ กลับมานานแลวละ แตไมอยากอยูบนหอง ก็เลยมาเลนขางลาง ไดขาวคุณสราบางไม เขาก็คงอยูที่บานเขานั่นละ หรือไมอยางนั้นก็คงจะออกไปตามหาแคท แหม เรื่องแคนี้ พี่แคทตองเสียอกเสียใจถึงกับหายหนาไปเลยหรือ เออ.. แลวพี่แคทเขารูไดยังไงวาฉันทอง พี่ก็ไมรูเหมือนกัน เพราะเขาไมไดพูดถึงเรื่องนี้กับพี่เลยแมแตคําเดียว วันที่เขาโทรมา เขาก็บอกแตเพียงวาใหดูแลงานแทนเขาดวย แลวเขาก็ วางหู พี่จะถามวาเขาอยูที่ไหนก็ไมทัน ตอกลับไปอีกทีเขาก็ปดโทรศัทพ ไปแลว (เสียงฉุน) แบบนี้ มันเจตนาจะไมรับผิดชอบกันนี่หวา สงสัยฉันจะตอง ไปที่บานคุณสราเสียแลว มันตองพูดใหผูใหญไดรับรูไวแลวละ (ตกใจ) อยานะ อยาเพิ่งไปตอนนี้เปนอันขาด แลวทําไมฉันจะไปไมไดละ คุณศรุตบอกวาตอนนี้คุณหญิงกลับมาจากโรงพยาบาลแลว (หัวเราะ) เอา อยางนั้นก็ดีนะซิ ฉันจะไดเอาเรื่องไปบอกซะเลย จะไดรู วาลูกชายหัวแกวหัวแหวนนะเปนคนยังไง อยาทีเดียวนะบุญ พี่ขอรอง ตอนนี้สภาพจิตใจของคุณหญิงยังไมปกติเอา มาก ๆ เลยทีเดียว หนําซ้ํารางกายก็ยังผิดปกติอยางมากมาย อาว แลวทําไมถึงเปนอยางนั้นละ บุญก็รูนี่นาวาคุณหญิงถูกไปลวกไปหมดทั้งตัว ผิวพรรณหนาตาก็เลย เปนรอยแผลยับเยินไปหมด พี่เองก็ยังไมไดเห็น แตฟงจากคุณศรุตพูด แลว แสดงวาคุณหญิงเปนมาก ไมเชนนั้นลูกผูชายอยางคุณศรุตคงไม

5

บุญ

บัว บุญ

บัว

ถึงกับน้ําขังขอบตาเวลาที่พูดถึงคุณหญิงอยางนั้นหรอก นาเวทนา ครอบครัวเขามาก ๆ เลยนะบุญ (หัวเราะลั่น) สมน้ําหนา มันตองอยางนี้สิถึงจะสาแกใจ อยากหนาเลือด ดีนัก พี่บัวจะตองไปสงสารเขาทําไม เขาทํากับแมเราไวแสนสาหัสแค ไหน ทําไมไมรูจักนึกบาง ฉันวากรรมมันตามทันจริง ๆ ถาบุญคิดวาที่คุณหญิงทานเปนอยางนี้เพราะกรรมตามทัน บุญก็อยาทํา อะไรใหมันเปนการสรางกรรมเวรกับคนอื่นเขาก็แลวกัน เรื่องกรรมเรื่องเวรนะ ฉันไมสนใจ ฉันบอกไดแตที่ยายคุณหญิงรวีมัน เปนอยางนี้นะ มันสะใจฉัน (หัวเราะลั่น) สะใจจริง ๆ โวย (หัวเราะ) (เสียงเดินไป) (ถอนใจยาว) เพลงคั่นแลวเปลี่ยนเพลงคลอเศรา

กรุง หญิง

กรุง

หญิง

คุณหญิง นั่นทําไมจะตองเอาผามาคลุมหนาคลุมตาแบบนี้ดวยละ ดูเปน ไอโมงเชียว อยูบานเราจะไปอายใครเขา จะไมใหฉันอายไดอยางไรละ คุณกรุง ดูหนาฉันซิ แมกระทั่งเด็กแจว มันเห็นฉันทีไร มันตองสะดุงใหฉันเห็นทุกที แลวมันก็พาลวิ่งหนีฉันไป ดื้อ ๆ (รองไห) หนาฉันมันเหมือนผีมากเลยใชไม (เสียงปลอบโยน) อยาคิดมากนะคุณหญิง ก็แคชวั่ ระยะนี้เทานั้นละ คุณจะตองไปทํากายภาพที่โรงพยาบาลกอน พอเราแข็งแรงแลว เราจะได บินไปเมืองนอกกัน ฉันปรึกษากับลูก ๆ แลว เขาลงความเห็นวาอยากให คุณหญิงไปทําศัลยกรรมที่เมืองนอก จะพักผอนสมองไปในตัวดวย เรา เองก็ไมไดไปเมืองนอกกันมาตั้งนานแลว ถือโอกาสฮันนีมูนรอบสองก็ แลวกันนะ (หัวเราะ) เออ... ฉันมีเรือ่ งจะคุยกับคุณหญิงซักหนอย ก็วามาเถอะ

6 กรุง

หญิง กรุง

หญิง กรุง

หญิง

ฉันมานั่งคิดดูแลว การทีค่ ุณหญิงเคราะหรายขนาดนี้นะ ก็ยังมีเคราะหดี รวมอยูดวย ถาคุณหญิงไมไดคนในชุมชนไผรวมกอเขามาชวยไว ปานนี้ บานเราก็คงจะโศกเศราเสียใจไปตาม ๆ กันแลวละ คุณนะหรือ จะเสียใจ ถาฉันเปนอะไรไป คุณจะดีใจมากกวาละมั้ง เพราะระยะหลัง ๆ เนี่ย คุณมีทาทีวาเบื่อฉันเอามาก ๆ ทีเดียวละ คิดอะไรอยางนั้นเลา ฉันไมมีวันเบื่อคุณหญิงไดหรอก รับรองวาตอให หนาของคุณหญิงเปนอยางนี้ไปตลอดชีวิต ฉันก็จะอยูดูแลคุณหญิงไม หางเชียวละ พูดถึงชุมชนไผรวมกอแลว ฉันอยากจะพูดกับคุณหญิงซัก เรื่องหนึ่ง ไมพนเรื่องหนี้อีกละซิ ใช ฉันอยากจะบอกคุณหญิงวา ฉันไดอานหนังสือตอนที่นั่งรถกลับบาน มาเนี่ย เปนหนังสือเกี่ยวกับพระราชดํารัสของในหลวงทาน ฉันรูสึก ประทับใจกับพระราชดํารัสที่วา การเสียสละนั้นจะเปนประโยชนตอ ความสามัคคี คนเราจะอยูดวยกันได ก็ตองมีการเสียสละ รูจักอดทน รูจักอภัย โอนออนผอนตามกันดวยเหตุผล ฉันก็เลยเกิดความคิดวา ในเมื่อคนเหลานั้น เขาไมไดถือโทษโกรธเคืองอะไรคุณหญิงเลย ทั้ง ๆ คุณหญิงเพิ่งจะไปดาเขาอยางรุนแรง แตพอเกิดเหตุรายแรงขึ้นกับ คุณหญิง พวกเขาลืมความโกรธเคืองไปจนหมด พากันวิ่งกรูออกมาชวย คุณหญิงทุกคน โดยเฉพาะนายปน เปนคนอุมคุณหญิงออกมาจากรถ คุณหญิงรูไมวา ถาหากรถคันนั้นระเบิด ทุกคนที่เขาไปรุมชวย เขาก็จะ ไดรับอันตรายไปดวย และคุณหญิงก็คงไมรอดชีวิตหรอก ในเมื่อเขา เหลานั้นไดทําการเสียสละเพื่อที่จะเขาไปชวยคุณหญิงแลว ฉันก็คิดวา คุณหญิงนาจะเสียสละเพื่อเปนการตอบแทนเขาเหลานั้นบาง ฉันรูแลวละวาคุณจะใหฉันทําอะไร

7 กรุง หญิง

กรุง หญิง กรุง หญิง กรุง

ก็เพียงแตอยากจะใหคุณหญิงทําดีกับเพื่อนบานที่เขาดีกับคุณหญิง อยาง นอยเราก็ยังสบายใจวา เรามีน้ําใจตอบแทนความดีของเขาเหมือนกัน (รองไห) คุณกรุงอยากทําอะไรก็ทําไดเลย ไมตอ งมาบอกฉันหรอก ตอไปนี้ฉันจะไมขัดขวางอะไรทั้งสิ้น ฉันสํานึกตัวตั้งแตตอนที่นอนอยู โรงพบาบาลแลว คุณกรุง รีบ ๆ ทําไปเถอะ มันจะไดเปนการไถโทษที่ ฉันเคยสรางไวกับคนเหลานั้น ฉันจะไดหมดเวรหมดกรรมเสียที ไมเอานา อยารองไห ในเมื่อสิ่งที่คุณหญิงกําลังจะทํา มันเปนความ ถูกตอง เปนความดี เราก็ควรจะพอใจแลวไมใชหรือ เออ ฉันลืมบอกคุณไป สราเขาหิ้วกระเปาใบหนึ่งเขามากราบฉันที่ตัก ฉันถามเขาวาจะไปไหน เขาก็ไมบอก พูดแตเพียงวา แลวเขาจะกลับมา (ตกใจ) หา.. แลวคุณไมไดถามหรือวาสราจะไปไหน ฉันไมไดถามหรอก ดูทา เขารอนรนอยางไรชอบกล มีเรื่องอะไรเกิด ขึ้นกับสราหรือเปลา ไม.. เออ.. ไมมีหรอก ไมมีอะไรหรอก คุณหญิงไมตองคิดมากนะ สรา อาจจะไปเที่ยวกับเพื่อนที่ไหนก็ได ไมกี่วันมันก็คงจะกลับหรอก เพลงคั่น

ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต

บัว มายืนคิดอะไรอยูที่ระเบียงนี่ละ ตนไมนี่ใครเปนคนปลูก แคทหรือ ดอกสวยเชียวนะ แตก็สวยสูคนที่ยืนอยูนี่ไมไดหรอก คุณศรุตพูดอะไรนะ เดี๋ยวบุญก็มาไดยินเขาหรอก อาว... วันนี้ไมไดออกไปช็อปปงที่ไหนหรือ ดีนะ ไมตองทํางานทําการ อะไร เอาแตเที่ยวอยางเดียว บัวใหไปเองละคะ ไมอยากใหบุญคิดมาก แลวยังไง เลิกความคิดที่จะหาใครมาเปนพอเด็กหรือยังละ ยังสาวยัง สวยอยูนี่ คงจะหาไดไมยาก

8 บัว ศรุต

บัว

ศรุต

บัว ศรุต บัว ศรุต

บัว ศรุต

บัว ศรุต

เห็นคุณศรุตบอกวาคุณสราไมไดกลับบานมาสองวันแลวใชไมคะ นั่นก็คงกลุมใจที่จู ๆ แฟนก็ลองหนไปไหนก็ไมรู ก็คงไปอยูตามบาน เพื่อนฝูงนั่นละ เออ... แตฉันมีเรื่องจะบอกนะ สราเขาโทรมาบอกฉันวา ตอนนี้เขาขายรานหญิงรวีสเต็กเฮาส ใหเพื่อนของเขาไปเรียบรอยแลว อาว คิดยังไงถึงขายราน แบบนี้ก็เทากับคุณสราคิดจะไปยาวเลยนะซิ บัวยังคิดอยูเลยวาคุณสราไมกลาทิ้งรานไปนานหรอก ยังไง ๆ ก็ตองหวง รานอยูบางละ นองฉันมันก็เปนอยางนี้ละ นายพอก็บนอยูเหมือนกัน มันนึกจะทําอะไร มันก็ทําลงไปเลย ไมเคยคิดจะปรึกษาพอแม เออ เมื่อกี้บอกขาวรายไป แลวนะ ที่นบี้ ัวฟงขาวดีบาง มีอะไรหรือคะ นายพอไดพูดกับแมหญิงถึงเรื่องหนี้สินของคนที่ชุมชนไผรวมกอ ซึ่งก็ รวมถึงแมชขี องบัวดวยนั่นละ แลวคุณหญิงวาอยางไรบางคะ แมหญิงรองไห แลวบอกวานายพออยากทําอะไรก็ทําเลย แมหญิงไม คัดคานอะไรทั้งหมด แมหญิงคงจะคิดวาเปนการไถบาปที่แมหญิงเคยทํา ไวกับคนที่ชุมชนเหลานั้นละมั้ง จัดวานายพอทานก็หวานลอมเกงเหมือนกันนะคะ (หัวเราะ) เห็นพอเลาวาทานตองยกเอาพระราชดํารัสของในหลวงมา เกลี้ยกลอมแมหญิงทีเดียวละ เลนเอาแมหญิงนั่งน้ําตาไหลพราก ๆ ไป เลย ฉันก็ดีใจนะที่นายพอไมไดโยนเรื่องนี้มาเปนหนาที่ของฉัน เพราะ ถาโยนมา ฉันก็ไมรูวาจะพูดอยางไรดี บัวยังไมไดไปเยี่ยมทานเลย มัวแตมาคอยดูแลนองอยูนี่ละ ไมอยากให เขาอยูตามลําพัง กลัวบุญจะคิดฟุงซานวุนวาย ฉันมานี่ ก็ตั้งใจจะมาชวนบัวไปเยี่ยมแมหญิงเหมือนกันละ

9 บุญ บัว

บุญไปดวยคะ (ตกใจ) บุญ เพลงดังแลวเบา

ศรุต บุญ

บัว ศรุต บัว บุญ ศรุต

บัว บุญ บัว บุญ

เธอจะไปทําไม สราเขาไมอยูหรอกนะ แลวทําไมบุญจะตองไปหาคุณสราดวยละ ในเมือ่ เขาไมยอมรับผิดชอบ ในสิ่งที่เขาทํา แลวคิดหรือวาคนอยางบุญจะงอนงอตอเขา ถาทองของ บุญมันโตขึ้นมาทุกที จนมีคนมาถามวาบุญทองกับใคร หรือเขาถามวา พอของเด็กเปนใคร บุญก็จะบอกวามันเปนหมา (ตกใจ) เอะ บุญ ทําไมถึงปากคอเราะรายแบบนี้ละ (หัวเราะในคอ) ไมเปนไรหรอก ฉันฟงจนชินแลว ตอใหพูดแรงกวานี้ ฉันก็ไมรูสึกอะไรหรอก บุญอยาเพิ่งไปไดไม พี่บัวไปได ฉันก็ไปไดเหมือนกัน พีบ่ ัวเปนคนมีน้ําใจ ฉันก็อยากแสดง ความมีน้ําใจของฉันบางนะซิ ถาตองการจะไปแสดงน้ําใจกับแมหญิงของฉันละก็ ไปได แตถาไปแลว ไปปากพลอยพูดอะไรโดยไมคิด ทําใหแมหญิงกระทบกระเทือนใจ ฉัน ก็อาจจะทําใหปากเธอมีสีไดเหมือนกันนะ บุญ พี่ขอรองเถอะ บุญอยาเพิ่งไปเลยนะ ทําไม กลัวปากฉันนักหรือไง ฉันรับรองไวตรงนี่เลยวา ฉันจะไมพูดจา อะไรใหคุณหญิงรวีทานกระทบกระเทือนใจเปนอันขาด แต.. แตพี่.. (รีบขัด เสียงดังแบบไมพอใจ) เอะ นีไ่ มเชื่อกันบางหรือไง อยามองวา ฉันเปนคนเลวไปเสียหมดซิ รับรองไดวา ถาฉันเห็นหนาคุณหญิงรวีแลว ฉันจะไมพูดอะไรใหทานเสียใจแมแตคําเดียว เพลงคั่น

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 36

หญิง บัว บุญ บัว หญิง กรุง หญิง บุญ บัว กรุง

บุญ

บัว หญิง บุญ กรุง บุญ

(เสียงเดินเขามา) หนูบัวมาแลวหรือ สวัสดีคะคุณหญิง สวัสดีคะ แหม... แขกมาเยี่ยมทั้งทีทําไมคุณหญิงตองนั่งหันหลังใหดวย ละคะ (เสียงจุปาก เสียงเบา) บุญ เงียบเลยนะ อยาพูดแบบนั้น ใครมาดวยละนั่น หนูบุญ นองสาวของหนูบัวไงละ เขารูวาจะกลับบานเขาก็เลยมาเยี่ยม มาที่นี่อีกทําไมแมบุญ ฉันไลเราออกไปแลวไมใช แลวมาทําไม (ตกใจ) ตาย... นั่นคุณหญิงหนาตาเปนถึงอยางนี้ทีเดียวหรือ ตายแลว เหมือน... (รีบขัด) บุญ.. (หัวเราะเกอ) ไมมีอะไรนะ เอา นั่งตามสบาย หนูบุญก็นาจะรูวาคนถูก ไฟลวก มันก็จะมีบาดแผลทิ้งไวใหเราเห็นแบบนี้ละ แตก็ไมตองหวง เพราะอีกไมนาน เราก็จะพาแมหญิงไมทําศัลยกรรมที่นอกแลว พอ กลับมาแมหญิงอาจจะสวยสดงดงามกวาเกาก็ได (หัวเราะ) เจาประคูณ ขอใหเปนอยางนั้นจริง ๆ เถอะ ไมอยางนั้น คุณหญิงก็คงจะออกไปติดตามทวงหนี้ไมได เดี๋ยวลูกหนี้แลเห็นเขาละก็ วิ่งหนีกันปาราบเลย เงียบ ๆ เถอะบุญ ไมจําเปนก็อยาพูดอะไรเลย เอะ แลวทําไมแมบุญใสชุดแบบนี้มาละ (หัวเราะ) ออ เขาเรียกชุดคนทองคะ คนทอง คนทอง ฮื้อ หนูบุญนี่ ยังไงนะ ชอบพูดเลนอยูเรื่อย แตบุญไมไดพูดเลนนะนายพอ ก็บุญทองจริง ๆ นี่คะ

2 หญิง บุญ หญิง บุญ

หญิง บัว หญิง บัว กรุง บัว หญิง บัว หยิง กรุง

(เสียงหวน) เราแตงงานแลวหรือ ก็อยากจะแตงอยูเหมือนกันคะ แตยังหาคนแตงไมไดเลย อาว แลวเราทองไดยังไงละ (เสียงเครือ) ก็ตองทองกับพอของเด็กในทองนี่ซิคะ แตตอนนี้เขายังไม ยอมรับผิดชอบอะไรทั้งหมด บุญก็เลยตองกมหนาสูกรรมไปตามลําพัง อยางนี้ละ ยังคิดเจ็บใจตัวเองอยูเลย วาไมนาใจออนใหเขางาย ๆ แบบนี้ แลวตอนนี้เราอยูที่ไหน ทํางานอะไร บัวยังไมไดใหนองทํางานคะ ก็ใหเขาอยูพักกับบัวที่บริษัทแคทไปกอน เออ... แลวนีห่ นูแคทเขาหายไปไหนละ ตั้งแตฉันหายกลับมาบาน มันก็ หลายวันแลว ฉันยังไมเห็นหนูแคทมาเลยซักครั้งเดียว แคทคงไปดูงานตางจังหวัดนะคะ เพราะเห็นบอกวาจะไปติดตอชาวบาน ที่เขามีโอท็อป เผื่อวาจะมีใครอยากจะใหสงของไปทางเมืองนอกบาง เออ... กิจการของหนูแคทแบบนี้มันก็ดีเหมือนกันนะ ฉันยังอยากทําเลย คุณศรุตก็อยากทําเหมือนกันคะ เห็นเปรย ๆ ใหบวั ไดยินอยูเสมอวา อยากจะขายบริษัท แลวเอาทุนไปรวมหุนกับแคทอยูเหมือนกัน โอย ลูกพวกนี้มันคิดของมันยังไง เห็นคุณศรุตบนวา เบื่อการทวงหนี้ ไมอยากรับจางทวงหนี้อีกแลวคะ อืม พอกับลูก ความคิดเหมือนกันจริง ๆ เลยนะ ยังกับเคาะออกมาจาก พิมพเดียวกันเลย (เสียงออนโยน) แมหญิง ไหน ๆ แมหญิงก็บอกแลววา อยากทําอะไรก็ ทําไปเถอะ แมหญิงจะไมขัดขวางแลวยังไงละ เชื่อเถอะลูกของแมหญิง คงไมมีใครสิ้นคิด ถึงกับไมประกอบอาชีพแลวนั่งกินนอนกินอยูกับบาน หรอก เขาอาจจะอยากทํากิจการอื่นที่เห็นวาจะทําความเจริญมาใหเขาก็ ไดนะ ตอนนี้แมหญิงตองใจเย็น ๆ แลว อายุเขามาปูนนี้แลว เงินทองเรา ก็มีมากมายใชยันตายก็ไมหมด ปลอยใหลูก ๆ เขาในสิ่งที่เขาชอบกันเถิด

3 บุญ หญิง บุญ

บุญขอตัวไปเดินเลนกอนนะคะ นั่งนาน ๆ แลวมันอึดอัด กี่เดือนแลวละ สามเดือนกวาแลวคะ (เสียงเดินไป) เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

หญิง กรุง หญิง กรุง

หญิง กรุง

(เสียงไมพอใจ) นี่คุณกรุง อยาเพิ่งไปไหน มาพูดกับฉันกอน ถามจริง ๆ เถอะ วาแมบุญญานีนะ ทองกับใคร (รองดัง) อาว แลวฉันจะไปรูไดยังไงละแมหญิง แตที่แน ๆ นะ เขาก็ ตองทองกับผัวเขานั่นแหละ แลวคุณไมรูเลยหรือ วาผัวของแมบุญคนนี้นะคือใคร ก็ไมมีใครรูท ั้งนั้นละ เพราะวาเจาตัวเขาไมยอมเปดเผย ฉันวาแมหญิง อยาสนใจกับคําพูดและเรื่องราวของเด็กคนนี้เลย บางครั้งไอสิ่งที่เราฟง อยูมันอาจจะไมใชความจริงทั้งหมดก็ได นี่คุณพูดอยางนี้ ก็แสดงวา ถาเด็กคนนี้มันบอกกับฉันวามันทองกับคุณ คุณก็ไมใหฉันเชื่อเลยใชไม (ตกใจ) หญิงรวี นี่เธอเอาอะไรมาพูดนะ เพลงดังแลวเบา

หญิง กรุง

หญิง

แลวทําไมคุณจะตองหนาซีดแบบนี้ดวยละ อยางนี้มันกินปูนรอนทองนี่ ฉันเพียงแตคิดวา ทําไมแมหญิงถึงดูถูกฉันขนาดนี้ ฉันอยูกับแมหญิงมา เปนสิบ ๆ ป ฉันเคยมีเรื่องแบบนี้มาทําใหแมหญิงขุนของหมองใจหรือ เปลาละ โอย ของพรรคนี้มันไมแนหรอกคูณ บางทีอยูมากันตั้งสามสิบ สี่สิบป แกจนหนังเหี่ยวหนังยนไปตาม ๆ กัน ก็ยังแอบไปมีอีหนูไว มันก็มีอยู ถมเถไปนี่ จู ๆ เด็กมาบอกวาทองแลวไมมีคนรับผิดชอบ ฉันก็ตองนึกถึง

4

กรุง หญิง กรุง หญิง กรุง

หญิง

คุณกอนนั่นละ เพราะชวงที่ฉันนอนโรงพยาบาล ฉันไมรูวาคุณไปกอ เรื่องอะไรไวบาง สรุปวาแมหญิงคิดวาฉันจะทําเลวทรามขนาดนั้นใชไม แลวฉันพูดวาคุณเปนคนทําหรือเปลาละ เราเลิกพูดเรื่องนี้กันไดแลว สงสัยจะเลิกอยากเสียละมั้ง ฉันนึก ๆ ดูแลว เมื่อตอนแมบุญมาเฝาไขที่ โรงพยาบาล ฉันก็เห็นคุณแบบมองมันดวยสายตาออนโยนอยูบอย ๆ (คิด) ฮื้อ... เลนพูดกันแบบนี้ ประเดี๋ยวพอก็พูดซะใหรูหรอก วาไอที่ฉัน รักและเอ็นดูเด็กคนนี้นะ ก็เพราะมันเปนลูกฉันกับแมพิม ผูหญิงที่เธอ เกลียดนักเกลียดหนา แลวก็ไมใชหนูบุญคนเดียว ยังหนูบัวอีกคน ถาเราหลุดปากบอกออกมาตอนนี้ ประเดี๋ยวแมก็ช็อคคาเกาอี้ไปอีก เทานั้นละ วาไดวาดีอยูได พิลึกคนจริง ๆ ไมเคยเห็นวาเราเปนคนดีใน สายตาบางหรือยังไง (พูดดัง) อยากคิดอะไรก็คิดไปเถอะ แมหญิง แต ฉันขอบอกเลยวา ฉันไมไดเลวทรามต่ําชาอะไรหรอก ถาเปนฉันทําละก็ เด็กมันคงหาพอไดแลวละ ซักวันฉันจะตองรูความจริงเรื่องนี้ใหได ถาฉันจับไดวามันผูใด กอเรื่อง บัดสีขึ้นมา มันก็ไมตองมาอยูรวมชายคาเดียวกันกับฉันตลอดไป เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

ศรุต กรุง ศศิ

(เสียงรถแลนคลอ) นายพอมีเรื่องอะไรไมสบายใจหรือเปลาครับ ผมรูส ึกวาสองสามวันมานี่ นายพอไมคอยยิ้มแยมเอาเลย ก็แมของเรานั่นละ อยูดไี มวาดีเลนเอาขี้กอนใหญมาปายใหพอ อะไรหรือคะนายพอ แมหญิงยังไมไดหลงซักหนอย ถึงกับเลนขี้เลน เยี่ยวแลวหรือคะ

5 กรุง ศรุต กรุง บัว

กรุง

ศศ กรุง บัว ศศิ

ศรุต บัว ศรุต ศศิ

เปรียบเทียบนะลูก พอเพียงแตเปรียบเทียบใหพี่เขาฟง วาแมเขาเอาของ สกปรกมาปายใหพอ เรื่องแมเด็กบุญคนนั้นใชไมครับ ก็จะมีใครเสียอีกละ แลวคนอยางแมหญิงนะ ลองเขาปกใจเชื่ออะไรแลว เขาก็จะเชื่อแบบตะบี้ตะบันเชื่ออยูแบบนั้นละ นี่ตกลงวาบุญมาทําใหครอบครัวของคุณ ๆ ตองเดือดรอนกันไปหมด บัวคิดแลวกลุมใจจริง ๆ คะ เดี๋ยวเสร็จงานจากที่ชุมชนแลว บัวจะแวะไป หาแม คงตองปรึกษาหารือกับแมดูบางแลวละ เผื่อวาแมจะใหคําปรึกษา อะไรที่ดีกับบัวไดบาง อยา ๆ อยาทีเดียวนะหนูบัว แมเขาถือศีลกินเพลอยู ถาเขาไดรับฟงเรื่อง แบบนี้ แมเขาก็ตองคิดมากอยางแนนอน เดี๋ยวก็จะพาลสึกออกมางาย ๆ เรื่องของเด็ก อยาใหผูใหญอยางแมชีตองเดือดรอนเลย ฉันขอรองละ นายพอเคยอยูสุพรรณ แลวก็รูจักกับแมชีมากอนนี่คะ ก็เคย แตไมไดสนิทสนมอะไรกันมากมายหรอก เออ.. แลวมีใครได ขาวสรากับแคทบางไม สําหรับบัวยังไมไดขาวใครเลยคะ แคทโทรไมยอมบอกวาอยูที่ไหน พี่สราก็บอกวาไมตองหวง ใหดูแลแมใหดี ศศิวาเลิกคุยเรื่องนี้ไปเถอะ ยิ่งคุยเราก็เหมือนกันพายเรืออยูในอางนั่นแหละ หาทางออกไมไดซักที เอะ.. นั่นทีห่ มูบานเขามีงานอะไรคะ ผูคนมายืนชุมนุมกันอยูม ากมาย หลายคนที่เดียว ออ.. คงจะมารอตอนรับเราละมั้ง คุณโทรมาบอกหรือคะ ฉันโทรมาบอกปนไว มินา ถึงไดออกมาออกันเต็มไปหมด ประเดี๋ยวเถอะ พวกเขาจะดีใจกัน จนเนื้อเตนทีเดียว ไดเฮกันใหญแลวงานนี้ (หัวเราะ) เพลงคั่น

6 กรุง รวม

กรุง

ศศิ ปน

บัว ศรุต บัว ศศิ

(เสียงดัง) เราจะประชุมกันตรงนี้ใชไมพอรวม ฉันวาตรงนี้ก็ดีนะ รมรื่นดี ชุมชนของผมเปนชุมชนเล็ก ๆ แลวก็คอนขางจะอัตคัตขัดสนกันซัก หนอย เราก็เลยยังไมมีเงินที่จะที่ทําการของชุมชนขึ้นสักหลังหนึ่ง เวลามี เรื่องอะไรที่ตองประกาศใหรูกัน ก็ตอ งอาศัยนั่งกันแบบนี้ละครับทาน ไมเปนไร แคนี้ก็ดีถมเถไปแลว วันนีฉ้ ันก็มีขาวดีจะมาบอกวา จากการ ที่ทุกคนไดออกไปใหความชวยเหลือคุณหญิงรวี ทีม่ าเกิดอุบัติเหตุที่หนา ชุมชนนี้ คุณหญิงหายจนเกือบจะเปนปกติแลว เหลืออยูแตการที่จะตอง ไปกายภาพบําบัด และก็ตองไปทําศัลยกรรมใบหนา ซึ่งก็คงตองใชเวลา อีกนาน คุณหญิงก็เลยใหฉันมาขอบใจชาวชุมชนทุกคน และเพื่อเปน การตอบแทนในความดีความมีน้ําใจ คุณหญิงก็จะขอคืนโฉนดใหกับผูที่ เคยไดกูเงินของคุณหญิงมา รวมทั้งยกคาดอกทั้งหมดที่ไดจายไปแลว คืน แกทุก ๆ คน เอา ศรุต จัดการเอาโฉนดไปแจกตามชื่อที่อยูหนาซอง ทั้งหมดนี่เลย (เสียงหลาย ๆ คน ปรบมือ เอะอะ ดีใจ เสียงขอบคุณเปนระยะ) ปนดูซิ พวกที่กูเงินกับแมหญิง รองไหกันใหญเลย ผมยังนึกไมถึงเลย วาคุณหญิงจะตอบแทนน้ําใจของคนที่นี่ดวยวิธีนี้ พวกเขารองไหเพราะความซาบซึ้งและดีใจนั่นละครับ ผมไมไดเปน ลูกหนี้ ก็ยังพลอยซึ้งใจไปดวยเลย ดูพอซิ ยังน้ําตาคลอเลย อาว บัวก็ พลอยรองไหไปดวยหรือนั่น ฉันดีใจแทนทุกคนนะ (เสียงเดินเขามา) แลวฉบับนี้ บัวจะรับแทนแมไม อาว.. รองไหทําไมละ วา.. เด็กคนนี้ ขี้แยจังเลยนะ บัวขอบคุณมาก ๆ นะคะทาน คุณศรุตดวย คุณศศิดวย อาว พี่บัว ศศิ ไมไดรวมอยูในเรื่องนี้นะ เปนเรื่องของนายพอกับแม หญิงเทานั้นละ

7 ศรุต

ชายแก

รวม กรุง

ฉันก็ไมไดเกี่ยวอะไรดวยหรอก ทุกคนที่นี่ก็ควรจะรูไวดวยวา บัวคนนี้ละที่เขาปลอมตัวเขาไปทํางานกับผม เพื่อจะไดขอตอรองเรื่อง หนี้สินเหลานี้ แลวตอนนี้บัวเขาก็ทํางานสําเร็จแลว โดยพวกเรา ไมวา จะเปนนายพอหรือผมเอง ก็เห็นชอบดวยกับความคิดของบัว สําหรับ นายแม ทานก็ไมใชเปนคนใจไมไสระกําอะไร เมื่อมาเห็นคุณงามความ ดีของทุก ๆ คน ทานก็ซาบซึ้งน้ําใจอยู เรื่องดี ๆ เหลานี้จึงไดเกิดขึ้น (ตะโกน) ก็เรามันไมใชคนอื่นคนไกลกัน เรามันก็คนบานเดียวกัน ไอเบิ้มมันก็คนสุพรรณเหมือนกัน ก็ตองถือวาเราเปนพี่นองกันนั่นละ (มีเสียงขอบคุณ ขอบใจ ระเบ็งเซ็งแซไปหมด) อาว.. ทานก็พลอยรองไหไปดวยเลย (เสียงเครือ) ทานอะไรกันละพอรวม ไมไดยินลุงเปลงแกพูดเรอะ (พูดเสียงสุพรรณ) ไอเรามันก็คนบานเดียวกันทั้งนั้นแหละ ฉันนะมันก็มีชื่อเดิมวา ไอเบิ้ม อยางที่ลุงเปลงแกพูดนั่นละ ทีหลังเจอ หนาเจอตากัน ก็ทักทายกันวาพี่เบิ้ม หรือไอเบิ้มก็ยอมไดนะ (มีเสียงหัวเราะ เสียงปรบมือ) เพลงคั่น

รวม กรุง

ผมวาทานขึ้นไปนั่งเลนบนบานกอนไมดีหรือครับ ไวแดดตกแลวคอย เดินทางกลับ บอกแลวไงวาใหเรียกพี่เบิ้ม มาเรียกทานอะไรอีกละ เออ ฉันวาเรานั่ง คุยกันที่ใตตนคูณนี่ละดีแลว ดอกเหลืองอรามไปหมด พอรวมนี่เขาใจ ตกแตงชุมชนของเรานะ ดูสนใสไปดวยไมดอกไมใบ นาชื่นใจจริง ๆ แถมยังมีพระราชดํารัสของในหลวงและขอคิดเตือนใจใหกระทําแตความ ดีติดไวเปนระยะทั่วไปหมด

8 รวม

กรุง รวม

กรุง

รวม กรุง

ผมใฝฝนอยากจะใหชุมชนของเราเปนชุมชนตัวอยาง ที่มีแตคุณงาม ความดี ตั้งหนาตั้งตาประกอบอาชีพ อยูกันอยางพอเพียง มีความรักใคร กลมเกลียว มีความสามัคคี เหมือนดังเชนชื่อชุมชุน ไผรวมกอ นี่ละครับ และอีกสิ่งหนึ่งที่ผมมีความปรารถนาอยางแรงกลาก็คือ อยากจะใหคน ในชุมชนทุกครอบครัวปราศจากหนี้สินทั้งปวง ตอนนี้ความปรารถนาของพอรวมก็เปนความจริงแลวยังไงละ ฉันรูวาพอ รวมดีใจมากเลยนะ เปนวันที่ทองฟาแจมใสที่สุดเลยครับ ผมเชื่อวาทุก ๆ คนที่นี่ คืนนี้คงจะ ฝนดีไปตาม ๆ กัน และพวกเขาเหลานี้ก็จะพากันยกยองเชิดชูพี่เบิ้มกับ คุณหญิงวาเปนผูมีพระคุณอยางใหญหลวงกับเขาทีเดียว ฉันก็เพียงแตตองการจะทําความดีเพื่อไถถอนความผิดของคุณหญิงรวี นั่นละ ปานนี้คุณหญิงก็คงจะเกิดความรูสึกอิ่มเอิบกับความดีที่เขาทําแลว ละนะ เออ.. แลวมีอีกเรื่องที่ฉันจะพูด วาแต เจาปนลูกชายหัวแกวหัว แหวนของพอรวมไปไหนแลว คงพาหนูศศิลงไปดูที่ดิน ที่ทานบอกวาจะซื้อเพื่อกอสรางรานใหคุณหนู ศศิละมั้งครับ เออ อยางนั้นเราเดินไปดูดวยกัน ไป ๆ พอรวม จะไดเดินคุยกันไปดวย เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

บัว ปน ศศิ

พี่ปนคิดวา พี่ปนพอจะทํางานใหทานไดหรือเปลา บัววามันไมใชงาน เล็ก ๆ เลยนะ นี่มันเปนงานฝมือลวน ๆ เลย (หัวเราะ) พูดแลวจะวาคุย ปนซะอยาง แฮะ ๆ .. ทําไมไดหรอก (หัวเราะ) อาว.. เอะ ยังไงเนี่ย แลวไหนรับปากรับคํากับนายพอซะดิบดี วาผมจะดูแลให

9 ปน บัว ปน ศศิ ปน บัว ศศิ

ปน

ศศิ ปน กรุง

รวม

แลวผมพูดผิดหรือ ก็ผมรับปากวาผมจะดูแลให แตถาจะใหผมกอสราง งานไมนะ ตองใหชางไมเขาทํา ไอผมนะมันถนัดแตงานปูน แตบัวเชื่อวาพี่ปนตองรูจักชางไมอยูหลายคนทีเดียวละ เพื่อน ๆ ที่เรียน อยูที่โรงเรียนเดียวกับพี่นะไมมีเลยหรือ ก็มีนะซี อยูท ี่อยุธยาก็ตั้งหลายคน พี่ถึงวาพี่จะดูแลใหไดไง ทําไมนายพอถึงอยากจะกอสรางเปนศาลาไม หนําซ้ํายังตองเปนไมสัก ทองอีก แลวก็ยังตองมีลวดลายมากมาย แลวนี่ปนจะใหใครเขียนแบบละ ที่อําเภอก็มี เราไปขออนุญาตกอสราง เราตองการแบบไหนเขาก็มีคน เขียนแบบใหอยูแลวละ ทานจะทําใหใครอยูหรือคะ คุณศศิพอจะทราบไม ไดยินพี่ศรุตเลาใหฟงเหมือนกันวา นายพออยากจะใหทําเพื่ออัญเชิญ พระพุทธรูปและพระบรมสาทิสลักษณ ของในหลวงและพระราชินี มาตั้งไวที่นี่ เพื่อที่จะใหพวกเราในชุมชนและผูที่ผานไปมาแถวนี้ไดเขา มาสักการะบูชา เพื่อเปนมิ่งขวัญและความดีงามแกชีวิตของเรา ทุก ๆ คนที่บานก็เห็นดวย แมหญิงยังบอกวาใหสรางอยางสมพระเกียรติเต็มที่ ผมฟงแลวขนลุกจริง ๆ นะ นึกไมถงึ จริง ๆ วาชุมชนบานเราจะไดมีสิ่งที่ สิริมงคลมาไวประจําใหพวกเราสักการะบูชากัน แบบนี้ทุกคนที่อยูที่นี่ก็ คงจะเต็มใจมาชวยกันคนละไมละมือนั่นละ แลวรานฉันเมื่อไหรจะเสร็จละ ก็คงจะราว ๆ เดือนหนานั่นละครับ (เสียงเดินเขามา) อาว ๆ เด็ก ๆ กลับกันไดแลว เดี๋ยวจะเลยไปหาแมชีที่วัดซักหนอย ฉันตองมาที่นี่บอย ๆ แลว จะไดมาดูการกอสรางศาลาที่กําลังจะกอสราง ซึ่งฉันจะตั้งชื่อวา ศาลาเฉลิมพระเกียรติ โอ.. เหมาะมาก เหมาะมากเลยพี่เบิ้ม ขอใหมีความเจริญ ยิ่ง ๆ ขึ้นไป ขอพระบารมีลนเกลา คุมครองครอบครัวพี่เบิ้มตลอดไปนะ เพลงคั่น

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 37

บัว พิม บัว พิม ทั้งหมด พิม ศศิ พิม

ปน กรุง พิม ศศิ พิม ปน ศศิ

(เสียงเดินหลายคน) แมชีจา บัวคิดถึงแมชีจังเลย แมก็คิดถึงบัวอยูเหมือนกัน แลวนี่บญ ุ ไมไดดวยเหรอ เออ แลวที่บุญไมสบายนะ ตกลงเปนอะไร ก็เกี่ยวกับโรคกระเพาะนั่นแหละจะ แมชีไมตองหวงหรอก ดูแลรักษา สุขภาพของแมชีใหดี ๆ ไวกอนก็แลวกัน ทุกคนสบายดีหรือจะ (ตอบพรอมกัน) สบายดีคะ, สบายดีครับ ปนนะ ไมตองมาตอบหรอก เพราะแมเจอปนเกือบทุกวัน รูว าไมไดเจ็บ ไขไดปวยอะไร ปนมาหาแมชีบอยหรือคะ หนทางแคนี้ ๆ เอง เขาก็รอนไปตามเรื่องราวของเขานั่นละ ปนเปนคนที่ อยูนิ่งไมเปนหรอก วัน ๆ เอาแตควบมอเตอรไซด เปดรานแลวก็ยังควบ มอเตอรไซดอยูเหมือนเดิม ก็ผมตองมาซื้ออะไหลนี่ครับแมชี อีกหนอยก็ไมตองมาซื้อไกล ๆ หรอก รอใหรานศศิเปดกอน อยูใกลกัน แคนั้น ตะโกนบอกกันยังไดเลย หนูศศิมาปลูกรานไวใกล ๆ รานปนหรือจะ คะ ศศิเปดเปนตัวแทนจะหนายอะไหลนะคะ แตไดรับการสนับสนุน นายพออยางเต็มที่ ลําพังศศิคนเดียวคงไมมีปญญาหรอก ดีจะ แมชีดีใจดวย มินาหมูนี้เห็นปนหนาระรื่นอยูตลอดเวลาเลย อาว โดนแมชีแซวเอาแลวเรา แบบนี้ปนก็อายแยเทานั้นละ พี่ศรุตจะไปไหวพระในโบสถหรือเปลาคะ เราสองคนจะไปไหวหลวง พอที่ในโบสถ พี่บัวไปกับพี่ศรุตสิ

2 ศรุต

กรุง ปน บัว กรุง

อืม ดีเหมือนกัน พี่กําลังคิดวาอยากจะอธิฐานกับหลวงพอ ขอใหสิ่ง เลวรายที่มันผานเขามาในชีวิตของทุกคนในครอบครัว จงผานพนไปให ไกลแสนไกล นายพอไปกับเราไมครับ เออ ไปกันเถอะ พอขอนั่งคุยกับแมชีตรงนี้ละ อยางนั้นเดี๋ยวพวกเรามานะครับ ไปครับคุณศศิ คุณศรุต บัวจะอยูกับแมชีหรือเปลา ไปดวยคะ บัวอยากไปกราบหลวงพอในโบสถเหมือนกัน ซื้อดอกไมธูป เทียนมาเรียบรอยแลวคะ ใครอยากจะอธิฐานอะไร ก็ตั้งใจกันใหดี ๆ แลวกันนะ หลวงพอทานจะ ไดชวยใหสมความปรารถนาทั้งคู (หัวเราะ) (เสียงเดินไปหลายคน) เพลงคั่น

พิม

กรุง

พิม กรุง

พิม

คุณกรุง อยาหาวาฉันละลาบละลวงเลยนะ ดูวาเด็กสองคนนั่น ปนกับ บัวนะ สนิทสนมกับลูก ๆ ของคุณกรุงเกินธรรมดาไปหนอยแลว คุณกรุงไมไดตักเตือนแกบางหรือ ฉันเกรงใจคุณหญิงรวี (หัวเราะ) แมชีไมตองกลัวหรอก เดี๋ยวนี้คุณหญิงรวีเขาไมใชคนเดิมแลว ตั้งแตเกิดอุบัติเหตุที่หนาชุมชนนั่นละ ตอนนี้หมออนุญาตใหกลับบาน ไดแลว มีอะไรหลาย ๆ อยางที่ทําใหเขาเกิดจิตสํานึกที่ดี มีความละอาย ตอบาป เขาเลยเปลี่ยนแปลงนิสัยไปในทางที่ดี ไมอยางนั้นพวกเราก็คง จะไมมีวันนี้เกิดขึ้นไดหรอก แมชรี ูหรือเปลาวาวันนี้พวกเรามาที่ชุมชน ไผรวมกอเพราะอะไร ฉันไมใชเปนแมชีที่เกงในทางนั่งทางในนะคะ (หัวเราะ) เออ ใช.. ฉันกําลังจะบอกแมชีวา คุณหญิงรวี เขาใหเอาหนา โฉนดของแตละคนที่เปนลูกหนี้มาคืนให พรอมเงินดอกทั้งหมดเขาก็ให เอามาคืนดวย อยางนั้นก็แสดงวาคุณหญิงใหเงินยืมมาเปลา ๆ ใชไมคะ

3 กรุง

พิม

กรุง พิม กรุง พิม กรุง

พิม

ก็ทํานองนั้นละ รวมทั้งหนาโฉนดของแมชีดวยนะ ฉันเอามาใหนี่แลว มีอยูสามฉบับ แมชรี ับเอาไวก็แลวกัน สวนเงินนี่แมชีจะเก็บไวใชจาย เวลาที่จําเปนหรือเปลา ฉันไมมีความจําเปนอะไรหรอก อยูท ี่วัดมีขาวมีน้ํากินอุดมสมบูรณอยู แลว ฉันมีพออยูบาง คุณเอาไปใหบัวกับบุญมันใชจายก็แลวกัน สวน หนาโฉนดนี้ คุณชวยใหบัวดวย เขาสองคนพี่นองจะเอาไปทําอะไรก็สุด แทแตเขา ฉันไมหวังไดใครดีอะไรอีกแลว แมชีดูเงียบสงบจริง ๆ นะ ฉันขออนุโมทนาดวยใจจริง เห็นแบบนี้แลว ฉันคิดวาแมชีคงจะไมสึกเปนแน ฉันจะตายอยูในรสพระธรรมนี่ละ แลววันนี้ลูกชายคนเล็กของคุณไม ไดมาดวยหรือคะ อืม.. ก็ไมรูวา เขาหายไปไหน คงจะไปเที่ยวเตรตามบานเพื่อนนั่นละ ทางบานไมมีปญหาอะไรหรอก บุญก็สบายดี อยางนั้นฉันก็สบายใจ ถาอยางไรคุณกรุงก็ชวยดูแลเด็กสองคนนี้ดวยก็ แลวกัน นึกวา... (รีบขัด) อยาพูดออกมานะ วา นึกวาแกเปนลูกเปนหลานฉันเถอะ เพราะความจริงแลวเด็กทั้งสอง เปนลูกแท ๆ ของฉัน เปนลูกที่ฉันจะตอง รับผิดชอบเพื่อชดใชความผิดที่ฉันมีตอแก ตั้งแตเมื่อสมัยที่แกยังเด็ก ฉันสํานึกถึงเรื่องนี้เสมอ เพราะฉะนั้นขอใหแมชีวางใจไดเลย วาฉันจะ ดูแลลูกทั้งสองใหดีที่สุด ขอบใจคุณกรุง ฉันจะไดสบายใจเสียที เพลงคั่นแลวเปลี่ยนเพลง

4

ศรุต กรุง ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว

(เสียงรถแลนคลอ) นายพอจะแวะที่ตลาดไมครับ เออ.. แวะซือ้ ของไปฝากแมหญิงซักหนอยก็ดีเหมือนกันนะ ศศิ ทําทาวาจะงวงแลว นอนไปเถอะ เดี่ยวพี่ลงไปกับบัวเอง บัวก็ไมอยากลงเหมือนกันนะคะ ลงไปเถอะนา จะไดชวยฉันถือของยังไงละ มีอะไรหรือเปลา เห็นมองเขาไปในรานนั้นอยูบอย ๆ มองหาใครหรือ บัวไมอยากเจอหนาเถาแกฮง มีหนี้สินคางกันอยูหรือเปลา แคทใหบัวยืมเงินมาชําระไปหมดแลวคะ ถาอยางนั้นก็ไมเห็นจะเปนไรนี่ มา ลงมากับฉันเถอะ คะ ๆ เพลงคั่น

เถาแก บัว เถาแก

บัว เถาแก

บัว

อาบัว อาบัว .... แวะที่นกี่ อน ลื้อไปอยูที่ไหนมา ถามคนแถวนี้เขาก็ บอกวาไปอยูกรุงเทพ ลื้อไปทํางานเหรอ จะ เถาแก ลื้อรูหรือยังวาไอฮั้วมันตายแลว มันโดนลูกหนี้มารุมกระทืบถึงหนาราน พอไดฮั้วจะชักปนออกมายิง มันก็เลยยิงเสียกอน ตายคาที่ไปเลย นองลื้อเลาหรือเปลาละ ก็บอกเหมือนกัน วามาเห็นเหตุการณเขาพอดี อั๊วยังเจ็บใจอีอยูไมหายเลย คนอื่นเขามายืนดูศพอาฮั้วอยูเฉย ๆ ทุกคนตก อกตกใจกันทั้งนั้น แตอาบุญ มันกลับถุยน้ําลายใสหนาไอฮง มันถุย ถุย อยางนี้ละ ไมรูมันแคนเคืองอะไรกันนักหนา คงไมมีอะไรหรอกจะเถาแก ฉันเสียใจดวนนะเรื่องฮั้วนะ ขอโทษนะ ฉันจะรีบไปซื้อของที่รานโนนหนอยจะ

5 เถาแก บัว ศรุต บัว ศรุต กรุง ศรุต

แลวนั่นผัวลื้อเหรอ อุย.. ไมใชจะ เถาแกเขาใจผิดแลว ทําไมบัวไมบอกเขาไปละ วาคนนี้ละ วาที่ในอนาคตละ ฮื้อ.. คุณศรุตนี่พูดอะไรก็ไมรู แคนี้ก็ตองหนาตาแดงดวย (หัวเราะ) (เสียงตะโกนไกล ๆ) ศรุต รีบมาขึ้นรถเร็วเกิดเรื่องใหญแลว เร็ว อาว.. เกิดอะไรขึ้นอีกละ นายพอหนาตาตื่นเลย ไปบัว ขึ้นรถเถอะ เพลงคั่นตื่นเตน แลวเปลียนเพลง

กรุง

หญิง ศรุต ศศิ กรุง หญิง บัว หญิง

(เสียงพรา) นี่ทําไมคุณหญิงถึงไดคิดสั้นขนาดนี้นะ พอฉันกับลูกไมอยู บานเขาหนอย ถึงกับคิดจะทํารายตัวเองขนาดนี้เชียวหรือ ดีนะที่แมอุน ขึ้นมาเห็นเขา ไมอยางนั้น ก็คงจะไดตายสมใจนึกหรอก แบบนี้ฉันไม ชอบเลย ขนาดตัวเองยังไมรัก แลวจะไปรักใคร (รองไห) ก็ฉันเห็นวาคุณหายไป ฉันก็คิดวาคุณแอบไปหานังเมียสาว ของคุณคนนั้นนะสิ อะไรครับแมหญิง เมียสาวที่ไหนของนายพอ นี่แมหญิงคิดมากไปหรือคะ นายพอเอาหนาโฉนดกับเงินไปคืนใหชาว ชุมชนที่สุพรรณ ก็เลยตองไปนานหนอย คุณหญิงที่คิดเลอะเทอะไปกันใหญเลยนะ ไอแมสาวคนนั้นนะ คุณหญิง หมายถึงใคร ก็แมบุญญาณี นองของแมบัวบงกชนี่ยังไงละ (ตกใจ) ตายแลวทาน ทานคิดอยางนี้ไปไดอยางไร มันไมใชนะคะ (เสียงเขม) เธออยามารูดีไปกวาฉัน ฉันสังเกตมาตลอด รูสกึ วาคุณกรุง เขาจะสนิทเสนหากับนองของเธอมากเลยนะ แมนั่นก็ระริกระรี้เขาหา ไมเกี่ยงวาหนุมหรือแก ขอใหมีเงินก็แลวกัน

6 กรุง

(คิด) จะบาตายแลวเรา โอย... ทําไมเรื่องมันเปนไปไดถึงเพียงนี้วะเนี่ย เพราะเรามันทําผิดไปเอง คนอยางเราไมชั่วชาสามานถึงกับไปยุงเกี่ยวกับ ลูกของตัวเองหรอก แตจะพูดอะไรไปก็ไมได ถาเราพูดไปตอนนี้ หมอ เพิ่งลางทองมาหยก ๆ ประเดี๋ยวแมก็ช็อคไปเสียอีก โอย.. กลุม ๆ กลุมจริงโวย นี่ฉันจะไประบายเรื่องนี้ใหใครฟงดีละเนี่ย เวรกรรมแท ๆ เพลงคั่น

ศรุต บัว

ศรุต บัว ศรุต

บัว ศรุต บัว ศรุต

แมหญิงหลับแลวหรือบัว คะ เพิ่งจะหลับไปเมื่อตะกี้เอง ดู ๆ แลวนาสงสารนะคะ ตอนนี้แมหญิง เหมือนคนมีปมดอย หนาตาก็เปลี่ยนแปลงไปจากเดิม แลวบุญก็มากอ เรื่องแบบนี้ขึ้น แมหญิงเลยคิดหนัก เรื่องนี้บัวเห็นใจจริง ๆ คะ แลวนี่ศศิเฝาอยูหรือ คะ บัววาจะกลับบาน เปนหวงบุญอยูเหมือนกัน คนนี้ก็เดี๋ยวดีเดี๋ยวราย เสียสุขภาพจิตกันไปตาม ๆ กัน ฉันอยากจะขอรองใหบัวชวยอะไรฉันสักอยาง บัวจะรังเกียจหรือเปลา คือวา ฉันอยากใหบัวมาพักที่นี่ เพื่อจะไดชวยฉันดูแลแมหญิงอยาง ใกลชิดทีส่ ุด แมหญิงไมควรอยูคนเดียวชวงเวลาแบบนี้ เพราะทานจะคิด มากมายไปสารพัดเรื่อง ถามีคนที่เขาใจพูดใหทานมีสติที่สงบได ทานก็ คงจะลดความคิดฟุงซานลงไปได บัวพอจะชวยฉันไดไม แลวงานทางบริษัทละคะ เราเคลียรไปเยอะแลว ตอนนี้ฉันใหเลขามาทําแทนเธอไปกอนแลวกัน แลวบุญละ นี่ละ ตัวปญหาเลยเชียวละ ขืนใหมาอยูกับแมหญิง ก็จะเปนเรื่อง ใหญโตขึ้นมาอีก ฉันรูนสิ ัยแมของฉันดี ลองวาเกลียดใครแลว ก็จะ เกลียดอยูตลอดกาล

7

บัว

ศรุต

ตอนนี้แคทก็ไมอยูเสียดวย ถาแคทอยู เรายังจะปรึกษาหารือกันได แคท อาจจะมีงานใหบุญทําที่ดีกวาเกา บุญอาจจะไมชอบการเดินเอกสาร แต ถาแคทใหทําหนาที่ดีกวานั้น แลวบุญเห็นวาเปนงานที่มีหนามีตา บุญก็ อาจจะทําได บัวลองปรึกษากับนองดูสิ วาอยากจะทํางานที่บริษัทแคท ตอไปไม ในขณะที่แคทยังไมกลับมาแบบนี้ งั้นเดี๋ยว บัวจะลองไปปรึกษานองดูกอนนะคะ แตคุณศรุตก็จะตองคิดเผื่อ ไวดวยวา ถาบุญไมตกลง แลวยิ่งรูวาบัวจะตองมาดูแลคุณหญิงที่นี่ บุญ ตองขอตามมาอยูดวยแนนอน แลวคุณศรุตจะจัดการยังไง (ถอนใจยาว) เพลงคั่น

บุญ บัว

บุญ บัว บุญ บัว

(เสียงไมพอใจ) แลวพี่บวั ตกลงใจวายังไงละ จะรับเขาไปดูแลยาย คุณหญิงหนาผีคนนั้นหรือ ตอนนี้คุณหญิงกําลังเปนคนที่เราควรจะใหความสงสารทานนะ เพราะ ทานกําลังคิดมากเกี่ยวกับเรื่องรางกาย แลวยังมากระทบกระเทือนใจเรื่อง ที่บุญชอบไปแสดงตัวใกลชิดกับคุณกรุงอีก พี่กบ็ อกบุญแลว วาทานคิด มากจนถึงกับกินยาตาย ดีวาหมอลางทองไดทัน ไมอยางนั้นครอบครัว เขาก็คงตองทุกขโศกกันแสนสาหัส เพราะเรื่องที่บุญกอขึ้นแท ๆ พี่รูสึก วาเราทําผิดกันมากนะ เออ บุญ.. พี่ถามจริง ๆ เถอะ เธอไปมีอะไรกับฮั้ว หรือเปลานะ (เสียงแหวใส) นี่พี่บัวคิดวาคนอยางฉันตาต่ําถึงขนาดนั้นทีเดียวหรือ คนอยางไอฮั้วนะ ฉันไมแยแสมันหรอก วันนี้พี่แวะจะเขาไปซื้อของที่รานใกล ๆ กับรานเถาแกฮง ทําไม แลวไอเถาแกมันมาพูดอะไรกับพี่บัวหรือ เขาก็เลาวาบุญไปถุยน้ําใสหนาศพตั้งไมวากี่ครั้ง ทําเหมือนกับวาโกรธ

8

บุญ บัว บุญ

บัว บุญ

แคนแสนสาหัสกันอยางนั้นละ พี่ก็เลยมาคิดวา ฮั้วทําอะไรใหบุญแคน มากถึงขนาดนั้นทีเดียวหรือ ก็ไมมีอะไรหรอก เพียงแตฉันเกลียดขี้หนามันเทานั้นละ แลวไมตองเอา ของไอผีนรกตัวนี้มาพูดใหฉันฟงอีก (ถอนใจ) ถาอยางนั้น ระหวางที่พี่จะตองเขาไปอยูดูแลคุณหญิง พี่คิดวา จะใหบุญทําหนาที่เปนผูชวยของคุณชลาลัยจะดีไม บุญตองทําไดแน ๆ ใหฉันเดินทองโยออกไปทํางานใหพวกพนักงานมันหัวเราะเยาะฉันอยาง นั้นหรือ แลวถาใครถามวาพอเด็กมันอยูไหน ฉันจะตอบมันวายังไง หัวเด็ดตีนขาดฉันก็ไมยอมทํางานอะไรทั้งนั้น ฉันอับอายขายหนาคนเขา จะตองเดินอุมทองใหชาวบานไปสุมหัวนินทาซะเปลา ๆ แลวบุญจะใหพี่ทําอยางไรละ ถาบุญนั่งอยูเฉย ๆ บุญก็จะคิดมาก ก็ถาเรื่องนี้มันเกิดกับพี่บัวบางละ ถาพี่บัวคิดวาอยากจะใหฉันสบายใจ ขึ้นมาบาง พี่บัวก็ชวยหาใครสักคนมาเปนพอเด็กในทองใหดวยสิ แตบอกซะกอนนะ วาคนกระจอกงอกงอยนะ ฉันไมแยแสหรอก ถาเศรษฐีระดับคุณศรุตละก็ คอยนาสนหนอย (หัวเราะ) เพลงคั่น

บัว แคท บัว แคท บัว แคท

(เสียงกริ่งโทรศัพท) บริษัทคัทลียาคะ (เสียงในโทรศัพท) บัว.. นี่แคทเองนะ (เสียงดีใจมาก) แคท นัน่ แคทอยูที่ไหนนะ อยาวางหูนะ ตองพูดกับเรา ใหรูเรื่องกอน เรามีเรื่องตองพูดกับแคทเยอะแยะเลย ก็คงจะคุยนานไมไดหรอกบัว เพราะตอนนี้เราไมไดอยูในประเทศนะ งั้นที่อยูที่ไหนนะ เรามาติดตอเรื่องจะเรียนตอโทอเมริกา

9 บัว แคท บัว

แคท บัว

แคท บัว

แคท

อะไรนะ แคทจะไปเรียนโทตอหรือ แลวบริษัทนี่ละจะทําอยางไร อาว ก็บัวชวยดูแลใหเราไปซิ ตอนนี้บานคุณศรุตเขามีปญหามากมายเลย คุณศรุตเขาจะใหเราชวยไป ดูแลคุณหญิงที่บาน เพราะทานคิดมากมายหลายเรื่อง เราเองก็เปนหวง สุขภาพจิตของคุณหญิงเหมือนกัน แตไมใชวาเราจะไมหวงแคทนะ แลวแคทรูหรือเปลา วาตอนนี้คุณสราเขาก็หายไปอีกคน เขาตามแคทไป ที่เมืองนอกหรือเปลาละ (หัวเราะเยาะ) เรื่องอะไรเขาจะตองมาตามแคทดวยละ เขาอยูกับ บุญญานีไมดีกวาหรือ อีกไมเทาไหรก็จะมีลูกดวยกันแลว แตมันไมใชอยางนั้นนะ ทุกคนเชื่อวาคุณสราไมไดเกี่ยวของอะไรกับบุญ เลย มีไมรูอยูคนเดียวก็คือคุณหญิงเทานั้นละ เพราะคุณกรุงทานก็ไม อยากใหรับรูเ รื่องอะไรทั้งหมด เพราะมันเกี่ยวกับเรื่องหนาตาที่ยับเยิน ของทาน แคทคงไมรูหรอกนะวาผลจากการที่ทานถูกไฟลวกทัง้ หนาตา และเนื้อตัวนะ มันทําใหจิตใจของทานย่ําแยมากจริง ๆ เออ.. แคทใหที่ อยูเราไวดวยซิ วันหลังจะแอบถายรูปสงไปใหแคทดู แลวแคทจะตอง ตกใจมาก ๆ เลย นี่ที่นั่นเกิดเรื่องรายแรงถึงขนาดนี้เลยหรือ เออ เราก็ไมไดคาดคิด เหมือนกันนะ แลวสราไปอยูที่ไหนละ ถาเรารู แลวเราจะถามแคททําไมละ เขาก็คงจะหนีไปเพราะความเสียใจ นั่นละ เพราะเรารูวาคุณสราเขารักแคทมากนะ เราวาแคทกลับมา กรุงเทพกอนไมดีหรือ (เสียงแข็ง) ไมมีอะไรที่จะมาเลิกลมความตั้งใจของเราไดหรอก ฝากดูแล บริษัทดวยแลวกัน แคนี้กอ นนะบัว กูดไนทจะ บาย.. (เสียงวางหู) เพลงคั่น

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 38 ศศิ บัว หญิง ศศิ หญิง ศศิ

บัว ศศิ บัว ศศิ หญิง

ศศิ

พี่บัว.. กําลังเช็ดตัวใหแมหญิงอยูหรือคะ มีแขกมาคอยพบพี่บัวอยูขาง นอกแนะคะ แขกของบัวหรือคะ บัวไมเคยมีแขกกับใครเขาหรอกนะ ออกไปพบเขาขางนอกเถอะ อยาใหเขาเขามาในหองเลย ฉันอายเขา แมหญิงไมตองอายหรอกคะ เจตนาของเขามาพบแมหญิงโดยตรงเลยละ เอะ ใครกัน แมหญิงอยาอายเลยนะคะ ถาแมหญิงรูสึกไมคอยดีกผ็ าแพรผืนนี้คลุม หนาไวกอนก็ได เดี๋ยวศศิจะคลุม แลวใหเห็นดวงตาไวแคนี้ละ (หัวเราะ) พี่บัวดูซิ แมหญิงของศศิดูเหมือนสาวชาวอาหรับเลย ใครคะคุณศศิ ก็ปนไง พี่ปนมาหรือ แลวลุงรวมมาดวยหรือเปลา ไมไดมาหรอก ปนมาคนเดียว ปนเขามาเยี่ยมแมหญิงนะคะ ตอนนี้แมไมอยากเจอใครทั้งนั้นเลย อายหนาอายตาเขา แตถาเปนปน ก็ดีเหมือนกันนะ แมจะไดถือโอกาสขอบคุณเขา งั้นศศิไปเรียกเขามา ในนี้เลยเถอะ คะ ๆ (เสียงเดินไปอยางเร็ว) เพลงคั่น

หญิง บัว หญิง บัว

บัว.. ขยับรถเข็นนี่ใหฉันหันหนาไปทางผนังตึกนั่นหนอย ไมตองใหเขาเห็นหนาฉันตรง ๆ หรอก อาว... แลวทานจะหันหลังคุยกับปนหรือคะ เอาเถอะ บอกใหหันรถ ก็หันใหฉันหนอย คะ ๆ (เสียงเดินเขามา)

2 ปน หญิง บัว ปน หญิง ปน หญิง ปน

หญิง ปน หญิง ปน หญิง ศศิ ปน บัว ปน กรุง

สวัสดีครับทาน สวัสดีนายปน นั่งกอนซิ ศศิไปบอกเด็กใหหาน้ําหาทามาใหนายปนกิน พี่ปนมารถอะไรเนี่ย ผมขี่มอเตอรไซดมาครับ ขี่มาจากบางปลามานะเหรอ ทําไมไมขึ้นรถประจําทางมา มันชาครับ แลวอีกอยางหนทางก็ไมไดไกลกันซักเทาไหร เทานี้เอง มามอเตอรไซดมนั สะดวกกวา ฉันไดขาววาคุณกรุงเขาทํารานคาใหศศิใชไม แลวเสร็จหรือยัง เสร็จแลวครับ แตยังไมไดทาสี ผมก็เลยถือโอกาสจะมาถามคุณศศิวา จะใหทาสีอะไร ผมเอาตัวอยางสีมาใหคุณศศิเลือกดวย แลวก็พวก ชาวบานเขาฝากขนมกับปลาแดดเดียว เอามาใหทานดวย แลวเรื่องศาลาเฉลิมพระเกียรติละ ลงมือไปถึงไหนแลว ผมมาเรียนใหทานทราบวา วันที่เกา เดือนหนาจะลงเสาเอก ใหมาเรียน เชิญคุณผูชายไปทําพิธีดวย อืม ดี ดีมาก เสียที่วันนี้คุณกรุงไปอยู เขาออกไปธุระขางนอก แลวฉัน จะบอกใหนะ ทุกคนทางโนนฝากเรียนทานวา อยากใหทานไดไปรวมงานดวย พอบอกวาเรียนเชิญทานนายอําเภอมาดวย โอย หนาตาอยางนี้หรือ จะเอาไปตอนรับแขกเหรื่อ เดี๋ยวจะพากันวิ่งหนี เสียหมดหรอก ใหพอลูกเขาไปกันก็แลวกัน ปนทานน้ํากอนซิ ขอบคุณครับ เออ บัว มาพักอยูที่นี่เลยหรือ ทานจะใหมาพักอยูเหมือนกัน แตตอนนี้ยังไมไดมา ออ.. ผมมีของที่คนทางชุมชนเขาพรอมใจกันทํา แลวสงมาใหทาน ใหทานเก็บไวเปนที่ระลึก (เสียงเดินเขามา) อาว.. ปน.. มาตั้งแตเมื่อไหรนะ

3 ปน

กรุง ปน

กรุง

ผมนึกวาจะไดพบทานเสียแลว ทางอําเภอเขาใหแบบศาลาที่จะกอสราง มาเรียบรอยแลวครับ แลวพอก็ไปใหหลวงพอหาฤกษหายามกอนสราง วันที่เกาเดือนหนาจะลงเสาเอก พอเลยใหผมมาเรียนใหทานทราบครับ แตนาเสียดายที่คุณหญิงทานไปไมได (หัวเราะ) ขานี้เขายังอายอยู ไมยอมใหใครเห็นหนาเห็นตาหรอก อาว แลวนั่นกลองอะไรละ ของขวัญที่ชาวชุมชนเขาฝากมาใหคุณหญิงครับ เขาบอกวาไมรูจะตอบ แทนคุณหญิงไดอยางไร ก็เลยรวมทุนกันคนละเล็กคนละนอย ฝากให ผมนํามาให จริง ๆ แลวทุกคนอยากจะมาดวยกันทั้งนั้น แตเขาเกรงวาจะ เปนการรบกวน เอา คุณหญิง แลวนั่งหันหลังใหปนเขาแบบนี้ แลวปนเขาจะสงของให อยางไรละ หันมาเถอะ มีผาผอนคลุมหนาอยางนั้นแลวยังจะอายอีกหรือ บัวหันเกาอี้มาเร็ว เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

กรุง หญิง กรุง หญิง กรุง

คุณหญิงเปดดูหรือยังละ วาคนที่ชุมชนไผรวมกอเขาสงอะไรมาเปน ของขวัญใหคุณหญิงละ ศศิ เดินไปสงปนถึงไหนละ นั่งคุยกันอยูที่ศาลาริมทางเดินนั่นละ ชางเขาเถอะนา เรื่องของเด็ก คุณหญิงอยาไปสนใจเลย นี่ไงละ ของขวัญที่เขาฝากมาใหฉัน ถูกใจมากเลย คุณกรุงดูสิ ออ.. ล็อคเก็ตพระบรมรูปของในหลวงกับสมเด็จ สวยมากเลยนะเนี่ย เลี่ยมทองทําลวดลายเสียงดงามทีเดียว เออ... แมหญิงก็มีสรอยคออยู ไมใชหรือ เอามารอยคลองไวกับคอแมหญิงเลยสิ จะไดเปนสิริมงคลกับ ตัวเองไงละ

4 หญิง

กรุง

(รองไห) ฉันอยากจะทูนหัวไวอยางนี้ คุณรูไม วันที่ฉันไปทวงหนี้ แลวไดอานถึงพระราชดํารัสที่เขาติดไวหนาชุมชน บอกวาใหมีความ เมตตากรุณาตอกัน แลวถาฉันจะทําตามรับสั่งนั้น ฉันก็คงจะไมเคราะห รายปางตายถึงขนาดนี้หรอก แตขณะนั้นฉันกําลังมีโมหะจริต ความ โกรธมันเขามาครอบงําจิตใจ จนฉันไมนึกถึงพระราชดํารัสของพระองค เลย ฉันถึงไดเปนแบบนี้ เจาประคูณ ขอพระองคทานไดโปรดทรงอภัย ใหแกลูกดวยเถิด ตอไปนี้ลูกจะตั้งสัตยปฏิณานตนวา จะขอปฏิบัติตน ตามพระราชดํารัสนั้นทุกประการ (เครือ) แมหญิงคิดถูกแลว ตอไปนี้แมหญิงก็คงจะไดมีความสุขกับเขา เสียทีนะ เพราะแมหญิงไดรับเคราะหมามากแลว ถาฉันไปที่ชุมชนนั้น ฉันก็จะบอกพวกเขาวา แมหญิงฝากมาขอบใจทุก ๆ คน เดี๋ยวฉันจะไป หยิบสรอยเอามาใหนะ แมหญิงจะไดคลองพระรูปของพระองค เพื่อจะ ไดเปนมิ่งขวัญที่ดีตอไป เพลงคั่นแลวปลี่ยนเพลง

บัว บุญ หญิง บุญ

หญิง

(เสียงเดินแรงเขามา) (ตกใจ) บุญ.. มาที่นี่ทําไมนะ พี่กําลังจะกลับบานอยูแลว บุญอยากจะมาพบนายพอ จะไดพูดกันใหรูเรื่องกันลงไปเลย มีเรื่องอะไรที่จะตองพูดกันอีก ก็บานนี้ เอาตัวของพี่สาวบุญมาไวที่นี่ แลวจะทิ้งใหบุญอยูที่สํานักงาน ของพี่แคทไดยังไงละคะ วันทั้งวันบุญก็ตองขังตัวเองอยูแตในหอง ไม กลาโผลหนาออกมาใหพวกพนักงานเขาเห็น เดี๋ยวเขาจะเอาไปพูดกัน แซดไปหมดวาบุญทองไมมีพอ แลวเธอจะมาพูดที่นี่เพื่อจะใหใครเขารับผิดชอบละ มันอะไรกันนักหนา ลูกฉันก็หายหนาหายตาไปคนหนึ่งแลว จะใหหายกันไปหมดทั้งบานเลย หรือไง

5 กรุง บัว บุญ กรุง หญิง กรุง บุญ หญิง

บัว

หนูบุญจะตองการอยางไรก็วามาเลย บุญ เรากลับไปพูดกันที่บานเถอะ บุญไมกลับ วันนี้ตองพูดกันใหรูเรื่อง บุญอึดอัดใจเต็มทนแลว เอา วามา วามา หนูตองการอะไร พอจัดการได พอก็จัดการ เอะ แลวมันเรื่องอะไรของคุณกรุงดวยละ ทําไมจะตองเขาไปวุนวายกับ เรื่องของเด็กคนนี้ คุณหญิงเฉย ๆ เถอะนา ปลอยใหเปนหนาที่ของฉันเอง วามาเลยหนูบุญ ในเมื่อนายพอและคุณหญิงตองการใหพี่บัวเขามาดูแลอยูทางนี้ บุญก็จะ ขอมาอยูดวย แตฉันไมตองการใหเธอมาอยูที่บานหลังนี้ ไมวากรณีใด ๆ ทัง้ สิ้น บัว... พานองของเธอกลับไปไดเลย คุณกรุงก็ไมตองไปสนใจวาเด็กคนนี้ จะมีที่อยูหรือไม มันกาวกายเขามากับครอบครัวของเราเกินไปแลว ฉัน รับไมไดจริง ๆ ถาไมอยากใหเกิดการแตกหักระหวางเราสองคน คุณก็ ตองทําตามที่ฉันพูด ไปเถอะบุญ เพลงคั่น

กรุง ศรุต กรุง

ศรุต กรุง

ศรุต พอมีเรือ่ งคุยกับลูกซักหนอย เกีย่ วกับเรื่องของบัวกับบุญนี่ละ ผมวาบัวไมนาจะมีปญหาอะไรกับนายพอนะครับ ลําพังบุญคนเดียว เสียมากกวา นี่ ศรุต อยามองพอแบบนี้ซิ อยาคิดไปอยางที่แมเขาคิด เพราะพอไมมี วันที่จะมีอะไรกับเด็กคนนี้ไดเปนอันขาด พอรับรองดวยเกียรติของตัว พอเอง แลวซักวันลูกก็จะเขาใจวาเปนเพราะอะไรที่ตองทําใหพอตองยื่น มือมาชวยเหลือเด็กสองคนนี้ นายพอจะไมบอกใหผมไดรับรูแมแตนิดเดียวเลยหรือครับ มันยังไมถึงเวลา ถาถึงเวลานั้นพอจะบอกศรุตเปนคนแรก

6 ศรุต กรุง ศรุต กรุง ศรุต

กรุง

ศรุต กรุง

ศรุต กรุง

ศรุต

แลวนายพอมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมหรือครับ กอนจะกลับบานมานี่ ศรุตพบบัวหรือเปลา ออ พบครับ แลวบัววาอยางไรบาง เขาก็บนกลุมใจวาเขาไมรูจะทําอยางไรดี ใจจริงเขาก็อยากจะมาดูแลแม หญิง แตนองเขา เขาก็ตองเปนหวง เรื่องเมื่อเย็นนี้บัวเขาเลาใหผมฟง แลวครับนายพอ ปญหาคือแมหญิงไมยอมตอนรับบุญอีกแลว เหตุเพราะ แมหญิงกําลังระแวงวาบุญจะมีอะไรกับนายพอ (ถอนใจ) นัน่ ละ เปนเรือ่ งใหญที่พอกําลังคิดหนักอยูทีเดียว พอบอก ศรุตไดแตเพียงวา พอไมเคยแมแตจะคิดนอกใจแมของเราเลย ทุกวันนี้ พอสงสารแมหญิงรวีอยูไมนอยเหมือนกัน ไมนึกวาเขาจะไดรับเคราะห ถึงขนาดนี้ เปนเรื่องของเวรกรรมนั่นละครับนายพอ พอก็ยอมรับวาเวรกรรมมันมีจริง ตัวพอเองก็กอเวรกรรมไวมาเหมือนกัน และขณะนี้เวรกรรมมันก็กําลังตามมาผจญกับพออยู พอขอ บอกกับศรุตตรง ๆ วา พออยากจะชวยเหลือใหบุญไดเขามาอยูในบาน หลังนี้ โดยไมตองใหคุณหญิงเห็นหนาเห็นตาเลย ถาอยางนั้น ผมคิดไดแลวละครับวาเราจะตองทําอยางไร (เสียงดีใจ) เออ ๆ วามาเลย ชวยพอคิดหนอย พอบอกตรง ๆ วาพอ ตองการอุปการะเด็กสองคนนี้ ในฐานะ เออ.. เหมือนลูกหลานขอพอเอง นี่ละ ผมเขาใจ ถาอยางนั้นเราก็ตองใหบุญไปอยูที่เรือนหลังเกาของเราที่อยู ทายสวน ซึ่งแมหญิงไมสามารถมองไปเห็นบานหลังนั้นได เพราะดานหลังตึกนี่ ตนไมมันก็ขึ้นจนมองไมเห็นบานหลังนั้นอยูแลว แลวเราก็ตองกําชับเด็กคนนี้วาไมใหออกมาจุนจานวุนวายที่ตึกใหญนี่

7

กรุง

ศรุต

เปนอันขาด ถาไมเชื่อฟง เราจะใหออกจากบานนี้ทันที นีถ่ ือวาเปนการ ชวยเหลืออยางดีที่สุดแลวนะครับ นายพอจะเห็นดวยหรือเปลา เออ.. พอก็เห็นดวยนะ แตก็ไมคอยแนใจเหมือนกัน เพราะเด็กคนนี้มันก็ ดื้ออยูไมเบา พอกลัววามันจะสรางความเดือนรอนกับเราอีก เราก็เห็น ฤทธิ์เห็นเดชมาเยอะแลว (ถอนใจใหญ) ถาอยางนั้น เดี๋ยวผมจะพูดกับเด็กคนนี้เอง เรือนหลังสวนนั่นก็มีคนเขา ไปทําความสะอาดอยูเปนประจําอยูแลว คงจะไมตองตระเตรียมอะไร มาก เขานาจะอยูไดอยางสบายทีเดียว ถาเขารูจักความพอเพียง เพลงคั่นแลวเปลี่ยนเพลง

บัว

บุญ บัว

บุญ บัว

เปนไงบุญ ไดมาเห็นบานหลังนี้แลว ถูกใจไม กวางขวางใหญโตทีเดียว แลวตรงนี้ก็รมรื่นดีดวย บานหลังนี้พี่รูมาวาแตเดิมเคยเปนที่อยูของ ครอบครัวคุณกรุง แลวตอมาพอเขามีฐานะความเปนอยูดีขึ้นก็เลยสราง บานหลังใหมขึ้นมา ก็ยังงั้น ๆ แหละ ถาถามวาชอบไม ก็ดี เปนสัดสวนดี แลวพีบ่ ัวจะมา นอนที่นี่ดวยหรือเปลาละ หรือวาตัวพี่บัวจะตองไปนอนบนตึกใหญ ระยะนี้คุณศรุตขอใหพี่นอนในหองนอนใหญกับแมหญิงของเขาไปกอน เพราะวาคุณหญิงยังเดินไมได เวลาจะเขาหองน้ําที ก็จะลําบาก เราก็เลย ตองดูแลคุณหญิงอยางใกลชิด แบบนี้พี่บัวก็ไดเงินเดือนโขอยูละซิ ก็ไมไดมากมายอะไรหรอก แตวาพี่จะแบงไวใหบุญใชสอยเดือนละ หาพัน บุญอยากไดอะไรจะไดซื้อไดตามใจชอบ แตบุญตองทําตามคํา ของคุณศรุตเขานะ เขาไมตองการใหบุญออกไปใหคุณหญิงรวีเห็นเปน อันขาด

8 บุญ

บัว

บุญ บัว บุญ บัว

(เสียงไมพอใจ) ฉันไมเขาใจเลยวาทําไมคนบานนี้ถึงตองเกรงกลัว ฤทธิ์เดชของยายคุณหญิงรวีนี่มากนักนะ แลวเรื่องทองของฉันนี่ละ พี่บัวจะวาอยางไร นี่มันโตขึ้นมาทุกวัน ๆ แลวนะ หรือวาใจคอพี่บัวจะ ใหฉันจมปลักอยูที่บานหลังสวนนี่จนกวาไอมารหัวขนตัวนี้มันจะลืมตา มาดูโลกหรือไง เอะ บุญ ทําไมเรียกลูกตัวเองแบบนี้ละ เหมือนกับวาบุญไมรักลูกเลยนะ ไมดีเลย อยาเรียกแบบนี้ซิ มันไมดีกับลูกในทองรูไม ไหน ๆ เขาเกิดมา เปนลูกเราแลว เราก็ตองใหความรักเขาอยางเต็มที่ แลวพี่บัวจะใหฉันทํายังไง ฉันยังไมรูวาจะจัดการกับตัวฉันเองยังไงเลย ถามันออกมาดูโลกแลว ฉันจะบอกหมอวาใครเปนพอเด็กละ เอาเถอะ ยังอีกหลายเดือน แลวพี่จะคอยคิดหาหนทางดูให ยังไงลูกบุญ ก็จะตองมีพออยางแนนอน เออ.. ก็ชวย ๆ คิดหนอยก็แลวกัน แลวยังไงละก็หาพอที่มันเปนเศรษฐีมา ดวยนะ มันจะไดไมตองลําบากเหมือนเราสองคนยังไงละ (ถอนใจยาว) เพลงคั่นแลวคลอ

ศศิ ศรุต ศศิ

ศรุต ศศิ

พี่ศรุต ไมลงไปคุยกับพี่บัวขางลางหรือคะ พี่บัวนั่งเลนอยูที่ศาลาริม ทางเดินโนนแนะ แลวศศิมายืนคิดอะไรอยูที่ระเบียงนี่ละ คิดถึงปนหรือไง (หัวเราะ) พี่ศรุตนี่กอ... ชอบลออยูเรื่อย นี่ศศิก็ยงั ไมคอยสบายใจอยูเหมือนกันนะ วันกอนโดนแมหญิงเรียกไปถามวามีอะไรกับปนหรือเปลา ไมรูแมหญิง รูไดอยางไร (หัวเราะ) แมหญิงไมใชเด็กนะ เรื่องของพี่กับบัว แมหญิงก็ยังดูออกเลย แลวแมหญิงวาอยางไรบางหรือเปลา มีทาทีวารังเกียจไม

9 ศรุต

ศศิ ศรุต

ศศิ ศรุต

ถาเปนสมัยกอนนะ พี่วาเราสองคนคงจะโดนโวยแหลกราญไปแลวละ แตตอนนี้แมหญิงดูเขาใจอะไรมากขึ้นเลย พี่วาแมหญิงพัฒนาตัวเองขึ้น เยอะเลย ทานยังชมกับพี่วาปนเปนคนดี มีบุญคุณกับทาน และดูวาปน เปนผูใหญเกินตัว รูจักสรางฐานะใหมั่นคงเปนปกแผน แลวกับพี่บัวละ ทานก็วา บัวเปนเด็กเรียบรอยดี ฉลาด แลวงานบานงานเรือนก็ทําได สะอาดเรียบรอย ดูวาทานไมรังเกียจหรอก ทานยังพูดกับพี่เลยวา เดี๋ยวนี้ ทานไดรูแลววาความยากจน มันไมไดเปนปญหาสําคัญสําหรับชีวิตของ เราหรอก ขอแตใหเราเปนคนดี รูจักมีมานะ คิดที่จะสรางเนื้อสรางตัว แคนี้เราก็สามารถสรางครอบครัวที่ดีไดแลว แมหญิงเปลี่ยนไปมากเลยจริง ๆ เออ.. พี่ศรุต ลงไปคุยกับพี่บัวเถอะ เดี๋ยวศศิจะเขาไปดูแมหญิงเอง สงสัยแมหญิงคงจะหลับแลวละ ไมอยางนั้นบัวคงไมออกมานั่งเลน อยางนี้หรอก พี่ลงไปคุยกับบัวกอนนะ เพลงคั่น

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 39

ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต บัว

ศรุต บัว ศรุต บัว ศรุต

บัว

(เสียงเดินเขามา) (เสียงวางแกว) ดื่มน้ําสมนี่กอนซิบัว แมหญิงหลับแลวใชไม ไมงั้นเธอคงไมมานั่งเลน ขางลางนี้หรอก ขอบคุณคะ คุณศรุตยังไมนอนอีกหรือคะ ก็เห็นบัวมานั่งอยูที่นี่ ฉันเลยเดินลงมานั่งคุยเปนเพื่อนยังไงละ บัวนั่งคิดอะไรอยูหรือเปลา บัวคิดจนสมองตีบตันไปหมดแลวละ ไมรูวาจะแกปญหายังไงดี เอะ ทําไมมีปญหามากจัง ตอนนี้นองสาวคนโปรดก็ไดเขามาอยูที่บาน หลังสวนนี้แลวยังไงละ ยังมีปญหาอะไรอีกหรือ จริง ๆ แลว บุญไดมาพักอยูตรงนี้ บัวก็วาดีเหมือนกัน เพราะจะไดหลบ หนาหลบตาไมใหมีใครเห็น อีกไมกี่เดือนบุญก็จะคลอดแลว บัวคิดวาถา เขาคลอด ก็จะใหเขาเลี้ยงลูกสักระยะ แลวคอยหาคนเลี้ยงมาดูแล สวน บุญก็ใหไปทํางานที่บริษัทแคท ตามที่แคทเขาบอกไว อืม งั้นก็ดีแลวนี่ แลวยังมีปญหาตรงไหนอีก ก็ปญหาเรื่องที่วา เวลาบุญคลอดแลว เด็กจะไดชื่อวาเปนลูกใคร ตอนนี้สราก็ไมอยูแลว อยาโยนความรับผิดชอบมาใหฉันก็แลวกัน แลวถาเปนทานละคะ คุณศรุตคิดวาจะชวยเหลือในเรื่องนี้ไดหรือเปลา ฉันวานายพอก็คงยื่นมาเขามาชวยเหลืออะไรไมไดหรอก เพราะถาขืน เปนนายพอ ปญหาเกี่ยวกับแมหญิงก็จะยิ่งขยายวงกวางออกไปอีก ที่นายพอใหบุญเขามาอยูนี่ ก็ยังตองสั่งไมใหเขามาแถวตึกใหญ เพราะถาแมหญิงเห็นเขาละก็ เรื่องใหญแน ๆ บัวก็รูอยูแลวนี่ (ถอนใจ) นีล่ ะคะ คือปญหาที่ทําใหบัวตองคิดหนัก (เสียงเครือ) บัวนึกสงสารหลานที่จะเกิดมาเหมือนกัน ถาแกเติบโตขึ้นแลวแกรูวา ตัวแกไมมีพอ มันจะเปนปมดอยกับเด็กไมนอยเลย

2 ศรุต

บัว

ศรุต บัว ศรุต บัว

เอาอยางนี้ก็แลวกันนะ เรื่องนี้ ฉันจะลองปรึกษากับนายพอดู เพราะฉัน กับนายพอก็คนละนามสกุลกัน บัวพอจะรูเรื่องอยูแลวใชไม วานาย พอนะเปนเพียงพอเลี้ยงของฉัน ไมเหมือนสรากับศศิ นองของฉันเปน ลูกที่แทจริงของนายพอ แตฉันมีขอแมกับเธอนะบัว ถานายพอตกลงใจ วาฉันควรจะรับเด็กคนนี้มาเปนลูกของฉัน ฉันก็เพียงแตจะรับไวใน ทะเบียนอยางเดียว แตฉันจะไมขอเกี่ยวของ ไมวาการแตงงานหรือการ อุปการะเลี้ยงดูใด ๆ ทั้งสิน้ และเขาไมสิทธิ์เรียกรองทรัพยสินเงินทอง ใด ๆ จากฉันและครอบครัวฉันโดยเด็ดขาด (ดีใจ) ขอบคุณคุณศรุตมากนะคะ ถานายพอมีความเห็นวาคุณควรจะรับ เปนพอของเด็ก บัวก็ขอบพระคุณคุณศรุตมาก ๆ เพราะบัวไมรูวาจะหัน หนาไปหาใครแลวจริง ๆ คะ ที่ฉันทําทั้งหมดนี้ ขอใหบัวรับรูไวดวยนะ วาฉันทําเพื่อบัวคนเดียว คุณดีกับบัวเหลือเกิน ก็เพราะฉันรักบัวนะซิ (เสียงอาย) คุณศรุต เพลงคั่นแลวเปลี่ยนเพลง

กรุง

ศรุต

(เสียงดีใจ) พอเองก็กําลังคิดเรื่องนี้อยูเหมือนกันนะศรุต เพราะเทาที่ดู ๆ หนูบุญเขาก็ไมยอมบอกวาพอของเด็กเปนใคร ถาเราไมยื่นมือไปให ความชวยเหลือ เด็กที่จะเกิดมาก็นาเวทนาอยู กลายเปนเด็กไมมีพอไป พอจะรับ มันก็ไมได เพราะแมหญิงก็กําลังเขาใจพอผิดอยู เดี๋ยวจะทําให บานแตกสาแหรกขาดไปเสีย เปนอันวา ผมจะรับเปนพอของเด็กให แตเปนเพียงแตชื่อในใบสูจิบัตร เทานั้นนะครับ เรื่องอื่นผมไมขอเกี่ยวของอะไรทั้งหมด

3 กรุง ศรุต กรุง ศรุต กรุง

ศรุต กรุง ศรุต

เทานี้พอก็สบายใจแลวละศรุต หายหวงไปเรื่องหนึ่งละ เอ.. ทําไมนายพอจะตองหวงใยเด็กคนนี้มากมายเลยละครับ ไมใชอะไรหรอก พอเวทนาเด็กตาดํา ๆ มันเทานั้นแหละ แลวบัวกับบุญเขาก็ไมมีญาติพี่นองที่ไหน แมก็ไปบวชชีอยู พอก็ไมมีเหมือนกัน เห็นบอกวาพอตายตั้งแตเด็ก เออ... นั่นนะซิ ก็นาสงสารอยู เอานะ ศรุตอยาคิดอะไรมากเลย คิดวาทําเพื่อมนุษยธรรม เทานี้เราก็ไดบุญโขแลว ไมแนหรอกนะ ถา เด็กคนนี้มันเกิดมาแลวหนาตาหนาเอ็นดู เราจะเกลียดชังลงหรือ แลว บานเรามันก็ไมมีเด็กเล็ก ๆ มานานแลว เนี่ย พอก็รอลูกของลูกทั้งสาม คนอยูนี่ละ ตอนนี้ก็พอจะมองเห็นแววแลววานาจะเปนของยายศศิเปน คนแรกเสียมากกวา แลวศรุตกับบัวละ เมื่อไหรดี (หัวเราะ) ผมขออยูรั้งทายก็แลวกันครับ รอใหสรากับแคทแตงงานกัน กอนเถอะ เออ แลวมันจะแตงกันไดไงละ ไมรูวาหายหนาหายตาไปอยูกันตรงไหน พอก็คิดถึงสรามันอยูเนี่ยละ ก็เพราะแมบุญญานีตัวแสบคนนี้คนเดียว ทําเรื่องไดแสบจริง ๆ เพลงคั่นแลวเปลี่ยนเพลง

บุญ ศรุต บุญ ศรุต

(เสียงวิ่งเขามา) (รอง) โอย คุณศรุต (ขุน) เอะ นี่เธอจะวิ่งเลิ่กลั่กไปไหนนะ ทองแอแยออกแบบนี้ เดี๋ยวลมไปลูกก็จะเปนอันตรายหรอก ขอบคุณคะ นี่ถาคุณศรุตไมควาบุญไว บุญก็คงลมลงไปแลวละ คุณศรุตเซไปปะทะตนไมนั่นเจ็บหรือเปลาคะ ขอบุญดูหนอย ไมตองมายุงหรอก ฉันไมไดเจ็บอะไรนักหนา แลวใครใชใหออกมา เดินเพนพลานแถวนี้ละ จําไมไดหรือไงวาฉันสั่งไววายังไง

4 บุญ

ศรุต บุญ

ศรุต

บุญ ศรุต

บุญก็เบื่อของบุญบางนะซิ ใหหมกอยูแตในบานริมสวนนั่นนะ เงียบก็เงียบ เหงาจะตายอยูแลว วัน ๆ ก็ไมรูจะทําอะไร พอดีเห็นคุณ ศรุตเดินมาแถวนี้ บุญก็เลยจะวิ่งมาหานะคะ จะมาหาฉันเรื่องอะไร บุญจะมากราบขอบพระคุณคุณศรุตคะ พี่บัวบอกวาคุณศรุตยินดีที่จะรับ เปนพอของเด็กที่จะเกิดมา บุญซาบซึง้ ในน้ําใจของคุณศรุตมากคะ อยาง นอยเด็กในทองนี่ก็ไดชื่อวามีพอแลว ก็ตองเทานั้นเองนะ ฉันจะไมมีอะไรนอกเหนือไปจากนั้นใหแกเธออีก ไมตองมาขอบอกขอบใจอะไรฉัน ไปขอบใจพี่สาวของเธอดีกวา เพราะทั้งหมดนี่ ฉันทําเพื่อพี่สาวของเธอคนเดียวเทานั้น (เสียงเดินไป) เดี๋ยวกอนคะ เดี๋ยวกอน คุณศรุตจะรีบไปไหนละคะ รอบุญดวย (เสียงรําคาญ) เอะ นี่มันอะไรกันนี่บุญ ทําไมจะตองมากอดรัดฉันดวย นี่ดีนะวาเธอทองอยู ไมงั้นฉันผลักกระเด็นเลย ไปใหพนนะ แลวจําไวดวยวาอยามาทําแบบนี้กับฉันอีก (เสียงเดินไปอยางเร็ว) เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

สรา ศรุต สรา ศรุต สรา

(เสียงกริ่งโทรศัพท) คัทลียารีสอรทครับ (เสียงดีใจ) เฮย... นั่นสราใชไม อาว พี่ศรุตเหรอ แกมาอยูที่รีสอรทหรือ แลวทําไมแกไมโทรมาบอกทางนี้บาง รูไมวาคน ที่เขาเปนหวงแกแทบตาย มือถือแกก็ติดตอไมได แลวพี่ศรุตรูไมวาตอนนี้แมบุญญานีเขายังอยูที่ทํางานแคทหรือเปลา จนปานนี้ผมยังไมไดรับการติดตอจากแคทเลย

5 ศรุต

สรา ศรุต

สรา

ศรุต สรา ศรุต สรา ศรุต สรา

แคทไปเรียนตออยูที่เมืองนอก ก็คงจะเรียนที่มหาลัยเกานั่นละ แตถานายคิดจะมาเยี่ยมแมหญิงละก็ อยาเพิ่งมาเปนอันขาด เพราะตอนนี้ บัวตองคอยมาดูแลแมหญิงอยูที่บาน สวนบุญก็ตอ งมาพักอยูที่บานหลัง สวนของเราเหมือนกัน แลวทําไมถึงใหแมบุญเขามาพักอยูที่บานของเราละครับ แบบนีท้ ุกคนที่ บานก็คิดวาบุญเปนเมียผมกันหมดนะซิ ไมมีใครเขาคิดอยางนั้นหรอก ทุกคนเขารูวานายไมใชพอของเด็ก จะมีก็ คุณแคทเทานั้นละ ที่ยังไมเขาใจ เออ เจอนายก็ดีแลวละ อีกไมนานนาย พอจะพาแมหญิงไปทําศัลยกรรมและพักผอนที่อเมริกา ซักสามสี่เดือน นายชวยไปติดตอเกี่ยวกับโรงพยาบาลและสถานที่ที่เราจะไปพักใหดวยซิ นายพอจะมีเพื่อนอยูทางโนนไมใชหรือ อีกอยางก็จะไดไปปรับความ เขาใจกับแคทเสียเลย คิดวาแคทคงจะไมไดเขาใจนายผิดอะไรมากหรอก (เสียงดีใจ) โอเคเลยครับ โอเค ผมยินดีเลย ชวยบอกแมหญิงดวยวาผม เปนหวง ถาเรื่องราวเรียบรอยเมื่อไหร ผมจะกลับมาเยี่ยมแมหญิงนะ แลวพี่ศรุตโทรมานี่เพราะตองการพูดกับแดดหรือเปลา ก็จะโทรมาถามแดดดี้ มีขาวอะไรจากแคทบางหรือเปลา แคทนี่เขาเปนผูหญิงที่ใจเด็ดจริง ๆ โทรมาหาแดดกับมี้อยูบอย ๆ แตพอผมถามแดดวาแคทไปอยูที่ไหน เขาก็ไมยอมบอกผม เออ.. อยางนั้นนายก็รีบเดินทางไปพบแคทก็แลวกัน แลวอยาลืมเปนธุระ เรื่องของแมหญิง พอไดเรื่องยังไงแลวโทรบอกพี่ดวยก็แลวกัน แลวพี่กับบัวละ ไปกันถึงไหนแลว คิดวาคงไมมีปญหาอะไร เพราะบัวกับพี่เขาใจกันดี แตเรื่องที่นาจะเปน ขาวดีสําหรับพวกเราก็คือ ยายศศิกับปนนั่นละ หา.... ศศิชอบกับปนหรือ เออ.. เปนไปไดนะนี่ (หัวเราะ) เพลงคั่น

6 หญิง บัว หญิง กรุง หญิง

กรุง

หญิง

บัว

หญิง กรุง หญิง บัว หญิง

บัว.. เอาเครื่องเพชรของฉันออกมาขัดใหหมดหรือยัง เรียบรอยแลวคะ บัวกําลังจะเอาไปเก็บคะ ไหน ดูหนอยซิ เปนระเบียบเรียบรอยแคไหน แลวนี่แมหญิงนึกยังไงถึงไดคนเอากรุเครื่องเพชรทั้งหลายแหล ออกมาใหบัวนั่งทําความสะอาดละเนี่ย เตรียมไวจะออกงานไหนหรือ รอใหหมอเขาศัลยกรรมหนาฉันเสียกอนซิ แลวฉันจะไดออกไปเฉิดฉาย อยูในวงสังคมเหมือนเดิม คุณกรุงคิดวาฉันจะกลับไปเปนคุณหญิงรวี คนเดิมไดหรือเปลาละ ฉันวาคุณหญิงกลับไปเปนเหมือนเดิมไมไดแลวละ เพราะที่ผานหลาย ๆ อยาง ที่คุณหญิงแสดงออก มันก็แสดงวาคุณหญิงพอใจที่จะใชชีวิตอยาง พอเพียงมากกวา ฉันพูดนี่ผิดไม (หัวเราะ) อือ.. ก็รใู จกันดีอยูแลวนี่ ฉันเพียงแตเอาเพชรมาทําความ สะอาดแลวก็คิดวา จะคัดเลือกเอาไวใหลูกชายสองคนสําหรับเปนของ หมั้น แลวก็ใหลูกสาวคนเล็กไวใสในวันที่เขาแตงงานนะ บัว ๆ มาชวยเลือกหนอยซิ ลองเดาใจสิ ถาศศิเขาแตงงาน ศศิจะชอบชิ้นไหน ของคุณศศิหรือคะ คุณศศิเปนคนเรียบรอย บัววา คุณศศินาจะชอบ ทับทิบรูปหยดน้ําลอมเพชรเสนนี้มากกวาคะ แลวก็มีครบชุดดวย ทั้งสรอย ตางหู แลวก็แหวน เออ. บัวนี่ตาถึงเหมือนกันนะ วาอยางไรคุณกรุง เห็นชอบดวยไม (หัวเราะ) แลวแตแมหญิงเถอะ อยางนั้นบัวใสกลองสีฟาอันนี้ไวใหฉันดวย แยกไวเปนสัดสวนเลย แลวที่นี้ของหนูแคทละ (เสียงดีใจ) คุณหญิงทราบแลวหรือคะ วาแคทอยูที่ไหน ไมบอก.. ถึงเวลาแลวรูเอง (หัวเราะ) บอกมาเลยวาชุดไหน ลองเลือกซิ เธอเปนเพื่อนซี้กับเขานี่ นาจะรูใจกันดี

7 บัว หญิง บัว หญิง บัว หญิง บัว

หญิง กรุง หญิง บัว กรุง บัว หญิง

ของแคท นาจะเปนชุดนี้คะ เปนรูปโบวนารัก แคทเปนคนที่ชอบอะไร เล็ก ๆ กระจุมกระจิ๋ม งั้น เอามาใสกลองสีแดงไวเลย แลวทีน่ ี้ของบัวละ (ตกใจ) หา ไมเกี่ยวนะคะ บัวไมเกี่ยวดวยคะ ตองเกี่ยวซิ เพราะอีกหนอยเธอก็จะตองมาเปนสะใภบานนี่นั่นแหละ (อึกอัก) เออ.. คงอีกนานมั้งคะ อยาเพิ่งใหบัวเลือกอะไรเลย เอา อยางนั้นฉันใหพอศรุตเขาเปนคนเลือกใหเธอเองแลวกัน แตตอนนี้ฉันจะใหกําไรอันนี้แกเธอ เออ.. ขอบพระคุณคะ แตบัวขอไมรับนะคะ เพราะมันมีคามากเกินไป คุณหญิงก็ไดใหอะไรบัวมาตั้งหลายอยางแลว เก็บเอาไวเถอะนะคะ บัวไดมาเพียงพอแลว ทําไม ทําไมจะตองมาปฏิเสธ หรือวาไมชอบกําไลแบบนี้ อันนีเ้ ปนลาย เกลียวประดับเพชร ฉันยังชอบเลย ไมรับก็ตองรับละ เอา.. ยืน่ แขนมา มา นายพอใสให ไมตอง คุณอยูเฉย ๆ ฉันใสใหเอง เห็นไม พอบัวใสแลว ดูมีน้ํามีนวล ขึ้นเปนกองเลย เออ.. มันดูเกินฐานะของบัวไปมากเลยคะ อืม อยาคิดอะไรมากเลยนะลูก แมหญิงเขาเต็มใจให ก็รับไวเถอะ แลวก็ไมตองถอดดวยนะ ฉันขอใหใสไวตลอดเวลา (เสียงเครือ) คุณหญิงกรุณากับบัวมาก ๆ เลย บัวกราบขอบพระคุณคะ นี่ละ เปนรางวัลที่บัวสนใจและเอาใจใสฉันดวยความจริงใจ เนี่ย เปนเพียงเล็กนอยเทานั้นนะ ฉันยังมีของรางวัลอีกมากที่จะให เมื่อถึงวันที่เธอจะเขามาเปนลูกสะใภคนโตของครอบครัวเรา (หัวเราะ) เพลงคั่น แลวเปลียนเพลงตื่นเตนคลอ

8 บุญ กรุง,บัว

(เสียงกระชากอยางไมพอใจ) เดี๋ยวกอน คุณหญิงรวี หยุดพูดกันกอน (ตกใจ) บุญญานี เพลงดังแรงแลวหยุด

หญิง บุญ หญิง บุญ บัว บุญ

หญิง บุญ หญิง

ศรุต

หญิง ศรุต

(เสียงโกรธ) นั่นไอคนกําลังวิ่งหัวซุนขึ้นบันไดมานะ แมบุญญานีใชไม ใช ฉันเองละ แลวนี่ใครขัดคําสั่งฉัน ปลอยใหแมนี่เขามาในบานฉันไดอยางไร ฉันก็อยูที่นี่มาตั้งนานแลวนี่ (ตกใจ) บุญ ออกไปเดี๋ยวนี้นะ มากับพี่เดี๋ยวนี้ (ตวาด) ปลอย ปลอยเดีย๋ วนี้นะ ตอนนี้ไมตองมีพี่มีนองกันแลว ฉันเห็น เหตุการณโดยตลอด เห็นตั้งแตกําลังนั่งแบงเครื่องเพชรกันอยูที่ หองนั่งเลนขางลาง แลวนายพอก็เข็นรถขึ้นมาตรงทางลาดขึ้นมาชั้น 2 นี่ ชั้นเห็นตลอด รวมทั้งแมบงกชคนนี้ก็เขาไปชวยประคับประคอง แหม.. แบงสันปนสวนกันหมด แลวมีใครนึกถึงแมบุญคนนี้บางไม แลวแกมาเกี่ยวอะไรดวยละ อาว.. ตองเกี่ยวซิ เพราะนายศรุตก็รับเปนพอของเด็กในทองฉันแลวนี่ (เสียงดัง ตกใจ) อะไรนะ ศรุตนะเหรอรับเปนพอของลูกแก นั่นแนะ พอศรุตมาพอดี มานี่เลย มาพูดกันใหรูเรื่องซะดี ๆ นี่ทําไมฉันไมเคยรู เรื่องเหลานี้เลย ใครเปนคนกอเรื่องพวกนี้กันฮะ (ตกใจ) อะไรกันครับ นีม่ ันเกิดอะไรกันขึ้น แลวนี่แมบุญ ฉันสั่งไววา อยางไร ทําไมถึงกาวกายมาที่บานหลังนี้ พูดกันไมรูเรื่องใชไม แบบนี้ ไอที่ตกลงกันไว ฉันก็ไมตกลงแลว เธอผิดคําพูดกับฉันกอนนะ (โกรธ) ศรุตไปตกลงอะไรไวกับมัน ก็เรื่องที่จะใหชื่อผมเปนพอของเด็กในสูจิบัตรเทานั้น แตไมได หมายความวาจะใหมากาวกายกับเรื่องสวนตัวของผม แมแตเรื่องทรัพย สมบัติก็จะมาของเกี่ยวอะไรก็ไมได ตกลงกันรูเรื่องแลวนี่

9 หญิง

บุญ หญิง

แตมันเห็นแมเอาเครื่องเพชรมาแบงสรรปนสวนใหลูกทั้งสามคน แลว แมก็ใหกําไลเพชรกับบัว เปนการตอบแทนที่บัวมีน้ําใจดูแลแมเปนอยาง ดี มันเห็นเขามันคงจะอิจฉาจนตัวสั่นละซิ มันถึงไดรอนรน วิ่งเขามา รองแรกแหกกระเชอเอาแบบนี้นะ นี่เปนเพราะคุณกรุงใหทายมันใชไม (ดัง) ใช... ก็นายพอรักฉันนี่ ไมรูหรือวานายพอรักฉันอยางกับอะไรดี แอบไปดูแลฉันอยูบอย ๆ รูกันไวซะดวย (เสียงดังมาก) มันเปนความจริงอยางนั้นใชไม นายกรุง เพลงตื่นเตนมาก

บัว หญิง กรุง ศรุต, บัว หญิง บุญ

ศรุต บัว บุญ

(โกรธ) บุญ ทําไมตองกอเรื่องอีก พี่สั่งแลวทําไมไมรูจักฟงกันบางเลย ไมตองมาปกปดอะไรฉัน ฉันฟงแคนี้ ฉันก็รูแลววาใครเปนพอของเด็ก ตองตาแกคนนี้แนนอนเลย (เสียงโกรธ) ฉันจะเปนพอของเด็กในทองของมันไดอยางไรละ ในเมื่อฉันคนนี้ (เสียงดังมาก) เปนพอของมันทั้งสองคน (ตกใจ) นายพอ, คุณทาน (ตกใจ) นายกรุง นี่เอาอะไรมาพูดเนี่ย (เสียงดัง) ออ...นี่แกเปนพอของฉันเหรอ ถาอยางนั้นแกก็เปนผูชายที่เลว ที่สุด เพราะแกทอดทิ้งแมและฉันสองคน แมตองระหกระเหินเลี้ยงลูก อยางอดอยาก แกเคยไปดูแลบางไม แลวยายคุณหญิงรวีก็แยงชิงพอของ ฉันมาอยางหนาดาน ๆ แก.. คนอยางแกตองเจอดีแน ยายคุณหญิงรวี (ตวาด) อยาทําอะไรแมฉันนะ ปลอยเดี๋ยวนี้ บุญญานี บอกวาใหปลอย (มีเสียงตอปลุกปล้ํา เสียงกรุงรองหาม เสียงเอะอะ) (ตกใจมาก) บุญ ระวัง เดีย๋ วตกบันได ระวัง (ดังมาก) คุณศรุตจับบุญไว (เสียงรองกรี๊ดดัง) (เสียงคนตกบันได) เพลงตื่นเตนคั่น

คนบานเดียวกัน ของ เพ็ญรุง วาทีไพเราะ ตอนที่ 40 (ตอนจบ)

บัว กรุง บุญ บัว กรุง บุญ บัว บุญ บัว กรุง

หมอ

(มีเสียงไซเรนดังคลอเบา ๆ) (รองไห) บุญ ทําใจดี ๆ ไวนะ บุญไมเปนอะไรมากหรอก อีกแปบเดียว ก็จะถึงโรงพยาบาลแลว อดทนหนอยนะบุญ (รองไห) เดี๋ยวถึงโรงพยาบาลหมอ เขาจะตองชวยบุญไดนะลูกพอ ทํา ใจใหเขมแข็งไวนะลูก หมอตองชวยไดทั้งแมและลูกนะ (เสียงแผว) พี่บัว ฉันรูตัวดี ฉันไมไหวแลว มันปวดในหัว เจ็บที่อก เหลือเกิน หายใจไมออกเลย อยาเพิ่งพูดอะไรเลย อดทนอีกนิดเดียว ใกลถึงโรงพยาบาลแลว ใจดี ๆ นะลูก พอกับพี่บญ ุ อยูตรงนี้แลว (เสียงแผวมาก) ฉันขอโทษ ฉันผิดเอง ฉันรับกรรมแลว ฝากลูกดวย (สะอื้นหนัก) บุญ บอกพี่หนอยไดไม วาใครเปนพอของเด็ก (เสียงแผวลง) ไอฮั้ว ไอชาติหมาฮั้ว (เสียงตกใจมาก) (เสียงดัง) บุญ บุญ บุญ ลืมตาซิ บุญ (ตกใจมาก) บุญ ใจดี ๆ ลูก อยาเพิ่งเปนอะไรนะ รถถึงโรงพยาบาลแลว (เสียงประตูรถ) (เสียงดัง) หมอ หมอครับ ชวยลูกผมดวย ชวยลูกผมที (เสียงเดินหลายคน, เสียงรถเข็น) ครับ ๆ ญาติผูปวยชวยหลบไปกอนครับ ผมจะไดพาคนไขไป เพลงตื่นเตนดังแรงแลวหยุด เปลี่ยนเปนเพลงคลอเศรา

กรุง ศรุต กรุง

(เสียงโทรศัพท) ศรุต แมหญิงเปนอยางไรบาง ผมใหนอนพักอยูในหองครับ บุญเปนอยางไรบางครับพอ แลวบัวละ (เสียงรองไห) บุญหมดลมไปแลว มาถึงหนาโรงพยาบาลก็สิ้นใจพอดี

2 ศรุต กรุง ศรุต

กรุง ศรุต กรุง

ศรุต

กรุง ศรุต กรุง

โธ.. ไมนามีเรื่องแบบนี้เลย แลวเด็กละครับ เด็กเปนอะไรตามแมไป ดวยหรือเปลา หมอผาชวยออกได ลูกของบุญเปนผูชาย แตหมอบอกวาจะตองเขาตูอบ ไวประมาณหนึ่งเดือนหรือกวานั้น เพราะคลอดกอนกําหนด ก็ยังดีที่เด็กรอดนะครับนายพอ แลวบัวละครับ ผมอยากไปที่ โรงพยาบาลจริง ๆ แตผมก็ไมกลาทิ้งแม ตอนนี้ศศิกลับมาแลวก็เอาแต นั่งรองไห ทําอะไรไมถูก ผมจะทิ้งไปก็ไมได แมหญิงก็เปนลมไปหลาย หนแลว นายพอครับ ขอผมพูดกับบัวหนอยครับ บัวไมยอมพูดอะไรทั้งนั้น เอาแตรองไหอยางเดียว พอก็ไมรูวา จะปลอบ วาอยางไรดี ตัวพอเองก็เสียใจไมนอยเหมือนกัน บัวกับบุญ เปนลูกของนายพอจริง ๆ หรือครับ มันเปนความผิดของพอเอง ที่ปกปดเรื่องนี้มาตลอด พอเปนพอที่เลว มาก พอทิ้งลูก ทั้ง ๆ ที่เขายังเด็กอยู สมควรแลวที่บุญจะโกรธเกลียดพอ พอเองก็ยังไมรูวาบัวเขาจะคิดอยางไรกับพอเลย พอก็ไมสบายใจอยู นายพออยาคิดมากนะครับ แมหญิงก็คงจะเขาใจเรื่องราวดี ตอนแรกแม หญิงก็ตกใจมาก เพราะนึกไมถึงวาเรื่องจะเปนไปอยางนี้ แตตอนหลัง ผมและศศิก็ชวยกันอธิบายใหทานเขาใจ อีกอยางแมหญิงก็มีใจเอ็นดูบัว อยูแลว ก็คงไมมีปญหาเรื่องนี้ แตผมสงสารบัวมากจริง ๆ ถาผมไมหวง แมหญิงกับนอง ผมจะรีบไปโรงพยาบาลทันที ศรุตโทรไปบอกสรากับแคทดวยนะ หนูแคทคงจะตกใจไมนอย สราก็คงจะตองตกใจมากเหมือนกัน พอมีเรื่องสําคัญจะบอก พอไดยินบัวถามบุญกอนที่บุญจะหมดลมวา ใครเปนพอของเด็ก บุญบอกวา ไอฮั้ว ไอชาติหมาฮั้ว ศรุตพอรูไมวามัน เปนใคร พอไมรูจักเลย

3 ศรุต

กรุง

ศรุต

ผมก็ไมเคยเจอ แตเคยไดยินตอนที่เราไปแวะซื้อของฝากที่ตลาดใน สุพรรณ บัวไดคุยกับเถาแกฮงถึงเรื่องวาบุญไปเห็นไอฮั้วนอนตายอยู แลวบุญเขาไปถมน้ําลายใสหนาศพ ผมก็นึกแคลงใจอยูตั้งแตตอนนั้น แลววา ผูชายคนนั้นจะตองทําอะไรใหบุญแคนใจอยางที่สุดแนนอน ไมเชนนั้น บุญคงไมถึงกับทํากิริยาแบบนั้นหรอกครับ ศรุตชวยใหศศิโทรไปบอกปนกับพอรวมดวย สวนแมชีไวพรุงนี้พอจะ ไปบอกดวยตัวเอง อาจจะตองรับแมชีเขามาที่กรุงเทพ เพื่อจัดการงาน ศพดวยกัน คิดวาแมหญิงคงจะเขาใจในเรื่องเหลานี้ดี เพราะตอนนี้บุญ มันก็ตายจากเราไปแลว อะไรทั้งหมดที่มันไมดีไมงาม เราก็ควร จะอโหสิใหแกเขา (พรา) ครับ นายพอไมตองหวง เดี่ยวผมจะพูดกับแมหญิงเอง นี่ศศิก็เอา แตรองไหอยูเหมือนกัน นายพอชวยดูแลบัวดี ๆ ดวยนะครับ เดี๋ยวผมจะ สงนายชิดใหไปรับนายพอที่โรงพยาบาล เพลงคั่น แลวเปลี่ยนเพลง

หญิง พิม หญิง

พิม หญิง

(เสียงเดินเบาชา ๆ) นั่นแมพิมใชไม คะ ฉันเอง สวัสดีจะแมชี นั่งกอนซิ ฉันไมเคยรูเรื่องเลยนะวาแมพิมไปบวช แลว ฉันก็ไมเคยรูดวยวา บัวกับบุญ คือลูกของคุณกรุง อยาคิดมากไปเลยนะ บุญมันหมดเวรหมดกรรมไปแลว กรรมใดที่บญ ุ มากอไวกับคุณหญิง ฉันก็ตองขออโหสิแทนมันดวยนะคะ โอย ฉันไมถือสาอะไรกับบุญมันแลว ฉันถือวาทุกสิ่งทุกอยางมันจบลง ไปแลว สิ่งที่เหลืออยูตอไปนี้คือ เราจะตองหันหนามาทําแตความดีกัน มากกวา แมชี ฉันเองก็ตองขอโทษตอแมชีเหมือนกัน ที่เมื่อกอนนี้ฉัน

4

พิม

หญิง พิม

หญิง

พิม หญิง

พิม

ทําไมดีกับแมชีอยางมากเหลือเกิน แมชีก็โปรดอโหสิใหแกฉันดวยนะ เพราะขณะนี้ฉันก็ไดกรรมเวรเปนการตอบแทนอยูแลว แตสําหรับฉัน ฉันยังมีชีวิต ที่จะประกอบกรรมดีเพื่อลบลางความผิด แมวามันจะเปน เพียงนอยนิดก็เถอะ ฉันก็จะทําความดีตอไปจนกวาชีวิตจะหาไม ฉันขออนุโมทนาใหคุณหญิงไดทําตามที่ใจนึกทุกอยางนะคะ และคิดวา ผลบุญที่คุณหญิงคิดจะทําตอจากนี้ไป คงจะทําใหผลกรรมที่คณ ุ หญิงเคย สรางไวมันหมดสิ้นลง แมชีไมคิดจะสึกเลยหรือ พอสึกแลวก็มาอยูกับฉันที่นี่ จะไดอยูใกลบัว กับหลาน ฉันไมคิดจะสึกแลวละคะ ฉันจะอยูในพุทธศาสนา จนกวาชีวิตจะดับสิ้น ฉันฝากลูกบัวและหลานชายดวยนะคะ (รองไห) แกตองกําพราแมตั้งแต เกิดทีเดียว (รองไห) พอศรุตกับบัว เขารับเปนพอแมใหแกแลว ซึ่งเรื่องนี้ฉันไดตก ลงกันแลววา จะไมมีการบอกใหตาหนูแกรูตลอดชีวิต แมชรี หู รือยังวา พอศรุตเขาตั้งชื่อหลานแมชีวา บารมี สวนชื่อเลนคุณตาของแกตั้งใหวา นายแบงก ขอบคุณจะ ฉันขอบคุณทุก ๆ คน ฉันฝากดูแลลูกและหลานดวยนะ ถามีโอกาสก็แวะไปเยี่ยมเยียนคนที่สุพรรณบานนะคะ ก็คงตองจัดการงานศพของบุญใหเสร็จสิ้นกอน แลวฉันจะไป ทําศัลยกรรมที่เมืองนอก แลวจะถือโอกาสแวะเยี่ยมสรากับหนูแคท หนู แคทกําลังเรียนอยูก็เลยมางานศพไมได กอนไปฉันคิดวา จะแบกใบหนา ที่อัปลักษณของฉันไปร่ําลาชาวชุมชนเผารวมกอ แลวอีกอยางฉันคง จะตองไปที่นั่นบอย ๆ เพราะวาศศิคงจะไปใชชีวติ รวมกับพอปนที่นั่น แมชีพอจะรูเรื่องบางหรือยัง แมพิมพอจะรูเรื่องบางหรือยัง ทราบแลวคะ พอรวมเลาใหฟงแลว ฉันขอแสดงความยินดีดวย ที่ คุณหญิงไมไดคิดแบงแยกชนชั้นเหมือนสมัยกอน

5 หญิง พิม หญิง

เพราะฉันสํานึกในความผิดทั้งหมดนั่นไง นับจากนี้ ฉันจะขอภาวนาจิตอธิฐานใหหลวงพอโต คุมครองใหชีวิตของ ครอบครัวคุณหญิงประสบแตความสุข ความเจริญยิ่ง ๆ ขึ้นไป ก็รวมถึงครอบครัวของแมชีดวย เพราะเราก็ไมใชคนอื่นคนไกลกันแลว ตอนนี้ก็เทาวา เราเปนคนบานเดียวกัน เพลงคั่น เปลี่ยนเพลง

ปน รวม

รวม ชาวบาน รวม

กรุง รวม

(เสียงรถแลนแลวจอด) (เสียงดัง) พอ ๆ ขอรมหนอยเร็ว มารับหลานเร็ว ๆ เขา เร็ว คุณหญิงก็มาดวย (เสียงดัง) เฮย พวกเรา มาตอนรับคุณหญิงหนอยเร็ว (เสียงคนวิ่งหลายคน เสียงพูด.. คุณหญิงมาเหรอ เอา ออกมารับคุณหญิง กันหนอยเร็ว) (เสียงเบา) เฮย พวกเรา ระวังปากกันหนอยนะโวย อยาพูดอะไรให คุณหญิงกระทบกระเทือนใจนา แหม.. เรื่องนี้พวกเรารูนะ ไมตองสั่งหรอก เอา ๆ ปน กางรมใหหนูศศิเร็ว พาไปที่ศาลาเฉลิมพระเกียรติโนน จะได ไปกราบพระบรมรูปของพอหลวงแมหลวงกันกอน แลวเดี๋ยวก็นั่งคุยกัน ตรงนั้นเลย เอาเฮย ใครก็ไดชวยประคองคุณหญิงหนอยเร็ว ตองชา ๆ หนอยนะพอรวม คุณหญิงยังเดินไดไมคลอง จะ ๆ เพลงคั่นแลวคลอ

หญิง

เอา พวกเรา วันนี้ฉันเอาหนาที่นาเกลียดนากลัวมาอวดพวกเรา กอนที่ฉันเดินทางไปทําศัลยกรรมที่เมืองนอก ฉันก็ถือโอกาสมาร่ําลา พวกเราที่นี้ดวย และฉันอยากจะมาขอบใจทุก ๆ คนที่ไดเขามาชวยเหลือ

6

ปน รวม หญิง

กรุง

ในวันนั้น ทําใหฉันรอดชีวิตมาถึงทุกวันนี้ แตฉันก็มีเรื่องเสียใจรวมกับ พวกเราที่นี่เหมือนกัน คือเรื่องที่เราตองสูญเสียบุญไป เออ.. พอปน ไดยินคุณกรุงพูดอยูเสมอวา พอปนสนิทสนมกับหนูศศิมากใชไม แลว หนูศศิก็มาคาขายเครื่องอะไหลรถอยูท ี่นี่ (รีบรับ) ใชครับ จริงครับ ถูกตองครับ เฮย พูดอะไรอยางนั้น เอ็งนี่ ไมรูจักฟาสูงแผนดินต่ําเสียแลว (หัวเราะ) มีเพียงแตลนเกลาทั้งสองพระองคเทานั้นละที่สูงสงเปรียบ ประดุจฟา แตพระองคก็ยังทรงโนมพระวรกายมาจรดดิน ซึ่งก็คือ ประชาชนคนไทยทั้งหลาย เราก็เคยเห็นอยูเสมอวาในหลวงทานไมเคย ถือพระองคเลย เวลาที่ทานเสด็จมาเยี่ยมประชาชนทุกหมูเหลา พวกเรา ทั้งหลายก็จะไดเขาพระองคทานอยางใกลชิดอยูเสมอมา พวกเราจงภูมิใจ เถิดวาไดเกิดอยูภายใตพระบรมโพธิสมภารของพระองคทาน และฉัน ขอใหพวกเราจงทําแตความดีเพื่อเปนการตอบแทนใหพระองค ทาน ฉันขออัญเชิญพระราชดํารัสของพระองคมาใหพวกเราไดยึดถือ และปฏิบิตาม พระองคทรงมีพระราชดํารัสวา การทําความดีทํายาก และเห็นผลชา แตก็จําเปนตองทํา เพราะหาไม ความชั่วซึ่งทําไดงาย ก็จะเขามาแทนที่ แลวจะพอกพูนขึ้นอยางรวดเร็ว โดยไมรูสึกตัว (เสียงชาวบานเซ็งแซ .. ทรงพระเจริญ ทรงพระเจริญ) เพลงคั่น แลวคลอ

ปน บัว

บัว ยังไมหายคิดถึงนองหรือ หนาเศราทีเดียวนะเรา (เครือ) เรามีกันอยูสองคนพี่นองเทานั้นเองนะพี่ปน บัวคงไมลืมเรื่องที่ เกิดขึ้นไดงาย ๆ หรอก ชีวติ บัวมันไมสมบูรณกับเขาเสียที พอมีพอ บัวก็ตองเสียนองไป

7 ปน บัว ปน บัว ศศิ ปน ศศิ ปน

บัว ปน

เฮย ไมเอานา คิดแลวมันไดอะไรขึ้นมา เออ.. นีแ่ วะไปหาแมชีมาหรือ ยังละ ไปมาเรียบรอยแลวจะ แลวคุณหญิงวาอยางไรบางละ แมชีกับคุณหญิงเขาใจกันดีหมดทุกอยางแลว ไมมีปญหาอะไร พี่บัวก็บอกไปซิ วาแมหญิงไปเจรจาสูขอพี่บัวใหกับพี่ศรุต (ดีใจ) จริงหรือเปลา พวกเราจะมีขาวดีกันเมื่อไหรละ ก็คงตองแลวแตพี่บัวนั่นละ เพราะพี่บัวบอกแตวาใหรอไปกอน ไมรูวาพี่บัวจะใหพี่ศรุตรอไปถึงไหน เร็ว ๆ นีล้ ะดีที่สุด ตาแบงกแกจะไดมีเพื่อนยังไงละ เออ พี่นึกขึ้นมาได แลวละบัว เราไปทําบุญกันที่วัดพระลอยดีไม นายพอกับแมหญิงยังไม เคยไปใหอาหารปลาที่นั่นเลย พี่ดีใจจริง ๆ นะ ทีเ่ ห็นแมหญิงเริ่มจะเดิน ไดบางแลว ไปเมืองนอกกลับมา แมหญิงก็คงเดินไดแข็งแรงกวานี้ พี่ปนไปชวนลุง รวมไปดวยกันซิ ดูเหมือนพอกําลังคุยอยูกับนายพอและพวกเราอยูทางโนนนะ ไป บัว ไปชวนพอดวยกัน เพลงคั่น

รวม ปน กรุง ปน

(เสียงดีใจ) ปน มานี่เร็ว พอมีขาวดีจะบอก บอกมาเลยพอ พอจะบอกเอง คือวา พอกับแมหญิง ตั้งใจวา จะใหปนหาชางมาสราง บานใหซักหลังหนึ่ง เอาแบบทรงไทยเลย นายพอจะมาอยูที่นี่หรือครับ

8 หญิง

ศรุต

หลายเสียง รวม

ก็จะแบบไป ๆ มา ๆ ไงละ เวลามาเยี่ยมหนูศศิจะไดพักที่นี่ พูดก็คือจะ ไดเปนเรือนหอของหนูศศิกับปนยังไง สวนบัวก็ตองไปอยูกรุงเทพกับ พอศรุต ชวยกันทํางานเหมือนเดิม พี่กับแคท จะรวมบริษัทเปนแหงเดียวกัน แลวนายพอก็บอกวาเราจะมี ทรัพยสมบัติอยูเพียงแคนี้ ที่เหลือก็จะขายแลวก็เอาเงินทูลเกลาถวายใน หลวงทั้งหมด สาธุ นี่ละคือการทําความดีครั้งยิ่งใหญของพอเบิ้มทีเดียวเลย พวกเราดีใจดวย จริง ๆ นะ ขอใหเจริญ ๆ เถอะ เปนความคิดที่ดีเหลือเกิน เพลงคั่น

บัว ศรุต บัว

ศรุต บัว ศรุต

(ตื่นเตน) โอโห ทําไมทนี่ ี่มีปลาเยอะแยะแบบนี้ละ ทางวัดเลี้ยงไวหรือคะ ทางวัดเขาไมไดเลี้ยงไวหรอก แตปลามันคงจะรูวาตรงนี้มีอาหารให มันก็เลยพากันรวมอยูกันบริเวณนี้ มาอยางนี้แลวนึกถึงสรากับแคทนะ บัวคิดอยูเหมือนกัน คิดเลยไปถึงบุญเชียวละ แตบญ ุ เขาก็เคยมาเที่ยวที่นี่ บอย ๆ ตอนที่เราอยูที่บางปลามา บัวไมคอยไดมากับนอง เพราะตองอยู ชวยแมทํางานที่บาน ฉันดีใจนะ ที่เราไดมาทําบุญดวยกัน วาแตบัวเถอะ เธอพรอมที่จะ แตงงานกับฉันไดเมื่อไหรละ บัวอยากใหแคทเรียนจบกอนนะคะ โอโห นานขนาดฉันคงทนไมไหวหรอกบัว จะใจรายกับฉันมากไป หนอยแลวมั้ง พอแคทปดซัมเมอรก็ใหสราพากรุงเทพเลย จะไดบินมา รวมงานแตงงานของเรา เออ ปนกับศศิละ จะจัดงานแตงที่ไหน

9 ปน

บัว ปน ศรุต บัว ศรุต ปน บัว กรุง ปน หญิง ศรุต ศศิ หญิง

ผมวาจะแตงที่สุพรรณนี่ละครับ ผมตั้งใจวาจะเชิญปลาพวกนี้ไปเปนแขก ดวยก็แลว (หัวเราะพรอมกัน) แตผมวาศศิควรจะแตงกอนคุณศรุต เพราะวาเปนนอง คุณศรุตเปนพี่ตองแตที่หลังศศิ คนที่อยากแตงจนใจสั่นคงจะเปนพี่ปนนั่นละ (หัวเราะ) ก็ใชนะซี อยากมีลูกนารักเหมือนนายแบงกนี่นา สําหรับฉัน ขอใหมีลูกที่นารัก มีน้ําใจที่ดีงามเหมือนบัวก็แลว อยาเลวรายเหมือนผูหญิงที่ชื่อบุญเลย (โกรธ) คุณศรุต คนตายไปแลวยังจะเอามาวาอีกหรือ เดี๋ยวบัวก็ทําหมันวันวิวาหเสียหรอก อาว ๆ อยาใจรายกับฉันแบบนี้นะ แบบนี้มันตองแถมหัวปทายปไปเลยคุณศรุต บา ๆ พี่ปนนี่บาเอามาก ๆ จริง ๆ (พูดสุพรรณ) เฮย เด็ก ๆ จะกลับกันหรือยัง แมหญิงอยากกลับแลว นายแบงกมันงอแงใหญเลย เอะ เสียงใครนะ (พูดสุพรรณ) ไอหมา อีหมา กลับบานกันกอนเถอะ อีกไมนานเราก็จะ มาเปนคนสุพรรรกันแลว เอะ บัว นีฉ่ ันฝนไปหรือเปลาเนี่ย (ดัง) แมหญิงพูดสุพรรณเปนหรือคะเนี่ย (ดัง) โอย ไมวาจะภาษาอีสาน ภาษาเหนือ ภาษาใต ภาษากลาง มันก็เปนคนไทยเหมือนกันนั่นละ คนอื่นคนไกลซะที่ไหน มันก็.. คนบานเดียวกัน ... นานแหละ (เสียงหัวเราะพรอมกันหลายคน) เพลงคั่น จบเรื่อง