Θεοδόσης Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος
Πρὸς ἑαυτούς
Τραγικὸ ὁδοιπορικὸ σὲ τέσσερεις πράξεις 2η ἔκδοση
Ἀθήνα 2019
.
.
.
Πρὸς ἑαυτούς
Ἐξώφυλλο: Φωτογραφία ἐπαρχιακοῦ δρόμου ἀπ᾿ τὴν Ἀνθοῦσα Μεσσηνίας (Μελιγαλᾶς) πρὸς τὸ βουνὸ τοῦ Βουλκάνου. Ἐκδότης: Θεοδόσης Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος Σειρά: Θέατρο Ἁγίας Ζώνης 55, 112 56 Ἀθήνα τηλ.: 210 8662668 www.theodosispapadimitropoulos.gr info@theodosispapadimitropoulos.gr Ἱστολόγιο Διέλευση: http://dieleusi.map-in-box.gr Copyright ©: Θεοδόσης Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος, 2019
ISBN: 978-618-84203-1-1
Ἀπαγορεύεται ἡ ἀναδημοσίευση, ἡ ἀναπαραγωγή, ὁλική, μερικὴ ἢ περιληπτική, ἡ μετάφραση ἢ ἡ ἀπόδοση κατὰ παράφραση ἢ διασκευὴ τοῦ περιεχομένου τοῦ βιβλίου μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ἠλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ἠχογράφησης ἢ ἄλλο, χωρὶς προηγούμενη γραπτὴ ἄδεια τοῦ ἐκδότη-συγγραφέα καὶ λεπτομερῆ, δηλαδὴ πλήρη, παραπομπὴ στὴν ἔκδοση αὐτὴ καὶ τὸν ἐκδότη-συγγραφέα της, ὅπως σαφῶς περιγράφουν οἱ Νόμοι 2121/1993, 2557/1997 καὶ ὅλοι οἱ κανόνες τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου ποὺ ἰσχύουν στὴν Ἑλλάδα. Τὰ ἀποκλειστικὰ θεατρικὰ καὶ ραδιοφωνικὰ δικαιώματα, καθὼς καὶ ἠχογράφησης καὶ ἀνάγνωσης, τοῦ θεατρικοῦ ἔργου, ἀνήκουν στὸν ἐκδότη-συγγραφέα, στὸν ὁποῖο μπορεῖ ν᾽ ἀπευθυνθῇ ἐνδιαφερόμενος παραγωγός, θίασος, ὀργανισμὸς ἢ καλλιτέχνης γιὰ τὴν παροχὴ γραπτῆς ἄδειας.
Θεοδόσης Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος
Πρὸς ἑαυτούς Τραγικὸ ὁδοιπορικὸ σὲ τέσσερεις πράξεις 2η ἔκδοση
Ἀθήνα 2019
.
Πρὸς ἑαυτούς, Τὰ πρόσωπα τοῦ δράματος
Τὰ πρόσωπα τοῦ δράματος ΑΓΡΟΤΗΣ, ὁδοιπόρος. ΕΜΠΟΡΟΣ, συνοδοιπόρος καὶ φίλος τοῦ ΑΓΡΟΤΗ. ΕΡΓΑΤΗΣ, ἄγνωστος συνοδοιπόρος τῶν ἄλλων δύο.
7
8
Θεοδόσης Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος
Μάθανε τὰ βάθη τῶν ἀνθρωπίνων. Εἴδανε κι ὅλα τὰ ὕψη τους. Κ᾿ εἴπανε ὕστερα, σά «σκέφτηκαν», τὸν συνάνθρωπο: ἀπάνθρωπο, γιατὶ ποῦ νὰ τὸν αἰσθανθοῦνε ἐκεῖνοι οἱ ἀνόητοι τῇ καρδίᾳ· τὸν ἀπάνθρωπο τὸν εἴπανε: θεό, γιατὶ πῶς νὰ τὸν ἐννοήσουν ἐκεῖνοι οἱ βραδεῖς τῇ καρδίᾳ. Καὶ προσκυνῆσαν καὶ ματῶσαν πάνω στὰ μαῦρα, κοφτερὰ χαλίκια τῆς πίστης τῆς ξεστρατημένης. Κλάψανε, θρηνῆσαν -βγάλανε κραυγές! Ψάξαν ἀπὸ τὰ δάκρυα τυφλωμένοι, ὅπως βαδίζανε τὸν ἕνα δρόμο ποὺ μιά φορὰ καθεὶς βαδίζει, νὰ βροῦνε, λιγάκι νὰ σταθοῦνε πάνω σ᾿ ὦμον ἄλλον ἐλαφρὺ κάποιου διπλανοῦ στὴν ἐρημιὰ συνάνθρωπου ἀπάνθρωπου, συνοδοιπόρου καὶ θεοῦ.
Πρὸς ἑαυτούς, Τόπος-χρόνος-πρώτη παράσταση
9
Τόπος: μονοπάτι ἀνάμεσα ἀπ᾿ ἀνθοσκέπαστους ἐλαιῶνες· χρόνος: πένθιμο, ἀνοιξιάτικο πρωινό, κ᾿ ἡ συνέχεια τῆς μέρας ὥς τὸ δειλινό· σκηνικό: δηλωτικό τοῦ μονοπατιοῦ· ἐνδυματολογία: ἀνάλογα μὲ τὴν ἐργασία τοῦ προσώπου· κινησιολογία: νὰ περιλαμβάνωνται τὰ ἑπτὰ βήματα τῶν σκηνικῶν ὁδηγιῶν. Τὸ ἔργο πρωτοπαραστάθηκε στὸ θέατρο ΜΠΙΠ τῆς Χριστίνας Χριστοφῆ, τὸν Ἀπρίλιο καὶ τὸ Μάιο τοῦ 2018. ΑΓΡΟΤΗΣ: Κωνσταντῆς Ζημιανίτης, ΕΜΠΟΡΟΣ: Νῖκος Φλεσιόπουλος, ΕΡΓΑΤΗΣ: Πέτρος Γρῦλλος· σκηνοθεσία/σκηνικὸς διάκοσμος: ὁ συγγραφέας-ἠθοποιός· μουσική: Γιῶργος Λιτσικάκης· σχεδίαση φωτισμῶν: Ἀλέξανδρος Πολιτάκης· βίντεο/μοντάζ: Στέφανος Κέκης, Ἀντώνης Ζαχαριάδης, Ἀλέξανδρος Μασμανίδης.
.
Πρὸς ἑαυτούς, Πράξη πρώτη
11
Πράξη πρώτη Ὁ ΑΓΡΟΤΗΣ κι ὁ ΕΜΠΟΡΟΣ συνοδοιποροῦν, συζητῶντας χαμηλόφωνα· ὁ ΑΓΡΟΤΗΣ ἀριστερά -ὁ ΕΜΠΟΡΟΣ δεξιά. Ἐμφανίζεται, ἀπ᾿ τὸ πουθενά, ὁ ΕΡΓΑΤΗΣ.
ΕΡΓΑΤΗΣ (Χαρούμενα): Γειά σας! Παύση.
ΑΓΡΟΤΗΣ (Μ᾿ ἔκπληξη): Ποιός;! Ὁ ΑΓΡΟΤΗΣ γυρνάει καὶ βλέπει τὸν ΕΡΓΑΤΗ.
ΑΓΡΟΤΗΣ (Ἐξεταστικά): Ἀπὸ ποῦ ξεφύτρωσες ἐ σ ύ;.. ΕΜΠΟΡΟΣ (Στὸν ΑΓΡΟΤΗ): Ἀνάποδε! Μήν τρομάζῃς τοὺς ἀνθρώπους! Τόσα χρόνια π λ ά ι τ ο υ, στράφι πήγανε! Λ ί γ ο νὰ τὸν εἶχες καταλάβει... ΑΓΡΟΤΗΣ: Ἐ σ ύ, ὅμως,... τὸν κατάλαβες, ἀπ᾿ ὅσο βλέπω, καὶ γιὰ τοὺς δυό μας!.. Παύση.
ΕΡΓΑΤΗΣ (Ἐπεμβαίνοντας καὶ πρὸς τοὺς δυό): Γειά καὶ χαρά σας! Παύση.
12
Θεοδόσης Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος
ΑΓΡΟΤΗΣ (Στὸν ΕΡΓΑΤΗ μὲ τὸ ζόρι): Γειά καὶ σὲ σένα... Παύση.
ΕΜΠΟΡΟΣ: Συχώρα μας..- λέγαμε τὰ δικά μας καὶ ξαφνιαστήκαμε ἔτσι ὅπως ἐσύ μᾶς... Παύση.
ΕΜΠΟΡΟΣ: Κ᾿ ἐσύ... πᾶς κατὰ κ ε ῖ; Ὁ ΕΜΠΟΡΟΣ δείχνει στὸ βάθος.
ΕΡΓΑΤΗΣ: Ναί... Νὰ σᾶς συντροφέψω ὡσότου φτάσουμε; βαρέθηκα νὰ μετράω ρίζες... Ὁ ΕΡΓΑΤΗΣ γελάει ἀμήχανα.
ΕΜΠΟΡΟΣ: Ἔλα! Ἀκολούθα μας... ΑΓΡΟΤΗΣ (Σιγανὰ στὸν ΕΜΠΟΡΟ): Τί σοῦ ᾿χω πεῖ χίλιες φορές! ΕΜΠΟΡΟΣ (Σιγανὰ στὸν ΑΓΡΟΤΗ): Ἐπιτέλους!.. Ὁ κακομοίρης λίγη παρέα θέλει... Κ α χ ύ π ο π τ ε! Μὰ ποῦ νὰ μάθῃς ἀπὸ καλοὺς τρόπους;.. Στὰ χωράφια;!. ΑΓΡΟΤΗΣ: Ἐνῷ ἐσὺ μὲ τὰ τεφτέρια σου, ἔπηξες στὴν εὐγένεια! ΕΜΠΟΡΟΣ: Ἀ γ ρ ο ῖ κ ο ς θὰ μείνῃς μιά ζωή, ὅ,τι καὶ νὰ μάθῃς! Τσακώνονται. Καταλαβαίνουν πὼς γίνονται θέαμα στὸν ΕΡΓΑΤΗ, καὶ σταματᾶνε.
ΕΜΠΟΡΟΣ (Στὸν ΕΡΓΑΤΗ γλυκύτερα): Περπάτησε μαζί μας...
Πρὸς ἑαυτούς, Πράξη πρώτη
13
Παύση.
ΕΜΠΟΡΟΣ (Στὸν ΑΓΡΟΤΗ): Ἄλλωστε,.. τὸ μονοπάτι, ἂν εἶναι κάποιου, εἶν᾿ ὅποιου τὸ βαδίζει... Ἀπαξιωτική χειρονομία τοῦ ΑΓΡΟΤΗ. Ὁ ΕΡΓΑΤΗΣ προχωράει τώρα πιὰ ἀνάμεσά τους. Προχωροῦν (1η φορά).
ΕΡΓΑΤΗΣ: Ἄθελά μου, κάτι ἄκουσα ἀπ᾿ τὴ συζήτησή σας... Μὰ δέν πολυκατάλαβα... Σταματοῦν.
ΕΡΓΑΤΗΣ (Μὲ μεγάλη, προσποιητὴ ἀπορία): Θὰ μοῦ ἐξηγήσετε, λοιπόν, τί συζητούσατε; Σιωπή.
ΕΡΓΑΤΗΣ: Μὰ σεῖς φαίνεστε σκυθρωποί... Παύση.
ΕΡΓΑΤΗΣ (Γλυκά): Μή φοβᾶστε... Εἶμαι φ ί λ ο ς. Παύση.
ΑΓΡΟΤΗΣ (Διστακτικά): Συζητούσαμε... Παύση.
ΕΜΠΟΡΟΣ: ...γιὰ ὅσα γίνανε τὶς τελευταῖες μέρες στὴν πόλη...
14
Θεοδόσης Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος
ΕΡΓΑΤΗΣ: Σημαντικά;.. ΑΓΡΟΤΗΣ: Γιατί ρωτᾷς; Ἐ κ ε ῖ δὲ μένεις;.. ΕΡΓΑΤΗΣ: Ὄχι, ἐ ρ γ ά ζ ο μ α ι, τὰ πρωινά..- σὲ μιὰν ἀποθήκη: Φορτώνω-ξεφορτώνω,.. π ο ῦ ὥρα γιὰ κουτσομπολιά!.. ΕΜΠΟΡΟΣ: Κουτσομπολιά, λέει! Ἐδῶ,.. ἐδῶ βούηξε ὁ τόπος!: Κοσμοϊστορικά γεγονότα... Παύση.
ΑΓΡΟΤΗΣ (Ἐξεταστικά): Καί, καταπὼς βλέπω, ἀπ᾿ ὅλους μονάχα ἐσύ στὴν καταραμένη πολιτεία, δέ γνωρίζεις... ΕΡΓΑΤΗΣ (Δικαιολογεῖται): Ἡ ἐργασία μου εἶναι βαρειά -δέν ἔχω χρόνο γιὰ κουβεντολόι... Κι ὅταν τελειώνῃ ἡ μέρα, φεύγω ἀπευθείας ἔξω ἀπ᾿ τὴν πόλη -μακριά. Παύση.
ΕΡΓΑΤΗΣ: Λοιπόν;.. ΕΜΠΟΡΟΣ: Συζητούσαμε γιὰ ὅσα συνέβησαν..- γιὰ κάποιον σπουδαῖο φίλο μας! Ὅλοι, τὸν καιρὸ ποὺ πέρασε, μ᾿ ἐκεῖνον ἀσχολοῦνταν... Μ έ λ ι ἔσταζε τῶν περισσότερων τὸ στόμα, σὰ λέγαν τ᾿ ὄνομά του! ΕΡΓΑΤΗΣ: Ἀλήθεια;.. Ποιός εἶναι; ΑΓΡΟΤΗΣ: Ἦ τ α ν. Παύση.
ΕΜΠΟΡΟΣ: Μεγάλος ἄνδρας -στὰ λ ό γ ι α καί στὰ ἔ ρ γ α... Παύση.
.
Μᾶς ρώτησε κάποτε: «Ποιός πιστεύετε πὼς εἶμαι πραγματικά;» Ἀρχίσαμε νὰ λέμε ὁ καθένας μας μὲ τὴ σειρά..- τόσες μποῦρδες μαζεμένες δέν ἔχω ματακούσει! Τώρα ποὺ τὸ σκέφτομαι, μοῦ κάνει ἐντύπωση πῶς δέ σκάσαμε στὰ γέλια. Ἀφότου μίλησε κι ὁ τελευταῖος, μᾶς κοίταξε καλά-καλὰ καὶ ξέχωρα τὸν καθένα, κ᾿ εἶπε: «Ἀκόμα, δέν ἔχετε καταλάβει...» «Πές μας!», τοῦ φωνάξαμε μεῖς. «Πές μας ἐσύ, ποιός εἶσαι τάχα!» Τότε, μᾶς ἔδειξε σιωπηλὰ ἕνανἕναν. Γίναμε μεμιᾶς στῆλες ἅλατος... Ὅταν ἔφτασε σὲ μένα, κοπήκανε τὰ ἥπατά μου: Σημάδευε ἴσια στὸ μέτωπο, ἀνάμεσα στὰ μάτια! Ἀπὸ μακριά, ἐκεῖνο τὸ δάχτυλο ἔδειχνε κ᾿ ἔκοβε σὰ λεπίδι.