Σειραί:ΝεώτεραἙλληνικὰΚείμενα
ΝῖκοςΓκίκας
Κοινωνία: Διηγήματα
ISBN:978-618-5572-25-9
Ἐξώφυλλον: Χωρίονἐσταυρωμένον.
Ἐκδότης:ΘεοδόσηςἈγγ.Παπαδημητρόπουλος ἈνθοῦσαΟἰχαλίας Μεσσηνία24002
τηλ.:2724023594 www.theodosispapadimitropoulos.gr info@theodosispapadimitropoulos.gr
῾Ιστολόγιον:http://www.dieleusi.gr
Copyright©:ΘεοδόσηςἈγγ.Παπαδημητρόπουλος,2024(͵ΒΚΔ΄).
᾽Απαγορεύεταιἡἀναδημοσίευσις,ἡἀναπαραγωγή–ὁλική,μερικὴἢπεριληπτική–,ἡμετάφρασιςἢἡἀπόδοσιςκατὰπαράφρασινἢδιασκευὴντοῦ περιεχομένουτῆςβίβλουταύτηςκαθ᾽οἱονδήποτετρόπον–μηχανικόν,ἠλεκτρονικόν,φωτοτυπικόν,ἠχογραφήσεωςἢἄλλον–,ἄνευπροηγουμένηςγρα-
Τὴσυναντοῦσεπάντοτεστὸἴδιοσημεῖοτῆςδιαδρομῆςγιὰ τὸγραφεῖο.Ἦτανβέβαιοςἀπὸτὴνπρώτητουςσυνάντηση πὼςπρόκειταιγι᾽ἄστεγη.Ἐκείνηδὲνἐπαιτοῦσεοὔτ᾽ἔδειχνενὰ τὴνἐνδιαφέρουνὅσοιπερνοῦσανμπροστὰἀπὸτὴνεἴσοδοτοῦ κτηρίου.Στεκότανὄρθιαμὲτὸτσόχινοκυπαρισσὶκαππέλλο στὸκεφάλικαὶτὸκαφὲἐπανωφόριτης–γεμᾶτομπαλώματακαὶ λεκέδες–καὶχειρονομοῦσεμ᾽ἄναρθρουςἤχουςκαὶκραυγὲςμόνο
σ᾽ὅσουςἔμπαινανἢἔβγαινανἀπὸμέσα.Δεξιὰκιἀριστεράτης ἔστεκεὅλοτὸβιόςτης:δύοτσάντεςψάθινεςμὲμιὰνἉγίαΓραφὴ κ᾽ἕνασάλιπάνωσὲκάθεμία,νὰκρύβουντὰμυστικάτους.
Ἦτανγρῃὰκαὶἡἀρχοντιάτης–ὅσοκιἂνκαλυπτότανἀπὸτὶς κακουχίεςκαὶτὰμαρτύριατοῦδρόμου–ἔλαμπεμόνιμηἐπάνω τηςκαὶχρωμάτιζετὴγαλήνητῶνματιῶντης.Ὑπῆρχεμιὰ ἀξιοπρέπειακαὶμιὰπροσμονὴπλασμένηἀπὸκάποιαδυστυχία στὸντρόποποὺπερίμενεἔξωἀπὸτὴνπόρτα.
Ἐκεῖνοςπήγαινεκαὶγύριζεἀπὸτὴδουλειάτουτὸἴδιομόνοςκαί–ἂνἤθελενὰεἶναιεἰλικρινὴςμὲτὸνἑαυτότου–ἀκόμα περισσότεροἀπὸκείνη-ἀκόμαπιὸξέμακροςἀπ᾽τοὺςἀνθρώπουςἡμέραμὲτὴνἡμέρα.Ἡμοναξιὰχρωματίζειμὲἥσκιους τὴνψυχὴτῶνἀνθρώπωνποὺζοῦνἔρημοικαὶξεχασμένοιἀπ᾽ ὅλους.Στὰβάθηὅμωςἐκείνωνποὺπερπατοῦνμέσαστὶςπόλειςκαὶβιώνουνμὲμάταιηλαχτάρατὸνἔρωτα,τὴνἀγάπη,τὴ συντροφιὰἑνὸςἄλλου,ἀνατέλλει,–μεσουρανεῖ–τὸθαμπόφωτοτῆςγνήσιαςμοναξιᾶςκαὶδύεισ᾽ἕναπνιγηρὸσκοτάδι.
Εὐλογημένοιὅσοιἐπέλεξανκιἀγκάλιασαντὴμοναξιάτους,δυστυχισμένοιὅσοιτὴνἀγνοοῦνκαὶπαλεύουννὰτὴνἀρνοῦνται μέσαστὶςψεύτικες κοινωνίες τῶνἀνθρώπων.
Αὐτὸτὸἀξίωμαποὺμόλιςπρὶνλίγαχρόνιαεἶχεἀποδεχτῆ κ᾽εἶχεἀποφασίσεινὰὑπομείνῃ,τὸνβάπτιζε σύντροφο κάθε ἄστεγουποὺσυναντοῦσεστὸνδρόμο,κάθ᾽ἐπαίτηκαὶκαταραμένου.Τοὺςσυναντοῦσεστοὺςπεριπάτουςτουἀνάμεσαστὰ τσιμεντένιατείχητῶνἀνθρώπων,σὲκάθεκρυμμένοχειμωνιάτικο ἡλιοβασίλεμα,καὶστὰεἴκοσιλεπτὰποὺπερπατοῦσεκάθεμέρα ἀπὸτὴνὉμόνοιαμέχριτὶςΣτῆλεςτοῦὈλυμπίουΔιός.Στὴ διαδρομὴαὐτὴτοῦεἶχανκάνειἐντύπωσηδύοἀπὸδαύτους: Ὁπρῶτοςκαθότανσ᾽ἕνασκαλοπάτιτῆςΠανεπιστημίουκαὶ πάντοτεεὕρισκεν᾽ἀπασχολῇτὰχέριατουμὲκάτι,ἔπαιζεστὴν κιθάρατουμιὰνἄγνωστημελῳδία,ἔστριβετσιγάροἢδιέσχιζε
τὶςγραμμὲςτῆςπαλάμηςτουμὲτ᾽ἀκροδάχτυλατοῦἄλλου τουτοῦχεριοῦ,σὰν᾽ἀναζητοῦσεκάποιανἀλλαγὴστὴμοῖρα του.Τὸνἔνιωθε,γιατὶἔμοιαζανοἱδυότουςστὴνἡλικίακαὶ σ᾽ὅσαξεχώριζανἕναδυστυχισμένοἀπ᾽ὅσουςδὲνἔχουνἀκόμα ᾽μονοιάσειμὲτὴδυστυχίατους·ὅλουςὅσουςπροσπερνοῦσαν βιαστικοί,ὅλουςἐκείνουςποὺκυνηγοῦσανμάταιατὸνόηματῆς ζωῆςτους,ἐνᾧἡζωὴστεκότανκαὶτοὺςπερίμενεδίπλασ᾽ ἐκεῖνοτὸσκαλοπάτιτῆςΠανεπιστημίου-κάθεμέρα,ἀγέλαστη, πεταμένησὲμιὰνἄκρη.Ἡσυμπόνοιασάλευεμισοπεθαμένησὲ τέτοιεςγωνιὲςτῆςἈθήνας,καὶσὲπολλὲςἄλλεςἀθέατεςἀπ᾽
τὸνἥλιοκιἀπὸτοὺςἀνθρώπους,ὑπόγεια-σὲμουχλιασμένες τρῶγλεςκαὶκλουβιὰἀπὸτσιμέντο.Λένεπὼςτὰμνημεῖατοῦ πολιτισμοῦτῆςΔύσηςθὰτὰβρίσκῃκανεὶςπάντοτεστὸκέντρο τῶνμητροπόλεων,μὰὅσοκιἂνψάξῃ,ποτὲδὲθὰμπορέσῃνὰ τὰξεθάψῃὅλα,ἰδίωςὅσαἀναπνέουνἀπ᾽τὶςἀναθυμιάσειςτῆς ἀγάπηςμας,ποὺκάποιοιβάφτισαν
Ὅσοὅμωςκιἂνσυμπονοῦσεκαὶπλησίαζεκάθεφορὰτὸν
ἄνδραστὸμαρμάρινοσκαλοπάτιτῆςΠανεπιστημίου,τὸμόνο ποὺκατάφερνεὁἥρωάςμαςἦταννὰκαθησυχάσῃτὴσυνείδησήτου–πὼςἔκανεδῆθενὅ,τιμποροῦσε–καὶνὰφεύγῃ
μὲτὴντροπὴἐκείνουποὺτἄχειὅλα,ἀλλὰδὲνκερδίζειτίποτε
ἀπὸμιὰσυναλλαγὴμ᾽ἕνανἀπόβλητοτῆςπόλης.Οἱἐνοχὲςτὸν ἀκολουθοῦσανμέχριτὴνκάθοδοτῆςΛεωφόρουἈμαλίας,ἀπομακρύνοντανὅσοκυττοῦσετὴβλάστησητοῦἘθνικοῦΚήπου
ἀπὸτὸνδρόμοκαὶτὸνἄφηνανλίγοπρὶντὴνΠύλητοῦἉδριανοῦ,ἐκεῖποὺἤξερεπὼςθὰτὸνπερίμενεἐκείνη.Στὴνοὐσία, ἡγυναῖκαδὲνπερίμενεκανένα,αὐτὸτοὐλάχιστονμποροῦσενὰ
συμπεράνῃἀπὸτὸἄδειοβλέμματηςπάνωστὰγόνατατῶν περαστικῶν.Ἡἀκινησίατηςδιακοπτότανμονάχαὅτανκάποιος ἔμπαινεἢἔβγαινεἀπὸτὴνεἴσοδοτοῦπενταώροφουκτηρίου· τότετρανταζόταν,καὶτὰχείλητηςξεχείλιζανἀπὸβογγητὰ πληγωμένουζῴου-ἀκατάληπταμουρμουρητὰμπλεγμέναμὲ τὴβουὴτοῦἀνέμουποὺγεννᾷστὰστήθηὁβαθὺςπόνος, ἀναφιλητὰποὔσπαγανσὲμικρὰκομμάτιατὸκαθέναπρὶνφτάσουνἔξω,ὅλαμαζὶμιὰκακόφωνηἠχὼἀπὸσπασμένεςχορδὲς καὶτύμπανασκισμένα.Ὅλ᾽αὐτὰκρατοῦσανμέχριςὁἔνοικος τοῦκτηρίουνὰκλείσῃπίσωτουτὴνπόρταἢνὰχαθῇστὸ ἀνθρώπινοποτάμι.
Ἡ μετάνοια. – Ἡ ταπείνωσις.
Καληνύχτα, παππᾶ.
ISBN: 978-618-5572-25-9