Σειρά:Θέατρο
ΓιάννηςΚωσταρᾶς Ἡσυχία-Ζωντανοὶνεκροί
ISBN:978-618-5572-14-3 Ἐκδότης:ΘεοδόσηςἈγγ.Παπαδημητρόπουλος ἈνθοῦσαΟἰχαλίας Μεσσηνία24002 τηλ.:2724023594 www.theodosispapadimitropoulos.gr info@theodosispapadimitropoulos.gr Προσωπικὸἱστολόγιο:http://www.dieleusi.gr
Copyright©:ΓιάννηςΚωσταρᾶς καὶΘεοδόσηςἈγγ.Παπαδημητρόπουλος,2023. Διὰτὰςφωτογραφίαςπαρεχωρήθηἄδεια ἐκτοῦΘεοχάρουΓεωργάτου. ᾽Απαγορεύονταιἡἀναδημοσίευσις,ἡἀναπαραγωγή–ὁλική,μερικὴἢπεριληπτική–,ἡμετάφρασιςἢἡἀπόδοσιςκατὰπαράφρασινἢδιασκευὴντοῦ περιεχομένουτοῦβιβλίουκαθ᾽οἱονδήποτετρόπον–μηχανικόν,ἠλεκτρονικόν, φωτοτυπικόν,ἠχογραφήσεωςἢἄλλον–,ἄνευπροηγουμένηςγραπτῆςἀδείας τοῦἐκδότουκαὶλεπτομεροῦς,δηλαδὴπλήρους,παραπομπῆςεἰςταύτην τὴνἔκδοσινκαὶτὸνσυγγραφέααὐτῆς,ὡςσαφῶςπεριγράφουσινοἱΝόμοι 2121/1993,2557/1997καὶἅπαντεςοἱἐνἙλλάδιἰσχύοντεςκανόνεςτοῦ ΔιεθνοῦςΔικαίου.Τὰἀποκλειστικὰθεατρικὰκαὶραδιοφωνικά-τηλεοπτικάκινηματογραφικὰδικαιώματα,καθὼςκαὶἠχογραφήσεωςκαὶἀναγνώσεως,τοῦ θεατρικοῦἔργουἀνήκουσινεἰςτὸνσυγγραφέα,εἰςτὸνὁποῖονδύναταινὰ ἀποταθῇἐνδιαφερόμενοςπαραγωγός,θίασος,ὀργανισμὸςἢκαλλιτέχνηςδιὰ τὴνπαροχὴνγραπτῆςἀδείας.
Οἱἐμφαντικοὶὀξυτονισμοί(λ.χ.ἀντί: αὐτὸεἶναι, αὐτόεἶναι)ὑποβοηθοῦν τὴνἀνάγνωσηκαὶσυνδυαζόμενοιμὲμήτονισμένεςλέξεις(ἀλλὰγραμματικῶς τονιζόμενες,λ.χ.ἀντί: αὐτόεἶναι, αὐτόεἰναι),καταδεικνύουντὴν μετρικὴνἀποτόνιση (ἴδεΘρασυβούλουΣταύρου ΝεοελληνικὴΜετρική,Ἰνστιτοῦτον ΝεοελληνικῶνΣπουδῶν-ἽδρυμαΜανόληΤριανταφυλλίδη,Θεσσαλονίκη1974, σελ.20-5),φαινόμενομήπεριοριζόμενοστὸνστιχηρὸλόγο,ἀλλὰπαρουσιαζόμενοκαὶστὸνκαθημερινό.
Πρόσωπατοῦδράματος ΔΗΜΗΤΡΗΣ,γύρωστὰ40μὲγυαλιὰκαὶκάπωςἀτημέλητο καὶπαληομοδίτικοντύσιμο·δείχνεινὰπάσχῃἀπὸἐλαφρειὰ μορφὴαὐτισμοῦἢκάποιαψυχικὴδιαταραχή. ΓΥΝΑΙΚΑ.
Σκηνὴπρώτη
Μουσική·μετὰἀπὸλίγοτὰφῶταἀνάβουνἀργά.
Ἀνοίγειἡπόρταἀπὸτὰδεξιὰκαὶεἰσέρχεταιὁ ΔΗΜΗΤΡΗΣ κρατῶντας σακκοῦλακρεοπωλείουμὲκάτιτυλιγμένομέσα. Τὸσκηνικό:ἁπλὸσαλονάκιδιαμερίσματος,σχετικὰφτωχικό.
Ὁ ΔΗΜΗΤΡΗΣ κοντοστέκεταιλίγοκρατῶνταςτὰκλειδιὰστὰχέρια καὶπαίζοντάςτανευρικά,ἐνῷκυττάζεικάπωςξαφνιασμένος,σὰννὰμὴν περίμενετὴνπαρουσίαἀτόμουστὸσπίτι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ (Xαμογελῶνταςλίγοἀμήχανα):Πῶςκαὶτόσονωρὶς σήμερα;Θέλωνὰπῶ,..εἶχεςπεῖὅτιθὰπεράσῃςτὸἀπόγευμα...Ἔτσιδὲνεἶναι;..(Μαζεύεται:)Καλά,..ὄχι...Ἔεε,.. συγγνώμη...Πάνταεἶναιεὐχάριστηἡπαρουσίασουἐδῶ. Τὸξέρειςἄλλωστε.(Χαμογελάειπάλικαὶἀφήνειτὴνσακκοῦλασὲ τραπέζιμπρὸςἀπὸδύοκαρέκλες·κάθεταιδίπλατουσὲμιὰνἀπὸ τὶςδύοκάπωςνευρικὰπάλι.)Δὲμοῦλές,..νὰβάλωκάτινὰ πιοῦμε;Χμ,ναί,ξέρω...Ἀπορεῖς...Κ᾽ἐγώ.(
τέτοιο.Καὶμάλιστατόσογρήγορα.Μπορεῖνὰμήσοῦἦταν μάννα,ὅπωςἐμένα,ἀλλὰκαὶπάλι...Ξέρωὅτισοῦστοίχισε. Ἔτσιεἶναι.Πάντα.Δένεσαιμὲτὸνἄνθρωποποὺφροντίζεις. Καταλαβαίνω.Ἂνβέβαιαὁἄλλοςεἶναισὰνκ᾽ἐσένα,ἔ;Γιατί, δυστυχῶς,..σπανίζουνἄνθρωποισὰνκ᾽ἐσέναστὴδουλειά σου.(Παύση.)Ὅλαγιὰτὸχρῆμα.Ποτέτὸνἄνθρωπο.Ἐσύ, ὅμως,τὸἔβλεπεςἀλλιῶς...Ἀπὸτὴνπρώτηστιγμὴτὸκατάλαβα.(Παύση.)Γι᾽αὐτὸμήνἀνησυχῇς..-ἐσὺθὰβρῇςκάτι. Δέθὰμείνῃςἔτσι...Εἶσαιπολύκαλὴστὴδουλειάσου.Καί... ἴσωςἔφτασεἡὥρα...νὰσοῦπῶἕναμεγάλο εὐχαριστῶ. Γιὰποιόπρᾶγμα,ἔ;Μά,γιὰτὴνμάνναμουβέβαια.(Σύντομηπαύση.)Ἀλλὰκαὶγιὰμένα.Ναί,καὶγιὰμένα-μήν ἀπορῇς!Δέφαντάζεσαιπόσοβάροςπῆρεςἀπὸτοὺςδικούς μουὤμους.Ἦτανκαὶδύσκοληπερίπτωση–ὅπωςκαὶνὰ τὸκάνῃς–ἡμακαρίτισσαἡμάνναμου.Πόσοεὔκολοεἶναι νὰφέρῃςβόλταἕνανἄνθρωπομὲτόσαπροβλήματα;:Ψυχικὰ καίσωματικά.Ἐσὺὅμωςδέμάσησες!Μπράβοσου!(Παύση.) Σὲεἶχεσὰνκόρητης,θυμᾶσαι;Κύτταπῶςσ᾽τὸλέω.Λέςκ᾽ ἔχουνπεράσειχρόνια,κιοὔτεἕναςμῆναςδένπάειἀπὸτότε. (Λέγονταςαὐτὰπίνειπολύγρηγορώτερα,ἐνῷβγάζεικαρτέλαμὲ χάπιακαὶκαταπίνειἕνα.)Ἂςτὸἀφήσουμεκαλύτερααὐτό...Δέ μοῦκάνεικαλό...Ἴσως...δέντὄχωσυνειδητοποιήσειἀκόμα... Ὅπωςκαὶνἄχῃ,ὅμως,σοῦχρωστάωπολλά.(Κάθεταιλίγοκαὶ σκέφτεται.)Ἔλα!Στὴνὑγειάμας!(Τσουγκρίζειτὸποτῆριτουμὲ
θὰἔπρεπενὰεἶναιδικόμου!Καὶτοὺςἔβλεπανὰτὸγεύωνται ὕστεραπροκλητικὰμπροστάμου.Σὰντρόπαιο.Καὶνὰμὲ ταπεινώνουν.Πόσομεγάληἧττακαὶταπείνωσηἦταναὐτή, νὰἤξερες!Μπορεῖκαὶἡμεγαλύτερη.Ἤ...ὄχι!Τίλέω;!Ἄλλη ἦτανἡμεγαλύτερηταπείνωση.Δένὑπῆρχεπιὸἐξευτελιστικὸ πρᾶγμαἀπὸτὸνὰσὲκοροϊδεύουν...ἢπολλὲςφορὲςνὰσὲ χτυπᾶνε,ἐπειδή...ἤσουνἁπλᾶ...ἥσυχος..-πιόἥσυχος.Κι αὐτὴἡ ἡσυχία ἦτανποὺἐνοχλοῦσε...καὶτρόμαζε...Κ᾽ἔτσι ἐγὼσταυρωνόμουν.(Πιάνειτὸκεφάλιτουκαὶκρύβειγιὰλίγοτὸ πρόσωπότου.)Πολλέςφορές.Οὔτεμίαοὔτεδύο.Πολλές!(Σηκώνεταιξαφνικὰὄρθιος,σὰννὰβλέπῃτὸὅλονἐμπρόςτου.)Ἀλλά... κάτιλέγαμεπρὶνἀπ᾽αὐτό,ἔ;Ἔτσιδὲνεἶναι;Τίλέγαμεὅμως; Ἆ,ναί.Ξεκίνησανὰμιλάωγιὰἐμᾶς.Πώς...ἀρέσειςκαὶσ᾽ ἐμένα.Σίγουραπερισσότεροἀπ᾽ὅσονἐγὼσ᾽ἐσένα.Ναί,μήν κυττᾷςποὺδέσ᾽τὸἔδειχνα!Ἔτσικάνω.Δὲνεὕρισκαποτέ τὸντρόπονὰσ᾽τὸδείξω-πιόἔντονα!-πιόἀληθινά!Νὰσὲ ἀγγίξω,νὰσὲχαϊδέψω,..νὰσὲφιλήσω!Ὅπωςπρέπει!Ὅπως κάνουνὅλοι.(Μένειγιὰλίγοἀποσβολωμένοςνὰκυττάζῃἐμπρός.) Βέβαια,..ἦτανδύσκολατὰπράγματατότε.Ἀλλὰτώρα... εἶναιἀλλιῶς.Δὲνεἶναι;(Πιάνειτὸποτῆρι,τὸσηκώνειλίγοσὰν νὰεὔχεται στὴνὑγειάμας καὶπίνει.Ἔπειτασηκώνεται,κάνειδύο βήματακαὶγυρίζειἀπότομα.)Ἐλπίζωμόνο...νὰμήμοῦκράτησεςκακία.Ἐννοῶ,..ἐπειδὴἤμουντόσοκρύοςἀπέναντίσου... Ἐντελῶςπαγοκολῶνα,ξέρω!(Γελᾷ.)Ἔλα,πέςτο...Φέρθηκα
ΓιάννηςΚωσταρᾶς
σὲκυττάω,μόλιςπέρασεςτὴνπόρτακαὶμπῆκεςστὸσπίτι πρώτηφορά.(Χαμογελάειλίγοἀμήχανακαὶκάθεται.)Αλλάδὲν ἤθελανὰφανῇτίποτα.(Παύση.)Πάνταντρεπόμουν.(Κυττάζει κάτω.)Καί...δένἐρωτεύομαιεὔκολα!Ἀλλὰκαὶνὰἐρωτευτῶ, πάλιδέθὰτὸδείξω.Νοιώθωὅτιεἶναιὅλατόσομακρινὰ γιὰμέναἐκείνητὴστιγμή...καὶἀκατόρθωτα.Κ᾽ἔτσι...μένω ἁπλᾶ...παρατηρητής.(Γελᾷ.)Ἕναςπαρατηρητὴςἀπὸ μακριά.Βέβαια,..κάποιεςφορὲςἀκούωμιὰφωνὴμέσαμου: Ξύπνα,ρέ,ἀκόμαδένὡρίμασες;!Πότεθ᾽ἀλλάξῃς,ἐπιτέλους; Ἔλα,λοιπόν!Κάνεμιάκίνησηκαὶσὺμιάφορὰστὴζωήσου. Μήνεἶσαικόττα! Κόττα, κόττα, κόττα! (Κρύβειγιὰλίγοτὸπρόσωπομὲτὰχέρια,ὥσπουτὰβγάζειβίαιακαὶσηκώνεται.)Σκάσε! Δένεἶμαι κόττα!Τὸἀκοῦς;Δένεἶμαιπιὰ κόττα!Σκάσε,λοιπόν! (Παύση·πετάγεταιἔπειταξαφνικά,σὰννὰξυπνάῃἀπὸλήθαργο.) Συγχώρεσέμε!Ἁπλῶς...μοῦἦρθανξαφνικάστὸμυαλὸαὐτὲς οἱκουβέντες.Ἦτανἑνὸςφίλου.Κάποτε,..μπροστὰἀπὸἕνα μπουρδέλο.(Παύση.)Ναί,..οἱμόνεςμουἐρωτικὲςἐμπειρίεςμέχριτώραἦτανμὲτέτοιεςγυναῖκες.Δέγινότανἀλλιῶς.Ὅ,τι δένμποροῦσανὰκάνωἐγώ,..τὸἔκανετὸχρῆμαγιὰ ἐμένα.Μεγάληδύναμητὰλεφτά.Γι᾽αὐτόὁλοιτὰβλέπουν σὰνθεό!Ἔτσιεἶναι...Γι᾽αὐτόντὸνκόσμο...εἶναιὁθεός!Ἀλλὰ ἀπὸποῦξεκίνησααὐτὴντὴνκουβέντα;Θυμᾶσαι,μήπως,τί σοῦἔλεγα;(Παύση.)Ἆ,ναί!Γιὰτίς...ἐμπειρίεςμουμὲτὶς γυναῖκες.Χμ,μόνονἐμπειρίεςδένἦταν.Τὸσὲξδένεἶναι ἐμπειρία -μιὰἀνάγκηεἶναιπού,ἂνδέννοιώσῃςκάτιδυνατὸ γιὰτὸνἄλλο,εἶναιἁπλᾶἕνατίποτα!Ἄργησα,ἀλλὰτὸκατάλαβα.Νόμιζαὅτιδὲθὰτὸζοῦσαποτέαὐτό,ἀλλά...ἐσὺ
ταπεινώσῃ.Ἔτσιεἶναιὁἄνθρωπος,..δυστυχῶς...Θὰὁρμήξῃ καὶθὰκατασπαράξῃτὸνἄλλον,ὅταννοιώσῃὅτιτοῦφταίει. Ἀρκεῖὅμωςνὰκαταλάβῃὅτιὁἄλλοςεἶναιπιόἀδύναμος,.. πιόμαλακός,..πιόεὐγενικός...Τότεεἶναιποὺθὰτὸνκάνῃ σκουπίδι.Γιὰνὰνοιώσῃκαλύτερος-σπουδαῖος.Καὶφυσικὰ ποτέδὲθὰτὸννοιάξῃἂνἔφερετὸνἄλλοσὲδύσκοληθέση. (Κυττάζειλίγοχαμένοςἐμπρός:)Γιάδές...Ἀποκεῖξεκίνησαπρίν! Σοῦἔλεγαπὼςἔχωβρεθῆκ᾽ἐγώπολλὲςφορὲςσὲαὐτὴν τὴθέση..-μὲτὴνπλάτηστὸντοῖχο..-χωρὶςκανέναπεριθώριοκινήσεως.Κατάλαβαὅμωςἔτσιπὼςδὲθέλωποτένὰ κάνωστοὺςἄλλουςὅ,τιδέθέλωἐγὼνὰμοῦκάνουν.Σὰντὸν Χριστὸἀκούγομαι,ἔ;(Γελᾷκαὶφαίνεταιν᾽ἀναπολῇ.)Τὸκαλό παιδί.Αὐτόἠμουνπάντα.Νόμιζαὅτιἔτσιθὰμὲσέβωνται καὶθὰμὲἀγαποῦν.Σκατάστὰμοῦτραμου!Δέχωροῦσετὸ μυαλουδάκιμουὅτι,ἂνἀγριέψῃςτὸνἄλλο,τότεθὰσὲ σεβαστῇ. Ὁκαλός,καλὸδὲβλέπει,μοῦἔλεγεπάνταὁπατέραςμου.Ἄδικοεἶχε;Χμ,τελικά...ὄχι... Θὰβγῇςσ᾽αὐτὴν τὴβρωμοκοινωνία,ρέ,καὶθὰσὲφᾶνεμὲτὰμαλλιά,ἔτσιὅπως κάνεις.Νὰμοῦτὸθυμᾶσαι! Τὸθυμήθηκαπολλέςφορὲςαὐτό, εἶναιἡἀλήθεια.Ἀλλὰδένἄλλαζα.Καὶδὲνἀντιδροῦσαποτέ, ὅτανμὲμείωνε,μ᾽ἔβριζε,μὲχτύπαγεγυρνῶνταςμεθυσμένος τὰβράδια.Ἁπλῶςθύμωνακαί(κάνεικίνησησὰννὰπάῃνὰξεσπάσῃ,ἀλλὰτὸκαταπνίγειἔπειτα),..καὶτὸκρατοῦσαμέσαμου. Καὶδένἀντιδροῦσα.Ἔτσιἔμαθανὰκάνω.Ἔτσιἔμεινα,ἀπὸ τότεποὺμοῦτὰἔλεγεὁπατέραςμου.Ὁκαλός,ὁεὐγενικός, ὁπρᾶος,..ὁμαλάκαςγιὰτοὺςπερισσότερους!Γιατὶαὐτό
ΓιάννηςΚωσταρᾶς
(Ξαφνικὰστρέφειτὸκεφάλιτουπρὸςτὴνσακκοῦλατοῦκρεοπωλείου ποὺεἶχεφέρειμαζὶκαὶστέκεταιγιὰλίγοἀμίλητος.)Ἆ,ναί...Δὲν ἔχουμεμιλήσεικαθόλουγι᾽αὐτήν.(Δείχνειτὴνσακκοῦλα:)Τὸ ξέρω.Θὰφτάσουμεὅμωςκ᾽ἐκεῖ-μήνἀνησυχῇς.Δένξεκινήσαμεἀπὸαὐτήν,ἔχειςδίκηο.Δένἦτανὅμωςεὔκολο.
Ταμάτιατοῦ ΔΗΜΗΤΡΗ ἀστράφτουν.
Σβήνουνἀργὰἀργὰτὰφῶτα·μουσική. Σκηνὴδευτέρα
σποιεῖταιὅτιβρίσκεταιστὸταξί.
Περιεχόμενα
Ἡσυχία 9
Πρόσωπατῆς Ἡσυχίας 11
Σκηνὴπρώτη 13
Σκηνὴδευτέρα 18
Σκηνὴτρίτη 19
Σκηνὴτετάρτη 22
Σκηνὴπέμπτη 23
Σκηνὴἕκτη 26
Σκηνὴἑβδόμη 28
Σκηνὴὀγδόη 30
Σκηνὴἐνάτη 32
Ζωντανοὶνεκροί 37
Πρόσωποτῶν Ζωντανῶννεκρῶν 39
Σκηνὴπρώτη 41
Σκηνὴδευτέρα 43
Σκηνὴτρίτη 52