ZHU HONG
The Merchant House 5.2
Making Things Happen: Young Artists in Dialogue I
ZHU HONG
Amsterdam 2017
The Merchant House 5.2
The Merchant House Amsterdam
TMH 2017 / 2018
G N I K MA : N E P P A H S G N I TH S T S I T R A G N U O Y E U G O L A I D IN Three-Exhibition Cycle with a Free Public Program, Artist Publications, and Site-Specific Installations www.merchanthouse.nl
K, A I W O K M O T SA L E , G N O H U H T, Z O NG N E N H O Z B I E H I Z V L G N SY E ,M N O L L E V U O H IS C R O B , E U S Y R MA
The Merchant House
Participating Artists:
Concept:
Marsha Plotnitsky, TMH Founding Artistic Director, in collaboration with art writer and curator Hubert Besacier Program:
How does a young artist insert him or herself into the history of an art medium? We broach this issue in these collaborative exhibitions of six young French artists who share geography, art education, and attitude to their métier.
Ⅰ
SYLVIE BONNOT (1982 FR) & ZHU HONG (1975, CN lives in FR)
Ⅱ
ELSA TOMKOWIAK (1981, FR) & MARY SUE
Ⅲ
BORIS CHOUVELLON (1980, FR) & MENGZHI ZHENG (1983, FR born CN)
Related Events
Related Events
Related Events
OPENING: Saturday 23 September
OPENING: Friday 24 November
OPENING: Friday 20 April
TMH TALK: Saturday 28 October
TMH TALK: Saturday 16 December
TMH TALK: Saturday 26 May
CATALOGUE EVENT: Friday 10 November
CATALOGUE EVENT: Friday 26 January
CATALOGUE EVENT: Friday 6 July
3
20 April – 8 July 2018
—
24 November 2017 – 26 January 2018
2
23 September – 12 November 2017
Table of Contents
Marsha Plotnitsky On the making of Making Things Happen: Meet Zhu Hong and Sylvie Bonnot Hubert Besacier On the artists’ collaborative mural
5
Zhu Hong Works
15
12
Hubert Besacier Zhu Hong: To the Limits 35 of the Perceptible Zhu Hong 40 Exhibition History NL Translations / NL vertalingen
41
Hubert Besacier Original Texts in FR / Textes originaux en FR
46
About TMH and Colophon
48
Young Artists in Dialogue I: Zhu Hong & Sylvie Bonnot
Sylvie Bonnot & Zhu Hong. Installation view. TMH 2017
G N O H U H Z T MEE T O N N O B E AND SYLVI MARSHA PLOTNITSKY, Founding Artistic Director of The Merchant House, on the making of Making Things Happen: Young Artists in Dialogue I
—
to the new generation that embraces materiality and can render visible the title of this cycle. To emphasize the sense of experimentation, the cycle is organized as three exhibitions in dialogue, both playful and serious, developed in collaboration with and between the artists: Sylvie Bonnot and Zhu Hong, Elsa Tomkowiak and Mary Sue, Boris Chouvellon and Mengzhi Zheng.
4 5
The emphasis on materiality and technique in post-conceptual art has always been important to the program of The Merchant House. In the ten preceding projects, we have explored the individual worlds of leading contemporary artists whose distinct oeuvres continue to contribute to our understanding and rethinking of the concept of an art object. With Making Things Happen: Young Artists in Dialogue this season, TMH turns its attention
Zhu Hong & Sylvie Bonnot. Installation view. TMH 2017
In my discussion of the project with Hubert Besacier, who, as art writer, critic, and professor at ENSA of Dijon, has followed the artists’ careers from early on and has agreed to co-curate this project, he stated: For me, art is an individual commitment, but it is also a serious and fertile game that involves a collective adventure and is played with parameters endlessly redefined by others. Each of the artists we have invited follows, with determination and coherence, a very particular path she or he has chosen. They develop their work with technical means and thoughts that differ but all arise from an unquestionably contemporary vision of the world. To ask them to cojoin their work in these
exhibition sessions at TMH is therefore not a challenge, but is based on their capacity for exchange—a capacity necessary and resolutely specific to artists in full creative reflection. The opening segment of the cycle, dedicated to Zhu Hong (1975, CN lives in FR) and Sylvie Bonnot (1982, FR), drives deeply into the territory of photography as a medium and of its agency in relation to the established territories of drawing and painting. At the exhibition’s core lies the artists’ response to our commission of site-specific works that reflect both on the artists’ individual agenda and the gallery’s strategy of meta-commentary on its historical building. Bonnot’s interest in ambiguous architecture determined her choice to portray the recently built suspension bridge, Nesciobrug, sprawling over the busy Amsterdam-Rhine Canal. Using her proprietary “mue” technique
Over the ten-year period following their graduation from ENSA of Dijon (both with special jury commendation), the artists have explored locations—physically on foot and in terms of the movement of the gaze—to ground an expert body of work.
7
The possibility of this exchange in the commissioned works started from the idea of installing the entire set of 199 small drawings comprising Zhu Hong’s pencil tour de force La photographie dans l’art contemporain (Charlotte Cotton, French ed., Thames and Hudson, 2005) as an undulating wave along the walls of TMH’s stijlkamer, thus allowing
—
them to play off of the room’s 18th-century ceiling painting and bring to mind the history of art displays of the Golden Age. The fact that these drawings reproduce the pages of a comprehensive book on contemporary photography, and come across as negatives set out for the viewers’ microscopic examination and interpretation, led to what Besacier has called the “point/counterpoint” pairing of Zhu Hong’s drawn and painted conceptions with the exotic photographic visualizations of Bonnot. Thinking outwards, Bonnot’s large transpositions (Grandes Mues), in which her photographic gaze and method render “real” the image’s dimensionality, could then be installed as a corresponding baroque-like bar relief band on the walls of the front gallery.
6
that lets her reposition the thin layer of gelatin from a print to virtually any support, she created a transient mural, appropriately entitled Murmure in French: a murmurous molting (mue) on a wall (mur) of the photographic skin of the picture as proof of her camera-heavy, rain-drenched physical experience of the day and of her field of vision. Zhu Hong’s choice, in turn, was to reflect less on a setting than on a situation. A master of the subtle referential gesture, she reciprocated by a suggestion— to be discerned from the shower of silvery painted dots covering the wall opposite the Nesciobrug—of Bonnot’s self-reflexive image at this titillating photo shoot, with her outsized camera (her faithful Hasselblad) blatantly pointed at the straddle of the bridge, and at us as viewers straining to decipher her painting.
Young Artists in Dialogue I: Zhu Hong & Sylvie Bonnot
Zhu Hong, La photographie dans l’art contemporain, 2009 (detail)
Zhu Hong, Lumière1112, 2015 & Sylvie Bonnot, Les Âmes, 2015. Installation view. TMH 2017
Sylvie Bonnot embarked on research trips with her camera while still an art student. The natural and urban landscapes in Australia, Japan, Ireland, Norway, Russia and the high valleys of Savoie have informed her multifaceted oeuvre, which has featured in group and solo exhibitions and entered museum collections in France and abroad. In Surimpressions at Quai des Arts, Cugnaux, 2016, she made her images jut out from the walls, rupture with lines as drawings, and coagulate as sculptures with a flourish of singular vision and technique. Allowing for the multiplicity of views beyond the planimetric surface of a straight shot, they capture perceptions in relation to her body and physical movement. Her latest project Contrecourants, Musée des Ursulines, Mâcon, includes a monograph published by Nouvelles Éditions JMP, Paris, 2016. Her most recent artist book, entitled Derrière la retenue, is the result of a two-year project commissioned by EDF and was published by the Facim Foundation and Actes Sud. TMH is honored to be the first to present this publication during Making Things Happen.
Zhu Hong moved to France to study art at ENSA of Dijon and counterbalance her classical training in Shanghai. The exacting delicacy of her works brings the eye to a level of heightened attention, inviting the viewer to distinguish a figure between the opaque and the glossy. Captivated by museum displays and exhibitions, Zhu Hong questions the perception of images and aims to explore Western art in its essential institutional and historical settings, precious and everyday. She has pursued this agenda at Musée de La Rochesur-Yon and the Pôle Internationale de la Préhistoire, which gave her access to the Paleolithic sections of its prehistory museum, and through recent in-situ projects, Le Salon at the museum in Dijon and Décor intérieur at the Château du Grand Jardin, in France. These assignments are organized around a specific group of drawings and paintings, which in many instances refer to existing visual material, and lend themselves to installations and serial presentations. Zhu Hong is actively engaged in making and publishing artist’s books; her most recent book 3M2 de lumière was published by Lienart Éditions, Paris in 2017.
Sylvie Bonnot, Pointe Sèche VIII, 2015 & Zhu Hong, Bateau sur mer, 2015. Installation view. TMH 2017
In the face of the multivalent and multimedia achievements in recent art, what are the options for a young artist?
— 9
Against the background of these artistic pluralities and constituents, especially in the digital hypersphere—which would not seem to call for an art practice to coalesce, or materialize, in terms of identifiable objects—both Bonnot and Zhu Hong decided on quite a contrary approach, one that signaled the conceptual through the materially discrete. It is noteworthy that in comparison to Zhang’s 12m², Zhu Hong’s title 3M2 refers, not to the drama of a political performance, but directly to the volume of light that can penetrate her small studio and give rise, like any painter would need, to painterly work as a performative professional experience. Bypassing the artifice of the digital, the overtly political or even the use of the medium as a conceptual tool, Bonnot settled on photography with such an investment in technique and process that everything she wanted to convey and depict could become embodied in every photograph, and would turn on the photographic in its essence.
8
By the time of the artists’ studies—Bonnot and Zhu Hong earned their starred art degrees in 2006 and 2007, respectively— photography had not only joined painting and sculpture as one of the major arts but had become the epicenter of a new rupture of forms, as digitally produced large-scale photographs were dominating exhibition spaces and the art market. These were the works by the now celebrated descendants of avant-garde conceptualism: Jeff Wall, Craigie Horsfield (at TMH in the 2016 season), Rineke Dijkstra, and Cindy Sherman, as well as Thomas Struth and Andreas Gursky (whose photograph featured in one of the museum collections explored by Zhu Hong) of the highly productive Düsseldorf School. Young artists beginning to work independently at the time would likely treat photography as one of the eligible but no longer radical means in the multimedia spectrum. This hybrid spectrum, which challenged the value of an individual object, was well suited to addressing the identity-political problematic in recent curatorial and artistic trends around the world. A case in point is Zhang Huan’s performance, 12m², 1994, in which he sat nude covered by flies in a filthy public toilet in Beijing, which was videotaped and photographed for pictorial large format production. In the early 2000s Zhang became an international star, and his practice was seen as an important contributor to critical discourse, spanning such key themes as endurance-based performance, abject materiality of the body, urbanism and waste, explicit use of assistants and cooperative practices for art production, and cultural expansion on a global scale.
Young Artists in Dialogue I: Zhu Hong & Sylvie Bonnot
How can a young artist inscribe herself in the history of photography? Or in the history of visual art, with photography reigning over the arthistorical continuum and the everyday of the hypermediated digital age?
Sylvie Bonnot. Installation view. TMH 2017
When observing the range of their new and existing pieces in the TMH exhibition, the work of these young artists impresses by its fusion of a contemporary orientation and original thinking. One could imagine that Bonnot’s mysterious viscous surfaces, conflating the physical and the perceptual, might have taken departure, not from the trendsetting big-format photographic tableaus, but from the earlier multidimensional topographies of Robert Smithson and the sculptural concepts of Richard Serra. One could picture Zhu Hong merging view of Western art spaces and of her studio environment with filmy calligraphic marks, which Besacier in his essay terms “ultrathin,” by reconstituting Broodthaers’s institutional critique in terms of discrete art objects (with Broodthaersian and Duchampian connotations in tow). In the presentation at TMH, their deeply physical works—be it the muted pencil drawings after digital images of Zhu Hong or the irreverent lacerated photographs of Bonnot—reveal their function as microcosmic sites of art in a contemporary sense.
for unfiltered self-presentations. Bonnot and Zhu Hong, as might be expected of the radical artists of their generation, approach their work—and make things happen—from the standpoint of a raw and unvarnished desire, a deep need for art-making and art-viewing as an essential constituent of life. With the quietude and confidence of truly visionary creators, they have unashamedly bound their work to the reality of its origins and technical craft and have been prefiguring the age of authenticity. Testifying to the breadth of their perspective and the directness of an unprejudiced gaze— expressed poetically and without slogans—the works, large or small in physical size, dispel any hint of engrained notions of “woman’s work.” In confronting camaraderie, eroticism, voyeurism, and wonderment of life (and of art), they leave behind all simple interpretation and demand to be seen and seen at length, for the time to come.
MAKING N E P P A H S G N I TH
10 — 11
According to Jo Elison (Financial Times, Sunday 7 October, 2017), the picture agency Getty Images has recently announced that it will no longer accept images that appear to have been photoshopped and that the Gen-Z kids are denouncing the digital manipulation of selfies as passé, instead reaching for the raw and unvarnished in their newfound wish
Zhu Hong, series tache, 2016. Installation view. TMH 2017
Young Artists in Dialogue I: Zhu Hong & Sylvie Bonnot
With, on the social spectrum, the natural independence of young women playing a part, both artists also responded to the ongoing identity revolt by literally (and perhaps unconsciously) defying their nominal geographic identification. Zhu Hong emigrated from China to France where she took the risk of resettling as a self-supporting practitioner. Bonnot set out on her own to explore the harsh itineraries at home and far afield, in the Occident and Orient, to root her photographic work in actuality, in deeply felt, body-conscious itineraries.
Zhu Hong, Portrait (Dedicated to Amsterdam), 2017 Acrylic on wall, 210 x 210 cm Commissioned work. TMH 2017
S A N O I T A R O Y T I C I L COLLAB P M O C T N I O P R E T N U O C / T N I O AP Art writer and curator HUBERT BESACIER on the artists’ collaborative mural Concerned with light, perceptual syncretism, concealment and discovery, and with the precariousness of vision, the works of Sylvie Bonnot and Zhu Hong were meant to cross paths. On the occasion of the first exhibition in the cycle Making Things Happen: Young Artists in Dialogue, the two artists, who share the space in The Merchant House, chose to realize two
mural interventions placed face-Ă -face in the passage between the two principal rooms of the gallery. These two interventions are characteristic of their very particular, very personal skills and modes of engagement with photography and painting. Their collaborative complicity hinges on the choice to make not a joint work, but to
Young Artists in Dialogue I: Zhu Hong & Sylvie Bonnot
Sylvie Bonnot, Murmure I (Nesciobrug), 2017. Amsterdam, Netherlands Wall drawing, silver gelatin repositioned as a mural, 200 x 200 cm Commissioned work. TMH 2017
Reconstituted this way, the image queries its own subject matter—the architectural structure, both solid and aerial—and makes it seem fragile and moving, as if it were a reflection glimpsed in water stirred or agitated by a passing boat or a gust of wind. The dialogue of these two artists registers as a contrapuntal complicity, more so because it results from the use of opposing processes: the work of Sylvie Bonnot consists in separating the image from its support in order to paste it over the wall, while the work of Zhu Hong constitutes a painted texture that she subsequently peels off the wall, leaving little but its interstitial traces. These are two ephemeral images that intersect and harmonize in order to create the sensation of fugitive vision, captured in passing, for an instant.
12 — 13
create a double, grounded in reciprocity and exchange, where each individual part references the other. Zhu Hong, for her part, remains true to her predilection for the ultrathin and lacunar. Her point of departure is the image of Sylvie Bonnot at work during her photo-shoot in the city of Amsterdam. To accomplish this, Zhu Hong applies a shade of white in high gloss, barely tinted with silver, to the matte surface of the wall, thus demanding extra effort from the viewer to decipher and laterally read the image against the light. Sylvie Bonnot, on the other hand, has chosen the photograph of a bridge with its two tracks diverging over the waterway—precisely the one we can see her photographing in the image implicated by Zhu Hong. She positions it directly on the wall as a “mue”, that is, using the silver gelatin of the photographic print separated from its paper support.
La photographie dans l’art contemporain, 2009 199 drawings based on the French edition of Charlotte Cotton, The Photograph as Contemporary Art (New York: Thames & Hudson, 2005) Pencil on black paper (individual drawings) Dimensions variable
14 — 15
Selections from Zhu Hong's Site-Specific Installation at The Merchant House, 2017:
Zhu Hong
Works
Zhu Hong
Zhu Hong
Zhu Hong
Zhu Hong
Zhu Hong
Zhu Hong
Zhu Hong
Zhu Hong
Zhu Hong
Zhu Hong
S T I M I L E H TO T E L B I T P E C R OF THE PE HUBERT BESACIER continues on the work of Zhu Hong
After receiving her diploma in Shanghai where she acquired complete mastery of the art of drawing, Zhu Hong moved to France for a full revision course of art studies according to Western standards. More than anything else, her work as a painter is directed toward the exploration of modes of display and the settings of European museums. On her canvases, she seeks to capture a vision of the ensemble of things, which consists of—without any hierarchic distinction—fragments of paintings, silhouettes of visitors, details of picture frames as well as prosaic elements intrinsic to the place (such as electrical outlets, museum guards’ chairs, wall imperfections and cracks, or security cameras). Full of arresting realism, her paintings affirm themselves in their quality of a proper artifact by the play of their very appropriate material, of their distinctive message when leaving visible the traces of brush strokes and accidental paint drips. In admixing the details of famous paintings with the details of the place where they are exhibited, Zhu Hong is not only exploring the history of Western art; she is also reconstituting the characteristics of a given culture.
The art of Zhu Hong asserts itself to a large extent in its grounding in other art. The art considered as a phenomenon that she draws on from different standpoints, includes, in no particular order: photography, catalogues, historical paintings, invitation cards, museum buildings and their façades. She covers the entire apparatus of an exhibition, with all its mediums. She might work on a single motif in
34 — 35
Her vision, at once comprehensive and erratic, extends itself to her drawings. These works deviate from the traditional view of a figurative subject by revealing that which is of the
ordinary and refusing the reflexes of a selective gaze. They also interrogate codes of perception by giving more importance to the reflection than to the image, to the lacuna rather than the figure; they query the thematic of apparition and disappearance, the in-focus and outof-focus, of fragmentation, and of modes of representation and the uncertainties of their reading. In white-on-white works or in drawings made directly on plates of zinc, which are typically reserved for etchings, or in the use of a reflective medium on a reflective support in order to force the eye to exert an effort required for examining a daguerreotype, Zhu Hong establishes—in relation to the subject—a vision that is so distanced and amplified that it makes us pass from details to the consciousness of their extension. This method of withholding makes it possible to place the viewer at the heart of multiple temporalities, to situate a historical theme within an immediate actuality.
order to create a mural transcribing the carving on the staff of Moses at the Chartreuse de Champmol, or content herself with the details of an exhibition poster. This is not a question of settling within a meta-language. Neither is it a question of glossing over, or of nostalgia, but rather of art making in the literal sense of the term. That is, starting from a pragmatic and distanced viewpoint in order to trace a viable path for painting and drawing within the contemporary compass, and starting from the after-images of the history of these mediums, from the traces and vestiges of that which exists in our memory. All in the sense of locating the ferments of vital art in our cultural substrata. In her exploration of placing an image at a distance, Zhu Hong has not left out photography. While her work with the zinc-plate shuttles us back and forth from etching to the daguerreotype, she also takes it upon herself—always from a historical and cultural perspective of
Zhu Hong, from the series Pour la nuit, Caillot & Coulée continue, 2014-2015 Pencil on zinc, 30 x 40 cm (each)
the genre she revisits in her drawings—to reproduce the entire book of Charlotte Cotton dedicated to The Photograph as Contemporary Art (French ed., Thames and Hudson, 2005). This work is comprised of a set of 199 blackand-white drawings, in the form of reproductions of the book, which visually come across as negatives. This is a creation that places us in the presence of something vibrant, moving, even rigorous because it is difficult to grasp, and all by means of a lead pencil. These transcribed drawings are certainly a way to render homage to photography, but most importantly, they are a way of interrogating the nature of different mediums. Zhu Hong’s task here is to reveal what happens as one passes from photography to an image printed in a book and passes from a book to a drawing; that is to say, as one passes from the domain of creation to that of culture, and then again returns from the domain of culture to that of creation. “I am not just reproducing photos. I am trying to show the situation in which these photos are reproduced in a book: the perception of the reproduced image, the relations between the images, the modification of the scale, the images subsumed by the binding,” she wrote about this work. The image, its framing, the nature of the medium that conveys it, its multiple transcriptions—all this invades it and modifies it, even distorts it—all this covers it, conceals or reveals it, the hierarchic importance of its subjects, its totality and details (that which in Italian painting is referred to as particolare), the general and the particular, reality and impression—all these interrogations are linked to questions of comprehension and the necessity of working at the limits of the perceptible. The delicacy of certain of Zhu Hong’s works brings the eye to a heightened level of attention. The viewer is invited to make an effort to distinguish a figure in between the opaque and the glossy, to move in order to find the right angle. One’s gaze is confronted with two contrary and complementary variations: the dissolution of the image and its emergence.
Zhu Hong
Zhu Hong, from the series Lumière, 2015-2016. Installation view. TMH 2017
Zhu Hong, La photographie dans l’art contemporain, 2009. Installation view. TMH 2017
36 — 37
of an object or image that could have been considered primordial a priori. This concern for objectivity leads Zhu Hong to give preference to what tends to disturb visual framing or obscure the purity of an image, to what tends to serve as a screen and which then becomes the true aesthetic object. When she was invited for a residency at the international center of prehistoric archeology in Eyzies-deTayac, she took interest in the small plastic bags in which archeologists conserve their findings; and it is the bags’ delicate transparency, capturing all the reflections of the light, that led her to draw the blades of the flints (L’enveloppe d’un instant, 2014). This work found its logical extension in the series of oil-on-canvas paintings entitled Lumière (3M2 de lumière, Musée de La Rochesur-Yon, 2017). Here, the artist opted to paint light spots and shimmering reflections, to paint the obscured view of images caught in the projected light of lamps or the sun. With Zhu Hong, from the series Pour la nuit, impressionism and pointillism, light became a Château & Arbre II, 2014-2015 Pencil on zinc, 30 x 40 cm (each) constituent element of painting. In this case, it is no longer an element that contributes to the composition of a landscape; it substitutes Whether she draws or paints, Zhu Hong for it. The landscape or portrait disappears immerses herself in the context, in the charac- in the face of the circumstantial event, in the teristics of the place, its surroundings, and its face of an incident. The title of the drawings history. The specific qualities of her work unroll exhibited at Eyzies (which might be translated from her particular way of capturing things as The Enfolding of a Moment) is an indicator without a filter, in an actual situation. Of seeing of the spatio-temporal situation that the artthings with a sufficient distance so as to bring ist intends to convey in her work. By adopting out a point of view that is altogether new and objects of art historical significance as her could upset the reflexes of observation and subjects (be they archeological artifacts, painttheir conventional modalities. Her vision, iniings, sculptures, etchings, or period postcards) tially comprehensive, captures the presence and representing them in the current conof elements that the gaze tends to gloss over. text, Zhu Hong causes two temporalities—the The choice of detail, at times insignificant, is bygone and the immediate—to cohabit. This not intended to follow a synecdoche, to evoke is also what happens when she captures on the essential by the incidental, or to propose canvas the silhouettes of visitors who pass in a puzzle or a rebus, but to reveal a form of front of the paintings of a museum (Dans le absolute realism. This requires re-establishmusée, 2008). The craft of not focalizing on an ing a receptive, open, nonselective vision that object, but on the cut-out portion of surroundgrants a significance to the fragmentary, the ing space without selective framing, brings circumstantial, and the peripheral equal to that her to work in series: a painting rarely appears
Zhu Hong
Zhu Hong, tache1339, d'après Rhein Oberkassel, A. GURSKY, 2016 Colored pencil on paper, 45.5 x 61 cm
alone. It is associated with other elements that form a set, which is itself often integrated as part of her elaborate mural drawings.
MAKING N E P P A H S G N I TH
38 — 39
Zhu Hong’s exhibitions often come across as staged situations and sets. She composes her exhibits in the way one constructs an installation, taking into account the character and particular nature of the place from which her images have been derived. When she proceeds to hang the works, decorative or architectonic details of the premises that host the exhibition are reproduced on the wall, creating a self-reflective mise en abîme and a new complex composition that includes the place of action and its representation. It could even occur, similar to the situation at the Museum of Fine Arts in Dijon (D’un salon à l’autre, 2015), that the trompe l’œil would go so far as to present an image of three quarters of the
museum collection as a visitor’s eye might register it at a glance. In this open stratified conception, fragments of history rise to the surface and, revived, begin to flourish in the immediate present. Thus the reminiscences of the past, the works that stem from them, the vision of the artist and that of the visitor, whose living and mobile presence is an integral part of the pictorial installation are brought into close association.
Zhu Hong – Biography
Ziem, Martigues (France) De l’ange au lion, Haus Burgund, Mainz (Germany) À l'affiche, La Galerie, Talant (France) 2009 Le Mur des Thermes, Musée de Sens, Sens (France) Le noir et le blanc de Hong, Galerie l’attrape-couleurs, Lyon (France) De la main à la main, Centre d’Art de l’Yonne, Villeneuveb. 1975 in Shanghai, China, lives sur-Yonne (France) and works in Nantes, France 2008 La visite, Château de la Louvière, Montluçon (France) EDUCATION Dans le musée, Maison de la culture, Bourges (France) 2004 – 07 DNSEP, Ecole Nationale ZHU Hong, Maison des Supérieure d'Art, Dijon (MA, expositions, Genas (France) with commendation of the jury) 2006 Incertitude, Centre Culturel 1993 – 97 Fine Arts, University de l’Université de Bourgogne, of Shanghai, China Dijon (France) SOLO EXHIBITIONS
GROUP EXHIBITIONS
2016 3M2 de lumière, Musée de La Roche-sur-Yon (France) Faire impression, Galerie Graphem, Paris (France) 2015 Pour la nuit, Galerie Robespierre, Grande-Synthe (France) 2014 D’un salon à l’autre, Musée des Beaux-Arts, Dijon (France) 2013 Décor intérieur, Château du Grand Jardin, Joinville (France) Constellation, L’Arc Scène Nationale, Le Creusot (France) Bloc, La Pommerie, SaintSetiers (France) 2012 L’enveloppe d’un instant, Pôle International de la Préhistoire, Les Eyzies-de-Tayac (France) Le génie des arts, Maison de Rhénanie-Palatinat, Dijon (France) Une pose entre deux gestes, Zhu Hong et la collection du Frac Franche-Comté, Chapelle de l’Hôtel de Ville, Vesoul (France) 2011 La présence d’un oubli, 2angles, Flers (France) Aile du silence, Chapelle de Saint-Valère, Port sur Saône (France) No Copy Right, with Christian Robert-Tissot, Galerie Interface, Dijon (France) 2010 Pièce de collection, Musée
2017 Regards croisés avec les collections des musées d’Angers, Musée Jean Lurçat, Angers (France) État des lieux, organized by the collective Open It, Nantes (France) 2016 Du Musée des Beaux-Arts au Musée d’Arts, invited by Régis Perray for his Petit Musée, l’Atelier, Nantes (France) Vies d’ici, Vues d’ailleurs – Traces de résidences, Pôle Internationale de la Préhistoire, Les Eyzies-de-Tayac (France) Paysage en regard(s), Maison de la Boétie, Sarlat (France) 2015 Arts à la Pointe, contemporary art and heritage tour, Pointe du Raz (France) 2011 km 500 4, Kunsthalle Mainz, Mainz (Germany) ...3xklingeln!, curated by Günter Minas, Mainz (Germany) L’Éclair, curated by Frédéric Sanchez and Emma Perrochon, Centre E.Leclerc Tonnerre, Tonnerre (France) 2010 Es war einmal ein Papagei, der war beim Schöpfungsakt dabei, Künstlerhaus Schloß Balmoral, Bad Ems (Germany) Traversée d’Arts, Château de Saint-Ouen, Paris (France)
2009 ART Scout One, curated by Rolf Lauter, Mannheim (Germany) Curator’s Choice, curated by Rolf Lauter, Swiss Art Institution, Karlsruhe (Germany) Au-delà du cadre, Musée des Ursulines, Mâcon (France) Obecność / Présence, Galeria w Ratuszu, Leszno (Poland) 2008 Exposition de Mars, Atheneum (Centre Culturel de l’Université de Bourgogne), Dijon (France) Mulhouse 008, Parc des expositions, Mulhouse (France) 2007 Figure singulière, Église SaintPierre, Avallon (France) 2002 Ville en 2002, Zhu Qizhan Art Museum, Shanghai (China) Shanghai Carnival Art Exhibition, People’s Square, Shanghai (China) 2000 It Has Nothing to Do with Sex, Shanghai Art Museum and Nanjing Museum (China) PUBLICATIONS 2017
ZHU HONG: 3M2 DE LUMIÈRE, Lienart Éditions, Paris (France) 2015 Zhu Hong: Pour la nuit, residency program in Grande-Synthe (France) 2014 ZHU HONG: L’enveloppe d’un instant, catalogue for residency program in Dordogne, Le Festin Éditions (France) 2013 km 500, group show catalogue, Kunsthalle Mainz (Germany) 2012 Aile du silence (artist’s book), Amalgame residency program, Villers-sur-Port (France) 2011 Le génie des arts, Künstlerhaus Schloß Balmoral, Bad Ems (Germany) Villa des délices (artist’s book), 2angles and Interface, Flers and Dijon (France) ZHU Hong: La présence d’un oubli, 2angles, Flers (France) Ici ! artistes en residence, group show book, 2angles, Flers (France) 2010 ZHU HONG : PIÈCE DE COLLECTION, Musée Ziem, Martigues (France) 2008 ZHU Hong, Shakers residency program, Montluçon (France)
ONTMOET ZHU HONG EN SYLVIE BONNOT MARSHA PLOTNITSKY, oprichter en artistiek directeur van TMH, over het maken van Making Things Happen: Jonge kunstenaars in dialoog I De nadruk op materialiteit en techniek in de post-conceptuele kunst is altijd belangrijk geweest voor het programma van The Merchant House. In de tien voorgaande projecten hebben we de individuele werelden verkend van toonaangevende hedendaagse kunstenaars wiens afzonderlijke oeuvres een bijdrage blijven leveren aan ons begrip en herformulering van het concept van het kunstwerk. Met Making Things Happen: Jonge kunstenaars in dialoog, verlegt TMH dit seizoen de aandacht naar een nieuwe generatie die de materialiteit omarmt en de inzet van de titel van deze reeks zichtbaar maken kan. Om de voorliefde voor het experiment te benadrukken bestaat de tentoonstellingscyclus uit drie verschillende dialogen, speels en serieus, die zich in samenwerking met de kunstenaars hebben ontwikkeld: Sylvie Bonnot en Zhu Hong, Elsa Tomkowiak en Mary Sue, Boris Chouvellon en Mengzhi Zheng. Hubert Besacier, die als schrijver, kunstcriticus en hoogleraar aan het ENSA in Dijon, de loopbaan van de kunstenaars van het begin af aan volgde en met wie ik dit project mede samen heb gesteld, verklaarde in onze gesprekken over het project:
De mogelijkheid van deze uitwisseling in de werken die als opdracht gemaakt zijn kwam voort uit het idee de hele set van 199 kleine tekeningen op te hangen die samen Zhu Hong’s krachttoer met potlood vormen, La Photographie dans l’art contemporain (Charlotte Cotton, Franse editie, Thames and Hudson, 2005), en deze te installeren als een rimpelende golf over de wanden van de stijlkamer in The Merchant House. Zo werden ze ertoe in staat gesteld een spel te spelen met de 18e-eeuwse plafondschilderingen in de kamer en de geschiedenis van de kunstpresentaties van de Gouden Eeuw in herinnering te roepen. Het feit dat deze tekeningen de bladzijden reproduceren van een naslagwerk over hedendaagse fotografie, en overkomen als negatieven die toeschouwers uitnodigen tot een microscopisch onderzoek en interpretatie, leidde tot wat Besacier het punt/contrapunt effect noemt van Zhu Hong’s getekende en geschilderde concepties tegenover de exotische fotografische visualisaties van Bonnot. Van daaruit naar buiten denkend, konden Bonnot’s grote overzettingen (Grandes Mues), waarin haar fotografische blik en methode de dimensionaliteit van het beeld ‘werkelijk’ maken, worden opgehangen als een lint van corresponderende barok reliëfs aan de wanden van de voorkamer. Tijdens de tien jaar na hun afstuderen aan de ENSA in Dijon (beiden met speciale jury vermelding) hebben de kunstenaars verschillende locaties verkend – te voet en ook in de zin van de beweging van de blik – als basis voor hun deskundige oeuvres. Sylvie Bonnot vertrok voor onderzoeksreizen met haar camera toen ze nog studeerde. De natuur- en stadslandscappen van Australië, Japan, Ierland, Noorwegen, Rusland en de hoog gelegen dalen van de Savoie hebben vorm gegeven aan haar zeer veelzijdige oeuvre, dat te zien is geweest in groeps- en solotentoonstellingen en is opgenomen in museumcollecties in Frankrijk en het buitenland. In haar serie Surimpressions in de Quai des Arts,
40 — 41
Voor mij is kunst een kwestie van een individuele betrokkenheid, maar het is ook een ernstig en vruchtbaar spel dat een collectief avontuur omvat en wordt gespeeld met parameters die eindeloos door anderen worden bijgesteld. Ieder van de kunstenaars die we hebben uitgenodigd volgt een heel eigen en coherente weg die hij of zij met overtuiging heeft gekozen. Ze ontwikkelen hun werk met technische middelen en denkbeelden die verschillend zijn, maar allemaal voortkomen uit een onmiskenbaar hedendaagse visie op de wereld. Het is geen punt om hun te vragen in samenwerking mee te doen aan deze tentoonstelling in TMH,
het is juist gebaseerd op hun vermogen tot uitwisseling – een vermogen dat noodzakelijk en uitgesproken kenmerkend is voor kunstenaars in staat tot volle creatieve reflectie. Het eerste onderdeel van de cyclus, gewijd aan Zhu Hong (geboren in 1975 in China, nu wonend in Frankrijk) en Sylvie Bonnot (geboren in Frankrijk in 1982) dringt diep door in het territorium van de fotografie als medium en de kracht ervan in relatie tot de gevestigde territoria van teken- en schilderkunst. De kern van de tentoonstelling ligt in het antwoord dat de kunstenaars leverden op onze opdracht tot een werk dat specifiek is voor deze ruimte, waarin zowel de individuele agenda van de kunstenaars als de strategie van de galerie om meta-commentaar te leveren op het historische gebouw, worden weerspiegeld. Bonnot’s belangstelling voor dubbelzinnige architectuur bepaalde haar keus een portret te maken van de pas opgeleverde Nesciobrug over het drukke Amsterdam-Rijnkanaal. Met behulp van haar eigen ‘mue’ techniek, die haar in staat stelt de dunne laag gelatine van een afdruk te verplaatsen naar vrijwel iedere ondergrond, schiep ze een vluchtige muurschildering, die de toepasselijke Franse titel Murmure kreeg: een murmelende versmelting (mue) op een muur (mur) van de fotografische huid van het beeld als bewijs van haar fysieke ervaring op de dag dat de foto gemaakt werd, doordrenkt van de regen, moe van de zware camera. Zhu Hong’s keuze daartegenover bestaat niet zozeer uit een reflectie op een setting als wel op een situatie. Als meester van het subtiele verwijzende gebaar, bestond haar respons uit een suggestie – waarneembaar als een zwerm van geschilderde zilveren stippen die de wand bedekken tegenover de Nesciobrug – van Bonnot’s zelf-reflectieve beeld tijdens deze prikkelende fotosessie, met haar grote camera (haar trouwe Hasselblad) schaamteloos gericht op de brug die het kanaal overspant en op ons, de toeschouwers, die moeite doen haar schildering te ontcijferen.
Translations
NL vertalingen / NL Translations
Cugnaux, 2016, liet ze haar beelden letterlijk uit de wanden steken, doorscheurd met lijnen als tekeningen en gestold als sculpturen met een uitbarsting van unieke visie en techniek. Door ruimte maken voor een meervoud aan perspectieven buiten het meetkundige vlak van de frontale opname, vangen haar werken waarnemingen op in relatie tot haar eigen lichaam en fysieke bewegingen. Bij haar meest recente project Contre-courants, Musée des Ursulines, Mâcon, hoort een monografie gepubliceerd door Nouvelles Éditions JMP, Parijs, 2016. Haar nieuwste kunstenaarsboek, Derrière la retenue, is het resultaat van een twee jaar durend project in opdracht van de EDF en werd gepubliceerd door de Facim Stichting en Actes Sud. TMH is vereerd de eerste te zijn die deze publicatie kan presenteren tijdens Making Things Happen.
Maar hoe kan een jonge kunstenaar zichzelf een positie geven in de geschiedenis van de fotografie? Of in de geschiedenis van de beeldende kunst, terwijl de fotografie dominant is in het kunsthistorisch continuüm en in het alledaagse leven van het hyper-gemediatiseerde digitale tijdperk?
Met het oog op de wijde variëteit aan waarden en media in de recente kunst, wat zouden de opties kunnen zijn voor jonge kunstenaars?
Tegen de achtergrond van deze artistieke veelvoud en verscheidenheid aan elementen, vooral in de digitale hypersfeer – die niet lijkt uit te nodigen tot een stabiele kunstpraktijk, In de periode dat de kunstenaars of tot materialiseren, in de zin van herhun studie voltooiden – Bonnot en kenbare objecten – hebben Bonnot Zhu Hong studeerden met hoge en Zhu Hong gekozen voor een onderscheiding af in respectievelijk tegengestelde aanpak; één die aan2006 en 2007 – was de fotografie dacht geeft aan het conceptuele door niet alleen één van de belangrijkste middel van het materieel concrete. kunstvormen geworden, naast schilHet is opmerkelijk dat vergeleken met derkunst en beeldhouwkunst, maar Zhang’s 12m2 de titel van Zu Hong’s was het ook het epicentrum geworden 3M2 niet verwijst naar het drama van een nieuwe breuklijn wat vorm van een politieke performance, maar betreft, toen digitaal geproduceerde direct naar het volume aan licht dat foto’s op groot formaat de kunstmarkt haar kleine atelier binnen kan dringen en de tentoonstellingsruimtes gingen en, zoals iedere schilder nodig heeft, beheersen. Dit waren de werken van daar schilderwerk mogelijk maakt als de inmiddels gevierde afstammelineen ervaring van het uitvoeren van Zhu Hong verhuisde naar Frankrijk gen van het avant-garde conceptuahaar beroep. Door voorbij te gaan om aan de ENSA in Dijon te studeren lisme: Jeff Wall, Craigie Horsfield, (in aan het kunstmatige aspect van het als tegenwicht voor haar klassieke TMH in het seizoen van 2016), Rineke digitale, het openlijk politieke of zelfs opleiding in Shanghai. De veeleiDijkstra en Cindy Sherman, zowel als het gebruik van een medium als consende fijnzinnigheid van haar werk Thomas Struth en Andreas Gursky ceptueel instrument, koos Bonnot voor brengt het oog tot een verhoogd (wiens foto voorkomt in een van de de fotografie met zoveel overgave aan aandachtsniveau, en nodigt de museumcollectes die onderzocht is techniek en het proces dat alles wat toeschouwer uit figuren te ontwaren door Zhu Hong) van de uiterst proze wilde overbrengen en afbeelden tussen glans en ondoorzichtigheid. ductieve Düsseldorfse School. Jonge belichaamd werd in iedere foto, en Zhu Hong is gefascineerd door kunstenaars die rond die tijd zelfafging op het wezen van de fotografie. museumpresentaties en tentoonstel- standig begonnen te werken zouden Met, op het sociale vlak, de natuurlijke lingen. Ze ondervraagt de manier fotografie hebben beschouwd als een onafhankelijkheid van jonge vrouwaarop we beelden waarnemen en aantrekkelijk maar niet langer radicaal wen die een rol speelt, geven beide onderzoekt de Westerse kunst in haar medium in het audiovisuele spectrum. kunstenaars ook een antwoord op de belangrijkste institutionele en histoDit hybride spectrum, dat de waarde voortgaande identiteits-opstand door rische contexten, zowel de precieuze van het afzonderlijke object ter discus- letterlijk (en misschien onbewust) hun als de alledaagse. Deze werk- en sie stelde, was goed geschikt om de geografische identificatie te trotsedenkwijze spreidde ze tentoon in identiteits-politieke problematiek aan ren. Zhu Hong emigreerde van China haar belangrijke projecten in het de orde te stellen die wereldwijd een naar Frankrijk waar ze het risico nam Musée de la Roche-sur-Yon en het trend werd in de kunst en onder cura- zichzelf te vestigen als zelfstandige Pôle Internationale de la Préhistoire, toren. Een goed voorbeeld daarvan kunstenares. Bonnot sloeg haar eigen die haar toegang gaven tot de is Zhang Huan’s performance, 12m2, weg in door zware reizen te maken Paleolitische afdelingen van het uit 1994, waarin hij naakt en overdekt zowel dichtbij als ver weg, in de instituuts museum voor de prehistomet vliegen op een smerig openbaar Westelijke en de Oostelijke wereld, om rie, en in haar recente projecten op toilet in Beijing zat, wat werd vastgehaar fotografisch werk te laten worlocatie, zoals Le Salon in het museum legd op video en gefotografeerd om telen in werkelijke, diep doorvoelde, in Dijon en Décor intérieur in het op groot formaat te worden afgedrukt. lichaamsbewuste reizen. Château du Grand Jardin in Frankrijk. In de eerste jaren van de 21e eeuw Deze projecten zijn opgezet rond een werd Zhang een internationale ster, en Bij het bekijken van de diversiteit van specifieke serie tekeningen en schil- zijn praktijk werd als een belangrijke hun nieuwe en bestaande werkstukderijen, die in veel gevallen verwijzen bijdrage beschouwd aan het kritische ken in de TMH tentoonstelling, raakt naar bestaand visueel materiaal en vertoog, met sleutelthema’s als fysiek men onder de indruk van het werk zichzelf lenen voor installaties en uitputtende performances, de ellenvan deze jonge kunstenaars vanwege seriematige presentaties. Zhu Hong dige materialiteit van het lichaam, de versmelting van hedendaagse maakt en publiceert kunstenaarsboe- stedelijkheid en afval, de onverholen positiebepaling en origineel denken. ken; haar meest recente boek 3M2 inzet van assistenten en samenwerMen kan zich voorstellen dat Bonnot’s de lumière werd gepubliceerd door king voor de productie van kunst, en geheimzinnige, kleverige oppervlakLienart Éditions, Parijs in 2017. culturele expansie op mondiale schaal. ken, die een samenvoeging van het
kunst) laten ze iedere gemakzuchtige interpretatie achter zich en eisen het op gezien te worden, en uitgebreid gezien te worden, voor de voorzienbare toekomst. SAMENWERKING ALS EEN PUNT / CONTRAPUNT MEDEPLICHTIGHEID Schrijver en curator HUBERT BESACIER over het gezamenlijke muurwerk van de kunstenaars Omdat ze zich beiden bezig houden met licht, het syncretisme van de waarneming, met verbergen en ontdekken, en de ongewisheid van het zien, waren het werk van Sylvie Bonnot en dat van Zhu Hong voorbestemd elkaar te kruisen.
Ze brengt het beeld direct aan op de muur als een ‘mue’, dat wil zeggen, met de zilver-gelatine zoals die voorkomt in een fotografische druk, maar dan gescheiden van de papieren ondergrond. Op deze manier opnieuw opgebouwd, ondervraagt het beeld zijn eigen onderwerp – de architectonische structuur, zowel solide als in de lucht zwevend – en doet het verschijnen als iets dat breekbaar is en beweegt, alsof het een weerspiegeling in het water is, in een glimp gezien of in beweging gebracht door een passerende boot of een windvlaag.
42 — 43
De dialoog tussen deze twee kunstenaars is te lezen als een punt/ contra-punt-medeplichtigheid, des te meer omdat hij het resultaat is van de toepassing van twee tegengestelde processen: het werk van Sylvie Bonnot bestaat uit het scheiden van het beeld Ter gelegenheid van de eerste tenvan zijn drager om het op de wand te toonstelling in de reeks Making Things kunnen plakken, terwijl het werk van Volgens Jo Elison (Financial Times, Happen: Jonge kunstenaars in dialoog, Zhu Hong bestaat uit een geschilderde zondag 7 oktober, 2017) heeft het kozen de kunstenaars – die de ruimte textuur die ze vervolgens van de wand agentschap Getty Images recentelijk van The Merchant House delen – pelt, waarna weinig meer achterblijft aangekondigd dat het niet langer ervoor twee op de muur aangebrachte dan tussenliggende sporen. Het zijn beelden zal accepteren die eruitzien interventies te maken, tegen over twee vluchtige beelden die elkaar alsof ze gephotoshopped zijn en dat elkaar geplaatst, in de passage tussen kruisen en met elkaar harmoniseren, de kinderen van de Generatie Z de de twee grote ruimtes van de galerie. waardoor de gewaarwording ontstaat digitale manipulatie van selfies als Deze twee interventies zijn kenmervan een voortvluchtig zicht, voor even, achterhaald afwijzen, om in plaats kend voor hun bijzondere persoonlijke in het voorbijgaan, vastgelegd. daarvan te grijpen naar het rauwe en vaardigheden en voor de wijze waarop ongepolijste in een hervonden wens ze zich verhouden tot de fotografie en voor ongefilterde zelf-representade schilderkunst. ZHU HONG: TOT AAN tie. Bonnot en Zhu Hong, zoals kan DE GRENZEN VAN HET worden verwacht van radicale kunste- Hun gezamenlijke medeplichtigheid WAARNEEMBARE naars van hun generatie, benaderen komt voort uit de keuze om niet één hun werk – en make things happen werk te maken, maar een tweelingHUBERT BESACIER gaat verder – vanuit het standpunt van een rauw beeld te scheppen – gebaseerd op over het werk van Zhu Hong en ongepolijst verlangen, een diepe wederkerigheid en uitwisseling – hang naar het maken van en kijken waarin ieder afzonderlijk deel verwijst Na het behalen van haar diploma naar kunst als een wezenlijk bestand- naar het ander. Zhu Hong blijft trouw in Shanghai waar ze volledig meesdeel van het leven. Met de kalmte aan haar voorkeur voor datgene wat terschap verwierf in de tekenkunst, en het zelfvertrouwen van waarlijk ultradun is en onvoltooid blijft. Haar uit- verhuisde Zhu Hong naar Frankrijk om visionaire scheppers, verbinden ze gangspunt is een afbeelding van Sylvie een totale heroriëntering te onderzonder schaamte hun kunstwerken Bonnot die bezig is foto’s te maken in nemen in beeldende kunst volgens aan de werkelijkheid van hun oorAmsterdam. Met dit beeld als einddoel Westerse maatstaven. Bovenal is sprong en benodigde technische brengt Zhu Hong een witte hoogglan- haar werk als schilder gericht op de expertise, en nemen zo een voorschot zende tint, met een minieme toevoeverkenning van manieren van tentoonop het tijdperk van authenticiteit. Als ging van zilver, aan op het doffe opper- stellen en de inrichting van Europese bewijs voor de reikwijdte van hun vlak van de wand. Hiermee dwingt ze musea. In haar doeken streeft ze perspectief en de directheid van hun de toeschouwer extra moeite te doen ernaar een visie van een ensemble niet-vooringenomen blik – poëtisch om het beeld onder een schuine hoek van dingen te vangen, dat, zonder dat en zonder slagzinnen tot uitdrukking tegen het licht te ontcijferen. er van een rangorde sprake is, bestaat gebracht – verjagen deze werken, of Sylvie Bonnot’s keuze bestond eruit uit fragmenten van schilderijen, ze nu van groot of klein formaat zijn, een brug te fotograferen waarvan silhouetten van bezoekers, details uit iedere zweem van ingesleten noties twee banen zich afsplitsen over het de lijsten, maar ook uit prozaïsche van ‘vrouwenwerk’. In hun confrontatie water – exact de brug die we haar elementen die horen bij de locatie met camaraderie, erotiek, voyeurisme zien fotograferen in het beeld waar (zoals stopcontacten, de stoelen van en verwondering over het leven (en de Zhu Hong een toespeling op maakt. suppoosten, beschadigingen aan de
Translations
lichamelijke en het waarneembare zijn, hun oorsprong niet vinden in de trendsetting grote fototableaus, maar in de oudere multidimensionale topografieën van Robert Smithson en de sculpturale concepten van Richard Serra. Men kan zich voorstellen hoe Zhu Hong haar zicht op Westerse kunstruimtes en op haar atelier vermengt met flinterdunne kalligrafische tekens, die Besacier in zijn essay ‘ultradun’ noemt, door de institutionele kritiek van Broodthaers te hernemen in termen van afzonderlijke kunstvoorwerpen (met zowel verwijzingen naar Broodthaers als naar Duchamp in hun kielzog). In deze tentoonstelling in TMH onthullen deze diep fysieke werken – of het nu Zhu Hong’s verstilde potloodtekeningen zijn van digitale beelden of Bonnot’s oneerbiedig verscheurde foto’s – hun functie als microkosmische locaties voor kunst in een hedendaagse zin.
muur, scheuren en bewakingscamera’s). Haar schilderijen, verrassend realistisch, laten zich doen gelden als eersteklas artefacten door het spel met hun toepasselijke materiaal, met hun kenmerkende boodschap wanneer de penseelstreken en toevallige verfdruppels zichtbaar blijven. Door de details van beroemde schilderijen toe te voegen aan de details van de omgeving waarin ze worden tentoongesteld onderzoekt Zhu Hong niet alleen de geschiedenis van de Westerse kunst; ze stelt ook de karakteristieken van een gegeven cultuur opnieuw samen.
een enkel motief om een muurschildering te maken die het houtsnijwerk uit de staf van Mozes uit de Chartreuse van Champmol vertaalt, of dat ze zich beperkt tot het werken met details uit een poster van de tentoonstelling. Het is geen kwestie van genoegen nemen met een metataal. Evenmin is er sprake van versiering of nostalgie, maar eerder van kunst-maken in de letterlijke zin van het woord. Dat wil zeggen, vertrekkend vanuit een pragmatische en afstandelijke blik traceert ze een mogelijk pad voor schilder- en tekenkunst binnen een hedendaagse oriëntering, om beginnend bij de nabeelden van de geschiedenis van Haar visie, zowel omvattend als grillig, die media de sporen en rudimenten zet zich voort in haar tekeningen. Deze te vinden van wat er in ons geheugen werken wijken af van de traditionele bestaat. Alles met de bedoeling de opvatting van een figuratief onderkiemen van vitale kunst te ontdekken werp door ‘het gewone’ te onthullen in de onderlagen van onze cultuur. en de reflexen van de selectieve blik af te wijzen. Ze ondervragen ook onze Bij haar onderzoek naar het op waarnemingscodes door meer belang afstand plaatsen van een beeld, heeft te hechten aan de weerspiegeling Zhu Hong de fotografie niet overdan aan het beeld, meer aan de geslagen. Haar werk op zinkplaten leemte dan aan de figuur; ze bevraschiet heen en weer tussen ets en gen de thematiek van verschijnen daguerreotypie, maar ze heeft zichzelf, en verdwijnen, het scherpe en het vanuit een historisch en cultureel peronscherpe, van de fragmentatie, van spectief op het genre dat ze opnieuw de manieren van representatie en de bezoekt met haar tekeningen, ook onzekerheden van het lezen daarvan. als taak gesteld Charlotte Cotton’s Met haar werken van wit op wit, of boek gewijd aan The Photograph as tekeningen direct gemaakt op platen Contemporary Art (Franse uitgave, zink, die doorgaans gebruikt worden Thames and Hudson, 2005) in zijn voor etsen, of met het gebruik van een geheel te reproduceren. Dit werk is reflecterend medium op een reflecsamengesteld uit een reeks van 199 terende drager, die het oog dwingt zwart-wit tekeningen, die de vorm moeite te doen zoals bij het bestude- hebben van reproducties van het ren van een daguerreotypie, zet Zhu boek, en die de visuele indruk geven Hong een visie neer die zo afstandelijk van negatieven. Dit is een werk dat en versterkt is, dat hij ons meeneemt ons in de nabijheid brengt van iets van details naar het bewustzijn van dat leeft, beweegt en ingrijpend is, hun uitbreiding. Deze methode van omdat het moeilijk te bevatten is – achterhouden maakt het mogelijk de en dat allemaal met behulp van een toeschouwer temidden van meerdere gewoon potlood. Deze getekende tijdlijnen te plaatsen, om een histooverzettingen zijn zeker een eerrisch thema te situeren midden in een betoon aan de fotografie, maar het onmiddellijke actualiteit. belangrijkst is dat ze de aard van de verschillende media ondervragen. De kunst van Zhu Hong laat zich in Zhu Hong’s opgave hier is te ontaanzienlijke mate gelden door andere hullen wat er gebeurt in de passage kunst als uitgangspunt te nemen. De van fotografie naar het beeld in een kunst, beschouwd als een verschijnsel gedrukt boek en vervolgens van een dat ze vanuit verschillende standpun- boek naar een tekening; dat wil zegten gebruikt, omvat in willekeurige gen, de passage van het domein van volgorde: fotografie, catalogi, historide creatie naar dat van de cultuur, en sche schilderijen, invitatie drukwerk, dan in de terugkeer van het domein museumgebouwen en hun façades. van de cultuur naar dat van de creatie. Ze werkt met het hele apparaat dat een tentoonstelling is, met al zijn mid- ‘Ik reproduceer niet zomaar foto’s. delen. Het kan zijn dat ze werkt met Ik probeer de situatie te laten zien
waarin deze foto’s worden gereproduceerd in een boek: de waarneming van het gereproduceerde beeld, de relaties tussen de beelden, de verandering van schaal, de beelden die ondergeschikt gemaakt zijn aan de bindwijze’, schreef ze over dit werk. Het beeld, de inkadering ervan, de aard van het medium dat het overbrengt, de meervoudige transcripties – dit alles dringt het beeld binnen en verandert het, vervormt het zelfs – dit alles overdekt het, verbergt of onthult het, het hiërarchische belang van de onderwerpen, het geheel en de details ervan (dat wat in Italiaanse schilderkunst wordt aangeduid als particolare), het algemene en bijzondere, werkelijkheid en impressie – al deze ondervragingen staan in verband met vragen om begrip en met de noodzaak te werken aan de grenzen van het waarneembare. De toeschouwer wordt uitgenodigd moeite te doen om een figuur te onderscheiden ergens tussen het duister en de glans in, heen en weer te bewegen om de juiste hoek te vinden. De blik is geconfronteerd met twee tegengestelde en elkaar aanvullende variaties: het uiteenvallen van het beeld en het opkomen ervan. Of ze nu schildert of tekent, Zhu Hong verdiept zich in de context, in de eigenaardigheden van de locatie, de omgeving en de geschiedenis ervan. De specifieke kwaliteiten van haar werk komen voort uit haar eigen manier van zaken vangen zonder filter, in een actuele situatie. Uit een manier van kijken met voldoende afstand om een invalshoek te kiezen die nieuw is en de reflexmatige observatie en hun conventionele modaliteiten omwoelt. Haar visie, aanvankelijk alomvattend, grijpt de aanwezigheid van elementen vast waar de blik meestal overheen schiet. De keuze van een detail, soms onbetekenend, is niet bedoeld een synecdoche te volgen, dus een essentie op te roepen met een toevallig voorbeeld, of een puzzel of rebus te presenteren, maar om een vorm van absoluut realisme te onthullen. Dat vereist het herstellen van een ontvankelijke, open, niet-selectieve blik die betekenis toekent aan het fragmentarische, het bijkomstige en het marginale als gelijkwaardig aan het object of het beeld dat zou kunnen worden beschouwd als a-priorisch oorspronkelijk. Die hang naar objectiviteit leidt
44 — 45
Dit werk vond zijn logische voortzetting met de serie van olie op doek schilderijen met de titel Lumière (3M2 de lumière, Musée de La Roche-surYon, 2017). Hier koos de kunstenaar ervoor lichtvlekken te schilderen en glanzende reflecties, en om het vervaagde aanzicht te schilderen van beelden die gevangen zijn in lamplicht of de zon. Met het impressionisme en het pointillisme werd licht een constitutief element van de schilderkunst. In dit geval is het niet langer een element dat bijdraagt aan de compositie van een landschap; het komt ervoor in de plaats. Het landschap of portret verdwijnt in het zicht van de bijkomstige gebeurtenis, in het zicht van een incident. De titel van de tekeningen uit Eyzies (die je zou kunnen vertalen als Het omhullen van een moment) geeft de tijd- en ruimtesituatie aan die de kunstenaar voor haar werk beoogt. Door kunstvoorwerpen van historisch belang als haar onderwerp te nemen (dat kunnen archeologische artefacten zijn, schilderijen, sculpturen, etsen of ansichtkaarten) en ze in de actuele context te representeren, maakt Zhu Hong dat twee tijden samenkomen, het verleden en het onmiddellijke. Dit gebeurt ook als ze de silhouetten van bezoekers op het doek vastlegt die langs de schilderijen in een museum lopen (Dans le musée, 2008). Het ambacht waarmee ze niet de aandacht richt op een object, maar op de uitsnede van de omringende ruimte zonder selectieve kadrering, bracht haar ertoe in series te werken: een schilderij verschijnt zelden alleen. Het gaat een verband aan met andere elementen zodat er een set ontstaat die zelf vaak weer wordt geïntegreerd als deel van haar uitgebreide muurtekeningen.
Zhu Hong’s tentoonstellingen wekken vaak de indruk van toneel-situaties of sets. Ze brengt haar werk bij elkaar zoals je een installatie construeert, rekening houdend met het karakter en de bijzondere sfeer van de locatie waar haar beelden vandaan komen. Als ze vervolgens haar werk gaat ophangen, worden decoratieve of architectonische details van het gebouw waar de tentoonstelling gehouden wordt aan de wand gereproduceerd, waardoor een zelfreflectief mise en abîme tot stand komt en een nieuwe complexe compositie ontstaat, die de plek van handeling en de representatie ervan insluit. Het kan zelfs gebeuren, vergelijkbaar met de situatie in het Museum voor Schone Kunsten van Dijon (D’un salon à l’autre, 2015) dat het gezichtsbedrog zover gaat dat ze een beeld presenteert van driekwart van de museumcollectie zoals het oog van de bezoeker het wellicht in een enkele oogopslag heeft opgevangen. In deze open en gelaagde manier van denken komen historische fragmenten naar boven die, opnieuw tot leven gewekt, opbloeien in het onmiddellijke heden. De terugkerende beelden uit het verleden, het werk dat eruit voortkomt, de visie van de kunstenaar en de blik van de bezoeker, wiens levende en beweeglijke aanwezigheid een integraal deel van de beeldende installatie zijn, worden nauw met elkaar in verband gebracht.
Translations
Zhu Hong ertoe voorrang te geven aan dat wat de visuele kadrering verstoort of de zuiverheid van een beeld verduistert, aan wat zich aandient als een scherm en dan het ware esthetische object wordt. Toen ze werd uitgenodigd voor een verblijf als kunstenaar in het internationale centrum voor prehistorische archeologie in Eyzies-deTayac, raakte ze geïnteresseerd in de plastic tasjes waarin archeologen hun vondsten bewaren; en het is de zachte transparantie van de zakjes die al het licht weerspiegelen, die haar ingaf de vuurstenen messen te tekenen (L’enveloppe d’un instant, 2014)
Hubert Besacier Textes originaux en FR / Original Texts in FR COLLABORATION POUR UN CHAMP/CONTRECHAMP COMPLICE HUBERT BESACIER, critique d’art et curateur, à propos de l’œuvre murale collaborative des artistes Préoccupées par la lumière, le syncrétisme perceptif, l’occultation et le recouvrement, la précarité d’une vision, les œuvres de Sylvie Bonnot et de Zhu Hong devaient se rencontrer. A l’occasion de la première exposition du cycle: Young Artists in Dialogue, les deux artistes qui partagent les espaces de la Merchant House, ont décidé de réaliser deux interventions murales, placées en vis à vis dans l’espace transitoire qui se trouve entre les deux salles principales de la galerie. Deux interventions caractéristiques de leurs savoir-faire spécifiques et de leur façon très personnelle de mettre en jeu photographie et peinture. Leur complicité se noue là, dans leur choix, non pas de faire œuvre commune, mais de faire une pièce double dont chacune des parties renvoie à l’autre, se fondant sur la réciprocité, l’échange. Hong y est fidèle à sa prédilection pour l’infra-mince et pour le lacunaire. Son point de départ est l’image de Sylvie au travail, au cours d’une prise de vues dans la ville d’Amsterdam. Pour ce faire, elle utilise une nuance de blanc très brillant, à peine additionnée d’une pointe d’argent, sur le fond blanc mat du mur, ce qui exige de la part du spectateur un effort de déchiffrage et une lecture latérale en lumière rasante. Pour sa part, Sylvie a choisi la photographie d’un pont dont les deux voies s’écartent sur les flots et qui est bien celle qu’on la voit prendre sur l’image traitée par Hong. Elle en applique à même le mur la “mue", c’est à dire la surface gélatineuse du tirage photographique qu’elle a décollé de son support papier. L’image ainsi reconstituée met à l’épreuve son propre sujet – structure architecturale à la fois solide et aérienne – le laissant apparaître de façon fragile et mouvante, comme saisie par un reflet
sur l’eau que le passage d’un bateau ou d’un souffle de vent peut venir troubler ou disloquer.
du dessin. Ses œuvres dévient de la visée traditionnelle du sujet figuratif en révélant ce que d’ordinaire, les réflexes d’un regard sélectif occultent. Elle Ce dialogue se présente comme un interroge ainsi les codes de la perchamp/contrechamp complice, bien ception, donnant autant d’importance qu’il résulte de procédés contraires, au reflet qu’à l’image, à la lacune qu’à le travail de Sylvie consistant à sépa- la figure, elle fouille les thématiques rer l’image de son support pour la de l’apparition et de la disparition, du maroufler sur le mur, alors que le tra- champ et du hors champ, du fragmenvail de Hong consiste à peindre au taire, des modes de représentation et travers d’une trame qu’elle décolle des incertitudes de leur lecture. En ensuite du mur pour n’y laisser travaillant blanc sur blanc, en dessique des traces interstitielles. Deux nant directement sur des plaques de images évanescentes qui se croisent zinc que l’on emploie d’ordinaire pour et s’accordent pour recréer la senla gravure, médium réfléchissant sur sation d’une vision fugitive, saisie au support réfléchissant - ce qui contraint passage, dans l’instant. le regard au même effort que pour la lecture d’un daguerréotype - elle installe, par rapport au sujet une ZHU HONG: vision distanciée et élargie qui nous AUX LIMITES DU PERCEPTIBLE fait passer du détail à la conscience de l’étendue. Ce recul objectif permet HUBERT BESACIER à propos également de situer le spectateur au du travail de Zhu Hong cœur de plusieurs temporalités et de replacer le thème historique dans une Après avoir obtenu ses diplômes à immédiate actualité. Shanghai où elle acquiert une maîtrise parfaite du dessin, Zhu Hong L’art de Zhu Hong s’exerce en grande s’installe en France pour y refaire un partie en se fondant sur l’art. L’art cycle complet d’études en art selon considéré comme un phénomène les critères occidentaux. Son travail qu’elle aborde sous ses multiples de peintre s’oriente d’abord vers une aspects, sans établir de priorités: exploration des modes d’exposition Photographie, catalogues, tableaux dans les musées européens. Dans historiques, cartons d’invitation, ses toiles, elle s’emploie à saisir une façades de musées… C’est tout l’apvision d’ensemble dans laquelle se pareil d’exposition qu’elle parcourt, mêlent sans distinction hiérarchique, tous médiums confondus. Elle peut fragments de tableaux, silhouettes de travailler sur le motif pour transcrire visiteurs, particularités d’encadrements en dessins muraux les statues du et éléments prosaïques inhérents au puits de Moïse à la chartreuse de lieu (prises électriques, chaises de Champmol ou se contenter du détail gardiens, défauts des murs, fissures, d’une affiche d’exposition. Il ne s’agit caméras de surveillance…). Ses pas pour autant de s’installer dans peintures, tout en étant d’un réalisme un métalangage. Il ne s’agit pas non saisissant, s’affirment dans leur qualité plus de glose, ni de nostalgie, mais propre d’artefact en jouant de leur bien de se mettre à l’œuvre au sens propre matière, de leur facture sinle plus direct du terme, à partir de ce gulière, laissant visibles les traces de regard pragmatique et distancié, de brosse et d’éventuelles coulures. En tracer une voie viable à la peinture mêlant ainsi les détails de tableaux et au dessin, dans une perspective célèbres aux détails des lieux où ils contemporaine, à partir des rémasont exposés Zhu Hong n’explore pas nences de leur histoire, à partir des seulement l’histoire de l’art occidental, traces et des vestiges de ce qui submais elle restitue les caractéristiques siste dans la mémoire. De retrouver d’une culture spécifique. Cette vision dans le substrat culturel les ferments à la fois syncrétique et parcellaire se d’un art vivant. développe également dans la pratique
et complémentaires: la dissolution de l’image et son surgissement.
Le fait de ne pas focaliser sur un objet, mais de découper sans regard hiérarchique une portion de l’espace, l’amène à travailler par séries. Un tableau se présente donc rarement seul. Il est associé à d’autres éléments qui forment un ensemble, lui même souvent intégré à des dessins muraux. Le plus souvent, ses expositions s’apparentent à des mises en situation. Elle compose ses expositions comme l’on construit une installation, en tenant compte du caractère et de la nature spécifique du lieu auquel elle emprunte des images. Lorsqu’elle procède à un accrochage, des détails décoratifs ou architectoniques de l’édifice qui accueille l’exposition sont reproduits à même le mur sur lequel les œuvres vont venir prendre place, créant une mise en abîme et une nouvelle composition complexe qui inclut le lieu et sa représentation. Il arrive même, comme ce sera le cas au musée des Beaux-Arts de Dijon (D’un salon à l’autre, 2015) que le trompel’œil aille jusqu’à proposer une image des tableaux du musée comme saisis de trois quart par le regard du visiteur. Dans cette conception stratigraphique ouverte, des fragments de l’histoire revivifiés remontent à la surface et viennent affleurer dans le présent immédiat. Ainsi sont associées les réminiscences du passé, les œuvres qui en sont issues, la vision de l’artiste et celle du visiteur dont la présence vivante et mobile fait partie intégrante de l’installation picturale.
46 — 47
Lorsqu’elle dessine ou peint, Hong s’imprègne d’un contexte, des caractéristiques d’un lieu, d’un milieu, de son histoire. Les qualités spécifiques de ce travail découlent de cette façon bien à elle de saisir les choses sans filtre, en situation. De les voir avec un recul suffisant pour apporter un point de vue tout à fait nouveau qui bouscule les réflexes de l’observation et ses modalités convenues. Sa vision, d’abord globale, saisit la présence d’éléments que généralement le regard tend à occulter. Le choix du détail, parfois anodin, ne vise pas à procéder par synecdoque, à évoquer l’essentiel par l’accessoire, ni à proposer un puzzle ou un rébus, mais relève d’un réalisme absolu. Ceci exige de remettre en place une vision réceptive, ouverte, non sélective, qui donne au fragmentaire, au circonstanciel, au périphérique une importance aussi grande qu’à l’objet ou à l’image qu’a priori on pouvait juger primordiaux. Ce souci d’objectivité l’amène alors à donner la préséance à ce qui vient perturber un cadrage, occulter la pureté d’une image, à ce qui vient faire écran et qui devient alors le véritable objet esthétique. Ainsi, lorsqu’elle est invitée en résidence dans un des centres mondiaux de l’archéologie préhistorique, aux Eyzies-de-Tayac, elle s’intéresse aux petits sacs de plastique dans lesquels les archéologues conservent leurs trouvailles et c’est au travers de la translucidité trouble qui capte tous les reflets de la lumière, qu’elle dessine les lames de silex (L’enveloppe L’image, sa saisie, la nature du médium d’un instant, 2014). qui la véhicule, ses multiples transcriptions, tout ce qui la parasite et la modi- Ce travail trouvera son prolongefie voire la dénature, ce qui la recouvre, ment logique avec la série des huiles l’occulte ou la dévoile, l’importance sur toile intitulée: Lumière (3m2 de hiérarchique de ses sujets, le global lumière Musée de La Roche-Sur-Yon, et le détail, (ce que dans la peinture 2017), dans laquelle l’artiste s’attache italienne on nomme Particolare), le à peindre les taches de lumière et les général et le particulier, la réalité et reflets mouvants qui viennent occulter l’apparence, toutes ces interrogations la vue des images lorsque lampes sont liées à celles qui concernent la ou soleil se projettent sur elles. Avec réception et l’amènent à travailler aux l’impressionnisme et le pointillisme, limites du perceptible. La délicatesse la lumière était devenue un éléténue de certaines de ses œuvres ment consubstantiel de la peinture. oblige l’œil à une attention accrue, Désormais elle n’est plus l’élément qui Le spectateur est invité à faire un contribue à composer le paysage, elle effort pour distinguer une figure entre se substitue à lui. Le paysage ou le matité et brillance, à se déplacer pour portrait disparaissent devant l’événetrouver le bon angle. Son regard est ment circonstanciel, devant le sujet confronté à deux variations contraires incident. Quant au titre de la série
de dessins exposés aux Eyzies, il est révélateur de la situation spatio-temporelle que l’artiste entend apporter à son travail: En prenant comme sujet des objets relevant de l’histoire de l’art, que ce soit des objets archéologiques, des peintures, des sculptures, des eaux fortes ou des cartes postales anciennes, et en les reproduisant dans leur contexte actuel, Hong fait cohabiter deux temporalités, l’héritage et l’instant. C’est ce qui se passe également lorsqu’elle saisit sur la toile la silhouette de visiteurs qui passent devant les tableaux d’un musée (Dans le musée, 2008).
Translations
Dans son exploration d’une mise à distance de l’image, Zhu Hong n’a pas laissé de côté la photographie. Si son travail de dessin sur plaques de zinc nous renvoie simultanément de la gravure au daguerréotype, elle s’est employée, toujours dans la perspective historique et culturelle d’un genre à revisiter par le dessin, à reproduire la totalité du livre de Charlotte Cotton consacré à l’Histoire de la photographie dans l’art contemporain (Thames and Hudson, 2005). Soit un ensemble des 199 dessins noirs sur papier noir au format des reproductions du livre et qui visuellement peuvent s’apparenter à des négatifs. Une création qui nous remet en présence d’une matière vibrante, mouvante, exigeante parce que difficile à saisir, celle de la mine de plomb qui se distingue sur le noir du papier par sa simple brillance. Cette transcription est certes une façon de rendre hommage à la photographie, mais c’est surtout une façon d’interroger la nature de différents médiums. Elle s’emploie ainsi à révéler ce qui se produit lorsque l’on passe de la photographie à l’image imprimée du livre et lorsque l’on passe du livre au dessin. C’est à dire lorsque l’on passe du domaine de la création à celui de la culture, et de nouveau lorsque l’on revient du domaine de la culture à celui de la création. “Ce ne sont plus les photos que je reproduis, c’est la situation de ces photos dans un livre, que je souhaite montrer. La perception de l’image reproduite, la relation entre les images, la modification de l’échelle, les images mangées par la reliure...“ écrit-elle à propos de ce travail.
The Merchant House
EN The Merchant House (TMH) presents contemporary art in a project-based curated program with sales of art as a funding strategy. Established in 2012 by Marsha Plotnitsky, Artistic Director, it is a modern take on the Amsterdam tradition of a merchant. The program aims to contribute to important artists’ careers, to participate in international art historical discourse, and to stimulate a vibrant cultural dialogue in the city of Amsterdam. TMH has showcased artists who have been strategically forging a most singular creative language, including international and Dutch innovators such as Henk Peeters, Jan Schoonhoven, André de Jong, Chuck Close, Carolee Schneemann, Hilarius Hofstede, Craigie Horsfield, Judit Reigl, and Pino Pinelli. Each exhibition is accompanied by related cultural and research events and extensive catalogues as documentation. The projects of TMH have up until now queried performative contribution to contemporary art mediums and their material expression. The shows have been based on extensive research conducted directly with the artists and have represented the artists’ first full-scale exhibitions in Amsterdam.
Colophon
NL The Merchant House (TMH) presenteert hedendaagse kunst in een programma van gecureerde projecten, ondersteunt door de verkoop van kunst. Het is in 2012 opgericht door Marsha Plotnitsky, artistiek directeur, als een moderne kijk op de Amsterdamse traditie van de koopman. Het programma streeft ernaar bijdrage te leveren aan de loopbanen van belangrijke kunstenaars, deel te nemen aan de internationale kunsthistorische discussie en een levendige culturele dialoog in de stad Amsterdam te stimuleren.
MAKING THINGS HAPPEN: YOUNG ARTISTS IN DIALOGUE I Sylvie Bonnot & Zhu Hong November 2017
TMH toont werk van kunstenaars die op strategische wijze een hoogst eigenzinnige beeldtaal hebben gesmeed, waaronder internationale en Nederlandse vernieuwers als Henk Peeters, Jan Schoonhoven, André de Jong, Chuck Close, Carolee Schneemann, Hilarius Hofstede, Craigie Horsfield, Judit Reigl en Pino Pinelli. Iedere tentoonstelling gaat vergezeld van een programma van culturele evenementen en interdisciplinaire onderzoeksbijeenkomsten, en uitgebreide catalogi ter documentatie.
@The Merchant House Marsha Plotnitsky, Founding Artistic Director Herengracht 254 1016 BV Amsterdam www.merchanthouse.nl
De projecten van TMH richtten zich tot nu toe op performatieve bijdragen aan het medium in de hedendaagse kunst en zijn materiële uitdrukking. De tentoonstellingen zijn gebaseerd op uitgebreid onderzoek in samenwerking met de kunstenaars en hebben voor ieder hun eerste omvangrijke tentoonstelling in Amsterdam voorgesteld.
Marsha Plotnitsky Artworks: Sylvie Bonnot © 2017 Zhu Hong © 2017 Published on the occasion of the exhibition: Sylvie Bonnot & Zhu Hong The Merchant House 23 September — 12 November 2017
Contributor Hubert Besacier Graphic Design Stefan Altenburger & Mattijs de Wit Editorial Advice and Translation (Dutch) Dirk van Weelden Participating Associate Eva Mak (MA, University of Cambridge) Editing Martin Whitehead (PhD, Purdue University) Inge-Vera Lipsius (BA, University of Cambridge) Photography Gert-Jan van Rooij Paper Colorplan, Cyclus Offset, Munken Polar Rough Typefaces Theinhardt, Futura, Courier Printing Tielen Special Thanks Hans Abbing of Abbing 3D Projects Art Handling Services BV