"Katten willen ook op zondag eten..."

Al meteen toen ik hoorde dat er in de Vriesestraat een Kattencafé kwam, wilde ik daar een kijkje nemen. Maar - u weet vast wel hoe dat gaat - het kwam er niet van. Toen mijn collega’s bij de redactie zeiden dat ik daar een artikel over moest maken, was ik daar dus totaal niet op tegen...

Bij aankomst in de Vriesestraat kom ik binnen door een soort sluisje. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat de katten naar buiten gaan. Het zijn er acht, hun portretten hangen levensgroot aan de muur. Alles ademt kat, er zijn kattenplaten, kattenbeelden, kattenpoppen, kattenkaarten. Langs de muur planken waarlangs de katten op hoge plekken kunnen komen. Overal mandjes met slapende katten. Ik had verwacht dat er katten over de grond zouden lopen, maar ze zijn erg rustig. Af en toe zie ik een kopje met rechtopstaande oortjes uit een mandje omhoog komen en nieuwsgierig rondkijken: wie komt er nou weer binnen...

Hoe kom je nou op het idee om een kattencafé te beginnen?

“Nou, om te beginnen zat ik in de ziektewet. Ik had 27 jaar bij de Aldi gewerkt en wilde wel wat voor mezelf beginnen, maar ik wist niet wat. Toen las ik over een kattencafé in Rotterdam. Ik dacht meteen: dat is iets voor mij!” Dit zegt Monique Rozendaal, een enthousiaste vrouw, gek op katten en op mensen. Ze gaat verder: “Mijn man vroeg of ik gek was, maar mijn coach, die ik had om te reïntegreren, vond het een goed idee. Dus ben ik me gaan oriënteren: wat heb ik nodig, waar vind ik een goeie plek. Ik ben ook gaan kijken in het kattencafé in Rotterdam. En toen heb ik de knoop doorgehakt.”

Heb je niet onwijs veel diploma’s en vergunningen nodig?

“Nee, dat viel mee: als je geen alcohol schenkt, heb je alleen een diploma BHV (BedrijfsHulpVerlening) nodig, dat had ik al eerder behaald. En de gemeente vond de omzetting van detailhandel naar horeca geen probleem. Hier was vroeger een platenzaak: ‘Velvet’. Het kattencafé is ’s avonds niet open, dat heeft ook geen zin. Er is hier weinig doorloop ‘s avonds, in de straat is bijna alles dicht. En ik vind de dag al lang genoeg hoor, van 10 tot 5 is het café open. Op zondag en maandag zijn we dicht, dan is er nog genoeg te doen, de administratie. En niet te vergeten: de katten willen ook op zondag eten en een schone bak!”

En, draait de zaak goed?

“Het loopt fantastisch, het scheelt dat je mag beginnen met behoud van uitkering. In het begin was het wel moeilijk, want het café was net een week open en toen moest alle horeca weer sluiten vanwege corona. We hebben het gered door veel te werken met afhalen: afhaalkoffie en ­thee, afhaal hightea. En mijn broer zette een crowdfunding op, waarbij ik onder meer een half jaar anonieme donatie van de huur kreeg. Mensen kwamen zelfs zakken met kattenvoer brengen. Dat iemand dat doet, ongelofelijk!

Nu is het best wel druk, maar personeel is financieel nog niet mogelijk.

Toen ik begon heb ik via Facebook een oproep gedaan voor vrijwilligers en daar kwamen veel enthousiaste reacties op. Ik heb nu een vaste groep van zo’n vijftien mensen die graag af en toe een middagje komen helpen. Fantastisch hè?”

Ria Besjes