Elvira verbindt met water

Tekst Gerard Zwinkels

Elvira van Bochove is kunstschilder in Dordrecht. Ze woont in Het Reeland en maakt schilderijen in een enigszins expressionistische stijl. Thema in haar werk, en rode draad in haar leven, is ‘de verbinding’. Water is voor haar een voordehandliggend motief om die verbinding in haar werken uit te drukken.

Een beetje verkleumd stapt ze van de hoogwerker. Elvira is buiten bezig met een gevelkunstwerk aan de Noordendijk. We spreken elkaar lekker binnen achter die gevel in buurtcentrum de Eendracht. “Kan ik meteen even opwarmen en mijn boterham eten”, lacht ze.

Being Water - Elvira van Bochove

600 jaar Elisabethsvloed

“Ik werk hier aan het project ‘Verbinding In Tijd’ naar aanleiding van de herdenking ‘600 Jaar Elisabethsvloed’, vertelt ze. “De muurschildering gaat over het leven met het water in het verleden en heden. Bovenaan het verleden met de balkengaten die hierachter vroeger aan de dijk lagen. Onderaan silhouetten van mensen, hand in hand, uit de buurt waarmee we gesproken hebben over leven met het water in de toekomst. En daartussen stroomt het water als aderen en verbindend element”.

Schipperskind

Water is een terugkerend element in de meeste van Elvira’s werken. “Ik heb me er al sinds mijn jeugd erg toe aangetrokken gevoeld. Ik kom uit een Zwijndrechtse schippersfamilie en ben echt opgegroeid met water. Varen, zwemmen, windsurfen, thuis en op vakanties. Van jongs af aan ben ik bezig met dingen maken en schilderen. Ik leefde heel erg in mijn verbeelding. Studeren aan de kunstacademie Sint Joost in Breda was een logische stap. In die tijd ben ik in Dordrecht gaan wonen. Als beginnend kunstenaar heb ik heel veel baantjes gehad om maar in mijn levensonderhoud te kunnen voorzien. Maar nu kan ik, weliswaar met ups-and-downs, best aardig van mijn producties leven”.

We are mostly water - Elvira van Bochove

Verbinding

“De rode draad in mijn werk is dat we allemaal met elkaar verbonden zijn. Dat voelde ik vroeger al zo, maar kon dat toen nog niet goed onder woorden brengen. Nu begrijp ik dat veel beter. Het klinkt misschien zweverig, maar als ik kan snappen dat ik verbonden ben met jou, dat wat ik doe invloed heeft op jouw leven, dan zal ik ook geneigd zijn om zorgvuldiger te leven. Letterlijk, als ik troep in jouw slootje gooi, dan heb jij daar last van. Maar ook op elk ander niveau is dat het geval. We zijn gewoon verbonden met elkaar, we ademen dezelfde lucht in en uit. Eigenlijk berok ik mezelf schade als ik jou pootje zou proberen te lichten”.

Water

“Water laat de verbinding met elkaar heel duidelijk zien, en is daarom voor mij als onderwerp erg geschikt. Het verbindende van water is als metafoor heel mooi, maar ook concreet is het in verschillende vormen aanwezig en in beweging. Het verdampt, stijgt op, slaat ergens anders weer neer, stroomt. We drinken het. Wijzelf bestaan voor 70 procent uit water. Water is ook een aparte wereld van verbondenheid. Het is connectie, een wereld die je misschien niet concreet ziet, maar wel kunt ervaren op het moment dat je het weet. Je kunt kijken naar water en zeggen OK, dit water komt uit Zwitserland en stroomt naar de Noordzee. Dat is heel concreet en buiten jouzelf. Maar als je bedenkt dat wijzelf ook water zijn en dat ons water ook meestroomt (want ik besta uit water, en als ik adem dan adem ik ook water uit), dan zijn wij uiteindelijk ook onderdeel van diezelfde rivier. En op gevoelsniveau is dat opeens een andere wereld, omdat je er dan onderdeel van bent op het moment dat je het voelt en niet op het moment dat je het ziet. Je moet je ervoor openen om het op die manier te kunnen ervaren. Het is letterlijk een andere beleving van de wereld, die eigenlijk altijd aanwezig is en waardoor je verbondenheid met de wereld om je heen kunt ervaren. Ik wil het niet verkondigen als een soort waarheid, maar het is voor mij een manier om de wereld beter te begrijpen. Het maakt het leven een stuk leuker, interessanter, bijzonderder. En met mijn werk wil ik die bijzonderheid aan anderen laten zien en voelen.

Toekomst

Elvira werkt voornamelijk in haar atelier. Haar werkplek bij DOOR aan de Spuiboulevard is verdwenen. Dus werkt ze nu tijdelijk thuis in het Reeland, waar ze gedwongen door de kleinere ruimte ook vaak wat kleiner werk maakt. “Maar ik maak graag groot werk. Ik hoop daarom binnenkort naar een groter atelier te verhuizen. Mijn werk is te zien op elviravanbochove.nl op Facebook en Instagram. En toevallig exposeer ik nu tot februari volgend jaar op een prachtige locatie in Maassluis, de Polderij. Eigenlijk heb ik geen grotere wensen. Ik vind het fijn om de vrijheid te hebben om het werk te maken dat ik vind dat ik moet maken. Ik voel dat ik dat nu kan doen. En mijn droom is eigenlijk om dat nog heel lang te blijven doen. Tot ik oud en bejaard ben”, lacht ze. “En mijn wens is dan dat dat overkomt bij de mensen die het kunnen ontvangen; dat gevoel van verbondenheid met elkaar en alles om ons heen eigenlijk. Ik ben er van overtuigd dat dat belangrijk is en dat daarmee de wereld een beetje beter wordt”.

Elvira trekt haar veiligheidsgordel weer aan, snuit haar neus, en klimt behendig in het wiebelbakje van de torenhoge hoogwerker. Een stoere dame met een missie. Als ik naar huis fiets begint het te regenen, water. En op een of andere manier voel ik me verbonden.

Elvira aan het werk aan de Noordendijk. Foto Gerard Zwinkels