Ik woon hier al een tijdje

Tekst en foto: Ans van der Westen

Groeten van…

Wanneer kan ik een stukje over Sinterklaas schrijven? Het past niet zo best in het schema waarin de krant uitkomt. Dat is eind september, begin oktober. Dan leeft het toch nog niet zo. En de volgende is half december. Dan is het al vijf december geweest.

Zo schikt het nooit. Dus om die reden kun je nu half december lezen over Sinterklaas. Een goedheiligman die meegaat met zijn tijd. Zo lang ik me kan heugen mag ik mijn schoen zetten wanneer Sinterklaas in het land is. Dat wij met ons schip steeds ergens anders lagen was geen probleem voor Sint en zijn pieten. Ik kreeg gewoon iets lekkers in mijn schoen. Mijn vader en moeder zongen de liedjes uit mijn sinterklaasboek met me mee. Was ik bang voor Sint? Welnee, absoluut niet. Ik heb die oude liedjes nog eens doorgelezen. De teksten zijn de afgelopen jaren veranderd want ze zouden kinderen angst aanjagen. Bij dit stukje staan twee bladzijden uit mijn boek. Het lied “Zie de maan schijnt door de bomen”, met een sfeervolle illustratie. Krijg je een koek of een gard, het klinkt wel streng. Maar het eindigt zo positief, lees de twee laatste regels en weet dat Sint een kindervriend is.

Opa

Je moet je natuurlijk wel een beetje gedragen. En niet zoals de opa van onze kinderen doen. Onze 34-jarige dochter vertelde me deze week dat ze nog goed wist dat we bij opa en oma gingen logeren en dat opa een gard in zijn schoenen had gekregen. Want hij had vier schoenen op een rij neergezet. Dat mocht natuurlijk niet, dat begreep onze kleuter drommels goed. Wat een domme opa toch. Mijn dierbare schoonvader, met zo’n herinnering is hij er weer helemaal bij. Net als met het kartonnen klompje dat hij meer dan vijfendertig jaar terug knutselde voor onze oudste. Nu zetten we diezelfde klomp bij de kachel neer en zingen we sintliedjes met onze kleinzoon. Tradities, ze geven vreugde en houvast. Als ze maar niet beklemmen.

Cadeaus

Toen ik een kind was bracht Sinterklaas de cadeaus in de nacht van vijf op zes december. Op zes december, zijn verjaardag, stond de tafel vol geschenken, die waren niet ingepakt. In mijn pyjama dwaalde ik rond tussen al dat moois.

Later….eens op een dag heeft mijn vader me verteld hoe het in elkaar zit met Sinterklaas. Dat mag je wel heldhaftig noemen van mijn vader. Woede, ontzetting, ontgoocheling dat alles viel mij, en vooral hem, ten deel. Daarna heb ik me van (g)anserharte van de taak gekweten om Sinterklaas en zijn erfgoed te helpen in het voortbestaan. Met surprises, gedichten, grappen, verkleedpartijen, een zelfbedacht bordspel, pepernoten, borstplaat en gezangen. En deze maand staat de stoomboot, gemaakt van een grote kartonnen doos, te wachten op onze kleinkinderen. Als Sint en Piet gaan zij aan boord.

Wanneer je dit leest in de krant is hij al teruggevaren naar Spanje maar….. volgend jaar komt hij weer!