Geen handhaving, geen beheer; dan is verloedering nabij

De Gemeente kent veel regels om verloedering van de omgeving tegen te gaan. De handhaving van de regels lijkt in de praktijk onvoldoende. Na de dichtgeplakte gevels van de Aldi zagen we alweer een schrijnend voorbeeld van een zogenaamd exces in winkelcentrum Bieshof. Dit keer was een aanplakzuil op een prominente plek het trieste toonbeeld van onvoldoende toezicht en handhaving. Het afgeven van een signaal heeft vermoedelijk uiteindelijk tot aanpakken geleid. Actievere handhaving en beheer lijken broodnodig.

De vellen hingen erbij

Aanplakzuilen worden ‘vrije plakplaatsen’ genoemd en dienen een nobel doel. Ze bieden ruimte voor vrije meningsuiting aan organisaties om hun culturele- en ideële doelen met affiches op de zuil te plakken. De gemeente Dordrecht heeft hiervoor circa twaalf vrije plakplaatsen bestemd, verspreid over Dordrecht. Reclame met commerciële doeleinden is op de aanplakzuil niet toegestaan.

De zuilen staan in het centrum en verspreid over diverse winkelcentra. Zo ook in de Bieshof, op de hoek bij de Aldi tegenover de Sequoia. De Polderkrant kreeg begin dit jaar de melding over een sterk verwaarloosde zuil; zie foto. De wapperende vellen hingen erbij en met de dichtgeplakte gevels van de Aldi dichtbij ontstond hier een plek met armoedige uitstraling.

Groot verschil tussen theorie en de praktijk

Raadpleging van de gemeentelijke site en navraag leerde twee dingen. Enerzijds wordt aan een kwalitatief hoogwaardige omgeving zeer veel belang gehecht, vertaald in nota’s met bladzijden vol goede bedoelingen. Daarin veel regels over reclame-uitingen en vrije plakplaatsen.

Voorbeeld 1:

Uit een Beheernota: “de plakvoorzieningen worden periodiek (een keer per kwartaal) schoongemaakt en de stad wordt regelmatig gecontroleerd op vervuilde objecten. Opdrachtgevers van affiches krijgen gelegenheid deze binnen een bepaalde termijn te verwijderen. Mochten daarna nog affiches of posters worden aangetroffen dan worden deze beboet tegen een nog te bepalen bedrag en/of krijgen zij een rekening van de verwijdering van de illegaal aangebrachte affiches of posters”.

Voorbeeld 2:

De Welstandsnota kent een excessenregeling ook voor reclame. Het is een exces als een bouwwerk of een deel daarvan op overduidelijke wijze, dus ook voor niet-deskundigen, in ernstige mate in strijd is met de redelijke eisen van welstand. Het gaat dan altijd om ernstige ontsiering en/of verwaarlozing van een gebouw of een gedeelte ervan in relatie met de omgeving.

Anderzijds blijkt helaas een kloof tussen theorie en praktijk.

Uit navraag blijkt bijvoorbeeld dat momenteel slechts één keer per jaar opschoning plaatsvindt.

Deze ontsierende aanplakzuil bleek zeer tegen de regels, maar optreden hiertegen bleef lange tijd uit. Waarschijnlijk hebben noodsignalen uit de wijk toch enig effect gehad, resulterend in een bescheiden opknapbeurt.

Arij van der Stelt