Wealth (26 oktober 2024)

Zot van messen

SCHOON

EN SCHERP

Cognac

OUDE DRANK ZOEKT

NIEUWE SPIRIT

Wittockiana

UNIEKE BOEKENCOLLECTIE

VAN BRUSSELSE INDUSTRIEEL

Soho House

MEMBERSCLUB VOOR CREATIEVE HIPSTERS

over het rijke leven

Vroomservice

U BEGELEIDEN IS DE TIJD NEMEN OM ÉCHT NAAR U TE LUISTEREN.

Neem contact met ons op via 09 244 00 40 of banquedeluxembourg.be/aandachtig

Alles begint met een vaste adviseur die jarenlang aandachtig naar u luister t. Denken en handelen op lange termijn is de kern van onze duurzame en kwalitatieve begeleiding. Het beheer van uw vermogen verdient onze onverdeelde aand acht.

ALTIJD AAN UW ZIJDE, NU EN IN DE TOEKOMST.

GENERATIEWIJSHEID

Wordt u ook kregelig als op restaurant een ‘ambetant’ mes naast uw bord ligt?

Zo’n mes met een te dik gekarteld lemmet waarmee je het vlees - met perfecte cuisson uiteraard! - ‘scheurt’ in plaats van erdoor te glijden. Aargh! Of een veel te dun en licht mes dat net niet uit je handen valt - ik weet het, dat is nu hip.

Een goed mes, daar kan ik blij van worden. En zeker als er een mooi verhaal aan hangt. De messenmaker - en autodidact - Antoine Van Loocke diept in deze Wealth de ene anekdote na de andere op over de messen die hij al heeft gemaakt in zijn rudimentaire ‘atelier’ in Oosterzele. Zijn verhalen hebt u misschien al gehoord als u mocht aanschuiven bij onder meer Humus x Hortense, La Grappe d’Or of Hof van Cleve. Voor dat laatste sterrenrestaurant maakte Van Loocke messen met heften van bijvoorbeeld buffelhoorn en - wellicht veelbesproken - penisbeen van een walrus. Gespreksstof aan tafel gegarandeerd, durven we te denken.

De familiezaak bestaat dit jaar 160 jaar en is de oudste winkel van Antwerpen. Voorheen was het een drogisterij en een winkel van koorden en touwen - ooit onontbeerlijk om goederen die in de haven arriveerden vast te sjorren op transportkarren. De ondernemersmicrobe en de zin om te vernieuwen zijn al vijf generaties lang doorgegeven van moeder op dochter. Tot nu. De uitbaatster geeft de fakkel van de coutellerie binnenkort door aan haar zoon, de zesde generatie.

EEN GOED

MES, MÉT EEN VERHAAL, DAAR KAN

IK BLIJ VAN WORDEN.

Katrien Verstraete, Coördinator Wealth

Ook De Messenwinkel in hartje Antwerpen is een plek waar elk keuken- of scheermes een verhaal heeft. Of het nu een handig zakmes of een Laguiolesteakmes met een stukje van de Eiffeltoren is.

Een generatieverhaal zit ook in de flessen van Vieux Château Certan van de Vlaamse familie Thienpont. In 1842 opende Camille Thienpont nabij Oudenaarde een wijnhandel. Enkele decennia later, in 1924 - het jaar waarin Vladimir Lenin overleed en de eerste Olympische Winterspelen werden gehouden - legde de familie de hand op het domein Vieux Château Certan in Pomerol. Met dank aan een scheut vrouwelijke ambities.

Vandaag is ook hier een nieuwe generatie in de weer met eigen accenten en toekomstplannen. Mét respect voor de voetstappen en de ideeën die voorafgingen. Denk aan de uiterst herkenbare roze capsules van de VCC-flessen. Die marketingvondst werkt nog altijd. Ook na een eeuw. Sorry consultants, we hoeven niet in alles het mes te ze en.

INHOUD

PASSIE VOOR MESSEN

Op bezoek bij de messenmaker

Antoine Van Loocke en de Antwerpse

Messenwinkel P4

COGNAC

Oude drank zoekt nieuwe spirit P16

VERBORGEN

AUTOHOTEL

Een babysit voor exclusieve wagens, ergens in Wallonië P22

WITTOCKIANA

De prestigieuze boekenverzameling van de industrieel

Michel Wittock P32

SOHO HOUSE

Exclusieve en niet-onomstreden membersclub voor de creatieve elite P38

VIEUX CHÂTEAU

CERTAN

100 jaar geschiedenis in het glas P48

KAVIAAR

Bij de Italiaanse topproducent Agroittica P54

Wealth is een uitgave van Mediafin. Bijlage bij De Tijd van 26 oktober 2024. Coördinatie: Katrien Verstraete, eindredactie: Kaat Van Overwalle, fotoredactie: Tim Ricour, coverbeeld: Valentin Bianchi / Hans Lucas, hoofdredacteur: Peter De Groote, redactiedirecteur: Isabel Albers, v.u.: Peter Quaghebeur, Havenlaan 86c, bus 309, 1000 Brussel.

DE MESSENMAKER PASSIE VOOR MESSEN DE

MESSENWINKEL

HOE LEMMETEN UIT DE VUILNISBAK HUN WEG VINDEN NAAR STERRENRESTAURANTS

Zijn eerste opdracht kreeg de Vlaamse messenmaker Antoine Van Loocke ooit van Kobe Desramaults voor zijn toenmalige restaurant In de Wulf. Sindsdien klopten nog bekende chefs aan. In zijn atelier-tuinhuis maakt hij messen van gerecycleerd materiaal. ‘Oude messen vind ik zowat overal. Soms le erlijk in de vuilbak , soms op veilingen en rommelmarkten.’

TEKST: PETRA DE ROUCK

FOTO’S: JONAS LAMPENS

Vurt ijt en éw ijzer. De termen zullen tijdens het gesprek met de ambachtelijke messenmaker Antoine Van Loocke meermaals vallen. Als native speaker van het plaatselijke dialect weet ik dat het gaat over rot hout en oud ijzer.

Wie al eens ging tafelen bij sterrenrestaurants als Hof van Cleve, Castor, Humus x Hortense of La Grappe d’Or heeft mogelijk gegeten met een mes waarvan het heft is gemaakt van vurt ijt en een lemmet van éw ijzer. De topchefs halen die messen niet uit een of andere chique boetiek, maar bij Van Loocke thuis. Het huis aan een landelijke weg in Oosterzele, ten zuiden van Gent, laat niet vermoeden dat ook internationale

topchefs zoals Albert Adrià van het voormalige Catalaanse restaurant El Bulli of de Franse sterrenchefs David Toutin en Alain Ducasse er messen kochten. Van Loocke opent de deur in korte broek en ontvangt ons in zijn living. Messen aan de muur, in een vitrinekast en uitgestald op de kast gaan van kleine patattenschellers - zoals Van Loocke aardappelmesjes noemt - tot XL-exemplaren. Stuk voor stuk uniek. Sierobjecten of zijn de messen nog te gebruiken? ‘Leg je vinger maar op tafel en ik zal een kleine demo geven’, grapt Van Loocke. ‘Een mes is gemaakt om te gebruiken, dat vind ik belangrijk. Je moet alleen weten hoe: niet in de vaatwas leggen of afwassen met een groen schuursponsje.’

Toprestaurants

‘In 1998 ben ik beginnen te experimenteren met damaststaal om messen te maken. Ik ben autodidact, het residu van mijn geknoei is mijn oeuvre.’

‘In 2008 kreeg ik mijn eerste opdracht van Kobe Desramaults voor zijn toenmalige restaurant In de Wulf. Ik zal ook afsluiten met Kobe. We hebben zonet een overeenkomst gesloten om messen te maken voor zijn nieuwe restaurant in Brussel en dat is de laatste opdracht die ik aanneem. Ik ben bijna 70 jaar en wil weer mijn ding doen, alleen nog mijn goesting.’ De voorlaatste opdracht is voor het restaurant Komaf, van Anthony Stoop en Julie Van Gool, die vorig jaar bij Gault&Millau de titel Ontdekking van het Jaar kregen.

Recyclagemateriaal

Mijn verzoek om zijn atelier te bezoeken, wimpelt Van Loocke af met de belofte dat op het einde van

ons bezoek te doen. ‘Anders komen jullie met vuile schoenen binnen.’

Intussen heeft hij achteloos een mes vast. Uitsluitend gemaakt van recyclagemateriaal? ‘De lemmeten van mijn messen zijn gerecycleerd of ik maak ze zelf. Oude messen vind ik zowat overal. Soms le erlijk in de vuilbak, soms op veilingen en rommelmarkten. Soms steken mensen ze gewoon in mijn brievenbus. Regelmatig krijg ik een ton oude lemmeten van een Brusselse zilversmid. Als ik daarin kan grabbelen, zit ik precies in een speelgoedwinkel. Ook de versleten lange messen van een industriële groenteversnijder in de buurt zijn basismateriaal voor mij.’

Met de gerecycleerde lemmeten wordt ook een stukje geschiedenis

Een hoogtepunt was de recyclage van mijn eigen bazaar. Na een tiental jaar kwam Peter Goossens terug met de messen in koolstofstaal. Dat roest en hij wilde lemmeten van inox in de plaats.

Antoine Van Loocke Ambachtelijk messenmaker

bewaard. Op het lemmet staat nog een vermelding van de toenmalige fabrikant, soms ook een plaatsnaam. Een eigen stempel zet Van Loocke niet. ‘Wel voeg ik bij elk mes een certificaat.’

Hij neemt een langwerpige kaart en schrijft met een pen voor het mes dat hij vastheeft, in sierlijke le ers ‘hoorn’, ‘inoxydable’ en een handtekening. Daarna volgt een eigen blindstempel. ‘Bij de duurdere messen gebruik ik een huismerk, een sibbeteken, dat ik tussen het lemmet en heft steek.’

Vurt ijt

Ook de heften zijn gerecycleerd. ‘Mijn handelsmerk tegenwoordig is Vurt ijt. Dat is gestabiliseerd wortelhout van een esdoorn. De dode

Het atelier van Antoine Van Loocke is niet meer dan zijn tuinhuis.

Nu in Antwerpen. Uitbreidingstraat 72, Berchem

Lombard Odier, al 20 jaar de toonaangevende ona ankelijke private bank voor ondernemers en families in België, biedt in haar nieuwe kantoor in Antwerpen advies op maat inzake vermogensbeheer en vermogensplanning.

Ons team van experten combineert een lokale, gepersonaliseerde aanpak met internationale expertise om aan de speci eke behoeften van klanten te voldoen en een langdurige vertrouwensrelatie met hen op te bouwen. Zo kunnen onze klanten steeds rekenen op een betrouwbare, innovatieve bank met sterke Zwitserse roots en meer dan 200 jaar ervaring.

We kijken ernaar uit om u in ons nieuwe kantoor te verwelkomen,zodat we samen kunnen nadenken over wat voor u belangrijk is.

Patattenschellers in vurt ijt. Het mes met de zilveren vingerhoed als tussenring zal Van Loocke nooit verkopen.

In Van Loockes atelier liggen lades vol gerecycleerde heften en lemmeten. Aan de slijpmachine tovert hij een oud, dof lemmet om tot een blinkend exemplaar.

boom heeft acht jaar in mijn tuin liggen ro en en dan heb ik hem twee jaar laten drogen. In samenwerking met een Leuvense professor heb ik een procedé ontwikkeld om het hout te stabiliseren.’ Dan volgt een technische uitleg over autoclaaf, drukvat, hoge druk en temperatuur en monomeer. Het eindproduct is een hightech composiet, waarin de poriën, de houtstructuur en de kleurschakering van het hout mooi zichtbaar zijn.

Van Loocke rolt een ladekast vanachter het gordijn. ‘Hier staat een deel van mijn atelier.’ Een van de lades zit vol met heften in het wortelhout, niet alleen in houtkleur, maar ook zwarte. ‘Dat is hetzelfde hout, maar tijdens het proces heb ik kleur toegevoegd. Dat deed ik omdat de handel in ebbenhout intussen verboden is, net zoals in andere kostbare houtsoorten, denk aan rozenhout, wortelhout en macassar.’

In een andere lade liggen tientallen, misschien wel honderden oude, doffe lemmeten. In nog een ander lade liggen heften van gepolijste runderhoorn. ‘Die dateren van 1938. Gevonden bij een Antwerpse porseleinzaak die de deuren sloot.’

Penisbeen

Voor Hof Van Cleve maakte Van Loocke sets van telkens zes verschillende messen, met heften van onder meer buffelhoorn, ivoor, hoorn van muskusos en - wellicht veelbesproken - penisbeen van een walrus. Hoe kunnen zulke exclusieve materialen recyclage zijn? ‘Dat penisbeen vond ik op een brocante in Namen. Een Deense handelaar verkocht er een lampadairke. Zo kan ik wel honderden anekdotes vertellen. De rode schuimkoraal (wijzend naar een mes aan de muur) vond ik via een vriend die

inboedels opkocht. Hij verwi igde me dat hij een aquarium wist staan met een gigantisch koraal erin. Ik kwam met de verkoper een prijs overeen en toen ik het koraal in mijn koffer laadde, vroeg de man wanneer ik het aquarium kwam halen. Blijkbaar had ik dat ook gekocht.’

Boekentoren

‘Een hoogtepunt in mijn carrière was de recyclage van mijn eigen bazaar. Na een tiental jaar kwam Peter Goossens, toen de chef van Hof van Cleve, terug met de messen in koolstofstaal. Dat roest en hij wilde lemmeten van inox in de plaats. Ik heb moeten bestuderen hoe ik de lemmeten uit de heften kon halen, zonder ze te beschadigen. Dat is me uiteindelijk gelukt met een procedé van inductie.’ Intussen heeft Van Loocke zo’n 40 à 45 technieken ontwikkeld voor heften, lemmeten en de bindingen. Op de tafel ligt een boek met ontwerptekeningen. ‘Dat zal worden opgenomen in de collectie van de universiteitsbibliotheek in de Gentse Boekentoren. De 50 tekeningen geven een overzicht van 25 jaar ontwerpen. ‘Ze zijn geen voorontwerp of een plan voor een nieuw project, ik maak ze achteraf. Ze zijn een footnote for history.’ Het werk van Van Loocke vond ook al zijn weg naar musea. Het Design Museum Gent verzamelde in de loop der jaren een representatief overzicht van het oeuvre van Van Loocke, net als het Museum voor de Oudere Technieken in Grimbergen. Internationale erkenning kreeg Van Loocke in 2018 via Homo Faber in Venetië, een biënnale voor de beste ambachtslui in Europa. Ook dit jaar staat er een mes van hem tentoon. Op zijn gsm toont Van Loocke een foto. ‘Een mes met een zwart heft en een lemmet van

AARSCHOT Beets Pa eet ANTWERPEN Chark BRUSSEL Bosmans Slaapcomfort Center BRUSSEL De Slaapadviseur EDEGEM Bedtime ESSEN Bedtime HASSELT Reyskens Slaapcomfort HEERS 2-Sleep Luxury Bedding HOESELT Crommen Slaapcomfort IZEGEM Top Interieur KNOKKE Chark KORTRIJK De Nachtwacht LINKEBEEK De Slaapadviseur MASSENHOVEN Top Interieur OVERIJSE De Slaapadviseur SINT-DENIJS-WESTREM Twaalf Twaalf SINT-GENESIUS-RODE Sleeping

getorst staal. De poche e is gemaakt van roggenhuid. Ook dat heb ik zelf gemaakt.’ Voor andere messen gebruikt Van Loocke etuis van lompenpapier, gemaakt van oude T-shirts in de laatste lompenmolen langs de Zaan in Nederland.

Commercieel

Van Loocke kreeg meerdere aanbiedingen om zijn messen te commercialiseren, maar ging daar niet op in. ‘Het economische verhaal interesseert me niet.’ Van Loocke verkoopt de messen liever zelf. Enkele messen zijn te koop bij een vriend, in de Gentse messenwinkel Artikel Nr. En hij verkoopt ook tijdens de eindejaarstentoonstelling in de Gentse kunstgalerie D&Art Gallery. De prijzen lopen ver uiteen. ‘Voor een patattenscheller vraag ik al 24 jaar 75 euro, een mes met heft in vurt ijt kost 250 euro. Afhankelijk van het gebruikte materiaal kan de prijs oplopen tot enkele duizenden euro’s.’ Is er een mes dat je nooit zal verkopen? ‘Goh, het zijn er zoveel.’ Van Loocke zoekt in een bak met tientallen patattenschellers . Hij kiest een mes met een zilveren vingerhoed tussen het lemmet, dat achteraan gebroken is. ‘Dat maakt het een accidenteel unicaat.’

Atelier

Intussen is de zon doorgebroken. ‘Kunnen we naar uw atelier, het licht is goed voor de foto’s’, probeer ik nog eens. Dat kan nu wel. Het atelier is niets meer dan het tuinhuis. Aan de buitenkant van het raam een groene aanslag, de binnenkant vol spinnenwebben. ‘Ja, dat zijn spinnen, het zijn mijn huisdieren. En dat is mijn kamerplant’, wijzend naar de klimop die naar binnen groeit.

Veel materiaal staat er niet. Voor het raam een machine om messen te slijpen en te polijsten. ‘Binnen staan nog machines, zoals slijp- en snijschijven. Ik gebruik ook ateliers van anderen. Ik ga naar De Pinte voor een draaibank en naar Duitsland om hout te stabiliseren.’

Van Loocke neemt plaats achter de machine om messen te slijpen. In een mum van tijd tovert hij een oud, dof lemmet om tot een blinkend exemplaar.

DE MESSENWINKEL ‘ALS EEN MES

TE LICHT IS, IS HET VAAK FAKE’

Messen gemaakt uit een stukje van de Ei ffeltoren of de kies van een mammoet: verzamelaars van unieke messen kunnen in De Messenwinkel in Antwerpen hun hart ophalen. ‘We krijgen elk jaar een paar speciale exemplaren binnen die duizenden euro’s kosten. In een mum van tijd zijn die weg.’

TEKST: FLOOR EELBODE

FOTO’S: KATRIJN VAN GIEL

‘Liefhebbers van messen hebben vaak minstens één exemplaar op zak. Hier moet ook ergens een zi en’. Joannes Chevalier, zaakvoerder van De Messenwinkel in Antwerpen, moet eerst al zijn broekzakken leeghalen voor hij ergens in een achterzak zijn zakmes vindt. ‘Hier is het. Ik doe er alles mee. Appels snijden, pakjes openen. Ik heb het deze zomer gekregen in een van de ateliers waarmee we samenwerken.’

Samen met zijn winkelbedien-

de Marina houdt de twintiger vandaag de winkel op het Mechelseplein in hartje Antwerpen open. Zijn moeder, die de zaak nog tot april in handen heeft, is met vakantie. Dat de zaak goed draait, is ook deze ochtend te horen aan het onophoudelijke klingelen van de winkelbel. Snuisterende toeristen uit het nabijgelegen Botaniquehotel, mensen die iets willen laten slijpen - ‘binnenbrengen tot vrijdag, woensdag geslepen’, staat op de deur te lezen - of twee Australiërs die een nieuw mes zoeken, omdat ze hun oude moesten afgeven bij de controle op de luchthaven: Marina helpt ze allen met de glimlach. ‘Iedereen die goed gerief wil, komt hier over de vloer’, zegt Chevalier. ‘Hobbykoks, professionele koks, mensen die alleen gaan wonen.

Een goed mes herken je aan de fijnheid van de afwerking. Er mogen geen scherpe hoeken zijn. Ook de hardheid van het staal speelt mee.

Joannes Chevalier

Zaakvoerder De Messenwinkel

De acteur Jan Decleir komt hier zijn scheergerief kopen.’

Chevalier is de zesde generatie die in het pand achter de toonbank staat. Al zeker 160 jaar is hier een familiewinkel, eerst een drogisterij, later werden koorden verkocht en uiteindelijk messen. ‘Mijn bomma verkocht alle soorten touwen’, zegt Chevalier, de eerste zoon die de winkel overneemt na een lange rij moeders en dochters. ‘In Antwerpen had je toen wel vijftig koordenwinkels. Mapjes, schriften, kaften: dat moest toen nog allemaal vastgebonden worden. Ook mensen uit de haven of de scouts kwamen hier touwen kopen.’

Toen koorden door de opkomst van plastic stilaan uit het dagelijks leven verdwenen, besloot Chevaliers grootmoeder een nieuw pro-

De Messenwinkel is met zijn 160 jaar de oudste winkel van Antwerpen .

duct aan te bieden. Na experimenten met vuilnisbakken en andere soorten bakjes kwam ze uiteindelijk uit bij messen. ‘Ze heeft van alles geprobeerd, maar ze moest iets hebben dat klein was en toch genoeg opbracht. Nu verkopen we al 15 jaar alleen nog messen, al komt hier wekelijks nog wel iemand een koord vragen.’

De oudste winkel in Antwerpen werd de voorbije 160 jaar een paar keer uitgebreid, maar is met zijn 45 vierkante meter nog altijd piepklein. In drie kamertjes staan bruine en rode vitrinekasten vol met alles wat scherp is - keukenmessen, scheergerief, Opinel-messen, scharen en zakmessen - naast scheerproducten en borstels van zwijnenhaar. Je voelt aan alles dat De Messenwinkel een zaak met geschiedenis is. De vloer en de houten plafondbalken zijn nog altijd de oorspronkelijke. Ook de luifel voor de winkel is nog authentiek. ‘Hij is versleten, maar we vinden niemand die hem kan repareren’, zegt Chevalier. ‘Mocht iemand daar iets van afweten, dan mag die zich altijd melden.’

Licht en fake

Voor rommel is hier geen plaats, leert een blik op de vitrines. Keukenmessen van het Duitse Wüsthof, die geproduceerd worden in een hypermoderne fabriek en waarop een levenslange garantie geldt, hangen naast een fraaie collectie Japanse koksmessen van Kai en Yaxell, die niet alleen geliefd zijn in sushirestaurants. ‘Een goed mes herken je aan de fijnheid van de afwerking’, zegt Chevalier. ‘Er mogen geen scherpe hoeken zijn. Ook de hardheid van het staal speelt mee. En een goed mes heeft een zekere zwaarte. Als een mes te licht is, is het vaak fake.’

Zelf heeft hij een voorliefde voor Opinel - ‘Dat moet je misschien niet schrijven, maar qua prijs-kwaliteit vind ik dat de beste.’ Maar de blikvanger van de winkel is de collectie Laguiole en Aubrac-messen, de crème de la crème van de luxemessen uit het dorp Laguiole, de hoofdstad van de Aubrac, in het zuiden van Frankrijk. De handgemaakte messen hebben typische graveringen op de rug, inclusief een waaraan de maker te herkennen valt. Elk

mes is uniek. De prijzen variëren van zo’n 150 euro voor een simpel mes tot 1.000 euro voor de uniekere exemplaren.

Er zijn messen met een handvat van relatief goedkope materialen, zoals jeneverbeshout of koeienhoorn, maar evengoed zijn er handvaten van fossielen, mammoetivoor of mammoetkies. ‘De messen worden met de hand gemaakt, dus ook de werktijd drijft de prijs op’, zegt Chevalier. ‘Het atelier waarmee we samenwerken, maakt maar enkele messen per dag.’ Ook messen op maat zijn een optie. Een klant liet ooit een mes maken van zijn kapo e biljardkeu.

Eén keer per jaar houdt De

Messenwinkel een Laguiole-dag, waarop de baas van het Franse atelier naar Antwerpen komt, messen geslepen en mooi gezet kunnen worden én een 15-tal unieke messen verkocht worden. ‘Elk jaar staan voor het openingsuur dezelfde mensen aan de deur te dringen’, zegt Chevalier. ‘Dit jaar wil Laguiole een nieuwe collectie uitbrengen die gemaakt is van een stukje van de Eiffeltoren. Ze zullen er slechts een honderdtal van maken en die liggen binnenkort ook bij ons.’

Antwerpse handjes

Maar ook andere verzamelaars kunnen bij De Messenwinkel terecht. ‘Veel messenmakers brengen

De blikvanger van De Messenwinkel is de collectie Laguiole en Aubrac-messen (boven). Zowel de Ran-serie (links) als de Global-koksmessen zijn van Japanse makelij.

‘Op de beurs kom je in een geheel nieuwe realiteit terecht’

In slechts tien jaar tijd heeft Christian Teunissen van Xior een Europese speler in studentenhuisvesting gemaakt. In de derde aflevering van de podcastreeks Tomorrow Talks van ABN

AMRO Private Banking deelt de CEO zijn inzichten over het indrukwekkende groeiparcours van het bedrijf, de uitdagingen van een beursnotering, en de toekomstplannen in een competitieve sector.

‘Groene leningen maakt een vastgoedportefeuille duurzamer én maakt een bedrijf aantrekkelijker voor investeerders.’

Yannick Huygens

Head of Corporate Banking ABN AMRO België

‘We kunnen zeker nog extern groeien, want de markt voor studentenhuisvesting blijft krap.’

Christian Teunissen CEO en oprichter van Xior Student Housing

Benieuwd naar de groei van Xior?

Luister nu naar de podcastreeks Tomorrow Talks, over de sleutelmomenten van succesvolle ondernemingen.

© Tim Dirven

© Frank Toussaint

Veel messenmakers brengen gelimiteerde oplages uit, of maken messen op maat, in een speciale vorm of met een speciaal handvat.

Joannes

Chevalier

Zaakvoerder

De Messenwinkel

gelimiteerde oplages uit, of maken messen op maat, in een speciale vorm of met een speciaal handvat’, zegt Chevalier. ‘Die kosten al snel duizenden euro’s, en toch zijn ze vaak in een mum van tijd weg.’

Het Zwitserse zakmessenmerk Victorinox brengt jaarlijks twee à drie modellen uit die het in een beperkte oplage verkoopt, bijvoorbeeld met het jaartal of het Chinese jaarteken op het handvat. ‘We krijgen elk jaar enkele exemplaren binnen’, zegt Chevalier, terwijl hij ons een speciaal zwart zakmes in de vitrine toont. ‘Als verkooppunt kregen we ook de kans om ons eigen mo-

del te ontwerpen. We hebben een Antwerps zakmes laten maken, met Antwerpse handjes en diamanten.’

Hoewel Chevalier met de winkel opgroeide, werkt hij er zelf nog maar een tweetal jaar. Als slechte student wou hij op zijn 18de graag in de winkel beginnen, maar zijn moeder vond dat geen goed idee. ‘Ik heb van alles gedaan en overal wel iets opgestoken dat ik hier kan gebruiken. Dus toen mijn moeder zei dat ze met pensioen wou gaan en dat het tijd was om te beslissen, heb ik de sprong gewaagd.’

In april moet de overname een feit zijn. De toekomstplannen lig-

gen al klaar. Chevalier denkt aan een verbouwing om de winkel iets groter te maken en wil kijken of met de webshop nog een extra markt te verkennen valt. De hoop is dat zijn dochter later op haar beurt van hem overneemt. ‘Ze is nu 1,5 jaar, dus er is nog tijd. We zijn al meer dan 160 jaar een winkel en ik zou dat graag zo houden. Als de mensen blijven komen, zullen we hier ook blijven.’

Zelf bezit hij alleen dat ene mes in zijn broekzak. Een grotere verzameling is er nog niet. ‘Ik koester dat mes, maar ik probeer mezelf in te houden, anders zou ik snel veel geld kwijt zijn.’

Jan Van Sande, hoofd van ING Private Banking & Wealth vat meteen de koe bij de horens. ‘Ik begrijp die twijfels, maar kan ze ook meteen weerleggen.

‘Onze private bankers benaderen een beleggingsportefeuille zoals de chef in een toprestaurant dat met zijn menu doet: ze speuren meticuleus naar topingrediënten en letten daarbij op elk detail. Hun vakkundigheid en onafhankelijkheid staan boven elke twijfel.’

Wie het beheer van zijn vermogen aan zijn bankier toevertrouwt heeft vaak dezelfde wens: de belegging moet zo goed mogelijk renderen en het risico moet zo laag mogelijk zijn. Een bankier die dus telkens opnieuw zijn eigen fondsen voorstelt, botst terecht op wantrouwen. Van Sande is het daar volmondig mee eens. ‘Het is onmogelijk om in élke activacategorie de beste te zijn. Daarom werken wij samen met vermogensbeheerders van over de hele wereld. Die open architectuur maakt ons uniek,’ aldus Van Sande.

Van een voorgesteld menu tot beleggen à la carte

Bij ING Private Banking kunnen klanten kiezen uit drie beleggingsbenaderingen, afhankelijk van hun voorkeuren en risicoprofiel. De eerste optie is het vermogensbeheer volledig aan de bank toe te vertrouwen en zo een voorgesteld menu

EEN UITGEBALANCEERD MENU VOOR UW

BELEGGINGEN

Elke belegger vraagt zich vroeg of laat af of de keuze van de beleggingsproducten die een bank voorstelt echt wel zo onafhankelijk is. Bij ING Private Banking kunnen klanten op beide oren slapen. Enkel hun belang telt.

te volgen. Dit gecentraliseerde beheer omvat twee soorten oplossingen: Kronos en Anthea, die met hun duurzamere en verantwoordelijkere benadering voorbehouden zijn voor vermogens vanaf 250.000 euro. Zij combineren de beste fondsen en worden door een internationaal team van specialisten geselecteerd.

De tweede optie is een gepersonaliseerd beheer, waarbij klanten vanaf 1 miljoen euro een mandaat voor discretionair beheer kunnen geven, of vanaf 2,5 miljoen euro kunnen kiezen voor adviesbeheer. ‘Bij discretionair beheer delegeren klanten hun beleggingsbeslissingen volledig aan hun private banker en portefeuillebeheerder. Deze neemt dan de beslissing om financiële instrumenten te kopen en te verkopen op basis van het risicoprofiel en de rendementsdoelstellingen van de klant’, licht Van Sande toe. Bij adviesbeheer daarentegen is de service 100 procent gepersonaliseerd. De klant beheert zelf à la carte de samenstelling van zijn portefeuille, maar wordt daarbij actief bijgestaan door een portefeuillebeheerder.

Beleggingsuniversum met wereldsmaken

Het beleggingsuniversum van ING Private Banking is breed en divers. ‘De beleggingsstrategie van ons Investment Office is gebaseerd op onderzoek van ons eigen economische bureau’ zegt Van Sande. ‘Zij analyseren de macroeconomische context en de ontwikkelingen op de financiële markten.’ Het beleggingsuniversum van ING Private Banking omvat 120 actieve fondsen van 38 gerenommeerde fondshuizen, evenals 140 trackers en honderden individuele aandelen en obligaties. ‘Voor de fondsen werken we samen met ijzersterke huizen als BlackRock, Schroders, Amundi Asset Management, Axa Investment Managers en Goldman Sachs. Maar we gaan ook in detail speuren bij kleine boetieks zoals Eleva of Polar Investment’, legt Van Sande uit. ‘Wat de trackers betreft, selecteren we uit dertien fondsbeheerders, waaronder Ishares, HSBC, Vanguard, JP Morgan, Ossiam en Wisdom Tree. Ik zou dit een bijzonder uitgebreid ingrediëntenpalet durven noemen.’

‘Onze private bankers letten op elk detail en speuren meticuleus naar topingrediënten. Hun vakkundigheid is cruciaal om die ingrediënten samen te stellen tot de beste beleggingsportefeuille.’

Jan Van Sande Hoofd van ING Private Banking & Wealth

Net zoals in een topkeuken is dit selectieproces het resultaat van vakkundigheid en talent. Het bestaat uit zowel kwantitatieve als kwalitatieve analyses. De eerste is gebaseerd op klassieke risico-rendementscriteria. Voor de kwalitatieve analyse wordt dan weer samengezeten met de fondsbeheerder en volgt er een grondige doorlichting van de vermogensbeheerder en het fonds. Ethische overwegingen spelen hierbij een steeds groter wordende rol. ‘We richten ons vooral op verantwoorde en duurzame fondsen, en niet zozeer op traditionele’, besluit Van Sande.

Meer info op ing.be/beleggingsmenu

Partner Content biedt bedrijven, organisaties en overheden toegang tot het netwerk van De Tijd. Om hun visie, ideeën en oplossingen te delen met de De Tijd-community. ING Private Banking is zelf verantwoordelijk voor de inhoud.

OUDE DRANK ZOEKT NIEUWE SPIRIT WIE MAAKT COGNAC WEER HIP?

KHet Franse cognachuis Rémy Martin viert dit jaar zijn 300ste verjaardag. Die kapstok wil de cognacmaker gebruiken om het wat oubollige digestief weer op de kaart te ze en - le erlijk en figuurlijk. ‘Het is tijd dat cognachuizen de vernieuwing inze en. Ze hebben een fabuleuze drank’, vinden de fans.

osten noch moeite spaart Rémy Martin om dit jaar zijn 300ste verjaardag luister bij te ze en. Op alle continenten waar het zijn cognac aan de man brengt, organiseert het Franse cognachuis festiviteiten om het eeuwenlange vakmanschap van het huis te vieren. De blikvanger - ook recent in Amsterdam - is de speciaal voor de gelegenheid ontwikkelde Coupe 300e Anniversaire. De jubileumcognac is zowel een eerbetoon aan het erfgoed van Rémy Martin als een toekomstvisioen voor een huis dat zijn vierde eeuw ingaat. Die nieuwe eeuw begint onder een onzeker gesternte, want de cognac verkoop heeft betere tijden gekend. In 2023 is de export van cognac met zo’n 15 procent gedaald ten opzichte van het jaar

TEKST: EVERT NERINCKX

Ervaar puur en helder zwemwater met onze ecologische en duurzame zwembadsystemen. 30 jaar vakmanschap en service. Exclusieve oplossingen voor uw welzijn.

©Hilde

Verbeke

ervoor, vooral door een slabakkende verkoop op de cruciale Amerikaanse markt. Bovendien kampt het huis met een wat suffig en ouderwets imago. ‘Cognac heeft de reputatie een oudemannendrank te zijn’, zegt sommelier Andy De Brouwer, die in Halle zijn wijn- en cocktailbar Velours uitbaat.

‘Anders dan andere distillaten kon cognac zich nooit echt heruitvinden, zoals bijvoorbeeld gin. Daarbij denken mensen meteen aan een gin-tonic op een zomers terras. Cognac mist zo’n verhaal. Ik vind het nochtans een grandioze drank, zeker de cognacs van rijpere leeftijd.’

Scha en in de kelder

Dat cognac een grandioze drank is, zal Baptiste Loiseau, sinds 2014 de keldermeester van Rémy Martin, niet tegenspreken. Voor de creatie van de Coupe 300e pu e hij uit de lange geschiedenis van het Franse cognachuis en zijn kelder. Van de cognacreserves van vorige jubileumedities die het huis bewaart - de zogenaamde réserve perpétuelle - maakte de keldermeester een nieuwe blend, aangevuld met een selectie van eaux de vie van het terroir van de Grande Champagne, de thuisbasis van de cognac in Frankrijk.

‘De réserve perpétuelle is een gebruik dat al eeuwen meegaat’, legt Loiseau uit vanuit het hoofdkantoor van Rémy Martin in Cognac, het Franse stadje in het departement Charente waarnaar het druivendistillaat vernoemd is. ‘Wanneer we een nieuwe Coupe creëren, houden we een deel apart voor toekomstige keldermeesters. Die kelderscha en kunnen zij op hun beurt gebruiken.

Wie de Coupe 300e wil degusteren, moet er wel iets voor over hebben: in de Benelux verkoopt Rémy Martin dit jaar maar 56 genummerde exemplaren van zijn jubileumcognac. Met een richtprijs van 2.500 euro is het dan ook eerder een fles voor verzamelaars dan voor de reguliere cognacdrinker.

Liever bier

Met die reguliere drinker gaat het niet helemaal de goede richting uit. De leeftijd van de gemiddelde cognacdrinker ligt, zeker in Euro-

pa, vrij hoog, en bovendien staat de traditie van een digestief na de maaltijd wat onder druk. ‘Cognac kampt met een dubbel probleem’, zegt De Brouwer. ‘Ten eerste drinken mensen minder alcohol dan vroeger en vaak worden dranken met een hoog alcoholpercentage als eerste van het menu geschrapt. Ten tweede stel ik vast dat jongere mensen, als ze wel alcohol drinken, eerder opteren voor wijn, bier of cider.’

Loiseau wijst op nog een andere, structurele shift in de consumptie van alcohol. ‘Mensen drinken inderdaad minder alcohol. Maar als ze drinken, kiezen ze vaker voor kwaliteit.’ Die ‘premiumisering’ van de markt, waarbij de producenten lagere verkoopvolumes compenseren met hogere marges, komt voor in bijna alle segmenten van de alcoholconsumptie.

Voor Rémy Martin, dat geldt als een premiummerk onder de

Cognac rijpt op vat in de kelders van Rémy Martin in het Franse stadje Cognac.

2.500

De jubileumfles Coupe 300 e is iets voor verzamelaars, met een prijs van 2.500 euro en een gelimiteerde oplage van 56 exemplaren voor de Benelux.

cognacs, kan die trend een voordeel zijn. Een standaardcognac van Rémy Martin - met minstens vier jaar rijping achter de rug (VSOP) - kost in de winkel zo’n 50 à 60 euro. De prijs van een fles cognac met minstens tien jaar rijping op vat (XO) gaat ruim boven 100 euro. In dat premiumsegment houdt de verkoop vaak beter stand dan bij goedkopere drank.

Bovendien hebben de Franse cognachuizen de voorbije decennia nieuwe groeimarkten aangeboord. Vooral de VS en China zijn de wingewesten voor producenten als Rémy Martin, Courvoisier en Hennessy. Die regio’s staan anno 2024 in voor ruim de helft van de omzet van cognacverkopers wereldwijd. De VS alleen zijn goed voor ruim een derde van de wereldwijde cognacverkoop. Jaarlijks worden meer dan 100 miljoen flessen verscheept naar Noord-Amerika. De Chinezen nemen ruim 30 miljoen flessen voor hun rekening. In de VS en China heeft cognac ook een veel minder nostalgisch imago dan in onze contreien.

Lekker met gember

Maar ook in die nieuwe markten oogt het plaatje sinds kort minder rooskleurig. Door de kwakkelende Chinese economie houden de Chinezen de hand op knip, terwijl in de VS de verkoop onder druk staat door de hoge inflatie en de tanende koopkracht. Bovendien moeten de cognachuizen ook in de VS harder vechten voor hun plekje op de markt, naast distillaten met een trendyer imago als tequila en mescal, die uit het sap van de agave worden gedistilleerd. Zowel in 2022 als in 2023 ging de verkoop van cognac in de VS met meer dan 10 procent achteruit.

Tot overmaat van ramp neemt Peking de Franse cognacproducenten sinds 11 oktober in het vizier met forse invoerheffi ngen op sterkedrank, een gevolg van de escalerende handelsoorlog tussen het Westen en China. ‘De cognac is in crisis. Dat woord mag niet langer taboe zijn’, schreef de Franse streekkrant Charente Libre afgelopen zomer over de terugvallende verkoop. Logisch dus dat een huis als Rémy Martin zijn 300ste verjaardag aangrijpt om zijn product een nieuw elan te geven.

Loiseau benadrukt dat cognac meer is dan alleen een digestief. ‘Het is ook een drank die zich uitstekend laat mixen in cocktails. Dat is overigens vandaag al de meest voorkomende manier waarop cognac geconsumeerd wordt. In een mix met bijvoorbeeld softdrinks als gemberbier of agrum komt cognac uitstekend tot zijn recht. Dat ons product verdund wordt in een mix met andere dranken vind ik niet erg, want een goedgemaakte cocktail kan een cognac naar een hoger niveau tillen.’

Eén fles per jaar

De Brouwer bevestigt dat cognac potentieel heeft als basis in een goede cocktail. ‘Al is dat nog niet echt gemeengoed. Wij hebben één cocktail met cognac op de kaart staan, de Alexandra, met cognac, koffielikeur en room.’ Dat is niet meteen de populairste cocktail uit het gamma. ‘Ik denk dat we met één fles cognac per jaar wel toekomen. Terwijl we van wodka een fles per avond nodig hebben. Cocktails met wodka zijn een stuk populairder.’

‘De cognachuizen staan alleszins voor een grote uitdaging om hun drank te vernieuwen’, zegt De Brouwer. ‘Misschien moeten de producenten wat meer aan één zeel trekken, want elk cognachuis blijft wat op zijn eigen eiland. Waarom niet samen een groot concours organiseren, waar cognac centraal staat en alle schakels in de ke ing aanwezig zijn? Makers van andere sterkedrank hebben al bewezen dat het mogelijk is een drank op te waarderen en te moderniseren. Ik wens hen daarbij alle succes, want nogmaals: cognac is een fabuleuze drank.’

Bij gin denken mensen meteen aan een gintonic op een zomers terras. Maar cognac kon zichzelf nog niet op die manier heruitvinden.

Andy De Brouwer, sommelier

Cognac laat zich goed mixen in cocktails. Dat is overigens vandaag al de meest voorkomende manier waarop cognac wordt gedronken.

Baptiste Loiseau, keldermeester Rémy Martin

PROFIEL RÉMY MARTIN

Opgericht in 1724. De hoofdzetel van het Franse cognachuis ligt in Cognac, het stadje in het departement Charente waarnaar het druivendistillaat vernoemd is. Cognac is een geografisch beschermd product en mag alleen in de streek rond de stad gedestilleerd worden.

Maakt deel uit van de beursgenoteerde drankengroep Rémy Cointreau. Die boekte het afgelopen boekjaar 1,2 miljard euro omzet, goed voor een operationele winst van ruim 300 miljoen euro. Ruim 80 procent van die winst komt uit de cognacdivisie van de groep, met Rémy Martin als vlaggenschip.

Vormt met Courvoisier, Martell en Hennessy de ‘Grote Vier’ van de Franse cognachuizen. Samen nemen ze het gros van de wereldwijde markt in. De marktleider is Hennessy, dat deel uitmaakt van de Franse luxegroep LVMH.

18,7 - 20,8 kWh/100 KM ◆ 0 G CO₂/KM (WLTP)

Contacteer uw Audi verdeler voor alle informatie over de fiscaliteit van uw voertuig. Milieu-informatie (KB 19/03/2004): www.audi.be

V.U./Adverteerder: D’Ieteren Automotive s.a./n.v., Audi Belgium, Maliestraat 50, 1050 Elsene - KBO 0466 909 993, IBAN BE42 3100 1572 0554. *Maximale gelijkstroom-oplaadcapaciteit bij HPC-oplaadstations (High Power Charging).

~

De meest intense Audi ooit .

De nieuwe 100% elektrische Audi RS e-tron GT performance

Neem plaats achter het stuur en maak kennis met de meest intense Audi ooit gebouwd.

Een wagen die de kracht en schoonheid van een 100% elektrische Gran Turismo verenigt met een groot rijbereik tot 592 km (WLTP), een hoog laadvermogen tot 320 kW* en een opwindende rijdynamiek.

Audi Vorsprung durch Technik

EEN HOTEL VOOR DE EXCLUSIEFSTE

AUTO’S TER WERELD

Wat doe je als je een peperdure of zeldzame wagen bezit waarmee je zelden rijdt, die je liever afschermt van nieuwsgierige blikken en die je bovendien veilig wilt stallen?

In de Gaume biedt Somewhere de oplossing.

TEKST: MATHILDE RIDOLE FOTO’S: VALENTIN BIANCHI/ HANS LUCAS

In een klein dorp in de Gaume, in het zuiden van de provincie Luxemburg, bewaart, verzorgt en bewaakt Somewhere ongeveer 300 exclusieve auto’s. Niets laat uitschijnen dat hier enkele van de meest prestigieuze auto’s ter wereld staan gestald. Angstvallig bewaakt, uiteraard. Het adres moet om evidente redenen geheim blijven, en ook de enorme grijze toegangspoort verraadt niet wat erachter schuilgaat. Alleen al de beveiligingscamera’s en de toetsen van de toegangssystemen doen vermoeden dat pottenkijkers hier niet welkom zijn. Het bedrijf Somewhere heeft een wel heel toepasselijke naam. Jonathan Feller, een van de

14.000

De prijs van de bewaring loopt van 3.000 euro per jaar voor de basisformule, tot 14.000 euro, exclusief btw.

managers, laat ons binnen. De gebouwen die we zien, zijn verrassend alledaags. Nergens is een teken van luxe te bespeuren. Al snel hebben we door dat discretie hier de boodschap is. Terwijl we langs de enorme grijze bakstenen pakhuizen lopen, worden we continu gevolgd door camera’s. ‘Al deze gebouwen waren eigendom van een lokale familie. We hebben ze een paar jaar geleden gekocht. Ze stonden toen al een paar jaar te koop.’

Feller werkte voordien ruim twintig jaar in een commerciële functie bij BMW. Het idee om een hotel voor luxewagens op te starten, bedacht hij samen met zijn vroegere baas, Philippe Emond, die dertig jaar lang meerdere BMWgarages beheerde in België, Frankrijk en het Groothertogdom Luxemburg. ‘Onze klanten vroegen zo vaak waar ze hun dure wagen

veilig konden stallen’, vertelt Feller. Gewapend met hun ervaring in de autosector en een uitgebreid klantenbestand begonnen de twee aan hun avontuur, zich niet bewust van de coronacrisis die hun plannen flink zou vertragen. In 2022 waren de werken achter de rug.

Beveiligingsmaatregelen ‘Voor we een bouwvergunning aanvroegen en met de werken begonnen, hebben we gepraat met een bewakingsfirma, beveiligingsadviseurs, de brandweer en een verzekeringsmaatschappij’, legt Feller uit. De uitgebreide audit mondde uit in een hele reeks beveiligingsmaatregelen. De indrukwekkende grijze toegangspoort is daar maar één van. ‘Daarnaast hebben we niet minder dan 49 infraroodcamera’s, verstevigde deuren, antirampalen en een safe

room geïnstalleerd’, somt hij op. ‘We hebben het voordeel dat we in een heuvelachtig gebied liggen met maar één in- en uitgang.’ Een beveiligingsbedrijf patrouilleert elke dag op willekeurige momenten en als er een alarm afgaat, heeft een bewakingsfirma vanop afstand toegang tot alle camera’s op de site. Prijskaartje: minstens 200.000 euro. Daarbovenop komen de premies voor het verzekeren van de inboedel: tot 300 auto’s die - zachtjes uitgedrukt - aan de dure kant zijn en waarvan onze gesprekspartner de prijs liever niet vermeldt. De klanten zijn trouwens verplicht om ook persoonlijk een verzekering af te sluiten. ‘In België zijn er verschillende veiligheidsklassen als je iets wilt verzekeren. Wij zi en net onder de klasse van de wapens’, licht Feller toe. Daarmee is de toon gezet. Maar

voorlopig is er geen bolide te bekennen. De manager van Somewhere ontvangt ons in een bedrieglijk bescheiden ruimte, die meer aanvoelt als de wachtkamer van een willekeurig bedrijf dan van een gebouw waarin Ferrari’s, Lamborghini’s, Aston Martins en andere luxewagens schuilen. ‘Hier komt niemand’, verklaart hij. ‘Zelfs onze klanten niet, op enkele uitzonderingen na. Als ze hun voertuig willen gebruiken, brengen wij het naar een afhaalpunt - ons kantoor in Strassen, in het Groothertogdom Luxemburg - of naar een andere plek als ze dat wensen.’

Verzorging

De prijs van de bewaring hangt af van de gewenste service. Klanten kunnen kiezen uit vier formules. De basisformule kost 3.000 euro per jaar, de uitgebreidste 14.000 euro, telkens exclusief btw. ‘De eerste formule - ‘pack steel’ - is bedoeld voor klanten die hun wagen nooit gebruiken omdat ze daar de tijd niet voor hebben, of omdat ze hem hebben gekocht als investering. Het is al gebeurd dat ik een gloednieuwe wagen ging ophalen bij een concessiehouder en die rechtstreeks naar hier bracht, zonder dat de klant aanwezig was’, vertelt Feller. ‘Het is onze ambitie prijzen aan te bieden die kunnen concurreren met de huurprijzen voor een parkeerplaats in Luxemburg die geen bijzondere beveiliging biedt. Daarbovenop kan de klant rekenen op onze conciërgediensten.’

Een wagen die bij Somewhere arriveert, krijgt systematisch de

ALS DE KLANTEN HUN AUTO WILLEN GEBRUIKEN, WORDT DIE - MET EEN ANONIEM TRANSPORTOP DE GEWENSTE PLAATS AFGELEVERD. DISCRETIE VERZEKERD.

Jonathan Feller, Manager Somewhere

nodige ‘verzorging’: het ba erijniveau, de bandendruk en de vochtigheidsgraad worden gecontroleerd, hij wordt gewassen en vervolgens onder een autohoes gestopt. ‘We hebben in de hallen een constante temperatuur, die ideaal is om de auto’s te conserveren. Ook de luchtvochtigheid houden we onder controle. Door al die parameters te beheersen, vermijden we bijvoorbeeld dat rubberslangen bros worden of dat de afdichtingen van de ramen uitdrogen. Als een auto wordt opgeslagen, verhogen we ook de druk van de banden, zodat die niet

vervormen als meerdere maanden niet met de wagen wordt gereden.’

Tot aan de Côte d’Azur

De andere formules omva en een uitgebreider servicepakket: een maandelijkse beurt op de rollenbank, per jaar tien afleverbeurten in de nabije omgeving, vijf binnen een straal van 150 kilometer, en zelfs drie afleverbeurten binnen een straal van 1.000 kilometer, en ten slo e de technische controle. ‘Als de klant wenst dat een van de tien jaarlijkse uitrijbeurten wordt gebruikt voor een onderhoud of een bandenwissel, dan leveren we

IK ZIE IK HOOR

HET HOOGGEBERGTE VAN AMMASSALIK

LOKROEP VAN GROENLAND

de auto op zijn verzoek af bij de garage van zijn keuze’, zegt Feller. ‘Afhankelijk van de gekozen formule kunnen we de wagen naar Brussel brengen, naar Knokke, het circuit van Spa-Francorchamps, Zwitserland of zelfs de Côte d’Azur’.

Het is trouwens uitgesloten dat met de wagens - die we overigens nog altijd niet te zien hebben gekregen - ook daadwerkelijk wordt gereden. ‘Dat strookt niet met onze visie en onze discretieplicht’, benadrukt Feller. Het transport gebeurt in een gesloten vrachtwagen, vanaf het moment dat de auto de loods verlaat tot hij wordt afgeleverd op het door de klant gewenste punt. ‘We tonen de wagens nooit. Veel klanten hebben liever niet dat iedereen weet welke auto ze bezi en. We zullen ook nooit iets op sociale media posten. Er zijn trouwens geen foto’s of video’s van de auto’s.’

We zijn dus gewaarschuwd: geen sprake van dat we met onze smartphone beelden zullen kunnen maken van wat we te zien krijgen. Onze fotograaf mag alleen foto’s nemen van details, een bepaalde afwerking of de naam van een zeldzaam model. De wagens zelf mogen niet herkenbaar in beeld worden gebracht.

Afgedekte rondingen

Nadat we nog enkele controlepunten zijn gepasseerd, is het eindelijk

zover. De manager van Somewhere opent een poort en in het halfduister doemen tientallen silhoue en op. Alle wagens gaan schuil onder een identieke rode hoes met daarop het logo van het bedrijf. We drentelen om de modellen heen en proberen ze te herkennen aan hun afgedekte rondingen. Zo te zien zijn er veel Italiaanse merken

bij, maar ook Engelse en Duitse. Sommige auto’s zijn heel recent, andere oldtimers. Feller hoeft trouwens niet bang te zijn dat we iets zullen verraden, want we kunnen onmogelijk de exacte types herkennen van de pronkstukken die hier sluimeren. Maar één zaak is zeker: sommige behoren tot de zeldzaamste ter wereld.

Alle auto’s die bij Somewhere gestald staan, gaan schuil onder een identieke rode hoes met daarop het logo van het bedrijf.

Partner Content biedt bedrijven, organisaties en overheden toegang tot het netwerk van De Tijd. Om hun visie, ideeën en oplossingen te delen met de De Tijd-community. CapitalatWork Foyer Group is zelf verantwoordelijk voor de inhoud.

'FISCALITEIT IS EEN BELEIDSINSTRUMENT, NIET ENKEL EEN MANIER OM BELASTINGEN TE VERHOGEN’

De Belgische staatsschuld bedraagt momenteel 540 miljard euro. Om dit onder controle te krijgen, richt de overheid zich vaak op vermogende burgers. Het idee is dat de sterkste schouders de zwaarste lasten moeten dragen. Erwin Deseyn en Vincent Lambrecht van CapitalatWork Foyer Group bespreken de impact van deze begrotingsmaatregelen op grote vermogens.

Erwin Deseyn, Chief Investment Officer bij CapitalatWork Foyer Group, wil meteen een veelvoorkomend misverstand rechtzetten: ‘De meeste vermogende Belgen hebben geen problemen met het betalen van belastingen’, zegt hij. ‘Ons belastingstelsel is progressief, dus wie meer verdient, betaalt meer. Bovendien wordt vermogen in België al fors belast, zowel direct via de effectentaks, als indirect, bijvoorbeeld via roerende voorheffing, onroerende voorheffing, registratierechten en erfbelasting.’ Hij wijst erop dat maar liefst 4% van het Belgische bbp afkomstig is van vermogens- en vermogenswinstbelastingen, wat volgens hem ‘niet onbelangrijk’ is.

Hogere belastingdruk ondermijnt investeringen

In de afgelopen tien jaar is de belastingdruk voor vermogende Belgen toegenomen. Deze ontwikkeling heeft een duidelijke invloed op hun investeringsstrategieën. ‘Neem bijvoorbeeld de roerende voorheffing', zegt Vincent Lambrecht, Director Estate Planning bij CapitalatWork Foyer Group. ‘In tien jaar tijd is die verdubbeld, en dat hebben de meeste mensen gewoon geaccepteerd. Ook de beurstaks is meer dan verdubbeld, en de effectentaks – een pure vermogensbelasting – is geïntroduceerd. Kortom, de Belg wordt al behoorlijk belast op zijn vermogen.’

‘Vermogende Belgen hebben geen problemen met het betalen van belastingen. Maar vermogen wordt in ons land al fors belast’

Erwin Deseyn, Chief Investment Officer, CapitalatWork Foyer Group

Bij het zoeken naar besparingen of extra inkomsten richt de overheid zich vaak op het makkelijkste bereikbare, zoals roerend vermogen. Omdat dit vermogen goed gedocumenteerd is bij de Nationale Bank en de belastinginning soepel verloopt via financiële instellingen, lijkt het een logische keuze voor de overheid. ‘Maar men onderschat vaak de lange termijngevolgen’, waarschuwt Lambrecht. ‘Hogere belastingen op vermogen kunnen investeringsbeslissingen beïnvloeden. Het kan ervoor zorgen dat een ondernemer afziet van investeringen in België, of kiest voor projecten die minder bijdragen aan de welvaart van ons land.’

Fiscale overwegingen

Fiscaliteit speelt jammer genoeg een belangrijke rol in investeringsbeslissingen, zowel bewust als onbewust. Toch benadrukt Lambrecht dat investeringen niet enkel op fiscale overwegingen mogen steunen. ‘Beslissingen moeten draaien om toekomstvisie, maatschappelijke verantwoordelijkheid en economische vooruitzichten’, zegt hij. Deseyn vult aan: ‘Zolang de politieke retoriek niet verandert, zal ook het beleid hetzelfde blijven.’

De experts denken met enige nostalgie terug aan de wet Cooreman-De Clercq uit 1982, die Belgische spaarders stimuleerde om te investeren in aandelen in plaats van hun geld op spaarboekjes te laten staan. ‘Het was een maatregel die veel kapitaal naar de

reële economie bracht’, zegt Lambrecht. ‘Vandaag hebben we het echter over meerwaardebelastingen op aandelen en aandelenfondsen. Politici lijken te vergeten dat fiscaliteit een beleidsinstrument is, en niet enkel een manier om belastinginkomsten te verhogen.’

Impact van meerwaardebelasting

In een tijd waarin investeringen cruciaal zijn, roept de invoering van een meerwaardebelasting vragen op. Zal dit de Belg aanmoedigen om meer in het bedrijfsleven te investeren, of net het tegenovergestelde?

‘Het maakt aandelen en beleggingen zeker niet aantrekkelijker’, zegt Deseyn. Hij noemt het een symboolbelasting die misschien “maar” 300 miljoen euro opbrengt, maar waarvan de langetermijngevolgen schadelijk kunnen zijn voor het investeringsklimaat in België. 'We hebben al een roerende voorheffing van 30% en een jaarlijkse belastingopbrengst van bijna 270 miljard euro goed voor 52% van het bbp. Het verbaast me enorm dat er nog gesproken wordt over een meerwaardebelasting.’

Volgens Lambrecht kan een extra belasting op vermogens of vermogenswinsten de

‘Hogere belastingen op vermogen kunnen investeringsbeslissingen beïnvloeden, en ervoor zorgen dat een ondernemer afziet van investeringen in ons land’

Vincent Lambrecht, Director Estate Planning, CapitalatWork Foyer Group

economische groei schaden. Hij verwijst naar de speculatietaks uit 2016, die werd ingevoerd om kortetermijnwinsten te belasten. ‘Beleggers pasten hun gedrag aan. En hoewel de speculatietaks enige inkomsten opleverde, verloor de overheid fl ink aan beurstaks-inkomsten. Uiteindelijk kostte deze maatregel meer dan hij opbracht.’

Lambrecht stelt dat een meerwaardebelasting alleen zinvol is als deze zorgvuldig wordt ingevoerd. ‘Het is onrechtvaardig wanneer een kleine ondernemer, na dertig jaar hard werken en investeren, plotseling met een meerwaardebelasting te maken krijgt bij de overdracht van het bedrijf. Er moet goed worden nagedacht over situaties die een vrijstelling verdienen.’

Een ander punt dat Lambrecht benadrukt, is de overdracht van familiebedrijven. ‘80% van de bedrijven in België zijn familiebedrijven, goed voor 70% van de werkgelegenheid. Binnen de tien jaar zullen veel van deze bedrijven van eigenaar wisselen. Daarom is het cruciaal dat de wetgeving deze overdracht faciliteert, zodat ze in België blijven en bijdragen aan onze economie.’

Stabiel fiscaal en regulatoir kader

Grote vermogen zwaarder belasten kan onverwachte negatieve gevolgen hebben, meent Deseyn. ‘Vermogende Belgen investeren en consumeren veel, wat goed is voor onze economie. Bovendien wordt hun rol in filantropie vaak onderschat. Dit kapitaal kunnen we beter in België laten werken, in plaats van het weg te jagen met belastingen.’ ‘Regelgeving op Europees, federaal en gemeentelijk niveau is soms zo complex dat het buitenlandse investeerders ontmoedigt’, meent Deseyn. ‘De bouwsector is een goed voorbeeld. Verplichte renovaties en andere eisen maken investeringen in deze sector minder aantrekkelijk.’

Om buitenlandse investeringen te behouden, moet België een stabiel fi scaal en regulatoir kader bieden. ‘Als de wetgeving elk jaar verandert, jaag je kapitaal weg en mis je de volgende generatie ondernemers’, besluiten de experts.

© Christophe Ketels

© Christophe Ketels

DE VERBORGEN SCHATTEN VAN EEN UNIEK BRUSSELS MUSEUM DE WITTOCKIANA

De Wi ockiana in Brussel bezit een prestigieuze collectie boekbanden, die de industrieel Michel Wi ock in de loop van zijn leven verzamelde. Behalve zeldzame werken bewaren, wil het museum ook een breder publiek bereiken door communityprojecten en samenwerkingen met kunstenaars. Het rekent daarvoor ook op kunstzinnige filantropen.

TEKST: PHILIP GALLASZ

FOTO’S: KRISTOF VADINO

H‘et getuigenis van een man die invloed had, zowel qua architectuur als qua collectie’, noemt curatrice Sophie Briard de Wittockiana als we met haar het museumgebouw bekijken. In alle rust, vanaf het voetpad in de boomrijke Bemelstraat. Want binnen is het gezellig druk, door de heritage days, het septemberweekend waarin erfgoedsites een publieke inkijk geven.

Tientallen bezoekers zijn afgezakt naar de keurige Vogelzangwijk in Sint-Pieters-Woluwe voor een rondleiding langs een van de meest prestigieuze collecties van bijzondere boekbanden ter wereld.

‘Die openheid is er niet altijd geweest’, zegt Briard. ‘De boekbanden behoorden aanvankelijk tot de privécollectie van de zakenman Michel Wi ock.’

Ze wijst naar de kunstwerken in de voortuin. Geschenken van de kunstenaars die in de Wi ockiana mochten tentoonstellen en voor wie die exposure geregeld een opstapje naar een succesvolle carrière betekende. De ‘eik van Victor Hugo’ die hier staat, groeide uit een eikel die in de tuin van de 19de-eeuwse romantische schrijver lag, zo wil de mythe.

Oprichter Wi ock was gepassioneerd door kunst, door wat hij ‘schoon’ vond. ‘Mijn vader nodigde geregeld kennissen en vrienden uit - bibliofielen, maar ook artiesten zoals de kunstschilder Pierre Alechinsky. Gedreven toonde hij hen dan zijn collectie en nieuwste aanwinsten. We mochten daar als kind ook bij zijn’, vertelt schrijver en zoon Gérald Wi ock.

Vandaag woont Wittock in Marseille, maar als lid van de raad van bestuur is hij nog geregeld in Brussel voor de Wi ockiana. ‘Gaandeweg ging mijn vader zich omringen met een entourage om de collectie te kunnen beheren. Maar hij kon ook wel een soort Emmanuel Macron zijn: zijn idee was dan wet. Dat kon tot expo’s leiden die het alledaagse, het ordinaire overstegen. Die spirit is er ook nu nog, vier jaar na zijn overlijden.’

Bibliotheek in de tuin

Michel Wittock was de exportverantwoordelijke in het familiale textielbedrijf Wi ock-Van Landeghem, dat eind jaren 1990 is overgenomen door sectorgenoot Sioen. Zakenreizen naar Londen, Parijs,

DE FINANCIERING BLIJFT

EEN UITDAGING. ALS MINDER BEKENDE NAAM VALT DE WITTOCKIANA IN DE CATEGORIE MUSEA MET DE LAAGSTE SUBSIDIES.

Sophie Briard, curatrice Wi ockiana

Rome en New York regelde hij zo zodat hij ‘altijd genoeg tijd had om veilingen en antiquariaten af te schuimen’, zei hij in 2017 aan het stadsmagazine Bruzz.

‘De boeken bleven maar binnenkomen, eerst in mijn bureau, de fumoir en de hal, daarna in de salon, de eetplaats en de slaapkamer’, vertelde Wittock. Toen zijn vrouw op een dag een kist met boeken in de speelkamer van de kinderen zag staan, was het voor haar genoeg geweest. ‘Tu n’as qu’à construire une bibliothèque dans le jardin!’, zei ze. En voilà, dat heb ik dan ook gedaan.’

Met zijn fortuin liet Wi ock in de tuin van het gezinshuis een bijgebouw ze en door de bevriende architect Emmanuel de Callataÿ. In de herfst van 1983 opende de Wittockiana de deuren, enkele maanden nadat de Bende van Nijvel de familiale fabriek in Temse had overvallen - de conciërge werd doodgeschoten, kogelvrije vesten werden gestolen.

Het gebouw in ruw beton kreeg in 1995 een glazen bovenverdieping. Die werd ontworpen door Charly Wi ock, de jongste van de vijf kinderen. ‘Weinig pas afgestudeerde architecten mogen meteen een museum bouwen’, zegt hij. ‘Mijn vader gaf me die kans en hielp zo mijn carrière te lanceren.’ Vandaag maakt Charly deel uit van het architectenbureau AWAA, dat onder meer voor de brouwerij Duvel Moortgat werkt.

Filantropie

Ook na de uitbreiding bleef Michel Wi ock boeken, manuscripten en handschriften verzamelen. Toen in 2010 de Franse Gemeenschap de Wi ockiana officieel erkende als

De eclectische verzameling bevat zowel antieke unica als eigentijdse werken, zoals de novelle ‘L’événement’ van Nobelprijswinnares

Annie Ernaux in een rode band met gestileerd breiwerk, en een boek over de architect

Le Corbusier in een betonnen omslag.

museum over de boekkunst en het boekbinden, bevestigde dat ook de waarde van de collectie. Om die te beschermen schonk Wi ock een jaar later de verzameling aan een fonds in de schoot van de Koning Boudewijnstichting, die ook het museumgebouw bezit. ‘Van de boekbanden heb ik zo’n 80 procent geschonken. Mijn documentatieboeken heb ik allemaal uit handen gegeven’, zei hij in eerdere interviews.

De financiering blijft evenwel een uitdaging, zegt curatrice Briard. ‘Als minder bekende naam valt de Wi ockiana in de categorie musea met de laagste subsidies. Die volstaan voorlopig voor de dagelijkse

werking, maar bieden geen ruimte om de werking uit te breiden of het museum grondig te reorganiseren.’ Het fonds krijgt af en toe donaties, maar het museum hoopt vooral de banden met filantropen weer aan te halen.

Een chronologisch of geografisch totaalbeeld van de boekbandversiering biedt de verzameling van de Wi ockiana niet - tegenwoordig zowat 3.000 werken van de renaissance tot nu. ‘Het gaat om de collectie van een particuliere verzamelaar. Dat maakt ze eclectisch en wezenlijk anders dan als ze door een wetenschapper of museum zou zijn samengesteld’, zegt Briard.

Wi ock maakte wel een selectie van zijn ‘kostbare werken’. Die wordt op de benedenverdieping van de Wi ockiana in een afgesloten ruimte achter glas bewaard. ‘Belangrijk voor de bewaring zijn een constante temperatuur en luchtvochtigheid en weinig licht’, zegt Briard, terwijl ze de collectie klassieke renaissencebanden met gouden banden aanwijst. Andere pronkstukken van Michel Wi ock waren de volledige eerste editie van de Encyclopédie van Diderot en d’Alembert - een symbool van de verlichting - en de werkkamer van zijn overgrootvader, die hij liet reconstrueren. Valère Gille, de grootvader van

Onze financieel adviseurs staan tot uw dienst om u te begeleiden op de wereldwijde aandelenmarkten en bieden u gepersonaliseerde beleggingsoplossingen .

TREETOP ASSET MANAGEMENT BELGIUM

Frankenstraat, 79 bus 7 1040 Brussel +32 2 613 15 30

Leopoldlaan, 111 8300 Knokke-Heist +32 50 950 760 www.treetopprivate.be

Wittocks moeder, was een belgicistische dichter uit een Franstalige burgerlijke familie die eind jaren 1880 mee het literaire tijdschrift La Jeune Belgique leidde. Architect en sleutelfiguur voor de Belgische art nouveau Paul Hankar ontwierp het meubilair voor de reconstructie.

Tennissers en joggers Verrassender en eigentijdser zijn de werken van studenten aan de kunsthogeschool La Cambre, die afgelopen zomer in de documentatiebibliotheek op de lichtrijke eerste verdieping werden tentoongesteld. Een boek over de architect Le Corbusier in een betonnen kaft, de novelle ‘L’événement’ van de Nobelprijswinnares Annie Ernaux

over abortus in een rode band met gestileerd breiwerk. ‘Het zijn geëngageerde werken die een andere blik werpen op wat boekbanden kunnen betekenen’, zegt Briard.

Ze zijn een aanvulling op de traditionelere voorkeur waar de collectie van Wi ock van getuigt en kunnen helpen om behalve bibliofielen ook een breder publiek van literair geïnteresseerden aan te trekken, hoopt Briard. De licentiate romaanse filologie kwam in maart over van De Munt, waar ze verantwoordelijk was voor de publiekswerking.

Behalve een collectie en exposities die ook belangstelling voor actuele thema’s tonen, wil Briard de band tussen het museum en de buurt versterken. Een community-

De bevriende architect Emmanuel de Callataÿ (links) ontwierp begin jaren 80 het gebouw in ruw beton. In 1995 kreeg het een glazen bovenverdieping. Die werd ontworpen door Charly Wittock (rechts), de jongste van de vijf kinderen van Michel Wittock

project met de kunstenaar Vincen Beeckman moet daar kleur aan geven. ‘Ik heb het vaakst samengewerkt met mensen in de marge, zoals de daklozen in BrusselCentraal. Dat is voor deze opdracht, hier in Woluwe, wel anders.’

Vlakbij ligt het Park van Woluwe. Beeckman zoekt er contact met wie zijn pad kruist. ‘Van mensen die hun hond uitlaten, tennis spelen, in de cafetaria een drankje drinken, het park opruimen of beveiligen tot joggers en scoutsgroepen. Ik maak een praatje, vertel over het museum en soms ontstaat een link met een verhaal.’

De uitkomst van die ontmoetingen zal Beeckman samen met een groep La Cambre-studenten uitwerken tot een boek en een reeks kunstwerken. Die moeten in het najaar van 2025 een grote expo sieren die de vernieuwde contacten tussen ‘buiten en binnen’ weergeven. En de Wi ockiana behalve als een instelling die zeldzame boekbanden conserveert ook positioneren als een ontmoetingsplek die het nieuwe kan waarderen.

Wittockiana, Bemelstraat 23, 1150 Sint-Pieters-Woluwe.

Open van dinsdag tot zondag van 10 tot 17 uur. Toegang: 5 euro, elke eerste zondag van de maand gratis.

SOHO HOUSE EXCLUSIEVE MEMBERSCLUB VOOR DE CREATIEVE ELITE

Wat begon met één club in Londen is nu een wereldwijde membersclub met exclusieve hotels op toplocaties. Soho House wil een alternatief zijn voor de traditionele gentleman’s club, maar lang niet iedereen is welkom.

TEKST: LAURA KEERSMAEKERS

FOTO’S: JAKE CURTIS

Het is donderdagnamiddag 15 uur. Onder de Amsterdamse herfstzon stappen we het Bungehuis in de Spuistraat binnen. Het monumentale kantoorpand in functionalistische bouwstijl is begin jaren 30 opgetrokken door Bunge’s Handelmaatschappij. In de jaren 70 werd de Universiteit van Amsterdam, met de faculteit van de Le eren en die van de Geesteswetenschappen, hoofdbewoner van het pand. Nu genieten creatievelingen er van het leven. Welkom in Soho House Amsterdam, een luxe private-membersclub voor mensen in de media-, de kunst- en de modewereld.

Soho House Amsterdam telt 78 hotelkamers, een gym - inclusief klimmuur en yoga- en pilatesruimte - twee restaurants, een bioscoop en een rooftopbar - met indrukwekkende skyline - en openluchtzwembad. In de ‘main members’ space’ kunnen leden van Soho House werken op hun computer, een koffie drinken of een kleine meeting houden.

Keuzestress

Omdat het Bungehuis op de lijst van beschermde monumenten van Amsterdam staat, zijn zoveel mogelijk klassieke elementen behouden en voelt het alsof we de jaren 30 binnenwandelen. Art-decomeubels in walnoothout, donker parket en een vintage kleurrijk tapijt geven een gezellig gevoel. Oog voor detail is de leuze van Soho House.

Dat het hotel van de Michelin Gids 18,6/20 krijgt, is niet verwon-

204.028

Volgens recente cijfers die The Times kon inkijken, telt Soho House & Co wereldwijd 204.028 leden.

derlijk. We checken in, en krijgen een ‘small’ room. Met 22 vierkante meter, een ‘super kingsize bed’ en een zicht op de grachtengordel voelt de kamer allesbehalve ‘small’ aan. De badkamer is in Engelse co agestijl. De beautyproducten zijn uitgebracht door Soho House en zijn genoemd naar de eerste Cowshed Spa, gelegen in de oude koeienstal van Babington House op het pla eland in het Verenigd Koninkrijk. De zeven verschillende douchegels geven ons wat keuzestress.

De aandacht voor details blijkt uit nog meer kleine a enties. Een kwartier na het inchecken rinkelt de vintage telefoon. De vraag: is alles naar wens? Nog een kwartiertje later worden twee versgeperste sapjes op de kamer gebracht.

‘Thuiskomen en een gevoel van vertrouwen en verbondenheid, daar staat Soho House voor’, zegt Rebecca Donnison terwijl ze ons

ELK SOHO HOUSE IS ANDERS. HIER IN AMSTERDAM ZIJN HET INTERIEUR EN DE MEUBELS DONKERDER, WAT BIJ DE ARCHITECTUUR VAN HET BUNGEHUIS PAST.

Rebecca Donnison, Verantwoordelijke communicatie en lidmaatschap Soho House Amsterdam

een rondleiding geeft in het Bungehuis. Ze is verantwoordelijk voor de communicatie en het lidmaatschap van de Amsterdamse club. ‘We brengen Londen niet naar Amsterdam, maar proberen de cultuur hier te omarmen en in te spelen op de bestaande dynamiek. Elk Soho House is dan ook anders, per cultuur en per stad. Hier in Amsterdam zijn het interieur en de meubels donkerder, wat bij de architectuur van het Bungehuis past. Onze leden zijn een mix van creatieve Amsterdammers en expats’, vertelt ze in de impressionan-

te hal die aanvoelt alsof we in een oud bankkantoor staan.

Andere gentleman’s club

Donnison neemt ons mee naar het ontstaan van de club in 1995. ‘Oprichter Nick Jones wilde een alternatief voor de traditionele Londense gentleman’s club.’ Hier geen stropdassen, politici of advocaten. Jones bouwde vanuit zijn eerste club in Greek Street, in het Londense Soho, zijn imperium uit. Soho House mag zich met wereldwijd 46 clubs, een van ’s werelds bekendste memberclubs noemen. Nog

op de planning: Tokio, Milaan en Madrid. ‘Of er in Brussel een huis komt, is nog onduidelijk’, zegt Donnison. Creatievelingen kunnen wel lid worden van een ‘creative community without a house’ (CWH) en zijn dan welkom in alle Soho Houses. Ook in Brussel bestaat een CWH-community, waar leden kunnen deelnemen aan evenementen: van etentjes en feestjes tot keynotes en workshops. Zo krijgen ze de kans om te connecteren met Soho House-leden in hun lokale community, maar ook daarbuiten tijdens het reizen.

Harry en Meghan

Beroemdheden zoals de modellen Kendall Jenner en Kate Moss, Spice Girl Victoria Beckham, de actrice Nicole Kidman en de zangeres Ellie Goulding behoren tot het exclusieve ‘Soho clubje’. Soho House ligt zelfs aan de basis van de relatie tussen Meghan Markle en prins Harry. Die hadden in het huis in Dean Street in Soho hun eerste date. Op de vraag wie bekende leden van Soho House Amsterdam zijn, mag Donnison niet antwoorden. ‘De privacy is hier het allerbelangrijkste.’ En dat nemen ze hier zeer le erlijk. Er zijn no phone- en no photozones en ruimtes die zoals een soort kooi van Faraday het gsmsignaal blokkeren. Zodra je gebeld

biedt bedrijven, organisaties en overheden toegang tot het netwerk van De Tijd. Om hun visie, ideeën en oplossingen te delen met de De Tijd-community. Truncus is zelf verantwoordelijk voor de inhoud.

Uw onestopshop voor vermogensbeheer

‘Spreiding is geen kwestie van méér banken, maar van verschillende strategieën.‘

Lees meer op tijd.be/truncus

— Private equity: niet voor iedereen, maar misschien wel voor u — 3 verrassende lessen uit 10 jaar vermogensbeheer — Waarom Truncus kiest voor maatwerk

Stefaan Vanden Berghe, CEO & Pieter Van Neste, managing director

© Emy

Elleboog

HET EXACTE AANTAL

LEDEN KAN IK NIET GEVEN, DAT VARIEERT ELK JAAR. DE PRIVACY IS HIER HET ALLERBELANGRIJKSTE.

Rebecca Donnison (foto) Verantwoordelijke communicatie en lidmaatschap

Soho House Amsterdam

In de ‘main members space’ kunnen leden vrienden ontmoeten, wat werken of bij de open haard genieten van een populaire havermelk cappuccino.

wordt, schakelt je telefoon over naar voicemail. Ook laptops zijn alleen in bepaalde ruimtes en maar tot 18 uur toegelaten, een garantie voor rust en privacy. Of hoe een hotel zonder smartphones en laptops aanvoelt als de ultieme luxe.

Ook over het aantal leden doet Donnison geheimzinnig. ‘Het exacte aantal kunnen we niet zeggen, dat varieert elk jaar.’ Volgens recente cijfers die de Britse krant The Times kon inkijken, zijn er wereldwijd 204.028 leden. Dat zijn er 6.000 meer dan drie maanden geleden, onder meer door de opening van nieuwe clubs in São Paulo, Mexico City, Portland (Oregon). De wachtlijst voor nieuwe leden groeide de afgelopen maanden naar een record van 110.000.

Soho House breidt zich razendsnel uit over de hele wereld. Maar

The Soho House Foundation

Soho House richtte de liefdadigheidsinstelling Soho House Foundation op om creatieve jongeren en kunstenaars uit ondervertegenwoordigde en lagere sociaal-economische klassen te financieren en te ondersteunen. Oudere leden worden gekoppeld aan jonge creatievelingen.

16 weken lang worden de jongeren begeleid, leren ze hun netwerk uit te bouwen en krijgen ze tips van een expert in de sector.

Ook kunnen jonge artiesten een subsidie aanvragen bij de foundation.

lidmaatschap is niet voor iedereen. ‘Je moet minstens twee aanbevelingen hebben van een ander lid’, zegt Donnison. Voorts moet een kandidaat-lid een onlineapplicatie invullen waarbij vragen gesteld worden over zijn job, interesses, studies en connecties. ‘Ook het aantal volgers op Instagram en LinkedIn speelt een rol’, zegt de Nederlandse gaste Sofie. ‘Ik heb het geluk dat mijn moeder al sinds het begin van Soho House Amsterdam lid is en ik voor een galerie werk. Bijna alle galeries van Amsterdam zijn hier lid. We houden hier geregeld meetings.’ Maar is dat wel leuk, zo’n geselecteerd gezelschap? ‘Het is handig om snel gelijkgezinden te ontmoeten en een netwerk uit te bouwen. En als je voor het werk in een andere stad bent, voelt Soho House vertrouwd aan’, vertelt de

Brengt mijn geld meer op door te investeren in vastgoed?

U werkt hard voor uw geld. Tijd dat uw geld ook eens hard voor u werkt. Kom naar Finance Avenue, de grootste geldbeurs van het land. U krijgt er de strafste tips om te beleggen, om te investeren in vastgoed en om uw successieplanning aan te pakken. Bovendien kunt u er deelnemen aan interactieve workshops én uw geldvraag stellen aan de experts van De Tijd en De Belegger. Zo wordt Finance Avenue een verrijkende ervaring. Ook letterlijk.

16 november Tour & Taxis Brussel

Schrijf u gratis in op fnanceavenue.be of scan de QR-code

veel mensen werken vaker van op afstand. Een andere omgeving zoals deze kan inspiratie geven. Maar ik vraag me af of iedereen hier oprecht creatief is. Steeds meer mensen zien het lidmaatschap vooral als een statussymbool’, zegt Valerie, ook een gaste.

De XL Monumental is de grootste kamer. Vanaf 1.000 euro per nacht hebt u zicht op de grachten, een ‘emperor size bed’, een zitkamer en een vrijstaand koperen bad.

Nederlandse Valerie. Zij leerde haar vriend kennen via Soho. ‘Via de Soho-app kan je kijken wie zich heeft aangemeld in het gebouw of de gym. Zo ken je meteen de naam en de job van de persoon die naast jou aan het sporten is. Makkelijk om te netwerken, maar ook om te daten.’

Wat verklaart het succes van een club voor creatievelingen in Amsterdam? ‘De appartementen zijn hier klein, de huurprijzen hoog en

3.000

Wie graag toegang heeft tot Soho wereldwijd betaalt daar jaarlijks een kleine 3.000 euro voor.

Ook de 2.100 euro per jaar om lid te worden van het Amsterdamse huis moet u kunnen betalen. Wil u graag toegang tot Soho wereldwijd, dan betaalt u al snel een kleine 3.000 euro.

Een beetje voor iedereen Voor die prijs zijn er elke dag meerdere community-evenementen. ’s Avonds hebben we de keuze uit een comedyshow of de film ‘The Godfather’ in de cinema de luxe. We missen uiteindelijk beide doordat we te lang aan de bar van

INVESTEER BELASTINGVRIJ MET GEWAARBORGDE VERGOEDINGEN IN BRUSSEL*

1. Elke maand maximale zekerheid dankzij de vaste vergoedingen*

2. Belastingvrije investering*

3. Zorgeloos beheer door ervaren uitbater

4. Toplocatie in Brussel, gelegen aan Tour & Taxis

5. Duurzaam nieuwbouw vastgoed vanaf 144.660 € ALL-IN (exc. akte- en dossierkosten)

*Cfr. de contractuele bepalingen, de bekomen ruling en de huidige fiscale wetgeving. INFO & CONTACT: 0800/294.86 WWW.NOMAD-BXL.BE

Wat ooit de oude binnenkoer van de universiteit was, is nu een trendy NoordItaliaans restaurant. Cecconi’s is open voor niet-leden en serveert verse pasta’s en pizza’s uit de houtoven.

het Italiaanse restaurant Cecconi’s blijven praten. Op het menu staat de specialiteit van Soho: pasta met kreeft. Vooraf drinken we een Picante, de huiscocktail op basis van tequila, limoen, agave en een chilipepertje. Cecconi’s is toegankelijk voor alle Amsterdammers. ‘De hele gelijkvloerse verdieping van Soho House is publiek’, zegt Donnison. ‘We willen iets teruggeven aan de stad.’

Dat is nodig, want de komst van Soho viel niet bij iedereen in goede aarde. Nog voor het hotel de deuren opende, was er protest van buurtbewoners. Zij vreesden over-

last van het exclusieve hotel. Bovendien zou de hotelstop van Amsterdam niet gerespecteerd zijn. Ook vonden sommige activisten het onacceptabel dat een voormalige publieke instelling werd overgenomen door een privébedrijf. Enkele buurtbewoners trokken zelfs naar de rechtbank. De buurt verloor de strijd: de Raad van State gaf definitief groen licht voor de komst van Soho.

’s Ochtends volgen we een breakfast art talk. Met vers fruit, granola en croissants krijgt een 30-tal leden en sympathisanten uitleg van de Ghanese kunstenaar

Exclusief, maar niet winstgevend

Het bedrijf Soho House & Co is beursgenoteerd. Ondanks zijn exclusieve karakter en dure lidmaatschap is het niet winstgevend.

In 2023 boekte de groep 117 miljoen dollar verlies op een omzet van 1,1 miljard dollar. Op Wall Street rijdt de groep dan ook een hobbelig parcours. Sinds de beursgang in 2021 is de koers van het aandeel ruimschoots gehalveerd.

In haar 29-jarige bestaan maakte de groep nog nooit winst. Het hotel werd daardoor al vergeleken met het coworkingbedrijf WeWork, dat na een explosieve groei omviel.

Soho House & Co lag ook al in het vizier van shortsellers, die speculeren op een verdere daling van het aandeel. Zij betichtten de groep van bedenkelijke boekhoudpraktijken en vinden het businessmodel niet duurzaam.

Derrick Ofosu Boateng. Met zijn iPhone neemt hij kleurrijke foto’s waarmee hij het Afrikaanse continent positief in beeld probeert te brengen. Hij heeft al 75.000 volgers op Instagram en een galerij in Amsterdam brengt zijn werk aan de man. ‘We proberen een mix van activiteiten aan te bieden. Kunst, muziek, gezondheid en kennis zijn onze belangrijkste pilaren. Alle keynotes zijn in het Engels’, zegt Donnison.

We sluiten ons verblijf af met een massage en verlaten opgeladen het Soho House, de club die ooit Kim Kardashian als lid weigerde.

Bruto huurrendement.

Er is een structureel tekort aan huurwoningen rond de North Sea Port. Dankzij onze huurovereenkomsten met lokale havenbedrijven die op zoek zijn naar huisvesting voor hun werknemers, kunt u zorgeloos investeren en profiteren van 50% meer huurinkomsten. Op deze manier is het mogelijk om tot 6,10% bruto huurinkomsten te verkrijgen.

Recent gerenoveerd •

Reeds verhuurd

Beheerservice inclusief

STÉPHANE GODFROID

Eigenlijk is het merkwaardige levensverhaal van VCC te danken aan de ‘plotse wens’ van Joséphine Billiet. Honderd jaar geleden vroeg ze haar echtgenoot Georges Thienpont ‘of ze met haar eigen centen een domein in Bordeaux mocht kopen’.

Thienpont runde toen al een paar jaar een bloeiende wijnhandel vanuit zijn uitvalsbasis Hof te Ca ebeke in Etikhove, bij Oudenaarde. Het familielandhuis dateert van 1612 en ligt er nog altijd adembenemend en indrukwekkend bij. De manoir heeft een grote binnenkoer en ruime wijnkelders, die als basis dienden voor de wijnhandel. Daar was Camille Thienpont (de vader van Georges’ oom Emile, red.) al in 1842 mee begonnen.

Georges Thienpont kende de Bordelese wijnregio vrij goed. Hij importeerde onder meer barriques van Domaine de la RomanéeConti en kocht in 1921 al vaten van Château d’Yquem van de familie Lur-Saluces. Datzelfde jaar was Thienpont ook eigenaar geworden van Château Troplong Mondot in de toen al bijzonder prestigieuze appellatie Saint-Émilion. Daarmee genoot hij bij menig wijnliefhebber serieus wat aanzien. Maar door de beurscrash van Wall Street in 1929 en de Grote Depressie die daarop volgde, moest Thienpont in 1935 met bijzonder veel spijt Troplong Mondot verkopen aan Alexandre Vale e, een Parijse wijnhandelaar.

Maar terug naar 1924. Thienpont reageerde enthousiast op de wijndroom van zijn echtgenote Joséphine. Hij vertelde haar dat hij gehoord had dat in Pomerol meer dan één landgoed te koop stond. Het verhaal gaat dat ook

Wie had ooit durven te vermoeden dat de Vlaamse familie Thienpont met de aankoop in 1924 van een toen vrij onbekend wijndomein in Pomerol een eeuw later een van de meest prestigieuze wijnverhalen zou schrijven? De Tijd schoof aan bij een exclusieve tasting van de eeuweling. De naam? Vieux Château Certan, VCC voor de vele liefhebbers.

100 JAAR VIEUX CHÂTEAU CERTAN EEN EEUW GESCHIEDENIS IN HET GLAS

een andere befaamde wijnmaker, Antoine Moueix, een wijngaard in Pomerol wilde verwerven. In het kantoor van een lokale notaris hadden beide heren de keuze tussen Vieux Château Certan en Château Taillefer. Thienpont zou het initiatief beleefd hebben overgelaten aan Moueix, die Taillefer koos ‘omdat het domein dichter bij het station lag’... Het lijdt weinig twijfel dat Thienpont het potentieel van het terroir van VCC al doorgrond had. De wijngaarden liggen op het kalksteenplateau van Pomerol, met de chateaus Pétrus, Lafleur, L’Evangile en La Conseillante als internationaal fel gesmaakte buren. Zodra hij het wijndomein VCC in handen had, pendelde Thienpont zo’n vier decennia tussen Pomerol en Etikhove.

In België, en in het bijzonder in Vlaanderen, is Vieux Château Certan een opvallend vaste waarde in de wijnkelder van ontelbare wijnliefhebbers. Bij de Thienponts spreken ze lieflijk over ‘onze Certan’.

Eeuwfeestproeverij

Het familiedomein in Etikhove was onlangs de prachtige locatie voor de tweedaagse eeuwfeestproeverij van Vieux Château Certan. Hoe uniek en memorabel die ging worden, wisten we nog niet toen we ontvangen werden in de salons van het 17de eeuwse Hof te Ca ebeke.

We, dat waren een schare internationale wijncritici: één dame - niemand minder dan Master of Wine (MW) Jancis Robinson, de wijnexperte van Financial Times en auteur van tal van referentiewerken - en negen mannen, onder wie ondergetekende als vertegenwoordiger van de Lage Landen.

De gastheren voor de tasting waren Jacques en Alexandre Thienpont, samen met Jacques’ echtgenote Fiona Morrison MW. Alexandre is vandaag samen met

Joséphine en Georges Thienpont (links), Alexandre en zijn zoon Guillaume Thienpont (rechts)

zijn zoon Guillaume Thienpont de wijnmaker op Vieux Château Certan. Zijn neef Jacques, die op het Hof te Ca ebeke zijn thuisbasis heeft, is mede-eigenaar van VCC en runt in Pomerol ook zijn piepkleine domein Le Pin, dat een van de begeerlijkste wijnen ter wereld produceert. Met een prijskaartje van gemiddeld zo’n 4.000 euro.

Tussen het proeven door werden al snel smakelijke familieherinneringen opgehaald. Over de ondernemersspirit en de durf van Joséphine Billiet, bijvoorbeeld, die VCC uit eigen zak betaalde. ‘Als ik de documenten van toen omreken naar vandaag gaat het om een paar miljoen euro voor een domein van 14 hectare wijngaard’, vertrouwt Alexandre me toe. ‘Toen al niet echt goedkoop.’

Tijdens de proeverij passeert ook de opvallend geslaagde én al honderd jaar oude marketingtruc van Georges Thienpont. Hij wou destijds absoluut een unieke en herkenbare fles voor zijn VCC en besliste de klassiek rode of don-

kerblauwe capsule te vervangen door een felroze. Thienpont zou voor roze gekozen hebben omdat die kleur ‘in de mode’ was in de chique Parijse middens van die tijd. Vandaag is de capsule nog altijd roze en van ver herkenbaar voor wijnliefhebbers.

Ongelabeld

Het merendeel van de historische wijnen op de eeuwfeestproeverij van VCC kwam uit de familiekelders in Etikhove. Een enorme troef. Na hun botteling zijn de flessen daardoor altijd onaangeroerd én in prima conditie bewaard. Maar in de familiekelder lagen ook een heel pak ‘anonieme flessen. ‘Fiona en ik hebben de voorbije jaren meermaals enkele ongelabelde flessen gekraakt’, vertelt Jacques Thienpont. ‘Soms met een eenvoudige afhaalpizza. Goddelijke momenten met wellicht decennia oude topwijnen, wie weet uit de jaren 1920.’

Op de proeverij van de eeuweling werden niet minder dan

Wijngaard en Vieux Château Certan in Pomerol.

55 millésimes ontkurkt. De oudste uit 1923, de jongste uit 2020. Zowat alle wijnen, ook de alleroudste jaargangen, toonden steevast hun levendige karakter. Geen enkele fles leek ‘versleten’. De constante zucht naar kwaliteit weerspiegelde zich in zowat alle jaargangen. Er waren ook amper problemen met ‘gekurkte’ flessen.

Dat er wijnen uit de pre- en de oorlogsjaren op tafel stonden, is een half mirakel. De nazibeze ers in Bordeaux kochten in 1940 alle onverkochte wijnvoorraden op. Uit die periode is vrijwel geen enkele wijn te vinden op de markt, vermoedelijk omdat de Duitsers die hebben opgedronken. Maar op de rechteroever, onder meer Pomerol dus, was de Duitse aanwezigheid kleiner dan in de Médoc. Thienpont kon zijn wijnvoorraden vrijwaren en naar België smokkelen. De familielegende wil dat hij de Duitsers kon overhalen het huis tijdens de beze ing als hospitaal en niet als hoofdkwartier te gebruiken. Waardoor de wijnkelders onaangeroerd bleven.

Op de eeuwfeestproeverij werden, indien voorradig, telkens twee

VCC doet nu aan precisiewijnbouw. Alles in de wijngaard wordt gedurende het hele groeiseizoen gps-gemonitord.

flessen geopend. Zo konden de wijnen nóg beter vergeleken worden en kwam de minste nuance boven. Pech voor de millésime 1986, waarvan beide flessen gekurkt bleken. ‘Bijzonder jammer’, zei Jacques Thienpont. ‘Dit waren onze laatste twee flessen van die jaargang’.

Op naar nog een eeuw

Sinds Alexandre Thienpont Vieux Château Certan in handen nam, renoveerde hij in 1988 de wijnmakerij en moderniseerde hij in 2003 het traditionele Pomerollandgoed opnieuw. Het was zijn beslissing om een tweede wijn te creëren, La Grave e de Certan.

De wijngaard van VCC is vandaag beplant met 70 procent merlotdruiven, 25 procent cabernet franc en 5 procent cabernet sauvignon. De gemiddelde leeftijd van de wijnstokken is 50 jaar, hoewel in de wijngaard ook stokken staan uit 1932, 1943 en 1959.

Anno 2024 wordt op VCC wijn gemaakt op een technologisch erg hoog niveau. Helemaal anders dan enkele decennia geleden, zegt Alexandre Thienpont. ‘Ik herinner me dat de vergisting meer

ONZE

VIJF FAVORIETEN

VAN DE EEUW

1923

Druivensamenstelling onbekend, maar meerderheid merlot.

‘Tout le monde s’accorde sur le fait que les vins de ce millésime sont de très grande qualité’, pende Georges Thienpont in zijn catalogus.

dan eens uit de hand liep, waarbij sommige cuvees haast op ontploffen stonden.’ VCC doet nu aan precisiewijnbouw. Alles in de wijngaard wordt gedurende het hele groeiseizoen gpsgemonitord. ‘En we gaan nog verder’, zegt Alexandre. ‘We monitoren ook het microklimaat in de wijnkelder. Ik voel me soms een violist die eindelijk op een Stradivarius speelt.’

Al zijn inspanningen bleken de moeite, want de wijnen van Vieux Château Certan waren nog nooit zo goed. Ze behoren tot de allerbeste wijnen in de Pomerol-appellatie. Zowat alle internationale wijncritici - van Jancis Robinson over Robert Parker tot James Suckling - waarderen Vieux Château Certan steevast met de hoogste scores. En het is duidelijk dat Guillaume Thienpont in de voetsporen van zijn vader Alexandre stapt. Op naar de 200ste verjaardag?

Vieux Château Certan is te koop bij Thienpont Wine. De 2018 kost 335 euro, de 2020 heeft een prijskaartje van 345 euro, de 2022 kost 401 euro.

1934

Druivensamenstelling onbekend, maar meerderheid merlot.

Onder professionele wijnproevers wordt 1934 als de beste millésime van de jaren 30 gezien.

Op de tweedaagse eeuwfeesttasting werden deze 55 jaargangen grondig geproefd:

1923, 1925, 1926, 1928, 1934, 1936, 1940, 1942, 1943, 1945, 1946, 1947, 1948, 1950, 1952, 1953, 1955, 1958, 1959, 1961, 1962, 1964, 1966, 1969, 1970, 1971, 1975, 1977, 1982, 1983, 1985, 1986, 1989, 1990, 1996, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2004, 2005, 2006, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020.

Ongelofelijk wat een lengte en fruitpresentie deze wijn nog toont. Er zit niet de minste sleet op.

De wijn toont pakkende aroma’s van gedroogd fruit en gedroogd tabaksblad. In de mond komt behoorlijk veel kruidigheid naar voren, ondersteund door een fraaie, krokante lengte.

Investeren in het hart van Europa loont

Als Europese hoofdstad biedt Brussel sterke huurrendementen en een mooi meerwaardepotentieel door de aanwezigheid van een internationaal en kapitaalkrachtig huurpubliek

VIJF REDENEN OM TE INVESTEREN IN BRUSSEL

1. Hoogste huurrendementen van België

2. Structureel woningtekort

3. Huurprijzen gemiddeld 15% gestegen sinds 2022

4. Sterke en stabiele huurmarkt, mede dankzij talrijke Europese instellingen en internationale ondernemingen

5. Groot meerwaardepotentieel, opwaardering van buurten

VERHUREN ZONDER ZORGEN MET SKYLINE RENTING

+ 22 jaar n°1 in verhuur aan expats

+ 1.700 appartementen in beheer

Langetermijn huurcontracten

Gemiddelde bezettingsgraad van 98%

Volledige ontzorging van A tot Z

Persoonlijke verhuurbegeleider

Onze nieuwbouwprojecten in verkoop

Investeer met inzicht, kies voor uitzicht.

VRAAG UW INFO AAN

of bel 02 342 09 09

Investeren in vastgoed was nog nooit zo groen.

VRAAG UW INFO AAN

of bel 02 342 09 09

THE BANKS - BRUSSEL

VILLA VERDE - WOLUWE

1945

Druivensamenstelling onbekend, maar meerderheid merlot.

Toeval of niet, maar met deze prachtwijn kon het einde van de Tweede Wereldoorlog gevierd worden. De wijn oogt, ruikt en smaakt gewoonweg jong en vol fraîcheur. In de neus komen gedroogd tabaksblad, rozen, wat bosaardbei en veel kruidigheid naar voren. De smaak is evenwichtig, rustiek en complex. Een echte legende, die geen enkele wijnproever ooit kan vergeten.

Deze fles werd op het domein geherconditioneerd met een nieuwe kurk in 1995.

1990

60% merlot, 30% cabernet franc, 10% cabernet sauvignon.

Als één VCC werkelijk alles in huis heeft, is het deze: grandeur, elegantie, concentratie en evenwicht. Dat alles maakt van deze jaargang een mythische fles.

In de neus komen viooltjes, cassis, een kruidentuiltje met thijm voorop, en diepe aardse tonen met onderbos naar voren. De lengte in de vlezige smaak heeft een olympische klasse en garandeert, samen met de gebalanceerde tannines, nog veel bewaarpotentieel.

2010

86% merlot, 8% cabernet franc, 6% cabernet sauvignon.

Technisch opvallend voor deze jaargang is de lage opbrengst van 35 hectoliter per hectare. ‘Ah, putain. Enfin du vin’, grapt wijnmaker Alexandre Thienpont tijdens de tasting. En hij heeft wel een beetje gelijk. Deze fles is trouwens de laatste waarvoor Alexandre alleen verantwoordelijk is, vanaf 2011 komt ook zijn zoon Guillaume op de voorgrond.

Deze 2010 presenteert zich meteen als een rijpe klasbak, met in de aroma’s een stevige snuif kruidigheid, zwarte kers en florale toetsen. De wijn is ongelofelijk puur, elegant doortimmerd, met een fijne en ondersteunende eiktoets.

Het VCC proefpanel, v.l.n.r.: Jacques Thienpont, Colin Hay, Georges Thienpont, Roy Richards, Dan Keeling, Thierry Desseauve, Pierre Vila Palleja, Alexandre Ma, Fiona Morrison MW, Jancis Robinson, Pierre Citerne, Alexandre Thienpont, Aldo Fiordelli, Neal Martin, Stéphane Godfroid en Alexander De Raeymaeker.

Ervaar exclusief wonen in terhaven

Ontdek terhaven: een unieke combinatie van modern comfort en luxe. Genesteld aan het water, bieden deze appartementen een oase van rust in het bruisende centrum van Antwerpen. Omarm wonen zoals je bent en investeer in tijdloze elegantie met comfort en klasse.

Ontdek exclusief wonen op www.terhaven.be

KAVIAARKWEKERIJ AGROITTICA LOMBARDA TOPPRODUCENT VAN HET ARISTOCRATISCHE EN ZWARTE GOUD

In de kleine gemeente Calvisano, omringd door rivieren en akkers, produceert Agroi ica Lombarda het beste ‘zwarte goud’ van de Italiaanse laars. Dankzij het internationale succes van de kaviaarkwekerij is Italië uitgegroeid tot de op een na grootste producent ter wereld.

TEKST: SILVIA BENEDETTI

FOTO’S: ALESSIA PIERDOMENICO

De lekkerste Italiaanse kaviaar komt uit een plaatsje waar de tijd lijkt stil te staan: de slaperige NoordItaliaanse gemeente Calvisano, in het hart van de Povlakte. Te midden van gerst- en maisvelden kweekt en koestert de onderneming Agroi ica Lombarda sinds de jaren 90 de kostbare steuren die het zwarte goud van de wereldwijde gastronomie leveren. De reputatie van de kaviaar verspreidde zich al snel vanuit Italië over heel Europa. Vandaag is de Agroi ica-kaviaar een van de meest gewilde en internationaal verkochte soorten.

28

28 ton kaviaar per jaar.

220

De duurste kaviaar is Calvisius Beluga: zo’n 220 euro voor 30 gram. Het is de zeldzaamste en meest gewaardeerde soort. De eitjes zijn groot, met meer dan 3 millimeter doorsnede. Het is een kaviaar met een ‘aristocratisch karakter’.

60

60 hectare kweekvijvers, vergelijkbaar met 80 voetbalvelden.

90 %

Steuren zijn vreedzame vissen die lang leven. Volgens de overlevering gedijen ze goed op de klanken van klassieke muziek en moeten ze op z’n minst worden afgeschermd van lawaai en stress, zodat de smaak van hun eitjes niet wordt beïnvloed. Op het immense terrein van Agroittica Lombarda, goed voor 60 hectare kweekvijvers met een bodem van natuurlijk grind, overheerst inderdaad de stilte. Ze wordt alleen verbroken door het geluid van de waterfilteringsinstallatie, dat als een ritmische melodie de trage, harmonieuze dans van deze asgrijze kolossen begeleidt. De kwekerij produceert jaarlijks 28 ton kaviaar. Bijna 90 procent wordt uitgevoerd, voornamelijk naar Frankrijk en Spanje, maar ook naar de VS en Japan.

‘Het verhaal van ons bedrijf heeft alles te maken met de enorme

waterrijkdom in deze streek, met haar vele rivieren en ondergrondse waterlagen, zo dicht bij het Gardameer’, zegt algemeen directeur Carla Sora. Door die overvloed aan water begon de staalfabriek Feralpi in Calvisano in de jaren 1970 waterbassins te verwarmen met de energie die geproduceerd werd door de koeling van de hoogovens. Zo belandden de eigenaars van de fabriek in de sector van de visteelt. Eerst kweekten ze paling. Later, dankzij een samenwerking met de Russische zeebioloog Serge Doroshov, maakte de beroemde wi e steur zijn verrassende opwachting. De vis, oorspronkelijk afkomstig uit de Stille Oceaan, had zijn weg gevonden naar deze regio op meer dan 200 kilometer van de zee. Of beter gezegd: hij was teruggekeerd. Het is geen toeval dat de steur zich perfect heeft aangepast aan deze vlakte aan de voet van de Alpen. ‘In de oudheid zwommen al steuren in de Po, net als in de Romeinse Tiber’, vertelt Sora. ‘Uit kookboeken van de 15de en 16de eeuw blijkt al dat het zwarte goud een gewaardeerd ingrediënt was in de beste recepten van de renaissance. De steur is een vissoort die altijd al op het noordelijk halfrond, boven de evenaar, heeft geleefd.’

Alpengletsjers

90 procent van de kaviaar van Agroi ica wordt in het buitenland verkocht: in de Verenigde Staten, Frankrijk, Spanje en Japan.

39 miljoen

Meer dan 39 miljoen euro omzet in 2023 (met de verkoop van kaviaar, maar ook van gerookte vis).

160

160 werknemers.

Die lokale herintroductie dankt haar succes aan de Lombardijse kwekers die voortdurend en rigoureus het ecologische evenwicht tussen de steur en zijn natuurlijke omgeving respecteren. Elke kruising tussen soorten bijvoorbeeld is verboden. ‘We maken gebruik van het water dat de streek ons biedt, maar we verspillen het nooit! Het komt recht van de Alpengletsjers, verrijkt met minerale zouten’, legt Sora uit. ‘Als het gebruikt is voor de viskweek, filteren we het en geven we het terug aan de streek, waar het gebruikt wordt om landbouwgrond te irrigeren.’

Agroi ica Lombarda is een commercieel succes. ‘Onze kaviaar is intussen goed voor 80 procent van de Italiaanse markt’, zegt Sora trots. ‘Ons topproduct is de Calvisiuskaviaar, waarvan de naam verwijst naar de pracht en praal van het oude Romeinse Rijk. Het merk heeft heel snel de meest veeleisende klanten aangetrokken en over-

In de waterplassen waar de steuren groeien, lijkt de tijd gestopt te zijn. In de koude, aseptische extractielaboratoria gaat het er wel koortsachtig aan toe. Alles moet er snel gebeuren.

tuigd, zowel in Italië als in de rest van de wereld.’

Internationaal is vooral China - de grootste producent ter wereld - een geduchte concurrent. ‘Qua prijs kunnen we onmogelijk concurreren met de Chinese kwekers’, geeft Sora toe. ‘Die verkiezen kwantiteit boven kwaliteit. Daarom ze en wij elke dag opnieuw in op kwaliteit en uitmuntendheid. Dat is de kracht van onze wereldberoemde traditie Made in Italy.’

Rage in Kazachstan

De kwekerij in Noord-Italië biedt een verscheidenheid aan kaviaar, met zeven soorten en veertien uiteenlopende kwaliteiten. Agroi ica Lombarda heeft ook innovatieve systemen ontwikkeld voor een strikte identificatie van de producten die op de markt worden gebracht. Op dit moment worden die geclassificeerd op basis van kleur, groo e, consistentie en smaak. De werkwijze en de voortduren-

de zoektocht naar uitmuntendheid in combinatie met commerciële ambitie hebben hun vruchten afgeworpen. Met enige verbazing zag de kaviaarproducent de belangstelling voor zijn producten snel toenemen. Ook in markten die doorgaans worden gedomineerd door traditionele Russische en Iraanse spelers. Vandaag is de Italiaanse kaviaar zelfs een rage in de voormalige sovjetrepubliek Kazachstan.

Agroittica Lombarda begon in 2013 de Russische markt, het thuisland van de kaviaar, te veroveren. Dat was enkele jaren nadat de groep in 2009 in de Verenigde Staten haar eerste buitenlandse zetel had geopend. Het bedrijf geeft toe ‘dat er nog een lange weg te gaan is, hoewel al een lange weg is afgelegd’. De wereldwijde kaviaarmarkt is nog niet helemaal volgroeid, waardoor er nog aanzienlijke ruimte voor groei is. Het geheim, zegt Sora, is ‘dat we erin

Het duurt zo’n twaalf tot veertien jaar voor een vrouwelijke steur klaar is om haar eitjes af te staan. Vanaf dat moment hebben wij maximaal drie uur.

Carla Sora Algemeen directeur Agroittica Lombarda

zijn geslaagd zeer diverse consumenten te laten houden van onze geschiedenis en onze producten’. De voorbije jaren is Italië, dankzij het succes van Agroi ica Lombarda, uitgegroeid tot de grootste kaviaarproducent van Europa en de op een na grootste ter wereld, na de Chinese reus Kaluga Queen.

Koortsachtig

Buiten, in de enorme waterplassen waar de steuren groeien, is het stil en lijkt de tijd gestopt te zijn. In de extractielaboratoria gaat het er wel koortsachtig aan toe. Alles moet snel gebeuren, het is een kwestie van minuten. Alleen de vaklui die verantwoordelijk zijn voor de bereiding van de kaviaar mogen binnen in deze koude, aseptische ruimtes. Om elke besme ing van het product te voorkomen, wordt constant zuurstofrijke lucht over de steuren geblazen die klaar zijn om geëxtraheerd te worden. Als het zover is, worden de vissen met

Op de Wollemarkt, in het hart van Mechelen, krijgt de Sint-Romboutskathedraal een nieuwe buur. Welkom in Newton House.

hun glanzende en gezwollen buiken zorgvuldig gewassen. Een klein leger specialisten, in sme eloos wi e schorten, kapjes en schoeisel, verdeelt de taken met een bijna mathematische nauwgezetheid.

De kuit wordt vervolgens chirurgisch uit de steur verwijderd en dan voorzichtig en vakkundig gewassen. Onzuiverheden en gebroken eitjes worden zorgvuldig verwijderd voor het ‘granulatieproces’, waarbij het zwarte, nog vormeloze manna wordt gezouten om de smaak en kwaliteit te behouden.

‘Vooral de tijdsfactor maakt van kaviaar zo’n kostbaar product’, legt Sora uit. ‘Het duurt zo’n twaalf tot veertien jaar voor een vrouwelijke steur klaar is om haar eitjes af te staan. Vanaf dat moment hebben we maximaal drie uur om de placenta van de vis te verwijderen, de eitjes eruit te halen, ze schoon te maken, te zeven, te onderzoeken en

ten slo e te zouten.’ Dat alles doen zeven à acht specialisten, die geen ogenblik mogen aarzelen en zich geen enkel foutje kunnen permitteren, met de hand.

‘De kaviaarproductie is het werk van een hecht en nauwgezet team’, onderstreept de algemeen directeur. ‘Hier in Calvisano zorgen zo’n twintig mensen 24 uur per dag en 365 dagen per jaar voor onze steuren. De kwaliteit van onze kaviaar heeft alles te maken met de expertise en de toewijding van iedereen die bij het productieproces betrokken is.’

Culinaire innovaties

Er is al veel water door de Po gevloeid sinds 1570, toen de privékok van paus Pius V, Bartolomeo Scappi, het lef had een banket te organiseren dat volledig gebaseerd was op steur en kaviaar. Hoewel het zwarte goud nog altijd vooral gesmaakt wordt door de allerrijksten en de

De voorbije jaren deden spaghe i met kaviaar, ijs besprenkeld met kaviaar en desserts van wi e chocolade en steureieren hun intrede in Italiaanse sterrenrestaurants.

meest luxueuze restaurants, wordt het nu ook verkocht in supermarkten, onder meer het merk Cavalier Caviar Club van Agroi ica. De kaviaar spreekt ook nieuwe klantensegmenten aan, vooral jongeren. Avontuurlijke chef-koks hebben van het zwarte goud het steringrediënt gemaakt van culinaire innovaties, die alle smaken en aroma’s ervan tot hun recht laten komen. De voorbije jaren deden spaghe i met kaviaar, ijs besprenkeld met kaviaar en desserts van wi e chocolade en steureieren hun intrede in Italiaanse sterrenrestaurants. ‘In de gastronomie zijn keuzes gemaakt die misschien extreem lijken, vooral in de patisserie, maar ik sta open voor alles’, besluit Sora met een geamuseerde glimlach. ‘Alles hangt af van de kwaliteit van de ingrediënten die gecombineerd worden met de kaviaar en - vooral - van de creativiteit en de vaardigheid van de chef.’

Sinds 1747 biedt Nagelmackers betrouwbare ondersteuning aan gezinnen en ondernemingen voor het opbouwen, beheren en beschermen van hun vermogen.

Het laatste economische en financiële nieuws in uw inbox?

Schrijf u in op onze maandelijkse newsletter! www.nagelmackers.be

Wealth Solutions for Generations