Luxury Leads - magazine 6

Craftsmanship pur sang

Geniet van deze strakke vormgeving met een landelijke toets. Door gebruik van pure, natuurlijke en eerlijke materialen schittert dit interieur in zijn eenvoud. Een combinatie van natuursteen met nauwkeurig geselecteerde oude Franse eik en een handgeschilderde verftechniek zorgt voor sereniteit en rust. Elk van onze interieurs getuigt van ongebreidelde creativiteit en ongeëvenaard handwerk, dit is ...

COLUMN

De zorgeloosheid en het genieten op een event zoals de Luxury Leads Meeting 2019 lijkt stilaan een ver verleden. Doch laten we positief blijven en hopen dat huidige situatie stabiliseert en in de nabije toekomst stilletjesaan verdwijnt. Deze optimistische noot zal je ook terugvinden in deze editie, waarbij er verrassend veel vrouwen aan het woord komen.

We starten met een openhartig gesprek met Sonia Pypaert over familie en ondernemen, alsook over haar nieuw verschenen boek voor millenniummama’s. Chef-kok Steven Buelens en Lies Van Zieleghem van Hostellerie Lesco verwennen onze smaakpapillen met een gezellig diner bij hun thuis onder vrienden. Hilde Francq, archeoloog van de toekomst, verklapt ons de toekomstige trends op het gebied van stijl en kleuren. Hélène Van Marcke geeft ons een inkijk op haar reeds afgelegde parcours en toekomstige projecten. Tot slot bezoeken we Benedicte Goesaert in het Molenbeekse kunstenaarsatelier van wijlen Philippe Vandenberg, voor een boeiend gesprek over kunst in al zijn facetten.

Wie ‘Luxury Leads’ zegt, zegt ook ‘luxevastgoed’. Het mooiste aanbod woningen in België en Zuid-Europa mag ook deze keer niet ontbreken. Meer nog, vanaf 2021 publiceren we twee extra magazines per jaar louter over Luxevastgoed.com.

Manu Deceunick van Yacht Consult vertelt over de hedendaagse markt van luxejachten en de huidige manier van handelen binnen dit nichesegment.

Thijs Demeulemeester schrijft over het boek ‘Carchitecture’, hoe architectuur en wagens kunnen samengaan. De restaurateur Arjen Geirnaert laat ons binnen in de wondere wereld van de vooroorlogse wagens. Als collectors item verkennen we de Aston Martin DB4 Series 1 en naar goede gewoonte gaan we op bezoek bij een collectioneur. Deze keer zien we een eclectische verzameling wagens, van pre-war tot moderne racewagens. Wagens waar niet enkel naar gekeken wordt, maar vooral mee gereden wordt.

Veel leesplezier.

M ichael D eroose Uitgever Luxury Leads

inhoud

Luxevastgoed.com

De mooiste eigendommen

Uitgever | Luxury Leads

Oplage | 15.000 exemplaren

Adverteren? magazine@luxuryleads.com

Foto cover: Frame24.be - Foto cover 2: Sotheby's Int. Realty - Columnfoto: Rémi Dargegen - Foto cover 3: Ollivision Photography

Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen, gekopieerd of verveelvuldigd zonder toestemming vooraf van de verantwoordelijke uitgever. Dit magazine is met de grootste zorg samengesteld. Niettemin is het niet uitgesloten dat de informatie door tijdsverloop of andere oorzaken niet of niet volledig juist is. De uitgever en alle andere partners die deze uitgave mee mogelijk maakten, kunnen op geen enkele wijze hiervoor aansprakelijk gesteld worden.

Druk | Graphius Opmaak | BOA.be

Vrouw in business Sonia Pypaert

Interieur Hélène Van Marcke

De expert Hilde Francq

Koken bij de chef thuis Steven Buelens en Lies Vanzieleghem

Kunst Benedicte Goesaert

De restaurateur Arjen Geirnaert

De expert Vinciane de Traux

Carchitecture Architectuur en automobiel

De collectioneur De mooiste autocollecties

Yacht Consult Manu Deceuninck

Collector's item Aston Martin DB4 Series I

VROUW IN BUSINESS

“D e millennial mom kan een gi D s goe D gebruiken ”

Met The baby's corner in Nazareth toonde Sonia Pypaert zich dit jaar als ondernemer coronaproof. We praten over hoe ze de grootste baby- en kinderzaak van Vlaanderen uitbouwde tot de winkel van de toekomst, over de roze wolken en onweders die bij het moederschap horen, en over het boek Onder mama's dat ze dit jaar publiceerde.

“Jaja, ik heb nog een echtgenoot ook.” Sonia Pypaert, een vrouw voor wie het woord koket lijkt te zijn bedacht, heeft haar uitgekiende bedrijfsstrategieën al uitgebreid uit de doeken gedaan als haar man ter sprake komt. “Hij is na vijf jaar in de zaak gestapt en is verantwoordelijk voor finance en administratie – ikzelf neem graag de leiding”, lacht ze. Wees een wolvin, zo luidde de opdracht van Geert Noels in een boek dat ze van hem kocht. “Dat vond ik fantastisch”, zegt ze. “Hij schrijft dat misschien voor iedereen, maar ik heb dat zeer persoonlijk opgevat. Want dát wil ik zijn. Zo wil ik mijn bedrijf leiden. Als een wolvin.”

En ze lijkt erin te slagen. Haar omzet, zowat 6,5 miljoen euro, bleek dit jaar bestand tegen het coronavirus. Tijdens de pandemie ging de fysieke winkel dicht, maar de klanten bleven komen. Het recept laat zich raden.

“De webshop en de geboortelijsten vingen de sluiting volledig op. Achter de schermen was er veel leven in de zaak. Toekomstige en jonge ouders kunnen van thuis uit veel lezen over ons assortiment en de geboortelijst vullen en beheren. We gebruikten ook continu videochat op afspraak, waarbij een verkoopster met een headset, een smartphone en een stabilisator door de winkel stapt en de klant informeert. Mijn volledig team van twintig medewerkers is blijven werken. Nu rekruteer ik zelfs extra mensen.”

Het was een lakmoesproef voor hoe goed The baby's corner kan overleven in een digitale wereld. “Onze digitale transformatie hebben we al in 2014 ingezet”, gaat Pypaert door. “Toen implementeerden we een bedrijfsbreed ERP-systeem (Enterprise Resource Planning, red.) waar we nu de vruchten van plukken.

Sonia Pypaert

Met software checken en analyseren we alles om de toekomstige of jonge ouders beter te leren kennen. Intussen gaat dat samen met de webshop en op maat gemaakte online tools waarmee we data verzamelen. Zo krijgen we een beeld van hoe de consument shopt en in welke fase van het koopproces hij zich bevindt. We weten welke vragen toekomstige mama's op een welbepaald moment in de zwangerschap hebben en kunnen doelbewuste boodschappen doorsturen. En als je een kind van zeven hebt, wil je misschien info over boekentasjes.”

“Een geboortelijst is eigenlijk een stukje IT”, zegt ze. En ze meent het. “We hebben te maken met sterk gedigitaliseerde ouders. Als we niet mee zijn, dezelfde taal niet spreken, hebben we geen reden van bestaan meer. Maar een digitale transformatie betekent dat je je business compleet gaat herdenken. Het is niet zomaar een luikje digitaliseren, je moet goed nadenken. Op een webshop moet je focussen. Hij moet extreem gebruiksvriendelijk zijn.”

o verleving D rang

Inmiddels kunnen haar klanten opnieuw fysiek en online shoppen, of die twee combineren– bijvoorbeeld door achteraf nog een afspraak voor advies te maken. “We zijn al twintig jaar een adviesverlenend bedrijf”, zegt Pypaert. “Zo konden we er een community rond creëren. In coronatijden blijkt dat onze grote sterkte.

Het is nu versneld bewezen dat de winkel van de toekomst niet enkel bezig is met aan- en verkoop, maar ook zeer servicegericht is. Onze consulenten geven rondleidingen in de winkel, waarbij ze klanten uitleg geven over de babyuitzet. Ze vertellen waarom je wat zou kiezen uit ons aanbod. Zonder te diep in hun privéleven te duiken vragen we ook hoe ze leven. Met een baby gaat het leven door. En het moet nog aangenamer worden. Daarin willen we het verschil maken. Een hulpverlenend servicemodel is nodig om in de retail te overleven.”

Ze wil van haar winkel ook een ontmoetingsplek voor ouders en grootouders maken. “Grootouders waren minder gedigitaliseerd, maar nu zal ook dat sneller gaan. Omdat ze in de risicogroep voor Covid-19 zitten zullen ze wellicht schrik hebben om naar hier te komen. Daarom installeerden we de extra service Shop en Ride. Je belt in, waarna een personal assistent met de kar rondrijdt en via de videochat alles uitlegt. Je kunt direct je kar vullen, afrekenen en je aankopen later komen afhalen. Ze worden dan contactloos in de koffer van je auto gelegd. Ook dat wordt na corona een blijvertje.”

Haar hang naar groei is onstuitbaar. “Al meer dan twintig jaar vraag ik me elke dag af waarom iemand bij mij zou kopen. Hoe kan ik het beter doen? Wat laat ik nog liggen? Als je die vragen stelt, ga je altijd zoeken naar meerwaarde. En word je wendbaar. Als

ik niet had gedigitaliseerd kon ik mijn deuren sluiten. Dat is anti-groei. Dat kan je je niet permitteren.”

We polsen naar de oorsprong van die ambitie. “Ik draag verantwoordelijkheid voor de mensen die hier werken”, klinkt het. “Als ik als bedrijfsleider mijn werk niet doe, zet ik hen op straat. Dat kan je niet maken. Maar het is ook een overlevingsdrang, in een wereld die voortdurend verandert. Ik ben zo opgevoed. Mijn pa is een strever, die altijd enorm hard heeft gewerkt. 'Je moet geven wat je kan, dan komt alles goed', zegt hij altijd. Stel dat mijn ouders zouden zeggen: wat voor een boel is me dat daar! Dat is toch het ergste dat je kan overkomen? Ik wil een trendsetter zijn op alle vlakken, en een aantrekkelijk bedrijf bouwen.”

“Mijn bedrijf is ook belangrijk genoeg om het te willen overdragen aan mijn kinderen”, voegt ze eraan toe. “Het is de bedoeling er een databedrijf van te maken, een bedrijf van de toekomst, zodat zij er ook nog iets aan hebben. Pas op, ik ben daar voorzichtig in. Ondernemen doe je in de eerste plaats omdat je het zelf wil. Ze hoeven dat niet te doen. Maar ik heb wel de indruk dat Antony er tot op zekere hoogte wil in meegaan. Hij is 25 en data-analist. We doen al eens iets samen. Amelie heeft pas haar humaniora beëindigd en gaat nu naar de universiteit.”

Wat ook aan de basis van haar drive lag, was de geboorte van haar oudste zoon. “Lorenz is 29 en mijn zorgenkind.”

i nitiatief

Na haar studies bedrijfseconomische wetenschappen aan de UGent had Pypaert er geen idee van wat ze wilde worden. “Gedurende acht jaar heb ik economie, boekhouden en recht gegeven in de humaniora. Met veel plezier. Maar dan was de tijd rijp voor iets anders.”

Het lesgeven ging gepaard met wat ze een rollercoaster aan emoties noemt. “Lorenz was geboren met een aantal defecten. Er kwam altijd iets nieuws. Een open verhemelte. Diabetes. Hartafwijkingen. Mentale retardatie. Later werd het verklaard door DNA-onderzoek, maar aanvankelijk kon niet één dokter het kaderen. Ik kreeg de ene klap na de andere. Ik heb toen heel diep gezeten. Mijn zwaar zorgbehoevende zoon onderging een hele reeks operaties. En niets is zo erg dan te moeten zeggen: het kind dat vreugde had moeten zijn, maakt dat ik levenslang met handen en voeten gebonden lig.”

“Toen ik vier jaar na Lorenz Antony kreeg, kerngezond, vond ik mijn levensvreugde terug. Toen heb ik de klik

gemaakt en gedacht: ik ga niet toelaten dat ik geleefd word door iets wat me is overkomen. Ik neem het mee, geef het een plaats, maar ga mijn rol als mama ook combineren met initiatief en ondernemerszin. Daar is mijn immense drive ontstaan. Ik wil er niet te diep op ingaan, maar het maakt wel wie ik ben. Als je zoiets overwint, sta je sterker in het leven. Met meer diepte en relativeringsvermogen.”

Toen ze The baby's corner in 1996 oprichtte, deed ze dat dus vanuit het moederschap, maar níét om winkeltje te spelen als bezigheidstherapie. De hang naar business was van meet af aan aanwezig. “Mijn ouders hadden hier een kleine superette. Ik had dus al heel vroeg gezien wat ondernemen is. Ik begon in de garage van die zaak. Letterlijk. En de voorraad stond in het tuinhuis. Twee zussen aan wie ik lesgaf hielpen met

en kan zijn eigen ding doen. Mijn kinderen zijn sterke individuen. Antony en Amelie zijn zeer zelfstandig opgevoed. Zij moesten alles alleen doen. Ook bij de leerkracht gaan als ze slechte punten hadden. Ga maar eens luisteren, zei ik dan. En waar ik het meest fier op ben: toen ze vijf waren konden ze de diabeteswaarden van Lorenz controleren en hem inspuitingen geven. Ik wilde hen verantwoordelijkheidszin bijbrengen. Ze zijn ook niet bang om met mensen om te gaan en initiatief te nemen.”

o n D er M a M a ' s

In het advies aan haar klanten wil ze breed gaan. De extra mile lopen. Dit voorjaar zette Pypaert de kers op de taart met het boek 'Onder mama's', uitgegeven bij Lannoo, waarin ze de lezer voorbereidt op de zwan-

de winkel klaar te stomen – ik had open kaart gespeeld op school, en in de klas om hulp gevraagd. Wat later kwamen Isabel en Martine erbij – zij werken hier nog steeds. En geleidelijk aan palmde ik stukjes van de superette in. Die was er tot 2002. Het gebouw was een ontwerp van architect Juliaan Lampens, en geklasseerd als een van zijn eerste overspanningen in beton. Met spijt in het hart hebben we het verbouwd.”

“Wat ik heel goed kan is iets negatief ombuigen tot iets positief”, blikt ze terug. “Opportuniteiten zien en oplossingsgericht denken. We vinden wel iets – die attitude. Dat heb ik móéten doen, en oefening baart kunst. We hebben lang bij de zaak gewoond, waardoor het organiseerbaar was. Ik heb twee schatten van ouders die mee voor Lorenz hebben gezorgd. Ik sta sterk achter de tribe-gedachte, ook met mijn eigen kinderen. We helpen elkaar, onvoorwaardelijk. We wonen nog allemaal samen maar ieder heeft zijn plek

gerschap en de eerste fase van het moederschap. Per zwangerschapsweek duikt ze in de vragen en zorgen van de mama in spe. “Ik ben hier zelf al meer dan twintig jaar mama onder mama's”, zegt ze. “Het is een emotioneel boek, maar ook praktisch, en met een tikkeltje psychologie. Maar ik ben geen dokter. Daarvan ben ik weggebleven. Het gaat over mijn ervaringen. Ik bied een warm antwoord op al hun vragen. En dat zijn er veel. Die millennial mom gaat veel online zoeken. Wat ze daar vindt is niet altijd correct. Soms is het plat commercieel gedoe, dat ik doorzie.”

Drie decennia nadat ze zelf moeder werd, heeft ze het ouderschap wel wat zien veranderen. “Door al wat online gebeurt zijn jonge ouders wel degelijk veel meer op de hoogte dan toen”, zegt ze. “Daar sta ik helemaal achter. En de millennials zijn kinderen van hun tijd. Voor hen is alles mogelijk. Ze willen reizen, en bij veertig jaar aan kinderen denken. De dokters zullen

“ i k sta sterk achter D e tribe - ge Dachte , ook M et M ijn eigen kin D eren . W e helpen elkaar , onvoorWaar D elijk .”

me wel helpen, redeneren ze. En ik wil hen niet onderschatten, maar er is ook wel iets tegen in te brengen. Ze mogen positief blijven maar moeten ook bewust leven, en nadenken over de kinderwens. De maatschappij zou er niet wel bij varen als we altijd denken: een kind is lastig en staat onze plannen in de weg. Het is ook een kwetsbare generatie. Ze zijn sneller uit hun lood geslagen en zien het gauw niet meer zitten. In mijn boek reik ik handvatten aan om daar mee om te gaan. Op Instagram is alles mooi. Door wat ik zelf heb meegemaakt, kan ik ook getuigen voor de mama met wie het eens minder goed gaat. Ook zij moet haar weg zoeken en oplossingen vinden. En weten dat ze niet alleen is. De wereld hangt niet aan elkaar van ongelukken, maar door het negatieve te zien kan je ook het mooie herkennen.”

h ebben D e M eeste M ensen D e juiste verWachtingen van het ou D erschap ?

“Dat is een zeer terechte vraag. Als ik signeer, schrijf ik vaak: verwacht het onverwachte. Je kan het hen niet kwalijk nemen dat ze niet weten wat het is, een kind krijgen. Een kersverse mama komt in een emotionele wervelwind terecht, met een roze wolk maar ook onweer. Het idealiseren is tricky. Ze mag dromen. Daar is niets mis mee. Maar ze moet ook met haar voetjes op de grond blijven staan. Als het eens confronterend is, loert het gevaar is dat ze algauw gaat denken: ik ben geen goeie mama, want ik zit alweer te bleiten voor iets kleins. Dan kan ze mijn boek even openslaan en zien: wat me overkomt is normaal. Ik wil onzekere mama's een antwoord bieden en geruststellen. Dan zal ze beter gewapend zijn. Het boek is een gids die de millennial mom goed kan gebruiken. Zoals wanneer je op reis gaat. Daar kom je soms ook wat ontgoocheld van terug, maar het is een ervaring. Ook uit het ouderschap moet je leren. De reis naar en met een baby maakt je tot een ander mens. Je gaat anders in het leven staan en ontdekt dingen waarvan je niet wist dat ze in je zaten.”

“Men noemt me weleens een tante Kaat”, lacht ze. “Ik ben nog op zoek naar een betere naam. Zoals Goedele Liekens er is voor erotiek, wil ik er voor het moederschap zijn.”

b e Waren

“Er zijn ook verschillende types ouders”, zegt ze. Bij de een moet het allemaal pico bello zijn. Of ze zijn ambitieus en het leven is zeer druk. Bij anderen biedt de baby een tijd om eens stil te staan, tijd te nemen en er bewust mee om te gaan. Een baby wordt daarin meegenomen. Met dit bedrijf wil ik een antwoord bieden op die verschillende consumenten. We zijn niet op één hoop te gooien. Zo heb ik specifieke geboortelijsten voor de duurzame, de modebewuste en de avontuurlijke ouders. Die laatsten nemen hun baby bijvoorbeeld mee op trektocht in de natuur. Eerst in een buidel, dan in een open rugzak. We gaan op zoek naar de juiste producten en merken, die een meerwaarde bieden. Daarmee maken we het verschil.” Dat ouders pronken met hun baby's, vindt ze niet verkeerd. “Dat mag. Je mag trots zijn. Een baby moet bij je levensstijl passen.”

Haar eigen merk Tales of Glory draait rond het bewaren van herinneringen. Ze ontwierp een doos, met daarin een puzzel van zestien kleine doosjes, waarin alles wordt bewaard. Van de eerste zwangerschapstest, de echo's, over de reis naar de baby die groeit in de buik tot de eerste knuffel en het eerste mutsje.

“Alles waar de baby mee bezig is geweest: bewaar dat”, zegt ze. “Het gaat allemaal zo snel. En ineens zeggen mensen: het is weg. Het gaat om bewust bezig zijn met het leven. Het is zoals een oude auto. Die is ook drager van herinneringen.”

De doos is een eenvoudig maar briljant idee. Bestond dat nog niet? “Iedereen verzamelt, maar dit is conceptueel en in puzzelvorm vormgegeven rond zwangerschap”, zegt ze. “Dat wapent me ook tegen kopieën. Het merk is Europees beschermd. En de doos stopt na een jaartje, al zou ik er nog wel een vervolg aan willen breien. Onder datzelfde label maak ik ook duurzame

en ecologische babykleding. Voor die dingen richtte ik in 2018 Compagnie Leonie op, een vennootschap om alleen en in alle vrijheid te kunnen ondernemen en zotte ideeën uit te werken. Het was een investering in mezelf die ik me heb gegund. Het bedrijfje is genoemd naar mijn tweede naam – ik ben in het gezelschap van mezelf.” (Lacht)

“Men zegt dat je wat zijpaadjes nodig hebt”, zegt Pypaert, die ook actief is bij Voka en in de raad van bestuur van Unizo zetelt. “Ook met de auto kan dat iets moois opleveren. Intussen heb ik een eigen magazine 'Spruitjes', een site, een blog en een podcast. Ik ben eigenlijk een influencer geworden. Binnen The baby's corner werk ik aan een platformstrategie waarop ik nog andere dingen kan doen. Ik ben ervan overtuigd dat ik met mijn datagedreven businessmodel partnerships kan afsluiten. Ik wil ook internationaliseren en werk aan een strategie voor Nederland en Frankrijk. Dat is opnieuw een grote upgrade van het bedrijf.”

De toekomst oogt rooskleurig, temeer er na de lockdown misschien wel een babyboom zit aan te komen. “Ik heb me de vraag gesteld wat corona zou kunnen betekenen”, zegt ze. “Misschien wordt het een kantelmoment. Misschien heeft het virus de ogen geopend en krijgt het familieleven meer prioriteit in de agenda's. We moesten weer meer samen dingen doen, meer samen ondernemen. En na het moeten zag men dat het fijn is. Het zou best kunnen dat jonge mensen die eerst dachten te reizen en de wereld te veroveren, nu wat gas terugnemen en iets sneller kinderen overwegen. En dat zij die er al hebben, denken: ik heb er lang niet bij stilgestaan, maar mijn kinderen zijn mijn grote rijkdom, het goud in mijn leven.”

Tekst Bert Voet Foto's Birger Stichelbaut

KOKEN BIJ DE CHEF THUIS

" m eer D an pro D ucten wil ik technieken combineren . D at zijn je toonla DD ers ."

Steven Buelens en Lies Vanzieleghem

In hun ruime, moderne woning in Munte hebben Steven Buelens (41) en Lies Vanzieleghem (38) van Lesco in Wetteren twee 'bourgognevrienden' uitgenodigd: Michel De Malsche (62) en Gert Potvlieghe (47). Ook Fien (16), de dochter van Buelens, vervoegt het gezelschap.

“We wonen hier al een jaar maar zijn hier nog niet zo vaak geweest”, zegt Lies Vanzieleghem. “Lesco is zes dagen op zeven open.” Maar ook op hun schaarse vrije dagen sloven zij en Steven Buelens zich graag uit voor familie en vrienden, zo blijkt. Hij serveert drie hapjes: rozijnenbrood met tartaar van Belgisch Holsteinrund, champignons, klaverzuring en rucolabloesem; venusschelpen, afgewerkt met ingekookte rundsfond en citroengeranium; en een bouillabaisse met handgepelde garnalen. De vrienden smikkelen.

Hier kookt hij in een vrij basic keuken met een elektrisch vuur, een oven en een microgolfoven. Buiten staat ook een vuurschaal. Hij wijst ernaar als we vragen waar het koken begon. “In de scouts, bij de jongverkenners – dus rond mijn twaalfde”, zegt hij. “De eerste dag van het kamp bouwde ik steevast een shelter met modder en klei, waarin ik een grill plaatste. Na de tweedaagse was er altijd big boef. Dan deden we inkopen en kookten de verschillende patrouilles tegen elkaar. Ik bereidde dan een goede gratin dauphinois

“ r on D M ijn vijftien D e Was ik vrij begena D ig D . i k heb nog voor achthon D er D M an gespeel D in zaal v olksbelang in M echelen , Waar u 2 ooit optra D M aar bij een ongeval M et D e bro MM er op M ' n zeventien D e raakte ik enkele vingertoppen k W ijt . W eg D roo M . n u speel ik jazz M et ingre D iënten .”

op het houtvuur. Talent? Misschien. Maar het is in elk geval ook je ego dat gestreeld wordt. Mijn vrienden waren blij als ze in de groep van 'den Buelens' zaten.”

Zijn droom was eigenlijk gitarist worden. “Rond mijn vijftiende was ik vrij begenadigd. Ik heb nog voor achthonderd man gespeeld in zaal Volksbelang in Mechelen, waar U2 ooit optrad. Maar bij een ongeval met de brommer op m'n zeventiende raakte ik enkele vingertoppen kwijt. Weg droom. Nu speel ik jazz met ingrediënten.”

Hij komt uit een advocatenfamilie maar volgde een opleiding als fotograaf. “Voor ik in de keuken ging werken deed ik business sales bij Telenet. Na 9/11 ben ik die job verloren. Ik kwam in De Brug in Wijgmaal terecht. Een eenvoudige zaak, maar waar wel verse sauzen werden gemaakt. Op korte tijd heb ik er veel geleerd. Toen volgde ik ook al een koksopleiding in avondonderwijs – ik wilde het noodzakelijke diploma om een eigen zaak te starten. Later heb ik in het tweesterrenrestaurant Pastorale gewerkt, en in Restaurant Michel, waar ik veel heb geleerd van de chef Robert Van Landeghem – recent hij overigens ook van mij, om zijn takeaway op te starten.”

Hij was 26 toen hij in Leest Dorp 5 na een faillissement overnam en verbouwde. En daar leerde hij

Potvlieghe en De Malsche kennen als klant. “Na het diner bleven we soms hangen, voor nog wat wijn en oesters”, zegt Potvlieghe, in het dagelijks leven head of institutional equity bij Bank Degroof Petercam. “We deelden de passie voor goed eten en drinken en werden vrienden. Samen werden we ook lid van een club rond bourgognewijnen.”

“Om een accreditatie te versieren voor Les Grands Jours de Bourgogne gaf Michel zich achter mijn rug uit voor sommelier”, lacht Buelens. “Ik had je ingelicht”, zegt De Malsche. “Ja, achteraf”, klinkt het. “Wij hebben Steven opgevoed”, aldus De Malsche. “Op de duur wilde hij wijnen uit mijn kelder in zijn restaurant, en hij overtuigde me om een accijns- en BTW-nummer aan te vragen. Nu heb ik dus een wijnhandeltje. Ik lever ook bij Bartholomeus in Heist en De Zuidkant in Damme. Maar ik ben een gepensioneerde ingenieur: meer dan als een echte business dient dat om mijn eigen kelder te spijzen.”

De combinatie van gerechten met wijn is intussen een van Buelens sterke punten. “In Dorp 5 kreeg ik vanuit het niets enkele goede recensies”, vertelt hij. “De verwachtingen groeiden en de zaak was niet uitgerust voor mijn ambities. De keuken was erg klein. De elektriciteit viel al eens uit. In juli 2009 heb ik ze verkocht. Daar heb ik een goede zaak aan gedaan.”

MEESTERLIJK

MAATWERK

Door te investeren in innovatie en vakmanschap kiest Pouleyn als familiebedrijf resoluut voor expertise en toewijding. Pouleyn is voor u de perfecte partner in uw out-of-the-box project. Uw klassevol en tijdloos design kan in samenwerking met Pouleyn uitgebouwd worden tot een architecturaal pareltje, waar warmte en esthetiek hand in hand gaan met functionaliteit.

n o M a

Terwijl De Malsche van zijn bouillabaisse slurpt, trekt Buelens naar het veld achter het huis en komt terug met een emmer stro. Hij steekt het even in brand en blust af met water. Hij zeeft de infusie en voegt en peper, zout en room toe. Vervolgens bakt hij jonge girollen, die hij samen met een eidooier in een kommetje dresseert, wat geraspte parmezaan erbij. Dan voegt hij de opgeschuimde emulsie van stro toe. Als begeleiding heeft De Malsche Les Frionnes meegebracht, een lekkere Saint-Aubin Premier Cru 2016 van Hubert Lamy.

De zoektocht naar een nieuwe locatie bracht Buelens destijds naar Oostende, Luik en Lommel, maar uiteindelijk kwam hij in Wetteren terecht. “De meest sexy gemeente van Oost-Vlaanderen”, lacht hij. “Behalve het feit dat mijn stiefgrootouders ervandaan komen, had ik er geen band mee. Maar de grote directeurswoning en de sprookjesachtige tuin met vijver, gaven de doorslag.” Al volgde ook de ontnuchtering. “Het doel was zes hotelkamers te installeren, maar in een huis van 150 jaar oud waarvan zowel de buiten- als de binnenkant beschermd zijn, is dat niet evident. Dat is er dus niet van gekomen.”

Vóór hij erin trok, werkte Buelens een zevental weken bij Noma in Kopenhagen, op dat moment de nummer één in de wereldwijde top 50 van het Britse magazine Restaurant. “Ik had mijn klanten in Leest beloofd dat ik me zou perfectioneren”, vertelt hij. “En toen ik er met Gert was gaan eten, ben ik naar de keuken gestapt. Ik moest een formulier invullen, en tot mijn verbazing kreeg ik twee weken later telefoon.” Of hij er veel heeft geleerd? “Ja en neen. De eerste week werkte iedereen in de productiekeuken. Daar doe je dingen zoals de jaarvoorraad daslookkappertjes in de bossen gaan plukken en kuisen. Elke dag vallen er stagiairs af. Na een week zien ze of je een goede soldaat bent. En dan gaan de deuren open. Ik heb op alle plaatsen in de keuken kunnen staan, behalve in de patisserie. En ik werkte ook een week op de boot waarin de testkeuken was gevestigd. Daar herhaalden we dezelfde bereiding tot dertig keer, met kleine verschillen. Of we deden research naar schelpen die werden opgedoken door professionele duikers.”

In Leest kreeg hij op het eind 14/20 in Gault&Millau. Die score kon ook Lesco al in het eerste jaar op z'n conto schrijven. “Mijn ambitie was zestien of zeventien, en een Michelinster was een idée fixe”, vertelt de chef. “Maar in plaats daarvan kondigde zich een loodzware periode aan. Eerst overleed mijn grootvader. Daarna hield mijn relatie na twaalf jaar op – Nadia stond mee in de zaak. En vervolgens kwam er iemand anders in mijn leven, die vier maanden later zelfmoord pleegde. Ik was compleet van de kaart. Maar ik spartelde me erdoorheen, en in oktober 2015 gebeurde er eindelijk nog eens iets goeds: ik ontmoette Lies.”

“Na de derde date nodigde Stef me uit om eens te komen eten met een vriendin”, vertelt zij. “Hij vroeg vooraf wat ik graag eet en serveerde een gerecht met

“W at sterren en punten betreft laat ik M ijn kop niet M eer zo zot M aken . i k W il blijven D oen Wat W e D oen e r is een leuke vibe en er ko M en jonge M ensen W erken .”

mossel, oester, beenmerg en spruitjes. Ook bij een vrouw gaat de liefde door de maag, en de vonk sloeg over. Ik ben toen blijven slapen in het koetshuis. En zes maanden later stond ik in de zaal. Terwijl Stef had gezworen nooit meer met zijn partner in de zaak te staan. Ik had op dat moment een job in sales en marketing. Ook dat komt Lesco nu ten goede. Als student werkte ik op feestjes in Culture Club, Tijuana en Rendez Fou. En ik had een foodblog. Maar drie borden dragen, dat was nieuw.” (Lacht)

“Lies werd mijn rechterhand, en ik had weer ruimte om creatief te zijn”, zegt hij. “Ze is een zegen voor het restaurant – voor zowel de ontvangst, de zaal als de communicatie. Wat sterren en punten betreft laat ik mijn kop niet meer zo zot maken. Ik wil blijven doen wat we doen. Er is een leuke vibe en er komen jonge mensen werken. Wij zien jongetjes en meisjes mannen en vrouwen worden. Ik neem hen mee naar de Bourgogne. Steeds meer ben ik bezig met anderen te motiveren. 'Komáán, Larske!', roep ik als die zestienjarige 's morgens komt binnengesloft, waarna hij opspringt. Ze vermageren flink, eens ze bij ons werken. (Lacht)

“Hoe langer ik bezig ben, hoe beter ik kritiek verdraag”, zegt hij ook. “Lies is nog snel op haar ziel getrapt. Als klanten een score van minder dan zeven geven, belt zij hen per definitie op.”

“Ook wij geven constant harde feedback”, zegt De Malsche. “Tot vervelens toe.” Onconventioneel, zo noemde Buelens zijn keuken aanvankelijk. “Ik weet niet of dat vandaag nog geldt”, zegt hij, maar de vrienden knikken. “Sterrenrestaurants kopiëren elkaar heel vaak. Tien jaar geleden ging ik wekelijks eten. Vaak kreeg ik knal hetzelfde gerecht. Je móét ideeën pikken, maar er wel je eigen ding mee doen.”

Dat toont hij met een gerecht dat is geïnspireerd op de tarbot van Willem Hiele in Koksijde. Buelens neemt een dorade en doet er een beschermlaag van aromatische planten omheen – vijgenblad, pruimenblad, tomatenblad, salie. Er gaan ook appeltjes bij. Het geheel gaat in een rooster. “Het is wat mediterraner dan bij Hiele”, zegt hij. “Er gaat ook geen in zeewater gedrenkte juten zak rond, om de vis te stomen. Daar leent de dorade zich niet voor. Ik heb de aromaten wel wat nat gemaakt. Ik doe dit voor het eerst. We zullen zien wat het geeft.” Hij gooit het rooster op de vuurschaal in de tuin en serveert wat later de perfect gegaarde vis, eenvoudig met een berelekkere sauce vièrge op basis van gekonfijte tomaat erbij.

g ejost of gezegen D

De lockdown was een nieuwe beproeving. “Bij de aankondiging dat we moesten sluiten, heb ik gehuild”, zegt Vanzieleghem. “We zaten vol, en de frigo evenzeer. Twee dagen later zijn we op de takeaway gesprongen. En we hebben gedurende drie maanden zeven op zeven gewerkt. Voor drie keer zoveel mensen, aan lagere prijzen. En het werd gesmaakt. We leverden tot in Antwerpen, Mechelen, Brussel en West-Vlaanderen. Zo, en dankzij de steunmaatregelen, hebben we financieel weinig geleden. Het was geen leuke periode, maar we zijn positief gebleven en hebben niet gezeurd, zoals sommige collega's. We konden de rekeningen betalen en alle vaste medewerkers bleven aan het werk.”

“Ook toen er na afloop veel onduidelijkheid was over de voorwaarden om te heropenen, hebben we het heft in eigen handen genomen”, vervolgt ze. “Onze tafels stonden al vrij ver uit elkaar, en we hebben ons terras

uitgebreid van veertig tot zestig couverts. Vroeger zei Stef altijd dat het te groot was, nu hadden we daar het voordeel van. Als je een café uitbaat en het moet hebben van je mooie toog, ben je gejost. Wij waren gezegend.”

Buelens voegt eraan toe dat hij aan bijbouwen denkt, zodat hij ook binnen zeventig tot tachtig klanten kan bedienen. Vervolgens serveert hij een bijzon der gerecht, waarbij een boterplaat met knolselder en citroen als een grote ravioli smelt over zeeuwse mosselen en stukken kreeft. “Voor die plaat heb ik de Thermomix gehanteerd”, zegt hij. “Je moet wat goocheltrucs kennen. En meer dan producten wil ik technieken combineren. Dat zijn je toonladders. Het gerecht is geïnspireerd op Le rouget barbet de l'été Indien van Michel Troisgros, mijn favoriete chef.” De Malsche serveert er de rode Les Tuvilains 2017 bij, een Premier Cru uit Beaune van Domaine des Crois.

b eiroet

Fien, de zestienjarige dochter van Buelens, vervoegt het gezelschap. Het gesprek neemt een wending rich ting reizen en eten. “Soms betalen mijn schoonouders de vakantie, en wij de restaurants – dat komt dan on geveer op hetzelfde bedrag”, lacht Buelens. Troisgros blijkt een bindende factor tussen de vijf gastronomen hier aan tafel. “Met Gert en Michel ben ik er drie keer geweest”, zegt Buelens. “De gerechten zijn telkens ge niaal, en zo simpel dat je ze kan onthouden.” Een keer was ook Fien erbij. “Ik was negen”, vertelt ze. “Op va kantie gaan we altijd naar één uitzonderlijk restaurant. Dat is zó leuk. Tantris deden we à l'improviste, tijdens een tussenstop in München, toen ik zes of zeven was. De max. Niet enkel de gerechten, ook die mooie tafel

en zo. Dit jaar wil ik er terug, voor mijn verjaardag.”

Twee jaar geleden trokken Fien en hij naar Beiroet. “Ze heeft al meer sterrenzaken bezocht dan ik”, zegt Vanzieleghem. “Als kind gaf ze aan tafel geen kik”, vervolgt de papa. “Als ze proeft en iets niet lust, is dat niet erg. Maar ze lust vrijwel alles.”

“Truffel niet”, klinkt het. “Van truffel met coquilles ben ik eens ziek geweest.”

“Onlangs sprong ik twee dagen in als souschef, voor 35 couverts”, lacht ze. “Papa opvolgen is niet meteen de bedoeling, maar misschien doe ik ooit wel iets in de wijnsector.”

“Mag ik mee naar de vroegmarkt in Brussel, please”, klinkt het wat later. Daar gaat Buelens twee keer per week naartoe. “Dat is een deel van mijn sociaal leven”, zegt hij. “Marie-Louise Vereecken, uitbaatster van de wild- en gevogeltehandel en hofleverancier W&H, is mijn tweede moeder.”

De boven de vuurschaal geroosterde kalfszwezeriken serveert hij met artisjok, pompelmoes, zandwortel, dille, zuring uit eigen tuin en een reductie van sinaas. Het gerecht typeert Buelens. In dit fruitig-frisse maar wel intense register aten we nooit eerder zwezerik. Het extra kommetje op tafel is in een mum van tijd leeg. De Malsche serveert er een heerlijke Savigny Aux Serpentières Premier Cru 2012 van Domaine Pierre Guillemot bij. Als dessert brengt Buelens nog vijgen uit de tuin van Lesco met karamel en rode wijnazijn, bij een citroentaartje waarop vers gepelde amandelen en bloesems van basilicum pronken. De magnum wordt er uiteraard verder bij genuttigd.

tekst: Bert Voet

foto: Thomas De Boever

De Nachtwacht, experts in slaapgenot

BOXSPRINGS I LATTENBODEMS I MATRASSEN I BEDDEN

DONSDEKENS I BEDTEXTIEL I HOOFDKUSSENS U kan het bed van uw dromen letterlijk testen, gedurende een volledige nacht. Uniek in België. Ontdek het TESTNEST op www.testnest.be

BANG & OLUFSEN

BeoSound Balance

Een draadloze luidspreker met een dynamische akoestische prestatie. Indrukwekkend geluid in vergelijking met zijn grootte. Prijs 2.000 euro

www.vandeloock.be

RR INTERIEUR

HERON tablelamp by Michael Verheyden for CTO. Uitvoering in de nobele Satined brass of bronze. Prijs 1.398 euro

www.rrinterieur.be

DE NACHTWACHT

Mirabel Slabbinck Purna Slabbinck kenmerkt zich door sobere, tijdloos strakke lijnen en eenvoudige klasse. Dit alles vervaardigd met stoffen van de hoogste en fijnste kwaliteit.  Dekbedovertrek 260x220 cm

Prijs 458 euro

www.denachtwacht.be

DE NACHTWACHT

Hästens Satin Pure Ontdek het katoensatijnen bedlinnen van Zweedse hofleverancier Hästens. De verfijnde weeftechniek en het hoogwaardige katoen maken dit bedlinnen extra zacht en geven het een prachtige glans. Dekbedovertrek 260x220 cm

Prijs 430 euro

www.denachtwacht.be

RR INTERIEUR

COMER by Michael Verheyden. Handgemaakte plates en kommen in keramiek, in diverse afmetingen.

Prijs vanaf 190 euro

www.rrinterieur.be

BANG & OLUFSEN

BeoLab 90

Misschien wel de meest geavanceerde digitale luidspreker ter wereld. Ongeëvenaard vermogen en akoestische prestaties die zich naadloos aanpassen aan uw leefruimte en de luisterstand.

Prijs 75.000 euro per paar

www.vandeloock.be

BeoPlay H9

Comfortabele hoofdtelefoon met ruisonderdrukking, aanraakgevoelige bediening en batterijduur van 25 uur.

Prijs 500 euro

www.vandeloock.be

RR INTERIEUR

EPIC tables by Gamfratesi for Gubi. Vernoemd naar de epische gedichten uit de oudheid, een sculpturaal meubel dat is geïnspireerd op Griekse zuilen en Romeinse architectuur. Prijs vanaf 1.442 euro

www.rrinterieur.be

BANG & OLUFSEN

De Nachtwacht, experts in slaapgenot

BOXSPRINGS I LATTENBODEMS I MATRASSEN I BEDDEN

DONSDEKENS I BEDTEXTIEL I HOOFDKUSSENS

U kan het bed van uw dromen letterlijk testen, gedurende een volledige nacht. Uniek in België. Ontdek het TESTNEST op www.testnest.be

de expert

Ze noemt zichzelf ‘archeoloog van de toekomst’. Maar anders dan collega trendwatchers is Hilde Francq geen zweverig orakel met een glazen bol. Ze geeft merken heel concreet kleur- en trendadvies, op basis van sociologische research en trendonderzoek. ‘Ik ben de archeoloog van de toekomst.’

Er zijn zo van die interviews waarvoor je nerveuzer bent dan anders. Wat trek je aan, als je de invloedrijkste kleurenspecialist van ons land kan ontmoeten? Een klassiek lichtblauw hemd, waar je je zelfzeker in voelt? Of toch maar een pull in een hipper kleurtje? Bestaat er eigenlijk een modieuze look voor iemand die trends jaren op voorhand voelt aankomen? Hilde Francq ontvangt ons in het hoofdkwartier van Francq Colors in Antwerpen. Dat ziet er niet bepaald uit als een doorsnee kantoor: haar inkomhal is roze, haar bureaudeur donkergroen en haar gordijnen lila en bruin. ‘Dat palet verandert hier constant. Dat moet ook wel. Ik kan

me niet permitteren om mijn kantoor in beige en wit te schilderen,’ lacht ze. ‘Als ik ergens binnenkom, let ik instinctief op kleur. Welke kleuren iemand draagt, heb ik meteen gecapteerd. En in een winkel kan ik heel snel het palet scannen. Dat is beroepsmisvorming, vrees ik.’ Of ze dan ook een lievelingskleur heeft? ‘Nee, dat zou ook niet professioneel zijn,’ vindt ze. ‘Voor mij bestaan er trouwens geen lelijke kleuren. Enkel lelijke combinaties.’

Hilde Francq runt een trendbureau, dat consulting geeft aan lifestyle merken. Ze adviseert hen over kleuren, maar ook over materialen, texturen,

Hilde Francq

" b ruin wor D t D e nieuwe luxekleur "

“

collecties, storytelling en zelfs over hun productfotografie. De meeste van haar klanten komen uit de interieursector, denk maar aan Obumex, Niko, Samsonite, Arte, Auping, Habitat, Brokis, Renson, Serax, Stoopen & Meeûs en HKLiving. En die portefeuille wordt alsmaar internationaler. ‘Kleur wordt ook alsmaar belangrijker in interieurs en in de designsector. Kijk maar naar de Scandinavische merken. Die waren 10 jaar geleden trendbepalend met hun combinatie van blank hout en wit. Maar die look is nu voorbijgestreefd. En wat zie je? Ook die Zweedse en Deense merken hebben nu allemaal kleuren in hun collecties. Na de Scandinavische golf komt nu de inspiratie uit het zuidelijke halfrond: denk aan Latijns-Amerika en Afrika. Net daarom worden terracotta en groene natuurtinten nu enorm gesmaakt.’ Ook in België? ‘Wij zijn nogal bekend

voor onze voorliefde voor neutrale beige en greige tinten. Maar je merkt toch dat veel mensen beginnen te experimenteren met gekleurd tafeldecoratie of servies. Voor Belgen is er trouwens goed nieuws: bruin maakt zijn comeback. Dat wordt in de toekomst als luxekleur gepercipieerd.’

o ff - blacks

Hilde Francq is veelgevraagd als keynote spreker en als trendconsultant, omdat haar aanpak zo down-toearth is. Haar adviezen zijn niet zweverig, maar zo concreet mogelijk. Ze communiceert met trendrapporten, materiaalpaletten en kleurthema’s: praktische input die bedrijven quasi onmiddellijk kunnen vertalen naar hun product. Voor een buitenstaander komen die trendrapporten soms over als nattevin -

v ergeet niet Dat een D esign M erk so M s an D erhalf jaar no D ig heeft o M een collectie op D e M arkt te brengen . D us in onze rapporten M oeten W e zo goe D M ogelijk ko M en D e kleurtren D s voorspellen . i k noe M D ie skill graag ‘ archeologie van D e toeko M st ”

Serax

gerwerk. Vooral omdat om de haverklap een nieuwe hippe kleur als ‘het nieuwe zwart’ wordt uitgeroepen. ‘Die rapporten zijn wel degelijk het resultaat van scherp observeren,’ zegt ze. ‘Vergeet niet dat een designmerk soms anderhalf jaar nodig heeft om een collectie op de markt te brengen. Dus in onze rapporten moeten we zo goed mogelijk komende kleurtrends voorspellen. Ik noem die skill graag ‘archeologie van de toekomst’: graven in het heden om de toekomst te kunnen inschatten. We baseren ons op sociologisch onderzoek om macropatronen in de maatschappij te detecteren. Maar die vertalen we naar lifestyletrends, want met die sociologische inzichten zijn onze klanten in de praktijk niet zoveel. Om te weten welke kleuren upcoming zijn, houden we wereldwijd ook jonge creatieve bureaus in de gaten, die avant-garde werk leveren. Uit die info destilleren we onze trendrapporten. Een voorbeeld? Voor Generatie Z, de groep die volgt op de Millenials, is angst een belangrijk thema. Uit angst voor de toekomst, grijpen ze terug naar vroeger. Vertaald naar kleuren zien wij daarom ‘off-blacks’ een trend worden: donkere ‘gothic’ tinten, die net geen zwart zijn. We voelen ook een comeback van het premodernisme: de laat-19de-eeuwse kleuren uit de tijd van William Morris, de Britse peetvader van de Arts & Crafts, zullen een revival beleven. Sommige kleurtrends hebben een lange levensduur, anders zijn eerder hypes. Het is belangrijk om die te onderscheiden. Roze is bijvoorbeeld een blijver. Het is een kleur die gelukkig maakt, troost biedt en lichamelijkheid, positiviteit en tactiliteit uitstraalt. Toen ik 6 jaar geleden voorspelde dat ‘roze het nieuwe zwart’ was, verklaarde bijna iedereen me gek. Maar kijk nu: als je als merk geen roze in je collecties hebt, heb je echt wel de boot gemist. Het omgekeerde geldt ook: niemand wil een depot vol met onverkochte designstoelen in een hypekleur, die inmiddels passé is.’

Brokis

“ t e vaak W or D t een kleur pas op het ein D e van een pro D uctieproces gekozen . h et is geen frivoliteit . D e juiste kleur kan niet alleen D e verkoop boosten , M aar ook het i M ago .”

Misschien kent u Hilde Francq wel van haar trendtalks of van haar webinars: haar nieuwe digitale lezingenreeks, die ze sinds de coronacrisis organiseert. Nee? Dan heeft u ongetwijfeld al – zonder het te beseffen - interieurobjecten of designcollecties zien passeren, waarvoor zij het kleur- en materialenpalet bepaalde. ‘De aanvragen die we binnen krijgen, zijn heel uiteenlopend. Voor outdoormerk Tribu ontwikkelden we een nieuwe collectie buitenstoffen, waaronder fluweel. Het Belgische outdoormerk Extremis had vroeger high-end tuinmeubilair in neutrale kleuren, zoals wit en antraciet. Ze klopten bij ons aan voor advies. En nu staan op hun beursstanden ook buitenmeubels in Yves Klein-blauw, roze, terracotta en groen. Het lijkt wel Portofino. En de klant weet het blijkbaar te smaken. Kleur werkt echt.’

Dat betekent niet dat je als merk plots al je ‘veilige’ kleuren overboord moet gooien. Hilde Francq pleit doorgaans voor het ‘Pareto-principe, ook gekend als de 80/20 regel: 80 procent commerciële kleuren en 20 procent imagokleuren, waarmee je communiceert, mensen in je showroom lokt of fotoshoots doet. ‘Die balans moet je hebben. Ook al koopt de klant uiteindelijk die witte bank, toch willen ze zien dat je winkel of merk de nieuwste kleuren en materialen kent. Die 20 procent kan ook richting 30 of 40 evolueren, naarmate je als merk meer

pioniert of experimenteert. Om relevant te blijven, heb je minstens enkele trendkleuren nodig, die per seizoen wisselen. Soms worden kleuren zo populair dat ze de overstap maken van de 20 procent naar de 80 procent. Denk maar aan roze of donkergroen. Dat zijn vaste waardes geworden.’

k leur is D e saus

Een goeie introductie tot Hilde Francqs werkterrein is ‘Kleur verkoopt’: de titel van haar eerste boek, uitgegeven bij Lannoo Campus. ‘Ik heb dat geschreven, omdat ik vond dat kleur gigantisch onderschat werd. Mensen hebben er schrik van. Tot ze het gebruiken. Dan beseffen ze dat kleur een toegevoegde waarde geeft aan je object of ruimte,’ zegt ze. In haar boek staan ook interviews, onder meer met de éminence grise van de Belgische designwereld: Axel Enthoven. ‘Kleur is de saus’, beweert hij daar. Maar klopt dat wel volgens Francq? Is kleur niet de basis in plaats van de kers op de taart? ‘Te vaak wordt een kleur pas op het einde van een productieproces gekozen. Het is geen frivoliteit. De juiste kleur kan niet alleen de verkoop boosten, maar ook het imago. Maar let op: over kleur alleen praten, heeft geen zin. Je kan het niet los zien van het materiaal. Grasgroen ziet er anders uit op fluweel, op polyester of op een keramische tegel. Daarom zal je me nooit enkel over één kleur horen praten, maar wel over een palet.’

Tegenwoordig werkt Hilde Francq al met een team van 15 mensen. Maar de kleurenspecialist begon haar carrière in een totaal andere branche. ‘Ik heb een master in economie en deed jarenlang marktonderzoek. Daarna ontwikkelde ik 17 jaar kleurrijke kinderfietsen. Samen met een Nederlandse partner kocht ik een fabriek in Tsjechië. We begonnen eerst te produceren voor onder meer fietsmerk Gazelle. Bij Studio 100 kochten we licenties op van Kabouter Plop en K3. Onze fietsen met felle kleuren en zotte prints vlogen de deur uit. Het was de eerste keer dat ik aanvoelde hoe sterk het effect van kleur op consumenten kon zijn. Toen mijn dochters klein waren, was kinderfietsen produceren nog leuk. Maar eenmaal ze 20 werden, was ik wat uitgekeken op die branche. Omdat ik zoveel interesse had in kleurmarketing, ben ik naar een paar firma’s gestapt met mijn knowhow. Zo werden Obumex en Royal Botania mijn allereerste klanten.’

e igen M erk ?

Tijd om zelf eens in de glazen bol te kijken. Hoe ziet Hilde Francq haar business zelf evolueren? En hoe zal ze nog meer internationale toppers binnenhalen? ‘Door de lockdown en de gevolgen van corona zijn we de jongste maanden meer dan ooit aangewezen op ons interieur en onze tuin. Mensen waren daar enorm op gefocust. En dat was natuurlijk interessant voor ons. Dankzij onze webinars konden we een groter, internationaler publiek bereiken, dat van overal ter wereld kon inloggen. We startten ook met een reeks ‘Trend Picks’: gestileerde foto’s waarbij we objecten van onze klanten samenbrengen in mooie stillevens. Die foto’s hebben magazinekwaliteit: ze inspireren, maar ze leiden ook een eigen leven op Instagram.’ En dan lijkt ons de logische volgende stap, als je toch op de hoogte bent van de trends: zelf designcollecties beginnen fabriceren.

‘Dat is een brug te ver,’ zegt ze. ‘Ik wil wel samenwerken met bestaande merken of fabrikanten. Zij hebben expertise qua productie, ik qua kleuren en trends. Ik wil geen designmerk à la Habitat uit de grond stampen of zo. Maar bepaalde merken gaan binnenkort wel collecties lanceren, in samenwerking met Francq Colors. Die merknaam gaan we in de toekomst nog meer uitspelen.’

Tekst Thijs Demeulemeester Portretfoto Birger Stichelbaut Foto's Francq Colors Trend Picks

Serax

Serax

S T AL E N R AM E N E N D E U R E N V A N T OPK W AL I TEI T .

INTERIEUR

“ e en interieur mag je niet overhaasten ”

Hélène Van Marcke

Als een moderne nomade pendelt de Belgische interieurarchitecte Hélène Van Marcke tussen Parijs en Gent. Of het nu een Art Deco-huis in Gent, een businessclub in Brussel of een chocolatier in Parijs is: haar stijlvolle interieurs zijn altijd geworteld op de ziel van de plek. ‘Ik heb la bougeotte’.

Lievelingseten: pasta. Wat ik later wil worden: dierenarts, architect of interieurarchitect. In haar vriendjesalbum vertoonde Hélène Van Marcke al verrassend veel maturiteit. Want welk kind van 9 jaar kent al het verschil tussen een architect en een binnenhuisarchitect? ‘Dat heb ik aan mijn moeder te danken. Ze is heel visueel ingesteld en heel creatief. En zij heeft me dat verschil toen uitgelegd. Dat is altijd blijven hangen.’

24 jaar later ontvangt interieurarchitecte Hélène Van Marcke ons in het Gentse Miljoenenkwartier.

Ze woont en werkt er in een herenhuis uit 1927, ontworpen door Charles Hoge. ‘Hij was ook de architect van het huis waarin ik opgegroeid ben,’ zegt ze. ‘Dit pand was in een rampzalige staat, toen we het kochten. Sinds 1927 was het nooit deftig gerenoveerd geweest. Het huis had mooie originele Art Deco-elementen, maar had dringend wat liefde nodig. We konden heel veel mooie details behouden, zoals de parketten, de traphal en de binnenramen. Maar technisch is alles compleet vernieuwd. We leven hier niet meer zoals in 1927.’

Fotograaf: Thomas De Bruyne - Cafeine.be

“ j ’ ai la bougeotte ’ zeggen ze zo M ooi in het f rans . e en onvertaalbare uit D rukking , M aar het betekent Dat ik M oeilijk kan stilzitten . i k heb er onlangs eens over nage Dacht : sin D s M ijn 11 D e heb ik geen t W ee W eken in hetzelf D e be D geslapen .”

Het is een goed teken: ondanks corona is de agenda van Hélène Van Marcke nog steeds boordevol. Momenteel is ze volop bezig aan een top secret project, dat ze eindelijk mag onthullen: een ‘women only’ members club in hartje Brussel. (Ter info: mannen zullen er welkom zijn op uitnodiging.) ‘De opdrachtgever is een Brits-Egyptische dame, die lang in Londen woonde. Daar zijn er best wat highend businessclubs voor vrouwen, bij ons bestaat dat nauwelijks,’ zegt ze. ‘Er komt een restaurant en vergaderruimtes in en wellicht later nog een club en cinema. De opening is voorzien voor begin 2021. Het interieur is echt een uitdaging, want het pand uit 1899 is eclectisch qua architectuur. Mooie elementen zijn er genoeg: er is een prachtige traphal met art nouveau glaskoepel en salons met heel hoge plafonds. Trouw aan de eclectische stijl van het pand spelen we met verschillende invloeden: een Engels boudoir, een oriëntaalse club, noem maar op. Ik kan me er echt in uitleven.’

Daarnaast is Van Marcke nog met grote residentiële projecten bezig in binnen- en buitenland. Zo werkt ze in een geklasseerd park in Brugge momenteel aan het interieur van een landhuis uit 1912. En zopas werkte ze chocolaterie Elisabeth af in Parijs, voor een Belgische klant. ‘Ik heb nog altijd mijn appartement en ontwerpbureau in Parijs. Vroeger waren 75 procent van mijn projecten daar. Ik pendelde tussen Frankrijk en België: telkens 4 dagen werken in Parijs en dan 10 dagen in Gent. Die nomadische levensstijl ligt me wel. ‘J’ai la bougeotte’ zeggen ze zo mooi in het Frans. Een onvertaalbare uitdrukking, maar het betekent dat ik moeilijk kan stilzitten. Ik heb er onlangs eens over nagedacht: sinds mijn 11de heb ik geen twee weken in hetzelfde bed geslapen. Ik zou nooit alleen in Gent kunnen werken, want dat is me te beperkt. Maar enkel projecten in Parijs doen zou me ook verstikken. In Gent ligt mijn sociaal leven, de meeste vrienden die je in Parijs maakt, zijn er vaak ook tijdelijk aangespoeld en trekken er na verloop van tijd ook weg. De cocktail van Gent en Parijs maakt het boeiend,’ zegt ze.

“M ijn filosofie is : een interieur M oet groeien . i k heb liever Dat Dat traag gaat .

a n D ers ziet het er snel teveel als een sho W roo M uit s o M s M oet je ge W oon Wachten tot D e juiste stoel of tafel op je ra Dar ko M t . j e M oet jezelf D e kans geven o M op coup D e coeurs te vallen . j a , Dat vergt ge D ul D .”

n iet overhaasten

‘Eigenlijk was haar ideale scenario om in New York in het bureau van Charlotte Macaux Perelman aan de slag te gaan. Maar Charlotte verhuisde van New York naar Parijs en was dus op zoek naar een nieuwe medewerker voor haar Parijse bureau’ zegt Hélène. ‘Ik kreeg van haar heel snel veel vertrouwen, vrijheid en verantwoordelijkheden. Ik mocht direct op grote projecten werken voor topklanten. Zo heb ik supersnel bijgeleerd. Naast mijn werk voor Charlotte haalde ik ook zelf opdrachten binnen. En uiteindelijk besliste ik om een eigen bureau te starten vanuit Parijs en Gent. Inmiddels is Charlotte nu artistiek directeur bij Hermès Maison. Als Belg heb ik in Parijs het voordeel dat ik opdrachten net iets anders aanpak dan de typische Franse decorateurs of interieurarchitecten. Parisiens houden van mijn ingetogen, interpretatie van de Haussmannien architectuur: die laat veel meer plaats voor de persoonlijkheid of kunst- en designcollecties van de klant.’

Toen Hélène Van Marcke zich in Parijs installeerde, had ze welgeteld drie kussens, een bed en een open haard. ‘We leefden echt als nomades. Avonden lang hebben we daar zo doorgebracht. Meer had ik niet nodig. Ik was de gelukkigste

mens ter wereld. Op de duur waren vrienden zelfs verwonderd dat er op de duur toch nog meubels in het interieur kwamen,’ lacht ze. ‘Mijn filosofie is: een interieur moet groeien. Ik heb liever dat dat traag gaat. Anders ziet het er snel teveel als een showroom uit. Soms moet je gewoon wachten tot de juiste stoel of tafel op je radar komt. Je moet jezelf de kans geven om op coup de coeurs te vallen. Ja, dat vergt geduld. En dat hebben klanten niet altijd. Ze willen graag dat hun interieur meteen afgewerkt is. De ruwbouwwerken laat ik altijd zo snel mogelijk vooruit gaan, maar voor het interieur sta ik liever wat op de rem. Je kan dat niet overhaasten.’

g enius l oci

Essentieel in het werk van Hélène Van Marcke is dat alles vertrekt vanuit de ziel van de plek, de zogenaamde ‘genius loci’. Daarom is dé stijl van Hélène Van Marcke ook zo moeilijk te omschrijven. ‘Als je aan een appartement niet kan zien of het in Milaan, Parijs, New York of Hong Kong staat, klopt er voor mij iets niet. Ik wil dat mijn interieurs geworteld zijn op hun plek,’ zegt ze. ‘Mijn projecten zijn geen compilatie van elementen die ik links en rechts al eens heb ontworpen. Zo zit ik niet in elkaar. Businessgewijs zou het beter zijn dat ik een herkenbare stijl heb, die je overal kan op plakken. Maar ik wil niet

Architectural

Photography by Cafeine | Project by Filip Tack Design Office

heel mijn carrière hetzelfde soort project realiseren. Het is ongetwijfeld gemakkelijker voor je kantoor om steeds met hetzelfde arsenaal aan materialen en vormelijke oplossingen te werken. Want zo kan je team heel gemakkelijk je ‘signatuurstijl’ nadoen. Maar dat is niet mijn idee over interieurarchitectuur. Ik wil voor elk project de juiste antwoorden vinden. In een Art Nouveau huis, een Art Deco herenhuis, een Hausmanniaans appartement in Parijs of een nieuwbouw appartementsblok in Genève kan ik toch niet hetzelfde interieur ontwerpen? Mijn werk vertrekt vanuit respect voor de plek, het gebouw en de architect. Daarop moet mijn interieurarchitectuur een antwoord zijn. In een lelijk pand een mooi interieur ontwerpen, vind ik lastig, omdat ik geen goeie basis heb om van te vertrekken. In een ongeïnspireerde nieuwbouw een karaktervol interieur tekenen is niet gemakkelijk, tenzij de klant zelf enorm veel persoonlijkheid en een boeiend referentiekader heeft. Dan kan het toch nog interessant worden.’

Hélène Van Marcke houdt van ontwerpen, maar voor het werk op de werf haalt ze haar neus absoluut niet op. ‘Ik ben heel graag op mijn werven aanwezig: je leert zo ontzettend veel bij van stielmannen. En ik laat liever niks over aan het toeval,’ zegt ze. ‘Een interieurarchitect houdt zich niet enkel bezig met meubels in te tekenen. Decoreren is maar één facet, want eigenlijk is ons beroep heel technisch. Alle aansluitingen en technieken moeten perfect zijn gei ntegreerd, vooraleer je kan beginnen decoreren. Al die technische details zijn de basis voor het wooncomfort in een realisatie. En daar ben ik maniakaal mee bezig. Soms verhuizen we zelfs onze ontwerptafel van het bureau naar de werf: dan zitten we met heel het team in onze dikke jas buiten te tekenen in een ruwbouw. Het is verhelderend om die ruimtes live te beleven en te zien hoe de zon er rond draait. Eenmaal ter plekke voel je intuïtief veel beter aan waar bijvoorbeeld grote terrassen moeten komen of waar je een intiemere zithoek kan voorzien.’

Fotograaf: Thomas De Bruyne - Cafeine.be

Met het oog op de internationale projecten die Van Marcke en haar team binnenhalen, is de vraag hoe ze zelf de toekomst van haar bureau ziet. Parijs of toch Gent? Of nog elders? ‘Voorlopig werken we wat meer vanuit Gent. Het team in Parijs draait autonoom op freelancers, waarbij mijn appartement in Parijs dienst doet als vergaderruimte. Ik ga af en toe om de werken te surveilleren. Parijs zal nooit uit mijn systeem raken. De stad blijft me altijd boeien. Net zoals de Parijsenaars een ‘certain je ne sais quoi’ hebben, heeft de stad een onweerstaanbare aantrekkingskracht op mij. Parijs blijft zichzelf steeds heruitvinden qua stijl. Ook op vlak van interieurarchitectuur. De Parijse interieurs zijn nooit wereldschokkend of revolutionair, maar altijd geworteld in de traditie en de Franse savoir-faire. Ze zijn een herinterpretatie van klassieke thema’s, maar altijd stijlvol en tijdloos. Het is altijd leuk om naar

Parijs te gaan, ook al ben je er al 100 keer geweest.’ Maar zoals het bij een echte nomade past, ziet Hélène Van Marcke zichzelf perfect op andere plekken dan Parijs of Gent aarden. En niet noodzakelijk als interieurarchitect. ‘Ik zou perfect gelukkig kunnen zijn, als ik paarden zou trainen in Spanje. Maar ik zou ook perfect een surfclub kunnen uitbaten in Tarifa. Ik ben niet zo gehecht aan plekken of aan spullen. Mijn man is een IT-developper, die van thuis uit werkt voor een Amerikaans techbedrijf. Dus ook hij is niet aan één bepaalde plek gebonden. Nu we kleine kinderen hebben, is het niet slecht om een vaste uitvalsbasis te hebben in Gent of Parijs. Maar ik zie ons zelf hier geen 40 jaar wonen. Daarvoor heb ik teveel la bougeotte.’

Tekst Thijs Demeulemeester Foto's Birger Stichelbaut

Fotograaf: Athos Burez

KUNST

“ k unst is een investering in levenskwaliteit ”

Benedicte Goesaert

Na 8 jaar een prominente rol te hebben ingevuld als galeriedirectrice bij ZENO X, gaat Benedicte Goesaert haar eigen weg als ‘Art Liason’: Ze begeleidt privéverzamelaars of bedrijfscollecties, maar cureert ook mee tentoonstellingen en adviseert artist estates. Kortom: ze brengt kunst en mensen samen. ‘Met kunst leven is een soort mentale gymnastiek. Het houdt je geest jong en je wereldbeeld fris.’

‘Art Liason’ staat er op haar – pas gedrukte –visitekaartjes. Maandenlang werkte Benedicte Goesaert in stilte aan haar eigen ‘merkidentiteit’. Maar nu is de tijd rijp om voor het eerst naar buiten te komen als ‘brug tussen kunst en mensen’. Dat klinkt redelijk vaag, net als de term ‘Art Liason’. Wat doet zo iemand eigenlijk? ‘Alles wat ik doe, vertrekt vanuit een persoonlijke en open dialoog met als doel: kwalitatieve en betekenisvolle relaties creëeren die gebaseerd zijn op expertise. Dit is een samengaan van kennis, een getraind oog, een luisterend oor en een ontwikkeld buikgevoel. Ik begeleid verzamelaars in het aankopen, presenteren, beheren of verkopen van kunstwerken. Als curator verzorg ik de artistieke selectie voor tentoonstellingen en voor artist estates: nalatenschappen van overleden kunstenaars, geef ik strategisch advies omtrent de verdere visibiliteit en internationalisering van het

oeuvre. De term ‘Art Liason’ overkoepelt dat allemaal. Kunsthistoricus of curator dekt niet helemaal de lading. En titels als ‘art advisor’ of ‘art consultant’ klinken me te zakelijk en te beperkend. Mij draait het in het bijzonder om mensen op een relevante, persoonlijke en kwalitatieve manier te connecteren met kunst.’

In België bulkt het van de kunstverzamelaars. Sommige bronnen beweren dat ons land de hoogste dichtheid aan hedendaagse kunstverzamelaars ter wereld heeft. Of dat klopt, is moeilijk te achterhalen. Maar feit is dat internationale veilinghuizen en grote kunsthandelaars België en zijn eigenzinnige kunstverzamelaars maar al te goed kennen. Belgische collectionneurs hebben de reputatie om avontuurlijk en vroeg in de carrière van artiesten te durven kopen. Hebben ze dan wel hulp nodig van

een Art Liason als Benedicte? ‘Vroeger hadden verzamelaars vaak een directe band met een kunstpaus als Jan Hoet, een bevriende kunstenaar of galerist. Veel verzamelaars volgden blindelings wat die goed vonden. Maar door de globalisering en het internet is de kunstwereld nu een mondiaal gegeven geworden. De cijfers zijn duizelingwekkend: er zijn naar schatting 24 000 galeries, 300 kunstbeurzen en 670 000 kunstenaars actief. Begin dan maar eens het kaf van het koren te scheiden als verzamelaar, zonder een gidsfiguur. Dat is niet evident. Ik merk dat startende verzamelaars gemakkelijk verdwalen in die immense wereld.’

b uiten D e veilige zone

Als Art Liason vindt Benedicte het niet haar taak om te zeggen wat je moet kopen of niet. Ze ziet zichzelf meer als een vertrouwenspersoon die filtert en activeert. ‘Ik begeleid verzamelaars in het maken van bewuste keuzes en ik achterhaal waarnaar ze precies op zoek zijn. Tegelijk wil ik die collectionneurs ook uitdagen door hen kunst te tonen die buiten hun ‘veilige zone’ ligt. Je kan snel uitgekeken

geraken op een impulsieve aankoop. Verzamelen is ook een stukje avontuur. En in dat parcours kan ik een leidraad zijn voor mijn verzamelaars. Ik suggereer niet zomaar kunstenaars die ze in de gaten moeten houden. Wel specifieke werken, die artistieke kwaliteit hebben én relevant zijn voor hen. Die psychologische component is belangrijk: een werk moet echt bij zijn eigenaar passen. Voor mij is het essentieel om kunstwerken te zoeken waarmee mensen een connectie kunnen opbouwen. Want verzamelen houdt een grote verantwoordelijkheid in: er komt namelijk ook zorg bij kijken. Het zijn vaak unieke werken waar een kunstenaar zijn ziel in legt en die op een gegeven moment een kunsthistorische of economische waarde kunnen krijgen. Op een gegeven moment kan de vraag komen om een werk uit te lenen voor een tentoonstelling.

Cru gesteld: als je enkel een werk koopt, omdat je buurman er ook één heeft, dan zal je die zorg niet kunnen opbrengen. En dan loopt het mis. Ik wil een authentieke band creëren tussen kunst en mensen.’

‘Dát is voor mij de nuance tussen een Art Liason en een Art Advisor. Beleggingsadvies geven en zwaaien met gegarandeerde winstpercentages bij

doorverkoop zijn mijn stijl niet. Voor mij is kunst meer een investering in levenskwaliteit. Ik ken heel wat zakenlui die overdag met cijfers en winstmarges bezig zijn en thuis kunst hebben, omdat dat hen intellectueel uitdaagt. Iets in huis halen dat niet volledig in woorden of cijfers te vatten is, werkt prikkelend. Kunst is een goeie training om een open geest te krijgen. Met kunst leven is een soort mentale gymnastiek. Het houdt je geest jong en je wereldbeeld fris.’

g een M ausoleu M

Voor haar eerste interview als Art Liason, stelde Benedicte Goesaert meteen een bijzondere plek voor: het Molenbeekse kunstenaarsatelier van wijlen Philippe Vandenberg (1952 – 2009). Vanaf

17 september loopt in de Brusselse BOZAR een expo over de Molenbeekse periode van deze belangrijke Belgische kunstenaar. Het wordt een tentoonstelling die focust op werken op papier. Zijn studio is een droomlocatie voor onze ontmoeting. Achter een anonieme garagepoort schuilt een immense industriële ruimte met een sheddak en veel natuurlijk licht. Philippe Vandenberg werkte hier tussen 2006 tot 2009. Zijn verftubes en penselen liggen er nog onaangeroerd, zijn doorgezakte atelierstoel staat er nog, aan de muur hangen zijn allerlaatste werken. Het atelier lijkt alsof hij elk moment terug kan binnenwandelen. Vandenberg overleed 10 jaar geleden. Zijn drie kinderen beheren sindsdien zijn nalatenschap én studio. ‘Zij hebben eerst een inventaris gemaakt en een conservatiesysteem bedacht, zodat de overgebleven werken in het atelier in perfecte conditie bewaard konden worden,’ zegt Benedicte, die recent als freelancer werkt voor de Foundation. ‘Ons doel is om het oeuvre levend te houden. Dus nodigen we hier kunstenaars, schrijvers, curatoren, museumdirecteurs, verzamelaars en galeriehouders uit om inzicht te krijgen in Philippes oeuvre. Er is ook een samenwerking met de Universiteit van Gent waar er verder onderzoek uitgevoerd wordt. Dit mag geen mausoleum worden.’

z eno X

Ondanks haar jonge leeftijd, heeft Benedicte Goesaert al serieus wat kilometers op de teller. 8 jaar lang werkte ze als galeriedirectrice bij Zeno X. De Antwerpse topgalerij werkt samen met kleppers als Luc Tuymans, Michaël Borremans, Anton Corbijn en Marlène Dumas. En in die context leerde ze de kunstwereld van binnenuit kennen: ze ontmoette er tal van verzamelaars, curatoren, museummensen, kunstadviseurs en recensenten uit binnen- en buitenland. Ze kon er kwalitatieve relaties opbouwen die tot in New York, Brazilië en Shanghai reiken. En ze hield er een goedgevuld adresboekje aan over. ‘In de galerie komt inderdaad een heel internationaal publiek over de vloer. Sommige mensen kopen heel snel op intuïtie. Met andere heb je eerst twee jaar lang een dialoog vooraleer ze een werk kopen. Dankzij Zeno X nam ik deel aan talrijke buitenlandse beurzen en collectiebezoeken. Door zoveel te reizen, heb ik natuurlijk kunstverzamelaars van over de hele wereld leren kennen. En die bestaan er in alle soorten. Er zijn langetermijnbeleggers, maar evengoed ‘artflippers’ die werken heel snel doorverkopen. Maar er bestaan gelukkig ook supergepassioneerde collectionneurs die eigenzinnige keuzes maken en op een bijna museale manier een collectie opbouwen. Die ontmoetingen waren heel verrijkend,’ vertelt ze. ‘Ik onderhoud ook contacten met heel wat kunstenaars. Als Art Liason blijf ik uiteraard de internationale kunstwereld goed in de gaten houden. En daarin blijf ik ook mijn eigen smaak uitdagen. Ik ben actief in de hedendaagse kunst, maar mijn expertise start in de jaren zestig van de vorige eeuw. We zijn op een moment beland waarop eindelijk het canon van de kunstgeschiedenis, die vooral westers geörienteerd was, verruimd wordt. Dit is heel boeiend waardoor ik ook mijn blik richt op de kunstscènes in Latijns-Amerika en Zuid-Afrika.’

“ s o MM

z e W

M

W

M

Sinds haar start in februari kwamen er reeds heel wat uitnodigingen op haar pad. Normaal was ze deze zomer al co-curator van Kunstenfestival Watou: een kunst- en poëzieroute in en rond de grensgemeente. Maar corona stak er een stokje voor en het evenement is nu uitgesteld naar 2021. Inmiddels klopten ook al verschillende actoren uit het kunstenveld bij haar aan voor advies. ‘Sommige verzamelaars vragen me om discreet een werk uit hun collectie te verkopen. Ze willen het liever niet op een publieke veiling brengen, omdat ze dan risico lopen dat het werk voor een te lage prijs wordt verkocht. Ik kan hen helpen discreet een verzamelaar of instituut vinden die specifiek naar zo’n soort werk zoekt.’

De kans dat Benedicte Goesaert in zo’n geval aan een museum verkoopt, acht ze eerder klein. ‘Musea hebben niet de aankoopbudgetten van grote verzamelaars. De prijzen op de moderne en hedendaagse kunstmarkt liggen vaak erg hoog,’ zegt ze. ‘Als Art Liason kan ik daarom ook samenwerkingen tussen collectionneurs en musea proberen te faciliteren. Die synergieën tussen de private en publieke sector zijn essentieel. In Amerika is de situatie anders dan bij ons: daar kunnen verzamelaars

werken aankopen en doneren aan het museum, in ruil voor een belastingvoordeel. Heiligmakend is dat systeem niet, maar daar is het tussenschot tussen de museumwereld en private kunstwereld minder hoog dan bij ons. We vergeten soms dat heel wat musea eigenlijk ook ontstaan zijn uit privécollecties. En die verzamelingen zijn indertijd niet altijd op een museale of objectieve manier bij elkaar gekocht. Achter die collecties zaten ook maar mensen van vlees en bloed, met een persoonlijke smaak of netwerk van bevriende kunsthandelaars of kunstadviseurs. We bestuderen museumcollecties nu als wetenschappelijk erfgoed, maar heel wat werken zijn daar toevallig beland of dankzij een goed uitgebouwd netwerk van contacten. Uiteraard zou het mijn droom zijn om mee te bouwen aan een collectie, die later in een internationaal museum belandt. Toen Zeno X na twee jaar onderhandelen eindelijk een werk van Jack Whitten aan het MoMA verkocht, was dat een kroon op het werk. En zeker nu dat werk een ereplek kreeg na de renovatie van het New Yorkse museum. Dat gaf echt wel een kick.’

Tekst Thijs Demeulemeester Foto's Birger Stichelbaut

ige verza

elaars vragen

e o M D iscreet een

erk uit hun collectie te verkopen .

illen het liever niet op een publieke veiling brengen , o MDat ze Dan risico lopen Dat het W erk voor een te lage prijs W or D t verkocht . i k kan hen helpen D iscreet een verza M elaar of instituut vin D en D ie specifiek naar zo ’ n soort W erk zoekt .”

ONZE SELECTIE

“ e en selectie van het mooiste vastgoe D op D e markt ”

luxevastgoed.com

Op deze pagina’s kunt u genieten van een uniek geselecteerd aanbod eigendommen te koop op luxevastgoed.com. Van België tot Zuid-Europa, stellen we u graag enkele architecturale parels voor.

KNOKKE I SPARRENDREEF I IMMO BROWN KNOKKE Meer info op luxevastgoed.be

GERAARDSBERGEN I BUITENGEWOON LANDGOED

BELGIUM SOTHEBY'S INTERNATIONAL REALTY

Meer info op luxevastgoed.be

KALMTHOUT I ENGELSE TUDOR-VILLA HILLEWAERE VASTGOED

Meer info op luxevastgoed.be

HASSELT I DESIGN PENTHOUSE I CHRISTOFFELS VASTGOED

Meer info op luxevastgoed.be

Fotograaf: Anne Lefevre

ABS BOUWTEAM

Schoonzichtstraat 33, 9051 Sint-Denijs-Westrem

09 242 85 65

info@absbouwteam.be

www.absbouwteam.be

Fotograaf: Gatien Baron

SAINT-TROPEZ I RIANT LANDHUIS I JANSSENS IMMOBILIER

Meer info op immodeluxe.fr

LUXEVASTGOED BELGIË

h et mooiste aanbo D exclusieve eigen D ommen te koop in b elgië

luxevastgoed.be

DEURLE Ruime villa op een prachtig perceel aan de Rode Beukendreef, op 4.633 m², bew. opp. 475 m².

EPC: 394 kWh/m² - UC: 1975545- Vg, Wp, Gmo, Gvkr, Gvv

GRAMMENE Bijzonder hoogstaand afgewerkte villa met open zicht en zwembad, op 1.369 m2, bew. opp. 311 m2.

EPC: 242 kWh/m2 - UC: EP02281 - Vg, Wglk, Gmo, Gvkr, Vv

DEURLE Zeer ruime en degelijke villa met zwembad, volledig onderkelderd, gelegen in een rustige dreef, op 2.618 m2, bew. opp. 486 m2

EPC: 157 kWh/m2 - UC: 1937644 - Vg, Wp, Gmo, Gvkr, Gvv

DE PINTE Ruim nieuwbouwappartement op centrale ligging, zonnig terras, 2 parkeerplaatsen en een garage, bew. opp. 180 m².

EPC: 62 kWh/m² - UC: 14854 - Vg, Wg, Gmo, Gvkr, Gvv

GENT Luxeappartement in res. Sandhill, absolute rust in het historisch centrum, bew. opp. 191 m².

EPC: 120 kWh/m² - UC: 2277 - Vg, Wgch, Gmo, Gvkr, Gvv

Zutendaal

E en echte un ieke plek om te wonen.

Residentie De Beer is een exclusief project, bestaande uit 2 high-end appartementen, gelegen in de boomende stadswijk Oostendse Oosteroever. De vroegere officierswoning vormt de basis voor dit architecturaal hoogstaande nieuwbouwproject. De authentieke gevel werd behouden en geïntegreerd in het project dat een minimalistische aanbouw kreeg. Een geslaagde combinatie van gerenoveerd erfgoed met weldoordachte nieuwbouw. Een echte unieke plek om te wonen.

Prijs: op aanvraag

Ref: D8400-19158

inl: Vg,Wg,Gmo,Gvkr,Gvv

E-peil: 86 (UC 35013-G-2016_464/ EP14854/A001/D01/SD002)

Meer info

Leopold II-laan 29 | 8400 Oostende

t 059 50 60 50 | oostende@vanderbuild.be

Bekijk ook onze andere panden op www.vanderbuild.be

Luxeuze “Urban Villa” met terras en garage nabij het historisch centrum van Brussel. Recent verkocht in het centrum ven Gent.

Luxueus penthouse met groot terras en panoramisch uitzicht op de skyline van Brussel, het Atomium en de Basiliek.

Ref: 04/12362

Exclusief multifunctioneel pand op ca. 4.398 m². Polyvalente ruimtes, bar, industriële keuken, 3 slaapkamers, 2 badkamers, parking. Vg - WgLk - Gmo - Gvkr - Gvv, EPC 272 kWh/m²

V AS T G O E D & A D VIE S

Prachtige landelijke villa ontworpen door Vincent Bruggen, gelegen op een domein van 1,8 hectare. Wg - Vg - gvkrGvv, EPC 128 kWh/m2

Licht en zonnig, centraal gelegen in een parkdomein van ca.1 ha. Deze villa omvat o.a. 6 slaapkamers en 4 badkamers. Vg - WpGmo - Gvkr - Gvv, EPC 313 kWh/m²

Gerenoveerd herenhuis met woonkamer, keuken, 6 slaapkamers, dressing, 2 badkamers, polyvalente ruimte, terras, tuin, poolhouse en zwembad. Vg - Gmo - Gvkr - Gvv - Wg, EPC 450 kWh/m²

Exclusieve woning gelegen in de nabijheid van natuurgebied Koebos op een perceel van 7.250 m². Totaalrenovatie in 2008/2009.

Vg - Ag - Gmo - Gvkr - Gvv, EPC 242 kWh/m²

Rustig gelegen moderne villa met o.a. 6 slaapkamers, 2 badkamers, zwembad met poolhouse, z-w georiënteerd. Vg - Wp - Gmo - Gvkr - Gvv, EPC 154 kWh/m²

HASSELT · € 1.495.000 · Kattendanstraat 82 · Ref 10/0393

LOMMEL · € 1.495.000 · Dubbelrij 50 · Ref 07/0687

MERKSPLAS · € 1.295.000 · Schoondreef 11 · Ref 04/11968

BIERBEEK · € 1.690.000 · Tiensesteenweg 269 · Ref 09/0707

SCHILDE · € 3.600.000 · de Pont 26 · Ref 06/9849

LOKEREN · € 1.400.00 · Brielmolenstraat 91 · Ref 08/6221

Sinds onze opening te New York in 1976 is Sotheby’s Realty uitgegroeid tot een organisatie van meer dan 990 kantoren in 70 landen wereldwijd. Net zoals in de kunstwereld, waarderen en selecteren wij uw vastgoed. Of het nu gaat om een villa, appartement of exclusief domein, we brengen uw eigendom bij de juiste partijen onder de aandacht dankzij ons netwerk en uitgebreide marketing.

Ontdek wat bij u past in onze portefeuille met meer dan 450 vastgoedobjecten, zowel te huur als te koop.

Raadpleeg sothebysrealty.be

KARAKTERVOLLE VILLA TE HEVERLEE 995.000€

TE RENOVEREN VILLA TE HEVERLEE PRIJS OP AANVRAAG

PRACHTIG LANDGOED TE OUD-HEVERLEE PRIJS OP AANVRAAG

SCHITTERENDE WONING TE HERENT 795.000€

EXCLUSIEVE VILLA MET UNIEK VERGEZICHT 1.045.000€

GERENOVEERDE MOLENAARSWONING TE HAACHT 1.245.000€

VASTGOED OP EEN ANDER NIVEAU

ANZEGEM Landelijk gelegen recent vernieuwd landhuis op +/- 4.800m².

Ref: DPANZ 230 kWh/m² UC 2245533 (VG WUG GMO GVKR GVV)

BELLEGEM Hoeve met verschillende bijgebouwen en faciliteiten op ca. 1,1ha.

Ref: BELLE3 215 kWh/m² UC 1585828 (VG AG GMO GVKR GVV)

DEINZE Recent gebouwde, moderne luxe-villa op 34a36ca.

Ref: EXVILLADE 265 kWh/m² UC 2127308 (VG WCHE GMO GVKR GVV)

EERNEGEM Zeer goed gelegen kasteel-landhuis op ca. 4ha.

Ref: KSTLEERN (VG PG GMO GVKR GVV)

HEESTERT Nieuw gebouwde moderne villa op ca. 1ha.

Ref: HEESTERT14 E-peil 15 (VG AG GMO GVKR GVV)

HEULE Modernistische architectenwoning op zeer goede locatie op ca. 1.750m².

Ref: HEUGEM 195 kWh/m² UC 2273380 (VG WG GMO GVKR GVV)

HOLLEBEKE Uniek en rustig gelegen landhuis op ca. 3,7ha

Ref: HOGOL 511 kWh/m² UC 2268784 (VG GDR GMO GVKR GVV)

HULSTE Uniek gelegen landhuis met zeer mooie materialen op 1ha62a13ca.

Ref: HUCH8 233 kWh/m² UC 1899088 (VG AG GMO GVKR GVV)

JABBEKE Zeer goed gelegen exclusief landhuis op 4.930m².

Ref: JABFLAM 236 kWh/m² UC 2019693 (GVG NI GMO GVKR GVV)

KORTRIJK Heel exclusief villa-landhuis op topligging. Opp. 4.608m².

Ref: MWKOR3 557 kWh/m² UC 1499516 (VG WG GMO GVKR VV)

KORTRIJK Kasteel-landhuis te koop op ca. 2,2ha.

Ref: DELAKO 653 kWh/m² UC 2275272 (VG PG GMO GVKR GVV)

J. Bouckaertstraat 20, 8790 Waregem | tel: +32 (0) 56 60 41 76 | mail: info@dochy.be | web: www.dochy.be

KORTRIJK Heel ruime vernieuwde villa nabij Expo op ca. 2.500m².

Ref: LIKO8 220 kWh/m² UC (GVG NI GMO GVKR GVV )

KORTRIJK Residentieel gelegen instapklare luxe-villa op 7.231m².

Ref: BRUK103 305 kWh/m² UC 2241528 (VG WP GMO GVKR GVV)

KORTRIJK Prachtige villa op een werkelijk unieke locatie ten zuiden van Kortrijk op ca 4.500m².

Ref: SDK79 224 kWh/m² UC 2213585 (VG AG GMO GVKR GVV)

LICHTERVELDE Gelijkvloerse luxe-villa met alle comfort op 1.648m².

Ref: KOLUX 163 kWh/m² UC 2282807 (VG AG GMO GVKR GVV)

MIDDELKERKE Volledig gerenoveerd (2012) karaktervol herenhuis op ca 6.273m². .

Ref: MDDVA 276 kWh/m² UC 1696993 (VG AG GMO GVKR GVV)

OOSTROZEBEKE Recent vernieuwde luxe-villa in prachtige groene omgeving op 7.678m².

Ref: VILLAOO 479 kWh/m² UC 1108432 (VG WG GMO GVKR GVV)

SINT-ELOOIS-VIJVE Nieuw gebouwde ruime luxe-villa te koop op ca. 684m².

Ref. SEVX (VG WG GMO GVKR GVV)

TIELT Klassevolle zeer goed onderhouden villa op 6.625m².

Ref: MEUTIE 298 kWh/m² UC 2278054 (VG WG GMO GVKR GVV)

WANNEGEM-LEDE Volledig gerestaureerd kasteel-landhuis in uniek domein van ca 13ha.

Ref: KASTEELWANN (VG PG GMO GVKR GVV)

WAREGEM Uniek gelegen recente luxe villa-landhuis. Opp. 4ha. 28a. 57ca.

Ref: OMGEVINGWAREGEM (VG AG GMO GVKR GVV)

WAREGEM Centraal gelegen luxe appartement van ca. 160m² en ca. 80m² terrassen.

Ref: RALUX 102 kWh/m² UC (VG WG GMO GVKR GVV)

Exclusieve landhuizen te koop

ZWALM Recent vernieuwd ruim herenhuis met bijgebouwen te Nederzwalm op 7.139m².

Ref: ZIZW8 193 kWh/m² UC 2284720 (VG WG GMO GVKR GVV)

VENTE VERKOOP | LOCATION VERHUUR | INVESTISSEMENT INVESTERING | RECHERCHE PERSONNALISÉE ZOEKOPDRACHTEN

BRUXELLES

+32 (0)2 218 38 38 info@james-realty.com

james-realty.com

COUNTRYSIDE

+32 (0)2 633 18 18 countryside@james-realty.com

Woluwe-Saint-Pierre : Exceptionnelle villa contemporaine neuve / Prachtige nieuwbouwvilla

Proximité Place Dumon, exceptionnelle villa contemporaine neuve de 750m2 sur un terrain de 33 ares, magnifiques réceptions, home cinema, cuisine Obumex hyper équipée, un bureau. 5 suites complètes avec chacune sa salle d’eau. Espace Welness et fitness. Longue piscine extérieure. Appartement de service. Garage pour trois voitures. PEB B.

Gelegen nabij de Dumonplaats, een uitzonderlijke hedendaagse nieuwbouwvilla met een oppervlakte van 750 m² gelegen op een terrein van 33 are. Prachtige receptieruimten, home cinema, volledig uitgeruste Obumex keuken en een bureelruimte. 5 suites met eigen badkamer. Wellness en fitness ruimte. Lang openlucht zwembad. Dienstappartement met eigen inkom. Garage voor 3 wagens. EPB B.

Lasne : Magnifique propriété sur près de 5 hectares / Uniek landhuis op 5ha

Abbaye d’Aywiers sur 4 hectares 80 très privatif, demeure offrant de très belles pièces de réceptions, d’une grande cuisine hyper équipée, d’une salle à manger, un salon TV. A l’étage, une master room complète, 4 chambres avec dressing, 2 salles de bains, grande piscine intérieure avec coin jacuzzi et sauna. Conciergerie avec 2 chambres. Garage. PEB D.

Gelegen nabij de Abdij van Aywiers, prachtig eigendom op 4,8 ha met uitgebreide ontvangstruimten, volledig uitgeruste keuken, eetkamer en leefruimte. Op het verdiep een master bedroom, 4 kamers met dressing en 2 badkamers. Groot binnenzwembad met jacuzzi en sauna. Zeer uitgerust dienstappartement met 2 slaapkamers en 2 badkamers met eigen inkom. Garage. EPB D.

Legrandlaan 30 – 1050 Brussel

Avenue Legrand 30 - 1050 Bruxelles

Philippe Koelman +32 (0) 475 70 50 70

Weylerkazerne

Brugge

Verscholen in het hart van Brugge, bevindt zich een historische site die na jaren leegstand een bijzondere herbestemming krijgt. Een gewezen klooster herleeft tot nieuwe woonzone met een ongeëvenaarde signatuur. Een topligging, imposante architectuur met respect voor historische elementen,

REEDS 70% VERKOCHT

ruime woongedeeltes en een overdaad aan groen. Uit het lijstje van troeven kan je maar één conclusie trekken: de Weylerkazerne is een once-ina-lifetime project.

Contacteer ons:

T. +32 (0)50 66 00 00

E. info@found-baker.com

www. found-baker.com

ZOERSEL

Stijlvol wonen in een gerenoveerd classicistisch kasteel uit de achttiende eeuw. Bent u op zoek naar veel ruimte, een mooie lichtinval en grote statige vertrekken waar het gezellig vertoeven is, maar die tegelijkertijd dienst kunnen doen als expositieruimte, congreszaal of voor kantoren? Bezoek dan zeker Kasteel Zoerselhof op onze website.

HEUVELLAND

Een exceptioneel aanbod in het West-Vlaamse Heuvelland. Bovenop een heuvel met zicht op de Kemmelberg bevindt zicht dit harmonieus geheel. Het concept werd getekend en gebouwd door Architect Stephane Boens. De authenticiteit van de hoeve ging nooit verloren, dan wel voorzien van alle hedendaags comfort.

DEINZE

Deze unieke zeer luxueuze eigendom is een voormalige pastoriewoning en werd ontworpen door toparchitecten Buro II. De woning omvat 5 slaapkamers, 2 badkamers, dressing, polyvalente ruimte (eventueel als praktijk), garages, kelders, poolhouse, zuid-west gerichte tuin met zwembad op 34a36ca.

Wenst u meer info over onze domeinen?

Contacteer ons dan snel via: +32 (0)50 66 00 00 info@found-baker.com of www.found-baker.com

BRUGGE

Imposante 19de -eeuwse herenwoning in het hartje van Brugge centrum naar het ontwerp van de toonaangevende Brugse architect Isidore Alleweireldt en naar verluidt het woonhuis van de schilder Hans Memling. De site geniet een grondoppervlakte van 1.255 m2 en voorziet in een ruime en afgesloten parking met 24 autostaanplaatsen.

Waasmunster

Residentie Marvis: Exclusieve villa-appartementen in residentiële omgeving

VERDRAAID GOED (IN) VASTGOED

Exeptio is een gedreven vastgoedkantoor, gevestigd in Waasmunster. Het kantoor is gespecialiseerd in residentieel vastgoed, met een belangrijke focus op het midden en hogere marktsegment in het Waasland en directe omgeving. Misschien bent u zelf op zoek naar iets nieuws? Of denkt u erover na om uw woning te verkopen of verhuren? Wat uw vraag ook is, wij luisteren graag naar wat u te vertellen heeft.

Aarzel niet om ons te contacteren mocht u geïnteresseerd zijn in één van de services die Exeptio biedt. Een gesprek kost niets, het schatten van de waarde van uw eigendom evenmin. U kan altijd bij ons terecht voor een gratis waardebepaling. Of neem een kijkje op de website www.exeptio.be.

Daar vindt u meer info en een uitgebreid overzicht van onze beschikbare panden.

Exeptio BVBA - Philippe van de Vreede - Erkend vastgoedmakelaar - BIV 509 734

Sint-Franciscusstraat 3, 9250

Waasmunster - vastgoed@exeptio.be - Tel.: 052.52.82.52

www.exeptio.be

Anouska De Smul

Kustlaan 275-277, 8300 Knokke-Heist

t. +32 50 64 10 10

ads@knokkerealestate.com

www.immoknokkerealestate.be

Indrukwekkend hoekappartement met 10 meter gevelbreedte en zonneterras, hartje Zoute.

€ 1.695.000

EPC 231 / UC 2094014

Prachtig gerenoveerde koppelvilla vlakbij de Graaf Jansdijk en de Kalfsmolen.

Prachtige koppelvilla, rustig gelegen in het Zoute tussen het Zwin en de Royal Zoute Tennis Club.

€ 2.745.000

€ 1.395.000

EPC 261 / UC 1812324

Exclusief appartement (300m�) in de Finis Terrae met zee-en Zwinzicht.

Prijs op aanvraag

EPC 109 / UC 1221589

EPC 193 / UC 2256811

Expertise.

Onze wereld is net zo divers als uw wensen. Erop inspelen is onze passie - al 40 jaar lang.

Ervaar het zelf: engelvoelkers.com/1977

Met deze urban villa in het hart van Gent, heeft u een architecturale parel in handen. Er werd ontzettend veel aandacht besteed aan het gebruik van superieure materialen en afwerking tot in de allerkleinste details.

Passie voor vastgoed en mensen

In het centrum van Gent ligt deze luxueuze penthouse, ontworpen door Glenn Sestig en gebruikt als tweede verblijf. Geniet vanop de verschillende terrassen van een adembenemend uitzicht op de torens en een panoramisch zicht over de stad. Een dubbele afgesloten garagebox is inbegrepen.

TE KOOP

Gent - Penthouse

TE KOOP

Gent - Luxe appartement

Verkoop van uw residentieel vastgoed in de Leiestreek.

St.-Martens-Latem

- Landelijke villa

Deze landelijke, instapklare villa bevindt zich in een doodlopende straat, op fiets en wandelafstand van het centrum. Bij de renovatie van de woning ging er veel aandacht naar het interieur en de aangelegde tuin met ruim terras en zwemvijver.

St.-Martens-Latem - Penthouse

Ontdek deze lichtrijke, high-end penthouse die de volledige dakverdieping omvat met een uniek zicht over de Royal Latem Golf Club. Veel aandacht ging naar het gebruik van kwaliteitsvolle materialen en de onberispelijke afwerking van het interieur. Er zijn 2 autostaanplaatsen inbegrepen.

U vindt dit uniek perceel bouwgrond nabij het centrum van Deurle. De toegangsweg naar het perceel is een beleving op zich. Op dit perceel bevindt zich een mix van Franse naaldbomen (pinus) en loofbomen die een zuiders karakter geven. Geen bouwverplichting

TE KOOP

Deurle - Bouwgrond

T. 0479 417 496

TE KOOP

T. 0479 417 496 5.640 m2

TE KOOP

T. 0479 417 496

Informeer naar ons discreet aanbod. welkom@irres.be.

Huisje, tuintje, zwembad.

Droom je ook van een huis met tuin en vijver? Dan ben je bij ons aan het juiste adres, want de verkoop en aankoop van exclusieve woningen vraagt een aparte aanpak Heylen Exclusief weet dat elk pand zijn eigen verhaal heeft. Daarom starten onze makelaars steeds met een open geest. Wat had de bouwheer in gedachten? Waarom koos de bewoner voor dit exclusieve pand? Wat zijn de uitzonderlijke kenmerken van de woning? Wij gaan hiermee aan de slag en stippelen een individueel traject uit. Uiteraard kan u daarbij rekenen op de kennis van onze 65 specialisten in onze 10 kantoren. Bel 0800 292 223 of surf naar www.heylenexclusief.be

LUXEPROJECTEN

h et mooiste aanbo D exclusieve projecten te koop in b elgië luxeprojecten.be

FASE I

'Sea' Status: ruwbouw

Oplevering: zomer '21

FASE II

'Salt' Status: presales

Oplevering: zomer '22

420 appartementen 530 garageboxen aan de Wellington Golfclub van € 180.000 tot € 700.000

Hier woont u op het ritme van De Stad aan Zee. Aan iconische plekken voor de golf- en paardensport.

FASE III

'Sand'

Status: vergund

Oplevering: zomer '24

SALES UP AND RUNNING

FASE IV

'Sky'

Status: vergund

Oplevering: zomer '26

Eileen Gray I Oostduinkerke

OMDAT TOPARCHITECTUUR ONS VERBINDT

Twee broers met een grote liefde voor toparchitectuur: dat is Rietveld. Architectuur die al jaren de toon zet voor de gehele vastgoedmarkt. Rietveld inspireert, innoveert en bouwt tijdloze moderniteit. Gedreven door vorm, niet door rentabiliteit per steen. Voor u en voor ons, omdat toparchitectuur ons verbindt. Leopold-II laan 136 - Oostduinkerke

BROELTORENS

One Broel is, in één woord, uniek. Dit schitterende woon-project aan de nieuwe Leieboorden in Kortrijk kijkt uit op de Broeltorens en is uitstekend ingepland in de historische site vlak bij het centrum. De vier gebouwen (Paulinen, Waterspiegel, De Ode en Kwatrijn) hebben hun eigen architecturale identiteit en maken plaats voor 68 luxe appartementen, elk met een ruim terras. De kwaliteitsvol afgewerkte interieurs en de rustgevende binnentuin maken het er alleen nog aangenamer wonen. Werkelijk uniek.

Live life in style

LAUNCHSOON

• 420 woonunits

• 4 fases

• 540 parkeerplaatsen

• 4000 m2 nieuwe pleinen

• 3 buurtversterkende winkels

• 185 woonunits

• 4 fases

• 280 parkeerplaatsen

• Nieuwe hoofdzetel CM

• 10.000 m2 extra groenzones

• Prijsvork

OOSTENDE dé stad @ sea

SKY Towers, The Waves en Green C zijn drie gloednieuwe woonprojecten van Vastgoedgroep Degroote die samen een frisse uitstraling en dynamiek aan de koningin der badsteden zullen geven.

Deze projecten zorgen voor nieuwe, moderne woonbuurten in het hartje van de stad. Sociaal contact, mensen verbinden en een aangename sfeer staan hierbij centraal. Vastgoedgroep Degroote zorgt ervoor dat de nieuwe projecten steeds een meerwaarde bieden aan de stad en zijn inwoners, met een architecturaal hoogstaand karakter en ruime pleinen of groenzones.

www.vastgoed-degroote.be

Troonstraat 60

Vindictivelaan 21 8400 Oostende 059 80 91 91

• 485 woonunits

• 4 fases

• 4* hotel van 120 kamers

• 20 state-of-the-art kantoren en winkels

• 10.000 m2 extra pleinen

• Prijsvork

Lancering nieuw project

Mondriaan I Gent

OMDAT TOPARCHITECTUUR ONS VERBINDT

Twee broers met een grote liefde voor toparchitectuur: dat is Rietveld. Architectuur die al jaren de toon zet voor de gehele vastgoedmarkt. Rietveld inspireert, innoveert en bouwt tijdloze moderniteit. Gedreven door vorm, niet door rentabiliteit per steen. Voor u en voor ons, omdat toparchitectuur ons verbindt. Jean-Baptiste de Ghellincklaan, Sint-Denijs-Westrem

VERKOOP:

Gerenoveerde mas met 5 slaapkamers vlakbij de mooie dorpjes van de Luberon.

Mooie bastide met 5 slaapkamers en zwembad op wandelafstand van het dorp.

Moderne villa met 6 slaapkamers, zwembad en een atelier, dominante ligging en prachtig zicht.

Mas in ruwe natuursteen van circa 330m² in een prachtig

COLLIAS - KORTBIJ UZÈS

Uitzonderlijk dorpshuis met 6 slaapkamers, zomerkeuken en authentiek interieur.

Prijs : 1 200 000 € - EPC : C - REF : SR587VM

SAINT ANDIOL - ALPILLES

Herenhuis kortbij St Rémy de Provence met 6 slaapkamers, zwembad en tennisplein.

Prijs : 1 600 000 € - EPC : D - REF : SR586VM

LES BAUX DE PROVENCE - ALPILLES

Mas in ruwe natuursteen op 2.5 ha met 4 slaapkamers. Mooi zicht en verwarmd zwembad.

EYGALIERES - ALPILLES

Mooie mas met kwaltiteisafwerking en 4 slaapkamers in een aangename omgeving.

Prijs: 1 990 000 € - EPC : E - REF : SR597VM Prijs : 1 695 000 € - EPC : blanco - REF : SR401VM

Luxueus ingericht landgoed met zwembad op 10 minuten wandelen van de stad.

Uitzonderlijke bastide met zicht op de Mont Ventoux, verwarmd zwembad en pool house.

Gerenoveerde

Mooi

LE LAVANDOU GASSIN -

Villa met panoramisch uitzicht op de zee, conciërgewoning, in totaal 10 kamers.

Mooi landhuis van ong 260m² met prachtig uitzicht, zwembad en dubbele garage.

Mooie villa met

en tennisplein.

interieur met 6 slaapkamers.

Gerenoveerde

Yacht Consult

“D e werel D van D e luxejachten is het laatste D ecennium enorm geëvolueer D o nze klanten willen tij D ens hun verblijf aan boor D niet inboeten aan luxe en comfort .”

Manu Deceuninck

Tien jaar geleden besloot Manu Deceuninck zijn twee grote passies – vastgoed en zeilen – te bundelen. Yacht Consult is ondertussen een gevestigde waarde binnen de luxejachtwereld. Naast makelaar van boten is Yacht Consult ook exclusief verdeler in de Benelux van Ferretti Group. “De wereld van de luxejachten is het laatste decennium enorm geëvolueerd. Onze klanten willen tijdens hun verblijf aan boord niet inboeten aan luxe en comfort. Integendeel zelfs: op het vlak van technologie en luxe staan wij een aantal jaren voor op de vastgoedsector,” vertelt Manu gepassioneerd.

D e coronacrisis laat in D e M eeste sectoren zijn sporen na . W at is D e i M pact van D eze bizarre perio D e in het lu X eseg M ent van D e jachten ?

“Wij merken dat er een duidelijke aanvraagstijging is. Terwijl de één gemotiveerd is om zijn boot te verkopen, zet de ander onder het motto now or never eindelijk de stap om een jacht te kopen. Corona legt nu eenmaal de eindigheid van het leven pijnlijk bloot. Mensen beseffen meer dan ooit dat ze nu van het leven moeten genieten. Carpe diem.

Die impulsiviteit is een eigenschap die we binnen onze sector normaal niet toeschrijven aan onze klanten uit de Benelux. Die zijn normaal net erg berekend en voorzichtig. Amerikanen daarentegen

‘bezondigen’ zich voortdurend aan impulsaankopen. Maar wij plukken dus zeker de vruchten van die now or never-mentaliteit.”

W elke Waar D en stellen jullie voorop en zijn D ie sin D s D e coronacrisis veran D er D ?

“Wij maken deel uit van een kleine wereld waarin iedereen constant praat met iedereen. In zo’n niche is het dus primordiaal dat er geen slechte mond-tot-mondreclame ontstaat. Onze klanten leggen enorme bedragen in onze handen en dat doen ze alleen als ze het gevoel hebben dat ze ons kunnen vertrouwen. Eerlijkheid en transparantie zijn de basisingrediënten om dat kunnen bereiken.

“D e coronacrisis heeft Dat voor ons W el veel co M ple X er ge M aakt . n or M aal ne M en W ij zeker 60 à 70 vluchten per jaar o M onze klanten op hun W enken te be D ienen .”

Daarnaast stellen wij ook alles in het werk om een persoonlijke service aan te bieden. We staan onze klanten tijdens het aankooptraject van a tot z bij met advies. De coronacrisis heeft dat voor ons wel veel complexer gemaakt. Normaal nemen wij zeker 60 à 70 vluchten per jaar om onze klanten op hun wenken te bedienen. In het heetst van de coronastrijd moesten we die afstanden op een andere manier overbruggen. Ik ben in de afgelopen maand vier keer op en af gereden naar Italië. Een tijdrovende taak, maar het is nu eenmaal belangrijk dat wij onze klanten in de watten leggen. Onze missie is onze klanten zorgeloos laten genieten van hun luxejacht. ”

a ls Dat geen M eerWaar D e is . W aarin on D erscheiD en jullie zich ver D er van D e concullega ’ s ?

“We zijn exclusief verdeler van de Ferretti Group in de Benelux van boten tot 100 voet. Doordat wij iconische merken als Riva en Pershing aanbieden, hebben we sowieso een voetje voor op de concur -

rentie. Met in totaal 8 merken in de Ferretti Group kunnen we een zeer ruim gamma presenteren aan onze klanten gaande van een dagboot tot een 100-meter jacht. We hebben voor elk wat wils.

Verder stellen we ook alles in het werk om onze klanten een lokaal aanspreekpunt in hun taal aan te bieden. In het kader daarvan openden we een eigen filiaal in Luxemburg én startten we een samenwerking in Nederland op. Dat draagt opnieuw bij tot een kwalitatieve service op maat van de klant.”

W at hoop je Dat D e toeko M st nog brengt voor Y acht c onsult in D e b enelu X ?

“We zijn momenteel in België top of mind wat luxejachten betreft. In Nederland en Luxemburg behoren we momenteel tot de top vijf en ik hoop dat we ook daar dé absolute referentie kunnen worden.”

FERETTI GROUP

Ferretti Group is een Italiaanse jachtbouwer met het hoofdkantoor in Forlì, gespecialiseerd in het ontwerp, de bouw en de verkoop van luxe motorjachten. Haar producten worden verkocht onder de merken Ferretti Yachts, Custom Line, Pershing, Itama, Riva, Mochi Craft, CRN en Wally.

a Ferretti Group brand

NOTHING ELSE

CARCHITECTURE

Een wagen is als een handtas: een accessoire die de look van je huis helemaal kan afmaken. Het kijkboek ‘Carchitecture’ bewijst hoe hard de wereld van architectuur en automobiel met elkaar vergroeid zijn.

Carchitecture staat nog niet in het Engelse woordenboek. Maar als het van journalisten Thijs Demeulemeester, Bert Voet en fotograaf Thomas De Bruyne afhangt, moet dat niet te lang meer duren. Er zijn zoveel raakvelden tussen automobiel en architectuur dat ze er een gelijknamig kijkboek over maakten, zopas uitgegeven bij Lannoo. Voor ‘Carchitecture’ zochten de drie wereldwijd naar de mooiste ‘autohuizen’: bijzondere woningen waar je quasi leeft rondom je auto’s. Of huizen waarvoor de wagen het perfecte gekozen accessoire is. Feit is: auto’s en architectuur versterken elkaar enorm. Kijk maar naar autoreclames of naar vastgoedadvertenties.

Soms past een auto echt zo goed bij een woning dat het plaatje perfect klopt. Als die ‘plaatjes’ interessant genoeg waren, haalden ze ‘Carchitecture’. Het boek bundelt de strafste combinaties van klassieke, moderne en hedendaagse architectuur met zeldzame classic cars, supercars en zelfs youngtimers. Waar anders past een exclusieve brulboei als de Alfa Romeo Tipo 33 Stradale dan in een agressieve betonnen loft? De stoere schuurwoning van het Nederlandse bureau FilliéVerhoeven Architecten kreeg ook mooi gezelschap van een Jaguar E-Type. Die asymmetrische vorm, gecon -

fronteerd met de al even asymmetrische Jaguar levert een sterk beeld op. Zeker omdat de textuur van die ruwe schuur en die aerodynamische wagen zo hard botsen. Nog sterker is de Citroën SM – met performante Maserati motor onder de kaptegenover een messcherp appartementsgebouw van Fuhrimann – Hächler in Zürich. De combinatie van beide heeft zonder twijfel icoonwaarde.

Soms worden huizen zelfs volledig rond een (auto)collectie ontworpen. Een architect met een beetje liefde voor auto’s – en zo zijn er gelukkig heel wat – degradeert de wagen niet tot de oprit, maar rekent hem als bepalende factor mee in het woonontwerp. In het beste geval krijgt hij een even belangrijke plaats toegewezen als de keuken, de slaapkamer of de dressing. Antwerpenaar Dieter Vander Velpen bedacht bijvoorbeeld een villa met een glazen ‘wissellijst’ aan de inkom. Geen transparante garage, maar een ‘car cabinet’, waarin de bewoner beurtelings één van zijn collectiewagens kan uitstallen. Soms is dat een Maserati Mexico (1967), soms een Maserati Ghibli (1970), soms een Polestar (2020): stuk voor stuk bijzondere wagens, die in de glazen doos het statuut van kunstwerk krijgen.

Andreas Fuhrimann

/ Photography: © Valentin Jeck

Architecture: O-Office Architects / Photography: © Steffen Jahn

Chrysler heeft sinds 1930 zijn Chrysler Building in New York. Dat is al lang niet meer de hoofdzetel van het Amerikaanse automerk, maar de wolkenkrabber behield zijn autogerelateerde roepnaam. Ook Aston Martin zet inmiddels zijn eerste stappen in de architectuur. Het Britse luxeautolabel startte recent met een service om bespoke woningen te ontwerpen rond een autocollectie. Hun eerste renderings zagen er nogal ‘James Bond’ futuristisch uit. Maar het idee is niet nieuw: auto’s en architectuur doen al 100 jaar een flirterige paringsdans. En dat is exact het thema van het boek ‘Carchitecture’.

De grootste autofreak onder de 20ste- eeuwse architecten? Dat wordt een nek-aan-nekrace tussen Le Corbusier en Frank Lloyd Wright. Die laatste mag zichzelf ‘de peetvader van de carport’ noemen. De carport was de eerste vorm van ‘autoarchitectuur’ én de eerste poging om de wagen een eervollere plaats te geven dan de oprit. Frank Lloyd Wrights ‘Robie House’ uit 1909 was één van de eerste privéwoningen waar de auto’s indoor werden gestald. Het huis telde maar liefst 3 inpandige garages én een smeerput. En dat was echt uitzonderlijk voor die tijd, want de weinige mensen die begin de 20ste eeuw een auto hadden, zetten die meestal op straat of in een apart schuurtje. Net als zijn opdrachtgever Frederick Robie was Wright

een petrol head eerste klas: hij kocht in zijn leven een 80tal auto’s, de één nog exclusiever dan de ander. Met zijn lawaaierige joyrides teisterde hij bijna dagelijks zijn buren in Oak Park, Chicago. Zijn eerste collectiewagen was een gele 1909 Stoddard-Dayton K5 Roadster: hetzelfde model dat de allereerste autorace in Indianapolis won. Niet verwonderlijk: Wright had nogal een zware voet. En ook in prijsonderhandelingen over een nieuwe auto durfde hij wel eens het gaspedaal indrukken. In de showroom negotieerde hij tot 50 procent korting op zijn nieuwste luxeauto, omdat hij als ‘beroemde ambassadeur’ een rijdend reclamebord voor automerken als Lincoln of Cord zou worden.

Wright was zo’n autofan dat hij in zijn carrière meermaals op het kruispunt van architectuur en de automobielwereld werkte. Hij mocht een showroom voor Jaguar ontwerpen in New York, maar hij gebruikte ook meermaals ‘de dynamiek’ van de auto in zijn tekeningen. Het bekendste voorbeeld is uiteraard het Guggenheim in New York: zijn wereldberoemde museumgebouw dat opgevat is als een omgekeerde parkeertoren.

Nogal logisch dat Wright zich in zijn carrière zélf meermaals aan een auto-ontwerp waagde. Alleen: zijn ontwerptekeningen voor zijn ‘Cantilever Car’ (1920) en zijn ‘Road Machine’ (1955) raakten nooit in productie.

“ a uto ’ s en architectuur D oen al 100 jaar een flirterige parings Dans . e n Dat is e X act het the M a van het boek ‘ c architecture ’.”

Architecture: Gallery Clément Cividino / Photography: © Jeroen Verrecht

l e c arbusier

Ook Le Corbusier beet zijn tanden stuk op autodesign. Zijn ‘Voiture Minimum’ was een kruising tussen de Citroën Deux Chevaux en de Volkswagen Beetle, maar raakte nooit in productie. De Zwitserse architect was er nochtans van overtuigd dat de woningbouw veel te leren had van de automobielsector. Zeker nadat hij de fabriek van Ford had bezocht, was Corbu was ervan overtuigd: huizen konden even vlotjes van de band rollen als auto’s. ‘Huizen moeten gemaakt worden door machines in een fabriek, geassembleerd als een Ford in verschillende productielijnen,’ schreef hij al in 1923. Hij zag woningen als functionele machines, gemaakt in standaardformaat en in industriële materialen. Hoe sterk de verwevenheid tussen auto’s en architectuur was, bewijst zijn conceptschets uit 1920 voor zijn ‘Maison Citrohan’. Genoemd naar Citröen, omdat hij die huizen – net als een autoals prefab bouwpakket wou optrekken. Er is nooit een Maison Citrohan gebouwd, maar de auto bleef hem levenslang inspireren.

Ook in zijn ontwerpen hield Le Corbusier bovenmatig veel rekening met de aanwezigheid van auto’s: hoe een wagen een terrein op reed, waar hij parkeerde en welke draaicirkel hij daarvoor

moest maken, calculeerde hij allemaal in. Haast elk gebouw dat Le Corbusier realiseerde, liet hij fotograferen met een blitse wagen voor. De auto’s waren voor hem een metafoor van de dynamiek van het modernisme. Reden genoeg om hem vanaf nu Le Carbusier te noemen.

t oeko M st M uziek ?

Hoe zal de ‘carchitectuur’ van de toekomst eruit zien? Sinds de opkomst van de elektrische auto is het theoretisch mogelijk om je wagen pal in je leefruimte te parkeren, zonder geurhinder of kans op oliesporen. Betekent dat het officiële einde van de garage? Zo’n vaart zal het wellicht niet lopen. Belangrijker: zal de auto nog zo’n belangrijke plaats innemen in de steden en architectuur van de toekomst, nu de deeleconomie zo floreert? Het zijn interessante dilemma’s voor de architecten van morgen. Eén ding is zeker: classic cars zijn een verzameldomein, dat bloeit als nooit te voren. Nostalgie speelt zeker en vast mee. Maar zolang er verzamelaars bestaan, die heel graag in connectie met hun collectiewagens willen wonen, heeft hedendaagse carchitecture toekomst.

Tekst Thijs Demeulemeester

Architecture: FilliéVerhoeven Architects / Photography: © FilliéVerhoeven Architects

DE EXPERT

“ v erzamelaars kopen vaak D e auto ’ s uit hun jeug D ”

Vinciane de Traux

Waarom verkocht Artcurial het servies van het Ritz Hotel? Hoe komt het dat oude meesters weer hip zijn? En kopen stripverzamelaars echt originele striptekeningen uit nostalgie? Luxury Leads praatte met Vinciane de Traux, directrice van Artcurial België, over de trends op de veiling- en kunstmarkt.

Goed nieuws: Artcurial heeft de coronacrisis beter verteerd dan vele van zijn collega’s. Het Franse veilinghuis haalde in 2020 behoorlijke cijfers, organiseerde succesvolle (online) veilingen en moest niemand van zijn 180 medewerkers ontslaan. ‘Het voordeel is: we zijn geen kolos met 3000 man personeel. Door onze kleinere structuur zijn we even dynamisch als een KMO. We kunnen veel sneller schakelen dan de grote huizen,’ zegt Vinciane de Traux, de directrice van Artcurial België.

Toen Artcurial zich 8 jaar geleden in Brussel kwam vestigen kende nauwelijks iemand het Franse veilinghuis, opgericht in 2002. Vreemd eigenlijk, want in Frankrijk staan ze al jaren aan de top, maar bij ons bleef hun naamsbekendheid toen heel be -

perkt. ‘We komen echt van ver,’ zegt Vinciane. Inmiddels behoort Artcurial tot het vaste meubilair van grote veilinghuizen, actief in de Belgische hoofdstad. Behalve in tribale kunst houdt Artcurial veilingen in alle klassieke grote domeinen. Maar daarnaast is het ook sterk in nicheveilingen in de luxesector: auto’s, uurwerken, juwelen, wijnen, mode en zelfs vintage Hermès-tassen. ‘Wij vinden het boeiend om een breed aanbod te hebben. En we zien heel veel kruisbestuivingen: verzamelaars van strips, houden vaak van mooie wagens. Weinig verzamelaars hebben maar één interesse. Waarom zou een collectionneur van tekeningen van oude meesters niet geïnteresseerd kunnen zijn in originele striptekeningen?’

De Brusselse Vinciane de Traux werd geheadhunted bij Sotheby’s om het Brusselse filiaal van Artcurial te leiden. Hun hoofdkwartier is ondergebracht in een statig herenhuis aan het begin van de prestigieuze Franklin Rooseveltlaan, bekend van de vele ambassades en het kunstcentrum Villa Empain. De Traux en haar team houden er geen veilingen, wel cocktails, lezingen en presentaties van topstukken uit de komende veilingen in de andere filialen. ‘De taak van het Belgische filiaal van Artcurial is om de verzamelaars hier warm te maken voor onze veilingen. We nodigen ze uit voor previews. Maar we onderhouden ook veel contacten met families, die verzamelingen hebben en die eventueel ooit zouden kunnen verkopen.’

Het is hun stokpaardje: in 2019 slaagde Artcurial erin om 31 van die familiecollecties onder de hamer te brengen. Waaronder recent nog die van de Empains. Even opfrissen: Baron Edouard Empain (1852 – 1929) was een smoorrijke Waalse staalmagnaat, die rond de eeuwwisseling tram- en metrolijnen aanlegde in België, Frankrijk, Rusland, China en Egypte. In verschillende takken van de familie is verwoed verzameld in de voorbije eeuw. Baron François Empain had een interessante collectie 16de- en 17de-eeuwse schilderijen, die Artcurial in juni kon veilen. Het werd een groot succes, want voor de werken van Pieter Bruegel de Jonge, Jan Bruegel, Pourbus, Polidoro en Strozzi zijn opvallend hoge bedragen neergeteld. Geen enkel lot bleef onverkocht. In totaal bracht de veiling van oude meesters, waaronder de collectie van baron François Empain, 6,3 miljoen euro op. ‘Zo’n cataloog van een familiecollectie zit vol verhalen. Aan elk stuk kleeft die beroemde herkomst. Dat is belangrijk voor de kopers. In zo’n familiecollectie is niet alles van onschatbare waarde. Maar door de provenance kan Artcurial ook kunstobjecten van

mindere kwaliteit in de catalogus opnemen. Het interessante is: vaak zitten stukken al decennia lang vast in familiehanden. Als die op veiling komen, zijn die ‘marktfris’. Sowieso is zo’n familiecollectie als een zolderschat die (her)ontdekt wordt. Ze is het equivalent van een zogenaamde barn find: een vondst van een vergeten zeldzame auto in een schuur. Dat is zowat het ultieme voor autoverzamelaars,’ vertelt Vinciane de Traux.

n ostalgie

Al even verrassend was dit jaar hun ‘Ritz’ veiling. Artcurial had in 2018 al de eer om het meubilair van het iconische Parijse hotel onder de hamer te brengen. En in juni 2020 werden de tafeldecoratie, de serviezen, het zilverwerk, de badjassen en de servetten verkocht. Intrinsiek hadden al die objecten uit de vijfsterren-palace op Place Vendôme helemaal geen hoge waarde. Maar de Ritz-provenance deed verzamelaars of souvenirjagers tóch opnieuw diep in de buidel tasten. ‘We haalden in totaal vier keer de laagste schatting. Het was

een zogenaamde ‘white glove’ veiling: niks bleef onverkocht. De belangstelling was enorm. Misschien waren die kopers ooit met hun oma in het Ritz geweest. Of hadden ze daar de liefde van hun leven ontmoet. In ieder geval: veel mensen wilden een stukje van die iconische geschiedenis bij hun thuis hebben. De nostalgie naar de Ritz-magie heeft gewerkt.’

Nostalgie is ook een belangrijke drijfveer in de veilingen van strips en classic cars, weet Vinciane de Traux. ‘De auto’s waar je als kind naar opkeek worden later verzamelobjecten. Eenmaal je geld hebt om daarin te investeren, koop je de wagens uit je jeugd,’ vertelt de Artcurial directrice. Ze is er zelfs van overtuigd dat de markt voor originele stripte -

keningen – bijvoorbeeld die van Kuifje, Asterix of De Smurfen – grotendeels drijft op diezelfde soort nostalgie. In dat segment worden onvoorstelbare prijzen – het record is 2,6 miljoen euro bij Artcurial - neergeteld voor originele tekeningen uit albums. En België speelt – door zijn belangrijke stripgeschiedenis en vele verzamelaars – een belangrijke rol in die markt. ‘Ik heb dat nostalgie-effect ook heel duidelijk gemerkt op onze recente Tiny-veiling. ‘Tiny leert paardrijden’ of ‘Tiny gaat naar school’: iedereen heeft wel eens albums uit die 60s kinderboekenreeks gelezen,’ zegt de Traux. ‘We veilden 27 originele Tiny-tekeningen van illustrator Marcel Marlier. We hadden ze elk tussen de 5000 en 6000 euro geschat. Ze brachten in totaal 559 000 euro op, vijf keer meer dan verwacht.’

Even opmerkelijk is de belangstelling voor oude meesters, die Artcurial de jongste jaren ondervond. Vooral bij een jong publiek slaan de ‘oncool’ geachte werken uit de 15de tot 17de eeuw weer aan. ‘Soms hebben we tot 14 telefoonlijnen voor één lot,’ zegt de Traux. ‘Er is een nieuwe generatie die weer aandacht heeft voor dat soort historische werken. Misschien keren ze zich wat af van het hedendaagse design of de hedendaagse kunst, die zijn plaats in de geschiedenis nog niet heeft? We doen ons best om dat soort veilingen ook toegankelijker te maken voor een jonger publiek, dat niet per se kenner is. In plaats van een cliché cocktail, nodigden we al geïnteresseerden uit voor een interessanter event. Veilingmeester Matthieu Fournier kwam dan in onze kantoren een rondleiding bij enkele themawerken geven. Hij vertelde er de ‘petites histoires’ bij, terwijl onze wijnkenner bijpassende wijnen serveerde. Zo leerde je op zo’n avond tenminste nog eens iets bij, in plaats van gewoon champagne te staan drinken.’

Waar Artcurial dit jaar ook mee verraste: het veilinghuis opende deze zomer een pop-up op de Zeedijk in Knokke. Een heel fris idee, maar is het niet wat tricky om je als veilinghuis zo expliciet op het terrein van de kunstgaleries te installeren? ‘We proberen om zo collegiaal mogelijk te zijn voor hen. Maar iedereen heeft zijn plaats in het ecosysteem. Voor deze pop-up hebben we werken bijeen gebracht van privéverzamelaars. Waaronder werk van Pol Bury, Louise Bourgeois, Tony Cragg en Evelyne Axell: kunst die goed bij de Knokse sfeer past. De verzamelaars die ons de werken bezorgden, willen ze liever niet op veiling brengen, maar wel privé te koop aanbieden via Artcurial. Het is een fijn experiment en een leuke manier om ook aanwezig te zijn in de belangrijkste kunstbadplaats van België.’

Tekst Thijs Demeulemeester Foto's Birger Stichelbaut

1963 Mercedes-Benz 300 SL Roadster Verkocht 3 143 440 € Wereldrecordprijs voor dit model op veiling

Boekenkast getiteld ‘Maison du Mexique’, 1952 Verkocht 117 000 €

Ring Platina met diamant in smaragdslijpsel Verkocht 343 500 €

RTCURIAL ONTDEK DE WAARDE

VAN UW STUKKEN

Onze specialisten staan te uwer beschikking voor vertrouwelijke gratis schattingen in één van onze kantoren of bij u thuis. Op afspraak.

Contact : Vinciane de Traux Tel. 02 644 98 44 belgium@artcurial.com

Franklin Rooseveltlaan 5 1050 Brussel

www.artcurial.com/belgique

Charlotte PERRIAND (1903-1999)

DE RESTAURATEUR

“ m ijn grootste plezier ? e en klant zover krijgen D at hij me een compliment geeft ”

Arjen Geirnaert

Als we de zaak betreden geloven we onze ogen niet. De Talbot-Lago T150-C SS van eind de jaren 30 met het schitterende waterdruppelkoetswerk van Figoni et Falaschi is een auto die we in het wild nooit eerder zagen. Hij is letterlijk miljoenen waard. Maar dat boeit Arjen Geirnaert niet. “Ik heb er 150 meter mee gereden en vind 'm levensgevaarlijk”, zegt hij. “Mijn klant rijdt er gewoon mee op de weg. Maar hij remt niet goed – te hard, eigenlijk. Ik hoop dat ik de kans krijg om de auto volledig goed te krijgen.”

Over het exacte type moest hij even nadenken. “Ook dat interesseert me niet zo”, klinkt het laconiek. “Maar toon me een motor en ik zie meteen of het een Europese of een Engelse is.”

“In de humaniora bracht ik meer tijd door met mijn brommer dan met mijn lief, maar wat ik met mijn leven moest aanvangen, dat wist ik niet”, vertelt hij. “Nadien ben ik begonnen met een studie Handelswetenschappen. Na twee jaar ben ik daarmee gestopt, om een graduaatsopleiding automechanica aan te vatten. Dat had ik veel vroeger moeten doen. Maar mijn familie kijkt erop neer. Ik probeer een waardevol leven te leiden, maar zij waarderen niet wat ik doe. Domme mecanicien, denken zij. Achterlijke academici, noem ik hen. Zodra ze van de universiteit komen, denken ze dat ze het gemaakt hebben. Ik dacht lang dat ik daar ook aan moest voldoen. Maar op een bepaald moment heb ik foert gezegd.”

Arjen Geirnaert (43) van Arie-Jean in Waarschoot is een mecanicien met karakter. Hij staat aan de absolute top inzake vooroorlogse auto's. Maar daar is het leven niet eenvoudig. In de relatie met zijn klanten balanceert hij tussen passie en frustratie.

“ v erkooppraatjes - 'M arilY n M onroe heeft er nog M ee gere D en 'interesseren M e niet . v eel collega ' s overstelpen hun klanten M et co M pli M entjes over hun auto ' s i k zeg Waar het op staat .”

Het zal duidelijk zijn: Geirnaert draagt het hart op de tong. “Ik werkte graag aan 2PK's en DS'en maar had snel door dat in België niemand echt goed kon restaureren – ik weet dat dat verwaand klinkt maar dat is het niet”, gaat hij door. “Eind jaren 90 trok ik naar Engeland, voor een stage aan het Colchester Institute. Er was nog nooit iets gelukt in mijn leven, maar ik was zeer enthousiast en na afloop wilde ik overal werken. Na een smeekbede kwam ik terecht bij Arthur Archer, waar ik met dit soort auto's in contact kwam. Het modernste daar was een telefoon met een draaischijf. Daar heb ik gedurende tweeënhalf jaar de basis geleerd van wat je moet doen om een auto áf te krijgen.”

M arilY n M onroe

Toen hij terugkwam begon hij zijn zaak. “Meestal start ik waar anderen stoppen. Ze hebben de kennis niet, of ze zijn zo arrogant te denken dat ze het beter weten dan de toenmalige ingenieurs. Of beiden.” Hij toont een prachtige Delage D6-75 TT (1939). “Mijn klant kocht 'm voor 300.000 euro, met de garantie dat de motor herbouwd en verbeterd was – er was een lange lijst van uitgevoerde werken bij. Maar hij rijdt voor geen meter. Nog tien kilometer en hij is volledig naar de vaantjes. Ik moest aan mijn klant zeggen dat hij een nieuwe motor nodig heeft. Het is uitgedraaid op een rechtszaak met de vorige eigenaar.”

Het is duidelijk een moeilijke business. De grootste en rijkste verzamelaars zijn hier klant. En dat is niet altijd een eenvoudige relatie. “Verkooppraatjes – 'Marilyn

Monroe heeft er nog mee gereden' – interesseren me niet”, zegt Geirnaert. “Veel collega's overstelpen hun klanten met complimentjes over hun auto's. Ik zeg waar het op staat. Veel mensen hebben op een bepaald moment een auto met zodanig veel mankementen dat ze hem beu zijn. Dan komen ze naar hier, met hoge verwachtingen. Dat maakt het moeilijk, maar ook interessant. Ze willen rijden maar moeten realistisch zijn. Je weet niet altijd waar het heen gaat. Motor, remmen, chassis, veren: het stopt niet. En dat zijn geen quick fixes. De realiteit is: zo'n auto stabiel krijgen duurt lang en kost veel geld. Als je auto's koopt en verkoopt, zijn ze weg. Dat is een groot verschil met wat ik doe. Ik trouw met mijn klanten. En ja, soms loopt het uit op een echtscheiding. Waarna ik alimentatie moet betalen, want anders zijn ze weer weg. Het zijn niet de makkelijksten. Vaak zijn het bazen die het gewend zijn om hun goesting te doen. Soms raken ze gefrustreerd en komt dat instinct boven. De scheldtirades die ik moet horen! Al krijg ik met ouder te worden wel meer krediet.”

“Mijn grootste plezier? Als ik een klant zo ver krijg dat hij me een compliment geeft”, lacht hij. “En met sommigen klikt het, hoor. Zeker met Engelsen. Ik hou van hun humor – 'Als je zo lelijk niet was, zou ik u kussen', zeg ik weleens. En Nederlanders appreciëren mijn directheid. Ik ben ook getrouwd met een Nederlandse. Zij vond me een intelligente mens, geen macho. Voorts heb ik veel klanten uit Duitsland.” Hij wijst naar een Bentley, een Hotchkiss en een Railton. “Zij vinden in eigen land niemand die dit kan.”

“Een auto uiteindelijk totaal vrij van problemen krijgen, dát vind ik wijs”, zegt hij, en hij neemt ons mee voor een rit in een Rolls-Royce Phantom I. “Alle hebben ze dezelfde motoren, maar toch reageren ze allemaal anders. En fijn afstellen vergt kennis en tijd.” De auto van ruim negentig jaar oud rijdt en remt verbazend goed. Hij haalt vlotjes zeventig kilometer per uur. Het gevaarte op snelheid houden vergt wat lef, maar daaraan ontbreekt het Geirnaert niet. “Ook deze auto reed voor geen meter”, zegt hij. “We zijn dertig tot veertigduizend euro verder, en nu is hij weer goed voor twintig jaar. Er is niets aan getuned, niets aan veranderd. De klant zal tevreden zijn.”

“Ik probeer zoveel mogelijk referenties te vinden”, vertelt hij na afloop. Hij toont een muur vol originele werkplaatstekeningen. “Zo hebben we een hele bibliotheek. Ze komen uit archieven van clubs, verzamelaars, enzovoort. Dat is mijn basis: respect voor de mensen die de auto's destijds ontwikkelden. Natuurlijk leer je ook met trial and error begrijpen hoe iets werkt.” We zien een Bugatti Type 55 waaraan hij bezig is. “Reed miserabel”, zegt hij. “De motor was op zeer exotische wijze getuned. Hij was haast sportiever dan een Formule 1. Ik heb in The Bugatti Trust de tekeningen opgezocht en de motor perfect nagebouwd. Die auto gaan we afstellen zoals het origineel, op de testbank zetten, en 'm dan misschien iets beter en efficiënter maken.”

r everse engineering

Aan jongeren met belangstelling voor oude techniek biedt Geirnaert een onwaarschijnlijke leerschool. “De meesten komen binnen als stagiair. Ik moet dan het kaf van het koren scheiden. En af en toe blijft er iemand. Stan werkt hier al vijf jaar, Lenny drie jaar. Ik ben geen makkelijke. Wat zeg ik? Ik kan een enorme beuzak zijn. Ik vind het erg vervelend als ze aan mijn kop komen zagen, maar als ze dat niet doen is het nog erger.” (Lacht)

“Maar ik betaal hen goed en zorg voor een goede sfeer”, zegt hij. “Recent zijn we op de Nürburgring veertig auto's gaan testen – een klant had daarvoor gezorgd. En samen met die jonge gasten onderdelen maken, en eens doorgaan tot elf uur 's avonds: ook dat is een van mijn grote pleziertjes. Met ouderen gaat dat niet. Die willen zo snel mogelijk met pensioen. En werken en succes hebben is verdacht. Aan die mentaliteit heb ik een hekel. Ik heb nu vijf medewerkers. Zij werken, ik controleer en ga rijden. En samen proberen we dingen te verbeteren.”

“ r ecent zijn W e op D e n ürburgring veertig auto ' s gaan testen – een klant ha D Daarvoor gezorg D . e n sa M en M et D ie jonge gasten on D er D elen M aken , en eens D oorgaan tot elf uur ' s avon D s : ook Dat is een van M ijn grote pleziertjes .”

“Rubens schilderde ook niet meer zelf”, lacht hij, terwijl we naar een andere ruimte wandelen. “De kwaliteit van onderdelen die ik kocht was vaak bedroevend. “Met de waterjet-snijmachine maken we de kleinste stukjes, bijvoorbeeld contactjes voor schakelaars in een Rolls-Royce. De tekeningen kan je kopen bij hun Heritage Trust. We doen ook aan reverse engineering: bestaande onderdelen namaken zonder tekeningen. Dus door ze op te meten en Computer Aided Design, Computer Aided Manufacturing en CNC-machines te gebruiken. Voor de Bugatti Type 55 hebben we de beste geslepen klepzitting ter wereld ontwikkeld. Dat is fun! Maar sinds ik mijn eigen onderdelen maak, verdien ik minder dan toen ik ze elders liet maken en op commissie werkte.” Hij toont nog een hele kast met schroefdraad. “Ook Belgische”, lacht hij. “Voor Minerva's. De tappen en snijkussens vond ik op zolder bij een firma in Luik. Fantastisch vind ik dat. Al ben ik misschien de enige.”

“Hier leef ik voor”, benadrukt hij. “Ik sta 's nachts vaak op om een inval op te schrijven. Maar het is geen hobby, het is mijn werk. En als ik kon herbeginnen, dan zou ik het in Engeland doen. Al mijn collega's daar zijn binnen. Ik ben vijftien jaar bezig en heb geen bal – enkel een lening tot ik bijna zeventig ben. In Engeland wordt ambacht meer gewaardeerd. Elk dorp heeft er nog zijn draaier-frezer en carrossier. Hier leeft de cultuur rond prewars ook wel. In West-Vlaanderen zijn er veel. Maar hier telt meer de heb. En de return on investment. Op bijeenkomsten vliegen de duzenden je rond de oren.” (Lacht)

Tekst Bert Voet Foto's Ollivision Photography

gunstige afschrijving - lage vrijstellingen, zowel vaste- als Engelse Franchise hoge bonus-maluskortingen - prijzen onder voorwaarden

TURNHOUT | Parklaan 46, 2300 Turnhout - T +32 (0)14 55 10 11

SCHILDE | Turnhoutsebaan 149/151, 2970 Schilde - T +32 (0)3 380 10 90

verzekeringen@hillewaere.be

Collector’s item

Aston Martin DB4 Series I Sports Saloon (1959)

Een Oost-Vlaamse verzamelaar wist begin dit jaar een vroege Aston Martin DB4 op de kop te tikken die dertig jaar in een schuur stond en vervolgens tot in de perfectie werd gerestaureerd. We gingen de schoonheid bewonderen.

Trots toont hij het indrukwekkende restauratieboek. “Ik heb 'm pas”, lacht hij. “Twee keer mee gereden.” De motorkap gaat open. De originele motor oogt als nieuw. Wanneer hij 'm start, brengt de zescilinder zijn heel eigen geluid ten berde. “Helemaal anders dan een Jag”, lacht de man, die uit ervaring spreekt. Hij neemt enkele meters afstand en staart naar zijn auto. “Kijk eens naar die verhoudingen”, mijmert hij. “Zijspiegels waren destijds een optie. Die mis ik niet, neen. Ze breken de lijn. En er is toch niemand die je inhaalt.”

Hij heeft een tiental klassiekers. Waarom deze in de collectie paste? “De passie voor de vroege DB4 heb ik altijd gehad”, klinkt het. “En in deze auto klopte alles. Om te beginnen de facts. Van de DB4 zijn er vijf series. Dit is er een van de eerste, en dan nog een

vroege. Dat zie je aan de frameless windows en de smalle bumpertjes – dat zijn sculpturen op zichzelf. Deze auto heeft dezelfde body als de beroemde DB4 GT, die haast uitsluitend voor de racerij diende en een iets kortere wielbasis heeft. De rest is emotie. Ik zie 'm enorm graag, ook omwille van de magnifieke kleurencombinatie: elusive blue met rood Connolly-leder.”

“En hoe gaat zoiets?”, gaat hij verder. “Je ontmoet iemand, praat wat, en wordt beetje bij beetje in een richting geduwd, tot je hem wil. Dan kom je gauw tot een deal. Een ruil, in dit geval. Voor mij was dat de eerste keer in bijna veertig jaar passie. De vorige eigenaar wilde dolgraag mijn groene Pegaso Z-102 Berlinetta Enasa. Dat laatste slaat op het fabriekseigen, Spaanse koetswerk. Ik heb nog een Pegaso, maar met een koetswerk van Touring

" s oms moet je een auto opofferen "

Superleggera. En twee Pegaso's in één mensenleven is wat te veel. Hoewel, ik heb er drie gehad. In 1999 kocht ik de eerste – ik had er nog nooit een in het echt gezien.”

M oeiteloze elegantie

Dat het koetswerk van de Aston Martin werd gebouwd bij Touring Superleggera in Milaan is niet onbelangrijk. Daardoor past hij goed bij een aantal van zijn andere auto's. Behalve de Pegaso is er ook een Alfa Romeo 6C 2500 Coupé Touring Superleggera die een Best of Show won op het Zoute Concours d'Elegance, en een Ferrari 166 Berlinetta Touring Superleggera. “Carrozzeria Touring Superleggera bouwt nu onder andere speciale koetwerken op Maserati's, Ferrari's en Alfa Romeo's”, zegt hij. “Dat is nog steeds pure artisanale automobielbouw. Ik ken de eigenaar, Roland D'Ieteren, en Louis de Fabribeckers, de designchef. Als ingenieur ken ik ook zelf wel iets van carrosseriebouw, al ben ik meer betrokken bij de luchtvaart.”

Het is een rijdersauto, benadrukt hij. “Iedereen denkt altijd meteen aan de DB5 van James Bond, maar ik zie in deze auto de echte spirit van Aston Martin. Een prachtige zescilinder in lijn met dubbele bovenliggende nokkenassen, een goede manuele versnellingbak van eigen makelij en een mooie gewichtsverhouding tussen voor- en achteras. En daarbovenop: tijdloze, Italiaanse elegantie. Dat is de ziel van de echte GT. De combinatie tussen voldoende vermogen, niet om te racen maar om je overal snel en zonder zorgen naartoe te brengen, en een elegante, gebalanceerde carrosserie. Het designteam van de Ferrari Roma noemde het effortless elegance. Dat zou je het thema van mijn collectie kunnen noemen. Vandaag kunnen nog maar weinig merken een tijdloze auto tekenen. En je moet elke auto in zijn tijdvak zien, maar auto's uit de jaren 50 vind ik onovertroffen.”

“De motor is even mooi als het binnenwerk van een horloge”, zegt hij. “Dit is nog degelijke, Engelse mechaniek, met de hand gebouwd door vakmensen die de stiel voor de oorlog geleerd hadden. Vanaf de jaren zeventig werden de auto's minder betrouwbaar. Ook bij Ferrari, Maserati en Lamborghini.”

Deze DB4 werd in 2016 via Bonhams verkocht. “Toen was hij rood, en rechtsgestuurd”, vertelt de eigenaar. “Na een poging tot restauratie had hij dertig jaar in een schuur gestaan. Hij was goed bewaard – in tegenstelling tot veel andere exemplaren. Volgens de man die 'm restaureerde en van wie ik 'm kocht, werden er geen nieuwe panelen gemonteerd. Nu is hij weer helemaal zoals hij nieuw geleverd werd.”

Hij kocht nooit eerder een totaalrestauratie. “Ik zou het zelf ook nooit overwegen. Ik geloof in continuous maintenance. Als ik 'm in 1959 had gekocht zou ik 'm gepamperd hebben, maar ook gebruikt. En eventueel na dertig jaar eens het koetswerk laten schilderen. Dat noem ik preservation cars: auto's die de tijd goed hebben doorstaan, met zo min mogelijk vervangen componenten. De andere optie is een verweerde auto totaal strippen, en bij de restauratie zoveel mogelijk onderdelen hergebruiken. Voor de DB4 kan je een gloednieuwe body bestellen –maar dan is het een Engelse, geen Italiaanse.”

“Niets is eeuwig”, zegt hij. “Je moet van alles ooit afscheid nemen. Maar wat niet weggaat, zijn de verhalen. Elke auto in mijn leven heeft een verhaal. Bij dit exemplaar is er relatief weinig historiek. De eerste eigenaar was meneer Carlaw, van een dynastie van autodealers in Glasgow. Maar ik hoop de volledige historiek te reconstrueren. Natuurlijk! Dat is altijd een uitdaging. Er zijn specialisten die je daarvoor kunt inhuren, maar ik zoek het verhaal zelf.”

g een W interslaap

“ v an Daag kunnen nog M aar W einig M erken een tij D loze auto tekenen . e n je M oet elke auto in zijn tij D vak zien , M aar auto ' s uit D e jaren 50 vin D ik onovertroffen

Intussen zal de auto niet stilstaan. “Een weekenduitstap naar de champagnestreek zal er wel van komen, er echt mee reizen wellicht niet: je kan 'm niet zomaar overal achterlaten. Sommige verzamelaars zetten hun auto's als kunst in hun eigen garage. Ze strelen ze, poetsen ze en laten ze af en toe eens draaien. Als relatief kleine verzamelaar wil ik geregeld rijden. Elke drie, vier weken rijdt elke auto. Soms kort, maar toch. Eens twee maand stilstaan is geen ramp, maar ik laat ze niet in winterslaap gaan. Slecht weer en druk verkeer mijd ik wel. Ik moet dus mijn momenten uitkiezen.”

“ j e koopt ze niet voor jezelf M aar be Waart ze voor je opvolgers . v oor Dat klein M anneke Dat zit te spelen M et een klein autootje . p rachtig vin D ik Dat .”

t he car is the star

Occasioneel rijdt hij een rally, maar zijn grote dada zijn concours d'elegances. “Met deze auto zal ik wellicht deelnemen in Knokke of Chantilly. Voor het Concorso d'Eleganza Villa d'Este is hij niet speciaal genoeg. De DB4 is een juweeltje, historisch belangrijk ook, maar wel in serie gemaakt – al verschilden ze allemaal wel een beetje van elkaar. Op Villa d'Este hebben ze graag zeer zeldzame auto's, one-offs of auto's met een zeer bijzondere historiek. Daar is het de kunst om als kleine verzamelaar te verschijnen met een auto die zich kan meten met de groten der aarde. Ik was er onder meer met de groene Pegaso – het oudst bestaande exemplaar. Als gast had ik toen de kleinzoon van Wifredo Ricart uitgenodigd, de Spaanse ingenieur die auto's in

de jaren 50 bouwde. We zijn ook samen gaan rijden in mijn auto. Dat is op zich al fantastisch. Vaak krijgen we het verwijt dat we showmensen zijn die willen uitpakken met rijkdom of hun toch zo goeie smaak. Ik ben er zo nog maar weinig tegengekomen. Mijn basisprincipe luidt: the car is the star. Ik vind het ook belangrijk dat die kunstwerken op wielen naar buiten komen, zodat mensen de kans krijgen om ze te zien en kinderen er misschien zelfs eens in kunnen meerijden.”

“Het is zoals de slogan van Patek Philippe”, zegt hij. “You never actually own one. You merely look after it for the next generation. Je koopt ze niet voor jezelf maar bewaart ze voor je opvolgers. Voor dat klein manneke dat zit te spelen met een klein autootje. Prachtig vind ik dat. Al is mijn dochter meer bezig met klassiekers dan mijn zoon. Zij zat van meet af aan achter het stuur en onder de motorkap. Ze ziet meer het artistieke, het unieke ervan. Maar ik denk nog niet na over wat er later met mijn auto's zal gebeuren.”

“Ik hoop dat de DB4 lang genoeg bij mij blijft. Ook de Pegaso had ik best wel willen houden, hoor. Maar alles in stand houden kost geld, en mijn middelen zijn niet onbeperkt. Soms ben je genoodzaakt om afscheid te nemen, omdat je keuzes moet maken. Het leven is te kort om dat niet te doen. Ik kan goed afstand nemen van iets, op voorwaarde dat ik iets boeiender, interessanter of zeldzamer vind. Daarvoor moet ik dan iets anders opofferen. Een actieve, evoluerende collectie is toch anders dan een statische verzameling. Er moet beweging zijn, vind ik.”

Eigendom te koop op luxevastgoed.be Met dank aan Thebae Fine Estates.

Tekst Bert Voet Foto's Ollivision Photography

CARDOK Carlift is een “High End” autolift die op een hedendaagse manier toegang verleent tot uw ondergrondse garage (Man Cave) en hiermee een helling vervangt waar in gesloten toestand, bovengronds weinig te bespeuren valt. Autoliefhebbers die hun prestigewagens en/of oldtimers veilig ondergronds willen parkeren kiezen voor CARDOK.

Het hoofdkantoor van CARDOK is gelegen nabij Genéve in Zwitserland en installeert over de hele wereld zoals Londen, Parijs, Marbella, Saint-Tropez, enz, maar ook in de Benelux hebben reeds meerdere autoliefhebbers gekozen voor een CARDOK oplossing.

RUIMTE BESPAREN

Aangezien de CARDOK Carlift werkt door middel van een zware schaarlift heeft u geen helling nodig waardoor u meteen veel ruimte bespaart. De wagens worden veilig en droog geparkeerd in de ondergrondse garage (Man Cave) en kan u zo groot of zo klein maken als u zelf wenst.

Wenst u één wagen te parkeren of uw volledige oldtimer-collectie er in onder brengen, het is allemaal mogelijk. De kelder (Man Cave) kan onder uw villa, tuin, weide of oprit worden voorzien. Het dak van de CARDOK kan afgewerkt worden naar keuze met gras, dolomiet of kasseien en gaat daardoor volledig op in het landschap. De volledige CARDOK is vervaardigd met de hoogste eisen en standaard gegalvaniseerd.

VEILIGHEID

Uw voertuig ondergronds parkeren met behulp van de CARDOK Carlift verloopt zeer veilig. U maakt simpelweg gebruik van de afstandsbediening op basis van het “push and hold”-principe. Design LED verlichting zorgt voor een luxueuze uitstraling wanneer de CARDOK in hoogste positie staat. Het wagenpark staat onzichtbaar en veilig ondergronds.

ONDERHOUD

De installatie wordt verzorgt door het CARDOK team en neemt ongeveer vijf dagen in beslag. Een jaarlijks preventief onderhoud zorgt voor ontelbare jaren probleemloos genieten van uw CARDOK. Een CARDOK Carlift kan zowel bij een nieuwbouw als bij een bestaand project worden voorzien. De vrijgekomen garage aan uw woning kan u eventueel herinrichten tot bijkomende slaapkamer, fitnessruimte of een huisbioscoop.

DE COLLECTIONEUR

Een gepatineerde parel van een magazijn dat ooit bij een villa hoorde werd door een autominnaar ingericht als speeltuin. Mét sfeervolle bar, uiteraard. We lopen er langs een mooie eclectische collectie die niet enkel dient om naar te kijken.

Naast de toog hangt een foto van de verzamelaar als driejarige, gezeten in een trapautootje.

“Mijn moeder heeft spijt dat we dat ooit hebben verkocht”, lacht hij. “Het had hier mooi gestaan.

Zij vraagt zich altijd af waar het virus me te pakken heeft gekregen. Al heel vroeg had ik iets met auto's. En neen, ik kan niet uitleggen wat dat is.

Mijn vader was onderwijzer en maakt van alles met hout. Ik werk aan auto's. Maandagavond is sleutelavond. Er is altijd wel iets te doen. En met z'n tweeën gaat alles drie keer sneller. Soms zijn we met z'n drieën. We zijn complementair. We doen het onderhoud van de auto's, en kleine her -

stellingen. Nadat de Porsche 911 2.4 S (1972) werd aangereden tijdens een rally hebben we hem deels zelf gerestaureerd. Nu bouwen we hem weer op. Het is een zogenaamde 'Ölklappe', met de olievulklep op de plaats waar normaal de benzinedop zit: een stommiteit die Porsche snel corrigeerde, maar nu zijn die zeldzame exemplaren wel meer waard.”

Neen, hij heeft geen technische opleiding genoten. Een autodidact, dus. En zoals vaak begon het ook voor hem met bromfietsen. Maar dat ook die werden bewaard, zie je zelden. “Ik haalde ze uit elkaar en compileerde ze tot iets nieuws”, zegt hij, en wijst naar de Motobécane Mobylette (1971) met Honda-zadel. “Die is van m'n toenmalige vriendin – nu m'n vrouw. En de Puch Cobra (1977) heb ik al sinds m'n zestiende. De Kreidler Florett (1977) kocht ik tien jaar geleden voor m'n zoon. Bij een van de eerste ritjes werd de brommer op de rollen

“ i k heb nog nooit een auto gezocht –ze verschijnen telkens op M ijn pa D . ”

gezet en aangeslagen. Mijn zoon moest een cursus volgen. En was na afloop zo bang dat hij haast niet meer durfde te rijden. Toen we de Kreidler terug gingen halen uitte de commissaris zijn bewondering voor het ding – 'Die is niet gebouwd om slechts 45 kilometer per uur mee te rijden, hé', zei hij. Maar sindsdien is de brommer niet meer in het verkeer geweest.”

Er staat ook een Ducati 907 ie (1991). “Deze gebruik ik, ja. Voornamelijk om doorheen de files te slalommen.”

s lechte verkoper

“Een vriend van me had de Porsche Targa die zijn vader ooit nieuw had gekocht”, vertelt hij. “Nadat die vader was overleden, wilde hij 'm verkopen. Ik heb 'm omgepraat. Hij is me er dankbaar voor. Zelf heb ik nog nooit naar een auto gezocht. Ze verschijnen toevallig op mijn pad. En mensen lachen altijd omdat ik bij elke auto een verhaaltje klaar heb. De Alfa Romeo Giulia GT 1300 Junior (1967) is van mijn geboortejaar. Het is een Belgische auto, met matching numbers. De originele 1.3-motor werd wel omgebouwd tot tot een 2.0. Nu is hij goed voor 150 pk. Ik kocht 'm recent van een vriend die 'm tiptop had laten restaureren, waarna hij er niet meer mee durfde te rijden.” We staren naar het fraaie hout op het stuur en in het interieur. “De originele zetels heb ik ook, maar deze zitten beter”, klinkt het.

De nummerplaat laat vermoeden dat hij de Alfa Romeo 2600 Spider (1964) allang heeft. “Het was de allereerste die ik kocht, zowat twintig jaar geleden”, lacht hij. “Nadat ik als copiloot had deelgenomen aan een rally in de MG van een vriend. Ik wilde iets met vier zitplaatsen, opdat de kinderen mee konden. Dit is een echte GT. Gemaakt voor de Amerikaanse snelweg. Hij haalt makkelijk 160 kilometer per uur. Destijds betaalde ik 22.000 euro, nu is hij zowat het viervoudige waard. Intussen werd hij wel gerestaureerd. Maar aan verkopen denk ik niet. Daarin ben ik sowieso niet goed.”

Hij heeft iets met Italiaanse auto's. “Toen een vriend me belde en zei dat hij een Lancia Delta HF Integrale Evo I (1992) in topstaat had gevonden, hoefde ik 'm niet te zien. Hij mocht 'm meteen op de trailer rijden. Ofwel vind je ze in afgetrapte staat, ofwel zoals deze: te mooi om mee deel te nemen aan rally's. Het is een bijou met slechts 84.000 kilometer op de teller. Hij komt van de eerste eigenaar in Nederland. Een maniak van 75.” Hij toont het mooie, groene velours in het interieur. “Hij rijdt waanzinnig. Dit was het ultieme rally-icoon, dat tussen 1987 en 1992 zes keer na elkaar wereldkampioen rally werd – in 1992 was ik 25.”

Hij grabbelt in zijn doos vol contactsleutels en maakt aanstalten om de Peugeot 205 1.9 GTI (1989) uit beeld te zetten. Daar kan geen sprake van zijn. De auto spreekt minder tot de verbeelding dan de Delta, maar stilaan wordt ook dit een verzamelobject. “Die kocht ik vorig jaar in een zotte bui. De eerste auto waarmee ik ooit reed was de 205 1.1 XE van mijn moeder. Met vier vrienden trokken we ermee naar Zuid-Frankrijk. Een 1.9 GTI leek toen onbereikbaar. Dit exemplaar komt uit Japan en verzeilde later in Duitsland. De auto is volledig origineel en staat in eerste lak. Maar ik heb er nog nooit mee gereden.”

“Ik wil m'n auto's ofwel zo puur mogelijk, ofwel als toprestauratie met matching numbers. De Jaguar E-Type Series I Flat Floor (1961) is van de tweede soort. Toen ik ermee deelnam aan de Zoute Grand Prix heeft hij wel afgezien. Vergeleken met de originele spaakvelgen geven deze exemplaren er een mooie, sportieve touch aan. Er werden ook verbeteringen aangebracht aan de ophanging, remmen en de koeling. En hij kreeg Webers in plaats van de originele SU-carburateurs. Dit XK6-blok werd gebouwd van 1949 tot 1992, en is in deze versie pittiger dan het latere V12-blok. Hij haalt 240 kilometer per uur op z'n sokken. Vorig jaar reden we er een rally mee in de Alpen. Nadat we arriveerden in Saint-Tropez zijn we er 1200 kilometer mee naar huis gekomen, terwijl veel andere deelnemers het vliegtuig namen.”

W i D o WM aker

“M ensen vragen M e W eleens hoeveel kilo M eters ik rij , M aar Dat hou ik niet bij s o MM igen kopen ze o M naar te kijken , of als belegging , ik rij er M ee . o ok o M te gaan W erken , bij goe D W eer .”

Met geprikkelde fantasie wandelen we verder. “Ze zijn bijna allemaal ingeschreven”, vertelt onze gastheer. “Mensen vragen me weleens hoeveel kilometers ik rij, maar dat hou ik niet bij. Sommigen kopen ze om naar te kijken, of als belegging, ik rij ermee. Ook om te gaan werken, bij goed weer. En ook mijn zoon van 25 gebruikt ze. Al is hij zijn zelfvertrouwen wat kwijt sinds hij een ongelukje had met de Porsche 911 Carrera Targa (1983). Die kocht ik jaren geleden als daily. Zinn metalic is een zeldzame kleur. De auto heeft 103.000 kilometer op de teller en is ongerestaureerd. Hij komt uit Italië, net als de Ferrari 308 GTSi (1982). Ook die heeft een ongewone kleur, maar dit Grigio Ferro staat 'm magnifiek, vind ik. Hij werd een keer herlakt. Ook het interieur liet ik nieuw maken, identiek aan het origineel. Over de betrouwbaarheid maken anderen zich meer zorgen dan ikzelf. Met de Bosch-injectie is het een uitstekende auto. De Porsche 930 Turbo (1983) heeft z'n epitheton 'widowmaker' niet gestolen. Hard dat die gaat! De wegligging is niet zoals van een moderne auto. Je moet een goede chauffeur zijn om z'n 300 pk te bedwingen. Deze vierbak vind ik beter geschikt dan de vijfbak, die kortere verhoudingen heeft. De grote achtervleugel vond ik aanvankelijk niet zo mooi, maar hij heeft wel iets. En hij hoort er natuurlijk bij.”

W aanzinnig

Eclectische verzamelingen hebben altijd dat tikkeltje extra. En zoals zovelen viel ook deze ver -

zamelaar de voorbije jaren voor prewars. “Ik kreeg de smaak te pakken op The Flying Scotsman Rally in Engeland en Schotland. Mijn Alvis staat op het chassis van een Firebird uit 1937 maar heeft een zescilindermotor van 3.5 liter uit de Speed 25. Vermoedelijk werd hij in de jaren 70 omgebouwd om in Engeland te racen. Hij is behoorlijk snel. Ik heb er eens 150 kilometer per uur mee gereden. Dat is enorm. Je voelt dat er overal speling is. Dit is autorijden op z'n puurst. Remmen is dúwen. Maar hij is erg goed. Vorig jaar heb ik ermee deelgenomen aan een rally in China: hij gaf geen krimp. De auto liet ik in een container overvaren.”

“Destijds vond ik de vraagprijs iets te hoog, maar de verkoper wilde er niets afdoen”, vertelt hij. “Ik zag de Fiat Nuova 500 (1967) te koop staan voor 10.000 euro. 'Geef die erbij', zei ik. Hij dacht even na en vroeg er op zijn beurt een schoonmaakmachine bij – daar ben ik professioneel mee bezig. Deal.” (Lacht)

De Cinquecento heeft een mooie groen-beige kleurencombinatie. “Mijn dochter rijdt er 's zomers mee. Ikzelf heb dat slechts één keer gedaan. Wat wel wonderlijk is: je kunt er echt met z'n vieren in, terwijl hij piepklein is. Hoe klein zie je pas als je hem naast een nieuwe 500 zet.”

Zijn pièce de résistance is de BMW 327 Cabriolet (1938). “Die auto ken ik al dertig jaar. Een vriendin van mijn vrouw is erin getrouwd. Haar vader had hem gerestaureerd. Ik vond 'm altijd al erg mooi.

“ e er D er kocht ik ook D eze 2- e leven l aunch e D ition . h ier M ee rij ik enkel op cricuit . h ij W eegt 670 kilogra M en heeft 255 pk . i k hou van het D evies van c olin c hap M an : a DD lightness .”

En nadat de man vorig jaar overleed, kon ik 'm kopen. Hij kocht 'm destijds van een Zwitser – kijk, er hangt nog een plaatje van Touring Club Suisse op. De papieren gaan terug tot vlak na WO II. Het was een van de eerste auto's van BMW, aangedreven door een 2.0-zescilindermotor. Vergeleken met de Alvis is hij waanzinnig modern – en dan moet je weten dat de Alvis al voorop was op Bentley en Rolls-Royce. De BMW is 80 jaar oud maar rijdt haast als een moderne auto.” Hij laat ons een blik op het voor z'n tijd poepchique interieur werpen en gooit een portier dicht. “Dat zijn nog deuren, hé.”

“Ook hiermee heb ik nog maar een keer gereden”, lacht hij. “Momenteel herstellen we de starter.”

a DD lightness

Lotus kreeg hier een bijzondere plek. “Dat begon toen ik eens een klant vergezelde op circuit – mijn eerste keer”, grijnst hij. “Kort erna kwam de eerste Exige. Een vriend had 'm gekocht maar kon er niet in. Die auto heb ik inmiddels verkocht. Mijn laatste aanwinst is de Exige 3.5 V6 Sport (2019). Die is wat meer auto – hij verving de Audi R8 die ik een beetje moe was. Standaard heeft-ie 350 pk voor 1100 kilogram, maar er zijn ook versies met 410 en 430 pk. Gaat hard, hoor.”

“Eerder kocht ik ook deze 2-Eleven Launch Edition (2007). Hiermee rij ik enkel op cricuit. Hij weegt 670 kilogram en heeft 255 pk. Ik hou van het devies van Colin Chapman: add lightness. De auto's hebben een relatief laag vermogen maar zijn licht en zeer wendbaar. Toen Chapman voor het eerst op het circuit arriveerde, lachten ze hem uit, maar hij reed de Ferrari's naar huis. Een Lotus is ook budgetvriendelijk. En door dat lage gewicht gaan

de banden en remmen veel langer mee. En zeker sinds ze motoren van Toyota gebruiken, geven ze mechanisch geen krimp. Nooit heb ik er een technisch probleem mee ervaren.”

Ernaast staat een auto die we niet meteen kunnen determineren. “Een Chevron”, klinkt het. “Dat Engels merk werd in 1965 opgericht door Derek Bennet, die later verongelukte bij het deltavliegen. Dit is een B16 'continuation car', in 2010 gebouwd door Chevron Racing Cars Ltd, maar honderd procent volgens de specs van 1970, met bijgevolg ook een FIA Historic Technical Passport. Ook hier geldt: less is more. Je had er met Ford Cosworth-motoren, maar ook met de viercilinder-tweelitermotor van de BMW 2002, weliswaar gepimpt tot 220 pk voor dik 500 kilogram. Dit is zo'n exemplaar. Hij is beenhard, en aan veiligheid mag je niet denken. Eén of twee keer per jaar zet ik 'm op circuit.”

Ineens horen we een vertederend gepruttel. Mevrouw komt thuis in de Volkswagen Transporter T1 (1967). “Aha! Ze is naar de keuring geweest”, klinkt het. “We hebben 'm afgelopen winter ingericht en willen er deze zomer mee op reis. Niet ver, hé. Naar het noorden van Nederland. Ik ga er geen duizend kilometer mee rijden.” Maar de bus blijkt afgekeurd: onder meer het chassis en de ophangingen vergen nog wat werk. “De reis zal voor volgend jaar zijn”, lacht hij. “We zijn er nochtans lang aan bezig geweest.”

Tekst Bert Voet Foto's Ollivision Photography