Achtergrond
Kalaallit Nunaat: Traditionele Inuit tatoeages helpen Groenlandse
Na driehonderd jaar onder het bewind van de Denen, zijn Groenlandse jongeren op zoek naar datgene wat hen Groenlander maakt. Door de Deense invloeden is de traditionele Inuit-cultuur verloren gegaan en is een volk van haar identiteit ontdaan. Overgebleven is de trots op dat wat ooit was, en wat diep van binnen nog altijd bij Groenlanders leeft. Een eeuwenoude traditie die vijfendertighonderd jaar geleden een halt werd toegeroepen, wordt vandaag de dag weer gezegevierd: Inuit gezichtstatoeages.
O
nderaan de lip begint de zwarte lijn die doorloopt tot het puntje van de kin. Voor de één een simpele streep, voor de ander een waardering voor de voorvaderen. Voor een buitenstaander een aantasting van het gezicht, maar voor een Groenlander een manifestatie van diepe culturele verbondenheid. Traditionele Inuit tatoeages helpen meer en meer Groenlandse jongeren om trots te zijn op hun identiteit als Inuit. Echter heeft de inkt van de traditionele, betekenisvolle tatoeages zich de afgelopen eeuwen niet op de gezichten en handen van de Inuit mogen nestelen, want Denemarken had een ander plan. Toen de Deens-Noorse priester Hans Egede in 1721 als missionaris naar Groenland vertrok, bekeerde hij de bevolking tot het christendom en werd het land gekoloniseerd. Het geloof in Arctische goden werd onderdrukt, en de daaraan verbonden tradities zijn langzaamaan verdwenen. Ondanks dat de kolonisering van Groenland in 1953 officieel voorbij was en het land de status van een gewone provincie binnen het Deense koninkrijk kreeg, ervaren veel Groenlanders de huidige relatie nog steeds als neokoloniaal. De droom van menig jongere is een zelfstandig en onafhankelijk Groenland. De tatoeages zijn een symbool van deze droom geworden. Politieke underdog Tegenwoordig vormt Denemarken samen met Groenland en de Faeröereilanden wat men een rigsfælleskab noemt. De drie landen zijn verenigd onder de Deense kroon, en zouden
22
Tijdschrift Cul
Tekst Tess Zondervan Beeld Jolin Ordelman
een gelijkwaardige politieke relatie moeten hebben. Maar hoewel Groenland en de Faeröereilanden beide met twee zetels in het Deense parlement vertegenwoordigd worden, zijn het toch vaak de Denen die het hoogste woord voeren. Wel hebben de landen in de loop der jaren steeds meer zeggenschap gekregen. Zo kreeg Groenland in 1979 de status van ‘thuisbestuur’ waardoor het land zelf beslissingen mocht nemen voor de Groenlandse gemeenschap, bijvoorbeeld op het gebied van onderwijs, behuizing en infrastructuur. In 2009 werd dit uitgebreid tot ‘zelfbestuur’. Hierdoor werd Groenland gezien als een volk met internationaal recht, en daarom ook met het recht om volledige zelfstandigheid aan te kondigen, wanneer zij dat wensen. Echter vallen de verantwoordelijkheden op het gebied van buitenlandse politiek, defensie en veiligheidsbeleid nog altijd onder de Deense kroon.
Dromenjagers komen in actie, om hun geliefde land, cultuur en tradities na eeuwenlange onderdrukking terug te winnen. Na een lange en bewogen geschiedenis met Denemarken, is het voor de Groenlandse bevolking tijd om een nieuwe weg in te slaan en het pad richting onafhankelijkheid te bewandelen.
