SŁOWO WSTĘPNE

Ekologia i troska o środowisko są i powinny być w tej chwili najważniejszymi tematami debaty publicznej w Polsce i na świecie. Postępująca degradacja środowiska, zanieczyszczone powietrze, smog, potężne zmiany klimatu powodujące ekstremalne zjawiska atmosferyczne – wszystko to musi skłaniać już nie tylko do refleksji, ale do konkretnych działań.

Ważne, aby uświadomić sobie, że nie chodzi tu o działania jednego konkretnego podmiotu czy grupy decydentów, ale całych społeczeństw. Każdy z nas może zacząć myśleć i działać ekologicznie, w poszanowaniu kurczących się zasobów Ziemi. W XXI wieku troska o ochronę i szacunek dla środowiska powinna być jak walka o praworządność i demokrację – stać się nadrzędną wartością, a zachowania proekologiczne – oczywistym standardem.

Jak w codziennych działaniach na rzecz środowiska odnajdują się uczelnie, których głos w debacie o ekologii powinien wybrzmieć szczególnie głośno? Czy podejmują one pojedyncze działania, czy też budują strategie, w oparciu o które działają? O tym traktują dwie duże analizy Moniki Helak, która omawia najlepsze praktyki proekologiczne na polskich uczelniach.

W drugiej części wydawnictwa można z kolei przeczytać głosy środowiska akademickiego – studentów, których zaprosiliśmy do pracy w zespołach, których celem było sformułowanie pomysłu na zmiany funkcjonowania, które mogłaby skutkować zmniejszeniem negatywnego wpływu działalności uczelni na środowisko naturalne.

Prace są pokłosiem konkursu dla studentów i doktorantów pn. EkoMasters. Kluczowe znaczenie dla jury miały: celowość i użyteczność zaproponowanych zmian, ich innowacyjność, osadzenie propozycji w realiach ekonomicznych, lokalnych i technologicznych. Ważne wydaje się też docenienie wrażliwości studentów, ich kreatywności i dostrzegania, nawet niewielkich, prostych rozwiązań, które mogą się przyczynić do tego, że uczelnie i ich otoczenie staną się w przyszłości bardziej przyjazne dla środowiska i tym samym – dla nich.