9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012 - ΤΕΥΧΟΣ 7
Επιστροφή ◈ Αρχή - Τέλος ◈ Pressure ◈ ''Εσωτερική Ροζαλγία'' // Άννα Δημητρίου ◈ Alain De Botton Η Μικρή Φιλοσοφία του Έρωτα ◈ Τα Χρώματα του Γιόμο ◈ Η Λευκή Κατοικία ◈ Death Note ◈ Dogville ◈ Στη Ρώμη με αγάπη - Γούντι Άλεν ◈ Chinawoman ◈ 16 Χορευτικοί Κύκνοι ◈ Η Τέχνη του Εσπρέσσο ◈ Radio/Tv ON ◈ The Flying Caravan Vol 2
To Λύκος είναι εβδοµαδιαίο περιοδικό για τις τέχνες και τον πολιτισµό. Διανέµεται δωρεάν, καθε Κυριακή σε ηλεκτρονική µορφή. www.lykosmagazine.tumblr.com
www.lykosmagazine.tumblr.com
Ενηµερωθείτε για τα νέα τεύχη και δείτε το αρχείο.
www.facebook.com/lykosmagazine Βρείτε το Λύκος και στη σελίδα µας στο facebook. Eάν θέλετε να συµµετέχετε στα επόµενα τεύχη µε εικαστικό έργο, φωτογραφία ή κοµικ, στείλετε δείγµατα εργασιών σας στο email papadaki.stav@gmail.com papadaki.stav@gmail.com
ΕΚΔΟΣΗ / ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΥΛΙΚΟΥ Σταυρούλα Παπαδάκη ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ Θοδωρής Ρέγκλης www.tedreglis.com Layout ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ Παύλος Ρέγκλης www.paulreg.tumblr.com Ντίνος Καψάλας Dinerror86@gmail.com Μαρίνα Τσιρόνη madlofe@yahoo.gr ΕΦΩΦΥΛΛΟ Γιώργος Μυλωνάς jnk2007art@gmail.com επιλογή εξωφύλλου & φωτογραφίας Ολυµπία Τζώρτζη tzortzi.oly@gmail.com
www.lykosmagazine.tumblr.com ΚΟΜΙΚ Οδυσσέας Ρουσοδηµος (Rubeth)
ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ Σταυρούλα Παπαδάκη, Εύη Αργυρίου, Jim Ver, Λευτέρης Κρυσαλης, Μυρσίνη Παπακουνάδη, Gil Galad, Δηµήτρης Κεχρής, papadaki.stav@gmail.com Χλόη Ιορδανίδου, Κωστής Φιλιππόπουλος, Ελένη Αγγελοπούλου
Απαγορεύεται η αναδηµοσίευση, η αναπαραγωγή ολική, µερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση η διασκευή απόδοση του περιεχοµένου µε οποιοδήποτε τρόπο, µηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογραφήσεως ή άλλο, χωρίς προηγούµενη γραπτή άδεια του Εκδότη. Νόµοι 238/1970, 4301/1979, Ν.100/1975, Ν.Δ. 3565/1956 και 4254/1962 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου. 2
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
4
EDITORIAL Επιστροφή
6
ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ Αρχές και τέλη ζωής
8
SIDESHOW Living is a relief
10
ΚΛΕΙΣΤΡΟ
12
ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ - ΠΡΟΣΩΠΑ ''Εσωτερική Ροζαλγία'' της Άννας Δηµητρίου Ο Alain De Botton για τον έρωτα
16
ΙΝΚ Η Μικρή Φιλοσοφία του Έρωτα
18
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ Τα χρώµατα του Γιόµο Η λευκή κατοικία
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 22
ANIMA Death Note Η εξολόθρευση των κακών αρκεί για έναν τέλειο κόσµο;
24
JUMPCAT Dogville : Μια κραυγή αγωνίας για το δρόµο στον οποίο βαδίζει η ανθρωπότητα.
26
ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ Στη Ρώµη µε αγάπη - Γούντι Άλεν Η ευτυχία έγκειται στην εκπλήρωση ευχών.
28
JIVE Chinawoman. Παραγωγή και ηχογράφηση κατ' οίκον.
30
SHOWCASE 16 χορευτικοί κύκνοι στο Ηρώδειο
32
ΝΑ ΠΑΣ Η Τέχνη του Εσπρέσσο στην Αθήνα.
34
ΦΩΝΟΡΑΣΗ Radio/Tv ON.
36
COMIC The Flying Caravan Vol 2. 3
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
EDITORIAL
EDITORIAL ¨Επιστροφή¨. Επιστρέψαµε. Επιστρέψαµε και µουδιασµένοι σαν από άλλον κόσµο, αρχίσαµε να ελέγχουµε αν η ατµόσφαιρα µας επιτρέπει την ανάσα. Αγγίξαµε τους κοντινούς να θυµηθούµε την υφή τους. Πλησιάσαµε δειλά τους ξένους να δούµε αν είναι επικίνδυνοι. Αυτόν τον καιρό , προσπαθούµε να µας ονοµάσουµε, µιας που εξωγήινους δεν µπορεί κανείς να µας αποκαλέσει για να προσδιορίσουµε το είδος µας τελικά. Ζούµε πάνω σε αυτήν τη γη την ελλειπτική που εγώ δεν πιστεύω πως λέγεται ελλειπτική λόγω σχήµατος όπως µας έλεγαν στο σχολείο, αλλά λόγω των ανθρώπων της που παράγουν κυρίως ελλείψεις.
Επιστρέψαµε. Και τώρα η ζωή κινείται πιο γρήγορα. Ο τροχός που βαδίζαµε ανέµελα ,µας αναγκάζει να επιταχύνουµε. Μετράµε τη ζωή που περνά, σε Δευτέρες ή σε λαϊκές αγορές της γειτονιάς κάθε εβδοµάδα. Σαν µαθητές πλύναµε και σιδερώσαµε τα ρούχα της πρώτης µέρας στο ¨σχολείο¨. Καινούρια , άγραφα τετράδια αγοράσαµε, καλοξυσµένα µολύβια και στυλό εφοδιαστήκαµε για να τα γεµίσουµε, την ασφάλεια της γόµας εξασφαλίσαµε , κουρδίσαµε τα ξυπνητήρια µας ,βεβαιωθήκαµε πως θα µας ξυπνήσουν έγκαιρα και αρχίσαµε να κοιµόµαστε από νωρίς µε τη συνήθεια για να µη µας χωρίσει.
Επιστρέψαµε. Με µια ή δυο βαλίτσες στο χέρι. Στριµώξαµε για κάποιες µέρες τα απαραίτητα σε µια χωρητικότητα περιορισµένη. Τα κουβαλήσαµε , τα φέραµε από εδώ, τα φέραµε από εκεί , στα χέρια, τσουλώντας, σέρνοντας, µε βοήθεια, χωρίς, µέχρι να τα γυρίσουµε σπίτι και να τοποθετήσουµε το καθένα στη θέση που του ορίζει η καθηµερινότητα, σε µια έκταση απεριόριστη.
Επιστρέψαµε στο σπίτι και το βάλαµε σε τάξη. Διοριστήκαµε δάσκαλοι σε τάξεις περίπου πέντε όσα και τα δωµάτια. Περιµέναµε υποµονετικά το κουδούνι να χτυπήσει και κάποιος να έρθει να µας πει κάτι και να µας κάνει να βγούµε σε µια αυλή , κάτω από ένα δέντρο, µε ένα µήλο για κολατσιό ,να σιωπήσει και να ακούσει λίγα ασήµαντα σηµαντικά από αυτά που λένε τα παιδιά. 4
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
EDITORIAL
Some rights reserved by Wonderlane
Τόσοι άνθρωποι θλίβονται που επέστρεψαν σε αυτήν την πόλη που όλο δικάζει και εκείνη κάπως τα καταφέρνει και πάντα αθωώνεται. Τόσοι άνθρωποι νοµίζουν πως επέστρεψαν , επειδή κρατούν βαλίτσα στα χέρια και έρχονται από κάποιο λιµάνι, από κάποιο αεροδρόµιο. Θλίβονται, επειδή τα σηµάδια στο σώµα τους από τον ήλιο, µε τον καιρό θα σβήσουν και δε θα υπάρχει κάτι να θυµίζει πως υπήρξαν αληθινά εκτεθειµένοι σε κάποια ζεστασιά. Φορέσαµε γυαλιά µυωπικά και είδαµε αυτά που τα γυαλιά ηλίου µας ήθελαν συνειδητά να αγνοήσουµε για λίγο.
ολόκληροι προς µια κατεύθυνση και µε φροντίδα, βήµαβήµα, ακόµη και τρεκλίζοντας στην αρχή να διανύσουµε την απόσταση αυτή µέχρι τον στόχο που θα έχουµε βάλει στο τέρµα. Με γυµνές προθέσεις και ντυµένα σώµατα να βιώσουµε βροχές και χιόνια. Να ορίσουµε ξανά τα απαραίτητα όχι σύµφωνα µε πόσα χωράνε στα χέρια αλλά σύµφωνα µε το πόσα από αυτά θα µας τα γεµίσουν στην πραγµατικότητα. Να αγχωθούµε για την πρώτη µέρα της επιστροφής σα µαθητές δηµοτικού επειδή θα µάθουµε να µαθαίνουµε, να γράφουµε και να µη φοβόµαστε τα λάθη, να νιώθουµε παιδιά , να κλαίµε και να γελάµε µε την ψυχή µας, να πέφτουµε τρέχοντας και να σηκωνόµαστε για να συνεχίσουµε το παιχνίδι και να βγούµε νικητές, να µετράµε τη ζωή που περνά σε Παρασκευές και Κυριακές, να λέµε περισσότερα ασήµαντα σηµαντικά, να ξυπνούν εµάς τα ξυπνητήρια και εµείς τη συνείδηση από νωρίς ,να αναζητάµε κάθε µέρα ουρανό, να αγαπάµε µια ζωή που έχει πληγώσει και πληγωθεί. ◈
Επιστρέφουµε και κάθε φορά ελέγχουµε αν ξεχάσαµε κάτι αγωνιωδώς. Έχουµε την αίσθηση πως κάτι λείπει. Νοµίζουµε πως δεν ξεχνάµε, κι όµως αφήνουµε κάθε φορά κάτι. Κάθε φορά που δε φεύγουµε και απλώς ξεφεύγουµε ,αφήνουµε και από ένα κοµµάτι εαυτό σε ένα συρτάρι, κάτω από κάποιο ξένο κρεβάτι , στο σχοινί µε κάποιο µανταλάκι, σε µια κρεµάστρα, σε µια παραλία.
Σταυρούλα Παπαδάκη
Επέστρεψαν γεµάτες οι αποσκευές και τα χέρια άδεια. Πρέπει να θέλουµε να επιστρέψουµε, να στραφούµε 5
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ
ΑΡΧΗ - ΤΕΛΟΣ ▧
ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ papadaki.stav@gmail.com stavpapadaki.com
Πένθος Το παράθυρο ήταν µισάνοιχτο, ίσα-ίσα να µπαίνει ο αέρας δειλός που είπε να ξεσηκωθεί, αλλά τελικά δεν το έκανε σωστά. Αυτός ο αέρας όπως και εσύ εκείνη τη δεδοµένη στιγµή δεν ήθελε να παρασύρει τίποτα, δεν ήθελε να ταρακουνήσει κάτι. Η ισχύ του έφτανε µόλις για να τρεµοπαίξει η φλόγα, για να κινηθεί η κουρτίνα. Ο χώρος που σου προσφέρθηκε ήταν περιττός, σαν τα παπούτσια που σου χαρίστηκαν , χωρίς να γνωρίζουν το µέγεθος του ποδιού σου. Σκεφτόσουν πως θα µεγαλώσεις και ίσως σου έρθουν γάντι , µα τα τελευταία χρόνια η ανάπτυξη σου έχει σταµατήσει και έχεις γίνει περίεργος , θες η θηλιά να έχει φτιαχτεί για το λαιµό σου, η αγκαλιά για το σουλούπι σου, όλα ειδικά και µόνο για ‘ σένα. Τα γόνατα έχουν πλησιάσει το στέρνο , τα χέρια έχουν αγκαλιάσει τον κορµό και σήµερα δεν ξεχωρίζει η ανθρώπινη υπεροψία σου. Σαν ένα πλάσµα εύθραυστο όλο και µικραίνεις , όλο και µικραίνεις όσο σε κοιτάζω. Οι µύες σου αρνούνται σήµερα να σηκώσουν βάρη, να σηκώσουν εσένα. Ζητάς να αποδεχτούν την αχρηστία σου , να σε φροντίσουν µέχρι να µπορέσεις µόνος να σηκωθείς, να αποφασίσεις πως οι δυνάµεις σου ανακτήθηκαν , πώς είναι έτοιµες ξυπόλητες να σε πάνε παρακάτω µε τα πρώτα σου βήµατα. Τόση ώρα που σε κοιτώ, δεν έχω καταλάβει αν είσαι άντρας ή γυναίκα. Σήµερα δε θα το µάθω που τα µέλη σου αναπλάθονται. Απόψε , η κραυγή σου ηχεί εντός και µόνο µια βουή φτάνει στα αυτιά σου. Προετοιµάζεσαι να σπρώξεις, για να πάρεις την πρώτη σου ανάσα και κλαίγοντας να πεις πως επέστρεψες εκεί που το κλάµα ακούγεται, που το βάρος σηκώνεται, που ο οµφάλιος λώρος έχει κοπεί από την προστασία σου και πια αναλαµβάνουν µερικά οικεία χέρια σε ζυγό αριθµό. Σήµερα πενθείς την απώλεια σου, ζαρωµένος και µικρός. Σαν έµβρυο που χρήζει χρόνου επούλωσης. Πενθείς το θάνατο, σε στάση εµβρυακή και ξέρεις πως πρόωρα ή στην ώρα σου θα ξαναγεννηθείς. 6
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ
Εικονογράφηση: Παύλος Ρέγκλης - www.paulreg.tumblr.com
▧
ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΑΡΓΥΡΙΟΥ evi.argyr@gmail.com epitoergon.blogspot.com
Φαύλος Κύκλος Και θα φοβηθείς και θα παραιτηθείς. Και θα σηκώσεις πάλι τα µανίκια και θα αρχίσεις πάλι από την αρχή. Και θα νιώσεις µόνος και ίσως λίγο ξεχωριστός. Και θα ελπίζεις πως αυτή τη φορά θα τα κάνεις όλα σωστά και δεν θα χρειαστεί να µαζέψεις απώλειες από το πάτωµα. Και θα ονειρευτείς το τέλος χιλιάδες φορές µε χιλιάδες αφορµές. Και θα το πιστέψεις µε την σιγουριά που σου προσφέρει η λύση της πιο απλής πρόσθεσης. Και στο πρώτο στραβοπάτηµα θα αρχίσεις πάλι να αµφιβάλλεις ότι έχεις πόδια. Θα σε αγκαλιάσει η ανασφάλεια και η αµηχανία και θα σε στριµώξει στην γωνία. Και θα υπακούσεις αδιαµαρτύρητα µέχρι η περηφάνια σου να ζητήσει εξηγήσεις. Και θα συνεχίσεις µε έναν κόµπο στον λαιµό, κρυµµένο προσεχτικά κάτω από το χαµόγελο. Και θα κάνεις πολλά βήµατα και θα χαρείς για ό, τι νίκησες και θα ονειρευτείς άλλες τόσες φορές το τέλος που έχεις σκηνοθετήσει µε κάθε λεπτοµέρεια. Και θα εµφανιστούν άλλα τόσα δαιµόνια που θα σε στριµώξουν στην γωνία και στην σιωπή. Και θα κουραστείς που ο δρόµος µακραίνει και διώχνει το τέλος µακριά σου. Και εσύ θα φοβηθείς και θα παραιτηθείς. Ξανά. Και για κάθε τέλος που θα αφιερώνεις την ζωή σου θα προχωράς σε ένα φαύλο κύκλο χωρίς τέλος. Και θα το έχεις κατακτήσει αµέτρητες φορές χωρίς να το ξέρεις. ◈
7
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
SIDESHOW
Pressure.
▧
Living is pressure.
TOY JIM VER jim.a.ver@gmail.com www.jimver.net
Being afraid is pressure. Having no opinion is pressure. Planning is pressure. Pretending is pressure. Everything I have to and anything I must not do is pressure.
And I don't know if there's any solutions but there are some painrelieving drugs instead. 8
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
So,
risking is a relief.
Failure is a relief.
Starting over is a relief.
Getting beaten up is a relief.
Having opinions that don't matter is a relief.
Living is a relief
9
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΚΛΕΙΣΤΡΟ
10
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΚΛΕΙΣΤΡΟ
ΑΘΗΝΑ 2012
▧
ΤΟΥ ΛΕΥΤΕΡΗ ΚΡΥΣΑΛΗ lef.krysalis@gmail.com http://www.flickr.com/photos/lefteriskris/
11
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ - ΠΡΟΣΩΠΑ
ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΡΟΖΑΛΓΙΑ
▧
Την περίµενα Ζωοδόχου Πηγής και Ακαδηµίας. Μέσα από τα κείµενά της και τον δικό της τρόπο να ‘’ ζωγραφίζει’’ , ένιωθα πως περίµενα µια φίλη που απλώς δεν είχε τύχει να γνωρίζω ακόµη από κοντά. Τελικά ήρθε στην ώρα της και µε συνάντησε µια γυναίκα µε όψη και ειλικρινές χαµόγελο µικρού παιδιού. Η νεανικότητα είναι κάτι που χαρίζεται τελικά. Χαρίζεται από τον χρόνο σε ανθρώπους που τον φοβούνται και όµως τολµούν και του χαµογελούν, πού και πού τον περιπαίζουν. Η Άννα Δηµητρίου , κάθισε
ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ papadaki.stav@gmail.com stavpapadaki.com
κοντά µου , όχι απέναντι και έτσι κάπως από µόνη της όρισε πως θα κάναµε παρέα και όχι συνέντευξη ή σειριακή παρουσίαση των έργων και των ονείρων µας. Στο λαιµό , χαριτωµένες χρωµατιστές πέτρες , στα χέρια ο καφές. Η Άννα από το 2006 συµµετέχει σε εκθέσεις. Τα τελευταία χρόνια πραγµατοποιεί και ατοµικές της εκθέσεις σε µαγαζιά και γκαλερί της Αθήνας. Δεν αυτοαποκαλείται
12
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ - ΠΡΟΣΩΠΑ
γραφίστρια, ούτε ζωγράφος. Της άρεσε να συνθέτει εικόνες, κάπως έτσι δίνει χρώµα στις σκέψεις της , σάρκα και οστά στους φόβους και στα όνειρά της. ‘’ Δεν είµαι γραφίστρια, δηµοσιογραφία έχω ουσιαστικά σπουδάσει και σκηνοθεσία αργότερα, αλλά µου άρεσε, ήθελα να το ξεκινήσω και να το συνεχίσω το κολλάζ µε την παρακίνηση ανθρώπων που έβλεπαν κάτι σε αυτό που έκανα. Έβλεπαν κάτι µικρό που εγώ ήθελα όµως να το πάω δέκα βήµατα παραπέρα και αυτό προσπαθώ µέσα στο χρόνο’’.
να είναι καλή ή σπουδαία. Μπορεί απλά µέσα από τον τρόπο έκφρασής που έχεις επιλέξει και σε έχει επιλέξει ¨να ανοίγεις στην ψυχή σου άλλη µια πόρτα ή έστω µια µικρή χαραµάδα που θα µπορούσε να συνθλίψει τα σκοτάδια σου¨. Η ¨Εσωτερική Ροζαλγία¨ δεν είναι τίποτα παραπάνω από µια έκθεση που υπογραµµίζει το βαθύτερο άλγος του σύγχρονου ανθρώπου: τη νοσταλγία του ροζ. Μέσα σε ταχείς ρυθµούς , σε εποχές απρόσωπες ο άνθρωπος αναζητά πρόσωπα να απευθυνθεί , χέρια να κρατήσει. Αναζητά να πασπαλίσει µε ροµαντισµό τις νύχτες του και να γεµίσει µε ανθρωπιά το χρόνο που περνά από πάνω του συνθλίβοντας . Η ¨Εσωτερική Ροζαλγία¨ , είναι ένας τόπος αδιόρατος, µια παιδικότητα µε την οποία ξεχάσαµε να επικοινωνούµε συχνά και αυτή σιώπησε. ¨Είναι ένα µεταφυσικό περιβάλλον που φιλοξενεί µερικά θραύσµατα επιλεκτικής µνήµης. Μιας µνήµης σταθερής, που αδυνατεί πια να επαναφέρει το τότε σε πραγµατικό χρόνο . Η εσωτερική ροζαλγία µατώνει αρκετά συχνά µέσα µας, όπως µια µύτη ένα ζεστό µεσηµέρι του Ιουλίου, και το άλγος που προκύπτει είναι σαν το άλγος µιας µεγάλης απώλειας. Μιας απώλειας ηθικής, και συλλογικής. Μιας απώλειας κοσµικής και κατασκευαστικής. Γιατί τελικά αυτό που χάσαµε είναι ένα µεγάλο µέρος ενός κόσµου που µας ενηλικίωσε και που δεν µπορούµε να συντηρήσουµε πια. Μεγάλες οικονοµικοκοινωνικές πιέσεις κατεδάφισαν µια οπτική ασφαλούς ανάπλασης γεγονότων για να ανθίσει κάτι άλλο, έξω από αυτό που µας όρισε. Κάτι άλλο που διαρκώς µας αποξενώνει, γιατί ο δικός µας τόπος είναι η ροζαλγία που δεν θα έχουµε πίσω ποτέ ξανά¨. Είχε νυχτώσει και η ώρα της επιστροφής στο σπίτι είχε φτάσει. Η Άννα Δηµητρίου δεν κάθεται ήσυχη ούτε µια www.lykosmagazine.tumblr.com στιγµή κυριολεκτικά και µεταφορικά , γι’ αυτό και ο χρόνος δεν την προλαβαίνει , δεν την πιάνει . Ο χρόνος δεν αγγίζει τα ανήσυχα παιδιά που τρέχουν για να πιάσουν αυτό που θέλουν, να κρυφτούν συνειδητά από αυτά που τα στεναχωρούν , που λένε την αλήθεια µε απλές λέξεις δίχως υπεκφυγές, που δε φοβούνται να δειλιάσουν και να αποτραβηχτούν στη γωνιά τους.
H Άννα δε χρησιµοποιεί photoshop. Συνθέτει ένα θέµα από φωτογραφίες και ετερόκλητα ψηφιακά στοιχεία. Με µαεστρία επιλέγει εικόνες από άλλες εποχές, του 50 και του 60, ίσως από µια κλασσική ταινία του αγαπηµένου της Jean Luc Godard , κάποτε από χαλκοµανίες που µαζεύαµε παλιά. Χρησιµοποιεί εικόνες ροµαντισµού, µιας εποχής νοσταλγικής και τις ‘’ καρφιτσώνει ‘’ σε ένα θέµα µιας, θα λέγαµε ποπ κουλτούρας, µιας πιο σύγχρονης εκδοχής.
papadaki.stav@gmail.com
Μπορεί και παντρεύει στα κολλάζ της πράγµατα που ίσως για τους περισσότερους είναι αταίριαστα . Επεξεργάζεται οικείες εικόνες, διαλέγει τους ήρωές της , την εποχή που θα ζήσουν, αυτά που θα πουν και κάπως έτσι τα καταφέρνει και ¨ δηµιουργεί παράξενες αινιγµατικές συνθέσεις που προκαλούν κι αποσυντονίζουν τη λογική¨. Τα έργα της σαν µια οπτικοποιηµένη ποίηση , στοχεύουν στο συναίσθηµα και δίνουν χώρο για ανάσα. ¨Ζούµε σε µια εποχή γεµάτη λέξεις. Παντού λέξεις, συνέχεια λέξεις και ο άνθρωπος έχει κουραστεί. Η εικόνα µπορεί να το αποφορτίσει αυτό, λέγοντας ίσως περισσότερα χωρίς να έχει βγάλει άχνα’’.
Δώσαμε ραντεβού στην έκθεσή της ¨Εσωτερική Ροζαλγία’’ που θα φιλοξενηθεί στη γκαλερί του Black Duck (Πλατεία Καρύτση, Χρήστου Λαδά 9α, 210 3234760
www.blackduck.gr / info@blackduck.gr ) από Δευτέρα 17 έως 28 Σεπτεμβρίου 2012, καθημερινές και Σάββατα: 13.00 – 22.00, Κυριακή: 19.00 – 22.00. Της ευχόμαστε να μη σταματά να δημιουργεί .
Οι ώρες κυλούσαν, το φθινόπωρο µας θύµισε πως σκοτεινιάζει τη µέρα γρηγορότερα. Είχαµε συµφωνήσει ήδη πως η αυτοκαταστροφή δεν πρέπει να πηγαίνει συνάµα µε την τέχνη, πως πρόκειται για µια υιοθεσία τακτικής των παλιότερων από τους νεότερους που δίνει την ψευδαίσθηση της σπουδαιότητας . Η τέχνη δεν είναι ανάγκη να είναι σκοτεινή και να διέπεται από κυνισµό για
Layout
Τρόπος Επικοινωνίας
dreamboxanna@yahoo.gr http://jellyannadarling.deviantart.com/gallery/ http://jellyannadarling.blogspot.com/
13
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ - ΠΡΟΣΩΠΑ
Η ΜΙΚΡΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ▧
ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΥΡΣΙΝΗΣ ΠΑΠΑΚΟΥΝΑΔΗ papadaki.stav@gmail.com stavpapadaki.com myrs32@hotmail.com
¨Η Φιλοσοφία του έρωτα είναι µικρή ή µεγάλη;¨, αναρωτιούνται οι άνθρωποι και ο Alain De Botton , για ακόµη µια φορά µας λέει µια ιστορία για να µας απαντήσει σε ερωτήµατα που θέτουµε αγωνιώντας για την απάντηση σαν µικρά παιδιά κάθε φορά. Μια ιστορία ενός αγοριού και ενός κοριτσιού που συναντήθηκαν, ερωτεύτηκαν και κάποτε ακολούθησαν δρόµους ξεχωριστούς. O Alain De Botton ,πλέκει τη σχέση µε τα χέρια του ερωτευµένου για το λαιµό της γυναίκας που στο παιχνίδι αυτό βρίσκεται θα λέγαµε λίγο πιο µπροστά , κερδίζοντας απόσταση. Όσο εκείνη κερδίζει απόσταση άθελα της, ο έρωτας χάνει έδαφος. Η φιλοσοφία του έρωτα για τον συγγραφέα ,παρά το πλήθος των σελίδων , είναι µικρή. Αντιµετωπίζει τον έρωτα µε ένα ρεαλισµό που σπάνια συναντάει κανείς σε ιστορίες που βάζουν τέλος , µόνο φτάνοντας το happy end. Παρά τον κυνισµό που µπορεί να συναντήσει κανείς διαβάζοντας και να προσπαθήσει να τον αποφύγει επιδεικτικά προσπερνώντας σελίδες, το βιβλίο αυτό διέπεται από βαθύ ροµαντισµό µε µια δεύτερη ανάγνωση. Η Φιλοσοφία του έρωτα είναι µικρή, τα πράγµατα είναι απλά και η ταύτιση του αναγνώστη µε τους ήρωες δε γίνεται να αποφευχθεί. Η ανάγκη να
ερωτευόµαστε, προηγείται του έρωτα και ύστερα το αντικείµενο του πάθους µας, τοποθετείται σε βάθρο ως ιδανικό και ανεπανάληπτο, µέχρι να πέσει σπάζοντας σε χίλια κοµµάτια από τις διαφορές που εντοπίζουµε στην πορεία σε σχέση µε τον εαυτό µας, από την αδυναµία του να µοιάσει σε αυτό που προβάλαµε πάνω του αρχικά για να το ερωτευτούµε, από τη λαχτάρα που χάνεται όταν µας κάνει να πιστέψουµε πως το έχουµε γνωρίσει. Ο Alain De Botton τολµά και αναλύει , εικάζει , συµπεραίνει και παρά την ωµή του προσέγγιση, δεν αναιρεί τη µαγεία του έρωτα, το ενδεχόµενο να γνωρίσει κάποιος έναν άνθρωπο και να τον ερωτευτεί αιώνια. Απλώς υπογραµµίζει, το πλήθος των επιλογών που προσφέρονται όταν κάτι σε έχει απογοητεύσει και καθησυχάζει αυτούς που πανικοβάλλονται πιστεύοντας
πως υπάρχει ένα στεγανό µεταξύ έρωτα και µη έρωτα, τα οποία οφείλουµε να περάσουµε δυο φορές στην πορεία µιας σχέσης, µια στην αρχή και µια στο τέλος της- ενώ είναι µια νοητή γραµµή που την περνάµε πέρα δώθε κάθε µέρα ή κάθε ώρα¨.
14
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ - ΠΡΟΣΩΠΑ
Some rights reserved by illustir
Ο Alain De Botton έµαθε πως ξεχωρίζουµε αυτό του το έργο και δε δίστασε να µας δώσει την άδεια να φέρουµε ένα µέρος του κοντά σας, φιλοξενώντας για ακόµη µια φορά αποσπάσµατα που έχουν συντελέσει στη διαµόρφωση της κοσµοθεωρίας µας, όπως και όλα τα βιβλία και οι ταινίες που έχουµε για κάποιον λόγο αγαπήσει .
συνέπειες τους. Γρήγορα όµως ξεχνάµε την καταγωγή αυτών των προσδιορισµών και φανταζόµαστε ότι η ιδιότητα ''καλή'' ή ''κακή'' είναι εγγενής στις ίδιες τις πράξεις, δίχως να εξετάζουµε τις συνέπειες τους.>> Οι ηθικές ετικέτες που διάλεγα να προσδώσω στη Χλόη καθορίζονταν από το αν ένιωθα χαρά ή πόνοηθικολογούσα εγωκεντρικά, κρίνοντας τον κόσµο και τα δικά της καθήκοντα σε αυτόν, σύµφωνα µε τα συµφέροντα µου. Ο ηθικός µου κώδικας ήταν απλώς µετουσίωση των επιθυµιών µου, το πλατωνικότερο αδίκηµα που µπορούσε να διαπραχθεί.
Στον παραδοσιακό δυισµό, ο στοχαστής και ο εραστής βρίσκονται σε διαµετρικά αντίθετα άκρα του φάσµατος. Ο στοχαστής αναλογίζεται τον έρωτα, ο εραστής απλώς τον ζει. Δεν σκεφτόµουν κάτι δυσάρεστο την ώρα που χάιδευα µε τα χέρια και µε τα χείλη µου το σώµα της Χλόης, αλλά νοµίζω ότι, κατά πάσα πιθανότητα, θα ταραζόταν αν καταλάβαινε ότι σκεφτόµουν. Επειδή η σκέψη υποδηλώνει κρίση (και είµαστε όλοι αρκετά παρανοϊκοί ώστε να βλέπουµε την κρίση αρνητικά), δεν είναι ποτέ ευπρόσδεκτη στο κρεβάτι, που η γύµνια µας εκθέτει και µας καθιστά ευάλωτους.
Στο ζενίθ της απελπισίας µου ως ενάρετου ρωτούσα: <<Δεν είναι δικαίωµά µου να θέλω τον έρωτά της και καθήκον της να µου τον δώσει;>>. Ο έρωτας της Χλόης ήταν εκ των ων ουκ άνευ, η παρουσία της στο κρεβάτι δίπλα µου τόσο σηµαντική όσο και το δικαίωµα να ζω ή η ελευθερία. Αφού η κυβέρνηση µου διασφάλιζε αυτά τα δύο , γιατί όχι και το δικαίωµα στον έρωτα; Γιατί θεωρούσε τόσο σηµαντικό το δικαίωµα στην ζωή και την ελευθερία του λόγου, την στιγµή που εµένα δεν µου καιγόταν καρφάκι τσακιστό για αυτά, τώρα που δεν είχα εκείνη να τα φορτίζει µε νόηµα; Τι σηµασία είχε να ζω, αν ήταν χωρίς έρωτα και χωρίς να εισακούοµαι; Τι ήταν η ελευθερία, αν σήµαινε την ελευθερία να σε εγκαταλείπουν; (από το κεφάλαιο ''Πέραν του καλού και του κακού'').
Τα τόσα και τόσα συµπλέγµατα που σχετίζονται µε το µέγεθος, το χρώµα, τη µυρωδιά και την συµπεριφορά των σεξουαλικών οργάνων σηµαίνουν ότι απαιτείται να εξοβελιστεί κάθε ίχνος κριτικής διάθεσης. Εξ ου και οι αναστεναγµοί που κρύβουν τις σκέψεις των εραστών, τα βογκητά που επιβεβαιώνουν το µήνυµα Δεν µπορώ να σκεφτώ από το πάθος. Φιλάω αρα δε σκέφτοµαι -αυτός είναι ο επίσηµος µύθος υπό τον οποίο τελείται η ερωτική συνεύρεση το κρεβάτι ανάγεται σε προνοµιούχο χώρο όπου οι εραστές συµφωνούν σιωπηρά να µην υπενθυµίζουν ο ένας στον άλλο ότι τους προκαλεί δέος το θαύµα της γύµνιας τους. (από το κεφάλαιο ΄΄Σώµα και Νους'')
Το τι θα κρατήσει και πώς θα ερµηνεύσει τη γραφή του συγγραφέα ο αναγνώστης, εξαρτάται από τη συναισθηµατική κατάσταση στην οποία βρίσκεται , γι’ αυτό και αυτό το βιβλίο µπορεί να χαρίσει την έκπληξη που προσφέρει µια πρώτη ανάγνωση σε διαφορετικά χρονικά διαστήµατα της ζωής µας.
Εγώ είχα χαρακτηρίσει κακή την Χλόη επειδή µε δυσαρέστησε και όχι επειδή ήταν εγγενώς κακή ως χαρακτήρας. Το σύστηµα αξιών µου ήταν δικαιολόγηση µιας κατάστασης, δεν ερµήνευε το αδίκηµα της µε γνώµονα κάποια απόλυτη σταθερά. Είχα διαπράξει το κλασσικό σφάλµα των ηθικολόγων που τόσο περιεκτικά συνόψισε ο Νίτσε:
Ο έρωτας βιώνεται και µπορεί να αναλυθεί και να ερµηνευθεί βιολογικά, φιλοσοφικά, µαθηµατικά. Ο έρωτας θα αποµυθοποιηθεί , θα προσεγγιστεί µε λογική και όπως το φεγγάρι µπορεί λογικά να αντιµετωπίζεται ως ένα άνυδρο βραχώδες πέτρωµα, συναισθηµατικά όµως θα µας συνεπαίρνει κάθε φορά που θα ερχόµαστε σε επαφή. ◈
<<Αρχικά αποκαλούµε διάφορες µεµονωµένες πράξεις καλές ή κακές, χωρίς να εξετάζουµε τα κίνητρα τους, αλλά βλέποντας µόνο τις ωφέλιµες ή επιζήµιες 15
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
INK
Η ΜΙΚΡΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ▧
ΤΗΣ ΜΥΡΣΙΝΗΣ ΠΑΠΑΚΟΥΝΑΔΗ myrs32@hotmail.com
Η ''Μικρή φιλοσοφία του έρωτα'' είναι ένα κράµα φιλοσοφίας και µυθιστορήµατος για την κωµικοτραγική αφήγηση του έρωτα και κατ' επέκταση της ζωής. Παρακολουθούµε την πορεία µιας γνωριµίας που εξελίσσεται σε σηµαντική σχέση, από το φιλί και την απογείωση του έρωτα µέχρι τους καβγάδες, τον χωρισµό και την µοναχική πορεία του καθενός στο τέλος. Είναι χωρισµένο σε είκοσι τέσσερα (αριθµός συµβολικός) κεφάλαια, καθένα από τα όποια αποµονώνει ένα στοιχείο -κεντρικό ή πιο περιφερειακής σηµασίας- της σχέσης, το εξετάζει στο µικροσκόπιο της φιλοσοφίας και της εµπειρίας, το αποδίδει µε παραδείγµατα και γεγονότα για να γίνει διαυγές, καταθέτει την άποψη του και το αφήνει ολόλαµπρο στην θέση του, να συγχρωτιστεί µε τις υπόλοιπες όψεις του έρωτα και να φωτιστεί όσο γίνεται περισσότερο το χιλιοπρόσωπο τέρας του έρωτα. Η δοµή είναι βοηθητική, το κίνητρο είναι να προστεθεί στο ράφι της βιβλιοθήκης του έρωτα και όχι να εκτοπίσει τα υπόλοιπα βιβλία για να διδάξει µε αλαζονεία, οι συν-δάσκαλοι είναι από τον Αριστοτέλη και τον Νίτσε έως τον Καντ και τον Γκράουτσο Μαρξ, τα σκονάκια είναι ρήσεις φιλοσόφων και απλουστευτικά σχέδια που συνοψίζουν, οι εξετάσεις γίνονται για το καλό το δικό µας, χωρίς βαθµό, ενώ η διαγωγή που αποκοµίζουµε θα φανεί στην πραγµατική σκακιέρα της ζωής. 16
Αυτό το βιβλίο είναι το κυριακάτικο ένθετο (για ταξίδια και διακοπές) που προσµένουµε µέσα στις σοβαρές σελίδες της ατοµικής µας εφηµερίδας, που έχει καρφιτσωµένες πολλές υποχρεώσεις και βαριές αναγγελίες. Ας ''ταξιδέψουµε'' λοιπόν µαζί µε την Χλόη και τον αγαπηµένο της: ''Ο ερωτευµένος πορεύεται µε την ελπίδα ότι θα βρει ερωτικά δόκανα και θα δελεάσει το προσφιλές πρόσωποένα συγκεκριµένο χαµόγελο, µια γνώµη, έναν τρόπο να κρατά το πιρούνι'' ''Όντας µονός άρχισα να παρατηρώ την κάµαρα της, ο εραστής ως ηδονοβλεψίας, ως ανθρωπολόγος του προσφιλούς προσώπου, και σαγηνευόµουν από κάθε έκφανση του πολιτισµού της.'' ''Μεταξύ φίλων οι κώδικες ευπρέπειας και ορθής συµπεριφοράς, η άγνοια της βιολογίας του άλλου υφαίνουν ένα προφυλακτικό, ένα στεγανό κάλυµµα που αποτρέπει την διέλευση επιθετικών όρµων. Εµείς όµως είχαµε ξεπεράσει πια το ασφαλές σεξ: κοιµόµαστε µαζί, κάναµε µπάνιο µαζί, είχαµε δει ο ένας τον άλλον να βουρτσίζει τα δόντια ή να κλαίει σε µια γλυκανάλατη ταινία, κι όλα αυτά σήµαιναν κατά κάποιο τρόπο ότι το προφυλακτικό είχε σπάσει, ότι ήµαστε πια φορείς- του έρωτα, όσο, δυνητικά, και του αντιθέτου του, της κακοποίησης.''
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
''Η παρουσία της κινητοποιούσε µέσα µου µια διαδικασία ωρίµανσης, καθώς µε τροφοδοτούσε µε διορατικές παρατηρήσεις. [...] µε έφερνε αντιµέτωπο µε πλευρές του εαυτού µου που η συνήθης ενδοσκόπηση θα απέφευγε (προς όφελος της εσωτερικής αρµονίας) και τις οποίες οι άλλοι δεν είχαν ιδιαίτερο λόγο να επισηµάνουν, πλευρές που προϋπόθεταν την ειλικρίνεια του κρεβατιού για να εκτεθούν.'' '' Τι της βρίσκεις; ερωτάει ο νους τον καθρέφτη- τι θέλεις να της βρεις; τον ερωτάει η κάρδια'' ''Παρά την εσωτερική µας κινητικότητα, κάνουµε το λάθος να προσκολληθούµε στην ιδέα ότι τα ανθρώπινα αισθήµατα είναι στέρεα και θεωρούµε ότι υπάρχει ένα στεγανό µεταξύ έρωτα και µη-έρωτα, το όποιο οφείλουµε να διαβούµε δυο φορές στην πορεία της σχέσης, µια στην αρχή και µια στο τέλος της- ενώ είναι µια νοητή γραµµή που την περνάµε περά δωθε κάθε µέρα ή ώρα'' ''Θα προτιµούσα να µε συγχαίρεις για το µυαλό µου παρά για το πρόσωπο µου, µα αν δεν γίνεται αλλιώς, τότε θα προτιµούσα να αναφερθείς στο χαµόγελο µου (που ελέγχεται από µυς και προθέσεις) παρά στη µύτη µου (που βασίζεται σε στατικό ιστό)'' ''Πάνω από κάθε ερωτική ιστορία επικρέµαται η ιδία απορία, φρικτή και απρόσιτη: Πως θα τελειώσει; Είναι όπως όταν, όντας σώοι και αβλαβείς, προσπαθούµε να φανταστούµε τον θάνατο µας, µα η διαφορά ανάµεσα στο τέλος του έρωτα και στο τέλος της ζωής είναι ότι στο δεύτερο, αν µη τι άλλο µας παρέχεται η ανακουφιστική σκέψη ότι δεν θα αισθανθούµε κάτι µετά τον θάνατο. Τέτοια παρηγοριά δεν έχει ο ερωτευµένος.'' η δική µου κοινωνία, σαν καλό χαρτοπωλείο, µε είχε εφοδιάσει µε πλήρες σετ από ετικέτες για να ονοµατίζω κάθε σκίρτηµα της καρδιάς. Η ναυτία και η έξαψη που είχα νιώσει κατά καιρούς στη σκέψη της Χλόης ήταν θέµατα που αυτή η κοινωνία τα ταξινοµούσε στο ''Ε'', µα πριν από αιώνες το ευρετήριο ίσως διέφερε. Δεν ήταν άραγε πιθανό ότι σε µια άλλη εποχή τα συµπτώµατα µου θα θεωρούνταν ένδειξη θρησκευτικού οράµατος, ίωσης ή και -απολύτως κυριολεκτικά- θρόµβωσης της στεφανιαίας;'' '' Οι ερωτευµένοι δε γίνεται να διατηρούν επί µακρόν την φιλοσοφική διάθεση, πρέπει να αφήνονται στην θρησκευτική παρόρµηση, δηλαδή να πιστεύουν και να µην ερευνούν, και όχι στη φιλοσοφική που απαιτεί να αµφιβάλλεις. Ριψοκίνδυνο, βεβαία, αλλά είναι προτιµότερο να σφάλλουµε και να µένουµε ερωτευµένοι, παρά να αµφισβητούµε και να µένουµε ανέραστοι.''
◈
''Το Χλόη ανήκε στην πολιτειακή της υπόσταση, αλλά το Τιντζ (σ.σ: όπως την φώναζε) προσιδίαζε σε ένα βασίλειο πιο ρευστό, στην µοναδικότητα του έρωτα. Ήταν µια νίκη επί του παρελθόντος, συµβόλιζε ότι ο έρωτας µας επέτρεπε να αναβαπτιστούµε, να αναγεννηθούµε'' ''Ξένο, τώρα, ήταν ότι βρισκόταν έξω από το σπίτι, γεγονός που επιβεβαιώνει τις υποψίες ότι ο έρωτας αγγίζει τα όρια της συνοµωσίας. Οι ατοµικές κρίσεις εκφέρονταν πλέον από διµελές σώµα ενόρκων, οι εξωτερικές απειλές αντιµετωπίζονταν από κοινού. Κοντολογίς, κουτσοµπολεύαµε.'' 17
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΓΚΑΝΑ ▧
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ papadaki.stav@gmail.com stavpapadaki.com
Μια φορά κι έναν καιρό, ζούσε ένας φτωχός , πολύ φτωχός άνθρωπος , τόσο φτωχός που δεν είχε παρά ένα όνοµα και ένα όνειρο. Το όνοµά του ήταν Γιόµο. Κι όλοι το ήξεραν στο χωριό. Κανένας ωστόσο δεν ήξερε το όνειρό του. Κανένας δεν είχε ακούσει πως ο Γιόµο ήθελε να αγοράσει µια καινούρια ,πολύχρωµη, µα πανάκριβη φορεσιά. Μέρα και νύχτα δούλευε ο Γιόµο. Δούλευε για το όνειρο. Για να µαζέψει χρήµατα και να αγοράσει φορεσιά. Μα τα χρήµατα δεν έφταναν. Κι ο Γιόµο όλο και πιο σκληρά δούλευε, όλο και πιο σκληρά. Πέρασαν µέρες, πέρασαν µήνες ,πέρασαν χρόνια και ο Γιόµο κάποτε τα κατάφερε. Μέτρησε τα χρήµατα που είχε µαζέψει , έβαλε τα νοµίσµατα το ένα πάνω στο άλλο και κείνα έφτασαν ψηλά ,πολύ ψηλά ίσαµε τ΄όνειρο . Και τότε αγόρασε τη φορεσιά. Ήταν πολύχρωµη! Ολοκαίνουρια! Ίδια µε εκείνη του ονείρου! Όλοι στο χωριό θαύµαζαν τώρα του Γιόµο τη φορεσιά. Κι εκείνος δεν έλεγε να τη βγάλει από πάνω του. Δεν έλεγε να φορέσει άλλο ρούχο. Κάθε βράδυ την έπλενε , την άπλωνε στα σχοινιά του άερα και το πρωί την ξαναφορούσε. Χρόνια κόπιασε , χρόνια στερήθηκε, καιρός τώρα να χαρεί το όνειρο του. Θα τη φορούσε, λοιπόν, θα τη φορούσε , ώσπου να λιώσει. Πέρασαν µέρες ,πέρασαν µήνες, πέρασαν χρόνια και άρχισε κάποτε να λιώνει, να σκίζεται η φορεσιά. Ο Γιόµο δεν απελπίστηκε. Το ύφασµα ήταν πάντα πολύχρωµο. Κι είχε µείνει αρκετό για ένα γιλέκο. Πήγε , λοιπόν, στο ράφτη , τον παρακάλεσε κι εκείνος του έραψε ένα γιλέκο µε τα γερά κοµµάτια που είχαν µείνει στη φορεσιά.
18
Όλοι στο χωριό θαύµαζαν τώρα το γιλέκο του Γιόµο. Κι εκείνος δεν έλεγε να το βγάλει από πάνω του. Χρόνια και χρόνια είχε κοπιάσει για κείνο το ύφασµα. Θα το φορούσε , λοιπόν, το γιλέκο, θα το φορούσε, ώσπου να λιώσει. Πέρασαν µέρες, πέρασαν µήνες, πέρασαν χρόνια και το γιλέκο άρχισε να λιώνει , να σκίζεται . Ο Γιόµο, ωστόσο, δεν απελπίστηκε. Το ύφασµα ήταν ακόµη πολύχρωµο και είχε µείνει αρκετό για ένα σκούφο. Πήγε, λοιπόν, στο ράφτη ,τον παρακάλεσε κι εκείνος του έφτιαξε ένα σκούφο µε τα γερά κοµµάτια που είχαν µείνει από το γιλέκο. Όλοι στο χωριό θαύµαζαν τώρα το σκούφο του Γιόµο. Κι εκείνος δεν έλεγε να τον βγάλει από το κεφάλι του. Χρόνια και χρόνια είχε δουλέψει για το πολύχρωµο ύφασµα . Θα φορούσε , λοιπόν το σκούφο , θα τον φορούσε ώσπου να λιώσει. Κι όταν πέρασαν µέρες και πέρασαν µήνες και πέρασαν χρόνια έλιωσε και ο σκούφος , µα ο Γιόµο πάλι δεν απελπίστηκε . Με το ύφασµα που χε αποµείνει , έδωσε και του έφτιαξαν ένα κουµπί για το παλιό του ρούχο. Και το κουµπί έγινε τόσο ωραίο , που όλοι το θαύµαζαν στο χωριό. Πέρασαν όµως και άλλες µέρες και άλλοι µήνες και άλλα χρόνια. Και κάποτε έλιωσε ακόµη και το κουµπί. ¨ Τούτο το µικρούτσικο κοµµατάκι που απόµεινε ¨, του είπαν τότε οι φίλοι του στο χωριό , ¨ τίποτα πια δεν µπορείς να το κάνεις¨. Ο Γιόµο , ωστόσο , είχε µάθει να µην απελπίζεται και να µη βάζει τέλος σε αυτά που αγαπάει και έχει κερδίσει. Χαµογέλασε λοιπόν, σαν τους άκουσε, και το ίδιο βράδυ, το τριµµένο κουµπί της πολύχρωµης φορεσιάς, το έκανε παραµύθι.
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
19
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
Some rights reserved by creating in the dark
ΛΕΥΚΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ▧
ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ papadaki.stav@gmail.com stavpapadaki.com
Άκου:
πράγµατα. Από τα λίγα που µπορούσα να διακρίνω , σκαρφιζόµουν ιστορίες µιας ζωής µε πόδια, επίγεια.
Pyramid Song- Radiohead
Η αµηχανία, υπάρχουν φορές που υποδηλώνει ειλικρίνεια στο χώρο. Άραγε µπορούσε να καταλάβει την αλήθεια που προσπαθούσα να χωρέσω στη στιγµή εκείνη άτσαλα;
http://www.youtube.com/watch?v=zbKQPqs-cqc ‘’And all the things I used to see All my lovers were there with me
Ήταν καθιστή µπροστά στην τηλεόραση. Το κορµί της ήταν σαν µια καρέκλα κουνιστή. Μπρος πίσω, µπρος πίσω, µπρος πίσω ρυθµικά , να γαληνεύει η ένταση της ανάσας που έτρεχε σχεδόν να ξεφύγει από το σώµα. Οι κόρες των µατιών ακίνητες. Δεν αντιδρούσαν στο φως της οθόνης, στην εναλλαγή του χρώµατος, στην αυξοµείωση της φωνής.
All my past and futures And we all went to heaven in a little row boat There was nothing to fear and nothing to doubt’’
Το βλέµµα της ήταν σαν ένα δωµάτιο που πρόσφατα είχαν αφήσει οι ένοικοι για αλλού. Σαν ένα δωµάτιο που το είχαν αφήσει µε τα έπιπλα καλυµµένα µε λευκά σεντόνια. Ελάχιστα προσωπικά αντικείµενα είχαν αφεθεί σε αυτό το δωµάτιο και αυτά είτε άχρηστα ,είτε επίτηδες ξεχασµένα. Την κοιτούσα και δεν πίστευα πως ήµουν ο νέος ένοικος. Δεν ήξερα πού και αν έπρεπε να τοποθετήσω τα δικά µου
Η δική µου φωνή πώς θα βοηθούσε; Αναρωτιόµουν η δική της φωνή αν είναι βαµµένη από την τρέλα. Αναρωτιόµουν τι την έφερε ως εδώ, µπροστά µου, να της ξεκλειδώσω για λίγο το κλουβί για να κάνει δυο ή και τρεις βόλτες στην κανονικότητα που θα τις προσέφερα ανάλογα τη βάρδια, τις ώρες εργασίας µου, την όρεξη µου και ύστερα να την
20
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
οδηγήσω ξανά µέσα σε αυτό ανανεώνοντας το ραντεβού µας για την επόµενη µέρα.
Κάποιος ίσως πει αγάπη. Ούτως ή άλλως , τώρα περπατώ
Εκεί θα ήταν. Με αυτή τη γαλάζια ρόµπα και το κοµποσκοίνι στο χέρι. Μάλλον οι προσευχές της δεν έπιασαν τόπο. Ο ναός της έµεινε άδειος και κατοικήθηκε από στοιχειά που προσπαθεί να ξορκίσει επιβιώνοντας και µόνο την κάθε µέρα.
το μουντό, ερειπωμένο τοπίο)~ δύσπιστη
Επιφυλακτική( γιατί θα μπορούσε να συμβεί ακόμα και σ` αυτό
Παρόλ` αυτά συνετή, αγνοώντας Πως ένας άγγελος ίσως διαλέξει να φεγγοβολήσει
Μου ζητήθηκε να της διαβάζω λίγο από ένα βιβλίο της επιλογής µου. Μου είπαν πως δεν έχει σηµασία το είδος, ίσως και να µην αντιλαµβάνεται κάθε µου φράση. Μου είπαν πως θα της έκανα καλό , καθώς δε µιλά σε κανέναν, απλά κάθεται αµίλητη και κοιτάζει πότε την τηλεόραση, πότε τις παντόφλες της και κάποτε τα πουλιά που πλαισιώνονταν από το παράθυρο του σαλονιού.
Άξαφνα δίπλα μου. Γνωρίζω μόνο πως ένας κόρακας Που τακτοποιεί τα μαύρα φτερά του μπορεί να λάμψει τόσο
Ώστε ν` αδράξει τις αισθήσεις μου, ν` ανασηκώσει Τα βλέφαρά μου, και να μου παραχωρήσει….¨
Είπα, να της διαβάσω ποίηση. Έφερα το βιβλίο µου µε µεταφρασµένα ποιήµατα της Sylvia Plath. Φορούσα ένα χρωµατιστό φόρεµα. Ήλπιζα έστω και ένα από αυτά να της τραβήξουν το βλέµµα πάνω µου. Να νιώσω την ακοή της να επικεντρώνεται σε µια µου λέξη, ίσως σε µια πρόταση.
¨Μια σύντοµη ανάπαυλα από το φόβο. Της απόλυτης ουδετερότητας.¨ Ξαφνικά, η φωνή µου κόπασε. Ο ρυθµός χάθηκε και µια άλλη φωνή , ξένη , απόκοσµη συνέχισε. Ήταν η δική της. Αυτός ήταν ο στίχος που συνέχιζε, οι λέξεις ήταν στη σωστή σειρά και εγώ ακίνητη µε το βιβλίο στα χέρια και το χρωµατιστό φόρεµα ξέφευγα από τη σειρά εκείνη που µε είχαν βάλει να περιµένω για µια απάντηση.
Με ήρεµη , καθαρή φωνή ξεκίνησα:
¨Πάνω στο ξερό κλαδί εκεί ψηλά
Βυθίστηκε ξανά στη σιωπή. Αυτή τη φορά το ίδιο έκανα και εγώ. Η ώρα µου εκεί τελείωσε. Κατευθύνθηκα προς τη γραµµατεία, σαστισµένη, µε ένα µούδιασµα.
Κουρνιάζει ένας βρεγμένος μαύρος κόρακας Που στρώνει ξανά και ξανά το φτέρωμά του μες τη βροχή.
¨Ο µισθός σας¨, µου είπε ο κύριος πίσω από το γραφείο.
Δεν αναμένω ένα θαύμα Ή ένα ατύχημα
¨Πείτε µου σας παρακαλώ, η κυρία Ελένη, πώς έφτασε εδώ¨;
Να πυροδοτήσουν την όραση Μες τα μάτια μου,ούτε ψάχνω
¨Δεν µπορώ να σας δώσω τέτοιου είδους πληροφορίες. Μπορώ µιας που εργάζεστε εδώ, µόνο να σας πω , πως πρέπει να απολαµβάνει την παρέα σας. Ήταν καθηγήτρια λογοτεχνίας σε ένα σχολείο λίγο πιο έξω από εδώ. Χάθηκε η οικογένεια της και…¨
Πια στον ανερμάτιστο καιρό κάποιο σχέδιο, Μόνο αφήνω τα λεκιασμένα φύλλα να πέφτουν όπως πέφτουν, Χωρίς τελετή, ή οιωνό.
Πήρα τα χρήµατα µου και κατευθύνθηκα προς τα έξω.
Παρόλο που, το ομολογώ, κάποιες φορές επιθυμώ, Κάποια ανταπόκριση απ` τον βουβό ουρανό,
¨Ήταν καθηγήτρια και δούλευε λίγο πιο έξω από εδώ¨.
Δεν έχω στ` αλήθεια παράπονο:
Τώρα δουλεύει έξω από τον εαυτό της , υφαίνοντας νήµατα και κάνοντας τρύπες για κάτι που δε θα φορεθεί ποτέ από κανέναν. Πού και πού λησµονεί το τιτίβισµα πουλιών , έξω από το παράθυρο , την πρώτη µέρα της σχολικής χρονιάς σε µια τάξη γεµάτη ζωή.
Κάποιο αμυδρό φως μπορεί ακόμα Να ξεπηδήσει λευκόπυρο Απ` της κουζίνας το τραπέζι ή την καρέκλα Σαν μια ουράνια φωτιά που πότε πότε
Άφησα τη λευκή κατοικία και ξέχασα σε αυτή ένα προσωπικό αντικείµενο επίτηδες.
Κατέχει τα πιο αμβλεία αντικείμενα– Καθαγιάζοντας έτσι ένα διάστημα Αλλιώς ασυνεπές
*(Το ποίημα είναι μετάφραση της Sylvia Plath, από την Κατερίνα
Επιδίδοντάς του γενναιοδωρία , τιμή,
Ηλιοπούλου, ‘’Μαύρος Κόρακας στη βροχή)
21
◈
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ANIMA
DEATH NOTE το καλύτερο manga και anime του 2006 ▧
TOY GIL GALARD teotihoacan@msn.com
Ένα τετράδιο αλλάζει τις µοίρες των ανθρώπων. Μπορεί; Πώς; Γιατί να συµβαίνει κάτι τέτοιο; Είναι το καλύτερο manga και anime του 2006. O Tsugumi Ohba, έπαιξε µε τις αξίες του σηµερινού µας κόσµου και µε τη διαφθορά και τη δύναµη που µπορεί να αποκτήσει ο καθένας.
αυτή δύναµη και µε τον ίδιο τον Ryuk και αποφασίζει να φτιάξει έναν τέλειο κόσµο, χωρίς δολοφόνους, κακοποιούς και αδικία. Πως θα το κατάφερνε; Θα τους εξολόθρευε µέσω του τετραδίου. Όµως, είναι αυτός ο τρόπος για να κάνεις καλύτερο τον κόσµο;
Η παράδοση της Ιαπωνίας θέλει τις ψυχές των νεκρών να βρίσκουν τους οδηγούς τους για το νέο κόσµο στο πρόσωπο των shinigami. Ακριβής µετάφραση, θεός του θανάτου. Πολλοί mangaka και λογοτέχνες στην Ιαπωνία έχουν ασχοληθεί µε το µύθο των shinigami. Ο Tsugumi Ohba εδώ µας απέδωσε το θαυµαστό αυτό ψυχοποµπό ως υπεύθυνο για τους θανάτους και µε µια φρικιαστική εξωτερική εµφάνιση. Στην παράδοση αυτή λοιπόν, δεν υπάρχει ένας µοναχά ψυχοποµπός αλλά πολλοί. Ο Ryuk, ένας από αυτούς, παρατηρώντας τον κόσµο των ανθρώπων και καταγράφοντας στο τετράδιό του όλους όσους ο χρόνος τους τελειώνει, αρχίζει να βαριέται. Έτσι αποφασίζει να ρίξει στη Γη αυτό το τετράδιο για να δει την ποιότητα τω ν εφήµερων αυτών πλασµάτων, των ανθρώπων.
Οι συνεχόµενοι ξαφνικοί θάνατοι ανά τον κόσµο οδηγούν τους ανθρώπους να προσλάβουν ένα µυστηριώδη τύπο, ονόµατι L, που µε το αξιόλογο βιογραφικό του ήταν ο κατάλληλος να σταµατήσει το φονιά. Είχε λύσει οποιαδήποτε υπόθεση του είχαν ποτέ αναθέσει!
Το τετράδιο είχε την ιδιότητα να «σκοτώνει» τον οποιονδήποτε ήταν καταγεγραµµένος µέσα σε αυτό. Το µόνο που αρκούσε ήταν το ονοµατεπώνυµό του. Με λίγα λόγια, όποιος το είχε στην κατοχή του γινόταν θεός. Όχι από την πλευρά της δηµιουργίας, αλλά από αυτή του ελέγχου της ζωής.
Η δύναµη να αλλάξεις τον κόσµο είναι η µεγαλύτερη ευθύνη που µπορεί ν’ αποκτήσεις. Αντέχεις να το κάνεις; Ποια πλευρά ευνοείς τελικά; ◈
Τυχαία το τετράδιο το σήκωσε ο Yagami Light. Αριστούχος µαθητής του λυκείου, ευφυής, γιός του διοικητή της αστυνοµίας του Τόκιο. Ο Light έρχεται σε επαφή µε τη νέα
22
Η αιώνια διαµάχη καλού και κακού σκιαγραφείται κι εδώ. Το παράξενο είναι πως µέχρι την τελευταία στιγµή, δύσκολα µπορεί να πει κανείς, ποιος αντιπροσωπεύει το καλό και ποιος όχι… Το σίγουρο είναι ότι οι ηθικές αξίες είναι ένα πεδίο µάχης αυτής της αιώνιας κόντρας και κανείς µας δε θα ξεφύγει από αυτό όσο κι αν προσπαθήσει. Η µάχη αυτή είναι για να δοθεί και το θέµα είναι να βρεις το στρατόπεδό σου.
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
23
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
JUMPCAT
DOGVILLE
ΤΟΥ LARS VON TRIER / 2003, DVD ΠΕΡΙΟΧΗΣ 2, 16:9 ,WIDESCREEN, COLOR, DOLBY DIGITAL 5.1, MEDUSA VIDEO
▧
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΕΧΡΗ kechrisdim@tellas.gr
Μια από τις πιο προκλητικές ταινίες του Trier, το Dogville, µε τρόπο λιτό πραγµατεύεται κατά κύριο λόγο τις αδυναµίες, τα ελαττώµατα και τα όρια των ανθρώπινων όντων, σε συνδυασµό µε τις κοινωνικές παθογένειες του δυτικού κόσµου που προκύπτουν από τον τρόπο µε τον οποίο αυτός είναι οργανωµένος και από τα αξιακά πρότυπα που είναι κυρίαρχα. Σε µια αποµονωµένη αµερικανική, επαρχιακή κωµόπολη το Dogville, καταφεύγει κυνηγηµένη από γκάνγκστερς µια γοητευτική κοπέλα, η Grace (Χάρη). Με την επιµονή του Tom Edison, ενός νεαρού διανοούµενου, οι κάτοικοι της πόλης πείθονται να της παράσχουν άσυλο παρά τους αρχικούς ενδοιασµούς τους. Ως έκφραση της ευγνωµοσύνης 24
που νιώθει η Grace, προσφέρεται να βοηθά τους κατοίκους στις διάφορες δουλειές τους. Ωστόσο, όταν οι έρευνες της αστυνοµίας για τον εντοπισµό της εντείνονται, οι κάτοικοι της πόλης, ως αντάλλαγµα του ρίσκου που αναλαµβάνουν, απαιτούν σκληρότερη δουλειά από την Grace και καταλήγουν να µετατραπούν σε σαδιστές που την εκµεταλλεύονται στυγνά και τη βιάζουν ψυχικά και σωµατικά, ενώ εκείνη υποµένει τα πάνδεινα στωϊκά και µε µια τρόπον τινά υπεροπτική καλοσύνη. Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τρόπος µε τον οποίο σταδιακά απογυµνώνονται οι κάτοικοι του Dogville από το τεχνητά καλοκάγαθο περίβληµά τους. Ενώ αρχικά δίνουν την εντύπωση ότι είναι ευυπόληπτοι και ευγενείς, η συναναστροφή τους µε
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
µια ‘’ξένη’’ που τάραξε την ηρεµία τους, το γεγονός ότι η Grace ανέπτυξε σχέση εξάρτησης από αυτούς, η παρέµβαση του Νόµου ως απειλητική σκιά πάνω από τις φιλήσυχες ζωές τους, η σιωπηρά συµφωνηµένη υποκρισία και το ψέµα, το πρωτόγνωρα ανιδιοτελές δόσιµο της Grace,η ανοχή της σε όλα, καθώς και η ίδια η φυσική οµορφιά της, είναι παράγοντες που συντελούν στο να έρθουν στο προσκήνιο τα πλέον ζωώδη ένστικτά τους (που σχετίζονται µε τη βία και τις σεξουαλικές ορµές), διαποτισµένα ταυτόχρονα µε µια εξουσιαστική και ιδιοκτησιακή λογική. Οι κάτοικοι του Dogville (οι οποίοι ενδεχοµένως κατά τον Trier αντανακλούν ένα µωσαϊκό χαρακτήρων που ευδοκιµούν στην αµερικανική κοινωνία) αγνοούν τί σηµαίνει αλληλεγγύη και τα βλέπουν όλα ως δοσοληψίες. Με την πρώτη ευκαιρία επιδεικνύουν την αχαριστία τους και την απληστία τους, κάτι που διατρέχει εντυπωσιακά όλες τις ηλικίες, από µικρά παιδιά µέχρι ανήµπορους ηλικιωµένους. Αν υπήρξε έστω και παροδικά µια εξαίρεση, αυτή αποτυπώνεται στην περίπτωση του νεαρού διανοούµενου Tom, που ερωτεύτηκε την Grace, ο οποίος προσπάθησε να κάνει αυτή την πόλη να κοιταχτεί στον καθρέφτη, χωρίς όµως αποτέλεσµα, αφού ‘’ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη’’. Τα όσα συµβαίνουν στο Dogville συνιστούν ένα αποτρόπαιο σαδοµαζοχιστικό όργιο του οποίου οι συµµετέχοντες, θύτες και θύµατα, θα απεγκλωβιστούν µε τον πλέον αρµόζοντα αλλά και ταυτόχρονα αναπάντεχο τρόπο: µε µια προδοσία. Προδοσία η οποία θα έρθει από τον Tom (αφότου η Grace έχει αρνηθεί να κάνει σεξ µαζί του), όταν αυτός λαµβάνει την πρωτοβουλία να καλέσει τους γκάνγκστερς.
ίδια. Η αλαζονική διάσταση της αντίληψης αυτής έγκειται στο γεγονός ότι η Grace συµπεριφέρεται ως Θεός που συγχωρεί τα πάντα, ενώ για τον εαυτό της χρησιµοποιεί πολύ πιο αυστηρά κριτήρια από ό,τι για τους υπόλοιπους ‘’κοινούς θνητούς’’. Καθοριστικής σηµασίας στο αποτέλεσµα που εισπράττουµε ως θεατές είναι οι µπρεχτικές επιρροές του Trier. Οι ερµηνείες των ηθοποιών, υπό την καθοδήγησή του, είναι υποδειγµατικά αποδραµατοποιηµένες, ώστε να αποφευχθεί η ταύτιση του θεατή µε οποιονδήποτε ήρωα και η συναισθηµατική χειραγώγηση. Το ψύχραιµο και πεζό ύφος του αφηγητή, καθώς και τα εντελώς αφαιρετικά και µινιµαλιστικά σκηνικά (σκίτσα µε κιµωλία στο δάπεδο ορίζουν τα κτήρια της πόλης), συνεισφέρουν και αυτά µε τη σειρά τους στο χτίσιµο της αποστασιοποίησης που απαιτείται ώστε τα γεγονότα να αξιολογηθούν µε βάση τον ορθό λόγο. Κλείνοντας δεν θα µπορούσαµε να µην σχολιάσουµε την τελευταία σκηνή της ταινίας στην οποία οι γκάνγκστερς, µετά από την εκδικητική µεταστροφή της Grace, καταστρέφουν, κατ’ εντολή της, ολοσχερώς την παρηκµασµένη πόλη Dogville και εξοντώνουν όλους ανεξαιρέτως τους διεφθαρµένους κατοίκους της. Όσο αξιόλογη και αν είναι σε όλη τη διάρκεια της ταινίας η προσπάθεια προσέγγισης των ζητηµάτων που προαναφέρθηκαν, ο Trier στο τέλος πέφτει στην παγίδα της εύκολης λύσης. Ο µισανθρωπισµός που εκφράζει η σκηνή αυτή είναι εντελώς ακραίος και σφραγισµένος από έναν αφελή µηδενισµό. Συν τοις άλλοις η λύση που δίνεται θα µπορούσε να θεωρηθεί και ολοκληρωτική πολιτικά. Ωστόσο, λαµβάνοντας υπόψη τους προβληµατισµούς όπως αυτοί αναπτύχθηκαν στην υπόλοιπη ταινία, µάλλον θα µπορούσαµε να καταλήξουµε στο ότι η τελευταία σκηνή αποτελεί µια έκφραση απελπισίας και µια κραυγή αγωνίας για το δρόµο στον οποίο βαδίζει η ανθρωπότητα. ◈
Ξεχωριστή αναφορά οφείλουµε να κάνουµε στην εξοργιστικά συγκαταβατική στάση που κρατάει η Grace σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της ταινίας απέναντι στα βασανιστήρια που υφίσταται. Η Grace πιστεύει ότι τα λάθη που κάνουν οι άνθρωποι, τα διαπράττουν επειδή βρίσκονται σε συγκεκριµένες συνθήκες, στις οποίες όποιος και αν βρίσκονταν πιθανώς θα έκανε τα
25
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ
TO ROME WITH LOVE ▧
ΤΗΣ ΧΛΟΗΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ cloelikos@gmail.com
µια γλυκύτατη ταινία για µια γλυκύτατη πόλη
26
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
Όσο κι αν σιχαινόµαστε τη ζέστη του Σεπτέµβρη, ειδικά όσοι εξ υµών κινούνται στο κέντρο, αποζηµιωνόµαστε πλήρως µε την παράταση των θερινών. Και, επιτέλους, µε τη νέα ταινία του Γούντι Άλλεν, που συνεχίζει το οδοιπορικό του σκηνοθέτη στην Ευρώπη, αυτή τη φορά, µέσω Ρώµης - πλησιάζοντας απειλητικά προς τα µέρη µας. Στη Ρώµη µε αγάπη. Μιλώντας για την πόλη καλύτερα και από το Ρέµο ή το Ρωµύλο, ο Άλλεν µας αφηγείται, πάντα κωµικά, σατιρικά και κυνικά, ιστορίες νέων και γέρων: Ο Μπενίνι ως µεσοαστός που καθίσταται, µε µαγικό τρόπο, διάσηµος, ο Φάµπιο Αρµιλάτο ως ταλαντούχος τενόρος που ανακαλύπτεται από το συνταξιούχο συµπέθερό του, η Πενέλοπε Κρουζ ως εταίρα πολυτελείας που µπλέκεται στα πόδια ενός νεόνυµφου ζευγαριού κι άλλοι πολλοί. Κυρίως, η αιώνια πόλη, η Πιάτσα ντι Σπάνια, το Κολοσσαίο, τα άγνωστα στενά. Οι ήρωες, µε τη βοήθεια της πόλης αυτής, βυθίζονται σε «µελαγχολία Οζυµανδία», βουλιάζουν στις προσωπικές οπτασίες τους, βλέπουν τις φαντασιώσεις τους (τις πιο τρελές!) να γίνονται πραγµατικότητα. Και µένουν µε την πικρία της µαταιότητας που προσφέρει η πραγµατοποίηση του ονείρου, µε την απορία «και τώρα, τι;». Η Φοντάνα ντι Τρέβι εκπλήρωσε τις ευχές τους, δεν µπόρεσε όµως να τους εγγυηθεί καµιά ευτυχία. Με λίγα λόγια µια γλυκύτατη ταινία για µια γλυκύτατη πόλη, µε νέα δόση ευρωπαϊκής νοσταλγίας από τον διαρκώς ωριµάζοντα Γούντι Άλλεν. Αν σας βγάλει ο δρόµος στην Πλάκα, αξίζει να τη δείτε στο Σινέ Παρί, µ’ ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, και, επιστρέφοντας προς το µετρό, να φαντασιωθείτε µια αντίστοιχη ταινία για την Αθήνα. Πώς να είναι, άραγε; ◈
27
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
JIVE
CHINAWOMAN Μελαγχολική pop ή Euromance χαρακτηρίζει η ίδια την µουσική της
▧
TOY ΚΩΣΤΗ ΦΙΛΙΠΠΟΠΟΥΛΟΥ bluemoonprojects2006@gmail.com http://soundcloud.com/bluemoonprojects2006
Η Chinawoman έιναι η Michelle. Γεννηµένη στο Toronto, µε καταγωγές απο Ρωσία και µόνιµη κατοικία στο Βερολίνο, έχει κυκλοφορήσει δύο album, το "Party Girl" τον Μάιο του 2007 και το "Show Me The Face" τον Μάρτιο του 2010. Η παραγωγή και η ηχογράφηση έγιναν στο σπίτι της, σε διάφορα δωµάτια, όπως δηλώνει.
Leonard Cohen και την P.J. Harvey δίνουν και παίρνουν εγώ θα έλεγα ότι θυµίζει ένα σύγχρονο Nick Drake. Όχι µουσικά, αλλά σαν εικόνα. Ένας µουσικός που µένει µόνος του σε ένα παλιό διαµέρισµα και κάθε βράδυ πιάνει την κιθάρα του και παίζει. Και ευτυχώς για µας, τα ηχογραφεί. Xαρακτηριστικά κοµµάτια που µπορούν να σας εισάγουν στην µουσική της είναι το Friday Night και το Party Girl.
Πρώτη µου επαφή µαζί της ήταν το "Party Girl". Την αγάπησα αµέσως. Πανέµορφη, µελαγχολική φωνή που σε ρουφάει µε τη µια. Κοµµάτια που µε ελάχιστα όργανα,απλά παιξίµατα και 2-3 συγχορδίες το πολύ σε κάνουν να κολλήσεις το αυτί σου στο ηχείο και να αναρωτήθεις "πως γίνεται κάτι τόσο απλό να µε αγγίζει τόσο πολύ;"
Τα δυο της album όπως και άλλα δύο singles ("Russian Ballerina" και "To Be With Others") µπορείτε να τα βρείτε µέσω iTunes. Το project της έχει µια µεγάλη λίστα µε ζωντανές εµφανίσεις και αν κάποια στιγµή συµπεριλάβει και την Ελλάδα µέσα θα ήταν σίγουρα µια εξαιρετική πρόταση. ◈
Μελαγχολική pop χαρακτηρίζει η ίδια την µουσική της ή Euromance. Ενώ οι συγκρίσεις µε τον
28
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
JIVE
www.lykosmagazine.tumblr.com
papadaki.stav@gmail.com
To project της Chinawoman αποτελείται από την ίδια + live crew:
▹ Robin Thomson [drums] ▹ Diego Ferri [baritone guitar].
Layout 29
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
SHOWCASE
ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ▧
ΤΗΣ ΔΩΡΑΣ ΚΟΡΟΒΕΣΗ thkorovesi@gmail.com
Μερικές φορές ξυπνάω από ένα βάναυσο όνειρο ότι πέφτω, πέφτω σ’ένα ξύλινο πάτωµα σαν η πτώση να είχε γίνει από πολύ ψηλά στον ουρανό, σαν να ήταν η πτώση ενός πετάγµατος κατάκτησης, κάποιου αετού ή κάποιας σύγκρουσης µε ένα αεροπλάνο. Σαν να είχα πετάξει ψηλά για να κλοτσήσω τα σύννεφα, τη γη προς άλλη κατέυθυνση και άξονα, το Θεό προς τον ήλιο και τον ήλιο προς το Θεό, µήπως και καταλάβουν. Κι είναι πολύ έντονη η γεύση κι η µυρωδιά του καπνού µέσα µου, στο λαιµό, στους πνεύµονες, σ’όλο µου το κεφάλι, σα να βγαίνει από το στοµάχι µου. Ξυπνάω, πλένοµαι, τρώω και κατευθύνοµαι προς τα κει, πάλι, προς το ξύλινο πάτωµα που µπορώ να το τρυπήσω µε τη δύναµη των πτώσεών µου, όταν είναι σωστές, όταν οι πτήσεις είναι επιτυχηµένες. Πριν απ’όλα όµως φυσάω και ξεφυσάω
τον καπνό, για να µου φύγει η ένταση του ονείρου και να µπορέσω να ξεκινήσω να πέφτω και να σηκώνοµαι. Παίρνω θέση, τακτοποιώ τα χέρια, τα πόδια και τη µέση µου και εκτινάσσοµαι στη µουσική και την ιστορία. Διασχίζω τη γη ολόκληρη στα πέντε µου δάχτυλα. Κατακτώ κάθε µέρα το σώµα µου και πετάω ψηλά ελάχιστες στιγµές, ίσα ίσα για να τραβήξω απ’τον ήλιο την ψυχή µου µέσα του. 16 µεγάλα αστέρια principal dancersetoiles του µπαλέτου πρωταγωνιστούν σ’ένα χορευτικό αφιέρωµα µε έργα και χορογραφίες από την παραδοσιακή – ροµαντική – κλασική ιστορικότητα, σε συνδυασµό µε εκείνα του νεοκλασικού θαυµαστού στυλ του 20ου αιώνα ως τις πρωτότυπες νέες εκφάνσεις έργων που περνούν στον 21ο αιώνα. ◈
Στο Ηρώδειο, την Κυριακή 16 Σεπτεµβρίου.
30
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
SHOWCASE
Εικονογράφηση: Μαρίνα Τσιρόνη - madlofe@yahoo.gr
31
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΝΑ ΠΑΣ
ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΚΑΛΟ ΕΣΠΡΕΣΣΟ ▧
ΤΗΣ ΧΛΟΗΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ cloelikos@gmail.com
Το καλοκαίρι, υμνούμε το θερινό σινεμά και το κοκτέηλ. Άλλαξε ο άνεμος, όμως, αυτές τις ημέρες, κλείσαμε το air-condition, φορέσαμε κάλτσες – ήρθε ο καιρός για μια ζεστή κούπα εσπρέσσο. Προσωπικό αγαπημένο, κοντινό στη σχολή και πάντα διαθέσιμο για πολύωρες συζητήσεις: Grain, Ομήρου και Σόλωνος. Εξαιρετικός καφές, ιδιαίτερο τσάι για όσους το προτιμούν και μια αύρα από Μονμάρτη, τζάζι μουσική, ταιριαστό και για κρασί αργά το απόγευμα. Ανάμεσα Κολωνάκι και Εξάρχεια, το προτιμούν κάθε λογής άνθρωποι ,χωρίς ύφος, καθότι σε αναγκάζει ο χώρος να αφήσεις τα φορτία σου στο πατάκι της εξώπορτας. To Grain είναι ένας μικροσκοπικός χώρος που σου επιτρέπει να χαζεύεις τις αλλαγές των εποχών από το μεγάλο παράθυρό του. Ανάμεσα σε πορσελάνες, κουταλάκια ,ψιθύρους και μυρωδιές καλού καφέ μπορείς να εξασφαλίσεις το καλύτερο διάλειμμα για μια ανάσα στο κέντρο της Αθήνας.Για λίγους και καλούς…
Λίγο πιο μακριά, στο δρόμο του Κάραβελ, προς το Χίλτον, πίσω από το Αλάτσι, αν δεν καταλάβατε ακόμα, στη Βασιλέως Αλεξάνδρου, χωμένο και γλυκύτατο, το L’ arret du temps. Και, πράγματι, εντός, ο χρόνος σταματά όπως ορίζει και το όνομά του. Εδώ κυριαρχεί η ατμόσφαιρα του Μαραί. Ικανό να φιλοξενήσει κοριτσοπαρέες που κουτσομπολεύουν για ώρες – δε θα το συνιστούσα για τίποτα λιγότερο.
32
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΝΑ ΠΑΣ
Για όσους ανεβαίνουν ακόμα πιο βόρεια, απέναντι από την πύλη του Ιπποκρατείου, κοντά στον πύργο Αθηνών, σε μια απροσδιόριστη διεύθυνση, περιμένει να ανακαλυφθεί το Εσπρεσσάκι. Μια όμορφη γωνία σε μια μουντή περιοχή, άξιος καφές και πάντα τα καλύτερα cupcakes της Αθήνας. Εκεί κοντά θα δείτε και το αγαπημένο Art Café . O Πύργος Αθηνών και τα καφέ του δίνουν μια καλή επιλογή απόδρασης σε μια περιοχή που με μια πρώτη βόλτα δεν προσφέρεται ιδιαίτερα. Κρατήστε το μυστικό ή μοιραστείτε το με εκλεκτούς!
… κι αυτά, γιατί κουράστηκα να πίνω άθλιο καφέ από take away που αγνοούν την τέχνη του εσπρέσσο. ◈
33
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΦΩΝΟΡΑΣΗ
ΦΩΝΟΡΑΣΗ www.lykosmagazine.tumblr.com
▧
ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ elenqmdt@gmail.com
www.lykosmagazine.tumblr.com
ΔΕΥΤΕΡΑ 10/09
www.lykosmagazine.tumblr.com
ΤΡΙΤΗ 11/09
papadaki.stav@gmail.com
ΤΕΤΑΡΤΗ 12/09
papadaki.stav@gmail.com
papadaki.stav@gmail.com
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
10:00 // ΣΚΑΙ Ενημερωτικό Μαγκαζίνο: ΣΚΑΪ Τώρα www.lykosmagazine.tumblr.com
10:00 // ΣΚΑΙ Ενημερωτικό Μαγκαζίνο: ΣΚΑΪ Τώρα www.lykosmagazine.tumblr.com
10:00 // ΣΚΑΙ Ενημερωτικό Μαγκαζίνο: ΣΚΑΪ Τώρα www.lykosmagazine.tumblr.com
17:30 // ΕΤ3 Ντοκιμαντερ: Που Είστε ; Γεγονότα Που Άλλαξαν Τον Κόσμο
Layout
Layout 22:00 // STAR Περιπέτεια: APOLLO 13 papadaki.stav@gmail.com
papadaki.stav@gmail.com
Layout
papadaki.stav@gmail.com
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
08:00 // ΝΕΤ 105.8 Ενημέρωση: Πρωϊνή Ραδιοεφημερίδα
08:00 // ΝΕΤ 105.8 Ενημέρωση: Πρωϊνή Ραδιοεφημερίδα
08:00 // ΝΕΤ 105.8 Ενημέρωση: Πρωϊνή Ραδιοεφημερίδα
14:00 // ΤrollRadio.gr Ελληνικό-Ξένο Ροκ: Μουσικό Trollοκομείο
18:00 // EN LEYKO 87.7 Jazz-Soul: Σάκης Τσιτομενέας
14:00 // ΤrollRadio.gr Ελληνικό-Ξένο Ροκ: Μουσικό Trollοκομείο
18:00 Layout // EN LEYKO 87.7 Jazz-Soul: Σάκης Τσιτομενέας
Layout
18:00 Layout // EN LEYKO 87.7 Jazz-Soul: Σάκης Τσιτομενέας
34
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
www.lykosmagazine.tumblr.com
ΠΕΜΠΤΗ 13/09
www.lykosmagazine.tumblr.com
www.lykosmagazine.tumblr.com
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14/09
papadaki.stav@gmail.com
ΣΑΒΒΑΤΟ 15/09
ΚΥΡΙΑΚΗ 16/09
papadaki.stav@gmail.com
papadaki.stav@gmail.com
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
10:00 // ΣΚΑΙ Ενημερωτικό Μαγκαζίνο: ΣΚΑΪ Τώρα www.lykosmagazine.tumblr.com
10:00 // ΣΚΑΙ Ενημερωτικό Μαγκαζίνο: ΣΚΑΪ Τώρα www.lykosmagazine.tumblr.com
14:50 // MEGA Αισθηματική: Η Γαλάζια Λίμνη
Layout
Layout
papadaki.stav@gmail.com
www.lykosmagazine.tumblr.com
Layout
papadaki.stav@gmail.com
papadaki.stav@gmail.com
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
08:00 // ΝΕΤ 105.8 Ενημέρωση: Πρωϊνή Ραδιοεφημερίδα
08:00 // ΝΕΤ 105.8 Ενημέρωση: Πρωϊνή Ραδιοεφημερίδα
21:00 // Radio Pepper 96.6 Swing Music: Swing Lounge
18:00 // EN LEYKO 87.7 Jazz-Soul: Σάκης Τσιτομενέας
18:00 // EN LEYKO 87.7 Jazz-Soul: Σάκης Τσιτομενέας
Layout
22:00 // OFFradio.gr Layout Electronic: Kabelsalat
Layout
35
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
36
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
▧ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΡΟΥΣΟΔΗΜΟΥ (RUBETH) http://rubeth.tumblr.com/ rubeth77@gmail.com
ΜΟΣΙΚΗ ΤΟΥ FLYING CARAVAN2: http://soundcloud.com/teddybears-picnic/flying-caravan 37
ΛΥΚΟS 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
38 lykosmagazine.tumblr.com