ΛΥΚΟS 10 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013
7 ΑΠΡ 2013 # 36
Εξώφυλλο:Ζωή - Νίκος Χαραλάµπους◈Εditorial:Μέτριος Καφές◈Γλυκός- Πικρός◈Mary- Miscarry◈Κλείστρο Πικρή Ανάµνηση◈Beat Bazaar:07/04/2013◈Η Σαλπαντέρω- Ελληνικό Λαϊκό Παραµύθι◈Ποιήµατα Γλύκας και Πίκρας Κατάρα- Μετάφραση από τη Ζωή Ν.Νικολοπούλου◈ΒΙΒΛΙΟ:Μελανίππη- Μαρία Γιαγιάννου◈ΆΝΙΜΕ:Mashimo Koichi-Robin Hood no Daiboken◈ΣΙΝΕΜΑ:Des Filles en Noir-Jean- Paul Civeyrak◈Δεν Κρατιέµαι- Pedro Almodovar◈ΉΧΟΣ:Universal Trilogy-Pop Crisis◈Lykos Vinyls # 36- Sweet Bitter◈Ελένη Καραϊνδρου-Concert In Athens◈ΈΞΟΔΟΣ: Κινηµατογράφος και Λογοτεχνία στη Θεσσαλονίκη◈Αναζητώντας την Ικαρία στην Πόλη◈Radio/TV ON◈Comic:Vegilence Pages 11+12 από τον Ντίνο Καψάλα
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
To Λύκος είναι εβδοµαδιαίο περιοδικό για τις τέχνες και τον πολιτισµό. Διανέµεται δωρεάν, καθε Κυριακή σε ηλεκτρονική µορφή. Ενηµερωθείτε για τα νέα τεύχη και δείτε το αρχείο. www.lykosmagazine.com
Βρείτε το Λύκος και στη σελίδα µας στο Facebook. www.facebook.com/lykosmagazine Eάν θέλετε να συµµετέχετε στα επόµενα τεύχη µε εικαστικό έργο, φωτογραφία ή κοµικ, στείλετε δείγµατα εργασιών σας στο email papadaki.stav@gmail.com
ΕΚΔΟΣΗ | ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ | ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ Σταυρούλα Παπαδάκη papadaki.stav@gmail.com ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΕΥΧΟΥΣ Θοδωρής Ρέγκλης www.tedreglis.com ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ Κατερίνα Ανδρέου Παύλος Ρέγκλης Μαρίνα Τσιρώνη Κωστής Ατσαλής Ντίνος Καψάλας Στέργιος Ρουµελιώτης // KURO
samiamidi@gmail.com www.paulreg.tumblr.com madlofe@yahoo.gr http://atsalisart.blogspot.gr/ Dinerror86@gmail.com kurotrash@gmail.com
ΕΦΩΦΥΛΛΟ Νίκος Χαραλάµπους http://liveislifeblog.blogspot.gr/ ΚΟΜΙΚ Ντίνος Καψάλας Dinerror86@gmail.com ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ Σταυρούλα Παπαδάκη, Εύη Αργυρίου, Jim Ver, Νίκος Μπελάνε, Παναγιώτα Κουτσογεωργοπούλου, Ζωή Ν. Νικολοπούλου, Κωστής Ατσαλής, Librofilo, Gil Galad, Βασίλης Οικονόµου, Μαριλένα Ιωάννου, Θόδωρος Εξηντάρης, Δώρα Κοροβέση, Χλόη Ιορδανίδου, Ελένη Αγγελοπούλου
Απαγορεύεται η αναδηµοσίευση, η αναπαραγωγή ολική, µερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση η διασκευή απόδοση του περιεχοµένου µε οποιοδήποτε τρόπο, µηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογραφήσεως ή άλλο, χωρίς προηγούµενη γραπτή άδεια του Εκδότη. Νόµοι 238/1970, 4301/1979, Ν.100/1975, Ν.Δ. 3565/1956 και 4254/1962 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου.
2
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Εξώφυλλο Ζωή - Νίκος Χαραλάµπους Εditorial Μέτριος Καφές
4
Αντιθέσεις Γλυκός- Πικρός
6
Sideshow Mary- Miscarry
8
Μεγάλο Πανί Δεν Κρατιέµαι- Pedro Almodovar Μια ταινία που θα πάρει θέση µέσα σας ανάλογα το χώρο που θα καταφέρει να δηµιουργήσει βλέποντάς την.
32
Jive O Ιδιαίτερος Ήχος των Universal Trilogy εκ Θεσσαλονίκης Album: Pop Crisis
36
Play Lykos Vinyls # 36 Bitter // Sweet
38
Ενηχόρια ''Ανθολογία'' Κινηµατογραφικών Συνθέσεων Ελένη Καραϊνδρου Album:Concert In Athens
40
Showcase Ποίηµα (αφιέρωµα στη Sylvia Plath)Δώρα Κοροβέση Κινηµατογράφος και Λογοτεχνία στην Ταινιοθήκη της Θεσσαλονίκης
42
Κλείστρο Πικρή Ανάµνηση από την Ιωάννα Χρονοπούλου
10
Beat Bazaar 07/04/2013 Ανταπόκριση από Θεσσαλονίκη.
12
Κόκκινη Κλωστή Η Σαλπαντέρω- Ελληνικό Λαϊκό Παραµύθι Ποιήµατα Γλύκας και Πίκρας ( Μαρία Πολυδούρη-Ντίνος ΧριστιανόπουλοςΓιάννης Ρίτσος) Κατάρα- Μετάφραση από τη Ζωή Ν.Νικολοπούλου
14
Ιnk Μελανίππη- Μαρία Γιαγιάννου «Είµαι χωρισµένη σε δύο θυµωµένα µέρη, που µονίµως καβγαδίζουν''.
22
Να Πας Αιγαιοπελαγίτικος Αέρας στην Πρωτεύουσα. Ικαρία
44
Άνιµα Robin Hood No Daiboken-Koichi Mashimo ''Oι ήρωες των Robin Hood , παιδιά''.
26
Φωνόραση Radio/Tv ON
46 48
JUMPCAT Des Filles en Noir-Jean- Paul Civeyrak ''Ταινία πιο κοντά σε ονειρικές καταστάσεις , παρά σε όνειρα''.
28
Comic Vegilence Pages 11+12 από τον Ντίνο Καψάλα
3
EDITORIAL
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
EDITORIAL
◈
Ο Μέτριος Καφές
Σκέτο τον πίνουν τον καφέ για να ξυπνήσουν, για να γευτούν την υφή του, για να µυρίσουν το άρωµά του χωρίς πρόσθετα υλικά. Είναι πικρός, µα δεν πειράζει, υπάρχουν πρωινά, χαράµατα που γεύεσαι αυτό το καφέ ζουµί έτσι από επιλογή ή από ανάγκη επειδή άδειασε το βάζο µε τη ζάχαρη. Φορές, φορές, κάποιοι σου σερβίρουν ξέχωρα τον καφέ σου και τη ζάχαρη, σε κάποιους πρέπει να τη ζητήσεις ,κάποιοι σε ρωτάνε από πριν και σε σερβίρουν ανάλογα, υπάρχουν λίγοι που ξέρουν πώς πίνεις τον καφέ σου και στον φτιάχνουν χωρίς να ρωτάνε µια ζωή. Μπορείς να είσαι απ’ αυτούς που προσθέτουν γάλα, µπορείς να µην έχεις ανάγκη τίποτα και µια ζωή να πίνεις τον καφέ σου σκέτο, µπορεί να είσαι βολικός και να µην επιλέγεις.
πληρώνεσαι, να τρέχεις, ή να «κλέβεις» για να ευτυχήσεις, για να απολαύσεις, για να δικαιούσαι, µια µέρα που θα αντικρίσεις τον εαυτό σου ξαφνικά κουρασµένο, λιγοµίλητο, διαβρωµένο απ’ το πέρασµα των χρόνων; Η ευτυχία δεν περιµένει κανέναν στο τέλος του δρόµου, δεν είναι έπαθλο, δεν πληρώνεται, δεν κλέβεται, δεν την κερδίζεις τρέχοντας ή αγανακτώντας. Η ευτυχία κρύβεται στα απλά και στα καθηµερινά. Μην περιµένεις τη ζωή να τη βρεις στο σύνολο, αλλά στο επιµέρους. Ξαναγνώρισε τον εαυτό σου, τότε που οι ανάγκες του ήταν πιο πραγµατικές, ένα χάδι, ένα χρωµατιστό µολύβι, ένα χαµόγελο, µια όµορφη µέρα, µια φωτιά που τρεµοπαίζει στο τζάκι, µια ζεστή οικογένεια, ένας άνθρωπος δικός σου. Ξαναγνώρισε τον εαυτό σου και µ έ τ ρ ι ο να πίνεις µόνο τον καφέ σου, όχι τη ζωή.
Οι απολογισµοί, οι επιλογές, τα όνειρα, οι ευχές, οι προσευχές είναι υπόθεση προσωπική, καθηµερινή ή και όχι, εσωτερική ή και εξωτερική, ψιθυριστή ή και φωναχτή. Μια υπόθεση που ανοιγοκλείνει, που ανοίγει και δεν κλείνει, που άνοιξε κάποτε και έχει κλείσει καιρό. Δεν έχει σηµασία µόνο τι έκανες, αλλά τι κάνεις, τι θα κάνεις, τι θα πάρεις µαζί και τι θα αφήσεις κάτω, να ξαναδώσεις χειραψία µε τον εαυτό σου, να ξαναγνωριστείτε, ίσως τον έχασες κάπου, κάποτε, για λίγο ή και πολύ.
"This bitter earth Well, what fruit it bears What good is love mmmm that no one shares And if my life is like the dust oooh that hides the glow of a rose What good am I Heaven only knows
Η ζωή προχωρά, πότε τρέχοντας, πότε τρεκλίζοντας, πότε βολτάροντας, µόνη ή και µε παρέα. Όπως και να ’χει περνάει και σου δόθηκε, θα ήταν καλό να την αξίζεις. Οι περισσότεροι ξεκινάµε έναν αγώνα δρόµου για να πάρουµε το έπαθλο, την ευτυχία. Πολλοί πιστεύουν ότι ο αγώνας είναι πληρωµένος, άλλοι ότι θα νικήσει ο πιο γρήγορος, ίσως ο πιο πονηρός, άλλοι απελπίζονται και τα παρατάνε στα µισά του δρόµου. Αν υποθέσουµε ότι «οι περισσότεροι» είµαστε εµείς, «ο αγώνας δρόµου» η ζωή και «το έπαθλο» η ευτυχία, τότε εµείς θα ευτυχήσουµε στα στερνά µας, στο τέρµα του δρόµου, και αν -ας πούµε- έχει επιτύχει το µέσο ή η πεποίθηση που έχουµε διαλέξει «τρέχοντας». Ποιο το νόηµα όµως; Να πληρώνεις τη ζωή σου ή και να
Lord, this bitter earth Yes, can be so cold Today youre young Too soon, you ‘re old But while a voice within me cries I’m sure someone may answer my call And this bitter earth Ooooo may not Oh be so bitter after all"
Σταυρούλα Παπαδάκη Αρχισυντάκτρια 4
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
της Κατερίνας Ανδρέου - samiamidi@gmail.com
5
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ
ΓΛΥΚΟΣ - ΠΙΚΡΟΣ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ papadaki.stav@gmail.com stavpapadaki.com
Γεύση Πρώτα είδα τα µάτια και τα χέρια του. Ύστερα το γερό κορµί του και το στήσιµο του στο έδαφος. Μετά πλησίασα να ακούσω τη φωνή του. Τα αυτιά µου µέτρησαν προφορές χίλιων λέξεων λες και τις άκουγαν για φορά πρώτη. Δοκίµασα έτσι , να τις προφέρω και εγώ. Ύστερα ήρθε πιο κοντά εκείνος και µύρισα την έντονη µυρωδιά του όµορφου ανθρώπου. Για λίγο φαντάστηκα να ανθίζουν κήποι και περιβόλια πίσω απ' το δέρµα του , να ποτίζονται µε αίµα και να απλώνουν από άκρη σε άκρη µε τις ανάσες του. Τα χέρια απλώσαν και µπλέξαν σαν κλαδιά. Αγγίξαν όσα δεν ορίζονται και τους 'δώσαν όνοµα. Μετά πλησιάσαµε και οι δυο. Τα στόµατα πηγές αδειάζαν και γεµίζαν η µια µέσα στην άλλη νερό. Για λίγο φαντάστηκα το νερό να µην τελειώνει ποτέ. Έπρεπε , έπρεπε γρήγορα να καταλάβουµε, πριν να είναι αργά αν πρόκειται για µια αληθινή φαντασία ή για µια φανταστική αλήθεια. Έτσι, δαγκώσαµε τα µάτια, ύστερα τα αυτιά, µετά τα χέρια , τα στόµατα φαγώθηκαν ολοσχερώς , σχεδόν εξαφανίστηκαν οι σάρκες. Ο χρόνος που περνούσε έκανε τους ψιθύρους , φωνές. Φωνή , µια φωνή ακουγόταν απόµακρη και 6
εµείς βουτούσαµε και χάναµε τους εαυτούς µας στη γλύκα της γεύσης του αληθινά µαζί.
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ
Eικονογράφηση: Παύλος Ρέγκλης - www.paulreg.tumblr.com
ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΑΡΓΥΡΙΟΥ evi.argyr@gmail.com epitoergon.blogspot.com
Τυπικότητες Τα φιλιά ασφυκτιούν κάτω από υποχρεωτικές καληµέρες και τυπικές σχέσεις. Τηρούν τα προσχήµατα µέσα σε µια στιγµή και ύστερα υποφέρουν από την αµηχανία και το ψέµα που τους χρεώνουµε. Κι ας τα κρατάµε ζωντανά µέσα απ’ τον έρωτα κι ας πληθαίνουν όταν τα χαρίζουµε στα µάγουλα εκείνων που αγαπάµε. Πάντα θα έρθει εκείνη η στιγµή που θα τα προδώσουµε, δίνοντας τους µια θέση στην καθηµερινή µας κινησιολογία. Κι αυτή η πικρά που αφήνουν στα χείλη δεν είναι από την γενναιοδωρία µας στους λάθους ανθρώπους. Είναι από την αδιαφορία µας να κρατήσουµε ακέραια την µοναδικότητα κάτι τόσο ελάχιστου.
7
SIDESHOW
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
TOY JIM VER jim.a.ver@gmail.com www.jimver.net
8
SIDESHOW
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
9
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
ΚΛΕΙΣΤΡΟ
10
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
ΚΛΕΙΣΤΡΟ
ΤΗΣ ΙΩΑΝΝΑΣ ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ http://www.flickr.com/photos/ionch/ ioannaxron@yahoo.gr
11
BEAT BAZAAR
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
070413_ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΑΝΕ belane74@gmail.com http://nikbelane.blogspot.com
Στη Θεσσαλονίκη δεν χάνεσαι ποτέ. Δεν χάνεσαι γιατί δεν το θέλεις. Δεν ξέρω πως γίνεται αλλά αυτή είναι η µόνη αλήθεια.
χείλη, να αγγίξεις δάχτυλα, να χαϊδέψεις την πλάτη και τις γάµπες µιας ολόκληρης πόλης ξέροντας πως ποτέ δεν θα είναι αρκετό και πως το αύριο θα σου ξηµερώσει µεγαλύτερη λαχτάρα, µεγαλύτερη επιθυµία κι ίσως τον πιο ευχάριστο βούρκο που έτυχε ποτέ σου να αντικρίσεις και να θέλεις σαν τρελός να βρεθείς µέσα του.
Περπατούσα µε το κεφάλι σκυφτό µήπως βρω κάνα τάλιρο που έπεσε από κάποιον απρόσεκτο. Ούτε κατάλαβα πως βρέθηκα εκεί όπου βρέθηκα. Ίσως µέσα µου το ήθελα πολύ. Άραξα κάτω στα χαλίκια που θύµιζαν αναπαυτική πολυθρόνα καλυµµένη µε χρωµατιστό ριχτάρι. Λίγο πιο πέρα δυο τρεις σταγόνες θάλασσα µε τάιζαν γαλάζιο της αλµύρας. Άρχισα να µιλώ σ’ ένα µαγνητόφωνο της φαντασίας µου απ’ αυτά που καταγράφουν τη σκέψη πριν ακόµη γίνει λόγος. Άρχισα να µιλώ σε σένα πριν ακόµη διανοηθείς ότι η φωνή µου θα φτάσει κάποια στιγµή στ’ αυτιά σου.
Παρέµεινα εκεί για ώρες να αποχαιρετώ τον γεροµέθυσο Χειµώνα. Να τον βλέπω να αποµακρύνεται τρεκλίζοντας - µια µεθυσµένη καρικατούρα. Από την άλλη πλευρά τσούρµο ολόκληρο κατέβαιναν προς την παραλία οι κολυµβητές. Ένιωσαν το κάλεσµά µου ή ακολούθησαν την αύρα των ανθισµένων πλασµάτων που οργιάζουν στα κάστρα, στα στενά και στις λεωφόρους, µέσα στις αναµµένες µηχανές των αυτοκινήτων ή χωµένα στα σπλάχνα της Θεσσαλονίκης που παραµένουν αθέατα και θελκτικά. Όπως και να ‘χει είχα παρέα το πιο χαρούµενο κουβάρι ανθρώπων και αδέσποτων ψυχών που πήραν ρεπό ξεχνώντας τη µιζέρια, αφήνοντας σε κάποια άκρη τα σακάκια τους και την άρνηση να ζήσουν. Κι όλοι µαζί κοιτούσαµε εκεί που ούτε το µάτι δεν µπορεί να φτάσει ώσπου να γεννηθεί κάτι πραγµατικά µεγάλο και να το καταγράψουµε ή να το ξεχάσουµε έπειτα από λίγο. Μυρίζαµε ο ένας τα χνώτα του άλλου και στραγγίζαµε τις ψυχές µας που έµαθαν ν’ ακούν τις νότες της άφθαρτης σελίδας που πάνω της είναι γραµµένα και αποτυπωµένα ως το τέλος του γνωστού κόσµου τα ερωτικά δίστιχα της ευτυχίας.
Η ζέστη πλάκωνε τους ώµους µου και πολύ σύντοµα αποχωρίστηκα το σακάκι µου βάζοντάς το στην άκρη, δίπλα µου, να µετράει τις διακοπτόµενες ανάσες και τις επιθυµίες του φευγιού που προσφέρει η πόλη τέτοιες µέρες. Ένας γκροτέσκος τύπος µε πλησίασε λέγοντας πως είναι ο Χειµώνας. Τον έδιωξα µακριά. Οι διαδοχικές εκρήξεις που ακολουθούν τις πρώτες καυτές αχτίδες κάνουν το δέρµα της πόλης να ριγεί. Το διακρίνεις αµέσως κοιτώντας λαθραία κάτω από τα µεσοφόρια της, γύρω από τη µέση της, βαθιά µέσα στο στήθος της που παρουσιάζεται έτοιµο να σε µεθύσει µε τους χυµούς του. Εσύ, συνεχίζεις να µιλάς και να µιλάς και να µιλάς ακατάπαυστα, συνεπαρµένος από τα αρώµατα που τρυπούν τη µύτη και όλο σου το είναι. Ακούς τραγούδια του Waits και του Μπακιρτζή όπως δεν τα άκουσες ποτέ ως τώρα. Πρωτόγονα, σπηλαιώδη, µαγικά. Σηκώνεις τα µανίκια και δεν σου είναι αρκετό. Θέλεις να γυµνωθείς εκεί, µπροστά σε όλους, µπροστά στη θάλασσα, κάτω από τη σκιά των καµένων δέντρων. Θέλεις να καπνίσεις ώσπου να σαπίσουν τα σωθικά σου, µέχρι να µαυρίσουν τα φτερά των γλάρων και να σωθούν σε κάποια ακέραιη µνήµη όλα τα ταξίδια που σχεδιάζεις να κάνεις. Θέλεις να νιώσεις την κάθε έκρηξη µέσα σου όπως τότε που όλα ήταν πρωτόγνωρα, τότε που έλειπε ο λαβύρινθος από τη ζωή σου. Ανυποµονείς να κρεµαστείς από
Πήρα το δρόµο να γυρίσω στο σπίτι. Η πόλη συνέχισε να ψιθυρίζει µε χείλη µισάνοιχτα. Άδειασα τις τσέπες µου ψάχνοντας για αναπτήρα. Το τελευταίο τσιγάρο ανυποµονούσε να καεί. Αναπτήρας δεν υπήρχε πουθενά. Συνέχισα να περπατώ µε το κεφάλι σκυφτό µήπως βρω κάνα τάλιρο. Βρήκα την Άνοιξη και της ζήτησα φωτιά
12
BEAT BAZAAR
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
by http://www.flickr.com/photos/telemax/
13
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
Η ΣΑΛΠΑΝΤΕΡΩ Λαϊκό Παραµύθι ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΣ ΚΟΥΤΣΟΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ sabgiota@yahoo.gr
Η... Σαλπαντέρω «Παραµύθι -µύθι –µύθι το κουκί και το ρεβύθι που µαλώναν οι αγγέλοι για ένα ψάρι, για ένα χέλι για ένα κόκκινο τσεµπέρι...» Σε ένα µακρινό τόπο, τα πολύ παλιά χρόνια ζούσε µια πανέµορφη και πανέξυπνη κοπέλα που τη λέγανε Σαλπαντέρω. Στον ίδιο τόπο ζούσε και ένας βασιλιάς. Ο βασιλιάς έψαχνε να βρει την κατάλληλη νύφη για να παντρευτεί. Δεν ήθελε οποιαδήποτε κοπέλα. Ήθελε να είναι όµορφη και έξυπνη. Μια µέρα πέρναγε ο βασιλιάς έξω από το σπίτι της Σαλπαντέρως. Την είδε λοιπόν που πότιζε και σκάλιζε τα λουλούδια της. Η κοπέλα του άρεσε, αλλά αποφάσισε να δοκιµάσει και την εξυπνάδα της. Της είπε λοιπόν. - Καληµέρα Σαλπαντέρω. - Καληµέρα κυρ-Βασιλιά. - Σκαλίζεις και ποτίζεις, πόσα φύλλα έχει ο βασιλικός; Η Σαλπαντέρω κρατήθηκε και δεν απάντησε, µόνο χαµογέλασε. Την επόµενη µέρα πάλι τα ίδια. Ο βασιλιάς πείσµωσε και συνέχισε να τη δοκιµάζει. - Καληµέρα Σαλπαντέρω. - Καληµέρα κυρ-Βασιλιά.
- Σκαλίζεις και ποτίζεις, πόσα φύλλα έχει ο βασιλικός;Αυτό έγινε αρκετές φορές, ώσπου κάποια στιγµή η Σαλπαντέρω αποφάσισε να απαντήσει στο βασιλιά. - Κυρ-Βασιλιά γνώσκεις και διαβαίνεις. Πόσα άστρα έχει ο ουρανός; Πόσα φύλλα έχει η ελαία, αφέντη βασιλέα; Του βασιλιά του κακοφάνηκε που η Σαλπαντέρω του αντιµίλησε έτσι και αποφάσισε να της δώσει ένα σκληρό µάθηµα. Αποφάσισε να την παντρευτεί και µετά την πρώτη νύχτα του γάµου να τη... σκοτώσει. Έτσι µε πολλές τιµές και γλέντια και χορούς που κράτησαν πολλές µέρες, ο βασιλιάς παντρεύτηκε τη Σαλπαντέρω. Έλαµπε η κοπέλα από οµορφιά και χάρη. Μετά την πρώτη νύχτα του γάµου λοιπόν ο βασιλιάς έβαλε µπροστά το σχέδιό του. Αφού περάσανε µαζί τη βραδιά πήγε για λίγο στο διπλανό δωµάτιο να πάρει το σπαθί του. Η Σαλπαντέρω όµως, που όπως είπαµε και πιο πάνω, εκτός από όµορφη ήταν και έξυπνη, είχε ετοιµάσει µια κούκλα από ζάχαρη µε το δικό της πρόσωπο. Όσο λοιπόν ο βασιλιάς έλειπε στο διπλανό δωµάτιο, αυτή αντικατέστησε την κούκλα στο κρεβάτι τους και κρύφτηκε πίσω από ένα παραβάν.
14
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
Eικονογράφηση: Μαρίνα Τσιρώνη - madlofe@yahoo.gr
Γύρισε λοιπόν ο βασιλιάς πίσω και είδε την ψεύτικη Σαλπαντέρω ξαπλωµένη στο κρεβάτι. - Σαλπαντέρω, της λέει, µου αντιµίλησες και φέρθηκες µε αναίδεια. Γι’ αυτό θα σε σκοτώσω. Η αληθινή Σαλπαντέρω τράβηξε ένα σχοινάκι και κούνησε το κεφάλι της κούκλας. Κάνει λοιπόν µία έτσι ο βασιλιάς και κόβει το κεφάλι της κούκλας. Και από το γινάτι του ... έγλυψε τη λάµα του σπαθιού. Έλα όµως που γεύτηκε τη ζάχαρη από το κεφάλι της ψεύτικης κούκλας. Λέει λοι-
πόν µε το νου του: «Με τόσο γλυκό αίµα που έχει αυτή, δεν µπορεί να είναι και τόσο κακιά». Τότε µετάνιωσε που τη σκότωσε, στενοχωρήθηκε, γιατί την αγαπούσε κιόλας. Γυρνάει λοιπόν το σπαθί του για να σκοτωθεί. Τότε πετάγεται η αληθινή Σαλπαντέρω που ήταν κρυµµένη τόση ώρα, του πιάνει το χέρι και του λέει:- Ζαχαρένια κούκλα στο λαιµό σου και εγώ στον ορισµό σου... Έτσι ο βασιλιάς και η Σαλπαντέρω από τότε ζήσανε αυτοί καλά και εµείς καλύτερα.
15
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΛΥΚΑΣ ΚΑΙ ΠΙΚΡΑΣ
ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ Μαρία Πολυδούρη
Μὰ ποιὸς τὸ ξέρει ἄν, µία στιγµὴ βρισκόσουνα κάπου ποὺ νὰ µὲ βλέπεις ὅταν γέρνω καὶ σκύβω µαζωχτὴ κάτω ἀπὸ τἄγριο χτύπηµα, τὶς στριγγὲς φωνὲς ποὺ σέρνω
Καµµιὰν ἀπὸ τὶς πίκρες µου δὲ γνώρισες τὶς πίκρες µου τὶς ἄσωστες τὶς µαῦρες. Καὶ στῶν µατιῶν µου µέσ᾿ στὸ φεγγοβόληµα τὰ δάκριά µου στεγνωµένα τὰ ᾿βρες.
ἂν ἄκουες, καὶ στοῦ πόνου τὸ ξεχείλισµα τὸ δόσιµο στὸ ξέψυχο µεθύσι, τὰ δάκρια, ὤ, θὰ µ᾿ ἀρνιόσουν ὅλα ἂν τἄβλεπες. Κι᾿ ὅµως µου λὲς πὼς µ᾿ ἔχεις ἀγαπήσει.
Ἐσὺ µονάχα τὸ γλυκὸ χαµόγελο καµάρωσες στὰ χείλη µου ἁπλωµένο κ᾿ ἔχες µέσ᾿ στῶν µατιῶν µου τὸ ξαστέρωµα τὸν πόθο σου τρελλὰ καθρεφτισµένο.
Η ΘΛΙΨΗ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ Ἔτσι κι᾿ ἀπόψε ἀνάτειλαν τοῦ δειλινοῦ τὰ ρόδα χρυσόχρωµα, ροδένια, πορφυρά, ἔστι κι᾿ ἀπόψε σβήνοντας ἐφυλορρόησαν ὅλα καθὼς τὰ ξαγναντῶ κάθε φορά. Καὶ κάθε µία φορὰ ρουφῶ ἀπὸ τὴν ἀνατολή τους ὅλη τὴ ροδοστάλακτη χάρη τους καὶ µεθῶ ἀκόµα κι᾿ ἀπ᾿ τὴ σιγανή, τὴν ὑστερνὴ πνοή τους. (Ἔτσι, τὴ κάθε µιὰ χαρὰ τὴ χαίροµαι ὅλη ὡς πέρα). Μὰ ἔτυχε ἀπόψε βλέποντας τὴ Δύση, νὰ σκεφτῶ πὼς τάχατες ἡ ἀγάπη µας θἄσβηνε κάποια µέρα... Κι᾿ ὅπως ἀπόψε ἀνάτειλαν τοῦ δειλινοῦ τὰ ρόδα χρυσόχρωµα, ροδένια, πορφυρά, ὅπως κι᾿ ἀπόψε σβήνοντας φυλορροοῦσαν ὅλα εἶχα µιὰ θλίψη τούτη τὴ φορά...
Μὲ γνώρισες νὰ γέρνω στὴν ἀγάπη σου σὰν πεταλούδα στὸ ἄλικο λουλούδι καὶ νὰ σκορπίζω ὅσο ἡ καρδιά µου ἐδύνοταν µεθυστικὸ τὸ ἐρωτικὸ τραγούδι. Γνώρισες τῆς χαρᾶς µου τὸ ἄγριο ξέσπασµα στὸν ἀνοιξιάτικον ἀγρὸ ποὺ εὐώδα λαχτάρας κύµα ἐγίνονταν ἡ ἀγκάλη µου τὰ νειάτα σου νὰ σφίγγη καὶ τὰ ρόδα. Ἐσὺ ποτὲ κρυφὰ δὲν ἀκολούθησες τὸ βῆµα µου σὰν φεύγω ἀπὸ κοντά σου κι᾿ ὅµως καὶ µὲ τὴ σκέψη σου µοῦ δόθηκες καὶ µὲ τὴ φλόγα ἀκόµα τοῦ ἔρωτά σου.
16
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
ΑΝΑΣΤΟΛΗ Ντίνος Χριστιανόπουλος
ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΣΙΓΗ Ἐσεῖς ποὺ βρήκατε τὸν ἄνθρωπά σας κι ἔχετε ἕνα χέρι νὰ σᾶς σφίγγει τρυφερά, ἕναν ὦµο ν᾿ ἀκουµπᾶτε τὴν πίκρα σας, ἕνα κορµὶ νὰ ὑπερασπίζει τὴν ἔξαψή σας,
Ὅ,τι ὀνειρεύτηκα τόσα καὶ τόσα βράδια, ὅ,τι πεθύµησα µὲ τόση ἀλλοφροσύνη, ὅ,τι σχεδίασα µὲ τόσο πυρετό, µόλις σὲ δῶ, γλυκιά µου ἐξουθένωση, στὰ µάτια καὶ τὰ χείλη τὸ ἀναστέλλω, γιὰ µία στιγµὴ πιὸ ἀπελπισµένη τὸ ἀναβάλλω, γιατί µονάχα ὅταν τὰ χέρια µου σὲ χάνουν, ἡ πονεµένη φαντασία µου σὲ κερδίζει.
κοκκινίσατε ἄραγε γιὰ τὴν τόση εὐτυχία σας, ἔστω καὶ µία φορά; Εἴπατε νὰ κρατήσετε ἑνὸς λεπτοῦ σιγή γιὰ τοὺς ἀπεγνωσµένους;
(ἀπὸ τὴ Συλλογή: «Ξένα Γόνατα»)
(ἀπὸ τὴ Συλλογή: «Ἀνυπεράσπιστος Καηµός»)
17
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
ΚΑΠΝΙΣΜΕΝΟ ΤΣΟΥΚΑΛΙ Γιάννης Ρίτσος (απόσπασµα) 1973
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΑΤΣΑΛΗ http://atsalisart.blogspot.gr/
Καὶ νὰ ἀδελφέ µου ποὺ µάθαµε νὰ κουβεντιάζουµε ἥσυχα κι ἁπλά. Καταλαβαινόµαστε τώρα, δὲν χρειάζονται περισσότερα. Κι αὔριο λέω θὰ γίνουµε ἀκόµα πιὸ ἁπλοί. Θὰ βροῦµε αὐτὰ τὰ λόγια ποὺ παίρνουνε τὸ ἴδιο βάρος σ᾿ ὅλες τὶς καρδιές, σ᾿ ὅλα τὰ χείλη. Ἔτσι νὰ λέµε πιὰ τὰ σύκα-σύκα καὶ τὴ σκάφη-σκάφη. Κι ἔτσι ποὺ νὰ χαµογελᾶνε οἱ ἄλλοι καὶ νὰ λένε, «Τέτοια ποιήµατα, σοῦ φτιάχνουµε ἑκατὸ τὴν ὥρα.» Αὐτὸ θέλουµε κι ἐµεῖς. Γιατὶ ἐµεῖς δὲν τραγουδᾶµε γιὰ νὰ ξεχωρίσουµε ἀδελφέ µου ἀπ᾿ τὸν κόσµο. Ἐµεῖς τραγουδᾶµε γιὰ νὰ σµίξουµε τὸν κόσµο.
18
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
19
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
Η ΚΑΤΑΡΑ Edna St. Vincent Millay
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΖΩΗ Ν. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ www.nikolopoulouzoe.com nikolopoulou.zoe@gmail.com
Ω, άσε τη στάχτη µου στον άνεµο
Και θα πεις, κοιτώντας µε,
Που φυσά στη θάλασσα.
“Τι παράξενο!
Και θα ανταµώσω έναν ψαρά
Σαν πέταλο δαµασκηνιάς ή
Έξω από το Κάπρι.
Φτερό πεταλούδας.”
Και θα πει, κοιτώντας µε,
Και κανείς δεν θα µε αναγνωρίζει
“Τι παράξενο!
Που µε γνώριζε καλά στο παρελθόν.
Σαν λέπι ψαριού ή
Αλλά θα κείµαι στη ρίζα
Φτερό πεταλούδας.”
Που αναρριχάται πλάι στην πόρτα σου.
Ω, άσε τη στάχτη µου στον άνεµο
Και ψαράδες και αγρότες
Που σκορπά την οµίχλη.
Ίσως µε κοιτούν και ξεχνούν,
Και θα ανταµώσω έναν αγρότη
Αλλά θα είµαι πικρός καρπός
Να αναπηδά στον βάλτο.
Στο ζωµό σου µέσα.
Και θα πει, κοιτώντας µε, “Τι παράξενο! Σαν τέφρα τύρφης ή Φτερό πεταλούδας.” Και θα στροβιλιστώ στο σπίτι σου Και, ασάλευτη στο τζάµι,
Edna St. Vincent Millay Γεννήθηκε στο Ρόκλαντ του Μέιν το 1892. Λυρική ποιήτρια, φεµινίστρια και θεατρική συγγραφέας. Τιµήθηκε µε το βραβείο Πούλιτζερ το 1923. Πέθανε το 1950.
Θα σε κοιτώ να σηκώνεις το κέντηµα Και να το ξαναφήνεις.
20
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
της Κατερίνας Ανδρέου - samiamidi@gmail.com
21
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
ΙΝΚ
22
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
ΙΝΚ
ΜΕΛΑΝΙΠΠΗ ΤΟΥ LIBROFILO http://www.librofilo.blogspot.com
«Είµαι χωρισµένη σε δύο θυµωµένα µέρη, που µονίµως καβγαδίζουν. Τις νύχτες ο θυµός τους φτάνει στα πρόθυρα της οργής. Συχνά τα διαβαίνει. Η σκληρή αντίθεση που ενσαρκώνω προκαλεί έναν µεγάλο πόνο, χωρίς σχήµα και τόπο. Πονάω σταθερά. Μόνιµα. Ο πόνος διαχέεται παντού και αδελφώνει τις αντιθέσεις που τον προκαλούν, χωρίς όµως ποτέ να τις εξουδετερώνει. Σαν αέριο, είναι αόρατος και τίποτα ορατό δεν τον φανερώνει. Αλλά κόβει. Κανονικό πριόνι. Στην ερώτηση «ΠΩΣ ΛΥΝΕΤΑΙ Ο ΠΟΝΟΣ;» απαντώ «ΜΕ ΚΑΘΑΡΗ ΣΚΕΨΗ ΑΣΦΑΛΩΣ». Λάθος. Δίνω λάθος λύση, κι όταν διαπιστώνω ότι κάνω λάθος, το επαναλαµβάνω πεισµατικά, πιο δυνατά και µε καλύτερη άρθρωση. Αποφεύγω τη σωστή απάντηση, αλλά προφέρω τη λανθασµένη όσο γίνεται καλύτερα.»
γυναίκα-Κένταυρος, από την µέση κι επάνω γυναίκα, από την µέση και κάτω άλογο. Η µοναδική της επαφή µε τον κόσµο είναι το διαδίκτυο, όπου επικοινωνεί µε ψεύτικα προφίλ και µπορεί να γράφει ότι της κατέβει στο κεφάλι. Εκτός όµως από τα «ηλεκτρονικά παράθυρα» ανοίγει και το παράθυρο του σπιτιού. Στέκεται εκεί (δεν µπορούν να την δουν από την µέση και κάτω) και παρατηρεί τους περαστικούς, σιγά-σιγά τους «γνωρίζει» όλους, τις ώρες που περνάνε για να πάνε στη δουλειά τους, τις συνήθειές τους.
Η «επιτυχία» της νουβέλας «ΜΕΛΑΝΙΠΠΗ» (Εκδ. Σµίλη, σελ.118) της νέας συγγραφέως, Μαρίας Γιαγιάννου (Αθήνα, 1978) δεν έγκειται τόσο πολύ στην ωραία και (σχετικά) πρωτότυπη ιστορία που περιγράφει, ούτε στην πολύ ενδιαφέρουσα γραφή της αλλά περισσότερο στο ότι αυτό το µικρό βιβλιαράκι ακολουθεί τις σκέψεις σου αρκετό καιρό µετά την ανάγνωσή του, σε απασχολεί ως αναγνώστη, η ηρωίδα, αυτό το δισυπόστατο πλάσµα που κινείται στα όρια µεταξύ λογικού και παραλόγου, προβληµατίζεσαι µε τα όρια του «Εγώ», στροβιλίζει το µυαλό σου η έκφραση που δεν θυµάσαι πότε την πρωτάκουσες, «Εγώ είµαι ένας άλλος».
«Η απόλυτη αδράνεια µου φέρνει ανακατωσούρα. Βαρέθηκα την τηλεόραση, βαρέθηκα το διάβασµα. Τα βιβλία µου σταδιακά σβήνονται. Διαβάζω τις σελίδες και µου φαίνονται κενές. Κατάλαβα το ψέµα τους. Δεν θέλω άλλο να µεταφέροµαι µε τις µεταφορές. Θέλω να βγω. Αυτός είναι ο λόγος που αποφάσισα να σκίσω τα βιβλία µου. Συµβαίνει µεθοδικά, όχι µε µανία. Εξάλλου δεν θέλω να εκδικηθώ τη λογοτεχνία, που τόσα χρόνια είναι η βασική µου µηχανή απόδρασης. Απλώς έφτασε η ώρα να τη χρησιµοποιήσω. Σκίζω τις σελίδες και γράφω πάνω µε χοντρό µαρκαδόρο τις δικές µου αρλούµπες, τις κάνω σαίτες και τις στέλνω έξω στο δρόµο. Οι άνθρωποι τις ανοίγουν, διαβάζουν και, προς µεγάλη µου έκπληξη, συχνά τις κρατάνε. Αυτό θα πει µεταµοντερνισµός. Γράφω πάνω στα γραµµένα και οι άλλοι ενθουσιάζονται.»
Η Μελανίππη είναι έγκλειστη σε ένα διαµέρισµα. Δεν έχει βγεί ποτέ, δεν έχει διασχίσει τη πόρτα της πολυκατοικίας. Είναι πανύψηλη, κοντά δύο µέτρα και πολύ όµορφη, σπάνια και µοναδική. Έρχεται κατευθείαν από τον Μυθικό κόσµο, διότι είναι µια
Η Μελανίππη περνάει από διάφορα στάδια. Της αυτοκτονίας, της ανθρώπινης επαφής, µε τον πιτσαδόρο, µε τον άγνωστο νεαρό που της µιλάει καθώς την βλέπει κάθε µέρα να τον κοιτάει από το παράθυρο. Το επόµενο βήµα είναι να βγεί έξω. Να
23
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
ΙΝΚ
ανοίξει τη πόρτα. Θα το κάνει και αυτό που θα βρεί εκεί, είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που περίµενε. Διότι τελικά τι είναι η Μελανίππη; Και τι µπορούν να δουν από αυτήν οι άνθρωποι; Ποια είναι τα όρια του µύθου και ποια της πραγµατικότητας;
περνάνε σ’εµάς από την µατιά της µετεωριζόµενης ανάµεσα στο όνειρο και την «πραγµατικότητα» ηρωίδας του βιβλίου. Η «Μελανίππη» είναι µια νουβέλα που µπορεί ν’αρέσει, µπορεί και όχι, µπορεί να συγκινήσει, µπορεί και να µπερδέψει. Αδιάφορη όµως δεν µπορεί να περάσει µε τίποτα, ανοιχτή σε πολλές αναγνώσεις και συζητήσεις – διότι µπορεί να διαβαστεί και απολύτως γραµµικά ως µια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, προκαλεί για σκέψεις και προβληµατισµούς, βγάζει αγωνία και απόγνωση γύρω από την διπλή φύση των ανθρώπων, σεβασµό για την «διαφορετικότητα», για την αποδοχή του άλλου (του διπλανού µας, του «ξένου»),ως ισότιµο µέλος της κοινωνίας/της κοινότητας. Η Γιαγιάνου µε αυτό της το έργο «βγάζει» πολύ ταλέντο, που η συνέχεια θα δείξει σε ποιους δρόµους θα την κατευθύνει.
Όπως εύκολα αντιλαµβάνεται κανείς, η νουβέλα της Γιαγιάνου είναι µια δηµιουργία µε πολλούς συµβολισµούς, παραποµπές και έντονη ψυχογραφικήυπαρξιακή αναζήτηση. Η Μελανίππη της πατώντας πάνω στην βαριά παράδοση κολοσσιαίων (και σχεδόν αδύνατον να συγκριθεί κάτι µαζί τους) έργων όπως «Η Μεταµόρφωση» του Φ.Κάφκα, ή (ο λιγότερο γνωστός αλλά εξίσου σηµαντικός) «Ο Νάνος» του Π.Λάγκερβιστ, είναι µια νουβέλα που έχει τη µορφή ενός υπαρξιακού αγωνιώδους βιβλιου (νοµίζω ο όρος «θρίλερ» που της αποδίδεται είναι υπερβολικός), αλλά δεν έχει τόση σηµασία η εξέλιξη της ιστορίας όσο τα ερωτήµατα που θέτει στον αναγνώστη. Με ύφος κοφτό, µικρές προτάσεις, µικρές παραγράφους, η συγγραφέας αποστασιοποιείται από το κείµενό της, αφήνει στην άκρη συναισθηµατισµούς και αδιέξοδες λυρικότητες αλλά εστιάζει στις λεπτοµέρειες, παίζει µε τις αποχρώσεις της ιστορίας που περιγράφει και κρατάει αµείωτο το ενδιαφέρον µέχρι το τέλος. Το δισυπόστατο της ηρωίδας, η αποµόνωσή της, το αίσθηµα της ασφυξίας και του εγκλεισµού, της ταυτότητας και του διαφορετικού, η υπόγεια (και ιδιαίτερα έντονη) σεξουαλικότητα και ο διάχυτος ερωτισµός, το µυστήριο της γυναικείας φύσης και η ιστορική της συνέχεια µέσα από τους αιώνες, τους θρύλους και τους µύθους – όλα αυτά περιγράφονται µε εξαιρετική οικονοµία και χρησιµοποιώντας την πρωτοπρόσωπη αφήγηση,
24
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
ΙΝΚ
25
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
ΑΝΙΜΑ
ROBIN HOOD NO DAIBOKEN TOY GIL GALAD teotihoacan@msn.com
Η πασίγνωστη ιστορία του Robin Hood δε θα µπορούσε να µη µεταφερθεί και σε anime. Το studio Tatsunoko µε σκηνοθέτη τον Koichi Mashimo παρουσίασε τη γνωστή ιστορία µέσα σε 52 επεισόδια µε µια παραλλαγή, όλοι οι γνωστοί µας ήρωες ήταν παιδιά!
στην ΕΤ3, χµµ ΕΡΤ3 ήταν ακόµα όταν πρωτόπαιξε θαρρώ. Μετά η ΕΤ2 το αναβάθµισε βάζοντάς το µε ένα πλήθος άλλα «παιδικά» στη σειρά που απογείωνε τα καυτά καλοκαιρινά µας µεσηµέρια, τότε που ελέω ζέστης η απραξία ήταν κάτι επιβεβληµένο. Θυµάµαι ακόµα να τσακώνοµαι µε την οικογένειά µου γιατί δεν ήθελα να πάω για µπάνιο προκειµένου να το δω. Όλα για το ιδιότυπο µουσικό όργανο, το µαγικό τόξο που δε µπορούσες να τραβήξεις τη χορδή αν δεν συνέτρεχε σοβαρός λόγος και το οποίο συνδεόταν µε κάποιο µυστήριο τρόπο µε το σταυρό της Marion που πάντα φορούσε στο στήθος. Όλα για το λευκό ελάφι των τίτλων τέλους… Όλα για ένα anime που ποτέ δεν είδα το τέλος του…
Ο Λόρδος Alwine δίνει εντολή να κάψουν το πατρικό σπίτι (έλα πύργος ήταν…) του Robert Huntington (ναι ναι, ο Robin Hood είναι) κι αυτός µετά την ολοσχερή καταστροφή του, παρέα µε τα ξαδέρφια του, Will, Winifred και τη µικρή Barbara (αν και στην Ελλάδα την ακούσαµε ως Jenny από την αγγλική έκδοση του anime), καταφεύγουν στο δάσος του Sherwood. Εκεί συναντούν τον Little John και τη συµµορία του κι έπειτα από µια µικρή πάλη ανάµεσα στις δυο ηγετικές φυσιογνωµίες, γίνονται φίλοι και αποφασίζουν από κοινού να σταµατήσουν τον Λόρδο Alwine και τον διεστραµµένο επίσκοπο Herfort που έχουν σαν στόχο να υιοθετήσουν την µικρή Marian Lancaster κι έτσι να βάλουν χέρι στην περιουσία της. Μα, δε θα γράψω για τη µεταφορά αυτή καθεαυτή. Είναι ένα από τα σπουδαιότερα «παιδικά» των καλοκαιριών µας. Μαζευόµασταν πάντα πριν το καθιερωµένο παιχνίδι για να το δούµε αυτό το ρηµάδι! Η αλλαγή στη γνωστή ιστορία µε τον Ροµπέν των Δασών, µε τους ήρωες να είναι παιδιά, στην αρχή όχι µόνο µε ξένισε αλλά µπορώ να πω ότι το κορόιδεψα. Όµως, αυτή η λάµψη στην άκρη του βέλους του Robin όταν αποφάσιζε να χρησιµοποιήσει το τόξο του, ο τρόπος που σηµάδευε αλλά και εκείνο το τραγούδι που έπαιζε φυσώντας µόνο σε ένα φύλο χλόης που έκοβε από το έδαφος δε µπορώ να πω ότι δε µου έµειναν βαθύτατα χαραγµένα. Το έβλεπα στην αρχή
26
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
ΑΝΙΜΑ
27
JUMPCAT
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
DES FILLES EN NOIR “Συχνά νιώθω πως οι ταινίες µου είναι πιο κοντά σε ονειρικές καταστάσεις παρά όνειρα.”
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ 24fpsverite@gmail.com http://24fpsverite.com
Ο Jean-Paul Civeyrac αποτελεί µία ιδιαίτερη περίπτωση στον Γαλλικό κινηµατογράφο των τελευταίων ετών. Διεθνώς είναι ένας από τους λιγότερο γνωστούς σκηνοθέτες της γενιάς του, αλλά ακόµα και στην Γαλλία η φήµη του περιορίζεται στους κινηµατογραφόφιλους. Χωρίς να ανήκει σε κάποιο νέο κινηµατογραφικό ρεύµα ή οµάδα σκηνοθετών, ακολουθεί µια περισσότερο µοναχική καριέρα. Οι δουλειές του έχουν χαρακτηριστεί από έντονη χρήση συµβολισµών, ονειρικών στοιχείων και έχουν έντονες αναφορές στο θέατρο και την ποίηση. Οι ταινίες του συµµετέχουν σε διεθνή φεστιβάλ και έχει κερδίσει το 2003 το βραβείο Jean Vigo. Το Des Filles en Noir (Young Girls in Black) είναι η πρώτη του µεγάλου
µήκους δουλειά µετά από 5 χρόνια. Η ταινία επιλέχθηκε για την εβδοµάδα των σκηνοθετών στις Κάννες το 2010. Η Noémie (Elise Lhomeau) είναι 17 χρονών, ντύνεται στα µαύρα, παίζει φλάουτο και έχει κάνει µία απόπειρα αυτοκτονίας. Η µοναδική της φίλη είναι η συµµαθήτριά της, Priscilla (Léa Tissier) που επίσης ντύνεται όπως εκείνη και είναι η µόνη που µπορεί να την καταλάβει. Με αφορµή µία σχολική εργασία, τα κορίτσια διαβάζουν στην τάξη τους τα ποιήµατα του Γερµανού ροµαντικού συγγραφέα Heinrich von Kleist, ο οποίος το 1811 αυτοκτόνησε µαζί µε την αγαπηµένη του. Ο χλευασµός και η ειρωνεία που εισπράττουν από τους
28
JUMPCAT
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
συµµαθητές τους για τα ποιήµατα, τις οδηγεί να δηλώσουν πως θα ακολουθήσουν το παράδειγµα του Kleist, το ίδιο βράδυ.
ζωές των δύο ηρωίδων. Κοινός τόπος και των δύο είναι η αβεβαιότητα για το µέλλον, η απελπισία για το παρόν και η αίσθηση της συναισθηµατικής απόρριψης. Μέσα σε µία άκρως κυνική κοινωνία, προσπαθούν να επιβιώσουν µε γνώµονα τον ροµαντισµό του 18ου αιώνα. Τα µαύρα ρούχα µπορεί θεωρητικά να είναι µία έκφανση της Goth “µόδας” αλλά οι δυο τους δεν µένουν στο τυπικό φαίνεσθαι και νιώθουν πως ζουν σε ένα µελαγχολικά µαύρο περιβάλλον. Θέλουν να προσφέρουν και να δεχθούν αγάπη αλλά συνειδητοποιούν πως δεν έχουν κανένα για να ανταλλάξουν αυτά τα συναισθήµατα. Καταλήγουν πως απλά η µία έχει την άλλη και αναπτύσσουν µία λανθάνουσα ερωτική σχέση στα
Στις ταινίες του ο Jean-Paul Civeyrac γενικότερα ασχολείται µε πιο προκλητικά θέµατα και τώρα είναι η πρώτη του φορά που γυρίζει ένα εφηβικό δράµα. Ίσως να µην είναι ο πιο κατάλληλος σκηνοθέτης για να αποδώσει την Goth αισθητική των κοριτσιών, µιας και θεµατικά είναι µακριά από αυτό το στυλ. Παρόλα αυτά ο ίδιος επικεντρώνεται στο δραµατικό στοιχείο, και το δίνει χωρίς τις υπερβολές που χαρακτηρίζουν αντίστοιχες ταινίες. Το σενάριο που είναι επίσης του ίδιου του Civeyrac, δίνει σηµασία σε όσα ενώνουν τις 29
JUMPCAT
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
όρια της οµοφυλοφιλίας. Η σχέση τους είναι εµποτισµένη µε την αθωότητα του ροµαντισµού που θα θέλανε να ζουν. Άλλωστε η αυτοκτονία που οργανώνουν πλησιάζει περισσότερο αυτή ενός ερωτευµένου ζευγαριού παρά δύο απογοητευµένων εφήβων. Στο Des Filles en Noir ο Civeyrac αλλάζει σε ένα βαθµό την σκηνοθετική του µατιά. Η προηγούµενη µεγάλου µήκους του ταινία, À Travers la Forêt, αποτελεί χαρακτηριστικό δείγµα της τεχνικής του και είναι ένα φαντασιακό και ονειρικό ταξίδι στην ποίηση, µε εµφανείς επιρροές στα όρια του homage στον Jean Cocteau. Αντίθετα τώρα, ακολουθεί σχεδόν αυστηρά τους κανόνες του ρεαλισµού και του δράµατος δωµατίου. Αν και τα εφηβικά δράµατα συνήθως έχουν µια συγκεκριµένη δοµή, ο Civeyrac προσφέρει µια πιο δηµιουργική αισθητική στο κουρασµένο αυτό είδος. Αφενός η πιο καλλιτεχνική διάθεση, µε τη χρήση του Kleist, του φλάουτο και του Brahms θυµίζει περισσότερο Γαλλικό δράµα. Αφετέρου κρίνοντας το περιεχόµενο της, θα µπορούσε να είναι µια λιγότερο σκληρή εκδοχή µιας ταινίας του Gus Van Sant. Παρά την προσαρµογή της σκηνοθεσίας, προφανώς δεν λείπουν τα χαρακτηριστικά οριζόντια µονοπλάνα του Civeyrac και οι ονειρικές σκηνές µέσα στην πραγµατικότητα. Σίγουρα το Des Filles en Noir, είναι µια διαφορετική πρόταση από τον Civeyrac. Δεν ξεπερνά τις προηγούµενες δουλειές του αλλά ανανεώνει την θεµατολογία του. Επίσης παραµένει πιστό στη δήλωση του σκηνοθέτη: “Συχνά νιώθω πως οι ταινίες µου είναι πιο κοντά σε ονειρικές καταστάσεις παρά όνειρα. Φαίνονται ξεκάθαρες αλλά δηµιουργούν ένα οµιχλώδες πέπλο το οποίο ελπίζω να τυλίξει τον θεατή”.
30
JUMPCAT
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
31
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ
ΔΕΝ ΚΡΑΤΙΕΜΑΙ από τον Pedro Almodóvar
ΤΗΣ ΜΑΡΙΛΕΝΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ http://to-see-nema.blogspot.gr maloulito@gmail.com Πηγή: www.cine.gr
Οι φροντιστές της υπερατλαντικής πτήσης 2549, µε προορισµό την πόλη του Mexico, ξεχνάνε ν' αποµακρύνουν τους τάκους από το αεροσκάφος, µε αποτέλεσµα κατά την απογείωσή του να προκληθεί σοβαρή βλάβη στο σύστηµα προσγείωσης. Μίαµιση ώρα µετά το συµβάν το αεροπλάνο κάνει κύκλους πάνω από το Toledo, µέχρι να του δοθεί άδεια να προσγειωθεί σε κάποιον πλήρως ελεύθερο αερολιµένα. Η άδεια δεν είναι δυνατόν να δοθεί όσο στην Μαδρίτη διεξάγεται το συνέδριο του Ο.Η.Ε., οι επιβάτες κι οι αεροσυνοδοί της οικονοµικής θέσης είναι ναρκωµένοι από τα µυοχαλαρωτικά που τους χορήγησαν οι αεροσυνοδοί της business class και µόνοι ξύπνιοι κατά την κρίσιµη πτήση είναι οι δυο αλλοπρόσαλλοι πιλότοι, τρεις gay αεροσυνοδοί κι οι επιβάτες τις business class, οι οποίοι θα
πρωταγωνιστήσουν σε µια τρελή κωµωδία µε άγνωστη κατάληξη. Η φαινοµενικά ρηχή και φτηνιάρικη νέα κωµωδία που αποφάσισε να γυρίσει και να παρουσιάσει στο κοινό του ο ιδιόµορφος και λατρεµένος Ισπανός δηµιουργός Pedro Almodóvar, µοιάζει, για όσους θελήσουν να την δουν τοιουτοτρόπως, µε µια όαση µέσα στην έρηµο των δραµάτων που µε αφορµή την παγκόσµια οικονοµική κρίση έχουν αρχίσει να κάνουν την εµφάνισή τους στον κινηµατογράφο, προσπαθώντας να αφυπνίσουν το κοινό. Μέσω του νέου του αυτού πονήµατος, ο Pedro Almodóvar κάνει µια στροφή στις ταινίες που τον χαρακτήρισαν και κέντρισαν το ενδιαφέρον του διεθνούς κινηµατογραφικού χώρου και σχολιάζει το 32
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ
εγχώριο σε πρώτη φάση, και παγκόσµιο σε δεύτερη, αλλοπρόσαλλο κοινωνικο-πολιτικό γίγνεσθαι. Έτσι, αυτό που καταφέρνει ο σπουδαίος Ισπανός καλλιτέχνης είναι να χωρίσει το κοινό σε δυο κατηγορίες, σ' αυτούς που ποτέ δεν εκτίµησαν το πρώιµο έργο του και σ' αυτούς που τον αγάπησαν από την πρώτη του εµφάνιση στον κινηµατογραφικό χώρο.
είναι η παρουσία ενός άκρατου αλµοδοβαρικού στοιχείου, το οποίο συµπεριλαµβάνει τις γνωστές χρωµατικές αποχρώσεις, τον καθηµερινό χαρακτήρα και το γνωστό επιτελείο ηθοποιών που ανακυκλώνεται στις ταινίες του, κάτι που ενδέχεται να σώσει ένα κατά τ' άλλα πεζό κωµικό εγχείρηµα. Η άλλη κατηγορία όµως, αυτή του φανατικού κοινού του λαµπρού Ισπανού, θα µπορέσει εύκολα να διαβάσει την ουσία της ταινίας, που δεν είναι άλλη από την ανάδειξη της απογυµνωµένης πραγµατικότητας, στην οποία αναγκάζεται να ζήσει ο λαός της Ισπανίας, αλλά κι ο υπόλοιπος ευρωπαϊκός Νότος. Άκρως συµβολικός κι εύστοχος, ο Pedro Almodóvar θέτει υπό την ευθύνη της γκέι κοινότητας την διάσωση της κατάστασης, αφού οι πραγµατικοί χειριστές του
Οι µεν πρώτοι λοιπόν, το µόνο που θα διακρίνουν στην συγκεκριµένη παραγωγή είναι µια διαδοχή από ασυνάρτητα σκετς που έχουν ως επίκεντρο το σεξουαλικό στοιχείο και παρουσιάζουν την αδιάφορη προσωπική ζωή των χαρακτήρων που επιβαίνουν στο αεροσκάφος. Ο µόνος λόγος δε που κάποιοι από αυτούς ίσως δεν κλάψουν τα λεφτά και τον χρόνο τους
33
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ
αεροσκάφους, ονόµατι Ισπανία, το µόνο που σκέφτονται να κάνουν σε περίοδο κρίσης, είναι να βάλουν τον αυτόµατο πιλότο και να κάνουν κύκλους γύρω από µια κατάσταση που συνεχώς επιδεινώνεται, όσο αυτοί περιµένουν µια από πύργου (κατά το από µηχανής) λύση των προβληµάτων τους.
Με δυο λόγια, αν ο Almodóvar σας κέντρισε το ενδιαφέρον από την περίοδο των πιο συµβατικών ταινιών του και βρίσκετε την αισθητική των πρώτων του από λίγο ως πολύ κιτς, αποφύγετε το "Δεν κρατιέµαι". Αν πάλι σας έχει λείψει η αυθεντικότητα των πρώτων ταινιών του, τότε σίγουρα θα σας ικανοποιήσει το νέο του δηµιούργηµα. Μπορεί να µην είναι αριστούργηµα, όµως είναι σίγουρα καλός και γνήσιος Almodóvar.
Ο Ο.Η.Ε. στέκεται εµπόδιο στην όποια λύση θα µπορούσε να τους δοθεί, οι επιβάτες της οικονοµικής θέσης έχουν πέσει σκόπιµα σε λήθαργο έτσι ώστε να µην µπορούν ν' αντιδράσουν και να προσθέσουν κι άλλα προβλήµατα στα ήδη υπάρχοντα κι οι προνοµιούχοι επιβάτες της ανώτερης τάξης/θέσης είναι οι µόνοι που µένουν ξύπνιοι, αδιαφορώντας για το πρόβληµα που αφορά όλους κι ασχολούµενοι ο καθένας µε τα δικά του προσωπικά θέµατα, τα οποία θέλωντας και µη, αναγκάζονται να µοιραστούν και µε τους υπολοίπους επιβάτες. Αυτή είναι λοιπόν η κατάσταση στην οποία βρίσκεται αυτή τη στιγµή ολόκληρη η Ευρώπη κι αυτή την τρέλα είναι που αποπειράται µέσω του γέλιου να προβάλλει στους θεατές του ο Almodóvar. Τι άλλο µένει λοιπόν εκτός από την εφορία που φέρνουν οι υλικές απολαύσεις της εικονικής ευδαιµονίας του '80, που ίσως να είναι κι ο µοναδικός τρόπος να έρθει η πολυπόθητη στιγµή αναλαµπής που θα µας δώσει τη λύση σ' όλα µας τα προβλήµατα;
34
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ
35
JIVE
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
UNIVERSAL TRILOGY Album: Pop Crisis
TOY JIM VER jim.a.ver@gmail.com www.jimver.net
Το 10 δέκατο έτος προ Sleeping Pillow όπως θα µετράει φαντάζοµαι ο χρόνος για τον Nomik, δηλαδή το 1994, οι P.X. Harris, CJ Aos και Nomik, δηµιούργησαν στη Θεσσαλονίκη το µουσικό σχήµα που θα γινόταν γνωστό µε το όνοµα Universal Trilogy.
Τα επόµενα χρόνια, τα µέλη του group αποφασίζουν να αφήσουν για λίγο στο ψυγείο τους Trilogy. Ο Nomik θα δηµιουργήσει µε άλλους 5 µουσικούς ίσως το µεγαλύτερο όνοµα της αγγλόφωνης µουσικής στη Θεσσαλονίκη, τους “Sleeping Pillow” το 2004 και θα διοχετεύσει την δηµιουργικότητά του σε αυτούς. Η ώρα της επιστροφής θα έρθει το 2011 µε το single “One on One” και θα ακολουθήσει το album “Pop Crisis” το 2012. Το οµώνυµο track του album καθώς και το “Free Fall”, θα τύχουν µεγάλης αποδοχής από τον κόσµο και ειδικά το “Free Fall” θα οπτικοποιηθεί εξαιρετικά από τη σκηνοθέτη penny kiosse.
Η πρώτη τους κυκλοφορία ήρθε το 1995, µε το “Global EP”, µια δουλειά που τους έφερε µέχρι τη σκηνή του θρυλικού “Ρόδον” στην Αθήνα, κάνοντάς τους γνωστούς στο ευρύ κοινό. Στα 18 χρόνια που µετράνε, εκπροσωπώντας την εναλλακτική σκηνή της Θεσσαλονίκης, έχουν προσθέσει στην δισκοθήκη τους έξι album. To 1996 έγινε η αρχή µε το “Multimorphic”. Η συνέχεια θα φέρει άλλη µια κυκλοφορία µε τίτλο “Front Line”, τη συνεργασία τους µε τον Στέφανο Κορκολή για τη µουσική της ταινίας “Η διακριτική γοητεία των αρσενικών” και τις πρώτες τους εµφανίσεις στο εξωτερικό. Η µεγάλη στιγµή του σχήµατος έρχεται το 2002 όταν βρέθηκαν για να δουλέψουν καινούριο και παλαιότερο υλικό µε τον διάσηµο Άγγλο παραγωγό John Antony µε αποτέλεσµα το καλύτερό τους ίσως album “I thought it was all over”.
Για το τέλος άφησα το µεγάλο “αλλά”. Η καλύτερα το µεγάλο “γιατί”. Και αυτό έχει να κάνει µε τη συµµετοχή τους στο διαγωνισµό του Jumping Fish για το support στους Depeche Mode. Δεν είµαι εδώ για να κρίνω το διαγωνισµό, αλλά η γνώµη µου είναι ότι ένα συγκρότηµα µε τη δική τους ιστορία δεν θα έπρεπε να µπαίνει στην διαδικασία ανταγωνισµού µε έπαθλο µια support εµφάνιση. Όσο µεγάλο και να είναι το όνοµα των Depeche Mode. Έχουν κερδίσει την αναγνώριση µε τρόπους που αφορούν τη µουσική και µόνο και όχι γηπεδικές νοοτροπίες.
36
JIVE
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
37
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
1. This Bitter Earth- Dinah Washington& Max Richter 2. Sugar Town- Nancy Sinatra 3. Purity Ring-Lofticries 4. Sweet Jane- The Velvet Underground 5. Bitter Sweet Symphony – The Verve 6. Those Sweet Words- Norah Jones 7. My Sweet Lord- George Harrison) 8. Sweets For My Sweet- The Drifters 9. Sweetest Thing- Lauryn Hill 10. Sweet Head- David Bowie 11. Sweet Soul Music- Arthur Conley 12. Sweet Disposition- The Temper Trap 13. Sweet Dreams- Eurythmics 14. My Sweet Prince- Placebo 15. How Sweet It Is ( To Be Loved By You)- Karen Dalton 16. Sweet Substitute- Karen Dalton
38
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
17. Deanna- Nick Cave & The Bad Seeds 18. Βrown Sugar- The Rolling Stones 19. Sweet Little Sixteen- Chuck Berry 20. Sweet Dreams- Patsy Cline 21. Sweet Nothin's- Brenda Lee 22. A Whole New World- Aladdin- Disneys' Soundtrack 23. My Sweet Hunk O ' Trush- Billie Holiday//Louis Armstrong 24. Bittersweet Faith//Bitter sweet& Telepopmusik 25. Sweet Memory- Melody Gardot 26. H πίκρα σήµερα- Ηλίας Λιούγκος 27. Τα γλυκά απελπισµένα σου αντίο- Διάφανα Κρίνα 28. Σαµπάχ- Θανάσης Παπακωνσταντίνου 29. Πίκρες Γεµάτες η ζωή µας- Μίνα Χατζηαποστόλου 30. Μόνο- Σαβίνα Γιαννάτου/Κ.Καρυωτάκης 31. Μια Πίκρα- Φοίβος Δεληβοριάς// Κωστής Παλαµάς
39
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
ΕΝΗΧΟΡΙΑ
CONCERT IN ATHENS οι κινηµατογραφικές συνθέσεις της Ελένης Καραϊνδρου
ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΟΥ ΕΞΗΝΤΑΡΗ http://thodorosexintaris.blogspot.gr/ t_exintaris@yahoo.com
Κάθοµαι και ακούω τον τελευταίο δίσκο της Ελένης Καραΐνδρου ο οποίος κυκλοφόρησε πρόσφατα, µια ζωντανή ηχογράφηση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Σκέφτοµαι πόσο σπάνια ακούµε πλέον µουσικές που είναι πληµµυρισµένες από συναισθήµατα και µελωδίες. Ορχηστρικά θέµατα που, όχι σποραδικά, αλλά σταθερά, µόνιµα κεντρίζουν µε δύναµη τους συναισθηµατικούς µας υποδοχείς και γεµίζουν τις προσωπικές µας αποθήκες συγκίνησης µε νέο πολύτιµο φορτίο.
ίδια παίζει φυσικά πιάνο. Στο ένθετο περιγράφει µε γλυκό τρόπο την πολύχρονη συνεργασία της µε τους µουσικούς και την ορχήστρα. Η παραγωγή του Manfred Eicher εγγυάται και την ηχητική ποιότητα του δίσκου. Οι συνθέσεις που ακούγονται είναι µια όµορφη επιλογή από αγαπηµένα θέµατα που έχει γράψει η Ελένη Καραΐνδρου στις συνεργασίες της µε διάφορους σκηνοθέτες. Η παγκοσµίως κλασική συνεργασία της µε τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο βρίσκεται παρούσα στη λίστα των δεκαοκτώ κοµµατιών. Οκτώ όµως από αυτά τα δεκαοκτώ κοµµάτια είναι είτε καινούργια είτε παλαιότερα και αδισκογράφητα, συνεπώς ο δίσκος περιέχει και νέο υλικό προς ακρόαση και όχι µόνο παλαιότερα θέµατα. Ακούγονται λοιπόν συνθέσεις από τον «Γυάλινο κόσµο» του Tenessee Williams και από το «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γούλφ» του Edward Albee σε σκηνοθεσία του Αντώνη Αντύπα, από τον «Θάνατο του εµποράκου» του Arthur Miller σε σκηνοθεσία Jules Dassin καθώς και τρία κοµµάτια που δε συνδέονται µε κάποιο θεατρικό, κινηµατογραφικό ή τηλεοπτικό έργο: «Μετά Τη Μνήµη – After Memory», «Κλειστοί δρόµοι – Closed Roads» και «Αdagio για σαξόφωνο». Όλες οι νέες αυτές δισκογραφικές παρουσίες κινούνται στο γνώριµο ύφος – και επίπεδο της Ελένης Καραΐνδρου.
Η Ελένη Καραΐνδρου δεν µπορεί να ονοµάζεται συνθέτης, πρέπει να βρεθεί κάποιος άλλος όρος για να περιγράφει τους ανθρώπους µε ανάλογες δυνατότητες, µε ανάλογη ευαισθησία και εκφραστικότητα. Και τι να αρθρώσει κανείς για τους σπάνιους αυτούς ανθρώπους που µεταφέρουν την εικόνα σε νότες µε τέτοιον τρόπο που δεν ξέρεις αν η µουσική υπηρετεί την εικόνα ή αν η εικόνα γίνεται εντέλει η δεύτερη προσλαµβάνουσα. Ο δίσκος «Concert In Athens» περιέχει την ηχογράφηση από την συναυλία της 19ης Νοεµβρίου του 2010 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Στο µέρος των εκτελεστών, συµµετέχει και πάλι η Καµεράτα υπό τη διεύθυνση του Αλέξανδρου Μυράτ και οι αγαπηµένοι της µουσικοί Jan Garbarek στο τενόρο σαξόφωνο και η Kim Kashkashian στη βιόλα, καθώς και ο δικός µας Βαγγέλης Χριστόπουλος στο όµποε· η 40
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
ΕΝΗΧΟΡΙΑ
Ο δίσκος, και αυτό µόνο έκπληξη δεν είναι, ακούγεται ενιαία, κάτι που συµβαίνει σε όλους τους δίσκους της. Η ατµόσφαιρα της συναυλίας – η συναισθηµατική ατµόσφαιρα – επιτυγχάνεται στην ηχογράφηση και στα θετικά του δίσκου, κάτι που δείχνει και την προσοχή της παραγωγής, είναι η αποφυγή της καταγραφής των χειροκροτηµάτων, ένας ήχος που θα έβγαζε τον ακροατή βίαια από την µέθεξη της υπέροχης µουσικής που άκουγε. Συνολικά, πρόκειται για µία ακόµα δουλειά παγκοσµίου επιπέδου της µεγάλης Ελληνίδας µουσικού, άρτια σε περιεχόµενο, σε µουσικούς, και µε την σφραγίδα της αισθητικής µιας από τις µακροβιότερες και πιο σηµαντικές εταιρείες στον κόσµο, της ECM.
Ακούτε: και 90,4 Αριστερά στα fm: Τετάρτη 21.00-23.00 και Κυριακή 19.00-21.00 41
SHOWCASE
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΤΗΣ ΔΩΡΑΣ ΚΟΡΟΒΕΣΗ thkorovesi@gmail.com
(το ποίηµα αφιερώνεται στη Sylvia Plath)
Η Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης ξεκινά τον τρίτο κύκλο προβολών της, µε το αφιέρωµα«Κινηµατογράφος και Λογοτεχνία», το οποίο πραγµατοποιείται από την Πέµπτη 4 έως την Κυριακή 7 Απριλίου 2013 στην Αίθουσα Τάκης Κανελλόπουλος.
Μοναδικά εστιάζω στο µηδέν της αφήγησής σου και
Το αφιέρωµα περιλαµβάνει τέσσερις ταινίες που βασίζονται σε λογοτεχνικά έργα: Η πείνα / Sult του Χένινγκ Κάρλσεν / Henning Carlsen (Δανία, Νορβηγία, Σουηδία, 1966), βασισµένη στο οµώνυµο µυθιστόρηµα του Κνουτ Χάµσουν, Επικίνδυνες σχέσεις / Les liaisons dangereuses του Ροζέ Βαντίµ / Roger Vadim (Ιταλία, Γαλλία, 1959), βασισµένη στο οµώνυµο επιστολογραφικό µυθιστόρηµα του Σοντερλό Ντε Λακλό, Γυµνοί στον ήλιο / Plein soleil του Ρενέ Κλεµάν / René Clément (Γαλλία, Ιταλία, 1960), βασισµένη στο µυθιστόρηµα «Ο ταλαντούχος κύριος Ρίπλευ» της Πατρίτσια Χάισµιθ και Το µωρό της Ρόζµαρυ / Rosemary's Baby του Ροµάν Πολάνσκι / Roman Polanski (ΗΠΑ, 1968), βασισµένη στο οµώνυµο µυθιστόρηµα του Άιρα Λέβιν.
Σαν παράσιτο αναπνέω ανάµεσα στους πόρους της επιδερµίδας σου
Ανήκω στην υποβλητική ατµόσφαιρα του µυθιστορήµατός σου
Γενική είσοδος 4€, για τα µέλη 3€.
Με το άσχηµο τέλος που λύτρωση έφερε µόνο σ’όσους είδαν την κινηµατογραφική µεταφορά.
42
SHOWCASE
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
43
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
ΝΑ ΠΑΣ
ΤΑΒΕΡΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΚΑΡΙΑ ΤΗΣ ΧΛΟΗΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ cloelikos@gmail.com
Για πρώτη φορά, το εικοστό πρώτο καλοκαίρι της ζωής µου βρέθηκα εντελώς απρόσµενα, µε παρέα καλή και ένα σάκο γεµάτο βιβλία στην Ικαρία. Δεν ήµουν µε τους γκρούβαλους, αν και οµολογώ πως θα µου ταίριαζε η χίπικη εναλλακτίλα και η φάση camping στο Να. Αλλά, παρότι γενικά αξιοποίησα το νησί ως ησυχαστήριο, κατανόησα ένα: η Ικαρία είναι κάτι παραπάνω απ’ τα πανηγύρια, την άγρια θάλασσα, τη φιλοξενία των κατοίκων. Υπάρχει κάτι σε αυτό το νησί, κάτι που σταµατά το χρόνο, που διώχνει τις αρρώστιες, που διέκοψε µέχρι και την πρώτη και µοναδική ανθρώπινη πτήση. Αυτό το κάτι θα αναζητήσουµε την εβδοµάδα αυτή σε θραύσµατα, επισκέπτες σε ταβέρνες που ανήκουν σε ικαριώτες. Πρώτη και πιο true ικαριώτικη φάση, η ταβέρνα Ζεύκιν στον Άλιµο [Λεωφόρος Ελευθερίας 46]. Παίρνει το όνοµά της από τον όρο που χρησιµοποιείται στο νησί για να δηλωθεί το ολονύχτιο [πολλές φορές και ολοήµερο] γλέντι µε κρασί και χορό – ένα γλέντι που, παρεµπιπτόντως, συντελεί στην οικονοµική ενίσχυση κάθε χωριού. Η ταβέρνα προσφέρει κυρίως ικαριώτικους µεζέδες [δοκιµάστε οπωσδήποτε τα πιταράκια!], συνοδεύοντάς τους από ρυθµούς υπόγειους, που απηχούν στη συλλογική µνήµη και ξεσηκώνουν, µε αποτέλεσµα να στήνεται χορός ακόµα και Κυριακή µεσηµέρι. Για µια πρώτη επαφή µε το νησί, ή για νοσταλγούς του καλοκαιριού, πριν κλείσουµε τα πρώτα εισιτήρια, µια ταβέρνα φιλόξενη και αυθεντικά ικαριώτικη.
Η επόµενη στάση µας παίρνει το όνοµά της από το ποίηµα «Μοιραίοι» του ποιητή Κώστα Βάρναλη. Η υπόγεια ταβέρνα [Αρκτίνου 8, Καλλιµάρµαρο] αποτέλεσε στο παρελθόν το σκηνικό της ταινίας «Η κυρία δήµαρχος» µε τη Βασιλειάδου. Σ’ ένα υπόγειο γεµάτο βαρέλια κρασιών, µε µενού φερµένο απ’ το παρελθόν [αποτελεί κοµµάτι του concept του εστιατορίου Cucina Fresca, που περιέχει επίσης ένα χώρο για το παρόν κι ένα για το µέλλον], γνωρίζουµε την ασύλληπτη φιλοξενία του ικαριώτη ιδιοκτήτη και την ασύλληπτη µαγειρική της µητέρας του. Δοκιµάζουµε οπωσδήποτε γίγαντες [καλλιεργούνται από κάποιο µοναχό, στο Άγιο Όρος νοµίζω] και πανσέτα,
44
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
ΝΑ ΠΑΣ
αφηνόµαστε στα χέρια του ιδιοκτήτη για την επιλογή κρασιού [δοκιµάστε το ροζέ απ’ τα Στάγειρα!] και απολαµβάνουµε. Μόνος τρόπος να καταλάβετε, είναι να δοκιµάσετε.
Ικαριώτικα µαγαζιά υπάρχουν ακόµα και στο Πέραµα. Η Στροφή αποτελεί µια cult πρόταση µε ικαριώτικους θαλασσινούς µεζέδες, µε τιµές βέβαια πιο τσιµπηµένες, αλλά µε γεύσεις που ανταµείβουν. Η καφετέρια Δολίχη στο Κουκάκι, που αποτελεί κυρίως κέντρο πολιτικών συζητήσεων και εκδηλώσεων, προγραµµατίζει επίσης ρεµπέτικα απογεύµατα σε χαµηλούς τόνους. Τέλος, η γνωστή Αυλή στα Εξάρχεια, κτήµα ικαριωτών, αποτελεί µια σίγουρη λύση για φαγητό µετά τη δουλειά, σε κλίµα φιλοξενίας και ζεστασιάς. Για το νησί της πτήσης µπορούν να γραφούν πολλά. Πριν απογειωθούµε προς τα εκεί, κοιτάµε τα φτερά µας, σκονισµένα, µες στη ναφθαλίνη, και διαβάζουµε τις απόπειρες απογείωσης της νέας ποιήτριας Άννας Γρίβα.
Πλάνη Φορτώνω στη ράχη µου δύο νεκρά πουλιά τα φτερά τους -και πεθαµένακροταλίζουν κρυφά περάσµατα στις φυλλωσιές και λιτανείες στο νότο κι έναν παλµό που ήτανε κάποτε κήπος ατίθασος στην όψη του αµάραντου και στην οσµή της σάρκας
που εκτελεί πάντα την ίδια πορεία µακριά απ’ το κεφάλι µας όταν τ’ αφήνουµε να το ρουφήξει το πρώτο µελτέµι και τα ξερά φύλλα του φθινοπώρου κι ύστερα η µνήµη που δε συγκρατεί τίποτα αληθινά δικό µας παρά αυτή την τελευταία ανέλιξη σε µιαν αόρατη σκάλα
φορτώνω στη ράχη µου δύο νεκρά πουλιά κι όνειρα αµέριµνα που δεν κουράζονται ποτέ να επιστρέφουν στη φωλιά τους όπως το ψάθινο καπέλο του καλοκαιριού
ταλαντεύοµαι και πληρώνω το βάρος µου σε κάθε βήµα η πτήση ξεκινά από την πλάτη µου και τελειώνει εκεί δεν είναι ύψους ενατένιση αλλά παράταση αναπνοής.
Eικονογράφηση: Ντίνος Καψάλας Dinerror86@gmail.com
45
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
ΦΩΝΟΡΑΣΗ
ΦΩΝΟΡΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ elenqmdt@gmail.com
ΔΕΥΤΕΡΑ 08/04 ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
ΤΡΙΤΗ 09/04 ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
-
-
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
-
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
15:00 ΛΥΚΟS Jukebox με την Ελένη Αγγελοπούλου
ΤΕΤΑΡΤΗ 10/04 ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
23:40 Βιογραφική: Milk (MEGA)
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
-
21:00 Alternative-Indie: Riot On The Radio (Flippinradio.gr)
Eικονογράφηση Στέργιος Ρουμελιώτης // KURO - kurotrash@gmail.com
46
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
ΦΩΝΟΡΑΣΗ
ΠΕΜΠΤΗ 11/04
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12/04
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
22:00 Θρίλερ: Law Abiding Citizen (STAR)
22:05 Ξένη Δραματική Σειρά: Dancing On The Edge (NET)
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
-
ΣΑΒΒΑΤΟ 13/04 ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
-
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
-
22:00 Νέες Κυκλοφορίες: Αντώνης Δημητρίου (Kosmos 93.6)
47
ΚΥΡΙΑΚΗ 14/04 ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
13:30 Κομεντί: Miss Pettigrew Lives For A Day (ANT1)
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
00:00 Electronica-House: Anna Maria X ( En Lefko 87.7)
COMIC
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
48
COMIC
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
ΤΟΥ ΝΤΙΝΟΥ ΚΑΨΑΛΑ Dinerror86@gmail.com
49
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
50
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
51
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
52
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
53
ΛΥΚΟS 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
54 WWW.LYKOSMAGAZINE.COM