16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012 - ΤΕΥΧΟΣ 8
Above the City ◈ Το πρώτο(βρ)όχι ◈ Σχετικό-Απόλυτο ◈ Adapt ◈ Κλείστρο ◈ Το κουκί και το ρεβίθι ◈ O Παίκτης ◈ Tonari no Totoro ◈ Οι Εραστές του Αρκτικού Κύκλου ◈ IF ◈ The Tune of Ghost dust ◈ Νύχτες Πρεμιέρας ◈ H Τέχνη της Μπύρας ◈ Radio/Tv ON ◈ The Flying Caravan-The End ◈ Poplie ◈ KNOT Festival
To Λύκος είναι εβδοµαδιαίο περιοδικό για τις τέχνες και τον πολιτισµό. Διανέµεται δωρεάν, καθε Κυριακή σε ηλεκτρονική µορφή.
www.lykosmagazine.tumblr.com www.lykosmagazine.tumblr.com Ενηµερωθείτε για τα νέα τεύχη και δείτε το αρχείο.
www.facebook.com/lykosmagazine Βρείτε το Λύκος και στη σελίδα µας στο facebook. Eάν θέλετε να συµµετέχετε στα επόµενα τεύχη µε εικαστικό έργο, φωτογραφία ή κοµικ, στείλετε δείγµατα εργασιών σας στο email
papadaki.stav@gmail.com papadaki.stav@gmail.com
ΕΚΔΟΣΗ / ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΥΛΙΚΟΥ Σταυρούλα Παπαδάκη ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ Θοδωρής Ρέγκλης www.tedreglis.com Layout ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ Παύλος Ρέγκλης - www.paulreg.tumblr.com Ντίνος Καψάλας - Dinerror86@gmail.com Στέργιος Ρουµελιώτης // KURO - kurotrash@gmail.com ΕΦΩΦΥΛΛΟ Γιώργος Λαυτσής-Σκρέτας - laughchease@gmail.com επιλογή εξωφύλλου & φωτογραφίας Ολυµπία Τζώρτζη tzortzi.oly@gmail.com www.lykosmagazine.tumblr.com ΚΟΜΙΚ Οδυσσέας Ρουσοδηµος (Rubeth) ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ Σταυρούλα Παπαδάκη, Εύη Αργυρίου, Jim Ver, Ηλίας James Λιατσόπουλος, Δέσποινα Σωτηρίου, Μυρσίνη Παπακουνάδη, Gil Galad, Γεύη Δηµητρακοπούλου, Χλόη Ιορδανίδου, Δώρα papadaki.stav@gmail.com Κοροβεση, Ελένη Αγγελοπούλου
Απαγορεύεται η αναδηµοσίευση, η αναπαραγωγή ολική, µερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση η διασκευή απόδοση του περιεχοµένου µε οποιοδήποτε τρόπο, µηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογραφήσεως ή άλλο, χωρίς προηγούµενη γραπτή άδεια του Εκδότη. Νόµοι 238/1970, 4301/1979, Ν.100/1975, Ν.Δ. 3565/1956 και 4254/1962 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου. 2
Layout
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Εξώφυλλο Above the City 4
Editorial Το πρωτοβρόχι και το πρώτο ¨όχι¨
6
Αντιθέσεις Παρεξηγήσεις και Εξηγήσεις
8
Sideshow Never Forget // Always Remember
10
Κλείστρο A Preview to the L.O.I citizen erased
12
Κόκκινη Κλωστή ¨Πες µου ένα παραµύθι για να µην πεινά-ω¨.
18
Ιnk H ρόδα της ρουλέτας και ¨ο Παίκτης¨ του Ντοστογιέφσκι
20
Anima Tonari no Totoro - Φαντασία, πίστη και αγάπη
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 22
JUMPCAT Οι Εραστές του Αρκτικού Κύκλου. Mήπως υπάρχει µια σύµπτωση που δε θα ζήσουµε ποτέ;
24
Μεγάλο Πανί If // Η αλλαγή
26
Jive Ghost dust // Ένα µουσικό σχήµα από µόνη της.
28
Showcase Νύχτες Πρεµιέρες και λίγο από σιωπή.
30
Να πας Ιch Trinke Bier // Η Τέχνη της Μπύρας
32
Φωνόραση Radio / Tv ON
34
COMIC The Flying Caravan Vol.3
36
Poplie : Κυριακάτικα ραντεβού στο Blink. ΚNOT Festival : ο Λύκοs για τα παραµύθια Grimm. 3
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
EDITORIAL
EDITORIAL Πρωτοβρόχι.
στερεωνόταν γύρω στις 12 και κάτι αποφασισµένος να περιπαίξει όσους είπαν να κουβαλήσουν οµπρέλα για παν ενδεχόµενο. ''Ηλίθιοι,άνθρωποι ποια ενδεχόµενα πάτε να προλάβετε;'', έλεγε και έκαιγε όσους ένιωσαν κρύο κατά το πρωινό ξύπνηµα και είπαν να προνοήσουν τάχα µου γνωρίζοντας τα µελλούµενα.
Ξηµέρωσε σκούρα. Όταν ξηµέρωνε σκούρα, εκείνος έλεγε, πως το προγούµενο βράδυ , δεν ευχήθηκαν πολλοί άνθρωποι ''Καλό ξηµέρωµα''. ''Η νύχτα περνιέται δύσκολα παιδί µου , ειδικά για αυτούς που συγκατοικούν χρόνια µε δαίµονες. Να εύχεσαι στη ζωή σου, να ξηµερώνεις''. Έτσι έλεγε και από τότε έτσι ευχόµουν, µα σήµερα ξηµέρωσε σκούρα και το πάει για βροχή.
Σήµερα όµως η εποχή πενθεί. Μυρίζει βρεγµένη γη, τα φύλλα ετοιµάζονται να αποτραβήξουν τις πράσινες σάρκες τους από τα κλαδιά, ο ουρανός πάει να σπάσει. Δεν µπορεί να κάνουµε λάθος, έχει έρθει η ώρα της πρώτης βροχής και εµείς οχυρωνόµαστε εντός των τοιχών του δεύτερου και του τρίτου ορόφου.
Πάνε δυο βδοµάδες που φθίνουν οι οπώρες και δεν έχει ρίξει στάλα. Ένας ήλιος αινιγµατικός, σχεδόν ειρωνικός 4
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
EDITORIAL
Some rights reserved by lyssah
Ξηµέρωσε σκούρα και θα βρέξει σαν πρώτα , το ξέσπασµα θα είναι εµφανές. Οι αστραπές και τα µπουµπούνητα σαν πόρτες που βαρά και αφήνει πίσω του έφηβος οργισµένος. Η φύση βρίσκει τρόπο να ξεσπά ανθρώπινα, όταν οι άνθρωποι κρατούν κρυφά οργές και καθυστερούν τις εποχές που είναι για να έρθουν.
να µας καταστήσουν ακατοίκητους ναούς. Ένα όχι µε αφορµή το πρώτοβρόχι και θα ξηµερώσει.
Σταυρούλα Παπαδάκη
Απόψε θα αφήσουµε τη φύση να µας λυτρώσει. Να ξεπλύνει τους δρόµους , τα βρόµικα χέρια, τα άπλυτα όνειρα. Θα ευχηθούµε για ένα καλό ξηµέρωµα και θα πούµε ένα βροντερό ''όχι'' στους δαίµονες που θα µας χτυπούν τις πόρτες και στους ανθρώπους που θέλουν 5
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ
ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ▧
ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΑΡΓΥΡΙΟΥ evi.argyr@gmail.com epitoergon.blogspot.com
Παρεξήγηση Είχαν δώσει ραντεβού στην Καρύτση στις 9:30. Γνωρίστηκαν τυχαία στο τρένο την περασµένη Πέµπτη εξ’ αιτίας µιας παρεξήγησης. Ένας κύριος την κατηγόρησε ότι έκλεψε το πορτοφόλι του και εκείνος την υπερασπίστηκε αγνοώντας την υστερία του. Κατέβηκαν στον ίδιο σταθµό, περπάτησαν για λίγο µαζί µέχρι να την ηρεµήσει και ανταλλάξανε αριθµούς. Εκείνο το βράδυ θα βγαίνανε από περιέργεια. Είχαν δει την ίδια ιστορία σε πολλές ταινίες και αφέθηκαν στο ροµάντζο τους. Μοιράστηκαν λίγη ντροπή στις πρώτες τους κουβέντες και ύστερα κάθισαν σε ένα µπαρ. Όση ώρα περίµεναν τα ποτά τους συζητούσαν ξανά και ξανά το περιστατικό του τρένου. Από αµηχανία. Και σιγά σιγά άρχισε ο ένας να συστήνει την ζωή του στον άλλον. «Που µένεις; Που δουλεύεις; Πόσο χρονών; Αδέρφια;» Και το βράδυ κυλούσε και τα πορτραίτα τους όλο και συµπληρώνονταν. Και εκείνη να γελάει µε τα αστεία του και εκείνος να µην βαριέται όπως σε άλλα ραντεβού. Και να ακούνε την ίδια µουσική, να έχουν δει τις ίδιες ταινίες και να βλέπουν τον κόσµο µε την ίδια µατιά. Ώσπου είπαν καληνύχτα µε την ίδια αµηχανία της πρώτης στιγµής και γύρισαν σπίτι τους. Και εκείνος να µην βλέπει την ώρα να την ξαναδεί και εκείνη να αγκαλιάζει όλο και πιο σφιχτά το µαξιλάρι ελπίζοντας στην επόµενη παρεξήγηση να βρίσκεται στο σωστό βαγόνι.
6
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ
Εικονογράφηση: Παύλος Ρέγκλης - www.paulreg.tumblr.com
▧
ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ papadaki.stav@gmail.com stavpapadaki.com
Εξηγήσεις Λοιπόν εγώ µεγάλωσα. Ναι ,µεγάλωσα. Μην κοιτάς που δένω τα µαλλιά µου έτσι και που φοράω µερικές φορές χρώµατα παρδαλά. Μεγάλωσα και µπόρεσα να δέσω τα µαλλιά µου έτσι όπως βλέπεις και να αφήσω τα χέρια µου λυτά. Φοβάται ο άνθρωπος να δώσει, Στέλιο. Να πάρει δε φοβάται.Ό,τι αντέχουν τα χέρια του και ό,τι προλάβει. Αλλά εγώ µεγάλωσα, παίρνω και στέκοµαι ,περνώντας µέρες για να βρω που θα τα τοποθετήσω στο αρχοντικό µου. Συνάντησα λογής λογής ανθρώπους , που εξέθεταν τις πραµάτειες τους σε πάγκους κραυγάζοντας τη µοναδικότητα των προσφερώµενων . Ανθρώπους που προσέφεραν τιµές και ζητούσαν αντίτιµο.Να πουλήσουν ήθελαν Στέλιο και εγώ αγόραζα. Κάποτε δεν είχα κιόλας αποθέµατα, να αγοράσω και σαν πεινασµένη χάζευα και ζήλευα και πρόσπαθούσα να κλέψω λίγο , για να µε δουν και για να καταλάβουν. Να µε καταλάβουν. Μα τον κλέφτη δεν τον καταλαβαίνει κανείς. Σαν τα σκυλιά του Pavlov συνηθίζουµε Στέλιο, να ακούµε ένα καµπανάκι και να το συνδυάζουµε µε την τροφή. Ερεθίσµατα και ανάγκες ταυτίζονται και εσένα ποιό είναι το όνοµά σου; Αυτό αναρωτιόµουν για καιρό. Ποιο όνοµα είναι αυτό που µου δόθηκε και τι θα περιγράφει; Κάπως σαν αντίστροφο λεξικό, δώσαν ένα όνοµα σε κάτι που ακόµη µορφή δεν είχε πάρει. Η ερµηνεία µου ήθελα να είναι σαφής και έτσι µεγάλωσα Στέλιο.Μεγάλωσα ορίζοντας το φόβο, τη χαρά, τη νοσταλγία, τον έρωτα µε τις δικές µου λέξεις και υφές. Και τώρα έχω πράγµατα να σου πω που διορίζονται κάθε πρωί και δεν απολύονται κάθε βράδυ. Μεγάλωσα Στέλιο και εσύ µε γνώρισες µικρότερη απ' ότι είµαι τώρα, µα το ξέρω πια πως η αγάπη ορίζεται µε ακρίβεια νιώθοντας το απόλυτο κάτι µέσα σε ένα απόλυτο τίποτα που σε περιέχει. ◈ 7
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
SIDESHOW
▧
TOY JIM VER jim.a.ver@gmail.com www.jimver.net
8
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
SIDESHOW
Never forget what your weakness is. NEVER. The rest of the world will not. Find a way to wear it like armor and it can never be used to hurt you. And when you are ready, get rid of it. After all, it does weight too much.
Always remember that the only parameter that stays the same is time. Seconds, minutes, hours, days. Clock ticks about the same speed for everyone. But everyone can change,
and your everyone is willing to.
9
Some rights reserved by CarbonNYC
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΚΛΕΙΣΤΡΟ
10
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΚΛΕΙΣΤΡΟ
A Preview to the L.O.I citizen erased
▧
ΤΟΥ ΗΛΙΑ JAMES ΛΙΑΤΣΟΠΟΥΛΟΥ il_james@live.com
11
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
H ΜΑΝΑ Λαϊκό ελληνικό παραµύθι ▧
ΕΠΙΛΟΓΗ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ papadaki.stav@gmail.com stavpapadaki.com
Μια φορά κι έναν καιρό µια χήρα γυναίκα και πολύ φτωχιά είχε πέντε παιδιά κι ήταν τόσο φτωχιά, που δεν είχε στον ήλιο µοίρα. Και δεν έβρισκε και δουλειά για να δουλέψει, µόνο µια φορά την εβδοµάδα την φώναζε µια αρχόντισσα γειτόνισσά της, και της ζύµωνε το ψωµί της και της έδινε για τον κόπο της µηδεκάν ένα γωνιάδι ψωµί να πάει στα παιδιά της να φάνε· µόν’ έφευγε η καηµένη µε τα ζυµάρια στα χέρια κι ερχότανε στο σπίτι της κι εκεί τα έπλυνε µε παστρικό νερό και κείνο το νερό το έβραζε και γινόταν κοµµάτι σαν χυλός και τρώγανε τα παιδιά της. Και µ’ αυτόν το χυλό ήταν όλη την εβδοµάδα χορτάτα, όσο να ξαναζυµώσει πάλι η µάνα τους στην αρχόντισσα και νά ’ρθει πάλι η µάνα τους µε τ’ άνιφτα τα χέρια και να τους κάνει πάλι χυλό. Και τα παιδιά της αρχόντισσας µε τόσα και τόσα φαγιά, πολλά και παχιά, και µε το αφράτο το ψωµί δε θρεβότανε, µόν’ ήτανε σαν τσίροι. Τα παιδιά όµως της φτωχιάς θρεβότανε και παχαίνανε και ήτανε σαν µπαρµπουνάκια. Και σάστιζε η αρχόντισσα και το ’κανε κουβέντα στις φιλενάδες της κι οι φιλενάδες της τής είπαν: – Θρέβονται και παχαίνουν τα παιδιά της φτωχιάς, γιατί παίρνει την τύχη των παιδιών σου στα χέρια της και την πηγαίνει στα δικά της τα παιδιά. Γι’ αυτό κείνα παχαίνουν και τα δικά σου ξεπέφτουν και χαλούν. Το πίστεψεν η αρχόντισσα και, όταν ήρθε η µέρα για να ζυµώσει πάλι, δεν την άφησε τη φτωχιά να φύγει µε άνιφτα χέρια, µόνο την έβαλε και νίφτηκε καλά καλά, για ν’ αποµείνει η τύχη µέσ’ στο σπίτι της. Κι η φτωχιά ήρθε στο σπίτι της µε τα δάκρυα στα µάτια. Τα παιδιά της, άµα την είδαν και δεν είχαν τα χέρια της ζυµάρια, αρχίσανε να κλαίνε. Κι από ένα µέρος κλαίγανε τα παιδιά κι από τ’ άλλο η µάνα. Τέλος αυτή σα µεγάλη έκανε σίδερο την καρδιά της και µέρωσε και είπε στα παιδιά της: – Μερώστε, παιδιά µου, και µην κλαίτε και θα σας βρω ένα κοµµάτι ψωµί να σας φέρω. Και πήγε από πόρτα σε πόρτα και τρόµαξε να βρει να της δώσουν ένα ξερογώνιαδο και το µούσκεψε καλά καλά µε το νερό και το µοίρασε στα παιδιά της, κι αφού φάγανε, τα έβαλε και πλαγιάσανε και κοιµηθήκανε. Κι αυτή απάνω στα µεσάνυχτα παίρνει τα µάτια της και φεύγει, για να µην ιδεί τα 12
παιδιά της να πεθαίνουν από την πείνα. Κει που πήγαινε στην έρηµο τη νύχτα, βλέπει σ’ ένα ψήλωµα ένα φέξος και πήγαινε πάνω σ’ αυτό. Κι όταν πήγε κοντά, είδε πως ήταν τέντα και στη µέση της τέντας κρεµότανε ένας µεγάλος πολυέλαιος µε λαµπάδες και αποκάτω από τον πολυέλαιο κρεµότανε ένα πράγµα στρογγυλό σαν τόπι. Μπήκε µέσα στην τέντα εκείνη, κι είδε και καθότανε δώδεκα παλληκάρια και µιλούσανε για µιαν υπόθεση πώς πρέπει να την κάµουν. Η τέντα ήταν στρογγυλή και στο έµπασµα της τέντας από δεξιά καθότανε τρία παλληκάρια κι είχαν τα στήθια τους ανοιχτά και στα χέρια τους βαστούσαν τρυφερά χορτάρια κι άνθια από τα δέντρα. Παρακάτω από αυτά τα παλληκάρια καθότανε άλλα τρία κι ήταν ανασκουµπωµένα ώς τους αγκώνες και χωρίς επανωφόρι και βαστούσαν στα χέρια τους στάχυα ξερά. Παρακάτω καθότανε άλλα τρία παλληκάρια και βαστούσαν στο χέρι τους από ένα τσαµπί σταφύλι. Παρακάτω καθότανε και άλλα τρία παλληκάρια παραµαζωµένα και φορούσαν από µια γούνα µακριά από το λαιµό ώς κάτω από τα γόνατα. Άµα την είδαν τα παλληκάρια τη γυναίκα, είπαν: – Καλώς τη θείτσα, κάθησε. Κι η γυναίκα, αφού τα χαιρέτησε, κάθησε. Κι αφού κάθησε τη ρωτήσανε πώς ήταν και πήγε σε κείνα τα µέρη. Κι η καηµένη η χήρα αφηγήθηκε την κατάστασή της και τα βάσανά της κι επειδή τα παλληκάρια καταλάβανε πως πεινά η φτωχιά, σηκώθηκεν ένας από εκείνους που φορούσαν τις γούνες και της έβαλε τραπέζι κι έφαγε· κι είδε πως ήταν κουτσός. Αφού έφαγεν η γυναίκα και χόρτασε, αρχίσανε τα παλληκάρια να τη ρωτούν για λογής λογής πράµατα της χώρας κι η γυναίκα αποκρινότανε ό,τι ήξερε. Στα υστερινά τής λένε τα τρία παλληκάρια, που είχαν τα στήθια τους ανοιχτά: – Ε, θείτσα, πώς περνάτε µε τους µήνες του χρόνου; Πώς σας φαίνεται ο Μάρτης, ο Απρίλης κι ο Μάης; – Καλά περνούµε παιδιά µου, αποκρίθηκεν η χήρα και µάλιστα, αφού έρθουν αυτοί οι µήνες, πρασινίζουν τα βουνά κι οι κάµποι και στολίζεται η γης µε λογιών των λογιών
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
λουλούδια και βγαίνει µια µοσκοβολάδα, που ανασταίνεται ο άνθρωπος. Αρχίζουν και κελαηδούν όλα τα πουλιά. Βλέπουν οι ζευγίτες τα χωράφια τους πράσινα και χαίρεται η καρδιά τους κι ετοιµάζουν τις αποθήκες τους. Ώστε δεν έχουµε τίποτα να παραπονεθούµε για το Μάρτ’ Απρίλη και Μάη, γιατί ρίχνει ο Θεός φωτιά και µας καίει για την αχαριστιά µας. Ύστερα της είπαν και τα άλλα τρία τα παλληκάρια, που ήταν ανασκουµπωµένα και βαστούσαν στάχυα: – Εµ, ο Θεριστής, ο Αλωνιστής κι ο Αύγουστος πώς σας φαίνονται; Κι η φτωχιά αποκρίθηκε: – Και γι’ αυτούς τους µήνες δεν έχουµε τίποτα να παραπονεθούµε, γιατί µε τη ζέστα που κάνουν, ωριµάζουν τα γεννήµατα και όλα τα οπωρικά. Τότε θερίζουν οι ζευγίτες τα σπαρτά τους κι οι περιβολαρέοι συµµαζεύουν τα οπωρικά τους. Και µάλιστα οι φτωχοί πολύ είναι ευχαριστηµένοι απ’ αυτούς τους µήνες, γιατί δεν χρειάζονται πολλά και ακριβά ρούχα. Ύστερα τη ρωτήσανε τ’ άλλα τα τρία τα παλληκάρια, που βαστούσαν τα σταφύλια: – Με τους µήνες Σεπτέµβρη, Οκτώβρη και Νοέµβρη πώς τα πάτε; – Αυτούς τους µήνες, αποκρίθηκεν η γυναίκα, µαζεύουν οι άνθρωποι τα σταφύλια και τα κάνουν κρασί. Κι αλλιώς έχουν αυτό το καλό που δίνουν είδηση πως έρχεται ο χειµώνας και φροντίζουν οι άνθρωποι για ξύλα, για κάρβουνα και για βαριά φορέµατα, για να ζεσταίνονται.
Ύστερα τη ρωτήσανε και τα παλληκάρια, που είχαν τις γούνες: – Eµ, µε τους µήνες Δεκέµβρη, Γενάρη και Φλεβάρη πώς περνάτε; – A! αυτοί οι µήνες πολύ µας αγαπούν, είπεν η φτωχιά, κι εµείς πολύ τους αγαπούµε. Mα θα ρωτήσετε γιατί; Nά γιατί! επειδή οι άνθρωποι είναι φυσικά αχόρταγοι και θέλουν να δουλεύουν χρονικίς, για να κερδαίνουν πολλά, έρχονται αυτοί οι µήνες του χειµώνα και µας περιµαζώνουν τριγύρω στη γωνιά και µας ξεκουράζουν απ’ τις δουλειές του καλοκαιριού. Τους αγαπούν κι οι άνθρωποι, γιατί µε τις βροχές τους και µε τα χιόνια τους µεγαλώνουν όλα τα σπαρτά και όλα τα χορτάρια. Ώστε, παιδιά µου, όλ’ οι µήνες καλοί κι άξιοι είναι και κάνουν κάθε ένας τη δουλειά, που τον πρόσταξεν ο Θεός. Εµείς οι άνθρωποι δεν είµαστε καλοί. Τότε τα έντεκα τα παλληκάρια γνέψανε στον πρώτο από κείνους που βαστούσαν τα σταφύλια και βγήκεν όξω και σε λίγο ήρθε πάλι µέσα και βαστούσε στα χέρια του µια λαγήνα ταπωµένη και την έδωκε στη γυναίκα και της είπαν: – Άιντε τώρα θείτσα, πάρε αυτήν τη λαγήνα και πήγαινε στο σπίτι σου να ζήσεις τα παιδιά σου. Φορτώθηκε τη λαγήνα η γυναίκα µε τη χαρά και είπε στα παλληκάρια: – Πολλά τα έτη σας, παιδιά µου. – Ώρα καλή σου, θείτσα, της αποκρίθηκαν κι έφυγε. Και ίσια ίσια την ώρα που χάραξε, ήρθε κι αυτή στο σπίτι της κι ηύρε τα παιδιά της Some rights reserved by brettneilson
13
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
ακόµα και κοιµόντανε. Κι άπλωσε ένα σεντόνι κι άδειασε τη λαγήνα κι είδε πως ήταν γεµάτη φλουριά και κόντεψε να τα χάσει από τη χαρά της. Αφού έφεξε καλά, πήγε στο φούρνο της αγοράς κι αγόρασε πεντ’ έξι ψωµιά και καµιάν οκά τυρί και ξύπνησε τα παιδιά της, τα ένιψε, τα συγύρισε, τα ’βαλε κι είπαν την προσευχή τους κι ύστερα τους έδωσε ψωµί και τυρί και φάγανε τα καηµένα και χορτάσανε καλά. Ύστερα αγόρασε ένα κιλό σιτάρι και το πήγε στο µύλο και το άλεσε, το ζύµωσε και πήγε τα ψωµιά στο φούρνο και ψηθήκανε. Και την ώρα που γύριζε απ’ το φούρνο µε την πινακωτή τα ψωµιά στον ώµο και πήγαινε στο σπίτι της, την είδεν η αρχόντισσα κι υποψιάστηκε πως κάτι τι της έτυχε κι έτρεξε καταπόδι της, για να µάθει πού ηύρε τ’ αλεύρι και ζύµωσε. Η αγαθή η φτωχιά είπεν όλη την αλήθεια. Ζήλεψε η αρχόντισσα κι έβαλε στο νου της να πάει και κείνη σε κείνα τα παλληκάρια. Τη νύχτα λοιπόν, αφού αποκοίµισε τον άντρα της και τα παιδιά της, βγήκε από το σπίτι της και πήρε το δρόµο και πάει κι ηύρε την τέντα, που ήτανε οι δώδεκα µήνες, και τους χαιρέτησε. Κι αυτοί της είπαν: – Καλώς την κοκώνα, πώς ήταν και καταδέχτηκες και µας ήρθες; – Είµαι φτωχιά, αποκρίθηκε, κι ήρθα να µε βοηθήσετε. – Πολύ καλά, είπαν· πεινάς; θέλεις να φας; – Όχι, σας ευχαριστώ, είπε, είµαι χορτάτη. – Πολύ καλά, είπαν τα παλληκάρια, και πώς περνάτε στη χώρα; – Μη χειρότερα, αποκρίνεται. – Εµ, πώς περνάτε µε τους µήνες; ξαναρωτήσανε. – Πώς να περάσουµε, αποκρίθηκεν εκείνη. Ο κάθε ένας τους έχει και την οργή του. Ενώ από τον Αύγουστο είµαστε συνηθισµένοι στη ζέστα, έρχεται µάνι-µάνι ο Σεπτέµβρης, ο Οκτώβρης κι ο Νοέµβρης και µας κρυώνουν και άλλον τον πιάνει παροξυσµός και άλλος πουντιάζει. Ύστερα µπαίνουν οι χειµωνιάτικοι οι µήνες Δεκέµβρης, Γενάρης και Φλεβάρης και µας παγώνουν και γεµίζουν οι δρόµοι χιόνια και δεν µπορούµε να βγούµε όξω και µάλιστα κείνος ο Κουτσοφλέβαρος!… (Τ’ ακούει ο καηµένος ο
Φλεβάρης). Αµ’ κείνοι πάλι οι ξεµωραµένοι µήνες, Μάρτης, Απρίλης και Μάης! Δεν το νιώθουν πως είναι καλοκαιρινοί µήνες, µόν’ θέλουν να κάνουν κι αυτοί σαν τους χειµωνιάτικους, ώστε αυτοί καταντούν τον χειµώνα εννιά µήνες. Και δε µπορούµε να βγούµε όξω την Πρωτοµαγιά να πιούµε τον καφέ µε το γάλα και να κυλιστούµε στα χορτάρια. Ύστερα έρχονται ο µήνες Θεριστής, Αλωνιστής και Αύγουστος. Αυτοί πάλι έχουν µανία να µας πνίγουν στον ίδρωτα µε τη ζέστα που κάνουν. Και µάλιστα απ’ τη ζέστα του Δεκαπενταύγουστου µας πιάνει παροξυσµός και έρχονται κι οι δρίµες και µας χαλνούν τ’ ασπρόρουχα στις απλωστεριές. Τι να σας πω, παλληκάρια. Περνούµε µε τους µήνες (που να µη λαχαίνανε κατάρα) µια ζωή ξεσκισµένη. Δεν είπαν τίποτα τα παλληκάρια, µόν’ γνέψανε κείνον, που καθότανε στη µέση κεινών που ήτανε ανασκουµπωµένοι και βαστούσαν στάχυα. Κι αυτός σηκώθηκε κι έφερεν ένα λαγήνι ταπωµένο και το ’δωσε στη γυναίκα και της είπε: – Πάρε αυτό το λαγήνι, κι όταν θα πας στο σπίτι σου να σφαλιστείς µόν’ µονάχη σ’ ένα δωµάτιο και να τ’ αδειάσεις. Στο δρόµο µην τύχει και τ’ ανοίξεις. – Όχι, δεν τ’ ανοίγω, είπε και έφυγε η γυναίκα και ήρθε µε τη χαρά στο σπίτι, προτού ακόµα ξηµερώσει. Και σφαλίστηκε σ’ ένα δωµάτιο ολοµόναχη και άπλωσε ένα σεντόνι και ξετάπωσε το λαγήνι και το άδειασε. Και τι ν’ αδειάσει; Όλο φίδια! Και χυθήκανε απάνω της και την φάγανε ολοζώντανη. Κι άφησε τα παιδιά της ορφανά, γιατί δεν είναι καλό να κατηγορεί κανείς τον άλλον. Η φτωχιά όµως µε την αγαθή της την καρδιά και µε την γλυκειά της τη γλώσσα αρχόντυνε και γίνηκε µεγάλη κοκώνα και πρόκοψε και τα παιδιά της. Νά! αυτό είναι που λένε «καλά υστερνά».
(από το βιβλίο: Γ.Α. Μέγας, Ελληνικά Παραμύθια,A΄, Bιβλιοπωλείον της «Eστίας» I.Δ. Kολλάρου & Σιας A.E., 1994)
14
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
ΠΕΙΝΑ-Ω ▧
ΤΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΣΩΤΗΡΙΟΥ paramesos.gr
Διορίστηκε το 1982 σε ένα σχολείο στα Παράκοιλα της Λέσβου. Πέρασε εκεί µια τριετία τρώγοντας σαρδέλες τηγανητές και πίνοντας ούζα µε αυτούς που ξέµειναν στο χωριό. Εκεί γνώρισε και την πρώτη του γυναίκα, τη Σοφία, που πάσχιζε για τη διατήρηση των λιθόστρωτων και την ανάδειξη του παραδοσιακού οικισµού. Μάταια προσπαθούσε η Σοφία να του εξηγήσει τη διαφορά ανάµεσα στα λιθόστρωτα και τα πλακόστρωτα. «Τα λιθόστρωτα Μάκη» του έλεγε «έχουν όγκο, υπόσταση. Οι ανίδεοι στρώνουν τους δρόµους µε πλάκες, για να µπορούν να περπατάνε οι κυρίες τους µε τα ψιλοτάκουνα». Εκείνος δεν έδινε σηµασία σε αυτό που η Σοφία θεωρούσε σχεδόν λόγο ύπαρξης. Απλά κουνούσε το κεφάλι αδιάφορα και συνέχιζε να διορθώνει ασκήσεις ορθογραφίας.
Στο τρίτο ραντεβού τους, κι ενώ ο Μάκης περίµενε εναγωνίως τη στιγµή που θα έβλεπε τα γόνατά της Αµαλίας να ξεπροβάλλουν, εκείνη ήρθε µε δύο φίλους της που ήθελαν να τον γνωρίσουν. Ήταν κι αυτοί αδιόριστοι δάσκαλοι που µιλούσαν διαρκώς για κάποια «οµάδα διόρθωσης». Ο ένας µάλιστα την ώρα που πολυλογούσε, έπιασε και το γόνατο της Αµαλίας. Ο Μάκης έγινε έξαλλος. Γύρισε στο σπίτι του µε νεύρα και διόρθωσε όλα τα γραµµατικά λάθη από τα ένθετα των εφηµερίδων του σαββατοκύριακου, για να µπορέσει να ηρεµήσει και να κοιµηθεί. Την επόµενη ηµέρα η Αµαλία τον πήρε τηλέφωνο σαν να µη συνέβαινε τίποτα. Εκείνος έχοντας συνέχεια στο µυαλό του τα γόνατά της, κανόνισε να τη συναντήσει. Η Αµαλία, που είχε καταλάβει τη δύναµη των γονάτων της, είχε φροντίσει να τα επιδεικνύει σε µικρές δόσεις, φορώντας µια αέρινη φούστα που άλλοτε τα κάλυπτε και άλλοτε τα άφηνε σε κοινή θέα, µε τη βοήθεια του ανέµου. Τότε ήταν που του µίλησε για την «Οµάδα Διόρθωσης Λαθών». Είχε δηµιουργηθεί πριν από µερικά χρόνια και µετρούσε 7 µέλη. Τα πέντε ήταν στην Αθήνα, τα υπόλοιπα στη Λάρισα. Η ίδια ήταν από τα ιδρυτικά στελέχη της οµάδας. Του έδωσε να διαβάσει το µανιφέστο της «Ο.Δι.Λα». Στόχος της οµάδας ήταν η διόρθωση όλων των ορθογραφικών, γραµµατικών και συντακτικών λαθών στα κείµενα που κυκλοφορούσαν δηµόσια. Πινακίδες στους δρόµους, συνθήµατα στους τοίχους, οδηγίες σε φυλλάδια συσκευών και οποιοδήποτε άλλο κείµενο που θα µπορούσε να εµπεριέχει λάθη, εξετάζονταν εξονυχιστικά από την οµάδα. Οι διορθώσεις γίνονταν άµεσα και ανώνυµα. «Θέλουµε να γίνεις µέλος της οµάδας» του είπε ψιθυριστά η Αµαλία. «Σκέψου το, δεν χρειάζεται να µου απαντήσεις τώρα» είπε και σήκωσε διακριτικά τη φούστα της να φανούν τα γόνατά της. Στη θέα αυτή ο Μάκης τραύλισε ένα «Ννναι». Η Αµαλία σηκώθηκε, του έδωσε ένα φιλί στο µέτωπο και έφυγε βιαστική.
Μετατέθηκε στην Αθήνα όταν πια όλα τα λιθόστρωτα στα Παράκοιλα είχαν αντικατασταθεί µε πλακόστρωτα. Η Σοφία τον ακολούθησε µε δυσαρέσκεια, καθώς λιθόστρωτα δεν υπήρχαν στην πρωτεύουσα. Ο Μάκης ανέλαβε την τρίτη τάξη του δηµοτικού σε κάποιο σχολείο στα Σεπόλια και συνέχιζε να διορθώνει ασκήσεις ορθογραφίας και εκθέσεις µε συνηθισµένους τίτλους όπως «Πώς πέρασα το Πάσχα», «Το αγαπηµένο µου ζώο» και άλλα. Τα βράδια, συνήθως ξεφύλλιζε την εφηµερίδα κρατώντας πάντα το κόκκινο στυλό του και από συνήθεια διόρθωνε και τα λάθη που έβρισκε στα άρθρα. «Χάθηκε να είναι πιο µορφωµένοι αυτοί οι δηµοσιογράφοι;» µουρµούριζε διαρκώς. Την ηµέρα που η Σοφία τον παράτησε, διόρθωσε τα λάθη από όλα τα κουτιά των καλλυντικών της, πριν να τα πετάξει στα σκουπίδια. Την εποµένη γράφτηκε στον εξωραϊστικό – πολιτιστικό σύλλογο που βρισκόταν δίπλα στο σπίτι του. Σε µια βραδινή έξοδο του συλλόγου γνώρισε την Αµαλία. Ήταν τουλάχιστον 20 χρόνια νεώτερη του, άνεργη δασκάλα που έκανε ιδιαίτερα µαθήµατα που και που για να βγάζει χαρτζιλίκι.
Το ίδιο βράδυ ο Μάκης έβλεπε συνεχώς εφιάλτες. Τα γόνατα της Αµαλίας, αποµονωµένα από το υπόλοιπο σώµα της, βρίσκονταν µέσα σε µια προθήκη στο αρχαιολογικό µουσείο. Δίπλα η ταµπέλα έγραφε «Προσοχή! Μη αγγίζεται!» Ο Μάκης άρπαξε το κόκκινο στυλό του και έβαλε ένα ν τελικό στο «Μη» και διόρθωσε το «αι» στο «αγγίζεται». Μα πλησιάζοντας πιο κοντά στο µουσειακό έκθεµα, παρατήρησε ότι στα υπέροχα γόνατα ήταν γραµµένες λέξεις ανορθόγραφες, προτάσεις που δεν έβγαζαν νόηµα. Προσπάθησε να σπάσει το γυαλί, µα δεν γινόταν. Ο φύλακας του µουσείου του φώναξε «Μην
Ο Μάκης την ερωτεύτηκε στο δεύτερο ραντεβού, όταν εκείνη εµφανίστηκε µε µια µπλε σκούρα φούστα, που κάλυπτε ίσα ίσα τα γόνατα της. Αν και δεν είχε ιδιαίτερη όρεξη εκείνη την ηµέρα, το θέαµα που αντίκρισε όταν η Αµαλία κάθισε δίπλα του, ήταν εκθαµβωτικό. Τα γόνατα, που φάνηκαν δειλά κάτω από τη φούστα της ήταν υπέροχα, σαν δύο φωτεινά µάτια. Ολοστρόγγυλα και καλοσχηµατισµένα, µια αρµονία από κόκαλα, χόνδρους, τένοντες και µύες.
15
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
Φωτογραφία adena-gr.blogspot.com
προσπαθείτε κύριε, το γυαλί είναι αύθραυστο». «Άθραυστο, είναι το σωστό!» φώναξε ο Μάκης «όχι αύθραυστο!» και ξύπνησε από τις φωνές του.
διαπερνά τη σπονδυλική του στήλη. «Έχουµε ραντεβού µε την οµάδα» του είπε «Θα έρθεις ε;». Δεν µπορούσε να της πει όχι, ήταν αδύνατο να αρνηθεί.
Τηλεφώνησε στην Αµαλία πριν να ξηµερώσει. «Πρέπει να σε δω αµέσως» της είπε και σε δέκα λεπτά είχε φτάσει σπίτι της. Η Αµαλία του άνοιξε αγουροξυπνηµένη. Φορούσε µια νυχτικιά από βαρύ ύφασµα καπιτονέ. Δυστυχώς τα γόνατά της κρύβονταν καλά. Του έφτιαξε τσάι. Προσπάθησε να τον ηρεµήσει. Κοιµήθηκαν µαζί µέχρι αργά το µεσηµέρι.
Η «Ο.Δι.Λα» νοίκιαζε ένα ηµιυπόγειο στον Πειραιά. Όταν έφτασαν ο Μάκης και η Αµαλία, τα υπόλοιπα µέλη ήταν εκεί. Ο χώρος ήταν ασφυκτικά γεµάτος µε χαρτιά διορθωµένα, φωτογραφίες, πινακίδες και δεκάδες κόκκινα στυλό και σπρέυ. Τους υποδέχτηκε ο αρχηγός της οµάδας, ο Γιάννης. Ψηλός και ξερακιανός µε µακριά µαλλιά, όπως πρέπει να είναι κάθε Γιάννης. «Λοιπόν, κύριε Μάκη µας, το σκεφτήκατε; θα γίνετε µέλος της οµάδας µας;» ρώτησε ο Γιάννης, χτυπώντας το Μάκη απαλά στον ώµο. Ο Μάκης έκανε µια κίνηση µε το κεφάλι, που δεν έµοιαζε ούτε σε ναι µα ούτε και σε όχι. «Κύριε Μάκη µας, θα σας είπε και η
Όταν ο Μάκης ξύπνησε ήταν µόνος του στο κρεβάτι. Σηκώθηκε ζαλισµένος. Είδε την Αµαλία στην κουζίνα. «Σου έφτιαχνα καφέ» του είπε και γύρισε προς το µέρος του. Τα γόνατά της ήταν γυµνά. Ο Μάκης αισθάνθηκε ένα ρίγος να
16
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
Αµαλία τα περισσότερα, αλλά ελάτε να σας ξεναγήσω στα επιτεύγµατα µας», συνέχισε ο Γιάννης που άνοιξε την πόρτα για ένα δεύτερο δωµάτιο. Ο Μάκης, αν και εκνευριζόταν µε το επαναλαµβανόµενο «Κύριε Μάκη µας» του Γιάννη, τον ακολούθησε µε περιέργεια στο δωµάτιο. Εκεί υπήρχαν δύο µεγάλοι πίνακες, ο ένας είχε τον τίτλο «Πριν» και ο δεύτερος «Μετά». «Όπως βλέπετε, οι στόχοι µας είναι µεγαλεπήβολοι. Αλλά έχουµε επιµονή. Ένα βήµα κάθε φορά. Η µεγαλύτερη επιτυχία µας όµως είναι άξια θαυµασµού. Προσπαθούµε τουλάχιστον µια δεκαετία για τη διόρθωση αυτού του λάθους. Και επιτέλους τα καταφέραµε!» είπε ο Γιάννης και έδειξε στο Μάκη το Νο1 στις πινακίδες. Η πρόταση «Ακυρώστε το εισιτήριο σας. Μη ακύρωση του προβλεπόµενου από το νόµο εισιτηρίου επιφέρει πρόστιµο …», στον πίνακα «Πριν» είδε διορθωθεί στον πίνακα «Μετά». Οι λέξεις «ακυρώστε» και «ακύρωση» είχαν σωστά αντικατασταθεί µε τις λέξεις «επικυρώστε» και «επικύρωση». Η υπερηφάνεια έδειχνε το Γιάννη ακόµη ψηλότερο, αλλά και ο Μάκης καταλάβαινε καλά το λόγο για τον οποίο η οµάδα θεωρούσε αυτό το επίτευγµα ιδιαίτερα σηµαντικό. Έβρισκε και ο ίδιος ενοχλητικό αυτό το λάθος που έβλεπε συχνά στα µέσα µαζικής µεταφοράς, αλλά δεν αναρωτήθηκε πότε και πως άλλαξε τα τελευταία δύο χρόνια. «Ξεκινήσαµε µε απλές επιστολές προς το Υπουργείο Μεταφορών, οι οποίες δεν είχαν καµία τύχη. Συνεχίσαµε µε εκδηλώσεις διαµαρτυρίας και συναυλίες για τη διόρθωση του λάθους, αλλά οι αστυνοµικές δυνάµεις κατέστειλαν τις ειρηνικές µας συγκεντρώσεις. Τελικά αποφασίσαµε να πάρουµε το νόµο στα χέρια µας. Απεσταλµένοι από την οµάδα µας, εντόπιζαν αυτές τις πινακίδες και τα αυτοκόλλητα και χωρίς να γίνονται αντιληπτοί τα ξήλωναν. Έπειτα τυπώσαµε τα σωστά και τα αντικαταστήσαµε. Είχαµε µερικές συλλήψεις, αλλά… ο σκοπός αγιάζει τα µέσα. Έτσι δεν είναι κύριε Μάκη µας;» του εξήγησε ο Γιάννης και του έκλεισε το µάτι. Εκείνη τη στιγµή µπήκε και η Αµαλία µε τα γόνατά της στο δωµάτιο. «Η διόρθωση των λαθών στα µέσα µαζικής µεταφοράς βρίσκεται σε καλό δρόµο» είπε «Η οµάδα τώρα έχει µια δυσκολότερη αποστολή και θα θέλαµε να ηγηθείς αυτής». Ο Μάκης την κοίταξε µε απορία. Η Αµαλία του έδειξε µια φωτογραφία ενός ζητιάνου που παρακαλούσε για οικονοµική βοήθεια «ΠΙΝΑΟ. ΙΜΕ ΑΝΕΡΓΟΣ, ΕΧΟ 4 ΠΕΔΙΑ. 2 ΣΧΟΛΙΑ» έγραφε η χάρτινη πινακίδα που κρατούσε στα χέρια του. «Αυτές οι ανορθόγραφες πινακίδες είναι µεγάλο πλήγµα. Πρέπει να τις διορθώσουµε… Θα σου προµηθεύσουµε τα υλικά, χαρτόνια και µαύρους µαρκαδόρους για να γράψεις τις σωστές και να αντικαθιστάς τις λανθασµένες». Ο Μάκης έριξε µια κλεφτή µατιά στα γόνατα της Αµαλίας. «Έχω µεγαλώσει πια για τέτοιους ακτιβισµούς…» ανακοίνωσε µετά από λίγη σκέψη. Μα η Αµαλία σαν να µην τον άκουσε, του φόρτωσε µια στοίβα µε χαρτόνια και ανεξίτηλους µαύρους µαρκαδόρους και συνέχισε «Μας περιµένει πολύ δουλειά όλους. Είναι ώρα για δράση!».
Ο Μάκης µάζεψε τις προµήθειες και ξεκίνησε για το σπίτι του. Λίγο πριν φύγει, η Αµαλία τον σταµάτησε «Σ’ ευχαριστώ» του είπε «Είναι πολύ σηµαντική η βοήθεια σου» και καθώς τον αγκάλιασε έβαλε το γόνατό της ανάµεσα στα πόδια του. Στο δρόµο για το σπίτι ο Μάκης παρατηρούσε τους ζητιάνους. Πως είχαν αυξηθεί τόσο πολύ τα τελευταία χρόνια! Η αποστολή που του είχε ανατεθεί του φαινόταν πολύ βαριά. Θα έπρεπε να διορθώσει λάθη τα οποία δεν έγιναν από αµέλεια ή αδιαφορία. Θα έπρεπε να διορθώσει κείµενα που ήταν απλά ένας υπότιτλος της ιστορίας, της φτώχειας και της ανέχειας. Σκέφτηκε τα γόνατα της Αµαλίας. Όταν έφτασε στο διαµέρισµα του, κλείδωσε την πόρτα πίσω του. Η σωστή χρήση του γραπτού λόγου ήταν για εκείνον πάντα θέµα αισθητικής, όπως ένας πίνακας ζωγραφικής ή ένα όµορφο κτίριο. Άπλωσε τα σύνεργα που του είχε δώσει η Αµαλία στο γραφείο του. Χαρτόνια κοµµένα σε µικρές πινακίδες περίµεναν να γραφτούν. Κάθισε όλο το βράδυ και τα κοίταζε. Μέχρι να ξηµερώσει δεν είχε γράψει τίποτα. Μα µόλις ο ήλιος άρχισε να µπαίνει από τις χαραµάδες των ρολών, πήρε τη µεγάλη απόφαση. Έγραψε γρήγορα µια πινακίδα, έβαλε το σακάκι του και βγήκε από το σπίτι. Δεν άργησε πολύ να βρει κάποιο ζητιάνο. Τον πλησίασε και µε γρήγορες κινήσεις άρπαξε την ταµπέλα που έγραφε «ΠΙΝΑΟ. ΧΑΡΙΣΤΟ ΠΟΛΙ» και την αντικατέστησε µε τη δική του. Ο επαίτης κοίταζε απορηµένος, µια τον περίεργο άνδρα και µια το χαρτόνι που είχε στα χέρια του. Ο Μάκης έριξε και ένα ευρώ στο πλαστικό ποτηράκι του. Πριν αποµακρυνθεί γύρισε και κοίταξε το λιθαράκι µε το οποίο είχε συνεισφέρει στην αισθητική αυτής της πόλης. Ήταν ένα «ΠΕΙΝΑΩ», γραµµένο ορθά, σταθερά. Μια «πείνα» και ένα «Ω» κρεµασµένο από πάνω της, σαν παραπαίδι ή σαν εκθέτης που πολλαπλασιάζει το υποκείµενο. Σκέφτηκε τα γόνατα της Αµαλίας. Ζουµερά γόνατα, γυναικεία, που θα τον χόρταιναν. Γύρισε σπίτι του. Άνοιξε τα ρολά, βγήκε στο µπαλκόνι για να απολαύσει τον πρωινό ήλιο που έπεφτε επάνω στις ταράτσες της πόλης. ◈
17
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
INK
Ο ΠΑΙΚΤΗΣ ''Ο Παίκτης'' , Φιοντορ Ντοστογιέφσκη, εκδ. Γκοβόστη, 1990 (πρώτη έκδοση 1866), 240 σελ. ▧
ΤΗΣ ΜΥΡΣΙΝΗΣ ΠΑΠΑΚΟΥΝΑΔΗ myrs32@hotmail.com
Ο ''Παίκτης'' ,έργο αυτοβιογραφικό, αναφέρεται µε παραστατικό τρόπο στην ρουλέτα,µιας και ο Ντοστογιέφσκη ήταν µανιακός παίκτης τυχερών παιχνιδιών στην πιο παραγωγική συγγραφικά περίοδό του. Είναι άλλωστε σηµείο αναφοράς το γεγονός οτι παραγγέλθηκε από τον εκδότη του να το γράψει – και µάλιστα σε λιγότερο από ένα µήνα- µετά από ταπεινωτική συµφωνία µεταξύ τους, επειδή ήταν καταχρεωµένος από το καζίνο. Βρισκόµαστε στα µέσα του 19ου. αιώνα στο ''Ρουλέτενµπουργκ'' -φανταστική πόλη της Γερµανίας- όπου συνωστίζονται λογιών-λογιών άνθρωποι, ευγενείς, Πολωνοί µετανάστες, απατεώνες, που δοκιµάζουν την τύχη τους στην ρουλέτα και στα χαρτιά. Ανάµεσά τους είναι ένας Ρώσος απόστρατος - ξεπεσµένος και χρεωµένος σε έναν Γάλλο τοκογλύφο- που ερωτεύεται την Mlle Blance και ''προσεύχεται'' για τον θάνατο και τις κληρονοµιές της πλούσιας θείας του -τα ''από µηχανής'' λεφτά που θα τον καταξιώσουν οικονοµικά και ... ερωτικά. Η γριά θεία καταφθάνει µισοανήµπορη και εθίζεται στην ρουλέτα µε πολύ διασκεδαστικό τρόπο, κάπου στα µέσα του βιβλίου. Ο Ρώσος δάσκαλος -ουτίτσελ, περιφρονητικά- είναι ο κεντρικός ήρωας και παίκτης, που κερδίζει στην ρουλέτα αλλά ''χάνει'' στην αγάπη, από την περήφανη και χειριστική µεγάλη κόρη του στρατηγού. Η κάθε µονάδα του βιβλίου – αφηγηµατική ενότητα, χαρακτήρας, αξιόλογο περιστατικό ή διάλογος, εσωτερικός µονόλογοςχαρακτηρίζεται από τους κυριαρχικούς κανόνες του παιχνιδιού: τύχη ή χάσιµο, µαύρα ή rouge, µεθοδολογία ή µέθη, ενδεχοµενο ή πραγµατικότητα, τίµιο παιχνίδι ή ανήθικο. Υπάρχει µια αξιοζήλευτη διπλοτυπία ζωής και παιχνιδιού, που άλλοτε είναι απολαυστική και άλλοτε τροµάζει. Στο διπλής όψης φιλµ που ξεδιπλώνεται υπάρχουν κάποια σηµαντικά καρέ να σταθεί κανείς: η ψυχρολουσία της τυχαιότητας, οι δεισιδαιµονίες που ζωντανεύουν στον ηθικό και πραγµατικό χώρο των τυχερών παιχνιδιών, η θολούρα της αλήθειας, η ίδια η ζωή που αντανακλάται στον τρόπο παιξίµατος (''Η ζωή µου τσακιζόταν στα δυο, µα απ΄τη χτεσινή µέρα πήρα τη συνήθεια να τα παίζω όλα κορώνα γράµµατα), η ένταση αυτών των ρυθµών που απορροφά όλη την 18
ενέργεια και είναι ''λες και φοβάµαι µήπως µε το σοβαρό βιβλίο ή µε καµιά άλλη ασχολία σωριάσω χάµω τη γοητεία των όσων έχω περάσει'', η εµµονή που θεριεύει -µέχρι ψυχολογικής πτώσης, η ταυτότητα του κάθε ανθρώπου που τρεµοπαίζει (''Τι είµαι τώρα; Τι µπορώ να γίνω αύριο; Αύριο µπορώ να αναστηθώ εκ νεκρών και να ξαναρχίζω να ζω!''). Είναι αξιοσηµείωτο ότι η πιο σηµαντική ίσως όψη όλης αυτής της σκηνογραφίας , τα παιχνίδια εξουσίας, χαρίζονται από τον Ντοστογιέφσκη, εννοιολογικά και αφηγηµατικά, εξολοκλήρου στον έρωτα. Στο σύµπαν αυτό δεν υπάρχει το ''ανώφελο βλέµµα'' ή η πράξη, γιατί όπως κραυγάζει ο ερωτοχτυπηµένος δάσκαλος για τα καπρίτσια της αγαπηµένης του '' Ανώφελο λέτε; Μα η ευχαρίστηση πάντα είναι ωφέλιµη, και µια άγρια, απεριόριστη εξουσία, έστω και σε µια µύγα, είναι και αυτή στο είδος της µια απόλαυση. Ο άνθρωπος είναι δεσπότης από φυσικού του κι΄ αγαπάει να βασανίζει''. Ή σε µια ταπεινωτική στιγµή εξευτελισµού πνίγεται στις αντιφάσεις της κατάστασης: ''Όµως κι' αυτή δίχως εµένα δε θα µπορέσει να ζήσει! Της είµαι χρήσιµος – µα είναι πάλι δυνατό να τη διασκεδάζω σαν παλιάτσος;'' Επιπλέον ενδιαφέρον αποκτά η αναφορά του Ντοστογιέφσκη σε εθνικά χαρακτηριστικά των ''Μεγάλων Δυνάµεων'' της εποχής: Ρωσία, Γαλλία, Αγγλία. Συχνές είναι οι ειρωνίες για τον γοητευτικό µεν για τις γυναίκες αλλά ''φορµαρισµένο'' σε τρόπους και συνήθειες Γάλλο. Στον αντίποδα, στέκει ο πνευµατώδης Ρώσος και ο άξεστος αλλά σοβαρός Άγγλος. Ο συνεχής, στερεοτυπικός αυτός σχολιασµός φαντάζει µάλλον περισσότερο σαν µια χιουµοριστική, βγαλµένη απο τις προσωπικές εµπειρίες προσέγγιση, παρά σαν κοινωνικοπολιτική. Το βιβλίο τελειώνει µε µια ανατροπή που κινητοποιεί τον Ρώσο δάσκαλο να αλλάξει ζωή και να παίξει τα δεκαπέντε τελευταία λουδοβίκεια του πριν βρει την αγαπηµένη του. Τι θα συµβει; Δεν µαθαίνουµε ποτέ. Ο δάσκαλος καθησυχάζει τον εαυτό του ότι ''Αύριο, αύριο όλα θα τελειώσουν''. Όµως η ρόδα της ρουλέτας , που τον περιµένει, γελάει χαιρέκακα µε ολα τα πιθανά σενάρια που φένει η ζωή. ◈
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
19
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ANIMA
TONARI NO TOTORO ▧
TOY GIL GALAD teotihoacan@msn.com
Ο Totoro θα φροντίσει µε το δικό του ιδιαίτερο τρόπο να ξυπνήσει µνήµες από την παιδική µας ηλικία που µεγαλώνοντας φροντίζουµε συστηµατικά να πνίγουµε στα βαθύτερα µπουντρούµια της ενήλικης ζωής.
Το 1988 ο Hayao Miyazaki καταφέρνει να δηµιουργήσει πανικό στην Ιαπωνία µε τη δεύτερη δουλειά του. Η ανταπόκριση από το κοινό και η επιτυχία ήταν ανάλογες µε το πιο σύγχρονο Weenie-the-Pooh για τις αγγλόφωνες χώρες. Για πρώτη φορά ο διάσηµος mangaka δεν καταπιάνεται µε τη σκοτεινή πλευρά και µας παρουσιάζει ένα αριστούργηµα από το οποίο λείπει παντελώς το κακό! Όταν η οικογένεια του καθηγητή Kusakabe µετακοµίζει στα ενδότερα της Ιαπωνίας, σε µια αγροτική περιοχή, το ηµερολόγιο γράφει 1958. Η Satsuki και η Mei ακολουθούν τον πατέρα τους στην περιοχή αυτή για να είναι πιο κοντά στο νοσοκοµείο στο οποίο νοσηλεύεται η µητέρα τους. Η ασθένεια της, την οποία δε µαθαίνουµε ποτέ, την έχει καταβάλει και η κατάκλισή της κρίνεται αναγκαία. Το εξιτήριο συνεχώς αναβάλλεται και τα κορίτσια ανησυχούν. Ωστόσο, ο καλοσυνάτος Tatsuo Kusakabe φροντίζει ώστε η µικρή Mei να συνεχίζει να ζει µέσα στην αθωότητα, η Satsuki να µεγαλώνει σαν ένα φυσιολογικό κορίτσι και η αγαπηµένη του γυναίκα να µη χάνει το κουράγιο της. Όταν µετακοµίζουν στο παλιό αγροτόσπιτο οι τρεις τους το βρίσκουν εγκαταλελειµµένο και σε κακή κατάσταση. Ο Tatsuo για να µην επιβαρύνει την κατάσταση δείχνει στα κορίτσια ότι ο ίδιος δεν πτοείται µε τίποτα και καταπιάνεται µε την ανακαίνιση. Όλοι µαζί µε σκληρή δουλειά καταφέρνουν και φτιάχνουν το σπίτι, του οποίου η τελική εικόνα τους ανταµείβει. Η Satsuki και η Mei ανακαλύπτουν ότι το σπίτι τους το κατοικούσαν ήδη µικρά, µαύρα
20
πλασµατάκια από σκόνη σε µέγεθος µιας µπάλας του τεννις που λέγονταν susuwatari. Τα susuwatari υποτίθεται ότι κατοικούν σε παλιά εγκαταλελειµµένα σπίτια σε µέρη γεµάτα σκόνη. Η περίεργη εµφάνισή τους, µαλλιαρά µε πολύ λεπτά ποδαράκια και δυο τεράστια µάτια, ήταν η αιτία να αναπτερωθεί το ηθικό της µικρούλας Mei µέχρι την επόµενη και µεγαλύτερη έκπληξη. Ο κήπος του σπιτιού έκρυβε πολλά περισσότερα απ’ ότι κανείς θα µπορούσε να φανταστεί. Η Mei ακολουθώντας δυο αυτιά που τα νόµιζε για λαγού ανακάλυψε το Totoro. Ένα περίεργο πλάσµα που του άρεσε να κοιµάται, να παίζει και να δηµιουργεί… Τα κορίτσια µέσα από περιπέτειες ανακαλύπτουν ότι η δύναµη της ζωής κρύβεται µέσα µας και το µόνο που χρειάζεται για να αναζωογονήσεις κάτι είναι φαντασία, πίστη και αγάπη. Ο Totoro θα φροντίσει µε το δικό του ιδιαίτερο τρόπο να ξυπνήσει τη σπίθα της ελπίδας στην οικογένεια Kusakabe και σε µας µνήµες από την παιδική µας ηλικία που µεγαλώνοντας φροντίζουµε συστηµατικά να πνίγουµε στα βαθύτερα µπουντρούµια της ενήλικης ζωής. Φαντασία, πίστη και αγάπη… ◈
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ANIMA
21
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
JUMPCAT
ΟΙ ΕΡΑΣΤΕΣ ΤΟΥ ΑΡΚΤΙΚΟΥ ΚΥΚΛΟΥ
προτείνεται για όλους όσους θέλουν να ξαναζήσουν την ειλικρινή αφέλεια του έρωτα ▧
ΤΗΣ ΓΕΥΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ gevdimi@gmail.com
Εκεί που η αίσθηση ενός ροµαντικού παρελθόντος και η προσµονή για ένα συµµετρικό µέλλον ενώνονται.
διαφορετικούς προσωπικούς κύκλους που πάντα καταφέρνουν να εφάπτονται έχοντας ως σηµείο τοµής τους τη σύµπτωση.
Τυχαίο ή µοιραίο;
Σύµπτωση ή µοιρολατρικό πεπρωµένο; Αυτό το αφήνουµε στις αισθήσεις και το βάθος ροµαντισµού του κάθε θεατή να αποφασίσει µόνο του.
Ο κύκλος της ζωής ως µια αλληλουχία συνεχιζόµενων κύκλων που συνδεόµενοι µεταξύ τους καταφέρνουν να ολοκληρώσουν τον πρώτο. Η Άννα και ο Όττο. Δύο διαφορετικές ζωές από πολλούς
22
Η Άννα και ο Όττο συναντιούνται για πρώτη φορά όταν είναι 8 χρονών. Η συνάντηση
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
τους προκαθορίζεται από τυχαία συµβάντα και κρυσταλλώνεται από το γεγονός της κοινής ονοµατικής τους παλινδρόμησης . Ερωτεύονται κεραυνοβόλα, για διαφορετικούς όµως λόγους- Η Άννα πιστεύει ότι ο νεκρός πατέρας της βρίσκεται µέσα στο σώµα του Όττο, ενώ ο Όττο αναζητά διαφυγή από το πρόσφατο διαζύγιο των γονιών του. Κάπως έτσι καταφέρνουν να αντανακλούν ο ένας το κοµµάτι του ειδώλου που λείπει στον άλλον. Περιπλανώµενοι ανάµεσα σε χάρτινες σαΐτες, οικογενειακές ανακατατάξεις, ηλικιακά ερωτήµατα ,κόκκινες καρδιές και διαχωριστικές γραµµές προσπαθούν να αναιρέσουν κάθε εµπόδιο που θα σταµατούσε την γεωµετρική αλληλουχία της κοινής τους ιστορίας, καταλήγοντας την κατάλληλη στιγµή εκεί από όπου ξεκίνησαν. Σε ένα µέρος όπου όπως ο Ήλιος του Μεσονυκτίου έτσι και η αγάπη είναι αδύνατον να δύσουν, στον Αρκτικό Κύκλο.
ξεφλουδίσει µόνος του κάθε συµβολισµό των πρακτικών αισθητικών επιλογών.
Οι εραστές του Αρκτικού κύκλου προτείνεται για όλους όσους θέλουν να ξαναζήσουν την ειλικρινή αφέλεια του έρωτα. Ο βάσκος Julio Medem, ένας φανατικός συµβολιστής σκηνοθέτης, σε λιγότερο από 2 ώρες µας κάνει να ερωτευτούµε τις µεγάλες ιδέες του ίδιου του έρωτα, χρησιµοποιώντας ως µέσο την ξεχασµένη στις µέρες µας Art-house σκηνοθεσία των 90‘s. Οι επαναλαµβανόµενες σκηνές καθώς και το ¨voice over¨ που τις συνοδεύει τοποθετηµένες σε συγκεκριµένα χρονικά σηµεία του εσωτερικού χρόνου της ταινίας προτρέπουν τον θεατή να
Κάθε κύκλος κλείνει την στιγµή που παρελθόν και µέλλον γίνονται ένα µε το παρόν, και τα ερωτήµατα µετατρέπονται σε αποδείξεις. Για τους ήρωες, για εµάς όμως;
Ένα από τα χαρίσµατα των Εραστών είναι η συνοχή της κινηµατογραφικής αφήγησης µε την ιστορία αυτή κάθε αυτή, γεγονός που καθιστά την ταινία ως µια αδιαµφισβήτητα τεχνική επιτυχία. Με τον ίδιο τρόπο που οι ήρωες αντανακλούν ο ένας τον άλλον έτσι και η εναλλαγή οπτικών γωνιών µετέχει στην ολοκλήρωση κάθε κεφαλαίου της ιστορίας, αντανακλώντας τα µέρη που λείπουν από την αφήγηση της πλευράς της Άννας και δίνονται από την γωνία του Όττο και αµφίδροµα (ή αλλιώς παλίνδροµα). H ανάπτυξη των κυκλικών συµπτώσεων σε αντιστοιχία µε το έντονο artistic µοντάζ και ο αέναος θεωρητικός ροµαντισµός σε συνδυασµό µε την low key φωτογραφία αποτελούν το κλειδί για την συνοχή αυτού του κινηµατογραφικού ταξιδιού.
Ο Medez , στην τελευταία ανάσα πριν τους τίτλους προσπαθεί να ξυπνήσει τον ροµαντικό εαυτό που έχουµε κρύψει κάπου βαθιά στο δικό µας παρελθόν και µε µια πικρόγλυκη γεύση στο στόµα µας αφήνει να αναρωτηθούµε Τελικά µήπως υπάρχει µία σύµπτωση που δεν θα ζήσουµε ποτέ; ◈
23
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ
IF ▧
ΤΗΣ ΧΛΟΗΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ cloelikos@gmail.com
24
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
Ένας σταθµός στην ιστορία του πολιτικοποιηµένου κινηµατογράφου Για να αρχίσουµε σωστά, ο [αυθεντικός] τίτλος της ταινίας «Επαναστατηµένη γενιά» -πόσο κλισέ η ελληνική απόδοσηεµπνέεται από το ποίηµα του Κίπλινγκ «If…», που, παρότι διδακτικό, προκαλεί ανατριχίλες σε κάθε έφηβο. Η ταινία αυτή, µε πρωταγωνιστή τον Μάλκολµ ΜακΝτάουελ του Κουρδιστού Πορτοκαλιού, αποτελεί σταθµό στην ιστορία του πολιτικοποιηµένου κινηµατογράφου. Ο Μικ, µαθητής σε ένα κλασικό συντηρητικό σχολείο της Αγγλίας, οργανώνει µια επανάσταση. Πραγµατική, µε όπλα, θανάτους και ωµή βία. Σκηνοθετηµένη τη χρονιά που άρχισαν όλα, το 1968, η ταινία σαρκάζει τους κρατικούς ιδεολογικούς µηχανισµούς, προµηνύει την αλλαγή, σοκάρει ακόµα και σήµερα. Κέντρο της αφήγησης, η σύγκρουση του παλιού µε του νέου, του υποκριτικού µε το σκληρά αληθές. Ο σαδισµός του σχολικού καταναγκασµού δεν απέχει καθόλου από τους πυροβολισµούς µε τους οποίους αµύνονται οι καταπιεζόµενοι µαθητές, σε µια σύγκρουση – παραλληλισµό και εξήγηση ταυτόχρονα όσων συνέβησαν εκείνη τη χρονιά. Γιατί εκείνη τη χρονιά, όσο κι αν η γενιά µας δεν το συνειδητοποιεί, αλλάξαν όλα. Δηµιουργήθηκε µια καινούργια εικόνα για τη νεολαία, σε συνδυασµό, αργότερα, µε το κίνηµα των χίπις και το αντιπολεµικό και αντιρατσιστικό κίνηµα στην Αµερική, µια εικόνα που, σήµερα, στην Ελλάδα της κρίσης, καταρρέει. Εκεί που ο Μικ, λοιπόν, πυροβολεί µανιασµένα τους δασκάλους - βασανιστές του, ο σύγχρονος νέος σκύβει το κεφάλι στην καθηµερινή βία – µα, ευτυχώς, προβάλλονται ακόµα οι ταινίες των παλιών. Την Τρίτη, 18/9, δωρεάν παρακαλώ, στον πολυχώρο της οδού Ηπείρου στον Άγιο Δηµήτριο. ◈
25
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
JIVE
GHOST DUST
µια διαρκής συµφιλίωση αντιφατικών στοιχείων
▧
TOY JIM VER jim.a.ver@gmail.com www.jimver.net
H Ghost Dust άρχισε να γράφει µουσική όταν ήταν 6 χρονών και η περιέργειά της την έκανα να πέσει πάνω σε µια παλιά έκδοση του Cubase στον υπολογιστή του πατέρα της. Το πρώτο της όργανο ήταν το πιάνο, για να ακολουθήσουν η κιθάρα το µπάσο και το φλάουτο στα 9 της χρόνια. Στη συνέχεια άρχισε να εξασκεί και τη φωνή της µέχρι την περίοδο της ενηλικίωσης όπου στράφηκε στα κρουστά και ιδιαίτερα στο Tabla για να ολοκληρώσει ουσιαστικά τη σύνθεση ενός µουσικού σχήµατος µόνη της.
Κυκλοφόρησε 2 album, που περισσότερο µοιάζουν µε συλλογές, το 2012 µε τίτλους "The little treehouse on the moon" και "Ghosts inside a moonchild". Το "Antiquity of light" είναι το τρίτο album το οποίο έχει ανακοινώσει και θα κυκλοφορήσει το 2013. Στα 35 της τώρα νοσταλγεί την αναλογική εποχή και κατοικεί αναγκαστικά στην ψηφιακή. Δηλώνει πως µπορούµε να την βρούµε in the underground, ακριβώς εκεί που θέλει να βρίσκεται. ◈
Η µουσική της χαρακτηρίζεται από µια διαρκής συµφιλίωση αντιφατικών στοιχείων. Το Glitch συστατικό κυριαρχεί ανάµεσα σ' ενα ηχητικό τοπίο από Ambient, Downtempo και Trip-Hop επιρροών από Portishead, Thom Yorke, Massive Attack και µιας σύγχρονης Kate Bush.
26
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
JIVE
www.lykosmagazine.tumblr.com
papadaki.stav@gmail.com
bandcamp: http://ghost-dust.co.uk .
Layout 27
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
SHOWCASE
Ο ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ ▧
ΤΗΣ ΔΩΡΑΣ ΚΟΡΟΒΕΣΗ thkorovesi@gmail.com
Η Ειρήνη είχε µάθει να ξεχνάει τις λύπες της από το σχολείο ακόµη. Γύριζε, έτρωγε κι όσο κι αν την βάραιναν τα λόγια και τα βλέµµατα των συµµαθητριών της έβαζε στο βίντεο µια από τις τρεις ταινίες που είχε διαλέξει για την εβδοµάδα και µετά από ένα µισάωρο συνειδητοποιούσε ότι ήταν χαρούµενη, και το κυριότερο, προσηλωµένη. Επειδή δεν ήθελε να ξεπεράσει το όριο των ταινιών, δε ζητούσε ποτέ παραπάνω και τις υπόλοιπες µέρες έβαζε και ξανάβλεπε µαζί µε τα αδέρφια ή τη µητέρα της τις ίδιες µε καινούργιο πάντα ενθουσιασµό, ακόµα πιο µεγάλο απ’την πρώτη φορά, να παρατηρεί στο πρόσωπό τους τις αντιδράσεις στις σκηνές που της άρεσαν. Όταν δεν κατάφερνε να τους πείσει να δουν µαζί της, κυρίως τον αδερφό της που είχε βαρεθεί να βλέπουν δράµατα και «βαριά έργα», τις έβαζε να παίζουν πάλι απογοητευµένη, αλλά µέχρι το πρώτο µισάωρο είχε βρει κάποιον να φαντάζεται ότι την έβλεπε µαζί του και έπιανε τον εαυτό της να παρακολουθεί πάλι µε ένα γλυκόπικρο ενθουσιασµό. Όπως περνούσαν οι µήνες και τα χρόνια αυξανόταν το χαρτζιλίκι της, οι λύπες της και η ταλάντευση των ορίων. Κι άρχισε σιγά σιγά να νοικιάζει ακόµα πιο πολλές ταινίες την εβδοµάδα, ακόµα και να πηγαίνει σινεµά πάνω από µια φορά. Κανείς δεν µπορούσε πια να την ελέγχει, ούτε τότε που πήγε πρώτη φορά µόνη της εντελώς. Κανείς δεν της είπε πως δεν είναι φυσιολογικό κι άλλωστε κανείς δεν προσφέρθηκε να έρθει µαζί της. Είχε συνηθίσει πια να γράφει µακροσκελείς λίστες µε τίτλους για φίλους και γνωστούς και να την παίρνουν τηλέφωνο να την ρωτήσουν αν θυµάται αυτόν τον ηθοποιό ή αυτή την υπόθεση ή πόσο καλή είναι αυτή η ταινία.
Τη µέρα που αποφάσισε να δώσει ένα τέλος σχεδίασε τα πάντα πολύ σωστά. Είχε φτάσει πια 20 και αν δε λιγόστευαν ποτέ οι ταινίες, λιγόστευαν αυτές που 28
µπορούσε να παρακολουθήσει µε άλλους. Όλες οι µέρες στη δουλειά, στη σχολή, στο σπίτι ήταν πολύ συνηθισµένες και το µυαλό της µίλαγε αµέσως µετά τις απαντήσεις που έδινε στους γύρω της γρήγορα και χαµηλόφωνα. Μίλαγε ξεχνώντας τη φωνή της, απαντώντας ετοιµόλογα µε τη σωστή στιχοµυθία. Πάντα τη σωστή στιχοµυθία την έφτιαχνε αµέσως µετά. Χρειαζόταν πάντα ένας άλλος ή η καθηµερινή ρουτίνα να ετοιµάζεται και να κοιτάζει το σώµα και το πρόσωπό της στον καθρέφτη, τα µάτια της και τα χέρια της να αγγίζουν µε τρόπο τα αντικείµενα, όσο αργά πρέπει, και πάντα αναζητώντας τη σωστή απάντηση. Ακόµα και την πιο σωστή λάθος απάντηση. Αυτό δεν την είχε διδάξει η ζωή της; Τα λάθη είναι απαραίτητα. Αναγκαία. Είχε αποφασίσει να κάνει τη µεγαλύτερη αµαρτία της ζωής της. Δώδεκα µέρες, εκατό ταινίες, η µία µετά την άλλη. Σαν συνέχεια. Όσες περισσότερες προλάβαινε. Δεν αντιδρούσε στη βία,ούτε στα καυτά φιλιά πια. Ήταν όλα λιγότερο ή περισσότερο καλοφωτισµένα. Είχαν κόψει το σωστό πλάνο. Είχε πετύχει να εντυπωσιάσει όλους τους γνωστούς και φίλους, τους αδιάφορους, τον πατέρα της. Ήξερε πάντα τη σωστή απάντηση, αλλά την έλεγε µόνο εσωτερικά. Είχε σταµατήσει να απαντά, γιατί είχαν άλλωστε σταµατήσει να την ρωτάνε. Δεν πειράζει, έτσι είχε πιο πολύ χρόνο να σκεφτεί το σωστό. Όταν την είδα να τυλίγει τα πόδια της µε τα χέρια της µε κατακόκκινα µάτια στην ασηµί καρέκλα του ηλεκτρικού ήταν στα αλήθεια σαν βγαλµένη από ταινία. Η στάση του σώµατός της, το παλτό της, το βλέµµα της. Δεν ξέρω πώς αλλά κατάλαβα ότι δε θα µπορούσε να είχε ζήσει ποτέ κανείς πιο κινηµατογραφικά. Όταν της απαγόρευσα να ξαναδεί ταινία για λίγο, µου είπε πως το είχε ήδη αποφασίσει. Μου είπε πως χρειάζεται πια σιωπή για να µπορέσει να ζήσει. Της είπα να µε βλέπει τρεις φορές την εβδοµάδα. ◈
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
SHOWCASE
Τα δεκαοκτώ του χρόνια συµπληρώνει, φέτος, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηµατογράφου της Αθήνας, Νύχτες Πρεµιέρας Cosmote και γιορτάζει την «ενηλικίωσή» του, µε δώδεκα µέρες γεµάτες σινεµά και 179 ταινίες από όλο τον κόσµο, στις κινηµατογραφικές αίθουσες Odeon Όπερα 1 & 2, Δαναός 1 & 2 και Ιντεάλ. Από τις 19 Σεπτεµβρίου.
29
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΝΑ ΠΑΣ
ICH TRINKE BIER! ▧
ΤΗΣ ΧΛΟΗΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ cloelikos@gmail.com
Έχοντας απογοητευτεί από την ποιότητα των ποτών και την ανεπάρκεια των καταλόγων σε πολλά µπαρ του κέντρου, τα θεµατικά µαγαζιά είναι µια καλή επιλογή για τους αποφασισµένους. Οι µπυραρίες, συνοικιακές, τρέντι ή παραδοσιακές, µια υπολογίσιµη λύση για την απογευµατινή έξοδο ή για ένα ραντεβού µε φίλους. Και ξεκινάµε: τρέντι µπυραρία, συνεχίστρια του ρεύµατος της Fabrica de vino, στην Κολοκοτρώνη ψηλά, η Barley Cargo. Καφάσια µε µαξιλάρια έξω, urban στυλ εντός, κι ένας ατελείωτος κατάλογος µε µπύρες, όπου οι ελληνικής προέλευσης έχουν την τιµητική τους. Τιµές καλές, µικρά, πεντανόστιµα και φτηνά πιάτα, ωστόσο µικρή επιλογή σε βαρελίσιες µπύρες.
30
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΝΑ ΠΑΣ
Ανεβαίνοντας Πανόρµου, στη γωνία Κονιτσοπούλου και Λογοθετίδη συναντάµε το Wee Dram, παραδοσιακή σκοτσέζικη µπυραρία. Εδώ ο κατάλογος είναι πιο περιορισµένος, ωστόσο κάθε µπύρα αξίζει. Βραδιές καραόκε, κουίζ, µπουφέ ή happy hour, κι όσο ακόµα ο καιρός κρατάει, άραγµα στα ξύλινα µοναστηριακού τύπου τραπέζια της αυλής. Αν τον πετύχετε, ο ιδιοκτήτης έχει την πλάκα του – σκοτσέζος µε τα όλα του!
Οι Χολαργίτες ή ερευνητές του Δηµόκριτου γνωρίζουν καλά την επόµενη επιλογή. Στο νούµερο 79 της οδού Πελοποννήσου βρίσκεται το Silly Wizards, και εντός ένας κατάλογος µε ξηγηµένες µπύρες και τεράστιες µερίδες junk φαγητού. Άρχοντας του µαγαζιού, όµως, ο πορτοκαλής τεράστιος χνουδωτός γάτος, που σνοµπάρει τα χάδια και µπαινοβγαίνει όποτε του γουστάρει. Προσοχή στα happy hour, καθότι οι τιµές είναι λίγο τσιµπηµένες τον υπόλοιπο καιρό… ◈
Προτάσεις µπύρας: Erdinger, Franzeskaner, Chimay, Gooden Carolous, Blue Moon, Desperados, Estrella. Όσοι προτιµούν τη Heineken, να απευθυνθούν στον περιπτερά τους.
Εικονογράφηση: Ντίνος Καψάλας Dinerror86@gmail.com 31
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΦΩΝΟΡΑΣΗ
ΦΩΝΟΡΑΣΗ www.lykosmagazine.tumblr.com
▧
ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ elenqmdt@gmail.com
www.lykosmagazine.tumblr.com
ΔΕΥΤΕΡΑ 17/09
ΤΡΙΤΗ 18/09
papadaki.stav@gmail.com
papadaki.stav@gmail.com
www.lykosmagazine.tumblr.com
ΤΕΤΑΡΤΗ 19/09
papadaki.stav@gmail.com
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
15:00 // ΣΚΑΪ ΕνημερωτικήΕιδησεογραφική www.lykosmagazine.tumblr.com εκπομπή: LIFE
15:00 // ΣΚΑΪ ΕνημερωτικήΕιδησεογραφική www.lykosmagazine.tumblr.com εκπομπή: LIFE
15:00 // ΣΚΑΪ ΕνημερωτικήΕιδησεογραφική www.lykosmagazine.tumblr.com εκπομπή: LIFE
Layout
22:00 // STAR Περιπέτεια: Ocean's Eleven Layout
20:00 // ΕΤ3 Κωμική: Ο Αρχιψεύταρος Layout
papadaki.stav@gmail.com
papadaki.stav@gmail.com
papadaki.stav@gmail.com
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
13:00 // Nitro Radio 102.5 Ξένο ποικίλο ρεπερτόριο: Χριστίνα Γιαννοπούλου
13:00 // Nitro Radio 102.5 Ξένο ποικίλο ρεπερτόριο: Χριστίνα Γιαννοπούλου
13:00 // Nitro Radio 102.5 Ξένο ποικίλο ρεπερτόριο: Χριστίνα Γιαννοπούλου
16:00 // Flash 96 Ενημέρωση: Γώτα Layout Ηλιού
16:00 // Flash 96 Ενημέρωση: Γώτα Layout Ηλιού
16:00 // Flash 96 Ενημέρωση: Γώτα Layout Ηλιού
18:00 // ΒΗΜΑ FM 99.5 Ξένο & Ελληνικό ρεπερτόριο: Μουσική περιπλάνηση στην πόλη
18:00 // ΒΗΜΑ FM 99.5 Ξένο & Ελληνικό ρεπερτόριο: Μουσική περιπλάνηση στην πόλη
18:00 // ΒΗΜΑ FM 99.5 Ξένο & Ελληνικό ρεπερτόριο: Μουσική περιπλάνηση στην πόλη
21:00 // Flippinradio.gr Dance,Ambient,Electronic a: You Shouldn't be Afraid of Heaven
19:00 // Innersound Radio.com Rock,Hard Rock,Metal:Gear
Εικονογράφηση Στέργιος Ρουμελιώτης // KURO - kurotrash@gmail.com 32
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΦΩΝΟΡΑΣΗ
www.lykosmagazine.tumblr.com
ΠΕΜΠΤΗ 20/09
www.lykosmagazine.tumblr.com
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 21/09
papadaki.stav@gmail.com
papadaki.stav@gmail.com
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
15:00 // ΣΚΑΪ ΕνημερωτικήΕιδησεογραφική www.lykosmagazine.tumblr.com εκπομπή: LIFE
00:30 // NET Δραματική: Candy
Layout
ΣΑΒΒΑΤΟ 22/09
www.lykosmagazine.tumblr.com 15:00 // ΣΚΑΪ ΕνημερωτικήΕιδησεογραφική εκπομπή: LIFE Layout
papadaki.stav@gmail.com
papadaki.stav@gmail.com
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
13:00 // Nitro Radio 102.5 Ξένο ποικίλο ρεπερτόριο: Χριστίνα Γιαννοπούλου
13:00 // Nitro Radio 102.5 Ξένο ποικίλο ρεπερτόριο: Χριστίνα Γιαννοπούλου
16:00 // Flash 96 Ενημέρωση: Γώτα Ηλιού Layout
16:00 // Flash 96 Ενημέρωση: Γώτα Ηλιού Layout
18:00 // ΒΗΜΑ FM 99.5 Ξένο & Ελληνικό ρεπερτόριο: Μουσική περιπλάνηση στην πόλη
33
ΚΥΡΙΑΚΗ 23/09
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
34
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
▧ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΡΟΥΣΟΔΗΜΟΥ (RUBETH) http://rubeth.tumblr.com/ rubeth77@gmail.com
ΜΟΣΙΚΗ ΤΟΥ FLYING CARAVAN3: http://soundcloud.com/teddybears-picnic/flying-caravan 35
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
O Λύκοs ζωγραφίζει,γράφει, µουσικοσυνθέτει τα παραµύθια Grimm στο KNOT Festival. Περισσότερα στο τεύχος 9 του Σεπτέµβρη.
36
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
37
ΛΥΚΟS 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
38
lykosmagazine.tumblr.com