Lykos_0002

8 ΙΟΥΛΙΟΥ 2012 ◈ ΤΕΥΧΟΣ 2

Χάος - Τάξη ◈ Η Δίκη και ένας Μεγάλος Έρωτας ◈ Κόκκινη Κλωστή Δεμένη ◈ "Μια τελευταία Μπύρα" ◈ Νησιώτικη Biennale ◈ God and Faith ◈ Kuro Comic Vol2 ◈ Post Breakup

To Λύκος είναι εβδομαδιαίο περιοδικό για τις τέχνες και τον πολιτισμό. Διανέμεται δωρεάν, καθε Κυριακή σε ηλεκτρονική μορφή. www.lykosmagazine.tumblr.com Ενημερωθείτε για τα νέα τεύχη και δείτε το αρχείο.

ΕΚΔΟΣΗ / Αρχισυνταξία Σταυρούλα Παπαδάκη

Εξώφυλλο Κωνσταντίνος Λιανός www.constantinelianos.blogspot.gr

ΣυντονισμόΣ/ Οργάνωση υλικού Θοδωρής Ρέγκλης

Οπισθόφυλλο-Κομικ Στέργιος Ρουμελιώτης

www. tedreglis.com

www.facebook.com/lykosmagazine Βρείτε το Λύκος και στη σελίδα μας στο facebook.

Eάν θέλετε να συμμετέχετε στα επόμενα τεύχη με εικαστικό έργο, φωτογραφία ή κομικ, στείλετε δείγματα εργασιών σας στο email papadaki.stav@gmail.com

Σχεδιασμός Σταύρος Κυπραίος www.faze.gr

Εικονογράφηση Παύλος Ρέγκλης www.paulreg.tumblr.com

Συντακτική ομάδα Σταυρούλα Παπαδάκη, Εύη Αργυρίου, Jim Ver, Δημήτρης Κεχρής, Δώρα Κοροβεση, Χλόη Ιορδανίδου, Νάντη Χατζιγεωργίου, Μυρσίνη Παπακουνάδη, Ελένη Αγγελοπούλου

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή ολική, μερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση η διασκευή απόδοση του περιεχομένου με οποιοδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογραφήσεως ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του Εκδότη. Νόμοι 238/1970, 4301/1979, Ν.100/1975, Ν.Δ. 3565/1956 και 4254/1962 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου.

ΛΥΚΟS 8 IOYΛIOY 2012

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

4 EDITORIAL 6 ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

Μέσα στο χάος μιας πόλης μπορείς να σταματήσεις και να αρχίσεις ξανά.

8 SIDESHOW Hold Faith.

10 ΚΛΕΙΣΤΡΟ 12 ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ

Ένας θηριώδης έρωτας μέσα στο θέρος.

14 JUMPCAT

''Δεν υπάρχει καν λόγος να προσπαθήσεις. Ή μήπως υπάρχει;¨- η Δίκη

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 16 SHOWCASE

Ο πολιτισμός παραθερίζει στη Σαντορίνη

18 JIVE

Η παραγωγικότητα με αποτέλεσμα στη μουσική του Καναδά, λέγεται "Post Breakup"

20 ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

Μια βέβαιη καταστροφή, ας γίνει τουλάχιστον από ευγενικά χέρια.

24 INK

Το ανθρώπινο μανιφέστο του Καζαντζάκη

26 ΦΩΝΟΡΑΣΗ

Radio/Tv ON

28 ΚΟΜΙΚ

Το λύκος των λύκων Vol.2

3

ΛΥΚΟS 8 IOYΛIOY 2012

EDITORIAL Εικονογράφηση: Σταύρος Κυπραίος - www.faze.gr

EDITORIAL Τι είχες στο μυαλό σου όταν ήσουν παιδί; Ίσως και να μη θυμάσαι μετά από τόσο καιρό. Πάνε χρόνια και πας και έρχεσαι προς κατευθύνσεις διάφορες. Κάπου στο διάβα σου, σταματάς και σωπαίνεις, μια μυρωδιά, μια γεύση σου θυμίζουν κάτι από τότε. Θυμάσαι μια μυρωδιά της μητέρας σου, τη γεύση ενός παγωτού που έτρωγες μικρός, τη μυρωδιά που είχαν τα φρεσκοπλυμένα και σιδερωμένα ρούχα σου ή το φαγητό της Κυριακής στο σπίτι. Τι είχες στο μυαλό σου όταν ήσουν παιδί; Μια κάρτα από αυτοκόλλητα και δυο μολύβια καλοξυσμένα από το

βιβλιοπωλείο της γειτονιάς, ένα αμαξάκι, ένα παιχνίδι, πως ήθελες να παίζεις συνέχεια, πως όταν κάτι σε δυσαρεστούσε δε θα υπήρχε πρόβλημα να κλάψεις, πως αν κάτι σου άρεσε μπορούσες να σηκώσεις τον κόσμο ολόκληρο από τον ενθουσιασμό σου, πως αν κάτι το αγαπούσες ήταν δικό σου και το έπαιρνες παντού μαζί σου, επέστρεφες μάλιστα πίσω για να το πάρεις οπωσδήποτε αν το χες ξεχάσει, πως ένα παραμύθι σου ήταν αρκετό για να ταξιδέψεις, πως αν συμβεί κάτι θα τρέξεις στους γονείς σου, πως γυρίζοντας από τον κόσμο σου που άρχιζες να χτίζεις μπορούσες να τους μιλήσεις και

4

ΛΥΚΟS 8 IOYΛIOY 2012

EDITORIAL

Μια μέρα τα πράγματα άλλαξαν. Ανοίγοντας την πόρτα στην απλότητα που ερχόταν να σε βρει, κατάλαβες πως τα πολλά είναι για τους πολλούς και εσύ είσαι μόλις ένας. Η ευτυχία σου βρίσκεται μέσα στις μετρημένες επιλογές σου και όχι στο αμέτρητο πλήθος γύρω σου. Μπορείς να συγκινηθείς με τη θλίψη της φθοράς και της απώλειας. Η θητεία του ενθουσιασμού σου έληξε και η αγάπη σου μπορεί να φωνάξει το όνομά της στους σημαντικούς και στους μόνιμους. Μπορείς να φτιάχνεις τον αυθορμητισμό και την ειλικρίνεια που σου προσφέρουν τα παραμύθια. Στην επιστροφή κάνε μια στάση και πες τα νέα σου, μίλα για την ιστορία σου. Άνοιξε το μυστικό σου κήπο που κρατάς κλειδωμένο τόσα χρόνια και άφησε τα κλαδιά των δέντρων σου να στέκονται αγέρωχα είτε γυμνά, είτε φορτωμένα με φύλλα στην αλλαγή των εποχών, τα χέρια σου να δίνουν παντός καιρού και οι άνθρωποί σου να διασχίζουν το δάσος σου σφυρίζοντας μέρα νύχτα.

να τους πεις τι έγινε; Ποιος το έκανε και γιατί και αυτοί να δώσουν λίγη προσοχή. Τα χρόνια πέρασαν. Κάποτε, ένιωσες πως ήσουν εσύ ο σπόρος. Μεγαλώνοντας λίγο, κάπου στην επιστροφή από το σχολείο φύτεψες τον σπόρο αυτό μέσα σου. Δεν μπορούσες πια να τον κρατάς στα χέρια με τόσα βιβλία. Τον πότιζες στην αρχή με νερό, χώμα και ήλιο παίζοντας, τρέχοντας, τσαλαβουτώντας. Ύστερα τα πρώτα μικρά φύλλα και ρίζες που ακόμη δεν είχαν ριζώσει, μα εσύ πήγαινες. Αυτό μεγάλωνε μέσα σου, πότε - πότε σταματούσε και οι άνεμοι που συναντούσες επιδίωκαν να σου ξεριζώσουν το αδύναμο. Μερικοί το κατάφεραν και εσύ προσπαθούσες πάλι από την αρχή να στηρίξεις το άνθος σου εντός. Τα πράγματα έγιναν σύνθετα. Τα μολύβια και τα αυτοκόλλητα που ζητούσες πολλά, δεν ήταν εύκολο να κλάψεις όταν κάτι σε δυσαρεστούσε, άρχισες να τρέχεις να κρυφτείς. Ο ενθουσιασμός σου κατατάχθηκε στρατιώτης και βαρούσε προσοχές στο φόβο, τoν ανώτερό του. Η αγάπη σου, δεν τολμούσε να πει το όνομά της σε κανέναν. Με σκούρα ρούχα και μακριά μαλλιά καθόταν στις τζαμαρίες των μαγαζιών, προσκαλώντας τους περαστικούς να της κάνουν παρέα για έναν καφέ. Φεύγοντας, επέστρεφε κυρίως μόνη, κοιμόταν δίχως παραμύθι. Για να ταξιδεύει χρειαζόταν εισιτήρια. Επισκεπτόταν δε σπάνια τους γονείς της. Δεν ήταν πως τους ξεχνούσε και αυτή και εσύ, απλά έχουν γίνει τόσα πολλά που δεν τους έχεις πει. Η διαδρομή που διένυες από το σχολείο σπίτι, άλλαξε. Τώρα ο δρόμος για το σπίτι φαίνεται μεγάλος και συ μουρμουρίζεις τα νέα σου στο σκύλο, στη γάτα, στο ημερολόγιο. Ο σπόρος σου δεν είχε γίνει δέντρο ακόμη. Εσύ ήθελες να γίνει δάσος, μα κάτι σταμάτησε την ανάπτυξη του. Η σειρά της φροντίδας άλλαξε. Φρόντιζες το σπίτι, τα χαρτιά, τα μαλλιά, το αμάξι σου.

Έχω μέσα μου κρυμμένο, ένα δάσος φυλαγμένο, πες μου εσύ σοφέ το πώς, θα το φέρω εδώ στο φως; Κάνε τώρα μιαν αρχή, δώσε ρίζες μες τη γη και μετά τον ουρανό, φτάσε με γερό κορμό. Φτιάξε δέντρο με το δέντρο και να στάζεις μες το κέντρο, στάλα στάλα, από τη μία, τη δική σου την ουσία. Είχε μέσα του κρυμμένο, ένα δάσος φυλαγμένο κι έγινε μετά από χρόνια, χίλια δέντρα μες τα χιόνια. (Νικολέττα Αναστασίου - O σπόρος)

Παπαδάκη Σταυρούλα papadaki.stav@gmail.com

5

ΛΥΚΟS 8 IOYΛIOY 2012

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

ΤΑΞΗ - ΧΑΟΣ ▧ της Εύης Αργυρίου evi.argyr@gmail.com epitoergon.blogspot.gr

Σημείο Αναφοράς Το λεωφορείο αργεί, το περίπτερο έχει ουρά, το φανάρι ανάβει κόκκινο. Κάθε τόσο αφήνεις το σώμα σου να εκκρεμεί για λίγο στην μέση του δρόμου και προχωράς. Ξυπόλητη πάνω στη στιγμή, ανάμεσα σε όλα αυτά που αιωρούνται και περιφέρονται. Διαλέγεις εκείνο που είναι έτοιμο να πέσει και το προσγειώνεις όσες περισσότερες φορές μπορείς. Μήπως σταθεί όρθιο και πάρεις μια απόφαση τελικά. Αν προλάβεις να προσγειώσεις και δεύτερο, θα είναι μεγάλη τύχη. Το λεωφορείο πλησιάζει, η ουρά στο περίπτερο τελειώνει και το φανάρι έγινε πράσινο πια. Συνεχίζεις να βγάζεις βόλτα την καθημερινότητα σου μέχρι να βρεθείς μπλεγμένη στις εκκρεμότητες σου και να ξανακοπεί το νήμα. Κι όμως, σου πήρε χρόνια για να καταλάβεις αυτή την διαδρομή. Πολλές λέξεις στο χαρτί, πολλά λόγια στον καθρέφτη και στα τηλέφωνα. Μέχρι να παραδεχτείς πως όλα αρχίζουν και τελειώνουν στο σώμα. Όσα πέρασαν και όσα έρθουν, όσα δεν έγιναν και όσα χαθούν λυτρώνονται στο ένα και μοναδικό κορμί που κουβαλάς από την μέρα που γεννήθηκες. Αυτό είναι το λευκό χαρτί που γράφεις και ξεγράφεις, ο εαυτός που κρατάς και αφήνεις, η ζωή που πενθείς και αγκαλιάζεις. Ένα αμετάκλητο σημείο του χρόνου που χρεώθηκες να ζεις μέχρι το τέλος. Και θα το ζεις κάθε στιγμή. Περιμένοντας το λεωφορείο, καθυστερώντας στο περίπτερο, χαζεύοντας στο κόκκινο φανάρι.

Εικονογράφηση: Παύλος Ρέγκλης - www.paulreg.tumblr.com

6

ΛΥΚΟS 8 IOYΛIOY 2012

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

▧ της Σταυρούλας

Παπαδάκη

papadaki.stav@gmail.com stavpapadaki.com

Κουκούλι Στο σαλόνι, σε περίοπτη θέση υπάρχει ένα βάζο. Ένα βάζο πορσελάνινο, εύθραυστο, ακριβό. Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω αν είναι ακριβό, ξέρω πως είναι μονάκριβο. Στην πορσελάνη απάνω σχηματίζονταν ανάγλυφα λουλούδια. Το περιεχόμενο, λουλούδια μιας τέχνης ύψιστης, κάποιου που το χέρι δε έχει σφιχτεί για συγχαρητήρια ποτέ. Πού και πού μέσα στη μέρα, στεκόμουν και το χάζευα πως στεκόταν ολόκληρο και αψεγάδιαστο πάνω στο τραπέζι. Σκεφτόμουν την τελειότητα του την εύθραυστη. Πολλές φορές σκεφτόμουν πως οι άνθρωποι σπάνε κάτι τέτοιου είδους βάζα, σε στιγμές που η ατέλεια τους και η αδυναμία τους ισορροπούν πάνω σε τρεμάμενο σώμα. Η μητέρα, πάντα καμαρωτή. Μιλούσε στους επισκέπτες για την ιστορία του. Μιλούσε ακόμη για τα ταξίδια που έκανε μαζί μας κατά τις μετακομίσεις και που ευτυχώς δεν έσπασε. Το βάζο αυτό υπήρχε πριν από μένα, άρα είναι μεγαλύτερο. Πόσα περισσότερα από εμένα θα είχε δει αν είχε μάτια; Τι και αν γεμίζει και αδειάζει συνεχώς; Δεν έχει ξεχειλώσει. Δεν έχει παραμορφωθεί, αλλάξει σχήμα. Αυτό τέλειο και οι άνθρωπο ατελείς, τόσο ατελείς αλλάζουν σχήματα το ένα μετά το άλλο, ξεχνώντας το αρχικό κατά τη μεταμόρφωση. Μια μέρα, ένα απότομο κλείσιμο της πόρτας, ταρακούνησε και έριξε το βάζο. Το απότομο φευγιό κλονίζει τα στέρεα και να, στο πάτωμα χίλια μικρά κομμάτια. Τώρα πια χίλια μικρά πορσελάνινα ανάγλυφα πέταλα. Άλλα κομμάτια μεγαλύτερα, άλλα μικρότερα, άλλα αιχμηρά, άλλα άκακα στην αφή. Τι να πρωτομαζέψω; Ποιοι οι συνδυασμοί των κομματιών; Ένα χάος επί τάπητος απλώνεται εμπρός μου. Πήρα την κόλλα, τα κομμάτια και κάθισα κάτω. Στην αρχή επιχείρησα αφελώς να ταιριάξω τα κομμάτια για να φτιάξω το αρχικό σχέδιο. Ύστερα άρχισα να κολλώ επιφάνειες ταιριαστές στην επαφή. Οι ώρες πέρασαν και πια στα χέρια μου κρατούσα ένα πορσελάνινο τασάκι. Οι τελειότητες είναι εφήμερες και εύθραυστες. Το χάος είναι πάντα μια πιθανή μεταμόρφωση της ζωής. Τότε μπορείς να χαθείς μέσα σε αυτό. Μπορείς να τελειώσεις, αιωρούμενος σε ένα σύμπαν αστρικό ελλείψει βαρύτητας αφήνοντας κάθε ανθρώπινη ατελή εκδοχή σου να σε αναζητά, υποθέτοντας πως χάθηκες μια για πάντα. Μπορείς όμως μέσα στο χάος να αρχίσεις. Το χάος είναι πάντα μια πιθανή μεταμόρφωση ζωής. Στο χέρι σου είναι να ξεκινήσεις από την αρχή μη έχοντας να χάσεις κάτι, να μεταμορφωθείς σε κάτι ομορφότερο. Να μην παραμορφωθείς αντιστεκόμενος στην αλλαγή, να μεταμορφωθείς από επιλογή. Να κρατήσεις στα χέρια σου ένα τασάκι και όχι χίλια σπασμένα κομμάτια μιας αλλοτινής τελειότητας. ◈

7

ΛΥΚΟS 8 IOYΛIOY 2012

SIDESHOW

▧ του Jim Ver jim.a.ver@gmail.com www.jimver.net

God is very popular in places of massive pain and grief. , where sunny walls and silver bars are

what's left of mind.

In hospital dorms, where sparkling white shrouds

on their knees and stand in awe.

soaked in

Out on side streets paved with morning news mattresses, rain, and bedside squealing wipers-ticking C L O C K S

is very popular in places

where you can't really tell if it's him or

Hold faith.

8

the Devil.

Εικονογράφηση: Σταύρος Κυπραίος - www.faze.gr

ΛΥΚΟS 8 IOYΛIOY 2012

ΚΛΕΙΣΤΡΟ

Δημήτρης Κεχρής kechrisdim@tellas.gr Αθήνα, 2011

10

ΛΥΚΟS 8 IOYΛIOY 2012

ΚΛΕΙΣΤΡΟ

11

ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ

An affair to remember

12

ΛΥΚΟS 8 IOYΛIOY 2012

ΛΥΚΟS 8 IOYΛIOY 2012

ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ

▧ της Χλόης Ιορδανίδου metal_-_heart@hotmail.com www.stars-gazer.blogspot.gr

Καλοκαίρι και blockbuster δε συμβαδίζουν απαιτείται επίσκεψη σε θερινό σινεμά, τυρόπιτα και Χίτσκοκ.

Kάρυ Γκραντ ή Όντρεη Χέπμπορν. Ιδιαίτερα για τους ρομαντικούς, συστήνεται ανεπιφύλακτα ο «Μεγάλος Έρωτας» (An affair to remember). Κάποιοι ίσως συνάντησαν τον τίτλο ως αναφορά των πρωταγωνιστών του «Άγρυπνου στο Σιατλ». Δυο δεσμευμένοι συναντιούνται σ’ ένα υπερατλαντικό ταξίδι, ερωτεύονται και συμφωνούν να ξανασμίξουν έξι μήνες μετά στην κορυφή του Empire State Building. Τους προλαβαίνουν τα απρόοπτα. Κλισέ; Όχι τόσο, αν σκεφτούμε ότι η ταινία αποτέλεσε το αρχέτυπο των μετέπειτα κομεντί του Χόλιγουντ, ήτοι, το κουτί της Πανδώρας για κάθε ταιριαστή σε ερωτευμένους ταινία. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι χαρακτήρες. Όχι τόσο ο μάτσο Κάρυ Γκραντ όσο η Ντέμπορα Κερ, μια φεμινιστική σχεδόν μορφή που λογικά τάραξε τα νερά της εποχής εκείνης. Ακόμα, η Κάθλιν Νέσμπιτ ως γιαγιά συναγωνίζεται σε γλύκα τις εικόνες του σπιτιού της, εικόνες που αντιπαρατίθενται λογικά και αισθητικά με τον προορισμό του πλοίου, τη Νέα Υόρκη. Ο έρωτας που τα νικάει όλα για μια ακόμα φορά κυριαρχεί στο σενάριο. Καθότι σήμερα εύκολα εγκαταλείπει κανείς, σα να μη θέλησε εξαρχής να προσπαθήσει, δυστυχώς ή ευτυχώς χρειάζονται τέτοιες ταινίες, αυθεντικές και κλασικές, για να θυμίζουν την προσπάθεια που απαιτείται, την υπέρβαση που πρέπει να κάνει ο καθένας, τους ωκεανούς που πρέπει να περάσει μια σχέση για να πετύχει. ◈

13

ΛΥΚΟS 8 IOYΛIOY 2012

JUMPCAT

Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ORSON WELLES / 1962,DVD ΠΕΡΙΟΧΗΣ 2 Β&W, DOLBY DIGITAL, BLUE VELVET ▧ του Δημήτρη Κεχρή kechrisdim@tellas.gr

O Joseph K., τραπεζικός υπάλληλος, συλλαμβάνεται αιφνιδιαστικά από τις αστυνομικές αρχές ένα πρωί μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Οι αστυνομικοί του ανακοινώνουν ότι πρόκειται να δικαστεί, χωρίς ποτέ να τον ενημερώσουν για τί κατηγορείται. Από εκείνη τη στιγμή και μετά προσπαθεί αφενός να ανακαλύψει ποια είναι η κατηγορία που τον βαραίνει και αφετέρου να αποδείξει ότι είναι αθώος. Υποβάλλεται σε ανάκριση, οδηγείται σε μία παράξενη διαδικασία δίκης που δεν ολοκληρώνεται ποτέ, έρχεται σε επαφή με άλλους κατηγορούμενους, με δικηγόρους, με γραφειοκράτες, με ανθρώπους που ασκούν παρασκηνιακή επιρροή στη δικαστική εξουσία, μπλέκοντας σε ένα λαβύρινθο που όχι

φωτισμοί, κλειστοφοβικά δωμάτια, περίεργες γωνίες λήψης), δημιουργεί μία υποβλητική ατμόσφαιρα και μία εντεινόμενη αίσθηση ασφυξίας. Φτιάχνει ένα ιδιότυπο film noir που αξιοποιεί την ιστορία του Franz Kafka, προκειμένου να πραγματευτεί τη σχέση του ατόμου με την εξουσία. Και όπως φροντίζει να μας ενημερώσει από την αρχή κιόλας η ταινία, με τη φωνή του ίδιου του Welles, «…η λογική αυτής της ιστορίας είναι η λογική ενός ονείρου… ή ενός εφιάλτη». Στον πρωταγωνιστικό ρόλο αυτού του εφιάλτη βρίσκεται ο Anthony Perkins, ο οποίος αποτυπώνει με τον πλέον κατάλληλο τρόπο το αποπροσανατολιστικό άγχος που νιώθει διαρκώς ο κατηγορούμενος Joseph K. Ένα άγχος που του επιβάλλει να υιοθετήσει, μια απολογητική στάση εξ’ αρχής. Σημαντική στην εξύφανση αυτής της παρανοϊκής περιπέτειας είναι η συμβολή μιας σειράς από παράξενους χαρακτήρες. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του συνηγόρου Hastler (Orson Welles), ο οποίος όχι μόνο δεν κάνει τίποτα για να υπερασπιστεί τον Joseph K., αλλά γρήγορα γίνεται φανερό πως αποτελεί και αυτός τμήμα ενός σκοτεινού και διεφθαρμένου δικαστικού συστήματος. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν διάφορες γυναικείες φιγούρες που σχετίζονται ερωτικά με τον Joseph K. και οι οποίες συνεισφέρουν, η καθεμιά με τον τρόπο της, στην αποκάλυψη διαφόρων χαρα-

Φτιάχνει ένα ιδιότυπο film noir που αξιοποιεί την ιστορία του Franz Kafka, προκειμένου να πραγματευτεί τη σχέση του ατόμου με την εξουσία. μόνο δεν τον βοηθά να ξεδιαλύνει την κατάσταση, αλλά τον βυθίζει περισσότερο στην αβεβαιότητα. Κουρασμένος και πεπεισμένος πια ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει, παραιτείται από κάθε προσπάθεια και καταλήγει να δολοφονείται από δύο μαυροντυμένους άγνωστους άντρες. Χρησιμοποιώντας ο Orson Welles εξπρεσιονιστικά στοιχεία φόρμας (εντυπωσιακοί

14

ΛΥΚΟS 8 IOYΛIOY 2012

JUMPCAT

αρχη η σύγκρουση ανάμεσα στο άτομο και την εξουσία. Η εξουσία αυτή μπορεί να εκφράζεται μέσω του Νόμου, μέσω μιας παράλογης γραφειοκρατίας ή μέσω οποιουδήποτε μηχανισμού αναπτύσσεται στα πλαίσια μιας κοινωνικής οργάνωσης που αναπόφευκτα καταλήγει καταπιεστικός και συντρίβει το άτομο, το οποίο φαντάζει αδύναμο να αντισταθεί. Τελικά όμως, αυτό που έχει σημασία να προσέξουμε, και εκεί βρίσκεται ουσιαστικά το κλειδί, είναι ότι ο Joseph K. δεν είναι το θύμα της ιστορίας, τουλάχιστον με την κλασική έννοια. Ο Joseph K. είναι ένα διευθυντικό στέλεχος, είναι ένας μικρός γραφειοκράτης και αυτός, είναι μέρος του συστήματος το οποίο υποτίθεται ότι έχει απέναντί του. Μπορεί να μην είναι ένοχος γι’ αυτήν τη μυστηριώδη κατηγορία που δεν μαθαίνουμε ποτέ, αλλά όπως παραδέχεται και ο ίδιος, είναι και αυτός υπεύθυνος, είναι και αυτός μέλος της κοινωνίας και όχι θύμα της. Από αυτή τη σκοπιά είναι μάλλον μάταιο να προσπαθεί να αντιπαρατεθεί με το σύστημα. Και όπως επισημαίνει στο διάλογό του με τον ζωγράφο: «Δεν υπάρχει καν λόγος να προσπαθήσεις». Ή μήπως υπάρχει… ; ◈

κτηριστικών της ψυχολογίας και της προσωπικότητας του . Γυναίκες με στοιχεία femme fatale, γυναίκες που ξέρουν να ασκούν επιρροή, γυναίκες που ξέρουν να παίζουν, καταφέρνουν να αποσυντονίσουν τον Joseph K. και να αποσταθεροποιήσουν περαιτέρω τη θέση του απέναντι στην εξουσία. Δραματική ένταση στην όλη εξέλιξη προσδίδει η συνεχής περιπλάνηση του κατηγορούμενου σε δαιδαλώδεις διαδρόμους, οι οποίοι με κάποιον αδιευκρίνιστο τρόπο συνδέουν μεταξύ τους το χώρο εργασίας του, τις δικαστικές αίθουσες, την εκκλησία, το δωμάτιο των βασανιστηρίων και το εργαστήρι ενός ζωγράφου. Αυτό θα μπορούσε να εκληφθεί ως καυστικό σχόλιο αναφορικά με τη στενή και ύποπτη διαπλοκή που υπάρχει ανάμεσα σε φαινομενικά διαφορετικές και ανεξάρτητες πλευρές ενός κοινωνικού συστήματος. Σε γενικές γραμμές ο Welles έμεινε πιστός στο κείμενο του Kafka. Υπάρχει ωστόσο, μια βασική διαφοροποίηση. Στο έργο του Kafka κυριαρχεί μια μεταφυσική διάσταση στην οποία ο άνθρωπος, χωρίς κανένα περιθώριο προσωπικής επιλογής, είναι έρμαιο μιας ανεξέλεγκτης μοίρας. Ο Welles από την άλλη, επιχειρεί να δώσει πρωτίστως κοινωνικοπολιτικές διαστάσεις στο ζήτημα. Γι’ αυτόν, ανάγεται σε κυρί-

15

ΛΥΚΟS 8 IOYΛIOY 2012

SHOWCASE

Υπό τον ήλιο Και τι ακριβώς μπορεί να σημαίνει ότι ψάχνεις το πιο όμορφο ηλιοβασίλεμα στον κόσμο; Μοιάζει κλισέ, όπως το να ψάχνεις την αγάπη. Μέσα στο νησί όμως η καρδιά μετριέται με τις δονήσεις της θάλασσας γύρω της κι όχι με τους χτύπους της.

▧ της Δώρας Κοροβέση thkorovesi@gmail.com

Δεν υπαγορεύει τίποτα αυτή η ύπαρξη γύρω από το ένα. Κι έτσι κάθε βήμα που κάνεις ανάμεσα στα τόσα χιλιάδες βήματα, γίνεται κάτι παραπάνω από ζωή.Γίνεται τέχνη. Θα το καταλάβεις, αν απλώς σου δείξω τη φωτογραφία που σε ‘βγαλα όταν περπατούσες ανάμεσα στα λευκά σπίτια και τους ανθρώπους. Δεν είναι αστείο που πια δεν τα βάφουν λευκά; Λευκά θα ‘πρεπε να ναι τα σπίτια, κι οι άνθρωποι κύματα γύρω τους. Κι η θάλασσα ο θεός. Κι όταν θα με βρει αυτό το καλοκαίρι στη Σαντορίνη, θα αποδείξω πόσο θάλασσα μπορεί να γίνει αυτή η φωτιά μέσα μας, κάτω απ’τον ήλιο. Θα το δείξω σε όλους. ◈

16

ΛΥΚΟS 8 IOYΛIOY 2012

SHOWCASE

Η πρώτη Μπιενάλε Τέχνης της Σαντορίνης θα διεξαχθεί κατά το διάστημα μεταξύ της 1ης Ιουλίου 2012 και της 30ης Σεπτεμβρίου 2012 με κέντρο αφετηρίας τον Πύργο της Σαντορίνης και με δορυφορικές εκθέσεις σε αρκετά σημεία και χώρους σε όλη την Σαντορίνη. Θέμα: Το Παρελθόν. Εγκαταστάσεις Τεχνης, Αγγειοπλαστική, Κολάζ, Κόμικ, Σχέδιο, Τέχνη από Γυαλί, Γραφιστική, Εικονογράφηση, Βιομηχανικό Σχέδιο, Ζωγραφική, Τέχνη από Χαρτί, Φωτογραφία, Γλυπτική, Κινηματογράφος (Ταινίες μικρού μήκους), Video Art.

17

ΛΥΚΟS 8 IOYΛIOY 2012

JIVE

▧ του Jim Ver jim.a.ver@gmail.com www.jimver.net

Post Breakup www.postbreakup.bandcamp.com

Αν κάπου ανάμεσα στη σιωπή και στην κατάσταση του ύπνου υπάρχει η πλήρης αταξία τότε κάπου ανάμεσα στην ακουστική και ηλεκτρονική μουσική υπάρχουν οι Καναδοί “Post Breakup”.

18

ΛΥΚΟS 8 IOYΛIOY 2012

JIVE

Οι “Post Breakup” είναι: ▹ Catherine Le Corff – Lyrics – Vocal - Synth ▹ Étienne Le Corff – Guitar ▹ Francis Couture – Composition – Synth – Drum – Noise Engineering

Οι ίδιοι υποστηρίζουν οτι σήμερα δεν υπάρχει χρόνος για τίποτε άλλο εκτός από παραγωγικότητα και έτσι οι τρείς Καναδοί με Γαλλικά ονόματα έχουν διαλέξει το δρόμο της μουσικής. Στο τέλος του 2011 (12 Δεκεμβρίου) κυκλοφόρησαν μέσω bandcamp το πρώτο τους album με τον τίτλο “We are changing” με μια όμορφη και minimal γραφιστική δουλειά στο εξώφυλλο από τον Francis Couture. Με κομμάτια σαν το “eyes closed”, με περίεργους έως μακάβριους στίχους, και το “discomfort” να ξεχωρίζουν, με κιθάρες πότε παραμορφωμένες και πότε να παίζουν

19

με τεχνικές παραδοσιακών οργάνων, μπάσο με ήχο αυτοσχέδιου κουτιού με λάστιχα για χορδές στο eyes closed και όμορφα, μελωδικά φωνητικά, σίγουρα κερδίζουν το σεβασμό σου για την παραγωγή που έγινε και στη συνέχεια κερδίζουν και μια δεύτερη ακρόαση του album που όσο πιο πολύ το ακούς τόσο πιο πολύ το καταλαβαίνεις και τόσο σου αρέσει. Η τελική αίσθηση που μου άφησε το album είναι σαν μια προειδοποίηση για το τι μπορεί ν' ακολουθήσει από αυτό το τρίο στη συνέχεια. ◈

ΛΥΚΟS 8 IOYΛIOY 2012

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

Η Μόμο

του Μίχαελ Εντε (απόσπασμα)

▧ της Σταυρούλας Παπαδάκη papadaki.stav@gmail.com www.stavpapadaki.com

Κάποια μέρα ανάμεσα στους ανθρώπους της γειτονιάς διαδόθηκε πως κάποιος κατοικούσε τώρα τελευταία στα χαλάσματα. Ήταν, λέει, ένα παιδί μάλλον κοριτσάκι. Κανένας όμως δεν μπορούσε να πει τίποτα με ακρίβεια γιατί τα ρούχα της ήταν κάπως παράξενα. Τη λέγανε Μόμο ή κάπως έτσι. Και πραγματικά, η εξωτερική εμφάνιση της Μόμο ήταν λιγάκι παράξενη και μπορούσε να τρομάξει τους ανθρώπους που δίνανε μεγάλη σημασία στην καθαριότητα και την τάξη. Ήταν κοντούλα, λεπτούλα, έτσι που ήταν αδύνατο να πεις αν ήταν οκτώ χρονών ή δώδεκα. Στο κεφάλι φύτρωναν αναμαλλιασμένες μπούκλες, μαύρες σαν πίσσα, που δείχνανε να μην τις είχε αγγίξει ποτέ ούτε χτένα ούτε και ψαλίδι. Είχε πολύ μεγάλα, πανέμορφα μάτια κι αυτά μαύρα σαν την πίσσα και πόδια στο ίδιο χρώμα γιατί γύριζε πάντα ξυπόλητη. Τον χειμώνα μόνο έβαζε καμιά φορά παπούτσια, αλλά κι αυτά ήταν παράταιρα και της πέφτανε πολύ μεγάλα. Κι αυτό γιατί τίποτα απ αυτά που είχε η Μόμο δεν ήταν δικό της. Ή τα είχε βρει κάπου ή της τα είχε χαρίσει κάποιος. Η φούστα της ήταν καμωμένη από διάφορα παρδαλά κουρέλια και της έφτανε ως τον αστράγαλο. Από πάνω φορούσε ένα παλιό, πολύ μεγάλο της, αντρικό σακάκι, με μανίκια διπλωμένα στον καρπό. Η Μόμο δεν ήθελε να τα κόψει γιατί σκεφτόταν πολύ προνοητικά πως θα μεγάλωνε. Και ποιός μπορούσε να ξέρει αν θα ξανάβρισκε ποτέ ένα τόσο ωραίο και πρακτικό σακάκι με τόσες πολλές τσέπες; Κάτω από τη χορταριασμένη σκηνή του ερειπωμένου θεάτρου υπήρχαν μερικές μισογκρεμισμένες καμαρούλες, που μπορούσες να τις φτάσεις μέσα από μια τρύπα στον εξωτερικό τοίχο. Η Μόμο είχε φτιάξει εκεί το σπιτικό της. Κάποιο μεσημέρι μερικοί άντρες και γυναίκες της γειτονιάς ήρθαν να τη βρουν και προσπάθησαν να της πάρουν λόγια. Η Μόμο στεκόταν και τους κοίταζε τρομαγμένη γιατί φοβόταν πως οι άνθρωποι αυτοί θα τη διώχνανε. Δεν άργησε όμως να καταλάβει πως οι άνθρωποι είχαν έρθει με φιλικές διαθέσεις. Ήταν και οι ίδιοι φτωχοί και ξέρανε πολλά για τη ζωή.

- Σ’αρέσει λοιπόν εδώ; ρώτησε ένας άνδρας.

- Ναι, αποκρίθηκε η Μόμο.

- Και θέλεις να μείνεις εδώ; - Ναι, πολύ.

- Μα δεν σε περιμένει κανένας; - Όχι.

- Θέλω δηλαδή να πω, δεν πρέπει να πας στο σπίτι σου; - Το σπίτι μου είναι εδώ, βεβαίωσε γοργά η Μόμο.

- Κι από πού έρχεσαι παιδί μου; Η Μόμο έκανε μια αόριστη χειρονομία, δείχνοντας πως ερχόταν από κάπου μακριά.

- Και ποιοί είναι οι γονείς σου; συνέχισε να τη ρωτάει ο άνθρωπος. Το παιδί τον κοίταξε με αμηχανία, κοίταξε και τους άλλους και ανασήκωσε τους ώμους του. Οι άνθρωποι αντάλλαξαν ματιές κι αναστέναξαν.

- Μη φοβάσαι, συνέχισε ο άνθρωπος, δε θέλουμε να σε διώξουμε. Θέλουμε να σε βοηθήσουμε. Η Μόμο κούνησε αμίλητη το κεφάλι της, δεν έδειχνε όμως να είχε τελείως πειστεί.

- Είπες πως σε λένε Μόμο; - Ναι.

20

ΛΥΚΟS 8 IOYΛIOY 2012

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

- Είναι ένα όμορφο όνομα, αλλά δεν το έχω ξανακούσει. Ποιός σου έδωσε αυτό το όνομα; - Εγώ, είπε η Μόμο.

- Εβγαλες έτσι η ίδια τον εαυτό σου; - Ναι.

- Και πότε γεννήθηκες; Η Μόμο το σκέφτηκε και στο τέλος είπε: - Όσο θυμάμαι υπήρχα από πάντοτε.

- Δεν έχεις καμιά θεία, κανένα θείο, καμιά γιαγιά, τέλος πάντων, κάποια οικογένεια όπου θα μπορούσες να πας; Η Μόμο κοίταξε μονάχα τον άνθρωπο και για λίγο δε μίλησε. Έπειτα μουρμούρισε: - Εδώ είναι το σπίτι μου.

- Ας είναι, έκανε ο άνθρωπος, είσαι παιδί ακόμα. Πόσων χρονών είσαι; - Εκατό, είπε διστακτικά η Μόμο. Οι άνθρωποι γέλασαν γιατί το πήραν για αστείο.

- Σοβαρά, πόσο είσαι; - Εκατόν δύο, απάντησε η Μόμο με ακόμα λιγότερη σιγουριά. Πέρασε κάμποση ώρα ώσπου να καταλάβουν οι άνθρωποι πως το παιδί ήξερε μονάχα μερικούς αριθμούς που κάπου είχε ακούσει, αλλά πως γι’ αυτήν δεν σήμαιναν κάτι το συγκεκριμένο, γιατί δεν είχε μάθει ποτέ της να μετράει.

21

ΛΥΚΟS 8 IOYΛIOY 2012

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

- Άκου δω, είπε ο άνθρωπος αφού συμβουλεύτηκε τους άλλους, συμφωνείς να το πούμε στην αστυνομία πως είσαι εδώ; Τότε θα σε πάνε σε κάποιο ίδρυμα όπου θα σου δίνουν να τρως και θα έχεις και το κρεβάτι σου κι όπου θα μάθεις να μετράς, να διαβάζεις και να γράφεις και πολλά άλλα ακόμα. Τι λες για αυτό; Η Μόμο τον κοίταξε τρομοκρατημένη.

- Όχι, μουρμούρισε, δε θέλω να πάω. Ήμουνα εκεί κάποτε. Είχε κι άλλα παιδιά εκεί. Είχαν κάγκελα στα παράθυρα. Κάθε μέρα έπεφτε ξύλο, πάντα άδικα. Πήδηξα λοιπόν νύχτα τον τοίχο και το’ σκασα. Δε θέλω να ξαναπάω πίσω.

- Σε καταλαβαίνω, είπε ένας γέρος και κούνησε το κεφάλι του. Και οι άλλοι το καταλάβαιναν και κείνοι και κούνησαν τα κεφάλια τους.

- Ας είναι, είπε μια γυναίκα, είσαι όμως μικρή ακόμα. Πρέπει να σε φροντίζει κάποιος.

- Εγώ, είπε ξαλαφρωμένη η Μόμο.

- Θα τα καταφέρεις; ρώτησε η γυναίκα. Η Μόμο έμεινε για λίγο σιωπηλή κι έπειτα είπε με σιγανή φωνή: - Δε μου χρειάζονται πολλά. Και πάλι κοιτάχτηκαν οι άνθρωποι, αναστέναξαν και κούνησαν τα κεφάλια τους.

- Ξέρεις Μόμο, άρχισε να λέει πάλι εκείνος ο άνθρωπος που είχε μιλήσει πρώτος, λέμε πως θα μπορούσες να βολευτείς σε κάποιον από μας. Εχουμε βέβαια πολύ λίγο χώρο όλοι μας και οι πιο πολλοί έχουν κιόλας ένα σωρό παιδιά, που πρέπει να ταΐσουνε, νομίζουμε όμως πως ένα παραπάνω δεν έχει καμιά σημασία. Πως το βλέπεις αυτό; - Ευχαριστώ, είπε η Μόμο και χαμογέλασε για πρώτη φορά, σας ευχαριστώ πολύ. Δε θα’ταν όμως πιο απλό να μ’ αφήσετε να μείνω εδώ; Οι άνθρωποι συσκέφτηκαν για κάμποση ώρα, είπανε αυτό και κείνο, στο τέλος όμως συμφώνησαν. Γιατί, πίστευαν πως το παιδί θα μπορούσε να καθίσει εδώ το ίδιο καλά όπως σε κάποιον απ’ αυτούς και θα φρόντιζαν τη Μόμο ομαδικά, γιατί θα ήταν πολύ πιο απλό για όλους μαζί παρά για έναν μόνο. Βάλθηκαν λοιπόν να συγυρίζουν αμέσως τη μισογκρεμισμένη πέτρινη καμαρούλα, όπου είχε στήσει το σπιτικό της η Μόμο και να την επιδιορθώσουν όσο γινόταν. Ένας απ΄αυτούς που ήταν χτίστης, έχτισε μάλιστα ένα πέτρινο τζάκι. Κάπου βρέθηκε κι ένα σκουριασμένο μπουρί. Ένας γέρος μαραγκός έφτιαξε στα γρήγορα με κάτι σανίδια από κάσες ένα τραπεζάκι και δυο καρέκλες. Και οι γυναίκες φέρανε ένα άχρηστο, στολισμένο με έλικες, σιδεροκρέβατο, ένα στρώμα που ήταν μόνο λιγάκι σχισμένο και δυο κουβέρτες. Η πέτρινη τρύπα κάτω από τη σκηνή του ερειπωμένου θεάτρου έγινε ένα άνετο δωματιάκι. Ο χτίστης, που ήταν και λιγάκι καλλιτέχνης, ζωγράφισε στο τέλος έναν όμορφο πίνακα με λουλούδια πάνω στον τοίχο. Ζωγράφισε ακόμα και την κορνίζα και το καρφί απ’ όπου κρεμόταν ο πίνακας. Κι έπειτα ήρθαν τα παιδιά αυτών των ανθρώπων κι έφεραν ό,τι μπορούσαν να ξεκόψουν από το φαγητό τους, το ένα λίγο τυρί, το άλλο μια κόρα ψωμί, το τρίτο μερικά φρούτα και πάει λέγοντας. Κι επειδή τα παιδιά ήταν πάρα πολλά, μαζεύτηκαν εκείνο το βράδυ τόσα, που μπόρεσαν να γιορτάσουν όλα μαζί την εγκατάσταση της Μόμο. Ήταν μια όμορφη γιορτή όπως ξέρουν να γιορτάζουν μονάχα οι φτωχοί. Κι έτσι άρχισε η φιλία ανάμεσα στη μικρή Μόμο και τους ανθρώπους της γειτονιάς. ◈

22

ΛΥΚΟS 8 IOYΛIOY 2012

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

"Κόκκινη κλωστή δεμένη Στην ανέμη τυλιγμένη Δώς’ της κλώτσο μπάτσο να γυρίσει, Παραμύθι ν ‘ αρχινήσει Και την καλή μας συντροφιά Να την καλησπερίσει."

ΜΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΠΥΡΑ ▧ της Νάντης Χατζιγεωργίου nady-kitty@hotmail.com

Εκείνο το καλοκαίρι θα ήταν το τελευταίο μου στο νησί. Απελευθερωμένη απ’ το βραχνά της αδιαπραγμάτευτης επιτυχίας στις πανελλαδικές εξετάσεις απολάμβανα την απραξία στο μπαρ των εφηβικών μου χρόνων. Η χρεοκοπία ήταν πια αισθητή αφού ούτε καφές δεν είχε απομείνει στα ντουλάπια για τους πιστούς θαμώνες. Το επόμενο πρωί θα ερχόταν ο δήμος να αξιολογήσει την τιμή και να το παραδώσει στο «Χοντρό». Η μοίρα το προόριζε για σουβλατζίδικο «άφτερ». Δεν ήταν λίγες οι μηνύσεις που ‘χαν γίνει ώστε ν’ αλλάξει ταυτότητα μια ώρα αρχύτερα. Έτσι τον είχαμε άχτι από καιρό το χοντρό. Το προγραμματισμένο αποχαιρετιστήριο πάρτυ θα ξεκινούσε μόλις έπεφτε ο ήλιος. Τη χρωστούσαμε στο συγχωρεμένο το Μάρκο μια θεαματική έξοδο- καταραμένη ντρόγκα. Το βράδυ εκείνο κάτι είχε συμβεί κι άργησα να κατέβω στην πλατεία. Στην πραγματικότητα ίσως απέφευγα λιγάκι τους αποχαιρετισμούς και τα τοιαύτα. Όταν έφτασα μπήκα με φρόνημα ηγεμονικό κι έπιασα τη συνηθισμένη θέση στο μπαρ για μια τελευταία μπύρα, εκεί όπου πέντε χρόνια πριν είχα πιεί την πρώτη. Η μια έφερε την άλλη και με τα πολλά βρέθηκα στεκούμενη στη μπάρα μαζί πλήθος ξέφρενων συμποσιαστών, κρεμασμένοι απ’ τα φωτιστικά, χορεύοντας παλιά καλά κομμάτια απ’ τα σιντί που χαμε βαρεθεί να ακούμε τόσα χρόνια κι όμως με την πρώτη ευκαιρία τα χορεύαμε πάλι. Αφού παρέλασαν όλοι οι DJ απ’ την κονσόλα κι άλλοι πολλοί απ’ τη μπάρα, το πρώτο ποτήρι που εκσφενδονίστηκε στον τοίχο ήταν αρκετό για να σπείρει αίσθημα συνομωσίας μεταξύ των πιστών. Μέσα στα επόμενα λεπτά δεν έμεινε ποτήρι για ποτήρι. Η απόφαση ήταν συλλογική κι ανομολόγητη, ή τουλάχιστον σχεδόν συλλογική, όπως συμβαίνει συνήθως μ’ αυτά τα πράματα. Δε χρειάστηκε πολύ για να αρχίσουν καρέκλες. τραπέζια και σκαμπό να ίπτανται πάνω απ’ τα κεφάλια μας προς τους τοίχους. Οι σοβάδες υποχώρησαν γρήγορα, μέχρι που φτάσαμε στα τούβλα και τα τσιμέντα. Εγώ στεκούμενη σταθερά στη μπάρα είχα σταματήσει πια το χορό, κι έβλεπα να παρελαύνουν μπροστά μου στιγμές απ’ τα πρώτα μου φιλιά και παιχνίδια ερωτικά και τσακωμούς και μεθύσια και χορούς με εκείνο το αγόρι, και με άλλα αγόρια, να σβήνουν μαζί με τις μπογιές απ τους τοίχους. Τελευταία και καλύτερη η μπάρα, κατέρρευσε περήφανα. Σε μισή ώρα τίποτα δε θύμιζε το μέρος πριν. Όταν κι η μουσική πια είχε σταματήσει, οι εξαντλημένοι πιστοί έχοντας επιτελέσει το καθήκον τους κάθισαν απέναντι, στα σκαλιά της πλατείας, κοιτάζοντας ευθεία μπροστά και μοιράζονταν μόνο τη σιωπή τους. Σε λίγο θα έφτανε το αμάξι με το μπλε φωτάκι μαζί με το χοντρό για την αξιολόγηση της ζημιάς. Ακόμη κι αν διαχώρισα τη θέση μου σαν παρατηρητής, αναγνωρίζω την ανάγκη επιλογής ακόμη και σε ότι αφορά το θάνατό. Η καταστροφή είναι βέβαιη. Τουλάχιστον ας γίνει από ευγενικά χέρια. ◈

23

ΛΥΚΟS 8 IOYΛIOY 2012

ΙΝΚ

Ασκητική, Νίκος Καζαντζάκης Εκδόσεις Καζαντζάκη, 2009

ΜΕ ΣΚΕΨΗ "ΛΑΓΑΡΗ" ▧ της Μυρσίνης Παπακουνάδη myrs32@hotmail.com

Αν αποπειραθείς να αποτυπώσεις τη δομή του κειμένου σε ένα απλουστευτικό σχεδιάγραμμα, θα προκύψει ένα γεωμετρικό σύμπαν ευθειών, καμπύλων, σπείρας, σε μια ταχτοποιημένη, με νόημα διάταξη. Αυτή η παρατήρηση δεν είναι αμελητέα: ο ίδιος ο σκελετός, η δομή θέτει σε λειτουργία και κίνηση στη Σκέψη και το Λόγο που θα ξεδιπλωθεί στις 98 σελίδες αυτού του ανθρωπινότατου μανιφέστου. Με Σκέψη ¨λαγαρή¨ και με Λόγο εικονοπλαστικό και ιδιόρρυθμο – υποδεικνύει αυτός το ¨τέμπο¨ και τις ανάπαυλες της ασκητικής, με τις αναγκαίες επαναλήψεις. Ανατέμνεται η (ιδανική;) πορεία ανθρώπου και της ζωής με τόση ευφυή ευστοχία, που το κείμενο αποκτά ολοένα και περισσότερο το μπόι του, όσο πολλαπλασιάζονται οι αναγνώσεις (και τα χρόνια της ασκητικής, ίσως). Αλλά και αντίστροφα από την πρώτη επαφή με το έργο διυλίζονται μέσα σου οι αμφιβολίες σχετικά με το προσωπικό επίπεδο κατάκτησης. Και όλα αυτά χωρίς να διεκδικεί το έργο να γίνεται διδακτικό και ο Καζαντζάκης φωστήρας. Το πιο πολυδιαβασμένο έργο του Ν. Καζαντζάκη κατέχει κεντρική θέση στο συγγραφικό του σχέδιο καθώς αναπλά-

24

θει ένα φιλοσοφικό αρχιτεκτόνημα, ούτε διάτρητο ανολοκλήρωτο αλλά ούτε συμπαγές αφού πρόκειται για το ξεπήδημα ενός νέου φιλοσοφικού συστήματος καθώς ενσωματώνει μέσα του επιλεκτικά στοιχεία από άλλα ρεύματα. Γραμμένο το 1922-3 σε Βιέννη και Βερολίνο, σε μια καταπονημένη από τον πόλεμο Ευρώπη, για την οποία ο Καζαντζάκης αγωνιά και εκφράζεται πολιτικά η "Ασκητική" τάραξε τα νερά σε Ευρώπη και Ελλάδα. Γεγονός είναι ότι ασκήθηκε δίωξη στον Καζαντζάκη στο Ηράκλειο Κρήτης για το έργο του, ως επιστέγασμα της πολιτικής του δράσης. Η Ασκητική είναι ένα πολυσημαινόμενο έργο. Και αν σκοντάφτεις μισοανήμπορος στην πρωταρχική του πρόκληση, την ανθρωπολογική, υπάρχει μια πιο δύσκολη ανάβαση – σε ένα σύνθετο δίκτυο "οδοποιίας", με αυξομειούμενες κλίσεις και επώδυνες τρικλοποδιές – όπου θα συναντήσεις το ψυχαναλυτικό, το θεολογικό, το φιλοσοφικό, το πολιτικό. Κοπιάστε. ◈

ΛΥΚΟS 8 IOYΛIOY 2012

ΙΝΚ

25

ΛΥΚΟS 8 IOYΛIOY 2012

ΦΩΝΟΡΑΣΗ

ΦΩΝΟΡΑΣΗ ▧ της Ελένης Αγγελοπούλου elenqmdt@gmail.com

ΔΕΥΤΕΡΑ 09/07

ΤΡΙΤΗ 10/07

ΤΕΤΑΡΤΗ 11/07

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

00:00 // ΣΚΑΙ 100.3 Σχολιασμός Επικαρότητας: Ανεμολόγιο

00:15 // ΣΚΑΊ Μουσική σειρά Ντοκιμαντερ: Seven Ages of Rock

21:00 // Ετ1 Ντοκιμαντερ: Ολυμπιακά Αστέρια

13:00 // Real Fm 97.8 Σατιρική: Ελληνοφρένεια

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ 00:00 // ΣΚΑΙ 100.3 Σχολιασμός Επικαρότητας: Ανεμολόγιο

19:00 // Μελωδία 99.2 Έντεχνο Ελληνικό Ρεπερτόριο: Ξενοφώντας Ραράκος

13:00 // Real Fm 97.8 Σατιρική: Ελληνοφρένεια

20:00 // Best 92.6 Electro house-electro pop: Σπύρος Παγιατάκης

19:00 // Μελωδία 99.2 Έντεχνο Ελληνικό Ρεπερτόριο: Ξενοφώντας Ραράκος

21:00 // Love Radio 97.5 Ξένο Ρεπερτόριο: Νίκος Γκαραβέλας

20:00 // Best 92.6 Electro house-electro pop: Σπύρος Παγιατάκης 21:00 // Love Radio 97.5 Ξένο Ρεπερτόριο: Νίκος Γκαραβέλας

26

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ 00:00 // ΣΚΑΙ 100.3 Σχολιασμός Επικαρότητας: Ανεμολόγιο 13:00 // Real Fm 97.8 Σατιρική: Ελληνοφρένεια 19:00 // Μελωδία 99.2 Έντεχνο Ελληνικό Ρεπερτόριο: Ξενοφώντας Ραράκος 20:00 // Best 92.6 Electro house-electro pop: Σπύρος Παγιατάκης 21:00 // Love Radio 97.5 Ξένο Ρεπερτόριο: Νίκος Γκαραβέλας

ΛΥΚΟS 8 IOYΛIOY 2012

ΦΩΝΟΡΑΣΗ

ΠΕΜΠΤΗ 12/07

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13/07

ΣΑΒΒΑΤΟ 14/07

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

00:00 // ΣΚΑΙ 100.3 Σχολιασμός Επικαρότητας: Ανεμολόγιο

00:00 // ΣΚΑΙ 100.3 Σχολιασμός Επικαρότητας: Ανεμολόγιο

21:00 // ΑΝΤ1 Κοινωνική Ταινία: Coach Carter

13:00 // Real Fm 97.8 Σατιρική: Ελληνοφρένεια

13:00 // Real Fm 97.8 Σατιρική: Ελληνοφρένεια

18:00 // Troll Radio.gr Ροκ: Τόλης Κουτσογιαννακόπουλος

18:00 // Troll Radio.gr Ροκ: Τόλης Κουτσογιαννακόπουλος

19:00 // Μελωδία 99.2 Έντεχνο Ελληνικό Ρεπερτόριο: Ξενοφώντας Ραράκος

19:00 // Μελωδία 99.2 Έντεχνο Ελληνικό Ρεπερτόριο: Ξενοφώντας Ραράκος

20:00 // Best 92.6 Electro house-electro pop: Σπύρος Παγιατάκης

20:00 // Best 92.6 Electro house-electro pop: Σπύρος Παγιατάκης

21:00 // Love Radio 97.5 Ξένο Ρεπερτόριο: Νίκος Γκαραβέλας

21:00 // Love Radio 97.5 Ξένο Ρεπερτόριο: Νίκος Γκαραβέλας

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ 22:00 // Kiss Fm 92.9 Mix 80's,90's,00's: Kiss Party Time

27

ΚΥΡΙΑΚΗ 15/07

Στέργιος Ρουμελιώτης - Kuro kurotrash@gmail.com

www.lykosmagazine.tumblr.com