LYKOS_003 by ΛΥΚOS magazine

15 ΙΟΥΛΙΟΥ 2012 - ΤΕΥΧΟΣ 3

καχυποψια - αφελεια ◈ home is... ◈ οι φωνεσ των λυκων ◈ βουη και μανια ◈ ειμαστε μεροσ τησ φυσησ ◈ wings of desire ◈ gilda ◈ deadfile ◈ morrisey ◈ To Λύκος των Λύκων

To Λύκος είναι εβδομαδιαίο περιοδικό για τις τέχνες και τον πολιτισμό. Διανέμεται δωρεάν, καθε Κυριακή σε ηλεκτρονική μορφή. www.lykosmagazine.tumblr.com Ενημερωθείτε για τα νέα τεύχη και δείτε το αρχείο. www.facebook.com/lykosmagazine Βρείτε το Λύκος και στη σελίδα μας στο facebook. Eάν θέλετε να συμμετέχετε στα επόμενα τεύχη με εικαστικό έργο, φωτογραφία ή κομικ, στείλετε δείγματα εργασιών σας στο email papadaki.stav@gmail.com

ΕΚΔΟΣΗ / Αρχισυνταξία Σταυρούλα Παπαδάκη ΣυντονισμόΣ/ Οργάνωση υλικού Θοδωρής Ρέγκλης www. tedreglis.com Σχεδιασμός Σταύρος Κυπραίος www.faze.gr Εικονογράφηση Παύλος Ρέγκλης www.paulreg.tumblr.com Εύα Mentjouk Εξώφυλλο Σταύρος Κυπραίος www.faze.gr Κομικ Στέργιος Ρουμελιώτης Συντακτική ομάδα Σταυρούλα Παπαδάκη, Εύη Αργυρίου, Jim Ver, Δημήτρης Κεχρής, Κασσάνδρα Αλογοσκούφη, Δώρα Κοροβεση, Χλόη Ιορδανίδου, Gil Galad, Μυρσίνη Παπακουνάδη, Ελένη Αγγελοπούλου

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή ολική, μερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση η διασκευή απόδοση του περιεχομένου με οποιοδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογραφήσεως ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του Εκδότη. Νόμοι 238/1970, 4301/1979, Ν.100/1975, Ν.Δ. 3565/1956 και 4254/1962 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου.

ΛΥΚΟS 15 IOYΛIOY 2012

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

4 EDITORIAL 6 ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

Άγνωστοι σε τέσσερις τοίχους.

8 SIDESHOW Home is...

10 ΚΛΕΙΣΤΡΟ 12 ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ Οι φωνές των Λύκων

18 INK

"Βουή και Μανία" εντός του οίκου

20 ΑΝΙΜΑ

Είμαστε μέρος της φύσης.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 22 JUMPCAT

"Wings Of Desire" Ο Ύμνος του Wenders για την ανθρωπινότητα

24 ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ

Στη γυναικεία φύση κρύβεται μια "Gilda"

26 JIVE

Η διαδρομή Κέρκυρα-Λουιζιάνα σε 2,5 ώρες: Deadfile

28 SHOWCASE

Morrisey εντός των πυλών

30 ΦΩΝΟΡΑΣΗ Radio/Tv ON

32 ΚΟΜΙΚ

Το λύκος των λύκων The End

ΛΥΚΟS 15 IOYΛIOY 2012

EDITORIAL

EDITORIAL Μπροστά σε δώδεκα λάμπες μικροσκοπικές πρέπει να μεταμορφωθείς. Να βάψεις έντονα ό,τι σε χαρακτηρίζει, να μπορεί να το διακρίνει και εκείνος από μακριά στα τελευταία καθίσματα. Πρέπει να αλλάξεις, να μη σε αναγνωρίζουν μέσα σε λίγη ώρα. Σε άλλους παίρνει μια ολόκληρη ζωή. Άλλοι δεν τα καταφέρνουν. Πολλοί δε θέλουν. Δεν είναι όλοι μέρος της παράστασης, κάποιοι έκοψαν εισιτήριο. Μπαίνοντας στο χώρο εκείνο, κρεμάς τον εαυτό σου, σα μια αλλαξιά στην κρεμάστρα. Φεύγοντας θα φορέσεις την ατσαλάκωτη εκείνη φορεσιά σου, στο σώμα που

τσαλακώθηκε σα γράμμα ερωτικό που προσπαθούσε όλο το βράδυ να γραφτεί τέλεια. Το σώμα μεταφέρεται, εκτίθεται μπροστά σε μια βουή. Σε μια βουή που όλο δυναμώνει και ύστερα κόβεται απότομα, γίνεται σιωπή. Σε αδίστακτους κριτές αφήνεται η πραγματικότητά που σε έβαλαν να αποστηθίσεις επαρκώς. Οι αυτοσχεδιασμοί επιτρέπονται όσο τους αντέχει αυτή η πραγματικότητα που φόρεσες απόψε. Αύριο θα είναι άλλη, μεθαύριο άλλη. Καθαρά πρέπει να λες όλες τις λέξεις. Τις λέξεις που δολοφονούν και τις λέξεις που πληγώνονται με την ίδια σιγουριά

ΛΥΚΟS 15 IOYΛIOY 2012

EDITORIAL

κάποιου που είναι έτοιμος ανά πάσα στιγμή να αλλάξει θέση είτε με αυτόν που αυτοκαταστρέφεται, είτε με αυτόν που ξαναγεννιέται. Από όλους τους ρόλους θα περάσεις πονώντας και ευτυχώντας. Αν ακούσεις τα χτυπήματα των χεριών, μη θεωρήσεις πως τα κατάφερες. Υπάρχει, ξέρεις , το χειροκρότημα της ευγένειας, της μετριότητας, της μίμησης. Το αληθινό σπανίζει και σαν χειροκροτίδα θα σκάσει στον ώμο σου από ένα μόλις χέρι και τότε δε θα το ακούσεις από την ένταση της στιγμής εκείνης. Μόνο θα το νιώσεις αυτό το χέρι, μόνο θα το νιώσεις, ούτε θα το δεις, ούτε θα το ακούσεις. Σαν χειροκροτίδα

θα σε διαμελίσει η αλήθεια του. Και έτσι κομματιασμένος θα κοιμηθείς. Στο κρεβάτι σου το χαμόγελο θα είναι ξεκάθαρο. Καλά τα κατάφερες και σήμερα. Το τέλος ήρθε να σε λυτρώσει, να σε βάλει για ύπνο. Η αυλαία έπεσε και εσύ όχι. Σε είδα να περπατάς με μια ατσαλάκωτη φορεσιά, να κρατάς τα κλειδιά στο χέρι. Ήσουν σίγουρος πως έχεις σπίτι, το κέρδισες. ◈ Σταυρούλα Παπαδάκη papadaki.stav@gmail.com

ΛΥΚΟS 15 IOYΛIOY 2012

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

Εικονογράφηση: Παύλος Ρέγκλης - www.paulreg.tumblr.com

ΚΑΧΥΠΟΨΙΑ - ΑΦΕΛΕΙΑ ▧ της Εύης Αργυρίου evi.argyr@gmail.com epitoergon.blogspot.gr

Μεταίχμιο Στη σχολή ερχόταν σπάνια. Είχε παρέες αλλά δεν τους είχε δώσει δικαιώματα για ραντεβού έξω από το αμφιθέατρο. Πίστευε ότι οι κόσμοι τους είχαν άλλους προορισμούς κι ότι οι δικοί του φτάνουν πιο μακριά. Στα κορίτσια ήταν πάντα ευγενικός και ειλικρινής. Τον ήθελαν πολλά κορίτσια για τις αποστάσεις που έβαζε ανάμεσα τους αλλά εκείνος δεν έκανε βήμα. Tου φαίνονταν ψεύτικες, μικρόψυχες ή αφελείς. Ποτέ δεν ζήτησε βοήθεια από καθηγητή ούτε παρακάλεσε για σημειώσεις από φοιτητές που τις μάζευαν με κόπο. Δεν πίστευε στην παραμικρή ανιδιοτέλεια. Είχε αποδείξεις μόνο για την εκμετάλλευση της ανθρώπινης αδυναμίας. Ήθελε να δείχνει ανεξάρτητος. Ήθελε να είναι ανεξάρτητος. Όμως αυτή την απόσταση δεν μπορούσε να την διανύσει. Οι δεύτερες σκέψεις του σε δυο απλές κουβέντες πρόδιδαν πόσο απείχε από τον εαυτό που ήθελε να έχει. Περιφέρονταν μονάχος από δωμάτιο σε δωμάτιο, προσπαθώντας να γίνει ευτυχισμένος μέσα στους τοίχους. Μακριά από δυσάρεστες εκπλήξεις αβέβαιων προθέσεων, μακριά από το κακό που του φύλαγε η ατέλεια των ανθρώπων. Εκείνος επέμενε να γίνει τέλειος. Άτρωτος και μοναδικός. Να βγει στους δρόμους και να νικήσει κάθε άνθρωπο που τολμούσε να τον πλησιάσει. Οποιονδήποτε αμφισβητούσε την υπεροχή του απέναντι στους υπόλοιπους. Όμως δεν τα κατάφερε. Ήταν αδύνατο να θάψει τόσα νιάτα στο δωμάτιο. Η ανάγκη του να ξοδέψει τον εαυτό του όπως όλοι οι άλλοι ήταν μεγαλύτερη από την ανάγκη του να νιώσει ασφαλής πάνω σε έναν θρόνο ανεξαρτησίας. Και έτσι έμεινε εκεί. Στο μεταίχμιο. Ανάμεσα στην ζωή που αρνήθηκε και στην ζωή που δεν κατάφερε να φτάσει. Μέχρι σήμερα παλεύει εκεί. Αυτός και τόσοι άλλοι μέσα στα δωμάτια τους.

ΛΥΚΟS 15 IOYΛIOY 2012

▧ της Σταυρούλας

Παπαδάκη

papadaki.stav@gmail.com stavpapadaki.com

Καραμέλες Έφτανε κάθε μέρα την ίδια ώρα. Τα είχε υπολογίσει όλα. Την ώρα που θα ήταν και θα έπαιζε έξω εκείνη. Την ώρα αυτή που ο κόσμος γύρω της θα ήταν ελάχιστος. Την πρώτη φορά φορούσε μονόχρωμα, σκούρα ρούχα και εκείνη φοβήθηκε να πλησιάσει. Όσο τα χρώματα πάνω του ήταν πιο φωτεινά, εκείνη πλησίαζε ολοένα και πιο θαρραλέα. Μια μέρα, έφτασε κοντά του. Τους χώριζαν τα κάγκελα του σχολείου. Με τα δυο μεγάλα μάτια της προσπαθούσε να ανιχνεύσει ποιος ήταν αυτός και από πού ερχόταν. ¨Πώς σε λένε¨; ¨Δεν μπορώ να σου πω¨. ¨Μα αν δε μου πεις το όνομά σου, δεν μπορούμε να παίξουμε¨. ¨Δε θέλω να παίξουμε. Εγώ απλά ήθελα να σε δω και να σου δώσω αυτά¨. Το κορίτσι δίστασε. Εκείνος έβαλε στις χούφτες της δέκα πολύχρωμες καραμέλες. ¨Φύγε τώρα, πήγαινε να παίξεις με τους φίλους σου¨. Το κορίτσι γύρισε πίσω κρατώντας σφιχτά στα χέρια του τα γλυκίσματα. Τα γλυκά αυτά ήταν περίτρανη απόδειξη πως μίλησε σε κάποιον άγνωστο. Δεν έπρεπε ούτε να τα φάει , ούτε να τα πάει σπίτι. Η μητέρα της και πιο συχνά η γιαγιά της, της έλεγαν να μη μιλά σε αγνώστους. Βέβαια ποτέ δεν κατάλαβε γιατί. Η καλύτερή της φίλη η Αγγελική, ήταν άγνωστη την πρώτη μέρα της σχολικής τους χρονιάς. Τώρα είναι η καλύτερη της φίλη. Τα μαθηματικά και η έκθεση ήταν άγνωστα σε αυτήν και τώρα της είναι απαραίτητα για να μπορεί να παίρνει σωστά τα ρέστα και να γράφει τις σκέψεις της στο χαρτί. Δεν καταλάβαινε γιατί το άγνωστο έπρεπε να το αποφεύγει. Έτσι, κάθε μέρα εκείνος ο κύριος ερχόταν και εκείνη πήγαινε και μάζευε τις καραμέλες του. ¨Για πες μου, αυτά που σου δίνω τα τρως;¨ ¨Όχι, κύριε, τα μαζεύω¨. ¨Γιατί τα μαζεύεις; Αφού δεν τα τρως , σου είναι άχρηστα¨. ¨Μου αρέσουν τα χρώματα κύριε. Μου αρέσει να ανοίγω το σακούλι μου και να βλέπω πώς γίνονται περισσότερα όσο περνούν οι μέρες¨. Ο κύριος αυτός δεν ξαναήρθε από τότε. Κατάλαβε πως το κοριτσάκι του μεγάλωνε και πως οι καραμέλες που του έδινε , δεν έφταναν πια για να νομίζει πως έχει κάποιο πατρικό πρότυπο να μιμηθεί. Το κορίτσι μεγάλωνε και έκανε το άγνωστο, γνωστό. Πολλές φορές είχε εξαπατηθεί, άλλες είχε κερδίσει. Χρόνια ολόκληρα περνούσαν και εκείνη αντάλλαζε κουβέντες με ανθρώπους όλων των ηλικιών. Πολλοί περαστικοί προσπέρασαν τα κάγκελα της, άλλοι κοντοστάθηκαν για λίγο, μερικοί της έδωσαν καραμέλες, μερικοί πρόφεραν το όνομα τους άφοβα και φώναξαν δυνατά το δικό της, λίγοι πέρασαν τα κάγκελα και έπαιξαν μαζί της γελώντας και τρέχοντας μια ολόκληρη ζωή. Το κορίτσι μεγάλωνε και μάζευε αντικείμενα , πράξεις, λόγια , πρόσωπα. Δεν ήταν αφελής. Ήξερε πως για να έχει ζωή θα έπρεπε να την εμπιστεύεται και να μην τη σκορπίζει. Ήξερε πως η αφέλεια η δική της ήταν η εμπιστοσύνη μιας αθώας καρδιάς. Κάθε τόσο άνοιγε το σακούλι. Της άρεσαν τα χρώματα. Της άρεσε να ανοίγει το σακούλι της και να βλέπει πως αυτά γίνονται περισσότερα , όσο περνούν τα χρόνια. ◈

ΛΥΚΟS 15 IOYΛIOY 2012

SIDESHOW

▧ του Jim Ver jim.a.ver@gmail.com www.jimver.net

For me,

the roof is made of wood and the walls are made of stone.

though she holds all my festering secrets

and endures every nickel-and-dime sin of mine, I can still sit and swivel on my chair. My favorite

is when she hangs my breath on the window pane to dry and

and I attend to a new, twisted and spinning world.

No man, woman, mother, fauna and flora.

Home is where the cost of seclusion is worth it.

ΛΥΚΟS 15 IOYΛIOY 2012

ΚΛΕΙΣΤΡΟ

Δημήτρης Κεχρής kechrisdim@tellas.gr Niort, 2011

ΛΥΚΟS 15 IOYΛIOY 2012

ΚΛΕΙΣΤΡΟ

ΛΥΚΟS 15 IOYΛIOY 2012

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

Οι δύο Ινδιάνικη λαϊκή ιστορία

▧ επιμέλεια Σταυρούλα Παπαδάκη papadaki.stav@gmail.com www.stavpapadaki.com

Ένα βράδυ ένας γέρος (ινδιάνος) της φυλής Τσερόκι, μίλησε στον εγγονό του για τη μάχη που γίνεται μέσα στην ψυχή των ανθρώπων. Είπε: "Γιέ μου, η μάχη γίνεται μεταξύ δυο 'λύκων' που υπάρχουν μέσα σε όλους μας" Ο ένας είναι το Κακό. - Είναι ο θυμός, η ζήλια, η θλίψη, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονεία, η αυτολύπηση, η ενοχή προσβολή, η κατωτερότητα, τα ψέματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία, και το εγώ. Ο άλλος είναι το Καλό. - Είναι η χαρά, η ειρήνη, η αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπεινοφροσύνη, η ευγένεια, η φιλανθρωπία, η συμπόνια, η γενναιοδωρία, η αλήθεια, η ευσπλαχνία και η πίστη στο Θεό. Ο εγγονός το σκέφτηκε για ένα λεπτό και μετά ρώτησε τον παππού του: "Ποιος λύκος νικάει;" Ο γέρος Ινδιάνος Τσερόκι απάντησε απλά: "Αυτός που ταΐζεις."

ΛΥΚΟS 15 IOYΛIOY 2012

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

ΦΑΕ ΠΡΙΝ ΣΕ ΦΑΕΙ Ο ΛΥΚΟΣ ▧ της Κασσάνδρας Αλογοσκούφη kassandra_alogoskoufi@ yahoo.gr

Ο λύκος ήταν ένας άντρας που κυκλοφορούσε γυμνόστηθος. Φόραγε ένα σκισμένο παντελόνι και επίτηδες ξέχναγε ανοιχτό το φερμουάρ. Έτρεχε με το γρήγορο αμάξι του και από το στόμα του έβγαιναν καπνοί από το όπιο. Τύλιγε στωικά τη νύχτα γύρω από τους ώμους του και προσκαλούσε την μούσα του Ομήρου. Τα βράδια ξεπλάνευε κορίτσια που κάνανε ωτοστόπ και τα οδηγούσε στην Αρκαδία στο σκοτωμένο φαράγγι. Όσο οδηγούσε τους μίλαγε γλυκά και από τα μυτερά του δόντια έσταζε η περιτονίτιδα του μίσους και η έμφυτη λυσσώδη κακία του. Τα ποιήματα του όμως ήταν γλυκά και τον εξανθρωπίζανε. Τα κορίτσια μπαίνανε με τη θέλησή τους στο φαράγγι που είχε πατήσει άλλοτε ο ποιητής Σικελιανός και ο Τσίρκας. Ανάβανε δαδιά και τρέχανε σαν ζαρκάδια πάνω στις γλιστερές πέτρες. Ο λύκος λίγο-λίγο άφηνε τα ποιήματα και έπαιρνε την κανονική του μορφή. Το φεγγάρι γέμιζε γοργά και γινόταν ο στρογγυλός καθρέφτης. Τα κορίτσια τρελαμένα κάνανε ότι χτενίζανε τα μαλλιά τους με τα ψαροκόκαλα που βρίσκανε στις ακτές των λεπτών ρυάκων. Μέσα από τον δίσκο του λαμπρού φεγγαριού βλέπανε το φως να εξαφανίζεται σαν πλάνη μέσα από τη σακατεμένη φιγούρα του λύκου. Ο λύκος τώρα αγρίευε θέριευε και αποκτούσε τρίχωμα. Τα κορίτσια με τα χέρια να χουφτιάζουν το στόμα από τρόμο γίνονταν εύκολη βορρά. Και ο λύκος θέριευε σαν αντάρτης και αρματολός. Εκεί μέσα στο φαράγγι ο λύκος ξύπναγε σφηνωμένος μέσα σε ένα κορίτσι. Κολλημένος μέσα στον άνθρωπο του ρούφαγε το μόνο φως της ψυχής και το κορίτσι ζάρωνε γοργά σε γριά. Τα μαλλιά ασπρίζανε από τη στεναχώρια της απογοήτευσης και τα τρυφερά μάγουλα αποκτούσαν την θρυμματισμένη όψη με τις πολλές ρυτίδες του καλοκαιριού. Όταν τελείωνε ο λύκος αυτό που απόμενε από τα κορίτσια ήταν ένα ομοίωμα στάχτης που διέλυε η βρωμερή ανάσα του λύκου. Και το τσαντάκι με τη ταυτότητα και τα κλειδιά του σπιτιού. Ο λύκος έβγαζε το αηδόνι του από κει που το είχε τρυπώσει άφηνε πάλι ξεκούμπωτο το φερμουάρ και έτρεχε να αδειάσει το περιεχόμενο της γυναικείας τσάντας πάνω στην κορυφή του σκοτωμένου φαραγγιού. Ήταν τρελός αυτός ο λύκος. Είχε γεμίσει το φαράγγι με σανδάλια και μπότες

ΛΥΚΟS 15 IOYΛIOY 2012

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

ΛΥΚΟS 15 IOYΛIOY 2012

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

Εικονογραφηση αριστερά Εύα Mentjouk perhanxpower@hotmail.com Η εικαστικός Mentjouk ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος ΑΣΚΤ και το 2007 βραβεύτηκε στον 7ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Κόμικς της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ και του περιοδικού ‘’9’’ στην κατηγορία Νέων Καλλιτεχνών. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας, Ψηφιδωτού και Φωτογραφίας. Έχει εκθέσει δημιουργίες της στο «Εργοστάσιο» της ΑΣΚΤ, στη γκαλερί «ATHENS ART SPACE» και στη γκαλερί «MARY ALEXIOU» στο Κολωνάκι. Επίσης φιλοξενήθηκε στη «APOTHIKI ART GALLERY» της Πάρου και στον Χώρο Τέχνης της Βαρβακείου Αγοράς Αθηνών, όπως επίσης στο «Κόκκινο Σπίτι» στην Χαλκίδα. Η Mentjouk. εργάζεται στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση και αγαπά την καλή μουσική (Radio Transmission Sho w 4 intellects).

φαγωμένες. Ήταν φετιχιστής και η στάχτη τον τύλιγε σα λασπωμένα αποτυπώματα. Ο λύκος τώρα θα γεννούσε γονιμοποιημένος από το φως του φεγγαριού. Ανέβαινε στην κορυφή με τα λάφυρά του και γένναγε από το στόμα του αχνά στην αυλή τις μελωδίες του εωσφόρου. Οι νότε βρίσκανε πάνω στα βράχια και έσπαγαν σαν αυγά στις αιχμές που αφήναν οι ενοχές. Το σκοτωμένο φαράγγι είχε γίνει ένα σωστό γυφταριό με πεταμένα ρούχα, κόκκαλα και βρώμικα νερά. Ο λύκος περήφανος τραγουδούσε στο πρώτο φως το κατόρθωμά του. Αυτός ο ψευτοπαλληκαράς με το γυμνό στήθος και τη λαγνεία να κρέμεται σαν μελανιασμένο πουλί απέξω από το φερμουάρ. Ο λύκος τώρα έχει χρόνια που γράφει ποιήματα και σε κάθε ποίημα γράφει για τους θανάτους που προκάλεσε και τη λύπη που έφερε στις οικογένειες των θυμάτων. Αλλιώτικα δε μπορεί να γράψει. Πηγαινοέρχεται νευρικός από το φαράγγι στο γρήγορο αμάξι του, προσπερνά πολιτείες και κυνηγάει ένα γλάρο που φτερουγίζει πάνω από το αμάξι. Αυτό το ονομάζει ελευθερία και το θρέφει με μπισκότα που βρίσκει στις τσάντες των νεκρών κοριτσιών. Ο λύκος είναι ο πάντα ανήρ. Δεν επωάζεται, δεν αφήνει κληρονόμους, δεν φτιάχνει οικογένειες. Προκύπτει εξ ουρανού και είναι γένος παράνομο. Όποιος στηρίζει τις ελπίδες του σε λύκο χάνει την ελευθερία του και τροφοδοτεί το αιμοβόρο των ελεύθερων ηθών του γερόλυκου. Το μόνο καλό που μας έκανε ο λύκος ήταν όταν κάποτε πήγε να αγκαλιάσει το είδωλό του, ερωτευμένος πάντα με την ελευθερία του αντάρτη του, έπεσε μέσα στο σκοτωμένο φαράγγι και πλήγιασε το μάτι του πάνω σε μια αναποδογυρισμένη γόβα στιλέτο. Σκάνδαλο μεγάλο σκάνδαλο, αναφώνησε ο λύκος και όπως-όπως έδεσε το μάτι με ένα κομμάτι από σκισμένη καλτσοδέτα. Όταν ήρθε σε επαφή με αγέλες ανθρώπων απάντησε ότι έχασε το μάτι στον αόρατο πόλεμο που άνοιξε με το φως τον αστεριών. Σε μουσική υπόκρουση Υάννης Ξενάκης αναπαράστησε ότι δήθεν πολέμησε ενάντια στον αστερισμό του Πήγασου, ότι απέκρουσε με επιτυχία τα δηλητηριώδη βέλη της γενναίας Ανδρομέδας και ότι βύζαξε και από τα δυο μαστάρια στραγγαλίζοντας έπειτα με το ένα χέρι στο σβέρκο κάθε αρκούδας, της μικρής και της μεγάλης Άρκτου. Με το μάτι στραβό και ζουμιά να καταλήγουν μέσα στην κοφτερή σπηλιά του στόματός του έβγαλε γλώσσα στον κόσμο και υποστήριξε ότι πλέον θα βλέπει μισό μόνο από το πλήρες φως. Είχε συνείδηση της ποσότητας. Επειδή είμαι μισότυφλος όμως, συνέχισε, θα βλέπω διπλάσια την αλήθεια. Στο ένα μάτι έχω τη μέρα και στο άλλο τη νύχτα, ψέλλισε κάνοντας πονηρούς υπολογισμούς όντας αποσβολωμένος απ’ την ίδια του την αντίληψη. Σαν θεόμουρλος αρνήθηκε τους πάντες με την πεποίθηση ότι είναι αντάρτης, πολεμιστής και ανδρείος. Ποιος ο λύκος; Ήταν ένας αλήτης και μισός. Ευτυχώς για μας που έβλεπε τις ανομίες του με ένα μάτι, τουλάχιστον καυχιόταν μισό από όσα έκανε. Όταν πέρασαν τα γενναία ελάφια της Αρτέμιδος και οι Αρκάδες της θεάς οι πιστές μικρές αδερφές της ιέρειας, ο λύκος κρύφτηκε πίσω από ένα ξεραμένο δέντρο και υποκρίθηκε ότι ήταν η φωνή της Δρύας. Παρέσυρε τις Αρκάδες μέσα στο νερό. Έκλεψε δέκα τσαντάκια από τις κοπέλες και τις άφησε να πνιγούν δίχως μπρατσάκια. Μη ρωτάτε τι έκανε με τα ελάφια. Τα καβάλησε σπάζοντάς τους τις μέσες και ζήτησε να τον οδηγήσουν εκεί που πλένεται η Άρτεμις. Η Άρτεμις πλενόταν μέσα σε μια βυζαντινή μπανιέρα με ένα μπρούτζινο ψαράκι στον διακόπτη της κάνουλας. Ο λύκος την είδε γυμνή και γέλασε και η Άρτεμις τον καταδίκασε: τα κλαδιά που έκλεψε από το κεφάλια τον ελαφιών να είναι τα φίδια που θα τον τυλίγουν όλα τα βράδια από δω και μπρος. Έτσι, ο λύκος άφησε το διαμέρισμα της Αρτέμιδος και όταν πλάγιασε να κοιμηθεί την ίδια νύχτα τον έζωσαν σκουλήκια, φίδια και ό,τι άλλο ερπετό και έτσι βασανίστηκε με μια μόνιμη αίσθηση ότι κάτι γαργαλάει σιχαμένα το δέρμα. Ο λύκος περιφέρθηκε για χρόνια γεμάτα. Δεν ωρίμασε ποτέ και πάντα έκανε τις ίδιες βλακείες. Στο τέλος παρακάλαγε τον θάνατο να τον σώσει.

ΛΥΚΟS 15 IOYΛIOY 2012

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

Έσπαγε το κεφάλι του στις πλαγιές, αλλά αυτό αντιθέτως τον έκανε ακόμα πιο κακό. Η αλαζονεία του είχε ταυτιστεί με τα φίδια που τον βασανίζανε από τότε που τον κεραύνωσε η κατάρα της θεάς. Η αλαζονεία και το σπασμένο κεφάλι που τώρα είχε πάρει πιότερο αέρα τον έκαναν να πιστεύει ότι το βασανιστήριο που του γαργάλαγε τις πατούσες με ένα φτερό γάλλου τα βράδια δεν ήταν άλλο από ευαισθησία. Θαρρούσε ότι τα ποιήματα του θα γαλουχήσουν γενεές κοριτσιών που θα οδηγούνται από μόνες τους στο σκοτωμένο φαράγγι της Αρκαδίας την άνοιξη, πεπεισμένες για το βέβαιο του θανάτου. Ο λύκος έτριβε την κοιλιά του και χαιρόταν που θα πεθαίνανε κόβοντας τις φλέβες τους για πάρτι του σαν άλλος Δημήτριος Μόρισον και στάχτες πάνω στην ταφόπλακα θα γράφανε αυτό που χάραξε ο πατέρα του «Κατά το Δαίμονα εαυτό» εκεί στο υψηλό φαράγγι της Αρκαδίας. Τα ποιήματα μου θα μείνουν για πάντα, έλεγε και ξανάλεγε. Αυτό που δεν καταλάβαινε ο κακομοίρης ήταν ότι το λύκος ήταν ένα παρατσούκλι που έδωσε η μάνα του για να μην τον ρωτάν ποτέ το επώνυμο. Μπάσταρδο παιδί δεν ήξερε ότι ένας λύκος είχε στείλει στον αγύριστο την μάνα του όπως αυτός καλή ώρα τις άλλες. Και όπως λύκος κάτω από λύκο πέφτει, έτσι και το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει αλλά είναι αβέβαιο αν το μήλο θα γίνει εν τέλει δέντρο γνώσης ή αν θα καταλήξει λαχταριστό σάπισμα στο στόμα των γουρουνιών. Ο λύκος είναι μοναχικός άνθρωπος. Οδηγάει το γρήγορό αμάξι του και αναπολεί τα χιλιάδες κρίματα. Τα ονομάζει στιγμές και έτσι καταμετρά τον ατέλειωτο χρόνο της ανίας του. Ο λύκος μόνο αν τον σκοτώσεις γίνεται φως. Και πάλι ξεχύνεται άτσαλα και καίει στο πέρασμα του τα σπαρτά. Είναι μια κατάρα και μία ασθένεια των ματιών που σε αφήνει τυφλό και αδιάφορο μπροστά στο μεγαλείο της φύσης. Τον λύκο τον απεχθάνεται εξίσου ο οφθαλμίατρος μα και ο κτηνοτρόφος. Ο λόγος που γράφω αυτήν την ιστορία του λύκου είναι γιατί σαν τον συνάντησα πέρυσι σε ένα λιβάδι της Αρκαδίας υποστήριζε ασταμάτητα ότι είχε αγιάσει η ψυχή του. Αυτό που μπορώ να ορκιστώ ήταν ότι τον είδα να καταπιάνεται με ανόητες ενασχολήσεις όπως για παράδειγμα το φθινόπωρο που μάδαγαν τα δέντρα από το καστανό φύλλωμα. Ξέθαβε αυτός τα κόκκαλα των κοριτσιών που είχε κατασπαράξει και τα κάρφωνε κάθετα στη λασπωμένη γη σαν κούφιους πάσσαλους του Καζαντζάκη. Με τις ώρες έφτιαχνε περούκες πανώριες και τις στερέωνε πάνω στο πάσαλο καρφιτσώνοντας τα πεσμένα φύλλα των δέντρων πάνω στο παραχωμένο κόκκαλο. Είχε γεμίσει το λιβάδι με αλέες. Σεργιάνιζε ανάμεσά τους και αναπολούσε τα αρώματα από τις ψυχές που είχε παλουκώσει. Ο λύκος μας αγιασμένος βάδιζε μέσα στην κρυφή στοά που είχανε καεί οι μοναχές και οι έντρομοι κάτοικοι της περιοχής από κείνη τη μεγάλη φωτιά που βάλανε τάχα οι εχτροί μέσα στην στοά με τον κόσμο να πηγαινοέρχεται κρυφά κλέβοντας το στάρι της μονής. Η φωτιά δεν είχε μπει μονάχη της. Είχε πάει μια μέρα ο λύκος στη μονή και παρακάλεσε αν διηγηθεί στον εξομολόγο όλα τα κρίματα του να εξιλεωθεί και να αγιάσει. Έτσι και έγινε. Ομολόγησε ο λύκος παραδίδοντας ένα πουγκί με τις οικονομίες χρόνων από τα λεφτά του μπάρμπα του και ο παππάς ξεκαρδισμένος από τα γέλια τον παρέδωσε σκεπασμένο με ένα μαύρο άμφιο στις οι μοναχές που τον ανακήρυξαν άγιο. Όταν ο άγιος λύκος έμαθε για τον πεινασμένο κόσμο που πηγαινοερχόταν κλέβοντας λίγο σπυρί σιτάρι έδωσε διαταγή να μπει σε ισχύ το πρώτο θαύμα του ώστε να μη πεινάσει ξανά ο πεινασμένος κόσμος που πηγαινοέρχονταν κλέβοντας λίγο σπυρί σιτάρι. Κι έτσι ο άγιος φούντωσε φως από ένα κερί που έκαιγε σιμά του. Πήρε και φούντωσε η γκρίζα τρίχα του τριχώματος του και να που ο λύκος έτρεξε μέσα στη στοά και πλημύρισε τη στοά με φως. Το στάρι πήρε φωτιά μιας και είχε πέσει παντού κατά μήκος της στοάς και κόσμος πέθανε σαν από ασφυξία σαν τον ποντικό. Εκεί τελειώνει η ιστορία του λύκου που νόμισε ότι άγιασε. Δε μετακόμισε ποτέ στους ουρανούς και περιφέρεται μέσα στα δάση σκορπίζοντας τον

ΛΥΚΟS 15 IOYΛIOY 2012

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

τρόμο και τον πανικό με τα μάτια που γυαλίζουν με μίσος. Ποτέ να μην πλησιάσετε λύκο και ό,τι κι αν σας προσφέρει εσείς ας αρνηθείτε ευγενικά κατεβάζοντας προληπτικά τον κόκορα από το περίστροφο του περικαρδίου σας. Για τις δε γυναίκες φροντίστε απλά εκείνη τη μέρα να μην πάρετε τσαντάκι και αποποιείστε τη θηλυκή σας εμφάνιση. Επιλέξτε αντρικά ρούχα που δεν αναδεικνύουν τις καμπύλες. Ο λύκος δεν έχει ποτέ το θάρρος να τα βάλει με μια γυναίκα που αντροφέρνει. Και αυτό θα το εξακριβώσετε στις πρώτες κιόλας κουβέντες περί τέχνης… ◈

ΛΥΚΟS 15 IOYΛIOY 2012

ΙΝΚ

Γουίλιαμ Φώκνερ, εκδόσεις Καστανιώτη, 333 σελ., 2010 (πρώτη έκδοση 1929)

Η Βουή και η Μανία ▧ της Μυρσίνης Παπακουνάδη myrs32@hotmail.com

Πως μπορεί να εξιστορηθεί η ιστορίαγενεαλογία μιας αρχοντικής οικογένειας που κρατεί από το 1699 ως το 1945; Και γιατί τελικά καταρρέει; Πως μπορούμε να κατανοήσουμε και να τεμαχίσουμε τον χρόνο – τον μεγάλο πρωταγωνιστή στην μυθοπλασία και στην ζωή; Ο Φώκνερ διηγείται την ιστορία του –όπως και σε άλλα έργα- στον φόντο του αμερικανικού Νότου ,που ήταν ο τόπος γέννησης του και σχεδόν μόνιμης βάσης αφού ταξίδεψε ελάχιστα. O ‘’οίκος’’ Κόμπσον είναι ,εν συντομία, οι εξής: ο Πατέρας, μύστης εκ πείρας στην ζωή και στις αλήθειες της, αλκοολικός, αφανές πρόσωπο στην μητριαρχική οικογένεια, η Μητέρα, ανίκανη να αγαπήσει όλους εξίσου, αυτομαστιγόμενη με μοιρολατρικές ιαχές για τις συμφορές που τους βρήκαν, και τα τέσσερα παιδιά: ο Κουέντιν ,αιμομίκτης, που αυτοκτονεί στο τέλος όταν παντρεύεται η αδελφή του, ο διανοητικά καθυστερημένος Μπέντζαμιν, και ο ακραία ορθολογιστής, άκαρδος Τζέησον. Και εμφανίζεται και η τρίτη γενιά, με τις κληρονομούμενες αμαρτίες της οικογένειας αλλά και την ελπίδα της ρήξης. Όλοι τους στρατοπεδευμένοι σε δυο μέτωπα: Μητέρα, Τζέησον από την μια και από την άλλη όλοι οι υπόλοιποι.

Η διείσδυση σε αυτό το δαιδαλώδες σύστημα σχέσεων –που επεκτείνεται πέραν από το οίκο και αφορά τον άνθρωπο εν γένει- προσεγγίζεται από τον Φώκνερ τεχνικά με έναν ευφυή τρόπο: τέσσερις φωνές από άτομα της οικογένειας, το καθένα να ξερνάει την δικιά του, μια, Αλήθεια, από τις πολλές. Μέχρι και η νέγρα βοηθός, ως τελευταία άποψη, πλαισιώνει αυτή την προσπάθεια εκδημοκρατικοποίησης της αφήγησης. Από την ψηφίδα που κουβαλάει ο καθένας στο ψηφιδωτό, που έχει ήδη ολοκληρωθεί ,ως γνώση των γεγονότων, από τις εισαγωγικές σελίδες. Υπάρχει δηλαδή κατακερματισμός και επιλεκτικότητα της προσοχής τόσο στην γένεση όσο και στην πρόσληψη του κειμένου, ακριβώς όπως συμβαίνει και στην ζωή. Τα τέσσερα κεφάλαια είναι τα συναισθήματα, οι σκέψεις και εμμονές, τα τέσσερα μυαλά εν τέλει ανοιγμένα σαν καρπούζι στο χαρτί. Είναι αριστουργηματικά δοσμένος ο ηλίθιος νους του Μπέντζαμιν, ο όποιος δεν μιλάει αλλά βγάζει άναρθρους ήχους, που πρωτόγονα παρατηρεί ότι ‘’όταν έστριψα στην γωνία της κουζίνας, είχε πάει και το φεγγάρι εκεί’’, που πάντα κάνει καταληπτή την παρουσία της αδερφής του ως ‘’η Κάντυ που ευωδίαζε σαν δέντρα’’, που σβήνει τις

ΛΥΚΟS 15 IOYΛIOY 2012

ΙΝΚ

παροντικές εντυπώσεις σε σκηνές του παρελθόντος, όλα σαν βόμβος. Στον αντίποδα είναι η καταιγιστική σκέψη του αυτόχειρα Κουέντιν: ελλειπτικές αφηγήσεις, αλυσίδα συνειρμών, εσωτερικός μονόλογος με θραύσματα σκέψεων, ανορθόδοξοι διάλογοι για τους κανόνες του μυθιστορήματος. Στα επόμενα κεφάλαια – του ορθολογιστή αφηγητή και του τρίτου, εξωτερικού προσώπου - χρησιμοποιείται μια πιο οικεία γραφή, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι πιο εύχρηστα στην κατανόηση τους – ακόμα και το αρκούντως απλό, εύσχημο προϋποθέτει έναν ενεργό αναγνώστη. Ενας αναγνώστης-κριτής που θα είναι ικανός για την σύλληψη και ολοκλήρωση των σκέψεων του κάθε προσώπου και την ταυτόχρονη αβυσσάλεα κάθοδο στην νοσηρότητα του καθενός – προσωπικά και κοινωνικά χρωματισμένη. Είναι, γι’αυτό τον λόγο, μεθοδευμένο το ότι όλοι μιλούν για την αδελφή τους χωρίς να υπάρχει η προσωπική της κατάθεση, κάτι που θα αποτελούσε ένα εύκολα στημένο δικαστήριο για ενδοοικογενειακή χρήση.

Ιδιαίτερη έκταση στο μυθιστόρημα καταλαμβάνει η συμπαράταξη – συναγωνιστική και ανταγωνιστικήΑνθρώπου και Φύσης: o μεταβαλλόμενος –από συνθήκες έξωθεν- άνθρωπος μέσα στο φυσικό του περίβλημα ισορροπεί ο ίδιος και σταθεροποιεί την σκέψη του, τουλάχιστον σε αυτά που επιθυμεί, αποκαθαρμένη πλέον. Σε όλο το βιβλίο, επιπλέον, νιώθεις τον επικρεμάμενο Χρόνο, είτε πρόκειται για ένα πισωγύρισμα στην ιστορία των προγόνων – που κλείνει το μάτι- είτε αφορά στις διάσπαρτες χρονικές υπενθυμίσεις στην καθημερινή δράση και σκέψη των πρόσωπων – ειδικά στην περίπτωση του οξύνοος Κουέντιν που προσεγγίζει αισθητηριακά τον χρόνο πολλές φορές μέσα στην ημέρα. Είναι αυτή η διάσταση του Χρόνου που άλλοτε κουδουνίζει και άλλοτε γυρνάει αθόρυβα τους λεπτοδείκτες. Και που όταν ‘’το ρολόι ακούστηκε επίσημο και βαθύηχο, θα μπορούσε να είναι ο αποξηραμένος ήχος του ίδιου του σπιτιού που διαλυόταν’’. ◈

ΛΥΚΟS 15 IOYΛIOY 2012

ANIMΑ

ΜUSHISHI ▧ του Gil Galad teotihoacan@msn.com

Τα Mushi είναι πανταχού παρούσες, πρωτόγονες μορφές ζωής, σχετιζόμενες άμεσα με την ουσία της . Πολύ πιο απλές και αγνές από τα άλλα ζώντα όντα, κατέχουν υπερφυσικές δυνάμεις και ζουν παντού γύρω μας χωρίς κάποιο σκοπό πέραν της ύπαρξης. Απαντώνται σε αμέτρητες μορφές και είναι ικανά να μιμηθούν πράγματα του φυσικού κόσμου όπως φυτά, ζώα, ασθένειες ή ακόμα και φαινόμενα όπως τα ουράνια τόξα. Εξαιτίας της αιθέριας τους φύσης οι περισσότεροι άνθρωποι δε μπορούν να αντιληφθούν την ύπαρξή τους, ωστόσο, υπάρχουν λίγοι οι οποίοι μπορούν να τα δουν και να αλληλεπιδράσουν μαζί τους. Ο Ginko, ο ήρωας της σειράς μας, αυτοπαρουσιάζεται ως Mushi-shi, ένας ειδικός στα Mushi, που γυρνά τον κόσμο κάνοντας έρευνα γι’ αυτά και βοηθώντας τους ανθρώπους που υποφέρουν από προβλήματα που τους δημιουργούν. Τα παραπάνω θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια παρουσίαση σε αδρές γραμμές των Mushi, που ακόμα και ο χαρακτηρισμός τους ως «μορφές ζωής» αποτελεί μια υπεραπλούστευση Ο πρωταγωνιστής με το περίεργο παρουσιαστικό (άσπρα μαλλιά, πράσινα μάτια), καθ’ όλη τη διάρκεια της σειράς αποτελεί τον καταλύτη για την εξέλιξη της πλοκής χωρίς αυτή να επικεντρώνεται πάνω του. Ζει στην Ιαπωνία στο μεταβατικό διάστημα από την περίοδο της φεουδαρχίας (περίοδος Edo) σε αυτή της αυτοκρατορίας και του εκμοντερνισμού της (περίοδος Meiji), χωρίς να έχει ξεπεραστεί η μανία του απομονωτισμού παρ’ όλα αυτά. Είναι ένας περιπλανώμενος με αρκετά ομιχλώδη προσωπική

ιστορία, ο οποίος φαίνεται πως «τραβάει» τα Mushi. Αυτό αποτελεί και το άλλοθί του για τη διαρκή φυγή του. Τονίζει συχνά πως με το να μένει σε ένα μέρος πολύ καιρό θα μαζέψει μεγάλο αριθμό Mushi σε επικίνδυνο βαθμό. Καπνίζει συνεχώς μιας και το τσιγάρο δείχνει να τα απομακρύνει, ενώ δεν παραλείπει ποτέ να αναφέρει πως τα πλάσματα αυτά είναι πέρα από τα δεσμά των λέξεων «καλό» και «κακό», απλά προσπαθούν όπως όλα τα άλλα να επιβιώσουν. Μέσα από μύθους και παραδόσεις της Ιαπωνίας και με τη συνεχή περιπλάνηση στα τοπία της ενδοχώρας, μακριά από τα πολύβουα και ασφυκτικά γεμάτα αστικά κέντρα, ο mangaka (δημιουργός manga) Yuki Urushibara, μας υπενθυμίζει ότι η ύπαρξή μας είναι άρρηκτα δεμένη με τη φύση, το μανιφέστο της ζωής. Είμαστε μέρος ενός τεράστιου, άγνωστου κόσμου που δε μπορεί να περιοριστεί σε όσα βλέπουμε και δεν πρέπει να αδιαφορούμε για την επιβίωση των υπόλοιπων όντων. Ένα από τα καλύτερα manga που μεταφέρθηκε και σε anime, το Mushishi έχει τη δομή θρίλερ χωρίς όμως τη χρήση βίας και αιματοχυσιών, ενώ δεν παραλείπει την προβολή του υπερφυσικού στοιχείου, αγαπημένου συστατικού των mangaka. Το σχέδιο και τα χρώματα είναι εξαιρετικά και στην animated τηλεοπτική του μεταφορά, η μουσική έρχεται να στολίσει κατάλληλα το πολυβραβευμένο έργο του Urushibara. Αποτελεί μια καλή αρχή για να πείσει ακόμα και τον πιο δύσπιστο, ότι τα manga είναι κάτι πέρα από κινούμενα σχέδια για παιδιά, ότι είναι μια μορφή τέχνης! ◈

ΛΥΚΟS 15 IOYΛIOY 2012

ANIMΑ

ΛΥΚΟS 15 IOYΛIOY 2012

JUMPCAT

TOY WIM WENDERS / 1987 , DVD ΠΕΡΙΟΧΗΣ 2, 16:9 ANAMORPHIC Β&W and COLOR, DOLBY STEREO OPTIONAL 5.1, AXIOM FILMS

Der Himmel Uber Berlin (wings of desire) ▧ του Δημήτρη Κεχρή kechrisdim@tellas.gr

Βερολίνο, μέσα της δεκαετίας του 1980. Το Τείχος εξακολουθεί να χωρίζει την πόλη στα δυο. Άγγελοι τριγυρνούν ανάμεσα στους ανθρώπους, διαβάζουν τις σκέψεις τους, παρατηρούν τις ζωές τους. Ένας από αυτούς, ο Damiel (Bruno Ganz), αποφασίζει να απαρνηθεί την αιωνιότητα και την αθανασία για χάρη μιας νεαρής ακροβάτισσας, για να μπορέσει να νιώσει τον έρωτα όπως οι άνθρωποι, για να μπορέσει να απολαύσει την παραμικρή ανθρώπινη αίσθηση και να καταλάβει την αξία της στο φόντο της φθοράς,

της θνητότητας και του αμείλικτου χρόνου. Όπως λέει χαρακτηριστικά ο Damiel: "Θέλω να εισβάλω στην Ιστορία του Κόσμου ή έστω απλά να κρατήσω ένα μήλο στο χέρι μου". Στην περιπλάνησή τους στην πόλη οι άγγελοι παρακολουθούν την καθημερινότητα μιας μεγάλης γκάμας ανθρώπων, οι σκέψεις των οποίων αποτελούν αφορμή για στοχασμό σε κάθε λογής ζητήματα όπως η αγνότητα της παιδικής ηλικίας, ο έρωτας, η μοναξιά, τα γηρατειά, η φύση του χρόνου ή ακόμα και η πολιτική. Επιπροσθέτως, μέσα από την περι-

ΛΥΚΟS 15 IOYΛIOY 2012

JUMPCAT

και μελαγχολική για όσο ο κόσμος είναι απλά ένα ουδέτερο πεδίο παρατήρησης με τη ματιά των αγγέλων, έγχρωμη και ζωντανή από το σημείο και μετά όπου ο Damiel εγκαταλείπει την αθάνατη φύση του και συμμετέχει ενεργά στον κόσμο των ανθρώπων. Εξίσου δυνατό στοιχείο αυτής της σχέσης αποτελεί η μουσική επένδυση που συνοδεύει τους χαρακτήρες στην εκάστοτε συναισθηματική κατάσταση που βρίσκονται, κρατάει έναν ρυθμό που συνέχει αρμονικά τη ροή των σκηνών και φυσικά αναδεικνύει την πανταχού παρούσα underground πλευρά της βερολινέζικης νύχτας. Ο Wenders καταφέρνει να φτιάξει έναν ύμνο στην ανθρωπινότητα, στο γήινο, στο απλό σε αντιπαράθεση με την ψυχρότητα και τη μονοτονία της πνευματικής τελειότητας. Η πιο ουσιώδης έκφραση αυτού είναι η στιχομυθία που έχει κάποια στιγμή ο Damiel (αφότου έγινε θνητός) με έναν Αμερικανό σταρ του κινηματογράφου (Peter Falk), ο οποίος τον ρωτάει : "Τι σκοπεύεις να κάνεις τώρα;" και εκείνος του απαντά αφοπλιστικά: "Υπάρχει ένα κορίτσι". Τόσο απλά. ◈

πλάνηση αυτή, ο Wenders κινηματογραφεί, σε ένα βαθμό, το ίδιο το Βερολίνο αποτυπώνοντας με αγάπη και πόνο τα σημάδια που έχει αφήσει ο χρόνος και η Ιστορία επάνω σε αυτήν την πόλη, σημάδια που αντανακλώνται και στις ίδιες τις ζωές των κατοίκων της. Το ζήτημα του Τείχους το οποίο χωρίζει την πόλη σε δυο κομμάτια, οι οριακοί και αβέβαιοι μετεωρισμοί της νεαρής ακροβάτισσας, ο ίδιος ο ακριβής τίτλος της ταινίας ("Ο ουρανός πάνω από το Βερολίνο"), η έκπτωση ενός αγγέλου σε άνθρωπο, μας φέρνουν ενώπιον μιας προσπάθειας του σκηνοθέτη να σκιαγραφήσει μια, έστω και αφηρημένη, σύζευξη δύο κόσμων: του ανατολικού με το δυτικό Βερολίνο, της ζωής με το θάνατο, της γης με τον ουρανό και εν τέλει του πραγματικού με το μεταφυσικό. Τα εκφραστικά μέσα που χρησιμοποιεί ο Wenders επιτυγχάνουν μια αξιοθαύμαστη ισορροπία ανάμεσα στο περιεχόμενο του έργου και στην αμιγώς αισθητική του πλευρά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η φωτογραφία της ταινίας, υπεύθυνος της οποίας είναι ο Henri Alekan. Ασπρόμαυρη

ΛΥΚΟS 15 IOYΛIOY 2012

ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ

ΛΥΚΟS 15 IOYΛIOY 2012

ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ

GILDA

"Σε μισώ τόσο που θα πεθάνω απ’ αυτό"…

▧ της Χλόης Ιορδανίδου metal_-_heart@hotmail.com www.stars-gazer.blogspot.gr

… κι όλοι ξέρουμε τι σημαίνει αυτή η φράση, που ειπώθηκε σχεδόν επτά δεκαετίες πριν από τη Ρίτα Χέηγουορθ ως Τζίλντα. Απόλυτη γυναίκα που κυριάρχησε σε μία ταινία κλασσική και διαχρονική, μεν, αλλά λίγη χωρίς αυτήν. Η Τζίλντα και ο Τζόνι μισούν και εκδικούνται ο ένας τον άλλο στην Αργεντινή του ’45. Καταστρέφουν τους εαυτούς τους μέχρι τις τελευταίες σκηνές, κάνοντας το happy end απρόβλεπτο. Θυμίζουν το μεγάλο έρωτα που καθένας μας έχει συναντήσει, εκείνη τη σχέση που δεν μπορούμε να εγκαταλείψουμε, που καρμικά επιστρέφει στη ζωή μας για να μας συνταράξει – και που δεν μπορούμε, κλείνοντας την πόρτα, να αφήσουμε έξω. Η ταινία, όμως, παρά το γουστόζικο στόρυ, δε θα ήταν παρά ένα άρλεκιν χωρίς την ερμηνεία και τη φιγούρα της Τζίλντα, που καθιέρωσε, εξάλλου, και δύο από τις γνωστότερες σκηνές του κινηματογράφου. Η Τζίλντα τινάζει τα μαλλιά της, η Τζίλντα τραγουδάει, η Τζίλντα είναι ό,τι κάθε γυναίκα φαντασιώνεται να γίνει, εύθραυστη αλλά σκληρή, κομψή και εκδικητική. Κάτι παραπάνω από ένα love story, η ταινία αυτή σίγουρα βοηθάει στην κατανόηση του μυστηρίου που παρουσιάζουν οι γυναίκες. Κάθε μία κρύβει μια Τζίλντα μέσα της, μια μικρή τραγωδία, ένα δράμα που ζητά εκτόνωση, ένα τραγούδι που πρέπει να ειπωθεί. Απλώς χρειάζεται το κατάλληλο κίνητρο… ◈

ΛΥΚΟS 15 IOYΛIOY 2012

JIVE

DEADFILE www.deadfile.bandcamp.com

Καλως ήρθατε Νέα Ορλεάνη, βόρεια του Ιονίου Πελάγους.

▧ του Jim Ver jim.a.ver@gmail.com www.jimver.net

Η διαδρομή Κέρκυρα-Λουιζιάνα είναι περίπου δυόμιση ώρες. Όση και η διάρκεια των δύο album του Deadfile. Το Applied Oneironautics και το ομώνυμο Deadfile, τα οποία κυκλοφόρησαν το Μάιο με διαφορά λίγων ημερών, σου κάνουν το εισιτήριο για ένα προορισμό με "μαύρες", κινηματογραφικές μουσικές. Καλως ήρθατε Νέα Ορλεάνη, βόρεια του Ιονίου Πελάγους. Το project του Βασίλη Παγκράτη aka Deadfile συνδέει post κιθάρες, έγχορδα, πλήκτρα και samples με το αποτέλεσμα να είναι σίγουρα μοναδικό. Το "Jericho", με το δυνατό outro στα έγχορδα, το "This Hollow Land", με τα υπέροχα field recordings του

Alan Lomax αλλά και samples από Ralph Stanley και The Fairfield Four, το γεμάτο διακυμάνσεις "A Girl Called Dust Storm" και το ευφυέστατο "Consulting Maps That Lie", είναι κάποια από τα κομμάτια που ξεχωρίζουν, αλλά αυτό που ξεχωρίζει κυρίως είναι το πάθος με το οποίο αυτός ο άνθρωπος ασχολείται με τη μουσική και το πόσο "μαγικά" το περνάει στα κομμάτια του. Τα δυο του album μπορείτε να τα κατεβάσετε δωρεάν μέσω του bandcamp(http:// deadfile.bandcamp.com). Ο deadfile, σε αντίθεση με το όνομά, είναι ένα αρχείο που πρέπει να ανοίξει. ◈

ΛΥΚΟS 15 IOYΛIOY 2012

JIVE

Deadfile είναι: ▹ Βασίλης Παγκράτηςpost κιθάρες, έγχορδα, πλήκτρα και samples

ΛΥΚΟS 15 IOYΛIOY 2012

SHOWCASE

MY LIGHT BLUE MORRISEY Και θυμήθηκα να αγοράζω, μικρό κορίτσι, σιντί που τα ‘λεγα δίσκους. Και ποιός ο λόγος να ακούς το 2000 τέτοια τραγούδια, με ρωτούσαν οι μεγάλοι.

▧ της Δώρας Κοροβέση thkorovesi@gmail.com

Προχωρούσα μ’ένα τριαντάφυλλο στο χέρι στο Λονδίνο, πέρσυ, έτοιμη να ουρλιάξω από χαρά, ο έρωτας μού είχε χτυπήσει την πόρτα, το αεροπλάνο σε τρεις ώρες με πήγε στον έρωτα, στη διαδρομή διάβαζα James Joyce, Portrait of the artist as a young man. Κι ήμουν η πριγκίπισσα για λίγες μέρες, ξεχνούσα πως πατάω στη γη, όχι βέβαια πως δε νιώθουμε πάντα πως η ξένη γη είναι και μια άλλη γη. Ένιωθα. Στ’αυτιά μου ένα μόνο κομμάτι, με ισοπέδωνε ολοσχερώς. Κάποια κορίτσια είναι πιο μεγάλα από τ’άλλα. Και θυμήθηκα να αγοράζω, μικρό κορίτσι, σιντί που τα ‘λεγα δίσκους. Και ποιός ο λόγος να ακούς το 2000 τέτοια τραγούδια, με ρωτούσαν οι μεγάλοι. Πάντα ήταν δεκαετία του 2000, πάντα όλοι τους μεγάλοι. Είχα γεμίσει το δωμάτιό μου με αταίριαστη, κακόγουστη πια στην όψη, αγάπη. Κι ο Morrissey καταντά ενοχλητικός με τις παραξενιές του πλέον, αλλά εγώ αγαπώ αυτή τη γαλαζοαίματη φωνή του, γιατί είναι κι ο ίδιος ολόκληρος ένα χρώμα γαλάζιο απ’αυτά τα αγορίστικα, κάτι ανάμεσα σε παιδί και άντρα, και μαζί του ζω τον εφηβικό μου έρωτα στο διηνεκές, και διακτινίζομαι στη δική του γη ερωτευμένη με όσα είναι τόσο υπέροχα ίδια σε κάθε εποχή, για πάντα. ◈

ΛΥΚΟS 15 IOYΛIOY 2012

SHOWCASE

Δευτέρα 16 Ιουλίου στο θέατρο Λυκαβηττού.

ΛΥΚΟS 15 IOYΛIOY 2012

ΦΩΝΟΡΑΣΗ

ΦΩΝΟΡΑΣΗ ▧ της Ελένης Αγγελοπούλου elenqmdt@gmail.com

ΔΕΥΤΕΡΑ 16/07

ΤΡΙΤΗ 17/07

ΤΕΤΑΡΤΗ 18/07

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

13:00 // ΝΕΤ Ταξιδιωτική Εκπομπή: Μένουμε Έλλαδα

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ

11:00 // Δίεση 101.3 Ξένο & Ελληνικό ρεπερτόριο: Έφη Γαλώνη

20:00 // ΕΤ3 Ταινία Κωμική: Μην Είδατε Τον Παναή

13:00 // Rock Fm 96.9 Ροκ: Γιάννης Λεουνάκης

14:00 // Kosmos 93.6 World Music: Σαμουήλ Ζακ

16:00 // Nitro Radio 102.5 Ξένο ποικίλο ρεπερτόριο: Μαριλένα Σπανουδάκη

17:00 // Poplie Radio.gr Urban Music: Narita

16:00 // Nitro Radio 102.5 Ξένο ποικίλο ρεπερτόριο: Μαριλένα Σπανουδάκη

19:00 // Offradio.gr Tech house: Ντέμη Παπαδοπούλου

17:00 // Poplie Radio.gr Urban Music: Narita

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ 11:00 // Δίεση 101.3 Ξένο & Ελληνικό ρεπερτόριο: Έφη Γαλώνη 13:00 // Rock Fm 96.9 Ροκ: Γιάννης Λεουνάκης 14:00 // Kosmos 93.6 World Music: Σαμουήλ Ζακ

19:00 // Offradio.gr Tech house: Ντέμη Παπαδοπούλου

ΛΥΚΟS 15 IOYΛIOY 2012

ΦΩΝΟΡΑΣΗ

ΠΕΜΠΤΗ 19/07

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20/07

ΣΑΒΒΑΤΟ 21/07

ΚΥΡΙΑΚΗ 22/07

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

13:00 // ΝΕΤ Ταξιδιωτική Εκπομπή: Μένουμε Έλλαδα

22:45 // STAR Ταινία θρίλερ: Zodiac

21:00 // ANT1 Ταινία περιπέτειεας: Η διαδρομή

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ

11:00 // Δίεση 101.3 Ξένο & Ελληνικό ρεπερτόριο: Έφη Γαλώνη

13:00 // Rock Fm 96.9 Ροκ: Γιάννης Λεουνάκης

14:00 // Kosmos 93.6 World Music: Σαμουήλ Ζακ

16:00 // Nitro Radio 102.5 Ξένο ποικίλο ρεπερτόριο: Μαριλένα Σπανουδάκη

17:00 // Poplie Radio.gr Urban Music: Narita

19:00 // Offradio.gr Tech house: Ντέμη Παπαδοπούλου

Στέργιος Ρουμελιώτης - Kuro kurotrash@gmail.com

18 Iουλιου 2012

www.faze.gr

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΙΣ 21.00

www.lykosmagazine.tumblr.com

ΧοροσΤΑσιο - ΤαΡΑτσα Bar ΣΚΟΥΛΕΝΙΟΥ 2, ΣΥΝΤΑΓΜA