LYKOS_010 by ΛΥΚOS magazine

30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012 - ΤΕΥΧΟΣ 10

Το πρόσωπο ◈ ¨Δέκα¨ ◈ Γέρος-Νέος ◈ So Deep That You Might Missed Me ◈ Κλείστρο, Αθήνα 2008 ◈ 4 Iστορίες για τη Νεότητα και το Γήρας ◈ To Bουητό ◈ Δυο Φορές Ξένος- Bruce Clark ◈ Spirited Away Hayao Miyazaki ◈ Το Σημάδι της Φάλαινας - Niki Caro ◈ Μια σπαρακτική φωνή: Perry Blake ◈ Αthens Plaython 2012 / Ρωμαίος και Ιουλιέτα ◈ Η Τέχνη του Cocktail ◈ Radio/TV ON ◈ Silence Society-Vol#1

To Λύκος είναι εβδοµαδιαίο περιοδικό για τις τέχνες και τον πολιτισµό. Διανέµεται δωρεάν, καθε Κυριακή σε ηλεκτρονική µορφή.

www.lykosmagazine.tumblr.com www.lykosmagazine.tumblr.com Ενηµερωθείτε για τα νέα τεύχη και δείτε το αρχείο.

www.facebook.com/lykosmagazine Βρείτε το Λύκος και στη σελίδα µας στο facebook. Eάν θέλετε να συµµετέχετε στα επόµενα τεύχη µε εικαστικό έργο, φωτογραφία ή κοµικ, στείλετε δείγµατα εργασιών σας στο email

papadaki.stav@gmail.com papadaki.stav@gmail.com

ΕΚΔΟΣΗ / ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΥΛΙΚΟΥ Σταυρούλα Παπαδάκη ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ Θοδωρής Ρέγκλης www.tedreglis.com Layout ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ Παύλος Ρέγκλης - www.paulreg.tumblr.com Ντίνος Καψάλας - Dinerror86@gmail.com Στέργιος Ρουµελιώτης // KURO - kurotrash@gmail.com Μαρία Κόζαρη Μελά - mandydiamanti@hotmail.com ΕΦΩΦΥΛΛΟ Ρίτσα Καραµετου - ritsakarametou@gmail.com επιλογή εξωφύλλου & φωτογραφίας Ολυµπία Τζώρτζη tzortzi.oly@gmail.com www.lykosmagazine.tumblr.com ΚΟΜΙΚ Στέργιος Ρουµελιώτης - Kuro ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ Σταυρούλα Παπαδάκη, Εύη Αργυρίου, Jim Ver, Δηµήτρης Κεχρής, Νίκος Μπελάνε, Librofilo, Gil Galad, Γεύη Δηµητρακοπούλου, Χλόη Ιορδανίδου, Κωστής Φιλιππόπουλος, Δώρα Κοροβεση, Ελένη papadaki.stav@gmail.com Αγγελοπούλου

Απαγορεύεται η αναδηµοσίευση, η αναπαραγωγή ολική, µερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση η διασκευή απόδοση του περιεχοµένου µε οποιοδήποτε τρόπο, µηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογραφήσεως ή άλλο, χωρίς προηγούµενη γραπτή άδεια του Εκδότη. Νόµοι 238/1970, 4301/1979, Ν.100/1975, Ν.Δ. 3565/1956 και 4254/1962 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου. 2

Layout

ΛΥΚΟS 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Εξώφυλλο Το πρόσωπο 4

Εditorial Το ¨Δέκα¨ είναι απλώς µια καλή αρχή.

Αντιθέσεις Νοσταλγία- Όνειρο

Sideshow Hide in plain sight

Κλείστρο Πολυθρόνα - Αθήνα 2008

Κόκκινη Κλωστή 4 Ιστορίες για τη Νεότητα και το Γήρας. Το Βουητό µιας Απώλειας.

Ink Δυο Φορές Ξένος-Βruce Clark Πρόσφυγας:¨Όταν γεννιέσαι σε ένα µέρος και γερνάς σε άλλο¨.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 20

Anima Τι γίνεται όταν κυριαρχεί η λαιµαργία και η απληστία πάνω σου;

JUMPCAT To σηµάδι της Φάλαινας-Niki Caro ¨Με τυφλή θέληση σε ένα ταξίδι γεµάτο ελπίδα για αλλαγή¨.

Μεγάλο Πανί Ο Καίσαρας πρέπει να πεθάνει - Τaviani Brothers. «Από τότε που γνώρισα την τέχνη, αυτό το κελί έγινε φυλακή»

Jive Perry Blake Ένας ιδιαίτερος καλλιτέχνης που σπάνια συναντά κανείς σήµερα

Showcase Τα Παιχνίδια οι µεγάλοι τα λέρωσαν µε Νόµους. Ρωµαίος και Ιουλιέτα- στο Βρυσάκι Ο Έρωτας να Νικά!

Να πας Η Τέχνη του Κοκτέηλ. Χρώµα µέσα στο Βράδυ.

Φωνόραση Radio/Tv ON

Κόµικ Silence Society Cover + Page 1 3

ΛΥΚΟS 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

EDITORIAL Δέκα.

γραπτά του µε κατακόκκινο στυλό. Ένα ξεκάθαρα λυγερό 1 και δίπλα του ένα ολοστρόγγυλο, αφράτο 0. Μα ήξερε, πως αυτήν ήταν µια αρχή, µια αρχή καλή που χειροκροτούσε σθεναρά την πρώτη του γνώση.

Δέκα. Ήταν µόλις –τα µισά του δέκα-χρονών και η µητέρα του , του αποκάλυπτε ένα προς ένα τα κλειστά της δάχτυλα για να µάθει να µετρά ως το δέκα. Και εκείνος δε βαριόταν να µετρά ξανά και ξανά και εκείνη µε τα δέκα δάχτυλα των χεριών της δε βαριόταν να τον αρπάζει από τους ώµους, να τον σφιχταγκαλιάζει για το µεγάλο κατόρθωµά του να µετρήσει ολόσωστα.

Στο σπίτι τους, κατοικούσε από – δέκα φορές το δέκα – χρόνια πίσω ένα πιάνο, που µέσα του κατοικούσαν πολλά ασπρόµαυρα πλήκτρα. Απορούσε που υπήρχαν τόσα πλήκτρα ,για µόλις δέκα δάχτυλα και µια µέρα, άπλωσε τα δυο του χέρια επάνω τους και άρχισε να τα πατά , πρώτα σε σειρά, ύστερα τυχαία. Ο ήχος που γεννούσε , αποφασιστικός παρά το ότι ήταν νέος στα αυτιά του, τον έσπρωξε και άρχισε µαθήµατα. Έµαθε πως τα δέκα του δάχτυλα αρκούν για να φτιάξει όσες µελωδίες επιθυµεί, αρκεί να κεντήσουν τους κατάλληλους συνδυασµούς χρωµοφωνών .

Αναρωτιόταν , γιατί επιβραβευόταν µόλις έφτανε στο δέκα. Κοιτούσε µια τα δάχτυλα της µητέρας του, µια τα δικά του και σκεφτόταν πως ίσως το δέκα ήταν µια καλή αρχή. Και πράγµατι, µε αφετηρία το δέκα , έµαθε και άλλους αριθµούς πέρα από αυτόν. Τα πρώτα χρόνια, στο σχολείο λαχταρούσε να δει ένα δέκα κάτω από τα 4

ΛΥΚΟS 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

EDITORIAL

Εικονογράφηση - Μαρία Κόζαρη Μελά mandydiamanti@hotmail.com

Τα χρόνια περνούσαν και εκείνος, µετρούσε –αρκετές φορές το δέκα-τα χρόνια του. Είχε µετρήσει θανάτους, γεννήσεις, έρωτες, όνειρα, σχέδια, λάθη, χρώµατα, αστέρια, φόβους, νύχτες, µέρες, σελίδες, σύννεφα, βήµατα. Όσο µεγάλωνε, τα χρόνια που κουβαλούσε στις πλάτες του, του επέτρεπαν, να έχει τα χέρια του ελεύθερα. Όχι , όµως πια απλά για να µετρά, αλλά και για να κάνει. Να δουλεύει µε τα δυο του χέρια, να χρησιµοποιεί τα δέκα του ισχυρά δάχτυλα για να δίνει , για να καλουπώνει το όνειρο και να το κάνει ζωή, για να µεταφράζει σε µελωδίες τα περάσµατα ενός βίου, για να αρπάζει από τους ώµους και να σφιχταγκαλιάζει τη µεγάλη του αγάπη.

Το πιάνο θα συνεχίζει να παίζει ,όσο τα χέρια δε θα φοβούνται να πιάσουν και να κάνουν χρήσιµη την πέτρα. Εµείς κλείσαµε τα δέκα µας και ευχόµαστε να µεγαλώνουµε σε ανάστηµα και σε βάθος και µε αυτά για όπλα µας , να µεταµορφώνουµε τους εγωιστές γίγαντες ,σε καλοσυνάτους µεγαλύτερους που έχουν να προσφέρουν ,που επιθυµούν να µας κάνουν παρέα.

Σταυρούλα Παπαδάκη

Το δέκα ήταν µια καλή αρχή, για να µάθει να υπολογίζει τη ζωή ,χωρίς να τη µετρά στα δάχτυλα. 5

ΛΥΚΟS 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

ΓΕΡΟΣ - ΝΕΟΣ ▧

ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ papadaki.stav@gmail.com stavpapadaki.com

Βαλς Καθόταν στο τραπέζι αµίλητη. Ένα φλιτζάνι µικρό του καφέ και µια φρυγανιά το βασίλειο της. Τα ασπρόµαυρα µαλλιά της µαρτυρούσαν µια ζωή µεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Στα χέρια , είχαν το χρόνο να µαζευτούν δαχτυλίδια σηµαντικών γεγονότων ,περιουσία ολάκερη. Τα λουλούδια στο φόρεµα ξεθωριάζουν, µα µυρίζουν ροδόνερο το ίδιο έντονα µε την πρώτη φορά που φορέθηκε σε ένα σώµα σπαρµένο ζωή. Τα χέρια της έχουν θερίσει σοδειές και τώρα το ένα πάνω στο άλλο δικαιούνται απραγία. Μου είπε πως, αυτή τη φωτογραφία τη θέλει στηριγµένη στο βάζο του τραπεζιού µόνιµα. Εκεί, εκείνος νέος, κορδωτός , µε ένα χαµόγελο γοητείας και µε βλέµµα ειλικρίνειας περίσσιας, µε ρούχα και εγωισµό ατσαλάκωτο, µε παπούτσια καλογυαλισµένα, µε χέρια ασηµάδευτα από πάλες , µε ένα καπέλο ναυτικό στο ένα, στο άλλο τίποτα να πιάσει τη ζωή. Εδώ, εκείνος δύει , το σώµα κρύβεται πίσω από δυο βουνά, φοράει ρούχα ύπνου αιώνιου , ξαπλώνει σε µια θάλασσα απλωµένη στο ντιβάνι, τυλίγεται σε σάβανα βαµβακερά ριγέ , µε χέρια που ο χρόνος σηµάδεψε για να θυµάται πως πέρασε και όχι για να γυρίσει πίσω. Η φθορά µυρίζει από την πόρτα τη µισάνοιχτη ανάµεικτη µε κολόνια λεµόνι. Τα λευκά µαλλιά χτενίζονται µε τσατσάρα µπλε. Δυο µάτια µε µεγάλα αποθέµατα αλήθειας. Δυο µύτες καλογυαλισµένων παπουτσιών προορίζονται για έξοδο. Το καπέλο το ναυτικό στην κρεµάστρα, φοριέται στα ταξίδια που ξεκινούν στο πάρκο της γειτονιάς την Κυριακή και τελειώνουν στο κατώφλι του σπιτιού. Στο ραδιοφωνάκι παίζει Δανάη. Εκείνη µουρµουρίζει για µαραµένα γιούλια και βιόλες. Νοσταλγεί ένα βαλς. Ο άντρας της φωτογραφίας τη ζητά για χορό και εκείνη αρνείται δειλά. Τα χρόνια έχουν περάσει και βαλς µε χάρη χορεύουν τα πόδια της κοπέλας δίπλα του που φορά ένα φόρεµα, µε λουλούδια ολάνθιστα , σε ένα σώµα σπαρµένο ζωή. Το ραδιόφωνο σιώπησε και η νοσταλγία δυνάµωσε εκείνο το βράδυ. Πήγα για χορό, µε σώµα άφθαρτο ακόµα, κουβαλώντας µια φθορά ξένη µυρωδιάς λεµονιού. Πήγα για χορό, µε βλέµµα ειλικρίνειας περίσσιας , µε ρούχα ατσαλάκωτα και µε χέρια ασηµάδευτα, γεµάτα όµως αγάπη. 6

ΛΥΚΟS 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

Εικονογράφηση: Παύλος Ρέγκλης - www.paulreg.tumblr.com

▧

ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΑΡΓΥΡΙΟΥ evi.argyr@gmail.com epitoergon.blogspot.com

Της εποχής Κάποτε είχαµε δικαίωµα στο λάθος. Μαλώναµε µε τα άλλα παιδιά και η µαµά µας έπαιρνε αγκαλιά, µας εξηγούσε και µας συγχωρούσε. Μπερδευόµασταν στις ασκήσεις και ο δάσκαλος καθόταν δίπλα µας και διόρθωνε την άγνοια µας. Δοκιµάζαµε κοσµοθεωρίες µέχρι να καταλάβουµε ποια µας ταιριάζει καλύτερα. Κάποτε τα λάθη είχαν ένα µέρος για να συµβούν, έναν τρόπο για να εκδηλωθούν και έναν χρόνο για να ξεπεραστούν. Και ήρθε η εποχή που το λάθος έγινε πολυτέλεια. Η µαµά δεν εξηγεί ούτε µας συγχωρεί, µας µαλώνει. Ο δάσκαλος δεν µας βοηθάει, µας τιµωρεί. Ο κόσµος δεν έχει θέση παρά µόνο για µία λογική. Όλα κοµµένα και ραµµένα στα µέτρα του τετελεσµένου. Γιατί δεν υπάρχει χρόνος πια. Ανήκει όλος στο παρελθόν και εµείς µεγαλώνουµε µέσα του άθελα µας. Δεν υπάρχει ούτε τόπος. Κάθε διαθέσιµο εκατοστό έχει κατακτηθεί από τους παλαιότερους. Ζούµε επιµηκύνοντας την γραµµή του τέλους µιας προηγούµενης γενιάς. Μέχρι να βρούµε έναν τρόπο να δηµιουργήσουµε τον δικό µας χρόνο και τον δικό µας τόπο στο έδαφος που µοιραζόµαστε µαζί της. Μέχρι να κάνουµε τα δικά µας λάθη. Όσο κι αν µεγαλώνουµε, µόνο τότε θα έχουµε κάνει το πρώτο µας βήµα. ◈

ΛΥΚΟS 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

SIDESHOW

▧

TOY JIM VER jim.a.ver@gmail.com www.jimver.net

ΛΥΚΟS 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΚΛΕΙΣΤΡΟ

ΑΘΗΝΑ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2008

▧ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΕΧΡΗ kechrisdim@tellas.gr

ΛΥΚΟS 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

4 ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΓΗΡΑΣ ▧

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ papadaki.stav@gmail.com stavpapadaki.com

Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΑΜΠΕΛΙΟΥ

όσα πρόσφερε στο γιο του. Το µόνο που ζητούσε για τον εαυτό του, ήταν αγάπη και στοργή. Όµως τα πράγµατα άλλαξαν. Η νύφη άρχισε να γκρινιάζει και να δηµιουργεί φασαρίες. Δεν ήθελε το γέρο στο σπίτι, ειδικά όταν έµαθε ότι δεν έχει κανένα περιουσιακό στοιχείο. Ο άντρας της για να αποφύγει τους καυγάδες αναγκάστηκε να της κάνει το χατίρι. Έτσι αποφασίζουν να κατεβάσουν το γέρο – πατέρα στο υπόγειο. Ο γέρος πικραµένος δε µίλησε. Δεν ήθελε να βλέπει το ζευγάρι τσακωµένο και το γιο του στεναχωρηµένο. Το εγγονάκι του, του πηγαίνει φαγητό και ψωµί. Μια µέρα η µητέρα του, τού δίνει µια κουβέρτα να την πάει στον παππού, για να σκεπάσει το παλιό σιδερένιο κρεβάτι. Το παιδί παίρνει το ψαλίδι και κόβει την κουβέρτα στα δύο. - «Παιδί µου» γιατί το έκανες αυτό; ρώτησε η µητέρα του.«Μαµά», λέει το παιδί, το κρεβάτι του παππού είναι µικρό και η κουβέρτα µεγάλη. Θα κρατήσω τη µισή για σένα, όταν γεράσεις να σκεπάζεσαι όπως ο παππούς.» Τα λόγια του παιδιού έκαναν τη µητέρα του να αλλάξει γνώµη. Μετανιωµένη µε τον άνδρα της κατεβαίνουν στο υπόγειο. Φιλούν το χέρι του παππού και του ζητούν να τους συγχωρέσει.

Κάποτε σε ένα χωριό ζούσε µια οικογένεια που είχε τρία αγόρια. Όλη η περιουσία τους ήταν ένα χωράφι που το βάλανε αµπέλι . Ο νοικοκύρης ήταν νέος και δούλευε το αµπέλι. Έβγαζε το κρασί, το τσίπουρο και ζούσε την οικογένειά του. Πέρασαν τα χρόνια και ο νοικοκύρης του αµπελιού γέρασε. Και µια µέρα κάλεσε τον πρώτο του τον γιο και του λέει: ¨Γιε µου, εγώ γέρασα δεν µπορώ να δουλέψω το αµπέλι. Να το δουλέψεις εσύ ¨. Αλλά ο γιος του δεν θέλησε κι έφυγε. Μετά , κάλεσε και τον δεύτερο γιο και λέει και σ’ αυτόν τα ίδια. Αλλά και ο δεύτερος ο γιος πάλι δεν θέλησε να δουλέψει το αµπέλι. Μετά κάλεσε και τον µικρό του τον γιο που ήταν πιο νέος και του λέει:¨ Γιε µου εγώ γέρασα δεν µπορώ να δουλέψω το αµπέλι, πρέπει να το δουλέψεις εσύ¨. ¨Ναι, πατέρα θα πάω εγώ στο αµπέλι να το σκάψω¨. Κι ο πατέρας του δίνει µια συµβουλή : ¨Να σκάψεις, να κορφολογήσεις να το κλαδέψεις και θα βρεις θησαυρό¨. Άρχισε να το δουλεύει το αµπέλι. Αφού το δούλεψε ανταµείφθηκε από τον κόπο του. Κι έµεινε ο µύθος: ¨Για βάλε νιους και σκάψε µε, γέρους και κλάδεψέ µε. Βάλε κορίτσια ανύπαντρα να µε κορφολογήσουν¨, που σηµαίνει ότι ο νέος τα καταφέρνει καλύτερα από ένα γέρο και ότι το αµπέλι θέλει δουλειά από νέους.

ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ Μια φορά κι έναν καιρό σε µια µακρινή και πλούσια χώρα ζούσε ένας ξυλοκόπος µε την οικογένειά του και τον µονάκριβο γιο του. Ο ξυλοκόπος δούλευε όλη την µέρα στο βουνό για να θρέψει την οικογένειά του και το βράδυ γύριζε κουρασµένος από την δουλειά του. Το σπίτι που ζούσαν ήταν χτισµένο δίπλα στις όχθες ενός ποταµού, όπου ο νεαρός περνούσε τις περισσότερες ώρες παίζοντας µε τους φίλους του. Καθώς τα χρόνια περνούσαν ο µικρός µεγάλωνε σιγά

ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΣΕΙΡΑ Ένας πατέρας είχε ένα µονάκριβο παιδί. Το αγαπούσε πολύ και ήθελε να το βλέπει χαρούµενο και ευτυχισµένο. Έτσι στο γάµο του, του έκανε γαµήλιο δώρο όλη την περιουσία του. Δεν κράτησε τίποτα για τον εαυτό του. Οι µέρες κυλούσαν ευχάριστα. Ο γέρο - πατέρας ένιωθε περήφανος και ικανοποιηµένος για 12

ΛΥΚΟS 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

σιγά και κάποια στιγµή την ώρα που γύρισε από την δουλειά ο πατέρας του, τού ανακοίνωσε ότι µεγάλωσε πια και θα έπρεπε να πάει στην πόλη να εργαστεί. Ο πατέρας θεωρώντας ότι ο γιος του είναι σε µικρή ηλικία θέλησε να τον δοκιµάσει και του πρότεινε να περάσει από µια δοκιµασία. Η δοκιµασία ήταν η εξής: του έδωσε µια χρυσή λίρα την οποία στερήθηκε ο ίδιος από τον µισθό του, να την πετάξει στην απέναντι όχθη του ποταµού. Αν το κατάφερνε αυτό ο γιος του θα είχε την άδεια του πατέρα να φύγει από το σπίτι.

εξαιτίας σου τότε καλύτερα να πεθάνεις!». Αυτή δεν του απάντησε. «Δεν µ’ ένοιαζε τι είπα ή τι αισθάνθηκε, γιατί ήµουν πολύ νευριασµένος», έλεγε αργότερα σ’ ένα φίλο του. «Ήθελα να φύγω από εκείνο το σπίτι και να µην έχω καµία σχέση µαζί της. Έτσι διάβασα πάρα πολύ σκληρά µε σκοπό να φύγω µια µέρα µακριά για σπουδές και τα κατάφερα, µα ήλθε κι έπιασε αυτή τη δουλειά στη λέσχη για να µε βοηθάει. Δεν µπορούσε να πάει κάπου αλλού;». Αργότερα παντρεύτηκε. Αγόρασε ένα δικό του σπίτι. Έκανε δικά του παιδιά κι ήταν ευχαριστηµένος µε τη ζωή του, τα παιδιά του, την γυναίκα του και τη δουλειά του! Μια µέρα µετά από χρόνια απουσίας, όπως ο ίδιος της ζήτησε η µητέρα του πήγε να τον επισκεφτεί. Δεν είχε δει ποτέ από κοντά τα εγγόνια της. Μόλις εµφανίστηκε στην πόρτα, τα παιδιά του άρχισαν να γελάνε. Εκείνος, θύµωσε επειδή είχε πάει χωρίς να του το ζητήσει και χωρίς να τον προειδοποιήσει. Τότε της φώναξε: «Πως τολµάς να έρχεσαι ξαφνικά στο σπίτι µου και να τροµάζεις τα παιδιά µου; Βγες έξω! Φύγε!». Η µητέρα του απάντησε γαλήνια: «Αα, πόσο λυπάµαι, κύριε! Μάλλον µου έδωσαν λάθος διεύθυνση» κι εξαφανίστηκε, χωρίς να καταλάβουν τα µικρά πως είναι γιαγιά τους. Πέρασαν χρόνια και µια µέρα βρήκε στο γραµµατοκιβώτιο του σπιτιού του µια επιστολή για τη σχολική συγκέντρωση της τάξης του από το δηµοτικό σχολείο, που θα γινόταν στην πόλη πού γεννήθηκε. Είπε ψέµατα στη γυναίκα του ότι θα έκανε ένα επαγγελµατικό ταξίδι και πήγε. Όταν τελείωσε η συγκέντρωση των συµµαθητών, πήγε στο σπίτι που µεγάλωσε, µόνο από περιέργεια. Οι γείτονες εκεί, του είπαν ότι η µητέρα του είχε πεθάνει πρόσφατα. Δεν άφησε να κυλήσει ούτε ένα δάκρυ. Του έδωσαν ένα γράµµα που είχε αφήσει γι’ αυτόν: «Αγαπηµένε µου υιέ, σε σκέφτοµαι συνέχεια. Λυπάµαι που ήρθα στο σπίτι σου και φόβισα τα παιδιά σου. Έµαθα ότι έρχεσαι για την σχολική συγκέντρωση κι ένοιωσα πολύ χαρούµενη, αλλά φοβάµαι ότι µπορεί να µην είµαι σε θέση να σηκωθώ από το κρεβάτι για να έρθω να σε δω. Έγραψα αυτό το γράµµα να στο δώσουν αν δεν µε προφτάσεις. Στεναχωριέµαι που σε έφερνα σε δύσκολη θέση και ντρεπόσουν για µένα όσο ήσουν µικρός. Βλέπεις, όταν ήσουν πολύ µικρός, είχες ένα σοβαρό ατύχηµα κι έχασες το µάτι σου. Δεν θα µπορούσα να σε βλέπω να µεγαλώνεις µε ένα µάτι. Έτσι σου έδωσα το δικό µου. Ήµουν τόσο υπερήφανη που ο γιος µου θα έβλεπε τον κόσµο µε τη δική µου βοήθεια, µε το δικό µου µάτι. Έχεις πάντα όλη την αγάπη µου».

Την επόµενη µέρα, ο νεαρός έκανε αυτό που του ζήτησε ο πατέρας του αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερε και ζήτησε από τον γέρο πατέρα του να επαναλάβει τη διαδικασία, µετά από ένα µήνα. Ο πατέρας δεν το αρνήθηκε και αυτό συνέχισε να συµβαίνει για αρκετά χρόνια. Κάποια στιγµή, όταν ο πατέρας αρρώστησε, ο γιος του αναγκάστηκε να πάρει τη θέση του και να εργαστεί στο βουνό. Κουρασµένος γυρίζοντας το βράδυ στο σπίτι ανακοίνωσε στους γονείς του µε χαρά ότι κέρδισε µια ολόκληρη λίρα δουλεύοντας. Ο πατέρας τότε του ζήτησε να πάει µέχρι την όχθη του ποταµού και να πετάξει την λίρα που µε τόσο κόπο απέκτησε. Ο γιος του αρνήθηκε λέγοντάς του πως έκανε τόσο κόπο για να αποκτήσει τη λίρα. Τότε και ο πατέρας του απάντησε ότι µεγάλωσε και αν επιθυµούσε να φύγει από το σπίτι µπορούσε να το κάνει, ο νεαρός γιος κατάλαβε το λάθος του, την αξία των χρηµάτων, αγκάλιασε τον πατέρα του και του ζήτησε να τον συγχωρέσει για την επιπολαιότητά του Από γιαγιάδες και παππούδες της Ελλάδας.

ΤΟ ΑΛΛΟ ΤΗΣ ΜΑΤΙ Eπιλογή: Δημήτρης Ρέγκλης

Η µητέρα του είχε µόνο ένα µάτι. Ντρεπόταν γι’ αυτήν κι ώρες - ώρες τη µισούσε. Η δουλειά της ήταν µαγείρισσα στην φοιτητική λέσχη. Μαγείρευε για τους φοιτητές και τους καθηγητές για να βγάζει τα έξοδά τους. Δεν ήθελε να του µιλάει για να µην µαθαίνουν ότι είναι παιδί µιας µητέρας µε ένα µάτι. Οι φοιτήτριες έφευγαν γρήγορα, όποτε την έβλεπαν να βγαίνει για λίγο από την κουζίνα κι έλεγαν πως δεν άντεχαν το θέαµα και πως τους προκαλούσε µια ανυπόφορη ανατριχίλα.

Η µητέρα σου.

Από µικρός είχε πρόβληµα µε την εικόνα της µητέρας του. Μια µέρα όταν ακόµη πήγαινε στο δηµοτικό, πέρασε η µητέρα του στο διάλειµµα να τον χαιρετήσει. Ένοιωσε πολύ στενοχωρηµένος. ¨Πως µπόρεσε να του το κάνει αυτό;¨ , αναρωτιόταν . Την αγνόησε, της έριξε µόνο ένα µισητό βλέµµα κι έτρεµε. Την επόµενη µέρα ένας από τους συµµαθητές του φώναξε: «Εεεε, η µητέρα σου έχει µόνο ένα µάτι! Ήθελε να πεθάνει. Ήθελε να εξαφανιστεί. Όταν γύρισε σπίτι, της είπε: «αν είναι όλοι να γελάνε µαζί µου

Some rights reserved by Bibi 13

ΛΥΚΟS 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

ΒΟΥΗΤΟ ▧

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΑΝΕ belane74@gmail.com http://nikbelane.blogspot.com

Του ήταν αδύνατο να αντέξει άλλο. Όλο αυτό το υπόγειο ψιθύρισµα που αναδυόταν από τα πηγαδάκια των παρευρισκοµένων γύρω του τον έκανε να νιώθει αφόρητα. Τον κούραζε. Έκανε να σηκωθεί λίγο, να ξεπιαστεί. Έτριψε τον σβέρκο του µε την δεξιά παλάµη και µε ήρεµες κινήσεις περιέστρεψε το κεφάλι του ακούγοντας τα διαδοχικά κρακ στη βάση του. Πλησίασε τη βιτρίνα του µπουφέ στο ευρύχωρο σαλόνι και σκύβοντας ελαφρά αντίκρισε το σκιώδες είδωλό του. Τα λιγοστά λευκά µαλλιά του έστεκαν κοκαλωµένα στεφανώνοντας το γερασµένο κρανίο του. Έβγαλε τη µικρή χτένα από την τσέπη του γιλέκου και έστρωσε ευλαβικά το λεπτό µουστακάκι που αντιστεκόταν σθεναρά στον χρόνο και µη θέλοντας να γεράσει ήταν ακόµη µαύρο σαν κάρβουνο. Έψαξε για την ταµπακιέρα του. Έλεγξε την εσωτερική τσέπη του σακακιού, τις δύο εξωτερικές και την πίσω τσέπη του παντελονιού η οποία δεν έλεγε µε τίποτα να ξεκουµπώσει. Μάταια! Σάρωσε µε την µατιά του τον χώρο του σαλονιού κι εντόπισε τη γυναίκα του. Την ρώτησε από µακριά µήπως πήρε το µάτι της την ταµπακιέρα αλλά αυτή, τόσο απορροφηµένη που ήταν µε τις κουβέντες της οµήγυρης, δεν του έδωσε καµία σηµασία. Κατευθύνθηκε προς το γραφείο του. Φτάνοντας, άγγιξε την λουστραρισµένη επιφάνεια από ξύλο καρυδιάς και θαύµασε ακόµη µια φορά την τέχνη του πατέρα του να τιθασεύει το ξύλο και να δηµιουργεί θαύµατα. Άνοιξε το πρώτο συρτάρι και η ταµπακιέρα βρισκόταν εκεί, γυαλισµένη και µε τα αρχικά του να στολίζουν την ακριβή πρόσοψή της. Γ.Β. Την άνοιξε κι έβγαλε ένα άφιλτρο. Πήρε τον βαρύ επιτραπέζιο αναπτήρα που έστεκε αγέρωχος δίπλα στον χαρτοκόπτη και το άναψε τραβώντας δυο δυνατές διαδοχικές ρουφηξιές. Ο καπνός τον ζάλισε τόσο ώστε έπαψε για λίγο να ακούει το διαρκές βουητό από τους καλεσµένους. Αναρωτήθηκε πότε είχε κάνει το τελευταίο του τσιγάρο. Η ζάλη τον διέταξε να καθίσει στη στιβαρή καρέκλα του γραφείου αλλά κι εκεί δεν άντεξε πολύ. Σηκώθηκε πάλι και διασχίζοντας το σαλόνι χαµογέλασε µε µια συγκρατηµένη χαρά όλους όσοι κάθονταν φορώντας ό,τι πιο επίσηµο διέθετε η γκαρνταρόµπα τους.

που είχε κατακλύσει ως και τις πιο απόµερες γωνίες του παλιού αρχοντικού. Άνθρωποι έστεκαν όρθιοι και στις δύο µεγάλες βεράντες αδυνατώντας να βρουν κάποιο ελεύθερο κάθισµα στο εσωτερικό του φροντισµένου κτιρίου. Η οικοδέσποινα µερίµνησε για όλα. Κεράσµατα, λικέρ, ακριβό κονιάκ αλλά δεν κατάφερε να υπολογίσει σωστά τα καθίσµατα που θα απαιτούσε µια τέτοια επίσηµη στιγµή. Συνέχισε τη µικρή του βόλτα ανεβαίνοντας την ξύλινη εσωτερική σκάλα που οδηγούσε στα υπνοδωµάτια. Τα σκαλοπάτια, ο διάδροµος και τα έξι δωµάτια ήταν γεµάτα µε παιδιά που έτρεχαν εδώ κι εκεί αλώνοντας και διαταράζοντας την ήρεµη και ενήλικη ζωή του ισογείου. Δεν είχε την παραµικρή διάθεση να τα µαλώσει νουθετώντας τα ώστε να κάνουν λιγότερη φασαρία. Τα παιδιά πρέπει να ζουν και να συµπεριφέρονται σαν παιδιά. Αυτή ήταν πάντα η άποψή του κι µ’ αυτήν ακριβώς την αντίληψη µεγάλωσε και τα δικά του παιδιά. Μπήκε στο δωµάτιο που τα τελευταία σαράντα πέντε χρόνια µοιραζόταν µε τη γυναίκα του µυρίζοντας την αγαπηµένη του σύντροφο στην ατµόσφαιρα. Χωρίς να το σκεφτεί χάιδεψε τη φωτογραφία στο κοµοδίνο της. Την ασπρόµαυρη φωτογραφία από την ηµέρα του γάµου τους πλαισιωµένη από την ασηµένια κορνίζα, κειµήλιο της γιαγιάς του. Τα παιδιά γύρω του σώπασαν δείχνοντας σεβασµό χωρίς να τους το υποδείξει κανείς. Ένα πολύ µικρό, ίσα που άρχισε να περπατάει, τον κοίταξε επίµονα στα µάτια και του έσκασε ένα παιχνιδιάρικο χαµόγελο. Πέρασε ανάµεσά τους και ξανακατέβηκε την σκάλα παρατηρώντας ότι σταµάτησε να τρίζει. Έβγαλε µεγαλόπρεπα την ταµπακιέρα κι άναψε ακόµη ένα άφιλτρο. Πλησιάζοντας τον κόσµο το βουητό επανήλθε στ’ αυτιά του χαρίζοντάς του έναν ελαφρύ πονοκέφαλο. Έσκυψε πάνω από µια παρέα προσπαθώντας να καταλάβει για τι ακριβώς µιλάνε αλλά όλοι µιλούσαν τόσο σιγανά που δεν µπόρεσε να αποκρυπτογραφήσει ούτε µία κουβέντα τους. Μία κοπέλα µάλιστα, ή έτσι του φάνηκε, έκλαιγε γοερά. Αυτός, ανάλαφρος και ξεκούραστος όσο ποτέ, µιµούµενος την παιδική χάρη όσων αντίκρισε στον επάνω όροφο συνέχισε να απολαµβάνει το τσιγάρο του κλέβοντας λίγη από την ευωδία που φώλιαζε στα κρυστάλλινα ποτήρια του κονιάκ. Άφησε να περάσουν µερικές στιγµές

Περπάτησε σε όλο το σπίτι καπνίζοντας κι απολαµβάνοντας την µεγάλη προσέλευση του κόσµου

ΛΥΚΟS 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

Some rights reserved by The Integer Club

παρατηρώντας παλιούς φίλους, συνεργάτες και κυρίως τη γυναίκα του κι έσβησε το τσιγάρο του σ’ ένα από τα µπρούτζινα σταχτοδοχεία του σαλονιού. Τεντώθηκε µε τα χέρια στην ανάταση και ταίριαξε το κουστούµι του να δείχνει όµορφος, χτένισε ακόµη µία φορά το κατάµαυρο µουστάκι του καθρεφτίζοντας το πρόσωπό του στη λεία ταµπακιέρα και ξάπλωσε στο στενό ξύλινο φέρετρο σφαλίζοντας τα µάτια. Γύρω του το βουητό ολοένα και ξεµάκραινε. ◈

ΛΥΚΟS 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΚΟΖΑΡΗ ΜΕΛΑ mandydiamanti@hotmail.com

ΛΥΚΟS 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

INK

ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΞΕΝΟΣ Ο Πρόσφυγας παραµένει πάντα Πρόσφυγας ▧

ΤΟΥ LIBROFILO http://www.librofilo.blogspot.com

Με αφορµή την εξαιρετική έκθεση που διοργανώνεται αυτές τις ηµέρες στο Μουσείο Μπενάκη, µε θέµα τους εκτοπισµούς και τις ανταλλαγές πληθυσµών στον 20ο αιώνα, η οποία στηρίζεται στο βιβλίο του Bruce Clark, µε τίτλο “Δύο φορές ξένος”, ιδού ένα κείµενο που είχα γράψει παλαιότερα όταν είχε πρωτοκυκλοφορήσει το βιβλίο. Ένα από τα σηµαντικότερα γεγονότα του 20ου αιώνα µε µεγάλες προεκτάσεις ακόµα και στις µέρες µας ήταν η Συνθήκη της Λωζάνης.Μιά Συνθήκη που υπογράφτηκε µεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στην όµορφη Ελβετική πόλη και έµελλε να επισηµοποιήσει την κατάσταση που είχε δηµιουργηθεί µετά τα γεγονότα του 22,ρυθµίζοντας το θέµα των προσφύγων και επιβάλλοντας την ανταλλαγή πληθυσµών µεταξύ των δύο χωρών.Η Συνθήκη λειτουργεί ακόµα και στις µέρες µας ως γνώµονας γιά σχεδόν παρόµοιες καταστάσεις στα Βαλκάνια,όπου βλέπουµε να δηµιουργούνται νέα «κράτη»,καινούριες σηµαίες και οι εθνικιστικές ιδεολογίες να κυριαρχούν. Με το θέµα της ανταλλαγής των πληθυσµών που προέκυψε από την Συνθήκη της Λωζάνης ασχολείται ο δηµοσιογράφος Bruce Clark στο εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο του «ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΞΕΝΟΣ» (Εκδ.ΠΟΤΑΜΟΣ,σελ. 308-µεγάλου σχήµατος).Ο συγγραφέας προσεγγίζει το (πάντα συγκινητικό θέµα) των απελάσεων από δηµοσιογραφική (και άρα συναισθηµατική) πλευρά και όχι µε τη ψυχρή µατιά του ιστορικού.Ένα δείγµα των τίτλων των κεφαλαίων του βιβλίου το δείχνει έντονα αυτό: -Το Αϊβαλί και τα φαντάσµατα του -Χαµένα αδέλφια,χαµένες αδελφές:από τη Σαµψούντα στη Δράµα -Ποιός φεύγει,ποιός µένει:το παζάρι της 18

Λωζάννης -Κρυφές θρησκείες,κρυφοί δεσµοί:η µοίρα της οθωµανικής αυτοκρατορίας -Έξοδος από την Κωνσταντινούπολη -Αποχαιρετισµός στη Σαλονίκη:οι µουσουλµάνοι σαλπάρουν Περισσότεροι από δύο εκατοµµύρια κόσµος ξεσπιτώθηκε µετά τα γεγονότα του 22,περίπου ενάµισι εκατοµµύριο χριστιανοί και γύρω στις πεντακόσιες χιλιάδες µουσουλµάνοι.Η συντριβή του Ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία δηµιούργησε ένα τεράστιο κύµα προσφύγων που ήρθαν στο παντελώς ανέτοιµο και στη γνώριµη µπαχαλοειδή του κατάσταση Ελληνικό κράτος,το οποίο είχε πάθει τη µεγαλύτερη ήττα της ιστορίας του και προσπαθούσε να συνέλθει.Παρά τις εθνικιστικές τσιρίδες και τις γνώριµες ακόµα και στις µέρες µας υστερίες των αµετανόητων ηλιθίων που επέµεναν να γίνει αντεπίθεση και να βαδίσει ο στρατός προς την ανατολική Θράκη και τη Κωνσταντινούπολη,η τότε κυβέρνηση έκανε δύο πολύ επιτυχηµένες κινήσεις:αποφάσισε από τη µιά να διοχετεύσει το µεγαλύτερο µέρος των προσφύγων στην Μακεδονία αλλάζοντας την εθνολογική ισορροπία της περιοχής (ας µη ξεχνάµε ότι το ελληνοχριστιανικό στοιχείο ήταν µειονότητα στη Βόρεια Ελλάδα µέχρι την ανταλλαγή των πληθυσµών),από την άλλη να αναθέσει τις διαπραγµατεύσεις στον εξαιρετικό διπλωµάτη Ε.Βενιζέλο ο οποίος ήταν ο µόνος που είχε το στάτους και τις γνώσεις να διαχειριστεί µιά καταστροφή. «...Το επίκεντρο της διήγησης κάθε πρόσφυγα Παραµένει το ίδιο. Να γεννιέσαι σε ένα µέρος, Να γερνάς σε ένα άλλο. Και να αισθάνεσαι ξένος και στα δυο µέρη.»

ΛΥΚΟS 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

Ο Βενιζέλος στη Λωζάνη µάλλον καλά τα κατάφερε. Σαν πολιτικός είχε αδυναµίες και πλεονεκτήµατα. Εκµεταλλεύτηκε τις διπλωµατικές του ικανότητες και πέτυχε να βγάλει έξω από τη συµφωνία/συνθήκη τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης και τους Μουσουλµάνους της Δυτικής Θράκης παρά τις τσιρίδες των αιωνίως "αλλού γι'αλλού" ελληναράδων της τότε εποχής που αδυνατούσαν να συνειδητοποιήσουν ότι οι Τούρκοι µας είχαν πετάξει στη θάλασσα και µας είχαν (κατά το κοινώς λεγόµενο) "πάρει τα σώβρακα". Συµµάζεψε τη κατάσταση αφού το δράµα των προσφύγων είχε συγκινήσει τις διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις και η αγριότητα των Τούρκων εκνεύριζε και τους φανατικότερους των υποστηρικτών τους. Οι αγκαλίτσες και τα φιλάκια µε τον Κεµάλ την δεκαετία του 30 δεν προοιώνιζαν τα δράµατα που θα ακολουθούσαν τις δεκαετίες του 50 και του 60 γιά τους Έλληνες της Πόλης, ούτε µπορούσε να προβλέψει την σκληρή στάση του Τουρκικού µετακεµαλικού καθεστώτος έναντι των Ελλήνων που παρέµειναν (σε αντίθεση µε την πολύ καλύτερη συµπεριφορά των ελληνικών αρχών στους µουσουλµάνους της Θράκης). Κανείς όµως δεν µπορούσε να αποζηµιώσει τα αθώα θύµατα της µικρασιατικής καταστροφής και όσων επακολούθησαν. Ευκολοδιάβαστο και πολύ ενδιαφέρον του βιβλίο του Κλαρκ βλέπει τα πράγµατα από τη σκοπιά του "politically correct" ανθρώπου του 21ου αιώνα. Γενικεύει αρκετά στις κρίσεις του, δεν «σύρθηκαν» όλα τα θύµατα της ανταλλαγής να αλλάξουν πατρίδα. Από την Ελληνική πλευρά είµαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι ήθελαν να φύγουν γιατί έβλεπαν τη κατάσταση,ότι και να έµεναν θα ήταν κόλαση εκεί. Ούτε συµφωνώ µε την πλαγίως εκπεφρασµένη άποψη του,ότι,οι «Καραµανλήδες» (οι χριστιανοί δλδ της Ανατολίας)ή οι Πόντιοι ήταν ή αισθανόντουσαν «λιγότερο» Έλληνες,απλά τους πήρε περισσότερο χρονικό διάστηµα να προσαρµοστούν στη γλώσσα και στις καταστάσεις. Οι µουσουλµάνοι σίγουρα ξεβολεύτηκαν οι περισσότεροι,υπήρχαν πολλές τοπικές κοινωνίες οι οποίες δεν θα τους πείραζαν,το θέµα ήταν τι θα έκανε το ελληνικό κράτος,εκεί είναι που έχω σοβαρές αµφιβολίες. ◈

Οι διαπραγµατεύσεις κράτησαν µήνες πολλούς.Από την αρχή επικράτησε η ιδέα της ανταλλαγής των πληθυσµών βάσει της θρησκείας τους.Ένα γεγονός που προκαλεί ανατριχίλα στον σύγχρονο κόσµο αλλά όπως βλέπουµε µε τα γεγονότα του Κοσόβου ακόµα χρησιµοποιείται στην διεθνή πολιτική σκηνή.Εκατοντάδες χιλιάδες λοιπόν άνθρωποι (δεν µιλάµε γι’αυτούς που έπεσαν θύµατα των σφαγών και των καταστροφών του πολέµου),αναγκάστηκαν είτε επειδή πίστευαν στον Χριστό,είτε επειδή πίστευαν στον Αλλάχ να αφήσουν τη γη τους,τα σπίτια τους και να µεταναστεύσουν σε µιά άλλη χώρα,την οποία ανέκαθεν ίσως θεωρούσαν δικιά τους και κοντύτερα στην κουλτούρα τους αλλά στην πραγµατικότητα ούτε σκεπτόντουσαν να πάνε να µείνουν εκεί. Από το βιβλίο αντιλαµβανόµαστε ότι η µετάβαση και η προσαρµογή στη Τουρκία των µουσουλµάνων που ζούσαν στην Ελλάδα ήταν δυσκολότερη από αυτή των προσφύγων που ήρθαν στη χώρα µας. Παρότι τα σπίτια που είχαν αφήσει οι Έλληνες της Μικράς Ασίας ήταν καλύτερα και περισσότερα (µιάς που έφυγε τόσος κόσµος),οι µουσουλµάνοι που έφυγαν από την Ελλάδα τα βρήκαν είτε κατασχεµένα από τα ντόπια λαµόγια είτε τελείως κατεστραµµένα ή καµµένα. Από την άλλη,οι Έλληνες της Μικράς Ασίας ή του Πόντου αναγκάστηκαν να διαµείνουν είτε σε σκηνές,είτε σε γήπεδα και πλατείες στην περίπτωση των µεγάλων πόλεων,είτε να διοχετευθούν σε χωριουδάκια και να γίνουν γεωργοί ή να προσαρµοσθούν σε συνθήκες πρωτόγνωρες γιά αυτούς.

Θα πρέπει να αναφερθεί ότι ο Κλαρκ "πατάει" επάνω στο εκπληκτικό βιβλίο της Renee Hirschon "Κληρονόµοι της Μικρασιατικής καταστροφής" (εκδ.ΜΙΕΤ) µιά απόλυτα εµπεριστατωµένη µελέτη γιά τη ζωή των προσφύγων στην Παλαιά Κοκκινιά και η οποία είναι απαραίτητο ανάγνωσµα γιά όποιον ενδιαφέρεται γιά το θέµα

ΛΥΚΟS 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ANIMA

SPIRITED AWAY Τι γίνεται όταν κυριαρχεί η λαιµαργία και η απληστία πάνω σου;

▧

TOY GIL GALAD teotihoacan@msn.com

Sen to Chihiro no Kamikakushi ή αλλιώς, The Spiriting Away of Sen and Chihiro. Με διαφορετικά λόγια, η ζωή της Chihiro Ogino, ενός δεκάχρονου κοριτσιού που, καθώς µετακοµίζει σε µια νέα γειτονιά, µπαίνει σε µια εναλλακτική πραγµατικότητα γεµάτη πνεύµατα και τέρατα όπως µας την παρουσιάζει ο Hayao Miyazaki.

Οι περιπέτειες της µικρής Chihiro ξεκινάν όταν η ίδια δε θα περάσει το ποταµάκι αλλά θα προσπαθήσει µε κάθε τρόπο να σώσει τους γονείς της. Θα πιάσει δουλειά στο sento της Yubaba, η οποία θα της δώσει το όνοµα Sen. Θα εργαστεί σκληρά στο λουτρό της µάγισσας όµως συνειδητοποιεί γρήγορα την αλήθεια που της είχε πει o Haku. Η Yubaba ελέγχει τους άλλους µε το να τους στερεί το όνοµα τους. Έτσι η µικρή Sen δε µπορεί να φύγει από τον κόσµο των πνευµάτων µιας και δε θυµάται το πραγµατικό της όνοµα!

Τι γίνεται όταν κυριαρχεί η λαιµαργία και η απληστία πάνω σου; Με την σκληρή πραγµατικότητα αυτή ήρθαν σε επαφή οι Ogino όταν νόµισαν πως ανακάλυψαν ένα εγκαταλελειµµένο πάρκο διασκέδασης. Όταν όλοι µαζί πέρασαν το ξεραµένο ποταµάκι που περνούσε µέσα από το πάρκο µπήκαν σε µια άλλη διάσταση, χωρίς φυσικά να το καταλάβουν. Οι γονείς της Chihiro έτρωγαν σε ένα από τα υπαίθρια εστιατόρια όσο η µικρή ανακάλυπτε το Sento (Ιαπωνικό δηµόσιο λουτρό) του πάρκου. Όταν συναντάει τον Haku, ένα αγόρι στην ηλικία, της λέει πως πρέπει να περάσει το ποταµάκι ξανά µαζί µε τους γονείς της πριν το ηλιοβασίλεµα και να µη γυρίσουν πίσω. Δυστυχώς όµως η µικρή Chihiro έρχεται αντιµέτωπη µε τη λαιµαργία των γονιών της και όλων των άλλων που ήταν στο µικρό υπαίθριο εστιατόριο. Το φαγητό ήταν άφθονο, η πείνα ακόρεστη και καθώς ο ήλιος έδυε, ένας προς έναν οι θαµώνες του εστιατορίου µετατρέπονταν σε γουρούνια από τη Yubaba, τη µάγισσα στην οποία ανήκε το sento.

Μέσα από ατέλειωτες περιπέτειες στον παράλληλο αυτό κόσµο και επειδή ως παιδί, ακόµα, δεν είχε ξυπνήσει η λαιµαργία και η απληστία µέσα της, θα καταφέρει να λύσει προβλήµατα του κόσµου των πνευµάτων που έστεκαν εκεί για χρόνια. Θα δείξει στους κατοίκους του πως αυτό που αποζητά κανείς είναι η προσοχή και η φροντίδα από τους γύρω του κι ότι δεν πρέπει να ξεχνάς πως το µέσα σου δεν καθορίζεται από ονόµατα και εικόνες αλλά από την ψυχή σου. Όµως αν είσαι αυτό το εξαιρετικό πλάσµα µην ξεχάσεις το όνοµά σου. Είναι το εισιτήριό σου για τους κόσµους που θα διαβείς… ◈

ΛΥΚΟS 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ANIMA

ΛΥΚΟS 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

JUMPCAT

ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ ΤΗΣ ΦΑΛΑΙΝΑΣ

Πόσο βαθιά θα έφτανες για να αποδείξεις τα ένστικτα σου? ▧

ΤΗΣ ΓΕΥΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ gevdimi@gmail.com

Βασισµένο στο οµώνυµο βιβλίο του Witi Ihimaera, ΄΄Το σηµάδι της φάλαινας’’ είναι ένα γνώριµα πρωτόγνωρο δράµα σκηνοθετηµένο από την Niki Caro. Πηγαίνοντας πίσω στο χρόνο, η ταινία στροβιλίζεται γύρω από τον µύθο της φυλής των Μαορί, σύµφωνα µε τον οποίο ο πρόγονος τους Paikea σώθηκε από πνιγµό και έφτασε στις ανατολικές ακτές της Νέας Ζηλανδίας στην ράχη µιας φάλαινας. Ακολουθώντας την παράδοση από τότε, η φάλαινα έγινε το σύµβολο της φυλής ενώ η ηγεσία στην περιοχή Whangara περνάει στον πρωτότοκο γιο κάθε γενιάς της οικογένειας των απογόνων του Paikea. Θρύλος και Αφήγηση συναντιούνται ποιητικά στην προκλητική αρχή της ταινίας 22

όταν ο Koro (Rawiri Paratene), ο αρχηγός της φυλής, µένει µε µοναδικό του διάδοχο ένα κορίτσι την Pai (Keisha CastleHughes). Ο δίδυµος αδερφός της πεθαίνει µαζί µε την µητέρα της κατά την διάρκεια της γέννας και ο πατέρας της Porourangi (Cliff Curtis), συντετριµµένος από τον αναπάντεχο διπλό χαµό, εγκαταλείπει το Whangara και αφήνει την Pai να µεγαλώσει µε τον αυταρχικό παππού της και την αξιαγάπητη γιαγιά της. Καθώς τα χρόνια περνούν, ο Koro απογοητευµένος από τον θάνατο του απόγονου του, αγνοεί τα ηγετικά χαρίσµατα της εγγονής του και την αντιµετωπίζει ως την ενσαρκωµένη κατάρα της δυστυχίας και µιζέριας του τόπου. Οι παραδόσεις και αξίες των Μαορί αρχίζουν να αφανίζονται και ο ίδιος φοβούµενος πως το τέλος της φυλής του πλησιάζει οργανώνει µία σχολή ηγεσίας

ΛΥΚΟS 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

για τα αγόρια της περιοχής ,µε σκοπό να βρει τον επόµενο άξιο ηγέτη που θα διασώσει τα ιδανικά και θα υπερασπιστεί την ενότητα. H Pai αποκλεισµένη από την οµάδα λόγω της γυναικείας της φύσης , θα προσπαθήσει µε κάθε δυνατό µέσο να αποδείξει την ενστικτώδη της κλίση και να κερδίσει την υπερηφάνεια και εµπιστοσύνη του παππού της.

µια ανδροκρατούµενη κοινωνία, οι οικογενειακές συγκρούσεις, η αξία των παραδόσεων είναι θέµατα που έχουµε ξαναδεί, αλλά σπάνια τόσο ανεπιτήδευτα εκσυγχρονισµένες σε έναν άξονα τοποθέτησης που ενώνει την νοσταλγία του παρελθόντος µε τις ανάγκες του σήµερα. Φυσικά, η άνευ-προηγουµένων ερµηνεία της δωδεκάχρονης Keisha µετατρέπει την ταινία σε εικονική πραγµατικότητα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι είναι η νεότερη σε ηλικία υποψήφια για Οscar Α΄ γυναικείου ρόλου. Η γνησιότητα του εκφραστικού της προσώπου χειραγωγεί κάθε µας συναίσθηµα και αναιρεί οποιαδήποτε αµφιβολία για την ειλικρίνεια της ιστορίας, ακόµα και στα µέρη που µύθος και πραγµατικότητα συγκλίνουν.

1985, ο Νεοζηλανδός συγγραφέας Witi Ihimaera βρίσκεται στο διαµέρισµα του στην Νέα Υόρκη. Ήχοι ελικόπτερων τον κάνουν να κοιτάξει έξω από το παράθυρο του. Ανάµεσα σε µαζεµένα πλοία και σειρήνες ξεπροβάλλει µια φάλαινα η οποία είχε χάσει το δρόµο της και βρέθηκε στον ποταµό Χάντσον. Η εικόνα αυτή έφερε πίσω στις αναµνήσεις του Ihimaera τον τόπο καταγωγής του και τον µύθο του Paikea και µέσα σε µόλις 3 εβδοµάδες ολοκληρώνει το βιβλίο ΄΄Το σηµάδι της φάλαινας’’. Το 2003 η Niki Caro, ακολουθώντας και αυτή την Νεοζηλανδική της προέλευση, διασκευάζει το βιβλίο σε σενάριο και το µεταφέρει στις κινηµατογραφικές αίθουσες. Τι γίνεται όταν δύο Νεοζηλανδοί µεταφράζουν καλλιτεχνικά µία κοινή τους νοσταλγία? Το λιγότερο που γίνεται είναι Βραβείο κοινού Sundance 2003, Βραβείο κοινού Toronto 2002, βραβείο Φεστιβάλ San Fransisco 2003 και Rotterdam 2003, παιδικό βραβείο BAFTA 2003 και πολλά άλλα ανά την υφήλιο.

Ανάµεσα σε σιωπηλά ξεθωριασµένους χώρους, ο φωτογράφος Leon Narbey συγκρίνει το µεγαλείο της ξεχασµένης φύσης µε την αδυναµία της ανθρώπινης απελευθέρωσης. Το αποστειρωµένο τοπίο φιλοξενεί ενδιαφέροντες προσωπικότητες που δεν κατάφεραν να ανθίσουν και να γίνουν αυτό ήταν να γίνουν.

Το πιο σηµαντικό που γίνεται είναι η επίτευξη της κινηµατογραφικής αποπλάνησης οποιουδήποτε είδους κοινού, από τους πιο ‘’κουλτουριάρηδες’’ Σινεφίλ µέχρι τους λάτρεις 3d περιπετειών. Τα διαφορετικά µοτίβα αναµειγνύονται µεταξύ τους αρµονικά και συνθέτουν στο δυναµικό αποτέλεσµα αυτού του έργου που, χωρίς να το καταλάβουµε, θα µας βυθίσει µέσα σε µια θάλασσα φαντασίας.

Αιωρούµενη στα αποχρωµατισµένα κάδρα, η Pai προσπαθεί να βρει τη θέση της σε έναν κόσµο που την περιφρονεί. Σε έναν κόσµο που ενώ αµφισβητεί το παλιό, τρέµει να αποδεχτεί το καινούριο. Εκεί που νιώθεις ότι ανήκεις αλλά όροι και συνθήκες δεν σε αφήνουν να είσαι ο εαυτός σου. Μία µάχη εναντίον αιωνίων προκαταλήψεων µε µόνο όπλο την τυφλή θέληση σε ένα ταξίδι γεµάτο ελπίδα για αλλαγή.

H Caro χειρίζεται µε δεξιοτεχνία τα ταµπού της ιδιόρρυθµης κουλτούρας των Μαορί και µε πινελιές χιούµορ αντιστέκεται να υποκύψει σε χιλιοειπωµένα κλισέ. Η πρωτοτυπία της συγκεκριµένης ταινίας κρύβεται πίσω από την απλότητα που περιβάλλει κάθε στοιχείο της. Ο ρόλος της γυναίκας σε

Εµείς? ◈

ΛΥΚΟS 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ

Ο ΚΑΙΣΑΡΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ Οι ηθοποιοί, εδώ, είναι αληθινοί κατάδικοι, και ίσως γι’ αυτό ερµηνεύουν τόσο αυθεντικά

▧

ΤΗΣ ΧΛΟΗΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ cloelikos@gmail.com

«Από τότε που γνώρισα την τέχνη, αυτό το κελί έγινε φυλακή»

τους αλλά, µετέχοντας στο θίασο, βιώνουν µια εσωτερική ελευθερία – ως το τέλος της παράστασης µόνο.

Μια φυλακή στην Ιταλία. Ένα θεατρικό εργαστήρι εντός της. Ο Ιούλιος Καίσαρας του Σαίξπηρ. Τρία επίπεδα ιστορίας, στην ταινία που κέρδισε Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου, στο «Ο Καίσαρας πρέπει να πεθάνει» των αδερφών Ταβιάνι.

Οι ηθοποιοί αυτοί ερµηνεύουν Ιούλιο Καίσαρα, µε την ερµηνεία αυτή, κυρίως µέσα από τις πρόβες τους, να αποτελεί την κύρια πλοκή της ιστορίας. Στο ενδιάµεσο, οι φυλακισµένοι προσπαθούν να αποδώσουν βέλτιστα το ρόλο τους, παρεµβάλλοντας στοιχεία από τη ζωή τους, εντός ή εκτός φυλακής.

Οι ηθοποιοί, εδώ, είναι αληθινοί κατάδικοι, και ίσως γι’ αυτό ερµηνεύουν τόσο αυθεντικά. Καταδικασµένοι για κακουργήµατα, δε θεωρούν πλέον πως εκτίουν την ποινή

Στην εικόνα κυριαρχούν τα ασπρόµαυρα πλάνα, που ωστόσο δεν προσβλέπουν να φορτίσουν συναισθηµατικά,

ΛΥΚΟS 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

όσο ίσως να αντικατοπτρίσουν τη ζωή εντός µιας φυλακής. Η µουσική, αν και στις παλαιότερες ταινίες των Ταβιάνι [µε τη συµµετοχή του Πιοβάνι] έστεκε από µόνη της, ήταν έως και άχρωµη, γεγονός όµως που δε στέρησε την ταινία από ένταση. Οι ερµηνείες που ξεχωρίζουν, αυτές των τριών πρωταγωνιστών, ενώ δυνατότερη σκηνή πιθανόν να είναι η οµιλία του Βρούτου και του Μάρκου Αντώνιου στην Αγορά.

φυλακισµένοι «ελευθερώνονται» παίζοντας σε ένα έργο ρόλους που θυσιάζονται για ελευθερία. Κι ο Καίσαρας, ο δυνάστης, ο τύραννος και λαοπλάνος, πεθαίνει. Ή, τουλάχιστον, πρέπει να πεθάνει. ◈

Το θεατρικό στοιχείο, το πάλκο, αποτέλεσε αφενός σκηνοθετικό εύρηµα χρήσιµο για τους Ταβιάνι και αφετέρου ευκαιρία για µια πραγµατεία γύρω από την τέχνη και την υποκριτική. Κι έτσι, όλα συνδέονται: οι

ΛΥΚΟS 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

JIVE

PERRY BLAKE Σκοτείνος, µελαγχολικός, συναισθηµατικός και απόκοσµος ▧

TOY ΚΩΣΤΗ ΦΙΛΙΠΠΟΠΟΥΛΟΥ bluemoonprojects2006@gmail.com http://soundcloud.com/bluemoonprojects2006

Ο Perry Blake είναι ένας solo καλλιτέχνης απο την Ιρλανδία. Η σπαρακτική φωνή του,οι απίστευτες παραγωγές σε όλα τα album του,τα µελαγχολικά έγχορδα και οι πανέµορφες µελωδίες του συνθέτουν έναν πολύ ιδιαίτερο καλλιτέχνη που δύσκολα συναντάει κανείς σήµερα.

Presque rien, πράγµα που τον έκανε ιδιαίτερα δηµοφιλή στην Γαλλία. Σκοτείνος, µελαγχολικός, συναισθηµατικός και απόκοσµος, ο Perry Blake είναι αυτή τη στιγµή µια απο τις καλύτερες φωνές που µπορούµε να ακούσουµε.

Οι επιρροές του περιλαµβάνουν µεταξύ άλλων τους Leonard Cohen, Scott Walker, David Sylvian και τον Nick Drake.

Αξίζει επίσης να σηµειωθεί οτι στα live του η εµπειρία είναι πολύ διαφορετική απ' ότι στα studio album του διότι ο Blake στις περισσότερες εµφανίσεις του συνοδεύεται απο ελάχιστα όργανα (πιάνο και κάποιο έγχορδο όπως βιολί ή τσέλο), πράγµα που σου δίνει την αίσθηση οτι τραγουδάει στο σαλόνι του σπιτιού σου. ◈

Κυκλοφόρησε τo 1998 το πρώτο του album το οποίο πήρε εξαιρετικές κριτικές απο όλη την Ευρώπη. Έχει κυκλοφορήσει 6 studio album, ένα live και ένα soundtrack για την γαλλική ταινία

papadaki.stav@gmail.com

ww.lykosmagazine.tumblr.com

ΛΥΚΟS 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

www.lykosmagazine.tumblr.com

Μέλη : Perry Blake + guest musicians

Picks : The Hunchback Of San Francisco, Little b Sandriam. Site : http://www.perryblake.com/

ayout

Layout

papadaki.stav@gmail.com

ΛΥΚΟS 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

SHOWCASE

ATHENS PLAYTHON 2012

…and now I’ll let you play me.

▧

ΤΗΣ ΔΩΡΑΣ ΚΟΡΟΒΕΣΗ thkorovesi@gmail.com

Δεν έχω καταφέρει να το συνηθίσω να παίζω µε τους κανόνες σου. Θέλω να πω, ο Κασπάροφ και όσοι είναι σαν κι αυτόν µπορεί να απολαµβάνουν µε πρωτόγνωρη ηδονή κάθε φορά που αποκρυπτογραφούν κινήσεις και στήνουν εξολοθρέυσεις, αλλά δεν ξέρω πια αν η γοητεία του παιχνιδιού είναι κάτι που εξηγεί την ύπαρξη των παιχνιδιών, γενικά. Όταν είσαι µικρός σου αρκεί αυτή η αίσθηση τύχης όταν κερδίζεις. Σε κάνει να νιώθεις ο καλύτερος. Όταν µεγαλώνεις και γίνεσαι ο καλύτερος της ηµέρας, νιώθεις απλώς να µεγαλώνει η κουκκίδα του εαυτού σου µέσα στο κενό της ζωής. «Θα µπορούσε να ‘ναι και καλύτερα», ε;

Έχω σταµατήσει εδώ και χρόνια να αποστηθίζω κανόνες, λειτουργώ πια µόνο µ’ αυτούς που αναγκάστηκα να µάθω από παιδί. Καλός-κακός, µαύροάσπρο, αγάπη-µίσος, φεύγω-µένω. Τα βασικά. Δεν πρόκειται να κάνω φιλοσοφία µου τη φιλοσοφία σου, όσο κι αν µου τη ρίχνεις σταγόνα σταγόνα και νοµίζεις πως µε αλλάζεις. Τα παιχνίδια άλλωστε γράφτηκαν µε πρωτόγονα όρια από τα παιδιά, οι µεγάλοι τα λέρωσαν µε νόµους. Εγώ θα αντέξω πια µόνο να ‘µαι η νικήτρια, ή η χαµένη. ◈

ΛΥΚΟS 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

SHOWCASE

www.lykosmagazine.tumblr.com

papadaki.stav@gmail.com

Το Athens Plaython, το πρώτο φεστιβάλ της Αθήνας µε παιχνίδια δρόµου, πραγµατοποιείται στις 29 και 30 Σεπτεµβρίου στην Τεχνόπολη. Διεθνείς και Έλληνες καλλιτέχνες δηµιουργούν παιχνίδια µεγάλων διαστάσεων, διαδραστικές εγκαταστάσεις και εργαστήρια παιχνιδιού και νέων τεχνολογιών.

Layout 29

ΛΥΚΟS 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

SHOWCASE

ΡΩΜΑΙΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΕΤΑ ▧

Ο Έρωτας να νικά!

ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ papadaki.stav@gmail.com stavpapadaki.com

ΙΟΥΛ. Πώς ήρθες εδωπέρα, πες µου, και γιατί; Του κήπου µας η µάντρα είναι ψηλή και δύσκολη ν' ανέβεις και το µέρος θάνατος για σένα, αν σ' εύρει εδώ κανένας συγγενής µου. PΩM. Με τ' αλαφριά φτερά του Έρωτα υπερπήδησα τη µάντρα· πέτρινα όρια δε µπορούνε ν' αποκλείσουν τον έρωτα, που ό,τι µπορεί, µπορεί και το τολµάει· γι' αυτό δε µου 'ναι εµπόδιο οι δικοί σου. ΙΟΥΛ. Ποιος σου 'δείξε ως εδώ τον δρόµο; PΩM. Ο Έρωτας, που µ' έβαλε να ψάξω: αυτός µου 'δώσε την ιδέα, εγώ του 'δωσα τα µάτια. Δεν είµαι ναύτης· µ' αν ήσουν µακριά σαν έρµη αχτή, που την ξεπλένει η πιο αποµακρυσµένη θάλασσα, θα 'βαζα τη ζωή µου για µια τέτοια τύχη.

Οι δυο εραστές τολµούν και ζουν έναν έρωτα σε χρόνια φοβισµένα, µα οι ίδιοι άτρωτοι. Η απόσταση στην πραγµατικότητα είναι µεγαλύτερη από αυτή του µπαλκονιού που κρατά µακριά το Ρωµαίο. Τα δυο παιδιά θυσιάζονται και αυτό είναι δραµατικά αναγκαίο. Θυσιάζονται στο βωµό των προκαταλήψεων και των θέσεων των ακλόνητων ακόµη και µπροστά στον ατόφιο έρωτα, στη δύναµη την εξουσιαστική της αγάπης. Οι γονείς ως βραχνάς στη ροή του ποταµού την ορµητική που θέλει να παρασύρει ό,τι βρεθεί µπροστά του. Η δύναµη του έρωτα , µεταφράζεται σε αδυναµία του θανάτου και όχι στη δύναµη της ζωής και οδηγεί στην πικρή µετάνοια. Οι άνθρωποι φέρνονται όπως φέρνονται και ξεπέφτουν στην καταστροφή, γιατί είναι ανίκανοι να ζωγραφίσουν από πριν στον νου τους τις συνέπειες των πράξεων τους, όταν τυφλωµένοι από τα πάθη τους ξεχνούν ή αγνοούν την "τάξη την πολιτισµένη". Ο Σαίξπηρ ,το 16ο αιώνα, πολύ πριν ανακαλυφθεί ο κινηµατογράφος επινοεί την κινηµατογραφική γραφή. Σκιαγραφεί µικρές σκηνές, µεταφέρεται στο χρόνο και στον τόπο, πλάθει εικόνες πλαστικές που µε συνοχή

ΛΥΚΟS 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

SHOWCASE

και συνέχεια , επιβάλουν στο κείµενο να πάρει σάρκα και οστά. Ο µεγάλος ποιητής, οι βασικοί ήρωες και οι θεατές ερωτεύονται.

www.lykosmagazine.tumblr Σε µια εποχή µε αιχµές που στραβώνουν και εµποδίζουν τη.com ζωή να κυλήσει αβίαστα, ο έρωτας ψάχνει χώρο και χρόνο να ζήσει. Σε γειτονιές φιλόξενες, σε µικρά διαµερίσµατα, µε λίγα χρήµατα, µπροστά σε ανάγκες που κραυγάζουν για κάλυψη , ο έρωτας βολτάρει και ελπίζουµε να µη θυσιάζεται. Η παράσταση υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Βασίλη Μαυρογεωργίου, που παρακολουθεί το ερωτικό δράµα του ζευγαριού µέχρι το µοιραίο τραγικό τέλος του, παρουσιάζεται στον ανοιχτό χώρο στο «Βρυσάκι» µε εµφανή τα δύο σπίτια µε την προγονική έχθρα, του Μοντέγου και του Καπουλέτου. Τον περασµένο χρόνο, νέοι ηθοποιοί στο πλαίσιο εργαστηρίου, σε πρώτο στάδιο ασχολήθηκαν µε την αυτοσχεδιαστική επεξεργασία και στη συνέχεια επέµειναν στη δοµή του έργου και στους στόχους που εξυπηρετεί ο κάθε ρόλος ξεχωριστά. ◈

papadaki.stav@gmail.com

Το σαιξπηρικό κείμενο ζωντανεύει ως τις 7 Οκτωβρίου στον πολυχώρο Βρυσάκι (Bρυσακίου 17, Πλάκα) Παραστάσεις: Κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο & Κυριακή από 10 Μαΐου έως 27 Μαΐου στις 21:00 ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ : Δευτέρα 28/5 & Τρίτη 29/5 και 4,5,6,10,11,12/6 Εισιτήριο: 10 (ενιαίο) Τηλέφωνο επικοινωνίας/ κρατήσεων: 210 32 10 179

Layout

ΛΥΚΟS 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΝΑ ΠΑΣ

Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ COCKTAIL ▧

ΤΗΣ ΧΛΟΗΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ

H Μεγάλη Έξοδος

cloelikos@gmail.com

Τελείωσε, υποτίθεται το καλοκαίρι, αλλά η θερµοκρασία δεν αλλάζει γνώµη. Όσο κρατάει ο καιρός, είναι ευκαιρία να ανακαλύψετε τα πιο αξιόπιστα κοκτεηλάδικα της Αθήνας, για να σας γυρίσουν νοητικά στα νησιά των περασµένων µηνών. Αρχικά, να τονίσω ότι έχω πιει πολλά κοκτέηλ στη ζωή µου – τα περισσότερα από αυτά από κοινότοπα ως απαράδεκτα. Κι εκεί που είχα απελπιστεί, έτοιµη να το γυρίσω στο ουίσκι, στα χάπια και στην κόκα-κόλα, βρήκα στο Χαλάνδρι το Speakeasy no. 13 [παράδροµος Αγίας Παρασκευής 31]. Τι όαση! Ο µπάρµαν µε στολή σεφ, µετρηµένος, µάστορας στην τέχνη του, φιγούρα άλλης εποχής. Ο κατάλογος γεµάτος κοκτέηλ που δε θα βρείτε αλλού σε τιµές του µέσου όρου [8 ευρώ!], ο διάκοσµος και η τζαζ µουσική θυµίζουν ποτοαπαγόρευση, από την οποία µάλιστα εµπνέεται το µπαράκι αυτό. Αγαπηµένο για κάθε ώρα της µέρας – µην το χάσετε. Στο Χαλάνδρι ακούγεται, ακόµα, και το Σπίτι, στη στοά της Ανδρέα Παπανδρέου 9, ανεξερεύνητο από εµένα ακόµα. Δεύτερη επιλογή της περιοχής, το διάσηµο για τις τιµές του Alcohole, στην Αγία Παρασκευή. Να δοκιµάσετε οπωσδήποτε ντάκιρι λάηµ-δυόσµο, να καθίσετε µέσα για να ακούτε τη χαµηλή µουσική ή στην εξωτερική σκάλα, για να φιλήσετε κρυφά το έτερον ήµισύ σας.

Αφού το φιλήσετε, µη φύγετε από το Χαλάνδρι, ακούγεται και άλλο ένα µαγαζί που µας προτρέπει και καλά κάνει να σκεφτόµαστε θετικά, το Think Positive (Γκίνη & Ασπασίας Κανατσούλη 2),µε σπιρτόζικα κοκτέηλ όπως τα δηµοφιλή :

Cucumber Martini, Tommy’s Margarita, Apple Martini και Pomegranate Splash που κοστίζουν κλασσικά 8 ευρώ. Δώστε επόµενο ραντεβού στο µπαρ του Σπόρου, ενός µικρού κουκλίστικου µαγαζιού, (στην οδό Κουτσουλιέρη 4) µε πλατιά ξύλινα τραπέζια, πολύχρωµα µαξιλάρια και ακούσµατα από reggae µέχρι jazz και soul , ώστε να µη µείνει κανείς επιλεκτικός παραπονεµένος . Τα εξαιρετικά κοκτέηλ του κοστίζουν µόλις 7µιση ευρώ.

ΛΥΚΟS 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΝΑ ΠΑΣ

Επόµενη στάση: Μελίσσια. Εκεί , θα συναντήσετε τη Μαϊµού ή αλλιώς Monkey( Παναγή Τσαλδάρη 32-34),που συστήνουµε ανεπιφύλακτα και σας λέµε πως αξίζει µια φορά τον κόπο του ταξιδιού στα πιο χωµένα βόρεια. Οι λόγοι είναι οι εξής: Baboon Monkey (µε τζιν, πορτοκάλι, τζίντζερ, χυµό λεµόνι και cranbrerry και triple sec) και Goddess (µε τεκίλα, χυµό µήλου, φρέσκο µήλο, λικέρ πορτοκάλι και κανέλα) και µόλις 7µιση ευρώ ,δώρο µια παρεϊστικη ατµόσφαιρα που επιβάλλεται σε τέτοιες εξόδους.

Αρκετά µε τα βόρεια. Κατεβαίνοντας προς κέντρο, όλοι προτείνουν το Luxus Bistro Coctail bar, που, παρά το κυριλέ όνοµά του, βρίσκεται στα Εξάρχεια, στο 27 της Βαλτετσίου. Εδώ οι τιµές πέφτουν [7 ευρώ], σ’ ένα στέκι που ανεβαίνει πολύ. Προς ανακάλυψιν! Γλυκύτατο κοκτέηλ µπαρ υπάρχει και στην Κολοκοτρώνη 9, µε 9 κοκτέηλ [το ένα surprise], χαλαρή ατµόσφαιρα, ό,τι πρέπει για µια καθηµερινή. Για όσους ζητούν εξεζητηµένη φάση καλοκαιριού, το Baba au rum, δίπλα από το κλειστό Pop καλά κρατεί. Εξαιρετικές επιλογές, ένα κοκτέηλ µε γεύση λουλούδι ή το Mindori sour.

Φυσικά αν κατευθυνθείς προς την Πλατεία Καρύτση και πέσεις πάνω στο ανανεωµένο Blink και είναι και Κυριακή θα νιώσεις ευτυχής, γιατί κάθε Κυριακή που παίζει µουσική εκεί το poplie web radio , έχει το µαγαζί happy hour και τα κοκτέηλ του κοστίζουν µόλις 5 ευρώ εώς τις 10µ.µ. Προσωπικά, σιχαίνοµαι τα µεγάλα µπαρ, όχι τόσο λόγω της φασαρίας όσο λόγω της αγοραφοβίας µου. Άλλαξα γνώµη στην τελευταία πρόταση της εβδοµάδας, το Belafonte, δίπλα στο Nixon [όπου σιγά µη βρείτε να κάτσετε], στο 61 της Αγησιλάου, στον Κεραµεικό. Για κάποιο λόγο θυµίζει κάτι από 90s, η µουσική είναι groovy, η µπάρα εξαιρετική, η διακόσµηση ευχάριστη. Αξίζει το ταξίδι ως εκεί! Λίγο πριν κλείσουµε, µια εγκυκλοπαιδική γνώση για να πίνουµε αλλά και να γνωρίζουµε, cocktail ,ονοµάζεται γιατί συνήθως είναι πολύχρωµο όπως η ουρά (tail) ενός κόκορα( cock). Και, προσοχή: όταν ο κατάλογος έχει άγνωστα προς εσάς ονόµατα, µη γίνεστε κλισέ και παραγγέλνετε µοχίτο, ή, ακόµα χειρότερα, µπύρα. Είναι σαν να τρως πίτσα σε ταβέρνα, όχι; ◈

Εικονογράφηση: Ντίνος Καψάλας Dinerror86@gmail.com 33

ΛΥΚΟS 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΦΩΝΟΡΑΣΗ

ΦΩΝΟΡΑΣΗ www.lykosmagazine.tumblr.com

▧

ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ

www.lykosmagazine.tumblr.com

ΔΕΥΤΕΡΑ 01/10

www.lykosmagazine.tumblr.com

ΤΡΙΤΗ 02/10

ΤΕΤΑΡΤΗ 03/10

ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ

papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

elenqmdt@gmail.com

06:00 // NET Ενημερωτική εκπομπή: Πρωϊνή Ενημέρωση www.lykosmagazine.tumblr.com 19:00 // ET3 Δραματική: Ταπεινός και Καταφρονεμένος

06:00 // NET Ενημερωτική εκπομπή: Πρωϊνή Ενημέρωση www.lykosmagazine.tumblr.com 22:00 // ET1 Κωμική:Ο Τέλειος Γάμος

06:00 // NET Ενημερωτική εκπομπή: Πρωϊνή Ενημέρωση www.lykosmagazine.tumblr.com

Layout

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ papadaki.stav@gmail.com

10:00 // Radio Pepper 96.6 Ξένο ποικίλο ρεπερτόριο: Γιώργος Μουχταρίδης

12:00 // Μελωδία 99.2 Έντεχνο ελληνικό Layout ρεπερτόριο: Χριστίνα Βίδου

14:00 // TrollRadio.gr Ξένο &Ελληνικό Ροκ: Troll-ή κι αλλοπαρμένη

14:00 // TrollRadio.gr Ξένο &Ελληνικό Ροκ: Troll-ή κι αλλοπαρμένη 21:00 // Innersound Radio.com Ξένο ποικίλο ρεπερτόριο: Music Journey

Εικονογράφηση Στέργιος Ρουμελιώτης // KURO - kurotrash@gmail.com 34

ΛΥΚΟS 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΦΩΝΟΡΑΣΗ

www.lykosmagazine.tumblr.com

ΠΕΜΠΤΗ 04/10

www.lykosmagazine.tumblr.com

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 05/10

www.lykosmagazine.tumblr.com

ΣΑΒΒΑΤΟ 06/10

ΚΥΡΙΑΚΗ 07/10

papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

06:00 // NET Ενημερωτική εκπομπή: Πρωϊνή Ενημέρωση www.lykosmagazine.tumblr.com

2:45 // MEGA Θρίλερ Φαντασίας: Gattaca

3:20 // ANT1 Μουσικό Ντοκιμαντέρ: Tupac Resurrection

Layout

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ papadaki.stav@gmail.com

10:00 // Radio Pepper 96.6 Ξένο ποικίλο ρεπερτόριο: Γιώργος Μουχταρίδης

12:00 // Μελωδία 99.2 Έντεχνο ελληνικό Layout ρεπερτόριο: Χριστίνα Βίδου

12:00 // Μελωδία 99.2 Έντεχνο ελληνικό Layout ρεπερτόριο: Χριστίνα Βίδου 14:00 // TrollRadio.gr Ξένο &Ελληνικό Ροκ: Troll-ή κι αλλοπαρμένη

ΛΥΚΟS 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

▧

ΛΥΚΟS 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΤΟΥ ΣΤΕΡΓΙΟΥ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ - KURO kurotrash@gmail.com

ΛΥΚΟS 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

40 lykosmagazine.tumblr.com