LYKOS_017 by ΛΥΚOS magazine

18 NOΕΜΒΡΙΟΥ 2012 - ΤΕΥΧΟΣ 17

Εξώφυλλο-Κωνσταντίνος Λιανός ◈ Εditorial-Όνειρο Ζωής ◈ Ύπνος-Ξύπνιος ◈ Wanted Man ◈ Κλείστρο Αθήνα, 2010 ◈ Χορός ¨ΛΥΚΟΣ¨ ◈ Beat Bazaar-18.11.2012 ◈ Ο Καιόμενος- Τάκις Σινόπουλος ◈ Ο Βασιλιάς Ύπνος ◈ Επιθυμία ◈ Τα Ρέστα - Κώστας Ταχτσής ◈ Claymore-Norihiro Yagi ◈ Stachka(1925)-Sergei Einstein ◈ Τhe Hunt (2012)-Thomas Vinterberg ◈ Ο Ήχος των Archive//Lykos Vinyls ◈ O Ήχος του Νίκου Μαμαγκάκη ◈ Θέατρο:Η Πόρνη Από Πάνω ◈ Moυσική: Αφιέρωμα Glenn Gould ◈ Βιβλίο: Ζα Ζα ◈ Πεζοπόρο Τμήμα του Άστεως ◈ Radio/Tv ON ◈ Super Wrong Land #3

To Λύκος είναι εβδοµαδιαίο περιοδικό για τις τέχνες και τον πολιτισµό. Διανέµεται δωρεάν, καθε Κυριακή σε ηλεκτρονική µορφή. www.lykosmagazine.tumblr.com

www.lykosmagazine.tumblr.com Ενηµερωθείτε για τα νέα τεύχη και δείτε το αρχείο.

www.facebook.com/lykosmagazine Βρείτε το Λύκος και στη σελίδα µας στο Facebook. Eάν θέλετε να συµµετέχετε στα επόµενα τεύχη µε εικαστικό έργο, φωτογραφία ή κοµικ, στείλετε δείγµατα εργασιών σας στο email

papadaki.stav@gmail.com papadaki.stav@gmail.com

ΕΚΔΟΣΗ / ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΥΛΙΚΟΥ Σταυρούλα Παπαδάκη ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΕΥΧΟΥΣ Θοδωρής Ρέγκλης - www.tedreglis.com ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ Layout Κωνσταντίνος Λιανός - dinosprog90@hotmail.com Παύλος Ρέγκλης - www.paulreg.tumblr.com Ντίνος Καψάλας - Dinerror86@gmail.com Αναστασία Παύλου - iamatrespasser@gmail.com Έλενα Μητσακάκη - elenamitsakaki.blogspot.gr Μαρίνα Τσιρώνη - madlofe@yahoo.gr Σωτηρία Παγουλάτου sunsotiria@yahoo.gr Στέργιος Ρουµελιώτης // KURO - kurotrash@gmail.com

www.lykosmagazine.tumblr.com ΕΦΩΦΥΛΛΟ Κωνσταντίνος Λιανός - dinosprog90@hotmail.com ΚΟΜΙΚ Ντίνος Καψάλας - Dinerror86@gmail.com ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ Σταυρούλα Παπαδάκη, Εύη Αργυρίου, Jim Ver, Κωνσταντίνος Κοττας, Νίκος Μπελάνε, Ειρήνη Βακαλοπούλου, Μυρσίνη Παπακουναδη, Gil Galad, Βασίλης Οικονόµου, Μαριλένα Ιωάννου, Θόδωρος Εξηντάρης, papadaki.stav@gmail.com Δώρα Κοροβεση, Χλόη Ιορδανίδου, Ελένη Αγγελοπούλου

Απαγορεύεται η αναδηµοσίευση, η αναπαραγωγή ολική, µερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση η διασκευή απόδοση του περιεχοµένου µε οποιοδήποτε τρόπο, µηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογραφήσεως ή άλλο, χωρίς προηγούµενη γραπτή άδεια του Εκδότη. Νόµοι 238/1970, 4301/1979, Ν.100/1975, Ν.Δ. 3565/1956 και 4254/1962 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου.

Layout

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Εξώφυλλο Κωνσταντίνος Λιανός

Μεγάλο Πανί 40 Τhe Hunt (2012)-Thomas Vinterberg ¨Ένα θρίλερ που εστιάζει στην ψυχολογία του όχλου¨.

Εditorial 4 Όνειρο Ζωής

Jive 42 Archive- Album: Londinium ¨Ήχος πότε µελωδικός, πότε υπνωτικός¨.

Αντιθέσεις 6 Ακροβασίες ανάµεσα στον ύπνο και στον ξύπνιο.

Play 44 Lykos Vinyls.

Sideshow 8 Wanted Man

Ενηχόρια 48 Νίκος Μαµαγκάκης-Ρεµπετόριο για Σόλο Κιθάρα ¨Παραλλαγές µε βαθιά ριζωµένες µνήµες¨.

Κλείστρο 10 Αθήνα, 2010 Μάθε Τέχνη Πρόσωπα 12 Παράσταση Σύγχρονου Χορού , ¨ΛΥΚΟΣ¨. Συζήτηση µε την Αστάρτη Αθανασιάδου. 53ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Showcase 50 Θέατρο Η Πόρνη Από Πάνω-Σταµάτης Πατρώνης Μουσική Στέγη Γραµµάτων και Τεχνών- Αφιέρωµα στον Glenn Gould Ο Ιδιότροπος Πιανίστας. Βιβλίο Free Thinking Zone-¨ Ζα Ζα¨ του Κυριάκου Αθανασιάδη

Beat Bazaar 22 Ανταπόκριση από Θεσσαλονίκη. Κόκκινη Κλωστή 24 Ο Καιόµενος- Τάκις Σινόπουλος Ο Βασιλιάς Ύπνος- Αθηναϊκά Παραµύθια Επιθυµία- Ειρήνη Βακαλοπούλου

Να Πας 56 Πεζοπόρο Τµήµα του Άστεως.

Ink 30 Τα Ρέστα - Κώστας Ταχτσής ''Ακόµα µου κλέβουν τα ρέστα οι αλήτες¨.

Φωνόραση Radio/Tv ON

Άνιµα 34 Claymore-Norihiro Yagi ¨Ένα από τα καλύτερα shonen manga των τελευταίων χρόνων ¨.

Comic 60 Super Wrong Land #3

JUMPCAT 36 Stachka/ Strike (1925)-Sergei Einstein

'' H ταινία Απεργία περικλείει όλη την κοµµουνιστική

ιδεολογία¨΄.

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

EDITORIAL

EDITORIAL Όνειρο Ζωής Ξεκινάει! Ξεκινάει! Σιωπήστε ! Τα µάτια που σφαλίζουν δεν αρκούν για να το πείσουν να αρχίσει. Χρειάζεται µια ψευδαίσθηση νεκρικής σιγής που την προδίδει ξανά και ξανά η αναπνοή. Σιωπήστε! Χρειάζεται να αφήσεις το βάρος στην επιφάνεια, στο βάθος να βουτήξεις ελαφρύς . Χρειάζεται να αποδεχτείς την ανάγκη να συρρικνωθείς ή και να απλώσεις σε ένα χώρο που θα χεις λογαριάσει. Χρειάζεται ακόµη και τότε να πάρεις µια θέση για να αρχίσει. Να πάρεις µια θέση, και να εκτεθείς παίρνοντας την. Τότε θα αναµετρηθείς µόνος. Ανυπεράσπιστος µπορεί να σκοτωθείς σε µια µάχη ολονύχτια και το πρωί να σηκωθείς µατωµένος. Στα σεντόνια το κόκκινο, θα σου θυµίζει πως επαναστάτησες ξεκινώντας θυσιάζοντας λίγο από το δικό σου αίµα. Θα πεις πως σε λάβωσαν στρατιές

εντυπώσεων, φόβων και εαυτών που προσπαθείς να κάνεις φίλους κερνώντας τους επιµονή. Ξεκινάει! Ξεκινάει! Σιωπήστε! Τα µάτια που σφαλίζουν δεν αρκούν για να το πείσουν να αρχίσει. Χρειάζεται να ξέρεις το δρόµο της επιστροφής. Στα χέρια σου δε θα έχεις ψίχουλα να αφήνεις πίσω για να σε οδηγήσουν στην αρχή σου. Στις χούφτες σου θα πρέπει να έχεις φυλάξει αλήθειες και όταν θα έχεις αποµακρυνθεί από την αφετηρία σου και θα θες να γυρίσεις πίσω , αυτές θα βρεις αφηµένες στο έδαφος για να σου θυµίζουν τότε που παιδί οι εφιάλτες σου ήταν µόνο µυθικά τέρατα, δόντια άγριων σκυλιών ,τροµακτικοί παλιάτσοι ,γκρεµοί

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

Eικονογράφηση Κωνσταντίνος Λιανός - dinosprog90@hotmail.com http://constantinelianos.blogspot.com/

και τα όνειρά σου µια δέσµη από χρώµατα και δυο πετάλια.

θαµπά τοπία. Οι ήχοι του δεν ακούγονται από τον πάτο κάποιου πηγαδιού. Σε αυτό το όνειρο χρειάζεται να βουτάς στο βάθος του και ελαφρύς να αναζητάς µικρές ανάσες. Τώρα πρέπει να πάρεις µια θέση και να αναµετρηθείς µόνος µε εντυπώσεις, φόβους , εαυτούς, γνωστούς και άγνωστους για να κερδίσεις έναν ύπνο ήρεµο, σαν τότε που ήσουν παιδί και άπλωνες τα χέρια και τα πόδια , δίχως να φοβάσαι µη σε πειράξει κανείς. Το όνειρο αυτό για να αρχίσει θέλει αλήθεια ,δε θέλει µάτια κλειστά, γιατί όσο παλεύεις για αυτό , από όνειρο θα γίνεται ζωή και θα το βλέπεις να εκτυλίσσεται µπρος σου. Ξεκινάει! Ξεκινάει! Κάντε άνθρωποι και µην πέφτετε σε λήθαργο , αφήνοντας τα όνειρα ζωής να τα ξεπλένει η λήθη.

Ξεκινάει! Ξεκινάει! Σιωπήστε! Τα µάτια που σφαλίζουν δεν αρκούν για να το πείσουν να αρχίσει. Οι υπνοβασίες δε φτάνουν για να τερµατίσεις. Το τέρµα δεν πλησιάζει, όταν πλησιάζεται. Τα χέρια πρέπει να ξεπλένονται σε συνειδήσεις καθαρές. Νερό διαυγές , κελαριστό να σε ταξιδεύει , περνώντας από δάση κάθε λογής , παρασύροντας λάθη και σωστά και εκβάλλοντας σε µια θάλασσα που δε θα ναι πνίχτρα. Ξεκινάει! Ξεκινάει! Σιωπήστε άνθρωποι! Τα µάτια που σφαλίζουν δεν αρκούν για να το πείσουν να αρχίσει. Το όνειρο αυτό δεν πασπαλίζεται από χρυσόσκονες και

Σταυρούλα Παπαδάκη 5

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

ΥΠΝΟΣ ΞΥΠΝΙΟΣ

▧

ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΑΡΓΥΡΙΟΥ evi.argyr@gmail.com epitoergon.blogspot.com

Ζωή Θυµάσαι κάτι γέλια που δεν έπεφταν ποτέ στο έδαφος; Μιλούσαµε στο τηλέφωνο για κάτι χαζό και φτιάχναµε µια ολόκληρη ιστορία γύρω του που σήµαινε πολλά για µας. Ή µπορεί να βλέπαµε αηδίες στην τηλεόραση και να κοροϊδεύαµε τους ανθρώπους που προσπαθούσαν τόσο άχαρα να φανούν σηµαντικοί. Την αγαπούσαµε πολύ αυτή την ευκαιρία που µας έδινε η ζωή να µοιραζόµαστε το κάθε τι. Μας έπαιρνε ο ύπνος στους καναπέδες ή στο κρεβάτι και επιπλέαµε πάνω της σαν οτιδήποτε απλό. Κάποτε υπήρξε αυτή η εύκολη χαρά στο τέλος της µέρας, είµαι σίγουρη. Μόνο που πια δεν την θυµάµαι. Τώρα µοιραζόµαστε και γελάµε χωρίς να καταφέρνουµε τίποτα από τα δυο. Τώρα περνάµε τις νύχτες µας κρατώντας σκορ πιθανοτήτων. Κάθε φορά που κοιµόµαστε το µόνο που κάνουµε είναι να αναβάλλουµε την παρουσία µας σε συνθήκες και συγκυρίες. Δεν υπάρχει πια αρχή, µέση και τέλος στην διάρκεια της µέρας. Υπάρχει µια συνεχής, ολοκληρωτική διαστρέβλωση της ζωής που ανεχόµαστε και µας ανέχεται µέχρι να ανακηρυχτεί νικητής ένας από τους δυο στο τέλος της µέρας. Για όσους χάσανε αυτή την µάχη ο ύπνος θα είναι πάντα µια λύτρωση και για όσους την νίκησαν θα είναι πάντα µια ενοχή.

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

Eικονογράφηση: Παύλος Ρέγκλης - www.paulreg.tumblr.com

▧

ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ papadaki.stav@gmail.com stavpapadaki.com

Ο Κύριος Έξυπνος Εγερτήριο εις τας έξι και µισή ακριβώς. Ο Κύριος Έξυπνος άφηνε το παντζούρι ανοιχτό και το πρώτο φως της κάθε µέρας, απλωνόταν στο µικρό του εργένικο δωµάτιο. Το νεογέννητο φως, έβγαζε δόντια και µέχρι τα πρώτα βήµατα , είχε φτάσει από τα κάτω άκρα, στο κεφάλι και ζέσταινε τα βλέφαρα. Ρολόι δεν υπήρχε στο αχούρι του. Μόνο ένα σταµατηµένο , είχε βυθιστεί από χρόνια στη σιωπή και είχε παραιτηθεί από το µέτρηµα του χρόνου. Ο κύριος Έξυπνος πήγαινε κάθε πρωί στο γραφείο της Υπηρεσίας στις 7και µισή και επέστρεφε στις 3και µισή ακριβώς. Έβγαινε σπάνια για άλλους λόγους από το σπίτι. Μόνο αφορµές τον καλούσαν πού και πού για έναν περίπατο ή ένα δείπνο, ίσως και κανένα σινεµά. Το παράθυρο του είτε απών , είτε παρόν , πάντα ανοιχτό και το νεογέννητο φως, έτρεχε σαν παιδί και σκόνταφτε στο κρεβάτι και το γραφείο του, σαν έφηβος σχηµάτιζε σκιές στους τοίχους και σαν ενήλικος έκανε τσιγάρο φυσώντας επιδεικτικά . Κάποτε ο Κύριος Έξυπνος έπλενε το πρόσωπο και τα πόδια του και καθόταν και άκουγε τις ιστορίες που σκάρωνε το υπερήλικο φως, ταχταρίζοντας τις ανθρώπινες αδυναµίες του. Η ζωή του µια εκτόπιση του ύπνου από τον ξύπνιο και εναλλάξ. Μέχρι που γνώρισε εκείνη. Ο Κύριος Έξυπνος παραδινόταν στη σιωπή της νύχτας, συνοµιλώντας µε δυο χέρια λευκά. Η θέρµη ήγαγε και η αίσθηση έφερε το σώµα. Μια Τρίτη το παντζούρι αφέθηκε κλειστό. Κανείς δεν το άνοιξε. Το φως δε χώρεσε να τρυπώσει από τις γρίλιες. Το φως του ήλιου δε σήµανε αφύπνιση. Τα σώµατα παρέµειναν αγκαλιασµένα ,ακίνητα. Ο Κύριος Έξυπνος δεν ξύπνησε στις 6και µισή ακριβώς και δεν έφτασε στην Υπηρεσία στις 7και µισή. Ο Κύριος Έξυπνος ξύπνησε, παρέµεινε για λίγο µε µάτια κλειστά, λουσµένος από το φως που έφτιαξε, ψηλαφίζοντας σκοτάδια. 7

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

SIDESHOW

▧

TOY JIM VER jim.a.ver@gmail.com www.jimver.net

some rights reserved Strawbleuâ„¢

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΚΛΕΙΣΤΡΟ

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΚΛΕΙΣΤΡΟ

ΑΘΗΝΑ 2010

▧ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΕΧΡΗ kechrisdim@windtools.gr

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ - ΠΡΟΣΩΠΑ

ΛΥΚΕ ,ΛΥΚΕ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ. Παράσταση Σύχγρονου Χορού ΛΥΚΟΣ , στο Booze Cooperativa.

▧

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ papadaki.stav@gmail.com stavpapadaki.com

Μαζευτήκαµε πολλοί ΛΥΚΟΙ στην Αθήνα και µια και δυο είπαµε να συναντηθούµε µέσω των έργων µας. Αυτή τη φορά η κίνηση µιλά περισσότερο από το λόγο και ίσως έτσι θα έπρεπε σε ένα αστικό τοπίο που φιλοξενεί αγαλµατάκια ακούνητα, αµίλητα, αγέλαστα.

Δεν υπάρχει λύτρωση, όχι. Αλλά καµία προσπάθεια προσέγγισης αυτού που λέµε «τέχνη» δεν είναι λυτρωτική. Ή, για να το πούµε καλύτερα, δεν µπορεί εξαρχής να είναι. Λυτρωτική είναι, κάποιες φορές, η επαφή µας µε την τέχνη, και µόνον — ακόµη και αν αυτή (ένα βιβλίο, µία παράσταση…) είναι, ας πούµε, πεισιθάνατη. Όµως και πάλι αυτή η λύτρωση από το όποιο «σκοτάδι» είναι, κατά κάποιον τρόπο, στιγµιαία, ή εν πάση περιπτώσει είναι πεινασµένη πολύ για ακόµη περισσότερη «λύτρωση». Κανείς δεν καταναλώνει αισθητικά «γεγονότα» από απλή περιέργεια και µόνο, ή για να περάσει αµέριµνα την ώρα του: πάντα κυνηγάµε µιαν αχτίδα φωτός, όσο σκληρό ή σκοτεινό κι αν είναι αυτό το φως. Ξέρετε, στη λεγόµενη «υψηλή λογοτεχνία» το ζευγάρι των πρωταγωνιστών ποτέ δεν παντρεύεται στο τέλος. Δεν εννοούµε ότι κάνουµε υψηλή τέχνη — απλώς προσπαθούµε να κινούµαστε µέσα σε ένα πλαίσιο που καθορίζεται από τις σπουδές µας και από τις εµµονές µας, και προσπαθούµε το όποιο αποτέλεσµα να είναι τίµιο ως προς τις αρχές µας. Έτσι, όχι: στο τέλος του «Λύκου», το ζευγάρι δεν παντρεύεται.

Η Αστάρτη Αθανασιάδου και ο Αχιλλέας Χαρίσκος φέρνουν κοντά µας το θύτη και το θύµα, αυτόν που κυνηγά τον εαυτό του,αυτόν που πασχίζει να φαγωθεί, τον έρωτα που δεν πετυχαίνει µέσα σε σκιές και υποψίες γύρω από τη θρυλούµενη και επαπειλούµενη ταυτότητα του καθενός. Ένας άντρας και µια γυναίκα ,γήινο και χοϊκά Θείο,αίµα χυµένο και αίµα που ικετεύει να ξεφύγει, λόγια που θα µπορούσαν να ειπωθούν και λόγια που ξεχάστηκαν, βούληση για ζωή και λαχτάρα για χαµό, ερωτήσεις που δεν αρθρώνονται και απαντήσεις τροµακτικές, κυνηγοί και θύµατα, αποπλανητές και αποπλανώµενοι: ένα tableau vivant νεκρών αισθηµάτων και ταραχώδους λόγου. Και κινήσεων. Συναντώντας τα πρόσωπα του έργου.

Ο Elvis Presley λέει, στο θρυλικό άσµα του, ότι «We can’t go on with suspicious minds». Ο άντρας και η γυναίκα είναι πρωταγωνιστές αυτού του συνόλου και δείχνουν να µην ησυχάζουν ποτέ. Πείτε µας λίγα λόγια για τη θέση ή την κίνηση των ηρώων επί

Η παράσταση ΛΥΚΟΣ είναι µια παράσταση σύγχρονου χορού. Εµείς ονοµάσαµε το περιοδικό µας ΛΥΚΟS, θέλοντας να υπογραµµίσουµε το φως — εσείς, δίνοντας το όνοµα αυτό, θέλετε να υπογραµµίσετε το σκοτάδι; Υπάρχει στην παράσταση σας η λύτρωση από αυτό και, αν ναι, µε ποιον τρόπο;

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ - ΠΡΟΣΩΠΑ

σκηνής. Μπορεί ένας έρωτας να πετύχει µέσα σε σκιές και υποψίες;

Οπουδήποτε µπορεί να γεννηθεί ένας έρωτας. Αλλά, και καθώς εµείς είµαστε τέκνα του άστεως κατά 100%, αδυνατούµε να έχουµε εποπτεία πάνω σε έναν, ας πούµε, βουκολικό έρωτα, σε έναν έρωτα προπολιτικό, προνεωτερικό. Μιλάµε µόνο για την πόλη εποµένως, γι’ αυτά που υπάρχουν εδώ, και που µας συνθέτουν. Οι πόλεις είναι ενωµένες µε µας, και δεν µπορείς να τους ξεφύγεις. Και είναι πληµµυρισµένες οµορφιά — ιδίως οι µητροπόλεις, που εµπεριέχουν τόσες αναφορές και τόσες διεξόδους. Και όχι µόνο µε οµορφιά, προφανώς, αλλά και µε καθετί που συνιστά τον καθαυτό ιστό των πόλεων, αυτό που τις συνέχει και που, συχνά, είναι τόσο τοξικό για όλους µας. — Ασφαλώς και η Κρίση θα επιβαρύνει το ήδη βεβαρηµένο τοπίο. Όπως και θα πληµµυρίσει βία τους δρόµους. Το κάνει ήδη, και οµολογουµένως µε άκρα «επιτυχία». Σε µας αποµένει να το πολεµήσουµε όλο αυτό, προσπαθώντας να ερµηνεύσουµε, να αποδεχτούµε και να ζήσουµε µαζί µε τον Άλλο. Ανήκουµε στις πόλεις, δε µας ανήκουν αυτές. Και είναι όλων µας. Μακάρι και του έρωτα. Ας το παλέψουµε, δεν έχουµε να χάσουµε τίποτα — µόνο να κερδίσουµε.

Όχι, φυσικά και δεν µπορεί να πετύχει. Ούτε οι έρωτες, ούτε οποιοδήποτε —αν µας επιτραπεί να το θέσουµε έτσι — πρότζεκτ. Και αυτό είναι ένα από τα θέµατα που µας απασχόλησαν στη χορογραφία του «Λύκου». Όπως ελπίζουµε πως θα φανεί, εικονογραφείται — µε τον τρόπο µας. Αλλά δεν είναι µόνον οι υποψίες, τα µυστικά, ή οι σκιές όπως πολύ σωστά λέτε. Είναι, ενδεχοµένως, η εγγενής τάση µας για επιβολή στον Άλλο, είτε αυτός είναι ένας σύντροφος ή ένας εραστής, είτε, ακόµη περισσότερο και ακόµη βιαιότερα, ο Ξένος. Οι υποψίες διαλύουν µια σχέση, αλλά η Ανάγκη για το «φάγωµα» του Άλλου είναι που την καθιστά εξ ορισµού στέρφα, νεκρή. Κι αυτό είναι κάτι που γεννιέται σχεδόν αµέσως, από την πρώτη µατιά, από το πρώτο εντελώς αθώο, κατά τα άλλα, χτυποκάρδι. Και η «µάχη», η προσπάθεια για να καθυποταχτεί η βουλιµία µας, ναι, όντως µπορεί να δηµιουργήσει κάτι καλό, κάτι που να έχει διάρκεια και, κυρίως, ποιότητα. Στην παράσταση µένουµε στο πρώτο σκέλος: στη συγγενή ανθρωποφαγική ροπή. Μια πέρα για πέρα ανθρώπινη ιδιότητα, βέβαια. Την πιο συνηθισµένη.

Κάπου, στην περιγραφή της παράστασής σας, διαβάσαµε για «βούληση για ζωή και λαχτάρα για χαµό». Μας άγγιξε αυτή η φράση και αναρωτιόµαστε, µήπως τελικά η βούληση για ζωή και όχι η λαχτάρα είναι αυτή που µας φέρνει σε αδιέξοδα και που αδρανοποιεί την κίνησή µας; Μήπως η λαχτάρα για ζωή και η βούληση για χαµό θα ήταν το αντίδοτο για να ξορκίσουµε τους φόβους;

Στη χοροθεατρική σας παράσταση, ο έρωτας γίνεται ένα µε το άστυ, και το ένα δίνει χρώµα και υφές στο άλλο. Ο έρωτας έχει χώρο και χρόνο για να βιωθεί σε ένα άστυ από το οποίο αφαιρείται, θα λέγαµε, µια οµορφιά, στο όνοµα της κρίσης όχι µόνο της οικονοµικής, αλλά των αξιών, της πολιτικής, του ονείρου;

Μπορεί. Μπορεί και όχι. Ποιος ξέρει; Ποιος µπορεί να ξέρει; Είναι θέµατα αυτά πολύ προσωπικά: πρέπει να τα σκέφτεται κανείς µόνος, και µε τα βιβλία του.

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ - ΠΡΟΣΩΠΑ

Θα σας αναφέρουµε ένα απόσπασµα του Αλµπέρ Καµύ: Καµιά φορά τα σκηνικά καταρρέουν. Ξύπνηµα, συγκοινωνία, τέσσερις ώρες γραφείο ή εργοστάσιο, γεύµα, συγκοινωνία, τέσσερις ώρες δουλειά, φαγητό, ύπνος και Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέµπτη, Παρασκευή και Σάββατο, αυτός ο κύκλος επαναλαµβάνεται εύκολα στον ίδιο ρυθµό τον περισσότερο καιρό. Μια µέρα όµως γεννιέται το “γιατί” κι όλα αρχίζουν σ’ αυτή την πληκτική κούραση. “Αρχίζουν”, αυτό είναι ενδιαφέρον. Στο τέλος µιας µηχανικής ζωής έρχεται η κούραση, την ίδια όµως στιγµή βάζει σε κίνηση τη συνείδηση. Τη σηκώνει απ’ τον ύπνο και προξενεί τη συνέχεια. (…)Στο τέλος της αφύπνισης βρίσκεται το αποτέλεσµα που φτάνει µε τον καιρό: αυτοκτονία ή αναθεώρηση. Η κούραση κλείνει µέσα της κάτι το αποκαρδιωτικό. Εδώ, είµαι υποχρεωµένος να πω πως είναι καλή.

H Aστάρτη Αθανασιάδου και ο Αχιλλέας Χαρίσκος είναι δυο χορευτές που ήρθαν στην Αθήνα για να αναζητήσουν την πελώρια αλλά αόρατη τρύπα των παλιών παραµυθιών , εκεί όπου το παιδί όλο πέφτει και σχεδόν πάντα παραµένει µε την απορία. Πότε και από πού µας ήρθατε Αστάρτη και Αχιλλέα ; Είστε παιδιά που πέφτουν και παραµένουν µε την απορία; Πιστεύετε πως µε το ¨γιατί¨ όλα αρχίζουν; Γνωριστήκαµε πριν από πέντε χρόνια στη σχολή χορογραφίας του Αµστερνταµ. Ξεκινήσαµε να δουλεύουµε εντατικά πριν δυο χρόνια, όπου δηµιουργήσαµε και πρωτοπαίξαµε τον Λύκο στη Θεσσαλονίκη. Πιστεύουµε πως όλα αρχίζουν από την επιθυµία να αρχίσουν, ωστόσο οι απορίες µπορούν να σε µεταφέρουν αλλού µε απρόσµενο τρόπο. Σαφώς οι απορίες από µόνες τους δεν φτάνουν, ίσως είναι η απαρχή, ένα ερέθισµα. Ακολουθούν µεγάλη έρευνα, παραγωγική διαδικασία, ενδελεχής αναρωτήση και κρίσιµες αποφάσεις. Η παιδικότητα σίγουρα είναι ένα δώρο, αλλά δεν λειτουργεί σε όλες τις φάσεις της δουλειάς.

[ Τετάρτη & Πέμπτη 21, 22, 28, 29 Νοεμβρίου | 21.00 ]

Η παράστασή τους µας έφερε στο νου το ποίηµα του Αργύρη Χιόνη, ''Ένας Λύκος Αισθηµατίας'' και τους το δωρίσαµε ελπίζοντας να ταξιδέψουν και άλλο µέσα από τα έργα τους.

Τιμή: 10 ευρώ (φοιτητικό 8 ευρώ) Σύλληψη, δημιουργία & εκτέλεση: Αστάρτη Αθανασιάδου &

Διψάω γι'αγάπη πεινάω γι'αγάπη πονάω γι'αγάπη Ουρλιάζω γι'αγάπη πεθαίνω γι'αγάπη αλλά Είµαι ο Λύκος ο κακός ο λύκος και δε γίνεται Δεν έναι δυνατό τέτοια αισθήµατα να έχω Γιατί αν το µάθουνε τα πρόβατα Θα πέσουνε να µε σπαράξουν

Αχιλλέας Χαρίσκος

Μέχρι να έρθουν τα επόµενα ταξίδια,η Παράσταση Σύγχρονου Χορού ΛΥΚΟΣ θα βρίσκεται εδώ,στην Αθήνα,

BoozeCooperativa

Δραματουργία: Κυριάκος Αθανασιάδης Εικονοληψία: Αγγελική Χατζή Φωτογραφία: Μάνος Γεωργίου

Κολοκοτρώνη 57, Αθήνα | 211 4000863 & 6989175089 www.boozecooperativa.com/

http://

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ - ΠΡΟΣΩΠΑ

Eικονογράφηση: Αναστασία Παύλου - iamatrespasser@gmail.com

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ

53ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ▧

ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΟΤΤΑ konkottas1@hotmail.com

Οι ζεστοί άνθρωποι, ο ζεστός Θερµαϊκός, ο ζεστός «γαλλικός» σε κάποια καφετέρια στην παραλία, οι ζεστές, φρεσκοφουρνισµένες ταινίες του 53ου Διεθνούς Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης : αυτά τα υλικά επιλέχθηκαν για να φτιαχτεί το καλύτερο 9ήµερο του Νοεµβρίου!

στον ποδηλατόδροµο και τα «ντριιιν» των ποδηλατιστών που έκαναν σλάλοµ για να µην σε πατήσουν. (επειδή είσαι Αθηναίος και δεν ξέρεις από τέτοια). • Την πορεία κατά µήκος της Τσιµισκή το Τετάρτη το απόγευµα (που ήρθε κι έδεσε µετά τον ουτοπικά ειδυλλιακό Καουρισµάκι στον Παύλο Ζάννα) που έφερνε σε σκηνή από το καταλυτικό «The Dreamers» του Bertolucci.

Έχοντας γεµίσει την τσάντα του φεστιβαλιστή µε τα απαραίτητα (αρκετό κρακεροειδές φαί, µια οµπρέλα για παν ενδεχόµενον, τα γυαλιά ηλίου σου, το αποσµητικό και µια ζακέτα για τη βορειοελλαδίτικη βραδινή δροσιά) ξεκινάς να περπατάς την Τσιµισκή µε προορισµό το Ολύµπιον της Αριστοτέλους ή κάποια αποθήκη του λιµανιού. Εκεί λοιπόν, καθώς περνάς το φανάρι απέναντι, παίζει η Θεσσαλονίκη τον πρώτο της άσο : τσουρέκια Τερκενλής. Όσο εγκρατής κι αν είσαι δεν µπορείς να αντισταθείς σ’ αυτόν τον – πανταχού διάχυτο στον αέρα - γαστριµαργικό πειρασµό · τόσο που νοµίζεις ότι το οσµικό τείχος σε σπρώχνει µέσα στο µαγαζάκι, σε κολλάει µε µια βιτρίνα και σε κάνει να αγοράσεις µια φέτα τσουρέκι-κάστανο. Φυσικά, όµως, δεν το µετανιώνεις γιατί είναι ήδη µεσηµεράκι και θες ένα καλό back up για το στοµάχι σου πριν ξεκινήσεις τον σινεφίλ µαραθώνιο…

• Το πάρτι, την Τετάρτη το βράδυ στο Pasta Flora Darling!, απ’ όπου πέρασαν φεστιβαλιστές και µη για να ακούσουν ένα «Nightcall», ένα «Fade to grey», ένα κάτι… • Τον συνωστισµό στα εκδοτήρια, τις γνωριµίες στις ουρές, το άγχος για το αν θα καταφέρεις να αγοράσεις το πολυπόθητο χαρτάκι-εισιτήριο εισόδου για την ταινία, η αγωνιώδης αναζήτηση ακυρωµένων θέσεων τρεις ώρες πριν την έναρξη της εκάστοτε ταινίας, οι µαλαγανιές και οι πονηριές για να προσπεράσεις θέσεις στην «ουρά του πεντάλεπτου», πάλι για το µαγικό χαρτάκι που θα σε βάλει «στα κρυφά» µέσα στην αίθουσα, στο σκαλάκι, στο πάτωµα (και που ως εκ τούτου θα σε κάνει να νοιώθεις πιο ικανοποιηµένος αφού µε τόσο κόπο κατάφερες να δεις την ταινία της επιλογής σου).

Δες λοιπόν τι έχασες εσύ που δεν ήρθες (ή ξαναθυµήσου τα εσύ που παρά τις απεργίες των λεωφορείων κατέβηκες γερά, δυνατά στο κέντρο και φεστιβαλίστηκες). • Καταρχάς τον υπερ-χουχουλιάρικο καιρό! Αυτή τη µοναδική συννεφιά της Μακεδονίας που συνάδει τόσο αρµονικά µε την παραλία, την θάλασσα, τον µπεζ, πια, Λευκό Πύργο και το ιδιότυπο αρχιτεκτονικό αστικό τοπίο της Νύφης του Θερµαϊκού.

• Τα πορτραίτα διάσηµων σκηνοθετών κι ηθοποιών που κοντοστάθηκες και χάζεψες ενώ πρέπει να κατέβεις τρέχοντας τους πέντε ορόφους (από την αίθουσα Παύλος Ζάννας).

• Την βόλτα και την περατζάδα, για να πας από το ένα σηµείο του κέντρου στο άλλο, πάνω στην παραλία, 16

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ

• Το τρέξιµο από την Αριστοτέλους στις αποθήκες και τούµπαλιν για να προλάβεις όσο το δυνατόν περισσότερες προβολές.

σου), την ερωτική ατµόσφαιρα στα µαγαζιά, το δούναι και λαβείν των «vibes» (όπως λέει και µια φίλη) που υπήρχαν, θαρρείς από πάντα, στο αέρα αυτής της πόλης.

• Τον καφέ της αποθήκης Γ – εκεί όπου για 10 ηµέρες χτυπούσε η καρδιά του φεστιβάλ, µε διερχόµενους που έδιναν εκεί το ραντεβού τους, έπιναν τον καφέ τους, έκαναν το διάλειµµά τους ανάµεσα στις ταινίες, αγόραζαν τα αναµνηστικά τους και τα βιβλία τους από το µαγαζί στην είσοδο και που ξεσάλωναν, στο φινάλε, στα τρία µοναδικά πάρτι του φεστιβάλ.

• Τα φείγ-βολάν για το νέο strip show της Μαριάννας Ντούβλη που ανήγαγαν όλο το 10ήµερο σου στην συµπρωτεύουσα σε cult εµπειρία.

Επειδή έχεις, όµως, απορία για το αν οι ταινίες που είδες και βαθµολόγησες κέρδισαν κάποιο βραβείο στο φετινό φεστιβάλ θα σου πω, ευθύς αµέσως :

• Την ηλιοθεραπεία στο αναδιαµορφωµένο λιµάνι, έχοντας ως θέα µπροστά σου όλο το άνοιγµα του Θερµαϊκού, τον Λευκό Πύργο στο Βάθος, τις φεστιβαλικές αποθήκες στο πλάι και αποβάθρα του παλιού λιµανιού πίσω. Επειδή όµως, είχε και την ψύχρα του, πήρες κι ένα ζεστό σαλέπι – επειδή δεν το είχες δοκιµάσει ποτέ (και καιγόσουν να µάθεις από τι φτιάχνεται [θα σου πω: από ρύζι άγριας ορχιδέας]).

Βραβεία Διεθνούς Επιτροπής: 1) Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Χρυσός Αλέξανδρος Θόδωρος Αγγελόπουλος: ΜΙΑ ΠΕΙΡΑΤΕΙΑ / A HIJACKING, του Τοµπίας Λίντχολµ, Δανία 2012.

• Το µοναδικό ηλιοβασίλεµα που χάζευες το απόγευµα, από τα µαγαζιά όπου έτρωγες στα γρήγορα κάτι για να γεµίσεις τις µπαταρίες σου, που σε έκανε να συνειδητοποιείς το πόσο υπέροχα περνάς.

2) Ειδικό Βραβείο Κριτικής Επιτροπής - Αργυρός Αλέξανδρος: ΜΟΥΧΛΑ / MOLD, του Αλί Αιντίν, τουρκίαΓερµανία, 2012

• Τα έξαλλα βράδια, τα ξε-σαλονικιώτικα βράδια στην Βαλαωρίτου ή όπου αλλού ήπιες το ποτό (ή τα ποτά

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ

3) Ειδικό Βραβείο Κριτικής Επιτροπής για Πρωτοτυπία και Καινοτοµία- Χάλκινος Αλέξανδρος: ΕΠΙΛΟΓΟΣ, του Αµίρ Μανόρ, Ισραήλ 2012.

3)! Το βραβείο κοινού FISCHER Ματιές στα Βαλκάνια : ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΟΦΟΥΣ / BEYOND THE HILLS, του Κριστιάν Μουντζίου, Ρουµανία-Γαλλία-Βέλγιο, 2012

Βραβεία FIPRESCI (International Federation of Film Critics): 1) Για το Επίσηµο Διαγωνιστικό Τµήµα: ΜΙΑ ΠΕΙΡΑΤΕΙΑ / A HIJACKING, του Τοµπίας Λίντχολµ, Δανία 2012

Και κάπως έτσι ξαναπακέταρες τις βαλίτσες σου, τις γέµισες µε τις καλύτερες –σινεφίλ και µη – εµπειρίες και πήγες ως τον σταθµό του τραίνου, όπου σαν αλλοτινός εσωτερικός µετανάστης, κούνησες το µαντήλι στην οικεία – πλέον- ατµόσφαιρα της Θεσσαλονίκης…

2) Για Ελληνική Ταινία: ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΡΩΕΙ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΤΟΥ ΠΟΥΛΙΟΥ /BOY EATING THE BIRD'S FOOD, του Έκτορα Λυγίζου, Ελλάδα, 2012

53ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης – 9 ηµέρες (2-11 Νοεµβρίου 2012) – δεκάδες ταινίες- χίλια πράγµατα να πεις και να ζήσεις!

Βραβεία κοινού FISCHER: 1)! Το βραβείο κοινού FISCHER του Διεθνούς Διαγωνιστικού: ΕΠΙΛΟΓΟΣ / EPILOGUE, του Αµίρ Μανόρ, Ισραήλ 2012 2)! Το βραβείο κοινού FISCHER του Ελληνικού Προγράµµατος -Μιχάλης Κακογιάννης: PAPADOPOULOS AND SONS, του Μάρκου Μάρκου, Μεγ.Βρετανία-Ελλάδα, 2012

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

BEAT BAZAAR

181112_ ▧

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΑΝΕ belane74@gmail.com http://nikbelane.blogspot.com

Τα λαµπιόνια άναψαν σε σειρές εκθαµβωτικές, πολύχρωµες, θλιβερές. Φώτισαν τα κρυµµένα βήµατα κάτω από τις στρώσεις τις ασφάλτινης γκριζάδας. Τα πήρα χαµπάρι πρώτη φορά στη Βογατσικού βγαίνοντας από κάποιο φιλικό µπαρ την ώρα που το αλκοόλ εκτελούσε τακτικά δροµολόγια απ’ το κεφάλι στο στοµάχι δηµιουργώντας καταστάσεις ευφορίας και πολυλογίας. Τα είδα σε µια βιτρίνα φορτωµένη µε στολίδια Χριστουγέννων, ψεύτικα έλατα κι εύθραυστες µπάλες, πασπαλισµένα όλα µε αστραφτερές ευχές παράταιρης χαράς. Τι διάολο; Μόλις µπήκε ο Νοέµβρης, σκέφτηκα. Κόλλησα για λίγο εκεί, πάνω στο τζάµι, θολώνοντας το οπτικό πεδίο µε τα µεθυσµένα χνώτα µου. Αναρωτήθηκα πόσοι και ποιοι θέλουν τον ερχοµό των Χριστουγέννων δύο ολόκληρους µήνες πριν. Γιατί να επιδιώκουν την δηµιουργία µιας ψευτοχαρµόσυνης ατµόσφαιρας και που θέλουν να καταλήξουν µ’ αυτό; Θέλουν να καλύψουν όπως όπως την ασχήµια της ζωής µας µε τρόπο άχαρο, ακαλαίσθητο, εισαγόµενο και χιλιοφορεµένο. Η ζάλη εξαφανίστηκε απότοµα και η µαταιότητα να απαντήσω σε ερωτήµατα που δεν χρειάζεται να απαντηθούν µε ταρακούνησε προσφέροντας ταραχή και µια αυξηµένη κινητικότητα στο υπογάστριο.

µε το ζόρι τα µικρά παιδιά που κολλούν στα πολύχρωµα φώτα των καταστηµάτων της προ πολλού περασµένης καλοζωίας. Και τα λαµπιόνια να συνεχίζουν τον άναψε – σβήσε χορό τους φωτίζοντας χαρµόσυνα τους άστεγους στις βάσεις των αγαλµάτων κάποιων σκονισµένων θριάµβων. Να προσφέρουν την ασφάλεια που όλοι ονειρευόµαστε πίσω από τα αλεξίσφαιρα τζάµια της Western Union. Να ρίχνουν τις παιχνιδιάρικες ακτίνες τους πάνω σε αντιφασιστικά και αντιµνηµονιακά τριήµερα. Έξω από γραφεία ιδιωτικών ερευνών και sex shops. Στα ιερά ταµεία και τους διαδρόµους των τραπεζών. Στα γραφεία των µεγαλοεπιχειρηµατιών µε τα βυθισµένα καράβια. Στα στενά δροµάκια του αγοραίου έρωτα. Στις λεωφόρους του εφηβικού έρωτα που αγωνίζεται µε νύχια και µε δόντια να διατηρήσει την αγνότητα που του πρέπει. Τα περίφηµα λαµπιόνια της ακόρεστης ευφροσύνης πήραν τη θέση των αστεριών ενώ το φεγγάρι τη γλίτωσε τελευταία στιγµή από την γαλαξιακή διαφήµιση του «άγιου» αναψυκτικού. Του ποτού των εφευρεµένων αγίων και των παραφορτωµένων οικογενειακών συνευρέσεων των αµερικανικών ταινιών.

Από εκείνη τη νύχτα τα βλέπω συνέχεια µπροστά µου. Υπάρχουν παντού και όλο πληθαίνουν, αυγατίζουν, πολλαπλασιάζονται µεταµορφώνοντας τις άσχηµες βιτρίνες σε στολισµένες άσχηµες βιτρίνες. Φωτάκια που αναβοσβήνουν συνοδευόµενα από πρόωρα κάλαντα, κραυγούλες ανακουφιστικής εκκένωσης και απόλυτης καταναλωτικής επιθυµίας. Δεν ξέρω τι θα µπορέσουµε να αγοράσουµε φέτος. Μέχρι τώρα βλέπω τον κόσµο να τρέχει στους δρόµους κρατώντας ανά χείρας φυλλάδια προσφορών, σόµπες αλογόνου και σακούλες µε πατάτες και κάστανα. Βλέπω µανάδες να τραβούν

Οι άνθρωποι εκεί έξω τρέχουν µε το αβέβαιο να κρέµεται στα µάτια τους. Περπατώ ξοπίσω τους προσπαθώντας να καταλάβω τι µας έχει πιάσει κι ακόµη επιµένουµε να µην µιλάµε µεταξύ µας. Να µην επικοινωνούµε. Να µην προσπαθούµε να βρούµε µια λύση. Παραµόνο φορτώνουµε άσκοπα τις βιτρίνες της ψυχής µας µε άχρηστα λαµπάκια υποτιθέµενης ευµάρειας κι ελπίδας. Με στολίσµατα χονδροκοπιάς. Προσπαθώ να νιώσω ψάχνοντας πού µπορεί να εξαφανίστηκε η αλήθεια που υποτίθεται ότι βρισκόταν εκεί έξω. Γιατί την έβλεπα την αλήθεια. Εκεί έξω.

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

BEAT BAZAAR

Some rights reserved by http-//www.flickr.com/photos/denysalmeida/

Πάντα! Ίσως όµως να ήταν απλά ένας αντικατοπτρισµός της ερήµου που σκέπασε και την τελευταία όαση καταστρέφοντας κάθε ζωντανή, κάθε υγιή σκέψη.

των πλατειών, των δρόµων, των καταστηµάτων κάποιων πόλεων που φλερτάρουν µε τον όρο Μητρόπολη ενώ υπνοβατούν ακόµη στη ράχη µιας γριάς φάλαινας που τις βουλιάζει ολοένα και βαθύτερα προς τον στολισµένο πυθµένα της απάθειας και των κάλπικων εντυπωσιασµών. Νοέµβριος ο µήνας και φροντίζουµε να διώχνουµε την τέφρα αντικαθιστώντας την µε χρυσόσκονη, τόσο νωρίς, γιατί η στάχτη µολύνει και τσούζει ενώ θα έπρεπε να διδάσκει και να αφυπνίζει. Νοέµβριος ο µήνας της ολικής απάθειας και της επιµονής να καλούµε τον διπλανό µας ενώ ήδη έχουµε φραγή εξερχοµένων κλήσεων. Ενώ, απλά, θα µπορούσαµε να τον αγγίξουµε µε το χέρι.

Νοέµβριος ο µήνας του πρόσφατου σκοτεινού παρελθόντος. Αφηµένου εκεί ακριβώς που δεν πρέπει. Σε κάποιο ξεχασµένο ντουλάπι. Σε κάποιον µισογκρεµισµένο τοίχο συνθηµάτων. Σε κάποιο µαδηµένο στεφάνι µνήµης. Καµία µνήµη και καµία κουβέντα. Καµία εξήγηση και καµιά ενδοσκόπηση. Μόνο το αθάνατο ελληνικό πασάλειµµα γαρνιρισµένο µε τόνους αδιέξοδου εθνικισµού. Μόνο το καµουφλάζ

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

Ο ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ του Τάκη Σινόπουλου

▧

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ papadaki.stav@gmail.com stavpapadaki.com

Κοιτάχτε µπήκε στη φωτιά! Eίπε ένας από το πλήθος. Γυρίσαµε τα µάτια γρήγορα. Ήταν

Όµως εκείνος καίγονταν µονάχος. Καταµόναχος.

στ’ αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο, όταν του

Κι όσο αφανίζονταν τόσο άστραφτε το πρόσωπο.

µιλήσαµε. Και τώρα καίγεται. Μα δε φωνάζει βοήθεια.

Γινόταν ήλιος.

Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να τον αγγίξω µε το χέρι µου.

Στην εποχή µας όπως και σε περασµένες εποχές

Είµαι από τη φύση µου φτιαγµένος να παραξενεύοµαι.

άλλοι είναι µέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε.

Ποιος είναι τούτος που αναλίσκεται περήφανος;

Ο ποιητής µοιράζεται στα δυο.

Το σώµα του το ανθρώπινο δεν τον πονά;

Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη. Φοβάµαι. Ξένη φωτιά µην την ανακατεύεις, µου είπαν.

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

Some rights reserved by http-//www.flickr.com/photos/quinet/ 23

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΥΠΝΟΣ

(από το βιβλίο: Μαριάννα Γρ. Καµπούρογλου, Αθηναϊκά παραµύθια, Σύγχρονη εποχή, 1997)

Αρχή του παραµυθιού, καλησπέρα της αφεντιάς σας.

µέσα «ήρθες ύπνε καλώς ήρθες». Είπε τότες η βασίλισσα: ― «Βέβαια ο γιος µου θα είναι· βέβαια· βέβαια· γιατί εδώ στο βασίλειο δεν έχοµε κανέναν άλλον ναν τον λένε Ύπνο». Την άλλη µέρα σηκώθηκε. ― «Μπα! να πηγαίνει ο γιος µου να κάθεται στο σκαµνί το ξυλένιο! θα της στείλω καναπέ· θα της στείλω καρέκλες». Είπε λοιπόν και της έστειλαν καναπέ, καρέκλες, χρήµατα, και της είπανε, σε χαιρετάει η βασίλισσα· ― «η βασίλισσα! λάθος θα είναι. Σε µένανε, φτωχό κορίτσι;! λάθος θα είναι». Βρέθηκε µια γραία στην αυλή της και της είπε: ― «Κράτησ’ τα τώρα που στα ’στειλε· δεν κάνει να της τα στείλεις πίσω». Τι να κάµει πια κι αυτή, είπε ευχαριστώ, και τα κράτησε. Σα φύγανε οι άνθρωποι της βασίλισσας τότες της είπε η γραία· ― «Άκουσε, παιδί µου, ό,τι σου λέω γω να κάνεις, γιατί δεν έχεις κανέναν µεγαλύτερο να σε συµβουλεύσει». (Η γραία ήτανε, βλέπεις, η Μοίρα της κόρης). Πέρασε κάµποσος καιρός, της έστειλε πάλι η βασίλισσα δώρα. Μια µέρα τής λέει η γραία· ― «αν έρθει η βασίλισσα από δω να σε ιδεί, να της πεις πως καταλαβαίνεις ότι θα γίνεις µητέρα. ― Αµ πώς θα πω τέτοιο πράµα, κορίτσι εγώ! ― Άκουσέ µε µένα, της λέει η γραία, που σου µιλώ, δε θα µετανοήσεις». Πάει η γραία σ’ έναν µαραγκό και παραγγέλνει ένα παιδάκι σερνικό από ξύλο µε τα χεράκια του, µε τα ποδαράκια του, µε όλα. Πέρασε πάλι η βασίλισσα και µπήκε µέσα στο κορίτσι. Της λέει, ― «τι κάνεις παιδί µου, καλά είσαι; ― Τι να κάνω λέει εκείνη, έχω κάµποσους µήνες που δεν είµαι καλά». Το κατάλαβε πια η βασίλισσα και της έστελνε κάθε ηµέρα και του πουλιού το γάλα, να τρώει. Τότες πάει η Μοίρα και είπε της κόρης να πέσει στο κρεβάτι πως είναι λεχώνα και στο πλευρό της τής έβανε το ξύλινο παιδί και της το σκέπασε µ’ ένα µαντήλι. Εκεί κοντά ήτανε µια άλλη γυναίκα φτωχούλα παντρεµένη κι ήρθε ο καιρός της και γέννησε. Επήγανε οι Μοίρες να µοιράνουνε το παιδί τής γειτόνισσας στις τρεις νύχτες. Ήθελε να πάει και η δική της Μοίρα για να µοιράνει. Επαρακάλεσε και µια Μοίρα αγέλαστη, που δε γέλαγε ποτέ της, να την πάρει µαζί της. Της είπε: ― «Έλα να πάµε να διασκεδάσεις και συ». Είχε πολλά χρόνια να γελάσει, και για τούτο τη λέγανε αγέλαστη Μοίρα. Σηκωθήκανε και πήγανε πρώτα στην άλλη τη γυναίκα που γέννησε, του είπανε του παιδιού τής φτωχούλας να γινεί καλός άνθρωπος, να προκόψει. Η αγέλαστη Μοίρα

Ήτανε µια φορά κι έναν καιρό ένας βασιλέας και µια βασίλισσα και είχανε ένα γιο πολύ ωραίο, και τον λέγανε Ύπνο. Ο γιος τους λοιπόν αυτός δεν ήθελε να παντρευτεί. Πόσα του ’λεγε ο βασιλέας, η βασίλισσα «να παντρευτείς να κάµεις παιδιά», κείνος του κάκου. Η βασίλισσα έβαλε υποψία µήπως αγαπούσε καµιά παρακατιανή ο γιος της και δε θέλει ναν της το πει. Έβαλε δυο, τρεις να τον παραφυλάνε, να ιδούνε πού πάει, τι κάνει, να της το πούνε, µα δε κατάφεραν τίποτις. Εκεί κοντά, παρά κάτω απ’ το παλάτι, ήτανε ένα κορίτσι πολύ όµορφο, αλλά φτωχό και µόνο. Το βράδυ που νυχτέρευε, ενύσταζε· και για ναν της φύγει ο ύπνος έλεγε: Ήρθες, ύπνε! καλώς ήρθες· πάρε το σκαµνί και κάτσε, ώς να νέσω* να ξενέσω και τ’ αδράχτι να γεµίσω, κι ύστερα να κοιµηθούµε και να σφιχταγκαλιαστούµε. Αυτό το ’λεγε κάθε βράδυ, που νύσταζε, για ναν της περάσει ο ύπνος της. Ένα βράδυ πέρασαν από κει οι άνθρωποι, που είχε βαλµένους η βασίλισσα, και ακούσανε που είπε το κορίτσι «ήρθες ύπνε καλώς ήρθες»· πάνε λοιπόν και λεν της βασίλισσας· ― «Πολυχρονεµένη µου βασίλισσα, εδώ παρακάτω κάθεται µια κόρη πολύ όµορφη και πολύ τίµια. Δεν είδαµε το βασιλόπουλο να µπει µέσ’ στο σπίτι της. Μονάχα κάθε βράδυ ακούµε και λέει: Ήρθες, ύπνε! καλώς ήρθες· πάρε το σκαµνί και κάτσε, ώς να νέσω να ξενέσω και τ’ αδράχτι να γεµίσω, κι ύστερα να κοιµηθούµε και να σφιχταγκαλιαστούµε». Λέει η βασίλισσα: ― «Τι ώρα τ’ ακούτε αυτά; να µε πάρτε ναν τ’ ακούσω κι εγώ». Το βράδυ τη συνηθισµένη την ώρα πήραν τη βασίλισσα οι άνθρωποί της και πήγαν απ’ όξω απ’ της φτωχούλας το παραθύρι. Ζυγώνει κοντά η βασίλισσα, κλειστό το παραθύρι· άκουσε όµως από 24

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

Eικονογράφηση: Έλενα Μητσακάκη - elenamitsakaki.blogspot.gr

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

δεν του είπε τίποτα, µήτε καλό µήτε κακό. Τότες, αφού βγήκανε απ’ την πόρτα, ― «Πάµε, λέει η γριά, να µοιράνουµε εδώ που γέννησε άλλη µια φτωχούλα». Είχε ειπωµένα της ψεύτικης λεχώνας ό,τι δει µήτε να γελάσει µήτε τίποτα. Εµπήκανε λοιπόν οι Μοίρες µέσα, άκουσε η ψεύτικη λεχώνα τη βουή, δεν είπε τίποτα, δε µίλησε. Λέει η γραία τής αγέλαστης Μοίρας: ― «Εδώ θα µοιράνεις εσύ πρώτη»· και σήκωσε το µαντήλι και είδε η αγέλαστη Μοίρα το ξύλινο παιδί και ξεκαρδίστηκε απ’ τα γέλια. «Ου! µ’ έκαµες και γέλασα από τόσα χρόνια που είχα να γελάσω. ― Επειδή είχες τόσα χρόνια να γελάσεις και γέλασες πρέπει να του ευχηθείς να γινεί άνθρωπος». Του είπε λοιπόν η αγέλαστη Μοίρα: ― «Σε µοιραίνω να γίνεις άνθρωπος, µε αίµα, µε κρέας, µε µαλλιά όπως είναι τα παιδιά τ’ αληθινά». Λέει η δεύτερη Μοίρα: «Σε µοιραίνω, και σου δίνω µιλιά και γνώση και µυαλό». Λέει η τρίτη, η γραία: ― «Κι εγώ σε µοιραίνω παιδί µου, να γίνεις βασιλιάς απαράλλακτος ο βασιλέας ο Ύπνος, ώς και µια ελιά που ’χει στο µάγουλο να την κάνεις κι εκείνηνε και άµα σε ιδεί το βασιλόπουλο, να µπεις µέσα στην καρδιά του και να σ’ αγαπήσει». Σηκωθήκανε οι Μοίρες και φύγανε. Τότες το παιδί ζωντάνεψε και άρχισε και έκλαιε, ήθελε γάλα. Είπε λοιπόν το κορίτσι· ― «Τι να κάµω; ντρέποµαι, τον κόσµο». Γυρίζει η Μοίρα πίσω, η δική της, και το πήρε και το βυζάξανε αλλού και το πήγε πίσω της µάνας του. Την αυγή πήγε και τό πηρε η Μοίρα και το πάει ίσα στη βασίλισσα και της λέει· ― «Γέννησε η νύφη σου και έκαµε τούτο το παιδάκι, ίδιος ο γιος σου είναι ο Ύπνος, νά! ώς και µια ελιά που ’χει στο µάγουλο, την έχει». Τό πηρε η βασίλισσα στην αγκαλιά της και το πήγε µέσα στο γιο της. Του λέει: ― «Παιδί µου, σωθήκανε πια τα ψέµατα· καλορίζικο πια, παιδί µου, να µας ζήσει. Να φέροµε και τη νύφη µου· ε, τι να γίνει· είναι φτωχή, µα ήτανε τίµια, βασίλισσα θα γίνει». Κείνος είπε: ― «Τι λες, µάνα, δεν καταλαβαίνω τίποτα. ― Έλα, άσ’ τα τώρα αυτά· να στείλοµε ναν τη φέροµε τώρα εδώ να µην κάθεται σ’ εκείνο το µικρό σπιτάκι». Τότες της είπε κείνος· ― «ας πάω να ιδώ τι τρέχει, πού µε είδε και πού την είδα!» Η γραία Μοίρα περίµενε απ’ όξω, ζύγωσε και του λέει· ― «Έλα πάµε µαζί, εγώ ξέρω το σπίτι». Στο δρόµο που πηγαίνανε, όλο τον εµοίραινε, για ναν την αγαπήσει. Επήγε µέσα το βασιλόπουλο· το κορίτσι καθότανε κι ένεθε. Καθώς τον είδε το βασιλέα επετάχτηκε ορθή, δεν ήξερε ποιος ήτανε. Του λέει· ― «Ποιος είσαι και τι θέλεις που ήρθες εδώ; ― Πώς δε µε ξέρεις; εσύ είπες πως έκαµες παιδί µ’ εµένα και δε µε ξέρεις; Τότες εκείνη κάθησε και του είπε όλη την ιστορία, πως το βράδυ που έπεφτε να

κοιµηθεί έλεγε: Ήρθες, ύπνε! καλώς ήρθες· πάρε το σκαµνί και κάτσε, ώς να νέσω να ξενέσω και τ’ αδράχτι να γεµίσω. και όλα τα άλλα. ― Τώρα βασιλέα µου µπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις· αυτά που γινόντουσαν εγώ δεν είχα είδηση, µου ’στελνε πράµατα η βασίλισσα, εγώ δεν µπορούσα να τα στείλω πίσω». Εκείνος δε µιλούσε, µόνο άκουε. Τότες είπε η γραία· ― «Να σου πω, παιδί µου. Εγώ είµαι η Μοίρα η δική σου και η δική της και εγώ τα ’καµα όλα τούτα και έκαµα παιδί από ξύλο και το µοίρανε η αγέλαστη Μοίρα και έγινε άνθρωπος, γιατί είδα πως δεν ήθελες να παντρευτείς και θα καταστρεφότανε το βασίλειό σου και τώρα εσώθηκε το βασίλειό σου. Μόνε πάρ’ τηνε, παιδί µου, είναι καλό κορίτσι, τίµιο, και θα ζήσετε καλά κι ευτυχισµένα». Πήρε ένα αµάξι για να µπει η Μοίρα και κείνος και το κορίτσι, για να πάνε στο παλάτι. Καθώς στάθηκε η άµαξα, εκατέβη το βασιλόπουλο και έδωσε το χέρι για να κατεβεί πρώτα η γραία και ύστερα το κορίτσι· µα η γραία είχε γίνει άφαντη. Τότες κατάλαβε κι αυτός πως ήτανε αληθινά η Μοίρα και έτσι πήρε το κορίτσι απ’ το χέρι και πήγε απάνω στη µάνα του. Όργανα, τούµπανα, χαρές µεγάλες, έγινε ο γάµος και πήρανε νταντές και παραµάνες και δώσανε το παιδί και ζήσανε κείνοι καλά και ευτυχισµένα και µεις καλύτερα. * να νέσω: να γνέσω.

Eικονογράφηση: Μαρίνα Τσιρώνη - madlofe@yahoo.gr

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

της Σωτηρίας Παγουλάτου - sunsotiria@yahoo.gr http://www.facebook.com/kudoni

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

ΕΠΙΘΥΜΙΑ ▧

ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ http://shortstory.gr

Δεν άκουγα τίποτα παρά µόνο τον ήπιο παφλασµό των κυµάτων της θάλασσας. Μιας άγνωστης απάνεµης θάλασσας. Τα µάτια µου ήταν κλειστά σαν να µε είχε κυριεύσει µια αβέβαιη ανάγκη ώστε να τα διατηρήσω σφραγισµένα. Μα ακόµα και η τόση λαχτάρα µου να τη δω, δεν µου επέτρεπε να τ’ ανοίξω. Δεν την είχα αντικρύσει ποτέ παρά µόνο είχα δει τη µορφή της σε φωτογραφίες φίλων από διακοπές και σε κάτι παλιές καρτ ποστάλ που απεικόνιζαν εξωτικά νησιά µε δαντελωτές ακτές και καταγάλανα νερά. Ταραγµένη δεν είχε τύχει να την ατενίσω, όπως λένε οι ναυτικοί πως φοβούνται τον θυµό της, µα ούτε και ήρεµη την είχα αγναντέψει ποτέ, το κορµί µου στην γαλήνη της να ξάπλωνα σαν πλεούµενη σανίδα.

Ξάφνου, άκουσα ήχο αλµυρό, τίναξε η θάλασσα από το µέσα της τα θηλυκά κορµιά στην άµµο και εκείνη τη στιγµή τα γέλια στεγνώσαν στην καυτερή του ήλιου αχτίδα, γινήκαν καθαρά στο µεσηµεριάτικο λιοπύρι. Με είδαν. Το κατάλαβα πως από ώρα είχαν αντιληφθεί την ύπαρξή µου (άλλωστε σ’ εµένα πήγαιναν τα γέλια τους). Έρχονταν προς το µέρος µου, γυµνές και λείες σαν γοργόνες που τους φύτρωσαν καλογραµµοµένα πόδια -µε αυτό τον τρόπο το έπλασε και πάλι η φαντασία µου- όσο πλησίαζαν και τα ψιθυρίσµατα τους είχα αρχίσει να διευκρινώ, να αποτυπώνω σε λέξεις, προτάσεις κοριτσίστικες και σχεδόν παιδιακίσια ανώριµες, µια αίσθηση ασφυξίας όλο και µεγάλωνε και λίγο λίγο άρχιζε να µε πνίγει. Τώρα που τα λόγια τους απευθύνονταν πια σε µένα, το σφίξιµο αυτό, όλο και γιγαντωνόταν• τόσο µα τόσο πολύ που µε µια βίαιη κίνηση τοποθέτησα το χέρι στο λαιµό µου και άνοιξα, µη ανέχοντας πια, τα µάτια.

Καθόµουν λοιπόν ακίνητος και το µυαλό µου προσπαθούσε να σχηµατίσει την εικόνα του γύρω περιβάλλοντος. Έπλαθε εικόνες µέσα στη σκοτεινή αίθουσα της επαναυµένης όρασής µου, ώσπου ένα ζεστό αεράκι πέρασε πάνω από τα χείλη µου, κατευθύνθηκε προς τα δέντρα και προσέλκυσε τις φυλλωσιές αυτών σε ακανόνιστο χορό, κάνοντας το µυαλό µου να χαθεί και να επικεντρωθεί σε κάτι µακρινά κοριτσίστικα γέλια. Κάπου κάπου, τα γέλια αυτά γίνονταν πνιχτά, όταν –βάση της φαντασίας µου- το νερό εισχωρούσε στα γλυκά στόµατά τους και έκανε τ’ ασπριδερά τους δόντια να λάµπουν. Κατ’ αυτόν τον τρόπο τουλάχιστον, το είχα φανταστεί τη στιγµή εκείνη. Κι έπειτα από αυτή την αλµυρή µέθη, αναδυόταν και πάλι γέλιο τρανταχτό που ακουγόταν όλο και πιο ζωντανό και κοντινό προς εµένα. Ένα αντίβουο κρώξιµο γλάρων προστέθηκε στην ατµόσφαιρα, µα τα κορίτσια ήταν τώρα πια που µ’ ενδιέφεραν, τα κορίτσια που έντυσαν µε τη νεανική τους δροσιά το ωραιότατο εκείνο σκηνικό.

Ήταν όνειρο! Μα τι όνειρο…και αναστέναξα µε δυσαρέστηση. Τίποτα από τα ονειρευτά εκείνα δεν αντίκρισα. Τίποτα περισσότερο από την ντουλάπα του ακατάστατου δωµατίου και πιο δίπλα τη µικρή κουζινίτσα του χώρου που η βρύση έσταζε, χτυπώντας την ατσαλένια της βάση µε βόµβο βαθύ που πείραζε στα νεύρα. Το παραδεισένιο σκηνικό µε είχε εγκαταλείψει, παραδίδοντάς µε πίσω στην πραγµατικότητα. Με είχε αφήσει µε ένα στόµα στεγνό που λίξευε γυναικεία αλµυράδα και χέρια ιδρωµένα που λίγο λίγο έσταζαν τη λαχτάρα της αυταπάτης.

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

INK

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

INK

ΤΑ ΡΕΣΤΑ Κώστας Ταχτσής, 1988 (α’ έκδοση 1972), εκδ. Εξάντας, σσ. 169

▧

ΤΗΣ ΜΥΡΣΙΝΗΣ ΠΑΠΑΚΟΥΝΑΔΗ myrs32@hotmail.com

Τα ‘’Ρέστα’’ του Ταχτσή είναι ένα σύνολο διηγηµάτων, όχι ατάκτως ειρηµµένα, αλλά τοποθετηµένα κατά παράταξη ύφους και νοηµάτων. Αυτή η έννοια του κύκλου διηγηµάτων αργότερα ονοµάστηκε από τον ίδιο ως ‘’µυθιστορηµατική αλυσίδα’’. Γραµµένο µετά το δηµοφιλές ‘’Τρίτο στεφάνι’’, µέσα στην Χούντα , όταν αποφάσισε να συγκεντρώσει δηµοσιευµένα και αδηµοσίευτα κείµενα του, θεωρείται το αρτιότερο έργο του από πολλούς, και από τον ίδιο. Το έργο του Ταχτσή δεν µπορεί να διαβαστεί ξέχωρα από τις δικές του διαδροµές και τις περιπέτειες της νεότερης Ελλάδας. Μεταξάς, Κατοχή, Εµφύλιος, Χούντα, δεκαετία ’80. Βασικά αυτοβιογραφικά στοιχεία που επανέρχονται σ το συγγραφικό του έργο είναι: η ελληνική οικογένεια και η ιδιοσυγκρασία του Έλληνα, η ιλαροτραγωδία της ζωής, το µητριαρχικό περιβάλλον, η οµοφυλοφιλία, τα παιδικά χρόνια, το έντονο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο. Αναφωνώντας ‘’Μα, όλη η λογοτεχνία είναι αυτοβιογραφική’’ επιχειρείται ένα παιχνίδι αφήγησης και αυτοβιογραφίας, µε την διασκεδαστική αποκάλυψη κάποιων (πραγµατικών;) στοιχείων στα µέσα του βιβλίου, για να µπερδευτούν αργότερα εκ νέου µε την µυθιστορηµατική ‘’αδεία’’ και να ψηλαφηθούν οι πολλαπλές εκδοχές του ίδιου του εαυτού. Και σε κάθε σχεδόν διήγηµα ξεπηδάει ο συγγραφέας ως αντικείµενο και ως αντικειµενική πραγµατικότητα, που ατενίζει πάνω από όλα και όλους, ένας µικρός θεός του διηγήµατος. Το ‘’Λίγες πένες για τον Στρατό Σωτηρίας’’, που ξεχωρίζει µαζί µε άλλα στο βιβλίο, γράφτηκε και κυκλοφόρησε παράνοµα το ’68, και είναι από τα πιο ευρηµατικά διηγήµατα που συνδυάζουν τους άξονες 31

του κατακερµατισµένου- σαν σπασµένος καθρέφτης- εγώ και του διαµελισµένου χώρου, µε το συναισθηµατικό φορτίο της χιλιοβασανισµένης πατρίδας. Στα ‘’Ρέστα’’ βρίσκουµε έναν πιτσιρικά που µεγαλώνει πλάι στις πληθωρικές γυναικείες παρουσίες . της µητέρας και της γιαγιάς, στην µεταπολεµική Αθήνα.’’ Έφτυσα! Αλίµονο σου αν χαζέψεις πάλι στο δρόµο!’’, η µητέρα παραγγέλλει δουλειές στο παιδί, που πρέπει να έχει φέρει εις πέρας πριν στεγνώσει το σάλιο, αλλιώς τον δέρνει (ένας θαυµάσιος ορισµός της συνήθειας του φτυσίµατος). Η µαταίωση της επιθυµίας µαζί µε τις αγονιµοποίητες προσδοκίες/ απαιτήσεις των άλλων είναι µια συνήθης πρακτική που συντροφεύει εξίσου το παιδί και τον ενήλικα στο βιβλίο, σε µια διαρκή αλληλουχία απογοητεύσεων, που αποκτούν µεγάλη σφοδρότητα όταν αφορούν τις οικογενειακές σχέσεις. Και παρατηρεί κανείς ότι οι πιο τραυµατικές εµπειρίες προέρχονται από τον κόσµο των παιδικών αναµνήσεων. Η αποτυχία του µαθητή να κατακτήσει την αριθµητική, η σύγκρουση της µικροαστικής προέλευσης µε το αντίθετο περιβάλλον, στην κατασκήνωση των παιδιών των καπνεργατών, η πρώτη µαρτυρία ‘’ανορθόδοξου’’ ερωτισµού στο µποστάνι µε τον ξάδερφο, τα κοροιδευτικά σχόλια για τις γυναίκες που λειτουργούν παραµορφωτικά για την παιδική φαντασίωση, η µάνα-επιστάτρια και ο απόµακρος πατέρας. Ξεχωριστή θέση στα διηγήµατα κατέχει το ζήτηµα της σεξουαλικότητας, όπως µοναδικά µπορούσε να προσεγγίσει ο Ταχτσής, από την σεισµογενή περιοχή των δικών του εµπειριών και διαπιστώσεων. Σε πολλά διηγήµατα υπάρχουν τολµηρές ερωτικές σκηνές: αυνανισµός µε άλλα

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

INK

αγόρια, εφηβικός πειραµατισµός, µε αποκορύφωµα την σκηνή στο τελευταίο διήγηµα ‘’Η πρώτη εικόνα’’, όπου περιγράφεται µε ύψιστη αυτοψυχαναλυτική διάθεση η πρώτη ερωτική επιθυµία, των γεννητικών οργάνων του γυµνού πατέρα (ή εικόνα αυτής της επιθυµίας, όπως σηµειώνει ο τίτλος;). Η αναφορά στην σεξουαλικότητα δε µονοπωλεί το ενδιαφέρον, ούτε καθιζάνει σαν ένα βαρύγδουπο, άκαµπτο συσσωµάτωµα εµπειριών και προκλητικών δηλώσεων. Η αφετηρία ανιχνεύεται µε απερίφραστο θάρρος στην παιδική ηλικία και στις κοινωνικές επιταγές και συνθήκες. Η ανάπτυξη της παρακολουθείται µε όρους διαλεκτικής της διττής της φύσης (αντρικήςγυναίκειας σεξουαλικότητας), χαρακτηρίζεται άλλωστε από τον Ταχτσή ως ‘’Πελοποννησιακός Πόλεµος’’. Η γλώσσα του Ταχτσή –γνωστή σε όσους έχουν διαβάσει το ''Τρίτο στεφάνι’’- είναι χαρακτηριστικά λαϊκή, γυµνή από εξωραϊσµούς και θεατρινισµούς, µε διασκεδαστικούς διαλόγους. Για να ολοκληρώσουµε τον δικό µας κύκλο στα διηγήµατα του Ταχτσή, συναντάµε στο τέλος των ‘’Ρέστων’’: ‘’Αχ, βρε µάνα! Έχουν περάσει- πόσα; Τριάντα χρόνια από τότε, κι ακόµα δεν έµαθα το µάθηµα µου. Ακόµα δεν έγινα άντρας, ακόµα χαζεύω στο δρόµο κοιτάζοντας τα παιδιά, ακόµα µου κλέβουν οι αλήτες τα ρέστα’’. Ο πιο ειλικρινής και όµορφος λογοτεχνικός ‘’αµανές’’.

Τα Ρέστα ( απόσπασμα)

«Ήμαρτον μανούλα μου», φώναζες μέσα απ’ τους λυγμούς σου, «ήμαρτον, δεν θα το ξανακάνω!», και προσπαθούσες να κρυφτείς πίσω απ’ τη φούστα της, μα όσο της ξέφευγες, κι όσο περισσότερο έκλαιγες, τόσο περισσότερο σκύλιαζε, δεν της άρεσε να κλαις, ούτε να παρακαλάς, εννοούσε να δέχεσαι την τιμωρία σαν άντρας. «Ή θα γίνεις άντρας και θα μάθεις να μην κλαις», σου ’λεγε αφρίζοντας και χτυπώντας όπου εύρισκε, «ή θα σε σκοτώσω από τώρα μια και καλή, να σε κλάψω και να σε ξεχάσω, άναντρους σαν τον προκομμένο τον πατέρα σου δεν χρειάζεται άλλους η κοινωνία – πες μου, θα γίνεις άντρας; Πες: «Θα γίνω άντρας!» Πες το γιατί δε θα βγεις ζωντανός απ’ τα χέρια μου, σήμερα θα ’ν’ το τέλος σου!» Κι έλεγες: «Ναι μανούλα μου, θα γίνω.» – «Και δε θα ξαναχαζέψω στο δρόμο.» – «Και δε θα ξαναχαζέψω!» – «Ούτε θα με πιάνουν κορόιδο οι αλήτες να μου κλέβουν τα ρέστα μου!» – «Όχι μανούλα μου, όχι!» Τέτοιες μέρες το γραμμόφωνο ή δεν έπαιζε καθόλου ή έπαιζε συνεχώς την ίδια πλάκα… Φτώχεια, μέσα στην πλάση ετούτη…Έχεις τα πιο πολλά παιδιά… Κι εκείνη έβγαινε το βράδυ έξω, σ’ έβαζε στο κρεβάτι κι έβγαινε, και γύριζε αργά, πόσο αργά δεν ήξερες, μα θα ’σουνα στον τρίτο ή στον τέταρτο ύπνο, όταν άκουγες κουβέντες από πολύ μακριά, κι άνοιγες για μια μόνο στιγμή τα μάτια σου κι έβλεπες τον άγγελό σου ολόγυμνο, χωρίς φτερά, μπροστά στο κρεβάτι της, κι ύστερα έσβηνε η λάμπα του πετρελαίου, έσβηναν οι κουβέντες, και το σκοτάδι ήταν σα βαριά κουβέρτα στα μάτια σου, κι έπεφτες σα μολύβι στον πέμπτο ύπνο… Αχ, βρε μάνα! Έχουν περάσει – πόσα; – τριάντα χρόνια από τότε, κι ακόμα δεν έμαθα το μάθημά μου. Ακόμα δεν έγινα άντρας, ακόμα χαζεύω στο δρόμο κοιτάζοντας τα παιδιά, ακόμα μου κλέβουν οι αλήτες τα ρέστα. Κώστας Ταχτσής, Τα ρέστα, Εξάντας, 1988

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

INK

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ANIMA

CLAYMORE ένα από τα καλύτερα shonen manga των τελευταίων χρόνων

▧

TOY GIL GALAD teotihoacan@msn.com

Σε ένα φανταστικό µεσαιωνικό νησί οι άνθρωποι αντιµετωπίζουν ένα σοβαρότατο κίνδυνο. Τα ανθρωποειδή Yoma, που έχουν την ικανότητα να παίρνουν µορφές ανθρώπων, τραβάνε κοντά τους κόσµο κι ύστερα τρέφονται από αυτούς. Για την αντιµετώπισή τους µια µυστηριώδης οργάνωση που φέρει την επωνυµία «Ο Οργανισµός», δηµιουργεί υβρίδια ανθρώπων και Yoma που µε το αζηµίωτο σκοτώνουν τα ανθρωποφάγα τέρατα.

όνοµα και οι δυνατότερες κατέχουν µια µοναδική τεχνική στο χειρισµό του σπαθιού. Όλες τους έχουν τη δυνατότητα να «αισθάνονται» το Yoki άλλων όντων και έτσι να κυνηγούν τα Yoma. Όµως, κάθε Claymore που αναπτύσσει µεγάλη δύναµη διαπιστώνει τη δυσκολία να συγκρατήσει τα επίπεδα Yoki µέσα της. Ο µόνος τρόπος είναι να θυµηθεί πως έχει ανθρώπινη καρδιά. Οι βασικές ηρωίδες, Clare και Miria θα έρθουν αντιµέτωπες µε «αφυπνισµένα» όντα για να διαπιστώσουν ότι κάτι περίεργο υπάρχει πίσω από τον «Οργανισµό» και από τα Yoma που τρώνε τους ανθρώπους. Μυστικά που ανατρέπουν όλη την ιστορία του νησιού αλλά και την ύπαρξη των Claymore…

Τα υβρίδια είναι γυναίκες µε πανοπλίες που τις αποκαλούν Claymore εξαιτίας των claymore (είδος σπαθιού) που φέρουν κατέχουν την ίδια ιδιότητα µε τα Yoma, µέσω του Yoki, να αλλάζουν µορφές και να αποκτούν τροµερή δύναµη. Το Yoki είναι µια δαιµονική ενέργεια που η κάθε πολεµίστρια πρέπει να ελέγχει αλλιώς διατρέχει τον κίνδυνο να «ξυπνήσει» και να γίνει ένα υπερ-Yoma που λέγεται «Αφυπνισµένο Όν». Μια ιδιαίτερη µορφή ζωής, παντοδύναµη, που η πείνα της είναι ακόρεστη. Αυτό έχει ως αποτέλεσµα πολλές φορές τον αφανισµό ολόκληρων πόλεων ή και περιοχών στο νησί.

O Norihiro Yagi µας χαρίζει ένα από τα καλύτερα shonen manga των τελευταίων χρόνων και ένα λόγο να περιµένουµε ανυπόµονα τον επόµενο µήνα να έρθει…

Ανάλογα µε τη δύναµη που η κάθε Claymore κατέχει, χάρις στο Yoki, κατατάσσεται σε µια βαθµίδα στον «Οργανισµό». Η δυνατότερη παίρνει το χαρακτηρισµό «νούµερο 1» και οι υπόλοιπες ακολουθούν. Κάθε Claymore έχει ένα δικό της νούµερο, δικό της µοναδικό

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ANIMA

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

JUMPCAT

STACHKA Стачка

▧

ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ 24fpsverite@gmail.com http://24fpsverite.wordpress.com

Όταν ο Sergei Eisenstein γύριζε την πρώτη του µεγάλου µήκους ταινία ήταν µόλις 26 ετών. Είχε ήδη προλάβει να µετακοµίσει στην Μόσχα οπού δούλευε ως θεατρικός σκηνοθέτης στην Proletkult ενώ παράλληλα ξεκινούσε να γράφει αναλύσεις πάνω στο µοντάζ και στην θεωρία του κινηµατογράφου. Εκείνη την περίοδο του ανατέθηκε ένα µεγαλεπήβολο εγχείρηµα, µία σειρά οχτώ ταινιών που είχαν ένα γενικό τίτλο Προς τη Δικτατορία (του Προλεταριάτου). Η πρώτη ταινία αυτής της σειράς ήταν η Стачка (Strike / Stachka / Απεργία) του 1925. Τα επόµενα κεφάλαια που ακολούθησαν ήταν τα Bronenosets Potyomkin (Θωρηκτό Ποτέµκιν) του 1925 και Oktyabr (Οκτώβρης) του 1928, οι υπόλοιπες ταινίες της σειράς δεν γυρίστηκαν τελικά. Παρά την θετική αρχική ανταπόκριση που είχε δεχτεί η Απεργία, η ταινία ξεχάστηκε γρήγορα και χρειάστηκε να περάσουν πάνω από 30 χρόνια για να προβληθεί ξανά. Η ιστορία διαδραµατίζεται στις αρχές του 20ου αιώνα στην προεπαναστατική Τσαρική Ρωσία. Σε ένα εργοστάσιο υπάρχει έντονη ανησυχία καθώς οι εργάτες νιώθουν πως οι συνθήκες εργασίας είναι αντίξοες, τα χρήµατα είναι λίγα και σκέφτονται τρόπους για να αντιδράσουν. Η διοίκηση του εργοστασίου στέλνει χαφιέδες να παρεισφρήσουν στις οµάδες των εργατών ώστε να ενηµερώνεται για τις κινήσεις τους αλλά και για να τους προβοκάρουν. Ενώ το

κλίµα είναι ήδη τεταµένο ένας εργάτης κατηγορείται πως έκλεψε ένα εργαλείο και θα πρέπει να το πληρώσει από το µισθό του. Καθώς αυτό το κόστος είναι απαγορευτικό για τον ίδιο, αυτοκτονεί. Το περιστατικό αυτό θα είναι και η αιτία που όλοι οι συνάδελφοί του θα ξεσηκωθούν και θα προχωρήσουν σε γενική απεργία. Ο µόνος τρόπος για να κατασταλεί αυτή η µαζική αντίδραση είναι η επέµβαση των Κοζάκων στρατιωτών. Η Απεργία του Eisenstein αποτελεί ένα πρώτο µοναδικό δείγµα καθαρόαιµης κοµµουνιστικής προπαγάνδας. Η εξιδανίκευση της εργατικής τάξης, η ιδέα της συλλογικότητας, η απαίτηση των εργασιακών αιτηµάτων και η αδιαλλαξία µίας αστικής κυβέρνησης και του κεφαλαίου είναι οι κεντρικές ιδέες που διέπουν την ταινία. Είναι τόσο κοντά στο πολιτικό µανιφέστο της εποχής και θα µπορούσε να είναι µία µεγαλειώδης προώθηση όλων όσων πρέσβευε η Σοβιετική Ένωση των πρώτων χρόνων. Σαφώς ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στην λαϊκή αφύπνιση που αναπόφευκτα έφερε η πρόσφατη Οκτωβριανή Επανάσταση. Αυτό το χρονικό πλαίσιο είναι και ένα καίριο στοιχείο που διαφοροποιεί την Απεργία από προηγούµενες προπαγανδιστικές ταινίες. Τα γεγονότα που παρουσιάζονται είναι τόσο κοντινά και έτσι έχουν άµεση επίδραση στον λαό, που είναι άλλωστε και ο τελικός αποδέκτης των µηνυµάτων που µεταδίδει. Σε αντίθεση µε άλλες αντίστοιχες ταινίες που για τεχνικούς

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

JUMPCAT

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

JUMPCAT

λόγους είχαν µία φυσική χρονική απόσταση από τα γεγονότα όπως για παράδειγµα οι ταινίες του Griffith, o Eisenstein είναι σύγχρονος της εποχής του και ηλικιακά και θεµατικά. Μπορεί να χρησιµοποιεί ως πρόφαση ένα ιστορικό γεγονός αλλά αυτό δεν τον αποκόπτει από την πρωτοσοβιετική κοινωνία. Έτσι µε εξαίρεση τα ντοκιµαντέρ έχουµε για πρώτη φορά έναν εξαιρετικό συνδυασµό µυθοπλασίας και ρεαλισµού που δεν ξεφεύγει στα όρια της παρωδίας αλλά παραµένει εστιασµένος στο κεντρικό θέµα. Αυτός ο τύπος ρεαλισµού ως γνωστόν θα εξελιχθεί και θα διαφοροποιηθεί αρκετά τα επόµενα χρόνια και θα φτάσει στο απόγειό του την δεκαετία του 1960 αλλά πλέον σε άλλες σοσιαλιστικές χώρες. Πριν γίνει αναφορά στην τεχνική του Eisenstein, αυτό που έδωσε έµφαση στον ρεαλισµό, εκτός των γεγονότων ήταν και οι ήρωες. Στην ουσία στην Απεργία αλλά και στις επόµενες δύο ταινίες του οι ήρωες είναι απόντες µε την κλασσική έννοια του όρου. Επιχειρείται ένας διαφορετικός τρόπος ανάγνωσης του ήρωα και ξεφεύγοντας από τα δυτικά καθιερωµένα ως τότε πρότυπα, η κάµερα αποµακρύνεται από τον ουσιαστικά άγνωστο για τον θεατή πρωταγωνιστή και γυρίζει και εστιάζεται στον ίδιο. Μέσα από µία θεατρική ανώνυµη κολεκτίβα, µιας και δεν αναφέρονται ονόµατα ηθοποιών απλά γενικά ο θίασος του Proletkult, ο θεατής - λαός βρίσκει τον εαυτό του να πρωταγωνιστεί. Σε µια αίσθηση γενικότερης κοµµουνιστικής συλλογικότητας οι ηθοποιοί λειτουργούν απλά ως µέσα έκφρασης και δεν είναι πλέον το επίκεντρο της προσοχής. Αυτό προκαλεί τον θεατή να ταυτιστεί µαζί τους, νιώθει µέλος της εργατικής οµάδας, διαµαρτύρεται όπως εκείνοι, συµφωνεί µε τα δίκαια αιτήµατά τους, στην ουσία είναι σύντροφός τους. Έτσι ο Eisenstein µένοντας πιστός στις ιδέες της εποχής και απορρίπτοντας την ως τότε κινηµατογραφική γλώσσα τοποθετεί το ατοµικό συµφέρον ως απόρροια µιας οµαδικής προσπάθειας. Έτσι όντας κοντά στην δικιά του και την κοµµατική πραγµατικότητα προβάλει το συλλογικό µε τέτοιο τρόπο που γίνεται προσωπικό βίωµα του καθενός στον βαθµό πάντα που µπορεί να τον επηρεάσει.

που δηµιουργούν τελικά διαφορετικά και έντονα συναισθήµατα στο κοινό. Μετέφερε αυτή την τεχνική και στον κινηµατογράφο, έτσι τα πλάνα του χαρακτηρίζονται από δυναµισµό και έχουν γρήγορο ρυθµό. Τα απότοµα κοψίµατα του επιτρέπουν να εµπλέκει θεωρητικά αταίριαστες εικόνες δηµιουργώντας µία άναρχη αλληλουχία που έχει βέβαια ειρµό και βοηθά ιδιαίτερα τόσο στους ιδεολογικούς συµβολισµούς που απεικονίζει όσο και στην έντονη συναισθηµατική και ψυχολογική φόρτιση του κοινού. Ίσως σε ορισµένες σκηνές τα πλάνα να είναι περισσότερο στυλιζαρισµένα από όσο θα έπρεπε αλλά µε την βοήθεια της ωµής πραγµατικότητας αυτό το αίσθηµα κατευνάζεται. Ακόµα όµως και από την πρώτη του ταινία είναι ξεκάθαρος ο ρόλος του Eisenstein, θέλει να εντυπωσιάσει, θέλει να έχει τον απόλυτο έλεγχο του έργου του και να χειραγωγήσει το κοινό του.

Όπως είναι φυσικό ο Eisenstein µετέφερε την θεατρική του εµπειρία στον κινηµατογράφο και ίσως βέβαια στο ντεµπούτο του να είναι πιο εµφανής και απροκάλυπτη. Η ταινία είναι χωρισµένη σε έξι κεφάλαια – πράξεις ακολουθώντας µία αυστηρή ακρίβεια. Στα τρία πρώτα κεφάλαια παρατηρεί την ηρεµία του εργοστασίου µέχρι και το ξέσπασµα της απεργίας και το κλείσιµο του εργοστασίου. Στα επόµενα παρατηρούνται τα επακόλουθα της απεργίας και την τελική παρέµβαση της αστυνοµίας και του στρατού. Ο σκηνοθέτης πίστευε ακόµα και την εποχή του θεάτρου στο µοντάζ των θεαµάτων, δηλαδή διαφορετικές παραστάσεις και εικόνες µπλεγµένες η µία µέσα στην άλλη

Χωρίς αµφιβολία το Θωρηκτό Ποτέµκιν ήταν η ταινία που καθιέρωσε τον Eisenstein παγκοσµίως αυτό όµως δεν αφαιρεί κάτι από το πόσο σηµαντικό ρόλο έπαιξε η Απεργία στη διαµόρφωση του χαρακτήρα του ως σκηνοθέτη. Ο ίδιος βέβαια σε µία έκθεσή του µία δεκαετία µετά την αποκήρυξε γράφοντας πως η ταινία παρέδερνε σε σκουπίδια χυδαίας θεατρικότητας. Άσχετα από την γνώµη του ίδιου του Eisenstein, η Απεργία περιέκλειε όλη την κοµµουνιστική ιδεολογία και η ύπαρξή της ήταν προαποφασισµένη όταν λίγα χρόνια νωρίτερα ο Lenin δήλωνε: “Από όλες τις τέχνες, για εµάς ο κινηµατογράφος είναι η πιο σηµαντική.”

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

JUMPCAT

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ

THE HUNT ▧

ΤΗΣ ΜΑΡΙΛΕΝΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ http://to-see-nema.blogspot.gr maloulito@gmail.com Πηγή: www.cine.gr

Ο Lucas (Mads Mikkelsen) είναι ένας 40χρονος, πρόσφατα χωρισµένος άντρας, που εργάζεται ως παιδαγωγός στο νηπιαγωγείο της πόλης του. Στη ζωή του, όλα φαίνεται να πηγαίνουν καλά, καθώς ο έφηβος γιος του σύντοµα πρόκειται να έρθει να µείνει µαζί του και παράλληλα, σ' ένα σχετικά µικρό χρονικό διάστηµα, έχει καταφέρει να γνωρίσει και να συνάψει δεσµό, µε µια όµορφη κοπέλα απ' τον χώρο εργασίας του. Ό,τι έχει καταφέρει ν' αποκτήσει, όµως, θα του τα στερήσει ένα αθώο ψέµα που θα πει στην διευθύντρια του νηπιαγωγείου, η µικρή κόρη του καλύτερού του φίλου, η Klara (Annika Wedderkopp). Ο Lucas θα κατηγορηθεί για παιδεραστία κι η ζωή του θ' αλλάξει από την µια µέρα στην άλλη.

έχει διαλέξει ένα θέµα που θα του επέτρεπε να δείξει απλώς, όσα θέλει να πει.

"Το κυνήγι" είναι ένα έντονο ψυχολογικό θρίλερ, που κατά κύριο λόγο στοχεύει σ' έναν διάλογο µε το υποσυνείδητο του κινηµατογραφικού θεατή. Ο δηµιουργός, ξεκινά την ταινία του, παρουσιάζοντας µονάχα τα βασικά στοιχεία της προ-σκανδάλου ζωής του ήρωα και του κοινωνικού του περίγυρου. Μπορεί να µην δίνεται ιδιαίτερη έµφαση στην ανάπτυξη ενός ολοκληρωµένου χαρακτήρα, τα στοιχεία όµως που παρουσιάζονται στην αρχή, αρκούν για να πείσουν για την αθωότητά του.

Με αυτόν τον απλό, αλλά ταυτόχρονα ευφυέστατο τρόπο, ο Vinterberg, καταφέρνει να εξασφαλίσει την ενεργή παρουσία του κοινού στην νέα του ταινία και µε τον ίδιο ακριβώς τρόπο, πετυχαίνει να βάλει τον θεατή σε µια θέση θηράµατος, καθώς τον αποδυναµώνει, αφαιρώντας του το όποιο δικαίωµα απόδοσης ευθυνών. Σαφέστατα και δεν µπορεί κάποιος να κατηγορήσει τον Lucas που ήταν ευγενικός µε την κόρη του καλύτερού του φίλου και κανείς δεν έχει το δικαίωµα ν' αποδώσει ευθύνες σ' ένα παιδί για ένα αθώο ψέµα που προέκυψε από µια τυχαία στιγµή θυµού, τη ζωηρή φαντασία του και µια παράξενη εικόνα που είχε αντικρίσει πρόσφατα.

Εκείνος, όµως, επιλέγει να ασχοληθεί µ' ένα ιδιαίτερα λεπτό ζήτηµα της σηµερινής κοινωνίας κι ωθεί, κατ' αυτόν τον τρόπο, τον θεατή, να λάβει θέση στο δράµα, όχι να παρακολουθήσει και ν' αναπαράγει. Όταν στο προσκήνιο µπαίνει η σεξουαλική παρενόχληση ενός ανηλίκου, κανείς δεν µπορεί να µείνει αµέτοχος, κανείς δεν µπορεί να κατηγορήσει τους γονείς για τον τρόπο που αντιµετωπίζουν την κατάσταση και κανείς δεν είναι σε θέση να πει ότι ο ίδιος δεν θ' αντιδρούσε έτσι... γιατί, πολύ απλά, κανείς δεν θ' άφηνε το παιδί του απροστάτευτο σ' έναν πιθανό κίνδυνο.

Ο Thomas Vinterberg, σ' αυτή του την ταινία, έχει επιλέξει ν' ασχοληθεί µε την ψυχολογία του όχλου, τον τρόπο δηµιουργίας της, τη δύναµη που µπορεί ν' αποκτήσει, αλλά και την καταστροφική αλλαγή που µπορεί να φέρει στις ζωές των ανθρώπων. Με τον υπάρχοντα, δε, κοινωνικο-πολιτικό µαρασµό που συναντούµε σε παγκόσµια κλίµακα, οι επιλογές του Vinterberg, να εντάξει το µοτίβο αυτό σε κάποια κοινωνική κατάσταση, σίγουρα δεν είναι περιορισµένες. Με λίγα λόγια, θα µπορούσε να

Σιγά-σιγά, µπροστά στα µάτια του θεατή, ο σκηνοθέτης, θα ξεκινήσει να εµφανίζει την αµφιβολία. Η αµφιβολία, όταν θα εκληφθεί ως ορθή από κάποια αρχή, η οποία δεν διευκρινίζεται αν είναι κάποιος πεπειραµένος αστυνοµικός ή ψυχολόγος, θα µετατραπεί σε βεβαιότητα και στη συνέχεια η βεβαιότητα δεν θ' αργήσει να προετοιµάσει το έδαφος για την επερχόµενη κοινωνική καταδίκη του ήρωα. 40

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

Το πιο ευφυές στοιχείο, όµως, που συναντάµε στο φιλµ, είναι ο τρόπος µε τον οποίο ο σκηνοθέτης παρουσιάζει τη λανθασµένη λειτουργία της υπερπληροφόρησης της σηµερινής κοινωνίας. Οι κατηγορίες, σε βάρος του ήρωα, αρχίζουν να πληθαίνουν, όταν οι γονείς µεταφέροντας την κατηγορία από στόµα σε στόµα, πείθουν τα παιδιά τους ότι έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά και πείθουν ακόµα και την µικρή Klara, που λέει και ξαναλέει ότι είπε ψέµατα, ότι δεν θυµάται καλά. Τότε είναι που ο θεατής µένει να παρακολουθεί µε γυµνή ψυχή το έργο κι αναρωτιέται πόσο εύκολα µπορεί να εισχωρήσει το κακό σε µια νεαρή, ανολοκλήρωτη ακόµα, προσωπικότητα.

υποστήριξη µιας ολόκληρης κοινωνικής οµάδας. Αξίζει τον κόπο να παρατηρήσουµε ότι όλοι οι χαρακτήρες που ανήκουν στον στενό κύκλο του ήρωα, τον αντιµετωπίζουν αρχικά ως εν δυνάµει ένοχο, αλλά µε το που θα επέµβει κάποιος τρίτος, πείθονται για την ενοχή του. Με την δηµιουργία εικόνων, µέσω µιας πανέµορφης φωτογραφίας και των ήχων που τη συνοδεύουν, την εξαίσια µουσική επένδυση, τις καθηλωτικές ερµηνείες, τους συµβολισµούς και την πίστη στον άνθρωπο, ο Thomas Vinterberg παρουσιάζει ένα υπέροχο θρίλερ που είναι αδύνατον ν' αφήσει κάποιον αδιάφορο. Προτείνεται σε όλους τους σινεφίλ, αλλά και σ' όσους αρέσκονται να φλερτάρουν µε την ανθρώπινη ψυχολογία.

Το ψυχικό σθένος που επιδεικνύει ο πρωταγωνιστής κι η πίστη των δυο ανθρώπων του οικογενειακού και φιλικού του κύκλου που επιµένουν για την αθωότητά του, εξωθούν την κοινωνία ν' αγγίξει τα όριά της και συντελούν στην ανάδειξη των στοιχείων βίας και κοινωνικού αποκλεισµού, που µπορεί να φέρει µια τέτοια κατάσταση, όταν έχει την 41

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

JIVE

LONDINIUM Archive ▧

TOY JIM VER jim.a.ver@gmail.com www.jimver.net

Δύο χρόνια µετά την ίδρυση τους, οι Archive κυκλοφορούν το πρώτο τους album στις 23 Σεπτεµβρίου του 1996. Ο τίτλος του, “Londinium”, είναι εµπνευσµένος από τη ρωµαϊκή εποχή και το album είναι το πιο ξεχωριστό και ίσως το πιο ολοκληρωµένο του σχήµατος. Σε κάτι παραπάνω από µια ώρα οι Archive καταφέρνουν να ποτίσουν µε ηρεµιστικά την R&B σκηνή και να την ενώσουν µε το δικό τους trip-hop τρόπο.

δένουν αρµονικά µε το αποτέλεσµα. Χαρακτηριστικό είναι ο αριθµός των οργάνων που χρησιµοποιήθηκαν για την ηχογράφηση του album. Μπορεί τα οργανικά µέρη να έχουν την τιµητική τους, αλλά το cello το γαλλικό κόρνο, το φλάουτο και κυρίως το βιολί δίνουν το κάτι παραπάνω.

Το “Londinium” ήταν σίγουρα ένα από τα πιο αµφισβητούµενα album της εποχής αλλά και του ίδιου του σχήµατος, αφού µετά την ολοκλήρωσή του οι Archive διαλύθηκαν για να ενωθούν πάλι ένα χρόνο µετά. Κυκλοφόρησε από την Island Records µε τα “So few words” και “Londinium” να είναι τα single που βγήκαν από το track list.

Το πρώτο που παρατηρείς στο album είναι τα υπέροχα φωνητικά της Ιρανής µε master στην αρχαιολογία Roya Arab. Πότε µελωδικά πότε απλώς υπνωτικά, συνθέτουν όλη την ατµόσφαιρα που κινείται το album. Στην συνέχεια αναλαµβάνει να δώσει ενέργεια µε τα rap φωνητικά του ο Rosko John, ο οποίος µετά από το “Londinium” ουσιαστικά χάθηκε από τη σκηνή. Το ηλεκτρονικό στοιχείο και οι breakbeat ρίζες του σχήµατος φαίνονται σε ολόκληρο το album, µε τα ορχηστρικά µέρη του να

papadaki.stav@gmail.com

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

papadaki.stav@gmail.com

Track list: "Old Artist" "All Time" "So Few Words" "Headspace" "Darkroom" "Londinium" "Man Made" "Nothing Else" "Skyscraper" "Parvaneh (Butterfly)" "Beautiful World" "Organ Song" "Last Five" Ubiquitous Wife Remix (hidden track)

ayout

Layout

ww.lykosmagazine.tumblr.com

www.lykosmagazine.tumblr.com

Track 9 contains a sample from Underworld's "Mmm Skyscraper I Love You".

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΕΝΗΧΟΡΙΑ

ΡΕΜΠΕΤΟΡΙΟ Νίκος Μαµαγκάκης variations για σόλο κιθάρα ▧

ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΟΥ ΕΞΗΝΤΑΡΗ http://thodorosexintaris.blogspot.gr/ t_exintaris@yahoo.com

Όπως έλεγα σε ένα εισαγωγικό σηµείωµα για τον νέο ιστότοπο του Νίκου Μαµαγκάκη «… ανήκει σε εκείνη την κατηγορία συνθετών που δε χρειάζεται περαιτέρω συστάσεις. Με µουσικό έργο που ξεπερνά τον µισό αιώνα και συνθέσεις που σχετίζονται µε πολλά είδη µουσικής, είναι πολύ µεγάλος ο αριθµός από µουσικές και τραγούδια του που έχουµε αγαπήσει και έχουµε τραγουδήσει όλοι». Ο όγκος του ηχογραφηµένου υλικού είναι τεράστιος και φυσικά πολύ αξιόλογος.

(τον µυθικό Μπέµπη), τον Λεµονόπουλο και τον ρεµπέτη Κατσαρό. Αυτοί οι αρχάγγελοι βιρτουόζοι, 100% φυσικά ταλέντα, µε είχαν µαγέψει µε την εκπληκτική µουσικότητά τους και τη δαιµονισµένη δεξιοτεχνία τους. Σ’ αυτούς άλλωστε είναι αφιερωµένο το έργο αυτό». Δια χειρός λοιπόν Μαµαγκάκη έχουµε και το ιστορικό πλαίσιο του δίσκο αλλά και µια σαφέστατη µουσικολογική περιγραφή: ανήκει στις παραλλαγές, όπως λέει ο τίτλος του και ο συνθέτης, δηλαδή σε διαφορετικές εκδοχές ενός βασικού θέµατος το οποίο ανάλογα µε την τεχνική και την έµπνευση του συνθέτη δίνει ποικίλα αποτελέσµατα. Ιδιαίτερη µνεία πρέπει να γίνει για τον κιθαριστή Χρυσόστοµο Καραντωνίου. Σταθερός συνεργάτης του Νίκου Μαµαγκάκη για αρκετά χρόνια, µε παρουσίες σε δίσκους και ζωντανές εµφανίσεις – γράφει και ο ίδιος τραγούδια - είναι ένας πραγµατικά ικανότατος εκτελεστής ο οποίος ανταπεξέρχεται εξαιρετικά στα ιδιαιτέρως απαιτητικά έργα του συνθέτη. Ο ίδιος ο Μαµαγκάκης τον χαρακτηρίζει «φυσικό µουσικό ταλέντο και µάλιστα επιδεικτικό εξέλιξης…»

Ένα πολύ ενδιαφέρον κοµµάτι εργασίας βρίσκεται στις παραγωγές της δικής του βιοµηχανίας µουσικής – απεχθάνεται τη λέξη εταιρεία – ενός δικού του label για να κυκλοφορεί αποκλειστικά και µόνο δικές του µουσικές δηµιουργίες. Μέχρι αυτή τη στιγµή 51(!) ψηφιακοί δίσκοι βρίσκονται στον κατάλογο του label «Ιδαία» (η Κρήτη πάντοτε παρούσα) ο οποίος εµπλουτίζεται συνέχεια από τον ακούραστο συνθέτη. Η δισκογραφική σχέση του Μαµαγκάκη µε την κιθάρα ξεκίνησε πολύ νωρίς, ήδη από το 1966, οπότε και κυκλοφορεί αυτό το σπουδαίο κιθαριστικό έργο, «Η εκδροµή», η µουσική δηλαδή για την οµότιτλη ταινία του Τάκη Κανελλόπουλου. Από τότε έχει γράψει πανέµορφα κιθαριστικά κοµµάτια, είτε για σόλο κιθάρα είτε για φωνή και κιθάρα, όπως τα πέντε θεατρικά τραγούδια µε τον Τάση Χριστογιαννόπουλο που βρίσκονται στον «Κύκλο µε την κιµωλία», στη νέα του µορφή.

Αυτό το ταλέντο του Χρυσόστοµου Καραντωνίου συµβάλλει αποφασιστικά στο αποτέλεσµα του δίσκου, αφού το έργο είναι γραµµένο για µια µόνο κιθάρα. Πρέπει να τονίσω και πάλι ότι δεν αναφερόµαστε εδώ σε κιθάρα παιγµένη µε πένα σε ακούσµατα κοντά στο ρεµπέτικο παίξιµο. Με αφορµή τα ρεµπέτικα, δοµούνται µελωδίες και εξελίξεις µελωδιών οι οποίες συνδυάζουν τον κλασικό τρόπο γραφής και εκτέλεσης του οργάνου µε ρεµπέτικα ηχοχρώµατα. Οι ονοµασίες ανάλογες: Mαµάγκικο(!), Αλήτικο, Μόρτικο, Ασίκικο, Αναρχικό, Εωθινόν κ.α.

Το «Ρεµπετόριο για σόλο κιθάρα» είναι ένας από τους πιο πρόσφατους δίσκους του. Ευφάνταστος και περιγραφικός ο τίτλος του «…τα λέει όλα, όµως από µουσικολογικής απόψεως δεν υπάρχουν πολλά να αναλύσει κανείς για το έργο αυτό. Υπάγεται στην κατηγορία των αυστηρά δοµηµένων παραλλαγών» γράφει ο ίδιος ο συνθέτης στο εισαγωγικό σηµείωµα του δίσκου. «Το Ρεµπετόριο έχει όλες τις βαθειά ριζωµένες µνήµες µου γύρω από το µεγάλο αυτό νεοελληνικό πολιτιστικό γεγονός (Ρεµπέτικο) µα πάνω απ’ όλα έχει να κάνει µε τις εµπειρίες µου και τα βιώµατά µου από µια γενιά πέντε νεαρών ρεµπέτηδων που ξεκίνησαν από κιθαριστές και έγιναν µπουζουξήδες και συγκεκριµένα αναφέρω τον Μανώλη Χιώτη, τον Γιάννη Τατασόπουλο, τον Δηµήτρη Στεργίου

Οι παρτιτούρες του έργου κυκλοφορούν από την «Ιδαία». Ιστότοπος του συνθέτη: http://mamangakis.weebly.com/

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΕΝΗΧΟΡΙΑ

Ακούτε: Μύθο 93,4: Τρίτη και Πέµπτη 16.00-18.00 www.mythosradio.tk και 90,4 Αριστερά στα fm: Τετάρτη 21.00-23.00 και Κυριακή 19.00-21.00

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

SHOWCASE

ΨΗΛΟΤΑΚΟΥΝΑ ▧

ΤΗΣ ΔΩΡΑΣ ΚΟΡΟΒΕΣΗ thkorovesi@gmail.com

Η παράσταση «Η πόρνη από πάνω» με την Κατερίνα

Μοιάζεις ήρεµη

Διδασκάλου, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Πατρώνη, θα

έχεις κι ένα

παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη ως τον Ιανουάριο

ψεύτικο σκουλαρίκι

του 2013 στο θέατρο Σφενδόνη.

φαντασµαγορικά κρατάς το ποτήρι και τα πόδια σου πάνω στις στήλες ξέρεις αυτά τα φορούσαν κάποτε στην Αίγυπτο για να µη φτάνουν το αίµα στα σφαγεία

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

SHOWCASE

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

SHOWCASE

GLENN GOULD Ο Ιδιότροπος Πιανίστας

▧

¨Ο Γκουλντ συνήθιζε να σιγοτραγουδά κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, γεγονός που αποτυπώθηκε σε αρκετές από αυτές. Ο ίδιος ισχυριζόταν πως το τραγούδι του ήταν ασυνείδητο και αυξανόταν ανάλογα µε την ανικανότητα του πιάνου να αποδώσει αυτό που εκείνος επεδίωκε.Απαιτούσε συγκεκριµένη θερµοκρασία στα στούντιο ηχογραφήσεων, συγκεκριµένο ύψος για το πιάνο και συγκεκριµένο κάθισµα: ένα καρεκλάκι που του είχε φτιάξει ο πατέρας του και το οποίο χρησιµοποιούσε ακόµα κι όταν είχε διαλυθεί (σήµερα εκτίθεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Καναδά). Ο Γκουλντ φοβόταν υπερβολικά το κρύο και συνήθιζε για αυτό το λόγο να φορά ζεστά ρούχα ακόµα και σε θερµά µέρη. Ο ίδιος θα έλεγε για την διαφορετικότητά του: «Δεν πιστεύω πως ο τρόπος ζωής µου έχει οµοιότητες µε εκείνον των περισσότερων ανθρώπων και είµαι ευτυχής για αυτό. Ο τρόπος ζωής και το έργο µου έχουν γίνει ένα. Αν αυτό είναι εκκεντρικότητα, τότε είµαι εκκεντρικός.¨

Στέγη Γραµµάτων και Τεχνών-Ίδρυµα Ωνάση Λεωφόρος Συγγρού 107-109, Αθήνα, +302109005800 www.sgt.gr/

, http://

19 Νοεµβρίου στις 19.00, Μικρή Σκηνή -Συζήτηση στρογγυλής τράπεζας Η συζήτηση θα διεξαχθεί στα ελληνικά και στα αγγλικά, µε ταυτόχρονη µετάφραση -Προβολή του ντοκιµαντέρ Glenn Gould’s Toronto (1979) (στα αγγλικά, χωρίς υπέρτιτλους) 22 Νοεµβρίου στις 19.30, Μικρή Σκηνή Παρουσίαση του βιβλίου Γκλενν Γκουλντ - Σκέψεις για τη µουσική, µτφρ. & επιµ. Στέφανος Θεοδωρίδης, εκδ. Νεφέλη: 2012. 22 Νοεµβρίου στις 21.00, Μικρή Σκηνή Συναυλία της Μαρίκας Μπουρνάκη,που θεωρείται από τα µεγαλύτερα νέα ταλέντα διεθνώς. Σε ηλικία µόλις 21 ετών, η Μαρίκα Μπουρνάκη έχει ήδη µια διεθνή καριέρα ως πιανίστρια που θα ζήλευαν πολλοί. Εµφανίστηκε για πρώτη φορά ως σολίστ στα 11 χρόνια της και έκτοτε έχει εµφανιστεί σε µεγάλες αίθουσες ανά τον κόσµο και έχει λάβει αρκετές διακρίσεις.

O Γκλεν Χέρµπερτ Γκουλντ (25 Σεπτεµβρίου 1932 – 4 Οκτωβρίου 1982) ήταν διακεκριµένος Καναδός πιανίστας. Θεωρείται ένας από τους σηµαντικότερους σολίστ του πιάνου, γνωστός κυρίως µέσα από τις ηχογραφήσεις του. Το 1964 εγκατέλειψε πρόωρα τις δηµόσιες εµφανίσεις και συναυλίες, εστιάζοντας το ενδιαφέρον του στις ηχογραφήσεις καθώς και στην παραγωγή ραδιοφωνικών ή τηλεοπτικών µουσικών προγραµµάτων. Σηµαντικότερες θεωρούνται οι ερµηνείες του σε έργα τουΜπαχ, όπως το Καλά συγκερασµένο κλειδοκύµβαλο και οι Παραλλαγές Γκόλντµπεργκ. Πέθανε το 1982 σε ηλικία 50 ετών, έχοντας σταµατήσει να δίνει συναυλίες το 1964, προκειµένου να αφοσιωθεί στις ηχογραφήσεις και σε άλλα project.

Η είσοδος για όλες τις εκδηλώσεις είναι ελεύθερη, εκτός από τη συναυλία.

Σήµερα, η Στέγη Γραµµάτων & Τεχνών παρουσιάζει ένα ντοκυµανταίρ, µια συναυλία, µια συζήτηση κι ένα βιβλίο, µε αφορµή τα 80 χρόνια από τη γέννηση και τα 30 από το θάνατο του µεγάλου Καναδού µουσικού Γκλενν Γκουλντ τη Δευτέρα 19 και την Πέµπτη 22 Νοεµβρίου.

Γενική είσοδος συναυλίας 18€ Μειωμένο 13€

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

SHOWCASE

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

SHOWCASE

FREE THINKING ZONE

και η κυρία Ζα Ζα

▧

Μια γυναικεία παρουσία, ένας θηλυκός µικρόκοσµος γίνεται αφορµή για έµπνευση για το συγγραφέα Κυριάκο Αθανασιάδη. Η Ζα Ζα και η ιστορία της ζωής της πρωταγωνιστεί στις σελίδες που εγκαινιάζει τον Εκδοτικό Οίκο Ανοχής του Free Thinking Zone. Εγκαινιάζεται µε σελίδες γεµάτες από γράµµατα µικρά που έχουν να πουν πράγµατα µεγάλα. Ένας ύµνος στην ελευθερία, στο δικαίωµα αυτοδιάθεσης, στην ανάγκη του καθενός και καθεµιάς µας να αναζητά τα όρια της ηθικής, της ανοχής, της αισθητικής, της ελευθερίας του. Ο Θεσσαλονικιός συγγραφέας επιχειρεί τη µετουσίωση µιας προσωπικής συναρπαστικής ιστορίας σε µια ιστορία που θα αγγίξει τον αναγνώστη. Αυτό άλλωστε δεν επιχειρεί η λογοτεχνία; Η Ζα Ζα θα είναι µαζί µε όλους όσους παρευρεθούν στην παρουσίαση του βιβλίου,την Τετάρτη, µία διακριτική, σεµνή παρουσία σε κάποια γωνιά του Free Thinking Zone που εκτός από τη δική της ζωή ίσως µε αυτό το βιβλίο να καταφέρει να αλλάξει και κάποιες άλλες που πάνε χαµένες. Ελάτε να γνωριστείτε µε τη Ζα Ζα, την επόµενη Τετάρτη 21/11 στις 19:00 στο Free Thinking Zone ( Σκουφά 64 και Γριβαίων). Τη γνωριµία αυτή θα συνοδεύσει ο ήχος του πιάνου και η φωνή της Sugahspank. Η είσοδος είναι ελεύθερη

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΝΑ ΠΑΣ

ΠΕΖΟΠΟΡΟ ΤΜΗΜΑ ▧

ΤΗΣ ΧΛΟΗΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ cloelikos@gmail.com

Προσωπικά, είµαι πανί µε πανί. Δεν έχω λεφτά ούτε για ρακί στον Κόκκινο Λωτό ενός προηγούµενου τεύχους. Να κλειστώ µέσα, µε ταινίες, ξανά; Αρνούµαι. Θα περπατήσω αυτή τη βδοµάδα – γιατί η Αθήνα περπατιέται, αν ξέρεις προς τα που να κατευθυνθείς. Το καλοκαίρι ένας φίλος µου χάραξε ένα κυκλικό περίπατο, αυτονόητο, που ωστόσο ποτέ δεν είχα ανακαλύψει µόνη. Βρεθήκαµε στο Σιντριβάνι του Συντάγµατος, ανεβήκαµε τη Νίκης, στρίψαµε στην Υπερείδου και µε λίγα λόγια φτάσαµε στα Αναφιώτικα. Περάσαµε µέσα από αυλές σπιτιών, δίπλα από το Παλιό Πανεπιστήµιο και την Απανεµιά, και, κάπου στο Φιλοπάππου, πιάσαµε στα πράσα µια οµάδα νορµάλ-και-όχι-χίπστερ ανθρώπων να προπονούνται στο Τάι-τσι. Κατηφορίσαµε Πετράλωνα, νύχτωνε, φάγαµε ένα φαλάφελ στο Ραντεβού και πήραµε απ’ τον Κεραµεικό το µετρό για το σπίτι. Πριν ξαναβάλει βροχή, θα ξαναπάω. Απ’ το Σύνταγµα ξεκινώντας, µπορεί κανείς να κατευθυνθεί προς Εθνικό κήπο, να αγνοήσει τις πάπιες και τα περιστέρια, να το διασχίσει και να βρεθεί στο Μετς. Στάση για καφέ στο Οντεόν, τσιµπήστε και τίποτα, ειδικά λαχανοντολµάδες, και χαθείτε στα στενά ανάµεσα στο τετράγωνο Καλλιµάρµαρο – Μουσούρου – Υµηττού – Ευφράνορος. Ανηφόρες, κατηφόρες, γειτονιά, µπακάλικα και µανάβικα και ήλιος που δε διακόπτεται από πολυκατοικίες.

Αν αγαπάτε φύση, η επιλογή πεζοπορίας είναι µία και µοναδική, η καλύτερη, η πιο ριζοσπαστική και όµορφη: το πάνω Πολυτεχνείο. Πάρτε τον ανήφορο, χαθείτε – κατά προτίµηση Σάββατο ή Κυριακή, γιατί ειδάλλως ο κόσµος είναι πολύς, κάντε πικ νικ, παίξτε τένις, τρέξτε, κυλιστείτε στα γρασίδια. Το παράλογο; Οι πολυτεχνίτες οι ίδιοι δεν εκτιµούν την οµορφιά του “campus” τους – θα τους πρότεινα να περάσουν µια βόλτα από τις σχολές του κέντρου..

Αν πάλι, θέλετε να αντικρίσετε ένα τοπίο µοναδικής οµορφιάς µέσα στην πόλη µπορείτε να επισκεφτείτε το Βοτανικό Κήπο. Αξίζει να αναφερθεί ότι στη Φυτοθήκη (Herbarium) του Κήπου διατηρούνται 10.000 αποξηραµένα δείγµατα

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΝΑ ΠΑΣ

φυτών, τµήµα των οποίων προέρχεται από περιοχές που θεωρούνται προστατευόµενες, επειδή έχουν ενταχθεί στο δίκτυο του προγράµµατος "NATURA 2000". Με καλούς φίλους, µε το αµόρε ή ακόµη και µόνος µπορείς να περπατήσεις µέσα σε 3.500 είδη φυτών που αποτελούν τους ανθώνες και τους δενδρώνες στολίζουν τον κήπο όλον το χρόνο. Έκπληξη για µένα ήταν η συλλογή φυτών φαρµακευτικών και που µπορείς να συναντήσεις στη µυθολογία.

Ε, ύστερα αν σου πέφτει µακριά ο Βοτανικός Κήπος του Διοµήδους , έχεις τις εξής επιλογές για περιπάτους κάθε εποχής: το άλσος της Καισαριανής που βρίσκεται στον Υµηττό και εκτείνεται από τη Μονή Καισαριανής µέχρι την Καλοπούλα και έχει συνολική έκταση 4.460 στρέµµατα.

Εκεί συναντάς µια άλλη οµορφιά. Την οµορφιά και την αγριάδα του µικρού δάσους.Κυριαρχούν τα πεύκα και τα κυπαρίσσια αλλά και οι κέδροι και οι αµυγδαλιές ενώ στην περιοχή υπάρχουν και σηµαντικά µνηµεία. Just for the record, για να µαθαίνουµε και κάτι ,το δάσος αυτό υπέστη µεγάλα πλήγµατα κατά τον 20ό αιώνα, καθώς αποψιλώθηκε ένα µέρος του από τους κατακτητές, αποχαρακτηρίστηκε ένα άλλο µέρος του κατά τη δικτατορία για να χτιστεί η Πανεπιστηµιούπολη και συνέχισε κατά τη µεταπολίτευση να µειώνεται όσο αυξανόταν η οικιστική πίεση. Όπως και να χει, επισκεφτείτε και περπατήστε ορεξάτοι ό,τι έχει αποµείνει από το αρχικό και στο τέλος που ο καθαρός αέρας θα σας έχει ανοίξει την όρεξη, γρήγορα πηγαίνετε στα ρεµπετάδικα και στα φηµισµένα από χρόνια µεζεδάδικα της Πλατείας Καισαριανής.

Για τους έχοντες και κατέχοντες αµάξι, υπάρχει και η λύση των Βασιλικών κτηµάτων στο Τατόι. Για ποδηλατάδα ή πεζοπορία, 47.000 στρέµµατα στα πόδια σας, χάζι των ιστορικών κτιρίων (θερινό ανάκτορο κλπ), και τελικά µια βόλτα που θα µείνει αξέχαστη. Η µόνη, ίσως, περιοχή της Αθήνας που υπενθυµίζει πως ακόµα βρισκόµαστε στην Ευρώπη αξίζει τη βενζίνη και τα διόδια. Αφιερώστε της µια Κυριακή. Φυσικά, οι περίπατοι δε σταµατούν εδώ. Αττικό άλσος, Λυκαβηττός [για να θαυµάσετε τις πισίνες στις ταράτσες των πολυκατοικιών αλλά και για να θυµηθείτε ποιος δρόµος από την εποχή του Αριστοτέλη οδηγεί στο φως], Μονή Καισαριανής, Ανάβρυτα… Το καυσαέριο και το τσιµέντο δεν είναι µονόδροµος σ’ αυτήν την πόλη.

Eικονογράφηση: Ντίνος Καψάλας Dinerror86@gmail.com

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΦΩΝΟΡΑΣΗ

ΦΩΝΟΡΑΣΗ www.lykosmagazine.tumblr.com

▧

ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ elenqmdt@gmail.com

www.lykosmagazine.tumblr.com

ΔΕΥΤΕΡΑ 05/11

www.lykosmagazine.tumblr.com

ΤΡΙΤΗ 06/11

ΤΕΤΑΡΤΗ 07/11

papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

16:00 // NET Ντοκιµαντέρ Οικολογίας: Η Γη στα Όρια της www.lykosmagazine.tumblr.com

23:45 // ET1 Δραµατική: Μοναχική μου Ηλιαχτίδα Layout

Layout

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ papadaki.stav@gmail.com

12:00 // Amagi Radio.com Indie-Alternative Rock:Χίπστερ Μόνος Ψάχνει

00:00 // Troll Radio.gr Ελληνικό Ροκ: Con-Troll Room

12:00 // Amagi Radio.com Indie-Alternative Rock:Χίπστερ Μόνος Ψάχνει

18:00 // Best Radio 92.6 Layout Chillout-LoungeElectronic: Εύη Σιδηροπούλου 20:00 // Red Fm 96.3 Rock:Λευτέρης Κεφαλάς

18:00 // Best Radio 92.6 Chillout-LoungeElectronic: Εύη Layout Σιδηροπούλου 20:00 // Red Fm 96.3 Rock:Λευτέρης Κεφαλάς

18:00 // Best Radio 92.6 Layout Chillout-LoungeElectronic: Εύη Σιδηροπούλου 20:00 // Red Fm 96.3 Rock:Λευτέρης Κεφαλάς

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΦΩΝΟΡΑΣΗ

www.lykosmagazine.tumblr.com

ΠΕΜΠΤΗ 08/11

www.lykosmagazine.tumblr.com

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 09/11

www.lykosmagazine.tumblr.com

ΣΑΒΒΑΤΟ 10/11

ΚΥΡΙΑΚΗ 11/11

papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

papadaki.stav@gmail.com ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ

papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

16:00 // NET Ντοκιµαντέρ Οικολογίας: Η Γη στα Όρια της www.lykosmagazine.tumblr.com

00:00 // Troll Radio.gr Ελληνικό Ροκ: Con-Troll Room

23:30 // MEGA Δραµατική: Φιλαδέλφεια

Layout

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ papadaki.stav@gmail.com

18:00 // Best Radio 92.6 Chillout-LoungeElectronic: Εύη Σιδηροπούλου

20:00 // Red Fm 96.3 Rock:Λευτέρης Κεφαλάς Layout

23:10 // ΒΟΥΛΗ Δραματική: Έλενα

Eικονογράφηση Στέργιος Ρουμελιώτης // KURO - kurotrash@gmail.com

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

▧ ΤΟΥ ΝΤΙΝΟΥ ΚΑΨΑΛΑ Dinerror86@gmail.com

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΥΚΟS Festival

έρχεται...

ΛΥΚΟS 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

64 lykosmagazine.tumblr.com