LYKOS_021 by ΛΥΚOS magazine

16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012 - ΤΕΥΧΟΣ 21

Εξώφυλλο- Δάφνη Αλεξιάδου ◈ Η πόλη ψηλά στο βουνό ◈ Φως- Σκοτάδι ◈ Happiness ◈ Κλείστρο:The Light Above The CityΑθήνα, 2012 ◈ Συνάντηση με τον Ήχο των Gravitysays_I ◈ Beat Bazaar 16/12/2012 ◈ Ο άνθρωπος , ο κόσμος και η ποίηση ◈ Η ιστορία του Λευκού Λύκου ◈ Το Φως ◈ Αδράστεια ◈ Βραδύτητα - Μίλαν Κούντερα ◈ Shin Angyo Onshi-Youn In-whan ◈ Yang Kyung-il ◈ The Dreams- Akira Kurosawa ◈ Teddy Bear (2012)-Mads Matthiesen ◈ Album ''Bad Blood and Blasphemy''.από τους Tiger Lillies ◈ Lykos Vinyls #21 ◈ Haris Lambrakis Quartet - METEORA ◈ LIVE:The Raveonnettes ◈ Σάσα Βούλγαρη -Παραμυθοσχεδιάσματα στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης ◈ Έξοδος: Στο Χέρι ◈ Radio/Tv ON ◈ Comic- Η Παρέα της Μουσικής

To Λύκος είναι εβδοµαδιαίο περιοδικό για τις τέχνες και τον πολιτισµό. Διανέµεται δωρεάν, καθε Κυριακή σε ηλεκτρονική µορφή. www.lykosmagazine.tumblr.com

www.lykosmagazine.tumblr.com Ενηµερωθείτε για τα νέα τεύχη και δείτε το αρχείο.

www.facebook.com/lykosmagazine Βρείτε το Λύκος και στη σελίδα µας στο Facebook. Eάν θέλετε να συµµετέχετε στα επόµενα τεύχη µε εικαστικό έργο, φωτογραφία ή κοµικ, στείλετε δείγµατα εργασιών σας στο email

papadaki.stav@gmail.com papadaki.stav@gmail.com

ΕΚΔΟΣΗ / ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΥΛΙΚΟΥ Σταυρούλα Παπαδάκη ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΕΥΧΟΥΣ Θοδωρής Ρέγκλης - www.tedreglis.com ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ Layout Δάφνη Αλεξιάδου - daf.daphne@gmail.com Παύλος Ρέγκλης - www.paulreg.tumblr.com Ντίνος Καψάλας - Dinerror86@gmail.com Στέργιος Ρουµελιώτης // KURO - kurotrash@gmail.com ΕΦΩΦΥΛΛΟ www.lykosmagazine.tumblr.com Δάφνη Αλεξιάδου - daf.daphne@gmail.com ΚΟΜΙΚ Κωστής Τζωρτζακάκης - greenhellicopter@gmail.com ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ Σταυρούλα Παπαδάκη, Εύη Αργυρίου, Jim Ver, Φάνης Κόλλιας, Νίκος Μπελάνε, Σωτηρία Παγουλάτου, Κωστής Ατσαλης, Μυρσίνη Παπακουναδη, Gil Galad, Κωνσταντίνος Κοττας, Βασίλης Οικονόµου, Θόδωρος Εξηντάρης, Δώρα papadaki.stav@gmail.com Κοροβεση, Χλόη Ιορδανίδου, Ελένη Αγγελοπούλου

Απαγορεύεται η αναδηµοσίευση, η αναπαραγωγή ολική, µερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση η διασκευή απόδοση του περιεχοµένου µε οποιοδήποτε τρόπο, µηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογραφήσεως ή άλλο, χωρίς προηγούµενη γραπτή άδεια του Εκδότη. Νόµοι 238/1970, 4301/1979, Ν.100/1975, Ν.Δ. 3565/1956 και 4254/1962 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου.

Layout 2

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Εξώφυλλο Βρίσκω το φως- Δάφνη Αλεξιάδου

Άνιµα 30 Shin Angyo Onshi-Youn In-whan //Yang Kyung-il ''H ανθρωπότητα κάνει κύκλους µε γνώµονα τον πλουτισµό''.

Εditorial 4 Η πόλη ψηλά στο βουνό

JUMPCAT 32 The Dreams- Akira Kurosawa Oι σκέψεις και οι εικόνες ενός ανθρώπου.

Αντιθέσεις 6 Φως- Σκοτάδι Στα σκοτάδια να αναζητάµε επίµονα το φως.

Μεγάλο Πανί 36 Teddy Bear (2012)-Mads Matthiesen Η ιστορία ενός ανθρωπόµορφου Shrek.

Sideshow 8 Happiness The Small Things Hapinness Hangs From

Jive 38 Tiger Lillies O ήχος του Album του ''Bad Blood and Blasphemy''.

Κλείστρο 10 The Light Above The City Αθήνα, 2012

Play Lykos Vinyls #21

Μάθε Τέχνη Πρόσωπα 12 Συνάντηση µε τον Ήχο των Gravitysays_I

Ενηχόρια 42 Haris Lambrakis Quartet - METEORA

Beat Bazaar 16 16/12/2012 Ανταπόκριση από Θεσσαλονίκη.

Showcase 44 Μουσική-Live The Raveonnettes Έκθεση-Εικαστικά Σάσα Βούλγαρη Παραµυθοσχεδιάσµατα στο Ίδρυµα Μιχάλης Κακογιάννης

Κόκκινη Κλωστή 18 Ο άνθρωπος , ο κόσµος και η ποίηση Παίρνοντας µια σελίδα θα βάλω σε ευθείες το φως. Ο Λευκός Λύκος Όλα τριγύρω λούζονταν σε ένα πορτοκαλένιο φως. Το Φως Σε οδηγεί το φως που σε τυφλώνει. Αδράστεια Μες στο Σκοτάδι Ιnk 26 Βραδύτητα - Μίλαν Κούντερα ''Το σώµα των χορευτών της θεατρικής ‘’παράστασης’ ’ απαρτίζεται λίγο-πολύ από τον καθένα µας''.

Να Πας 'Έξοδος: Στο Χέρι

Φωνόραση Radio/Tv ON

Comic 52 Κωστής Τζωρτζακάκης- Η Παρέα της Μουσικής.

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

Eικονογράφηση: Δάφνη Αλεξιάδου - daf.daphne@gmail.com

EDITORIAL Η πόλη πάνω στο βουνό

χορό ,χωρίς οινοποσία . Μπορεί πια να κουράστηκαν τα φώτα για να σβήσουν και πια να αποσύρθηκαν στα πιο ιδιαίτερά τους, αφήνοντας την πόλη τους να µοιάζει στοιχειωµένη . Ο ήλιος πια ανέλαβε το σκότος να ξορκίζει , µα όταν ήρθε η ώρα του, η πόλη σιωπηλή. Τα σπίτια δεν καπνίζουνε , οι δρόµοι δε γεµίζουν και τα νερά σα να σταµάτησαν την τόση κατηφόρα.

Η πόλη πάνω στο βουνό µοιάζει να µη γιορτάζει. Τα φώτα της είναι σβηστά και µουσική καµιά. Μπορεί κάποιον να έχασαν ή όλοι να κοιµούνται ,τα φώτα τους είναι σβηστά και µουσική καµιά. Η πόλη στο βουνό µοιάζει να µη γιορτάζει, µονάχα φαίνεται στα βράχια σκαρφαλώνει, δίχως ποτέ κορφή να φτάνει. Κοντεύουµε πια να ξεχάσουµε πως είναι αυτή η πόλη, ολόκληρη βυθίζεται , ερείπια ξηµερώνει και κάποτε όλοι λέγαµε πως µοιάζει µε πατρίδα.

Παιδιά δε µεγαλώνουν στην κεντρική πλατεία, τραγούδια δεν ακούγονται ή κάποια ιστορία για φώτα που ανάψανε και διέλυσαν το σκότος. Η πόλη στο βουνό µοιάζει να µη γιορτάζει. Τα φώτα τους είναι σβηστά και µουσική καµιά. Μπορεί όλοι να πέθαναν από την αδικία ή να µεταναστεύσανε αφήνοντας τα σπίτια, για τόπους φιλικότερους και κάµπους οµορφότερους. Από εδώ δε βλέπουµε δηµάρχους και

Τώρα δε φαίνονται έτσι όπως κοιτούµε, τα σπίτια τα λευκά, οι κόκκινες οι στέγες, τα τείχη που σηκώσαµε για κάποια προστασία. Η πόλη στο βουνό µοιάζει να µη γιορτάζει. Οι κάτοικοι θα έκρυψαν τα σπίρτα και τις δάδες. Θα πήγαν να κοιµήθηκαν, χωρίς τροφή, χωρίς

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

παπάδες , οι δάσκαλοι δε φαίνονται τις πόρτες να χτυπάνε και να ζητούν επίµονα το ξύπνηµα της πόλης. Η πόλη πάνω στο βουνό µοιάζει να µη γιορτάζει. Τα φώτα της είναι σβηστά και εµείς αντικριστά. Βήµα στιγµή δεν κάνουµε για κάποια φωταψία , τα τείχη πια ξεµπρόστιασαν την τόση µας δειλία , στα πόδια πια το βάζουµε για κάτι που τροµάζει, και όσο αποµακρυνόµαστε η πόλη όλο µας µοιάζει και µένει αληθινά σβηστή.

Σταυρούλα Παπαδάκη 5

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

ΦΩΣ - ΣΚΟΤΑΔΙ

▧

ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΑΡΓΥΡΙΟΥ evi.argyr@gmail.com epitoergon.blogspot.com

Το λάθος Οι έρωτες έρχονται όπως κάθε τι συνηθισµένο. Περπατούν στο πάτωµα ξυπόλητοι, πίνουν κρασί από το ίδιο ποτήρι και κλέβουν λίγη αθανασία. Τριγυρνούν στην πόλη µε θράσος και φασαρία, αγαπούν κάθε τι πληγωµένο και λυπούνται για τον χαµένο χρόνο. Έχουν δικούς τους δρόµους, δικές τους γωνιές και δικά τους στέκια. Μαλώνουν πιο δυνατά από όσο αντέχουν και χωρίζουν µε την σοβαρότητα του θανάτου. Οι έρωτες φεύγουν όπως κάθε τι συνηθισµένο. Σπάνε σε χιλιάδες εικόνες και απορροφούνται απ’ την ρουτίνα. Έρχονται σε κάθε θλίψη και κάποια µέρα ξεχνάς να τους ανοίξεις. Μιλούν σε κάθε σιωπή και ύστερα δεν σε νοιάζει τι λένε. Σε αγγίζουν σε κάθε απουσία και κάποια στιγµή τα χέρια τους σε βαραίνουν. Οι έρωτες χάνονται µέσα στα χρόνια µα ζουν για πάντα στο σκοτάδι. Στα κλειστά φώτα των παρασκηνίων. Εκεί είναι φυλαγµένες οι στιγµές τους µε κάθε λεπτοµέρεια. Εκεί ζουν όµορφα, απλά και δίκαια. Μην κάνεις πότε το λάθος να τους ανεβάσεις στην σκηνή. Το φως του προβολέα θα σου αποκαλύψει το µεγαλύτερο έγκληµα του κόσµου.

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

Eικονογράφηση: Παύλος Ρέγκλης - www.paulreg.tumblr.com

▧

ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ papadaki.stav@gmail.com stavpapadaki.com

Τιµωρία Τον ήχο που κάνει το γυαλί όταν σπάει, τον θυµάµαι. Ύστερα µε άρπαζε από το χέρι και µε έκλεινε στο δωµάτιο δίχως φως. Αυτή ήταν η τιµωρία µου για τις άσκεφτές µου πράξεις. Και εγώ όλο της κάκιωνα και όσο καθόµουν εκεί σκεφτόµουν πως δε θα της ξαναµιλήσω ποτέ, ποτέ και ποτέ. Μα να µε κλείνει εκεί µέσα τόση ώρα; Ούτε που ξέρω πόση ώρα ήµουν εκεί κάθε φορά. Μέσα στα σκοτάδια η αίσθηση του χρόνου χανόταν. Το µόνο που µε παρηγορούσε ήταν το φως που δειλά έµπαινε κάτω από την πόρτα. Χάζευα τα βήµατα και τις σκιές απέξω και ήξερα πως κάποια στιγµή θα βγω, πως δε µε έχουν ξεχάσει, πως υπάρχουν άνθρωποι εκεί πέρα και δε φοβόµουν τόσο. Κάποια στιγµή, η πόρτα άνοιγε, τα φώτα άναβαν και ο θυµός µου για εκείνη έσβηνε απότοµα. Τα µάτια ευαίσθητα ,εγώ το ίδιο , συνηθίζαµε κάθε φορά το ίδιο δύσκολα την αλλαγή. Όσες φορές και αν µε είχε κλείσει εκεί µέσα, όλο και κάτι θα έκανα. Μυαλό δεν έβαζα και σκέφτηκα την επόµενη φορά να πάρω µαζί µου φως. Έτσι και έγινε. Η σκανταλιά έγινε, το χέρι πιάστηκε, το σώµα οδηγήθηκε στο σκοτεινό δωµάτιο και τότε βγήκε από την τσέπη µου ο φακός. Και τι παιχνίδια έκανα όσο περίµενα την ώρα της µεγάλης εξόδου. Τον άναβα και πρότασσα τα χέρια µου µπροστά του , γεννώντας στον τοίχο αγριόσκυλους, κουνέλια, πεταλούδες. Η πόρτα άνοιξε ξαφνικά και όλα τα πλάσµατα χάθηκαν από τους τοίχους, σα δάσος που σήµανε κίνδυνο. Περίµενα να ακούσω τις φωνές της. Μπήκε µέσα στο σκοτεινό δωµάτιο, µε πήρε στην αγκαλιά της και µε ήρεµη φωνή µου είπε:¨ Μες στο σκοτάδι πάντα , να αναζητάς το φως και να εµπαίζεις άφοβα τους σκηνοθετηµένους φόβους¨. Με χέρια δίχως φακό, έπαψα από τότε να φοβάµαι το σκοτάδι. 7

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

SIDESHOW

▧

TOY JIM VER jim.a.ver@gmail.com www.jimver.net

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΚΛΕΙΣΤΡΟ

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΚΛΕΙΣΤΡΟ

ΑΘΗΝΑ 2012

▧ ΤΗΣ ΙΩΑΝΝΑΣ ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ http://www.flickr.com/photos/ ionch/ http://www.facebook.com/ion.ch .1 ioannaxron@yahoo.gr

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ - ΠΡΟΣΩΠΑ

GRAVITYSAYS_I "Δεν υπάρχει φως χωρίς το σκοτάδι και σκοτάδι χωρίς το φως"

▧

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΦΑΝΗΣ ΚΟΛΛΙΑΣ phaniskollias@gmail.com

Οι Gravitysays_i δηµιουργήθηκαν τον Μάρτιο του 2003 από τον Μάνο Πατεράκη και τον Νίκο Ρέτσο στον Πειραιά, µε σκοπό να ντύσουν µε µελωδίες τις προσδοκίες τους, τις ζωές τους, σε µια χώρα που καταπίνει τα παιδιά της, και την διαφορετικότητα, όπως εκείνοι την αντιλαµβάνονται. Η παρθενική τους εµφάνιση στη δισκογραφία, µε τίτλο «The Roughest sea» (2007), κυκλοφόρησε από τον «Σείριο», την εταιρεία που ίδρυσε ο Μάνος Χατζιδάκις. Αποτελείται από εννέα κοµµάτια εµπνευσµένα από τον εγωισµό, την µαταιοδοξία, και την αποµόνωση του σύγχρονου ανθρώπου. Πρόκειται για ένα concept album (άλµπουµ µε ενιαίο θέµα) συνεχούς ροής, όπου το ηλεκτρονικό στοιχείο συναντά τα παραδοσιακά όργανα, ενώ οι µινιµαλιστικές φόρµες ακολουθούν τη γενική poprock διάθεση.

Το όχηµα των Gravitysays_i, ταυτόχρονα µε την κυκλοφορία του νέου άλµπουµ, περνάει από τη studio λειτουργία ενός project group στις συναυλιακές εµφανίσεις, δίνοντας υπόσταση στις συνθέσεις τους µε τη βοήθεια και άλλων µουσικών.

Ερώτηση Το θέµα του 21ου τεύχους του Λύκου είναι: Φως-Σκοτάδι. Ζωή, λένε κάποιοι, είναι να βλέπεις φως όταν όλοι γύρω σου βλέπουν σκοτάδι. Κάποιοι άλλοι προτιµούν αυτό τον ορισµό να τον δώσουν στην ελπίδα. Εσείς βλέπετε φως µέσα στο σκοτάδι; Ή µάλλον, ακόµη καλύτερα, υπάρχει σκοτάδι γύρω µας ή απλά προτιµάµε να κρατάµε κλειστό το διακόπτη;

Η νέα τους δισκογραφική δουλειά µε τίτλο «The Figures of Enormous Gray and The Patterns of Fraud» (Restless Wind, 2011) αλλάζει θεµατολογία, επανεξετάζοντας τις κοινωνικές αξίες, τους θεσµούς και την ηθική ως προέκταση της ατοµικής αλλά και της συλλογικής συνείδησης. Ο ήχος τους, αυτή τη φορά, ακολουθεί πιο παραδοσιακά / µεσογειακά ακούσµατα, ενώ, παράλληλα, τα σκοτεινά, ατµοσφαιρικά στοιχεία γίνονται ακόµα πιο έντονα.

Απάντηση Δεν υπάρχει φως χωρίς το σκοτάδι και σκοτάδι χωρίς το φως. Η ύπαρξη του ενός καθορίζει την ύπαρξη του άλλου. Από εκέι και πέρα είναι στο χέρι µας να επιλέξουµε πως θα το εκτιµήσουµε.

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ - ΠΡΟΣΩΠΑ

Ερώτηση Χαρακτηρίζετε την Ελλάδα ως µία χώρα που «καταπίνει τη διαφορετικότητα». Η καθηµερινότητα σας επιβεβαιώνει σε αυτό, µέσω του εκφασισµού της κοινωνίας, ενός εκφασισµού που δεν προέρχεται αναγκαστικά από πολιτικές δυνάµεις. Το “Roughest sea” είναι -µεταξύ άλλων- εµπνευσµένο και από την αποµόνωση του σύγχρονου ανθρώπου. Τι ρόλο έπαιξε αυτή (η αποµόνωση) στην επιλογή της οµάδας στην οποία ο καθένας ανήκει; Ήταν η αναγκαία συνθήκη προκειµένου να ακουστεί η φωνή των ανθρώπων; Και πώς καταλήξαµε στην τυφλή προσήλωση των ατόµων στις οµάδες στις οποίες ανήκουν;

Ερώτηση Οι δίσκοι σας συνδυάζουν παραδοσιακούς µε πιο σύγχρονους ήχους. Στη ζωή σας γενικότερα υπάρχει αυτή η σχέση; Η εξέλιξη µας εξαρτάται και βασίζεται, πιστεύετε, στην ιστορία µας; Απάντηση Ειµαστε η ιστορία µας, το περιβάλλον και όλες οι πληροφορίες των πριν από εµάς, µέσω του DNA αλλά και αυτού που λέµε πολιτισµό. Η ιστορία είναι η αφετηρία µας, αλλά η πορεία µας είναι και δική µας επιλογή. Ερώτηση Ποια είναι τα σχέδιά σας για το µέλλον;

Απάντηση Είναι ενστικτώδες και παρατηρηµένο στην ιστορία του ανθρώπινου είδους, το να ανήκουµε σε οµάδες, µιας και έτσι µας παρέχεται ασφάλεια και δύναµη. Απο την άλλη όµως αυτές οι οµάδες λειτουργούν και πάλι αποµονωτικά για µας , ενθαρύνοντας την αντιπαλότητα και µοιραία οδηγούν στον διαχωρισµό. Επίσης σε οµάδες τύπου που προαναφέρθηκαν, περιορίζεται σηµαντικα η ελευθερία της σκέψης στο βωµό απόλυτων µανιφέστων.

Απάντηση Η συναυλία στις 21-12 στο πλανητάριο, που είναι κάτι που σχεδιάζουµε αρκετό καιρό και η ολοκλήρωση του επόµενου δίσκου µέσα στο 2013.

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ - ΠΡΟΣΩΠΑ

Ερώτηση Θέλω να µου προτείνετε από 5 έως 10 καλλιτέχνες από τους οποίους θα θέλατε να πάρουµε συνέντευξη. Απάντηση Μisuse Νo Clear Mind Lemonostifel 2l8 Moa Bones Sundayman

“Δεν υπάρχει φως χωρίς το σκοτάδι και σκοτάδι χωρίς το φως.” Όσο κι αν προσπαθούµε να εξοντώσουµε το αντίθετο, υπάρχουµε γιατί υπάρχει. Αυτό βέβαια δεν σηµαίνει πως παρατούµαστε από την υπεράσπιση των ιδεών µας,αρκεί αυτές οι ιδέες να είναι δικές µας! Τους Gravitysays_i µπορείτε να τους απολαύσετε την Παρασκευή 21 Δεκεµβρίου στο Πλανητάριο. Περισσότερα για τους Gravitysays_i στο: http://www.gravitysaysi.com/en/

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ - ΠΡΟΣΩΠΑ

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

BEAT BAZAAR

161212_ ▧

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΑΝΕ belane74@gmail.com http://nikbelane.blogspot.com

Σε λίγες µέρες περιµένουµε το τέλος του κόσµου. Η Γη θα καταστραφεί! Το σκηνικό µου θυµίζει πολύ την εποχή που λέγαµε ότι µόλις σκάσει το 2000 θα πετάµε όλοι µε διαστηµόπλοια κραδαίνοντας απειλητικά τα λέιζερ όπλα µας στον αέρα. Διαστηµόπλοια, φυσικά, δεν οδηγήσαµε ποτέ, ούτε αποκτήσαµε λέιζερ όπλα, ευτυχώς. Η Γη όµως, ο κόσµος µας, έχει «καταστραφεί» προ πολλού και γι’ αυτό δεν ευθύνεται καµία προφητεία των Μάγιας. Ευθυνόµαστε εµείς και µόνο εµείς. Μόνο που δεν το έχουµε πάρει χαµπάρι. Όχι όλοι τουλάχιστον. Συνήθως όταν το καταλαβαίνουµε είναι πολύ αργά κι αυτοί που το ήξεραν από την αρχή είναι οι ηθικοί αυτουργοί της όλης κατάστασης - κατάντιας, προς όφελός τους φυσικά (κούνια που τους κούναγε, βεβαίως).

Έπειτα τύπωσα το κείµενο που θα διάβαζα στην παρουσίαση του βιβλίου της φίλης µου, Ειρήνης Βακαλοπούλου. Ήµουν πραγµατικά κι αληθινά και πέρα για πέρα χαρούµενος µε τα µικρά και όµορφα πράγµατα που µου συνέβαιναν. Περπατούσα κάτω από τον παγωµένο ουρανό προσπαθώντας να αντιγράψω το πέταγµα των λατρεµένων γλάρων που φτεροκοπούσαν κάπου όχι πολύ µακριά µου. Κρατούσα στα χέρια µου το καινούριο βιβλίο και το φωτοτυπηµένο κείµενο λες και κρατούσα όλον τον κόσµο. Έριχνα κάτι κλεφτές µατιές στις αράδες µου και σκεφτόµουν τρόπους που θα µε βοηθούσαν να διώξω το άγχος µου τη στιγµή που θα βρισκόµουν µπροστά στο κοινό, το ίδιο βράδυ.

Από το πουθενά, εµφανίστηκε µία τύπισσα γύρω στο ένα µέτρο κι ενενήντα εκατοστά, πληθωρική, στιβαρή, ακλόνητη, µ’ ένα περπάτηµα που θύµιζε άγριο άτι σε αναζήτηση ερωτικού συντρόφου κι έπεσε µε φόρα επάνω µου. Δεν µπόρεσε, ίσως, να µε διακρίνει από το υψόµετρο των µατιών της. Με απώθησε και χωρίς ίχνος ευγένειας ή µεταµέλειας συνέχισε την ιλιγγιώδη πορεία της προς έναν στόχο που µόνο αυτή γνώριζε και ποθούσε. Βιβλίο, φωτοτυπηµένο κείµενο και καπέλο βρέθηκαν στο πεζοδρόµιο. Εγώ κρατήθηκα όρθιος την τελευταία στιγµή και µε τεράστια προσπάθεια, σχεδόν ηρωική. Το µόνο που κατάφερα να ξεστοµίσω, άδικα βέβαια γιατί η κυρία ήδη είχε χαθεί από τον πλανήτη µου, ήταν ένα «Εεει, νοµίζεις ότι είσαι µόνη σ’ αυτόν τον κόσµο;» Έσκυψα και µάζεψα τα πολύτιµα αντικείµενα µε την ίδια αγωνία που µαζεύει κάποιος τις παγωµένες ψυχές για να τις ζεστάνει στην αγκαλιά του κάποιο κρύο βράδυ χωρίς σύννεφα.

Χθες βγήκα αργά από το σπίτι. Είχα βάλει το ξυπνητήρι να χτυπήσει στις 9. Δεν το άκουσα. Με τα πολλά σηκώθηκα, έριξα πάνω µου τρεις µπλούζες και µια µικρή κουβέρτα κι έκανα ζεστό καφέ µήπως και συνέλθω. Συνήλθα σχετικά γρήγορα. Έπειτα από κάποιες ασκήσεις διατήρησης ψυχραιµίας κατάφερα να ξεπορτίσω από το παγωµένο σπίτι στην πολική Θεσσαλονίκη. Κάποιοι είπαν ότι η εβδοµάδα που διανύουµε θα είναι πολύ ψυχρή και είχαν δίκιο.

Αγόρασα το «Ποιήµατα κι αντιποιήµατα» του Nicanor Parra, µε 7,67 ευρώ. Το απόλαυσα πριν καν το ανοίξω. Μόνο που το κράτησα στα χέρια µου. Η ποίηση, ορισµένες φορές, σε κεντρίζει πριν καν αναδυθεί στην επιφάνεια του µικρού και υπέροχου κόσµου σου.

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

BEAT BAZAAR

απο http-//www.flickr.com/photos/keyofnight/

Μόνη σ’ αυτόν τον κόσµο! Κι αν είναι µόνη σ’ αυτόν τον κόσµο; Αν πραγµατικά δεν µε είδε γιατί έχει ξεχάσει πως είναι να κοιτά γύρω της, µέσα της, δίπλα της; Τον διπλανό της ίσως; Και τι µπορώ να κάνω εγώ γι’ αυτό πέρα από τον στιγµιαίο εκνευρισµό και το υποτυπώδες, έστω θυµωµένο, ξέσπασµά µου; Έχοντας, ακόµη και τώρα, µια τάση για ροµαντική αντιµετώπιση πολλών καταστάσεων, δεν µπορώ µε ευκολία να δεχτώ ότι έπαψαν να µας ενδιαφέρουν οι άνθρωποι κι ό,τι καλό µπορούν να πρεσβεύσουν αυτοί σαν σύνολο πάνω σ’ αυτόν τον κακοµοιριασµένο κόσµο. Δεν θέλω να δεχτώ ότι έχουµε κλειστεί τόσο βαθιά, αγκαλιά µε τον βυθισµένο εαυτό µας και υπάρχουµε µόνο για εµάς τους ίδιους. Δεν γίνεται να συµβαίνει αυτό κι ούτε µπορεί να αποδώσει το µέγιστο για το οποίο κάποια στιγµή κάναµε την εµφάνισή µας κατεβαίνοντας σπουδαίοι κι ελπίδες φέροντες από τα δέντρα. Δεν είµαστε εµείς αυτοί. Είµαστε;

Κάπου διάβασα ότι περνάµε την κρίση µέσα στη σιωπή της αξιοπρέπειας. Όµως είµαι σίγουρος ότι η αξιοπρέπεια είναι αυτή που έχει σιωπήσει ή µάλλον έχει σιγήσει. Αυτό, είτε µας το έκλεψαν είτε το έχουµε χάσει. Το ζητούµενο ήταν να µην χαθεί. Το δυσκολότερο πράγµα µέσα µου είναι να διατηρήσω την ακεραιότητα που µου πρέπει και πρέπει στους άλλους. Το δυσκολότερο πράγµα είναι, όχι να µάθω να αντιµετωπίζω το κακό, αλλά να πάψω να το προκαλώ. Έτσι, κάποια µέρα, ίσως αισθανθώ και λίγη περηφάνια για το είδος µας που κατέβηκε από κείνα τα ρηµαδοδέντρα πριν κάτι χρόνια.

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΠΟΙΗΣΗ ▧

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ papadaki.stav@gmail.com stavpapadaki.com

Ἀνάσκαψα ὅλη τη γῆ νὰ σὲ βρῶ. Κοσκίνισα µὲς τὴν καρδιά µου τὴν ἔρηµο· ἤξερα πὼς δίχως τὸν ἄνθρωπο δὲν εἶναι πλῆρες τοῦ ἥλιου τὸ φῶς. Ἐνῷ, τώρα, κοιτάζοντας µὲς ἀπὸ τόση διαύγεια τὸν κόσµο, µὲς ἀπὸ σένα - πλησιάζουν τὰ πράγµατα, γίνονται εὐδιάκριτα, γίνονται διάφανα τώρα µπορῶ ν᾿ ἀρθρώσω τὴν τάξη του σ᾿ ἕνα µου ποίηµα. Παίρνοντας µία σελίδα θὰ βάλω σ᾿ εὐθεῖες τὸ φῶς.

Νικηφόρος Βρεττάκος.

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

Eικονογράφηση: Δάφνη Αλεξιάδου - daf.daphne@gmail.com

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

Ο ΛΕΥΚΟΣ ΛΥΚΟΣ SHORTSTORY.GR

Η νύχτα έπεφτε ασέληνη πάνω απ’ το µικρό χωριό του Αµαζονίου µα εκείνος δεν µπορούσε να κοιµηθεί. Χρόνια µελετούσε αυτήν την αποστολή που συνεχώς ανέβαλλε για άλλες ευκολότερες, ώσπου έφτασε ο καιρός που δεν µπορούσε πια να κάνει πίσω. Πλέον τον είχε κατακλύσει ολόκληρο η σκέψη του σπάνιου αυτού πλάσµατος στο βαθµό που παράτησε τα πάντα ταξιδεύοντας ως την άκρη του κόσµου για να το αιχµαλωτίσει. Γνώριζε από χρόνια πως ήταν µοναδικό, το τελευταίο από τα εκλειπόµενα είδη µα σαν µετρούσε τις δυνάµεις του πάντα λιποψυχούσε γνωρίζοντας τη δυσκολία του όλου εγχειρήµατος. Ο λευκός λύκος ζούσε µέσα σε άβατες περιοχές µε πυκνή βλάστηση απ’ όπου έβγαινε µόνο τη νύχτα για να κατασπαράξει τα κατοικίδια των ιθαγενών. Αυτός ήταν κι ο λόγος που τον δέχτηκαν σαν σωτήρα και του επιφύλαξαν διαµονή βασιλική. Για τους ντόπιους το όµορφο αυτό πλάσµα συµβόλιζε την ενσάρκωση του κακού λόγω της άγριας µορφής του και της καταστροφών που τους προκαλούσε. Τη µέρα που ξηµέρωνε θα πήγαινε να το ψάξει, µα οι συλλογισµοί του για αυτό που θα συναντούσε δεν τον άφηναν να αφεθεί στον ύπνο. Σηκώθηκε και πήγε µέχρι το παράθυρο. Το δάσος απέναντι του ορθωνόταν σαν φρούριο γεµάτο µυστικά.

της ζάλης του, µια φωνή που δεν µπορούσε να ξεχωρίσει τι έλεγε µονάχα τον ρυθµό της καταλάβαινε που του απευθυνόταν µ’ ένα τόνο επιτακτικό, σε ρυθµό επαναλαµβανόµενο. Ένιωσε τότε πολύ να νυστάζει, του ήταν αδύνατο να κρατήσει τα µάτια κλειστά. Βυθίστηκε σ’ ένα όνειρο γεµάτο εικόνες που αναπαράγονταν µε ταχύτητα κινηµατογραφική. Το πρώτο που είδε ήταν µια απέραντη έκταση γεµάτη κοµµένα δέντρα. Έπειτα µια τίγρη µέσα σε κλουβί. Ένα ποτάµι γεµάτο µαυρισµένο νερό. Τον ουρανό κρυµµένο πίσω από συστάδες νέφους. Ξαφνικά σα να βρέθηκε στη µέση µιας πόλης. Έκανε να µιλήσει µα η φωνή του χάθηκε µέσα σε εκκωφαντικούς θορύβους. Σήκωσε το βλέµµα· ο ήλιος ψηλά είχε αντικατασταθεί µε λαµπτήρα πυρακτώσεως. Ένιωσε την αναπνοή του να δυσκολεύεται, σα το πλήθος γύρω να του απορροφούσε όλο το οξυγόνο. Ξύπνησε τροµοκρατηµένος. Σαν να βρισκόταν ξαφνικά µπροστά σε αόρατο δικαστήριο γνωρίζοντας την ενοχή του. Καταλάβαινε πως στο µέρος εκείνο ήταν εχθρός, ένας εισβολέας που ήρθε για να κλέψει όπως κάνουν όλοι του είδους του από τότε που κυριάρχησαν στον πλανήτη. Ποτέ άλλοτε δεν το είχε σκεφτεί, έπιανε τα θηράµατα του όπως οι ψαράδες τα ψάρια, αδιάφορα εκτελώντας µια προκαθορισµένη διαδικασία. Όµως αυτή τη φορά ήταν σαν να περπατούσε στο κορµί ενός γίγαντα, ενός ζωντανού οργανισµού του οποίου ήταν ξένο σώµα. Τροµαγµένος, βάλθηκε να περπατά το µονοπάτι του γυρισµού µε βήµα βιαστικό µα έπειτα από ώρα διαπίστωσε πως είχε επιστρέψει στο ίδιο σηµείο. Είχε χάσει τα ίχνη της διαδροµής, ήταν µπερδεµένος κι η κούραση τον είχε παραλύσει. Κάθισε στο χώµα µε τα µάτια ανοιχτά προς το κοµµάτι του ουρανού που διακρίνονταν πίσω απ’ τα φυλλώµατα. Για πρώτη φορά µπορούσε ν’ ακούσει την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά που τον ταρακουνούσε ολόκληρο.

Το επόµενο πρωί ξεκίνησε µε το πρώτο αµυδρό φως της αυγής. Θα πήγαινε για µια πρώτη διερεύνηση, ήθελε να χαρτογραφήσει στο µυαλό του το µέρος ώστε την επόµενη φορά να προχωρούσε βαθύτερα. Απ’ τα πρώτα βήµατα αντιλήφθηκε µια περίεργη ενέργεια, µια αίσθηση πως κάποιος βάδιζε πίσω του σε απόσταση αναπνοής. Όσο προχωρούσε ένας φόβος µεγάλωνε στο στήθος του, σαν να βρισκόταν υπό το βάρος ενός βλέµµατος, ένιωσε γυµνός, εκτεθειµένος µπροστά σε σ’ έναν αόρατο εχθρό. Το µέρος σκεπασµένο ως πέρα µε θεόρατα δέντρα παρέδιδε τα πάντα σε µια πυκνή σκιά· καθόλου παράξενο που οι ντόπιοι το θεωρούσαν στοιχειωµένο, µένοντας µακριά. Όσο περνούσε η ώρα περπατούσε όλο και βαθύτερα, σαν υπνωτισµένος. Φοβόταν, µα δεν µπορούσε να σταµατήσει, αν και τα πάντα εκεί φαίνονταν εχθρικά, συνέχιζε να προχωρά. Σε µια στιγµή ο άνεµος τίναξε τα κλαδιά κι ένα από αυτά τον χτύπησε στο πρόσωπο. Παραπάτησε, χτύπησε σε κάποιο κορµό κι έπεσε κάτω. Του φάνηκε τότε πως άκουσε µια µακρινή φωνή, ίδια µε ψίθυρο σε µια στιγµή

Τότε διέκρινε από την άκρη του ξέφωτου δυο µάτια να γυαλίζουν. Δυο µάτια που έµοιαζαν να κοιτάζουν µέσα του, να τον διαπερνούν, να τον απογυµνώνουν. Σαν να µην άντεξε τη λάµψη τους, έστρεψε το κεφάλι χαµηλά σφαλίζοντας τα µάτια ώσπου, λίγες στιγµές αργότερα, 20

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

Eικονογράφηση: Κωστής Ατσαλής - atsalispakie@yahoo.gr

άκουσε κοντά του µια βαριά, αργή αναπνοή. Εκείνη τη στιγµή σα να έσπασαν τα σύνορα του φόβου, σαν να µπήκε στον πυρήνα του εαυτού του, στην επικράτεια του απείρου. Άπλωσε στα τυφλά το χέρι αγγίζοντας ένα τριχωτό σώµα που στεκόταν δίπλα του ακίνητο. Εκείνο δεν αντέδρασε. Το χάιδευε όπως θα έκανε µ’ ένα ήµερο κατοικίδιο διατρέχοντας απαλά τη ράχη του, νιώθοντας την καρδιά να χτυπάει σαν τη δική του, βιαστικά. Μια παρόρµηση τον έκανε να απλώσει και το άλλο χέρι αγκαλιάζοντας το ζεστό αυτό κορµί όπως δεν είχε αγκαλιάσει ποτέ άνθρωπο, σαν να βρήκε για πρώτη φορά ένα πλάσµα αδερφικό. Δυο έρηµα θηρία στη µέση του πουθενά που ανταµώθηκαν σε µια στεριά του κόσµου. Η προηγούµενη ζωή του αποκαλύφθηκε ψεύτικη εκείνη τη στιγµή, οι επιδιώξεις, οι συναναστροφές, οι κατακτήσεις. Όλα συντρίβονταν υπό το βάρος µιας µακράς σιωπής που έµοιαζε να έχει ιστορία αιώνων. Μιας σιωπής που έσβηνε κάθε θόρυβο που κουβαλούσε µέχρι τότε µέσα του. Τον θόρυβο των ανθρώπων. Πώς έζησε τόσα χρόνια στην εξορία τους; Άνοιξε τα µάτια: Όλα τριγύρω του λούζονταν σ’ ένα πορτοκαλένιο φως. Τα δέντρα, το χώµα, ο λευκός λύκος. 21

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

ΦΩΣ ▧

ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΥ sunsotiria@yahoo.gr http://www.facebook.com/kudoni

Το φως που ακολουθείς, ενώ τυφλώνει τα µάτια σου αυτό σε οδηγεί. Σε πάει πέρα, σε µια αλλιώτικη πραγµατικότητα. Το αιώνιο κενό σου βρίσκει µια µαύρη φωτεινή επιφάνεια να ακουµπήσει το ακατέργαστο και πολύτιµο εγώ σου. Η µετάλλαξη κενού σε ένα µοναδικό φως που ερεθίζει τους οφθαλµούς σου και συ το κοιτάς σαν τη δύση απ΄το αστικό µπαλκόνι. Μια πνευµατική θέα που την καλλιεργείς µε µε την ψυχή σου. Βαδίζεις στους κόκκους της. Το βλέµµα σου θολώνει χαζεύοντας το µακρινό λευκό φως που σε αγγίζει µαλακά µε τις ακτίνες του. Η επιδερµίδα σου καίγεται, αλλάζει χρώµα και ένας ξαφνικός αέρας σου πετάει χώµα στο πρόσωπο. Αντανακλαστικά, ένα χέρι κρύβει το ισχυρό φως που ώρα περπατάς. Στις σχισµές των δακτύλων σου επιστρέφει η επιφάνεια που µαγνητίζει το µάτι. Μισοκλείνοντας κοιτάς τα πέλµατα σου χάνονται στη λευκή σκόνη που πατάς ξανά και πάλι. Το µέτωπο σου γεµάτο σταγονίδια απ'τον ιδρώτα σου,τώρα στολισµένο µε µικρούς πολύτιµους λίθους (φταίει το φύσηµα).Σε χάιδεψε και πέρασε από πάνω σου τόνος καµένης σκόνης. Τα µαλλιά σου γυάλισαν και χάθηκαν από την ξηρασία του κόσµου σου. Οι παλάµες σου χωµάτινες διαδροµές στις ρωγµές τους.

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

ΑΔΡΑΣΤΕΙΑ ▧

ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΑΤΣΑΛΗ http://atsalisart.blogspot.gr/

Έρχεται όπου να ναι, η νύχτα. Θα την υποδεχτώ µε λίγο αλκοόλ. Μετά θα της βάλω φαγητό να φάει αναµνήσεις… Θα της χαϊδεύω τα µαλλιά όσο θα µου διηγείται, όλα αυτά που είδε. Θα προσέξω όµως να µην εµβαθύνω το µυαλό µου στα λόγια της, και το ποτήρι θα ξαναγεµίσω Την καλύτερη µου µουσική θα διαλέξω Και όταν γλυκά, η νύχτα ζαλιστεί -

µιας και φαντάζει δίκαιο -

θα πάρω πίσω όλα µονοµιάς, όλα εκείνα που σαν πρωτάρης έχασα ποντάροντας τα, µες το πηχτό της το σκοτάδι.

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

INK

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

INK

Η ΒΡΑΔΥΤΗΤΑ Μίλαν Κούντερα, µτφ: Σεραφείµ Βελέντζας, εκδ. Εστία, 1996, σσ. 161

▧

ΤΗΣ ΜΥΡΣΙΝΗΣ ΠΑΠΑΚΟΥΝΑΔΗ myrs32@hotmail.com

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ- ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Η ‘’Βραδύτητα’’ δεν είναι µια συνηθισµένη µυθιστορηµατική πλοκή. Είναι σαν µια ‘’παράσταση’’ σε σκηνή κινηµατοθεάτρου, στην οποία παρελαύνουν διάφορα είδη: χοροθέατρο, τραγωδία, µονόλογος, συµφωνική ορχήστρα και κινηµατογραφικά πλάνα. Η χαµαιλεοντική αυτή εναλλαγή των ειδών και των σκηνών είναι άρτια επεξεργασµένη από τον Κούντερα και µεταγραµµένη σε µια περιεκτική, ρέουσα αφήγηση. Ως βασικό ντεκόρ έχει επιλέξει έναν πύργο µε τον κήπο του, στον οποίον εκτυλίχτηκαν οι απαγορευµένες ερωτικές περιπτύξεις της µαρκησίας ντε Τ. και ενός ιππότη (πρόκειται για τους ήρωες από το βιβλίο του Βιβάν Ντενάν ‘’Χωρίς επαύριο’’) αλλά και δυο σύγχρονες ιστορίες: µια άνευρη διαµονή ενός ζευγαριού και µια αναπάντεχη, κωµικοτραγική ερωτική ιστορία, του Βενσάν και της Ζυλί, που γνωρίστηκαν σε ένα συνέδριο εντοµολόγων! Η ατµόσφαιρα δανείζεται στοιχεία από τον 18ο αιώνα, αποτίωντας φόρο τιµής στους λιµπερτίνους. ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ Το σενάριο βρίθει πολλών θεµάτων . από τον ηδονισµό και τις ερωτικές σχέσεις µέχρι την φιλοσοφία και την πολιτική. Το ίδιο σεναριακό θέµα φωτίζεται από µια ποικιλία φώτων (της ασπρόµαυρης και της χρωµατιστής κλίµακας), διαφορετικές σκηνές ξεκινούν ή τελειώνουν µε πανοµοιότυπες ατάκες, ενώ το σκοτάδι κατά τόπους στην ‘’σκηνή’’ είναι αποτέλεσµα των φώτων της οροφής. Για παράδειγµα, στο δηµοφιλές θέµα του έρωτα έχουµε τα εξής στιγµιότυπα: ο εγκεφαλικός πόθος, η ακραία σεξουαλική πράξη, η µετάθεση της σεξουαλικής εµµονής σε λυρική ποίηση (''Κοίτα!'' και κάνει µια χειρονοµία προς το µέρος του φεγγαριού. ‘’είναι σαν να άνοιξαν στον ουρανό κωλοτρυπίδα!’’, αναφωνεί ο Βενσάν σε ροµαντικό περίπατο), ο

Επίκουρος ο πρώτος θεωρητικός του ηδονισµού. Ο Κούντερα πειραµατίζεται µε τις παράλληλες τροχιές ανόµοιων πραγµάτων και τις κάθετες συγκρούσεις όµοιων καταστάσεων, για να συνθέσει την διαλεκτική τους: µια τρίτη νοητική διαδροµή ή µυθιστορηµατική εκδοχή. ‘’Κι αυτός είναι άλλος ένας πασίγνωστος, στοιχειώδης ορισµός των υπαρξιακών µαθηµατικών, κάθε νέα δυνατότητα που έχει η ύπαρξη, ακόµα και η λιγότερο πιθανή, µεταµορφώνει ολόκληρη την ύπαρξη.’’ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ‘’Ο τρόπος µε τον οποίο αφηγούµαστε τη σύγχρονη Ιστορία µοιάζει µε µεγάλη συναυλία όπου παρουσιάζουν χωρίς καµία διακοπή και τα εκατόν τριάντα οκτώ έργα του Μπετόβεν, παίζοντας όµως µόνο τα οχτώ πρώτα µέτρα κάθε έργου. Αν ξαναγινόταν σε δέκα χρόνια η ίδια συναυλία, θα παίζαν µόνο την πρώτη νότα κάθε έργου, δηλαδή εκατόν τριάντα οκτώ νότες σε όλη την συναυλία, νότες οι οποίες θα παρουσιάζονταν σαν και µόνο µια µελωδία Και σε είκοσι χρόνια, όλη η µουσική του Μπετόβεν θα συνοψιζόταν µόνο σε µια µακρότατη διαπεραστική νότα, που θα µοιάζε µε εκείνη την ατέρµονη και πολύ ψηλή νότα την οποία άκουσε την πρώτη µέρα που κουφάθηκε.’’ Αυτή η µουσική αλληγορία συνοδεύει αυτήν και κάθε σηµαντική µικρή ιστορία – και όχι µόνο την σύγχρονη Ιστορία. Η ΒΡΑΔΥΤΗΤΑ Επειδή η µουσική αφορά την ποιότητα και είναι η µισή µαγεία, ο Κούντερα αποκαλύπτει ένα θεµελιώδες, ποσοτικό µυστικό της ‘’παράστασης’’: τον ρυθµό της βραδύτητας. ‘’Γιατί χάθηκε η ηδονή της βραδύτητας; Α, που είναι οι παλιοί αργόσχολοι; Που είναι αυτοί οι φυγόπονοι ήρωες των λαϊκών τραγουδιών, αυτοί οι πλάνητες που

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

INK

χαζεύουν από µύλο σε µύλο και κοιµούνται στην ύπαιθρο; Άραγε χάθηκαν µαζί µε τους χωµατόδροµους, µαζί µε τα λιβάδια και τα ξέφωτα, µαζί µε τη φύση; Μια τσέχικη παροιµία δίνει τον ορισµό της γλυκιάς απραξίας τους µε µια µεταφορά: κοιτάζουν τα παράθυρα του καλού Θεού.’’ Η συχνή αναζήτηση στο βιβλίο της ουσίας της βραδύτητας θα µπορούσε να είναι µια κρυµµένη αυτοαναφορικότητα: η βραδύτητα σε κάθε είδους αφήγηση της τέχνης είναι αυτή που δύναται τελικά να συνδέσει τον δηµιουργό µε την σχολαστικότητα, την ανάλυση, την Δηµιουργία. και τον δέκτη µε την µεταµόρφωση και τη µη-λήθη. ΧΟΡΟΣ- ΑΥΛΑΙΑ Το σώµα των χορευτών της θεατρικής ‘’παράστασης’’ απαρτίζεται λίγο-πολύ από τον καθένα µας, αφού ο Κούντερα συνδέει την φιλοδοξία για έκθεση µε τις ικανότητες ενός χορευτή, τις χορευτικές επιδείξεις και το ‘’ηθικό τζούντο’’ . δηλαδή µια ειδική πολεµική τεχνική για να απωθήσεις τους άλλους από την ‘’σκηνη’’. ‘’Όλοι οι σηµερινοί πολιτικοί άντρες είναι χορευτές’’, αλλά αυτή η έννοια του χορευτή επεκτείνεται στη συνέχεια του βιβλίου στην ανθρώπινη συµπεριφορά συνολικά. Και ποιος θα χειροκροτήσει στο τέλος; Ο Κούντερα λέει δις ότι δεν έχει σηµασία ποιο είναι το κοινό ή αν υπάρχει, αφού σηµασία έχει ότι παίζουµε για ένα ‘’εικαζόµενο, εικονικό, εν δυνάµει και πιθανολογούµενο’’ κοινό: µια σωτήρια υπενθύµιση του υποβολέα, εάν µπερδευόµαστε στην ‘’παράσταση’’ (µας).

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

INK

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ANIMA

SHIN ANGYO ONSHI ▧

TOY GIL GALAD teotihoacan@msn.com

Οι Youn In-whan και Yang Kyung-il είναι οι δηµιουργοί του Shin Angyo Onshi ή πιο γνωστό ως Blade of the Phantom Master. Μας µεταφέρουν στο Jushin ένα µέρος που θυµίζει την αρχαία Κορέα µέσω των περιπετειών του Musu, ενός από τους λίγους εναποµείναντες φύλακες κατά της διαφθοράς και της τυραννίας, που προσπαθεί να βρει τους υπαίτιους της καταστροφής της χώρας του.

αποκαλυφθεί ότι ο Munsu δεν ήταν πάντα angyo onshi κι ότι ίσως και ο ίδιος να φέρει κάποια ευθύνη για το θάνατο του βασιλιά και κατά συνέπεια για την πτώση του Jushin. Το Shing Anguo Onshi, µε πρωτότυπο τίτλο Shin amhaengosa είναι στην πραγµατικότητα µια µεταφορά της κλασσικής Κορεάτικης ιστορίας, «Ο Μύθος του Chun Hyang». Μια µεταφορά της λιγότερο γνωστής εκδοχής της που είναι πολύ πιο τραγική. Ο Youn, έχει εµπνευστεί επίσης από ιστορικές φιγούρες της Κορέας και κάθε χαρακτήρας της σειράς βασίζεται σε κάποιον πραγµατικό ήρωα όπως ο Park Mun-su, έναν αξιωµατικό της δυναστείας Joseon, που έσωσε το βασιλιά και την Κορέα από τη χούντα που προσπάθησαν να επιβάλουν διεφθαρµένοι αξιωµατούχοι, και η Ju Non-gae που µετά την κατάληψη της Seoul από τους Ιάπωνες (ΚορεατοΙαπωνικός εφτάχρονος πόλεµος), εκδικήθηκε το θάνατο του αγαπηµένου της όταν έδωσε τη ζωή της σκοτώνοντας ταυτόχρονα έναν Ιάπωνα στρατηγό.

Ο βασιλιάς του Jushin έδωσε εντολή σε µερικούς έµπιστούς του ανθρώπους να κυκλοφορούν µεταµφιεσµένοι στην επικράτειά του για να βρίσκουν και να τιµωρούν διεφθαρµένους κυβερνητικούς. Οι άνθρωποι αυτοί ονοµάζονταν angyo onshi. Έφεραν απονεµηµένα από τον ίδιο το βασιλιά, χάλκινα µετάλλια µε ανάγλυφα άλογα πάνω τους. Όσο περισσότερα τα άλογα πάνω σε ένα µετάλλιο τόσο µεγαλύτερος ο βαθµός του angyo onshi. Όσα είχαν ένα άλογο κατέτασσαν τον κοµιστή τους στην πρώτη βαθµίδα mahai και αυτός µπορούσε να χρησιµοποιήσει βασική µαγεία για να πολεµήσει συνηθισµένους στρατιώτες. Τα µετάλλια µε τρία άλογα ήταν τα ισχυρότερα και όσοι τα είχαν -τρίτη βαθµίδα mahai- µπορούσαν να θεραπεύσουν πληγές και να «καλούν» πνεύµατα και ζώα.

Στην άπω ανατολή οι άνθρωποι διακατέχονταν ανέκαθεν από άλλες αξίες που εδώ, στη Γηραιά Ήπειρο δε µπορούµε να αντιληφθούµε πλήρως και γι’ αυτό γοητευόµαστε από τις παραδόσεις τους. Το Blade of the Phantom Master είναι µια ευκαιρία να γνωρίσει κανείς ένα µέρος της ιστορίας της Κορέας, πριν αυτή χωριστεί στα δύο και ίσως µέσα από αυτό το µακρινό ταξίδι, να δει ότι η ανθρωπότητα κάνει κύκλους µε γνώµονα τον πλουτισµό και τη δύναµη χωρίς να αντιλαµβάνεται το πόσο εφήµερα είναι τα δηµιουργήµατά της.

Ακόµα κι όταν το Jushin διαλύεται και σπάει σε µικρά βασίλεια, που κυβερνώνται από τυράννους, ο Munsu συνεχίζει την περιπλάνησή του και προσπαθεί να αντιµετωπίσει το χάος αυτό που δηµιουργήθηκε µετά την πτώση του βασιλείου. Στόχος του είναι να βρει τον υπεύθυνο για τη δολοφονία του καλύτερού του φίλου, του βασιλιά του Jushin. Όµως, καθώς ο Munsu πλησιάζει στο στόχο του αυτό, συναντά παλιούς φίλους και συντρόφους -κάποιοι από τους οποίους έχουν αλλάξει πια πλευρά- για να 30

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ANIMA

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

JUMPCAT

“ΟΝΕΙΡΑ”

Κάτι µεταξύ ονείρου και πραγµατικότητας, κάτι µεταξύ ζωής και θανάτου… ▧

ΤOY ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΟΤΤΑ konkottas1@hotmail.com

Όνειρο : σειρά παραστάσεων ή γεγονότων που εµφανίζονται κατά τη διάρκεια του ύπνου, διαδοχή ήχων, εικόνων και συναισθηµάτων που βιώνονται ως αληθινά. Ως αυθεντικός εκφραστής της «ιαπωνικότητας», ως µέγιστος εικαστικός καλλιτέχνης, ως πεφωτισµένος κινηµατογραφιστής, ο ιάπωνας σκηνοθέτης Ακίρα Κουροσάβα αποφασίζει το 1990 να γυρίσει µια ταινία διαφορετική από τις υπόλοιπες της φιλµογραφίας του, µια ταινία πέρα από τα όρια της λογικής και της πραγµατικότητας, τα Όνειρα. Θέτοντας ως άξονα δηµιουργίας την παραδοχή ότι ο κινηµατογράφος, ως µέσο έκφρασης, υπηρετεί το «φανταστικό» και µε το «πρόσχηµα» οχτώ διαφορετικών ιστοριών, κάθε µια ούσα κι ένα διαφορετικό όνειρο, ο Κουροσάβα επιχειρεί µια άµεση και καίρια προσέγγιση στο υποσυνείδητο του ανθρώπινου λογισµού, επιτυγχάνοντας παράλληλα να καταστήσει αυτή τη ναΐφ (σε µια πρώτη, επιφανειακή ανάγνωση) παράθεση ονειρικών καταστάσεων σε ενσάρκωση του διαχρονικού στοιχείου της στωικότητας, του λυρισµού και της ελπίδας. Διασαλεύοντας τα όρια µεταξύ ονείρου και πραγµατικότητας, ζωής και θανάτου, υπαρκτού και φανταστικού, ο ιάπωνας µαέστρος της έβδοµης τέχνης καταφέρνει σ το τελευταίο πόνηµά του να δαµάσει τη δύναµη της εικόνας, της µουσικής και των χρωµάτων και να τα

συζεύξει µε το στοιχείο της παράδοσης, της φύσης και της νοσταλγίας. Κατά τη διάρκεια της, ο θεατής δεν αντιλαµβάνεται την ταινία ως µια απλή εξιστόρηση γεγονότων, αλλά την βιώνει βαθειά µέσα του ως έναυσµα για µια ψυχική ανάταση, για µια φυγή από το βεβαρηµένο της επίγειας ύπαρξης, για έναν προβληµατισµό ως προς το αν η ζωή µιµείται τα όνειρα ή τα όνειρα την ζωή κι επεκτείνοντας τον συλλογισµό του σκηνοθέτη ένα βήµα παραπέρα, αναρωτιέται σε ποιο οριακό σηµείο διαφοροποιείται η µυθοπλασία από τον ρεαλισµό και την πιστή απεικόνισή του · κι εδώ ακριβώς έγκειται το µεγαλείο των Ονείρων. Σε µια ηλικία 80 ετών ο Κουροσάβα, όπως και κάθε άνθρωπος, είχε κάνει έναν απολογισµό της ζωής το, είχε συνοψίσει τα πεπραγµένα του, είχε ερευνήσει µέσα από τα έργα του το νόηµα της ύπαρξης, είχε φλερτάρει µε το «άπιαστο» και είχε, εν τέλει, µπορέσει να ανακαλύψει την πηγή της ευτυχίας και της ισορροπίας, εκπληρώνοντας έτσι την αποστολή του, όντας, µέσα από τις δηµιουργίες του, προσωποποίηση του πυρήνα της ιαπωνικής φιλοσοφίας · γεγονός που αντανακλάται έντονα σε αυτή την ταινία, στο πιο άρτιο κύκνειο άσµα που µας έχει χαρίσει ποτέ ένας καλλιτέχνης. Ως διάττοντας αστέρας, λοιπόν, θέλει να µεταλαµπαδεύσει στους µεταγενέστερούς του αυτό το «νόηµα» όπως ο ίδιος το

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

JUMPCAT

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

JUMPCAT

συνειδητοποίησε, επιλέγοντας ως ιδανικό µέσο του τον κινηµατογράφο και την εικόνα (καθώς µόνο µε µια τέτοια απευθείας προσέγγιση της εσωτερικότητας θα µπορέσει να καθοδηγήσει την ψυχή στο να αντιληφθεί αυτά τα αφηρηµένα συναισθήµατα) , χαρίζοντας, έτσι, στον κόσµο της τέχνης και στην ανθρωπότητα ολόκληρη τη µοναδική αυτή εικαστική διαθήκη, τα Όνειρα. Η ταινία διαρθρώνεται από οχτώ όνειρα που συνοψίζουν ψυχογραφικά τη ζωή ενός µέσου ανθρώπου και αναδεικνύουν αυτό που τελικά δίνει στην ύπαρξή µας την όποια βαρύτητά της. Στην έναρξή της, ακόµα, εξυµνεί την ανάγκη του ανθρώπου να είναι σε επαφή µε τη φύση, µέσα από µια σπαραξικάρδια σκηνή στο όνειρο του «Ροδακινόκηπου» όπου ένα παιδί ξεσπάει σε κλάµατα όταν συνειδητοποιεί ότι κόπηκαν όλα τα δέντρα του οπωρώνα του (συµβολισµός της παιδικότητας, της αθωότητας, της αγνής οµορφιάς του κόσµου) κι απευθυνόµενο στα πνεύµατα του δάσους προφέρει την πιο βαρυσήµαντη φράση της ταινίας «τα ροδάκινα πουλιούνται, που µπορείς όµως να αγοράσεις την οµορφιά ενός ανθισµένου οπωρώνα;», ενώ σ’ ένα επόµενο όνειρο, ένας φιλότεχνος εισχωρεί κυριολεκτικά στους πίνακες του Van Gogh και περιδιαβαίνει τα τοπία της «βανγκογκικής» τεχνοτροπίας ώσπου να συναντήσει τον ίδιο τον ζωγράφο ο οποίος σαν υπνωτισµένος θα τον συµβουλεύσει για την αληθινή οµορφιά της φύσης.

Μέσω αυτής της σκηνοθετηµένης κηδείας, η οποία πραγµατοποιείται σε εύθυµο κλίµα, µε παιδιά που προπορεύονται πετώντας λουλούδια και τραγουδώντας συνοδεία των πουλιών και του κελαρύσµατος του ποταµού, ο σκηνοθέτης δράττει την ευκαιρία να µας τονίσει πως ο θάνατος ενός ανθρώπου δεν θα πρέπει να είναι συνυφασµένος µε θλίψη και δάκρυα για το ότι ένα άτοµο έφυγε, αλλά ευγνωµοσύνη για το ότι κάποτε έζησε. Η ζωή µπορεί να είναι δύσκολη, αλλά είναι και συναρπαστική, διότι η δύναµής της, η µαγεία των συναισθηµάτων, των χρωµάτων και της µουσικής ξεπερνούν τον φόβο του θανάτου. Έτσι, όπως στο τελευταίο όνειρο που ο ταξιδιώτης στέκεται πάνω σε µια γέφυρα τη στιγµή που τον πλησιάζει η νεκροποµπή, έτσι κι ο άνθρωπος, κατά τη διάρκεια της ζωής του βρίσκεται σε ένα µεταβατικό στάδιο µεταξύ µιας γέννησης και µιας άλλης (η οποία ευοδώνεται µέσω της διαδικασίας του θανάτου), µεταξύ σιγουριάς κι αµφιβολίας, µεταξύ πραγµατικότητας κι ονείρου (πολύ συχνά έχει άλλωστε παρατηρηθεί η οµοιότητα µεταξύ του ονειρικού ύπνου και του θανάτου), γιατί όνειρο εν τέλει δεν είναι αυτό που εύχεται κανείς να αποκτήσει, αλλά αυτό το πρωταρχικό ιδανικό, αυτός ο λυρισµός που µε τον καιρό θάφτηκε βαθιά µέσα µας και σε στιγµές ψυχικής χαλάρωσης βρίσκει δίοδο να αναδυθεί.

Σε αντιδιαστολή, οπτικοποιεί τον εφιάλτη των πυρηνικών (βλ. Χιροσίµα, Ναγκασάκι) µέσα από µια σκηνή Αποκάλυψης όπου, σαν δράκος που ξυπνά, ένα ηφαίστειο εκρήγνυται προκαλώντας έκλυση της παγιδευµένης στο κοντινό εργοστάσιο ραδιενέργειας που µε την µορφή κεχρωσµένου αερίου διαπερνά, σαν φλόγα, τους επιζήσαντες. Με την έντονη κυριαρχία του κόκκινου χρώµατος στα πλάνα, ο Κουροσάβα δηµιουργεί την ιδανική ατµόσφαιρα µιας διαχυµένης απειλής στα κλειστοφοβικά πλαίσια της οποίας θα ακουστεί «η ηλιθιότητα του ανθρώπου είναι απίστευτη», ενώ σε επόµενα όνειρα κατακεραυνώνει µε περισσή εικαστική µαεστρία τη φρικαλεότητα του πολέµου κι οραµατίζεται τη µαρτυρική κατάντια της ανθρωπότητας σε µια µελλοντική, µεταραδιενεργειακή πραγµατικότητα.

Το «Όνειρα» συνεπώς δεν είναι απλά το κορυφαίο δηµιούργηµα ενός οικουµενικού δηµιουργού, αλλά αποτελεί ένα βάλσαµο για τον σύγχρονο άνθρωπο, µια σανίδα ψυχικής σωτηρίας, ένα ευαγγέλιο που ανάγει τους νόµους των ονείρων σε κανόνες της πραγµατικότητας, είναι οι σκέψεις και οι εικόνες ενός ανθρώπου, για όλους τους ανθρώπους, είναι τα όνειρα ενός ανθρώπου, για κάθε ονειροπόλο.

Τέλος, το όγδοο και τελευταίο όνειρο αποκωδικοποιεί το απόσταγµα της φιλοσοφίας του Κουροσάβα καθώς αναλύει τη σχέση του ανθρώπου µε το θάνατο ενώ αποτελεί µια προοικονοµία, µια ιδανική αναπαράσταση του ίδιου τού του τέλους, της ίδιας του της επικήδειας ποµπής. Ένας ταξιδιώτης καταφτάνει στη γέφυρα ενός ξεχασµένου χωριού τη στιγµή που τελείται η κηδεία µιας 99χρονης γιαγιάς.

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

JUMPCAT

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ

TEDDY BEAR (2012)

▧

ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ 24fpsverite@gmail.com http://24fpsverite.wordpress.com

Ο Δανός σκηνοθέτης Mads Matthiesen έγινε γνωστός τα τελευταία χρόνια αφού η µικρού µήκους ταινία του, Dennis (2007), προβλήθηκε σε αρκετά φεστιβάλ αποσπώντας βραβεία και αρκετά θετικές κριτικές από το κοινό. Φέτος ο σκηνοθέτης κάνει το ντεµπούτο του στις µεγάλου µήκους µε την ταινία Teddy Bear που είναι στην ουσία µια εξέλιξη του Dennis. Η ταινία έφυγε µε το Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Διεθνές Διαγωνιστικό του φετινού φεστιβάλ του Sundance.

δηµιουργήσουν µία άκρως τρυφερή ταινία που σίγουρα κερδίζει το κοινό. Οι ευαισθησίες του Dennis τον κάνουν τόσο συµπαθή που δηµιουργείται η θετική προδιάθεση να τον βοηθήσεις. Φαίνεται τόσο αθώος και άγαρµπος ειδικά µπροστά στις γυναίκες που είναι ξεκάθαρο πόσο παιδί νιώθει κατά βάθος µέσα του. Προσπαθεί να περιορίσει τον όγκο του, µέχρι και τη φωνή του, όταν βρίσκεται µπροστά σε µία γυναίκα. Αυτό είναι ίσως και απόρροια της συµπεριφοράς που έχει απέναντι στην µητέρα του. Φαίνεται ξεκάθαρα επίσης πως εκείνη κατάφερε να τον ευνουχίσει, µη αφήνοντάς του κανένα περιθώριο για προσωπική ζωή. Παρά την ηλικία του η άδειά της είναι απαραίτητη για να κάνει το οτιδήποτε. Ενώ σε κάθε λάθος του η µητέρα του τον παροµοιάζει µε τον απόντα πατέρα που ο Dennis ποτέ δεν γνώρισε.

Ο Dennis (Kim Kold) είναι ένας 38χρονος επαγγελµατίας bodybuilder που ζει µε την µητέρα του Ingrid (Elsebeth Steentoft) σε ένα προάστιο της Κοπεγχάγης. Παρά την θηριώδη εµφάνιση του, ο Dennis ακολουθεί πιστά όλα τα cliché του καλοκάγαθου γίγαντα. Είναι ντροπαλός µε τις γυναίκες, δεν τολµά να αντιπαρατεθεί ποτέ µε την µητέρα του και είναι πάντα διαθέσιµος να την βοηθήσει. Ο θείος του που παντρεύτηκε µία κοπέλα που γνώρισε στην Ταϊλάνδη τον προτρέπει να ταξιδέψει εκεί αφού οι γυναίκες είναι πιο εύκολες. Ο Dennis το αποφασίζει, λέει ψέµατα στην δεσποτική µητέρα του και πηγαίνει για µία εβδοµάδα στην Πατάγια µε σκοπό να βρει επιτέλους κάποια που να είναι ο τύπος του.

Έστω και λίγο πριν φτάσει τα 40, καταφέρνει µε τον τρόπο του να επαναστατήσει. Το ταξίδι του στην Ταϊλάνδη θα είναι ίσως η πρώτη µεγάλη του απόφαση για την οποία η µητέρα του έχει πλήρη άγνοια και σίγουρα θα έφερνε αντίρρηση. Για πρώτη φορά θα καταφέρει να κινηθεί ελεύθερος και να ανοιχτεί περισσότερο χωρίς τη σκέψη της καταπίεσης. Η ειρωνεία είναι βέβαια πως αποφασίζει να αναζητήσει τον ροµαντισµό και την αληθινή αγάπη στον παράδεισο του εύκολου σεξ. Η φαινοµενική έλλειψη αναστολών των γυναικών που συναντά και η επιθετική τους διάθεση επιδεινώνουν την άβολη θέση του. Στην ουσία δεν θα είναι εύκολο καθώς δεν τον ενδιαφέρει

Ο Matthiesen κράτησε όλα τα στοιχεία που έκαναν πετυχηµένο το Dennis. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο έχει και πάλι ο Kim Kold ενώ στο σενάριο συνεργάζεται ξανά µε τον Martin Zandvliet. Το αποτέλεσµα είναι να 36

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

καθόλου ο αγοραίος έρωτας, εκείνος ψάχνει για µία σύντροφο. Παρά την σκληρή του εµφάνιση είναι τόσο ευάλωτος συναισθηµατικά και πρέπει απλά να βρεθεί η κατάλληλη που µπορεί να τον αγγίξει τόσο βαθιά. Ο χαρακτήρας του Dennis αποδίδεται εξαιρετικά από τον Kold και δένει απόλυτα µε τον ρόλο του. Αν και το σενάριο δεν εκπλήσσει µε την πρωτοτυπία του, σίγουρα καταφέρνει να κρατήσει το ειλικρινές ενδιαφέρον για την τύχη του ανθρωπόµορφου Shrek. Ο Matthiesen θα καταφέρει εν τέλει να βγάλει µια feelgood διάθεση µέσα από την εξαθλιωµένη εικόνα της Ταϊλάνδης και µένοντας όσο πιο µακριά γίνεται από τον σεξοτουρισµό. Το Teddy Bear είναι στην ουσία µία µελαγχολική ταινία χαµηλών τόνων µε µικρές δόσεις αισιοδοξίας και θετικής σκέψης που καταφέρνουν να κρύψουν την οικογενειακή ψυχολογική βία. 37

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

JIVE

TIGER LILLIES ▧

TOY JIM VER jim.a.ver@gmail.com www.jimver.net

Η πρώτη σκέψη όταν ακούς το όνοµα των Tiger Lillies είναι το περίφηµο φυτό που συναντάει κανείς στο µεγαλύτερο µέρος της Ευρώπης και της νότιας Ασίας. Αυτή είναι η µια αλήθεια, η δεύτερη είναι ο πίνακας που όπως λέει ο Jacques, τραγουδιστής και συνθέτης του σχήµατος, είχε στον τοίχο του σπιτιού του και από εκεί πήρε το όνοµα το group. Προτιµώ όµως να έχω στο µυαλό µου τη φήµη, ότι το group πήρε τ’ όνοµά του από τη δολοφονία µιας ιερόδουλης στο soho, µε το όνοµα “Lillie”, η οποία είχε µεγάλη αγάπη στο animal print. Αυτό νοµίζω περγράφει καλύτερα τη µουσική που γράφουν και την ατµόσφαιρα που έχει η Brechtian Cabaret παρουσία τους από το 1989 µέχρι σήµερα. Αυτή είναι και η καλύτερη περιγραφή για το θέµα του καλύτερου ίσως album τους, που κυκλοφόρησαν το 1999 µε τίτλο “Bad blood and blasphemy”.

για εσένα, τραγικές καταστάσεις, πορνείας, παιδοφιλίας, βιασµών, δολοφονιών, ζωής και θανάτου. Θα αποδείξουν ότι µπορούν να γράψουν κοµµάτια µε βάθος όπως τα “Maria”, “XYZ” και “Angel”. Θα σου δώσουν την εύκολη τροφή µε τον τρόπο τους, µέσα απο τα ας πούµε hit τους “Crack of Doom” και “Start a Fire”. Τέλος αυτό που θέλουν να κάνουν το περιέγραψαν αρκετά χρόνια αργότερα µ’ ένα στίχο τους από το album “Freakshow”: “You’ll be deformed as the rest”. Αν και είναι ένα σχήµα που αν δεν έχεις δει ζωντανά δεν µπορείς να το καταλάβεις, ο συγκεκριµένος δίσκος απέχει απο την τόση υπερβολή που τους χαρακτηρίζει και ακούγεται εύκολα στα ηχεία του σπιτιού σου. Με δεδοµένο πάντως ότι επισκέπτονται τη χώρα µας αρκετά συχνά, την επόµενη φορά µην τους χάσετε.

Από το πρώτο κοµµάτι σε µεταφέρουν στο soho, ένα µέρος που πριν το 1980 και για το µεγαλύτερο µέρος του 20ου αιώνα, ήταν ένα µέρος που µπορούσε µε την χειρότερη έννοια να µυρίσεις την κακή του φήµη. Θα σε πάρουν από το χέρι και µε το όχι ακριβώς µαύρο humor τους, θα διακωµωδίσουν

papadaki.stav@gmail.com

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

papadaki.stav@gmail.com

Οι Tiger Lillies είναι:

Martyn Jacques Adrian Stout Adrian Huge

ayout

Layout

ww.lykosmagazine.tumblr.com

www.lykosmagazine.tumblr.com

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΕΝΗΧΟΡΙΑ

METEORA ▧

Harris Lambrakis Quartet

ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΟΥ ΕΞΗΝΤΑΡΗ http://thodorosexintaris.blogspot.gr/ t_exintaris@yahoo.com

Μια πολύ πρόσφατη κυκλοφορία µε πολύ ενδιαφέρον είναι η νέα δουλειά από το κουαρτέτο του Χάρη Λαµπράκη. Το κουαρτέτο σχηµατίστηκε το 2006 και αυτή είναι η δεύτερη κυκλοφορία τους µετά το αριστουργηµατικό «Θέα», ένα ευχάριστο ξάφνιασµα και ένας δυνατός συνδυασµός ανατολικού και δυτικού ήχου.

Όπως και στον πρώτο δίσκο µεγάλη εντύπωση κάνει ο συνδυασµός δυο οργάνων που ανήκουν σε διαφορετικές σχολές, το πιάνο στη δυτική παράδοση και το µη συγκερασµένο νέϋ στην ανατολική. Ο Λαµπράκης είναι ένας δεξιοτέχνης του οργάνου τον οποίο όµως έχω δει σε πολλές συναυλίες και γνωρίζω το επίπεδό του. Η έκπληξη ήταν, συνεπώς, όταν πρωτοάκουσα τον Δηµήτρη Θεοχάρη. Πρόκειται για έναν µουσικό µε εξαιρετική τεχνική και φαντασία ο οποίος ανεβάζει την ποιότητα του κουαρτέτου, άρα και του δίσκου, ακόµα ψηλότερα. Είναι αξιοθαύµαστος ο τρόπος που συνοδεύει τα µέρη του νέϋ αλλά και τα µέρη – σαφώς λιγότερα – των άλλων οργάνων.

ΟΙ τέσσερεις µουσικοί έχουν ήδη πολύ µεγάλη θητεία στο χώρο: ο νεότερος της παρέας είναι ο Δηµήτρης Τσεκούρας, νεότερος και ηλικιακά αλλά και ως µέλος αφού στον πρώτο δίσκο κοντραµπάσο έπαιζε ο Λύδιος Δάµης. Από τα άλλα τρία σταθερά µέλη, ο Νίκος Σιδηροκαστρίτης είναι ένας από τους πιο γνωστούς έλληνες ντράµερ µε δισκογραφική παρουσία ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 σε αµέτρητες ηχογραφήσεις, ο πιανίστας Δηµήτρης Θεοχάρης έχει ένα σαφώς πολύ πλούσιο βιογραφικό και βέβαια ο Χάρης Λαµπράκης στο νέϋ. Αν αρχίσουµε να συζητάµε για τις συµµετοχές του Λαµπράκη και τα συγκροτήµατα που έπαιξε θέλουµε πολλές ώρες. Δεν πρέπει όµως να παραλείψω να αναφέρω τους «Primavera En Salonico», τους «Περιστασιακό όνειρο» και το εύστοχο λογοπαίγνιο «Συγκρότηµα Λαµπράκη» για τη συµµετοχή στο δίσκο του Μιχάλη Σιγανίδη «Basse Classe».

Απολαυστικά παιξίµατα και συχνά αίσθηµα ηρεµίας και ισορροπίας στο «Metéora». Το «Myrto», στο οποίο µια ενδοσκοπική εισαγωγή µε solo νέϋ δίνει τη θέση της σε ένα θαυµάσιο κοµµάτι, αποτελεί, θα µπορούσαµε να πούµε, µια µικρογραφία του δίσκου: η διάθεση για πνευµατική ηρεµία, οι σποραδικές εντάσεις, η γλυκύτητα, η µελωδία, το άτοµο µόνο του και το άτοµο µαζί µε άλλους, µια εσωτερική διαδροµή. Δίσκος που αποδεικνύει πως οι γνωστοί µουσικοί στο χώρο έγιναν γνωστοί για συγκεκριµένους και προφανείς λόγους, για τη δυνατότητα που έχουν να παράγουν όµορφα µουσικά αποτελέσµατα. Αποδεικνύει για µια ακόµα φορά επίσης πως δεν υπάρχουν φραγµοί και µουσικά όρια στα όργανα και στους συνδυασµούς, αντίθετα προκύπτουν αποτελέσµατα εντυπωσιακά -αρκεί να αναλογιστεί κανείς τα ηχητικά (και πολιτιστικά) παντρέµατα του Mc Laughlin στην Mahavishnu Orchestra, τη συνεργασία Shankar και Coltrane και πολλά άλλα. Το βασικό βέβαια χαρακτηριστικό του δίσκου, όπως και κάθε καλού δίσκου, είναι η διάθεση για πολλές ακροάσεις, και τα όµορφα συναισθήµατα που βιώνεις. Αναµφισβήτητα από τις πιο ωραίες δουλειές που κυκλοφόρησαν φέτος στη χώρα µας και αναµφισβήτα από τις καλύτερες συνεργασίες µουσικών στο είδος τους.

Το «Metéora» όπως ίσως περιγράφει και ο τίτλος του, κινείται σε ένα πιο εσωτερικό κλίµα. Υπάρχουν σαφώς και οι έντονες στιγµές, όπως για παράδειγµα στο καταπληκτικό «Iéra», αλλά αυτό είναι περισσότερο χαρακτηριστικό του πρώτου δίσκου. Εδώ κυριαρχεί η εναλλαγή υφέσεων και εξάρσεων, όπως ακριβώς γίνεται στο «Gentle Rain» ή στο «For Michalis», ένα εντεκάλεπτο κοµµάτι, από τις καλύτερες στιγµές του δίσκου. Βλέποντας στα special thanks τον Μιχάλη Σιγανίδη φαντάστηκα πως ίσως αυτός είναι ο «MIchalis», σκεπτόµενος και το «Σαν Μιχάλης» του Αλκίνοου Ιωαννίδη. Το συγκεκριµένο όµως κοµµάτι είναι του Νίκου Σιδηροκαστρίτη και αναφέρεται στον Μιχάλη Βερναρδάκη, έναν χαρισµατικό µουσικό – κιθαρίστα- που έφυγε πολύ νωρίς και στον µοναδικό προσωπικό του δίσκο «Οία» παίζει ντραµς ο Σιδηροκαστρίτης.

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΕΝΗΧΟΡΙΑ

Ακούτε: Μύθο 93,4: Τρίτη και Πέµπτη 16.00-18.00 www.mythosradio.tk και 90,4 Αριστερά στα fm: Τετάρτη 21.00-23.00 και Κυριακή 19.00-21.00

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

SHOWCASE

THE RAVEONETTES ▧

ΤΗΣ ΔΩΡΑΣ ΚΟΡΟΒΕΣΗ thkorovesi@gmail.com

Μόνο γλυκιές νότες. Οι δρόµοι γεµάτοι φώτα. Είναι αστείο, αλλά γουστάρω που έρχονται Χριστούγεννα και µπορώ να ακούω το Christmas Song, σε ένα ρετρό παραλήρηµα που δε θα µπορούσε να είναι πιο ταιριαστό µε το κρύο. Μακάρι όλος ο χειµώνας να ήταν µια γιορτή, κι εσύ να χόρευες στους δρόµους κι ας ήταν µόνο για να ζεσταθείς, θα µου αρκούσε γαµώτο. Θα µου αρκούσε να παίρνω δύναµη από τη γλυκιά πλευρά της ζωής. Το παλιό που βλέπω γύρω µου για οµορφιά είναι το παλιό που έχουµε ανάγκη, έτσι; Ένα τραγούδι που δε µου άρεσε τότε αλλά τώρα το ακούω κάθε µέρα και θυµάµαι πόσο θα ‘πρεπε να µου άρεσε. Γι’ αυτό δε θα πάµε εκεί; Κοριτσάκια κι αγοράκια, γιατί αυτό είµαστε και αυτό θα ‘µαστε πάντα. Θα µας το θυµίσουν οι Raveonettes.

Live στο ΚΥΤΤΑΡΟ, σήµερα Κυριακή 16/12 στις 21:30. Τιµή εισιτηρίου 25 ευρώ.

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

SHOWCASE

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

SHOWCASE

ΔΩΣΕ ΚΛΩΤΣΟ ΣΤΗΝ ΑΝΕΜΗ ▧

ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ papadaki.stav@gmail.com stavpapadaki.com

Μια παρουσία θεατρική, ήχοι, αλλαγές στη φωνή συνθέτουν το κλίµα. Εκεί µπροστά σου τίποτα δεν κρύβεται και όµως υπάρχει τεχνική και εµπειρία. Υπάρχουν , λοιπόν πολλές φορές και δυο καιρούς παραµύθια που λέγονται από την καρδιά στο στόµα και ταξιδεύουν ανά τους αιώνες πότε κάποια αλλάζοντας τα, πότε άλλα κρατώντας τα ίδια.

¨Το Άνθος του Γιαλού¨ και ¨ο Παγανός και το Φως των Χριστουγέννων¨ θα ζωντανέψουν δια στόµατος Σάσας Βούλγαρη και µουσικής Χάρη Λαµπράκη.

Για όσους αφήνουν το παράθυρο ανοιχτό να µπαίνει το φως στη ζωή τους, για όσους θέλουν και επιδιώκουν κάνοντας συχνά πράγµατα για να κρατούν ζωντανό το παιδί µέσα τους και για όσους αυστηρά έχουν ανάγκη την παρηγοριά αλλά και τη βαθειά αλήθεια, γράφονται οι προτάσεις αυτές.

Τηλ. 210 3239813

Πότε; Παρασκευή 21 και Σάββατο 22 στις 8.00 μ.μ. Κεντρικό κτήριο Μ.Ε.Λ.Τ., Κυδαθυναίων 17, Συλλογή παραδοσιακών ενδυμασιών

Εµείς πιστεύουµε ,πως κοιτάζοντας βρίσκεις τα όµορφα. Και όσο πιο συχνά επιχειρεί κανείς, τόσο πιο εύκολα τα εντοπίζει µέσα σε σκοτάδια και ασχήµιες. Έτσι και εµείς βρήκαµε κάτι και σας το φέρουµε εδώ: Με αφορµή τα 200 χρόνια από την πρώτη έκδοση των παραµυθιών των αδερφών Grimm και τη γιορτή των 20 χρόνων της στο χώρο της αφήγησης η αφηγήτρια Σάσα Βούλγαρη στήνει σε συνεργασία µε το Ίδρυµα Μιχάλης Κακογιάννης µια παραµυθο-γιορτή µε παραµυθένιες συνεργασίες! Σε αυτά τα πλαίσια, δηµιουργείται από απόφοιτους και σπουδαστές του Τµήµατος ενδυµατολογίας της PANSIK µία έκθεση µε θεατρικά αντικείµενα, σχέδια και σκηνικά ρούχα.

Η Σάσα Βούλγαρη που χρόνια µας κρατά συντροφιά λέγοντας µας παραµύθια , αυτή τη φορά θα µας πει ιστορίες του παλιού καιρού, ανάµεσα σε φορεσιές των ¨παλιών ανθρώπων¨. Χριστουγεννιάτικες ελληνικές παραδόσεις για πλάσµατα που ζουν στον Κατω Κόσµο, Παγανούς, Κωλοβελόνηδες και Καρκαντζέλους αντάµα µε χριστουγεννιάτικα κείµενα του «παππού Αλέξανδρου» Παπαδιαµάντη, σε ένα πρόγραµµα γεµάτο από ελληνικό φως.

Μια παραµυθένια έκθεση αντικειµένων, σχεδίων και πολλών εκπλήξεων µε αφορµή τα παραµύθια. Η Σάσα Βούλγαρη αφηγείται και οι σπουδαστές της PANSIK σχεδιάζουν παραµυθοφορεσιές και παραµυθοκατασκευές.

Το πρόγραµµα αυτό απευθύνεται σε ενήλικο κοινό ή και σε παιδιά µεγάλα (από 11 χρονών), καθώς το πλέγµα των ιστοριών θα απαρτίζεται από νεοελληνικές παραδόσεις του δωδεκαήµερου και χριστουγεννιάτικα τραγούδια, όπως και µε επιλεγµένα αποσπάσµατα από έργα που έχουν σχέση µε τα χριστούγεννα του Αλέξανδρου Παπαδιαµάντη, στην πρωτότυπη µορφή τους.

http://www.mcf.gr/el/whats_on/Exhibitions/? ev=ekthesi_paramitho_shediasmata_sasa_boilcari_p ansik 46

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

SHOWCASE

Πότε; Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012 έως Κυριακή 6

Οι ντουλάπες της Σταχτοπούτας,

Ιανουαρίου 2013

τα χτενάκια της Ραπουντζελ, τα βαζάκια της µάγισσας, η παπουτσοθήκη των 7 νάνων και η θεόρατη πατούσα του παπουτσιού του Γίγαντα, καθρέφτες, γάντια, σπόροι µυστικοί, κουτιά και µπαουλάκια µαγικά βρίσκονται στο Ίδρυµα Μιχάλης Κακογιάννης. 47

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΝΑ ΠΑΣ

ΣΤΟ ΧΕΡΙ ▧

ΤΗΣ ΧΛΟΗΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ cloelikos@gmail.com

Κατά τη γνώµη µου, µια βραδινή έξοδος έχει πετύχει όταν αισθάνεσαι τόση ζαλάδα, όση για να περάσει αρκεί ένα βρώµικο στο χέρι. Για κάθε µέρα της εβδοµάδας υπάρχει µια επιλογή – αρκεί να ξέρεις πού να ψάξεις. Δευτέρα: βγες στο Χαλάνδρι, πιες τα κοκτέηλ σου (πχ στο Speakeasy προηγούµενου τεύχους) και, αν σε χτυπήσουν λίγο περισσότερο, ανακάλυψε το καλύτερο σουβλάκι του Χαλανδρίου. Το Μάνι Μάνι βρίσκεται στην Κολοκοτρώνη, δίπλα στην πλατεία, και προσφέρει πεντανόστιµο καθαρό κρέας, µε µεγάλες και αξιοπρεπείς µερίδες, ό,τι πρέπει για το χανγκόβερ σου. Επίσης, µέχρι να ξεζαλιστείς, µπορείς να το απολαύσεις και εντός του µαγαζιού, το οποίο είναι αντίστοιχα καθαρό, φωτεινό και ευχάριστο. Από τα λίγα καλά αθηναϊκά σουβλατζίδικα. Τρίτη: Μετά τη δουλειά/σχολή, που πάντα για κάποιο ανεξήγητο λόγο τις Τρίτες εξαντλούν, τρέχα στα Εξάρχεια. Πιες φτηνά στον Κόκκινο Λωτό ή στο La Rambla και µη τσιµπολογήσεις ξηροκάρπια: σου έχω την καλύτερη πρόταση της περιοχής. Αν βαρέθηκες τη βρωµιά των σουβλατζίδικων της πλατείας, αναζήτησε το χοτντογκάδικο της Θεµιστοκλέους, όπου το µικρό χοτ-ντογκ κάνει 70 λεπτά και είναι µούρλια! Μη λυπάσαι για τις θερµίδες – είναι λιγότερες από µιας σαλάτας!

Τετάρτη: Χαλάνδρι και σήµερα, για βόλτα και µπύρα, κι αν τυχόν πεινάσεις, ψάξε το Fish ‘n’ Chips στη Σωκράτους. Εγώ δυστυχώς έχω δοκιµάσει µόνο τον κλασικό µπακαλιάρο µε πατάτες, που σερβίρεται σε τεράστιες µερίδες και καθίσταται τεράστια απόλαυση αν συνδυαστεί µε Πικαντίλι σως. Προτείνεται και καλαµάρι µε πατάτες, ενώ ο ιδιοκτήτης σε ενηµερώνει ακόµα και για το κατάλληλο αλάτι! Καλό ψάρι και καλό λάδι – µόνο σε αυτά διαφέρει από τα αντίστοιχα µαγαζιά της Αγγλίας.

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΝΑ ΠΑΣ

Πέµπτη: Η µέρα εξόδου των ψαγµένων Αθηναίων απαιτεί βόλτα στο Μοναστηράκι, κρασί στο Oinoscent ή ποτάρα στο 7 Jokers, και ελαφρύ hangover της επόµενης µέρας. Αποφύγετέ το µε το καλύτερο κεµπάπ της πόλης [ο Θανάσης έπαψε να τιµά τον τίτλο εδώ και καιρό], που βρίσκεται στη συµβολή Καραγιώργη Σερβίας και Λέκκα. Το κρέας είναι εξαιρετικό και επιπλέον δε σερβίρεται µε τζατζίκι, αλλά παραδοσιακά µε γιαούρτι – ενδείκνυται για ραντεβού λοιπόν!

Παρασκευή: Μην ξεχνάς το Κολωνάκι. Πιες το ποτό σου στη Χάριτος και συνάντησε όλους τους ξενύχτηδες στον Πλουτάρχου, στο Καλαµάκι Κολωνάκι. Καλό σουβλάκι, δυστυχώς ποτέ τυλιχτό, µε αρκετά, βέβαια, τσιµπηµένες τιµές. Δικαιολογηµένα, καθώς αποτελεί χρόνια τώρα hot-spot του Κολωνακίου. Σάββατο: Γύρισες όλη την Αθήνα. Κοντεύει να ξηµερώσει. Πεινάς απ’ το αλκοόλ και το χορό. Ξέρεις πού να πας. Το καλύτερο βρώµικο της πόλης βρίσκεται στη Μιχαλακοπούλου, λίγο µετά το Χίλτον, για κοτοµπουκιές ή χοτ-ντογκ, µε πολύ κρεµµύδι αυτή τη φορά, για να νιώθεις τύψεις την επόµενη µέρα. Μην ανησυχείς, για αύριο προτείνουµε κάτι υγιεινό.

Κυριακή: πήγες για τον καφέ σου ως αργά στην Πλάκα ή στο Γκάζι; Αν πεινάς, κινήσου προς Πετράλωνα. Στην πλατεία Μερκούρη, που τόσο συχνά αναφέρω, βρίσκεται το Ραντεβού. Αφού πιεις τη ρακή σου [ένα σφηνάκι για το καλό!], πάρε ένα φαλάφελ στο χέρι και δοκίµασε ένα vegetarian βρώµικο που θα σε τρελάνει. Το φαλάφελ φτιάχνεται από πουρέ ρεβιθιών, και τυλίγεται µε πολλά λαχανικά και γιαούρτι σε νόστιµο ψωµάκι. Συµβουλή: δοκίµασε την αρκετά καυτερή σάλτσα – κουράγιο!

Κι αν κι εσύ γυρνάς πεινασµένος στην Ανυπόταχτη Πολιτεία, θυµίσου τους στίχους του Ρίτσου: Α, πολιτεία, πολιτεία. Έχετε δει μια πολιτεία πιο γυμνασμένη στο θυμό και στην πείνα και στον έρωτα; Μια πολιτεία πιο αγαπημένη; Πολιτεία μου, οι ταμπέλες στα σταυροδρόμια σου δεν είναι πια γερμανικές, αμερικάνικες είναι. Πότε λοιπόν θα διαβάσουμε τα ονόματα των οδών σου στη γλώσσα μας; [Ανυπόταχτη Πολιτεία – απόσπασμα]

Eικονογράφηση: Ντίνος Καψάλας Dinerror86@gmail.com

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΦΩΝΟΡΑΣΗ

ΦΩΝΟΡΑΣΗ www.lykosmagazine.tumblr.com

▧

ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ elenqmdt@gmail.com

www.lykosmagazine.tumblr.com

ΔΕΥΤΕΡΑ 17/12

www.lykosmagazine.tumblr.com

ΤΡΙΤΗ 18/12

ΤΕΤΑΡΤΗ 19/12

papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

18:15 // NET Ενημερωτική: 136

www.lykosmagazine.tumblr.com

www.lykosmagazine.tumblr.com 21:00 // ALPHA Κωµωδία: Μερικοί Το Προτιμούν Κρύο

Layout

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ papadaki.stav@gmail.com

10:00 // Galaxy fm 92 Μουσική από 60's 70's 80's 90's:Flashback

18:00 // Galaxy fm 92 Μουσική από 60's 70's 80's 90's:Flashback

Layout // Κiss fm 92.9 20:00 Ξένο ποικίλο ρεπερτόριο: Ανδρέας Φιλίππου

Layout 20:00 // Κiss fm 92.9 Ξένο ποικίλο ρεπερτόριο: Ανδρέας Φιλίππου

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΦΩΝΟΡΑΣΗ

www.lykosmagazine.tumblr.com

ΠΕΜΠΤΗ 20/12

www.lykosmagazine.tumblr.com

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 21/12

www.lykosmagazine.tumblr.com

ΣΑΒΒΑΤΟ 22/12

ΚΥΡΙΑΚΗ 23/12

papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

18:15 // NET Ενημερωτική: 136

21:00 // ANT1 Ταινία Κινουµένων Σχεδίων: Kung Fu Panda

23:15 // MEGA Δραµατική: Les Miserables

www.lykosmagazine.tumblr.com

Layout

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ papadaki.stav@gmail.com

10:00 // Galaxy fm 92 Μουσική από 60's 70's 80's 90's:Flashback

18:00 // Galaxy fm 92 Μουσική από 60's 70's 80's 90's:Flashback

Layout 20:00 // Κiss fm 92.9 Ξένο ποικίλο ρεπερτόριο: Ανδρέας Φιλίππου

Layout 20:00 // Κiss fm 92.9 Ξένο ποικίλο ρεπερτόριο: Ανδρέας Φιλίππου 21:00 // Poplie.eu Ξένο Ποικίλο ρεπερτόριο: Mezzazine

Eικονογράφηση Στέργιος Ρουμελιώτης // KURO - kurotrash@gmail.com

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

▧ ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΤΖΩΡΤΖΑΚΑΚΗ greenhellicopter@gmail.com http://kostis-tz.blogspot.gr/ 53

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΥΚΟS έκθεση

έρχεται...

ΛΥΚΟS 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

56 lykosmagazine.tumblr.com