LYKOS_025 by ΛΥΚOS magazine

20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013 - ΤΕΥΧΟΣ 25

Εξώφυλλο:Φωτεινή Παπαρραδοπούλου ◈ Εditorial:''Όταν'' τα Παιδιά ◈ Φθορά- Αφθαρσία ◈ Sideshow:Indissoluble ◈ Κλείστρο :Μοναστηράκι,Αθήνα-Δεκέμβριος 2012 ◈Συνάντηση με το Σωτήρη Κουγεμήτρο ◈ Beat Bazaar 20/01/2013 ◈ O Καημός- ΛαΙκό Παραμύθι Βόρειας Ελλάδας ◈ ΑΛΦΑΒΗΤΑ-Virtus Ariete Fortior ◈ Βιβλίο:''Ιστορίες του Χαλ''Γιώργος Μήτας ◈ Tenshi Notamago ◈ Ταινία:The WrestlerAronofksy ◈ Pieta - Kim Ki-Duk ◈ O ήχος του Chinese Man ◈ Lykos Vinyls #25 Φθορά- Αφθαρσία ◈ Παρασκευάς Καρασούλος: ''Τρεις Τελείες''◈ Live: Μωρά στη Φωτιά ◈ Θέατρο: ''Η Χαμένη Τιμή της Katharina Blum''- BIOS ◈Έξοδος στην Πεντέλη και στα Βριλήσσια ◈ Radio/Tv OΝ ◈ Comic:Super Wrongland #7

www.lykosmagazine.tumblr.com To Λύκος είναι εβδοµαδιαίο περιοδικό για τις τέχνες και τον πολιτισµό. Διανέµεται δωρεάν, καθε Κυριακή σε ηλεκτρονική µορφή. Ενηµερωθείτε για τα νέα τεύχη και δείτε το αρχείο. www.lykosmagazine.com

Βρείτε το Λύκος και στη σελίδα µας στο Facebook. www.facebook.com/lykosmagazine Eάν θέλετε να συµµετέχετε στα επόµενα τεύχη µε εικαστικό έργο, φωτογραφία ή κοµικ, στείλετε δείγµατα εργασιών σας στο email papadaki.stav@gmail.com papadaki.stav@gmail.com

ΕΚΔΟΣΗ / ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΥΛΙΚΟΥ Σταυρούλα Παπαδάκη papadaki.stav@gmail.com ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΕΥΧΟΥΣ Θοδωρής Ρέγκλης www.tedreglis.com

Layout

ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ Παύλος Ρέγκλης Κατερίνα Ανδραίου Σωτηρία Παγουλάτου Ντίνος Καψάλας Στέργιος Ρουµελιώτης // KURO

www.paulreg.tumblr.com samiamidi@gmail.com sunsotiria@yahoo.gr Dinerror86@gmail.com kurotrash@gmail.com

ΕΦΩΦΥΛΛΟ Φωτεινή Παπαρραδοπούλου http://www.behance.net/fotinipapa www.lykosmagazine.tumblr.com ΚΟΜΙΚ Ντίνος Καψαλας Dinerror86@gmail.com ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ Σταυρούλα Παπαδάκη, Εύη Αργυρίου, Jim Ver, Φάνης Κόλλιας, Pandallu, Νίκος Μπελάνε, Ζωή Νικολοπούλου, Librofilo, Gil Galad, Βασίλης Οικονόµου, Μαριλένα Ιωάννου, Θόδωρος Εξηντάρης, Δώρα Κοροβεση, Χλόη Ιορδανίδου, Ελένη Αγγελοπούλου

papadaki.stav@gmail.com

Απαγορεύεται η αναδηµοσίευση, η αναπαραγωγή ολική, µερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση η διασκευή απόδοση του περιεχοµένου µε οποιοδήποτε τρόπο, µηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογραφήσεως ή άλλο, χωρίς προηγούµενη γραπτή άδεια του Εκδότη. Νόµοι 238/1970, 4301/1979, Ν.100/1975, Ν.Δ. 3565/1956 και 4254/1962 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου.

Layout 2

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Εξώφυλλο Μεταξύ Φθοράς και Αφθαρσίας- Φωτεινή Παπαρραδοπούλου

JUMPCAT 30 The Wrestler- Aronofksy ''Η µαταιοδοξία της αφθαρσίας''.

Εditorial 4 ''Όταν'' τα Παιδιά.

Μεγάλο Πανί 34 Pieta - Kim Ki-Duk ''Καταπληκτικό δραµατικό έργο που ασκεί ψυχολογική βία στο θεατή''

Αντιθέσεις 6 Φθορά- Αφθαρσία Τι θα µας αφήσει ο χρόνος και τι θα πάρουµε από αυτόν;

Jive 36 O ήχος του Chinese Man ALBUM: Racing with the Sun.

Sideshow 8 Indissoluble ''The Memory of How'' Κλείστρο Αθήνα//Μοναστηράκι Δεκέµβριος, 2012

Play Lykos Vinyls #25 Φθορά- Αφθαρσία

Ενηχόρια 40 Η νέα µουσική δηµιουργία του Παρασκευά Καρασούλου: ''Τρεις Τελείες''.

Μάθε Τέχνη Πρόσωπα 12 Συνάντηση µε το Δηµήτρη Κουγεµήτρο. ''Στην Ελλάδα η παιδεία δε διαφέρει σε τίποτα από την οικονοµία''.

Showcase 42 Live: Μωρά στη Φωτιά Θέατρο: ''Η Χαµένη Τιµή της Katharina Blum''- BIOS από την οµάδα Ubuntu.

Beat Bazaar 16 20/01/2013 Ανταπόκριση από Θεσσαλονίκη.

Να Πας 46 Έξοδος στην Πεντέλη και στα Βριλήσσια.

Κόκκινη Κλωστή 18 O Καηµός- Λαϊκό Παραµύθι από τη Βόρεια Ελλάδα Virtus Ariete Fortior '' Με το ξίφος της Πίστης κατακτώ την Ψυχή της Φθοράς''

Φωνόραση Radio/Tv ON

Comic 50 Super Wrongland #7

Ιnk 24 ''Ιστορίες του Χαλ'' του Γιώργου Μήτα Άνιµα 28 Tenshi Notamago ''Όλοι είµαστε µέρη ενός ακατάληπτου κόσµου''.

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

EDITORIAL

EDITORIAL Τα Παιδιά

Όταν

Τα παιδιά δε σχηµάτισαν στρατό. Τα παιδιά µας σηκώθηκαν µε τον έρωτα στα χέρια και στην καρδιά να παλέψουν για να κερδίσουν την αφθαρσία αυτού του κόσµου. Μέρες και νύχτες πάλευαν , µε τις αλήθειες στην πλάτη, µε τα µάτια ανοιχτά , µε τα χέρια λερωµένα χώµα, µε ασπίδες τα χρόνια τους τα λιγοστά. Τα παιδιά όρισαν τόπο συνάντησης την έντονη επιθυµία, όρισαν ώρα συνάντησης τον καιρό που πια δεν περνά. Πολλοί έφτασαν στην ώρα τους, ευχήθηκαν να ερχόντουσαν και άλλοι και αντί να τους περιµένουν εκεί , προχώρησαν και σα µια ποµπή φωτεινή µέσα στη νύχτα παρέσυραν όσους δεν έβλεπαν το δρόµο της επιστροφής. Τα παιδιά δε σχηµάτισαν στρατό. Προσοχές δε βάρεσαν στα ύψη των αξιωµάτων, αλλά στο ύψος της αξιοπρέπειας που προφύλασαν , δε σφύριξαν συνθηµατικά , δε σφύριξαν, αφήσαν τα πουλιά να βγάζουν ήχους και µέσα στη σιωπή να υπενθυµίζουν το θόρυβο που κάνει η ζωή όταν περνά από πάνω µας.

Όταν θα μας εντοπίσουν, Έπειτα από χρόνια, Θα έχουμε τόσα χώματα στα στόματά μας. Όταν θα μας εντοπίσουν, Θα παρατηρήσουν την αυστηρή γεωμετρία Των αντικειμένων μας, Θα μετρήσουν με καινούρια σταθμά Τη λύπη και τη μοναξιά μας. Ύστερα, οι ερευνητές θα μιλήσουν Με άγνωστες διαλέκτους Για μια περίφημη ανακάλυψη, Για μια παλαιά ανθρωπότητα. Τακτικά, σχεδόν με ευλάβεια Θα απωθέσουν και πάλι

Τα παιδιά δε σχηµάτισαν στρατό. Τα παιδιά µας σηκώθηκαν και σήκωσαν τη γη , τη θάλασσα, τον ουρανό στους ώµους , στις πλάτες , στα στήθη. Μέρες πάλευαν , χρόνια και στο πεδίο της µάχης από τη µια έπεφταν οι προδότες του ονείρου και οι είλωτες της ζωής και από την άλλη τα παιδιά εκείνα , µεγάλωναν και όσο µεγάλωναν , νικούσαν τη φθορά που πολιορκούσε αυτόν τον κόσµο και που δεν άφηνε ένα κοµµάτι άφθαρτο για να ονειρευτούν. Σταυρούλα Παπαδάκη

Τα χώματα στην αρχική τους θέση, Καμιά υποψία δεν θα μαρτυρά πια Πως κάποτε υπήρξαμε. Εμείς, με τόσα χώματα στο στόματά μας, Δεν θα μπορούμε να ουρλιάξουμε, Να πούμε για την πείνα μας, 4

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

Eικονογράφηση: Κατερίνα Ανδρέου - Samiamidi Spectrum samiamidi@gmail.com

Για τα πίσω χρόνια,

Και τώρα,

Για τις γυναίκες μας που γέρασαν

Αν πρέπει να πράξουμε κάτι αγαθό,

Προσμένοντας τους συρμούς.

Τότε ας σωπάσουμε.

Όταν θα μας βρούν,

Με ευθύτητα.

Και τούτο θα γίνει κάποτε

Απόστολος Θηβαίος

Με βεβαιότητα, Εμείς δεν πρέπει να αποκριθούμε, Εμείς ζήσαμε κάποτε

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

ΦΘΟΡΑ ΑΦΘΑΡΣΙΑ

▧

ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΑΡΓΥΡΙΟΥ evi.argyr@gmail.com epitoergon.blogspot.com

Το συρτάρι Εκεί µέσα είναι όλα ήρεµα. Και οι πληγές και οι χαρές και η αναµονή και ο θυµός και η ελπίδα και η αποµυθοποίηση. Όλα κάθονται το ένα δίπλα στο άλλο κι ας τα χώριζαν κάποτε τόσα γεγονότα. Έχουν ακόµη και την ίδια µορφή λες και τα δηµιούργησε η ίδια αιτία. Έτσι φαίνεται εκδικείται ο χρόνος κάθε τι που προσπαθεί να τον δεσµεύσει. Παίρνει την µοναδικότητα του και την κάνει συνηθισµένη. Και η ζωή θα συνεχίζει και το συρτάρι θα γεµίζει µε όλο και περισσότερο χρόνο. Μα όποτε ξεκλειδώνει µέσα στα χρόνια, δεν θα έχουν χαθεί όλα. Δεν θα έχουν παραδοθεί όλα στην κυριαρχία της φθοράς. Ό, τι κράτησε λίγη αλήθεια πάνω του πάντα θα γερνάει όµορφα και ό, τι δεν τα κατάφερε, θα ασχηµαίνει όλο και πιο πολύ. Κι ας µην ξαναζήσουµε ποτέ όσα πέρασαν, θα τα θυµόµαστε τουλάχιστον όπως τους αξίζει. Και αυτή η δικαίωση δεν θα γεράσει ποτέ.

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

Eικονογράφηση: Παύλος Ρέγκλης - www.paulreg.tumblr.com

▧

ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ papadaki.stav@gmail.com stavpapadaki.com

Δεύτερη Ευκαιρία Ονειρεύτηκα πως φορούσα το ένα ρούχο πάνω στο άλλο. Ονειρεύτηκα πως φορούσα στα δυο µου πόδια πολλά ζευγάρια παπούτσια. Ονειρεύτηκα πως στο ένα µου χέρι κρατούσα όλων των ειδών τα φαγητά και πως το άλλο ήταν γεµάτο λεφτά. Ονειρεύτηκα πως οι τσέπες µου ήταν γεµάτες χρυσάφια και πως οι καρποί µου είχαν από δυο ρολόγια και από τρία βραχιόλια χρυσά το καθένα. Είχα δυο αρµαθιές κλειδιά για τα δυο µου σπίτια και είχα και δυο σκύλους πιστούς να µε ακολουθούν και να µε υπακούν. Μια µέρα που ο χρόνος είχε περάσει, τα ρούχα άρχισαν να κοµµατιάζονται και να σωριάζονται στο πάτωµα. Τα παπούτσια σκίζονταν, µε άφηναν ξυπόλητη και οι τσέπες ραµµένες, ανύπαρκτες. Στους καρπούς µου τυλιγµένα σχοινιά και ένα ρολόι φορεµένο στο λαιµό. Τα δυο σπίτια µακριά µου και οι σκύλοι στα δυο τους πόδια οικοδεσπότες µε διέταζαν να φύγω µακριά. Ρακένδυτη,σαστισµένη άρχισα να ψάχνω για να µαζέψω ό,τι µου άνηκε και µου είχε αποµείνει. Έψαξα ανάµεσα στα φθαρµένα ρούχα, στα σκισµένα παπούτσια και µέσα στις ραµµένες τσέπες να βρω τι µου άφησε ο χρόνος. Έψαχνα να βρω αυτό που κράτησε στο πέρασµα των εποχών και µε χρονοµετρούσε το ρολόι που είχε φορεθεί στο λαιµό µέχρι να το βρω. Ο χρόνος , έβλεπα πως τελειώνει , σαρωτής ρουφούσε τα χέρια και ύστερα τα πόδια. Ύστερα αφάνιζε το κεφάλι αδέκαστος. Μέχρι να εξαφανιστώ , βρήκα ένα όνειρο τριµµένο και ο χρόνος σταµάτησε. Το ρολόι σταµάτησε, τα χέρια και τα πόδια σχηµατίστηκαν και δόθηκε µια δεύτερη ευκαιρία να ονειρευθώ σηµαντικά και άφθαρτα στο χρόνο.

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

SIDESHOW

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

▧

TOY JIM VER jim.a.ver@gmail.com www.jimver.net

Some rights reserved by Kliefi 9

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΚΛΕΙΣΤΡΟ

Μοναστηράκι ΑΘήνα Δεκέµβριος 2012

▧ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΑΜΑΝΗ gsiamanis@yahoo.gr http://georgesiamanis.artworkfolio.com/ 11

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ - ΠΡΟΣΩΠΑ

ΣΩΤΗΡΗΣ ΚΟΥΓΕΜΗΤΡΟΣ Στην Ελλάδα η παιδεία δεν διαφέρει σε τίποτα από την οικονοµία. ▧

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΦΑΝΗΣ ΚΟΛΛΙΑΣ & PANTALLU phaniskollias@gmail.com pantallu@gmail.com

1) Μουσική 2) Παιδιά

Ερώτηση Μία χώρα µπορεί να έχει µέλλον όταν τα παιδιά της έχουν παρόν. Η παιδεία στην Ελλάδα σχετικά µε τη µουσική σε τι στάδιο βρίσκεται, πιστεύεις; Έχουµε µέλλον;

Αν τα ενώσεις προκύπτει ένα από τα οµορφότερα και σηµαντικότερα επαγγέλµατα. Ε,σιγά! Καθηγητής µουσικής θα µου πεις. Τι γίνεται όµως όταν τα παιδιά τα οποία διδάσκεις είναι στις πολύ ευαίσθητες ηλικίες των τριών, τεσσάρων, πέντε χρονών;

Απάντηση Σίγουρα δεν είµαι κατάλληλος να απαντήσω σοβαρά σε αυτή την ερώτηση µιας και αφορά άλλο γνωστικό πεδίο, το οποίο δεν κατέχω. Επίσης, δεν µου είναι σαφές για ποιο µουσικό ιδίωµα µιλάς ακριβώς αλλά θα κάνω µια προσπάθεια να πω έστω κάτι γενικό. Φαντάζοµαι ότι υπάρχουν πεδία που κάνουν σοβαρή δουλειά (για τα δεδοµένα της Ελλάδας) και πεδία που δεν κάνουν. Η γενική αίσθηση που έχω είναι ότι η µουσική -και όχι µόνοπαιδεία στην Ελλάδα -στατιστικά- δεν διαφέρει σε τίποτα από την οικονοµία της.

Ο Σωτήρης πέρα από τους έφηβους και τους ενήλικες στους οποίους διδάσκει την τέχνη της µουσικής, ασχολείται και µε πολύ µικρά παιδιά. Παιδιά που απορροφούν σαν σφουγγάρι ότι τους λες και πολλές φορές υιοθετούν ότι βλέπουν και ακούν. Η παιδεία σε αυτές τις ηλικίες δεν είναι µόνο µουσική. Είναι και κάτι ακόµα...

Ερώτηση Σε πολλά ιδιωτικά εκπαιδευτήρια υπάρχει µία αυστηρότητα σχετικά µε την διεύρυνση των µουσικών οριζόντων των παιδιών, εγκλωβίζοντάς τα σε ένα πλαίσιο συγκεκριµένων σπουδών. Απ'όσο ξέρω εσύ όπως και αρκετοί ακόµη καθηγητές στα µαθήµατα χρησιµοποιείτε την τεχνολογία συστήνοντας στα παδιά µουσικές από όλο τον κόσµο, την Κίνα ή την

Τα παραπάνω είναι προσωπική άποψη και ουδεµία σχέση έχουν µε την άποψη του Σωτήρη Κουγεµήτρου. Την άποψη του Σωτήρη θα την µάθουµε παρακάτω...

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ - ΠΡΟΣΩΠΑ

Μογγολία για παράδειγµα. Που οφείλεται το ότι είναι επιλογή του δασκάλου και όχι ολόκληρου του εκπαιδευτηρίου αυτός ο τρόπος διδασκαλίας; Φταίνε οι παροχές -οικονοµικές κ.α.- που προσφέρονται ή φταίει ο τρόπος σκέψης των υπεύθυνων, άρα και διαχείρισης των εκπαιδευτηρίων;

δεκάδες µουσικούς στην τάξη, νοικιάζω ή αγοράζω πολλά από τα µουσικά όργανα που διδάσκω στο µάθηµα της οργανολογίας, επισκέπτοµαι µε τους µαθητές µουσεία οργάνων, φιλαρµονικές, χορωδίες, ραδιοφωνικούς σταθµούς, studio ηχογραφήσεων κ.α. Ένα πολύ µεγάλο θέµα της διδακτικής -και όχι µόνο- είναι ότι θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη σηµασία όχι µόνο στο εύρος αλλά και στο βάθος µιας και πολλές φορές το ένα αναιρεί/εµποδίζει το άλλο. Φταίνε όλα αυτά που περιγράφεις, το κάθε ένα µε τον τρόπο του. Φυσικά αυτά τα ‘φταίνε’ αλληλεπιδρούν και αλληλοεπηρεάζονται.

Απάντηση Αυτός ο εγκλωβισµός των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων που περιγράφεις, δεν αφορά µόνο τους µαθητές αλλά και τους ίδιους τους καθηγητές - υπεύθυνους - σύστηµα, οι οποίοι είναι -συνήθως- εγκλωβισµένοι. Δεν νοµίζω ότι µπορεί κάποιος να εγκλωβίσει κάποιον αν δεν είναι και ο ίδιος εγκλωβισµένος. Εγκλωβισµό (στην µετριότητα και το λάθος) επίσης έχουµε όταν ένα ιδιωτικό εκπαιδευτήριο παρέχει πολλές υπηρεσίες - µουσικά ιδιώµατα, χωρίς να διαθέτει το κατάλληλο εξειδικευµένο προσωπικό, τις κατάλληλες αίθουσες, τον κατάλληλο εξοπλισµό . Αντιθέτως, υπάρχουν εκπαιδευτήρια που διδάσκουν πολύ συγκεκριµένες µουσικές γλώσσες και το κάνουν µε συνέπεια και ήθος. Είναι σχετική η αρνητική - θετική χροιά της λέξης εγκλωβισµός. Δεν χρησιµοποιώ µόνο την τεχνολογία για να συστήσω µουσικές από όλο τον κόσµο/εποχές αλλά επίσης καλώ

Ερώτηση Τα επαγγέλµατα που αντικείµενό τους είναι η ενασχόληση µε τα παιδιά θεωρώ πως είναι τα σηµαντικότερα όλων. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να κάνεις ένα παιδί τριών, τεσσάρων ετών να αγαπήσει τη µουσική; Πώς τα καταφέρνεις;Τα καταφέρνεις; Απάντηση Τα επαγγέλµατα που αντικείµενό τους είναι η ενασχόληση µε τα παιδιά είναι ένα το κρατούµενο όσον αφορά την διαµόρφωση τους. Υπάρχουν δεκάδες άλλοι παράγοντες

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ - ΠΡΟΣΩΠΑ

οι οποίοι ασκούν επίδραση, οι οποίοι µπορεί να ανήκουν στο παρόν ή στο παρελθόν. Δεν πιστεύω σε καµία περίπτωση ότι αυτά τα επαγγέλµατα είναι από µόνα τους σηµαντικά. Είναι εύκολο να κάνεις ένα παιδί να αγαπήσει την µουσική της κοινωνικής του τροχιάς και δύσκολο να αγαπήσει την µουσική µιας άλλης και κυρίως αν βρίσκεται σε αντιθετικό πεδίο. Σε γενικές γραµµές πιστεύω τα καταφέρνω αλλά η αγάπη προς την µουσική από µόνη της αφορά αποκλειστικά τους µικροαστούς. Η αγάπη είναι ένα από τα πολλά συστατικά που χρειαζόµαστε το οποίο φυσικά έχει µεγάλη βαρύτητα.

Απάντηση Είχα µιλήσει σχετικά στην συνέντευξή που έδωσα πριν λίγο καιρό στην εκποµπή διπλό κλικ. Είχα πει (συµβολικά και όχι κυριολεκτικά) ότι η εικόνα του εύσωµου γυµναστή είναι κάτι που θυµάµαι έντονα από τα σχολικά µου χρόνια και όχι ότι δεν µπορεί ή δεν έχει το δικαίωµα ο γυµναστής να είναι εύσωµος. Ήθελα να τονίσω πόσο σηµαντικό είναι η δια βίου εκπαίδευση από την πλευρά των δασκάλων και ότι είναι δύσκολο (µην πω ακατόρθωτο) να εµπνεύσει κάποιος έναν µαθητή να µελετά (πέρα από τον βούρδουλα, ο οποίος θα έχει µικρή µάλλον χρονική διάρκεια/ποιότητα) αν δεν κάνει καθηµερινά το ίδιο και αυτός. Νοµίζω (επαναλαµβάνοντας) ότι στην εκπαίδευση είµαστε όσο απρόσεκτοι είµαστε και στην οικονοµία µας και η βελτίωση στην εκπαίδευση δεν αφορά µόνο τον κλάδο της εκπαίδευσης αλλά πολλά άλλα πράγµατα.

Ερώτηση Πώς φαντάζεσαι έναν µαθήτή σου τριών ετών σε 20 χρόνια από τώρα; Ποιος συγκεκριµένος τρόπος ζωής ενός παλιού σου µαθητή θα σε ευχαριστούσε, και θα σε έκανε να νιώθεις ότι συνέβαλες στη διαπαιδαγώγησή του;

Περισσότερα για τον Σωτήρη και τη δουλειά του µπορείτε να µάθετε από το προσωπικό του blog www.kougemitros.com

Απάντηση Δεν µε ενδιαφέρει ο τρόπος ζωής του κάθε µαθητή ή ο ίδιος. Οι σχέσεις µε τους µαθητές είναι όπως οι υπόλοιπες σχέσεις. Φαντάσου έναν στόχο για βελάκια όπου στο 100 κινούνται οι δικοί σου άνθρωποι (οικογένεια, φίλοι), στο 70 άνθρωποι που κάνεις καθηµερινά παρέα ή έχεις πολύ καλή σχέση µαζί τους, µέχρι να πάµε στο 10 - 20 σε ανθρώπους που λέµε απλά ένα γεια στον δρόµο και φυσικά εκατοντάδες άνθρωποι που πέρασαν από την ζωή µας και δεν ανήκουν στον συναισθηµατικό µας κόσµο. Δεν µπορεί ένας δάσκαλος να έχει τα ίδια συναισθήµατα για όλους του µαθητές που πέρασαν από τα χέρια του. Η δουλειά µας ως επί το πλείστον αφορά την ίδια την µουσική και καµία σχέση έχουµε µε ‘γκουρού’ που οδηγεί τους µαθητές στον έναν τρόπο ζωής ή στον άλλον. Σύµφωνα µε αυτό το πλαίσιο θα µε ευχαριστούσε να έβλεπα µαθητές µου να προχωρούν στην µουσική και πέρα από τα σύνορα της χώρας µας όπως και θα µε ευχαριστούσε/µε ευχαριστεί η συµβολή στην ‘λύση’ διάφορων προβληµάτων που µπορεί να έχει ένα παιδί. Ήδη έχω επαφές µε µαθητές -που κάναµε µάθηµα πριν πολλά χρόνια- και έχω την τεράστια χαρά να βλέπω στην καθηµερινότητα τους κοµβικές αλλαγές σε διάφορα προβλήµατα που είχαν. Παιδιά που έπαιζαν µόνα στο νηπιαγωγείο και µέσα από την µουσική κατάφεραν να λειτουργήσουν σε οµάδα, παιδιά που είχαν προβλήµατα στον λόγο και µέσα από εξειδικευµένες µουσικές ασκήσεις - παιχνίδια (σε συνεργασία µε οµάδα άλλων ειδικοτήτων) σήµερα είναι όπως - ή σχεδόν όπως- όλα τα άλλα παιδιά κτλ. Τα τελευταία χρόνια συνεργάζοµαι συστηµατικά µε το Κέντρο Παιδιού και Εφήβου και έχω την καθηµερινή χαρά να συµβάλω (µέσα από την ειδικότητα/προσωπικότητα µου) σε πολλά τέτοια ζητήµατα Ερώτηση “Δεν µπορεί ο γυµναστής µας να είναι εύσωµος...” έχεις πει. “Το πρώτο πράγµα που παίρνει ένας µαθητής από το δάσκαλό του είναι η εικόνα του.” Πόσο απρόσεχτοι είµαστε στην εκπαίδευση;

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ - ΠΡΟΣΩΠΑ

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

BEAT BAZAAR

200113_ ▧

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΑΝΕ belane74@gmail.com http://nikbelane.blogspot.com

Το πρωί, στην Αριστοτέλους, κουβαλούσαν τα τελευταία κοµµάτια του καρουζέλ. Το λούνα – παρκ της πλατείας διαλύθηκε και φυγαδεύτηκε. Έµειναν πίσω µόνο οι τρελοί της. Δέκα βήµατα παρακάτω, τρεις απ’ αυτούς, τσακώθηκαν άγρια για µια κούτα τσιγάρα. Δεν έµειναν µόνο στα λόγια. Πέσανε και κάτι ξεγυρισµένες. Το αποτέλεσµα ήταν µια ανοιγµένη µύτη, ένα σκισµένο φρύδι κι ένα σπασµένο ποδήλατο από σφοδρό χτύπηµα στο πλακόστρωτο που ο θόρυβός του τρόµαξε καµιά 300αριά περιστέρια το ένα εκ των οποίων πέρασε ξυστά πάνω απ’ το κεφάλι µου κάνοντάς µε να βλαστηµήσω άγρια όσο και συγκρατηµένα. Κάνα δυο αλητάκια εκµεταλλεύτηκαν το µπάχαλο και ξάφρισαν την κούτα µε τα τσιγάρα όπως και µια διάφανη νάιλον σακούλα γεµάτη µε πακέτα χαρτοµάντιλων. Ο ένας εκ των τριών µε τη λήξη του επεισοδίου έκανε τον σταυρό του. Οι άλλοι δύο, πάλι, όχι. Τα αλητάκια έκαναν πάρτι. Κάπου µακριά και χωρίς να τα βλέπουµε αλλά είµαι σίγουρος ότι έκαναν. Εγώ κατηφόρισα προς τη θάλασσα. Την τρελή όλων των τρελών. Και κάπως έτσι ξέχασα ό,τι είδα.

πολυτιµότερο πράγµα που κουβαλούσα και αυτό προστάτεψα. Μια συσκευή ξεπερασµένης (ή ξεπεσµένης;) τεχνολογίας και µε την σύνδεση κοµµένη. Ο καθένας µε τον νταλκά του. Το καλύτερο θα ήταν, βέβαια, η καλοκαιρία να βρίσκεται και µέσα µας. Όχι µόνο στο καταχείµωνο αλλά να την κουβαλάµε κατάστηθα. Μόνιµα. Να µην γνώριζε παραλλήλους, ηµερολόγια και λοιπές ανθρώπινες ήττες. Όµως δεν είναι έτσι. Και πέρα από αυτό, έστω και τόσο ασφυκτικά συνωστισµένοι κάτω από το γαλάζιο του ουρανού, είµαστε αφόρητα µόνοι. Ιδίως όταν δεν έχουµε συγκεκριµένο σκοπό ή στόχο να χρωµατίζει τη βόλτα µας. Εντάξει, µαλακίες λέω. Δεν ξέρω κι ούτε µπορώ να καταλάβω τι τρέχει µέσα σου. Μιλάω για µένα. Οι πτυχές του δήθεν εαυτού µου είναι αποκλίνουσες κι αυτό ζορίζει λίγο τα πράγµατα. Ειδικά όσο σκέφτοµαι ότι η όλη βόλτα ξεκίνησε για να αγοράσω Ναµπόκοφ µε 3 και µισό ευρώ που βρήκα σε κάποιο παζάρι και δεν βρισκόµουν καν στο σωστό δρόµο. Ούτε καν στη σωστή κατεύθυνση. Ευτυχώς, µάλλον, βρισκόµουν στη σωστή πόλη.

Στο πρώτο φανάρι για τους πεζούς περίµενα µαζί µε τους υπόλοιπους. Και ήταν πολλοί οι υπόλοιποι και γι ‘ αυτό ευθυνόταν η καλοκαιρία µέσα στο καταχείµωνο. Έτσι όπως ήµασταν µαζεµένοι όλοι µπροστά στη διάβαση, παρατήρησα ότι ο καθένας φρόντιζε να προσέχει κάτι απ’ αυτά που κουβαλούσε. Μία τύπισσα δίπλα µου κρατούσε σφιχτά την τσάντα επάνω της. Κάποιος παραδίπλα πήρε αγκαλιά το µικροσκοπικό σκυλί του. Ένας άλλος τσίριξε όταν κάποιος βιαστικός ακούµπησε τον χαρτοφύλακά του. Εγώ έχωσα το χέρι στη δεξιά τσέπη του τζάκετ και µόλις βεβαιώθηκα ότι το κινητό βρίσκεται µέσα την σφάλισα µε το κουµπί που φρόντισε να τοποθετήσει σε στρατηγικό σηµείο ο κατασκευαστής. Το κινητό! Αυτό σκέφτηκα ότι ήταν το

Ο Ναµπόκοφ µε περίµενε στη Μητροπόλεως. Του έδωσα τα 3 και µισό ευρώ και τον πήρα απ’ το χέρι. Ξεκόλλησα από πάνω του το αυτοκόλλητο της έκπτωσης και περπάτησα περήφανα µαζί του την Αγ. Σοφίας ως επάνω, στην Εγνατία. Τώρα είχα παρέα κι όταν συµβαίνει κάτι τέτοιο οι ανηφόρες δεν σου προσφέρουν ανεπιθύµητο λαχάνιασµα. Είναι ευχάριστες και χειµαρρώδεις όπως η κατρακύλα στην αυλή του σχολείου µε το τελευταίο απελευθερωτικό κουδούνι της ηµέρας. Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή. Βρέθηκα σε µια φιλική µπάρα για έναν δεύτερο καφέ, σε κάποιο πολύ

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

BEAT BAZAAR

by http://www.flickr.com/photos/eddturtle/

πιο ζεστό περιβάλλον από την ήδη ζεστή µέρα του χειµώνα. Σχολιάσαµε τον καιρό, υποδεχτήκαµε την Αλκυόνη, καλωσορίσαµε κι άλλους φίλους που γέµισαν τον χώρο και σταθερά κυλήσαµε στο απόγευµα µε τους τουρίστες να ψάχνουν χαµένους θησαυρούς σε διπλωµένους χάρτες όσο εµείς αναζητούσαµε την όποια αλήθεια στον πάτο του ποτηριού της µπύρας µας. Ένας φίλος, πριν καιρό, µου είχε πει ότι καθόµαστε όλοι µαζί και πίνουµε µέχρι να συµβεί κάτι κι επειδή ποτέ δεν συµβαίνει τίποτα συνεχίζουµε και πίνουµε.

αποζητά κάθε στιγµή είναι αυτό το τόσο αναγκαίο ξεδίπλωµα µέσα σε µια πόλη που είναι δική της αλλά και όλων των άλλων (αλλά κυρίως δική της). Εκεί τους αφήσαµε. Σε δρόµους νυχτοπερπατηµένους. Να βρέχουν τα σωθικά τους µε το άγιο τσίπουρο θέλοντας να διώξουν µακριά τη µελαγχολία που σου πλασάρει το φευγιό µιας µέρας λουσµένης µε το άπειρο φως του µεγάλου άστρου. Κι επιστρέψαµε στο σπίτι. Κι ήταν όµορφα κι εκεί. Είναι όµορφα όπου υπάρχει η αγκαλιά. Είναι ζεστά όπου κατοικεί η αγάπη. Και µιλήσαµε. Και διώξαµε τη µελαγχολία. Και διώξαµε τις αγωνίες µας. Μέχρι να έρθουν πάλι πίσω και µέχρι να τις αντιµετωπίσουµε ξανά σκίζοντας χαρτιά δικαστηρίων και αφορίζοντας λογαριασµούς, µιλώντας µε φίλους στο τηλέφωνο που νοιάζονται για µας κι ενδιαφέρονται κι ίσως στεναχωριούνται αλλά προσπαθούν να το κρύψουν όσο καλύτερα γίνεται. Και λίγο αργότερα χορτάσαµε ζεσταίνοντας το προχθεσινό φαγητό που, για δες!, ακόµη τρώγεται ρε. Με ό,τι κι αν σηµαίνει αυτό.

Κάτι τέτοιο πήρε να ξετυλίγεται µέχρι που χάθηκε ο ήλιος από κάθε ορίζοντα, µέχρι που εξαφανίστηκαν οι τουρίστες, τα σφηνάκια µε το µπέρµπον και τα ποτήρια της µπύρας, µέχρι που η Αλκυόνη κοιµήθηκε και η «φρουρά» στη µπάρα άλλαξε. Ένας ιλιγγιώδες ρολό λέξεων που έπαψε να χωρά στο µικρό και ζεστό µαγαζί που µας φιλοξενούσε. Ένα τσούρµο κινήσεων από χέρια, κεφάλια, κορµιά και χείλη, δόντια και ασταµάτητες γλώσσες από µια παρέα που το µόνο που

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

Ο ΚΑΗΜΟΣ Λαϊκό παραµύθι Βορείου Ελλάδος ▧

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ papadaki.stav@gmail.com stavpapadaki.com

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

Μια φορά και έναν καιρό, σε έναν τόπο πολύ µακρινό, ζούσε ένας βασιλιάς µε τη βασίλισσά του και τη λατρεµένη τους κόρη. Σαν άρχοντας ήταν δίκαιος και καλοσυνάτος, αγαπούσε το λαό του και ο λαός τον καλοτύχιζε και τον υπηρετούσε πιστά. Κανένα σύννεφο δε σκίαζε την ευτυχία του, κανένα παράπονο δεν έφτανε στ' αφτιά του, καµία θλίψη δεν ακουµπούσε ποτέ την καρδιά τη δική του και της οικογένειάς του.

Κι εκείνη έβγαλε αργά από την τσέπη της ένα τόσοδα µικρό σπιρτόκουτο, το πέταξε στα χέρια της µικρής και αποµακρύνθηκε. Μόλις η βασιλοπούλα βρέθηκε µονάχη στα διαµερίσµατά της, άνοιξε µε λαχτάρα το κουτάκι και προς µεγάλη της έκπληξη, πετάχτηκε από µέσα ένα µικρό φιδάκι που σύρθηκε αρχικά µέσα στο δωµάτιο, κι έπειτα άρχισε να µεγαλώνει και να µεγαλώνει...και να µεγαλώνει, ώσπου µέσα σε λίγες στιγµές µεταµορφώθηκε σε ένα γιγάντιο δράκο.

Μια µέρα πέρασε κάτω από τα παράθυρα του παλατιού µια σκυφτή γριά τσιγγάνα µε την πραµάτεια της. «Καηµό, φώναζε µε τη συρτή φωνή της, πουλάω καηµόοοο…».

«Ποιος είσαι εσύ;» τον ρώτησε τροµαγµένη. «Εγώ είµαι ο Καηµός σου, απάντησε ήρεµα ο δράκος … και από εδώ και στο εξής θα είµαι πάντα µαζί σου» κι έπειτα µε κρότο σύρθηκε έξω από το δωµάτιο.

Η νεαρή βασιλοπούλα που καθόταν ολοµόναχη στα δώµατά της, την άκουσε, έσκυψε στο παράθυρο και τη φώναξε. «Τι είναι ο καηµός γριούλα µου, τη ρώτησε, δεν τον έχω ξανακούσει!»

Μέσα σε λίγες µέρες ο τεράστιος δράκος ξεκλήρισε την πολιτεία. Αφού έφαγε το βασιλιά και την βασίλισσα, τους αυλικούς και τους υπηρέτες του παλατιού, καταβρόχθισε και όλους τους υπηκόους και ερήµωσε το βασίλειο. Άδικα η κόρη έκλαιγε και παρακαλούσε για έλεος. Μόνη πια, µην έχοντας τι άλλο να κάνει, η βασιλοπούλα εγκατέλειψε τη χώρα της και χάθηκε στο δάσος. Μέρες αργότερα, εξαντληµένη, διψασµένη και µε φθαρµένα φορέµατα έφτασε στο διπλανό βασίλειο. Τόση όµως ήταν η οµορφιά της, που ο πρίγκιπας που την υποδέχτηκε, θαµπώθηκε και τη ζήτησε σε γάµο αµέσως. Οι γάµοι έγιναν µε κάθε µεγαλοπρέπεια και το χαµόγελο άνθισε για λίγο στα χείλη της και πάλι.

Η τσιγγάνα, έκρυψε µε την παλάµη της το φως από τον ήλιο και κοίταξε ψηλά στο παράθυρο: «Δε γνωρίζεις τι είναι ο καηµός;» είπε όλο απορία. Τα ορθάνοιχτα µάτια της βασιλοπούλας άνοιξαν ακόµη περισσότερο... «Μα, κόρη µου, δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσµο που να µην έχει καηµό». «Μα, τότε θέλω να αποκτήσω και εγώ!» απάντησε η χαϊδεµένη κόρη ρίχνοντας στην ποδιά της τσιγγάνας ένα χρυσό νόµισµα…

Σύντοµα, η νέα βασίλισσα έµεινε έγκυος. Ο βασιλιάς και σύζυγός της τον τελευταίο µήνα χρειάστηκε να ταξιδέψει

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

στο διπλανό βασίλειο, αλλά τίποτα ανησυχητικό δεν υπήρχε στην εγκυµοσύνη της. Το βράδυ, όµως, που έφερε στον κόσµο ένα υγιέστατο αγόρι, ξαναεµφανίστηκε µπροστά της ο τροµερός δράκος, ο Καηµός. Έντροµη έπεσε στα γόνατα: « γιατί ήλθες; τι θέλεις;» ρώτησε κλαίγοντας σχεδόν. «Ήρθα για να φάω το παιδί σου!» απάντησε ήρεµος πάντα ο δράκος.

Ένα χρόνο αργότερα, η βασίλισσα έφερε στον κόσµο ένα πανέµορφο κοριτσάκι. Το ίδιο βράδυ, να σου µπροστά της ο Καηµός. «Ήρθα για να φάω το παιδί σου!» «Όχι, όχι...σε ικετεύω. Φάε, φάε εµένα στη θέση του» του φώναζε µε λυγµούς.

«Όχι, σε ικετεύω. Να, φάε εµένα στη θέση του» του είπε προσφέροντας το κορµί της στα δόντια του. «Δε γίνεται. Δεν θα ‘µουν ο Καηµός σου αν έτρωγα εσένα» της απάντησε και καταβρόχθισε το παιδί. Το άλλο πρωί η βασιλοµήτωρ πεθερά αναζήτησε το µωρό.

«Δε γίνεται. Δεν θα ‘µουν ο Καηµός σου αν έτρωγα εσένα» της είπε και καταβρόχθισε το κοριτσάκι. Το άλλο πρωί τρέχει η πεθερά όλο αγωνία για το παιδί.

«Πείνασα το βράδυ και το έφαγα» απάντησε η έρηµη µητέρα.

«Πείνασα το βράδυ και το έφαγα» της είπε.

«Το παιδί σου έφαγες; Χίλια καλά έχουµε στο παλάτι. Πως το έκανες;» τη ρώτησε τρέµοντας.

«Μα είχα πάλι γεµίσει το δωµάτιο καλούδια, κι είχα και τη δούλα απέξω ό,τι χρειαστείς να το ζητήσεις.»

Τη στιγµή εκείνη µπήκε στο δωµάτιο και ο βασιλιάς, που µόλις είχε επιστρέψει από το ταξίδι, για να δει το γιο του. Φοβήθηκε η µητέρα τον πόνο και την οργή του γιου της και του έκρυψε την αλήθεια.

«Αυτό λιµπίστηκα, αυτό έφαγα.» Σε λίγο, να κι ο βασιλιάς που ψάχνει για την κόρη του. Μα τούτη τη φορά η µητέρα δεν τόλµησε να του κρύψει την αλήθεια. «Την έφαγε την κόρη σου η άκαρδη η µάνα. Όπως είχε φάει και τους γιους σου. Ψέµατα είχα πει. Η γυναίκα σου είναι λάµια. Αυτή σκότωσε και τα τρία σου τα παιδιά».

«Ο γιος σου πέθανε στη γέννα» του είπε. «Αλλά έχει ο Θεός, µην απελπίζεσαι» τον παρηγόρησε. Σύντοµα, η βασίλισσα έµεινε και πάλι έγκυος κι όλοι ξαναχαµογέλασαν. Το βράδυ, όµως, που έφερε στον κόσµο ένα δεύτερο υγιέστατο αγόρι, ξαναεµφανίστηκε µπροστά της ο Καηµός.

Έντροµος και µέσα σε θρήνους ο βασιλιάς ζητά µια εξήγηση µα εκείνη µιλιά!!!. Τότε έξαλλος διατάζει τους φρουρούς να τη σύρουν από τα µαλλιά για να την εκτελέσουν αµέσως.

«Ήρθα για να φάω το παιδί σου!»

Τη στιγµή όµως που την άγγιξαν, εµφανίστηκε ο δράκος.

«Όχι πάλι, όχι και αυτό...σε ικετεύω. Να, πάρε εµένα στη θέση του»! «Δε γίνεται. Δεν θα ‘µουν ο Καηµός σου αν έτρωγα εσένα» της απάντησε και καταβρόχθισε το αγόρι.

«Αφού δε µε µαρτύρησες και αφού δεν βαρυγκώµησες για τον καηµό σου, σου χαρίζω πίσω ό, τι σου πήρα» της είπε και ανοίγοντας το στόµα του της ξανάδωσε, όχι µόνο τα παιδιά, αλλά και την οικογένεια και τους χαµένους υπηκόους της. Και έπειτα, χάθηκε ξαφνικά όπως ήρθε.

Το άλλο πρωί η πεθερά της πήγε να τη βρει. «Πείνασα το βράδυ και το έφαγα» της είπε. «Μα είχα γεµίσει το δωµάτιο καλούδια, µην τύχει και πεινάσεις.» «Δεν µου ‘φτασαν…κι ήταν αργά να σε φωνάξω.» Για άλλη µια φορά, φοβήθηκε η µητέρα τον πόνο και την οργή του υιού της βασιλιά κι όταν πήγε να δει το παιδί, του 'κρυψε την αλήθεια. «Ο γιος σου πέθανε και πάλι στη γέννα» του είπε. «Αλλά έχει ο Θεός, µην απελπίζεσαι».

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

Eικονογράφηση: Κατερίνα Ανδρέου - Samiamidi Spectrum samiamidi@gmail.com 21

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

ΑΛΦΑΒΗΤΑ Virtus ariete fortior

▧

ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ http://www.nikolopoulouzoe.com nikolopoulou.zoe@gmail.com

Κράτα µε σφιχτά,

Με το ξίφος της Πίστης

Είµαι δέντρο, άνεµος, τίγρης.

Κατακτώ Την Ψυχή της Φθοράς.

Κεντηµένο γεράκι Στου Ορµούσδ τα µαλλιά,

Κράτα µε σφιχτά,

Πύρινο δηλητήριο

Είµαι πουλί, λιοντάρι, φίδι.

Στο τόξο του Αριµάν. Βασιλική σφραγίδα Με το δόρυ της Αρετής

Που στιγµατίζει τη φωτιά,

Κατακτώ

Θρόνος λευκός

Το Πνεύµα του Φόβου.

Στον Οίκο του Κυρίου Μου.

35 ποιήματα που αντιστέκονται στη λήθη διατηρώντας στο έπακρο όλη τη συναισθηματική φόρτιση της προσωπικής αγωνίας και γλωσσικής δεξιοτεχνίας, παράμετροι που εκπηγάζουν από βαθειά σκοτεινά ρεύματα της ποιήτριας, του αρχέτυπου Σωκρατικού δαιμονίου και της ιερής αποκάλυψης των πραγμάτων. Αναπλάθουν τις αφορμές της ποιητικής τέχνης με υπόβαθρο την θρησκευτικότητα και τις βιβλικές αναφορές σε μια αξεδιάλυτη δομική ενότητα. Η ονειρική αναλαμπή, αποτελεί την ψυχολογική ουσία του έργου. Το χιμαιρικό παρόν μπορεί να ερμηνευθεί μέσα από μια ταυτόχρονη εκτίμηση παρελθόντος και μέλλοντος, ενώ ο χρόνος συνιστά μια αντιληπτή, ρεαλιστική ύπαρξη ως προϊόν μνήμης, ενδυόμενης οποιοδήποτε ιστορικό ρόλο επιχειρώντας πορείες, που συνηγορούν προς την αιωνιότητα.

ΤΙΤΛΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ : ΑλφαΒήτα ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΗΡΙΔΑΝΟΣ» 22

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

της Σωτηρίας Παγουλάτου - sunsotiria@yahoo.gr http://www.facebook.com/kudoni

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

INK

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

INK

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΧΑΛ ▧

ΤΟΥ LIBROFILO http://www.librofilo.blogspot.com

Καθώς βυθίζεσαι στην ατµόσφαιρα των τριών ιστοριών που απαρτίζουν την συλλογή διηγηµάτων του πρωτοεµφανιζόµενου στη λογοτεχνία, Γιώργου Μητά (Λειβαδιά, 1966), η οποία έχει τον ιδιόµορφο τίτλο «ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΧΑΛ» (Εκδ. Κίχλη, σελ.140), ούτε στιγµή δεν σου περνάει από το µυαλό, ότι διαβάζεις το πρωτόλειο ενός νεοέλληνα συγγραφέα. Ωριµότητα στη γραφή, ευαισθησία που συναντάς σε (λογοτεχνικές) φωνές που σε συγκίνησαν στο παρελθόν (Κ.Μάνσφηλντ, Β.Γούλφ, Χ.Τζέηµς), χαµηλότονο ύφος χωρίς «στολίδια» και περιττά πράγµατα, συνθέτουν ένα γοητευτικό και «αγαπησιάρικο» βιβλιαράκι, σκέτο διαµάντι. Η πόλη του Χαλ, ένα παρηκµασµένο λιµάνι της Βόρειας θάλασσας, στην Αγγλική επαρχία. Έχει χάσει από χρόνια (στη συνείδηση του κοινού), το πρώτο συνθετικό του πλήρους ονόµατος της, Kingston-Upon-Hull , η κάποτε «Πόλη του Βασιλιά» µεγάλο µεταφορικό κέντρο εµπορευµάτων και αλιείας, που ανηλεώς βοµβαρδίστηκε κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσµίου πολέµου («The Hull blitz»), βλέπει πλέον το λιµάνι (άλλοτε πηγή πλούτου και ευµάρειας) να φυτοζωεί, τις τεράστιες αποθήκες να στέκουν άδειες και θλιβερές και ολόκληρες γειτονιές να έχουν ρηµάξει.

Μέσα σ’αυτό το γκρίζο και µελαγχολικό τοπίο, τοποθετεί τους ήρωες των ιστοριών του ο Μητάς (βραβείο πρωτοεµφανιζόµενου συγγραφέα από το περιοδικό «Διαβάζω» για το 2012). Νεαροί µεσογειακής προέλευσης, ένας Ισπανός, ένας Έλληνας και ένας Τούρκος απ΄τη µεριά του Αιγαίου, βρίσκονται για σπουδές στην πόλη και προσπαθούν να ξεπεράσουν τα αλλεπάλληλα αρχικά σοκ που υφίστανται τις πρώτες µέρες τους στο Χαλ. Ο γκρίζος ουρανός, η συνεχής βροχή, οι άδειοι δρόµοι µόλις νυχτώνει, η τοπική προφορά που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δεν ξέρεις τη γλώσσα, οι διαφορετικές συνήθειες. «Οι δρόµοι του Χαλ το βράδυ είναι έρηµοι και παγωµένοι. Τον ξένο που θα βγεί να περπατήσει στην Cottingham Road µετά τη δύση του ηλίου τον συντροφεύουν η οµίχλη, το τσουχτερό κρύο και τα σιωπηλά αιωνόβια δέντρα, που υψώνουν τα µπλεγµένα κλαδιά τους στον σκοτεινό ουρανό. Τα πεζοδρόµια, εγκαταλειµµένα από τους πρωινούς διαβάτες, αντανακλούν στον νυχτερινό παγετό το ασθενικό φως που απλώνουν γύρω τους οι φανοστάτες. Όταν ο άνεµος πέφτει και παύει ν’ακούγεται το συριστικό βουητό του, το κρύο µοιάζει να επικάθεται βουβό και απειλητικό πάνω στις σκοτεινές προσόψεις των σπιτιών και στους ξύλινους φράχτες, επιβάλλοντας µια απόκοσµη σιωπή. Αν βρίσκεσαι έξω τέτοια ώρα, εισαι αναγκασµένος να γυρίσεις γρήγορα σπίτι, καθώς δεν υπάρχει ούτε

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

INK

ένα κατάστηµα ανοιχτό να τραβήξει µε τα φώτα την προσοχή σου. Κι όταν το άγαλµα της Παρθένου ξεπροβάλλει υποβλητικό και πένθιµο µέσα από την οµίχλη, πάνω στο φωτισµένο υπέρθυρο του ναού των µεθοδιστών, βιάζεις το βήµα για να βρεθείς στη ζεστασιά του δωµατίου σου το συντοµότερο δυνατό, µε την αλλόκοτη αίσθηση του τελευταίου ζωντανού ανθρώπου στον πλανήτη.» Υπάρχει ένα κοινό σηµείο στις τρεις ιστορίες, η σχέση του «ξένου», του φοιτητή εν προκειµένω, µε τον , είτε αυτός είναι µε τη µορφή µιας γηραιάς κυρίας, είτε ενός νεαρού φοιτητή (που δεν είναι από το Χαλ βέβαια, αλλά είναι Βρετανός), είτε ένας καταθλιπτικός µεσήλικας. Μέσα από τη σχέση αυτή οι ήρωες των ιστοριών του Μητά, καταπολεµούν (όσο µπορούν) την µοναξιά τους, γνωρίζουν την διαφορετική κουλτούρα, γνωρίζουν όµως και τον εαυτό τους – οι ιστορίες λοιπόν, µπορούν να αναγνωσθούν και ως µαθήµατα αυτογνωσίας και συντροφικότητας, όπου µέσα από τις αντιθέσεις προκύπτει η ανθρωπιά και η αλληλοκατανόηση, η ικανότητα για συνύπαρξη και η ανάγκη για το ανθρώπινο χέρι που θα απλωθεί την κατάλληλη (;) στιγµή. Η κυρία Ρότζερς της πρώτης ιστορίας που έχει ως τίτλο «Κεντρική Βιβλιοθήκη» ζει µια πολύ µοναχική και «περίκλειστη» ζωή, χωρίς συναναστροφές και φιλίες. Κάνει βόλτες ή πάει για ψώνια µε το ποδήλατό της, ενώ απασχολείται ως ταξιθέτρια στην κινηµατογραφική λέσχη της Κεντρικής Βιβλιοθήκης του Χαλ. Τακτικός (ίσως ο τακτικότερος τους τελευταίους µήνες) θαµώνας της λέσχης είναι ένας νεαρός Ισπανός φοιτητής, ο οποίος της χαµογελάει και την χαιρετάει κάθε φορά που πηγαίνει εκεί – νιώθει ότι είναι ο µόνος που την «βλέπει», που δεν του είναι αόρατη. Η κα Ρότζερς επιθυµεί διακαώς να προσκαλέσει τον φοιτητή για ένα φλυτζάνι τσάϊ για να του ανταποδώσει µ’αυτόν τον (τυπικά Βρετανικό) τρόπο την ευγενική του συµπεριφορά. Όταν έρχεται αυτή η στιγµή, και µετά το τσάι ακολουθεί το κονιάκ, ο συγγραφέας πραγµατοποιεί ένα κινηµατογραφικό «fade-out» – δεν γνωρίζουµε την συνέχεια της βραδιάς , επανερχόµαστε όταν η κα Ρότζερς ξυπνάει στον καναπέ του σαλονιού της «λουσµένη στο φως του πρωινού» γεµάτη χαρά. «Στηρίζεται στους αγκώνες και κοιτάζει γύρω της., προσπαθώντας να διαπεράσει µε το βλέµµα τη χρυσή αχλή. Αναγνωρίζει το σαλόνι της. Είναι ξαπλωµένη στον καναπέ, σκεπασµένη πρόχειρα µε δυό κουβέρτες. Οι κουρτίνες αφήνουν ένα µεγάλο άνοιγµα, απ’όπου ξεχύνεται ο καταρράκτης του φωτός. Στ’αριστερά της, η αντανάκλαση του ήλιου στον καθρέφτη της ντουλάπας εξαϋλώνει σχεδόν το δωµάτιο µέσα σε µια χρυσαφένια έκρηξη.» Στην δεύτερη ιστορία, µε τίτλο «Ντόναλντ και Τζόυ» περιγράφεται η χαλαρή φιλική σχέση µεταξύ ενός έλληνα µεταπτυχιακού φοιτητή και του Ντόναλντ, ενός Σκωτσέζου πρωτοετή φοιτητή Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήµιου του Χαλ, ο οποίος συνοδεύεται από το

σκυλί του, την Τζόυ, ένα σκυλί για τυφλούς, που δεν τον αφήνει ούτε στιγµή από τα µάτια της. Και οι δύο αισθάνονται αποµονωµένοι και αµήχανοι σε ένα ξένο τόπο – ο Ντόναλντ πρώτη φορά φεύγει από την ασφάλεια του σπιτιού του, προσπαθεί να ανοίξει τα φτερά του. Όταν εκείνο το µοιραίο βράδυ, ο νεαρός έλληνας θα συναντήσει τον Ντόναλντ στο κλάµπ παρέα µε κάποιον συµφοιτητή του και δύο όµορφες κοπέλλες, διακρίνει στην έκφραση του Ντόναλντ ότι κάτι έχει αλλάξει. Ο νεαρός τυφλός φίλος του είναι ερωτευµένος µε τη µία από τις κοπέλλες, αλλά λίγο αργότερα που εκείνη θα χορέψει µε τον φίλο του Ντόναλντ, ο έλληνας θα τους δει να χαϊδεύονται – ο Ντόναλντ βεβαίως δεν έχει καταλάβει τίποτα, αλλά τις προσεχείς ηµέρες – εβδοµάδες, η στιγµή της συνειδητοποίησης του ανέφικτου της προσπάθειάς του δεν θα αργήσει βουλιάζοντας τον σε µια βαθιά µελαγχολία. Η συναισθηµατική «εκπαίδευση» του νεαρού Σκωτσέζου θα είναι απότοµη και σκληρή και όλο αυτό το βάρος θα τον συνθλίψει. «Παρουσίαζε την εικόνα ενός ανθρώπου που, ενώ παλεύει µε καταστάσεις που τον ξεπερνούν, έχοντας επιστρατεύσει τις εφεδρείες των δυνάµεών του, πασχίζει να διατηρήσει την αξιοπρέπειά του. Ήταν καταπονηµένος. Είχε αδυνατίσει πολύ, το περήφανο παράστηµά του είχε καµφθεί, το πρόσωπό του φαινόταν κουρασµένο, και στο δροσερό, όµορφο στόµα ζωγραφιζόταν µια έκφραση πόνου, νευρικότητας και αγωνίας. Μολοταύτα, ένα καινούργιο φως, ένα νέο, σκληρό αλλά ανεκτίµητο φορτίο έµοιαζε να ενδηµεί στο πρόσωπό του, προσδίδοντάς του µια διαφορετική λάµψη και οµορφιά. Η Τζόυ, µε το παραπονεµένο βλέµµα, τη νευρική κίνηση των αυτιών και τη χαµηλωµένη ουρά, συµπλήρωνε την εικόνα.» Η τρίτη ιστορία µε τον τίτλο «Ένα ποτήρι µπίρα» κλείνει µε τον καλύτερο τρόπο την συλλογή διηγηµάτων του Μητά. Δύο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι βρίσκονται να συγκατοικούν σε ένα σπίτι του Χαλ. Ο µεσήλικας Στηβ πρώην χτίστης, νοικιάζει ένα δωµάτιο στον Αζίζ, τον Τούρκο απ’το Κουσάντασι που βρίσκεται τελείως έξω από τα νερά του στην υγρή και γκρίζα πόλη. Ο Στηβ γεµίζει τον διστακτικό Αζίζ µε ψεύτικες ιστορίες από ταξίδια σε όλα τα µέρη της γης, µε µυθικά κατορθώµατα και µικρούς ηρωισµούς για να καλύψει την δυστυχία και την µοναξιά που τον περιβάλλει. Όταν ο Αζίζ διαπιστώνει ότι ο Στηβ που τον προσκαλεί καθηµερινά στις 7.30 για ένα ποτήρι µπίρα στην κοντινή παµπ, δεν πηγαίνει ούτε εκεί, αποφασίζει να τον ακολουθήσει διακριτικά για να ξεκλειδώσει το µυστικό του. Αυτό που ανακαλύπτει, το ανύπαρκτο της ζωής του Στηβ, θα είναι πιο εκκωφαντικό κι από τον ισχυρότερο κρότο. Καθώς ακολουθεί τον Στηβ στις αποβάθρες, ο Αζίζ θα έρθει αντιµέτωπος µε τις δικές του φοβίες, τους δικούς του εφιάλτες και τη στιγµή που ο Στηβ θα βγάλει την απεγνωσµένη κραυγή, τον τελευταίο λυγµό, αυτός ανήµπορος να τον βοηθήσει θα «µαρµαρώσει» συνειδητοποιώντας την δικιά του αδυναµία. «Ο Αζίζ έµεινε να κοιτά σαν µαγνητισµένος την έρηµη

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

INK

αποβάθρα, τους σκούρους όγκους των αποθηκών, τους σκελετωµένους γερανούς, τα θλιβερά κουφάρια των πλοίων. Είχε αποδεχτεί την πρόσκληση – και ήταν εκεί, µόνος µέσα στη Νύχτα. Ο συγκάτοικός του είχε χαθεί – δεν υπήρχε ίχνος ζωής σ’εκείνο τον έρηµο τόπο. Το θάρρος στράγγιξε από την καρδιά του. Προς στιγµήν ένιωσε ότι όλα, ο ερχοµός του στην Αγγλία, η γνωριµία µε τον Στηβ, η αλλόκοτη ζωή του ασπροµάλλη γίγαντα και η ατέλειωτη αποψινή περιπλάνηση δεν είχαν παρά έναν και µοναδικό σκοπό: να τον οδηγήσουν εκεί, µπροστά στον Φόβο, εκεί που ποτέ πριν δεν είχε τολµήσει να πάει – και τώρα θα έπρεπε να συνεχίσει µέχρι το τέλος, ή να κάνει πίσω και να φύγει, όσο ήταν καιρός.»

Λόουτς. Μουντός ο ουρανός, γκρίζος ο ουρανός, δυστυχισµένοι και ξεζουµισµένοι άνθρωποι, όλα παγωµένα και ακίνητα µε τον ποταµό Χάµπερ βρώµικο και άσχηµο να δίνει την απαραίτητη πινελιά της βαριάς θλίψης. Οι ιστορίες µε τις οποίες παρουσιάζεται στα ελληνικά γράµµατα ο συγγραφέας, αποπνέουν ευαισθησία και καλαισθησία, κοµψότητα ύφους και αριστοτεχνικής γραφής, σκληρής δουλειάς µε στέρεες λογοτεχνικές βάσεις αγγλοσαξωνικής λογοτεχνίας και των κυριότερων εκπροσώπων αυτής. Ακόµα και το «γοτθικό» ύφος του τελευταίου διηγήµατος, έρχεται και δένει απόλυτα µε το χαµηλότονο και µινιµαλιστικό στυλ των προηγούµενων ιστοριών συνεχίζοντας την περιγραφή των αισθηµάτων των ηρώων κάτω από τον σκούρο ουρανό της παρακµάζουσας πόλης του Γιορκσάιρ. Μακάρι η λογοτεχνική διαδροµή του (ιδιαίτερα σεµνού) συγγραφέα να είναι ανάλογη.

Μέσα από τις σελίδες µοναξιάς των εξαιρετικών ιστοριών του Γ.Μητά, αναπνέει η ελπίδα και η πίστη στη ζωή. Διαβάζοντας το βιβλίο είχα την αίσθηση ότι µεταφερόµουν σε σκηνικό κάποιας ταινίας του Κεν

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ANIMA

TENSHI NO TAMAGO ▧

TOY GIL GALAD teotihoacan@msn.com

Σε ένα σουρεαλιστικό κόσµο σκιών και σκότους ζει ένα µικρό κορίτσι, φύλακας ενός µυστηριώδους αυγού. Περνά όλο τον καιρό της µαζεύοντας µπουκάλια και διαφόρων ειδών τεχνουργήµατα από µια εγκαταλελειµµένη πόλη. Κάποτε σε αυτή τη σκοτεινή πόλη καταφθάνει ένας άντρας, ζωσµένος µε ένα σταυρόµορφο όπλο πάνω σε µια µηχανή. Όταν συναντηθούν τελικά ξεκινούν ένα ιδιαίτερο διάλογο όπου η φράση «Ποιος είσαι;» επαναλαµβάνεται συχνά.

Το 1985 όταν και προβλήθηκε αυτό το άκρως σουρεαλιστικό φιλµ οι κριτικοί και το κοινό δεν ανταποκρίθηκαν. Οι Tokuma Shoten, Yoshitaka Amano και Mamoru Oshii, συνεργάστηκαν και παρουσίασαν σε ένα προοδευτικό anime, χωρίς πολλούς διαλόγους την αθωότητα µέσα σε ένα σκοτεινό κόσµο, µέσω του µικρού κοριτσιού που το µόνο που έκανε όσο φυλούσε το µυστηριώδες αυγό ήταν να µαζεύει µπουκάλια µε νερό και να παρατηρεί τις φυσαλίδες που ανέβαιναν. Παρουσίασαν όµως και µια λίγο-πολύ γνωστή πτυχή των ανθρώπων µέσω του αγνώστου. Είναι ένας άλλος Χριστός ή και Αντίχριστος, που παρουσιάζεται κουβαλώντας το σταυρόµορφο όπλο του στην πλάτη κι έχοντας δεµένα τα χέρια του µε επιδέσµους. Συναντά το µικρό κορίτσι και το προστατεύει από τη βία που υπάρχει γύρω της, για να κλέψει τελικά και να σπάσει το αυγό που τόσο προσεκτικά η ίδια προστάτευε.

Όσο διαρκεί η συζήτησή τους κάνουν την εµφάνισή τους σκιές γιγαντιαίων κοιλάκανθων που µάλλον προκαλούν το ξύπνηµα των ανθρώπινων αγαλµάτων, που είναι διασκορπισµένα σε ολόκληρη την πόλη, τα οποία κυνηγούν µε δόρια τα γιγάντια ψάρια. Οι σκηνές αυτές τροµάζουν το µικρό κορίτσι που θα οδηγήσει τον άντρα έξω από την πόλη και συγκεκριµένα σε ένα περίεργο βράχο µέσα στον οποίο ζει.

Όλοι είµαστε µέρη ενός ακατάληπτου κόσµου και το αντιλαµβανόµαστε µόνο λίγο πριν το τέλος…

Μέσα στο τεράστιο βραχώδες καταφύγιο συναντούν παράξενα απολιθώµατα και τη συλλογή του κοριτσιού καθώς και το αυγό. Εκεί ο άντρας της αφηγείται παραλλαγµένη την ιστορία της Κιβωτού του Νώε, περιµένοντας να κοιµηθεί, για να καταφέρει τελικά να σπάσει το αυγό! Η µικρή φύλακας ξυπνά πονώντας και βγαίνοντας από το καταφύγιό της θα σκοτωθεί σε ένα µικρό φαράγγι. Ο θάνατός της θα οδηγήσει σε µια σειρά γεγονότων που δείχνουν ότι δεν είµαστε τίποτε άλλο παρά µικρά, ελάχιστα, ασήµαντα µέρη ενός αδιανόητου κόσµου…

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

JUMPCAT

THE WRESTLER Η µαταιοδοξία της πλαστής αφθαρσίας ▧

ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ 24fpsverite@gmail.com http://24fpsverite.wordpress.com

Η τέταρτη µεγάλου µήκους ταινία του Darren Aronofsky θα µπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα κοµβικό σηµείο στην ως τότε σκηνοθετική καριέρα του. Με το The Wrestler (Ο Παλαιστής) αλλάζει εντελώς ύφος και αποµακρύνεται από τα ετερογενή θέµατα που είχαν χαρακτηρίσει το έργο του µέχρι εκείνη τη στιγµή. Περνά σε µία φάση ωριµότητας και επικεντρώνεται σε πιο νατουραλιστικές ιστορίες. Ο σκηνοθέτης είχε δηλώσει πως υπάρχει µία νοητή συνέχεια ανάµεσα σε αυτή την ταινία και την επόµενη του, Black Swan (Μαύρος Κύκνος) καθώς οι ήρωές τους ασχολούνται µε απαιτητικές τέχνες. Η ταινία συµµετείχε στο Φεστιβάλ Βενετίας του 2008 και βραβεύτηκε µε τον Χρυσό Λέοντα Καλύτερης Ταινίας. Ο Robin Ramzinski (Mickey Rourke), είναι επαγγελµατίας wrestler. Είναι σωστότερο να διατηρηθεί ο όρος wrestler αντί του παλαιστή, καθώς το wrestling είναι ένα άθληµα περισσότερο επίδειξης παρά πραγµατικής πάλης, και από πολλούς θεωρείται ως στηµένο ή και ψεύτικο. Η φήµη του είχε φτάσει στο απόγειό της στη διάρκεια της δεκαετίας του '80 όταν πρωταγωνιστούσε στα ρινγκ µε το όνοµα Randy "The Ram" Robinson. Αν και τα χρόνια έχουν περάσει ο ίδιος συνεχίζει να αγωνίζεται σε µικρούς τοπικούς αγώνες επίδειξης στο New Jersey ενώ παράλληλα δουλεύει σε ένα σούπερ µάρκετ. Αποµονωµένος από όλους ο Randy έχει για µοναδική του παρέα την Cassidy (Marisa Tomei) µία stripper που και αυτή

δεν βρίσκεται πλέον στην κατάλληλη ηλικία για τη δουλειά της. Η ρουτίνα στη ζωή του Randy θα αλλάξει όταν του γίνεται η πρόταση να αναβιώσει έναν θρυλικό αγώνα που είχε δώσει πριν από 20 χρόνια µε τον πιο γνωστό του αντίπαλο, τον Ayatollah. Στην προσπάθειά του όµως να ετοιµαστεί για τον αγώνα, αντιµετωπίζει ένα πολύ σοβαρό πρόβληµα υγείας και έτσι αποφασίζει να αλλάξει τη ζωή του. Ο απόλυτος και µοναδικός ήρωας της ταινίας είναι ο ίδιος ο Randy και είναι τόσο καταλυτική η παρουσία του όσο θα ήθελε να είναι και στην αληθινή του ζωή. Βρίσκεται στην µόνιµη παραίσθηση του παρελθόντος, θεωρώντας πως ο χρόνος δεν περνά από πάνω του, παρά το γεγονός πως τα σηµάδια του είναι παραπάνω από εµφανή, και αρνείται να παραδεχτεί πως έχει τελειώσει από αυτό το παιχνίδι. Προτιµά να κάνει εντυπωσιακές στηµένες εξόδους από την πραγµατικότητα και τα ουσιαστικά του προβλήµατα, όπως ακριβώς έκανε και στο ρινγκ, παρά να τα αντιµετωπίσει µε ωριµότητα. Η εφήµερη προ εικοσαετίας δόξα δεν του επέτρεψε να οδηγήσει τον εαυτό του σε άλλες διεξόδους. Αντί να προχωρήσει παρακάτω στη ζωή του, όπως έκαναν οι πρώην συναθλητές του, προτιµά να µείνει στην πλασµατική δόξα ενός ψεύτικου, όσο και το wrestling, παρελθόντος. Αυτάρεσκος και εγωπαθής παραδέρνεται σε κακούς αγώνες µε νεότερους wrestlers που µεγάλωσαν µε τον µύθο της αφίσας του στα δωµάτιά τους

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

JUMPCAT

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

JUMPCAT

αντί να περάσει στην θνητή έκφανση του. Με ψεύτικους και φτηνούς εντυπωσιασµούς αναπλάθει την εξωτερική του εµφάνιση απλά και µόνο για να είναι όσο πιο κοντά γίνεται στην ιδανική του εικόνα στην οποία τόσο ο ίδιος όσο και όσοι τολµούν να τον πλησιάσουν έχουν εγκλωβιστεί Παρά τις ευκαιρίες που του έχουν δοθεί για να αλλάξει ταυτότητα εκείνος αρνείται πεισµατικά έναν τέτοιο συµβιβασµό και παραµένει πιστός σε ότι τον κρατάει ζωντανό όλη του τη ζωή. Ακόµα και στην ύστατη απόπειρά του να δηµιουργήσει ξανά σχέσεις βασισµένες στο “νέο” του εαυτό, καταφέρνει να αποτύχει.

Σκηνοθετικά ο Aronofsky επαναφέρει µία νεκρή και χτυπηµένη από µία παράδοξη νοσταλγία δεκαετία όπως αυτή του 80 στο σήµερα. Είναι λογικό µία κακόγουστη και πολύχρωµη περίοδος όπως εκείνη να φαντάζει τόσο δελεαστική στο σηµερινό γκρίζο, τόσο στα χρώµατα όσο και στα συναισθήµατα. Αυτό γίνεται ακόµα πιο έντονο µε την παρουσία του Mickey Rourke και τα αυτοβιογραφικά στοιχεία που υπάρχουν στο σενάριο του Wrestler. Για να αποφύγει ο ίδιος να εγκλωβιστεί στην εικόνα του star της δεκαετίας του 80, αποφάσισε να αποσυρθεί από την υποκριτική και να επιστρέψει στην επαγγελµατική πυγµαχία για µερικά χρόνια. Το µόνο που κατάφερε ήταν να παραµορφωθεί εµφανισιακά και να επιστρέψει ως αποτυχηµένος στον κινηµατογράφο. Ο ρόλος του Randy ήταν ο πρώτος µεγάλος ρόλος µετά από 20 χρόνια και συνοδεύτηκε από πλήθος βραβεύσεων.

Ο Aronofsky συνήθως δηµιουργεί ταινίες για τους αποτυχηµένους, για τους µόνιµα χαµένους και ο Wrestler του είναι ένα ξεκάθαρο παράδειγµα αυτής της αισθητικής. Η µαταιοδοξία του άφθαρτου είναι η µόνη πηγή δύναµης και ο µόνος λόγος ύπαρξης. Η άρνηση της αποδοχής πως είναι ακόµα ένας χαµένος σε µία πόλη γεµάτη από χαµένους κάνει ακόµα πιο δύσκολη την αλλαγή για τον Randy. Είναι ακόµα ένα ερείπιο σε µία νεκρή πόλη και έχει καταφέρει να εγκαταλειφθεί από όσους θα µπορούσαν να τον σώσουν. Θύµα των δικών του επιλογών οδηγείται σε µία χωρίς επιστροφή καταστροφή που απλά θα επιβεβαιώσει το φθαρτό του χαρακτήρα του και πως τίποτα δεν µπορεί στην ουσία να τον επαναφέρει στην παλιά του κατάσταση. Άλλωστε πλέον δεν έχει τίποτα να χάσει αφού πληρώνει δικές του επιλογές και λάθη. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες για τις αποφάσεις του είναι συνειδητά ασυνείδητος µε τον εαυτό του. Προτιµά να διαλύσει τα πάντα για ακόµα ένα χειροκρότηµα, άλλωστε αυτό είναι το µόνο που έχει καταφέρει να του ανήκει δικαιωµατικά και κανείς δεν θα µπορέσει να του το κλέψει. Η πλασµατική του ευτυχία είναι το ναρκωτικό του και µόνο ο κόσµος του µπορεί να του το δώσει. Του είναι αδιάφορο να αναγκαστεί να φυτοζωεί µέσα σε ένα συµβατικό για τον ίδιο παρόν, θα προτιµήσει να πέσει ηρωικά για όσους τον θέλουν για αυτόν που ήταν και όχι για την σκιά του εαυτού του.

Ο Wrestler θεωρητικά φαντάζει ως ακόµα µία ιδανική έκδοση του American Dream που όλοι κατά βάθος αποζητούµε, χωρίς απαραίτητα να µετέχουµε σε κάτι τόσο θεαµατικό. Στην ουσία όµως το επίκεντρο είναι ακριβώς στον αντίποδα αυτού. Είναι η σκληρή και απότοµη για πολλούς συνειδητοποίηση του φθαρτού ρεαλισµού που ποτέ δεν µπορεί να συνάδει µε ονειρικές ελπίδες και µας καταστρέφει σιγά σιγά. Όπως κλείνει και ο Bruce Springsteen στο οµώνυµο τραγούδι: “These things that have comforted me I drive away (anything more) This place that is my home I cannot stay (anything more) My only faith is in the broken bones and bruises I display”

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

JUMPCAT

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ

PIETA ▧

ΤΗΣ ΜΑΡΙΛΕΝΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ http://to-see-nema.blogspot.gr maloulito@gmail.com Πηγή: www.cine.gr

Ο Lee Kang-do (Lee Jung-jin) για να κερδίσει τα προς το ζην, εισπράττει τα χρήµατα που έχουν δανειστεί διάφοροι µικροεπιχειρηµατίες από τοκογλύφους. Στην περίπτωση που αυτοί, αδυνατούν να πληρώσουν, τους σακατεύει, εισπράττοντας την αποζηµίωσή τους για την κάλυψη του χρέους τους. Κάποια µέρα, στην πόρτα του Lee Kang-do θα εµφανιστεί µια γυναίκα που ισχυρίζεται πως είναι η βιολογική του µητέρα και θα του ζητήσει να την αφήσει να βρίσκεται κοντά του, για να τον φροντίζει. Ο Lee Kang-do, σταδιακά, πείθεται για την ταυτότητα της Jang Mi-sun (Jo Min-su) κι αποφασίζει να εγκαταλείψει την βρώµικη κι αιµατοβαµµένη δουλειά του και να ζήσει µια φυσιολογική ζωή, δίπλα στον άνθρωπο που έχει περισσότερη ανάγκη, την µάνα του. Όµως, µια µέρα, γυρνώντας σπίτι, δεν βρίσκει την Jang Mi-sun να τον περιµένει και αρχίζει να την αναζητά στα µέρη που σακάτεψε τα θύµατά του.

µετατρέπεται σε µια µεγαλειώδη αγάπη µιας µάνας προς τον γιο της. Αξίζει εδώ, όµως, να σταθούµε για λίγο στον τίτλο του έργου: "Pietà", στα ιταλικά, σηµαίνει "οίκτος". Παράλληλα, βέβαια, εκτός απ' αυτήν την ερµηνεία, η λέξη αυτή έχει καταλήξει να συµβολίζει µια συγκεκριµένη θρησκευτική εικόνα, που αναπαριστά την µορφή της Παναγίας να κρατά στα χέρια της το σώµα του άψυχου Ιησού. Δίνοντας λοιπόν, τον συγκεκριµένο τίτλο στο έργο του, ο Kim Kiduk, αποδίδει σε µια µόνο λέξη όλο το νόηµα της ταινίας του και θέτει υπό το θρησκευτικό πρίσµα, το δηµιούργηµά του. Η ταινία, ξεκινά µε την εικόνα ενός νεαρού άντρα, που αυτοκτονεί. Ο τρόπος µε τον οποίο παρουσιάζεται το σώµα του, σε συνδυασµό µε τον τίτλο, δεν αποκλείεται να φέρει στο µυαλό την εικόνα του Εσταυρωµένου, δηµιουργώντας διάφορους παραλληλισµούς στο µυαλό του θεατή. Παράλληλα, ο φωτισµός της συγκεκριµένης σκηνής είναι µηδαµινός, προϊδεάζοντας έτσι για την ψυχοφθόρα συνέχειά της.

Η "Pieta" είναι ένα καταπληκτικό δραµατικό έργο, που ασκεί, όµως, τροµερή ψυχολογική βία στον θεατή. Χωρίς να προβάλλει σκληρές εικόνες, αλλά υπαινίσσοντάς τες, τοποθετεί τον θεατή στην δυσάρεστη θέση του παρατηρητή της ζωής ενός σαδιστή, αφήνοντας στην φαντασία του καθενός την δηµιουργία εικόνων που συγκλονίζουν. Όπως θα δούµε, όµως, κατά την εξέλιξή του δράµατος, όλο αυτό το φρικτό σκηνικό που έχει πλάσει ο θεατής στο µυαλό του και που τον ωθεί να αποδοκιµάσει την σύλληψη ενός τέτοιου έργου,

Έπειτα, µέχρι να παρουσιαστούν κι οι δυο κεντρικοί χαρακτήρες, αυτοί της µητέρας και του γιου, οι σκηνές που ακολουθούν είναι αρκετά στιλιζαρισµένες, αποδίδοντας έτσι τον αλλοπρόσαλλο τρόπο µε τον οποίο είναι 34

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

δοµηµένη η καθηµερινότητα του ορφανού αυτού σαδιστή. Το µίσος που τρέφει για το γυναικείο φύλο είναι εµφανές, όπως επίσης κι η κατάσταση στην οποία βρίσκεται το σπίτι του, παρουσιάζει έναν άνδρα που δεν έχει καµία ανάγκη να ζήσει µια φυσιολογική ζωή.

τραυµατισµένων σακάτηδων που έχει δηµιουργήσει, προκειµένου να βρει την µητέρα του που θ' απαχθεί στην πορεία, καλείται ν' ανακαλύψει τις απαντήσεις στα ερωτήµατα "τι είναι ο θάνατος;" και "τι είναι το χρήµα;". Ο Kim Ki-duk, σ' αυτή του την ταινία, ξεδιπλώνει όλο το ταλέντο και το µεγαλείο του και δηµιουργεί µια σοκαριστική δραµατική ιστορία, η οποία εµφανίζεται, ουσιαστικά, στο δεύτερο µέρος της. Αν λοιπόν είστε λάτρεις αυτού του εξαίρετου Νοτιοκορεάτη δηµιουργού, σας την συστήνω ανεπιφύλακτα καθώς είναι µια από τις καλύτερες ταινίες της καριέρας του. Αν πάλι, ανήκετε στο σινεφίλ κοινό, αλλά δεν αντέχετε ιδιαίτερα την ψυχολογική βία, θα σας πρότεινα είτε να οπλιστείτε µε υποµονή, όπως η πρωταγωνίστρια, και να υποµείνετε το πρώτο µισό, είτε καλύτερα να την αποφύγετε, αν ξέρετε ότι υπάρχει περίπτωση να σηκωθείτε να φύγετε από την κινηµατογραφική αίθουσα.

Όλα όµως στην ζωή του θ' ανατραπούν, όταν εισβάλλει σ' αυτήν µια γυναίκα, που προσπαθεί να τον διεκδικήσει και να προσφέρει στον άντρα αυτόν, την χαµένη του αθωότητα και που µας φέρνει στο µυαλό τον τρόπο µε τον οποίο θα ενεργούσε µια αγία. Η Jang Mi-sun, παρουσιάζει τεράστια υποµονή και δέχεται την όποια ταπείνωση, προκειµένου ν' αποδείξει στον γιό της ότι του λέει αλήθεια. Αφού λοιπόν, ο γιος της την δεχτεί, αρχίζουµε να διακρίνουµε τη µεταµόρφωση ενός ανθρωπόµορφου τέρατος σε παιδί. Η αλλαγή αυτή, βέβαια, που συµβαίνει στην ζωή του Lee Kang-do, µπορεί να φέρνει στην επιφάνεια όλα τα θετικά και καλά κρυµµένα στοιχεία του άνδρα αυτού, όµως παράλληλα δηµιουργεί κι αδυναµίες σ' έναν άνδρα που έχει βλάψει, όχι επειδή πρέπει, αλλά επειδή θέλει, πολύ κόσµο.

Σηµείωση: Τα πλήρη ονόµατα, τόσο των χαρακτήρων, όσο και των πραγµατικών προσώπων, αναγράφονται µε το επώνυµο να προηγείται του κύριου ονόµατος, καθώς αυτός είναι ο κορεάτικος τρόπος γραφής τους.

Έτσι λοιπόν, µέσα από ένα οδοιπορικό, το οποίο αναγκάζεται να κάνει ο ήρωάς µας στον κόσµο των ψυχικά 35

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

JIVE

CHINESE MAN ▧

TOY JIM VER jim.a.ver@gmail.com www.jimver.net

Το 2005 ο Damon Albarn µε τους Gorillaz κυκλοφορούν ένα από τα καλύτερα σύγχρονα album, το “Demon Days”. Έξι χρόνια αργότερα, η κολεκτίβα των “Chinese Man”, µια τριάδα που κατοικεί λίγο έξω από τη Marseille στη Γαλλία, κυκλοφορεί το “Racing with the sun”, ένα album που µοιάζει σαν το b-sides (ή στην συγκεκριµένη περίπτωση g-sides...) του επιτυχηµένου album των Βρετανών.

Κοµµάτια σαν το “Stand!”, µε τα ανατολίτικα έγχορδα και φωνές να δίνουν το χρώµα µπροστά από µια dubstep βάση, samples από πολιτικές οµιλίες και τον Plex Rock στα φωνητικά, το J.O.G.J.A µε τις συνεργασίες να θυµίζουν ακόµη πιο πολύ Gorillaz, τα φωνητικά samples στο οµώνυµο κοµµάτι και φυσικά το ενεργητικό “Get Up”, το οποίο σερβίρεται για πρωινό, είναι τα highlights ενός πολύ καλού συνολικά album.

Το ότι προέρχονται από τη Γαλλία και στο όνοµά τους υπάρχει η αναφορά στον γίγαντα από την Ασία, καθόλου δεν περιορίζει τους µουσικούς τους ορίζοντες. Έχουν ένα καταπληκτικό ταλέντο να µπερδεύουν διάφορα είδη µουσικής, hip-hop, dub, dubstep µε την oriental, την Γαλλική κουλτούρα, τα αφρικάνικα κρουστά, προσθέτοντας αρκετά samples, live φωνητικά και τα δεµένα beat του Sly. Αυτός είναι και ο λόγος άλλωστε που έχουν αποκτήσει αυτή την παγκόσµια αναγνώριση που απολαµβάνουν σήµερα.

αν δεν τους έχετε ακούσει, είναι η ώρα να τους δώσετε το χρόνο τους, να εκτιµήσετε αυτό που έχουν να δώσουν και να ετοιµαστείτε για τις συναυλίες τους στις 12 Απριλίου στη Θεσσαλονίκη στο Principal club και µια ηµέρα µετά στο Gagarin 205 στην Αθήνα.

papadaki.stav@gmail.com

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

papadaki.stav@gmail.com

:ιανίε ”naM esenihC“ ιΟ uK hgiH ylS

oetaM eZ

Οι “Chinese Man” είναι: High Ku Sly Ze Mateo

yout

Layout

w.lykosmagazine.tumblr.com

www.lykosmagazine.tumblr.com

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΕΝΗΧΟΡΙΑ

ΤΡΕΙΣ ΤΕΛΕΙΕΣ Παρασκευάς Καρασούλος ▧

ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΟΥ ΕΞΗΝΤΑΡΗ http://thodorosexintaris.blogspot.gr/ t_exintaris@yahoo.com

Η συλλογή στίχων του Παρασκευά Καρασούλου µε τίτλο «Τρεις τελείες» κυκλοφόρησε πρόσφατα από την εταιρεία «Μικρή Άρκτος». Eπειδή συνήθως, και όχι αδίκως, έχουµε πολλά δυσάρεστα να πούµε για τις εταιρείες, καλό είναι η αντικειµενικότητά µας να µην είναι φειδωλή στην έκφραση όταν πρόκειται να αποδώσει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Και αυτό γιατί, στις µόλις είκοσι µουσικές κυκλοφορίες που έχει στο ενεργητικό της η Μικρή Άρκτος – οφειλόµενη και σε µια µεγάλη περίοδο ανάπαυλας - έχει δώσει εξαιρετικές δουλειές, µουσικά, έχει αναδείξει νέα ταλέντα µε τις «ακροάσεις της Μικρής Άρκτου» και τελευταία, µε την συνεργασία µε την Ecm, φέρνει στην Ελλάδα κάθε δίσκο της αξιολογότατης αυτής εταιρείας. Αυτό όπως που έχει καταφέρει η Μικρή Άρκτος περισσότερο απ’ όλα είναι να είσαι βέβαιος σχεδόν από την αισθητική του εξωφύλλου και όλου του cd ότι είναι δική της κυκλοφορία. Από το ιστορικό πλέον «Μικρή Πατρίδα», ιστορικό και για τη µουσική αλλά και για την τόσο ιδιαίτερη συσκευασία και του δίσκου και του cd, µέχρι το πιο πρόσφατο, πέρα από του Καρασούλου, την υπέροχη επανέκδοση του δίσκου του Νίκου Κυπουργού «Τα µυστικά του κήπου» όλες οι κυκλοφορίες της είναι καλλιτεχνικές προτάσεις του πλέον υψηλού επιπέδου. Πρέπει να αναγνωρίσουµε πως η Μικρή Άρκτος δεν έκανε ποτέ εκπτώσεις ποιότητας.

Οι στίχοι του Καρασούλου διαπνέονται σαφώς από ένα έντονο ποιητικό υπόβαθρο, κάτι που ίσως εξηγεί και τις πολύ όµορφες µελοποιήσεις που έχουν οι στίχοι του. Με την πρώτη µατιά εντύπωση προκαλεί η απουσία ενός από τα πιο όµορφα τραγούδια που έχει γράψει, το «Μαγικό βουνό», σε µουσική του Θύµιου Παπαδόπουλου. Πιθανόν να είναι θέµα δικαιωµάτων. Κατά τα άλλα, στα 45 τραγούδια του βιβλίου-cd, το οποίο περιλαµβάνει και όλους τους στίχους των τραγουδιών αυτών, θα βρει κανείς και θα διαβάσει, καταθέσεις ψυχής και περιγραφές συναισθηµάτων εκφρασµένα µε έναν απέριττο, λιτό αλλά ουσιώδη τρόπο. Στίχοι γραφή προσωπική στη «Ζωή µε το κοµµάτι», στη «Φιλήσυχη ζωή», στην «Παλίρροια», στο «Τον εαυτό του παιδί», στο γλυκό «Τέτοια παράξενη οµορφιά». Ξεχωριστά θέλω να αναφέρω την «Προσευχή της βάρκας», ειδικά σε αυτήν την πολιτική περίοδο. Μια πολύ συγκινητική ποιητική καταγραφή αισθηµάτων µε αφορµή ένα γεγονός από τα πολλά που συµβαίνουν δυστυχώς και άλλοτε έρχονται στο φως και άλλοτε όχι: «σαπιοκάραβο δουλεµπόρου βυθίστηκε αύτανδρο ανοιχτά της Μυκόνου» διαβάζουµε δίπλα στους στίχους του τραγουδιού. Ξεχωριστά όµως θα αναφέρω και το «Ερωτικό». Είναι ένα τραγούδι που κινείται στα επίπεδα του «Μεγάλου Ερωτικού», αν και σαφώς πολύ διαφορετικό. Εξαιρετικοί ερωτικοί στίχοι, ο Γιώργος Ανδρέου γράφει καταπληκτική µουσική µε απροσδόκητες αρµονίες και πτώσεις και, επιστέγασµα, ο Παντελής Θεοχαρίδης ερµηνεύει µε ανεπανάληπτο τρόπο, όπως µόνο αυτός ξέρει, ένα από τα καλύτερα τραγούδια της καριέρας του και ένα από τα πιο ερωτικά τραγούδια όλων των εποχών.

Σε ανάλογο επίπεδο κινείται και αυτή η κυκλοφορία µε τις συνεργασίες του Παρασκευά Καρασούλου τα τελευταία εικοσιπέντε χρόνια που βρίσκεται στην δισκογραφία, αρχής γενοµένης από το 1987. Τριπλό cd συνεπώς µε τραγούδια που σφράγισαν το µουσικό τοπίο των ετών αυτών, που πολλοί πιθανόν να µην γνωρίζουν ότι ανήκουν στιχουργικά στον Καρασούλο, κάτι που δυστυχώς συµβαίνει συχνά µε στιχουργούς. Συνθέτες όπως ο Γιώργος Ανδρέου, ο Θοδωρής Οικονόµου, ο Στέφανος Κορκολής, ο Νίκος Κυπουργός, ο Θέµης Καραµουρατίδης, ο Δηµήτρης Μαραµής και άλλοι, δίνουν το παρών µαζί µε εξέχοντες τραγουδιστές όπως η Μαρία Δηµητριάδη, ο Παντελής Θεοχαρίδης, η Δήµητρα Γαλάνη, Ο Μάριος Φραγκούλης, ο Γιώργος Νταλάρας, η Μόρφω Τσαϊρέλη κ.α.

Ο δίσκος εντέλει έχει ενδιαφέρον πολλαπλό. Αποτελεί πρώτιστα µια αποτύπωση της δισκογραφικής παρουσίας του Παρασκευά Καρασούλου. Είναι επίσης µια πολύ όµορφη συλλογή τραγουδιών που εκτός από best of του ιδίου είναι best of γενικότερα, αφού είναι τραγούδια τα οποία έκαναν - και κάνουν - τη δική τους επιτυχηµένη διαδροµή. Δεν είναι, µε άλλα λόγια, τραγούδια που χαρακτηρίζονται από ωραίο λόγο και αυτό είναι όλο· ευτυχώς “έτυχαν” γενικότερης αναγνώρισης συνιστώντας συνεπώς ένα σύνολο από πολύ ακουσµένα και αγαπηµένα τραγούδια. Τέλος, το

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΕΝΗΧΟΡΙΑ

βιβλίο-cd περιέχει τρία θαυµάσια έργα του Ανδρέα Γεωργιάδη, ένα από τα οποία κοσµεί το εξώφυλλο.

Χέρσα λιβάδια, οι λεωφόροι που περνάς κι οι ουρανοξύστες, ανεµόµυλοι που τρίζουν τις πανοπλίες των εχθρών σου µην κοιτάς µόνο το φόβο τους στα µάτια που γυαλίζουν.

Αλλά γιατί «Τρεις τελείες»; Τρείς τελείες –εµµονές, όπως γράφει ο ίδιος στο εισαγωγικό σηµείωµα. Τρία cd, τρεις ενότητες (χρόνος, τρόπος και πρόσωπο για τα ίχνη της προσωπικής ταυτότητας του Παρασκευά Καρασούλου). “Είναι στην πραγµατικότητα οι τρεις κυρίαρχες «δηµιουργικές εµµονές» του στιχουργού που λειτούργησαν ως άξονες έµπνευσης και δηµιουργίας του στην πορεία των είκοσι πέντε αυτών χρόνων”.

Ακούτε: Μύθο 93,4: Τρίτη και Πέµπτη 16.00-18.00 www.mythosradio.tk και 90,4 Αριστερά στα fm: Τετάρτη 21.00-23.00 και Κυριακή 19.00-21.00

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

SHOWCASE

SET ME ON FIRE Μωρά στη Φωτιά

▧

ΤΗΣ ΔΩΡΑΣ ΚΟΡΟΒΕΣΗ thkorovesi@gmail.com

Λες να ‘ρθει κάποτε η στιγµή

Γελώντας στα µπαρ

Να γράφω µόνο για όµορφα πράγµατα;

Παθητικός αγωνιστής

Η καταστροφή της πείρας.

είµαι κι εγώ

Έσσεται λίβας.

Αφού δε λέτε ν’αλλάξετε.

Άκουσέ µε Πολύ προσεκτικά Διαδίδω µέρες νωθρότητας

Μωρά στη Φωτιά. Σάββατο 26/1. Στο Κύτταρο. Είσοδος 12 €

Προς αποφυγή. Πόσες τέτοιες µέρες αρκούν Για να γραφτεί ένα ποίηµα. Αναπνέω το θυµό σας

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

SHOWCASE

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

SHOWCASE

Η ΧΑΜΕΝΗ ΤΙΜΗ ΤΗΣ KATHARINA BLUM Παράταση παραστάσεων στο Bios, Cinemateque από 19/01 έως 03/02 Σάββατο στις 21.00 και Κυριακή στις 21.30. Οµάδα Ubuntu συµπαραγωγή µε το Bios

▧

Η Καταρίνα Μπλουµ, µια νεαρή και ωραία οικιακή βοηθός, γίνεται άθελά της "πρόσωπο της ηµέρας": σ' ένα αποκριάτικο πάρτι, γνωρίζει και ερωτεύεται τον Λούντβιχ Γκαίττεν που, όπως αποδεικνύεται, καταζητείται από την αστυνοµία για διάφορα «εγκλήµατα» και «τροµοκρατικές ενέργειες».

Μια ιστορία: Κάποτε, ένας ανθρωπολόγος πρότεινε το ακόλουθο παιχνίδι στα παιδιά µιας Αφρικάνικης φυλής: Τοποθέτησε ένα καλάθι γεµάτο ζουµερά φρούτα δίπλα σ’ ένα δέντρο και είπε στα παιδιά ότι όποιο από αυτά φτάσει πρώτο στο καλάθι, θα πάρει όλα τα φρούτα.

Έτσι η Καταρίνα βρίσκεται άξαφνα στο στόχαστρο του κίτρινου Τύπου -που εκπροσωπείται από την Εφηµερίδα "Die Zeitung", και κυρίως στο στόχαστρο του αδίστακτου δηµοσιογράφου Ταίτγκες. Η ιδιωτική ζωή της ηρωίδας καταστρέφεται. Ο αδίστακτος δηµοσιογράφος δηµοσιεύει συνεχώς πράγµατα που κηλιδώνουν την υπόληψή της και δεν έχουν καµία σχέση µε την αλήθεια. Η εκδίκηση της Καταρίνα Μπλουµ σε βάρος του έρχεται ως κάθαρση.

Όταν τους έδωσε το σινιάλο για να τρέξουν, πιάστηκαν χέρι χέρι και ξεκίνησαν να τρέχουν όλα µαζί. Ύστερα κάθισαν σ’ έναν κύκλο για να φάνε τα φρούτα. Όταν ρώτησε τα παιδιά γιατί το έκαναν αυτό, αφού κάποιο από αυτά θα µπορούσε να είχε καρπωθεί όλα τα φρούτα, τα παιδιά απάντησαν...“ΟΥΜΠΟΥΝΤΟY (Ubuntu)” που στην γλώσσα τους σηµαίνει: «Υπάρχω γιατί υπάρχουµε». Ζούµε σε µια χώρα και σε µια ιστορική συγκυρία, όπου ο κρατικός µηχανισµός παραλύει και ο κοινωνικός περίγυρος παραληρεί. Η πνευµατική οκνηρία θέλει έτοιµη τροφή για να θρέψει τη λαιµαργία της και γίνεται ο πιο πιστός “καταναλωτής” του junk food που προσφέρουν οι φτηνές ειδήσεις, οι εύκολες κατηγορίες και οι αφελείς κατηγοριοποιήσεις. Το σκοτάδι, ο φόβος, η απελπισία, η οργή, αιχµαλωτίζουν την ύπαρξη που γυρεύει να σκοτώσει ή να σκοτωθεί.

Η χαµένη τιµή της Katharina Blum Βασισµένο στο έργο του νοµπελίστα γερµανού συγγραφέα Heinrich Böll. Μια παράσταση – αφήγηση της ιστορίας µιας κοπέλας απολύτως καθηµερινής, που όµως στην πορεία µετουσιώνεται σε ένα σύµβολο, σε ένα “αρχέτυπο” πίστης και ηθικής. Οµάδα Ubuntu

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

SHOWCASE

Ταυτότητα της παράστασης

Πληροφοριες παράστασης : Η παράσταση λαμβάνει χώρα στο Βios Cinemateque

Κείμενο: Heinrich Böll Σκηνοθεσία - Διασκευή: Ελεάνα Τσίχλη

Παραστάσεις: για ακόμα 6 παραστάσεις από

Βοηθός σκηνοθέτη: Βασιλική Τσιροπούλου

Σάββατο, 19/01 ως Κυριακή , 03/02

Κίνηση: Δημήτρης Κουτσούμπας Ώρα : Σάββατο : 21.00 , Κυριακή : 21.30.

Ερμηνεύουν: οι ηθοποιοί Κατερίνα Λάττα, Κλεοπάτρα Μάρκου, Μαριάνθη Παντελοπούλου, Ελεάνα Στραβοδήμου

Εισητήριο : 10 ευρώ

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΝΑ ΠΑΣ

ΕΞΟΔΟΣ: ΒΟΡΕΙΑ Πεντέλη - Μελίσσια ▧

ΤΗΣ ΧΛΟΗΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ cloelikos@gmail.com

Ζούµε σε µια µικρή πρωτεύουσα. Συνεπεία αυτού, βαριέσαι εύκολα τα κεντρικά στέκια, συνεπεία αυτού η µόδα εξόδου αλλάζει ανά εξάµηνο. Εύκολα, λοιπόν, µπορεί να αποτελέσει κάποτε µόδα η Πεντέλη, που τώρα τελευταία έχει αρχίσει και αναπτύσσει τη νυχτερινή ζωή της. Αν ποτέ συµβεί αυτό, να είστε προετοιµασµένοι! Πρώτη και καλύτερη στη λίστα η πλέον γνωστή καφετέρια/πιτσαρία της Νέας Πεντέλης, το Coupepe. Συµπαθητικός χώρος, πάνω στην πλατεία, κέντρο διερχοµένων απ’ όλη την Αττική, που σερβίρει εκπληκτική πίτσα. Ενδείκνυται για κάθε ώρα της µέρας, για καφέ, µπύρα, ακόµα και ρακόµελο, σ’ ένα χώρο µοντέρνο και ζεστό, αν εξαιρέσει κανείς το, κατά περίπτωση, αγενές προσωπικό. Στην ίδια πλατεία άνοιξε πρόσφατα και το dada’s, ένα bar-restaurant που δε θυµίζει σε τίποτα ξεχασµένα προάστια. Για φαγητό είναι κάπως ακριβά, αλλά η µπάρα είναι απίστευτα ευχάριστη για ένα ποτό ή κοκτέηλ µετά τη δουλειά µε φίλους. Κι αν πεινάτε και δε διαθέτετε τα 15-25 ευρώ ανά άτοµο, πάρτε το αµάξι και πηγαίνετε στο Πέτρινο, στην πλατεία παλιάς Πεντέλης, να ζήσετε την απόλυτη εµπειρία σουβλακίου – δεν περιγράφω. Αξίζει να το ζήσεις.

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΝΑ ΠΑΣ

Λίγο πιο βόρεια, στα Μελίσσια, άνοιξε και το Monkey’s [Παναγή Τσαλδάρη 32]. Φτηνά κοκτέηλ [7,5 ευρώ], µισο-urban µισο-νησιώτικη ατµόσφαιρα και νεολαία, κυρίως κατά τη διάρκεια των happy hours [19.30 – 21.30]. Ακριβώς δίπλα του βρίσκεται το Kozi’s, εστιατόριο για burger και φιλέτο, µε πρωτότυπες συνταγές που θυµίζουν Αφρική. Δοκιµάστε οπωσδήποτε rib eye, είναι µούρλια! Αν πάλι αναζητάτε κάτι λιγότερο ΒΠ, στο ίδιο τετράγωνο βρίσκεται το Rubik, µε φτηνά ποτά, πολύχρωµη διακόσµηση και φάνκι ατµόσφαιρα. Το καλό των προαστίων: όλα είναι κοντά, όλα είναι χαριτωµένα!

Αν ανεβείτε στο βουνό, που κάηκε τόσες και τόσες φορές τα τελευταία χρόνια, κρατήστε στη χούφτα σας τους ακόλουθους στίχους του Βρεττάκου…

Υποσχόμουν στο ένα ποη ήταν όλα. Χαμογελούσα στο ένα που ήταν όλα. Δεν ήσουν το ένα, καλό μου βουνό. Σε έκαμα πρόσωπο, σε είδα λαό και σε είδα πλανήτη. Κι έκαμα ένα όμορφο όνειρο: Να μεταβάλω με αυτό το χαμόγελο πάνω σου σε κρόσια ήλιου όλα τα σύννεφα, σε φώσφορο ειρήνης μια καταιγίδα.

/Νικηφόρος Βρεττάκος, Ποιήματα για το ίδιο βουνό/

Eικονογράφηση: Ντίνος Καψάλας Dinerror86@gmail.com

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΦΩΝΟΡΑΣΗ

ΦΩΝΟΡΑΣΗ www.lykosmagazine.tumblr.com

▧

ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ elenqmdt@gmail.com

www.lykosmagazine.tumblr.com

ΔΕΥΤΕΡΑ 21/01

papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

www.lykosmagazine.tumblr.com

ΤΡΙΤΗ 22/01

papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

ΤΕΤΑΡΤΗ 23/01

papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

www.lykosmagazine.tumblr.com

21:00 // ALPHA Κωµωδία: Ξυπόλητος Πρίγκιψ www.lykosmagazine.tumblr.com

Layout

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ papadaki.stav@gmail.com

15:00 // Μελωδία 99.2 Έντεχνο:Νίκος Τριβουλίδης

20:00 // Kosmos 93.6 Τζαζ:Ζακ Σαμουήλ

Layout

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΦΩΝΟΡΑΣΗ

www.lykosmagazine.tumblr.com

ΠΕΜΠΤΗ 24/01

papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

www.lykosmagazine.tumblr.com

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25/01

www.lykosmagazine.tumblr.com

Layout

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ papadaki.stav@gmail.com

15:00 // Μελωδία 99.2 Έντεχνο:Νίκος Τριβουλίδης

20:00 // Kosmos 93.6 Τζαζ:Ζακ Σαμουήλ

21:00 // Innersound Layout Radio.com Ambient-pop: Losing Control

ΣΑΒΒΑΤΟ 26/01

papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

22:00 // STAR Επιστηµονικής Φαντασίας: Inception www.lykosmagazine.tumblr.com

www.lykosmagazine.tumblr.com

ΚΥΡΙΑΚΗ 27/01

papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

21:00 // ANT1 Κωµωδία: Μeet the Parents

00:40 // MEGA Δραµατική: Gilda

Layout

Eικονογράφηση Στέργιος Ρουμελιώτης // KURO - kurotrash@gmail.com 49

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

▧

ΤΟΥ ΝΤΙΝΟΥ ΚΑΨΑΛΑ Dinerror86@gmail.com

ΛΥΚΟS 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013