17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013 - ΤΕΥΧΟΣ 29
Εξώφυλλο:Σοφία Στραντζάκη ◈ Εditorial:Συνέπεια ◈ Αντιθέσεις:Λέξη- Πράξη ◈ Sideshow Snuff ◈ Κλείστρο: People από την Raquel Lopez ◈ Έργα: '' Μας πήραν τη Φωνή αλλά μας έμειναν οι Λέξεις''◈ Beat Bazaar:17/02/2013 ◈ Η Κάμπια , ο Γυρίνος- Και η Υπόσχεση ◈ Λέξεις Χωρίς Πρακτική ◈ 3 Ποιητές και 3 Ποιήτριες και οι λέξεις τους βαρίδια ◈ Βιβλίο: Το Τιμωρό Χέρι του Λαού- Ιάσονας Χανδρινός ◈ Kumo no Mukō- Yakusoku no Basho ◈ Κινηματογράφος: Gegen Die Wand- Fatih Akin ◈ Οι Άθλιοι- Tom Hooper ◈ Ο Ήχος του Album:.message-◈ Lykos Vinyls # 29 Word-Action ◈ Ο Ήχος του Λεωνίδα Σαραντόπουλου Black Mamba ◈ Έκθεση: Urban Details 2013 Project in A3 στο Beton7 ◈ Έξοδος: H Γαλλία στην Αθήνα ◈ Radio/Tv ON ◈ Comic: Wind's Words του Κωστή Τζωρτζακάκη
www.lykosmagazine.tumblr.com To Λύκος είναι εβδοµαδιαίο περιοδικό για τις τέχνες και τον πολιτισµό. Διανέµεται δωρεάν, καθε Κυριακή σε ηλεκτρονική µορφή. Ενηµερωθείτε για τα νέα τεύχη και δείτε το αρχείο. www.lykosmagazine.com
Βρείτε το Λύκος και στη σελίδα µας στο Facebook. www.facebook.com/lykosmagazine Eάν θέλετε να συµµετέχετε στα επόµενα τεύχη µε εικαστικό έργο, φωτογραφία ή κοµικ, στείλετε δείγµατα εργασιών σας στο email papadaki.stav@gmail.com papadaki.stav@gmail.com
ΕΚΔΟΣΗ | ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ | ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ Σταυρούλα Παπαδάκη papadaki.stav@gmail.com ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΕΥΧΟΥΣ Θοδωρής Ρέγκλης www.tedreglis.com
Layout
ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ | ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Καλιρρόη Κατσαφανα Παύλος Ρέγκλης Σωτηρία Παγουλάτου Κωστής Ατσαλής Raquel Lopez Chicheri Μαρίνα Τσιρώνη Ιωάννα Χρονοπούλου Ντίνος Καψάλας Στέργιος Ρουµελιώτης // KURO
rroh77@yahoo.gr www.paulreg.tumblr.com sunsotiria@yahoo.gr http://atsalisart.blogspot.gr/ http://www.raquelchicheri.com madlofe@yahoo.gr ioannaxron@yahoo.gr Dinerror86@gmail.com kurotrash@gmail.com
ΕΦΩΦΥΛΛΟ www.lykosmagazine.tumblr .com Σοφία Στραντζάκη sofstrantzaki@yahoo.gr ΚΟΜΙΚ Κωστής Τζωρτζακάκης greenhellicopter@gmail.com ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ Σταυρούλα Παπαδάκη, Εύη Αργυρίου, Jim Ver, Νίκος Μπελάνε, Σοφία Αποστολίδου, Άννα Δηµητρίου, Librofilo, Gil Galad, Βασίλης Οικονόµου, Μαριλένα Ιωάννου, Θόδωρος Εξηντάρης, Δώρα Κοροβεση, Χλόη Ιορδανίδου, Ελένη Αγγελοπούλου papadaki.stav@gmail.com
Απαγορεύεται η αναδηµοσίευση, η αναπαραγωγή ολική, µερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση η διασκευή απόδοση του περιεχοµένου µε οποιοδήποτε τρόπο, µηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογραφήσεως ή άλλο, χωρίς προηγούµενη γραπτή άδεια του Εκδότη. Νόµοι 238/1970, 4301/1979, Ν.100/1975, Ν.Δ. 3565/1956 και 4254/1962 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου.
Layout 2
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Εξώφυλλο Σοφία Στραντζάκη
JUMPCAT 28 Gegen Die Wand- Fatih Akin ''Από τις πιο ιδιαίτερες περιπτώσεις στο Γερµανικό Κινηµατογράφο''.
Εditorial 4 Συνέπεια
Μεγάλο Πανί 32 Οι Άθλιοι- Tom Hooper ''Ένα έργο που θα ξετρελάνει εξίσου τους λάτρεις των musicals, των κλασικών έργων αλλά και των υπερπαραγωγών''.
Αντιθέσεις 6 Λέξη- Πράξη Sideshow 8 Snuff
Jive 36 .message
Κλείστρο 10 People από την Raquel Lopez
Play Lykos Vinyls # 29 Word-Action
Μάθε Τέχνη Πρόσωπα 12 Έργα από τη Σωτηρία Παγουλάτου '' Μας πήραν τη Φωνή αλλά µας έµειναν οι Λέξεις''.
38
Ενηχόρια 42 Ο Ήχος του Λεωνίδα Σαραντόπουλου Black Mamba
Beat Bazaar 14 17/02/2013 Ανταπόκριση από Θεσσαλονίκη.
Showcase 44 Έκθεση Urban Details 2013 Project in A3 του Βασίλη Καρακατσάνη, εως τις 24/2 στο Βeton7
Κόκκινη Κλωστή 16 Η Κάµπια και ο Γυρίνος- Και η Υπόσχεση από τη Σοφία Αποστολίδου Λέξεις Χωρίς Πρακτική από την Άννα Δηµητρίου ''3 Ποιητές και 3 Ποιήτριες και οι λέξεις τους βαρίδια''
Να Πας 46 H Γαλλία στην Αθήνα
Ιnk 22 Το Τιµωρό Χέρι του Λαού- Ιάσονας Χανδρινός ''Πέραν της Γνώσης- Άσκηση Μνήµης// Ένα Βιβλίο για Σκέψη και Προβλήµατισµό''.
Φωνόραση Radio/Tv ON
Άνιµα 26 Kumo no Mukō- Yakusoku no Basho '' Ένα Τεράστιο Δίληµµα''
48
Comic 50 Wind's Words του Κωστή Τζωρτζακάκη
3
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
EDITORIAL
EDITORIAL Συνέπεια
Εκείνος φόρεσε το καλό του παντελόνι.
Χτένισε τα µαλλιά του τόσες φορές που σχεδόν έµπιξε τα δόντια της χτένας στο δέρµα του.
Πριν το φορέσει, το σιδέρωσε επιµελώς.
Έκοψε τα νύχια του , για να µπορέσει να της πιάσει το χέρι µε θέρµη χωρίς να την πληγώσει.
Ταίριαξε τα χρώµατα ,τα σχήµατα, τα σχέδια των ρούχων του.Φόρεσε λουλούδι στο πέτο όπως άλλωστε έκαναν οι άνδρες περιωπής.
Πήρε οµπρέλα, γιατί φοβόταν µη βρέξει και θαµπώσει η καλοστηµένη αίγλη του.
Ύστερα έσκυψε και ξεσκόνισε τα παπούτσια του από τις διαδροµές του. Τα γυάλισε , έδεσε τα κορδόνια του σφιχτά, να µη λυθεί το βήµα.
Πριν φύγει, στάθηκε στον καθρέφτη και πρόβαρε τις πιο ταιριαστές για εκείνη λέξεις του.
Σκέφτηκε την αφορµή για να µπορέσει να πλησιάσει και να της ψιθυρίσει όσα είχε να της πει.
Σιγουρεύτηκε για την ώρα και τον τόπο συνάντησης και στη διαδροµή , φοβήθηκε µήπως την κρίσιµη στιγµή δεν του έβγαινε φωνή.
4
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
Eικονογράφηση: Καλιρρόη Κατσαφανα - rroh77@yahoo.gr
Εκείνος συνεπής , βαρύς και αγέρωχος , άτρωτος σχεδόν στεκόταν πότε µε τα χέρια στις τσέπες και πότε σταυρωµένα. Έκανε βόλτες άσκοπες στη γωνιά του δρόµου ενώ περίµενε και περίµενε. Και έτσι, οι ώρες περνούσαν και θαρρούσε πως έγιναν µέρες και όσο περνούσε ο καιρός και εκείνη δε φαινόταν , αυτός ξεχνούσε τα λόγια του , το στόµα του γινόταν µικρό , το σώµα του ξεθώριαζε , οι σκέψεις του έσταζαν και κυλούσαν στους υπονόµους της πόλης, το λουλούδι στο πέτο µαραινόταν , η φωνή του σιγούσε. Ώσπου, ο Λόγος έπαυε όσο η Πράξη δε φαινόταν. Και ο Λόγος έπαψε, όταν η πράξη δε φάνηκε, εκεί στη γωνιά των ίσων αποστάσεων. Η Πράξη δεν έφτασε µε το αέρινο της φόρεµα, για να του πιάσει το χέρι και να τον επαληθεύσει. Σταυρούλα Παπαδάκη Αρχισυντάκτρια
5
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ
ΛΕΞΗ - ΠΡΑΞΗ
▧
ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ
Υποσχέσεις
papadaki.stav@gmail.com stavpapadaki.com
Οι λέξεις πρέπει να έχουν βάρος. Να λέγονται και να ακούγεται βόµβος. Να γράφονται και να σκίζει το χαρτί. Να µην τις ταρακουνά ο άνεµος. Να µην τις αλλάζει το φλιτζάνι. Τις υποσχέσεις δεν είναι για τους αδύναµους. Τις υποσχέσεις τις δίνουν άνθρωποι µε χέρια που φτάνουν τη γλώσσα τους. ''Μην τάξεις στον Άγιο κερί και στο παιδί κουλούρι'' σου έλεγαν και εσύ έπαψες να τάζεις. Άναψε στη δειλία σου κερί , τάϊσε το φόβο σου κουλούρι , να πάψει να διαλαλεί πως για όσα δεν µπορείς να κάνεις, σκορπάς λέξεις.
6
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ
Eικονογράφηση: Παύλος Ρέγκλης - www.paulreg.tumblr.com
▧
ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΑΡΓΥΡΙΟΥ
Τελικά
evi.argyr@gmail.com epitoergon.blogspot.com
Οι λέξεις αγαπάνε την αγάπη Την φωνάζουν µε υποκοριστικά . Την φροντίζουν µε κτητικές αντωνυµίες. Την τιµούν µε ρήµατα και επιρρήµατα. Η αγάπη, όµως, δεν αγαπά τις λέξεις. Τις ακούει. Τις αναζητά. Τις ερωτεύεται. Οι δρόµοι τους, όµως, χωρίζουν όταν δεν µπορούν να σχηµατίσουν κάτι παραπάνω από στιγµές. Η αγάπη είναι µόνο πράξεις.
7
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
SIDESHOW
▧
TOY JIM VER jim.a.ver@gmail.com www.jimver.net
8
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
9
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
10
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
ΚΛΕΙΣΤΡΟ
▧ ΤΗΣ RAQUEL LOPEZ CHICHERI http://www.raquelchicheri.com http://500px.com/copito http://pinterest.com/copito/my-photos/ http://500px.com/copito 11
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ - ΠΡΟΣΩΠΑ
Μας πήραν τη φωνή αλλά µας έµειναν οι λέξεις.
12
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ - ΠΡΟΣΩΠΑ
Ας παλέψουµε για όσα έχουµε πει.
Εικονογραφήσεις της Σωτηρίας13 Παγουλάτου - sunsotiria@yahoo.gr http://www.facebook.com/kudoni
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
BEAT BAZAAR
170213_ ▧
ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΑΝΕ belane74@gmail.com http://nikbelane.blogspot.com
Καθισµένος και µόνος. Πλάι στη µεγάλη τζαµαρία γωνιακού καφέ. Σαν σε βιτρίνα. Το τζάµι πεντακάθαρο, σχεδόν αόρατο. Αναρωτιέµαι πώς να µοιάζω στα µάτια κάποιου περαστικού. Το καφέ άδειο µε χρώµατα λευκά και γκρι ντυµένο από το πάτωµα ως το ταβάνι. Ο µπάρµαν σκουπίζει τα ποτήρια του ρίχνοντας που και που αιφνιδιαστικές µατιές στην πόρτα ή και λίγο παραέξω, στη Σβώλου, δεν µπορώ να καταλάβω, δεν χρειάζεται άλλωστε. «Δεν χρειαζόµαστε», µου είπε πριν λίγο όταν τον ρώτησα αν έχουν ανάγκη από προσωπικό. Μάλλον ανάγκη από πελάτες έχουν, σκέφτηκα, µα πριν ολοκληρώσω τη σκέψη µου το µαγαζί άρχισε να γεµίζει. Μια παρέα συνταξιούχων στην αρχή κι έπειτα φοιτητές, µπουλούκια ολόκληρα µε τσάντες και σάκους και µαλλιά όµορφα, φρέσκα, γεµάτα χρώµα άγουρης ενηλικίωσης. Τράβηξα το βλέµµα από πάνω τους, να βολευτούν, να καθίσουν όπως θέλουν, να παραγγείλουν τον καφέ τους. Ρούφηξα µια γουλιά απ’ τον δικό µου που πήρε να κρυώνει και ξανακοίταξα έξω, στη Σβώλου κι εγώ µην έχοντας που αλλού να κοιτάξω.
σαν µε αυτόµατο πιλότο, σαν υπνωτισµένη, σαν πνεύµα. Πλήρωσα τον καφέ µου και βγήκα από το µαγαζί ξεχνώντας επί τόπου και µια για πάντα το όνοµά του. Πέρασα στο απέναντι πεζοδρόµιο και στάθηκα στο περίπτερο της γωνίας. Είδα τη γυναίκα να αγγίζει τα όρια του ανθοπωλείου. Μόλις έκανε τη µεταβολή της ξεκίνησα να βηµατίζω προς το µέρος της. Περπάτησα µε τον ρυθµό των βηµάτων της και κάπου στη µέση της διαδροµής συναντηθήκαµε. Δεν γύρισε να µε κοιτάξει όσο κι αν τα µάτια µου επέµεναν να την καρφώνουν αδιάκριτα, σταθερά και πεινασµένα, περίεργα και αδηφάγα. Έφτασα στο ανθοπωλείο κι έκανα µεταβολή. Το ίδιο έπραξε και η γυναίκα στην άλλη άκρη, στο γωνιακό περίπτερο. Και πάλι συναντηθήκαµε κάπου στη µέση. Τα µάτια µου στα µάτια της. Τα µάτια της κάπου. Προσπέρασα το περίπτερο χωρίς να ξανακάνω µεταβολή και συνέχισα για Ναυαρίνου. Φτάνοντας στην πλατεία µε πήρε η µπόχα της ξινισµένης ρετσίνας ανακατεµένη µε λιωµένη πραλίνα φουντουκιού. Δίπλα στα χαλάσµατα κάποια πρεζάκια λογοµαχούσαν µα οι φωνές τους έµοιαζαν περισσότερο µε νιαούρισµα τραυµατισµένης γάτας παρά µε ανθρώπινη λαλιά. Δεν έδωσα σηµασία. Ήταν άσκοπο. Δεν µπορούσα να καταλάβω τίποτα. Κατηφόρισα προς παραλία µε τη σκέψη µου κολληµένη στη γυναίκα της Σβώλου. Είδα µπροστά µου να σχηµατίζεται το σπίτι της, ίσως ένα σικάτο διαµέρισµα στην Καλαµαριά. Την βάφτισα Σµαρώ και την πέτυχα ακριβώς τη στιγµή που άρχισε να ετοιµάζεται για τη νυχτερινή έξοδο του Σαββάτου. Έξω από το µπάνιο της, τυλιγµένη µε το λευκό µπουρνούζι να αφήνει πίσω της την αύρα των υδρατµών και τον ιδρωµένο καθρέφτη. Μπροστά στη ντουλάπα της διαλέγει το σιδερωµένο φόρεµα και τα αποστειρωµένα εσώρουχα. Φορά τις ψηλοτάκουνες γόβες και τυλίγει προσεκτικά τα µαλλιά της βάζοντας το σεσουάρ στην πρίζα κάτω χαµηλά, κοντά στο ξύλινο δάπεδο. Ώσπου να ετοιµαστεί, κάποιος την περιµένει
Την είδα να περιφέρεται στο απέναντι πεζοδρόµιο. Ή µάλλον εκτελούσε µία συγκεκριµένη διαδροµή που η αρχή της ήταν το γωνιακό περίπτερο και το τέλος της το έβδοµο µαγαζί στη σειρά. Ένα ανθοπωλείο. Μια γυναίκα τυλιγµένη στο παλτό της, ξεµαλλιασµένη, άβαφη κι απεριποίητη. Μια γυναίκα αφηµένη από τον χρόνο κουβαλούσε πάνω της, έσερνε πίσω της, τραβούσε µε τα σπασµένα νύχια της τον αόρατο σε µας καηµό. Μια γυναίκα καταβεβληµένη, δεν γνωρίζω από τι, δεν καταλαβαίνω τι µπορεί να προξένησε όλο αυτό το χάλι της τρέλας που αντίκρισαν τα µάτια µου, όλο αυτό το τέρας της κακοµοιριασµένης ασχήµιας που έβλεπαν και οι υπόλοιποι διαβάτες, οι θαµώνες να τριγυρίζει δέκα δεκαπέντε µέτρα µακριά. Από το περίπτερο της γωνίας ως το ανθοπωλείο. Μεταβολή. Από το ανθοπωλείο ως το περίπτερο της γωνίας. Μία, δύο, εκατό φορές ασταµάτητα, βουβά, σχεδόν τυφλά,
14
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
BEAT BAZAAR
Φωτογραφία: Κωστής Ατσαλής - http://atsalisart.blogspot.gr/
υποµονετικά, έξω από το σπίτι, κάτω στον δρόµο, µέσα στο αυτοκίνητο, µε τη µηχανή αναµµένη, µε πόθο. Αυτή ανάβει τσιγάρο και βάφει τα νύχια της στο χρώµα του πυρακτωµένου ουρανού. Όταν αποφασίζει να κατεβεί ο άντρας έχει µόλις καπνίσει το τελευταίο του τσιγάρο και την υποδέχεται µε χαµόγελο ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα του συνοδηγού. Αυτή αναπαύεται στη θέση και του φιλάει τα µάτια. Το αυτοκίνητο ξεκινάει µε κατεύθυνση το κέντρο.
πιο αγνό µπορεί αυτό το εκ φύσεως βίαιο ον, ο άνθρωπος, να νιώσει. Κάπου στο διακόσια της Όλγας τα πόδια µου άρχισαν να διαµαρτύρονται έντονα, να µυρµηγκιάζουν, να πατούν σε βελόνες. Τα σταράκια δεν είναι κατάλληλα για πολύωρο περπάτηµα. Σταµάτησα σ’ ένα παγκάκι να ανάψω ένα τσιγάρο και ρώτησα µια ηλικιωµένη κυρία, που έβγαινε φορτωµένη µε γλυκά από γνωστό ζαχαροπλαστείο, που ακριβώς βρίσκοµαι. «Ντεπώ», µου λέει. Ντεπώ! λέω κι εγώ µέσα µου γνωρίζοντας ότι δεν µου έχει µείνει ούτε µισό ευρώ στις τσέπες. Το τσιγάρο τελείωσε και πήρα µε τα πληγιασµένα µου πόδια τον δρόµο της επιστροφής. Στα χείλη µου άκουσα να τρεµοπαίζουν κάτι στίχοι του Καββαδία.
Προσπέρασα το Δηµαρχείο και συνέχισα στην Όλγας. Τα καταστήµατα ήταν ανοιχτά και τα περισσότερα στολισµένα για την γιορτή του Βαλεντίνου. Καταφέραµε να κάνουµε κιτς ακόµη και τον έρωτα. Καταφέραµε να χωριστούµε σε δύο στρατόπεδα. Αυτοί που λατρεύουν τον άγιο κι αυτοί που τον σιχαίνονται. Δεν έχουµε καταλάβει όµως ότι και οι δύο πλευρές έχουν χάσει το νόηµα και το αληθινό παιχνίδι του έρωτα που είναι ό,τι
15
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
Η ΚΑΜΠΙΑ ΚΑΙ Ο ΓΥΡΙΝΟΣ και η υπόσχεση ▧
ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΟΥ
Μια φορά κι έναν καιρό σ’ ένα δάσος ήταν µια λίµνη γεµάτη νούφαρα. Πάνω σ’ ένα νούφαρο καθόταν ένας γυρίνος. Μια µέρα στο φύλλο ενός δέντρου είδε µια κάµπια. Την αγάπησε αµέσως. Δεν θα ήταν πια µόνος.
- Θα µ’ αγαπάς ότι κι αν γίνει. Ρώτησε την αγαπηµένη του. - Σου είπα να µην αλλάξεις τίποτε επάνω σου, εσύ όµως δεν τήρησες την υπόσχεση σου. Γι’ αυτό κι εγώ θα φύγω. Είπε η κάµπια και χάθηκε.
- Θα µ’ αγαπάς ότι κι αν γίνει; Ρωτούσε ο γυρίνος κάθε µέρα την κάµπια του. - Θα σ’ αγαπώ µα µε έναν όρο, να µην αλλάξει τίποτε επάνω σου.
Ο καιρός όµως περνάει , οι εποχές αλλάζουν έτσι ο γυρίνος µεταµορφώθηκε σε έναν στρουµπουλό καταπράσινο βάτραχο.
Ο καιρός όµως περνάει, οι εποχές αλλάζουν έτσι κι ο γυρίνος δεν µπόρεσε να κρατήσει την υπόσχεσή του. Μια µέρα είδε τροµαγµένος δυο πόδια να φυτρώνουν στο σώµα του. Ρώτησε λοιπόν και πάλι την αγαπηµένη του.
Ήταν και πάλι µόνος. Μέρα µε τη µέρα ο καηµός του µεγάλωνε. Ρωτούσε παντού για την αγαπηµένη του, µα κανείς δεν την είχε δει. Περίµενε πάνω στο νούφαρο του ότι κάποια µέρα θα γυρίσει και θα τον συγχωρήσει.
- Θα µ’ αγαπάς ότι κι αν γίνει; - Θα σ’ αγαπώ , µα δεν κράτησες τη υπόσχεση σου.
Έτσι κι έγινε. Η κάµπια ξύπνησε ένα πρωί , καθρεφτίστε στα νερά της λίµνης και τι να δει. Δεν ήτανε πια κάµπια είχε µεταµορφωθεί σε µια πολύχρωµη πεταλούδα. Τότε κατάλαβε πόσο είχε αδικήσει τον γυρίνο της. Έτρεξε λοιπόν αµέσως να τον βρει και να του ζητήσει συγνώµη. Ρώτησε παντού , µα κανείς δεν τον είχε δει. Ξαφνικά βλέπει έναν βάτραχο πάνω σ’ ένα νούφαρο τον πλησιάζει και πριν προλάβει να τον ρωτήσει…Χραααπ… την αρπάζει µε την µακριά του γλώσσα και την κάνει µια χαψιά. Από τότε ο βάτραχος ζει µόνος πάνω στο νούφαρό του και περιµένει την αγαπηµένη του κάµπια να γυρίσει.
- Δώσε µου άλλη µια ευκαιρία και σου υπόσχοµαι ότι δεν θα αλλάξει τίποτε επάνω µου αυτή τη φορά. Είπε κλαίγοντας ο γυρίνος. Η κάµπια τον λυπήθηκε. - Θα σου δώσω , είπε, µα αν κι αυτή τη φορά δεν τηρήσεις την υπόσχεση θα φύγω. Ο καιρός όµως περνάει, οι εποχές αλλάζουν έτσι κι ο γυρίνος δεν µπόρεσε και πάλι να κρατήσει την υπόσχεσή του. Μια µέρα είδε τροµαγµένος δυο χέρια να φυτρώνουν στο σώµα του.
16
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
Eικονογράφηση: Μαρίνα Τσιρώνη - madlofe@yahoo.gr
17
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
Φωτογραφία Ιωάννα Χρονοπούλου http://www.flickr.com/photos/ionch/ ioannaxron@yahoo.gr
18
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
ΛΕΞΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ▧
ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ dreamboxanna@yahoo.gr http://jellyannadarling.deviantart.com/gallery/ http://jellyannadarling.blogspot.com/
Ήπια όσο νερό είχα αφήσει στο ποτήρι,κι όµως, σα να είχε παλιώσει το οξυγόνο του. Φόρεσα την µαύρη καταθλιπτική στολή µου και µπήκα µέσα στους ψιθύρους των σκέψεων που κάνανε άλλοι απόψε για µένα. Με µια πρώτη µοναχικότητα στις ταχύτητες πήγα να βρω τον δρόµο. Πίσω µου η σκοτεινιά έγραφε σαν µαύρο µελάνι και καθώς πάταγα το γκάζι έµπαινα όλο και πιο βαθιά, µε την πλάτη, στη νύχτα ξέροντας πως κανείς δεν θα ψάξει να µε βρει. Νοιώθω ότι δεν είµαι ζωντανή. Μπορεί και να µην είµαι. Ο έρωτας είναι µια λέξη,όπως και το κουνούπι. Άλλη µια λέξη. Ποιος θα την κρατήσει στα χέρια του; Ο έρωτας και το πανικόβλητο επίθετο σου στο κουδούνι είναι δύο λέξεις που δεν χορταίνω να ξεχνώ. Έρχονται κάθε πρωί σαν την γάτα κάτω από τα σκεπάσµατα. Κουράστηκα να συνοµιλώ νοητά µαζί σου. Θέλω να σε φιλήσω. Μέσα στο στόµα σου έχεις σπαρµένα,πράσινα λιβάδια µε µπλε παπαρούνες που πάνω τους ζουζουνίζουν µικροί φτερωτοί έρωτες. Μυρίζεις soflan και καµένη κόλαση µαζί, και µένα το φόρεµα µου µυρίζει κρασί και ανείπωτες κουβέντες σου. Άσε µε να µπω στο στόµα σου και από κει και πέρα θα µεγαλώνουµε µαζί την ανάγκη µας να είµαστε χώρια. Θα καταπιώ τα σηµάδια σου και την µοναχικότητα σου κι έπειτα θα τα παίξω στα χαρτιά. Θα χάσω. Πάντα χάνω γιατί πάντα ποντάρω όλα όσα έχω. Νοιώθω σα να είµαι ευτυχισµένη. Ίσως και να είµαι τελικά. Σήµερα που έρχοµαι να σε βρω φοράω αυταπόδεικτα ρίγη και λίγο θλίψη µπλε. Χτυπάω το επίθετο σου µε δύναµη στο κουδούνι. Η φωνή σου σαν σπασµένο καλώδιο πετάει ακόµα σπίθες ανοχής. «Ποιο κοµµάτι µου ήρθες να πάρεις αυτή τη φορά;» «Άνοιξέ µου...να σε φιλήσω θέλω. Για αυτό ήρθα. Φωτογράφησα για σένα απόψε τα πόδια µου, τις άκρες
των µαλλιών µου,τα δόντια µου,τις ρυτίδες στο µέτωπο και στα µάτια. Σου έφερα να τα δεις. Άνοιξέ µου» «Έχω πόλεµο µέσα», µου είπες και µε τρύπησες στην καρδιά κοιτώντας µε. Τα υγρά του αγχωµένου έρωτα τράνταξαν την στοµαχική µου κοιλότητα. Αναγούλιασα αλλά... «Άσε µε να περάσω»,επέµεινα «δεν αρκώ σε µένα θέλω και σένα». Έβαλες τις φωτογραφίες µου πάνω σε ένα τετράγωνο τασάκι και µου έµοιασαν σαν στάχτες παρελθοντικού τσιγάρου µε γεύση menthol. «Θέλω ένα σπίτι να µείνουµε» είπες παραληρηµατικά. «Εµένα το σπίτι µου είσαι εσύ», απάντησα. Και τότε µου έριξες ένα βλέµµα, που πήρε να µε καίει ζωντανή. Βγήκαµε στους δρόµους. Και κει πόλεµος. Οι δρόµοι που ψάχνεις µε τα ενοικιαστήρια υπάρχουν στις παλάµες των χεριών σου και λίγο πιο πάνω,φλέβες που φουσκώνουν σαν ποτάµια πράσινα. Ανοιχτωσιές που πάντα περίµεναν κάτι από σένα να βρεις.Τα νούµερα των σπιτιών τρέχουν µαζί µε µας, σαν πρωτεΐνες µέσα από τα σπασµένα πεζοδρόµια. Έλα να σκαρφαλώσουµε, µε την επιθυµία µας στην πλάτη, σε εκείνο το σπίτι µε τα υγρά φώτα, που το µπαλκόνι του όλο και µακραίνει. Ξέρω ότι ακούς την σκέψη µου. Καρατοµώ το βλέµµα µου. Δεν ξέρω πια που είσαι. Φοβάµαι. Μόνο σε σένα φαίνεται σωστά η εικόνα µου. Μόνο σε σένα ακούγεται σωστά η φωνή µου. Μόνο σε µένα κλείνεται άριστα το ρήµα «λαθεύω». Μόνο σε αυτήν εδώ την σελίδα χωράµε µαζί.
19
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
3 ΠΟΙΗΤΡΙΕΣ ▧
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ papadaki.stav@gmail.com stavpapadaki.com
Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ ''Για την Ποίηση''
Σόνια Κούµουρου, Οι Λέξεις και οι Ποιητές (Ο ενδιάµεσος χρόνος, Λευκωσία 1999)
Απαντώ στη φωνή σου στους ανάλαφρους τόνους της ηλικίας σου: το ποίηµα δεν ειν' αυτά που είπαµε ούτε τα λίγ' ακόµη που θα ζήσω. Δεν ειν' αυτά που µου 'δειξες αµίλητος σα να µην ήτανε δικά σου ουτ' η δική µου ένδεια µπρος στους κήπους.
Λένε πώς οι ποιητές ξεµοναχιάζουνε τις λέξεις σ' απόµερα σοκάκια της ψυχής Τις κάνουν να κλαίνε να γελάνε να πονούν Λένε πώς οι ποιητές ξοµολογούν τις λέξεις κρατώντας τα κλειδιά των µυστικών στις µέσα τσέπες των λυγµών τους Λένε πώς οι ποιητές µαγεύουνε τις λέξεις και γίνονται αγάλµατα καταµεσής του χρόνου Λένε πώς οι ποιητές πεθαίνουν µε τις λέξεις που δεν προλάβανε να πουν να ζήσουν να γευτούνε.
Κοίτα, η λέξη µόνο βγαίνει από τη λέξη κι η ιδιοσυγκρασία της αναβλύζει ολόκληρη σα φύση. Αποτυχαίνω στην ποίηση όταν συγκεντρώνοµαι στην αιώνια έκφραση του πρόσκαιρου καί πληγωµένη φτιάχνω τά προπλάσµατα της ανηµποριάς µου. Όµως όταν το µέλλον µε χόρτα µε νεύµατα, νέφη και στάχτες όπως παλιά οι ζωώδεις φύσεις των ποιητών τότε τ' ανάποδα άσπρα µάτια µου ανθίζουν σαν βολβοί και γίνονται χρησµοί οι ελαφροί σου κυνισµοί της νύχτας.
Τζένη Μαστοράκη III Δραπετεύω µεσ’ από τις λέξεις που δεν είπα. Εγκαταλείποµαι στις ώρες που πιο πολύ αγάπησα Αυτή η σιγή δεν έχει τέλος. Τροµάζω να περιµένω αυτό που δε θα’ ρθει. Τροµάζω στη σκέψη αυτών που δεν έγραψα. Αυτή η σιγή απόλυτα δική µου µε κατακερµατίζει.
Εικονογράφηση από τη Σοφία Στραντζάκη - sofstrantzaki@yahoo.gr 20
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
3 ΠΟΙΗΤΕΣ
Γιώργος Σεφέρης Ὁ τόπος µας εἶναι κλειστός
Ἡ Απόφαση
«Ὁ τόπος µας εἶναι κλειστός, ὅλο βουνὰ ποὺ ἔχουν σκεπὴ τὸ χαµηλὸ οὐρανὸ µέρα καὶ νύχτα. Δὲν ἔχουµε ποτάµια δὲν ἔχουµε πηγάδια δὲν ἔχουµε πηγὲς µονάχα λίγες στέρνες, ἄδειες κι᾿ αὐτές, ποὺ ἠχοῦν καὶ ποὺ τὶς προσκυνοῦµε. Ἦχος στεκάµενος κούφιος, ἴδιος µε τὴ µοναξιά µας ἴδιος µε τὴν ἀγάπη µας, ἴδιος µε τὰ σώµατά µας. Μᾶς φαίνεται παράξενο ποὺ κάποτε µπορέσαµε νὰ χτίσουµε τὰ σπίτια τὰ καλύβια καὶ τὶς στάνες µας. Κι᾿ οἱ γάµοι µας, τὰ δροσερὰ στεφάνια καὶ τὰ δάχτυλα γίνουνται αἰνίγµατα ἀνεξήγητα γιὰ τὴ ψυχή µας. Πῶς γεννήθηκαν πῶς δυναµώσανε τὰ παιδιά µας; Ὁ τόπος µας εἶναι κλειστός. Τὸν κλείνουν οἱ δυὸ µαῦρες Συµπληγάδες. Στὰ λιµάνια τὴν Κυριακὴ σὰν κατεβοῦµε ν᾿ ἀνασάνουµε βλέπουµε νὰ φωτίζουνται στὸ ἡλιόγερµα σπασµένα ξύλα ἀπὸ ταξίδια ποὺ δὲν τέλειωσαν σώµατα ποὺ δὲν ξέρουν πιὰ πῶς ν᾿ ἀγαπήσουν». Α. Ἡ Πέτρα
Εἶστε ὑπὲρ ἢ κατά; Ἔστω ἀπαντεῖστε µ᾿ ἕνα ναὶ ἢ µ᾿ ἕνα ὄχι. Τὸ ἔχετε τὸ πρόβληµα σκεφτεῖ Πιστεύω ἀσφαλῶς πὼς σᾶς βασάνισε Τὰ πάντα βασανίζουν στὴ ζωὴ Παιδιὰ γυναῖκες ἔντοµα Βλαβερὰ φυτὰ χαµένες ὦρες Δύσκολα πάθη χαλασµένα δόντια Μέτρια φίλµς. Κι αὐτὸ σᾶς βασάνισε ἀσφαλῶς. Μιλᾶτε ὑπεύθυνα λοιπόν. Ἔστω µὲ ναὶ ἢ ὄχι. Σὲ σᾶς ἀνήκει ἡ ἀπόφαση. Δὲ σᾶς ζητοῦµε πιὰ νὰ πάψετε Τὶς ἀσχολίες σας νὰ διακόψετε τὴ ζωή σας Τὶς προσφιλεῖς ἐφηµερίδες σας· τὶς συζητήσεις Στὸ κουρεῖο· τὶς Κυριακές σας στὰ γήπεδα. Μιὰ λέξη µόνο. Ἐµπρὸς λοιπόν: Εἶστε ὑπὲρ ἢ κατά; Σκεφθεῖτε το καλά. Θὰ περιµένω.
Μανόλης Αναγνωστάκης Ποιητική
Γιώργης Παυλόπουλος Η Λέξη
-Προδίδετε πάλι τὴν Ποίηση, θὰ µοῦ πεῖς, Τὴν ἱερότερη ἐκδήλωση τοῦ Ἀνθρώπου Τὴ χρησιµοποιεῖτε πάλι ὡς µέσον, ὑποζύγιον Τῶν σκοτεινῶν ἐπιδιώξεών σας Ἐν πλήρει γνώσει τῆς ζηµιᾶς ποὺ προκαλεῖτε Μὲ τὸ παράδειγµά σας στοὺς νεωτέρους. -Τὸ τί δὲν πρόδωσες ἐσὺ νὰ µοῦ πεῖς Ἐσὺ κι οἱ ὅµοιοί σου, χρόνια καὶ χρόνια, Ἕνα πρὸς ἕνα τὰ ὑπάρχοντά σας ξεπουλώντας Στὶς διεθνεῖς ἀγορὲς καὶ τὰ λαϊκὰ παζάρια Καὶ µείνατε χωρὶς µάτια γιὰ νὰ βλέπετε, χωρὶς ἀφτιὰ Ν᾿ ἀκοῦτε, µὲ σφραγισµένα στόµατα καὶ δὲ µιλᾶτε. Γιὰ ποιὰ ἀνθρώπινα ἱερὰ µᾶς ἐγκαλεῖτε; Ξέρω: κηρύγµατα καὶ ρητορεῖες πάλι, θὰ πεῖς. Ἔ ναὶ λοιπόν! Κηρύγµατα καὶ ρητορεῖες. Σὰν πρόκες πρέπει νὰ καρφώνονται οἱ λέξεις Νὰ µὴν τὶς παίρνει ὁ ἄνεµος.
Τυφλός από χρόνια πάλευε µ' ένα µαύρο κάρβουνο να γράψει µια λέξη πάνω στο απόλυτο σκοτάδι. Καµιά γραφή και καµιά φωνή δε θα µπορούσε ν' αποδώσει το φριχτό νόηµα της. Δε βρισκόταν σε κανένα λεξικό. Στ' όνειρο του την έβλεπε αχνά χαραγµένη µέσα σε σπήλαιο ανεξερεύνητο και φοβόταν πώς οι άνθρωποι κάποτε θα την ανακαλύψουν. Ό ίδιος ουδέποτε τόλµησε να την προφέρει. Μήτε ήξερε γιατί βασανιζόταν να γράψει αυτή τη λέξη. 21
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
INK
22
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
INK
ΤΟ ΤΙΜΩΡΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ▧
ΤΟΥ LIBROFILO http://www.librofilo.blogspot.com
Τι γνωρίζει ο µέσος Έλληνας για την Ο.Π.Λ.Α. (Οργάνωση Περιφρούρησης Λαϊκού Αγώνα); Μέσες άκρες η αντίληψη που έχει παγιωθεί στην ιστορική αντίληψη των πολλών είναι ότι η ΟΠΛΑ ήταν (όπως διατύπωσε ο Σόλωνας Γρηγοριάδης στην «Ιστορία της Σύχρονης Ελλάδας») η οργάνωση που : «…Ο µηχανισµός και η αποστολή της ήταν τροµοκρατικός. Και η δράση της ήταν φοβερή. Στρεφόταν εναντίον παντός ο οποίος χαρακτηριζόταν ως συνεργάτης – εµµέσως ή αµέσως – των Γερµανών. Και η έννοια που έδινε η ΟΠΛΑ στη λέξη συνεργασία ήταν ευρύτατη. Μόνη κύρωση που εφάρµοζε ήταν ο θάνατος. Και είχαν σπείρει τον φόβο οι αδυσώπητοι εκείνοι εκτελεστές.» Την αίσθηση αυτή, επέτεινε το δηµοφιλέστατο µυθιστόρηµα του Μ.Ελευθερίου, «Η γυναίκα που πέθανε δύο φορές», όπου περιγράφεται µε µυθοπλαστικό τρόπο η εκτέλεση της δηµοφιλούς (την εποχή εκείνη) ηθοποιού, Ελένης Παπαδάκη από τους άνδρες της ΟΠΛΑ. Τι ήτανε όµως η ΟΠΛΑ; Και γιατί οι περισσότερες ιστορικές µελέτες που αναφέρονται στην ταραγµένη περίοδο της Κατοχής και του Εµφυλίου, την προσπερνούν µε µια-δυό αναφορές – σαν να καλύπτουν τη σκόνη κάτω απ’το χαλί; Και γιατί οι περισσότεροι (κυρίως οι αριστεροί πρωταγωνιστές της περιόδου) αρνούνται να µιλήσουν γι’αυτήν. Ο νεαρότατος ιστορικός Ιάσονας Χανδρινός (Αθήνα,1984) αναλαµβάνει να φωτίσει το 23
«ένοχο µυστικό» της κατοχικής περιόδου µε το βιβλίο του «ΤΟ ΤΙΜΩΡΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ» (Εκδ. Θεµέλιο), µια εξαιρετική ιστορική µελέτη, η οποία βασίστηκε στην διπλωµατική (µεταπτυχιακή) του εργασία στο Πανεπιστήµιο Αθηνών υπό την επίβλεψη του (πολύ γνωστού ιστορικού) Χάγκεν Φλάϊσερ. Ο Χανδρινός στο βιβλίο του ασχολείται µε την περίοδο 43-44 και σταµατάει µε την απελευθέρωση της Αθήνας τον Οκτώβριο του 44, δεν µπαίνει δηλαδή καθόλου στην περίοδο των «Δεκεµβριανών» η οποία αποτέλεσε την έξαρση ενός εµφυλίου, ενός αλληλοσπαραγµού που εκτυλισσόταν στους δρόµους και στις γειτονιές της πρωτεύουσας από το δεύτερο µισό του 1943. Όλα τα γεγονότα παρατίθενται µέσα από το πρίσµα της δράσης των δύο κύριων ένοπλων αντιστασιακών οργανώσεων του ΕΑΜ, δηλαδή του ΕΛΑΣ (Εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός) και της ΟΠΛΑ (Οργάνωση Περιφρούρησης Λαϊκού Αγώνα). Έπρεπε να οργανωθεί το αντιστασιακόαπελευθερωτικό κίνηµα για να µπορέσει να αντιδράσει στην ωµή και ανεξέλεγκτη βία των SS και των δοσίλογων συνεργατών του. Όπως αναφέρει ο συγγραφέας στον πρόλογό του βιβλίου, τον απασχολεί το πώς αποφάσισε το ΕΑΜ/ ΚΚΕ να συγκροτήσει ένοπλα τµήµατα τα οποία θα κινούνται µέσα στο αστικό (κατεχόµενο) περιβάλλον, τους στόχους που εξυπηρετούσε ο ΕΛΑΣ της Αθήνας, η σχέση της ένοπλης δράσης µε το
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
INK
συνδικαλιστικό κίνηµα και κυρίως «πως ξεκίνησε και πως εξελίχθηκε ο ανελέητος πόλεµος µε τους κατακτητές, τους ένοπλους συνεργάτες τους και τις αντίπαλες, δοσιλογικές ή µη, οργανώσεις και πως αυτές οι κατευθύνσεις διαφοροποιούνταν ανάλογα µε τον αντίπαλο.»
αντιπάλων, ενώ το ΚΚΕ µόλις το 2007 έστω κι ανεπίσηµα «αναγνώρισε» την δεύτερη ως «εθνικοαπελευθερωτική οργάνωση», η δαιµονοποίηση της οποίας την έφερε στη συνείδηση του µέσου σηµερινού Έλληνα ως µια αµιγώς τροµοκρατική οργάνωση «Σταλινικών µεθόδων».
Το βιβλίο είναι ένα χρονικό φρίκης και βίας, συνεχών συγκρούσεων µέσα στους δρόµους, στις συνοικίες της Αθήνας – κυρίως τις αποκαλούµενες «προσφυγικές» ή τις «εργατικές». Μικρά αµούστακα παιδιά να πέφτουν νεκρά ή ακόµα και να αυτοκτονούν για να µη πέσουν στα χέρια των Αρχών, πολιορκίες σπιτιών, «παράπλευρες απώλειες», εν ψυχρώ δολοφονίες, ενέδρες και συµπλοκές εκ του συστάδην. Ηρωισµοί και γελοιότητες, χαφιεδισµοί και προγραφές. Μια κατεχόµενη πόλη που (µετά την αποχώρηση των Ιταλών), πέραν της στυγνής και σκληρής (απάνθρωπης) παρουσίας των Ναζί κατακτητών, µαστιζόταν από µια άνευ προηγουµένου «αδερφοσφαγή», που τις περισσότερες φορές σε έναν άνθρωπο που δεν παίρνει θέση, που δεν συµφωνεί αναγκαστικά µε κάποια πλευρά, φαντάζει αδικαιολόγητη και παράλογη.
Πολλά πράγµατα συγκινούν στην εξαιρετική µελέτη του Χανδρινού, οι απλοί (ουσιαστικά αυτοί που αποκαλούµε «ανώνυµοι») άνθρωποι µε τους µικρούς ηρωισµούς τους, οι άνθρωποι των συνοικιών που πολέµησαν µε νύχια και µε δόντια, τα µπλόκα των Γερµανών και των συνεργατών τους σε συνοικίες της Αθήνας (Καλογρέζα, Κοκκινιά), τα φρικιαστικά αντίποινα που κορυφώνονται µε την επικρατούσα (τότε) νοοτροπία περί οικογενειακής ευθύνης (η οποία βέβαια κορυφώθηκε στα Δεκεµβριανά):
Κάποια από τα περιστατικά (τα κυριότερα) που αναφέρονται στο «Τιµωρό χέρι του λαού», υπάρχουν εν συντοµία και στο εκπληκτικό βιβλίο του Μ.Μαζάουερ, «Στην Ελλάδα του Χίτλερ» µόνο που εδώ ο Χανδρινός εστίασε στις συγκρούσεις µέσα στην Αθήνα και τις συνοικίες της, ασχολήθηκε λεπτοµερώς µε περιστατικά καθηµερινά της Κατοχής, µε δοσίλογους και ανθρώπους της βιοπάλης που αποφασίζουν να πάρουν ένα πιστόλι στο χέρι για να τους τιµωρήσουν και να αντισταθούν στην βία της εξουσίας που είχε γίνει αφόρητη, για τον αγώνα στα πεζοδρόµια και στα στενάχωρα δροµάκια των φτωχογειτονιών και όπως γράφει ο ίδιος: «Στην Αθήνα του 1944, ο ολοκληρωτικός πόλεµος ΑριστεράςΔεξιάς ξέσπασε στις εφιαλτικότερες του διαστάσεις, µε αποτέλεσµα, στη λογική της ευθύγραµµης παρατήρησης, τα Δεκεµβριανά να προκύπτουν ως φυσική εξέλιξη µιας συγκρουσιακής κατάστασης που είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο µήνες πριν.» Ο Χανδρινός σκάλισε και έψαξε αρχεία (ληξιαρχικά, στρατιωτικά, δικαστικά, κοµµατικά), πήρε συνεντεύξεις από κάποιους επιζώντες, αυτοβιογραφίες αγωνιστών, αποδελτίωσε παράνοµο και κατοχικό Τύπο, ενώ κάποιες µαρτυρίες από πρώην στελέχη του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ είναι απλά συγκλονιστικές – όπως η αποστροφή του Θεόδωρο Ξηροτάγαρου, «εκτελεστή» της ΟΠΛΑ Κοκκινιάς: «Βρες κάναν Επονίτη να σου µιλήσει παλικάρι µου, αυτά που έκανα εγώ δε λέγονται»…
«Τον Αύγουστο του 1944 το πτώµα µιας δεκαεπτάχρονης κοπέλας που είχε βρεθεί µε σηµάδια βασανισµού και ξεριζωµένα µαλλιά στον απόµερο «Κοκκινόβραχο» του Πειραιά, αναγνωρίστηκε ως Δήµητρα Ξ., αδελφή ενός πειραιώτη χωροφύλακα της Ειδικής Ασφάλειας. Γείτονες που ήταν µάρτυρες της απαγωγής της κατέθεσαν πως είχαν ακούσει τους άνδρες της ΟΠΛΑ να φωνάζουν «του προδότη η αδελφή!». Στις 7 Οκτωβρίου στη Νέα Ιωνία, µια οµάδα 30 ενόπλων περικύκλωσε το σπίτι της οικογένειας Καλλιάκου και διέταξε τους καταστηµατάρχες να κατεβάσουν τα ρολά των καταστηµάτων τους. Εκείνη τη µέρα, µαζί µε τον προγραµµένο υπενωµοτάρχη της Ειδικής Ασφάλειας, Βύρωνα Καλλιάκο, εκτελούνταν η µητέρα του Ελένη (πυροβολήθηκε στο µπαλκόνι του σπιτιού) και η αδελφή του Στέλλα Κιούση.» Τα περισσότερα από τα επεισόδια, τα γεγονότα που περιγράφει ο Χανδρινός είναι απολύτως κινηµατογραφικά . Ο διαβόητος Λάµπου στο µπλόκο της Νέας Ιωνίας να κρατάει µια εικόνα στο χέρι και να λέει στους έντροµους κατοίκους που είχαν µαζευτεί στην πλατεία «η Παναγία κι ο Χριστός διατάζει και εγώ εκτελώ»,οι µάχες στου Χαροκόπου, στη Ν.Σµύρνη, στο Αιγάλεω και στο Περιστέρι, η δολοφονία του Σ.Βαρδινογιάννη στον Πειραιά, Ένα από τα τραγικότερα εξάλλου γεγονότα, το «Μπλόκο της Κοκκινιάς» αναπαραστήθηκε από τον κινηµατογραφικό φακό στην υπέροχη οµώνυµη ταινία του Άδωνι Κύρου. Η αφήγηση είναι εξαιρετική, απόλυτα κατανοητή στον µέσο αναγνώστη, τα γεγονότα περιγράφονται µε ακρίβεια και γλαφυρότητα και το βιβλίο παρότι δεν είναι λογοτεχνικό (δεν έχει µυθοπλασία) δεν µπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου. Πάνω απ’όλα όµως είναι ένα βιβλίο – άσκηση µνήµης, που πέραν της γνώσης, σε προτρέπει να σκεφθείς και να προβληµατισθείς όχι µόνο για το χθες αλλά και για το σήµερα.
Μετά την ανάγνωση του βιβλίου, είναι γεγονός ότι τα όρια παραµένουν δυσδιάκριτα µεταξύ ΕΛΑΣ και ΟΠΛΑ, ποιος έκανε τι – έτσι κι αλλιώς όλες οι πράξεις βίας «χρεώθηκαν» στην ΟΠΛΑ µετά τον Εµφύλιο, αφού πολλές από τις πράξεις της έγιναν επίτηδες γνωστές στην περίοδο εκείνη ως µέσον εκφοβισµού των
24
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
INK
25
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
ANIMA
KUMO NO MUKOY, YASOKU NO BASHO ▧
TOY GIL GALAD teotihoacan@msn.com
1974, η Ιαπωνία διαιρείται. Το νότιο τµήµα της, τα νησιά Honshu και Kyushu καταλαµβάνονται από της ΗΠΑ ενώ το βόρειο τµήµα, η νήσος Hokkaido από την Ένωση (κατά πάσα πιθανότητα είναι η ΕΣΣΔ). Την ίδια χρονιά η Ένωση ξεκινά την κατασκευή ενός περίεργου πύργου στη νήσο Hokkaido, σχεδιασµένο από τον επιστήµονα Ekusun Tsujinoe.
του καθηγητή Tomizawa. Ο µυστηριώδης πύργος της Hokkaido, που τέθηκε σε λειτουργία το 1996, είναι µέρος της έρευνάς τους µιας και σχετίζεται µε τα παράλληλα σύµπαντα, αφού αντικαθιστά την υπάρχουσα ύλη µε αυτή άλλων κόσµων. Παρά το νεαρό της ηλικίας του και της συνεχούς ενασχόλησής του µε την έρευνα και το σχολείο, ο Takuya µπαίνει στην Uilta Liberation Front και επισκέπτεται τη Hokkaido.
Η ιστορία ξεκινάει κάπου στο 1990, µε τη λήξη της κατάληψης του νότιου τµήµατος από τους Αµερικανούς και τα δυο έθνη υπογράφουν µια συνθήκη µε την επωνυµία «Συµµαχία». Παράλληλα όµως σχηµατίζεται στο νότο η Uilta Liberation Front, µια µυστική οµάδα που έχει ως σκοπό την επανένωση της Ιαπωνίας. Αρχηγός της είναι ο Okabe του οποίου η οικογένεια παγιδεύεται στο βόρειο τµήµα κατά τη διαίρεση.
Η Sayuri που για τρία ολόκληρα χρόνια είναι εξαφανισµένη, νοσηλεύεται όλο αυτό τον καιρό µιας και έχει αναπτύξει µια ιδιαίτερη µορφή ναρκοληψίας. Ο συνεχής ύπνος της για όλο αυτό το διάστηµα που αγνοείται, έχει παγιδέψει το µυαλό της σε ένα ακατοίκητο παράλληλο σύµπαν. Ο καθηγητής Tomizawa ανακαλύπτει πως η κατάσταση της Sayuri συνδέεται µε κάποιο τρόπο µε την ιδιότητα του πύργου να µετατρέπει το χώρο γύρω του σε διαφορετικές πραγµατικότητες και την έρευνα της Ένωσης µε τα παράλληλα σύµπαντα. Ωστόσο, κρατά τις πληροφορίες αυτές κρυφές από τον Takuya αρχικά, όχι όµως και από τον Okabe µε τον οποίο συνεργάζεται.
Στο Aomori, το βορειότερο άκρο της νότιας Ιαπωνίας κατοικούν τρεις φίλοι, δυο παιδιά θαύµατα, ο Hiroki Fujisawa και ο Takuya Shirakawa καθώς και η Sayuri Sawatari. Και οι τρεις τους το 1996 όντας τελειόφοιτοι του γυµνασίου, δηλώνουν εντυπωσιασµένοι από τον ψηλό πύργο που η Ένωση έχει χτίσει στη Hokkaido και ο οποίος είναι ορατός ακόµα και στην πόλη τους. Όταν τα δυο αγόρια ανακαλύπτουν ένα κατεστραµένο αεροπλάνο ονόµατι Velaciela, αποφασίζουν να το επιδιορθώσουν και µαζί µε τη Sayuri δίνουν όρκο ότι µια µέρα θα πετάξουν προς τη Hokkaido για να επισκευθούν τον πύργο. Τα σχέδια τους ωστόσο ανατρέπονται όταν κατα τη διάρκεια του καλοκαιριού η Sayuri εξαφανίζεται µυστηριωδώς...
H Uilta Liberation Front αποφασίζει να ανατινάξει τον πύργο και µε αυτό τον τρόπο να ξεκινήσει πόλεµος µε σκοπό την επανένωση. Οι µοίρα των ανθρώπων όµως είναι κάτι που δύσκολα ελέγχεται. Ο πύργος που τελικά είναι το όπλο της Union για να αλλάξει τον κόσµο µε ένα παράλληλο σύµπαν, είναι περιέργως «δεµένος» µε τη Sayuri. Ο σχεδιαστής του είναι ο παππούς της. Τελικά τα παιδιά, ο Takuya και ο Hiroki o οποίος όντας ερωτευµένος µε τη Sayuri ζούσε µέσα στην κατάθλιψη, έρχονται αντιµέτωποι µε ένα τεράστιο δίληµµα. Να ξυπνήσουν τη Sayuri κι έτσι ο πύργος να ξεκινήσει την ανταλλαγή των δυο κόσµων ή να καταστρέψουν το γιγάντιο αυτό όπλο και να σώσουν τον κόσµο, χάνοντας όµως παντοτινά τη Sayuri;
Τρία χρόνια αργότερα, η ανακατασκευή του αεροπλάνου έχει σταµατήσει καθώς η θλίψη που έφερε η εξαφάνιση της Sayuri οδηγεί τα δυο αγόρια στο να πάρουν διαφορετικούς δρόµους ο καθένας. Ο ιδιοφυής Takuya αν και είναι ακόµα στο Λύκειο δουλεύει σαν φυσικός σε ένα ερευνητικό κέντρο της «Συµµαχίας» ψάχνοντας παράλληλα σύµπαντα, υπό την εποπτεία
26
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
ANIMA
27
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
JUMPCAT
GEGEN DIE WAND ▧
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ 24fpsverite@gmail.com http://24fpsverite.wordpress.com
Ο Fatih Akin είναι από τις πιο ιδιαίτερες περιπτώσεις στον Γερµανικό κινηµατογράφο της τελευταίας δεκαετίας. Έχοντας Τούρκικη καταγωγή και ζώντας έντονα την σύγκρουση διαφορετικών εθνοτήτων στο Αµβούργο, µεταφέρει αυτή την αισθητική απόλυτα στις ταινίες του. Μέσα σε ένα πολύ µικρό χρονικό διάστηµα έφερε µία νέα τάση η οποία γρήγορα έγινε αποδεκτή και εκτός Γερµανίας. Το 2004 γυρίζει την πιο γνωστή ταινία του διεθνώς, µε τίτλο Gegen die Wand (Head-On / Μαζί Ποτέ) η οποία τον καταξίωσε καλλιτεχνικά ενώ ήταν και εµπορική επιτυχία. Εκτός όλων των άλλων βραβείων που έλαβε, είναι και η τελευταία αµιγώς Γερµανική ταινία που κέρδισε την Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ του Βερολίνου. Ο Cahit (Birol Ünel) είναι ένας 40άρης Τούρκος µετανάστης που ζει αρκετά χρόνια στο Αµβούργο. Η ζωή του µετά τον χαµό της γυναίκας του έχει καταστραφεί, είναι πλέον αλκοολικός, εθισµένος στην κοκαΐνη και θέλει να δώσει ένα τέλος πέφτοντας µε το αυτοκίνητό του πάνω σε έναν τοίχο. Γλυτώνει από την σύγκρουση και στην ψυχιατρική κλινική που µεταφέρεται γνωρίζει την Sibel. Η Sibel (Sibel Kekilli) είναι µία 20χρονη Τουρκάλα, γεννηµένη στην Γερµανία σε µία πολύ παραδοσιακή µουσουλµανική οικογένεια. Για να ξεφύγει από τους δικούς της έχει κάνει απόπειρα αυτοκτονίας κόβοντας τις φλέβες της. Η Sibel προτείνει στον Cahit να παντρευτούν, ένας λευκός γάµος που βολεύει και τους δύο. Εκείνη θα
28
απελευθερωθεί από τις πιέσεις των δικών της ενώ εκείνος θα έχει κάποια να τον φροντίζει έστω και σε φιλικό επίπεδο. Μία τέτοια συµβίωση όµως δεν µπορεί να οδηγηθεί ποτέ σε κάτι καλό όταν τα συναισθήµατα γίνονται έντονα. Ο τίτλος Gegen die Wand κυριολεκτικά µεταφράζεται ως Κόντρα στον Τοίχο και δεν είναι τυχαίος. Εκτός από το προφανές ατύχηµα του Cahit, και όλα τα υπόλοιπα συµβάντα της ταινίας είναι κόντρα µε όσα θα έπρεπε. Μπορεί οι δυο τους να είναι τυπικά και θεωρητικά µόνο ζευγάρι, όµως είναι συνεχόµενα τα χτυπήµατα που δέχονται και τους επηρεάζουν στον ίδιο έντονο βαθµό. Επιλέγουν να έρθουν µε φόρα αντιµέτωποι µε όλα όσα ενοχλούν µε όλα όσα είναι απαγορευµένα και ίσως ανίερα ενώ ταυτόχρονα τα πάντα, όπως οι ίδιοι, βρίσκονται στα όρια τους. Θρησκευτικές προκαταλήψεις, κοινωνικές συµβάσεις, καταπιεσµένες παραδόσεις, ανισότητα φύλων, καταχρήσεις ναρκωτικών, πράξεις χωρίς λογική, ασυδοσία βίας, άγριο σεξ, παράφορος έρωτας, φονική ζήλια. Όλα βρίσκονται στο κόκκινο, το χρώµα που κυριαρχεί και αισθητικά, όλα δείχνουν ανεξέλεγκτα. Ένα ζευγάρι που δεν θα έπρεπε να βρεθεί ποτέ µαζί ξαφνικά συνδυάζεται µε άγνωστο τελικό σκοπό σε ένα σχέδιο που δεν έχει λογική και που κανείς δεν µπορεί να περιορίσει. Η απέλπιδα προσπάθεια για την απόκτηση ελευθερίας σίγουρα µπορεί να οδηγήσει σε λανθασµένες κρίσεις και αντίστοιχα λανθασµένες αποφάσεις. Όταν
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
JUMPCAT
29
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
JUMPCAT
όµως αυτές συνδυάζονται µε µία τόσο αρρωστηµένη αλληλεξάρτηση, είναι πολύ πιθανόν να οδηγήσουν ακούσια σε µία εντονότερη συναισθηµατική δέσµευση. Ο Akin από την αρχή της καριέρας του έδειχνε στους Γερµανούς όσα ήθελαν να περάσουν ως απαρατήρητα και ήθελε να ενώσει το χάσµα ανάµεσα στον δικό του κόσµο και τον δικό τους. Μπορεί και ο ίδιος να είναι συµπολίτης τους αλλά η Τουρκική ταυτότητα πολλές φορές υπερισχύει, ακριβώς όπως συµβαίνει και στους ήρωες του. Όσο διχασµένος είναι ο ίδιος ως άτοµο είναι και η ταινία του. Το Gegen die Wand είναι συµπαραγωγή µε Τουρκία, το δεύτερο µισό της εξελίσσεται στην Κωνσταντινούπολη, οι µισοί διάλογοι είναι στα Τούρκικα και όλοι οι πρωταγωνιστές βρίσκονται ανάµεσα στις δύο αυτές χώρες. Ο κινηµατογραφικός συγκερασµός των δύο πολιτισµών γίνεται µε µία εντελώς pop αισθητική και ρυθµό. Γρήγορα πλάνα, κοφτές ατάκες και χρόνοι που δεν ανακυκλώνονται γιατί γυρίστηκαν σε πραγµατική χρονολογική σειρά, δίνουν ένα δυναµικό ρεαλισµό στο τελικό φιλµ. Επειδή η µουσική έχει καταλυτική επίδραση και το soundtrack είναι εξισορροπηµένο ανάµεσα σε Βόσπορο και Δύση. Έτσι η ιστορία διακόπτεται από ιντερµέδια µικρασιατικών κοµµατιών όπως το Penceresi Yola Karşı ενώ συνεχίζεται µε τους Sisters of Mercy και τους Depeche Mode. Μπορεί το Gegen die Wand να θεωρείται ελαφρώς φολκλόρ και πως καλύπτεται από το φαινοµενικά εύκολο περιτύλιγµα µιας έθνικ αισθητικής που συνήθως αρέσει. Αν ξεπεραστούν όµως αυτοί οι λογικοί ενδοιασµοί µπορούµε να δούµε πως ο Akin έγραψε και σκηνοθέτησε ένα ωµό νιχιλιστικό ροµαντικό δράµα που προσπάθησε παράλληλα να εκφράσει και τη δικιά του µεταναστευτική γενιά. Μένοντας απόλυτα επικεντρωµένος στον Cahit και στη Sibel επέστρεψε στην συναισθηµατική του πατρίδα χωρίς όµως να φύγει ποτέ από την πραγµατική του.
30
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
JUMPCAT
31
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ
ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ από τον Tom Hooper
▧
ΤΗΣ ΜΑΡΙΛΕΝΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ http://to-see-nema.blogspot.gr maloulito@gmail.com Πηγή: www.cine.gr
Στην Γαλλία των αρχών του 19ου αιώνα, ο Γιάννης Αγιάννης (Hugh Jackman) καταδικάζεται για την κλοπή ενός καρβελιού ψωµί. Όταν ελευθερώνεται µε αναστολή, επειδή κανένας δεν του δίνει την ευκαιρία να ζήσει µια αξιοπρεπή ζωή, σκίζει τα χαρτιά του, διαγράφοντας τον εγκληµατία Γιάννη Αγιάννη και καταφέρνει ν' ανέλθει κοινωνικά, φτάνοντας µετά από χρόνια να κατακτήσει το αξίωµα του δηµάρχου. Έχοντας την ανάγκη να βοηθά όσους τον χρειάζονται, ο Γιάννης Αγιάννης θα γνωρίσει την Φαντίν (Anne Hathaway), µια γυναίκα που αναγκάζεται να καταφύγει στην πορνεία για να µπορέσει να ζήσει την κόρη της, Κοζέτ (Isabelle Allen, Amanda Seyfried) και λίγο πριν ξεψυχήσει, θα της υποσχεθεί να βρει και ν' αναθρέψει την Κοζέτ ως δικό του παιδί, υπόσχεση που πραγµατοποιεί. Καταδιωκόµενος όµως από τον αστυνόµο Ιαβέρη (Russell Crowe), ο οποίος αναγνωρίζει στο πρόσωπο του δηµάρχου τον κατάδικο 24601, θ' αναγκαστεί να ζήσει σαν κυνηγηµένος την υπόλοιπη ζωή του, γνωρίζοντας και βοηθώντας συνεχώς ανθρώπους που τον έχουν ανάγκη.
το 1978 οι Alain Boublil και Claude-Michel Schönberg µεταφέρουν επί σκηνής, σε µορφή musical, αυτό το αριστούργηµα, σηµειώνοντας τεράστια επιτυχία, γεγονός που κατέστησε την συγκεκριµένη παραγωγή µια από τις δηµοφιλέστερες επιλογές για µια µελλοντική κινηµατογραφική µεταφορά. Ο λόγος που η πραγµατοποίηση αυτού του ονείρου άργησε τόσο πολύ, δεν είναι άλλος από την επιθυµία να µεταφερθεί όσο το δυνατόν πιο άρτια κι ορθά στο µεγάλο πανί. Εν έτει 2012 λοιπόν, το όνειρο υλοποιείται και µια κινηµατο-θεατρική υπερπαραγωγή γεννιέται. Οι ήρωες του έργου, όπως όλοι οι άνθρωποι, ταλαντεύονται ανάµεσα στο καλό και το κακό, πάσχουν, βοηθούν, εξαθλιώνονται και διεκδικούν ό,τι καλύτερο µπορούν µε τα µέσα που τους δίνονται. Μέσα από µια πολυπρόσωπη ιστορία που εκτυλίσσεται σε µια περίοδο 20 ετών, παρουσιάζεται η συνεχής αποδόµηση της κοινωνίας και µε την συνοδεία του Γιάννη Αγιάννη, ο θεατής θα συναναστραφεί διάφορους χαρακτήρες που αγωνίζονται για µια θέση στην ζωή.
"Οι άθλιοι" είναι ένα µυθιστόρηµα που συγκαταλέγεται δικαίως στα καλύτερα έργα της παγκόσµιας λογοτεχνίας. Φέροντας την υπογραφή ενός εξαίρετου συγγραφέα, του Victor Hugo, το κείµενο διέπεται από ρεαλισµό, οικουµενικότητα και διαχρονικότητα, κάτι που έχει συµβάλλει τα µέγιστα στην παγκόσµια αποδοχή του. Έτσι,
Ως πρωταγωνιστή λοιπόν, γνωρίζουµε έναν άντρα που αναγκάζεται κάποια στιγµή στην ζωή του, για να θρέψει τον ανηψιό του, να παρανοµήσει, κλέβοντας ένα καρβέλι ψωµί. Ο ήρωάς µας όµως συλλαµβάνεται, καταδικάζεται για την εγκληµατική του πράξη και στιγµατίζεται εφ' όρου 32
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
33
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ
ζωής από αυτήν. Στην προσπάθειά του να δραπετεύσει από αυτόν τον κλοιό που του στερεί την όποια ευκαιρία να ορθοποδήσει, σκίζει τα χαρτιά του, ξεγράφοντας από την ζωή τον λωποδύτη Γιάννη Αγιάννη και ξεκινά µια νέα αρχή, βοηθώντας τους συνανθρώπους του και φτάνοντας στο σηµείο να εκλεγεί δήµαρχος. Ποτέ του όµως δεν ξεχνά την καταγωγή του και ποτέ δεν παύει να προσφέρει, γεγονός που τον καθιστά έναν από τους πιο εξαίρετους αντι-ήρωες όλων των εποχών. Οι υπόλοιποι χαρακτήρες που γνωρίζουµε σταδιακά κι αναλύονται λιγότερο ή περισσότερο από τους κινηµατογραφικούς δηµιουργούς, ανταποκρίνονται µε την σειρά τους στο ίδιο µοτίβο. Προσεκτικά επιλεγµένοι και κουβαλώντας ο καθένας στις πλάτες του ένα ξεχωριστό φορτίο, µοιάζουν οικείοι στον κινηµατογραφικό θεατή, καθώς οι ελπίδες, οι προσπάθειες κι οι φόβοι του καθενός είναι πανοµοιότυποι µε τους δικούς µας, ωθώντας µας ν' ανασύρουµε απ' την µνήµη µας προσωπικά βιώµατα και να µετέχουµε στην κάθε ξεχωριστή ιστορία. Από σκηνοθετικής απόψεως, ο Tom Hooper έχει κάνει αριστουργηµατική δουλειά, κατορθώνοντας ν' αποδώσει εξίσου καλά την λογοτεχνική, αλλά και την θεατρική ατµόσφαιρα, µέσα από µια κινηµατογραφική µατιά. Η επιλογή των ηθοποιών που ενσαρκώνουν τους βασικούς, αλλά και τους δευτερεύοντες ρόλους επίσης, µοιάζει να είναι η καταλληλότερη που θα µπορούσε να γίνει, αφού εκτός του Hugh Jackman, ο οποίος έχει την ευκαιρία να ξεδιπλώσει το ταλέντο του, επιδεικνύοντας παράλληλα και τις φωνητικές του ικανότητες, καθ' όλη την διάρκεια της ταινίας, όλοι οι υπόλοιποι συγκλονίζουν µε τις σύντοµες ερµηνείες τους, µαγεύοντας και συγκινώντας το κοινό. Τέλος αξίζει ν' αναφέρει κανείς την υπέροχη µουσική προσαρµογή, αλλά και προσθήκη που έχει γίνει στο συγκεκριµένο κινηµατογραφικό εγχείρηµα. Αν κι οµολογώ ότι σπανίως µαγεύοµαι από µουσικοχορευτικά δρώµενα, τόσο στον θεατρικό, όσο και στον κινηµατογραφικό χώρο, "Οι άθλιοι" συγκαταλέγονται στα έργα που είναι αδύνατον να τα προσπεράσει κανείς, χαρακτηρίζοντάς τα κάτι λιγότερο από ονειρικά. Όντας δουλεµένοι, µέχρι και την τελευταία λεπτοµέρεια σε όλους τους τοµείς, "Οι άθλιοι" του Tom Hooper είναι ένα έργο που θα ξετρελάνει εξίσου τους λάτρεις των musicals, των κλασικών έργων αλλά και των υπερπαραγωγών.
34
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
35
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
JIVE
.MESSAGE ▧
TOY JIM VER jim.a.ver@gmail.com www.jimver.net
Οι “.message” δηµιουργήθηκαν περίπου ένα χρόνο πριν, από τον Στράτο Μπιχάκη και τον Μάριο Νάρη (Bonebrokk), µετά το κενό που άφησαν οι “Exposed by Observers”. Το πρώτο που µου έρχεται στο µυαλό είναι ότι έχουν εξαιρετικές ιδέες όταν θέλουν να ονοµάσουν ένα project τους. Πέρα από το όνοµα όµως έρχεται και η ουσία. Και στην συγκεκριµένη περίπτωση η ουσία της ηλεκτρονικής µουσικής.
περιορίζει στα σύνορα της. Η µουσική τους είναι τόσο παγκόσµια όσο και η ίδια η λέξη. Το µεγαλύτερό τους µέσο για να περάσουν το µήνυµά τους, κατά την άποψή µου, είναι οι ήχοι που έχουν την ικανότητα να δηµιουργούν. Πάντα µου άρεσε η παροµοίωση ενός µουσικού κοµµατιού µε έναν πίνακα ζωγραφικής και των ήχων του µε τα χρώµατα του. Οι “.message” έχουν την ικανότητα να δηµιουργούν µε τον εξοπλισµό τους και να χρησιµοποιούν µε τα αυτιά τους τα καλύτερα χρώµατα για τον πίνακα, κάθε φορά.
Οι “.message” πετυχαίνουν την ουσία. Είναι από τα καλύτερα µουσικά project που έχω ακούσει, το οποίο ασχολείται αποκλειστικά και µόνο µε την ηλεκτρονική µουσική και κρατάει το ενδιαφέρον µου µέχρι το τελευταίο µέτρο του beat, είτε τους ακούω ένα απόγευµα σπίτι µου, είτε τους βλέπω ζωντανά. Με το δεύτερο φυσικά να είναι και το καλύτερο µέρος της όποιας σχέσης µας. Οι επιρροές τους έρχονται κατά κάποιο τρόπο από το Ηνωµένο Βασίλειο, αλλά περνάνε µέσα στην µουσική τους το αστικό στοιχείο που έχει η Αθήνα. Περνάνε την ατµόσφαιρα αυτής της πόλης, το “urban ambience”, χωρίς να σηµαίνει ότι αυτό τους
36
papadaki.stav@gmail.com
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
papadaki.stav@gmail.com
Οι “.message” είναι οι:
Μάριος Νάρης (Bonebrokk) Στράτος Μπιχάκης
37
ayout
Layout
ww.lykosmagazine.tumblr.com
www.lykosmagazine.tumblr.com
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
38
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
39
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
40
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
41
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
ΕΝΗΧΟΡΙΑ
LEONIDAS SARANTOPOYLOS Black Mamba ▧
ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΟΥ ΕΞΗΝΤΑΡΗ http://thodorosexintaris.blogspot.gr/ t_exintaris@yahoo.com
Δεν ισχύει πάντα το « µ’ όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια πράγµατα θα µάθεις». Στην περίπτωση όµως του φλαουτίστα Λεωνίδα Σαραντόπουλου ισχύει και µε το παραπάνω. Απόφοιτος του Ιόνιου Πανεπιστήµιου της Κέρκυρας και µαθητής του Γιώργου Κοντραφούρη, του Βασίλη Ρακόπουλου και του Δήµου Δηµητριάδη. Ξεκινά λοιπόν µε αυτές τις βάσεις και κυκλοφορεί το cd “Black Mamba”, µια κυκλοφορία που προϋπήρξε σε ηλεκτρονική µόνο µορφή και πρόσφατα κυκλοφόρησε και σε ψηφιακό δίσκο.
“Dive II”, αλλάζει και πάλι ο ρυθµός, γίνεται πιο ήρεµος, µε το φλάουτο να εναλλάσσεται πολύ όµορφα µε την κιθάρα σε ένα ατµοσφαιρικό κοµµάτι µε συναίσθηµα και πολύ ωραίο ήχο. Έντονο και µε εξάρσεις, αντίθετα µε αυτό που περιµένει κανείς από το όνοµά του, το “Season of Nostalgia” και πάλι χαλαροί ρυθµοί στο “Dive III”. Το “Desert”, σαν αφρικανική cool, είναι µια µετάβαση στο ρυθµικό “Africana” που κλείνει το δίσκο: από τις καλύτερες στιγµές του δίσκου µε τα όργανα να παίζουν επάνω σε ένα σταθερό, σχεδόν, ρυθµικό των κρουστών.
Έχει ενδιαφέρον πως ο Λεωνίδας Σαραντόπουλος δεν παίζει και φλάουτο ή έστω κυρίως φλάουτο τουλάχιστον στον συγκεκριµένο δίσκο - όπως συµβαίνει µε αρκετούς µουσικούς, ειδικά της jazz, που έχουν υιοθετήσει και το σαξόφωνο ή το κλαρινέτο ή το ανάποδο. Το φλάουτό του συνδυάζεται µε την τροµπέτα του Ανδρέα Πολυζωγόπουλου, την κιθάρα του Βασίλη Ρακόπουλου, τα πλήκτρα του Κωστή Χριστοδούλου, το µπάσο του Γιώργου Γεωργιάδη, τα τύµπανα του Βαγγέλη Κατζάµπαση και τα κρουστά του Μιχάλη Μπακάλη. Γνωστοί και εξαιρετικοί οι περισσότεροι µουσικοί παίζουν εννέα συνθέσεις του Λεωνίδα Σαραντόπουλου σε δική του ενορχήστρωση.
Δεν είναι το πιο σύνηθες να ακούς τέτοιους ήχους και ανάλογου ύφους αφρικανικές κατευθύνσεις σε ελληνικές ηχογραφήσεις και συνθέσεις, ακόµα και στον συγκεκριµένο χώρο που η µουσική αναζήτηση και ευρύτητα είναι δεδοµένη. Αλλά εν τέλει δεν είναι η πρωτοτυπία που αναζητάµε πρωταρχικά σε ένα δίσκο κατά κύριο λόγο αλλά οι καλές συνθέσεις, µε λίγα λόγια απλά να µας αρέσει ο δίσκος. Συνεπώς ο δίσκος του Λεωνίδα Σαραντόπουλου έχει ενδιαφέρον πρώτα λόγω συνθέσεων. Έχει επίσης ενορχηστρωτικό ενδιαφέρον, µε την έννοια του τρόπου που µπλέκει τα όργανα µεταξύ τους κατορθώνοντας να δώσει αυτό ακριβώς το κλίµα που αποσκοπεί. Τέλος εκτιµά κανείς την ηχητική ταυτότητα αλλά και την πρώτη δισκογραφική παρουσία.
“Black Mamba”, το φίδι που υπνωτίζει. Ακριβώς έτσι, σε τέτοιο κλίµα µυστηριακό, αφρικανικό, είναι το πρώτο κοµµάτι του δίσκου, το “Dive”, µε τα υπόλοιπα όργανα – όπου υπάρχουν – να κρατούν ένα υποβλητικό ηχητικό υπόβαθρο για τις περιγραφικές νότες του φλάουτου. Ο Αφρικανικός κυρίως ήχος ή ανατολίτικος, σε σηµεία, είναι διάχυτος σε πολλά σηµεία του δίσκου. Στο δεύτερο κοµµάτι του δίσκου, το “Navarac”, η τροµπέτα και το φλάουτο δίνουν από κοινού την αίσθηση αυτή ενώ µε συγκεκριµένες τεχνικές στο φλάουτο ο παραγόµενος ήχος περιγράφει την κίνηση του φιδιού. Στο οµότιτλο “Black Mamba” ο ρυθµός γίνεται πιο έντονος µε την κυριαρχία των πλήκτρων και την πλήρη απουσία του φλάουτου, εντυπωσιακό και σπάνιο να απουσιάζει το όργανο του συνθέτη, γι’ αυτό και ευχάριστο όταν συµβαίνει. Στο επόµενο θέµα, το
Για τον δίσκο, τέλος, ο ίδιος ο Λεωνίδας Σαραντόπουλος λέει: «Black Mamba, το φίδι που υπνωτίζει… Αρχίζω να παίζω µε σκοπό να πετύχω τον στόχο του κάθε επιµελή φλαουτίστα. Αυτή την φορά όµως τα πράγµατα παίρνουν µια άλλη, διαφορετική τροπή και ενώ στην αρχή αντιστέκοµαι, τελικά καταρρέω και βυθίζοµαι σε λήθαργο. Αργά, πολύ αργά αποµακρύνοµαι και µεταφέροµαι σε ένα περιβάλλον µυστηριακό γεµάτο υποσχέσεις…». (Περισσότερα για τον Λεωνίδα Σαραντόπουλο, παραγγελία του cd, δωρεάν download και δυνατότητα donation στο www.leosarantopoulos.com)
42
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
ΕΝΗΧΟΡΙΑ
Ακούτε: Μύθο 93,4: Τρίτη και Πέµπτη 16.00-18.00 www.mythosradio.tk και 90,4 Αριστερά στα fm: Τετάρτη 21.00-23.00 και Κυριακή 19.00-21.00
43
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
SHOWCASE
URBAN DETAILS (aka Stomachache)
▧
ΤΗΣ ΔΩΡΑΣ ΚΟΡΟΒΕΣΗ thkorovesi@gmail.com
For my truest dreams I got paid so many losses
I discuss every detail I take my chances
We get lost get lost and a fairy tale isn’t enough to make us human we need words sharp lapels bow ties bows we need controversy and sadness because indeed when you talk about life your mind is a photoshoot shooting planets of theories and opinions suede shoes and invisible scents
In love as I am I am not in life.
Η έκθεση Urban Details 2013 Project in A3 του Βασίλη Καρακατσάνη, που διερευνά τους ανθώπους πίσω από τα αντικείμενα που μανιωδώς αγοράζουν και (τους) αγοράζουν, θα βρίσκεται στο Beton7 café έως τις 24/2. Ωράριο λειτουργίας: καθημερινές 12μμ μέχρι αργά, Σάββατα 2μμ μέχρι αργά. Mέρος των εσόδων από την πώληση των έργων θα δοθεί στην Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (Ε.Ψ.Υ.Π.Ε).
44
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
SHOWCASE
45
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
ΝΑ ΠΑΣ
Η ΓΑΛΛΙΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ▧
ΤΗΣ ΧΛΟΗΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ cloelikos@gmail.com
Το Παρίσι αυτή την εποχή είναι µουντό και άχρωµο, κακέκτυπο του Λονδίνου και δυσπερπάτητο. Επιστρέφοντας από ταξίδι στη Λουτέτια, λαχτάρισα το Παρίσι της άνοιξης, το φωτεινό, το νεανικό και πολύχρωµο. Θα το βρω στη δική µας πόλη. Υπάρχει ένα χωµένο κοκτεηλάδικο στο Μαρούσι, το Jolie Mome. Η ατµόσφαιρα που επικρατεί εντός συγχέει Γαλλία και Ελλάδα, καθώς τα γαλλικά ονόµατα κοκτέηλ συναντούν ελληνικότατα υλικά, όπως ο σκίνος. Το µαγαζί πήρε το όνοµά του από ένα τραγούδι του Leo Ferre, εντελώς παριζιάνικο, µια ωδή σε µια όµορφη πιτσιρίκα. Χορέψτε κι εσείς µε φανκ, µε τζαζ, µε γαλλικούς ήχους και µεταφερθείτε στην πόλη του φωτός, έστω και για λίγο.
Βέβαια, το κέντρο της γαλλικής κουλτούρας εν Αθήναις είναι το ένα και µοναδικό Γαλλικό Ινστιτούτο. Μέσα στη µικρή αυλίτσα του µπορεί κανείς να χαζολογήσει πριν ή µετά το µάθηµα, να πιεί καφέ ή ακόµα να δοκιµάσει κάποια σπεσιαλιτέ της γαλλικής κουζίνας, όπως το crocque monsieur. Αν πάλι αναζητάτε κάτι πιο urban, κατηφορίστε την Οµήρου και, στο ύψος της Σόλωνος, θα βρείτε το Petit Fleur, εκεί που το αφήσατε την προηγούµενη φορά, µια όαση σοκολάτας στο κέντρο του γκρίζου, µια µυρωδιά καλής Γαλλίας, όχι κατ’ ανάγκη παριζιάνικης, ανάµεσα στο καυσαέριο. Βέβαια στην ίδια γειτονιά , υπάρχει µια πιο πρωτότυπη επιλογή: το Cafe Rue De Marseilles στην οδό Μασσαλίας του αριθµού 11. Ποτέ κανείς δεν πίστεψε πως ένα ηµιυπόγειο θα γεµίσει λίγη από γαλλική κουλτούρα και αισθητική. Λάβετε υπόψιν σας τις χαµηλές τιµές του µαγαζιού , ειδικά για Κολωνάκι.
46
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
ΝΑ ΠΑΣ
Όµως τα παραπάνω δεν αρκούν, δεν ολοκληρώνουν τη γαλλική µας βόλτα, αν δεν προστεθεί σ’ αυτά το Arret du temps, το µαγαζί που εντός του σταµατά ο χρόνος. Στο νο. 7 της Βασιλέως Αλεξάνδρου, δίπλα στο Χίλτον, χωµένο και κρυµµένο από τα βλέµµατα των πολλών, το πιο παριζιάνικο στέκι της Αθήνας. Κουκλίστικο, σπιτικό, µε µπελ επόκ αναφορές, πεντανόστιµο καφέ και νοσταλγικές επιρροές. Για ραντεβού, για διάβασµα, για κουτσοµπολιό, πρωί, απόγευµα, ακόµα και αργά το βράδυ, ένα must-have της πόλης µας, ένα must-go των Αθηναίων.
Φυσικά, ας µην επαναλαµβανόµαστε, δεν πρέπει κανείς να ξεχνά ένα µπαράκι βγαλµένο σαν από τα χρόνια της ποτοαπαγόρευσης , το θρυλικό Au revoir στην οδό Πατησίων, δίπλα στο σινεµά ΑΕΛΛΩ, µε την τζαµαρία να βλέπει προς το δρόµο , µε τις µικρές κουκέτες πετυχηµένου ραντεβού εραστών. Μετά την προβολή , περάστε να κεραστείτε ένα κονιάκ από το γραφικό και αγαπηµένο µπάρµπαν-χρόνια τώρα του µαγαζιού.
Κι αν πεινάσατε, από το τεύχος µε τις έθνικ κουζίνες ανασύρω το Chez Lucien στα Πετράλωνα – όχι µόνο γιατί είναι γαστρονοµική ανακάλυψη, αλλά και γιατί τα υπόλοιπα γαλλικά εστιατόρια στην Αθήνα απευθύνονται µάλλον στο µπάτζετ των παριζιάνων. Αν το επισκεφθείτε, δοκιµάστε πιπεράτη πάπια και εντρεκότ, καθίστε µέσα να ακούτε το σεφ και τα όµορφα γαλλικά του [όχι κατ’ ανάγκη µε την έννοια της γλώσσας], πιείτε το κρασί σας και φανταστείτε πως βρίσκεστε κάπου αλλού εκτός της Αθήνας, της Ελλάδας, της µιζέριας και της γκρίνιας.
Eικονογράφηση: Ντίνος Καψάλας Dinerror86@gmail.com 47
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
ΦΩΝΟΡΑΣΗ
ΦΩΝΟΡΑΣΗ www.lykosmagazine.tumblr.com
▧
ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ elenqmdt@gmail.com
www.lykosmagazine.tumblr.com
ΔΕΥΤΕΡΑ 18/02
papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
www.lykosmagazine.tumblr.com
ΤΡΙΤΗ 19/02
ΤΕΤΑΡΤΗ 20/02
papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
21:00 // ALPHA Κωµωδία: Το Δόλωμα
www.lykosmagazine.tumblr.com
23:30 // MEGA Αστυνοµική Σειρά: The Killing www.lykosmagazine.tumblr.com
Layout
Layout
Layout
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ papadaki.stav@gmail.com
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ papadaki.stav@gmail.com
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ papadaki.stav@gmail.com
18:00 // Kosmos 93.6 Blues-Jazz-Soul: Αδάμ Πέτρος
18:00 // Kosmos 93.6 Blues-Jazz-Soul: Αδάμ Πέτρος
18:00 // Kosmos 93.6 Blues-Jazz-Soul: Αδάμ Πέτρος
21:00 // ΒΗΜΑ 99.5 Ξένο & Ελληνικό Ποικίλο Ρεπερτόριο: Οι Μελωδίες Της Layout Ευτυχίας
21:00 // ΒΗΜΑ 99.5 Ξένο & Ελληνικό Ποικίλο Ρεπερτόριο: Οι Μελωδίες Της Layout Ευτυχίας
21:00 // ΒΗΜΑ 99.5 Ξένο & Ελληνικό Ποικίλο Ρεπερτόριο: Οι Μελωδίες Της Layout Ευτυχίας
-
23:00 // Flippinradio.gr Electronic: Into The Woods
48
www.lykosmagazine.tumblr.com 23:30 // MEGA Αστυνοµική Σειρά: The Killing
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
ΦΩΝΟΡΑΣΗ
www.lykosmagazine.tumblr.com
ΠΕΜΠΤΗ 21/02
papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
www.lykosmagazine.tumblr.com
www.lykosmagazine.tumblr.com
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 22/02
ΣΑΒΒΑΤΟ 23/02
papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
-
22:00 // STAR Δραµατική:The Curious Case Of Benjamin Button www.lykosmagazine.tumblr.com 23:30 // MEGA Αστυνοµική Σειρά: The Killing
www.lykosmagazine.tumblr.com
Layout
Layout
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ papadaki.stav@gmail.com
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ papadaki.stav@gmail.com
18:00 // Kosmos 93.6 Blues-Jazz-Soul: Αδάμ Πέτρος
18:00 // Kosmos 93.6 Blues-Jazz-Soul: Αδάμ Πέτρος
21:00 // ΒΗΜΑ 99.5 Ξένο & Ελληνικό Ποικίλο Ρεπερτόριο: Οι Μελωδίες Της Layout Ευτυχίας
21:00 // ΒΗΜΑ 99.5 Ξένο & Ελληνικό Ποικίλο Ρεπερτόριο: Οι Μελωδίες Της Layout Ευτυχίας
03:30 // ANT1 Δραµατική: Grace Is Gone
Layout
Eικονογράφηση Στέργιος Ρουμελιώτης // KURO - kurotrash@gmail.com 49
ΚΥΡΙΑΚΗ 24/02
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
50
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
▧
ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΤΖΩΡΤΖΑΚΑΚΗ greenhellicopter@gmail.com http://kostis-tz.blogspot.gr/
51
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
52
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
53
ΛΥΚΟS 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
www.lykosmagazine.com 54