Transition #16

EEN UIT GAVE VAN

GER A A R DSBERGEN

IN TERV IEW

EVERT SCHELTINGA

VADER EN ZOON ZIJERVELD

Vlieg op De Muur

Fietspioniers

16 2018

ROSM A L EN

SU PER SU N DAY

KLASSIEKER KEERT TERUG

TRIPLE MIX ALMERE

Als een Feniks

Primeur in Nederland

Skate mee tegen kanker

31 augustus & 1 september 2018

SKATE24KIKA 24KIKA SKATE24KIKA

WWW.24KIKA.NL

03

INHOUD 06 14 22 24 26 30

Triple Mix Almere

De Muur van Evert Scheltinga

Media

Voeding: Gelatine

Portretten: Vriendenclubs

Tokyo Calling

COLOFON TRANSITION is het officiële magazine van de Nederlandse Triathlon Bond (NTB) met daarin aandacht voor triathlon, duathlon en andere combiduursporten. De Nederlandse Triathlon Bond stelt zich ten doel de beoefening en het organiseren van multidisciplinaire duursporten te bevorderen en de belangen van de bij haar aangesloten leden (verenigingen, wedstrijdorganisaties, individuele leden) te behartigen.

De NTB is aangesloten bij NOC*NSF, ETU en ITU. Transition magazine verschijnt zes keer per jaar. Het volgende nummer verschijnt in week 38.

— 2018.

32 34 40 42 44 52

Debet & Credit

Van rolstoelbasketbal naar triathlon Column: Versus

56 60 62

De Feniks van Rosmalen

Spotlight

Finish

Werkplek

Vader en zoon Zijerveld: Fietspioniers Wisselzone

Uitgever Nederlandse Triathlon Bond Hoofdredactie Martijn Keijsers T 06 – 48 93 18 21 E martijn@transition.nl Eindredactie Nederlandse Triathlon Bond Medewerkers Jeroen Boot, Christie Brouwer (eindredactie), Marcia Jansen, Martijn Keijsers, Marc van der Kort (fotografie), Mirko Meerwaldt, Miriam van Reijen, Ilona Rullens Art-direction & vormgeving Totenmetontwerpen.nl Jeroen Boot Mirko Meerwaldt Ilona Rullens Aan dit nummer werkten mee Tekst: Gert Hardeman, Norbert van der Plas, Martijn Sargentini Beeld: Tim Buitenhuis, Willy Derksen, Sonja Jaarsveld, André Kwakernaat, Patrick Post, Lennaert Ruinen, Romy Louise van Schooneveld, Marieke Smit, Jamie Stoffels, Renée Witteveen, Martijn Zijerveld

Cover Zwemmen in Klazienaveen tijdens de Eredivisie Triathlon.

Beeld: Tim Buitenhuis Advertenties, verspreiding en druk Ying Media bv Zwarteweg 3 / 8603 AA Sneek T 06 – 10042999 E info@yingmedia.nl Abonnementen Leden van de Nederlandse Triathlon Bond krijgen Transition magazine zes keer per jaar gratis toegestuurd. Niet-leden betalen voor een los jaarabonnement € 37,-. Abonnees in het buitenland hebben de keuze tussen een digitale Transition (€ 37,- per jaar) of een gedrukt magazine thuisgestuurd krijgen (€ 70,30, inclusief verzendkosten).

Jaarabonnementen worden tot wederopzegging aangegaan.

Opzegging van een abonnement kan tot uiterlijk 1 december van het lopende abonnementsjaar, daarna wordt het abonnement automatisch met een jaar verlengd.

Adreswijzigingen dienen uiterlijk een maand voor het verschijnen van de eerstvolgende uitgave van Transition magazine te worden doorgegeven. Dit kan door een e-mail te sturen naar: info@triathlonbond.nl Of per post naar: NTB, Papendallaan 49 6816 VD, Arnhem.

Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen of vermenigvuldigd door middel van druk, digitaal of op welke wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de hoofdredactie.

4

TRANSITION

DICHTBIJ

Als ik het zelf even niet meer weet met Transition, dan zoek ik het ook gewoon dichtbij. In de mensen die ik ken, of nog letterlijker, in de naam die me gegeven is. Hoeveel Martijns kun je aan een magazine verbinden? Of zelfs aan één artikel? In dit geval drie. Niet bewust naar op zoek gegaan en tegelijkertijd ook niet mind blowing, als je weet dat de naam populair was als jongensnaam in de jaren zeventig en tachtig en al die gozers nu op een leeftijd zijn dat ze toffe dingen doen kunnen combineren met dat wat ze als hun werk beschouwen. Wat dat dan inhoudt, daarover vertelt in elk geval Martijn Zijerveld in het bewuste artikel. Misschien toch wel weer mind blowing, dat je als fietser professioneel bezig kunt zijn zonder ooit de ambitie te hebben een wedstrijd te rijden, terwijl je vader vroeger professioneel wielrenner was en op allerlei momenten de eindjes aan elkaar moest zien te knopen. Martijn Sargentini zocht de mannen op, deed zijn research heel gedegen en wist de heren daarna uitgebreid aan het praten te krijgen. Een heel fijn verhaal, dat we samen met de collega’s van Wielersport Magazine mogen brengen. Ook dat is een kwestie van het dichtbij zoeken. Sinds we met

het bondsbureau huizen samen met de collega’s van de KNWU, zien we het aantal samenwerkingen telkens toenemen. Voor Transition zal het dan ook hopelijk niet bij één gezamenlijke productie blijven.

Dichtbij kan ook zijn: de bekende weg bewandelen. Onze sport is juist groot geworden door mensen die van dat gebaande pad af durfden wijken. Ook dat -of juist datlevert mooie verhalen op. Wat te denken van Marloes Vos, die een leven lang fysiek malheur niet in de weg laat zitten van haar triathlondebuut. Een verhaal van Gert Hardeman, met beelden van Jamie Stoffels en de organisatie van triathlon Gendt. Ook de organisatie van de triathlon in Rosmalen wist te overwinnen na tegenslag. Wat heet…’Rosmalen’ is anderhalf decennium van de kalender geweest, maar keerde onlangs terug met een geslaagde editie, die nu al naar meer smaakt. Knap staaltje, van de Brabanders!

Het laatste voorbeeld van ‘dichtbij’ krijgen we in deze editie van Evert Scheltinga. Hij liet Transition heel dichtbij komen, tijdens het prachtige raceweekend van Challenge Geraardsbergen (gaat dat zien, trouwens!). Als een vlieg op de muur, eh, Muur, volgden we Evert van het vertrek uit Nederland, tot na de finish. Hij stelde zich kwetsbaar op en liet, ook op de lastigste momenten, over zijn schouder meekijken. Het gevolg: een verhaal waar hopelijk elke agegrouper wat aan heeft. Daarmee brengen we het dus hopelijk ook voor jou dichtbij.

Veel leesplezier!

Martijn Keijsers Hoofdredacteur

Beeld Pridex Media/Tim Buitenhuis

H

ou het dichtbij. Begin met wat je goed kunt. Gebruik wat je kent om het onbekende te duiden.

Het zijn van die kreten, die je soms te binnen kunnen schieten als je vastloopt in een klus. Als de kluif even te groot bleek voor het bord. Vaak blijkt dat in het kleine zowel de oplossing als de uitdaging kan zitten. Avonturen hoeven niet groots en meeslepend te zijn, om toch de spanning te bieden die je associeert met het onbekende. Ik zie het elke dag aan de kleine thuis, die met alledaagse dingen de grootste pret kan hebben en tegelijkertijd dingen die wij geweldig vinden voor kennisgeving aan kan nemen.

5

6

TRANSITION

TRIPLE MIX Super Sunday Almere Beeld Tim Buitenhuis/Renée Witteveen

NEDERLAND IS EEN SPEKTAKELFORMAT IN DE TRIATHLONSPORT RIJKER. TIJDENS SUPER SUNDAY DEBUTEERDE DE TRIPLE MIX, DIE EERDER INTERNATIONAAL AL TE ZIEN WAS IN DE SUPER LEAGUE. EN SPEKTAKEL WERD HET, DAAR OP DE DIJK BIJ DUIN. ZOWEL DE EREDIVISIE ALS DE 1e DIVISIE MOCHT ERAAN GELOVEN. TEAMCOMPETITIES

7

8

TRANSITION

9

Zwemmen, fietsen lopen, tien minuten pauze, lopen, fietsen, zwemmen, tien minuten pauze, fietsen, zwemmen, lopen. En zes keer door de wisselzone. Dan moet je niet alleen goed kunnen doseren, maar ook het koppie er de hele tijd bij houden. Staat alles goed voor de volgende set? In welke richting komen we nu weer de wisselzone in en er weer uit? Het maakt van triathlons bijkans een denksport. En in een flits is het weer voorbij.

De winnende tijd is een uur en tien minuten.

Teams uit de 1eDivisie hebben de Nederlandse primeur. Sophie Lingelbach van TC Twente 2 uit Enschede schrijft geschiedenis door als eerste atlete in Nederland de finish te bereiken in deze discipline. Later op de middag volgen de mannenteams van de 1eDivisie en de vrouwen en mannen van de Eredivisie. De competitie 2018 is hiermee voor beide divisies spectaculair geopend.

10

TRANSITION

DE TRIPLE MIX IS OVERGEWAAID UIT DE SUPER LEAGUE TRIATHLON. DEZE COMPETITIE VOOR WERELDTOPPERS BIEDT EEN WEEKEND LANG SPEKTAKEL MET RACEFORMATS DIE AFWIJKEN VAN DE TRADITIONELE TRIATHLONS. RACHEL KLAMER EN JORIK VAN EGDOM WAREN IN 2017 DE NEDERLANDSE DEELNEMERS.

DUIN Almere is de locatie voor de derde Superdag uit de Teamcompetities Triathlon. Na vorig jaar Arnhem en Rotterdam, komen opnieuw alle competitieniveaus op dezelfde dag en plek in actie.

De ochtenduren zijn voor de Pioneer 4eDivisie en de Badmutsen.com 3eDivisie. Zij leggen, net als de Schuiteman 2eDivisie in het begin van de middag, een stayersprint af. Het is een hete dag, met een straffe wind op de dijk. Er wordt afgezien bij de beesten, vooral tijdens het warme en stoffige looponderdeel door de nieuwbouwwijk-in-aanbouw. Het organiserende Start2Finish onderkent de situatie tijdig en zorgt voor een extra waterpost.

Terwijl in de late middag op veel plekken in het land donderwolken samenpakken, blijft Almere wonderwel droog. Het maakte deze Sunday nog een beetje meer Super.

11

12

TRANSITION

Met individuele zeges in de Eredivisie kunnen Marco van der Stel en Jony Heerink niet voorkomen dat hun teams die dag op plek twee eindigen.

Landskampioen Ferro Mosae Maastricht zegeviert bij de vrouwen. Bij de mannen is het de surprise van de dag Rogelli Trimates Utrecht die de winst en de koppositie in het klassement pakt.

“Vanaf de eerste seconde voelde ik dat ik de sterkste was”, liet Marco van der Stel optekenen.

En over de Triple Mix: “Ik heb genoten van dit concept. Je moet echt met het koppie racen. Heel ruig is het. Dit is alles wat de triathlonsport zo mooi maakt.”

Jony Heerink meldde: “Echt een geweldig concept, die Triple Mix. Eigenlijk had ik het zwaarder verwacht: het ging me redelijk goed af. Ik ben weleens dieper gegaan.”

13

14

TRANSITION

15

Tekst Martijn Keijsers Beeld André Kwakernaat, Romy Louise van Schooneveld

TEAM4TALENT-ATLEET EVERT SCHELTINGA LIET DE REDACTIE VAN TRANSITION EEN PAAR DAGEN OVER ZIJN SCHOUDER MEEKIJKEN IN DE AANLOOP NAAR EN TIJDENS CHALLENGE GERAARDSBERGEN. EMBEDDED JOURNALISM VOOR TRIATLETEN? WIJ ZIJN ERBIJ!

16

TRANSITION

aar zit hij, de kersverse nationaal kampioen op de halve triathlon. De trainingen zijn gedaan, de vorm is goed en hij heeft gerust de laatste dagen. Hij kent het parcours, weet wie de tegenstanders zijn, wat ze kunnen en welke races ze de laatste tijd gedaan hebben.

Het materiaal is in orde, de voeding is voorbereid en de opdrachten voor deze race zijn doorgenomen. Over twintig minuten klinkt het startschot voor de professionale atleten bij Challenge Geraardsbergen, de halve triathlon die sinds vorig jaar georganiseerd wordt in het hart van de Vlaamse Ardennen.

Niks staat een dijk van een race in de weg.

Of…bijna niks. Eerst moet hij nog voorbij zichzelf, op weg naar het startvak. Misschien wel de lastigste hindernis die vandaag genomen moet worden. Lastiger dan de Muur van Geraardsbergen. Hij moet eerst over de Muur van Evert Scheltinga.

Een halve week eerder tref ik Evert in het zwembad in Arnhem, waar hij al zijn hele carrière traint. Het is woensdagochtend en hij maakt zijn meters. We hebben in de loop der jaren al vaak samen getraind in baantje 2, maar vanochtend laat ik hem zijn eigen set zwemmen.

Hij is sowieso veel te snel uiteraard, maar ik wil hem ook kunnen observeren. Deze week volg ik hem vanaf de voorbereidingen thuis,

tot na de finish van Challenge Geraardsbergen, waar hij tussen de profs zal starten.

Het ziet er altijd heel gemakkelijk uit, als Evert zwemt. Lange, rustige slagen, soepele schouders en afgemeten klappen als het hard gaat.

Ook vandaag. Als we tijdens het uitzwemmen bijpraten, vertelt hij dat de moeheid van het vorig raceweekend nog niet helemaal over is.

“Nieuwkoop was een zware wedstrijd. Zowel fysiek als mentaal. Ik voelde al heel snel op de fiets dat het geen topdag zou worden. Ik had qua training niet echt gas terug genomen voor die wedstrijd, ondanks dat het een NK is en ik merkte dat ik moeite had met het tempo.

Ik was niet fris.” Ik wil van Evert weten of hij op zo’n moment denkt aan uitstappen. Moet je als profatleet altijd fi nishen, ook als je een offday hebt en volgende week weer aan de bak moet? Kun je dan niet beter je energie sparen? “Opgeven is een aantrekkelijke gedachte. Zeker. Maar ik heb ook geleerd dat er op de langere afstanden nog van alles kan gebeuren. Er kunnen ook laat in de wedstrijd nog winstkansen komen.” En zo gaat het die dag. Pas in de slotfase komt Scheltinga ineens in kansrijke positie om de nationale titel te grijpen. Het lukt hem. Voor het eerst op deze afstand. Omdat hij de knop omgezet had en doorging toen het niet lekker draaide.

17

Eerst moet hij nog voorbij zichzelf, op weg naar het startvak.

Misschien wel de lastigste hindernis die vandaag genomen moet worden. Lastiger dan de Muur van Geraardsbergen.

Hij moet eerst over de Muur van Evert Scheltinga.

Editie 2018 wordt bij de mannen een prooi voor thuisfavoriet Pieter Heemeryck. Kiwi Dylan McNeice eist de tweede plek op, voor Evert Scheltinga.

Tjardo Visser wordt 21e. Bij de vrouwen is er een zesde plek voor Miriam van Reijen, terwijl de winst naar de Canadese Heather Wurtele gaat.

Ruim 400 deelnemers weten de fi nish te bereiken op de warme zonnige zondag van het evenement. Daags ervoor zijn er dan al andere uitdagingen geweest, in de vorm van een zwemwedstrijd in open water, een womens run en in de avond een drie uur durende uitdaging om zo vaak mogelijk De Muur te bedwingen.

De winnaars lukt dat liefst 28 keer, gadegeslagen door een – zelfs naar Vlaamse maatstaven – verwonderd terraspubliek.

Geraardsbergen ademt een weekend lang triathlon en de stad zal het weten.

VERKENNING

Op vrijdag reist Evert af naar België, samen met zijn vriendin, coach, persoonlijke fotograaf, steun en toeverlaat Romy. Ik wist al langer dat Romy veel praktische zaken die horen bij het bestaan als proftriatleet voor haar rekening neemt. Het is een soort kleine BV, die ze samen runnen. Gedurende het weekend wordt me duidelijk dat ze ook een andere rol vervult, die groter wordt naarmate de race dichterbij komt. Maar eerst zijn er de plichtplegingen die bij de racevoorbereiding horen. Verkenning van het parcours en in het bijzonder het icoon dat deze wedstrijd tekent: De Muur. Geraardsbergen is wereldberoemd onder sportliefhebbers, die de passages uit de Ronde van Vlaanderen -en in de loop der jaren wel zeventig andere koersen- op het netvlies hebben staan. Vele duizenden wielertoeristen vallen zelf ook elk jaar de woeste kasseienklim naar de kapel Onze-Lieve-Vrouw Oudenberg aan. Sinds vorig jaar organiseert de Stad Geraardsbergen er samen met Challenge Family een halve triathlon, mét passage over De Muur. Twee keer. Het zwemmen vindt plaats in een prachtige recreatieplas net buiten de stad en het loopparcours gaat zowel dwars door de stad, met passages over de Markt aan de voet van de Muur, als langs de rivier de Dender. Net als het fietsen, is het lopen geen meter vlak. Evert krijgt er zin in. Genoeg mogelijkheden om er een mooie wedstrijd van te maken, weet hij na de verkenning. Als we ’s avonds bellen, ik ben dan nog thuis in Arnhem, valt het me op hoe ontspannen hij is. Dat gaat wel veranderen als de start van de race dichterbij komt, bezweert hij me.

Hij geeft ook aan dat hij daar heel open over

zal zijn. We gaan een inkijkje krijgen in een proces dat normaal voor de buitenwereld niet zichtbaar is.

VERPLICHTINGEN

Als ik op zaterdagochtend bij het gastgezin aanbel waar Romy en Evert logeren, heeft Evert er al een rondje fietsen op zitten. De dag voor de wedstrijd bestaat verder uit een aantal verplichte activiteiten, die we samen zullen bijwonen. Eerst naar het stadscentrum voor de registratie en daarna de persconferentie met veel obligate vragen aan het internationale gezelschap dat heeft plaatsgenomen achter de tafel. Natuurlijk, iedereen is fit, maar niemand weet hoe het precies met de vorm is en ja, ze zijn onder de indruk van de stad Geraardsbergen, van De Muur en van de mooie omgeving. Iedereen heeft het parcours verkend. Het gaat vast en zeker een mooie strijd worden en ze denken allemaal dat winnen lastig wordt. Voorspelbaar en tegelijkertijd amusant. Na afloop is er nog net genoeg tijd voor een warme pastamaaltijd op een terrasje, voordat de racebriefi ng op het programma staat. Die is bij de zwemstart, dus we halen de auto even op aan de rand van de stad.

Er is tijdens de briefi ng wat onduidelijkheid over de Belgische regelgeving ten opzichte van internationale regels, maar na een half uurtje zit ook deze verplichting erop. Tijd voor Evert om het zwemwater even te voelen. Voor het eerst denk ik iets van zenuwen te bespeuren.

Een cynische opmerking over hoe goed het ging, een paar weifelende woorden over de watertemperatuur en het wel of niet met

18

TRANSITION

wetsuit mogen zwemmen en of dat gunstig danwel ongunstig uit zal pakken. Het zijn kleine signalen dat de race dichterbij komt.

Terwijl ik aan het eind van de middag nog gauw een rondje ga rennen en De Muur ook maar even meepak, ligt Evert te slapen. Het zorgt ervoor dat hij ’s avonds weer relaxt is.

KRUISJE EN PIJLTJE

Die avond ontmoeten we tijdens het eten Evert’s kompanen van Team4Talent, die ook gearriveerd zijn in België. Teambaas André Kwakernaat zal tijdens de race fotograferen op een aantal locaties en Mark Oude Bennink fungeert als coach langs de zijlijn en zal ook de voor Evert op maat gemaakte sportvoeding klaarzetten bij de ‘special needs’ uitgiftepunten op het parcours. Kwakernaat en Oude Bennink zijn, na een paar Italiaanse wedstrijden waarin het nodige mis ging, blij

Als ik het op een bepaald moment te warm heb, dan komt er als antwoord op de vraag wat ik daarmee moet doen bijvoorbeeld dat anderen daar ook last van hebben.

Meer dan ik, want ik kan daar goed tegen. Dan is het dus niet erg.”

019

alle vragen. Een voorbeeld: “Als ik het op een bepaald moment te warm heb, dan komt er als antwoord op de vraag wat ik daarmee moet doen bijvoorbeeld dat anderen daar ook last van hebben. Meer dan ik, want ik kan daar goed tegen. Dan is het dus niet erg.”

NEGATIEVE GEDACHTEN

dat de organisatie van Challenge Geraardsbergen de zaken goed voor elkaar heeft. Er zullen geen problemen zijn, zo is de verwachting. Ook zij hebben het parcours verkend en weten waar we op welk moment moeten zijn om geen doorkomst te missen. De recente resultaten van de concurrenten worden nog even doorgenomen en er wordt een verwachting uitgesproken over hoe de zaken er voor zullen staan na het zwemonderdeel. Ik kan niet zo goed hoogte krijgen van Evert. Hij lijkt ontspannen, maar ergens krijg ik ook het idee dat het wat hem betreft wel zondag mag worden, dan kan hij eraan beginnen.

Die middag heeft Romy me iets laten zien dat in Evert’s mentale toestand tijdens de wedstrijd een belangrijke rol speelt. Op zijn ene hand tekent ze een kruisje en op de andere een pijltje. Ik vraag waar ze voor staan en ben verrast door de simpelheid van het concept.

“Het kruisje betekent dat ik moet stoppen met piekeren. Geen tactieken of plannen, maar focussen op het hier en nu”, licht Evert toe. In Nieuwkoop was het kruisje al heel snel nodig, toen het raceplan niet uitgevoerd kon worden. Waar Evert in het verleden te vaak bleef malen en de gedachten zijn race lam dreigden te leggen, helpt het kruisje in dit soort situaties om de benen het werk te laten doen. Het pijltje stelt een cursor voor, die mapjes op de computer kan openen waar antwoorden op vragen in staan. Op werkelijk

De volgende ochtend zit ik al vroeg op de slaapkamer bij Evert en Romy. Dan blijkt dat Evert niet overdreef, toen hij zei dat hij in de uren voor de wedstrijd chagrijnig is. Hij had me, toen ik hem vroeg om dit artikel te maken, nog gewaarschuwd. “Zodra ik wakker word op de dag van de race, ben ik niet te genieten. Het liefst heb ik dan geen mensen om me heen, behalve Romy, maar zij moet het ook vaak ontgelden. Ik baal ervan dat ik zo onaardig tegen haar ben en toch is het niet tegen te houden”, geeft hij schuldbewust aan.

De negatieve gedachten zijn niet aan te slepen.

Evert heeft al heel wat excuses bedacht in de loop der jaren, om niet te hoeven starten. Niet uitgerust, niet in vorm, pijntjes, te koud, te warm, geen gunstig parcours voor een goed resultaat en ga zo maar door. En toch komt hij uiteindelijk zijn bed uit en begint aan de voorbereidingen. Wat daarbij opvalt: de profatleet Scheltinga is in die situatie niet anders dan de doorsnee agegrouper. Gehaast, gestresst, chaotisch, drie keer terug van de garage naar de slaapkamer om een vergeten item op te halen, mopperend dat een band niet op spanning wil geraken en al die tijd de klok negerend, die zegt dat het eigenlijk al lang tijd is om te vertrekken.

Als Evert dan eindelijk op de fiets naar de zwemstart vertrekt, een kus voor zijn lief kan er nog net vanaf, haalt Romy opgelucht adem.

Totdat we beseffen dat wij Evert’s zwemspullen bij ons hebben en dus zelf ook grote haast moeten maken om op tijd te zijn. Gelukkig halen we de pendelbus die naar de zwemstart gaat en kunnen we Evert zijn materialen en voeding op tijd overhandigen. En dan volgt de zwaarste uitdaging van de dag. Steeds meer trekt Evert zich terug. Zowel fysiek als mentaal. Hij zit ergens achteraf, op een stenen richel en staart naar zijn voeten. Romy praat op hem in, probeert hem moed in te spreken.

Veel meer dan schouderophalen of een soort ongelovig gegrom krijgt ze niet als reactie. Hij zal naderhand vertellen dat het juist Romy’s aanwezigheid is die ervoor zorgt dat hij kan toegeven aan deze gemoedstoestand, om er vervolgens een peptalk voor terug te krijgen, in plaats van de schijn op te houden en zelf te blijven worstelen met de negativiteit. Op een bepaald moment zou ik zweren dat het huilen Evert nader staat dan het lachen.

Ik krijg kippenvel als ik terugdenk aan een hele triathlon op een tropisch eiland waar mij hetzelfde overkwam. Angst. Ik denk dat hij bang is. In de laatste momenten voordat

20

TRANSITION

21

de atleten opgeroepen worden om naar de start te komen, baten er geen kruisjes en pijltjes aan. Dit zijn de donkere spelonken van de vertwijfelde ziel, die voor even geen heil meer ziet in de missie die op punt van beginnen staat.

VASTBERADEN EN ONTSPANNEN

‘When the gun goes off, the bullshit stops’, roepen triatleten weleens, refererend aan alle grootspraak die voor een race vaak geuit wordt.

Gek genoeg geldt dat ook voor de ongewilde rituelen die ik vanochtend gezien heb. De knop is om en Evert is vertrokken. Hij is over zijn eigen Muur geraakt. Het wordt al heel snel duidelijk dat er op thuisfavoriet Pieter Heemeryck geen maat staat in deze editie.

Daarachter is echter alles mogelijk. Bij de passages op De Muur, waar zich zoals verwacht veel toeschouwers verzameld hebben, zien we Evert vastberaden en tegelijkertijd met ontspanning op het gezicht bovenkomen.

Waar in het verleden energieproblemen nog weleens wilden zorgen voor een terugval tijdens het lopen, gaat ook dat nu perfect. Mark Oude Bennink voorziet Evert niet alleen van voeding, maar geeft ook de tussentijden door.

Evert loopt voor een podiumplek, gaat diep en wordt uiteindelijk derde. Een mooi resultaat na een goed opgebouwde race. Tevredenheid in het kamp van Team4Talent en opluchting bij Romy. Terwijl Evert in de warme zomerzon op de bomvolle Markt van Geraardsbergen met Vlaamse frieten nageniet van zijn wedstrijd, neem ik afscheid. Op de terugweg naar Nederland vraag ik me hardop af hoeveel

Opgeven is een aantrekkelijke gedachte. Zeker.

Maar ik heb ook geleerd dat er op de langere afstanden nog van alles kan gebeuren.

Er kunnen ook laat in de wedstrijd nog winstkansen komen.”

triatleten voor de start van een wedstrijd dezelfde achtbaan van emoties doormaken als dat ik Evert heb zien doen. Daarna neem ik me voor om hem een volgende keer in het zwembad toch eens te vragen of dat pijltje op zijn hand hem ook aan antwoorden kan helpen vóór de start, of dat het alleen tijdens de wedstrijd werkt? Bij nader inzien had ik daarover misschien Onze-Lieve-Vrouw Oudenberg moeten raadplegen. Volgend jaar weer een kans.

22

TRANSITION

INSPIRATIE VAN OVER DE HELE WERELD MEDIA

INSTA

Strongman Swim

E

R ZIJN DE LAATSTE TIJD WEER VOLOP GRENZEN VERLEGD als we het hebben over endurozwemsport. Van een slordige 40 kilometer

zwemmen met een boomstam van 50 kg aan je lijf gebonden, tot een 100-daagse tocht rond Groot-Britannië; Ross Edgley – ook auteur van The World Fittest Book – zoekt de grenzen van uithouding telkens opnieuw op. Volg deze gek/geweldenaar op Instagram voor meer

BOEK

Avonturen met een grote A.

Over Kasseien

instagram.com/rossedgley

O

BOEK

Blauwdruk

VER KASSEIEN EN KIEZELSTENEN wordt al meer dan honderd jaar

A

gefi etst. Wielerwedstrijden,

zoals de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix en meer recent de Strade Bianche, danken hun interna-

USTRALISCH ECHTPAAR BRUNTLETT buigt zich over hoe de ultieme stad voor fietsers eruit moet zien,

en gebruikt de Nederlandse aanpak

tionale bekendheid en karakter aan

als blauwdruk voor een veelvoud aan

de stoffige paden vol grind en keien.

internationale metropolen. Interessant

Op die stroken staan de helden op.

leesvoer, al moet onze overheid niet

Ook in Nederland liggen wegen die

denken dat ze op de lauweren kunnen

zijn geplaveid met wielerhistorie,

rusten. Fietsverkeer neemt (gelukkig)

verscholen in de Drentse bossen,

nog steeds toe, en daar dient ook ónze

achter Brabantse boerenerven of in

infrastructuur zich op aan te passen.

het uitgestrekte Zeeuwse landschap.

newsouthbooks.com.au

Er worden zelfs diverse wedstrijden op verreden. In dit boek zet Martijn Sargentini, met verhalen en ervaringen van Nederlandse wielrenners,

TRIATHLONFORUM

de kasseistroken en grindwegen

12,5 jaar

letterlijk op de kaart. uniboekspectrum.nl

R

EEDS SINDS 12,5 JAAR EEN VASTE WAARDE in onze gemeenschap;

Triathlonforum.nl. Met 700 bezoekers per dag is dit laagdrempelig medium nog steeds een perfect platform om Triathlonkennis te delen. Dat geldt zeker voor beginners, maar ook gevorderden

WEB

vinden er volop motivatie.

Global Tri Network

Het knappe feit dat Wijnand van der Vet dit voor elkaar bokst zonder enige inbreng van sponsors of reclame is ook het vermelden waard. Op

A

FGELEID VAN HET SUCCESVERHAAL VAN GLOBAL CYCLING NETWORK is er nu ook een Global Triathlon Network.

Wat er zo al op staat? Nou, je kan beter vragen wat niet;

interviews, onderhoud, nieuws, reviews en how to’s – de lief-

naar de volgende 12,5 jaar!

hebber is hier met gemak elke dag een paar uurtjes zoet.

triathlonforum.nl

globaltrinetwork.com

Als lid van de Nederlandse Triathlon Bond ontvang je zes keer per jaar gratis Transition magazine in de brievenbus.

Geen lid? Geen nood. Ook dan k un je Transition ontvangen.

Je k unt je abonneren via de website van de Nederlandse Triathlon Bond, triathlonbond.nl. Bezoek ook meteen onze website transition.nl voor het laatste nieuws, kalenders en achtergrondartikelen over jouw favoriete sporten.

024

TRANSITION

GELATINE De snelle hersteller

Sommige dingen horen we graag.

Chocola is goed voor onze gezondheid en van koffie gaan we beter presteren. Nieuw in dit rijtje: gelatine maakt ons sterker én kan helpen bij blessurepreventie. Waarom we meer jelly, winegums en marshmallows moeten eten.

STERKERE MATRIX DOOR TR AINING

Voor een sporter is collageen heel belangrijk.

Een sterke extracellulaire matrix zorgt er namelijk voor dat de kracht en snelheid die we ontwikkelen in onze spieren snel wordt overgedragen naar onze botten. Anderzijds beperkt het de impact van deze kracht en snelheid op onze botten en spieren. Zo kan het helpen om blessures te voorkomen. Je kunt de matrix versterken door middel van training én door middel van voeding. Vooral plyometrische (sprong)training zorgt voor sterkere verbindingen en voor meer collageen.

Kracht kan zo sneller worden overgedragen van spier naar bot met als resultaat meer snelheid. Ben je geblesseerd dan voer je juist liever langzame, concentrische bewegingen uit (zoals statische krachtoefeningen). Deze langzame bewegingen zorgen wel voor meer collageen maar juist voor minder stijf heid rondom de pezen. Pezen kunnen hierdoor beter hun werk doen als stabilisator.

VOEDING

DE KR ACHT VAN GEL ATINE

Onze botten, pezen en gewrichten zweven niet vrij in ons lichaam. Ze worden bij elkaar gehouden door wat we noemen de ‘extracellulaire matrix’. Een moeilijk woord voor de verbindingen van eiwit die vorm en stevigheid geven. Deze eiwitten bestaan met name uit collageen. Een goede naam, want: collageen komt van het Griekse woord samenbinden.

Tot ongeveer ons 25e levensjaar maken we veel collageen aan. Daarna neemt de productie gestaag af en is het bindweefsel rondom onze botten, pezen en gewrichten minder sterk.

Gelatine is een zeer geconcentreerde vorm van collageen. Deze stof wordt gewonnen uit de huid, de botten en het kraakbeen van bijvoorbeeld varkens, runderen en zelfs vissen.

Wij gebruiken gelatine in de keuken om bijvoorbeeld pudding stevig te maken.

TOT VOOR KORT WAS ONBEKEND DAT OOK VOEDING KAN ZORGEN VOOR EEN STERKERE MATRIX. DOOR GELATINE IN TE NEMEN VOOR EEN TRAINING BLIJKT ONS LICHAAM EXTRA COLLAGEEN AAN TE MAKEN.”

025

STERKERE MATRIX DOOR VOEDING

Tot voor kort was onbekend dat ook voeding kan zorgen voor een sterkere matrix. Door gelatine in te nemen voor een training blijkt ons lichaam extra collageen aan te maken.

Let wel op: het protocol hiervoor luistert nauw. Zo lijkt het erop dat collageen in staat is slechts zo’n 5-10 minuten sterker te worden van inspanning. Na die 10 minuten vindt er geen verbetering meer plaats. De gelatine neem je het liefst 1 uur voor je training in een dosis van 15 gram, in combinatie met een portie vitamine C (±50 mg). Na je training van 5-10 minuten (bijvoorbeeld touwtjespringen voor betere prestaties of squatoefeningen voor blessureherstel) doe je het best 6 uur niets.

Na zo’n sessie zou de vorming van collageen

met een factor twee toenemen. Hoe je dat toepast in de praktijk? Eet op een rustdag rond 16.30 uur een portie gelatine (hieronder vind je hiervoor drie recepten). Spring rond 17.30 uur 5-10 minuten of doe 10 (maximale) squats. Doe de rest van de avond niets. ’s Avonds toch een training gepland? Neem dan bij het ontbijt een portie gelatine. Doe een uur later je oefeningen (kan ook eventueel na een zwemtraining) en ga daarna (zittend) aan het werk. Doe ’s avonds je gewone training.

Succes!

mie in Wageningen en Bewegingswetenschappen aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Na haar studie verlegde ze haar focus naar de atletiek (marathon, PR 2h41) en duathlon met als beste prestaties een gouden medaille bij het NK duathlon (2017) en een zilveren plak op het WK duathlon (2017). Naast het trainen heeft van Reijen haar eigen bedrijf, waarmee ze presentaties verzorgt over voeding, hardlopen en training en schreef ze het Hard-

Bron: Shaw G, Lee-Barthel A, Ross ML, Wang B, Baar K. 2017. Vitamin C-enriched gelatin supplementation before intermittent activity augments collagen synthesis.

Am J Clin Nutr 105: 136-143.

RECEP TEN VOL VERSTERKENDE GEL ATINE Om baat te hebben bij het versterkende effect van gelatine, heb je per portie pakweg 15 gram nodig. Dat zijn heel wat winegums of een flinke kwak jelly-pudding.

Onderstaande porties bevatten elk precies 15 gram. Je kunt voor een enkele portie velletjes gelatine gebruiken.

Ben je grootverbruiker? Koop dan een pot gelatinepoeder (eventueel van grasgevoerde runderen). Belangrijk is dat je bij het innemen van de gelatine ook een portie vitamine C binnenkrijgt. Het recept met de frambozen en de aardbeienyoghurt bevat al voldoende vitamine C. Eet bij de fruitjellies 1 kiwi.

Geen tijd om aan de slag te gaan met pudding en jellies?

Maak dan deze supersnelle gelatineshake: • Pureer 250 ml yoghurt met 150 gram diepvries-aardbeien.

• Roer er 1 el (15 gram) gelatinepoeder doorheen. Drink direct.

—

Over de auteur Miriam van Reijen (1983) studeerde Ontwikkelingsecono-

Zelfgemaakte fruitjellies (4 porties)* Ingrediënten • 300 ml water • 100 ml druivensap • 24 blaadjes gelatine Verwarm het water met het sap op een laag vuur. Laat het niet koken. Voeg de gelatineblaadjes een voor een toe. Haal van het vuur en voeg daarna ook het druivensap toe en roer goed. Giet het mengsel in een ijsblokjestray en zet minimaal 2 uur in de koelkast. Eet een kwart van de jellies voor je training en eet er een kiwi bij. * Dit recept is tot stand gekomen met dank aan onderzoeker Keith Baar en onderzoekster Hannah Trotman —

loperskookboek (deel 1 2013, deel 2 2016).

Echter, het doen van onderzoek bleef aan haar trekken en in 2013 keerde ze terug naar de VU om te promoveren. Miriam woont, traint en werkt in Amsterdam.

Exotische Jelly-pudding Ingrediënten • 8 blaadjes gelatine (a 2 gram per stuk = 16 g) • 250 gram frambozen (diepvries) • 200 ml mangosap Ontdooi de frambozen.

Laat de gelatine weken in een schaaltje koud water.

Verwarm vervolgens de gelatine met aanhangend water (ongeveer 3 el) in een pannetje.

Los de gelatine op maar zorg dat het mengsel niet kookt.

Pureer de frambozen met het mangosap en roer er de opgeloste gelatine erdoor.

Verdeel over een schaaltje en zet minimaal 2 uur in de koelkast.

—

26

TRANSITION

VRIENDENTEAMS PORTRET

ZE BEHOREN NIET TOT DE HOGERE ECHELONS VAN DE TEAMCOMPETITIES, MAAR ZE BLINKEN WEL UIT. DOOR HUN MATERIAAL, DE VRIENDSCHAPSBAND OF HUN SERIEUZE TRAININGSAANPAK. IN KLAZIENAVEEN LIETEN ZE ZICH VOORAFGAAND AAN EEN COMPETITIEWEDSTRIJD FOTOGRAFEREN. “MAAR WEL SNEL, AUB, WANT WE MOETEN NOG INFIETSEN.”

27

Tekst Marcia Jansen Beeld Renée Tijdink

TEAM EBS-PIKEUR MAKELAARS Concurrenten staan in de

van Pikeur Makelaars sponsor

wisselzone geregeld kwijlend

zijn – zit het wel snor. “Als je zelf

te kijken naar de fietsen van

sponsor bent, kun je het zo gek

Team EBS-Pikeur Makelaars.

maken als je zelf wilt en met

De aero frames van BMC zijn

vijf, zes man in een team is het

uitgerust met een elektronisch

ook nog goed te behappen. En

schakelsysteem en ultralichte

we hadden het geluk dat BMC

carbonwielen. Team No Talent,

een groepje amateurs wilde

zo noemden Bas Goossens en

ondersteunen. Wij vinden het

Edwin Ruumpol het clubje

belangrijk dat het materiaal en

triatleten bij de oprichting

onze kleding er goed verzorgd

gekscherend. “We zijn misschien

uitzien. Dat is toch de eerste tik

niet het beste team, maar we

die je uitdeelt aan de concurrentie,

zorgen in ieder geval dat we

en voor je eigen moraal is het

het mooiste materiaal hebben”,

natuurlijk ook goed.”

lacht Goossens. Het idee voor een eigen team ontstond op het

Team EBS/Pikeur Makelaars

werk. Goossens was in zijn jonge

begon in 2017 de Pioneer

jaren een succesvol wielrenner.

4eDivisie, maar wist middels

Hij deed in 1997 mee aan het WK

een tweede plaats in de

wielrennen voor junioren in San

eindstand meteen door te

Sebastian en droomde van een

stromen naar de Badmutsen.com

leven als wielerprof. Hij maakte

3eDivisie. “In onze allereerste

als belofterenner deel uit van het

teamcompetitiewedstrijd

Giant-Löwik team, maar nam –

eindigden we meteen als derde.

toen hij besefte dat hij niet goed

Dat was een verrassing, want

genoeg was om als wielrenner

we wisten vooraf niet wat we

zijn brood te verdienen – de zaak

konden verwachten. Na de tweede

van zijn ouders over: EBS Trading,

wedstrijd hadden we wel in de

een groothandel in high end race-

gaten dat promotie er in zou

en mountainbikeproducten.

zitten.” Het eerste seizoen in de derde divisie, is ook een succes.

Eenmaal gestopt als wielrenner,

“De overgang ging heel soepel. Je

deed hij aan een aantal triathlons

merkt wel dat het niveau hoger

mee om af te bouwen, maar

is en individueel is het ons nog

vervolgens deed hij vijftien jaar

niet gelukt om een wedstrijd te

niets aan sport. Totdat triatleet

winnen, maar met een vierde, een

Edwin Ruumpol bij EBS Trading

derde en tweede plaats, lijken

kwam werken. Goossens werd

we ook dit jaar weer te gaan

opnieuw gegrepen door de

promoveren. Maar ik denk dat

triathlonsport en zo ontstond het

bij de 2eDivisie wel onze grens

idee om een team te starten. “Het

ligt. De jongste in ons team is 32,

leek ons leuk om een eigen team

de oudste 55, maar de meesten

op te richten met jongens uit de

zijn de veertig wel voorbij en

regio waar we een goed gevoel

dat komt de snelheid niet ten

bij hebben. Een team dat we

goede. We willen altijd winnen,

helemaal op onze eigen manier

maar we moeten ook reëel zijn.

konden opzetten, met mooi

Ik verwacht niet dat we volgend

materiaal en een professionele

jaar in de 2eDivisie ook weer

uitstraling.” Met die uitstraling

bovenin meedraaien. En dat is

van het team – waarvan ook de

oké. We vinden het leuk om te

atleten Bernard Hilferink met

presteren, maar gezelligheid is

EasyRunning en Bjorn Luchies

ook belangrijk.”

28

TRANSITION

TEAM VLECK WIJNEN

“Het leek ons naast het langere

de tussenstand. Nu staan we

werk leuk om ook wat kortere

negende, of tiende, Ergens net

wedstrijden te doen”, vervolgt

boven de middenmoot. Het feit dat

Miedema. “Jeroen stelde voor

ik niet weet waar we staan, zegt

om er wat mensen bij te zoeken

genoeg.”

en ons aan te melden voor de Triathlon en alcohol, dat gaat

een politicus en een ondernemer

teamcompetitie. Ik dacht dat

Miedema neemt vaak de bus van

toch helemaal niet samen. Het

deel uit van Team Vleck Wijnen.

de 4eDivisie al lang vol zat, dus

de zaak mee naar de wedstrijden.

is een opmerking die Arjen

Op één na drinken ze allemaal

zei ik: als het je lukt om binnen

“Dat is gewoon mijn bedrijfsauto,

Miedema schouderophalend

wel eens een wijntje. “We zijn

te komen, dan sponsor ik. Dus

maar dat staat wel professioneel.

aanhoort. “Waar maak je je druk

wijnliefhebbers, maar dat is

vandaar Team Vleck Wijnen.” De

Het team stelt de wedstrijdpakjes

om, denk ik dan. Een wijntje

niet de bindende factor”, stelt

Teamcompetities Triathlon zijn

en een wielershirt– en broek

op z’n tijd moet best kunnen,

Miedema. “Dat zijn toch echt de

voor de leden van Team Vleck

beschikbaar, maar verder

toch”, lacht de eigenaar van

sport, ons fanatisme en onze

Wijnen vooral een leuke manier

regelt iedereen de rest van zijn

wijnhandel Vleck Wijnen in

humor. We zijn heel serieus, we

om samen te sporten. “Triathlon

materiaal zelf. We zitten nog

Utrecht die gespecialiseerd

starten allemaal in zeker een of

is een individuele sport, zeker als

midden in het seizoen en we

is in natuurwijnen. Miedema

twee hele triathlons per jaar, maar

je aan langere afstanden meedoet,

hebben nog niet echt nagedacht

is triatleet én hoofdsponsor –

we combineren het allemaal met

dus vinden we het superleuk

over volgend jaar, maar ik

en ook de enige geldschieter

drukke banen en gezinnen en

om met een aantal mensen

denk we ook dan weer in de

trouwens – van Team Vleck

we zijn bovendien niet meer de

samen op pad te gaan. De kortere

teamcompetitie gaan uitkomen.

Wijnen dat uitkomt in de Pioneer

jongsten. Er is meer in het leven

wedstrijden zijn bovendien goed

Nu ben ik nog de enige sponsor,

4eDivisie. “We zijn een team van

dan triathlon.”

voor je snelheid en voor het

maar misschien is het wel

trainen van de wissels. We zijn de

verstandig om te kijken of we er

zes triatleten met uiteenlopend talent, die heel serieus onze

Het idee voor een eigen team

competitie sterk begonnen, maar

voor volgend jaar wat sponsors bij

sport beoefenen, maar dat alles

ontstond een jaar geleden in

voor de wedstrijd in Groningen,

kunnen vinden.”

wel met de nodige zelfspot.” Het

aanloop naar de Frysman, de hele

een week voor de Frysman,

team bestaat uit triatleten van

triathlon in Friesland, waarop

kwamen we noodgedwongen

divers pluimage. Zo maken een

Miedema en Jeroen Visser zich

met een man minder aan de

arts, een journalist, een manager,

aan het voorbereiden waren.

start en zijn we wat gezakt in

29

UHTT

We zijn allemaal ervaren en dat

dacht over de aankleding van het

komt ook wel tot uiting in de

team. Bart in ’t Velt had als lid van

competitie. We hebben tot nu toe

team Velofit connecties met arena

alles gewonnen en na de eerste

en AthleteSportsWorld.com en zo

Het idee voor een triathlon-

Dus besloten onder anderen

wedstrijd hebben we ons dan ook

zijn de ballen snel gaan rollen.

vereniging op de Utrechtse

Marco Glastra en Jorrit Thiele

promotie als doel gesteld.” De

Niet alleen de atleten, maar ook

Heuvelrug ontstond in de zomer

– beiden ook lid van het compe-

snelgroeiende vereniging heeft

de entourage heeft zo toegang tot

van 2017 en nog geen maand

titieteam – tot het oprichten van

ook meegroeiende ambities. “We

mooie spullen. Een sponsor voor

later was Utrechtse Heuvel-

een vereniging op de Utrechtse

willen volgend seizoen met drie

de fietsen hebben we nog niet.

rug Triathlon een feit. Ook een

Heuvelrug. “Sommige triatleten

teams – twee mannenteams en

We rijden toevallig wel allemaal

4eDivisieteam werd binnen no

waren lid van Hellas in Utrecht,

een vrouwenteam – uitkomen

Cervélo, maar die deal moeten

time gerealiseerd. Van half werk

maar de meesten trainden maar

in de Teamcompetities”, stelt

we nog sluiten”, lacht Helsper. De

houden ze niet in Doorn en om-

een beetje voor zichzelf hier in de

Helsper. “We moeten dus sowieso

professionele uitstraling van het

streken. Het Utrechtse Heuvelrug

buurt. We hadden het geluk dat

promoveren naar de 3eDivisie om

team heeft een aanzuigende wer-

Triathlon Team (UHTT) ziet er

we meteen een paar mensen aan

plaats te maken voor een tweede

king in de regio. “We wilden niet

niet alleen gelikt uit, maar gaat

boord hadden die het klappen van

team. Maar eigenlijk mikken we

halfslachtig van start gaan en in

ook nog eens ongeslagen aan de

de zweep kenden en binnen een

op de superpromotie naar de

die vibe van voortvarendheid heb-

leiding in de 4eDivisie noord.

maand tijd hadden we een ver-

2eDivisie, dat kan als je alle vijf

ben we tot nu toe veel sponsors en

“Het is inderdaad allemaal heel

eniging uit de grond gestampt.”

de wedstrijden wint. We hebben

atleten weten te enthousiasmeren.

snel gegaan sinds vorige zomer”,

Ook maakte UHTT een vliegende

er al drie gewonnen, dus we zijn

We zijn de afgelopen tijd dan ook

vertelt Charles Helsper die zelf,

start in de Pioneer 4eDivisie. “Met

hard op weg.”

hard gegroeid. UHTT heeft nu al,

zoals veel UHTT–ers, uit Drieber-

Bart in ’t Velt erbij hadden we al

gen komt. “Utrecht is heel dichtbij,

snel vier atleten bij elkaar die het,

Maar niet alleen de prestaties val-

vijftig leden. Dat is een groei van

maar we trainen nu eenmaal

naast ons werk en gezinnen – de

len op, ook de uitstraling van het

gemiddeld een lid per week.”

veel liever hier op de Utrechtse

vier kernleden hebben gezamen-

team. “Een van onze leden is me-

Heuvelrug. De natuur is prachtig,

lijk negen kinderen en nummer

de-eigenaar van marketingbureau

je kunt geweldig fietsen en lopen

tien is op komst – wel leuk vonden

LiveOnlineEvents en heeft dus

op de dijk langs de rivier en in de

om voor de gezelligheid mee te

veel verstand van PR. Hij heeft

heuvels.”

doen aan de Teamcompetities.

onze website gebouwd en meege-

binnen ons eerste jaar, meer dan

30

TRANSITION

OS 2020

TOKYO C ALLING MET MAURITS MORSINK TOK YO 2020

LIJK T NOG VER WEG EN DE K WALIFICATIE VOOR PARATRIATLE TEN BEGINT WELISWA AR PAS IN 2019, MA AR DE STRIJD OM DE RANKINGPUNTEN IS AL VOLOP BEZIG. TRANSITION BELDE ME T MAURITS MORSINK , DIE IN TOK YO ZIJN DEBUUT OP DE PARALYMPISCHE SPELEN HOOP T TE MAKEN.

Tekst Marcia Jansen Beeld Lennaert Ruinen, Sonja Jaarsveld

Terwijl de olympische kwalificatiecyclus in mei al begonnen is, heerst er voor de paratriatleten nog veel onzekerheid. Niet alleen zijn de kwalificatie-eisen nog niet bekend, ook in welke categorieën gestreden gaat worden om goud, zilver en brons is nog onzeker.

TS Hoe ga jij om met die onzekerheid?

MM “Er is nog steeds een discussie gaande tussen het IOC en de ITU. De komende weken moet er meer duidelijkheid komen, al denkt bondscoach Bas de Bruin dat het nog wel veel langer kan duren. Maar het is natuurlijk opmerkelijk dat er twee jaar voor de Spelen nog zoveel onduidelijk is. Wat we wel zeker weten is dat er vier, in plaats van drie categorieën in 2016, mee mogen doen in Tokyo. Mijn klasse was twee jaar geleden ook al paralympisch, maar ik haal pas opgelucht adem als het officieel bekend is.”

TS Kun je iets meer vertellen over de klasse waar je in uitkomt?

MM “Ik ben aan een zijde van mijn lichaam spastisch en heb daardoor een functiebeperking in mijn rechterarm- en been. Ik kom daardoor uit in de PTS2-klasse waar bijvoorbeeld ook mensen met een hoge beenamputatie uitkomen. Ik merk om me heen dat de indeling en de hoeveelheid aan categorieën bij buitenstaanders niet altijd even duidelijk is. Tussen mijn klasse en de PTS5-klasse waarin atleten uitkomen die bijvoorbeeld een deel van een hand missen, zitten nog twee categorieën.

De olympische gedachte is dat iedereen moet kunnen deelnemen, maar die vier klassen mogen ze van mij best samenvoegen tot twee.

Ook al betekent dat dat ik meer en zwaardere concurrentie krijg.”

TS Voordat je met paratriathlon begon heb je altijd aan valide sporten gedaan. Hoe was dat?

MM “In mijn jeugd ben ik begonnen met hockey, maar ik kon niet goed genoeg uit de voeten met de stick in mijn rechterhand.

Vervolgens ben ik gaan keepen, met de stick in mijn linkerhand, en dat ging heel goed. Bij Hockeyclub Rotterdam heb ik zo alle jeugdselecties doorlopen, totdat ik ging studeren.

Als student ben ik vervolgens gaan rugbyen, misschien om te bewijzen dat ik voor niemand iets onder hoefde te doen. Ik had niet veel talent, maar was wel fanatiek. Dat leverde vooral veel blessures – hersenschuddingen, een gebroken neus en een verrekte enkelband – op dus na de derde hersenschudding leek het me beter om iets anders te doen.”

31

TS Vanwaar de overstap naar parasport?

MM “Ik werd in 2015 gevraagd om mee te doen aan een paralympische talentdag. Ik had daar niet zoveel zin in, ik vond het eigenlijk niks voor mij, en dat denk ik nu nog wel eens, maar ben toch gegaan. Ik had net een racefiets gekocht om – voor het goede doel – van Rotterdam naar Barcelona te fietsen, en het fietsen bleek me wel te liggen. Zo werd ik gevraagd bij de paraselectie wielrennen.”

TS Je werd meteen Nederlands kampioen, maar toch was het wielrennen geen lang leven beschoren…

MM “Dat ik die Nederlandse titel won, was niet zo heel moeilijk, want er was niet zo heel veel concurrentie. Ik kwam in de selectie terecht, maar het was een jaar voor de Spelen in Rio, dus de focus lag op de mensen die naar de Paralympische Spelen gingen. Ik kon een grote internationale wedstrijd rijden – waarin ik na 5 kilometer ten val kwam - maar moest vervolgens een jaar wachten op de volgende grote wedstrijd. Daar had ik geen geduld voor, dus heb ik Bas de Bruin gebeld.”

TS Waarom triathlon?

MM “Ik vind alle sporten leuk en in de paratriathlon kan ik er drie tegelijk doen.

Hard fietsen en lopen kon ik al en ik wilde altijd al graag beter leren zwemmen, dus het leek me een mooie uitdaging. Ik ben in 2016 begonnen, maar het WK in mijn woonplaats Rotterdam in 2017 kwam nog te vroeg. Ik stond niet hoog genoeg op de ranking om mee te doen in mijn klasse, dus heb ik meegedaan aan de open wedstrijd, die ik ook won.”

DE OLYMPISCHE GEDACHTE IS DAT IEDEREEN MOET KUNNEN DEELNEMEN, MAAR DIE VIER KLASSEN MOGEN ZE VAN MIJ

TS Het kwalificatietraject voor Tokyo is nog niet begonnen, maar dit is toch al een belangrijk jaar voor jou, waarom is dat?

MM “Het is nu al van belang om genoeg punten voor de ranglijst te verzamelen, zodat ik in ieder geval aan alle belangrijke wedstrijden mee kan doen als het kwalificatietraject begint. Dit jaar begon in ieder geval goed met de World Cup-zege in Aguillas in Spanje en tweede plaatsen in de World Cups in Groot-Brittannië en Frankrijk. Het World Para Triathlon Event in Iseo ging iets minder goed. Het meer waarin we zwommen was nogal onstuimig. Ik zag niks, kreeg water binnen; kortom ik had het heel zwaar. En dat

BEST SAMENVOEGEN TOT TWEE. OOK AL BETEKENT DAT DAT IK MEER EN ZWAARDERE CONCURRENTIE KRIJG.”

werkte door in het fietsen en lopen. Ik had geen power op de fiets, liep nog wel achttien minuten op de 5 kilometer, maar dat moet normaal wel een minuutje harder kunnen, en werd na afloop op een brancard de medische tent in gedragen. Het was niet de wedstrijd die ik voor ogen had.”

TS Fietsen is je specialiteit, het lopen gaat je ook goed af. Nu nog hard werken aan het zwemmen?

MM “Zwemmen is duidelijk mijn minste onderdeel. Ik heb er weinig ervaring mee en het is ook nog eens een heel technisch onderdeel. Ik heb minder kracht en coördinatie in mijn rechterarm, dus dat is lastig. Ik verlies in verhouding ook nog eens veel op de jongens die bijvoorbeeld een beenamputatie hebben en dus minder beperkt zijn met het zwemmen.

Maar goed ik ben de snelste fietser en loper in mijn categorie, dus als ik het zwemmen nog wat kan verbeteren, is alles mogelijk.

Zelfs een gouden medaille. De verschillen in de PTS2-klasse zijn namelijk erg klein.”

32

TRANSITION

AFDRACHTSSYSTEEM

DEBET& CREDIT

18% SPONSORINKOMSTEN

en overige baten

36% LEDEN

contributies en afdrachten

We betalen met zijn allen contributie en afdrachten als we deelnemen aan wedstrijden. Maar wat komt er nog meer binnen bij de NTB? En waaraan geven we het weer uit? Globaal bestaan de inkomsten uit drie bronnen: subsidies van overheden (39%), bijdragen van sponsoren (14%) en contributies plus afdrachten van leden, verenigingen en organisaties (37%). Van subsidies is vaak vooraf al vastgelegd waaraan ze besteed mogen worden. Voor sponsorgelden is dat deels ook zo. Wat er met de rest gebeurt, wordt hiernaast uitgelegd. De Taskforce Financiën heeft dit geheel nader onderzocht en geconcludeerd: we krijgen waar voor ons geld en het systeem zit logisch in elkaar.

Wat kan beter aldus de TF? Uitleggen wat er met de

46% SUBSIDIES

afdrachten gedaan wordt.

Hier is een begin…

AFDRACHTSYSTEEM NTB EVENEMENTEN VOOR 2017 Een bij de NTB aangesloten organisatie moet rekening houden met de volgende kosten:

CONTRIBUTIE NTB lidmaatschap €103 per kalenderjaar

ORGANISATIE VERGUNNING variëren van €5 tot €750

33

MARKETING, SPONSORING, COMMUNICATIE

INK OMS T EN

en alle andere zaken waarmee we naar buiten toe zichtbaar zijn: dit blad, de website, onze partners, de wedstrijdkleding

Vastgelegd in: Jaarplan & Begroting

REL ATIEBEHEER want we zijn in gesprek met voor de sport relevante partijen, bij de overheid, in het bedrijfsleven en met onze leden, verenigingen en organisaties

LIDMAATSCHAPSGELDEN van individuele leden, verenigingen en hun leden en wedstrijdorganisaties

INTERNATIONALE Z AKEN zoals beïnvloeding en besluitvorming op internationaal niveau, over regels, beleid en de toekenning van evenementen. Volgend jaar is het EK in Weert. Geen toeval!

ORGANISATIE VERGUNNING wordt betaald

door evenementenorganisaties

10% INSCHRIJFGELD dragen organisaties af over het ontvangen inschrijfgeld van deelnemers

SPORTPARTICIPATIE want triathlon is inclusief!

Jeugd, para, agegroupers, ieder op zijn eigen niveau, in zijn favoriete tak van (triathlon)sport is welkom.

D A GL IC E N T IE betalen niet-leden om deel te kunnen nemen aan wedstrijden onder NTB-vlag.

Hiermee worden ze lid voor een dag. Bedragen worden door organisaties geïnd en aan de NTB overgedragen.

K ADER EN OPLEIDINGEN voor trainers, zoals cursussen, bijscholingen en het up-to-date houden van opgedane kennis.

DEELNAME aan circuits, (team)competities, of het organiseren van een NK betekent extra afdrachten

ORGANISATIE EN MEDEWERKERS die zorgen voor een transparante, kwalitatief hoogwaardige en effectieve bond, als uitvoerder van wat de leden met elkaar afspreken.

JUR Y-IN Z E T wordt geregeld door de NTB. Per ingezet jurylid wordt een bedrag betaald.

TOPSPORT en daar hoort bij het ontdekken en opleiden van talent tot de wereldtop, tot het vak van topsporter, met successen in olympische en niet-olympische disciplines.

MEDISCHE BEGELEIDING voor gezonde sportbeoefening door topsporters en breedtesporters, door het creëren van optimale medische voorzieningen en het delen van (wetenschappelijke) kennis.

UI T G AV EN

Meer info: triathlonbond.nl/beleid

NTB OFFICIAL S

Toegewezen á €83 of eigen keuze + reis-/onkosten

AFDR ACHT

10% van het inschrijfgeld + evt kosten daglicentie

VER ZEKERING

op verzoek voor vrijwilligers en verkeersregelaars

34

TRANSITION

35

VAN ROLSTOELBASKETBAL NAAR TRIATHLON DE ZEVENENTWINTIGJAR IGE M AR LOES VOS IS EEN TR IATLETE ZOALS JE ER M A AR ZELDEN EEN ZIET. VAN ROLSTOELBASK ETBALSTER NA AR TR IATLETE IN TWEE JA AR TIJD. HA AR ‘ROAD TO BE HEALTHY’ IS EEN BIJZONDER VER HA AL.

Tekst Gert Hardeman Beeld Jamie Stoff els Fotografi e en Willy Derksen/Triathlon Gendt

V

eel inwoners van Gendt zullen verbaasd gekeken hebben, toen ze Marloes Vos door de straten van hun dorp zagen fietsen en rennen tijdens de Gendtse Triathlon. Marloes zat tot twee jaar terug nog in een rolstoel en ze had dag en nacht pijn in haar spieren. Het advies ‘Leer ermee leven’, was niet aan haar besteed. In het voorjaar 2016 startte ze haar ‘Road To Be Healthy’. Met hulp van haar fysiotherapeut en personal trainer volbracht ze na drie maanden training haar eerst obstacle run. De volgende grote uitdaging vond onlangs plaats in haar geboortedorp: de kwart triathlon in Gendt.

“Goede voeding en sport zijn mijn medicatie”, vertelt Marloes. “Ik kijk liever naar de mogelijkheden dan naar de onmogelijkheden en ik daag mijn lichaam en geest graag uit. En zoals op mijn trisuit staat: Time doesn’t count, the finish does.”

Het grootste deel van haar leven zag het er niet naar uit dat ze ooit deel zou nemen aan een triathlon. Als kind was paardrijden de enige sport die ze kon doen. “Door een verkeerde stand van knieën en enkels waren andere sporten niet mogelijk”, legt Marloes

uit. “Verder hadden mijn spieren heel veel spanning en waren ze niet sterk genoeg. Ik kon mezelf niet goed dragen en had angst om te bewegen. Alles deed pijn. Op school deed ik dus ook niet mee met gym; te gevaarlijk. Ik ben op mijn veertiende geopereerd, maar daarna werd het lopen en staan helaas slechter. Ik had pijn en liep op krukken. Op mijn 22e kwam ik in aanraking met rolstoelbasketbal via de Sint Maartenskliniek in Nijmegen. Dat heb ik ongeveer tweeënhalf jaar gedaan. Ik was behoorlijk fanatiek en wilde altijd voor de winst gaan. Die gedrevenheid is soms lastig in een teamsport.

Vandaar dat ik later voor een individuele sport heb gekozen. Dan heb je alles zelf in de hand en ben je verantwoordelijk voor het proces en het resultaat.”

LEER ERMEE LEVEN

Marloes heeft in de loop der jaren veel artsen geconsulteerd voor een goede diagnose. “Daar is nooit een eenduidig antwoord op gekomen”, vertelt ze. “Is het fibromyalgie? Ik weet het niet en de artsen ook niet. Ik heb het etiketje niet meer nodig. Ik wil ontdekken wat ik nog wel kan.” Op haar 25e had Marloes te kampen met een behoorlijk overgewicht. Artsen adviseerden haar gewicht te verliezen om het leven draaglijker te maken. “In één jaar ben

36

TRANSITION

OBSTACLE RUN HEEFT MIJN CONDITIE, COÖRDINATIE, KRACHT EN SPIERGEHEUGEN VERBETERD.”

ik 30 kilo kwijtgeraakt, maar fysiek ging het alleen maar slechter”, geeft Marloes aan. “Mijn spieren werden nog zwakker en de pijn nam toe. Afvallen was helaas niet mijn redding.

‘Leer ermee leven’, dat kreeg ik te horen. Ik had net een nieuwe fulltime baan en wist echt niet hoe ik dat kon volhouden. Ik wilde geen Wajonger worden, maar werken, want ik had niet voor niets een universitaire opleiding afgerond.” Inmiddels is Marloes nutritionist en adaptatiefysiologe bij Nutreco, een internationaal bedrijf in diervoeding en visvoer: “Ik onderzoek wat voeding en omgevingsfactoren, zoals warmte en stress, kunnen doen met dieren.

Daar heb ik met sporten ook veel aan, want ja, we hebben veel fysiologische overeenkomsten met bijvoorbeeld varkens.”

OBSTAKELS OVERWINNEN

Op zoek naar mogelijkheden bezocht Marloes in 2016 de net geopende fysiotherapiepraktijk Wismans in Gendt: “In mei van dat jaar zijn we samen een traject gestart met een paar doelen: meer controle over mijn spieren, minder spanning in mijn spieren en meer kracht. Bij Tjen Lamers die daar destijds personal trainer was, trainde ik twee keer per week. Ik deed een combinatie van cardio, kracht, crossfit en bootcamps; alles afgestemd op mijn lichaam.”

Na zes weken fysiotherapie en training kon Marloes voor het eerst weer hardlopen. Na drie maanden deed ze zelfs mee aan een obstacle run in Hoenderloo. “De combinatie van kracht en duur spreekt me aan”, legt ze uit. “Obstakels overwinnen ook. Ik heb bewegen opnieuw moeten leren, want mijn lichaam werkt gewoonweg anders. Mijn spiergeheugen was ook slecht. Als ik mijn rechterarm tijdens een obstacle run moest loslaten, dan wilde mijn linkerarm dat ook doen. Dat is niet handig. Ik moest elke beweging bewust aansturen met mijn hoofd. Zelfs het uit de auto stappen, ging niet vanzelf. Door veel bewegingen te herhalen, herprogrammeer je je lichaam en hersenen. Die gaan weer beter samenwerken.” Vijf maanden na de start liep ze haar eerste zeven kilometer

37

38

TRANSITION

op de weg tijdens de Zevenheuvelennacht.

Marloes volbracht sindsdien diverse obstacle runs en deed met buddies mee aan het EK obstacle run in Biddinghuizen in de open klasse voor mensen met beperking. “Obstacle run heeft mijn conditie, coördinatie, kracht en spiergeheugen verbeterd.”

GOEDE VOEDING

In het begin van haar traject heeft Marloes samen met een diëtiste uitgezocht welke voeding haar zou helpen op haar Road To Be Healty. “Ik heb een tijdje koolhydratenarm gegeten, maar doordat ik nu veel train voor de triathlon heb toch voldoende koolhydraten nodig. Ik let wel op het soort koolhydraten en laat de geraffineerde producten staan. Ook gebruik ik weinig lactose, suiker, witte rijst, aardappels en brood, maar wel veel groente, fruit, havermout, boekweit en quinoa. De essentie is eigenlijk net als bij de dieren in mijn vakgebied: weten wanneer je wat eet, weten wat je lichaam op welke momenten nodig heeft voor energie en herstel en weten wat goede combinaties zijn van eiwitten, vetten en koolhydraten. Dat laatste heeft met het fysiologisch proces in ons lichaam te maken, waarbij de aanmaak van insuline en de vetverbranding moeten kloppen.”

GROEN LICHT VOOR TRIATHLON

Marloes vond in de zomer van 2017 een nieuwe uitdaging. “Ik stond in mijn geboortedorp Gendt vol bewondering te kijken naar de sportende triatleten. Mijn sportmasseur Jordi Braam deed mee en ik was gelijk verkocht: toffe sport, dit ga ik doen! En als ik eenmaal iets in mijn hoofd heb, dan doe ik er alles voor.

Ik heb voor de zekerheid een medische check en een inspanningstest gedaan bij sportarts Rob Vesters in Nijmegen. Kan mijn lichaam de belasting van zwemmen, fietsen en lopen aan? Gelukkig kreeg ik groen licht; mijn conditie was goed.” In november 2017 startte Marloes met de trainingen onder de hoede van haar personal trainer. Ze traint op een oude racefiets van haar sportmasseur: “We zijn ongeveer even lang en het past redelijk.

Ik ben op gewone pedalen begonnen, want het in- en uitklikken was te moeilijk. Maar ook dit heb ik onder de knie gekregen.”

SCHOOLSL AG

Zwemmen was nieuw voor Marloes, vandaar dat ze een clinic van Evert Scheltinga bijwoonde en een paar trainingen volgde. “Maar ik ging te weinig vooruit en raakte gedemotiveerd; ik zal nooit een waterrat worden. Ik ben toen zelf baantjes gaan trekken in het zwembad.

Schoolslag, want borstcrawl leren zou voor de triathlon van Gendt te kort dag zijn.” Via haar werk kwam Marloes in aanraking met zwemtrainster Anke Gerritse (voormalig olympisch zwemster Anke Rijnders) en haar waterpolozoon Willem Wouter Gerritse. “Zij hebben me

039

enorm geholpen en in april van dit jaar heb ik meegedaan aan de Amerena Zwemloop in Amersfoort. Ik had nog nooit 500 meter schoolslag achter elkaar gezwommen! Ik zwem nu af en toe bij Anke in Amersfoort en bij de zwemclub in Elst. De eerste keer zwemmen in natuurbad Walburgen viel tegen. Ik was bang, kreeg mijn ademhaling niet onder controle en had een veel te hoge hartslag. Ik raakte in paniek en ben op de vlonder gaan zitten om tot rust te komen. Gelukkig ging het daarna beter: ik ga het redden. Als ik het triathlonvirus te pakken heb, wil ik graag borstcrawl leren. Dan hoop ik dat zwemmen mijn vriend wordt.”

STAP VOOR STAP STERKER

Marloes heeft het parcours voor de race diverse keren verkend. “Ik loop langs mijn ouderlijk huis, langs mijn vaders huis en vrienden staan aan de kant. Iedereen in het dorp kent me wel.

De medaillewinnaars hebben lang moeten wachten op het eremetaal, want ik liep nog voor de bezemwagen.” De finish was een emotioneel moment, met een ontlading waarbij de nodige tranen hoorden. Niet gek ook, na twee intensieve jaren van herontdekking. “Ik hoop

IK LOOP LANGS MIJN OUDERLIJK HUIS, LANGS MIJN VADERS HUIS EN VRIENDEN STAAN AAN DE KANT. IEDEREEN IN HET DORP KENT ME WEL.”

dat mijn verhaal mensen stimuleert om hun eigen weg te gaan en te blijven zoeken naar mogelijkheden, hoe zwaar het ook fysiek of mentaal tegenzit. Je lichaam kan zo veel meer als je het de juiste prikkels geeft. Iets werkt niet?

Zoek en probeer iets anders. Niemand heeft de heilige graal, het antwoord ligt ergens in jou.

Kijk naar wat je wel kunt en je wordt stap voor stap sterker. Ik ben mezelf wel knettershard tegengekomen hoor, want niet alles lukte en vooral de mentale strijd was zwaar voor me. Ik ben mijn zelfvertrouwen wel eens kwijtgeraakt en had mijn voeding niet altijd onder controle.

Dan word je op jezelf teruggeworpen en moet je jezelf weer oprapen. Gelukkig heb ik een innerlijke gedrevenheid en doorzettingsvermogen. Uiteindelijk ben je zelf je grootste tegenstander en supporter.”

Volg Marloes en haar toekomstige avonturen via theroadtobehealthy.nl

40

TRANSITION

E W

e zijn al bij de tien maar het einde lijkt nog niet in zicht, ‘..willen de mensen die elf keer hebben deelgenomen opstaan.’ Applaus. Ik kan nog zeker twee keer langs het buffet voor we bij de deelnemers zijn aangekomen die meer dan 25 keer hebben deelgenomen aan de triathlon die we eerder vandaag met elkaar hebben volbracht. Dit zijn de laatste en die worden dan ook extra in het zonnetje gezet op het podium. Meer applaus. Na deze inleidende huldiging is het dan tijd voor de échte winnaars van vandaag, de nummers één tot en met drie (let wel, eerst de heren en dan de dames). Wat mij betreft is nu wel het moment aangebroken om de stoelen aan de kant te zetten, de dj zijn werk te laten doen en ons met zijn allen stijfjes richting de bar te bewegen. Maar niks is minder waar.

r zijn weinig sporten waar je als onbeduidende recreant aan de startlijn mag staan met de groten der aarde. In de triathlonsport kan het. En met een beetje mazzel staan ze jou ook nog op te wachten als je aan het eind van de dag op het fraaie tapijt onder de mooie fi nishboog door loopt. De keerzijde daarvan is, dat ik in een klassement komt te staan met hyperprofs, met freaks of nature, die geschapen zijn volgens een evolutionaire lijn die kennelijk een heel gekke voorkeur had voor omnisportieve uithoudingsproeven, gepaard aan een zuinige verbrandingsmotor en een van nature laag vetpercentage. Niet te vergelijken en al helemaal niet te winnen. Als het geen wedstrijdsport was, zou ik geneigd zijn te zeggen: oneerlijk.

Als je mannen, vrouwen, elite en amateurs in dezelfde races wilt stoppen, dan wil je de 2450 exemplaren die niet hopen op de dagwinst of het podium waar er voor de start 50 voor in aanmerking denken te komen, toch ook een beloning voor kunnen houden die groter is dan alleen de fi nishboog en een knipoog van de meester. Een wedstrijd binnen de wedstrijd voor gelijken. Mannen tegen mannen, vrouwen tegen vrouwen en omdat de tand des tijds een onmiskenbaar effect heeft op de eindtijd (zelfs de onverwoestbare Rob Barel schijnt er in – zij het in zeer kleine mate – vatbaar voor te zijn) zijn prijzen in leeftijdsklassen prima als verdeelsleutel te hanteren.

IEDEREEN PRIJS?

Dit waren enkel pas de profs, we gaan door met de eerste amateurs. Vervolgens de mensen die werken voor een veilige gemeenschap; ónze brandweermannen en -vrouwen, ónze militairen. We pakken door met deelnemers met een beperking en tot slot een heel aantal verschillende leeftijdscategorieën met als laatste uiteraard de oudste deelnemer. Extra applaus.

Ondertussen loopt het tegen elven en ben ik een van de weinigen die nog niet op het podium zijn geweest en zit ik met een gortdroge mond te wachten tot eindelijk die bar open gaat.

Traditioneel gezien is de winnaar van een wedstrijd die deelnemer die als eerste over de streep komt. Dit is degene die de bloemen, cheques en medaille mag ontvangen.

Maar niet in de triathlonsport, daar mag iedereen op een prijs rekenen.

Er is geen sport waar je meer kans maakt op een podiumplek dan de onze. Maar waarom? Het lijkt een devaluatie van de sport om vooral maar iedereen het gevoel te geven dat ze een top prestatie hebben geleverd terwijl ze in feite uren na de echte winnaars over de streep komen (gestrompeld).

Hoe kan het bijvoorbeeld dat er een limiet is van zeventien uur voor het WK in Kona, het gaat hier toch om een race tussen de besten van de wereld? Dan lijkt mij –ook voor de mensen met een hoop pech- een uur of elf afdoende om te beslechten wie de beste is. Kunnen we vervolgens door naar de bar.

Net als bij de kindste kinderen is het bij de oudste ouderen soms al voldoende de fi nish te halen, om een prijsje te pakken.

Kunnen we meer leeftijdsgenoten verleiden tot deelname, dan blijven er ook daar meer lege handen. In de overige klassen zie ik strijd van begin tot eind.

Weleens meegedaan in een agegroup met 300 hyperfitte pre-midlifers? Die racen alsof hun leven er vanaf hangt. Alsof enkel hun dagelijkse job en een zweem van familieleven een profbestaan in de weg zitten. Wat nou iedereen prijs.

Ik hoopt maar dat er niet enkel verliezers zijn. Aan het front…en thuis.

Ik weet ook wel dat ik de elite niet geklopt heb, maar zolang ik aan het thuisfront en het lokale sufferdje uitleg dat het een recreantenwedstrijd was, met een prijs in de leeftijdsklasse, mag ik best zeggen: ik was ook een winnaar!

ZONDAG 5 AUGUSTUS MAASTRICHT - LIMBURG WWW.IRONMAN.COM/MAASTRICHT WWW.FACEBOOK.COM/IRONMANMAASTRICHT

HOE WEET JE WAT JE KUNT BEREIKEN ALS JE HET NOOIT PROBEERT

W W W. I R O N M A N . C O M / V I C H Y

SWIM

BIK E RUN RELAX ZONDAG

26 AUGUSTUS

42

TRANSITION

043

NA AM S JOERD VELTMAN LEEF TIJD 40 BEROEP ONDERWIJSKUNDIGE BIJ DE BR ANDWEER AC ADEMIE/ INS TITUUT F YSIEKE VEILIGHEID

WERKPLEK

Maandagochtend, de week begint met een bezoek aan een brandweer trainingcentrum in Arnhem. Sjoerd Veltman is onderwijskundige bij de Brandweeracademie, een onderdeel van het Instituut Fysieke Veiligheid. Het ontwikkelen van onderwijsprogramma’s, adviseren, trainingen geven of projectleiding voeren, het past allemaal op het bord van de Edenaar. Samen met zestig collega’s zorgt hij dat brandweermedewerkers en overig personeel binnen de rampenbestrijding en crisisbeheersing hun taak vakbekwaam kunnen uitvoeren.

Als je veertig bent en al sinds de jaren negentig in de triathlonwereld rondloopt, dan ben je een echte liefhebber. Veltman kan het beamen. Als wedstrijdzwemmer ontdekte hij de fiets tijdens de Ardennenweek van school. Thuisgekomen moest hij ook een ATB hebben. Hij reed er zijn eerste triathlon op. Scherpenzeel in ‘95, met de banden hard opgepompt. Een jaar later ging het een stuk sneller en het zaadje voor zijn sportliefde was gezaaid. De eerste racefiets was een oude van Rob Barel. Met clubgenoten van VZC Jan Bos en Wim Korving vormde hij een team. Gingen ze aan het begin van de nieuwe eeuw de wedstrijden van de nationale ranking af, om punten te verzamelen.

Stond je bij de beste 25, dan kreeg je een elitelicentie en mocht je stayerwedstrijden zoals Stein, Holten en Zundert doen. Dat was gaaf. Een highlight was het WK voor studenten op Mallorca in 2004. Voelde je je een week lang profatleet.

Wat een ambiance. Hoog niveau ook. En veel lol eromheen.

Teruggeven aan de sport hoort er ook bij. Het zevende jaar als voorzitter van VZC in Veenendaal voelt nog net zo mooi als het eerste. Of mooier.

Want de club floreert, heeft het goed voor elkaar en staat als een huis. Zelf sporten is in de loop der jaren steeds meer het middel geworden om vitaal en gezond te blijven, om contact met anderen te hebben en vriendschappen te onderhouden. Ook nu nog altijd op het hoogste niveau mee kunnen doen in de Eredivisie is mooi meegenomen. Hij kan zich makkelijk voorstellen dat hij over twintig jaar nog steeds in een sporttenue door de straten gaat. Of de bossen opzoekt. Want triathlon is ook: genieten van de natuur.

Beeld Marc van der Kort

44

TRIATHLON SPECIAL

Tekst Martijn Sargentini Beeld Patrick Post, Martijn Zijerveld/ImageHunters, Jack Claassen, Nike Triathlon Team

Zo bezeten als de ex-profwielrenner en -triatleet Peter Zijerveld bezig was met het plannen van zijn sportloopbaan, zo onbekommerd fietst zijn zoon Martijn door het leven. Hij slaat telkens een nieuwe weg in. Één ding stond voor hem wel al op vroege leeftijd vast: hij zou nooit maar dan ook nooit topsporter worden.

INTERVIEW

45

046

TRIATHLON SPECIAL

Z

e hebben dezelfde schoenmaat.

Exact dezelfde geometrie, ook.

Voor Martijn Zijerveld (1981) was het twee jaar geleden dan ook simpel om bij wijze van sinterklaassurprise een op maat gemaakte fiets voor zijn vader te laten bouwen. Een titanium frame, Martijn bouwde ‘m zelf helemaal op.

“Kon ik ‘m eindelijk ook eens iets teruggeven.

En als hij het niks zou hebben gevonden, dan was ik er zelf wel op gaan fietsen.” Ze fietsen nog vaak samen, vader en zoon Zijerveld.

Dan spreken ze ergens halverwege Amsterdam-Noord en Amstelhoek af en drinken ze na afloop samen koffie in de tuin bij Peter en Emmie. Ze rijden een normaal tempo, die ritten zijn er toch ook voor om een goed gesprek te kunnen voeren. Het hoeft niet meer altijd tot het gaatje, Peter Zijerveld (1955, nu talentcoach bij de KNWU) trainde zich sowieso al zo’n veertig jaar lang een slag in de rondte.

VAN BORDENWASSER TOT WIELERPROF

Het draaide in zijn leven niet altijd om sporten en trainen. Hij was in zijn jonge jaren een vrijbuiter die reizend met zijn duim omhoog met niet meer dan vijfentwintig gulden en een plunjezak door Europa trok. Ging hij tijdelijk aan de slag als tuinman of bordenwasser, overal is hij toen geweest. Met zijn vrouw woonde en werkte hij bij een opvanghuis voor kinderen en hij was zelfs nog een tijdje schaapsherder bij een kudde in Zevenhoven.

Tussen die schapen in het gras van het Groene Hart stelde Peter Zijerveld zichzelf destijds ten doel om nog voor zijn vijfentwintigste ergens een contract bij een wielerploeg te hebben getekend. Dat lukte. “Ik vond het geweldig om elke dag hard te mogen trainen. Maar het was uiteindelijk gewoon werk waarmee ik mijn gezin kon onderhouden.”

Hoe hij het toen aanpakte, was zoals hij alles aanpakt. De dingen zelf uitvinden en je daarbij niks aantrekken van wat de buitenwereld ervan denkt. Zo’n instelling is prima voor een triatleet, maar het botste soms met de toen geldende opvattingen in het wielrennen.

“Toen ik als triatleet begon, moest ik opeens gaan zwemmen. Dat had ik daarvoor nooit gedaan. In het wielerwereldje beweerden ze vroeger dat douchen al slecht voor je is. ‘Van water krijg je slappe benen’, zeiden ze dan.”

Hij moet er nog altijd een beetje om lachen.

SPRINTEN OM PL A ATSNA AMBORDJES

Ze zijn selfmade men, zowel vader als zoon Zijerveld. Martijn werkt nu als productmanager en helpt bedrijven met hun digitale problemen en met social media. Al op zijn zestiende begon hij met werken. Eerst bij de thuiszorg, later in de ICT. Hij leerde het zichzelf gaandeweg, zijn mentaliteit is die van de skater die eindeloos nieuwe trucjes uitprobeert: blijven oefenen, telkens een stapje verder durven en zo nu en dan eens fl ink op je muil gaan. Jarenlang bezocht hij alle halfpipes en skateparken in Nederland

47

Ik vond het geweldig om elke dag hard te mogen trainen. Maar het was uiteindelijk gewoon werk waarmee ik mijn gezin kon onderhouden.” Peter

en daarbuiten. Meestal gingen ze dan met z’n vieren, hijzelf, Peter, Emmie en zijn zus Jeanine. De wielersport was voor hem altijd dichtbij, maar kwam zo dicht op zijn huid dat hij zich er tijdelijk van afkeerde. Vanaf z’n vierde keek hij al naar de Tour de France vanaf het bruine ribfluwelen bankstel in de zitkamer van hun woning in Uithoorn. Met een koerspetje van DAF-trucks op zijn nog veel te kleine hoofd en twee ovenwanten als handschoentjes. Hij ging als kind fanatiek BMX’en, er zit nog altijd een goede explosie in zijn benen. Toch hing zijn fiets lange tijd aan de wilgen. Pas toen hij tegen de dertig liep, wilde Martijn wel weer eens wat anders dan het skaten. Bij de wielerclubs waar hij vroeger altijd met zijn vader kwam zouden ze nu toch zo langzamerhand wel doorhebben dat hij niet net als z’n pa de topsport ambieerde? Hij werd vroeger gek van de almaar terugkerende vraag wanneer ook hij zou gaan koersen. Hij heeft die drang tot competitie nu eenmaal niet. Niet meer, althans. “Ik heb vroeger op de BMX genoeg wedstrijden gereden.” Zijn ritjes zijn die van de liefhebber die vaart mindert bij tegemoetkomend verkeer en regelmatig de tijd neemt om onderweg een mooi plaatje te

schieten. Toegegeven, ze sprinten nog weleens om de plaatsnaambordjes. Peter moet dan van vroeg aan gaan, anders is hij geklopt. “En ik ben een hele slechte verliezer.”

HANDGESCHRE VEN TR AININGSDAGBOEKEN

In zijn beginjaren als profrenner eind jaren zeventig moest de trainingsleer voor wielrenners nog geschreven worden. Coureurs maakten trouw hun uren in het zadel en dat was het wel zo’n beetje. Peter Zijerveld interesseerde zich voor andere sporten zoals atletiek, en las boeken van schaatscoach Henk Gemser. Hij ging er nog intensiever en vaker door trainen. ‘s Ochtends de intervalblokken en in de middag nog een uurtje of vier duurtraining. En dat dag in dag uit. Hij heeft alle schema’s nog in handgeschreven dagboeken op zolder liggen. Je kunt volgens hem eigenlijk nooit teveel trainen. Hij zag dat aan de jongens en meiden die de échte top wisten te halen en zonder uitzondering in staat bleken om meer en harder te trainen dan de rest. “Je moet het ontzettend graag willen en geen concessies doen, dan pas kun je slagen. Als je als topsporter de hele dag

48

TRIATHLON SPECIAL

Je moet het ontzettend graag willen en geen concessies doen, dan pas kun je slagen. Als je als topsporter de hele dag de tijd hebt om met je vak bezig te zijn, dan ga je toch niet pas om half elf de fiets op?” Peter

de tijd hebt om met je vak bezig te zijn, dan ga je toch niet pas om half elf de fiets op?”

Hij heeft niet veel op met de toprenners die een foto posten van een koffiestop met een appelgebakje halverwege de training.

“Maar misschien ben ik daarin wel wat ouderwets, hè.”

DE PERSOON NA AST DE ATLEE T

Voor Martijn was dat nu net de reden om nooit de weg van de topsport in te willen slaan. Hij had als kind gezien hoe zijn vader de dagen in kaarsrechte blokken sneed. De maaltijden (“toen ik uit huis ging heb ik de eerste vijf jaar geen bord pasta meer gegeten”) de uren in het zadel, eigenlijk was alles in Peters leven afgemeten als een maatschepje poeder in een bidon sportdrank. Hij zag ze komen en gaan, de wielertalenten die met zijn vader trainden, daar zaten ook de grote namen van nu tussen. Allemaal koersten ze op de onzekere weg richting topsport, waar slechts plek is voor een handjevol volhouders en de rest maar moet zorgen om niet weggedrukt te worden. Dat lukt lang niet iedereen, zegt Martijn. Ineens kan de droom voorbij zijn.

“En wat houd je dan nog over?” De vraag hoe je jonge atleten al vroeg kunt helpen zichzelf

ook naast hun sport te ontwikkelen houdt hem sinds die tijd al bezig. Hij adviseert er een aantal, niet alleen sporters trouwens. Voor jonge artiesten geldt net zo goed dat ze het enthousiasme bij een brede groep mensen kunnen aanwakkeren door hun persoonlijke verhalen te vertellen, en dat op een manier die ook voor sponsors interessant kan zijn.

“Dat is wel de kern van de boodschap die ik vertel: degene die je als persoon bent buiten de sport is juist inspirerend voor een

49

groot publiek, want mensen herkennen zich daarin.” Andere sporten zijn daarin volgens Martijn sowieso al een stuk verder. “Een BMX-rijder zoals Nigel Sylvester kan zijn brood verdienen zonder zelfs aan topwedstrijden deel te nemen.”

de kant gezet. Dat ik me voor die mislukte Tour de France niet heb kunnen revancheren is een blijvend litteken op mijn sportcarrière.

Ik vind dat nog altijd verschrikkelijk.”

EEN BLIJVEND LIT TEKEN

Om zijn gezin te onderhouden moest Zijerveld opeens met bossen bloemen langs de deuren van de galerijflats in Uithoorn. Hij stond ook nog een tijdje met goedkoop gereedschap op de markt, alles om wat centen te verdienen. Het weekblad Panorama maakte in die tijd reportages over renners aan de rand van het zwarte gat en nam contact met hem op.

“Zo kwam er een heel verhaal over mij in dat magazine en Michel Lukkien kreeg dat onder ogen.”

Zijn vader was zelf een tijdje zo’n sporter die opeens met lege handen langs de kant kwam te staan. De crisis in het wielrennen hakte begin jaren ‘80 meedogenloos in op het profpeloton en Peter Zijerveld belandde tussen de brokstukken. In 1980 reed hij nog een geweldig seizoen voor het team van HB-alarmsystemen. Werd-ie vijfde in Parijs-Nice en won de bergprijs in de Ruta del Sol, prestaties die ook ploegleiders José de Cauwer en Fred de Bruyne van DAF-trucks niet waren ontgaan.

Toen hij voor hun topploeg kon tekenen, twijfelde hij geen moment. In 1982 startte hij in de Tour de France in een ploeg met Hennie Kuiper en Adrie van der Poel. Het werd een lijdensweg. Al na de zesde etappe verliet hij de Tour vanwege een nierbekkenontsteking die hem liet rillen van de pijn. Zeijerveld zag daarmee al zijn kansen voor een nieuw contract verdampen. “Ik werd als oud vuil aan

VAN BLOEMENVERKOPER TOT TRIATLEE T

Lukkien was de man die eind jaren zeventig sportgigant Nike naar Europa had gehaald en hij zocht naar een manier om het sportmerk verder onder de aandacht te brengen.

De wereld was in de ban van de duursporten, iedereen liep in trainingspakken rond.

Lukkien was bezig een ploeg triatleten te formeren en het leek hem wel wat om daar een ervaren fietser bij te hebben.

50

TRIATHLON SPECIAL

Dit jaar worden er over de hele wereld nationale kampioenschappen georganiseerd. Als ik er zo op terugkijk, hebben m’n pa en ik met Zwift best iets teweeggebracht.”

Martijn

veel. “Het was zo’n helm met een punt, maar niemand had me uitgelegd wat de functie daarvan was.”

EEN UNIEKE TR AININGSME THODE

“Ik heb eerst nog moeten opzoeken wat dat triathlon eigenlijk was”, bekent Zijerveld. “Ik ben toen met Gregor Stam naar de Verenigde Staten gegaan en heb er in vier weken leren zwemmen.” Meteen in zijn eerste seizoen eindigde hij al op het podium tijdens het NK lange afstand. 1985 werd zijn topjaar met winst in de triathlon van Veenendaal en het Europees Kampioenschap op de middenafstand. “Ik heb tot mijn 35e aan triathlon gedaan. Ik vond het een fantastische sport.”

Innoveren en proberen, dat was zijn aanpak.

Altijd al geweest, trouwens. Wie nooit eens iets probeert, zal ook nooit iets fout doen.

Vraag Peter Zijerveld anders eens naar die keer dat hij van een kennis een gloednieuwe aerohelm kreeg om mee te experimenteren.

Had niemand toen nog, zo’n druppelhelm. Je had ze moeten zien kijken tijdens de wedstrijd waarin hij ‘m voor het eerst droeg. Hij had ‘m per ongeluk achterstevoren opgezet, wist hij

“Ik ben wel meer met materiaal bezig dan mijn vader, zo kun je dat wel zeggen, ja.”

Martijn test als ambassadeur voor een aantal prominente fietsmerken voortdurend nieuwe producten. In 2014 werd hij als een van de eersten race leader op Zwift, het populaire programma waarbij je je fiets op de indoortrainer zet en aan een computer koppelt, zodat renners van over de hele wereld in je wiel kunnen plaatsnemen. Als virtuele wegkapitein voert hij op vaste tijden de troepen aan tijdens groepsritten over Watopia Mountain of het WK-parcours van Richmond. Fietsritten met een pittig aantal hoogtemeters en vol segmenten en klassementen. Talloze profs rijden er hun rondjes op momenten dat het buiten honden en katten regent.

Zo kwam het dat Martijn bij zijn vader vroeg naar trainingsschema’s waarmee hij een betere klimmer dacht te kunnen worden.

Peter zag op zijn beurt de kansen van het trainen met Zwift. Samen versmolten ze de wereld van de intervaltrainingen op de weg met die van de virtuele competitie. Martijn moest het wel een aantal keer uitleggen, maar toen het kwartje bij zijn vader was gevallen, bleken ze toch zomaar een compleet nieuwe trainingsmethode te hebben bedacht. Een aanpak die bovendien nog nergens ter wereld door een wielerbond werd toegepast. Sinds de herfst van 2016 rijdt er op vaste tijden een groep renners in oranje KNWU-shirtjes over de wegen van het Zwift-eiland.

51

Vorig jaar organiseerde de bond zelfs een virtueel NK. “Dit jaar worden er over de hele wereld nationale kampioenschappen georganiseerd”, zegt Martijn. “Als ik er zo op terugkijk, hebben m’n pa en ik met Zwift best iets teweeggebracht.”

FIE TSPIONIERS

Ze zijn pioniers met ieder een propvol portfolio. Waar Peter zijn dagbesteding altijd vooraf uitschreef in een strak trainingsschema en dat plichtsgetrouw uitvoerde, vangt Martijn zijn eigen onbevangenheid in snapshots die juist met terugwerkende kracht tonen hoe de dag is geplukt. @Imagehunters is zijn populaire Instagramaccount waarop vrijwel dagelijks foto’s van jaloersmakend fijne fietsmomenten verschijnen. Een fotogalerij als een fraai reisverslag door weer en wind en door telkens nieuwe fietslandschappen. Ruim

Over de auteur Martijn Sargentini (1976) is een van de vaste schrijvers van HetisKoers!, het grootste online platform voor verhalen over de wielersport in Nederland en Vlaanderen. In 2018 debuteerde hij bij uitgeverij Spectrum met het boek Koersen over kasseien & kiezelstenen in Nederland.

zeven jaar houdt hij zijn beeldendagboek inmiddels bij. Ergens middenin die eindeloze galerij staat één beeld dat sterk afwijkt van de rest. Op de fotokaart staat een man met een volle bos zwartbruin haar en een opvallend montuur. Hij draagt een zwarte koersbroek en een rood-wit shirt van HB Alarmsystemen. Naast het instagramplaatje plaatste Martijn een opmerking tussen een wolk van hashtags. “Happy birthday to my old man, @peterzijerveld. It’s great when you can share a passion!”

Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met de KNWU en verschijnt ook in Wielersport Magazine.

52

TRANSITION

TIPS, TRICKS EN INFORMATIE WISSELZONE

GEAR Rugzak Redesigned

U

itvinders en marktleiders van het drinkrugzakkensegment Camelbak komen in 2019 met een fikse update; modellen die

al sinds de jaren ‘90 populair zijn hebben een complete make-over gekregen Prijzen variëren van €149,99 voor de M.U.L.E. en de Women’s Specific L.U.X.E. tot €240 voor de K.U.D.U. Transalp, met 30L pakvermogen en – zonder inhoud – slechts 1.5kg licht. camelbak.com

BIKES Custom en Aero

H

Of laat de artiest de ruimte en krijg er een kunstwerk voor terug. Ze lanceerden ook een

et Italiaanse merk 3T lanceerde het

nieuw aero model met 30mm banden en twee

kaalste frame denkbaar op de altijd glim-

voorbladen. Omdat je dat nu eenmaal wilt,

mende beursvloer. Ongeverfd, op veler

in sommige situaties. STRADA DUE heet het

verzoek, zo viel te beluisteren. Het idee? Je

paradepaardje, de opvolger van de… STRADA,

zoekt een schilder, spuiter of andere verf-

met één voorblad. Logisch, toch?

kunstenaar en laat jouw 3T-frame exact zo opmaken als jij het graag hebben wilt.

3t.bike

GADGET Tijd voor Aero

KNWU Join the race

en de oefeningen worden ondersteund met

E

en klein gadget welke je helpt om aerodynamischer op de fiets te zitten.

Geen windtunneltesten maar echte

gegevens van jou zoals je in de straten

video’s, waarin praktijksituaties uitgelegd

rondrijdt, want de AeroPod helpt je om data

n zes weken een betere fietser, dat is wat

worden. Na voltooiing van de cursus,

te verzamelen terwijl je je trainingen of

het nieuwe trainingsprogramma Join

wordt met de groep deelgenomen aan een

wedstrijden doet. Dit Kickstarter-project

the Race van de KNWU belooft. In zes

trainingswedstrijd, waarin ook de trainer

haalde in april ruim $120K op en wordt in

trainingen worden balans, obstakels, bochten,

meerijdt. Uitermate geschikt voor triatleten die

productie genomen. Verwachte consumen-

tempo en rijden in een peloton behandeld.

aan stayerwedstrijden meedoen.

tenprijs ligt rond $500.

jointherace.nl

SwissSide.com

I

Bondscoach Thorwald Veneberg droeg bij aan de ontwikkeling van het programma

BE RSPORTS.nl EVENEMENTEN KALENDER 16 SEPT

Sint Pietersbear Trail 10km - 18km - 32km + KIDS trails

27 Okt

Raidlight Bear Trail 16km - 25km - 39km - 58km - 83km

Grizzly 100 100km

NK en BK Bear Foot Running

18 Nov

Isaac Cross Duathlon 6,5km run - 22km MTB - 2,5km run 4km run - 15km MTB - 2,5km run

07 Dec

Terhills Night Trail 7km - 14km

08 Dec

Terhills Trail 10km - 20km - 30km + KIDS trails

19 Jan 2019

20 Jan 17

Polar bear Night Trail 14km

Polar bear Trail

2019

14km - 22km

MRT

Heuvelland Marathon

2019

42km - ook als estafette

Meer informatie of inschrijven op:

www.bearsports.nl

54

TRANSITION

TIPS, TRICKS EN INFORMATIE WISSELZONE

KIT Duurzame kleding

F

ietskleding gemaakt van merino wol en gerecyclede PET-fl essen. Vaude brengt er in 2019 een complete lijn van op de

markt en op Eurobike was daar het begin van te zien. Het verleidde de organisatoren van de beurs tot de toekenning van een Green Award aan het Green Core Tricot, vanwege de combinatie van comfort, gebruiksgemak en het gebruik van technische doch milieuvriendelijke materialen. vaude.com

BIKES Prijswinnaar

T

echte ‘eye-catcher’ maakt. Je moet binnen een paar meter afstand van de fi ets komen,

he bike the wind can’t see. In de

om daadwerkelijk te zien dat de fi ets

woorden van de jury van Eurobike

überhaupt spaken en een vork heeft.” Blijft

2018: “elk detail van de Ceepo

slechts de constatering over dat smaken

Shadow-R is ontworpen met aerodynamica

altijd zullen verschillen.

in gedachten. Het resultaat is een uniek ontwerp, dat deze triathlonfi ets tot een

ceepo.com

TECHNIEK Nieuwe aandrijflijn

E

en van de blikvangers van Eurobike was een prototype van CeramicSpeed, waarbij gebruikt wordt gemaakt van een aandrijfstang en schijven, in plaats van tandwielen. Hiermee worden dertien versnellingen gerealiseerd en de claim is

dat de weerstand op de aandrijving met 49% verminderd wordt ten opzichte van een traditionele setup met Dura-Ace. Dat zou betekenen dat 99% van de kracht die je benen leveren ook daadwerkelijk terechtkomt in het aandrijven van de fiets. Schakelen gaat elektronisch en er wordt ook meteen een powermeter meegeleverd. ceramicspeed.com

MATERIAAL Spaakverwarring

S

paken van polyester? Je moet het zien, om het te geloven. De Duitsers van Tune spaakten er een wielset voor MTB mee, die bij een 29’er minder dan

een kilo zou wegen. Klinkt onwaarschijnlijk, maar de jury van Eurobike kende er wel een award aan toe. Toch benieuwd naar de reviews van gebruikers. tune.de

MEER DAN 20 0 RACEFIETSEN EN MTB OP VOORRAA D!

DÉ SPECIALIST IN

RACEFIETSEN EN MOUNTAINBIKES! Wij zijn dealer van ondermeer: Cannondale, Colnago, Cube, Bianchi, Giant, Fuji en De Rosa.

Voor beginner tot ‘crack’ een passende fiets!

RUIM 750 M2 FIETSKEUZE!

JOU

Haskerutgongen 7 - Oudehaske Tel: 0513 677234 • info@haicobouma.nl

RE

OUDEHASKE

KIJK OOK OP: WWW.HAICOBOUMA.NL

HEE

N

VEE

REN

22 A7/E

56

TRANSITION

TERUGKEER

DE FENIKS VAN ROSMALEN Een aantal triathlons uit de beginjaren van de sport bestaat nog altijd en viert lustrum na lustrum. Vele evenementen hielden na verloop van tijd op te bestaan. Zo nu en dan maakt er eentje een comeback. Rosmalen is zo’n feniks, die uit de as herrees.

Tekst Norbert van der Plas Beeld Marieke Smit/Beeldbank Triathlon Rosmalen

I

n 1978 vond volgens de overlevering de eerste triathlon ter wereld plaats.

Op 18 februari in dat jaar volbrachten twaalf van de vijftien startende deelnemers de eerste Ironman op Hawaï. De sport bleek zo’n groot succes dat het triathlonvirus zich al snel over de wereld verspreidde. In 1981 was de eerste in Nederland, de Holland Triathlon in Den Haag. Rosmalen, bij Den Bosch, volgde rap en was daarmee één van de eerste triathlons in ons land.

BEKENDE NAMEN

De triathlon van Rosmalen begon kleinschalig, maar wist in de loop der jaren uit te groeien tot één van de grootste wedstrijden van Nederland. De wedstrijd werd al snel zelfs zó groot dat er op een gegeven moment een tweedaags evenement van werd gemaakt; op de zaterdag gingen de trio’s van start en op zondag de individuele atleten. Het uitslagenboekje (!) van 1997 laat zien dat destijds 296 trio’s meededen. Netjes onderverdeeld in damestrio’s, gemengde trio’s en herentrio’s. In totaliteit namen 366 individuele atleten deel aan de bondswedstrijd, de kwart, de Olympische afstand of de sprint. Meer dan 1.250 atleten bereikten juichend de eindstreep.

‘Rosmalen’ trok al snel bekende namen aan.

Veel van de oud-deelnemers zijn ook nu nog actief, onder wie Cora Vlot, Annemieke Rademaker, Jos Broeren, Bas Diederen en Albert Corvelijn. Ook prominenten, zoals Gerrie, Gré en Roxanne Knetemann en de prinsen Maurits en Bernard junior startten in het bruisende dorp. Bijzonder was met name oud-basketballer Kees Akerboom uit Rosmalen. Hij stond in de vorige eeuw meerdere malen aan de start in zijn woonplaats. Na het stoppen van zijn sportcarrière moest hij zijn 207 centimeter lange lijf regelmatig in beweging houden. Samen met enkele vrienden besloot hij om dan maar aan de triathlon mee te doen, alhoewel hij niet van zwemmen hield, lopen niets vond en fietsen eigenlijk ook niet.

TELOORGANG

Rosmalen bleek een waar volksfeest, met verklede trio’s, circa 1.400 deelnemers, overvolle terrassen en duizenden toeschouwers.

Toch bleek de triathlon niet voor eeuwig, want in 2000 vond uiteindelijk de laatste editie plaats. Het centrum van Rosmalen was eind jaren negentig op alle mogelijke data in het zomerseizoen bezet met andersoortige activiteiten. Bij het aanbreken van de nieuwe eeuw bereikte de belangstelling in de bijna

57

58

TRANSITION

De feniks herrijst In de loop der jaren zijn veel triathlons in ons land ter ziele gegaan. De oorzaken zijn divers en in eerdere edities van Transition en Triathlon Sport is daar regelmatig bij stil gestaan. Rosmalen is gelukkig niet de enige feniks die uit de eigen as herrezen is. Ook Nuenen, Markelo, Aalten en recent Huizen en Stein zijn voorbeelden van wedstrijden die na een periode van afwezigheid terugkeerden op de racekalender. Loop jij net als de organisatoren van Rosmalen met plannen om een wedstrijd (opnieuw) op te zetten en weet je niet waar te beginnen? Neem contact op met de NTB voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek en een heleboel tips&trucs om goed van start te gaan. Meer info: evenementen@triathlonbond.nl

HERRIJZENIS

HET ORGANISEREN VAN EEN TRIATHLONWEDSTRIJD IS GEEN SINECURE. HOE DOE JE DAT, ALS DE KENNIS VAN VROEGER VERDAMPT IS?

20-jarige geschiedenis van de triathlon zelfs het dieptepunt, zowel qua betrokkenheid van vrijwilligers, als potentiële sponsoren en – niet onbelangrijk – het aantal inschrijvingen van deelnemers. Triathlon Rosmalen ging ter ziele. Het was een teken des tijds. De hausse was voorbij.

De jaren daarna lieten een afnemende populariteit zien van de triathlonsport in Nederland. Evenementen verdwenen van de bondskalender en ook de triathlonverenigingen kampten met een afnemend ledenaantal. De sport had de olympische status gekregen en de Nederlandse ploeg debuteerde in Sydney, maar in eigen land was de teloorgang ingezet. Atletiekvereniging OSS Volo uit Den Bosch doekte de triathlonafdeling op. Sommige leden maakten de overstap naar TV RDG (Rosmalen, Den Dungen, Gestel) die daardoor nog nét levensvatbaar bleef. Het organiseren van een triathlon in Rosmalen in die periode leek verder weg dan ooit.

Na een aantal jaren neergang nam de animo in duursport langzaamaan toch weer toe.

Triathlon lifte mee op de volgende hardloopgolf, onderscheidde zich steeds meer als nieuwe uitdaging voor wie de marathon, Alpe d’Huez en de grachtenswims al kende. In het tijdsbestek van ongeveer een decennium werd de krimp omgezet in voorzichtige groei.

Deelnemersaantallen werden groter, nieuwe evenementen ontstonden en er kwam na jaren ook in Rosmalen opnieuw de behoefte om een ‘eigen’ triathlon te organiseren. Aanvankelijk bleef het bij enkele onhaalbare ideeën. Het organiseren van een triathlonwedstrijd is immers geen sinecure; er moet aan zo ontzettend veel gedacht worden, en er moet gigantisch veel georganiseerd worden. Hoe doe je dat, als de kennis van vroeger verdampt is?

Ergens in het voorjaar van 2017 kwamen op een avond in een lokale brasserie drie mannen bijeen om vrijblijvend met elkaar te praten over het opzetten van een triathlonevenement. Hans de Wit, voorzitter van de lokale loopgroep, had geen enkel idee wat een triathlon inhield, maar had verstand van sponsorwerving en vond het leuk om iets nieuws te organiseren. Paul Hazenberg had al enkele jaren een groot foodtruckfestival georganiseerd, had geen enkele affiniteit met triathlon, maar vond het vooral leuk om weer een nieuw feestje te houden.

59

SPEAKERS RUUD DE HAAN EN EDWIN SMOLDERS HALEN DE FINISHERS BINNEN ALSOF ER NOOIT EEN EDITIE GEMIST IS TUSSEN 2000 EN 2018. TRIATHLON ROSMALEN IS ANDERMAAL – OF NOG STEEDS – HET VOLKSFEEST WAAR HET BRABANTSE DORP OM BEKEND STOND IN DE TRIATHLONWERELD.

En Norbert van der Plas had geen enkel benul van sponsorwerving of evenementorganisatie, maar wist na 20 jaar als triatleet actief te zijn geweest inmiddels wél alles van triathlon.

Na twee uurtjes praten werden over en weer de handen geschud en was de (her)geboorte van Triathlon Rosmalen een feit.

FENIKS UIT DE AS

Op 1 januari 2018 wordt het startschot voor de inschrijving gegeven bij de nieuwjaarsduik in de Groote Wielenplas. Via een uitgebreide mediacampagne is eerder kenbaar gemaakt dat de online inschrijving om exact drie uur ‘s middags zal starten. Vanaf dat moment stromen de inschrijvingen in rap tempo binnen.

Na slechts twee dagen zijn alle vierhonderd individuele startbewijzen voor de achtste en kwart triathlon vergeven en na een week ook alle plaatsen voor de honderd trio’s op de achtste en de kwart. Op 9 januari is de wedstijd officieel – en zoals in de beste jaren het geval was – ‘uitverkocht’. De triathlon in Rosmalen leeft alsof deze nooit weg was.

Bij de vroege inschrijvers ook basketballer Kees Akerboom junior, zoon van de ‘oude’ Kees. Samen met enkele vrienden heeft hij besloten om aan de triathlon mee te doen.

De cirkel is dan al rond.

Honderden uren steekt de organisatie in de voorbereidingen en op 17 juni betaalt al die moeite uit in een feestelijke terugkeer van een klassieker. Zevenhonderd atleten en enkele duizenden toeschouwers genieten van een fantastische wedstrijd. Met name de locatie blijkt een sterke troef. Alle activiteiten spelen zich af rondom één centraal punt aan De Groote Wielenplas. Vanaf een bastion kan het publiek het zwemmen perfect volgen.

Verder is er een groot horecaterrein waar de Brabantse bourgondische levenswijze gevierd kan worden. Voor kinderen is er op het strand een obstacle run. Er is een promodorp, waar de laatste snufj es op triathlongebied kunnen worden bekeken en gekocht en een sportmedische fysiotherapiepraktijk staat mensen ook nog terzijde met raad en daad.

Speakers Ruud de Haan en Edwin Smolders halen de fi nishers binnen alsof er nooit een editie gemist is tussen 2000 en 2018.

Triathlon Rosmalen is andermaal – of nog steeds – het volksfeest waar het Brabantse dorp om bekend stond in de triathlonwereld.

Een van de eerste triathlons van Nederland is ineens weer springlevend. Schrijf 16 juni 2019 maar vast in de agenda. De triathlon van Rosmalen is terug!

TRANSITION

SPOT LIGHT

60

Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst en daarom brengt Transition een eerbetoon aan alle enthousiaste kids die de afgelopen maanden genoten hebben van het almaar groeiende aanbod voor triatleetjes in de dop.

Op naar het grote doel: een jeugdafdeling bij elke vereniging in Nederland!

1

CLINICS

Limburg, Overijssel, Zuid-Holland

Een ‘erfenis’ van het WK in Rotterdam zijn de jeugd-mountainbikes die intussen op drie locatie in Nederland kunnen worden ingezet op scholen en bij evenementen, maar ook als leenfiets bij verenigingen. Op die manier kunnen kinderen die nog geen sportfiets hebben toch al proeven aan de triathlon- en duathlonsport. Meer info via het bondsbureau van de NTB!

Beeld Sonja Jaarsveld, Stadstriathlon Weert, TIG Sports, Triathlon Stein

2

1100 SCHOLIEREN

Weert

Alle middelbare scholen in Weert werden uitgedaagd om deel te nemen aan de triathlon- en duathlonactiviteiten rondom de Stadstriathlon. Op vrijdag kwamen ruim 1100 deelnemers in actie. De mascottes Tristan en Trisha waren erbij om ze naar de fi nish te juichen en de huldiging bij te wonen. Volgend jaar is in Weert het EK triathlon. Hopelijk met nog meer enthousiaste schooljeugd als deelnemer én als toeschouwer bij de Europese topwedstrijden.

3

KLASSIEKER TERUG

Stein

Een triathlonkalender zonder Stein voelt als incompleet. Gelukkig is de Limburgse organisatie terug van weggeweest en dus maakt ook de IRONKIDS-wedstrijd in het Steinerbos weer deel uit van het weekendprogramma. De talentjes van de toekomst staan trots te stralen met hun gewonnen prijzen. Wie weet zien we ze over een aantal jaren terug op de zondag, als de wedstrijden voor volwassenen gehouden worden.

61

4

I NSPIR ATIESESSIE

Utrecht

Ruim dertig trainers kwamen af op de eerste inspiratiesessie jeugd, die in juni gehouden werd in Utrecht. Hoe maak je goede trainingen voor jeugdatleten? Hoe kun je elkaar helpen om het programma leuk, afwisselend en zinvol te maken? Welk scholingsaanbod voor trainers moet de NTB ontwikkelen om jeugdtrainers te faciliteren? Met hulp van Rob Barel, Edwin van Norden en John Heijsteeg werd een inspirerende dag vormgegeven, waarbij de organisatie van LABC hielp in de totstandkoming van de dag. De deelnemende jeugd heeft in elk geval genoten van een heerlijke dag sporten.

5

T &T ON TOUR

6

In Nederland

Tristan & Trisha komen naar je toe deze zomer en ze zijn (bijna) overal. Of je nou in Austerlitz, Haarlemmermeer, Rotterdam, Weert of Holten was, je had ze al tegen kunnen komen. In Maastricht zullen ze er ook zijn, tijdens het Ironman-weekend.

Aan elk optreden van het duo wordt een fotoprijsvraag gekoppeld, waarmee leuke prijzen te winnen zijn. Hou de social kanalen van de NTB in de gaten!

L ESSEN IRONKIDS

Kessel

Neiske Becks is al heel wat scholen af geweest om lessen te geven in het kader van IRONKIDS. Wat is triathlon, hoe is het ontstaan en waarom is het ook voor kinderen leuk? Welke voorbereidingen moet je doen voor jouw eerste duathlon of triathlon? En daarna aan de slag natuurlijk, lekker sporten. Wie vervolgens meedoet aan een van de evenementen van IRONKIDS krijgt het felbegeerde en al evenzo felle gele shirt als aandenken. Er zijn intussen al veertien evenementen in Limburg en net over de grens in BelgiĂŤ en Duitsland.

7

N K JEUGD EN JUNIOREN

Rotterdam

De meest talentvolle jeugd en junioren doen mee aan het NK, dat dit jaar in Rotterdam gehouden werd. Titels bij de junioren waren er voor Quinty Schoens en Niek Heldoorn en bij de jeugd voor Niels van Lanen en, na een zinderende einsprint, Luna de Bruin. Voor iedereen die wel al wil racen, maar nog niet tot de top behoort, is er het FORTE Jeugd- en Juniorencircuit, met zes wedstrijden, een individueel klassement en een verenigingsklassement. Deelname staat open voor aspiranten (vanaf 8 jaar), jeugd (tot 16 jaar) en junioren (vanaf 16 jaar)

TRANSITION

Eredivisie Klazienaveen 2018 / Pridex Media/Tim Buitenhuis

62

D O DE ZOMERAVOND IS JOUW MOMENT. GA DE HORIZON TEGEMOET, TOT DE ZON ONDER GA AT EN DE BENEN ENKEL NOG GESTREK T OMHOOG NA WILLEN GENIETEN VAN ALWEER EEN MOOISTE RIT.

STARTLOCATIE: TOPSPORTHAL ALMERE

ALMERE-AMSTERDAM

08.09.2018 presented by

DÉ IDEALE VOORBEREIDING OP UW NAJAARSMARATHON

M

Medi-Mere

®

Gezondheidszorg in Almere

EXCLUSIEF BIJ