Transition #28 (TS100)

MET O

.A .

L I F EST Y AV ON T L E UUR I NSP I R AT TR AIN IE I NG

HONDERD KEER TRIATHLON SPECIAL EDTION

28

MAKERS

2021

INSPIRATIE PODCAST, GEAR, DOCU, BOEKEN EN MEER

Sporters aan het woord

TOM OOSTERDIJK JORIEN DELHEZ ERWIN SIKKENS HAN POPPEMA

ZIJ WETEN DE SPORT VEERT OP NA COVID-19

THE FASTEST TRIATHLON HELMET

OMEGA AERO HELMET - Better Aerodynamics - Faster transitions - Great ventilation

WWW.C A DOMOTU S.COM

MEER DA RACEFIETSENN 200 EN MTB OP VOORRAA D!

DÉ SPECIALIST IN

RACEFIETSEN EN MOUNTAINBIKES! Wij zijn dealer van ondermeer: Cannondale, Colnago, Cube, Bianchi, Giant, Fuji en De Rosa.

Voor beginner tot ‘crack’ een passende fiets!

RUIM 750 M2 FIETSKEUZE!

JOU

Haskerutgongen 7 - Oudehaske Tel: 0513 677234 • info@haicobouma.nl

RE

OUDEHASKE

KIJK OOK OP: WWW.HAICOBOUMA.NL

HEE

N

VEE

REN

22 A7/E

5

INHOUD

01 06 12 25 29

Makers van de spor t p.8 Wisselzone p.16

World Series p.18

Makers van de bond p.28 Inspiratie p.36

35 39 41 47 56

Training days p.38

Training p.46

Inspiratie p.52

Avontuur p.54

Voeding p.66

57 63 76 99 100

Raceday p.70

Wij mogen weer p.72 Ongebonden spor t p.84 Barel was here p.100

100 ironmans in 100 dagen p.102

COLOFON TRANSITION is het officiële magazine van de Nederlandse Triathlon Bond (NTB) met daarin aandacht voor triathlon, duathlon en andere combiduursporten.

De Nederlandse Triathlon Bond stelt zich ten doel de beoefening en het organiseren van multidisciplinaire duursporten te bevorderen en de belangen van de bij haar aangesloten leden (verenigingen, wedstrijdorganisaties, individuele leden) te behartigen.

De NTB is aangesloten bij NOC*NSF, Europe Triathlon en World Triathlon.

Uitgever Nederlandse Triathlon Bond Hoofdredactie Martijn Keijsers T 06 – 48 93 18 21 E martijn.keijsers@ triathlonbond.nl

Eindredactie Nederlandse Triathlon Bond Medewerkers Jeroen Boot, Christie Brouwer (eindredactie), Martijn van Egmond, Martijn Herremans, Marcia Jansen, Martijn Keijsers, Emelie Papenburg (eindredactie), Miriam van Reijen, Ilona Rullens Art-direction & vormgeving Totenmetontwerpen.nl Aan dit nummer werkten mee Tekst: Neiske Becks, Frank Heukels, Marcia Jansen, Martijn Keijsers, Barbara Kerkhof, Jeroen Kreule, Miriam van Reijen, Klaziena Politiek, Cornelis Scheltinga, Erwin Sikkens, Thomas Sijtsma Beeld: Rob Barel, René Bouwman, Tim Buitenhuis, Equipe, Mick Hoogwerf,

Peter Horsten, Iron Cowboy, Kamp van Koningsbrugge, Barbara Kerkhof, Rachel Klamer, Ben Kortman, Martijn Keijsers, Ingo Kutsche, Eddy Lamers, Ben Lumley, Tom Oosterdijk, Punch Creative, Lennaert Ruinen, Janos Schmidt, Erwin Sikkens, Studio Vonq, Superleague Triathlon, Triathlon.org, Els Visser, Elin Westerlund, Tommy Zaferes Advertenties, verspreiding en druk Ying Media bv Zwarteweg 3 / 8603 AA Sneek T 06 – 10042999 E info@yingmedia.nl Abonnementen Leden van de Nederlandse Triathlon Bond krijgen Transition magazine gratis toegestuurd.

Losse exemplaren kunnen tegen betaling nabesteld worden bij de NTB.

Adreswijzigingen dienen uiterlijk een maand voor het verschijnen van de eerstvolgende uitgave van Transition magazine te worden doorgegeven. Dit kan door een e-mail te sturen naar: info@triathlonbond.nl Of per post naar: NTB, Papendallaan 49 6816 VD, Arnhem.

Alle rechten voorbehouden.

Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen of vermenigvuldigd door middel van druk, digitaal of op welke wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de hoofdredactie.

6

TRANSITION 100

100 K EER

H

et zijn bijzondere tijden en daarbij past een bijzondere editie van jouw triathlonmagazine.

Transition #28 hebben we daarom omgedoopt tot Transition 100! Toen we het idee voor dit blad ontwikkelden, zaten we nog vol in lockdown, met een avondklok, gesloten zwembaden en een lege racekalender voor ons. Tijdens de productie heropende de samenleving. Eerst heel voorzichtig, daarna steeds sneller. Vaccineren werd een nationaal project.

Het moment van drukken viel ongeveer samen met een nieuwe, ongekende piek in besmettingen en excuses voor gemaakte denkfouten, terwijl nieuwe beperkingen op de loer lagen. Onze uitdaging werd dus om verhalen te maken die ofwel meebewegen met alles wat gebeurt, ofwel een tijdloosheid hebben die deze wervelingen doorstaat. En omdat jij jouw sport de afgelopen bijna twee jaar vooral hebt moeten missen, doen we dat met een grote strooier die gevuld is met 100 keer hulde aan de triathlonsport. Redenen om er weer bij te zijn, ideeën om zelf mee aan de slag te gaan, inspiratie van anderen en beelden van wat we zo gemist hebben, verpakt in 100 keer Transition zoals je jouw blad kent en tegelijkertijd nog nooit eerder zag.

Onze Makers stonden al heel lang te popelen om weer verhalen op te tekenen. En dat hebben ze gedaan! Marcia Jansen sprak met vijf andere Makers, die onze sport vormen tot wat ze is. Hoe kijken zij terug en vooruit?

Wat gebeurt er in de wereld? Vijf perspectieven. Jeroen Kreule maakte een rondje langs de Makers van de bond.

Ingewikkelde tijden voor de NTB - tevens de reden dat jij zo lang moest wachten op dit blad - maar hoe komen we er weer bovenop? Hoopgevende berichten. Met Thomas

Sijtsma zochten we naar avontuur. In eigen land vooral, want als we iets geleerd hebben, dan is het dat een herwaardering voor Nederland heel erg op zijn plek is. Barbara Kerkhof portretteerde twee sporters die inspireren met een brede blik en een open gedachte over sportbeleving, trainen en fit worden. Gelukkig kan er ook weer geracet worden en dus hebben we een paar fijne fotoreportages voor je. Goed voor de kriebel en het verlangen.

Daarnaast strooien we rijkelijk met tips voor leeswerk, gear, podcasts en andere inspiratie. Veel daarvan werd door de Makers van jouw blad aangedragen. We deden het samen, voor jou. Transition 100 is onze ode aan de triathlonsport en dus aan jou, de triatleet en de lezer.

Ook in vreemde tijden. Misschien juist wel in vreemde tijden? Er is geen beter moment dan nu om het te vragen aan Charles Dickens, die in 1859 noteerde: “It was the best of times, it was the worst of times, it was the age of wisdom, it was the age of foolishness, it was the epoch of belief, it was the epoch of incredulity, it was the season of Light, it was the season of Darkness, it was the spring of hope, it was the winter of despair, we had everything before us, we had nothing before us, we were all going direct to Heaven, we were all going direct the other way—in short, the period was so far like the present period, that some of its noisiest authorities insisted on its being received, for good or for evil, in the superlative degree of comparison only.”

Veel leesplezier!

Martijn Keijsers Hoofdredacteur

3 .

0 7 N A M N I RO LUXEMBURG

2 SEPTEMBER

021

N A L S E I R F T S WE

202 SEPTEMBER

NICE

E TRIAT

LON

HALV

20 SEPTEMBER

A

OO R KIK

D

1

21 E GO E X TRAEM F OR K I K !

V

WWW.KIKAEXTREME.NL

MAKE VAN D

ERS DE

Zij maken de sport, als topatleet, organisator of directeur. Wat is, wat was en wat komt? Zij schetsen met elkaar een beeld van het triathlonlandschap van nu en van morgen.

Uitzoomen en inzoomen.

Al die perspectieven met verandering als constante factor, zo lijkt het. De wereld is in beweging en de triathlonsport beweegt mee.

Tekst Marcia Jansen

10

TRANSITION 100

11

01

/100

MAKERS Beeld Tommy Zaferes/triathlon.org

R A CHEL K L A MER

Minder reizen beter voor atleet en planeet

E

en dik jaar geen wedstrijden.

Dat valt niet mee voor een professionele sporter. Rachel Klamer is dan ook blij dat er weer internationaal geracet kan worden. “Op sommige momenten vond ik het wel fijn dat ik lekker veel uren kon maken, maar ik heb de wedstrijden wel gemist. Het is eentoniger als je altijd maar op dezelfde plek traint. Naast de competitie miste ik ook de sfeer tijdens de wedstrijden en het contact met andere atleten. En nu nog steeds wel, want terug naar normaal zijn we nog niet. Er zijn minder wedstrijden, minder publiek, je houdt meer afstand en sommige atleten waar ik het heel goed mee kon vinden, zijn gestopt.”

Tijdens de lockdown deed ze mee aan een aantal virtuele wedstrijden en de Arena Games in Rotterdam.

“Die virtuele wedstrijden doe je gewoon thuis en dat voelde meer als een intensieve training dan dat

ik daar een wedstrijdgevoel bij heb.

Arena Games vond ik leuker en daar zie ik ook wel meer toekomst voor.

Het voordeel is dat er niet een heel parkoers afgezet hoeft te worden, je hebt maar één accommodatie nodig, en iedereen kan de wedstrijd goed volgen. Maar als ik eerlijk ben, als de keuze er is, zou ik altijd voor een traditionele wedstrijd kiezen. De afstand is langer en er zijn meer variabelen – de weersomstandigheden, de bochten - die het in mijn ogen spannender en ook aantrekkelijker maken.”

Hoewel ze er naar uitkijkt om weer de hele wereld over te vliegen voor wedstrijden, hoopt Klamer dat er in de toekomst door World Triathlon en andere organisatoren met een andere blik naar de kalender wordt gekeken. “Ook al voor corona kwam er vanuit de triatleten de vraag of wedstrijden niet meer geclusterd konden worden. Niet alleen vanwege het coronavirus is het handiger als we niet met z’n allen constant van Europa, naar Azië, Amerika en weer terug vliegen; al dat reizen en de verschillende tijdzones zijn ook niet goed voor de atleten en al helemaal niet voor de planeet waar we op leven. Het zou mooi zijn als daar in de toekomst meer rekening mee gehouden gaat worden.”

In 2021 is Klamer’s focus compleet gericht op de Olympische Spelen in Tokio. Daar gaat ze voor een medaille. Verder kijken wil ze nog niet. “Ik weet eerlijk gezegd nog niet wat ik ga doen na Tokio. Ik weet nog niet hoe lang ik doorga of wat ik wil doen. Natuurlijk denk ik daar regelmatig over na, maar ik wil eerst kijken hoe dit seizoen gaat verlopen en wat er nog op mijn pad komt. Ik ben er nog niet over uit, dus veel kan ik er nog niet over zeggen.”

Al dat reizen en de verschillende tijdzones zijn ook niet goed voor de atleten en al helemaal niet voor de planeet waar we op leven.

12

TRANSITION 100

02

/100

MAKERS

JOR T V L A M

Atleet blijft centraal staan bij Challenge Family De kogel is door de kerk. Zoals het er nu naar uitziet lijkt het WK in Almere door te kunnen gaan in september. In aangepaste vorm, dat wel.Commercieel directeur van Challenge Almere-Amsterdam Jort Vlam is blij dat in ieder geval het WK lange afstand en het WK aquabike in Almere zullen plaatsvinden.

Vlam is sinds januari 2013 commercieel directeur van de Challenge Almere-Amsterdam en sinds januari 2020, net voordat de coronacrisis losbarstte in Europa, ook directeur van de Challenge Family. Dit van oorsprong Duitse familiebedrijf organiseert jaarlijks 35 Challenge races, in 2020 bleven er daar door corona slechts vier van over. “Dat was een flinke aderlating”, blikt Vlam terug op zijn eerste jaar als directeur.

“Gelukkig hebben we dit seizoen al acht wedstrijden door kunnen laten gaan en ziet het er voor de rest van het seizoen positief uit.”

Ondanks dat er in 2020 maar vier wedstrijden plaatsvonden, had Vlam geen tijd om het rustig aan te doen. Veel tijd werd besteed aan de afhandeling van de afgelaste races.

“We moesten beslissingen nemen waarmee we het bedrijf overeind konden houden, want bij ons zijn natuurlijk best veel mensen in dienst,

maar tegelijk wilden we ook onze atleten niet te kort doen. We hadden de keuze om op korte termijn de verliezen te beperken of om vooral naar de toekomst te kijken en flexibel te zijn.” Challenge Family koos voor het laatste. “Atleten staan centraal bij ons. We komen zelf ook allemaal uit de sport dus bij veel beslissingen, zoals over ons refund-beleid, vroegen we ons dan af of die beslissing in de ogen van een atleet ook redelijk zou zijn. Als je begrip toont voor een ander, kan die zich ook weer beter in onze situatie inleven. Daar hebben we ons internationaal gezien denk ik wel mee onderscheiden.”

Als je begrip toont voor een ander, kan die zich ook weer beter in onze situatie inleven.

Nu de coronacrisis over het hoogste punt heen lijkt te zijn, kijkt Vlam vol vertrouwen naar de toekomst.

“De afgelopen maanden hebben we veel aandacht besteed aan nieuwe technologieën, zoals onze registratiesoftware en de ontwikkeling van een nieuwe app. Zodra de wereld weer volledig opengaat, zijn wij er in ieder geval klaar voor.” Vlam denkt dat de triathlonsport de afgelopen maanden geen deuk heeft opgelopen door het gebrek aan wedstrijden. “Er zijn zelfs meer mensen gaan fietsen en lopen tijdens de coronacrisis en het is nu wel duidelijk geworden hoe belangrijk een gezonde levensstijl is.

Ik twijfel er niet aan dat triatleten de weg naar onze evenementen weer teruggaan vinden. Virtuele wedstrijden zijn leuk, maar er gaat niks boven een live-evenement.

03

/100

MAKERS

M A R T IN PIE T ERS & A NI TA BRINK S

Triathlon Holten staat als een huis Twee jaar achter elkaar moest de Triathlon Holten afgelast worden, maar Martin Pieters en Anita Brinks van Stichting Triathlon Holten gaan ervan uit dat de 36ste editie van de Triathlon Holten er volgend jaar eindelijk wel gaat komen. “We hadden heel erg de hoop dat het dit jaar wel zou lukken. We hadden een aantal scenario’s klaarliggen, waarvan het scenario waarbij we alleen een wedstrijd voor elite zouden organiseren, het langst overeind stond”, vertelt Brinks. “Uiteindelijk hebben we dat idee toch laten varen”, vult Pieters aan. “Zoiets kost heel veel geld en effort en is dat het wel waard voor driehonderd atleten? Uiteindelijk vonden we van niet.”

Gelukkig kan de Triathlon Holten wel een stootje hebben. “Als je twee jaar achter elkaar geen evenement kunt organiseren, dan teer je wel in op je reserves, maar we hebben het voordeel dat we puur een vrijwilligersorganisatie zijn. Op het gebied van personeel hebben we geen kosten, al hebben we wel een kantoor waarvan de huur gewoon doorloopt.

Natuurlijk moeten we niet nog een paar van deze jaren hebben, maar voorlopig hoeven we ons nog geen grote zorgen te maken.” Het bestuur van de Triathlon Holten benutte de

13

afgelopen maanden om het bestuur een stevige fundering te geven.

Brinks: “We hebben er een paar bestuursleden bij gekregen en we hebben het bestuur iets anders ingericht, dus wat dat betreft zijn we zijn klaar voor de toekomst. We kunnen dan ook niet wachten om weer een mooi evenement te organiseren.”

Ingrijpende veranderingen zijn er niet op komst in Holten. Triathlon Holten staat als een huis. “In de basis zal onze wedstrijd dan ook hetzelfde blijven”, aldus Pieters. “Al zie ik het misschien wel gebeuren dat er in de toekomst misschien andere wedstrijdelementen, zoals die in de Super League Triathlon, toegevoegd gaan worden.

Maar daar zijn nog geen concrete plannen voor.” Ook de programmering blijft hetzelfde. Pieters: “De start op vrijdag, gevolgd door het hoofdprogramma op zaterdag is een gouden greep. Voor een wedstrijdweekend op zaterdag en zondag is geen basis in het dorp. Ook de combinatie van recreanten- en elitewedstrijden is een goede balans. Het moet een feestje voor het hele dorp zijn, het een kan niet zonder het ander.”

De combinatie van recreanten- en elitewedstrijden is een goede balans.

Organisatorisch gezien verandert er in Holten wel het nodige. Tussen het interview en het verschijnen van Transition werd bekend dat Pieters, Hendri Markvoort en Anja Wansink na vele vele jaren tomeloze inzet afscheid nemen als bestuursleden.

De nieuwe generatie staat gelukkig klaar om de Holtense traditie in 2022 voort te zetten.

04

/100

MAKERS

REMBER T GROENM A N

Triathlonsport onverminderd populair De NTB was de afgelopen jaren een van de sterkst groeiende bonden in Nederland, maar zit sinds de coronacrisis even in de hoek waar de klappen vallen. Omdat er vorig jaar nauwelijks wedstrijden plaatsvonden, miste de bond in 2020 duizenden daglicentiehouders. “Onze verenigings- en individuele leden zijn absoluut trouw, maar de verminderde daglicenties zorgen voor een behoorlijke inkomstendaling. Toch kijken we positief naar de toekomst.

Ik denk dat de sport onverminderd populair is. We hebben dan ook vooral bezuinigd op onze activiteitenprogramma’s en we hebben er op ingezet om al onze medewerkers te behouden. Als het weer mogelijk is om evenementen te organiseren, willen we meteen iedereen weer op volle sterkte kunnen inzetten.”

Toch denkt Groenman dat het herstel van de sport om weer terug te komen op het niveau van 2019 nog wel even gaat duren. “Evenementenorganisaties hebben het zwaar gehad. Sponsors zijn misschien afgehaakt of hebben even een adempauze. Lukt het om vrijwilligers geëngageerd te houden? We hopen dat wedstrijdorganisaties een of twee jaar zonder wedstrijd overleven, want dat zijn toch een van de grote drijvende krachten van onze

sport. Evenementen geven sporters motivatie om te trainen.” De NTB wil deze evenementenorganisaties zoveel mogelijk ondersteunen en ontzorgen, zodat de kalender voor 2022 in ieder geval weer goed gevuld wordt. “MijntriathlonNL had wat aanloopproblemen, maar met dit platform willen en kunnen we allerlei taken, zoals inschrijvingen, betalingen, en financiële afwikkelingen van organisaties overnemen.

Op die manier kunnen organisaties zich focussen op waar ze heel goed in zijn: de praktische kant van de organisatie, zoals het uitzetten van het parcours en het verzorgen van de faciliteiten rond start en finish.

Kortom het neerzetten van een kwalitatief evenement.”

We willen meteen iedereen weer op volle sterkte kunnen inzetten.

Midden in de coronacrisis werkt de bond nu aan Visie 21+, de toekomstvisie voor de komende jaren. “We zetten voor de toekomst ondermeer in op technische innovaties, zoals het Solo project, waarbij niet alleen stayeren kan worden voorkomen, maar waardoor een wedstrijd nog intensiever gevolgd kan worden, wat het ook weer meer aantrekkelijk maakt voor het publiek. Ook de Mijn-omgeving biedt op dat vlak kansen. We willen nog meer samenwerken met andere bonden om zo onze expertise te delen, duurzaamheid is een belangrijk thema, evenals jeugdsportontwikkeling. Ook willen we een steentje bijdragen aan de gezondheid van ouderen en kinderen in de Gezonde Generatie, een initiatief van twintig gezondheidsfondsen.

14

TRANSITION 100

05

/100

MAKERS Beeld Ben Kortman/Superleague Triathlon

MICH A EL D ’HUL S T

Arena Games zijn een blijvertje

M

ichael D’Hulst is geboren in België, werkte jarenlang in Azië en woont alweer twee jaar in Londen. Samen met Australiër Chris McCormack was hij vijf jaar geleden oprichter van Super League Triathlon, een raceserie waarin de beste triatleten ter wereld tegen elkaar strijden in nieuwe, korte en spectaculaire triathlonformats. Tijdens de coronacrisis ontwikkelde het duo de Arena Games, een mix tussen gewone en virtuele races, die in 2020 voor het eerst in Rotterdam plaatsvonden.

D’Hulst en McCormack volgden begin 2020 de uitbraak en verspreiding van het coronavirus in Azië en realiseerden zich al snel dat ze er met het verplaatsen van een aantal wedstrijden niet zouden zijn. “We vreesden dat dit wel eens veel langer zou kunnen gaan duren”, vertelt D’hulst. “Super League Triathlon is jong en dynamisch, we moesten

daar verder op gaan bouwen. Innovatief zijn, nieuwe concepten bedenken, dat zit ons DNA en al voor de coronacrisis waren we de wereld van de E-sports aan het verkennen.

Die ontwikkeling, het combineren van traditionele sporten met online games, zoals we dat zagen op Zwift, is door corona veel sneller gegaan.”

Het Super League-duo zag ook mogelijkheden voor triathlon op Zwift.

“We hebben contact gezocht met Zwift, maar ze waren niet meteen enthousiast. Het wielrennen had hun focus, al was het ook al mogelijk om hard te lopen op Zwift. Het leek ook heel gecompliceerd, want met triathlon heb je te maken met drie sporten. Maar toen we andere mogelijkheden zijn gaan onderzoeken, raakten ze toch geïnteresseerd.”

En zo ontstond het concept voor de Arena Games. “Veel mensen waren sceptisch, maar er was niks anders, dus we zijn het gewoon gaan doen.

Het idee was om atleten op een locatie tegen elkaar te laten strijden in het zwembad, op fietstrainers en loopbanden. Het was best ingewikkeld om dat te organiseren, maar die eerste keer was een groot succes.

We hebben ontzettend veel positieve feedback gekregen. Van atleten, maar ook van mensen die vanuit de hele wereld mee konden kijken.”

Nu in veel landen weer gewone

triathlons worden georganiseerd en SLT zelf dit najaar ook weer een fysieke wedstrijdserie – met races in Londen, München, Jersey en Malibu - op het programma heeft staan, verwacht D’Hulst toch dat de Arena Games een blijvertje zijn.

“Deze wedstrijden zijn ideaal voor de start van het gewone seizoen, in de maanden januari tot april. Rond die tijd is het nog fijn om binnen te sporten en de inspanningen zijn kort, dus je kunt het combineren met het traditionele triathlonseizoen. Maar als dit gaat groeien, zul je waarschijnlijk zien dat we echte specialisten gaan krijgen, net zoals je nu de atleten hebt die uitkomen in de WTCS of op de langere afstand.”

We hebben ontzettend veel positieve feedback gekregen.

Van atleten, maar ook van mensen die vanuit de hele wereld mee konden kijken.

15

TRANSITION 100

W ISSEL Z ONE

16

O6

/100

TIMING

GARMIN Het juiste slimme triathlon­h orloge vinden lijkt best een gedoe. Wij hebben een paar af­ wegingen voor je. Hoe lang moet de batterij het vol­ houden in GPS-mode? Wil je onderweg muziek luis­ teren via je horloge? Moe­ ten er kaarten op staan om te navigeren of is een kruimelspoor voldoende?

En hoe klein en licht moet het aan je pols zijn?

garmin.com/nl-NL/

07 /100 FIETS

08 /100 HOMETRAINER+++

CORON A PROOF

FUNCTIE VOOR VORM Weinig materiaal waar zoveel aan te vergapen valt als je fiets. Doe je (alleen) korte afstanden? Dan kom je met een racefiets en een ligstuur een heel eind. Is de lange afstand je doel? Dan is die triathlonbike of tijdritfiets waarschijnlijk waar jij naar op zoek gaat.

Laat je niet alleen door kleur en specificaties gidsen. Functie gaat ook hier voor vorm!

Goed advies inwinnen dus. fietspositiemeting

Als we iets geleerd hebben van trainen in lockdown en leven met de avondklok, dan is het dat fietsen thuis er voortaan gewoon bij hoort. Dan kun je maar beter een fiets kopen die ervoor gemaakt is.

17

09 /100 CITAAT

“We all share a love for the bike. But we also share a global crisis.

Climate change is not a future threat, it’s our generation’s reality. And we need your help to get real about it” shiftcyclingculture.com

11

/100

SCHOENEN

MET OF ZONDER CARBON?

Loopschoenen laat je het beste aanmeten. Toch zijn er ook dan smaakverschillen.

Wil je wel of geen carbonplaat? Meer of minder demping? Lichte schoen of mag het ook wat zwaarder? En heb je veel stabiliteit nodig, of vang je het zelf op? Dan blijft de kleur natuurlijk nog over als breekpunt.

@em_pallant

10 /100 WETSUIT

DRI J V EN OF S W INGEN Wetsuits heb je in veel prijscategorieën. Ook voor de kleinere beurs is er wat verkrijgbaar. Belangrijkste: ze houden je warm in het water. Ook belangrijk: je wilt er in het water prettig in bewegen. Ben je geen vis in het water, dan is een pak met dikke beenbekleding voor meer drijfvermogen een aanrader. decathlon.nl

18

12

TRANSITION 100

/100

WORLD SERIES Beeld Janos Schmidt/triathlon.org

WORLD SERIES HIGHTLIGHT S De snelste triatleten ter wereld, die naar iconische steden over de hele wereld reizen om strijd te leveren op het hoogste podium van de sport in de World Series en World Cup. En als ‘we’ dan ook nog winnen is het dubbel genieten. Zij mogen weer en wij genieten ervan.

19

20

TRANSITION 100

13

/100

LEEDS Beeld Tommy Zaferes/ triathlon.org

14 /100 YOKOHAMA Beeld Janos Schmidt/triathlon.org

21

15

/100

YOKOHAMA Beeld Janos Schmidt/triathlon.org

22

TRANSITION 100

16 /100 YOKOHAMA Beeld Janos Schmidt/ triathlon.org

17 /100 YOKOHAMA Beeld Janos Schmidt/triathlon.org

18

/100

ARZACHENA Beeld Janos Schmidt/triathlon.org

23

19

/100

LISSABON Beeld Tommy Zaferes/ triathlon.org

20 /100 YOKOHAMA Beeld Janos Schmidt/ triathlon.org

24

TRANSITION 100

25

21 /100 YOKOHAMA Beeld Janos Schmidt/ triathlon.org

26

TRANSITION 100

22

/100

LISSABON Beeld Tommy Zaferes/triathlon.org

27

23 /100 LEEDS Beeld Ben Lumley/ triathlon.org

24 /100 YOKOHAMA Beeld Janos Schmidt/triathlon.org

MAKE VAN D

ERS DE

Wij zijn allemaal de bond. En zij werken voor, met of bij de bond. Zij zijn makers, in opdracht van ons, de sporters.

Alles ging anders, veel werd anders in de afgelopen periode. Nu is er weer tijd om vooruit te kijken. We mogen weer en zij willen nog steeds.

Met ons en voor ons, want samen zijn wij triathlonNL. Tekst Jeroen Kreule

30

TRANSITION 100

31

25

/100

MAKERS Beeld Martijn Keijsers

S A NDER V ERHEU V EL

Nieuwe officials blijven nodig

A

ls triatleet word je na een jaar zonder racen hongerig. Maar van een jaar niet of nauwelijks jureren word je óók hongerig, weet NTB-official Sander Verheuvel als geen ander.

De voorbereiding, de interactie met triatleten, een wedstrijd zo soepel mogelijk laten verlopen: het zijn allemaal aspecten die deze functie zo leuk maken. “Ook voor ons is dit een magere periode. Ik heb ze echt gemist, de wedstrijden.”

Verheuvel, voorzitter van de NTB-werkgroep wedstrijdofficials WGWO, heeft zich in ruim twintig jaar opgewerkt van basisofficial tot jurylid op het hoogste internationale niveau bij de internationale triathlonbond World Triathlon. In vergelijking met het gros van de wedstrijdofficials heeft Verheuvel daarom nog geluk gehad: hij was in april aanwezig bij de Super League Triathlon in Rotterdam, in mei mocht hij als official optreden in het Italiaanse Caorle, vlakbij Venetië.

“Alles is geënt op corona: van sneltesten en mondkapjes tot afstand houden. Je mag bijvoorbeeld niet aan de fiets van een triatleet zitten, want het virus kan op het frame of zadel zitten. Dus doe je een visuele fietscheck. Je laat de triatleet zelf in de remmen knijpen en vraagt of hij of zij een stukje naar voren wil lopen. Ik weet zeker dat de maatregelen en beperkingen straks tot het verleden behoren, dat we weer terugkeren naar normaal. In Caorle stonden junioren aan de start die meer dan een jaar geen wedstrijden hadden gedaan. Toen ze eenmaal hun mondkapjes af hadden gedaan en op het blauwe tapijt stonden, zag je de spanning en de blijdschap op hun gezichten, mooi om te zien.”

Normaal gesproken hebben wedstrijdofficials het druk in deze tijd van het jaar, met elk weekeinde meerdere wedstrijden op het programma. Verheuvel: “Deze periode vraagt best veel van officials: ze zijn ingepland, maar veel wedstrijden gaan dan toch niet door. Er is onduidelijkheid. Veel races zijn uitgesteld naar september, dat wordt voor ons dus een hele drukke maand. Dan is ook het WK in Almere, waar we heel veel posities moeten invullen. Het wordt een geweldige puzzel. Bij deze een oproep: we kunnen nog steeds nieuwe officials gebruiken.”

De NTB heeft afgelopen anderhalf jaar geen nieuwe officials opgeleid.

“De laatste lichting was vlak voor de uitbraak van corona. Dergelijke cursussen moeten face-to-face, vind ik. We hebben echter wel een aantal online bijscholingscursussen gegeven. Dat is goed bevallen. Voor corona gaf je zo’n cursus in een ruimte ergens in het land, met één of twee docenten voor de groep.

De online meetings zijn een goed alternatief als er bijvoorbeeld een aantal zaken in de reglementen zijn veranderd: zoiets is in een uurtje

verteld. Opfrissen kan prima online, ook als de pandemie voorbij is.”

Over digitalisering gesproken: Verheuvel verwacht veel van Solo, het innovatieve systeem dat stayeren in triathlonwedstrijden en tijdritten in de nabije toekomst moet tegengaan.

Solo – gebaseerd zeer nauwkeurige positiebepaling met satellieten - is een idee van Jeroen Visser. “Dat systeem gaat zeker gebruikt worden.

Het zal ons werk makkelijker maken.” Solo is in eerste instantie geënt op stayeren, maar er wordt nu gewerkt aan uitbreidingen die de publieksbeleving vergroten.

Verheuvels eerstsvolgende race als official is op de Olympische Spelen in Tokio, deze zomer. Hij voelt zich een bevoorrecht mens om er bij te mogen zijn. “Ze gaan door, maar het zullen bizarre Spelen worden.

Alle officials zitten in een bubbel.

We zitten in hetzelfde hotel en beschikken over een eigen bus die ons naar de venue brengt. Ik realiseer me hoeveel vrijheden we eigenlijk hadden voor het uitbreken van corona. Dit virus heeft ons echt met de neus op de feiten gedrukt.”

Ik realiseer me hoeveel vrijheden we eigenlijk hadden voor het uitbreken van corona. Dit virus heeft ons echt met de neus op de feiten gedrukt.

32

TRANSITION 100

26

/100

MAKERS

NEISK E BE CK S

Lol is het allerbelangrijkste Sportende kinderen? Neiske Becks krijgt er energie van. Of de ‘kids’ nu op een trampoline springen, van een glijbaan roetsjen of aan het rennen, dansen, fietsen of zwemmen zijn: als ze maar bewegen. En, niet in de laatste plaats, plezier hebben.

Neiske is een kei in het enthousiasmeren van kinderen voor de triathlonsport. Niet voor niets is ze nauw betrokken bij de organisatie van het jeugd- en juniorencircuit, waar ze zich onder meer bezighoudt met communicatie.

Verder geeft ze leiding aan het project Ironkids Limburg, om kinderen op een zeer laagdrempelige manier kennis te laten maken met de triathlonsport. Ironkids bestaat onder meer uit het verzorgen van clinics op basisscholen en middelbare scholen, in samenwerking met de NTB en de provincie Limburg.

Toppers als Maya Kingma en Youri Keulen werken hier graag aan mee en vinden het leuk om af en toe een training of clinic te geven. Samen met assistent-bondscoach Jelmer van Waveren begeleidt ze bovendien een stagiair die voor de NTB zogenaamde triathlon leskaarten maakt voor regulier en speciaal onderwijs,

zodat leraren hun leerlingen altijd een triathlonles kunnen aanbieden tijdens gym.

Neiske verzorgde in het voorjaar – samen met collega’s en vrijwilligers - een LCW Tri-3daagse op BillyBird Park Drakenrijk in Reuver. Ruim 600 kinderen van vier verschillende bassischolen in de gemeente Beesel, waar Reuver onder valt, deden mee.

Wie de foto’s op het Instagram account van Ironkids Limburg bekijkt, kan niet anders dan concluderen dat het een vrolijke bedoening was.

Verder is ze jeugdtrainer bij Triathlonclub Maastricht (TCM).

De jeugd heeft in coronatijd best veel kunnen trainen.

Regelmatig nam een jeugdlid een vriendje of vriendinnetje mee.

Of de clubactiviteiten voor de jeugd sinds het uitbreken van de pandemie hebben stilgelegen? Integendeel, lacht ze. “De jeugd heeft in coronatijd best veel kunnen trainen.

Regelmatig nam een jeugdlid een vriendje of vriendinnetje mee. En geloof het of niet, maar het aantal jeugdleden bij TCM is afgelopen jaar zelfs gestegen: van 39 naar 53. Dat is best veel. Daarom zoeken we nog een zesde jeugdtrainer…”

Ook bedacht ze afgelopen winter de Ironkids Winterweken, waar kinderen in een sporthal kennis konden maken met de triathlon-​ sport. “Ik hoor het veel ouders zeggen: triathlon is toch veel te

zwaar voor kinderen? Nee dus. Tijdens de winterweken stond plezier op nummer één. Kinderen gingen hardlopen, maar ook apenkooien.

Het ging om kracht en uithoudingsvermogen, maar lol is echt het allerbelangrijkste.”

Ja, Neiske baalde natuurlijk dat er in 2020 een dikke streep door het jeugd- en juniorencircuit ging, maar er kon gelukkig wel een NK worden georganiseerd in Roermond.

“Kinderen vonden het geweldig om mee te doen, al waren de omstandigheden anders dan anders. Ze mochten één begeleider meenemen, er was geen publiek, bovendien moesten ze na afloop meteen naar huis. Maar we hadden wél een NK. En de beleving onder de deelnemers was net zo groot als het jaar ervoor.”

Achter de schermen wordt bij de NTB in elk geval hard gewerkt om toch met een aantrekkelijk wedstrijd​ aanbod te komen, aldus Neiske. Er staat sowieso weer een jeugd-NK op het programma, op 22 augustus in Leiderdorp. En Neiske kan het niet vaak genoeg zeggen: ook op een NK is plezier is het allerbelangrijkste.

33

27

/100

MAKERS

M A R T IN V ERMEER

Het wordt weer tijd voor strijd Alsof ze wakker zijn geworden uit een lange winterslaap, de triatleten die in het weekeinde van 10 en 11 juli na bijna twee jaar eindelijk weer konden racen tijdens de teamcompetities. De een wat sneller dan de ander, maar wakker zijn ze. Dat merkt ook Martin Vermeer, interim Coördinator Teamcompetities bij de NTB. “Niets is zeker, maar na een lange periode van grote onzekerheid zagen we gelukkig versoepelingen. De kans is heel erg groot dat alle competities doorgaan.

Dat nieuws is intussen ook bij triatleten doorgedrongen. Voor zover ik kan nagaan merk je dat teams weer bij elkaar komen om te trainen en om elkaar op te jutten. We krijgen de laatste tijd ineens veel vragen, met name over tijdschema en wedstrijdformat. Daaruit maak ik op dat het leeft. Niet iedereen is misschien in vorm, maar het enthousiasme is groot. Mooi om te zien.”

Je hebt minstens drie wedstrijden nodig om te kunnen spreken van een competitie en een eindpodium, zo heeft de NTB besloten. Dat lijkt te lukken, wanneer op 10 en 11 juli in Eijsden, Klazienaveen en Rotterdam op verschillende niveaus wordt gestreden. Vermeer: “Twee wedstrijden zou te mager zijn. Een toevallige

valpartij zou bijvoorbeeld al tot een degradatie kunnen leiden. De consequentie zou in zo’n geval te groot zijn.

Er wordt sowieso niet gedegradeerd dit jaar. Ook als er drie races zijn.” .

Het is zonde om mensen twee keer twee uur in een auto te laten rijden voor een bijeenkomst van anderhalf uur.

Vermeer denkt dat er deze zomer vooralsnog op een normale manier geracet kan worden, dus zonder aangepaste, coronagerelateerde formats. “De opzet van de teamcompetities staat eigenlijk haaks op de beperkingen die corona met zich meebracht en meebrengt: dicht op elkaar, samen strijden in plaats van individueel. Maar het lijkt er gelukkig op dat de opzet van wedstrijden niet anders is dan twee jaar geleden. Je zal wel moeten bewijzen dat je gevaccineerd bent of dat je een PCR test hebt gedaan om aan te tonen dat je negatief bent.”

De NTB zelf heeft weinig tot geen invloed of evenementen met divisiewedstrijden wel of niet doorgaan.

Afgelopen periode werd de ene na de andere wedstijd gecanceld of uitgesteld, zoals Emmeloord, Utrecht, Zeewolde en Oss. “Je bent als lokale organisatie van een wedstrijd afhankelijk van onder meer de gemeente en veiligheidsregio: die partijen bepalen of je een vergunning krijgt. En dat beleid verschilt per regio. Voor ons bij de bond is het vooral relevant of de vergunningen worden afgegeven en wat de randvoorwaarden zijn.”

Volgens Vermeer zijn er wedstrijden waar de afstanden en/of het parcours door de pandemie zijn aangepast. In Klazienaveen bijvoorbeeld. Vanwege de geldende maatregelen kan de wedstrijd niet op het vertrouwde parcours in het centrum van het dorp worden gehouden. Vanwege deze aanpassing in het parcours is het ook niet meer mogelijk om een 1/3 afstand te organiseren. Met als gevolg dat de heren in de Schuiteman 2eDivisie Noord dit jaar een wedstrijd over de sprintafstand gaan doen. Vermeer: “Teams willen dat soort wijzigingen natuurlijk zo snel mogelijk te horen krijgen. Een team dat een diesel zou opstellen, moet bij een sprintafstand wellicht iemand anders laten starten.

Ook moet je anders trainen in de aanloop naar zo’n race.”

Vermeer en de rest van de commissieleden zijn vorig jaar zomer voor het laatst fysiek bij elkaar gekomen, op een grasveld voor het kantoor van de NTB op Papendal. Tijdens die bijeenkomst is vooral gesproken over de invulling van het kalenderjaar 2021. Het contact verliep, en verloopt nog steeds, via Whatsapp en Teams.

En dat werkt prima, aldus Vermeer.

Ook de jaarlijkse kick-off met alle teamcaptains, die normaal gesproken op een centrale locatie in het land werd gehouden, vond online plaats.

“Dat is goed bevallen en is wat mij betreft een blijvertje. Het is zonde om mensen twee keer twee uur in een auto te laten rijden voor een bijeenkomst van anderhalf uur die net zo goed digitaal had gekund.”

Toch kan de Coördinator Teamcompetities niet wachten om andere triatleten weer in levende lijve te zien.

Niet in de laatste plaats omdat hij zelf ook meedoet: Vermeer – lid van RTC Den Haag - komt uit in de 1eDivisie.

De sfeer op een wedstrijddag, de spanning, samen voor een doel strijden: het wordt weer eens tijd. verfererum.

34

TRANSITION 100

28

/100

MAKERS Beeld Lennaert Ruinen

A DRIE BERK

Zegeningen van online vergaderen en webinars

E

n of technisch directeur Adrie Berk van de NTB de informele gesprekjes met atleten en coaches afgelopen anderhalf jaar heeft gemist. Vóór de uitbraak van de pandemie werkte hij regelmatig een dagje op het nationaal trainingscentrum op Watersley Sports & Talentpark in Sittard. Hij overlegde met coaches, bezocht trainingen en checkte tussen de bedrijven door zijn mail. Tijdens zo’n werkdag liep hij regelmatig een triatleet tegen het lijf. De een vertelde enthousiast over een nieuwe fiets, een ander begon over de voortgang van de studie, met weer een ander ging het over koetjes en kalfjes. Berk vindt het ook jammer dat hij niet mee kon op trainingskamp, eerder dit jaar. “Vaccinaties waren er nog niet. En vanwege mijn leeftijd wilde ik geen risico lopen.”

Maar klagen is aan Adrie Berk niet besteed. De pandemie heeft volgens hem namelijk ook goede dingen en nieuwe inzichten gebracht, zeker voor een technisch directeur die veelvuldig moet overleggen met coaches, coördinatoren, gemeenten, provincies, leden van de atletencommissie

en collega’s van andere sportbonden.

Sterker, Berk beschouwt online vergaderen via Teams als een zegen.

“Het neemt minder tijd in beslag, je rijdt niet voor een uur vergaderen het land door, je vergadert effectiever en je kunt veel makkelijker inhaken op de actualiteit. Deze manier van vergaderen blijft wat mij betreft ook wanneer we het virus volledig onder controle hebben.”

Voor de corona-uitbraak verzorgde NOC*NSF vier keer per jaar een bijeenkomst op Papendal voor alle technisch directeuren van sportbonden, aldus Berk. “Je werd volgegoten met informatie, verder waren er thema’s voor overleg en discussie en tijd voor netwerken. Dat waren intensieve dagen. We overleggen nu een keer per drie weken via Teams, maar dan maximaal anderhalf uur. Daar doen vaak vijftig technisch directeuren aan mee. De actualiteit wordt besproken, vervolgens richten we ons op één thema. Effectief en efficiënt.”

Ook is Berk te spreken over de vele webinars van afgelopen jaar.

Als voorbeeld noemt hij een serie webinars voor junioren die de NTB samen de KNWU heeft verzorgd. Het ging onder meer over trainingsleer, fietsonderhoud, hygiëne, voeding en tijdrithouding. Het bleek een succes.

“Een webinar is een hele efficiënte manier van kennisoverdracht. In het recente verleden hielden we regelmatig een bijscholingscursus op één locatie voor mensen uit het hele land, denk aan trainers of officials. Maar als je mensen naar Papendal wil halen, moet je zoiets maanden van te voren plannen. Het is natuurlijk veel makkelijker zoiets online te doen.

Deelnemers hoeven niet te reizen, het is beter voor het milieu. Door die laagdrempeligheid zie je dat webinars ook meer deelnemers trekken.”

De huidige pandemie heeft iedereen bovendien doen beseffen dat goede hygiëne zo belangrijk is, aldus Berk.

“Met een virusje en verkoudheid presteer je minder, dus kun je het beter voorkomen. Als bond steken we al jaren veel tijd en energie in hygiëneprotocollen. Al in 2012 ging ik voor een buitenlandse reis nooit op pad zonder mondkapje, ook had ik altijd een flesje ontsmettingsmiddel mee. Een aantal triatleten deed dat ook, anderen weer niet. Je kunt ze niet dwingen, maar bedenk je wel dat aan elke trapleuning duizend handen hebben gezeten. Gelukkig wordt het belang van hygiëne nu door iedereen onderkend. Kom je een bevriende triatlete uit Italië tegen, dan hoef je niet meer die drie zoenen te geven die je voorheen wel gaf.”

Ook heeft Berk deze periode gezien dat triathlon een echte trainingssport is. Je hoeft niet per se te racen om toch beter te worden. Er was tijd om een zwak onderdeel aan te pakken of om belastbaarder te worden. In een wedstrijdseizoen heb je energieverlies: door het racen zelf, maar vooral ook door reizen naar andere werelddelen met twee keer een jetlag. Er zijn atleten die flinke progressie hebben geboekt. Bijvoorbeeld Maya Kingma.

Zij is na haar overwinning tijdens World Triathlon Championship Series in Leeds podiumkandidaat op de Olympische Spelen in Tokio.

Berk: “Omdat er lange tijd geen races waren, kon ze het zich permitteren om beter en sterker te worden, zonder grote risico’s te nemen. Het pakt bijzonder goed uit voor haar. Ik ben er van overtuigd dat je niet per se alle wedstrijden moet meedoen; voor je ultieme einddoel kan het soms beter zijn om minder te racen en meer te trainen. De elite atleten hebben in september en oktober 2020 hun internationale wedstrijdniveau kunnen checken, maar ik had graag gehad dat ook junioren en onder 23 jarigen hun trainingsniveau en gevoel hadden kunnen linken aan internationale resultaten. Die leerpunten hebben ze helaas niet kunnen meenemen naar 2021.”

35

TRANSITION 100

VAN DE MAKERS

36

29

/100

JEROEN BOOT Met een lege wedstrijdkalender en wei­ nig toegang tot georganiseerde sport ben ik op zoek gegaan naar nieuwe

INSPIR ATIE

doelen en inspiratie. Die vond ik onder andere in apps en platforms die mij op afstand coachen bij het leren van -soms alledaagse en eenvoudige- bewegingen.

Naarmate we ouder worden ontleren we op gebied van sport en bewegen vooral maar dat hoeft niet. Kan je bijvoorbeeld een fatsoenlijke koprol of probeer eens een handstand of crocodile push up.

Toegegeven, het zijn wellicht minder aansprekende doelen dan een Ironman, ultraloop of -fietstocht maar je lijf zal blij verrast zijn met de herwonnen skills, mobiliteit en nieuwe prikkels. gmb.io

30 /100 THOMAS SIJTSMA

31 /100 ERWIN SIKKENS

K OMOO T

IN DE BAN VAN DE BARKLEY Journalist en ultraloper Michiel Panhuysen is de enige Nederlander ooit die deelnam aan de Barkley en ook hij haalde nimmer de eindstreep. Zijn fascinatie en respect voor de race, de deelnemers en de even illustere als mysterieuze racedirecteur-filosoof-genius Lazarus Lake werden er alleen maar groter door.

Eerst fan en daarna ambassadeur, zo ging het bij Erwin Sikkens met Komoot, de app waarmee je routes bouwt en avonturen plant. Het gaat bij Komoot niet om prestaties, KOM’s of PR’s maar alleen om de route en dus om het avontuur. Sikkens deelt genoeg op zijn eigen profiel om je op weg te helpen, zoek hem gerust op.

37

32

/100

LIONEL SANDERS

“Jan, I hear you’re looking for a challenge.

I’m willing to pay for your f light, hotel, rental car and meals.”

34 /100 NEISKE BECKS

T OUR DE T IE T EM A

Tour de Tietema maakt je aan het lachen met achtergronden uit de Tour de France, geinige challenges, insight info en medeleven met de renners uit het peloton. Het imperium omvat intussen ook een wielerploeg-in-wording en een webshop.

Oja en een deuntje met hitpotentie over Jumbo Visma’s kopman.

Voordat hij uitviel in de Tour.

33

/100

BARBARA KERKHOF

HARDLOOPREIS VAN GELUK Hardlopend van Gennep naar Palermo in 72 marathons met als ultieme doel om geluk te verspreiden. For the love of it. Pretentieus?

Vooral fascinerend. En aandoenlijk. Om in één ruk uit te lezen: Hardloopreis van Geluk. movetheearth.run

Anderhalf jaar corona met meerdere lockdowns en heel lang een lege racekalender, maakte van de afgelopen 500 dagen vooral trainingsdagen.

Als het tegenzat maandenlang zonder zwembadbezoek en als het meezat buiten genietend van meer dan schitterend weer of een omgeving die herontdekt kon worden. Op weg om fit, fris, hongerig en enthousiast te worden voor wat komen gaat. Eat, sleap, train, repeat ...x500.

Tekst Martijn Keijsers

40

35

TRANSITION 100

/100

TRAINING DAYS Beeld Barbara Kerkhof

JE S SIE J A GER

Voorwaarts en niet versagen.

Ik werd op sleeptouw genomen en werd gewezen op de mooiste paadjes en de meest magische lichtinval.

41

42

36

TRANSITION 100

/100

TRAINING DAYS Beeld Els Visser

EL S V IS SER Welkom in de ijle lucht. Het lichaam moet zich aanpassen aan de omstandigheden met minder zuurstof. Ik voel me gezegend dat ik hier mag trainen deze zomer.

43

37

/100

TRAINING DAYS Beeld Rachel Klamer

R A CHEL K L A MER De wereld is een mooie plek, waar ook veel dingen zijn waarvan je liever had dat ze niet bestaan. Thuis is de veilige haven.

44

TRANSITION 100

45

38

/100

TRAINING DAYS Beeld René Bouwman

M A A R T EN VA N DER W EI JDEN

Een zwembad in bruikleen in je eigen tuin, daar spring je het liefst elke ochtend in om de dag fris te beginnen. Vijf kilometer in een uur. Je bent ten slotte Van der Weijden.

46

TRANSITION 100

Uurtje meer?

Volgende keer 39

/100

TRAINING Tekst Martijn Keijsers

Vanavond nog gauw even lopen? Morgen een extra zwemtraining erin proppen. Als het kan wil je het ook. Maar levert het wat op? Transition bekijkt de opbrengst van jouw extra inspanning vanuit economisch perspectief.

V

rijwel elke triatleet goochelt met zijn planning. Gezin, werk, sport, andere hobby’s, je wilt alles een plek geven in jouw dagelijks bestaan. Triathlon staat uiteraard hoog op je prioriteitenlijst, maar op enig moment moet er toch gekozen worden. Ga ik nog een uurtje trainen, of besteed ik mijn tijd aan andere dingen? We duiken de wetenschap in en krijgen hulp van een econoom in het duiden van de materie.

De econoom bestudeert het menselijk keuzegedrag in aanwezigheid van schaarste. In ons geval is tijd een schaars goed. De hoeveelheid uren in een dag is immers beperkt en de invulling staat voor een aanzienlijk deel al vast. Je slaapt, je eet, je werkt en je hebt wellicht een gezin waarin je taken vervult en waarschijnlijk heb je een huishouden te runnen. Elk uur dat je te besteden hebt aan training roept de vraag op: wat is het beste alternatief?

Het eerste interessante punt dat we tegenkomen in onze verkenning, is de inschatting die veel triatleten maken over hun eigen

kunnen. Als je een Bell-curve van middelmatigheid zou tekenen, dan vallen wij vrijwel collectief in de 70% die het gemiddelde vormt.

We schatten onszelf echter opvallend vaak en een beetje stiekem eigenlijk liever in de 15% die boven de middelmaat uitsteekt. We overschatten met andere woorden graag ons eigen niveau. Dit heeft ongetwijfeld invloed op onze manier van denken over waar we onze tijd aan willen besteden.

BELL CURVE VAN MIDDELMATIGHEID Bijna iedereen

15% onder gemiddeld

70% gemiddeld

Pro atleten

15% boven gemiddeld

Punt van afnemende meeropbrengsten Gemiddeld

RESULTAAT

Goed

47

Sweet spot

Obsessie

TIJD & ENERGY

Een ander belangrijk besef is dat de wet van de verminderde meeropbrengsten ook van toepassing is op onze trainingsarbeid. Je steekt tijd en energie in je trainingen en daaruit krijg je een opbrengst, in de vorm van fitheid of een wedstrijdresultaat. Met elk uur dat je erin steekt, vermindert de extra opbrengst.

Het is, met andere woorden, een afvlakkende curve. Ergens is een optimaal punt te vinden, daar waar je nog een voldoening gevende hoeveelheid resultaat krijgt voor jouw extra inspanning. Voorbij dat punt, moet je steeds meer investeren, voor steeds minder extra opbrengst.

Oké mooi, maar dan in de praktijk kijken hoe dat werkt. Als elk extra uur minder oplevert dan het vorige uur, waarin ga ik dan mijn tijd steken? Nog meer zwemmen, of toch een uurtje extra fietsen? Een keer extra core stability of liever nog een keer lopen? De wetenschap zegt: wij mensen zijn feilbaar.

We kunnen slecht inschatten wat de waarde is van dingen om ons heen. De macht der gewoonte kan ons ook danig in de weg zitten,

we beschikken nooit over volledige informatie om onze keuzes op te baseren en dan is onze rationaliteit ook nog beperkt terwijl we verliesmijdend en winstzoekend zijn. Lastig dus!

Denk alleen al aan je uurtje trainen in andere termen dan sportresultaat. Het is ook: mensen treffen, sociaal zijn, je hoofd leegmaken. Wat is dat je waard? Stel dat jouw netto uurloon 25 euro is. Wil je dat ook betalen voor een extra uurtje zwemmen? De econoom zegt: het laatste uurtje wat je beschikbaar hebt, moet je inzetten daar waar dat het meeste oplevert.

Maar binnen welke kaders redeneer je dan?

Ga je een ironman doen? Het laatste extra uurtje op de fiets rendeert voor jou het meest.

Ben je een hopeloze zwemmer? Ga alleen in de laatste maand voor je race zwemmen, om genoeg vertrouwen te hebben dat je de finish haalt. Het beetje tijdverlies kun je goedmaken op een ander onderdeel, waar je minder extra voor hoeft te doen om er beter in te worden.

Of denk als mens in plaats van als triatleet en ga een uur werken, op de bank zitten met je vrouw, of spelen met je kinderen. Allemaal overwegingen die je mee moet nemen om jouw

TRANSITION 100

RETURN

48

Laag

Matig

Hoog

INVESTERING

laatste uurtje te vergeven. Als je de keuze kunt maken voor je laatste uurtje, dan kun je dat ook voor je een-na-laatste. Zo terug redenerend kun jij je beschikbare tijd nuttig invullen.

Ook gedrag in wedstrijden is hiermee te analyseren. Als jij je twee mogelijke uitkomsten voorstelt van jouw race, top of flop, dan kun je het beste mikken op het gemiddelde. De wet van verminderde meeropbrengsten zegt: het nut uit het gemiddelde ligt hoger dan het verwachte nut uit de twee extremen. Vermijd dus risico’s voor een groter nut. Dat is overigens ook de reden waarom mensen zich in het dagelijks leven laten verzekeren tegen ongeluk, maar dat terzijde.

Naarmate je meer investeert, neemt de onzekerheid over de uitkomst toe. Met andere woorden, hoe meer je traint, hoe minder zekerheid je hebt op een -voor jou- goed resultaat, waarbij je goed in verhouding moet zien tot wat je geïnvesteerd hebt. Train je alleen om de finish te halen, dan loont een conservatieve racestrategie en is de zekerheid van het behalen van jouw nut relatief groot. Strijd je voor een PR, om racewinst of een geldprijs, dan wordt het anders. Je zult meer moeten investeren om dat nut te bereiken en hebt ook meer

onzekerheid over het resultaat. Als het nut dat je haalt uit prijzengeld bijvoorbeeld exponentieel stijgt als je hoger eindigt, dan kan het heel erg lonend worden om risico te nemen.

Immers, een plekje hoger of lager maakt het verschil niet, maar een aantal plekken hoger of lager betekent een grote verandering van nut.

Risico’s nemen wordt dan interessant.

Uiteindelijk komt het allemaal neer op de volgende kwestie. Iedereen moet voor zichzelf afwegen waar het laatst beschikbare uurtje het beste aan besteed kan worden. Waar levert dat uurtje het meeste op? Door in die marge een besluit te nemen, komt een economische beslissing tot stand. Van daaruit redeneer je terug om ook de andere uren van je schaarse tijd in te vullen. In mijn geval kwam het vanavond neer op een duurloopje om over dit artikel na te denken. Beter had ik mijn tijd in dit geval niet kunnen besteden. Of dat voor jou ook geldt, weet ik niet. Economisch gezien kan mij dat ook heel weinig schelen trouwens. Ik ben al blij dat ik voor mezelf vandaag de juiste keuze maakte!

Morgen is weer een heel ander verhaal…

Dank aan econoom, universitair hoofddocent en triatleet Richard Jong A Pin.

info@triathlonbrabant.nl www.triathlonbrabant.nl

zondag 26 september 2021

De perfecte triathlon voor beginners & teams Na een succesvolle eerste editie komt Traithlon Brabant terug op zondag 26 september. Ook nu is de prachtige omgeving van natuur- en recreatiegebied “Berkendonk” in Helmond het decor.

Tal van triathleten uit de regio trainen van mei tot en met oktober in en rondom dit gebied hun zwem- fiets- én loop discipline.

1/4 Triathlon

Helmond

e

(individueel en estafette)

1/8 Triathlon e

jeugdafstand

Zondag 26 september 2021 berkendonk helmond 10:00 - 16:00 Graag meer informatie of inschrijven?

bezoek dan onze website www.triathlonbrabant.nl

50

TRANSITION 100

40 /100 ONDERWERP Tekst Martijn Keijsers Beeld Eddy Lamers

HOOGTES TAGE IN EIGEN L AND Bij Transition zijn we altijd enthousiast als we voor agegroupers nieuwe mogelijkheden zien om tot betere prestaties te komen. Marginal gains, we love them! Onze hoofdredacteur ging daarom op hoogtestage in de Achterhoek. Lees mee.

H

et is vrijdagavond, kwart voor negen. Ik loop op 2500 meter boven zeeniveau een helling van vier procent op met 14 kilometer per uur.

Als ik voor me kijk zie ik een groene weide in de avondzon. En een Achterhoekse koeienboerderij. Welkom in de hoogtekamer van Woest Sport in Borculo.

Als ik Ted Meeuwsen, fitte vijftiger, werkzaam bij defensie, drie dagen eerder ontmoet dan weet ik al dat ik in een serieus verhaal beland ben.

Meeuwsen doet al meer dan 20 jaar onderzoek naar trainen op hoogte en je mag hem gerust als expert op het terrein beschouwen. Hij zal me in de dagen die volgen telkens een uur lang begeleiden, voorlichten, motiveren en gezellig aan de praat houden. Ik ga vijf dagen in een hoogtekamer op een loopband aan de slag om mijn spieren op een bijzondere manier een boost te geven.

Mijn grootste misvatting als ik de sportzaak binnenwandel, is dat ik denk dat de hoogtekamer gebruik

maakt van drukverlaging. Ik verwacht een sluis en een protocol voor naar binnen en naar buiten gaan.

Niet dus. Als ik na de warming up nog even naar het toilet wil, open ik simpelweg de deur en stap naar buiten. Handig! De hoogtekamer maakt gebruik van een techniek die het zuurstofgehalte van de lucht verlaagt en daarmee hoogte simuleert.

Ik ga de hele week als het ware door een rietje ademen, zonder de nadelen die lage druk met zich meebrengt.

Van natuurkundelessen weet ik nog: druk verlagen bij een constante massa, betekent toenemend volume.

En een groter volume van lucht betekent in mijn lijf ongemak. Denk aan

Ik ga de hele week als het ware door een rietje ademen, zonder de nadelen die lage druk met zich meebrengt.

51

druk op ingewanden die toeneemt.

Fijn om te vermijden.

Het is dus een hele korte hoogtestage. Lang werd aangenomen dat langdurig op hoogte verblijven de duursporter grote voordelen kon bieden. Inzichten intussen veranderd. In plaats van rode bloedlichaampjes kweken, wordt er nu gewerkt aan veranderingen op spierniveau. Ted Meeuwsen kan er uren boeiend over praten. Voor mij is vooral van belang: we trainen heel rustig en gedurende de week merk ik dat ik me aan begin te passen. Lopen op een loopband zal nooit mijn hobby worden, maar het gevoel van

een vijandige omgeving voor mijn lijf dat ik op dag 1 heel sterk had, is op dag 4 helemaal verdwenen.

De tempo’s blijven relatief laag in vergelijking met lopen buiten op zeeniveau, maar hellingen en versnellingen voelen steeds lekkerder.

Normaal loop ik hooguit driemaal per week en weinig aaneengesloten dagen. Nu heb ik na de vijfde dag het gevoel dat ik graag nog een paar dagen door had willen gaan.

Gelukkig merk ik in de dagen erna, als ik thuis ben en mijn normale sportritme weer voorzichtig oppak, dat dat gevoel helemaal weg is. Ted had me gewaarschuwd: je hebt vijf dagen goed getraind, je lijf moet

herstellen. Na negen dagen mag ik een test doen. Ik ga vijf kilometer lopen in de buitenlucht, om te zien of ik wat extra’s kan. Zijn er voor mij marginal gains ontstaan? Daar was het ten slotte allemaal om te doen. Op transition.nl lees je meer over mijn hoogtekamer-ervaring en ook hoe het afliep met die marginal gains. Spoiler: soms zit het leven bij een agegrouper een beetje in de weg van de prestatie. De trainingsweek was in elk geval een unieke ervaring.

Look pro, go slow. Maar dan nuttig.

Woest Sport is een speciaalzaak voor fietsers, hardlopers en triatleten. Alles ademt er sport en prestatie.

TRANSITION 100

INSPIR ATIE

VAN DE MAKERS

52

41

/100

MARTIJN KEIJSERS

WH Y WE SWIM Dat mensen zwemmen, is een fascinerend gegeven. We zijn de enige diersoort die het eerst moet leren vooraleer ze het doet. Bonnie Tsui is verwonderd en gedreven en duikt er met ‘Why we swim’ diep in. Ik ga dat ook doen, want vijf maanden droogte tijdens de lockdown hebben me andermaal geleerd: ‘Zen and the art of counting pool tiles’ werkt al decennia voor mij. Klinkt als mijn volgende boek trouwens. bonnietsui.com

42

/100

LUCY CHARLES-BARCLAY

PODCAST OXYGEN ADDICT TRIATHLON De Oxygen Addict Triathlonpodcast trekt wekelijks bijna een miljoen luisteraars. Vooral in Engeland mateloos populair. Vol met interviews met topatleten, maar ook Makers van de sport en wetenschappers die aan het woord komen. Gepresenteerd door Rob Wilby.

43

/100

MARCIA JANSEN

PODCAST HIT PLAY, NOT PAUSE’ Marcia Jansen wordt 50 dit jaar. Dat is ook: midden in de premeno­pauze. Geen pretje en zeker niet voor een sporter.

“Door de afname van oestrogeen verlies je spiermassa, krijg je vaak te maken met gewichtstoename en loop je een hoger risico op insulineresistentie. Gelukkig weten we dat actief zijn overgangsklachten kan verminderen en kun je, door je training aan te passen – High Intensity Training (HIT) en krachttraining - de afbraak van spieren tegengaan.

Omdat er maar heel weinig bekend is over sporters in de overgang, startte Selene Yeager de Podcast ‘Hit Play, Not Pause’.

Heel Amerikaans, ‘Lift Heavy Shit’, maar erg informatief. Ook voor vrouwen onder vijftig jaar.”

53

44 /100 CITAAT

The one constant in our sport is time. The race against it continues.

45

/100

CORNELIS SCHELTINGA

THE QUANTIFIED SCIENTIST Rob ter Horst is een wetenschapper die alles in zijn leven dat te maken heeft met lichaam, geest en zijn omgeving vastlegt in meetgegevens én daarover vlogt. Daarbij horen een wekelijkse hersen-MRI, slaap EEG en bepaling van de samenstelling van het bioom in zijn darmen. Gelukkig maakt hij ook analyses van hartslagbanden, fitnesstrackers en smartwatches. Hebben wij er ook wat aan.

Jan Frodeno

46 /100 NICOLA SPIRIG

Als moeder van drie kinderen is zij als geen ander een geloofwaardige ambassadeur voor de Pho3nix Foundation, die kinderen overal ter wereld wil helpen om dromen te realiseren en gezonde geïnspireerde levens te leiden, met hulp van sport. In Zwitserland is intussen een hele reeks kindertriathlons onder het label Pho3nix Kids by Nicola Spirig op gang gekomen.

AVO

N Als de wereld van heel erg klein langzaam weer iets groter wordt, dan kan de honger naar avontuur weer gestild worden voor wie daarnaar op zoek is. Gaan we op reis? Zoeken we het in eigen land? Welke sport lokt ons met belevenissen en uitdagingen? De vrijheid om het weer zelf te mogen bepalen is misschien de grootste winst die nu geboden wordt.

56

TRANSITION 100

47 /100 ONDERWERP Tekst Marcia Jansen Beeld Mick Hoogwerf/Equipe

GIRONA NA CORONA Mick Hoogwerf begon een guesthouse in sportersparadijs Girona en toen ging de samenleving op slot.

Nu gaat de wereld langzaam weer open en dat betekent dat we ook weer naar het buitenland kunnen voor een trainingsstage.

Hoe ging het in de tussentijd?

57

58

TRANSITION 100

E

en populaire bestemming voor vakantiegangers en vooral voor duursporters is Girona aan de Spaanse Costa Brava. Hoe zijn ze daar de coronacrisis door gekomen? Transition Magazine sprak met Mick Hoogwerf die net voor de coronacrisis losbarstte zijn baan opgaf om samen met zijn vrouw Wilma guesthouse/B&B Equipe te gaan runnen.

Na een jaar heen en weer gereisd te hebben tussen Rotterdam en Girona, was het in januari 2020 zover.

Zijn vrouw Wilma was in september 2018 al verhuisd naar Spanje en na een grondige renovatie van het huis op de Montjuïc, was het ook tijd voor Mick om fulltime in Girona te gaan wonen en werken. “Terwijl Wilma de verbouwing regelde in Spanje, ben ik nog een tijdje langer in Nederland blijven werken om een financiële buffer op te bouwen.

Die buffer konden we uiteindelijk goed gebruiken want de coronacrisis

kwam hard aan. We zijn in totaal negentig dagen in een volledige lockdown geweest, waarbij we ook echt het huis niet uit mochten, en uiteindelijk hebben we in de zomer weer mondjesmaat wat mensen kunnen ontvangen.”

Koffie en geluk

De start van Equipe, dat helemaal is ingericht op sportieve gasten, was dus niet zoals ze gehoopt en gepland hadden. “Veel gasten hebben we helaas niet gehad in ons eerste jaar.

Maar we hebben er ons doorheen geslagen en de tijd nuttig gebruikt.

We hebben ons huis en de B&B, die in totaal vijf kamers telt, helemaal kunnen finetunen. Ook financieel zijn we gelukkig niet kopje onder gegaan. We hebben geleerd dat we in principe niet zoveel nodig hebben.

We hadden mooi weer, na de lockdown hebben we lekker veel samen kunnen fietsen en we kwamen er achter dat je van een goede kop koffie ook heel gelukkig wordt.”

Onderraan de berg waar we wonen is een 50-meter zwembad Daar worden triatleten altijd heel blij van.

Nu het ergste achter de rug lijkt te zijn, kijken Mick en zijn vrouw vol vertrouwen naar de toekomst.

Vanaf begin juli is Equipe volgeboekt. “Augustus is traditioneel rustig omdat het hier dan erg warm is, maar voor september en oktober hebben we al verschillende boekingen. Ik kijk er naar uit dat we weer een huis vol mensen hebben en dat we onze sportieve gasten op een mooie manier Girona kunnen laten ervaren. Je kunt hier prachtig fietsen langs de kust en in de bergen, er is een atletiekbaan, je kunt fantastisch trailrunnen, het meer van Banyoles ligt dichtbij en onderaan de berg waar we wonen is een 50-meter zwembad. Daar worden triatleten altijd heel blij van.”

Lokale lekkernij

Mick, die een achtergrond als hardloper heeft, maar nu ook een fervent fietser is, leidt zijn gasten graag rond in de omgeving van Girona. Hij neemt ze mee naar de Rococorba, de favoriete klim van Lance Armstrong, of fietst met de ze de ‘George Hincapie loop’, maar laat ze ook kennismaken met de Catalaanse eetcultuur. “Ik weet waar ze de beste koffie schenken en waar je de lekkerste croissants en taartjes kunt eten. Ook de plaatselijke lekkernij Xuixo, een soort gefrituurde croissant gevuld met room en besprenkeld met suiker en kaneel, moet je zeker proberen als je hier bent. Moet je daarna wel zeker een uur fietsen om die calorieën er weer af te trainen.”

59

60

TRANSITION 100

61

48

/100

al redelijk in mijn hoofd. Maar er is een verschil. Je hebt ontdekken, maar ook herontdekken. Sommige gravelpaden heb ik inmiddels honderd keer gezien zonder dat het verveelt. Het blijft gewoon verbazen.

Gravelfietsen heeft iets extra’s, het heeft een soort verstilling in zich.”

ONDERWERP Tekst Thomas Sijtsma Beeld Erwin Sikkens

Paradijsbeleving

BIK E X PL ORING OP DE V EL UWE In een jaar dat binnensporten verboden was, klom Nederland massaal op de fiets. De wegen werden drukker en drukker, al had Erwin Sikkens daar weinig last van. Hij is een van de grootste ambassadeurs van het gravelbiken.

M

et een beetje fantasie kan Erwin Sikkens (34) de Christopher Columbus van de Veluwe worden genoemd. Het bosrijke natuurgebied bestond natuurlijk zes jaar geleden al toen het de achtertuin werd van de fotograaf die in Arnhem ging wonen, maar hij herontdekte er vele routes. Niet alleen voor zichzelf, Sikkens deelt ze via sportactiviteiten app Komoot zo veel als mogelijk met andere liefhebbers van bospaden, gravelbikes en avonturen.

Andere beleving

De populariteit van Sikkens op Instagram en Komoot loopt parallel met de toenemende interesse in gravelbikes in Nederland. Fietsen over de betonnen paden en asfaltwegen verliest langzaam terrein op de avontuurlijke vorm met dikke banden over zanderige grindwegen en verborgen bosroutes. Wat trailrunnen is voor hardlopen, is gravelen voor wielrennen. De olievlek van het gravelbiken verspreidde zich al over Nederland voor corona uitbrak, zegt Sikkens, maar door de thuisisolatie en de beperkende maatregelen heeft de fietshobby een vlucht genomen.

“Als racefietser ben je snel gewend aan de vaste rondjes in de eigen omgeving”, zegt Sikkens. “Op de gravelbike kom je ineens op totaal andere plekken terecht met een totaal andere beleving. Als een malle probeer ik al die routes in de Veluwe in kaart te brengen. Zo kan iedereen het geluk van avontuur voelen.” Het klinkt tegenstrijdig. Sikkens probeert alle weggetjes te ontdekken en te delen met anderen, het avontuur lijkt er dan snel af. “De Veluwe zit

Sikkens benadrukt dat de verveling nooit toeslaat op een gravelbike.

“Elke keer is anders. De Veluwe heeft een dusdanig grote oppervlakte dat je soms echt helemaal alleen bent. Dat kan mij zelfs in het weekend overkomen, als de fietspaden op zonnige dagen toch echt overbevolkt zijn. Dat is zo ongelofelijk mooi. Zonder mensen, zonder auto’s, maar met wilde dieren.

Ongekend.”

“De Posbank heeft prachtige wegen, daar hoeven we geen discussie over te voeren”, zegt Sikkens aan een begin van een zin die het volgende argument voor offroad-fietsen in zijn betoog vormt. “Je deelt die wegen wel met motoren, e-bikes en andere fietsers. Nederland is een druk land.

Als je dieper de Veluwe in gaat, of welk gebied dan ook, dan vind je bospercelen, landweggetjes tussen boerenbedrijven, soms hele natuurgebieden, zonder die medeweggebruikers. Kijk met die bril naar ons land en je waant je in een paradijs. Ik ben dan helemaal in zo’n plek.”

Als afsluiter nog een tip van Sikkens: “De gravelkalender is flink gevuld.

Probeer als racefietser een keer mee te doen, op een mountainbike bijvoorbeeld. Elke tocht eindigt in gezelligheid met een kampvuurtje, speciaalbiertjes en mensen die blijven hangen. Het voelt een beetje als rock ‘n roll, op een leuke manier.

Iedereen is welkom.”

TRANSITION 100

AVONTUUR

62

49

RUN

/100

4x4x48 4 miles e very 4 hours for 48 hours

50 /100 MULTISPORT

PIE T ERPA D

Het Pieterpad is toch een wandeluitdaging? Zeker, maar je kunt tussen Pieterburen en de Sint-Pietersberg ook rennen, steppen, fietsen, of vul zelf in hoe je er wilt komen. Bedenk wel dat de officiële route ontworpen is voor voetgangers.

Zelf een mouw aan passen dus. pieterpad.nl

DAVID GOGGINS CHALLENGE Een bedrieglijk eenvoudi­ ge uitdaging, of eentje om never ever te proberen?

Oordeel zelf. Ren 4 mijl, doe dat elke 4 uur en dat 48 uur lang. De rust tussendoor is te kort om lekker te slapen en te lang om in het ritme te blijven.

Uiteindelijk gaat ook de afstand tellen, want die telt op naar meer dan 75 kilometer.

51 /100 FIETS

LONG TERM NL CHALLENGE Eentje om de tijd voor te nemen: fietsen in elke gemeente van ons land. Geen tijdlimiet, dus neem er gerust jaren de tijd voor. Koppel met Strava om je resultaten (met terugwerkende kracht) in te lezen.

Er is ook een variant voor multisporters. Telt je triathlon op Ameland ook mee! nl.longtermchallenge.bike

63

52 /100

53 /100

CITAAT

“In order to attain the impossible, one must attempt the absurd.”

Miguel de Cervantes

54

/100

FIETS

BACKROADS Parijs-Roubaix of de Tro Bro Léon, maar dan op de Utrechtse Heuvelrug. Dat is wat Backroads wil zijn. Start en finish in Amerongen en het wachten is op de volgen­ de editie die weer als ouder­ wets evenement plaats kan vinden. Tot die tijd kun je vast iemand vinden die de route met je wil delen.

RUN

DUINHOPPER Self supported lopen van station Hoek van Holland naar station Den Helder over meer dan 200 kilometer en dat binnen 40 uur. Oja en in de winter, als het tweederde van het etmaal donker is. Avontuur en avonduur, dat is zeker. Met IJmuiden als wisselpunt halfweg kun je er ook een duo-inspanning van maken. Hopelijk volgend jaar geen avondklok-issues!

acceptnolimits.eu

64

TRANSITION 100

55

/100

met daglicht en het water is warm.

Ik ben weliswaar een jaartje ouder geworden, gelukkig wel, maar dat heeft verder geen invloed. Ik ben fit en herstel voorspoedig van een lange dag sporten. Mijn lichaam is in staat om op elk gewenst moment een hele triathlon te doen.”

AVONTUUR Tekst Thomas Sijtsma Beeld Punch Creative

T WA A L F T W IN T IG IN DE HERK A NSING In 2020 volgde Transition Han Poppema, die bezig was met een bijzonder project. Corona gooide roet in het eten. In 2021 is Poppema fit, enthousiast en gedreven aan de slag gegaan met een nieuwe invulling van zijn missie.

D

oor corona moest een van de grootste triathlonuitdagingen in Nederland ook noodgedwongen stoppen.

Drie waren er pas gedaan, drie van de twaalf van het project TwaalfTwintig. Twaalf hele triathlons in twaalf provincies in 2020. Han Poppema, inmiddels 52 jaar oud, was de bedenker en uitvoerder. Niet voor zichzelf, maar voor gehandicapte kinderen met een racerunner, een hulpmiddel om toch zelfstandig te kunnen voortbewegen. Om zijn belevenissen te registreren waren Erik en Jorén Kroon, vader en zoon verenigd in het bedrijf Punch Creative, nauw betrokken bij het plan.

Door corona laat Poppema, die leraar is op een middelbare school in Woerden, zich niet stoppen. “Ik heb het altijd in mijn hoofd gehouden: ik maak dit project af. Hoe dan ook, wanneer het weer mogelijk is. Aanvankelijk dacht ik eraan om twee hele triathlons per maand te doen om de schade in te halen, maar uiteindelijk besloten we het project voor 2020 te beëindigen.”

In de winter kwamen vader en zoon Kroon en Poppema opnieuw bij elkaar. Twaalf triathlons in 2020 doen was niet gelukt door de pandemie, maar in 2021 zou het met een andere aanvliegroute toch mogelijk moeten zijn? In plaats van te starten en finishen in elke provincie van Nederland werd gekozen voor een nieuwe opzet. De start, het zwemmen, zou elke keer plaatsvinden in open water bij Woerden, de aankomst vindt nog wel steeds plaats in de twaalf provincies.

De inmiddels gevaccineerde Poppema, ‘ik ga niet meer ziek worden dit jaar’, is inmiddels halverwege. Het gaat ‘van een leien dakje’ zegt hij desgevraagd. “De komende maanden is het er lekker weer bij, wat dat betreft heb ik de zwaarste triathlons al gehad. Ik start

Het oorspronkelijke plan van TwaalfTwintig ontstond om het jaarlijkse zwarte gat van Poppema voor te zijn. De atleet uit Linschoten volbracht Challenge Almere, de Swissman Xtreme Triathlon, Austria eXtreme Triathlons en de ICON Xtri in Italië. Na de euforie volgde standaard een dip. Want wat moest hij nu met zijn leven? Waar haalde hij nog voldoening uit? Stiekem had hij een antwoord: de Norseman, de zwaarste triatlon ter wereld. Maar zeven aanmeldingen werden afgewezen. Met elke maand een eigen hele triathlon kon zijn dip nooit lang duren, bedacht Poppema.

Poppema haalde tijdens de eerste helft van zijn missie bij donateurs al ruim zesduizend euro op, die besteed zullen worden aan racerunners, waarmee gehandicapte kinderen kunnen deelnemen aan sportactiviteiten samen met valide kinderen. Bij de finishlijn in Almere in juni, mocht Poppema daarnaast een cheque van duizend euro in ontvangst nemen namens de medewerkers van Climate for Life.

Plannen voor na 2021 staan intussen ook al. “Mijn hoofd draait altijd door op sportgebied. Ik wil opnieuw proberen mee te doen aan de Norseman, dat moet gewoon een keer lukken. Daarnaast wil ik wereldkampioen worden in mijn leeftijdscategorie in de obstacle running.

Dat vereist nog wat training, maar ik ben al twee keer Europees kampioen geweest en een keer tweede van de wereld. Dat moet dit doel ook lukken toch?”

65

66

TRANSITION 100

WA AROM TA ART, CHOCOL A EN SNOEP GEEN PROBLEEM HOEF T TE ZIJN

56

/100

VOEDING Tekst Miriam van Reijen

67

Hoe scherp moet jij letten op jouw voeding? Mag je ook weleens zondigen? Miriam van Reijen hanteert een praktische stelregel en legt uit hoe jij die gezond -en lekker- toepast zonder je schuldig te hoeven voelen.

J

e eet netjes je kommetje muesli, volkoren boterham en ’s avond een flink bord groenten met wat eiwit en granen. Met een gevarieerd dieet, waarbij je geen producten laat liggen maar van alles een beetje eet, krijg je al snel alle stoffen binnen die ons lichaam nodig heeft. Vet en koolhydraten als energiebron, eiwit voor behoud van al onze weefsels (en natuurlijk spieren) en alle vitaminen, mineralen en sporenelementen om ons lichaam verder gezond te houden. Maar hoe zit het met al die lekkere dingen die we ons wel (of niet) ontzeggen? Kan het kwaad om af en toe lekker aan de taart, chocolade of friet te gaan?

Vanuit de topsport werken we met het 80-20% principe. Hiermee kom jij niets te kort, maar is het makkelijker om plezier te houden in eten, presteren en trainen.

Zo doe je dat

Als jouw basisvoeding alle basics bevat die je nodig hebt: dus alle vitaminen, mineralen, vezels, koolhydraten, vetten én eiwitten, dan komt jouw lijf niets tekort. Als je dan nog meer energie nodig hebt – omdat je als triatleet nu eenmaal veel traint – dan is het geen probleem om die extra energie uit iets te halen dat je gewoon lekker vindt. Zonder te kijken of dat

product nu persé in de schijf van vijf valt. Na een gezond ontbijt, een gezonde lunch en een diner vol voedingsstoffen heb je tussendoor misschien nog extra trek. Het maakt voor jouw lijf dan weinig uit of je die energie haalt uit een vijfde banaan, of uit een paar koekjes.

Bedenk wel steeds dat je éérst je basis gegeten wilt hebben, voordat je grijpt naar dat lekkere tussendoortje.

Niet te strak

Wanneer je als (top)sporter af en toe iets lekkers eet kun je voorkomen dat bepaalde producten een stempel krijgen als ‘verboden’.

Je geeft jezelf ruimte om niet alle traktaties af te slaan, jezelf te belonen of juist troosten met iets lekkers en om ook in sociale gelegenheden gewoon eens mee te kunnen eten. Een rigide eetpatroon voelt misschien veilig maar kan steeds beperkender gaan werken. Bovendien, door jezelf dat stukje chocolade wel dagelijks te gunnen is het ook makkelijker om jezelf te beheersen in je porties. Je weet immers dat je er morgen en overmorgen weer van mag genieten. Jezelf producten ontzeggen kán in de hand werken dat je de verleiding heel lang weerstaat en er dan ineens heel veel van wilt eten. Of dat er angst ontstaat voor bepaalde producten of productgroepen.

68

TRANSITION 100

En minstens

UNguilthy pleasures!

En minstens zo belangrijk: als je dan kiest voor die lekkere chocoladekoekjes.

Geniet er dan ook van. Ergens van genieten is namelijk óók gezond voor ons. Helemaal als je dat lekkers deelt met de mensen om je heen. Wat je wel kunt bedenken: je lichaam wordt echt niet minder gezond van een frietje, een stuk taart of een flink stuk chocola. Het wordt pas een probleem als je andere stoffen te kort komt of eerlijk is eerlijk, je geen maat kunt houden met je porties. Krijg je in een keer een flinke hoeveelheid energie, vet of suiker binnen – die je niet verbruikt (!) dan is dat een zware belasting voor je lichaam. Doe je dat te vaak dan zal je lichaam minder goed in staat zijn om te reageren op honger- en verzadigingsgevoelens en loop je ook een groter risico op wat we noemen welvaartsziekten zoals diabetes en aandoeningen aan je hart- en bloedvaten. Genieten dus, maar wel een beetje met mate.

zo belangrijk: als je dan kiest voor die lekkere chocoladekoekjes.

Geniet er dan ook van.

Ergens van genieten is namelijk óók gezond voor ons. Helemaal als je dat lekkers deelt met de mensen om je heen.

Kinderen en sport(voeding)

Maar hoe doe je dat met je kinderen?

Jonge sporters zullen er lichamelijk minder snel iets van merken als ze zich vullen met snoep, chips en koekjes in plaats van gezonde maaltijden. Toch heeft hun lijf ook alle voedingsstoffen nodig om zich goed te kunnen ontwikkelen. Kinderen die al jong fanatiek aan het sporten zijn wil je liever niet te veel bezig laten zijn met hun voeding. Te veel regels kan in de hand werken dat toch al fanatieke kinderen ook te strak met hun voeding omgaan. Maar je kunt ze wel leren wat ze wél nodig hebben. Focus je dus vooral op wat ze wel horen te eten (groenten, fruit, volkoren granen) in plaats van wat ze niet ‘mogen’. Na een stapel volkoren belegde boterhammen is de kans bovendien kleiner dat ze ook nog zin hebben in die halve zak drop.

Over de auteur Miriam van Reijen (1983) is professioneel triatlete en duatlete. Naast het trainen heeft van Reijen haar eigen bedrijf, waarmee ze presentaties verzorgt over voeding, hardlopen en training en schreef ze het Hardlo­ perskookboek (deel 1 & 2). In 2019 promoveerde ze aan het aan het Amsterdam UMC. Miriam woont, werkt en traint in Amsterdam.

TRANSITION 100

TIPS OM VAN JE RACEDAG DE TOFSTE DAG VAN HE T JAA TE MAKEN

70

57

/100

SCHERPTE

Wakker worden, genieten, scherp worden en twee atleten helpen met hun olympische droom. Jij

RACEDAY

kunt het allemaal tegelijk doen. Cornelius Kersten en Ellia Smeding willen voor TeamGB naar de Winterspelen in 2022.

Jij helpt ze door Brew’22 te drinken. Gevestigd in Heerenveen.

brew22.com

58 /100 UIT BEELD

59 /100 LEESVOER

SURF PONCHO

Geen kleedruimtes beschikbaar op racelocatie? Draag een poncho en hou de boel bedekt.

NTB-jeugdpartner Decathlon heeft ook voldoende aanbod in volwassen maten. Ook fijn na een koude zwemtraining. decathlon.nl

RELENTLESS Hoe word jij een kampioen en hoe blijf je er een? Leer van de enige man die tweemaal achter elkaar goud won als triatleet op de Spelen.

Alistair Brownlee was vier jaar bezig met zijn interviews en de lineup van topatleten in zijn boek is daarom ook net zo eindeloos als indrukwekkend.

71

60 /100

61 /100

IN BEELD

JUICE

Documenteer je dag. Je bent er zelf bij, maar heb je tijd om op te letten wat er allemaal (om je heen) gebeurt? Film jezelf in actie of laat iemand jouw finest hour vastleggen. Monteren is nagenieten en met publiceren betrek je anderen bij jouw triathlonfeestje. Spread the love!

OPL A DER De nachtmerrie! Je telefoon dood terwijl je nog succeswensen wilt checken of je raceverloop wilt delen.

Je Garmin leeg en geen fietskilometers op Strava.

Opladen in de auto en snel aub! Met tweemaal USB.

62

/100

TRANSITION

Organiseren kun je leren! Checklist erbij, alles een eigen plekje en bovendien makkelijk terug te vinden door de grote opening. NTB-partner Z3R0D heeft de rugzak voor je. Check het YouTube-kanaal voor een inpakinstructie.

Neem jij ook zoveel mee? z3r0d.com

72

63

TRANSITION 100

/100

TÂRGU MUREȘ Beeld Peter Horsten

EK’s voor duatleten en triatleten, halve en hele ironmans, Challengewedstrijden en meer.

Zoveel meer. Onze toppers zijn weer op pad. En wij volgen ze op de voet.

Genietend van prachtige duels en klinkende prestaties.

WIJ MOGEN

73

74

TRANSITION 100

64

/100

WALCHSEE Beeld Ingo Kutsche

65 /100 GDANSK Beeld Ingo Kutsche

75

66

/100

TÂRGU MUREȘ Beeld Peter Horsten

76

TRANSITION 100

77

67

/100

DUBAI Beeld Ingo Kutsche

78

68

TRANSITION 100

/100

GRAN CANARIA Beeld Ingo Kutsche

69 /100 TÂRGU MUREȘ Beeld Peter Horsten

79

70

/100

WALCHSEE Beeld Ingo Kutsche

80

TRANSITION 100

71

/100

GDANSK Beeld Ingo Kutsche

81

72 /100 WALCHSEE Beeld Ingo Kutsche

82

TRANSITION 100

73

/100

GDANSK Beeld Ingo Kutsche

74 /100 LANZAROTE Beeld Ingo Kutsche

83

75

/100

LANZAROTE Beeld Ingo Kutsche

ONGEBOND

EN

Of je je nu houdt aan een strak trainingsregime of wat losser omgaat met je sport, de meeste triatleten zijn vaak te vinden in het zwembad, op de fiets en hardlopend op straat. Wat logisch is, aan de ene kant. Maar aan de andere kant kan veelzijdig trainen ook de sleutel tot succes betekenen. Ook in tijden van blessureleed kan alternatief trainen een manier zijn om in conditie te blijven, het lichaam aan te laten sterken en tegelijkertijd het hoofd fris houden en het hart vol van verlangen naar dat wat weer komen gaat. Hou de honger naar succes levend door breed te oriënteren en het blikveld altijd open te houden voor nieuwe mogelijkheden die de omgeving of de situatie waarin we ons bevinden te bieden hebben. Voorbeelden en initiatieven te over.

Tekst Martijn Keijsers

86

TRANSITION 100

76 /100 VEELZIJDIG Tekst Barbara Kerkhof Beeld Barbara Kerkhof

JORIEN DEL HE Z

Veelzijdigheid als sleutel tot succes

I

n 2019 kwalificeerde Jorien Delhez zich voor Hawaii, maar sloeg ze de uitnodiging af. Ze werd eerste in haar agegroup op Lanzarote, waar ze al eerder had meegedaan. ‘Niemand snapte waarom ik niet naar Hawaii wilde’, vertelt ze vanuit de trein van Albanië naar Zwitserland, haar grote rugzak naast zich. ‘Maar ik ging daar helemaal niet voor. Ik doe aan triathlon omdat ik de sport zo mooi vind om te doen, niet om het hoogste niveau te behalen. Alles dat ik het hele jaar aan sport heb gedaan, valt samen op zo’n wedstrijddag. Wat ik mooi vind - en dat kan alleen in wedstrijdverband: zo’n dag zit vol met al die verschillende emoties. Ik sta neutraal tegenover zwemmen; ik ben er niet goed of slecht in. Maar

op de racefiets ben ik op mijn best; die snelheid geeft me een euforisch gevoel.

De laatste tien kilometer zit ik in een flow, alsof ik de hele dag kan blijven rijden - alleen ga ik dan dus een marathon lopen. Ik moet dan echt even afscheid nemen van het fietsen en accepteren dat ik nog niet echt zin heb in de marathon. Maar als ik eenmaal loop, vind ik het prima. Ik moet het doen, maar ook weer niet: ik doe dit alleen maar voor mijzelf.

Na die achtbaan van emoties vind ik het geweldig om te finishen, dan vind ik het zo vet dat ik het heb gedaan en dat is waarvoor ik het doe.’

En dat laatste vat samen hoe Delhez over haar sport denkt: ze doet het voor niemand anders dan zichzelf.

Ze hoeft er niet van te leven, hoeft niemand iets te bewijzen. Ze wil alleen maar op een actieve manier genieten van de natuur. ‘Ik ga nooit trainen. Ik ga gewoon naar buiten; een mooie berg op lopen of fietsen.’

In de aanloop naar Lanzarote zat Delhez met twee armen in het gips omdat ze tijdens het skiën haar duimen had gebroken. Ze woont al jaren in het Zwitserse Davos, waar ze ’s winters aan tourskiën doet.

‘Het enige dat ik die acht weken kon doen, was skiën met aangepast gips.’

Het legde haar geen windeieren, maar naar Hawaii, dat hoefde op dat moment niet. Ze houdt van reizen en wilde haar vakantie er niet voor opgeven. Omdat de triathlon van Lanzarote in mei plaatsvond, doet ze haar trainingen in de sneeuw.

Ze fietst zestig kilometer naar haar werk en weer terug en skiet. Ze gaat liever bikepacken in Thailand dan op trainingskamp. ‘Zo train ik mijn uithoudingsvermogen en zie ik tegelijkertijd mooie plekken.’ Op IJsland wandelde ze elke dag vijftien kilometer met een zware rugzak en zodra haar tent stond, deed ze een trailrun.

Het is mijn hobby, niet mijn werk. Ik neem de sport serieus maar ik vergeet nooit te genieten.

Je mag dit doen, je mag ook dankbaar zijn dat je lichaam dit aankan; dat is echt niet vanzelfsprekend.’

Ze houdt van onderweg zijn, de seizoenen zien veranderen en avonturen beleven. Mooie wedstrijden kunnen doen op een goed niveau vindt ze een leuke bijkomstigheid.

‘Op deze manier kan ik op een ongedwongen manier goed presteren; je kunt ver komen met het volgen van je hart en altijd flexibel blijven.’

Ze heeft nog nooit een klassieke voorbereiding gevolgd. Toen ze op Sardinië aan het fietsen was, ontmoette ze een coach. ‘Hij zag dat ik talent had, maar hij zei er meteen bij dat ik het meest tot mijn recht kom door mijn hart te volgen.’ Ze is dan ook nooit geblesseerd door overbelasting. ‘Als ik geen zin heb, heb ik geen zin - en maak ik ook geen zin.

En als ik juist heel veel zin heb, ren ik ’s ochtends vroeg een berg op en af en ga ik er na mijn werk nog met de fiets op uit. Veel mensen lijken uit het oog te verliezen dat we het hier over een hobby hebben. Het is mijn hobby, niet mijn werk. Ik neem de sport serieus maar ik vergeet nooit te genieten. Je mag dit doen, je mag ook dankbaar zijn dat je lichaam dit aankan; dat is echt niet vanzelfsprekend.’

87

88

TRANSITION 100

89

77 /100 VEELZIJDIG Tekst Barbara Kerkhof Beeld Elin Westerlund

EEL C O SIN T NIC OL A A S

Alternatief en veelzijdig trainen

A

ls je niet in drie, maar in tien onderdelen wilt uitblinken, hoe train je dan? Als triatleet besteed je waarschijnlijk veel tijd aan training om alles onder controle te houden.

Je zwemt, je fietst, je loopt; je doet wat je kunt. Kun je je voorstellen hoe het voelt om tien onderdelen op topniveau te beoefenen? We vroegen het aan Eelco Sintnicolaas, topmeerkamper en Europees kampioen indoor (zevenkamp) in 2013.

“Als meerkamper moet je wel veelzijdig trainen; de onderdelen zijn zo verschillend. Als je te veel focust op een onderdeel, gaat dat ten koste van een ander onderdeel”, weet Sintnicolaas. De kunst is het vinden van balans. Waar triathlon gaat over drie duursporten, is een tienkamp een uitdaging op zowel kracht, uithouding en explosiviteit.

Na een jarenlange samenwerking met coach Vince de Lange weet Sintnicolaas, die in 2005 doorbrak naar de Nederlandse top, wat zijn sterkste punten zijn. “Ik focus me op

de onderdelen waar ik het beste in ben, om daar de meeste punten mee te verdienen. Er zijn ook atleten die op alle onderdelen de hoogste score willen halen, maar dan moet je dus op tien onderdelen even goed zijn.”

“Nu ik iets ouder ben, leer ik mezelf geen nieuwe technieken meer aan; ik hoef het wiel niet opnieuw uit te vinden”, vertelt hij. “Mijn trainingen zijn gericht op fit zijn en fit blijven.

De trainingen zijn de afgelopen jaren veranderd. Ik train nu veel vaker alternatief; ik ga wel eens suppen en ook fietsen doe ik regelmatig. Het voordeel van meerkamp is dat hoe geblesseerd je ook raakt, er altijd iets te trainen valt.” En dat zegt hij niet zomaar, want Sintnicolaas heeft zijn fair share wel gehad, wat dat betreft. In 2007 kampte hij met een polsblessure en vervolgens scheurde hij zijn hamstring, wat zich herhaalde in 2009. Tijdens de WK in Berlijn moest hij opgeven met een enkelblessure. Ook tijdens de tienkamp op de WK van 2015 raakte hij geblesseerd. Dat geeft ook aan hoe pittig een tienkamp is ten opzichte van het beoefenen van één onderdeel. Aan de ene kant heb je, als een onderdeel niet goed gaat, altijd nog negen andere takken om je op te focussen. Maar je hebt ook veel meer kans om geblesseerd te raken als je twee dagen lang op het hoogste niveau moet presteren.

“Alternatief en veelzijdig trainen heb ik altijd al gedaan”, herinnert de meerkamper zich. “Vroeger ging ik met mijn trainer Vince een keer per week squashen. Eerst deden we dan wat oefeningen en daarna speelden we een partijtje, dat vonden we allebei leuk.” Hij vindt het moeilijk om stil te zitten; ook tijdens zijn vakanties sport hij. “Suppen is echt een goede workout; sowieso voor mijn core, en als ik wat langer ga is het ook een cardiotraining.” Hij volgt geen strak schema, maar maakt

de balans op als hij zijn trainingen plant: “Als ik een belangrijke technische training op mijn programma heb staan, ga ik niet eerst suppen of fietsen. En na het lopen van tempo’s moet ik niet verwachten dat ik goed kan hoogspringen. Al die verschillende sporten die ik mag doen; ik heb de leukste baan die er bestaat.

Het is nooit saai.”

Achteraf gezien kampte Sintnicolaas al een tijdje met een blessure, vlak voor de Spelen van 2016 in Rio. “Mijn lijf hield het niet vol; na 100 meter was het voor mij al afgelopen”, vat hij samen. Wat begon met een droom die uitkwam, eindigde in een periode waarin hij zes maanden niet op de atletiekbaan kwam. In die tijd beoefende hij veel verschillende sporten om te herstellen, maar ook om uiteindelijk zijn honger naar atletiek weer aan te wakkeren. Op 1 januari 2017 stond hij op de baan voor een hordentraining, na een basis zonder schema’s.

Hij had de maanden ervoor hardgelopen in het bos, op de mountainbike gereden en ging zwemmen en aquajoggen in het zwembad. “Mijn pols zat na een operatie in het gips, dus aquajoggen was voor mij makkelijk op dat moment. Ik had er plezier in, lekker sporten en bewegen. Voor mijn hoofd was het fijn dat mijn trainingen niet al wekenlang vaststonden, maar sporten deed ik nog steeds veel. Als ik niet beweeg, hang ik zo in de gordijnen”, lacht hij.

Hij maakt inmiddels al jaren zijn eigen trainingsschema’s, nadat in 2016 de samenwerking met Vince de Lange in goed overleg werd beëindigd. “Toen de Spelen door corona werden uitgesteld, deed ik vooral veel basiswerk. Maar nu het toernooi er weer aan zit te komen, worden de trainingen weer specifieker. Ik hoop dat ik alles precies op tijd goed heb, zodat ik naar Japan kan gaan”, hoopt hij.

TRANSITION 100

ONGEBONDEN SPORT

90

78

/100

CHALLENGES

S T R AVA GROEP CH A L L ENGE S Met de nieuwe functie Groepchallenges kunnen sporters over de hele wereld de regels voor hun eigen challenges opstel­ len, een doel bepalen dat de groep kan najagen en uitnodigen wie ze maar willen.

79 /100 FIETSEN

80 /100 MULTISPORT

SPORTON Meer dan 4 miljoen mensen in Nederland zijn ‘multi​sporter’.

De Sportinnovatiestudio van NOC*NSF ontwikkelt een platform waar verenigingen en andere aanbieders activiteiten kwijt kunnen en sporters kunnen zoeken naar gewenste activiteiten. Flexibiliteit zonder traditioneel lidmaatschap.

CYCLING ESPRESSO Zondagochtend: praatje, bakkie en dan gaan. Samen uit, samen thuis.

Zo moet het zijn volgens de filo­ sofie van oud proftriatleet Jerzy Kasemier en sinds 2013 van ‘zijn’ Cycling Espresso. Begonnen in Groningen en intussen uitwaaie­ rend over (noord) Nederland en…de wereld. Stap ook op in Costa Rica als je in de buurt bent.

91

81 /100

82 /100

CITAAT

Om gelukkig te zijn, moet je iets doen waar je gelukkig van wordt.

Johan Cruijff

83

/100

ZWEMMEN

OSS

The Outdoor Swimming Society zet zich belangeloos in voor het avontuur dat zwemmen in buitenwater altijd al geweest is. Gratis lidmaatschap, wereldwijd. Ben je een winterzwemmer, dan kun je ook nog lid worden van The Stoics. Alleen voor echte doorbijters.

RENNEN

RUNNING CRE W Welke stad heeft er nog geen? Running crews lijken alomtegenwoordig. Veel clubjes liggen stil in de coronaperiode en komen daarna aarzelend weer op gang. Van ‘just show up and run’ door alle maatregelen meestal nu veranderd in ‘registreren online verplicht’. Het rennen blijft natuurlijk net zo tof.

92

TRANSITION 100

93

84 /100 INTERVIEW Tekst Marcia Jansen Beeld Kamp van Koningsbrugge, Tom Oosterdijk

OR AKEL OOSTERDIJK Als er één atleet in coronatijd veel in de spotlight stond, dan was het Tom Oosterdijk. Op tv en op instagram was hij niet weg te denken. Kunnen we in de toekomst ook in triathlonwedstrijden niet om zijn prestaties heen? Thomas Sijtsma ging in gesprek met de zelfbenoemde ‘amateur bullshitter’.

H

et verhaal van Oosterdijk (27) gaat nog een keer in boekvorm uitgebracht worden. Dat kan niet anders. Van zuipende, vretende en op zijn zachtst gezegd corpulente student, inclusief bolle toet, tot de afgetrainde triatleet die het zelfs tot het profcircuit heeft weten te schoppen. En dat is pas het begin van het verhaal. De proflicentie is na vier jaar intensief trainen en racen binnen. Oosterdijk kijkt alweer verder. Het podium halen op een hele triathlon? Ooit zelfs winnen? Waarom niet? “Daar heb ik nog zeker twee jaar voor nodig”, zegt Oosterdijk door de telefoon.

“Mensen verwachten nu al soms te veel van mij. Ik zit pas net in deze sport, heb nog geen vijftien triathlons gedaan. Het is duidelijk dat ik nog veel moet leren. Met name in het zwemmen, voor de ontwikkeling als atleet in het water was afgelopen jaar niet ideaal natuurlijk.”

Oosterdijk zou Oosterdijk niet zijn als hij het het coronajaar 2020 geen verrassende wending zou geven.

Niets voor hem: wachten tot er weer groen licht zou komen voor wedstrijden. Stilstand is achteruitgang.

Liever spectaculair en slopend dan saai en rimpelloos. De Hagenaar besloot zichzelf uit te dagen. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Voor hij het wist stond hij met een geweer in de aanslag voor de draaiende camera’s van Kamp van Koningsbrugge, het televisieprogramma van Jeroen van Koningsbrugge waarin uit vijftien doodgewone Nederlanders de beste commando werd gezocht.

Kamp Koningsbrugge

“Dat was zo ontzettend gaaf, een prachtig intermezzo van twaalf dagen, want zolang was de opnameperiode. Het dagprogramma zat bomvol, dus ik kon niet even de hand opsteken en een rondje

fietsen of lopen. Mijn leven lag even in handen van het korps commandotroepen. Het was mijn offseason. Misschien wat kort en intensief. Maar ach, ik heb geen lange rustperiodes nodig.” Hoewel Oosterdijk indruk maakte, moest hij uiteindelijk de serie in de finale verlaten. Tot groot ongenoegen van hemzelf. “Fysiek en mentaal stak ik met kop en schouders boven de anderen uit. Als triatleet was ik veel gewend. In de latere afleveringen ging het meer om didactische vaardigheden en daar ging het mis. We kregen een schietopdracht die echte commando’s pas na jaren training kregen. Ik schoot een passerende burger in de knie. Dat was niet de bedoeling. Commando’s zouden nooit een burger raken. Dat betekende mijn einde.”

Oosterdijk baalde als een stekker.

“Ik vond het zo onrechtvaardig dat ik eruit moest. Ik had als enige alle

94

TRANSITION 100

opdrachten met vlag en wimpel gehaald. Ook de commando’s die werkten bij het programma vonden dat ik de overwinning verdiende.”

De volgende dag trainde Oosterdijk weer voor de triathlons, even intensief als altijd. “Ik zou een paar maanden later prof worden, geen tijd om te rusten dus. Ik wil niet over een paar jaar doodgebloed achter een bureau zitten en denken: wat heb ik het daar laten liggen. Er moeten geen dagen aan te wijzen zijn waarop ik heb lopen lanterfanten.”

Alternatief trainen

Dat is niet altijd even makkelijk gezegd als gedaan tijdens een jaar met gesloten zwembaden en weinig hoopvolle vooruitzichten in een tweede en derde coronagolf. En dan is zwemmen al het zwakste onderdeel van de voormalig Leids student.

“Zwemmen kon ik naast me neerleggen. Ruim drie maanden deed ik er niets aan. Wedstrijden waren allemaal geannuleerd waardoor die beslissing iets makkelijker te maken

was. In december reed ik een paar keer naar het De Mirandabad in Amsterdam. Vanaf januari ging ik weer structureel het water in. Om echt definitief aansluiting te vinden met het profveld moet ik daarin verbeteren. Stiekem zit me dat dwars.

Komende winter ga ik heel veel tijd doorbrengen in het water.”

Oosterdijk gebruikte het jaar om op een alternatieve manier te trainen.

Zo trok hij veel op met Ide Schelling, profwielrenner bij Bora-Hansgrohe en teamgenoot van onder anderen Wilco Kelderman en Peter Sagan.

Los van schema’s en opdrachten het avontuur zoeken. Fit blijven zonder naar een piek te werken. Niet moeten, maar mogen. Het individualistische karakter van de triathlonsport, waarin elke atleet vooral met eigen schema’s en doelen werkt, heeft Oosterdijk nooit getrokken.

“Samen sporten is zo veel beter dan alleen. Ik wilde als student aanvankelijk afvallen, maar een andere reden dat ik naar deze sport trok, was om beter te leren alleen te zijn.

Mensen verwachten nu al soms te veel van mij. Ik zit pas net in deze sport, heb nog geen vijftien triathlons gedaan.

Voorheen ging ik al niet eens alleen naar de supermarkt, ik vroeg altijd iemand mee. Nu tijdens het trainen is het toch wel lekker iemand mee te hebben. Sommige atleten vinden in alleen fietsen een vorm van meditatie, ik word er doodongelukkig van. Ik wil plezier maken.”

Brommeren

Met Schelling aan zijn zijde kon Oosterdijk zich op de fiets meten aan een profrenner. “We deden regelmatig intervalblokken naast elkaar. Ik moet zeggen: ik kwam best aardig mee. Tot de Vuelta kwam en hij zich enorm verbeterde. Ik kon hem daarna niet meer bijhouden. De manier van fietsen is totaal anders.

Een wielrenner kan zich enorm diep inspannen, even rust, en opnieuw alle registers opentrekken. Wij triatleten zijn vooral aan het brommeren.

Tempo rijden. Dat vindt Schelling dan weer heel vervelend.”

Na het telefoongesprek reisde Oosterdijk met onder anderen Laurens ten Dam af naar Kenia voor een meerdaagse gravelwedstrijd. Inmiddels staat het vizier weer gericht op de multisporten. Oosterdijk hoopt deel te nemen aan de hele triathlon van Kopenhagen of Almere om er vervolgens later in het seizoen nog een te proberen. Liefst in een monstertijd. “Maar daarvoor moet ik misschien nog een paar Burger Kings links laten liggen.”

95

96

TRANSITION 100

85 /100 GEZONDHEID Tekst Marcia Jansen Beeld Studio Vonq

Zon & huid

Zodra de zon weer gaat schijnen, verlangen we naar sporten in korte broek en met ontblote armen. Heerlijk toch? De schaduwzijde van dat genot is de schade die zon aan je huid toebrengt. Dermatoloog en triatlete Klaziena Politiek helpt jou jezelf beschermen tegen UV-straling.

L

aten we voorop stellen dat de zon heel veel positieve effecten heeft. Zonlicht en warmte geven veel mensen een goed gevoel en zonlicht is ook nodig om het lichaam goed te laten functioneren. Zo wordt als zonlicht op de huid schijnt vitamine D aangemaakt, dat zorgt voor sterke botten en een goed werkend immuunsysteem. Maar té veel zon is dus niet goed. Wij als duursporters zijn nu eenmaal veel buiten te vinden en dus staan we in een triathlonseizoen veel bloot aan ultraviolet licht (UVA- en UVB-straling). Klaziena Politiek, die als dermatoloog is verbonden aan Medisch Centrum Leeuwarden, komt dan ook niet alleen als triatlete veel duursporters tegen, maar ook tijdens haar werk. “Wie veel buiten sport is vanzelfsprekend ook meer en langer in de zon en als je je huid niet goed beschermt, loop je meer kans op huidbeschadigingen”, vertelt zij.

Gelukkig zijn er voldoende manieren om het risico op zonverbranding te voorkomen. Vooral tijdens warme, zonnige dagen of dagen met een hoge zonkracht, is het

97

verstandig om niet op het heetst van de dag te gaan sporten. Plan je trainingen als het even kan vroeg in de morgen (voor 11.00 uur) of later op de dag (na 15.00 uur) als de zon niet meer zo fel schijnt. “Wees vooral voorzichtig als je huid nog niet veel zon gewend is. Vorig voorjaar was zo mooi dat we in maart en april al in korte broek en korte mouwen buiten konden fietsen. We gingen vanuit de winter heel snel naar mooi weer. Het risico om te verbranden is dan groot en een verbrande huid geeft meer risico op huidkanker.”

Smeren

Belangrijk is om in het voorjaar en de zomer zonnebrandcrème te gebruiken. Zelfs als het bewolkt is, want zonnestralen gaan voor een deel ook door wolken of mist heen.

Houd voor je gaat sporten het weerbericht in de gaten. Tegenwoordig worden in het weersvoorspellingen niet alleen de verwachte temperaturen aangegeven maar wordt er ook indien nodig een zonkrachtwaarschuwing gegeven.

Hoe snel je verbrandt hangt af van je huidtype. Mensen met een licht huidtype verbranden sneller dan mensen met een donker huidtype en kunnen dan ook beter een zonnebrandcrème met een hogere factor gebruiken. “Ik smeer me altijd minimaal twintig minuten voor een training in met een goede, waterbestendige zonnebrandcrème met minimaal factor 30”, vertelt Politiek die in haar studentenjaren in Groningen roeide en sinds 2012 aan triathlon doet. “Tijdens de lange fietstrainingen doe ik om de twee, drie uur zonnebrandcrème op mijn gezicht en armen. Dat is een vaste gewoonte geworden.”

Kledingkeuze

Als oud-roeister weet Politiek uit ervaring dat je in en op het water helemaal moet oppassen. Water weerkaatst het licht waardoor je

sneller verbrandt. “Vergeet je rug, je billen en de achterkant van je benen niet als je in buitenwater zwemt. Op heel zonnige dagen zwem ik zelf nog wel eens met een surfshirt. Die zitten vrij strak en anders zorgt het door de weerstand ook nog eens voor een extra trainingseffect. En het is beter voor het milieu want al die crème belandt uiteindelijk in het water.” Ook tijdens langere wedstrijden heeft Politiek standaard een miniverpakking zonnebrandcrème mee in het tasje op de bovenbuis.

“Natuurlijk draait het in een wedstrijd om snelheid, maar als je een triathlon doet in zonnig weer en je meer dan tien uur aan het sporten

Voor een lange triathlon is het goed om te kiezen voor een triathlonpak. bent, dan is het toch wel belangrijk om je goed te beschermen. Ik deed zelf twee jaar geleden in Maastricht mijn eerste hele triathlon en het was met 35 graden een heel warme dag.

In sommige Ironman-wedstrijden heb je speciale sunscreen teams die atleten na het zwemmen en het fietsen van top tot teen insmeren met zonnebrandcrème, maar die waren er in Maastricht niet. Na het zwemmen en het fietsen gebruikte ik dan ook een spray lotion, dus daar ben je zo mee klaar en tijdens het fietsen heb ik mijn gezicht en bovenarmen nog eens extra ingesmeerd.”

Heb je een langere triathlon in een warm land op het programma staan, of wordt er mooi weer voorspeld in Nederland, houdt daar dan ook rekening mee in je kledingkeuze.

“Voor een lange triathlon is het goed om te kiezen voor een triathlonpak dat je rug, schouders en bovenarmen bedekt. En draag een petje of zonneklep en zonnebril tijdens het lopen. Veel merken hebben tegenwoordig ook UV-werende triatlonpakken en mouwstukken die je kunnen beschermen als je niet met zonnebrandcrème in de weer wilt tijdens een wedstrijd.”

Hoewel veel van haar sportvrienden tegenwoordig ook rondfietsen met een tubetje zonnebrandcrème in de achterzak van het fietsshirt, merkt Politiek dat niet iedereen zich even bewust is van de risico’s. “Een gebruinde huid wordt vaak nog steeds als een schoonheidsideaal gezien. Het ziet er gezond uit, maar is het niet. Bovendien veroudert je huid ook veel sneller als je te lang en onbeschermd in de zon bent.

UV-A beschadigt het elastische bindweefsel in de huid. Hierdoor wordt de huid dikker en stugger en ontstaan rimpels, verkleuringen en vlekken. Als je jong bent, sta je daar misschien niet bij stil. Maar als je later geen doorbakken huid met veel rimpels wilt hebben, kun je je beter nu goed beschermen tegen de zon.”

Bronnen ZONLICHT EN DE HUID nvdv.nl NEDERLANDSE KANKERREGISTRATIE iknl.nl KENNISCENTRUM HUIDARTS.COM huidarts.com FASTER THAN SKINCANCER fasterthanskincancer.org

98

TRANSITION 100

86 /100 MOEDERVLEKKEN

Mensen met veel moedervlekken (meer dan honderd verspreid over het hele lichaam) hebben een verhoogde kans op melanoom.

Wees ook alert als je grote, vlakke (atypische) moedervlakken hebt.

Deze atypische moedervlekken zijn groter dan 5 mm en hebben meerdere tinten bruin of roodbruin.

Atypische moedervlekken kunnen kleine veranderingen geven voordat er melanoom ontstaat. Houd je huid dan ook goed in de gaten. Heb je een raar plekje of zie je dat je moedervlek verandert, raadpleeg dan altijd je arts. Huidkanker is, mits ontdekt in een vroeg stadium, over het algemeen goed te behandelen.

87 /100 WAT IS UV-A EN UV-B?

UV-A (met de ‘A’ van ‘aging’) is het hele jaar aanwezig, dus ook in de herfst en winter, en wordt niet tegengehouden door wolken of glas.

UVA dringt diep door in de huid − tot de cellen van de lederhuid, de huidlaag onder de opperhuid − maar doet geen pijn. Wie veel en vaak zonder bescherming blootstaat aan UVA-straling, loopt een groot risico op snelle huidveroudering.

UV-B (met de ‘B’ van ‘burning’) dringt door tot in de bovenste laag van de huid en zorgt ervoor dat de opperhuid dikker wordt. Hierdoor wordt de lederhuid (dieper liggende laag van de huid) beschermd tegen te veel zonlicht. UVB-straling is voornamelijk in de lente en zomer aanwezig. Deze straling zorgt ervoor dat we bruin worden, maar ook dat onze huid zonder bescherming verbrandt.

Risicogroep

Die huidbeschadigingen kunnen leiden tot actinische keratosen

(ruwe, harde schadeplekjes op de handen en het gezicht die een voorloper kunnen zijn van huidkanker), basaalcelcarcinoom, plaveiselcelcarcinoom (kankersoorten die over het algemeen goed te behandelen zijn) en melanoom (een agressieve vorm van huidkanker). Huidkanker komt in Nederland steeds vaker voor. Op dit moment komen er jaarlijks zo’n 70.000 patiënten per jaar bij, dat is meer dan de helft van alle kankergevallen in Nederland. “Ik zie relatief veel langeafstandslopers en mensen die veel hebben gefietst in mijn praktijk”, vervolgt Politiek. “Het is een feit dat duursporters meer risico lopen om huidkanker te krijgen.”

88

/ 100

SUN PROTECTION FACTOR

Zonnebrandcrèmes zijn niet bedoeld om langer in de zon te kunnen blijven, maar om extra bescherming te geven op momenten dat je in de zon komt. Zonnebrandcrèmes bevatten stoffen (filters) die uv-straling opnemen of weerkaatsen. Op een zonnebrandmiddel staat meestal een Sun Protection Factor (SPF), die kan variëren van 2 tot 50. Als je een lichte huid hebt, kun je bijvoorbeeld maar vijf minuten in de zon zijn zonder te verbranden. Smeer je je in met factor 2, dan kun je twee keer zo lang, dus 10 minuten, in de zon blijven zonder te verbranden. Kies je voor factor 30, die wordt aangeraden voor vrije tijd en sport, dan kun je 2,5 uur in de zon blijven.

202

Gebruik een watervast zonnebrandmiddel met minimaal factor 30 en smeer die regelmatig opnieuw in.

TIPS VOOR IN DE ZON

90 / 100 Smeer je minimaal twintig minuten voor het sporten in met zonnebrandcrème.

91 / 100 Kies een zonnebrand­ crème die zowel voldoende beschermt tegen UVB én UVA. Je herkent deze doordat er een cirkel om UVA staat op de verpakking.

92 / 100 Zorg ervoor dat je voldoende zonnebrandcrème gebruikt. Spray of smeer je een te dunne laag, dan is de bescherming minder dan de verpakking aangeeft.

93 / 100 Breng zonnebrand­ crème opnieuw aan na het zwemmen, afdrogen en zweten.

94 / 100 Laat de huid voor­ zichtig wennen aan de zon.

95 / 100 Ga niet onbeschermd in de volle zon tussen 11.00 en 15.00 uur.

96 / 100 Zorg voor extra be­ scherming als je dichter bij de evenaar komt en in de bergen.

97 / 100 Water, zand en sneeuw weerkaatsen het zon­

89

/ 100

JEUGDSPORTERS OPGELET

De huid van kinderen is gevoeliger dan die van volwassenen en moet daarom goed beschermd worden.

Veel zonlicht en zonverbrandingen op de kinderleeftijd verhogen het risico op huidkanker op latere leeftijd.

licht. Gebruik een zonnebrand­ crème met een hoge factor en smeer je vaker in.

98 / 100 Draag tijdens het sporten beschermende kle­ ding zoals een surfshirt, UV-werende sportkleding en mouwstukken.

1

WEDSTRIJDKALENDER

25 JULI 2021 15 AUGUSTUS 2021 3 OKTOBER 2021 > 2022 > 2022

TRI HUIZEN DUIN TRI ALMERE TRI AMSTERDAM TRI ROTTERDAM TRI NIJMEGEN

WISSELCLINICS Voor iedere wedstrijd is er een wisselclinic op locatie ter voorbereiding. Hier ga je met een trainer van Tri2One Coaching oefenen met de techniek van het wisselen.

Data: 23 juli, 13 augustus en 1 oktober.

TRI HARD Series is dé nationale triathloncompetitie van Nederland.

Extra mooi: als je aan drie wedstrijden in 2021 meedoet, doe je automatisch mee in de TRI HARD Competitie, waarin je binnen jouw Age Group mooie prijzen kunt winnen.

WWW.TRIHARD.NL

100

TRANSITION 100

101

99

/100

HISTORIE Beeld Rob Barel (persoonlijk archief) Tekst Martijn Keijsers

B A REL WA S HERE Een carrière van anderhalf decennium op het allerhoogste niveau van de sport kreeg in Sydney voor Rob Barel de ultieme bekroning. Hij was erbij op de Olympische Spelen.

H

et is 1999 en het duurt nog een jaar voordat triathlon als sport mag debuteren op de Olympische Spelen.

In Sydney 2000 gaat het gebeuren. De strijd om startplekken is hevig. Iedereen wil erbij zijn als de nog jonge sport op het allerhoogste toneel mag debuteren. Daar zal geschiedenis geschreven worden. Daar wil je zijn, als alle tv-camera’s gericht worden op het wereldberoemde Opera House, dan uitzoomen en naar beneden gericht worden naar de startlijn van de eerste olympische triathlon. Daar gaat het gebeuren over een jaar.

Rob Barel is al meer dan anderhalf decennium topatleet als de kwalificatie voor Sydney van start gaat. Hij,

de wereldkampioen lange afstand van 1994, elfvoudig podiumklant in de wereldberoemde triathlon van Nice, grootgrossier in Europese titels, twee keer vierde in de Ironman op Hawaii en ondertussen ook veertigplusser. “Het is een gek idee om te racen tegen jongens die je zonen zouden kunnen zijn” zij hij in 1999 in een interview. “Maar tijdens de wedstrijd denk je daar niet aan. Dan wil je ze verslaan. Zo dicht mogelijk bij het podium eindigen.”

In 1999 reizen atleten ook al de hele wereld af. De World Triathlon Championship Series bestaan nog niet. Worldcups en Europacups zijn de plekken waar het moet gebeuren.

Maart is Mykonos. April, dat wordt Japan, twee keer. Eerst Gamagori, dan Ishigaki. Dan in mei naar Sydney. Een test event zouden we tegenwoordig zeggen, want een jaar voor de Spelen. De Australiërs zijn al in vorm. McCormack wint die lente een keer, Bennett ook en Welch.

Terug naar Europa. In juli het EK in Funchal. Een week later Europacup in Spanje, in Graus. Dan naar Karlstadt. Europacup en het Noords kampioenschap. Veel Scandinaviërs aan de start. Barel wint!

En het reizen gaat door. Hongarije voor een Europacup, naar Canada voor weer een Worldcup, nog eentje in Zwitserland, door naar een Europacup in Tsjechië (weer podium!), opnieuw naar Canada voor het wereldkampioenschap en dan nog naar Mexico voor de laatste Worldcup van het seizoen. Kijkend naar de uitslagen vind je namen van jonge gasten die in het decennium dat volgt vaak in de spotlights zullen staan. Grote kampioenschappen zullen winnen. Twintig tot vijfentwintig, zesentwintig jaar oud.

Een enkeling richting dertig en al bijna toe aan de overstap naar het Ironmancircuit. Barel maakt juist de omgekeerde weg. Is weer Worldcups gaan racen omdat triathlon olympisch wordt. Hij die jarenlang zijn sporen en zijn geld in de lange wedstrijden verdiende, racet nu weer op de korte afstand, tegen jongens die wat leeftijd betreft zijn zonen hadden kunnen zijn. In december, vlak voor Kerst, worden er 42 kaarsjes uitgeblazen. 1999 is bijna voorbij.

Nog 10 maanden tot Sydney.

Hij haalt het. Kwalificeert zich.

Mag erbij zijn. Wat een bekroning van een magnifieke carrière.

“Als ik de Spelen haal, stop ik daarna sowieso met triathlon als wedstrijdsport”, sprak hij in 1999.

En hij hield zich aan zijn woord, kwam juichend over de meet in Sydney, want hij was erbij, op die unieke dag in de triathlongeschiedenis. Daarna werd het stil op het wereld-triathlontoneel als het gaat om de naam Barel. Tot 2008. Toen was Robert Alexander “Abraham” Barel nog éénmaal terug. Op Ameland werd hij Europees kampioen crosstriathlon.

Hadden ze opnieuw het nakijken, de jonkies. Ook dat had in 1999 niemand kunnen denken. Zelfs Rob Barel niet.

102

TRANSITION 100

103

100

/100

AVONTUUR Tekst Frank Heukels Beeld Iron Cowboy www.ironcowboy.com

HONDERD HELE TRIATHL ONS IN HONDERD DAGEN Kun jij het je voorstellen?

Honderdmaal een hele triathlon in honderd dagen. James Lawrence deed het. Frank Heukels moest voor zijn werk in de VS zijn en nam voor Transition op dag 62 een kijkje bij ‘Conquer 100’.

104

TRANSITION 100

A

ls je niet eerst bedenkt dat het een optie is, kun je het idee ook niet krijgen. Maar de in Utah woonachtige Canadees James Lawrence weet dat het een optie is. Hij deed namelijk al eens de helft. Na zijn 50/50/50, vijftig hele triathlons in vijftig dagen in alle vijftig staten van de VS, zit hij nu middenin project ‘Conquer 100’.

100/100

Honderd hele triathlons in honderd dagen. Elke morgen stapt hij rond vijf uur het lokale zwembad in. The Aquatic Center in Lindon, Utah. Iedereen is welkom, al 61 dagen. Op dag 38 werd hij zelf 45.

Vandaag, op dag 62 viert oudste dochter Lucy haar ‘prom’. Het leven waait alle kanten uit, James niet.

Zwemmen, fietsen, lopen volgens een vast stramien. De zaterdag dat ik een stuk aan mag sluiten, liggen er om 5.30 uur al 17 mensen in het water. Allemaal voor James. Vrouw Sunny is ook present. Wat ze met hun vijf kinderen heeft gedaan blijft onbesproken. Er staat een tent met een kachel en er komen beats uit een box. Het lijkt wel de nasleep van een succesvol feest. Zo’n bijeenkomst die we ons al niet meer kunnen herinneren.

Sommige mensen zwemmen een uurtje mee, anderen doen vandaag hun eerste van zeven dagen met James mee. Hij zet nogal wat mensen in beweging. Maar je moet opschieten. Als James klaar is met zwemmen, sluit het zwembad. Na 4300 yards (3900 meter) strompelt De Canadees uit het bad. Hij voelt zich al een tijdje geen 45 jaar oud meer. Sunny zet een paar slippers voor hem klaar en drapeert een handdoek om zijn schouders. Zijn dochter, Lucy (18), is inmiddels gearriveerd en neemt de social media van haar moeder over. Via Twitter, Facebook en Instagram

worden duizenden volgers over de hele wereld elke dag op de hoogte gehouden.

Wachten op verlichting

Het is een zaterdag, dat zijn de drukste, en gezelligste, dagen.

En dat is nodig ook. James zit er doorheen. Hij is moe, enigszins neerslachtig en, zo deelt hij ’s avonds op de socials, ‘emotioneel’. Dag 62 is midden in niemandsland, zeg ik tegen Sunny. Ze is het met me eens.

Dit zijn de zware dagen. Pas ergens richting de 85 zal er wat verlichting komen, omdat er een streep in zicht komt. Daarvan is voorlopig geen sprake. Het weer is vandaag een meevaller. Het is zonnig, een graad of 20, windstil. We zijn met een man of veertig, als hij het zwembad uit komt fietsen .We rijden de stad uit, licht omhoog en dan, via een van de weinige fietspaden, naar beneden.

Langs het vliegveld en Utah Lake.

De wegen zijn rustig en als er auto’s inhalen, doen ze dat op de linker baan. De rechter is van ons.

James bewerkt de groep zoals een gastvrouw haar feest. Omringd door vaste begeleider Aaron en een paar man van de lokale fietsclub zet hij de toon en het tempo. Af en toe zakt hij even door de groep, roept wat, probeert energie te delen en halen.

Koelboxen en wandelen

Het is in deze contreien ronduit knap dat er een redelijk vlak rondje is gevonden voor James en de zijnen.

Naast me fietst een wat oudere man.

Hij woont hier in de bergen en doet vandaag, met James, zijn eerste hele.

Vorige week was er regen. De hele dag. Ook die dag was James nooit alleen. Van heinde en verre sluiten ze aan. Vandaag uit Californië, Milwaukee en Nederland. Bezoekers uit Brazilië en Rusland zijn onderweg.

De impact van een gewone man, met zijn gezin en team, is indrukwekkend. Omgekeerd werkt het ook. Na de eerste dagen verschenen er plots

De Iron Cowboy straalt en incasseert de meevaller dankbaar.

Het zijn de kleine grote dingen, die de grote dingen klein maken. koelboxen langs het loopparcours.

Volledig bevoorraad. Koude (sport) dranken, repen, fruit. Door buurtbewoners geregeld en gevuld. De tranen springen je in de ogen. Ook letterlijk. James is in last. Tijdens het looponderdeel wordt gewandeld.

Ook nu is de support overweldigend.

Een jongetje loopt de halve afstand mee met zijn held. De Iron Cowboy straalt en incasseert de meevaller dankbaar. Het zijn de kleine grote dingen, die de grote dingen klein maken.

8 juni is de dag van nummer 100. Tot die tijd is het overleven. Voor James, maar ook voor zijn gezin en team.

“Hij mist het vader-zijn”, zegt Sunny om half zes ’s ochtends. Ook na dag 62 valt James in slaap op de massagetafel. Sunny stuurt erop, laat hem af en toe ineens een kwartier alleen in een stoel zitten. “Wacht hier even, ik ben zo terug”, en dan valt James in slaap. Lucy heeft haar ‘prom’, het jaarlijks hoogtepunt voor de Amerikaanse scholier. Ze ziet er prachtig uit en kan met haar glimlach de laatste sneeuw in de bergen ontdooien. James krijgt niet alles mee.

Morgen dag 63. Het gaat waaien.

Op transition.nl vind je een uitgebreider verhaal met een update over wat er na dag 62 gebeurde en lees je ook meer over de missie van James Lawrence, Operation Underground Railroad.

105

24kika

Ga jij de uitdaging aan?!

6- of 24uur lang skeeleren in estafette bij Flevonice

3 & 4 september 2021

WWW.24KIKA.NL

WINTERTRIATHLON WEISSENSEE 2022 Komend seizoen, op zondag 30 januari 2022 zal de AEW, de organisatie achter de Alternatieve Elfstedentocht, weer een winter triathlon organiseren op de Weissensee. Het definitieve programma wordt uiterlijk 1 september bekend gemaakt.

De wedstrijd is open voor iedereen die zich wil meten met anderen tijdens een winter triathlon. De categorieën zijn solo dames, solo heren en teams van drie.

De prijzen worden verdeeld over de beste drie dames, heren en mixed teams.

Inschrijven kan op

www.wintertriathlon-weissensee.com waar ook meer informatie te vinden is.

Wintertriathlon

Weissensee

as

9 - 12 September 2021 donderdag 9: Junior Challenge, RABO Business Relay vrijdag 10: Middle Distance Triathlon, Senior+NoLimit Challenge zondag 12: WK Long Distance + WK Aquabike

Triathlon

World Championships Long Distance ALMERE - AMSTERDAM info: almere.triathlon.org