Transition #25

EEN UIT GAVE VAN

AVON T U U R

IN TERV IEW

SPAANSE LOCKDOWN

LOUIS DELAHAIJE

Wurf & Kortekaas

Coaching

25 2020

OLY MPISCHE SPEL EN

TR A IN ING

TOEN HET WEL DOORGING

BUITEN ZWEMMEN

Beeldverhaal

Buitenwater

3

INHOUD 04 06 12 14 18 20

Voor woord

Avontuur Lockdown

Wisselzone

Zo ging het verder

Brief van de directeur

Beeldverhaal Spelen 2000-2016

COLOFON TRANSITION is het officiële magazine van de Nederlandse Triathlon Bond (NTB) met daarin aandacht voor triathlon, duathlon en andere combiduursporten. De Nederlandse Triathlon Bond stelt zich ten doel de beoefening en het organiseren van multidisciplinaire duursporten te bevorderen en de belangen van de bij haar aangesloten leden (verenigingen, wedstrijdorganisaties, individuele leden) te behartigen.

De NTB is aangesloten bij NOC*NSF, ETU en ITU. Transition magazine verschijnt in 2020 vier maal. Het volgende nummer is beschikbaar in augustus.

Nabestellen van een los exemplaar van deze editie kan via bit.ly/ transition_mag (zo lang de voorraad strekt). Kosten incl. verzending in NL: 10,00

28 30 32 36 38 42

Pubq uiz

NietMeetrainer

Tokio Calling

Versus

A ndere tijden

Spotlight

Uitgever Nederlandse Triathlon Bond Hoofdredactie Martijn Keijsers T 06 – 48 93 18 21 E martijn.keijsers@triathlonbond.nl Eindredactie Nederlandse Triathlon Bond Medewerkers Jeroen Boot, Christie Brouwer (eindredactie), Martijn van Egmond, Martijn Herremans, Marcia Jansen, Martijn Keijsers, Jeannet Pennings, Miriam van Reijen, Ilona Rullens, Kim van ’t Verlaat Art-direction & vormgeving Totenmetontwerpen.nl Aan dit nummer werkten mee Tekst: Vivian Ruijters, Roel van Schalen, Thomas Sijtsma Beeld: Alamy.com, Christie Brouwer, Tim Buitenhuis, Dave Epperson, Randal Hinz, Team Ineos, Barbara Kerkhof, Yorit Kluitman, Erik Kroon, Steve

44 48 56 60 64 66

Lupson, Jeannet Pennings, Mirjam Riemens, Lennaert Ruinen, Renée Tijdink, Kim van ‘t Verlaat, Cor Vos Cover Tessa Kortekaas traint op Lanzarote voor de lockdown van kracht werd (Steve Lupson Photography) Advertenties, verspreiding en druk Ying Media bv Zwarteweg 3 / 8603 AA Sneek T 06 – 10042999 E info@yingmedia.nl Abonnementen Leden van de Nederlandse Triathlon Bond krijgen Transition magazine vier keer per jaar gratis toegestuurd. Niet-leden betalen voor een los jaarabonnement € 40,-. Abonnees in het buitenland hebben de keuze tussen een digitale Transition (€ 40,- per jaar) of een gedrukt magazine thuisgestuurd krijgen (€ 70,30, inclusief verzendkosten).

Jaarabonnementen worden tot wederopzegging aangegaan.

Opzegging van een abonnement

Voeding

Inter view Louis Delahaije Tech

Training buitenwater

Unlocked

Finish

kan tot uiterlijk 1 december van het lopende abonnementsjaar, daarna wordt het abonnement automatisch met een jaar verlengd.

Adreswijzigingen dienen uiterlijk een maand voor het verschijnen van de eerstvolgende uitgave van Transition magazine te worden doorgegeven. Dit kan door een e-mail te sturen naar: info@triathlonbond.nl Of per post naar: NTB, Papendallaan 49 6816 VD, Arnhem.

Voor dit nummer zijn geen fotografen of redacteuren op pad gestuurd. Foto’s waarin sporters, coaches of toeschouwers dichter dan 1.5m bij elkaar zijn, zijn gemaakt voordat de huidige richtlijnen rondom COVID-19 van kracht werden.

Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen of vermenigvuldigd door middel van druk, digitaal of op welke wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de hoofdredactie.

4

TRANSITION

IN TIJDEN VAN

Toen TS #24 verscheen, wisten we bijna direct dat Marco van der Stel dit jaar niet naar Tokio zou gaan, dat Han Poppema zijn missie TwaalfTwintig zou moeten pauzeren en ook dat sportpsycholoog Lars van der Eerden niet alleen de atleten van TeamNL kon helpen in 2020 maar ons allemaal. We belden ze op naar aanleiding van hun verhalen uit de vorige editie en praatten bij. Hoe de wereld in een paar weken veranderd is lees je dus in editie 25.

Zelfde hoofdrolspelers, nieuw verhaal. De aanloop naar het nu is wat langer in het Avontuur dat Thomas Sijtsma optekende met hulp van Cameron Wurf en Tessa Kortekaas.

Lockdown in Spaanse sferen en wat er aan vooraf ging. Hij zit in Andorra, zij op Lanzarote. Twee proftriatleten, twee visies, één consequentie: thuisblijven!

De sportwereld is de laatste maanden druk met terugblikken. Is er geen nieuw verhaal, dan vertel je een goed verhaal gewoon nog eens. Ook in Transition blikken we terug. Geen Spelen dit jaar, dan laten we de edities uit het verleden nog eens de rol passeren. Lekkere platen om herinneringen op te halen. Vivian Ruijters belde Louis

Delahaije en die zit nooit om een goed verhaal verlegen.

En zo kwam er ook een terugblik op zijn carrière als coach, die overigens gelukkig nog lang niet afgelopen is. Miriam van Reijen maakte een fraaie collage van (sport)voedingswijsheid en -wetenschap door de jaren. Blij dat ik nooit de depletie-truc heb hoeven gebruiken! We blijven gelukkig ook sporten in het heden, omdat het mag en omdat het kan.

Jeannet Pennings sprak met Jordi Meulenberg over buiten zwemmen en Marcia Jansen verkende het nieuwe normaal dat virtueel samen sporten heet. En om de analoge mens ook aangehaakt te houden, stelden we een kleine pubquiz voor je samen over triathlon. De goede antwoorden krijg je erbij kado. Spieken mag!

Zoveel duidelijkheid als we over de samenstelling van deze editie voelden, zo weinig ervaar ik die momenteel voor mezelf. Het gemis van de vertrouwde situatie is intens voelbaar. Het nieuwe normaal kost bakken energie, net als het dagelijks hoog houden van het moreel. Volhouden, doorgaan, solidair zijn, elkaar steunen. Goed bedoeld, graag gewild en lang niet vanzelfsprekend. Consequenties zijn er ook. In zijn brief aan alle leden van de NTB gaat bondsdirecteur Rembert Groenman daar in deze editie op in. Een van die consequenties is dat de NTB nog sterker op de centjes moet passen dan vorig jaar. Voor jou als lezer betekent het dat je na deze editie nog maar tweemaal Transition zult ontvangen dit jaar. We hopen je daarom extra vaak op de website transition.nl te mogen verwelkomen, waar we ‘in tijden van’ net een stapje harder lopen dan we gewend waren. En daarmee krijgt deze jubileumeditie dus toch een feestelijk tintje. Je mag er nog langer mee doen dan normaal. Het nieuwe normaal, noem ik dat.

Veel leesplezier!

Martijn Keijsers Hoofdredacteur

Beeld Barbara Kerkhof

S

oms hebben we tijdens het redactie-overleg, als we aan het begin staan van een nieuwe editie van Transition, wat losse ideeën en nog een heleboel vraagtekens. In de weken die volgen, komen daar keurig opgelijnde producties op ons ‘plankje’voor in de plaats. Toen we aan deze editie begonnen, was meteen duidelijk dat we zelf weliswaar met veel vraagtekens zitten, maar dat de editie vraagt om een uitroepteken en niet omdat het nummer 25 is. Transition ‘in tijden van’ is meer dan een blad over triathlon en duathlon, anders dan het gebruikelijke kadootje voor de leden van de bond en substantiëler dan de papieren viering van een lifestyle.

Thuisblijvers zijn lezers. Twijfelaars zoeken houvast. Uitslovers kunnen stilzitten en genieten als dromers.

5

6

TRANSITION

Kroniek van een lockdown AVONTUUR

Hun belangrijkste avontuur van 2020 moest Kona worden, maar Cameron Wurf en Tessa Kortekaas zijn in plaats daarvan triatleten in lockdown. Hoe corona de internationale triathlonwereld lam legde.

Een dubbele monoloog in vier episodes.

Tekst Thomas Sijtsma Beeld Team Ineos, Steve Lupson Photography, Cor Vos Photograpy

C A MERON W URF

Geboren op Tasmanië, geschoold als olympisch roeier en profwielrenner en naam gemaakt als fietskanon met een grote mond in de triathlonsport. Cameron Wurf neemt geen blad voor de mond en ventileert graag zijn mening over de sport, zijn concurrenten en het leven in het algemeen.

T E SS A K OR T EK A A S

Ironmandebutante in 2017, wereldkampioen in haar agegroup in 2018 en professioneel triatlete sinds 2019. De carrière van Tessa Kortekaas ontwikkelt stormachtig. De winst in Ironman Maleisië bezorgde haar een kwalificatieslot voor het WK Ironman op Hawaii als professional.

7

DE CEMBER 20 19 • J A NU A RI 2020 • M A A R T 2020 • A PRIL 2020

Eerste coronameldingen uit China C A MERON W URF “Ik had Kona als grote doel van het seizoen gesteld”

T E S S A K OR T EK A A S “2020 inrichten als voorbereiding voor Hawaï”

“In mijn eerste sportleven als professioneel wielrenner woonde ik al in Europa. Twee jaar geleden verhuisde ik op aanraden van een teammanager naar Andorra. Ik wilde de stap maken naar de wereldtop in triathlon en zocht een vaste uitvalsbasis om te trainen. In eerste instantie zocht ik met mijn vrouw een woning in Nice of Monaco, maar daar waren amper geschikte zwembaden en atletiekbanen. Die plaatsen zijn een nachtmerrie voor triatleten.

Het werd uiteindelijk Andorra en daar heb ik nooit spijt van gehad. Binnen tien minuten van mijn huis zitten zeker vier of vijf zwembaden en evenveel atletiekbanen. Echt bizar. Fietsen is hier helemaal het einde. Veel wielrenners delen die mening, want het lijkt hier soms wel op een nationaal trainingscentrum, alleen dan verstopt tussen de bergen in een dwergstaat. In december trainde ik onder andere op Mallorca en veel thuis in Andorra om me klaar te maken voor 2020. Favoriet is de drielandenronde door Frankrijk, Spanje en Andorra. Waar je ook fietst, je krijgt elke rit hoogtemeters voor de kiezen. Het laagste punt in de buurt ligt rond 700 meter en waar je ook naartoe gaat: elke keer kom je boven de 2500 meter uit.

Corona zat in december nog bij niemand in het systeem. Mijn focus lag op trainen en verbeteren. Mijn paspoort zegt dat ik 36 jaar ben, maar ik voel nog veel meer potentie in mijn lijf dan ik tot dusverre had laten zien. Ik had Kona als grote doel van het seizoen gesteld en als bijvangst zou ik in ieder geval starten bij Challenge Roth en Ironman Nice. Die zijn inmiddels afgelast.”

“Ik sloot mijn eerste jaar als professional af met de winst van Ironman Maleisië. Een beter einde kon ik mij niet wensen. Ik leefde in december nog op die overwinningswolk.

Het grote voordeel was dat ik mijn kwalificatie voor Kona op zak had en 2020 dus volledig kon inrichten als voorbereiding voor Hawaï. Het liefst wilde ik in het voorjaar ook starten bij Ironman Lanzarote, een thuiswedstrijd omdat ik al drie jaar woon op het Canarische Eiland.

Ik wilde dan al top zijn, maar dat betekent bij mij niets anders dan winnen. Daarom floot mijn coach mij terug: ‘Waarom zou je jezelf druk op leggen als je pas in oktober hoeft te presteren?’ Daarom koos ik voor de hele triathlon in Utah op 2 mei. De Europese wedstrijden waren vrijwel allemaal in de zomer en dat was voor mij te kort voor Hawaï. De zomer wilde ik benutten voor flinke trainingsblokken. De voorbereiding in Lanzarote zag ik helemaal zitten. De trainingsomstandigheden zijn perfect. Het aantal regendagen in een jaar kan ik op een hand tellen. Ik hoef me nooit zorgen te maken over wat ik aantrek. Een fiets schoonmaken is ook niet nodig, hooguit een beetje zand afstoffen. In Nederland ben je in de winter meer tijd kwijt aan het aantrekken van kleding en schoonmaken van de fiets dan dat je daadwerkelijk traint. Geef mij maar Lanzarote.”

8

TRANSITION

DE CEMBER 20 19 • J A NU A RI 2020 • M A A R T 2020 • A PRIL 2020

Eerste besmettingen in Europa C A MERON W URF “Iedereen ter wereld ging eerst door die fase van ontkenning”

T E S S A K OR T EK A A S “Op dit eiland heb ik het gevoel dat ik ver weg woon van de bewoonde wereld”

“In januari maakte ik met voormalig Tourwinnaar Geraint Thomas en zijn teamgenoot Ben Swift nietsvermoedend kilometers in Los Angeles. Daar kreeg ik een contract aangeboden bij Team Ineos om in het wielerpeloton mijn rentree te maken. Ik zou in het voorjaar de kopmannen ondersteunen. Van die kans maakte ik gebruik, want wie krijgt op zijn 36e nog eens de kans op toe te treden tot de beste wielerploeg ter wereld? Nog geen week later reed ik mijn eerste wedstrijd in Australië.

Vrijwel iedereen droeg daar eind januari mondmaskers, dus ik zag langzaam de ernst van de situatie. Op de terugweg naar Europa maakte ik een overstap in New York. Dat was bizar, als ik er aan terugdenk. Corona was helemaal geen onderwerp van gesprek daar, niemand droeg een mondmasker. Niemand zag gevaar.

Iedereen ter wereld ging eerst door die fase van ontkenning. Ach, dat coronavirus, dat waait wel over. Die houding. Maar dit is een enorm ijkpunt in de geschiedenis. Niemand van ons heeft dit ooit eerder meegemaakt. Onze generatie leeft niet met oorlogen, maar met een hardnekkig virus dat alles lam legt. Eind februari splitste het wielerpeloton in tweeën.

Ik reed de Ronde van de Algarve en anderen startten in de UAE Tour in de Verenigde Arabische Emiraten. Die koers werd stilgelegd door het vermoeden van coronabesmettingen.

Enkele collega’s zaten zelfs weken vast in een hotel omdat ze mogelijk het virus droegen. Ik kon gelukkig vanuit de Algarve probleemloos naar Andorra reizen.”

“Ik ben mijn hele leven geen krantenlezer of nieuwsvolger geweest. In Nederland volgde ik de laatste ontwikkelingen amper en dat doe ik op Lanzarote nog minder. Op dit eiland heb ik het gevoel dat ik ver weg woon van de bewoonde wereld, dat hier andere regels gelden. Soms waan ik me bijna onschendbaar, maar dat is een gevoel. Het gevaar van een mogelijke coronacrisis zag ik dan ook totaal niet aankomen.

Kennissen waarschuwden mij in februari dat het misschien verstandiger was om openbare gelegenheden te mijden. Ik dacht: ‘het zal wel, op Lanzarote hebben we niks met corona te maken.’ Het was misschien naïef, maar ik had er nooit bij nagedacht dat het virus naar Spanje zou komen. En als corona kwam, zou het vast niet heel de wereld platleggen. Ik volgde mijn schema en werkte mijn trainingen af. Dit werd mijn jaar. Niet veel later zag ik in het nieuws dat het in Spanje een drama werd. Maatregelen werden aangekondigd. Nog steeds voelde ik mij onbedreigd op Lanzarote, zelfs toen op het naastgelegen Tenerife een hotel vol toeristen in quarantaine werd gehouden. Daarna volgden ook besmettingen op Lanzarote, al bleef het maar bij zeventien gevallen.”

9

10

TRANSITION

DE CEMBER 20 19 • J A NU A RI 2020 • M A A R T 2020 • A PRIL 2020

Europa gaat op slot

C A MERON W URF “Mijn eerste gedachten gingen niet uit naar de triathlon”

T E S S A K OR T EK A A S “Corona kan ambitie niet uit het hoofd van een sporter halen”

“Ik weet nog precies wanneer de regering van Andorra alles op slot gooide. In de ochtend ging ik weg voor een lange duurloop van ongeveer 2,5 uur. In mijn vaste patroon dook ik daarna altijd het zwembad in. Dat was dit keer ook het voornemen. Een medewerker van het zwembad hield me tegen bij de deur, het was ineens verboden te zwemmen. Het besluit van de lockdown was vooraf niet aangekondigd, omdat Andorra zo klein is, kunnen ze rigoureuze beslissingen nemen. Het is bovendien makkelijk te controleren, de grenzen gingen meteen dicht. In andere landen groeit eerst langzaam de paniek. Hier is het meteen bam: besluit genomen. Mijn eerste gedachten gingen vervolgens niet uit naar het wielrennen of de triathlon. Mijn vrouw was zwanger en dus zochten we meteen uit hoe de staat van de ziekenhuizen was. Opgelucht waren we toen bleek dat we ons geen zorgen hoefden te maken.

De lockdown in Andorra betekende niet dat het verboden was om buiten te sporten, zoals in Spanje en Italië wel het geval was. Aan ons, professionele wielrenners en triatleten, werd vanuit de overheid wel gevraagd het goede voorbeeld te geven. Het was niet verplicht om binnen te blijven, toch werd dat wel op prijs gesteld. Samen met andere pro’s maakte ik daarom de afspraak om voorlopig niet buiten te wielrennen. Eerst moest het virus onder controle zijn. Niemand van onze groep had daar overigens problemen mee. Uit respect voor slachtoffers en hulpverleners gingen we de deur niet meer uit. Wij wilden niet een extra risico aan het probleem toevoegen.”

“Op een zaterdagavond hoorde ik dat Spanje in complete lockdown ging. Weer zat dat gevoel van een afgezonderd eiland in mijn hoofd. Op Lanzarote zijn ze vast minder streng, ik mag de straat vast nog wel op. Zo beredeneerde ik die avond in bed. De volgende dag had ik met een vriend afgesproken. Hij fietste wel vaker mee bij duurlopen van mij en zo hadden we het deze keer ook bedacht. Hij adviseerde om een afgelegen rondje van vijf à zes kilometer een paar keer te nemen, anders zouden we misschien in de problemen komen. Ik liep vervolgens twee uur lang heerlijk. Alleen maakte ik de fout om mijn trainingsarbeid op Strava te zetten. Het regende daarna commentaar van anderen: ‘Lekker voorbeeld ben je’ of ‘blijf lekker thuis’. Het werd duidelijk niet gewaardeerd dat ik toch buiten had gesport.

Collega-triatleet Joe Skipper fietste later die periode een ronde in Groot-Brittannië van 300 kilometer en maakte dezelfde reacties los bij mensen. We werden op de vingers getikt. Door de focus op Kona bleef ik vurig zoeken naar trainingsmogelijkheden. Corona kan ambitie niet uit het hoofd van een sporter halen, zo blijkt. Stiekem had ik nog de hoop dat medewerkers van het zwembad mij konden toelaten tot het bad. Vroeg in de ochtend, zonder dat iemand het zag. Dat leek ze geen verstandig idee. Als de politie mij zou betrappen, had het zwembad een megaprobleem.

Naast mijn leven als professioneel atleet werkte ik voorheen als masseur voor toeristen. Ook dat lag meteen stil. Ik kan niet ontkennen dat ik mij die eerste week van de lockdown flink klote heb gevoeld. Ook financieel bracht het mij onzekerheid.”

11

DE CEMBER 20 19 • J A NU A RI 2020 • M A A R T 2020 • A PRIL 2020

Nog geen licht aan het einde van de tunnel C A MERON W URF “Deze lockdown is vergelijkbaar met een blessureperiode”

T E S S A K OR T EK A A S “Na de quarantaine wil ik zo fit als mogelijk zijn, dat heb ik mezelf ten doel gesteld”

“Of ik mij zorgen maak over de toekomst? Hell no!

Ik maak me mijn hele leven al geen zorgen. Ik ga daar mijn tijd ook niet aan besteden. Op de startlijn heeft niemand een geldig excuus. Het maakt niet uit hoe of waarom je begint aan een wedstrijd, tijdens de race word je pas echt beoordeeld. Ook als ik blessures krijg, ben ik niet bang om een stap terug te doen. Ik zoek meteen een manier om beter terug te komen. Deze lockdown is vergelijkbaar met een blessureperiode. Ik kom voornamelijk mijn tijd trappend door. Op de rollers zit ik gemiddeld zo’n drie of vier uur per dag. Veel mensen vinden dat in tegenstelling tot mij geestdodend. Ik geniet, want ik sport. In een vorig leven was ik roeier en zat ik soms een uur op een roeimachine. Dat is pas boring as hell. Mentaal gezien bestaat er geen zwaardere training. Dan zijn rollers een verademing. De eerste zes maanden van dit jaar zouden aanvankelijk sowieso gericht zijn op fietsen. Met Team Ineos ging ik koersen en ik merkte al in januari, februari en maart dat ik progressie maakte. Dat was veelbelovend. In het wielrennen trap je de tank leeg en dan is het afwachten of je totaal bent opgeblazen of er nog een reservetank voorhanden is. In de triathlon pak je een eigen tempo en die houd je vol tot het einde. Ik merk nu al dat ik extra versnellingen heb door de tempowisselingen in het wielrennen. Die prikkels verbeteren mijn zwemmen en lopen ook. De vormbevestiging kreeg ik onlangs nog in een race op digitaal platform Zwift met onder anderen Rohan Dennis, Michal Kwiatkowski en Chris Froome. Ik eindigde voor Froome. Dat overkwam mij niet vaak in het verleden en op een roller kan niemand zich verstoppen. Het zwemmen mis ik niet. Ik heb geen eigen zwembad, maar niemand kan nu in het water trainen. Ik heb het toch niet in eigen hand. Om te hardlopen heb ik gelukkig een hond. Daar loop ik rondjes van ongeveer veertig minuten mee, meer meters kan het beestje niet aan. Meestal doe ik dit na het lopen zodat ik al vermoeidheid in de benen heb. Het is meer een kwestie van het onderhouden van mijn spiergeheugen. Op het looponderdeel ga ik straks geen Ironman verliezen.”

“Laat ik eerlijk zijn. De eerste vier of vijf dagen na de invoering van de quarantaine had ik huilbuien. Ik wist gewoon niet waar ik het zoeken moest. Triathlon is ook gewoon mijn werk. Ik zat onder een kleedje in een hoek van de bank.

Stil en snikkend veegde ik mijn tranen weg. Elke avond gooide ik een reep chocolade in mijn mik.

De prognose was toen nog dat we twee weken binnen moesten blijven. Dat leek echt heel lang.

Vloekend accepteerde ik dat ik twee weken niet kon zwemmen.

De knop ging gelukkig na een week om. Na trainingen begon ik me steeds beter te voelen en dat verslavende fitheidsgevoel werkte motiverend.

Wie had ik ermee door niks te doen? Vooral mezelf. Veranderde mijn gedrag iets? Nee. Dus ik kon maar beter mijn schouders eronder zetten.

Ik had al een Tacx, zo’n verouderd exemplaar, in huis, daarna regelde ik meteen een loopband. Mijn coach had nog een oud barrel staan. Ik moet nog zien hoelang de band in tact blijft, maar voorlopig maak ik er vijftig kilometer per week op. Ik raakte al snel gewend aan het binnen trainen. Na de quarantaine wil ik zo fit als mogelijk zijn, dat heb ik mezelf ten doel gesteld. Hoewel in Nederland de restricties soepeler zijn, ben ik toch blij om op Lanzarote te zitten. Ik voel me veilig. Ik mag de deur echt niet uit, alleen boodschappen halen is toegestaan. Verder niks. Wanneer je de weg op gaat, zijn er controles op winkelbonnetjes. Ik heb helaas niet een hond zoals Cameron Wurf, want die zou ik wel rennend mogen uitlaten. Of Kona doorgaat dit jaar, is afwachten. Ik zie het niet gebeuren. Als alternatief wordt inmiddels gesproken over februari 2021. Van mij hoeft het in ieder geval niet meer dit jaar. Ik wil daar staan op de toppen van mijn kunnen, niet in een jaar waarin ik twee maanden niet heb gezwommen.

Dat gevoel is dubbel. Mijn tijd komt nog wel.

Ik ga hoe dan ook een keer van start tussen de professionals tijdens het wereldkampioenschap.”

12

TRANSITION

WISSELZONE

TIPS, TRICKS EN INFORMATIE

CITAAT

Once a Runner Klassieke roman van John L. Parker jr uit 1978 over een hardloper die het hoogste nastreeft en daarvoor zelfs zijn opleiding opgeeft. Het boek werd in 2009 opniew uitgegeven en in 2020 is de belangstelling ineens weer groeiende.

Leesvoer in tijden van thuis zijn en stagnatie van het eigen sportleven.

It will be alright in the end and if it’s not alright, then it’s not the end Winnie the Pooh

JUMP ROPE DUDE S Boys met bodies. Touwtjespringen is de ultieme thuisblijftraining. Meer dan een paar vierkante meter vloer, balkon of terras heb je niet nodig. Een geschikt touw prijzen de mannen vaker aan dan je nodig vindt.

Trucs kennen ze ook voldoende.

Ook fijn als warming up voor een triathlon trouwens! Doe jij al crissscross double unders en mummy kicks? jumpropedudes.com

S T R AVA ROU T E S Of je nu een nieuwe route dichtbij huis zoekt, of in een onbekend gebied op ontdekking wilt gaan, je kunt nu rechtstreeks op je telefoon gepersonaliseerde routesuggesties krijgen die voldoen aan jouw behoeften.

Kort of lang, heuvelachtig of vlak terrein, verharde of onverharde weg - jij beslist en Strava stelt opties samen op basis van de routes die andere sporters afleggen. blog.strava.com/nl/routes

Pushing the body “Tom Evans was closing in on the running track at Placer High School in Auburn, California, and the last thing he wanted to do was sprint. For the last 99 miles, the British athlete had run over mountains, through rivers and along narrow tracks lined with poison oak and ivy. All the way, he was aware of the clock. And now time was running out.

As he entered the school’s track, wearing a white vest with hand-cut holes to regulate his body temperature and the race number 12 pinned to his shorts,

the rugged asphalt surface turned into a softer rubber, providing some respite to his nearly exhausted legs. There were only 300 metres more to endure.

Across the stadium he glimpsed the official race time: as the sun started to set, the red LED numbers on the finish gantry of the Western States 100 Mile Endurance Run reset to 14 hours and 59 minutes, exactly.”

Op wired.com vind je heerlijke (sport) verhalen, vanuit perspectieven zoals technologie, wetenschap, cultuur en materiaal.

13

J A PK E J A NNEK E Ze rent, fietst, zet zichzelf op de foto. Inspireert anderen om te bewegen. En heeft bijna honderdduizend volgers. Join the crowd. japkejanneke.nl

Virtueel koersen Lionel Sanders die Mathieu van der Poel klop geeft, Greg van Avermaet die de Virtuele Ronde van Vlaanderen op zijn naam schrijft (iets wat hem in de klassieke versie nooit lukte trouwens) en Tim & Rinny die debuteren in een virtuele Ironman maar het snoer van de turbotrainer los schoppen, waardoor de race voortijdig eindigt. Iedereen is er druk mee. Virtueel koersen is van

CITA AT

Succes is not to win everything, but to make the best out of every situation.

Onbekende auteur (Gedeeld door Da n iela Ry f a ls haa r favor iete motivatieq uote.)

surrogaat gepromoveerd tot het nieuwe normaal. De ETU heeft een clubcompetitie voor triathlonteams gelanceerd met wekelijkse tijdritten op Zwift.

Als we niet kunnen triathlonnen, dan in Artemis-naam maar online tegen elkaar aan de slag. Hard trappen op een virtueel platform blijkt trouwens ook tactisch nog haken en ogen te hebben.

Het levert zelfs vermakelijke “tv� op.

Belgian Hammers Een van de concurrenten van ons TeamNL triathlon voor een plek op de Spelen in Tokio. Kijk mee met de tegenstanders van onze oranje toppers. instagram.com/belgianhammers

PODC A S T S Further. Faster. Podcast.

Daniel Neilson praat met atleten, klimmers, avonturiers en andere enduro-junks om te begrijpen wat ze beweegt . montane.co.uk/furtherfaster-podcast Zwift PowerUp Tri Podcast Voormalig proftriatleten Matt Lieto (je kent hem misschien als commentaarstem bij de livestream van Ironman Hawaii) en Jordan Rapp gebruiken hun kennis om je in een uur per aflevering mee de diepte in te nemen. Te vinden via je favoriete podcast-app.

14

TRANSITION

ZO GING HE T VERDER Tekst Marcia Jansen Beeld Randal Hinz, Erik Kroon/Punchcreative Media, RenĂŠe Tijdink

Toen de verhalen voor Transition #24 geschreven werden, was niet te voorzien hoe groot de impact van de coronacrisis zou worden.

De sportwereld stond al snel op zijn kop. Samen sporten is niet meer, sportaccommodaties zijn gesloten, het triathlonseizoen is er eigenlijk geen en de Spelen zijn een jaar uitgesteld. Hoe ging het verder met de hoofdrolspelers uit editie 24? Marco van der Stel keek in het vorige nummer nog reikhalzend uit naar Tokio 2020, waar hij met TeamNL mee wilde doen aan de mixed teamrelay. Han Poppema was net met veel enthousiasme aan zijn project TwaalfTwintig begonnen, waarin hij in 2020 iedere maand in een andere provincie een hele triathlon af zou leggen. En Lars van der Eerden vertelde dat zijn taak als sportpyscholoog bij TeamNL in de aanloop naar de Olympische Spelen er zo goed als op zat. Dus belden we dit drietal terug om te kijken hoe zij met de nieuwe realiteit omgaan.

LIFESTYLE

15

Marco van der Stel

Marco van der Stel vertelde in Tokio Calling dat hij zich met het Nederlandse team in Abu Dhabi rechtstreeks hoopte te kwalificeren voor de Olympisch Spelen in Tokio. De kansen waren reëel en mocht het in Abu Dhabi niet lukken dan was er ook nog de mogelijkheid om in de mixed teamrelay in het Chinese Chengdu een van de resterende slots te bemachtigen. Maar het liep heel anders. De World Triathlon Series-race in Abu Dhabi werd afgelast, de mixed teamrelay in Chengdu werd verplaatst naar Valencia, waarna al snel bleek dat in Spanje voorlopig ook geen evenementen zouden plaatsvinden en tenslotte werden ook de Olympische Spelen - na toenemende druk van de verschillende nationale olympische comités - verschoven naar de zomer van 2021. “Het was niet zozeer meer de vraag of de Spelen zouden doorgaan of niet, maar meer wanneer ze het bekend zouden maken”, blikt Van der Stel terug op die onzekere periode. “Het had ook niet anders gekund, de omstandigheden waaronder atleten nu moeten trainen zijn zo ongelijk. Het was niet fair geweest als het door was gegaan.”

De verschuiving van de Spelen naar volgend jaar was desondanks een grote teleurstelling.

“Ik vind het heel erg jammer dat de Spelen dit jaar niet doorgaan. Ik heb deze winter zo hard

getraind, ik was helemaal klaar voor de eerste wedstrijden. Ik wist dat ik in de teamrelay niet onder hoefde te doen voor de toppers, zo goed voelde ik me. Ik keek dan ook echt uit naar Abu Dhabi waar we een goede kans hadden om ons rechtsreeks te kwalificeren voor Tokio.” Hoe het verder gaat met de kwalificatieprocedure voor de mixed teamrelay in Tokio is nu nog niet bekend. “Landen die per 31 maart bij de eerste zeven op de olympische ranglijst staan, zijn rechtstreeks gekwalificeerd voor Tokio.

Wij staan momenteel op de zevende plek, maar het is afwachten wat er gaat gebeuren.”

Van der Stel zou op 15 maart in de ETU Cup in het Spaanse Huelva aan het nieuwe seizoen beginnen, maar die werd een dag voor vertrek gecanceld. “Toen heb ik een nieuw ticket geboekt naar Mallorca waar ik normaal gezien na de wedstrijd zou aansluiten voor een trainingskamp met de NTB. Eenmaal in Spanje ging alles heel snel. We moesten naar een ander hotel omdat het onze zou gaan sluiten en op zondag – we waren net halverwege een lange zwemtraining - werd bekend dat Spanje in een volledige lockdown zou gaan en moesten we uiteindelijk hals over kop naar huis.” Hij beschouwt deze periode, waarin voorlopig getraind wordt zonder concreet wedstrijddoel, als een tweede winter. “Qua uren train ik nog

vrijwel hetzelfde, maar het is iets minder intensief. Ik train veel met Quinty (Schoens, red), met wie ik samenwoon bij haar ouders in Stein. We hebben gekeken of we voor een paar maanden een endless pool konden huren, maar de kosten waren te hoog. Gelukkig kunnen we twee keer per week in de showroom in Schijndel trainen. En we oefenen veel met elastieken.”

Nadat de ITU bekend maakte dat er zeker tot eind juni geen internationale wedstrijden zouden gaan plaatsvinden, moest hij wel even slikken. “Maar ik ben ik in ieder geval blij dat we in Nederland nog naar buiten kunnen.

Soms heb ik eens geen zin om te trainen, een andere keer Quinty niet, maar het helpt zeker wel dat we samen in hetzelfde schuitje zitten.

We trekken elkaar er wel doorheen.”

16

TRANSITION

Han Poppema

Han Poppema begon op 3 januari 2020 vol goede moed aan zijn project TwaalfTwintig.

Het idee was zo mooi. Nadat hij voor de zevende keer was uitgeloot voor de Norseman Xtreme Triathlon vond hij een uitdaging die wel te realiseren was: twaalf hele triathlons in twaalf maanden in 2020. Met zijn onderneming wil de 51-jarige gymleraar geld inzamelen voor de stichting Het Gehandicapte Kind. Het project begon in januari Groningen, gevolgd door Zuid-Holland in februari en op zaterdag 7 maart volbracht hij zijn derde hele triathlon binnen drie maanden in Gelderland.

“Ik had een fantastische dag in Gelderland: het zwemmen in het Veluwemeer en een prachtige fietsroute van Harderwijk, via een omweg over de Veluwe en een niet geplande passage over de Posbank, naar Arnhem”, blikt Poppema terug triathlon nummer drie. “Tijdens het lopen had ik wel een moeilijk moment. De laatste tien kilometer sloeg het weer om, de wind stak op en het begon te regenen. Ik had het koud en last van mijn maag, maar het warme welkom bij atletiekvereniging De Liemers maakte alles goed.”

Het plan was om op 5 april verder te gaan met provincie nummer vier, Noord-Brabant, maar na Gelderland stokte de onderneming. “Het

was al snel duidelijk dat Brabant, als epicentrum van de corona-uitbraak, het niet ging worden.

We hebben nog wel naar andere provincies gekeken, maar uiteindelijk hebben we besloten om het project stil te zetten. Het zwemmen, fietsen en lopen deed ik al grotendeels solo en ik zou het zelfs wel zonder begeleiders kunnen doen, maar ik wil wel dat het maatschappelijk verantwoord is. Ik doe dit project voor de stichting Het Gehandicapte Kind, dus ik wil niet dat het negatieve publiciteit krijgt.”

Poppema bleef, in afwachting van de vervolgmaatregelen van het kabinet doortrainen, zodat hij op ieder moment weer een hele triathlon kon doen. “Ik heb overwogen om bijvoorbeeld in juli en augustus twee triathlons in een maand te doen als dat nodig zou zijn. Dat is ook wel te doen. Ik doe deze triathlons niet zoals een gewone wedstrijd. De intensiteit en dus ook mijn hartslag is een stuk lager. Ik doe het puur om een triathlon te volbrengen.

Bovendien herstel ik vrij snel, dus ik zag daarin geen problemen.”

Toch besloot hij uiteindelijk om van TwaalfTwintig, TwaalfEenentwintig te maken. “Dat klinkt niet zo lekker, maar het is niet anders.

Na overleg met de harde kern, sponsoren en stichting Het Gehandicapte Kind hebben we

“Na overleg met de harde kern, sponsoren en stichting Het Gehandicapte Kind hebben we besloten om het project door te schuiven naar volgend jaar. Corona heeft zo’n impact op de gehele samenleving dat daar eerst maar de focus op moet liggen.” besloten om het project door te schuiven naar volgend jaar. Corona heeft zo'n impact op de gehele samenleving dat daar eerst maar de focus op moet liggen. Hoe we het verder gaan aanpakken, of dat ik in januari weer opnieuw begin, of dat ik in april 2021 start met triathlon nummer vier, daar hebben we nog geen antwoord op. Dat gaan we de komende tijd eens rustig bekijken.”

17

Tips van L ars Vind je het ook lastig nu de meeste wed st r ijden zijn a fgel a st of verplaatst? Lars van der Eerden heeft zeven tips om deze triatlonloze periode zo goed mogelijk door te komen.

Balen mag Als je maanden naar een hele triathlon hebt toegewerkt en daar veel voor opzij hebt gezet, is het logisch en gezond dat je baalt. Het beste is om het allemaal even los te laten: de wedstrijd die niet doorgaat, je trainingsschema. Het is normaal als je even wat minder gemotiveerd bent. Acceptatie van het feit dat dit seizoen niet is wat je er van verwacht had, is een belangrijk stuk van het verwerkingsproces.

Focus op wat wel kan Wat topsporters heel goed kunnen, is snel het vizier richten op wat wel kan.

Het heeft geen nut om je te focussen op iets wat je niet zelf in de hand hebt, bijvoorbeeld piekeren over het feit of het WK in Almere dit jaar wel doorgaat.

Dat geeft alleen onrust en stress.

Stel doelen die wel realiseerbaar zijn Zorg dat je een plan maakt en doelen stelt die je wel in deze periode kunt realiseren. Je kunt je richten op een specifiek doel waar je anders nooit de tijd voor had of waar het in de winter

Lars van der Eerden

Lars van der Eerden vertelde in het vorige nummer van Transition dat zijn taak als sportpsycholoog bij TeamNL in het traject richting Tokio er al zo goed als opzat. “Ik ga niet mee naar Tokio, maar ben heel veel betrokken in de voorbereiding. Vooral in de winterperiode, als de sporters meer thuis zijn en tijd hebben om aan bepaalde dingen te werken. De laatste maanden zijn minder druk. Dan zijn atleten op pad voor toernooien en wedstrijden en moeten ze eigenlijk al kunnen wat ze geleerd hebben.” Maar met het uitstellen van de Olympische Spelen naar volgend jaar, is zijn rol misschien wel relevanter dan ooit. Want als je vier jaar intensief naar de belangrijkste wedstrijd uit je carrière toewerkt, is het even schakelen als zoiets niet doorgaat. “In het begin was er veel onzekerheid, gaat het allemaal wel door? Dat bracht wel wat onrust. Maar nu bekend is dat de Spelen volgend jaar gaan plaatsvinden, is het eigenlijk wel rustig. Het was wel duidelijk dat een dergelijk evenement niet door kon gaan als atleten in veel landen niet naar buiten kunnen om te trainen. Dus de acceptatie was er al snel. Topsporters zijn f lexibel, kunnen zich snel aanpassen aan de nieuwe situatie en zijn ook snel nieuwe plannen gaan maken.”

Van der Eerden vindt het mooi om te zien hoe vindingrijk sommige sporters zijn om toch te kunnen blijven trainen. “Het is echt verbazingwekkend hoe goed de atleten het doen ondanks het feit dat we niet weten hoe lang deze situatie gaat duren. Wat zeker wel helpt, is dat iedereen hetzelfde meemaakt. En de olympiërs weten dat ze kunnen toewerken naar de Spelen volgend jaar. Dat biedt voor sommige atleten ook weer kansen om zich te verbeteren, sterker te worden.”

Hij verwacht dan ook dat recreatieve triatleten het lastiger zullen hebben om gemotiveerd te blijven. “Ik kan me heel goed voorstellen dat als je een half jaar lang naar een Ironman hebt toegewerkt en je daar naast een gezin en een baan veel tijd en energie in hebt gestoken, het lastig is als die wedstrijd dan niet doorgaat.

Het beste wat je nu kunt doen, is proberen de trainingen leuk te houden. Plezier in het sporten houden is ontzettend belangrijk.

En in plaats van wedstrijddoelen zou je nu procesdoelen kunnen stellen. Je looptechniek verbeteren bijvoorbeeld of sterker, en daardoor beter belastbaar, worden.”

misschien te koud voor is. Werken aan je duurvermogen op de fiets of het verbeteren van je looptechniek bijvoorbeeld.

Daag je zelf uit Geef een positieve draai aa n deze periode door je zelf uit te dagen. Met een extra lange fietstraining of looptraining bijvoorbeeld, of, als het water een beetje op temperatuur is, ergens zwemmen waar je anders nooit komt.

Zorg dat je de trainingen leuk houdt door een keer per week iets uitdagends te doen.

Onderhoud sociale contacten Pas op dat je niet in een sociaal isolement komt. Het feit dat je nu niet te dicht bij elkaar mag komen, betekent n iet dat je helemaa l geen contact kunt hebben. Kijk of je via zoom of skype samen kunt trainen met je clubgenoten of je vaste trainingsmaatje. Of ga desnoods bij iemand in de voortuin staan om even bij te kletsen.

Wil je tip 6 en tip 7 ook lezen?

Ga dan naar transition.nl en kijk bij de special ‘Andere tijden’.

18

TRANSITION

(Geen) triathlon in coronatijd

V

ooropgesteld: sport is bijzaak in een tijd waarin duizenden mensen vaak in eenzaamheid komen te overlijden aan het COVID-19 virus, hun nabestaanden vaak zonder een warm afscheid achterlatend. Een tijd waarbij vele kwetsbare ouderen hun (klein)kinderen niet meer kunnen ontvangen in verzorg- en verpleeghuizen. Een tijd waarin zorgmedewerkers tot op hun tandvlees aan het werk zijn om te trachten getroffen corona-patiënten beter te maken. En een tijd waarin duizenden hun baan verliezen en de economische impact van de wereldwijze crisis zich nauwelijks meer in cijfers laat vangen. De onzekerheid is groot en volhouden lijkt soms het enige perspectief.

En toch is sport is een belangrijke bijzaak in het leven van vele miljoenen Nederlanders die het dagelijks leven ‘sjeu’ geeft. Velen ervaren plezier aan het beoefenen van sportactiviteiten, het verzorgen van trainingen, het organiseren van wedstrijden en evenementen waar de sport beoefend kan worden. Weer anderen vinden hun plek in het begeleiden van deelnemers tijdens wedstrijden, als official bijvoorbeeld. Dat geldt ook in onze mooie triathlonsport: voor atleten, trainers en coaches, verenigingsbestuurders, evenementenorganisatoren, officials, vrijwilligers, verkeersregelaars, noem maar op. Het virus heeft echter onze sportwereld volledig op zijn kop gezet en ontneemt miljoenen liefhebbers het plezier van de dagelijkse of wekelijkse beweegmomenten, de strijd tegen zichzelf, anderen en de elementen en het samenzijn met clubgenoten. De vele honderden vrijwilligers en soms ook betaalde krachten die zich inzetten voor de organisatie van uitdagende, veilige en eerlijke wedstrijden zien hun evenementen allemaal uit handen vallen, een-voor-een, er lijkt geen houden aan. Wat doet dat pijn: niet meer kunnen sporten zoals je gewend was, geen mooie evenementen meer mogen organiseren, je expertise als official niet meer kunnen inzetten om anderen een mooie dag te laten ervaren.

De triathlonkalender 2020 zal de geschiedenis in gaan als een historische kalender: naar verwachting zal 80 tot 90% van alle evenementen geannuleerd worden.

Kleine of grote evenementen, lokale evenementen of evenementen op wereldniveau, niemand kan aan de houdgreep van het virus ontkomen. Een jaar zonder triathlon, een jaar zonder evenementen, een verloren jaar voor vele duizenden enthousiaste sporters. Op het NTB-kantoor zit niemand, ook de KNWU-collega’s zien we al sinds half maart niet meer. De dagelijkse contacten met elkaar over de triathlonsport, de wedstrijden van het afgelopen weekend, de vooruitzichten op de teamcompetities, NK’s en uiteraard de Olympische en Paralympische Spelen met mogelijke kansen voor Rachel Klamer en misschien ons succesvolle Mixed

“WAT DOE T DAT PIJN: NIE T MEER KUNNEN SPORTEN ZOALS JE GEWEND WAS EN NIE T MEER MOOIE EVENEMENTEN KUNNEN ORGANISEREN” Team Relay, of met Jetze, Geert en Margret, we missen het allemaal en het maakt ons leven er niet leuker op….

Maar goed, we Team-en of Zoom-en heel wat af, het lukt ook allemaal vanuit huis, de werkwereld zal er na het virustijdperk ongetwijfeld en hopelijk anders (beter?) uit zien. Het kan best: zonder de hele tijd het land rond te rijden en in de file te staan het werk doen. Er vinden virtuele overleggen plaats met collega-bondsdirecteuren, soms meer dan 70 tegelijk. We overleggen per Zoom met ITU en vertegenwoordigers van 30 landen verspreid over meerdere tijdzones en leren elkaar beter kennen dan daarvoor. En het werkt, het was even wennen maar inmiddels weten we hoe we gedisciplineerd een vergadering moeten voeren met elkaar, na een uur zijn we klaar, zijn heldere besluiten genomen en zitten we allemaal gelijk weer thuis. De 1,5m-samenleving heeft zijn intrede gedaan en zal naar verwachting ook nog wel even blijven. Op moment van schrijven zijn de eerste voorzichtige stappen gezet om de jeugd en een beperkt aantal topatleten weer te laten sporten. Daar komt heel wat bij kijken, trainingen lijken systematisch voorbereide operaties te zijn geworden. Het spontane, wat sport zo kenmerkt, is er nog niet. Evenementen zijn tot 1 september nog uit den boze en als we tegen die tijd weer wat mogen doen, dan is nog maar zeer de vraag hoe dat er dan uit zal zien. Daar zijn we nu dan ook druk met elkaar over aan het nadenken, evenementen in de 1,5m-sportsamenleving. Wen er maar aan…

We weten het nog niet goed en we gaan het allemaal meemaken. Maar een ding is zeker: er komen weer mooie triathlonevenementen aan in 2021, groot, klein, georganiseerd door enthousiaste vrijwilligers en door vaak nog enthousiastere commerciële organisaties.

Clubleden zullen weer bijeen komen. De NTB zal er zijn om iedereen zoveel mogelijk te ondersteunen en te helpen. Laten we tot het zover is elkaar (figuurlijk!) goed vasthouden, solidair zijn naar de gehele sportketen, van sporter-club-evenement tot bond. Laten we voorbereid zijn op de start van een nieuw en succesvol triathlonjaar 2021, leren van het verleden en het geleerde toepassen in het nieuwe jaar. De NTB bedankt jullie allemaal voor jullie inzet in 2020 en met elkaar zeggen we #wijzijntriathlonNL Rembert Groenman Directeur NTB

info@triathlonbrabant.nl www.triathlonbrabant.nl

De perfecte triathlon voor beginners & teams Na een succesvolle eerste editie komt Traithlon Brabant terug op zondag 27 september. Ook nu is de prachtige omgeving van natuur- en recreatiegebied “Berkendonk” in Helmond het decor.

Tal van triathleten uit de regio trainen van mei tot en met oktober in en rondom dit gebied hun zwem- fiets- én loop discipline.

1/4 Triathlon

Helmond

e

(individueel en estafette)

1/8 Triathlon e

jeugdafstand

Zondag 27 september 2020 berkendonk helmond 10:00 - 16:00 Graag meer informatie of inschrijven?

bezoek dan onze website www.triathlonbrabant.nl

20

TRANSITION

DE SPELEN DIE WEL DOORGINGEN IN BEELD

Er was veel internationale druk voor nodig om het IOC te bewegen de Spelen van Tokio niet te laten plaatsvinden in 2020. De hoop in vele sportharten die vier jaar groeit, de blijdschap van de fans, het vakmanschap van de lokale organisatie, alles wordt een jaar uitgesteld.

Transition blikt dan maar terug op de Spelen die wel doorgingen. En “we” waren er elke editie bij.

Niet altijd met veel succes trouwens. Mooie platen leverde het gelukkig wel op.

2000 Sydney - Australië

Triathlon is volwassen geworden! In minder dan drie decennia is de sport van niets naar de top van de Olympus geklommen. Met het wereldberoemde Opera House als decor ziet de wereld hoe Simon Whitfield namens Canada en Brigitte McMahon namens Zwitserland de eerste gouden medailles omgehangen krijgen. Nederland is erbij met Wieke Hoogzaad, Silvia Pepels, Ingrid van Lubek, Eric van der Linden, Rob Barel en Dennis Looze. Verderop in Transition lees

Beeld Alamy.com

je hoe coach Louis Delahaije 20 jaar later terugkijkt op Sydney 2000.

21

22

TRANSITION

23

2004 Athene - Griekenland

De Atheense nazomer is in 2004 genadeloos heet. Kiwi Hamish Carter verslaat zijn landgenoot Bevan Docherty in de strijd om het goud. Kate Allen, uitkomend voor Oostenrijk, maakt er in Vouliagmeni een bloedstollende inhaalrace van en sleepte de gouden medaille voor de voeten van Hades weg en verwees haar voormalige landgenote Loretta Harrop naar het zilver. Wieke Hoogzaad wordt 25e, Tracy Looze 29e.

24

TRANSITION

2008 Beijing - China

Wie terugdenkt aan de Spelen van Beijing doet dat meestal niet met de gedachte aan Lisa Mensink. De Canadees-Nederlandse raakte betrokken bij een valpartij op de fiets en was op slag kansloos voor een goed resultaat. Sander Berk was de eerste Nederlandse man sinds 2000 die zich wist te kwalificeren en de laatste tot op heden. Wie terugdenkt aan de Spelen van Beijing denkt wel makkelijk aan het gouden koppel Frodeno-Snowsill. De lange Duitser imponeerde een elitegroepje terwijl zijn latere vrouw vanaf de start van het looponderdeel de benen nam. De vonk tussen de gouden echtelieden sprong echter pas in 2010 over en had daarna ook wel wat tijd nodig om het nog altijd brandende vuur te doen ontbranden.

Je kunt niet overal kampioen in zijn.

25

2012

Londen - Groot-Brittannië

Terwijl de broers Brownlee het thuis­

naar WTS-podiumplekken in later jaren.

verliezer. Een paar jaar later kwam

publiek in extase brachten met een

Tussen Rachel Klamer (36e) en Maaike

Rachel Klamer beide vrouwen nog

ziedende afvalrace waarin alleen de

Caelers (41e) eindigen Daniela Ryf en

ergens op een podium tegen als eerste

Spanjaard Javier Gomez overeind bleef,

Gwen Jorgensen. Flora Duffy eindgt

Nederlandse medaillewinnaar ooit op de

was er bij de vrouwen een jong Neder-

een paar plekken lager. Het goud is, je

Europese Spelen.

lands tweetal dat zich voor het eerst

weet wel, na die epische fotofinish, voor

toonde op het hoogste niveau, op weg

Nicola Spirig. Lisa Nordén wordt eerste

26

TRANSITION

2016

Rio de Janeiro - BraziliĂŤ

Rio 2016 is een nieuwe mijlpaal voor de

knokt zich naar het beste Nederlandse

triathlonsport. Aan het programma van

resultaat ooit op de Olympische Spelen:

de Paralympische Spelen wordt triathlon

tiende. Alistair Brownlee zorgt voor een

toegevoegd. Martin Schulz is de eerste

unicum door zijn gouden medaille van

paralympiĂŤr die de finish passeert als

vier jaar eerder te prolongeren. Broer Jo-

triatleet. Jetze Plat en Geert Schipper

nathan klimt een trapje van brons naar

bezorgen Nederland goud en zilver in de

zilver. Gwen Jorgensen onttroont Nicola

rolstoelklasse. En terwijl het test-event

Spirig als kampioene en voorkomt

een jaar eerder nog in ongedwongen, ty-

daarmee dat hetzelfde gouden duo als in

pisch Braziliaanse strandsferen verliep,

Londen op het podium zou staan.

zijn de triatleten op Ipanema Beach in 2016 streng afgeschermd. Rachel Klamer toont er haar volwassenheid als atlete en

27

28

TRANSITION

PUBQUIZ Weet jij alles over triathlon? Kom maar op!

Ronde 1 Hoeveel olympische medailles wonnen de broers Alistair en Jonathan Brownlee samen?

Ronde 5 In CaliforniĂŤ wordt een triathlon gehouden die begint met zwemmen vanaf een beroemd eiland naar de vaste wal. De naam van de triathlon is een die van een bekende film. Hoe heet deze triathlon?

A

2

A

The Great Escape

B

3

B

Escape from Alcatraz

C

4

C

The Rock

Ronde 2 Sinds 2014 werd Ironman Hawaii elk jaar door een Duitser gewonnen. In 2016 was er zelfs een compleet Duits podium. In welk jaar was dat eerder al voorgekomen?

Ronde 6 Welke bekende televisiekok nam deel aan de Ironman op Hawaii?

A

2004

A

Jamie Oliver

B

1997

B

Gordon Ramsay

C

1995

C

Herman den Blijker

Ronde 7

Ronde 3 Ze was al wereldkampioen cross triathlon, won het WK Xterra en de World Triathlon Series. Uit welk land komt Flora Duffy?

De Spaanse triatleet Javier Gomez Noya is al heel lang een bekend gezicht in de triathlonsport. Hij toont opvallende gelijkenissen met een bekende Belgische stripfiguur. Welke?

A

NamibiĂŤ

A

Kuifje

B

Jamaica

B

Urbanus

C

Bermuda

C

Suske

Ronde 4 Stayeren is in de triathlonsport van oudsher onderwerp van pittige discussie. In de schaatssport is een stayer simpelweg een rijder met inhoud. Wat is stayeren in de wielersport?

Ronde 8 Welke hulp van buitenaf is tijdens een triathlonwedstrijd toegestaan?

A

Fietsen achter een gangmaker op een motor

A

Het aannemen van een binnenband van een andere atleet

B

Fietsen in een kopgroepje

B

Het laten voortduwen door een andere atleet op het loopparcours

C

Fietsen in het peloton

C

Het aannemen van een helm van een andere atleet

4, 1997, Bermuda, Fietsen achter een gangmaker op een motor, Escape from Alcatraz, Gordon Ramsay, Suske, Het aannemen van een binnenband van een andere atleet

FREEDOM AND

www.yondasports.com

30

TRANSITION

Tegen én met elkaar NIET- MEETRAINER

Zwemmen, fietsen, lopen en misschien nog wat kracht of yoga… je kunt het allemaal op eigen houtje doen of je aansluiten bij een vereniging. Met ruim 130 triathlonclubs in Nederland zit er vast één bij jou in de buurt. Op zoek naar de voordelen van het verenigingsleven neemt Transition dit keer een kijkje bij IZGS in Haarlem.

Tekst & Beeld Jeannet Pennings

W

aar klop je aan om mee te trainen als het verenigingsleven volledig op z’n gat ligt? Hoe ga je sfeer proeven in tijden van social distancing, waarin #trainsolo het nieuwe normaal is?

Dan wordt de meetrainer de niet-meetrainer die het dicht bij huis zoekt. Want bij mij om de hoek, in Haarlem, huisvest triathlonvereniging IZGS. Een thuiswedstrijd. Niet meetrainen bij IZGS betekent geen fijne zwemtrainingen met bijbehorende nazit in de kantine en geen wekelijkse grappen en grollen op de atletiekbaan terwijl we ons in het zweet werken. En helaas ook geen Run-Bike-Run waarmee het wedstrijdseizoen eind april traditioneel geopend wordt.

Clubroem

Deze clubactiviteit is, naast onder meer een zwemloop in de winter en een sprinttriathlon als seizoensafsluiter, typisch IZGS: een club fanatiekelingen die houden van gezelligheid.

Het vierde onderdeel is dan ook vaste prik tijdens de Run-Bike-Run. Maar niet voordat er gepresteerd is en elke prestatie telt, groot of klein, kort of lang. De wisselbokaal en een jaar lang clubroem zijn daarbij redenen om een tandje bij te schakelen. En met de invoering van een heuse agegroup in 2020 liep de spanning en de trainingsmotivatie deze winter bij sommige leden extra op. Strategieën om de winst naar je toe te trekken werden uitgedacht en sluwe plannen bekokstoofd. Plannen die tijdelijk in de ijskast staan, maar vroeg of laat zeker weer van pas komen.

Meedoen kan individueel of als duo, waarbij er keuze is uit de reguliere afstand (5 – 18,6 – 2,5km) en een kortere versie (de helft). De route voert over de lokale wielerbaan, waar zowel lopend als fietsend meerdere rondes worden afgelegd.

Leuk voor de deelnemers én de vaste schaar supporters en vrijwilligers. Rond het middaguur kleurt het er langzaam oranjeblauw. Wie IZGS nog niet kende, moet toch op z’n minst de

31

opvallende clubkleding gaan herkennen. De fietsspullen worden klaargezet, terwijl anderen alvast warmlopen. Hoewel er in theorie niets te verliezen valt, is er toch altijd wel enige spanning te bespeuren. Hoe is mijn vorm dit seizoen? Kan ik die ene clubgenoot verslaan?

Bram Couperus

‘Club werkt enorm stimulerend’ “Ik ben een clubmens in hart en nieren”, vertelt Bram Couperus (66) die zich bij IZGS meer dan thuis voelt, vanwege de gevarieerde trainingen én de sociale contacten. “Ik vind het leuk om training te geven of iets te organiseren voor de club en daarmee waardering te oogsten. Omgekeerd staan veel clubgenoten altijd klaar om mij te helpen.

Die wisselwerking vind ik enorm stimulerend. IZGS is daarbij een erg gezellige club met een mooie mengelmoes van subtoppers en meer recreatief ingestelde leden.” Zelf zit hij duidelijk aan de meer fanatieke kant van het spectrum. “Triathlonnen gaat bij mij om de wedstrijden. Het is dé reden om te trainen. Ik doe een stuk of vijf wedstrijden per jaar, meestal kwartjes, één halve en soms een hele. Daarvoor training ik in de basis 6 tot 10 uur per week, maar dat kan oplopen naar 20 uur richting een lange wedstrijd. En soms doe ik enkele weken niets, omdat ik dan vanwege mijn werk als visserijonderzoeker op zee zit.” En waarom triathlon? Bram lacht: “Als ik heel eerlijk ben: omdat ik me een enorme ‘badass’ voel als ik een triathlon doe en als ik erover vertel aan mijn vrienden en collega’s.”

High fives

De activiteitencommissie heeft de pionnen klaargezet, de deelnemers worden gebrieft en dan klinkt het fluitsignaal. De kop is eraf.

De sprinters zijn snel weg, de sterke fietsers wachten hun kansen geduldig af. Het fanatisme is van ieders gezicht af te lezen, óók bij de tijdwaarnemers en supporters die ons iedere ronde een duwtje in de rug geven. De rondes tikken weg en de finishlijn komt in zicht, de plek voor high fives. Even op adem komen en door naar misschien wel het belangrijkste onderdeel: de prijsuitreiking en borrel. Tijd om na te praten en nieuwe plannen te delen.

Van een lokaal loopje tot triathlon in het buitenland. Van strijden in de Nederlandse top tot gewoon lekker trainen om fit te blijven.

Overal is ruimte voor. Een divers cluppie In Zeer Goede Staat.

Roos van Velzen

‘Met elkaar in sportbubbel’ Het triathlonavontuur van Roos van Velzen (41) begon met een uitdaging. “Ik was in 2013 met een vriend na het klimmen een biertje aan het drinken toen hij mij vroeg ik of met hem een triathlon wilde doen. Aangezien ik in een sportmanie zat, accepteerde ik de challenge. Zo stond ik drie maanden later aan de start van de politietriathlon waar ik meteen tweede dame werd.” Roos meldde zich bij IZGS om beter te leren zwemmen en is nu vooral nog lid vanwege het sociale deel.

“Het is een gezellige club en het is lekker in een sportbubbel te zitten. Je hoeft niet uit te leggen dat sporten noodzakelijk is voor je geestelijke gesteldheid.

Iedereen is in meer of mindere mate verdwaasd”, lacht de atlete. “Het mooie van IZGS is dat iedereen op zijn manier fanatiek met de sport bezig is. En in het zwembad staat iedereen gelijk. Zelf zwem ik een keer per week en lopen – mijn beste en favoriete onderdeel – doe ik twee à drie keer. Fietsen doe ik te weinig regelmatig, maar mijn kinderen in de fietskar zorgen wel voor extra weerstand.”

IZGS HAARLEM Sinds: april 1988 Ledenaantal: 97 Vrouwen: 21% Mannen: 79% Trainingen: 4 x per week Meer info: www.inzeergoedestaat.club

32

TRANSITION

TOKIO C ALLING ME T QUINT Y SCHOENS

TOKIO 2021

Eind maart werd bekend dat de Olympische Spelen in Tokio worden verschoven naar 2021. Een grote teleurstelling voor veel atleten die vaak al vier jaar naar het belangrijkste sportevenement ter wereld aan het toewerken zijn.

Tekst Marcia Jansen Beeld Randal Hinz

OS 2021

Voor anderen biedt het uitstel van de spelen juist extra kansen. Wij belden met Quinty Schoens (21) die na een succesvol debuutjaar bij de senioren in 2019 er volgend jaar in Tokio bij hoopt te zijn als reserve voor de mixed teamrelay.

TS: Het zat er al een tijdje aan te komen dat de Olympische Spelen niet door konden gaan dit jaar. Hoe reageerde jij op dat nieuws?

“Persoonlijk ben ik er niet zo heel rouwig om dat de Olympische Spelen zijn verplaatst. Ik krijg nog een extra jaar om te groeien, maar ik vind het wel heel erg jammer voor Marco (haar vriend Marco van der Stel, red) en al die andere atleten die zich al zo lang aan het voorbereiden zijn. Ik vraag me ook af hoe het seizoen er verder uit gaat zien en waar en hoe atleten zich nog kunnen kwalificeren. Ik dacht in het begin dat we in juni wel weer aan het racen zouden zijn, maar nu ben ik bang dat we dit seizoen alleen nog maar in Nederland in actie gaan komen. Of internationaal gezien misschien alleen in de Grand Final in Edmonton, als die doorgaat.”

TS: Jij bent een van de weinige atleten die dit seizoen al in actie is gekomen. Je deed het half maart in de World Cup in Moolooolaba ook nog eens heel goed met de twintigste plaats. Hoe was het om daar te racen?

“Als je terugkijkt is het heel bijzonder dat die wedstrijd is doorgegaan. Het was ook allemaal heel onzeker. Ik zat alleen in een appartement, had het nieuws constant aan en maakte me zorgen dat ik helemaal voor niets naar de andere kant van de wereld was gevlogen. Maar op de wedstrijddag heb ik de knop omgezet.

Als die wedstrijd alsnog zou worden afgelast, zaten we in ieder geval allemaal in hetzelfde schuitje. De World Cup in Australië was heel sterk bezet, het was een van de sterkste velden waarin ik ooit geracet heb. Vooraf had ik dan ook besloten dat ik er voor wat betreft de uitslag geen nummer op wilde plakken, maar met een plek in de top dertig zou ik toch ook weer niet tevreden zijn geweest. Uiteindelijk rolde er de twintigste plaats uit en daar was ik heel erg blij mee.”

TS: Met de vorm zat het dus wel goed?

“Als je een hele winter hard hebt getraind, wil je graag weten hoe je er voor staat. Ik ben dan ook heel blij dat ik in ieder geval een race heb kunnen draaien, veel atleten hebben die kans niet gehad. Ik stond er goed voor, dus het is wel heel jammer dat er nu geen wedstrijden zijn. Daar heb ik wel even van gebaald, maar ik mag van mijn coach Louis Delahaije maar

33

maximaal 24 uur teleurgesteld zijn. Dus na een dag heb ik er de schouders weer onder gezet. Ik zie deze periode als een extra winter, een kans om weer stappen te zetten en sterker te worden.”

TS: Waar valt voor jou de meeste winst te halen?

“Ik denk op het looponderdeel. Ik ben vrij blessuregevoelig, heb altijd last van pees- en spierblessures door overbelasting. Ik kan geen grote omvang maken, dus dat probeer ik op te vangen door week in week uit consequent veel fietsuren te maken. Want hoe fitter ik van de fiets kom, hoe harder ik kan lopen. Ik fiets veel en graag en ik heb het geluk dat ik hier in Limburg alle kanten op kan. Ik kan vlak fietsen, maar door de heuvels hier, en over de grens in België, doe ik vaak zware trainingen. Ik fiets heel graag bergop, soms maak ik tijdens een training wel 1200 hoogtemeters. Mijn favoriete berg is de Slingerberg. Die knal ik dan vijf tot zeven keer achter elkaar maximaal omhoog.

Ik weet precies bij welke kiezelsteen ik op de pedalen moet gaan, bij welke bocht ik moet versnellen. Aan de versnelling die ik trap, een tandje lichter of zwaarder, kan ik precies zien hoe het er voor staat met mijn vorm.”

TS: Je bent begonnen als turnster, maar vanwege een rugblessure ben je gaan zwemmen. Toch had je in het begin moeite met het zwemonderdeel in de triathlon.

“Dat zat vooral tussen de oren. Sinds mijn laatste jaar bij de junioren doet mijn zwemonderdeel niet veel onder voor de rest. Ik ben nu mentaal een stuk sterker. Ik was altijd een beetje bang voor de eerste boei en de drukte in het water, maar toen ik twee jaar geleden in Tabor - waar ik als derde eindigde - ineens bij de kopgroep zat, is er een knop omgegaan. Ik maak me nu niet meer zo druk van te voren en focus tijdens het zwemmen op mijn techniek.

Iedere slag moet raak zijn. Natuurlijk voel ik voor de wedstrijden nog wel spanning, maar ik raak niet meer in paniek. Het helpt ook dat ik een paar gesprekken met sportpsycholoog Lars van der Eerden heb gehad. Daar stond ik in het begin niet zo open voor, maar later betrapte ik me er toch op dat ik tips die hij me gaf ook daadwerkelijk meenam in de wedstrijden.”

TS: Je lijkt geen grote moeite te hebben met de overstap van de junioren naar de senioren.

“Mijn eerste seizoen bij de senioren vorig jaar ging verrassend goed. Het grootste compliment kreeg ik na afloop van het seizoen van Louis.

Hij vond dat ik een topseizoen achter de rug had en dat ik iedereen daarmee had verbaasd.

Louis werkt met absolute topatleten zoals Annemiek van Vleuten en Marianne Vos, dus als hij dat zegt, maakt dat wel indruk. Mijn mooiste prestatie vorig jaar vond ik mijn vierde

plek in de ETU Cup in Holten. Rachel deed niet mee, dus veel ogen waren op mij gericht en het was geweldig om daar met steun van het publiek als vierde over de finish te komen. En ik beschouw mijn dertiende plek in de World Cup in Antwerpen als een eerste doorbraak.

Ik was niet helemaal fit, maar had toch de capaciteit om als dertiende te eindigen. Dat heeft me wel veel zelfvertrouwen gegeven.”

TS: En dan was er nog de mixed teamrelay in Edmonton waar kwalificatie voor de Olympische Spelen op het spel stond en waar jij Rachel Klamer verving. Hoe was dat?

“In eerste instantie dacht ik, dit kun je niet menen, toen de coaches me vroegen om Rachel te vervangen. Maar het was ook een grote eer.

Ik zag de negatieve reacties op social media al voorbij komen als ik het niet goed zou doen, maar die gedachte heb ik wel snel losgelaten.”

34

TRANSITION

“Er zijn dan wel voorlopig geen wedstrijden, maar ik ben zeker niet achterover aan het leunen. Ik ben een professionele triatleet, dus ik blijf gewoon veel trainen. Afgelopen week nog bijna 28 uur.”

Er lag best een grote druk op mijn schouders, ik was heel bang om slecht te presteren. Ik zag de negatieve reacties op social media al voorbij komen als ik het niet goed zou doen, maar die gedachte heb ik wel snel losgelaten. Ik zou critici gewoonweg geen kans geven. Maya startte als eerste, gevolgd door Jorik en die tikte mij op de achtste plek aan. Ik zwom in 300 meter een gaatje van 10 seconden naar Asleigh Gentle dicht. Daarna moesten we 600 meter naar de fiets rennen, maar ik was zo buiten adem

van het zwemmen dat ik op de fiets nét de aansluiting met haar en het groepje voor me verloor. Samen met een Zwitserse ben ik toen kop over kop rijden en toen ik wisselde naar het lopen, spoot het lactaat me bijna uit de oren.

Ik ben zo diep gegaan tijdens het lopen en ik wist die achtste plaats te handhaven, maar ik was toch een beetje teleurgesteld dat ik op de fiets, mijn sterkste onderdeel nota bene, net niet kon aanhaken. Gelukkig duurde dat niet al te lang. Ik mocht tevreden zijn en het was een geweldig leerzame ervaring.”

TS: Hoe zien jouw trainingsweken er nu uit?

“Er zijn dan wel voorlopig geen wedstrijden, maar ik ben zeker niet achterover aan het leunen. Ik ben een professionele triatleet, dus ik blijf gewoon veel trainen. Afgelopen week nog bijna 28 uur. We hebben ontzettend geluk dat we in Nederland nog buiten kunnen fietsen en lopen. Verder train ik veel met elastieken voor het zwemmen en twee keer per week rijden Marco en ik vanuit Limburg naar Schijndel om daar in een endless pool te trainen. Marco woont bij mij en mijn ouders in Stein, dus het is fijn dat we daardoor gewoon samen kunnen trainen.”

TS: Hoe zie jij je kansen om als reserve mee te gaan naar Tokio volgend jaar?

“Dat ik in Edmonton de eerste keus was, is natuurlijk heel positief. Als reserve moet je in ieder geval eind mei bij de eerste 140 op de olympische kwalificatieranglijst staan om überhaupt als reserve in aanmerking te komen. Ik sta nu plek 128, maar de rankings zijn sinds de coronacrisis bevroren en het is nog niet bekend of deze ranglijst geldt of dat je pas over een jaar bij de eerste 140 moet staan.

Ik heb het hele jaar laten zien dat ik de beste reserve ben, maar het is nog even afwachten dus. Het zou geweldig zijn als ik mee mag naar Tokio. Dat je de kans krijgt om alles mee te maken zonder dat je mee hoeft te doen, zonder de wedstrijdspanning. Althans, ik hoop dat ik niet in actie hoef te komen, want dat zou beteken dat er iemand anders ziek is, en dat is natuurlijk niet de bedoeling.”

PROFITEER JE VAN LEDENVOORDEEL? Als lid van de Nederlandse Triathlon Bond profiteer je van ledenvoordeel en ontvang je het magazine Transition in je brievenbus. Ook mag je gebruik maken van aanbiedingen die onze partners doen aan NTB-leden. Bezoek de partnerpagina op onze website om te zien welk aanbod er voor jou klaar staat en profiteer optimaal van jouw lidmaatschap. www.triathlonbond.nl/partners

36

TRANSITION

A

A

ls in september de laatste wedstrijden van het seizoen geweest zijn en de spanning van de boog mag, dan begint al snel het grote verlangen naar het voorjaar. Rocktober, dancember, offseason, leuk allemaal, maar de blik is al vlot gericht op april, als de eerste triathlons weer op de kalender staan. Planning maken, voorpret, basis leggen, opbouwen. Trainingswedstrijdjes, Zwiftkoersjes, zwemloopjes, allemaal verkleinwoordjes voor het echte werk.

Ben je erbij in Arnhem? Is Enschede je start? Ga je via Breukelen, Nieuwkoop, Weert of Stiens? Wordt het een Challenge of een Ironman? Blijf je in eigen land of ga je reizen? En dan gaat er een streep door de kalender. Eerst april en mei. De Teamcompetities vervallen. Dan juni, juli en augustus. NK’s worden geschrapt.

Internationaal racen zit er sowieso niet in.

Als september ook nog valt en in oktober het water sneller afkoelt dan de dagen korter worden, dan is dit seizoen er geen. Dan wordt het voor de meesten een jaar zonder triathlon. En blijft het najaar alsnog overeind, hoeveel plekken zijn er dan te vergeven? Hoeveel ruimte is er voor ons allemaal? Wie komt er aan de beurt en wie moet toeschouwen langs de zijlijn? Krijgen we een wedloop op beschikbare plekken? Misschien beter maar een keertje overslaan. Accepteren dat een reeks van 20 aaneengesloten jaren triathlon ook eens kan eindigen. Laat een ander maar voorgaan. En trouwens, hoe voorbereid ben je na maanden zonder zwembadbezoek? Na tropenweken met thuislerende kinderen, jonglerend met je partner voor toetsenbordtijd, toenemende stress en gekmakende onzekerheid. Misschien is je baan in gevaar, of loop je als zelfstandige opdrachten mis, of werk je in de zorg en loop je ook zonder woeste trainingen op je tandvlees. Waarom dan blijven hopen op wedstrijden die net zo onzeker zijn als de rest van al wat je nog gepland had dit jaar. Wat kan jou nou die triathlon schelen in 2020? In 2021 staan we er weer, deo volente. Want triatleet ben je, ook als je een jaar niet aan triathlon doet.

l die organisaties die hun geliefde evenement hebben moeten uitstellen, afgelasten of annuleren, ze voelen de pijn. Financieel, sociaal en sportief.

Als er ook maar enige kans is dat we nog aan de bak mogen, dan is er niks mooiers dan solidariteit tonen door erbij te zijn. Het feest mee te vieren en hopelijk de continuïteit van de lokale goodwill en de sport als sector een duwtje te geven.Na al die maanden binnen zitten, virtueel samen zijn, online trainen, in je eentje rondjes door de regio maken en liggen maaien in een opblaaszwembadje is elke kans om weer aan de start te staan meer dan een beetje welkom. Het is het vieren van het triathlonleven, hoe dat er dan ook uit mag zien in de anderhalvemetersamenleving. Waarschijnlijk zeeën van ruimte in de wisselzone. Misschien starten we voortaan om beurten. Mogen we na de finish niet voldaan ineenzijgen en blijven liggen voor het stalletje met sportdrank, sinaasappelschijfjes en winegums. Zijn toeschouwers in groten getale niet welkom. Wat kan het schelen, als er maar weer getriathlond kan worden. Het oude normaal is makkelijk vergeten en folklore is snel geboren. Het nieuwe normaal is al snel het normale normaal en voor je het weet, weet je niet beter. Dan ben je meer thuis in de aanpassingen van de regels dan dat je was in de traditionele afspraken. Jou krijgen ze er niet onder.

Jij bent er hoe dan ook bij. En daar wil je best op blijven hopen, ook als de zomer nog lang duurt en de onzekerheid wellicht nog maanden aanhoudt. Dat organisaties er misschien alsnog noodgedwongen door overheidsbeperkingen, of ingegeven door praktische of morele bezwaren de stekker uit trekken voor 2020, is dan voor lief te nemen. De echte weekend-warrior laat zich niet zomaar beteugelen. Die blijft strijden voor de hoop, het lichtje in zijn hart, het vlammetje van de triathlonpassie. Misschien dat de strijd met jezelf om je verlangen naar triathlon een jaartje te beteugelen dit jaar de echte uitdaging zal worden. Jij tegen jezelf, de stormachtige elementen in je hoofd en de tijd. Net als altijd.

VERLANGEN

R E M E N L E E D N E O C S A W 8 1 IN 20 E M E R T X E A K I K I C HY N V A N I V 3 .

0 7 R. I R O N MAN

KE ET N M A K N E T O E D M E N T EE ERE M D N M I O K G R I O N O N V I E VE I L E L L A " WAAN Z K M I J I N T E Z E T T E N .

N DE RE N I K J E I L N V E E E I G O L E D E N L E L EN T T A E R O V OO CE M E A C R A N R E N !"

G I E N E E E L N A U H H N S HE T I S E K L ZUL GE L I J H A S D I N E I I F D E N D E F ZE O K INDE R N E T E W T E NIE Z J I B R A A W

DOE JIJ MEE MET IRONMAN 70.3 VICHY 2020?

WWW.KIKAEXTREME.NL

38

TRANSITION

39

ANDERE TIJDEN TRAINING

We proberen er met z’n allen het beste van te maken.

Triatleten zijn niet zo snel voor een gat te vangen. Zij storten zich op virtuele wedstrijden, trainen met clubgenoten via Zoom, trotseren koud buitenwater of bouwen gewoon zelf maar even een zwembad.

Tekst Marcia Jansen Illustraties Studio Vonq

E

erlijk gezegd mogen wij in Nederland niet echt te klagen. We kunnen, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Spanje en Italië, nog gewoon naar buiten om te zwemmen, lopen en te fietsen. Maar meedoen aan een triathlon zit er tot september in elk geval niet in. Gelukkig waren veel triatleten al gewend om op zolderkamers en schuurtjes hun kilometers weg te trappen in de virtuele wereld en nu kunnen we met de Ironman Virtual Races ook de strijd met elkaar aangaan in een duathlon.

Digitaal racen

Virtuele wedstrijden zijn dan wel niet te vergelijken met gewone races, maar voorzien wel in een behoefte. “Het is een leuke motivatie om door te blijven trainen”, vertelt Maarten Caminada die in voorbereiding is op de Ironman Frankfurt die inmiddels verplaatst is naar september.

Hij doet mee aan wielerwedstrijden via Zwift en probeerde ook de Ironman Virtual Races uit. “Met die wielerwedstrijden op Zwift heb je een echt wedstrijdgevoel”, vertelt hij. “Het is echt twintig minuten volle bak knallen. Vooral in het begin moet je flink gas geven om in de kopgroep te komen en te blijven. Als je een gaatje laat vallen, is het heel lastig om weer aansluiting te vinden.”

Na de uitbraak van het coronavirus versnelde Ironman, dat al langer werkte aan een eigen app en platform, de uitrol van de Ironman Virtual Racing Series. Zowel agegroupers als profs kunnen zo toch iedere week aan wedstrijden meedoen. De professionals maakten op 4 april hun debuut, waarbij Mirinda Carfrae, Angela Naeth, Jeanni Seymour, and Jocelyn McCauley met elkaar op het fietsparcours van de 70.3 in Boulder om de overwinning streden. Agegroupatleten kunnen met de profs meefietsen op hetzelfde parcours of wekelijks vanuit hun huis meedoen aan duathlons over verschillende afstanden.

De Ironman Virtual Races zijn wat minder interactief dan de wedstrijden via Zwift, ondervond Caminada. “Het is allemaal nog heel nieuw, dus ze zijn nog wat zoekende met dit concept. Je kunt zelf bepalen wanneer je de drie onderdelen – lopen- fietsen - lopen – afwerkt. Dat kan dan ook op aparte dagen binnen het weekend zijn, dus je hebt niet direct een competitiegevoel. Ook zijn de omstandigheden niet gelijk. Ik loop gewoon buiten, want dat kan hier, maar fietsen deed ik wel binnen op de fietstrainer. Ook had ik zo mijn vraagtekens bij de tijden die gerealiseerd werden. Veertig kilometer fietsen in veertig minuten is wel heel snel. Nou interesseert me de uitslag niet echt, maar het zou het leuk zijn

40

TRANSITION

als deze wedstrijden wat meer uniformiteit zouden krijgen.”

Samen online

Voor wie de wedstrijden niet mist, maar wél zijn clubgenoten, bieden videoplatforms als Zoom en Jitsi Meet uitkomst. Hans van der Linden had het niet zo op moderne trainingsmiddelen - Zwift en virtuele wedstrijden zijn dan ook niet aan hem besteed - maar sinds de coronacrisis, geeft hij heel modern een keer per week online training aan zijn clubgenoten bij AV Triathlon. “Het was niet mijn idee, want ik ben uit het stenen tijdperk”, lacht de 73-jarige Van der Linden. “Maar toen Matthijm Wassink, met wie ik bij Trisupport zwemtraining geef, het idee opperde was ik al snel enthousiast. Ik verzorg al zo’n tien jaar tacx-trainingen op de maandagavond in ons clubhuis en dat begon ik toch wel te missen. En dat hoorden we ook van andere triatleten. Dus heeft Matthijm er voor gezorgd dat ik nu vanuit huis training kan geven.”

Zo kwam ik op het idee om een bad te gaan bouwen. Ik rekende uit hoeveel materiaal ik nodig zou hebben en kwam op een beraming van 650 euro.”

Vaak heeft hij meer dan twintig clubgenoten in zijn klas, die elkaar ook allemaal via een beeldscherm kunnen zien en zo ook met elkaar kunnen praten. “Het is heel gezellig om elkaar weer te zien, ervaringen uit te wisselen en elkaar een beetje op te peppen nu het triathlonseizoen stilligt. Het sociale gebeuren bij een vereniging is ook belangrijk. Normaal zagen

Virtuele races voor triatleten Ironman is niet de enige organisa-

haar leden de vijf etappes tellende

tie waar je terecht kunt voor virtu-

National Tour.

ele races. Nu triathlons overal ter

Ga je liever met je clubgenoten een

wereld gecanceld worden, schieten

uitdaging aan? Geef je dan op voor

virtuele wedstrijden als padden-

de ETU Zwift Series. Deze series

stoelen uit de grond. Soms zijn het

staan open voor teams bestaan-

bestaande wedstrijden die je nu

de uit minimaal drie leden van

in je eigen omgeving binnen een

dezelfde club die in het bezit zijn

bepaald tijdschema kunt voltooien,

van een smart trainer en een Zwift

vaak compleet met finisher T-shirt

lidmaatschap. De wedstrijden vin-

en medaille, maar er zijn ook nieu-

den plaats op donderdagavond en

we initiatieven.

teams strijden tegen elkaar in een

Zo kun je met IronCowboy James

time trial format.

Lawrence – hij volbracht in 2015

Heb je geen zin om een wedstrijd te

50 Ironmans binnen 50 dagen in

doen, maar vind je het wel leuk om

50 verschillende Amerikaanse

(bijvoorbeeld als je op de hometrai-

staten -meedoen aan hardloop-

ner zit) naar triathlons te kijken?

wedstrijden (van 5 kilometer tot

De ITU vermaakt je ieder weekend

een marathon) en organiseerde

met uitzenden van diverse grote

R EV3 de eerste Quarantri Virtual

kampioenschappen van de afgelo-

Triathlon. Ook nationale bonden

pen jaren met live commentaar van

ontplooien virtuele activiteiten.

de atleten die toen in actie kwamen

Via TriathlonUSA kun je gratis

en de toppers van nu. Je bekijkt de

meedoen aan virtuele duathlons en

uitzendingen gratis via Facebook

Triathlon Canada organiseert voor

of TriathlonLive.

we elkaar een paar keer week, ook tijdens de zwemtrainingen, en dat ligt allemaal stil. En elkaar opbellen doe je ook niet zo snel. Dus dit is een prima alternatief.”

Buitenwaterverslaving

Hardlopen en fietsen kun je ook makkelijk in je eentje buiten doen, maar zwemmen is een ander verhaal. Ondanks de lage watertemperaturen, waagden verschillende atleten zich in april al in het buitenwater. Zo ook Ruben Veld, maar die doet dat al veel langer. Hij is verslaafd aan zwemmen in buitenwater en doet dat dan ook het hele jaar door. “Ik zwem nu twee keer per week buiten.

Ik zou het wel vaker willen doen, maar dat vindt mijn coach niet zo’n goed plan. Ik heb ook niet het idee dat ik een betere triatleet word van zwemmen in koud water, wat dat betreft heb je volgens mij meer aan specifieke krachttraining. Wel bouw je weerstand op en is het een goede training in wilskracht en doorzettingsvermogen. Daar heb je dan wel weer wat aan als triatleet.”

Veld zwom in de zomer van 2018 voor het eerst in koud water in Schotland waar hij op dat moment op vakantie was. “Er was geen zwembad in de buurt, maar ik wilde toch graag blijven zwemmen. Via, via kwam ik in contact met een vrouw die het hele jaar door in de zee zwom en ik mocht een stukje met haar mee zwemmen. Het water was met 5 graden superkoud, maar ik kreeg echt een enorme kick. Dus ben ik het, eenmaal weer terug in Nederland, blijven doen.”

Daarvoor moest hij wel op zoek naar mensen die ook graag buiten wilden blijven zwemmen.

“Want het is niet aan te raden om alleen te gaan”, waarschuwt hij. “Ga altijd met iemand anders, zwem met een zwemboei en bouw het rustig op. En neem lauwe thee mee voor na afloop, dan warm je weer sneller op.”

Een wetsuit en cap, sokken en handschoenen van neopreen horen bij de vaste uitrusting van een doorgewinterde buitenwaterzwemmer.

Veld: “De koudste temperatuur waar ik hier in Nederland in gezwommen heb, is zes graden.

In april was het al twaalf graden, dat is voor mij al niet zo heel koud meer.”

Bouwproject

Niet iedereen had er zin in om al in april het koude water in te duiken of om een opklapbaar zwembad in zijn tuin te zetten. Een goed alternatief is trainen met stretch cords, maar het echte watergevoel ontbreekt. Ardy Brouwer van het vorig seizoen naar de eredivisie gepromoveerde Vahalis, bedacht een andere oplossing toen de zwembaden de deuren sloten. “Wij keken heel erg uit naar ons debuut in de eredivisie, waarvan we toen nog de hoop hadden dat die competitie nog wel gedeeltelijk door zou gaan. Maar we maakten ons zorgen

41

over onze voorbereiding”, vertelt Brouwer. Op zoek naar een oplossing besloot hij eens flink ‘out of the box’ te denken. “Ik heb jarenlang een sportwinkel gehad in Culemborg, maar in januari zijn we er mee gestopt. De nieuwe huurders van het pand zitten er nog niet in, dus ik had een flinke ruimte tot m’n beschikking.

Zo kwam ik op het idee om een bad te gaan bouwen. Ik rekende uit hoeveel materiaal ik nodig zou hebben en kwam op een beraming van 650 euro.”

Iedereen verklaarde hem voor gek, maar Brouwer zette zijn plan door. “Ik ben materiaal gaan kopen en heb een bevriende ingenieur mijn plannen laten narekenen en vervolgens ben ik met behulp van mijn vader en mijn zoon gaan bouwen”, lacht hij. Tien dagen later was het bad – een houten constructie van 20 meter lang, twee meter breed en 80 centimeter diep, met een laag landbouwplastic klaar.

Vahalis-trainer Cees Verbeek zorgde voor een filter en de warmtepomp zodat het water nu een comfortabele 25 graden is.

Iedereen die graag wil zwemmen in het bad, maakte Brouwer aandeelhouder in het project.

“We hebben nu dertig atleten, onder wie Jorik van Egdom en een waterpoloër uit het Nederlands team, die hier regelmatig, en volgens de richtlijnen van RIVM trainen. Iedereen heeft een eigen sleutel en er kan ingetekend worden

voor tijden die beschikbaar zijn. Waarschijnlijk zal er minder behoefte aan zijn als het straks warm genoeg is om buiten te zwemmen, maar voor nu zijn er heel veel mensen blij dat ze nog niet het buitenwater in hoeven.”

Vooruitkijken

Hoe de wereld er na COVID-19 uit gaat zien, en wanneer we weer ongedwongen samen kunnen trainen en aan triathlons mee kunnen doen, blijft afwachten. Hans van der Linden weet nu al dat hij graag weer les gaat geven in het clubhuis van AV Triathlon. “Dat werkt toch het beste. Ik denk dat ik mijn enthousiasme beter kan overbrengen en ik kan ook beter aanwijzingen geven. Ik ga namelijk regelmatig van de fiets af om te kijken of iedereen wel goed op de fiets zit en de juiste versnelling trapt. Daar heb je allemaal geen zicht op via een livestream.”

Maarten Caminada blijft zeker de wedstrijden op Zwift doen. “Die zijn laagdrempelig en maken het 365 dagen per jaar mogelijk om wedstrijden met bijbehorende intensiteit te simuleren. Het is afwachten hoe IM Virtual Race zich gaat ontwikkelen. Al ligt het voor mij minder voor de hand om daar heel actief in te blijven als we weer aan triathlons mee kunnen doen. Nog los gezien van de opstartproblemen, voegt het dan voor mij te weinig toe.”

Na de uitbraak van het coronavirus versnelde Ironman, dat al langer werkte aan een eigen app en platform, de uitrol van de Ironman Virtual Racing Series.”

42

SPOT LIGHT

TRANSITION

Als de Olympische Spelen een jaar later worden gehouden, grote wielerrondes en stadsmarathons worden uitgesteld en triathlons komen te vervallen, dan is het fijn om vooruit te kijken. Spotlight ditmaal als vuurtoren aan de horizon.

1

Tekst Kim van ‘t Verlaat

NK JEUGD VAN NOORD NA AR ZUID 1

HELLE VOE T HEROES 3 OK TOBER DEBUTEREN IN 2021 MAR ATHONMA AND 2

Het podium

De Vesting

Amsterdam

Van noord naar zuid, van Triathlon Zaanstad naar Citytriathlon Roermond. Het Nederlands Kampioenschap voor jeugd en junioren wordt verplaatst naar een later moment in het seizoen, 200 kilometer zuidelijker in Nederland. Drie maanden later dan voorzien staat dan hopelijk alsnog het NK op het programma. Waar eerst de slotwedstrijd van het Forte Jeugd- en Juniorencircuit zou zijn met een dubbele supersprint, zijn nu dus rood-wit-blauwe truien te veroveren. Voor Sonja en zus Barbara de Koning, Mauro Dieters en Ian Pennekamp opnieuw de kans hun titel te verdedigen in de binnenstad van Roermond. 19 september kan het daar gebeuren.

De eerste editie van Hellevoet Heroes stond in juli gepland, maar onder de huidige omstandigheden was verplaatsing naar 2021 de beste optie. Volgend jaar wordt de wedstrijd in het Zuid-Hollandse Hellevoetsluis in dezelfde periode gepland. Aan de organisatie en de opzet van het evenement zal weinig veranderen. In de middag strijden de betere triatleten tegen elkaar over de sprintafstand en voor de recreant zijn er aparte vrouwen- en mannenseries.

De finish is richting de vuurtoren en met een schitterend panorama van het Haringvliet kun je de dag afsluiten op het foodtruckplein.

De ‘triathlonlocals’ hopen alle deelnemers volgend jaar alsnog te verwelkomen.

Normaal gesproken kijken de marathonlopers traditioneel naar het voorjaar en het najaar voor hun raceplanning. Nu alles anders is, wordt oktober ineens de maand waarin het allemaal kan gebeuren. Rotterdam gaat naar oktober en zo zijn er in die maand maar liefst vier grote marathons in Nederland. Om te beginnen niet de minste in Zeeland: afzien langs de Noordzeekust en zoals de organisatie zegt ‘de moeite meer dan waard’ in de Kustmarathon.

De week erna Eindhoven, qua grootte de derde marathon van ons land. Om Amsterdam en Rotterdam kun je niet heen met jaar op jaar veel bekende lopers aan de startlijn. Doe jij er eentje mee deze herfst?

Beeld: Christie Brouwer

Beeld: Kim van ‘t Verlaat

Beeld: Kim van ‘t Verlaat

2

3

MEER DA RACEFIETSENN 200 EN MTB OP VOORRAA D!

DÉ SPECIALIST IN

RACEFIETSEN EN MOUNTAINBIKES! Wij zijn dealer van ondermeer: Cannondale, Colnago, Cube, Bianchi, Giant, Fuji en De Rosa.

Voor beginner tot ‘crack’ een passende fiets!

RUIM 750 M2 FIETSKEUZE!

JOU

Haskerutgongen 7 - Oudehaske Tel: 0513 677234 • info@haicobouma.nl

RE

OUDEHASKE

KIJK OOK OP: WWW.HAICOBOUMA.NL

HEE

N

VEE

REN

22 A7/E

44

TRANSITION

Vroeguh

TRIATHONVOEDING DOOR DE JAREN VOEDING

Voeding in de triathlonsport is een domein waarin veel kennis te halen valt. Met tabellen, weegschalen en lijsten van ingrediënten en gestaafd door s tapel s we tenschappel ijk onder z oek k un je je anno 2020 helemaal uitleven. Maar hoe ging dat eigenlijk in het jaar kruik? Wat deden de jongens en de meiden van de gestampte pot als ze een (hele) triathlon gingen doen?

Tegenwoordig weten we precies hoeveel gram koolhydraten we per uur binnen moeten krijgen.

We kunnen uitgebreide zweetanalyses doen en op de milligram bepalen hoeveel natrium we moeten aanvullen. We gebruiken massaal cafeïne en bietensap om onze prestaties te verbeteren en halen het niet in ons hoofd om tijdens een hele triathlon alleen water te drinken. Maar alles wat we nu weten over eten en drinken tijdens een triathlon is relatief ‘nieuw’. De voedingswetenschap beweegt met ongekende snelheid en elke dag komen er nieuwe studies naar buiten die laten zien hoe het nóg beter en sneller kan door voedingsmiddel X, supplement Y of unieke combinatie van X en Y. Transition nam een duik in de geschiedenis en laat je zien hoe we het ‘vroeger’ deden.

Tekst Miriam van Reijen

T RI AT HL ON A L MERE Dichtbij huis kunnen we de geschiedenis induiken. De triathlon van Almere is na Hawaii de oudste langeafstandstriathlon van de wereld. Wat we nu kennen als de Challenge Almere-Amsterdam is in 36 jaar uitgegroeid tot de grootste triathlon van Nederland. In 2019 stonden er maar liefst 3700 deelnemers aan de start over de verschillende afstanden met 55 nationaliteiten. Hoe anders was het in 1983 toen 191 mannen en één enkele vrouw: Conny van Diest, aan de start verschijnen om - zonder wetsuit – het Gooimeer in te duiken. 136 deelnemers weten dat jaar de finish te bereiken. Winnaar in 9.58.27 was Axel Koenders, gevolgd door Gregor Stam (10.12.39) en de Amerikaan Kurt Madden (10.20.09). Van Diest eindigt tussen de mannen als 81e.

Transition vroeg huidig bondscoach Rik van Trigt naar zijn voeding in de jaren 80 en 90.

Van Trigt behaalde maar liefst driemaal een bronzen medaille in Almere: voor het eerst in 1990 en daarna nogmaals in 1992 en 1993 met een snelste tijd van 8.19.21. Van Trigt kreeg van thuis uit een goede basis mee: “Mijn moeder kon goed koken en heeft nog speciaal een soort cursus gedaan: ‘gezond eten voor sportieve mensen’. Het kwam

erop neer dat je de schijf van vijf at met veel variatie.” Deze schijf van vijf bestond in 1981 overigens uit een ‘Maaltijdschijf’ die niet vijf, maar vier vakken toonde, gemaakt door ‘het Voorlichtingsbureau voor de Voeding’.

De nadruk lag op plantaardige producten en koolhydraten uit aardappelen, volkoren brood en peulvruchten. Voor eiwitten en vetten (voornamelijk boter) was weinig ruimte. Vanaf 1991 werd de Voedingswijzer geïntroduceerd. Gevarieerd eten, matig met vet en zuinig met zout waren de belangrijkste adviezen.

Vanaf 1987 werd de semi-professionele atleet Van Trigt gesponsord door Extran (toen nog onderdeel van Nutricia). Die leverde kleine flesjes sportvoeding van 200 ml in twee smaken. ‘Tijdens trainingen en wedstrijden nam ik elke 60 minuten zo’n flesje en iedere 20 minuten een dorstlesser, ook van Extran natuurlijk. Ik nam overigens niet de citroensmaak, daar moest ik van overgeven. We kregen ook hulp van een diëtiste van Nutricia die ons de goede kant op leidde. Maar die voeding gaf ons wel veel te weinig vet en eiwit. Een interventie van een sportarts bracht daar vanaf 1991 verandering in.’

45

K OOL H Y DR AT EN S TA PEL EN Tegenwoordig weten we dat je met één dag koolhydraten stapelen voldoende glycogeen kunt opbouwen. In de jaren 80 en 90 werd er nog volop geëxperimenteerd met de depletie-methode. Ook Rik paste dit toe bij zijn belangrijke wedstrijden. In de laatste week voor de wedstrijd trainde de triatleet nog flink door. Maandag, dinsdag en woensdag halveerde hij de koolhydraatinname en voegde hij extra eiwitten toe. In de laatste drie dagen at hij vervolgens extra koolhydraten. ‘Macaroni en spaghetti met heel weinig rode saus. Het gebeurde weleens dat het je de strot uitkwam en dan smaakten gekookte aardappelen met een biefstukje ook prima. Ik deed deze depletie-trucs maximaal drie keer per jaar, het eten moest tenslotte wel leuk en lekker blijven’.

Van medicijn tot redder in nood Sportvoeding zoals we dat nu kennen is in Europa relatief nieuw.

In 1977 produceerde het Zwitserse bedrijf Wander de eerste isotone sportdrank: Isostar. Het Duitse Dextro Energy bestond al langer maar werd in de eerste paar jaar vooral gezien als medicinaal product, verkrijgbaar bij de apotheek, op recept. Het heette toen Dextrose Purum of voedingssuiker wat later werd veranderd in Dextropur.

In de jaren dertig wordt het middel door artsen voorgeschreven als ‘versterkend middel’. In 1935 ontstaan de karakteristieke blokjes die, bij de Olympische spelen van 1936 gebruikt worden als officiele ‘championship nutrition’.

Voedingsadvies van TNO In 1987 kwam onderzoeksinstituut TNO met het boekje: Voeding en Sport.

In het boekje, verkrijgbaar voor 8 gulden 50, werd uitgelegd wat koolhydraten, vetten en eiwitten zijn en wat voor belang mineralen en vitaminen hebben voor onze gezondheid. Dat goede voeding belangrijk is voor een goede sportprestatie werd duidelijk vermeld: “Sport wordt door steeds meer mensen een geliefde en nuttige vrijetijdsbesteding. We noemen dat trimmen of joggen. We gaan het roestproces te lijf. Het zijn met name deze sportmensen die wat bewuster zijn gaan kijken naar de samenstelling van hun voeding. Eenvoudig omdat ze bezig zijn met hun lichamelijk welzijn, maar vaak komt ook de prestatiedrang om de hoek kijken. Hoe recreatief men ook trimt, het wordt pas echt leuk als dat bosloopje een keer in een paar minuten minder kan worden gedaan. Daarvoor moet je trainen, maar ook verantwoord eten zou wel eens kunnen helpen.”

CHOCOL AT E CHIP COOK IE S Vaak werd gedacht dat de eerste triathlon gehouden werd in 1978 op het eiland Oahu.

Echter, de eerste organisatie van Les Trois Sport vond waarschijnlijk al plaats in 1901 in Frankrijk: bestaande uit een loop-, een fiets- en een kano-onderdeel. Pas in 1921 werd het kano onderdeel verruild voor zwemmen, toen nog als laatste deel van de race. De eerste zwem-fiets-loopwedstrijd zoals we die nu kennen liet nog ruim 50 jaar op zich wachten en vond pas plaats in 1974 in San Diego. Zonder kennis van het bestaan van de Franse wedstrijden dachten de oprichters dat zij een uniek evenement hadden gecreëerd. Het ontstaan van de eerste langeafstandstriathlon was vooral een manier om te achterhalen welke atleten het fitst waren: zwemmers, wielrenners of hardlopers. In 1978 vond de eerste langeafstandstriathlon plaats -inschrijfgeld $3 - met slechts 15 deelnemers aan de start. Winnaar van deze eerste editie was de 28-jarige Gordon Haller met een eindtijd van 11:46:58. In 1981 werd de race verplaatst naar The Big Island en stonden er al 326 deelnemers aan de start.

Het voedingsplan van Haller tijdens deze race was simpel. Hij at wanneer hij trek had: stukjes sinaasappel, chocolate chip koekjes, cola, water en een speciaal supplement ‘Body Ammo’ dat bedoeld was om je spieren te beschermen tegen spierschade. Er waren overigens geen aid stations. Atleten hadden een eigen support crew. De crew van Haller bestond uit een masseur, een kok en zelfs twee pacers.

De organisatie nam in deze pioniersjaren de verantwoordelijkheid om atleten te behoeden voor dehydratie. In de eerste paar jaar dat de Ironman werd gehouden werden van alle atleten voor de start en op specifieke punten tijdens de race het gewicht gemeten. Daalde het gewicht onder een bepaalde marge dan werd de atleet uit de race gehaald. Met de toename van het aantal deelnemers ontstond er een netwerk van aid stations op het parcours waar koekjes, bananen, sinaasappelappels, boterhammen met jam, sportdrank, cola en kippensoep werden aangeboden.

46

TRANSITION

HE T OP T IM A L E SPOR T ERSDIEE T Vetarm, koolhydraatrijk en niet te veel (dierlijk) eiwit, dat waren de richtlijnen voor duursporters zoals die golden in de jaren tachtig. Eiwit had, zeker voor duursporters, niet zo’n nadrukkelijke ruimte in het dieet. Voor duursporters was de richtlijn om dagelijks 0.5 tot 0.64 gram eiwit te eten, per kilogram lichaamsgewicht. Koolhydraten, ook snelle suikers, waren dé brandstof. De benodigde hoeveelheid koolhydraten werd overigens uitgedrukt in een percentage van het dieet (55-65%) in plaats van een hoeveelheid per kilogram lichaamsgewicht – of, tijdens inspanning, een hoeveelheid per uur - zoals tegenwoordig. Het advies met betrekking tot vet was duidelijk: het volgen van een dieet hoog in koolhydraten en laag in vet was niet alleen beter voor de prestatie maar zou ook het risico op ‘hart- en vaatziekten, obesitas, diabetes en sommige vormen van kanker’

verminderen. Van omega-3 vetzuren en probiotica hadden de meeste sporters nog niet gehoord, net zoals van vitamine D of het nemen van extra magnesium.

De inname van extra vitamine C en de B-vitaminen werd juist wel als essentieel gezien. De in Meppel geboren Canadese wetenschapper Arend Bonen liet in 1990 nog optekenen: “Eiwitten vormen een onbetekenende energiebron en zijn niet in grote hoeveelheden nodig. (…) Een dieet met voldoende koolhydraten en vitamine B is daarom aan te raden”. Het gebruik van cafeïne, zoals we nu kennen in gels, sportdrank of winegums was in de jaren 80 en 90 overigens niet vanzelfsprekend.

Cafeïne was tussen 1984 en 2004 namelijk verboden in hoge concentraties (meer dan 1200 mg, ongeveer de hoeveelheid in 10 koppen koffie) maar werd in 2004 van de dopinglijst gehaald.

De eerste bewegingsmeter Dacht je dat het gebruik van een stappenteller heel modern is? Dan heb je het mis. Al in 1979 kwam de jeugdarts J.C. Groenewegen met een zogenaamde kinetograaf. Dit kleine apparaatje, lijkend op een horloge werd om het bovenbeen gedragen en kon bewegingen als fietsen, lopen en zelfs zwemmen meten. Groenewegen gebruikte het apparaatje om te onderzoeken of slankere kinderen meer bewogen.

Volgend de arts was het apparaatje ook uitermate geschikt voor “trimmers en afslankers, die hun eigen bewegings-streeftal willen bepalen en dat ook daadwerkelijk kunnen controleren”.

Bronnen: • Practical Sports Nutrition – Human Kinetics Publishers - Louise Burke - 2007 • Leidse Courant – 28 augustus 1984 • Nieuwe Leidsche Courant - 16 juni 1979 • Programma ‘Andere tijden’, afl. Lijnen (www.anderetijden.nl/programma/1/ Andere-Tijden/aflevering/441/Lijnen) • Voeding en sport: vragen en antwoorden op een rij gezet door TNO - Friese Pers Boekerij bv Drachten/Leeuwarden - Henk Hage - 1987

Levert melk ook calorieën?

Tegenwoordig vliegen de gezondheidsclaims je om de oren en worden we doodgegooid met high protein drankjes, repen en chips.

De termen glutenvrij, light en vetarm staan dik gedrukt op menig voedingsmiddel. Toch is deze informatie relatief nieuw. Tot 1960 was de gemiddelde Nederlander zich niet bewust van het bestaan van calorieën. Op de Huishoudbeurs in 1974 richtte magazine Margriet een deel van de hal in met als thema: “fit met Margriet’. Daar konden bezoekers zien hoeveel calorieën een appel of een saucijzenbroodje bevatte. Het was onbekend dat vloeibare voeding als melk of bier ook bijdroegen aan de energie-inname. Pas na die tijd vond je op producten: ‘laag in vet’, ‘laag in energie’, ‘zoutarm’ of ‘zonder cafeïne’. Een aantal jaar later kreeg het begrip energieverbruik ook in de sport meer bekendheid. Zo vermeldde de Leidse Courant op 18 mei 1984: ‘Bij tien uur triathlon verbruikt het lichaam 10.000 kcal energie, gelijkstaand met een verbranding van elf kilo bananen of vijf grote broden.’ Dezelfde krant bericht in augustus 1989 over het nieuwe Europese record van de Nederlandse Irma Zwartkruis (9u22,44). Zwartkruis zou het record hebben gevestigd, ondanks verkeerde voeding.

Het krantenartikel vermeldde: “Na het zwemmen werd ik ziek. Tijdens het fietsen vroeg ik me af of ik wel moest doorgaan. Ik kreeg last van mijn darmen. Ik heb wel tien keer de bosjes in moeten gaan. (…) Ik denk dat we de sportdranken verkeerd hebben samengesteld. Er zat te weinig water in. Het was warmer dan verwacht, dus we raakten veel vocht kwijt. Daardoor konden de suikers niet goed opnemen.”

POWER THROUGH ANYTHING Beklimming

7

de

Afstand

13.42

km

Stijging

586

m

ULTRALANGE BATTERIJDUUR

POLAR GRIT X OUTDOOR MULTISPORTHORLOGE

Polar Grit X is het outdoor multisporthorloge speciaal ontwikkeld voor die momenten waarop je alles uit jezelf wilt halen en je buiten de gebaande paden nieuwe doelen wilt bereiken.

Het combineert een robuust en duurzaam, maar toch lichtgewicht ontwerp, geweldige trainingsfuncties en de mogelijkheden van Polar Flow, het ultieme trainingsplatform.

HILL SPLITTER TM FUELWISETM TURN-BY-TURN NAVIGATIE MET KOMOOT

48

TRANSITION

INTERVIEW

L OUIS DEL A H A I JE

Coach van het totaal plaatje Het begin van ieder coachingstraject begint bij Louis Delahaije met een etentje. En dat is een harde voorwaarde. Het is voor de 53-jarige coach de basis van iedere samenwerking, elkaar beter leren kennen. Het hoort bij de onconventionele aanpak die gedreven wordt door nieuwsgierigheid en sociale interactie.

Tekst Vivian Ruijters Beeld Lennaert Ruinen

49

50

TRANSITION

H

et interview met de head coach van de NTB, die na een lange periode in de wielersport terugkeerde op het oude nest, vindt plaats in een bizarre tijd. De sportwereld is abrupt tot stilstand gekomen door het coronavirus. De Olympische Spelen zijn een jaar uitgesteld. Het is een onzekere tijd voor sporters.

De toekomst brengt veel vragen met zich mee.

Sportief, zoals over kwalificatie voor de Spelen, maar ook financieel nu de economie, en dus ook sponsoren, hard geraakt worden. Het interview vindt noodgedwongen via internet plaats. Op dezelfde manier waarop Delahaije momenteel in contact staat met zijn sporters.

TS: Is het lastig werken voor jou op dit moment?

“Voor mij is het nu niet heel anders. Je kunt weliswaar nergens meer bij zijn, maar een communicatiekanaal als Microsoft Teams werkt erg handig. Met collega’s kun je zo makkelijk overleggen, in ieder geval twee keer in de week. Daarnaast hebben Sander Berk, Jordi Meulenberg en ik samen elke dag een sessie met een atleet. Je kunt dan ook documenten in beeld gooien. Dat werkt best goed.”

TS: Waar hou je je momenteel verder nog mee bezig, naast het begeleiden van sporters?

“Ik ben al heel lang bezig met het schrijven van een boek. Ik ben mijn gedachten op papier aan het zetten over training, periodisering en dat soort dingen. Meer ook om het helder voor mezelf te krijgen. Dat neemt nu serieuzere

vormen aan. Met Silvia Pepels was ik in november drie weken in Nepal en hebben we rond de achtduizender Manaslu gelopen. Er is niks daar, ik heb soms dagen mijn telefoon niet aangehad. Dat is prachtig. En opeens vallen dan dingen waar je jaren mee bezig bent geweest op hun plek. En die schreef ik dan ’s avonds op. En dat is de reden waarom ik nu het boek aan het schrijven ben.

Verder zijn we met de Universiteit van Maastricht bezig aan een project over DNA-analyses.

Dat soort testen worden te vaak gebruikt om te stellen dat je talent hebt en dat kan volgens mij eigenlijk niet. Volgens mij ga je in een DNA test echt niet het verschil zien tussen een willekeurige marathonloper en Eliud Kipchoge.

Ik zou wel het verschil tussen Usain Bolt en Kipchoge kunnen zien. Wat wij doen is kijken

51

hoe we een sporter kunnen helpen. Aan de universiteit van Maastricht zit een geneticus, die tot de besten in de wereld behoort en die heeft samen met ons een test ontwikkeld. Ik ben samen met Sander Berk en hem een keer gaan zitten om te kijken wat we willen weten om een sporter verder te kunnen helpen. Het gaat dan niet om de vraag of iemand een wereldtopper wordt of niet. We zijn gaan kijken naar zogenaamde fenotypes. Fenotypes zijn zaken die ik kan zien: of iemand bijvoorbeeld een hoog uithoudingsvermogen heeft en een hoger VO2max. Ik wil bijvoorbeeld dat sporters geen ijzertekort krijgen, ik wil dat hij of zij mentaal hard is en goed tegen stress kan. Zo hebben we misschien wel 100 dingen genoemd en vervolgens is daar een onderzoeker mee aan de slag gegaan.”

De combinatie met het wielrennen was moeilijk vol te houden. Ik wist dat ik dat geen vijf jaar ging volhouden en toen heb ik gekozen voor de triathlon.”

TS: En die gaan jullie nu proberen uit het DNA te halen?

“Ja dat hebben ze gedaan. We zijn begonnen met die lijst van 100 en daar zijn een stuk of 20 dingen uitgekomen. Dat zit nu in de ontwikkelfase en we zijn al redelijk ver. Ik haal bijvoorbeeld uit het DNA of iemand veel last heeft van stress en wat het met diegene doet.

Sommige sporters presteren maximaal onder stress en sommige helemaal niks. Dat is best wel voor een heel groot deel erfelijk bepaald.

En als je een sporter tegenover je hebt die heel vatbaar is voor stress, ga je stressverminderende technieken toepassen en begeleid je hem of haar net even wat anders.

Er zijn twee dingen. Ten eerste wat je fysiek van je ouders meekrijgt en ten tweede wat je in je leven meemaakt. Nature versus nurture.

Topsporters willen zich bewijzen, terwijl dit niet

erfelijk bepaald is. Het is geen toeval dat in de topsport veel sporters zitten die een niet al te fijne jeugd hebben gehad of die gepest werden.

Die hebben een reden om te laten zien wie ze zijn en dat ze ertoe doen. Die duwen dus echt door als het zwaar en moeilijk wordt. Ik heb de test ook gedaan en ik zie dat ik genetisch weinig doorzettingsvermogen heb. Ik heb ook nog eens een goede jeugd gehad. Het is dus nooit wat geworden”, zegt hij lachend. “Het is leuk om met dat soort dingen bezig te zijn. Het is niet zo dat we revolutionaire dingen zien.

Maar het is vooral zinvol voor jonge atleten. Je krijgt iemand aangereikt als coach waarmee je aan de slag gaat. Je gaat zaken finetunen.

Door die DNA-test kun je een paar stappen overslaan.”

TS: Er is dus veel veranderd sinds de jaren '90, toen je begon.

“Dat was ook een supermooie tijd. En er zijn ook veel parallellen, toen waren we ook de jonge onderzoekers. We waren bijvoorbeeld veel met lactaat bezig. Dat was toen spectaculair en daar hebben we veel dingen mee gedaan.

En dat doen we nog steeds.”

TS: Hoe ben je zelf met triathlon in aanraking gekomen?

“Ik was een jaar of 19, deed aan hardlopen en ben toen een keer gaan kijken bij de triathlon van Stein. Dat fascineerde me en ik dacht dat wil ik ook. Het jaar daarna, in 1986, was er een triathlon in Eijsden. Het was een 1/3 triathlon (1500m zwemmen, 60km fietsen en15km lopen). In mijn perceptie was dat een korte afstand. Mijn looptrainer Wim Musson raadde het me meteen af. Als ik daar nu op

52

TRANSITION

53

Dat soort testen worden te vaak gebruikt om te stellen dat je talent hebt en dat kan volgens mij eigenlijk niet. Volgens mij ga je in een DNA test echt niet het verschil zien tussen een willekeurige marathonloper en Eliud Kipchoge.”

terugkijk zou ik dat iedereen afraden, maar ik deed het toen wel. Ik had een duikpak van mijn buurman geleend, die zat bij de brandweer. Ik reed onderweg twee keer lek en ben op mijn velg naar de finish gereden. Zo ben ik erin gerold. Ik ging meer triathlons doen en liep ook mijn eerste marathon toen ik 20 of 21 was. Mijn snelste marathon, 2.37, was op mijn 22e of 23e, maar ik heb nooit Berlijn of Rotterdam voor het 'echie' gelopen. Ik ben al jong het trainersvak ingerold. Ik was 22 toen ik trainer werd bij AV Caesar in Beek.”

TS: Wat fascineerde je zo aan de triathlon?

“Waarschijnlijk de afwisseling van de onderdelen en ook omdat het nieuw was. Er was nog heel veel te ontdekken. Het voordeel als je met goede atleten werkt, krijg je zelf ook een beetje naam en dan gaan alle deuren open. In het begin vond ik het nog spannend om met een atleet naar centrale trainingen te gaan. Nu kan ik bijna iedereen in de wereld bellen. Of ik ken ze, of ze kennen mij. Dat is heel makkelijk contact maken. In het begin heb ik daar veel gebruik van gemaakt. Nu nog, elke keer als ik met sportarts Gene Jansen bel, dan hang ik na een half uur of langer op en dan denk ik daar zat toch weer iets in en dan voel ik me dom.”

TS: Wat trok je aan in het trainersschap? Is dat nog steeds hetzelfde?

“Ik moet het meer vanuit het perspectief van nu bekijken. Waarschijnlijk heeft dat toen

Jetze Pl at

Rachel Kl amer

Jetze Plat, die in Tokio zijn para-

Rachel Klamer zou in augustus

lympische titel verdedigt, vindt

voor de derde keer meedoen aan de

het begrijpelijk dat de Spelen niet

Olympische Spelen. Toch is voor haar

doorgaan dit jaar. “Maar ik vind

de teleurstelling dat de Spelen ver-

het wel heel erg jammer. Ik was

plaatst zijn iets minder groot dan voor

klaar voor een mooi seizoen en

veel anderen. “Het geeft me namelijk

keek ook erg uit naar de eerste

een extra jaar om me voor te bereiden

wedstrijd in Abu Dhabi. Toen die

en dat is gezien de omstandigheden

niet doorging, heb ik wel een dipje

thuis, mijn moeder werd aan het begin

gehad. Ik train om te racen, te

van dit jaar ernstig ziek, wel heel

winnen, dus dan is het wel lastig

prettig. Ik kan nu gewoon thuis zijn

als er geen wedstrijden zijn. Je

wanneer ik dat wil en hoef me niet

bent aan het trainen en je hebt

druk te maken over trainingsstages

geen idee wanneer je in vorm moet

ver van huis en of ik wel genoeg

zijn.” De nadruk voor hem ligt nu

uren train.” Ze sport nu wat meer

dan ook vooral op het onderhouden

ontspannen dan als ze midden in het

van zijn conditie, de moraal hoog

wedstrijdseizoen zou zitten. “Als ik

houden en gezond blijven. “Qua

zin heb om extra lang te fietsen, dan

uren maakt het niet zo heel veel

doe ik dat, maar als ik geen zin heb

verschil met wat ik deed voordat

dan doe ik het niet. Soms zijn er dagen

de coronacrisis uitbrak. Er zitten

dat ik denk, heerlijk, andere dagen

ook nog wel wat prikkels in mijn

vraag ik me af waar ik het allemaal

trainingen zodat, zodra we weten

voor doe, we weten niet eens wanneer

wanneer er weer wedstrijden zijn,

de volgende wedstrijd is. Mijn doel is

die snelheid er ook weer snel in

dan ook vooral om fysiek en mentaal

zit.”

fit te blijven.”

ook gespeeld. Ik was zelf geïnteresseerd in training en ik zocht het allemaal zelf uit in het begin. Nu ben ik misschien wel meer coach als trainer. Dat gaat meer over het totale plaatje van mensen zo gek te krijgen dat ze een stap extra zetten. Ik vind het gewoon mooi om met mensen te werken, vooral het contact, en daar het maximale eruit halen.

Ik vind het belangrijk dat mensen hun gevoel ontwikkelen. Ik ben een instrument waarmee ik mensen kan helpen. Maar uiteindelijk ben je zelf verantwoordelijk. Ik kan mensen helpen om zelf keuzes te maken, dat ze op de momenten dat het er echt om gaat het vertrouwen hebben er klaar voor te zijn. Dat hele proces doe je door middel van training, voedingsadviezen en mentale coaching. Ik vind het heel mooi om een trainingsplan te bedenken en daar alle facetten van uit te zoeken, maar uiteindelijk krijg ik de meeste energie van de interactie tussen mij en de atleet.”

TS: Is het vak van trainer/coach erg veranderd door de jaren heen?

Ik heb het er wel eens over met atleten hoe dat vroeger ging. Er was niet eens een mobiele telefoon of internet. Ik stuurde een fax met het trainingsschema en dan kreeg ik een fax terug waar dan opstond wat ze gedaan hadden. En op maandag, de eerste jaren woonde ik nog thuis bij mijn ouders, zat ik van zes uur ’s avonds tot tien uur op de trap bij de vaste telefoon. Dan zat ik met iedereen te bellen om bij te praten.

En nu, ik hoef bij wijze van spreken iemand niet eens te zien want ik zie, zeker bij fietsen, elk trap die ze doen. Er is zoveel data.

Deze tijd vereist andere vaardigheden van je als trainer/coach. Je moet niet blind varen op data. Wanneer je als atleet het maximale eruit wilt halen, dan moet je ook een goed gevoel hebben ontwikkeld van je eigen lichaam.

Met name in het wielrennen heb ik dat heel erg gezien. Daar zijn de vermogensmeters gekomen. Je ziet daardoor trainingsschema's voorbij komen waarin ze bijvoorbeeld 4 keer 10 minuten rijden op een specifiek vermogen en trapfrequentie. Er staat bij wijze van spreken ook nog bij in welke positie ze moeten zitten en hoeveel koolhydraten ze tot zich moeten nemen per uur. En daar ben ik helemaal niet van. Ik gebruik vermogen eigenlijk vooral na de trainingen om te kijken wat hebben ze gedaan en hoe goed het ging. Ik probeer juist heel erg het gevoel te ontwikkelen. En ik denk dat als je een goede tijdrit wilt rijden, of een goede halve marathon wilt lopen of goede triathlon wilt doen, dan komt dat heel erg erop aan dat je jezelf kunt pacen zodat aan het eind van die wedstrijd er niets meer in de tank zit. Dat gevoel moet je oefenen. Dus in plaats van 'je moet 4 keer 10 minuten met 400 Watt rijden', of 'je moet 4 keer 10 minuten lopen op 3.18 per kilometer' zeg ik 'je moet 4

54

TRANSITION

keer 10 minuten zo hard als je kan, maar let op, de laatste moet wel net zo hard zijn als de eerste'. En daarmee bereik ik twee dingen.

Dat mensen leren zichzelf te pacen. Dat ze een keer te hard gaan en een keer te langzaam gaan. Op die manier leren ze heel erg om te luisteren naar hun lichaam. En het tweede dat ik hiermee bereik is dat de training niet te zwaar wordt.

Toen ik Annemiek van Vleuten begon te begeleiden in 2012 was zij ook zo: 'Ik wil weten wat ik moet doen met welke wattage, met welke trapfrequentie en voor mijn part nog met welke temperatuur.' Dat heb ik er helemaal uitgehaald in een aantal jaren. Nu geef ik een gevoel aan, moet het hard of rustig.

Dan weet zij wat ze moet doen en met welk

gevoel. Ze zei dat laatst ook een keer in een reportage van de NOS, dat ze van iemand die heel erg op ratio trainde veranderd was in een gevoelsmens. En ik denk dat onder andere dat de reden is dat ze zo goed is geworden.”

TS: Sinds wanneer ben je weer actief in de triathlon?

“Ik weet het nog, dat ik een telefoontje van Adrie Berk kreeg. Het was 2014. We zaten in de Tour en hadden net de overtocht gemaakt van de Tour die in Groot-Brittannië startte, terug naar Frankrijk. John Hellemans was terug gegaan naar Nieuw-Zeeland en ze zaten er een beetje mee in hun maag dat ze geen head coach hadden. Dus ik gaf aan dat ik wel wat kon helpen, maar sowieso niet fulltime.

Meer als adviseur en niet meer dan één dag in

de week want het wielrennen was mijn baan.

En zo rolde ik er weer in van kwaad tot erger.

En toen is Rachel Klamer van haar internationale coach weer terug gekomen naar Nederland en wilde dat wij haar gingen coachen.

En dat is ook wat ik het mooiste vind, het coachen. Daardoor kwam ik wel onder druk te staan. De combinatie met het wielrennen was moeilijk vol te houden. Ik wist dat ik dat geen vijf jaar ging volhouden en toen heb ik gekozen voor de triathlon. Ik ben officieel per 1 januari 2019 bij Jumbo gestopt. Ik doe nog wat in het wielrennen maar dat is best wel klein. Ik help Robert Gesink nog een beetje en ik begeleid Annemiek, Marianne Vos en een Australische wielrenner. Verder is het nu triathlon.”

55

Aan de ene kant moet je helpen om het leven goed te regelen en happy te zijn en andere kant gaat het ook om het finetunen van trainingen, kijk of iets wel of niet werkt.”

TS: Je was er ook al bij tijdens de Olympische Spelen van 2000 in Sydney. Hoe kijk je daar op terug?

“Wij waren daar heel slecht. We hadden een goed jaar gedraaid en hadden met Wieke Hoogzaad (Europees kampioene in 1998, red.) en Eric van der Linden (3e bij het EK in 2000, red.) ook twee triatleten met top10-kansen. Wieke werd van de fiets gereden dus die was meteen klaar. Ze is nog wel gefinisht als 25e. En voor Eric was het ook een teleurstelling maar dan om een andere reden. Eric kon niet goed tegen de hitte. De periode voor zijn race hadden we veel geluk, dachten we, en was het koud in Sydney. De dekens waren niet aan te slepen, dat was voor hem goed. Maar drie dagen voor de wedstrijd ging het van 14 naar 20 naar 28 graden. Toen kwam Eric van de fiets af en was het klaar, die werd nog 45e. Als ik me ergens de schuld van geef, is het mijn onervarenheid destijds.

Met de kennis die we toen hadden, had ik niet veel anders kunnen doen. Maar nu zou ik dingen anders doen.”

TS: Als iemand bij je wil trainen, is er dan een bepaalde vraag die je stelt?

“Ik heb geen specifieke vraag, maar we gaan altijd uit eten. Het gaat er mij om dat je op een goede manier kunt samenwerken.

Er moet een uitdaging in zitten. Je moet het idee hebben dat je enige invloed kunt hebben, dat je ook echt kunt samenwerken.

Er moet een bepaalde openheid zijn, alleen dan kan ik coachen. Aan de ene kant moet je helpen om het leven goed te regelen en happy te zijn en andere kant gaat het ook om het finetunen van trainingen, kijk of iets wel of

niet werkt. Ze noemen dat holistisch, dat is een beetje bombastische term maar het gaat wel om het totale plaatje van alle factoren die invloed op jou hebben.”

TS: Wat zijn de perspectieven van het Nederlandse team nu?

“We hebben één wereldtopper, dat is Rachel Klamer. Die is verschrikkelijk goed, Dat is diegene die misschien een medaille kan winnen in Tokio. Een andere atleet die zich misschien nog kan kwalificeren is Maya Kingma. Bij de mannen hebben we er twee die meegaan voor de mixed team relay, Marco van der Stel en Jorik van Egdom. We moeten nog afwachten wat er allemaal gaat gebeuren qua kwalificatie-eisen, maar de kans dat die zich individueel kwalificeren acht ik relatief klein.”

TS: Wat is jouw doel met de triathlonsport?

“Toen ik begon heb ik gezegd dat, zolang ik dit doe, we een paar speciale momenten moeten zien te realiseren en dat is gebeurd. We zijn derde geworden bij het WK in Hamburg met de mixed team relay. Dat was zo speciaal dat we gezegd hebben: dat gebeurt misschien wel nooit meer. Rachel Klamer heeft een wedstrijd uit de ITU World Triathlon Series gewonnen, dat was ook nog nooit gebeurd in de triathlonsport. Ik wil niet alleen focussen op de Olympische Spelen. Zeker zou een medaille daar fantastisch zijn, maar mijn doel is meer om te laten zien dat de Nederlandse triathlon er toe doet. Dat we meetellen. Op dit moment tellen we mee dankzij een aantal atleten. En nu zijn we weer bezig om een volgende generatie op te leiden.”

56

TRANSITION

MARGINAL GAINS IN GEPRINT TECH

Citius, altius, fortius. De zoektocht naar sneller, hoger en sterker is dezer dagen in tijdritkringen vooral een zoektocht naar op maat gemaakte sturen, de laatste trend in de zogenaamde marginal gains.

Tekst Roel van Schalen Beeld Yorit Kluitman

T

ijd om uit te zoeken hoe het er precies voor staat met custom stuursteunen en wij gingen daarvoor te rade bij producent Speeco uit Eindhoven. Ook belden we met toptriatleet Erik-Simon Strijk, aanstaand gebruiker en met topw ielrenner Thomas de Gendt, ervaringsdeskundige.

Speeco is een start-up van twee Eindhovense TU-studenten, Jules de Cock en Noah van Horen, beiden ook fanatieke wielrenners. De Cock optimaliseerde voor zijn afstudeerproject bachelor werktuigbouwkunde de productie van carbon onderdelen bij een studententeam.

Met deze kennis ontwikkelden ze samen een op maat gemaakt tijdritstuur en De Cock nam daarmee deel aan het NK tijdrijden voor studenten. De positieve reacties daarop en de vragen waar je zo’n stuurtje kon bestellen, zetten de twee ertoe aan dit gat in de markt verder te verkennen. Inmiddels maakt Speeco deel uit van de zogeheten Innovation Space van de TU/e, een incubator waar studententeams, onderzoekers en start-ups samenwerken en de beschikking hebben over een groot aantal faciliteiten, waaronder een windtunnel.

TS: Een ligstuur op maat laten maken, hoe gaat dat in zijn werk?

Van Horen: “Een klant komt bij ons met de fiets waarop hij zijn ideale fietshouding kan aannemen. We meten hem op en voeren zijn data in een CAD-model in. Persoonlijke voorkeuren worden ingegeven, zoals de plaats van de schakelknoppen en hoe de handpositie moet zijn. De software genereert daaruit het custom stuur en met een 3D-printer wordt dan een prototype gemaakt. De klant krijgt dat thuisbezorgd om op zijn fiets te monteren en na te gaan of de houding helemaal naar wens

We vinden het leuk oplossingen te bedenken die het fietsleven gemakkelijker maken.

Op en rond een fiets zitten veel producten met standaard maten, terwijl onderdelen op maat eigenlijk beter zouden zijn.”

is. Fietsen met dit prototype kan niet, want daarvoor is het kunststof veel te bros, en niet veilig genoeg. Is de pasvorm naar wens dan maken we handmatig het eindproduct van carbon. Wil de klant nog kleine aanpassingen – bijvoorbeeld de stuurhoek een paar graden steiler – dan kunnen we die wijzigingen vooraf nog softwarematig doorvoeren.”

TS: Wat zijn de voordelen van een custom stuur?

De Cock: “De stuurstangen zijn uit één stuk gemaakt, en ze zijn daarmee veel stijver dan die van een traditioneel opzetstuur. Omdat de onderkant van je onderarmen goed ingekapseld is, ervaar je minder druk op die plek. Verder sluiten ook je polsen goed aan op het stuur, wat maakt dat je armen volledig gefixeerd zijn. Je ligt in slechts één positie – je optimale positie – en je hoeft tijdens het rijden niet meer voortdurend daarnaar te blijven zoeken. Dat geeft stabiliteit, meer vertrouwen, en meer

57

rust in je hoofd. Gewoonlijk krijg je in een tijdrit last van vermoeide schouders, zoek je naar verlichting en ga je verschuiven, maar daarmee verstoor je telkens je ideale stroomlijn.

Met een custom ligstuur is dat verleden tijd.”

TS: Ook als je urenlang in die positie moet blijven zitten?

De Cock: “Zelf doe ik regelmatig duurtrainingen met mijn stuurtje, en ik heb er ook al eens een monstertijdrit van 140 km op gereden, en dat gaf geen problemen.”

TS: Welke tijdswinst levert jullie stuur op?

Van Horen: “De winst zit hem vooral in het verhoogde comfort en de daaruit voortvloeiende aangehouden aeropositie. Hoeveel seconden effectieve tijdswinst geboekt wordt, verschilt sterk per renner. Wij hebben gemiddeld tussen de 1,4% en 2,5% winst gemeten.”

TS: Hoe kostbaar is het, een custom stuur laten maken?

De Cock: “We opereren natuurlijk in een nichemarkt en het is allemaal maatwerk wat de klok slaat. Waarin wij ons proberen te onderscheiden van andere aanbieders, is dat we het productieproces zoveel mogelijk automatiseren. Waar je bij andere aanbieders al snel meer dan 3000 euro kwijt bent, heb je bij ons een custom stuur voor 1600 euro. Nog altijd een fors bedrag, al is dat ook weer relatief als je ziet hoeveel geld er aan een gemiddelde set carbon wielen wordt uitgegeven.”

TS: Stel ik ben een triatleet en ik wil mijn aerohouding optimaliseren, wellicht ook met behulp van een custom stuur. Kunnen jullie daarvoor zorgen?

Van Horen: “Om te beginnen is een custom stuur niet drastisch veel aerodynamischer.

Wel zit je comfortabeler en blijft je normaal gesproken constant in je optimale houding zitten. Precies door die voortdurend aangehouden optimale aeropositie ontstaat de tijdswinst. Daarnaast: wij zijn geen bikefitters.

De klanten die we nu krijgen, weten al precies wat hun optimale positie is. Maar omdat er ook al veel belangstelling is uit het buitenland, met name Amerika en Engeland, willen we op termijn wel gaan samenwerken met bikefitters, wellicht ter plaatse, zodat we ook dat publiek kunnen bedienen.”

TS: Jullie motto is ‘Making custom the new standard’. Wat belooft dat voor de toekomst?

Van Horen: “We vinden het leuk oplossingen te bedenken die het fietsleven gemakkelijker maken. Op en rond een fiets zitten veel producten met standaard maten, terwijl onderdelen op maat eigenlijk beter zouden zijn. We zijn bezig met Garmin-houders voor bepaalde sturen, bijvoorbeeld eentje voor tussen de stuursteunen, zodat je je hoofd niet meer hoeft te bewegen. We denken ook aan custom

58

TRANSITION

handenpositie, en de cup achter de ellenboog, waar ik echt in kan hangen – maar vanwege de corona-perikelen is de productie van het stuur vertraagd. Zodra het er is ga ik ermee de windtunnel in, samen met mijn bikefitter. Dan zal duidelijk worden hoeveel effectief voordeel het oplevert, en vermoedelijk is dat een méér dan marginale winst. Iets anders waar ik nog mee bezig ben is een aangepaste hydration box, voor tussen de ligsteunen in. Naast de kleding met aerostrips, de overschoentjes die al op de fiets zitten en helm met langere punt die ik sinds een tijdje gebruik zijn dat momenteel zowat de marginal gains waar ik sneller van ben geworden.”

schoenen, want daar zit ook nog wel wat marge.

En waarom geen custom zadels ontwikkelen?”

De Cock: “Omdat we zelf wielrenners zijn, is er in eerste instantie een stuur ontwikkeld voor tijdrijders, eentje dat UCI-legaal is, zodat je het ook in wedstrijden mag gebruiken. Het moest daartoe aan nogal wat regels voldoen.

Om er een paar te noemen: het opzetstuur moet uit twee delen bestaan, het hoogteverschil tussen bovenkant en cups mag maximaal 10 cm zijn, de cups mogen maximaal 15 graden omhoog wijzen, hun oppervlakte mag maximaal 10x10 cm bedragen en de afstand hart trapas tot voorkant stuur mag maximaal 800 mm bedragen, of 850 mm indien de renner groter is dan 1,90 meter. De regelgeving van de triathlonbond ITU is veel minder strikt.

Daar mogen de cups bijvoorbeeld meer dan 15 graden gekanteld zijn en dat laat nog meer ruimte voor customization. Vandaar dat we nu in samenwerking met Erik-Simon Strijk bezig zijn met een custom stuur dat ook hoeksteun biedt aan de ellenbogen. Het stuur loopt dan verder door om de ellenboog, zoals bij een ellenboogbeschermer. Daarmee wordt je houding nóg beter ondersteund. Er is dus genoeg te doen, in de nabije toekomst!”

TS: Erik-Simon Strijk, je bent de huidige Nederlands kampioen lange afstand en een notoir marginal gains-zoeker. Hoe kijk jij tegen custom sturen aan?

Strijk: “Ik ben razend benieuwd naar mijn aankomende nieuwe stuur. Er is al langer een trend gaande van 3D-geprinte sturen op maat en ik was er zelf ook naar op zoek. De ‘high end’ positie, met je handen meer voor je gezicht, komt steeds meer in zwang. Je sluit

Naast de kleding met aerostrips, de overschoentjes die al op de fiets zitten en helm met langere punt die ik sinds een tijdje gebruik zijn dat momenteel zowat de marginal gains waar ik sneller van ben geworden.”

in die houding als het ware je voorkant af voor de wind, wat aerodynamischer is. Samen met mijn bikefitter heb ik gemerkt dat je in die houding ook meer power kwijt kunt. Aan de andere kant zorgde de hogere positie van mijn handen voor meer onbalans op lange rechte stukken, dus ik heb de nieuwe houding nog niet durven gebruiken in belangrijke wedstrijden.

Maar met op maat gemaakte stuursteunen zou dat probleem opgelost worden. Je hele arm wordt ondersteund en er zit geen vrije ruimte meer rond onderarm en stuur; er is dus ook geen luchtcirculatie meer in dat gebied, wat aerodynamisch voordeliger is. Verder gaat mijn helm beter aansluiten op mijn rug.

Ik kwam Speeco tegen op Instagram, heb contact gezocht en ben er twee keer op gesprek geweest. Ze hebben hun metingen uitgevoerd - de hoek van mijn armen, de lengte, de

TS: Thomas de Gendt, je bent Pro Tour-wielrenner en wilt behalve je kandidatuur stellen om voor België uit te komen op de Olympische tijdrit in Tokio ook je kansen te vergroten om ooit nog eens een tijdrit in één van de grote ronden, Tour Giro of Vuelta te winnen. Gaat een custom stuur daarvoor zorgen?

De Gendt: “Victor Campenaerts (de huidige werelduurrecordhouder en voormalig ploegmaat, red.) reed al wat jaren met een speciaal gemaakt stuurtje, en toen ik het eens kon testen via Tim Wellens (andere Belgisch toprenner, red.), die dezelfde armlengte heeft, heb ik besloten om er ook in te investeren. Ik merkte in het verleden tijdens de lange Tour-tijdritten dat ik onderweg van houding ging veranderen, wat je stroomlijn niet ten goede komt. Ik heb al enkele toptien-plekken behaald in grote tijdritten, en ik weet dat op een dag dat alles klopt een zege ook mogelijk is. Mijn stuur komt van Speedbar, een Nederlands bedrijfje. Je krijgt bij hun een soort van wax rond je armen en polsen waarin je ongeveer drie minuten in tijdrithouding moet blijven liggen. De wax hardt uit en daaruit ontstaat de mal waarmee vervolgens je carbon stuur wordt vervaardigt.

Ik heb het stuur voorlopig nog maar in één tijdrit van 20 minuten kunnen gebruiken, en ik merkte dat het veel gemakkelijker is om je positie vast te houden. Het stuur zelf is niet aerodynamischer en je tijdrithouding ook niet beter, maar het comfort is duidelijk wel veel hoger. Een grote stap vooruit heb ik overigens al gezet door voor elke tijdrit met een paceplan te werken: vooraf bepalen hoeveel watt je gaat trappen op elke sectie van het parcours.

Bijvoorbeeld 440 Watt op het eerste vlakke stuk, 500 Watt op de korte klim die volgt, enzovoorts. De route wordt vooraf verkend met camera, je rijdt hem indien mogelijk zelf nog een keer en op die manier weet je eigenlijk perfect wat je moet doen. In de tijdrit in Parijs-Nice dit jaar (vierde plaats, red.) zat ik maar drie seconden boven de op basis van het paceplan voorspelde eindtijd.”

2020

AAN 26 & 27 SEPTEMBER KERK 3 & 4 OKTOBER

TRI BOSBAAN TRI OUDERKERK

2021 16 MEI TRI HLMRMEER 5 JUNI TRI NIJMEGEN 13 JUNI TRI GRAND PRIX ZANDVOORT 20 JUNI TRI AMSTERDAM 11 JULI TRI ROTTERDAM 21 AUGUSTUS TRI OUDERKERK 25 SEPTEMBER TRI BOSBAAN TRI HARD Series is dé nationale triathloncompetitie van Nederland.

Extra mooi: als je aan drie wedstrijden in 2021 meedoet, doe je automatisch mee in de TRI HARD Competitie, waarin je binnen jouw Age Group mooie prijzen kunt winnen.

WWW.TRIHARD.NL

60

TRANSITION

61

Essentieel extraatje TRAINING

Zelden gingen we zo vroeg in het seizoen op zoek naar geschikt buitenwater om te zwemmen. Blijven we het bad straks mijden, of is het een onmisbare plek voor je zwemtraining?

Jordi Meulenberg vergelijkt open water met het zwembad en legt uit.

Tekst Jeannet Pennings Beeld Tim Buitenhuis/Pridex Media

M

enig triatleet verruilt in deze tijd van het jaar – al dan niet gedwongen door corona – het zwembad al vroeg voor open water. Eindelijk niet meer eindeloos baantjes trekken.

Trainingen kunnen ook moeiteloos buiten afgewerkt worden, want zwemmen is zwemmen.

Toch? Of zijn er wel degelijk verschillen? NTCtrainer Jordi Meulenberg dook erin.

Het openwaterseizoen is dit jaar vroeg van start gegaan. Rond half maart begon het al te kriebelen bij menig liefhebber van buitenwater, aangemoedigd door de sluiting van zwembaden. En gelukkig deed de voorjaarszon al vroeg in het seizoen zijn best om de watertemperatuur op te schroeven. Er zijn triatleten die, zodra de omstandigheden het toelaten, het zwembad sowieso de rug toekeren en een meer, plas of kanaal opzoeken om te trainen.

Anderen stellen het buitenwater liever zo lang mogelijk uit, zelfs tot aan een wedstrijd. En dan heb je nog de triatleet die zijn zwemtrainingen deels binnen en deels buiten uitvoert.

Er is natuurlijk geen goed of fout, maar wel verschil in effectiviteit als we op Jordi Meulenberg af mogen gaan. De trainer en coach van het Nationaal Triathlon Trainingscentrum (NTC) in Sittard ziet openwatertrainingen dan ook als essentieel ‘extraatje’. “Het is een verlengstuk van waar je de hele winter mee bezig bent geweest. Technisch goed zwemmen, het zo lang mogelijk volhouden; in het zwembad doe je al het voorbereidende werk. Buiten is het zaak om datgene wat je kunt in specifieke omstandigheden te laten zien en waar mogelijk verder uit te bouwen.”

Zwempiek in maart

Meulenberg is er dan ook van overtuigd dat je als triatleet – uitgaande van een reguliere trainingsopbouw met een piek in de zomer

Je kunt heel hard zwemmen in het zwembad, maar lukt dat ook met vier of vijf man tegen je aan? Kun je het dan ook volhouden? Kun je met golfslag omgaan en je slagen daarop aanpassen?”

– ongeveer in maart je PR’s zwemt. Hij gebruikt de topatleten als voorbeeld. “Van oktober tot en met maart zijn we bezig om hen zo goed mogelijk te laten zijn in zwemmen. Daarna komt er meer fietsen bij. Het zwemniveau kan dan nooit veel beter meer worden.” Volgens Meulenberg is de energie van een atleet als een emmer. “Die kun je maar één keer leeg maken. Zodra je het fietsen gaat uitbouwen en sneller gaat lopen, stagneert doorgaans de progressie bij het zwemmen. Je kunt niet alles tegelijk.”

En zo kijkt hij naar het zwemmen in open water. “Het hoogste niveau bereik je in het zwembad en dat neem je mee naar buiten.”

Dat betekent niet dat trainen in open water niet belangrijk is. In tegendeel. “Je kunt heel hard zwemmen in het zwembad, maar lukt dat ook met vier of vijf man tegen je aan? Kun je het dan ook volhouden? Kun je met golfslag omgaan en je slagen daarop aanpassen? En weet je je snelheid op peil te houden terwijl je continu moet navigeren?” Het zijn slechts enkele voorbeelden van wezenlijke verschillen

62

TRANSITION

Je kunt de bodem niet zien en moet je continue oriënteren boven water. Bij golfslag en tussen andere mensen, moet je de slagfrequentie vaak opschroeven en kortere slagen maken om constant druk op het water te houden en in balans te blijven.”

tussen zwemmen in het zwembad en in open water.

Opbouw race

Meulenberg was zelf acht jaar professioneel atleet en heeft inmiddels ervaring als trainer met wedstrijdzwemmen én triathlon. “Ik heb beide werelden gezien en ervaren.” Eén van zijn missies is nu om andere trainers meer inzicht te geven in het verschil tussen wedstrijdzwemmen en triathlonzwemmen. Hij vergelijkt daarvoor het zwemmen van een 1.500 meter in het zwembad met het zwemonderdeel van een olympische triathlon. “Daar zitten een heel aantal andere facetten in. Zo is er een groot verschil in opbouw van de race.

In het zwembad heb je de eerste 400 à 500 meter best wel onder controle. Je zwemt zo vlak mogelijk en weet wat er nog gaat komen.

In een triathlon ga je de eerste 50 meter van de race voluit om de juiste positie in te nemen.

Vaak voelt een triatleet zich na de eerste boei al best wel opgebrand.”

Ook gedurende de race zitten er vaak (abrupte) tempowisselingen in, weet Meulenberg. Het ronden van boeien, het dichtzwemmen van een gaatje, soms een landgang tussen twee zwemrondes in. Maar ook hinder van tegenstanders en eventuele golfslag. De omstandigheden in een triathlonwedstrijd zijn (bijna) altijd

zwaarder dan tijdens een normale training, hetzij in het zwembad hetzij in open water.

Doordat het ritme voortdurend verstoord wordt, is er veel meer kracht nodig om de snelheid te behouden. “Deels kun je je daar in het zwembad op voorbereiden, maar je zult specifieke technieken ook in open water moeten toepassen. Het is belangrijk dat je je kunt aanpassen aan veranderende omstandigheden. Topsporters zijn daar dan ook bijna dagelijks mee bezig.”

Geen rustmomenten

Ter voorbereiding op het openwaterseizoen zwemmen de atleten bij het NTC in Sittard vaak vanaf februari één keer per week met wetsuit.

Meulenberg: “We zien dat de zwemtechniek dan altijd net iets verandert. Hoe soepel het neopreen ook is, er ontstaat altijd iets meer weerstand rond de schouders en ellebogen.

Dat vraagt enige aanpassing. Train je dat niet, dan ontstaat dat gevoel van ontploffende schouders.” Wat volgens de NTC-trainer ook belangrijk is om te trainen is het zwemmen van langere afstanden zonder ‘pauzes’. “In het zwembad maak je continu keerpunten wat steeds een rustmoment is. In Sittard hebben we een zwembad van 40x40 meter. Soms leggen we in iedere hoek een boei waar de atleten omheen moeten, zodat het keerpunt-effect wegvalt.”

63

Tips voor trainen in open water • Gebruik je openwatertraining als een specifieke training, waarin je de confrontatie aan gaat met de omstandigheden en andere zwemmers.

• Zwem in groepjes op een boei af (de voorste zwemmer kan ook boei spelen). Zorg dat er gedrang ontstaat bij de boei en kijk wat er gebeurt. Wellicht ben je van nature geneigd drukte te ontwijken en zou je wat agressiever moeten zwemmen.

• Hetzelfde geldt voor de zwemstart. Simuleer deze in een training met een groepje zwemmers om ook dit onderdeel onder de knie te krijgen.

• Oefen met een landstart. Wat is voor jou de snelste manier om vooruit te komen: zo lang mogelijk rennen, zo snel mogelijk zwemmen of zodra het kan ‘dolfijnen’?

• Net als in het zwembad geldt: wissel je tempo regelmatig af.

Dat kan van boei naar boei, maar ook door slagen te tellen.

Bijvoorbeeld: twintig slagen hoog tempo, twintig slagen ontspannen, etc.

• Oefen met navigeren. Til bijvoorbeeld om de vijf à tien slagen je hoofd uit het water om te zien of je nog in een rechte lijn vooruit zwemt. Vertrouw daarbij niet blind op je voorganger, ook die kan slingeren.

• Train in groepjes waarbij je leert in elkaars benen te zwemmen. Ervaar wat dit met je tempo en intensiteit doet.

Safet y first!

• Zwem alleen op locaties die aangewezen zijn als zwemwater.

Hier wordt de kwaliteit van het water gedurende het seizoen gemonitord. Eventueel ander vaarverkeer houdt rekening met jou als zwemmer. Check hiervoor de website zwemwater.nl.

• Ga nooit alleen zwemmen. Zorg dat je altijd een buddy hebt die je kan helpen mocht je in de problemen komen.

• Draag bij voorkeur een wetsuit dat je beschermt tegen kou en drijfvermogen biedt mocht je uitgeput raken.

• Gebruik een safeswimmer of zwemmersboei die je aan je middel vastmaakt. Deze vergroot de zichtbaarheid en je kunt er op drijven als je vermoeid bent.

Extra handig: je kunt er je waardevolle spullen in meenemen.

• Draag een felgekleurde badmuts voor de zichtbaarheid.

• Als het water nog erg koud is, kunnen een neopreen cap, handschoentjes en schoentjes prettig zijn.

• Een verminderde hersencapaciteit kan een indicatie zijn van onderkoeling. Gebruik eenvoudige rekensommetjes als 3+3 om dit te testen bij je buddy. Als hij of zij niet direct antwoord kan geven dan is dit een teken van (beginnende) onderkoeling.

• Duw niet door, kies de veilige weg en beslis tijdig wanneer het genoeg is voor die dag. Gebruik je gezonde verstand.

Zodra de omstandigheden het toelaten, meestal in mei, komt daar een wekelijkse openwatertraining bij. Meulenberg: “Als voetballer train je ook niet alleen maar zonder bal.

En fietsen op een tijdritfiets met een andere houding moet je ook trainen.” Zo vraagt ook zwemmen in open water om specifieke trainingen. “Neem alleen al het donkere water. Je kunt de bodem niet zien en moet je continue oriënteren boven water. Bij golfslag en tussen andere mensen, moet je de slagfrequentie vaak opschroeven en kortere slagen maken om constant druk op het water te houden en in balans te blijven. Of soms vragen de omstandigheden om ademhalen aan één bepaalde zijde. Overigens hoef je daar als het goed is niet over na te denken. Als je de technieken beheerst, moet je ze onbewust naar voren kunnen halen als de omstandigheden dat vragen. Net als dat je van nature een kortere pas maakt als je hardlopend een berg op gaat.”

Tussensprints

Of buitenwater ook als alternatief gebruikt kan worden voor het zwembad, hangt volgens Meulenberg af van de invulling van de training.

“Kijk vooraf goed naar wat het doel is van je training. Zou er normaal een duurtraining in het zwembad op de planning staan, dan doe je een duurtraining in open water. En kijk ook goed naar de lengte van de training.

Staat de afstand die je aflegt in open water in verhouding tot wat je normaal binnen zou doen?” Bij het NTC wordt het open water juist gebruikt voor trainingen met iets meer intensiteit. “Het zijn de trainingen waarbij de atleten de confrontatie aangaan met elkaar.

Vaak zwemmen ze ronden van ongeveer 400 meter met tempowisselingen van boei naar boei. Dat soort versnellingen kan iedereen inbouwen in open water. Doe bijvoorbeeld tussensprints van twintig slagen. Als je vooraf maar goed bedenkt wat je wilt bereiken met een training.”

64

TRANSITION

65

“Dit is een tijd waarin we elkaar moeten vinden, over meningsverschillen en tegenstellingen heen. Een tijd om het gezamen­l ijke belang boven het eigen belang te stellen.”

Unlocked Naar buiten, om te sporten, om te spelen, op gepaste afstand te ontmoeten en elkaar weer te zien. Wat een heerlijk gevoel. En tegelijkertijd beseffen dat we er nog lang niet zijn.

Dat we nog middenin een crisis zitten. Terugdenkend aan deze woorden van de minister-president: “Dit is een tijd waarin we elkaar moeten vinden, over meningsverschillen en tegenstellingen heen.

Een tijd om het gezamenlijke belang boven het eigen belang te stellen.

En een tijd om ruimte en vertrouwen te geven aan al die mensen die onder hectische omstandigheden dag en nacht bezig zijn anderen te helpen en het virus onder controle Beeld Barbara Kerkhof

te houden.”

“Bij alle onzekerheden die er zijn, is één ding volstrekt duidelijk: de opgave waar we voor staan is heel groot en we moeten dit echt met 17 miljoen mensen doen. Samen komen we deze moeilijke periode te boven. Let een beetje op elkaar.”

TRANSITION

Zonsopkomst voor de start van een triathlon midden jaren tachtig.

Beeld: Dave Epperson/trihistory.com

66

ZON OP, ZON ONDER. DE DAG KOMT EN DE DAG GA AT. TIJD VERGLIJDT EN HET LEVEN WORDT GELEEFD. STRAKS MOGEN WE WEER. NU WACHTEN WE AF EN HOUDEN VOL .

Blijf doorlopend geĂŻnspireerd met artikelen over training, lifestyle, gezondheid en de mooiste avonturen uit onze sport op transition.nl #wijzijntriathlonNL

Hoeveel tegenwind we ook hebben, we gaan voor de finish! #staystrong

#wearetriathlon

#allabouttheathlete #seeyouatthefinishline